Oan de proot mè…… Georges de Groot
Door Ria Boley
Zo'n zestig jaar geleden begonnen Thé de Groot en Marie Derks een friteszaak in het hartje van Zeeland. Een eenvoudig tamelijk primitief begin maar een aanwinst voor Zeeland. Het was heerlijk dat je zo maar even naar het dorp kon gaan voor een frietje, een kroket of een slaatje. Een luxe die voordien alleen in de grotere plaatsen voorhanden was. De cafetaria was dan ook al snel niet meer weg te denken uit het dorp en nu, zo veel jaar na dato, heeft de derde generatie zich aangemeld. Kleinzoon Georges en zijn vrouw Virginia openden onlangs een prachtig verbouwd cafetaria op dezelfde plaats waar de grootouders in 1952 van start gingen.
Georges Petronella Theodorus de Groot: * 21-12-1974 Virginia Riera Lafée (Kutu): * 30-07-1980 te Caracas.
GEORGES
Georges als baby.
Op 21 december 1974 werden Peter de Groot en Els Manders de trotse ouders van een zoon: Georges Petronella Theodorus Maria. Samen met zijn jongere zusje Boukje, groeide hij op in een warm gezin. "Onze ouders waren er altijd voor ons. Ook nadat oom Ad in 1983 naar Nieuw Zeeland vertrok en ze de cafetaria overnamen samen met Theo van Oord en Elly de Groot. Dat betekende keihard werken maar Boukje en ik leden daar niet onder. Als we ze nodig hadden wáren ze er. Eten deden we bijvoorbeeld altijd met het hele gezin en we kregen alle aandacht die we nodig hadden. Ook heb ik de allermooiste herinneringen aan opa en oma De Groot. Eveneens twee mensen die hard hebben gewerkt en ervoor gezorgd hebben dat wij daar nu de vruchten van kunnen plukken. -- Ik zie --
Ik zie ons mam nog aan de keukentafel kroketten maken, alles wat ze maken kon deed ze zelf. Arbo-wetten kwamen er toen nog niet aan te pas. Oma was erg zorgzaam, altijd in de weer om te zorgen dat niemand iets te kort kwam. Prachtige mensen waar je met liefde aan terugdenkt.” Georges groeide op tot een heel lief, heel sociaal jongetje dat al snel een boezemvriendje gevonden had, Johan van Schooten. Echte natuurkinderen, hutten bouwen, bijzondere dingen ontdekken en heel speciaal gaan vissen was hun liefhebberij. Met een karretje achter de fiets en daarin alle visbenodigheden, waren ze dagelijks aan de vijver op het Melkpad te vinden. Eens organiseerden ze een 24-uurs marathon waarbij de beide Marie de Groot - Derks, oma van moeders werden ingeschakeld Georges. om de vissers op tijd van een natje en een droogje te voorzien. Op school had Georges het reuze naar de zin. Hij maakte er veel vrienden, leerde goed maar zijn absolute lievelingsvak was tekenen. Tekenen vond hij het mooiste wat hij zich kon bedenken. Na het lager onderwijs ging hij naar het Cominiuscollege in Uden. Ook daar maakte hij het goed, kreeg er eveneens vrienden "maar" zegt hij "het veilige gevoel van: dit is mijn stek, hier hoor ik thuis, heb ik na de lagere school nooit meer gevonden.” Omdat ik de horeca in wilde ging ik naar de Rooi Pannen in Tilburg. Vanaf het behalen van het diploma ben ik betrokken geweest bij het bedrijf van mijn ouders, afwisselend bij Tej Tat en bij de toenmalige "Klokkenluider". Sedert 1 januari 2011 run ik het bedrijf zelfstandig. Vader, Peter de Groot, bij de barbecue.
EEN MEISJE UIT VENEZUELA
Mijn boezemvriend Johan werkte in zijn vrije tijd bij Tej Tat en op een dag stapte daar een mooi meisje uit Venezuela binnen. Vanaf de eerste aanblik zag zij wat in de stoere blonde Hollander en die gevoelens bleken wederzijds, Johan en Jiri werden een paar. Voor hun wettelijk huwelijk dat in Venezuela voltrokken werd, reisde ik naar Caracas. Ik was getuige. Op het bruiloftsfeest ontdekte ik dat Jiri een heel aantrekkelijk buurmeisje had, Virginia Riera Lafée, in het dagelijkse leven Kutu genaamd. Ik vond haar een heel aardig meisje maar ik had nog een relatie dus beperkte mijn belangstelling zich alleen tot de constatering dat het inderdaad een aardig meisje was. In 2003 verhuisden Johan en Jiri naar Curaçao en in 2004, mijn relatie was voorbij, ging ik hen daar opzoeken. Kutu was er ook en: je kunt het Neef Bram (links) en Georges de Groot. wel raden, we werden verliefd op elkaar. Dat betekende dat ik in september van dat jaar terug ging om haar daar weer te ontmoeten. Toen bleek dat we elkaar nog steeds zagen zitten is Kutu voor 3 maanden naar Nederland gekomen om te zien of ze hier zou kunnen wennen. -- In april --
In april 2006 zijn we getrouwd. Samen met mijn ouders gingen we op huwelijksreis naar Turkije. Daarna begon voor Kutu het leven in een totaal ander land en dat was zeker in het begin niet gemakkelijk. Allereerst was de overgang van de grote stad naar een rustig dorp als Zeeland een enorme verandering. Hoewel ze zeer zeker vindt dat het leven in Nederland stukken beter is, heeft ze toch wat moeite met onze prestatiegerichtheid. In haar land is alles veel meer ontspannen, het woord haast is een bijna onbekend begrip. Het is niet gemakkelijk om zo een twee drie over te schakelen naar een andere mentaliteit. Gelukkig heeft ze op de inburgeringcursus een paar goede Trouwfoto Georges en Kutu. vriendinnen leren kennen en dan is er natuurlijk ook onze dochter! In februari 2007 kregen we een prachtig meisje, Michelle. Bovendien komt haar moeder jaarlijks op bezoek en zelf is ze een aantal keren naar haar land terug geweest met Michelle maar dat wordt moeilijker nu ons meisje naar school gaat. Het voornaamste is echter dat we heel gelukkig zijn met elkaar en dan is veel te overbruggen. HET BEDRIJF
Dochter Michelle, 4 jaar.
Zoals ik al zei hebben we in januari van dit jaar het bedrijf over genomen. De afgelopen maanden zijn heel heftig geweest. De cafetaria was duidelijk aan modernisering toe en daar zijn we dan ook onmiddellijk toe overgegaan. Ook ben ik afgestapt van de naam Tej Tat. De naam is nu Kwalitaria De Groot als teken van vernieuwing. Al ben ik er van overtuigd dat het in de volksmond altijd Tej Tat zal blijven. Tijdens de verbouwing was de cafetaria gewoon open, dat moest natuurlijk wel. Twee dagen zijn we gesloten geweest en na de opening vonden we het prachtig dat we zo veel enthousiaste reacties kregen. Als eerbetoon aan mijn grootouders staan ze bijna levensgroot afgebeeld op een van de wanden. De naam Tej Tat mag dan wel gewijzigd zijn maar op deze manier blijven ze toch in Links Sjaan Manders 1952 en rechts Georges de Groot 2002. herinnering. Het is best hard werken. Ik heb drie vaste krachten in dienst en een hele club part timers. Met z'n allen proberen we een gezellige en klantvriendelijke zaak te behouden zoals de mensen dat jarenlang van ons gewend zijn." -- Kunst --
KUNST Al vanaf heel jonge leeftijd is Georges bezig met kunst. Zoals gezegd was tekenen zijn lievelingsvak, later werd die passie, want daarover kan men gerust spreken, uitgebreid met schilderen en boetseren. Hij volgde lessen bij gerenommeerde kunstenaars en momenteel mag hij zich met recht tot een van hen rekenen. In zijn atelier maakt hij prachtige kunstwerken waarvan ook een gedeelte te zien is in de cafetaria. Het gezegde "een profeet wordt nooit geëerd in zijn eigen land " is ook hier van toepassing. Slechts een handjevol dorpsgenoten is op de hoogte van zijn talent. Buiten Zeeland geniet hij echter al een bepaalde bekendheid door zijn exposities door het hele land. Momenteel staat een deel van zijn beeldencollectie tentoongesteld in St. Hubert, voordien stond deze zelfde collectie in Lisse. "Het werken Georges met diverse koude schotels. aan mijn creaties is een heerlijke ontspanning voor mij" vertelt Georges. "Ondanks m'n drukke werkzaamheden probeer ik er zo veel mogelijk tijd voor vrij te maken. Het allerliefste zou ik er m'n beroep van willen maken maar dat is uiteraard niet haalbaar." BOURGONDIER
Kutu, Michelle (2 maanden) en Georges.
Georges houdt van een goed leven, lekker eten, concert- en filmbezoeken en reizen. Al is dit laatste duidelijk aan banden gelegd nu hij een eigen zaak heeft. Maar gelukkig zijn er altijd nog de ouders die bijspringen als dat nodig is. Prachtige reizen heeft hij gemaakt. Onder andere naar Zuid-Afrika, Mozambique, Israël en uiteraard Amerika waar in Santa Maria nabij Los Angeles zus Boukje woont met haar man (Matthew) en twee dochtertjes (Elke en Imke). En dan natuurlijk de regelmatige bezoekjes aan vriend Johan op Curaçao. “Al is de afstand groot, Johan blijft mijn vriend voor het leven" zegt Georges.
Georges, met je 36 jaar sta je nog midden in het leven. Een leven dat hopelijk nog veel goeds voor je in petto heeft. Succes en geluk met de zaak, met je creativiteit en bovenal met de beide mooie vrouwen in je leven. Je verdient het want de eigenschappen die je als klein jongetje al in je had zijn nooit veranderd.
HARTELIJJK DANK VOOR HET GESPREK
Ouders Georges: Peter en Els de Groot-Manders.
Opa Thé de Groot.
Kinderen De Groot met 2e van rechts Peter, vader van Georges.
IJsjes maken, rechts Peter de groot.
Georges met papa in de stoeltjeslift.
Trouwfoto Peter en Els de Groot, ouders van Georges.
Boukje en Georges.
Van toen….. Georges en zus Boukje op haar trouwdag.
Naar …. Zus Boukje met man en kinderen.
Nu: Kwalitaria De Groot.
