Schoolkrant van de vrije school gemeenschap Rudolf Steiner 5de jaargang Nummer 1
Oktober 2001
Victor gaat ons verlaten na 16 jaar trouwe dienst. Victor bedankt, en bedenk: Ze zeggen niet voor niets: op je
in dit STUK: -het vertrek van Victor -interviews met Steffen Visser en Theo Zwartjes -2 leuke verhalen -een gedicht -lerarenuitspraken -items over 3 oktober en dierendag -de vossenjacht -en nog veel meer
Stukkie Inhoud Blz. 1 Blz. 2 Blz. 3/4 Blz. 5/6 Blz. 7 Blz. 8 Blz. 9/10 Blz.11/12 Blz. 12 Blz. 13 Blz. 14 Blz. 15/16 Blz. 17
stukkie inhoud van de redactie afscheidsinterview met Victor Borm pringles advertentie open avond voor Amnesty interview met Steffen Visser dierendag http://vrijeschool-leiden.nl interview met Theo Zwartjes advertentie pratende jaren (gedicht) lerarenuitspraken Wist u dat? Blz. 18 stukje puzzelen Blz. 19/20 de verliefdheid van mijn linkeroorlel Blz. 21 zijn wij sportief Blz. 22 michaëlsfeest; feest der dapperen Achterkant: fotocollage van de vossenjacht (de foto’s zijn gemaakt door Lisa) ©september/oktober 2001 STUK Schoolkrant van de vrije school gemeenschap Rudolf Steiner de 5 jaargang, nummer 1 Niets uit deze uitgave mag gedeeltelijk noch in zijn geheel worden gekopieerd of verveelvoudigd zonder de uitdrukkelijke toestemming van de uitgevers. Deze zijn in het schoolgebouw te allen tijden te benaderen in of zoek kontact via de Rudolf Steiner Hotline: 0900-RUDOLF (150 ct/m)
Wat een feest Bijna. Want dit is alweer de vijfde jaargang van STUK, de schoolkrant van de Vrije Schoolgemeenschap Rudolf Steiner in Leiden. Het eerste lustrum komt in zicht. Voor je ligt het herfstnummer van het jaar 2001-2002, voor de derde keer verschijnend in een strak en glad jasje.
Gelukkig is de sterk uitgedunde redactie (Sander en Jochem verdwenen na jaren trouwe dienst) weer aangevuld met nieuwe enthousiaste leden. Een redactie die opgetogen merkt dat heel langzaam, maar zeker, steeds meer leerlingen van school een bijdrage aanleveren voor STUK. Blijf dat doen, en het mag nog veel meer! De redactie zit vooral te springen om UITSPRAKEN VAN DOCENTEN. De aanvoer van die gedrochten zit al lange tijd in het slop en jullie kunnen het de redactie toch echt niet wijsmaken dat de docenten de laatste jaren zoveel zinniger zaken zijn gaan uitkramen. Denk er overigens wel aan dat je je bijdragen NIET in de witte bus in school deponeert, maar afgeeft aan een van de redactieleden! Zo komt alles op de goede plaats terecht. Deze redactieleden zijn: Guido, Lisa, Isa, Anouk, Renske, Floris en Laurent. De volgende STUK verschijnt in de week voor de kerstvakantie en de DEADLINE om je stukje in te leveren is DONDERDAG 6 DECEMBER.
Bijdragen graag inleveren op virusvrije SCHIJF en gemaakt in WORD!!
-2-
Interview met Victor Borm Terwijl wij vol goede moed weer plaats namen achter de vertrouwde tafeltjes in het lokaal waar we engels krijgen, kregen we al meteen een belangrijke mededeling. Victor kwam ons zomaar vertellen dat hij binnenkort ging vertrekken! Er viel een veelbetekenende stilte in de klas en er werden enigszins verontruste blikken over en weer geworpen. Nota bene Victor Borm, door velen al benoemd tot ‘een van de meest gerespecteerde leraren in ons lieve schooltje’ (en dat is een titel waar je trots op mag zijn)!
Een goede reden dus, vonden wij, om toch maar even het een en ander aan uitleg te vragen. -Kun je ons uitleggen wat de reden is van je vertrek? V: Ik heb het heel druk en wil meer tijd voor mijn kinderen vrij maken. Hier werken we veel individueel met leerlingen wat erg veel tijd kost. Bij mijn nieuwe baan zal dat minder worden. -Wat gaat je nu precies doen? V: Ik ga nu bij het Scala in Alphen werken. Ik ga onder andere engels geven en helpen bij het tweetalig onderwijs. Veel van wat ik hier deed ga ik daar ook toepassen. Verder ga ik bijvoorbeeld in het tweetalig onderwijs de biologieleraar helpen met het engels.
-Hoe lang heb je hier nu gewerkt? V: Zo’n 16 jaar. Of ik ooit eerder al twijfelde om een andere baan te nemen? Nee, ik heb wel elke vier jaar dat ik weer opnieuw klassenmentor werd goed nagedacht of ik dit weer vier jaar wilde doen en tot nu toe was dat zo.
-Wat ga je het meest missen van hier? Ik ga de Vrije school erg missen want ik heb het hier erg naar mijn zin gehad. Ik ga alle klassen zeker missen en natuurlijk ook de leraren. Het leuke hier is dat ik alle leerlingen tegelijk les gaf waardoor je veel contact hebt met leerlingen en meer te weten komt over hun interesses. Dat zal niet zo zijn op mijn nieuwe school dus ook dat zal ik gaan missen. -Wat is je leukste en je minst leuke herinnering? Er is eigenlijk weinig negatiefs wat ik zou kunnen bedenken. Leuke herinneringen zijn er daarentegen erg veel. Een van mijn leukste herinneringen is de spreekbeurt van een leerling over de Rina. Ik zal me hier verder niet over uitlaten maar die leerling weet wel wat ik bedoel als hij dit leest. Nog een erg grappige herinnering is een excursie naar de grotten in Belgie: Ik was daar met een paar leerlingen, Jep en Bob (de toenmalige aardrijkskunde leraar). Bob had nogal een dikke buik. Hij kwam op een gegeven moment vast te zitten in een rotsspleet omdat zijn buik te dik was. Jep heeft hem er toen uit moeten sjorren. Verder heb ik goede herinneringen aan dingen als leerlingen die bijvoorbeeld -3een IVO halen waar ze van dachten dat het nooit zou lukken. -Is er tenslotte nog iets wat je zou willen zeggen tegen alle leerlingen? Ja, ik weet nog wel iets: Wees jezelf en wordt geen meeloper. Zorg dat je weet waar je voor staat en een eigen mening hebt! En daar moeten we het dan toch mee doen. Victor gaat echt en hoewel het ook zeker gaat lukken met de nieuwe leraren die inmiddels zijn aangenomen zullen we hem toch erg gaan missen! Tenslotte willen we namens de schoolkrant redactie en waarschijnlijk wel namens de hele school nog even zeggen: VICTOR, BEDANKT!!!
Advertentie
-4-
Er zijn soms van die dingen die gebeuren waar je je eigenlijk nooit zo druk om maakt. Deze gebeurtenissen laten geen diepe indruk achter en als je oud bent zal je ze waarschijnlijk ook niet meer kunnen herinneren. Desalniettemin vinden dit soort gebeurtenissen regelmatig plaats. Welnu, om voor de grap eens tegen de stroom in te gaan zal ik eens een van deze gebeurtenissen proberen op te tekenen, zo dat hij niet alleen voortleeft als zomaar een gebeurtenis, maar ik zal trachten hem zo te beschrijven dat hij ook nog eens de moeite van het vertellen waard wordt. Deze dag had er alle schijn van een dag te worden zoals alle andere dagen, en eigenlijk, als ik mij bij mezelf te rade ga kom ik tot de conclusie dat het dat ook geworden is. Behalve dat ene kleine dingetje dat gelijk de dag veranderde. Nu wil het nog wel eens zo zijn dat ik mij laat verleiden tot het vergooien van mijn geld aan allerlei ongezonde rommel die ons door de supermarkten bijna door de strot geduwd worden. Een kleine greep: schreeuwende reclames, leesbrillenservice, opkopen en ombouwen, er wordt werkelijk geen moeite gespaard. Het probleem is dat als het om geld uitgeven gaat dat ik dan vrij snel van de partij ben. Ik stond dus samen met alle andere ongelukkige die hun lust tot het nuttigen van ongezond voedsel eveneens niet konden bedwingen in de rij. Aangezien ik wist dat dit er vrij veel zijn op onze school, wat overigens tegen de principes van onze school is, had ik mij meteen na het luiden van de verlossende bel naar het walhalla van consumerend Nederland: Albert Heijn, begeven. Na enkele minuten wachten kreeg ik dan toch toestemming van de plaatselijke “Petrus” om het heiligdom te betreden. Terwijl ik mijn blik over de schappen liet glijden, op zoek naar iets wat mijn onverzadigbare honger naar ongezond voedsel enigszins kon stillen, viel mijn oog op de Pringles. Deze koker met chips meende ik al verscheidene keren in de handen van mijn klasgenoten gezien te hebben en ook had ik de hand weten te leggen op enkele van deze chips. Toen de smaak in mijn mond terug kwam werd het me te sterk en ondanks de (te) hoge prijs graaide ik een koker uit het schap. Terwijl ik mij volpropte en hier en daar wat uitdeelde voelde ik een sterk gevoel van tevredenheid in mij opkomen. Je zult dan ook mijn teleurstelling begrijpen toen de bel ging. Terwijl ik mij door de willoze menigte heen baande bemerkte ik dat iedereen de knop alweer had omgedraaid naar les. Informatie verwerken, een korte adempauze en dan weer nieuwe informatie verwerken zonder het oude te verliezen. Ik zat met mijn koker Pringles echter nog helemaal in de pauze en al etende liet ik mij meevoeren, drie trappen op naar het gierennest van de school: lokaal 24. Toch kon dit gevoel van angst voor wat komen ging geen vat op mij krijgen en ik at rustig verder. Toen het stil werd in de klas begon er zich in mij toch een tweestrijd af te spelen. De Jochem uit de pauze zat rustig door te eten terwijl de les-Jochem mij erop wees dat ik strafwerk riskeerde. Ik begon nu te twijfelen. Ik keek van de lerares die geestdriftig haar geloof: Nederlands, stond te verkondigden, naar mijn koker met overheerlijke Pringles. Opeens bemerkte ik een nog niet eerder opgemerkte slogan op de koker: 100% irresistible, schreeuwde hij mij toe. “Ze hebben gelijk!” Zei de pauze-Jochem, “Oké, ik geef op” zei de les-Jochem. Gretig graaide ik naar de bus. In mijn enthousiasme probeerde ik in een keer een schijf gebakken aardappel naar binnen te schuiven, alleen dit ging niet volgens plan. Het ding brak en tijdens mijn poging alle stukken alsnog naar binnen te werken had de lerares onraad geroken en riep alsof ze een prooi besprong: “Aha! Straf!” “De opdracht dit gebeuren op te schrijven gaf mij de gelegenheid eens na te denken over dit soort gebeurtenissen. Nu ik deze heb opgeschreven en hem dus kan herlezen, zou ik het dan leren? Zou ik mij dan bij de volgende opwelling kunnen bedwingen?” Hoor ik de les-Jochem denken, “Welnee, volgende les zit je gewoon weer te eten, let maar op!” valt de pauze-Jochem hem in de rede. Ach een mens doet wat hij kan nietwaar. Jochem, klas 11
Advertentie
-7-
Benefiet Concert Amnesty Na de vossenjacht was het dan zover, 's avonds was er en benefietconcert voor Amnesty. Een select groepje 12e klassers wou toch nog iets doen voor een goed doel, zoals gebruikelijk bij Michaël. Met een programma dat ongeveer anderhalf uur duurde, was de avond goed gevuld. Zoals het gebruikelijke beeld van een open avond of, open “mic” night en muziek avond, was ook deze keer Deshur van de partij. Dit maal in volle bezetting, dus nu met oorspronkelijke bassist. Ze sloten de avond af met een aantal nummers maar door het hele programma heen waren ze een felrode draad. Gaf niets, er was muziek en wat voor muziek. Talent uit lagere klassen, Kim en Elsbeth, was ook aanwezig. We hadden zelfs een, hoe zal ik het zeggen, een act met slingers en heftige muziek. Poiswinging. Ik hoorde dat de reacties uit de zaal goed waren, daardoor wist ik dat het goed zat. Er is goed geld gegeven, bij mijn weten om en nabij de duizend gulden, we kunnen dus wel spreken van een geschikte avond. Hulde voor de snelle organisatie met alles erop en eraan. Echter een verzoek van het publiek: Mag het op het podium is minder druk? Rest mij nog te zeggen dat de avond is afgesloten met een vechtpartij, echter buiten de schoolse activiteiten om. Toch zonde van het geheel. Alle omstanders, en betrokkenen; heel veel sterkte!! Guido 12B -8-
Interview met Steffen Visser Sinds het begin van het nieuwe schooljaar lopen er een aardig aantal nieuwe docenten door ons schoolgebouw. Eén van hen is Steffan Visser, leraar Duits. Een boeiend gesprek voerde ik met hem in de pauze Personalia Naam: Steffen Visser Geboren op: 9 februari 1976 Sterrenbeeld: waterman Geboren in: Alkmaar Broers en/of zussen: 1 broer, 1 zus Verliefd/verloofd/getrouwd?: Ik heb een lieve vriendin Kinderen: geen Woonplaats: Amsterdam Hobby’s: gitaar spelen, in de winter snowboarden en lezen Lievelingsmuziek: Nirvana, maar ook andere soorten muziek Lievelingsdrank: Thee Lievelingseten: Risotto Lievelingsboek: Billiard um halb zehn Zijn favoriete schrijvers zijn Thomas Mann en Heinrich Böll, en hij houdt veel ook van de dichtkunst. Lievelingsdier: geen Over hemzelf:
Steffen vond school vroeger maar een saaie aangelegenheid, en is daarom ook blij dat een groot deel van zijn opleiding achter de rug is. Hij is er wel erg blij mee dat hij deze opleiding heeft gevolgd. Vroeger wist hij nog niet wat hij later zou willen worden. Zijn favoriete vak op school was aardrijkskunde, maar hij koos er uiteindelijk voor om Duits te gaan studeren. Hij houdt van de Duitse literatuur en heeft een Duitse achtergrond. Hij weet nog niet of hij voor de rest van zijn leven leraar wil blijven, want heeft ook veel interesse in de cultuur, en tolk zou hem ook leuk lijken. Hij heeft dan ook een tweedegraads lerarenopleiding Duits én Geschiedenis. Momenteel werkt hij aan zijn Doctoraal Duits. Dat is ook de rede waarom hij alleen op onze school les geeft. Hij is gevraagd voor deze baan, en vond het een leuk idee. Tot nog toe bevalt het hem hier goed. Hij houdt van een kleine school, en vindt de sfeer daarom ook erg goed. ,,Iedereen kent elkaar,’’ waren zijn woorden. Maar of iedereen hem al kent?
-9-
Tot slot werden er een aantal dilemma’s op hem afgevuurd, en dit waren zijn antwoorden: De trein of de auto Nu nog de trein, maar binnenkort zal het de auto worden. Heb je erg veel last van de gang van zaken bij de NS? Ja, op dit moment is het echt belabberd! Een goede buur of een verre vriend Een verre vriend Een biertje of een glas mineraalwater (ondertussen kwam Sylvia binnen, geschrokken keek hij om…) Eeuhh… Een glas mineraalwater Een avondje uit of een avondje op de bank (Sylvia inmiddels weg) Een avondje uit (en dan geen biertje… ja, ja) Een goed boek of een goede film Een goed boek, dat spreekt voor zich! Ochtend of avond Ochtend. Jennifer Lopez of Christina Aguilera Da’s allebei niks!!! McDonalds of zelf koken Zelf koken Brave kindjes die niks snappen, of rotkinderen die alles begrijpen Eeuhh… (lange stilte) Die is te moeilijk. Mondeling of schriftelijk Schriftelijk Internet of mobiele telefoon Internet! Als laatste vroeg ik zijn mening over de gang van zaken in Afghanistan en Amerika, waarover hij een uitgesproken mening had: ,,Ik vind dat die terroristische netwerken hard aangepakt moeten worden, zolang de Afghaanse bevolking er maar niet onder lijdt!’’ Floris
Jep aan het strand tijdens de vossenjacht
-10-
Dierendag Elk jaar is het weer zover. Op 4 oktober, de dag na Leidens Ontzet is het DIERENDAG! Alle diertjes worden op deze dag extra verwend met een lekker hapje of een leuk speeltje. De redactie van STUK is op pad gegaan en heeft de Albert Heijn geïnspecteerd en gekeken wat er allemaal wel niet te koop is voor onze lieve huisdiertjes. En dat is heeeeel wat. Zoveel dat we het niet allemaal kunnen opnoemen. Maar we hebben een selectie gemaakt: -
-
-
-
Leuke cadeautjes voor de katten zij de kattenzakken van Fit Ami. Wat er in die zakken moet komen is de redactie een raadsel, maar het schijnt volgens gebruikers erg handig te zijn. Ze konden ons echter niet duidelijk maken waarvoor. Misschien weet Joost het. De Delicrocs Cocktail voor de hondjes schijnt een specialiteitendrankje te zijn voor bij de borrel. Heerlijk als je hondje een keer met je kan proosten, toch? Een absolute aanrader derhalve. Vlooiendruppels van een al eerder genoemd merk is ook een leuk cadeautje als je je huisdier vlooienvrij op dierendag wilt laten zijn. Het werkt à la minute maar het is niet goedkoop en we hebben het even niet over de bijwerkingen op 5 oktober. Als toetje hebben we de yoghurtsnoepjes geselecteerd! Vol eiwitten en bouwstoffen zodat je huisdier nog een extra jaartje in leven blijft. En als topper hebben we Denta Rask. Dit zijn koekjes/snoepjes of zoiets, voor een goed gebit. De tanden worden scherper (erg handig tegen dieven) en het gebit gaat stralen voor een prachtige presentatie!
Ook al is dierendag inmiddels voorbij, met deze selectie kun je je huisdieren altijd iets geven. Denk is aan zijn of haar verjaardag. Want een goede baas heeft zijn huisdier lief en gunt hem al het goeds van deze wereld! De STUK-redactie heeft ook mensen op straat, leerlingen en leraren op school naar hun mening gevraagd over dierendag: Marius: SAX !!!!! (schrijf je dat zo?) Auke: Dierendag vind ik leuk bedacht, maar er wordt te weinig aandacht aan besteed. Deze dag gaat ook aan mijn vliegveld… uh, blikveld geheel voorbij. Wouter: Geweldig! Wordt er ook eens aan mij gedacht! Miranda: Dierendag vind ik een goede zaak. Ik heb een poes. Die is eigenlijk op dieet, maar omdat het dierendag is krijgt ze toch hart. -11-
Elbert werd gevraagd of hij zijn huisdieren ook zo veel melk geeft, maar helaas heeft hij geen huisdieren. Vroeger wel. En die verwende hij met dierendag wel degelijk! Een meneer in net pak: Fantastisch. maar ik heb geen huisdieren. Een mevrouw: Dierendag is geweldig! Ik vind dat de dierenrechten moeten verbeteren. Misschien wordt het tijd voor een tweede dierendag. Vrouw met poedel: Mijn hond wordt op dierendag getrimd tot een beauty. Een strikje in het haar en klaar is Kees. Poedel: Wraf!
http://vrijeschool-leiden.nl Omdat ook de volgelingen van Rudolf Steiner inmiddels onder ogen hebben gezien dat zo’n beetje ieder gezin in Nederland een geavanceerde computer in huis heeft, is besloten op maar eens wat mensen op een internetsite te zetten. Besloten werd om Robbert Beurse, computerfreak in hart en nieren, te lanceren tot hoofdontwerper. Hij kreeg daarbij hulp van Jeroen Peeters, leerling uit klas 9a. Ik heb al een kijkje genomen op de site, en je staat verstelt van wat de heren klaargespeeld hebben. Geheel in stijl. De mannen verdienen een pluim. Daarbij wel de aantekening dat hij zelfs nog niet helemaal af is! Ik raad je aan om ook eens een kijkje te nemen, en meteen een verzoek van de makers: Schrijf in het gastenboek!!!
-12-
Een praatje met… Theo Zwartjes Iedereen heeft hem vast wel een keer zien lopen: de wiskundeleraar van de klassen 7a, 10M en 11M. Het begon allemaal vorig schooljaar. De lessen textiel vielen tot ieders grote spijt voor langere tijd uit i.v.m. ziekte van de leerkracht. Twee lege uren om uit je neus te eten. Maar toen, als een zonnestraal bij donkere hemel, stond Theo Zwartjes daar voor de klas om niet alleen aan de lange periode van verveling een einde te maken, maar vooral om ons wiskundeknobbeltje toch nog enige kans van ontplooiing te geven. Nu, een jaar later, sprak ik met hem en vertelde hij mij wat hij zowel heeft gedaan, doet en nog allemaal van plan is. Theo Zwartjes had al enige ervaring opgedaan in het leven van een leraar voordat hij bij ons op school terecht kwam. Hij had een volledige baan op het Da Vinci College wat hem erg beviel. Hij wilde minder gaan werken en kreeg de ‘textiel invalbaan’ aangeboden. Dit aanbod ontving hij natuurlijk met open armen en ging al snel aan de slag. De collega’s van Theo Zwartjes hadden hem al snel door: hij was niet alleen een genie in wiskunde, zelfs op het gebied van natuurkunde voelde hij zich helemaal thuis. Hij werd dus al snel gestrikt voor nog een tweede taak: het geven van natuurkunde periodelessen. Theo Zwartjes gaf de negende klassen natuurkunde hoofdonderwijs. Hij begon het nu echt leuk te vinden. De sfeer in de negende klas was goed en het vroege opstaan beviel hem ook wel. Hij plakte er nog een wiskundeperiode voor hun aan vast. Tot slot vertelde Theo zwartjes mij dat hij ons binnenkort ook al weer gaat verlaten. Moe van alle drukte die voor een leraar alledaags zijn, gaat hij wat rust in Friesland zoeken. Sorry jongens, het huis is al gekocht dus er valt nog weinig aan zijn plannen te veranderen.
-13-
Advertentie
-14-
Pratende Jaren (door een leerling uit klas 11) NUL Uit het licht In het licht Kindje We geven je een naam jij weet van niets want jij weet van alles EEN Ah, oh, uh… TWEE Mama, papa, ik lief, au, ja, bah, stout, nee, mmm, lekker, huistoe slaapje doen. DRIE De straat uit. Overal kijken. Zelf doen, dragen. Dat lust ik niet. Mag ik een ijsje? Ik wil een ijsje? Ik moet een ijsje! Nu wil ik slapen op je schoot. Verhaaltje vertellen. Lief.
VIER Waar zijn we nu? En dan? Waarom? Hoeveel ogen heeft een aap op de rug van een schaap? Zomer, winter, lente, herfst ochtend, middag avond, nacht voor, achter, boven en beneden. Eén, twee, drie, vier, tien wie niet weg is, is gezien. VIJF Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is de mooiste in het land? Of de lelijkste, leukste, domste, de sterkste, liefste, kromste? ZES Je leert de cijfers en lijnen en letters, neemt de taal in je op maar verzint nog binnenin dromen die goed aflopen. Je bent klein en groot, je bent een en al leven en soms ’s avonds heel even bang voor de dood ZEVEN Je verzamelt de informatie slaat alles in je op. Langzaam vorm je jezelf. Je voelt met je hoofd en denkt met je hart. ACHT Je ziet de doeners en de dichters de sprekers en de genezers de bouwers en de brekers. Je valt stil en denkt: dat wil ik ook ik ook… Dan schrik je je wilde iets maar je zei het niet.
NEGEN De afstand tussen hart en hoofd probeer je met woorden naar buiten te brengen, maar het lukt niet. Meningloos Je gaat mee. Is er een leider? Ben jij hem? Je gaat maar mee maar langzaam word je je bewust van de rangorde. TIEN Dat ben ik wel. Dat ben ik niet. Dat zou ik nooit doen Dat mag je weten Ik ben. En jij bent. En ik zeg dat – of toch maar in gedachten? Ik zeg het later wel. ELF Ga weg! Kom terug! Ik zeg dat je terug moet komen! Anders ben ik alleen en ik wil niet alleen zijn. Soms. Ik ben groot, maar ik mag niet groot zijn. Ik denk alleen. Stiekem. En ik zeg het soms stiekem tegen anderen. TWAALF Loslaten Dat begrijp ik niet. Ik wil schreeuwen om het terug te hebben en anders…niets. Ik kan het bijna eisen. Bijna, maar morgen helemaal Ik heb bijna de kracht. DERTIEN Ben je met me of niet? Nee? Rot dan maar op! Ja? Ik hou van je! Ik kan het eisen. Vriendschap! Want ik kan het zeggen.
VEERTIEN Ik vind mezelf stralend mooi, en foeilelijk Maar dat zeg ik niet – tegen niemand. Ik voel me ouwelijk en afstandelijk. En kinderlijk en aanhankelijk. Ik keer in mezelf en ben te open. Praat te veel en ben stil.
VIJFTIEN Ik ben uniek en daarom ben ik zo zoals ik ben. En net anders.
-16-
Lerarenuitspraken Han: “Het is heerlijk om in een gemengde groep geslachtelijk te werken”. Laura (Het Franse zinnetje: ,,on n’est pas toujours bien au lit’’ vertalend): “Soms ben je niet zo goed in bed … eh … lekker … eh … (we dachten ook al: Je wordt ook nooit eens serieus genomen, hé Laura?) Karin: “Als je een pistool op je hoofd krijgt, kun je opeens een heleboel”. Even later: Karin: “Het wordt tijd dat jij een pistool op je hoofd krijgt”. Johan (met dirigeerstokje): “Nee, eerst een hand en daarna mag je aan m’n stokje zitten”. Han: “Wil je een pepermuntje?” (ehh.. speak for yourself Han!!!) Heb je ook een lerarenuitspraak? Schrijf hem op, en geef hem aan de redactie!
Wist je dat… -
Evert altijd op goede ideeën komt in zijn badje. Peter Peelen al aardig op een konijn begint te lijken. Dat komt door de “heerlijke’’ worteltjessap uit de kantine. Johan niet zo goed weet hoe je je op de snelweg moet gedragen. Evert het verschil niet ziet tussen groen en rood. Victor bij de vossenjacht werd aangezien voor sinterklaas. Silvia alvast en nieuwe motor heeft gekocht zodat ze volgend jaar de eerste dag weer wat te vertellen heeft - Elbert niet voor 2/3 uit water maar voor 2/3 uit melk bestaat. - Robbert zo ongeveer is verdronken in zijn gel. - Johan op de kermis slaapt (?!) - Carla & Evert al 60 jaar getrouwd zijn. - Mevr. Necas-Niessner alles “eventjes’’ doet. - Elbert zich bij de vossenjacht heeft verraden met een pak melk! - Jep heel erg grappig kijkt als hij piano speelt - Clemens bij de vossenjacht duidelijk maakte dat hij eigenlijk leraar Frans had willen worden. - Ook mevr. Boermans eigenlijk een ander beroep had willen hebben, namelijk fotograaf.
-17-
Stukje puzzelen - woordrijgen
Zoek het woord, dat het laatste deel van het eerste woord vormt en het eerste deel van het tweede woord. Het aantal stippen en streepjes geeft het aantal letters aan. De letters op de streepjes vormen achter elkaar gelezen twee uitdrukkingen.
studie
._..
werk
maandag
.._....
spreuk
dames
._.....
rek
les
._..
stuk
onder
_.....
uur
tafel
_.....
bal
school
..._
krijt
brei
._....
doos
straf
._..
bank
hoofd
...._...
taak
hamer
_...
vaardig
test
..._.
buis
computer
._....
vest
schelmen
...._.
vervoer
zoet
_...
bewerken
koel
_...
springen
leer
._....
lijst
schilder
_....
vakantie
...._..
schrift
volleybal
._.
vlies
voet
.._
jurk
kunst
_...
tijd
klas
.._...
deur
ijs
_..
dag
leer
....._
bel
brug
.._....
boek
lunch
._...
wacht
engels
.._
ieren
scheikunde
_....
werk
strijd
.._...
stuk
ver
.._..
slaan
dans
...._.
leraar
gym
._.
rooster
eind
..._..
vrees
ei
.._.
meten
bord
.._.
fout
tegen
.._.
roos
-18-
geschiedenis
De verliefdheid van mijn linkeroorlel Een strafopstel in opdracht van Han van Ouwerkerk Een oorlel is een veelbetekenend lichaamsdeel. Dat heb ik wel geleerd. Het begon eigenlijk op die dag dat zij bij ons op school kwam. Zij, dat mooie meisje, met die lange blonde haren, sprekende blauwe kuikens, mooie lange benen, en lippen zo vol als een anderhalve literfles Coca Cola light. Ze kwam van een andere school, en was toe aan een nieuwe start. Waarom wilde ze niet vertellen, maar volgens mij was er iets gebeurd op die oude school. Wat, zou ik er zeker gaan vragen, zodra ik een beetje hoogte van haar had gekregen, en niet te veel risico zou lopen meteen met een schedelbasisfractuur naar het ziekenhuis zou moeten worden afgevoerd. Die hoogte had ik, na een dag of twee. Daar stond ze, in de gang, bij het bord. Vriendinnen had ze nog niet gemaakt, en eenzaam zocht ze uit welk lokaal ze zo meteen kon gaan zoeken. Ik begon maar niet met een versiertruc of zoiets, maar zei gewoon vriendelijk gedag. Achter mij alweer voldoende gesnater en gegiechel, omdat die gozer wel even dacht een nieuw vriendinnetje op de kop te tikken. Mooi was ze inderdaad wel, maar ik wilde echt alleen maar uit interesse wat aan haar vragen. Ze groette terug, en keek vragend terug naar wat ik eigenlijk van haar wilde. Ik wilde maar meteen met de deur in huis vallen, maar het leek mij beter gewoon te beginnen met de meest domme vraag die je kunt stellen: “Hoe bevalt het?” “Ja goed, wil je soms iets van me?” Dat kwam er vrij vijandelijk uit, en ik deinsde maar wat terug. “Nee hoor, ik wilde alleen vragen of jij misschien het klassenboek hebt gezien.” Wat deed ik mezelf aan, de allergrootste gangster van het Westelijk-halfrond begint een gesprek met de vraag waar het klassenboek is, terwijl hij over het algemeen niet eens weet waar zo’n apparaat voor dient? Idioot. Ik vervolgde dan ook maar snel met: “Niet dat ik het dringend nodig heb of zo.” Maar ja, toen bleek dat dat handige boek, waar precies in staat hoeveel uur ik voor me uit heb zitten staren, nog geen halve meter naast me op de grond lag, was mijn blunder al niet meer goed te maken. “Hij ligt naast je, sukkel!” Oké. De boodschap was duidelijk, klassenboek pakken, en wegwezen. Op de een of andere manier had ik het gevoel alsof ik nog wat werd nagestaard, toen ik maar het lokaal voor het volgende lesuur opzocht. Dagen verstreken, en steeds meer werd de magneet in mijn nek opgeladen, en aangetrokken tot het pluspunt, met andere woorden, ik kon mijn ogen maar niet van dat stuk (got the link, uh?) afhouden. Ik zwijmelde weg in gedachten, terwijl zij mij geen blik waardig gunde. Dagen verstreken opnieuw, terwijl ik iedere dag een steeds gekker gevoel kreeg. Een kloppend gevoel. Geen kloppend gevoel in m’n hart, of voortplantingsstelsel (goed gespeld Rita?), maar vreemd genoeg, in mijn linkeroorlel. Dit was toevallig ook de oorlel die niet naar de kant van haar toestond. Een kloppend gevoel dus, wat maar niet weg te krijgen was, tenzij ik mijn hoofd ten einde raad maar weer draaide, zodat ik haar zag. Bij iedere waarschuwing van dat gevaarte die met een krijtje een kruisje achter een naam zette, die wel erg veel weg had van die van mij, moest ik mijn hoofd weer terugdraaien, en begon de turbulente oorlel weer kloppende signalen af te geven. Ze had een onvoldoende, ik had... ehh.. nou goed, dat lijkt me duidelijk. Zij zat maar wat te dromen, ik deed niks anders. Opeens waren dat voor mij genoeg overeenkomsten voor een relatie, en bedacht dat ik het na school maar weer een keer moest gaan proberen. Inmiddels een alternatieve geneeswijze voor mijn oorlel -19-
rijker, stapte ik snel op haar af, toen zij probeerde de bus te halen. “Hé, wacht even, going somewhere?” vroeg ik op een ietwat gekke manier. “Nou, naar die bus ja, dus laat me even gaan wil je?” Zo snel gaf ik niet op, dus liep ik maar even met haar mee. “Waar moet je naartoe?” “Overal en nergens,” was het antwoord, terwijl ik allang door het plaatsbordje op de bus te weten was gekomen dat de reis naar Timberland ging. Niet wetende waar in godsnaam Timberland ligt, stapte ik ook in de bus die we inmiddels bereikt hadden. “Ja, hebben we nog iets van een buskaart vriend?” vroeg een norse ouwe lul die achter een groot stuur zat. O, ik zit in een bus.... eehh.... Buskaart. In mijn zakken graaiend kwam ik langzaam te weten dat ik echt niet het geluk zou hebben dat er op de een of andere manier een buskaart in mijn zak terecht was gekomen, en aangezien ik vervolgens zwaar voor paal zou komen te staan, haalde ik maar een blauw briefje tevoorschijn, dat ongeveer gelijk was aan 10 gulden, en gaf dit maar aan de man met het zwartblauwe petje, dat hem echt belachelijk stond. In alle opwinding was ik even mijn doelwit kwijt, die al lang en breed een plaatsje had gezocht. Ja, daar dus. Naast haar nam ik plaats, zelfs met enige tevredenheid van mijn linkeroorlel, die ineens wel erg dicht bij haar in de buurt was terechtgekomen. “Laat ik eens beginnen te vragen waar Timberland ligt, als mevrouw de moeite wil nemen mij dat te vertellen,” was mijn begin. “Mevrouw moet erg lachen om het feit dat een jongeman met een paar schoenen uit de tijd van de Neanderthalers de moeite neemt 10 gulden uit te geven om een woord met haar te kunnen wisselen!” Wacht even, een onvoldoende voor Nederlands, maar ze weet mij te overtreffen, oei, dat was een slecht voorteken! Enigszins aangeslagen vervolgde ik met: “Degene met die Neanderthalerschoenen vindt de mevrouw die dezelfde persoon met die schoenen zojuist heeft overtroffen erg leuk.’” “Interessant,” was het weerwoord, nu een beetje verlegen. Het scheen haar wel te bevallen, en begon nu ondermijnend met: “Weet je dat je een ontzettend grappig oorlelletje hebt?” Ja, en op het moment dat ik besefte dat er meer is tussen hemel en aarde, voelde ik twee zachte lippen op de mijne. Mijn oorlel werd waarschijnlijk zo rood als een blikje regular Coca Cola, en werd nog rooier, toen zij er zachtjes overheen wreef. De kus werd beëindigd, en ze fluisterde in datzelfde oor: “Je bent een ontzettend leuk, weet je dat?” Dat had nog nooit iemand tegen mij gezegd, en ik kon zo snel niet een grappig weerwoord bedenken. Niet verder dan: “Ik ben een beetje verdwaald geloof ik,” kwam ik niet. Na het uitspreken van die zin bedacht ik pas de perfecte dubbelzinnigheid ervan, toen de bus stopte, en ik de kans zag te zeggen dat ik maar naar huis moest. Onze lippen kwamen nog een keer in aanraking, zonder dat ik het wilde. Ik stapte uit de bus, overdacht hoe ik in godsnaam naar huis moest zien te komen, en zag een blikje Coca Cola light liggen. Inderdaad, Coca Cola smaakt hetzelfde als wanneer je een meisje kust. In een verliefde roes, en met twee kloppende oorlellen, liep ik langzaam naar huis, de weg kwijt. Floris
-20-
Zijn wij sportief?
Vorig jaar bleken we een behoorlijk sportieve school te zijn. En nu hebben we er zelfs een Nederlands kampioen bij. Z’n naam is je vast niet ontgaan; David Stevenhagen. Het volgende stukje stond in de krant: Zoetermeer – David Stevenhagen van Hand-Kruisboog Schietvereniging Zoetermeer (HKS) is afgelopen Zaterdag (inmiddels al weer een tijdje terug) in Baarschot bij de Nederlandse kampioenschappen Handboogschieten in de klasse junioren 16 en 17 jaar nationaal kampioen geworden. In deze juniorenklasse werd geschoten op drie afstanden: 70, 50 en 30 meter, met op elke afstand 36 pijlen. De wedstrijd begon op de 70 meter met de weersomstandigheden behoorlijk tegen; de schutters hadden te maken met fikse regenbuien en veel wind. Gelukkig klaarde de lucht op, maar de wind hield aan. Na de 70 meter stond David op de 2de plaats, maar op de daarna volgende schoten op de 50 meter liep hij al snel zijn achterstand in en bouwde een voorsprong op, die hij op de afsluitende schoten op de 30 meter niet meer uit handen gaf. Hij behaalde 886 punten. De foto die erbij stond, kon helaas niet gepubliceerd worden, die was van iets te slechte kwaliteit. Je houdt hem tegoed David!
Advertentie
De Vrije School Den Haag zoekt per direct: -kleuterleidster m/v - vervangers voor kleuterafdeling en/of onderbouw ( eventueel in combinatie met enkele vakles uren )
Inlichtingen:
P. Veltman Waalsdorperweg 12 2597 JB Den Haag telefoon: 070-3244300 of fax: 070-3245479 e-mail:
[email protected] -21-
Michaëlsfeest; feest der dapperen! En daar waren we, in Katwijk aan Zee, onze moed en eerlijkheid zou tot het uiterste getest worden. We gingen op vossenjacht! Een vos is, simpel gezegd, iemand die zich op een dergelijke manier verkleed dat je hem of haar überhaupt niet eens meer durft aan te spreken, gegeneerd door het feit dat de rest van het Katwijkse zeegat dan weet dat je een bekende voor je hebt. Zo hadden we mannen als vrouwen (meester natuurkunde en meester kunstgeschiedenis, bij deze een compliment voor het feit dat het u gedurende de gehele dag is gelukt om uit de handen van de zedenpolitie te blijven; vast een hele klus!), vrouwen als mannen, ouderen als jongeren (meester van de 7e klas: “blijf proberen, er is nog hoop…”) en zo nog enkele bonte creaties. Net als vele anderen vond ik het erg leuk en heb ik genoten van de dag. Het begon al vroeg. Bij het opstaan doorboorde ik in mijn haast met mijn kleine teentje de badkamerdeur, sneed ik mij aan een buskaart en vergat het speciaal gemaakte lunchpakket. Het pakketje bestond uit blarenpleisters, broodje kaas, broodje kaas, blikje fris en geld voor de bus terug. Mijn moeder vergeet vaak dat ik toch al bijna achttien ben en al ruim drie jaar beschik over werk en het niet al te vervelende gevolg ervan: geld. Mijn bus redde ik nog. Met een handje vol anderen die zich net als ik nog niet helemaal zeker voelden over de toekomst wachtte ik op de bus, die zoals voorspeld veel te laat kwam. Bij aankomst onder de grote vuurtoren van Katwijk werden we opgewacht door hoopvolle en vooral zeer opgewonden kleine kinderen. Ze waren wel lief. Toch moet ik wel zeggen dat het een goede zaak is geweest dat mijn verantwoordelijkheid niet verder reikte dan klas 7, dát vond ik al een hele opgave. Gelukkig hoefde ik mijn taak als moeder gans niet alleen uit te voeren, mijn directe rechterhand was Marius uit de 11e klas, hij zorgde vanaf de eerste minuut al voor een zeer goede en niet kapot te krijgen stemming. Hulde! Het idee was dat er puzzelstukjes verzameld moesten worden. De puzzelstukjes waren verkrijgbaar bij de vossen die zich totaal onopvallend tussen het conservatieve Katwijkse volk hadden geschaard. Voor de mensen uit Katwijk met een leeftijd van boven de 65 was het vast de dag van hun leven. We werden meerdere malen geholpen door mensen die wel wisten waar de vossen zich hadden verschanst. Zo werkte het aan twee kanten, zij een keer weer buiten de grenzen van hun tuin, wij een stuk sneller klaar. Niet dus. Mijn groep eindigde als een van de laatsten, met een totaal van 6 puzzelstukjes. Precies de helft. Maar jongens niet getreurd, we waren vanmiddag één. Op zoek naar heldendaden en heldenmoed, in gevecht met onszelf. Ik vind dat we de dag goed zijn doorgekomen. Team 20 bedankt, en een bewonderende groet aan de vossen. Guido 12B
-22-
Vossenjacht 28 sep. 2001
Linksboven:Marius vermaakt het publiek Middenboven:Clemens Rechtsboven: Viering van het 60jarig huwelijk van Carla en Evert Linksboven:Elbert as Bob Marley Midden: Han geeft een vingertje Rechtsmidden: Geheel in stijl: Peter Peelen (what a man!!!)
Linksonder: Johan in dienst 2de van links: Laura als echte Française onder: kinderen volgen het schouwspel rechtsonder: Delia, je ziet er fantastisch uit! 2de van rechts: jep, it’s Jep indeed!
