Oan de proot mè…… MARTIEN VERSTRATEN en TREES VERSTRATEN-HENDRIKS
Door Ria Boley
Veertig jaar geleden konden ze totaal niet vermoeden dat hun leven deze wending zou nemen. Geheel onverwacht kwam een aanbod op hun pad dat alles veranderde. Martien en Trees werden de uitbaters van een oer-Brabants horecagebeuren. Een zaak waar iedereen zich thuis voelt en waar velen naar toe gaan om een stukje nostalgie te proeven, een stukje van de sfeer van toen. EEN JONGEN VAN DE TRENT EN EEN MEISJE UIT LANGENBOOM Martien Verstraten geb. 03-09-1951
Met 4 broers en 1 zus groeide hij op in een Trees Verstraten-Hendriks geb. 31-08-1951 degelijk boerengezin op de Trent. Zijn geboortejaar was 1951 en zoals bij zoveel jongetjes uit die tijd verliep zijn jeugd volgens het geijkte patroon: een warm nest, de veilige beslotenheid van de uithoek, een behoorlijke afstand van huis naar school in het dorp, bij slecht weer overblijven bij bakker Van Daal en meehelpen op de boerderij wanneer dat nodig was. Als de dag van gisteren ligt de eerste schooldag nog in zijn geheugen. "Mijn moeder was ziek en An bracht mij achter op de fiets naar school. Voordat we daar arriveerden had ik van de zenuwen alle knopen van haar jas getrokken. Voetbal had altijd mijn interesse. Toen ik 11 jaar was werd ik lid van voetbalclub VCO. Omdat ik nog te jong was mocht ik de eerste tijd alleen maar toekijken. Ik vond dat echter helemaal niet erg want ik hoorde er bij en mocht ook altijd mee naar de uitwedstrijden. Helemaal tof..." Martien bezocht na de lagere school de LTS in Uden en werkte daarna 19 jaar als technisch medewerker bij Willy, Martien en Harrie op school ± 1958. dezelfde firma. -- Met het --
Gezin Hendriks, Trees vooraan.
"Met het werk kwamen we met grote projecten door het hele land" vertelt hij. "Als we langer dan 3 uur moesten rijden verbleven we in een pension.” Mijn militaire diensttijd bracht ik door in den Bosch. Heel plezierig want daardoor kon ik 's avonds gewoon naar huis. Ik werd aangesteld als motorfiets monteur en kreeg ook nog de gelegenheid om een vrachtwagenrijbewijs te halen. Door in de avonduren te studeren heb ik een cv- en lasdiploma gehaald. Omdat ik lid was van VCO, kwam ik automatisch terecht in café "Ut Oventje". Op een dag vertelde ik tegen de toenmalige eigenaar Harrie de Groot, dat ik ook wel zo'n bedrijfje zou willen hebben. Harrie liep namelijk rond met de gedachte om de zaak van de hand te doen. Inmiddels was ik geen vrijgezel meer. Ik was getrouwd met Trees die ik had leren kennen tijdens het uitgaan bij Van der Coer.” Trees was de jongste van de 12 kinderen Hendriks uit Langenboom. Het gezin bestond uit 6 jongens en 6 meisjes. Ook
gedurende haar jeugdjaren gebeurde er niets spectaculairs. Na de lagere schooltijd en het VGLO ging ze werken bij "de Wijnberg" in Grave en daarna bij het psychiatrisch ziekenhuis in dezelfde plaats. Toen deze instelling werd opgeheven vond ze werk bij Sjaak en Anneke van der Coer in Zeeland. "Ik deed huishoudelijk werk en stond af en toe achter de bar." zegt Trees. "Dat lag me wel en op een dag adviseerde een vertegenwoordiger me om een horeca opleiding te gaan volgen. Aanvankelijk zag ik dat niet zo zitten maar hij zei: "je weet nooit hoe het nog eens van pas kan komen.” De man had duidelijk een vooruitziende blik.
Familie Verstraten ± 1960.
UITDAGING
Het gezin Verstraten in de jaren 80-90.
In 1974, op de dag dat mijn ouders hun 40 jarig huwelijksfeest vierden, trouwden Martien en ik. We gingen wonen aan de Stermolen. In 1976, net toen ik geslaagd was voor mijn horeca papieren, kwam Harrie de Groot vragen of we inderdaad interesse hadden om het café over te nemen. Lang hoefden we daar niet over na te denken. We waren jong en een uitdaging zagen we beiden zitten. Zes weken daarna hadden we een zaak. Even leek er nog een kink in de kabel te komen omdat we nog te jong waren. -- Om een --
Om een horecabedrijf te starten moest je namelijk 25 jaar zijn. Wij waren dat nog niet maar burgemeester Verheijen verleende toestemming en toen konden we van start gaan. Kort nadat we in het café zaten bleek ik in verwachting te zijn. Ons leven veranderde dus volkomen. Samen waren we vanaf het begin echt in ons element. De eerste investering die we deden was het aanleggen van verwarming en het aanschaffen van een afwasmachine. Al snel hadden we een vaste klantenkring. Het mooie was dat we altijd bezig waren met te bedenken hoe het beter en gezelliger kon. We wilden dat ons café een tweede huiskamer werd waar mensen zich prettig voelen en waar sociale contacten gelegd worden. Wat mensen zogenaamd "verteren" speelt geen rol. Alcohol mag nooit de boventoon voeren. Mensen realiseren zich vaak veel te weinig hoeveel schade alcohol kan aanrichten. Ik zou iedereen, en met name de jeugd, willen aanraden drink in met mate want de gevolgen zijn niet te zien op
Martien, de motorfietsmonteur, ± 1970.
kort termijn. Samen streven we er naar om onze klanten een zo goed mogelijke kwaliteit te bieden. Daar moeten we het ook van hebben want mensen moeten écht hiernaar toekomen. We zitten immers totaal uit het centrum. CAFE ZAAL EETCAFE HET OVENTJE
Toen wij begonnen in 1976, Café Het Oventje.
het café werden gescheiden.`Het gebeurde dat de klanten tussen de steigers zaten te drinken. Ook dát had iets! In de voorafgaande jaren werden regelmatig bescheiden feestjes gehouden. We hadden toen nog niet de geschikte accommodatie en maakten gebruik van een externe kok, Maar toen het verzoek kwam om een etentje te verzorgen voor 10 personen dacht ik: ons moeder kookte dagelijks voor minstens 14 personen, dan moet ik dat toch ook kunnen. Ik begon er aan en anderhalf jaar later kookte ik voor 100 personen. Met feesten, koffietafels en buffetten werd het toen veel intensiever maar je groeit er in, echte problemen heb ik er niet mee gehad en voor de zaak was het natuurlijk meer dan goed. De eerste bruiloft die bij ons gevierd werd was die van Elly Laarakkers en Theo van Grinsven.
1986 was voor ons een bijzonder jaar. Martien veranderde van baan en werd onderhoudsmonteur op vliegbasis Volkel. In dat jaar werd na 10 jaar huren, het café ons eigendom. We begonnen met een drastische verbouwing. De zaal en
25-jaar getrouwd, Trees en Martien Verstraten met kinderen.
--Het is --
Het is te veel om op te noemen wat er in de 35 jaar van ons bestaan allemaal is gepasseerd. Diverse DJ's zijn bij ons aan het werk geweest o.a. Maarten de Groot, Gradje van den Elzen, en William van Lokven. We hielden 24-uurs marathons van vrijdag tot en met zaterdag. De Uiventjese revues speelden zich bij ons af. Onvergetelijk! Een primitief podium, nauwelijks belichting, maar gezellig... een sfeertje man! We vierden het 150 jarig bestaan van de school, 50 jaar VCO, 40 jaar buurtschap Uiventje enz. enz. Er werd ook een biljartclub opgericht met een jaarlijks toernooi. Momenteel hebben we 5 tafels. Een vaste groep bezoekers zijn de leden van VCO die na de wedstrijden bij Loterij voetbal wedstrijden. ons neerstrijken. Ook een countrygroep heeft zijn clubhuis bij ons. Eigenlijk is elke dag een belevenis op zich met al zijn facetten. In de 35 jaar van het bestaan van het café hebben we heel wat verbouwd en vernieuwd. In principe iedere 5 jaar. Ik bedenk wat ik graag veranderd wil zien, Martien voert het uit. BIJZONDERE DAGEN Met bijzondere dagen doen Trees en Martien hun uiterste best om het zowel binnen, als buiten de zaak zo sfeervol mogelijk te maken. Momenteel is dat uiteraard de kerstversiering. Ook aan bv. Sinterklaas en carnaval besteden ze veel aandacht. Toen de zaak 33 jaar bestond werden op maandagochtend alle oudcarnavalsprinsen uitgenodigd. Dat beviel zo goed dat men er een jaarlijks terugkerend gebeuren van wil maken. Onlangs trad de excentrieke Opening Jeu du Boulesbanen samen met de protestzanger Armand op in café ut Uiventjese jeugd, ± 1995. Oventje. Dat was al vaker gebeurd in het kader van het door Maarten de Groot georganiseerde programma "Goud van Oud". Met veel respect praten Trees en Martien over hem. "Deze man wordt onderschat voornamelijk door zijn uiterlijk en levenswijze maar hij is best een integer mens die vooral met onze kinderen serieuze gesprekken heeft gevoerd.” Heel verrassend was voor ons dat we een 20ste plaats bereikten in het "Goed Getapt" programma van Heineken Nederland. Deze wedstrijd heeft tot doel om bewustwording van kwaliteit en kwaliteitsbeleving in de horeca te verhogen. Horecagelegenheden worden beoordeeld aan de hand van ervaringen en rapportages van mysterie guests die de horecagelegenheden vier maal onaangekondigd bezoeken. Kerststal buiten bij Het Oventje. -- Ondernemers --
Ondernemers kunnen punten scoren op het gebied van uitstraling, gastheerschap, service en uiteraard bierbehandeling. Je begrijpt dat we bijzonder trots waren dat we van de 1850 deelnemers een 20ste plaats hebben mogen bereiken". WAT NOG MEER
Familie Verstraten bij Edwins bruiloft.
"Ieder leven kent hoogte en dieptepunten. Ook wij ontkomen daar niet aan. Maar als we ons leven overzien mogen we zeggen dat we bevoorrechte mensen zijn. Ons 38 jarig huwelijk, 3 fijne kinderen, uitstekende partners
voor onze kinderen, fijne broers en zussen en als groot cadeau een allerliefste kleinzoon. Bovendien een zaak waar we niet ontevreden over mogen zijn, en we kunnen gerust stellen dat we met onze medewerkers een hele goede band hebben. Wat wil een mens nog meer? Onze beide dochters helpen mee in de zaak. Patricia, de oudste van de drie, is manager assistent en actief op administratief gebied in de zaak, Heidi kookt verdienstelijk en springt bij waar nodig is. Eigenlijk heeft ze een erg leuk beroep. Ze is namelijk sieradenontwerpster en goudsmid. Onze zoon Edwin woont in Erp, is multimedia ontwerper, verzorgt het drukwerk en is de vader van onze Martien, Douk en Edwin. kleine Douk. Hobby's hebben we niet, Daar hebben we ook echt geen tijd voor en bovendien is de záák onze hobby. Overdreven gelovig zijn we niet maar we hebben ons geloof niet overboord gegooid. Er is iets, daar zijn we vast van overtuigd. Wij zijn katholiek maar ik heb ook respect voor andersdenkenden want zoals ieder mensenleven een bepaalde waarde heeft, zo heeft ook ieder geloof waarde. Het is maar hoe je het beleeft." Trees is een geboren optimist. Niet alleen gaat ze geen uitdaging uit de weg maar ze weet ook op een positieve manier om te gaan met tegenslagen. Toen enige tijd geleden borstkanker bij haar werd geconstateerd was ze nog maar nauwelijks herstellende van de Q koorts. Ook dochter Heidi was vrij ernstig ziek. "Maar" zegt Trees, "ondanks de spannende en uiteraard Broers en zus van Trees waar zij op bezoek gaan moeilijke momenten hebben we toch in Nieuw-Zeeland. samen een mooie tijd gehad.” -- We stimuleerden --
We stimuleerden elkaar, bouwden samen onze conditie op, wilden absoluut niet stilstaan maar vooruitgaan en zie: met ons beiden is het goed gekomen. En zo zie je, iedereen maakt in zijn of haar leven iets mee maar in veel gevallen komt het toch weer terecht. Ofschoon die Q koorts een smerige ziekte is met een hele lange nasleep. Eigenlijk hebben we nooit vakantie gehad. Dat kwam er gewoonweg niet van. Maar het komend jaar hopen we te gaan en hebben we onze eerste vakantiereis maar meteen rigoureus aangepakt. We gaan namelijk naar NieuwZeeland. Drie broers en een zus van mij wonen daar dus wordt het een compleet familiebezoek. Bovendien wonen ze verspreidt van elkaar op het noorder en zuider gedeelte zodat we veel van het land te zien krijgen. Onnodig te zeggen dat we ons er erg op verheugen.
Kerststal van Het Oventje.
Martien en Trees, wij wensen jullie de reis van je leven. Geniet er van maar kom goed terug want ondanks de ongetwijfeld goede vervanging in de weken dat jullie weg zijn, JULLIE zijn de spil van café-zaal-eetcafé ut OVENTJE. Jullie Brabantse gastvrijheid en je streven om het voor al je gasten zo aangenaam mogelijk te maken moet nog heel lang blijven duren.
HARTELIJK DANK VOOR HET GESPREK.
Café Het Oventje 2010.
Trouwfoto Martien en Trees.
Kerst bij Het Oventje.
Gedicht voor Martien en Truus Verstraten.
Vader en moeder van Trees, Peterus Hendrikus Hendriks, Hendrika Wilhelmiena de Klein.
Familie Verstraten, 25 jaar getrouwd.
Compilatie van de familie Verstraten met de diskjockeys Maarten de Groot, William van Lokven en Gerard van den Elzen.
