Oan de proot mè.......................................... .........................................Marcel Dorssers door Ria Boley.
Marcel Dorssers.
Wat bezielt een ambitieuze jonge man met een veelbelovende toekomst om alles achter zich te laten en te kiezen voor een leven als priester in de Katholieke kerk? Marcel Dorssers deed dat. Eerlijk en open vertelt hij over die voor hem niet zo gemakkelijke beslissing: kiezen voor God in een tijd waarin veel mensen God dood verklaren. Nu, zeven jaar later, is hij ervan overtuigd de juiste beslissing te hebben genomen. Zijn intentie is o.a. om door zijn levenswijze te proberen mensen die het spoor bijster zijn een ander inzicht te geven dan wat ze tot nu toe van God, en vooral van de Katholieke kerk hadden. Wat opvalt is dat hij de mening van anderen respecteert. Hij neemt de tijd om te luisteren, vormt daarna zíjn mening en zet die dan rustig en duidelijk uiteen. Een kwaliteit die hem in de toekomst zeker ten goede zal komen.
JEUGD IN NEER Toen op 18 februari 1969 het gezin Dorssers na drie dochters werd verblijd met de geboorte van een jongetje was de vreugde groot. Het leed dan ook geen twijfel dat de kleine man, die bij zijn doop de namen Marcel, Willem, Godfried kreeg, meer dan welkom was. Oók voor zijn tantes die in het ouderlijk huis van moeder woonden en bij wie Marcel vaak te vinden was. Opa en Oma van beide zijden waren reeds overleden en bijna als vanzelfsprekend namen de tantes de rol van de grootouders over. “Met heel veel genoegen denk ik terug aan mijn jeugd” vertelt Marcel. “Op de lagere school was ik een gewone jongen, niet opvallend. “Ik speelde graag, was jarenlang misdienaar en lid van Jong Nederland en had al vroeg belangstelling voor muziek. Muziek zit blijkbaar in mijn bloed. Opa Timmermans was organist en door heel de familie heen is er wel iemand muzikaal bezig. Een neef van mij speelt in het Metropole Orkest en zijn broer geeft, grappig toeval, trompetles in het Bondsgebouw hier in Zeeland. Mijn vader heeft een mooie zangstem. - - Al heel veel jaren zingt hij - -
1
Op schoot bij heeroom (broer van opa Timmermans: prof. dr. P. Timmermans pr., ofwel in Nancy (Fr.) waar hij verbonden was aan het seminarie: père Tim).
Al heel veel jaren zingt hij heel verdienstelijk in het Gregoriaans parochiekoor. Ikzelf speel piano al is daar helaas erg weinig tijd voor. In 1980 ging ik naar de middelbare school in Horn. Daarna naar Sittard voor de opleidingen MEAO en HEAO. Het was een plezierige tijd. Ik herinner me dat ik de gymlessen niet zo zag zitten en met enkele vrienden ging ik dan tijdens dat uur gezellig door Zuid-Limburg toeren. Na elke periode was het traditie dat we met een koelboxje de Ardennen introkken om de afsluiting te vieren. Later heb ik met drie vrienden veel gereisd. Binnen Europa maar ook daarbuiten, Amerika o.a. Een van de mooiste reizen was een cruise in het Caribisch gebied. TWIJFEL Ik werd accountant en kreeg een baan bij Moret Ernst &Young in Venlo. Dat duurde van ’91 tot ’95. Toen maakte ik promotie en werd overgeplaatst naar Roermond. Het was een prachtige baan en ik werkte er met heel veel plezier. Doordat men regelmatig met dezelfde cliënten in contact kwam, ontstond er over en weer een vertrouwensband. Naast mijn werk heb ik altijd gestudeerd en die studie werd afgerond in 1998. Er was me weer promotie toegezegd maar ik had heel op de achtergrond ook nog andere plannen. Altijd al had ik belangstelling gehad voor geloofsverdieping. Tijdens het middelbaar onderwijs waren m’n gedachten al eens heel voorzichtig uitgegaan naar het volgen van een theologische opleiding. Dat was echter in de periode Mgr. Gijssen en alle commotie rond de priesteropleiding Rolduc. Dit bemoeilijkte toen een keuze. Door het feit dat ik in 1999 het penningmeesterschap van de parochie Neer op me had genomen, werd die belangstelling echter weer aangewakkerd. Ik begon me te verdiepen in o.a. de Communie en Vormselvieringen, de Sacraments- en Maria processies die bij ons jaarlijks nog plaatsvinden enz. Ik was erdoor geboeid! Hoewel ik altijd praktiserend katholiek was gebleven, werd dit tóch een hernieuwde kennismaking met de kerk en gaandeweg werd het lauwe pitje aangewakkerd tot een vlammetje. Ik maakte kennis met een Rolducien die me adviseerde om een retraite mee te maken. Ik had vier weken vakantie en tijdens deze periode werd er nergens retraite gehouden. Wél ontdekte ik een advertentie voor een roepingenreis naar Lisieux. Dat was niet speciaal een reis voor priesterroepingen maar meer algemeen zoals ook huwelijk, bepaalde kloosterkeuzes enz. Ik besloot om daaraan deel te nemen. Tijdens de kennismaking op het St. Janscentrum in Den Bosch zat ik zo eens rond te kijken en ik dacht bij mezelf: “het zal gek moeten gaan wil ik hiér terecht komen…..” Toen we eenmaal op reis waren bleek het heel gezellig te zijn en ik had een fantastische week. Na afloop volgde er een gesprek met de bisschop maar ik had nauwelijks de tijd om alle gebeurtenissen tot me te laten doordringen want er stond een al lang geplande reis naar Ghana op het programma. Dus werden heel snel de koffers weer gepakt en vloog ik richting Afrika. Met de pastoor van Neer bezocht ik een missionaris (bekende van een oom en tante) en samen met hem, de pastoor en een Ghanees priester maakten we een rondreis. We reisden via het Katholiek circuit, van missiepost naar missiepost en overal werden we met open armen ontvangen. HET BESLUIT Tijdens deze reis was er uiteraard veel gelegenheid tot gesprek en mijn plannen begonnen vastere vormen aan te nemen. Na terugkomst in Nederland verbleef ik enkele dagen bij een tante in het klooster en daar besloot ik om de knoop door te hakken. Op mijn werk lag een nieuwe functie op me te wachten en ik vond het niet eerlijk om deze te accepteren, me in te werken en wellicht korte tijd daarna tóch af te haken. Deze overweging versnelde m’n beslissing maar ik kan je wel zeggen dat het me veel wikken en wegen heeft gekost. - - Mijn roeping, als je dat zo noemen wilt, - -
2
Mijn roeping, als je dat zo noemen wilt, kwam niet als een donderslag. Ik stond op het punt om een huis te kopen, had een mooie baan, fijne collega’s, sympathieke klanten. Dat alles opgeven was een zware dobber voor me. Ook mijn ouders reageerden geschrokken. Van blijdschap was bij hen vooralsnog geen sprake, integendeel, ze maakten zich zorgen. Zelf was ik intussen vastbesloten. Ik melde me aan voor de priesteropleiding bij het St. Janscentrum en leefde daar met ongeveer 30 medestudenten. In tegenstelling tot wat veel mensen veronderstellen is het St. Janscentrum geen gesloten gemeenschap. Je sluit jezelf allerminst af voor de rest van de wereld, integendeel! Nooit eerder ben ik zoveel uit geweest als in de tijd dat ik daar verbleef. Ofschoon het een goed jaar was paste de klassikale wijze van studeren niet écht bij mij. Mijn vorige opleiding bestond voornamelijk uit zelfstudie, daar was ik aan gewend Daarom besloot ik om naar de Katholieke Theologische Universiteit van Utrecht te gaan en ook daarheen te verhuizen. Wat studie betreft vond ik daar wat ik zocht. Ik volgde twee dagen college en bracht de rest van de week, zoals ik dat wenste, door met zelfstudie. Hier was echter een ander nadeel. Het Brabantse klimaat waarin ik me zo goed had gevoeld ontbrak. Ik miste het “thuisgevoel” en ging terug naar mijn ouders in Neer. Twee dagen studeerde ik in Utrecht, logeerde daar bij de zusters Franciscanessen, reisde naar Neer en studeerde verder thuis. Het laatste jaar van mijn opleiding was een stagejaar. Berg en Dal werd mijn stageplaats. Hier had ik overigens vrij regelmatig contact met Jos van Doorn, de vroegere pastoor van Zeeland. NAAR ZEELAND In 2005 woonde ik weer in Den Bosch en concentreerde mezelf op mijn scriptie tot ik in oktober benoemd werd tot assistent van pastoor Bougie en inzetbaar voor de parochies, Odiliapeel, Volkel, Zeeland. Aanvankelijk zag ik wat op tegen het alleen wonen in die grote pastorie maar daar ben ik nu al heel aardig aan gewend. Het is altijd druk, de dagen verlopen gegarandeerd anders dan je gepland hebt. Bovendien zijn er op regelmatige tijden de secretaresse en de huishoudster waar ik een goed contact mee heb. Marcel Dorssers bij zijn diakenwijding. Momenteel verzorg ik nog de jaarrekening voor mijn thuisparochie Neer maar ik ben bang dat zulks in de toekomst niet meer mogelijk zal zijn. Als ontspanning werk ik ook graag in de tuin en aangezien de pastorie er een behoorlijke tuin op na houdt kan ik daar nog wel enige tijd mee vooruit. Ik rijd ook motor en in de toekomst hoop ik me op een dergelijk vervoermiddel van parochie naar parochie te verplaatsen. Volgens mij is dat in de geschiedenis van Zeeland nog niet voorgekomen, de kapelaan op een motor! - - BEWOGENHEID - 3
BEWOGENHEID De toekomst van de Kerk? Zeker geloof ik daarin. Zou ik anders mijn verleden achter me hebben gelaten? Ik geloof in de nieuwe generatie die de kerk overeind moet houden. Het zichtbare gedeelte van de kerk gaat zeker andere vormen aannemen. Denk maar eens aan al die monumentale kerkgebouwen die in de meeste plaatsen nog staan. In de toekomst zal een aantal onbetaalbaar blijken. Maar de kerk als geloofsgemeenschap blijft overeind, daar ben ik zéker van. Kijk naar de enorme belangstelling bij b.v. kloosterdagen. Daaruit blijkt duidelijk de hang naar spiritualiteit, het zoeken naar iets hogers, naar geloof. Geloof is de ervaring van persoonlijk geraakt zijn. Dat is bij mij ook gebeurd! Ik voelde me geroepen, uitgedaagd, op weg gezet. Iemand roept je en zet je op weg, daarvoor laat je, zoals in mijn geval, alles in de steek. Wie anders kan sterk genoeg zijn om dat te bewerkstelligen dan God? In Hem geloof ik en Hem wil ik tegemoet gaan met open handen. O ja, ik ben ervan overtuigd dat het een lastige weg zal worden, er komt veel op ons af. Maar het wordt ook een tijd van uitdagingen en daar zal ik graag aan deelnemen. Ik heb een hekel aan ongenuanceerdheid. Ik respecteer iemands mening. Als ik het er niet mee eens ben zal ik proberen om de ander mijn mening aan te bieden, nooit om die op te dringen. Maar kreten in de ruimte, zo maar iets roepen om ergens tegen aan te schoppen of om stoer te doen, daaraan heb ik een hekel. Er is momenteel groot gebrek aan goede omgangsvormen, aan respect. Vrije meningsuiting lijkt ongeveer het grootste goed. Als ik zie hoe goor en beledigend religie vaak door het slijk wordt gehaald doet me dat pijn. En het is bijna altijd het katholicisme dat het moet ontgelden. Dan denk ik: oké, je kunt je twijfels hebben, je afkeer voor mijn part, maar als je dat dan zo nodig moet manifesteren uit het dan op een beschaafde wijze. Denk eens aan al die duizenden en nog eens duizenden priesters, religieuzen, leken ook, die hun sporen verdiend hebben in de missie, in het onderwijs, in de ziekenhuizen en noem maar op, wiens verdiensten alleen maar enorm respect verdienen. Kan men dan niet uit consideratie met hen onbetamelijke snerende opmerkingen inperken? Of ik na mijn wijding hier mag blijven weet ik nog niet. Ik hoop het, ik heb het in deze parochie uitstekend naar de zin. Bovendien heb ik het gevoel dat ik word geaccepteerd. Later zal ik het liefst worden herinnerd als een priester voor iedereen! Ik wil er zijn voor ieder die me nodig heeft, het is heerlijk om met jonge mensen om te gaan maar precies zo fijn met ouderen of met zieken. Als ik iets voor hen kan betekenen ben ik tevreden. Dat hoeft niet speciaal op geloofsgebied te zijn. Laatst kwam ik bij een zieke die me vroeg om een telefoonnummer op te zoeken en een zus te bellen. Zo iets simpels, maar zelf kon ze dat niet meer. Ze was zó blij dat ik dat deed. Kijk, die kleine dingen hebben voor mij bij wijze van spreken evenveel waarde als samen een tientje van de Rozenkrans bidden…..” Op 10 juni zullen de klokken van onze prachtige Sint Jan ter ere van Marcel Dorssers hun feestelijke klanken tot ver in de omtrek laten horen. Voor hém en twee mede neomisten. Mannen voor wie die dag de bekroning van hun ideaal is. De God waarin Marcel Dorssers met hart en ziel gelooft, plaatste hem “met open handen” op de weg van de parochie eenheid Odiliapeel, Volkel, Zeeland. Laten WIJ met hem die weg op gaan met ook ónze handen wijd open….
KAPELAAN, HARTELIJK DANK VOOR HET GESPREK. 4
René Dorssers en Annie Dorssers – Timmermans, ouders van Marcel, bij hun 40-jarig huwelijksjubileum in 1997.
Marcel 2 jaar, in de tuin bij tante Mia en oom Pierre.
U Kapelaan Dorssers tijdens de Vormselviering, april 2006. Misdienaars Iris van der Ven en Tibert. Y Tijdens de Communieviering, 23 april 2006.
Alle communicanten en kapelaan Dorssers.
5
Uitnodiging Dankbaar en verheugd ben ik u te kunnen meedelen dat ik op zaterdag 10 juni 2006 de heilige priesterwijding zal ontvangen door handoplegging en gebed van monseigneur A.L.M. Hurkmans, bisschop van ’s-Hertogenbosch.
Op zondag 11 juni mag ik in de parochiekerk van de H. Martinus te Neer (L.) voor de eerste maal de eucharistie opdragen. Deze plechtige hoogmis begint om 10.00 uur.
De eucharistieviering, waaronder de wijding plaats vindt, begint om 12.00 uur, en wordt gehouden in de kathedrale basiliek van St. Jan Evangelist te ’s-Hertogenbosch.
Op maandag 12 juni zal ik om 18.00 uur tezamen met mijn wijdingsgenoten de eucharistie vieren in de kapel van het seminarie, het Sint-Janscentrum te ’s-Hertogenbosch.
Van harte nodig ik u uit deze plechtigheid met mij mee te vieren. In de dagen van voorbereiding vraag ik om uw gebed.
De plechtige eremis voor de pastorale eenheid Odiliapeel-Volkel-Zeeland vindt plaats in de parochiekerk van de H. Jacobus de Meerdere te Zeeland (N.-Br.) op zondag 18 juni om 10.30 uur.
Na de wijding is er gelegenheid tot gelukwensen in het Sint-Janscentrum, de priesteropleiding van het bisdom.
U bent van harte uitgenodigd om deel te nemen aan deze vieringen.
Marcel W.G. Dorssers Kerkstraat 51, 5411 EA Zeeland Tel. (0486) 45 13 77 De dagindeling van 18 juni 2006 in Zeeland is als volgt: 10.20 u afhalen aan de pastorie door het St. Jacobusgilde uit Zeeland 10.30 u aanvang van de H. Mis met medewerking van de 3 koren uit Odiliapeel, Volkel en Zeeland 12.00 u einde van de viering en overvendelen op het kerkplein door het Gilde 12.15 u serenade door Harmonie St. Cecilia uit Volkel op het kerkplein 12.30 u aanvang receptie in de Ambianz, met medewerking van Nou en Dan uit Odiliapeel 14.30 u einde receptie. Graag nodigen wij alle parochianen van de Pastorale Eenheid Odiliapeel-Volkel-Zeeland uit om deze feestelijke dag bij te wonen en stellen iedereen in de gelegenheid om na afloop van de dienst de neomist persoonlijk te feliciteren. Voor vragen kunt u contact opnemen met Gerrit Stroeken Zeeland 0486-451214, Toon van de Ven Volkel 0413-272327 of Betty Heeren Odiliapeel 0485-478660 6
7
