The Standard Jaargang 13, nummer 2, Inhoud: CADILLAC CLUB NEDERLAND

VRAAG EN AANBOD

1985 Eldorado Biarritz. Dakschade, geen kenteken, geen roest, €2000,-. Seville Elegante v. onderd./loop, € 1350,-. 1980 Eldorado. Blauw, rood interieur, tikje in motor, geen APK, € 3200,-. 1979 Eldorado. Wit met rood leder interieur, geen APK, € 4500,-, 1987 Seville. Lekke koppakking, continental kit, geen APK, geen roest, € 2250,-. Eldorado Biarritz Convertible. Wit met rood interieur, APK 2003, €10.000,-. 1976 Limo. Two tone blauw-wit, gereviseerde motor, € 11.000,-. 1976 Hearse Miller Meteor. Met ramen, € 4500,- met Belgisch kenteken. 1986 Limo.Voorwielaandrijving, koppakking kapot, € 4000,-. Inlichtingen: Gert Sterken, tel. 06-51919516.

Te koop aangeboden:

3 ‘59 Cadillacs voor onderdelen: Coupe, 4 window Sedan, Series 75. Inlichtingen: André Dortangs, tel. 046-4422601. 1966 Cadillac Eldorado Convertible. Zeer mooie auto, Witte auto met rode bekleding. Alles in prima staat. Vraagprijs: € 14.500,-. Inlichtingen: Agaath Edeling, tel. 06-53911777. 1987 Cadillac Alante. Tweezitter, zilvergrijs metallic, zomer en winterkap, vol. historie + gar. nota’s. Rood leer, LCD, el. stoelen met geheugen, airco, alarm, tax. rap. € 20.500,-. Nw. pr. € 108.000,-, auto in nw. staat, kleine lakbeschadiging, geen roest. 5 exp. in Nederland. Super aneer auto! Vraagprijs € 18.500,-. Inlichtingen: G.Hilhorst, 06-25001000

1967 Cadillac Brougham. P. steering, p. bakes, p. windows, p. seats. Alle opties, eerste eigenaar, black plate California. Vraagprijs: €9900,-. Ook onderdelen Cadillac Six window Sedan de Ville, achterruit, strippen, deuren, kofferdeksel enz. Te koop gevr: onderdelen van ‘55 Coupe de Ville of sloper. Coupe de ville ‘71, € 6700,- met LPG, beige. Inlichtingen: Richard Kalisvaart, tel. 0180-621945, 06-54345348.

Cadillac `69-`70 onderdelen in een koop,T.E.A.B. Inlichtingen: A. Sijm, email: [email protected]

1977 Eldorado Hardtop. Belastingvrij, goudbruin, € 5500,-. 1992 STS. Blauw, € 6500,-. Div. onderdelen en boeken. Dubbele uitlaat voor 1959/1960 Cadillac. Nieuwe radiaalbanden met breed wit zijvlak. Inl: Koen Ongkiehong, tel/fax. 070-3630492, 06-24804408.

Cadillac Coupe de Ville 1972, California import, IMPCO gasinstallatie, elektrisch bediende ramen/verstelbare voorbank, lederen bekleding. In goede staat, climate control, originele handleiding en papieren aanwezig, taxatierapport aanwezig, de auto verkeert in goede en originele staat en is APK gekeurd. Vraagprijs € 9500,-. Inlichtingen: Wouter Schalkoort, 06-21273845 (tijdens avonduren).

Diverse nieuwe en gebruikte onderdelen voor Cadillacs, waaronder Eldorado’s uit ‘67-’78. Fenderskirts Eldo’s 71-74, div. wieldoppen, LPGinbouwsets Impco of OHG. Nieuwe remdelen, dynamo’s, startmotors, waterpompen, benzinepompen, pakkingsets, fuseekogels. Inlichtingen: Peter Onken, tel. 0251-248361 of 06-53287347.

Cadillac De Ville convertible 1967. Wit met nieuwe zwarte top, zwart interieur, airco, auto dimming, twilight sentinal, 6 way power seat, nieuwe vooruit, gasinstalatie, Texas import dus geen roest, prijs € 10.500,-.

Te koop tijdens de CCN-evenementen: Geëmailleerde CCN-Schildjes: € 12, CCN-stickers: € 2,5 T-shirts: € 15

Cadillac eetwood limousine 1985. Wit met wit vinyl dak, California import, 4.1 ltr nieuwe motor, loopt 1:10! Rood pluche interieur, extra dikke grill, vette spaakwielen, cruise, airco, tv, bar video, prijs € 8000,-. Inlichtingen: Erik v.d. Laan, tel. 070-4049971 of 06-54785090.

Te koop gevraagd:

CADILLAC CLUB NEDERLAND Opgericht 7 januari 1990 Aangesloten bij de F.E.H.A.C. Voorzitter:

Voor een ‘66 Cadillac, 2 x script “Sedan”, kachelkraan en staartstukrubber van de automaat (transmission mount). Inlichtingen: J. van Kalker, tel. 0597-647794.

1971 Cadillac Eldorado Convertible. LPG, wit dak, lichtblauw stoffen bekleding, lichtblauw. Vraagprijs: € 8200,-. Inlichtingen: Ticho Plooyer, 06-51088240 of 070-3818365.

Nep wiel voor achterop kofferdeksel Cadillac Seville 1983. Inlichtingen: Sanderse, tel. 0113-344322.

1959 Cadillac Coupe de Ville. Pink roze, geheel origineel, perfecte staat, Vraagprijs: € 25.000,-. Inlichtingen: G.Vonk, Lange Dreef 8, Hagestein, tel. 0347-351607. Convertible top parade boots (set van 2 glasber panelen om de geopende cabriolet kap af te dekken, voor Eldorado’s van ‘71-’76). Prijs vanaf € 840,-. Fuel door ller, kunststof vulplaat ter plaatse van de kentekenplaat en brandstof vuldop voor ‘74-’78 Eldorado. Originele owner manuals ca. € 30,-. Shop manuals ca. € 80,-. Body service manuals ca. € 65,- div. jaren vanaf ‘54-’80. Inlichtingen: Rob Peters, tel. 038-3762671 of 06-54782247.

Rob Wiegers Prins Bernhardstraat 15 3981 BC Bunnik Telefoon: 030-6563869

Secretaris en Bert Atsma ledenadministratie: Oranjelaan 4 2641 JK Pijnacker Telefoon: 015-3695638 Fax: 015-3640646 Email: [email protected] Penningmeester:

Edwin Otten Luitenant Maltbystraat 48 3621 KN Breukelen Telefoon: 0346-251177 Fax: 0346-261123 Email: [email protected]

Algemeen bestuurslid, redactie:

Ruud Gersons Eikenlaan 9 3707 SB Zeist Tel: 030-6913046 Email: [email protected]

Algemeen bestuurslid en evenementen coördinator:

Linda Heinhuis Hellenbeekstraat 58 8081 HX Elburg Telefoon: 0525-685958 Email: [email protected]

Hoofdredacteur en Leontien van Brummelen copij adres: Van Leeuwenhoekstraat 87 1222 SH Hilversum Telefoon: 035-6853792 E-mail: [email protected] Technische commissie:

Gezocht voor Cadillac sedan de ville `70(69): sierlijsten van het vinyldak aan de achterkant, bestaande uit twee bochten en het midden stuk in de vorm van een boemerang. Inlihtingen: A. Sijm, email: [email protected].

1977 Cadillac Sedan DeVille. Californische, roestvrije, goed onderhouden MOOIE auto. Vorig jaar nieuwe rebuild motor gemonteerd, totaal ca. 130.000 ”Californische easy mijlen“ op deze automobiel. Leder int. Inlichtingen: G.F.M. Ferwerda, tel. 0321-315667.

INTERNET: Webmaster:

• Bouwjaren voor 1961: Ton Christiaanse, tel: 030-2314451 • Bouwjaren 1961-1976: Koen Ongkiehong, tel: 070-3560035 of 06-24804408 • Eldorado’s van 1967-1978: Peter Onken, tel: 0251-248361 of 06-53287347 • Bouwjaren 1968-1985 Bart Ossewaarde, 06-52458012 http://www.cadillacclub.nl Ruud Gersons: [email protected]

De CCN is gelieerd met de Amerikaanse Cadillac LaSalle Club, POB 1916 Lenoir, NC 28645, USA E-mail: [email protected] The Standard verschijnt 4 x per jaar Ontwerper voorkant The Standard: Andréas Mol. Uitgever: Benelux CopyCopy B.V., Voorburg Tel. 070-3876167 Email: [email protected] Oplage The Standard: ca. 480 exemplaren. Contributie leden: Partnerlid: Contributie donateurs: Inschrijfgeld leden en donateurs: Tarieven advertenties:

Zeer veel Cadillac onderdelen van 1968-1987. Inlichtingen: Bart Ossewaarde, tel. 06-52458012. 1983 Cadillac Eldorado Biarritz. Cotillion wit met bruin lederen “tuffed pillow style” stoelen, Touring suspension, Delco-GM/Bose symphony sound system. Astroroof en startonderbreker, nieuwe (1997) HT4100 motor. Deze wagen verkeert in unieke staat van onderhoud (geldig taxatierapport aanwezig). Prijs: € 9800,-. Inlichtingen: Ed Gardner, tel. 0174-240790.

Wie heeft een wieldop voor een 1972 Coupe DeVille? Zie foto. Inlichtingen: M. Kramer, tel. 0513-646876 (‘s avonds). CCN’ers mogen gratis adverteren, uw advertenties worden 2x geplaatst, eventuele wijzigingen en/of herplaatsing gaarne doorgeven aan Koen Ongkiehong, Tel. 070-3560035, fax. 070-3630492, Email: [email protected] Niet leden kunnen voor € 12,- een advertentie plaatsen. De rubriek vraag en aanbod wordt geplaatst op de internet site van de Cadillac Club Nederland: http://www.cadillacclub.nl

1973 Cadillac Coupe DeVille. Met alle denkbare opties, schuifdak, ABS, spaakdoppen. Zie voorkant Standard no. 5-2000. In prachtige staat. Vaste prijs: € 12.500,-. Inruil mogelijk. Inlichtingen: Mario van Maldegem, 06-26058612.

56

The Standard Jaargang 13, nummer 2, 2002

€ 45,- per jaar. € 27,- per jaar. € 27,- per jaar. € 10,op aanvraag

Toegelaten automobielen: Cadillacs en LaSalles. Postbank girorekening nummer: 7310062 t.n.v. Cadillac Club Nederland, Breukelen of ING Bank Bodengraven nummer: 67.49.01.118 t.n.v. Cadillac Club Nederland, Breukelen. Bij betalingen gaarne uw naam, adres en lidmaatschapnummer vermelden.

Inhoud: Inhoud Onder de hamer Ledennieuws Van de Redactie Van de “Evenementenvrouw” Notulen van de bestuursvergadering Evenementen agenda De Molentour Technische dag in Almere Oldtimer Festival Leimuiderbrug Eeuwfeest & CCN Jaarevenement Een onverwachte ontmoeting met een legende Grease Monkey’s Heaven Ik sta nog even stil... bij de datum van 13 april! Op bezoek bij... Fons en Marij Laenen De grote automobielontwerpers bij GM, Deel 11 - Chuck Jordan HAPPY BIRTHDAY CADILLAC! De Cadillac V16 Route Du Soleil - Op vakantie met een convertible Ieder zijn mening - Benzine met of zonder lood Rally rijden met een 1956 Cadillac Op Luxe(mburgse) vakantie Wie rijdt er eigenlijk? Te gast bij de Cadillac LaSalle Club Belgium Een Cadillac verhaal met enkele tips Kan GM het fenomeen Cadillac redden? Vraag en aanbod

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 12 14 16 18 19 22 28 30 33 38 40 43 46 46 51 54 56

Adverteerders: M. van der Putten & Zonen B.V Expertise groep Nederland Automax uitlaatsystemen Dreamcars USA Parts Supply ABC Assurantiën Koen’s Cadillac Boeken Hoogeveen Auto-Electric Dieselservice Zijl assurantiën Gebr. Van Orsouw gasinbouw Hageman U.S.A. Parts EPS & USA Cars Hoogezand McVey’s

1

2 3 5 6 9 15 18 32 39 42 47

ONDER DE HAMER Geachte leden, We hebben er een turbulent voorjaar opzitten als dit nummer verschijnt. Ons zo rustige Nederland werd opgeschrikt door een brutale moord. Daar waar in landen als Spanje en Ierland en Italie een zekere resignatie bij de bevolking ten opzicht van dit geweld is ontstaan, betreft het het hier toch de eerste politieke moord sinds Willem van Oranje, en dit heeft een duidelijke impact gehad op een groot deel van kiesgerechtigd Nederland. In de aanloop naar de verkiezingen was plotseling een grote emotionele verschuiving te zien ten opzichte van de vorige verkiezingen.

op Wall Street op. Maar met alleen goede cijfers voor de verkoop van pickups en ‘sports utility vehicles’ kom je er nog niet. GM kan niet langer aanspraak blijven maken op de naam van vooraanstaand ‘luxury car’ fabrikant zonder een échte concurrent voor Mercedes, Lexus en BMW te produceren. En het is niet alleen het gouden imago dat op het spel staat; zonder een overtuigende nieuwe Cadillac zal GM het enorm moeilijk krijgen om toonaangevend én winstmakend te worden in de categorie waarin ze als van oudsher uitblonken: de luxe ‘droomauto’ industrie.

laag zou lijden, het wel eens het denitieve einde zou kunnen betekenen voor de rol van GM als marktaanvoerder. Cadillac stond ooit voor toonaangevende technologie met trofeeën als de eerste airconditioning en automatische transmissie op hun naam. Als de merknaam verloren zou gaan, zou dit gelijk staan aan het toegeven dat GM niet langer in staat is om de leidende positie in de wereld van design en constructie van auto’s te handhaven. “Cadillac is cruciaal voor GM omdat we de uitstraling van het merk nodig hebben, om waar Cadillac voor staat.” aldus G. Richard Wagoner Jr. van General Motors.

Hun laatste aanwinst: een DeVille DHS. Farmer: “De auto rijdt als een trein en heeft alle toeters en bellen, alle snufjes die je maar wilt”. Van zulke loyaliteit dromen de makers van Cadillac maar als ze niet spoedig aansluiting vinden bij een nieuwe, jonge doelgroep die, net als de Farmers, het merk trouw zullen blijven, zal Cadillac onherroepelijk de ondergang tegemoet gaan.

Nu maar hopen dat het nieuwe kabinet zorgt voor goede economische vooruitzichten en een verstandig beheer van onze gelden. Het nare vooruitzicht van de kilometerhefng is gelukkig al van de tafel geveegd. Nu het beroemde kwartje nog en hier en daar een beetje meer asfalt, en we kunnen weer levrij naar ons werk en naar onze bijeenkomsten. Dat komt het milieu ook ten goede, want al die stilstaande auto’s die uitlaatgassen uitstoten zijn veel vervuilender dan rijdende auto’s. De eerste ritten zijn al weer achter de rug. Een prachtige rit rond de Loosdrechtse plassen van de hand van Ruud Gersons en Monique de Hoop, waarbij de weergoden ons goed gezind waren, met een leuke boottocht die je de wijdsheid van de plassen liet zien. Ook het bezoek aan de Studebaker restaurateur was zeer geslaagd. De tour door het Zeeuwse land van de familie Wissekerke begon voor sommigen onder ons met een regenbuitje, maar na een uur of tien heb ik in ieder geval alleen nog maar zon gezien. Het was perfect weer om met het dak eraf van de uitgestrekte vergezichten te genieten. Aan de opkomst was ook te merken dat we nog lang niet op ons land zijn uitgekeken. Ga zo door mensen, en laat ons enthousiastelingen nog meer mooie stukken van Nederland zien! De eerste technische dag in Veenendaal werd goed bezocht en leverde mij een nieuwe aardekabel op, zodat een af en toe optredend startprobleempje hopelijk verledentijd is. De tweede technische dag heb ik zelf helaas door plotseling werkzaamheden moeten missen, maar voor degene die wel gekomen zijn hoop ik dat het gezellig was. Wij gaan zo langzamerhand pakken voor de reis naar Amerika, waar we velen van jullie hopen tegen te komen tijdens de feestweek in Detroit, nadat Gerrie en ik twee weken door Michigan en langs de grote meren hebben gezworven. Rest mij om iedereen een hele goede zomer en een fantastische vakantie toe te wensen, en tot ziens op het volgende evenement!

In een bedrijfstak waar alles draait om winstcijfers, kan een ‘luxury car’ een fabrikant $3,000 opleveren, vergeleken met $500 voor een middelgrote sedan. Top SUV’s (‘sportsutility vehicles’) en sedans zijn goed voor $15,000. Daarom ook Fords beslissing om Jaguar, Volvo en Land Rover toe te voegen aan hun assortiment luxe auto’s. Misschien nog wel belangrijker is het feit dat, als GM wederom een neder-

Het is moeilijk om het aspect van de uitstraling en emotionele waarde van een Cadillac naast je neer te leggen. Cadillacs aantrekkingskracht zorgde er aanvankelijk voor dat mensen, die zich geen Cadillac konden veroorloven, tenminste een Chevrolet, en daarna misschien in stijgende lijn een Pontiac, Oldsmobile of Buick kochten. Klanten, die jaren geleden al hun hart verloren aan Cadillacs, zijn vaak trouw gebleven aan het

ROB WIEGERS

2

merk. Mensen zoals W.D. Farmer, 73, en zijn vrouw Annette uit Atlanta. Ze kochten hun eerste Cadillac 30 jaar geleden en hebben er sindsdien 10 gekocht.

55

In de volgende editie van The Standard kunnen jullie lezen welke maatregelen GM van plan is te gaan nemen om de toekomst van de Cadillac veilig te stellen, gelukkig maar!. Dit artikel komt uit BusinessWeek (april 2002) en is geschreven door de Amerikaanse journalisten David Welch en Gerry Khermouch. Het artikel is bewerkt door Monique de Hoop

wer. Elvis kocht talloze Cadillacs, op zijn begrafenis werd de rouwstoet gevormd door 12 witte Cadillac limousines. Nooit tevoren had een merkauto zo symbool gestaan voor de idealen en dromen van de Amerikaanse burger in de welvaartmaatschappij van de jaren vijftig.

Tenzij CADILLAC zich herstelt, zal het bedrijf meer verliezen dan alleen de merknaam. Het was de absolute droomauto. Van de messcherpe vinnen, ontworpen naar het silhouet van een gevechtsvliegtuig uit de Tweede Wereldoorlog, tot de als projectielen gevormde ornamenten op de gebeeldhouwde bumper; de Cadillac was in 1950 hét symbool voor klasse, status en onvervalst Amerikaans optimisme. Iedereen in Amerika wilde er een, het was het tastbare bewijs dat je het gemaakt had. Marilyn Monroe had er een, net als Dwight Eisenho-

Maar sinds die glorieuze tijd is er veel veranderd voor het paradepaardje van General Motors Corp. Struikelend van het ene ontwerpechec naar het andere; het blazoen van Cadillac is de afgelopen twee decennia danig gehavend. Een stofg imago en ontwerpblunders, zo daalde de status van Cadillac naar een absoluut dieptepunt; een auto van een merk dat niet meer meetelt, dat niet serieus wordt genomen in de autowereld. Van een monopoliepositie in de jaren vijftig, toen 8 van de 10 luxe auto’s die verkocht werden Cadillacs waren, is het merk nu gezakt naar de vierde plaats, voorafgegaan door Mercedes, Lexus en BMW. Alleen al het laatste jaar daalde de omzet met 9%. Geen wonder als je bedenkt dat de gemiddelde leeftijd van de Amerikaanse Cadillac eigenaar 66 is... Cadillac, eens het symbool van het allerbeste wat de Amerikaanse technische industrie te bieden had, dient nu als voorbeeld van de teloorgang

54

van één van America’s grootste multinationals. In de vijftiger jaren, toen Cadillac nog nummer 1 was, kon GM gerekend worden tot de meest waardevolle en gerenommeerde bedrijven ter wereld. In 1962 vormden winstpercentages van $1,5 miljard geen uitzondering, de grote concurrent Ford Motor Co. haalde nog niet een derde van deze winstcijfers. Elke Amerikaanse middenklasse familie kon wel een auto vinden in het GM- assortiment van Chevrolet tot Cadillac en zo bleven deze winstcijfers lange tijd gewaarborgd. Hoewel GM nog steeds de grootste autofabrikant ter wereld is, maakte het bedrijf, net als Cadillac, een duizelingwekkende duikvlucht. Het aandeel van GM in de auto industrie van de Verenigde Staten is sinds 1962 ongeveer met de helft gedaald, en winst is meer uitzondering dan regel geworden. De laatste tijd lijkt het echter wel als of GM bezig is zich los te worstelen aan de wurgende greep van de ondergang. In 2001 werden er positieve resultaten gemeld in Detroit, iets wat twee jaar daarvoor nog onvoorstelbaar zou zijn geweest. Het succes was vooral te danken aan de goede resultaten van de verkoop van trucks. Terwijl Ford and Chrysler nog steeds te kampen hadden met grote verliezen verdiende GM in 2001 $601 miljard ten opzichte van de $177,3 miljard van het jaar daarvoor. Als of dat nog niets was, werden deze cijfers gevolgd door winstprognoses die trots een stijging van $110 miljard naar $660 miljard in het vooruitzicht stelden. Recentelijk dook GM’s naam zelfs

De CCN heet de volgende leden van harte welkom: Lidnr:

705 709 710 711 712 713 714 715 716 717 718 719 720 721 722

F.Jansen Casper Fagellaan 75 R.Roeffen Willibrordusstraat 14 R.J.v.d.Heijden Troelstrastraat 21 M.Brandsen Waterdreef 2 A.J.Otten Lentfersweg 80 K.M.Buitink Maj.Gen.Simondsstraat 130 D.Nijkamp Dubloen 109 M.de Hoop Kanaalstraat 108 bis J.W.Stolk C.Langendoenstraat 2 G.F.Govaars Bijlokestraat 2 J.B.M.Hermans Kromhout 14 F.A.Wit Dirk Klompweg 103 S.Bos Kruisdijk 5 M.Hobbelen Boxtelseweg 27 M. de Wolf Emmastraat 6

4615 GN Bergen op Zoom 6634 AM Batenburg 3762 TV Soest 3824 HA Amersfoort 7461 EM Rijssen 8281 CJGenemuiden 1628 RW Hoorn Nh 3531 CN Utrecht 3235 BB Rockanje 4571 JH Axel 4871 DZ Etten Leur 1861 NC Bergen Nh 3176 PG Poortugaal 5481 VE Schijndel 2678 EP De Lier

0032-36663189 0487-542298 035-6018498

0115-566558 076-5032462 06-54966570 010-5017324 06-53302170 0616222084

3843 AB Harderwijk 3274 LN Heinenoord 4381 VV Vlissingen 6866 BL Heelsum 2250 Olen, België 2661 PC Bergschenhoek 5704 DM Helmond 7451 RD Holten 7815 LK Emmen

0341-423559 0186-603726 0118431495 06-53683604 014222156 010-5240638 0492-551949 0548-364166 0591-612117

038-3856134 0229-247477 partnerlid

ADRESWIJZIGINGEN: 251 339 680 694 706 468 350 168 550

W.H.Zwart J.Hordijk M.Muller M.Bastiaanse F.v.d.Weyer G.Luijten R.P.J.v.Eeten O.M.Valster J.H.Tielman

Oranjelaan 57 Mollekade 25 Van Dishoeckstraat 190 Anthonie Kroonweg 10 Koperstraat 46 Adelaarsvaren 35 Hertelaan 23 Rijssenseweg 36 Haagjesweg 403

OPZEGGINGEN: 128 T.W.L van Kouwen

3

VAN DE REDACTIE The Standard nu volledig digitaal! Trots ben ik. Apetrots. Want het heeft even geduuurd, maar hier is dan toch eindelijk Standard nummer 2 van 2002. Een mijlpaal in de geschiedenis van the Standard, omdat het de allereerste is die volledig digitaal tot stand is gekomen. Dat wil dus zeggen: zonder enig plakken, knippen, kopiëren, weer plakken etc. Gewoon direct van CD-Rom uit de printer! Frustraties over te donker afgedrukte foto’s en en plaatjes die tijdens het opmaken zo maar van de pagina afschieten (Microsoft Word is GEEN geschikt opmaakprogramma!) behoren hiermee tot het verleden, wat zowel het lezen van the Standard als het produceren ervan tot een nog groter feest maakt dan het eigenlijk al was. Dankzij een gloednieuw en zeer professioneel opmaakprogramma (waarmee ook bladen als bijv. Caros worden opgemaakt) behoren MS Word-frustraties tot het verleden, en zijn de mogelijkheden om stukjes op te maken ineens eindeloos. U kunt dat wel merken aan de vele grappen & grollen die ik in dit nummer heb toegepast. Nadeel hiervan is wel weer, dat de tijd die vroeger ging zitten in het eindeloos proberen te tackelen van problemen, nu gaat zitten in het zo fraai mogelijk opmaken van stukjes, dankzij alle functies die het programma rijk is. Maar ja... dat is een luxe probleem dat ik graag op de koop toe neem! Headlines & Deadlines De reden dat deze Standard pas nu uitkomt, en niet zoals gepland in de laatste week van juni (!) heeft als belangrijkste oorzaak dat ik op de gestelde deadline van 10 juni nog niet de helft van de benodigde kopij binnen had! En dan kan ik wel een boekje uit gaan geven van 20 pagina’s dik, maar dat is mijn eer dan weer te na, dus wachtte ik rustig af op wat komen zou. De kopij die uiteindelijk binnen kwam bleek ruim voldoende om het hele boekje te vullen, echter toen was voor mij ook de tijd van tentamens aangebroken, en werden prioriteiten vanzelfsprekend even verlegd. Pas 3 weken voor verschijning van deze Standard kwam er daarom tijd vrij om 36 resterende pagina’s tekst op te maken, wat mij heel wat nachtelijk uren met vierkante ogen en berispingen van collega’s wegens te laat verschijnen op het werk (logisch als je tot 3 uur ‘s nachts achter de computer zit!) heeft opgeleverd. Echt slopend! Want ja... het afraffelen van the Standard is mijn eer natuurlijk helemaal te na, dus alles moest toch perfect worden. Ik wil u daarom met klem verzoeken om de volgende keer ECHT de gestelde dealine te respecteren, omdat the Standard niet het enige project is dat ik in mijn drukbezette leventje heb lopen. Ik heb echt alle begrip voor mensen die -net als ikzelf- ook druk zijn met allerlei andere dingen en daarom moeilijk toe komen aan het schrijven van een stukje, maar the Standard is voor ons allemaal en DOOR ons allemaal! Overigens zijn door tijdgebrek en ruimtegebrek twee geplande verslagen van de Loosdrechtse Plassen tour en de Oosterschelde tour komen te vervallen. Mochten er mensen zijn die hier iets over willen schrijven: klim dan in de pen! Want het zou zo leuk zijn als we hierover in de volgende Standard een verslag kunnen lezen. De Molentour Vervolgens vraag ik hier speciale aandacht voor de Molentour, die plaatsvindt op 4 augustus. U dient zich voor 25 juli op te geven, en die datum nadert al heel gauw. Vandaar dus even een extra aankondiging in deze rubriek. Komt allen! Een Vreemde Eend Of eigenlijk een Chevrolet in de bijt. Piet en Elly Warmerdam stuurden mij een leuk vakantieverhaal, maar voegden daar een beetje verontschuldigend aan toe dat “ze niet met hun Cadillac op vakantie waren geweest maar met hun Chevrolet Chevelle Convertible”. Maar wie ben ik om een leuk verhaal te weigeren? Vandaar dus: warm aanbevolen op blz. 33. Happy Birthday Cadillac - een Centerfold! In het midden van deze Standard een heuse Centerfold. The Standard wenst Cadillac een Happy Birthday en hoopt in een volgend nummer verslag te kunnen doen van het grote feest wat ter ere daarvan in Detroit wordt gegeven... Tot slot...een triest bericht Mag ik hier tot slot nog even aandacht vragen voor een persoonlijke zaak? Ik had het graag wat uitgebreider willen toelichten, maar had ruimtegebrek, en Vraag & Aanbod was reeds vol, dus... Anyway: Mijn 1980 Eldorado staat te koop! Met heel veel pijn in het hart moet ik hem helaas overdragen aan een andere liefhebber, die hem weer in z’n oude luister zal herstellen. Voor mij dus een triest gegeven, want velen van u weten wel dat dit jarenlang mijn missie was, die wegens omstandigheden toch gewijzigd moest worden. U kunt alle details van mijn “Baby” bekijken op een website die ik hiervoor speciaal heb ontworpen: http://www.geocities.com/elledorado1980 . Het zou geweldig zijn als een clublid hem overneemt zodat hij binnen de CCN blijft en ik ‘m af en toe nog eens kan zien! Lezers, ik wens u heel veel leesplezier en een jne vakantie! De deadline voor volgende keer is 21 september 2002.

Leontien van Brummelen

4

Hoge rekeningen en slecht uitgevoerde reparaties is iets waar niemand op zit te wachten. Helaas werden verschillende leden hiermee geconfronteerd en we hopen dat via het netwerk binnen de CCN dat soort problemen in de toekomst voorkomen kunnen worden. Wij vragen regelmatig naar tips voor goede reparatie adressen voor Cadillacs maar krijgen die zeer sporadisch. Hoewel wij dat liefst zo min mogelijk horen, zouden wij van u ook de slechte ervaringen met garages willen vernemen. De bedrijven waar wij onlangs te gast waren tijdens technische dagen en de bezochte garage tijdens de door Ruud en Monique georganiseerde rondrit hebben een goede indruk achter gelaten. Mogelijk kunnen deze bedrijven ons in de toekomst verder helpen. Dit zijn de rma Hoogeveen in Veenendaal, gespecialiseerd in auto-electra, nu ook adverteerder in The Standard, autobedrijf van Egmond in IJmuiden (tel. 0255-510244), en Studebaker Select, in Loosdrecht, tel. 035-623 7073 (binnenkort mogelijk ook Cadillacspecilist!?). André Meerkerk heeft onlangs eindelijk de Cadillac van Jan van Maasdam goed kunnen repareren. Hij had motorproblemen waarvan de diagnose moeilijk gesteld kon worden. Door een andere (inmiddels niet meer bestaande) garage in Delft werd dit probleem niet goed verholpen maar werd wel een hoge rekenig gepresenteerd. Uiteindelijk heeft André de carburateur vervangen waardoor het probleem werd verholpen. Bij Bart Ossewaarde en Peter Onken, beide lid van de technische commissie kunt u terecht voor advies en onderhoud en reparaties. Hun telefoonnummers staan voorin The Standard. Cadillac onderdelen en total loss gevallen Wegens het wegvallen van mijn sleutelruimte en de verhuizing van het bedrijf van Marius Zwolsman waar een groot deel van mijn onderdelen tijdelijk werden ondergebracht, heb ik deze verspreid over enkele Cadillac liefhebbers. De onderdelen die ik had voor Cadillacs uit 1970 heb ik overgedaan aan Martin Meijer in Sassenheim, die ruimte heeft en zelf veel van kan gebruiken voor zijn 1969 Coupe en 1969 convertible. Hij is nu de trotse eigenaar van mijn oude “Blauwe Engel”. Martin zal hem stap voor stap gaan opknappen. Ik wens hem daar veel succes en plezier mee. Onder-

delen van ‘69-’70 zijn zeer in trek en het is goed dat daar redelijk wat van beschikbaar zijn. Helaas werd onlangs helaas een 69’er van achteren total loss gereden maar het lichtpuntje was dat er weer ink wat goede onderdelen vrijkwamen. Ik wil Appie Sijm feliciteren met het voltooien van zijn project: de restauratie van een total loss gereden Sedan de Ville uit 1970. Ik heb hem 2 jaar geleden leren kennen toen hij met deze net gekochte wagen (van achteren ongeveer een halve meter ingekort, maar ondanks alles nog goed rijdend) naar mij toekwam. Ik verkocht hem een uitgebrande convertible (weer een total loss geval). Hij kon veel delen gebruiken en achterin deze Standard biedt hij de overgebleven delen te koop aan. De motor gebruikte ik voor “de Gifkikker” die ik onlangs heb verkocht. Mogelijk dat u in een volgende Standard meer over de door Appie uitgevoerde restauratie zal lezen. Gelukkig zijn Cadillacs zeer sterk en goed herstelbaar, ondanks dat zij total loss zijn verklaard. Total loss is maar een relatief begrip want herstelkosten volgens schade experts zijn natuurlijk hoog, maar als hobbyisten kunnen we dat vaak voor veel minder geld (maar soms met veel uren) herstellen tot een piekjne wagen, zonder verborgen gebreken. Zo heb ik een jaar of 5 geleden eens een 1978 Cadillac limousine gerepareerd. Deze werd door een dronken student van voren total loss gereden tegen een schakelhuisje van de PTT. In ruim een dag tijd werd de Limo door de toen weer nuchtere student en mij weer hersteld. Dat was een relatief eenvoudige operatie waarbij het front, en een deur werden vervangen. Het is gewoon handig om onderdelen te hebben. Door mij in de afgelopen jaren verzameld plaatwerk en bumperdelen van een 1973 Eldorado, een 1974 Fleetwood en een 1976 Eldorado heb ik naar een kennis in de buurt van Rotterdam afgevoerd. Dit is een echte Cadillac-liefhebber die in korte tijd een 1976 Eldorado convertible restaureerde en onder de bijnaam “de kleine Broes” door het leven gaat. Wellicht wordt hij binnenkort net zo beroemd als clublid Jambroes, het bekende adres uit Mookhoek waar u voor uw Cadillac zowat alles kunt vinden. Ook Jambroes is een echte Cadillac-liefhebber en ook Cadillac-rijder. “De kleine Broes” heeft vroeger al heel

53

wat Cadillac-projecten onder handen gehad. Velen van u kennen waarschijnlijk de gele tot pick-up verbouwde Cadillac uit het begin van de jaren vijftig die zo’n 10 jaar geleden door hem onder handen werd genomen. Hij is net gestart met een 1956 Coupe DeVille die hij wil ombouwen tot een convertible. Als u nog ergens een dakmechanisme voor zo’n model weet te liggen zou ik dat graag van u vernemen. Tijdens de voor de Belgische Cadillac Club door Isidoor en Peter Nieuwlandt georganiseerde rondrit, maakte ik kennis met een Belg met diverse Cadillac limousines. Ik kon hem met diverse onderdelen blij maken die hij met zijn verlengde Volvo stationwagen in Delft kwam ophalen. Een lange cardanas van een ‘74 limo paste daar goed in. Hij laat restauratiewerk in Tjechië uitvoeren. Uurtarieven van 3 tot 4 Euro zijn daar gangbaar en ze kunnen daar goed sleutelen. Misschien een tip om een restauratie-reis naar dat land te organiseren. 1956 Cadillac ambulance Over restaureren gesproken. Onlangs zijn Bert Atsma (eigenaar van een 1956 Fleetwood), de leden van het Ambulance museum met een Groningse restaurateur en ik gaan kijken naar de 1956 Cadillac ambulance waarover ik in een vorige Standard verslag van heb gedaan. We zijn al diverse mogelijke donor-Caddies gaan bekijken maar hebben er nog geen gevonden. Misschien krijgen we tijdens de grote Cadillac viering in Detroit in augustus nog wat tips. Inmiddels zijn we via Cadillac-specialist Mario van Maldegem op het spoor gebracht van de restaurateur van de andere Nederlandse 1956 Cadillac ambulance die deze wagen vorig jaar voltooide. Helaas reed hij het front onlangs in elkaar maar inmiddels is dat al weer bijna gerepareerd. Ook weer een kwestie van tijd en onderdelen. Hij gaat binnenkort naar de ambulance kijken en mogelijk kan hij meewerken aan de restauratie. Ik zal u van de ontwikkelingen op de hoogte houden. In wens u een jne vakantie toe als u nog moet gaan en hoop dat het uw Cadillac beter zal vergaan dan de pech-gevallen uit dit verhaal!

Koen Ongkiehong

kunnen optreden. Ik krijg veel vragen over welke olie het best gebruikt kan worden in Cadillacs, maar kan hier niet altijd het juiste antwoord op geven. Ik ben altijd benieuwd naar de mening en theoriën van anderen. Een interview met de heer Hageman staat op de planning want hij kan ons leuke tips geven. Fuseekogelproblemen, kentekenplaat 18.2 en andere problemen met de APK Na een periode van bijna 8 jaar nam ik in mei afscheid van mijn ‘66 Coupe de Ville, bijgenaamd “de Gifkikker”. Het was even alsof hij niet weg wilde want de APK-keuring liep niet zo vlot als anders. Ik laat mijn Cadillacs al jaren bij een garage in de buurt keuren waar ik de mensen goed ken en mijn Cadillacs over het algemeen zonder problemen goedgekeurd werden. Bij de laatste keren werden de Cadillacs extra goed bekeken omdat de APKkeurbevoegdheid van de garage tijdelijk was ingetrokken door de RDW. Dit kwam onder andere door het ten onrechte goedkeuren van Amerikaanse wagens met kleine gele platen volgens model 18.2. Deze worden speciaal uitgegeven voor Amerikaanse auto’s vanaf 1977 en auto’s waarop normale platen niet passen. Over het algemeen mogen onze Cadillacs deze platen dragen omdat de ruimte in de uitsparing achter in of boven de bumper te klein is voor normale platen. Bij de kentekenkeuring (na het invoeren van een auto) dient de eigenaar van de Amerikaanse auto deze onthefng te vragen. Soms ziet de RDW-keurmeester dat hiervoor onthefng mag worden gegeven en zorgt hij ervoor dat op kentekenbewijs deel 1 als bijzonderheid wordt vermeld: kentekenplaat model 18.2 toegestaan. Veel Amerikaanse wagens rijden met kleine platen maar zonder goedkeuring hiervoor en lopen risico op een boete of problemen met de APK-keuring. Zelf heb ik diverse wagens gehad zonder die onthefng en reed met grote platen in de kofferbak, puur ten behoeve van de keuring of bij een inspectie. Dit is geen goede oplossing omdat bij de keuring de achterplaat op de auto moet zitten en verlicht moet zijn. Aan Frank Lindeman, de nieuwe eigenaar van de gifkikker, had ik beloofd voor een nieuwe APK te zorgen. Met veel kunst en vliegwerk heb ik een constructie voor de grote achterplaat gemaakt met lampjes en ijzerdraad zodat deze verlicht werd, een APKeis.

Om APK-problemen met de kleine platen te voorkomen raad ik u aan om eens op deel 1 van de autopapieren te kijken, of daar bij bijzonderheden vermeld staat “18.2 toegestaan”. Is dat niet het geval, bel dan met de RDW en maak een afspraak om langs te komen met uw Cadillac. Zij meten de ruimte voor de plaat, nemen de papieren in en u krijgt in korte tijd de papieren met de onthefng voor die platen. Let erop dat de platen van een goedkeuringsmerk zijn voorzien.

do’s lijkt te zitten. Ik heb bij diverse Eldorado eigenaren geïnformeerd en volgens Theo Bos was dat ook normaal. Hij had als eigenaar en keurmeester met hetzelfde probleem te maken gehad en is in de boeken gaan neuzen. In het werkplaatshandboeken staat een methode vermeld voor het meten van de speling op de onderste

Omdat de garage zelf tijdelijk niet mocht keuren werd de Gifkikker naar een bevriende garage gebracht die de auto nog eens grondig nakeek. Helaas vond de keurmeester van deze De voorwielophanging van een Eldorado onder garage dat er te veel spe- het mes. ling op de onderste fuseekogels zat. Vervangen bleek uiteindelijk fuseekogels. Dit moet met een microna ink doorsmeren niet nodig, maar meter gebeuren. Volgens het boek is er werd in het APK-rapport wel melding de afkeurwaarde maar liefst 3 mm. van gemaakt. Frank Lindeman heeft Dit lijkt extreem veel. De vermeende de Gifkikker inmiddels bijna 2 maan- speling op een wiellager wordt voor den en heeft hem laten polijsten waar- een groot deel veroorzaakt door de door hij er weer fris uitziet. Hij is lid fusee-speling. In de praktijk worden geworden en heeft al diverse verbete- veel fuseekogels en lagers van Eldoringen uitgevoerd. Op de door Cees rado’s ten onrechte afgekeurd. De van Langen georganiseerde techni- waarde uit het handboek moet dan sche dag bij Garage van Egmond voor de keuring worden gehanteerd en hebben we de achterrem-voeringen niet de richtlijn uit het APK-handboek. Er moesten nog wat andere kleine vervangen. reparaties worden uitgevoerd aan de Mijn Cadillacs worden de laatste tijd Eldo. Ik verwacht dat het lager niet extra goed door de garage gecontro- vervangen hoeft te worden en zal bij leerd. Zij huiveren een beetje als ik er de herkeuren de theorie aan de keurmeester voorleggen. aan kom. Op 1 juli heb ik na bijna 6 jaar stalling mijn 1977 Eldorado op de Technische dagen, slechte en goede weg gebracht en voorzien van nieuwe reparatie adressen banden. Ondanks dat de motor zo In de afgelopen maanden werden twee lang had stil gestaan startte hij binnen technische dagen georganiseerd. Over een paar seconden nadat ik wat ben- de dag bij garage Hoogeveen kunt u zine in de carburateur had gegoten. elders meer lezen. Helaas werd de dag Hij liep direct perfect! Ik heb het wel bij garage van Egmond slecht bezocht anders meegemaakt met lang gestalde maar ondanks de geringe opkomst was het daar gezellig. We willen André auto’s. Bij de APK-keuring werd relatief veel Meerkerk en Cees van Langen hartespeling op een wiellager geconsta- lijk danken voor de gastvrijheid. teerd, hetgeen ik vreemd vond aange- Op technische dagen wordt veel aanzien de vorige eigenaar en ik dit lager dacht besteed aan de motoren van kort voor het stallen nog hebben ver- de aanwezige CCN-ers. Zo kan de nieuwd. Het is een duur lager en vrij compressie worden gemeten, de ontveel werk om dat te vervangen. Na steking worden gesteld. Ervaringen die reparatie had de Eldo slechts een worden uitgewisseld en de techniek paar duizend kilometer gereden. Het kan worden toegelicht. Weet u een was mij opgevallen dat bij mijn Eldo locatie voor het organiseren van een Convertible na het vernieuwen van de technische dag, laat het ons s.v.p. wiellagers en in het algemeen relatief weten. veel speling op de lagers van Eldora-

52

Van de “Evenementenvrouw” voor alle fanatieke leden: Zoals Vincent het twee ALV’s geleden heeft gevraagd, vraag ik het nu nog een keer: wie voelt zich geroepen, zou het leuk vinden, of voelt zich genoodzaakt om ons clubje te promoten op beurzen? Er zijn schijnbaar leden die vinden dat we ons meer moeten bekendmaken op diverse beurzen in den lande. PRIMA! Daar ben ik het helemaal mee eens. Dus eigenlijk wil ik dit oproepje heel kort houden, meld je aan als je daar de lol wel van in ziet. Ik spreek uit eigen ervaring als ik zeg dat het een hele leuke bezigheid is, ik sta al jaren op de beurs in de IJsselhallen in Zwolle, en niet voor niets ieder jaar weer. Zoals iedereen eigenlijk wel weet zijn praktisch alle beurzen in de wintermaanden. Ik ga het zo doen, ik maak een lijst van mensen die enthousiast zijn, en hoor ik dat er ergens in den lande een beurs is waaraan de Cadillac Club mag deelnemen dan neem ik contact met je op. Natuurlijk vraag ik je echt niet voor een beurs in noord Nederland terwijl je in Brabant woont. Dus mensen, willen jullie in de wintermaanden ook nog het woord CADILLAC in de mond nemen, meld je dan bij mij aan. Nogmaals, het is geheel vrijwillig! En nu ik toch aan het “werven” ben, als je je geroepen voelt om een rit te organiseren (enne...dit jaar is al vol hoor), dan hoor ik het ook graag. Ook dan kun je de strook invullen, kopiëren en faxen of opsturen. Ik ben momenteel bezig de handige checklist aan te passen rondom het organiseren van een rit. Dus hulp is er genoeg! Linda Heinhuis Evenementen CCN Hellenbeekstraat 58 8081 HX Elburg Tel/fax: 0525-685958 O O

Ik stel mezelf beschikbaar om de Cadillac Club op een beurs te promoten. Ik zou graag een rit willen organiseren in de maand: *april/mei/juni/juli/aug/sept * doorhalen wat niet gewenst is.

Naam: Adres & Woonplaats: Telefoonnummer & email:

5

NOTULEN VAN DE BESTUURSVERGADERING 20 februari 2002 te Bunnik

Aanwezig: Rob Wiegers,voorzitter, Bert Atsma, Ruud Gersons, Linda Heinhuis en Edwin Otten, alsmede part-time Ria Kleinveld, Koen Ongkiehong en Bernadette Bosman . Na overdracht en bespreking van de verschillende dossiers door de oude bestuursleden aan hun opvolgers besprak het bestuur in de nieuwe samenstelling kort de ledenvergadering, een aantal lopende zaken en toekomstige ontwikkelingen als volgt: ● de ledenvergadering kende een goede opkomst en verliep uitstekend. ● 20/21 september zal het jaarevenement plaatsvinden. ● Bert zal zorg dragen voor aanpassing van de gegevens bij de K.v.K. ● Notulen van de bestuursvergadering van 1 februari komen via Bernadette. ● Op de ledenlijst zullen de faxnummers vervangen worden door e-mail adressen. Actie is nodig om het aanmelden en gebruik van e-mailadressen te vergroten (actie Bert/Edwin).) ● Bert zal adressen e.d. van het nieuwe bestuur circuleren. ● De twee (drie?) nieuwe bestuursleden zullen zichzelf kort introduceren in het volgende clubblad. ● Een “sleutellocatie” voor clubleden is gewenst. ● De lijst met (onderdelen) leveranciers moet ge-update worden. Mogelijk alleen per e-mail verspreiden. ● Matern Harmsel zal benoemd worden in de Technische Commssie ● Er is behoefte aan een betere stand voor op tentoonstellingen e.d. (actie Rob/Ruud) ● Automatische incasso moet verder gepushed worden (actie Edwin). ● Koen blijft verantwoordelijk voor advertenties in the Standard. De volgende vergadering zal plaatsvinden omstreeks april/mei (actie Rob/Bert)

Bert Atsma, 28 februari 2002 / 7 mei 2002

EEN CADILLAC VERHAAL MET ENKELE TIPS Door Koen Ongkiehong

In de laatste weken voor deze Standard werd afgerond vroeg ik aan Leontien hoe het stond met de kopij. Zoals gebruikelijk was veel van de inhoud van deze Standard nog niet binnen voor de gestelde inzenddatum van 9 juni. Op die datum zag het er naar uit dat de Standard dun zou worden. Gelukkig kwam daar verandering in met als gevolg dat Leontien de laatste weken veel werk kreeg met de verwerking van de kopij, hetgeen de verschijningsdatum naar midden juli deed verschuiven. Ook vroeg ik haar hoeveel pagina’s ik mocht vullen en dat bleken er slechts 2 maar uiteindelijk bleek er toch plaats te zijn voor het onderstaande stuk. Eerst wilde ik een stukje schrijven over motoren maar tijdens het schrijven en lezen vond ik het aan de saaie kant en het dreigde een erg lang verhaal te worden. Ik zal het stuk over motoren herschrijven en voor de volgende keren bewaren. Het onderstaande stuk heeft geen hoofdthema, gaat over verschillende onderwerpen en bevat enkele tips. Uitgedund Cadillac-wagenpark en de Grand National voor de viering van 100 jaar Cadillac. Na 6 jaar bestuurslid geweest te zijn ben ik begin dit jaar afgetreden als bestuurslid. Met name zijn mijn redactionele werkzaamheden een stuk minder geworden, maar als “technisch man” ben ik nog aardig actief. De rubriek “vraag en aanbod” zal ik blijven verzorgen en ik zal als technisch commissielid uw vragen proberen te beantwoorden. Via E-mail krijg ik wekelijks diverse vragen (met name over motoren) en

ook worden bijna elke dag telefonsich enkele vragen gesteld. Ook kan ik velen helpen aan werkplaatshandboeken. Ik sleutel nu een stuk minder. Enerzijds komt dat door het wegvallen van de garage waar Marius, Erwin en ik bijna 5 jaar naar hartelust (illegaal) konden sleutelen en anderszijds door het feit dat mijn wagenpark “bedrijfszekerder” is geworden. Ondanks de slechte zomer geniet ik van “de Zuurstok”, de Eldorado convertible die op de voorkant van de vorige Standard stond. “The Nanny”, de inmiddels op LPG omgebouwde ‘76 Coupe DeVille die ik vorig jaar in California kocht heeft alweer ruim 12.000 km in enkele maanden afgelegd. Helaas gaat het unieke, de zeer lage kilometerstand er nu snel vanaf. Oxana haalde haar rijbewijs en toert door Den Haag met de “Krokodil” onze 1992 STS. Niet echt een stadsauto en een verre van overzichtelijk auto om mee te leren autorijden maar misschien moeten we die toch maar omwisselen voor een klein wagentje. Dat zal zeker geen Cadillac worden. Helaas werd de Zuurstok tot twee keer toe bekrast door vandalen, nadat hij na de bijna 8 jaar geleden begonnen restauratie zijn eerste weken op de openbare weg had doorgebracht. Gelukkig was hij All Rrisk verzekerd en werd het schadebedrag dat op circa €1.900 was getaxeerd bijna volledig vergoed. Ik wil u hier de tip meegeven om uw Cadillac te laten taxeren en All Risk te laten verzekeren. Op de foto’s kunt u zien dat het een “body off” restauratie is geweest. Ik heb de koets van binnen en buiten laten stralen en ook het plaatwerk is van buiten gestraald. Dit is specialistenwerk want door stralen kan dunne plaat snel vervormen.

De koets in de vorken en het chassis op de aanhanger.

6

51

Ik ga in augustus naar Amerika voor het bijwonen van de door de Cadillac LaSalle club

georganiseerde festiviteiten in verband met het eeuwfeest van Cadillac maar zal daar waarschijnlijk geen Cadillac gaan kopen want mijn doelstelling om mijn wagenpark uit te dunnen is al aardig gelukt. Van 10 stuks vorig jaar is de stand nu teruggebracht naar 4 stuks. Wilt u de Grand National in Detroit bijwonen dan is er nog zeer weinig tijd over (tot 21 juli) om u zich hiervoor aan te melden. Op 4 augustus beginnen de festiviteiten. Hageman U.S.A. Parts Gelukkig zijn de adverteerders uit de vorige Standard doorgegaan met adverteren en is Hageman U.S.A. Parts er als nieuwe adverteerder bijgekomen. Deze rma heeft adverteert nu pagina-groot in The Standard (blz 42, red.). Ik bestel er al jaren en ben erg tevreden over dit bedrijf. Het is eigenlijk geen toeval dat dit bedrijf in onze Standard gaat adverteren want de heer Hageman is zelf trotse bezitter van twee Cadillacs: een 1960 Sedan en een 1993 STS met Northstar. Toen ik remslangen voor mijn ‘77 Eldorado bestelde kwam het gesprek snel op de Northstar motoren. Hij is erg tevreden met zijn STS. Het telefoongesprek zou uren kunnen gaan duren maar helaas hadden we daar geen tijd voor. Hij vertelde me dat sommige Northstar motoren problemen konden hebben met de pistonpennen en dat hij een speciale olie toevoeging van JB gebruikt. Tot voor kort had Hageman enkele nieuwe Nortstar motoren op voorraad, maar dat was niet omdat hij zijn motor niet vertrouwde. Hij vertelde kort over de gevaren van synthetische olie in oude blokken. Hierbij is grote kans op oplossen van pakkingen en keerringen. Ook kan synthetische olie vuil in oude motoren losmaken waardoor verstoppingen

Op het terras stond ook al weer zo’n zeldzaamheid: een rode 1953 Corvette (de eerste!), en toen daar de kap van open ging dromden daar natuurlijk direct allerlei “Mennekes” omheen.

heeft gekregen een dergelijke collectie bij elkaar te vergaren. Hij antwoordde dat dit kwam omdat “ik deze dingen allemaal verzameld heb in de tijd dat deze spul-

en men was blij dat men ervan af was!” Lezers, ik durfde niet eens een schatting te maken van de totale waarde die deze collectie momenteel vertegenwoordigt. Voor de realisatie van deze prachtige dag willen wij hier ook de directie van GM Belgium -in het bijzonder de heren Snauwaert en Nêve bedanken voor hun sympathieke en gulle samenwerking, maar ook de weergoden, en last but not least alle aanwezigen! In een gemoedelijke sfeer werd er nog uren doorgepraat en kontakten gelegd. Als laatsten verlieten wij het prachtige domein, voldaan èn met onze zakken vol adreskaartjes Er is blijkbaar nog veel werk te doen, maar gelukkig is de club jong van geest!

Terwijl Koens boeken warm onthaald werden door diverse geïnteresseerden, maakten Oxana en ik een wandelingetje over het terrein, en dat had bijna iets surrealistisch: je kon geen vier stappen zetten of je struikelde over de zeldzame Cadillacs die her en der tussen het groen -bijna nonchalant- stonden opgesteld, en daarbij kwam dan nog het museum, waarbij het dus ècht moeilijk was niet voortduren met open mond rond te lopen, ajn, dat legde ik u al uit. Het museum zelf herbergt naast een 1906 Cadillac Osceola ook nog een 1909 Model 30 Touring en een origineel niet gerestaureerde 1930 4 deur Sedan, benevens een 70-tal oldtimers van alle jaren, modellen en kleuren plus een nogal eclectische verzameling posters. oude cinema afches, rallyplaten, koekedozen enzovoort en zoverder, teveel om op te noemen en zeker teveel om op korte tijd te memorizeren. De goede dokter kwam handen en voeten tekort om de honger naar details te bevredigen van zijn nieuwsgierige bezoekers! Maar dokter Thierry had het duidelijk naar zijn zin, en bleek dan ook een uitstekend gastheer, verheugd over zoveel belangstelling voor zijn collectie. Ik vroeg hem uiteraard hoe hij het voor elkaar Een glimp van het museum. Er stond zelfs een ets van Eddy Merckx!

Evenementen EVENEMENTEN 4 aug: 31 aug: 14+15 sept: okt/nov:

LANDELIJKE EVENEMENTEN: 14 juli:

20 juli: 3 aug: 3 aug: 1 aug: 17-18 aug:

24 aug: 24+25 aug: 31 aug: 1 sept: len veelal nog als “oude rommel” werd bestempeld, waar men graag afstand van wilde doen. Vele zaken heb ik echt voor een prikkie op de kop kunnen tikken,

Molenrit door Noord Holland Organisatie: Cor Hink, uitnodiging elders in dit blad Technische dag in Almere Organisatie: Jan Ottevanger, informatie in het clubblad JAARFEEST 12,5 jaar CCN en 100 jaar Cadillac! Organisatie: Vincent en Linda Heinhuis, meer info in deze Standard. Technische dag in Voorthuizen Organisatie: Dhr. de Gooyer

De prachtigste Cadillacs stonden nonchalant tussen het groen op het domein. Op de voorgrond een smetteloze 1957 Eldorado Biarritz!

7 sept:

Graag wil ik (ook namens Koen en Oxana) Isidoor, Dirk en Peter bedanken voor hun gastvrijheid, de fraaie rit en de perfecte organisatie van deze dag. Ik hoop dat wij als CCN in de toekomst meer zullen gaan samenwerken met de CLC Belgium. Want hoewel zij nog niet half zoveel leden heeft als wij, was er minstens zoveel enthousiasme, en kan ik beamen dat zij inderdaad springlevend en jong van geest is! Ook twijfel ik niet aan een vervolg op de kennismaking, want dat er nog veel te ontdekken valt daar in het Vlaamse is zeker, en ik hoop dat met u te kunnen delen in een volgende Standard!

27+28 juli: 2-4 aug:

Klassiekers & Old Timers show, georganiseerd door het Nederlands Politie Museum Vanaf 10.00 uur verzamelen bij het Luchtvaart Museum, Hoenderloseweg Gebouw 20, te Deelen. Vertrek rondrit vanaf 12.30. Tevens demonstratie speur- en bijthonden en bezichtiging van het museum. Info en aanmelding: Jacques Los, tel. 055-5430691, e-mail: [email protected] Logger Night Cruise te IJmuiden. Loggerstraat te IJmuiden. Aanv. 19:00 uur. Info: 0255-535090. Saturday Night Cruise, georganiseerd door The Cruise Brothers. Vanaf 19:00 op Indu strieterrein Zichtenburg te Den Haag. Info: Guus Volckmann: 070-3604197. Oldtimerdag in Kampen. gratis deelname. meer info:038-3322358 Back to the sixties in Alkmaar. 5000 m2 spullen uit de jaren zestig! Cadillac Oldtimerfestival te Leimuiderbrug, 1e lustrum! Met o.a. bands, Rock ‘n Roll demonstraties. Tevens zal een recordpoging worden gedaan: 1000 meter Cadillacs, gemeten bumper-aan-bumper. Komt allen! Info: Willem Schrama, 0252-675358. Kijk voor meer informatie en het inschrijfformulier elders in deze Standard. Logger Night Cruise te IJmuiden (zie 20 juli) Internationale Zomer Oldtimerbeurs te Rosmalen Oldtimer festival op circuit Park Zandvoort Back to the Sixties dag in winkelcentrum DoeMere te Almere. Een dag geheel in het teken van de 60’s, met passend entertainment en American Cars. Saterday Night Cruise bij the Cruise Brothers, zie 3 augustus.

BUITENLANDSE EVENEMENTEN:

4-11 aug: 27-29 sept:

Toerrit weekend in de Ardennen. Info: Recreatieve, tel.0320-248445 (19.00-21.00 u.) Willem van OranjeNassau route Tilburg-Diekirch Luxemburg Meer info: Jos Damen tel/fax 013-4637966 CADILLAC CENTENNIAL CELEBRATION! Het eeuwfeest van Cadillac Lake St.Clair CLC Grand National Meeting Detroit, Michigan. Voor info, zie: http://www.cadillaclasalleclub.org/gn2000/index.htm Willem van Oranje Nassau route (zie 2-4 augustus)

Peter Nieuwlandt, Dirk van Dorst en Leontien van Brummelen

50

Top secret - Instructies op bladzijde 12! Codewoord: “Cadillac”.

7

DE MOLENRIT 4 augustus 2002

Ook wij wilden weleens een keer een rit uitzetten voor de CCN en wel op zondag 4 augustus 2002. U bent van harte welkom in hotel restaurant “De Buizerd” in Noord Scharwoude (tussen Alkmaar en Schagen, langs het kanaal Alkmaar-Kolhorn) waar we eerst kofe met appeltaart nuttigen vanaf ongeveer 11:30 uur. We starten om 13:00 uur met de rit die ons dwars door de Schermerpolder en door diverse kleine vissersdorpjes van vroeger voert. Halverwege stoppen we voor een bezoek aan en in een molen waar tevens ook iets gedronken kan worden. Verder weer door de Schermerpolder terug naar Noord-Scharwoude waar we om ± 16:00 uur terug hopen te zijn, om onder het genot van een consumptie nog wat na te praten. Uiteraard kunt u in het restaurant à la carte dineren. Gaarne opgeven vóór 25 juli! Groeten en tot ziens op 4 augustus, Marian & Cor Hink

Routebeschrijving naar Noord-Scharwoude: Vanaf Haarlem: A9 richting Akmaar, Rotonde Alkmaar N242, richting Leeuwarden, N242 volgen tot (in haakse bocht linksaf) afslag N245 richting Noord Scharwoude; Oudkarspel. Na 100 meter rechts: De Buizerd. Vanaf Den Oever: A7 tot afslag 12, richting Middenmeer; Alkmaar N242. De N242 volgen tot (in haakse bocht rechtsaf) afslag N245 richting Noord-Scharwoude;Oudkarspel Na 100 meter rechts: De Buizerd.

O

Wij doen mee met de Molenrit door Noord Holland met....……personen.

O

Wij dineren met..…...…personen in hotel-restaurant De Buizerd.

Naam: Adres: Postcode + woonplaats: Telefoon: Cadillac: Voor 15 juli a.s. opsturen naar:

Cor & Marian Hink Handelskade 13 1723 MX Noord-Scharwoude Tel (na 17:00): 06-25388947

8

all” toch nog een schitterende dag worden! De roadbook’s werden uitgedeeld en de groene 1952 Convertible van “president” Peter zette zich aan de kop van de Cadillac armada. De belangstelling van de lokale bewoners langsheen het traject was enorm, de vriendelijkheid en de sympathie van de andere automobilisten veraste ons aangenaam; zij gaven spontaan voorrang aan onze karavaan van klassieke Cadillacs. Per slot van rekening zijn de Belgen het niet gewoon om mooie oude Cadillacs te zien en toch niet in één sliert van ongeveer 500 meter! Tijdens de rit vertelde Peter mij uitgereid over zijn collectie Cadillacs (waarover ik in een volgende Standard graag meer wil schrijven) en hoe hij deze in de loop der jaren, en dus met het nodige geduld bijeen had weten te verzamelen. Ook wisselden wij van gedachten over allerlei verschillen tussen Nederlanders en Belgen, gaf Peter tekst en uitleg over Belgische huizen en het bouwen ervan, (aan veel minder regels gebonden als in Nederland) en kwam ik tot de grappige conclusie dat mijn lievelingslm (Tin Men, met Danny DeVito en Richard Dreyfuss) ook tot Peters favorieten behoort. Vele citaten en het oprakelen van diverse hilarische scènes uit deze onvolprezen lm waren het gevolg hiervan. En ondertussen blééf het zonnetje maar schijnen, terwijl de Cadillac geruisloos en waardig voortschreed. Ulli Müller reed steeds op de stoet vooruit, om in bochten en op viaducten ineens weer op te duiken met zijn fotocamera in de aanslag. Ook zag Peter dikwijls zijn eigen 1956’er met hoge snelheid voorbij stuiven, waarin eveneens een “cameraman” zat, en aldus werden er vele rolletjes en banden volgeschoten.

Lezers, ik weet dat het heel onintelligent staat wanneer een dame voortdurend rondloopt met haar mond half open, maar ik kon het niet helpen! Al die fantastische Cadillacs, zo zeldzaam en in zo’n perfecte staat. Echt ongelofelijk. En dan het museum van dr. Thierry: werkelijk uniek. Heeft u ooit oog in oog gestaan met een Oldsmobile uit 1901….of met een authentieke Cadillac Osceola? IK NU DUS WEL!!! En als u nu denkt dat die dr. Thierry een man was die daar in een strak pak in een clubfauteuil zat en aldus op het ademloze publiek neerkeek, dan heeft u het mis, want Leon Thierry stiefelde doodgewoon rond op felgekleurde Nikes en in een overhemd (dat hij later zelfs uittrok vanwege het mooie weer!), terwijl hij ondertussen aan iedereen uitleg gaf over zijn bijzondere verzameling. Dr. Leon Thierry met Dirk van Dorst. die in de loop der jaren een dusdanige collectie antieke auto’s en andere voorwerpen had verzameld, dat hij hiervoor een eigen museum heeft moeten laten bouwen. Dit museum was in één woord on-gelo-fe-lijk! Bij aankomst op het feestdomein verwelkomden de heer en mevrouw Thierry onze groep hartelijk en gaven ons “carte blanche” om de collectie te bekijken en gebruik te maken van de faciliteiten. In de beboste lanen van het park troffen wij nog Cadillacs aan van die om één of andere reden niet deelgenomen hadden aan de rondrit, maar omdat ze bekend waren met dr. Thierry, rechtstreeks naar het domein gekomen waren. Zo konden wij nog kennis maken met een 1910 Demi Tonneau, een 1932 All Weather Pheaton en een 1934 V12 en anderen waarvan de namen ons nu ontglippen.

Oog in oog met de 1906 Osceola!!! De binnenplaats voor het museum van onze gastheer was versierd met een groot Cadillac spandoek en voor ons gemak voorzien van voldoende tuinstoelen, tafels en parasols. Een uitgebreid buffet inclusief alle soorten drank stond de deelnemers te wachten, terwijl het “live” orkest onder leiding van de broer van mevrouw Thierry zachtjes oude melodieën en classics speelde. De organisatie van deze dag was duidelijk tot in de kleinste details geregeld. En niks consumptiebonnen, maar gewoon onbeperkt genieten van verse broodjes, wijn, mineraalwater en zelfs appelgebak! Het combo speelde ondertussen heerlijke relaxte klassiekers en ik miste dus wel een beetje mijn dansmaatje Marius.

Het eindpunt van de rit was het privédomein van dr. Leon Thierry, een gepensioneerd gynaecoloog,

49

België met daarin het verslag van deze dag, opgesteld door Peter en Dirk. Peter vroeg mij of ik dit in the Standard wilde publiceren, en of ik er dan zelf ook mijn eigen interpretatie aan zou willen geven. Awel…zeker en vast! Dus zo kon het gebeuren dat dit artikel nu drie auteurs heeft gekregen. En om het voor de lezer een beetje overzichtelijk te houden zijn de stukken, geschreven door Peter en Dirk cursief gedrukt, met daar tussendoor mijn eigen bevindingen. De lezers die zelf al meetings georganiseerd hebben, zullen begrijpen hoe wij ons voelden toen bleek dat het die zondagmorgen stortregende. Zou al dat voorbereidend werk letterlijk in het water vallen? Maar onze plicht als organisatoren indachtig starten wij -hopend op een spoedige weersverbetering toch onze wagens richting het Motel van der Valk in Drongen, een plaatsje ten noorden van Gent. Bleek dat wij ongeveer als eersten ter plaatse waren, zodat wij een strategische plaats konden uitzoeken in de bovenste zaal van het restaurant met zicht op de parking.

Het eerste contingent Cadillacs arriveerde vlak na ons en werd aangevoerd door een gele 1955 Coupe, met in zijn spoor een 1953 Eldo, een 1940 LaSalle, een 1975 Eldo, en een 1976 Eldo Bicentennial (slechts 150 mijlen van nieuw)! Met de regelmaat van een klok ongeveer, arriveerden nog meer Cadillacs zoals een 1929 Sedan V8, een 1930 Sedan V8 “bicolore”, een 1938 V16 Sedan, een 1930 LaSalle Convertible, een 1947 Convertible, een 1953 zilveren Coupe en zo voort en zo verder, de lijst is gewoon te lang om te vermelden!

Onze eigen wagens, namelijk de 1952 50th Anniversary Convertible van Peter, de 1956 gele Convertible bestuurd door lsidoor, de 1967 Eldo en de 1970 Convertible (van Dirk, LvB) waren van in de beginne oordeelkundig over de parking verspreid om als blikvanger te dienen voor de andere deelnemers die misschien niet echt met de locatie bekend waren. Nadat iedereen zich naar keuze had kunnen bedienen aan de overvloedige ontbijttafel werd er verzamelen geblazen.

gestapt, dat ik nog niet eens had opgemerkt dat het een convertible was! Nog een meevaller dus, want wat is er mooier dan genieten van het schone Belgische landschap vanuit een Cadillac Convertible? De wagen gleed over de weg, en ik voelde mij bijna een beetje “van adel”. Toch wel deftiger dan een zuurstokroze

Nadat we van Isidoor een routebeschrijving ontvangen hadden, begaven wij ons richting Zuurstok (Koens 1976 Eldorado). Mij wachtte echter een aangename verrassing, want Eldorado uit 1976 (sorry Koen, die van daar was Peter die mij jou is ook ècht heel mooi hoor!), en vroeg of ik misschien als bovendien reed ik immers mee met de “navigator” wilde meerij- President! den in zijn lichtgroene 52’er. Goed, die deal was Eén van de deelnemers kwam overigens snel beklonken, en twee wel van heel ver, en dat was Ullrich seconden later zat ik vor- Müller uit Hachenburg, Duitsland. Peter stelijk in het donkergroene wist mij te vertellen dat hij met zijn 1959 leer van deze prachtige “venetian blue” Convertible rechtstreeks Cadillac. “Wel, wat denkt uit Le Mans kwam gereden, een rit van u, zullen we het erop meer dan 470 miles. En dat bij nacht in wagen het dak open te de stromende regen! Petje af dus! doen?”, vroeg Peter, en voegde meteen maar de Ondertussen was het gestopt met regedaad bij het woord. De nen, de hemel was uitgeklaard de zon lucht was inderdaad opge- begon warmte te geven, het zou “after klaard en daar brak zelfs een Het is lastig kiezen! Voor de kijker rechts zonnetje door. Het grappige was, staat de pas tot nieuwstaat gerestaureerde ik was zó snel in de wagen 1967 Eldorado van Dirk van Dorst....wauw!

TECHNISCHE DAG IN ALMERE 31 augustus 2002

Net als vorig jaar wil ik weer een sleuteldag organiseren bij mij in Almere. Toen was het een zeer geslaagde winterse dag in februari. Nu hopelijk een zwoele zomerdag in augustus. Het is de bedoeling dat er kleine reparaties uitgevoerd mogen worden op de brug. Olie verversen kan, maar je moet wel zelf de oude olie afvoeren. Mocht je geen reparaties hebben aan je auto, dan kom je gewoon voor de gezelligheid! Voor diegene die niet alleen willen sleutelen, zal halverwege de middag de BBQ ontstoken worden. Omdat we allemaal houden van de Amerikaanse cultuur wordt het ook een Amerikaanse BBQ, dat wil zeggen dat jullie je eigen vlees mee mogen nemen. Drank, brood en salades zullen klaar staan. Vanaf een uur of 11 ben je welkom. Laat mij van tevoren even weten of je komt en met hoeveel personen. Geef dan meteen door of je blijft voor de BBQ! Jan Ottevanger De Binderij 49 1321 EG Almere Tel: 036 - 54 032 56 Fax 036 - 54 032 57 Email: [email protected] Route beschrijving: Vanuit alle richtingen naar de A6 rijden. Neem afslag 3 (Almere Stad-West). Einde van de afslag de Hoge Ring op rijden. Esso tankstation voorbij, spoorweg onderdoor. Volgende stoplichten rechtsaf. Dit is de Hollandse dreef. Na 1 kilometer weer het spoor onderdoor, daarna direct rechts. Na 20 meter weer rechts en dan meteen weer links. Je rijdt nu op de Binderij.

Inderdaad een zeer indrukwekkend wagenpark. Onze Belgische collega-club mag met recht trots zijn op haar wagens. Wij keken op de parkeerplaats dan ook onze ogen uit, en waren zeker ook onder de indruk van de staat waarin vrijwel al deze Cadillacs en LaSalles zich bevonden: showroom kwaliteit.

48

9

5e Cadillac Oldtimer “Century” Festival Leimuiderbrug zondag 18 augustus 2002 INSCHRIJFFORMULIER NAAM

:

ADRES

:

WOONPLAATS

:

TELEFOON

:

CADILLAC

MODEL:

KENTEKEN:

JAAR:

WENST AAN BOVENGENOEMD 5e CADILLAC “CENTURY” OLDTIMER FESTIVAL EN/OF ONDERDELEN DAARVAN DEEL TE NEMEN: O

DEELNAME LONGEST CADILLAC PARADE VOOR RECORDPOGING REGISTRATIE GUINNESS BOOK OF WORLD RECORDS. AANVANG OPSTELLEN VANAF 10.00 TOT 11.45 UUR Voor juiste registratie bij Guinness World Records is het belangrijk de naam van de chauffeur en zijn/haar telefoonnummer duidelijk te vermelden GEDURENDE DE RONDRIT START/FINISH LEIMUIDERBRUG VAN 12.00 TOT 13.15 UUR VINDT DE RECORDPOGING “LONGEST CADILLAC PARADE “PLAATS. Elke deelnemer ontvangt passende herinnering aan zijn/haar deelname in de recordpoging.

O

DEELNAME AAN UITGEBREIDE EN ONBEPERKTE BAR BQ ( ALL IN PRIJS € 12,00) AANVANG 17.00 UUR. Op het festival terrein zijn voldoende lokaties voor uw lunch of snelle snack tegen kostprijs.

O

DEELNAME CADILLAC NIGHT BEFORE THE DAY OP ZATERDAG 17 AUGUSTUS AANVANG 20.00 uur TOT 01.00 UUR. (Toegang gratis voor Cadillac eigenaren). ROCK- COUNTRY- BLUES MUZIEKAVOND.

LEIMUIDERBRUG BEREIKBAAR VIA: Komende vanuit de richting Rotterdam/Den Haag via de A4 : Afslag Nieuw-Vennep. Aan het einde van de afrit bij de stoplichten, rechts voorsorteren en rechtsaf de N207 op. Bij de eerst volgende stoplichten links af. Na 150 meter wederom rechts af en u staat voor de ingang van het Festival. Komende vanuit de richting Amsterdam via de A4: Afslag Nieuw-Vennep. Aan het einde van de afrit bij de stoplichten links voorsorteren en links afslaan de N207 op. Verder als boven beschreven. Komende vanuit de richting Den Haag via de A44: Afslag Nieuw-Vennep Aan het einde van de afrit bij de stoplichten links voorsorteren en links afslaan de N207 op. Verder als boven beschreven. Inlichtingen of verzenden inschrijfformulier: Stichting Cadillac Oldtimer Festival Willem Schrama Tel/fax: 0252-675358 E-mail: [email protected] Venneperweg 551 2152CB Nieuw-Vennep

10

47

Herkent u dit: Hij rijdt, zij zit naast hem, haar moeder zit achterin. Zij: rij toch wat meer naar rechts! Moeder: niet te dicht bij de stoepranden! Zij: steek die lamzak dan toch voorbij! Moeder: O God... Zij: je valt toch niet in slaap zeker? Moeder: hij rijdt toch al rap genoeg! Enzovoort en zo verder.... Na zowat twintig minuten stuurt hij zijn wagen op de parkeerstrook en vraagt aan zijn vrouw “wie rijdt er nu eigenlijk, jij of je moeder?” Deze problematiek -een zekere spanning tussen chauffeur en passagier(s)is eigenlijk al zeer oud. Geleerde automobielogen hebben uitgevist dat dit ook al het geval was tijdens de eerste grote autorit in de geschiedenis, namelijk die met Frau Benz aan het stuur. De dag van vandaag echter is het samenzijn in een gemoedelijk interieur van een moderne auto spijtig genoeg in een crisissituatie gekomen.

Men heeft ondertussen weet van ogenschijnlijk gelukkige echtparen, die door de houding van de chauffeur en de kritiek van de passagier opeens scheidingsbereid waren. Ook van vriendschappen is bekend dat sommige de dialoog bij een snelheid van 120 à 140 km/u niet overleefden. Op het vlak van het kaartlezen zijn er schrikwekkende voorbeelden bekend van escalerende woordenwisselingen, omdat ondanks het heftig draaien

kracht van wet te geven: Alvorens aan een koppel een huwelijksvergunning zou kunnen worden uitgereikt, zouden ze moeten kunnen bewijzen dat ze samen minstens 60 uren in een auto gereden hebben en nog belangrijker: dat ze om beurten elk 30 uur achter elkaar gestuurd hebben. Als ze tijdens en na deze proef nog in perfecte harmonie kunnen samen leven dan zou dat alleszins een betere basis zijn dan gelijk welk onderzoek van geleerde psychiaters.

WIE RIJDT ER EIGENLIJK? Vrij vertaald en bewerkt door Isidoor Nieuwlandt Naar een tekst van D. Grube

en plooien van de wegenkaart, de kaartlezer(es) de gezochte straat toch niet kon vinden en gefrustreerd bij het eerste stoplicht uitstapte. In één woord, de zaak is ernstig, zeer ernstig. Om het instituut van het huwelijk te beveiligen, dat intussen wel een beetje fragiel geworden is, zou men moeten overwegen om de volgende maatregel

Waarschijnlijk zijn de lezers van dit artikel toch al getrouwd en komt deze tip voor hen te laat. Maar voor de nog niet gehuwde oldtimer liefhebbers nog dit: Niet alleen samen elk 30 uur achter het stuur van een oldtimer, maar ook samen enkele pannes verhelpen, in wind en regen en daarna kletsnat op zoek gaan naar hulp (of naar benzine?). Dàt zou pas echt een degelijke proef zijn!

het inderdaad een geweldige dag werd, waarin ik vele leuke gesprekken met aardige Belgen heb gevoerd, veel pittoreske Vlaamse landschappen heb gezien en ook veel fraaie en bijzondere Cadillacs (en andere voertuigen en verzamelobjecten) heb mogen bewonderen.

Ik besloot ter plekke dat ik hierover zeker een uitgebreid artikel in the Standard ging plaatsen, compleet met foto’s die ik gedurende de dag gemaakt had, maar… mijn nieuwe Belgische kompanen waren mij vóór! Want twee weken later reeds arriveerde opnieuw een enveloppe uit

Verrast en vereerd was ik toen ik in mei van dit jaar een brief ontving met daarop fraaie Cadillac crests en clublogo’s. Het bleek een brief van de “President” van de Cadillac LaSalle Club Belgium; Peter Nieuwlandt (op de foto hiernaast trots poserend bij zijn prachtige 1952 Convertible), en van wie u op pagina 14 een mooi verhaal hebt kunnen lezen over de 1953 Cadillac Le Mans. Peter nodigde mij, tezamen met Koen Ongkiehong uit om hun meeting bij te wonen ter ere van 100 jaar Cadillac! Peter organiseerde deze meeting samen met zijn vader Isidoor Nieuwlandt (jawel, ook hij schrijft regelmatig voor the Standard!), en met Dirk van Dorst, “Schatbewaarder” (penningmeester). In de brief stond al dat er zeer veel exclusieve auto’s verwacht werden, maar buiten dat is er natuurlijk altijd wel een reden te vinden om weer eens af te reizen naar onze zuiderburen, om daar van de Belgische vriendelijkheid en gastvrijheid te genieten. Dus gaf ik mij snel als deelnemer op, en maakte met Koen en zijn vrouw Oxana de deal dat we met z’n drieën met de “Zuurstok” zouden gaan. Alle ingrediënten voor een gezellige dag waren dus reeds aanwezig! En ik kan u nu alvast verklappen dat

46

11

J

EEUWFEEST CADILLAC

ZATERDAG 14 EN ZONDAG 15 SEPTEMBER 2002

H

NEWSFLASH! Juni 1930 - Verenigde Cadillac Rijders, Omdat de drooglegging steeds meer delen van het land lam legt hebben we een “geheime” locatie gevonden waar we ons superweekend kunnen starten. Omwille van de veiligheid van onze organisatie gelieve deze gegevens met zorg te behandelen, zodat het niet in verkeerde handen terecht komt. U wordt verwacht vanaf 11.00 uur in “the Gallery” in Brummen. (TOP SECRET!) Coördinaten: Arnhemsestraat 47 tel. 0575-564055 Rijdend op de A50 Zwolle-Arnhem neemt u de afslag Loenen. U gaat richting Loenen, Eerbeek, Brummen, in Brummen Arnhem aanhouden, je bent bijna Brummen uit Dan linksaf tegenover de Aldi, hier ziet u “the Gallery”. Meldt u discreet bij Vincent, Leontien of John. U kunt genieten van de Caddy’s en van wat alcoholvrije nattigheid, want om 13.00 uur willen we gaan rijden. Vanaf dan tonen wij u mooie plekjes Veluwe o.a. bekend om zijn vele smokkelroutes en fantastische schuilplaatsen. Tijdens de rit zullen we u de gelegenheid bieden een smokkelplaats nader te onderzoeken en dan onze weg te vervolgen richting de geheime locatie, in de dichte bossen van Nunspeet. Codenaam is “Sparrenhorst” en onze handlangers aldaar zijn volledig op de hoogte van ons superweekend. ATTENTIE: Het van het grootste belang dat wij tijdens de rit op onze hoede blijven, en zo min mogelijk de aandacht van autoriteiten of rivaliserende bendes trekken! Voor alle lieden die overdag nog hard aan het werk zijn, het adres: Eperweg 46, tel.0341-255911 Rijdend op de A28 Amersfoort-Zwolle neemt u de afslag Nunspeet-Epe, rij richting Nunspeet, over het spoor en vervolgens ziet u na enkele honderden meters aan de linkerkant de ingang van “Sparrenhorst” Zorg vooral dat ook deze locatie niet uitlekt naar buiten!

z’n beste Frans, maar dat was niet goed genoeg want zijn eerste woorden waren: “U komt uit Nederland?” Hij bleek een Belg te zijn, dus we konden heerlijk Nederlands praten. Hij liep met ons mee naar het GM gedeelte, maar kon ons niet veel verder helpen dan voor ons een mooie nieuwe Franstalige Cadillac folder uit de kast mee te geven. De volgende dag zou zijn collega er weer zijn.

zouden vertrekken. Het was even wachten maar toen kwam hij inderdaad bij ons. Nu moest het wel op z’n Frans. Met een beetje goede wil kom je een eind. Hij had helaas geen promotiemateriaal voor ons liggen, hij werd niet zo rijkelijk bedeeld met reclamemateriaal. Wat hij wel voor ons had, vertelde hij ons, waren twee glazen. Hij verdween uit ons

zicht en even later kwam hij met een doosje terug. Vervolgens liet hij ons twee knalblauwe mokken zien met gouden Cadillac opdruk. Erg kitscherig maar wel erg leuk voor de heb. Ook mochten we een hele stapel ‘utfoldertjes’ meenemen en nog wat kaartjes om op te sturen voor meer informatie. Helemaal tevreden stapten we in Didi. De vakantie was geslaagd. Mooi weer, lekker eten en mooie Cadillacs. Vincent en Linda Heinhuis.

De volgende dag, de laatste dag van de vakantie gingen we nog even langs voordat we richting Nederland Drie ‘tweedehandsjes’ op een rij bij de dealer.

Vanaf 17.00 uur gaan we inchecken in de kamers, waarna u zich kunt opfrissen, ontspannen, de wapens doorsmeren, sporten, zwemmen, wat u maar wenst. Om 19.00 uur wordt u verwacht in de patio van het hotel, waarna we onze Crime Night willen beginnen met een toespraak van onze “Godfather”.

DE CADILLAC ROUTEPLANNER!

We willen niet al te veel onthullen van deze spetterende avond, u weet als geen ander dat uitlekken moet worden voorkomen: in onze handel is dat fataal. Desondanks willen we u niet onthouden dat we een grandioos Italiaans buffet laten aanrukken met o.a. kalfshaas, rivierkreeftenstaartjes en tonijn, de inwendige mens moet goed verzorgd worden, nietwaar? Ook kunnen de beentjes van de vloer gelicht worden en we hopen dat u zult waarderen wat wij ook nog voor u in petto hebben!

Op de Cadillac website is een uiterst handige en duidelijke routeplanner voor heel Europa te vinden! Surf naar: www.cadillaceurope.com en kies vervolgens het juiste land (Nederland) en de taal (Nederlands). Onderaan de pagina bevindt zich de knop “ROUTE PLANNER”.

12

45

A

INSCHRIJFFORMULIER Ja, ik wil aanwezig zijn op het feest van de Cadillac Club 14/15 september 2002!

“...U hoeft ‘m niet in te pakken, ik neem ‘m zo wel mee!”

zeggen. Wat ik wel weet is dat ik hem mooi vond. Ik zou zeggen: je hoeft ‘m niet in te pakken, ik neem ‘m zo wel mee.

het weer raak, en maar liefst 2x. Op zoek naar een of andere burcht kwamen we ineens langs een 1991 Sedan DeVille. Toch leuk om even te vergelijken met onze 1989’er. In het stadje zelf ‘vonden’ we een 1966 Sedan DeVille, in een vreselijk mooie staat. Vincent ondervond gelijk een vlaag van heimwee, we hadden immers onze Cadillac Calais uit 1966 1,5 jaar geleden met pijn in het hart verkocht. Maar goed het is vakantie dus we gaan niet lopen mokken!

merborden? De een heeft letters en cijfers, de andere heeft alleen cijfers, schiet mij maar lek, er zal wel een soort logica inzitten. Cruisen we op maandag nog door Luxemburg stad, zien we op de valreep nog een Eldorado uit het jaar 199...? Wie het weet mag het

Het was inmiddels na zessen maar we draaiden nog even de parkeerplaats van de GM dealer op om te kijken wat er stond, en daar stond inderdaad nog wat, onder andere een Eldorado Biarritz Gold Edition uit 1990. Omdat de deur niet op slot was gingen we bij de dealer ook even binnen, daar stonden er ook nog 3, geen 2002 helaas, alledrie ‘tweedehandsjes’. We vonden beneden niemand die ons te woord kon staan dus een trappetje op en warempel daar zat nog een overijverige employee achter zijn burootje te werken (wel in het Opel gedeelte maar dat vonden we niet erg). Vincent begon in

Ik wens een kamer a € 45,- p.p. incl. ontbijt. Ik had * wel een kamer / nog geen kamer gereserveerd. Als u al een kamer gereserveerd heeft, ook invullen aub. dit i.v.m. de betaling.

x.......pers.

€.................

Verplichte verblijfsbelasting à € 0,54 p.p. Italiaans buffet à € 35,- p.p. Werkelijk om je vingers bij op te eten: o.a. gamba’s inktvispasta en eendeborst.

x.......pers. x.......pers.

€................ €................

Ik ben geen lid en betaal voor de feestavond € 30,Bent u lid dan betaald de club de feestavond voor u.

x.......pers.

€................

TOTAAL:

€.................

Naam en lidnummer:..................................................................................................... Ik kom met .............personen. U kunt dit allemaal bij elkaar optellen en voor 7 augustus a.s. overmaken op bankrekeningnr. 62.80.12.934 ten name van Cadillac Club Nederland te Elburg. Omdat er mensen zijn die na het nuttigen van het uitgebreide ontbijtbuffet de behoefte voelen een frisse neus te halen hebben we een boswachter laten opdraven die een groep kan meenemen voor een wandeling met uitleg van 1 uur. Echter, hij kost € 43,- en we willen minimaal 10 personen die hieraan deelnemen. (hoe meer personen deelnemen hoe lager uw kosten, betalen op zondagochtend voor de wandeling) Wij willen * WEL / NIET een frisse neus halen na het ontbijt. * Doorhalen wat niet van toepassing is. O Ik kom zaterdagochtend vanaf 11.00 uur in “the Gallery” in Brummen. O Ik kom zaterdagmiddag direct naar “Sparrenhorst”, vanaf 17.00 uur. O Ik ben druk en kom alleen op zondag op het jaarevenement, vanaf 11.00 uur in hotel “Sparrenhorst” te Nunspeet. (de routebeschrijvingen naar Brummen en Nunspeet staan hiernaast vermeld) Naam en lidnummer:............................................................................................ Aantal personen:................ Graag dit blad volledig invullen, kopiëren en opsturen/faxen naar: Vincent & Linda Heinhuis, Hellenbeekstraat 58 8081 HX Elburg Faxnr: 0525-685958

Ondertussen had ik gezien dat in Luxemburg stad een GM dealer zat, en we zaten al te plannen dat we die zeker even met een bezoekje zouden vereren. (Alsof ze daar op zitten te wachten: twee luitjes van Cadillac Club Nederland). Voordat het zover was kwamen we nog een 1979 Seville tegen. Die vond ik tot zover de minst interessante van allemaal. Ziet u trouwens ook de verschillen in de num-

Zoals u al uit de opmaak van deze ‘brief’ hebt kunnen lezen, willen we hier graag een thema-feest van maken, en wel in de mafosi stijl, de jaren ‘20 en ‘30 tijdens de drooglegging van Amerika. Wij zouden het erg op prijs stellen, als u de mogelijkheid hebt om in stijl gekleed de avond door te brengen!!! Groetjes, Vincent en Linda Heinhuis Leontien van Brummelen en John van Boven. (handlangers)

“I’m not BAD............... ......I’m just DRAWN that way!”

44

13

EEN ONVERWACHTE

ONTMOETING

MET EEN LEGENDE Onlangs was ik op de show in Amelia Island - in het noordoosten van Florida USA om er de honderdste verjaardag van Cadillac mee te helpen vieren. Deze jaarlijkse “winter” show wordt hoe langer hoe meer de waardige tegenhanger van het beroemde Pebble Beach in California met dezelfde ingrediënten. Honderden top of the line luxueuze en sportieve oldtimers, origineel of gerestaureerd tot in de perfectie, een organisatie om U tegen te zeggen, een perfect lopende presentatie van de wagens en dat alles op een prachtig ‘domein’ vlakbij de oceaan, een temperatuur van om en nabij de dertig graden Celsius onder een blauwe hemel met stralende zon. Wat kan een echte liefhebber van oude wagens nog méér verlangen? Dwalend tussen al dat moois valt mijn oog ineens op een licht zilverblauwe cabrio. Verbluft sta ik het volgende ogenblik “face to face” met wellicht de meest beroemde fties Cadillac, de “LE MANS”! Achteraf leer ik dat deze Cadillac speciaal voor deze show overgevlo-

gen werd vanuit het befaamde Petersen museum uit Los Angeles...dat is aan de andere kant van de States !! De geschiedenis van deze speciale Cadillac is wel héél merkwaardig... Ontworpen door big boss Harley Earl en gebouwd in 1953 met een polyester koetswerk op een met ongeveer 30 cm ingekort chassis als één van de Motorama concept cars werd deze in 1959 ge-restyled met

dubbele koplampen en gestileerde vinnen, de originele 331 cid motor werd vervangen door een nieuwe machtiger 390 cid met bijpassende automaat. Slechts vier identieke “Le Mans” concept cars werden gebouwd en dit bleek nummer 4 te zijn. De originele Le Mans nummer 1 lijkt verdwenen, een huidige eigenaar is onbekend, gesteld dat de wagen zelf nog zou bestaan. De Le Mans nummer 2 werd in 1954 verkocht aan Floyd Acres, een Cadillac dealer in Washington DC, die hem vervolgens schonk aan zijn dochter. Jaren later, toen Floyd met pensioen ging en hij het dealership verkocht was de Le Mans “part of the deal”. In 1989 dook deze wagen op in een veiling, en een koper die anoniem wenste te blijven kocht hem voor niet minder dan 350.000 toenmalige USA dollars!!! Sindsdien is ervan deze Le Mans niets meer gehoord. Le Mans nummer 3 ging naar Harry Karl, een groothandelaar in schoenen, in zuid California. Later werd nummer 3 door de beroemde en beruchte George Barris “gecustomised”, het is diezelfde Barris die de Lincoln Futura ombouwde tot de Batmobile. Jack Posey is de huidige eigenaar van deze nummer 3 die tijdens een garagebrand beschadigd werd maar gelukkig nog bestaat. Le Mans nummer 4 werd speciaal gebouwd voor J.E. Bud Goodman, hoofd van G.M. Fisher Body Division

Omdat Vincent en ik eind augustus ons 2e kind verwachten besloten we in het voorjaar maar even een korte vakantie in te lassen. Met z’n tweeën voor de laatste keer. De planning was met de caravan en onze super ‘foute’ volkswagenbus op gas met trekhaak, maarjah in het leven lopen veel dingen niet zoals je ze van plan bent. De bus besloot er tijdelijk de brui aan te geven, dus wat restte ons nog? De Caddy uit z’n stalling, door de APK heen jagen, en met de Caddy naar Luxemburg. Dit allemaal in nog geen week voor de vakantie begon. Er zijn natuurlijk ergere dingen dan met een Cadillac op vakantie te gaan. De tent gepakt en de rest natuurlijk, en op donderdag 9 mei vertrokken we vol goede moed naar Luxemburg. Ik moet zeggen, Didi reed zuinig (u weet het nog, onze Caddy heet zo). Als ik het me goed herinner reed ze tot voor Maastricht 1 gallon op 26 mijl, (daarna kregen we le), wel lekker op de cruise natuurlijk en we reden relaxed 100. Uiteraard kwamen we uitgerust aan in Luxemburg alwaar we een camping gereserveerd hadden zo’n 3 km onder de stad zelf. s ‘Avonds maar eens even de grote stad zelf in. Het viel ons op dat je behoorlijk wat grote auto’s ziet rijden maar die avond

14

nog geen Cadillac gesignaleerd. Niet dat we daarvoor op vakantie gingen, maarjah als je beiden liefhebber bent…

op tijd stil en we gingen de Caddy even ‘besnuffelen’. De eigenaar die buiten aan het werk was kwam er even bij. Hij vertelde dat het rijden van een

Op Luxe(mburgse) vakantie...

De volgende dag was het wel raak, onderweg naar Echternach stond er ineens een 1978 Seville langs de weg, Vincent die zoiets al bijna een mijl van tevoren ziet, stond dus ruim

43

Cadillac een dure hobby is. Je moet alles zelf uit het buitenland bestellen en er komt nogal extra belasting over. Toch vond hij het leuk dat we voor zijn auto stopten. Vrijdags was

42

èn persoonlijke vriend van Harley Earl. Mister Goodman en zijn zoon Jack zullen er wel niet te veel mee gereden hebben aangezien de teller momenteel iets minder dan 19.000

Harley Earl zou op de dag nadat de Le Mans het eerst aan het publiek getoond was de GM styling studio’s zijn binnengekomen en uitgebreid hebben verteld over de enthousiaste reacties van de aanwezigen in

in die dagen) zou John geantwoord hebben: “I don’t care if it’s built out of pudding...I want one!!” Er is géén verklaring voorhanden voor het feit dat er uiteindelijk toch géén Le Mans gebouwd werd voor John Wayne. Misschien ging de nummer 1 toch naar John en zijn de overdrachtsdocumenten verloren gegaan, of misschien “vergeten” in te schrijven. GM deed wel meer gekke dingen in die tijd... Na 1953 werd er binnen de GM Organisatie een strikte regel van kracht als zouden alle concept cars en prototypes vernietigd moeten worden nadat ze hun dienst in het show circuit volbracht hadden. Dat verklaart waarom er nu nog zou weinig van bestaan met uitzondering dan de enkele show cars die nu prachtig gerestaureerd in de verzameling zitten van Joe Bortz (ook een groothandelaar in schoenen).

miles aanwijst en de wagen er beeldig origineel uitziet, de Le Mans is nog altijd eigendom van zoon Jack maar is uitgeleend aan het Petersen museum. Er is een mooi verhaal in omloop:

het algemeen en van lmheld John Wayne in het bijzonder. John zou aan Earl gezegd hebben “I want one, I want one!!”, en toen Earl hem vertelde dat het koetswerk in polyester was (een nieuwigheid

Later die dag ontmoette ik nog drie prachtige Fifties concept cars, maar dat verslag én de foto’s zullen voor een volgende aevering zijn...

15

Peter Nieuwlandt

Chevy: op een hobbelig wegdek ram- draaiende motor en met geopende motormelde er steeds iets bij het linker voor- kap aan een monitor gekoppeld, terwijl de wiel. Zou het iets met de aandrijfas zijn? heer Hoogeveen de gegevens van deze monitor aas, hier conclusies uit trok en Bij de rma Hoogeveen aangekomen aan de hand daarvan dingen bijstelde. zag ik al meteen het bekende plaatje: Overigens had men ook voor het probleem diverse open motorkappen met een kliekje van uitlaatgassen een prachtige oplosgeïnteresseerden c.q. nieuwsgierigen er sing: aan de uitlaat van de wagen werd omheen. De opkomst was erg goed te een lange slang gekoppeld, die vervolnoemen, ik telde minstens een 20-tal gens op een soort ventiel in de vloer werd Cadillacs! aangesloten. Zo verdwenen de gassen dus in de vloer en had men er in de werkOnze gastvrouw ontving iedereen zeer plaats geheel geen last van. Een prima gastvrij in het kantoortje bij de werkplaats. systeem, waarschijnlijk tegenwoordig verAlles perfect verzorgd, met kofe, thee en plicht, maar ik heb wel eens anders meeheerlijke verse broodjes. Dus ook als men gemaakt!

GREASE MONKEY’S HEAVEN De Technische Dag op 13 april 2002

Sean gaf ondertussen gevraagd (en soms ongevraagd) adviezen aan andere leden, bekeek onderkanten van Caddy’s die op de brug stonden, en wist ook onder de even aan de geur van olie en smeer wilde kap een aantal zaken aan te wijzen die in ontsnappen was het in deze mini-kantine zijn ogen verbeterd, aangepast of aangevuld zouden kunnen worden. Alles onder goed en gezellig toeven. het motto, doe er je voordeel mee!

Gelukkig, na een hele winter rusteloos op de bank met een bak chips met gekromde tenen kijken naar B&W, Big Brother, GTST, Het Huwelijk en meer van dat soort narigheid, konden op In de zeer goed uitgeruste werkplaats zaterdag 13 april eindelijk de overalls bevonden zich drie bruggen, en een schat Toch was Sean in eerste instantie wel wat terughoudend. Hij had mij van tevoen de Caddy’s weer uit de berging ren verteld dat hij getrokken worden, en konden de handde leden niet het jes weer eens lekker uit de mouwen! idee wilde geven dat hij commentaar Clublid Leo de Wit had een werkelijk leverde op de staat prachtige locatie gevonden, de buitengevan hun auto’s, met woon goed uitgeruste werkplaats die door als enige doel verde rma Hoogeveen te Veenendaal belanvolgens onderdegeloos ter beschikking was gesteld voor len aan hen te techneuten en nieuwsgierigen. kunnen verkopen. Dit was namelijk Het toeval wilde dat juist in die periode mijn helemaal niet zijn vriend Sean uit Amerika bij mij logeerde. bedoeling. “Ik zou Hij was direct enthousiast toen hij hoorde niet graag willen van een technische dag, en wilde clubdat leden denken: leden dan ook graag met zijn kennis ‘Kom ik met mijn en kunde terzijde staan. Sean is zoals Cadillac, mijn trots, hij het zelf omschrijft een echte “Grease eigenlijk in de verMonkey”. Natuurlijk is het rijden met zijn onderstelling dat er 1970 DeVille Convertible (overigens op pagina 38 te bewonderen) een van zijn aan gereedschap en professionele appa- niets aan mankeert, en dan komt een of grootste liefhebberijen, maar daarnaast ratuur. Zelfs Sean had nooit een mooiere andere Amerikaanse wijsneus mij vertelheeft hij hem zelf gebouwd uit 18 Cadillacs werkplaats gezien en was aardig onder len dat bepaalde draden niet correct zijn en er tevens heel wat aan gemodiceerd de indruk (en dat wil wel wat zeggen!). aangesloten, dat er een relais mist, dat de Ook waren er uiteraard mensen van Hoo- slangen van de airconditioning niet origien versleuteld. Goed, Sean had er dus zin in, en zelf vind geveen zelf aanwezig om de leden met neel van Cadillac zijn, en meer van die ik het ook altijd erg interessant. Boven- raad & daad terzijde te staan. Bij binnen- ongein!” dien was er iets ook niet in orde met mijn kost stond een blauwe Sedan DeVille met Ik verzekerde hem dat de meeste leden

16

keerde zijstraat betekenen. Wij hadden hiermee een aantal problemen: de dagteller van de Cadillac luidt in miles (met één cijfer achter de komma), dus moest Liekje steeds omrekenen naar kilometers. Bovendien konden we de dagteller niet op nul zetten omdat ze tevens als benzinemeter diende (het metertje in het dasboard is veel te onregelmatig). Ook misten we een kompas en een goede lamp om in het donker de kaart te lezen. Enn, na het missen van veel controleposten kwamen we toch nog voor sluitingstijd, rond middernacht, weer in het Olympisch Stadion terug. Eindklassering: no.31 in de Tourklasse, d.w.z. een laatste plaats, hoewel no’s 32 t/m 37 uitgevallen waren! Al met al veel reden voor bescheidenheid! En werk aan de winkel: Allereerst kochten we een tripmaster; d.w.z. een meter, aan te sluiten op de snelheidsmeter, die in tientallen meters de afgelegde afstand aan gaf ( inclusief een conversie van miles naar kilometers). Ook werd een autokom-

pas (afregelbaar, dus niet meer dat gedoe van in een bos staan en niet weten of je Noord of Zuid rijdt!) een nauwkeurig tijdklokje (werkt met een signaal van de atoomklok uit Duitsland) en een krachtig kaartleeslampje, aan te sluiten op een van de vele sigarettenaanstekers van de Cadillac gekocht. Nu konden we er tegenaan!

leuk. Veel fout rijden. Tijd proberen in te halen langs bergweggetjes in de Ardennen. Weer fout rijden. Veel te laat aankomen bij het eind van het traject. Inmiddels een nacht niet geslapen en behoorlijk moe. Toch nog net het eindpunt van sectie drie binnen de uiterste tijdslimiet gehaald. Met achterstand vertrokken voor

We schreven in voor de Horneland Rally: maart 2002. Zo’n 140 equipes. Veel Europese sportauto’s. Geen Amerikanen behalve een Chevrolet Corvette. Een rally van zo’n 900 km in 24 uur, beginnend en eindigend in Weert, met een groot gedeelte in de Ardennen.

sectie vier; van de Ardennen naar Zuid Limburg. Weer de nodige posten gemist en omgereden. Het was inmiddels ‘s avonds van de tweede avond toen we besloten de pijp aan Maarten te geven, ons via ons mobieltje af te melden bij de wedstrijdleiding en richting Pijnacker te rijden; uitgevallen!!!

‘s Avonds vertrekken, de nacht doorrijden en de volgende avond nishen. We hadden goede hoop met onze nieuwe apparatuur! De rally was verdeeld in vier secties. De eerste sectie ging redelijk, de meeste controleposten deden we aan. De tweede sectie kwamen we al wat tijd te kort en misten we een aantal posten. De derde sectie was al niet meer

41

Dit schandalige eind heeft wel voor de nodige discussie in de familie Atsma gezorgd. En aktie! Vrouw op kaartlees cursus. Inschrijven voor de volgende rally (en denk erom dat we zullen nishen!). En een zoektocht naar een auto waar Liekje in kan rijden en Bert kaartlezen (inmiddels een oude Volvo gekocht). Dus er is nog hoop... Volgende rally is eind juni: De 7 uur (slechts) van Emmeloord, met de Cadillac. Wij houden jullie op de hoogte!

Bert Atsma Juni 2002

Al in mijn jongensjaren droomde ik ervan om aan races en rally’s mee te doen. Het liefst op Zantvoort met een snelle Porsche. Maar verder dan toeschouwer op Zantvoort of kijken bij de start van de Tulpen Rally bracht ik het niet. Maar dromen zijn er om te proberen te verwezenlijken en toen mijn Cadillac Fleetwood Sixty Special weer in tip top conditie was gebracht,

de Tulpen Rally, de ScheveningenLuxemburg-Scheveningen Rally en de Ronde om de Zuiderzee. Bij het verstrekken van de Fiva kaart wordt nagegaan of de auto nog in originele staat is en aan verdere eisen voldoet. Begin september 2001 arriveerde de Fiva kaart en we konden beginnen! Liekje, mijn vrouw, wilde wel als kaartlezer fungeren en zo schreven

klasse. Veel schitterende auto’s, waaronder Alfa Romeo’s, Porsche’s, MG’s en Jaguar’s en ook een enkele Amerikaan. De nadruk lag op het kaartlezen; verdeeld over twaalf trajecten met verschillende kaartlees systemen; bolletje-pijltje, ingetekende route, kortste route tussen pijlen etc. Kaarten veelal met schaal1:50.000. Veel controleposten, om te checken dat de juiste route gevolgd werd en het

RALLY RIJDEN MET EEN

commentaar. En zo geschiedde. Sean bood de helpende hand, en met z’n vieren hadden ze het karwei binnen 30 minuten geklaard. De oude aandrijfas bleek krom te zijn, en na een proefritje kon Hans constateren dat de wagen weer als vanouds reed. Mooi werk heren!

● Sean en Erwin van Ditmars...èn

een geopende motorkap natuurlijk!

tijdschema werd aangehouden. Een voorgeschreven gemiddelde van 50 km /uur. Dat was niet zo hoog totdat je tijd verloren had met fout rijden; dan werd het ink aantuffen. Wij startten vroeg. Op smalle dijkjes in Friesland hadden we regelmatig enkele snelle rakkers achter ons die later gestart waren en er langs moesten. Nou dat was best lastig als je 2 meter breed bent en 6 meter lang. Gelukkig naarmate we meer achter raakten werd dat probleem minder. In ben ik begonnen met een Fiva Identity Card aan te vragen. Dat een soort paspoort dat nodig is om aan rally’s met historische auto’s (meestal ouder dan 25 jaar) mee te kunnen doen, zowel in Nederland als elders in Europa. In Nederland worden onder de leiding van de DHRC (Dutch Historic Rally Club) verschillende rally’s georganiseerd, die meetellen voor een Nederlands kampioenschap. Voor 2002 zijn dit een zevental rally’s, waaronder de Horneland Rally,

1956 CADILLAC we in voor de Ronde om de Zuiderzee eind september 2001. Vertrek zaterdag ochtend in Amsterdam vanaf het Olympisch Stadion en na zo’n kleine 600 km door Noord Holland, Friesland, Drente en Overijssel rond middernacht weer terug in Amsterdam. Zo’n 100 teams deden mee, verdeeld over de sportklasse en de tour-

40

die naar een technische dag komen maar wat graag een eerlijk advies willen, en heus mans genoeg zijn zelf te beslissen of ze een onderdeel willen vervangen of aanschaffen. Met dit soort informatie en advies kun je iets doen…of niet. Dat is nu juist het mooie van een technische dag! In de werkplaats leefde men zich ondertussen heerlijk uit. Sleutels en gereedschap mochten naar hartelust worden gepakt en gebruikt, en plotseling begonnen Vincent Heinhuis en Sjon van Boven zelfs de aandrijfas van de 1975 Sedan DeVille van Hans Ackermans te demonteren. Zeker even om te kijken hoe dat in elkaar zat, dacht ik nog, maar nee hoor: ineens kwam Hans met een nieuwe aandrijfas op de proppen. Had Koen Ongkiehong (onze eigen Chinese Grease Monkey) voor hem meegenomen! “Even verwisselen”, was het droge

remschijven en remblokken laten monteren, en tijdens dit verwisselen moet een veertje zijn weggesprongen. Dit kleine maar belangrijke veertje neemt eventuele speling op de remblokken weg, en voorkomt zodoende dat deze gaan rammelen. Wat een opluchting, tòch niet de aandrijfas. En nu? Had de rma Hoogeveen misschien zo’n veertje liggen? Helaas was dit niet het geval. Volgens Koen worden dergelijke veertjes nooit meegeleverd bij een set nieuwe remblokken, omdat men

Ook de wagens die buiten stonden werden grondig bekeken en bewonderd en van commentaar voorzien. Koen was komen opdagen in zijn Zuurstok, die naar eigen zeggen technisch prima in orde en dus erg betrouwbaar is. Het geheel zag er inderdaad opvallend netjes, en vooral goed afgewerkt uit. “Mister Tie-Wrap” had op dit project opvallend weinig van zijn favoriete materiaal toegepast!

Mijn Beretta werd nog even op de brug gezet (“Och, kijk hem daar nou hulpeloos hangen!”) om zo te kunnen onderzoeken wat die rammel in het linker voorwiel veroorzaakte. Eerst werd op het wiel geslagen om te horen waar de rammel precies vandaag kwam. Het leek iets met de remschijf te zijn, en in een mum van tijd was het wiel vakkundig verwijderd. Ook Koen was inmiddels ter plekke. Je zag hem denken: “Ha eindelijk weer eens ouderwets rammen!” ● Vincent assisteert Koen, en illu- Opgelucht konden wij constateren dat het streert daarmee dat er op deze dag slechts rammelende remblokken waren. Ik had juist twee weken geleden nieuwe nauw werd samengewerkt!

● “Even” een aandrijfas vervangen! meestal de oude gewoon overzet. En ja…als die dan wegspringt heb je niets meer! Met behulp van hamer en beitel kon Koen e.e.a. dus nog wel zo bewerken dat het rammelen iets minder werd, maar voor de rest moest ik er maar mee leren leven. Of natuurlijk een nieuw veertje zoeken en (laten) monteren natuurlijk. Nou ja, ik leef er maar mee, al heb ik een hekel aan rammelende auto’s. Om een uur of vier waren alle Caddy’s gezien en/of “behandeld” en werd het tijd al dat mooie gereedschap weer netjes op te bergen. Ik denk dat ik namens het hele Technische Team van die dag spreek als ik zeg dat dit een zeer geslaagde, leerzame en vooral heel gezellige Technische dag was. Via deze weg wil ik dan ook namens alle deelnemende leden èn namens Sean, de rma Hoogeveen bedanken voor de gastvrijheid en het beschikbaar stellen van de werkplaats en voor hun tijd en kennis. En niet te vergeten natuurlijk Leo de Wit, die dit alles voor ons geregeld heeft!

Drenthe langs modderige bospaden lukte het maar net om de zware Cadillac aan de gang te houden en de bomen te vermijden. Al met al viel het niet mee en vooral later op de dag moesten we regelmatig een stukje van een traject overslaan (en een aantal controleposten missen) om niet uit de tijd te lopen. Soms waren aanwijzingen in de routebeschrijving geformuleerd als “na …honderd meter rechts af”; vooral als dat in een bebouwde kom was, kon het verschil tussen b.v. 400 en 500 meter gemakkelijk een ver-

Met het smeer nog onder de nagels,

Leontien

17

IK STA NOG EVEN STIL, BIJ DE DATUM VAN 13 APRIL! Weet u nog.........dat was de technische dag bij de rma HOOGEVEEN in Veenendaal. Minstens 7500 paarden, verdeeld onder zo’n 25 motorkappen waren naar het spreekuur gekomen van de doktoren Ton en Bert en deze konden hun ongelooijke technische kennis loslaten op de diverse ziekteverschijnselen. Zo kwam de ene “Centenlak” na het andere “Cadillijk” op de operatierafel/brug of aan de hart-longmachine. Er was zelfs een eerzaam clublid met een Chevro(s)let op de OK gesignaleerd, mankeerde iets aan haar voorbeen/wiel gewricht.

zij er een onderliggende manier in zagen om véél meer nieuwe wagens op de markt te brengen en er ook veel accijnzen en belastingen op binnen te slepen. Verkopers van allerhande additieven zagen ineens een grotere markt voor hun producten. Wanneer een autoconstructeur dan beweert dat zijn “oude” wagens niet geschikt zijn voor loodvrije benzine, dan kan het

gewoon zijn dat hij niet de hele motor bedoelt maar wellicht sommige soepele brandstoeidingen en/of membranen, maar ja dat wordt dan niet echt duidelijk gespeciceerd omdat ...jawel! Gebleken is ondertussen wel, dat motoren die ontworpen zijn tussen 1975 en 1985, voor sterk opgedreven of goedkopere motoren, wel degelijk al problemen kenden of nog

Een journalist van de regionale pers kwam ook nog kijken wat er gaande was en noteerde ijverig wat hem allemaal werd verteld. Door zijn verbazing zijn waarschijnlijk zijn aantekeningen door elkaar geschud, want het verhaal klopt niet helemaal, zo weten wij. Aan het einde van het goedbezochte spreekuur (later hoorde ik dat het een hele grote opkomst was) heb ik nog wat nagepraat in de wachtkamer met de artsen en gevraagd wat deze er zelf van vonden. Ze gaven toe echt géén idee gehad te hebben wat ze op het spreekuur konden verwachten, maar vonden dat de gehele operatie pijnloos was verlopen. Zelfs het ontsmetten (opruimen) van de operatie- en wachtkamer was geregeld!

Isidoor Nieuwlandt

Namens organisator Leo en coördinator Koen veel dank aan de rma Hoogeveen en aan alle mensen die we mochten ontvangen!

Operatie geslaagd!

18

Persoonlijk toeren wij met onze oldtimers probleemloos rond met 98 octaan benzine van gerenommeerde merken (95 octaan kan ook maar onder extreme belasting wil de motor dan nog wel wat “pingelen”), hierin gesteund door talloze getuigenissen van vrienden in de States en anderen. So, oldtimerfriends, don’t worry, be happy and enjoy your old car! De standpunten van de steller van dit artikel zijn uiteraard te nemen of te laten, het is een persoonlijke visie gebaseerd op eigen ervaring en die van andere oldtimer vrienden die zelf het onderhoud van hun wagens verzorgen.

Over ontsmetten gesproken.....weten jullie zeker dat er niet een klein Cadillac-virusje uitgebroken is? Een virus dat volgend jaar spontaan weer opkomt en dan aangepakt dient te worden!!! Als de CCN hiertoe een verzoek doet dan zullen de artsen een positieve diagnose stellen, was hun antwoord.

Groeten, Leo de Wit

zullen kennen. Deze motoren kunnen natuurlijk wél omgebouwd worden, maar algemeen wordt aangenomen dat zulke wagens na gebruik of met panne gewoon naar de schroothoop gebracht zullen worden, met andere woorden, het blijken géén kandidaten voor de status van oldtimer.

39

Over iets méér dan één jaar is er géén benzine met lood aan de pomp nog te verkrijgen en ik vind het hoog tijd om misverstanden hieromtrent voor eens én voor altijd uit de weg te ruimen. Voor mijn part is de hele “loodaffaire” te vergelijken met de zogenaamde millenniumbug ter gelegenheid van de overgang 1999-2000, ‘t is te zeggen VEEL DRUKTE OM NIETS, toevallig ook de titel van een toneelstuk geschreven door William E. Shakespeare (Much ado about nothing, red.), en die oude Engelsman wist blijkbaar méér dan we ooit gedacht hebben... De producenten en handelaars in benzine additieven en toevoegsels

van recente wagens, maar ook van talloze op benzine lopende motoren van landbouwvoertuigen, grasmachines, boomzagen, plezierboten, oldotimer auto’s en dito vliegtuigen zouden moeten worden omgebouwd naar geharde “Stellite” kleppen en klepzittingen. Slechts een kleine minderheid liet deze verbouwingen ook effectief uitvoeren, de overgrote meerderheid wachtte nog even af. En wat dacht u??? Er gebeurde juist niets!!! Een plausibele technische uitleg hiervoor is gebaseerd op het feit dat, hoe ouder het motorconcept is, hoe beter de machine zich voelt met loodvrije benzine. Veel oudere motoren zijn immers gebouwd met “over-

Ieder zijn mening!

Simpel gezegd, een motor die geschikt is om op LPG te rijden, kan zonder problemen loodvrije benzine gebruiken. Ten andere, vóór 1949-1950 bevatte benzine hoegenaamd geen lood. Het is slechts omdat rond die tijd de compressie opgevoerd werd i.v.m. het bereiken van hogere prestaties en snelheden dat men problemen kreeg met de zelfontbranding van gasmengsel in de cilinders, nog voor het hoogste dode punt bereikt was. Ingenieurs en chemici zochten toen naar een middel om het zelfontbrandingmoment van het gasmengsel vertragen, vonden een toevoeging van o.a. lood een goed alternatief en konden zo compressie in de motoren opdrijven naar 1: 10 en méér!

Benzine met of zonder lood allerhande moeten zich wel in de handen gewreven hebben, ondertussen onze zuurverdiende centen, Franken en Euro’s in hun diepe zakken stoppend. Méér dan 10 jaar geleden heerste dezelfde “hype” ook in de USA, ook daar werd toen gesteld dat oude benzinemotoren, niet alleen

sized” kleppen, met ander woorden: kleppen die iets groter zijn dan wat noodzakelijk zou zijn. Het voordeel hiervan is dat die motoren, mits kleine aanpassingen bij de carburatie, eenvoudig konden worden omgebouwd van benzine naar petroleum, alcohol, butaan of propaan zonder dat de kleppen, klepstelen zittingen hieronder mochten lijden.

De samenstelling en rafnage van benzine evolueerde met de jaren en toen de milieuactivisten ontdekten dat lood schadelijk was voor de gezondheid, iets wat niemand met gezond verstand wil betwisten uiteraard, moest de samenstelling van de benzine eraan geloven. Autoproducenten en regeringen waren het idee wel genegen omdat

Wij hadden vernomen dat ons Cadillac Clublid Fons Laenen een zeer bijzondere Cadillac zou bezitten. En daar wilden we wel wat meer over weten. Na een afspraak gemaakt te hebben, togen mijn zoon en ik op weg naar het Brabantse St. Oedenrode. Hier werden we hartelijk welkom geheten, en zaten al snel aan de kofe, over auto’s te praten. Fons is een geboren Brabander en heeft zijn jeugd doorgebracht in Oorschot. Hier is ook de liefde voor de techniek ontstaan. Fons en zijn vriendjes gingen op de Oorschotse heide met de brommers crossen. En Fons ontpopte zich als de monteur die de brommers opvoerde. Later werden dat de crossmotoren, en zo is de liefde voor oude motoretsen geboren. Hij heeft dan ook enkele Triumphs gehad waaronder een Trophy

Inmiddels had hij zijn huidige vrouw Marij leren kennen, en zijn ze gaan wonen in St. Oedenrode. Het is hier dat Fons een oude Ford Mustang ontdekte, en helemaal verliefd werd op die car. Hij stond te koop tussen Veghel en Uden. Fons heeft toen zijn motorets, een Triumpf Tiger ingeruild en de Ford Mustang gekocht. Er werd voor 12 gulden getankt en trots als een pauw naar huis gereden. Daar aangekomen moest er natuurlijk met zijn beste vriend een ritje gemaakt worden. En dat was nogal

een opzienbarende verschijning. In die tijd midden zestiger jaren reden er in Brabant maar weinig Amerikanen rond. Maar tijdens de rit hield de Ford er mee op, en moesten de jongens terug naar huis lopen! Tja, ze ervaarden dat een V8 wel wat meer benzine verbruikte als een dieseltje. Maar de les was geleerd en er werd voortaan vol getankt. Als Elvis fan bleef Fons toch naar die grote Cadillac uit ‘59 met die enorme vinnen zoeken. En hij vond er één in Venlo. Helaas had hij op dat moment geen ruimte voor de auto en wellicht niet al het geld, zodat de zoektocht nog maar even voortgezet werd. Op een dag maakt Fons kennis met een man, Bert Verbakel uit St. Oedenrode. Die kennen wij overigens ook van de tractorclub. Tijdens hun gesprekken bood Bert

Op bezoek bij...

Door Olaf Reilingh

38

en een Tiger. Fons’ eerste auto was een Mercedes type 200. Je weet wel, met die vinnetjes achter op de schermen. Het betrof een diesel en dat was lekker goedkoop rijden. Maar Fons was in die tijd zoals vele andere jongeren ook een fan van Elvis en dus ook van die mooie Amerikaanse auto’s uit de jaren vijftig.

Fons en Marij Laenen

en hun 1958 Fleetwood 60 Special 19

Verbakel een plaatsje aan in de grote loods die hij bezat. Nou dat was dan ook niet tegen dovemans oren gezegd, en Fons was nu serieus op zoek naar een Cadillac. Bij een van zijn zoektochten belandde Fons in het automuseum in Amsterdam. Na enige tijd rondgekeken te hebben besloten hij en zijn vrouw een kopje kofe te drinken. Het toeval wil dat zij in contact kwamen met een jongen die elke dag het museum bezocht. Deze jongeman vertelde dat hij helemaal verliefd was op een Cadillac Fleetwood uit ‘58. Maar, verzuchtte hij, ik heb geen plaats en geen geld, dus het zal wel een droom blijven. Samen gingen ze kijken naar de Cadillac, en ja hoor daar stond in een hoekje de Fleetwood 60 4 door Special uit 1958! Fons en Marij hadden

de auto helemaal over het hoofd gezien, want ze waren eigenlijk uit op een 59’er. Hij was prachtig, en Fons was meteen enthousiast. Dit liet hij echter niet merken. De wagen stond er voor zijn eigenaar te koop, en er was al eens een bod op gedaan vertelde de museumdirecteur. Toch wilde Fons de auto hebben en deed een bod. De museumdirecteur heeft toen de eigenaar gebeld. Hij wist de man te overtuigen dat de wagen door een liefhebber gekocht zou worden, en niet in de handel terecht zou komen. Na een korte, maar spannende tijd stemde de eigenaar in met het bod, en was de auto verkocht.Fons heeft ter plekke hand-

geld betaald en transport geregeld. Een dag later is hij terug gereden en heeft de wagen betaald. Zo, nu was hij eindelijk gerust, de Caddy was van hem, en hij was er zeer mee in zijn nopjes. Bij Bert Verbakel in de loods werd de wagen aan een grondige inspectie onderworpen.

● De prachtige 1958 Fleetwood 60 Special van Fons en Marij. Ook van binnen nog in originele en onberispelijke staat.

20

● De Caddy tijdens het transport naar St. Oedenrode. Hij bleek in zeer goede conditie te zijn. Had 50.000 originele miles gelopen en de bekleding zag er als fabrieksnieuw uit. De beschermhoezen zaten er nog om. Middels een jerrycan benzine werd de motor gestart, en die liep meteen als een zonnetje. In overleg met vrienden en kenners werd besloten om de wagen toch te restaureren. Hij zou dan fabrieksnieuw worden, want de originele status was al zeer goed. Dit was dus het begin van een grote klus, waar Fons nu nog mee bezig is. Inmiddels zijn Fons en Marij ook nog verhuisd, wat natuurlijk de nodige vertraging opleverde. Maar, het chassis is klaar, motor en automaat zijn

Beschermhoezen zitten nog om de banken, en in het dashboard bevindt zich nog een originele lampen radio!

en aansluitend beklimmen wij ook nog de Julier-pas (2284 meter hoog). De omgeving is hier onbeschrijfelijk mooi. Uiteraard is het boven op de Julier-pas tijd voor een bakkie kofe. Op het terras van een mooi uitzichtpunt zien wij hoe de wegen kronkelen door de Alpen, auto’s zo groot als mieren krioelen over de wegen. De bergen doet Chevy helemaal niets, allemaal een makkie. Af en toe een beetje Zwitserse peut en een slokje loodvervanger erbij en gáán met die Amerikaanse berggeit.

ling te maken door het dorp. Vlak voor een voetgangerstunneltje horen wij geklingel van bellen en ja hoor, we kunnen geen kant meer op; ruim 20 koeien, met bel, moeten door hetzelfde tunneltje als wij! De baas blijft gewoon stoer staan, ik ga er mooi achter staan, de koeien zijn namelijk erg groot en maken heel veel herrie met al die verschillende bellen, in zo’n nauw tunneltje! En tot slot laten zij ook nog een goed stinkend smurriespoor achter. Toch leuk om dit, geheel onverwachts, mee te mogen maken.

Als we door het mooie plaatsje Chur rijden passeren wij ineens het Restaurant Oldtimer met op de parkeerplaats een prachtige Ford Fairlane 500 (40 jaar oud en puntgaaf) en een Plymouth. We keren de auto en parke-

Als we uitgewandeld zijn en terugkomen in ons hotel valt er een behoorlijke plensbui. Voor Chevy is deze koude douche een verademing na al die weken die knetterende zon op zijn dak. Ondanks dat het weer iets minder

avonds in een hotel in Ludwigshaven am Bodensee. Een waterrijke omgeving volgt ons al de gehele vakantie, heerlijk. Het laatste stuk van de vakantie rijden we ook nog steeds op binnendoor weggetjes, voor ons is dat toch mooier dan het gejakker op de snelweg. Binnendoor richting Stuttgart zien wij overal fruitbomen, vol met appels, peren, perziken en vijgen, en op de snelweg kom je die niet zo snel tegen. Via de grote stad Ulm gaan we nu echt aan het laatste “stukje” naar Holland beginnen anders komen we nooit meer thuis. Hier heeft Chauffy geen routekaart meer nodig, als internationaal chauffeur kent hij Duitsland als z’n kontzak. De kap van Chevy is nog steeds af, met de wind door de haren zoeven we samen met Chevy op huis aan. In Neuwied nemen we nog één overnachting, echt de allerlaatste van deze vakantie. De volgende overnachting zal zijn in ons eigen bed in Hoofddorp. De laatste vakantiedag passeren we om 14.00 uur de Hollandse grens, de zon hebben wij, voor de liefhebber, meegenomen. Echt super. Vlak voor de grens ziet de baas plotseling een rode oldtimer staan! Hé, stond daar nou een bordje “Te Koop” op? Zullen we even gaan kijken? Verstandig als wij zijn besluiten we om niet te gaan kijken, want de gevolgen zijn dan misschien niet te overzien en ons budget is na deze vakantie toch een ‘beetje’ geslonken. Eerst maar weer eens werken en sparen en dan weer eens kijken naar mooie auto’s!

ren de Chevy natuurlijk naast de twee is blijven we toch een paar dagen aan andere oldtimers, leuk voor de foto. de Zurichsee en zakken daarna af De eigenaar van de zaak blijkt ook de richting Duitsland. Eerst bezoeken wij eigenaar te zijn van de oldtimers en nog de Rheinfall van Schaffhausen, komt direct aanlopen en een praatje de grootste watervallen van Europa; met de Zwitserse American Freak is 150 meter breed, 23 meter hoog, 13 snel gemaakt. Chauffy is helemaal meter diep en zomers gaat er 600 m3 Langs de Vinkeveense Plassen (ja,ja, in zijn sas en moet natuurlijk even water per seconde doorheen. Deze weer langs het water) rijden we het vertellen dat wij thuis ook nog een watervallen zijn al 16.000 jaar oud. laatste stukje naar huis en bij aanCadillac uit 1972 hebben staan. Over Zeer zeker de moeite waard om de komst in Hoofddorp staat de kilometerteller van Chevy op 6674. Precies mijn Escort uit 1987 wordt met geen enorme watervallen te bezichtigen. 5500 km hebben we in 4 weken veilig woord gerept, niet interessant! Foto’s van de Yanken gaan over en weer Helaas komt er ook aan deze dag en probleemloos (1 dag regen) afgemaar na verloop van tijd nemen een einde en vervolgen wij onze route legd. Echt een supervakantie en zeer we toch afscheid van deze aardige richting huis. Langs de Rijn gaan we zeker aan te bevelen voor iedereen mensen en vervolgen onze reis. Aan op weg naar de Duitse grens, de zon die niet van georganiseerde vakanties het einde van deze dag belanden we schijnt weer volop, de korte broeken houdt! in een hotel aan de Zurichsee. De zijn weer aan en de kap van de Chevy temperatuur is hier een stuk minder kan gelukkig weer open. Via Kon- Veel veilige kilometers toegewenst en dan wij de afgelopen tijd gewend zijn, stanz aan de Bodensee varen wij over tot ziens! lange broeken komen uit de koffer en naar Friedrichshaven en belanden ‘s Chevy, Piet & Elly Warmerdam de kap van Chevy gaat nu toch echt regelmatig op. De Hé, stond er nou een bordje “Te Koop” op die rode oldtimer daar? volgende dag ziet Zullen we even gaan kijken? Verstandig als wij zijn besluiten we om niet het er dan ook te gaan kijken, want de gevolgen zijn dan misschien niet te overzien en somber uit, toch besluiten wij om ons budget is na deze vakantie tch een ‘beetje’ geslonken... een inke wande-

37

Middellandse Zee rijden wij eerst door St.Raphaël richting Cannes, onderweg prachtige hoge rode krijtrotsen, echt een brok natuurgeweld. Natuurlijk rijden wij over de lmboulevard van Cannes zo’n kans laten wij niet lopen. Vlak voor Nice vinden wij een slaapplaats voor vandaag. De route van vandaag was schitterend, wel voor mensen met geduld; wij hebben 100 km afgelegd in 6 uur tijd, maar wel hele mooie kilometers. De volgende dag belanden wij in Monaco, Chevy krijgt een plaats in een parkeergarage en wij gaan aan de wandel. Uiteraard slenteren wij ook op het plein voor het mooie paleis van Monaco en bekijken het wisselen van de wacht. Slenteren maakt dorstig dus pikken we een terrasje vlak vóór het paleis, de baas nam een Grande Bierre (een bosje tulpen had niet misstaan in het glas) en ik een klein watertje. De prijs was behoorlijk: 80 franc, maar daarvoor zit je dan wel vlak voor het paleis van prins Rainier dat gebeurt natuurlijk ook niet iedere dag. Als we weer in onze Chevy zitten rijden we even een stukje over het circuit van Monaco, Ferrari’s rijden hier af en aan.

● Pitstop: een litertje olie, wat zonnebrandcrème, een pafe en zie: iedereen is weer tevreden! Simpel hè...vakantie. Wij verlaten Monaco en gaan richting Menton, grensplaats met Italië. In Menton aangekomen zetten we Chevy weer in een parkeergarage. Terwijl Chauffy moeilijk aan het inparkeren is zie ik ineens een Cadillac uit Holland en zeg dat tegen Chauffy, dat had ik dus beter niet kunnen doen; van schrik parkeert hij Chevy tegen een Peugeot!! Gelukkig hebben beide auto’s geen schade opgelopen. Wat

een aanblik van een Yank al niet kan doen! Als we de volgende dag Chevy weer bevrijden uit de parkeergarage staat de Caddy er nog steeds, jammer dat wij de Hollandse eigenaar niet zijn tegengekomen. De route wordt voortgezet en na 1 km rijden zitten wij al in Italië en ook hier schijnt volop de zon. We rijden St. Remo in, het strand is overvol, het lijkt Zandvoort wel op een mooie warme dag. Eigenlijk wilden we nog een stuk langs de Italiaanse Rivièra, maar het blijkt al snel dat de Italianen zelf vakantie hebben en overal is het dan ook loeidruk. We verlaten bij Savona de Italiaanse Riviéra en gaan van de kust af richting Turijn. De adembenende Méditerranée laten we achter ons.

wel veel langer duren. Maar aan alles moet een einde komen dus gaan wij heel rustig aan richting Holland, kids en werkgevers!

We gaan nu de bergen in en ook dat is prachtig maar de grote vraag is nu; waar komen we in hemelsnaam uit? Uiteindelijk belanden wij in een oud, uitgestorven hotel in de plaats Antare, we zijn hier zo te zien de enige gasten. Voor ons geen probleem, we hebben in ieder geval een slaapplaats, hoeveel lires dit gaat kosten wordt ons niet echt duidelijk gemaakt door de

Ook Italië is prachtig, via smalle bergweggetjes komen we steeds hoger in de bergen, voor Chevy geen enkel probleem gelukkig. Nadat we precies 4000 km hebben afgelegd belanden we in de plaats Arona aan het Lago Maggiore alwaar we een overnachting boeken in een piepklein hotelletje boven een tabakszaak. De volgende ochtend is het tabakswinkeltje gesloten en van de eigenaar geen enkel spoor, dat was natuurlijk de reden waarom we de avond daarvoor direct moesten afrekenen. Maar vlak voordat we in de Chevy willen stappen komt de madame van het hotel ons toch nog even uitzwaaien. We vervolgen de route en gaan vanaf Arona richting Como en genieten van het mooie uitzicht vanuit de bergen op het Comomeer.

eigenaar (een oud Italiaans vrouwtje), maar dat is weer een zorg voor de dag van morgen. Het eten in het hotel is uitstekend verzorgd, we worden getrakteerd op een zeer overweldigende Italiaanse maaltijd en blijven daardoor de hele avond in het restaurant van het hotel hangen. Voldaan en tevreden schuiven wij dan ook, na zo’n berg eten en wijn, tussen de Italiaanse lakens. Voor ons gaat de volgende dag onze laatste vakantieweek in, sh*t, dan alweer naar huis. Misschien leuk voor onze kids en de werkgevers maar voor onszelf mag deze vakantie nog

36

Fleetwood 60 Special

In Italië krijgt onze Chevy ook al veel bewonderende blikken ook al ziet hij er niet zo schoon meer uit, een beetje stofg (eigenlijk gewoon vies) is hij nu wel. Arme Chauffy; dat wordt poetsen als we weer thuis zijn. Als we Chevy willen voorzien van een beetje Italiaanse benzine blijkt dat bijna alle tankstations gesloten zijn vanwege de vakantie, als we dan eindelijk een pomp vinden die wel geopend is dan heeft de pompbediende moeite om de benzinedop te vinden; geen Yanken gewend natuurlijk.

In de Alpen, vlakbij de grens van Zwitserland, vinden we een luxe hotel in Chiavanna, hier denkt de eigenaar dat we uit Amerika komen met zo’n auto, toch wel leuk al die verschillende reacties van iedereen. Chiavanna is een heel mooi oud bergdorp, dwars door het dorp stroomt een brede rivier die hoog uit de bergen komt en eindigt in het Comomeer. Een heerlijk dorp om rond te slenteren en al het moois te bewonderen. De volgende dag gaan we richting Maloja-pas, hoog op deze pas ligt nog volop sneeuw. We passeren de Zwitserse grens en genieten boven op de Maloja-pas van het schitterende uitzicht op alle haarspeldbochten die good old Chevy zojuist heeft getrotseerd. Langs de brede rivier de Inn vervolgen wij onze route

Inmiddels was het 12:30 geworden en tijd om op te stappen. Na afscheid te hebben genomen van Fons en Marij zijn we weer huiswaarts gegaan. Tot de volgende keer!

Olaf & Olaf ● Opkrikken met een vorkheftruck en een bommenlader uit het leger. Dan kun je pas goed cleanen van onderen! opnieuw gespoten, binnenschermen zijn behandeld, en de motor is al weer ingebouwd. Op zoek naar de originele lak kwam Fons er achter dat in de computer de code aanwezig was, en tot hun verbazing was het een lak met metallic nish. Het bleek dus ook nog een jubileumuitvoering te zijn! Dit was wel een verrassing.

De papieren wezen uit dat de wagen van een James Wallgren uit Illinois geweest was. Fons wil met deze man contact opnemen (als hij nog leeft) om zo gegevens uit te wisselen. Voor het zover is, zoekt Fons nog een remslang die van de leiding naar de trommel gaat. Mocht er iemand zijn die nog iets heeft liggen dan is dat welkom. Fons is lid nummer 633. Jammer genoeg konden we de wagen die avond niet in de loods bezoeken, maar ik heb enkele door Fons zelf gemaakte foto’s meegenomen. Op mijn vraag wanner hij klaar zou zijn, kon Fons mij geen antwoord geven. Dit hing toch wel veel af van de tijd en de zin. Maar ik denk dat dit wel goed zal komen, gezien zijn enthousiasme.

21

● Op de brug tijdens de restauratie. Op de voorgrond de motor.

De Grote Automobielontwerpers bij GM (deel 11)

en de ‘68-’70 Cadillac Eldorado Aan het woord is ontwerper Chuck Jordan: “If you’re not having fun in the design business, you’re not doing it right” Een van de personen die onlosmakelijk met het lot van de ‘68-’70 Eldorado’s verbonden was, is de persoon van Chuck Jordan. Jordan kwam bij GM styling in 1949 na een studie aan de universiteit in “automotive engineering”. Hij begon zijn carrière als ontwerper van vrachtwagens, tractoren en treinen, totdat Bill Mitchell hem op een dag in zijn bureau ontbood en zei: “Kid, als je hier ergens wilt komen, dan zul je je met personenauto’s moeten gaan bezighouden”.

een boven-vin èn ondervin, beide precies boven het achterwiel. Het was op z’n minst opvallend. Gelukkig overwon het gezonde verstand en we richtten onze aandacht op een beter passend ontwerp, waar de onderste vin de volle lengte van de wagen in beslag nam als een soort ‘beschermstrip’ langs de hele zijkant.”

De eerste met vinnen Jordan werd benoemd tot chief designer (hoofd ontwerper) van een “Advanced design Studio” (een vooruitstrevende ontwerp studio) en de eerste auto waar hij aan werkte, was de Buick Centurion Motorama showcar. Die werd gevolgd door de 1958 Chevrolet Corvette. Hij werd gepromoveerd tot chief designer van de Cadillac Studio in 1958 en toen hij er kwam werd er hard gewerkt aan de 1959 Cadillac modellen. Hij bleef het hoofd van die studio tot 1964 om vervolgens assistent te worden van Bill Mitchell, wat betekende: waken over alle GM carrosserie ontwerpen. Hij ging naar Opel in Duitsland als “director of design” voor Opel tussen 1967 en 1970. Maar daarna keerde hij terug naar de VS. In 1977 werd hij benoemd tot “director of design”. In 1986 werd hij gekozen als vice president van General Motors design. Jordan ging in 1992 met pensioen na 43 jaar in automobieldesign te hebben gewerkt. Chuck Jordan beschrijft dat hij al heel lang een liefde koesterde voor het merk Cadillac. Het begint met zijn vader die een ‘48 Cadillac ‘fastback coupe’ kocht. Van die auto hield Chuck erg. Het was de eerste Cadillac met vinnen. De lijnen waren prachtig!

Foto: ‘60 Eldorado Brougham, met voor het eerst dubbele vinnen. De “gewone” vin liep over de bovenrand van het spatbord en de onderste vin als een soort beschermstrip van achteren naar voren, tot net achter het voorwiel. Op de foto hier onder is te zien hoe deze “skeg-vin” vervolgens vanaf 1961 op alle “gewone” cadillacs verscheen. Hier een ‘62 Series 62 convertible.

“In ‘63 en ‘64 werden de vinnen heel wat minder prominent en we brachten Cadillac terug naar een simpelere, elegantere en gedistingeerde vorm.”

De ‘48 Cadillac fastback coupe zoals Jordan’s vader had.

Foto: ‘64 Fleetwood. Goed te zien is dat de bovenste vin gereduceerd is tot een minimum en de onderste “skegvin” is helemaal verdwenen. Het volgende jaar, ‘65 is de vin niet meer…..

Maar het eerste programma waar Chuck Jordan volledig bij betrokken was, was dat van de modellen van 1960 en 1961. Uitgangspunt voor een nieuw model was altijd een soort “fantasie-Cadillac” die hele wilde vormen kon aannemen. ”Ik herinner mij in het bijzonder het begin van het programma van de 1961 modellen. Ik heb zelfs nog de originele schets waar ik aan werkte bewaard. Het was een Coupe DeVille met

Crème de la crème Zoals bekend, was de Cadillac Eldorado in de jaren ‘60 geen separaat model, maar een luxe uitvoering van de Coupe

22

een mooie bergtocht van 18% hoog, voor Chevy geen probleem. Als wij terug zijn op de camping willen de mannen graag nog even boodschappen doen in het dorp, kunnen zij natuurlijk weer showen met de auto langs de boulevard. Na een paar dagen op familiebezoek te zijn geweest zetten wij saampjes onze reis weer voort. Wij zijn nu 370 liter benzine + 2905 km vanaf Hoofddorp, ongeveer 1:7,5 loopt de Chevy, dat valt dus best wel mee. Wij belanden vanavond in de stad Nîmes en strijken daar 2 dagen neer in een mooi hotel. Nîmes is een mooie oude stad met een prachtige Arena, zeker de moeite waard om te bezichtigen. Daarna heerlijk geslenterd door de smalle straatjes van Nîmes, lekker gezwommen en gegeten bij ons hotel, kortom weer een superdag. Vanaf Nîmes vervolgen wij onze “Route du Soleil”, uiteraard met de kap open… Het waait vandaag een beetje, en ja hoor, het is ons gelukt; de handige routekaart van de ANWB waait uit de Chevy! Oerstom natuurlijk, want een ongeluk is zo veroorzaakt, gelukkig waaide de kaart niet op de voorruit van de auto achter ons, maar waaide de kaart de berm in. Voor ons een goede reden om alert te blijven dat wij met een open auto in de rondte te rijden en daarom willen wij graag aan andere berijders van een cabrio een paar handige tips meegeven: ● Zorg dat er niets weg kan waaien, dat kan levensgevaarlijk zijn voor overige verkeersdeelnemers en natuurlijk is het voor jezelf ook niet leuk als je je spullen ineens over de weg ziet waaien. ● Zorg voor stoelhoezen als je leren bekleding hebt. ● Houdt pet of hoed bij de hand om je knar te beschermen tegen de brandende zon en als je ze op je knar zet, zorg dan dat ze niet afwaaien! ● Jezelf en/of je partner goed insmeren met zonnebrandcrème om verbranding van hoofd en schouders te voorkomen. ● Geen waardevolle spullen op de achterbank, overal zijn snelle jongens en meisjes die je graag van je waardevolle spullen af willen helpen; wees alert daarop.

Na deze handige tips (uiteraard zijn er nog veel meer te bedenken) zetten wij onze reis voort en rijden via de havens van Marseille richting St.Tropez. 50 kilometer voor St.Tropez vinden wij een Chambre d’Hote, een prachtige villa, hoog in bergen met uitzicht op St.Tropez, heerlijk even uitzakken aan de rand van een mooi zwembad en dat natuurlijk onder het genot van een Frans biertje. Het is hier zo ontzettend mooi, voor ons is dit echt een paradijs op aarde. Helaas is het ons niet gelukt om nog een nacht bij te boeken dus zijn wij genoodzaakt om verder te reizen. Als wij 40 km verder gere-

den hebben vinden wij in het plaatsje Ramatuelle een prachtige terrascamping, wij zijn nu nog maar 10 km. verwijderd van St.Tropez, voor ons dus een goede reden om hier een paar dagen ons tentje neer te zetten. Wij krijgen een prachtige plaats toegewezen op de camping en al snel weten wij waarom het terrascamping heet; we krijgen namelijk een plek hoog op een berg, het is dan ook een aardige klim om er te komen, voor Chevy uiteraard geen probleem maar voor Chauffy en partner een behoorlijk klim, daar waren wij al snel achter. Naar beneden lopen naar het mooie zwembad geen probleem, maar dan weer naar boven om je te verkleden voor

35

het eten valt toch even tegen. Toch besluiten wij om Chevy te laten staan en laten ons weer te voet de berg afzakken, maar na een heerlijk Frans diner met de nodige alcohol, lijkt het wel alsof wij de tent opgezet hebben bij Onze Lieve Heer, zo hoog moeten wij klimmen, of zou het nu hoger lijken door de nodige alcohol! Als wij ontwaken in ons tentje beginnen wij rustig aan met een Hollands bakkie kofe, gelukkig kunnen wij dat hier zelf zetten en hoeven we niet de berg af te zakken. Wel hebben we vanuit onze tent een schitterend uitzicht over de Middellandse Zee en St.Tropez, tussen de bomen door kunnen wij de prachtige jachten zien liggen en het geluid van de jet-ski’s is goed te horen. s’Middags besluiten wij om het strand op te zoeken van St.Tropez, wij begeven ons onder de jet-set van de Cote d’Azure en huren heerlijk een luxe strandstoel aan de “Plage”, een biertje en een watertje wordt gebracht en onze dag is weer helemaal goed. ‘s Avonds dineren wij ook nog op het strand, goedkoop is het hier niet, maar het is wel een hele belevenis om mee te maken, het voelt alsof wij in een aevering zitten van The Bold & The Beautiful. Dit moet niet te lang gaan duren want echt goed voor ons budget is het niet en straks krijgen wij nog verbeelding. Toch plakken wij er nog een dagje St.Tropez tegenaan want we moeten natuurlijk ook nog even de haven bekijken. Op een terras aan de haven, met uitzicht op enorme mooie jachten, drinken wij nog wat. Echt dronken zullen wij hier niet worden, daar zijn de prijzen niet naar, daarom eten wij in een achterafstraatje van St.Tropez een Croque Monsieur en slenteren weer heerlijk verder. Aan het einde van deze dag gaan wij eens kijken of wij onze trouwe Chevy nog kunnen vinden en uiteraard moet Chauffy dan nog even aneren met Chevy door St.Tropez met de kap open en de radio “iets” harder, aan aandacht weer geen gebrek. Wij verlaten onze terrascamping en gaan de reis voortzetten richting Monaco! Vlak langs de kustlijn van de

heeft de Chevy volop bekijks, de eigenaar van de kasteelboerderij wil zelfs een foto van onze Chevy, die daarvoor speciaal geparkeerd mag worden vlak voor zijn mooie domein. De volgende dag belanden wij in Dinard, ook hier is het erg mooi; prachtige natuur, rotsen, baaien, zeekastelen, kortom dat moet je een keer gezien hebben. Hier lassen wij een rustdag in en genieten van al het moois in de omgeving. Na een dagje

● Le Pont du Normanie: alleen voor durfals en sterke auto‘s! rust zijn Chevy en Chauffy blij dat zij weer door kunnen gaan met onze toervakantie. Onze 30-jarige Chevy zoeft dan ook feilloos over de Franse wegen; klimmen, dalen, haarspeldbochten, smalle land en strandweggetjes, geen enkel probleem voor the old american car!! Af en toe krijgt Chevy een aai over zijn bol, een beetje benzine en een extra slokje loodvervanger, dan is alles weer oké, uiteraard tot volle tevredenheid van Chauffy. Vanuit Dinard zakken wij verder af langs de kust. Na weer een prachtige rit wordt het weer eens tijd om op zoek te gaan naar een slaapplaats, helaas verloopt dat vandaag niet zo soepel, alle hotels, pensions en kamers zijn ‘complet’. Na lang zoeken en vragen geven wij de moed op en strijken neer op een camping, tentje opzetten, lucht-

bed oppompen en klaar is ons hotel “Le petit tent”!! Uiteraard staat Chevy naast ons tentje, het is wel een beetje vreemd gezicht; zo’n grote car en zo’n klein tentje. Maar ook dat hoort bij onze manier van vakantie houden. Volgende dag, tentje inpakken en wegwezen, we volgen de route 774 naar St. Nazaire, ook hier gaan wij weer over een schitterende brug: de Pont de Nazaire. Aan het einde van de dag belanden wij in het kustplaatsje Pornic, auto gestald en heerlijk wandelen door dit mooie dorpje. De temperatuur is in Frankrijk ondertussen behoorlijk opgelopen en wij genieten dan ook dagelijks volop van de zon. De volgende dag verlaten wij Pornic, maar niet voordat wij een rondje boulevard hebben gereden. Chauffy wil zich even laten horen en vooral even showen met Chevy natuurlijk. De kap gaat open, de muziek van de Beach Boys gaat iets harder en uiteraard bekijks voldoende. Hoe bedoel je; wij willen graag gezien worden?? Wij hebben er nu bijna 2000 km. op zitten vanaf Hoofddorp en Chevy gedraagt zich voorbeeldig, echt een superauto. Hij verdient wel weer en slokje gelode benzine en als toetje krijgt hij ook nog een slokje olie (1 liter). Het is ondertussen zo heet geworden dat wij badlakens op de stoelen moeten leggen, anders hebben wij de blaren op ons achterste staan, ook een blouse met lange mouwen over ons hemdshirt en

een petje op de knar, anders verbranden wij levend. Vanavond slapen wij in een heel klein kamertje in een hotel langs de doorgaande autoroute, het is smoorheet op de kamer en een enorme herrie van langsrazende auto’s, misschien was een camping toch een beter idee geweest. De volgende dag rijden wij door een prachtige wijnstreek, overal druivenranken en stokerijen. Wij gaan nu de kust van The Atlantic Ocean verlaten en gaan langs de Spaanse grens richting Méditerranée. Ook dit is weer een prachtige route, over de rivier de Dordogne in de streek Dordogne richting Toulouse. Vanaf Bourdeaux naar Toulouse nemen wij de autobaan. Chevy ook gelukkig, kan die laten zien dat hij ook harder kan rijden dan 50 km per uur. Het waait nu behoorlijk en de zon is even weg (niet zo heel erg, is wel even lekker) Het wordt nu wel erg donker!! Doen wij de kap dicht of niet? Valt het mee of valt het straks met bakken uit de lucht? We nemen de gok! Het gaat toch regenen, steeds harder en harder, Chauffy houdt vol; de kap mag niet dicht, het zal zo wel weer droog zijn! De hele reis nog geen regen gehad, nu zijn we in ZuidFrankrijk - REGEN!!! Langzaamaan wordt alles behoorlijk nat en geeft ook Chauffy zich eindelijk gewonnen, de kap mag dicht. Amper is de kap dicht of de regen stopt en de zon komt weer tevoorschijn. De zuidwester van Chevy kan weer af en de zonnebrillen kunnen weer op. Aan het einde van de dag (600 km vandaag afgelegd) belanden wij in Argeles-surMer, bij familie van ons op een camping. Hier aan de Middellandse Zee is het ook schitterend, rondom de Pyreneeën, echt subliem. Een aanrader voor iedereen. Met de familie maken wij natuurlijk een ritje met de Chevy, ● Pittoresk kasteelboerderijtje

DeVille. Wat was de lososche gedachte van Chuck Jordan en zijn teamgenoten achter de Eldorado op de ontwerpafdelingen van GM? Werd de Eldorado daar gezien als een “aangeklede” De Ville, of als Cadillacs vlaggenschip?

(“Maar laten we ons niet op de borst slaan. Er was maar één kerel die de baas was, die de richting aan gaf en die besluiten nam - and dat was Bill Mitchell. Als die mooi vond wat je aan het doen was, prachtig. Maar als hij het niet zo mooi vond, oei! Bill Mitchell als vice president, was verantwoordelijk voor de ontwerpen en die verantwoordelijkheid nam hij uiterst serieus”!) Chuck Jordan beschrijft hoe er op een gegeven moment een soort “fun project” (plezier project) ontstond dat te maken had met een tweepersoons luxe Cadillac met een V16 (!!) motor. Het was strikt genomen de droom van elke ontwerper, een beeldstudie. Ze waren allen gefascineerd door de impact die een 16 cilinder Cadillac zou hebben op het imago van het merk en er werden daadwerkelijk meerdere modellen van gemaakt om het uit te proberen. Deze ontwerpen waren spectaculair! Nu hij er achteraf op terug kijkt - zo zegt Chuck Jordan - waren het haast cartoons, overdreven uitingen. Maar het was het tijdperk van de enorm lange motorkappen en - lieve hemel - wat hadden deze V16-ontwerpen een lange motorkap!! Op een gegeven moment wilden ze een model bouwen dat werkelijk kon rijden. Daarvoor gebruikten ze enig plaatmateriaal van de andere ‘63/’64 modellen, verplaatsten de bestuurders plaats veel verder naar achteren, zelfs dicht bij de achterwielen (!!) en incorporeerden twee V8-motoren die, aan elkaar geklonken, een V16 vormden.

Foto: Van ‘59 t/m ‘67 was de Eldorado een opgesmukte DeVille en miste een eigen model. Hier een ‘60 Eldorado. Maar wat is er “Eldordado-achtig” aan deze wagen? Het zit’m uitsluitend in de chroom-trim, die anders is als bij de DeVille. Wat Chuck Jordan betrof, zou de Eldorado geen opgedirkte DeVille meer zijn, maar het crème de la crème van het merk moeten gaan uitstralen, met een meer sportieve inslag dan de “gewone” Cadillacs en met een zeer apart model wel te verstaan. Zo werd er vanaf 1959 in een “achterkamertje” van de Cadillac-ontwerpstudio geëxperimenteerd met “soporatief-elegante” ontwerpthema’s. Dit ging zo door tot eind ‘64 en resulteerde in een aantal schaalmodellen en verscheidene klei-modellen op ware grootte, die regelmatig aandachtig bekeken werden op hun haalbaarheid. Deze modellen veroorzaakten een hoop “excitement” (spanning) en hadden grote belangstelling van iedereen die maar met de ontwerpafdelingen te maken had. Maar helaas, de timing en de nanciële situatie leken niet juist om tot een productiemodel over te gaan. Alles is immers vooral een kwestie van de juiste timing. Maar toen het voorwielaangedreven Oldsmobile Toronado/ Buick Riviera project werkelijkheid werd, zagen ze een goede gelegenheid om de Cadillac te bouwen die ze voor ogen hadden en wat uiteindelijk de ‘67 Eldorado zou worden.

Foto: Een meer conservatief schaal-model van het 16-cilinder project. Dit ontwerp behelst vele aspecten van wat later de ‘63/’64 Cadillac zou worden. Kijk maar naar de grille! De twee passagiers zitten zo ongeveer op de achteras! Kun je je voorstellen hoe die wagen in een straat de hoek om rijdt? Feitelijk kwamen ze nooit zo ver er echt een rijdende auto van te maken - en dat was misschien maar goed ook - maar ze maakten er wel duidelijk mee welke richting ze op wilden. Later ontwierpen ze een andere twee persoons wagen met een zeer vooruitstrevend carrosserieontwerp. Dat ontwerp was zeer opvallend en had een grote invloed op wat uiteindelijk de ‘67 Eldorado zou worden.

Foto: Chuck Jordan Fun project Wie waren voornamelijk verantwoordelijk voor het ontwerp van die wagen? Bij die vraag moet je bedenken, dat nooit één bepaalde persoon een hele wagen ontwerpt. Zo werkt dat niet. Het is altijd een teamgebeuren! Volgens Chuck Jordan bestond dat team (behalve natuurlijk uit hem zelf) uit Ron Hill, Stan Parker, Jerry Brockstein, Don Rope en niet te vergeten Wayne Kady (de laatste zou later ook tekenen voor de ‘71-’76 Eldorado’s - RG). “But let’s not atter ourselves. There was only one guy who was the boss, who set direction and who made decisions and that was Bill Mitchell. If he liked what you were doing, ne. If he didn’t like it, pow. Bill Mitchell, as vice president, was responsible for designs and, believe me, he took that responsibility seriously!

34

Foto: Schaalmodel van een 16-cilinder Eldorado studie. De entree geschiedt door het dak met zijramen en deuren en al (=één geheel) omhoog te kantelen!

23

Foto’s hieronder: nog twee studies voor een V-16 Eldorado, getuige de immens lange motorkap. Maar dat hier toch ook bij de Chevrolet Corvette is gekeken, zal niemand willen ontkennen. Er is nauwelijks een achterruit, alleen heel hoog dat spleetje!

Downsize Deze fantasieprojecten hadden toch zin volgens Jordan. Het waren “creatieve oefeningen” die je dwongen tot nadenken. Je dacht er aan terwijl je naar huis reed en je kwam zo op nieuwe ideeën. En je had veel plezier om aan die projecten te werken. “If you’re not having fun in the design business, you’re not doing it right” (“Als je geen plezier beleeft in de wereld van ontwerpen, dan doe je het niet goed.”)

1 2 jaar naar uitgekeken en nu eindelijk gaan we dan echt weg, en hoe!! Lange tijd waren wij nieuwsgierig naar het leven van een zwerver, ‘s ochtends niet weten waar je ‘s avonds zal slapen. Nu gaan wij het zelf ervaren, alleen zijn er wel wat verschillen ten opzichte van de echte zwerver. Wij reizen niet per winkelwagentje

beginnen. ‘s Ochtends verlaten wij, voor 4 weken, Hoofddorp, de hoed van Chevy kan af en de hoed van de Chauffeur (afgekort: Chauffy) kan op, de zon schijnt volop, het begin is dus perfect. Helaas bij Rotterdam voelen wij wat spetters, weg zon! Gelukkig is de regen niet van enige betekenis en kan de kap

durfals en sterke auto’s, staat in onze reisgids. Wij zijn er van overtuigd dat het voor Chevy geen probleem moet zijn. Eerst even kofedrinken en van het uitzichtpunt genieten op de uitkijkpost van de Pont du Normandië. Terug bij de Chevy heeft hij even moeite met starten! Gelukkig laat hij ons niet in de steek en brengt hij ons moeiteloos

maar met een Chevrolet Chevelle Malibu Convertible (afgekort: Chevy). Wij slapen niet in een kartonnen doos maar in een tent, pension of hotel. Wij eten niet uit een vuilnisbak maar hopelijk gewoon vanaf

gewoon open blijven. Aan het einde van de middag passeren wij de Franse grens, nog steeds volop zon, Elvis

over de Seine via de machtige Pont du Normandië. De route door Normandië is schitterend en de Chevy heeft over bekijks geen klagen. De Fransen zijn heel enthousiast bij het zien van onze Chevy. Waar wij ook

ROUTE DU SOLEIL !

gante Cadillac op de weg te hebben gezet! Nou daar komen ze dan eindelijk: de “echte” productie ‘67-’70 Eldorado!

Foto’s: Hierboven drie studies van toen men al duidelijk het idee van een V16 motor had laten varen. Meteen ziet de Eldorado er erg “gewoontjes” uit. Deze modellen werden dan ook afgekeurd! Hoe leidden al die “pretprojecten” en vooruitstrevende ontwerpen uiteindelijk tot de ‘67 productie Eldorado? Toen eenmaal de specicaties van het platform van de voorwiel aangedreven Oldsmobile Toronado vastgesteld waren, kreeg de Cadillac Ontwerp Studio de variant daarop toegewezen die de ‘67 Eldorado zou worden. Maar juist dankzij die “pretprojecten” waren ze in feite al een heel eind op weg. Toen de opdracht kwam, hoefden de ontwerpers niet de koppen bij elkaar te steken om na te denken over de vraag; “Wat nu?” Ze wisten precies waar ze op af stevenden en het productie model kwam gladjes van de tekentafels. Jordan vindt zelf de ‘67 Eldorado een van de mooiste wagens uit die periode. Als ontwerpers waren ze gelukkig en trots om een soporatief-ele

De ‘67-’70 Eldorado in zijn uiteindelijke vorm. De koplampen zijn hier nog “verborgen”. Vanaf ‘69 hebben ze gewoon zichtbare dubbele koplampen.

24

een bord in een willekeurig restaurantje. Tot slot loopt ons programma niet van winkelcentrum naar winkelcentrum, nee!! Ons reisprogramma loopt vanaf Hoofddorp richting Zuid-Europa. Weinig overeenkomsten dus met een echte zwerver, maar voor ons gevoel is het toch een beetje een zwerversbestaan voor de komende vier weken. Samen gaan wij met onze trouwe Chevy van 30 jaar oud op reis en waar wij uitkomen is nog een verrassing. De Chevy is

brult op de radio dus eigelijk kan het al niet meer stuk. In Boulogne Sur Mer vinden wij onze 1e slaapplaats. De eigenaar van het pension wijst naar de Chevy op de parkeerplaats en vindt het niet goed dat zo’n formidabele auto buiten blijft staan, hij gaat dus plaats maken is zijn garage en even later staat Chevy keurig gestald tussen de franse auto’s. Als wij de

voor deze reis natuurlijk extra goed verzorgd en nog even voorzien van diverse nieuwe ingewanden. Joop Looijesteijn, bedankt! Olie, v-snaar en loodvervanger gaan mee op reis (je weet maar nooit). Vlak voor vertrek wordt Chevy natuurlijk nog “even” opgepoetst en dan kan de vakantie

volgende dag onze reis voortzetten voelen wij ons als God in Frankrijk; met een cabrio langs de gehele westkust van Frankrijk, dat is echt geweldig, zeker de moeite waard. Via Dieppe rijden wij via smalle kustweggetjes naar Le Havre en dan op weg naar de Pont du Normandië; een brug voor

komen, iedereen kijkt, zwaait, maakt een praatje en wil graag weten wat voor auto het is en vooral de leeftijd van de auto willen ze graag weten. Aan aandacht geen gebrek dus. Na een paar dagen toeren en op diverse locaties gelogeerd te hebben, komen wij een mooi landgoed tegen met een prachtig kasteeltje erop. Nieuwsgierig als wij zijn gaan wij natuurlijk even kijken, het blijkt dus

Op vakantie met een Convertible

33

een kasteelboerderij te zijn, waar je ook kunt overnachten. Voor ons gelijk een goede reden om te informeren of er nog een kamer vrij is. Ja hoor, in de toren van het kasteeltje kunnen wij nog een kamer krijgen voor 1 nacht. Wat een belevenis om op zo’n mooi landgoed te kunnen logeren. Ook hier

Model ‘79 was de eerste “downsized”, of te wel gekrompen Eldorado. Ook daarbij was Chuck Jordan niet betrokken, omdat hij toen verantwoordelijk was voor Chevrolet, Pontiac en GM-trucks. Maar hij herinnert zich die periode haarscherp. “Those were the days of downsizing”. (“Dat waren de tijden van inkrimpen”.) Dat betekende dat om het door de federale regering opgelegde zuinige benzine regime te halen, het gewicht van de wagens gereduceerd diende te worden. En om dàt te doen, moesten de wagens eenvoudig lengte verliezen. In 1979 was de Eldorado aan de beurt om verkort te worden. Voor de ontwerpers was het verkorten van de modellen een “cultuur shock”. Jordan: “In plaats van te doen wat we altijd gewend waren, namelijk lager, langer en breder, veranderden die regels plotseling. Nu was het ineens: korter,smaller en hoger!”

Hoe ging het verder in de periode na het ontstaan van de ‘67 Eldorado? Van ‘67 tot ‘70 was Chuck werkzaam bij GMdochteronderneming Opel in Duitsland. Daardoor was hij niet betrokken bij de ontwikkeling van de ‘71 modellen. Dat waren de laatste “grote” Cadillacs, “the last of the Mohikans”. Chuck Jordan weet te vertellen dat die hele grote Eldorado’s, die gebouwd werden tot 1979 de troetelkinderen waren van Bill Mitchell.

Foto’s hier boven: Eldorado’s ‘79-’85. De bovenste Biarritz is van 1982. De Onderste twee foto’s zijn van model ‘85 en - je herkent hem natuurlijk al - het is de auto van ondergetekende, Ruud Gersons.

Foto’s: De reusachtige Eldorado’s gebouwd van ‘71-’78, de troetelkinderen van Bill Mitchell. De bovenste (mèt chauffeuse) is van ‘72 en behoort toe aan ons aller Marius “Zwollie” Zwolsman! De onderste is er een van ‘76.

Om een emotionele wagen als de Eldorado te kortwieken, was buitengewoon moeilijk. Bij het model ‘79 was het een enorme hoop extra werk om het ontwerp af te stemmen op de nieuwe voorgeschreven maten. Maar Jordan vindt zelf dat de “guys” van de ontwerpafdeling daar wonderwel in geslaagd zijn. Het Eldorado-karakter bleef behouden en zag er zelfs

32

25

Karakter Men begon eerst met het ontwerp van de Eldorado. De Seville kwam er later bij. Er was genoeg tijd om een beetje te experimenteren. Dit keer zou de Eldorado een succes worden; hij moest slagen, om de vorige mislukking goed te maken. Maar liefst drie verschillende teams stortten zich - onafhankelijk van elkaar - op het ontwerp. Er was dan ook grote behoefte aan verschillende gezichtspunten. Het was niet ongebruikelijk dat men bij GM tegelijkertijd in verschillende ontwerpstudio’s aan het werk ging. Zo zouden er drie ontwerpen ontstaan, waaruit uiteindelijk gekozen kon worden. In de Cadillac studio concentreerde men zich op een ontwerp in de lijn van het Eldorado erfgoed: zoals je zou verwachten dat een Eldorado er uit zou moeten zien, een evolutie van vorige modellen. Echter in de “Advanced studio” (studio met een meer vooruitstrevende aanpak) werden grotere risico’s genomen, door af te wijken van reeds begane paden. Er werd gefocust op een sportiever ontwerp, “racier” (meer van een racewagen). Tenslotte, om de nieuwe Eldorado in een Internationaal perspectief te plaatsen, werd ook nog aan de Italiaanse meester-ontwerper Sergio Pininfarina gevraagd om een Eldorado te ontwerpen, zoals die er volgens hèm uit zou moeten zien. Dat waren spannende dagen! Het werden alle drie Eldorado’s, maar totaal verschillend. Elke had zijn eigen individueel karakter ontwikkeld, met een eigen voorkomen. Ook had elk van de drie ontwerpen zijn sterke- en zwakke kanten.

meer samengebald en efciënter uit; niet zo buiten proportioneel als zijn voorganger. Schoonheid Ja en toen werd in ‘86 de Eldorado ten tweede male gekortwiekt….. Wat vond Chuck Jordan van die operatie? Chuck: “Het was zeker geen indrukwekkende wagen. Sommigen zeiden dat het zelfs geen echte Eldorado was. Irv Rybicki was toen vice president, waarmee hij Mitchell’s plaats in nam toen deze met pensioen ging en zelf was ik director of design. We waren midden in de tweede generatie gekortwiekte wagens. Dat waren zware tijden voor ontwerpers. Ik herinner me dat top ingenieurs bij Cadillac zeiden, dat als we het verkeerd deden, dat dat op het conto van het kortwieken geschreven kon worden. En zo gebeurde het ook! Ik hoef mij niet te verontschuldigen. Onder de zware beperkingen die golden, konden we gewoonweg niet de juiste proporties vinden, laat staan emotie in het ontwerp leggen. We deden wat we konden, maar de ‘86 Eldorado zal zeker geen klassieker worden.”

De nogmaals gekortwiekte Eldorado van ‘86 en daarna. Dit model is er een uit 1987. We zijn intussen wel nieuwsgierig geworden wat Chuck Jordan te zeggen heeft over de “huidige” Eldorado, die zoals we weten ook de laatste Eldorado is, want het doek is nu denitief gevallen. Er zal nooit meer een opvolger komen. (Hoewel, zeg nooit nooit. Wie weet wanneer de naam Eldorado weer eens bij Cadillac zal opduiken? - RG) “In oktober ‘86 werd ik benoemd tot vice president of design. De eerste dag dat ik die job kreeg, riep ik de hele staf bij elkaar (ongeveer 1.300 man) en sprak over enkele doelen voor GM-design waar ik sterk in geloofde. Ik sprak over het terug brengen van spanning en air in onze ontwerpen, om het imago van de Cadillac divisie te versterken, geen auto’s meer die allemaal op elkaar leken - over ontwerpen die zich onderscheidden van anderen, die als kwaliteit “schoonheid” zouden hebben en over ontwerpen die emoties zouden oproepen bij het kopend publiek. En ik voegde er aan toe: ”Laten we er plezier aan beleven, terwijl we er mee bezig zijn.” En dat deden we, zoals al gauw zou blijken. Toen de tijd kwam om de volgende generatie Eldorado/Seville te ontwerpen, waren we er helemaal klaar voor. Veel was veranderd sinds 1967. De markt was veel complexer en verjnder dan toen - het was internationaler in smaak en karakter. Tijdens meetings met Cadillac Marketing, Engineering en Productie was het duidelijk dat onze nieuwe Eldorado en Seville spannende personal luxury cars moesten worden, die beantwoordden aan de internationale standaard.” (Waarmee hij duidelijk gedacht moet hebben aan BMW en Mercedes - RG)

Foto: Weer een geheel andere kijk op een nieuwe in ‘92 uit te brengen Eldorado. Dit ontwerp borduurde wel erg voort op de teleurtsllende modellen van eind jaren ‘80 en zou het dus zeker niet worden!

500 V16’s verkocht, terwijl in het zwaar onder depressie lijdende jaar 1931 in totaal net 750 wagens, de meesten overgebleven wagens van het vorig jaar- verkocht werden, ondanks dat de dealers ruime kortingen aanboden. In 1933 deelde Cadillac mee dat men slechts 400 V16 zou maken- maar men bouwde in werkelijkheid maar 126 exemplaren en sinds die tijd werden gemiddeld 50 stuks per jaar gemaakt totdat de wagen in 1937 uit de produktie ging. Het lot van de V16 was bezegeld toen Cadillac in Augustus 1930 meedeelde een V12 te gaan maken met gebruikmaking van hun grootste V8 chassis. De V12 zou tussen de $1.555 en $4.305 minder gaan kosten dan de vergelijkbare V16 modellen, die verkocht werden voor $5.350 en $9.200. Vanaf het begin verkocht de V12 zovel beter dan de V16 dat toen in 1937 beide modellen uit de productie gingen, Cadillac tien V12’s verkocht tegen één V16. De voornaamste doelstelling van de V16 was echter niet een verkoopsucces te zijn, het doel was Cadillac weer een eerste plaats te laten veroveren op de Markt van luxueuse auto’s, en daarin slaagde de wagen voortreffelijk. Zelfs Rolls-Royce voelde zich niet te goed om wat te leren van de V16 toen ze hun V12 Phantom III ontwikkelden. Die werd voorzien van hydraulische kleppendempers en Cadillac-achtige

Het voorname karakter van de V16 Cadillac bleek duidelijk uit de verscheidenheid aan koetswerken die op het kostbare chassis leverbaar waren: in 1 enkel jaar kon men kiezen uit 20 verschillende carrosserieën, waarvan vele werden gebouwd in ‘series’ van één of twee exemplaren. Een enorme Cadillac V16 van 1930 is een tweezitter en een van de eerste koetswerken die de beroemde Italiaanse karossier Pinin Farina maakte, vlak nadat hij zich had losgemaakt van het familie bedrijf, het Stabilimentie Farina. Van de vroege V16’s was de ‘Madame-X’serie van 1930 de beroemdste. Deze curieuze naam was gekozen nadat de hoofdstilist van General Motors, Harley Earl, in Detroit een smartlap van een lm had gezien. De bombastische Earl meende dat het karakter van Madame-X anders, mysterieus, opwindend, en bovenal…intrigerend, de doelstellingen weerspiegelde van het ontwerp van het “geeft-niet-wat-het-kost” V16 model dat op dat moment volop in ontwikkeling was op de tekentafel van GM. En zo kwam de nieuwe wagen aan zijn naam.

Jordan: “Maar toen we ze alle drie bij elkaar zetten, om ze te vergelijken en een keuze te bepalen, schreeuwde geen er van “ik wordt het”. Daarom besloten we van alle drie de ontwerpen het beste er af te nemen en dat samen te laten vloeien in een vierde, de uiteindelijke synthese. Wat er uiteindelijk ontstond was beter dan elk van de drie vóór-ontwerpen afzonderlijk!

maakte, een Madame X Cadillac als co-star optrad. In 1937 werd de V16 opgevolgd door…een nieuwe V16! Hoewel ook de nieuwe wagen een luxe model was, liet men de extravagante specicaties van het oude model weg en werd het ontwerp vereenvoudigd. In navolging van de veranderingen in de late jaren ‘30 werd een nieuwe krachtbron ontworpen, waarvan de cilinders in een dermate grote hoek stonden dat het bijna een boxer-16 cilinder was, Van het model dat vanaf 1938 twee jaar in productie was werden slecht 508 stuks verkocht. V8 Cadillacs van die tijd waren namelijk zo comfortabel, soepel en krachtig dat de vele malen duurdere V16 overbodig was. Houd daarom de oorspronkelijke Cadillac V16 maar in herinnering, waarvan niemand minder dan W.O. Bentley zei: “Wat ik mij het beste herinner van deze automobiel (hoewel deze term tekort schiet) waren zijn verbazingwekkende verjningen en wellicht meest volledige, ooit bij een auto bereikte eliminatie van enige aanwijzing dat zich onder de motorkap een verbrandingsmotor bevond. Ook het woord ‘koppel’ kreeg een nieuwe betekenis bij deze V16, die 145km/u haalde met een sedan carrosserie van het soort waar geen eind aan komt, en met een gewicht dat zich alleen maar te raden laat”. Geen wonder dus dat Cadillac trots in zijn advertenties beweerde dat hun wagens “THE STANDARD OF THE WORLD” bepaalden.

1930 Series 452A Pheaton by Murphy Foto: Deze versie van de ‘92 Eldorado ligt het dichtst bij het uiteindelijke productie-model. De stijl van het kleine achter-zij venster zou nog verticaler worden en de C-dakstijl nog schuiner. Maar de ‘92 Eldorado is hier al goed in te herkennen!

Foto: Studie voor de nieuwe ‘92 Eldorado. De voorpartij is al zoals bij het uiteindelijke productie-model, terwijl de C-raamstijl en de achterkant nog verre van de uiteindelijke versie zijn.

26

onafhankelijke voorwielophanging met schroefveren en triangelarmen (ontworpen door Maurice Olley - die de door de depressie getroffen Amerikaanse fabriek van Rolls Royce verruild had voor General Motors- en vanaf 1934 toegepast).

De Madame X Cadillacs werden gekenmerkt door een schuine voorruit met dunne stijlen en waren uitgerust met prijzige verfraaiingen als roestvrijstalen, in plaats van geschilderde sierbiezen, instrumenten met gouden wijzerplaten en roestvrijstalen spaakwielen. Het sprak vanzelf dat toen Hollywood een nieuwe versie van de lm

31

Harold van Lieshout, alias Harry Seville Voor vragen en/of reacties kunt u me altijd emailen: [email protected] Bron: David Burgess

Als ik op een mooie zondagochtend, na een periode van stilstand, weer eens een dagje ga touren met Sheila, is het moment van het Starten des Motors toch wel een ‘heilig moment’. Haar V8 draait, als een kat die spint van genot en die blij is dat ze weer met haar baasje op pad mag. Natuurlijk is dat ook andersom. Maar het kan natuurlijk ook anders, 12 cilinders of zelfs…16 cilinders!

ook toen al de Verenigde Staten overspoelde en een trotse bevestiging van Cadillacs aan de top van de markt der luxueuze auto’s. De creatie van de Cadillac V16 was een reactie van de fabrikant, General Motors op het verlies van die traditionele eerste plaats aan Packard, die midden in de jaren ‘20 Cadillac voorbij streefde met een verschil in verkopen van luxueuze automobielen van meer dan 100%(!) Sinds Packard in 1915 pionierswerk had verricht van de V12 motor in zijn ‘Twin Six’, was Cadillac vastbesloten dat het antwoord op Packards

De Cadillac V16

Geruisloze perfectie De Cadillac 16 cilinder motor laat de huidige opvatting ver achter zich Hij vermenigvuldigt vermogen, en verdeelt deze dan weer in een gestage stroom (lees droom)… steeds optimaal paraat… soepel…alert reagerend, kortom dit wordt het verhaal van de V16. Ook wel bekend als zijnde de V16 Fleetwood Phaeton. Met als leuk snufje, de meedraaiende koplampen, die door middel van een stangenstelsel met de voorwielen meedraaiden. Kunt u zich voorstellen; een auto die zo mooi en stationair draait dat het enige dat je eigenlijk hoort, is het zachte geknetter van de vonk die overspringt, wanneer de contactpunten opengaan; een wagen die rijcomfort een nieuwe dimensie geeft; een wagen die de fabrikant met recht kan omschrijven als “de allerbeste in zijn soort”…een mechanisch meesterwerk! Stelt u zich eens voor de sensatie die deze wagen teweer bracht bij haar debuut, -de Cadillac V16- in Januari 1930, want het was de eerste zestien cilinder auto die in serie productie ging. Dit was slechts een hooghartige ontkenning van de depressie die

greep naar de macht op het gebied dat Cadillac als van nature als het zijne beschouwde, sneller, krachtiger en verjnder moest zijn van alles wat er op de markt was. Tegen het gebruik van een V12 pleitte het feit dat Packard die als eerste had toegepast, zodat Cadillac van plagiaat beschuldigd kon worden met alle

1931 Fleetwood V16 nadelen van dien. Dus werd er in het diepste geheim een krachtbron met 16 cilinders ontwikkeld door Cadillacs

30

Het zou natuurlijk interessant zijn te weten, wat Chuck Jordan te vertellen zou hebben over de opvolger van de Eldorado na 1996. In de tijd dat het interview met Jordan plaats vond, stond de toekomst van de Eldorado nog in de sterren geschreven. Wij weten nu dat er geen Eldorado opvolger meer komt: het doek voor de Eldorado is denitief gevallen. Maar dat was toen nog niet bekend. Dus Chuck Jordan vertelt, wat hij voor de Eldorado in het verschiet ziet liggen na 1996. Hij zegt dat je de markt van na 1996 goed moet observeren en dan zie je de populariteit van 4-deurs modellen sterk naar voren komen. Er waren op het moment van het interview al een stel luxe 4-deurs sedans met fantastische rijeigenschappen. Sommigen daarvan, zoals de Seville STS, hadden een sportieve, emotionele aantrekkingskracht, waarmee ze concurreerden met de 2-deurs luxury coupes op de markt. Geen wonder dat de populariteit van de 2-deurs coupes aan het afnemen was, zegt Jordan. Dat maakt het leven voor de Eldorado een stuk harder en zwaarder. “Maar als je mij diep in mijn ziel kijkt en op een emotionele laag, dan geloof ik dat de Eldorado zal voortbestaan als Cadillac’s vlaggenschip, als het een sterke leider zal zijn op de internationale markt en als het ontwerp zal zijn om van te watertanden.” “Ik heb vertrouwen in Cadillac. In alle jaren van mijn beroepsleven heb ik nooit gewerkt met een meer competente, ontvankelijke, vooruitziende groep van mensen, die wisten waar ze op aan stuurden en hoe er te komen, dan het Cadillac team van het ‘92 Eldorado/Seville project. John Grettenberger, general manager bij Cadillac en een van mijn favoriete persoonlijkheden, was de behoeder van de visie op Cadillac’s toekomst. Hij leidde alle “discipelen” naar het gemeenschappelijk doel. Het was een geweldige ervaring om met John en de Cadillac-groep te werken. Sommige spelers op het toneel zijn afgewisseld door anderen, maar ik heb volledig vertrouwen in John Grettenberger om Cadillac naar een nog sterkere positie te leiden. Hij en zijn team zullen het juiste doen, wat daar ook voor nodig is en ik denk dat dat ook een nieuwe Eldorado inhoudt.”

1930 Series 452 Torpedo Fleetwood V16 nieuwe technisch ontwerper, Owen Nacker, terwijl de algehele leiding van het project berustte bij de algehele leiding van de fabriek, Ernest Seaholm. De meeste technici en leveranciers van componenten die betrokken waren, meenden dat Cadillac een nieuwe bedrijfswagen aan het ontwikkelen was, want op de meeste tekeningen stond ‘autobus’ vermeld. Omdat ook het carrosserie ontwerp en het maken van prototypes binnenshuis gebeurde door de Fleetwood divisie van GM, was de introductie van de Cadillac V16 voor de pers en andere autobladen een volslagen verassing. De legendarische geruisloosheid van de motor van de Cadillac werd bereikt door het gebruik van hydraulisch gedempte klepstoters- de eerste keer dat dit principe in serieproductie werd toegepast. Ondanks de depressie liep de verkoop van de nieuwe wagen in het begin goed. In april 1930 werd de duizendste V16 afgeleverd en in juni verliet de tweeduizendste de fabriek, terwijl dit in geld uitgedrukt $13,5 miljoen opleverde. De eerste zes maanden omvatten echter 52% van het totale aantal exemplaren van dit model dat zeven jaren in productie bleef en bijna 46% van Cadillacs’ totale productie van V16 auto’s. In de tweede helft van het jaar 1930 werden slechts

Foto’s hier boven: De huidige en laatste generatie Eldorado’s van ‘93, ‘94, ‘97 en ‘98 Creativiteit En wat gebeurde er met de Seville? Die werd immers tegelijk met de Eldorado ontwikkeld! De ontwikkeling van de Seville was een interessant verhaal. Jordan beschrijft dat alle ontwerpers zo in beslag genomen waren door het werk aan de Eldorado, dat het hun plotseling duidelijk werd, dat ze nog niets aan de Seville hadden gedaan. Hij kreeg Dick Ruzzin te pakken (chief designer van de Cadillac studio) en vroeg hem er grote haast achter te zetten. En dat gebeurde! Een paar weken later, toen Jordan terug kwam van een reis, ging hij op een zondag de studio’s binnen om er rond te lopen en te zien wat er in zijn afwezigheid gepresteerd was: “When I opened the door to the Cadillac Studio, I stopped my tracks.” (Toen ik de deur naar de Cadillac Studio opende, wist ik niet hoe gauw ik halt moest houden. Ik wist niet wat ik zag!) “Daar voor mij stond een nieuw Seville ontwerp, maar een ruwe schets, gemaakt van karton en tape. Ik keek er naar en zei: “Dat is ‘m!” De uiteindelijke productie Seville week nauwelijks af van het voorstel dat ik daar had gezien. Hier was een les te leren: de Seville was zeer haastig ontworpen, met spontaniteit en “air”, zoals men een schets maakt van iets. Aan de andere kant hadden we zo intensief ons met de Eldorado bezig gehouden, dat het ontwerp er wat “kil” en “bevroren” uit was gaan zien. Daarom besloten we net als bij de Seville, de Eldorado eerst maar eens een jasje te geven van karton en tape. En juist deze simpele oefening gaf enige spontaniteit en air ook aan de Eldorado. Hij werd er door vernieuwd, levendig. Tenslotte voelden we dat we een Eldorado en een Seville hadden, waar we trots op konden zijn. Les 1: creativiteit kun je niet plannen. Les 2: stop nooit, voordat het echt goed zit!”

Foto: De opvolger van de laatste Eldorado werd wel getekend, maar zou er nooit komen. Zoals we in middels weten gaat Cadillac met de Evoq, Imaj, Vizon, de Cien en de XLR een geheel andere design-richting op van meer scherpe lijnen, minder rondingen. Maar het HAD natuurlijk gekund, deze Eldorado, als de markt voor 2-deurs modellen maar niet zo belabberd was geweest als zij nu is!

Het neefje van de Eldorado, de Seville (1992)

Wel, we kunnen het eens zijn met Jordan’s visie, al kreeg hij t.a.v. zijn laatste zin ongelijk. Hij is nu gepensioneerd, maar met de ‘59 de ‘76, de ‘71, de ‘86 en de ‘92 Eldorado’s schreef hij geschiedenis - onuitwisbaar! Volgende keer: Stan Parker, Vince Kaptur e.a., hun kijk op de diverse generaties Eldorado’s met ook weer veel verrassende foto’s en nog meer “toekomstige Eldorado’s” die er niet zouden komen! Wordt vervolgd!

Ruud Gersons

27

Als ik op een mooie zondagochtend, na een periode van stilstand, weer eens een dagje ga touren met Sheila, is het moment van het Starten des Motors toch wel een ‘heilig moment’. Haar V8 draait, als een kat die spint van genot en die blij is dat ze weer met haar baasje op pad mag. Natuurlijk is dat ook andersom. Maar het kan natuurlijk ook anders, 12 cilinders of zelfs…16 cilinders!

ook toen al de Verenigde Staten overspoelde en een trotse bevestiging van Cadillacs aan de top van de markt der luxueuze auto’s. De creatie van de Cadillac V16 was een reactie van de fabrikant, General Motors op het verlies van die traditionele eerste plaats aan Packard, die midden in de jaren ‘20 Cadillac voorbij streefde met een verschil in verkopen van luxueuze automobielen van meer dan 100%(!) Sinds Packard in 1915 pionierswerk had verricht van de V12 motor in zijn ‘Twin Six’, was Cadillac vastbesloten dat het antwoord op Packards

De Cadillac V16

Geruisloze perfectie De Cadillac 16 cilinder motor laat de huidige opvatting ver achter zich Hij vermenigvuldigt vermogen, en verdeelt deze dan weer in een gestage stroom (lees droom)… steeds optimaal paraat… soepel…alert reagerend, kortom dit wordt het verhaal van de V16. Ook wel bekend als zijnde de V16 Fleetwood Phaeton. Met als leuk snufje, de meedraaiende koplampen, die door middel van een stangenstelsel met de voorwielen meedraaiden. Kunt u zich voorstellen; een auto die zo mooi en stationair draait dat het enige dat je eigenlijk hoort, is het zachte geknetter van de vonk die overspringt, wanneer de contactpunten opengaan; een wagen die rijcomfort een nieuwe dimensie geeft; een wagen die de fabrikant met recht kan omschrijven als “de allerbeste in zijn soort”…een mechanisch meesterwerk! Stelt u zich eens voor de sensatie die deze wagen teweer bracht bij haar debuut, -de Cadillac V16- in Januari 1930, want het was de eerste zestien cilinder auto die in serie productie ging. Dit was slechts een hooghartige ontkenning van de depressie die

greep naar de macht op het gebied dat Cadillac als van nature als het zijne beschouwde, sneller, krachtiger en verjnder moest zijn van alles wat er op de markt was. Tegen het gebruik van een V12 pleitte het feit dat Packard die als eerste had toegepast, zodat Cadillac van plagiaat beschuldigd kon worden met alle

1931 Fleetwood V16 nadelen van dien. Dus werd er in het diepste geheim een krachtbron met 16 cilinders ontwikkeld door Cadillacs

30

Het zou natuurlijk interessant zijn te weten, wat Chuck Jordan te vertellen zou hebben over de opvolger van de Eldorado na 1996. In de tijd dat het interview met Jordan plaats vond, stond de toekomst van de Eldorado nog in de sterren geschreven. Wij weten nu dat er geen Eldorado opvolger meer komt: het doek voor de Eldorado is denitief gevallen. Maar dat was toen nog niet bekend. Dus Chuck Jordan vertelt, wat hij voor de Eldorado in het verschiet ziet liggen na 1996. Hij zegt dat je de markt van na 1996 goed moet observeren en dan zie je de populariteit van 4-deurs modellen sterk naar voren komen. Er waren op het moment van het interview al een stel luxe 4-deurs sedans met fantastische rijeigenschappen. Sommigen daarvan, zoals de Seville STS, hadden een sportieve, emotionele aantrekkingskracht, waarmee ze concurreerden met de 2-deurs luxury coupes op de markt. Geen wonder dat de populariteit van de 2-deurs coupes aan het afnemen was, zegt Jordan. Dat maakt het leven voor de Eldorado een stuk harder en zwaarder. “Maar als je mij diep in mijn ziel kijkt en op een emotionele laag, dan geloof ik dat de Eldorado zal voortbestaan als Cadillac’s vlaggenschip, als het een sterke leider zal zijn op de internationale markt en als het ontwerp zal zijn om van te watertanden.” “Ik heb vertrouwen in Cadillac. In alle jaren van mijn beroepsleven heb ik nooit gewerkt met een meer competente, ontvankelijke, vooruitziende groep van mensen, die wisten waar ze op aan stuurden en hoe er te komen, dan het Cadillac team van het ‘92 Eldorado/Seville project. John Grettenberger, general manager bij Cadillac en een van mijn favoriete persoonlijkheden, was de behoeder van de visie op Cadillac’s toekomst. Hij leidde alle “discipelen” naar het gemeenschappelijk doel. Het was een geweldige ervaring om met John en de Cadillac-groep te werken. Sommige spelers op het toneel zijn afgewisseld door anderen, maar ik heb volledig vertrouwen in John Grettenberger om Cadillac naar een nog sterkere positie te leiden. Hij en zijn team zullen het juiste doen, wat daar ook voor nodig is en ik denk dat dat ook een nieuwe Eldorado inhoudt.”

1930 Series 452 Torpedo Fleetwood V16 nieuwe technisch ontwerper, Owen Nacker, terwijl de algehele leiding van het project berustte bij de algehele leiding van de fabriek, Ernest Seaholm. De meeste technici en leveranciers van componenten die betrokken waren, meenden dat Cadillac een nieuwe bedrijfswagen aan het ontwikkelen was, want op de meeste tekeningen stond ‘autobus’ vermeld. Omdat ook het carrosserie ontwerp en het maken van prototypes binnenshuis gebeurde door de Fleetwood divisie van GM, was de introductie van de Cadillac V16 voor de pers en andere autobladen een volslagen verassing. De legendarische geruisloosheid van de motor van de Cadillac werd bereikt door het gebruik van hydraulisch gedempte klepstoters- de eerste keer dat dit principe in serieproductie werd toegepast. Ondanks de depressie liep de verkoop van de nieuwe wagen in het begin goed. In april 1930 werd de duizendste V16 afgeleverd en in juni verliet de tweeduizendste de fabriek, terwijl dit in geld uitgedrukt $13,5 miljoen opleverde. De eerste zes maanden omvatten echter 52% van het totale aantal exemplaren van dit model dat zeven jaren in productie bleef en bijna 46% van Cadillacs’ totale productie van V16 auto’s. In de tweede helft van het jaar 1930 werden slechts

Foto’s hier boven: De huidige en laatste generatie Eldorado’s van ‘93, ‘94, ‘97 en ‘98 Creativiteit En wat gebeurde er met de Seville? Die werd immers tegelijk met de Eldorado ontwikkeld! De ontwikkeling van de Seville was een interessant verhaal. Jordan beschrijft dat alle ontwerpers zo in beslag genomen waren door het werk aan de Eldorado, dat het hun plotseling duidelijk werd, dat ze nog niets aan de Seville hadden gedaan. Hij kreeg Dick Ruzzin te pakken (chief designer van de Cadillac studio) en vroeg hem er grote haast achter te zetten. En dat gebeurde! Een paar weken later, toen Jordan terug kwam van een reis, ging hij op een zondag de studio’s binnen om er rond te lopen en te zien wat er in zijn afwezigheid gepresteerd was: “When I opened the door to the Cadillac Studio, I stopped my tracks.” (Toen ik de deur naar de Cadillac Studio opende, wist ik niet hoe gauw ik halt moest houden. Ik wist niet wat ik zag!) “Daar voor mij stond een nieuw Seville ontwerp, maar een ruwe schets, gemaakt van karton en tape. Ik keek er naar en zei: “Dat is ‘m!” De uiteindelijke productie Seville week nauwelijks af van het voorstel dat ik daar had gezien. Hier was een les te leren: de Seville was zeer haastig ontworpen, met spontaniteit en “air”, zoals men een schets maakt van iets. Aan de andere kant hadden we zo intensief ons met de Eldorado bezig gehouden, dat het ontwerp er wat “kil” en “bevroren” uit was gaan zien. Daarom besloten we net als bij de Seville, de Eldorado eerst maar eens een jasje te geven van karton en tape. En juist deze simpele oefening gaf enige spontaniteit en air ook aan de Eldorado. Hij werd er door vernieuwd, levendig. Tenslotte voelden we dat we een Eldorado en een Seville hadden, waar we trots op konden zijn. Les 1: creativiteit kun je niet plannen. Les 2: stop nooit, voordat het echt goed zit!”

Foto: De opvolger van de laatste Eldorado werd wel getekend, maar zou er nooit komen. Zoals we in middels weten gaat Cadillac met de Evoq, Imaj, Vizon, de Cien en de XLR een geheel andere design-richting op van meer scherpe lijnen, minder rondingen. Maar het HAD natuurlijk gekund, deze Eldorado, als de markt voor 2-deurs modellen maar niet zo belabberd was geweest als zij nu is!

Het neefje van de Eldorado, de Seville (1992)

Wel, we kunnen het eens zijn met Jordan’s visie, al kreeg hij t.a.v. zijn laatste zin ongelijk. Hij is nu gepensioneerd, maar met de ‘59 de ‘76, de ‘71, de ‘86 en de ‘92 Eldorado’s schreef hij geschiedenis - onuitwisbaar! Volgende keer: Stan Parker, Vince Kaptur e.a., hun kijk op de diverse generaties Eldorado’s met ook weer veel verrassende foto’s en nog meer “toekomstige Eldorado’s” die er niet zouden komen! Wordt vervolgd!

Ruud Gersons

27

Karakter Men begon eerst met het ontwerp van de Eldorado. De Seville kwam er later bij. Er was genoeg tijd om een beetje te experimenteren. Dit keer zou de Eldorado een succes worden; hij moest slagen, om de vorige mislukking goed te maken. Maar liefst drie verschillende teams stortten zich - onafhankelijk van elkaar - op het ontwerp. Er was dan ook grote behoefte aan verschillende gezichtspunten. Het was niet ongebruikelijk dat men bij GM tegelijkertijd in verschillende ontwerpstudio’s aan het werk ging. Zo zouden er drie ontwerpen ontstaan, waaruit uiteindelijk gekozen kon worden. In de Cadillac studio concentreerde men zich op een ontwerp in de lijn van het Eldorado erfgoed: zoals je zou verwachten dat een Eldorado er uit zou moeten zien, een evolutie van vorige modellen. Echter in de “Advanced studio” (studio met een meer vooruitstrevende aanpak) werden grotere risico’s genomen, door af te wijken van reeds begane paden. Er werd gefocust op een sportiever ontwerp, “racier” (meer van een racewagen). Tenslotte, om de nieuwe Eldorado in een Internationaal perspectief te plaatsen, werd ook nog aan de Italiaanse meester-ontwerper Sergio Pininfarina gevraagd om een Eldorado te ontwerpen, zoals die er volgens hèm uit zou moeten zien. Dat waren spannende dagen! Het werden alle drie Eldorado’s, maar totaal verschillend. Elke had zijn eigen individueel karakter ontwikkeld, met een eigen voorkomen. Ook had elk van de drie ontwerpen zijn sterke- en zwakke kanten.

meer samengebald en efciënter uit; niet zo buiten proportioneel als zijn voorganger. Schoonheid Ja en toen werd in ‘86 de Eldorado ten tweede male gekortwiekt….. Wat vond Chuck Jordan van die operatie? Chuck: “Het was zeker geen indrukwekkende wagen. Sommigen zeiden dat het zelfs geen echte Eldorado was. Irv Rybicki was toen vice president, waarmee hij Mitchell’s plaats in nam toen deze met pensioen ging en zelf was ik director of design. We waren midden in de tweede generatie gekortwiekte wagens. Dat waren zware tijden voor ontwerpers. Ik herinner me dat top ingenieurs bij Cadillac zeiden, dat als we het verkeerd deden, dat dat op het conto van het kortwieken geschreven kon worden. En zo gebeurde het ook! Ik hoef mij niet te verontschuldigen. Onder de zware beperkingen die golden, konden we gewoonweg niet de juiste proporties vinden, laat staan emotie in het ontwerp leggen. We deden wat we konden, maar de ‘86 Eldorado zal zeker geen klassieker worden.”

De nogmaals gekortwiekte Eldorado van ‘86 en daarna. Dit model is er een uit 1987. We zijn intussen wel nieuwsgierig geworden wat Chuck Jordan te zeggen heeft over de “huidige” Eldorado, die zoals we weten ook de laatste Eldorado is, want het doek is nu denitief gevallen. Er zal nooit meer een opvolger komen. (Hoewel, zeg nooit nooit. Wie weet wanneer de naam Eldorado weer eens bij Cadillac zal opduiken? - RG) “In oktober ‘86 werd ik benoemd tot vice president of design. De eerste dag dat ik die job kreeg, riep ik de hele staf bij elkaar (ongeveer 1.300 man) en sprak over enkele doelen voor GM-design waar ik sterk in geloofde. Ik sprak over het terug brengen van spanning en air in onze ontwerpen, om het imago van de Cadillac divisie te versterken, geen auto’s meer die allemaal op elkaar leken - over ontwerpen die zich onderscheidden van anderen, die als kwaliteit “schoonheid” zouden hebben en over ontwerpen die emoties zouden oproepen bij het kopend publiek. En ik voegde er aan toe: ”Laten we er plezier aan beleven, terwijl we er mee bezig zijn.” En dat deden we, zoals al gauw zou blijken. Toen de tijd kwam om de volgende generatie Eldorado/Seville te ontwerpen, waren we er helemaal klaar voor. Veel was veranderd sinds 1967. De markt was veel complexer en verjnder dan toen - het was internationaler in smaak en karakter. Tijdens meetings met Cadillac Marketing, Engineering en Productie was het duidelijk dat onze nieuwe Eldorado en Seville spannende personal luxury cars moesten worden, die beantwoordden aan de internationale standaard.” (Waarmee hij duidelijk gedacht moet hebben aan BMW en Mercedes - RG)

Foto: Weer een geheel andere kijk op een nieuwe in ‘92 uit te brengen Eldorado. Dit ontwerp borduurde wel erg voort op de teleurtsllende modellen van eind jaren ‘80 en zou het dus zeker niet worden!

500 V16’s verkocht, terwijl in het zwaar onder depressie lijdende jaar 1931 in totaal net 750 wagens, de meesten overgebleven wagens van het vorig jaar- verkocht werden, ondanks dat de dealers ruime kortingen aanboden. In 1933 deelde Cadillac mee dat men slechts 400 V16 zou maken- maar men bouwde in werkelijkheid maar 126 exemplaren en sinds die tijd werden gemiddeld 50 stuks per jaar gemaakt totdat de wagen in 1937 uit de produktie ging. Het lot van de V16 was bezegeld toen Cadillac in Augustus 1930 meedeelde een V12 te gaan maken met gebruikmaking van hun grootste V8 chassis. De V12 zou tussen de $1.555 en $4.305 minder gaan kosten dan de vergelijkbare V16 modellen, die verkocht werden voor $5.350 en $9.200. Vanaf het begin verkocht de V12 zovel beter dan de V16 dat toen in 1937 beide modellen uit de productie gingen, Cadillac tien V12’s verkocht tegen één V16. De voornaamste doelstelling van de V16 was echter niet een verkoopsucces te zijn, het doel was Cadillac weer een eerste plaats te laten veroveren op de Markt van luxueuse auto’s, en daarin slaagde de wagen voortreffelijk. Zelfs Rolls-Royce voelde zich niet te goed om wat te leren van de V16 toen ze hun V12 Phantom III ontwikkelden. Die werd voorzien van hydraulische kleppendempers en Cadillac-achtige

Het voorname karakter van de V16 Cadillac bleek duidelijk uit de verscheidenheid aan koetswerken die op het kostbare chassis leverbaar waren: in 1 enkel jaar kon men kiezen uit 20 verschillende carrosserieën, waarvan vele werden gebouwd in ‘series’ van één of twee exemplaren. Een enorme Cadillac V16 van 1930 is een tweezitter en een van de eerste koetswerken die de beroemde Italiaanse karossier Pinin Farina maakte, vlak nadat hij zich had losgemaakt van het familie bedrijf, het Stabilimentie Farina. Van de vroege V16’s was de ‘Madame-X’serie van 1930 de beroemdste. Deze curieuze naam was gekozen nadat de hoofdstilist van General Motors, Harley Earl, in Detroit een smartlap van een lm had gezien. De bombastische Earl meende dat het karakter van Madame-X anders, mysterieus, opwindend, en bovenal…intrigerend, de doelstellingen weerspiegelde van het ontwerp van het “geeft-niet-wat-het-kost” V16 model dat op dat moment volop in ontwikkeling was op de tekentafel van GM. En zo kwam de nieuwe wagen aan zijn naam.

Jordan: “Maar toen we ze alle drie bij elkaar zetten, om ze te vergelijken en een keuze te bepalen, schreeuwde geen er van “ik wordt het”. Daarom besloten we van alle drie de ontwerpen het beste er af te nemen en dat samen te laten vloeien in een vierde, de uiteindelijke synthese. Wat er uiteindelijk ontstond was beter dan elk van de drie vóór-ontwerpen afzonderlijk!

maakte, een Madame X Cadillac als co-star optrad. In 1937 werd de V16 opgevolgd door…een nieuwe V16! Hoewel ook de nieuwe wagen een luxe model was, liet men de extravagante specicaties van het oude model weg en werd het ontwerp vereenvoudigd. In navolging van de veranderingen in de late jaren ‘30 werd een nieuwe krachtbron ontworpen, waarvan de cilinders in een dermate grote hoek stonden dat het bijna een boxer-16 cilinder was, Van het model dat vanaf 1938 twee jaar in productie was werden slecht 508 stuks verkocht. V8 Cadillacs van die tijd waren namelijk zo comfortabel, soepel en krachtig dat de vele malen duurdere V16 overbodig was. Houd daarom de oorspronkelijke Cadillac V16 maar in herinnering, waarvan niemand minder dan W.O. Bentley zei: “Wat ik mij het beste herinner van deze automobiel (hoewel deze term tekort schiet) waren zijn verbazingwekkende verjningen en wellicht meest volledige, ooit bij een auto bereikte eliminatie van enige aanwijzing dat zich onder de motorkap een verbrandingsmotor bevond. Ook het woord ‘koppel’ kreeg een nieuwe betekenis bij deze V16, die 145km/u haalde met een sedan carrosserie van het soort waar geen eind aan komt, en met een gewicht dat zich alleen maar te raden laat”. Geen wonder dus dat Cadillac trots in zijn advertenties beweerde dat hun wagens “THE STANDARD OF THE WORLD” bepaalden.

1930 Series 452A Pheaton by Murphy Foto: Deze versie van de ‘92 Eldorado ligt het dichtst bij het uiteindelijke productie-model. De stijl van het kleine achter-zij venster zou nog verticaler worden en de C-dakstijl nog schuiner. Maar de ‘92 Eldorado is hier al goed in te herkennen!

Foto: Studie voor de nieuwe ‘92 Eldorado. De voorpartij is al zoals bij het uiteindelijke productie-model, terwijl de C-raamstijl en de achterkant nog verre van de uiteindelijke versie zijn.

26

onafhankelijke voorwielophanging met schroefveren en triangelarmen (ontworpen door Maurice Olley - die de door de depressie getroffen Amerikaanse fabriek van Rolls Royce verruild had voor General Motors- en vanaf 1934 toegepast).

De Madame X Cadillacs werden gekenmerkt door een schuine voorruit met dunne stijlen en waren uitgerust met prijzige verfraaiingen als roestvrijstalen, in plaats van geschilderde sierbiezen, instrumenten met gouden wijzerplaten en roestvrijstalen spaakwielen. Het sprak vanzelf dat toen Hollywood een nieuwe versie van de lm

31

Harold van Lieshout, alias Harry Seville Voor vragen en/of reacties kunt u me altijd emailen: [email protected] Bron: David Burgess

Model ‘79 was de eerste “downsized”, of te wel gekrompen Eldorado. Ook daarbij was Chuck Jordan niet betrokken, omdat hij toen verantwoordelijk was voor Chevrolet, Pontiac en GM-trucks. Maar hij herinnert zich die periode haarscherp. “Those were the days of downsizing”. (“Dat waren de tijden van inkrimpen”.) Dat betekende dat om het door de federale regering opgelegde zuinige benzine regime te halen, het gewicht van de wagens gereduceerd diende te worden. En om dàt te doen, moesten de wagens eenvoudig lengte verliezen. In 1979 was de Eldorado aan de beurt om verkort te worden. Voor de ontwerpers was het verkorten van de modellen een “cultuur shock”. Jordan: “In plaats van te doen wat we altijd gewend waren, namelijk lager, langer en breder, veranderden die regels plotseling. Nu was het ineens: korter,smaller en hoger!”

Hoe ging het verder in de periode na het ontstaan van de ‘67 Eldorado? Van ‘67 tot ‘70 was Chuck werkzaam bij GMdochteronderneming Opel in Duitsland. Daardoor was hij niet betrokken bij de ontwikkeling van de ‘71 modellen. Dat waren de laatste “grote” Cadillacs, “the last of the Mohikans”. Chuck Jordan weet te vertellen dat die hele grote Eldorado’s, die gebouwd werden tot 1979 de troetelkinderen waren van Bill Mitchell.

Foto’s hier boven: Eldorado’s ‘79-’85. De bovenste Biarritz is van 1982. De Onderste twee foto’s zijn van model ‘85 en - je herkent hem natuurlijk al - het is de auto van ondergetekende, Ruud Gersons.

Foto’s: De reusachtige Eldorado’s gebouwd van ‘71-’78, de troetelkinderen van Bill Mitchell. De bovenste (mèt chauffeuse) is van ‘72 en behoort toe aan ons aller Marius “Zwollie” Zwolsman! De onderste is er een van ‘76.

Om een emotionele wagen als de Eldorado te kortwieken, was buitengewoon moeilijk. Bij het model ‘79 was het een enorme hoop extra werk om het ontwerp af te stemmen op de nieuwe voorgeschreven maten. Maar Jordan vindt zelf dat de “guys” van de ontwerpafdeling daar wonderwel in geslaagd zijn. Het Eldorado-karakter bleef behouden en zag er zelfs

32

25

Downsize Deze fantasieprojecten hadden toch zin volgens Jordan. Het waren “creatieve oefeningen” die je dwongen tot nadenken. Je dacht er aan terwijl je naar huis reed en je kwam zo op nieuwe ideeën. En je had veel plezier om aan die projecten te werken. “If you’re not having fun in the design business, you’re not doing it right” (“Als je geen plezier beleeft in de wereld van ontwerpen, dan doe je het niet goed.”)

Foto’s hieronder: nog twee studies voor een V-16 Eldorado, getuige de immens lange motorkap. Maar dat hier toch ook bij de Chevrolet Corvette is gekeken, zal niemand willen ontkennen. Er is nauwelijks een achterruit, alleen heel hoog dat spleetje!

1 2 jaar naar uitgekeken en nu eindelijk gaan we dan echt weg, en hoe!! Lange tijd waren wij nieuwsgierig naar het leven van een zwerver, ‘s ochtends niet weten waar je ‘s avonds zal slapen. Nu gaan wij het zelf ervaren, alleen zijn er wel wat verschillen ten opzichte van de echte zwerver. Wij reizen niet per winkelwagentje

beginnen. ‘s Ochtends verlaten wij, voor 4 weken, Hoofddorp, de hoed van Chevy kan af en de hoed van de Chauffeur (afgekort: Chauffy) kan op, de zon schijnt volop, het begin is dus perfect. Helaas bij Rotterdam voelen wij wat spetters, weg zon! Gelukkig is de regen niet van enige betekenis en kan de kap

durfals en sterke auto’s, staat in onze reisgids. Wij zijn er van overtuigd dat het voor Chevy geen probleem moet zijn. Eerst even kofedrinken en van het uitzichtpunt genieten op de uitkijkpost van de Pont du Normandië. Terug bij de Chevy heeft hij even moeite met starten! Gelukkig laat hij ons niet in de steek en brengt hij ons moeiteloos

maar met een Chevrolet Chevelle Malibu Convertible (afgekort: Chevy). Wij slapen niet in een kartonnen doos maar in een tent, pension of hotel. Wij eten niet uit een vuilnisbak maar hopelijk gewoon vanaf

gewoon open blijven. Aan het einde van de middag passeren wij de Franse grens, nog steeds volop zon, Elvis

over de Seine via de machtige Pont du Normandië. De route door Normandië is schitterend en de Chevy heeft over bekijks geen klagen. De Fransen zijn heel enthousiast bij het zien van onze Chevy. Waar wij ook

ROUTE DU SOLEIL !

gante Cadillac op de weg te hebben gezet! Nou daar komen ze dan eindelijk: de “echte” productie ‘67-’70 Eldorado!

Foto’s: Hierboven drie studies van toen men al duidelijk het idee van een V16 motor had laten varen. Meteen ziet de Eldorado er erg “gewoontjes” uit. Deze modellen werden dan ook afgekeurd! Hoe leidden al die “pretprojecten” en vooruitstrevende ontwerpen uiteindelijk tot de ‘67 productie Eldorado? Toen eenmaal de specicaties van het platform van de voorwiel aangedreven Oldsmobile Toronado vastgesteld waren, kreeg de Cadillac Ontwerp Studio de variant daarop toegewezen die de ‘67 Eldorado zou worden. Maar juist dankzij die “pretprojecten” waren ze in feite al een heel eind op weg. Toen de opdracht kwam, hoefden de ontwerpers niet de koppen bij elkaar te steken om na te denken over de vraag; “Wat nu?” Ze wisten precies waar ze op af stevenden en het productie model kwam gladjes van de tekentafels. Jordan vindt zelf de ‘67 Eldorado een van de mooiste wagens uit die periode. Als ontwerpers waren ze gelukkig en trots om een soporatief-ele

De ‘67-’70 Eldorado in zijn uiteindelijke vorm. De koplampen zijn hier nog “verborgen”. Vanaf ‘69 hebben ze gewoon zichtbare dubbele koplampen.

24

een bord in een willekeurig restaurantje. Tot slot loopt ons programma niet van winkelcentrum naar winkelcentrum, nee!! Ons reisprogramma loopt vanaf Hoofddorp richting Zuid-Europa. Weinig overeenkomsten dus met een echte zwerver, maar voor ons gevoel is het toch een beetje een zwerversbestaan voor de komende vier weken. Samen gaan wij met onze trouwe Chevy van 30 jaar oud op reis en waar wij uitkomen is nog een verrassing. De Chevy is

brult op de radio dus eigelijk kan het al niet meer stuk. In Boulogne Sur Mer vinden wij onze 1e slaapplaats. De eigenaar van het pension wijst naar de Chevy op de parkeerplaats en vindt het niet goed dat zo’n formidabele auto buiten blijft staan, hij gaat dus plaats maken is zijn garage en even later staat Chevy keurig gestald tussen de franse auto’s. Als wij de

voor deze reis natuurlijk extra goed verzorgd en nog even voorzien van diverse nieuwe ingewanden. Joop Looijesteijn, bedankt! Olie, v-snaar en loodvervanger gaan mee op reis (je weet maar nooit). Vlak voor vertrek wordt Chevy natuurlijk nog “even” opgepoetst en dan kan de vakantie

volgende dag onze reis voortzetten voelen wij ons als God in Frankrijk; met een cabrio langs de gehele westkust van Frankrijk, dat is echt geweldig, zeker de moeite waard. Via Dieppe rijden wij via smalle kustweggetjes naar Le Havre en dan op weg naar de Pont du Normandië; een brug voor

komen, iedereen kijkt, zwaait, maakt een praatje en wil graag weten wat voor auto het is en vooral de leeftijd van de auto willen ze graag weten. Aan aandacht geen gebrek dus. Na een paar dagen toeren en op diverse locaties gelogeerd te hebben, komen wij een mooi landgoed tegen met een prachtig kasteeltje erop. Nieuwsgierig als wij zijn gaan wij natuurlijk even kijken, het blijkt dus

Op vakantie met een Convertible

33

een kasteelboerderij te zijn, waar je ook kunt overnachten. Voor ons gelijk een goede reden om te informeren of er nog een kamer vrij is. Ja hoor, in de toren van het kasteeltje kunnen wij nog een kamer krijgen voor 1 nacht. Wat een belevenis om op zo’n mooi landgoed te kunnen logeren. Ook hier

heeft de Chevy volop bekijks, de eigenaar van de kasteelboerderij wil zelfs een foto van onze Chevy, die daarvoor speciaal geparkeerd mag worden vlak voor zijn mooie domein. De volgende dag belanden wij in Dinard, ook hier is het erg mooi; prachtige natuur, rotsen, baaien, zeekastelen, kortom dat moet je een keer gezien hebben. Hier lassen wij een rustdag in en genieten van al het moois in de omgeving. Na een dagje

● Le Pont du Normanie: alleen voor durfals en sterke auto‘s! rust zijn Chevy en Chauffy blij dat zij weer door kunnen gaan met onze toervakantie. Onze 30-jarige Chevy zoeft dan ook feilloos over de Franse wegen; klimmen, dalen, haarspeldbochten, smalle land en strandweggetjes, geen enkel probleem voor the old american car!! Af en toe krijgt Chevy een aai over zijn bol, een beetje benzine en een extra slokje loodvervanger, dan is alles weer oké, uiteraard tot volle tevredenheid van Chauffy. Vanuit Dinard zakken wij verder af langs de kust. Na weer een prachtige rit wordt het weer eens tijd om op zoek te gaan naar een slaapplaats, helaas verloopt dat vandaag niet zo soepel, alle hotels, pensions en kamers zijn ‘complet’. Na lang zoeken en vragen geven wij de moed op en strijken neer op een camping, tentje opzetten, lucht-

bed oppompen en klaar is ons hotel “Le petit tent”!! Uiteraard staat Chevy naast ons tentje, het is wel een beetje vreemd gezicht; zo’n grote car en zo’n klein tentje. Maar ook dat hoort bij onze manier van vakantie houden. Volgende dag, tentje inpakken en wegwezen, we volgen de route 774 naar St. Nazaire, ook hier gaan wij weer over een schitterende brug: de Pont de Nazaire. Aan het einde van de dag belanden wij in het kustplaatsje Pornic, auto gestald en heerlijk wandelen door dit mooie dorpje. De temperatuur is in Frankrijk ondertussen behoorlijk opgelopen en wij genieten dan ook dagelijks volop van de zon. De volgende dag verlaten wij Pornic, maar niet voordat wij een rondje boulevard hebben gereden. Chauffy wil zich even laten horen en vooral even showen met Chevy natuurlijk. De kap gaat open, de muziek van de Beach Boys gaat iets harder en uiteraard bekijks voldoende. Hoe bedoel je; wij willen graag gezien worden?? Wij hebben er nu bijna 2000 km. op zitten vanaf Hoofddorp en Chevy gedraagt zich voorbeeldig, echt een superauto. Hij verdient wel weer en slokje gelode benzine en als toetje krijgt hij ook nog een slokje olie (1 liter). Het is ondertussen zo heet geworden dat wij badlakens op de stoelen moeten leggen, anders hebben wij de blaren op ons achterste staan, ook een blouse met lange mouwen over ons hemdshirt en

een petje op de knar, anders verbranden wij levend. Vanavond slapen wij in een heel klein kamertje in een hotel langs de doorgaande autoroute, het is smoorheet op de kamer en een enorme herrie van langsrazende auto’s, misschien was een camping toch een beter idee geweest. De volgende dag rijden wij door een prachtige wijnstreek, overal druivenranken en stokerijen. Wij gaan nu de kust van The Atlantic Ocean verlaten en gaan langs de Spaanse grens richting Méditerranée. Ook dit is weer een prachtige route, over de rivier de Dordogne in de streek Dordogne richting Toulouse. Vanaf Bourdeaux naar Toulouse nemen wij de autobaan. Chevy ook gelukkig, kan die laten zien dat hij ook harder kan rijden dan 50 km per uur. Het waait nu behoorlijk en de zon is even weg (niet zo heel erg, is wel even lekker) Het wordt nu wel erg donker!! Doen wij de kap dicht of niet? Valt het mee of valt het straks met bakken uit de lucht? We nemen de gok! Het gaat toch regenen, steeds harder en harder, Chauffy houdt vol; de kap mag niet dicht, het zal zo wel weer droog zijn! De hele reis nog geen regen gehad, nu zijn we in ZuidFrankrijk - REGEN!!! Langzaamaan wordt alles behoorlijk nat en geeft ook Chauffy zich eindelijk gewonnen, de kap mag dicht. Amper is de kap dicht of de regen stopt en de zon komt weer tevoorschijn. De zuidwester van Chevy kan weer af en de zonnebrillen kunnen weer op. Aan het einde van de dag (600 km vandaag afgelegd) belanden wij in Argeles-surMer, bij familie van ons op een camping. Hier aan de Middellandse Zee is het ook schitterend, rondom de Pyreneeën, echt subliem. Een aanrader voor iedereen. Met de familie maken wij natuurlijk een ritje met de Chevy, ● Pittoresk kasteelboerderijtje

DeVille. Wat was de lososche gedachte van Chuck Jordan en zijn teamgenoten achter de Eldorado op de ontwerpafdelingen van GM? Werd de Eldorado daar gezien als een “aangeklede” De Ville, of als Cadillacs vlaggenschip?

(“Maar laten we ons niet op de borst slaan. Er was maar één kerel die de baas was, die de richting aan gaf en die besluiten nam - and dat was Bill Mitchell. Als die mooi vond wat je aan het doen was, prachtig. Maar als hij het niet zo mooi vond, oei! Bill Mitchell als vice president, was verantwoordelijk voor de ontwerpen en die verantwoordelijkheid nam hij uiterst serieus”!) Chuck Jordan beschrijft hoe er op een gegeven moment een soort “fun project” (plezier project) ontstond dat te maken had met een tweepersoons luxe Cadillac met een V16 (!!) motor. Het was strikt genomen de droom van elke ontwerper, een beeldstudie. Ze waren allen gefascineerd door de impact die een 16 cilinder Cadillac zou hebben op het imago van het merk en er werden daadwerkelijk meerdere modellen van gemaakt om het uit te proberen. Deze ontwerpen waren spectaculair! Nu hij er achteraf op terug kijkt - zo zegt Chuck Jordan - waren het haast cartoons, overdreven uitingen. Maar het was het tijdperk van de enorm lange motorkappen en - lieve hemel - wat hadden deze V16-ontwerpen een lange motorkap!! Op een gegeven moment wilden ze een model bouwen dat werkelijk kon rijden. Daarvoor gebruikten ze enig plaatmateriaal van de andere ‘63/’64 modellen, verplaatsten de bestuurders plaats veel verder naar achteren, zelfs dicht bij de achterwielen (!!) en incorporeerden twee V8-motoren die, aan elkaar geklonken, een V16 vormden.

Foto: Van ‘59 t/m ‘67 was de Eldorado een opgesmukte DeVille en miste een eigen model. Hier een ‘60 Eldorado. Maar wat is er “Eldordado-achtig” aan deze wagen? Het zit’m uitsluitend in de chroom-trim, die anders is als bij de DeVille. Wat Chuck Jordan betrof, zou de Eldorado geen opgedirkte DeVille meer zijn, maar het crème de la crème van het merk moeten gaan uitstralen, met een meer sportieve inslag dan de “gewone” Cadillacs en met een zeer apart model wel te verstaan. Zo werd er vanaf 1959 in een “achterkamertje” van de Cadillac-ontwerpstudio geëxperimenteerd met “soporatief-elegante” ontwerpthema’s. Dit ging zo door tot eind ‘64 en resulteerde in een aantal schaalmodellen en verscheidene klei-modellen op ware grootte, die regelmatig aandachtig bekeken werden op hun haalbaarheid. Deze modellen veroorzaakten een hoop “excitement” (spanning) en hadden grote belangstelling van iedereen die maar met de ontwerpafdelingen te maken had. Maar helaas, de timing en de nanciële situatie leken niet juist om tot een productiemodel over te gaan. Alles is immers vooral een kwestie van de juiste timing. Maar toen het voorwielaangedreven Oldsmobile Toronado/ Buick Riviera project werkelijkheid werd, zagen ze een goede gelegenheid om de Cadillac te bouwen die ze voor ogen hadden en wat uiteindelijk de ‘67 Eldorado zou worden.

Foto: Een meer conservatief schaal-model van het 16-cilinder project. Dit ontwerp behelst vele aspecten van wat later de ‘63/’64 Cadillac zou worden. Kijk maar naar de grille! De twee passagiers zitten zo ongeveer op de achteras! Kun je je voorstellen hoe die wagen in een straat de hoek om rijdt? Feitelijk kwamen ze nooit zo ver er echt een rijdende auto van te maken - en dat was misschien maar goed ook - maar ze maakten er wel duidelijk mee welke richting ze op wilden. Later ontwierpen ze een andere twee persoons wagen met een zeer vooruitstrevend carrosserieontwerp. Dat ontwerp was zeer opvallend en had een grote invloed op wat uiteindelijk de ‘67 Eldorado zou worden.

Foto: Chuck Jordan Fun project Wie waren voornamelijk verantwoordelijk voor het ontwerp van die wagen? Bij die vraag moet je bedenken, dat nooit één bepaalde persoon een hele wagen ontwerpt. Zo werkt dat niet. Het is altijd een teamgebeuren! Volgens Chuck Jordan bestond dat team (behalve natuurlijk uit hem zelf) uit Ron Hill, Stan Parker, Jerry Brockstein, Don Rope en niet te vergeten Wayne Kady (de laatste zou later ook tekenen voor de ‘71-’76 Eldorado’s - RG). “But let’s not atter ourselves. There was only one guy who was the boss, who set direction and who made decisions and that was Bill Mitchell. If he liked what you were doing, ne. If he didn’t like it, pow. Bill Mitchell, as vice president, was responsible for designs and, believe me, he took that responsibility seriously!

34

Foto: Schaalmodel van een 16-cilinder Eldorado studie. De entree geschiedt door het dak met zijramen en deuren en al (=één geheel) omhoog te kantelen!

23

De Grote Automobielontwerpers bij GM (deel 11)

en de ‘68-’70 Cadillac Eldorado Aan het woord is ontwerper Chuck Jordan: “If you’re not having fun in the design business, you’re not doing it right” Een van de personen die onlosmakelijk met het lot van de ‘68-’70 Eldorado’s verbonden was, is de persoon van Chuck Jordan. Jordan kwam bij GM styling in 1949 na een studie aan de universiteit in “automotive engineering”. Hij begon zijn carrière als ontwerper van vrachtwagens, tractoren en treinen, totdat Bill Mitchell hem op een dag in zijn bureau ontbood en zei: “Kid, als je hier ergens wilt komen, dan zul je je met personenauto’s moeten gaan bezighouden”.

een boven-vin èn ondervin, beide precies boven het achterwiel. Het was op z’n minst opvallend. Gelukkig overwon het gezonde verstand en we richtten onze aandacht op een beter passend ontwerp, waar de onderste vin de volle lengte van de wagen in beslag nam als een soort ‘beschermstrip’ langs de hele zijkant.”

De eerste met vinnen Jordan werd benoemd tot chief designer (hoofd ontwerper) van een “Advanced design Studio” (een vooruitstrevende ontwerp studio) en de eerste auto waar hij aan werkte, was de Buick Centurion Motorama showcar. Die werd gevolgd door de 1958 Chevrolet Corvette. Hij werd gepromoveerd tot chief designer van de Cadillac Studio in 1958 en toen hij er kwam werd er hard gewerkt aan de 1959 Cadillac modellen. Hij bleef het hoofd van die studio tot 1964 om vervolgens assistent te worden van Bill Mitchell, wat betekende: waken over alle GM carrosserie ontwerpen. Hij ging naar Opel in Duitsland als “director of design” voor Opel tussen 1967 en 1970. Maar daarna keerde hij terug naar de VS. In 1977 werd hij benoemd tot “director of design”. In 1986 werd hij gekozen als vice president van General Motors design. Jordan ging in 1992 met pensioen na 43 jaar in automobieldesign te hebben gewerkt. Chuck Jordan beschrijft dat hij al heel lang een liefde koesterde voor het merk Cadillac. Het begint met zijn vader die een ‘48 Cadillac ‘fastback coupe’ kocht. Van die auto hield Chuck erg. Het was de eerste Cadillac met vinnen. De lijnen waren prachtig!

Foto: ‘60 Eldorado Brougham, met voor het eerst dubbele vinnen. De “gewone” vin liep over de bovenrand van het spatbord en de onderste vin als een soort beschermstrip van achteren naar voren, tot net achter het voorwiel. Op de foto hier onder is te zien hoe deze “skeg-vin” vervolgens vanaf 1961 op alle “gewone” cadillacs verscheen. Hier een ‘62 Series 62 convertible.

“In ‘63 en ‘64 werden de vinnen heel wat minder prominent en we brachten Cadillac terug naar een simpelere, elegantere en gedistingeerde vorm.”

De ‘48 Cadillac fastback coupe zoals Jordan’s vader had.

Foto: ‘64 Fleetwood. Goed te zien is dat de bovenste vin gereduceerd is tot een minimum en de onderste “skegvin” is helemaal verdwenen. Het volgende jaar, ‘65 is de vin niet meer…..

Maar het eerste programma waar Chuck Jordan volledig bij betrokken was, was dat van de modellen van 1960 en 1961. Uitgangspunt voor een nieuw model was altijd een soort “fantasie-Cadillac” die hele wilde vormen kon aannemen. ”Ik herinner mij in het bijzonder het begin van het programma van de 1961 modellen. Ik heb zelfs nog de originele schets waar ik aan werkte bewaard. Het was een Coupe DeVille met

Crème de la crème Zoals bekend, was de Cadillac Eldorado in de jaren ‘60 geen separaat model, maar een luxe uitvoering van de Coupe

22

een mooie bergtocht van 18% hoog, voor Chevy geen probleem. Als wij terug zijn op de camping willen de mannen graag nog even boodschappen doen in het dorp, kunnen zij natuurlijk weer showen met de auto langs de boulevard. Na een paar dagen op familiebezoek te zijn geweest zetten wij saampjes onze reis weer voort. Wij zijn nu 370 liter benzine + 2905 km vanaf Hoofddorp, ongeveer 1:7,5 loopt de Chevy, dat valt dus best wel mee. Wij belanden vanavond in de stad Nîmes en strijken daar 2 dagen neer in een mooi hotel. Nîmes is een mooie oude stad met een prachtige Arena, zeker de moeite waard om te bezichtigen. Daarna heerlijk geslenterd door de smalle straatjes van Nîmes, lekker gezwommen en gegeten bij ons hotel, kortom weer een superdag. Vanaf Nîmes vervolgen wij onze “Route du Soleil”, uiteraard met de kap open… Het waait vandaag een beetje, en ja hoor, het is ons gelukt; de handige routekaart van de ANWB waait uit de Chevy! Oerstom natuurlijk, want een ongeluk is zo veroorzaakt, gelukkig waaide de kaart niet op de voorruit van de auto achter ons, maar waaide de kaart de berm in. Voor ons een goede reden om alert te blijven dat wij met een open auto in de rondte te rijden en daarom willen wij graag aan andere berijders van een cabrio een paar handige tips meegeven: ● Zorg dat er niets weg kan waaien, dat kan levensgevaarlijk zijn voor overige verkeersdeelnemers en natuurlijk is het voor jezelf ook niet leuk als je je spullen ineens over de weg ziet waaien. ● Zorg voor stoelhoezen als je leren bekleding hebt. ● Houdt pet of hoed bij de hand om je knar te beschermen tegen de brandende zon en als je ze op je knar zet, zorg dan dat ze niet afwaaien! ● Jezelf en/of je partner goed insmeren met zonnebrandcrème om verbranding van hoofd en schouders te voorkomen. ● Geen waardevolle spullen op de achterbank, overal zijn snelle jongens en meisjes die je graag van je waardevolle spullen af willen helpen; wees alert daarop.

Na deze handige tips (uiteraard zijn er nog veel meer te bedenken) zetten wij onze reis voort en rijden via de havens van Marseille richting St.Tropez. 50 kilometer voor St.Tropez vinden wij een Chambre d’Hote, een prachtige villa, hoog in bergen met uitzicht op St.Tropez, heerlijk even uitzakken aan de rand van een mooi zwembad en dat natuurlijk onder het genot van een Frans biertje. Het is hier zo ontzettend mooi, voor ons is dit echt een paradijs op aarde. Helaas is het ons niet gelukt om nog een nacht bij te boeken dus zijn wij genoodzaakt om verder te reizen. Als wij 40 km verder gere-

den hebben vinden wij in het plaatsje Ramatuelle een prachtige terrascamping, wij zijn nu nog maar 10 km. verwijderd van St.Tropez, voor ons dus een goede reden om hier een paar dagen ons tentje neer te zetten. Wij krijgen een prachtige plaats toegewezen op de camping en al snel weten wij waarom het terrascamping heet; we krijgen namelijk een plek hoog op een berg, het is dan ook een aardige klim om er te komen, voor Chevy uiteraard geen probleem maar voor Chauffy en partner een behoorlijk klim, daar waren wij al snel achter. Naar beneden lopen naar het mooie zwembad geen probleem, maar dan weer naar boven om je te verkleden voor

35

het eten valt toch even tegen. Toch besluiten wij om Chevy te laten staan en laten ons weer te voet de berg afzakken, maar na een heerlijk Frans diner met de nodige alcohol, lijkt het wel alsof wij de tent opgezet hebben bij Onze Lieve Heer, zo hoog moeten wij klimmen, of zou het nu hoger lijken door de nodige alcohol! Als wij ontwaken in ons tentje beginnen wij rustig aan met een Hollands bakkie kofe, gelukkig kunnen wij dat hier zelf zetten en hoeven we niet de berg af te zakken. Wel hebben we vanuit onze tent een schitterend uitzicht over de Middellandse Zee en St.Tropez, tussen de bomen door kunnen wij de prachtige jachten zien liggen en het geluid van de jet-ski’s is goed te horen. s’Middags besluiten wij om het strand op te zoeken van St.Tropez, wij begeven ons onder de jet-set van de Cote d’Azure en huren heerlijk een luxe strandstoel aan de “Plage”, een biertje en een watertje wordt gebracht en onze dag is weer helemaal goed. ‘s Avonds dineren wij ook nog op het strand, goedkoop is het hier niet, maar het is wel een hele belevenis om mee te maken, het voelt alsof wij in een aevering zitten van The Bold & The Beautiful. Dit moet niet te lang gaan duren want echt goed voor ons budget is het niet en straks krijgen wij nog verbeelding. Toch plakken wij er nog een dagje St.Tropez tegenaan want we moeten natuurlijk ook nog even de haven bekijken. Op een terras aan de haven, met uitzicht op enorme mooie jachten, drinken wij nog wat. Echt dronken zullen wij hier niet worden, daar zijn de prijzen niet naar, daarom eten wij in een achterafstraatje van St.Tropez een Croque Monsieur en slenteren weer heerlijk verder. Aan het einde van deze dag gaan wij eens kijken of wij onze trouwe Chevy nog kunnen vinden en uiteraard moet Chauffy dan nog even aneren met Chevy door St.Tropez met de kap open en de radio “iets” harder, aan aandacht weer geen gebrek. Wij verlaten onze terrascamping en gaan de reis voortzetten richting Monaco! Vlak langs de kustlijn van de

Middellandse Zee rijden wij eerst door St.Raphaël richting Cannes, onderweg prachtige hoge rode krijtrotsen, echt een brok natuurgeweld. Natuurlijk rijden wij over de lmboulevard van Cannes zo’n kans laten wij niet lopen. Vlak voor Nice vinden wij een slaapplaats voor vandaag. De route van vandaag was schitterend, wel voor mensen met geduld; wij hebben 100 km afgelegd in 6 uur tijd, maar wel hele mooie kilometers. De volgende dag belanden wij in Monaco, Chevy krijgt een plaats in een parkeergarage en wij gaan aan de wandel. Uiteraard slenteren wij ook op het plein voor het mooie paleis van Monaco en bekijken het wisselen van de wacht. Slenteren maakt dorstig dus pikken we een terrasje vlak vóór het paleis, de baas nam een Grande Bierre (een bosje tulpen had niet misstaan in het glas) en ik een klein watertje. De prijs was behoorlijk: 80 franc, maar daarvoor zit je dan wel vlak voor het paleis van prins Rainier dat gebeurt natuurlijk ook niet iedere dag. Als we weer in onze Chevy zitten rijden we even een stukje over het circuit van Monaco, Ferrari’s rijden hier af en aan.

● Pitstop: een litertje olie, wat zonnebrandcrème, een pafe en zie: iedereen is weer tevreden! Simpel hè...vakantie. Wij verlaten Monaco en gaan richting Menton, grensplaats met Italië. In Menton aangekomen zetten we Chevy weer in een parkeergarage. Terwijl Chauffy moeilijk aan het inparkeren is zie ik ineens een Cadillac uit Holland en zeg dat tegen Chauffy, dat had ik dus beter niet kunnen doen; van schrik parkeert hij Chevy tegen een Peugeot!! Gelukkig hebben beide auto’s geen schade opgelopen. Wat

een aanblik van een Yank al niet kan doen! Als we de volgende dag Chevy weer bevrijden uit de parkeergarage staat de Caddy er nog steeds, jammer dat wij de Hollandse eigenaar niet zijn tegengekomen. De route wordt voortgezet en na 1 km rijden zitten wij al in Italië en ook hier schijnt volop de zon. We rijden St. Remo in, het strand is overvol, het lijkt Zandvoort wel op een mooie warme dag. Eigenlijk wilden we nog een stuk langs de Italiaanse Rivièra, maar het blijkt al snel dat de Italianen zelf vakantie hebben en overal is het dan ook loeidruk. We verlaten bij Savona de Italiaanse Riviéra en gaan van de kust af richting Turijn. De adembenende Méditerranée laten we achter ons.

wel veel langer duren. Maar aan alles moet een einde komen dus gaan wij heel rustig aan richting Holland, kids en werkgevers!

We gaan nu de bergen in en ook dat is prachtig maar de grote vraag is nu; waar komen we in hemelsnaam uit? Uiteindelijk belanden wij in een oud, uitgestorven hotel in de plaats Antare, we zijn hier zo te zien de enige gasten. Voor ons geen probleem, we hebben in ieder geval een slaapplaats, hoeveel lires dit gaat kosten wordt ons niet echt duidelijk gemaakt door de

Ook Italië is prachtig, via smalle bergweggetjes komen we steeds hoger in de bergen, voor Chevy geen enkel probleem gelukkig. Nadat we precies 4000 km hebben afgelegd belanden we in de plaats Arona aan het Lago Maggiore alwaar we een overnachting boeken in een piepklein hotelletje boven een tabakszaak. De volgende ochtend is het tabakswinkeltje gesloten en van de eigenaar geen enkel spoor, dat was natuurlijk de reden waarom we de avond daarvoor direct moesten afrekenen. Maar vlak voordat we in de Chevy willen stappen komt de madame van het hotel ons toch nog even uitzwaaien. We vervolgen de route en gaan vanaf Arona richting Como en genieten van het mooie uitzicht vanuit de bergen op het Comomeer.

eigenaar (een oud Italiaans vrouwtje), maar dat is weer een zorg voor de dag van morgen. Het eten in het hotel is uitstekend verzorgd, we worden getrakteerd op een zeer overweldigende Italiaanse maaltijd en blijven daardoor de hele avond in het restaurant van het hotel hangen. Voldaan en tevreden schuiven wij dan ook, na zo’n berg eten en wijn, tussen de Italiaanse lakens. Voor ons gaat de volgende dag onze laatste vakantieweek in, sh*t, dan alweer naar huis. Misschien leuk voor onze kids en de werkgevers maar voor onszelf mag deze vakantie nog

36

Fleetwood 60 Special

In Italië krijgt onze Chevy ook al veel bewonderende blikken ook al ziet hij er niet zo schoon meer uit, een beetje stofg (eigenlijk gewoon vies) is hij nu wel. Arme Chauffy; dat wordt poetsen als we weer thuis zijn. Als we Chevy willen voorzien van een beetje Italiaanse benzine blijkt dat bijna alle tankstations gesloten zijn vanwege de vakantie, als we dan eindelijk een pomp vinden die wel geopend is dan heeft de pompbediende moeite om de benzinedop te vinden; geen Yanken gewend natuurlijk.

In de Alpen, vlakbij de grens van Zwitserland, vinden we een luxe hotel in Chiavanna, hier denkt de eigenaar dat we uit Amerika komen met zo’n auto, toch wel leuk al die verschillende reacties van iedereen. Chiavanna is een heel mooi oud bergdorp, dwars door het dorp stroomt een brede rivier die hoog uit de bergen komt en eindigt in het Comomeer. Een heerlijk dorp om rond te slenteren en al het moois te bewonderen. De volgende dag gaan we richting Maloja-pas, hoog op deze pas ligt nog volop sneeuw. We passeren de Zwitserse grens en genieten boven op de Maloja-pas van het schitterende uitzicht op alle haarspeldbochten die good old Chevy zojuist heeft getrotseerd. Langs de brede rivier de Inn vervolgen wij onze route

Inmiddels was het 12:30 geworden en tijd om op te stappen. Na afscheid te hebben genomen van Fons en Marij zijn we weer huiswaarts gegaan. Tot de volgende keer!

Olaf & Olaf ● Opkrikken met een vorkheftruck en een bommenlader uit het leger. Dan kun je pas goed cleanen van onderen! opnieuw gespoten, binnenschermen zijn behandeld, en de motor is al weer ingebouwd. Op zoek naar de originele lak kwam Fons er achter dat in de computer de code aanwezig was, en tot hun verbazing was het een lak met metallic nish. Het bleek dus ook nog een jubileumuitvoering te zijn! Dit was wel een verrassing.

De papieren wezen uit dat de wagen van een James Wallgren uit Illinois geweest was. Fons wil met deze man contact opnemen (als hij nog leeft) om zo gegevens uit te wisselen. Voor het zover is, zoekt Fons nog een remslang die van de leiding naar de trommel gaat. Mocht er iemand zijn die nog iets heeft liggen dan is dat welkom. Fons is lid nummer 633. Jammer genoeg konden we de wagen die avond niet in de loods bezoeken, maar ik heb enkele door Fons zelf gemaakte foto’s meegenomen. Op mijn vraag wanner hij klaar zou zijn, kon Fons mij geen antwoord geven. Dit hing toch wel veel af van de tijd en de zin. Maar ik denk dat dit wel goed zal komen, gezien zijn enthousiasme.

21

● Op de brug tijdens de restauratie. Op de voorgrond de motor.

Verbakel een plaatsje aan in de grote loods die hij bezat. Nou dat was dan ook niet tegen dovemans oren gezegd, en Fons was nu serieus op zoek naar een Cadillac. Bij een van zijn zoektochten belandde Fons in het automuseum in Amsterdam. Na enige tijd rondgekeken te hebben besloten hij en zijn vrouw een kopje kofe te drinken. Het toeval wil dat zij in contact kwamen met een jongen die elke dag het museum bezocht. Deze jongeman vertelde dat hij helemaal verliefd was op een Cadillac Fleetwood uit ‘58. Maar, verzuchtte hij, ik heb geen plaats en geen geld, dus het zal wel een droom blijven. Samen gingen ze kijken naar de Cadillac, en ja hoor daar stond in een hoekje de Fleetwood 60 4 door Special uit 1958! Fons en Marij hadden

de auto helemaal over het hoofd gezien, want ze waren eigenlijk uit op een 59’er. Hij was prachtig, en Fons was meteen enthousiast. Dit liet hij echter niet merken. De wagen stond er voor zijn eigenaar te koop, en er was al eens een bod op gedaan vertelde de museumdirecteur. Toch wilde Fons de auto hebben en deed een bod. De museumdirecteur heeft toen de eigenaar gebeld. Hij wist de man te overtuigen dat de wagen door een liefhebber gekocht zou worden, en niet in de handel terecht zou komen. Na een korte, maar spannende tijd stemde de eigenaar in met het bod, en was de auto verkocht.Fons heeft ter plekke hand-

geld betaald en transport geregeld. Een dag later is hij terug gereden en heeft de wagen betaald. Zo, nu was hij eindelijk gerust, de Caddy was van hem, en hij was er zeer mee in zijn nopjes. Bij Bert Verbakel in de loods werd de wagen aan een grondige inspectie onderworpen.

● De prachtige 1958 Fleetwood 60 Special van Fons en Marij. Ook van binnen nog in originele en onberispelijke staat.

20

● De Caddy tijdens het transport naar St. Oedenrode. Hij bleek in zeer goede conditie te zijn. Had 50.000 originele miles gelopen en de bekleding zag er als fabrieksnieuw uit. De beschermhoezen zaten er nog om. Middels een jerrycan benzine werd de motor gestart, en die liep meteen als een zonnetje. In overleg met vrienden en kenners werd besloten om de wagen toch te restaureren. Hij zou dan fabrieksnieuw worden, want de originele status was al zeer goed. Dit was dus het begin van een grote klus, waar Fons nu nog mee bezig is. Inmiddels zijn Fons en Marij ook nog verhuisd, wat natuurlijk de nodige vertraging opleverde. Maar, het chassis is klaar, motor en automaat zijn

Beschermhoezen zitten nog om de banken, en in het dashboard bevindt zich nog een originele lampen radio!

en aansluitend beklimmen wij ook nog de Julier-pas (2284 meter hoog). De omgeving is hier onbeschrijfelijk mooi. Uiteraard is het boven op de Julier-pas tijd voor een bakkie kofe. Op het terras van een mooi uitzichtpunt zien wij hoe de wegen kronkelen door de Alpen, auto’s zo groot als mieren krioelen over de wegen. De bergen doet Chevy helemaal niets, allemaal een makkie. Af en toe een beetje Zwitserse peut en een slokje loodvervanger erbij en gáán met die Amerikaanse berggeit.

ling te maken door het dorp. Vlak voor een voetgangerstunneltje horen wij geklingel van bellen en ja hoor, we kunnen geen kant meer op; ruim 20 koeien, met bel, moeten door hetzelfde tunneltje als wij! De baas blijft gewoon stoer staan, ik ga er mooi achter staan, de koeien zijn namelijk erg groot en maken heel veel herrie met al die verschillende bellen, in zo’n nauw tunneltje! En tot slot laten zij ook nog een goed stinkend smurriespoor achter. Toch leuk om dit, geheel onverwachts, mee te mogen maken.

Als we door het mooie plaatsje Chur rijden passeren wij ineens het Restaurant Oldtimer met op de parkeerplaats een prachtige Ford Fairlane 500 (40 jaar oud en puntgaaf) en een Plymouth. We keren de auto en parke-

Als we uitgewandeld zijn en terugkomen in ons hotel valt er een behoorlijke plensbui. Voor Chevy is deze koude douche een verademing na al die weken die knetterende zon op zijn dak. Ondanks dat het weer iets minder

avonds in een hotel in Ludwigshaven am Bodensee. Een waterrijke omgeving volgt ons al de gehele vakantie, heerlijk. Het laatste stuk van de vakantie rijden we ook nog steeds op binnendoor weggetjes, voor ons is dat toch mooier dan het gejakker op de snelweg. Binnendoor richting Stuttgart zien wij overal fruitbomen, vol met appels, peren, perziken en vijgen, en op de snelweg kom je die niet zo snel tegen. Via de grote stad Ulm gaan we nu echt aan het laatste “stukje” naar Holland beginnen anders komen we nooit meer thuis. Hier heeft Chauffy geen routekaart meer nodig, als internationaal chauffeur kent hij Duitsland als z’n kontzak. De kap van Chevy is nog steeds af, met de wind door de haren zoeven we samen met Chevy op huis aan. In Neuwied nemen we nog één overnachting, echt de allerlaatste van deze vakantie. De volgende overnachting zal zijn in ons eigen bed in Hoofddorp. De laatste vakantiedag passeren we om 14.00 uur de Hollandse grens, de zon hebben wij, voor de liefhebber, meegenomen. Echt super. Vlak voor de grens ziet de baas plotseling een rode oldtimer staan! Hé, stond daar nou een bordje “Te Koop” op? Zullen we even gaan kijken? Verstandig als wij zijn besluiten we om niet te gaan kijken, want de gevolgen zijn dan misschien niet te overzien en ons budget is na deze vakantie toch een ‘beetje’ geslonken. Eerst maar weer eens werken en sparen en dan weer eens kijken naar mooie auto’s!

ren de Chevy natuurlijk naast de twee is blijven we toch een paar dagen aan andere oldtimers, leuk voor de foto. de Zurichsee en zakken daarna af De eigenaar van de zaak blijkt ook de richting Duitsland. Eerst bezoeken wij eigenaar te zijn van de oldtimers en nog de Rheinfall van Schaffhausen, komt direct aanlopen en een praatje de grootste watervallen van Europa; met de Zwitserse American Freak is 150 meter breed, 23 meter hoog, 13 snel gemaakt. Chauffy is helemaal meter diep en zomers gaat er 600 m3 Langs de Vinkeveense Plassen (ja,ja, in zijn sas en moet natuurlijk even water per seconde doorheen. Deze weer langs het water) rijden we het vertellen dat wij thuis ook nog een watervallen zijn al 16.000 jaar oud. laatste stukje naar huis en bij aanCadillac uit 1972 hebben staan. Over Zeer zeker de moeite waard om de komst in Hoofddorp staat de kilometerteller van Chevy op 6674. Precies mijn Escort uit 1987 wordt met geen enorme watervallen te bezichtigen. 5500 km hebben we in 4 weken veilig woord gerept, niet interessant! Foto’s van de Yanken gaan over en weer Helaas komt er ook aan deze dag en probleemloos (1 dag regen) afgemaar na verloop van tijd nemen een einde en vervolgen wij onze route legd. Echt een supervakantie en zeer we toch afscheid van deze aardige richting huis. Langs de Rijn gaan we zeker aan te bevelen voor iedereen mensen en vervolgen onze reis. Aan op weg naar de Duitse grens, de zon die niet van georganiseerde vakanties het einde van deze dag belanden we schijnt weer volop, de korte broeken houdt! in een hotel aan de Zurichsee. De zijn weer aan en de kap van de Chevy temperatuur is hier een stuk minder kan gelukkig weer open. Via Kon- Veel veilige kilometers toegewenst en dan wij de afgelopen tijd gewend zijn, stanz aan de Bodensee varen wij over tot ziens! lange broeken komen uit de koffer en naar Friedrichshaven en belanden ‘s Chevy, Piet & Elly Warmerdam de kap van Chevy gaat nu toch echt regelmatig op. De Hé, stond er nou een bordje “Te Koop” op die rode oldtimer daar? volgende dag ziet Zullen we even gaan kijken? Verstandig als wij zijn besluiten we om niet het er dan ook te gaan kijken, want de gevolgen zijn dan misschien niet te overzien en somber uit, toch besluiten wij om ons budget is na deze vakantie tch een ‘beetje’ geslonken... een inke wande-

37

Over iets méér dan één jaar is er géén benzine met lood aan de pomp nog te verkrijgen en ik vind het hoog tijd om misverstanden hieromtrent voor eens én voor altijd uit de weg te ruimen. Voor mijn part is de hele “loodaffaire” te vergelijken met de zogenaamde millenniumbug ter gelegenheid van de overgang 1999-2000, ‘t is te zeggen VEEL DRUKTE OM NIETS, toevallig ook de titel van een toneelstuk geschreven door William E. Shakespeare (Much ado about nothing, red.), en die oude Engelsman wist blijkbaar méér dan we ooit gedacht hebben... De producenten en handelaars in benzine additieven en toevoegsels

van recente wagens, maar ook van talloze op benzine lopende motoren van landbouwvoertuigen, grasmachines, boomzagen, plezierboten, oldotimer auto’s en dito vliegtuigen zouden moeten worden omgebouwd naar geharde “Stellite” kleppen en klepzittingen. Slechts een kleine minderheid liet deze verbouwingen ook effectief uitvoeren, de overgrote meerderheid wachtte nog even af. En wat dacht u??? Er gebeurde juist niets!!! Een plausibele technische uitleg hiervoor is gebaseerd op het feit dat, hoe ouder het motorconcept is, hoe beter de machine zich voelt met loodvrije benzine. Veel oudere motoren zijn immers gebouwd met “over-

Ieder zijn mening!

Simpel gezegd, een motor die geschikt is om op LPG te rijden, kan zonder problemen loodvrije benzine gebruiken. Ten andere, vóór 1949-1950 bevatte benzine hoegenaamd geen lood. Het is slechts omdat rond die tijd de compressie opgevoerd werd i.v.m. het bereiken van hogere prestaties en snelheden dat men problemen kreeg met de zelfontbranding van gasmengsel in de cilinders, nog voor het hoogste dode punt bereikt was. Ingenieurs en chemici zochten toen naar een middel om het zelfontbrandingmoment van het gasmengsel vertragen, vonden een toevoeging van o.a. lood een goed alternatief en konden zo compressie in de motoren opdrijven naar 1: 10 en méér!

Benzine met of zonder lood allerhande moeten zich wel in de handen gewreven hebben, ondertussen onze zuurverdiende centen, Franken en Euro’s in hun diepe zakken stoppend. Méér dan 10 jaar geleden heerste dezelfde “hype” ook in de USA, ook daar werd toen gesteld dat oude benzinemotoren, niet alleen

sized” kleppen, met ander woorden: kleppen die iets groter zijn dan wat noodzakelijk zou zijn. Het voordeel hiervan is dat die motoren, mits kleine aanpassingen bij de carburatie, eenvoudig konden worden omgebouwd van benzine naar petroleum, alcohol, butaan of propaan zonder dat de kleppen, klepstelen zittingen hieronder mochten lijden.

De samenstelling en rafnage van benzine evolueerde met de jaren en toen de milieuactivisten ontdekten dat lood schadelijk was voor de gezondheid, iets wat niemand met gezond verstand wil betwisten uiteraard, moest de samenstelling van de benzine eraan geloven. Autoproducenten en regeringen waren het idee wel genegen omdat

Wij hadden vernomen dat ons Cadillac Clublid Fons Laenen een zeer bijzondere Cadillac zou bezitten. En daar wilden we wel wat meer over weten. Na een afspraak gemaakt te hebben, togen mijn zoon en ik op weg naar het Brabantse St. Oedenrode. Hier werden we hartelijk welkom geheten, en zaten al snel aan de kofe, over auto’s te praten. Fons is een geboren Brabander en heeft zijn jeugd doorgebracht in Oorschot. Hier is ook de liefde voor de techniek ontstaan. Fons en zijn vriendjes gingen op de Oorschotse heide met de brommers crossen. En Fons ontpopte zich als de monteur die de brommers opvoerde. Later werden dat de crossmotoren, en zo is de liefde voor oude motoretsen geboren. Hij heeft dan ook enkele Triumphs gehad waaronder een Trophy

Inmiddels had hij zijn huidige vrouw Marij leren kennen, en zijn ze gaan wonen in St. Oedenrode. Het is hier dat Fons een oude Ford Mustang ontdekte, en helemaal verliefd werd op die car. Hij stond te koop tussen Veghel en Uden. Fons heeft toen zijn motorets, een Triumpf Tiger ingeruild en de Ford Mustang gekocht. Er werd voor 12 gulden getankt en trots als een pauw naar huis gereden. Daar aangekomen moest er natuurlijk met zijn beste vriend een ritje gemaakt worden. En dat was nogal

een opzienbarende verschijning. In die tijd midden zestiger jaren reden er in Brabant maar weinig Amerikanen rond. Maar tijdens de rit hield de Ford er mee op, en moesten de jongens terug naar huis lopen! Tja, ze ervaarden dat een V8 wel wat meer benzine verbruikte als een dieseltje. Maar de les was geleerd en er werd voortaan vol getankt. Als Elvis fan bleef Fons toch naar die grote Cadillac uit ‘59 met die enorme vinnen zoeken. En hij vond er één in Venlo. Helaas had hij op dat moment geen ruimte voor de auto en wellicht niet al het geld, zodat de zoektocht nog maar even voortgezet werd. Op een dag maakt Fons kennis met een man, Bert Verbakel uit St. Oedenrode. Die kennen wij overigens ook van de tractorclub. Tijdens hun gesprekken bood Bert

Op bezoek bij...

Door Olaf Reilingh

38

en een Tiger. Fons’ eerste auto was een Mercedes type 200. Je weet wel, met die vinnetjes achter op de schermen. Het betrof een diesel en dat was lekker goedkoop rijden. Maar Fons was in die tijd zoals vele andere jongeren ook een fan van Elvis en dus ook van die mooie Amerikaanse auto’s uit de jaren vijftig.

Fons en Marij Laenen

en hun 1958 Fleetwood 60 Special 19

IK STA NOG EVEN STIL, BIJ DE DATUM VAN 13 APRIL! Weet u nog.........dat was de technische dag bij de rma HOOGEVEEN in Veenendaal. Minstens 7500 paarden, verdeeld onder zo’n 25 motorkappen waren naar het spreekuur gekomen van de doktoren Ton en Bert en deze konden hun ongelooijke technische kennis loslaten op de diverse ziekteverschijnselen. Zo kwam de ene “Centenlak” na het andere “Cadillijk” op de operatierafel/brug of aan de hart-longmachine. Er was zelfs een eerzaam clublid met een Chevro(s)let op de OK gesignaleerd, mankeerde iets aan haar voorbeen/wiel gewricht.

zij er een onderliggende manier in zagen om véél meer nieuwe wagens op de markt te brengen en er ook veel accijnzen en belastingen op binnen te slepen. Verkopers van allerhande additieven zagen ineens een grotere markt voor hun producten. Wanneer een autoconstructeur dan beweert dat zijn “oude” wagens niet geschikt zijn voor loodvrije benzine, dan kan het

gewoon zijn dat hij niet de hele motor bedoelt maar wellicht sommige soepele brandstoeidingen en/of membranen, maar ja dat wordt dan niet echt duidelijk gespeciceerd omdat ...jawel! Gebleken is ondertussen wel, dat motoren die ontworpen zijn tussen 1975 en 1985, voor sterk opgedreven of goedkopere motoren, wel degelijk al problemen kenden of nog

Een journalist van de regionale pers kwam ook nog kijken wat er gaande was en noteerde ijverig wat hem allemaal werd verteld. Door zijn verbazing zijn waarschijnlijk zijn aantekeningen door elkaar geschud, want het verhaal klopt niet helemaal, zo weten wij. Aan het einde van het goedbezochte spreekuur (later hoorde ik dat het een hele grote opkomst was) heb ik nog wat nagepraat in de wachtkamer met de artsen en gevraagd wat deze er zelf van vonden. Ze gaven toe echt géén idee gehad te hebben wat ze op het spreekuur konden verwachten, maar vonden dat de gehele operatie pijnloos was verlopen. Zelfs het ontsmetten (opruimen) van de operatie- en wachtkamer was geregeld!

Isidoor Nieuwlandt

Namens organisator Leo en coördinator Koen veel dank aan de rma Hoogeveen en aan alle mensen die we mochten ontvangen!

Operatie geslaagd!

18

Persoonlijk toeren wij met onze oldtimers probleemloos rond met 98 octaan benzine van gerenommeerde merken (95 octaan kan ook maar onder extreme belasting wil de motor dan nog wel wat “pingelen”), hierin gesteund door talloze getuigenissen van vrienden in de States en anderen. So, oldtimerfriends, don’t worry, be happy and enjoy your old car! De standpunten van de steller van dit artikel zijn uiteraard te nemen of te laten, het is een persoonlijke visie gebaseerd op eigen ervaring en die van andere oldtimer vrienden die zelf het onderhoud van hun wagens verzorgen.

Over ontsmetten gesproken.....weten jullie zeker dat er niet een klein Cadillac-virusje uitgebroken is? Een virus dat volgend jaar spontaan weer opkomt en dan aangepakt dient te worden!!! Als de CCN hiertoe een verzoek doet dan zullen de artsen een positieve diagnose stellen, was hun antwoord.

Groeten, Leo de Wit

zullen kennen. Deze motoren kunnen natuurlijk wél omgebouwd worden, maar algemeen wordt aangenomen dat zulke wagens na gebruik of met panne gewoon naar de schroothoop gebracht zullen worden, met andere woorden, het blijken géén kandidaten voor de status van oldtimer.

39

Al in mijn jongensjaren droomde ik ervan om aan races en rally’s mee te doen. Het liefst op Zantvoort met een snelle Porsche. Maar verder dan toeschouwer op Zantvoort of kijken bij de start van de Tulpen Rally bracht ik het niet. Maar dromen zijn er om te proberen te verwezenlijken en toen mijn Cadillac Fleetwood Sixty Special weer in tip top conditie was gebracht,

de Tulpen Rally, de ScheveningenLuxemburg-Scheveningen Rally en de Ronde om de Zuiderzee. Bij het verstrekken van de Fiva kaart wordt nagegaan of de auto nog in originele staat is en aan verdere eisen voldoet. Begin september 2001 arriveerde de Fiva kaart en we konden beginnen! Liekje, mijn vrouw, wilde wel als kaartlezer fungeren en zo schreven

klasse. Veel schitterende auto’s, waaronder Alfa Romeo’s, Porsche’s, MG’s en Jaguar’s en ook een enkele Amerikaan. De nadruk lag op het kaartlezen; verdeeld over twaalf trajecten met verschillende kaartlees systemen; bolletje-pijltje, ingetekende route, kortste route tussen pijlen etc. Kaarten veelal met schaal1:50.000. Veel controleposten, om te checken dat de juiste route gevolgd werd en het

RALLY RIJDEN MET EEN

commentaar. En zo geschiedde. Sean bood de helpende hand, en met z’n vieren hadden ze het karwei binnen 30 minuten geklaard. De oude aandrijfas bleek krom te zijn, en na een proefritje kon Hans constateren dat de wagen weer als vanouds reed. Mooi werk heren!

● Sean en Erwin van Ditmars...èn

een geopende motorkap natuurlijk!

tijdschema werd aangehouden. Een voorgeschreven gemiddelde van 50 km /uur. Dat was niet zo hoog totdat je tijd verloren had met fout rijden; dan werd het ink aantuffen. Wij startten vroeg. Op smalle dijkjes in Friesland hadden we regelmatig enkele snelle rakkers achter ons die later gestart waren en er langs moesten. Nou dat was best lastig als je 2 meter breed bent en 6 meter lang. Gelukkig naarmate we meer achter raakten werd dat probleem minder. In ben ik begonnen met een Fiva Identity Card aan te vragen. Dat een soort paspoort dat nodig is om aan rally’s met historische auto’s (meestal ouder dan 25 jaar) mee te kunnen doen, zowel in Nederland als elders in Europa. In Nederland worden onder de leiding van de DHRC (Dutch Historic Rally Club) verschillende rally’s georganiseerd, die meetellen voor een Nederlands kampioenschap. Voor 2002 zijn dit een zevental rally’s, waaronder de Horneland Rally,

1956 CADILLAC we in voor de Ronde om de Zuiderzee eind september 2001. Vertrek zaterdag ochtend in Amsterdam vanaf het Olympisch Stadion en na zo’n kleine 600 km door Noord Holland, Friesland, Drente en Overijssel rond middernacht weer terug in Amsterdam. Zo’n 100 teams deden mee, verdeeld over de sportklasse en de tour-

40

die naar een technische dag komen maar wat graag een eerlijk advies willen, en heus mans genoeg zijn zelf te beslissen of ze een onderdeel willen vervangen of aanschaffen. Met dit soort informatie en advies kun je iets doen…of niet. Dat is nu juist het mooie van een technische dag! In de werkplaats leefde men zich ondertussen heerlijk uit. Sleutels en gereedschap mochten naar hartelust worden gepakt en gebruikt, en plotseling begonnen Vincent Heinhuis en Sjon van Boven zelfs de aandrijfas van de 1975 Sedan DeVille van Hans Ackermans te demonteren. Zeker even om te kijken hoe dat in elkaar zat, dacht ik nog, maar nee hoor: ineens kwam Hans met een nieuwe aandrijfas op de proppen. Had Koen Ongkiehong (onze eigen Chinese Grease Monkey) voor hem meegenomen! “Even verwisselen”, was het droge

remschijven en remblokken laten monteren, en tijdens dit verwisselen moet een veertje zijn weggesprongen. Dit kleine maar belangrijke veertje neemt eventuele speling op de remblokken weg, en voorkomt zodoende dat deze gaan rammelen. Wat een opluchting, tòch niet de aandrijfas. En nu? Had de rma Hoogeveen misschien zo’n veertje liggen? Helaas was dit niet het geval. Volgens Koen worden dergelijke veertjes nooit meegeleverd bij een set nieuwe remblokken, omdat men

Ook de wagens die buiten stonden werden grondig bekeken en bewonderd en van commentaar voorzien. Koen was komen opdagen in zijn Zuurstok, die naar eigen zeggen technisch prima in orde en dus erg betrouwbaar is. Het geheel zag er inderdaad opvallend netjes, en vooral goed afgewerkt uit. “Mister Tie-Wrap” had op dit project opvallend weinig van zijn favoriete materiaal toegepast!

Mijn Beretta werd nog even op de brug gezet (“Och, kijk hem daar nou hulpeloos hangen!”) om zo te kunnen onderzoeken wat die rammel in het linker voorwiel veroorzaakte. Eerst werd op het wiel geslagen om te horen waar de rammel precies vandaag kwam. Het leek iets met de remschijf te zijn, en in een mum van tijd was het wiel vakkundig verwijderd. Ook Koen was inmiddels ter plekke. Je zag hem denken: “Ha eindelijk weer eens ouderwets rammen!” ● Vincent assisteert Koen, en illu- Opgelucht konden wij constateren dat het streert daarmee dat er op deze dag slechts rammelende remblokken waren. Ik had juist twee weken geleden nieuwe nauw werd samengewerkt!

● “Even” een aandrijfas vervangen! meestal de oude gewoon overzet. En ja…als die dan wegspringt heb je niets meer! Met behulp van hamer en beitel kon Koen e.e.a. dus nog wel zo bewerken dat het rammelen iets minder werd, maar voor de rest moest ik er maar mee leren leven. Of natuurlijk een nieuw veertje zoeken en (laten) monteren natuurlijk. Nou ja, ik leef er maar mee, al heb ik een hekel aan rammelende auto’s. Om een uur of vier waren alle Caddy’s gezien en/of “behandeld” en werd het tijd al dat mooie gereedschap weer netjes op te bergen. Ik denk dat ik namens het hele Technische Team van die dag spreek als ik zeg dat dit een zeer geslaagde, leerzame en vooral heel gezellige Technische dag was. Via deze weg wil ik dan ook namens alle deelnemende leden èn namens Sean, de rma Hoogeveen bedanken voor de gastvrijheid en het beschikbaar stellen van de werkplaats en voor hun tijd en kennis. En niet te vergeten natuurlijk Leo de Wit, die dit alles voor ons geregeld heeft!

Drenthe langs modderige bospaden lukte het maar net om de zware Cadillac aan de gang te houden en de bomen te vermijden. Al met al viel het niet mee en vooral later op de dag moesten we regelmatig een stukje van een traject overslaan (en een aantal controleposten missen) om niet uit de tijd te lopen. Soms waren aanwijzingen in de routebeschrijving geformuleerd als “na …honderd meter rechts af”; vooral als dat in een bebouwde kom was, kon het verschil tussen b.v. 400 en 500 meter gemakkelijk een ver-

Met het smeer nog onder de nagels,

Leontien

17

Chevy: op een hobbelig wegdek ram- draaiende motor en met geopende motormelde er steeds iets bij het linker voor- kap aan een monitor gekoppeld, terwijl de wiel. Zou het iets met de aandrijfas zijn? heer Hoogeveen de gegevens van deze monitor aas, hier conclusies uit trok en Bij de rma Hoogeveen aangekomen aan de hand daarvan dingen bijstelde. zag ik al meteen het bekende plaatje: Overigens had men ook voor het probleem diverse open motorkappen met een kliekje van uitlaatgassen een prachtige oplosgeïnteresseerden c.q. nieuwsgierigen er sing: aan de uitlaat van de wagen werd omheen. De opkomst was erg goed te een lange slang gekoppeld, die vervolnoemen, ik telde minstens een 20-tal gens op een soort ventiel in de vloer werd aangesloten. Zo verdwenen de gassen Cadillacs! dus in de vloer en had men er in de werkOnze gastvrouw ontving iedereen zeer plaats geheel geen last van. Een prima gastvrij in het kantoortje bij de werkplaats. systeem, waarschijnlijk tegenwoordig verAlles perfect verzorgd, met kofe, thee en plicht, maar ik heb wel eens anders meeheerlijke verse broodjes. Dus ook als men gemaakt!

GREASE MONKEY’S HEAVEN De Technische Dag op 13 april 2002

Sean gaf ondertussen gevraagd (en soms ongevraagd) adviezen aan andere leden, bekeek onderkanten van Caddy’s die op de brug stonden, en wist ook onder de even aan de geur van olie en smeer wilde kap een aantal zaken aan te wijzen die in ontsnappen was het in deze mini-kantine zijn ogen verbeterd, aangepast of aangevuld zouden kunnen worden. Alles onder goed en gezellig toeven. het motto, doe er je voordeel mee!

Gelukkig, na een hele winter rusteloos op de bank met een bak chips met gekromde tenen kijken naar B&W, Big Brother, GTST, Het Huwelijk en meer van dat soort narigheid, konden op In de zeer goed uitgeruste werkplaats zaterdag 13 april eindelijk de overalls bevonden zich drie bruggen, en een schat Toch was Sean in eerste instantie wel wat terughoudend. Hij had mij van tevoen de Caddy’s weer uit de berging ren verteld dat hij getrokken worden, en konden de handde leden niet het jes weer eens lekker uit de mouwen! idee wilde geven dat hij commentaar Clublid Leo de Wit had een werkelijk leverde op de staat prachtige locatie gevonden, de buitengevan hun auto’s, met woon goed uitgeruste werkplaats die door als enige doel verde rma Hoogeveen te Veenendaal belanvolgens onderdegeloos ter beschikking was gesteld voor len aan hen te techneuten en nieuwsgierigen. kunnen verkopen. Dit was namelijk Het toeval wilde dat juist in die periode mijn helemaal niet zijn vriend Sean uit Amerika bij mij logeerde. bedoeling. “Ik zou Hij was direct enthousiast toen hij hoorde niet graag willen van een technische dag, en wilde clubdat leden denken: leden dan ook graag met zijn kennis ‘Kom ik met mijn en kunde terzijde staan. Sean is zoals Cadillac, mijn trots, hij het zelf omschrijft een echte “Grease eigenlijk in de verMonkey”. Natuurlijk is het rijden met zijn onderstelling dat er 1970 DeVille Convertible (overigens op pagina 38 te bewonderen) een van zijn aan gereedschap en professionele appa- niets aan mankeert, en dan komt een of grootste liefhebberijen, maar daarnaast ratuur. Zelfs Sean had nooit een mooiere andere Amerikaanse wijsneus mij vertelheeft hij hem zelf gebouwd uit 18 Cadillacs werkplaats gezien en was aardig onder len dat bepaalde draden niet correct zijn en er tevens heel wat aan gemodiceerd de indruk (en dat wil wel wat zeggen!). aangesloten, dat er een relais mist, dat de Ook waren er uiteraard mensen van Hoo- slangen van de airconditioning niet origien versleuteld. Goed, Sean had er dus zin in, en zelf vind geveen zelf aanwezig om de leden met neel van Cadillac zijn, en meer van die ik het ook altijd erg interessant. Boven- raad & daad terzijde te staan. Bij binnen- ongein!” dien was er iets ook niet in orde met mijn kost stond een blauwe Sedan DeVille met Ik verzekerde hem dat de meeste leden

16

keerde zijstraat betekenen. Wij hadden hiermee een aantal problemen: de dagteller van de Cadillac luidt in miles (met één cijfer achter de komma), dus moest Liekje steeds omrekenen naar kilometers. Bovendien konden we de dagteller niet op nul zetten omdat ze tevens als benzinemeter diende (het metertje in het dasboard is veel te onregelmatig). Ook misten we een kompas en een goede lamp om in het donker de kaart te lezen. Enn, na het missen van veel controleposten kwamen we toch nog voor sluitingstijd, rond middernacht, weer in het Olympisch Stadion terug. Eindklassering: no.31 in de Tourklasse, d.w.z. een laatste plaats, hoewel no’s 32 t/m 37 uitgevallen waren! Al met al veel reden voor bescheidenheid! En werk aan de winkel: Allereerst kochten we een tripmaster; d.w.z. een meter, aan te sluiten op de snelheidsmeter, die in tientallen meters de afgelegde afstand aan gaf ( inclusief een conversie van miles naar kilometers). Ook werd een autokom-

pas (afregelbaar, dus niet meer dat gedoe van in een bos staan en niet weten of je Noord of Zuid rijdt!) een nauwkeurig tijdklokje (werkt met een signaal van de atoomklok uit Duitsland) en een krachtig kaartleeslampje, aan te sluiten op een van de vele sigarettenaanstekers van de Cadillac gekocht. Nu konden we er tegenaan!

leuk. Veel fout rijden. Tijd proberen in te halen langs bergweggetjes in de Ardennen. Weer fout rijden. Veel te laat aankomen bij het eind van het traject. Inmiddels een nacht niet geslapen en behoorlijk moe. Toch nog net het eindpunt van sectie drie binnen de uiterste tijdslimiet gehaald. Met achterstand vertrokken voor

We schreven in voor de Horneland Rally: maart 2002. Zo’n 140 equipes. Veel Europese sportauto’s. Geen Amerikanen behalve een Chevrolet Corvette. Een rally van zo’n 900 km in 24 uur, beginnend en eindigend in Weert, met een groot gedeelte in de Ardennen.

sectie vier; van de Ardennen naar Zuid Limburg. Weer de nodige posten gemist en omgereden. Het was inmiddels ‘s avonds van de tweede avond toen we besloten de pijp aan Maarten te geven, ons via ons mobieltje af te melden bij de wedstrijdleiding en richting Pijnacker te rijden; uitgevallen!!!

‘s Avonds vertrekken, de nacht doorrijden en de volgende avond nishen. We hadden goede hoop met onze nieuwe apparatuur! De rally was verdeeld in vier secties. De eerste sectie ging redelijk, de meeste controleposten deden we aan. De tweede sectie kwamen we al wat tijd te kort en misten we een aantal posten. De derde sectie was al niet meer

41

Dit schandalige eind heeft wel voor de nodige discussie in de familie Atsma gezorgd. En aktie! Vrouw op kaartlees cursus. Inschrijven voor de volgende rally (en denk erom dat we zullen nishen!). En een zoektocht naar een auto waar Liekje in kan rijden en Bert kaartlezen (inmiddels een oude Volvo gekocht). Dus er is nog hoop... Volgende rally is eind juni: De 7 uur (slechts) van Emmeloord, met de Cadillac. Wij houden jullie op de hoogte!

Bert Atsma Juni 2002

42

èn persoonlijke vriend van Harley Earl. Mister Goodman en zijn zoon Jack zullen er wel niet te veel mee gereden hebben aangezien de teller momenteel iets minder dan 19.000

Harley Earl zou op de dag nadat de Le Mans het eerst aan het publiek getoond was de GM styling studio’s zijn binnengekomen en uitgebreid hebben verteld over de enthousiaste reacties van de aanwezigen in

in die dagen) zou John geantwoord hebben: “I don’t care if it’s built out of pudding...I want one!!” Er is géén verklaring voorhanden voor het feit dat er uiteindelijk toch géén Le Mans gebouwd werd voor John Wayne. Misschien ging de nummer 1 toch naar John en zijn de overdrachtsdocumenten verloren gegaan, of misschien “vergeten” in te schrijven. GM deed wel meer gekke dingen in die tijd... Na 1953 werd er binnen de GM Organisatie een strikte regel van kracht als zouden alle concept cars en prototypes vernietigd moeten worden nadat ze hun dienst in het show circuit volbracht hadden. Dat verklaart waarom er nu nog zou weinig van bestaan met uitzondering dan de enkele show cars die nu prachtig gerestaureerd in de verzameling zitten van Joe Bortz (ook een groothandelaar in schoenen).

miles aanwijst en de wagen er beeldig origineel uitziet, de Le Mans is nog altijd eigendom van zoon Jack maar is uitgeleend aan het Petersen museum. Er is een mooi verhaal in omloop:

het algemeen en van lmheld John Wayne in het bijzonder. John zou aan Earl gezegd hebben “I want one, I want one!!”, en toen Earl hem vertelde dat het koetswerk in polyester was (een nieuwigheid

Later die dag ontmoette ik nog drie prachtige Fifties concept cars, maar dat verslag én de foto’s zullen voor een volgende aevering zijn...

15

Peter Nieuwlandt

EEN ONVERWACHTE

ONTMOETING

MET EEN LEGENDE Onlangs was ik op de show in Amelia Island - in het noordoosten van Florida USA om er de honderdste verjaardag van Cadillac mee te helpen vieren. Deze jaarlijkse “winter” show wordt hoe langer hoe meer de waardige tegenhanger van het beroemde Pebble Beach in California met dezelfde ingrediënten. Honderden top of the line luxueuze en sportieve oldtimers, origineel of gerestaureerd tot in de perfectie, een organisatie om U tegen te zeggen, een perfect lopende presentatie van de wagens en dat alles op een prachtig ‘domein’ vlakbij de oceaan, een temperatuur van om en nabij de dertig graden Celsius onder een blauwe hemel met stralende zon. Wat kan een echte liefhebber van oude wagens nog méér verlangen? Dwalend tussen al dat moois valt mijn oog ineens op een licht zilverblauwe cabrio. Verbluft sta ik het volgende ogenblik “face to face” met wellicht de meest beroemde fties Cadillac, de “LE MANS”! Achteraf leer ik dat deze Cadillac speciaal voor deze show overgevlo-

gen werd vanuit het befaamde Petersen museum uit Los Angeles...dat is aan de andere kant van de States !! De geschiedenis van deze speciale Cadillac is wel héél merkwaardig... Ontworpen door big boss Harley Earl en gebouwd in 1953 met een polyester koetswerk op een met ongeveer 30 cm ingekort chassis als één van de Motorama concept cars werd deze in 1959 ge-restyled met

dubbele koplampen en gestileerde vinnen, de originele 331 cid motor werd vervangen door een nieuwe machtiger 390 cid met bijpassende automaat. Slechts vier identieke “Le Mans” concept cars werden gebouwd en dit bleek nummer 4 te zijn. De originele Le Mans nummer 1 lijkt verdwenen, een huidige eigenaar is onbekend, gesteld dat de wagen zelf nog zou bestaan. De Le Mans nummer 2 werd in 1954 verkocht aan Floyd Acres, een Cadillac dealer in Washington DC, die hem vervolgens schonk aan zijn dochter. Jaren later, toen Floyd met pensioen ging en hij het dealership verkocht was de Le Mans “part of the deal”. In 1989 dook deze wagen op in een veiling, en een koper die anoniem wenste te blijven kocht hem voor niet minder dan 350.000 toenmalige USA dollars!!! Sindsdien is ervan deze Le Mans niets meer gehoord. Le Mans nummer 3 ging naar Harry Karl, een groothandelaar in schoenen, in zuid California. Later werd nummer 3 door de beroemde en beruchte George Barris “gecustomised”, het is diezelfde Barris die de Lincoln Futura ombouwde tot de Batmobile. Jack Posey is de huidige eigenaar van deze nummer 3 die tijdens een garagebrand beschadigd werd maar gelukkig nog bestaat. Le Mans nummer 4 werd speciaal gebouwd voor J.E. Bud Goodman, hoofd van G.M. Fisher Body Division

Omdat Vincent en ik eind augustus ons 2e kind verwachten besloten we in het voorjaar maar even een korte vakantie in te lassen. Met z’n tweeën voor de laatste keer. De planning was met de caravan en onze super ‘foute’ volkswagenbus op gas met trekhaak, maarjah in het leven lopen veel dingen niet zoals je ze van plan bent. De bus besloot er tijdelijk de brui aan te geven, dus wat restte ons nog? De Caddy uit z’n stalling, door de APK heen jagen, en met de Caddy naar Luxemburg. Dit allemaal in nog geen week voor de vakantie begon. Er zijn natuurlijk ergere dingen dan met een Cadillac op vakantie te gaan. De tent gepakt en de rest natuurlijk, en op donderdag 9 mei vertrokken we vol goede moed naar Luxemburg. Ik moet zeggen, Didi reed zuinig (u weet het nog, onze Caddy heet zo). Als ik het me goed herinner reed ze tot voor Maastricht 1 gallon op 26 mijl, (daarna kregen we le), wel lekker op de cruise natuurlijk en we reden relaxed 100. Uiteraard kwamen we uitgerust aan in Luxemburg alwaar we een camping gereserveerd hadden zo’n 3 km onder de stad zelf. s ‘Avonds maar eens even de grote stad zelf in. Het viel ons op dat je behoorlijk wat grote auto’s ziet rijden maar die avond

14

nog geen Cadillac gesignaleerd. Niet dat we daarvoor op vakantie gingen, maarjah als je beiden liefhebber bent…

op tijd stil en we gingen de Caddy even ‘besnuffelen’. De eigenaar die buiten aan het werk was kwam er even bij. Hij vertelde dat het rijden van een

Op Luxe(mburgse) vakantie...

De volgende dag was het wel raak, onderweg naar Echternach stond er ineens een 1978 Seville langs de weg, Vincent die zoiets al bijna een mijl van tevoren ziet, stond dus ruim

43

Cadillac een dure hobby is. Je moet alles zelf uit het buitenland bestellen en er komt nogal extra belasting over. Toch vond hij het leuk dat we voor zijn auto stopten. Vrijdags was

A

INSCHRIJFFORMULIER Ja, ik wil aanwezig zijn op het feest van de Cadillac Club 14/15 september 2002!

“...U hoeft ‘m niet in te pakken, ik neem ‘m zo wel mee!”

zeggen. Wat ik wel weet is dat ik hem mooi vond. Ik zou zeggen: je hoeft ‘m niet in te pakken, ik neem ‘m zo wel mee.

het weer raak, en maar liefst 2x. Op zoek naar een of andere burcht kwamen we ineens langs een 1991 Sedan DeVille. Toch leuk om even te vergelijken met onze 1989’er. In het stadje zelf ‘vonden’ we een 1966 Sedan DeVille, in een vreselijk mooie staat. Vincent ondervond gelijk een vlaag van heimwee, we hadden immers onze Cadillac Calais uit 1966 1,5 jaar geleden met pijn in het hart verkocht. Maar goed het is vakantie dus we gaan niet lopen mokken!

merborden? De een heeft letters en cijfers, de andere heeft alleen cijfers, schiet mij maar lek, er zal wel een soort logica inzitten. Cruisen we op maandag nog door Luxemburg stad, zien we op de valreep nog een Eldorado uit het jaar 199...? Wie het weet mag het

Het was inmiddels na zessen maar we draaiden nog even de parkeerplaats van de GM dealer op om te kijken wat er stond, en daar stond inderdaad nog wat, onder andere een Eldorado Biarritz Gold Edition uit 1990. Omdat de deur niet op slot was gingen we bij de dealer ook even binnen, daar stonden er ook nog 3, geen 2002 helaas, alledrie ‘tweedehandsjes’. We vonden beneden niemand die ons te woord kon staan dus een trappetje op en warempel daar zat nog een overijverige employee achter zijn burootje te werken (wel in het Opel gedeelte maar dat vonden we niet erg). Vincent begon in

Ik wens een kamer a € 45,- p.p. incl. ontbijt. Ik had * wel een kamer / nog geen kamer gereserveerd. Als u al een kamer gereserveerd heeft, ook invullen aub. dit i.v.m. de betaling.

x.......pers.

€.................

Verplichte verblijfsbelasting à € 0,54 p.p. Italiaans buffet à € 35,- p.p. Werkelijk om je vingers bij op te eten: o.a. gamba’s inktvispasta en eendeborst.

x.......pers. x.......pers.

€................ €................

Ik ben geen lid en betaal voor de feestavond € 30,Bent u lid dan betaald de club de feestavond voor u.

x.......pers.

€................

TOTAAL:

€.................

Naam en lidnummer:..................................................................................................... Ik kom met .............personen. U kunt dit allemaal bij elkaar optellen en voor 7 augustus a.s. overmaken op bankrekeningnr. 62.80.12.934 ten name van Cadillac Club Nederland te Elburg. Omdat er mensen zijn die na het nuttigen van het uitgebreide ontbijtbuffet de behoefte voelen een frisse neus te halen hebben we een boswachter laten opdraven die een groep kan meenemen voor een wandeling met uitleg van 1 uur. Echter, hij kost € 43,- en we willen minimaal 10 personen die hieraan deelnemen. (hoe meer personen deelnemen hoe lager uw kosten, betalen op zondagochtend voor de wandeling) Wij willen * WEL / NIET een frisse neus halen na het ontbijt. * Doorhalen wat niet van toepassing is. O Ik kom zaterdagochtend vanaf 11.00 uur in “the Gallery” in Brummen. O Ik kom zaterdagmiddag direct naar “Sparrenhorst”, vanaf 17.00 uur. O Ik ben druk en kom alleen op zondag op het jaarevenement, vanaf 11.00 uur in hotel “Sparrenhorst” te Nunspeet. (de routebeschrijvingen naar Brummen en Nunspeet staan hiernaast vermeld) Naam en lidnummer:............................................................................................ Aantal personen:................ Graag dit blad volledig invullen, kopiëren en opsturen/faxen naar: Vincent & Linda Heinhuis, Hellenbeekstraat 58 8081 HX Elburg Faxnr: 0525-685958

Ondertussen had ik gezien dat in Luxemburg stad een GM dealer zat, en we zaten al te plannen dat we die zeker even met een bezoekje zouden vereren. (Alsof ze daar op zitten te wachten: twee luitjes van Cadillac Club Nederland). Voordat het zover was kwamen we nog een 1979 Seville tegen. Die vond ik tot zover de minst interessante van allemaal. Ziet u trouwens ook de verschillen in de num-

Zoals u al uit de opmaak van deze ‘brief’ hebt kunnen lezen, willen we hier graag een thema-feest van maken, en wel in de mafosi stijl, de jaren ‘20 en ‘30 tijdens de drooglegging van Amerika. Wij zouden het erg op prijs stellen, als u de mogelijkheid hebt om in stijl gekleed de avond door te brengen!!! Groetjes, Vincent en Linda Heinhuis Leontien van Brummelen en John van Boven. (handlangers)

“I’m not BAD............... ......I’m just DRAWN that way!”

44

13

J

EEUWFEEST CADILLAC

ZATERDAG 14 EN ZONDAG 15 SEPTEMBER 2002

H

NEWSFLASH! Juni 1930 - Verenigde Cadillac Rijders, Omdat de drooglegging steeds meer delen van het land lam legt hebben we een “geheime” locatie gevonden waar we ons superweekend kunnen starten. Omwille van de veiligheid van onze organisatie gelieve deze gegevens met zorg te behandelen, zodat het niet in verkeerde handen terecht komt. U wordt verwacht vanaf 11.00 uur in “the Gallery” in Brummen. (TOP SECRET!) Coördinaten: Arnhemsestraat 47 tel. 0575-564055 Rijdend op de A50 Zwolle-Arnhem neemt u de afslag Loenen. U gaat richting Loenen, Eerbeek, Brummen, in Brummen Arnhem aanhouden, je bent bijna Brummen uit Dan linksaf tegenover de Aldi, hier ziet u “the Gallery”. Meldt u discreet bij Vincent, Leontien of John. U kunt genieten van de Caddy’s en van wat alcoholvrije nattigheid, want om 13.00 uur willen we gaan rijden. Vanaf dan tonen wij u mooie plekjes Veluwe o.a. bekend om zijn vele smokkelroutes en fantastische schuilplaatsen. Tijdens de rit zullen we u de gelegenheid bieden een smokkelplaats nader te onderzoeken en dan onze weg te vervolgen richting de geheime locatie, in de dichte bossen van Nunspeet. Codenaam is “Sparrenhorst” en onze handlangers aldaar zijn volledig op de hoogte van ons superweekend. ATTENTIE: Het van het grootste belang dat wij tijdens de rit op onze hoede blijven, en zo min mogelijk de aandacht van autoriteiten of rivaliserende bendes trekken! Voor alle lieden die overdag nog hard aan het werk zijn, het adres: Eperweg 46, tel.0341-255911 Rijdend op de A28 Amersfoort-Zwolle neemt u de afslag Nunspeet-Epe, rij richting Nunspeet, over het spoor en vervolgens ziet u na enkele honderden meters aan de linkerkant de ingang van “Sparrenhorst” Zorg vooral dat ook deze locatie niet uitlekt naar buiten!

z’n beste Frans, maar dat was niet goed genoeg want zijn eerste woorden waren: “U komt uit Nederland?” Hij bleek een Belg te zijn, dus we konden heerlijk Nederlands praten. Hij liep met ons mee naar het GM gedeelte, maar kon ons niet veel verder helpen dan voor ons een mooie nieuwe Franstalige Cadillac folder uit de kast mee te geven. De volgende dag zou zijn collega er weer zijn.

zouden vertrekken. Het was even wachten maar toen kwam hij inderdaad bij ons. Nu moest het wel op z’n Frans. Met een beetje goede wil kom je een eind. Hij had helaas geen promotiemateriaal voor ons liggen, hij werd niet zo rijkelijk bedeeld met reclamemateriaal. Wat hij wel voor ons had, vertelde hij ons, waren twee glazen. Hij verdween uit ons

zicht en even later kwam hij met een doosje terug. Vervolgens liet hij ons twee knalblauwe mokken zien met gouden Cadillac opdruk. Erg kitscherig maar wel erg leuk voor de heb. Ook mochten we een hele stapel ‘utfoldertjes’ meenemen en nog wat kaartjes om op te sturen voor meer informatie. Helemaal tevreden stapten we in Didi. De vakantie was geslaagd. Mooi weer, lekker eten en mooie Cadillacs. Vincent en Linda Heinhuis.

De volgende dag, de laatste dag van de vakantie gingen we nog even langs voordat we richting Nederland Drie ‘tweedehandsjes’ op een rij bij de dealer.

Vanaf 17.00 uur gaan we inchecken in de kamers, waarna u zich kunt opfrissen, ontspannen, de wapens doorsmeren, sporten, zwemmen, wat u maar wenst. Om 19.00 uur wordt u verwacht in de patio van het hotel, waarna we onze Crime Night willen beginnen met een toespraak van onze “Godfather”.

DE CADILLAC ROUTEPLANNER!

We willen niet al te veel onthullen van deze spetterende avond, u weet als geen ander dat uitlekken moet worden voorkomen: in onze handel is dat fataal. Desondanks willen we u niet onthouden dat we een grandioos Italiaans buffet laten aanrukken met o.a. kalfshaas, rivierkreeftenstaartjes en tonijn, de inwendige mens moet goed verzorgd worden, nietwaar? Ook kunnen de beentjes van de vloer gelicht worden en we hopen dat u zult waarderen wat wij ook nog voor u in petto hebben!

Op de Cadillac website is een uiterst handige en duidelijke routeplanner voor heel Europa te vinden! Surf naar: www.cadillaceurope.com en kies vervolgens het juiste land (Nederland) en de taal (Nederlands). Onderaan de pagina bevindt zich de knop “ROUTE PLANNER”.

12

45

Herkent u dit: Hij rijdt, zij zit naast hem, haar moeder zit achterin. Zij: rij toch wat meer naar rechts! Moeder: niet te dicht bij de stoepranden! Zij: steek die lamzak dan toch voorbij! Moeder: O God... Zij: je valt toch niet in slaap zeker? Moeder: hij rijdt toch al rap genoeg! Enzovoort en zo verder.... Na zowat twintig minuten stuurt hij zijn wagen op de parkeerstrook en vraagt aan zijn vrouw “wie rijdt er nu eigenlijk, jij of je moeder?” Deze problematiek -een zekere spanning tussen chauffeur en passagier(s)is eigenlijk al zeer oud. Geleerde automobielogen hebben uitgevist dat dit ook al het geval was tijdens de eerste grote autorit in de geschiedenis, namelijk die met Frau Benz aan het stuur. De dag van vandaag echter is het samenzijn in een gemoedelijk interieur van een moderne auto spijtig genoeg in een crisissituatie gekomen.

Men heeft ondertussen weet van ogenschijnlijk gelukkige echtparen, die door de houding van de chauffeur en de kritiek van de passagier opeens scheidingsbereid waren. Ook van vriendschappen is bekend dat sommige de dialoog bij een snelheid van 120 à 140 km/u niet overleefden. Op het vlak van het kaartlezen zijn er schrikwekkende voorbeelden bekend van escalerende woordenwisselingen, omdat ondanks het heftig draaien

kracht van wet te geven: Alvorens aan een koppel een huwelijksvergunning zou kunnen worden uitgereikt, zouden ze moeten kunnen bewijzen dat ze samen minstens 60 uren in een auto gereden hebben en nog belangrijker: dat ze om beurten elk 30 uur achter elkaar gestuurd hebben. Als ze tijdens en na deze proef nog in perfecte harmonie kunnen samen leven dan zou dat alleszins een betere basis zijn dan gelijk welk onderzoek van geleerde psychiaters.

WIE RIJDT ER EIGENLIJK? Vrij vertaald en bewerkt door Isidoor Nieuwlandt Naar een tekst van D. Grube

en plooien van de wegenkaart, de kaartlezer(es) de gezochte straat toch niet kon vinden en gefrustreerd bij het eerste stoplicht uitstapte. In één woord, de zaak is ernstig, zeer ernstig. Om het instituut van het huwelijk te beveiligen, dat intussen wel een beetje fragiel geworden is, zou men moeten overwegen om de volgende maatregel

Waarschijnlijk zijn de lezers van dit artikel toch al getrouwd en komt deze tip voor hen te laat. Maar voor de nog niet gehuwde oldtimer liefhebbers nog dit: Niet alleen samen elk 30 uur achter het stuur van een oldtimer, maar ook samen enkele pannes verhelpen, in wind en regen en daarna kletsnat op zoek gaan naar hulp (of naar benzine?). Dàt zou pas echt een degelijke proef zijn!

het inderdaad een geweldige dag werd, waarin ik vele leuke gesprekken met aardige Belgen heb gevoerd, veel pittoreske Vlaamse landschappen heb gezien en ook veel fraaie en bijzondere Cadillacs (en andere voertuigen en verzamelobjecten) heb mogen bewonderen.

Ik besloot ter plekke dat ik hierover zeker een uitgebreid artikel in the Standard ging plaatsen, compleet met foto’s die ik gedurende de dag gemaakt had, maar… mijn nieuwe Belgische kompanen waren mij vóór! Want twee weken later reeds arriveerde opnieuw een enveloppe uit

Verrast en vereerd was ik toen ik in mei van dit jaar een brief ontving met daarop fraaie Cadillac crests en clublogo’s. Het bleek een brief van de “President” van de Cadillac LaSalle Club Belgium; Peter Nieuwlandt (op de foto hiernaast trots poserend bij zijn prachtige 1952 Convertible), en van wie u op pagina 14 een mooi verhaal hebt kunnen lezen over de 1953 Cadillac Le Mans. Peter nodigde mij, tezamen met Koen Ongkiehong uit om hun meeting bij te wonen ter ere van 100 jaar Cadillac! Peter organiseerde deze meeting samen met zijn vader Isidoor Nieuwlandt (jawel, ook hij schrijft regelmatig voor the Standard!), en met Dirk van Dorst, “Schatbewaarder” (penningmeester). In de brief stond al dat er zeer veel exclusieve auto’s verwacht werden, maar buiten dat is er natuurlijk altijd wel een reden te vinden om weer eens af te reizen naar onze zuiderburen, om daar van de Belgische vriendelijkheid en gastvrijheid te genieten. Dus gaf ik mij snel als deelnemer op, en maakte met Koen en zijn vrouw Oxana de deal dat we met z’n drieën met de “Zuurstok” zouden gaan. Alle ingrediënten voor een gezellige dag waren dus reeds aanwezig! En ik kan u nu alvast verklappen dat

46

11

5e Cadillac Oldtimer “Century” Festival Leimuiderbrug zondag 18 augustus 2002 INSCHRIJFFORMULIER NAAM

:

ADRES

:

WOONPLAATS

:

TELEFOON

:

CADILLAC

MODEL:

KENTEKEN:

JAAR:

WENST AAN BOVENGENOEMD 5e CADILLAC “CENTURY” OLDTIMER FESTIVAL EN/OF ONDERDELEN DAARVAN DEEL TE NEMEN: O

DEELNAME LONGEST CADILLAC PARADE VOOR RECORDPOGING REGISTRATIE GUINNESS BOOK OF WORLD RECORDS. AANVANG OPSTELLEN VANAF 10.00 TOT 11.45 UUR Voor juiste registratie bij Guinness World Records is het belangrijk de naam van de chauffeur en zijn/haar telefoonnummer duidelijk te vermelden GEDURENDE DE RONDRIT START/FINISH LEIMUIDERBRUG VAN 12.00 TOT 13.15 UUR VINDT DE RECORDPOGING “LONGEST CADILLAC PARADE “PLAATS. Elke deelnemer ontvangt passende herinnering aan zijn/haar deelname in de recordpoging.

O

DEELNAME AAN UITGEBREIDE EN ONBEPERKTE BAR BQ ( ALL IN PRIJS € 12,00) AANVANG 17.00 UUR. Op het festival terrein zijn voldoende lokaties voor uw lunch of snelle snack tegen kostprijs.

O

DEELNAME CADILLAC NIGHT BEFORE THE DAY OP ZATERDAG 17 AUGUSTUS AANVANG 20.00 uur TOT 01.00 UUR. (Toegang gratis voor Cadillac eigenaren). ROCK- COUNTRY- BLUES MUZIEKAVOND.

LEIMUIDERBRUG BEREIKBAAR VIA: Komende vanuit de richting Rotterdam/Den Haag via de A4 : Afslag Nieuw-Vennep. Aan het einde van de afrit bij de stoplichten, rechts voorsorteren en rechtsaf de N207 op. Bij de eerst volgende stoplichten links af. Na 150 meter wederom rechts af en u staat voor de ingang van het Festival. Komende vanuit de richting Amsterdam via de A4: Afslag Nieuw-Vennep. Aan het einde van de afrit bij de stoplichten links voorsorteren en links afslaan de N207 op. Verder als boven beschreven. Komende vanuit de richting Den Haag via de A44: Afslag Nieuw-Vennep Aan het einde van de afrit bij de stoplichten links voorsorteren en links afslaan de N207 op. Verder als boven beschreven. Inlichtingen of verzenden inschrijfformulier: Stichting Cadillac Oldtimer Festival Willem Schrama Tel/fax: 0252-675358 E-mail: [email protected] Venneperweg 551 2152CB Nieuw-Vennep

10

47

België met daarin het verslag van deze dag, opgesteld door Peter en Dirk. Peter vroeg mij of ik dit in the Standard wilde publiceren, en of ik er dan zelf ook mijn eigen interpretatie aan zou willen geven. Awel…zeker en vast! Dus zo kon het gebeuren dat dit artikel nu drie auteurs heeft gekregen. En om het voor de lezer een beetje overzichtelijk te houden zijn de stukken, geschreven door Peter en Dirk cursief gedrukt, met daar tussendoor mijn eigen bevindingen. De lezers die zelf al meetings georganiseerd hebben, zullen begrijpen hoe wij ons voelden toen bleek dat het die zondagmorgen stortregende. Zou al dat voorbereidend werk letterlijk in het water vallen? Maar onze plicht als organisatoren indachtig starten wij -hopend op een spoedige weersverbetering toch onze wagens richting het Motel van der Valk in Drongen, een plaatsje ten noorden van Gent. Bleek dat wij ongeveer als eersten ter plaatse waren, zodat wij een strategische plaats konden uitzoeken in de bovenste zaal van het restaurant met zicht op de parking.

Het eerste contingent Cadillacs arriveerde vlak na ons en werd aangevoerd door een gele 1955 Coupe, met in zijn spoor een 1953 Eldo, een 1940 LaSalle, een 1975 Eldo, en een 1976 Eldo Bicentennial (slechts 150 mijlen van nieuw)! Met de regelmaat van een klok ongeveer, arriveerden nog meer Cadillacs zoals een 1929 Sedan V8, een 1930 Sedan V8 “bicolore”, een 1938 V16 Sedan, een 1930 LaSalle Convertible, een 1947 Convertible, een 1953 zilveren Coupe en zo voort en zo verder, de lijst is gewoon te lang om te vermelden!

Onze eigen wagens, namelijk de 1952 50th Anniversary Convertible van Peter, de 1956 gele Convertible bestuurd door lsidoor, de 1967 Eldo en de 1970 Convertible (van Dirk, LvB) waren van in de beginne oordeelkundig over de parking verspreid om als blikvanger te dienen voor de andere deelnemers die misschien niet echt met de locatie bekend waren. Nadat iedereen zich naar keuze had kunnen bedienen aan de overvloedige ontbijttafel werd er verzamelen geblazen.

gestapt, dat ik nog niet eens had opgemerkt dat het een convertible was! Nog een meevaller dus, want wat is er mooier dan genieten van het schone Belgische landschap vanuit een Cadillac Convertible? De wagen gleed over de weg, en ik voelde mij bijna een beetje “van adel”. Toch wel deftiger dan een zuurstokroze

Nadat we van Isidoor een routebeschrijving ontvangen hadden, begaven wij ons richting Zuurstok (Koens 1976 Eldorado). Mij wachtte echter een aangename verrassing, want Eldorado uit 1976 (sorry Koen, die van daar was Peter die mij jou is ook ècht heel mooi hoor!), en vroeg of ik misschien als bovendien reed ik immers mee met de “navigator” wilde meerij- President! den in zijn lichtgroene 52’er. Goed, die deal was Eén van de deelnemers kwam overigens snel beklonken, en twee wel van heel ver, en dat was Ullrich seconden later zat ik vor- Müller uit Hachenburg, Duitsland. Peter stelijk in het donkergroene wist mij te vertellen dat hij met zijn 1959 leer van deze prachtige “venetian blue” Convertible rechtstreeks Cadillac. “Wel, wat denkt uit Le Mans kwam gereden, een rit van u, zullen we het erop meer dan 470 miles. En dat bij nacht in wagen het dak open te de stromende regen! Petje af dus! doen?”, vroeg Peter, en voegde meteen maar de Ondertussen was het gestopt met regedaad bij het woord. De nen, de hemel was uitgeklaard de zon lucht was inderdaad opge- begon warmte te geven, het zou “after klaard en daar brak zelfs een Het is lastig kiezen! Voor de kijker rechts zonnetje door. Het grappige was, staat de pas tot nieuwstaat gerestaureerde ik was zó snel in de wagen 1967 Eldorado van Dirk van Dorst....wauw!

TECHNISCHE DAG IN ALMERE 31 augustus 2002

Net als vorig jaar wil ik weer een sleuteldag organiseren bij mij in Almere. Toen was het een zeer geslaagde winterse dag in februari. Nu hopelijk een zwoele zomerdag in augustus. Het is de bedoeling dat er kleine reparaties uitgevoerd mogen worden op de brug. Olie verversen kan, maar je moet wel zelf de oude olie afvoeren. Mocht je geen reparaties hebben aan je auto, dan kom je gewoon voor de gezelligheid! Voor diegene die niet alleen willen sleutelen, zal halverwege de middag de BBQ ontstoken worden. Omdat we allemaal houden van de Amerikaanse cultuur wordt het ook een Amerikaanse BBQ, dat wil zeggen dat jullie je eigen vlees mee mogen nemen. Drank, brood en salades zullen klaar staan. Vanaf een uur of 11 ben je welkom. Laat mij van tevoren even weten of je komt en met hoeveel personen. Geef dan meteen door of je blijft voor de BBQ! Jan Ottevanger De Binderij 49 1321 EG Almere Tel: 036 - 54 032 56 Fax 036 - 54 032 57 Email: [email protected] Route beschrijving: Vanuit alle richtingen naar de A6 rijden. Neem afslag 3 (Almere Stad-West). Einde van de afslag de Hoge Ring op rijden. Esso tankstation voorbij, spoorweg onderdoor. Volgende stoplichten rechtsaf. Dit is de Hollandse dreef. Na 1 kilometer weer het spoor onderdoor, daarna direct rechts. Na 20 meter weer rechts en dan meteen weer links. Je rijdt nu op de Binderij.

Inderdaad een zeer indrukwekkend wagenpark. Onze Belgische collega-club mag met recht trots zijn op haar wagens. Wij keken op de parkeerplaats dan ook onze ogen uit, en waren zeker ook onder de indruk van de staat waarin vrijwel al deze Cadillacs en LaSalles zich bevonden: showroom kwaliteit.

48

9

DE MOLENRIT 4 augustus 2002

Ook wij wilden weleens een keer een rit uitzetten voor de CCN en wel op zondag 4 augustus 2002. U bent van harte welkom in hotel restaurant “De Buizerd” in Noord Scharwoude (tussen Alkmaar en Schagen, langs het kanaal Alkmaar-Kolhorn) waar we eerst kofe met appeltaart nuttigen vanaf ongeveer 11:30 uur. We starten om 13:00 uur met de rit die ons dwars door de Schermerpolder en door diverse kleine vissersdorpjes van vroeger voert. Halverwege stoppen we voor een bezoek aan en in een molen waar tevens ook iets gedronken kan worden. Verder weer door de Schermerpolder terug naar Noord-Scharwoude waar we om ± 16:00 uur terug hopen te zijn, om onder het genot van een consumptie nog wat na te praten. Uiteraard kunt u in het restaurant à la carte dineren. Gaarne opgeven vóór 25 juli! Groeten en tot ziens op 4 augustus, Marian & Cor Hink

Routebeschrijving naar Noord-Scharwoude: Vanaf Haarlem: A9 richting Akmaar, Rotonde Alkmaar N242, richting Leeuwarden, N242 volgen tot (in haakse bocht linksaf) afslag N245 richting Noord Scharwoude; Oudkarspel. Na 100 meter rechts: De Buizerd. Vanaf Den Oever: A7 tot afslag 12, richting Middenmeer; Alkmaar N242. De N242 volgen tot (in haakse bocht rechtsaf) afslag N245 richting Noord-Scharwoude;Oudkarspel Na 100 meter rechts: De Buizerd.

O

Wij doen mee met de Molenrit door Noord Holland met....……personen.

O

Wij dineren met..…...…personen in hotel-restaurant De Buizerd.

Naam: Adres: Postcode + woonplaats: Telefoon: Cadillac: Voor 15 juli a.s. opsturen naar:

Cor & Marian Hink Handelskade 13 1723 MX Noord-Scharwoude Tel (na 17:00): 06-25388947

8

all” toch nog een schitterende dag worden! De roadbook’s werden uitgedeeld en de groene 1952 Convertible van “president” Peter zette zich aan de kop van de Cadillac armada. De belangstelling van de lokale bewoners langsheen het traject was enorm, de vriendelijkheid en de sympathie van de andere automobilisten veraste ons aangenaam; zij gaven spontaan voorrang aan onze karavaan van klassieke Cadillacs. Per slot van rekening zijn de Belgen het niet gewoon om mooie oude Cadillacs te zien en toch niet in één sliert van ongeveer 500 meter! Tijdens de rit vertelde Peter mij uitgereid over zijn collectie Cadillacs (waarover ik in een volgende Standard graag meer wil schrijven) en hoe hij deze in de loop der jaren, en dus met het nodige geduld bijeen had weten te verzamelen. Ook wisselden wij van gedachten over allerlei verschillen tussen Nederlanders en Belgen, gaf Peter tekst en uitleg over Belgische huizen en het bouwen ervan, (aan veel minder regels gebonden als in Nederland) en kwam ik tot de grappige conclusie dat mijn lievelingslm (Tin Men, met Danny DeVito en Richard Dreyfuss) ook tot Peters favorieten behoort. Vele citaten en het oprakelen van diverse hilarische scènes uit deze onvolprezen lm waren het gevolg hiervan. En ondertussen blééf het zonnetje maar schijnen, terwijl de Cadillac geruisloos en waardig voortschreed. Ulli Müller reed steeds op de stoet vooruit, om in bochten en op viaducten ineens weer op te duiken met zijn fotocamera in de aanslag. Ook zag Peter dikwijls zijn eigen 1956’er met hoge snelheid voorbij stuiven, waarin eveneens een “cameraman” zat, en aldus werden er vele rolletjes en banden volgeschoten.

Lezers, ik weet dat het heel onintelligent staat wanneer een dame voortdurend rondloopt met haar mond half open, maar ik kon het niet helpen! Al die fantastische Cadillacs, zo zeldzaam en in zo’n perfecte staat. Echt ongelofelijk. En dan het museum van dr. Thierry: werkelijk uniek. Heeft u ooit oog in oog gestaan met een Oldsmobile uit 1901….of met een authentieke Cadillac Osceola? IK NU DUS WEL!!! En als u nu denkt dat die dr. Thierry een man was die daar in een strak pak in een clubfauteuil zat en aldus op het ademloze publiek neerkeek, dan heeft u het mis, want Leon Thierry stiefelde doodgewoon rond op felgekleurde Nikes en in een overhemd (dat hij later zelfs uittrok vanwege het mooie weer!), terwijl hij ondertussen aan iedereen uitleg gaf over zijn bijzondere verzameling. Dr. Leon Thierry met Dirk van Dorst. die in de loop der jaren een dusdanige collectie antieke auto’s en andere voorwerpen had verzameld, dat hij hiervoor een eigen museum heeft moeten laten bouwen. Dit museum was in één woord on-gelo-fe-lijk! Bij aankomst op het feestdomein verwelkomden de heer en mevrouw Thierry onze groep hartelijk en gaven ons “carte blanche” om de collectie te bekijken en gebruik te maken van de faciliteiten. In de beboste lanen van het park troffen wij nog Cadillacs aan van die om één of andere reden niet deelgenomen hadden aan de rondrit, maar omdat ze bekend waren met dr. Thierry, rechtstreeks naar het domein gekomen waren. Zo konden wij nog kennis maken met een 1910 Demi Tonneau, een 1932 All Weather Pheaton en een 1934 V12 en anderen waarvan de namen ons nu ontglippen.

Oog in oog met de 1906 Osceola!!! De binnenplaats voor het museum van onze gastheer was versierd met een groot Cadillac spandoek en voor ons gemak voorzien van voldoende tuinstoelen, tafels en parasols. Een uitgebreid buffet inclusief alle soorten drank stond de deelnemers te wachten, terwijl het “live” orkest onder leiding van de broer van mevrouw Thierry zachtjes oude melodieën en classics speelde. De organisatie van deze dag was duidelijk tot in de kleinste details geregeld. En niks consumptiebonnen, maar gewoon onbeperkt genieten van verse broodjes, wijn, mineraalwater en zelfs appelgebak! Het combo speelde ondertussen heerlijke relaxte klassiekers en ik miste dus wel een beetje mijn dansmaatje Marius.

Het eindpunt van de rit was het privédomein van dr. Leon Thierry, een gepensioneerd gynaecoloog,

49

Op het terras stond ook al weer zo’n zeldzaamheid: een rode 1953 Corvette (de eerste!), en toen daar de kap van open ging dromden daar natuurlijk direct allerlei “Mennekes” omheen.

heeft gekregen een dergelijke collectie bij elkaar te vergaren. Hij antwoordde dat dit kwam omdat “ik deze dingen allemaal verzameld heb in de tijd dat deze spul-

en men was blij dat men ervan af was!” Lezers, ik durfde niet eens een schatting te maken van de totale waarde die deze collectie momenteel vertegenwoordigt. Voor de realisatie van deze prachtige dag willen wij hier ook de directie van GM Belgium -in het bijzonder de heren Snauwaert en Nêve bedanken voor hun sympathieke en gulle samenwerking, maar ook de weergoden, en last but not least alle aanwezigen! In een gemoedelijke sfeer werd er nog uren doorgepraat en kontakten gelegd. Als laatsten verlieten wij het prachtige domein, voldaan èn met onze zakken vol adreskaartjes Er is blijkbaar nog veel werk te doen, maar gelukkig is de club jong van geest!

Terwijl Koens boeken warm onthaald werden door diverse geïnteresseerden, maakten Oxana en ik een wandelingetje over het terrein, en dat had bijna iets surrealistisch: je kon geen vier stappen zetten of je struikelde over de zeldzame Cadillacs die her en der tussen het groen -bijna nonchalant- stonden opgesteld, en daarbij kwam dan nog het museum, waarbij het dus ècht moeilijk was niet voortduren met open mond rond te lopen, ajn, dat legde ik u al uit. Het museum zelf herbergt naast een 1906 Cadillac Osceola ook nog een 1909 Model 30 Touring en een origineel niet gerestaureerde 1930 4 deur Sedan, benevens een 70-tal oldtimers van alle jaren, modellen en kleuren plus een nogal eclectische verzameling posters. oude cinema afches, rallyplaten, koekedozen enzovoort en zoverder, teveel om op te noemen en zeker teveel om op korte tijd te memorizeren. De goede dokter kwam handen en voeten tekort om de honger naar details te bevredigen van zijn nieuwsgierige bezoekers! Maar dokter Thierry had het duidelijk naar zijn zin, en bleek dan ook een uitstekend gastheer, verheugd over zoveel belangstelling voor zijn collectie. Ik vroeg hem uiteraard hoe hij het voor elkaar Een glimp van het museum. Er stond zelfs een ets van Eddy Merckx!

Evenementen EVENEMENTEN 4 aug: 31 aug: 14+15 sept: okt/nov:

LANDELIJKE EVENEMENTEN: 14 juli:

20 juli: 3 aug: 3 aug: 1 aug: 17-18 aug:

24 aug: 24+25 aug: 31 aug: 1 sept: len veelal nog als “oude rommel” werd bestempeld, waar men graag afstand van wilde doen. Vele zaken heb ik echt voor een prikkie op de kop kunnen tikken,

Molenrit door Noord Holland Organisatie: Cor Hink, uitnodiging elders in dit blad Technische dag in Almere Organisatie: Jan Ottevanger, informatie in het clubblad JAARFEEST 12,5 jaar CCN en 100 jaar Cadillac! Organisatie: Vincent en Linda Heinhuis, meer info in deze Standard. Technische dag in Voorthuizen Organisatie: Dhr. de Gooyer

De prachtigste Cadillacs stonden nonchalant tussen het groen op het domein. Op de voorgrond een smetteloze 1957 Eldorado Biarritz!

7 sept:

Graag wil ik (ook namens Koen en Oxana) Isidoor, Dirk en Peter bedanken voor hun gastvrijheid, de fraaie rit en de perfecte organisatie van deze dag. Ik hoop dat wij als CCN in de toekomst meer zullen gaan samenwerken met de CLC Belgium. Want hoewel zij nog niet half zoveel leden heeft als wij, was er minstens zoveel enthousiasme, en kan ik beamen dat zij inderdaad springlevend en jong van geest is! Ook twijfel ik niet aan een vervolg op de kennismaking, want dat er nog veel te ontdekken valt daar in het Vlaamse is zeker, en ik hoop dat met u te kunnen delen in een volgende Standard!

27+28 juli: 2-4 aug:

Klassiekers & Old Timers show, georganiseerd door het Nederlands Politie Museum Vanaf 10.00 uur verzamelen bij het Luchtvaart Museum, Hoenderloseweg Gebouw 20, te Deelen. Vertrek rondrit vanaf 12.30. Tevens demonstratie speur- en bijthonden en bezichtiging van het museum. Info en aanmelding: Jacques Los, tel. 055-5430691, e-mail: [email protected] Logger Night Cruise te IJmuiden. Loggerstraat te IJmuiden. Aanv. 19:00 uur. Info: 0255-535090. Saturday Night Cruise, georganiseerd door The Cruise Brothers. Vanaf 19:00 op Indu strieterrein Zichtenburg te Den Haag. Info: Guus Volckmann: 070-3604197. Oldtimerdag in Kampen. gratis deelname. meer info:038-3322358 Back to the sixties in Alkmaar. 5000 m2 spullen uit de jaren zestig! Cadillac Oldtimerfestival te Leimuiderbrug, 1e lustrum! Met o.a. bands, Rock ‘n Roll demonstraties. Tevens zal een recordpoging worden gedaan: 1000 meter Cadillacs, gemeten bumper-aan-bumper. Komt allen! Info: Willem Schrama, 0252-675358. Kijk voor meer informatie en het inschrijfformulier elders in deze Standard. Logger Night Cruise te IJmuiden (zie 20 juli) Internationale Zomer Oldtimerbeurs te Rosmalen Oldtimer festival op circuit Park Zandvoort Back to the Sixties dag in winkelcentrum DoeMere te Almere. Een dag geheel in het teken van de 60’s, met passend entertainment en American Cars. Saterday Night Cruise bij the Cruise Brothers, zie 3 augustus.

BUITENLANDSE EVENEMENTEN:

4-11 aug: 27-29 sept:

Toerrit weekend in de Ardennen. Info: Recreatieve, tel.0320-248445 (19.00-21.00 u.) Willem van OranjeNassau route Tilburg-Diekirch Luxemburg Meer info: Jos Damen tel/fax 013-4637966 CADILLAC CENTENNIAL CELEBRATION! Het eeuwfeest van Cadillac Lake St.Clair CLC Grand National Meeting Detroit, Michigan. Voor info, zie: http://www.cadillaclasalleclub.org/gn2000/index.htm Willem van Oranje Nassau route (zie 2-4 augustus)

Peter Nieuwlandt, Dirk van Dorst en Leontien van Brummelen

50

Top secret - Instructies op bladzijde 12! Codewoord: “Cadillac”.

7

NOTULEN VAN DE BESTUURSVERGADERING 20 februari 2002 te Bunnik

Aanwezig: Rob Wiegers,voorzitter, Bert Atsma, Ruud Gersons, Linda Heinhuis en Edwin Otten, alsmede part-time Ria Kleinveld, Koen Ongkiehong en Bernadette Bosman . Na overdracht en bespreking van de verschillende dossiers door de oude bestuursleden aan hun opvolgers besprak het bestuur in de nieuwe samenstelling kort de ledenvergadering, een aantal lopende zaken en toekomstige ontwikkelingen als volgt: ● de ledenvergadering kende een goede opkomst en verliep uitstekend. ● 20/21 september zal het jaarevenement plaatsvinden. ● Bert zal zorg dragen voor aanpassing van de gegevens bij de K.v.K. ● Notulen van de bestuursvergadering van 1 februari komen via Bernadette. ● Op de ledenlijst zullen de faxnummers vervangen worden door e-mail adressen. Actie is nodig om het aanmelden en gebruik van e-mailadressen te vergroten (actie Bert/Edwin).) ● Bert zal adressen e.d. van het nieuwe bestuur circuleren. ● De twee (drie?) nieuwe bestuursleden zullen zichzelf kort introduceren in het volgende clubblad. ● Een “sleutellocatie” voor clubleden is gewenst. ● De lijst met (onderdelen) leveranciers moet ge-update worden. Mogelijk alleen per e-mail verspreiden. ● Matern Harmsel zal benoemd worden in de Technische Commssie ● Er is behoefte aan een betere stand voor op tentoonstellingen e.d. (actie Rob/Ruud) ● Automatische incasso moet verder gepushed worden (actie Edwin). ● Koen blijft verantwoordelijk voor advertenties in the Standard. De volgende vergadering zal plaatsvinden omstreeks april/mei (actie Rob/Bert)

Bert Atsma, 28 februari 2002 / 7 mei 2002

EEN CADILLAC VERHAAL MET ENKELE TIPS Door Koen Ongkiehong

In de laatste weken voor deze Standard werd afgerond vroeg ik aan Leontien hoe het stond met de kopij. Zoals gebruikelijk was veel van de inhoud van deze Standard nog niet binnen voor de gestelde inzenddatum van 9 juni. Op die datum zag het er naar uit dat de Standard dun zou worden. Gelukkig kwam daar verandering in met als gevolg dat Leontien de laatste weken veel werk kreeg met de verwerking van de kopij, hetgeen de verschijningsdatum naar midden juli deed verschuiven. Ook vroeg ik haar hoeveel pagina’s ik mocht vullen en dat bleken er slechts 2 maar uiteindelijk bleek er toch plaats te zijn voor het onderstaande stuk. Eerst wilde ik een stukje schrijven over motoren maar tijdens het schrijven en lezen vond ik het aan de saaie kant en het dreigde een erg lang verhaal te worden. Ik zal het stuk over motoren herschrijven en voor de volgende keren bewaren. Het onderstaande stuk heeft geen hoofdthema, gaat over verschillende onderwerpen en bevat enkele tips. Uitgedund Cadillac-wagenpark en de Grand National voor de viering van 100 jaar Cadillac. Na 6 jaar bestuurslid geweest te zijn ben ik begin dit jaar afgetreden als bestuurslid. Met name zijn mijn redactionele werkzaamheden een stuk minder geworden, maar als “technisch man” ben ik nog aardig actief. De rubriek “vraag en aanbod” zal ik blijven verzorgen en ik zal als technisch commissielid uw vragen proberen te beantwoorden. Via E-mail krijg ik wekelijks diverse vragen (met name over motoren) en

ook worden bijna elke dag telefonsich enkele vragen gesteld. Ook kan ik velen helpen aan werkplaatshandboeken. Ik sleutel nu een stuk minder. Enerzijds komt dat door het wegvallen van de garage waar Marius, Erwin en ik bijna 5 jaar naar hartelust (illegaal) konden sleutelen en anderszijds door het feit dat mijn wagenpark “bedrijfszekerder” is geworden. Ondanks de slechte zomer geniet ik van “de Zuurstok”, de Eldorado convertible die op de voorkant van de vorige Standard stond. “The Nanny”, de inmiddels op LPG omgebouwde ‘76 Coupe DeVille die ik vorig jaar in California kocht heeft alweer ruim 12.000 km in enkele maanden afgelegd. Helaas gaat het unieke, de zeer lage kilometerstand er nu snel vanaf. Oxana haalde haar rijbewijs en toert door Den Haag met de “Krokodil” onze 1992 STS. Niet echt een stadsauto en een verre van overzichtelijk auto om mee te leren autorijden maar misschien moeten we die toch maar omwisselen voor een klein wagentje. Dat zal zeker geen Cadillac worden. Helaas werd de Zuurstok tot twee keer toe bekrast door vandalen, nadat hij na de bijna 8 jaar geleden begonnen restauratie zijn eerste weken op de openbare weg had doorgebracht. Gelukkig was hij All Rrisk verzekerd en werd het schadebedrag dat op circa €1.900 was getaxeerd bijna volledig vergoed. Ik wil u hier de tip meegeven om uw Cadillac te laten taxeren en All Risk te laten verzekeren. Op de foto’s kunt u zien dat het een “body off” restauratie is geweest. Ik heb de koets van binnen en buiten laten stralen en ook het plaatwerk is van buiten gestraald. Dit is specialistenwerk want door stralen kan dunne plaat snel vervormen.

De koets in de vorken en het chassis op de aanhanger.

6

51

Ik ga in augustus naar Amerika voor het bijwonen van de door de Cadillac LaSalle club

georganiseerde festiviteiten in verband met het eeuwfeest van Cadillac maar zal daar waarschijnlijk geen Cadillac gaan kopen want mijn doelstelling om mijn wagenpark uit te dunnen is al aardig gelukt. Van 10 stuks vorig jaar is de stand nu teruggebracht naar 4 stuks. Wilt u de Grand National in Detroit bijwonen dan is er nog zeer weinig tijd over (tot 21 juli) om u zich hiervoor aan te melden. Op 4 augustus beginnen de festiviteiten. Hageman U.S.A. Parts Gelukkig zijn de adverteerders uit de vorige Standard doorgegaan met adverteren en is Hageman U.S.A. Parts er als nieuwe adverteerder bijgekomen. Deze rma heeft adverteert nu pagina-groot in The Standard (blz 42, red.). Ik bestel er al jaren en ben erg tevreden over dit bedrijf. Het is eigenlijk geen toeval dat dit bedrijf in onze Standard gaat adverteren want de heer Hageman is zelf trotse bezitter van twee Cadillacs: een 1960 Sedan en een 1993 STS met Northstar. Toen ik remslangen voor mijn ‘77 Eldorado bestelde kwam het gesprek snel op de Northstar motoren. Hij is erg tevreden met zijn STS. Het telefoongesprek zou uren kunnen gaan duren maar helaas hadden we daar geen tijd voor. Hij vertelde me dat sommige Northstar motoren problemen konden hebben met de pistonpennen en dat hij een speciale olie toevoeging van JB gebruikt. Tot voor kort had Hageman enkele nieuwe Nortstar motoren op voorraad, maar dat was niet omdat hij zijn motor niet vertrouwde. Hij vertelde kort over de gevaren van synthetische olie in oude blokken. Hierbij is grote kans op oplossen van pakkingen en keerringen. Ook kan synthetische olie vuil in oude motoren losmaken waardoor verstoppingen

kunnen optreden. Ik krijg veel vragen over welke olie het best gebruikt kan worden in Cadillacs, maar kan hier niet altijd het juiste antwoord op geven. Ik ben altijd benieuwd naar de mening en theoriën van anderen. Een interview met de heer Hageman staat op de planning want hij kan ons leuke tips geven. Fuseekogelproblemen, kentekenplaat 18.2 en andere problemen met de APK Na een periode van bijna 8 jaar nam ik in mei afscheid van mijn ‘66 Coupe de Ville, bijgenaamd “de Gifkikker”. Het was even alsof hij niet weg wilde want de APK-keuring liep niet zo vlot als anders. Ik laat mijn Cadillacs al jaren bij een garage in de buurt keuren waar ik de mensen goed ken en mijn Cadillacs over het algemeen zonder problemen goedgekeurd werden. Bij de laatste keren werden de Cadillacs extra goed bekeken omdat de APKkeurbevoegdheid van de garage tijdelijk was ingetrokken door de RDW. Dit kwam onder andere door het ten onrechte goedkeuren van Amerikaanse wagens met kleine gele platen volgens model 18.2. Deze worden speciaal uitgegeven voor Amerikaanse auto’s vanaf 1977 en auto’s waarop normale platen niet passen. Over het algemeen mogen onze Cadillacs deze platen dragen omdat de ruimte in de uitsparing achter in of boven de bumper te klein is voor normale platen. Bij de kentekenkeuring (na het invoeren van een auto) dient de eigenaar van de Amerikaanse auto deze onthefng te vragen. Soms ziet de RDW-keurmeester dat hiervoor onthefng mag worden gegeven en zorgt hij ervoor dat op kentekenbewijs deel 1 als bijzonderheid wordt vermeld: kentekenplaat model 18.2 toegestaan. Veel Amerikaanse wagens rijden met kleine platen maar zonder goedkeuring hiervoor en lopen risico op een boete of problemen met de APK-keuring. Zelf heb ik diverse wagens gehad zonder die onthefng en reed met grote platen in de kofferbak, puur ten behoeve van de keuring of bij een inspectie. Dit is geen goede oplossing omdat bij de keuring de achterplaat op de auto moet zitten en verlicht moet zijn. Aan Frank Lindeman, de nieuwe eigenaar van de gifkikker, had ik beloofd voor een nieuwe APK te zorgen. Met veel kunst en vliegwerk heb ik een constructie voor de grote achterplaat gemaakt met lampjes en ijzerdraad zodat deze verlicht werd, een APKeis.

Om APK-problemen met de kleine platen te voorkomen raad ik u aan om eens op deel 1 van de autopapieren te kijken, of daar bij bijzonderheden vermeld staat “18.2 toegestaan”. Is dat niet het geval, bel dan met de RDW en maak een afspraak om langs te komen met uw Cadillac. Zij meten de ruimte voor de plaat, nemen de papieren in en u krijgt in korte tijd de papieren met de onthefng voor die platen. Let erop dat de platen van een goedkeuringsmerk zijn voorzien.

do’s lijkt te zitten. Ik heb bij diverse Eldorado eigenaren geïnformeerd en volgens Theo Bos was dat ook normaal. Hij had als eigenaar en keurmeester met hetzelfde probleem te maken gehad en is in de boeken gaan neuzen. In het werkplaatshandboeken staat een methode vermeld voor het meten van de speling op de onderste

Omdat de garage zelf tijdelijk niet mocht keuren werd de Gifkikker naar een bevriende garage gebracht die de auto nog eens grondig nakeek. Helaas vond de keurmeester van deze De voorwielophanging van een Eldorado onder garage dat er te veel spe- het mes. ling op de onderste fuseekogels zat. Vervangen bleek uiteindelijk fuseekogels. Dit moet met een microna ink doorsmeren niet nodig, maar meter gebeuren. Volgens het boek is er werd in het APK-rapport wel melding de afkeurwaarde maar liefst 3 mm. van gemaakt. Frank Lindeman heeft Dit lijkt extreem veel. De vermeende de Gifkikker inmiddels bijna 2 maan- speling op een wiellager wordt voor den en heeft hem laten polijsten waar- een groot deel veroorzaakt door de door hij er weer fris uitziet. Hij is lid fusee-speling. In de praktijk worden geworden en heeft al diverse verbete- veel fuseekogels en lagers van Eldoringen uitgevoerd. Op de door Cees rado’s ten onrechte afgekeurd. De van Langen georganiseerde techni- waarde uit het handboek moet dan sche dag bij Garage van Egmond voor de keuring worden gehanteerd en hebben we de achterrem-voeringen niet de richtlijn uit het APK-handboek. Er moesten nog wat andere kleine vervangen. reparaties worden uitgevoerd aan de Mijn Cadillacs worden de laatste tijd Eldo. Ik verwacht dat het lager niet extra goed door de garage gecontro- vervangen hoeft te worden en zal bij leerd. Zij huiveren een beetje als ik er de herkeuren de theorie aan de keurmeester voorleggen. aan kom. Op 1 juli heb ik na bijna 6 jaar stalling mijn 1977 Eldorado op de Technische dagen, slechte en goede weg gebracht en voorzien van nieuwe reparatie adressen banden. Ondanks dat de motor zo In de afgelopen maanden werden twee lang had stil gestaan startte hij binnen technische dagen georganiseerd. Over een paar seconden nadat ik wat ben- de dag bij garage Hoogeveen kunt u zine in de carburateur had gegoten. elders meer lezen. Helaas werd de dag Hij liep direct perfect! Ik heb het wel bij garage van Egmond slecht bezocht anders meegemaakt met lang gestalde maar ondanks de geringe opkomst was het daar gezellig. We willen André auto’s. Bij de APK-keuring werd relatief veel Meerkerk en Cees van Langen hartespeling op een wiellager geconsta- lijk danken voor de gastvrijheid. teerd, hetgeen ik vreemd vond aange- Op technische dagen wordt veel aanzien de vorige eigenaar en ik dit lager dacht besteed aan de motoren van kort voor het stallen nog hebben ver- de aanwezige CCN-ers. Zo kan de nieuwd. Het is een duur lager en vrij compressie worden gemeten, de ontveel werk om dat te vervangen. Na steking worden gesteld. Ervaringen die reparatie had de Eldo slechts een worden uitgewisseld en de techniek paar duizend kilometer gereden. Het kan worden toegelicht. Weet u een was mij opgevallen dat bij mijn Eldo locatie voor het organiseren van een Convertible na het vernieuwen van de technische dag, laat het ons s.v.p. wiellagers en in het algemeen relatief weten. veel speling op de lagers van Eldora-

52

Van de “Evenementenvrouw” voor alle fanatieke leden: Zoals Vincent het twee ALV’s geleden heeft gevraagd, vraag ik het nu nog een keer: wie voelt zich geroepen, zou het leuk vinden, of voelt zich genoodzaakt om ons clubje te promoten op beurzen? Er zijn schijnbaar leden die vinden dat we ons meer moeten bekendmaken op diverse beurzen in den lande. PRIMA! Daar ben ik het helemaal mee eens. Dus eigenlijk wil ik dit oproepje heel kort houden, meld je aan als je daar de lol wel van in ziet. Ik spreek uit eigen ervaring als ik zeg dat het een hele leuke bezigheid is, ik sta al jaren op de beurs in de IJsselhallen in Zwolle, en niet voor niets ieder jaar weer. Zoals iedereen eigenlijk wel weet zijn praktisch alle beurzen in de wintermaanden. Ik ga het zo doen, ik maak een lijst van mensen die enthousiast zijn, en hoor ik dat er ergens in den lande een beurs is waaraan de Cadillac Club mag deelnemen dan neem ik contact met je op. Natuurlijk vraag ik je echt niet voor een beurs in noord Nederland terwijl je in Brabant woont. Dus mensen, willen jullie in de wintermaanden ook nog het woord CADILLAC in de mond nemen, meld je dan bij mij aan. Nogmaals, het is geheel vrijwillig! En nu ik toch aan het “werven” ben, als je je geroepen voelt om een rit te organiseren (enne...dit jaar is al vol hoor), dan hoor ik het ook graag. Ook dan kun je de strook invullen, kopiëren en faxen of opsturen. Ik ben momenteel bezig de handige checklist aan te passen rondom het organiseren van een rit. Dus hulp is er genoeg! Linda Heinhuis Evenementen CCN Hellenbeekstraat 58 8081 HX Elburg Tel/fax: 0525-685958 O O

Ik stel mezelf beschikbaar om de Cadillac Club op een beurs te promoten. Ik zou graag een rit willen organiseren in de maand: *april/mei/juni/juli/aug/sept * doorhalen wat niet gewenst is.

Naam: Adres & Woonplaats: Telefoonnummer & email:

5

VAN DE REDACTIE The Standard nu volledig digitaal! Trots ben ik. Apetrots. Want het heeft even geduuurd, maar hier is dan toch eindelijk Standard nummer 2 van 2002. Een mijlpaal in de geschiedenis van the Standard, omdat het de allereerste is die volledig digitaal tot stand is gekomen. Dat wil dus zeggen: zonder enig plakken, knippen, kopiëren, weer plakken etc. Gewoon direct van CD-Rom uit de printer! Frustraties over te donker afgedrukte foto’s en en plaatjes die tijdens het opmaken zo maar van de pagina afschieten (Microsoft Word is GEEN geschikt opmaakprogramma!) behoren hiermee tot het verleden, wat zowel het lezen van the Standard als het produceren ervan tot een nog groter feest maakt dan het eigenlijk al was. Dankzij een gloednieuw en zeer professioneel opmaakprogramma (waarmee ook bladen als bijv. Caros worden opgemaakt) behoren MS Word-frustraties tot het verleden, en zijn de mogelijkheden om stukjes op te maken ineens eindeloos. U kunt dat wel merken aan de vele grappen & grollen die ik in dit nummer heb toegepast. Nadeel hiervan is wel weer, dat de tijd die vroeger ging zitten in het eindeloos proberen te tackelen van problemen, nu gaat zitten in het zo fraai mogelijk opmaken van stukjes, dankzij alle functies die het programma rijk is. Maar ja... dat is een luxe probleem dat ik graag op de koop toe neem! Headlines & Deadlines De reden dat deze Standard pas nu uitkomt, en niet zoals gepland in de laatste week van juni (!) heeft als belangrijkste oorzaak dat ik op de gestelde deadline van 10 juni nog niet de helft van de benodigde kopij binnen had! En dan kan ik wel een boekje uit gaan geven van 20 pagina’s dik, maar dat is mijn eer dan weer te na, dus wachtte ik rustig af op wat komen zou. De kopij die uiteindelijk binnen kwam bleek ruim voldoende om het hele boekje te vullen, echter toen was voor mij ook de tijd van tentamens aangebroken, en werden prioriteiten vanzelfsprekend even verlegd. Pas 3 weken voor verschijning van deze Standard kwam er daarom tijd vrij om 36 resterende pagina’s tekst op te maken, wat mij heel wat nachtelijk uren met vierkante ogen en berispingen van collega’s wegens te laat verschijnen op het werk (logisch als je tot 3 uur ‘s nachts achter de computer zit!) heeft opgeleverd. Echt slopend! Want ja... het afraffelen van the Standard is mijn eer natuurlijk helemaal te na, dus alles moest toch perfect worden. Ik wil u daarom met klem verzoeken om de volgende keer ECHT de gestelde dealine te respecteren, omdat the Standard niet het enige project is dat ik in mijn drukbezette leventje heb lopen. Ik heb echt alle begrip voor mensen die -net als ikzelf- ook druk zijn met allerlei andere dingen en daarom moeilijk toe komen aan het schrijven van een stukje, maar the Standard is voor ons allemaal en DOOR ons allemaal! Overigens zijn door tijdgebrek en ruimtegebrek twee geplande verslagen van de Loosdrechtse Plassen tour en de Oosterschelde tour komen te vervallen. Mochten er mensen zijn die hier iets over willen schrijven: klim dan in de pen! Want het zou zo leuk zijn als we hierover in de volgende Standard een verslag kunnen lezen. De Molentour Vervolgens vraag ik hier speciale aandacht voor de Molentour, die plaatsvindt op 4 augustus. U dient zich voor 25 juli op te geven, en die datum nadert al heel gauw. Vandaar dus even een extra aankondiging in deze rubriek. Komt allen! Een Vreemde Eend Of eigenlijk een Chevrolet in de bijt. Piet en Elly Warmerdam stuurden mij een leuk vakantieverhaal, maar voegden daar een beetje verontschuldigend aan toe dat “ze niet met hun Cadillac op vakantie waren geweest maar met hun Chevrolet Chevelle Convertible”. Maar wie ben ik om een leuk verhaal te weigeren? Vandaar dus: warm aanbevolen op blz. 33. Happy Birthday Cadillac - een Centerfold! In het midden van deze Standard een heuse Centerfold. The Standard wenst Cadillac een Happy Birthday en hoopt in een volgend nummer verslag te kunnen doen van het grote feest wat ter ere daarvan in Detroit wordt gegeven... Tot slot...een triest bericht Mag ik hier tot slot nog even aandacht vragen voor een persoonlijke zaak? Ik had het graag wat uitgebreider willen toelichten, maar had ruimtegebrek, en Vraag & Aanbod was reeds vol, dus... Anyway: Mijn 1980 Eldorado staat te koop! Met heel veel pijn in het hart moet ik hem helaas overdragen aan een andere liefhebber, die hem weer in z’n oude luister zal herstellen. Voor mij dus een triest gegeven, want velen van u weten wel dat dit jarenlang mijn missie was, die wegens omstandigheden toch gewijzigd moest worden. U kunt alle details van mijn “Baby” bekijken op een website die ik hiervoor speciaal heb ontworpen: http://www.geocities.com/elledorado1980 . Het zou geweldig zijn als een clublid hem overneemt zodat hij binnen de CCN blijft en ik ‘m af en toe nog eens kan zien! Lezers, ik wens u heel veel leesplezier en een jne vakantie! De deadline voor volgende keer is 21 september 2002.

Leontien van Brummelen

4

Hoge rekeningen en slecht uitgevoerde reparaties is iets waar niemand op zit te wachten. Helaas werden verschillende leden hiermee geconfronteerd en we hopen dat via het netwerk binnen de CCN dat soort problemen in de toekomst voorkomen kunnen worden. Wij vragen regelmatig naar tips voor goede reparatie adressen voor Cadillacs maar krijgen die zeer sporadisch. Hoewel wij dat liefst zo min mogelijk horen, zouden wij van u ook de slechte ervaringen met garages willen vernemen. De bedrijven waar wij onlangs te gast waren tijdens technische dagen en de bezochte garage tijdens de door Ruud en Monique georganiseerde rondrit hebben een goede indruk achter gelaten. Mogelijk kunnen deze bedrijven ons in de toekomst verder helpen. Dit zijn de rma Hoogeveen in Veenendaal, gespecialiseerd in auto-electra, nu ook adverteerder in The Standard, autobedrijf van Egmond in IJmuiden (tel. 0255-510244), en Studebaker Select, in Loosdrecht, tel. 035-623 7073 (binnenkort mogelijk ook Cadillacspecilist!?). André Meerkerk heeft onlangs eindelijk de Cadillac van Jan van Maasdam goed kunnen repareren. Hij had motorproblemen waarvan de diagnose moeilijk gesteld kon worden. Door een andere (inmiddels niet meer bestaande) garage in Delft werd dit probleem niet goed verholpen maar werd wel een hoge rekenig gepresenteerd. Uiteindelijk heeft André de carburateur vervangen waardoor het probleem werd verholpen. Bij Bart Ossewaarde en Peter Onken, beide lid van de technische commissie kunt u terecht voor advies en onderhoud en reparaties. Hun telefoonnummers staan voorin The Standard. Cadillac onderdelen en total loss gevallen Wegens het wegvallen van mijn sleutelruimte en de verhuizing van het bedrijf van Marius Zwolsman waar een groot deel van mijn onderdelen tijdelijk werden ondergebracht, heb ik deze verspreid over enkele Cadillac liefhebbers. De onderdelen die ik had voor Cadillacs uit 1970 heb ik overgedaan aan Martin Meijer in Sassenheim, die ruimte heeft en zelf veel van kan gebruiken voor zijn 1969 Coupe en 1969 convertible. Hij is nu de trotse eigenaar van mijn oude “Blauwe Engel”. Martin zal hem stap voor stap gaan opknappen. Ik wens hem daar veel succes en plezier mee. Onder-

delen van ‘69-’70 zijn zeer in trek en het is goed dat daar redelijk wat van beschikbaar zijn. Helaas werd onlangs helaas een 69’er van achteren total loss gereden maar het lichtpuntje was dat er weer ink wat goede onderdelen vrijkwamen. Ik wil Appie Sijm feliciteren met het voltooien van zijn project: de restauratie van een total loss gereden Sedan de Ville uit 1970. Ik heb hem 2 jaar geleden leren kennen toen hij met deze net gekochte wagen (van achteren ongeveer een halve meter ingekort, maar ondanks alles nog goed rijdend) naar mij toekwam. Ik verkocht hem een uitgebrande convertible (weer een total loss geval). Hij kon veel delen gebruiken en achterin deze Standard biedt hij de overgebleven delen te koop aan. De motor gebruikte ik voor “de Gifkikker” die ik onlangs heb verkocht. Mogelijk dat u in een volgende Standard meer over de door Appie uitgevoerde restauratie zal lezen. Gelukkig zijn Cadillacs zeer sterk en goed herstelbaar, ondanks dat zij total loss zijn verklaard. Total loss is maar een relatief begrip want herstelkosten volgens schade experts zijn natuurlijk hoog, maar als hobbyisten kunnen we dat vaak voor veel minder geld (maar soms met veel uren) herstellen tot een piekjne wagen, zonder verborgen gebreken. Zo heb ik een jaar of 5 geleden eens een 1978 Cadillac limousine gerepareerd. Deze werd door een dronken student van voren total loss gereden tegen een schakelhuisje van de PTT. In ruim een dag tijd werd de Limo door de toen weer nuchtere student en mij weer hersteld. Dat was een relatief eenvoudige operatie waarbij het front, en een deur werden vervangen. Het is gewoon handig om onderdelen te hebben. Door mij in de afgelopen jaren verzameld plaatwerk en bumperdelen van een 1973 Eldorado, een 1974 Fleetwood en een 1976 Eldorado heb ik naar een kennis in de buurt van Rotterdam afgevoerd. Dit is een echte Cadillac-liefhebber die in korte tijd een 1976 Eldorado convertible restaureerde en onder de bijnaam “de kleine Broes” door het leven gaat. Wellicht wordt hij binnenkort net zo beroemd als clublid Jambroes, het bekende adres uit Mookhoek waar u voor uw Cadillac zowat alles kunt vinden. Ook Jambroes is een echte Cadillac-liefhebber en ook Cadillac-rijder. “De kleine Broes” heeft vroeger al heel

53

wat Cadillac-projecten onder handen gehad. Velen van u kennen waarschijnlijk de gele tot pick-up verbouwde Cadillac uit het begin van de jaren vijftig die zo’n 10 jaar geleden door hem onder handen werd genomen. Hij is net gestart met een 1956 Coupe DeVille die hij wil ombouwen tot een convertible. Als u nog ergens een dakmechanisme voor zo’n model weet te liggen zou ik dat graag van u vernemen. Tijdens de voor de Belgische Cadillac Club door Isidoor en Peter Nieuwlandt georganiseerde rondrit, maakte ik kennis met een Belg met diverse Cadillac limousines. Ik kon hem met diverse onderdelen blij maken die hij met zijn verlengde Volvo stationwagen in Delft kwam ophalen. Een lange cardanas van een ‘74 limo paste daar goed in. Hij laat restauratiewerk in Tjechië uitvoeren. Uurtarieven van 3 tot 4 Euro zijn daar gangbaar en ze kunnen daar goed sleutelen. Misschien een tip om een restauratie-reis naar dat land te organiseren. 1956 Cadillac ambulance Over restaureren gesproken. Onlangs zijn Bert Atsma (eigenaar van een 1956 Fleetwood), de leden van het Ambulance museum met een Groningse restaurateur en ik gaan kijken naar de 1956 Cadillac ambulance waarover ik in een vorige Standard verslag van heb gedaan. We zijn al diverse mogelijke donor-Caddies gaan bekijken maar hebben er nog geen gevonden. Misschien krijgen we tijdens de grote Cadillac viering in Detroit in augustus nog wat tips. Inmiddels zijn we via Cadillac-specialist Mario van Maldegem op het spoor gebracht van de restaurateur van de andere Nederlandse 1956 Cadillac ambulance die deze wagen vorig jaar voltooide. Helaas reed hij het front onlangs in elkaar maar inmiddels is dat al weer bijna gerepareerd. Ook weer een kwestie van tijd en onderdelen. Hij gaat binnenkort naar de ambulance kijken en mogelijk kan hij meewerken aan de restauratie. Ik zal u van de ontwikkelingen op de hoogte houden. In wens u een jne vakantie toe als u nog moet gaan en hoop dat het uw Cadillac beter zal vergaan dan de pech-gevallen uit dit verhaal!

Koen Ongkiehong

wer. Elvis kocht talloze Cadillacs, op zijn begrafenis werd de rouwstoet gevormd door 12 witte Cadillac limousines. Nooit tevoren had een merkauto zo symbool gestaan voor de idealen en dromen van de Amerikaanse burger in de welvaartmaatschappij van de jaren vijftig.

Tenzij CADILLAC zich herstelt, zal het bedrijf meer verliezen dan alleen de merknaam. Het was de absolute droomauto. Van de messcherpe vinnen, ontworpen naar het silhouet van een gevechtsvliegtuig uit de Tweede Wereldoorlog, tot de als projectielen gevormde ornamenten op de gebeeldhouwde bumper; de Cadillac was in 1950 hét symbool voor klasse, status en onvervalst Amerikaans optimisme. Iedereen in Amerika wilde er een, het was het tastbare bewijs dat je het gemaakt had. Marilyn Monroe had er een, net als Dwight Eisenho-

Maar sinds die glorieuze tijd is er veel veranderd voor het paradepaardje van General Motors Corp. Struikelend van het ene ontwerpechec naar het andere; het blazoen van Cadillac is de afgelopen twee decennia danig gehavend. Een stofg imago en ontwerpblunders, zo daalde de status van Cadillac naar een absoluut dieptepunt; een auto van een merk dat niet meer meetelt, dat niet serieus wordt genomen in de autowereld. Van een monopoliepositie in de jaren vijftig, toen 8 van de 10 luxe auto’s die verkocht werden Cadillacs waren, is het merk nu gezakt naar de vierde plaats, voorafgegaan door Mercedes, Lexus en BMW. Alleen al het laatste jaar daalde de omzet met 9%. Geen wonder als je bedenkt dat de gemiddelde leeftijd van de Amerikaanse Cadillac eigenaar 66 is... Cadillac, eens het symbool van het allerbeste wat de Amerikaanse technische industrie te bieden had, dient nu als voorbeeld van de teloorgang

54

van één van America’s grootste multinationals. In de vijftiger jaren, toen Cadillac nog nummer 1 was, kon GM gerekend worden tot de meest waardevolle en gerenommeerde bedrijven ter wereld. In 1962 vormden winstpercentages van $1,5 miljard geen uitzondering, de grote concurrent Ford Motor Co. haalde nog niet een derde van deze winstcijfers. Elke Amerikaanse middenklasse familie kon wel een auto vinden in het GM- assortiment van Chevrolet tot Cadillac en zo bleven deze winstcijfers lange tijd gewaarborgd. Hoewel GM nog steeds de grootste autofabrikant ter wereld is, maakte het bedrijf, net als Cadillac, een duizelingwekkende duikvlucht. Het aandeel van GM in de auto industrie van de Verenigde Staten is sinds 1962 ongeveer met de helft gedaald, en winst is meer uitzondering dan regel geworden. De laatste tijd lijkt het echter wel als of GM bezig is zich los te worstelen aan de wurgende greep van de ondergang. In 2001 werden er positieve resultaten gemeld in Detroit, iets wat twee jaar daarvoor nog onvoorstelbaar zou zijn geweest. Het succes was vooral te danken aan de goede resultaten van de verkoop van trucks. Terwijl Ford and Chrysler nog steeds te kampen hadden met grote verliezen verdiende GM in 2001 $601 miljard ten opzichte van de $177,3 miljard van het jaar daarvoor. Als of dat nog niets was, werden deze cijfers gevolgd door winstprognoses die trots een stijging van $110 miljard naar $660 miljard in het vooruitzicht stelden. Recentelijk dook GM’s naam zelfs

De CCN heet de volgende leden van harte welkom: Lidnr:

705 709 710 711 712 713 714 715 716 717 718 719 720 721 722

F.Jansen Casper Fagellaan 75 R.Roeffen Willibrordusstraat 14 R.J.v.d.Heijden Troelstrastraat 21 M.Brandsen Waterdreef 2 A.J.Otten Lentfersweg 80 K.M.Buitink Maj.Gen.Simondsstraat 130 D.Nijkamp Dubloen 109 M.de Hoop Kanaalstraat 108 bis J.W.Stolk C.Langendoenstraat 2 G.F.Govaars Bijlokestraat 2 J.B.M.Hermans Kromhout 14 F.A.Wit Dirk Klompweg 103 S.Bos Kruisdijk 5 M.Hobbelen Boxtelseweg 27 M. de Wolf Emmastraat 6

4615 GN Bergen op Zoom 6634 AM Batenburg 3762 TV Soest 3824 HA Amersfoort 7461 EM Rijssen 8281 CJGenemuiden 1628 RW Hoorn Nh 3531 CN Utrecht 3235 BB Rockanje 4571 JH Axel 4871 DZ Etten Leur 1861 NC Bergen Nh 3176 PG Poortugaal 5481 VE Schijndel 2678 EP De Lier

0032-36663189 0487-542298 035-6018498

0115-566558 076-5032462 06-54966570 010-5017324 06-53302170 0616222084

3843 AB Harderwijk 3274 LN Heinenoord 4381 VV Vlissingen 6866 BL Heelsum 2250 Olen, België 2661 PC Bergschenhoek 5704 DM Helmond 7451 RD Holten 7815 LK Emmen

0341-423559 0186-603726 0118431495 06-53683604 014222156 010-5240638 0492-551949 0548-364166 0591-612117

038-3856134 0229-247477 partnerlid

ADRESWIJZIGINGEN: 251 339 680 694 706 468 350 168 550

W.H.Zwart J.Hordijk M.Muller M.Bastiaanse F.v.d.Weyer G.Luijten R.P.J.v.Eeten O.M.Valster J.H.Tielman

Oranjelaan 57 Mollekade 25 Van Dishoeckstraat 190 Anthonie Kroonweg 10 Koperstraat 46 Adelaarsvaren 35 Hertelaan 23 Rijssenseweg 36 Haagjesweg 403

OPZEGGINGEN: 128 T.W.L van Kouwen

3

ONDER DE HAMER Geachte leden, We hebben er een turbulent voorjaar opzitten als dit nummer verschijnt. Ons zo rustige Nederland werd opgeschrikt door een brutale moord. Daar waar in landen als Spanje en Ierland en Italie een zekere resignatie bij de bevolking ten opzicht van dit geweld is ontstaan, betreft het het hier toch de eerste politieke moord sinds Willem van Oranje, en dit heeft een duidelijke impact gehad op een groot deel van kiesgerechtigd Nederland. In de aanloop naar de verkiezingen was plotseling een grote emotionele verschuiving te zien ten opzichte van de vorige verkiezingen.

op Wall Street op. Maar met alleen goede cijfers voor de verkoop van pickups en ‘sports utility vehicles’ kom je er nog niet. GM kan niet langer aanspraak blijven maken op de naam van vooraanstaand ‘luxury car’ fabrikant zonder een échte concurrent voor Mercedes, Lexus en BMW te produceren. En het is niet alleen het gouden imago dat op het spel staat; zonder een overtuigende nieuwe Cadillac zal GM het enorm moeilijk krijgen om toonaangevend én winstmakend te worden in de categorie waarin ze als van oudsher uitblonken: de luxe ‘droomauto’ industrie.

laag zou lijden, het wel eens het denitieve einde zou kunnen betekenen voor de rol van GM als marktaanvoerder. Cadillac stond ooit voor toonaangevende technologie met trofeeën als de eerste airconditioning en automatische transmissie op hun naam. Als de merknaam verloren zou gaan, zou dit gelijk staan aan het toegeven dat GM niet langer in staat is om de leidende positie in de wereld van design en constructie van auto’s te handhaven. “Cadillac is cruciaal voor GM omdat we de uitstraling van het merk nodig hebben, om waar Cadillac voor staat.” aldus G. Richard Wagoner Jr. van General Motors.

Hun laatste aanwinst: een DeVille DHS. Farmer: “De auto rijdt als een trein en heeft alle toeters en bellen, alle snufjes die je maar wilt”. Van zulke loyaliteit dromen de makers van Cadillac maar als ze niet spoedig aansluiting vinden bij een nieuwe, jonge doelgroep die, net als de Farmers, het merk trouw zullen blijven, zal Cadillac onherroepelijk de ondergang tegemoet gaan.

Nu maar hopen dat het nieuwe kabinet zorgt voor goede economische vooruitzichten en een verstandig beheer van onze gelden. Het nare vooruitzicht van de kilometerhefng is gelukkig al van de tafel geveegd. Nu het beroemde kwartje nog en hier en daar een beetje meer asfalt, en we kunnen weer levrij naar ons werk en naar onze bijeenkomsten. Dat komt het milieu ook ten goede, want al die stilstaande auto’s die uitlaatgassen uitstoten zijn veel vervuilender dan rijdende auto’s. De eerste ritten zijn al weer achter de rug. Een prachtige rit rond de Loosdrechtse plassen van de hand van Ruud Gersons en Monique de Hoop, waarbij de weergoden ons goed gezind waren, met een leuke boottocht die je de wijdsheid van de plassen liet zien. Ook het bezoek aan de Studebaker restaurateur was zeer geslaagd. De tour door het Zeeuwse land van de familie Wissekerke begon voor sommigen onder ons met een regenbuitje, maar na een uur of tien heb ik in ieder geval alleen nog maar zon gezien. Het was perfect weer om met het dak eraf van de uitgestrekte vergezichten te genieten. Aan de opkomst was ook te merken dat we nog lang niet op ons land zijn uitgekeken. Ga zo door mensen, en laat ons enthousiastelingen nog meer mooie stukken van Nederland zien! De eerste technische dag in Veenendaal werd goed bezocht en leverde mij een nieuwe aardekabel op, zodat een af en toe optredend startprobleempje hopelijk verledentijd is. De tweede technische dag heb ik zelf helaas door plotseling werkzaamheden moeten missen, maar voor degene die wel gekomen zijn hoop ik dat het gezellig was. Wij gaan zo langzamerhand pakken voor de reis naar Amerika, waar we velen van jullie hopen tegen te komen tijdens de feestweek in Detroit, nadat Gerrie en ik twee weken door Michigan en langs de grote meren hebben gezworven. Rest mij om iedereen een hele goede zomer en een fantastische vakantie toe te wensen, en tot ziens op het volgende evenement!

In een bedrijfstak waar alles draait om winstcijfers, kan een ‘luxury car’ een fabrikant $3,000 opleveren, vergeleken met $500 voor een middelgrote sedan. Top SUV’s (‘sportsutility vehicles’) en sedans zijn goed voor $15,000. Daarom ook Fords beslissing om Jaguar, Volvo en Land Rover toe te voegen aan hun assortiment luxe auto’s. Misschien nog wel belangrijker is het feit dat, als GM wederom een neder-

Het is moeilijk om het aspect van de uitstraling en emotionele waarde van een Cadillac naast je neer te leggen. Cadillacs aantrekkingskracht zorgde er aanvankelijk voor dat mensen, die zich geen Cadillac konden veroorloven, tenminste een Chevrolet, en daarna misschien in stijgende lijn een Pontiac, Oldsmobile of Buick kochten. Klanten, die jaren geleden al hun hart verloren aan Cadillacs, zijn vaak trouw gebleven aan het

ROB WIEGERS

2

merk. Mensen zoals W.D. Farmer, 73, en zijn vrouw Annette uit Atlanta. Ze kochten hun eerste Cadillac 30 jaar geleden en hebben er sindsdien 10 gekocht.

55

In de volgende editie van The Standard kunnen jullie lezen welke maatregelen GM van plan is te gaan nemen om de toekomst van de Cadillac veilig te stellen, gelukkig maar!. Dit artikel komt uit BusinessWeek (april 2002) en is geschreven door de Amerikaanse journalisten David Welch en Gerry Khermouch. Het artikel is bewerkt door Monique de Hoop

VRAAG EN AANBOD

1985 Eldorado Biarritz. Dakschade, geen kenteken, geen roest, €2000,-. Seville Elegante v. onderd./loop, € 1350,-. 1980 Eldorado. Blauw, rood interieur, tikje in motor, geen APK, € 3200,-. 1979 Eldorado. Wit met rood leder interieur, geen APK, € 4500,-, 1987 Seville. Lekke koppakking, continental kit, geen APK, geen roest, € 2250,-. Eldorado Biarritz Convertible. Wit met rood interieur, APK 2003, €10.000,-. 1976 Limo. Two tone blauw-wit, gereviseerde motor, € 11.000,-. 1976 Hearse Miller Meteor. Met ramen, € 4500,- met Belgisch kenteken. 1986 Limo.Voorwielaandrijving, koppakking kapot, € 4000,-. Inlichtingen: Gert Sterken, tel. 06-51919516.

Te koop aangeboden:

3 ‘59 Cadillacs voor onderdelen: Coupe, 4 window Sedan, Series 75. Inlichtingen: André Dortangs, tel. 046-4422601. 1966 Cadillac Eldorado Convertible. Zeer mooie auto, Witte auto met rode bekleding. Alles in prima staat. Vraagprijs: € 14.500,-. Inlichtingen: Agaath Edeling, tel. 06-53911777. 1987 Cadillac Alante. Tweezitter, zilvergrijs metallic, zomer en winterkap, vol. historie + gar. nota’s. Rood leer, LCD, el. stoelen met geheugen, airco, alarm, tax. rap. € 20.500,-. Nw. pr. € 108.000,-, auto in nw. staat, kleine lakbeschadiging, geen roest. 5 exp. in Nederland. Super aneer auto! Vraagprijs € 18.500,-. Inlichtingen: G.Hilhorst, 06-25001000

1967 Cadillac Brougham. P. steering, p. bakes, p. windows, p. seats. Alle opties, eerste eigenaar, black plate California. Vraagprijs: €9900,-. Ook onderdelen Cadillac Six window Sedan de Ville, achterruit, strippen, deuren, kofferdeksel enz. Te koop gevr: onderdelen van ‘55 Coupe de Ville of sloper. Coupe de ville ‘71, € 6700,- met LPG, beige. Inlichtingen: Richard Kalisvaart, tel. 0180-621945, 06-54345348.

Cadillac `69-`70 onderdelen in een koop,T.E.A.B. Inlichtingen: A. Sijm, email: [email protected]

1977 Eldorado Hardtop. Belastingvrij, goudbruin, € 5500,-. 1992 STS. Blauw, € 6500,-. Div. onderdelen en boeken. Dubbele uitlaat voor 1959/1960 Cadillac. Nieuwe radiaalbanden met breed wit zijvlak. Inl: Koen Ongkiehong, tel/fax. 070-3630492, 06-24804408.

Cadillac Coupe de Ville 1972, California import, IMPCO gasinstallatie, elektrisch bediende ramen/verstelbare voorbank, lederen bekleding. In goede staat, climate control, originele handleiding en papieren aanwezig, taxatierapport aanwezig, de auto verkeert in goede en originele staat en is APK gekeurd. Vraagprijs € 9500,-. Inlichtingen: Wouter Schalkoort, 06-21273845 (tijdens avonduren).

Diverse nieuwe en gebruikte onderdelen voor Cadillacs, waaronder Eldorado’s uit ‘67-’78. Fenderskirts Eldo’s 71-74, div. wieldoppen, LPGinbouwsets Impco of OHG. Nieuwe remdelen, dynamo’s, startmotors, waterpompen, benzinepompen, pakkingsets, fuseekogels. Inlichtingen: Peter Onken, tel. 0251-248361 of 06-53287347.

Cadillac De Ville convertible 1967. Wit met nieuwe zwarte top, zwart interieur, airco, auto dimming, twilight sentinal, 6 way power seat, nieuwe vooruit, gasinstalatie, Texas import dus geen roest, prijs € 10.500,-.

Te koop tijdens de CCN-evenementen: Geëmailleerde CCN-Schildjes: € 12, CCN-stickers: € 2,5 T-shirts: € 15

Cadillac eetwood limousine 1985. Wit met wit vinyl dak, California import, 4.1 ltr nieuwe motor, loopt 1:10! Rood pluche interieur, extra dikke grill, vette spaakwielen, cruise, airco, tv, bar video, prijs € 8000,-. Inlichtingen: Erik v.d. Laan, tel. 070-4049971 of 06-54785090.

Te koop gevraagd:

CADILLAC CLUB NEDERLAND Opgericht 7 januari 1990 Aangesloten bij de F.E.H.A.C. Voorzitter:

Voor een ‘66 Cadillac, 2 x script “Sedan”, kachelkraan en staartstukrubber van de automaat (transmission mount). Inlichtingen: J. van Kalker, tel. 0597-647794.

1971 Cadillac Eldorado Convertible. LPG, wit dak, lichtblauw stoffen bekleding, lichtblauw. Vraagprijs: € 8200,-. Inlichtingen: Ticho Plooyer, 06-51088240 of 070-3818365.

Nep wiel voor achterop kofferdeksel Cadillac Seville 1983. Inlichtingen: Sanderse, tel. 0113-344322.

1959 Cadillac Coupe de Ville. Pink roze, geheel origineel, perfecte staat, Vraagprijs: € 25.000,-. Inlichtingen: G.Vonk, Lange Dreef 8, Hagestein, tel. 0347-351607. Convertible top parade boots (set van 2 glasber panelen om de geopende cabriolet kap af te dekken, voor Eldorado’s van ‘71-’76). Prijs vanaf € 840,-. Fuel door ller, kunststof vulplaat ter plaatse van de kentekenplaat en brandstof vuldop voor ‘74-’78 Eldorado. Originele owner manuals ca. € 30,-. Shop manuals ca. € 80,-. Body service manuals ca. € 65,- div. jaren vanaf ‘54-’80. Inlichtingen: Rob Peters, tel. 038-3762671 of 06-54782247.

Rob Wiegers Prins Bernhardstraat 15 3981 BC Bunnik Telefoon: 030-6563869

Secretaris en Bert Atsma ledenadministratie: Oranjelaan 4 2641 JK Pijnacker Telefoon: 015-3695638 Fax: 015-3640646 Email: [email protected] Penningmeester:

Edwin Otten Luitenant Maltbystraat 48 3621 KN Breukelen Telefoon: 0346-251177 Fax: 0346-261123 Email: [email protected]

Algemeen bestuurslid, redactie:

Ruud Gersons Eikenlaan 9 3707 SB Zeist Tel: 030-6913046 Email: [email protected]

Algemeen bestuurslid en evenementen coördinator:

Linda Heinhuis Hellenbeekstraat 58 8081 HX Elburg Telefoon: 0525-685958 Email: [email protected]

Hoofdredacteur en Leontien van Brummelen copij adres: Van Leeuwenhoekstraat 87 1222 SH Hilversum Telefoon: 035-6853792 E-mail: [email protected] Technische commissie:

Gezocht voor Cadillac sedan de ville `70(69): sierlijsten van het vinyldak aan de achterkant, bestaande uit twee bochten en het midden stuk in de vorm van een boemerang. Inlihtingen: A. Sijm, email: [email protected].

1977 Cadillac Sedan DeVille. Californische, roestvrije, goed onderhouden MOOIE auto. Vorig jaar nieuwe rebuild motor gemonteerd, totaal ca. 130.000 ”Californische easy mijlen“ op deze automobiel. Leder int. Inlichtingen: G.F.M. Ferwerda, tel. 0321-315667.

INTERNET: Webmaster:

• Bouwjaren voor 1961: Ton Christiaanse, tel: 030-2314451 • Bouwjaren 1961-1976: Koen Ongkiehong, tel: 070-3560035 of 06-24804408 • Eldorado’s van 1967-1978: Peter Onken, tel: 0251-248361 of 06-53287347 • Bouwjaren 1968-1985 Bart Ossewaarde, 06-52458012 http://www.cadillacclub.nl Ruud Gersons: [email protected]

De CCN is gelieerd met de Amerikaanse Cadillac LaSalle Club, POB 1916 Lenoir, NC 28645, USA E-mail: [email protected] The Standard verschijnt 4 x per jaar Ontwerper voorkant The Standard: Andréas Mol. Uitgever: Benelux CopyCopy B.V., Voorburg Tel. 070-3876167 Email: [email protected] Oplage The Standard: ca. 480 exemplaren. Contributie leden: Partnerlid: Contributie donateurs: Inschrijfgeld leden en donateurs: Tarieven advertenties:

Zeer veel Cadillac onderdelen van 1968-1987. Inlichtingen: Bart Ossewaarde, tel. 06-52458012. 1983 Cadillac Eldorado Biarritz. Cotillion wit met bruin lederen “tuffed pillow style” stoelen, Touring suspension, Delco-GM/Bose symphony sound system. Astroroof en startonderbreker, nieuwe (1997) HT4100 motor. Deze wagen verkeert in unieke staat van onderhoud (geldig taxatierapport aanwezig). Prijs: € 9800,-. Inlichtingen: Ed Gardner, tel. 0174-240790.

Wie heeft een wieldop voor een 1972 Coupe DeVille? Zie foto. Inlichtingen: M. Kramer, tel. 0513-646876 (‘s avonds). CCN’ers mogen gratis adverteren, uw advertenties worden 2x geplaatst, eventuele wijzigingen en/of herplaatsing gaarne doorgeven aan Koen Ongkiehong, Tel. 070-3560035, fax. 070-3630492, Email: [email protected] Niet leden kunnen voor € 12,- een advertentie plaatsen. De rubriek vraag en aanbod wordt geplaatst op de internet site van de Cadillac Club Nederland: http://www.cadillacclub.nl

1973 Cadillac Coupe DeVille. Met alle denkbare opties, schuifdak, ABS, spaakdoppen. Zie voorkant Standard no. 5-2000. In prachtige staat. Vaste prijs: € 12.500,-. Inruil mogelijk. Inlichtingen: Mario van Maldegem, 06-26058612.

56

The Standard Jaargang 13, nummer 2, 2002

€ 45,- per jaar. € 27,- per jaar. € 27,- per jaar. € 10,op aanvraag

Toegelaten automobielen: Cadillacs en LaSalles. Postbank girorekening nummer: 7310062 t.n.v. Cadillac Club Nederland, Breukelen of ING Bank Bodengraven nummer: 67.49.01.118 t.n.v. Cadillac Club Nederland, Breukelen. Bij betalingen gaarne uw naam, adres en lidmaatschapnummer vermelden.

Inhoud: Inhoud Onder de hamer Ledennieuws Van de Redactie Van de “Evenementenvrouw” Notulen van de bestuursvergadering Evenementen agenda De Molentour Technische dag in Almere Oldtimer Festival Leimuiderbrug Eeuwfeest & CCN Jaarevenement Een onverwachte ontmoeting met een legende Grease Monkey’s Heaven Ik sta nog even stil... bij de datum van 13 april! Op bezoek bij... Fons en Marij Laenen De grote automobielontwerpers bij GM, Deel 11 - Chuck Jordan HAPPY BIRTHDAY CADILLAC! De Cadillac V16 Route Du Soleil - Op vakantie met een convertible Ieder zijn mening - Benzine met of zonder lood Rally rijden met een 1956 Cadillac Op Luxe(mburgse) vakantie Wie rijdt er eigenlijk? Te gast bij de Cadillac LaSalle Club Belgium Een Cadillac verhaal met enkele tips Kan GM het fenomeen Cadillac redden? Vraag en aanbod

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 12 14 16 18 19 22 28 30 33 38 40 43 46 46 51 54 56

Adverteerders: M. van der Putten & Zonen B.V Expertise groep Nederland Automax uitlaatsystemen Dreamcars USA Parts Supply ABC Assurantiën Koen’s Cadillac Boeken Hoogeveen Auto-Electric Dieselservice Zijl assurantiën Gebr. Van Orsouw gasinbouw Hageman U.S.A. Parts EPS & USA Cars Hoogezand McVey’s

1

2 3 5 6 9 15 18 32 39 42 47