STATUS CO Periodiek voor co-assistenten
24e jaargang 2006 nummer 1
STATUS CO REDACTIONEEL STATUS CO PERIODIEK VOOR CO ASSISTENTEN Jaargang 24, nummer 1, maart 2006 REDACTIEADRES Universitair Medisch Centrum St Radboud Geert Grote Plein 15, kamer 3.06 6525 EZ Nijmegen tel:024-3616901 HOOFDREDACTEUR Judith Sparidans LAYOUT EN EINDREDACTIE Eric Wierda & Judith Sparidans REDACTIE Moniek de Goeij, Judith Sparidans, Eric Wierda, Eva Kolwijck FREELANCE Paul Jeene, Mattijs Hennekam, Sander van Stigt PENNINGMEESTER Eric Wierda
Drukwerk Copycenter The Print, Nijmegen, oplage:500
VOORWOORD Volgens mij is het niet te merken. Toch? We hebben al zolang meegedraaid met de oude garde dat we het nu best alleen kunnen. Hoop ik. Dacht ik. Dus is deze Status Co niet zo heel anders dan eerst. Misschien een iets andere voorkant, misschien andere namen. Maar nog steeds met Moniek’s vertrouwde column, de notulen van de Ko-raad, interviews en onderwerpen om over na te denken. Oké, nog één klein afscheid dan; dat van Joke van de bieb. Maar daarna dan ook verder met het nu. Want hoe word je een super-co? En wat heeft de co-assistentenopleider uit het bekroonde Doetinchem daarover te zeggen? Hoe zorgen we dat geneeskundestudenten al wèl voor hun coschappen iets van reanimeren weten? En de berichten over het vaginaal toucher onder narcose, zonder toestemming, hoe zit het daarmee? En de rest... Wij zullen in ieder geval ons best doen om je zo goed mogelijk op de hoogte te houden. Als jij aan ons iets kwijt wilt, kun je ons mailen via
[email protected]. En om de nieuwe redactie toch nog even voor te stellen, hebben we een foto gemaakt. Wel zo handig als je weet aan wie je je reacties stuurt...
Judith
Plaatsing van artikelen, mededelingen of brieven houdt niet noodzakelijkerwijs in dat de redactie de boodschap, doelstellingen of meningen van de instelling of persoon in kwestie onderschrijft. De redactie behoudt zich het recht voor artikelen, brieven of mededelingen te wijzigen, in te korten of niet te plaatsen. Alles in dit tijdschrift mag openbaar worden gemaakt door middel van druk, microfilm of op welke wijze dan ook, zonder schriftelijke toestemming van de redactie. Status Co is een periodiek voor alle coassistenten van de RU Nijmegen en verschijnt zo’n 4 keer per jaar. Status Co wordt verzonden naar alle co-assistenten en geaffilieerde ziekenhuizen en verpleeghuizen waar Nijmeegse co-assistenten aanwezig zijn.
V.l.n.r.: Eric, Moniek, Judith en Eva
Vaginaal toucher onder narcose Levensbeschouwing van het VU Medisch Centrum in Amsterdam.
Naar aanleiding van een discussie over het vaginaal toucher onder narcose op het forum van geneeskundestudent.nl verscheen een aantal weken geleden een nieuwsbericht op www.medicalfacts.nl. Dit bericht bleef niet onopgemerkt en het belandde op een aantal blogs en websites. Ook werd de discussie door journalisten van het AD opgemerkt en uiteindelijk heeft dit geleid tot de publicatie in het AD van 27 januari. Twee Vandaag zond die dag eveneens een spraakmakend item over het vaginaal toucher uit. Door vele coassistenten is met verontwaardiging gereageerd op de berichtgeving.
Ook daarin geven toekomstige artsen aan dat zij regelmatig vaginale onderzoeken uitvoeren, terwijl de verdoofde patiënt daar nooit toestemming voor heeft gegeven. ,,Je kunt het geen verkrachting noemen, maar zo voelt het wel,’’ zegt een 25-jarige student vandaag in het AD. Zij wil anoniem blijven uit angst dat medici haar carrière in de knop zullen breken. Volgens Johan Legemaate, verbonden aan artsenorganisatie KNMG en hoogleraar gezondheidsrecht aan de Vrije Universiteit in Amsterdam, kan de handelwijze niet door de beugel. Hij spreekt van een ‘inbreuk op de integriteit van het menselijk lichaam’.
Door: Moniek de Goeij Artikel Algemeen Dagblad 27-01-06 ROTTERDAM - Vrouwen worden tijdens een gynaecologische operatie zonder het te weten geregeld ingezet als levende oefenpop. Als de patiënt eenmaal onder narcose is en niets meer merkt, doen geneeskundestudenten ervaring op met inwendig, vaginaal onderzoek.
De beroepsvereniging voor gynaecologen NVOG is geschokt door de bevindingen. ,,Zeer ernstig en absoluut niet van deze tijd,’’ zegt vice-voorzitter Ellen Everhardt. De vereniging kondigt maatregelen aan om een eind te maken aan de praktijken.
De praktijken, waarbij soms vier mensen na elkaar de bewusteloze patiënt bevoelen, spelen zich af in grote ziekenhuizen in ons land. Opleiders, gynaecologen, sporen studenten daartoe aan.
Reactie van de NVOG op het AD artikel De NVOG stelt zich op het standpunt dat vrouwen goed geïnformeerd moeten worden en dat zonder toestemming geen onderzoeken of ingrepen verricht mogen worden. Dit is vastgelegd in de Wet op de Geneeskundige Behandelingsovereenkomst (WGBO). Deze regels gelden ook voor alle andere medische disciplines, zoals chirurgen en urologen.
Tegen alle fatsoensnormen en wettelijke regels in, krijgen studenten zo gelegenheid het ’vaginaal toucher’ te oefenen. Zij voelen daarbij met twee vingers in de schede en een hand op de buik om eventuele afwijkingen vast te stellen. Op die manier worden zij soms ook getraind in anaal onderzoek, zowel bij mannen als vrouwen.
Het gebruik van het woord "oefenpop" getuigt van een respectloze benadering, waarvan de NVOG zich met nadruk distantieert. In de huidige medische opleidingen hebben studenten al voordat zij co-assistent worden geleerd het inwendig onderzoek uit te voeren. Dit leren zij in het algemeen eerst op een
Dat zeggen geneeskundestudenten tegenover deze krant. Dat het niet om incidenten gaat, wordt bevestigd door de eerste conclusies van nog lopend, landelijk onderzoek aan het Centrum voor Ethiek en
3
fantoom (medisch model), en daarna op speciaal opgeleide en getrainde docenten gynaecologisch onderzoek. De NVOG heeft er in een nieuwsbrief bij haar leden nogmaals op aangedrongen de WGBO te volgen, en zorg te dragen voor adequate voorlichting aan patiënten. De NVOG neemt zich voor ook het informatiemateriaal, in samenwerking met de Nederlandse Federatie van Universitaire medische centra (NFU), nog eens specifiek op dit onderwerp te beoordelen en waar nodig aan te passen. Ook zal de NVOG de medische faculteitsverenigingen (organisatie van studenten geneeskunde) vragen om melding te maken van situaties waarin de co-assistenten zich niet veilig genoeg zouden voelen, zodat in die situaties het onderwijs verbeterd kan worden.
Persbericht LOCA (Landelijk Overleg Co-Assistenten) Co-assistenten ontevreden over berichtgeving
praktijkervaring is essentieel om een goede arts te worden.
Utrecht, 29 januari 2006. Het Landelijk Overleg Co-Assistenten (LOCA) is geschrokken van het verkeerde beeld dat in de media is geschetst van de medische beroepsgroep in het algemeen en coassistenten in het bijzonder. Wij bestrijden het beeld dat is ontstaan dat een coassistent zonder respect om zou gaan met patiënten. Het tegendeel is waar. Professioneel gedrag en het hierbij behorende respect voor de patiënt is een van de belangrijkste onderdelen van de medische opleiding.
Wij begrijpen dat het inwendig onderzoek een beladen onderwerp is, omdat het hier een intiem gebied betreft. In deze context zijn de woorden die in de media genoemd zijn als ‘betasten’ en andere seksueel getinte bewoordingen absoluut niet op hun plaats. Het inwendig onderzoek heeft noch voor de arts, noch voor de co-assistent een seksuele lading. Bij gynaecologische operaties is inwendig onderzoek onder narcose vaak noodzakelijk. Het komt voor dat dit inwendig onderzoek tevens door de coassistent wordt verricht zonder expliciete toestemming hiervoor van de patiënte. Coassistenten die dit inwendig onderzoek verrichten zijn hier uitvoerig in getraind. Ze hebben het onderzoek geleerd op poppen en speciaal hiervoor opgeleide vrouwen. Vervolgens wordt in de praktijk dit onderzoek altijd uitgevoerd onder supervisie van de behandelend arts.
Een co-assistent is een student geneeskunde in de laatste fase van de opleiding tot arts. In deze fase wordt de eerder opgedane theoretische kennis in praktijk gebracht en bekwaamt de student zich in medische vaardigheden. Deze
4
Wij vrezen dat er een beeld is ontstaan dat een inwendig onderzoek door coassistenten wordt uitgevoerd terwijl dit niet noodzakelijk is voor de behandeling. Ons is geleerd dat het inwendig onderzoek alleen mag gebeuren op medische indicatie.
Samenvattend mag het inwendig onderzoek alleen uitgevoerd worden op strikt medische indicatie. Het onderzoek door de co-assistent gebeurt altijd na gedegen instructie en onder supervisie van de behandelend arts. Het dient voor het opdoen van medische ervaring zonder welke het onmogelijk is om een goede arts te worden.
Het lijkt ons raadzaam daar waar dit nu nog niet gebeurt in de patiëntinformatie op te nemen dat wanneer een inwendig onderzoek geïndiceerd is bij de ingreep, dit eventueel ook uitgevoerd kan worden door de co-assistent.
Redactie: AD en Twee Vandaag weigerden publicatie van dit persbericht
Reactie drs. Dukel, stagecoördinator co-schap gynaecologie In de onderwijscommissie van onze afdeling en in de stagecommissie met de affiliatieopleiders is het onderwerp van het toucher onder narcose door de co-assistent, onder leiding van een opleider, in het verleden reeds besproken. De achtergrond van dit onderwijs is dat door de relaxatie van de buikspieren de genitalia interna optimaal zijn te bereiken en daardoor ideaal zijn te beoordelen. Het doel van dit specifieke onderwijs is dat de co-assistent de anatomie van normale en afwijkende genitalia interna en hun relatie tot de omliggende structuren leert. Deze bevindingen geven vervolgens -als uitgangspunt cq. referentie- richting aan het onderzoek bij de patiënten op het spreekuur. Het onderzoek onder narcose is niet schadelijk voor de patiënt en uiteraard
pijnloos. Goede alternatieven zijn er eigenlijk niet: een fantoom is slechts een benadering van de werkelijkheid en vooral geschikt om de techniek van het onderzoek te oefenen en de ook het onderwijs door de docentes gynaecologisch onderzoek (DGO's) heeft als hoofddoel het aanleren van de technische vaardigheid. Een apart prakticum met DGO's onder narcose wordt niet overwogen. Uiteraard is voor het narcose-onderzoek expliciet toestemming van de patiënt vereist, ook de berichtgeving van de NVOG laat hierover geen ruimte voor twijfel. Binnen onze groep werd dit opnieuw onder de aandacht gebracht. Ik ben er steeds vanuit gegaan dat als van de regels wordt afgeweken mij dit wordt gemeld, al dan niet via de Ko raad.
Reactie Erik Aarntzen, co-assistent Geachte collega,
professionele attitude van uzelf dan op een systematische “beschaming van het
nee, ik zal uw medische carrière niet in de knop breken, evenmin zal ik u vragen om uit de anonimiteit te stappen en ik zal er geen groter punt van maken dan het al is. Maar als ik interesse had gehad in medische psychologie of psychiatrie, had ik u later graag een gratis consult aangeboden. Als u een vaginaal toucher onder narcose ervaart als “verkrachten”, dan lijkt me dat een associatie die eerder duidt op een onderontwikkelde
vertrouwen dat de mensen in artsen hebben”. Voelt het onderzoek van de mammae ook als aanranding en is misschien palpatie van de inguinale klieren een ongewenste intimiteit? Het vertrouwen dat de mensen in artsen mogen en moeten hebben is juist gebaseerd op een professionele houding tegenover de individu en zijn of haar lichaam dat voor
5
hem staat. Het lichamelijk onderzoek is hierin een middel om informatie te krijgen over de eventuele afwijking. Mijn vertrouwen zou pas geschaad worden als ik zou merken dat de onderzoekende arts zijn professionele houding laat varen en zich inlaat met seksuele gevoelens bij het onderzoek. En ja, dan zou ik willen dat ik toestemming had gegeven aan die ene arts waarvan ik wel het idee had dat die
tenminste naar de uterusgrootte voelde, de ovaria aftast naar zwellingen en probeert een idee te krijgen van de stand van de cervix. Maar goed, ik zal uw medische carrière dus heus niet in de knop breken, evenmin zal ik u echt niet vragen om uit de anonimiteit te stappen en ik zal er zeker geen groter punt van maken dan het al is, succes met uw opleiding.
Reactie Pieter Boom, co-assistent Het vaginaal toucher is een essentieel deel van het onderwijs in de opleiding geneeskunde. Om hier een goede feeling voor te krijgen is het daarom noodzakelijk dit een aantal maal te oefenen. Mensen moeten zich echter realiseren dat bij zulke praktijklessen altijd maximale discretie in acht genomen wordt. Ten opzichte van de patiënten alsmede collega-studenten. Dit betekent dat het gaat om een per definitie niet-seksueel getinte praktijkles die altijd onder gediplomeerde supervisie plaatsvindt. Helaas heeft het AD het betreffende artikel reeds gepubliceerd voordat verificatie van de feiten heeft kunnen plaatsvinden, of een reactie gegeven kon worden door de betrokken co-assistenten, het betrokken affiliatie ziekenhuis of de Nederlandse Vereniging van Obstetrie en Gynaecologie (NVGO) Als gevolg van de negatieve aandacht die zo in de media is ontstaan kan ik mij goed voorstellen dat affiliatieziekenhuizen waar het co-schap gynaecologie gegeven wordt alsmede
patiënten die in aanmerking komen voor een vaginaal toucher terughoudender zullen worden met instemming. Dit kan enkel de opleiding van co-assistenten ten nadele beïnvloeden. Indien er inderdaad bij patiënten die onder narcose verkeren ongevraagd vaginaal toucher geoefend wordt is dat natuurlijk een kwalijke zaak en hoort harde actie ondernomen te worden om zulke praktijken de kop in te drukken. Echter door het grote publiek zal het door het AD geplaatste “smeuïge” artikel hoogstwaarschijnlijk buiten proporties gegeneraliseerd worden. Zelfs als de feiten zoals vermeld in het AD ten dele waar zijn had er eerst met de betrokkenen overlegd moeten worden, omdat op deze wijze alle co-assistenten in hun opleiding geschaad worden als gevolg van een niet bewezen, eenmalig voorval. Vandaar dat een rectificatie zoals die door het LOCA in overleg met NVOG opgesteld is ook gepubliceerd moet worden.
6
7
Een buitenlands begin Alex kan ik redelijk goed verstaan, maar als de patiënt antwoordt op de vragen versta ik slechts enkele woorden. Wel even schrikken, dit is helemaal geen Spaans! Dit is El Tablóns! Ik pik de woorden ´dolor´ en ´orina´ op. Alex vraagt of ik nog vragen heb. In mijn beste Spaans vraag ik of de vrouw vaak moet plassen. Met nietszeggende ogen staart ze me alleen maar lachend aan. Alex herhaalt mijn vraag en deze keer begrijpt ze het wel. Het blijkt zo te zijn. We trekken beiden de conclusie: urineweginfectie. We sturen de patiënt naar de w.c. om in een zakje te plassen zodat we het kunnen objectiveren. Ondertussen gaan we door met de volgende patienten. Ik begin snel meer te verstaan wat ze zeggen en gelukkig komen de diagnoses die Alex en ik stellen vaak met elkaar overeen. Alleen de behandelingskeuze wil wel verschillen. Alex is van mening dat ze zoveel mogelijk medicijnen moeten krijgen als mogelijk is. De patiënten verwachten dat namelijk ook. Ik heb dan ook nog nooit zoveel antibiotica in een paar uur voorgeschreven zien worden. Niet altijd mijn keuze, maar het lukt me niet om Alex op andere gedachten te brengen. Na alle consulten krijg ik een rondleiding door de clínica en heb ik de kans om de andere mensen te leren kennen. Ze zijn vriendelijk, wat afstandelijk, en over het algemeen goed te verstaan.
De pickup truck heeft geen enkele moeite met de kuilen in de weg, maar binnen in de cabine schud ik heen en weer. Ik ben blij dat mijn rugzak goed vastgezet is met touw, boven op de zakken met alimentos, flessen water en ander voedsel. Na een voorbereiding van een jaar, met acht maanden Spaanse les, een tropencursus, lange vliegreis, week Antigua en een autorit van drie uur kom ik straks dan eindelijk op de plaats van bestemming aan: het dorpje El Tablón, departement Morazán in El Salvador. Door: Mattijs Hennekam Het gaat nu eindelijk beginnen. De afgelopen dagen spookten er vele vragen door mijn hoofd: Weet ik wel genoeg over alle ziekten hier? Is mijn Spaans wel goed genoeg? Hoe ziet de clínica eruit? Enzovoort. Al deze vragen zullen nu beantwoord worden. We stoppen bij een groot huis en ik leg mijn rugzak in de mannenslaapkamer. Het is 10 uur ´s ochtends en vandaag schijnt een belangrijke, drukke dag te zijn. Het is brigade dag, wat inhoudt dat er, naast de twee gebruikelijke artsen, een tandarts en een oogarts aanwezig zijn. Vanuit de hele omtrek zullen er mensen voor een consult komen. Een goede dag om te beginnen dus met dit tropen co-schap. De clínica ligt mooi verscholen tussen het groen en bestaat uit twee gebouwen, de apotheek en tandarts in het grote gebouw, en de ruimtes voor consulten in het kleine. Buiten staan een hoop mensen, voornamelijk vrouwen en kinderen, te wachten tot ze geholpen worden. Ondanks de drukte is iedereen erg rustig, er is geen stress te bemerken. Dat zorgt ervoor dat de spanning die ik voel wat minder wordt. Ik besluit alles maar op me af te laten komen. Eerst wil ik wat consulten meelopen voordat ik er zelf aan begin en ga daarom bij Alex, één van de artsen, in de spreekkamer zitten. Het voelt een beetje alsof ik weer net begonnen ben met mijn co-schappen om er als 3e bij te zitten.
8
De eerstvolgende dagen ben ik vooral bezig met mezelf in te werken in het reilen en zeilen van de clínica. Ik inventariseer welke medicatie er aanwezig is, wat de standaard behandelingen zijn voor de meest voorkomende aandoeningen en begin zelf patiënten te zien. Het gaat me redelijk goed af, hoewel de vragen soms wat krom geformuleerd zijn. Maar met een beetje goede wil van beide kanten en het lichamelijk onderzoek kan ik vaak een diagnose stellen. Als ik er echt niet uitkom vraag ik één van de promotoras, een soort doktersassistenten, om hulp bij het vertalen. Van El Tablón Spaans in verstaanbaar El Tablón Spaans dan. Alex bezoekt de verschillende dorpjes in de omgeving en is de medico del campo. Patricia is de andere arts die voor de clínica moet zorgen. Als ze aanwezig is, ongeveer de helft van de tijd, houdt ze zich meer bezig met de organisatorische kant van de clínica dan met het zien van patiënten. Toch kan ik dan altijd voor advies bij haar aankloppen. Langzaam aan begin ik in het ritme van het leven hier te komen.
Nu na ruim twee maanden co-schap, ben ik helemaal thuis in de clínica. De consulten gaan vrijwel zonder problemen, hoewel mijn Spaans nog steeds niet zo goed is als ik zelf graag zou willen. Ik ben interessante dingen tegengekomen, torenhoge glucosewaarden, dengue, vleesetende larven en tierfell naevussen. Maar ook veel gevallen van huis-, tuin- en keukengriepjes, verkoudheden, snijwondjes en diarree. Ik heb niet het idee dat ik hele grote fouten gemaakt heb en volgens mij is er tot nu toe niemand door mijn toedoen of nalatigheid overleden is. De laatste weken zijn in zicht en ik begin alweer te denken aan de periode na El Salvador: drie weken vakantie in Guatemala en Honduras, daarna nog een keuze co-schap en de wetenschappelijke stage. Dan, rond September, zit de studie er voor mij op en wacht me weer een nieuw begin, als arts-assistent. Ach, dat duurt nog zo lang… Februari 2006 El Tablón, El Salvador
9
10
“Je moet een co-schap zien als een feest” organisatiestructuur te creëren waar die mensen het leuk hebben. Je moet onderwijs geven, je moet overdrachten goed organiseren, je moet zorgen dat er sfeer is. Dat heeft bij ons erg goed uitgepakt, de maatschap (met zeven chirurgen) is hechter dan ooit. Het is leuk onderling, ook met het doel voor coassistenten iets leuks te bieden. We hopen binnenkort de werkvloer zo te maken dat er voor assistenten chirurgie opleidingsplekken komen.
Voor hemzelf en de rest van de maatschap kwam het als een verassing, maar afgelopen jaar ging de prijs voor beste co-schap van het jaar wederom naar Doetinchem, naar de afdeling chirurgie. Een gesprek met de coassistentenopleider chirurgie in het Slingeland ziekenhuis, dr. Felix van Lammeren, over waarin zijn co-schap zich nu onderscheidt. Door: Eric Wierda Iets aan de late kant, maar van harte gefeliciteerd met de uitverkiezing. Om mee te beginnen, waar heeft u zelf gestudeerd en waar bent u opgeleid? Ik heb in Amsterdam gestudeerd, en ben ook in Amsterdam (in het Lucas ziekenhuis) opgeleid tot chirurg. Tussendoor ben ik anderhalf jaar in Amerika geweest voor een onderzoeksstage in Cincinnati, en weer teruggekomen om een proefschrift te schrijven. In 1985 heb ik mijn chirurgenbul gehaald, en heb toen een jaar gewerkt in het Antoniusziekenhuis in Nieuwegein. Ik heb daar veel gezien en geleerd over opleiden in de praktijk en hoe je dat wel en niet moet doen, en vooral al ook hoe leuk het is om jonge mensen om je heen te hebben. In 1986 naar Doetinchem gegaan. Er bestonden toen nog hele minimale contacten met Nijmegen. Het ziekenhuis was veel kleiner dan nu, en in Nijmegen was er sprake van een hiërarchisch bolwerk. De laatste jaren is het gelukkig veel hechter geworden en vindt er veel meer overleg plaats. In 1990 begonnen de eerste co-assistenten hier in het Slingeland op de afdeling Interne geneeskunde, waarna pas 10 jaar later onze afdeling werd benaderd met het verzoek ook co-assistenten op te gaan leiden.
Vanaf het moment dat de eerste coassistenten kwamen ben ik coassistentenopleider. Wat mij vooral opviel was dat alle betrokkenen meteen vanaf het begin zo enthousiast waren. De orthopeden, urologen, gipsmeester, dermatoloog, wondmeester willen allemaal onderwijs geven. Dat betekent dat het goed loopt. Wat denkt u dat andere aspecten zijn waarom co-assistenten het hier zo naar hun zin hebben, naast natuurlijk het feit dat er veel onderwijs wordt gegeven? De organisatie is hier plat en er is weinig hiërarchie. Co-assistenten voelen zich daardoor op hun gemak. Ze worden ook meteen ingezet en krijgen verantwoordelijkheden. Ik vergelijk het met weleens met een spons, je komt droog binnen maar als je weggaat moet bij wijze van spreken het vet en het vocht eruit druipen. Je moet zoveel mogelijk vragen, maar je hebt ook verantwoordelijk om dingen op te zoeken. Over een jaar zijn jullie zelf arts. Om als een politie-agent rond te lopen werkt niet. Het blijkt dat coassistenten dat enorm goed oppakken. Ze werken hard, zijn altijd aanwezig en altijd op tijd. Dat werkt wederzijds leuk. Als de assistenten en chirurgen merken dat coassistenten enthousiast zijn dan leg je wat extra uit, haal je ze erbij en laat je ze meedoen. Ik denk dat dat de basis is. Gewoon normaal doen tegen elkaar, iemand als mens respecteren, we doen het samen, we lossen het samen op. Dan heb je het idee als co-assistent dat je nuttig bent, dat je wordt gewaardeerd als collega,
Vanaf het begin hebben wij het enorm leuk gevonden dat hier co-assistenten waren. Zoals gezegd heb je jonge mensen in je midden, er worden de hele dag vragen gesteld, het houdt je scherp, maar het daagt je ook uit om een
11
niet voor de gek gehouden of afgezeken wordt. Geen nutteloze dingen doen. Je komt hier om iets te leren.
Bij de verkiezing dit jaar was de beoordeling van co-assistenten een belangrijk thema. Hoe is dat bij jullie geregeld? De beoordeling is ontzettend belangrijk. Sommige co-assistenten moeten bijgestuurd worden. Dat ligt niet aan de die co-assistenten, maar als iemand nooit geleerd heeft hoe hij zichzelf moet verbeteren, zal hij van een ruwe diamant ,die hij toch is bij binnenkomst, nooit gaan blinken.
Betrokken worden en een functie krijgen zijn belangrijke voorwaarden om je op je plaats te voelen. Vanuit die stabiliteit kun je dan een stapje hoger gaan en je grenzen verleggen. Als je als los zand rondloopt, kun je je ook nergens aan hechten. Die zekerheden proberen wij aan te bieden in de vorm van overdrachten, onderwijs en dagelijkse rapporten.
Er is een tussentijdse en een afsluitende beoordeling. Co-assistenten krijgen handreikingen en leden van de maatschap wordt hun mening gevraagd. Eenmaal per maand overleggen wij met de artsassistenten, dan worden alle co-assistenten besproken, alle positieve en negatieve punten. Alle arts-assistenten en coassistenten worden eenmaal in de maand besproken met de maatschap. Ik toets alle opmerkingen natuurlijk wel aan de realiteit. Tijdens mijn eigen co-schap chirurgie ben ik ook zelf zo beoordeeld. De opleider zei toen tegen mij: “leuk als je chirurg wilt worden, maar dan zul je nog wel dit en dat moeten verbeteren”. Daar hebben mensen wat aan.
Sfeer is niet afhankelijk van specialisme. Denkt u dat heersende vooroordelen over chirurgie juist zorgen voor extra waardering voor dit co-schap als blijkt dat de sfeer juist heel leuk is bij heelkunde? Dat hoor je vaak. Het vooroordeel blijkt vaak mee te vallen en mensen vinden het veel leuker dan ze hadden verwacht. Het is natuurlijk zo dat de chirurgenwereld een wat andere wereld is dan die van, ik noem maar iets, de kinderartsen. Chirurgen zijn over het algemeen wat meer bullebakken, maar het zijn wel mensen. De wereld verandert en ook de chirurgische wereld verandert. Er zitten gelukkig ook “gewone” mensen tussen (lacht). Het is een stigma en het blijft een hardnekkig vooroordeel. Het is een bepaalde machowereld die in sommige klinieken blijkt te heersen.
Wat maakt een goede co-assistent? Iemand die iets doet met feedback en daardoor iets probeert te veranderen. Als je een goed contact hebt met iemand, en je zegt dat doe je goed, dat moet je uitbreiden, en je ziet dat iemand zich in de weken daarna verbetert, in zijn presentatie, of in zijn manier van doen, dan denk ik, dat is een goed punt. Dat is belangrijker dan dat iemand prachtig kan hechten. Het gaat om mensen en het hebben van een juiste attitude. Wat vindt u van co-assistenten uit Nijmegen? Goede co-assistenten. De anatomie is natuurlijk onder de maat, dat geven ze zelf ook aan. We vinden dat het anatomieonderwijs niet meer is wat het vroeger was. Dr. van Goor is in Nijmegen hard bezig om dat te verbeteren. Je moet soms diep graven op O.K., dat vind ik jammer. Verder zijn zij prettig in de omgang,
12
hebben goede kennis en een goede manier van voordrachten houden. Het co-huis is ontzettend fijn omdat je dan ’s morgens niet zo vroeg weg hoeft. Er wordt nogal wat van jullie gevraagd. In die zin zijn co-schappen aanzienlijk zwaarder geworden, vergeleken met de tijd dat ik co-schappen liep, zeker omdat jullie al die verslagen moeten schrijven.
In onze tijd werd daar geen aandacht aan besteed. Je kon bij wijze van spreken als hark een dokter worden. Als je als arts niet kunt communiceren, blijven mensen ontevreden en klachten houden. Heeft u nog goede tips voor coassistenten? Maak er gewoon een hele leuke tijd van. Je moet een co-schap zien als een soort feest, je kunt genieten van alles wat het vak inhoudt. Daar moet je iets leuks van maken. Je kunt overal aan snuffelen, maak er voor jezelf iets leuks van. Je moet het zo breed mogelijk maken. Belangrijk is het om in perspectief te zien met je toekomst, hoe wil je je leven in de toekomst gaan indelen. Wil je keihard gaan werken of hobby’s houden. Je moet een specialisme kiezen waarbij je denkt 65 te kunnen worden. Dan komt vanzelf de dokter bovendrijven die je wilt worden.
Wij horen juist vaker andere geluiden van specialisten, dat zij het juist zwaar hadden vroeger en dat wij worden “gepamperd”. Dat is relatief. Jullie hebben het voordeel dat jullie op internet kunnen en een artikel zo voor je neus hebben. Als ik zie wat jullie moeten doen, ik vind het pittig. Chirurgie en gynaecologie zijn drukke coschappen. De dokters die nu gemaakt worden zijn goede dokters. Met name in de communicatieve sfeer is er veel verbeterd.
(Advertentie) Het Slingeland Ziekenhuis te Doetinchem is uitgeroepen tot één van de beste 4 ziekenhuizen van Nederland. Bij middelgrote ziekenhuizen is het Slingeland Ziekenhuis uitgeroepen tot beste ziekenhuis van Nederland! (Elsevier, 01-10-2005)
Voor Interne geneeskunde (perifeer opleidingsziekenhuis regio Nijmegen) zijn wij met spoed op zoek naar:
AGNIO’s Bij interesse kunt u contact opnemen met Slingeland ziekenhuis Dr. A.H. Mudde, internist Tel: 0314-329660 Email:
[email protected]
13
14
De wondere wereld van Winterswijk De meest gehoorde reactie op mijn column in de vorige Status Co was als volgt: “Goh, jij vond je co-schap heelkunde niet echt geweldig hè?” Eh… betrapt. En dat nadat ik nog wel zo mijn best had gedaan om wat gekunstelde positieve opmerkingen tussen mijn cynische teksten te proppen.
poli-kruk weer met smart op je staat te wachten. Als toeschouwer erbij zitten op zo’n kruk lijkt niet bijster moeilijk maar ik slaagde er toch meteen weer in om het ultieme co-gedrag te vertonen. Een van de gynaecologen is op een zowel voor haar als voor mij wat minder geslaagde dag niet één maar acht keer over mij gestruikeld. Anonimiteit heeft zo z’n voordelen.
Gelukkig kan ik deze keer oprecht positief zijn. Over mijn co-schap gynaecologie kan ik namelijk niets negatiefs verzinnen. Na een heerlijke maand vakantie mocht ik aantreden in Winterswijk en na een dik uur rijden doemde er iets op tussen de bijeengeveegde sneeuwhopen: het Koningin Beatrix ziekenhuis, kuuroord voor gedesillusioneerde co-assistenten.
Als kruk-co zie je af en toe toch kleine dingen die niemand anders ziet op dat moment. Van een aandoenlijk stel weggemoffelde gekruiste vingers tijdens het terugplaatsen van een IVF-embryo tot de uitwisseling van bezorgde blikken terwijl de arts druk bezig is met het neerpennen van de anamnese. Toch wordt het tijd om die kruk voorgoed te verlaten en bij huisartsgeneeskunde wens ik hem dan ook niet meer te zien. Ik wil het nu zelf doen.
Omdat je toch wat moet als Brabo maakte ik me vroeger nog wel eens schuldig aan een flauwe opmerking richting de Achterhoek. Nu spring ik echter in de bres voor alles en iedereen uit dat deel van het land. Ik heb me niet vaak ergens zo welkom gevoeld. Men weet daar je naam en er wordt voor je gezorgd. Geen wasmachine in het co-huis? Geen probleem, de opleider biedt spontaan aan je was (inclusief onderbroeken) te doen. Een fiets lenen? Vanzelfsprekend. Verpleegkundigen die je alsmaar welkom heten, OK-personeel dat nog net niet staat te juichen als je de OK betreedt, poliassistentes die vrolijk het archief in dartelen om statussen voor je opdrachten bijeen te scharrelen, het overkomt je allemaal in Winterswijk. Zelfs toen ik na een avondje fitnessen in de plaatselijke sportschool mijn auto precies tegen een Achterhoekse Opel uitparkeerde, werd ik door de eigenaar met een glimlach begroet en na een kleine auto-inspectie vriendelijk uitgezwaaid. Ik moest af en toe echt even in mijn arm knijpen.
Wat betreft het vakgebied gynaecologie moet ik helaas tot dezelfde conclusie komen als bij heelkunde. Niet mijn ding. Ik vind het toch wel prettig om af en toe een patiënt te zien die niet tot het vrouwelijke geslacht behoort. Leuk en leerzaam was het co-schap wel en ik ben inmiddels in staat om een speculum zonder angstaanjagende kletterende geluiden in te brengen. Wat betreft het beoordelen van de mate van ontsluiting was vier jaar oefenen denk ik meer op zijn plaats geweest dan vier weken maar daar schijnt menig co last van te hebben. Het einde van mijn co-schappen komt langzaam maar zeker in zicht en ik heb nog maar even de tijd om te beslissen welke richting ik daarna in wil. Ik zie dat veel van mijn collega’s niet kunnen wachten tot ze hun artsexamen achter de rug hebben en aan de slag mogen als assistent. Ik heb zelf andere plannen. CCO3 smaakte naar meer en dus ben ik van plan om straks mijn carrière in te luiden met een flinke vakantie. Daarna mag het echte werk beginnen.
Na opgelapt te zijn in Winterswijk bracht ik twee weken door in het UMC. Daar beginnen elke twee weken elf nieuwe co’s dus het lijkt me vrij overbodig te vermelden dat je daar één van de vele witte jassen bent en dat de welbekende
Moniek.
15
16
Goed begonnen...half gewonnen! Om de co-schappen zo aangenaam mogelijk te laten beginnen en te doorstaan, hier enkele tips die wellicht ook realistisch en zeker praktisch uitvoerbaar zijn:
Sommigen kunnen niet wachten totdat ze eindelijk kunnen beginnen aan hun co-schappen, anderen zien als een berg tegen de nieuwe fase in hun leven op. Ik behoorde zelf tot de laatste groep, zonder enige twijfel. Niet omdat ik niet geïnteresseerd was in de geneeskundige leerstof of het praktiseren daarvan, maar simpelweg omdat ik grote moeite had met het afscheid nemen van een fantastische studententijd. Ik heb dan ook alle mogelijke middelen ingezet om nog even een extra jaartje te kunnen genieten.
-
Door: Eva Kolwijck Toch brak de dag aan waarop ik mijn allerbeste vrienden Anneke, Bas (en soms ook Daan) moest verruilen voor mijn cogroepgenootjes. Met een bittere nasmaak concludeerde ik dat ik het slechter had kunnen treffen en dat een nuttige inbreng aan de maatschappij wellicht een dankbaar streven was. Met deze geheel nieuwe en verrassende visie kon ik ook ineens de andere voordelen van het werkende leven zien. Wat een grap. Regelmaat en orde, altijd verfoeid nu een prachtig geschenk. Een nuttige dagbesteding met talloze leermomenten. Een echt weekend, met twee dagen helemaal vrij. Tevens oneindig veel respect van familie, vrienden en minder bedeelden. Zo ook het en passant verdwijnen van multipele onderkinnen en niet onbelangrijk, een stapje dichterbij het grote geld. Dat ik hiervoor in de plaats niet altijd correct word bejegend door personen hoger op de hiërarchische ladder is een kwestie van kortdurende acceptatie. Mijn tijd komt nog wel maar ondertussen zijn de co-schappen een mooi begin van wat opnieuw wellicht een fantastische periode gaat worden.
-
17
zorg voor een schone en goed passende witte jas (you never get a second chance...) zorg ook voor iets leuks eronder (dames: niet een te diep decolleté) pak een zonnebankje maak netjes kennis met iedereen (vergeet hierbij de hoofdverpleegkundige niet..) zit ruim in je instrumentarium (leuk spelmateriaal bij momenten van verveling) schaf een PDA aan (doet het altijd goed bij de artsen, leuke spelletjes) lees eens een NtvG probeer altijd enthousiast te blijven (zo niet dan toch) toon initiatief wees creatief probeer vriendjes te blijven met je arts-assistent (te allen tijde) stel vragen over het specialisme zelf (werktijden, inhoud en vorm opleiding) interesse en nieuwsgierigheid worden erg gewaardeerd meld je tenminste eens per maand een dag ziek (en ontspan..) kijk eens op internet: www.geneeskundestudent.nl of www.co-motions.nl als het specialisme je bevalt: informeer naar case-reports of andere klusjes struin afdelingen af voor taart, snoep en andere versnaperingen handel niet ten koste van je cogroepgenoten (het is geen afvalrace)
-
wissel zo veel mogelijk van ziekenhuis (wat bevalt je het meest?) schaf een bril aan (bij twijfel aan intellectuele capaciteiten) probeer welgemeende kritiek uiterst kalm met een glimlach te verdragen bezoek alle mogelijke tropenavonden bij hang naar avontuur zorg voor voldoende informatie over verschillende co-schappen voorafgaand aan de verdeling
-
-
neem jezelf en je nieuwe passie niet té serieus (er is ook nog een sociaal leven) breng je vrienden voorafgaand op de hoogte van je (tijdelijk) disfunctioneren in sociaal netwerkverband probeer vooral veel te leren en plezier te maken
Hopelijk is eenieder met deze gouden tips van eigen bodem goed voorbereid op een serie onvergetelijke co-schappen!
18
Over stiltegedeeltes en astrologie Joke neemt afscheid van de medische bibliotheek
In de tijd dat Joke hier zat, heeft ze ons goed in de gaten kunnen houden. De studenten kennen minder discipline dan vroeger. Zo zag ze eerstejaars de trappen af hollen en enthousiaste verhalen vertellen, ook in het stiltegedeelte. Maar de ouderejaars kunnen er ook wat van, sommigen hebben lak aan de regels. Dan kan Joke twee, drie keer waarschuwen en soms echt vragen of ze weg willen gaan. Joke houdt het rustig zodat anderen kunnen studeren, niet voor zichzelf.
In de bieb kun je terecht om te studeren. En al die jaren dat we daar al zitten, is Joke degene die het rustig houdt. Maar binnenkort zal er geen Joke meer zijn die een computer voor je regelt, want per 1 maart stopt ze als toezichthouder/baliemedewerker. Ze gaat voor zichzelf beginnen. Maar wie is Joke Ouwerling nou eigenlijk? Door: Judith Sparidans Acht jaar is Joke lerares Lichamelijke Opvoeding geweest op een middelbare school. Maar toen bleek, dat de meiden liever zichzelf aan het optutten waren dan te hollen, koos Joke voor haar gezin. Ze voedde haar zoon op (die afgelopen november uit huis ging om te gaan samenwonen), maakte een scheiding mee en werd vrijwilliger bij bibliotheken. Na een opleiding SOD (archiefwerk) kwam ze terecht bij een mediatheek van een middelbare school en uiteindelijk, zes jaar geleden, bij ons. Er was een nieuwe bibliotheek gebouwd en er waren mensen nodig die de studenten konden helpen met de computers, printers en scanner. En die studenten moesten ook rustig worden gehouden.
Studenten gaan ook flink met Joke in discussie, maar ze wil consequent blijven. Een tijd geleden moest je nog via je collegekaart aantonen dat je student was; geen kaart betekende wegwezen. Aan de printers mag je niet zelf morrelen of ze bijvullen, dat doet Joke (tegenwoordig trouwens veel minder dan voor het invoeren van het printtegoed; in plaats van één doos à 2500 A4tjes per dag, duurt het nu twee weken voor zo’n doos op is). Ook bellen in de bieb kan niet, en de nooduitgang achter in de bieb gebruik je niet als telefooncel. Maar ze heeft nu genoeg van het politieagent zijn. Het is ook ongezellig zonder collega’s, al heb je veel vrijheid om te doen wat je wilt. Zo kan ze aan de balie haar websites bijhouden. Met ingang van 1 maart 2006 begint ze haar eigen zaak. Ze gaat je oude platen en video’s omzetten naar CD’s en DVD’s. Ook gaat ze websites ontwerpen en heeft ze een website over astrologie. Joke is ook astrologe en je kunt bij haar je geboortehoroscoop laten maken. Zo kom je te weten wat er bij je geboorte al bekend was over je gaven, hetgeen je wilt leren en de dingen die je juist niet goed kunt. Binnenkort zal er veel in de bieb veranderen; op verdieping 0 zullen er kantoortjes komen, zodat er 120 studieplekken verdwijnen. In eerste instantie waren de plannen nog ingrijpender, maar de medewerkers van de
19
bieb boden weerstand. Dat ging niet zonder moeite, maar de aanhouder wint. Joke blijft volhouden en als beide partijen allebei een beetje water in de wijn doen, kom je er samen uit. Nu is het voor haar tijd om de volgende stap te zetten en voor zichzelf te beginnen. Voor haar geen groot afscheid met ellenlange speeches, maar gewoon koffie en gebak. Zolang het door de UB betaald wordt.
dokters zijn, dat we ons inleven in de patiënt en op die manier zorgen voor vertrouwen (dat geldt ook voor de chirurgen onder ons). Ze vraagt ons open te staan voor andere manieren van genezen, de alternatieve geneeswijzen. “Tegenwoordig is alles zo rationeel, terwijl je als mens bestaat uit denken én voelen. We zijn steeds hoger opgeleid, hebben een steeds hoger IQ, maar worden we daar nou gelukkiger van? Je moet wel weten hoe je je voelt en daarnaar kunnen luisteren.”
Voor ons studenten hoopt ze dat we dat menselijke blijven houden als we later
Het begin van de rest van je leven Door: Paul Jeene Begin maar eens een relatie tijdens je coschappen met een niet-geneeskunde student. Heb je mazzel, doe je dit tijdens CC. Dan heb je tenminste nog een beetje vrije tijd om elkaar te zien. Nou ja, mazzel, je schept dan wel de illusie dat je tijd hebt. Begint het echte werk dan weer, heb je binnen een week knallende ruzie omdat “jij nooit tijd hebt.” “Klopt. En als ik tijd heb, wil ik die ook nog eens niet allemaal met jou doorbrengen. Ik wil mijn vrienden blijven zien, sporten en af en toe languit op de bank hangen en niks doen. En dat gaat ook nooit veranderen, als artsassistent heb ik nóg minder tijd. Wen er maar aan”. (drie dagen chirurgie en nu al van die charmante communicatietrekjes overgenomen). En voor je het weet heb je ineens wel een beetje ruzie. En als ik ergens geen behoefte aan heb na een lange dag chirurgie is het wel gezeur aan mijn kop, zeker als dat terecht is.
Sommige dingen kun je gewoon niet uitleggen. Niet echt tenminste. Een relatie met een medeco dan? Die hoef je niet uit te leggen dat je weinig tijd hebt, dat je gaar bent na een dag coschappen, of enthousiast over je eerste zelfgehechte wond. Maar ja, die hebben óók nooit tijd, zijn óók gaar en bovendien, hoe klein wordt je wereld dan? Wellicht minder uitleggen, maar ook niet ideaal. Dan maar geen relatie? Is wel een erg deprimerend idee, dat je de rest van je leven nooit meer aan een relatie toe kunt komen. Ik ben niet depressief, dus dat gaat me te ver (ik was ook niet zo goed in psychiatrie). Nou ja, we zien wel waar het schip strandt, mocht iemand tips hebben, hou ik me aanbevolen! En heb je dan een keertje tijd, moet je nog een column schrijven voor de StatusCo...
20
‘EHBO-vaardigheden voortaan opgenomen in het curriculum geneeskunde. reanimatie, handeling en grote situatie (waarbij gebruik wordt gemaakt van een LOTUS-slachtoffer). Wel blijven ouderejaars studenten de cursus geven, al is de verantwoordelijkheid van het geheel bij de blokcommissie onder gebracht. Door per jaar twee cursussen te geven, kan er voor worden gezorgd dat aan 360 studenten de EHBO kennis en vaardigheden worden bijgebracht.
Afgelopen zomer zijn er veel berichten in de media geweest over het tekortschieten van de praktische vaardigheden van studenten geneeskunde. We zouden onvoldoende en te laat pas iets weten van EHBO en van reanimeren. Tegelijkertijd was de stuurgroep Bachelor/Master Geneeskunde bezig het nieuwe curriculum te ontwerpen. Zij kwamen al brainstormend bij een EHBO-cursus uit die opgenomen zou kunnen worden binnen het curriculum.
Doordat de eerstejaars nu voortaan verplicht zijn om een EHBO-cursus te volgen, leren zij EHBO-vaardigheden die ten minste vergelijkbaar zijn met het diploma van het Oranje Kruis. Dit houdt in dat de student onder andere kennis heeft van (levensbedreigende) aandoeningen die basale eerste hulpverlening buiten het ziekenhuis behoeven, van Basic Life Support en van verbandleer.
Door: Sander van Stigt Er werd besloten dat de structuur van de (op de faculteit al actief zijnde) EHBOcommissie dusdanig goed was, dat de cursus EHBO bijna in zijn geheel overgenomen kon worden, waarbij de naam ‘EHBO’ veranderd werd in ‘Vaardigheden Acute Geneeskunde/EHBO’. Omdat het nu een onderdeel is geworden van het curriculum, is er tevens een blokcommissie opgericht, waar in tegenstelling tot andere blokcommissies ook studenten in vertegenwoordigd zijn. De opzet van de cursus is hetzelfde gebleven, acht lessen (waaronder een LOTUS-avond) op de dinsdag- of woensdagavond die gevolgd worden door een theorie- en een praktijkexamen. Het praktijkexamen is wel veranderd, het examen bestaat nu uit drie stations:
De reacties van de studenten op de verplichte cursus zijn vooral positief, ze zijn verbaasd over het feit dat een verplichte EHBO-cursus pas dit jaar doorgevoerd is. Wel blijft het lastig dat de cursus in de avonduren gegeven moet worden, eerstejaars wonen natuurlijk nog vaak thuis. Maar iedereen is enthousiast en neemt met veel plezier deel aan de cursus. En hopelijk dat een student geneeskunde tegenwoordig wat minder met z’n handen in het haar staat als er op straat een beroep op hem of haar wordt gedaan!
21
Notulen Ko-Raad Algemeen Er is in oktober een gesprek geweest met dhr Goorden, secretaris van de examencommissie, over de uitreikingen van de artsenbul. Hij wil de uitreiking weer officiëler en feestelijker maken. De volgende veranderingen staan op de agenda: de dag wordt dinsdag, het tijdstip laat in de middag. De zaal zal het auditorium worden, zodat er zitruimte voor iedereen is. Aan het streven de uitreiking persoonlijker te maken wordt gewerkt, maar dit zal niet gemakkelijk worden. De uitreiking van de doctoraalexamens zal niet veel veranderen, deze zal tot aan de BaMa invoering zou gehandhaafd blijven, daarna vervalt deze. December: Er is in december een gesprek geweest met prof dr Holdrinet over deze bul- en artsexamenuitreikingen. Hij vindt dat deze beiden officiëler moeten worden met voldoende stafleden. Hij gaat zijn best doen zich beter te verdiepen in de kandidaten voor het artsexamen zodat de uitreiking tevens persoonlijker wordt. Na de uitreikingen zal er ook weer bier en wijn worden geschonken. Over de presentaties die cogroepen tegenwoordig geven aansluitend aan de buluitreiking zegt hij het volgende: Hij wil ze niet gaan verbieden maar wel bemerkt hij dat deze steeds joliger worden. Hij vraagt ons een richtlijn op te stellen waaraan de presentatie moet voldoen. Wij hebben hier de volgende richtlijn over opgesteld: De presentatie kan voorafgaand aan de uitreiking worden gehouden, om uiterlijk kwart over 5 dient de zaal leeg te zijn. Probeer zoveel mogelijk kandidaten hierbij te betrekken.
Neem je eigen verantwoordelijkheid inzake de foto’s en muziek. Wij verwachten van jullie dat jullie zelf kunnen beoordelen wat kan en wat niet kan. Tevens kwam hij met het idee om tijdens de artsexamenuitreikingen een professioneel fotograaf aanwezig te laten zijn . Dit zorgt voor meer rust tijdens de uitreiking en voor mooie foto’s. Hij heeft contact gehad met een fotograaf, deze vroeg ongeveer 10,- voor 2/3 foto’s. Reactie hierop van de Koraad: wisselende reacties, 10,- wordt vrij duur gevonden en het weerhoudt vaders er niet van foto’s te gaan maken wordt verwacht. Prof dr Holdrinet laat ons weten dat hij het niet eens is met de door ons opgestelde richtlijn. Onze reactie hierop is dat het niet onze taak is de coassistenten meer aan regels te binden dan dit. Hierop krijgen we geen reactie. Inmiddels heeft hij 1 cogroep verboden een presentatie te houden. De reden voor ons blijft onduidelijk. Binnenkort volgt een nieuw gesprek met zowel Prof dr Holdrinet als dhr Goorden. December OWL invasieve handelingen: de student mag zelf kiezen wat hij wel of niet doet. De opleiders weten hier al van. Wie is er dan verantwoordelijk? De coassistent weet waar hij/zij aan begint en is nu zelf verantwoordelijk, de kwaliteit is in de landen niet te garanderen Algemeen: portfolio is bij een aantal coschappen ingevoerd. Het lijkt niet te werken maar de oorzaak hiervoor is waarschijnlijk dat er slecht gecommuniceerd wordt naar artsen en arts
22
assistenten. We geven het even de kans, maar we moeten er ook voor oppassen dat het niet de tussentijdse beoordeling gaat vervangen.
storend, wanneer minder? De functie van de psychologen is niet helemaal duidelijk, een arts zou beter zijn. Februari Gesprek A. Ruijs: er waren in de koraad veel klachten gekomen over de onduidelijkheid rond de vrijstellingen. Er wordt gewerkt aan een betere bekendheid binnen de cogroep. Op de namenlijst bij de verdelingen komt er op te staan of iemand vrijstelling heeft of niet en de coassistent moet een brief kunnen overleggen met daarin de periode en de regio van vrijstelling. Het komt zelden voor dat een coassistent vrijstelling heeft voor een ziekenhuis. Nadruk ligt op overleg binnen de cogroep, zodat de beste oplossing bedacht kan worden. Wanneer er een nieuwe coassistent in de groep wordt geplaatst, wordt daar een telefoonnummer bij gezet zodat er contact mee op worden genomen. De nieuwe coassistent kan ook een nummer krijgen van een van de leden van de groep.
Januari Afsluitend coschap: vanaf periode 5 (januari 2006) geldt de verplichting tot een minimale bezetting bij een aantal disciplines niet langer. Het OMT2 heeft aan de examencommissie voorgesteld om in plaats daarvan over te gaan tot het aanbieden van een maximum per specialisme. Er is een evaluatie geweest over het communicatie onderwijs met mevr van Weel. Dit was mede naar aanleiding over de vraag of de groepen onderling meer konden wisselen zodat je meer met verschillende personen oefent en zodoende meer leert. Dit zou mevr van Weel meenemen en het proberen te organiseren. Wat de Koraad nog aan kritiek heeft: graag een consult van voor tot achter oefenen met een beperkte tijd, een consult oefenen met schrijven erbij, wanneer is dit
Met je hoofd alweer bij zon, zee, strand en cocktails (of bier)? Of heel erg veel behoefte om eindelijk uit je winterdip getild te worden? 24 maart organiseert de CoSta-cie weer een spetterend feest om de zon in Nederland te verwelkomen. Vanaf 21:00 uur zijn jullie welkom in Ovum Novum. Voor de luttele €1,- entree zal vanaf dan ook het gratis fust uit de tap stromen. Maak van
23
deze ultieme kans gebruik om je co-groep en andere studiegenoten weer eens op een feestelijke gelegenheid te zien.
24
23 juni 2006: (Bio)Medische Carrièredag: Een wereld gaat voor je open Wat heeft de dag te bieden? - 3 Workshoprondes over verscheidene carrièremogelijkheden - Interessante plenaire sessies - Forum - Diner en arbeidsmarkt - Borrel Tijd: 13.00 uur - 21.30 uur , en dat alles voor € 4,Inschrijven kan vanaf april op www.mfvn.nl
Formularium Nijmegen Er is nog steeds de mogelijkheid om bij de M.F.V.N. het ‘Formularium Nijmegen’ te bestellen. In dit handboek staan de geneesmiddelen per aandoening die het meest frequent worden voorgeschreven in de regio Nijmegen. Normaal is het handboek verkrijgbaar voor €17,50 bij de VGZ, maar nu te koop voor €15,- bij de M.F.V.N. Kopen kan maandag-donderdag tussen 12.30-13.30 op de MFV-kamer!
Co-schap van het jaar verkiezing Iedereen kent het wel die verdeelmomenten… Waar zal ik de komende maanden weer bivakkeren. Laatste keuze kan heel jammer zijn, maar wat kies je als wel snel mag kiezen? Liefst in Nijmegen om niet te ver te hoeven reizen? Of zijn sommige co-schappen juist de moeite om ver voor te reizen? Omdat de meesten van jullie ieder co-schap trouw de evaluatieformulieren invullen hebben wij een beeld over welke co-schappen over het algemeen geliefd zijn en waarom. Een keer per jaar belonen we het best gewaardeerde co-schap. Dit jaar ook weer, dit zal zijn op vrijdag 12 mei 18.30u in de hippocrateszaal. Er zijn broodjes aanwezig op dit hongerige tijdstip! We hebben ons dit jaar gericht op de leerzaamheid, dat wil zeggen waar het meeste aandacht is voor onderwijs en waar de begeleiding het beste gewaardeerd is.Als afsluiting is er een borrel in de aesculaaf. Als je wilt weten waar het te doen is of je wilt gewoon weer een goede reden voor een gezellige borrel? Kom dan 12 mei naar de co-schap-van-het-jaar verkiezing!
25
GESLAAGDEN De volgende co-assistenten hebben hun bul ontvangen: E.J.P. van Asseldonk, J.D. van Baar, C.A. Bastianen, S. Benthem, J.W.M. Bertholet, H.R. Boomkens, A.W.P.A. Bovée, E.J. van Brenk, M. Budumian, A. Bulut, I. Çefo, S.M. Cerneus, J.J.M. Claessens, J.A.G. Cox, M.L.H. Cuijpers, A. Dara Hama-Amin, G. Demirtas, E. Ewalds, M.H.A. Frunt, E. El Ghouch, M.M. van Gils, B.L. Ginsel, A.C.L. Grob, R. Haasdijk, J.C. van Hal, S.M. Hamed, F.H. den Hartog, A.M.J. Heetkamp, R.C.G. Helmich, R. Homsi, B.J. de Hoop, C.W. van der Houven van Oordt, H.G. Huiting, H.P.M. Hutting, A. Içen, S. Janssen, R.M. de Jong, M. de Jong, L.M. Kampschreur, O.C.L. van Kemenade, P. Klarenbeek, H.W. Korpershoek, E.H.M. de Kort, T.E.C. Kroese, M.M.A. Lensvelt, A.H. Lieshout, A.G.M. van de Loot, J. van de Louw, A.W. Martens, M.J.A. Michiels, M.C.J. Mommersteeg, M.J. Nahuis, H.G. van Netten, E.A. Notting, S. Otte. S.W.A. Peijs, N. Ploos van Amstel, J.L. Pluijmaekers, N. Postma, M.J.P. de Punder, S.M. Reelick, H. Ribbers, I. Sanli, D.A. Schoonhoven, L. Schreur, P.P.G. Schrömbges, J. Sedov, S.O. Simons, M.J. Sonderen, J.J.W.A. Stevens, M.W.J. Stommel, P.H.F. Teeuwen.
Van harte gefeliciteerd! Reden genoeg voor een mooi feestje (zie ook de vorige Status Co). Wij wensen jullie veel succes met jullie verdere carrière. De redactie van de Status Co 26
