STATUS CO. Afscheid. Periodiek voor co-assistenten Een uitgave i.s.m de KO-Raad. 23ste jaargang 2005, nummer 4

STATUS CO Periodiek voor co-assistenten Een uitgave i.s.m de KO-Raad

Afscheid 23ste jaargang 2005, nummer 4

DE ARTSENBUL OP ZAK,........................................................................................4 DE BESTE LOCATIES VOOR EEN KNALFEEST!!.............................................6 CO-LUMN(S) ...............................................................................................................7 BOEK EN DVD-BESPREKING.................................................................................9 MAG IK EVEN VOORSTELLEN:..........................................................................10 NOTULEN KO-RAAD VERGADERING...............................................................12 ‘HET SPREEKUUR ZAL IK NOG HET MEESTE MISSEN’.............................17 VERLAMD .................................................................................................................20 ONDERZOEKER IN AFRIKA (4) ..........................................................................21 GESLAAGDEN..........................................................................................................24

De Status Co zoekt mensen!!!!!!! heb je zin om te schrijven of te lay-outen, mail naar: [email protected]

STATUS CO REDACTIONEEL STATUS CO PERIODIEK VOOR CO ASSISTENTEN Jaargang 23, nummer 4, December 2005 REDACTIEADRES Universitair medisch centrum St Radboud Geert Grote Plein 15, kamer 3.06 6525 EZ Nijmegen tel:024-3616901 HOOFDREDACTEUR Sami Simons LAYOUT EN EINDREDACTIE Sami Simons, John Stevens, Eric Wierda & Judith Sparidans REDACTIE Evelien Kuip, John Stevens, Jolijn van Baar, Heleen Ribbers, Sami Simons, Judith Sparidans, Marieke de Jong, Moniek de Goeij & Eric Wierda PENNINGMEESTER Judith Sparidans

Drukwerk Copycenter The Print, Nijmegen, oplage:500

Plaatsing van artikelen, mededelingen of brieven houdt niet noodzakelijkerwijs in dat de redactie de boodschap, doelstellingen of meningen van de instelling of persoon in kwestie onderschrijft. De redactie behoudt zich het recht voor artikelen, brieven of mededelingen te wijzigen, in te korten of niet te plaatsen. Niets in dit tijdschrift mag openbaar worden gemaakt door middel van druk, microfilm of op welke wijze dan ook, zonder schriftelijke toestemming aan de redactie. Status co is een periodiek voor alle co-assistenten van de RU Nijmegen en verschijnt zo’n 4 keer per jaar. Status co wordt verzonden naar alle coassistenten, afdelingen van St. Radboud, geaffilieerde ziekenhuizen en verpleeghuizen waar co-assistenten van de RU Nijmegen aanwezig zijn.

VOORWOORD Afscheid heeft vaak iets negatiefs. Ik zie huilende mensen voor me en volgesnoten zakdoek op de grond. Maar kan afscheid ook iets positiefs hebben? Ik denk het wel. Afscheid betekent voor mij ook een verandering. Ik merk aan mezelf dat ik na twee jaar co-schappen genoeg heb van de co-assistentenkruk en me erger aan botte en soms onnozele artsassistenten. Ik wil het zelf doen. Ik wil zelf arts zijn. En dat is een positieve gedachte. Maar geen verandering zonder afscheid. Vandaar ook dat ik afscheid zal nemen van de statusco. De statusco is een blad voor de co-assistenten, maar vooral ook door de co-assistenten. Ik heb genoeg geschreven en geknutseld tijdens redactievergaderingen. Bij afscheid horen vaak mooie woorden. Die heb ik niet. Wat ik wel voor jullie heb is een nieuwe statusco. Ik hoop dat jullie de statusco dit afgelopen jaar met plezier hebben gelezen. Sami.

De artsenbul op zak, wat moet je regelen? OV-jaarkaart. Informatie hierover vindt je op de www.ib-groep.nl, maar je kunt ook langs gaan bij het bureau aan het Keizer Karelplein 32d. Vergeet je OV-jaarkaart niet et laat in te leveren (maximaal 5 werkdagen na de datum van uitschrijving) anders kan het je veel geld gaan kosten!!

Hartstikke leuk, afstuderen, bul krijgen en een knalfeest regelen ! (zie hiervoor ook het andere artikel!) Maar daarnaast gaat iedereen om je heen solliciteren en wordt er maar van je verwacht dat je fanatiek meedoet, EN ben je student af, wat allerlei jammerlijke consequenties heeft! John Stevens & Jolijn van Baar

Vervolgens is je bank er als de kippen bij om je studentenrekening om te zetten in een of andere aantrekkelijke rekening bij hen. Je bent tenslotte inmiddels arts, reken maar dat ze je willen uitbuiten. Maak hier gebruik van door een afspraak te maken, een lekker kopje koffie te krijgen, en alles eens rustig aan te horen. (kijk wel uit dat je niet meteen ook een hypotheek en levensverzekering door je strot geduwd krijgt!)

Voordat je überhaupt aan de slag kan moet je eerst je BIG registratie regelen. Dit kan via de site: www.bigregister.nl. Hiervoor heb je je diploma nodig, om zo een gewaarmerkt kopie mee te kunnen sturen. Het is wel verstandig om het inschrijfformulier al een aantal weken voor het afstuderen aan te vragen. Het duurt namelijk een paar weken voordat je deze thuis hebt. Als je deze dan hebt ontvangen kun je het inschrijf geld al betalen. De inschrijfkosten (59 euro) kun je declareren bij je eerste werkgever. Als je dan je bul hebt ontvangen kun je het inschrijfformulier met een gewaarmerkte kopie direct opsturen en heb je binnen een paar dagen je BIG-registratie in huis. Denk eraan dat het STIP je 3 gewaarmerkte kopieën dient te geven. Kopieer je diploma op 70%, zij stempelen de boel dan helemaal af.

Daarna wordt je uit je studentenpakket van de verzekering geknikkerd. Bij de VVAA duurt dit nog tot een half jaar na afstuderen, maar bij andere maatschappijen kan dit al een maand na afstuderen gebeuren. Als je meteen aan de slag gaat in een ziekenhuis krijg je haast automatisch een verzekering via de IZZ aangeboden (de zorgverzekeraar voor de gezondheidszorg). Dit wordt allemaal via personeelszaken geregeld, zij kunnen je ook precies de pakketten en dergelijke uitleggen. De premie wordt dan met je loon verrekend.

Je moet je ook niet vergeten uit te schrijven bij de universiteit. Het verzoek tot beëindiging van de inschrijving wordt schriftelijk ingediend gelijktijdig met het verzoek tot het afleggen van het afsluitend examen bij de balie van het StIP. Je kunt dan het restant van je collegegeld terug krijgen, of als je in termijnen betaald dan stopt deze betaling. Een restitutieformulier hiervoor dien je aan te vragen bij het StIP tijdens je examen aanvraag. Zo’n aanvraag voor uitschrijven kan per iedere maand ingediend worden, tot uiterlijk de maand juni. Zodra je jezelf uitschrijft als student moet je de IB-groep hiervan op de hoogte stellen, want je recht op studiefinanciering vervalt dan. Tevens vervalt je recht op een

Ook is het belangrijk een aansprakelijkheidsverzekering en een rechtsbijstand verzekering te regelen. Deze laatste zit er bij sommige ziekenhuizen in, maar niet altijd. Degene die dat precies weet is Peter Delpeut bij de VVAA. Je kunt met hem een afspraak maken, en vervolgens legt hij alles van A tot Z uit, zonder dat je overigens verplicht bent alles bij de VVAA te regelen. Wat er bij de VVAA automatisch inzit is dat je verzekerd voor medische hulp die je op straat verleent. Stel dat jij op de Anna bent

4

gaan reanimeren, patiënt overlijdt alsnog en de familie besluit jou dat aan te rekenen, dan ben je via een aansprakelijkheidsverzekering van de VVAA gedekt.

NTvG) en de verschillende sites op het internet. Erg handig is de link “werk en opleiding” “aan de slag” “arbeidsmarkt” op de site www.geneeskundestudent.nl. Eigen initiatief wordt ook beloond, bel eens naar een ziekenhuis en vraag naar de afdeling “personeel en organisatie” daar kunnen ze je vertellen over vacatures en de mogelijkheid tot het schrijven van een open sollicitatie. Op de website van de verschillende ziekenhuizen staat vaak ook nuttige informatie, voor websites van ziekenhuizen in verschillende plaatsen kun je kijken op www.ziekenhuis.nl. Hier staan alle ziekenhuizen in Nederland gesorteerd per plaats, tevens heeft deze site een vacaturebank.

Zonder je studentenpakket mis je meestal ook je inboedelverzekering, dit kan je bij iedere willekeurige maatschappij regelen, let wel op als je samenwoont, dan kun je het samen regelen. Dit alles om straks als arts aan het werk te gaan, spannend genoeg op zich! Het zal je verbazen hoe iedereen op de hoogte is van alle vacatures, die tamtam gaat erg snel. Inschrijven bij bijvoorbeeld Doc-Jobs kan handig zijn, zij hebben met name ook vacatures voor een paar maanden. Daarnaast kun je natuurlijk reageren op vacatures uit de bekende bladen (als het

Succes ermee!

5

De beste locaties voor een knalfeest!! Erg gezellige kroeg, vrij nieuw en met een leuke eigenaar. Feestjes zijn hier goed te regelen, als je wil heb je zelfs een podium voor een band! Bierprijs valt niet op af te dingen, maar als je 100 man uitnodigt valt er over de totaalprijs te praten! Ook hier wordt de tent trouwens niet dichtgegooid voor ander publiek, maar je mag wel je eigen spandoeken etc ophangen!

Na zes (of zeven of acht jaar zwoegen, aanrommelen of iets ertussenin) heb je dan eindelijk je bul te pakken. Wie heeft er dan geen zin in een spetterend afstudeerfeest? Status Co heeft heel wat afstudeerders in haar gelederen dus hier een overzicht van de beste party places: Jolijn van Baar

Cafe Muk, Daalsedwarsweg 2123, 6521 EE Nijmegen

Café Hoogland, De Ruyterstraat 26, 6511 GE, Nijmegen.

Gezellig bruin café, met een hip tintje omdat Annie en Bert uit Nijmegen Waterkwartier deze kiet hebben overgenomen van de vorige meer trendy eigenaars. Je kunt hier een goede bierprijs regelen, en de kroeg is groot genoeg voor ongeveer 80 man. Ze sluiten de kroeg niet voor andere gasten, maar dat mag de pret zeker niet drukken!

Dit café zit er nu een jaar of vijf in het gezellige Bottendaal. Een gezellige kroeg, waar je goeie feestjes kunt houden. De kroeg gaat niet dicht maar is groot genoeg om achterin met zo’n 40 man te staan! Vooral als de gastheer (van het desbetreffende feest, red.) dan een eigengemaakt buffet op tafel zet kan de avond niet meer stuk!

Café De Fiets, Grotestraat 8, 6511 VD Nijmegen,

Societeit Phocas/ Ovum

www.cafedefiets.com

Als je lid of oud-lid bent van deze verenigingen kun je hier leuke feestjes organiseren. (Bij Ovum kan dit volgens mij ook zonder lidmaatschap) Er zijn ruimtes van verschillende formaten, en uiteraard een kleine bierprijs, altijd rond de euro. Je hebt soms wel wat creativiteit nodig om er een hele gezellige zaal van te maken, maar dan heb je ook wat!

Al jarenlang een gouwe ouwe in het Nijmeegse feestenbestand. Huur de kelder of bovenzaal met een tapper erbij voor alleen de schoonmaakkosten. Je moet dan wel een bepaald bedrag aan biertjes hebben getapt, maar dat zal het probleem niet zijn!

Café Eten en Drinken, Groesbeeksedwarsweg 305, 6521 DK Nijmegen

6

CO-lumn Vakantie. Een maand vrij. Wat is dat fijn. Even geen co-assistent zijn. Geen ziekenhuis, geen patiënten, geen diensten, geen praatjes en beoordelingen. Ik was eraan toe na een jaar co-schappen lopen en al helemaal na 2 maanden heelkunde. Moniek de Goeij Ik ben geen held in beginnen en ik vind ook niet dat ik er beter in geworden ben het afgelopen jaar. Die eerste week blijf ik lastig vinden. De zondag voordat ik me mocht melden voor mijn eerste dag heelkunde had ik een parkeerbon en het gehalte van mijn irritatie daarover sprak boekdelen. Een parkeerbon is irritant maar ik reageerde toch duidelijk een tikkeltje overdreven. Nijmegen heeft op haar grondvesten geschud. Er borrelde duidelijk een nieuw coschap voor Moniek aan de oppervlakte. Dat betekende ook weer lekker een tijdje elke dag met de trein, en wel naar Den Bosch. Als vanouds werd ik op de eerste maandagochtend op het station juichend begroet door mijn vrienden bij de Kiosk en de AH to go. Den Bosch bleek meteen een hele bijzondere plek te zijn voor het co-schap heelkunde. Je mag daar namelijk de eerste maand ook nog terugkomen in het weekend, en dit maar liefst drie keer. Als je er dus geen genoeg van kunt krijgen is Den Bosch de place to be. Een handig ezelsbruggetje is dat Den Bosch begint met de D, van Diensten wel te verstaan. Heelkunde is het co-schap waarbij je God op je blote knieën dankt voor al die jaren dat je anatomieonderwijs genoten hebt in Nijmegen. Dan sta je in elk geval niet voor lul door een gebrek aan anatomiekennis. Ik heb mezelf dan ook maar een keer of vijf onsterfelijk belachelijk gemaakt op OK. Gelukkig ben je als Nijmeegse student ook helemaal vertrouwd met het SCEGS-model. Dat komt óók al reuze goed van pas bij heelkunde. Als je het boekje “co’s op de OK” dan ook nog even doorgelezen hebt kan er helemaal niks meer mis gaan. Dan weet je dat je koffie moet zetten als ie op is en dat je niet op de taart aan mag vliegen zonder even te vragen of er ook genoeg is voor de co. Met deze wijsheden op zak maak je overal vrienden, zelfs in de wereld die OK-complex heet. De wereld van het OK-complex en de chirurgie is er eentje apart. Dan heb ik het niet alleen over massa’s pussende tenen en OK-assistentes met variërend humeur maar neem bijvoorbeeld ook de kleding. Ik voel me altijd al het meest charmante wezen op aarde in mijn mooie witte jas maar bij heelkunde hebben ze nog een leuk extraatje: de witte broek. Model wortel of model zeug, gelieve zelf het spiegelbeeld te benoemen. Op OK is er dan nog een fijne variant op het witte pak: het groene pak! Dit alles gecombineerd met zeer modieuze witte klompjes, soms zelfs in de goede maat, en ziehier: de “co-dokter.” Of “dokter co,” geheel afhankelijk van het been waarmee de chirurg uit bed is gestapt. Zijn allergrappigste been of zijn andere iets minder grappige (maar toch ook altijd nog heel grappige) been. Heelkunde is niet mijn ding. Steriel staan en hechten is leuk maar het enthousiasme dat de assistenten en de chirurgen hebben voor het snijden heb ik niet. Alles overgieten met een lading cynisme doe ik dan wel weer graag, maar ach, daar kan ik me ook vast wel mee vermaken bij een ander specialisme. Wat dat dan ook moge worden, want ik weet het nog steeds niet. Het eerste jaar van mijn co-schappen zit erop. Een jaar dat in het teken stond van zoeken naar mezelf, zoeken naar mijn plek, mezelf willen bewijzen en nadenken over de toekomst. Ik ben er achter gekomen dat ik co-schappen lopen soms niet gemakkelijk vind. Wat onzekerheid en een vleugje perfectionisme zijn niet altijd ideale eigenschappen op een plek waar je nou eenmaal veel moet leren en niet alles meteen goed doet. In een jaar kan veel gebeuren. Mijn visie op de medische wereld is veranderd evenals ikzelf, beiden zowel in positief als negatief opzicht. Dat ik de geneeskunde nog steeds het mooiste vakgebied vind dat er is, is gelukkig niet veranderd.

7

8

Boek en DVD-bespreking Schaduwkind – P.F. Thomése 'Een vrouw die haar man begraaft, wordt weduwe genoemd, een man die zonder zijn vrouw achterblijft, weduwnaar. Een kind zonder ouders is wees. Maar hoe heten vader en moeder van een gestorven kind? ' Na de dood van zijn dochtertje Isa vindt de schrijver zichzelf terug in doodstille kamers, tussen onervaren woorden, die hij nog moest leren schrijven. Schaduwkind is het adembenemende relaas van dit zoeken naar woorden. Een heel leven wordt overhoop gehaald, elke betekenis moet opnieuw worden uitgevonden. 'Als ze ergens nog is, dan in de taal.' Komt een vrouw bij de dokter - Kluun Komt een vrouw bij de dokter is het schaamteloze verslag van een man die in de bloei van zijn leven de terminale ziekte van zijn vrouw beleeft. Rauw, ontroerend, en steeds met humor. Een stijl die net als de diagnose als een mokerslag aankomt. Komt een vrouw bij de dokter laat zien hoe je óók ziek kunt zijn. Tegelijkertijd is het een ode aan de liefde. Million Dollar Baby – Clint Eastwood Clint Eastwood’s Million Dollar Baby is een verhaal over drie mensen, de bagage die het leven hen heeft toebedeeld, en hoe ze daarmee omgaan. Meer niet. Meer heeft Eastwood ook niet nodig om een meesterwerk af te leveren. Hij schetst een oude bokstrainer, diens beste vriend en toeverlaat, en een jonge vrouw die weigert zich neer te leggen bij haar lot, met grootse eenvoud en precisie. Hij laat zien hoe ze ieder hun littekens met zich meedragen, en zorgt ervoor dat we met hen meevoelen, zonder onze emotionele snaren nadrukkelijk te beroeren. Als filmer en als verteller blijft Eastwood te allen tijde trouw aan zijn personages, die door hemzelf, Hilary Swank en Morgan Freeman volslagen waarachtig en zonder effectbejag worden belichaamd. En zo kan het gebeuren dat een boksfilm transformeert tot een doordringende observatie van wat het betekent om te leven. Mar adentro (The sea inside) – Alejandro Amenábar Regisseur Aménabar vond inspiratie voor zijn euthanasieprent bij Ramon Sampedro, een Spanjaard die zijn verlangen naar euthanasie omzet in een 'politiek statement'. Amenábar neemt inzake het euthanasiedebat geen standpunt in, maar toont Sampedro als een kruisvaardiger die enkel strijdt voor gerechtigheid. Het al dan niet toelaten zijn van euthanasie, doet eigenlijk helemaal niet ter zake. Eerder staan de reacties en de emoties van de omstaanders centraal die ermee geconfronteerd worden. Javier Bardem vertolkt als 35-jarige acteur op briljante wijze de 50-jarige Sampedro. Vermomd onder de make-up en aan zijn bed gekluisterd , doet hij niet veel meer dan praten, dromen en huilen maar slaagt er wonderwel toch in de complexiteit van het personage in de verf te zetten. Zo toont hij dat er achter de bedroefde patiënt ook steeds een glimlach schuilt.

9

Mag ik even voorstellen: de nieuwe Ko-raad

Inge van Empel, voorzitter Joyce van der Vegt, penningmeester, cursussen

Speciaal voor de Status Co zal ik me ook even voorstellen. Mijn naam is Inge van Empel, ik ben 23 jaar en sinds mei 2005 co-assistent. Toen had ik het grote voorrecht mijn co-schappen te mogen starten in de bijzonder mooie co-groep 67 en inmiddels ben ik alweer bij het coschap Kindergeneeskunde aanbeland! Wat gaat het toch weer hard, voor je het überhaupt zelf door hebt ben je al dokter. Sinds juni zit ik in het bestuur van de Koraad en sinds begin september mag ik mijzelf zelfs Voorzitter noemen van dit clubje actievelingen. Daarnaast ben ik ook coördinator van MFVN’s nieuwe commissie voor co-assistenten en stagelopers; de CoStacie. Beide functies bevallen me prima, en ik hoop ze dan ook nog een tijdje uit te mogen voeren!

Ik ben Joyce van der Vegt. Ik ben net begonnen aan het tweede jaar van m'n co-schappen en eind juli 2006 hoop ik af te studeren. Tot die tijd zorg ik bij de Koraad als penningmeester voor de financiën en organiseer ik de cursussen, die na de eerste succesvolle cursus radiologie, ook in het komende jaar nog door de Ko-raad zullen worden georganiseerd. Reinier Sprenger, algemeen bestuurslid Ik ben 7e jaars student aan de Radboud universiteit. Voor ik hier terecht kwam heb ik mijn opvoeding en opleiding genoten in de stad Groningen. Zit nu al bijna anderhalf jaar in de Ko-raad en mijn grootste en leukste bijdrage was het organiseren van de co-schap van het jaar verkiezing. Actief bemoeien met onderwijs en bestuurszaken was mij zo goed bevallen dat ik me ook verkiesbaar heb gesteld voor de FSR, waarvoor ik tot mijn grote vreugde ook verkozen ben.

Hedwig van de Nieuwenhof, secretaris Mijn naam is Hedwig van de Nieuwenhof en mijn functie in het bestuur is die van secretaris. Inmiddels ben ik alweer bezig aan mijn coschap gynaecologie, wellicht een optie voor na de studie. In de vrije tijd (voor zover die nog over is) houd ik van softballen, reizen en lekker eten!

10

Sara Bungener, algemeen bestuurslid, LOCA

Moniek de Goeij, algemeen bestuurslid, Status co

Ik ben Sara Bungener, 25 jaar en bijna klaar met het vijfde jaar. In de Ko-raad ben ik algemeen bestuurslid en onder andere bezig met het realiseren van een nieuwe Koraad-website. Samen met Jocye van der Vegt vertegenwoordig ik Nijmegen bij het LOCA. (Landelijk Overleg Co Assistenten). We vergaderen eens in de 6 weken waarbij we nationale knelpunten bespreken. Na het leven als coassistent hoop ik als gynaecoloog door het leven te gaan.

Ik ben Moniek de Goeij, 25 jaar oud en inmiddels begonnen aan het zesde jaar. In december 2004 ben ik begonnen met mijn co-schappen en al snel hierna ben ik er over gaan schrijven in de Status co. Sinds mei 2005 ben ik ook actief als bestuurslid bij de Ko-raad, onder andere als vertegenwoordigster van Status co. Mijn toekomst ligt waarschijnlijk in de huisartsof interne geneeskunde.

11

Notulen Ko-raad vergadering Dokter Dukel brengt een bezoek aan de Ko-raad. Er doen zich op korte termijn twee belangrijke veranderingen voor op het gebied van het co-schap gynaecologie.

voor een diskwalificatie van de kleine affiliaties. Dit zou een idee zijn als juist dat aanbod ontbreekt (zoals IVF wat in Arnhem/Den Bosch ook beschikbaar is) maar het gaat met name om de overlegmomenten en de problemen die niet in de affiliaties opgelost kunnen worden (komen zowel uit Arnhem als bv. Winterswijk naar UMCN)

1. Het aantal co-assistenten per groep zal stijgen. 2. De introductie van de BaMa structuur.

Wat zijn de consequenties van de verandering van het introductiecoschap voor het kernco-schap gynaecologie? Even een zijspoor naar het introductieco-schap: dit wordt een introductieperiode die af zal wijken van het bekende co-schap zoals dat nu bestaat. Het gaat een 2 weekse periode worden op een polikliniek (wrs. anesthesie) waar de co-assistent onder één op één supervisie zal gaan statussen. Dit gedurende 6 keer in deze 2 weken, de rest zal een pure voorbereiding worden op het co--schap interne geneeskunde (ECG, X-thorax) Er verdwijnen dus ook 3 plaatsen (ico’s) op de afdeling gynaecologie. Dit geeft wellicht ruimte voor extra aco plaatsen, daar is nu een gebrek aan. (in BaMa structuur vervalt ook de aco, wordt een senior co)

Ad 1: De grotere groepen gaan met name een probleem vormen in het UMCN gedeelte van het co--schap, er zouden dan 15 studenten tegelijkertijd in het UMCN aanwezig zijn, wat te veel is. Alternatieven: • Concept deel affiliatie/deel UMCN kan gehandhaafd blijven als je gedurende 1 week ¼ van een co-groep krijgt. Dit levert geen kwaliteitsverbetering op en de wisseling is teveel. • Het concept deel affiliatie/deel UMCN wordt afgeschaft. • 8 weken affiliatie en een paar dagen UMCN Probleem hierbij vormt ook de slechte beoordeling die het UMCN steeds scoort (6,2) bij de IOWO evaluatie. Dit is wel het maximaal haalbare wat het UMCN voor de co-assistenten in die twee weken te bieden heeft.

Belangrijk is om na te gaan waar de slechte beoordeling (6,2) vandaan komt. Het moet vooral gezocht worden in het contrast met de affiliaties waar je veel patiënten kunt zien, veel verantwoordelijkheid hebt en er andere doelstellingen gelden. Het UMCN gedeelte aan het begin van de 8 weken plaatsen lijkt niet verstandig, daar je dan de ‘basics’ mist en je het minder goed kunt plaatsen.

De co-assistenten komen met een ander alternatief: Co-assistenten die hun co-schap in het Rijnstate hebben gelopen zien over het algemeen weinig diepgang in UMCN, idee is dus om alleen de ‘kleine’ affiliaties naar het UMCN te laten komen. Hierbij moet worden opgelet

Ander idee is nog om het ‘gemis’ op te vangen in onderwijs of dmv 12

terugkomdagen. Hierbij valt dan te denken aan praktisch onderwijs.

stukje schrijven, maar weten niet of het haalbaar is om 10 stukken aan te leveren. Er zal met de Radbode overlegd worden over het precieze hoe en wat.

Ad 2: Het co-schap gynaecologie zal vooraf worden gegaan door 1 week voorbereiding.

Er is een vergadering geweest waarbij mw. Keuter aanwezig was. Het OMT-2 heeft de reacties van de coassistenten aan haar voorgelegd. Met name uit Ghana kwamen er negatieve reacties met wellicht problemen voor de toekomst. Er ontstond daar een tweedeling in westerse-niet westerse opvatting over de risico’s. Mw. Keuter neemt de reacties mee in haar overweging, tevens wordt de juristische kant met hulp van een jurist uitgezocht en komt er een moreel beraad over de ethische kant van het verhaal. Andere faculteiten kennen hierbij een soort van informed consent. Er zal ook gekeken worden naar de onderlinge concurrentie die kan ontstaan tussen co-assistenten uit Nijmegen en uit andere universiteitssteden.

Er is een gesprek geweest met iemand van de examencommissie over de uitreikingen van de artsenbul. Hij wil de uitreiking weer officiëler en feestelijker maken. De volgende veranderingen staan op de agenda: de dag wordt dinsdag, het tijdstip laat in de middag. De zaal zal het auditorium worden, zodat er zitruimte voor iedereen is. Aan het streven de uitreiking persoonlijker te maken wordt gewerkt, maar dit zal niet gemakkelijk worden. De uitreiking van de doctoraalexamens zal niet veel veranderen, deze zal tot aan de BaMa invoering zou gehandhaafd blijven, daarna vervalt deze. Op 27 januari wordt het Movir Medisch Benefiet Gala georganiseerd voor alle medische studenten van Nederland. Goede doel: Dance4life (Aids). Prijs: 29,50 (bier, fris en wijn afgekocht). Kaartjes zullen medio december verkrijgbaar zijn op alle medische faculteiten. De Hermes House Band gaat optreden. Locatie: Intres in Hoevelaken. Er zullen bussen worden ingezet vanaf Amersfoort CS en voor 5,00 word je naar de studentenstad teruggebracht. Meer informatie is te vinden op www.megala.nl De Koraad zal informeren naar de mogelijkheid kaartjes voor co-assistenten te reserveren.

Klachten 64 (Kinder): in Arnhem wordt er bij 2 patiënten meegekeken door een arts. Dit werd als positief ervaren. 62 (Chir): veel diensten in Den Bosch. 61 (Chir): wat opstartproblemen na de vakantie in Arnhem, gaat nu weer heel goed. 57(CC3): er is veel uitgevallen, waaronder acute geneeskunde. Dit kon later wel weer worden ingehaald. Er was veel discussie over het afsluitend co-schap, er eiste iemand de gynaecologie-plaats. Er was ook 1 instromer, deze mag kiezen uit wat er over blijft. Er waren nog niet genoeg plekken voor HA en Sociale geneeskunde, dus nog geen verdeling.

Er is gevraagd door de Radbode of de mogelijkheid bestond dat 10 coassistenten (1 per maand) een column schrijft over haar/zijn ervaringen als co-assistent. Wij zullen ieder geval een 13

Dit zou misschien kunnen liggen aan het feit dat het co-schap in december is. 59 (Gyn): Zevenaar: geen onderwijs. Arnhem: geen plaatsen op de poli om een patiënt zelf te zien, je kon alleen maar meekijken. 65 Psych Apeldoorn: op beide plekken op de afdeling was erg weinig te doen wegens vakanties. Dit is aangegeven tijdens het tussentijds gesprek, geen suggesties voor een oplossing. 56 Kleine Het was erg onduidelijk hoeveel beoordelingen je moest hebben. 72 Net begonnen aan PKO2 68 Interne CWZ: goed geregeld, goede begeleiding. Er was geen inlogcode voor de computers. Doetinchem: op de poli was slechte feedback, alle patiënten werden 1x/week besproken. Tilburg: erg rustig, alleen algemene interne. Goed geregeld. Cohuis is in gebruik. Rijnstate: ontevredenheid over nefrologe Radboud: poli was goed, afdeling stukken minder. 53 Soc/ouder Erg rustig, terugkomdagen ouderenzorg nutteloos. Deze worden binnenkort aangepast. 63 CC2 Goede en leerzame practica. Verdiepingsopdrachten werden alleen door tutor

55 HA

70 Intro 58 Gyn

67 CC1

14

beoordeeld. Te weinig voorbereiding chirurgie, graag weer even naar de snijzaal. Slecht blokboek. Docenten moesten soms uit het ziekenhuis gebeld worden. Info over seniorcoschap in de derde week, geen plaatsen voor gynaecologie daarbij. Het animo voor het seniorcoschap daalde nadat de 2 plaatsen voor chirurgie opgevuld waren. In principe werden alle plaatsen aangeboden, alleen voor chirurgie en interne waren er 3x2 plaatsen. Voor de volgende groep komt de voorlichting eerder. Terugkomdagen: grootte groep maakt de planning moeilijk, de presentaties houd je maar voor 1/3 van de groep. Afstand is voor sommigen > 2uur reizen. Iedereen is enthousiast Geen klachten Arnhem: geen mogelijkheid om patiënten zelf te zien. Boxmeer: weinig aanbod gynaecologische patiënten, zij waren er positief over Radboud periode. Veel uitgevallen. Groot verschil tussen tutoren, een was maar 25% aanwezig. Dit is tegen hem zelf gezegd, nog niet aan Postma gemeld.

61 vakantie geen klachten 68 cc1 geen verbetering met nieuw blokboek, inefficiënte roostering. 69 interne Doetinchem: een co had op co-motions gezet dat je weinig kon leren van arts-assistenten die net begonnen waren. Dit werd hem kwalijk genomen. CWZ: geen cardiologie, werd erg jammer gevonden 59 gyn Radboud: bij een studente werd geen mondelijk examen gehouden dus is er geen inhoudelijke kennis getoetst. 71 intro geen klachten 63 chir Arnhem: houdt zich aan hun eigen ‘rode boekje’ wat onlangs als proef is gestart bij een aantal coschappen. Dit boekje verbetert de objectiviteit enigszins, al niet waterdicht. 66 psych geen 8en bij beoordeling, want die waren al teveel gegeven. 62 kinder Carolus: erg veeleisend en erg ongenuanceerde/onbear gumenteerde tussentijdse beoordeling. neuro Arnhem: ondanks een goede tussentijdse beoordeling wordt er aan de hand van een kennistoets aan het einde van het co-schap een 5 gegeven. Met een kennistoets bij dr Schoonderwaldt kun je hier nog een 6 van maken. Het is niet de bedoeling dat er 5en

58 cc3

72 PKO2

62 chir

15

worden gegeven met in het achterhoofd dat de kennistoets bestaat (bij geen enkel ander coschap). Omdat dit al vaker is voorgevallen schrijven we een brief naar de co-assistenten opleider in Arnhem. 1 practicum KNO niet doorgegaan, moeilijke (niet in de praktijk voorkomende) onderwerpen bij stationsexamen. Slechte coördinatie van het blok door dhr Postma, hij is ook niet op de evaluatie verschenen. De tutoren waren slecht voorbereid, deze moeten duidelijker geïnstrueerd worden. Er was geen begeleiding bij eerste oefening lichamelijk onderzoek. Inefficiënte tijdsindeling. Geen representatieve toets, met name lichamelijk onderzoek wordt weinig getoetst. Den Bosch erg veel diensten, door een keuze co op plastische kon kern-co minder doen. Tilburg: orthopedie toets aan begin en aan het einde, als je de vragen niet (illegaal) overschrijft en thuis worden opgezocht, zit er weinig progressie in je toets omdat de vragen niet alleen door de praktijk worden beantwoord.

64 cc2

Radiologie: er was nog nooit zo’n slechte groep geweest, iedereen had een 4 gekregen (3 met een 6). Hierover is een mail naar de blokcoördinator gestuurd en deze stuurde een mail terug

67 neuro

16

met de bevestiging van de slechte groep (veel onvoldoendes stationexamen). Radboud: op de poli schrijf je veel brieven

‘Het spreekuur zal ik nog het meeste missen’ Over een afscheid dat nog geen echt afscheid is

nu zijn beter voorbereid en voorgelicht dan wij toen waren. Wij kregen een ‘klopcursus’ vlak voordat je coschappen ging lopen; we mochten driemaal één uur een patiënt vragen stellen en soms ook nog kort naar het hart en de longen luisteren en dan gingen we weer weg. Toen ik aan mijn coschappen begon, had ik nog nooit een bloeddruk gemeten. Ik had zelf een stethoscoop gemaakt, van een slangetje en zo, omdat ik een echte stethoscoop zo duur vond. Stom natuurlijk, ik hoorde de eerste dagen helemaal niks en schreef de bloeddrukken maar over van de andere co-assistenten.’

Zijn dagen worden nog gevuld met onderzoek en onderwijs, maar afgelopen april heeft Prof. dr. Theo Thien afscheid genomen van de kliniek. ‘De afdeling heeft me veel ruimte gegeven om me te ontwikkelen, daar ben ik dankbaar voor. Door nu nog wat door te werken, kan ik ze een beetje terugbetalen.’ Judith Sparidans In 1961 begint prof. Thien zijn opleiding Geneeskunde aan onze faculteit. ‘De studie Geneeskunde duurde toen zeven jaar, maar het was onmogelijk om binnen die tijd af te studeren. Er waren geen tussententamens en de docenten konden je alle details vragen die ze wilden. Als je kijkt naar de studenten van nu, zie je dat ze minder parate kennis hebben, maar ze kunnen het wel beter vinden. Er zijn allerlei bronnen om veel sneller over kennis van zaken te beschikken. De co-assistenten van

Na zijn afstuderen vervult prof. Thien zijn militaire dienstplicht als garnizoensarts in Tilburg. Tegelijkertijd werkt hij ’s nachts voor huisartsen in de buurt en heeft hij een baan op het consultatiebureau. In 1971 gaat hij in opleiding tot internist in een ziekenhuis in Eindhoven. ‘Ik twijfelde nog of ik internist wilde worden of huisarts, daarom leek werken in een perifeer ziekenhuis me het verstandigst. Later ging ik via contacten naar Nijmegen. Het is moeilijk om in opleiding te komen bij een andere faculteit. Iedereen heeft toch wel een voorkeur voor zijn eigen studenten.’ In 1976 rondt hij zijn opleiding tot internist af en in 1980 promoveert hij op het onderwerp ‘Behandeling van hypertensie met diazoxide’. Zijn wetenschappelijke interesse ligt vooral op het vlak van circulatoire problemen en regulatie van bloeddruk, hoewel hij altijd het liefst zo breed mogelijk blijft in de patiëntenzorg. Zo behandelt hij niet alleen patiënten met hypertensie, maar bijvoorbeeld ook patiënten met darmaandoeningen, nierproblemen en

Foto: Frank Muller 17

Prof. Dr. Theo Thien, geboren in 1943 1961-1969

studie Geneeskunde aan de Katholieke Universiteit Nijmegen

1969-1971

in dienst bij het leger, consultatiebureau, huisarts (nachtdienst)

1971-1974

in opleiding tot internist in Eindhoven, ook onderzoek en onderwijs

1974

in opleiding tot internist in het Academisch Ziekenhuis Nijmegen

1980

gepromoveerd op het onderwerp ‘Behandeling van hypertensie met diazoxide’.

1991

professor Interne Geneeskunde

April 2005

afscheid kliniek

Heden

aanstelling ten behoeve van het onderwijs, hij begeleidt tevens nog enkele promovendi.

diabetes. ‘Als algemeen internist moet je wel weten waar je grenzen liggen. Je kunt patiënten zelf blijven behandelen, ook nu nog, zolang je overlegt met andere deskundige specialisten. Als arts leer je ook in de loop der jaren het pluis-nietpluis-gevoel te ontwikkelen. Je kunt vaak al aan een patiënt zien dat er echt iets mis is, zonder veel lab aan te vragen.’

Vanaf 1991 is hij hoogleraar Interne Geneeskunde, waarna hij druk bezig blijft in het onderwijs, het onderzoek en de kliniek. Onder zijn patiëntenpopulatie bevinden zich (oud)-professoren en patiënten die een flinke reis over hebben voor een afspraak bij prof. Thien. Soms gaat het mis: ‘We hadden een spreekkamer en een onderzoekskamer om de patiënten te onderzoeken. Het is wel eens gebeurd dat ik een vrouw in de onderzoekskamer plaats liet nemen en haar helemaal vergat. Na de lunch bleek ze nog steeds op de onderzoeksbank te liggen, ze vertelde dat ze heerlijk had geslapen. Haar man was wat minder vrolijk, hij had twee uur naar zijn vrouw gezocht.’

Al sinds het begin is prof. Thien betrokken bij het onderwijs. ‘Een leuke docent zijn is minder belangrijk, het gaat erom studenten uit te dagen en een blok neer te zetten van hoge kwaliteit. Je moet als arts en onderzoeker geprikkeld raken, de waarheid willen weten. Ik ben iemand die gedreven wordt door ideeën, ik probeer achter mechanismen te komen.’

18

In april heeft de afdeling afscheid genomen van prof. Thien. ‘Het spreekuur zal ik het meeste missen. De vergaderingen of het managen niet, maar wel de patiënten. Ik heb elke patiënt die met een kaartje of een brief afscheid heeft genomen, een persoonlijke brief teruggeschreven. Dat zullen er ruim driehonderd zijn geweest.’

ik dat niet meer. Daar krijg ik dadelijk weer tijd voor. Ook wil ik veel gaan reizen samen met mijn vrouw wanneer zij ook met pensioen is; zij werkt nog een jaar langer omdat zij jonger is dan ik. Tot nu toe zijn we vooral in Europa geweest, al zijn we ook twee keer naar Noord-Amerika geweest, en dadelijk misschien ook naar Zuid-Amerika. Maar we zullen geen half jaar wegblijven, vanwege onze kinderen en kleinkinderen.’

‘De komende jaren tot mijn vijfenzestigste zal ik me vooral bezig houden met het onderwijs (PKO1, PKO2 en CC1, red.) en met het begeleiden van de promovendi die ik nog heb. Er liggen nu nog 25 artikelen, waarvan ik verwacht dat we er nog 20 zullen publiceren.’

Prof. Thien heeft op zijn afscheidssymposium een voordracht gehouden, maar nog geen officiële afscheidsrede. ‘Dat ben ik nog wel van plan, misschien toch nog een afscheidscollege, maar pas als ik vijfenzestig ben.’

Na zijn pensioen is prof. Thien van plan veel te gaan lezen en te gaan reizen. ‘Vroeger las ik een boek per dag. Toen ik het drukker kreeg, haalde Met dank aan Frank Muller, fotograaf. Website: www.zorginbeeld.nl

Foto: Frank Muller 19

Verlamd “Met Sami Simons, co-assistent...ehh..arts-assistent longziekten.” Ik kan nog steeds niet goed wennen aan mijn nieuw verworven status als arts-assistent. Waar ik, en veel anderen met mij, jaren lang heb uitgekeken naar mijn artsenbul, denk ik nu af en toe: “Was ik maar weer co-assistent...” Want met de “vrijheid” die ik heb gekregen als arts =nooit meer op de co-assistentenkruk zitten= komt ook de “last” van het dokter zijn.

Sami Simons

In plaats van me vrij te voelen word ik verlamd. Ik word verlamd door een nieuw soort onwetendheid; ik weet wel wat een betablokker doet op de hartslag, maar hoe snel mag ik amiodarone inspuiten in het infuus? Ik word verlamd door een nieuw soort onzekerheid; ik kan nu wel op mijn gemak een anamnese afnemen, maar hoe ga ik in hemelsnaam een patiënt vertellen dat hij gaat overlijden? Ik word verlamd door een nieuw soort verantwoordelijkheid; ik kan nu wel recepten schrijven, maar mijn handtekening maakt mij verantwoordelijk als iets fout gaat. En net zoals ik tijdens mijn co-schappen uitkeek naar mijn artsenbul, kijk ik nu op tegen laatstejaars arts-assistenten longziekten. Tot ik er gisteren één sprak. We zaten te lunchen toen hij opeens moest geeuwen. Hij was moe, vertelde hij me en worstelde met zijn nieuw taken als “bijna” longarts. Het werken als arts deed hij nu wel op zijn ruggenmerg, maar nu moest hij productie draaien en was er niemand meer om hem te superviseren. Dit maakte hem onzeker en moe. De vrijheid van bijna longarts zijn verlamde hem...... De moraal van dit verhaal voor de co-assistent? Probeer ondanks je onzekerheid en onwetendheid te genieten van je co-schappen. Stressen kun je nog je hele leven.......

20

Onderzoeker in Afrika (4) de dieren voor mijn auto uitstuiven. Het geeft me een echt Afrikagevoel, ook al zijn het maar koeien en geiten. Een ander schouwspel is voor mij de dagelijkse zoektocht van Katherine, een van de onderzoeksters, naar insecten voor haar verzameling. Uit elke hoek tovert ze de meest merkwaardig uitziende beesten tevoorschijn die ze dan triomfantelijk op haar piepschuime bord vastprikt. Leven met dieren is leuk, maar soms wil je er niet aan herinnerd worden. Zo ben ik een keer een hele grote rat tegengekomen, gedood door een voorbijcrossende vrachtwagen.Merkwaardigerwijs is er sindsdien niet meer aan mijn knackebrod geknabbeld, of verbeeld ik me dat maar? Maar het merkwaardigste was nog wel dat de rat de volgende ochtend verdwenen was. Ik wil niet weten wat voor beesten er rond mijn kamer wonen die zulke grote

Zoals elke geneeskundestudent heb ik een onderzoeksstage gedaan. Ik heb malariaonderzoek verricht in Senegal. De vorige drie Status Co’s heb je kunnen lezen hoe dat is geweest. Deze week het slotverhaal. Door de AfriCo 4 oktober: winter. De winter heeft hier zijn intrede gedaan. De bewakers van het gebouw waar ik woon dragen ’s avonds winterjassen en een Afrikaanse verkoudheid heeft me vorig weekend aan mijn bed gekluisterd. Het is dan ook erg koud met 22 graden ’s nachts en 28 graden overdag. Ik draag nu zelfs lange broeken en truien. Naast de winter is het ook ramadan. De Senegalezen zouden geen Senegalezen zijn als ze ook van dit religieuze feest geen machofestijn zouden maken. Zo wordt om de minuut wel verkondigd dat ze aan het vasten zijn en dat het helemaal niet zwaar is. Ondertussen kijken ze verlekkerd naar de banaan in mijn handen. Die banaan eet ik dan ook demonstratief voor hun neus op. Ramadan betekent ook dat de moskee veel nadrukkelijker aanwezig is, vooral het geschal van bovenaf de minaret. Vorige week was de spreker een beetje verkouden; tussen de allah’s hier en de ahkar’s daar hoorde je hem hoesten, kuchen en rochelen. Een fijn geluid om bij wakker te worden.

ratten verorberen. 9 oktober: de dieren. Hier in Afrika leef je tussen de dieren. Naast de muis met wie ik mijn WASA knackerbrod deel, ben ik vorige week bijna met een kikker naar de wc gegaan. Net toen ik de knoopjes van mijn broek open deed, hoorde ik gekwaak van beneden. Geschrokken van zoveel vreemd geluid, keek ik door mijn benen naar onderen en zag een kikker rondzwemmen in de toiletpot. Deze heb ik toen maar met de soeplepel (die nu niet meer wordt gebruikt) uit het toilet gevist. En als ik naar het onderzoeksdorp rijd zie ik soms

14 oktober: de drempel Het regenseizoen heeft met een grootse show afscheid genomen. Ik zou een avondje gaan stappen in het centrum van Dakar. Toen we in de taxi zaten begon het opeens te stortregenen. De ruitenwissers van de taxi weigerde echter dienst te doen. Daar reden we dan 100 km/uur over de snelweg in de stortregen zonder ruitenwissers. Na vijf minuten inpraten op de bestuurder vond hij het uiteindelijk ook wel verstandig te stoppen. Gelukkig konden we snel overstappen in een andere

21

taxi. Overal om ons heen zagen we auto’s zichzelf verzuipen in het water, dat hoger en hoger kwam te staan. In Senegal hebben ze hele mooie nieuwe hoge trottoirs gemaakt, maar zijn ze vergeten enig afvoersysteem aan te leggen. Op ene gegeven moment kon je het water tegen de onderkant van de auto horen klotsen en werd de automat onder mijn voeten wel erg verdacht vochtig.

een kuil tegenkwam. Het contactsleuteltje viel voor mijn voeten, maar de auto bleef doorrijden.

21 oktober: het einde. Senegalezen leven met een heel andere instelling. Waar in Nederland alles aan regels gebonden is, is de enige regel hier, zo lijkt het, de regel van de praktische hanteerbaarheid; zo lang je een apparaat aan de praat kan houden is het goed. Daarom dus dat ik mijn microscoop met plakband en elastiekjes bij elkaar houd en vandaar dat je hier op de weg allerlei auto’s in verschillende staat van ontbinding ziet. Van de ene kant creëert dat een enorme chaos, van de andere kant is het ook een enorme bevrijding. De Nederlandse moraal lijkt me, kijkend vanuit een taxi naar die krioelende Afrikanen, bekrompen vasthoudend aan het idee van een perfect maakbare samenleving. Twee maanden Senegal en die illusie is helemaal verdwenen. Voor iemand zoals ik, waarvoor dingen op een bepaalde manier “horen” heeft Senegal horizonverbredend gewerkt.

Het Senegalese verkeer heeft er trouwens voor mij een nieuwe attractie bij, de drempel. Er is namelijk sinds kort vlakbij een verkeersdrempel aangelegd. De aanwezigheid van deze drempel is echter nergens aangegeven en aangezien en ’s nachts heen lantaarnpalen zijn, verklaart dat waarom ik ’s nachts elk kwartier piepende banden en trillende uitlaten hoor. Laatst zag ik zelf achter de drempel een Renaultje waarvan beide wielassen waren doorgezakt en een voordeur uit was gekegeld. Het bizarre –en tegelijkertijd ook het enge- is dat deze auto over een tijdje wel weer zal gaan rijden. De Senegalezen krijgen het namelijk voor elkaar om alles wat een motor heeft en twee wielen, aan het rollen te krijgen. Zo zat ik laatst in een taxi, toen die plotseling

22

23

GESLAAGDEN De volgende co-assistenten hebben hun bul ontvangen: E.J.P. van Asseldonk, J.D. van Baar, C.A. Bastianen, S. Benthem, J.W.M. Bertholet, H.R. Boomkens, A.W.P.A. Bovée, E.J. van Brenk, M. Budumian, A. Bulut, I. Çefo, S.M. Cerneus, J.J.M. Claessens, J.A.G. Cox, M.L.H. Cuijpers, A. Dara Hama-Amin, G. Demirtas, E. Ewalds, M.H.A. Frunt, E. El Ghouch, M.M. van Gils, B.L. Ginsel, A.C.L. Grob, R. Haasdijk, J.C. van Hal, S.M. Hamed, F.H. den Hartog, A.M.J. Heetkamp, R.C.G. Helmich, R. Homsi, B.J. de Hoop, C.W. van der Houven van Oordt, H.G. Huiting, H.P.M. Hutting, A. Içen, S. Janssen, R.M. de Jong, M. de Jong, L.M. Kampschreur, O.C.L. van Kemenade, P. Klarenbeek, H.W. Korpershoek, E.H.M. de Kort, T.E.C. Kroese, M.M.A. Lensvelt, A.H. Lieshout, A.G.M. van de Loot, J. van de Louw, A.W. Martens, M.J.A. Michiels, M.C.J. Mommersteeg, M.J. Nahuis, H.G. van Netten, E.A. Notting, S. Otte. S.W.A. Peijs, N. Ploos van Amstel, J.L. Pluijmaekers, N. Postma, M.J.P. de Punder, S.M. Reelick, H. Ribbers, I. Sanli, D.A. Schoonhoven, L. Schreur, P.P.G. Schrömbges, J. Sedov, S.O. Simons, M.J. Sonderen, J.J.W.A. Stevens, M.W.J. Stommel, P.H.F. Teeuwen.

Van harte gefeliciteerd! Reden genoeg voor een mooi feestje (zie pagina 6). Wij wensen jullie veel succes met jullie verdere carrière. De redactie van de Status Co 24