Oan de proot mè.................................................. Antoon en Marijke van Summeren – van Bakel door Ria Boley. Als zijn rug het toeliet zou "Ut Rookelijzer" op de Trent wellicht per paard worden rondgebracht. Paarden, paardrijden, is n.l. de grote passie van onze bezorger Antoon van Summeren. Het zit hem in het bloed, generaties lang zijn de Van Summerens "paardenmensen". Antoon groeide er mee op, het is zijn tweede natuur geworden. Als commandant van ponyclub Jeanne d’Arc behaalde hij vele successen. Een absoluut hoogtepunt was het Nederlands kampioenschap dat hij met zijn viertal afgelopen zomer in Ermelo veroverde. Vol trots vertelt hij hierover. Antoon en Marijke van
JEUGD Summeren – van Bakel. Hij werd geboren op 5 juni 1951 en bij zijn doop kreeg hij de namen Antonius, Adrianes, Johannes. Als jongste uit een gezin van 9 kinderen groeide hij op in het natuurgebiedje "de Kleuter", gelegen tussen Uden, Volkel en Zeeland. In Volkel bezocht hij de lagere school, in de zomer achter op de fiets bij zijn oudere broers, in de winter lopend. Dan was het tussen de middag overblijven en Antoon herinnert zich hoe plezierig hij het vond dat er tijdens de pauze regelmatig een film werd gedraaid om de overblijvertjes te vermaken. Voor de rest interesseerde de school hem weinig. Thuis was hij in zijn element! Koeien melken, helpen bij het oogsten, spelen met de broers en de buurkinderen, het normale patroon van de meeste kinderen uit deze streek. "We vermaakten ons eindeloos, kenden geen gevaar" vertelt Antoon. "Als de vogels eitjes hadden gelegd was geen boom me te hoog om de nestjes uit te halen. Hele rijen leeggeblazen eitjes hingen in onze keuken. Bij ons achter het huis kwam de trein voorbij. Een van onze liefhebberijen was om kiezelsteentjes op de rails te leggen. Als de trein daar over heen reed schoten die met een luide knal onder de wielen vandaan. Wij vonden dat prachtig, realiseerden ons totaal niet dat dit misschien wel eens minder Antoon LTS Veghel Antoon 5 jaar 15 jaar. plezierige gevolgen zou kunnen hebben. Na de lagere school ging ik naar de Ambachtschool, eerst in Uden, later in Veghel omdat ik een opleiding voor metselaar wilde volgen. Samen met Harrie van Uden van de Trent fietste ik daar naar toe. Toen ik van school kwam ging ik werken. Alles heb ik in de bouw gedaan: siermetselwerk, open haarden, zelfs tegels zetten. Ik heb altijd met heel veel plezier gewerkt en toen ik in 1982 moest stoppen vanwege ernstige rugklachten heeft me dat dan ook heel veel pijn gedaan. Ik durf gerust te zeggen dat ik toen een hele slechte periode heb doorgemaakt." Als tiener was ik bijna altijd in Zeeland. Daar had ik mijn vrienden. Ik was lid van de KPJ en m'n beste vriend was Jan Verstraten. - - Op een zondag - -
Op een zondag was ik aan het paardrijden toen ik langs het huis van de familie Verstraten kwam. Jan stond buiten en we raakten in gesprek. Hij haalde ook zijn paard en samen gingen we een eind rijden. Dat was het begin van onze vriendschap die tot op dit moment nog steeds bestaat. Het stamcafé van onze vriendenclub was "den Dries". Daar kwamen we bij elkaar en van daaruit gingen we naar de kermissen in de buurt. Meestal waren er meerdere in de regio en dan gingen we zondags naar de ene en dinsdags naar de andere. Ik had een Fiatje 850 en daarin zaten we dan met 7 personen. Niemand stoorde zich daaraan, evenmin als er gelet werd op alcoholgebruik. Als je al eens werd aangehouden werd er alleen maar op gelet of je recht kon lopen, als je dat kon was het oké, ook al had je bij wijze van spreken 25 glazen bier op! Toen ik 15 jaar oud was werd ik lid van de rijvereniging. Ik deed mee aan dressuurwedstrijden en ik mag gerust zeggen dat ik veel inzet had. Toch heb ik nooit grote prestaties kunnen leveren omdat ik daarvoor niet het geschikte paard had. Ik reed n.l. op ons werkpaard terwijl de meeste ruiters al met luxe paarden naar de wedstrijden gingen. Deze waren uiteraard veel behendiger dan mijn trouwe beestje waarmee op onze boerderij alle werk werd verricht. Ik herinner me de concoursen uit die tijd als uiterst plezierig. Met paard en wagen trokken we er naar toe. Achteraan liepen alle deelnemende paarden en de ruiters, dames en heren, zaten op de wagen. Onnodig te zeggen dat er met de dames nogal eens plagerijtjes werden uitgehaald! Toen ik 19 was werd mij gevraagd om regionaal te gaan jureren. Momenteel doe ik dat nog, nu op landelijk niveau en voor de hoogste klasse." MARIJKE Tijdens de Zeelandse kermis in 1970 leerde hij Marijke kennen. Maria Henrica van Bakel was op 27 december 1951 geboren op de Trent, eveneens in een gezin van 9 kinderen, 4 jongens, 5 meisjes waarvan zij nummer 4 was. Behalve voor het drukke gezin zorgden haar ouders ook nog jarenlang voor familieleden zoals de vader van moeder, de stiefvader van vader, voor moeders broer Mies en voor ome Tien die dagelijks kwam eten. Marijke was 10 maanden oud toen haar iets ergs overkwam. Zittend in haar kinderstoel kwam ze ten val en kwam met haar hoofdje op de brandende kachel terecht waardoor haar rechter wangetje ernstig verbrande. Moeder moest dit elke avond behandelen met zalf en op een avond hoorde ze het kindje erg huilen. Ze ging kijken en zag een muis in het kleine wangetje bijten, deze vond de zalf lekker maar beschadigde het kindje levenslang. In die tijd was kleuteronderwijs nog niet verplicht en Marijke sloeg dit dan ook over met het gevolg dat ze op haar zesde jaar rechtstreeks in de eerste klas terecht kwam. Een klein, verlegen meisje waarvoor de eerste dag al begon met een desillusie. Er was afgesproken dat ze in de klas van juffrouw van der Loop zou komen maar door bepaalde omstandigheden gebeurde dit niet. Tot haar grote schrik werd ze in de klas van zuster Oderica geplaatst en Marijke, die nauwelijks ooit verder was geweest dan de Trent, had nog nooit een zuster gezien en was dan ook erg bang voor die vrouw met haar zwarte kleren en grote kap op het hoofd. Al snel kwam ze er achter dat de zuster toch wel lief was en toen het schooljaar voorbij was vond ze het erg dat ze een andere lerares kreeg. Dat was juffrouw de Mol en daar deed zich een ander probleem voor. Het was tijdens een hele koude winterdag dat ze in een lange broek op school kwam. Volgens de regels van de school was dit ten zeerste verboden. Marijke 8 jaar. - - Marijke werd dan ook - -
Marijke werd dan ook verbannen naar de gang. Thuis gekomen besloot moeder dat ze de andere dag toch weer in de lange broek naar school moest omdat dat warm was achter op de fiets. Ze vertelde dit aan de juffrouw maar er was geen pardon, ze moest weer op de gang. Halverwege de ochtend werd ze binnen gehaald en achter het bord neergezet. Daar stond ze nog toen de andere leerlingen al lang naar huis waren en broer Henk poolshoogte kwam nemen en haar mee naar huis nam. Merkwaardig genoeg werden vanaf toen lange broeken op school geaccepteerd. "Ik had een heerlijke jeugd" vertelt Marijke. "Natuurlijk moest er thuis worden mee gewerkt. Dat gold voor ieder van ons, zowel de jongens als de meisjes. Maar het was altijd gezellig. Vaak waren er neefjes en nichtjes en buurkinderen, dat kon allemaal. Heel opmerkelijk voor die tijd was dat moeder op de woensdagmiddagen altijd zorgde dat ze met het huishoudelijk werk klaar was. De woensdagmiddagen waren n.l. voor ons, de kinderen. Ze kon dan alle aandacht aan ons besteden. In de winter zaten we rond de tafel en dan werden er door ons allemaal kleine verstelwerkjes gedaan zoals b.v. knopen aanzetten. Met z'n allen was dat reuze gezellig! Zomers gingen we naar de bossen met pannenkoeken of iets anders lekkers wat ze had bedacht. Toen vader een rijbewijs had kregen we een abonnement voor de Wanrooyse plassen, toen gingen we daar vaak naar toe. Dat zijn mooie herinneringen. WERK EN HUWELIJK Onze ouders stonden er op dat we al heel jong allerlei vaardigheden leerden. Zo maakte ik op m'n twaalfde jaar al kleren voor mijn zusjes en daarbij vond ik het dan heel leuk om ook de ontwerpjes te maken. Ik zat toen op het VGLO want hoewel ik goed kon leren en MULO was geadviseerd was dat bij ons thuis niet haalbaar. Ik bleef dus tot aan mijn 16de jaar thuis, toen kwam mijn zusje van school en mocht ik buitenshuis gaan werken. " Kort daarna gebeurde er iets vreselijks! Zus Corrie kwam onder uiterst tragische omstandigheden om het leven. Dit afschuwelijke feit heeft blijvend een stempel gedrukt op het leven van Marijke. Corrie zat aan de kassa bij de groentezaak van de Lorijn in Uden en Marijke mocht haar plaats innemen. Met Kerstmis 1971 verloofde ze zich met Antoon. Een half jaar later kwam er boven de winkel woonruimte vrij en ze besloten deze te huren en te gaan trouwen. Marijke bleef werken tot in 1973 dochter Corianne werd geboren. Een jaar daarna kwam Angelique ter wereld. Inmiddels hadden ze een huis gekocht aan de Alardstraat in Uden en in 1980 besloten ze om te verhuizen naar Zeeland en kochten ze een woning aan de Beemdsteeg, vlak bij het ouderlijk huis van Marijke. Omdat het huis nog niet direct Kermis 1970 kon worden bewoond, leefden ze het eerste half jaar in het kippenhok. Het was klein, primitief, het was behelpen maar Marijke had het er reuze naar de zin. Ze vond het bijna jammer toen het woonhuis kon worden betrokken. Hoewel ze in deze omgeving was opgegroeid had ze in het begin moeite om er te wennen. Gelukkig was moeder in de nabijheid waar ze veel mee optrok. Een van beider liefhebberijen was tuinieren. Vooral aan het kweken van bloemen en groenten werd veel aandacht besteed. "Die ontspanning had ik nodig" zegt Marijke. Zowel Antoon als ik hebben veel moeten sukkelen met onze gezondheid. Daar wil ik niet tragisch over doen maar het is niet altijd gemakkelijk" PONY'S "Gelukkig hebben we altijd onze ontspanning gevonden in de pony's" vertelt Antoon. - - Trouwens dieren - -
Trouwens dieren in het algemeen liggen me na aan het hart. Dat zal m'n boerenbloed welzijn denk ik. Toen ik moest stoppen met werken heb ik me meteen wat hobbydieren aangeschaft zoals kippen, schapen, geitjes en kalfjes. Ik heb zelfs een poosje twee "dikbillen" gehad maar dat vond ik toch niet zo'n succes. Zelf paardrijden kan ik helaas niet meer vanwege m'n rugklachten maar toen onze dochter Corianne in 1985 bij ponyclub Jeanne d’Arc ging rijden, vroeg men mij om commandant te worden. Dat heb ik gedaan tot 1998. Ik trainde het tweede achttal. Met hen hebben we leuke successen behaald. Een hiervan was het behalen van N.K.B. kampioenschap in de klasse M. Deze titel is het hoogst bereikbare voor ponyruiters. Reserve Kampioen 1996. v.l.n.r. Saskia v.d. Schans, Gert-Jan Zonnenberg, Anke Verstegen, Silvia v.d. Wijst, Marisa Hickkema, Suzan v.d. Camp, Yvette v.d. Ven, Lisette v. Lanen, Jenny v.d. Ven, Antoon van Summeren.
Toen Marijke en ik ons 25-jarig huwelijksfeest vierden werden we door de ruiters thuis opgehaald. Het regende die dag dat het goot en hoewel we ons zo goed mogelijk daartegen hadden beschermd, was Marijke toen we bij "het Zuid" aankwamen zo nat, dat ze een rok van Ellie van Oort moest aantrekken. Ellie stopte die van Marijke in de droogtrommel zodat ze die tijdens de receptie weer aan kon.... Sedert het begin van dit jaar ben ik weer instructeur bij Jeanne d'Arc. Ik train nu het viertal en met hen behaalde ik het Kring- het Brabants- en het Nederlands Kampioenschap. Dit laatste gebeurde in Ermelo, heel verdiend, want de meisjes hadden er veel voor over gehad om dit resultaat te bereiken. Ze begonnen er aan met de juiste instelling n.l. de motivatie om het goed te doen, niet om kampioen te worden maar om het goed te doen en toen volgde daaruit het kampioenschap vanzelf! Door hun clubgenoten werd dit zeer gewaardeerd want toen we 's avonds in Zeeland aankwamen hadden ze tot onze verrassing een surpriseparty georganiseerd en de dag daarna, zondag, was er een kampioensrit op een vrachtauto door Zeeland, het werd al met al een geweldig weekend. Thuis geef ik momenteel privélessen. Het is fijn dat mijn vrouw ook interesse heeft in mijn hobby want er gaat erg veel tijd in zitten en natuurlijk gaan heel veel gesprekken altijd over dit onderwerp. Tja, wat heb ik allemaal nog meer gedaan? Vanaf 1985 tot 1998 heb ik mede het ponykamp georganiseerd. Dat was fijn want Marijke kookte daar en onze dochters namen er ook aan deel. De hele familie was er dus bij betrokken. Ik heb jarenlang de verzorging gehad van de juryleden, en werk, ook samen met Marijke mee aan de jaarlijkse koffiepost bij de Fiets Mee. Ik bedenk ook allerlei oefeningen, hoe moeilijker, hoe liever. Ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van de ponyclub heb ik een carrousel in elkaar gezet, gereden met Belgische paarden. Het is erg jammer dat de belangstelling voor deze vorm van sport aan het teruglopen is. Hoewel Zeeland daar nog niet zó over te klagen heeft want we zijn momenteel nog de grootste club in de regio maar toch! Het wordt minder, ook bij ons. Naast mijn werk voor de ponyclub ben ik, samen met buurman Gerrit Stroeken betrokken geweest bij veel evenementen zoals het inhalen van Sint Nicolaas, de Boerenbruiloften met carnaval en de ritten voor gehandicapten. - - Heel spijtig was het - -
Heel spijtig was het dat toen Gerrit en Nelly Stroeken zelf boerenbruidspaar waren, de kar vanwege de varkenspest niet door het paard getrokken kon worden. We hebben het paar toen met mankracht naar het dorp moeten vervoeren. LIEFST THUIS Marijke vindt het wel eens leuk om haar horizon wat te verleggen, Antoon is het liefste thuis. "Daarom zijn we ook geen vakantiemensen" zeggen ze. "Een keer zijn we naar Spanje geweest maar dat beviel ons allerminst. Om de kinderen te plezieren zijn we van 1975 tot en met 1979 elk jaar naar zee geweest en onze allereerste vakantie was met mijn broer Piet en schoonzus Petra naar Altenahr in Duitsland." vertelt Marijke. "Piet en Petra bleven één week, wij een week langer. In die tweede week kwamen mijn ouders met een van mijn broers en ome Tien een dagje op bezoek. Met hen zijn we toen naar huis gegaan want we hadden geen zin meer om nog langer te blijven. We wonen in een fijne buurt. Niemand overloopt elkaar maar als het nodig is zijn we er. Eenmaal in de veertien dagen kaarten we met de buurtgenoten bij de familie van der Wijst. Dat doen we nu al 20 jaar en daaruit blijkt wel hoe gezellig dat is. En dan zijn er natuurlijk de kinderen en de kleinkinderen waar 12,5 Jarig huwelijk we, zoals uiteraard alle grootouders, enorm blij mee zijn en januari 1985. natuurlijk apetrots! Ik vind het nog altijd heerlijk om ook voor hen kleertjes te maken en om, zoals onze ouders vroeger met ons, met hen de bossen in te gaan. Vooral voor Antoon is het leuk dat onze schoonzoon Paul niet onverdienstelijk paard rijdt. Onlangs heeft hij nog meegedaan aan de Nederlandse kampioenschappen en je kunt wel begrijpen hoe mooi Antoon dat vindt..... Ja, ondanks de lichamelijke ongemakken die we alle twee hebben mogen we beslist niet ontevreden zijn. Elk huisje heeft zijn kruisje, laat het bij ons dit dan maar zijn. Ik ben nog elke dag dankbaar dat ik mijn beide ouders nog heb. Sedert enige tijd wonen ze in huize "Compostella" en ik ga zo vaak als ik kan naar hen toe. Ook ben ik, zo lang als ik in Zeeland woon, lid van de KVO. Elke maand bezoek ik de bijeenkomsten en ik vind het nog altijd de moeite waard om er naar toe te gaan. Dan werk ik ook nog, hoe kan het ook anders, in de kantine van de ponyclub. En altijd nog is tuinieren mijn grote hobby. Zoals bij Antoon paarden zijn passie zijn, zo is dat bij mij de tuin en alles wat groeit en bloeit. Bij mijn moeder was dat zo, bij mij is het precies hetzelfde. Ik vind het heerlijk om iets vanuit het niets te zien opkomen, te zien groeien. En als ik dan weer kan oogsten, heerlijke verse groenten of prachtige bloemen, dan ben ik de koning te rijk! Antoon te paard.
Marijke, laten we hopen dat het Antoon en jou gegeven mag zijn om je nog vele jaren de koning te rijk te voelen in jullie paradijsje aan de Beemdsteeg.
Hartelijk dank voor het gesprek.
1961, Gezin van Summeren. v.l.n.r. Toos, Odulf, Marinus, Marietje, Vader, Harrie, Moeder, Antoon, Johan, Alberdien, Adriaan
»
1e communie Corianne 1981
¼ Vormsel Angelique
¾ 1986 Broers en zussen. V.l.n.r.: boven: Harrie, Adriaan, Johan, Marinus onder: Alberdien, Vader, Toos, Antoon.
Á Linksonder: Huwelijk Angelique 7-6-1996 Â Rechtsonder: Huwelijk Corianne 20-6-1997
4 Generaties. V.l.n.r: Corianne van de Zanden-van Summeren 17-12-1973 Marijke van Summeren-van Bakel 27-12-1951 Anna van Bakel-van Hal 25-02-1925 Denise van de Zanden 28-07-1998
½ Gezin in april 2006. V.l.n.r: onder: Paul Linders, Wendy v.d. Zanden, Marieke Linders, Jasmijn Linders midden:Denise v.d. Zanden, Danny v.d. Zanden, Angelique, Kevin Linders. boven: Corianne, Antoon, Marijke, Harold v.d. Zanden. » Nederlands Kampioen. V.l.n.r.: Boven: Rianne, Milou, Antoon, Marianne. Onder: Liënne, Kyra.
50-Jarig huwelijk Janus en Anna van Bakel.
