Oan de proot mè……………………… …………………….Jos van den Broek. door Ria Boley. Dit keer aon de proot met een succesvol zakenman. Hoewel hij dit zelf niet graag op deze manier uitgesproken ziet is het wel een feit. Jos van den Broek heeft het gemaakt! Gestart vanuit het rundveebedrijf van zijn vader heeft hij zelf een megabedrijf opgebouwd dat bij vele rundveehouders in Europa bekend is. Door durf, heel hard werken, sociaal en eerlijk met zijn klanten om te gaan, is hij inderdaad uitgegroeid tot een succesvol zakenman. Vandaag vertelt hij hoe het zo gekomen is. EEN ONDERNEMEND JONGETJE Jos van den Broek Op 22 september 1956 werd in het gezin van Sjef van den Broek en Anna Geerts een jongetje geboren. Zoals in die tijd in de meeste families nog gebruikelijk was, werd de eerste zoon vernoemd naar grootvader van vaderskant dus kreeg hij de namen Josephus Cornelis Maria, kortweg Jos. Jos was een heel lief, heel gemakkelijk maar ondernemend jongetje. Verlegenheid of angst was hem totaal vreemd. Het gebeurde meer dan eens dat hij thuis gemist werd en dan op de meest onwaarschijnlijke plaatsen werd teruggevonden. Eens kwam een regiment soldaten voorbij gemarcheerd. Jos vond dit natuurlijk iets bijzonders en rende naar de weg om het gebeuren van dichtbij te bezien. Toen moeder even later ging kijken waar hij bleef zag ze in de verte de groep soldaten met daar hoog boven uit een helblond krullenkopje: Jos op de schouders van de manschappen die veel plezier hadden met het parmantige manneke. Al heel jong bezorgde hij zijn ouders de schrik van hun leven. Op het erf lag een grote stapel mangelwortelen. Op een bepaald moment hoorden ze een benepen stemmetje naar hen roepen. In de veronderstelling dat hij onder de wortelen terecht was gekomen, begon vader te graven toen opeens iemand Josje ontdekte, zwaaiend voor het zolderraampje van de buren. Een van zijn favoriete buurvrouwen was Hanneke Verstegen van den Elzen. Jos was vaak in haar buurt te vinden. Eens was ze een haantje aan het braden toen hij binnen kwam en, nieuwsgierig als hij was, wilde weten wat er in de pan zat. Hanneke haalde het deksel er af, nam met een vork het haantje uit de pan en zei “kijk, ik ben een haantje aan het braden”. Jos keek er naar en zei heel medelijdend: “och, wat zielig! Doe hem maar gauw terug Hanneke anders krijgt hij het nog koud!” Hij was een jongetje dat alles bijhield wat er om hem heen gebeurde. In de kleuterschool zat hij bij juffrouw Tiny van der Sluis. Op een middag las de juffrouw het sprookje voor van Klein Duimpje. Alle kinderen waren aandachtig bij de les maar Jos zat tijdens het hele verhaal achterstevoren op zijn stoeltje, bezig met allerlei dingen behalve - zo dacht de juf - luisteren. - - Toen het verhaal uit was - 1
Toen het verhaal uit was zei ze dan ook: “Nou Josje, nou vertel jij maar eens wat de juffrouw heeft voorgelezen!” Tot haar grote verbazing wist hij het hele verhaal feilloos na te vertellen. Al heel jong bezat hij dus de eigenschappen die hem in zijn latere leven bijzonder goed van pas zijn gekomen: sociaal gevoel, slimheid en het vermogen om meerdere dingen tegelijk te kunnen ondernemen. VAN JOSJE NAAR JOS Thuis was er inmiddels ook het een en ander veranderd. Oma en Opa Geerts, die samen met het gezin in de Jos in de kleuterschool. boerderij waren blijven wonen, waren overleden en hun ongetrouwde zoon Thé was bij zijn zus en zwager ingetrokken. Er waren broertjes en zusjes bijgekomen en Jos moest een keuze gaan maken: studeren of werken. Ofschoon hij met leren geen enkele moeite had, koos hij voor het laatste. Hij wilde samen met zijn vader het bedrijf voortzetten en dat betekende allereerst het volgen van de landbouwschool in Beers. Na vier jaar volgde de middelbare school in Horst, speciaal gericht op de rundvee sector. Hij was de jongste leerling van de klas en fietste dagelijks de afstand van Zeeland naar Horst en terug. Dat hij zich erg druk maakte over zijn studie was bepaald niet het geval. Het hele jaar geloofde hij het wel zo’n beetje om tegen het eind van het schooljaar extra zijn best te doen zodat hij toch met een behoorlijk rapport kon thuiskomen. Veel tijd om zich met schoolzaken bezig te houden had hij dan ook niet. In die tijd waren er in zijn ogen belangrijker Hoe het begon met vader bij het melken. dingen in het leven. Rakkers, Jeugdraad, Ponnyclub, Touwtrekken, KPJ, overal was hij actief bij betrokken. Favoriet hierbij was de KPJ. "een ongelooflijk fijne tijd" zegt hij zelf. Uiteraard had hij een grote vriendenclub waarvan Theo van der Coer een vriend voor het leven werd. Samen met zijn kameraden en zeer zeker ook met zijn broer Kees, werd van alles ondernomen. Vaak ook onder aanvoering van ome Thé die hen o.a. leerde om met carbid om te gaan. Dat dit niet altijd succesvol verliep was niet de schuld van oom! Zo bliezen de boys bijvoorbeeld op een middag alle ramen uit het huis en toen ze eens besloten om het werkhok van oom op te blazen liep dit bijna uit op een ramp. Gelukkig was dit hok niet ál te solide. Hier en daar zaten nogal wat openingen in de wanden die er voor zorgden dat de ramp te overzien bleef. Eenmaal per jaar gingen vader en moeder alleen op stap namelijk op bedevaart naar Beauraing. Ome Thé had dan de opdracht om op het gezin te passen en die dag gebeurde er dan al wat God verboden had. Oom liep dan ook de hele dag te dreigen. “Wacht maar tot vader en moeke vanavond thuis zijn. Dan zal ik hen wel eens vertellen hoe ondeugend jullie zijn geweest….” - - Maar ’s avonds, als vader - 2
Maar ’s avonds, als vader en moeke er weer waren werd steevast verteld hoe lief en zoet de kinderen zich toch gedragen hadden. Met grote genegenheid praat Jos over zijn in 1988 overleden vader. “Een door en door goed mens” zegt hij. “Een uiterst eenvoudig, uiterst tevreden man. Hij maakte zich nergens druk om. Dat hoefde ook niet want hij wist dat moeke de leiding over het geheel stevig in handen had. Daar was hij tevreden mee. Hij hield enorm veel van moeder, bewonderde haar en was dol op ons, de kinderen. Hij wist vaak welke streken we uithaalden maar zag dat oogluikend toe .Ja, ik had wel eens de indruk dat hij er net zo veel plezier in had als wij! We hadden thuis wel een auto die, ofschoon hij nooit een rijbewijs heeft gehad, door vader regelmatig werd gebruikt om b.v. naar het vee te gaan kijken. Vader had geen rijbewijs nodig! Als hij een fiets had en een goede sigaar was dat voor hem voldoende. Bij ons waren fietsen een belangrijk detail in de dagelijkse gang van zaken. Er ging n.l. geen dag voorbij of er moest er wel eentje gerepareerd worden. Dat gebeurde in de avonduren. De betreffende fiets werd dan in de keuken gezet en ome Thé ging aan het repareren. Zeker weten dat moeke dat niet altijd zo plezierig heeft gevonden al heeft ze er nooit wat van gezegd.” ELS Jos was 17 toen hij tijdens een avondje stappen Els leerde kennen. Els was afkomstig uit Reek. ”Lekker dichtbij” vond Jos. “Kan ik mooi met de fiets naar toe.” Hij had toen n.l. nog geen rijbewijs maar van dat loffelijk streven kwam niets terecht. Als hij ’s avonds Els naar huis bracht werd stiekem de auto uit de schuur geduwd en zonder dat zijn ouders dat in de gaten hadden vervoerde Jos zijn meisje keurig gemotoriseerd naar Reek. Toen Jos haar leerde kennen was Els in opleiding als ziekenverzorgster in “de Nieuwe Hoeve”. Ze was een heel erg pienter meisje en met grote trots vertelt Jos dan ook welke opleidingen van zeer uiteenlopende aard Els daarna nog heeft gevold. Dat was allereerst een cursus schoonheidsspecialiste met daarbij manicuren en pedicuren, een cursus boekhouden, een HBO opleiding management, psychologie aan de universiteit en schilderen en beeldhouwen aan de kunstacademie. Dat alles legde ze met goed gevolg af terwijl ze bovendien nog 20 uur per week haar oude beroep uitoefende omdat ze daar voldoening in vond. In 1986 trouwden ze en er werden uit hun huwelijk twee kinderen geboren, Anke en Josbert. Omdat er bij de boerderij geen grond was en Jos het bedrijf wilde uitbreiden, kreeg hij via de ruilverkaveling grond aan de Logtsedijk. Daar bouwde hij een huis en begon er, net zoals zijn vader, een koeienbedrijf. Toen hij in de gaten kreeg dat mestkalveren meer winstgevend waren, schakelde hij daartoe over. De kalveren betrok hij uit Engeland. Regelmatig kwam een veewagen vol kalfjes naar de Logtesedijk om daarna, zonder vracht, terug te rijden naar Engeland. Toen Jos een keer tegen de chauffeur opmerkte dat dit jammer was, vroeg deze of hij ook kalveren fokte. - - Veertien dagen daarna - 3
Veertien dagen daarna kwam er een telefoontje van een Engelse veehouder die wel interesse had. De man kwam naar Nederland en het resultaat was dat de vrachtwagen die keer vol jong vee naar Engeland terugkeerde. “Zo is het begonnen” zegt Jos. Dat was mijn eerste klant in Engeland en met hem ben ik nog altijd bevriend. Als we b.v. iets te vieren hebben zijn hij en zijn vrouw van de partij.” HANDEL IN ENGELAND EN IERLAND In Engeland bleek men zeer tevreden te zijn met mijn vee en er volgden steeds meer opdrachten. Er was een tijd dat ik wekelijks op en neer reisde tussen Zeeland, Engeland en Ierland. In het begin was de taal wel eens een probleem maar dat wende gelukkig snel. Ook leerde ik het land kennen, verbaasde me over de povere en primitieve manier waarop daar werd geboerd. Het leven op het platteland is in vergelijking met Nederland minstens 50 jaar achter. Mijn klanten zijn allemaal vriendelijke, hartelijke en doorgaans heel gastvrije boeren. Ze wonen bijna allemaal in Wales, een van de prachtigste streken van het land. En ook Ierland is ongelooflijk mooi. Het is trouwens opmerkelijk hoe dit land de laatste jaren op economisch gebied is vooruit gegaan. Tijdens die reizen nam ik regelmatig een collega mee en logeerden we in goedkope hotelletjes die meestal niet in de deftigste buurten lagen, Op een keer, toen in Ierland de strijd met de IRA weer was opgelaaid, besloten we om een hotel te zoeken in een iets betere buurt waar de ongeregeldheden niet voorkwamen. Nou, daarmee hadden we het getroffen! Pluche waarin je tot je enkels wegzakte, zijden lakens, stapels heerlijk zachte handdoeken…. We waanden ons een soort oliesjeiks! Tot we de andere morgen aan een kastdeur de prijs per nacht ontdekten! 900 gulden per persoon voor één overnachting! Nou, ik vertel je dat de sjeiks snel een andere locatie gevonden hadden…. Die periode was voor mij en m’n gezin wel hectisch. Ik was weinig thuis en het op en neer reizen was slopend. Ik was vaak zo moe dat ik nergens toe in staat was. Ooit moest ik me met een taxi naar Schiphol laten brengen omdat ik niet meer bekwaam was om zelf te rijden. Gelukkig gingen de zaken thuis uitstekend door zonder mij. Els is een geboren planner en op het bedrijf had ik een prima vervanger in mijn assistent Peter van der Wijst. Tegenwoordig is dat op en neer reizen niet meer nodig. We leveren nu nog alleen aan vaste klanten en het vertrouwen over en weer is zodanig dat alle zaken via computer of telefoon worden geregeld. In die periode is wel de internationale handel begonnen. Tegenwoordig leveren we over heel Europa. Een gouden periode voor mij was nadat er in Engeland mond en klauwzeer was uitgebroken. Daar vooral heb ik veel werk aan overgehouden. Toen daar duizenden en nog eens duizenden stuks vee waren vernietigd, ontstond er een enorme behoefte aan fokvee. Ik had niet voldoende aanbod om aan die vraag te kunnen voldoen en dus reisde ik dagelijks de veemarkten in het noorden af om stiertjes te kopen, soms wel twee markten per dag b.v. Zwolle en Groningen. Wekelijks vertrokken er hele ladingen naar Engeland en Ierland. Zo zie je maar weer: de één zijn dood is de ander zijn brood! Ondanks het ongelooflijk harde werken was ook dat een prachtige tijd want natuurlijk heb ik ook genoten van die reizen. Soms ging Els mee en dat was uiteraard heel plezierig, we konden dan alle ervaringen samen delen en dat is super. Eens werd mij gevraagd om een lezing te houden! Nou, je begrijpt dat me dat heel wat zweetdruppels heeft gekost. Ik, doodgewone Zeelandse jongen in een vreemde taal 500 toehoorders toespreken…. Gelukkig heb ik het redelijk afgebracht zei men… - - EEN NIEUWE UITDAGING - 4
EEN NIEUWE UITDAGING Ik had een bedrijf op het Oventje en bij onze oude boerderij aan de Kerkstraat stonden ook nog kalveren. Op een gegeven moment ben ik op beide plaatsen gestopt en heb aan de Logtsedijk een schuur bijgebouwd. Momenteel hebben we in totaal plaats voor zo’n 2000 kalveren. Tot groot plezier van Els en mij is onze Josbert in het bedrijf werkzaam en ziet het er naar uit dat we een opvolger hebben! Toen de allerdrukste periode voorbij was werd het voor mijn gevoel tijd voor een nieuwe uitdaging. Die kans kwam toen het “Witte Huis” te koop werd aangeboden. Onze aanstaande schoonzoon Arjan volgde de hogere hotelschool en Els en ik zagen het zitten om, met het oog op de toekomst van onze De nieuwste uitdaging. dochter Anke, dit uitstekend lopend bedrijf over te nemen. Voor ons een sprong in het diepe, noch Els, noch ik hebben enige ervaring in die richting. Maar met behulp van de vorige eigenaren Piet en Mies en het vaste personeel dat in dienst is gebleven, moest dit lukken. En uiteraard met de goodwill van het publiek want als iets dergelijks je niet gegund wordt lukt het nooit! Nu, twee en een half jaar later, kunnen we zeggen dat we er bijna van overtuigd zijn dat we het redden. Zéker is dat we er in ieder geval veel plezier in hebben. We werken met een heel fijn team. Els doet de boekhouding en ik alle karweitjes die zich voordoen. Anke werkt nog buitenshuis. Ze is docent biologie aan het Christiaan Huygenscollege in Eindhoven. Op 25 januari a.s. gaan Arjan en zij trouwen. Weer iets om naar uit te zien dus. Sedert de oprichting van het carnavalsclubje “Zuutjes Aon” hebben die bij ons hun thuishaven. Dat zijn een dertigtal vrienden van onze kinderen die vrijwel het hele jaar door bezig zijn met het bouwen van een carnavalswagen. Ze zijn daar fanatiek in man! Die nu al jarenlange samenwerking heeft een speciale band geschapen tussen de jongelieden onderling, ze hebben er veel van geleerd en Els en ik hebben dat altijd gestimuleerd. WAT ZOAL MEER Ja, wat gebeurt er hier zoal meer? Ik houd duiven en bijen. Van dat laatste heb ik niet zo bijzonder veel verstand, ik ben zogenaamd een tweederangs imker maar ik heb er m’n plezier in en dan is het prima toch? Het klinkt clichéachtig maar mijn werk is mijn hobby. Iedere ochtend ga ik met veel plezier de schuren in om me met mijn beestjes bezig te houden. Een gezamenlijke hobby van Els en mij is reizen! En dan vooral cultuurreizen. Ons meest favoriete land is Egypte. Heel veel andere landen hebben we bezocht, de prachtigste dingen gezien, de interessantste en meest wonderlijke mensen ontmoet. Eens reden we al urenlang door een woestijn toen we daar opeens, helemaal van God en alles verlaten, een hutje tegen kwamen waar een man alleen in woonde. Op het hutje stond met grote letters: Jezus leeft. Wij Egypte het favoriete vakantieland. vroegen ons af waar HIJ van leefde want ook daarna hebben we nog urenlang gereden zonder iets of iemand tegen te komen. O jee, ik zou wel twee Rookelijzers kunnen vullen met verhalen over wat we tijdens onze reizen hebben meegemaakt. - - HALFVASTEN - 5
HALFVASTEN En dan nu de uitdaging met het evenement rond de Halfvastenoptocht. Zoals al in alle kranten te lezen is geweest, zijn Harold van Tiel en ik benaderd door de organisatie van de optocht om, na sluiting van de Morgenzon, uit te zien naar een nieuwe feestlocatie. Het resultaat is dat er een Stichting PR Halfvasten is opgericht die zich mede garant stelt voor de organisatie van het evenement in 2008. Aan de Reekseweg zal een 3000 vierkante meter grote tent worden opgezet waarin allerlei activiteiten zullen plaatsvinden. Op vrijdagavond 29 februari zal het feest worden geopend met een Schlagerfestival waaraan bekende Duitstalige artiesten hun medewerking verlenen. De dag daarna, zaterdag dus, is ingeruimd voor Nederlandse topartiesten en als klap op de vuurpijl zal in een nabije tent het Groot Russisch Staatscircus, in samenwerking met circus Boltini, gratis optredens verzorgen voor bepaalde doelgroepen zoals de lagere schooljeugd, gehandicapten en ouderen. Een kostbare aangelegenheid ja, dat klopt. Maar ik ben van mening, en Harold van Tiel denkt daar precies zo over, dat niet altijd alles om geld moet draaien. Wij hebben het goed, laat ons dan ook eens iets voor anderen over hebben…. We werken samen met een mooi team creatieve, enthousiaste mensen. Met z’n allen hopen we dat dit evenement een succes gaat worden.
Jos, ongetwijfeld zal dit niet je laatste uitdaging zijn. Ook wij wensen je hiermee veel succes en eveneens met datgene wat je in de toekomst nog gaat ondernemen. Want als ondernemend jongetje ben je geboren en een ondernemend jongetje zul je altijd blijven….
HARTELIJK DANK VOOR HET GESPREK.
De hele familie.
6
Í Jos 1 jaar, samen met zijn zus Lia.
Î Els, 5 jaar.
Met de “Rakkers” van Jong Nederland in Kevelaer. Jos 5e van links.
Jos 7 jaar.
25 jarig Huwelijk Sjef en Anna van de Broek Geerts. v.l.n.r. Mari Ceelen – Gertrud – Kees – Lia – Theo van de Laar – Jos – Els – Ome Thé Geerts – Ton – Vader – Moeder – Thea. 7
17 oktober 1980. Huwelijk met Johanna Maria van Gaal,geboren 19-6-1957 te Reek.
Met hun kinderen Josbert en Anke in 1988.
Pas getrouwd.
2005. Anke en Arjan samen met Josbert en Shanon.
Lekker genieten aan het strand 8
