Schoolkrant
Vrije School Utrecht Schooljaar 2013 - 2014, nummer 2
Illustratie: Zwanen, Lente Grouls, klas 4
Colofon Schooljaar 2013-2014, nr. 2 Hieronymusplantsoen 3 3512 KV Utrecht 030-2319209 Abonnementsprijs 10 euro Voor ouders van onze Vrije School is de schoolkrant gratis. Redactie Cinta Depondt Femi Korrelboom Marrie Aaij Judith Loman Annegreet Schol
Vormgeving Yardena van Landeghem Inlichtingen voor abonnementen en advertenties:
[email protected] VSU 030-2319209 Inleveren kopij (bij voorkeur digitaal)
[email protected] in de kopijbus in de hal van de school, (locatie Hieronymusplantsoen)
of bij een van de redactieleden. Het ouderdeel van de schoolkrant is ook volledig in kleur online te lezen en/of te downloaden. http://www.vrijeschoolutrecht.nl/ouders/schoolkrant/
Een hartelijk dank aan alle enthousiaste medeschrijvers, -vertellers of -tekenaars.
Inhoud 4 6 8 9 10 11 12 14 16 18
Bij ons op de boekenplank Estafette Voor u gelezen Wat doe je als je niet ‘meestert’ Uit vele richtingen Uit de oude doos Kameroen werkt! De ouderbibliotheek Pedagogiek Bewegingsonderwijs
20 22 24 25 26 29 30 32 34 36
Beweging Mee naar huis Naar buiten Vanuit de MR/Ouderkoor Wat zien ik Pretpraatjes Uit de kleuterklas Maliebaan Onderwijs in het nieuws 5 vragen over
Bij ons op de boekenplank
t !!!
Soms gaat er niks boven met een fijn boek op de bank, in bed of in bad liggen. Sem (3e klas), Sybe (kleuterklas Corry-An), Leena (3 jaar)en hun ouders Annelies en Jeroen (fervente bergbeklimmers, (hard)lopers en fietsers) wijzen ons op de spannendste, mooiste en grappigste boeken.
JEUGD N BOEKE GETIPT
Jeroen, Sem, Sybe, Leena en Annelies met hun favoriete boeken.
Tips van Sem .................................................................. Mooiste boek: Alles van Roald Dahl! ‘De GVR’, ‘Daantje de wereldkampioen’, ’, ‘Matilda’,‘De Griezels’ en ‘Sjakie en de chocoladefabriek’. Omdat Roald Dahl spannend en heel mooi schrijft. Vooral ‘De Heksen’ is goed. Ook mooi: ‘Dolfje Weerwolfje’ van Paul van Loon. Leest verder: twaalf strips per week. Vooral Suske en Wiske. Held: Schanulleke, het popje van Wiske. “Ik heb zelf ook een Schanulleke. Elke avond zet ik een kruisje om bij te houden hoe lang ik het popje heb. Nu al bijna honderd dagen!” 4
estafette
t !!!
Je zou het bijna vergeten, maar ook de ouders van de kinderen hier op school zijn eens jong geweest! Wat weten zij eigenlijk nog van hun lagere schooltijd? Hadden ze ook zo’n leuke school, of ging het er ‘vroeger’ heel anders aan toe? Hoe waren hun meesters en juffen? In deze column vertellen ouders hoe zij nu op deze tijd terugkijken. Er gaat op school een echt estafettestokje rond, en wie het stokje krijgt, mag de volgende keer in de schoolkrant schrijven over zijn of haar herinneringen.
Moira
Schocher Carlier
V
gezelligheid van de kinderen in de straat waarmee wij altijd buiten speelden, in bomen, hutjes en allerlei buitenspelletjes deden. Het leven speelde zich veel buiten af. Zonnige en vrolijke herinneringen. Van de kleuterschool kan ik me eigenlijk weinig herinneren, behalve dat we ook veel buiten speelden en dat ik een uniform droeg. Een grijze jurk met een wit hemd en blauwe maillot.
ia juffie Annegreet is het stokje van Marta Perozo bij mij terecht gekomen. Daarmee gaan we van Venezuela naar Spanje, waar ik ben geboren en opgegroeid. Leuk om daarover wat te vertellen. Ik ben geboren in Spanje bij Valencia in het stadje Denia. Tussen de rijst en sinaasappels en vlakbij de zee. Mijn ouders zijn een Nederlands-Oostenrijks koppel, zij wilden liever in een warm land wonen dan in het land van één van beiden. Zij zijn neergestreken in deze streek toen Franco nog aan de macht was. Alhoewel hij was overleden een jaar nadat ik geboren ben, en daarmee de dictatuur aan zijn einde kwam, was zijn regime nog goed merkbaar tijdens mijn lagere schooltijd.
Toen ik 6 jaar was ging ik naar de lagere school. Een uniform hoefde daar niet meer omdat het een openbare school was. Omdat we wat buiten de stad woonden, kwamen ze mij en een aantal kinderen uit dezelfde buurt elke dag halen en brengen met een busje. De school was van 09.00u tot 17.00u met een tussenpauze van 3 uur. We bleven tussen de middag warm eten. Belangrijk want deze pauze tussen 13u en 15u is de beste herinnering die ik aan die schooltijd heb. Met alle kinderen die bleven eten van 6 jaar oud tot
Ik woonde met mijn ouders op het platteland, waar zij een oude boerderij hadden gekocht die zij over de jaren heen opgeknapt hebben. Ik herinner mij de 6
voor u gelezen
door Kirstin Balm
Juniper In de 5e klas had ik een tijdje waarin ik helemaal niet van lezen hield. Ik had inmiddels genoeg boeken gelezen om met lezen te oefenen en vond het eigenlijk niet meer zo nodig. Ik leende alleen nog boeken als ik ze nodig had voor een werkstuk. Ik kwam toen net op de Vrije School en in mijn nieuwe klas werd het boek “Heksenkind” van Monica Furlong voorgelezen. Dit ging over een meisje zonder ouders dat bij een heks in huis ging wonen. Ik vond het een heel spannend en tegelijkertijd bijzonder verhaal wat me nieuwsgierig maakte naar meer. Op advies van mijn juf las ik toen zelf “Juniper”. Dat was het boek wat vooraf ging aan “Heksenkind”. In “Juniper” kwam ik te weten hoe de heks uit het andere boek een heks was geworden. Een spannend boek over een rijke koningsdochter die in aanraking komt met goede,genezende magie en uiteindelijk haar beste vriend moet redden uit de handen van een kwaadaardige heks. Te lezen vanaf eind 5e klas tot (jong) volwassen. Pas toen ik al volwassen was kwam het 3e boek in de serie uit. Inmiddels heb ik deze ook in de kast staan. “Colman”. Ik heb het nog niet gelezen, maar ben erg nieuwsgierig. DDDDDD
Moedertje brei Va toen ik klein was kan ik me eigenlijk niet meer zoveel boeken herinneren. Ik was de Van oudste thuis en mijn moeder zong heel graag kinderliedjes. Later toen mijn zusjes en ou broertje b br r wat ouder waren ging ze ook meer voorlezen. 1 boekje weet ik nog heel goed. Dat was “Moedertje brei” van Uri Orlev.Het was een heel bijzonder boekje over een arm D moedertje dat alleen maar kon breien. Ze wilde zo graag kinderen, dat ze die ook maar m breide. Ze woonde met haar gebreide kinderen in haar gebreide huisje. Maar toen haar b kkinderen naar school gingen vonden de mensen ze maar raar. Ze mochten niet naar de dorpsschool toe en werden nergens geaccepteerd. Het moedertje gaf de moed niet op, d een zelfs toen het leek of niemand op ze zat te wachten, zocht ze naar en nieuwe plek waar ze zich wel thuis kon voelen. w IIk vond het een heel fijn en moedig verhaal. Naarmate ik ouder werd, vergat ik het boekje een beetje. Het was niet meer te koop, en ik kon me alleen nog vaag herinneren hoe moedig ik het moedertje had gevonden. Toen ik studeerde om handwerkjuf te worden, dook het boekje opeens weer op in de boekhandels en kwam ik het weer tegen. Voor kinderen vanaf 6 jaar, zelf te lezen vanaf 8 jaar. DDDDDD
Wreck this journal Nu als volwassene lees ik nog steeds niet veel. Ik lees wel graag, maar heb altijd even de tijd nodig om in een boek alles te laten bezinken. Ik lees vooral sprookjesachtige fantasieboeken en ‘zelf hulp / inspiratie’ boeken voor vrouwen. Hiervoor heb ik een heel dik boek gelezen en het werd nu tijd voor iets luchtigs. Het boek “Wreck this journal” van Keri Smith is een boek uit een serie van boeken die geen echte boeken zijn. In dit boek mag je op iedere bladzijde lekker gek doen, kind zijn, vies doen, creatief zijn, je lekker uitleven enz. Soms is het gewoon even heerlijk om een vliegtuigje te vouwen, lekker in de plassen te stampen of te vingerverven. Dit boek vraagt je zelfs om sommige bladzijden kwijt te raken, weg te geven of tot confetti te maken. Een heerlijk boek voor als je je verveelt. Vanaf jong volwassen tot wanneer je even zin hebt in iets geks. 8
uit vele richtingen Voor deze nieuwe rubriek: Uit vele richtingen, nemen we jullie mee naar de meest diverse locaties te wereld waar er op een bijzondere manier wordt lesgegeven. Ditmaal is ons oog gevallen op de ‘Green School’, Bali Indonesië.
Laten jullie het ons weten wanneer jullie stuiten op een bijzondere school? We schrijven er graag over. In de Volkskrant (jan 2014) stond een groot artikel over de ‘Green School’, een privéschool voor basis- en voortgezet onderwijs op Bali. In 2012 zijn ze uitgeroepen tot groenste school van de wereld door de internationale non-profitorganisatie Green Buildings Council ‘s Center, vanwege het volledig duurzame gebouw en het bijzondere onderwijsprogramma. Hier een samenvatting van het artikel: De gebouwen, gelegen in de heuvelachtige jungle, lijken in de verste verte niet op een gewoon schoolgebouw. Het is een architectonisch hoogstandje, opgetrokken uit gigantische bogen van bamboe. Kinderen leren hier ‘out-of-the-box’ denken zegt John Hardy, de Canadees die de school in 2006 oprichtte. Op de Green School geven ze onderwijs vanuit het hart, niet vanuit het hoofd. Geen losse vakken uit je hoofd leren maar holistisch onderwijs waarbij leerlingen al doende leren, kritische vragen durven stellen en verbanden kunnen leggen met de dagelijkse praktijk. Naast reguliere vakken zoals taal en rekenen, krijgen leerlingen bijzondere vakken zoals Groene Studies, yoga of traditionele Balinese kunst. Het lesprogramma is gebaseerd op de filosofie van Rudolf Steiner, grondlegger van de antroposofie. Bij deze interdisciplinaire aanpak spelen ervarend leren, kunstzinnigheid en conceptueel denken een grote rol. Veel vakken zijn praktisch: leerlingen leren hoe ze ecologisch rijst kunnen verbouwen of hoe ze hun eigen bedrijfje kunnen runnen met de verkoop van pure chocolade. Ben Macrory, hoofd communicatie: De vakken staan niet los van elkaar. Alles is geïntegreerd en onze ‘groene lesstof’ vloeit overal doorheen. Aan dit prachtige concept zit een aardig prijskaartje, voor een jaar onderwijs betaalt een ouder 10.000 euro. Dat is veel als je gewend bent dat onderwijs gratis is in je eigen land. De eerste lichting groene leerlingen is afgelopen zomer klaargestoomd. Alle elf leerlingen hebben de internationale toetsen met succes afgerond en kunnen als ze willen naar een universiteit. De wereld ligt aan hun voeten. Van Al Gore kregen ze een persoonlijke felicitatiebrief en ook de beroemde antropologe Jane Goodall gaf ze een motiverende boodschap mee: ‘Werk hard, volg je dromen en geef nooit op!’ Ben Macrory besluit: Als ze de school verlaten met meer bewustzijn over zichzelf en de wereld om hen heen, zijn wij heel gelukkig,’ Voor meer informatie en zonnige plaatjes kijk vooral op: www.greenschool.org
Annegreet
10
‘Al het werkelijke leven is ontmoeting’ - Martin Buber
Kennismaking met...een initiatief en een land De Stichtse bovenbouw in Zeist (Het regionale vervolgonderwijs van de Vrije school), heeft de traditie om door middel van klassikale acties op Michaëlsdag (rond 29 september) zoveel mogelijk geld te verzamelen voor een goed doel. De “aardengel Michaël” wil licht brengen in de duisternis, ordenen en wordt vaak afgebeeld met de lans die de draak verslaat, of de weegschaal. In het jaar staat zijn feestdag op de overgang van zomer naar winter. Hij kan helpen, mits de mensen hier op aarde het initiatief nemen, vandaar acties, waar ook moed bij nodig is! Dit jaar ging al dat geld naar een initiatief dat zich Kameroen werkt! noemt. Het gaat hier om een school en kredietverlening aan initiatieven vanuit de bevolking. Voorop staat de persoonlijke band van de Stichting, de deelnemers vanuit Nederland en de mensen daar. Het gaat om het bevruchten van elkaars leven, ook in cultureel opzicht en ontwikkeling.
Hieronder een impressie van het contact met de Stichtse en de werk opzet en resultaten op dit moment. ‘Als je iets wilt, spant de hele wereld samen om je daarbij te helpen’ - Paulo Coelho
Bericht uit de Stichtse berichten: Bezoek Irene Mbia uit Kameroen Afgelopen week heeft Irene Mbia, onze contactpersoon en projectleider in Kameroen, een bezoek gebracht aan de SVS (Stichtse Vrije School). Doel van haar bezoek was om jullie allen persoonlijk te bedanken voor jullie geweldige inzet tijdens de Michaëlsactie van vorig jaar. Zij is samen met Bernardien Thunnissen bij een aantal klassen langs geweest, om iedereen te bedanken en de leerlingen foto’s te laten zien van hun ‘support-children’. Tevens werd er in een aantal klassen een filmpje getoond van het zomerfestival dat in augustus plaatsvond, waar alle Kameroense kinderen gedurende 4 weken lang diverse culturele, educatieve en sportieve activiteiten/workshops werden aangeboden.Een aantal leerlingen heeft in het voorjaar een persoonlijke brief meegegeven, gericht aan hun ‘eigen’ Kameroense klasgenoot. Hierop is door kinderen uit Kameroen geantwoord. Irene heeft deze post (tekeningen/briefjes) bezorgd. Waaraan wordt het geld besteed? Dankzij de geweldige inspanning tijdens de Michaëlsactie is er ruim €11.000 opgehaald voor de kinderen in Kameroen. Dit heeft mogelijk gemaakt dat er nu 38 kinderen gedurende 5 jaar naar een lagere of middelbare school kunnen. Het overige geld zal worden besteed aan bibliotheek(school)boeken. Er is al een ruimte op het terrein van het cultureel centrum die als bibliotheek zal worden ingericht. De meest elementaire boeken worden aangeschaft (o.a. Engels, Frans, Wiskunde), zodat de kinderen hun huiswerk kunnen maken. School op terrein van CEDEL (Cultureel centrum) Op het terrein van CEDEL wordt ook een schooltje gebouwd. De fundering is inmiddels gelegd en de muren staan er ook al! Vrijwilligers uit zowel Kameroen als Nederland, die betrokken zijn bij onze stichting, spannen zich gezamenlijk in om dit, met handenarbeid, tot een mooie school te maken. Op de site kun je goed zien welke vorderingen er gemaakt worden met de bouw. Nu rest alleen de aanleg van het dak nog.
12
De ouderbibliotheek Het is een woensdagochtend 5 maart. We zitten met de “biebvrouwen” aan een tafeltje bij de Hema te ontbijten: Lekkere croissantjes, sinaasappelsap en een cappuccino en hebben het gezellig! Ons oud lid Inez is er ook bij, want we nemen afscheid van een moeder die bijna 7 jaar met hart en ziel zich voor de bieb ingezet heeft, Jaqueline van Eimeren! Zij raakte indertijd “besmet”, toen ze een artikel in de schoolkrant moest schrijven over kinderboeken en al die mooie kasten met boeken zag. Samen met Eddy Folkers namen ze altijd een ochtenduur in de bieb waar en filosofeerde met de aanwezige of langslopende ouders over verschillende inhouden. Koffie en thee werd er bijgehaald! Nu haar dochter binnenkort de school gaat verlaten, legt zij ook haar taken in de school neer: eerst als redactielid va de schoolkrant, nu als “ouderbieper”. We willen haar heel hartelijk bedanken voor haar inzet. Ze heeft een groot optimisme van waar uit ze werkt en heeft mee geholpen de bieb uit zijn “gang hoekje te halen” en een eigen plek in de school te geven. Nu blijven alleen Riet en Cathy over en Saskia als stand-by van wat jaren “een klein bruisend team” was. Ikzelf verzorg de boekenkast in de hal! U begrijpt het al, we hebben nieuwe enthousiastelingen nodig.
Vacature ouderbibliotheek: Wie o wie heeft liefde voor boeken en wil ze graag aan de vrouw/ man brengen ter inspiratie van het leven! Het gaat om af en toe een uurtje op de vrijdagochtend. Het is een mooie ruimte, met naast de boeken ook materiaal, als waskrijt, bijenwas, sprookjeswol, luizencapes en euritmieschoenen, nieuw en 2e hands! En ouders, als het fris is buiten en je wilt nog met mede-ouders filosoferen over ouderschap en inspiratie opdoen, kom naar boven! Trap op, klapdeur door, naar links en meteen rechts in de hal voor de 1e en 2e klas vind je deze fijne ruimte! Ook namens Cathy en Riet en de boeken,
Philia
----------------- advertentie ---------------
ADVERTENTIE WIJZE KATER
14
pedagogiek DE TEMPERAMENTEN - deel 4 Door: Miranka van Wankum
Eerder in deze schoolkrant zijn al verschillende temperamenten aan bod gekomen: het cholerische, sanguinische en melancholische temperament.
het kind uren met hetzelfde speeltje op het speelkleed zitten spelen. Het gaat volstrekt zijn eigen gang en maakt een tevreden indruk. Als kleuter kan het flegmatische kind in een drukke groep in alle rust met een favoriete bezigheid bezig zijn. Het vertoont over het algemeen weinig variaties in zijn spel. Waar het sanguinische kind telkens weer iets anders leuks tegenkomt, is het flegmatische kind zeer vast en trouw in zijn belangstelling en keuzes. In een klas of thuis in het gezin zijn ze de bron van rust en gezondheid. Ze gaan onverstoorbaar door met hun bezigheden, ook al is er onrust om hen heen. Alles wat met ritme en herhaling te maken heeft valt in de wezenskern van dit kind.
Herkent u ze in onderstaande afbeelding van Norbert Glas?
Als we naar het fysieke van een flegmatisch kind kijken, valt op dat het kind meestal gezet is. Het kind houdt zijn energie goed bij zich en verteert weinig. Het heeft daardoor een aanleg tot dik worden. Bij hun motoriek valt op dat ze een ietwat vertraagde manier van bewegen hebben. Het woord ‘haasten’ komt niet voor in hun vocabulaire en in hun beleving. Thuis en op school zijn ze niet vooruit te branden. Ze maken een slome indruk en zullen niet snel een sprintje trekken op het schoolplein.
Van links naar rechts: cholericus, sanguinicus, flegmaticus en melancholicus.
Als we deze temperamenten daarbij kort typeren vanuit het gebied waar hun vitaliteit overheerst, dan zien we dat bij een cholerisch kind de vitaliteit vooral in de ‘wil’, in het doen zit (het willen). Het cholerische kind heeft een sterke dadendrang, duldt weinig tegenspraak en wil recht vooruit. Bij een sanguinisch kind zit de vitaliteit vooral in de beweeglijkheid van zijn gevoelsleven (het voelen) en bij het melancholische kind overheerst de vitaliteit vooral in de hoofdkrachten (het denken). De driedeling van het menselijk wezen in ‘denkenvoelen – willen’ (Rudolf Steiner) is aanknopingspunt voor bovenstaande drie temperamenten.
Opvallend is hun belangstelling voor eten en slapen. Ze kunnen zichtbaar genieten van eten en zijn over het algemeen alleseters. Onderweg naar school kunnen ze al vooruitzien naar hetgeen in hun broodtrommel zit. Het liefst eten ze de hele dag door. Als hun broodtrommel in de buurt is, kunnen ze maar moeilijk de neiging onderdrukken een hapje van hun boterham te nemen. Naast eten, hebben ze een grote belangstelling voor slapen. Als jong kind kunnen ze al lang uitslapen en vinden het heerlijk om naar hun behaaglijk warme bed gebracht te worden. Een uitspraak van een flegmatisch kind:
In deze bijdrage zal het vierde en laatste te onderscheiden temperament, het flegmatische temperament, centraal staan en daarmee zal de cirkel rond zijn.
Het flegmatische kind
”Het fijnste in de wereld is mijn bed.”
Bij het flegmatische type overheerst de vitaliteit in het gebied van de spijsvertering. Het flegmatische kind is een rustig en tevreden kind. Een flegmatische baby slaapt en drinkt veel en huilt weinig. Als peuter kan
Het flegmatische kind raakt niet snel uit het veld geslagen. Dat is zijn sterkte, maar tevens ook zijn valkuil. Want prikkels van buitenaf komen nauwelijks 16
bewegingsonderwijs
as l k e 2 e d Poëzie in
Wat beweegt je in het bewegingsonderwijs op de vrije school? -We vragen het Michel Korver meester van de 2e en 4e klasNaast gym en euritmie als bewegingsvak op de Vrije scholen, is haast heel het vrije schoolonderwijs met “beweging doortrokken!’ Zijn de eerste twee echte vaklessen, in de periodeochtendlessen (waar een vak over zo’n 4 weken intensief beoefend wordt) en in de andere vaklessen zijn er vaak momenten dat er vanuit de lesstof d.m.v. zingen, ritme, spreken of gebaren bewogen wordt. Het wordt ook ingezet als er intensief cognitieve stof (waarbij het denken aangesproken wordt) gedaan is. Rudolf Steiner wees indertijd (1919) bij het ontstaan van de scholen de leraren er steeds weer op, in de lesopbouw goed er op toe te zien dat een les ademt. Dat er naast zeer geconcentreerde inspanning die als een soort “inademing” werkt, ook tussendoor “uitgeademd” wordt door bijvoorbeeld beweging, ritme of zingen. Hij zei: “Kijk naar de kleur van de gezichten van uw kinderen, als ze te wit worden van de inspanning, dan hebben ze iets nodig waardoor ze uit kunnen ademen en het bloed weer kan stromen: Alleen zo hou je de kinderen gezond”
Ik begroet de lente: Lucy (klas 2)
dat ze daarna zolang kunnen uitademen in bijvoorbeeld de pauze, dat ze weer “voldoende in balans zijn” om in de volgende les de stof weer tot zich te kunnen nemen. Wanneer ik meester Michel dan ook de vraag stel, wat hem “beweegt om in de klas aan bewegingsonderwijs te doen”, roept hij vol enthousiasme: “We bewegen niet alleen met ons fysieke lijf, maar ook in ons denken en in ons gevoel!”
De periode en vaklessen worden door de leerkrachten met zorg dan ook zo opgebouwd, dat deze “ademing” er is als een een gezond (makend!) ritme, waar het hele wezen van het kind bij betrokken wordt. Elke vrije schoolleerkracht is zich duidelijk bewust dat als er “teveel van het hoofd gevraagd als denk -inspanning” in een les, zoals bijvoorbeeld een toets, veel kinderen daarna haast explosief willen gaan bewegen zodra ze de gelegenheid krijgen! Hij kijkt er dan ook op toe,
Om met het fysieke lijf te bewegen, dat is een levensdrang en behoefte. Voor het kind is bewegen vanzelfsprekend een gevoel van zijn kracht ervaren en één worden met de wereld om hem heen. Als leerkracht zoek je welke bewegingen zet je in, dat de kinderen hieraan in hun enthousiasme komen - oftewel warm lopen voor- en naast het plezier dat ze eraan beleven ook de wil aanspreekt om eraan te oefenen. Dan ontstaat er vreugde! Het bewegen vraagt ook om humor (die tilt je op uit de zwaarte!) en om variatie, waardoor differentiatie ontstaat. Als leerkracht tast je af: Wat gebeurt er, wat is nodig dat het kind zich met overgave daaraan kan geven, zonder zich te verliezen? Maar je kunt ook spreken van bewegen in je gevoel: Als voorbeeld neemt hij de lessen in zijn klas van de afgelopen weken. Ze hebben op zeer verschillende manieren gewerkt aan gedichten. Het is een klas die hier echt van kan “smullen”. Michel ervaart dat je in het schilderen zo mooi het “voelen in beweging kan zetten”. Hoe beweegt een kleur, zeker als ze samen gaan, of naast elkaar staan. In dit aftasten beweegt de ziel mee! Om de gedichten periode breder in de vaklessen door te laten werken ontstond het volgende idee: Ze kregen twee opdrachten om uit te kiezen: 1) Neem een kleur en laat die een verhaal vertellen op papier. of 2) Bedenk een verhaal/beeld en zet die om in de kleur(-en) die daarbij horen.
De lente: Nori (klas 2)
18
beweging
^ ^ “Hoog op de heilige Olympos ^_ ^^ ver boven aarde en mensen.^_^^ vonden in wolken en wijdte ^_^. de goden der Grieken hun woning. ^_^^
Euritmie
Avondklokkengebed
Tot in onze tijd hebben de dichters deze ritmen in allerlei variaties gebruikt, om de teksten een innerlijk stroom te geven en de inhoud van tekst kracht bij te zetten. Dit ritme van korte en lange accenten, met tussen de regels een doorgaande stroom (van korte en lange), is heel ademend: De ziel wordt a.h.w. mee genomen op de stijgende impuls van ^^- ( kort, kort, lang), of daalt in bij -^^ ( lang, kort, kort,), waar vanuit een meer mededelende gebaar uit gaat. De Griekse goden bewogen zich dan ook continue tussen hemel en aarde, brachten boodschappen mee, of namen impulsen van de aarde mee naar de godenwereld op de hoge Olymposberg. Maar op dit ritme werden ook de Epossen verhaald van de weg van de individuele mens: “De helden” werden beschreven met al hun beproevingen!
Het schone bewonderen, Het ware behoeden, Het edele vereren, Het goede besluiten. Het voert de mens in het leven tot doelen, In zijn handelen tot het juiste, In zijn voelen tot de vrede, In zijn denken tot het licht En leert hem vertrouwen op goddelijk werken, In alles wat is. In wereld al, In zielengrond. R. Steiner Eerder schreef ik een artikel over de ontwikkeling van de 3e en 4e klasser en de samenhang met de aangeboden lesstof in de euritmie lessen. Daar is de naam van Herman, de vader van Tycho per ongeluk onderaan weggevallen. Herman had een impressie beschreven van het euritmieoptreden van klas 4. Onze excuses. Deze keer komt klas 5 aan bod.
In de euritmie-lessen van de 4e klas, werk je aan de ordening van 1 op 4, zoals we dit terug vinden in onze verhouding 1:4 van hartslag en de puls van het bloed. Dat is het basisritme in ons! Voor het 9 a 10 jaar is deze verhouding in het kind nog onregelmatig. In de 5e klas komt de ziel meer vrij en gaat een verhouding aan van in en uit ademenen, die beweeglijker is boven op dit hart-puls ritme. De hexameter zelf, maar ook de variaties op de Jambe ( ^-) of de Troché ( -^ ) en andere ritmen worden op verschillende teksten, gedichten en met verschillende vormprincipes als recht en rond behandeld. Het innerlijk van de 5e klasser wordt gedifferentieerder in zijn in- en uitademing. De euritmie probeert dit proces vanuit de beweging te ondersteunen.
De 5e klas Vertelstof: Griekse Mythen en oude culturen In de 5e klas worden de Grieken en hun Mythologische verhalen behandeld. Eveneens de oude culturen hieraan vooraf gaande: Oude teksten uit India, Perzië en Egypte over de schepping en de zon, komen vanuit hun eigen karakter ook aanbod in de euritmielessen. Hoe beweeg je die? De Indische mens was geheel open naar de Godenwereld. Er was nog geen gevoel van aarde zwaarte. Hoe anders beweeg je de klankgebaren als daarbij je handpalmen open naar boven zijn gekeerd. Per klas is het heel verschillend hoe diep je op deze stof kan in gaan. Maar eraan proeven door het doen en het horen van de teksten, geeft de 5e klasser al bewegend de cultuurontwikkeling die aan zijn zijn nu vooraf is gegaan te verinnerlijken.
Plantkunde en vormverandering De 5e klas heeft een periode plantkunde: Hoe anders groeien de bomen, een paddestoel, een koolplant, wilde bloemen of een gecultiveerde bloem zoals de roos. Waar herkennen we die kwaliteiten in ons zelf? Bij de plant zelf worden de plantendelen onder invloed van de zon en lucht, verfijnder van structuur. Denk hierbij aan de onderste kiembladen, die rond en meer waterig zijn en hoe hoger aan de plant het blad meer inkepingen krijgen en zelfs lijnvormig worden. Ook in euritmie-lessen werken we vanaf nu aan meer innerlijk bewogen differentiatie van de vorm en beweging: Een zeer harmonische basisvorm is de Lemniscaat. Hier heb je te maken met verschillende bewegingsaspecten: naar buiten-, naar binnengaande, recht en rond, voor en achter, of links en rechts en waar versneld of verlangzaamd deze in de doorgaande stroom. Daarbij gaat deze
De hexameter en haar ritmen De Griekse cultuur, ligt met zijn politiek en sportspelen ten grondslag aan onze cultuur in deze tijd. Zo vinden we tot in onze tijd in de poëzie nog het basisprincipe van de teksten met kort-lang accenten, die hun oorsprong hebben in de hexameter, het ritme waarop o.m. de Ilias en Odyssee verteld werden. Hier een voorbeeld: 20
mee naar huis
Mandje
Bij periode geschiedenis heeft mijn kind over mij op zitten scheppen tegen de dienstdoende stagiaire. Het gesprek kwam op het vlechten van manden. “Mijn moeder kan dat,” sprak hij in de klas, “en ze geeft er ook altijd les in”. En ja hoor, een paar uur later word ik opgebeld met de vraag of ik een keer met de klas wilgentenen mandjes wil komen vlechten. Dat komt er nou van. Trots leunt het kind tegen mijn knie terwijl ik het toezeg door de telefoon, want de nieuwe meester lijkt niet erg op Mees Kees, maar wel een heel klein beetje, dus what can you do. En dan ’s nachts komen de spoken. Wat heb ik nu weer beloofd? Met een halve klas vijftienjarigen kost het zeker acht lessen en kilo’s pitriet. En nu moet ik in 1 dag, met een hele klas tienjarigen, met een houtachtig materiaal dat helemaal niet eens lijkt op riet... mijn hemel hoe krijg ik het voor elkaar. Gelukkig sluiten zich de rijen voor het vlechtplan in de weken daarna. Moestuinmoeders brengen bossen gesnoeide wilgentakken naar school, ik krijg een grote werkplek op het plein, de kinderen komen dan om de beurt helpen aan 1 grote mand en iedereen heeft er alle vertrouwen in dat het een feest wordt. Vooruit, we doen het gewoon.
Al snel wordt het een ster, en daarna een zon met stralen. Net begint de pauze als er staken moeten worden bijgestoken en omhoog gebogen – het lastigste stuk. Ik stuur iedereen terug naar meester en probeer dit binnen het halve uur even gauw te zelf te doen. Maar het wordt het een puinhoop. De tenen zijn stug en oud, want van vorige zomer. Ze buigen niet. De takken breken en alles valt uit elkaar. OMG wat moet ik nou. Niemand kan me helpen want ik ben de enige die ongeveer weet hoe dit moet. En daar heb je meteen ook de oplossing, want de stem in mij die wel eens fluistert van Zie je wel, je kunt er allemaal niets van (kent u dat?), die overbluf ik op dit ultieme moment met een schreeuwerig Ik kan dit en ik ga dit oplossen, gewoon doorgaan, vlechterdevlecht ik krijg hem wel recht. Na vijf razendsnelle rondjes en met het zweet op de rug hoor ik de bel gaan, de pauze is om. “Mag ik nu wie is er aan de beurt juf mag ik dalijk nog een keertje komen?”, roepen de voorbij huppelende kinderen. Maar de meesters duwen ze met zachte hand de trap op en de twee kinderen die bij me achterblijven kunnen weer gewoon een takje knippen en invlechten. In de bodem zitten grote, slordige gaten maar we hebben een wand, ik repareer het straks wel.
Ik pik al het gereedschap dat ik kan vinden uit mijn lokaal, oefen een beetje thuis met de takjes, meester brengt een groot zeil en vanwege de regen neem ik plaats in de hal. De takkenbossen zijn gisteren al door engelen in grote teilen op het binnenplaatsje in de week gezet. Tijdens het installeren vraagt iedereen of ik iets wil drinken en de klas luistert muisstil naar mijn inleiding. Ik lijk wel een soort eregast op het schooltje, waar ik al zoveel jaren dagelijks in en uit loop. Het eerste groepje bestaat gelukkig uit de twee mij meest vertrouwde leerlingen, want we moeten gevaarlijke dingen doen. Beginnen met snijdende snoeischaren en hard drukken met vlijmscherpe priemen. Dat doen ze gewoon even, deze twee. Binnen tien minuten hebben we een kruis met een touwtje er omheen. De tijdklok gaat wel een beetje te snel af, maar ze moeten al gauw weer naar boven want iedereen mag aan de beurt komen. Dan begint het echte vlechten, en steeds komen er twee kinderen die een takje kiezen, de zijscheuten eraf knippen en het in cirkels rond het kruis vlechten. 22
naar buiten Ontwaken in het lentezonnetje Veel mensen hebben zo hun eigen zondagsritueel. Ik weet eigenlijk niet of wij die ook hebben. Vandaag is het in ieder geval een zondagochtend dat de natuur ons roept, maar waarin we toch moeite hebben om op gang te komen. Aan de lente ligt het niet! Eerder dan verwacht staan de krokussen en narcissen in bloei, zijn de kleine eendjes al in de sloten en is er een heerlijk warm zonnetje. Laat ons dan ontwaken in het lentezonnetje! DDDDDDDD
Een korte autorit brengt ons naar de rand van het Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug, waar het bezoekerscentrum De Boswerf in het Zeisterbos ligt. De prachtige lanen, verscholen tussen de eeuwen oude dennen en beuken, inspireren ons meteen. Klimmend, klauterend en rennend met een voetbal tussen de benen begeven wij ons naar het bezoekerscentrum. Het is net alsof we een lekkere boswandeling maken. De ‘Ik wil niet lopen’ van Myrte is al snel vergeten wanneer ze net als haar grote broers met lange takken kan slepen. Maar vandaag hebben we een relaxte dag in de planning. We strijken neer naast een groene schuur en starten met een zelf meegenomen picknick. De eigen lunch wordt zo nu en dan afgewisseld met het beoefenen van traditionele spelletjes. Van de stelten, hoepels en badmintonrackets van het bezoekerscentrum wordt door de oudsten gretig gebruik gemaakt op het terras van de fietsenrekken.
“Lekker rustig hier, he mam?” zegt Roan vragend. En dat is het zeker. Als de kinderen alle mogelijkheden van het natuurspeelbos - dat ook op het terrein van het bezoekerscentrum ligt- aan het ontdekken zijn, bestellen wij een heerlijke kop koffie. Maar deze wordt pas opgedronken nadat we de kinderen achterna hebben gezeten door alle natuurlijke gangetjes, over de vele waterstroompjes en achter de diverse heuvels. “Zouden ze hier ook ijsjes hebben?” vraagt Timo. En gelukkig is het antwoord JA. Inmiddels ben ik er achter dat wij toch een zondagsritueel hebben: tijd doorbrengen met elkaar. Op deze plek is dat erg goed gelukt! Ieder kon in zijn eigen tempo ontwaken in de lentezon. Misschien is het ook wat voor jou? Dan moet je er geen moeite mee hebben om op zondag ook een extra wasje met modderkleren te draaien. Veel plezier,
24
Iris
wat zien ik Het dilemma van het helpen...
d n i k n e n j Koni
Ergens in een stad is een park. In dat park is een groot veld en aan de rand van dat veld verrijst een heuvel. Eigenlijk is de heuvel een massaal aarden voetstuk voor een massaal ijzeren kunstwerk dat er bovenop ligt uit te rusten onder de zon. Maar na uitvoering van het idee van de kunstenaar heeft de heuvel een veel betekenisvoller bestemming gekregen. De heuvel is een konijnenhuis. Een gatenkaas van gangen, de weggegraven aarde door gretige pootjes naar buiten geschoven. Een heuvel van grijze aarde met plukjes kortgeknaagd gras waartegen konijnenvachtjes de perfecte schutkleur hebben. Pas als je dichterbij komt, zie je dat de hele heuvel leeft en beweegt; puntige oren steken uit alle hoeken en gaten, ronde ogen observeren je zorgvuldig en schatten elke miliseconde opnieuw in of je niet te dichtbij komt, waarna snelle poten het konijnenlijf wegdragen, het binnenste van de heuvel in. Twee jonge konijntjes komen daarna meteen weer naar buiten gepiept en herhalen dit spelletje nog een paar maal. Op de top van de heuvel, tussen de ledematen van het ijzeren kunstwerk, hebben een moeder en haar zoontje een ander konijnenkind gevonden. Het is nog klein, veel kleiner dan de eerste twee, en je kunt niet goed zien of zijn oogjes dicht zitten omdat het moe, angstig of juist op z’n gemak is, of dat ze gewoon nog dichtzitten. “Het liep hier zomaar rond, ” zegt het jongetje. “Het is te klein om zich zomaar buiten het hol te bevinden,” meent de moeder, “misschien is het wel ziek.” Ze zegt dat haar grootste zorg is hoe het beestje warm te houden, terwijl ze het op haar hand houdt, daarna toch maar onder haar jack steekt. Ze zal een dierenambulance of dierenhulpdienst bellen om te vragen hoe ze het beestje het beste kan verzorgen. De twee zijn duidelijk van harte bereid het diertje te helpen. Moeder en zoon vertrekken met het konijntje en ik blijf achter met een verward gevoel. De gedachte aan reekalfjes komt bij me naar boven – die vaak een tijdje door hun moeder op een goed beschutte plek in het bos worden achtergelaten en daar dan heel alleen lijken te liggen. Maar als je ze oppakt, ruiken de diertjes daarna naar mens en durft hun moeder niet meer bij ze in de buurt te komen. Je kunt dus als mens met medelijden en onwetende welwillendheid soms meer kwaad dan goed doen. Maar hoe is dat bij konijnenkinderen? Was het diertje ziek en door de moeder uit het nest verstoten? Was het gewoon het hol uitgeglipt en zou het een minuut later weer door de moeder in het nekvel zijn gegrepen en terug naar binnen in de burcht gebracht? En hoe zit dat bij mijn eigen kinderen, als ik ze wil helpen? Help ik een konijnenkind dat nog kracht moet krijgen, of richt ik bij een reekalfje schade aan door te proberen iets op te lossen waar het prima op eigen krachten uitgekomen zou zijn? Het kleine konijntje was lief, zwart en zacht. Zou ik het ook hebben opgepakt? Ik zal er mijn kinderen eens over vertellen, en hoop dan dat we daarna een goede discussie over helpen kunnen hebben, en hoe moeilijk dat eigenlijk is...
Cinta
DDDDDDDDDDDDDDDD DDDDDD DDDDDDDDDDD ----------------- advertentie ---------------
26
----------------- advertentie ---------------
s
tip e i t a t Trak
’t Ganzeveldje halve dagopvang peuters
Dadelbites Da D a ad d lbi lbite t De b De basis: a
Spelen voor peuters
nn 15 15 dadels dad daaad d d del eells els nn 90 90 gram g havermout havermou h erm ha rmou ut n Theelepel honing
In een warme en huiselijke sfeer vang ik kinderen op.
Suggesties SSugges Su u uggesties ug g gg gge g gee voor de toevoegin toevoeging: i
We starten de dag met elkaar in een kringetje en zingen liedjes van het seizoen. Tijdens de ochtend is er ruimte voor vrij spel,
nn G Gojibesjes nn Chiazaadjes dje jeess n Macapoeder deeer d n Zo Zonnebloempitten Zonne Zonneblo oonne nneblo nn Rozijnen n Kokosrasp sp sp n Noten n n Sinaasappelrasp nn Gedroogd roog fruit nn Stu SStukjes St tu tu ukjes kkj kjes kje jeess chocolade je chocola choco ccho choc ho hoccoola olaade nn Pindakaa PPindakaas Pind Pi iind nd daakaas kkaaa aa s
fruit eten, buitenspelen, tekenen of een broodje bakken en een broodje eten. De voeding is biologisch. De kinderen kan ik van school mee naar huis nemen en ’s middags breng ik ze weer mee naar school. ’t Ganzeveldje werkt samen met een gastouderbureau. Open op dinsdag en donderdag Tijd: 8.30 – 14.00 uur
Topping: Top TTo oop p pping: p ping in ng g:: nn nn 2255 gr. grr. g r. pure pur p pu ure re chocola choc ccho hoco ho ccola oola laa van va van 80% 880 0% 0 %
Plaats: Gerhardstraat 1, Utrecht k
Werk We Werkwijze: W errkw kkw wiiijjz w jzzee: jze
Doe de de dadels, daa els d lls honing hhon hooni ning n en en haverh mout ou out ut in een blender en meng ut alles alle llle totdat je een plakkerig deeg hebt. heb Wanneer het te droog he heb iiss kkun je nog wat honing of dadels els l toevoegen. Hierna kun je eigenlijk toevoegen wat wa je maar wa wilt. w wilt ilt Zoals alls boven ven ve een n beschreven: beschre besc beschr b eesschhrre re met gojibesjes, me met be ees, be s, s, rozijnen, roz rro oozi oz zziijijjn nen neen ne en, n,, man m maaaccapoeder, cap aap p poe po ooee chiazaadjes, chia cchi hhia hiaz iazza zaadje aa d djje jes, zonnezoon zzon on nn ne bloempitten bloem blo bloempit b oem mpi pi pi en n pindakaas. p piiindakaas. nd ndaakkaaas. s. s. Het Heett is is maa m maar ma aar n net waar jee zin ziin in in hebt heb heeb he bt en waar je van houdt! Daarna kun un u n je je eventueel eventuee eve eev ve ventu vven e tueel entu eell nog noog een n een ee laagje van vaan va n chocola chhocola hoocola ola er er bovenop bo bov bov oove oveno ve vven eno nop doen. Laat aaat aatt de de chocolade chocolad cchhhoocola ocola olad ade au au bain bai b ain marie arrie aarie ie smelten smel ssm melte melt ltte ten een n en en smeer sm ssme m meeeer er met me met een theelepeltje hee eeele ele elepelt eeltje lttje jjee eroverheen. erove ero rov ove ver ve er Je kunt hierover ieerover ierover ie ro rrov ov oove vveer nog nooog n g hazelnoten hazel haze haze ha ze l of kokosrasp kkokosr ookosrasp okkkooosssrra rasp strooien..
Voor speelgoed,cadeaus & natuurlijk textiel in prachtige kleuren en natuurlijke materialen! Steynlaan 65 3701 EC Zeist
www.proevenmetliefde.nl w ww w etliefde.n etliefde.nl tlliefde.n liefde.nl ffde. de d de.n
030-6914592 228
[email protected]www.rozemarijn.nl
las
Circus project in de kleuterk
uit de kleuterklas
In alle vijf kleuterklassen hebben we in de periode van 24 februari tot en met 7 maart gewerkt met het thema: CIRCUS Het verkleedfeest en het bezoek van Circus Kabel uit Den Haag waren de afsluiting van het project. In mijn klas ben ik begonnen met het lezen van het prentenboek: Sam en Julia en het circus. Julia gaat met haar moeder mee met het rondreizend circus. Zo leert ze het circus van binnenuit kennen. Ze helpt de clown, verkoopt kaartjes en ze leert een trapezekunst. In brieven vertelt ze alles aan Sam. Een prentenboek met prachtige prenten. Uitnodigend om met het thema aan de gang te gaan. En dat gingen ze! Het witte huis in de klas werd een circustent, met wiebelwabbels, hoepels, een koord, jongleerballen, en halve rubber bollen waar je op kan lopen, sjaaltjes en verkleedkleren. Iedere ochtend begonnen we met een circusochtendspel. Het midden van de klas was de piste. Na het liedje, half bestaand en half verzonnen door de kinderen, kwamen de circusartiesten uit de tent op de piste, en lieten hun kunsten zien. Het lied:
Dames en heren, hooggeëerd publiek Wij laten jullie onze kunsten zien, je weet niet wat je ziet! Hier komt de tijger, de leeuw, de clown, de trapezeartiest. De olifant, de koorddansers en de muziek. Daar komen om de beurt de artiesten aan! Veel tijgers die door de hoepels springen, clowntjes maken kunsten op de bank, de leeuwen springen ook door de hoepels, olifanten balanceren op de wiebelwabbels, danseressen maken een dansje met de sjaals en de koorddansers die lopen heel voorzichtig over het touw dat op de grond ligt, met z’n allen maakten we de muziek er bij. Na iedere act: applaus. Soms speelden alle kinderen de tijgers, de koorddansers, de clowns. Of hadden we een circuit gemaakt in de klas van alle activiteiten na elkaar. Mooi om te zien hoe geconcentreerd ze naar elkaar keken en hoe ze de kunsten deden. De koorddanser die echt heel voorzichtig over het touw liep! De kinderen namen prentenboeken en verhalen mee over het circus. Heel interessant vonden ze: de piste en de trapeze! Het verkleedfeest als afsluiting was een echt feest. Tijgers, leeuwen, danseressen, prinsessen, konijntjes, kikkers, heksjes, schaatsers, paarden, indianen en beertjes jongleerden met Circus Kabel op het grote plein. Stokkendans, bordjes die draaien op een stok, hoepels die je naar elkaar overgooit, mooie dansende sjaaltjes etcetera. Als afsluiting lieten de kinderen aan elkaar een act zien, op de piste! Het was een echt feest met al onze kleuterklassen en gelukkig hadden we weer genoeg hulpouders!
Corry-An, 30
kleuterjuf
Maliebaan De lente lonkte, we kregen last van lentekriebels, tijd om weer eens aan het plein te werken! Eerst was er een brainstormavond met liefhebbers. Waar we snel uit waren: geen dure speeltoestellen (want dan is het budget meteen op) maar op zoek naar alternatieven die we zelf kunnen creëren. De eerste keuze was een wilgentenen ut voor de kleuters, maar hoe kom je aan materiaal? Nou, we hadden 8 maart een speelpleindag en het plein lag vol met wilgentakken! De hut staat er ondertussen al, een leuke klus om te doen, al helemaal omdat niemand het eerder had gedaan. Die dag waren er zeker 10 ouders en ook minstens 10 kinderen, het was prachtig weer en de stemming zat er goed in.
totaal anders uit, geweldig! Ook werd er even tussendoor materiaal gekocht voor een modderbuitenkeuken, (ja, echt!) deze is ondertussen ook al geplaatst en volop in gebruik! Grote wens van de kinderen is een glijbaan, dat wordt het volgende project. Plan is om een grote rioolbuis te plaatsen (om lekker doorheen te kruipen), een trappetje van autobanden en daarop dan de glijbaan.
De MB-ouders misten vooral de zandbankrand van het Hieronymuslantsoen om lekker op te zitten bij het afhalen. Ter plekke werd het idee uitgewerkt om met de overgebleven stoeptegels (van de zandbak en de schommel) een zitrand annex klauterobject met plantjes te bouwen. Welke vorm? Eh, doe maar een halve barbapappa, stoepkrijtje erbij en hup: scheppen en sjouwen maar. De dames lieten zich niet onbetuigd, tjonge dan merk ik toch wel een dagje ouder te zijn, fantastisch wat eraan grond en stenen werd versjouwd!
Er wordt ook nog gewerkt aan een lichtspelobject: een houten plank met een uitsparing en daarin glas in lood, zodat als de zon schijnt je gekleurde vormen op het plein ziet. Verder nog een krijtbord op de muur, een waterpomp; er is nog van alles mogelijk! (!) Helaas: net rond de kopij datum van de krant bleek dat ongewenste indringers een aantal dingen hadden vernield op ons plein. Een aantal (weliswaar tijdelijke) muurschilderingen over de vertelstof en 2 zandbakdeksels waren kapot gemaakt, heel vervelend. In de berichtgeving naar de ouders stond het woord “vandalen”. Eén reactie van de kinderen kun je lezen in de rubriek Pretpraat. Hier nog een stukje conversatie vanuit onze kleuterklas: “Een vandaal is een mens die dingen kapot maakt die niet van hem zijn.” “Ja, reageerde een ander: Het zijn een soort boeven die niet nadenken, die klieren”.Een waar woord!
De stemming zat er zo goed in dat we er de week erna weer een speelpleindag was, tussendoor is er nog even 4 kuub aarde door 3 ouders (helden!) in de barbapapa gestort. En weer was er een spontaan idee dat direct grote bijval kreeg: een vuurplaats. Juf (ondergetekende) dacht heel onnozel: leuk een nep-speelvuurplaats. Mis dus, we gaan echt fikkie stoken! Ook werden er nog even gauw 4 boomstammetjes ingegraven, 2 ouders kochten een karretje met planten en na 4 uur werk zag het speelplein er
Hartelijke groet Marrie, (kleuterjuf op de Maliebaan)
32
onderwijs in het nieuws eer handwerken w en g in rl ee ll o o ch ss Leer basi Voor de rubriek onderwijs in het nieuws houden we kranten en websites in de gaten. In mijn zoektocht naar een leuk artikel voor de lentekrant stuite ik op een artikel van Mirjam Janssen op www.ouders.nl, een platform voor ouderzaken. De foto’s bij dit artikel komen van onze eigen schoolwebsite en zijn gemaakt door Han Ernest, oud-ouder en onderdeel van de raad van toezicht.
Annegreet
DDDDDDDDDDDDDDDD DDDDDD DDDDDDDDDDD
“Leer basisschoolleerlingen weer handwerken”, vindt Mirjam Janssen. “De huidige manier van knutselen past in de mentaliteit dat je nergens verstand van hoeft te hebben”. Bijna een heel schooljaar heb ik er in de 4e klas van de lagere school over gedaan om een pop te breien. Het was een pop uit één stuk. Je moest de steken en de ribbels goed tellen om de voor- en achterkant precies even groot te maken. Het was een verschrikkelijke klus. Ik liet steeds steken vallen of trok de draad zo strak aan dat ik de pen nauwelijks meer tussen de lussen kreeg. Met jaloezie zag ik de jongens naar het handenarbeidlokaal gaan waar ze zaagden en timmerden. Uiteindelijk heeft mijn oma de pop stiekem afgebreid. Hoewel ik er niet de beste herinneringen aan heb, vind ik die ouderwetse handwerklessen achteraf heel nuttig. Op mijn 12e kon ik (min of meer) breien, haken, borduren, knopen aanzetten en kleine reparaties aan kledingstukken verrichten. En de jongens uit mijn klas konden basale dingen met hamer, zaag en soldeerbout. Ik heb me er vaak over verwonderd dat basisscholen niet meer dit soort vaardigheden doceren. Op de school van mijn kinderen, en ik denk niet dat die een uitzondering vormt, wordt veel geknutseld aan de hand van thema’s. Naast een heleboel seizoensgebonden maaksels, levert dat werkstukjes op over dromen, het milieu of dieren. En een enkele keer doen ze aan echte kunst. Dan plakken ze als Mondriaan of knippen figuurtjes uit als Matisse. Een rondgang langs handvaardigheid-sites voor leerkrachten levert tips op voor pastahuisjes, maskers van papier-maché, stempels en sjablonen. En ‘vakoverstijgend’ als het even kan. Dat wil zeggen dat er gekleurd of geplakt wordt in het kader van de aardrijkskunde- of geschiedenisles.
34
5 vragen over
)
(BSO g n a v p O e s l o o h c de BuitenS
Op de Vrije School Utrecht worden de kinderen na schooltijd hoofdzakelijk opgehaald door hun (of andermans) ouders, door grootouders of door een oppas. Maar er zijn ook kinderen die in de middag meegaan met een van de BSO-initiatieven. Op onze school hebben we er op dit moment 3, De ouderparticipatie Lichtspel, de ouderparticipatie Middaglicht Speelgroep en BSO Salto van organisatie Ludens. Ik ben nieuwsgierig: Waar gaan de kinderen op deze middagen naar toe? En wat doen ze allemaal? Tot hoe laat mogen de kinderen spelen alvorens ze worden opgehaald en wat zijn de kosten/verplichtingen? Hoeveel kinderen spelen er mee en welke leeftijden zijn er welkom? We vragen het (een van) de contactpersonen van de inititatieven.Voor Lichtspel heb ik Elsbeth gevraagd, moeder van Wende en Lode (kleuterklas Annegreet). Voor Middaglicht vroeg ik Annefleur, moeder van Eliza (2e klas) en voor BSO Salto raadpleegde ik de website en vroeg ik Adele om antwoorden.
1
-------------------
Waar gaan jullie ’s middags naartoe? De locatie van BSO Salto is gelegen in de groene binnentuin van het regulierenklooster in het hartje van de stad. We zijn voorzien van 2 grote buitenspeelplaatsen en veel groen om ons heen. In de vakanties plannen wij in overleg met de ouders uitstapjes naar bijv. de bossen, museum of de kleine dom. Door de wandeling van school naar de Bso kunnen de kinderen buiten uitwaaien en de schooldag verwerken om vervolgens de middag bij Salto door te brengen.
De pedagogisch medewerkers van Salto organiseren activiteiten waar kinderen deel aan mogen nemen. De activiteiten die wij organiseren zijn: buitenspelen, vuur maken en broodjes bakken, vilten, nat op nat schilderen, breien, haken, punniken, brood bakken, vrij spelen in de poppenhoek, puzzelen of met de blokken bouwen. En een boekje lezen heerlijk op de bank kan natuurlijk ook. Ons prachtige buiten terrein leent zich goed voor georganiseerd of vrij spel. Vaak wordt er buskruit, verstoppertje of volleybal gespeeld. Ook verschillende sport workshops worden aan kinderen aangeboden. We hebben een heerlijke zandbak en een zand tafel waar veel moois gemaakt kan worden. De bloemen verzorgen, zaaien van planten en bloemen of het opbouwen van de wilgenhut. Overal mogen de kinderen bij helpen wat vaak veel plezier oplevert.
Lichtspel: Bij mooi weer gaat Speelgroep Lichtspel lekker naar buiten, naar het Lepelenburg park of naar de speeltuin de Kleine Dom. Van de Kleine Dom hebben ze sinds kort een sleutel zodat ze exclusief gebruik kunnen maken van de binnenruimte op de draaidagen. Bij slecht weer maken ze gebruik van de Handwerkzolder op school. Daar lezen ze boekjes, wordt er geknutseld en voorstellingen gespeeld.
Lichtspel: Er wordt voorgelezen, geknutseld en gespeeld. De kinderen maken voorstellingen, voetballen, springen touwtje en doen allerlei binnen en buiten spelletjes. De kinderen mogen elke keer ook speelgoed van thuis meenemen.
Middaglicht: Middaglicht beschikt niet over een eigen locatie. Speeltuin “De kleine Dom” in de binnenstad is onze vaste uitvalsbasis. Ook gaan we regelmatig naar een andere speeltuin of doen een leuke activiteit.
2
Wat zijn jullie uitgangspunten? Lichtspel: Lichtspel is een ouderparticipatie initiatief van 7 gezinnen, samen vormen we een vereniging. De vereniging heeft als doel het verzorgen van activiteitenmiddagen door ouders voor schoolgaande kinderen van de Vrije School waarbij de ontwikkeling en stimulatie van creativiteit in algemene zin centraal zal staan. De activiteiten vinden plaats in een vertrouwde omgeving (zolder school en dichtbij school) gedurende de schoolweken. Veiligheid (vaste groep kinderen, vaste groep draaiouders) en Uitdaging (creativiteit, muziek, spel, museumbezoek, georganiseerd door de ouders) staan voorop.
Welke activiteiten doen jullie op zo’n middag? Middaglicht: De kleine dom is een fijne plek voor een hele middag vermaak. Met goed weer spelen de kinderen buiten en met slecht weer is er een binnenruimte met knutselspul, spelletjes, leesvoer en een biljart. Daarnaast doen we een paar keer per maand een activiteit, zoals samen pizza bakken, naar een museum, de bibliotheek, spelletjes in het bos, bowlen, naar een moestuin of boerderij.
Middaglicht: Het middaglicht is een speelgroep op ouderparticipatie-basis. Met een groep van ongeveer 12 ouders vangen we elkaars kinderen op informele manier op. Als ouder ben je op deze manier zeer betrokken bij je kind(eren) en als kind is het leuk dat je ouder ook af en toe meedraait. Hoofdzaak is, naast de praktische kant van deze opvang, dat we samen een gezellige tijd hebben. Leuke bijkomstigheid is ook dat je kind (en jijzelf) door de school heen kinderen en ouders leert kennen en dat je met elkaar wat opbouwt. Zo gaan we al een aantal jaren met de (oud) Middaglichters die zin hebben in het voorjaar een weekend kamperen. Altijd weer een feestje! Salto: Wij als Bso Salto zijn een verlengstuk van de vrije school. Zodat de overgang van school naar de bso voor de kinderen harmonieus in elkaar overloopt.
36
Herfstpeertje, ook voor vogels
Voor Natuurwinkel is een gezonde aarde de basis. Want een gezonde aarde geeft ons een gezonde basis voor al het leven en dus ook voor onze voeding. Daarom delen wij onze passie en verantwoordelijkheid voor biologisch en duurzaam leven graag met jou in onze winkel vol gezonde, eerlijke en lekkere producten. Met zorg en aandacht geteeld en altijd geproduceerd met respect voor mens, dier en milieu. Dat is waar wij in geloven, daarom zijn wij v/d Natuur. Jij ook? Kom eens langs in onze winkel en maak kennis met het zelfgebakken biologisch brood en proef de smaaksensatie van heerlijke ambachtelijke kazen.
Nachtegaalstraat 51A, 3851 AD Utrecht. Tel.: 030 - 231 7885
