Verzamelde oude en nieuwe verhalen / verslagen van Regio West door Gerard Neijts
4e Jaargang Nr. 4 Activiteiten van Regio West in januari 10 januari: Nieuwjaarsreceptie en presentatie Jaarprogramma.
Pagina 2
MG Workshop verder zonder Bart Op vrijdag 13 december 2013 is Bart Spoelstra, de oprichter/eigenaar van de MG Workshop te Monster, op 67 jarige leeftijd overleden. De crematie van Bart heeft op vrijdag 20 december 2013 om 14.00 uur plaatsgevonden in Crematorium Okckenburg in Den Haag. Wij wensen de nabestaanden heel veel sterkte toe
Classic Cars and Lifestyle nummer 1 2014 is verschenen. Door op http://www.classiccarsandlifestyle.com/magazine te klikken kan je jouw gratis exemplaar downloaden. Dit nummer staat vol met geweldige artikelen en prachtige foto’s. We hebben een geweldig artikel over de Ferrari 250 GTO. Je leest alles over het Ecurie Ecosse team en over MG dat 90 is. We hebben een artikel over de Triumph onderdelenbeurs. Lees alles over kleppen en elektrische auto's. We laten je zien hoe je pommes gratins maakt en we kijken naar fotocamera's. Maar dat is lang niet alles. We wensen je veel leesplezier. Enjoy! Jacques van den Bergh Publisher
Pagina 3
Beleving nachtrit 12 oktober 2013 van een "lantaarndrager" Net als de rode lantaarnwinnaars van vorig jaar willen wij ons ook als nieuwkomer binnen de vereniging graag aan u voorstellen. Willy (echtgenote en navigator) en Wim (driver) van den Boom. MG-B uit 1979, aangeschaft in september 2012, omgebouwd (laten doen) van "Amerikaans" naar "Engels" model tot april 2013. Vervolgens leuke privé toertochtjes gemaakt in de zomer van 2013, alleen met open kap gereden. Op aandringen van Theo Meeuwsen (zakelijke relatie) een keer mee te doen met een rit ingeschreven voor de nachtrit op 12 oktober jl. georganiseerd door Wilma en Theo Meeuwsen. Wilma en Theo moesten de nachtrit organiseren, als gevolg van het winnen van de nachtrit in 2012. Voor de schrijver van dit artikel overigens een onduidelijke aanduiding "nacht"rit. De start was om 20.00 uur en het einde om ca. 23.00 uur. Tussen 17.30 en 18.00 uur kwamen de leden die aan de tocht gingen deelnemen binnendruppelen in het Baggermuseum in Sliedrecht. Een mooie start voor een "mooie" nachtrit. Een museum waar men het baggeren wereldwijd, door enthousiaste vrijwilligers uitgelegd, geheel fysiek kan volgen. Van een bezoek aan een baggermolen liggend aan de kade, via demonstratiemodellen die werkelijk aan het baggeren waren en het zand opspoten tot land, tot aan het oude kantoor, nu omgebouwd tot museum, met allerlei wetenswaardigheden, zoals scheepsmodellen, video's van baggerwerken, directiekamer begin vorige eeuw, etc. Na afloop van de rondleiding in het museum kregen we enige uitleg over de nachtrit door Theo. Medegedeeld werd dat degene die laatste werd in de rangschikking, er bleek een wedstrijdelement verbonden te zijn aan de rit, het verslag moest schrijven voor het cluborgaan. Een vreemde voorwaarde. Hoe kan je, dacht ik nog, verwachten dat een lantaarndrager enthousiast een optimistisch verslag gaat schrijven. Maar goed, we zouden het klusje wel even klaren. Om 20.00 uur moesten de equipes zich melden aan de start voor de avondrit. Een eerste controle bij de start was de verlichting van de auto. De coördinator van Regio West, Roel Stassen en Theo controleerden streng of de verlichting in orde was. Wij kwamen glansrijk met onze MG door deze test heen. Vol goede moed gingen we van start. De avond die al zo goed begon met het museumbezoek, kon dachten we, niet meer stuk. Direct na de eerste verkeersaanwijzing, einde weg links, begon het zachtjes te regenen. Voor ons geen punt, we waren al met de kap dicht van huis gegaan. Voor anderen echter wel, die vrolijk aan de start verschenen met open kap. Met open kap rijden is de wereld om je heen erg groot, hoe klein wordt het als de kap dicht moet en het ook nog eens gaat (stort)regenen. De nachtrit voerde ons door de Alblasserwaard, grotendeels langs de Graafstroom. Het was aardedonker, van verlichting heeft men hier kennelijk nog niet gehoord, of er is al gehoor gegeven aan de oproep de wegen te verduisteren in het kader van de crisis. Na het zachtjes regenen in het begin, kwam het regenwater al snel met bakken uit de hemel. Met de MG hebben wij al vele malen toertochten gereden in de Alblasserwaard. Overdag, zonnig weer, dus open kap. We kunnen dan ook, uit ervaring, spreken dat de Alblasserwaard een prachtig gebied is. Direct na de start kregen we te maken met een aantal handicaps. Ten eerste ontdekten we al snel dat er in een MG-B geen kaartleeslampje of anderszins aanwezig is. Geen nood, gelukkig had ik in de kofferbak een "mijnlampje" liggen waardoor we toch nog wat konden lezen en daardoor de route zo goed als kwaad konden volgen. Een tweede handicap brak ons snel op, n.l. mijn navigator is nachtblind. Daar hadden we aan gedacht, dit was n.l. onze eerste nachtrit. Bij de eerste de beste opdracht moest er een naam van een molen worden opgegeven. Hiervoor moest de auto worden verlaten. De navigator voelde hier niets voor, was bang de molen niet te kunnen vinden, mocht het überhaupt wel lukken dan wellicht de terug weg naar de auto niet. Deze taak heb ik toen steeds, waar nodig, op me moeten nemen. Met als gevolg dat ik uiteindelijk als een verzopen kat aan de finish zou verschijnen. Een derde handicap was dat de navigator de opdrachten keurig netjes rustig oplas, of dat ik wellicht te hard reed, waardoor we enkele keer in de problemen kwamen. Voorbeeld: "over de brug naar rechts", even een stilte, waarna ik vroeg, "en dan"? "Uh, even kijken, en direct linksaf slaan". U begrijpt het al we waren dan al honderden meters verder en inmiddels beland op een weggetje wagenbreed, aardedonker, geen hand voor ogen te zien, in de nog steeds stromende regen, links en rechts water, enz. De prijswinnaars.
Pagina 4
We durfden het niet aan om te keren, waardoor we de weg moesten blijven volgen. Bleek ca. 4,5 km te zijn, heen en ook nog eens een keer terug. Daardoor veel tijdverlies. Tot overmaat van ramp bleek er een lekkage te zijn links onder het dashboard, waardoor er een constante stroom water op mijn linkerbeen terechtkwam en vervolgens in mijn linkerschoen. Al met al werd de stemming in de auto er niet beter op. Moraal van dit verhaal is dat wij, dit bleek aan het eind van de prijsuitreiking, terecht gesolliciteerd hadden naar het in ontvangst moeten nemen van de rode lantaarn. Een gelukkige omstandigheid was dat de prijs gepaard ging met een grote fles drop, waardoor de "pijn" enigszins werd verzacht. Op de foto kunt u zien dat ik lach als een boer met kiespijn. Om mezelf toch nog een houding te geven en te proberen grappig te zijn vertelde ik dat wij met een A-Ford veel ritten hadden gereden en altijd qua classificering in de middenmoot terecht kwamen. Nu een eerste rit met een MG, gelijk in de prijzen. De ontreddering was dus kennelijk compleet. Opgemerkt moet worden dat we bij binnenkomst in het ARA-hotel in Zwijndrecht de overige deelnemers tegenkwamen met enthousiaste verhalen en er een levendige discussie was over de beantwoording van de vragen. Het leek wel of zij een andere nachtrit hadden gereden. Voor de statistiek kan ik nog vermelden dat er 24 equipes van start gingen. Aan de finish kwamen er 21. Twee equipes hebben het om de een of andere reden niet gered. Een derde equipe strandde in het zicht van de finish door een lekke band en heeft de laatste paar honderd meter lopend afgemaakt. O ja, als laatste, Theo vroeg ook nog hoe wij de tocht beleefd hadden. Wil je het echt weten vroeg ik. Theo zag mijn gezicht en zei dat ik als het niet zo prettig had ervaren, ik ook mijn eerlijke verhaal mocht vertellen. Eén troost; volgend jaar hoef ik als lantaarndrager de "Nacht Rit" niet te organiseren. Weet ook uit eigen ervaring dat in het organiseren van een rit er veel tijd en moeite in gestoken moet worden. Wilma en Theo, nog bedankt voor de organisatie van de nachtrit, aan jullie heeft de slechte klassering in ieder geval niet gelegen. Weet nog niet of ik de rode lantaarn volgende keer zal kunnen verdedigen. Zal hiervoor eerst, als de tijd er rijp voor is, met de navigator in conclaaf moeten gaan. Wim van den Boom
Een Avond-Nachtrit in de regen, en ’n bezoek aan een baggeraar Geen zand, geen eten, dat was het motto van onze gids in het baggermuseum in Sliedrecht.Onze gids had zelf jarenlang op Baggerschepen gevaren, merendeels in het buitenland en buiten Europa. Dat vond hij veel interessanter dan hier in Nederland. Hij loodste ons dan ook op vakkundige wijze door het museum en gaf een prima uitleg hoe baggerzaken gedaan werden. Ook het bezoek aan het pand van Volker was leuk en leerzaam. Het geheel was geregeld door Theo en Wilma Meeuwsen en was prima voor elkaar gemaakt. Ook Henk heeft zijn inbreng gehad in deze rit, waarvoor dank. We startten om 20.00 precies vanaf de parkeerplaats bij het museum. Daar werden alle deelnemers aan een grondige inspectie van de verlichting onderworpen, keurmeesters Theo en Roel waren zeer tevreden met de uitslag, alle verlichting deed het. Bij het verlaten van de parkeerplaats had je eigenlijk al moeten weten dat daar een vraag aan gekoppeld was, helaas hadden mijn schoonzoon Leo, en ik dat niet in de gaten.
Pagina 5
De route, en ik ken hem ook bij daglicht, en van de fiets, was een heel mooie. Het jammere van het geheel was, dat het om 20.30 vreselijk begon te regenen en wij in de MG alle zeilen bij moesten zetten om de voorruit ontwasemd te krijgen. De vragen waren als van ouds erg listig gemaakt door ons uitzetters-trio. Vooral de laatste, waar het aantal onder de fles stond geschreven. Er waren 24 equipes gestart, waarvan er 3 zich afmelden en 1 equipe door een lekke band geplaagd werd en niet verder kon. Hij mocht zijn MG bij Theo in de garage stallen. De poedelprijs (rode Lantaarn) ging naar Equipe van de Boom. De winnaar en uitzetter voor het volgend jaar was Equipe Bart. Wij zelf eindigden op een goede 4 plaats. Het was weer een gezellige avond en tot bij de thema avond bij Ad en Marja in Brielle. Wim Arends
Pagina 6
THEMA-AVOND MOTORTECHNIEK EN TUNING Maarten von Balluseck presenteerde zijn bedrijf ’’TRACK Motortechniek & PARTS International’’ op 2 maart 2007 op onze clubavond in het Golden Tulip, Airport Hotel Rotterdam. Ruim 50 tal belangstellenden troffen in de zaal al een uitgebreide verzameling van speciale onderdelen voor het tunen van motoren. Veelbelovend voor de rest van de avond. Al spoedig bleek dat Maarten met kennis van de nieuwste technieken motoren opbouwt en dat ook nog op een bijzonder boeiende manier kan vertellen. Alle motoren die hij onderhanden neemt worden in goed overleg met de klant gemaakt en altijd toegespitst op het gebruik waarvoor ze bedoeld zijn. En dat varieert van mild normaal weggebruik, rally of racing tot dragster- motoren. Standaard worden als eerste bewerking krukaslagers line geboord. Hiermee is tevens de hartlijn van de krukas bepaald. Hartlijn van de cilinderboringen moeten haaks op de krukas hartlijn geboord worden. Afwijkingen van de 90 graden veroorzaken later extra wrijving in het draaiend gedeelte. Vlakken van het blok haaks op de hartlijn van de cilinders en evenwijdig aan de hartlijn van de krukas. Montage van cilinderkop op het blok van b.v. een MG B veroorzaken vervorming in de cilinders, deze zijn dan niet meer zuiver rond. Door montage van een torqueplaat worden alvast deze vervorming gecreëerd en met de laatst hoon bewerking weg genomen. De standaard gebruikte zuigers voor een MG B is heden ten dage niet meer de best denkbare keus. Moderne zuigertechniek overtreft de inmiddels meer als 50 jaar oude techniek van een OEM zuiger. JE gesmede zuigers zijn lichter en hebben dunnere zuigerveren en ook een hoger in de zuiger geplaatste zuigerpen. Bestaande drijfstangen zijn dan te kort en langere Carrillo of Saenz drijfstangen kunnen dan gebruikt worden, deze zijn ook aanmerkelijk lichter. Een hoger geplaatste zuigerpen verkleint het risico van kantelen van de zuiger en een langere drijfstang vermindert zijdelingse krachten op de cilinderwand. Als nu ook nog een lichter vliegwiel wordt gemonteerd is het gewicht van de rond draaiende massa aanmerkelijk verminderd en de motor zal sneller het toerental verhogen als we gas geven. Als het de bedoeling is om duidelijk wat meer vermogen te voorschijn te halen is een andere nokkenas nodig. Bestaande stoterbussen zijn op een standaard nokkenas nog wel toereikend in een MG B maar bij een ander nokkenprofiel is modificatie naar MG C stoterbussen zinvol. De C stoterbussen zijn bijna 2 mm in diameter groter en daar door beter op de taak berekend. Wie alle glijdende wrijvingspunten uit de bediening van de kleppen wil verwijderen kan roller stoterbussen en een roller tuimelaarsas monteren. Klepveren op de cilinderkop dienen aangepast te worden op het gebruikte tuimelmechanisme.
Pagina 7
Maarten gaf uitleg hoe hij hierbij te werk gaat. Voor een MG B worden Peter Burgess cilinderkoppen aangeschaft, dit zijn de beste en voor de prijs in ponden niet te evenaren. Om de cilinderkop goed op zijn plaats te houden zijn ARP studs als vervanging van OEM draadeinden met een 2 x hogere treksterkte een optimale keus. Voor motoren die beduidend hogere toerentallen kunnen draaien schiet een standaard ontstekingssysteem te kort. Vonksterkte neemt bij 4500 a 5000 rpm duidelijk af en mist wel eens een beurt. Ook het nieuwe 1 2 3 systeem geeft een onvoldoende zwakke vonk af over het hele toeren gebied. Een en ander kwam op de ontstekingsmestbank genadeloos aan het licht. Ook werd getoond welke verbetering met een MSD ignition box bereikt kunnen worden. Ook voor een motor in standaard vorm meer vermogen, gebruikt geen olie en blijft heel. De avond was eigenlijk tekort om alles te kunnen bespreken. Door de klok gedwongen werd er daarom ook een punt achter gezet. Gelegenheid voor Edward om met een dankwoord en attentie Maarten te complimenteren voor deze buitengewoon leerzame en boeiende avond. Ja, de laatste leden vertrokken pas op zaterdagmorgen vroeg. Blijft over de vraag wat kost het als Maarten een motor onderhanden neemt. Dat bedrag varieert tussen € 2500 en € 15.000. Standaard wordt het draaiend gedeelte altijd volledig uitgebalanceerd. Joop Postma OEM = Original Equipment Manufacturer Bovenste foto: Maarten tijdens zijn presentatie, waar letterlijk en figuurlijk de vonken vanaf vlogen.
Onze vakantie start gelijk met het ontbranden van de motoren. Zoals ruim van te voren, na Italië hebben we ook besloten naar België te gaan. Zoals onze Engelse mede MG reizigers zeggen dat het voor ons rijden is in de Back Garden. Wij gaan op weg naar de oud adellijke vakantie omgeving Spa, waar echt het water uit de grond komt en niet uit een fles. Hoewel het vloeit er letterlijk en figuurlijk. We worden ontvangen door het voltallige organisatiecomité. Zo te zien, waarbij het al gauw groen voor de ogen werd. Wij ontvangen een paars shirt, Ralleyschild, Roadbook, nummerplaat schild en Valma set van onze Mede Genieters, de MG Carclub Belgium. Drie hotels zijn ingeschakeld en wel niet de allerminsten, de gezamenlijke diners worden door Coach bussen bij elkaar gereden en getuigen al van een doordachte opzet van deze happening Spa-Francochamps.
Pagina 8
De eerste dag touren we door mij oude bekende fietsgebieden Theux, Malamedy, Sprimont, La Redoute en Aywaille. Allen, die in Luik “ Bastenaken - Luik” gereden hebben kennen deze plaatsen. En na de lunch in Aubel over Clermont naar Val Dieu Abbey. Het tweede deel van het bolletje pijltje route gaat over Rider Fonck en Dam of La Guiseppe, Botrange en Robertville lake naar Vielsalm. Het eindpunt ligt weer in Spa met spécialités of the Ardennes in the Casino of Spa. Een bomvolle entree met een benauwde buitentemperatuur valt ons ten deel. Zonder belemmeringen blijven de champagne glazen gevuld, buiten koelt het af en vol op het gas worden de tafels veroverd voor het diner. De tweede dag starten wij ook weer onder The Arch een ereboog en start regulator voor alle ca. 170 deelnemers. Als waakhonden regelen de eerder genoemde groenvesten het invoegen op de rotonde. Wij storten weer bij Spa 2 ons naar beneden, voor het Casino langs op naar Creppe, Coo, Chevron naar Nisramont waar de Lunch weer heerlijk en gedisciplineerd uitgevoerd wordt en door ons genuttigd. Het tweede deel van de Pays des Sources gaan wij naar Houffalize, Huldange en Weiswampach, naar het drielanden punt waar Vaals niet in voorkomt. Aan de bestrating kunnen wij al snel zien in welk land wij zitten en kachelen langs een oud Zoll haus uiteindelijk België alweer binnen, via Halifax Memorial op naar de Abbaye te Stavelot. Francorchamps laten wij nog even stil liggen en maken ons op voor de BBQ in Solcres, weer getransporteerd door Coaches. De derde dag komen alle psychische en fysieke kwaaltjes boven water, want wat staat er op het spel: SpaFrancorchamps met extra ingekochte ronden voor het gedurfdere werk. Op het circuit aangekomen staan alle MG`s voorgesorteerd op vermogen en leeftijd, zodat van een eerlijke “race” gesproken kan worden. De geselecteerde groepen rijden de Paddock af, de start strook op en mr. Donkervoort gaat voorop. Het Morris Garage geweld aantrekkend in de opwarm/verkennings ronde. Het gaat nu onder de verplichte helmen toch wel zweten. Na twee ronden beslissen wij alleen de twee en de drie maar te gebruiken tussen de 5000 en 6000 toeren per minuut, knallen wij het circuit rond (vanuit onze beleving) naar de laatste ronde. Nog even de vier erop naar beneden, voor de grote stijging van de baan begint. En jawel bijna boven is er geen weg, alleen maar lucht boven de motorkap, net naast de curvestones komen wij op de baan. Gelukkig zonder stilvallers, zoals een ronde eerder. Dankbaar in één klap voor de vlaggers op alle bochten en elke hoek van het circuit sterk communicerend met de moderne oortjes. Je moet er niet aandenken wat er kan gebeuren. De enige twee slachtoffers op dat moment was een vosje (lag geen zebrapad) en een wielmoer dat vanaf een velg, een eigen leven ging leiden. Na de rode vlag gaan wij naar de zwarte koffie en concluderen dat het heftig is, maar ook enigszins meevalt. Hierna komen alle MG`s in één keer het veld op voor de parade, wat een indrukwekkend schouw– en hoorspel oplevert. Helaas gaat op het eind de gang er helemaal uit door pech omstandigheden en verschillende parade paardjes komen oververhit al kokend en briesend de Paddock binnen. Vele motorkappen staan open en menig expansievat doet zijn werk. Gelukkig voor ons, wat wij bij Holland ook al gemerkt hadden, stormen in België ook diverse kundige MG liefhebbers zich op elke beteuterd kijkend slachtoffer. Discussiëren over de oorzaak en het gevolg, tijdelijk repareren en dan gaan ze weer naar het volgende praktijk geval.
Pagina 9
Met een doorverbonden ventilator, en een voldaan gevoel verder, en zijn we zonder veel kleerscheuren deze dag doorgekomen. ’s Avonds dineren wij allen in ons eigen hotel. De laatste dag gaan wij als eersten op pad, er op vertrouwende dat de hoosbuien van de afgelopen late avond en nacht nog op zich zouden laten wachten. We willen natuurlijk wel alles zien deze ochtend voor de afscheidsbrunch in La Ferme du Banneway. We hebben echt alles gezien, 5x een Deviation, Kasteelboerderijen, vluchtend hert, verbaasde boeren over de toegankelijkheid van een bosweg, hoogste punt van België, spoorweg poortjes. Niets hebben wij gemist, voor ons idee zelfs tweemaal, heen en terug gereden te hebben. Na een andere Xhos 1 wel gezien te hebben, komen wij niet over de Route Romantique en zodoende waarschijnlijk nog netjes op tijd voor de Brunch. Een kostelijke All-inclusive Lunch staat ons te wachten. Een filmscherm toont de computerweergave van foto`s die deze afgelopen dagen genomen zijn en menig oeh en ah, hoor je aan de tafels als je zelf in beeld bent. Wij gaan weer naar het Noorden en zullen nog lang nagenieten van deze happening. Alain Van Langeraert en de complete voltallige organisatie en medewerkers van deze Event 2011, Mega Geweldig Bedankt. Catharina & Gerrit van Herk 1e Pinksterdag 2011. Een zonnige dag in het vooruitzicht, dus een mooie gelegenheid om met de MG naar Brabant te rijden om het nuttige (familiebezoek in Uden) met het aangename (lekker toeren) te verenigen. Na Uden weer achtergelaten te hebben ben ik via allerlei kleine weggetjes door plaatsjes als Schabron, Elzen, Molenwijk, Erp, Beukelaar en Veghel, langs de Zuid Willemsvaart richting ’s-Hertogenbosch gereden om daar het centrum te bezoeken en een kijkje te nemen bij de pas afgeronde restauratie van de kathedraal Sint Jan. Maar daar was geen bijkomen aan vanwege de mensenmassa die in de omgeving op de been was met kennelijk hetzelfde doel. Maar goed, ik had de restauratie op ’n afstand kunnen aanschouwen en ben toen via de mij nog bekende straten (ik heb er tot mijn 17e jaar gewoond) richting Vlijmen gereden, door Oud Heusden, Heusden, en Doeveren om vervolgens met het veerpontje bij Drongelen over te steken richting Eethen, en via Babyloniënhoek, Almkerk en Uppel op de A27 te belanden Ri. Gorinchem.
Daarna via de A15, A4, en A20 weer naar mijn thuisbasis. Een heerlijke en nuttige dag voor mij en “My Fair Lady”, die met 290 km. extra op de teller weer eens lekker is warmgedraaid. Gerard Neijts
Pagina 10
Kegelavond 6 september 2013 De kegelavond was met 22 deelnemers niet zo goed gevuld als voorgaande jaren (normaal circa 34 deelnemers). Waarschijnlijk zal dit aan het zeer mooie weer gelegen hebben, immers een avondje kegelen associeert men met een beetje herfstachtig weer. Niet te min mochten wij 3 nieuwe leden verwelkomen n.l. Marguerite en Erik Camman en Dirk de Waard. Er werd met 4 groepen gestreden en daar zijn 3 prijswinnaars uitgekomen: Henk de Haas 1e prijs, Toos van Blitterswijk 2e prijs, en Gerard Neijts 3e prijs en deze kregen allemaal de beroemde Regio West Mok met of zonder inhoud naar gelang de hoogte op de eindklassering. Al met al is het een gezellige avond geweest met enthousiaste deelnemers. Hopelijk komen er op ons jaarlijkse kegelavond in 2014 op 5 september meer deelnemers. Roel Stassen
Ad van der Horst heeft het nakijken
e
Toos van Blitterswijk (rechts) 2 prijs
e
Henk de Haas (rechts) 1 prijs
e
Gerard Neijts (rechts) 3 prijs
Uw bijdrage en/of opmerkingen op deze uitgave kunt u sturen naar Gerard Neijts
[email protected] en ook zijn uw foto’s voor de rubriek “Foto van de Maand” welkom.
Pagina 11
De trots van Leo Roosenburg
Pagina 12
Handig om te weten
Ingezonden door Hans Duinhoven
