NOTULEN
van de besloten vergadering van de raad van de gemeente Heusden, gehouden op 24 juli 2006, locatie gemeentehuis te Vlijmen.
Voorzitter Plaatsvervangend Griffier
drs. H.P.T.M. Willems M. Leijtens
Aanwezige leden
J.M.A. Aerts C.A.M. van Bokhoven lid C.P.P.M. van den Brandt mw. A.C.A. Couwenberg lid mw. I. Dekker lid A.L.J. van Delft lid mw. J.M.C.J.M. van den Dungen D.H. van Helvoort lid T.M. de Laat lid F.A. van der Lee mw. drs. M.A.T. Merkx lid mw. A.T.E. Muskens-de Bont J. Nieuwkerk Ing. S.C.O. Pladet mw. mr. J.E.P. Pijnenburg W.D. Schipper drs. P.C.M. Verboven mw. M. de Wild E.W.H.M. van Spaandonk mw. L.A.J. van der Heijden
lid
A.J.M.C. Pulles C.M.M. Musters mw. drs. M. Mulder drs. J.J.G. Levink Ing. A.P.M. van den Hoven Ing. A.G.M. van Bladel drs. J.J. de Bonth
lid
·
Afwezig:
Aanwezige wethouders
R. van den Bos B.M. Groen dr. M.G.M. van der Poel
Verslag:
mw. S.K. Tromp
lid
lid
lid lid lid lid lid lid lid lid lid lid
lid lid lid lid lid lid
Opening. De voorzitter opent de besloten vergadering om 18.30 uur. Onderstaande volgt een woordelijke weergave van de vergadering. Een klein deel van de opname is niet te beluisteren, omdat men geen microfoon heeft gebruikt. Dit komt vaker voor tijdens de vergadering. Deze stukken zullen worden aangeduid als (…). De voorzitter: “(…) Dat we ongestoord, althans in politiek opzicht verder toch niet al te moeilijke tijd zou hebben. De bijeenkomst van vanavond is op zich qua inhoud denk ik ook niet spectaculair maar desondanks wel belangrijk, omdat er maar één besluit genomen hoeft te worden. Daar zal ik u iets over vertellen. Voor de orde het volgende. Het is een formele, besluitvormende, maar wel besloten raadsvergadering. U zal daarover dadelijk verder geïnformeerd worden. Ik heb geen tekst bij me, dus als u mij wilt verontschuldigen dan zou ik willen zeggen dat ik de opening conform ons eigen Reglement van Orde dan toch maar zo gedaan wens te hebben. Want ik zie de tekst niet en laten we het dan maar zo houden. De beslotenheid die hoeft niet heel lang te duren, maar dat hangt samen Notulen raadsvergadering van 24 juli 2006
met het verloop in de procesgang. En die zou, en daar kom ik dadelijk nog wel op terug, die kan opgeheven worden op komende woensdag. Dus het valt dan wel mee maar ik zal u daar dadelijk meer van vertellen. Ik zeg u dat omtrent deze vergadering en de orde waarbinnen die zich afspeelt, ik met het presidium van gedachten gewisseld heb en daar laat ik zegen algemene unanimiteit is ten aanzien van het inhoudelijke punt en de wijze waarop wij dat aan de orde stellen. Ik deel u voor de volledigheid mee, dat er veel minder mensen afwezig zijn dan ik verwacht zou hebben. De heren Van Bladel, Van den Hoven en Musters zijn degenen die zich bij ons hebben afgemeld op dit moment. En de heer De Bonth. En er zijn en ik zie Margo Mulder niet, en Jos Levink. (…) Ja, nee maar dat is ook zo. Als wij, ja we tekenen gewoon het boek. Mag ik heel even naar de bode kijken. En dan kunnen we aan de hand daarvan concluderen wie er is, wie er zijn. Omdat we geen officiële notuliste hebben maar wel tot verslaglegging overgaan, zou ik u willen vragen om de microfoon te gebruiken als u iets wilt zeggen en dan uw naam daarbij te vermelden. Niet dat ik niet zou weten wie u bent, (…) maar het is wel makkelijk voor de verslaglegging dat wij dat dan ook op die manier weer kunnen herleiden. Waarom deze bijeenkomst?” De heer Nieuwkerk: “Voor u verdergaat en het doel uitlegt, heb ik toch even behoefte om u wat te vragen. Enerzijds: het is een besloten raadsvergadering, dat zijn we niet echt gewend, ik neem aan dat daar dus een vorm van geheimhouding op ligt. Maar wat ik waar ik wel aan hecht, wij hebben toch een beetje een geschiedenis met besloten vergaderingen, er zijn partijen die hadden daar wat principiële bezwaren tegen. Die voelden zich ook nooit zo gebonden om die geheimhouding in acht te nemen. Ik ga er wel van uit, en ik wil dat graag expliciet bevestigd zien, dat alle partijen en alle raadsleden die aanwezig zijn, instemmen met de beslotenheid van deze vergadering, en zich willen houden aan die geheimhouding. Want dat is voor mij toch een essentieel punt, gelet op hoe wij daar in het verleden mee omgegaan zijn. Dus namens, via u wil ik dat dus wel de vergadering vragen.” De voorzitter: “Op uw vraagstelling ik wil voor de helderheid, dan hoeven we daar ook helemaal niet moeilijk over te doen naar elkaar, aangeven dat we daar in ieder geval in het presidium naar elkaar toe, maar het presidium is het presidium, ik snap dat ook heel goed, in ieder geval uitspraak over hebben gedaan. En gelet op de probleemstelling en het feit dat die beslotenheid zoals ik zeg en dus ook die geheimhouding, maar het is goed dat u dat woord expliciet noemt, dat was mij heel even ontschoten. Er ligt dus voor u gewoon conform de wet een bepaling, een geheimhoudingsplicht, die dan ook woensdagmiddag weer opgeheven kan worden. Tot dat moment praten wij er niet over. U krijgt ook nog dadelijk de tekst van het voorstel. Want het voorstel kan ook straks gewoon nog een keer openbaar worden. Dat is allemaal na woensdagmiddag. En dan is er voor het overige denk ik, ook wat openbaarheid betreft, niets meer aan de orde.” De heer Van Spaandonk: “En die geheimhoudingsplicht geldt voor alle aanwezigen?” De voorzitter: “Ja hoor, (… er wordt doorheen gepraat door de heer Nieuwkerk, maar dat is niet verstaanbaar) die geldt voor de mensen die hier ambtelijk zijn, geldt voor de leden van het college en behalve ambtelijke medewerkers en de leden van het college bent alleen u hier als raad. Maar dat geldt uiteraard. Want u moet dat als een afgeleide zien, dat geldt voor ieder die in deze ruimte is.” De heer De Laat: “Voorzitter ik wil even reageren, op de vraag, heel direct: ik heb begrepen dat de fractieleider Pulles van DMP akkoord was. Ik ken inhoudelijk helemaal niks van het voorstel, dus ik wil toch nog even een voorbehoud maken, voordat ik ‘ja’ zeg tegen de beslotenheid van de vergadering, dan wil ik wel weten waar het ongeveer om draait.” De heer Van Helvoort: “Ik denk dat wij allemaal, behalve de leden van het presidium, dat er niemand weet waar het over gaat. Wij tenminste niet.” De voorzitter: “De leden van het presidium hebben ook zeg maar voor zichzelf en met elkaar afgesproken, dat zij er niets van kenbaar zouden maken en gezegd ‘vertel het verhaal daar, en wij als presidium’… in de vergadering. Zo is het toch ongeveer. Jawel, het gaat om de lijn in het verhaal. ‘En dan zal men, net als wij, naar alle waarschijnlijkheid toch wel vinden dat…’. Want anders heb ik een groot probleem, als u het verhaal hoort en vervolgens zegt ‘ja, maar ik vindt dat daar geen geheimhouding op ligt’, dan komen wij natuurlijk niet veel verder, laat ik het zo heel even zeggen.” De De Laat: “O, ik moet mijn naam noemen hè? Nou, op dit moment nog niet denk ik. Ik zit er toch nog wel even mee te houwen. Dan wat de heer Nieuwkerk al zegt, in het verleden hebben we daar discussie over gehad, ik ben in zijn algemeenheid, en dat zal niet onbekend zijn denk ik, vóór die openheid. Ik weet ook dat er momenten moeten zijn, dat er de beslotenheid moet kunnen zijn, maar de weging blijft toch voor mij wel heel erg belangrijk.” De voorzitter: “Het gaat, laat ik zegen, inhoudelijk, ik ga daar nadat u zegt dat u de geheimhouding wilt accepteren, concreter op in. Het gaat om een voorbereidingsbesluit om de functionaliteit van een stuk van ons gemeentegrondgebied om dat veilig te stellen voor doeleinden die in ons beleid vervat liggen. Daar gaat het over.” Mevrouw Van den Dungen: “Als ik even mag, voorzitter, ik denk dat het heel belangrijk is, iedereen heeft zijn vragen, dat wij voor u in ieder geval de gelegenheid geven om uit te leggen waar het echt Notulen raadsvergadering van 24 juli 2006
om gaat. Ik denk, wij kunnen allemaal wel hier elkaar vragen zitten stellen ‘waar gaat het om’, maar ik denk dat we de heer Willems gewoon de gelegenheid moeten geven om uitleg te geven wat er nou precies aan de hand is. En ook de vraag in het presidium is toen aan de orde geweest, om dan even een schorsing in te lassen, dat iedereen nog even op zijn gemak naar de stukken kan kijken.” De heer Verboven: “Voorzitter, dit is toch niet logisch? Dit is toch niet logisch. Ik bedoel, je moet eerst zeggen ‘geheimhouding’ dan zeggen wat. Als iemand dat niet wil, dan moet ie nu de zaal verlaten.” (…) De heer Nieuwkerk: “Voor veel, tenminste een principiële keuzefase, is aangescherpt in het verleden. Kijk, als het in het algemeen belang is, heb ik daar niet zoveel moeite mee, als dat tijdelijk is. Maar dat kan voor iedereen verschillend zijn. En ik wil niet hebben, dat ik me aan de geheimhouding houd, en dat een ander zegt van ‘het zal me worst wezen’ en dan van die gaat ermee de krant in, dat wil ik gewoon niet hebben. En dat is in het verleden wel gebeurd.” De voorzitter: “Het is helder. Degene die hier blijft, laat ik het zo heel even zeggen, die verklaart zich accoord met de geheimhoudingsplicht. Ik trek de conclusie, dat u zegt dat u zich daar aan wilt houden. Het volgende. Het gaat in ons voorstel om het terrein van Alcoa. Wat is daarmee aan de hand; het terrein van Alcoa is een terrein waar de gemeente graag invloed op wil uitoefenen als het gaat om de gebruiksmogelijkheden ervan. Omdat Alcoa een gebied is dat qua onsluiting, dat qua ligging dat qua positionering haarfijn aansluit bij de behoefte die wij hebben als het gaat om bedrijfsvestigingen, of in een bepaalde milieucategorie, of in een bepaalde schaalgrootte. Alcoa wil haar grond verkopen. Het gaat in het verhaal niet alleen om Alcoa, het gaat om het verhaal van alle gronden aan de Lipsstraat. En dan praten we over de gronden die dus zeg maar liggen onder de percelen van Wärtsilä-Lips, het gaat om (…), nou ja, de hele strook tot en met dan Alcoa. Nou vergeet ik nog een bedrijf denk ik, maar los daarvan. Maar dan weet u waar het over gaat. Gekoppeld aan de andere zijde van de Lipsstraat, aan de zijde van het tankstation, het stuk van het sportpark tot aan wat de Hogeweg heet, tot voorbij zeg maar dat Ruiter verhaaltje. En daar een deel van, omdat een ander deel ervan gewoon bedoeld is om straks voor woningbouw te kunnen gebruiken. Maar het gaat om de zone zeg maar, links en rechts van de Lipsstraat. Die zou de gemeente graag voor andere doeleinden willen benutten, waaronder in ieder geval heel expliciet, en dat geldt voor het gebied onder de grote bedrijven die ik noemde, voor zaken die de werkgelegenheidsontwikkeling en de industriële ontwikkeling van de gemeente kunnen vooruit helpen. Daar zijn wij al heel lang over in gesprek. Nog in de tijd dat de heer Chef Haltmans sommigen van u kennen hem, de manager van Alcoa was, zijn daar gesprekken over gevoerd, en die gingen samen met de directie van (…), LDM en met nog het concern Lips-Wärtsilä; van zolang. Wat je ziet is, dat er vervolgens, en dat is best een hele lastige hebben wij tot op de dag van vandaag moeten ervaren, dat je managementwisselingen krijgt waar je zelf uiteraard geen invloed op hebt, maar ook wisselingen, die het contact en het commitment dat zeg maar de oude managers hadden nog met de plek waar ze zaten, met het bedrijf, met de gemeente, waarin dat steeds losser gelaten wordt. Wij hebben geruime tijd, inmiddels al gestart onder het vorige college, pogingen ondernomen om in gesprek te komen met Alcoa, ook op verzoek van Alcoa, om te kijken of de gemeente de gronden die men wil afstoten en waarvan de geldelijke opbrengst bedoeld is, om investeringen op een kleiner oppervlak te kunnen financieren, zodat Alcoa in zeg maar, als je het territoriaal wil afbakenen op een kleiner grondoppervlak binnen een deel van de bestaande gebouwen haar activiteiten kan blijven continueren in Drunen. En dat moet dan met eigen geld betaald worden. Dat is voor zover wij dat weten, want dat zeg ik erbij, voor zover wij dat weten, de redenering. Alcoa heeft die grond enkele malen in de verkoop gezet. Wij hebben grote moeite gedaan om die grond te verwerven, wij zijn daar tot op de dag van vandaag niet in kunnen slagen. Omdat we aan het kijken zijn wat de gebruiksmogelijkheden zijn, omdat het grond is waar ook nog een verontreiniging in de vorm van vormzandgronden onder zit, die wij moeten taxeren, waarbij we moeten kijken wat zeg maar de mogelijkheden tot verdere exploitatie van het gebied zijn. En we willen ook kijken op welke wijze wij het gebied kunnen ontsluiten. De ontsluiting van het gebied wordt op dit moment fysiek wat meer mogelijk gemaakt doordat het bedrijf van de firma Van Erp geruime tijd geleden door brand is verwoest, en Van Erp met ons in gezamenlijk overleg de conclusie heeft getrokken dat hij heel even pas op de plaats wil maken (…) de herbouw om te kijken, of het gemeentelijk belang en het belang van Van Erp en eventueel het belang van Alcoa niet met elkaar samen zouden kunnen vallen. U zult begrijpen dat Van Erp op een gegeven moment toch wel wil herbouwen, want hij kan rechtens zonder problemen meteen tot een herbouw over gaan. Want het bestemmingsplan maakt dat mogelijk en alles wat wettelijk bepaald is ten aanzien van zeg maar het opbouwen van zaken (…) is in dit geval geen punt van discussie. Wat zien we nu; Van Erp moet al naar zijn opvatting, naar hun opvatting, te lang wachten, want men wacht en men wacht en men wil eigenlijk tot een definitieve heldere oplossing komen. Heeft ook gekeken naar tussenoplossingen, maar op dit moment voor the time being, maar die lijken allemaal niet zo geweldig kansrijk te zijn. Dat is één. Twee; Alcoa heeft de afspraak met ons, dat de eerste die de kans wil krijgen om zich uit te spreken over het verwerven van de grond de Notulen raadsvergadering van 24 juli 2006
gemeente Heusden zou zijn. Dat hebben we in overleg met het bedrijf, nou dat is bestuurlijk is dat gesondeerd, dat is ook in ambtelijke contacten een paar keer gebeurd is dat, is die uitspraak, de toezegging gedaan. We zien inmiddels, dat er verschillende bedrijven, makelaars en ontwikkelaars, doende zijn op enig moment, om zich daarover toch te buigen en te kijken op welke manier men de grond kan vervreemden. Ik noem heel even De Bonth- Van Hulten als wat ik dan maar lokale ontwikkelaar wil noemen, ik noem een wellicht gelegenheidscombinatie die onder de naam Groenewoud door het leven gaat, ik noem, en dat is ons vandaag gebleken, anderen zoals Build to Build, die gevestigd zijn dacht ik in Den Haag, in Den Bosch en ik noem nog Bouwconsult, ook Den Bosch, en we hebben nog een Haagse Lelyveld (…) hoe zeg je? Van Loon, (…) Van Looij, sorry, Van Looij. Die noem ik als bedrijven waarvan wij weten, dat die zich op dit moment bezig houden met de verkoop van de grond. En in het geval van Build to Build is het zo dat, en van Bouwconsult, dat er daadwerkelijk al van eigendomsverwisseling sprake is. Wij weten daar niet van, wij proberen met het bedrijf in contact te komen en te blijven, schriftelijk levert dat geen geweldig resultaat op, per mail niet, en ook telefonisch niet. Laat ik zeggen dat wij het gevoel hebben, dat wij afgehouden worden. Dat hoef ik verder niet toe te lichten, maar dat zijn de simpele contacten die je legt als je middels een secretaresse van iemand, middels de centrale wat dan ook, contacten legt, afspraken maakt voor vervolgcontacten, en dan blijkt dat dat geen resultaat oplevert. Daar komt nog een extra complexiteit bij, de huidige manager als ik het zo nog mag zeggen, de heer Neutjens, een Belg, die wordt opgevolgd of is opgevolgd of die wisseling van de wacht vindt plaats, door meneer Lauritsen, een Deen, en wij krijgen geen contact meer moet ik zeggen met meneer Neutjens en noch geen contact met meneer Lauritsen. Dat geeft een onplezierig gevoel. Wij hebben de behoefte om toch laat ik zeggen een stukje regie te blijven voeren over de ontwikkeling van dat gebied. Als wij dat niet doen, dan zijn wij bang dat we daar of dan weten we wel bijna zeker denk ik, dat we daar ook niet meer aan de bak kunnen komen, omdat als de grond naar anderen gaat dan gaat de grond naar anderen en dan kan men binnen het fungerende bestemmingsplan laat ik zeggen ontwikkelingen laten plaatsvinden die het rendement van het bedrijf of van de ontwikkelaar of makelaar zelf misschien kunnen stimuleren of faciliteren, maar die ons geen oplossing brengen als het gaat om tekorten die wij graag, als het gaat om bedrijfsgronden, daar opgepakt zouden willen zien. Dat is de reden dat wij ons gebogen hebben over de vraag van wat wij zouden moeten kunnen doen. Nou, het is laat ik zeggen één van de meest voor de hand liggende mogelijkheden is dan het nemen van een voorbereidingsbesluit, dat zoals u weet de status quo voor een jaar bevriest, ons de gelegenheid biedt om dan een bestemmingsplan te maken, en dan in dat bestemmingsplan vast te leggen wat de gemeentelijke belangen zijn, en dat vervolgens in procedure te brengen. Wij werken overigens al aan een bestemmingsplan daar ter plekke, dat is Alcoa volgens mij op dit moment wel bekend, (…) nog niet bekend. Dat hebben we intern opgepakt. Dat hebben we nog verder niet gecommuniceerd, omdat dat zaken zijn die we met hen hadden willen bespreken en dat is dus gewoon onmogelijk gebleken. Nu willen wij doorpakken, we willen het terrein waar we altijd over gesproken hebben, waar ook al eerder schetsen over gemaakt zijn in algemene zin, van zeg maar van Lips tot en met Alcoa, dat terrein willen we nu in kaart brengen, om daar infrastructureel en qua exploitatie dadelijk ook, qua aanwending van gebruik, om daar de optimale vorm bij te bedenken. Dat is de reden dat we u bij elkaar hebben willen zoeken, bij elkaar hebben willen roepen, want we hebben daarnaast het signaal gekregen, en u mag mij daar niet op aanspreken als het anders is, want dat is de intonatie die je dan uit het zeg maar, soms toch wel betrouwbare maar uit het, niet uit de eerste hand krijgt, dat de kans aanwezig is dat de directie van Alcoa Europa uit Genève deze week naar Drunen komt. En dan zou dat ook een signaal kunnen zijn, dat er ontwikkelingen niet uitgesloten zijn. Nou wij willen in ieder geval als gemeente de zeggenschap voor zover als mogelijk is blijven behouden, en regie blijven voeren op dat deel van onze gemeente. Dat is de achtergrond waarom we gezegd hebben laten we nou dat voorbereidingsbesluit nemen, dat voorbereidingsbesluit gaat in op het moment dat het gepubliceerd wordt, dat is woensdagmiddag. Wij hebben dat allemaal gedetailleerd nagegaan, wij kunnen ervoor zorgen dat er nog een bericht in de Heusdense Courant wordt opgenomen. Dat voldoet in alle opzichten aan de criteria die de wetgever daarvoor stelt, en dan zou vanaf woensdagmiddag 12:00 uur denk ik, zou de geheimhoudingsplicht ook opgeheven kunnen worden. Vervolgens zullen wij de bedrijven die aan de Lipsstraat gehuisvesd zijn, die zullen wij een bericht geven, dat wij dat voorbereidingsbesluit hebben genomen, en wij zullen ook zorgen dat er een persbericht naar de gewone media gaat, waarin staat dat wij dat voorbereidingsbesluit vandaag genomen hebben. En dan is de zekerstelling zeg maar om daar voor een jaar in ieder geval een beschermende werking op te hebben liggen, die is daarmee gered. Dat is de hele insteek. Meneer De Laat.”
De heer De Laat: “Misschien toch een vraagje vooraf. Misschien staat het ook zometeen in het stuk. Is er in het college ook gesproken over de mogelijkheid van een Wvg in dat gebied? Want ik begrijp, dat Notulen raadsvergadering van 24 juli 2006
u verder gaat dan de Lipsstraat aan de oostkant, u neemt ook de westkant mee.” (…) De voorzitter: “De procedure die gepaard gaat met de Wvg ervoor gekozen om nu dit voorbereidingsbesluit te nemen, te laten nemen als u dat zou willen volgen. We hebben heel even gesproken over de Wvg, maar ik denk dat wij als slotconclusie getrokken hebben de volgende; het gaat ons vooral om de regie en in tweede aanleg zou eigendom of bezit een factor kunnen zijn. Maar als er, laat ik zeggen, want straks krijgen we dan toch nog de mogelijkheid van exploitatieovereenkomst enzovoorts te sluiten als het gaat om infrastructurele voorzieningen enzovoorts, denk ik tenminste, dan is dat in enigerlei opzicht veilig gesteld. Je kunt daar natuurlijk een Wvg regime op los laten, we hebben ervoor gekozen om dat in ieder geval nu nog niet te doen. Dit voorstel komt ook uit een college van vorige week dinsdag, want ik denk dat wij of dinsdag of woensdag contact hebben gehad met het presidium. Zo snel is het allemaal verlopen. Om door te kunnen pakken en dat is het hele verhaal, hebben we gezegd nou laten we nu maar niet de moeilijke gang van de Wvg doen. Laten we ook, omdat dat misschien als een zware overval maar dat geldt voor anderen ook, maar dat vonden we in het kader van de discussie die we nu voeren, nog niet zozeer het punt. Als wij mee kunnen praten over de bestemming, dan mag ook een ander het ontwikkelen, laat ik het zo maar heel even zeggen. Het gaat er ons vooral om, om een ongewenste aanwending, of een minder gewenste, om die trachten te voorkomen.” De heer De Laat: “Beide zijden van de Lipsstraat? (…) De voorzitter: “Over praten is in bijna overwegende mate al eigendom van de gemeente. Dus daar ligt het punt ook niet.” De heer De Laat: “Nee, want met name natuurlijk op het terrein van Alcoa liggen de mogelijkheden voor onze bedrijven, waar we nog, nou ja, naarstig naar op zoek zijn.” De voorzitter: “Ik zeg er ook bij, dat kan ik in dit bestek wel doen, ik denk toch ook hoor, aan bedrijven als aan het bedrijf van van Wärtsilä, want daar zijn eerder gesprekken gevoerd, op een wat vrijblijvende en af en toe ook wat wisselende manier, over de aanwending van wat daar nog braakligt, want je kunt daar natuurlijk op zich veel meer mee. Kijk, er kan een moment komen en daar praten we ook allemaal wel eens over, dat de bedrijvigheid aan de Lipsstraat in Drunen van een hele andere orde zou kunnen worden, omdat niemand van ons kan voorzien, hoe de ontwikkelingen van werkgelegenheid, lage loon landen, economie, in met name Azië bijvoorbeeld, hoe zich die gaat afwikkelen. En wij niet kunnen voorspellen wat dat voor consequenties kan hebben voor de bedrijvigheid die er nu zit. En die onzekerheid maakt het voor ons noodzakelijk, om gewoon het hele gebied onder de loep te nemen, zodat we dan ook de optimale invulling daarvan zeg maar nu op papier kunnen krijgen. Want ik, ik veronderstel toch, dat er af en toe heel voorzichtig tussen de directies, tussen de managers van die bedrijven, ook over de totale exploitatie van het gebied gesproken wordt. Maar ik weet het eigenlijk wel zeker.” De heer Van Helvoort: “Aan beide zijden van de Lipsstraat is, ofwel het grootste gedeelte is eigendom van de gemeente. Dus vóór het oude Lips, en vóór de Alcoa, is dat, dat is van die bedrijven?” De voorzitter: “Nou moet ik het goed zegen. Aan de kant van het tankstation, daar is een groot deel eigendom van de gemeente. (…) Nee, maar we hadden, nou laat ik het eerlijk zeggen, we hadden dat ook niet gedaan in eerste aanleg, omdat wij daar zelf de eigenaar al zijn. Om psychologische redenen hebben wij, dat is het enige, om psychologische redenen hebben wij gezegd laten we dan het hele gebied pakken, want dan zonderen wij ons niet uit. Dan ziet iedereen dat we het totale gebied gepakt hebben. En daarmee snijden we ons ook niet in de vingers.” (…) De heer Van Helvoort: “Met de gemeente, het gemeentebestuur willen praten, zegt u net. (…) De voorzitter: “Constateer feitelijk dat het gesprek niet tot stand komt. Laat ik het zo heel even zeggen. En wat ik en ik heb geen kijk op hoe zich dat allemaal afwikkelt, want de bedrijven worden aangestuurd toch laat ik zeggen Alcoa, laat ik het over Alcoa hebben, wordt natuurlijk sterk aangestuurd door Alcoa Amerika Pittsburg en Genève, want al hun plannen en ideeën zijn ook daar eerder voorgelegd. En die hebben natuurlijk een flinke vinger in de pap. En je moet niet veronderstellen, dat men vanuit Pittsburg of Genève als eerste zeg maar de gang naar het gemeentehuis wil bewandelen. De doorlopende wisselingen van de wacht zijn natuurlijk ook gewoon een teken, men is daar tamelijk snel wg, laat ik het zo maar heel even zeggen.” De heer Van Bokhoven: “Voorzitter, deze kant. Op dit moment is het natuurlijk zo, dat er een, dat de huidige bestemming zeg maar, bestemmingsplan, waarschijnlijk industrie, milieuklasse 3 zal liggen. Of misschien nog wel zwaarder. U praat over mogelijke, ongewenste ontwikkelingen. Zou u voor mij een aantal voorbeelden kunnen noemen, van wat voor soort ontwikkelingen wij daar absoluut niet zouden Notulen raadsvergadering van 24 juli 2006
willen hebben?” De voorzitter: “Nou, bijvoorbeeld een categorie drie of vier bedrijf dat zich uit Zoetermeer laat ik er eentje noemen in één keer kan vestigen in Drunen. Terwijl wij zitten te kijken naar mogelijkheden om bijvoorbeeld ergens een zanddepot of een iets te realiseren. Of om te kijken of wij, zonder dan het milieu zwaar te belasten, maar dan toch de wat grotere milieucategorie één of twee bedrijfjes, waar wij een schreeuwende behoefte aan hebben en die wij op Het Hoog niet adequaat kunnen huisvesten, om die een plek te geven. Of een bedrijf inderdaad, dat vanwege het netwerk van zo’n onderneming kan zeggen ik zit nou in Hogezand-Sappemeer, maar in allerlei opzichten is Drunen veel aantrekkelijker. Grenzen zijn dan helemaal niet bepalend.” De heer Van Bokhoven “Ik begrijp het wel. Maar dan gaan we een voorbereidingsbesluit opleggen, wat inhoudt dat we binnen een bepaalde termijn een nieuw bestemmingsplan moeten gaan ontwikkelen. Als die huidige bedrijven daar gewoon nog drie of vier jaar lang blijven zitten en er gebeurt dus helemaal niets misschien, dan blijft het natuurlijk een feit, dat dat soort bedrijven daar gewoon blijft zitten. Dus dan veranderd er helemaal niets. Maar we moeten, maar als je een nieuw bestemmingsplan gaat vastleggen, dat wil niet zeggen van daar halen we de milieuklasse vanaf.” De voorzitter: “Nee, ja maar de werkelijkheid is iets anders. Nee, kijk je hebt altijd een nieuw bestemmingsplan, dat betekent dat elke andere ontwikkeling zich moet bewegen binnen de lijnen van het nieuwe bestemmingsplan. Dus dat is al heel wezenlijk. Twee: u moet mij geloven hoor, dat anders zijn wij gigantisch voor de gek gehouden en in dit opzicht geloof ik het niet, Alcoa moet van die grond af, Alcoa moet inperken, Alcoa moet geld genereren op de lokatie Drunen. Dat is een absoluut zo. En daar gelden, daar spelen zich ook voor de mensen die dan toch nog direct bij dat bedrijf van oudsher betrokken zijn, spelen zich hele spannende discussies af. Dus is dat opzicht is het gewoon zo, dat Alcoa moet. In contacten met Wärtsilä hebben we ook wel eens gespeculeerd over wat is jullie toekomst nou? Nou en dan wordt er ook gewoon gezegd dat een belangrijk deel van het bedrijf op termijn als (…) namelijk de kwaliteitsgarantie erin kan zijn, die stand houdt en die laat zien dat in China op een constant adequaat kwalitatief niveau geproduceerd kan worden, dan zou het niet uitgsloten zijn, laat ik het maar heel voorzichtig zeggen, dat een deel van de productie daar verkast. (…) Een ander deel blijft, omdat logistiek gezien het te duur is om alles over te hevelen en vervolgens weer alles terug te halen naar Europa bijvoorbeeld. Als gereed product. Maar daar wordt over nagedacht. Dus en die ontwikkelingen daar moet je een klein beetje rekening mee blijven houden. Kijk en ik kan uiteindelijk, als ik geen eigenaar van de grond ben, niet sturen op het punt, want ik heb dat wel wat scherper gezegd dan ik het kan waarmaken, of een bedrijf uit een andere gemeente daar niet komt, nee maar ik heb wel de aard en de schaal heb ik dan aangegeven, en ik kan in ieder geval daarmee stimuleren, dat wij met het bedrijf aan tafel komen en praten over een adequate aanwending. Het zal ook duidelijk zijn dat de marktwaarde natuurlijk mede bepaald wordt door de vraag, of je een vrije aanwending van de grond kunt hebben of niet. Dus wat kan een ontwikkelaar of wat kan een makelaar daar aan geld uit halen, dat wordt mede bepaald door de vraag, of het antwoord op de vraag van ja wat kan ik, en wat kan ik dan financieel daar genereren. Het zal duidelijk zijn, als ik gewoon massa kan bouwen, en dat zo kan doen dat ik de minste hinderpalen heb, dan is dat misschien de makkelijkste weg en maar dat is niet de weg die wij willen gaan met het oog op de ontwikkeling van de werkgelegenheid en de diversiteit aan werkgelegenheid binnen de gemeente. Dus dat is de afweging die wij moeten maken.” De heer De Laat: “Voorzitter, nog één vraagje als het mag, wat betekent dit voor Van Erp?” De voorzitter: “(…) Kunnen betekenen dat die met ons blijft denken en ook met Alcoa kijk gaan we ervan uit dat we misschien ook wat sneller met Alcoa aan tafel komen, dus gedrieënlijk als ik het zo mag zeggen, over een huisvesting of een herhuisvesting van Van Erp, bijvoorbeeld op het terrein, binnen bestaande bebouwing al, van Alcoa. Ik weet dat daar met elkaar over gesproken is. Dus dat zou kunnen. Het kan ook zijn dat andere mogelijkheden, ja dat is altijd zo, dat is in ieder geval een reële mogelijkheid. Een andere mogelijkheid is dat Van Erp tot nieuwbouw zou kunnen komen en dan al aanhakend op de nieuwe structuur als het gaat om ontsluiting die wij al lang, dat weet u, in gedachten hebben, aan de achterzijde als ik het zo mag zeggen, omdat je zo’n terrein, want we praten wel over ongeveer negen à tien hectare, dan moet je natuurlijk niet één uitweg bieden, dan moet je nog een andere ontsluitingsmogelijkheid bieden. Nou dat is de achterkant van het hele Alcoa terrein langs Michelin af zal ik maar eens heel even zeggen. Kan zijn dat in dat denken en dan tot verdere samenwerking met Alcoa of een ontwikkelaar komende, dat je zegt nou, dan kan Van Erp zich hier vestigen. En dan biedt dat Van Erp ook duidelijkheid. Kijk ik, laat ik het maar in de beslotenheid van deze vergadering zo zeggen, Van Erp heeft te horen gekregen dat hij zich zonder problemen meteen kan vestigen op het terrein van Alcoa, waar hij maar wil, want hij hoeft zich van de gemeente niets aan te trekken, want wij kopen de grond, en we hebben niks meer van doen met de gemeente. En wij kopen de grond ook voor jou als je dat wilt. Nou, die gedachtengang is zeg maar het eerste geweest waarna wij zijn gaan nadenken over de vraag ja, willen we dat nou, en willen we daar op ingrijpen? En Notulen raadsvergadering van 24 juli 2006
wat zijn dan de middelen?” De heer De Laat “Bouwen op de huidige plek is daarmee niet meer mogelijk? Ja, ik vraag het met name hierom: we hebben natuurlijk, en dat hoor ik u herhaaldelijk zeggen, ook met Van Erp goed overleg gehad, om maar te wachten met de herbouw, te kijken naar, zeg maar, de win-win situatie, en het zou heel vervelend zijn voor Van Erp denk ik, dat hij de gemeente gaat aan te kijken als mogelijk onbetrouwbare partner. Dat vind ik toch een heel gevoelig punt.” De voorzitter: “Ik denk dat ik mag zeggen, maar ik kijk heel even naar links en naar rechts en een beetje naar boven, dat Van Erp weet, los van deze discussie die wij nu met elkaar nu op dit moment hier voeren, maar Van Erp weet dat de discussie ertoe zou kunnen leiden, dat hij niet op de huidige plek zou kunnen herbouwen denk ik, want (…). Nee, dat kunnen we niet verbieden, dat weet ik, maar Van Erp kent deze discussies. En van Erp weet dus, laat ik het anders zeggen, we hebben ook een signaal van Van Erp gekregen. En dat doe je niet, als jij alleen maar wilt dat je op de huidige plek kunt herbouwen. Als jij dan tegen mij zegt van, weet dat er tegen mij gezegd is van kom op aan deze kant van het hek, laat ik het nou maar wat plastisch uitdrukken, dan ben je van alle gedoe af, dan zeg je dat niet, als je aan de andere kant wil en ook van de gemeente af wilt zijn. Dat zeg ik aan de andere kant zit ik bouw gewoon. Van Erp heeft over aspecten van waar wij het over hebben ook met ons gesproken.” De heer De Laat “Voorzitter, dat die relatie niet verstoord raakt.” De voorzitter: “Nee. Als ik het zo zeg dan zeg ik correct, want ik wil hier geen one man show opvoeren.” (…) Wethouder Groen: “(…) hoe wij kunnen zorgen, dat wij weer aan tafel komen. En toen hebben we het inderdaad ook over de Wvg gehad. Maar dan moet je het helemaal zelf gaan ontwikkelen. Dat vraagt toch wel, we hebben het vergeleken met de situatie van Het Hoog, maar dat is dit niet. En het is al bedrijventerrein, en we willen ook bedrijventerrein daar hebben, alleen de soort van bedrijventerrein, daar hebben we, daar moeten we gewoon over mee kunnen praten, want de milieucategorie is daar heel erg bepalend. Het is ons enige categorie-5 bedrijventerrein wat er is in de, ja eigenlijk in de verre omgeving. Maar de milieubelasting is beperkt, die is voor een groot gedeelte bezet. En dat betekent dat, nu kun je dus eigenlijk in de aanbieding gooien milieu-5 categorie bedrijventerrein, terwijl dat eigenlijk niet is wat wij op dit moment daar zomaar ongelimiteerd willen. En ik denk dat dat de grootste zorg is, die we hebben. Wij willen toch eigenlijk wel heel goed kijken wat voor een milieucategorie-5 bedrijven er dan in ieder geval naartoe worden gehaald. Maar Van Erp is, behalve dan wat vanavond gebeurt, is hij, hij heeft gewoon eigenlijk gevraagd om aan te kunnen sluiten bij de gemeente, omdat hij nu de overtuiging heeft, dat de gemeente degene is, die zijn problemen oplost. En dat is eigenlijk, wat we ook uit het verleden eigenlijk hebben meegenomen, wat we heel duidelijk ook naar hem gecommuniceerd hebben. Openheid zover het kan, om te zorgen dat jullie problemen ook door ons mede worden opgelost.” De heer Van den Brandt: “Mag ik daaruit afleiden, dat er dus een open gesprek is geweest, maar dat er met Van Erp geen toezeggingen en/ of afspraken zijn gemaakt in het kader van dit verhaal?” (…) De heer Van Delft: “Burgemeester, komt er nou voor Van Erp ook een zwaardere milieucategorie?” De voorzitter: “Nee, wat Van Erp doet, kan Van Erp gewoon blijven doen, laat ik het zo maar heel even zeggen. En ik kan alleen z’n vierkante of kubieke meters, ik weet niet hoe ik het dan moet zeggen, die kan hij wat uitbreiden. Wat dat wil hij graag. Dat is..” (…) De voorzitter: “Vier denk ik.” (…) De heer Van Delft “Ja, want ik heb begrepen, dat Van Erp daar ook een volledige zandopslag wil gaan doen, klopt?.” (…) De heer Van Delft vervolgt: “Wordt wel geboden voor Van Erp dan?” (…) De voorzitter: “Die moeten we nu in het bestemmingsplan gaan benoemen, dus die vraag komt aan de orde. In principe kijken wij, of maar, daar zou ik het bij willen laten, want anders lijkt het alsof wij ook naar Van Erp toezeggingen hebben gedaan of dat wij daar laat ik zeggen ook collegebreed een besluit over hebben genomen of wat ook, maar dat is dus niet zo. We hebben tegen Van Erp gezegd, en nogmaals, dat geldt zowel voor het vorige als voor het huidige college, wij willen kijken of we jouw bedrijfsvoering wat beter op één plek kunnen hoe heet dat, van de grond kunnen laten komen, laat ik het maar heel even zo zeggen.” De heer De Laat: “Betekent dit concreet dan wat ik u hoor zeggen, dat de mogelijkheden dan geschapen zouden kunnen worden voor hem, om ook de uitbreiding te doen die hij graag wil? Anders Notulen raadsvergadering van 24 juli 2006
kan hij gewoon herbouwen.” De voorzitter: “Nee, dat is ook zo. Hij wil iets meer ruimte hebben en dat is juist op het terrein van Alcoa mogelijk. In dat opzicht, maar u mag, kijk want ik zoek ook naar gewoon naar de bevestiging, het is voor u laat ik zeggen als persoon, als oud wethouder ook niet nieuw, omdat is wat wij eerder besproken (…).” De heer De Laat “Natuurlijk is het niet nieuw. Maar ik probeer vanuit dat verleden juist om te kijken dat we daar geen bokken gaan schieten. We hebben daar een goede relatie opgebouwd.” De voorzitter: “Dat klopt. En ik probeer juist op deze manier zeg maar hardop te horen zeggen dat dit toch een consistente lijn is die gevolgd wordt. Dat is voor mij belangrijk.” De heer Van Spaandonk: “Voorzitter, één opmerking voor de orde van de vergadering, als iemand het woord voert tijdens de vergadering, dan liefst, ook op uw verzoek, via microfoon en niet zonder. Omdat anders straks bij de verslaglegging niet kan worden nagegaan, of iemand iets wel of niet gezegd heeft.” De voorzitter: “De heer Van Spaandonk. (…) Ja, dat is zo. Met uw welnemen. Want het gaat, kijk het hoofdbesluit is simpel, het voorbereidingsbesluit. Want dat hebben we nog niks inhoudelijks gezegd anders dan: de gemeente wil graag de regie voeren enzovoorts. Dan gaan wij aan de slag en dan komen wij straks gewoon via de normale procedure van de inspraak, de commissie, of wat er op dat moment ook is, want zo snel zal het wel niet zijn dat misschien de commissie ook wel, maar los daarvan zou dat wel zo zijn dan een commissie. Daar krijgt u dus uw mogelijkheid van advies en reageren op, en daarna zal de gemeenteraad volgend jaar een keer tot vaststelling overgaan. Wij hebben het voorstel, want we hebben hebben we dus bij ons, we geven dat aan u, en ik wil u ook de gelegenheid geven om het te lezen, zodat u, mochten er dan nog vragen zijn u die vragen kunt stellen en dan schors ik de vergadering voor vijf minuten, en dan neem ik aan dat we tamelijk snel een besluit kunnen nemen. (…) Een kwartiertje. Ok. Of zoveel korter als mogelijk blijkt. (…) Geschorst voor ongeveer een kwartier, of zoveel korter.” Na de schorsing: De voorzitter: “Mijne heren, met uw welnemen heropen ik de vergadering en ik stel u natuurlijk de vraag of iemand nog wil reageren naar aanleiding van wat hij of zij gelezen heeft. Mevrouw Muskens.” Mevrouw Muskens-de Bont: “Over de inhoud enzo hebben wij op zich geen probleem, we zijn alleen samen eens even verder gaan praten, of het toch niet beter zou zijn, dat er toch een Wvg op komt. Want als wij u horen praten van wat je eigenlijk met het gebied zou willen, is de enige manier om het te kunnen uitvoeren zoals je het zou willen, om er zelf eigenaar van te zijn. Je hebt een heel beperkte mogelijkheid door dit voorbereidingsbesluit. Je kunt ook geen milieucategorieën weghalen zonder schadeclaims, allerlei andere dingen ook nog. Dus wil je echt zeggen van ‘wij hebben een bepaald toekomstbeeld hoe wij zouden willen dat dit gebied ingericht wordt’, en ik begrijp aan de reacties van zojuist, dat de meesten daar wel mee instemmen, dat je feitelijk, ja wat we net zeiden met een kanon op een mug schiet, wat een heleboel dingen naast schiet. Wij zijn eigenlijk meer voor dat er toch Wvg op zou komen. Ik wilde graag de mening van anderen daar ook over horen.” De voorzitter: “Vrij terecht dat u dat laatste opmerkt. Ik neem aan dat anderen ook willen reageren. U wilt de twee naast elkaar? (…) Nee, dat had ik (…) Nou, ik denk dat het verstandig is om juist omwille van wat ik in mijn inleiding zei in ieder geval toch alvast één van die twee te pakken. Kijk, dat voorbereidingsbesluit kunnen we nu pakken, de Wvg nog niet. (…) Ja. (…)” Mevrouw Muskens-de Bont “Echt, we nemen dit besluit vandaag, dat we gelijk verder gaan om toch die Wvg te leggen. De voorzitter: “Nee, ok.” Mevrouw Muskens-de Bont “Ja, maar das wel heel snel, maar overmorgen.” (…) De voorzitter: “(…) Anderen te horen reageren op de suggestie vanuit het CDA. Dat is voor het college laat ik zeggen een behoorlijk relevant signaal dan.” De heer De Laat: “Wil ik graag doen voorzitter. Ik heb daarstraks al de vraag gesteld, of er overwogen is, om de Wvg te doen. Ik heb daar een reactie op gehad van zowel ambtelijk als van de wethouder. Ik denk dat je de Wvg rustig erop kunt vestigen, zonder dat je dan verplicht bent zoals de wethouder zegt dat je dan het zelf gaat ontwikkelen. Met de Wvg bereik je in ieder geval de regiefunctie, daar is ie landelijk voor in het leven geroepen. Dan heb je een hele sterke regie, want dan kan de grond ook niet zomaar verwisselen. Die kan dan ook straks behoorlijk onder druk komen. Wat ik er in ieder geval bij zou willen zien, is als je kijkt leg de Wvg, dat je toch een voorbereidingsbesluit moet maken. Nou, dan kun je het één doen en het ander niet laten. Het college is bevoegd om morgen de Wvg te vestigen en mits het binnen acht weken door de raad wordt bevestigd. Mocht later blijken dat je daar spijt van hebt, om het zo maar te noemen, nou, dan is het er ook weer gewoon af. Maar dan is het volstrekt helder, dan heb je absoluut een zeggenschap in dat gebied. En allerlei wildwesten wat er nu gebeurt Notulen raadsvergadering van 24 juli 2006
leidt toch waarschijnlijk tot dingen, misschien ook wel in kwalitatief opzicht, wat je niet zou willen. Dat wij straks met de exploitatieverordening nog het één en ander kunnen verhalen dat is prima, maar ik denk als je een exploitatieberekening maakt, en u sprak me daarstraks aan als oud-wethouder en zo reageer ik dan nu ook maar; het gaat er juist om, dat wij in onze biedingen aan het kijken waren, wat de financiële haalbaarheid was van het verhaal. Daar hoor ik helemaal niks van. Alleen één opmerking ambtelijk, van ‘ja, maar we kunnen wat verhalen met de exploitatieverordening’. Nou, dat zou ook wel eens behoorlijk beperkt kunnen zijn. En met het maken van je bestemmingsplan is het maar de vraag, of je ook nog niet tegen schadeclaims op gaat lopen. Dus ik zou er voor willen pleiten, om èn èn te doen. Op dit moment zeg ik een voorbereidingsbesluit dat snap ik, dat kan helemaal geen kwaad, want je moet het bestemmingsplan gaan maken. Dat moet je ook als je de Wvg erop gaat leggen, moet je binnen zoveel tijd het bestemmingsplan maken. Dus: ga die koers op!” De heer Van Spaandonk: “En als je het volgt tijdelijk op de manier doet zoals oud-wethouder De Laat dat zegt, geef je ook in ieder geval de andere partij de kans, om mee te gaan lopen in de sporen van de gemeente, zonder dat je meteen de bekrachtiging van de raad van de Wvg nodig hebt. Wel ligt hier nu het middel van het voorbereidingsbesluit. Nou, dat wordt gevolgd door de besluit van het college om te komen tot een Wvg, die binnen acht weken moet worden bekrachtigd. Nou, wellicht is het in die tijd al zo, dat onder andere bijvoorbeeld Alcoa dan wel inziet dat ze heel snel met de gemeente wel om de tafel moeten, om te voorkomen dat. En dan kan er nog van alles gebeuren.” De voorzitter: “Ik kijk naar het linkerblok als ik het zo mag zeggen, meneer Aerts.” De heer Aerts: “Voorzitter, dank u wel. Voorzitter, ik denk wat voor ons ligt vind ik een verstandig besluit. Dat zal in ieder geval vanavond genomen moeten worden, daar sta ik ook 100% achter. Over de eventuele Wvg denk ik, dat je eens goed na moet denken, en die kan toch elk moment ingaan, dus ga daar de voor en tegens van op een rijtje zetten. Ik denk wel, dat je ook in de gaten moet houden als je een Wvg vestigt, je weet wat de vraagprijs van de grond nu is, dus snij je dan financieel niet in de vingers. Maar goed, ik, als er behoefte is binnen deze raad om dat te bekijken, kan ik daar wel in mee gaan. Maar ik vind het essentieel dat vanavond dit besluit genomen wordt en daar zeg ik ook volmondig ‘ja’ tegen voorzitter. En een punt van orde voorzitter: ik moet helaas om 19:30 deze vergadering verlaten, dus bij deze weet u in ieder geval mijn mening.” De heer Van Helvoort: “Ben het wat dat betreft met de heer Aerts eens, als wij Wvg gaan leggen, en ik hoef het nu niet nog een keer uit te leggen, dan gaan wij zoals meneer Van Spaandonk aangeeft, de mensen dwingen om iets te doen voor de gemeente. Dat werkt niet, en zeker niet bij die grote bedrijven. Ik zou het liever op een, inderdaad vriendelijker manier willen doen en normaal het voorbereidingsbesluit overeind houden.” De heer Van Spaandonk: “Een interruptie, het is niet mijn bedoeling geweest, om aan te geven daarmee Alcoa te dwingen, nee, het zal Alcoa de ogen openen in die zin, dat ze zich dan geroepen voelen om wel degelijk met de gemeente aan tafel te komen, om te voorkomen dat. Dat is niet dwingen, dwingen is iets heel anders.” De heer Van Helvoort vervolgt: “U geeft net aan, dat u wil dwingen Alcoa om de tafel te krijgen. Nou, dat als zo wil ik niet werken.” De heer Van der Lee: “Mijn naam is Van der Lee. Ja, zo hadden ze het gezegd, dus ja ik doe dat maar een keer. Wat mijn vraag eigenlijk is, ik begrijp, dat de samenwerking in het verleden wel optimaal geweest is, want ik heb begrepen dat een stuk van Alcoa omgebouwd is tot machinefabriek voor een firma uit Italië, die zelfs een uitgang gekregen hebben naar de Lipsstraat. Is daar reden voor dat er een verstoring is gekomen op één of andere manier?” De voorzitter: “(…) Nog allemaal wat willen inbrengen. Meneer Pladet.” De heer Pladet: “De VVD-fractie die kan instemmen met het voorstel. Misschien nog even een puntje inderdaad van aandacht voor de tekstuele dingen. Er staan een paar denk ik even wat doublures in de tekst. Zowel in de, op de tweede bladzijde, of eerste bladzijde, sorry, van het raadsvoorstel. Ja voorzitter, Wvg vinden wij op dit moment nog wat te vroeg, omdat wij denken dat het heel simpel is een aantal zaken inderdaad wat meer helder in beeld te hebben. En we hebben al geconstateerd, het kan gewoon op elk moment gewoon ingaan. Dus ik denk dat voor dit moment is het, vindt de VVD het gewoon van belang dat we dit voorstel nu nemen.” De heer Verboven: “Ja voorzitter, wij staan ook volledig achter het voorbereidingsbesluit. Die Wvg dat, ik denk dat ik het met meneer Van Helvoort eens ben, dat dat enigszins vijandig gaat overkomen en dat we dat op dit moment toch niet moeten hebben. Dat lijkt mij op dit moment verkeerd. Maar mocht het alsnog nodig zijn, ja wie weerhoudt het college om dat te gaan doen?” Mevrouw Dekker: “De fractie PvdA die, ja, die stemt ook vóór dit voorstel, en ook voor de Wvg, ja het moet gewoon duidelijk zijn, het moet gewoon even de plussen en de minnen zoals de heer Aerts had verteld, moet gewoon afgewogen worden en daarna pas een voorstel maken voor Wvg.” Mevrouw Muskens- de Bont: “Wil nog eventjes daarop reageren. Onthoudt wel, op het moment, dat Notulen raadsvergadering van 24 juli 2006
wij het voorbereidingsbesluit genomen hebben en geen Wvg, en het wordt door een ontwikkelaar verkocht aan een groot bedrijf waar ook ter plaatse, zijn wij wel te laat hè mensen! Dat kan binnen een uur gebeurd zijn. Bij Alcoa zitten mensen, die zitten startklaar om de zaak aan een ontwikkelaar te verkopen. Als we nu zeggen ‘we moeten voorzichtig zijn’ ‘we moeten lief en aardig zijn’… Natuurlijk, je moet zakelijk een goede relatie krijgen, maar ga niet emotioneel doen, want zo werkt het bij Alcoa ook niet. Het is een bedrijf dat werkt met plussen en minnen, zonder dat de emoties er zijn en als er woensdag bekend is dat het voorbereidingsbesluit is en wij horen donderdag dat het aan ontwikkelaar verkocht is, dan wil ik daar geen verantwoordelijkheid voor nemen. Maar dan weten degenen die tegen zijn wel wat de consequenties zijn.” De heer Verboven: “Maar voorzitter, we regelen dat toch met de bestemmingsplannen? Daarvoor is dat voorbereidingsbesluit toch? Wat heeft dat dan met eigendom te maken? Ik snap de hele redenering van jou niet, Ans.” De heer Nieuwkerk: “Misschien dat ik even aan mag vullen voorzitter. Want in de urgentie in het stuk, waar u aangeeft waarom dat het belangrijk is dat we bij elkaar komen en waarom dat belangrijk is dat het besloten gebeurt en waarom het belangrijk is dat we dat voorbereidingsbesluit, in dat, dat wemelt van de verhalen ‘we moeten verwerven’, ‘ze zijn bezig de boel te verkopen’. Het gaat om: wie is het heeft het eigendom. Je kan er nog zo’n bestemming op leggen, maar als mensen daar niet gaan verkopen, dan kun je er dus helemaal niks mee. Ondanks die mooie bestemming die je erop legt. Er staat echt hier drie of vier keer in, ‘men is daar uitverkoop aan het houden’. Nou, dan kun je maar één ding doen: zorgen dat je erbij bent, dat je meebiedt. En misschien dat krijg je als je Wvg erop legt als ik even af mag maken, dan de telefoontjes wel doorverbonden worden met de directie. Want ik heb het idee dat er dus een beetje een spelletje met de gemeente gespeeld wordt op dit moment.” De heer Van Bokhoven: “Ik heb van de voorzitter, Van Bokhoven is de naam, van de voorzitter begrepen, dat er eigenlijk al flink gehandeld wordt en al percelen zijn verkocht. Ja, en ik heb ook van, als u mij ook uit laat spreken meneer Nieuwkerk, ik heb ook van de voorzitter begrepen, dat we eigenlijk alleen maar de regie willen behouden over het gebied, en niet alle eigendommen willen gaan verwerven. Ja, daar heb ik dus en dan zeg ik van daar is niets mis mee.” De heer De Laat: “Voorzitter, mijn naam is De Laat, ik heb daarstraks al gezegd, en dat is in het verleden al meerdere malen gezegd, als je nu de Wvg vestigt, morgen, het college, dan zitten daar acht weken bedenktijd aan, waarin je alle plussen en minnen op een rij kunt zetten, èn door het college, èn door de raad, voordat je een definitief besluit als raad neemt. Dan heb je je kruit niet verschoten. Als je het niet doet, ben je acht weken kwijt om na te denken, achter je oren te krabben, en vervolgens tot de conclusie te komen: jammer dat we het niet gedaan hebben. Als u mijn mening vraagt, dat is de fractie DMP dan in dit geval, die zeggen dan ‘neem dit besluit’, we hadden een goede relatie met Alcoa, die zijn door hun verbroken, die relaties die opgebouwd zijn, wij hoeven dus niet zo aardig naar hun te zijn. Wij willen de mogelijkheid hebben, in ieder geval ook politiek, om de afweging te kunnen maken, en die ligt hier gewoon in, of wij al dan niet zelf willen ontwikkelen, en die laat je nu lopen als je dat niet doet. En ik overweeg op dit moment voorzitter, laat ik het maar gelijk uitspreken, om zometeen een schorsing aan te vragen en wellicht een amendement in te dienen.” De heer Van Bokhoven: “Voorzitter, Van Bokhoven nog een keer, ik kan een heel eind meegaan met de heer De Laat, als wij hier als raad een signaal afgeven richting college, van ‘denk er eens over na, om misschien Wvg op te leggen’. Maar dat is iets heel anders, als dat wij dus opdracht geven van jongens, wij gaan dat hier vaststellen ja, met een zin, amendement of een motie of wat iets meer zij.” Mevrouw Muskens-de Bont: “Wij kunnen over acht weken pas vaststellen. We hebben wel acht weken de ruimte, om de mogelijkheid te pakken. Als we ‘m nu niet pakken en het is overmorgen aan een ander verkocht zonder dat wij daar enige zeggenschap nog over hebben, komen er ontwikkelingen die toch niet tegen te houden zijn. Er zijn overgangsrechten, er is van alles, bestaande mogelijkheden blijven allemaal bestaan en dat kun je alleen maar doen door zelf de regie te houden.” De heer De Laat: “Ach, ik denk dat wij aangeland zijn op een moment en misschien bent u daarnaar op uit, dat de verantwoordelijk wethouder hier aan het woord komt. Op al deze opmerkingen, reacties, vragen enzovoorts.” De voorzitter: “Ok, dat is zo. En daarna kijkt u of u wilt schorsen of niet. Meneer Groen.” Wethouder Groen: “Nou ik moet heel eerlijk zeggen, dat we in het college eerst gesproken hebben op het leggen van de Wvg op de hele handel, en het voorbereidingsbesluit dat kwam eigenlijk daarna pas. Maar als je gewoon naar de formulering kijkt, we hebben twee opties. In ieder geval moeten we eerst een voorbereidingsbesluit nemen, kijken hoe daar op gereageerd wordt door Alcoa en dan kunnen wij volgende week dinsdag, want we maken namelijk woensdag bekend dat er een voorbereidingsbesluit treedt. En we kunnen dan, want we hebben natuurlijk die opties al op en neer gezet, en ik zal zometeen zeggen waarom we dat niet meteen ook doen. We hebben dus, kijk, mijn eerste gevoel was: voorbereidingsbesluit èn Wvg. Alleen, voorbereidingsbesluit is de meest voorzichtige procedure, dus die moeten we in ieder geval hebben. Dus daarom hebben we jullie Notulen raadsvergadering van 24 juli 2006
vanavond bij elkaar geroepen. Ook om erover te kunnen praten. En die Wvg is afhankelijk van de reactie, onder andere van Alcoa. We willen eerst kijken of ze toch met ons willen praten, en of ze ons weer mede de regie willen laten geven. Als het zo is dat dat niet lukt, dan, we hebben dus nog een week de tijd om alle plussen en minnen met het voorbereidingsbesluit op een rij te zetten. Want het verschil met hier bijvoorbeeld en Het Hoog is, dat dit is bedrijventerrein. Nee, daarom moeten wij heel goed aangeven bij deze Wvg, waarom wij van bedrijventerrein bedrijventerrein willen maken. Die noodzaak die er bij de Tuinbouwweg was waarbij je zegt ‘wij proberen een bedrijventerrein te creëren’ dat is hier niet aan de orde. Dat betekent dus dat als je niet oppast, met je motivering waarvoor je dan toch vindt, dat je de Wvg moet opleggen, dat gaat dus dan niet meer over de bestemming, want de bestemming is goed. En dat betekent dus, dat je meteen aan de financiële kant van het verhaal zit te kijken. En dat is de heer De Laat ook bekend toen hij nog wethouder was, er is nog steeds een discussie met Alcoa over de waarde van de ondergrond. En die waarde van de ondergrond die willen wij, die dus zeg maar in het overleg met de gemeente ooit is afgesproken in het kader van de OZB, dat zouden we nou niet willen betalen. Om nou maar eens heel eerlijk te zeggen. Maar toen in het kader van de OZB was dat een uitstekend bedrag. Maar als we dat nu zouden moeten betalen dan wil ik toch nog wel een keer terug naar de raad, of de raad dat ook vindt. Dus de verhoudingen zijn wat dat betreft veel, daar moeten we veel voorzichtiger in zijn, als wij dus zeggen Wvg, en we hebben zelf gezegd, dat het bedrag wat toen is afgedeald met de OZB dat dat de waarde is, om mee te starten met de onderhandelingen, nou dan weet ik niet of wij dat nog wel überhaupt zo efficiënt weer van bedrijventerrein naar bedrijventerrein kunnen veranderen. Hè dus die, dat moeten we dan heel goed op een rij zetten, en de heer De Laat weet precies waar ik het over heb, en ook over de bedragen die eronder liggen, en dan denk ik van laten we eerst kijken of we in gesprek kunnen komen. Wij kijken heel goed of de Wvg noodzakelijk is, en we komen toch wel even met jullie dan terug, om te zeggen wat het betekent. Want het is al bedrijventerrein. Dus het is niet de Tuinbouwweg. En dat is het grote verschil.” De heer De Laat: “In ieder geval het terrein van Alcoa. Maar u hebt hier veel groter terrein beste brave wethouder.” Wethouder Groen: “Beste brave meneer De Laat, de rest is bijna allemaal van ons, dat hebben we eigenlijk alleen maar als, nou ja, ik vond eigenlijk laten we dat nou helemaal doen, om niet te laten zien dat we alleen met die bedrijfjes pesten bezig zijn, we willen dat hele terrein ontwikkelen. Maar laten we heel wel wezen, ook Wärtsilä is op het ogenblik, daar steek ik mijn hand ook niet voor in het vuur. En dat is de reden waarom we. Kijk, eerst wilden we alleen Alcoa doen, toen hadden we, toen zeiden we hoe betrouwbaar is dat dan? Nou, als je Wärtsilä en Alcoa doet, dan zeggen we ja, dan moeten we net doen, nee, dan moeten we niet net doen, we gaan het hele stuk opnieuw inrichten en dan pakken we dus ook de westzijde van de Lipsstraat erbij, en dan kan niemand meer zeggen dat we alleen maar bezig zijn met Alcoa en Wärtsilä. En maar dan nog, u begrijpt mijn probleem, en we komen erop terug.” De heer De Laat: “Natuurlijk, ik vraag niet voor niks dat u aan het woord gaat komen. Ik heb uit de inleiding van de voorzitter ook begrepen, dat en dat weten we ook, dat met Wärtsilä het ook heel snel zou kunnen veranderen. En dat het met name dus om het hele gebied gaat. Want dat je zegt het helemaal verdichtend naar Alcoa voor de Wvg, daar praat ik niet over, ik praat over het hele gebied. Nou en dan ga je het hele terrein opnieuw bezien, en dan denk ik dat je ook een hele andere boodschap hebt in het kader van de Wvg. Nee, ik snap dat je het verengt, maar het gaat niet om de verenging, waar ik over praat, is om het hele gebied. En ik begrijp ook uit uw woorden, dat u als college in ieder geval nog onvoldoende de afweging hebt gemaakt, laat ik het voorzichtig zeggen, onvoldoende de afweging hebt gemaakt, waarom nu wel of geen Wvg. Want u zegt ‘nou, laten we hier dan maar mee beginnen, we verstoren nog geen relaties’, maar tussen de regels door hoor ik u zeggen, wij zijn nu met die afweging bezig en volgende week, als wij tot de conclusie komen dat het handig, verstandig en slim zou zijn, dan nemen wij alsnog dat besluit voor de Wvg.” De heer Nieuwkerk: “Ik wou hier even op inhaken. De wethouder zegt van ‘wij willen even de reactie afwachten van Alcoa’. Ja die reactie zou best eens kunnen zijn, dat eventuele geplande verkopen versneld doorgevoerd gaan worden. Nou, dan bereik je dus het tegenovergestelde. Overigens vind ik het een beetje vreemd, maar dat is even een zijsprongetje maar ik kan het niet laten, u hier te horen vertellen, dat OZB-waarderingen in het waardes in het economisch verkeer door u als ‘te hoog’ bestempeld worden. Daar zullen de burgers blij mee zijn denk ik.” (…) Wethouder Groen: “Dat is dus ook precies ons probleem. (…) Nee, maar we zitten hier toch besloten bij elkaar? En dan zeg ik: ‘dat is het probleem met de Wvg’. Er is afgedeald met de gemeente en Alcoa een prijs, die wij echt absoluut niet willen betalen.” De heer De Laat: “Meneer Groen, u weet net zo goed als ik en iedereen hier in deze zaal denk ik, zelfs als Alcoa de grond aanbiedt, bent u niet verplicht te kopen.” Notulen raadsvergadering van 24 juli 2006
De heer Pladet: “Ja voorzitter, Pladet VVD. We zijn ook als gemeente niet verplicht om projectontwikkelaar te spelen. En we moeten ons inderdaad ook goed, laten we zeggen rekenschap geven van het feit, als je werkelijk het plan weer als projectontwikkelaar, dus als gemeente, als projectontwikkelaar inderdaad weer wil gaan ontwikkelen, dat je daar ook weer de nodige capaciteit en dergelijke moet insteken. Nog even afgezien, laten we zeggen, van alle financiële consequenties en eventuele risico’s die dat met zich meeneemt. Dat je goed achter je oren moet krabben of dat je dat inderdaad moet willen. En last but not least is het natuurlijk zo, dat niet de eigendom laten we zeggen de toekomstige inrichting bepaalt, maar dat het bestemmingsplan of het nieuwe bestemmingsplan wat er dadelijk op gelegd gaat worden ongeacht wie de eigenaar is, uiteindelijk bepaalt hoe wij het gebied uiteindelijk willen gaan ontwikkelen en gaan inrichten. En dat is laten we zeggen, de primaire voorwaarde. En dan is het eigendomsrecht absoluut, ja ik bedoel het is leuk, dat je dat inderdaad wil inbrengen, maar het moet het hoeft a priori geen ongewenste ontwikkelingen op te leveren. Want mensen moeten ontwikkelen conform vastgesteld bestemmingsplan.” De heer De Laat: “Volgens mij heb ik ook helemaal niet gezegd dat wij moeten ontwikkelen, wij moeten tenminste de tijd nemen, om te kijken of het interessant is voor ons om te ontwikkelen. Die bouw ik dus in in die acht weken.” Mevrouw Van den Dungen: “Dankjewel voorzitter. Ik kan me in grote lijnen aansluiten bij de heer Pladet. Ik vind ook dat de wethouder het heel duidelijk heeft gemaakt, we moeten gewoon vanavond een voorbereidingsbesluit nemen. We moeten in goed gesprek komen met Alcoa, voorzichtigheid geboden. En daarna kunnen we nog kijken of een Wvg noodzakelijk is. Dankjewel.” De voorzitter: “Willem, sorry, meneer Van Spaandonk.” De heer Van Spaandonk: “Ja voorzitter, ik blijf van mening, dat het morgen nemen van een besluit tot opleggen van de Wvg niks frustreert. Dat het, als je dat volgende week zou doen, volgende week dinsdag en eerst afwacht wat Alcoa gaat doen wat ik de wethouder hoor zeggen, ja dan kun je wel eens driftig achter het net vissen. Dan kun je wel zeggen van ‘ja dan, het maakt niet uit wie de eigendom heeft, je bent altijd nog baas over de ontwikkelingen omdat dat op basis van het toekomstige bestemmingsplan moet’. Maar als je regie wil voeren, en dat is toch het begin de insteek van het hele verhaal anders hoef je niks te doen, als je regie wilt voeren dan moet je zeggen van luister eens, èn een voorbereidingsbesluit èn Wvg neerleggen. En mocht Alcoa dan inderdaad heel graag met de gemeente aan tafel worden, iets wat ze de laatste tijd nadrukkelijk niet hebben willen doen blijkbaar, dan zeggen we oké jongens, dan is het geen kwestie van dwingen maar dan wordt er met elkaar gesproken. En dan, binnen acht weken moeten wij als raad dat besluit bekrachtigen. Als we dat niet doen, is er nog niks aan de hand.” De voorzitter: “Conclusies trekken, nu.” Wethouder Groen: “Kijk, het is natuurlijk een hartstikke duidelijk signaal wat we van toch eigenlijk de grote meerderheid van de raad krijgen, dat een voorbereidingsbesluit een leuk begin is, maar dat we de Wvg zeker niet moeten schuwen. Nou we hebben morgen college en we kunnen natuurlijk dit deze ruggesteun natuurlijk gewoon meenemen voor het collegebesluit wat er, wat nee voor wat we morgen in het college bespreken, laat ik het zo zeggen.” De voorzitter: “Wij nemen het voorbereidingsbesluit, want ik begrijp dat u daar geen problemen mee heeft. Twee; het is duidelijk dat wij de plussen en de minnen, ook de risico’s die wij zelf hebben als het gaat om de regievoering als ik zo mag zeggen, dat we die goed gaan benoemen. Omdat u ons daartoe ook, op de nette manier geformuleerd, maar omdat u ons daartoe ook dwingt, om te kijken of je dat instrument van de Wvg wel of niet zou moeten gebruiken. En dan moeten we dat proberen te wegen, en ik begrijp ook, dat heb ik u horen zeggen, dat daar een paar verschillende percepties bij bestaan. En daarnaast, maar los ook van de Wvg discussie, ik denk dat we wel heel nuchter moeten zijn. Een bedrijf als Alcoa, daar kan je niet zo mee omgaan als met Zes onder Een Dak als ik het dan maar heel, en noem zeven andere dingen (…) maar dat gaat niet op z’n dorps zal ik maar zeggen. Dus we moeten wel heel reëel zijn, Alcoa wil geld hebben, wat wij dan wegen aan facilitering van onze eigen processen dat is aan ons, maar Alcoa hecht voor alles aan een goede sfeer, zolang het hen ook goed instrumenteel uitkomt. En daarmee zeg ik niks verkeerds van het bedrijf, maar dat is wel zo. Als die morgen een klap kunnen maken hoe dan ook, of over drie weken, dan maken ze morgen of over drie weken die klap. Daar moet je gewoon nuchter in zijn. Het is een wereldconcern, de beslissingen die in zo’n bedijf vallen die vallen ook niet in Drunen, die vallen elders. Het gaat er mij om dat we die perceptie heel even hebben. En daarmee wil ik helemaal niet suggereren dat wij A of B besluiten als college of wat ook gaan doen, maar ik geef het heel even mee want daar moeten we gewoon ook wel heel nuchter in zijn denk ik. (…) Ja, nee maar dat is mij volstrekt helder. Nee want ik wil nog wel iets zeggen. Ja, nee ik had, nee, daar kom ik ook nog op. Laat ik het nu doen, dan vergeet ik het niet, dan zeg ik het, want ik zag dat u nog wilde reageren. We hebben straks althans, ik heb iets gezegd over de geheimhouding op en over deze vergadering, maar u wil mij toch wel volgen denk ik in de volgende redenering; waar ik dacht dat wij ons zouden beperken tot het voorbereidingsbesluit en zeggen nou, Notulen raadsvergadering van 24 juli 2006
op het moment dat dat gepubliceerd is is daar de geheimhouding vanaf, moeten wij nu wel met elkaar afspreken, dat wij ons ontzettend aan het benadelen zijn als wij vervolgens kenbaar maken, woensdagmiddag op de markt in welk dorp dan ook, van dat we mogelijkerwijs toch de Wvg aan het opleggen zijn. Nee, ik zeg het voor alle helderheid. Betekent ook dat het verslag van deze vergadering als integraal verslag nog heel even blijft liggen, en dat we dat, want de raad bepaalt zelf namelijk wanneer dat besluit of de verslaglegging wordt vastgesteld. Dat kunnen we altijd op een ander moment doen. En het openbaar maken van de beraadslagingen daar moeten we maar eens naar kijken, want het zal niet uw bedoeling zijn en tenminste niet de mijne laat ik het zo zeggen, om die dingen ook in de beeldvorming nu aan elkaar te gaan koppelen. Want dan zijn we fout bezig.” In tweede termijn. De heer Nieuwkerk: “Ik heb daar toch wel een opmerking over. In die zin, in een voornamelijk praktische zin, u hebt het over die geheimhouding, ik denk dat duidelijk is dat een aantal partijen en onze partij hoort daar zeker bij, het college de grote druk uitoefent of in ieder geval sterk in overweging willen geven, om de Wvg toe te passen. Dat kunnen ze morgen doen. Als we dat morgen niet beslissen, dan hoeft dat voor mij niet meer. Want dan heeft dus verder geen zin meer. Dan is je wapen, je effect is weg, dus voor mij hoef je die geheimhouding dus niet te verlengen, daar voor ik ook niet veel voor. Het moet morgen gebeuren of het gebeurt niet, of over veertien dagen maar dan is het effect weg. Dus voor mij heeft dat geen zin meer die argumentatie. Dat wou ik even kwijt.” Mevrouw Muskens-de Bont: “Overmorgen nog.” De heer Nieuwkerk: “Ja, overmorgen. Nee, dinsdag is toch college?” Mevrouw Muskens-de Bont: “Nee, maar je moet eerst (…).” De heer De Laat: Voorzitter, uw argumentatie versterkt mij in mijn opvatting. Als wij de geheimhouding meekrijgen een week lang, dan hebben wij het probleem van de geheimhouding, en iedereen leest in de krant dat er een voorbereidingsbesluit is genomen. En geen één projectontwikkelaar in Nederland snapt niet, dat er dan niet iets aan de hand is. Nee, ik leg uw uitleg niet uit, ik zeg alleen het versterkt mij in mijn opvatting. Want wij hebben de geheimhouding, en iedere projectontwikkelaar, zelfs de minst slimme, snapt dan: hé, daar gaat wat gebeuren. Dus dan leg je hem eigenlijk voor open doel.” De heer Nieuwkerk: “(…) wat wil moeten ze het morgen doen.” De voorzitter: “Meneer Van Spaandonk.” De heer Van Spaandonk: “Nog één opmerking over uw opmerking ten aanzien van de verslaglegging: ik zou toch eens ernstig nagaan, of het niet zo is, dat op het moment dat het een en ander wordt gepubliceerd en dat is aanstaande woensdagmiddag wordt het bekend, het besluit van de raad. Op dat moment is er geen sprake meer van geheimhouding en denk ik, dat u ook het verslag niet meer onder de geheimhouding kunt laten vallen.” De voorzitter: “(…) Gaat mij om het Wvg bestanddeel waar overigens (…) de heer Nieuwkerk op (…). Kijk het gaat mij helemaal niet om die hoe heet dat, om dat voorbereidingsbesluit, dat mag u, u mag het stuk laten lezen aan uw buurman.” De heer Van Spaandonk: “Nee ja maar dat betekent, dat uw verslaglegging niet volledig zal zijn.” (…) De voorzitter: “Nee maar luister, het vaststellen (…). Luister het verslag wordt toch pas over een stel weken sowieso pas vastgesteld, dus daar hoeven we ook niet spastisch over te zijn. We zijn hier bij elkaar, laten we nog wel heel even het kader benoemen. We zijn hier bij elkaar gekomen voor de, voor het voorbereidingsbesluit. Daar hebben we ook geen verschil van opvatting over. Er is een verschil van waardering als het gaat om het inzetten van de Wvg. Nou moeten we denk ik ook zo zakelijk zijn om dat van elkaar te erkennen en in ieder geval te zorgen dat we dat voorbereidingsbesluit ook op de ordentelijke manier, waarvan ik gezegd heb daar kan woensdagmiddag om 12:00 uur de geheimhouding vanaf, voor zover dat al zou moeten leiden tot spontane erupties bij ieder van ons zal ik maar zeggen, want normaal praat je er ook niet geweldig over, dus zo erg is het, en daarna komt het bericht in de krant te staan zoals alles van ons in de krant komt behalve dat element van de Wvg, waar wij morgen over zullen praten of wij dat op zullen volgen of niet. Waarbij ik geconstateerd heb dat er een paar mensen zeggen ‘ja, als het morgen niet gebeurt, dan hoeft het niet meer’ en u hebt dat gemotiveerd. Dat is mij helder, ja. Dat is mij helder.” Mevrouw Van den Dungen: “Voorzitter, even voor de goede orde: ik denk dat het verhaal toch heel duidelijk is. Want waar hebben we het nu allemaal weer over? De wethouder heeft duidelijk aangegeven van nou, het gevoel wat hier bij iedereen heerst neemt de wethouder mee, en morgen heeft het college erover en dan komt er een verdere ontwikkeling. Dus ik bedoel, we kunnen nog van alles hier elkaar toe gaan zitten spelen, maar de wethouder…” (Wordt onderbroken door de heer Van Spaandonk). De heer Van Spaandonk: “Van den Dungen het is mij zo duidelijk, dat ik nu om een schorsing vraag. Omdat het mij namelijk niet geheel duidelijk is.” Notulen raadsvergadering van 24 juli 2006
Mevrouw Van den Dungen: “Nou dan, dat is jammer.” (…) De heer De Laat: “Dat partijen de stellingen betrekken het is mij duidelijk, het is mij niet duidelijk, en vervolgens we gaan de verkeerde kant op of de goede. Mijn vraag zou nog geweest zijn vóór de schorsing die ik had aangekondigd, een concrete, maar dan echt een concrete, en niet een open eind opmerking van de wethouder, ‘dat nemen we mee en daar gaan we het morgen in het college over hebben’, wat zijn concrete voorstel nu is hoe hij ermee omspringt, en wanneer hij de raad daar weer bekond van doet, c.q. bij betrekt. En dan weet ik hoe ik de schorsing inga.” Wethouder Groen: “Mij is in ieder geval heel duidelijk gemaakt, dat er twee volstrekt verschillende procedures zijn. Namelijk het voorbereidingsbesluit en de Wvg. En dat je die twee procedures absoluut niet aan elkaar mag koppelen. Dus die kun je wel in tijd achter elkaar zetten, maar wij hebben het vanavond in formele zin over het voorbereidingsbesluit en niet over de Wvg. De Wvg wordt op een andere manier ingezet. En ik denk ook, dat we dat dan ook niet moeten koppelen vanavond. We hebben heel goed geluisterd naar wat er gezegd is, dat is zo, maar wij mogen ze, en dat heb ik heel duidelijk begrepen, absoluut niet aan elkaar koppelen. Tenminste, niet in de formele besluitvorming. Dus wij nemen vanavond alleen een voorbereidingsbesluit, ter voorbereiding van wat het college nog meer kan gaan doen. Maar we hebben heel goed geluisterd.” De heer Pladet: “VVD. Nog één aanvullende opmerking. Stel dat wij inderdaad de Wvg laten we zeggen, van toepassing zouden verklaren, of dat u daar morgen een besluit inderdaad over zou nemen, en stel dat wij laten we zeggen over acht weken zeggen nou, doe toch maar niet, want plussen en minnen is niet positief voor de gemeente, dan dient de raad zich rekenschap van te geven, dat wij mogelijk dan onmiddellijk inderdaad een claim kunnen krijgen op een bijvoorbeeld niet doorgegane verkoop in de komende acht weken.” De heer De Laat: “Daarnaast is het zo voorzitter, dat het college nog in staat is, de raad hoeft nog eens niet te besluiten dat ie niet doorgaat, als het college ‘m niet voorlegt aan de raad dan is ie weg. Dan is ie gewoon weg! Dat hoeft zelfs nergens kenbaar gemaakt te worden. Het besluit niet, en de bevestiging van de raad niet.” Wethouder Groen: “Meneer De Laat, honderd punten, zo is het. Daarom scheid ik ook die twee procedures vanavond.” De heer De Laat: “U vergeet mij toe te zeggen, ik ga ervan uit dat het vergeten is, u vergeet mij toe te zeggen, dat u het niet alleen gaat overwegen en heroverwegen enzovoorts, maar wanneer u de raad daar kond van doet, want dat vroeg ik u ook. En dat heb ik u nog niet horen zeggen. En het zou mij welkom zijn als ik de schorsing inga, dat u mij volgende week dinsdag uiterlijk helder maakt wat het college besloten heeft.” Wethouder Groen: “Nou, dat hoort u dan na de schorsing.” De heer Van der Lee: “Meneer de voorzitter, met betrekking tot die uitgang die gemaakt is naar de Lipsstraat, waar een heleboel mensen toch raar vonden dat daar een uitgang kwam, hebben we altijd dus in de overtuiging geleefd, dat daar misschien iets achter zat in het overleg met Alcoa, wat nu eigenlijk op één of andere manier verstoord is. En daar was mijn vraag over.” De voorzitter: “Nou, het is zo, dat wij met Alcoa geconcludeerd hebben dat een uitweging op die plek dat dat kon, dat is daar is over gecommuniceerd ook naar met derden zal ik maar zeggen, intern, en buiten ons huis, en dat dat een aanzet zou kunnen zijn voor een verdergaande infrastructurele ontsluiting van het terrein, omdat het een redelijk natuurlijke loop is. En dat heeft ook te maken met het feit, dat het bedrijf wat eraan ligt, die (…) makerij, dat heb ik daarstraks gemeld, inmiddels van eigenaar is verwisseld als ik het zo mag zeggen. Dus die zou toegang moeten kunnen krijgen bij zijn bedrijf. Dat is de reden. Voor de rest staat het los van de sfeer zal ik maar zeggen. Ja. Meneer De Laat, u wenst een schorsing?” De heer De Laat: “Gezien de reactie van de voorzitter kan ik niet anders, want ik wil het antwoord horen.” De voorzitter: “Voor vijf minuten.” Motie DMP, CDA, Gemeentebelangen en DDE-2002 inzake een opdracht aan het college tot opleggen van de Wvg De voorzitter: “Dames en heren, ik ga de vergadering heropenen. Terwijl de motie gekopieerd wordt en dadelijk rondgedeeld, zal de heer De Laat hem langzaam voorlezen zodat we allemaal verbaal kunnen volgen en mentaal zal ik maar zeggen kunnen snappen waar het om gaat. Meneer De Laat. Tenminste, ik neem aan dat u dat doet.” De heer De Laat: “Dat zal ik zeker doen voorzitter, op het moment dat ik het origineel terug heb, of een kopie.” De voorzitter: “Ja, nee. Zo zie je maar weer, dat het warme weer de hersencellen doet smelten. Ja. Ik heb de tekst. Ik lees hem nou maar heel even voor, want ik snap het, althans voor een deel. ‘De raad Notulen raadsvergadering van 24 juli 2006
van de gemeente Heusden in vergadering bijeen enzovoorts besluit het college op te dragen op 25 juli 2006 over te gaan tot het nemen van een besluit tot gevolg hebbend, het opleggen van de Wvg op het gebied zoals aangegeven, op de, staat er bijlage, laat ik het zo maar heel even formuleren, bij besluit tot het nemen van een voorbereidingsbesluit met betrekking tot het gebied ten oosten en westen van de Lipsstraat gevoegde kaart en gaat over tot de orde van de dag.’ Anders gezegd, in de motie staat, het gebied dat op de kaart staat, dat is het gebied waar de gemeente de Wvg op legt. En dat ze dat niet op eigen gebied doet dat snappen we allemaal, ik bedoel. En gaat over tot de orde van de dag. Dat is wat u zegt. Wethouder Groen.” Wethouder Groen: “Dankuwel voorzitter. Ik heb de motie goed gehoord. Ik moet heel eerlijk zeggen dat de raad is des raads, en het college is des colleges en in het kader van het dualisme is dus deze formulering in ieder geval niet laten we zeggen acceptabel voor het college denk ik. Nee, er kan niets opgedragen worden aan het college. En het college heeft zijn eigen verantwoordelijkheid, ook in de Wvg, en ik stel dus voor, om deze motie niet aan te nemen.” De voorzitter: “De motie wordt rondgedeeld. Als er verder niet meer gereageerd wordt, dan. Meneer Pladet.” De heer Pladet: “Ja voorzitter, ik spreek nu even lang, namens laten we zeggen de coalitiepartners. Op dit moment ligt voor het voorbereidingsbesluit. Daar zijn we het met zijn allen over eens, dat dat een goede beslissing is om dat vandaag te nemen. Wij vinden dat het een verantwoordelijkheid is van het college, om in te schatten en te bepalen op basis van plussen en minnen, of dat een Wvg wel of niet aan de orde is. Voor ons als coalitiepartners is het op dit moment beschikken wij niet over alle gegevens of informatie, om op dit moment over een adequate beslissing te kunnen nemen, of dat het wel of niet zinvol zou zijn. Dus wij willen dat gewoon ook voorbehouden aan het college, en dat het college de inschatting maakt op basis van het overleg en de reacties met partners, om in te schatten of Wvg wel of niet aan de orde zou moeten zijn. En dat zien we dan tegen die tijd dat het aan de orde is, zien we het eventueel terug.” De heer De Laat: “Voorzitter ik concludeer dat de heer Pladet het in ieder geval intentioneel niet oneens is met het mogelijk nemen van de Wvg, en dat het alleen gaat dat hij nog niet de afweging heeft kunnen maken. Ik ga niet herhalen wat ik al een aantal keren gezegd heb, dat juist dat de ruimte biedt om die afweging te maken. Ik zou voor willen stellen voorzitter, want ik begrijp die reactie namens. De oppositie, en ik spreek niet namens de oppositie, die zeggen zelf wat ze zullen zeggen. Wat mij betreft hebben we zometeen een hoofdelijke stemming over deze motie.” De voorzitter: “Krijgt u hem sowieso. Meneer Nieuwkerk.” De heer Nieuwkerk: “Nog even iets aan toevoegen voorzitter. Wat mij betreft, ik heb dat al eerder aangegeven, en dat slaat met name op de geheimhouding. U heeft ons geheimhouding opgelegd tot woensdagmiddag 12:00 uur. Daar wil ik me zeker aan houden. Maar het kan niet zo zijn in mijn idee, dat als het college morgen niet besluit om wat te doen, dat ik daar met die geheimhouding rond blijf lopen. Dus wat mij betreft loopt die dus echt af woensdagmiddag.” De heer De Laat: “Daar sluit ik me graag bij aan.” De voorzitter: “Daar sluit u, daar sluiten mensen zich bij aan. Nou dat betekent dat in ieder geval de geheimhouding eraf gaat, los van wat het college besluit rondom de Wvg. En wij doen daar niks mee of doen daar wel iets mee en u hoort het dan als we er wel iets mee doen. Zo simpel is het. En dat is allemaal t.z.t.. Dat betekent dat we nu, want dan ronden we het maar in één keer af, dat wij het voorbereidingsbesluit nemen, dat we de geheimhouding op de vergadering verlaten, dat we zeggen, hoe heet het verlaten, op, ja verlaat, loslaten om 12:00 uur woensdagmiddag, en het is aan u of u dan uitbundig gaat praten over al dan geen toepassing van de Wvg. Dat moet u dus zelf weten. Dus. En we zien dan wel of dat strookt met wat wij zouden gevonden hebben of niet. Ik trek nu een nummer, en dat is nummer tien, de spelverdeler. Mevrouw Pijnenburg, bij u beginnen we. Als u vóór de motie bent dan zegt u ‘voor’, en anders dan zegt u ‘tegen’.” Mevrouw Pijnenburg: tegen; Mevrouw Van der Heijden: tegen; De heer Van Helvoort: tegen; De heer Van der Lee: tegen; De heer Schipper: tegen; Mevrouw Van den Dungen: tegen; De heer Van den Brandt: voor; Mevrouw Muskens-de Bont: voor; De heer Nieuwkerk: voor; De heer De Laat: voor; De heer Van Spaandonk: voor; De heer Van Delft: voor; De heer Pladet: tegen; Notulen raadsvergadering van 24 juli 2006
Mevrouw Couwenberg: tegen; Mevrouw Merkx: tegen; De heer Verboven: tegen; Mevrouw De Wild: tegen; Mevrouw Dekker: tegen. De voorzitter: “Met zes stemmen vóór en de andere stemmen tegen, en dat zijn er 12 (…), is de motie dus verworpen. Meneer Pladet.” De heer Pladet: “Om maximaal aan de geheimhouding tegemoet te komen, wil ik voorstellen namens de VVD-fractie, om in ieder geval de papieren aan u te doen teruggeven, zodat laten we zeggen wij na publicatie inderdaad het definitieve voorstel laten we zeggen toegestuurd krijgen.” De heer De Laat: “Pladet, hebt u een achterliggende gedachte, die verder gaat dan u nu uitspreekt? Als de raad hiervoor een volmondig, iedereen heeft uitgesproken zich te binden aan de geheimhouding tot woensdag 12:00 uur. Ik vind het wat kinderachtig moet ik zeggen. De heer Verboven: “Heeft meneer De Laat met deze opmerking een achterliggende gedachte?” De heer De Laat: “Enige achterliggende gedachte is, dat er kennelijk een stukje wantrouwen zit.” De voorzitter: “(...) Om te besluiten. Ik ga er zonder meer vanuit, dat als u in het begin van de vergadering gezegd hebt ik weet dat ik onder geheimhouding sta, dat u dat ook in op alle manieren en niveau’s en fronten zal ik maar zeggen doet, punt. Ik sluit de vergadering en ik wens u alsnog een plezierige avond toe. Aldus vastgesteld in de openbare raadsvergadering van de gemeente Heusden van 19 september 2006,
de griffier,
A.J. Emmen
Notulen raadsvergadering van 24 juli 2006
de voorzitter,
drs. H.P.T.M. Willems
