Seizoener Schoolkrant van Vrije School Assen
Beste lezer,
Inhoud
Dát ging snel: Zo was het nog zomervakantie en opeens werd het al herfstig, met veel regen en ongekend veel heerlijke boleten. En in eens was daar ook onverwacht snel de deadline van de eerste Seizoener van het schooljaar!
We zijn dit schooljaar met een half-nieuw redactieteam van start gegaan.
26 27 28 30 31
Bedankt Cees, Willy en Arvid voor al jullie inzet en ideeën van het eerste uur. Frederik, Yvonne en ik nemen het stokje over en Gerrie en Carin zorgen voor de broodnodige ervaring en continuïteit.
We kijken even binnen bij klas 1 en 2… een hele nieuwe start. Hoe is het met ze, na deze eerste weken? De 4e klas staat stil bij hun ervaringen van Sint Maarten. Hoe beleven zij het feest? Dit zal toch het laatste jaar zijn dat zij zelf lopen tijdens het Sint
32 33 34 36 38 40
Maartensfeest op school. Er is bericht van de kleuters en van Koala… een heuse DOE-DAN pagina, met speel-kook-knutsel-ideeën voor kinderen en een interview met een ouder… en dan ook nog… een verslag van de afgelopen ‘Vaderwandeling’, zeker het lezen waard.
42 43
Vier elementen De sprong naar de eerste Een sprong in het diepe Klas 2: 2 nieuwe juffen Een nieuw begin in de tweede klas Kampeerweekend van klas 2 Klas 2: Tenten tussen de dennen Klas 4: Sint Maarten Duistere vaderwandeling krijgt vervolg Ouder in de school De Vrije School Assen in beweging Doe het dan Koala bericht
Colofon Redactie
We hopen dat jullie allemaal, kinderen, ouders en college, zullen genieten van
Caroliene Couperus Frederik van Lookeren Campagne
deze schoolkrant: een stukje school om mee naar huis te nemen!
Namens de redactie, CAROLINE COUPERUS
Yvonne de Witte Advertenties Gerrie Eilander tel.: 0516 433756 emaill:
[email protected]
Vrije School Assen Tuinstraat 1, 9404 KK Assen tel
: 0592 309105
fax
: 0592 314694
e-mail:
[email protected] web : www.vrijeschoolassen.nl Postadres: Postbus 611, 9400 AP Assen
SEIZOENER
25
Vier elementen, aarde, water, lucht en vuur Het mooiste voor alle kinderen is het zand, En zand is er in overvloed, Hoe oneindig fijn stroomt Het door de kinderhand.
B
ij de start van het nieuwe schooljaar was er een fijne verrassing. Een nieuwe zandbak op het schoolplein. Een echte ouderwetse stevige zandbak met een stenen rand, geplaatst door de gemeente en gevuld met schoon, fris zand. Zand, zand is oneindig, droog zand glijdt door je handen, vochtig zand blijft op z`n plaats en nat zand is vloeibaar. Spelen in en met zand is heerlijk, het geeft je een veilig gevoel. Het kan niet stuk en wat je ook doet het is altijd goed. Zand in je emmertje scheppen, omkeren en een taart staat klaar, een taart die versierd kan worden met kleine steentjes, met gevonden bloemetjes, met stokjes. Een hele rij emmertjes gevuld met zand op de kar en de verkoop kan beginnen, juf wordt zeker niet overgeslagen. Als het zand vochtig is kun je er balletjes van maken, oliebollen!
Graven, graven en nog eens graven, diepe kuilen en in die kuilen kun je helemaal opgekruld zitten. Vanaf de rand kun je ook in de kuil springen, maar ook gewoon lekker heel ver springen in de zandbak en dan omrollen, zo helemaal door het zand, nog een keer en nog een keer…, je kleren zitten vol met zand. Lastig is het om op je beurt te wachten, want het gaat zo fijn. Een hoge berg maken, daar tunnels in aanleggen om vervolgens dat hele bouwwerk naar alle kanten uit te bouwen en dan maar hopen dat niemand het stuk maakt als jij weer naar binnen gaat. De verwondering over al dat moois als de kleuters later naar buiten komen en het zien. Een laagje zand onder in een emmertje voor dat kleine keldermotje, “daar kan hij in spelen”. En om de zandbak heen is ruimte genoeg om met een kaar te rijden, karren rijden dan ook af en aan. Als we er niet een beetje opletten is de zandbak binnenkort leeg. Een zandbakrand waar je op kan zitten, op kunt lopen, met z`n allen achter elkaar, tegen elkaar in, hoe ga je elkaar voorbij? Er valt ook weer een heleboel te vegen! Kortom, we zijn heel blij met onze nieuwe zandbak!! GERRIE EILANDER
26
SEIZOENER
De sprong naar de eerste Hoe is dat voor een ouder? De hele zomervakantie voelde het anders dan vorig jaar. Onze knutselkoffer bleef meer dicht. Spelen en knutselen met vriendjes wilde ze. Na het ontbijt op de camping was het roetsj naar de andere kinderen en naar de speeltuin.
I
n het ritueel op de eerste schooldag krijgt m’n gevoel meer een plek. Er is iets bijzonders aan de hand. Ze gaat naar boven. Er is een stap te maken. Een andere fase. Als we met de zonnebloem boven zijn krijgt Lieke hartelijk een hand en ik zeg tegen een even gespannen gezicht “môrgen”. Nu denk ik aan de ouders die nog even bij me kwamen praten, toen ik juf was, als hun kind allang in groep 3 zat. Dat het allemaal zo snel ging ineens en hun kind ineens zo groot werd. Ik heb met hen meegeleefd en nu dan echt begrepen.
De nacht voor de eerste schooldag was Lieke niet fit en sliep ze in ons bed. De volgende ochtend is alles toch helder: “Ik heb gedroomd dat ik met een boot ging, papa en mama”. Van de moeder naast me in de zaal hoor ik eenzelfde droom van háár dochter. Hand aan hand komen de eerste klassers de zaal binnen om naar de verhalen te luisteren. Ik ervaar het als warm en persoonlijk dat er vertéld wordt. Het verhaal van háár juf vond ze het mooist… Het liefst zat ik er gewoon bij in klas 1, om te zien hoe alles gaat en wat ze doet. Een speelliedje uit de kleuterklas gaat steeds door m’n hoofd: “Nee, mijn lief, dat zal niet gaan, zal niet gaan…”. Ik ben ook geen zesjarige meer! Het liedje gaat verder: “Laten wij nu samen dansen, samen dansen…”. En dat beeld klopt echt met m’n gevoel bij Liekes reis. YVONNE DE WITTE
Moeder van Lieke (klas Carin) en Maya (klas Madoe).
SEIZOENER
27
Een sprong in het diepe De eerste weken in de eerste klas Augustus 2010, het begin van het nieuwe schooljaar. De hele vakantie heeft voor mij in het teken gestaan van ‘het grote nieuwe begin’.
A
fscheid genomen van beginnende pubers en nu terug naar klas 1. ‘Kan ik het nog wel?’, was de grote vraag waarmee ik me bezighield in de vakantie. Het ene moment wist ik zeker van wel, het volgende moment bedacht ik me dat ik toch echt serieus een carrièreswitch moest overwegen… In de laatste vakantieweek was ik regelmatig op school en met het eigen maken en inrichten van de klas, kwam ook het vertrouwde gevoel weer terug… ik kan het vast wel! In tegenstelling tot andere jaren heb ik de hele welkomstceremonie niet zo bewust meegemaakt. Ik stond daar in de deur van de klas en gaf de nieuwe kinderen een hand. Daardoor zag ik niet de weg die ze aflegden….door de haag van kinderen, de trap op, samen met vader en/of moeder.
Dat beeld ontroert me elk jaar weer en nu was ik helemaal bezig met handen geven en welkom heten. Ouders, opa’s en oma’s gingen als vanzelf mee de klas in en toen ik de deur sloot om voor het eerst echt als juf voor de klas te gaan staan, moest ik me een weg banen door al die volwassenen. Eerste daad….het wegsturen van de ouders… De kinderen keken me uitermate verwachtingsvol aan en het ging goed, eigenlijk ging het super… Nu had ik ze allemaal gezien en nu kon ik werkelijk aan de slag! Wat is er allemaal recht in de wereld? Wat willen jullie leren? Waarvoor zijn onze handen? Een prachtig gesprek ontspon zich die eerste dag. ‘Onze handen zijn om bloemen te zaaien juf!’...’En om ze te plukken’, zei een volgende. De kinderen weten heel goed waarom ze op school zijn: ‘Om te leren lezen en schrijven, rekenen…en o ja… WISKUNDE te leren!’ Allemaal rechte lijnen werden er vol zorg op het bord getekend, maar o… meteen voelde ik ook de energie en het ongeduld… 18 keer een rechte lijn… en al die tijd vol aandacht blijven kijken, dat is misschien ook wel veel. De dagen volgden elkaar snel op en alles moest een plek krijgen. Waar zet je je tas, wie deelt de eetkleedjes uit, moe-
28
SEIZOENER
KLAS 1
ten mijn krijtjes in mijn vakje? Wat is mijn mijn vakje juf?, de verbazing dat je nu een eigen plek hebt en niet kunt gaan zitten waar je wilt. Juf en kinderen kwamen soms handen te kort om al dat nieuwe een plek te geven. Het ene moment voelde ik me een juf met een groot gezin, het zoemde en speelde… en het volgende moment dacht ik: ‘Hoe redden die kleuterjuffen dat toch de hele dag?’ De eerste letters werden geleerd en sinds vorig jaar gebeurt dat met gebaren erbij. Prachtig om te zien hoe sommige kinderen de gebaren nodig hebben om de letters te onthouden. Binnen drie weken zijn er al acht klanken en letters…..ook daarin is er veel veranderd de afgelopen jaren, het tempo ligt hoger, de kinderen komen al veel meer ‘geletterd’ de eerste klas binnen. Een ochtendperiode duurt eigenlijk van half 9 tot half 11 en dat is natuurlijk in het begin wel erg lang. Daarom werkten we korter want spelen is ook belangrijk. De kinderen komen uit twee verschillende kleuterklassen en hebben tijd nodig om elkaar te leren kennen. Samen zagen, tekenen, hutten bouwen en spelletjes doen. Wat zie je veel tijdens dat vrije spel! We speelden nog apart op het plein, maar op het moment van schrijven voegen we ons steeds meer bij de groten tijdens het gewone speelkwartier. Zo langzamerhand krijgt de dag een vast ritme. We vormtekenen dagelijks, we schilderen en binnenkort gaan we ook beginnen met breien en fluiten. Dagelijks lach ik om de prachtige dingen die de kinderen zeggen en een paar uitspraken wil ik jullie niet onthouden…
Een kind pakt een prentenboek van uitgeverij Lemniscaat, wijst op de lemniscaat op de rug van het boek en zegt: ‘Juf, ik lees al AVI 8!’ Er loopt een spinnetje op tafel en als een kind dat spinnetje naar de gang wil brengen, laat ie zich aan een draad naar beneden zakken.’Hé, dat is een brandweerspin, want hij laat zich aan een draadje naar beneden zakken!’ Andere kinderen kijken verbaasd en een kind mompelt: ‘Dan zijn toch alle spinnen brandweerspinnen?’ “Mag ik een partijtje maken juf?’ Ik heb geen idee wat hij bedoelt en na doorvragen blijkt hij een tapijtje te bedoelen… als ik hem bezig zie, snap ik pas wat hij werkelijk bedoelde met dat tapijtje… hij is een kleedje aan het knippen en dat is een geliefd kleuterwerkje!
Tijdens het vrije spel willen twee kinderen gaan rekenen en dat mag natuurlijk. “Pak maar vast alle telramen’, zegt de een tegen de ander. ‘Want we gaan heel veel sommen maken!’ Ik nam afscheid van pubers… werk nu volop met zesjarigen en geloof me, ik heb mijn slaap weer hard nodig. Het is een feest om zo een nieuw rondje te beginnen samen met energieke, vrolijke en gretige kinderen. CARIN BUIJSMAN
SEIZOENER
29
De tweede klas
2 nieuwe juffen
I
n het volgende stukje ga ik mij voorstellen. Ik ben Tessa Mank en woon met mijn gezin in Havelte. Van onze vier jongens zitten er twee nog op de Vrije School in Meppel en twee zijn er al vanaf.
De Grondsteenlegging en de verhuizing naar dit gebouw heb ik volop meegemaakt. Ik ben mij altijd verbonden blijven voelen met het gebouw en de mensen, de gemeenschap, waardoor het erg vertrouwd voelt hier weer juf te zijn.
Ik heb lang geleden al eens mijn PABO gehaald en 2 jaar geleden heb ik op de Hogeschool Helicon een eenjarige opleiding gevolgd voor het Vrije Schoolonderwijs. Tijdens die opleiding heb ik o.a. stage gelopen in Assen bij juf Magda in de klas, in klas 6. Vorig jaar heb ik tijdelijk in Meppel op de Vrije School gewerkt en nu heb ik hier dus een plek gekregen. Daar ben ik ontzettend blij mee!
Als vanzelfsprekend sta ik `s morgens tussen de andere juffen, om “mijn” kinderen mee naar de klas te nemen. Voor de zomervakantie werkte ik nog „aan de andere kant van de deur“ bij Koala, waar ik de tussenliggende 3 jaren met heel veel plezier de kinderen na schooltijd heb opgevangen.
De kop is er nu af, en ik vind het heel erg leuk. De kinderen uit klas 2, juf Ilga en ik raken steeds meer aan elkaar gewend. Het gaat vast een hele leuke tijd worden!! TESSA MANK
H
allo , ik ben juf Ilga. Ik ben moeder van 2 zoons, Kyle, daar hebben jullie misschien wel eens over gehoord, en Samuel, die hebben jullie vast wel eens gezien. Ik woon in Groningen. Een paar jaar geleden werkte ik ook, als invalkracht, op deze school, zelfs in het oude gebouw nog.
30
SEIZOENER
Ik had tot één week vóór de vakantie niet kunnen bedenken dat ik hun JUF zou worden ( zij ook niet: “nou, ik zie het nog niet voor me hoor, kan ze dat ook?!”). Ondanks het vertrouwde, dus ook een hele uitdaging! Gelukkig doe ik het niet alleen , maar samen met juf Tessa. Ik de maandag en dinsdag, Tessa woensdag, donderdag, vrijdag. Wij hebben elkaar al goed leren kennen tijdens „de Zutphenweek” deze zomervakantie, en hebben er veel plezier in samen. ILGA HEINEMAN
KLAS 2
Een nieuw begin in de tweede klas We zijn na de zomervakantie eerst begonnen met een taalperiode. We graven weer op wat voor de vakantie al in de eerste klas geleerd is.
O
p maandag gaan we naar de zaal en doen er allerlei taalspelletjes, de andere dagen bewegen we in de klas. We leren heel netjes de letters aan elkaar vast te schrijven en na de pauze pakken we eerst ons leesboek. Wat een rust heerst er dan in de klas! Als ze het boek uit hebben wil bijna iedereen er graag over vertellen voor de klas, en iedereen luistert er aandachtig naar. Tijdens de taalperiode vertellen wij voor het eten Fabels. De tweede klasser willen we voeden met beelden voor de ziel , en in de fabel gaat het over goed en kwaad, hoe ga je om met de grootheid en kleinheid van je ziel. De tweede klasser gaat de grenzen verkennen, al pendelend tussen hemel en aarde. Naast het aardse van de fabel, vertellen we nu (tijdens de rekenperiode ) de Heiligenlegendes waarin het hemelse , het geheelde, aan bod komt. Het is inmiddels alweer de laatste week van de rekenperiode waarin we van het ene huis(nummer) naar het andere zijn gelopen , vele stapjes van één, reuzenstappen van vijf, en sprongen van tien makend.De laatste twee snellere manieren zijn heel slim door de kinderen zelf bedacht.De tafel van 2 kennen we al, en volgende week ook die van 5! We hebben geschat hoeveel eikels we in het bos gevonden
hebben, we hebben een getallenlijn gelegd van pittenzakjes, waar we al lopend en springend mee konden rekenen. En naast het rekenen in beweging staan de cijfers heel netjes in ons schrift, maken we veel sommen en doen we dagelijks een sommendictee. Bij het dictee deden we sommen voor vossen ( rood ) en tijgers (geel) voor de gemiddelde en snelle rekenaars. Na een week bedachten we dat er ook nog een groep langzame rekenaars bij moest (blauw). Juf Tessa bedacht egels, juf Ilga was het er niet mee eens en bedacht de nijlpaarden, maar dat vond juf Tessa niet zulke mooie dieren dus die bedacht de dolfijnen. De volgende dag waren de kinderen het er niet mee eens…het moesten olifanten zijn! Tuurlijk!!! Elke maandag maken we een boswandeling en komen met manden vol schatten terug. Heel veel eikels , beukenootjes, hazelnoten, appels, en één walnoot! En morgen liggen er vast en zeker tamme kastanjes voor het oprapen. We zijn aangekomen in de Michaelstijd, er is al appelmoes gekookt in de klas, we hebben draken in velerlei gedaantes geboetseerd, en anderszins geknutseld. De draken in onszelf en de ander hebben we ook al ontmoet.( Pesten op het plein ). Maar wat wordt er naderhand in een kringgesprek goed over gesproken met elkaar! Er worden goeie en mooie oplossingen bedacht, excuses gemaakt, er wordt gehuild, gelachen, en getroost. En ik, die dacht dat ik het gesprek zou moeten leiden, ik hoef alleen maar gadeslaan en luisteren, en opschrijven wat zij bedenken. Wat een geweldige lieve moedige kinderen! Wij verheugen ons zeer op het eerste feest met onze eigen klas! JUF TESSA EN JUF ILGA
SEIZOENER
31
klas 2
Kampeerweekend Een verslag van juf Tessa
O
p onze voorstellingsavond voor de zomervakantie, hebben de ouders ons al verteld dat ze met z’n allen het plan hadden om voor de tweede keer te gaan kamperen het eerste weekend van september. Dat is inmiddels gebeurd en Ilga en ik zijn op bezoek geweest op de zaterdagmiddag. Wat was dat een succes zeg!! De plek was heerlijk, het weer was geweldig en de sfeer onderling was heel gezellig! De kinderen waren lekker aan het zwemmen toen we aankwamen en na nog wat te hebben gespeeld konden ze broodjes gaan bakken boven het kampvuur. De tijd vloog voorbij, maar na 2 1/2 uur zijn Ilga en ik met enige moeite vertrokken en wat ze daarna nog allemaal hebben beleefd…..? Vraag het ze zelf. Het was een echt kampeerfeestje, wat wil een kind nog meer?
32
SEIZOENER
KLAS 2
Tenten tussen de dennen
het kampeerweekend van klas 2 at vorig jaar in de eerste klas begon als initiatief om elkaar als ouders beter te leren kennen, lijkt nu een beginnende traditie te worden voor nu de tweede klas. En als de kinderen verwachtingsvol vragen of ze weer gaan kamperen met de klas, want het was zo leuk, …dan pak je natuurlijk als ouders je vakantie-kampeerboeltje weer bij elkaar en hoop je heel erg op een mooi nazomer weekend tussen die eindeloze regen.
W
Jan en Michael. Er was immers vuur (zelf aangestoken, waarbij het blauwe toverbord om mee te wapperen goed van pas kwam…), er was brooddeeg om te bakken, lekkers om te eten en ook stoere spelletjes zoals lopen over een lint, boogschieten en “kind in boom ophijsen”. En natuurlijk graven in het zand en zwemmen in de Ieberenplas. “Nee, ik heb het niet koud” zeggen dan die heerlijke bikkels met blauwe lipjes.
Het recept is super simpel: één ouder reserveert een groepsveldje op de camping van Staatsbosbeheer vlak bij Elp en de rest gaat vanzelf. De zon ook, die hoort gelukkig bij de reservering.
Het mooiste dit weekend was de ervaring dat de kinderen van klas 2 zo’n heerlijke hechte groep zijn. Dat ze op elkaar passen, elkaar helpen en de meest ingewikkelde spelen verzinnen, waarbij de kinderen ieders idee zonder enige moeite in de spelregels verweven. Iedereen hoort erbij en mag er zijn.
Sommige gezinnen waren compleet en bleven twee nachten kamperen, andere gezinnen hadden een soort van wisseldienst, zodat de kleinsten wel in hun eigen bed thuis konden slapen en weer anderen kwamen gezellig zaterdagmiddag en bleven mee eten van al dat heerlijks dat door iedereen was gekookt en gebakken. Voor de kinderen van de klas, en hun broers en zussen, is dit weekend één groot feest, een soort kruising tussen St
En de ouders? Die leren elkaar uitstekend kennen bij de ochtendkoffie en het late avondvuur. De ouders weten nu precies wie ze moeten hebben voor houthakken, een goed boek, kliminstructie, een goed glas wijn of die overheerlijke quiche met ansjovis. Vakantietips deden het ook goed en eventjes nog samen zingen (maar zachtjes, want die bijdehante 2e klassers roepen dan meteen uit hun tent dat het wel stil moet zijn, anders kunnen ze niet slapen!) CAROLINE COUPERUS
Impressie van een 2e klasser: We hebben gezwommen in de iebeeren plas. Er waren heel veel kikkervisjes en het was lekker warm. Wij allenmaal hebben nogal veel paadjes gevonden en het was ook heel leuk dat we van het eene veld naar het andere veld konden.
SEIZOENER
33
Sint Maarten door klas 4
Een nieuwe redactie… nieuwe ideeën Vanaf dit nummer willen we niet alleen zesdeklassers herinneringen aan hun schooltijd laten ophalen, maar in elk nummer komt een klas aan het woord die antwoord geeft op een gestelde vraag. Dat kan van alles zijn en deze keer is klas 4 aan het woord: “Hoe beleven jullie Sint Maarten?”
Ik vind Sint Maarten leuk omdat je dan met vriendinnen loopt en dan kun je lekker kletsen. Want als je alleen loopt is het zo saai. Ik loop altijd met een pompoen of een lichtje aan een stokje. Vorig jaar liep ik met Fleur en we stonden te zingen en we schoten in de lach. En we waren een keer verdwaald en ook een keer gingen we tweemaal bij dezelfde meneer zingen. Toen kregen we extra snoep. LIEKE
Hallo ik ben Isaac en ik hou van Sint Maarten lopen. Ik vind het leuk om pompoenen uit te hollen. Ik vind het niet zo leuk als de pompoen kapot valt. ISAAC
Ik maak altijd een paar sterretjes en maantjes in mijn pompoen. En ook een zon. Mijn pompoen was heel mooi gemaakt. DANIELLE
Bij ons in het dorp is de Brink altijd, maar dan ook altijd versierd met zakjes met kaarsjes erin. Ik vond het de afgelopen jaren heel leuk. Vorig jaar heb ik voor het eerst in Groningen gelopen bij de vriendin van mijn moeder.
34
snoep en op school een lekkere appel en fruit en soms een steentje. En we maken een lampion. Leuk hè? Feesten dus met lekker veel snoep. FLORIS V.D. Z.
Wat ik niet leuk vind aan Sint Maarten is dat iedereen alleen maar aan het snoep denkt. Het is toch voor de lol? Gewoon voor de gezelligheid, vind ik. Maar wat ik wel leuk vind is dat ik met een vriendinnetje loop. Dat is dan wel weer grappig en als we een liedje zingen schieten we allebei in de lach en doen het dan weer overnieuw. En als we klaar zijn met lopen gaan we in mijn huis logeren en dan hebben we het altijd over Sint Maarten; hoe we het vonden en zo. VIOLET
JESSICA
Het vorige Sint Maarten was bij ons wel leuk, want er waren weinig kinderen dus wij kregen extra veel. We hadden dus heel lang snoep. Dus ik hoop dat het weer rustig is.
Sint Maarten is een heel leuk feest. Je krijgt dan lekker veel
REYNARD
SEIZOENER
KLAS 4
We maken van klas 1 tot en met klas 6 zelf een lampion met Sint Maarten. Oh nee, klas 5 en 6 staan in het bos te zingen en geven mandarijnen en noten. We lopen een rondje door het bos. Thuis doen we het ook altijd. Maike Ik vind het leuk om een pompoen uit te hollen en er gezichtjes in te maken en langs de school te gaan. Er was ook eens een keer een paard en dat paard was van de zus van iemand uit de zesde klas. Die zus heette Sterre. Het is leuk om een liedje te zingen en snoep te krijgen. Ik ken een vriendinnetje die speelde zelfs op de fluit. NINA
Ik loop altijd met mijn zusje en mijn moeder of mijn vader en we halen altijd heel veel snoepjes op. Ik vind Sint Maarten leuk omdat je bij allerlei mensen langs gaat. GJENDE
Wij hebben in de klas allemaal een pompoen uitgehold en er een waxinelichtje in gedaan. Toen gingen we lopen met de pompoen als lampion. We hebben door het bos gewandeld. Op school hebben we niet veel opgehaald, een paar dingen zoals een appel, een steentje en nog wat dingen. Maar het is wel leuk hoor om zo te lopen. MARIJKE
Ik en mijn zusje lopen altijd samen met de lampion. We gaan langs alle deuren in de buurt en vorig jaar lagen alle straten open. dat was leuk. LATICHA
de. Ik ga ook altijd bij mij thuis lopen. Toen haalde ik heel veel snoep op; 75 snoepjes. Het is altijd heel gezellig. ROSALINDE
Ik loop altijd met een pompoen en ik vind het erg leuk dat we samen gaan lopen. En ik vind het ook erg leuk dat we chocomelk drinken. JULIETTE
In 2009 hadden we een mooie lampion. Maar dit wordt het vast mooier op de nieuwe school (deze school natuurlijk). Het wordt vast erg gezellig. Ik ga met mijn oude hartsvriendin lopen. We gaan allemaal een pompoen uithollen. Het wordt erg mooi en leuk. SUSANNAH
Het was leuk en we hebben op school onze lampion versierd. Toen we rond liepen waren we bijna overal als eerste. We hadden heel veel snoep opgehaald. En we aten ook snoep en het was heel lekker, echt lekker, echt echt lekker. VINCENT
Hallo, ik ben een echte Sint Maartenfan. Op school maken we alktijd een mooie versierde pompoen. Dan gaan we die avond weer naar school en lopen we met de hele school. Ik weet echt niet veel meer maar we kwamen langs het Appelvrouwtje. En vorig jaar kregen we een steentje. Thuis lopen vind ik ook erg leuk. Zelf wil ik altijd thuis blijven om voor de deur te staan. Maar ik wil natuurlijk ook zelf lopen. Ik loop meestal met een vriendinnetje. Een keer belde ik bij dezelfde persoon aan. Ik kreeg extra snoep. FLEUR
Ik vind Sint Maarten altijd heel leuk. Met het hele gezin lichtje lopen. Je maakt zelf een mooie lampion. Je krijgt lekkere snoepjes. En die ga je dan thuis opeten, mmmmmmm Maar het enige dat ik niet leuk vind is dat het een keer in het jaar is. Sint Maarten is een leuk en gezellig feest. ANNE
Hoi, ik ben Marre. Houden jullie ook zo van Sint Maarten? Ik wel. Weet je wat ik zo leuk vind? Dat is het maken van de pompoenen. Ik ga dit jaar Sint Joris op zijn paard maken op mijn pompoen en ik ga lekker veel snoep halen. Ik weet nog dat ik met Glenn liep. Nou dag! En veel snoep halen. MARRE
Ik vind het heel leuk als we gaan zingen en we dan snoep krijgen. En heel lekker! En het gebeurde ook een keer dat we met een paar zesdeklassers moesten lopen. Ergens bij ons in de buurt. Maar nu zijn ze er niet meer omdat ze op de middelbare school zitten en dan mogen ze niet meer lopen. Maar voor de rest is het wel leuk.
Het allerleukst aan Sint Maarten op school is dat we van een pompoen een lampion maken. Nou ja, behalve als je in je vinger snijdt want dat doet erg pijn. Ik denk dat de tandarts Sint Maarten stom vindt. FLORIS K
YONA
Met Sint Maarten spelen we eigenlijk het verhaal van de bewoners, die in de nacht Sint Maarten zochten, na. Want ze liepen ook met lampionnetjes.
Met Sint Maarten gaan we met lampionnen lopen. Meestal maken we ze zelf, thuis maar ook op school. Op school maken we een lampion van een pompoen, thuis maken we er een van karton en zilverfolie. Nu weet ik niets meer.
GLENN
IAN
We gaan altijd lampionnen maken van pompoenen. Vorig jaar hebben we binnen gelopen omdat het heel hard regen-
SEIZOENER
35
Duistere vaderwandeling krijgt vervolg Het is miezerig weer en de zon gaat zo onder. Moslims over de hele wereld vieren het Suikerfeest, en dat betekent dat het nieuwe maan is en het een donkere nacht wordt. Voor veel mensen niet het ideale moment voor een boswandeling, maar dat is het wel voor de Vrijvaders wandeling.
N
egen vaders van kinderen van Vrijeschool de Es in Assen verzamelen zich onder een afdakje bij de Bongert op het terrein van OlmenEs, de Antroposofische instelling voor mensen met een verstandelijke beperking nabij Appelscha. “Volgens de buienradar wordt het zo droog”, zo weet er een te melden. Iets na acht uur is het vertrek en het regent slechts een beetje Tijd om kennis te maken of de laatste familienieuwtjes door te nemen. De wandeling gaat over een stuk heide die in de richting van de drukke N381 loopt. Na deze weg is er een veerooster en een omheining die de grote grazers in het Drents-Friese Wold houdt. “We lopen naar de duinen in de verte tot aan de uitkijktoren”, zo legt Jan uit. Hij woont hier en kent het gebied goed. “Je kan hier heerlijke zwerven, want je mag hier overal lopen”, zo weet hij. Het is inmiddels al aardig donker, maar het is goed te zien dat er in de verte een open vlakte is. De gezichten van de mede-wandelaars zijn steeds minder goed zichtbaar. De gesprekken gaan
36
SEIZOENER
ondertussen geanimeerd door over alles was een vader zoal bezighoudt. Als er in het veld een stel runderen vaag zichtbaar zijn, wordt even halt gehouden en de bio-industrie en het stierenvechten besproken. De nacht is nu helemaal gevallen en het enige dat duidt op ander menselijke aanwezigheid is een vage lichtvlek van een dorp ver weg. De wandeling gaat verder en Jan vindt een kinderschepje, dat hier ooit is achtergelaten. Het is ongeveer het laatste dat zonder kunstlicht te zien is, gelukkig zijn twee vaders zo verstandig geweest om een zaklantaarn mee te nemen. Bij een kruising, of iets dat erop lijkt, wordt links afgeslagen, hoewel niemand goed weet waar de groep is. “We hebben een GPS nodig”, wordt opgemerkt en het blijkt op een telefoon te zitten. Het apparaat geeft echter aan dat er vooral veel natuur is en geen wegen zijn. Het licht van de telefoon is echter helder genoeg voor het zien van het pad. De donkere omgeving maakt dat de gesprekken persoonlijker worden, anderen zoeken het meer introspectie. Als er in de verte een lichtje zichtbaar wordt voelt dat als een doorbre-
king van de intimiteit. De grond wordt nu zompig en het is zaak om voorgangers goed in de gaten te houden op het smalle pad door het moeras. Links en rechts klinkt geplons en geblup van dieren in het water. Als het pad wat omhoog gaat is daar opeens weer de omheining en zijn een paar lichtjes zichtbaar, vermoedelijk het dorpje Wateren, zo wordt duidelijk na bestudering van kaart en telefoon-GPS. Helemaal aan de verkeerde kant van het Drents-Friese Wold. Na rijp beraad wordt besloten dat het verstandig is om het hek te volgen. “Dit komt uiteindelijk uit aan de kant van Appelscha” zo legt Jan uit. Een pad is er niet en het is goed opletten om niet te struikelen over een boomstronk of graspol. Groot is de opluchting dan ook als er een fietspad gevonden wordt. Eindelijk kan er goed doorgelopen worden, hoewel sommigen erachter komen dat hun schoenen toch niet zo goed waren als ze dachten en oude blessures gaan opspelen. Om 23.00 uur zijn vaag de contouren van de uitkijktoren zichtbaar er is het nog maar drie kwartier doorstappen naar OlmenEs. Ondanks de motregen wordt daar snel een vuur gemaakt en komt Jan aan met wijn, eigengemaakte kaas en ‘Eau de Vie’, een pittig drankje dat de gesprekken doet opleven. De vermoeienissen van het nachtelijke avontuur vloeien weg en al snel worden plannen gemaakt voor de volgende vaderwandeling. Weer een avondwandeling in de herfst, maar dan wel met volle maan en met een echt kompas.
Uw biologische zuivelproducten uit het stroomgebied van de Drentse Aa
Kaasmakerij Karwij
Kijk, dit is de uitkijktoren……maar dan bij daglicht…….
Hunebedweg 4 9451 AP Rolde Tel 095 - 242863
Drentse Aa zuivelproducten, een bewuste keuze. Waarom gaat u niet biologisch?
37
Ouder in de school Vorig jaar konden jullie portretten van ouders, kind en juf lezen onder de noemer: “Drie in één…”. Yvonne de Witte heeft het stokje van Cees Bonhof overgenomen en interviews met ouders worden graag gelezen. Nu dus als nieuwe rubriek: ‘Ouder in de school’… In elk nummer zal een interview te vinden zijn met een ouder die een taak heeft binnen de school. Dat kan een bestuurlijke taak zijn, een tuintaak of, zoals nu, een schoonmaaktaak… hoofd-schoonmaker Harry Haandrikman aan het woord…
21 september 2010
Z
enuwachtig is Harry niet voor het interview. Hij is in het verleden wel vaker geïnterviewd in het kader van zijn eerste bedrijf. Hij organiseerde grote loterijen voor instellingen om geld binnen te brengen. Zoals bijvoorbeeld een bejaardentehuis dat een nieuwe patio wilde bouwen. Of een rotaryclub die een ziekenhuisproject in Zambia had. Het ging dan om grote bedragen en er was veel publiciteit voor nodig. Buiten op de bank tegenover dierenweide Valkenstijn vertelt Harry wat hij vanmorgen heeft gedaan. Hij werkt nog steeds in eigen bedrijf. Nu in parfum en natuurlijke cosmetica. Er is een nieuwe franchisenemer bij gekomen en er moesten technische dingen voor de website geregeld worden. Ook heeft hij thuis opgeruimd. Er zijn heel veel spullen in een groot gezin met zeven personen. De oudste en de jongste hebben een eigen kamer gekregen en de studeerkamer is naar zolder verhuisd. En nu dus het opruimwerk.
38
SEIZOENER
We praten verder over Harrys keus voor de Vrije School. Look, Harrys zoon, ging vaak met buikpijn naar school en kon niet prettig met zijn juffen overweg. Marije, Harrys huidige partner, was een Vrije schoolkind en had het idee om op de Vrije School te gaan kijken. Met Rosette, Looks moeder, zijn ze hier gekomen. Look kwam in de kleuterklas bij juf Gerrie. Harry beschrijft de verandering van Look als “sta op en wandel”. Look is steeds met plezier naar school blijven gaan. Zusje Nike begon op Koala. En Bjorn en Boyd, de jongste kinderen, komen later ook op de Vrije School. De school heeft Ferena, Harrys pleegkind, in de vijfde klas in laten stromen en nu zitten alle kinderen op één school. Dat moet wel een prettig gevoel zijn. Harry heeft een bijzondere taak op zich genomen op de Vrije School. Hij begon gewoon zoals de meesten met schoonmaken in een zaterdagploeg. Het schoonmaken in deze groep liep wat rommelig en Harry besloot leiding te geven aan deze ploeg. Men merkte op dat dit hem goed af ging en
hij werd gevraagd voor het schoonmaakcoördinatorschap. Hij dacht bij zichzelf: “hoe moeilijk kan dat zijn en waarom niet! Ik houd van structuur en als dat er eenmaal is in de groepen, dan draait het wel”. Ook dit jaar heeft hij weer alle nieuwe ouders gebeld. Iedereen krijgt de lijst en dan moet het weer draaien. Nu hoeven alleen de akefietjes nog opgelost te worden. Soms is er ineens veel uitval en dat moet dan wel weer aangevuld worden. We praten erover door hoe hij het coördinatorschap nou echt ervaart. Harry zegt dat het in principe niet moeilijk is. “Het bellen van de mensen ziet men vaak tegenaan. Ik houd het kort bij het vragen om hulp bij het schoonmaken. Ik ga mensen niet overtuigen. Ik laat soms weten welke andere klussen er zijn, bv. de tuinploeg en de klussenploeg. Je moet geen emoties hebben bij mensen die niks willen doen. Er zijn heel veel mensen die wel willen en met z’n allen net als wij de school mooi willen houden en de kosten van de schoonmaak laag willen houden. We werken er met z’n allen voor om zoveel mogelijk geld voor de dingen te hebben die onze school bijzonder maken. Bijvoorbeeld dat de klassen klein zijn, het biologische fruit is belangrijk, de mooie materialen en het prettige gebouw. Het scheelt gewoon heel veel geld. Dat houd ik dan voor ogen”. Gedurende ons gesprek over Harrys levensloop, merkte Harry al op, dat je nooit kunt bedenken hoe je leven lopen zal. “Wat je nu allemaal doet, bv. het interviewen, dat had je drie jaar geleden toch nooit kunnen bedenken?” Toch ga ik hem vragen of hij nog wensen heeft in de toekomst voor de school en voor zichzelf. Hij zou willen dat de toiletten professioneel worden schoongemaakt. De ouderinzet en de inzet van meneer Toon zijn in dit kader groot, maar door de week is het gewoon moeilijker schoon te houden. Deze wens komt vanuit het vaderschap, niet vanuit het coördinatorschap. En natuurlijk dat het leerlingenaantal mooi op peil blijft en de school kan voortbestaan. Voor zichzelf dat al zijn kinderen gelukkig en gezond zijn en blijven en dat dat mag gelden voor alle mensen die dichtbij hem staan. “Zo, dat klinkt wel stichtelijk hè”, merkt Harry op. Hierom lachend lopen we terug naar school om een foto te maken op de plek waar we Harry op school vaak kunnen zien staan. Met twee armen leunend over de balie om waarschijnlijk even te horen hoe de schoonmaak afgelopen weekend gelopen is… YVONNE DE WITTE
39
De Vrije School Assen in beweging Organisatorische ontwikkelingen De Vrijeschool Assen is een gezonde, zelfstandige school. Financieel en personeel zijn de zaakjes inmiddels goed op orde en het leerlingenaantal is weer stijgende. Het plein wordt met gemeentelijke subsidie ingrijpend opgeknapt en er is voldoende geld om al het meubilair te vervangen. Kortom, het loopt lekker! De school kent een verenigingsstructuur met een bestuur en een Algemene Ledenvergadering (ALV) als hoogste orgaan.
40
SEIZOENER
D
e afgelopen jaren is er door bestuur en college veel gesproken over mogelijke samenwerking met andere vrije scholen. Aansluiting bij een samenwerkingsverband als de NON of Athena brengt veel voordelen met zich mee: geen lekenbestuur meer, aansluiting bij een goed georganiseerde, professionele organisatie, goede ondersteuning op het vlak van de bedrijfsvoering, goede mogelijkheden voor uitwisseling van kennis en ervaring en meer loopbaanmogelijkheden voor het personeel. Er zijn natuurlijk ook de nodige nadelen. We zijn een school met een sterke eigen identiteit die in staat is veel zelf op te pakken. En zoals hiervoor ook al aangegeven een qua financiën en personeel gezonde school. Er is geen acute noodzaak voor aansluiting bij een samenwerkingsverband. Vanuit het bestuur hebben we altijd voorop gesteld dat een besluit tot aansluiting unaniem door het bestuur moet worden genomen en ook breed gesteund moet worden door het college. Op dit moment is er noch in het bestuur noch in het college voldoende draagvlak voor aansluiting bij een samenwerkingsverband. Zwaar hierbij weegt dat sterk wordt gehecht aan de vrijheid die we momenteel hebben in het nemen van besluiten. Dit sluit samenwerking in de (nabije) toekomst uiteraard niet uit. Nu er geen samenwerking wordt aangegaan met andere vrije scholen, is het onvermijdelijk geworden dat er een Medezeggenschapsraad (MR) wordt opgericht. Dat voelt wat dubbelop, aangezien het bestuur uit ouders bestaat en de schoolleider als vertegenwoordiger van het college ook aanwezig is bij de bestuursvergaderingen. Maar goed, we zijn
daartoe wettelijk verplicht en dus gaan de komende maanden 2 bestuursleden en 2 collegeleden aan de slag om een MR op te richten. Dat betekent ouders en leerkrachten voorlichten en enthousiasmeren, een statuut alsmede een huishoudelijk reglement opstellen en verkiezingen organiseren. Een mooie uitdaging! Een laatste relevante organisatorische ontwikkeling is dat een groep leerlingen van een nabijgelegen openbare school zal gaan inwonen bij onze school. De desbetreffende school heeft ruimtegebrek en mag van de gemeente geen noodvoorziening bouwen. De gemeente vindt namelijk dat de vrijstaande ruimte in andere nabijgelegen scholen moet worden benut. En aangezien wij momenteel 1 lokaal ‘over’ hebben en ook nog eens de dichtstbij gelegen school zijn, is de gemeente overgegaan tot vordering van het vrijstaande lokaal. Noch voor ons noch voor de andere school een gewenste situatie, maar de gemeente wil het zo. Een groep leerlingen van een andere school (met een andere filosofie) in je eigen gebouw, niet bepaald gemakkelijk, maar we komen er wel uit. Bovendien is deze situatie wat ons betreft tijdelijk; we streven ernaar binnen 1,5 jaar weer zoveel leerlingen te hebben zodat wij het lokaal weer terug kunnen claimen. U leest het, op organisatorisch vlak is er heel wat te doen bij de Vrije School Assen! Namens het bestuur, RONALD KOCH, VOORZITTER
SEIZOENER
41
Doe het dan... Een kindermassagespelletje Wat wil je? Een leuk spelletje is “de pizzabakker”. Een kind zit op de grond of op een stoel voorovergebogen, dat is de klant. Het andere kind is de pizzabakker. Als je een liedje van een bakker kent zing je dat terwijl de kinderen het “deeg” op de rug van de klant kneden, maar het kan ook zonder lied. Dan vraagt de pizzabakker: Wat wil je erop? Het lied wordt weer gezongen, maar nu met de bewegingen van geraspte kaas, gesneden uien, tomaten, salami en wat de klant verder nog bedenkt. De pizzabakkers mogen hun creativiteit gebruiken om te bedenken hoe dat eruit ziet! Deze tekst is onderdeel van de E-cursus Onderlinge Kindermassage van Marijke Sluijter.
42
SEIZOENER
Herfstrecept Pompoenpannenkoekjes Wat heb je nodig: • 250 gram pompoen, geschild • 1 ei • 100 gram pannenkoekenmeel • ½ dl melk • Mespuntje zout • 2 eetlepels suiker • 40 gram boter • Stroop
KOALA bericht
“Waai,waai, windje waai...” De herfst laat zich al in al zijn vormen zien; het kan heel hard waaien en regenen. Bladeren dwarrelen in het rond. Tijd voor een nieuwe winterjas en wel of niet wat op het hoofd. Een enkele keer zie je een baby’tje met standaard een mutsje op. Zowel binnen als buiten. Een zacht zijden of een wollen mutsje met een strikje onder de kin. Waarom een mutsje ?
- Doe de stukjes pompoen met twee eetlepels water in een pannetje en kook deze in ongeveer 10 minuten op een zacht vuurtje gaar.
Het hoofd van een jong kind is altijd warm. Al het enthousiasme dat het kind voelt voor de aarde waar het nu woont, straalt door dat hoofd naar buiten. Door die straling verliest het kind veel warmte,
- Daarna doe je de pompoenstukjes in een kom en prak je ze met een vork heel fijn.
want het hoofd van een pasgeborene beslaat ongeveer een kwart van het hele huidoppervlak. Deze warmte heeft het kind nodig om zijn organen en hersenen te ontwikkelen. Zonder bescherming van
- Dan klop je het ei, het meel, de melk, het zout en de suiker erdoor. In een koekenpan laat je een klontje boter smelten. Met een opscheplepel doe je wat beslag in de pan.
het hoofd zou het kind zijn groeikrachten verliezen aan de omgeving. Dan zijn er nog alle indrukken van buitenaf. Het huis, de kamers, de box, de speeltjes, het bezoek, het straatlawaai, misschien zelfs de radio en televisie, alles is nieuw en opwindend en
- Dan bak je de pannenkokjes op een middelmatig vuur tot de bovenkant bijna droog is. Met een spatel keer je ze om en bak je de andere kant bruin. Leg de pannenkoekjes op een bord en bak de rest van de pannenkoekjes. Stroop smaakt er lekker op!!
de aandacht waard. Buitenshuis blijkt alles heel groot te zijn. Bomen tot aan de hemel, een tuin tot aan de horizon, straten zonder einde, fel gekleurde lawaaimonsters met brede wielen vlak langs de kinderwagen- en licht, heel veel licht. Dat alles is meer dan het kind kan verdragen. Hierdoor wordt het als het ware gedwongen, de fontanellen in de schedel snel te sluiten, om zijn eigen warmte binnen te houden en zich af te sluiten voor al die indrukken die voortdurend een aanval doen op de droomwereld waarin hij nog behoort te leven. Om dat kwetsbare hoofd te omhullen en te beschermen kunnen we het kind een mutje op geven, maar niet zonder aanzien des persoon. Een kind dat in de lente geboren wordt met een dikke bos haar heeft haast van nature een muts op. Is het daarbij dromerig en slaapt het veel, dan kan de muts best af. Een wakker kind dat in de herfst geboren wordt en tot het tweede jaar een groot kaal hoofd houdt, kan dag en nacht een muts dragen. Tussen deze twee uitersten liggen ontelbare gradaties. De zijde, die de rups beschermt terwijl zij zich transformeert tot vlinder, is voor een babymuts het mooiste materiaal. Het geeft warmte zonder benauwd te zitten en kan transpiratievocht opnemen zonder direct nat te zijn. Ziiden en wollen mutsjes zijn in speciaalzaken te koop. Ook kunnen wij,als u dat wilt, u adviseren waar u mutsjes kunt krijgen. Mocht u meer willen weten over het dragen van mutsjes door het hele jonge kind kunt u altijd een medewerker aanschieten. KATJA SOUTBERG
SEIZOENER
43
Dé ambachtsman voor al uw onderhoud en verbouwingen Kleine renovaties en timmerwerk. Het maken en plaatsen van deuren en kozijnen. Klein en groot onderhoud. Ook voor al uw metselwerk. Gespecialiseerd in het werken met natuurlijke materialen. Pieter Venemakade 115 9605 PM Kiel-Windeveer Telefoon (0598) 491813
Hebt u ons al gevonden? Authentiek Indonesisch eten • Gezond en lekker Gezellig en ongedwongen • Restaurant-afhaal-cateringzaalverhuur
XAPOE Parkeerplaats achter Harense Smid Oude Molenstraat 32a. Tel: 0592 – 309424 www.xapoe.nl
Openingstijden Restaurant: Di t/m zaterdag: 17.00 – 22.00 uur. Zat:12.00 – 22.00 uur
