Oan de proot mè.................................................. .GERARD en JOKE SELTEN-VERBRUGGEN. door Ria Boley. Viereneenhalf jaar was hij toen hij tot zijn verrukking met zijn moeder met de bus naar Nijmegen mocht. En deze verrukking werd nog groter toen hij in Nijmegen moest overstappen op een heuse trolleybus. Voor de kleine Gerard, die voor de eerste keer in z'n leven zo'n bijzonder voertuig tegenkwam, een ware belevenis. De reden waarom hij dit mocht meemaken ontging hem volkomen. Die reden was dat hij afscheid ging nemen van zijn vader die binnen korte tijd in een Nijmeegs ziekenhuis zou overlijden. Antoon Selten mocht slechts 34 jaar oud worden.
Gerardus Johannes Maria Selten 12-07-1948 Josephina Johanna Maria Verbruggen 08-11-1947
"Hoewel ik dus nog klein was en lang niet zo bijdehand als de jeugd van tegenwoordig, herinner ik me nog dat vader na zijn overlijden thuis kwam en werd opgebaard in dezelfde kamer waarin twee jaar geleden ook mijn moeder heeft gelegen. Ik begreep er niets van maar het boeide me mateloos om vader daar in een lang wit kleed zo stil te zien liggen. 's Avonds kwam de familie en de mensen uit de buurt om te bidden en daarna liepen ze langs de kist en ik stond daar dan altijd bij. Kort daarvoor had vader mij nog op het paard gezet. Dat leverde een hele discussie op met moeder die mij daarvoor nog te klein vond en bang was dat ik er af zou vallen. Vader vond het echter prachtig: zijn "grote zoon" op het paard! Maar wat moeder had gevreesd gebeurde, prompt maakte ik een stevige buiteling! Deze twee gebeurtenissen hebben kennelijk veel indruk op me gemaakt want dat zijn de enige herinneringen aan mijn vader" De laatste foto van vader Antoon Selten *14-12-1918 +31-12-1952, met Gerard op het paard.
-- EEN NIEUWE --
EEN NIEUWE PAPPA Voor Gerard en zijn jongere broer en zusje ging het leven na deze tragedie gewoon door Een leven met moeder in de veilige beslotenheid van het huis aan de Boekelsedijk. Op een dag kwam Gerard een stropdas tegen die zijn vader had gedragen. Hij nam een schaar en knipte deze in stukken "want pappa had hem toch niet meer nodig". Van de pijn die dit bij moeder veroorzaakte had hij uiteraard geen weet. Na enige tijd kwam er een man in hun huis en moeder zei: "dit wordt jullie nieuwe pappa". Die nieuwe pappa was Antoon van Lanen. Een rustige, kalme man die zich vanaf het eerste moment inderdaad als een liefdevolle vader gedroeg. "Ik weet nog dat ze trouwden" zegt Gerard. Moeder wilde natuurlijk dat wij er alle drie op die dag keurig uitzagen en daarom had ze voor mijn broer en mij een mooie trui gebreid en voor mijn zusje een jurkje. Alle 1958 v.l.n.r.: Gerard met figuurzaagwerk, Annie van Lanen, Jan Selten en Dorien Selten. drie in dezelfde kleuren, blauw met geel. Wij, de kinderen,vonden het fijn om ook weer een pappa te hebben en tot ons plezier kregen we er na enige tijd ook nog een zusje bij, toen was ons gezinnetje helemaal compleet. Ik volgde de lagere school op het Oventje, was misdienaar en lid van Jong Nederland. Ik weet nog hoe fijn ik het vond om met de jeugdclub op kamp te gaan. Na het Lager Onderwijs ging ik intern bij de Kruisheren in St. Agatha. Een broer van mijn moeder was daar religieus en heel misschien dachten mijn ouders in hun hart dat ik ook die kant zou opgaan. Ik volgde daar een opleiding en wilde meubelmaker worden. Altijd al had ik interesse in houtbewerking gehad. Als heel jong kind kon ik al bijzonder goed figuurzagen dus ik dacht: dat is iets voor mij. Zoals op elk internaat was ook hier de gang van zaken tamelijk Spartaans. Elke ochtend om 6 uur uit bed, slechts enkele met huishoudelijke taken zoals aardappelen schillen enz. Het laatste jaar van mijn opleiding volgde ik in Nijmegen, ik fietste dan dagelijks vanuit St. Agatha daar naar toe. Ofschoon niet altijd even leuk, heb ik deze periode achteraf 1e Communie 1955. toch als waardevol ervaren. DE JONGE JAREN Maar ik werd dus geen religieus en kwam na mijn opleiding weer gewoon terug naar de Boekelsedijk waar ik tot mijn vreugde snel weer een vriendenkring had opgebouwd. -- Die vriendenkring --
Die vriendenkring bestond en bestaat nog! uit Tiny Dekkers, Jan van Vught, Kees Koenders, Piet Bongers, Andries Bongers en Gerrit Henst. Samen hebben we een prachtige tijd doorgemaakt. In de weekenden gingen we uit in Zeeland en toen we vonden dat Zeeland te klein voor ons werd per brommer naar plaatsen als Schijndel en Groesbeek. Tijdens de vakantie scheurden we op onze brommers naar b.v. Duitsland Een keer zijn Tiny Dekkers en ik naar Wenen gelift. We hadden hier in Nederland twee Oostenrijkse meisjes leren kennen en die wilden we wel eens gaan opzoeken. Ja, ik heb een prachtige tijd gehad. Trouwens, ook mijn militaire diensttijd heb ik als heel De vrienden: v.l.n.r. Gerard Selten, Gerrit Henst, Tiny plezierig ervaren. Dekkers, Kees Koenders, Piet Bongers. Het begin was al plezierig. Ik werd voor mijn opleiding gestationeerd in Bergen op Zoom en als rekruut moest je de eerste zes weken daar permanent doorbrengen, niet naar huis dus. Tijdens die zes weken vond er een schaaktoernooi plaats en aangezien ik op het internaat had leren schaken, besloot ik om daaraan mee te doen. Dat was een mooie overbrugging van die zes weken en ik won er ook nog een medaille mee. Na Bergen op Zoom werd Nunspeet mijn standplaats. Ik kwam als chauffeur op een tank terecht in een klein onderdeel waarin je op elkaar was aangewezen en er samen de zorg voor had om het groepje op een plezierige manier draaiende te houden. Met dit onderdeel heb ik ook nog deelgenomen aan oefeningen in Duitsland. Aan het einde van mijn diensttijd heb ik op de Udenseweg een zeer zwaar verkeersongeval gehad. Ik verbrijzelde een been en de revalidatie hierna heeft 5 jaar geduurd. Tijdens deze periode heb ik niet stil gezeten en heb mijn HBO opleiding in architectuur en bouwkunde gevolgd. In opleiding voor militaire dienst.
EEN WERKZAAM LEVEN Na mijn herstel ben ik op de afdeling stedenbouw en later bouwtoezicht bij de gemeente Veghel werkzaam geweest. Daarna heb ik de overstap gemaakt naar woningbouwvereniging St. Lambertus , Later Woonbelang Veghel. Nu ben ik al weer ruim 11 jaar werkzaam bij PeelrandWonen in Boekel. Dat is een kleine locale woonstichting. Ik ben daar hoofd technische dienst/manager projecten. Als lid van het MT ben ik verantwoordelijk voor nieuwbouw, onderhoud, projectontwikkeling en verwerving. Ook -- voor alle beleid- --
voor alle beleid- en personeelszaken ben ik medeverantwoordelijk. Kortom, een baan, mij op het lijf geschreven, waarin ik op een breed terrein bezig ben. Leuk detail: afgelopen jaar is een project wat mede onder mijn leiding tot stand gekomen is geopend door prinses Maxima. Als vrijwilliger heb ik me 12 jaar lang ingezet voor de Oudervereniging Oventje waarvan 9 jaar als voorzitter. Ook ben ik 9 jaar lid geweest van het schoolbestuur van de beide scholen in Zeeland. Namens het bestuur was ik nauw betrokken bij de verbouwing van school Oventje en de Vlasgaard. Na ruim 20 jaar bestuurslid en vice-voorzitter van Heemkundekring Zeeland heb ik in 2008 de voorzittershamer overgenomen van Piet van Gerwen. Ruim 10 jaar ben ik betrokken geweest bij Gemeenschapshuis "de Garf" waarvan 8 jaar als voorzitter. Per 31-12-2005 zijn wij als bestuur opgestapt. In de media is hier veel aandacht aan besteed. Met Antoinet van Schooten en Jos Zonnenberg heb ik met heel veel plezier en enthousiasme gewerkt. Ieder had zijn eigen taak en verantwoording en onderling liep het perfect. Ik ben betrokken geweest bij de onderzoekscommissie over het dorpshuizenbeleid van de gemeente Landerd en ben gevraagd zitting te nemen in een interim bestuur van Dorpshuizen Landerd. Vanaf juni 2008 heb ik zitting in het bestuur "Oan de proot mè" Maxima tijdens de opening van het nieuwe Zorgpark in Boekel. van de inmiddels gefuseerde dorpshuizen, de Garf, de Phoenix en het Wapen van Reek. Verder ben ik bestuurslid van de in 2005 opgerichte gemeentelijke Monumentencommissie. Als lid hiervan heb ik het probleem van de wegroestende stormrampmast, het enige authentieke monument dat Zeeland rijk is, als mijn persoonlijk speerpunt gemaakt. Ik heb de gemeente Landerd ervan kunnen overtuigen dat dit monument voor de toekomst bewaard moet blijven. Uiteindelijk heeft de gemeente kosten noch moeite gespaard om het enige tastbare bewijs van de natuurramp die ons dorp in 1925 heeft getroffen vakkundig te laten restaureren. Sinds 2004 heb ik namens de Landerdse verenigingen zitting in het bestuur van het platform voor toerisme Landerd in de functie van vice-voorzitter en houd ik me bezig met de organisatie van de open tuindagen en de diverse uitgegeven fietsroutes. Ook heb ik namens de fractie Driekern, waarvan ik lid ben, in de raadscommissie cultuurhistorie en landschap zitting gehad tot de gemeenteraad over is gegaan naar de opiniërende raadsvergadering en alle raadscommissies zijn opgeheven. -- JOKE --
JOKE In 1968 kreeg ik verkering met Joke. We kenden elkaar al een poosje maar tijdens carnaval van dat jaar raakte het echt "aan". Joke was het vierde kind in het gezin van Martien Verbruggen en Dina van den Berg. Beide ouders waren rasechte Zeelanders maar woonachtig in Odiliapeel. Joke was een moederskindje. Altijd was ze in haar nabijheid te vinden. "Toen mijn broertjes geboren waren" vertelt ze "was ik niet weg te slaan bij het bed van mijn moeder. Als de zuster kwam om moeder te verzorgen stond ik buiten aan het slaapkamerraam te wachten tot ik weer binnen mocht. En dat zo 10 dagen lang! Toen ik 3 jaar oud was moest ik moeder toch Joke op de kleuterschool. noodgedwongen een hele tijd missen. Ik was namelijk een heel klein, heel min kindje en wou niet groeien. Daarom werd besloten dat ik voor minstens 6 weken naar een vakantie kolonie in Egmond aan Zee zou gaan. Daar zou ik wel eens gaan groeien! Dat bleek niet het geval te zijn dus werd de periode met weer 6 weken verlengd. Toen ik naar huis mocht bleek ik een echt nuffig kindje te zijn geworden. Ik weigerde om plaats te nemen in de mooi versierde geitenkar waarmee de familie me kwam afhalen en ik sprak keurig ABN! Als kind was ik vaak op de Trent te vinden waar mijn grootouders woonden en waar ik heerlijk kon spelen met de kinderen van tante Mien Strik. Na het volgen van de lagere school en de VGLO ging ik werken in de St. Maartenskliniek in Nijmegen. Ofschoon ik het heel vervelend vond om de hele week van huis te zijn, heb ik er veel geleerd. Daarna ging ik naar Vught waar ik een diploma kraamzorg haalde. Dat was een mooie periode en werk dat me lag. In die tijd leerde ik Gerard kennen en na ruim 4 jaar verkering zijn we op 20 oktober 1972 getrouwd, precies op de dag dat mijn ouders 30 jaar geleden elkaar het ja-woord gaven. We kregen een huis toegewezen aan de Vlasroot maar tegelijkertijd kwam op het Oventje het huis van Henk Harte en Tineke van de Roest vrij en we besloten om dat te kopen. Daar wonen we nu nog in volle tevredenheid. In 1976 werd onze zoon Ton geboren. Toen hij 6 Verkeringstijd Kermis 1972. weken oud was overleed mijn moeder. Ik mis haar nog altijd en heb het heel erg gevonden dat ze de geboorte van onze twee andere kinderen niet heeft meegemaakt. In 1977 kregen we een dochter, Inge en in 1982 nog een zoon, Erik -- HOOGTE EN --
HOOGTE EN DIEPTEPUNTEN Zoals elk leven verliep ook het onze met hoogte en dieptepunten. Een van die dieptepunten was het overlijden van mijn zus Annie, nu drie jaar geleden. Annie woonde met haar gezin in mijn ouderlijk huis en ik had een heel fijne band met haar. Ook het overlijden van Gerards moeder was een donker moment in ons leven. Ja,ze was op leeftijd, maar ze was een vitale en bijzondere vrouw die nog zo volop in het leven stond. Gerard en ik zijn de trotse opa en oma van de drie kinderen van onze dochter Inge en haar man Eric van der Ven. Rens, Bram en Maud. Van hen kunnen we heel erg genieten en ik vind het fijn dat ik enige dagen per week oppasoma ben. Ook kijken we uit naar de komst van ons vierde kleinkind dat in februari geboren gaat worden. Het kindje van Erik en Maidy. En dan hebben we natuurlijk nog onze Ton die nog thuis woont en dat is heel gezellig. Ook voor de klein-kinderen is hij een leuke oom, ze zijn dol op hem en onze kleine Maud is helemaal verrukt als oom Ton in de buurt is. Mijn hobby's zijn lezen en puzzelen, zwemmen en fietsen. Sedert kort vrijwillig ik ook in huize Compostella in de vorm van het opdienen van maaltijden. Ook vind ik het heerlijk om er met de caravan op uit te trekken. Het gebeurt Kinderen en kleinkinderen. nogal eens dat we zo maar gezellig een paar dagen weg gaan. Ook toen de kinderen nog thuis waren zijn we altijd met de caravan op vakantie geweest. Hoewel we diverse landen bezocht hebben is Zwitserland nog altijd ons lievelingsland. Gerard heeft het altijd druk. Zelfs zijn avonden zijn meestal gepland. Naast het vele vrijwilligerswerk gebeurt het ook regelmatig dat hij 's avonds werkvergadering heeft. Daarom is het goed dat ook hij zijn ontspanning heeft en die bestaat voor een deel uit wandelen. Bij voorkeur op zondagmorgen neemt hij deel aan georganiseerde tochten, zomer en winter. Een van die tochten is b.v. de beroemde Kennedymars in Someren. Als er geen tochten zijn gaat hij wandelen in de Maashorst. Dat is voor hem een uitstekende manier om lekker alles van zich af te zetten. Dit is ons leven. Geen schokkende gebeurtenissen, niets spectaculairs, gewoon rustig en tevreden. Volgens mij is dat het beste, ik zou niet anders verlangen.
Gerard, in 2007 ontving je een koninklijke onderscheiding voor het vele werk dat je voor onze dorpsgemeenschap hebt gedaan en nog doet. Voor jou hoeft dat allemaal niet zo,voor jou is het voldoende als je af en toe je werk bekroond ziet met resultaat. Mensen zoals jij zijn waardevol in ons dorp maar even waardevol is de vrouw die achter je staat want zonder haar steun en tolerantie zou jouw inzet op deze manier niet mogelijk zijn. Bedankt daarvoor! En moge 2009 voor jullie een onvergetelijk jaar worden door de komst van een wolk van een kleinkind! HARTELIJK DANK VOOR HET GESPREK.
Familie Verbruggen v.l.n.r.: Annie-Joke-Harrie-Piet-Jos-Truus-Moeder Dina v.d. Berg *07-05-1916 +16-10-1976 en vader Martien Verbruggen 13-03-1907 +08-08-1979.
Trouwfoto Antoon v. Lanen en Dina v.d. Heuvel. v.l.n.r.: Dorien-Jan-Gerard Familie van Lanen v.d. Heuvel. v.l.n.r. Vader Antoon v. Lanen *26-08-1914 +14-05-1995 -Dorien-Jan-Annie-GerardMoeder Dina v.d. Heuvel *25-01-1918 +15-08-2006
De eerste stapjes van Gerard 10 maanden.
Trouwfoto 20-10-1972.
Diploma-uitreiking Kraamzorg v.l.n.r. Lieke Delissen uit Erp-docente-Joke-docente en nichtje Nelly Strik.
Tiny Dekkers en Gerard op de brommer.
Ton en Inge met kleine broer Erik
3 Generaties Maud van der Ven, Inge van der Ven-Selten en Joke Selten-Verbruggen.
De kleinkinderen Rens, Maud en Bram.
Vakantie in Italië met zoon Erik onder het balkon van Romeo en Julia in Verona.
Joke tijdens een vakantie in hun geliefde Zwitserland.
