VRAAG EN AANBOD - Vervolg van bladzijde 55 -
1970 Cadillac Coupe DeVille, 7.8 liter, kleur is mint groen, California import, gasinstallatie, electrisch bediende ramen/verstelbare voorbank, stoffen bekleding met lederen afzettingen (als nieuw) en de kleur van de stof/leer is nagenoeg hetzelfde als de kleur van de gehele auto. Originele goede radio, climate control, zeer goede banden met een nieuwe reserve band. Nieuwe accu, nieuw aanjagermotortje en een speciale achtervering die er voor zorgt dat de wagen nooit te laag ligt. De Cadillac verkeert in een zeer goede staat en ziet er prachtig uit. A.P.K. keuring is geldig tot 1 augustus 2003 en de auto is All-risks verzekerd tot 5 augustus 2003. Aanwezig: nota’s van het onderhoud en nota’s van de diverse nieuwe onderdelen. Vraagprijs €11.500,-. Inl. Louis Peek, tel.073-5034929. b.g.g. kunt u uw nummer inspreken, dan bel ik u altijd terug. Diverse originele llers (exibel en een goede pasvorm) o.a. voor DeVille en 1976 Eldorado, Convertible top parade boots (set van 2 glasber panelen om de geopende cabriolet kap af te dekken, voor Eldorado’s van ‘71-’76), prijs vanaf € 840,- Orig. Cadillac uitgaven, div. jaren op voorraad vanaf ‘54-’84: owner manuals (gebruikershandleiding) ca €30,- shop manuals (werkplaatshandboek) ca €80,- body service manuals (carorosserieboek) ca. €65,-. Inl. Rob Peters, 038-3762671 of 06-54782247 Zeer veel Cadillac onderdelen van 1968-1987. Inl. Bart Ossewaarde, tel. 06-52458012 1972 Sedan DeVille hard top (zie foto), blauw int wit leer in goede staat, wegens verhuizing, €6000,-. Inl. Martin Bekelaar, 040-2042499
t.e.a.b, zeer nette auto. 1984 Eldorado Biarritz Convertible, wit, rood leder interieur, digitaal, cruise contr, climate contr, elektr. ramen/spiegels/dak, nivoregeling,c.v. elektr. stoelen, aut.lampen en grootlichtdimmer (!) achtrr. verw. ca 1 op 9, 4.1 liter V8 alles elektrisch, mag weg voor slechts € 8950, apk. 1984 Eldorado Biarritz Coupe, met dakschade, wit leder interieur, harde auto met werk(dak) , reserve Biarritz-rvs-dak beschikbaar!!!, 4,1 liter v8, zeer zuinig ca 1 op 9 gemiddeld !!! , t.e.a.b. 1987 Seville, koppakking twijfelachtig met cont. kit alles el., climate control, cruise control, harde nette auto, bod boven € 1500 gevraagd Al deze auto’s zijn van particulier verzamelaar en CCN lid, wegens overkompleetheid en vooral geldgebrek nu te koop. (aanschaf woning). Alle auto’s evt. ook met reserve onderdelen te leveren en te bekijken op telefonische afspraak, niet in het weekend. Inl. Gert Sterken, 06-51919516 1970 Coupe de Ville, goud metallic, in goede.staat. Inl. Martin Meijer, 0252-223520 1972 Coupe DeVille lichtblauw/groen. In perfecte staat Inl. T. v.d. Langenberg, 070-3561511 Gratis af te halen: bladveren waarschijnlijk uit ‘59 Gevraagd 800 of 850 /14 (diagonaal) band Inl. Jan Jansen, 0495-521236 1941 Series 62. Donkerblauw met blauw/wit stoffen interieur. Complete nieuwe bedrading, gereviseerd bij Bart Holland. Auto is in heel goede staat. Prijs: in overleg. Info: Beata Betka, Nederkwartier 19, Den Bosch, tel. 073-6448122 of 06-47244367. 1961 Fleetwood Sixty Special eerste lak, beige metallic, 1985 Eldorado Biarritz convertible, lichtblauw metallic. Inl. Ineke Bek, 0113-634047 Zwaar uitgevoerd verrijdbaar metalen frame. Gebruikt voor een bodyoff restauratie van een Cadillac Coupe uit 1957. Het frame staat op 16 stuks zwenkwielen (geplaatst in vier aparte frames) die met een garagekrik eenvoudig zijn los te nemen. Het frame past op een normale autoambulance (zonder wielkasten) zodat de body stabiel en makkelijk vervoerd kan worden. Het frame kan (met wat laswerk) aan elke (grote) auto worden aangepast. Inl.
[email protected]
1966 Cadillac Eldorado Convertible, zeer mooie auto, witte auto met rode bekleding alles in prima staat, vraag prijs €14.500,-. Inl. Agaath Edeling, 06-53911777 Brochure 1995 STS/Edorado Nederlandstalig, 32 pagina’s, smetteloze staat. Prijs €7,50. Inl: Alfons Sanders,
[email protected] Te koop tijdens CCN-evenementen en bij de secretaris: Geëmailleerde CCN-Schildjes: €15,- Stickers: €2,50. Nog enkele T-shirts: € 15,-. Div. Cadillac’s te koop wegens inkrimping hobby, o.a: 1962 (!!) Fleetwood Limousine, 9 persoons, slechts ca. 800 stuks geproduceerd(!), restauratie object, wel kogelhard, bodem verdient plaatselijk laswerk, chroom goed tot matig (plaatselijk) 1976 lijkenwagen, 1e eigenaar Fleetwood, begrafenisondernemer, geheel kompleet, 472 ci (7,7l) V8 grijs met./antraciet dak, volledig ramen, rollager e.d. alles als nieuw en compleet, (dus ruime stationwagon!), bod boven € 3750 gevraagd, auto is inzetbaar en voorzien van apk. oldtimerverzekering ca € 50 per jaar! 1978 begrafeniswagen (hearse), (op basis Sedan DeVille) grijs met, grijs dak, 425 cid (7,0 liter) perfect rijdend en schakelend, stof interieur, deze auto aantoonbaar van 1e eigenaar en tot dit jaar ook altijd als begrafenisewagen gebruikt! Auto heeft apk tot november 2003. 1980 limo-9 persoons nivo reg. kleur zwart, geen roest!! Mooi chroomwerk, airco,rondom el. ramen/spiegels etc, apk, 5,7l v8 (350 chevy) 1980 limo 9-pers. hemelsblauw metallic, zéér mooi en goed, evt. met spaakdoppen, compleet lichtblauw pluche interieur,airco nivo regeling, elekr. ramen rondom, el. spiegels 6,0 liter v8 1980 Eldorado 6.0, blauw metallic. rood leder int., staat geschorst
64
1972 Coupe DeVille, in goede en rijdende staat; interieur en exterieur in prima staat; climate control (maar geen snaar op de airco); elektrisch bedienbare voorbank en ramen; versnellingsbak onlangs vervangen; APK gekeurd; wordt met regelmaat gebruikt. Inl. Garmt dijksterhuis, 0182-351120, 06-51266090, of email:
[email protected] 1980 Eldorado, bordeaux rood met onberispelijk bordeaux uwelen interieur. Vrijwel alle opties, 350 cid. Verdient een restauratie, dus we zoeken iemand met hart voor Eldorado’s! Kijk voor alle details en vele foto’s op: www.geocities.com/elledorado1980 Inl: Leontien, 035-6853792 of
[email protected].
CADILLAC CLUB NEDERLAND pgericht 7 januari 1990 Aangesloten bij de F.E.H.A.C. Voorzitter: Rob Wiegers Prins Bernhardstraat 15 3981 BC Bunnik Telefoon: 030-6563869 Penningmeester: Edwin Otten Luitenant Maltbystraat 48 3621 KN Breukelen Telefoon: 0346-251177 Fax: 0346-261123 Email:
[email protected]
Secretaris en ledenadministratie: Bert Atsma Oranjelaan 4 2641 JK Pijnacker Telefoon: 015-3695638 Fax: 015-3640646 LET OP, NIEUW EMAIL ADRES: Email:
[email protected]
Alg. bestuurslid, redactie: Ruud Gersons Eikenlaan 9 3707 SB Zeist Tel: 030-6913046 LET OP, NIEUW EMAIL ADRES: Email:
[email protected]
Algemeen bestuurslid en evenementen coördinator: Bernadette Bosman Aalsmeerderweg 447 1432 EC Aalsmeer Telefoon: 020-4533832 Email:
[email protected]
Hoofdredacteur en Leontien van Brummelen copij adres: Van Leeuwenhoekstraat 87 1222 SH Hilversum Telefoon: 035-6853792 E-mail:
[email protected] Grote bestanden:
[email protected] INTERNET: Webmaster:
http://www.cadillacclub.nl Ruud Gersons:
[email protected]
The Standard verschijnt 4 x per jaar Oplage: ca. 430 exemplaren. Ontwerper voorkant The Standard: Andréas Mol. Uitgever: Copy Copy Voorburg B.V. Tel. 070-3876167 Email:
[email protected]
De Technische Commissie bestaat uit: Bouwjaren voor 1961 Ton Christiaanse, tel: 030-2314451 Matern Harmsel, tel: 0546-454757 Bouwjaren 1961-1976 Koen Ongkiehong, tel: 070-3560035 of 06-24804408 Eldorado’s van 1967-1978 Peter Onken, tel: 0251-248361 of 06-53287347 Bouwjaren 1968-1985 Bart Ossewaarde, tel: 06-52458012
Een knappe achterbumper voor 1957-58, elektrische kofferbak sluiter en achteruitrijdlichten in achterklep voor een 60 Special. Inl: J. de lange 075-6426918 CCN’ers mogen gratis adverteren, uw advertenties worden 2x geplaatst, eventuele wijzigingen en/of herplaatsing gaarne doorgeven aan Koen Ongkiehong, Tel. 070-3560035, fax. 070-3630492, Email:
[email protected] Niet-leden kunnen voor € 11 een advertentie plaatsen. De rubriek vraag en aanbod wordt geplaatst op de internet site van de Cadillac Club Nederland: www.cadillacclub.nl
De CCN is gelieerd met de Amerikaanse Cadillac LaSalle Club. PO Box 1916, Lenoir, NC 28645, USA. E-mail:
[email protected] Contributie leden: Bij automatische incasso: Partnerlid: Contributie donateurs: Inschrijfgeld leden en donateurs: Tarieven advertenties:
Inhoud: Onder de hamer Ledennieuws Van de Redactie Korte berichten Evenementen agenda De tour van de Veluwe Rondrit: Het land van El Dorado - samen met de Cadillac LaSalle Club België CCN Jaarevenement: de Loosdrechtse Plassen Notulen van de ALV van 9 februari ‘03 Van de Secretaris Een topless 1956 Coupe Route 66 - deel 7: California (slot) Hoe gek is een Cadillacgek? Detroit en meer, verslag van een enthousiaste donateur Terug naar huis, een kort verhaal Customer Service anno 1956 Op bezoek bij: Jean Marie en Peggy Starmans De toekomst van Cadillac - deel 4 De brochure van 1956 Grote automobielontwerpers bij GM - deel 12 Een kostbaar ritje in een 1956 Convertible Verslag van de eerste Technische Dag van dit jaar The Cadillac Story 2002, een weekend in Langeais Kan GM het fenomeen Cadillac redden? - deel 2 Notulen bestuursvergadering van 24 januari ‘03 Perfecte restauratie van een 1956 Series 62 Coupe Notulen bestuursvergadering van 1 november ‘02 De CCN in het Guiness Book of World Records! 6 eerste prijzen = 6 nieuwe 1954 Cadillacs! FEHAC Nieuws Vraag & Aanbod
2 3 4 5 6 7 8 9 10 12 13 16 22 23 27 28 30 32 37 38 42 48 50 52 54 55 58 59 61 62 63
Met dank aan onze adverteerders:
Te koop gevraagd: Verzameling Cadillac modellen, alle schalen, een tot honderd. Bel voor taxatie. Inl. Hans Wansink, 0181-616538 ‘s avonds en niet op donderdag, email:
[email protected]
The Standard Jaargang 14, nummer 2, 2003
€ 47,50 per jaar. € 42,50 per jaar € 27,- per jaar. € 27,- per jaar. € 10,op aanvraag
Toegelaten automobielen: Cadillacs en LaSalles. Postbank girorekening nummer: 7310062 t.n.v. Cadillac Club Nederland, Breukelen of ING Bank Bodengraven nummer: 67.49.01.118 t.n.v. Cadillac Club Nederland, Breukelen. Bij betalingen gaarne uw naam, adres en lidmaatschapnummer vermelden.
Studebaker Select Expertise groep Nederland Automax uitlaatsystemen Hoogeveen Auto-Electric Dieselservice Hageman USA Parts M. van der Putten & Zonen B.V Gebr. Van Orsouw gasinbouw EPS & USA Cars Hoogezand USA Parts Supply Dreamcars ABC Assurantiën Zijl assurantiën Koen’s Cadillac Boeken McVey’s
1
2 21 25 26 36 41 49 51 53 59 60 60
ONDER DE HAMER
VRAAG EN AANBOD Te koop aangeboden: 1993 Fleetwood Brougham, 5,7 liter TBI, goed voor gas, 70.000 mijl, zeer mooi, geen winter gezien, altijd garage gestald. Inl. G.F.M. Ferwerda 0321-315667 1971 Sedan de Ville, ex. Beverley Hills, met Impco gasinstallatie, RVS-uitlaat, el. ramen/verstelbare voorbank, leren bekleding, climate control, originele handleiding, APK t/m feb 2003, goudbruin met nieuw cognac kleur vinyl dak, vraagprijs € 5750. Inl. Paul van Aalst, 0548-366046 (na 17:30)
Geachte leden, Het is lente! Voor wie het nog niet gezien heeft: de zon schijnt, de eerste colonnes amateur-wielrenners slingeren zich op zondag weer eurig over de wegen, een vroege motorrijder scheurt tussen de auto’s door en in gedachten zien we al voor ons hoe ook wij eerdaags in onze gepoetste Cadillacs met elkaar door het Hollandse landschap zullen cruisen. Allerlei groen kruipt de grond uit om over korte tijd ten prooi te vallen aan schoffel of snoeischaar. De donkere maanden liggen achter ons. Auto’s moeten gepoetst worden, schilderwerkjes liggen te wachten, onkruid moet tussen stenen uitgekrabd, en vermoedelijk liggen nog vele andere karweitjes op u te wachten. Dus schud af de luie winterrust! Terwijl ik dit schrijf wordt via radio en televisie bijna continu verhaalt over het begin van de aanval op Irak. Voorbeschouwingen, nabeschouwingen van de voorbeschouwingen, vooruitblik op wat de komende dagen zullen brengen, en nog vele andere programma’s over het wel en wee van een volk. Opvallend overigens, dat de humanitaire, economische en religieuze motieven door allerlei verslaggevers anders geïnterpreteerd worden. In het grote spel dat hier gespeeld wordt, zullen wij waarschijnlijk nooit de precieze balans tussen economische en humanitaire motieven te weten komen. Ik zal u niet verrassen of ergeren met mijn persoonlijke mening, maar ik wil wel even kwijt dat ik het jammer vind dat in allerlei landen de situatie gebruikt wordt om anti-Amerikaanse of anti-Engelse gevoelens te kweken, en religieuze verschillen te vergroten. Laat ons niet uit het oog verliezen dat dit geen oorlog is van het Westen tegen het Oosten, zoals sommige propagandamachines maar al te graag willen doen geloven. Maar een uiterste consequentie van een jarenlange vastgelopen dialoog. Tegen een regiem dat lak heeft aan mensen en aan mensenrechten. Natuurlijk, de beste manier om een stabiel klimaat te kweken is door met elkaar in gesprek te blijven en elkaars opvattingen te respecteren. En natuurlijk betreur ook ik het, met velen anderen, in hoge mate dat dit niet gelukt is. In de hoop dat deze oorlog snel afgelopen is verheug ik mij alvast op de eerste rit in Zeeland, die de opening van een nieuw seizoen vol gezellige evenementen inluidt. Als het weer meezit hebben we net als in voorgaande jaren een stralende dag met een fantastisch uitzicht over het Zeeuwse land. Tot ziens op de 13e of op een van de andere evenementen die volgen!
ROB WIEGERS
2
1977 Sedan DeVille, Californische roestvrije goed onderhouden mooie auto, 130.000 Californische easy mijlen op deze automobiel, schitterend leder interieur, € 4000. Inl. G.F.M. Ferwerda 0321-315667 1971 Eldorado Hardtop, lichtgroen metallic, perfecte staat, LPG, €12.500, 1971 Eldorado Conv., perfecte staat, lichtblauw, €13.500. Inl. Joop van Beveren, 070-3689176 1966 Coupe DeVille, goud beige, met Impco LPG, €10.277,-, 1960 Coupe DeVille, mintgroen metal. m. wit dak, Impco LPG, €12.500,-. Inl. Nico Timmer, 06-23594581, 030-6665903 1974 Coupe DeVille, met Impco LPG, 100 liter, 90.500 mls. in goede staat, veel extra’s. Taxatiewaarde in 2000: ƒ22.500, vr.pr. €7500,-. Inl. J.H.Kroeze, tel. 06-53363685, fax. 053-4615329
1970 Fleetwood (zie foto), tax. rapport aanwezig, 80.000 mls. Prijs: €7.500. Inl. Gert-Jan Lucas 0529-434088
1980 Eldorado Biarritz, van binnen en buiten erg mooi, Zwitsers, origineel 90.000 km, pas gekeurd, € 9.500,-. Inl. Henk Dito, 0577-491307 1975 Eldorado Convertible, lichtblauw met lichtblauw interieur, wit dak, roestvrij, vraagprijs € 9000. Inl. Erik van der Pol, 0174-621114 1967 DeVille Convertible, wit met nieuwe zwarte top, zwart interieur, airco, auto dimming, twilight sentinel, 6 way power seat, nieuwe voorruit, gasinstalatie, Texas import, dus geen roest, prijs € 10.500,-. Inl. Erik van der Laan, 070-4049971 of 06-54785090 1989 Allanté, rood met zwarte softtop en zwart lederen int, Digitaal dashboard, zeer compleet, 4.5 l. 200 pk. 100.000 km. Perfecte staat, sportieve “Cadillac-ride”. Zien is kopen. Vraagprijs: € 17.000. Inl. Ed Gardner, 0174-240790 1992 STS, blauw met glazen schuifdak, €4.900,- 1977 Eldorado, goudbruin, met LPG, €6000,- Dubbele uitlaat voor 1959/1960 Cadillac. Nieuwe Cabrioletkap voor ‘71-’76 Eldorado met plastic achterruit, div. onderdelen en boeken, glazen achterruit voor cabriolet ‘65-’70. Inl.: Koen Ongkiehong, tel/fax. 070-3630492, 06-24804408 1987 Allanté, zilvergrijs metallic, zomer en winterkap. Door mede Allanté eigenaren erkent als de mooiste in Nederland. Technisch in perfecte staat van onderhoud. Taxatie rapport € 20.400 In verband met urgent ruimte gebrek in stalling, vraagprijs € 14.500 Inl. Willem Schrama 0252-675358 Voor 1980 Eldorado Biarritz, diverse onderdelen zoals, complete radio-casette met CB, voor bumper, grill compleet met bijbehorende verlichting en fender vulstukken. Inl. Willem Schrama 0252-675358 VIDEOFILM 5e Cadillac Oldtimer Festival Leimuiderbrug met Guinness World Record “THE LONGEST CADILLAC PARADE” Prijs € 12,50 excl. verzendkosten. Bestellen en/of afhalen: Willem Schrama, Venneperweg 551, NieuwVennep tel/fax: 0252-675358 email:
[email protected].
Interieur voor ‘54-55 Coupe; voor en achterbank, groen stof/skai, deurpanelen, nieuwe hemel, € 1000,-. Inl. Cor van Nispen, 06-50606159 1958 Cadillac 4 doors type 1632, i.v.m. tijdgebrek restauratie-auto geen roest, bijna geheel gestript, harde body, alle onderdelen compleet, werkplaats handboek etc etc. vraagprijs € 3.850,Inl. 043-601 21 58 of
[email protected] Set sierlijsten achterkant afscheiding vinyldak Cadillac 70-71-72[?], bestaande uit: 2 koppel stukjes, 2 lang doorlopende bochten en recht middenstuk. Tevens gezocht: een dikke condensor voor ‘69-’70er Cadillac. Inl. A. Sijm, email:
[email protected] 1959 Sedan DeVille, pink, perfecte auto, €25.000,- 1967 Brougham, bruin, California import, 1e eigenaar, vr.pr. €8900,- 1971 Coupe DeVille, goud, LPG, €5500,- onderdelen voor 1955 Coupe DeVille en 1959 Sedan DeVille Inl. Richard Kalisvaart, tel. 0180-621945, 06-54345348 Diverse nieuwe en gebruikte onderdelen voor Cadillacs waaronder Eldorado’s uit ‘67-’78. Fenderskirts Eldo’s 71-74, div. wieldoppen, LPGinbouwsets Impco of OHG. Nwe. remdelen, dynamo’s, start-motors, waterpompen, benzinepompen, pakkingsets, fuseekogels. Inl.: Peter Onken, tel. 0251-248361 of 06-53287347
63
De CCN heet de volgende leden van harte welkom: Lidnr: 758 M.S. van der Feltz, 759 F. Evers, 760 W. Innemee, 761 P.G.A. Oliemans, 762 P. Gijse, 763 W. Schoot, 764 J. Jansen, 765 R. Leenders, 766 W. Verberckt,
Justus van Effenstraat 14, Kruiszwin 3404, Langstraat 9, Laan van Vollenhove 768, Straatweg 116a, Barend Schuurmanstraat 1, Flits 7, Rijksweg 14, Breugelhoevestraat 123,
3511 HL Utrecht, 1788 PJ, 1788 PJ Den Helder, 4176 BC Tuil (Gld), 3706 AA Zeist, 3051 BM Rotterdam, 7941XV Meppel, 1231 SM Loosdrecht, 6049 GW Herten, Nijlen, 2560 België,
767 M. van Schaar, 768 J. Geesing,
Stokkumbrink 62, Schietbaanweg 100,
7544 ED Enschede, 7521DC Enschede,
769 R. Beekveldt, 770 H.J. Reichardt, 771 O.V.A.M. Brandt, 772 M. Wisden, 773 P. Groen, 774 Berkvens, 775 F.A. Brands, 776 E.H. Oskamp, 777 W.M. de Gooijer, 778 P.J.M. van den Berg, 779 N. Kruiswijk, 780 K.P.C. Stekelenburg, 781 P. van Rijswijk,
Kerkstraat 439 III, Zijdeweg 35, Goeverneurlaan 117, Parkstraat 17, Alantdonk 16, Anne Frankstraat 204, Jan v.d.Boomstraat 4, Postbus 74, Dorpsstraat 33, Zandeveltweg 60, St.Josefstraat 72, Teldersweg 267, Huysmansstraat 8,
1017 HZ Amsterdam, 2244 BD Wassenaar, 2523 BC Den Haag, 7513 BL Enschede, 3206 EA Spijkenisse, 5912 HJ Venlo, 5473 VZ Heeswijk-Dinther, 3640 AB Mijdrecht, 4031 MD Ingen, 2692 AV ‘s-Gravenzande, 1624 VS Hoorn (NH), 3052 TJ Rotterdam, 3117 KM Schiedam,
Postbus 67, Parkweg 9, Populierenlaan 20, Diamanthorst 37, Elzerdijk 8,
6870 AB Renkum 4153 XK Beesd 2631 HW Nootdorp 2592 GA Den Haag 7215 LD Joppe
1984 Brougham Limo 1976 Eldorado Conv. 1984 Fleetwood Limo 1979 Eldorado 1973 Coupe DeVille 1957 Sedan DeVille 1952 Series 62 Conv. 1969 Coupe De Ville Fleetw.75,76,90 1972 Eldorado Conv. 1964 Convertible Sedan DeVille 57,60,80, DeVille 57, Coupe 59 1992 Seville STS 1990 Allanté donateur 1974 Coupe DeVille 1954 Coupe DeVille donateur 1968 DeVille Convertible 1987 Allanté 1960 Fleetwood 1951 Sedan 1976 Seville 1995 STS 1956 Series 62 Convertible 1976 Eldo Convertible
ADRESWIJZIGINGEN 542 A.C.W. de Kramer, 171 J. Voet, 149 E.S.N. van Ditmars, 755 P.D. Kroon, 754 J.W. van de Ven, OPZEGGINGEN 711 M. Brandsen 630 M. Pronk 204 R. Moinat, donateur
639 J.M. Jansen 355 E.W. Oudenampsen 725 E.M.M. Cremer
87 P. Planting 707 M. Neitzke/ 708 W. Neitzke, wegens vertrek buitenland
● Een Show Car uit 1956. De naam: Eldorado Brougham Town Car. Hij was gemaakt van berglass. Het showmodel beschikte o.a. over een bar, een radiotelefoon(!), airconditioning, een vakje om sigaren op de juiste vochtigheidsgraad te bewaren en voor de dames een make-up set, die later ook zou worden gebruikt in de 1957 Eldorado Brougham. Bron: “Cadillac Eldorado” door James W. Howell.
62
3
VAN DE REDACTIE
6 EERSTE PRIJZEN = 6 NIEUWE 1954
CADILLACS!
Versterking van de Redactie Tot mijn grote vreugde kan ik u melden dat mijn oproep voor een hulpredacteur uit de laatste Standard succesvol is geweest. Zal u eerlijk zeggen dat ik er weinig van verwachtte, want ik roep immers al jaren of iemand er misschien iets voor voelt te helpen met het redactiewerk. Daarom was ik zeer verbaasd toen ik reeds na drie weken een email kreeg van Martin Meijer uit Sassenheim. Hij wilde graag helpen, maar vroeg zich af of hij geschikt zou zijn als hulpredacteur. “Dat weten we gauw genoeg”, was mijn antwoord. Inmiddels is de benodigde software op Martins PC geïnstalleerd. Ook ben ik bij hem langs geweest om de beginselen van het redactiewerk uit te leggen. Gelukkig heeft Martin talent, en voor deze Standard heeft hij zelfs al zelfstandig een aantal artikelen opgemaakt. Op de pagina hiernaast stelt hij zichzelf aan u voor. Ik ben erg blij met Martins hulp. Zelf blijf ik de eindredactie voeren, maar omdat ik nu een deel van het werk kan delegeren, heb ik meer speelruimte. Ik heb dan ook alle vertrouwen in Martins toegevoegde waarde aan de Redactie van The Standard! Een extra dik Cadillac 1956 themanummer In dit extra dikke nummer worden de Cadillacs van 1956 ink in de spotlights gezet. De reden is, dat ik de afgelopen maanden verschillende ontmoetingen had met deze wagens. En omdat ik nu eenmaal een redacteur in hart & nieren ben, zag ik overal een mooi verhaal in voor The Standard. Ik besloot mijn belevenissen dus te beschrijven en er een themanummer van te maken. En het mag duidelijk zijn dat dit mijn liefde en belangstelling voor deze wagens bijzonder heeft aangewakkerd, met als favoriet de Convertibles. Overigens ziet u mij op het plaatje hierboven in een 1952 Convertible, maar ook die was niet te versmaden natuurlijk. U kunt de artikelen over 1956 in deze Standard steeds gemakkelijk herkennen aan de afbeelding hiernaast. Het laatste deel van Route 66 - California Met deel 7 over de staat California komt er een eind aan de serie over Route 66. Gedurende drie jaar heeft Lina Geeve op levendige de vele bezienswaardigheden èn eigenaardigheden op en langs deze legendarische weg beschreven. Alle aeveringen zijn in The Standard verschenen. Lina’s teksten werden door mij van foto’s en bijschriften voorzien, wat vele uren prettig speurwerk opleverde. Ik ben dan ook zeer geïnteresseerd geraakt in deze historische route, en het is mijn wens om ooit de gehele Route 66 af te leggen in een Cadillac Convertible. Laten we hopen dat er tegen die tijd nog iets van over is, want zoals u misschien weet is de Amerikaase regering niet erg scheutig met subsidies voor onderhoud en wordt de weg slechter en slechter.
In Oktober 1954 lanceerde een groot Amerikaans bedrijf dat Lustre Creme Shampoo verdeelde over de ganse US of A een grote nationale wedstrijd - als reclamecampagne. Zes weken na elkaar was de hoofdprijs een spiksplinternieuwe Cadillac Sedan De Ville! Je kon ook -als je tenminste bijbetaalde- upgraden natuurlijk. Daarnaast waren er honderden andere waardevolle prijzen zoals reizen, elektrische huishoudelijke apparaten, televisietoestellen en natuurlijk proefpakketten shampoo. En dat alles voor een totaal bedrag van 127.000 toenmalige dollars! De hele actie werd gepromoot in de pers, op televisie en via korte publicitaire lms in de bioscopen, vlak voor de hoofdlm. Zelf was ik er niet bij toen, ik was amper 19 en wist alleen dat Amerika erg groot èn erg ver was... Laat ik nu onlangs (te laat…) op een Amerikaanse NTSC video vallen (nou ja, gekocht omwille van de originele promotielmpjes van toen nog nieuwe modellen) en daarin ontdek ik dan deze shampoo promotie! Mocht ik er toevallig weet van krijgen dat vandaag of morgen -of wie weet wanneer- er nog eens een dergelijke promotie gevoerd word met nieuwe Amerikaanse wagens (voor mijn part mogen het zelfs oude goed gerestaureerde exemplaren zijn) dan zal ik niet nalaten er u (op tijd) opmerkzaam op te maken!
De originele advertentie uit 1954, waarin actrice Jane Russell Lustre Creme Shampoo aanprijst. Ook wordt het publiek opmerkzaam gemaakt op de grote Cadillac wedstrijd. Jane Russell speelde onder andere een hoofdrol naast Marilyn Monroe in de lm “Gentlemen Prefer Blondes” uit 1953.
Isidoor Nieuwlandt
Een onroerend kort verhaal Dat The Standard, en dan vooral de inzenders van copij voor The Standard van alle markten thuis zijn, kunt u lezen op bladzijde 27. Uit de pen van Isidoor Nieuwlandt vloeide namelijk een ontroerend kort verhaal waarin tevens een hoofdrol is weggelegd voor...een 1949 Cadillac Coupe DeVille! Vin du Cadillac Onder het motto “Hoe gek is een Cadillac gek” togen Ernie en Ineke Solkamans naar Frankrijk om daar hoogstpersoonlijk een paar kisten heuse Cadillac wijn in te slaan! Om u te laten delen in het (drink)gelag schreven ze er een stukje over. Sweet Sixteen Frank Brüggemann geeft in deel 4 van “De toekomst van Cadillac” opnieuw zijn beschouwingen over de laatste nieuwe modellen uit de koker van de huidige auto ontwerpers. Ik was dan ook opgelucht dat hij daarin eindelijk een auto bespreekt die mijn goedkeuring voor een groot deel kan wegdragen: Sweet Sixteen, de opzienbarende nieuwe V16 van Cadillac. Onze man in de USA Wat het Journaal heeft, hebben wij nu ook: een correspondent in de USA. Likele de Boer is al jaren donateur van onze club en sinds enige maanden voor zijn studie gestationeerd in het thuisland van Cadillac. Uiteraard grijpt hij daar elke kans om zich in te graven in de ins en outs van de Amerikaanse auto industrie. Naar verluid heeft hij zelfs al een proefrit in de nieuwste Escalade EXT weten los te peuteren bij een plaatselijke dealer. De Redactie ontving van hem een uitgebreid verslag van zijn belevenissen, compleet met foto’s. Geen probleem dankzij de digitale snelweg. Vraag & Aanbod Deze rubriek wint nog steeds aan populariteit. We kunnen er inmiddels bijna twee pagina’s mee vullen. Graag maak ik u erop attent dat u voor het aanmelden van uw Cadillac advertentie terecht kunt bij Koen Ongkiehong. Hij is beheerder van V&A. Copij voor de volgende Standard ontvang ik heel graag, maar wel vóór 7 juni 2003!
Leontien van Brummelen
4
De groepsfoto Shampoo Tombola. Valt u niets speciaal op aan deze Sedan DeVille groepsfoto? De bovenste ‘54 lijkt beduidend groter dan de onderste! Optisch bedrog? Of is dit beeld misschien geschoten met een Russische camera van voor WO II?
Lustre Creme Sampoo gebruikte in haar advertenties louter beroemde lmsterren. Op deze advertentie uit 1955 is Rhonda Fleming te bewonderen. Zij schitterde in de western “Tennessee’s Partner” naast haar collega...Ronald Reagan! De slogan van Lustre Creme was jarenlang: “Never Dries - It Beauties!”, wat zoveel betekent als: “Droogt het haar nooit uit, maakt het juist mooier!” Dat deze reclameformule van beauty in combinatie met idolen en lmsterren onverslijtbaar is, bewijzen de reclames van een hedendaags shampoomerk met de bekende kreet: “Omdat ik het waard ben. U toch ook?”
61
N E T ICH
KORT E Tijdens de ALV van 9 februari jl. is door Leontien aangekondigd dat er een hulpredacteur de gelederen van de redactie gaat versterken. Om een beter beeld van deze hulpredacteur te krijgen zal ik mij aan jullie voorstellen. Mijn naam is Martin Meijer, 45 jaar oud en sedert 4 jaar lid van de CCN. Getrouwd met Janet, samen hebben wij 4 kinderen; een dochter en 3 zoons. Ik ben ondernemer en Dit is de man. run een import/ groothandel in woodcoatings voor de meubelindustrie, dit in de ruimste zin, van meubelmaker tot industrie. Ik ben in het bezit van een ‘69 Coupe de Ville en sinds 1 jaar van een ‘69 De Ville convertible, beter bekend als de “Blauwe Engel’. De Coupe de Ville heb ik technisch aangepakt de cosmetica volgt nog. De De Ville ben ik momenteel aan het restaureren. Hierover zullen nog wel wat artikelen volgen. Dan nu mijn taak bij de redactie. Deze zal in hoofdzaak bestaan uit het voorbewerken en gereed maken van artikelen, die jullie naar ik hoop in grote getalen inzenden. (TIP: schrijf
BER
eerst de hoofdpunten op, maak van ieder hoofdpunt een verhaal, schrijf deze verhalen vervolgens aan elkaar en je hebt een artikel. De opmaak doen wij wel. TIP 2: pas dit ook toe op een Sinterklaasgedicht en je hebt zo een gedicht van 100 regels. Succes verzekerd!) Vervolgens wordt de nale opmaak door Leontien verzorgd. De kwaliteit van “The Standard” blijft en, dat is zo mogelijk nog belangrijker, de continuiteit wordt gewaarborgd. Jullie hebben nu een idee gekregen van mij, in de volgende artikelen zullen nog wat verhalen verschijnen, zoals in iedere eigenaar van een Cadillac wel een verhaal schuilt. Ik zie jullie op de technische dagen en rondritten.
Groeten, Mart In een uitleg van de technische commissie, bij monde van Koen Onkiehong, tijdens de ALV is aangegeven te komen tot een database met adressen van bedrijven die behulpzaam kunnen zijn bij het in conditie houden van onze Cadillac. Dat er veel vragen worden afgevuurd op de leden van de Technische commissie zal niemand verbazen. Deze vele vragen leggen nogal veelbeslag op hun spaarzame vrije tijd. “Ja“,hoor ik iemand al zeggen, ”dan hadden ze niet in de Tech-
En dit zijn de auto’s.......... links schoon mooier en rechts......................wordt mooier.
60
5
nische commisie moeten plaatsnemen”. Dat klopt, en dat wisten ze van tevoren, maar om een gedeelte van de vragen af te vangen is besloten een database op te stellen. Deze database gaat een breed vlak bestrijken. Wij denken dan aan bij voorbeeld; lagerspecialisten, garagebedrijven met specialisme V8, autobeklederijen, convertibletop beklederijen, leveranciers van onderdelen e.d., autodemontage bedrijven met specialisme V8/Cadillac en nog veel meer. Bij deze roepen wij de leden hun positieve ervaringen te delen met hun collegaleden, en daarmee de database tot een waardevol instrument te maken binnen de CCN. Het is de bedoeling deze database te koppelen aan de web-site. Voorlopig is het echter nog niet zover. Heeft u iets positiefs te melden, mail dit dan naar
[email protected] zodat wij direct kunnen starten met het verwerken van de gegevens. Dit e-mail adres kunt u voorlopig ook gebruiken om deze database op te vragen. Dus hierbij herhaal ik de vraag; vullen die database, met z’n allen graag!
(foto onder) daar zit nog wel een uurtje of 2 werk aan!
Evenementen
De Cadillac Club Nederland in het Guiness Book of World Records!
Hallo allemaal, Even voorstellen. Ik ben Bernadette Bosman, en wederom bestuurslid, met als taak evenementen. In de periode van 1999 t/m 2001 had ik hetzelfde pakket als bestuurlid bij de CCN. Al jaren zijn wij lid van de CCN. In onze roze 1961 Cadillac Coupe DeVille maken wij de wegen rondom Aalsmeer onveilig. De kop van 2003 is eraf. Als nieuw bestuurslid ben ik druk bezig om de evenmenten op stapel te zetten. Op het monent, dat u dit leest zijn de ritten voor dit jaar zo goed als rond. Mede met de hulp van vrijwillige clubleden die volop bezig zijn met het realiseren van zo’n rit. Dat betekent: weer rijden door vele onbekende plekken van Nederland.
GUINNESS WORLD RECORDS:
CCN EVENEMENTEN 13 april:
18 mei: 15 juni:
23-24 aug: 5 okt:
De Tour van Walcheren. We gaan weer cruisen door ons mooie Zeeland, onder begeleiding van Sjaak de Graaf, met assistentie van Peter Wissekerke. Tel. (0118) 460427. De Tour van de Veluwe Een rondrit door fraaie natuur, georganiseerd door de familie Kok Tel. (0341) 417165. Rondrit: “Het Land van El Dorado” Een rondrit in Cadillac Style door de grensstreek van Nederland en België. Samen met de Cadillac LaSalle Club Belgium! Informatie bij Leontien: tel. (035) 6853792 of
[email protected]. Het CCN Jaarevenement: een weekendje rondom de Loosdrechtse Plassen. Georganiseerd door Wim en Bernadette Bosman. tel. (020) 4533832. De Tour van Zuid Holland Georganiseerd door Hans Wansink. tel. (0181) 616538.
Als u wilt meerijden, geeft u zich dan tijdig op. Dat is heel plezierig voor de organisatoren.
6 april: 18-21 april: 19 april: 3 mei: 11 mei: 17 mei: 24 en 25 mei: 7 juni: 15 juni: 22 juni: 28 juni: 5 juli:
CLAIMS STATUS Record Title: Name: Country: Claim ID: Date logged: Last Update: Current Status:
Longest Cadillac Parade Willem M.J. Schrama / stichting C.O.F. Netherlands 24984 5/27/2002 10:04:15 AM 12/23/2002 11:44:53 AM RECORD ACCEPTED
Congratulations - your record has been approved as an ofcial Guinness World Record. You will receive your complimentary Guinness World Records certicate shortly. Een aantekening werd verzocht voor de deelnemende modeljaren, aanwezig in de parade min/max 1924 - 2002 i.e 78 jaren Cadillac history gedurende het eeuwfeest van Cadillac zoals gevierd in de Nederlandse Haarlemmermeerpolder, Leimuiderbrug. Waar een klein land toch groot in kan zijn... Met vriendelijke groet Willem Schrama
LANDELIJKE EVENEMENTEN 5 april:
Trots, maar vooral met dank en respect aan alle CCN leden die hebben deelgenomen aan de Guinness World Recordpoging: “Longest Cadillac Parade” te Leimuiderbrug op 18 augustus 2002, wil ik het volgende bericht, dat ik ontving van de organisatie Guinness World Records, via The Standard aan deze leden aanbieden:
Saturday Night Cruise De allereerste van dit jaar, natuurlijk weer georganiseerd door the Cruise Brothers uit Den Haag! Vanaf 19:00 op Industrieterrein Zichtenburg te Den Haag. Info: Guus Volckmann: (070) 3604197. Sun Set Boulevard Amerikaanse Oldtimershow, locatie: De Kuip Rotterdam van 12:00 tot 18:00. Info: www.chevybar.nl Oldtimer manifestatie Zuidlaren
[email protected] Night Cruise Trawlerkade te IJmuiden Saturday Night Cruise Zie 5 april An American Sunday. TT Assen.
[email protected] Night Cruise, zie 19 april Een weekend in het witte stadje Thorn, georganiseerd door White Eagle Country Entertainment Voldoende ruimte voor duizenden auto’s en een groot gratis kampeerterrein. Veel artiesten en top bands uit Nederland, België en Canada. Info: www.legeer.nl of www.whitethornville.nl. Saturday Night Cruise Zie 5 april Nationale Oldtimerdag in Lelystad www.oldtimerdaglelystad.nl American Sunday te Ymuiden Vrienden route 66 info. tel.0255-511243 Night Cruise, zie 19 april Saturday Night Cruise Zie 5 april
6
P.S. Het 6e Cadillac Oldtimer Festival Leimuiderbrug staat op de agenda voor zondag 17 augustus 2003!
59
Notulen CCN Bestuursvergadering 1 november 2002 te Elburg
De tour van de Veluwe Zondag 18 mei 2003
Aanwezig: Rob Wiegers, voorzitter, Bert Atsma, Ruud Gersons, Linda Heinhuis en Edwin Otten. De volgende onderwerpen werden besproken: 1. Notulen vergadering 7 mei 2002 worden kort behandeld en goedgekeurd ● De standaard voor de bestaande banier zal worden aangeschaft zodra dit nodig is. ● Er is geen archief van oude clubbladen. Bert zal proberen via een oproep aan de leden dit alsnog te realiseren. ● Bert heeft aan de Fehac geschreven met vragen over de verzekeringssituatie. Nog geen antwoord. ● Edwin bevestigt dat we geen last hebben van mogelijke scale regels m.b.t. de onze inkomsten. 2. Evenementen ● Staan in de planning: - in februari: een technische dag bij Peter Schotanus - in het voorjaar: een technische dag bij de Gooyer in Voorthuizen - in april: een rondrit in Zeeland door Jacques de Graaf/ Peter Wissekerke ● Aanpassing huishoudelijk reglement: Het voorstel van Bert wordt besproken. Een meerderheid van het bestuur is van mening dat naar keuze van de organisator een evenement óf voor rekening en risico van de vereniging wordt georganiseerd (met in dat geval een goedgekeurde begroting en formele afrekening) óf voor rekening van de organisator. Het voorstel zal worden aangepast en voorgelegd aan de komende A.L.V. 3. Secretarieel ● De binnengekomen post wordt doorgenomen. Het voorstel van Wilbers B.V. m.b.t de voitures almanak zal door Ruud verder behandeld worden. ● N.a.v. een brief van Leo de Wit wordt besloten om voortaan de gastheren van technische dagen te bedanken met een cadeaubon van € 50,- (door de secretaris via de evenementen coördinator). De gewoonte om de organisatoren van evenementen te bedanken met een cadeaubon van € 15,- en een schildje zal met terugwerkende kracht voor 2002 worden hervat (Linda zal de nodige informatie aan Bert sturen). 4. Financieel ● Een door Edwin opgestelde begroting voor 2002, waarin inkomsten en uitgaven in evenwicht zijn, wordt besproken en geaccordeerd. ● Na aanmaning van 180 leden in juli j.l. resteren er nu nog zo’n 40 “wanbetalers”. Hun lidmaatschap zal door het bestuur per 1 november 2002 beëindigd worden. De betreffende leden zijn hiervan in kennis gesteld. 5. Technische zaken ● Plannen van Ruud om bij Peter Schotanus in Loosdrecht een zaterdagse sleutel locatie te realiseren werden besproken en ondersteund. Bert zal tarieven van een sleutelgarage in Den Haag aan Ruud sturen. ● Met hulp van Martin Meijer en Koen zal een overzicht vervaardigd worden met ervaringen van leden met leveranciers van onderdelen en services. Dit zal beschikbaar zijn voor clubleden met een e-mailadres; “van leden voor leden” met een “disclaimer“ voor CCN (aktie Bert). 6. Aanpassing aanmeldingsprocedure ● Het voorstel van Bert dd. 6 mei j.l. werd besproken en goedgekeurd met de volgende wijzigingen: i)voor nieuwe leden zal automatische incasso de norm zijn; uitzonderingen hierop door het bestuur te beslissen. Gezien artikel 4 van het HR is hier geen toestemming van de ALV voor nodig. ii) leden “zonder automatische incasso” zullen vanaf 2003 een € 5,- hogere contributie betalen dan andere leden. Dit voostel moet door de ALV goedgekeurd worden. 7. Volgende vergadering / ALV ● De ALV zal plaatsvinden op zondag 16 februari 2003 in Polsbroek (Bert zal checken dat zaal beschikbaar is en een oproep plaatsen in het december nummer van de Standard). Denitieve datum is 9 februari geworden. ● De volgende bestuursvergadering zal plaatsvinden op vrijdag 24 januari 2003, bij Rob. 8. Rondvraag ● Volgens de statuten moeten belangrijke documenten 10 jaar bewaard blijven. Bert meldt dat zijn archief 5 jaar terug gaat. Edwin heeft een nancieel archief van onbekende ouderdom. ● Ruud meldt dat in de praktijk hij zich concentreert op de website terwijl Leontien zelfstandig het clubblad verzorgt. ● Bij opzeggingen tijdens het jaar wordt voor eventueel nog te betalen contributie éénmaal per brief gemaand ( Edwin/ Bert).
Bert Atsma
De tweede Cadillac tour van 2003 wordt georganiseerd op zondag 18 mei door Piet en Gerda Kok. U wordt rond 11 uur verwacht bij de familie Kok, Weisteeg 11 te Harderwijk voor kofe en gebak. Om 12 uur willen wij vertrekken om u wat van de Veluwe te laten zien. De tussenstop wordt gehouden in een restaurant (nu nog niet bekend), waar u kunt lunchen en/of de benen kunt strekken. Daarna vervolgen wij de tour. De eindstop zal zijn in restaurant Joris, Elspeterweg 2 te Nunspeet waar u een consumptie kunt gebruiken of, als u dat wilt een maaltijd kunt nuttigen. U kunt kiezen uit de volgende menu’s: Menu A € 20,26 Groentensoep Biefstukjes v.d. haas (250 gr.), stroganoff saus, verse groente en gebakken aardappeltjes en/of frites Coupe Vanille Menu B € 17,49 Tomatensoep Veluwse schnitzel met heerlijke kippenragout, ananas div. groenten, gebakken aardappeltjes en/of frites Coupe Vanille Menu C € 18,21 Groentensoep Gebakken stukjes kiplet, gebakken spek, champignonroomsaus, ananas, gebakken aardappeltjes en/of frites Coupe Vanille Voor de kleintjes kunt u ook een kindermenu bestellen. Als u mee wilt doen met deze tour, dan kunt u voor 30 april bellen met Piet en Gerda Kok, telefoon (0341) 417165. Wij hopen weer veel leden te mogen begroeten en hopen dat het weer een onvergetelijke dag wordt!
Piet & Gerda Kok Weisteeg 11 3845 LH Harderwijk
Routebeschrijving Vanaf Amersfoort: A28 richting Zwolle, afslag Harderwijk-Ermelo, onderaan de afslag rechtsaf, na ongeveer 20 meter rechtsaf de Weisteeg in, het is een doodlopende weg. Vanaf Zwolle: A28 richting Amersfoort, afslag Harderwijk-Ermelo, onderaan de afslag linksaf, na het stoplicht ongeveer 20 meter rechtsaf de Weisteeg in, het is een doodlopende weg. Vanaf Apeldoorn: De N302 richting Harderwijk, eerste stoplicht linksaf de Centuurbaan op, uitrijden tot het stoplicht, linksaf en dan na ongeveer20 meter rechtsaf de Weisteeg in, het is een doodlopende weg. Vanuit de polder richting Harderwijk: De N302 blijven volgen, na het zesde stoplicht linksaf, na ongeveer 20 meter rechtsaf de Weisteeg in, het is een doodlopende weg. U moet de oprit van woonhuis nummer 13 nemen, want onze oprit is te smal!
58
7
Rondrit: Het Land van El Dorado
Een stijlvolle dag samen met de Cadillac LaSalle Club België Zondag 15 juni 2003
Eindelijk is het zover: de Cadillac Club Nederland en de Cadillac LaSalle Club Belgium hebben de handen ineengeslagen om gezamenlijk een onvergetelijke dag te organiseren. Zo kunnen onze clubs eindelijk eens met elkaar kennis maken. We hebben immers ook al één Europa, één muntsoort en...één Cadillac passie? Wij weten dat 15 juni Vaderdag is, maar hoe maak je Vader gelukkiger dan met een prachtige rit in een Cadillac? Neem Vader dus gerust mee! En thuis neemt de video de Grand Prix van Canada op, dus ook dat hoeft u niet te missen. Die kunt u later terugzien zo vaak u maar wilt. Dit is echter een uniek -niet te missen- evenement!!! Deze dag zal geheel in “Cadillac Style” gaan verlopen en ons voeren door de prachtige grensstreek van België en Nederland. Een streek die met name erg populair is onder vermogende Nederlanders, die er in de loop der jaren zijn neergestreken wegens de rust, de ruimte en het gunstige belastingklimaat. Liefhebbers van DeVilles, Sixty Specials of Allantés hoeven dus niet te schrikken: Het Land van El Dorado verwijst puur naar deze mooie streek, en is dus vrij toegankelijk voor àlle types Cadillac of LaSalle. El Dorado betekent: Het Vergulde Land. Eigenlijk dus een beetje dubbel op, maar ach... als echte Bourgondiërs leven wij immers ruim. We plukken de dag in het pittoreske plaatsje Retie (zie het kaartje, bij het bolletje), net over de grens, nabij Turnhout. Daar verzamelen wij om 9:30 in “Taverne De Watermolen” aan de Watermolen 5. Fraai gelegen in de nabijheid van...jazeker, een watermolen. Hier zeker geen karig koekje bij de kofe maar een uitgebreid ontbijtbuffet. En bij mooi weer eten we natuurlijk lekker buiten! TIP: Komt u van ver, dan is het misschien een goed idee om reeds op zaterdag af te reizen en ter plaatse te overnachten. Wij willen u graag van dienst zijn met het zoeken en boeken van een passend “logement”. Traditiegetrouw nemen we de tijd om gezellig met elkaar kennis te maken en om elkaars Cadillacs en LaSalles te bewonderen. Ik kan u verzekeren dat onze Zuiderburen in elk geval een aantal zeer fraaie exemplaren zullen meebrengen! Om ca. 11:00 uur zullen wij de motoren starten en onze rondrit aanvangen. De rit van ongeveer 50 km. zal ons voeren door het prachtige Land van El Dorado: de Belgische Kempen en het zuiden van Noord-Brabant. Wij zullen dus meerdere malen de grens passeren. Uiteraard wordt een mooie tussenstop ingelast waar u de benen kunt strekken. Ook zal de rit nog een andere verrassing bevatten, maar daarover verklap ik uiteraard nog niets. Omstreeks 17:00 uur arriveren wij in het plaatsje Kasterlee. Daar gaan we genieten van een gastronomisch kunststukje: een 4 gangen maaltijd, die absoluut “Cadillac Style” zal zijn. De chefkok van restaurant “Kastelhof” staat hiervoor garant.
deld door GM! Je zult ook na het spuiten deze afdichtingen nog zien, maar zo was het origineel ook. Vandaar.” Dat hoort allemaal bij die 100 punts restauratie, denk ik bij mezelf. Maar hoe zit het dan met de binnenkant van de body? Is die ook op een speciale wijze behandeld?
Hij vervolgt: “Sommige plaatsen waren zelfs met de hogedruk behandeling lastig te bereiken. Daarom heb ik op een aantal bijna onzichtbare plaatsen als een soort chirurg een gaatje moeten maken in de body. Als de Terotex straks volledig opgedroogd is maak ik dat gat uiteraard weer net zo onzichtbaar dicht. Ik kan op die manier garanderen dat geen plekje binnen in de body nog onbeschermd is.” Tsja, je doet het goed of helemaal niet...
“Zeker wel. De binnenkant is in meerdere lagen geheel doorgeblazen met dit goedje.” Guy laat mij weer een ander, hoekig blik zien. Terotex HV 350 is de geheimzinnige naam van de inhoud. Cavity conservation staat er ook nog op. Bescherming van holle ruimtes dus. “Inderdaad, de ● Op deze foto is door de gaten in het plaatwerk de hele body nu is van “inwendige” behandeling met Terotex goed te zien. binnen beschermd
Namens de CLC Belgium, Leontien van Brummelen
Maak kennis met onze Zuiderburen en schrijf u snel in, gaarne vóór 1 juni 2003! Leontien van Brummelen Van Leeuwenhoekstraat 87 1222 SH Hilversum 035-6853792 (na 18:00) of
[email protected]
Routebeschrijving naar De Watermolen, Watermolen 5, te Retie, telefoon +32 (14) 379715. ♦ Neem de A58 of de A2 richting Eindhoven ♦ Op de A2 in zuidelijke richting houdt u de E34/A67 naar Eersel aan Het bedrag van €58,90 p.p. kunt u overma♦ Neem de E34/A67 richting Turnhout en Eersel ken op giro 6677010, o.v.v. uw naam, lidnum♦ Vervolgens neemt u afslag 26, (borden “N118 Arendonk / Mol / Retie”) mer en “Rondrit El Dorado“. ♦ Einde afrit linksaf op de N118, richting Retie ♦ Deze weg volgen en bij de stoplichten in Retie rechtdoor richting Kasterlee. ♦ Na ongeveer 1,5 km linksaf, de Pontfortsedijk. Daar staat reeds een bordje: WATERMOLEN. ♦ Bij de T-splitsing rechtsaf. ♦ Na ongeveer 1 km ziet u aan je linkerkant Taverne De Watermolen. ♦ Net voorbij de taverne is de Parking.
8
Heeft Guy ook alles zelf gedemonteerd en alle revisiewerkzaamheden uitgevoerd? “Zoals je ziet is dit een zeer goed geoutilleerde werkplaats. Met hefbruggen, takels en het beste gereedschap. Ik kan dus heel veel zelf. De motor hebben we wel apart weggebracht voor revisie. Ik ben een “bodyworker” en weet wel een en ander van motoren, maar toch niet zoveel dat ik de revisie doe. Wel weet ik precies hoe ik het geheel straks weer perfect moet monteren. En hoe ik de body en het frame moet behandelen om dit straks vlekkeloos te laten verlopen. Dat laatste is heel belangrijk als je een goede bodyworker wilt zijn. Goed weten hoe alles technisch in elkaar zit. IJzerkloppers die alleen plaatwerk kunnen bewerken zullen nooit een 100 punts resauratie kunnen doen. Daarvoor zijn de mechanische en elektrische delen van een auto teveel verweven met de constructie van frame en body.” Zeer onder de indruk van dit bezoek bedank ik Guy en de eigenaar van de Caddy voor hun uitgebreide toelichting en gastvrijheid. Dit was werkelijk een interessant kijkje in de keuken! Hopelijk in een volgende Standard een vervolg. Volgens mijn berekeningen zou de body nu gespoten moeten zijn. Wellicht is het zelfs reeds herenigd met het frame, wie weet?
De kosten voor de gehele dag bedragen €58,90. Veel geld? Misschien, maar let op: dit is all-in. Dus inclusief kofe zoveel u op kunt, een zeer uitgebreid ontbijt, het gehele diner èn alle wijn, bier of andere jne dranken die u zich wenst! Er is bewust gekozen voor een totaalpakket voor de ganse dag, en ik garandeer u dat het absoluut waar voor uw geld zal zijn. Wij hebben er zeer veel zin in! Groetjes en graag tot ziens in het Land van El Dorado!
56
tegen vocht. Geen druppel zal ooit nog het blote metaal aan kunnen tasten!” Aldus een trotse Guy, die er duidelijk veel plezier in schept mij dit alles uit de doeken te doen. Een echte vakman met hart voor zijn werk.
Maar in het bijzonder zie ik natuurlijk uit naar de gelegenheid een verslag te kunnen maken van een zelf uitgevoerde roadtest met deze wagen als hij eenmaal voltooid is!
● Het geheim van levenslange vochtbescherming. Gebruiksaanwijzing: Terotex onder hoge druk in meerdere lagen door de body blazen. Terolan royaal aanbrengen met een nylon kwast van circa 3 cm. breed, in alle naden en waar scherpe vlakken elkaar raken. Leontien
57
hij gelukkig graag bereid om af en toe mijn nieuwsgierige vragen te beantwoorden. Zijn naam is Guy (spreek uit: “Gie” met de G zoals in garçon). Ik vraag aan Guy of hij aan de body zelf nog veel heeft moeten lassen. “Eigenlijk vrij weinig, alleen een stukje bij de wielkast linksachter. Het stuk bij de bevestigingspunten van de fenderskirt was verrot.” Zie de bovenste foto op de bladzijde hiernaast. Guy vervolgt: “Verder was het bijna overal een kwestie van kleine oneffenheden wegwerken. Dit is echt een keiharde auto. Een perfecte basis voor een dergelijke restauratie.” Hoe hard deze Caddy precies is, kan ik u overigens zelf vertellen. Eerder, in 2002 reeds was ik hier ook al eens te gast. De body was toen reeds gescheiden van het frame, maar verder was er nog niets aan gebeurd. Ook toen trok het project uiteraard meteen mijn aan-
● Weer een frame van een 56’er. Het is heel duidelijk dat het plaatje op de X van een Coupe een stuk kleiner is dan dat van een Convertible. Zie ook pagina 15 van deze Standard. Op de foto hieronder de gloednieuwe roestvrijstalen uitlaat. Een 100 punts restauratie op àlle fronten. Beter dan nieuw: dat is het doel - en het resultaat.
Uitnodiging voor het CCN Jaarevenement
Een weekend rondom de Loosdrechtse Plassen Zaterdag en zondag 23 en 24 augustus 2003
Op 23 en 24 augustus organiseren we een gezellig weekend in Loosdrecht en wijde omgeving. Nog niet alles is rond, zoals bijvoorbeeld het beginpunt, en hoe de rit zal lopen. Maar goed, als je iets wilt moet je ergens beginnen en dat is toch wel een overnachtingsplaats. De overnachtingsplaats is geworden het Golden Tulip Hotel in Loosdrecht, gelegen aan de Plas. We hebben daar een optie op een groot aantal kamers gekregen, tot eind juni. Het draaiboek ziet er als volgt uit: dacht, en ben ik er uitvoerig omheen gelopen. Het ultieme bewijs van de hardheid van deze auto was toen voor mij het gegeven dat zelfs de ronde rubber dopjes die dienen als afdichting van de ronde gaten voorin de dorpels (zie de middelste foto op pagina 55)
nog helemaal soepel waren. En niet verdroogd zoals meestal het geval is. Totaal geen roest of rot te bekennen. Dat mag toch uniek genoemd worden voor een wagen van deze hoge leeftijd. Maar nu staat de body dus klaar om gespoten te worden. Ik vraag aan Guy wat toch die strepen zijn die overal op de body zijn aangebracht. Hij wijst op een rond blik. “Dit goedje, Terolan-53, smeer ik op alle naden en daar waar meerdere vlakken elkaar raken. Zo is het voor het vocht onmogelijk om na het spuiten nog tussen de kieren te gaan zitten.” Het is niet zo netjes gedaan, merk ik op. Een beetje geklodderd zelfs. “Klopt,” zegt Guy, “dat streperige is met opzet zo gedaan. Ik gebruik namelijk een kwast van nylon, met van die harde haren dus. Dat geeft een streperig effect. Wat de reden daarvan is? Omdat de wagens in de fabriek op precies dezelfde wijze werden behan-
ZATERDAG e Verzamelen, waar is nog even de vraag e Een leuke rondrit door de prachtige omgeving van de Loosdrechtse Plassen e Aankomst in Loosdrecht om ongeveer 15.00 uur. e Sight seeing Loosdrecht. Er is dat weekend van alles te doen in dit kleine pittoreske dorpje. e ‘s Avonds een geheel verzorgde barbecue bij het hotel. e De rest van de avond is nog een Suprise. ZONDAG e Een uitgebreid ontbijtbuffet e Opnieuw een gezellige rit e Afsluiting De Kosten Hotelkamer, 2 personen, inclusief ontbijtbuffet: € 110,Barbecue: prijs nog niet helemaal bekend, maar ergens rond de € 25,In de volgende Standard komt uitgebreide informatie, waar nog hard aan wordt gewerkt. HEB JE INTERESSE EN WIL JE ZEKER ZIJN VAN EEN KAMER, GEEFT JE DAN SNEL OP! Schrijf, bel of email: Bernadette en Wim Bosman, Aalsmeerderweg 447 1432 EC Aalsmeer 020-4533832 of
[email protected]
● Het frame met daarop de reeds teruggeplaatste en geheel gereviseerde motor. Op mijn verzoek werden de beschermende afdekkleden even van het werkstuk gelicht. Een zeer indrukwekkend gezicht. En wat kun je alles goed bekijken op deze manier! Heerlijk. Met deze foto’s hoop ik u een beetje te laten delen in deze vreugde. De klepdeksels en de behuizing van de versnellingsbak zijn in de originele donkerblauwe Cadillackleur gespoten. Waar mogelijk zijn onderdelen vervangen door nieuwe, zoals slangen riemen en lagers. Bijzonder aan deze Caddy is, dat hij is uitgerust met airconditioning. In 1956 nog een optie, die niet vaak voorkwam op een “gewone” Coupe.
56
9
Notulen van de Algemene Ledenvergadering
worden. Geen enkele auto mag dus nog “verborgen geheimen” bezitten. En dat betekent automatisch een bodyoff behandeling, waarbij de koets volledig van het chassis wordt gelicht en waarbij uiteraard de motor aan een volledige revisie wordt onderworpen.
9 februari 2003 te Polsbroek
Als ik in januari van 2003 een bezoek breng aan dit project staat de body reeds geheel strakgemaakt en in de primer op een hefbrug. Op professionele wijze is hij op een soort verrijdbare stellage geplaatst. Nadere inspectie leert mij dat de stellage geheel op maat is gemaakt voor deze body. De draagstangen zijn op verschillende plaatsen met schoeven aan de body bevestigd (zie ook de foto). Op deze manier wordt de body op alle kwetsbare plaatsen goed ondersteund (wat
Notulist: Bert Atsma, Secretaris. 1. Opening De vergadering wordt om 15.00 uur geopend door Rob Wiegers, die de aanwezigen verwelkomt. Er zijn 55 stemgerechtigde leden aanwezig. Bert Atsma licht toe dat, gezien de recente wijzigingen in de procedure, betaling van de contributie over 2003 geen vereiste is voor het stemrecht. Likele de Boer en Ferry Balk hebben zich afgemeld. 2. Notulen ALV 17 februari 2002 De notulen zijn zoals in voorgaande jaren in het clubblad geplaatst (the Standard no.1 / 2002). Er zijn geen opmerkingen of vragen naar aanleiding van deze notulen, die daarmee met dank aan de secretaresse goedgekeurd worden. 3. Financieel verslag a) Het nancieel verslag is voor aanvang van de vergadering rondgedeeld. Edwin Otten licht de belangrijkste punten toe via een korte presentatie per “beamer”. - Het nancieel resultaat is positief, maar wat lager dan vorig jaar, voornamelijk door de kosten van het jubileumfeest. Contributies liggen op hetzelfde niveau als het vorige jaar (per saldo is het ledenaantal niet gegroeid); de opbrengst van advertenties is toegenomen door nieuwe adverteerders. - Het eigen vermogen ontwikkelt zich nog steeds gunstig. Er zijn geen vragen vanuit de vergadering. Marius Zwolsman deelt namens de Kascommissie mede dat zij akkoord zijn met de cijfers, waarop het verslag, met dank aan de Penningmeester, wordt goedgekeurd. De kascommissie heeft nog als suggestie om het aantal bankrekeningen waarop betaald kan worden te verminderen. b) Er zijn geen kandidaten voor de opvolging van Marius in de Kascommissie. De vergadering besluit bij acclamatie om Marius nog een jaar als voorzitter te benoemen. Leontien van Brummelen en Harry van Limpt zijn nog niet voor aftreden aan de beurt en zijn bereid om het nog een jaar te doen. c) Voorstel contributie 2003: Edwin presenteert het voorstel om de contributie te verhogen van €45 naar €47,50. Dit is in lijn met de inatie van de afgelopen periode. Voor leden die een machtiging voor automatisch incasso hebben afgegeven zal een korting van €5 gegeven worden. Deze €5 is gebaseerd op een schatting van de extra kosten bij niet automatische incasso. Na uitvoerige discussie over de voor- en nadelen van deze differentiatie, brengt de voorzitter het voorstel in stemming via handopsteking. Het voorstel wordt aangenomen. In de vergadering wordt nog opgemerkt dat automatische betaling vanuit het buitenland niet mogelijk is; dat de vorig jaar besloten afronding van de contributiebedragen niet geheel is uitgevoerd en dat telebankieren misschien een alternatief was geweest. d) Voorstel tot aanpassing van het huishoudelijk reglement: Bert presenteert via de “beamer” een voorstel om de bestaande praktijk met betrekking tot de bijdragen van de vereniging aan de kosten van evenementen te formaliseren door een aanvulling op artikel 10. Verschillende leden zijn ertegen dat onder bepaalde omstandigheden een organisator de winst op een evenement zelf kan behouden. Aangezien dit een belangrijk onderdeel is van het voorstel, besluit het bestuur het voorstel terug te nemen en er volgend jaar op terug te komen. Uit de vergadering komt een vraag over de aansprakelijkheid van de club bij het organiseren van evenementen. Bert licht toe dat “normale” aansprakelijkheid gedekt is onder de W.A. verzekering via de FEHAC. Ritten zijn daarmee in beginsel gedekt (voor zaken die niet onder de W.A. verzekering van de auto’s vallen), maar b.v. sleuteldagen niet (die zouden onder de betreffende garagepolis moeten vallen). Het bestuur zegt toe hierop in The Standard nog terug te komen. 4. Verslag van de secretaris Bert deelt mede dat hij na de vorige A.L.V. de zaken van Linda Heinhuis in zeer goede orde heeft overgenomen. Sinds dien zijn er 51 nieuwe leden, 42 opzeggingen en 43 royeringen wegens niet betaling van de contributie. Het aantal leden/donateurs per 9 februari bedraagt 368. Onder de opzeggingen waren helaas twee in verband met overlijden; Mees van den Langenberg en Bert Bek. Het bestuur heeft in de afgelopen periode 4 keer in goede harmonie vergaderd. De verslagen worden, met enige vertraging, in The Standard gepubliceerd. Er zal geprobeerd worden om dit te versnellen. Na hulp van meerdere leden is het archief van oude nummers van the Standard bijna compleet. Hiernaast wordt gewerkt aan een nieuwe yer. Er zijn geen vragen.
10
Perfecte restauratie van een 1956 Series 62 Coupe
Onlangs werd mij een kijkje gegund bij een 100 punts restauratie van een 1956 Series 62 Coupe. En hoewel mij nadrukkelijk werd verzocht om niets te vertellen over de locatie dan wel de eigenaar van deze auto, mocht ik gelukkig wel vrijuit foto’s maken voor publicatie in The Standard. Het is mij hierbij ook gelukt enige informatie los te peuteren over de toegepaste werkwijze. Bekijk het nu volgende fotoverslag en zie hoe het werkelijk hoort! De eigenaar neemt het restauratieproces van deze auto uiterst serieus. Als ik de werkplaats binnenkom, wordt mij direct duidelijk dat hier geen half werk verricht wordt. Het gaat hier dan ook om een zogenaamde 100 point restauration, een benaming die duidt op een werkelijk perfecte restauratie. Eigenlijk beter dan nieuw dus, want het is algemeen bekend dat GM zelfs in de jaren 50 nog weleens wat slordig te werk ging bij het assembleren van haar wagens. Dit kwam simpelweg door de grote vraag. Er
vervorming voorkomt) en bovendien kan het anders onhandelbare ding gemakkelijk op een trailer worden geladen voor een gang naar de spuiter. Ook wordt de noodzakelijke optimale bewegingsvrijheid van de restaurateur gegarandeerd zodat hij de body werkelijk van alle kanten kan bekijken èn bewerken. Deze restaurateur is tijdens mijn bezoek trouwens zelf ook aanwezig, en hoewel hij eigenlijk druk bezig is aan een ander project, is was weinig tijd voor al te nauwkeurige afwerking van sommige zaken, die men, zo werd geredeneerd, tijdens het dagelijks gebruik toch niet zou waarnemen. De eigenaar van deze Coupe echter streeft ernaar al zijn auto’s tot in de kleinste details te restaureren, waarbij kosten noch moeite gespaard
55
56
Notulen CCN Bestuursvergadering 24 januari 2003 te Bunnik
Aanwezig: Rob Wiegers, voorzitter, Ruud Gersons en Edwin Otten en Bert Atsma (notulen). Verhinderd wegens leproblemen: Linda Heinhuis.
De volgende onderwerpen worden besproken: 1. Notulen vergadering 1 november 2002 worden kort behandeld en met kleine aanpassingen goedgekeurd. ● De antwoorden van de FEHAC m.b.t. de W.A. verzekering zijn nog niet binnen, maar het is al wel duidelijk dat het sleutelrisico in garages niet gedekt is. Dit moet vallen onder de betreffende garagepolis. Hiermee zonodig rekening houden bij afspraken voor technische dagen. Ruud te bespreken met Peter Schotanus i.v.m. de maandelijkse sleutel zaterdag bij Studebaker Select (de eerste heeft nu plaats gevonden en was een succes). ● Martin Meijer heeft al voorbereidingen gemaakt voor het overzicht van leveranciers. Het zal gerealiseerd worden zodra het capaciteitsprobleem van de web site is opgelost. 2. Voorbereiding Algemene Ledenvergadering ● Nog niet veel aanmeldingen. Bert zal nog een oproep per e-mail doen. ● Edwin zal nancieel verslag en het denitieve voorstel tot wijziging huishoudelijk reglement per beamer presenteren. Hij zal ook de kascommissie benaderen. ● Besloten werd om de ALV voor te stellen de contributie voor diegenen die gemachtigd hebben met € 2,50 te verlagen en voor de anderen met € 2,50 te verhogen. Dit is budgettair neutraal. ● Ruud zal Leontien vragen iets over de redactionele werkzaamheden te vertellen en Rob zal Koen vragen verslag te doen van de technische commissie. ● Mogelijke kandidaten voor de bestuursvacature werden besproken; actie Rob. ● Edwin en Bert zullen extra kopieën van de te bespreken stukken meenemen. 3. Web site problemen ● De capaciteitproblemen bij de provider staan op dit moment verdere ontwikkelingen in de weg. Rob/ Ruud zullen een oplossing organiseren via een nieuwe provider “eigendomein.nl” voor € 225 per jaar. ● Ruud zal een kleine advertentie plaatsen op marktplaats.nl 4. Nieuwe yer Het outline voorstel voor een nieuwe yer werd goedgekeurd. Na ontvangst van eventueel commentaar zal Bert het verder uitwerken. 5. Evenementen ● Het aanbod van herhaling van de technische dag in Veenendaal wordt graag geaccepteerd (Linda zal contact met Leo de Wit opnemen). ● Linda meldt nog telefonisch dat er behoefte is aan ritten (momenteel alleen de tour van Walcheren op 13.4 in de planning). ● Het voorstel van Leo de Wit om i.p.v. de € 50 cadeaubon voor de gastheer bij technische dagen een wat tastbaarder geschenk te organiseren (dat b.v ook voor andere gelegenheden gebruikt kan worden) lijkt een uitstekend idee. Bert zal Leo informeren.
5. Verslag van de Redactie a) Ruud Gersons bespreekt de ontwikkelingen van onze website. Deze wordt zeer druk bezocht. Recentelijk zijn er capaciteitsproblemen opgetreden. Deze zullen worden opgelost. Ruud ontvangt complimenten vanuit de vergadering over de kwaliteit van de site. Er is een vraag uit de vergadering of we niet te ver gaan met de ontwikkelingen en een suggestie om de foto’s wat kleiner te maken ter vermindering van het capaciteitsprobleem. b) Leontien doet verslag over The Standard. De beslissing om naar vier uitgaven per jaar te gaan bevalt goed. Door het digitaal opmaken zijn de kosten per boekje gedaald van €4,12 naar €3,59. Martin Meijer is bereid gevonden om haar als hulpredacteur bij te staan. Koen Ongkiehong verzorgt nog steeds de Vraag & Aanbod rubriek (dus advertenties naar hem!). Vanuit de vergadering wordt Leontien gecomplimenteerd met het bereikte resultaat en worden de vaste inzenders bedankt voor hun bijdragen. Leontien deelt nog mee dat ze overweegt om privé een internationaal Cadillac tijdschrift uit te geven. 6. Verslag van de evenementencoördinator Linda geeft aan dat het een goed jaar was met veel evenementen, behalve in april. Voor 2003 is alleen nog maar de Walcheren rit in april voorzien; zij doet bij deze een oproep voor aanmelding van evenementen. Leo de Wit meldt dat hij in april weer een technische dag in Veenendaal kan organiseren. Een andere mogelijkheid is om samen met Peter Nieuwland van de Belgische Cadillac Club half juni een “grensoverschrijdende“ rit te organiseren. 7. Verslag van de Technische Commissie Koen doet kort verslag van de gang van zaken. De commissie krijgt veel vragen over motoren en over onderdelen. Er is steeds meer een gebrek aan donorauto’s. Hij overweegt om een containerlijn met Amerika op te zetten (3 of 4 containers per jaar met onderdelen en auto’s). De technische dagen werden wisselend bezocht. De nieuwe sleuteldag bij Studebaker-select werd uitstekend bezocht. Martin Meijer zal op de website een database met gegevens over leveranciers van onderdelen en services gaan opzetten. 8. Bekendmaking van de kandidaten voor het Bestuur Rob deelt mede dat voor de plaats in het bestuur ontstaan, door het vertrek van Linda, twee kandidaten zijn: Bernadette Bosman en Vincent Heinhuis. Hij stelt voor hierover na de pauze schriftelijk te stemmen. 9. Stemming en bekendmaking van de uitslag Koen en Leontien worden gevraagd stembriefjes rond te delen, weer in te nemen en de uitslag op te maken. Zo gebeurt en Leontien deelt mede dat Bernadette 37 stemmen heeft gekregen en Vincent 18. Hiermee is Bernadette gekozen in het bestuur. 10. Rondvraag Sjaak de Graaf wil meer informatie over een mogelijke tocht naar het Cadillac museum in Tours. Peter kan hem zonodig hierover informeren. Daan Markusse benadrukt dat artikelen in the Standard zoveel mogelijk over Cadillac’s moeten gaan. 11. Installatie bestuurslid Rob bedankt Linda met een mooie bos bloemen voor het vele goede werk in de afgelopen jaren. Hierna neemt Bernadette achter de bestuurstafel plaats. Rob deelt mede dat zij de functie van evenementen coördinator zal gaan vervullen. 12. Sluiting De voorzitter bedankt de leden voor hun komst en bijdragen en sluit de vergadering om ongeveer 17.00 uur.
6. Overige punten Bert meldt dat het aantal leden nu zo’n 370 bedraagt. 7. Rondvraag ● De verjaardagskalender is “in portefeuille “ bij Rob. ● T.z.t. uit te zoeken wanneer de eerste Cadillac in Nederland op de weg verscheen (via importeurs Pietersen of Landeweer). 8. Datum volgende vergadering Vrijdag 11 mei 2003 bij Rob.
54
11
VAN DE SECRETARIS Als jullie dit lezen is er weer een drukke periode achter de rug. Rond de Algemene Ledenvergadering, het registreren van 24(!) nieuwe leden, het verzorgen van de nieuwe ledenlijst voor bijsluiting bij the Standard en niet te vergeten het aanmaken van een kleine 400 ledenpasjes, gelukkig met hulp van Rob Kortekaas. Op de achterkant hiervan een foto van de mooie 1952 Cadillac van Floor van Os. Op de ledenlijst staan sinds vorig jaar in plaats van faxnummers de emailadressen vermeld. In totaal van zo’n 130 leden. Mochten er leden zijn die een emailadres hebben dat nog niet op de lijst vermeld staat, dan gaarne een emailtje naar mij sturen. Leo de Wit stuurde mij naar aanleiding van de oproep in de vorige Standard een heel aantal oude nog missende nummers van the Standard . Deze worden nu gekopieerd en gaan dan retour naar de eigenaar. We missen nu nog in ons archief: 1993, de nummers 1 en 2 1991, de nummers 1 en 4 1990, alle exemplaren (vermoedelijk waren dit stencils). Mochten er lezers zijn die deze nummers tijdelijk willen afstaan voor het maken van een kopie dan ontvang ik hierover graag een berichtje.
Bert Atsma
Lieve Jaap & Dini,
ceC
zou kunnen concurreren met de veel zuinigere importauto’s. Kwaliteit en luxe kwamen op een lager plan te staan en GM maakte de fout om de naam Cadillac te ‘plakken’ op hun kleinste en slechtste model, de Chevy Cava- ‘92 Fleetwood Brougham, laatste der lier. De slechte kwaliteit, armoe- Mohikanen met dit model als achterdige styling en het krappe inte- wiel aangedreven V8 ”Dinosaurus”. rieur van de Cimmaron bracht de reputatie van Cadillac ernstige Cadillac had gekocht, zouden we schade toe. Het zou jaren duren denken dat hij een grapje maakte!”. voordat GM dit echec te boven kon Mancuso weet waar hij het over komen. heeft; twaalf jaar geleden verkocht hij zijn grootvaders Cadillac dealerIn de tussentijd hadden BMW en bedrijf, omdat hij wel wat zag in Mercedes nieuwe, gestroomlijnde Toyota Motor’s nieuwe Lexus die en technische zeer geavanceerde een opmars aan het maken was. modellen uitgebracht. De welvarende De meeste rivaliserende merken en veeleisende generatie, die altijd hebben Cadillac afgeschreven als Cadillac had gekocht, schafte zich- de ‘dinosaurus van de Americana’. zelf nu een Mercedes of Jaguar aan Toch zijn er signalen van een heren liet Cadillac als een blok vallen. nieuwde interesse voor de Cadillac te Auto’s moesten presteren én luxe en status uitstralen; Europese en Japanse auto’s boden een antwoord op de vraag van de consument, Cadillac, vooralsnog, niet. Rob Mancuso, 51, een executive voor AON Corp., is een goed voorbeeld van iemand die tot deze nieuwe generatie behoort. “Ik heb een BMW, mijn vrienden hebben een Mercedes of een Jaguar. Als iemand van ons zou zeggen dat hij een Cadillac en 11 september...
Al jullie Cadillac vrienden van de CCN en de Redactie van The Standard wensen jullie vanaf deze plaats veel sterkte toe. We denken aan jullie! 12
53
bespeuren. Terwijl Cadillac haar honderdjarig bestaan viert zijn er aanwijzingen dat het merk zou kunnen gaan proteren van de golf van patriottisme dat Amerika na 11 september 2001 overspoelt.... Volgende keer het laatste deel van deze reportage: Hilger, hip hop, rap en...de Escalade! Vertaald en bewerkt door Monique de Hoop
Cadillac “Cien” (wat Spaans is voor honderd) laat het nieuwe elan en de nieuwe contouren zien, waarmee Cadillac als de Phoenix vogel wil herrijzen.
verschenen in Business Week, april 2002
Een topless 1956 Coupe
deel 2 van de 3-delige serie over de toekomst van Cadillac
Peter van Rijswijk bouwt zijn eigen Droom-Caddy
Kan GM het fenomeen Cadillac redden?
In het vorige deel van dit artikel (The Standard, april/mei 2002) hebben jullie kunnen lezen over het verleden, het heden en de toekomst van de Cadillac.
In
dit deel wordt verteld wat GM, onder leiding van Robert Lutz, onderneemt om Cadillac’s imago op te vijzelen. Nadat overduidelijk was geworden dat Cadillac’s marktaandeel dramatisch gekelderd was, begon GM eindelijk serieus na te denken over de toekomst van hun voormalig paradepaard. Nu werd niet alleen meer gepraat over het erfgoed en de uitstraling van Cadillac in het verleden; men was bij GM bereid om de daad bij het woord te voegen. In de afgelopen vier jaar heeft GM 4 miljard dollar geïnvesteerd in een campagne om Caddy weer in ere te herstellen. GM besteedde hiermee 10% van het totale budget aan een merk waarvan maar 180.00 auto’s per jaar werden verkocht . In januari introduceerde Cadillac de CTS sedan, het eerste voorbeeld van de revolutionaire nieuwe ontwerplijn die in de daaropvolgende drie jaar zou worden ingezet. In het huidige, behoudende ontwerpklimaat zou de legendarische Harley Earl maar moeilijk groen licht hebben
Caddies van de band zouden rollen, trad Robert A. Lutz aan als hoofd van GM in Noord-Amerika. Lutz staat bekend om zijn voorliefde voor de traditionele klassieke vormen van de Cadillac en was dus niet zo’n voorstander van het hoekige uiterlijk van de CTS. Meteen bracht hij wijzigingen aan om de auto een meer gestroomlijnde uitstraling te geven. Als het nieuwe uiterlijk niet aanslaat, heeft Lutz al aangekondigd, zal hij niet aarzelen om nog meer veranderingen aan te brengen. Lutz is een gedreven en gepassioneerd mens en is vastbesloten om Cadillac weer aan Robert Lutz de top te brengen: (zie ook het “Een groot deel artikel Cadil- van onze goede lac eeuwfeest) reputatie is onlosmakelijk verbonden met de Cadillac. Daarom zal deze nieuwe koers een succes worden”, aldus Lutz. (Over)moedige woorden? Het opnieuw tot leven brengen van een merk dat op sterven na dood is, is misschien wel één van de moeilijkste klussen die er op het gebied van marketing bestaan; denk aan Polaroid en Oldsmobile.
CTS: hoekige vormen..... gekregen voor zijn amboyante tailns. Het mag dus wel als een wonder worden beschouwd dat de hoekige stijl van de nieuwe CTS goedkeuring vond! Net toen de eerste vernieuwende
52
Kevin Lane Keller, leraar marketing aan Dartmouth College’s Amos Tuck School of Business: “Auto’s zijn het allermoeilijkst omdat ze sterk verbonden zijn met sociale status”. Veel automerken, zoals Packard, Duesenberg en Studebaker, konden de aansluiting met de nieuwe generatie consumenten niet veilig stellen. De uitdaging voor Cadillac is nog groter. De grote teloorgang van dit merk vond plaats in de jaren zestig en zeventig. Veteranen uit de
‘73 Eldo Convertible, enorme landcruiser die de Vietnamgeneratie niet meer aansprak... Tweede Wereldoorlog hadden zichzelf ‘beloond’ met Cadillac’s enorme landcruisers. De Vietnamgeneratie echter verwierp deze auto’s, omdat ze slecht voor het milieu waren en vanwege hun impopulaire welvaartsimago. Deze generatie deelde het sterke geloof in en de onvoorwaardelijke trouw aan alles wat Amerikaans was niet met hun ouders. Toen kwamen de jaren tachtig. Net toen de ‘babyboomgeneratie’ er aan toe was om Cadillacs te kopen, beging boven: GM een aantal ‘56 Packard grote misstapCarribbean pen.... Na de oliecrises van de hiernaast: jaren zeventig ‘53 Studebaker zocht men bij Starliner I GM naar een Cadillac die
Het zal ergens in mei van 2002 geweest zijn dat bij mij thuis de telefoon ging. Het was Koen Ongkiehong, die mij vroeg of ik een convertible top frame kon regelen voor een 1956 Cadillac. Hij was namelijk zelf ook weer gebeld door een man, Peter van Rijswijk, die hiernaar op zoek was. Peter was een goede bekende van Koen en, zo vertelde hij, bezig met een wel zeer speciaal project. “Luister, hij bezit een 1956 Series 62, maar is al jaren zo gecharmeerd van de Series 62 Convertible uit dat jaar, dat hij nu heeft besloten de stoute schoenen aan te trekken, het dak daar af te zagen en er een Convertible van te máken! En daarom heeft hij dus een convertible top nodig, plus misschien nog wat andere onderdelen. Trouwens, het dak lígt er inmiddels al af, dus hij kan niet eens meer terug.”
vinden. Maar inmiddels wist ik ook dat niets onvindbaar is, als je maar lang genoeg blijft zoeken, dus wie weet? Nu was het mijn beurt om de legende te gaan verspreiden van een Crazy Dutchman die het plan had opgevat een topless Coupe te creëren en er nu een dak voor zocht. Dit leverde veel professioneel tegengas op, want wist die gekke Nederlander wel waar hij aan was begonnen? En wist hij niet dat behalve een convertible top nog heel veel dingen volkomen anders zijn aan een convertible? Eehm...tsja dat weet ik ook
● Peter pakt het zeer grondig aan: de motor lag letterlijk helemaal uit elkaar en zal gereviseerd worden. Op de voorgrond is de krukas te zien.
In eerste instantie vertelde ik Koen dat hij een ander in de maling moest gaan nemen. Iemand die zomaar het dak afzaagt van een goede 1956 Cadillac, en daar een Convertible van wil maken?! Alsof dat zomaar kan. Die Peter is een dwaas, dat kan niet anders! Maar Koen verzekerde mij dat hij echt wist waar hij aan begonnen was. ● De “topless” Coupe body, gestript op de brug. Let op de (tijdelijke) balk ter versteviging tussen de sponningen.
Goed goed, maar waarom dan niet gewoon die Coupe verkocht, even doorsparen en een mooie Convertible op de kop tikken? “Ja, dat moet je aan Peter vragen. Hij wil dit nu eenmaal zo doen,” was Koens nuchtere antwoord. Aldus wendde ik mij met deze vreemde boodschap tot Sean, mijn vriend in Amerika, die meestal wel weg weet met dit soort kwesties. Ik wist dat de 1956 Convertible niet in grote aantallen was geproduceerd, dus het zou nog niet meevallen daar een convertible top frame voor te
Maar goed, ook lastige uitdagingen zijn er om getrotseerd te worden, dus ging Sean allereerst op zoek naar een convertible top frame. Ondertussen besloot ik Koen maar even terug te bellen om hem voorzichtig te vertellen dat hij aan meneer van Rijswijk even moest doorgeven dat deze nog veel meer nodig heeft behalve alleen een dak. Als hij het tenminste goed wilde aanpakken. Dat ging zo een tijdje heen en weer, want Koen twijfelde er op zijn beurt
niet hoor, ik ben slechts de boodschapper. Al wat ik weet is dat hij een dak zoekt. Trouwens Sean, gewoon uit nieuwsgierigheid hoor, maar wat is er eigenlijk allemaal anders aan een Convertible? Sean vertelde mij dat er veel extra chroom op zit, vooral de lijsten rond de voorruit en langs de zijruiten. En natuurlijk is de bovenkant van de voorruit anders, steviger van constructie. En oh, de achterbank is anders, en niet te vergeten die dunne strip achterlangs de achterruit, met die drukkertjes erop. Dat is waarschijnlijk het zeldzaamste onderdeel aan die hele auto: vind je nergens meer. Wat een project. Een dappere man, dat wel.
13
aan welke onderdelen anders of extra waren op een Convertible. Volgens hem viel het wel mee. Uiteindelijk besloten we dat het handiger zou zijn als ik direct contact met Peter op zou nemen. Dat praat meteen ook een stuk makkelijker. Peter keek er gelukkig niet van op. Hij wist wel dat er wat meer chroom op zat, en was inmiddels na het afzagen van het dak ook gestuit op het bekende gegeven dat de auto dan eeen beetje z’n stevigheid verliest, onder andere doordat de randen om de voorruit een stuk dikker zijn op een Convertible. Volgens hem was ook het chassis van een Convertible anders dan van een Coupe: er hoort een rechthoekige metalen plaat van ongeveer 35x25 cm. in het midden van de X, plus extra verstevigingsbalkjes in de hoeken. We hebben een hele tijd aan de telefoon gehangen, en natuurlijk wilde ik alles weten over de reden om aan een
56
dergelijk project te beginnen. Waarom niet gewoon een Convertible gekocht? “Ach zie je, ik droom al van een 1956 Convertible sinds ik een jongetje was. Ooit zal ik één bezitten, dacht ik altijd. Toen ik die Coupe kocht was ik al aardig in de buurt, maar Convertibles zij zoveel zeldzamer, en bovendien een heel stuk duurder. Bovendien wilde ik zeker weten dat hij echt 100% goed was. Er bleef mij dus niets anders over dan met mijn eigen handen een Convertible te bouwen. Ik ga hem echt helemaal perfect namaken. Àlles moet kloppen, tot aan het kleinste schroefje. En eigenlijk moet hij beter dan het origineel worden.” Wauw, over “de lat hoog leggen” gesproken! Dat is nogal wat. Maar het was mij duidelijk dat het hem ernst was. Hier sprak niet een overmoedige doe-het-zelver die wel “effe het dak van een Coupe af zaagt en er een cabrio’tje van maakt”. Dit was het serieuze werk. Maar ja, als je al je hele leven droomt van een 1956 Convertible, en je weet dat je de handigheid in je hebt... “Het frame ben ik nu aan het klaarmaken voor de poedercoating. Ik weet wel dat je er niets van ziet als het er eenmaal onder zit, maar het moet gewoon allemaal perfect. Ook de motor ligt al helemaal uit elkaar en die zal gereviseerd worden. Hij wordt echt helemaal als nieuw als het straks af is en ik doe ‘m nooit van mijn leven meer weg.”
Afjn, zo spraken wij nog enige malen, terwijl ik Peter steeds het laatste nieuws over zijn top frame doorbriefte. Sean had zowaar een frame gevonden, echter zonder “header bow”. Dit is het dikke metalen gedeelte waarmee de kap aansluit bovenop de voorruit, en waar ook de sluiting aan vast zit. Bij de meeste Convertibles is dit het onderdeel dat het eerste verrot, omdat er altijd water tussen blijft staan. Bovendien is het een haast onmogelijk ding om te reproduceren (zonder mal) omdat het uit allerlei gecurfde vormen bestaat. Maar ook dat hoefde geen probleem te zijn. Sean zocht wel verder naar een header bow om het frame compleet te krijgen. Ook had hij een deel van het benodigde
chroom al gevonden. Er zaten zelfs nog bruikbare stukken op het convertible top frame. Op een sloperij in de buurt had hij bovendien zowaar een “compleet” exemplaar gevonden in erbarmelijke staat, waar nog wel veel chroom op zat. Inmiddels was mijn vakantie aangebroken, en dat betekende natuurlijk een trip naar...Sean in Amerika. Gewapend met mijn onafscheidelijke camera brachten we daar een bezoek aan de sloperij waar Peters “schat” verborgen lag tussen het groen. Deze sloperij heeft ongeveer de afmetingen van een inke stadswijk, dus het was nog een aardige wandeling. Onderweg trotseerden we takken, struiken, muggen en slangen (gelukkig geen één gezien), maar ineens lag daar...een voorheen witte 1956 Convertible, geheel overwoekerd door gebladerte, maar onmiskenbaar echt. De eigenaar van de sloperij vertelde ons later dat hij zich nog goed herinnerde dat deze auto werd binnengebracht, ergens rond 1970. Op jammerlijke wijze op jonge leeftijd total loss geraakt. Zonde. Zijn vader was toen nog eigenaar van de sloperij. Het lukte Sean om zonder schrammen bovenop de wagen te klimmen, en met mijn camera een aantal foto’s te maken om aan Peter te emailen. Hiernaast zijn enkele opnamen afgebeeld. En hoewel het wrak duidelijk een schim was van de statige Cadillac van weleer, was het opmerkelijk hoeveel chroom er nog op zat. Het meeste daarvan in zeer goede conditie. Het oorspronkelijke plan was dan ook om dit wrak kaal te plukken en alles in een grote doos op te sturen naar Nederland.
Op de foto hieronder geeft Henri van den Berghe les in “Cadillac-canisme.” De 1952 Convertible van peter aan de brug over de Loire in Tours.
De gezusters Keyaerts, bijgestaan door Sophie Herin en medewerkers hadden een prachtig programma opgesteld met onder meer het verblijf in de hotels, de mooie toertochten, dineren op prachtige kastelen en niet te vergeten het avondlijk bezoek aan het museum gevolgd door een uitgebreide dining party in de tuinen van hun kasteel. Het
geheel werd opgeluisterd door een authentieke Russische zangeres en een zigeunerorkest dat bij je tafel kwam spelen!
Peter deed alle verplaatsingen mee, maar ondergetekende moest om beroepsredenen al na het eerste weekend naar huis. Hopelijk volgend jaar beter.
Snapshot aan het Château de Planchoury bij het Cadillac Museum.
Isidoor Nieuwlandt
Toen Peter echter de foto’s van het wrak gezien had, werden de plannen gewijzigd. Om een echt volmaakte 1956 Convertible te maken had hij namelijk een levensecht voorbeeld nodig. En dus wilde Peter graag het hele wrak kopen. Op die manier kon hij tot in de kleinste details de constructie van beide wagens vergelijken. Bovendien zat er nog een motorblok in; ook altijd goed voor een aantal sappige onderdelen. Maar ja...geheel overwoekerd en bovendien gelocaliseerd diep in de “binnenlanden” van de sloperij zou dat geen gemakkelijke klus worden. De Caddy zou er uiteindelijk met een bulldozer aan een dikke ketting letterlijk door de sloper worden uitgesleept. Maar niet voordat Sean eerst de meest waardevolle of kwetsbare stukken eraf had gehaald en stevig ingepakt met veel tape in en op de wagen had bevestigd. Het meest
14
Na het afsluitend diner in het fabelachtige Château d’Artigny reden ongeveer de helft van de deelnemers moe maar voldaan naar huis. De anderen keerden de motorkappen zuidwaarts en voegden er nog een verlengd weekend aan toe in Grimaud bij St Tropez.
51
Op uitnodiging van de gezusters Keyaerts, eigenaren van het befaamde Cadillac Museum, trok een Belgische delegatie in augustus van verleden jaar naar Langeais.
bijzondere was wel, dat er zich op diezelfde sloperij nòg een 1956 Series 62 Convertible bevond! Deze wagen was echter lang niet zo compleet, maar had wel één belangrijk onderdeel dat aan Peters wrak ontbrak: de dunne chroomstrip langs de achterruit, met de drukkertjes. Het is heel gemakkelijk om een dergelijke strip te slopen als je niet voorzichtig genoeg bent tijdens het demonteren. Dit is ook meteen de reden dat het een van de zeldzaamste onderdelen is die voor deze Caddy’s (niet) te vinden zijn. Bovendien zit het alleen op een 1956, en dan alleen op Convertibles, en alléén op Series 62 Convertibles. Want op Eldo’s is het ontwerp anders en in dit geval dus niet te gebruiken. Uiteindelijk, zo vertelde hij zelf, heeft Sean het er met chirurgische precizie af gekregen en bij de andere onderdelen gevoegd. Dit pakketje kon dus veilig naar Rotterdam worden verscheept.
De Cadillac’ s van 1909 en 1910 op de bijgaande foto werden op een aanhanger gezet voor de heen- en terugreis maar presteerden fenomenaal op de plaatselijke ritten van ongeveer een totaal van 200 km! De 1929 Cadillac van Henri van den Bergh en de 1937 LaSalle van Erik Debusschere deden het traject van 650 km tot Langeais langs de Franse departementale wegen in twee dagen. Enkele reis wel te verstaan.
The Cadillac Story 2002 De 1937 Phaeton van Erik Wydooghe daarentegen werd comfortabel vervoerd in een speciaal daartoe ingerichte Mercedes vrachtwagen. De 1947 sedan van onze vriend Mathias uit Arlon kwam ook op een aanhanger, maar de rest van het stel, inclusief de groene 52er van Peter legden het traject tot Tours gewoon af via de autostrada en dan verder via binnenwegen naar Langeais.
Een weekend in en rond het Cadillac Museum in Langeais, Frankrijk
Boven: De 1937 imposante Cadillac Phaeton van Erik Wydooghe.
Links: Op verzoek van Peter Nieuwlandt speciaal voor deze meeting overgekomen uit Amerika: de 1939 Coupe Convertible van John Milliken.
50
De 1939 Convertible Coupe van de Amerikaan John Milliken kwam op uitnodiging van Peter per boot uit de USA naar Bremen in Duitsland. Vandaar bezocht hij vrienden in Den Haag en dan via Aalst en Brussel naar Tours. Op de plaatselijke toertochten kon Peter met de ‘39 ongeveer 120 km zelf sturen, dit als voorproefje op zijn eigen ‘39 Convertible Coupe, die nog even zonder remmen thuis moest achterblijven. Volgens Peter rijdt en stuurt de ‘39 fantastisch. Dat belooft dus wat voor het seizoen 2003!
blue altijd een erg mooie kleur heb gevonden voor Caddy’s uit de jaren 50. Maar goed, het wordt jouw auto. De deuren waren verwijderd, en in de sponningen had Peter tijdelijk een metalen balk gelast. Zo wordt voorkomen dat de body gaat “uitzakken” op de brug. Straks krijgt hij z’n stevigheid weer terug dankzij het chassis en dan kunnen de balken worden verwijderd. Het was wel duidelijk dat Peter niet zomaar wat aan rommelt. De schuur blijkt dieper dan op het eerste gezicht leek, en achterin staat het chassis. Keurig netjes in de poedercoating, met daaroverheen een donkerblauwe metallic lak! Het geheel schitterde ons tegemoet, jammer dat je daar straks weinig van ziet. Ineens zie ik ook eindelijk wat Peter bedoelde met dat rechthoekige verstevigingsplaatje in het midden van de X op het chassis. Inderdaad is
56
● Het chassis staat netjes gepoedercoat in donkerblauwe lak. Met glitters erin nog wel! Bij de pijl is de bewuste verstevigingsplaat op de X te zien.
gereviseerd. Hij komt straks echt weer op nul miles te staan. Op een standaard staat verder nog het kale motorblok te wachten op zijn gereviseerde “ingewanden”. Peter tilt een zeil op, en daarach● Inmiddels is het ter blijkt de schuur zich nog verder Convertible wrak in uit te strekken. Het dashboard ligt Peters bezit. Helaas er, plus nog wat andere onderwas de arme stakker delen, zoals deuren en bumpers. door het slepen met Ook staat daar onder een afdekde bulldozer en het zeil Peters andere convertible: een vervoer in de con1976 Eldorado. Deze is geheel rijtainer zo verzwakt klaar, alleen komt hij er nu natuurgeraakt (maar die 30 lijk haast niet meer aan toe om jaar op een sloperij ermee te rijden. in weer & wind zullen Ik vraag Peter of hij alles nu in z’n er ook mee te maken eentje doet. Al dat slepen, hijsen, hebben) dat hij tijdens het uitladen spontaan in tweeën brak! Gelukkig maakte dat zagen, slijpen, hoe doe je dat? voor Peter niet veel uit. Het ging hem immers om de onderdelen en om de construc- “Ach met takels en een krik kom ik tie. “Ik kijk daar wel een beetje doorheen, dat is voor mij voldoende.” zei hij zelf. een heel eind. Bovendien: ik heb geen haast.” Toen Sean in januari van dit jaar in het zeker 6 keer groter dan het plaatje Nederland was, zijn we uiteraard even op een Coupe of Sedan. In de hoeken Onder de indruk nemen we afscheid naar Peter toe gegaan om te zien hoe hij van het chassis heeft Peter tevens kleine en wensen Peter veel succes bij het vorderde met zijn project. dikke stangetjes gelast. Ook die zorgen afmaken van dit geweldige project. Nog Peter bleek het aardig voor elkaar te voor meer stabiliteit, wat Convertibles steeds vind ik ‘m een béétje prettig hebben: in een schuur direct achter zijn van nature nu eenmaal niet hebben van- gestoord, maar wel op een gezonde huis kon hij naar hartelust schuren, slij- wege het ontbreken van de dakconstruc- manier. Het is altijd prachtig om iemand met hart en ziel aan iets te zien werken, pen, zagen en meer van die heerlijkhe- tie. helemaal als die werkzaamheden dan den. De body van wat ooit de Series 62 Coupe was geweest stond netjes op een Op een werkbank ontdek ik nog iets uiteindelijk ook nog eens zo’n spectacuhefbrug. Geheel in de primer. Aan de heel interessants: daar ligt een compleet lair resultaat opleveren. voorkant had Peter bij wijze van proef 365 CID V8 motorblok geheel in stukken al een stukje in een heldere lichtblauwe uiteen genomen. De gigantische 8 zui- Inmiddels is Peter ook lid geworden van kleur gespoten. “Ja, even om te kijken gers liggen netjes gerangschikt op een onze club, dus wie weet zien we zijn crehoe het staat. Wat vind jij, is het wat rij. Ik verbaas mij over de indrukwek- atie dit jaar nog wel op een evenement! voor zo’n auto?” Ik zei hem dat ik baby- kende afmetingen van de krukas. Een- In een volgende Standard hoop ik in maal buiten de auto op een tafel ieder geval een update te hebben van lijken dit soort onderdelen altijd zo zijn vorderingen, die ik natuurlijk op de voet volg. veel groter, grappig is dat toch. De motor wordt straks helemaal Peter, heel veel succes bij het voltooien ● Het convertible top frame, hier van je eigen prachtige 1956 Convertible nog zonder header bow. in wording. Aan je enthousiasme en vakWat helaas ook nog mist is het manschap zal het zeker niet liggen. leeslampje dat aan de achterste Dat moet wel een schoonheid worden! balein bevestigd was, boven de achterbank. Dit onderdeel is eveneens zeer zeldzaam, want excluLeontien sief voor 1956 Convertibles.
15
Route 66 “The Mother Road” van staat tot staat - Deel 7:
California Na Arizona te hebben doorkruist met een kleine tussentijdse afwijking naar ‘Las Vegas’ (dat we ook nancieel hebben overleefd) komen we uiteindelijk in de staat Californië aan. Door ons gezien als de laatste staat maar door vele ‘Mother Road Drivers’ ook wel als de eerste staat omdat zij hier pas beginnen gas te geven om vervolgens aan de route te beginnen in plaats van er te eindigen. Het is maar wat je wilt. Je begint in ieder geval een stuk warmer.
Het vestingstadje Needles dateert van 1883 en heeft haar oorsprong te danken aan de aanleg van de Santa Fé Spoorweg. Het was toen hét uitgaansstadje voor mijnbouwwerkers, spoorwegbouwers, jagers en ranchers. Nu is het slechts het eenzaamste stadje in het meest afgelegen deel van de hele Route, gevolgd door Goffs, Fenner en Essex. Hier omheen is niets anders te beleven dan woestijn vol zand en nog meer zand en wat zoutmeren. Het gedeelte van
Route 66 in California betekent: veel woestijn Om Californië binnen te en desolate landschappen. Op de foto hierboven mogen komen, dient men weerspiegelt een zonsondergang een haast eineerst even langs het ‘Vehicle deloze trein. Onder een reeds lang geleden verlaInspection Station’ te rijden ten benzinestation in de Mojave desert. waar je je moet melden om te vertellen waar je vandaan komt en vooral om aan te geven of je vers fruit en/of groenten bij je hebt. Deze zul je naar waarschijnlijkheid direct moeten afstaan. (of moet je er tax over betalen?). Wij hebben hier nog geen ervaring mee.
Needles dat dichter bij de oevers van de Colorado ligt, is het “oude” Needles. Een rit langs deze “Broadway” is een stap terug in de oude vervlogen tijd. Ben je hier toch (?) dan ook maar even bij West-Needles langsgaan. Want ook hier zijn nog relikwieën uit de golden day’s van ‘Route 66’ overgebleven zoals het Sage- en Western Motel en het Hungry Bear Restaurant. Bijna ‘decoratieve’ wuivende palmen, lonkende felgroene smoke trees en in de wind wiegende olijfgroene pepper trees leiden je over de weg langzaam de Mojave-woestijn in, waar enkele zoutmeren, zoals Bristol Dry Lake glinsteren in de felle zon. Deze zoutmeren kunnen verschillende fata morgana’s weergeven: een fris blauw water meer, de sky line van Las Vegas met rijzende gebouwen, of verkoelende bergen. Laat je hierdoor niet verrassen. In deze natuur tref je ook de roadrunner aan, misbruikt in ‘Looney Tunes’ en bekend door de Plymouth Roodrunner, maar in werkelijkheid een renkoekoek, die het graag op een lopen zet. De originele Route 66 (langs de spoorweg) is al jaren niet toegankelijk meer, maar op een afstand is dit deel van de ‘Route 66’ nog wel goed te zien. In Amboy kun je van ‘Roy’s Motel/Café’ uit 1940 ‘genieten’. Let Op: de benzinekraan wordt bij Roy’s benzinepompen alleen opengedraaid indien je tevens voor een overnachting betaalt, of je er
Na tussen de vele overblijfselen en ruïnes uit de betere ‘Route 66’ tijden te zijn gereden, omringd door grillige ‘Needle’ mountains, komt men vervolgens aan in, hoe kan het ook anders, het plaatsje Needles. Overigens één van heetste stadjes (qua warmte) van de VS. Gooi hier wel uw tank helemaal vol voordat je verder zoeft de Mojave-woestijn in.
16
49
De eerste TECHNISCHE DAG van dit jaar bij Studebaker Select te Loosdrecht. Op Zondagochtend op tijd vetrokken zodat ik een keer als eerste zou verschijnen. Niet met de Cadillac maar met de Vito, de Cadillac maakte een raar geluid wat het beste te omschrijven valt als ronddraaiende knikkers in een leeg verfblik. Bij nadere inspectie bleek de onderste bout van de dynamo gebroken. Verder was de APK ook verlopen en je dan op de openbare weg begeven, reken dan niet op instemmend gejuich van het “blauw op straat”. Daar aangekomen bleken er al een aantal aanwezig, zeker kleine kinderen thuis. Al spoedig verschenen ongeveer 25 man/vrouw bij Studebaker Select. Op deze dag was voorzien in het controleren van de auto’s op of naast de brug.
Mojave
Koen met discipelen.
Kijk de salon, met HiFi installatie.
van diverse Cadillac’s. Zo’n presentatie van Koen staat garant voor technische kennis, voornamelijk door schade en schande verkregen in de praktijk (bleek uit de voordracht en foto’s) en gebracht met de nodige humor.
Sean met één discipel; je moet èrgens beginnen.
met elkaar, die meestal op een dagtocht van elkaar verwijderd lagen. Toen eindelijk de spoorweg werd aangelegd, bouwde men ook waterreservoirs en depots (geen dorpjes dus!), die een naam kregen in alfabetische volgorde: Amboy, Bristol, Cadiz (Chambless), Essex, Feener, Home, Ibex, Jara, Goffs etc. t/m Piute. Op nieuwe roadmaps kom je deze namen niet meer tegen. Deze depots werden veel genoemd naar werkers aan de spoorweg ‘the Santa Fé’.
Extra uitstapje: naar ‘East Mojave National Reserve’, even ten zuiden van het plaatsje Baker (niet op Route 66). Het is een bezienswaardige woestijnreservaat met kleine oasen en hoge zandduinen, lavavelden en vulkaankegels. Oude ranches uit de pionierstijd werden hier evengoed tot monument verklaard. Stille kleine canons waarin kangeroeratten en coyotes het voor het zeggen hebben. Het is een omweggetje van 1 2 uur met een rit over de Kelbaker Road en de plaatsjes Kelso en Cima en eventueel Ivanpah Lake, een zoutmeer dat het grootste gedeelte van het jaar zo droog als een kurk in de zinderende hitte ligt te glinsteren.
De ruïnes bij Ludlow (foto hiernaast) lenen zich écht voor een thriller of lekker spookverhaal. Rond de ‘Pisgah Crater’ liggen nog grote zwarte lavabrokken maar vanaf Newberry Springs begint de woestijn er een beetje vriendelijker uit te zien.
nu wel of niet wilt slapen. Dure tank dus, want een overnachting zonder dat er wat te echts te beleven valt, is zonde. Op de toiletten hangt een bordje met de gezellige tekst: “Bathrooms for customers only. All other stay the hell out”
Vervolgens gaat ‘Route 66’ verder als de Main Street dwars door Barstow. Dit stadje ontstond t.b.v. de bevoorrading van de mijnen in Death Valley. Het Mekka van de Railroad Santa Fé company. Diende later als schuilplaats voor
Hier zou een foto hebben kunnen staan van Peter zijn presentatie maar ja... Top Secret hè. De kosten van een restauratie lopen sterk uiteen volgens Koen. Het kostenDeVille’s onder de loep. plaatje dat Koen ons voorrekende van zijn eigen restauraDe type’s Cadillac vertie’s liep al behoorschilde van vroeg ‘50 lijk in de papieren. tot de jaren ‘90. Kleine Tel alles bij elkaar reparaties werden op en Koen had direct verholpen door met gemak mede de monteurs van Stueigenaar kunnen debaker Select: Joost zijn van GM, of zo en Sander. Halveriets. Aansluitend wege de dag hield gaf Peter SchoKoen een presentatie tanus van over het restaureren ‘53er op eenzame hoogte Studebaker Select een presentatie van een soort… Mag ik niet zeggen, is Top Secret. Zo zie je maar weer je kunt geen door de club georganiseerde dag of weekend overslaan of je mist wel weer iets belangrijks. Tevens was er een lunch verzorgd. Met de nodige additieven was het broodje aan de eigen smaak aan te Sfeerimpressie van een restauratie passen.
48
Sean, wandelende Cadillac encyclopedie en vriend van Leontien, was ook aanwezig om iedereen met raad en daad bij te staan. Hoe laat het was afgelopen weet ik niet omdat ik weer bijtijds weg moest. Laat verder de beelden voor zich spreken. Peter, Liesbeth, Joost en Sander bedankt voor de uitstekend verzorgde dag!! Martin Meijer
Verderop vanaf Lenwood wordt het weer rustiger op de weg. Een stukje ongerepte woestenij en een lapje kunstmatig bevloeide landbouwgrond zul je er passeren. Het water van de Mojave River zorgt voor de plantengroei langs de oevers en vormt ook de natuurlijke stadsgrens van Victorville. Liefhebbers van het zingende cowboy duo Roy Rogers & Dale Evans kunnen hier terecht bij het gelijknamige ‘cowboy’-museum. En dan overwint de Cajon Pass de laatste mensonvriendelijke bergen en begint het heerlijke land vol sinaasappelplantages, wijngaarden en tuinbouwbedrijven. Een soort beloofd land dus. Het land van melk en honing. Spaanse ontdekkingsreizigers, indianen, missionarissen en pioniers kropen allen precies door dit oog van de naald op hun weg naar Los Angeles.
Cadillacs in goede staat, en...
...Terminale fase! ..Sorry Leontien.
grote sterren in de beginperiode van Hollywood. Hierdoor is tegenwoordig Palm Springs groot geworden. Barstow wordt tegenwoordig vooral aanbevolen als vertrekpunt voor uitstapjes naar de mijnen en de ruïnes van spooksteden in de omgeving.
Foto boven: Het prachtige interieur van een authentieke “diner”. Hiernaast: het beroemde Bagdad Café! Hier 1 2 mijl vandaan ligt een enorme krater met de naam ‘Amboy Crater’ Vanaf de rand kan je nogmaals de Mojave woestijn zien. Eigenlijk is er hier niets anders dan woestijn. Leuk om te weten is misschien dat hier allerlei scènes uit ‘Star Wars’ en ‘Chinatown’ werden opgenomen. De eerste indianenpaden door dit godvergeten woestijngebied verbonden allerlei bronnen, drinkplaatsen en beekjes
17
bonte mengeling van stijlen te zien. Dan volgen een paar mooie oude motel-reclames, maar dat zijn slechts kleinigheden vergeleken bij al die andere kleurrijke uitingen van creativiteit. Tussen 7th en 5th Street treft u namelijk de Mexicaanse wijk vol kleurige muurschilderingen en vooral rommelige Plaza aan.
Op weg naar San Bernardino zien we de geweldige rotsmassa’s van de San Gabriel en San Bernardino Mountains gehuld in zachte grijstinten die in het tegenlicht veranderen in geheimzinnige silhouetten. Prachtig. Maar dan opeens wordt dit idyllisch plaatje ruw verstoord. Smog boven San Bernardino. Uit dat dal stijgen geen geheimzinnige nevels op. Nee, het zijn de uitlaatgassen en andere stinkende dampen. Dit is het Paradise Lost. Als eerste kennismaking met San Bernardino krijgt u een woud vol telefoonmasten, industrie en woningen in een
De economische bloei van San Bernardino begon ooit door de reusachtige sinaasappelboomgaarden en werd in 1851 gesticht door mormonen. Dankzij hen kreeg de stad de reputatie van ‘Orange Empire’. Door vastgoedhaaien werden de plantages met de grond gelijkgemaakt en in de jaren 60 werd ‘Orange Empire’ veranderd in ‘Inland Empire’. De stadsgeschiedenis herbergt nog een belangrijk ‘culinair’ element. Misschien iets minder gezond: de hamburger. In 1939 begon hier het succesverhaal van de gebroeders Richard en Maurice McDonald en hun fastfood imperium. Het California Theater
(uit 1938) is de legendarische bioscoop van het Westen. Het is de geboorteplaats van Gene Hackman. Voorts zet de Foothill Boulevard, stoer aan de voet van het voorgebergte van de San Gabriel Mountains, koers naar het Westen. Af en toe duiken nog een aantal oude zaken op. De rest werd inmiddels door de veelvraat L.A. genadeloos opgeslokt. U moet echt even zoeken naar de nog resterende overblijfselen als u deze niet wilt missen. Het Wigwam Motel kort voor Rialto is gelukkig nog zo’n blijfsel. Dit tentendorp belooft net als zijn tegenhanger in Holbrook een avontuurlijke slaapplaats. DO IT IN A TEEPEE staat er in grote reclame letters. Er volgen nog een aantal stadjes in allerlei soorten en maten. Eerst is er het desoIaat aandoende Fontana, met verwilderde lapjes grond en lelijke bouwsels. Daartussen staan dan weer de onvermijdelijke shopping maIls en nette wooneenheden met muurtjes eromheen
strekken. Ik voel mij meer en meer ontspannen, ga zelfs lekker achterover zitten. Dit is toch ook gewoon genieten van the Good Life? Voor ons doemt ineens een klein autotje op uit de categorie Opel Corsa. Even blijf ik er op ruime afstand achter hangen. “Zeg Peter, je mag hier tachtig hè? En die gekke 3e baan in het midden is in België toch bedoeld om in te halen?” Peter glimlacht. “Go for it!” zegt hij alleen. Ik druk het pedaal diep in. De machtige V8 beantwoordt mijn verzoek onmiddelijk en zonder aarzeling blazen we het autotje voorbij alsof het stilstaat. Niet te geloven wat een power! Lijkt me lachen om met deze auto een keer aan zo’n straatrace mee te doen. Zullen die blagen in die GTI’tjes nog van opkijken! De wind is alweer druk bezig om in mijn haar een vogelnestje te creëren. Ach, hoort erbij. Peter meldt ten overvloede dat ‘56ers zijn uitgerust met de krachtigste motoren tot dan toe (285 pk). Ruim voldoende om het enorme gewicht moeiteloos te verplaatsen. Nee werkelijk...
bouwd en door de paters verwerkt tot bier,” zegt Peter. Dat klinkt leuk, maar dat woordje vroeger bevalt mij niet zo. “Ach ja nu...nu heeft de abdij het land reeds lang geleden verkocht. Het bier wordt dan ook al lang niet meer door de paters zelf gemaakt. De gerst die men nu gebruikt importeert men waarschijnlijk uit Hongarije.” Wat een ontluistering! Belgisch bier is dus eigenlijk geen Belgisch bier, maar Hongaars bier, van Hongaars gerst. Aan de horizon beginnen nu donkere wolken op te doemen. We besluiten daarom te keren en van de wolken weg te rijden. Het zou toch jammer zijn als een regenbui dit mooie ritje zou verpesten.
De geschiedenis van McDonalds
Midden jaren dertig waren de twee broers, Richard en Maurice Mc Donald verwoed bezig een lmtheater op te zetten. Zij zagen toe hoe een lokale Hot Dog verkoper veel makkelijker geld binnenhaalde. Deze zette de gebroeders aan het denken. Ze zaten in de verkeerde business. Ze gingen ookde horeca in en in 1937 openden de broers Mc Donalds een kleine orange juice kraam langs ‘Route 66’. Op het dak werd een replica van de orange juice beker geplaatst. Omdat de luchthaven van Monrovia in de buurt lag, werd deze 1e locatie van de Mc. Donalds “Airdrome” genoemd. Doordat de vraag naar geperst sinaasappelsap toenam, openden ze snel een extra kraam in de vorm van een sinaasappel. 3 jaar later verhuisden ze naar een betere verkooplocatie in San Bernardino, waar de “menukaart” werd uitgebreid met Drive-In food als hamburgers en hot dogs. Hier werd hun eigen hamburger en ‘drive-in’ idee verder uitgewerkt. D.w.z. op de parkeerplaats gingen 20 man/vrouw personeel (carhops, in satijnen uniformen met witte marionetten laarsjes) de klanten in auto’s bedienden. Na WO II heeft het wegrestaurant met het ‘zelfbediening’ idee pas echt vorm gekregen. In 1948 werd de locatie voor 3 maanden gesloten, het personeel ontslagen, het zilveren bestek verkocht, etc. Na de verbouwing was de échte ‘zelfbediening’ en het ‘plastic wegwerp servies’ geboren. De keuze werd beperkt tot een patatje, een hamburger, milkshake of een orange juice. De lokale mensen vonden het nieuwe “speedy service system” idee en de drastisch geslonken menukaart niets. De anders zo volle parkeerplaatsen (de op- en afrit van deze parkeerplaats zorgden zelfs destijds voor verkeersopstoppingen!) bleven de eerste weken opvallend leeg. Echter, de nieuwe klanten, reizigers op de ‘Route 66’, wisten de 15 dollarcent hamburger en vooral snelle balie/luik selfservice wèl te waarderen. Door de verdwijning van de serveerster (carhop) verviel ook het fooien geven en was de prijs ook niet hoger dan 15 dollarcent! Om aan de snelle vraag te voldoen, werden milkshakes van te voren gemaakt en gekoeld bewaard. De 2 enkele mixers van de Mc Donalds waren 24 uur per dag “bezet”. Mc Donald plaatste dan ook een order voor 10 professionele multi functionele horeca mixers. Ray Kroc, vertegenwoordiger van o.a. mixers, was verbaasd zo’n grote order te krijgen van zo’n klein hamburgertentje en besloot zelf eens polshoogte te nemen bij die Mc Donalds. Hij kon zijn ogen niet geloven: aan elke zijde van een verkoopluik rijen mensen om snel, een simpel hamburgertje te kunnen bemachtigen en te versmachten. Ray Kroc verkocht hen toen niet alleen de mixers, maar wist de gebroeders te overtuigen uit hun idee van “speedy self service” munt te slaan. Ray Kroc adviseerde de gebroeders uit te breiden op franchise basis en heeft dat ook voor hun uitgewerkt. Binnen 10 jaar was deze friet, hamburger & Coca Cola cultuur met plastic bekers en bestek in geheel Amerika bekend. Deze snelle ‘zelfbediening’ werd haastig gekloond. Zo heeft dus Ray Kroc de keten van Mc Donalds op zijn geweten!
18
ook deze wagen besturen. Het is inderdaad niet zo luxe als de Cadillac, maar toch een heel leuke auto, die er zeer goed uitziet en jn rijdt. “We hebben deze auto na aankoop persoonlijk bij de eerste eigenaar opgehaald in Georgia en er daarna twee weken vakantie mee gevierd in South Carolina.”
Of het aan mij ligt of niet weet ik niet, maar helaas begint na een paar honderd meter de uitlaat (of iets daar in de buurt) toch weer te resoneren. “Ai“, zegt Peter, “dat zal hij niet leuk vinden. We vertellen hem beter eerst dat de auto fantastisch rijdt en loopt, en dat je het bijna net zo’n jne wagen vindt als de Cadillacs, en pas daarna voegen we eraan toe dat het probleem waarschijnlijk toch nog enige aandacht behoeft.” Dat klinkt inderdaad minder erg dan: Helaas Pa, jammer van een hele dag sleutelen, maar hij trilt nog steeds! Thuisgekomen vat Isidoor het sportief op, en veel tijd om erover te piekeren heeft hij ook niet, want inmiddels heeft mevrouw Nieuwlandt het avondeten klaarstaan. Ook hier dus weer vele verhalen, en uiteraard wordt de dag uitgebreid doorgenomen. En wat een dag was het!
● De abdij van Afigem. Als we bij een stoplicht wachten bekruipt mij het gevoel dat dit wel eens een heel kostbaar ritje zou kunnen worden. Peter kijkt mij niet-begrijpend aan. “Simpel, ik rijd nu 10 minuten in deze auto en heb al min of meer besloten dat ik ook wel heel graag zoiets zou willen.” “Ah, op die manier! Wel, niets is toch onmogelijk Leontien?” Onderweg passeren we de brouwerij van Afigem in het plaatsje Opwijk. Niet ver daar vandaan ligt ook de abdij, van waaruit dit zware Belgische bier (7-9%) vroeger werd gebrouwen. Achter de abdij strekken weide velden zich uit. “Dit land was vroeger allemaal eigendom van de abdij. Het gerst voor werd hier zelf ver-
Uiteindelijk houden we het droog, en behoedzaam maar zonder veel moeite draai ik bij thuiskomst het bronzen gevaarte de poort in. Isidoor is nog altijd aan het sleutelen en kijkt toch wel even verbaasd op als hij mij ziet uitstappen aan de bestuurderszijde. Enthousiast vertel ik hem over mijn rijervaring van zojuist. Terwijl hij de brug met de Mercury laat zakken zegt Isidoor dat wij dan ook meteen wel even kunnen gaan tanken met deze auto, als het mij tenminste niet te min is na een rit met de Cadillac. Kunnen we meteen even testen of de uitlaat nu niet meer resoneert. We rijden naar het welbekende tankstation, en op de terugweg laat Peter mij
47
We nemen hartelijk afscheid en in mijn Chevy keer ik huiswaards, terug naar Nederland. Het is wel even wat anders, maar toch ook heel vertrouwd. En om eerlijk te zijn, die cruise control is toch ook wel weer èrg jn op een reis van ruim tweeënhalf uur! Peter, Isidoor en Mevrouw Nieuwlandt, hartelijk dank voor de gastvrijheid en het in mij gestelde vertrouwen. Het was een geweldige dag en een avontuur dat ik niet gauw zal vergeten!
Leontien
56
mijn eerste auto, de 1980 Eldorado er dan waarschijnlijk ook nog bijzit! Ik ben namelijk heel slecht in het wegdoen van dingen. Mijn hemel, waar moet ik dat allemaal opslaan?! “Wat denk je ervan? Nog een rondje maken?” Ik schrik wakker en knik enthousiast. “Met welke auto? Is dit wat?” Peter loopt naar de bronzen ‘56 Convertible. Allright! En in gedachten bedank ik de zon die maar blijft schijnen vandaag. Het is een werkelijk oogverblindend gezicht als de wagen de loods uitrolt. Geruisloos, met alleen het geluid van kleine steentjes die onder de brede whitewalls knarsen. De bronzen lak schittert in het zonlicht. Alweer zo’n hoge instap, maar dan voel je je ook wel prinses Mathilde! Wat een majestueuze auto is dit. Natuurlijk blijft de kap weer open, want de temperatuur begint inmiddels zelfs aangenaam te worden. We rijden dezelfde weg de stad uit. Nou rijden...het voelt eerder als zweven. Lezers onder u die zelf een auto uit dit tijdperk hebben herkennen dit zeker en vast. Maar was ik zelf voorheen vooral liefhebber van Cadillacs tussen 1966 en 1985, vanaf vandaag ben ik absoluut “om”! Dit is zo iets speciaals. Zo genietend van de ride bedenk ik mij dat
ik deze auto absoluut nooit zou durven besturen. Stel je voor dat er iets mee zou gebeuren! Een beetje beschaamd verwerp ik direct deze gedachte als zijnde zeer ongepast. Belachelijk Leo, hou op met fantaseren. Dat het zelfs ook maar in je opkomt is idioot. Jij.... in deze auto? Not a chance! Okee, maar àls het mij zou worden aangeboden weiger ik absoluut, besluit ik voor mijzelf. En daarmee uit. We passeren opnieuw het pompstation, en tot mijn verbazing zet Peter de ‘56 Convertible op precies dezelfde plek in de berm! “Okee! Tijd om weer van plaats te wisselen.” zegt hij op zeer vastberaden toon. Mijn hart slaat werkelijk een slag over. En zoals ik met mezelf had afgespoken begin ik aan mijn verweer dat ik dat toch echt niet.... Maar Peter staat al naast de auto en sluit het portier resoluut achter zich. “Ik stap nu uit, en neem plaats aan de kant waar jij nu nog zit!” roept hij, en begint aan zijn gang rond de motorkap. Gedurende een seconde zit ik besluiteloos, maar bedenk dan ik geen keus heb. Er wordt gereden door mij, of anders helemaal niet. Mijn twijfel is echter van zeer korte duur. De adrenaline begint ineens te stromen. Ik schuif razendsnel over de voorbank naar links en als Peter het portier opent zit ik reeds startklaar voor het grote
Avontuur. Hoe snel kan een mens van standpunt veranderen. En ach, hij heeft er toch twee, dus één reserve als dit misgaat. Wat een geruststelling zeg! “Voel maar eerst weer even hoe de remmen het doen.” Voorzichtig beweeg ik de shifter naar de drive positie, keer mij weer helemaal om en als de weg vrij blijkt van ander verkeer trap ik heel behoedzaam het gaspedaal in. De wagen zet zich geruisloos in beweging en ik merk dat de rembekrachtiging werkt, en hoe! Als een veertje zo licht stuurt en remt deze kolossale Cadillac. Zoals gezegd heb ik toch al in heel wat modellen gereden, maar het verbaast mij hoe ongelooijk soepel deze ‘56er uit de bus komt. We maken vaart op de brede driebaansweg. Dit is echt fantastisch, surrealistisch haast. Die ‘60er was prachtig, maar dit breekt alle records. Dan toch weer die lichte paniek: wat als een of andere gek ineens een zijstraat uit komt stuiven en we komen niet tijdig tot stilstand? Nu durf ik dus niet zomaar meer in alle etalageruiten te kijken. Bij een stoplicht kan het gelukkig nog wel even. Ontzettend cool! De bebouwing wordt minder dicht en het weide Vlaamse landschap begint zich langs weerszijden van de weg uit te
(gated community). Nog een paar decoratieve palmbomen en met het plaatje van het ‘Village of Heritage’ is het compleet. Hierna komt het wat prettiger stadje Rancho Cucamonga. Vol met eucalyptusbomen, winkelcentra vol mooie tuinen waaronder een burchtachtig gebouw van een voormalig wijngoed (Virginia Dare Winery) uit 1839. De allereerste van Californië, nu een shopping centrum. En het...Route 66 Visitors Center. Dit laatste is niet zomaar één van de vele ‘Route-66’ -centra, maar dat van Bob Lundy, ook wel Dr. Route 66 genaamd. Ook dit stadje is trots op het feit dat het aan de kruising ligt van beroemde railsen en wegen: het Mojave Trail, een indiaanse handelsweg tussen Colorado en de Grote Oceaan; de EI Camino Real; de King’s Highway, die ooit werd aangelegd door Spaanse franciscanen en tevens de Buttereld Stagecoach Route en, jawel, de Route 66 met elkaar verbond.
Na de dood van zijn oom trok Henry Huntington in 1900 naar L.A. en investeerde zijn geld in de uitbouw van een net van openbaar stadsvervoer, iets wat in die tijd niet bestond. Er werden elektrische tramlijnen aangelegd tussen Pasadena, Santa Monica en Long Beach. Tegelijkertijd kocht Huntington grote stukken land, zodat hij binnen de kortste keren de belangrijkste landeigenaar van de streek was. Toen hij met pensioen ging, verzamelde hij niet langer grond en geld, maar kunst. De San Marino Ranch werd zijn artistieke visitekaartje. Bij die schatkamer vol waardevolle kunstwerken hoorde natuurlijk ook een mooie omgeving, en de ene prachtige tuin na de andere werd aangelegd. De 12 tuinen waren verschillend van stijl, bijv Engels of Japans, maar hij creëerde ook literaire landschappen zoals de Elizabethan Garden, waarin alleen bloemen en kruiden groeien die een rol spelen in het werk van Shakespeare. De Cameliatuin is verfraaid met Italiaanse fonteinen en sculpturen, en vele stille lieijke plekken om even bij te komen of op te laden. De Huntington Library omvat zeldzame manuscripten en boeken, zoals een Gutenberg bijbel. De Art Gallery is een hoogtepunt op het kunstgebied uit de 18e en 19e eeuw. levard, dat moet wel fraaie taferelen opleveren. Het is een brede straat, omzoomd door hoge palmbomen. De architectuur langs deze Colorado Boulevard verdient het goed bekeken te worden.
Voorbij Monrovia en Arcadia strekt zich tenslotte de Colorado Boulevard uit, waarop nieuwjaarsdag de feestelijke ‘Rozenparade’ voorbijtrekt, en die u naar het mooie Pasadena leidt. Pasedena is veel meer dan alleen een anonieme buitenwijk van Los Angeles. De Route 66 als Zuid-Californische bou-
zoals de indianen Pasadena noemden. In het begin woonden er Gabriel-indianen en Mexicanen, maar vanaf 1874 kwam er meer leven in de brouwerij (lees: werk). De San Gabriel Orange Grove kocht toen stukken oud Rancho-land op om ze door te verkopen aan citruskwekers. Het plaatsje werd een bloeiend landbouwcentrum temidden van sinaasappeIbomen, olijfgaarden en eikenbomen. In de jaren 80 en 90 van de 19e eeuw veroverde de Railroad deze streek. Daarna ontpopte het gebied zich tot een winterkuuroord voor rijkaards die even weg wilden van de Oostkust. Dure lapjes grond, elegante bungalows en verjnde hotels, rozenparades en citruscultuur, zon en besneeuwde bergtoppen maakten van Pasadena een hemeI op aarde. De stad kreeg in heel de VS de reputatie van mooiste woongebied en het paradijs voor rijkelui.
Het groenere Upland, dat naar eucalyptus ruikt, heeft 2 bezienswaardigheden. Zo is hier nog een oud liaal van McDonald’s overgebleven waarvan de gele bogen nog in het gebouw zelf zijn geïntegreerd. En de bronzen ‘Madonna of the Trail’ (zie foto), een krijgshaftig standbeeld ter herinnering aan de reis van Jedediah Smith (1826), de eerste Anglo die de Colorado en de Mojave-woestijn overwon, maar vooral ter ere van alle vrouwen, moeders in hun rol die ze speelden tijdens de trek naar het Westen. Het monument wil de mythe ontkrachten dat de verovering van het Westen uitsluitend te danken is aan stoere, mannelijke pioniers. Nu rijdt u verder nog door een reeks van schone, leuke plaatsjes als: La Verne, San Dimas, Glendora en (aan de overkant van de San Gabriel River) Azusa (met de resten van Mc Donalds nr. 8, uit 1954 en het Foothill Drive In Theater), het elegante Duarte, dat misschien het beste illustreert hoe deze geprezen vallei er ooit uitgezien moet hebben.
46
Henry Huntington
Het is hier wel oppassen geblazen: voortdurend afremmen, verplicht stoppen voor de vele verkeerslichten, etc. Dit komt voor de echte ‘Route 66’ fan goed uit want die doet geen water bij de wijn. Een redelijk mens zal liever de snelweg nemen. Ongeveer vanaf Mentor Avenue begint de grote stad en dan schuin rechts schittert de neobarok toren van het stadhuis in de Californische blauwe lucht. Hij kijkt uit over Pasadena, de ‘Kroon van de Vallei’
19
Hier woonden Dollarkoningen, die een fortuin hadden vergaard. Bijvoorbeeld met elektrische trams en andere investeringen in het openbaar vervoer zoals Henry E. Huntington, neef en erfgenaam van spoorwegmagnaat Huntington. Of met kauwgom zoals WilIiam Wrigley. Die euforische tijd van Pasadena is voorbij, en de stad is een echte etnische smeltkroes geworden. Ongeveer 20% van de bevolking is zwart en 18% is van Mexicaanse afkomst. Behalve de verzorgde residenties en de Rozenparade, draagt ook het gere-nommeerde California lnstitute of Technology (kort ‘CalTech’) bij tot de goede reputatie van Pasadena. Vooral dankzij
● Op veel plaatsen is Route 66 in zeer slechte conditie, of zelfs totaal overwoekerd. De weg is dan niet begaanbar. De moderne Interstate 44 loopt hier parallel aan Route 66, en het doorgaande verkeer maakt daar dan ook dankbaar gebruik van. Echte die-hards blijven uiteraard zoveel mogelijk op de oude Route 66. Een oude wegenkaart is dan onmisbaar. Op moderne “road maps” staat namelijk alleen nog I-44 aangegeven.
een aantal Nobelprijswinnaars. Zelfs Albert Einstein gaf hier les. Niets is aangenamer dan deze lange dag te beëindigen in Old Town Pasadena. Hier, in de onmiddellijke omgeving van de kruising van Fair Oaks Avenue met de Colorado Boulevard, krioelt het van de bars, bioscopen, biljartzalen en sportcafés. De uitbaters Starbucks en Banana Republic zijn het meest trendy en worden druk bezocht. Verder dingen vele Italiaanse, Mexicaanse, Indische en Japanse restaurants naar de gunst van lekkerbekken. “Pauzeer” ook in de winkels aan de South Lake Avenue. De Exotische Castle Green appartments (voormalig luxehotel, gebouwd rond 1900 met fantasievolle ornamenten) lijken uit het sprookje ‘duizend en één nacht’ te komen. Het Gamble house is zeker de moeite van bekijken waard. Voor de Museumliefhebbers is hier veel te beleven. Het Pasadena Railroad Station is in 1935 gebouwd in Spaans koloniale stijl. Boulevard met de Arroyo Parkway. Die Parkway verandert in zuidelijke richting in de Pasadena Freeway, een bijna rustige oude autoweg (zeker in de omgekeerde richting) die in 1940 met veel omhaal geopend werd als de “Highway of Tomorrow” (de eerste Highway van L.A. trouwens). De plannen hiervoor werden getekend door een vrouw, die vooral rekening hield met bestaande gebouwen en natuurlijke topograe. Later werd haar verweten dat er te veel bochten in zaten. Een mannelijke ingenieur zou natuurlijk een HOLLYWOOD Deze letters hebben wat mee mogen maken. Na veel kaarsrechte weg hebben grafti, wat stormen, ook iemand die zo nodig van de getekend… (maar had H moest afspringen, werden deze letters aardig op de die dan nu nog druk proef gesteld. Wat was nog het nut ervan? Zeker, toen bereden geweest?).
verkeerstechnische generatie kloof. De Route 66 verandert hier in wat waarschijnlijk de beroemdste straat van Los Angeles is: de Sunset Boulevard. Deze kronkelt heel omslachtig van Downtown tot aan de Ocean. Maar van glitter en glamour is in eerste instantie niets te merken. In plaats daarvan ziet u een mengelmoes van telefoonpalen, reclameborden, houten hutten en stenen gebouwen, ben-zinestations en houtwinkels, garages en kleine appartementencomplexen die tegen de heuvelwanden aangebouwd zijn.
Nu lijkt het alsof de bochten van de op- en afritten haarscherp zijn, maar in die tijd dat ze werden aangelegd reden de auto’s met een gemiddelde snelheid van vijf mijl per uur. Dit is dus een voorbeeld van een
Het begin van de Santa Monica Boulevard betekent voor ons het laatste stuk van Route 66. Na vele telefoonpalen komt er vanaf de kruising met Western Avenue een ander beeld te voorschijn. Een beeld van enigszins vergane glorie. Hier treft u o.a. het Hollywood Cemetery. U leest het goed, het kerkhof met zijn vele bekende overleden Hollywood ster-
Gewetensvolle Route-66-reizigers starten de reis erheen natuurlijk precies op de plaats waar de tocht gisteren eindigde, dus aan de hoek van de Colorado
er door stormschade nog slechts ‘HULLYVOD’ stond. In 1978 begon Alice Cooper nanciers te zoeken om deze 150 meter lange reclame (en oriëntatiepunt van L.A.) te restaureren. Een project dat minimaal 250.000 dollar kostte. Na zijn inbreng en gift konden anderen niet uitblijven en kwamen letterschenkers als Goldwyn Studio’s, Playboy Hugh Hefner, Andy Williams, Warner Brothers en andere over de brug.
20
Mening: Is de ‘Sunset’ een droomstraat? Nee, eerder een Boulevard of Broken Dreams. Geniet toch nog maar even, want het eind is nu echt in zicht. In de omgeving van Echo Park wordt het wat gezelliger met (snack)-bars, Vanaf Alvarado Street bespeur je allerlei Spaanse invloeden en zie je bonte Mexicaanse muurschilderingen.
migen zouden zeggen: een pet. Wil ik die dan misschien lenen? Niet nodig, in een Convertible met de wind door de haren is het mij wel waard dat ik ‘s avonds een kwartier de knopen uit m’n haar moet kammen. We rijden door het degelijke hek het erf af. Peter heeft dit duidelijk veel vaker gedaan, want moeiteloos draait hij de Caddy in één keer de toch wel krappe bocht om, de straat op. Hoewel ik vele Cadillacs van uiterlijk natuurlijk goed ken, is het interieur iets dat op foto’s vaak minder prominent in beeld wordt gebracht. Nu heb ik dan mooi de gelegenheid om alles eens goed te bekijken. Het valt mij op hoeveel zorg de ontwerpers eraan hebben besteed. Overal merk ik subtiele details op, waarmee zij hun grote vakmanschap hebben willen laten zien. Het is duidelijk dat Cadillac in die tijd ook nog gewoon bereid was om hierop te investeren. Later, in de jaren ‘70 en ‘80 werd dat toch minder. Het vele plastic dat toen gebruikt werd in deurpanelen en op de dashboards gaf
● Lekker “goedkoop” tanken met zo’n Caddy!
het geheel toch vaak iets “nepperigs”. Als we de bebouwde kom bijna verlaten rijdt Peter een benzinestation binnen. Is de tank nu al leeg? Het blijkt gelukkig gewoon routine, want dit is de goedkoopste pomp in de omgeving. “Dus als ik hier langskom tank ik meestal even”. Een jn gevoel, want het idee een dergelijke auto door het toch wel behoorlijk glooiende landschap van Oost-Vlaanderen te duwen staat me niet erg aan. Als we na het tanken weer de weg op draaien hebben we nog geen tweehonderd meter gereden, of Peter zet de auto in de berm. De tankdop misschien vergeten? Tot mijn verbazing echter zegt hij zeer vastberaden: “Zo, nu zijn we bijna uit de stad, we zullen nu eens gaan zien hoe Leontien in deze auto rijdt.” Wat? Ik? Rijden? Echt waar? Ik pruttel zo wat voort, maar Peter is reeds uitgestapt en
loopt om de auto heen, om weer in te stappen aan de andere kant. Ik moet dus wel doorschuiven naar de drivers’ seat. Ik ben verbaasd over het vertrouwen dat mij zomaar wordt geschonken. Heb echter geen tijd om hier lang over te piekeren. Voorzichtig zet ik de witte slee in drive en kijk omslachtig achterom om te zien of er geen achteropkomend verkeer is. Natuurlijk heeft deze auto gewoon een achteruitkijkspiegel, maar ik
We maken een mooi ritje door de omgeving, waarbij het me opvalt hoeveel ruimte er in België nog is. “Dat moet je eens tegen de bevolking hier gaan zeggen”, lacht Peter. “Die vinden dat België zo druk en vol is.” Toegegeven, we rijden niet door het centrum van Brussel, maar de dorpen liggen hier vrij ver uit elkaar en bovendien zijn de wegen lekker ruim en breed. Perfect dus voor een Cadillac.
Ik voel mij als een Belgisch pralineke in een doosje op de prachtige roodlederen zetels, terwijl ik het grote stuurwiel omklem. Kan niet nalaten stiekum in alle etalageruiten even opzij te kijken naar de weerspiegeling. neem liever geen enkel risico. Even test ik nog de remmen, om te voelen wanneer deze ‘pakken’. Okee, voldoende voorbereiding, en ik zoef de weg op. Ik voel mij als een Belgisch pralineke in een doosje op de prachtige roodlederen stoelen (“zetels” zegt men in België), terwijl ik het grote stuurwiel omklem. Ik kan het toch niet nalaten stiekum in alle etalageruiten even opzij te kijken naar de weerspiegeling. Te gek dat ik nu deze wagen bestuur! Ondertussen verdraaien passanten ook hun nekken, want opvallend is de Caddy wel. Ik zeg tegen Peter: “Ze zullen haast wel gewend zijn om jou hier met je auto’s te zien rondrijden?” “Natuurlijk, maar als ik hier rijdt kijkt men zo niet. Ik denk dat ze nu eerder naar de chauffeuse kijken, vervolgens naar de auto en dan pas naar mij en dan denken ze: wat een gelukszak is dat!” Gelukszak? Als iemand hier een gelukszak is ben ik het toch zeker. De sfeer is helemaal compleet als Peter uit het dashboardkastje een CD tevoorschijn haalt en deze in de daarin ingebouwde, netjes weggewerkte CD-speler duwt: Helmut Lotti - My Tribute To The King. Geweldig, Helmut Lotti die Elvis songs ten gehore brengt. Kan het toepasselijker onder deze omstandigheden? Peter vertelt dat hij de CD gekregen heeft toen hij Helmut Lotti tijdens de presentatie van het schijfje de studio binnen mocht rijden. “Men zocht een Rock ‘n Roll auto, en was getipt dat ik een dergelijke wagen had. Helmut is een heel aardige vent, en hij was erg gecharmeerd van deze auto.” Ik kan het mij helemaal voorstellen.
45
Weer terug bij huize Nieuwlandt lukt het mij om de Caddy in één grote zwier het erf weer op te rijden zonder het hek te raken. Ik stap uit, en Peter parkeert hem voor de ‘52er die daar nog netjes stond te wachten. Langs de wanden van de loods liggen bouwmaterialen hoog opgetast. Vader & zoon Nieuwlandt mogen zich verheugen in een zeer uitgebreide verzameling gereedschappen. Snijbranders, pneumatisch gereedschap, een cikelzaag en in een aangrenzend magazijntje nog ontelbaar veel bakjes en dozen vol onderdelen. Uiteraard worden al deze materialen zowel gebruikt voor het bouwbedrijf als voor het onderhoud van het uitgebreide wagenpark. En een wagenpark mag het met recht wel genoemd worden, want naast deze 5 Caddy’s houden zich op en rond het erf nog diverse andere voertuigen schuil. Vader Isidoor blijkt een echte Ford-man te zijn, getuige een speciaal vervaardigd bordje dat buiten aan de muur hangt: “Isiford”.
Verderop staan in een andere ruimte nog een hele batterij fraaie klassieke Thunderbirds, Continentals, een Buick, nog een 1956 Sedan DeVille die wacht op betere tijden en nog zo wat meer van die heerlijkheden. Allemaal netjes onder doeken en carcovers. Verzamelwoede? Ik kan er helemaal inkomen! Ik bedenk mij dat, mocht het mij in de loop van mijn leven goed vergaan, ik dan waarschijnlijk ook zal eindigen met een collectie van dergelijke omvang. En gegarandeerd dat
56
kelijk verkocht aan een rijke Amerikaanse familie met een zomerhuis aan de Franse Rivièra. Met een productiecijfer van slechts 8.300 is het niet erg waarschijnlijk dat er veel van deze wagens in Europese uitvoering overgebleven zijn. In dezelfde loods bevindt zich overigens ook nog een Buick Roadmaster Convertible uit 1948. Eveneens een snoepje, en niet geheel toevallig in dezelfde geelrode kleurstelling als de ‘56er. “Hier moet nog wel wat aan gebeuren.” Aldus Peter. “Hij is geheel compleet en origineel, maar moet toch gerestaureerd worden om echt mooi tot zijn recht te komen. Ik kom er alleen niet gauw aan toe, want eerst is de Cadillac nog aan de beurt.”
van hout gemaakt. Echt vakwerk.” Het valt me op hoe weinig ruimte de passagiers achterin hebben in deze toch ruim bemeten Coupe. Het lijkt alsof er alleen voor de vorm een achterbank in zit. Dit is typisch een auto voor twee personen. “Geen probleem toch? Achterin zet je dan gewoon de valiesen (koffers)!” Altijd praktisch in denken en doen, die Vlamingen. Peter moedigt mij aan plaats te nemen op de brede rode voorbank. Het valt mij op hoe hoog het portier is. Via de brede treeplank, die langs de ank loopt, is het echter gemakkelijk instappen. De originele radio werkt nog, en hoewel het dashboard een zekere eenvoud uitstraalt (heel wat anders dan de overdadige inte-
een hoekje uit het zicht? Zo krijgen jullie vast niet veel reacties. “Awel, ge hebt het toch gezien nietwaar?” zegt Isidoor. “Trouwens,” vult Peter hem aan, “vrouwen die niet in de werkplaats willen of durven komen zullen toch zeker geen interesse hebben.” Isidoor is ondertussen nog steeds bezig met sleutelen aan de Mercury. Wat is er eigenlijk mis mee? “De uitlaat trilt onder het rijden. Of eigenlijk trilt er iets met de uitlaat mee. Dat irriteert me mateloos, dus probeer ik het probleem op te sporen en te verhelpen.” “Hij is in staat de hele uitlaat eraf te halen, en niet te stoppen met sleutelen en puzzelen tot er geen trillinkje meer te horen valt!” zegt Peter. Het lastige is natuurlijk dat je het pas kunt testen als je rijdt. Inmiddels is mevrouw Nieuwlandt naar buiten gekomen. Zij meldt ons dat de lunch klaarstaat. Wat een service! Tijdens de lunch vertelt Isidoor onafgebroken het ene amusante dan wel informatieve verhaal na het andere. De meeste gaan uiteraard over auto’s. Geen wonder dat ik elke keer weer zoveel copij van hem ontvang. Soms 5 of 6 verschillende dingen in één enveloppe. Als die man alles wat hij aan verhalen in z’n hoofd heeft zitten nog eens zou moeten opschrijven, konden we daar drie jaargangen Standards mee vullen.
● 1939 Series 75 Coupe Convertible (archieffoto). De Cadillac? Wat is daarmee dan? Deze wagens zijn immers allemaal in perfecte staat. “Aha”, zegt Peter, “loop maar eens mee!” We lopen terug naar de werkplaats. Daar, naast de brug waar de Mercury nog steeds opstaat zie ik een voertuig onder een grote doek staan. De doek zwiert eraf en....ongelofelijk, daar staat een zilvergrijze 1939 Series 75 Coupe Convertible! “Nog slechts 5 van op de wereld”, meldt Peter met gepaste trots. Overigens is elders in deze Standard, in het artikel over het evenement in Langeais, een foto te bewonderen van een tweede exemplaar. De eigenaar hiervan, een Amerikaan, is een goede kennis van Peter, waardoor hij dan ook al een aantal proefritten met “zijn” auto heeft kunnen maken. “Ik heb deze wagen vorig jaar gekocht, en het plan is om er zeker deze zomer mee te gaan rijden. Zij is helemaal compleet en origineel. Momenteel ben ik bezig met een aantal laatste kleine dingetjes zoals remmen, rubbers en het kuisen (schoonmaken) van de carburateur. Kijk eens naar de binnenkant van het kofferdeksel? De opbouw is geheel
rieurs uit de ‘56ers) is dit onmiskenbaar een zeer chique auto. Met een indrukwekkende grille en een jn goddess ornament op de motorkap. Er zijn van dit model slechts 27 exemplaren gebouwd, waarvan er nu nog 5 over zijn. En in één van die 5 zit ik nu. Dat is een bizarre gedachte. Wel grappig hoe een bescheiden persoon als Peter op het gebied van auto’s alleen het meest exclusieve en perfecte wenst. “Hoe moet dat nou als je deze zomer een bezoek brengt aan het Cadillac museum in Frankrijk, Peter?” zeg ik nog. “Je kunt maar één wagen tegelijk meenemen.” Terwijl ik dit vraag, zie ik meteen dat er op inventieve wijze aan een oplossing voor dit “probleem” wordt gewerkt. In een van buitenaf niet zichtbare hoek van de werkplaats hangt alweer een bord (zie foto). Dat wordt dus solliciteren. Isidoor ziet dat ik het bord heb opgemerkt. “Voldoe je aan alle eisen?” vraagt hij. Ik zeg hem dat ik denk van wel, als een roestige 1980 Eldorado tenminste in de categorie Antique Car valt. Waarom hangen jullie dat bord trouwens zo in
44
ren. Maar voorts natuurlijk ook de studio’s van Paramount, Warner Brothers en Technicolor. Vervolgens zie je dan rechts tegen de bergwand aangeplakt de enorme 15 meters hoge reclameletters ‘HOLLYWOOD’. De laatste jaren zijn vele terrasjes ontstaan in het voetgangers-onvriendelijk Los Angeles.
In Hollywood krijgt het vervolg van de Boulevard een groene middenstreep. Hierlangs treft u de ‘blauwe walvis’ een prachtig center, rechts het bekende Palm restaurant en Doug Westins Troubedour voor muziekliefhebbers. Dan treft men het chique gebeuren. Doheny Drive vormt de grens met Beverly Hills. Vanaf hier wordt alle reclame geweerd. Vele dichte heggen en muren rond zeer zeer luxe villa’s nemen de overhand. Even voor de Rodeo Drive (Amsterdamse Kalvermarkt) steekt een in suikerbakkerstijl achtig stadhuis zijn kop op. Vervolgens komt men weer in de straatbeelden van het eenvoudiger Los Angelos en treft men de hoogbouw van Century City aan. Gevolgd door de mormonentempel in Westwood.
Tot slot (en met een snik) eindigt onze ‘Mother Road’ in Santa Monica aan de Ocean Avenue bij het met palmen opgesierde Palisades Park. Hier heeft men in een gazonnetje een plaquette aangebracht met ondermeer de tekst: “...this is the Main Street of America, Highway 66, was the rst road...” De rest moet u er zelf maar lezen. Toch een beetje abrupt. Maar aan alles komt een einde. Maar ook was er dat begin. Een road die een volksverhuizing teweeg bracht voor een zoektocht naar werk, betere toekomst, handel en wandel. Een weg die een geschiedenis herbergt en waarvan inmiddels helaas vele delen zijn verdwenen. Gelukkig proberen steeds meer autoriteiten onder druk van allerlei instanties als stichtingen en verenigingen in te zien dat de Route 66 restanten behouden dienen te blijven. We hopen dat u als oldtimer-liefhebber na het lezen van de complete story over de Route 66 enthousiast bent geworden. De 6 delen zijn uit diverse boekwerkjes samengesteld en geannoteerd door leden die er reeds gereden hebben. Wilt u de Route 66 ook gaan rijden ? Al is het maar een deel van de Route 66 en dan vooral die delen, waar men zich waant in het verleden. De periode toen de Amerikaanse auto in opmars kwam en een belangrijk steentje bijdroeg aan het tot bloei brengen van de Amerikaanse economie. Iets waarvan de hele wereld zijn vruchten plukte. Vooral het Europa na de WO II. Dit wordt ons inziens nog wel eens te snel vergeten.
Als we na de lunch het erf weer op lopen schijnt de zon zelfs overtuigender dan eerder op de dag. “Wel, wat denk je? Een stukje rijden dan maar?” Wat een vraag, dat lijkt mij een uitgemaakte zaak. Auto’s genoeg in ieder geval. Peter sluit de accukabels aan op de 1960’er. De wagen start vrijwel onmiddelijk en het karakteristieke Cadillac geluid vult de ruimte. “Zeg het maar, moet het dak open of dicht?” vraagt Peter nog. Open natuurlijk, het is immers een Convertible, en dus rijd je met het dak open. Of het moet een keertje regenen natuurlijk. En dat het 12 graden is kan mij niet schelen. Peter heeft voor deze temperaturen een speciaal Convertible Hoofddeksel. Som-
21
Indien u in L.A. bent moet u natuurlijk even langs Disneyland in Anaheim. Hier vlakbij ligt de ‘Crystal Cathedral’. Een hypermoderne glazen kerk uit 1980. Mocht beiden afvallen, dan zijn er nog de “Universal Studio’s” waar u diverse tours volgen kunt. Een toegangskaartje kost al snel zo’n kleine 40 dollar. Veel plezier. CCN leden als Dick Mostert en Kees van Langen zijn ons reeds voorgegaan. Wij, Guus en Lina, zullen het komende jaar een start gaan maken door een deel van ‘Route 66’ te gaan aeggen. Liefst met een groepje liefhebbers, à la de reizen naar autobeurs Hershey en sloperijen. Wie na het lezen van deze serie over ‘Route 66’ ook enthousiast is geworden en er wat voor voelt om mee te gaan, kan contact opnemen met Lina Geeve of Guus Volckmann:
[email protected] Ik actualiseer en vul de “Story over Route 66” nog steeds aan. Graag zien we eventuele suggesties, leuke plaatjes of foto’s (reeds genomen door eerdere reizigers), tips, krantenknipsels tegemoet!
Tekst: Lina Geeve Bewerking: Leontien van Brummelen
kleuren en nog wat andere artikelen met de naam Cadillac erop, zoals wijnglazen, kistjes en zelfs een barbecue schort erg leuk voor de Cadillac liefhebber. We kwamen er ook achter dat ze in het dorp elk jaar een Cadillac meeting houden met Cadillac’s uit heel Europa. Want want we lieten een foto van onze Cadillac zien en toen kwamen de verhalen los. Het verhaal wil dat de naam van de autofabriek is vernoemd naar dit dorpje want het bestond al eeuwen voor dat de auto er kwam met die naam.
Hoe gek is een Cadillacgek? Wij, Ernie en Ineke Solkamans zijn sinds mei 2001 de trotse bezitters van een 1968 Cadillac DeVille Convertible. We zijn er erg blij mee en we hebben ook al het nodige gedaan om hem er zo mooi mogelijk uit te laten zien want zo’n auto moet wel in perfecte staat zijn. Iedereen kijkt er immers naar als je langsrijdt want hij is bijna zes meter lang dus dat valt wel op!
Op een verjaardag kregen wij een wijnboek cadeau en tot onze verbazing stond er een Cadillacwijn in uit het Franse plaatsje Cadillac. Dus de kaart van Frankrijk erbij gepakt om te kijken waar het lag en inderdaad het stond erop. Als eigenaar van een Cadillac moet je toch minstens een paar esjes in huis hebben dachten wij. Nadat we bij verschillende wijnhuizen hadden geïnformeerd kwamen we erachter dat het in Nederland niet te koop was dus moesten we het zelf maar gaan halen in Frankrijk!
Dus wij een plan de campagne gemaakt om met onze eerst komende vakantie in mei 2002 richting Frankrijk te rijden op zoek naar Cadillac. Gewapend met een routeplanner en een adres dat we via internet hadden verkregen zijn we op pad gegaan (niet met de Cadillac, want dat kostte een beetje veel benzine). Na een tussenstop in Orleans zijn we weer verder gereden richting Cadillac (spreek uit Caddi-jac). 1350 km verder vanaf Nederland reden we een piepklein dorpje in met een hotel. Na een paar winkeltjes, wat huizen een kerk een paar kroegjes en een kasteel: Chateau du Cadillac! Na het inchecken bij het hotel zijn we opzoek gegaan naar de wijnhuizen. Daar zijn er genoeg van, maar na even wat rond gevraagd te hebben vonden we de wijn die wij zochten: een mooie wille wijn met op het etiket een Cadillac in verschillende
Het was een leuke reis en we hebben dus niet voor niets zo’n eind gereden want we hebben aardig wat wijn en andere artikelen meegenomen voor de liefhebbers. Wij willen dit graag aanbieden aan andere Cadillacgekken. Heeft u interesse in de wijn of andere items dan kunt u contact op nemen met E. Solkamans, tel. 035-5268268. Of bezoek onze website voor meer informatie over de wijnen en over het huren van onze Cadillac met chauffeur voor bruiloften en andere feesten. www.soltech.demon.nl. Vriendelijke groeten, Ernie & Ineke Solkamans Loefzij 35 1276 HJ Huizen
22
graag van Peter aan, dus we spraken af dat ik zou bellen wanneer ik tijd en zin had om eens langs te komen. En hier kom ik dan op het puntje uit het begin van dit artikel: dat langskomen had ik dus véél eerder moeten doen! Want het was uiteindelijk al oktober toen ik op een zaterdagmorgen met mijn eenvoudige Chevy het erf van de Familie Nieuwlandt op draaide. Bellen voor een afspraak wanneer ik tijd en zin had! En er dan een hele zomervakantie tussen laten zitten? Wat een sukkel was ik! Ik hoopte dan ook dat ik hierdoor niet de indruk had gewekt niet geïnteresseerd te zijn. Als ik uitstap word ik direct begroet door Peters vader, Isidoor, die gekleed in een blauwe overall druk aan het sleutelen is aan een vuurrode 1963 Mercury Monterey S55 Convertible. Ik zie meteen dat de familie Nieuwlandt over fraaie spullen beschikt: de wagen staat op een professionele hefbrug, en is omringd met de meest uiteenlopende stukken gereedschap. Overigens kennen trouwe lezers Isidoor vast van zijn stukjes die hij regelmatig schrijft voor the Standard. Zo schreef hij voor dit nummer het artikel over het bezoek aan de gezusters Keyaarts en hun Cadillac museum te Langeais, plus nog een kort verhaal. Inmiddels was ook Peter naar buiten gekomen. Hij merkt op dat ik goed weer uit Nederland had meegebracht, en inderdaad, het is een zonnige morgen met gunstige voorspellingen. Wat dat betreft zou ik nog weleens opnieuw mazzel kunnen hebben. Na een kop kofe geeft Peter mij een rondleiding over het terrein. Verspreid over het erf staan diverse met elkaar verbonden loodsen. Een aantal van deze loodsen geeft onderdak aan het vele materieel van het bouwbedrijf. “Nieuwlandt, De Specialist Van Het Gebouw” lees ik op een bord. Het is een echt familiebedrijf en Peters ouders wonen dan ook in een typisch Belgisch huis op hetzelfde terrein. Peter merkt op dat hij hierdoor eigenlijk meer tijd doorbrengt bij zijn ouders dan in zijn eigen huis, want ook het “bureel” waar hij administrative zaken afgehandelt bevindt zich in het sousterrain van het huis van zijn ouders. Prettige bijkomstigheid daarbij is ook de luxe van elke ochtend een uitgebreid en geheel door Moeder verzorgd ontbijt op het werk.
Overigens, dat “typisch Belgisch” waar ik het zojuist over had is moeilijk uit te leggen, al weet ik dat Peter en Isidoor bij het lezen van dit artikel zeer nieuwsgierig zullen zijn naar mijn verklaring voor deze term. Ik ben bang dat ik mij dus bij een volgend bezoek nog eens nader zal moeten verklaren. Als Peter de brede deur van de eerste loods opent is het lastig meteen te zien wat zich binnen bevindt. In het halfduister ontwaar ik een aantal schimmen, maar ik kan niet zien wat het is. Natuurlijk weet ik dat hier ergens Cadillacs moeten staan, maar pas als het licht aangaat zie ik dat deze onder dikke lagen doeken en lakens verborgen zijn. Maar zelfs al kan ik nog niets van de auto’s zien: het is mij binnen een seconde duidelijk dat we hier te maken hebben met het echte werk: een serieuze verzameling schatten.
● De gele ‘56 Convertible voor Peters huis, dat eveneens geheel in Amerikaanse stijl gebouwd is. Het heeft iets weg van de onthulling van een kunstwerk wanneer Peter de lakens van de eerste auto afneemt. Daar verschijnen de ranke vormen van een 1960 Series 62 Convertible in de kleur Olympic White. En ook al moet ik bekennen dat wit zeker niet mijn favoriete kleur is voor een auto, in combinatie met het strak rode lederen interieur is deze Caddy erg charmant. Bovendien is hij duidelijk in zeer goede conditie. Peter gaat verder met het onthullen van zijn kunstwerken. Even heb ik het idee getuige te zijn van een of andere bizarre auto-
43
striptease: de dunne stof glijdt van het welgevormde plaatwerk, en daar verschijnen ineens maar liefst twee 1956 Series 62 Convertibles! Een bronskleurige en een zachtgele. Het bleke licht strijkt over het glanzende chroom. De kappen zijn uitnodigend naar beneden geklapt, maar op een of andere manier durf ik mij nauwelijks te verroeren. Het zal dan ook wel een maf gezicht geweest zijn mij daar dommig te zien staan kijken, met wijd open ogen en opgetrokken wenkbrauwen. Ik heb toch al heel wat Cadillac collecties bekeken, maar zoiets zie ik ook niet elke dag. Ergens was het jammer dat er weinig daglicht binnenviel, maar eigenlijk hebben deze wagens zelfs dat niet nodig om zeer bijzonder en vooral indrukwekkend te zijn. Cindy Crawford gekleed in een jute zak blijft Cindy Crawford zeg maar. “Deze ken je vast nog wel” zegt Peter wanneer de 1952 Convertible (foto) tevoorschijn komt. “Zoals je ziet ben ik nogal gek van convertibles. Ik laat de kappen meestal open staan als ik ze wegzet, vandaar ook de afdekkleden. Dan wordt de bekleding niet zo stofg. Ik wilde altijd graag een zachtgele met een rood interieur. Deze ‘56ers waren onderdeel van de “drieling” die tegelijk te koop kwam. De derde was de 1952 Convertible.” Ik begrijp nu heel goed waarom Peter graag een aantal andere auto’s heeft verkocht om dit drietal aan te schaffen. Wàt een Beauties! De bronskleurige wagen heeft echte sabre wheels en een prachtig crèmekleurig interieur. Ik strijk voorzichtig over de rugleuningen. Het zachte leer voelt aan als nieuw. Zeer bijzonder aan deze auto is, dat de snelheidsmeter in kilometers is en niet in mijlen. Dit is een originele Europese wagen, oorspron-
56
Over het onderwerp “lms” waren we het echter gelukkig snel eens. De legendarische lm Tin Men bleek bij ons beiden grote favoriet. Voor de lezers die deze lm niet kennen: hij gaat over twee verkopers van aluminium gevelpanelen (meesterlijk gespeeld door Danny DeVito en Richard Dreyfuss), die elkaar het leven zuur maken nadat zij aan het begin van de lm met hun Cadillacs in botsing zijn gekomen. Een zeer grappige lm, en een must voor de Caddy liefhebber. U dient wel een sterke maag te hebben, want er sneuvelen in deze lm helaas een aantal fraaie exemplaren. Onvermijdelijk kwam het gesprek tijdens deze rit ook op Peters wagenpark. Ik dacht nog: wauw, wagenpark? Ik zou het al heel wat vinden als ik alleen al deze ‘52er bezat! Daarom was ik onmiddelijk één en al oor. Het was duidelijk dat Peters liefde voor klassieke Amerikaanse wagens in de loop der jaren echt uit z’n voegen was gegroeid, maar ach hebben we dat niet vaker gehoord? Hij vertelde over hoe hij aan de auto’s was gekomen, en ook dat hij er in de loop der jaren veel heeft moeten verkopen om weer nieuwe te kunnen kopen. Zo wilde het geval, dat hij reeds jaren geleden zijn oog had laten vallen op een aantal fraaie Convertibles uit de jaren 50. Helaas waren de vraagprijzen toen boven het budget, zodat de wagens tot zijn spijt een andere eigenaar vonden.
Er zijn soms van die dingen waarvan je achteraf denkt: dat had ik veel eerder moeten doen! Vaak vallen die dingen in de categorie “naar de kapper gaan”, “abonnement op een sportschool nemen” of “vervangen van je 20 jaar oude matras”. Belangrijke evenementen in een mensenleven, maar voor mij toch niet zo spectaculair als de ervaring die ik opdeed op 26 oktober van vorig jaar! Oplettende lezers herinneren zich misschien nog wel het artikel dat ik in Standard nummer 2 van 2002 schreef over het mooie evenement dat in juni van dat jaar georganiseerd werd door de Belgische Cadillac LaSalle club. Toen mazzelde ik ook al doordat ik door CLC voorzitter Peter Nieuwlandt was uitgenodigd voor dit evenement, en bij aankomst zowaar als navigator mocht meerijden in diens fraaie 1952 Convertible. Onderweg spraken we over de meest uiteenlopende zaken. Zoals bijvoorbeeld
ritje in een
1956 Convertible de Belgische bouwwereld. In mijn achterhaalde beleving was dat nog steeds een wereld waar de Vrije Jongens geen strobreed in de weg werd gelegd. Dat was immers goed te zien aan al die Dallas-achtige huizen, waarvan er zoveel langs de route stonden. Bij ons in Nederland is dat toch echt niet meer mogelijk, zo hield ik Peter voor. Daar moet je al een vergunning aanvragen als je voor een tuinfeest in je achtertuin een partytent wilt opzetten. Leuk dat ik juist dat onderwerp ter sprake bracht met mijn grote mond. Ik wist toen namelijk nog niet dat Peter een eigen bouwbedrijf heeft. De mythe van de Vrije Jongens werd door hem dan ook direct ontkracht, want ook in België zijn de regels tegenwoordig heus behoorlijk streng. Je kunt ook hier niet zomaar meer alles bouwen wat je wilt!
42
Maar Peter leerde dat geduld een schone zaak is, die uiteindelijk altijd wordt beloond. Jaren later namelijk kwamen ineens diezelfde drie auto’s tegelijk in de verkoop! Hij moest dubbel zoveel auto’s verkopen om deze drie aan te schaffen, maar toen had hij ook echt het neusje van de zalm, zo vertelde hij. Eén daarvan was dus de auto waarin we reden: de 1952 Convertible. In originele, perfecte staat. Over de rest van de aanwinsten kreeg ik tijdens deze rondrit veel te horen. Dat was erg interessant, maar wel om van te duizelen. Zoiets moet je immers met eigen ogen zien, nietwaar? Ik was dus zeer nieuwsgierig geworden naar de andere wagens. “Wel, dan komt ge toch gewoon een keertje langs? Ik laat je dan de wagens zien en als het weer goed is kunnen we misschien een roadtest doen”. Die uitnodiging nam ik
voor dit soort dingen als sleutelhangers, kleding, etcetera is veel hoger als wat je bij de dealers betaald.
Detroit en meer – een verslag van een buitengewoon enthousiaste donateur! Jawel, ook een van de donateuren is naar Detroit gegaan! Aangezien ik dit half jaar aan de universiteit van Iowa in de USA studeer, kon ik helaas niet mee met de Grand National afgelopen zomer. Maar gelukkig had ik voor aankomst in Iowa gelegenheid om Detroit te bezoeken, wat een geweldige belevenis was! De Reis Na een vervelende reis met British Airways eindelijk uren te laat aangekomen in Detroit, weliswaar zonder koffers, maar met een goed humeur. Mijn eerste kennismaking met MoTown was “world’s largest tyre”, een metershoge band van UniRoyal die al jaren langs de snelweg staat van het vliegveld naar downtown. De mensen van het motel waren uiterst vriendelijk en behulpzaam, het is echt een aanrader om daar relatief goedkoop te verblijven, het is in downtown op 5 minuten lopen van het Renaissance Center, waar GM haar wereldhoofdkwartier heeft. Er zijn in eerdere Standards al vele verhalen geweest over Detroit, dus daar zal ik jullie niet mee vermoeien. Het motel is: ShoreCrest Motor Inn, www.ShoreCrestMi.com; tel 001 313 568 3000.
Renaissance Centre - Global Headquarters Uiteraard ben ik naar het Renaissance Center gegaan waar ik helaas niet naar boven mocht maar ik heb wel lekker rondgekeken in deze architectonische skyscraper. Echt een geweldig gebouw, met in de kelder een kleine show waar een aantal bijzondere GM wagens tentoongesteld waren. Leuk, maar niet spectaculair. Er is alleen nieuw foldermateriaal te verkrijgen, verder niets. Detroit – Motor City Uiteraard ben ik naar het standbeeld van Antoine de la Mothe Cadillac gegaan, de stichter van Detroit. Mijn lange wandeling vervolgde zich dwars door downtown in noordelijke richting naar het Detroit Historical Museum. Tijdens mijn wandeling werd duidelijk dat Detroit een verleden
met pieken en dalen achter zich heeft, met de prachtigste en lelijkste gebouwen. De cultuur in Detroit deed mij niet aan de grote stad denken, aangezien iedereen gewoon hard werkt en prettig met elkaar omgaat. Onderweg heb ik ook nog de Detroit Public Library bezocht waar erg veel over de historie van de stad en de automobielindustrie te vinden is. Het Detroit Historical Museum is echt geweldig als je Cadillac-interesse verder gaat dan het hebben van een Cadillac. In het museum is erg veel informatie over de stad en de automobielhistorie. Ook is er een deel van een productielijn van de Fleetwood Brougham uit het midden van de jaren 80 overgenomen uit een afgedankte fabriek. Echt een aanrader voor iedereen die Detroit bezoekt. Na het museum kwam ik bij toeval een antiquariaat tegen waar ik nog een aantal leuke oude tijdschriften heb kunnen kopen. Daarna wilde ik naar het Fischer building, de voormalige GM headquarters waar jullie in eerdere Standards over hebben kunnen lezen. Onderweg kwam ik bij toeval langs de Cadillac-dealer Dalgleish, waarschijnlijk de oudste nog bestaande Cadillac-dealer ter wereld, gevestigd op het terrein van de allereerste Cadillac fabriek, direct ten zuiden van het spoor. Erg aardige ontvangst van Doug Dalgleish senior, directeur/ eigenaar van eind 60 in een kantoor vol Cadillac schaalmodellen. Hij heeft ook al die auto’s gehad en bereden, maar helaas het grootste deel van zijn klassiekers verkocht. Ik had een prettige babbel met hem en kreeg een nummerplaat, een pak brochures, kocht er voor $17 de pin-set die alle Grand National bezoekers van GM kregen en een sleutelhanger. . Bovendien houdt hij promotiemateriaal achter zodat ik dat in juni kan ophalen. De prijzen in de Cadillac-catalogi
23
Detroit-Hamtramck Assembly Center Vrijdagochtend had ik een afspraak bij de Cadillac STS, DTS en Buick LeSabre fabriek in Detroit-Hamtramck. De fabriek staat eigenlijk in 2 steden, namelijk Detroit en Hamtramck. Ik werd opgehaald door Kenney, mijn “privechauffeur” die een zwarte 2001 Deville Touring Sedan rijdt. Mary Tonneberger regelt en doet de rondleidingen, ze kent iedereen in de fabriek en als je nog niet enthousiast bent over Cadillac dan maakt zij je dat wel, met haar gevoel voor humor en interactie met de gasten. De rondleiding was erg leuk en leerzaam. Prachtig om te zien hoe het proces gaat! Vanaf volgend jaar wordt de Seville (STS) geschrapt en wordt de nieuwe Pontiac in deze fabriek geassembleerd. Opmerkelijk detail is dat vlak naast de fabriek een begraafplaats ligt derhalve is uitbreiding beperkt. Henry Ford Museum Daarna heeft Kenney me naar het Henry Ford Museum gebracht, waar je echt 2 dagen kunt doorbrengen om alles te zien. Het gaat echt niet alleen om Ford producten, maar je kunt er veel auto’s zien, onder meer een witte 1959 Eldorado Biarritz Convertible. Maar ook mega-treinen en vliegtuigen en allerlei andere Amerikaanse dingen. Erg leerzaam museum, leuk voor jong en oud! Momenteel restaureren ze Greenvield Village, een 35 hectare groot openluchtmuseum, welke naast het Henry Ford Museum is. Hopelijk is het, wanneer ik naar Detroit terug ga in juni, gerestaureerd. Naast het H. Ford museum is de Automotive Hall of Fame, waar alle personen van grote betekenis in de automobielindustrie beschreven en geëerd worden. Erg interessant. Ook onze Earl wordt er uiteraard genoemd. Detroit North American International Auto Show Zaterdag 11 januari was de dag waarvoor ik juist die dagen in Detroit was, want de North American International Auto Show, afgekort NAIAS ging open voor het publiek. Ik keek er erg naar uit, want ik had op tv en in de kranten al foto’s van de Cadillac Sixteen gezien. De Cadillac
Sixteen concurreerde duidelijk met de MayBach en nieuwe Rolls-Royce in het superluxe-segment.
De Sixteen grijpt terug naar de jaren 30 toen Cadillac ook 16-cilinders maakte. Een greep uit de specicaties van deze ultra-luxe wagen: •
• • • • • •
De aluminium 13.6 liter V16 produceert 1000 pk, heeft titanium kleppen en (valve-springs), brengt dit vermogen over via een 6-speed automaat met handmatig-schakelen-mogelijkheid naar de achterwielen. Het interieur is niet minder imposant: Handgestickt Toscaansleder Handgestickt zijden vloerbedekking Een Bvlgari klok Instelbare achterzetels met voetensteunen
als basis dient voor de opvolger van de Seville, de STS, welke we eind 2004 mogen begroeten. Echt high-tech is MagneRide, een snelreagerend adaptief schokdempend systeem welke ook gevonden kan worden in de STS en Chevrolet Corvette.
Cadillac’s Mid-sized SUV- SRX rond zie rijden. De automobielpers waarschuwt hier de nieuwe eigenaar niet auw te vallen bij de pomp: er gaat een kleine 100 liter in, en daar rij je dan nog geen 600 km mee. Maar ja, met een benzineprijs van €0.40 zouden wij Nederlanders ons daar geeneens zorgen over maken. De beslissing is aan u.
DVD infotainment 5e Generatie OnStar veiligheid en communicatiesysteem.
Helaas is het nog maar een conceptauto, en de vertegenwoordigers van GM wilden en konden mij ook niets zeggen over productieplannen. Alleen wanneer GM besluit een wagen te produceren in het ultraluxe segment, dan is deze grote foetus levensvatbaar. Voor meer informatie over de Sixteen wil ik jullie graag verwijzen naar www.Cadillac.com
Uiteraard waren de Seville Touring Sedan, Deville Touring Sedan, de CTS en de Escalade er te bewonderen. Alle 4 direct in alle kleuren en soorten te bestellen bij uw dichtsbijzijnde Cadillacdealer. Hopelijk begroeten we de CTS snel op onze Nederlandse wegen. De Escalade heb ik nog niet zien rijden in Nederland maar wel te koop gezien, echter niet via de ofciele dealers. Reken maar op een dikke €70.000. Ik heb ergens gelezen dat de pick-up versie van de Escalade, ook wel Escalade EXT genoemd op grijs kenteken kan. De Escalade kent ook een extra grote (lees: lange) versie: de Escalade ESV. Meet 5.63 m om precies te zijn, een gigantische wagen die ik hier zo nu en dan
Cadillac’s Mid-sized SUV- SRX Opwindender nieuws valt er te vertellen over de SRX, Cadillac’s nieuwe SUV in het middensegment van SUV’s. U kunt in deze Standard foto’s van deze nieuwe wagen bewonderen. Hij beschikt standaard over 5 zitplaatsen, 7 optioneel. De wagen is geheel in lijn met Cadillac’s nieuwe huisstijl, hij is duidelijk een broer van de CTS. Voor Cadillac is dit een echte aanwinst, aangezien het een wagen is in het segment waarin Cadillac momenteel niet vertegenwoordigd is, maar wel een lucratieve markt, zeker in de VS. Uiteraard lees ik me kapot over de autoindustrie hier, en de SUV-markt is de meest lucratieve aangezien de marges hier het hoogst zijn. Aangezien de markt voor SUV’s in Europa beperkt is, betwijfel ik of de SRX naar Europa komt, hoop heb ik wel. GM heeft geen luxe-SUV’s in de verkoop in Europa, dus van kannibalisatie kan geen sprake zijn. De aanvoerders bij de concurrentie met de Mercedes-Benz M-klasse en BMW X5. Andere potentiëlen zijn de Volvo XC90, de Volkswagen Touareg en de Porsche Cayenne. Het hangt ervan af hoe snel Cadillac deze wagen wil en kan lanceren en welke prijsstrategie gevolgd zal gaan worden. Het wordt vast duimen. De SRX deelt het platform met de CTS, genaamd Sigma, welke tevens
24
De SRX kunnen we op zijn vroegst gaan proefrijden bij de dealers in de USA eind dit jaar. De automobielpers is erg enthousiast over de wagen, en dan in het bijzonder over zijn rijcapaciteiten. Dat is waarschijnlijk mede te danken aan het feit dat de techneuten in Detroit uit zijn gegaan van een luxe personenwagen, niet van een “truck” als de Escalade. Dit komt overeen met het gebruik van deze wagens, de Amerikaan gebruiken ze echt niet om off-road mee te gaan. Ze willen gewoon een grote luxe auto om lekker de Interstate mee op te gaan (wat mij ook erg prettig lijkt).De SRX wordt leverbaar met een 3.6 V6 24klepper met 260 pk of een geheel nieuwe 4.6 V8 met 315 pk. “Automobile” noemt de eerste motor “gezond” en de tweede “echte wereldklasse”. Met de V8 gaat de sprint
en Mitchell verlieten de studio met het schaamrood op hun kaken.
ook maar kwam. Maar de scherpe hoeken en messcherpe spatbordranden, zowel voor als achter, maakten dit een heel kostbare wagen om te produceren, maar Fisher Body deed de extra inspanning en men slaagde er toch in de bijzondere vormgeving van het ontwerp in gevormd staal om te zetten.
Zo kwam dus de 1967 Eldorado in productie en men had heel bewust de introductie uitgesteld tot een jaar na het verschijnen van de Oldsmobile Toronado, die onderhuids vrijwel identiek was
Wordt vervolgd!
Eldorado neefje ‘66 Oldsmobile Toronado
‘66 Olds Toronado, onderhuids identiek aan de ‘67 Eldorado. Maar wat ‘n verschil in uiterlijk! Alleen de voorruiten zijn uitwisselbaar! aan de Eldorado, maar een totaal ander model had. Nog wat technische bijzonderheden. Zowel de Toronado als de Eldorado hadden een 120 inch wielbasis, wat een stuk korter was dan die van de “gewone”
Wat is hier aan de hand? En ‘68 Eldorado met vierkante koplampen? En mistlampen op de plaats van het nummerbord? Deze wagen liet Bill Mitchell speciaal voor zichzelf ombouwen. Hij wilde altijd opvallen op straat! Blijft de vraag waar meneer het nummerbord had gedacht! “Laat maar weg” zou hij gezegd hebben. “Iedereen kent immers Bill Mitchell.” Cadillacs. Bovendien had deze Eldorado een aparte productielijn in een van de Cadillac fabrieken. De Eldorado woog 4.500 pond en in het eerste jar werden er 17.930 van verkocht. Hoewel het model was aangepast voor voorwielaandrijving had het aanvankelijk dezefde 340PK 429ci V8 motor die ook de andere 1967 Cadillacs aandreef. Het “long hood and short deck” ontwerp (lange motorkap met korte achterkant) sprak het koperspubliek van deze personal luxury car zeer aan. De ‘67 was een opvallende verschijning, waar hij
van 0 naar 100 geschieden in niet meer dan 6.5 seconden. De paarden worden overbracht naar de wielen via een ManuMatic 5 versnellingsbak; een automaat met als optie zelf schakelen. De wielen die dit geweld op de weg moeten zetten zijn schitterend van design en fors van formaat: 18 inch. Schrik niet bij de bandenspecialist voor een offerte. Ik hoop het van harte om deze prachtwagen over een (hopelijk klein) aantal jaren te zien cruisen, en de eerste Nederlandse eigenaar bij de CCN te ontmoeten! Cadillac XLR en CTS Ook in Detroit te bezichtigen was de XLR, ooit bekend als Evoq, de roadstercoupé met “hard dak”, welke nu ECHT en EINDELIJK in productie genomen wordt. Ook deze wagen zal beschikken
41
Op de laatste foto zien we Stan Parker, leunend op zijn troetelkind. Hij was vooral verantwoordelijk voor dit ontwerp. Maar de wagen zelf op de foto behoort toe aan collega ontwerper Wayne Kady, die de wagen kocht van zijn eigen zuster en hem in nieuwstaat liet restaureren. De foto werd gemaakt toen Stan en Wayne na hun pensionering een keer bij elkaar op bezoek waren.
Bron: “Cadillac Eldorado” door James Howell & Jeanna Swanson Howell, Osceola WI 1994
Cadillac, ze innig hopen dat hij hetzelfde voor Oldsmobile zal kunnen betekenen. Eerst houden de beide heren niet op Parker’s grote kwaliteiten te roemen, maar dan komt de aap uit de mauw: bij Cadillac als producent van dure luxewagens had Parker wel verschrikkelijk veel kostbaar staal, gietijzer en ander “duur spul” kunnen verwerken. En hij begreep natuurlijk wel dat daarvan bij Oldsmobile geen sprake zou kunnen zijn. Er moest daar veel eerder aan “imitatie-verchroomd plastic” en “nepneer” gedacht worden…….. wilde men uit de benarde verkooppositie komen waar men nu met Oldsmobile in was verzeild geraakt. Dat kon natuurlijk niet door zoveel geld uit te geven als bij Cadillac gebruikelijk was. Dat begreep Parker toch zeker wel…… En wat antwoordde Parker? “Wel, mijne heren, ik geloof zeker in wonderen, maar ik heb gehoord dat er slechts één andere kerel is waarvan gezegd wordt, dat hij over water kan lopen en ik weet niet of ik dat kan. Dus, als u mij wilt verontschuldigen: ik heb een weekendtrip gepland met mijn gezin, dus waarschijnlijk spreken we elkaar maandag wel weer.” En natuurlijk bleef Stan Parker bij Cadillac, ook al hadden de heren van Oldsmobile hem een hoger salaris kunnen bieden. Draaiend plateau Aan het verschijnen van de ‘67 Eldorado kleven ook nog aardige anekdotes. Er werd eerst een prototype gemaakt van glasvezel. Dat zou gepresenteerd worden aan de topdirectie en die zou dan mede beslissen of de wagen in productie zou worden genomen. Dit prototype was goud gespoten. In de verf zaten echte gouddeeltjes. Je kunt je voorstellen hoe die wagen glom in het volle zonlicht, toen hij naar buiten werd gereden op de binnenplaats van de ontwerpstudio’s. Daar werden prototypes zoals gebruikelijk op grote ronddraaiende plateau’s gezet, zodat je ze van alle kanten kon bewonderen, zonder er zelf om heen te hoeven lopen. Zo ook met de Eldorado. Maar vanaf de buitendeur, tot aan dit draaiende plateau, was nog een hele wandeling. Om de wagen beter tot zijn
en takken. De heren directeuren moesten dus onder deze arcades van bloemen doorlopen om uiteindelijk bij de aller eerste ‘67 Eldorado te komen. En daar kwamen de heren naar buiten door de deur…… Eerst liepen ze onder deze arcades door, waaronder het donker en schaduwrijk was vanwege de honderden bloemen en takken. En aan het eind stonden ze ineens in het felle zonlicht en zagen daar die goudglanzende wagen staan die langzaam ronddraaide om van alle kanten bekeken te worden. Ze waren er eerst helemaal stil van. Het was allemaal prachtig gepresenteerd om indruk te maken. En toen klonk het: “Oh, my God, we’ve gotta get the money to build this car!” (O, mijn God, we moeten het geld bij elkaar zien te krijgen om deze wagen te gaan bouwen) En iedereen was het daarmee eens. Oude doeken en lappen Daarna moest de wagen nogmaals geshowd worden. Dit keer aan de directeuren die nog bóven de Cadillac directie stonden, nl. die van General Motors zelf. Dat gebeurde in het auditorium van het GM Tech Center aan Clarkstreet. Er waren maar een paar mensen bij aanwezig, w.o. Bill Mitchell die het ontwerp moest zien te “verkopen” aan de hoge heren van GM. Maar er ontstond een pittige discussie over de volkomen verticale stijl van het kleine achterste zijraampje. Frederick Donner, een van de directeuren vertelde aan Bill Mitchell dat hij die volkomen verticale lijn totaal niet zag zitten. Het moest veranderd worden in schuin naar achteren verlopend. Het uitzicht naar schuin-achter was vanwege die enorme dode hoek toch al minimaal en dat uitzicht zou met een schuine raamstijl veel beter worden. Letterlijk zei Donner: “I hate vertical lines on the quarter window! Would you think about putting a slant on it?” (Ik heb een hekel aan verticale lijnen in achterste zijruitjes. Denk je dat je een schuine lijn kunt toepassen?) Mitchell antwoordde: “Nee, de verticale lijn geeft de inzittenden meer privacy achterin. Het geeft de indruk van exclusiviteit aan de achterpassagiers, alsof ze in een limousine zitten. Bovendien hoort die verticale stijl nu eenmaal bij het ontwerp als geheel.” Even zag het er naar uit, dat als Mitchell voet bij stuk hield, de hele productie niet door zou gaan. Toen besloten Mitchell en
‘67 Eldorado, archieffoto van GM recht te laten komen, werd dat stuk overkapt met een serie bogen, die onderling verbonden was. Die hele overkapping werd volgehangen met bloemen
Let op de verticale lijn van het zijruitje!
40
zijn team uit een ander vaatje te tappen. Ze deden alsof ze aan het werk waren, om de lijn van het achterste zijruitje een schuine stand te geven en het “gouden” prototype werd ergens in een lege ruimte opgeborgen achter een enorme berg vuil en rommel, zodat hij niet zou opvallen. Ze deden dus precies het tegenovergestelde van het showen op een draaiende schijf in de volle zon: de wagen werd op een hoogst onaantrekkelijke plek aan het oog onttrokken, met allemaal oude doeken en lappen er over heen, om ‘m te camoueren. Daar werd een tijdje later een van de aller hoogste bazen van GM “toevallig” langs geleid. “Wat staat daar!?” zou hij uitgeroepen hebben. “O, dat is niets, dat zal u niet interesseren. ‘n Kleine vingeroefening van het Cadillac ontwerpteam, onbetekenend, laten we maar doorlopen.” Aldus Bill Mitchell. “Ik wil zien wat dat is. Haal die troep van die wagen af en maak een beetje voort.” “Het is echt niet de moeite waard. Die auto zal nooit iets worden.” Weer Bill Mitchell. “Haal die wagen te voorschijn!” Deze tactiek hielp, want binnen korte tijd ging de wagen in productie - met de verticale zijruitstijl onveranderd toegepast, zoals Bill Mitchell en Stan Parker het gewild hadden! En op 27 augustus 1967 kwam er een telegram binnen van het tijdschrift “Automobile Quarterly” met de mededeling dat aan de ‘67 Eldorado een ontwerpprijs was toegekend: de Design Excellence Award. In de afgelopen vijf jaar hadden slechts twee andere auto’s die trofee in de wacht weten te slepen! Telegram Op de dag dat Stan Parker dit telegram ontving, kwam Bill Mitchell zijn bureau binnen lopen met topbaas Chuck Jordan. Dat de nieuwe Eldorado in de prijzen was gevallen, wisten zij toen nog niet! Mitchell zei: “Chuck, als ik van tevoren geweten had, dat Cadillac werkelijk met al het geld over de brug zou komen om deze wagen in productie te laten gaan, dan zou ik ‘m toch een ander uiterlijk gegeven hebben. Ik zou ‘m toch totaal veranderd hebben.” Daarop zei Stan Parker, die hoofdverantwoordelijke was voor het uiterlijk van de Eldorado met enige trots: “Bill, er is zojuist een telegram binnen gekomen van Automobile Quarterly, waarin ze de wagen de 1967 Engineering and Design Excellence Award toekennen.” Waarop Bill Mitchell eerst rood en daarna wit van schaamte weg trok. Stan Parker vertelde later in het interview dat Bill Mitchell toen zo ongeveer ontplofte en Chuck Jordan
over de nieuwe 4.6 V8. Navraag bij een dealer hier in Iowa leerde dat hij als grotere dealer slechts 1 ter beschikking krijgt dit jaar. Dit als teken dat GM in zijn ogen de producten erg langzaam naar de markt brengt. De vraag is er wel, maar GM kan de klant niet à la minute bedienen. Waarschijnlijk een punt voor/ van verbetering, of wellicht heeft GM er een reden voor? In Europa zouden we dit alleen maar kunnen bevestigen, aangezien hier in de USA al 40.000 CTS-en rondrijden, moet in Nederland de eerste nog de showroom ingereden worden.
Dit terwijl de CTS juist getest was op de Nürnburgring zodat hij ook aan Europese eisen en smaak zou voldoen!
steak genoten. De Grand National van 2005 zal hier in Iowa gehouden worden. In een volgene Standard zal ik hier meer over schrijven. Duffy’s Car Museum Uiteraard blijf ik hier in de USA mezelf omringen met Cadillacs, welke je ook hier in Iowa regelmatig ziet. Een bezoek aan Duffy’s, het automuseum in Cedar Rapids, leerde dat Amerikanen momenteel warm lopen voor de muscle cars uit de jaren 60 en 70. Waarschijnlijk komt dit doordat het publiek momenteel de kinderen de deur uit heeft, op het top van zijn inkomen zit en geld wil en kan uittrekken voor een auto voor erbij, voor de show. Mogelijk is dat dan de auto die ze in hun tienerjaren graag gewild hadden maar nooit hebben kunnen kopen. Cadillac hoort hier niet bij, ondanks de gigantische motoren die er in die tijd in Cadillacs zaten. Wel leuk is de Pink 1959 Cadillac die dit museum op een 50-meter hoge paal heeft gezet, welke goed te zien is vanaf de Interstate 380. www.duffys.com
Cadillac LaSalle Club USA Uiteraard ben ik ook meteen lid geworden van de Amerikaanse Cadillac-LaSalle Club en heb me gevoegd bij de regionale afdeling van Iowa. Hier kreeg ik een bijzonder warm welkom bij het openingdiner eind Januari, ik heb de lekkerste
leiding door Dwight Roorda, van Nederlandse komaf. Bovendien zal ik de CTS of Escalade mogen berijden, welke ik uiteraard bijzonder waardeer. Midden maart zal ik familie in Texas opzoeken. Texas is de staat met de hoogste Cadillac-dichtheid; mijn tante rijdt dan ook een 1997 Deville. Ik probeer een rondleiding te regelen in de Arlington Assembly Facility, waar de Escalade’s geassembleerd worden, maar dat lijkt niet eenvoudig. Midden april vindt de New York International Auto Show plaats, de meest bezochte autoshow ter wereld. Uiteraard ben ik ook daar weer van de partij, hopelijk met meer nieuws van Cadillac. Begin Juni ben ik terug in Detroit voor onder meer de Lansing CTS fabriek en de Cadillac-Collection-Museum, dus wie ook in Detroit is zou ik dan graag ontmoeten, evenals een ieder die in de komende maanden deze kant op komt. Na terugkomst in Nederland zal ik half juni beginnen met mijn stage bij Opel Belgium, de fabriek in Antwerpen waar Astra’s geprocudeerd worden. Ik ben erg blij met deze mogelijkheid, om mijn interesse in automobielen te kunnen combineren met mijn studie International Business & Management Accounting. Ik ben bereikbaar op 001 319 936 4372 of
[email protected]
To-do list. Op het programma staan een bezoek en testrit aan de Cadillac dealer in Des Moines, hoofdstad van de staat Iowa. Ik ben daar uitgenodigd voor een rond-
t
25
Tot zover, ik hou jullie op de hoogte!
Likele de Boer
bogen bij de achterruit. Ze schijnen er bij Fisher Body ink op gevloekt te hebben: “A hell of a job!”
Vóórstudie van de ‘67 Eldorado waarop te zien is dat de “dode hoek” nog veel kleiner is. Het ziet er sportiever uit, maar minder elegant en minder exclusief!
Klei-model ‘67 Eldorado. De uiteindelijke vorm van grille en spatborden is al te zien! Vaak is de vraag gesteld, waarom dit model van de Eldorado het maar tot ‘70 heeft uitgehouden, terwijl de volgende generatie Eldorado’s van ‘71 t/m ‘78 is gemaakt. Dat heeft merkwaardig genoeg met die enorme dode hoek van de ‘76-’70 Eldorado te maken. Het zat zo: men wil natuurlijk om de paar jaar een model wat aanpassen, details veranderen, iets verbeteren. Meestal vinden dan kleine, onbetekenende cosmetische ingrepen plaats, die weinig geld kosten en toch de wagen net even een ander, nieuw uitlijk geven. Zo verhuizen de knipperlicht-units nogal eens van plaats, wordt een logo verhuisd van boven de grille, tot in de grille - of juist omgekeerd - of wordt een bumper wat van vorm veranderd. Toen men aan het ontwerp van de ‘67 Eldorado ging “sleutelen” om het een meer up to date uiterlijk te geven, ontdekte men, dat wat men ook deed, het resultaat niet paste bij die enorme dode hoeken. En daar zat men aan vast. Die konden niet veranderd worden, want dan werd zo’n verandering zó kostbaar, dat men beter een geheel nieuw model kon ontwerpen! Men wilde natuurlijk de productiekosten zo laag mogelijk houden. Dus wat gebeurde? Men kwam tot de conclusie dat deze ‘67-’70 Eldorado niet in aanmerking kwam voor een geringe “face lift”. De wagen was er eenvoudig niet geschikt voor. Dus moest er
26
De volgende vóórstudie laat zien dat men toch voor de grote “dode hoek” kiest met verticale lijst achter het kleine achterste zijruitje. een totaal nieuw ontwerp komen. En dat werd de veel grotere Eldorado die in ‘71 uitkwam. Maar dàt model werd juist zo gemaakt, dat er met betrekkelijk geringe ingrepen, die weinig geld kostten, om de paar jaar toch een opvallend nieuwe versie van gemaakt kon worden! Tegenwoordig denkt men toch heel anders over dit soort zaken. Want sinds de jaren ‘80 en ‘90 bleven sommige Cadillacs wel héél erg lang vrijwel onveranderd in productie. Waarbij de verschillen per modeljaar nauwelijks zichtbaar waren. Maar we hebben het nu over eind jaren ‘60, begin jaren ‘70 en toen wilde men gewoon om de paar jaar een Cadillac met een fris, nieuw gezicht aan het publiek kunnen tonen, ook al was er onderhuids niet veel nieuws te bekennen. Om een lang verhaal kort te maken: de ‘67 Eldorado zou geen lang leven beschoren zijn. Toen hij het levenslicht zag, was hij uitgerust met wegklapbare koplampen. Overdag werden die afgedekt door een keurig stukje “nepgrille”, waardoor de grille een brede grijns maakte van west naar oost. En een van de weinige veranderingen, die dit model in zijn korte levensperiode mocht ondergaan - en waardoor je een Eldorado van 1968 kunt onderscheiden van die van 1969 - was dat de wegklapbare koplampen vervangen werden door gewone, vastzittende koplampen. Wat veel bewonderaars van dit model erg jammer vinden. De belangrijkste reden voor deze verandering ligt voor de hand: kostenbesparing, of te wel meer winst
per auto. Nu kun je redeneren dat dit per auto natuurlijk slechts enkele tientallen dollars aan productiekosten scheelt. Laten we het verschil tussen wegklapbare koplampen en gewone vaste koplampen eens inzetten op $50,00. per wagen. Dan zou je zeggen: wat dat betreft hadden ze die mooie wegklapbare koplampen misschien beter kunnen laten zitten. Maar…. van de 1969 Eldorado zijn er 23.333 gebouwd. En een eenvoudig rekensommetje van 50 x 23.333 leert, dat we het hier dan toch hebben over meer dan een miljoen Dollar! Toch een niet onaanzienlijke besparing!
Overstappen naar Oldsmobile? Het succes van de ‘67 Eldorado van de hand van Stan Parker bleef niet onopgemerkt. De ontwerpers van Oldsmobile hadden in die periode een zware tijd, want dat merk was gezakt naar de negende plaats. En de jongens van Oldsmobile probeerden Stan Parker over te halen naar Oldsmobile over te stappen. Dat ging zo: Op een dag komt Bill Mitchell de ontwerpstudio binnen en vraagt aan Stan Parker om na de drukke werkdag nog even te blijven. Hij wil hem spreken. Parker weet zich zelfs nog te herinneren dat dit op een vrijdag plaats vond. Het was zojuist bekend geworden, dat Cadillac een topjaar achter de rug had. Alle verkooprecords waren gesneuveld met totaal meer dan 200.000 verkochte auto’s. Om precies te zijn waren het er 213.699. Dus dacht Stan Parker bij zichzelf: “Dat belooft zeker een kse salarisverhoging!” Het zal 18.30u geweest zijn en iedereen was vanwege het weekend al vertrokken. De meeste lampen waren al uit. Eindelijk komt Bill Mitchell binnenstappen en zegt: “Kom mee. Ik wil je aan een paar mensen voorstellen.” Ze lopen de hal door en staan voor de Oldsmobile ontwerpstudio. Ze gaan naar binnen. Ook daar alle lichten al uit, behalve boven een kofetafel in het midden van de ruimte. Zegt Mitchell: “Stan, ik wil je even voorstellen aan je twee nieuwe bazen”. (Dat waren de beide directeuren van de Oldsmobile divisie). Volkomen verrast en overbluft antwoordt Parker: “Bedoel je dat ik van nu af aan Oldsmobiles moet gaan ontwerpen?” Waarop Mitchell antwoordde: “Zo is dat. Maar nu moet je me ‘68 Eldorado nog met verstopte koplampen excuseren, want ik moet er vandoor!” En ‘Mitch’ neemt het hazenpad. De beide heren, waar Parker aan voorgesteld was, waren Metzel en Beltz en die vertellen Parker dat van‘69 Eldorado met gewone koplampen! wege zijn grote succes bij
39
De Grote Automobielontwerpers bij GM (deel 12) en de 1960 en 1967 Eldorado Ditmaal in de spotlights: ontwerper Stan Parker Door Ruud Gersons
invloed op het totstandkomen van de ‘67 Eldorado. Stan Parker legt uit dat praktisch elke vierkante centimeter van die wagen door hem zelf was beïnvloed. Het enige waar Bill Mitchell toe bijgedragen had, waren de messcherpe vin-achtige bovenranden van de achterspatborden.
De scheiding was bijna een feit, nog
enkele details te regelen, wat papieren te tekenen en het buitenverblijf leeg te maken. Daarmee zou een zesentwintig jarig huwelijk geschiedenis worden. Op weg naar het buitenhuisje, langs wegen afgezoomd met populieren, heb ik een onbehaaglijk gevoel. Er is wel degelijk een verschil tussen deze rit en die van vroeger... De weg ligt vol met dode bladeren en in de achteruitkijkspiegel zie ik hoe de STS speelt met deze voorboden van de komende winter. En onvermijdelijk begin ik te mijmeren over hoe mooi het leven vroeger was met haar.
Als pas getrouwd stel konden wij ons 1967 Fleetwood Eldorado Parker begon bij GM in de Buick studio onder Ned Nickles in 1953. Na militaire dienst keerde hij aldaar terug en begon als assistent hoofdontwerper, voordat hij naar Cadillac ging in 1962. Werkend als assistent van Chuck Jordan (zie The Standard van april, mei, juni 2002) hielp hij mee om na de uitbundigheid van de ‘59 vleugelmodellen, weer een wat meer klassieke elegante uitstraling bij Cadillac terug te krijgen. In augustus 1962 werd Parker benoemd tot “chief designer” van de Cadillac Studio, een positie welke hij behield tot 1968. Hij werkte o.m. aan de eerste voorwiel-aangedreven Oldsmobile Toronado die zou verschijnen in ‘66 en als hoofdontwerper aan de eveneens voorwiel-aangedreven Cadillac Eldorado die een jaar later het licht zou zien: 1967. Daarnaast had Cadillac nog een andere ontwerpstudio, waar aan meer geavanceerde projecten werd gewerkt: de “Advanced Cadillac Design Studio”, waar hij werkte van 1972 tot 1980. Hier was hij verantwoordelijk voor de 1975 Cadillac Seville. Tegen het einde van zijn carrière ging hij zich bezig houden met de ontwikkeling van Cadillac Concept Cars en in 1987 ging hij met pensioen. In een interview vertelt Parker dat het maar een paar dagen duurde om in de ontwerpstudio de extreme staartvinnen van 1959 te kortwieken tot die van 1960. Die van ‘59 hadden zgn. “bullet taillights” (kogelvor- Stan Parker mige achterlichten).
Onmiskenbaar: de uitbundige vinnen van 1959 met “bullet” achterlichten. (Foto: Ruud Gersons, genomen tijdens 2002 Cadillac Eeuwfeest in Detroit) Design-baas Chuck Jordan kwam regelmatig de studio binnen en gaf dan aanwijzingen wat er aan die vleugels veranderd moest worden. Beetje bij beetje werd er
steeds wat vanaf gehaald, totdat na een aantal tekeningen Chuck Jordan tevreden was en zijn goedkeuring gaf. Het had iets grappigs om elke dag de vleugels a.h.w. te zien krimpen, tot men uiteindelijk tevreden was met het resultaat.
Messcherpe contouren op de ‘67 Eldorado. Let ook op de grote dode hoek! En hoe die scherpe rand ontsproot van onder de “dode hoek” van achter de zijruiten, dat was ook het werk van Bill Mitchell geweest. Enige gelijkenis met het achterspatbord van de ‘71/’72 Oldsmobile Cutlass Supreme is zeker niet toevallig!Ook bij die wagen waren Bill Mitchell en Stan Parker betrokken.
Achter in de tuin staat de ‘schuur’. Hier is te zien hoe de scherpe lijn van het achterspatbord a.h.w. “ontspruit” uit de zijkant, vlak achter het portier.
De “toned down” vinnen van 1960, minder protserig, toenemende elegantie. Een andere weg wordt ingeslagen. (Foto: Ruud Gersons, genomen tijdens 2002 Cadillac Eeuwfeest in Detroit)
De 1972 Olds Cutlass Supreme heeft een vergelijkbare “knik” die uit de zijkant schuin omhoog welft en overgaat in het achterspatbord. (Foto: Ruud Gersons. Dit was mijn vader’s auto die hij reed tot zijn dood in 1986!)
Dode hoek Niet lang daarna begonnen de voorbereidingen voor wat uiteindelijk de ‘67 Eldorado zou worden. Wonderlijk genoeg hadden de hoogste ontwerpbazen: Bill Mitchell en Chuck Jordan maar weinig
Zoals bekend werd de koets van de ‘67 Eldorado gebouwd door Fisher Body. Die hadden grote moeite met die enorme “dode hoek” achter het kleine zijruitje. Het hele paneel moest uit één stuk gestanst worden en naar binnen omge-
38
niet te veel permitteren en dat kleine huisje op het platteland leek een goede start. Daarenboven was de prijs een absolute meevaller. Ik vraag mij af hoe het huisje er nu zal uitzien na een tiental huurders èn zeven jaar leegstand. Opeens ben ik er; het verveloze hek staat open en haar zilvergrijze Chevrolet Corsica staat er al met wijd geopende kofferbak. Ze heeft blijkbaar al een hele hoop opgeladen, het lijkt wel voldoende voor een rommelmarkt. Ze is in de woonkamer, alleen. “Er is echt niet veel waardevols overgebleven in ons huisje, we zullen iemand moeten zoeken om het eens grondig te poetsen als we er nog een redelijke prijs willen voor krijgen,” zegt zij met omoerste stem. “En moet je nog iets hebben uit de schuur misschien?” “Bij mijn weten staat daar niets van waarde meer,” antwoord ik.
Een langwerpig gebouw van ongeveer 4m breed bij 7m lang, maar voor alle zekerheid wil ik toch wel even gaan
kijken. Ik baan mij een weg door hoog opgeschoten onkruid waar vroeger een mooi aangelegd grindpad was. Zij volgt mij en ruïneert er haar nylons bij. De poort is beveiligd met een roestig hangslot “22-12-2” zegt ze, en ik kijk haar verbaasd aan. “Dat jij die kombinatie nog kent.” Na wat morrelen, duwen en trekken gaat het hangslot open. De grendel maakt een schurend geluid als ik hem verschuif en omwille van het onkruid èn de vastgeroeste scharnieren moet ik heel hard aan de poort trekken om ‘m wat open te krijgen. Stof en roest vallen op mijn hoofd en schouders, het licht dat zestien tot zeventien jaar buitengesloten was vecht zich een weg naar binnen. Beiden krijgen wij de indruk dat er toch nog iets in de schuur is... en dan danst het licht in
zoon te baren. Het stuurwiel is hier en daar wat gebarsten en door de bestofte voorruit kijk ik langs het motorkap ornament naar de goede oude tijd...
Terug naar Huis... een kort verhaal door Isidoor Nieuwlandt
een sealed beam koplamp en heel vaag beginnen wij de omtrekken te herkennen van een Cadillac! De 1949 Coupe DeVille die mijn zwager ons als huweljksgeschenk gegeven had.
Samen
naderen wij de vergeten Cadillac en ik voel mijn vrouw heel dicht bij mij als ik het portier met een krakend geluid opentrek. Vergeten is ineens het nieuwe kostuum dat ik aanheb. Ik neem plaats op de voorbank, omklem het stuurwiel. Mijn rechterhand glijdt over het met stof bedekte dashboard. Ik duw op een knop van de radio en open het handschoenkastje. Ik voel er een paar gewatteerde handschoenen en ruik een geur van remolie. Het was op een kerstnacht dat de Cadillac -midden in een sneeuwstorm- er opeens de brui aan gaf. Met deze handschoenen probeerde zij haar handen warm te houden terwijl ik 5 kilometer ver door de sneeuw ploeterde om een telefoon te vinden. Ik bekijk de thermometer die geblokkeerd staat op HOT. Dat was toen de radiatorslang het begaf terwijl ik tegen 120 km per uur mijn zwangere vrouw naar het hospitaal bracht om er onze
27
Deze Cadillac was ook ons transport bij onze huwelijksreis, mijn God was is dat lang geleden. Na een paar jaar verhuisden wij naar de grote stad, met een ‘nieuwe’ Cadillac: een 1959 Sedan DeVille. De carrière moest verzorgd worden en zachtjesaan vervaagde de magie van de eerste huwelijksjaren.
Het is alsof zij dezelfde herinnerin-
gen beleeft als ik. Ik zie haar hand over de deuk in de deur glijden, een souvenir van haar eerste rijles. Natuurlijk de fout van haar rij-instructeur, want dat was ik. Met een trilling in haar stem hoor ik haar zeggen “wat zou het leuk zijn als wij met onze oude Cadillac terug zouden kunnen rijden.” Ze heeft gelijk, zoals altijd al trouwens, maar het zou wel een hele klus worden. Ik voel mij wat verward als ik merk dat ze net als ik staat te dromen en plannen te maken, net als vroeger.
Ik laat het stuurwiel los, neem haar
hand en terwijl ik haar liefdevol aankijk zie ik tranen in haar ooghoeken. En dat terwijl ik zelf alle moeite van de wereld moet doen om de mijne te bedwingen. Vlug stap ik uit en sluit haar in mijn armen, stevig, net als vroeger. Zo staan wij daar een hele tijd, tot ze stilletjes zegt “lieveling, kunnen wij hier niet opnieuw komen wonen, wij met z’n tweetjes?”
u
Customer Service anno1956 Service. Waar vind je dat tegenwoordig nog, zegt men weleens. Overigens zal ik de eerste zijn om te zeggen dat ik één van die mensen ben, want het lijkt soms wel of je het als klant steeds vaker zelf mag uitzoeken. Dat zo’n kauwgomkauwende 17-jarige met verveelde zaterdagmiddag-bijbaantjes uitdrukking tegen je kraait: “Hangt het daar niet bij? Dan hebben we het helaas niet meer. Het staat in de folder zegt u? Nou dan is het zeker al uitverkocht.” Waarna je als kooplustige klant niets anders over blijft dan zelf maar weer in de bakken te gaan graaien, op zoek naar misschien een andere leuke aanbieding. Dat die chef daar nooit iets van merkt of op z’n minst niets aan doet, verbaast mij al jaren. Ach, kennelijk verkopen de meeste artikelen zichzelf.
Nee, dan een Cadillac dealer in 1956. Die kreeg zijn instructies over klantvriendelijkheid direct uit de eerste hand, namelijk van de Grote GM Baas zelf! Cadillac liet in die tijd namelijk speciale boekjes drukken en verspreiden over alle dealerships, waarin uitgebreid stond beschreven hoe men een klant in de showroom diende te benaderen en bejegenen. Ja, zelfs als iemand slechts kwam voor het laten vervangen van een lampje
had je als gemiddelde monteur nog heel wat bij te spijkeren aan je sociale en communicatieve vaardigheden. Het was dan ook het tijdperk dat dealerships nog echte hostesses in dienst hadden. Deze ongetwijfeld op charme-gehalte geselecteerde dame ontving de klant, informeerde beleefd naar het doel van zijn komst, terwijl zij meteen ook even van de gelegenheid gebruik maakte hem voor zijn bezoek te bedanken. Ik stel het mij helemaal voor: goedmiddag mijnheer en hartelijk welkom bij Colonial Cadillac. Ach, uw wagen heeft een kapotte koppakking? Wat jn dat u zich daarmee dan tot ons heeft gewend! Ja, hij moet toch wat? Doorrijden is ook geen optie en bovendien zat er nog garantie op. Vervolgens bood de hostess kofe aan en liet hem comfortabel plaatsnemen terwijl zij een monteur of assistent inschakelde die zich over de patient (de Caddy dus) moest gaan ontfermen. Wat een heerlijkheid. Je zou expres een paar zekeringen lostrekken en gaan klagen: “mevrouw, niets doet het meer!” Puur als excuus om je eens lekker onder het genot van een bakkie in de watten te laten leggen door zo’n charmante hostess! Tijdens een van mijn vele eindeloze zoektochten op de veilingwebsite eBay stuitte ik op zo’n originele service handleiding van de Cadillac Motor Car Division uit 1956. “The Golden Touches” heette het. Misschien laat dit zich het best vertalen met: “De Gulden Details”. Er stonden afbeeldingen bij van een aantal pagina’s, en toen ik ze las kon ik een glimlach niet onderdrukken. De teksten straalden aan alle kanten uit wat we nu noemen “ouderwetse waarden”. Hieronder een fragment. Over de basisbeginselen van Customer Service: “Golden Touches” betekenen heel wat meer dan gewoon een juiste diagnose... of uitmuntend vakmanschap... of het laten stralen van een auto na aoop van
28
een service beurt. Service met de Golden Touch begint al bij de aanwezigheid van de klant aan de service balie... en het volgt hem ook naar huis. Het verwelkomt hem. Het zorgt ervoor dat hij krijgt waar hij voor kwam. Het bedankt hem hartelijk voor zijn komst. Service met de Golden Touch is zich altijd bewust van één simpel feit: dat de komst van de klant op z’n best vervelend is voor hemzelf. Het doet dan ook alle mogelijke moeite om rekening te houden met de kostbare tijd en het comfort van de klant, opdat het ongemak van zijn komst zal worden weggenomen, of in ieder geval tot een minimum zal worden beperkt, of zal worden vergeten.
De brochure van 1956 Deze prachtige brochure moest potentiële kopers verleiden tot de aanschaf van een 1956 Cadillac. De illustraties waren getekend (niet gefotografeerd), wat het geheel een chique uitstraling gaf. Het credo voor 1956 was: ”The most inspiring motor cars the world has even seen!” Om de wagen nog meer met een aura van luxe en status te omgeven, werd in de brochure gebruik gemaakt van illustraties van paardenrennen en andere dure sporten. Advertenties in magazines toonden steevast Caddy’s tegen een achtergrond
● Advertentie in luxe, sfeervolle setting op de “Racquet Club” in Palm Springs.
Dit alles wordt bewerkstelligd door houding zowel als gedrag. Fantastisch toch? Welk een nobele uitgangspunten. Ik vraag mij wel af hoever de chefs in 1956 gingen om al hun personeel dergelijke waarden bij te brengen èn te controleren of zij zich er in de praktijk ook naar gedroegen. Waarschijnlijk echter was dit niet zo’n groot probleem. Want de mentaliteit destijds was natuurlijk heel anders en ook omgangsvormen waren een stuk formeler en beleefder dan nu het geval is. Dit soort teksten mogen ons nu dan buitengewoon stichtelijk in de oren klinken, waarschijnlijk keek men er in 1956 niet echt van op. En laten we wel wezen: het heeft Cadillac geen windeieren gelegd. Want hoe goed en prachtig je auto’s ook zijn, als je reeds bij de eerste onderhoudsbeurt al ongeïnteresseerd of misschien zelfs onbeschoft te woord wordt gestaan, dan is bij de aankoop van de volgende auto de gang naar de dichtsbijzijnde Chrysler dealer snel gemaakt! Dit geldt dan in het bijzonder voor service en nazorg, want een auto verkopen gaat meestal van nature gepaard met alle egards en veel mooie woorden. Het is echter een bekend gegeven dat slechte ervaringen zich vele malen sneller verspreiden (de bekende sterke verhalen op verjaardagen) dan “normale” ervaringen of zelfs goede ervaringen. Het kan dus geen kwaad je als dalership en servicepunt bovengemiddeld uit te sloven voor je klanten. Dan volgen nu de instructies voor bij het ontvangen van de klant: Als de klant komt... Laat het duidelijk zijn dat wij dan vereerd zijn door zijn komst. Hij dient begroet te worden. Hij dient niet te worden genegeerd om vervolgens te kunnen blijven
56
van het concertgebouw of bij een statig landhuis waar een feest werd gegeven. De wagens werden schijnbaar nonchalant geankeerd door heren in jaquet en dames met imposante (dure) avondjurken. Het was gebruikelijk een japon van een bekende ontwerper af te beelden met vermelding van diens naam. In voorgaande jaren werd dit gedaan met exclusieve sieraden. Prominent in beeld kwam dan een opzichtige Cadillac “V” van Cartier diamanten.
Hiernaast toont de brochure wat nieuw was op het gebied van accesoires. Een vérstraler bijvoorbeeld. Op de andere pagina worden de prachtige optionele sabre wheels fraai in beeld gebracht. Nieuw was ook de positie van de mistlampen in de voorbumper. Op de pagina’s hieronder presenteert Cadillac de leverbare motoren voor 1956. Standaard was een 285 Pk motor met 4 barrel carburateur. Rechtsonder afgebeeld is de optionele (zeer gewilde) 305 Pk motor die was voorzien van een zoge-
naamde “dual quad” (2x4 barrel) carburateur met het karaktistieke goudkleurige “batwing” luchtlter. Onlangs stond op eBay overigens een dergelijke originele dual quad intake te koop voor $2000!
37
tobben over zijn problemen en het ongemak. Laat de begroeting over aan een hostess of host, die de speciale taak heeft om vriendelijk te zijn - wiens opgeruimde karakter niet wordt afgestompt door lastige diagnoses of door een klacht, iets dat nu eenmaal wel dagelijkse kost is voor een service monteur. De hostess of host heeft de tijd en de mogelijkheid om de eigenaar [van de auto] te behandelen op een manier, passend bij de betreffende omstandigheden: Kan de eigenaar direct geholpen worden? Moet hij wachten? En zo ja, hoelang dan? Dient hij verwezen te worden naar de wachtkamer? Is hij samen met zijn gezin? Is de eigenaar een vrouw? Dat laatste zinnetje is natuurlijk een klap in het gezicht voor de geëmancipeerde vrouwenbeweging. “Wat maakt dat uit, of ik een vrouw ben?!” zouden zij denken of zeggen. Maar in 1956 was het heel logisch dat men daar rekening mee hield, en naar mijn mening zou het anno 2003 ook geen kwaad kunnen. Want laten we eerlijk zijn: veel vrouwen zitten er echt niet op te wachten dat een behulpzame baliemedewerker haar gaat uitleggen dat hoewel de koppakking op voorraad is, zij de auto nog niet kan meenemen omdat de koppen eerst nog moeten worden gevlakt. Zeg dan liever gewoon: het is een zeer bewerkerlijke klus dus de auto is helaas nog niet klaar mevrouw. In veel gevallen zou het geen kwaad kunnen als zekere personen in de automobielbranche juist juist even vergaten dat de klant tegenover hen een vrouw is. Al was het maar om dat verschrikkelijke woord, dat er maar niet uit te rammen valt: “mevrouwtje”. Huuu...! In de Golden Touches volgens de Cadillac Motor Car Division lezen we verder dus dat de hostess ook een man kan zijn. En waarom ook niet? Ja, zo hebben vrouwelijke Cadillac eigenaars ook eens een excuus om af en toe een zekeringetje los te trekken. Behalve instructies voor ontvangst en het helpen van de klant, geeft GM ook instructies om het vertrek van de klant zo aangenaam mogelijk te maken: Als de klant weggaat... De kassière en de verkoper die de auto aevert dienen het vertrek van de klant zo aangenaam mogelijk te maken. Zij zorgen ervoor dat de klant weggaat met het gevoel dat hij welkom was en prettig is geholpen. De kassière dient tactvol en vol waar-
36
dering te zijn, en aandacht te besteden aan de laatste details die de laatste -en blijvende- indruk van de eigenaar zullen bepalen. Een indruk van hoffelijke, attente en zich onderscheidende service.
zaam en en behoudend te worden bestuurd. De man die de auto ophaalt en terugbrengt heeft een hoffelijk karakter, en dient zich net zo bewust te zijn van het belang van de Golden Touches als de service monteur - of de dealer zelf.
Zij dient de verkoper erbij te roepen die de auto destijds ook heeft afgeleverd. Hij kan dan met de klant doornemen wat er aan de auto is gedaan en waarom. Eventueel kan hij aan de eigenaar extra uitleg verstrekken als deze iets niet begrijpt. Verder kan hij de eigenaar attent maken op de evaluatiekaart, die bevestigd is aan zijn factuur. Vertel hem dat het invullen en retourneren van deze kaart erg belangrijk is voor onze service afdeling.
Ja, zelfs de klant die lang en breed het pand verleten heeft wordt niet vergeten door Cadillac dealerships in 1956. In vakjargon heet dit volgens mij “proactieve nazorg” of zoiets. Dit moet de klant optimaal het gevoel geven dat zijn klandizie, zijn terugkomst, zijn suggesties en zelfs zijn eventuele klachten serieus genomen en op prijs gesteld worden.
Bedankt hem oprecht en opgewekt.
Als de eigenaar vertrokken is... We vergeten hem niet. Als zijn problemen ongebruikelijk zijn, of van terugkerende aard zullen wij zelf contact met hem opnemen om te vernemen hoe de auto functioneert. Wanneer de eigenaar een evaluatiekaart retourneert met een waardevolle suggestie of een klacht over de service die aan hem is verleend (of juist niet), dan zullen wij daar werk van maken. Al deze dingen doen wij zonder daarin te falen.
Dit mag dan allemaal wat overdreven klinken, ze hadden bij GM al wel heel goed door dat de laatste indruk nog belangrijker is dan de eerste. Deze blijft immers het langst hangen, en bepaalt in hoge mate het gevoel van de klant op weg naar huis. Zelf heb ik mij ook weleens mopperend en knarsentandend naar huis begeven als ik slecht of ongeïnteresseerd was behandeld in een winkel. Want in feite kun je als middenstander een hoop fout doen en de klant hevig teleurstellen, als je er maar altijd voor zorgt dat de zaak naar behoren wordt afgehandeld en hij met een tevreden gevoel de deur achter zich sluit bij het weggaan. Grote kans dat dit dan tòch een positief verhaal oplevert tijdens de eerstvolgende verjaardag! Wie in 1956 ook niet kon ontsnappen aan Cadillacs lessen in etiquette, is de jongen die de auto’s thuis bij de klanten ophaalde en weer terugbracht na reparatie of servicebeurt. Hij krijgt de volgende dringende adviezen: In voorkomende gevallen van ophalen en aeveren... De auto van de eigenaar dient behoed-
29
Zo ging dat dus in 1956. Het zou interessant zijn eens te onderzoeken op welke manier Cadillac tegenwoordig vormgeeft aan customer service. Zou GM dit controleren door “mysterie shoppers” langs de dealerships te sturen? En zou zij nog steeds dergelijke handleidingen (misschien in iets minder dwingende vorm) rondsturen om de ouderwetse waarden erin te pompen bij alle medewerkers? Zelf was ik deze zomer nog bij een Cadillac dealership in Virginia. Ik moet zeggen dat ik daar heel keurig werd ontvangen. Uiteraard kwam ik er niet voor de aanschaf van een nieuwe Cadillac, dus bleef het bij deze eerste indruk. Nou ja, in ieder geval ging men op professionele wijze in op mijn kritiek op de nieuwste baksels uit de Caddy fabriek (“these silly, ugly Alphabet Cars sir, are you actually sélling those things?!”). En bovendien: de aanwezige bedrijfsleider die lovend was over The Standard die ik voor de gelegenheid had meegenomen kon bij mij natuurlijk al helemaal geen kwaad meer doen!
Leontien
56
Op bezoek bij...
wielbasis, een zeer lange motorkap, met ver naar achteren geplaatste voorstoelen en een lage daklijn. Details aan voor- en achterkant zijn aangepast aan de jongste Cadillac productie- en studie modellen en de manier waarop de ramen in de carrosserie verwerkt zijn, dateert natuurlijk ook uit het windtunneltijdperk van 2003 en niet uit de jaren zestig, maar het geheel oogt toch als een herhaling van het V16 project uit de midden jaren zestig, terwijl er ook details van de ´67 Cadillac Eldorado in terug te vinden zijn. Nostalgie dus en geen blik vooruit?
Peggy en Jean Marie Starmans en hun 1958 Series 62 Sedan plùs 1965 Sedan DeVille Door Olaf Reilingh Wij hadden deze keer een afspraak in het zuiden van Limburg. Daar waar het landschap reeds heuvelig is, ligt het rustieke dorpje Terblijt. Hier moesten we het adres zoeken van Jean Marie, en dit was niet al te moeilijk. Aangekomen op nr. 23 hing bij de inrit reeds een groot bord “ Parking for Cadillacs only”. We wisten dat we goed waren, en reden de parking op. Deze lag achter een oude Limburgse boerderij, en Jean Marie kwam ons reeds tegemoet. Binnengekomen zagen we dat Jean Marie en Peggy, zijn vrouw, in een zeer oude Limburgse boerderij wonen. Het bleek een boerderij te zijn van de oom en tante van de vader van Jean Marie. De deuren waren echt oud en scheef, en de deuropeningen zeer laag. Jean en Peggy hebben er een knusse woning van gemaakt, en zijn voornemens het geheel te verbouwen tot een originele en comfortabele boerderij. Dit echter zonder afbreuk te doen aan de originele architectuur.
Om de goedkeur van de gemeente Valkenburg te verkrijgen zijn zij reeds 3 jaar bezig en dit is inmiddels afgerond. Het zal een 10 jaren plan gaan worden schat Jean Marie in. In de woonkamer onder het genot van een tas (bakje) kofe hebben we allereerst de vele miniaturen van de Cadillacs bekeken. Maar ook de originele pinda machine en diverse andere spulletjes uit de jaren 50. Hoewel Peggy en Jean Marie nog jong zijn, hebben zij een grote interesse voor de jaren 50. Met name de sfeer uit die tijd spreekt hen zeer aan. Als kind heeft Peggy veel van Elvis meegekregen want haar moeder was een Elvis fan. De oude auto’s,
30
een Cadillac niet zo extreem lang, toch beduidend meer dan de prototypes en productie modellen van de afgelopen jaren. De auto werd gepresenteerd op dezelfde tentoonstelling als waar de nieuwe Rolls Royce Phantom werd voorgesteld en maar een half jaartje na de introductie van de nieuwe Maybach. Het is dan ook niet verwonderlijk dat diverse autojournalisten de wagen zien als het antwoord van Cadillac op deze twee Europese mastodonten. De auto is beduidend minder avant gardisch gestileerd dan de Imaj, Evoq of Vizón, heeft een conventioneel fraai en
de rock en roll, de Tv-serie Happy Days, sprak hun aan, en Jean Marie had veel foto’s van Chevrolets Bel Air. Ook zijn zij in het bezit van een oude jukebox met de originele jaren 50 plaatjes. Jean Marie en Peggy komen beiden uit Eysden en hebben elkaar lang geleden leren kennen. De ouders van Jean Marie hadden een café en vader was daarnaast nog direc-
● Geen mega knoppen- en klokkenwinkel maar eenvoud en elegantie kenmerken het dashbord van de Sixteen.
een enorm déjà vu gevoel. Deze lijnen zijn niet nieuw. Waar heb ik ze eerder gezien? Juist, bij één van de Cadillac V16 prototypen die in de jaren zestig zijn ontworpen. En wel het model dat Ruud Gersons heeft afgebeeld in zijn verhaal van vorig jaar (Standard nr. 2 pagina 23 onderaan). Deze ontwerpen zijn deels getekend om de creativiteit van de toenmalige Cadillac designers te bevredigen, deels om ideeën op
Conclusie: Ik denk inderdaad dat deze wagen geen rechtstreekse voorbode is van een nieuw absoluut Cadillac topmodel, een handgebouwde auto van 300 á 400 duizend dollar, dat eventjes met de gevestigde orde van Rolls Royce en Bentley gaat concurreren. Noch dat deze auto een betrouwbare indruk geeft van de nieuwe DTS voor 2005. De wagen is daarvoor te groot en te extreem in zijn verhoudingen tussen lengte, wielbasis en hoogte. Maar, te extreem of te groot, modern of gemoderniseerde nostalgie, de wagen
● Driekwart van achteren zijn de overeenkomsten tussen de Sixteen, het V16 prototype uit de jaren zestig en de Eldorado van ´67 het duidelijkst zichtbaar.
chique interieur zonder high tech elementen en geen irreële details die niet in productie kunnen (zo heeft de wagen normale spiegels i.p.v. de op concept cars zo populaire camera´s). Toch is er één element dat niet klopt en dat is de hoogte van de auto. Deze is slechts 1.37 meter. Een waarde die eerder bij een slanke coupé hoort dan bij een normale sedan. En voor een auto van bijna 6 meter mag het best extreem laag genoemd worden. Ook de voorruit is onder een zeer scherpe hoek geplaatst die eerder aan een Ferrari doet denken, dan aan een klasse limousine. Moet zo´n auto er dan persé zo klassiek uit zien als de nieuwe Rolls Royce Phantom? Nee natuurlijk. Maar bij het zien van de foto van de wagen driekwart van achteren kreeg ik ineens
te doen voor Cadillacs personal luxurycar, hetgeen uiteindelijk uitmondde in de Eldorado ´67. Als ik goed ben ingelicht zijn van de meeste van deze schetsen geen of slechts schaalmodellen gebouwd. Geen enkel ontwerp heeft ooit op een tentoonstelling gestaan. Met de opdracht voor Cadillacs nieuwste conceptcar hebben de Cadillac ontwerpers de kans gegrepen de dromen van toen, in een gemoderniseerd jasje, alsnog te presenteren aan het grote publiek. Een ontwerp met een grote
35
is hoe dan ook indrukwekkend en bloed- en bloedmooi. En dat interieur straalt in zijn eenvoud, ontwerp en afwerking een klasse uit!! Hoezo meneer Steinle ontbreekt het bij de Amerikanen op dit moment aan elegantie, de combinatie van edele materialen en de indruk van kwaliteit in het interieur? Met auto´s als de Imaj, de Vizón en deze Sixteen tonen de mannen bij Cadillac aan dat ze wel degelijk de kwaliteiten, juiste smaak en expertise in huis hebben om auto´s van absolute topklasse, in techniek en design, te maken. Als ze dit nu ook in de productiemodellen laten terugkomen, dan zie ik de toekomst van Cadillac met vertrouwen tegemoet.
Frank Brüggemann
tie hovenier bij het KNP. Jean Marie heeft als kind reeds veel meegeholpen in de horeca bedrijf maar wist zijn studie MEAO met succes af te ronden. Toen Peggy en Jean Marie samen gingen wonen in Gronsveld studeerde Peggy nog en Jean Marie ging zijn vader helpen in het hoveniers vak. Het duurde dan ook niet lang of Vader en zoon hadden een eigen 2-mans bedrijf opgericht. middenklasse auto´s bouwen. Ford vertrouwt hierbij op zijn Europese merken. Jaguar, Landrover, Volvo en Aston Martin. Lincoln mag hierbij niet meer aan meedoen. Lincoln woordvoerder Jim Cain: “voor het super premium segment heeft de Ford Motor Company andere merken die logischer lijken. We denken hierbij aan Daimler en Aston Martin.” Chrysler liet de afgelopen jaren diverse studie modellen zien van zeer grote luxe auto´s (o.a. de Phaeton en de Chronos), die speculeerden op een terugkeer van het merk Imperial. Maar met de komst van het merk Maybach, lijkt de weg voor een Amerikaans topmodel binnen het Chrysler-Daimler concern afgesneden te zijn. Ook ChryslerDaimler kiest dus voor zijn Europese merken als het gaat om de invulling
van de toppositie binnen het concern. Voor General Motors lijkt die keus echter onwaarschijnlijk. Saab is beslist geen merk dat doorsnee auto´s bouwt, maar is nog ver verwijderd van het “super premium segment”. Aa Romeo heeft op grond van haar naam wellicht meer recht op die positie, maar haar wapenfeiten in die klasse dateren van voor de tweede wereld oorlog. De huidige modellenlijn van Alfa opereert in hetzelfde marktgebied als Saab. De subtop dus. Bovendien heeft General Motors op dit moment nog niet eens een meerderheidsaandeel in Alfa Romeo en is het merk niet eens vertegenwoordig op de Amerikaanse thuismarkt. Nee, de enige volstrekt logische keuze voor het absolute topmerk binnen het hele General Motors concern is en blijft Cadillac. Daarom kan ik mij niet voorstellen, dat men snel en lichtvoetig zal besluiten de pogingen om van Cadillac wederom een Amerikaans topmerk en een top● Bob Lutz introduceert op de Detroit Motorshow de spectaculaire Cadillac Sixteen.
34
merk over de hele wereld te maken, zal opgeven. De Cadillac Sixteen: En dat men voorlopig nog niet aan opgeven denkt, maar in tegendeel, vol overtuiging in het komende succes geloofd, werd onlangs op de Detroit Motorshow bewezen met het nieuwste studie model: de Cadillac Sixteen!! De Cadillac Sixteen is, na de Evoq uit 1999, de Imaj uit 2000, de Vizón uit 2001 en de Cien van vorig jaar, alweer het vijfde Cadillac prototype op een rij. En wat voor één! Zoals de naam reeds vermoedt, is de auto inderdaad uitgerust met een V16 en refereert dan ook aan de enige echte absolute topauto´s die Cadillac ooit heeft gemaakt, de zestien cilinders uit de jaren dertig van de vorige eeuw. Dat het hier om een werkelijke superauto gaat blijkt wel uit de afmetingen. Wielbasis 140 inch (356 cm) en dat voor een gewone sedan, géén limousine. De velgen hebben een diameter van maar liefst 24 inch en de afstand tussen de vooras en het schutbord is volgens Cadillac de grootste in heel autoland. In die ruimte ligt dan ook een V16 van 13,6 liter (!) welke een vermogen levert van 1000 pk. Ook de totaal lengte van 5.66 meter mag er wezen. Hoewel in absolute zin voor
Het was altijd de wens van Jean Marie geweest om zijn vrouw te verassen met een Cadillac. Op een dag zag Jean Marie een ‘58 sedan Series 62, staan ergens in een weiland. Bij navraag bleek de eigenaar niet thuis te zijn: deze was op dat moment in Amerika. Hij had via het antwoord apparaat ingesproken dat als hij terug mocht zijn uit de USA, of hij Jean Marie dan kon bellen, hij was altijd bereikbaar. Dit werd door de Cadillac eigenaar letterlijk opgevolgd en deze belde ‘s nachts om 12 uur op. Terwijl Jean Marie met de Cadillac eigenaar telefonisch zaken besprak, kwam Peggy thuis, na een paar dagen te zijn weggeweest. Zij vond het toch maar vreemd dat Jean Marie zachtjes door de telefoon aan het praten was ‘s nachts na 12 uur. En zeker nu zij een paar dagen weggeweest was. Dus moest er uitleg komen, en kon Jean Marie het geheim van een Cadillac-verassing niet meer verzwijgen. Ook Peggy was natuurlijk zeer verrukt en beiden hebben toen de ‘58er Cadillac gekocht. Na wat kleine reparaties is hij APK gekeurd en konden zij er mee rijden. Het was echter de bedoeling om de
heel veel plezier aan. Jean Marie is reeds vanaf 1994 lid van de Cadillac Club (lidnummer 139) en heeft sindsdien al een en ander voor de club georganiseerd. Hij heeft het eerste club treffen in Limburg georganiseerd, inclusief toertocht. Ook het tweede treffen werd door Jean Marie georganiseerd en behelsde een lang Hemelvaart weekeind met twee toertochten en een excursie. Beiden zijn enthousiaste Cadillac fans en dragen de club een warm hart toe. Caddy te restaureren. Inmiddels groeide het bedrijf van vader en zoon tot een onderneming met 6 man in dienst. Dit vergde zoveel tijd, dat er voor de Cadillac restauratie niet veel tijd meer over bleef. In 1998 hoorde Jean Marie dat een garage in de buurt een Cadillac te koop had. Dit wekte zijn interesse en beiden gingen eens kijken.
Het bleek een blauwe Sedan DeVille te zijn, type 65 uit 1965. De garage had de Cadillac als inruil gekregen op een tweedehands at Panda. De garage had een kennis gebeld met de vraag, wat moet ik nu met zo’n Cadillac doen, en deze kennis had Jean Marie gebeld. ‘s Zondags een proefrit gemaakt en ze hebben toen de wagen gekocht. Hier rijden ze nog steeds mee tot volle tevredenheid. Inmiddels hebben de 2 kinderen van 3 en 5 jaar er ook
31
Bij de foto’s is ook een foto, waar 3 dames uit de familie in een Fiatje 500 boodschappen hadden gedaan, en zo moe waren, dat ze maar met
de Cadillac thuisgebracht werden. Met een eigen bedrijf, een gezin met 2 kinderen, en een boerderij verbouwing, zullen zij voorlopig niet veel tijd hebben om hun Cadillacs te restaureren. Maar rijden kunnen ze wel en dat doen ze dan ook wanner het werk dat even toelaat.
Na een laatste glaasje fris hebben we afscheid genomen en zijn we weer richting Helmond gereden. Tot de volgende keer!
Olaf en Olaf
Cadillac versus Lincoln: De afgelopen vijftien jaar leek Lincoln iedere keer Cadillac een stap voor te zijn, waardoor de aantallen verkochte Lincolns (altijd slechts een derde tot hooguit de helft van Cadillac) een decennium lang groeide, terwijl die van Cadillac juist daalden. Tegenover de mislukte Seville van 1986 wist Lincoln wel een geslaagde Continental te zetten. In 1989 verving Lincoln de -ten dode gewaandefullsize luxurycar uit de jaren zeventig, de Town car, terwijl Cadillac pas in ´92 volgde en in ´96 dit marktsegment geheel aan Lincoln overliet. Ook de markt voor een top SUV in de vorm van een ultraluxueuze standaard fullzise SUV werd het eerst door Lincoln ontdekt én verzilverd met de Navigator. En met de pick-up versie daarvan (de Blackwood) was Lincoln Cadillac ook net voor. En hoewel Cadillac als eerste met de Catera een BMW 5 concurrent in de markt zette, was Lincoln toch de eerste die met een echt eigen ontwerp (de LS6/8) daarvoor kwam. Twee volle jaren voordat Cadillac daar de CTS tegenover kon zetten. Lincoln kon de LS 6/8 snel en tegen relatief weinig kosten op de markt zetten omdat men binnen het Ford concern was ingedeeld in de zgn. PAG
● De nieuwe Aviataor is ook nauwelijks te onderscheiden van de Lincoln Navigator, die op zijn beurt slechts een luxueuze Ford Expedition is.
groep (“Première Automotive Group”). Samen met Jaguar, Daimler en Aston Martin vormde men de divisie die binnen het Ford concern verantwoordelijk was voor de topmodellen. In feite is de Lincoln LS niets anders dan een door Lincoln ontwikkelde koets en interieur op basis van de gelijktijdig ontwikkelde Jaguar S. Zelfs de motoren zijn dezelfde (al leveren ze in de Jaguar net iets meer vermogen). Het is niet moeilijk te voorspellen dat, samen met
de ontwikkeling van de nieuwe Jaguar XJ op soortgelijke wijze ook rond 2002 een opvolger voor de Lincoln Continental op de markt zou komen. Daarmee zou Lincoln wederom één à twee jaar voor Cadillac een achterwielaangedreven Mercedes S concurrent hebben. Immers Cadillacs antwoord hierop, de nieuwe achterwiel aangedreven STS, zal pas in 2004 geïntroduceerd worden. But: things are changing!! (Ik put weer uit het artikel van Chroom en Vlammen uit oktober 2002 over de positie van de Amerikaanse topmerken op dit moment.) De Lincoln Blackwood is geopt. Na slechts 700 exemplaren is het model al weer uit de productie. De directeur van Lincoln is na negen maanden reeds vervangen en bij de jongste reorganisatie is Lincoln zelfs uit de PAG groep verwijderd terwijl Fords nieuwste aanwinsten, Volvo en Landrover zijn toegetreden. Fords PAG groep bestaat nu uit louter Europese merken! Weg samenwerking met Jaguar, weg super achterwiel-aangedreven sedan met XJ techniek als Continental opvolger. Vrijwel gelijktijdig met de introductie van de nieuwe Jaguar XJ is de Lincoln Continental uit de productie genomen zonder dat er een opvolger is. Terwijl Cadillac middels een reeks prototypen een nieuwe styling lo-
32
DEEL 4 soe ontwikkeld heeft en bezig is met de ontwikkeling van een zorgvuldig gepland aantal nieuwe modellen conform die losoe, vertoont het Lincoln programma niet alleen de nodige gaten, maar lijkt men ook stuurloos ten aanzien van de koers die men wil gaan volgen. Neem de jongste wapenfeiten. Op productiegebied is dat de Lincoln Aviator. Dit is, jawel, niets meer dan een Ford Explorer met een Lincoln grill en iets meer luxe (net zoals grote broer de Navigator slechts een Ford Expedition is met Lincoln grill en meer uitrusting). Op het gebied van studiemodellen/showauto´s liet men op Detroit de Navicross zien. Dit is een zgn. “cross-over”, de nieuwste mode in de USA auto wereld. Bedoeld wordt een auto die de eigenschappen van twee of meerdere categorieën combineert. De meeste getoonde cross-
● Naast de Cadillac Sixteen is het antwoord van Lincoln, de Navicross, een erg bescheiden ontwerp. Met slechts 4,72 meter is het voor een Lincoln ook een erg kleine auto.
overs betreffen een combinatie van een forse stationcar met MPV trekjes en fourweeldrive, ofwel een SUV die wat meer lijkt op een forse stationcar. De Lincoln Navicross is echter een sedan, maar dan wel voorzien van vierwielaandrijving, grotere wielen dan gebruikelijk en een grotere grondspeling dan normaal voor een sedan. De auto, die slechts 4,72 meter lang is (dus nog een slag kleiner dan de LS 6/8 en Cadillac CTS), heeft een conventionele ponton carrosserie, dat geen gelijkenissen vertoond met de huidige Lincoln producten, en een neus die (net als bij het grote Continental prototype van vorig jaar, zie foto in de vorige Standard) zo van een Lincoln uit de jaren 60 lijkt te zijn overgenomen. Het concept doet bij mij nergens denken aan de luxe en grandeur die (net als Cadillac) bij het merk Lincoln hoort, maar eerder aan een revival van de AMC Eagle uit de jaren tachtig. Met dit ontwerp doet Lincoln wat de
● De Chrysler Chronos en de Chrysler Phaeton. Twee spectaculaire prototypes uit eind jaren ´90, die de herintroductie van het merk Imperial deden vermoeden
Amerikaanse auto industrie in zijn geheel de afgelopen 10 jaar heeft gedaan. In plaats van de confrontatie aan te gaan met de buitenlandse concurrentie, zoekt men het in afwijkende type auto´s, die de Europeanen en Japanners niet bouwen. Het is nu tijd om de “cliffhanger” van de vorige keer te beantwoorden. Wat als de nieuwe Cadillac STS niet de beoogde internationale doorbraak kan bewerkstelligen en ook op de thuismarkt niet de harten van de huidige Mercedes, BMW en Lexus kopers kan terugwinnen? De toekomst van Cadillac: Wel, in dat geval zal het nog even duren voordat de gemiddelde Euro-
peaan Cadillac in één adem noemt de geldbuidel opentrekken voor een met Mercedes, BMW of Jaguar. Maar nieuwe, nog betere reeks auto´s of Cadillac zal in de States best wel trekt men, net als de Ford leiding verkopen. Immers uitgerekend op het bij Lincoln, de stekker eruit en mag moment dat de grote binnenlandse concurrent Lincoln het spoor bijster is en zich net als de rest, op four weel drives stort, komt Cadillac met een stroom nieuwe personenwagens (CTS, STS, DTS en XLR) terwijl de SUV´s ook niet vergeten worden (SRX, Escalade, EXT). En in tegenstelling tot de modellen van vijf jaar geleden, heeft deze lijn wel de ● De nieuwe Maybach. Absolute vlaggenschip van nodige onderlinge samen- het Chrysler-Daimler concern. De kansen op een hang en een geheel eigen nieuwe Imperial lijken hiermee verkeken. gezicht. (lees: moet) Cadillac een typisch AmeIk ben ervan overtuigd dat deze model- rikaans merk nieuwe stijl worden, dat len, ook als ze niet de Mercedes, BMW voornamelijk grote grove stoere four en Lexus rijders uit hun bolides kunnen wheel drive modellen maakt, waarbij krijgen, toch op de de naam Cadillac betekent dat het de Amerikaanse markt meest luxueuze exemplaren van het goed zullen standaard arsenaal betreffen? verkopen. Er is (voorlopig?) beslist De pessimist zal voor het laatste nog wel ruimte voor vrezen, maar er is toch ook een ratioéén Amerikaans luxe nele reden te bedenken, waarom men merk, naast de Euro- niet de geldkraan zal dicht draaien. pese en Japanse topmerken. Thomas Ebeling (jawel, de schrijver van dat artikel uit Chroom en Vlammen) schrijft daarover het volgende: grote concerns kunnen niet zonder de uitstraling van een luxe merk. De afwezigheid van vlaggenschepen heeft ontegensprekelijk zijn invloed op het imago van de volume merken. “De Chevrolet Bel Air uit 1957 proteerden eveneens van de kwaliteiten en het imago van de Cadillac van 1957.” Anders gezegd: stel de klant heeft de keuze tussen twee middenklassers die volkomen aan elkaar De vraag is dan wel hoe het in de gewaagd zijn. Maar het ene merk jaren 10 (2010-2020) met de opvol- bouwt alleen nog maar middenklasgers van deze auto´s moet. General sers terwijl het andere merk behoort Motors tast nu diep in de buidel om tot een concern dat ook topkwaliteit een groot aantal geheel nieuwe top auto´s maakt. Zal de keus dan vallen producten op de markt te zetten, in op de auto uit het concern dat alleen de hoop dat deze niet alleen op de nog maar tot de middelmaat in staat Noord Amerikaanse markt, maar over is? de gehele wereld een succes zullen worden. Zo bezien is het hebben van een superWat zullen de boekhouders in de top merk binnen je concern niet alleen een van General Motors beslissen als de kwestie van status of een etalage van huidige investeringen uiteindelijk niet je kunnen, ook al levert het per saldo tot het gewenste resultaat leiden en geen winst op, maar een must voor Cadillac er hooguit thuis weer een het imago van de hele modellen lijn, stukje marktaandeel mee terugver- inclusief de merken die de kleine en overd? Zal men dan nog een keer
33
Cadillac versus Lincoln: De afgelopen vijftien jaar leek Lincoln iedere keer Cadillac een stap voor te zijn, waardoor de aantallen verkochte Lincolns (altijd slechts een derde tot hooguit de helft van Cadillac) een decennium lang groeide, terwijl die van Cadillac juist daalden. Tegenover de mislukte Seville van 1986 wist Lincoln wel een geslaagde Continental te zetten. In 1989 verving Lincoln de -ten dode gewaandefullsize luxurycar uit de jaren zeventig, de Town car, terwijl Cadillac pas in ´92 volgde en in ´96 dit marktsegment geheel aan Lincoln overliet. Ook de markt voor een top SUV in de vorm van een ultraluxueuze standaard fullzise SUV werd het eerst door Lincoln ontdekt én verzilverd met de Navigator. En met de pick-up versie daarvan (de Blackwood) was Lincoln Cadillac ook net voor. En hoewel Cadillac als eerste met de Catera een BMW 5 concurrent in de markt zette, was Lincoln toch de eerste die met een echt eigen ontwerp (de LS6/8) daarvoor kwam. Twee volle jaren voordat Cadillac daar de CTS tegenover kon zetten. Lincoln kon de LS 6/8 snel en tegen relatief weinig kosten op de markt zetten omdat men binnen het Ford concern was ingedeeld in de zgn. PAG
● De nieuwe Aviataor is ook nauwelijks te onderscheiden van de Lincoln Navigator, die op zijn beurt slechts een luxueuze Ford Expedition is.
groep (“Première Automotive Group”). Samen met Jaguar, Daimler en Aston Martin vormde men de divisie die binnen het Ford concern verantwoordelijk was voor de topmodellen. In feite is de Lincoln LS niets anders dan een door Lincoln ontwikkelde koets en interieur op basis van de gelijktijdig ontwikkelde Jaguar S. Zelfs de motoren zijn dezelfde (al leveren ze in de Jaguar net iets meer vermogen). Het is niet moeilijk te voorspellen dat, samen met
de ontwikkeling van de nieuwe Jaguar XJ op soortgelijke wijze ook rond 2002 een opvolger voor de Lincoln Continental op de markt zou komen. Daarmee zou Lincoln wederom één à twee jaar voor Cadillac een achterwielaangedreven Mercedes S concurrent hebben. Immers Cadillacs antwoord hierop, de nieuwe achterwiel aangedreven STS, zal pas in 2004 geïntroduceerd worden. But: things are changing!! (Ik put weer uit het artikel van Chroom en Vlammen uit oktober 2002 over de positie van de Amerikaanse topmerken op dit moment.) De Lincoln Blackwood is geopt. Na slechts 700 exemplaren is het model al weer uit de productie. De directeur van Lincoln is na negen maanden reeds vervangen en bij de jongste reorganisatie is Lincoln zelfs uit de PAG groep verwijderd terwijl Fords nieuwste aanwinsten, Volvo en Landrover zijn toegetreden. Fords PAG groep bestaat nu uit louter Europese merken! Weg samenwerking met Jaguar, weg super achterwiel-aangedreven sedan met XJ techniek als Continental opvolger. Vrijwel gelijktijdig met de introductie van de nieuwe Jaguar XJ is de Lincoln Continental uit de productie genomen zonder dat er een opvolger is. Terwijl Cadillac middels een reeks prototypen een nieuwe styling lo-
32
DEEL 4 soe ontwikkeld heeft en bezig is met de ontwikkeling van een zorgvuldig gepland aantal nieuwe modellen conform die losoe, vertoont het Lincoln programma niet alleen de nodige gaten, maar lijkt men ook stuurloos ten aanzien van de koers die men wil gaan volgen. Neem de jongste wapenfeiten. Op productiegebied is dat de Lincoln Aviator. Dit is, jawel, niets meer dan een Ford Explorer met een Lincoln grill en iets meer luxe (net zoals grote broer de Navigator slechts een Ford Expedition is met Lincoln grill en meer uitrusting). Op het gebied van studiemodellen/showauto´s liet men op Detroit de Navicross zien. Dit is een zgn. “cross-over”, de nieuwste mode in de USA auto wereld. Bedoeld wordt een auto die de eigenschappen van twee of meerdere categorieën combineert. De meeste getoonde cross-
● Naast de Cadillac Sixteen is het antwoord van Lincoln, de Navicross, een erg bescheiden ontwerp. Met slechts 4,72 meter is het voor een Lincoln ook een erg kleine auto.
overs betreffen een combinatie van een forse stationcar met MPV trekjes en fourweeldrive, ofwel een SUV die wat meer lijkt op een forse stationcar. De Lincoln Navicross is echter een sedan, maar dan wel voorzien van vierwielaandrijving, grotere wielen dan gebruikelijk en een grotere grondspeling dan normaal voor een sedan. De auto, die slechts 4,72 meter lang is (dus nog een slag kleiner dan de LS 6/8 en Cadillac CTS), heeft een conventionele ponton carrosserie, dat geen gelijkenissen vertoond met de huidige Lincoln producten, en een neus die (net als bij het grote Continental prototype van vorig jaar, zie foto in de vorige Standard) zo van een Lincoln uit de jaren 60 lijkt te zijn overgenomen. Het concept doet bij mij nergens denken aan de luxe en grandeur die (net als Cadillac) bij het merk Lincoln hoort, maar eerder aan een revival van de AMC Eagle uit de jaren tachtig. Met dit ontwerp doet Lincoln wat de
● De Chrysler Chronos en de Chrysler Phaeton. Twee spectaculaire prototypes uit eind jaren ´90, die de herintroductie van het merk Imperial deden vermoeden
Amerikaanse auto industrie in zijn geheel de afgelopen 10 jaar heeft gedaan. In plaats van de confrontatie aan te gaan met de buitenlandse concurrentie, zoekt men het in afwijkende type auto´s, die de Europeanen en Japanners niet bouwen. Het is nu tijd om de “cliffhanger” van de vorige keer te beantwoorden. Wat als de nieuwe Cadillac STS niet de beoogde internationale doorbraak kan bewerkstelligen en ook op de thuismarkt niet de harten van de huidige Mercedes, BMW en Lexus kopers kan terugwinnen? De toekomst van Cadillac: Wel, in dat geval zal het nog even duren voordat de gemiddelde Euro-
peaan Cadillac in één adem noemt de geldbuidel opentrekken voor een met Mercedes, BMW of Jaguar. Maar nieuwe, nog betere reeks auto´s of Cadillac zal in de States best wel trekt men, net als de Ford leiding verkopen. Immers uitgerekend op het bij Lincoln, de stekker eruit en mag moment dat de grote binnenlandse concurrent Lincoln het spoor bijster is en zich net als de rest, op four weel drives stort, komt Cadillac met een stroom nieuwe personenwagens (CTS, STS, DTS en XLR) terwijl de SUV´s ook niet vergeten worden (SRX, Escalade, EXT). En in tegenstelling tot de modellen van vijf jaar geleden, heeft deze lijn wel de ● De nieuwe Maybach. Absolute vlaggenschip van nodige onderlinge samen- het Chrysler-Daimler concern. De kansen op een hang en een geheel eigen nieuwe Imperial lijken hiermee verkeken. gezicht. (lees: moet) Cadillac een typisch AmeIk ben ervan overtuigd dat deze model- rikaans merk nieuwe stijl worden, dat len, ook als ze niet de Mercedes, BMW voornamelijk grote grove stoere four en Lexus rijders uit hun bolides kunnen wheel drive modellen maakt, waarbij krijgen, toch op de de naam Cadillac betekent dat het de Amerikaanse markt meest luxueuze exemplaren van het goed zullen standaard arsenaal betreffen? verkopen. Er is (voorlopig?) beslist De pessimist zal voor het laatste nog wel ruimte voor vrezen, maar er is toch ook een ratioéén Amerikaans luxe nele reden te bedenken, waarom men merk, naast de Euro- niet de geldkraan zal dicht draaien. pese en Japanse topmerken. Thomas Ebeling (jawel, de schrijver van dat artikel uit Chroom en Vlammen) schrijft daarover het volgende: grote concerns kunnen niet zonder de uitstraling van een luxe merk. De afwezigheid van vlaggenschepen heeft ontegensprekelijk zijn invloed op het imago van de volume merken. “De Chevrolet Bel Air uit 1957 proteerden eveneens van de kwaliteiten en het imago van de Cadillac van 1957.” Anders gezegd: stel de klant heeft de keuze tussen twee middenklassers die volkomen aan elkaar De vraag is dan wel hoe het in de gewaagd zijn. Maar het ene merk jaren 10 (2010-2020) met de opvol- bouwt alleen nog maar middenklasgers van deze auto´s moet. General sers terwijl het andere merk behoort Motors tast nu diep in de buidel om tot een concern dat ook topkwaliteit een groot aantal geheel nieuwe top auto´s maakt. Zal de keus dan vallen producten op de markt te zetten, in op de auto uit het concern dat alleen de hoop dat deze niet alleen op de nog maar tot de middelmaat in staat Noord Amerikaanse markt, maar over is? de gehele wereld een succes zullen worden. Zo bezien is het hebben van een superWat zullen de boekhouders in de top merk binnen je concern niet alleen een van General Motors beslissen als de kwestie van status of een etalage van huidige investeringen uiteindelijk niet je kunnen, ook al levert het per saldo tot het gewenste resultaat leiden en geen winst op, maar een must voor Cadillac er hooguit thuis weer een het imago van de hele modellen lijn, stukje marktaandeel mee terugver- inclusief de merken die de kleine en overd? Zal men dan nog een keer
33
tie hovenier bij het KNP. Jean Marie heeft als kind reeds veel meegeholpen in de horeca bedrijf maar wist zijn studie MEAO met succes af te ronden. Toen Peggy en Jean Marie samen gingen wonen in Gronsveld studeerde Peggy nog en Jean Marie ging zijn vader helpen in het hoveniers vak. Het duurde dan ook niet lang of Vader en zoon hadden een eigen 2-mans bedrijf opgericht. middenklasse auto´s bouwen. Ford vertrouwt hierbij op zijn Europese merken. Jaguar, Landrover, Volvo en Aston Martin. Lincoln mag hierbij niet meer aan meedoen. Lincoln woordvoerder Jim Cain: “voor het super premium segment heeft de Ford Motor Company andere merken die logischer lijken. We denken hierbij aan Daimler en Aston Martin.” Chrysler liet de afgelopen jaren diverse studie modellen zien van zeer grote luxe auto´s (o.a. de Phaeton en de Chronos), die speculeerden op een terugkeer van het merk Imperial. Maar met de komst van het merk Maybach, lijkt de weg voor een Amerikaans topmodel binnen het Chrysler-Daimler concern afgesneden te zijn. Ook ChryslerDaimler kiest dus voor zijn Europese merken als het gaat om de invulling
van de toppositie binnen het concern. Voor General Motors lijkt die keus echter onwaarschijnlijk. Saab is beslist geen merk dat doorsnee auto´s bouwt, maar is nog ver verwijderd van het “super premium segment”. Aa Romeo heeft op grond van haar naam wellicht meer recht op die positie, maar haar wapenfeiten in die klasse dateren van voor de tweede wereld oorlog. De huidige modellenlijn van Alfa opereert in hetzelfde marktgebied als Saab. De subtop dus. Bovendien heeft General Motors op dit moment nog niet eens een meerderheidsaandeel in Alfa Romeo en is het merk niet eens vertegenwoordig op de Amerikaanse thuismarkt. Nee, de enige volstrekt logische keuze voor het absolute topmerk binnen het hele General Motors concern is en blijft Cadillac. Daarom kan ik mij niet voorstellen, dat men snel en lichtvoetig zal besluiten de pogingen om van Cadillac wederom een Amerikaans topmerk en een top● Bob Lutz introduceert op de Detroit Motorshow de spectaculaire Cadillac Sixteen.
34
merk over de hele wereld te maken, zal opgeven. De Cadillac Sixteen: En dat men voorlopig nog niet aan opgeven denkt, maar in tegendeel, vol overtuiging in het komende succes geloofd, werd onlangs op de Detroit Motorshow bewezen met het nieuwste studie model: de Cadillac Sixteen!! De Cadillac Sixteen is, na de Evoq uit 1999, de Imaj uit 2000, de Vizón uit 2001 en de Cien van vorig jaar, alweer het vijfde Cadillac prototype op een rij. En wat voor één! Zoals de naam reeds vermoedt, is de auto inderdaad uitgerust met een V16 en refereert dan ook aan de enige echte absolute topauto´s die Cadillac ooit heeft gemaakt, de zestien cilinders uit de jaren dertig van de vorige eeuw. Dat het hier om een werkelijke superauto gaat blijkt wel uit de afmetingen. Wielbasis 140 inch (356 cm) en dat voor een gewone sedan, géén limousine. De velgen hebben een diameter van maar liefst 24 inch en de afstand tussen de vooras en het schutbord is volgens Cadillac de grootste in heel autoland. In die ruimte ligt dan ook een V16 van 13,6 liter (!) welke een vermogen levert van 1000 pk. Ook de totaal lengte van 5.66 meter mag er wezen. Hoewel in absolute zin voor
Het was altijd de wens van Jean Marie geweest om zijn vrouw te verassen met een Cadillac. Op een dag zag Jean Marie een ‘58 sedan Series 62, staan ergens in een weiland. Bij navraag bleek de eigenaar niet thuis te zijn: deze was op dat moment in Amerika. Hij had via het antwoord apparaat ingesproken dat als hij terug mocht zijn uit de USA, of hij Jean Marie dan kon bellen, hij was altijd bereikbaar. Dit werd door de Cadillac eigenaar letterlijk opgevolgd en deze belde ‘s nachts om 12 uur op. Terwijl Jean Marie met de Cadillac eigenaar telefonisch zaken besprak, kwam Peggy thuis, na een paar dagen te zijn weggeweest. Zij vond het toch maar vreemd dat Jean Marie zachtjes door de telefoon aan het praten was ‘s nachts na 12 uur. En zeker nu zij een paar dagen weggeweest was. Dus moest er uitleg komen, en kon Jean Marie het geheim van een Cadillac-verassing niet meer verzwijgen. Ook Peggy was natuurlijk zeer verrukt en beiden hebben toen de ‘58er Cadillac gekocht. Na wat kleine reparaties is hij APK gekeurd en konden zij er mee rijden. Het was echter de bedoeling om de
heel veel plezier aan. Jean Marie is reeds vanaf 1994 lid van de Cadillac Club (lidnummer 139) en heeft sindsdien al een en ander voor de club georganiseerd. Hij heeft het eerste club treffen in Limburg georganiseerd, inclusief toertocht. Ook het tweede treffen werd door Jean Marie georganiseerd en behelsde een lang Hemelvaart weekeind met twee toertochten en een excursie. Beiden zijn enthousiaste Cadillac fans en dragen de club een warm hart toe. Caddy te restaureren. Inmiddels groeide het bedrijf van vader en zoon tot een onderneming met 6 man in dienst. Dit vergde zoveel tijd, dat er voor de Cadillac restauratie niet veel tijd meer over bleef. In 1998 hoorde Jean Marie dat een garage in de buurt een Cadillac te koop had. Dit wekte zijn interesse en beiden gingen eens kijken.
Het bleek een blauwe Sedan DeVille te zijn, type 65 uit 1965. De garage had de Cadillac als inruil gekregen op een tweedehands at Panda. De garage had een kennis gebeld met de vraag, wat moet ik nu met zo’n Cadillac doen, en deze kennis had Jean Marie gebeld. ‘s Zondags een proefrit gemaakt en ze hebben toen de wagen gekocht. Hier rijden ze nog steeds mee tot volle tevredenheid. Inmiddels hebben de 2 kinderen van 3 en 5 jaar er ook
31
Bij de foto’s is ook een foto, waar 3 dames uit de familie in een Fiatje 500 boodschappen hadden gedaan, en zo moe waren, dat ze maar met
de Cadillac thuisgebracht werden. Met een eigen bedrijf, een gezin met 2 kinderen, en een boerderij verbouwing, zullen zij voorlopig niet veel tijd hebben om hun Cadillacs te restaureren. Maar rijden kunnen ze wel en dat doen ze dan ook wanner het werk dat even toelaat.
Na een laatste glaasje fris hebben we afscheid genomen en zijn we weer richting Helmond gereden. Tot de volgende keer!
Olaf en Olaf
Op bezoek bij...
wielbasis, een zeer lange motorkap, met ver naar achteren geplaatste voorstoelen en een lage daklijn. Details aan voor- en achterkant zijn aangepast aan de jongste Cadillac productie- en studie modellen en de manier waarop de ramen in de carrosserie verwerkt zijn, dateert natuurlijk ook uit het windtunneltijdperk van 2003 en niet uit de jaren zestig, maar het geheel oogt toch als een herhaling van het V16 project uit de midden jaren zestig, terwijl er ook details van de ´67 Cadillac Eldorado in terug te vinden zijn. Nostalgie dus en geen blik vooruit?
Peggy en Jean Marie Starmans en hun 1958 Series 62 Sedan plùs 1965 Sedan DeVille Door Olaf Reilingh Wij hadden deze keer een afspraak in het zuiden van Limburg. Daar waar het landschap reeds heuvelig is, ligt het rustieke dorpje Terblijt. Hier moesten we het adres zoeken van Jean Marie, en dit was niet al te moeilijk. Aangekomen op nr. 23 hing bij de inrit reeds een groot bord “ Parking for Cadillacs only”. We wisten dat we goed waren, en reden de parking op. Deze lag achter een oude Limburgse boerderij, en Jean Marie kwam ons reeds tegemoet. Binnengekomen zagen we dat Jean Marie en Peggy, zijn vrouw, in een zeer oude Limburgse boerderij wonen. Het bleek een boerderij te zijn van de oom en tante van de vader van Jean Marie. De deuren waren echt oud en scheef, en de deuropeningen zeer laag. Jean en Peggy hebben er een knusse woning van gemaakt, en zijn voornemens het geheel te verbouwen tot een originele en comfortabele boerderij. Dit echter zonder afbreuk te doen aan de originele architectuur.
Om de goedkeur van de gemeente Valkenburg te verkrijgen zijn zij reeds 3 jaar bezig en dit is inmiddels afgerond. Het zal een 10 jaren plan gaan worden schat Jean Marie in. In de woonkamer onder het genot van een tas (bakje) kofe hebben we allereerst de vele miniaturen van de Cadillacs bekeken. Maar ook de originele pinda machine en diverse andere spulletjes uit de jaren 50. Hoewel Peggy en Jean Marie nog jong zijn, hebben zij een grote interesse voor de jaren 50. Met name de sfeer uit die tijd spreekt hen zeer aan. Als kind heeft Peggy veel van Elvis meegekregen want haar moeder was een Elvis fan. De oude auto’s,
30
een Cadillac niet zo extreem lang, toch beduidend meer dan de prototypes en productie modellen van de afgelopen jaren. De auto werd gepresenteerd op dezelfde tentoonstelling als waar de nieuwe Rolls Royce Phantom werd voorgesteld en maar een half jaartje na de introductie van de nieuwe Maybach. Het is dan ook niet verwonderlijk dat diverse autojournalisten de wagen zien als het antwoord van Cadillac op deze twee Europese mastodonten. De auto is beduidend minder avant gardisch gestileerd dan de Imaj, Evoq of Vizón, heeft een conventioneel fraai en
de rock en roll, de Tv-serie Happy Days, sprak hun aan, en Jean Marie had veel foto’s van Chevrolets Bel Air. Ook zijn zij in het bezit van een oude jukebox met de originele jaren 50 plaatjes. Jean Marie en Peggy komen beiden uit Eysden en hebben elkaar lang geleden leren kennen. De ouders van Jean Marie hadden een café en vader was daarnaast nog direc-
● Geen mega knoppen- en klokkenwinkel maar eenvoud en elegantie kenmerken het dashbord van de Sixteen.
een enorm déjà vu gevoel. Deze lijnen zijn niet nieuw. Waar heb ik ze eerder gezien? Juist, bij één van de Cadillac V16 prototypen die in de jaren zestig zijn ontworpen. En wel het model dat Ruud Gersons heeft afgebeeld in zijn verhaal van vorig jaar (Standard nr. 2 pagina 23 onderaan). Deze ontwerpen zijn deels getekend om de creativiteit van de toenmalige Cadillac designers te bevredigen, deels om ideeën op
Conclusie: Ik denk inderdaad dat deze wagen geen rechtstreekse voorbode is van een nieuw absoluut Cadillac topmodel, een handgebouwde auto van 300 á 400 duizend dollar, dat eventjes met de gevestigde orde van Rolls Royce en Bentley gaat concurreren. Noch dat deze auto een betrouwbare indruk geeft van de nieuwe DTS voor 2005. De wagen is daarvoor te groot en te extreem in zijn verhoudingen tussen lengte, wielbasis en hoogte. Maar, te extreem of te groot, modern of gemoderniseerde nostalgie, de wagen
● Driekwart van achteren zijn de overeenkomsten tussen de Sixteen, het V16 prototype uit de jaren zestig en de Eldorado van ´67 het duidelijkst zichtbaar.
chique interieur zonder high tech elementen en geen irreële details die niet in productie kunnen (zo heeft de wagen normale spiegels i.p.v. de op concept cars zo populaire camera´s). Toch is er één element dat niet klopt en dat is de hoogte van de auto. Deze is slechts 1.37 meter. Een waarde die eerder bij een slanke coupé hoort dan bij een normale sedan. En voor een auto van bijna 6 meter mag het best extreem laag genoemd worden. Ook de voorruit is onder een zeer scherpe hoek geplaatst die eerder aan een Ferrari doet denken, dan aan een klasse limousine. Moet zo´n auto er dan persé zo klassiek uit zien als de nieuwe Rolls Royce Phantom? Nee natuurlijk. Maar bij het zien van de foto van de wagen driekwart van achteren kreeg ik ineens
te doen voor Cadillacs personal luxurycar, hetgeen uiteindelijk uitmondde in de Eldorado ´67. Als ik goed ben ingelicht zijn van de meeste van deze schetsen geen of slechts schaalmodellen gebouwd. Geen enkel ontwerp heeft ooit op een tentoonstelling gestaan. Met de opdracht voor Cadillacs nieuwste conceptcar hebben de Cadillac ontwerpers de kans gegrepen de dromen van toen, in een gemoderniseerd jasje, alsnog te presenteren aan het grote publiek. Een ontwerp met een grote
35
is hoe dan ook indrukwekkend en bloed- en bloedmooi. En dat interieur straalt in zijn eenvoud, ontwerp en afwerking een klasse uit!! Hoezo meneer Steinle ontbreekt het bij de Amerikanen op dit moment aan elegantie, de combinatie van edele materialen en de indruk van kwaliteit in het interieur? Met auto´s als de Imaj, de Vizón en deze Sixteen tonen de mannen bij Cadillac aan dat ze wel degelijk de kwaliteiten, juiste smaak en expertise in huis hebben om auto´s van absolute topklasse, in techniek en design, te maken. Als ze dit nu ook in de productiemodellen laten terugkomen, dan zie ik de toekomst van Cadillac met vertrouwen tegemoet.
Frank Brüggemann
tobben over zijn problemen en het ongemak. Laat de begroeting over aan een hostess of host, die de speciale taak heeft om vriendelijk te zijn - wiens opgeruimde karakter niet wordt afgestompt door lastige diagnoses of door een klacht, iets dat nu eenmaal wel dagelijkse kost is voor een service monteur. De hostess of host heeft de tijd en de mogelijkheid om de eigenaar [van de auto] te behandelen op een manier, passend bij de betreffende omstandigheden: Kan de eigenaar direct geholpen worden? Moet hij wachten? En zo ja, hoelang dan? Dient hij verwezen te worden naar de wachtkamer? Is hij samen met zijn gezin? Is de eigenaar een vrouw? Dat laatste zinnetje is natuurlijk een klap in het gezicht voor de geëmancipeerde vrouwenbeweging. “Wat maakt dat uit, of ik een vrouw ben?!” zouden zij denken of zeggen. Maar in 1956 was het heel logisch dat men daar rekening mee hield, en naar mijn mening zou het anno 2003 ook geen kwaad kunnen. Want laten we eerlijk zijn: veel vrouwen zitten er echt niet op te wachten dat een behulpzame baliemedewerker haar gaat uitleggen dat hoewel de koppakking op voorraad is, zij de auto nog niet kan meenemen omdat de koppen eerst nog moeten worden gevlakt. Zeg dan liever gewoon: het is een zeer bewerkerlijke klus dus de auto is helaas nog niet klaar mevrouw. In veel gevallen zou het geen kwaad kunnen als zekere personen in de automobielbranche juist juist even vergaten dat de klant tegenover hen een vrouw is. Al was het maar om dat verschrikkelijke woord, dat er maar niet uit te rammen valt: “mevrouwtje”. Huuu...! In de Golden Touches volgens de Cadillac Motor Car Division lezen we verder dus dat de hostess ook een man kan zijn. En waarom ook niet? Ja, zo hebben vrouwelijke Cadillac eigenaars ook eens een excuus om af en toe een zekeringetje los te trekken. Behalve instructies voor ontvangst en het helpen van de klant, geeft GM ook instructies om het vertrek van de klant zo aangenaam mogelijk te maken: Als de klant weggaat... De kassière en de verkoper die de auto aevert dienen het vertrek van de klant zo aangenaam mogelijk te maken. Zij zorgen ervoor dat de klant weggaat met het gevoel dat hij welkom was en prettig is geholpen. De kassière dient tactvol en vol waar-
36
dering te zijn, en aandacht te besteden aan de laatste details die de laatste -en blijvende- indruk van de eigenaar zullen bepalen. Een indruk van hoffelijke, attente en zich onderscheidende service.
zaam en en behoudend te worden bestuurd. De man die de auto ophaalt en terugbrengt heeft een hoffelijk karakter, en dient zich net zo bewust te zijn van het belang van de Golden Touches als de service monteur - of de dealer zelf.
Zij dient de verkoper erbij te roepen die de auto destijds ook heeft afgeleverd. Hij kan dan met de klant doornemen wat er aan de auto is gedaan en waarom. Eventueel kan hij aan de eigenaar extra uitleg verstrekken als deze iets niet begrijpt. Verder kan hij de eigenaar attent maken op de evaluatiekaart, die bevestigd is aan zijn factuur. Vertel hem dat het invullen en retourneren van deze kaart erg belangrijk is voor onze service afdeling.
Ja, zelfs de klant die lang en breed het pand verleten heeft wordt niet vergeten door Cadillac dealerships in 1956. In vakjargon heet dit volgens mij “proactieve nazorg” of zoiets. Dit moet de klant optimaal het gevoel geven dat zijn klandizie, zijn terugkomst, zijn suggesties en zelfs zijn eventuele klachten serieus genomen en op prijs gesteld worden.
Bedankt hem oprecht en opgewekt.
Als de eigenaar vertrokken is... We vergeten hem niet. Als zijn problemen ongebruikelijk zijn, of van terugkerende aard zullen wij zelf contact met hem opnemen om te vernemen hoe de auto functioneert. Wanneer de eigenaar een evaluatiekaart retourneert met een waardevolle suggestie of een klacht over de service die aan hem is verleend (of juist niet), dan zullen wij daar werk van maken. Al deze dingen doen wij zonder daarin te falen.
Dit mag dan allemaal wat overdreven klinken, ze hadden bij GM al wel heel goed door dat de laatste indruk nog belangrijker is dan de eerste. Deze blijft immers het langst hangen, en bepaalt in hoge mate het gevoel van de klant op weg naar huis. Zelf heb ik mij ook weleens mopperend en knarsentandend naar huis begeven als ik slecht of ongeïnteresseerd was behandeld in een winkel. Want in feite kun je als middenstander een hoop fout doen en de klant hevig teleurstellen, als je er maar altijd voor zorgt dat de zaak naar behoren wordt afgehandeld en hij met een tevreden gevoel de deur achter zich sluit bij het weggaan. Grote kans dat dit dan tòch een positief verhaal oplevert tijdens de eerstvolgende verjaardag! Wie in 1956 ook niet kon ontsnappen aan Cadillacs lessen in etiquette, is de jongen die de auto’s thuis bij de klanten ophaalde en weer terugbracht na reparatie of servicebeurt. Hij krijgt de volgende dringende adviezen: In voorkomende gevallen van ophalen en aeveren... De auto van de eigenaar dient behoed-
29
Zo ging dat dus in 1956. Het zou interessant zijn eens te onderzoeken op welke manier Cadillac tegenwoordig vormgeeft aan customer service. Zou GM dit controleren door “mysterie shoppers” langs de dealerships te sturen? En zou zij nog steeds dergelijke handleidingen (misschien in iets minder dwingende vorm) rondsturen om de ouderwetse waarden erin te pompen bij alle medewerkers? Zelf was ik deze zomer nog bij een Cadillac dealership in Virginia. Ik moet zeggen dat ik daar heel keurig werd ontvangen. Uiteraard kwam ik er niet voor de aanschaf van een nieuwe Cadillac, dus bleef het bij deze eerste indruk. Nou ja, in ieder geval ging men op professionele wijze in op mijn kritiek op de nieuwste baksels uit de Caddy fabriek (“these silly, ugly Alphabet Cars sir, are you actually sélling those things?!”). En bovendien: de aanwezige bedrijfsleider die lovend was over The Standard die ik voor de gelegenheid had meegenomen kon bij mij natuurlijk al helemaal geen kwaad meer doen!
Leontien
56
Customer Service anno1956 Service. Waar vind je dat tegenwoordig nog, zegt men weleens. Overigens zal ik de eerste zijn om te zeggen dat ik één van die mensen ben, want het lijkt soms wel of je het als klant steeds vaker zelf mag uitzoeken. Dat zo’n kauwgomkauwende 17-jarige met verveelde zaterdagmiddag-bijbaantjes uitdrukking tegen je kraait: “Hangt het daar niet bij? Dan hebben we het helaas niet meer. Het staat in de folder zegt u? Nou dan is het zeker al uitverkocht.” Waarna je als kooplustige klant niets anders over blijft dan zelf maar weer in de bakken te gaan graaien, op zoek naar misschien een andere leuke aanbieding. Dat die chef daar nooit iets van merkt of op z’n minst niets aan doet, verbaast mij al jaren. Ach, kennelijk verkopen de meeste artikelen zichzelf.
Nee, dan een Cadillac dealer in 1956. Die kreeg zijn instructies over klantvriendelijkheid direct uit de eerste hand, namelijk van de Grote GM Baas zelf! Cadillac liet in die tijd namelijk speciale boekjes drukken en verspreiden over alle dealerships, waarin uitgebreid stond beschreven hoe men een klant in de showroom diende te benaderen en bejegenen. Ja, zelfs als iemand slechts kwam voor het laten vervangen van een lampje
had je als gemiddelde monteur nog heel wat bij te spijkeren aan je sociale en communicatieve vaardigheden. Het was dan ook het tijdperk dat dealerships nog echte hostesses in dienst hadden. Deze ongetwijfeld op charme-gehalte geselecteerde dame ontving de klant, informeerde beleefd naar het doel van zijn komst, terwijl zij meteen ook even van de gelegenheid gebruik maakte hem voor zijn bezoek te bedanken. Ik stel het mij helemaal voor: goedmiddag mijnheer en hartelijk welkom bij Colonial Cadillac. Ach, uw wagen heeft een kapotte koppakking? Wat jn dat u zich daarmee dan tot ons heeft gewend! Ja, hij moet toch wat? Doorrijden is ook geen optie en bovendien zat er nog garantie op. Vervolgens bood de hostess kofe aan en liet hem comfortabel plaatsnemen terwijl zij een monteur of assistent inschakelde die zich over de patient (de Caddy dus) moest gaan ontfermen. Wat een heerlijkheid. Je zou expres een paar zekeringen lostrekken en gaan klagen: “mevrouw, niets doet het meer!” Puur als excuus om je eens lekker onder het genot van een bakkie in de watten te laten leggen door zo’n charmante hostess! Tijdens een van mijn vele eindeloze zoektochten op de veilingwebsite eBay stuitte ik op zo’n originele service handleiding van de Cadillac Motor Car Division uit 1956. “The Golden Touches” heette het. Misschien laat dit zich het best vertalen met: “De Gulden Details”. Er stonden afbeeldingen bij van een aantal pagina’s, en toen ik ze las kon ik een glimlach niet onderdrukken. De teksten straalden aan alle kanten uit wat we nu noemen “ouderwetse waarden”. Hieronder een fragment. Over de basisbeginselen van Customer Service: “Golden Touches” betekenen heel wat meer dan gewoon een juiste diagnose... of uitmuntend vakmanschap... of het laten stralen van een auto na aoop van
28
een service beurt. Service met de Golden Touch begint al bij de aanwezigheid van de klant aan de service balie... en het volgt hem ook naar huis. Het verwelkomt hem. Het zorgt ervoor dat hij krijgt waar hij voor kwam. Het bedankt hem hartelijk voor zijn komst. Service met de Golden Touch is zich altijd bewust van één simpel feit: dat de komst van de klant op z’n best vervelend is voor hemzelf. Het doet dan ook alle mogelijke moeite om rekening te houden met de kostbare tijd en het comfort van de klant, opdat het ongemak van zijn komst zal worden weggenomen, of in ieder geval tot een minimum zal worden beperkt, of zal worden vergeten.
De brochure van 1956 Deze prachtige brochure moest potentiële kopers verleiden tot de aanschaf van een 1956 Cadillac. De illustraties waren getekend (niet gefotografeerd), wat het geheel een chique uitstraling gaf. Het credo voor 1956 was: ”The most inspiring motor cars the world has even seen!” Om de wagen nog meer met een aura van luxe en status te omgeven, werd in de brochure gebruik gemaakt van illustraties van paardenrennen en andere dure sporten. Advertenties in magazines toonden steevast Caddy’s tegen een achtergrond
● Advertentie in luxe, sfeervolle setting op de “Racquet Club” in Palm Springs.
Dit alles wordt bewerkstelligd door houding zowel als gedrag. Fantastisch toch? Welk een nobele uitgangspunten. Ik vraag mij wel af hoever de chefs in 1956 gingen om al hun personeel dergelijke waarden bij te brengen èn te controleren of zij zich er in de praktijk ook naar gedroegen. Waarschijnlijk echter was dit niet zo’n groot probleem. Want de mentaliteit destijds was natuurlijk heel anders en ook omgangsvormen waren een stuk formeler en beleefder dan nu het geval is. Dit soort teksten mogen ons nu dan buitengewoon stichtelijk in de oren klinken, waarschijnlijk keek men er in 1956 niet echt van op. En laten we wel wezen: het heeft Cadillac geen windeieren gelegd. Want hoe goed en prachtig je auto’s ook zijn, als je reeds bij de eerste onderhoudsbeurt al ongeïnteresseerd of misschien zelfs onbeschoft te woord wordt gestaan, dan is bij de aankoop van de volgende auto de gang naar de dichtsbijzijnde Chrysler dealer snel gemaakt! Dit geldt dan in het bijzonder voor service en nazorg, want een auto verkopen gaat meestal van nature gepaard met alle egards en veel mooie woorden. Het is echter een bekend gegeven dat slechte ervaringen zich vele malen sneller verspreiden (de bekende sterke verhalen op verjaardagen) dan “normale” ervaringen of zelfs goede ervaringen. Het kan dus geen kwaad je als dalership en servicepunt bovengemiddeld uit te sloven voor je klanten. Dan volgen nu de instructies voor bij het ontvangen van de klant: Als de klant komt... Laat het duidelijk zijn dat wij dan vereerd zijn door zijn komst. Hij dient begroet te worden. Hij dient niet te worden genegeerd om vervolgens te kunnen blijven
56
van het concertgebouw of bij een statig landhuis waar een feest werd gegeven. De wagens werden schijnbaar nonchalant geankeerd door heren in jaquet en dames met imposante (dure) avondjurken. Het was gebruikelijk een japon van een bekende ontwerper af te beelden met vermelding van diens naam. In voorgaande jaren werd dit gedaan met exclusieve sieraden. Prominent in beeld kwam dan een opzichtige Cadillac “V” van Cartier diamanten.
Hiernaast toont de brochure wat nieuw was op het gebied van accesoires. Een vérstraler bijvoorbeeld. Op de andere pagina worden de prachtige optionele sabre wheels fraai in beeld gebracht. Nieuw was ook de positie van de mistlampen in de voorbumper. Op de pagina’s hieronder presenteert Cadillac de leverbare motoren voor 1956. Standaard was een 285 Pk motor met 4 barrel carburateur. Rechtsonder afgebeeld is de optionele (zeer gewilde) 305 Pk motor die was voorzien van een zoge-
naamde “dual quad” (2x4 barrel) carburateur met het karaktistieke goudkleurige “batwing” luchtlter. Onlangs stond op eBay overigens een dergelijke originele dual quad intake te koop voor $2000!
37
De Grote Automobielontwerpers bij GM (deel 12) en de 1960 en 1967 Eldorado Ditmaal in de spotlights: ontwerper Stan Parker Door Ruud Gersons
invloed op het totstandkomen van de ‘67 Eldorado. Stan Parker legt uit dat praktisch elke vierkante centimeter van die wagen door hem zelf was beïnvloed. Het enige waar Bill Mitchell toe bijgedragen had, waren de messcherpe vin-achtige bovenranden van de achterspatborden.
De scheiding was bijna een feit, nog
enkele details te regelen, wat papieren te tekenen en het buitenverblijf leeg te maken. Daarmee zou een zesentwintig jarig huwelijk geschiedenis worden. Op weg naar het buitenhuisje, langs wegen afgezoomd met populieren, heb ik een onbehaaglijk gevoel. Er is wel degelijk een verschil tussen deze rit en die van vroeger... De weg ligt vol met dode bladeren en in de achteruitkijkspiegel zie ik hoe de STS speelt met deze voorboden van de komende winter. En onvermijdelijk begin ik te mijmeren over hoe mooi het leven vroeger was met haar.
Als pas getrouwd stel konden wij ons 1967 Fleetwood Eldorado Parker begon bij GM in de Buick studio onder Ned Nickles in 1953. Na militaire dienst keerde hij aldaar terug en begon als assistent hoofdontwerper, voordat hij naar Cadillac ging in 1962. Werkend als assistent van Chuck Jordan (zie The Standard van april, mei, juni 2002) hielp hij mee om na de uitbundigheid van de ‘59 vleugelmodellen, weer een wat meer klassieke elegante uitstraling bij Cadillac terug te krijgen. In augustus 1962 werd Parker benoemd tot “chief designer” van de Cadillac Studio, een positie welke hij behield tot 1968. Hij werkte o.m. aan de eerste voorwiel-aangedreven Oldsmobile Toronado die zou verschijnen in ‘66 en als hoofdontwerper aan de eveneens voorwiel-aangedreven Cadillac Eldorado die een jaar later het licht zou zien: 1967. Daarnaast had Cadillac nog een andere ontwerpstudio, waar aan meer geavanceerde projecten werd gewerkt: de “Advanced Cadillac Design Studio”, waar hij werkte van 1972 tot 1980. Hier was hij verantwoordelijk voor de 1975 Cadillac Seville. Tegen het einde van zijn carrière ging hij zich bezig houden met de ontwikkeling van Cadillac Concept Cars en in 1987 ging hij met pensioen. In een interview vertelt Parker dat het maar een paar dagen duurde om in de ontwerpstudio de extreme staartvinnen van 1959 te kortwieken tot die van 1960. Die van ‘59 hadden zgn. “bullet taillights” (kogelvor- Stan Parker mige achterlichten).
Onmiskenbaar: de uitbundige vinnen van 1959 met “bullet” achterlichten. (Foto: Ruud Gersons, genomen tijdens 2002 Cadillac Eeuwfeest in Detroit) Design-baas Chuck Jordan kwam regelmatig de studio binnen en gaf dan aanwijzingen wat er aan die vleugels veranderd moest worden. Beetje bij beetje werd er
steeds wat vanaf gehaald, totdat na een aantal tekeningen Chuck Jordan tevreden was en zijn goedkeuring gaf. Het had iets grappigs om elke dag de vleugels a.h.w. te zien krimpen, tot men uiteindelijk tevreden was met het resultaat.
Messcherpe contouren op de ‘67 Eldorado. Let ook op de grote dode hoek! En hoe die scherpe rand ontsproot van onder de “dode hoek” van achter de zijruiten, dat was ook het werk van Bill Mitchell geweest. Enige gelijkenis met het achterspatbord van de ‘71/’72 Oldsmobile Cutlass Supreme is zeker niet toevallig!Ook bij die wagen waren Bill Mitchell en Stan Parker betrokken.
Achter in de tuin staat de ‘schuur’. Hier is te zien hoe de scherpe lijn van het achterspatbord a.h.w. “ontspruit” uit de zijkant, vlak achter het portier.
De “toned down” vinnen van 1960, minder protserig, toenemende elegantie. Een andere weg wordt ingeslagen. (Foto: Ruud Gersons, genomen tijdens 2002 Cadillac Eeuwfeest in Detroit)
De 1972 Olds Cutlass Supreme heeft een vergelijkbare “knik” die uit de zijkant schuin omhoog welft en overgaat in het achterspatbord. (Foto: Ruud Gersons. Dit was mijn vader’s auto die hij reed tot zijn dood in 1986!)
Dode hoek Niet lang daarna begonnen de voorbereidingen voor wat uiteindelijk de ‘67 Eldorado zou worden. Wonderlijk genoeg hadden de hoogste ontwerpbazen: Bill Mitchell en Chuck Jordan maar weinig
Zoals bekend werd de koets van de ‘67 Eldorado gebouwd door Fisher Body. Die hadden grote moeite met die enorme “dode hoek” achter het kleine zijruitje. Het hele paneel moest uit één stuk gestanst worden en naar binnen omge-
38
niet te veel permitteren en dat kleine huisje op het platteland leek een goede start. Daarenboven was de prijs een absolute meevaller. Ik vraag mij af hoe het huisje er nu zal uitzien na een tiental huurders èn zeven jaar leegstand. Opeens ben ik er; het verveloze hek staat open en haar zilvergrijze Chevrolet Corsica staat er al met wijd geopende kofferbak. Ze heeft blijkbaar al een hele hoop opgeladen, het lijkt wel voldoende voor een rommelmarkt. Ze is in de woonkamer, alleen. “Er is echt niet veel waardevols overgebleven in ons huisje, we zullen iemand moeten zoeken om het eens grondig te poetsen als we er nog een redelijke prijs willen voor krijgen,” zegt zij met omoerste stem. “En moet je nog iets hebben uit de schuur misschien?” “Bij mijn weten staat daar niets van waarde meer,” antwoord ik.
Een langwerpig gebouw van ongeveer 4m breed bij 7m lang, maar voor alle zekerheid wil ik toch wel even gaan
kijken. Ik baan mij een weg door hoog opgeschoten onkruid waar vroeger een mooi aangelegd grindpad was. Zij volgt mij en ruïneert er haar nylons bij. De poort is beveiligd met een roestig hangslot “22-12-2” zegt ze, en ik kijk haar verbaasd aan. “Dat jij die kombinatie nog kent.” Na wat morrelen, duwen en trekken gaat het hangslot open. De grendel maakt een schurend geluid als ik hem verschuif en omwille van het onkruid èn de vastgeroeste scharnieren moet ik heel hard aan de poort trekken om ‘m wat open te krijgen. Stof en roest vallen op mijn hoofd en schouders, het licht dat zestien tot zeventien jaar buitengesloten was vecht zich een weg naar binnen. Beiden krijgen wij de indruk dat er toch nog iets in de schuur is... en dan danst het licht in
zoon te baren. Het stuurwiel is hier en daar wat gebarsten en door de bestofte voorruit kijk ik langs het motorkap ornament naar de goede oude tijd...
Terug naar Huis... een kort verhaal door Isidoor Nieuwlandt
een sealed beam koplamp en heel vaag beginnen wij de omtrekken te herkennen van een Cadillac! De 1949 Coupe DeVille die mijn zwager ons als huweljksgeschenk gegeven had.
Samen
naderen wij de vergeten Cadillac en ik voel mijn vrouw heel dicht bij mij als ik het portier met een krakend geluid opentrek. Vergeten is ineens het nieuwe kostuum dat ik aanheb. Ik neem plaats op de voorbank, omklem het stuurwiel. Mijn rechterhand glijdt over het met stof bedekte dashboard. Ik duw op een knop van de radio en open het handschoenkastje. Ik voel er een paar gewatteerde handschoenen en ruik een geur van remolie. Het was op een kerstnacht dat de Cadillac -midden in een sneeuwstorm- er opeens de brui aan gaf. Met deze handschoenen probeerde zij haar handen warm te houden terwijl ik 5 kilometer ver door de sneeuw ploeterde om een telefoon te vinden. Ik bekijk de thermometer die geblokkeerd staat op HOT. Dat was toen de radiatorslang het begaf terwijl ik tegen 120 km per uur mijn zwangere vrouw naar het hospitaal bracht om er onze
27
Deze Cadillac was ook ons transport
bij onze huwelijksreis, mijn God was is dat lang geleden. Na een paar jaar verhuisden wij naar de grote stad, met een ‘nieuwe’ Cadillac: een 1959 Sedan DeVille. De carrière moest verzorgd worden en zachtjesaan vervaagde de magie van de eerste huwelijksjaren.
Het is alsof zij dezelfde herinnerin-
gen beleeft als ik. Ik zie haar hand over de deuk in de deur glijden, een souvenir van haar eerste rijles. Natuurlijk de fout van haar rij-instructeur, want dat was ik. Met een trilling in haar stem hoor ik haar zeggen “wat zou het leuk zijn als wij met onze oude Cadillac terug zouden kunnen rijden.” Ze heeft gelijk, zoals altijd al trouwens, maar het zou wel een hele klus worden. Ik voel mij wat verward als ik merk dat ze net als ik staat te dromen en plannen te maken, net als vroeger.
Ik laat het stuurwiel los, neem haar
hand en terwijl ik haar liefdevol aankijk zie ik tranen in haar ooghoeken. En dat terwijl ik zelf alle moeite van de wereld moet doen om de mijne te bedwingen. Vlug stap ik uit en sluit haar in mijn armen, stevig, net als vroeger. Zo staan wij daar een hele tijd, tot ze stilletjes zegt “lieveling, kunnen wij hier niet opnieuw komen wonen, wij met z’n tweetjes?”
u
bogen bij de achterruit. Ze schijnen er bij Fisher Body ink op gevloekt te hebben: “A hell of a job!”
Vóórstudie van de ‘67 Eldorado waarop te zien is dat de “dode hoek” nog veel kleiner is. Het ziet er sportiever uit, maar minder elegant en minder exclusief!
Klei-model ‘67 Eldorado. De uiteindelijke vorm van grille en spatborden is al te zien! Vaak is de vraag gesteld, waarom dit model van de Eldorado het maar tot ‘70 heeft uitgehouden, terwijl de volgende generatie Eldorado’s van ‘71 t/m ‘78 is gemaakt. Dat heeft merkwaardig genoeg met die enorme dode hoek van de ‘76-’70 Eldorado te maken. Het zat zo: men wil natuurlijk om de paar jaar een model wat aanpassen, details veranderen, iets verbeteren. Meestal vinden dan kleine, onbetekenende cosmetische ingrepen plaats, die weinig geld kosten en toch de wagen net even een ander, nieuw uitlijk geven. Zo verhuizen de knipperlicht-units nogal eens van plaats, wordt een logo verhuisd van boven de grille, tot in de grille - of juist omgekeerd - of wordt een bumper wat van vorm veranderd. Toen men aan het ontwerp van de ‘67 Eldorado ging “sleutelen” om het een meer up to date uiterlijk te geven, ontdekte men, dat wat men ook deed, het resultaat niet paste bij die enorme dode hoeken. En daar zat men aan vast. Die konden niet veranderd worden, want dan werd zo’n verandering zó kostbaar, dat men beter een geheel nieuw model kon ontwerpen! Men wilde natuurlijk de productiekosten zo laag mogelijk houden. Dus wat gebeurde? Men kwam tot de conclusie dat deze ‘67-’70 Eldorado niet in aanmerking kwam voor een geringe “face lift”. De wagen was er eenvoudig niet geschikt voor. Dus moest er
26
De volgende vóórstudie laat zien dat men toch voor de grote “dode hoek” kiest met verticale lijst achter het kleine achterste zijruitje. een totaal nieuw ontwerp komen. En dat werd de veel grotere Eldorado die in ‘71 uitkwam. Maar dàt model werd juist zo gemaakt, dat er met betrekkelijk geringe ingrepen, die weinig geld kostten, om de paar jaar toch een opvallend nieuwe versie van gemaakt kon worden! Tegenwoordig denkt men toch heel anders over dit soort zaken. Want sinds de jaren ‘80 en ‘90 bleven sommige Cadillacs wel héél erg lang vrijwel onveranderd in productie. Waarbij de verschillen per modeljaar nauwelijks zichtbaar waren. Maar we hebben het nu over eind jaren ‘60, begin jaren ‘70 en toen wilde men gewoon om de paar jaar een Cadillac met een fris, nieuw gezicht aan het publiek kunnen tonen, ook al was er onderhuids niet veel nieuws te bekennen. Om een lang verhaal kort te maken: de ‘67 Eldorado zou geen lang leven beschoren zijn. Toen hij het levenslicht zag, was hij uitgerust met wegklapbare koplampen. Overdag werden die afgedekt door een keurig stukje “nepgrille”, waardoor de grille een brede grijns maakte van west naar oost. En een van de weinige veranderingen, die dit model in zijn korte levensperiode mocht ondergaan - en waardoor je een Eldorado van 1968 kunt onderscheiden van die van 1969 - was dat de wegklapbare koplampen vervangen werden door gewone, vastzittende koplampen. Wat veel bewonderaars van dit model erg jammer vinden. De belangrijkste reden voor deze verandering ligt voor de hand: kostenbesparing, of te wel meer winst
per auto. Nu kun je redeneren dat dit per auto natuurlijk slechts enkele tientallen dollars aan productiekosten scheelt. Laten we het verschil tussen wegklapbare koplampen en gewone vaste koplampen eens inzetten op $50,00. per wagen. Dan zou je zeggen: wat dat betreft hadden ze die mooie wegklapbare koplampen misschien beter kunnen laten zitten. Maar…. van de 1969 Eldorado zijn er 23.333 gebouwd. En een eenvoudig rekensommetje van 50 x 23.333 leert, dat we het hier dan toch hebben over meer dan een miljoen Dollar! Toch een niet onaanzienlijke besparing!
Overstappen naar Oldsmobile? Het succes van de ‘67 Eldorado van de hand van Stan Parker bleef niet onopgemerkt. De ontwerpers van Oldsmobile hadden in die periode een zware tijd, want dat merk was gezakt naar de negende plaats. En de jongens van Oldsmobile probeerden Stan Parker over te halen naar Oldsmobile over te stappen. Dat ging zo: Op een dag komt Bill Mitchell de ontwerpstudio binnen en vraagt aan Stan Parker om na de drukke werkdag nog even te blijven. Hij wil hem spreken. Parker weet zich zelfs nog te herinneren dat dit op een vrijdag plaats vond. Het was zojuist bekend geworden, dat Cadillac een topjaar achter de rug had. Alle verkooprecords waren gesneuveld met totaal meer dan 200.000 verkochte auto’s. Om precies te zijn waren het er 213.699. Dus dacht Stan Parker bij zichzelf: “Dat belooft zeker een kse salarisverhoging!” Het zal 18.30u geweest zijn en iedereen was vanwege het weekend al vertrokken. De meeste lampen waren al uit. Eindelijk komt Bill Mitchell binnenstappen en zegt: “Kom mee. Ik wil je aan een paar mensen voorstellen.” Ze lopen de hal door en staan voor de Oldsmobile ontwerpstudio. Ze gaan naar binnen. Ook daar alle lichten al uit, behalve boven een kofetafel in het midden van de ruimte. Zegt Mitchell: “Stan, ik wil je even voorstellen aan je twee nieuwe bazen”. (Dat waren de beide directeuren van de Oldsmobile divisie). Volkomen verrast en overbluft antwoordt Parker: “Bedoel je dat ik van nu af aan Oldsmobiles moet gaan ontwerpen?” Waarop Mitchell antwoordde: “Zo is dat. Maar nu moet je me ‘68 Eldorado nog met verstopte koplampen excuseren, want ik moet er vandoor!” En ‘Mitch’ neemt het hazenpad. De beide heren, waar Parker aan voorgesteld was, waren Metzel en Beltz en die vertellen Parker dat van‘69 Eldorado met gewone koplampen! wege zijn grote succes bij
39
Cadillac, ze innig hopen dat hij hetzelfde voor Oldsmobile zal kunnen betekenen. Eerst houden de beide heren niet op Parker’s grote kwaliteiten te roemen, maar dan komt de aap uit de mauw: bij Cadillac als producent van dure luxewagens had Parker wel verschrikkelijk veel kostbaar staal, gietijzer en ander “duur spul” kunnen verwerken. En hij begreep natuurlijk wel dat daarvan bij Oldsmobile geen sprake zou kunnen zijn. Er moest daar veel eerder aan “imitatie-verchroomd plastic” en “nepneer” gedacht worden…….. wilde men uit de benarde verkooppositie komen waar men nu met Oldsmobile in was verzeild geraakt. Dat kon natuurlijk niet door zoveel geld uit te geven als bij Cadillac gebruikelijk was. Dat begreep Parker toch zeker wel…… En wat antwoordde Parker? “Wel, mijne heren, ik geloof zeker in wonderen, maar ik heb gehoord dat er slechts één andere kerel is waarvan gezegd wordt, dat hij over water kan lopen en ik weet niet of ik dat kan. Dus, als u mij wilt verontschuldigen: ik heb een weekendtrip gepland met mijn gezin, dus waarschijnlijk spreken we elkaar maandag wel weer.” En natuurlijk bleef Stan Parker bij Cadillac, ook al hadden de heren van Oldsmobile hem een hoger salaris kunnen bieden. Draaiend plateau Aan het verschijnen van de ‘67 Eldorado kleven ook nog aardige anekdotes. Er werd eerst een prototype gemaakt van glasvezel. Dat zou gepresenteerd worden aan de topdirectie en die zou dan mede beslissen of de wagen in productie zou worden genomen. Dit prototype was goud gespoten. In de verf zaten echte gouddeeltjes. Je kunt je voorstellen hoe die wagen glom in het volle zonlicht, toen hij naar buiten werd gereden op de binnenplaats van de ontwerpstudio’s. Daar werden prototypes zoals gebruikelijk op grote ronddraaiende plateau’s gezet, zodat je ze van alle kanten kon bewonderen, zonder er zelf om heen te hoeven lopen. Zo ook met de Eldorado. Maar vanaf de buitendeur, tot aan dit draaiende plateau, was nog een hele wandeling. Om de wagen beter tot zijn
en takken. De heren directeuren moesten dus onder deze arcades van bloemen doorlopen om uiteindelijk bij de aller eerste ‘67 Eldorado te komen. En daar kwamen de heren naar buiten door de deur…… Eerst liepen ze onder deze arcades door, waaronder het donker en schaduwrijk was vanwege de honderden bloemen en takken. En aan het eind stonden ze ineens in het felle zonlicht en zagen daar die goudglanzende wagen staan die langzaam ronddraaide om van alle kanten bekeken te worden. Ze waren er eerst helemaal stil van. Het was allemaal prachtig gepresenteerd om indruk te maken. En toen klonk het: “Oh, my God, we’ve gotta get the money to build this car!” (O, mijn God, we moeten het geld bij elkaar zien te krijgen om deze wagen te gaan bouwen) En iedereen was het daarmee eens. Oude doeken en lappen Daarna moest de wagen nogmaals geshowd worden. Dit keer aan de directeuren die nog bóven de Cadillac directie stonden, nl. die van General Motors zelf. Dat gebeurde in het auditorium van het GM Tech Center aan Clarkstreet. Er waren maar een paar mensen bij aanwezig, w.o. Bill Mitchell die het ontwerp moest zien te “verkopen” aan de hoge heren van GM. Maar er ontstond een pittige discussie over de volkomen verticale stijl van het kleine achterste zijraampje. Frederick Donner, een van de directeuren vertelde aan Bill Mitchell dat hij die volkomen verticale lijn totaal niet zag zitten. Het moest veranderd worden in schuin naar achteren verlopend. Het uitzicht naar schuin-achter was vanwege die enorme dode hoek toch al minimaal en dat uitzicht zou met een schuine raamstijl veel beter worden. Letterlijk zei Donner: “I hate vertical lines on the quarter window! Would you think about putting a slant on it?” (Ik heb een hekel aan verticale lijnen in achterste zijruitjes. Denk je dat je een schuine lijn kunt toepassen?) Mitchell antwoordde: “Nee, de verticale lijn geeft de inzittenden meer privacy achterin. Het geeft de indruk van exclusiviteit aan de achterpassagiers, alsof ze in een limousine zitten. Bovendien hoort die verticale stijl nu eenmaal bij het ontwerp als geheel.” Even zag het er naar uit, dat als Mitchell voet bij stuk hield, de hele productie niet door zou gaan. Toen besloten Mitchell en
‘67 Eldorado, archieffoto van GM recht te laten komen, werd dat stuk overkapt met een serie bogen, die onderling verbonden was. Die hele overkapping werd volgehangen met bloemen
Let op de verticale lijn van het zijruitje!
40
zijn team uit een ander vaatje te tappen. Ze deden alsof ze aan het werk waren, om de lijn van het achterste zijruitje een schuine stand te geven en het “gouden” prototype werd ergens in een lege ruimte opgeborgen achter een enorme berg vuil en rommel, zodat hij niet zou opvallen. Ze deden dus precies het tegenovergestelde van het showen op een draaiende schijf in de volle zon: de wagen werd op een hoogst onaantrekkelijke plek aan het oog onttrokken, met allemaal oude doeken en lappen er over heen, om ‘m te camoueren. Daar werd een tijdje later een van de aller hoogste bazen van GM “toevallig” langs geleid. “Wat staat daar!?” zou hij uitgeroepen hebben. “O, dat is niets, dat zal u niet interesseren. ‘n Kleine vingeroefening van het Cadillac ontwerpteam, onbetekenend, laten we maar doorlopen.” Aldus Bill Mitchell. “Ik wil zien wat dat is. Haal die troep van die wagen af en maak een beetje voort.” “Het is echt niet de moeite waard. Die auto zal nooit iets worden.” Weer Bill Mitchell. “Haal die wagen te voorschijn!” Deze tactiek hielp, want binnen korte tijd ging de wagen in productie - met de verticale zijruitstijl onveranderd toegepast, zoals Bill Mitchell en Stan Parker het gewild hadden! En op 27 augustus 1967 kwam er een telegram binnen van het tijdschrift “Automobile Quarterly” met de mededeling dat aan de ‘67 Eldorado een ontwerpprijs was toegekend: de Design Excellence Award. In de afgelopen vijf jaar hadden slechts twee andere auto’s die trofee in de wacht weten te slepen! Telegram Op de dag dat Stan Parker dit telegram ontving, kwam Bill Mitchell zijn bureau binnen lopen met topbaas Chuck Jordan. Dat de nieuwe Eldorado in de prijzen was gevallen, wisten zij toen nog niet! Mitchell zei: “Chuck, als ik van tevoren geweten had, dat Cadillac werkelijk met al het geld over de brug zou komen om deze wagen in productie te laten gaan, dan zou ik ‘m toch een ander uiterlijk gegeven hebben. Ik zou ‘m toch totaal veranderd hebben.” Daarop zei Stan Parker, die hoofdverantwoordelijke was voor het uiterlijk van de Eldorado met enige trots: “Bill, er is zojuist een telegram binnen gekomen van Automobile Quarterly, waarin ze de wagen de 1967 Engineering and Design Excellence Award toekennen.” Waarop Bill Mitchell eerst rood en daarna wit van schaamte weg trok. Stan Parker vertelde later in het interview dat Bill Mitchell toen zo ongeveer ontplofte en Chuck Jordan
over de nieuwe 4.6 V8. Navraag bij een dealer hier in Iowa leerde dat hij als grotere dealer slechts 1 ter beschikking krijgt dit jaar. Dit als teken dat GM in zijn ogen de producten erg langzaam naar de markt brengt. De vraag is er wel, maar GM kan de klant niet à la minute bedienen. Waarschijnlijk een punt voor/ van verbetering, of wellicht heeft GM er een reden voor? In Europa zouden we dit alleen maar kunnen bevestigen, aangezien hier in de USA al 40.000 CTS-en rondrijden, moet in Nederland de eerste nog de showroom ingereden worden.
Dit terwijl de CTS juist getest was op de Nürnburgring zodat hij ook aan Europese eisen en smaak zou voldoen!
steak genoten. De Grand National van 2005 zal hier in Iowa gehouden worden. In een volgene Standard zal ik hier meer over schrijven. Duffy’s Car Museum Uiteraard blijf ik hier in de USA mezelf omringen met Cadillacs, welke je ook hier in Iowa regelmatig ziet. Een bezoek aan Duffy’s, het automuseum in Cedar Rapids, leerde dat Amerikanen momenteel warm lopen voor de muscle cars uit de jaren 60 en 70. Waarschijnlijk komt dit doordat het publiek momenteel de kinderen de deur uit heeft, op het top van zijn inkomen zit en geld wil en kan uittrekken voor een auto voor erbij, voor de show. Mogelijk is dat dan de auto die ze in hun tienerjaren graag gewild hadden maar nooit hebben kunnen kopen. Cadillac hoort hier niet bij, ondanks de gigantische motoren die er in die tijd in Cadillacs zaten. Wel leuk is de Pink 1959 Cadillac die dit museum op een 50-meter hoge paal heeft gezet, welke goed te zien is vanaf de Interstate 380. www.duffys.com
Cadillac LaSalle Club USA Uiteraard ben ik ook meteen lid geworden van de Amerikaanse Cadillac-LaSalle Club en heb me gevoegd bij de regionale afdeling van Iowa. Hier kreeg ik een bijzonder warm welkom bij het openingdiner eind Januari, ik heb de lekkerste
leiding door Dwight Roorda, van Nederlandse komaf. Bovendien zal ik de CTS of Escalade mogen berijden, welke ik uiteraard bijzonder waardeer. Midden maart zal ik familie in Texas opzoeken. Texas is de staat met de hoogste Cadillac-dichtheid; mijn tante rijdt dan ook een 1997 Deville. Ik probeer een rondleiding te regelen in de Arlington Assembly Facility, waar de Escalade’s geassembleerd worden, maar dat lijkt niet eenvoudig. Midden april vindt de New York International Auto Show plaats, de meest bezochte autoshow ter wereld. Uiteraard ben ik ook daar weer van de partij, hopelijk met meer nieuws van Cadillac. Begin Juni ben ik terug in Detroit voor onder meer de Lansing CTS fabriek en de Cadillac-Collection-Museum, dus wie ook in Detroit is zou ik dan graag ontmoeten, evenals een ieder die in de komende maanden deze kant op komt. Na terugkomst in Nederland zal ik half juni beginnen met mijn stage bij Opel Belgium, de fabriek in Antwerpen waar Astra’s geprocudeerd worden. Ik ben erg blij met deze mogelijkheid, om mijn interesse in automobielen te kunnen combineren met mijn studie International Business & Management Accounting. Ik ben bereikbaar op 001 319 936 4372 of
[email protected]
To-do list. Op het programma staan een bezoek en testrit aan de Cadillac dealer in Des Moines, hoofdstad van de staat Iowa. Ik ben daar uitgenodigd voor een rond-
t
25
Tot zover, ik hou jullie op de hoogte!
Likele de Boer
als basis dient voor de opvolger van de Seville, de STS, welke we eind 2004 mogen begroeten.
De Sixteen grijpt terug naar de jaren 30 toen Cadillac ook 16-cilinders maakte. Een greep uit de specicaties van deze ultra-luxe wagen: •
• • • • • •
De aluminium 13.6 liter V16 produceert 1000 pk, heeft titanium kleppen en (valve-springs), brengt dit vermogen over via een 6-speed automaat met handmatig-schakelen-mogelijkheid naar de achterwielen. Het interieur is niet minder imposant: Handgestickt Toscaansleder Handgestickt zijden vloerbedekking Een Bvlgari klok Instelbare achterzetels met voetensteunen
Echt high-tech is MagneRide, een snelreagerend adaptief schokdempend systeem welke ook gevonden kan worden in de STS en Chevrolet Corvette.
Cadillac’s Mid-sized SUV- SRX rond zie rijden. De automobielpers waarschuwt hier de nieuwe eigenaar niet auw te vallen bij de pomp: er gaat een kleine 100 liter in, en daar rij je dan nog geen 600 km mee. Maar ja, met een benzineprijs van €0.40 zouden wij Nederlanders ons daar geeneens zorgen over maken. De beslissing is aan u.
DVD infotainment 5e Generatie OnStar veiligheid en communicatiesysteem.
Helaas is het nog maar een conceptauto, en de vertegenwoordigers van GM wilden en konden mij ook niets zeggen over productieplannen. Alleen wanneer GM besluit een wagen te produceren in het ultraluxe segment, dan is deze grote foetus levensvatbaar. Voor meer informatie over de Sixteen wil ik jullie graag verwijzen naar www.Cadillac.com
Uiteraard waren de Seville Touring Sedan, Deville Touring Sedan, de CTS en de Escalade er te bewonderen. Alle 4 direct in alle kleuren en soorten te bestellen bij uw dichtsbijzijnde Cadillacdealer. Hopelijk begroeten we de CTS snel op onze Nederlandse wegen. De Escalade heb ik nog niet zien rijden in Nederland maar wel te koop gezien, echter niet via de ofciele dealers. Reken maar op een dikke €70.000. Ik heb ergens gelezen dat de pick-up versie van de Escalade, ook wel Escalade EXT genoemd op grijs kenteken kan. De Escalade kent ook een extra grote (lees: lange) versie: de Escalade ESV. Meet 5.63 m om precies te zijn, een gigantische wagen die ik hier zo nu en dan
Cadillac’s Mid-sized SUV- SRX Opwindender nieuws valt er te vertellen over de SRX, Cadillac’s nieuwe SUV in het middensegment van SUV’s. U kunt in deze Standard foto’s van deze nieuwe wagen bewonderen. Hij beschikt standaard over 5 zitplaatsen, 7 optioneel. De wagen is geheel in lijn met Cadillac’s nieuwe huisstijl, hij is duidelijk een broer van de CTS. Voor Cadillac is dit een echte aanwinst, aangezien het een wagen is in het segment waarin Cadillac momenteel niet vertegenwoordigd is, maar wel een lucratieve markt, zeker in de VS. Uiteraard lees ik me kapot over de autoindustrie hier, en de SUV-markt is de meest lucratieve aangezien de marges hier het hoogst zijn. Aangezien de markt voor SUV’s in Europa beperkt is, betwijfel ik of de SRX naar Europa komt, hoop heb ik wel. GM heeft geen luxe-SUV’s in de verkoop in Europa, dus van kannibalisatie kan geen sprake zijn. De aanvoerders bij de concurrentie met de Mercedes-Benz M-klasse en BMW X5. Andere potentiëlen zijn de Volvo XC90, de Volkswagen Touareg en de Porsche Cayenne. Het hangt ervan af hoe snel Cadillac deze wagen wil en kan lanceren en welke prijsstrategie gevolgd zal gaan worden. Het wordt vast duimen. De SRX deelt het platform met de CTS, genaamd Sigma, welke tevens
24
De SRX kunnen we op zijn vroegst gaan proefrijden bij de dealers in de USA eind dit jaar. De automobielpers is erg enthousiast over de wagen, en dan in het bijzonder over zijn rijcapaciteiten. Dat is waarschijnlijk mede te danken aan het feit dat de techneuten in Detroit uit zijn gegaan van een luxe personenwagen, niet van een “truck” als de Escalade. Dit komt overeen met het gebruik van deze wagens, de Amerikaan gebruiken ze echt niet om off-road mee te gaan. Ze willen gewoon een grote luxe auto om lekker de Interstate mee op te gaan (wat mij ook erg prettig lijkt).De SRX wordt leverbaar met een 3.6 V6 24klepper met 260 pk of een geheel nieuwe 4.6 V8 met 315 pk. “Automobile” noemt de eerste motor “gezond” en de tweede “echte wereldklasse”. Met de V8 gaat de sprint
ook maar kwam. Maar de scherpe hoeken en messcherpe spatbordranden, zowel voor als achter, maakten dit een heel kostbare wagen om te produceren, maar Fisher Body deed de extra inspanning en men slaagde er toch in de bijzondere vormgeving van het ontwerp in gevormd staal om te zetten.
en Mitchell verlieten de studio met het schaamrood op hun kaken. Zo kwam dus de 1967 Eldorado in productie en men had heel bewust de introductie uitgesteld tot een jaar na het verschijnen van de Oldsmobile Toronado, die onderhuids vrijwel identiek was
Wordt vervolgd!
Eldorado neefje ‘66 Oldsmobile Toronado
‘66 Olds Toronado, onderhuids identiek aan de ‘67 Eldorado. Maar wat ‘n verschil in uiterlijk! Alleen de voorruiten zijn uitwisselbaar! aan de Eldorado, maar een totaal ander model had. Nog wat technische bijzonderheden. Zowel de Toronado als de Eldorado hadden een 120 inch wielbasis, wat een stuk korter was dan die van de “gewone”
Wat is hier aan de hand? En ‘68 Eldorado met vierkante koplampen? En mistlampen op de plaats van het nummerbord? Deze wagen liet Bill Mitchell speciaal voor zichzelf ombouwen. Hij wilde altijd opvallen op straat! Blijft de vraag waar meneer het nummerbord had gedacht! “Laat maar weg” zou hij gezegd hebben. “Iedereen kent immers Bill Mitchell.” Cadillacs. Bovendien had deze Eldorado een aparte productielijn in een van de Cadillac fabrieken. De Eldorado woog 4.500 pond en in het eerste jar werden er 17.930 van verkocht. Hoewel het model was aangepast voor voorwielaandrijving had het aanvankelijk dezefde 340PK 429ci V8 motor die ook de andere 1967 Cadillacs aandreef. Het “long hood and short deck” ontwerp (lange motorkap met korte achterkant) sprak het koperspubliek van deze personal luxury car zeer aan. De ‘67 was een opvallende verschijning, waar hij
van 0 naar 100 geschieden in niet meer dan 6.5 seconden. De paarden worden overbracht naar de wielen via een ManuMatic 5 versnellingsbak; een automaat met als optie zelf schakelen. De wielen die dit geweld op de weg moeten zetten zijn schitterend van design en fors van formaat: 18 inch. Schrik niet bij de bandenspecialist voor een offerte. Ik hoop het van harte om deze prachtwagen over een (hopelijk klein) aantal jaren te zien cruisen, en de eerste Nederlandse eigenaar bij de CCN te ontmoeten! Cadillac XLR en CTS Ook in Detroit te bezichtigen was de XLR, ooit bekend als Evoq, de roadstercoupé met “hard dak”, welke nu ECHT en EINDELIJK in productie genomen wordt. Ook deze wagen zal beschikken
41
Op de laatste foto zien we Stan Parker, leunend op zijn troetelkind. Hij was vooral verantwoordelijk voor dit ontwerp. Maar de wagen zelf op de foto behoort toe aan collega ontwerper Wayne Kady, die de wagen kocht van zijn eigen zuster en hem in nieuwstaat liet restaureren. De foto werd gemaakt toen Stan en Wayne na hun pensionering een keer bij elkaar op bezoek waren.
Bron: “Cadillac Eldorado” door James Howell & Jeanna Swanson Howell, Osceola WI 1994
Over het onderwerp “lms” waren we het echter gelukkig snel eens. De legendarische lm Tin Men bleek bij ons beiden grote favoriet. Voor de lezers die deze lm niet kennen: hij gaat over twee verkopers van aluminium gevelpanelen (meesterlijk gespeeld door Danny DeVito en Richard Dreyfuss), die elkaar het leven zuur maken nadat zij aan het begin van de lm met hun Cadillacs in botsing zijn gekomen. Een zeer grappige lm, en een must voor de Caddy liefhebber. U dient wel een sterke maag te hebben, want er sneuvelen in deze lm helaas een aantal fraaie exemplaren. Onvermijdelijk kwam het gesprek tijdens deze rit ook op Peters wagenpark. Ik dacht nog: wauw, wagenpark? Ik zou het al heel wat vinden als ik alleen al deze ‘52er bezat! Daarom was ik onmiddelijk één en al oor. Het was duidelijk dat Peters liefde voor klassieke Amerikaanse wagens in de loop der jaren echt uit z’n voegen was gegroeid, maar ach hebben we dat niet vaker gehoord? Hij vertelde over hoe hij aan de auto’s was gekomen, en ook dat hij er in de loop der jaren veel heeft moeten verkopen om weer nieuwe te kunnen kopen. Zo wilde het geval, dat hij reeds jaren geleden zijn oog had laten vallen op een aantal fraaie Convertibles uit de jaren 50. Helaas waren de vraagprijzen toen boven het budget, zodat de wagens tot zijn spijt een andere eigenaar vonden.
Er zijn soms van die dingen waarvan je achteraf denkt: dat had ik veel eerder moeten doen! Vaak vallen die dingen in de categorie “naar de kapper gaan”, “abonnement op een sportschool nemen” of “vervangen van je 20 jaar oude matras”. Belangrijke evenementen in een mensenleven, maar voor mij toch niet zo spectaculair als de ervaring die ik opdeed op 26 oktober van vorig jaar! Oplettende lezers herinneren zich misschien nog wel het artikel dat ik in Standard nummer 2 van 2002 schreef over het mooie evenement dat in juni van dat jaar georganiseerd werd door de Belgische Cadillac LaSalle club. Toen mazzelde ik ook al doordat ik door CLC voorzitter Peter Nieuwlandt was uitgenodigd voor dit evenement, en bij aankomst zowaar als navigator mocht meerijden in diens fraaie 1952 Convertible. Onderweg spraken we over de meest uiteenlopende zaken. Zoals bijvoorbeeld
ritje in een
1956 Convertible de Belgische bouwwereld. In mijn achterhaalde beleving was dat nog steeds een wereld waar de Vrije Jongens geen strobreed in de weg werd gelegd. Dat was immers goed te zien aan al die Dallas-achtige huizen, waarvan er zoveel langs de route stonden. Bij ons in Nederland is dat toch echt niet meer mogelijk, zo hield ik Peter voor. Daar moet je al een vergunning aanvragen als je voor een tuinfeest in je achtertuin een partytent wilt opzetten. Leuk dat ik juist dat onderwerp ter sprake bracht met mijn grote mond. Ik wist toen namelijk nog niet dat Peter een eigen bouwbedrijf heeft. De mythe van de Vrije Jongens werd door hem dan ook direct ontkracht, want ook in België zijn de regels tegenwoordig heus behoorlijk streng. Je kunt ook hier niet zomaar meer alles bouwen wat je wilt!
42
Maar Peter leerde dat geduld een schone zaak is, die uiteindelijk altijd wordt beloond. Jaren later namelijk kwamen ineens diezelfde drie auto’s tegelijk in de verkoop! Hij moest dubbel zoveel auto’s verkopen om deze drie aan te schaffen, maar toen had hij ook echt het neusje van de zalm, zo vertelde hij. Eén daarvan was dus de auto waarin we reden: de 1952 Convertible. In originele, perfecte staat. Over de rest van de aanwinsten kreeg ik tijdens deze rondrit veel te horen. Dat was erg interessant, maar wel om van te duizelen. Zoiets moet je immers met eigen ogen zien, nietwaar? Ik was dus zeer nieuwsgierig geworden naar de andere wagens. “Wel, dan komt ge toch gewoon een keertje langs? Ik laat je dan de wagens zien en als het weer goed is kunnen we misschien een roadtest doen”. Die uitnodiging nam ik
voor dit soort dingen als sleutelhangers, kleding, etcetera is veel hoger als wat je bij de dealers betaald.
Detroit en meer – een verslag van een buitengewoon enthousiaste donateur! Jawel, ook een van de donateuren is naar Detroit gegaan! Aangezien ik dit half jaar aan de universiteit van Iowa in de USA studeer, kon ik helaas niet mee met de Grand National afgelopen zomer. Maar gelukkig had ik voor aankomst in Iowa gelegenheid om Detroit te bezoeken, wat een geweldige belevenis was! De Reis Na een vervelende reis met British Airways eindelijk uren te laat aangekomen in Detroit, weliswaar zonder koffers, maar met een goed humeur. Mijn eerste kennismaking met MoTown was “world’s largest tyre”, een metershoge band van UniRoyal die al jaren langs de snelweg staat van het vliegveld naar downtown. De mensen van het motel waren uiterst vriendelijk en behulpzaam, het is echt een aanrader om daar relatief goedkoop te verblijven, het is in downtown op 5 minuten lopen van het Renaissance Center, waar GM haar wereldhoofdkwartier heeft. Er zijn in eerdere Standards al vele verhalen geweest over Detroit, dus daar zal ik jullie niet mee vermoeien. Het motel is: ShoreCrest Motor Inn, www.ShoreCrestMi.com; tel 001 313 568 3000.
Renaissance Centre - Global Headquarters Uiteraard ben ik naar het Renaissance Center gegaan waar ik helaas niet naar boven mocht maar ik heb wel lekker rondgekeken in deze architectonische skyscraper. Echt een geweldig gebouw, met in de kelder een kleine show waar een aantal bijzondere GM wagens tentoongesteld waren. Leuk, maar niet spectaculair. Er is alleen nieuw foldermateriaal te verkrijgen, verder niets. Detroit – Motor City Uiteraard ben ik naar het standbeeld van Antoine de la Mothe Cadillac gegaan, de stichter van Detroit. Mijn lange wandeling vervolgde zich dwars door downtown in noordelijke richting naar het Detroit Historical Museum. Tijdens mijn wandeling werd duidelijk dat Detroit een verleden
met pieken en dalen achter zich heeft, met de prachtigste en lelijkste gebouwen. De cultuur in Detroit deed mij niet aan de grote stad denken, aangezien iedereen gewoon hard werkt en prettig met elkaar omgaat. Onderweg heb ik ook nog de Detroit Public Library bezocht waar erg veel over de historie van de stad en de automobielindustrie te vinden is. Het Detroit Historical Museum is echt geweldig als je Cadillac-interesse verder gaat dan het hebben van een Cadillac. In het museum is erg veel informatie over de stad en de automobielhistorie. Ook is er een deel van een productielijn van de Fleetwood Brougham uit het midden van de jaren 80 overgenomen uit een afgedankte fabriek. Echt een aanrader voor iedereen die Detroit bezoekt. Na het museum kwam ik bij toeval een antiquariaat tegen waar ik nog een aantal leuke oude tijdschriften heb kunnen kopen. Daarna wilde ik naar het Fischer building, de voormalige GM headquarters waar jullie in eerdere Standards over hebben kunnen lezen. Onderweg kwam ik bij toeval langs de Cadillac-dealer Dalgleish, waarschijnlijk de oudste nog bestaande Cadillac-dealer ter wereld, gevestigd op het terrein van de allereerste Cadillac fabriek, direct ten zuiden van het spoor. Erg aardige ontvangst van Doug Dalgleish senior, directeur/ eigenaar van eind 60 in een kantoor vol Cadillac schaalmodellen. Hij heeft ook al die auto’s gehad en bereden, maar helaas het grootste deel van zijn klassiekers verkocht. Ik had een prettige babbel met hem en kreeg een nummerplaat, een pak brochures, kocht er voor $17 de pin-set die alle Grand National bezoekers van GM kregen en een sleutelhanger. . Bovendien houdt hij promotiemateriaal achter zodat ik dat in juni kan ophalen. De prijzen in de Cadillac-catalogi
23
Detroit-Hamtramck Assembly Center Vrijdagochtend had ik een afspraak bij de Cadillac STS, DTS en Buick LeSabre fabriek in Detroit-Hamtramck. De fabriek staat eigenlijk in 2 steden, namelijk Detroit en Hamtramck. Ik werd opgehaald door Kenney, mijn “privechauffeur” die een zwarte 2001 Deville Touring Sedan rijdt. Mary Tonneberger regelt en doet de rondleidingen, ze kent iedereen in de fabriek en als je nog niet enthousiast bent over Cadillac dan maakt zij je dat wel, met haar gevoel voor humor en interactie met de gasten. De rondleiding was erg leuk en leerzaam. Prachtig om te zien hoe het proces gaat! Vanaf volgend jaar wordt de Seville (STS) geschrapt en wordt de nieuwe Pontiac in deze fabriek geassembleerd. Opmerkelijk detail is dat vlak naast de fabriek een begraafplaats ligt derhalve is uitbreiding beperkt. Henry Ford Museum Daarna heeft Kenney me naar het Henry Ford Museum gebracht, waar je echt 2 dagen kunt doorbrengen om alles te zien. Het gaat echt niet alleen om Ford producten, maar je kunt er veel auto’s zien, onder meer een witte 1959 Eldorado Biarritz Convertible. Maar ook mega-treinen en vliegtuigen en allerlei andere Amerikaanse dingen. Erg leerzaam museum, leuk voor jong en oud! Momenteel restaureren ze Greenvield Village, een 35 hectare groot openluchtmuseum, welke naast het Henry Ford Museum is. Hopelijk is het, wanneer ik naar Detroit terug ga in juni, gerestaureerd. Naast het H. Ford museum is de Automotive Hall of Fame, waar alle personen van grote betekenis in de automobielindustrie beschreven en geëerd worden. Erg interessant. Ook onze Earl wordt er uiteraard genoemd. Detroit North American International Auto Show Zaterdag 11 januari was de dag waarvoor ik juist die dagen in Detroit was, want de North American International Auto Show, afgekort NAIAS ging open voor het publiek. Ik keek er erg naar uit, want ik had op tv en in de kranten al foto’s van de Cadillac Sixteen gezien. De Cadillac
Sixteen concurreerde duidelijk met de MayBach en nieuwe Rolls-Royce in het superluxe-segment.
kleuren en nog wat andere artikelen met de naam Cadillac erop, zoals wijnglazen, kistjes en zelfs een barbecue schort erg leuk voor de Cadillac liefhebber. We kwamen er ook achter dat ze in het dorp elk jaar een Cadillac meeting houden met Cadillac’s uit heel Europa. Want want we lieten een foto van onze Cadillac zien en toen kwamen de verhalen los. Het verhaal wil dat de naam van de autofabriek is vernoemd naar dit dorpje want het bestond al eeuwen voor dat de auto er kwam met die naam.
Hoe gek is een Cadillacgek? Wij, Ernie en Ineke Solkamans zijn sinds mei 2001 de trotse bezitters van een 1968 Cadillac DeVille Convertible. We zijn er erg blij mee en we hebben ook al het nodige gedaan om hem er zo mooi mogelijk uit te laten zien want zo’n auto moet wel in perfecte staat zijn. Iedereen kijkt er immers naar als je langsrijdt want hij is bijna zes meter lang dus dat valt wel op!
Op een verjaardag kregen wij een wijnboek cadeau en tot onze verbazing stond er een Cadillacwijn in uit het Franse plaatsje Cadillac. Dus de kaart van Frankrijk erbij gepakt om te kijken waar het lag en inderdaad het stond erop. Als eigenaar van een Cadillac moet je toch minstens een paar esjes in huis hebben dachten wij. Nadat we bij verschillende wijnhuizen hadden geïnformeerd kwamen we erachter dat het in Nederland niet te koop was dus moesten we het zelf maar gaan halen in Frankrijk!
Dus wij een plan de campagne gemaakt om met onze eerst komende vakantie in mei 2002 richting Frankrijk te rijden op zoek naar Cadillac. Gewapend met een routeplanner en een adres dat we via internet hadden verkregen zijn we op pad gegaan (niet met de Cadillac, want dat kostte een beetje veel benzine). Na een tussenstop in Orleans zijn we weer verder gereden richting Cadillac (spreek uit Caddi-jac). 1350 km verder vanaf Nederland reden we een piepklein dorpje in met een hotel. Na een paar winkeltjes, wat huizen een kerk een paar kroegjes en een kasteel: Chateau du Cadillac! Na het inchecken bij het hotel zijn we opzoek gegaan naar de wijnhuizen. Daar zijn er genoeg van, maar na even wat rond gevraagd te hebben vonden we de wijn die wij zochten: een mooie wille wijn met op het etiket een Cadillac in verschillende
Het was een leuke reis en we hebben dus niet voor niets zo’n eind gereden want we hebben aardig wat wijn en andere artikelen meegenomen voor de liefhebbers. Wij willen dit graag aanbieden aan andere Cadillacgekken. Heeft u interesse in de wijn of andere items dan kunt u contact op nemen met E. Solkamans, tel. 035-5268268. Of bezoek onze website voor meer informatie over de wijnen en over het huren van onze Cadillac met chauffeur voor bruiloften en andere feesten. www.soltech.demon.nl. Vriendelijke groeten, Ernie & Ineke Solkamans Loefzij 35 1276 HJ Huizen
22
graag van Peter aan, dus we spraken af dat ik zou bellen wanneer ik tijd en zin had om eens langs te komen. En hier kom ik dan op het puntje uit het begin van dit artikel: dat langskomen had ik dus véél eerder moeten doen! Want het was uiteindelijk al oktober toen ik op een zaterdagmorgen met mijn eenvoudige Chevy het erf van de Familie Nieuwlandt op draaide. Bellen voor een afspraak wanneer ik tijd en zin had! En er dan een hele zomervakantie tussen laten zitten? Wat een sukkel was ik! Ik hoopte dan ook dat ik hierdoor niet de indruk had gewekt niet geïnteresseerd te zijn. Als ik uitstap word ik direct begroet door Peters vader, Isidoor, die gekleed in een blauwe overall druk aan het sleutelen is aan een vuurrode 1963 Mercury Monterey S55 Convertible. Ik zie meteen dat de familie Nieuwlandt over fraaie spullen beschikt: de wagen staat op een professionele hefbrug, en is omringd met de meest uiteenlopende stukken gereedschap. Overigens kennen trouwe lezers Isidoor vast van zijn stukjes die hij regelmatig schrijft voor the Standard. Zo schreef hij voor dit nummer het artikel over het bezoek aan de gezusters Keyaarts en hun Cadillac museum te Langeais, plus nog een kort verhaal. Inmiddels was ook Peter naar buiten gekomen. Hij merkt op dat ik goed weer uit Nederland had meegebracht, en inderdaad, het is een zonnige morgen met gunstige voorspellingen. Wat dat betreft zou ik nog weleens opnieuw mazzel kunnen hebben. Na een kop kofe geeft Peter mij een rondleiding over het terrein. Verspreid over het erf staan diverse met elkaar verbonden loodsen. Een aantal van deze loodsen geeft onderdak aan het vele materieel van het bouwbedrijf. “Nieuwlandt, De Specialist Van Het Gebouw” lees ik op een bord. Het is een echt familiebedrijf en Peters ouders wonen dan ook in een typisch Belgisch huis op hetzelfde terrein. Peter merkt op dat hij hierdoor eigenlijk meer tijd doorbrengt bij zijn ouders dan in zijn eigen huis, want ook het “bureel” waar hij administrative zaken afgehandelt bevindt zich in het sousterrain van het huis van zijn ouders. Prettige bijkomstigheid daarbij is ook de luxe van elke ochtend een uitgebreid en geheel door Moeder verzorgd ontbijt op het werk.
Overigens, dat “typisch Belgisch” waar ik het zojuist over had is moeilijk uit te leggen, al weet ik dat Peter en Isidoor bij het lezen van dit artikel zeer nieuwsgierig zullen zijn naar mijn verklaring voor deze term. Ik ben bang dat ik mij dus bij een volgend bezoek nog eens nader zal moeten verklaren. Als Peter de brede deur van de eerste loods opent is het lastig meteen te zien wat zich binnen bevindt. In het halfduister ontwaar ik een aantal schimmen, maar ik kan niet zien wat het is. Natuurlijk weet ik dat hier ergens Cadillacs moeten staan, maar pas als het licht aangaat zie ik dat deze onder dikke lagen doeken en lakens verborgen zijn. Maar zelfs al kan ik nog niets van de auto’s zien: het is mij binnen een seconde duidelijk dat we hier te maken hebben met het echte werk: een serieuze verzameling schatten.
● De gele ‘56 Convertible voor Peters huis, dat eveneens geheel in Amerikaanse stijl gebouwd is. Het heeft iets weg van de onthulling van een kunstwerk wanneer Peter de lakens van de eerste auto afneemt. Daar verschijnen de ranke vormen van een 1960 Series 62 Convertible in de kleur Olympic White. En ook al moet ik bekennen dat wit zeker niet mijn favoriete kleur is voor een auto, in combinatie met het strak rode lederen interieur is deze Caddy erg charmant. Bovendien is hij duidelijk in zeer goede conditie. Peter gaat verder met het onthullen van zijn kunstwerken. Even heb ik het idee getuige te zijn van een of andere bizarre auto-
43
striptease: de dunne stof glijdt van het welgevormde plaatwerk, en daar verschijnen ineens maar liefst twee 1956 Series 62 Convertibles! Een bronskleurige en een zachtgele. Het bleke licht strijkt over het glanzende chroom. De kappen zijn uitnodigend naar beneden geklapt, maar op een of andere manier durf ik mij nauwelijks te verroeren. Het zal dan ook wel een maf gezicht geweest zijn mij daar dommig te zien staan kijken, met wijd open ogen en opgetrokken wenkbrauwen. Ik heb toch al heel wat Cadillac collecties bekeken, maar zoiets zie ik ook niet elke dag. Ergens was het jammer dat er weinig daglicht binnenviel, maar eigenlijk hebben deze wagens zelfs dat niet nodig om zeer bijzonder en vooral indrukwekkend te zijn. Cindy Crawford gekleed in een jute zak blijft Cindy Crawford zeg maar. “Deze ken je vast nog wel” zegt Peter wanneer de 1952 Convertible (foto) tevoorschijn komt. “Zoals je ziet ben ik nogal gek van convertibles. Ik laat de kappen meestal open staan als ik ze wegzet, vandaar ook de afdekkleden. Dan wordt de bekleding niet zo stofg. Ik wilde altijd graag een zachtgele met een rood interieur. Deze ‘56ers waren onderdeel van de “drieling” die tegelijk te koop kwam. De derde was de 1952 Convertible.” Ik begrijp nu heel goed waarom Peter graag een aantal andere auto’s heeft verkocht om dit drietal aan te schaffen. Wàt een Beauties! De bronskleurige wagen heeft echte sabre wheels en een prachtig crèmekleurig interieur. Ik strijk voorzichtig over de rugleuningen. Het zachte leer voelt aan als nieuw. Zeer bijzonder aan deze auto is, dat de snelheidsmeter in kilometers is en niet in mijlen. Dit is een originele Europese wagen, oorspron-
56
kelijk verkocht aan een rijke Amerikaanse familie met een zomerhuis aan de Franse Rivièra. Met een productiecijfer van slechts 8.300 is het niet erg waarschijnlijk dat er veel van deze wagens in Europese uitvoering overgebleven zijn. In dezelfde loods bevindt zich overigens ook nog een Buick Roadmaster Convertible uit 1948. Eveneens een snoepje, en niet geheel toevallig in dezelfde geelrode kleurstelling als de ‘56er. “Hier moet nog wel wat aan gebeuren.” Aldus Peter. “Hij is geheel compleet en origineel, maar moet toch gerestaureerd worden om echt mooi tot zijn recht te komen. Ik kom er alleen niet gauw aan toe, want eerst is de Cadillac nog aan de beurt.”
van hout gemaakt. Echt vakwerk.” Het valt me op hoe weinig ruimte de passagiers achterin hebben in deze toch ruim bemeten Coupe. Het lijkt alsof er alleen voor de vorm een achterbank in zit. Dit is typisch een auto voor twee personen. “Geen probleem toch? Achterin zet je dan gewoon de valiesen (koffers)!” Altijd praktisch in denken en doen, die Vlamingen. Peter moedigt mij aan plaats te nemen op de brede rode voorbank. Het valt mij op hoe hoog het portier is. Via de brede treeplank, die langs de ank loopt, is het echter gemakkelijk instappen. De originele radio werkt nog, en hoewel het dashboard een zekere eenvoud uitstraalt (heel wat anders dan de overdadige inte-
een hoekje uit het zicht? Zo krijgen jullie vast niet veel reacties. “Awel, ge hebt het toch gezien nietwaar?” zegt Isidoor. “Trouwens,” vult Peter hem aan, “vrouwen die niet in de werkplaats willen of durven komen zullen toch zeker geen interesse hebben.” Isidoor is ondertussen nog steeds bezig met sleutelen aan de Mercury. Wat is er eigenlijk mis mee? “De uitlaat trilt onder het rijden. Of eigenlijk trilt er iets met de uitlaat mee. Dat irriteert me mateloos, dus probeer ik het probleem op te sporen en te verhelpen.” “Hij is in staat de hele uitlaat eraf te halen, en niet te stoppen met sleutelen en puzzelen tot er geen trillinkje meer te horen valt!” zegt Peter. Het lastige is natuurlijk dat je het pas kunt testen als je rijdt. Inmiddels is mevrouw Nieuwlandt naar buiten gekomen. Zij meldt ons dat de lunch klaarstaat. Wat een service! Tijdens de lunch vertelt Isidoor onafgebroken het ene amusante dan wel informatieve verhaal na het andere. De meeste gaan uiteraard over auto’s. Geen wonder dat ik elke keer weer zoveel copij van hem ontvang. Soms 5 of 6 verschillende dingen in één enveloppe. Als die man alles wat hij aan verhalen in z’n hoofd heeft zitten nog eens zou moeten opschrijven, konden we daar drie jaargangen Standards mee vullen.
● 1939 Series 75 Coupe Convertible (archieffoto). De Cadillac? Wat is daarmee dan? Deze wagens zijn immers allemaal in perfecte staat. “Aha”, zegt Peter, “loop maar eens mee!” We lopen terug naar de werkplaats. Daar, naast de brug waar de Mercury nog steeds opstaat zie ik een voertuig onder een grote doek staan. De doek zwiert eraf en....ongelofelijk, daar staat een zilvergrijze 1939 Series 75 Coupe Convertible! “Nog slechts 5 van op de wereld”, meldt Peter met gepaste trots. Overigens is elders in deze Standard, in het artikel over het evenement in Langeais, een foto te bewonderen van een tweede exemplaar. De eigenaar hiervan, een Amerikaan, is een goede kennis van Peter, waardoor hij dan ook al een aantal proefritten met “zijn” auto heeft kunnen maken. “Ik heb deze wagen vorig jaar gekocht, en het plan is om er zeker deze zomer mee te gaan rijden. Zij is helemaal compleet en origineel. Momenteel ben ik bezig met een aantal laatste kleine dingetjes zoals remmen, rubbers en het kuisen (schoonmaken) van de carburateur. Kijk eens naar de binnenkant van het kofferdeksel? De opbouw is geheel
rieurs uit de ‘56ers) is dit onmiskenbaar een zeer chique auto. Met een indrukwekkende grille en een jn goddess ornament op de motorkap. Er zijn van dit model slechts 27 exemplaren gebouwd, waarvan er nu nog 5 over zijn. En in één van die 5 zit ik nu. Dat is een bizarre gedachte. Wel grappig hoe een bescheiden persoon als Peter op het gebied van auto’s alleen het meest exclusieve en perfecte wenst. “Hoe moet dat nou als je deze zomer een bezoek brengt aan het Cadillac museum in Frankrijk, Peter?” zeg ik nog. “Je kunt maar één wagen tegelijk meenemen.” Terwijl ik dit vraag, zie ik meteen dat er op inventieve wijze aan een oplossing voor dit “probleem” wordt gewerkt. In een van buitenaf niet zichtbare hoek van de werkplaats hangt alweer een bord (zie foto). Dat wordt dus solliciteren. Isidoor ziet dat ik het bord heb opgemerkt. “Voldoe je aan alle eisen?” vraagt hij. Ik zeg hem dat ik denk van wel, als een roestige 1980 Eldorado tenminste in de categorie Antique Car valt. Waarom hangen jullie dat bord trouwens zo in
44
ren. Maar voorts natuurlijk ook de studio’s van Paramount, Warner Brothers en Technicolor. Vervolgens zie je dan rechts tegen de bergwand aangeplakt de enorme 15 meters hoge reclameletters ‘HOLLYWOOD’. De laatste jaren zijn vele terrasjes ontstaan in het voetgangers-onvriendelijk Los Angeles.
In Hollywood krijgt het vervolg van de Boulevard een groene middenstreep. Hierlangs treft u de ‘blauwe walvis’ een prachtig center, rechts het bekende Palm restaurant en Doug Westins Troubedour voor muziekliefhebbers. Dan treft men het chique gebeuren. Doheny Drive vormt de grens met Beverly Hills. Vanaf hier wordt alle reclame geweerd. Vele dichte heggen en muren rond zeer zeer luxe villa’s nemen de overhand. Even voor de Rodeo Drive (Amsterdamse Kalvermarkt) steekt een in suikerbakkerstijl achtig stadhuis zijn kop op. Vervolgens komt men weer in de straatbeelden van het eenvoudiger Los Angelos en treft men de hoogbouw van Century City aan. Gevolgd door de mormonentempel in Westwood.
Tot slot (en met een snik) eindigt onze ‘Mother Road’ in Santa Monica aan de Ocean Avenue bij het met palmen opgesierde Palisades Park. Hier heeft men in een gazonnetje een plaquette aangebracht met ondermeer de tekst: “...this is the Main Street of America, Highway 66, was the rst road...” De rest moet u er zelf maar lezen. Toch een beetje abrupt. Maar aan alles komt een einde. Maar ook was er dat begin. Een road die een volksverhuizing teweeg bracht voor een zoektocht naar werk, betere toekomst, handel en wandel. Een weg die een geschiedenis herbergt en waarvan inmiddels helaas vele delen zijn verdwenen. Gelukkig proberen steeds meer autoriteiten onder druk van allerlei instanties als stichtingen en verenigingen in te zien dat de Route 66 restanten behouden dienen te blijven. We hopen dat u als oldtimer-liefhebber na het lezen van de complete story over de Route 66 enthousiast bent geworden. De 6 delen zijn uit diverse boekwerkjes samengesteld en geannoteerd door leden die er reeds gereden hebben. Wilt u de Route 66 ook gaan rijden ? Al is het maar een deel van de Route 66 en dan vooral die delen, waar men zich waant in het verleden. De periode toen de Amerikaanse auto in opmars kwam en een belangrijk steentje bijdroeg aan het tot bloei brengen van de Amerikaanse economie. Iets waarvan de hele wereld zijn vruchten plukte. Vooral het Europa na de WO II. Dit wordt ons inziens nog wel eens te snel vergeten.
Als we na de lunch het erf weer op lopen schijnt de zon zelfs overtuigender dan eerder op de dag. “Wel, wat denk je? Een stukje rijden dan maar?” Wat een vraag, dat lijkt mij een uitgemaakte zaak. Auto’s genoeg in ieder geval. Peter sluit de accukabels aan op de 1960’er. De wagen start vrijwel onmiddelijk en het karakteristieke Cadillac geluid vult de ruimte. “Zeg het maar, moet het dak open of dicht?” vraagt Peter nog. Open natuurlijk, het is immers een Convertible, en dus rijd je met het dak open. Of het moet een keertje regenen natuurlijk. En dat het 12 graden is kan mij niet schelen. Peter heeft voor deze temperaturen een speciaal Convertible Hoofddeksel. Som-
21
Indien u in L.A. bent moet u natuurlijk even langs Disneyland in Anaheim. Hier vlakbij ligt de ‘Crystal Cathedral’. Een hypermoderne glazen kerk uit 1980. Mocht beiden afvallen, dan zijn er nog de “Universal Studio’s” waar u diverse tours volgen kunt. Een toegangskaartje kost al snel zo’n kleine 40 dollar. Veel plezier. CCN leden als Dick Mostert en Kees van Langen zijn ons reeds voorgegaan. Wij, Guus en Lina, zullen het komende jaar een start gaan maken door een deel van ‘Route 66’ te gaan aeggen. Liefst met een groepje liefhebbers, à la de reizen naar autobeurs Hershey en sloperijen. Wie na het lezen van deze serie over ‘Route 66’ ook enthousiast is geworden en er wat voor voelt om mee te gaan, kan contact opnemen met Lina Geeve of Guus Volckmann:
[email protected] Ik actualiseer en vul de “Story over Route 66” nog steeds aan. Graag zien we eventuele suggesties, leuke plaatjes of foto’s (reeds genomen door eerdere reizigers), tips, krantenknipsels tegemoet!
Tekst: Lina Geeve Bewerking: Leontien van Brummelen
● Op veel plaatsen is Route 66 in zeer slechte conditie, of zelfs totaal overwoekerd. De weg is dan niet begaanbar. De moderne Interstate 44 loopt hier parallel aan Route 66, en het doorgaande verkeer maakt daar dan ook dankbaar gebruik van. Echte die-hards blijven uiteraard zoveel mogelijk op de oude Route 66. Een oude wegenkaart is dan onmisbaar. Op moderne “road maps” staat namelijk alleen nog I-44 aangegeven.
een aantal Nobelprijswinnaars. Zelfs Albert Einstein gaf hier les. Niets is aangenamer dan deze lange dag te beëindigen in Old Town Pasadena. Hier, in de onmiddellijke omgeving van de kruising van Fair Oaks Avenue met de Colorado Boulevard, krioelt het van de bars, bioscopen, biljartzalen en sportcafés. De uitbaters Starbucks en Banana Republic zijn het meest trendy en worden druk bezocht. Verder dingen vele Italiaanse, Mexicaanse, Indische en Japanse restaurants naar de gunst van lekkerbekken. “Pauzeer” ook in de winkels aan de South Lake Avenue. De Exotische Castle Green appartments (voormalig luxehotel, gebouwd rond 1900 met fantasievolle ornamenten) lijken uit het sprookje ‘duizend en één nacht’ te komen. Het Gamble house is zeker de moeite van bekijken waard. Voor de Museumliefhebbers is hier veel te beleven. Het Pasadena Railroad Station is in 1935 gebouwd in Spaans koloniale stijl. Boulevard met de Arroyo Parkway. Die Parkway verandert in zuidelijke richting in de Pasadena Freeway, een bijna rustige oude autoweg (zeker in de omgekeerde richting) die in 1940 met veel omhaal geopend werd als de “Highway of Tomorrow” (de eerste Highway van L.A. trouwens). De plannen hiervoor werden getekend door een vrouw, die vooral rekening hield met bestaande gebouwen en natuurlijke topograe. Later werd haar verweten dat er te veel bochten in zaten. Een mannelijke ingenieur zou natuurlijk een HOLLYWOOD Deze letters hebben wat mee mogen maken. Na veel kaarsrechte weg hebben grafti, wat stormen, ook iemand die zo nodig van de getekend… (maar had H moest afspringen, werden deze letters aardig op de die dan nu nog druk proef gesteld. Wat was nog het nut ervan? Zeker, toen bereden geweest?).
verkeerstechnische generatie kloof. De Route 66 verandert hier in wat waarschijnlijk de beroemdste straat van Los Angeles is: de Sunset Boulevard. Deze kronkelt heel omslachtig van Downtown tot aan de Ocean. Maar van glitter en glamour is in eerste instantie niets te merken. In plaats daarvan ziet u een mengelmoes van telefoonpalen, reclameborden, houten hutten en stenen gebouwen, ben-zinestations en houtwinkels, garages en kleine appartementencomplexen die tegen de heuvelwanden aangebouwd zijn.
Nu lijkt het alsof de bochten van de op- en afritten haarscherp zijn, maar in die tijd dat ze werden aangelegd reden de auto’s met een gemiddelde snelheid van vijf mijl per uur. Dit is dus een voorbeeld van een
Het begin van de Santa Monica Boulevard betekent voor ons het laatste stuk van Route 66. Na vele telefoonpalen komt er vanaf de kruising met Western Avenue een ander beeld te voorschijn. Een beeld van enigszins vergane glorie. Hier treft u o.a. het Hollywood Cemetery. U leest het goed, het kerkhof met zijn vele bekende overleden Hollywood ster-
Gewetensvolle Route-66-reizigers starten de reis erheen natuurlijk precies op de plaats waar de tocht gisteren eindigde, dus aan de hoek van de Colorado
er door stormschade nog slechts ‘HULLYVOD’ stond. In 1978 begon Alice Cooper nanciers te zoeken om deze 150 meter lange reclame (en oriëntatiepunt van L.A.) te restaureren. Een project dat minimaal 250.000 dollar kostte. Na zijn inbreng en gift konden anderen niet uitblijven en kwamen letterschenkers als Goldwyn Studio’s, Playboy Hugh Hefner, Andy Williams, Warner Brothers en andere over de brug.
20
Mening: Is de ‘Sunset’ een droomstraat? Nee, eerder een Boulevard of Broken Dreams. Geniet toch nog maar even, want het eind is nu echt in zicht. In de omgeving van Echo Park wordt het wat gezelliger met (snack)-bars, Vanaf Alvarado Street bespeur je allerlei Spaanse invloeden en zie je bonte Mexicaanse muurschilderingen.
migen zouden zeggen: een pet. Wil ik die dan misschien lenen? Niet nodig, in een Convertible met de wind door de haren is het mij wel waard dat ik ‘s avonds een kwartier de knopen uit m’n haar moet kammen. We rijden door het degelijke hek het erf af. Peter heeft dit duidelijk veel vaker gedaan, want moeiteloos draait hij de Caddy in één keer de toch wel krappe bocht om, de straat op. Hoewel ik vele Cadillacs van uiterlijk natuurlijk goed ken, is het interieur iets dat op foto’s vaak minder prominent in beeld wordt gebracht. Nu heb ik dan mooi de gelegenheid om alles eens goed te bekijken. Het valt mij op hoeveel zorg de ontwerpers eraan hebben besteed. Overal merk ik subtiele details op, waarmee zij hun grote vakmanschap hebben willen laten zien. Het is duidelijk dat Cadillac in die tijd ook nog gewoon bereid was om hierop te investeren. Later, in de jaren ‘70 en ‘80 werd dat toch minder. Het vele plastic dat toen gebruikt werd in deurpanelen en op de dashboards gaf
● Lekker “goedkoop” tanken met zo’n Caddy!
het geheel toch vaak iets “nepperigs”. Als we de bebouwde kom bijna verlaten rijdt Peter een benzinestation binnen. Is de tank nu al leeg? Het blijkt gelukkig gewoon routine, want dit is de goedkoopste pomp in de omgeving. “Dus als ik hier langskom tank ik meestal even”. Een jn gevoel, want het idee een dergelijke auto door het toch wel behoorlijk glooiende landschap van Oost-Vlaanderen te duwen staat me niet erg aan. Als we na het tanken weer de weg op draaien hebben we nog geen tweehonderd meter gereden, of Peter zet de auto in de berm. De tankdop misschien vergeten? Tot mijn verbazing echter zegt hij zeer vastberaden: “Zo, nu zijn we bijna uit de stad, we zullen nu eens gaan zien hoe Leontien in deze auto rijdt.” Wat? Ik? Rijden? Echt waar? Ik pruttel zo wat voort, maar Peter is reeds uitgestapt en
loopt om de auto heen, om weer in te stappen aan de andere kant. Ik moet dus wel doorschuiven naar de drivers’ seat. Ik ben verbaasd over het vertrouwen dat mij zomaar wordt geschonken. Heb echter geen tijd om hier lang over te piekeren. Voorzichtig zet ik de witte slee in drive en kijk omslachtig achterom om te zien of er geen achteropkomend verkeer is. Natuurlijk heeft deze auto gewoon een achteruitkijkspiegel, maar ik
We maken een mooi ritje door de omgeving, waarbij het me opvalt hoeveel ruimte er in België nog is. “Dat moet je eens tegen de bevolking hier gaan zeggen”, lacht Peter. “Die vinden dat België zo druk en vol is.” Toegegeven, we rijden niet door het centrum van Brussel, maar de dorpen liggen hier vrij ver uit elkaar en bovendien zijn de wegen lekker ruim en breed. Perfect dus voor een Cadillac.
Ik voel mij als een Belgisch pralineke in een doosje op de prachtige roodlederen zetels, terwijl ik het grote stuurwiel omklem. Kan niet nalaten stiekum in alle etalageruiten even opzij te kijken naar de weerspiegeling. neem liever geen enkel risico. Even test ik nog de remmen, om te voelen wanneer deze ‘pakken’. Okee, voldoende voorbereiding, en ik zoef de weg op. Ik voel mij als een Belgisch pralineke in een doosje op de prachtige roodlederen stoelen (“zetels” zegt men in België), terwijl ik het grote stuurwiel omklem. Ik kan het toch niet nalaten stiekum in alle etalageruiten even opzij te kijken naar de weerspiegeling. Te gek dat ik nu deze wagen bestuur! Ondertussen verdraaien passanten ook hun nekken, want opvallend is de Caddy wel. Ik zeg tegen Peter: “Ze zullen haast wel gewend zijn om jou hier met je auto’s te zien rondrijden?” “Natuurlijk, maar als ik hier rijdt kijkt men zo niet. Ik denk dat ze nu eerder naar de chauffeuse kijken, vervolgens naar de auto en dan pas naar mij en dan denken ze: wat een gelukszak is dat!” Gelukszak? Als iemand hier een gelukszak is ben ik het toch zeker. De sfeer is helemaal compleet als Peter uit het dashboardkastje een CD tevoorschijn haalt en deze in de daarin ingebouwde, netjes weggewerkte CD-speler duwt: Helmut Lotti - My Tribute To The King. Geweldig, Helmut Lotti die Elvis songs ten gehore brengt. Kan het toepasselijker onder deze omstandigheden? Peter vertelt dat hij de CD gekregen heeft toen hij Helmut Lotti tijdens de presentatie van het schijfje de studio binnen mocht rijden. “Men zocht een Rock ‘n Roll auto, en was getipt dat ik een dergelijke wagen had. Helmut is een heel aardige vent, en hij was erg gecharmeerd van deze auto.” Ik kan het mij helemaal voorstellen.
45
Weer terug bij huize Nieuwlandt lukt het mij om de Caddy in één grote zwier het erf weer op te rijden zonder het hek te raken. Ik stap uit, en Peter parkeert hem voor de ‘52er die daar nog netjes stond te wachten. Langs de wanden van de loods liggen bouwmaterialen hoog opgetast. Vader & zoon Nieuwlandt mogen zich verheugen in een zeer uitgebreide verzameling gereedschappen. Snijbranders, pneumatisch gereedschap, een cikelzaag en in een aangrenzend magazijntje nog ontelbaar veel bakjes en dozen vol onderdelen. Uiteraard worden al deze materialen zowel gebruikt voor het bouwbedrijf als voor het onderhoud van het uitgebreide wagenpark. En een wagenpark mag het met recht wel genoemd worden, want naast deze 5 Caddy’s houden zich op en rond het erf nog diverse andere voertuigen schuil. Vader Isidoor blijkt een echte Ford-man te zijn, getuige een speciaal vervaardigd bordje dat buiten aan de muur hangt: “Isiford”.
Verderop staan in een andere ruimte nog een hele batterij fraaie klassieke Thunderbirds, Continentals, een Buick, nog een 1956 Sedan DeVille die wacht op betere tijden en nog zo wat meer van die heerlijkheden. Allemaal netjes onder doeken en carcovers. Verzamelwoede? Ik kan er helemaal inkomen! Ik bedenk mij dat, mocht het mij in de loop van mijn leven goed vergaan, ik dan waarschijnlijk ook zal eindigen met een collectie van dergelijke omvang. En gegarandeerd dat
56
mijn eerste auto, de 1980 Eldorado er dan waarschijnlijk ook nog bijzit! Ik ben namelijk heel slecht in het wegdoen van dingen. Mijn hemel, waar moet ik dat allemaal opslaan?! “Wat denk je ervan? Nog een rondje maken?” Ik schrik wakker en knik enthousiast. “Met welke auto? Is dit wat?” Peter loopt naar de bronzen ‘56 Convertible. Allright! En in gedachten bedank ik de zon die maar blijft schijnen vandaag. Het is een werkelijk oogverblindend gezicht als de wagen de loods uitrolt. Geruisloos, met alleen het geluid van kleine steentjes die onder de brede whitewalls knarsen. De bronzen lak schittert in het zonlicht. Alweer zo’n hoge instap, maar dan voel je je ook wel prinses Mathilde! Wat een majestueuze auto is dit. Natuurlijk blijft de kap weer open, want de temperatuur begint inmiddels zelfs aangenaam te worden. We rijden dezelfde weg de stad uit. Nou rijden...het voelt eerder als zweven. Lezers onder u die zelf een auto uit dit tijdperk hebben herkennen dit zeker en vast. Maar was ik zelf voorheen vooral liefhebber van Cadillacs tussen 1966 en 1985, vanaf vandaag ben ik absoluut “om”! Dit is zo iets speciaals. Zo genietend van de ride bedenk ik mij dat
ik deze auto absoluut nooit zou durven besturen. Stel je voor dat er iets mee zou gebeuren! Een beetje beschaamd verwerp ik direct deze gedachte als zijnde zeer ongepast. Belachelijk Leo, hou op met fantaseren. Dat het zelfs ook maar in je opkomt is idioot. Jij.... in deze auto? Not a chance! Okee, maar àls het mij zou worden aangeboden weiger ik absoluut, besluit ik voor mijzelf. En daarmee uit. We passeren opnieuw het pompstation, en tot mijn verbazing zet Peter de ‘56 Convertible op precies dezelfde plek in de berm! “Okee! Tijd om weer van plaats te wisselen.” zegt hij op zeer vastberaden toon. Mijn hart slaat werkelijk een slag over. En zoals ik met mezelf had afgespoken begin ik aan mijn verweer dat ik dat toch echt niet.... Maar Peter staat al naast de auto en sluit het portier resoluut achter zich. “Ik stap nu uit, en neem plaats aan de kant waar jij nu nog zit!” roept hij, en begint aan zijn gang rond de motorkap. Gedurende een seconde zit ik besluiteloos, maar bedenk dan ik geen keus heb. Er wordt gereden door mij, of anders helemaal niet. Mijn twijfel is echter van zeer korte duur. De adrenaline begint ineens te stromen. Ik schuif razendsnel over de voorbank naar links en als Peter het portier opent zit ik reeds startklaar voor het grote
Avontuur. Hoe snel kan een mens van standpunt veranderen. En ach, hij heeft er toch twee, dus één reserve als dit misgaat. Wat een geruststelling zeg! “Voel maar eerst weer even hoe de remmen het doen.” Voorzichtig beweeg ik de shifter naar de drive positie, keer mij weer helemaal om en als de weg vrij blijkt van ander verkeer trap ik heel behoedzaam het gaspedaal in. De wagen zet zich geruisloos in beweging en ik merk dat de rembekrachtiging werkt, en hoe! Als een veertje zo licht stuurt en remt deze kolossale Cadillac. Zoals gezegd heb ik toch al in heel wat modellen gereden, maar het verbaast mij hoe ongelooijk soepel deze ‘56er uit de bus komt. We maken vaart op de brede driebaansweg. Dit is echt fantastisch, surrealistisch haast. Die ‘60er was prachtig, maar dit breekt alle records. Dan toch weer die lichte paniek: wat als een of andere gek ineens een zijstraat uit komt stuiven en we komen niet tijdig tot stilstand? Nu durf ik dus niet zomaar meer in alle etalageruiten te kijken. Bij een stoplicht kan het gelukkig nog wel even. Ontzettend cool! De bebouwing wordt minder dicht en het weide Vlaamse landschap begint zich langs weerszijden van de weg uit te
(gated community). Nog een paar decoratieve palmbomen en met het plaatje van het ‘Village of Heritage’ is het compleet. Hierna komt het wat prettiger stadje Rancho Cucamonga. Vol met eucalyptusbomen, winkelcentra vol mooie tuinen waaronder een burchtachtig gebouw van een voormalig wijngoed (Virginia Dare Winery) uit 1839. De allereerste van Californië, nu een shopping centrum. En het...Route 66 Visitors Center. Dit laatste is niet zomaar één van de vele ‘Route-66’ -centra, maar dat van Bob Lundy, ook wel Dr. Route 66 genaamd. Ook dit stadje is trots op het feit dat het aan de kruising ligt van beroemde railsen en wegen: het Mojave Trail, een indiaanse handelsweg tussen Colorado en de Grote Oceaan; de EI Camino Real; de King’s Highway, die ooit werd aangelegd door Spaanse franciscanen en tevens de Buttereld Stagecoach Route en, jawel, de Route 66 met elkaar verbond.
Na de dood van zijn oom trok Henry Huntington in 1900 naar L.A. en investeerde zijn geld in de uitbouw van een net van openbaar stadsvervoer, iets wat in die tijd niet bestond. Er werden elektrische tramlijnen aangelegd tussen Pasadena, Santa Monica en Long Beach. Tegelijkertijd kocht Huntington grote stukken land, zodat hij binnen de kortste keren de belangrijkste landeigenaar van de streek was. Toen hij met pensioen ging, verzamelde hij niet langer grond en geld, maar kunst. De San Marino Ranch werd zijn artistieke visitekaartje. Bij die schatkamer vol waardevolle kunstwerken hoorde natuurlijk ook een mooie omgeving, en de ene prachtige tuin na de andere werd aangelegd. De 12 tuinen waren verschillend van stijl, bijv Engels of Japans, maar hij creëerde ook literaire landschappen zoals de Elizabethan Garden, waarin alleen bloemen en kruiden groeien die een rol spelen in het werk van Shakespeare. De Cameliatuin is verfraaid met Italiaanse fonteinen en sculpturen, en vele stille lieijke plekken om even bij te komen of op te laden. De Huntington Library omvat zeldzame manuscripten en boeken, zoals een Gutenberg bijbel. De Art Gallery is een hoogtepunt op het kunstgebied uit de 18e en 19e eeuw. levard, dat moet wel fraaie taferelen opleveren. Het is een brede straat, omzoomd door hoge palmbomen. De architectuur langs deze Colorado Boulevard verdient het goed bekeken te worden.
Voorbij Monrovia en Arcadia strekt zich tenslotte de Colorado Boulevard uit, waarop nieuwjaarsdag de feestelijke ‘Rozenparade’ voorbijtrekt, en die u naar het mooie Pasadena leidt. Pasedena is veel meer dan alleen een anonieme buitenwijk van Los Angeles. De Route 66 als Zuid-Californische bou-
zoals de indianen Pasadena noemden. In het begin woonden er Gabriel-indianen en Mexicanen, maar vanaf 1874 kwam er meer leven in de brouwerij (lees: werk). De San Gabriel Orange Grove kocht toen stukken oud Rancho-land op om ze door te verkopen aan citruskwekers. Het plaatsje werd een bloeiend landbouwcentrum temidden van sinaasappeIbomen, olijfgaarden en eikenbomen. In de jaren 80 en 90 van de 19e eeuw veroverde de Railroad deze streek. Daarna ontpopte het gebied zich tot een winterkuuroord voor rijkaards die even weg wilden van de Oostkust. Dure lapjes grond, elegante bungalows en verjnde hotels, rozenparades en citruscultuur, zon en besneeuwde bergtoppen maakten van Pasadena een hemeI op aarde. De stad kreeg in heel de VS de reputatie van mooiste woongebied en het paradijs voor rijkelui.
Het groenere Upland, dat naar eucalyptus ruikt, heeft 2 bezienswaardigheden. Zo is hier nog een oud liaal van McDonald’s overgebleven waarvan de gele bogen nog in het gebouw zelf zijn geïntegreerd. En de bronzen ‘Madonna of the Trail’ (zie foto), een krijgshaftig standbeeld ter herinnering aan de reis van Jedediah Smith (1826), de eerste Anglo die de Colorado en de Mojave-woestijn overwon, maar vooral ter ere van alle vrouwen, moeders in hun rol die ze speelden tijdens de trek naar het Westen. Het monument wil de mythe ontkrachten dat de verovering van het Westen uitsluitend te danken is aan stoere, mannelijke pioniers. Nu rijdt u verder nog door een reeks van schone, leuke plaatsjes als: La Verne, San Dimas, Glendora en (aan de overkant van de San Gabriel River) Azusa (met de resten van Mc Donalds nr. 8, uit 1954 en het Foothill Drive In Theater), het elegante Duarte, dat misschien het beste illustreert hoe deze geprezen vallei er ooit uitgezien moet hebben.
46
Henry Huntington
Het is hier wel oppassen geblazen: voortdurend afremmen, verplicht stoppen voor de vele verkeerslichten, etc. Dit komt voor de echte ‘Route 66’ fan goed uit want die doet geen water bij de wijn. Een redelijk mens zal liever de snelweg nemen. Ongeveer vanaf Mentor Avenue begint de grote stad en dan schuin rechts schittert de neobarok toren van het stadhuis in de Californische blauwe lucht. Hij kijkt uit over Pasadena, de ‘Kroon van de Vallei’
19
Hier woonden Dollarkoningen, die een fortuin hadden vergaard. Bijvoorbeeld met elektrische trams en andere investeringen in het openbaar vervoer zoals Henry E. Huntington, neef en erfgenaam van spoorwegmagnaat Huntington. Of met kauwgom zoals WilIiam Wrigley. Die euforische tijd van Pasadena is voorbij, en de stad is een echte etnische smeltkroes geworden. Ongeveer 20% van de bevolking is zwart en 18% is van Mexicaanse afkomst. Behalve de verzorgde residenties en de Rozenparade, draagt ook het gere-nommeerde California lnstitute of Technology (kort ‘CalTech’) bij tot de goede reputatie van Pasadena. Vooral dankzij
bonte mengeling van stijlen te zien. Dan volgen een paar mooie oude motel-reclames, maar dat zijn slechts kleinigheden vergeleken bij al die andere kleurrijke uitingen van creativiteit. Tussen 7th en 5th Street treft u namelijk de Mexicaanse wijk vol kleurige muurschilderingen en vooral rommelige Plaza aan.
Op weg naar San Bernardino zien we de geweldige rotsmassa’s van de San Gabriel en San Bernardino Mountains gehuld in zachte grijstinten die in het tegenlicht veranderen in geheimzinnige silhouetten. Prachtig. Maar dan opeens wordt dit idyllisch plaatje ruw verstoord. Smog boven San Bernardino. Uit dat dal stijgen geen geheimzinnige nevels op. Nee, het zijn de uitlaatgassen en andere stinkende dampen. Dit is het Paradise Lost. Als eerste kennismaking met San Bernardino krijgt u een woud vol telefoonmasten, industrie en woningen in een
De economische bloei van San Bernardino begon ooit door de reusachtige sinaasappelboomgaarden en werd in 1851 gesticht door mormonen. Dankzij hen kreeg de stad de reputatie van ‘Orange Empire’. Door vastgoedhaaien werden de plantages met de grond gelijkgemaakt en in de jaren 60 werd ‘Orange Empire’ veranderd in ‘Inland Empire’. De stadsgeschiedenis herbergt nog een belangrijk ‘culinair’ element. Misschien iets minder gezond: de hamburger. In 1939 begon hier het succesverhaal van de gebroeders Richard en Maurice McDonald en hun fastfood imperium. Het California Theater
(uit 1938) is de legendarische bioscoop van het Westen. Het is de geboorteplaats van Gene Hackman. Voorts zet de Foothill Boulevard, stoer aan de voet van het voorgebergte van de San Gabriel Mountains, koers naar het Westen. Af en toe duiken nog een aantal oude zaken op. De rest werd inmiddels door de veelvraat L.A. genadeloos opgeslokt. U moet echt even zoeken naar de nog resterende overblijfselen als u deze niet wilt missen. Het Wigwam Motel kort voor Rialto is gelukkig nog zo’n blijfsel. Dit tentendorp belooft net als zijn tegenhanger in Holbrook een avontuurlijke slaapplaats. DO IT IN A TEEPEE staat er in grote reclame letters. Er volgen nog een aantal stadjes in allerlei soorten en maten. Eerst is er het desoIaat aandoende Fontana, met verwilderde lapjes grond en lelijke bouwsels. Daartussen staan dan weer de onvermijdelijke shopping maIls en nette wooneenheden met muurtjes eromheen
strekken. Ik voel mij meer en meer ontspannen, ga zelfs lekker achterover zitten. Dit is toch ook gewoon genieten van the Good Life? Voor ons doemt ineens een klein autotje op uit de categorie Opel Corsa. Even blijf ik er op ruime afstand achter hangen. “Zeg Peter, je mag hier tachtig hè? En die gekke 3e baan in het midden is in België toch bedoeld om in te halen?” Peter glimlacht. “Go for it!” zegt hij alleen. Ik druk het pedaal diep in. De machtige V8 beantwoordt mijn verzoek onmiddelijk en zonder aarzeling blazen we het autotje voorbij alsof het stilstaat. Niet te geloven wat een power! Lijkt me lachen om met deze auto een keer aan zo’n straatrace mee te doen. Zullen die blagen in die GTI’tjes nog van opkijken! De wind is alweer druk bezig om in mijn haar een vogelnestje te creëren. Ach, hoort erbij. Peter meldt ten overvloede dat ‘56ers zijn uitgerust met de krachtigste motoren tot dan toe (285 pk). Ruim voldoende om het enorme gewicht moeiteloos te verplaatsen. Nee werkelijk...
bouwd en door de paters verwerkt tot bier,” zegt Peter. Dat klinkt leuk, maar dat woordje vroeger bevalt mij niet zo. “Ach ja nu...nu heeft de abdij het land reeds lang geleden verkocht. Het bier wordt dan ook al lang niet meer door de paters zelf gemaakt. De gerst die men nu gebruikt importeert men waarschijnlijk uit Hongarije.” Wat een ontluistering! Belgisch bier is dus eigenlijk geen Belgisch bier, maar Hongaars bier, van Hongaars gerst. Aan de horizon beginnen nu donkere wolken op te doemen. We besluiten daarom te keren en van de wolken weg te rijden. Het zou toch jammer zijn als een regenbui dit mooie ritje zou verpesten.
De geschiedenis van McDonalds
Midden jaren dertig waren de twee broers, Richard en Maurice Mc Donald verwoed bezig een lmtheater op te zetten. Zij zagen toe hoe een lokale Hot Dog verkoper veel makkelijker geld binnenhaalde. Deze zette de gebroeders aan het denken. Ze zaten in de verkeerde business. Ze gingen ookde horeca in en in 1937 openden de broers Mc Donalds een kleine orange juice kraam langs ‘Route 66’. Op het dak werd een replica van de orange juice beker geplaatst. Omdat de luchthaven van Monrovia in de buurt lag, werd deze 1e locatie van de Mc. Donalds “Airdrome” genoemd. Doordat de vraag naar geperst sinaasappelsap toenam, openden ze snel een extra kraam in de vorm van een sinaasappel. 3 jaar later verhuisden ze naar een betere verkooplocatie in San Bernardino, waar de “menukaart” werd uitgebreid met Drive-In food als hamburgers en hot dogs. Hier werd hun eigen hamburger en ‘drive-in’ idee verder uitgewerkt. D.w.z. op de parkeerplaats gingen 20 man/vrouw personeel (carhops, in satijnen uniformen met witte marionetten laarsjes) de klanten in auto’s bedienden. Na WO II heeft het wegrestaurant met het ‘zelfbediening’ idee pas echt vorm gekregen. In 1948 werd de locatie voor 3 maanden gesloten, het personeel ontslagen, het zilveren bestek verkocht, etc. Na de verbouwing was de échte ‘zelfbediening’ en het ‘plastic wegwerp servies’ geboren. De keuze werd beperkt tot een patatje, een hamburger, milkshake of een orange juice. De lokale mensen vonden het nieuwe “speedy service system” idee en de drastisch geslonken menukaart niets. De anders zo volle parkeerplaatsen (de op- en afrit van deze parkeerplaats zorgden zelfs destijds voor verkeersopstoppingen!) bleven de eerste weken opvallend leeg. Echter, de nieuwe klanten, reizigers op de ‘Route 66’, wisten de 15 dollarcent hamburger en vooral snelle balie/luik selfservice wèl te waarderen. Door de verdwijning van de serveerster (carhop) verviel ook het fooien geven en was de prijs ook niet hoger dan 15 dollarcent! Om aan de snelle vraag te voldoen, werden milkshakes van te voren gemaakt en gekoeld bewaard. De 2 enkele mixers van de Mc Donalds waren 24 uur per dag “bezet”. Mc Donald plaatste dan ook een order voor 10 professionele multi functionele horeca mixers. Ray Kroc, vertegenwoordiger van o.a. mixers, was verbaasd zo’n grote order te krijgen van zo’n klein hamburgertentje en besloot zelf eens polshoogte te nemen bij die Mc Donalds. Hij kon zijn ogen niet geloven: aan elke zijde van een verkoopluik rijen mensen om snel, een simpel hamburgertje te kunnen bemachtigen en te versmachten. Ray Kroc verkocht hen toen niet alleen de mixers, maar wist de gebroeders te overtuigen uit hun idee van “speedy self service” munt te slaan. Ray Kroc adviseerde de gebroeders uit te breiden op franchise basis en heeft dat ook voor hun uitgewerkt. Binnen 10 jaar was deze friet, hamburger & Coca Cola cultuur met plastic bekers en bestek in geheel Amerika bekend. Deze snelle ‘zelfbediening’ werd haastig gekloond. Zo heeft dus Ray Kroc de keten van Mc Donalds op zijn geweten!
18
ook deze wagen besturen. Het is inderdaad niet zo luxe als de Cadillac, maar toch een heel leuke auto, die er zeer goed uitziet en jn rijdt. “We hebben deze auto na aankoop persoonlijk bij de eerste eigenaar opgehaald in Georgia en er daarna twee weken vakantie mee gevierd in South Carolina.”
Of het aan mij ligt of niet weet ik niet, maar helaas begint na een paar honderd meter de uitlaat (of iets daar in de buurt) toch weer te resoneren. “Ai“, zegt Peter, “dat zal hij niet leuk vinden. We vertellen hem beter eerst dat de auto fantastisch rijdt en loopt, en dat je het bijna net zo’n jne wagen vindt als de Cadillacs, en pas daarna voegen we eraan toe dat het probleem waarschijnlijk toch nog enige aandacht behoeft.” Dat klinkt inderdaad minder erg dan: Helaas Pa, jammer van een hele dag sleutelen, maar hij trilt nog steeds! Thuisgekomen vat Isidoor het sportief op, en veel tijd om erover te piekeren heeft hij ook niet, want inmiddels heeft mevrouw Nieuwlandt het avondeten klaarstaan. Ook hier dus weer vele verhalen, en uiteraard wordt de dag uitgebreid doorgenomen. En wat een dag was het!
● De abdij van Afigem. Als we bij een stoplicht wachten bekruipt mij het gevoel dat dit wel eens een heel kostbaar ritje zou kunnen worden. Peter kijkt mij niet-begrijpend aan. “Simpel, ik rijd nu 10 minuten in deze auto en heb al min of meer besloten dat ik ook wel heel graag zoiets zou willen.” “Ah, op die manier! Wel, niets is toch onmogelijk Leontien?” Onderweg passeren we de brouwerij van Afigem in het plaatsje Opwijk. Niet ver daar vandaan ligt ook de abdij, van waaruit dit zware Belgische bier (7-9%) vroeger werd gebrouwen. Achter de abdij strekken weide velden zich uit. “Dit land was vroeger allemaal eigendom van de abdij. Het gerst voor werd hier zelf ver-
Uiteindelijk houden we het droog, en behoedzaam maar zonder veel moeite draai ik bij thuiskomst het bronzen gevaarte de poort in. Isidoor is nog altijd aan het sleutelen en kijkt toch wel even verbaasd op als hij mij ziet uitstappen aan de bestuurderszijde. Enthousiast vertel ik hem over mijn rijervaring van zojuist. Terwijl hij de brug met de Mercury laat zakken zegt Isidoor dat wij dan ook meteen wel even kunnen gaan tanken met deze auto, als het mij tenminste niet te min is na een rit met de Cadillac. Kunnen we meteen even testen of de uitlaat nu niet meer resoneert. We rijden naar het welbekende tankstation, en op de terugweg laat Peter mij
47
We nemen hartelijk afscheid en in mijn Chevy keer ik huiswaards, terug naar Nederland. Het is wel even wat anders, maar toch ook heel vertrouwd. En om eerlijk te zijn, die cruise control is toch ook wel weer èrg jn op een reis van ruim tweeënhalf uur! Peter, Isidoor en Mevrouw Nieuwlandt, hartelijk dank voor de gastvrijheid en het in mij gestelde vertrouwen. Het was een geweldige dag en een avontuur dat ik niet gauw zal vergeten!
Leontien
56
De eerste TECHNISCHE DAG van dit jaar bij Studebaker Select te Loosdrecht. Op Zondagochtend op tijd vetrokken zodat ik een keer als eerste zou verschijnen. Niet met de Cadillac maar met de Vito, de Cadillac maakte een raar geluid wat het beste te omschrijven valt als ronddraaiende knikkers in een leeg verfblik. Bij nadere inspectie bleek de onderste bout van de dynamo gebroken. Verder was de APK ook verlopen en je dan op de openbare weg begeven, reken dan niet op instemmend gejuich van het “blauw op straat”. Daar aangekomen bleken er al een aantal aanwezig, zeker kleine kinderen thuis. Al spoedig verschenen ongeveer 25 man/vrouw bij Studebaker Select. Op deze dag was voorzien in het controleren van de auto’s op of naast de brug.
Mojave
Koen met discipelen.
Kijk de salon, met HiFi installatie.
van diverse Cadillac’s. Zo’n presentatie van Koen staat garant voor technische kennis, voornamelijk door schade en schande verkregen in de praktijk (bleek uit de voordracht en foto’s) en gebracht met de nodige humor.
Sean met één discipel; je moet èrgens beginnen.
Extra uitstapje: naar ‘East Mojave National Reserve’, even ten zuiden van het plaatsje Baker (niet op Route 66). Het is een bezienswaardige woestijnreservaat met kleine oasen en hoge zandduinen, lavavelden en vulkaankegels. Oude ranches uit de pionierstijd werden hier evengoed tot monument verklaard. Stille kleine canons waarin kangeroeratten en coyotes het voor het zeggen hebben. Het is een omweggetje van 1 2 uur met een rit over de Kelbaker Road en de plaatsjes Kelso en Cima en eventueel Ivanpah Lake, een zoutmeer dat het grootste gedeelte van het jaar zo droog als een kurk in de zinderende hitte ligt te glinsteren. nu wel of niet wilt slapen. Dure tank dus, want een overnachting zonder dat er wat te echts te beleven valt, is zonde. Op de toiletten hangt een bordje met de gezellige tekst: “Bathrooms for customers only. All other stay the hell out”
met elkaar, die meestal op een dagtocht van elkaar verwijderd lagen. Toen eindelijk de spoorweg werd aangelegd, bouwde men ook waterreservoirs en depots (geen dorpjes dus!), die een naam kregen in alfabetische volgorde: Amboy, Bristol, Cadiz (Chambless), Essex, Feener, Home, Ibex, Jara, Goffs etc. t/m Piute. Op nieuwe roadmaps kom je deze namen niet meer tegen. Deze depots werden veel genoemd naar werkers aan de spoorweg ‘the Santa Fé’. De ruïnes bij Ludlow (foto hiernaast) lenen zich écht voor een thriller of lekker spookverhaal. Rond de ‘Pisgah Crater’ liggen nog grote zwarte lavabrokken maar vanaf Newberry Springs begint de woestijn er een beetje vriendelijker uit te zien. Vervolgens gaat ‘Route 66’ verder als de Main Street dwars door Barstow. Dit stadje ontstond t.b.v. de bevoorrading van de mijnen in Death Valley. Het Mekka van de Railroad Santa Fé company. Diende later als schuilplaats voor
Hier zou een foto hebben kunnen staan van Peter zijn presentatie maar ja... Top Secret hè. De kosten van een restauratie lopen sterk uiteen volgens Koen. Het kostenDeVille’s onder de loep. plaatje dat Koen ons voorrekende van zijn eigen restauraDe type’s Cadillac vertie’s liep al behoorschilde van vroeg ‘50 lijk in de papieren. tot de jaren ‘90. Kleine Tel alles bij elkaar reparaties werden op en Koen had direct verholpen door met gemak mede de monteurs van Stueigenaar kunnen debaker Select: Joost zijn van GM, of zo en Sander. Halveriets. Aansluitend wege de dag hield gaf Peter SchoKoen een presentatie tanus van over het restaureren ‘53er op eenzame hoogte Studebaker Select een presentatie van een soort… Mag ik niet zeggen, is Top Secret. Zo zie je maar weer je kunt geen door de club georganiseerde dag of weekend overslaan of je mist wel weer iets belangrijks. Tevens was er een lunch verzorgd. Met de nodige additieven was het broodje aan de eigen smaak aan te Sfeerimpressie van een restauratie passen.
48
Sean, wandelende Cadillac encyclopedie en vriend van Leontien, was ook aanwezig om iedereen met raad en daad bij te staan. Hoe laat het was afgelopen weet ik niet omdat ik weer bijtijds weg moest. Laat verder de beelden voor zich spreken. Peter, Liesbeth, Joost en Sander bedankt voor de uitstekend verzorgde dag!! Martin Meijer
Verderop vanaf Lenwood wordt het weer rustiger op de weg. Een stukje ongerepte woestenij en een lapje kunstmatig bevloeide landbouwgrond zul je er passeren. Het water van de Mojave River zorgt voor de plantengroei langs de oevers en vormt ook de natuurlijke stadsgrens van Victorville. Liefhebbers van het zingende cowboy duo Roy Rogers & Dale Evans kunnen hier terecht bij het gelijknamige ‘cowboy’-museum. En dan overwint de Cajon Pass de laatste mensonvriendelijke bergen en begint het heerlijke land vol sinaasappelplantages, wijngaarden en tuinbouwbedrijven. Een soort beloofd land dus. Het land van melk en honing. Spaanse ontdekkingsreizigers, indianen, missionarissen en pioniers kropen allen precies door dit oog van de naald op hun weg naar Los Angeles.
Cadillacs in goede staat, en...
...Terminale fase! ..Sorry Leontien.
grote sterren in de beginperiode van Hollywood. Hierdoor is tegenwoordig Palm Springs groot geworden. Barstow wordt tegenwoordig vooral aanbevolen als vertrekpunt voor uitstapjes naar de mijnen en de ruïnes van spooksteden in de omgeving.
Foto boven: Het prachtige interieur van een authentieke “diner”. Hiernaast: het beroemde Bagdad Café! Hier 1 2 mijl vandaan ligt een enorme krater met de naam ‘Amboy Crater’ Vanaf de rand kan je nogmaals de Mojave woestijn zien. Eigenlijk is er hier niets anders dan woestijn. Leuk om te weten is misschien dat hier allerlei scènes uit ‘Star Wars’ en ‘Chinatown’ werden opgenomen. De eerste indianenpaden door dit godvergeten woestijngebied verbonden allerlei bronnen, drinkplaatsen en beekjes
17
Route 66 “The Mother Road” van staat tot staat - Deel 7:
California Na Arizona te hebben doorkruist met een kleine tussentijdse afwijking naar ‘Las Vegas’ (dat we ook nancieel hebben overleefd) komen we uiteindelijk in de staat Californië aan. Door ons gezien als de laatste staat maar door vele ‘Mother Road Drivers’ ook wel als de eerste staat omdat zij hier pas beginnen gas te geven om vervolgens aan de route te beginnen in plaats van er te eindigen. Het is maar wat je wilt. Je begint in ieder geval een stuk warmer.
Het vestingstadje Needles dateert van 1883 en heeft haar oorsprong te danken aan de aanleg van de Santa Fé Spoorweg. Het was toen hét uitgaansstadje voor mijnbouwwerkers, spoorwegbouwers, jagers en ranchers. Nu is het slechts het eenzaamste stadje in het meest afgelegen deel van de hele Route, gevolgd door Goffs, Fenner en Essex. Hier omheen is niets anders te beleven dan woestijn vol zand en nog meer zand en wat zoutmeren. Het gedeelte van
Route 66 in California betekent: veel woestijn Om Californië binnen te en desolate landschappen. Op de foto hierboven mogen komen, dient men weerspiegelt een zonsondergang een haast eineerst even langs het ‘Vehicle deloze trein. Onder een reeds lang geleden verlaInspection Station’ te rijden ten benzinestation in de Mojave desert. waar je je moet melden om te vertellen waar je vandaan komt en vooral om aan te geven of je vers fruit en/of groenten bij je hebt. Deze zul je naar waarschijnlijkheid direct moeten afstaan. (of moet je er tax over betalen?). Wij hebben hier nog geen ervaring mee.
Needles dat dichter bij de oevers van de Colorado ligt, is het “oude” Needles. Een rit langs deze “Broadway” is een stap terug in de oude vervlogen tijd. Ben je hier toch (?) dan ook maar even bij West-Needles langsgaan. Want ook hier zijn nog relikwieën uit de golden day’s van ‘Route 66’ overgebleven zoals het Sage- en Western Motel en het Hungry Bear Restaurant. Bijna ‘decoratieve’ wuivende palmen, lonkende felgroene smoke trees en in de wind wiegende olijfgroene pepper trees leiden je over de weg langzaam de Mojave-woestijn in, waar enkele zoutmeren, zoals Bristol Dry Lake glinsteren in de felle zon. Deze zoutmeren kunnen verschillende fata morgana’s weergeven: een fris blauw water meer, de sky line van Las Vegas met rijzende gebouwen, of verkoelende bergen. Laat je hierdoor niet verrassen. In deze natuur tref je ook de roadrunner aan, misbruikt in ‘Looney Tunes’ en bekend door de Plymouth Roodrunner, maar in werkelijkheid een renkoekoek, die het graag op een lopen zet. De originele Route 66 (langs de spoorweg) is al jaren niet toegankelijk meer, maar op een afstand is dit deel van de ‘Route 66’ nog wel goed te zien. In Amboy kun je van ‘Roy’s Motel/Café’ uit 1940 ‘genieten’. Let Op: de benzinekraan wordt bij Roy’s benzinepompen alleen opengedraaid indien je tevens voor een overnachting betaalt, of je er
Na tussen de vele overblijfselen en ruïnes uit de betere ‘Route 66’ tijden te zijn gereden, omringd door grillige ‘Needle’ mountains, komt men vervolgens aan in, hoe kan het ook anders, het plaatsje Needles. Overigens één van heetste stadjes (qua warmte) van de VS. Gooi hier wel uw tank helemaal vol voordat je verder zoeft de Mojave-woestijn in.
16
49
Op uitnodiging van de gezusters Keyaerts, eigenaren van het befaamde Cadillac Museum, trok een Belgische delegatie in augustus van verleden jaar naar Langeais.
bijzondere was wel, dat er zich op diezelfde sloperij nòg een 1956 Series 62 Convertible bevond! Deze wagen was echter lang niet zo compleet, maar had wel één belangrijk onderdeel dat aan Peters wrak ontbrak: de dunne chroomstrip langs de achterruit, met de drukkertjes. Het is heel gemakkelijk om een dergelijke strip te slopen als je niet voorzichtig genoeg bent tijdens het demonteren. Dit is ook meteen de reden dat het een van de zeldzaamste onderdelen is die voor deze Caddy’s (niet) te vinden zijn. Bovendien zit het alleen op een 1956, en dan alleen op Convertibles, en alléén op Series 62 Convertibles. Want op Eldo’s is het ontwerp anders en in dit geval dus niet te gebruiken. Uiteindelijk, zo vertelde hij zelf, heeft Sean het er met chirurgische precizie af gekregen en bij de andere onderdelen gevoegd. Dit pakketje kon dus veilig naar Rotterdam worden verscheept.
De Cadillac’ s van 1909 en 1910 op de bijgaande foto werden op een aanhanger gezet voor de heen- en terugreis maar presteerden fenomenaal op de plaatselijke ritten van ongeveer een totaal van 200 km! De 1929 Cadillac van Henri van den Bergh en de 1937 LaSalle van Erik Debusschere deden het traject van 650 km tot Langeais langs de Franse departementale wegen in twee dagen. Enkele reis wel te verstaan.
The Cadillac Story 2002 De 1937 Phaeton van Erik Wydooghe daarentegen werd comfortabel vervoerd in een speciaal daartoe ingerichte Mercedes vrachtwagen. De 1947 sedan van onze vriend Mathias uit Arlon kwam ook op een aanhanger, maar de rest van het stel, inclusief de groene 52er van Peter legden het traject tot Tours gewoon af via de autostrada en dan verder via binnenwegen naar Langeais.
Een weekend in en rond het Cadillac Museum in Langeais, Frankrijk
Boven: De 1937 imposante Cadillac Phaeton van Erik Wydooghe.
Links: Op verzoek van Peter Nieuwlandt speciaal voor deze meeting overgekomen uit Amerika: de 1939 Coupe Convertible van John Milliken.
50
De 1939 Convertible Coupe van de Amerikaan John Milliken kwam op uitnodiging van Peter per boot uit de USA naar Bremen in Duitsland. Vandaar bezocht hij vrienden in Den Haag en dan via Aalst en Brussel naar Tours. Op de plaatselijke toertochten kon Peter met de ‘39 ongeveer 120 km zelf sturen, dit als voorproefje op zijn eigen ‘39 Convertible Coupe, die nog even zonder remmen thuis moest achterblijven. Volgens Peter rijdt en stuurt de ‘39 fantastisch. Dat belooft dus wat voor het seizoen 2003!
blue altijd een erg mooie kleur heb gevonden voor Caddy’s uit de jaren 50. Maar goed, het wordt jouw auto. De deuren waren verwijderd, en in de sponningen had Peter tijdelijk een metalen balk gelast. Zo wordt voorkomen dat de body gaat “uitzakken” op de brug. Straks krijgt hij z’n stevigheid weer terug dankzij het chassis en dan kunnen de balken worden verwijderd. Het was wel duidelijk dat Peter niet zomaar wat aan rommelt. De schuur blijkt dieper dan op het eerste gezicht leek, en achterin staat het chassis. Keurig netjes in de poedercoating, met daaroverheen een donkerblauwe metallic lak! Het geheel schitterde ons tegemoet, jammer dat je daar straks weinig van ziet. Ineens zie ik ook eindelijk wat Peter bedoelde met dat rechthoekige verstevigingsplaatje in het midden van de X op het chassis. Inderdaad is
56
● Het chassis staat netjes gepoedercoat in donkerblauwe lak. Met glitters erin nog wel! Bij de pijl is de bewuste verstevigingsplaat op de X te zien.
gereviseerd. Hij komt straks echt weer op nul miles te staan. Op een standaard staat verder nog het kale motorblok te wachten op zijn gereviseerde “ingewanden”. Peter tilt een zeil op, en daarach● Inmiddels is het ter blijkt de schuur zich nog verder Convertible wrak in uit te strekken. Het dashboard ligt Peters bezit. Helaas er, plus nog wat andere onderwas de arme stakker delen, zoals deuren en bumpers. door het slepen met Ook staat daar onder een afdekde bulldozer en het zeil Peters andere convertible: een vervoer in de con1976 Eldorado. Deze is geheel rijtainer zo verzwakt klaar, alleen komt hij er nu natuurgeraakt (maar die 30 lijk haast niet meer aan toe om jaar op een sloperij ermee te rijden. in weer & wind zullen Ik vraag Peter of hij alles nu in z’n er ook mee te maken eentje doet. Al dat slepen, hijsen, hebben) dat hij tijdens het uitladen spontaan in tweeën brak! Gelukkig maakte dat zagen, slijpen, hoe doe je dat? voor Peter niet veel uit. Het ging hem immers om de onderdelen en om de construc- “Ach met takels en een krik kom ik tie. “Ik kijk daar wel een beetje doorheen, dat is voor mij voldoende.” zei hij zelf. een heel eind. Bovendien: ik heb geen haast.” Toen Sean in januari van dit jaar in het zeker 6 keer groter dan het plaatje Nederland was, zijn we uiteraard even op een Coupe of Sedan. In de hoeken Onder de indruk nemen we afscheid naar Peter toe gegaan om te zien hoe hij van het chassis heeft Peter tevens kleine en wensen Peter veel succes bij het vorderde met zijn project. dikke stangetjes gelast. Ook die zorgen afmaken van dit geweldige project. Nog Peter bleek het aardig voor elkaar te voor meer stabiliteit, wat Convertibles steeds vind ik ‘m een béétje prettig hebben: in een schuur direct achter zijn van nature nu eenmaal niet hebben van- gestoord, maar wel op een gezonde huis kon hij naar hartelust schuren, slij- wege het ontbreken van de dakconstruc- manier. Het is altijd prachtig om iemand met hart en ziel aan iets te zien werken, pen, zagen en meer van die heerlijkhe- tie. helemaal als die werkzaamheden dan den. De body van wat ooit de Series 62 Coupe was geweest stond netjes op een Op een werkbank ontdek ik nog iets uiteindelijk ook nog eens zo’n spectacuhefbrug. Geheel in de primer. Aan de heel interessants: daar ligt een compleet lair resultaat opleveren. voorkant had Peter bij wijze van proef 365 CID V8 motorblok geheel in stukken al een stukje in een heldere lichtblauwe uiteen genomen. De gigantische 8 zui- Inmiddels is Peter ook lid geworden van kleur gespoten. “Ja, even om te kijken gers liggen netjes gerangschikt op een onze club, dus wie weet zien we zijn crehoe het staat. Wat vind jij, is het wat rij. Ik verbaas mij over de indrukwek- atie dit jaar nog wel op een evenement! voor zo’n auto?” Ik zei hem dat ik baby- kende afmetingen van de krukas. Een- In een volgende Standard hoop ik in maal buiten de auto op een tafel ieder geval een update te hebben van lijken dit soort onderdelen altijd zo zijn vorderingen, die ik natuurlijk op de voet volg. veel groter, grappig is dat toch. De motor wordt straks helemaal Peter, heel veel succes bij het voltooien ● Het convertible top frame, hier van je eigen prachtige 1956 Convertible nog zonder header bow. in wording. Aan je enthousiasme en vakWat helaas ook nog mist is het manschap zal het zeker niet liggen. leeslampje dat aan de achterste Dat moet wel een schoonheid worden! balein bevestigd was, boven de achterbank. Dit onderdeel is eveneens zeer zeldzaam, want excluLeontien sief voor 1956 Convertibles.
15
dergelijk project te beginnen. Waarom niet gewoon een Convertible gekocht? “Ach zie je, ik droom al van een 1956 Convertible sinds ik een jongetje was. Ooit zal ik één bezitten, dacht ik altijd. Toen ik die Coupe kocht was ik al aardig in de buurt, maar Convertibles zij zoveel zeldzamer, en bovendien een heel stuk duurder. Bovendien wilde ik zeker weten dat hij echt 100% goed was. Er bleef mij dus niets anders over dan met mijn eigen handen een Convertible te bouwen. Ik ga hem echt helemaal perfect namaken. Àlles moet kloppen, tot aan het kleinste schroefje. En eigenlijk moet hij beter dan het origineel worden.” Wauw, over “de lat hoog leggen” gesproken! Dat is nogal wat. Maar het was mij duidelijk dat het hem ernst was. Hier sprak niet een overmoedige doe-het-zelver die wel “effe het dak van een Coupe af zaagt en er een cabrio’tje van maakt”. Dit was het serieuze werk. Maar ja, als je al je hele leven droomt van een 1956 Convertible, en je weet dat je de handigheid in je hebt... “Het frame ben ik nu aan het klaarmaken voor de poedercoating. Ik weet wel dat je er niets van ziet als het er eenmaal onder zit, maar het moet gewoon allemaal perfect. Ook de motor ligt al helemaal uit elkaar en die zal gereviseerd worden. Hij wordt echt helemaal als nieuw als het straks af is en ik doe ‘m nooit van mijn leven meer weg.”
Afjn, zo spraken wij nog enige malen, terwijl ik Peter steeds het laatste nieuws over zijn top frame doorbriefte. Sean had zowaar een frame gevonden, echter zonder “header bow”. Dit is het dikke metalen gedeelte waarmee de kap aansluit bovenop de voorruit, en waar ook de sluiting aan vast zit. Bij de meeste Convertibles is dit het onderdeel dat het eerste verrot, omdat er altijd water tussen blijft staan. Bovendien is het een haast onmogelijk ding om te reproduceren (zonder mal) omdat het uit allerlei gecurfde vormen bestaat. Maar ook dat hoefde geen probleem te zijn. Sean zocht wel verder naar een header bow om het frame compleet te krijgen. Ook had hij een deel van het benodigde
chroom al gevonden. Er zaten zelfs nog bruikbare stukken op het convertible top frame. Op een sloperij in de buurt had hij bovendien zowaar een “compleet” exemplaar gevonden in erbarmelijke staat, waar nog wel veel chroom op zat. Inmiddels was mijn vakantie aangebroken, en dat betekende natuurlijk een trip naar...Sean in Amerika. Gewapend met mijn onafscheidelijke camera brachten we daar een bezoek aan de sloperij waar Peters “schat” verborgen lag tussen het groen. Deze sloperij heeft ongeveer de afmetingen van een inke stadswijk, dus het was nog een aardige wandeling. Onderweg trotseerden we takken, struiken, muggen en slangen (gelukkig geen één gezien), maar ineens lag daar...een voorheen witte 1956 Convertible, geheel overwoekerd door gebladerte, maar onmiskenbaar echt. De eigenaar van de sloperij vertelde ons later dat hij zich nog goed herinnerde dat deze auto werd binnengebracht, ergens rond 1970. Op jammerlijke wijze op jonge leeftijd total loss geraakt. Zonde. Zijn vader was toen nog eigenaar van de sloperij. Het lukte Sean om zonder schrammen bovenop de wagen te klimmen, en met mijn camera een aantal foto’s te maken om aan Peter te emailen. Hiernaast zijn enkele opnamen afgebeeld. En hoewel het wrak duidelijk een schim was van de statige Cadillac van weleer, was het opmerkelijk hoeveel chroom er nog op zat. Het meeste daarvan in zeer goede conditie. Het oorspronkelijke plan was dan ook om dit wrak kaal te plukken en alles in een grote doos op te sturen naar Nederland.
Op de foto hieronder geeft Henri van den Berghe les in “Cadillac-canisme.” De 1952 Convertible van peter aan de brug over de Loire in Tours.
De gezusters Keyaerts, bijgestaan door Sophie Herin en medewerkers hadden een prachtig programma opgesteld met onder meer het verblijf in de hotels, de mooie toertochten, dineren op prachtige kastelen en niet te vergeten het avondlijk bezoek aan het museum gevolgd door een uitgebreide dining party in de tuinen van hun kasteel. Het
geheel werd opgeluisterd door een authentieke Russische zangeres en een zigeunerorkest dat bij je tafel kwam spelen!
Peter deed alle verplaatsingen mee, maar ondergetekende moest om beroepsredenen al na het eerste weekend naar huis. Hopelijk volgend jaar beter.
Snapshot aan het Château de Planchoury bij het Cadillac Museum.
Isidoor Nieuwlandt
Toen Peter echter de foto’s van het wrak gezien had, werden de plannen gewijzigd. Om een echt volmaakte 1956 Convertible te maken had hij namelijk een levensecht voorbeeld nodig. En dus wilde Peter graag het hele wrak kopen. Op die manier kon hij tot in de kleinste details de constructie van beide wagens vergelijken. Bovendien zat er nog een motorblok in; ook altijd goed voor een aantal sappige onderdelen. Maar ja...geheel overwoekerd en bovendien gelocaliseerd diep in de “binnenlanden” van de sloperij zou dat geen gemakkelijke klus worden. De Caddy zou er uiteindelijk met een bulldozer aan een dikke ketting letterlijk door de sloper worden uitgesleept. Maar niet voordat Sean eerst de meest waardevolle of kwetsbare stukken eraf had gehaald en stevig ingepakt met veel tape in en op de wagen had bevestigd. Het meest
14
Na het afsluitend diner in het fabelachtige Château d’Artigny reden ongeveer de helft van de deelnemers moe maar voldaan naar huis. De anderen keerden de motorkappen zuidwaarts en voegden er nog een verlengd weekend aan toe in Grimaud bij St Tropez.
51
verschenen in Business Week, april 2002
Een topless 1956 Coupe
deel 2 van de 3-delige serie over de toekomst van Cadillac
Peter van Rijswijk bouwt zijn eigen Droom-Caddy
Kan GM het fenomeen Cadillac redden?
In het vorige deel van dit artikel (The Standard, april/mei 2002) hebben jullie kunnen lezen over het verleden, het heden en de toekomst van de Cadillac.
In
dit deel wordt verteld wat GM, onder leiding van Robert Lutz, onderneemt om Cadillac’s imago op te vijzelen. Nadat overduidelijk was geworden dat Cadillac’s marktaandeel dramatisch gekelderd was, begon GM eindelijk serieus na te denken over de toekomst van hun voormalig paradepaard. Nu werd niet alleen meer gepraat over het erfgoed en de uitstraling van Cadillac in het verleden; men was bij GM bereid om de daad bij het woord te voegen. In de afgelopen vier jaar heeft GM 4 miljard dollar geïnvesteerd in een campagne om Caddy weer in ere te herstellen. GM besteedde hiermee 10% van het totale budget aan een merk waarvan maar 180.00 auto’s per jaar werden verkocht . In januari introduceerde Cadillac de CTS sedan, het eerste voorbeeld van de revolutionaire nieuwe ontwerplijn die in de daaropvolgende drie jaar zou worden ingezet. In het huidige, behoudende ontwerpklimaat zou de legendarische Harley Earl maar moeilijk groen licht hebben
Caddies van de band zouden rollen, trad Robert A. Lutz aan als hoofd van GM in Noord-Amerika. Lutz staat bekend om zijn voorliefde voor de traditionele klassieke vormen van de Cadillac en was dus niet zo’n voorstander van het hoekige uiterlijk van de CTS. Meteen bracht hij wijzigingen aan om de auto een meer gestroomlijnde uitstraling te geven. Als het nieuwe uiterlijk niet aanslaat, heeft Lutz al aangekondigd, zal hij niet aarzelen om nog meer veranderingen aan te brengen. Lutz is een gedreven en gepassioneerd mens en is vastbesloten om Cadillac weer aan Robert Lutz de top te brengen: (zie ook het “Een groot deel artikel Cadil- van onze goede lac eeuwfeest) reputatie is onlosmakelijk verbonden met de Cadillac. Daarom zal deze nieuwe koers een succes worden”, aldus Lutz. (Over)moedige woorden? Het opnieuw tot leven brengen van een merk dat op sterven na dood is, is misschien wel één van de moeilijkste klussen die er op het gebied van marketing bestaan; denk aan Polaroid en Oldsmobile.
CTS: hoekige vormen..... gekregen voor zijn amboyante tailns. Het mag dus wel als een wonder worden beschouwd dat de hoekige stijl van de nieuwe CTS goedkeuring vond! Net toen de eerste vernieuwende
52
Kevin Lane Keller, leraar marketing aan Dartmouth College’s Amos Tuck School of Business: “Auto’s zijn het allermoeilijkst omdat ze sterk verbonden zijn met sociale status”. Veel automerken, zoals Packard, Duesenberg en Studebaker, konden de aansluiting met de nieuwe generatie consumenten niet veilig stellen. De uitdaging voor Cadillac is nog groter. De grote teloorgang van dit merk vond plaats in de jaren zestig en zeventig. Veteranen uit de
‘73 Eldo Convertible, enorme landcruiser die de Vietnamgeneratie niet meer aansprak... Tweede Wereldoorlog hadden zichzelf ‘beloond’ met Cadillac’s enorme landcruisers. De Vietnamgeneratie echter verwierp deze auto’s, omdat ze slecht voor het milieu waren en vanwege hun impopulaire welvaartsimago. Deze generatie deelde het sterke geloof in en de onvoorwaardelijke trouw aan alles wat Amerikaans was niet met hun ouders. Toen kwamen de jaren tachtig. Net toen de ‘babyboomgeneratie’ er aan toe was om Cadillacs te kopen, beging boven: GM een aantal ‘56 Packard grote misstapCarribbean pen.... Na de oliecrises van de hiernaast: jaren zeventig ‘53 Studebaker zocht men bij Starliner I GM naar een Cadillac die
Het zal ergens in mei van 2002 geweest zijn dat bij mij thuis de telefoon ging. Het was Koen Ongkiehong, die mij vroeg of ik een convertible top frame kon regelen voor een 1956 Cadillac. Hij was namelijk zelf ook weer gebeld door een man, Peter van Rijswijk, die hiernaar op zoek was. Peter was een goede bekende van Koen en, zo vertelde hij, bezig met een wel zeer speciaal project. “Luister, hij bezit een 1956 Series 62, maar is al jaren zo gecharmeerd van de Series 62 Convertible uit dat jaar, dat hij nu heeft besloten de stoute schoenen aan te trekken, het dak daar af te zagen en er een Convertible van te máken! En daarom heeft hij dus een convertible top nodig, plus misschien nog wat andere onderdelen. Trouwens, het dak lígt er inmiddels al af, dus hij kan niet eens meer terug.”
vinden. Maar inmiddels wist ik ook dat niets onvindbaar is, als je maar lang genoeg blijft zoeken, dus wie weet? Nu was het mijn beurt om de legende te gaan verspreiden van een Crazy Dutchman die het plan had opgevat een topless Coupe te creëren en er nu een dak voor zocht. Dit leverde veel professioneel tegengas op, want wist die gekke Nederlander wel waar hij aan was begonnen? En wist hij niet dat behalve een convertible top nog heel veel dingen volkomen anders zijn aan een convertible? Eehm...tsja dat weet ik ook
● Peter pakt het zeer grondig aan: de motor lag letterlijk helemaal uit elkaar en zal gereviseerd worden. Op de voorgrond is de krukas te zien.
In eerste instantie vertelde ik Koen dat hij een ander in de maling moest gaan nemen. Iemand die zomaar het dak afzaagt van een goede 1956 Cadillac, en daar een Convertible van wil maken?! Alsof dat zomaar kan. Die Peter is een dwaas, dat kan niet anders! Maar Koen verzekerde mij dat hij echt wist waar hij aan begonnen was. ● De “topless” Coupe body, gestript op de brug. Let op de (tijdelijke) balk ter versteviging tussen de sponningen.
Goed goed, maar waarom dan niet gewoon die Coupe verkocht, even doorsparen en een mooie Convertible op de kop tikken? “Ja, dat moet je aan Peter vragen. Hij wil dit nu eenmaal zo doen,” was Koens nuchtere antwoord. Aldus wendde ik mij met deze vreemde boodschap tot Sean, mijn vriend in Amerika, die meestal wel weg weet met dit soort kwesties. Ik wist dat de 1956 Convertible niet in grote aantallen was geproduceerd, dus het zou nog niet meevallen daar een convertible top frame voor te
Maar goed, ook lastige uitdagingen zijn er om getrotseerd te worden, dus ging Sean allereerst op zoek naar een convertible top frame. Ondertussen besloot ik Koen maar even terug te bellen om hem voorzichtig te vertellen dat hij aan meneer van Rijswijk even moest doorgeven dat deze nog veel meer nodig heeft behalve alleen een dak. Als hij het tenminste goed wilde aanpakken. Dat ging zo een tijdje heen en weer, want Koen twijfelde er op zijn beurt
niet hoor, ik ben slechts de boodschapper. Al wat ik weet is dat hij een dak zoekt. Trouwens Sean, gewoon uit nieuwsgierigheid hoor, maar wat is er eigenlijk allemaal anders aan een Convertible? Sean vertelde mij dat er veel extra chroom op zit, vooral de lijsten rond de voorruit en langs de zijruiten. En natuurlijk is de bovenkant van de voorruit anders, steviger van constructie. En oh, de achterbank is anders, en niet te vergeten die dunne strip achterlangs de achterruit, met die drukkertjes erop. Dat is waarschijnlijk het zeldzaamste onderdeel aan die hele auto: vind je nergens meer. Wat een project. Een dappere man, dat wel.
13
aan welke onderdelen anders of extra waren op een Convertible. Volgens hem viel het wel mee. Uiteindelijk besloten we dat het handiger zou zijn als ik direct contact met Peter op zou nemen. Dat praat meteen ook een stuk makkelijker. Peter keek er gelukkig niet van op. Hij wist wel dat er wat meer chroom op zat, en was inmiddels na het afzagen van het dak ook gestuit op het bekende gegeven dat de auto dan eeen beetje z’n stevigheid verliest, onder andere doordat de randen om de voorruit een stuk dikker zijn op een Convertible. Volgens hem was ook het chassis van een Convertible anders dan van een Coupe: er hoort een rechthoekige metalen plaat van ongeveer 35x25 cm. in het midden van de X, plus extra verstevigingsbalkjes in de hoeken. We hebben een hele tijd aan de telefoon gehangen, en natuurlijk wilde ik alles weten over de reden om aan een
56
VAN DE SECRETARIS Als jullie dit lezen is er weer een drukke periode achter de rug. Rond de Algemene Ledenvergadering, het registreren van 24(!) nieuwe leden, het verzorgen van de nieuwe ledenlijst voor bijsluiting bij the Standard en niet te vergeten het aanmaken van een kleine 400 ledenpasjes, gelukkig met hulp van Rob Kortekaas. Op de achterkant hiervan een foto van de mooie 1952 Cadillac van Floor van Os. Op de ledenlijst staan sinds vorig jaar in plaats van faxnummers de emailadressen vermeld. In totaal van zo’n 130 leden. Mochten er leden zijn die een emailadres hebben dat nog niet op de lijst vermeld staat, dan gaarne een emailtje naar mij sturen. Leo de Wit stuurde mij naar aanleiding van de oproep in de vorige Standard een heel aantal oude nog missende nummers van the Standard . Deze worden nu gekopieerd en gaan dan retour naar de eigenaar. We missen nu nog in ons archief: 1993, de nummers 1 en 2 1991, de nummers 1 en 4 1990, alle exemplaren (vermoedelijk waren dit stencils). Mochten er lezers zijn die deze nummers tijdelijk willen afstaan voor het maken van een kopie dan ontvang ik hierover graag een berichtje.
Bert Atsma
Lieve Jaap & Dini,
ceC
zou kunnen concurreren met de veel zuinigere importauto’s. Kwaliteit en luxe kwamen op een lager plan te staan en GM maakte de fout om de naam Cadillac te ‘plakken’ op hun kleinste en slechtste model, de Chevy Cava- ‘92 Fleetwood Brougham, laatste der lier. De slechte kwaliteit, armoe- Mohikanen met dit model als achterdige styling en het krappe inte- wiel aangedreven V8 ”Dinosaurus”. rieur van de Cimmaron bracht de reputatie van Cadillac ernstige Cadillac had gekocht, zouden we schade toe. Het zou jaren duren denken dat hij een grapje maakte!”. voordat GM dit echec te boven kon Mancuso weet waar hij het over komen. heeft; twaalf jaar geleden verkocht hij zijn grootvaders Cadillac dealerIn de tussentijd hadden BMW en bedrijf, omdat hij wel wat zag in Mercedes nieuwe, gestroomlijnde Toyota Motor’s nieuwe Lexus die en technische zeer geavanceerde een opmars aan het maken was. modellen uitgebracht. De welvarende De meeste rivaliserende merken en veeleisende generatie, die altijd hebben Cadillac afgeschreven als Cadillac had gekocht, schafte zich- de ‘dinosaurus van de Americana’. zelf nu een Mercedes of Jaguar aan Toch zijn er signalen van een heren liet Cadillac als een blok vallen. nieuwde interesse voor de Cadillac te Auto’s moesten presteren én luxe en status uitstralen; Europese en Japanse auto’s boden een antwoord op de vraag van de consument, Cadillac, vooralsnog, niet. Rob Mancuso, 51, een executive voor AON Corp., is een goed voorbeeld van iemand die tot deze nieuwe generatie behoort. “Ik heb een BMW, mijn vrienden hebben een Mercedes of een Jaguar. Als iemand van ons zou zeggen dat hij een Cadillac en 11 september...
Al jullie Cadillac vrienden van de CCN en de Redactie van The Standard wensen jullie vanaf deze plaats veel sterkte toe. We denken aan jullie! 12
53
bespeuren. Terwijl Cadillac haar honderdjarig bestaan viert zijn er aanwijzingen dat het merk zou kunnen gaan proteren van de golf van patriottisme dat Amerika na 11 september 2001 overspoelt.... Volgende keer het laatste deel van deze reportage: Hilger, hip hop, rap en...de Escalade! Vertaald en bewerkt door Monique de Hoop
Cadillac “Cien” (wat Spaans is voor honderd) laat het nieuwe elan en de nieuwe contouren zien, waarmee Cadillac als de Phoenix vogel wil herrijzen.
Notulen CCN Bestuursvergadering 24 januari 2003 te Bunnik
Aanwezig: Rob Wiegers, voorzitter, Ruud Gersons en Edwin Otten en Bert Atsma (notulen). Verhinderd wegens leproblemen: Linda Heinhuis.
De volgende onderwerpen worden besproken: 1. Notulen vergadering 1 november 2002 worden kort behandeld en met kleine aanpassingen goedgekeurd. ● De antwoorden van de FEHAC m.b.t. de W.A. verzekering zijn nog niet binnen, maar het is al wel duidelijk dat het sleutelrisico in garages niet gedekt is. Dit moet vallen onder de betreffende garagepolis. Hiermee zonodig rekening houden bij afspraken voor technische dagen. Ruud te bespreken met Peter Schotanus i.v.m. de maandelijkse sleutel zaterdag bij Studebaker Select (de eerste heeft nu plaats gevonden en was een succes). ● Martin Meijer heeft al voorbereidingen gemaakt voor het overzicht van leveranciers. Het zal gerealiseerd worden zodra het capaciteitsprobleem van de web site is opgelost. 2. Voorbereiding Algemene Ledenvergadering ● Nog niet veel aanmeldingen. Bert zal nog een oproep per e-mail doen. ● Edwin zal nancieel verslag en het denitieve voorstel tot wijziging huishoudelijk reglement per beamer presenteren. Hij zal ook de kascommissie benaderen. ● Besloten werd om de ALV voor te stellen de contributie voor diegenen die gemachtigd hebben met € 2,50 te verlagen en voor de anderen met € 2,50 te verhogen. Dit is budgettair neutraal. ● Ruud zal Leontien vragen iets over de redactionele werkzaamheden te vertellen en Rob zal Koen vragen verslag te doen van de technische commissie. ● Mogelijke kandidaten voor de bestuursvacature werden besproken; actie Rob. ● Edwin en Bert zullen extra kopieën van de te bespreken stukken meenemen. 3. Web site problemen ● De capaciteitproblemen bij de provider staan op dit moment verdere ontwikkelingen in de weg. Rob/ Ruud zullen een oplossing organiseren via een nieuwe provider “eigendomein.nl” voor € 225 per jaar. ● Ruud zal een kleine advertentie plaatsen op marktplaats.nl 4. Nieuwe yer Het outline voorstel voor een nieuwe yer werd goedgekeurd. Na ontvangst van eventueel commentaar zal Bert het verder uitwerken. 5. Evenementen ● Het aanbod van herhaling van de technische dag in Veenendaal wordt graag geaccepteerd (Linda zal contact met Leo de Wit opnemen). ● Linda meldt nog telefonisch dat er behoefte is aan ritten (momenteel alleen de tour van Walcheren op 13.4 in de planning). ● Het voorstel van Leo de Wit om i.p.v. de € 50 cadeaubon voor de gastheer bij technische dagen een wat tastbaarder geschenk te organiseren (dat b.v ook voor andere gelegenheden gebruikt kan worden) lijkt een uitstekend idee. Bert zal Leo informeren.
5. Verslag van de Redactie a) Ruud Gersons bespreekt de ontwikkelingen van onze website. Deze wordt zeer druk bezocht. Recentelijk zijn er capaciteitsproblemen opgetreden. Deze zullen worden opgelost. Ruud ontvangt complimenten vanuit de vergadering over de kwaliteit van de site. Er is een vraag uit de vergadering of we niet te ver gaan met de ontwikkelingen en een suggestie om de foto’s wat kleiner te maken ter vermindering van het capaciteitsprobleem. b) Leontien doet verslag over The Standard. De beslissing om naar vier uitgaven per jaar te gaan bevalt goed. Door het digitaal opmaken zijn de kosten per boekje gedaald van €4,12 naar €3,59. Martin Meijer is bereid gevonden om haar als hulpredacteur bij te staan. Koen Ongkiehong verzorgt nog steeds de Vraag & Aanbod rubriek (dus advertenties naar hem!). Vanuit de vergadering wordt Leontien gecomplimenteerd met het bereikte resultaat en worden de vaste inzenders bedankt voor hun bijdragen. Leontien deelt nog mee dat ze overweegt om privé een internationaal Cadillac tijdschrift uit te geven. 6. Verslag van de evenementencoördinator Linda geeft aan dat het een goed jaar was met veel evenementen, behalve in april. Voor 2003 is alleen nog maar de Walcheren rit in april voorzien; zij doet bij deze een oproep voor aanmelding van evenementen. Leo de Wit meldt dat hij in april weer een technische dag in Veenendaal kan organiseren. Een andere mogelijkheid is om samen met Peter Nieuwland van de Belgische Cadillac Club half juni een “grensoverschrijdende“ rit te organiseren. 7. Verslag van de Technische Commissie Koen doet kort verslag van de gang van zaken. De commissie krijgt veel vragen over motoren en over onderdelen. Er is steeds meer een gebrek aan donorauto’s. Hij overweegt om een containerlijn met Amerika op te zetten (3 of 4 containers per jaar met onderdelen en auto’s). De technische dagen werden wisselend bezocht. De nieuwe sleuteldag bij Studebaker-select werd uitstekend bezocht. Martin Meijer zal op de website een database met gegevens over leveranciers van onderdelen en services gaan opzetten. 8. Bekendmaking van de kandidaten voor het Bestuur Rob deelt mede dat voor de plaats in het bestuur ontstaan, door het vertrek van Linda, twee kandidaten zijn: Bernadette Bosman en Vincent Heinhuis. Hij stelt voor hierover na de pauze schriftelijk te stemmen. 9. Stemming en bekendmaking van de uitslag Koen en Leontien worden gevraagd stembriefjes rond te delen, weer in te nemen en de uitslag op te maken. Zo gebeurt en Leontien deelt mede dat Bernadette 37 stemmen heeft gekregen en Vincent 18. Hiermee is Bernadette gekozen in het bestuur. 10. Rondvraag Sjaak de Graaf wil meer informatie over een mogelijke tocht naar het Cadillac museum in Tours. Peter kan hem zonodig hierover informeren. Daan Markusse benadrukt dat artikelen in the Standard zoveel mogelijk over Cadillac’s moeten gaan. 11. Installatie bestuurslid Rob bedankt Linda met een mooie bos bloemen voor het vele goede werk in de afgelopen jaren. Hierna neemt Bernadette achter de bestuurstafel plaats. Rob deelt mede dat zij de functie van evenementen coördinator zal gaan vervullen. 12. Sluiting De voorzitter bedankt de leden voor hun komst en bijdragen en sluit de vergadering om ongeveer 17.00 uur.
6. Overige punten Bert meldt dat het aantal leden nu zo’n 370 bedraagt. 7. Rondvraag ● De verjaardagskalender is “in portefeuille “ bij Rob. ● T.z.t. uit te zoeken wanneer de eerste Cadillac in Nederland op de weg verscheen (via importeurs Pietersen of Landeweer). 8. Datum volgende vergadering Vrijdag 11 mei 2003 bij Rob.
54
11
Notulen van de Algemene Ledenvergadering
worden. Geen enkele auto mag dus nog “verborgen geheimen” bezitten. En dat betekent automatisch een bodyoff behandeling, waarbij de koets volledig van het chassis wordt gelicht en waarbij uiteraard de motor aan een volledige revisie wordt onderworpen.
9 februari 2003 te Polsbroek
Als ik in januari van 2003 een bezoek breng aan dit project staat de body reeds geheel strakgemaakt en in de primer op een hefbrug. Op professionele wijze is hij op een soort verrijdbare stellage geplaatst. Nadere inspectie leert mij dat de stellage geheel op maat is gemaakt voor deze body. De draagstangen zijn op verschillende plaatsen met schoeven aan de body bevestigd (zie ook de foto). Op deze manier wordt de body op alle kwetsbare plaatsen goed ondersteund (wat
Notulist: Bert Atsma, Secretaris. 1. Opening De vergadering wordt om 15.00 uur geopend door Rob Wiegers, die de aanwezigen verwelkomt. Er zijn 55 stemgerechtigde leden aanwezig. Bert Atsma licht toe dat, gezien de recente wijzigingen in de procedure, betaling van de contributie over 2003 geen vereiste is voor het stemrecht. Likele de Boer en Ferry Balk hebben zich afgemeld. 2. Notulen ALV 17 februari 2002 De notulen zijn zoals in voorgaande jaren in het clubblad geplaatst (the Standard no.1 / 2002). Er zijn geen opmerkingen of vragen naar aanleiding van deze notulen, die daarmee met dank aan de secretaresse goedgekeurd worden. 3. Financieel verslag a) Het nancieel verslag is voor aanvang van de vergadering rondgedeeld. Edwin Otten licht de belangrijkste punten toe via een korte presentatie per “beamer”. - Het nancieel resultaat is positief, maar wat lager dan vorig jaar, voornamelijk door de kosten van het jubileumfeest. Contributies liggen op hetzelfde niveau als het vorige jaar (per saldo is het ledenaantal niet gegroeid); de opbrengst van advertenties is toegenomen door nieuwe adverteerders. - Het eigen vermogen ontwikkelt zich nog steeds gunstig. Er zijn geen vragen vanuit de vergadering. Marius Zwolsman deelt namens de Kascommissie mede dat zij akkoord zijn met de cijfers, waarop het verslag, met dank aan de Penningmeester, wordt goedgekeurd. De kascommissie heeft nog als suggestie om het aantal bankrekeningen waarop betaald kan worden te verminderen. b) Er zijn geen kandidaten voor de opvolging van Marius in de Kascommissie. De vergadering besluit bij acclamatie om Marius nog een jaar als voorzitter te benoemen. Leontien van Brummelen en Harry van Limpt zijn nog niet voor aftreden aan de beurt en zijn bereid om het nog een jaar te doen. c) Voorstel contributie 2003: Edwin presenteert het voorstel om de contributie te verhogen van €45 naar €47,50. Dit is in lijn met de inatie van de afgelopen periode. Voor leden die een machtiging voor automatisch incasso hebben afgegeven zal een korting van €5 gegeven worden. Deze €5 is gebaseerd op een schatting van de extra kosten bij niet automatische incasso. Na uitvoerige discussie over de voor- en nadelen van deze differentiatie, brengt de voorzitter het voorstel in stemming via handopsteking. Het voorstel wordt aangenomen. In de vergadering wordt nog opgemerkt dat automatische betaling vanuit het buitenland niet mogelijk is; dat de vorig jaar besloten afronding van de contributiebedragen niet geheel is uitgevoerd en dat telebankieren misschien een alternatief was geweest. d) Voorstel tot aanpassing van het huishoudelijk reglement: Bert presenteert via de “beamer” een voorstel om de bestaande praktijk met betrekking tot de bijdragen van de vereniging aan de kosten van evenementen te formaliseren door een aanvulling op artikel 10. Verschillende leden zijn ertegen dat onder bepaalde omstandigheden een organisator de winst op een evenement zelf kan behouden. Aangezien dit een belangrijk onderdeel is van het voorstel, besluit het bestuur het voorstel terug te nemen en er volgend jaar op terug te komen. Uit de vergadering komt een vraag over de aansprakelijkheid van de club bij het organiseren van evenementen. Bert licht toe dat “normale” aansprakelijkheid gedekt is onder de W.A. verzekering via de FEHAC. Ritten zijn daarmee in beginsel gedekt (voor zaken die niet onder de W.A. verzekering van de auto’s vallen), maar b.v. sleuteldagen niet (die zouden onder de betreffende garagepolis moeten vallen). Het bestuur zegt toe hierop in The Standard nog terug te komen. 4. Verslag van de secretaris Bert deelt mede dat hij na de vorige A.L.V. de zaken van Linda Heinhuis in zeer goede orde heeft overgenomen. Sinds dien zijn er 51 nieuwe leden, 42 opzeggingen en 43 royeringen wegens niet betaling van de contributie. Het aantal leden/donateurs per 9 februari bedraagt 368. Onder de opzeggingen waren helaas twee in verband met overlijden; Mees van den Langenberg en Bert Bek. Het bestuur heeft in de afgelopen periode 4 keer in goede harmonie vergaderd. De verslagen worden, met enige vertraging, in The Standard gepubliceerd. Er zal geprobeerd worden om dit te versnellen. Na hulp van meerdere leden is het archief van oude nummers van the Standard bijna compleet. Hiernaast wordt gewerkt aan een nieuwe yer. Er zijn geen vragen.
10
Perfecte restauratie van een 1956 Series 62 Coupe
Onlangs werd mij een kijkje gegund bij een 100 punts restauratie van een 1956 Series 62 Coupe. En hoewel mij nadrukkelijk werd verzocht om niets te vertellen over de locatie dan wel de eigenaar van deze auto, mocht ik gelukkig wel vrijuit foto’s maken voor publicatie in The Standard. Het is mij hierbij ook gelukt enige informatie los te peuteren over de toegepaste werkwijze. Bekijk het nu volgende fotoverslag en zie hoe het werkelijk hoort! De eigenaar neemt het restauratieproces van deze auto uiterst serieus. Als ik de werkplaats binnenkom, wordt mij direct duidelijk dat hier geen half werk verricht wordt. Het gaat hier dan ook om een zogenaamde 100 point restauration, een benaming die duidt op een werkelijk perfecte restauratie. Eigenlijk beter dan nieuw dus, want het is algemeen bekend dat GM zelfs in de jaren 50 nog weleens wat slordig te werk ging bij het assembleren van haar wagens. Dit kwam simpelweg door de grote vraag. Er
vervorming voorkomt) en bovendien kan het anders onhandelbare ding gemakkelijk op een trailer worden geladen voor een gang naar de spuiter. Ook wordt de noodzakelijke optimale bewegingsvrijheid van de restaurateur gegarandeerd zodat hij de body werkelijk van alle kanten kan bekijken èn bewerken. Deze restaurateur is tijdens mijn bezoek trouwens zelf ook aanwezig, en hoewel hij eigenlijk druk bezig is aan een ander project, is was weinig tijd voor al te nauwkeurige afwerking van sommige zaken, die men, zo werd geredeneerd, tijdens het dagelijks gebruik toch niet zou waarnemen. De eigenaar van deze Coupe echter streeft ernaar al zijn auto’s tot in de kleinste details te restaureren, waarbij kosten noch moeite gespaard
55
56
hij gelukkig graag bereid om af en toe mijn nieuwsgierige vragen te beantwoorden. Zijn naam is Guy (spreek uit: “Gie” met de G zoals in garçon). Ik vraag aan Guy of hij aan de body zelf nog veel heeft moeten lassen. “Eigenlijk vrij weinig, alleen een stukje bij de wielkast linksachter. Het stuk bij de bevestigingspunten van de fenderskirt was verrot.” Zie de bovenste foto op de bladzijde hiernaast. Guy vervolgt: “Verder was het bijna overal een kwestie van kleine oneffenheden wegwerken. Dit is echt een keiharde auto. Een perfecte basis voor een dergelijke restauratie.” Hoe hard deze Caddy precies is, kan ik u overigens zelf vertellen. Eerder, in 2002 reeds was ik hier ook al eens te gast. De body was toen reeds gescheiden van het frame, maar verder was er nog niets aan gebeurd. Ook toen trok het project uiteraard meteen mijn aan-
● Weer een frame van een 56’er. Het is heel duidelijk dat het plaatje op de X van een Coupe een stuk kleiner is dan dat van een Convertible. Zie ook pagina 15 van deze Standard. Op de foto hieronder de gloednieuwe roestvrijstalen uitlaat. Een 100 punts restauratie op àlle fronten. Beter dan nieuw: dat is het doel - en het resultaat.
Uitnodiging voor het CCN Jaarevenement
Een weekend rondom de Loosdrechtse Plassen Zaterdag en zondag 23 en 24 augustus 2003
Op 23 en 24 augustus organiseren we een gezellig weekend in Loosdrecht en wijde omgeving. Nog niet alles is rond, zoals bijvoorbeeld het beginpunt, en hoe de rit zal lopen. Maar goed, als je iets wilt moet je ergens beginnen en dat is toch wel een overnachtingsplaats. De overnachtingsplaats is geworden het Golden Tulip Hotel in Loosdrecht, gelegen aan de Plas. We hebben daar een optie op een groot aantal kamers gekregen, tot eind juni. Het draaiboek ziet er als volgt uit: dacht, en ben ik er uitvoerig omheen gelopen. Het ultieme bewijs van de hardheid van deze auto was toen voor mij het gegeven dat zelfs de ronde rubber dopjes die dienen als afdichting van de ronde gaten voorin de dorpels (zie de middelste foto op pagina 55)
nog helemaal soepel waren. En niet verdroogd zoals meestal het geval is. Totaal geen roest of rot te bekennen. Dat mag toch uniek genoemd worden voor een wagen van deze hoge leeftijd. Maar nu staat de body dus klaar om gespoten te worden. Ik vraag aan Guy wat toch die strepen zijn die overal op de body zijn aangebracht. Hij wijst op een rond blik. “Dit goedje, Terolan-53, smeer ik op alle naden en daar waar meerdere vlakken elkaar raken. Zo is het voor het vocht onmogelijk om na het spuiten nog tussen de kieren te gaan zitten.” Het is niet zo netjes gedaan, merk ik op. Een beetje geklodderd zelfs. “Klopt,” zegt Guy, “dat streperige is met opzet zo gedaan. Ik gebruik namelijk een kwast van nylon, met van die harde haren dus. Dat geeft een streperig effect. Wat de reden daarvan is? Omdat de wagens in de fabriek op precies dezelfde wijze werden behan-
ZATERDAG e Verzamelen, waar is nog even de vraag e Een leuke rondrit door de prachtige omgeving van de Loosdrechtse Plassen e Aankomst in Loosdrecht om ongeveer 15.00 uur. e Sight seeing Loosdrecht. Er is dat weekend van alles te doen in dit kleine pittoreske dorpje. e ‘s Avonds een geheel verzorgde barbecue bij het hotel. e De rest van de avond is nog een Suprise. ZONDAG e Een uitgebreid ontbijtbuffet e Opnieuw een gezellige rit e Afsluiting De Kosten Hotelkamer, 2 personen, inclusief ontbijtbuffet: € 110,Barbecue: prijs nog niet helemaal bekend, maar ergens rond de € 25,In de volgende Standard komt uitgebreide informatie, waar nog hard aan wordt gewerkt. HEB JE INTERESSE EN WIL JE ZEKER ZIJN VAN EEN KAMER, GEEFT JE DAN SNEL OP! Schrijf, bel of email: Bernadette en Wim Bosman, Aalsmeerderweg 447 1432 EC Aalsmeer 020-4533832 of
[email protected]
● Het frame met daarop de reeds teruggeplaatste en geheel gereviseerde motor. Op mijn verzoek werden de beschermende afdekkleden even van het werkstuk gelicht. Een zeer indrukwekkend gezicht. En wat kun je alles goed bekijken op deze manier! Heerlijk. Met deze foto’s hoop ik u een beetje te laten delen in deze vreugde. De klepdeksels en de behuizing van de versnellingsbak zijn in de originele donkerblauwe Cadillackleur gespoten. Waar mogelijk zijn onderdelen vervangen door nieuwe, zoals slangen riemen en lagers. Bijzonder aan deze Caddy is, dat hij is uitgerust met airconditioning. In 1956 nog een optie, die niet vaak voorkwam op een “gewone” Coupe.
56
9
Rondrit: Het Land van El Dorado
Een stijlvolle dag samen met de Cadillac LaSalle Club België Zondag 15 juni 2003
Eindelijk is het zover: de Cadillac Club Nederland en de Cadillac LaSalle Club Belgium hebben de handen ineengeslagen om gezamenlijk een onvergetelijke dag te organiseren. Zo kunnen onze clubs eindelijk eens met elkaar kennis maken. We hebben immers ook al één Europa, één muntsoort en...één Cadillac passie? Wij weten dat 15 juni Vaderdag is, maar hoe maak je Vader gelukkiger dan met een prachtige rit in een Cadillac? Neem Vader dus gerust mee! En thuis neemt de video de Grand Prix van Canada op, dus ook dat hoeft u niet te missen. Die kunt u later terugzien zo vaak u maar wilt. Dit is echter een uniek -niet te missen- evenement!!! Deze dag zal geheel in “Cadillac Style” gaan verlopen en ons voeren door de prachtige grensstreek van België en Nederland. Een streek die met name erg populair is onder vermogende Nederlanders, die er in de loop der jaren zijn neergestreken wegens de rust, de ruimte en het gunstige belastingklimaat. Liefhebbers van DeVilles, Sixty Specials of Allantés hoeven dus niet te schrikken: Het Land van El Dorado verwijst puur naar deze mooie streek, en is dus vrij toegankelijk voor àlle types Cadillac of LaSalle. El Dorado betekent: Het Vergulde Land. Eigenlijk dus een beetje dubbel op, maar ach... als echte Bourgondiërs leven wij immers ruim. We plukken de dag in het pittoreske plaatsje Retie (zie het kaartje, bij het bolletje), net over de grens, nabij Turnhout. Daar verzamelen wij om 9:30 in “Taverne De Watermolen” aan de Watermolen 5. Fraai gelegen in de nabijheid van...jazeker, een watermolen. Hier zeker geen karig koekje bij de kofe maar een uitgebreid ontbijtbuffet. En bij mooi weer eten we natuurlijk lekker buiten! TIP: Komt u van ver, dan is het misschien een goed idee om reeds op zaterdag af te reizen en ter plaatse te overnachten. Wij willen u graag van dienst zijn met het zoeken en boeken van een passend “logement”. Traditiegetrouw nemen we de tijd om gezellig met elkaar kennis te maken en om elkaars Cadillacs en LaSalles te bewonderen. Ik kan u verzekeren dat onze Zuiderburen in elk geval een aantal zeer fraaie exemplaren zullen meebrengen! Om ca. 11:00 uur zullen wij de motoren starten en onze rondrit aanvangen. De rit van ongeveer 50 km. zal ons voeren door het prachtige Land van El Dorado: de Belgische Kempen en het zuiden van Noord-Brabant. Wij zullen dus meerdere malen de grens passeren. Uiteraard wordt een mooie tussenstop ingelast waar u de benen kunt strekken. Ook zal de rit nog een andere verrassing bevatten, maar daarover verklap ik uiteraard nog niets. Omstreeks 17:00 uur arriveren wij in het plaatsje Kasterlee. Daar gaan we genieten van een gastronomisch kunststukje: een 4 gangen maaltijd, die absoluut “Cadillac Style” zal zijn. De chefkok van restaurant “Kastelhof” staat hiervoor garant.
deld door GM! Je zult ook na het spuiten deze afdichtingen nog zien, maar zo was het origineel ook. Vandaar.” Dat hoort allemaal bij die 100 punts restauratie, denk ik bij mezelf. Maar hoe zit het dan met de binnenkant van de body? Is die ook op een speciale wijze behandeld?
Hij vervolgt: “Sommige plaatsen waren zelfs met de hogedruk behandeling lastig te bereiken. Daarom heb ik op een aantal bijna onzichtbare plaatsen als een soort chirurg een gaatje moeten maken in de body. Als de Terotex straks volledig opgedroogd is maak ik dat gat uiteraard weer net zo onzichtbaar dicht. Ik kan op die manier garanderen dat geen plekje binnen in de body nog onbeschermd is.” Tsja, je doet het goed of helemaal niet...
“Zeker wel. De binnenkant is in meerdere lagen geheel doorgeblazen met dit goedje.” Guy laat mij weer een ander, hoekig blik zien. Terotex HV 350 is de geheimzinnige naam van de inhoud. Cavity conservation staat er ook nog op. Bescherming van holle ruimtes dus. “Inderdaad, de ● Op deze foto is door de gaten in het plaatwerk de hele body nu is van “inwendige” behandeling met Terotex goed te zien. binnen beschermd
Namens de CLC Belgium, Leontien van Brummelen
Maak kennis met onze Zuiderburen en schrijf u snel in, gaarne vóór 1 juni 2003! Leontien van Brummelen Van Leeuwenhoekstraat 87 1222 SH Hilversum 035-6853792 (na 18:00) of
[email protected]
Routebeschrijving naar De Watermolen, Watermolen 5, te Retie, telefoon +32 (14) 379715. ♦ Neem de A58 of de A2 richting Eindhoven ♦ Op de A2 in zuidelijke richting houdt u de E34/A67 naar Eersel aan Het bedrag van €58,90 p.p. kunt u overma♦ Neem de E34/A67 richting Turnhout en Eersel ken op giro 6677010, o.v.v. uw naam, lidnum♦ Vervolgens neemt u afslag 26, (borden “N118 Arendonk / Mol / Retie”) mer en “Rondrit El Dorado“. ♦ Einde afrit linksaf op de N118, richting Retie ♦ Deze weg volgen en bij de stoplichten in Retie rechtdoor richting Kasterlee. ♦ Na ongeveer 1,5 km linksaf, de Pontfortsedijk. Daar staat reeds een bordje: WATERMOLEN. ♦ Bij de T-splitsing rechtsaf. ♦ Na ongeveer 1 km ziet u aan je linkerkant Taverne De Watermolen. ♦ Net voorbij de taverne is de Parking.
8
Heeft Guy ook alles zelf gedemonteerd en alle revisiewerkzaamheden uitgevoerd? “Zoals je ziet is dit een zeer goed geoutilleerde werkplaats. Met hefbruggen, takels en het beste gereedschap. Ik kan dus heel veel zelf. De motor hebben we wel apart weggebracht voor revisie. Ik ben een “bodyworker” en weet wel een en ander van motoren, maar toch niet zoveel dat ik de revisie doe. Wel weet ik precies hoe ik het geheel straks weer perfect moet monteren. En hoe ik de body en het frame moet behandelen om dit straks vlekkeloos te laten verlopen. Dat laatste is heel belangrijk als je een goede bodyworker wilt zijn. Goed weten hoe alles technisch in elkaar zit. IJzerkloppers die alleen plaatwerk kunnen bewerken zullen nooit een 100 punts resauratie kunnen doen. Daarvoor zijn de mechanische en elektrische delen van een auto teveel verweven met de constructie van frame en body.” Zeer onder de indruk van dit bezoek bedank ik Guy en de eigenaar van de Caddy voor hun uitgebreide toelichting en gastvrijheid. Dit was werkelijk een interessant kijkje in de keuken! Hopelijk in een volgende Standard een vervolg. Volgens mijn berekeningen zou de body nu gespoten moeten zijn. Wellicht is het zelfs reeds herenigd met het frame, wie weet?
De kosten voor de gehele dag bedragen €58,90. Veel geld? Misschien, maar let op: dit is all-in. Dus inclusief kofe zoveel u op kunt, een zeer uitgebreid ontbijt, het gehele diner èn alle wijn, bier of andere jne dranken die u zich wenst! Er is bewust gekozen voor een totaalpakket voor de ganse dag, en ik garandeer u dat het absoluut waar voor uw geld zal zijn. Wij hebben er zeer veel zin in! Groetjes en graag tot ziens in het Land van El Dorado!
56
tegen vocht. Geen druppel zal ooit nog het blote metaal aan kunnen tasten!” Aldus een trotse Guy, die er duidelijk veel plezier in schept mij dit alles uit de doeken te doen. Een echte vakman met hart voor zijn werk.
Maar in het bijzonder zie ik natuurlijk uit naar de gelegenheid een verslag te kunnen maken van een zelf uitgevoerde roadtest met deze wagen als hij eenmaal voltooid is!
● Het geheim van levenslange vochtbescherming. Gebruiksaanwijzing: Terotex onder hoge druk in meerdere lagen door de body blazen. Terolan royaal aanbrengen met een nylon kwast van circa 3 cm. breed, in alle naden en waar scherpe vlakken elkaar raken. Leontien
57
Notulen CCN Bestuursvergadering 1 november 2002 te Elburg
De tour van de Veluwe Zondag 18 mei 2003
Aanwezig: Rob Wiegers, voorzitter, Bert Atsma, Ruud Gersons, Linda Heinhuis en Edwin Otten. De volgende onderwerpen werden besproken: 1. Notulen vergadering 7 mei 2002 worden kort behandeld en goedgekeurd ● De standaard voor de bestaande banier zal worden aangeschaft zodra dit nodig is. ● Er is geen archief van oude clubbladen. Bert zal proberen via een oproep aan de leden dit alsnog te realiseren. ● Bert heeft aan de Fehac geschreven met vragen over de verzekeringssituatie. Nog geen antwoord. ● Edwin bevestigt dat we geen last hebben van mogelijke scale regels m.b.t. de onze inkomsten. 2. Evenementen ● Staan in de planning: - in februari: een technische dag bij Peter Schotanus - in het voorjaar: een technische dag bij de Gooyer in Voorthuizen - in april: een rondrit in Zeeland door Jacques de Graaf/ Peter Wissekerke ● Aanpassing huishoudelijk reglement: Het voorstel van Bert wordt besproken. Een meerderheid van het bestuur is van mening dat naar keuze van de organisator een evenement óf voor rekening en risico van de vereniging wordt georganiseerd (met in dat geval een goedgekeurde begroting en formele afrekening) óf voor rekening van de organisator. Het voorstel zal worden aangepast en voorgelegd aan de komende A.L.V. 3. Secretarieel ● De binnengekomen post wordt doorgenomen. Het voorstel van Wilbers B.V. m.b.t de voitures almanak zal door Ruud verder behandeld worden. ● N.a.v. een brief van Leo de Wit wordt besloten om voortaan de gastheren van technische dagen te bedanken met een cadeaubon van € 50,- (door de secretaris via de evenementen coördinator). De gewoonte om de organisatoren van evenementen te bedanken met een cadeaubon van € 15,- en een schildje zal met terugwerkende kracht voor 2002 worden hervat (Linda zal de nodige informatie aan Bert sturen). 4. Financieel ● Een door Edwin opgestelde begroting voor 2002, waarin inkomsten en uitgaven in evenwicht zijn, wordt besproken en geaccordeerd. ● Na aanmaning van 180 leden in juli j.l. resteren er nu nog zo’n 40 “wanbetalers”. Hun lidmaatschap zal door het bestuur per 1 november 2002 beëindigd worden. De betreffende leden zijn hiervan in kennis gesteld. 5. Technische zaken ● Plannen van Ruud om bij Peter Schotanus in Loosdrecht een zaterdagse sleutel locatie te realiseren werden besproken en ondersteund. Bert zal tarieven van een sleutelgarage in Den Haag aan Ruud sturen. ● Met hulp van Martin Meijer en Koen zal een overzicht vervaardigd worden met ervaringen van leden met leveranciers van onderdelen en services. Dit zal beschikbaar zijn voor clubleden met een e-mailadres; “van leden voor leden” met een “disclaimer“ voor CCN (aktie Bert). 6. Aanpassing aanmeldingsprocedure ● Het voorstel van Bert dd. 6 mei j.l. werd besproken en goedgekeurd met de volgende wijzigingen: i)voor nieuwe leden zal automatische incasso de norm zijn; uitzonderingen hierop door het bestuur te beslissen. Gezien artikel 4 van het HR is hier geen toestemming van de ALV voor nodig. ii) leden “zonder automatische incasso” zullen vanaf 2003 een € 5,- hogere contributie betalen dan andere leden. Dit voostel moet door de ALV goedgekeurd worden. 7. Volgende vergadering / ALV ● De ALV zal plaatsvinden op zondag 16 februari 2003 in Polsbroek (Bert zal checken dat zaal beschikbaar is en een oproep plaatsen in het december nummer van de Standard). Denitieve datum is 9 februari geworden. ● De volgende bestuursvergadering zal plaatsvinden op vrijdag 24 januari 2003, bij Rob. 8. Rondvraag ● Volgens de statuten moeten belangrijke documenten 10 jaar bewaard blijven. Bert meldt dat zijn archief 5 jaar terug gaat. Edwin heeft een nancieel archief van onbekende ouderdom. ● Ruud meldt dat in de praktijk hij zich concentreert op de website terwijl Leontien zelfstandig het clubblad verzorgt. ● Bij opzeggingen tijdens het jaar wordt voor eventueel nog te betalen contributie éénmaal per brief gemaand ( Edwin/ Bert).
Bert Atsma
De tweede Cadillac tour van 2003 wordt georganiseerd op zondag 18 mei door Piet en Gerda Kok. U wordt rond 11 uur verwacht bij de familie Kok, Weisteeg 11 te Harderwijk voor kofe en gebak. Om 12 uur willen wij vertrekken om u wat van de Veluwe te laten zien. De tussenstop wordt gehouden in een restaurant (nu nog niet bekend), waar u kunt lunchen en/of de benen kunt strekken. Daarna vervolgen wij de tour. De eindstop zal zijn in restaurant Joris, Elspeterweg 2 te Nunspeet waar u een consumptie kunt gebruiken of, als u dat wilt een maaltijd kunt nuttigen. U kunt kiezen uit de volgende menu’s: Menu A € 20,26 Groentensoep Biefstukjes v.d. haas (250 gr.), stroganoff saus, verse groente en gebakken aardappeltjes en/of frites Coupe Vanille Menu B € 17,49 Tomatensoep Veluwse schnitzel met heerlijke kippenragout, ananas div. groenten, gebakken aardappeltjes en/of frites Coupe Vanille Menu C € 18,21 Groentensoep Gebakken stukjes kiplet, gebakken spek, champignonroomsaus, ananas, gebakken aardappeltjes en/of frites Coupe Vanille Voor de kleintjes kunt u ook een kindermenu bestellen. Als u mee wilt doen met deze tour, dan kunt u voor 30 april bellen met Piet en Gerda Kok, telefoon (0341) 417165. Wij hopen weer veel leden te mogen begroeten en hopen dat het weer een onvergetelijke dag wordt!
Piet & Gerda Kok Weisteeg 11 3845 LH Harderwijk
Routebeschrijving Vanaf Amersfoort: A28 richting Zwolle, afslag Harderwijk-Ermelo, onderaan de afslag rechtsaf, na ongeveer 20 meter rechtsaf de Weisteeg in, het is een doodlopende weg. Vanaf Zwolle: A28 richting Amersfoort, afslag Harderwijk-Ermelo, onderaan de afslag linksaf, na het stoplicht ongeveer 20 meter rechtsaf de Weisteeg in, het is een doodlopende weg. Vanaf Apeldoorn: De N302 richting Harderwijk, eerste stoplicht linksaf de Centuurbaan op, uitrijden tot het stoplicht, linksaf en dan na ongeveer20 meter rechtsaf de Weisteeg in, het is een doodlopende weg. Vanuit de polder richting Harderwijk: De N302 blijven volgen, na het zesde stoplicht linksaf, na ongeveer 20 meter rechtsaf de Weisteeg in, het is een doodlopende weg. U moet de oprit van woonhuis nummer 13 nemen, want onze oprit is te smal!
58
7
Evenementen
De Cadillac Club Nederland in het Guiness Book of World Records!
Hallo allemaal, Even voorstellen. Ik ben Bernadette Bosman, en wederom bestuurslid, met als taak evenementen. In de periode van 1999 t/m 2001 had ik hetzelfde pakket als bestuurlid bij de CCN. Al jaren zijn wij lid van de CCN. In onze roze 1961 Cadillac Coupe DeVille maken wij de wegen rondom Aalsmeer onveilig. De kop van 2003 is eraf. Als nieuw bestuurslid ben ik druk bezig om de evenmenten op stapel te zetten. Op het monent, dat u dit leest zijn de ritten voor dit jaar zo goed als rond. Mede met de hulp van vrijwillige clubleden die volop bezig zijn met het realiseren van zo’n rit. Dat betekent: weer rijden door vele onbekende plekken van Nederland.
GUINNESS WORLD RECORDS:
CCN EVENEMENTEN 13 april:
18 mei: 15 juni:
23-24 aug: 5 okt:
De Tour van Walcheren. We gaan weer cruisen door ons mooie Zeeland, onder begeleiding van Sjaak de Graaf, met assistentie van Peter Wissekerke. Tel. (0118) 460427. De Tour van de Veluwe Een rondrit door fraaie natuur, georganiseerd door de familie Kok Tel. (0341) 417165. Rondrit: “Het Land van El Dorado” Een rondrit in Cadillac Style door de grensstreek van Nederland en België. Samen met de Cadillac LaSalle Club Belgium! Informatie bij Leontien: tel. (035) 6853792 of
[email protected]. Het CCN Jaarevenement: een weekendje rondom de Loosdrechtse Plassen. Georganiseerd door Wim en Bernadette Bosman. tel. (020) 4533832. De Tour van Zuid Holland Georganiseerd door Hans Wansink. tel. (0181) 616538.
Als u wilt meerijden, geeft u zich dan tijdig op. Dat is heel plezierig voor de organisatoren.
6 april: 18-21 april: 19 april: 3 mei: 11 mei: 17 mei: 24 en 25 mei: 7 juni: 15 juni: 22 juni: 28 juni: 5 juli:
CLAIMS STATUS Record Title: Name: Country: Claim ID: Date logged: Last Update: Current Status:
Longest Cadillac Parade Willem M.J. Schrama / stichting C.O.F. Netherlands 24984 5/27/2002 10:04:15 AM 12/23/2002 11:44:53 AM RECORD ACCEPTED
Congratulations - your record has been approved as an ofcial Guinness World Record. You will receive your complimentary Guinness World Records certicate shortly. Een aantekening werd verzocht voor de deelnemende modeljaren, aanwezig in de parade min/max 1924 - 2002 i.e 78 jaren Cadillac history gedurende het eeuwfeest van Cadillac zoals gevierd in de Nederlandse Haarlemmermeerpolder, Leimuiderbrug. Waar een klein land toch groot in kan zijn... Met vriendelijke groet Willem Schrama
LANDELIJKE EVENEMENTEN 5 april:
Trots, maar vooral met dank en respect aan alle CCN leden die hebben deelgenomen aan de Guinness World Recordpoging: “Longest Cadillac Parade” te Leimuiderbrug op 18 augustus 2002, wil ik het volgende bericht, dat ik ontving van de organisatie Guinness World Records, via The Standard aan deze leden aanbieden:
Saturday Night Cruise De allereerste van dit jaar, natuurlijk weer georganiseerd door the Cruise Brothers uit Den Haag! Vanaf 19:00 op Industrieterrein Zichtenburg te Den Haag. Info: Guus Volckmann: (070) 3604197. Sun Set Boulevard Amerikaanse Oldtimershow, locatie: De Kuip Rotterdam van 12:00 tot 18:00. Info: www.chevybar.nl Oldtimer manifestatie Zuidlaren
[email protected] Night Cruise Trawlerkade te IJmuiden Saturday Night Cruise Zie 5 april An American Sunday. TT Assen.
[email protected] Night Cruise, zie 19 april Een weekend in het witte stadje Thorn, georganiseerd door White Eagle Country Entertainment Voldoende ruimte voor duizenden auto’s en een groot gratis kampeerterrein. Veel artiesten en top bands uit Nederland, België en Canada. Info: www.legeer.nl of www.whitethornville.nl. Saturday Night Cruise Zie 5 april Nationale Oldtimerdag in Lelystad www.oldtimerdaglelystad.nl American Sunday te Ymuiden Vrienden route 66 info. tel.0255-511243 Night Cruise, zie 19 april Saturday Night Cruise Zie 5 april
6
P.S. Het 6e Cadillac Oldtimer Festival Leimuiderbrug staat op de agenda voor zondag 17 augustus 2003!
59
N E T ICH
KORT E Tijdens de ALV van 9 februari jl. is door Leontien aangekondigd dat er een hulpredacteur de gelederen van de redactie gaat versterken. Om een beter beeld van deze hulpredacteur te krijgen zal ik mij aan jullie voorstellen. Mijn naam is Martin Meijer, 45 jaar oud en sedert 4 jaar lid van de CCN. Getrouwd met Janet, samen hebben wij 4 kinderen; een dochter en 3 zoons. Ik ben ondernemer en Dit is de man. run een import/ groothandel in woodcoatings voor de meubelindustrie, dit in de ruimste zin, van meubelmaker tot industrie. Ik ben in het bezit van een ‘69 Coupe de Ville en sinds 1 jaar van een ‘69 De Ville convertible, beter bekend als de “Blauwe Engel’. De Coupe de Ville heb ik technisch aangepakt de cosmetica volgt nog. De De Ville ben ik momenteel aan het restaureren. Hierover zullen nog wel wat artikelen volgen. Dan nu mijn taak bij de redactie. Deze zal in hoofdzaak bestaan uit het voorbewerken en gereed maken van artikelen, die jullie naar ik hoop in grote getalen inzenden. (TIP: schrijf
BER
eerst de hoofdpunten op, maak van ieder hoofdpunt een verhaal, schrijf deze verhalen vervolgens aan elkaar en je hebt een artikel. De opmaak doen wij wel. TIP 2: pas dit ook toe op een Sinterklaasgedicht en je hebt zo een gedicht van 100 regels. Succes verzekerd!) Vervolgens wordt de nale opmaak door Leontien verzorgd. De kwaliteit van “The Standard” blijft en, dat is zo mogelijk nog belangrijker, de continuiteit wordt gewaarborgd. Jullie hebben nu een idee gekregen van mij, in de volgende artikelen zullen nog wat verhalen verschijnen, zoals in iedere eigenaar van een Cadillac wel een verhaal schuilt. Ik zie jullie op de technische dagen en rondritten.
Groeten, Mart In een uitleg van de technische commissie, bij monde van Koen Onkiehong, tijdens de ALV is aangegeven te komen tot een database met adressen van bedrijven die behulpzaam kunnen zijn bij het in conditie houden van onze Cadillac. Dat er veel vragen worden afgevuurd op de leden van de Technische commissie zal niemand verbazen. Deze vele vragen leggen nogal veelbeslag op hun spaarzame vrije tijd. “Ja“,hoor ik iemand al zeggen, ”dan hadden ze niet in de Tech-
En dit zijn de auto’s.......... links schoon mooier en rechts......................wordt mooier.
60
5
nische commisie moeten plaatsnemen”. Dat klopt, en dat wisten ze van tevoren, maar om een gedeelte van de vragen af te vangen is besloten een database op te stellen. Deze database gaat een breed vlak bestrijken. Wij denken dan aan bij voorbeeld; lagerspecialisten, garagebedrijven met specialisme V8, autobeklederijen, convertibletop beklederijen, leveranciers van onderdelen e.d., autodemontage bedrijven met specialisme V8/Cadillac en nog veel meer. Bij deze roepen wij de leden hun positieve ervaringen te delen met hun collegaleden, en daarmee de database tot een waardevol instrument te maken binnen de CCN. Het is de bedoeling deze database te koppelen aan de web-site. Voorlopig is het echter nog niet zover. Heeft u iets positiefs te melden, mail dit dan naar
[email protected] zodat wij direct kunnen starten met het verwerken van de gegevens. Dit e-mail adres kunt u voorlopig ook gebruiken om deze database op te vragen. Dus hierbij herhaal ik de vraag; vullen die database, met z’n allen graag!
(foto onder) daar zit nog wel een uurtje of 2 werk aan!
VAN DE REDACTIE
6 EERSTE PRIJZEN = 6 NIEUWE 1954
CADILLACS!
Versterking van de Redactie Tot mijn grote vreugde kan ik u melden dat mijn oproep voor een hulpredacteur uit de laatste Standard succesvol is geweest. Zal u eerlijk zeggen dat ik er weinig van verwachtte, want ik roep immers al jaren of iemand er misschien iets voor voelt te helpen met het redactiewerk. Daarom was ik zeer verbaasd toen ik reeds na drie weken een email kreeg van Martin Meijer uit Sassenheim. Hij wilde graag helpen, maar vroeg zich af of hij geschikt zou zijn als hulpredacteur. “Dat weten we gauw genoeg”, was mijn antwoord. Inmiddels is de benodigde software op Martins PC geïnstalleerd. Ook ben ik bij hem langs geweest om de beginselen van het redactiewerk uit te leggen. Gelukkig heeft Martin talent, en voor deze Standard heeft hij zelfs al zelfstandig een aantal artikelen opgemaakt. Op de pagina hiernaast stelt hij zichzelf aan u voor. Ik ben erg blij met Martins hulp. Zelf blijf ik de eindredactie voeren, maar omdat ik nu een deel van het werk kan delegeren, heb ik meer speelruimte. Ik heb dan ook alle vertrouwen in Martins toegevoegde waarde aan de Redactie van The Standard! Een extra dik Cadillac 1956 themanummer In dit extra dikke nummer worden de Cadillacs van 1956 ink in de spotlights gezet. De reden is, dat ik de afgelopen maanden verschillende ontmoetingen had met deze wagens. En omdat ik nu eenmaal een redacteur in hart & nieren ben, zag ik overal een mooi verhaal in voor The Standard. Ik besloot mijn belevenissen dus te beschrijven en er een themanummer van te maken. En het mag duidelijk zijn dat dit mijn liefde en belangstelling voor deze wagens bijzonder heeft aangewakkerd, met als favoriet de Convertibles. Overigens ziet u mij op het plaatje hierboven in een 1952 Convertible, maar ook die was niet te versmaden natuurlijk. U kunt de artikelen over 1956 in deze Standard steeds gemakkelijk herkennen aan de afbeelding hiernaast. Het laatste deel van Route 66 - California Met deel 7 over de staat California komt er een eind aan de serie over Route 66. Gedurende drie jaar heeft Lina Geeve op levendige de vele bezienswaardigheden èn eigenaardigheden op en langs deze legendarische weg beschreven. Alle aeveringen zijn in The Standard verschenen. Lina’s teksten werden door mij van foto’s en bijschriften voorzien, wat vele uren prettig speurwerk opleverde. Ik ben dan ook zeer geïnteresseerd geraakt in deze historische route, en het is mijn wens om ooit de gehele Route 66 af te leggen in een Cadillac Convertible. Laten we hopen dat er tegen die tijd nog iets van over is, want zoals u misschien weet is de Amerikaase regering niet erg scheutig met subsidies voor onderhoud en wordt de weg slechter en slechter.
In Oktober 1954 lanceerde een groot Amerikaans bedrijf dat Lustre Creme Shampoo verdeelde over de ganse US of A een grote nationale wedstrijd - als reclamecampagne. Zes weken na elkaar was de hoofdprijs een spiksplinternieuwe Cadillac Sedan De Ville! Je kon ook -als je tenminste bijbetaalde- upgraden natuurlijk. Daarnaast waren er honderden andere waardevolle prijzen zoals reizen, elektrische huishoudelijke apparaten, televisietoestellen en natuurlijk proefpakketten shampoo. En dat alles voor een totaal bedrag van 127.000 toenmalige dollars! De hele actie werd gepromoot in de pers, op televisie en via korte publicitaire lms in de bioscopen, vlak voor de hoofdlm. Zelf was ik er niet bij toen, ik was amper 19 en wist alleen dat Amerika erg groot èn erg ver was... Laat ik nu onlangs (te laat…) op een Amerikaanse NTSC video vallen (nou ja, gekocht omwille van de originele promotielmpjes van toen nog nieuwe modellen) en daarin ontdek ik dan deze shampoo promotie! Mocht ik er toevallig weet van krijgen dat vandaag of morgen -of wie weet wanneer- er nog eens een dergelijke promotie gevoerd word met nieuwe Amerikaanse wagens (voor mijn part mogen het zelfs oude goed gerestaureerde exemplaren zijn) dan zal ik niet nalaten er u (op tijd) opmerkzaam op te maken!
De originele advertentie uit 1954, waarin actrice Jane Russell Lustre Creme Shampoo aanprijst. Ook wordt het publiek opmerkzaam gemaakt op de grote Cadillac wedstrijd. Jane Russell speelde onder andere een hoofdrol naast Marilyn Monroe in de lm “Gentlemen Prefer Blondes” uit 1953.
Isidoor Nieuwlandt
Een onroerend kort verhaal Dat The Standard, en dan vooral de inzenders van copij voor The Standard van alle markten thuis zijn, kunt u lezen op bladzijde 27. Uit de pen van Isidoor Nieuwlandt vloeide namelijk een ontroerend kort verhaal waarin tevens een hoofdrol is weggelegd voor...een 1949 Cadillac Coupe DeVille! Vin du Cadillac Onder het motto “Hoe gek is een Cadillac gek” togen Ernie en Ineke Solkamans naar Frankrijk om daar hoogstpersoonlijk een paar kisten heuse Cadillac wijn in te slaan! Om u te laten delen in het (drink)gelag schreven ze er een stukje over. Sweet Sixteen Frank Brüggemann geeft in deel 4 van “De toekomst van Cadillac” opnieuw zijn beschouwingen over de laatste nieuwe modellen uit de koker van de huidige auto ontwerpers. Ik was dan ook opgelucht dat hij daarin eindelijk een auto bespreekt die mijn goedkeuring voor een groot deel kan wegdragen: Sweet Sixteen, de opzienbarende nieuwe V16 van Cadillac. Onze man in de USA Wat het Journaal heeft, hebben wij nu ook: een correspondent in de USA. Likele de Boer is al jaren donateur van onze club en sinds enige maanden voor zijn studie gestationeerd in het thuisland van Cadillac. Uiteraard grijpt hij daar elke kans om zich in te graven in de ins en outs van de Amerikaanse auto industrie. Naar verluid heeft hij zelfs al een proefrit in de nieuwste Escalade EXT weten los te peuteren bij een plaatselijke dealer. De Redactie ontving van hem een uitgebreid verslag van zijn belevenissen, compleet met foto’s. Geen probleem dankzij de digitale snelweg. Vraag & Aanbod Deze rubriek wint nog steeds aan populariteit. We kunnen er inmiddels bijna twee pagina’s mee vullen. Graag maak ik u erop attent dat u voor het aanmelden van uw Cadillac advertentie terecht kunt bij Koen Ongkiehong. Hij is beheerder van V&A. Copij voor de volgende Standard ontvang ik heel graag, maar wel vóór 7 juni 2003!
Leontien van Brummelen
4
De groepsfoto Shampoo Tombola. Valt u niets speciaal op aan deze Sedan DeVille groepsfoto? De bovenste ‘54 lijkt beduidend groter dan de onderste! Optisch bedrog? Of is dit beeld misschien geschoten met een Russische camera van voor WO II?
Lustre Creme Sampoo gebruikte in haar advertenties louter beroemde lmsterren. Op deze advertentie uit 1955 is Rhonda Fleming te bewonderen. Zij schitterde in de western “Tennessee’s Partner” naast haar collega...Ronald Reagan! De slogan van Lustre Creme was jarenlang: “Never Dries - It Beauties!”, wat zoveel betekent als: “Droogt het haar nooit uit, maakt het juist mooier!” Dat deze reclameformule van beauty in combinatie met idolen en lmsterren onverslijtbaar is, bewijzen de reclames van een hedendaags shampoomerk met de bekende kreet: “Omdat ik het waard ben. U toch ook?”
61
De CCN heet de volgende leden van harte welkom: Lidnr: 758 M.S. van der Feltz, 759 F. Evers, 760 W. Innemee, 761 P.G.A. Oliemans, 762 P. Gijse, 763 W. Schoot, 764 J. Jansen, 765 R. Leenders, 766 W. Verberckt,
Justus van Effenstraat 14, Kruiszwin 3404, Langstraat 9, Laan van Vollenhove 768, Straatweg 116a, Barend Schuurmanstraat 1, Flits 7, Rijksweg 14, Breugelhoevestraat 123,
3511 HL Utrecht, 1788 PJ, 1788 PJ Den Helder, 4176 BC Tuil (Gld), 3706 AA Zeist, 3051 BM Rotterdam, 7941XV Meppel, 1231 SM Loosdrecht, 6049 GW Herten, Nijlen, 2560 België,
767 M. van Schaar, 768 J. Geesing,
Stokkumbrink 62, Schietbaanweg 100,
7544 ED Enschede, 7521DC Enschede,
769 R. Beekveldt, 770 H.J. Reichardt, 771 O.V.A.M. Brandt, 772 M. Wisden, 773 P. Groen, 774 Berkvens, 775 F.A. Brands, 776 E.H. Oskamp, 777 W.M. de Gooijer, 778 P.J.M. van den Berg, 779 N. Kruiswijk, 780 K.P.C. Stekelenburg, 781 P. van Rijswijk,
Kerkstraat 439 III, Zijdeweg 35, Goeverneurlaan 117, Parkstraat 17, Alantdonk 16, Anne Frankstraat 204, Jan v.d.Boomstraat 4, Postbus 74, Dorpsstraat 33, Zandeveltweg 60, St.Josefstraat 72, Teldersweg 267, Huysmansstraat 8,
1017 HZ Amsterdam, 2244 BD Wassenaar, 2523 BC Den Haag, 7513 BL Enschede, 3206 EA Spijkenisse, 5912 HJ Venlo, 5473 VZ Heeswijk-Dinther, 3640 AB Mijdrecht, 4031 MD Ingen, 2692 AV ‘s-Gravenzande, 1624 VS Hoorn (NH), 3052 TJ Rotterdam, 3117 KM Schiedam,
Postbus 67, Parkweg 9, Populierenlaan 20, Diamanthorst 37, Elzerdijk 8,
6870 AB Renkum 4153 XK Beesd 2631 HW Nootdorp 2592 GA Den Haag 7215 LD Joppe
1984 Brougham Limo 1976 Eldorado Conv. 1984 Fleetwood Limo 1979 Eldorado 1973 Coupe DeVille 1957 Sedan DeVille 1952 Series 62 Conv. 1969 Coupe De Ville Fleetw.75,76,90 1972 Eldorado Conv. 1964 Convertible Sedan DeVille 57,60,80, DeVille 57, Coupe 59 1992 Seville STS 1990 Allanté donateur 1974 Coupe DeVille 1954 Coupe DeVille donateur 1968 DeVille Convertible 1987 Allanté 1960 Fleetwood 1951 Sedan 1976 Seville 1995 STS 1956 Series 62 Convertible 1976 Eldo Convertible
ADRESWIJZIGINGEN 542 A.C.W. de Kramer, 171 J. Voet, 149 E.S.N. van Ditmars, 755 P.D. Kroon, 754 J.W. van de Ven, OPZEGGINGEN 711 M. Brandsen 630 M. Pronk 204 R. Moinat, donateur
639 J.M. Jansen 355 E.W. Oudenampsen 725 E.M.M. Cremer
87 P. Planting 707 M. Neitzke/ 708 W. Neitzke, wegens vertrek buitenland
● Een Show Car uit 1956. De naam: Eldorado Brougham Town Car. Hij was gemaakt van berglass. Het showmodel beschikte o.a. over een bar, een radiotelefoon(!), airconditioning, een vakje om sigaren op de juiste vochtigheidsgraad te bewaren en voor de dames een make-up set, die later ook zou worden gebruikt in de 1957 Eldorado Brougham. Bron: “Cadillac Eldorado” door James W. Howell.
62
3
ONDER DE HAMER
VRAAG EN AANBOD Te koop aangeboden: 1993 Fleetwood Brougham, 5,7 liter TBI, goed voor gas, 70.000 mijl, zeer mooi, geen winter gezien, altijd garage gestald. Inl. G.F.M. Ferwerda 0321-315667 1971 Sedan de Ville, ex. Beverley Hills, met Impco gasinstallatie, RVS-uitlaat, el. ramen/verstelbare voorbank, leren bekleding, climate control, originele handleiding, APK t/m feb 2003, goudbruin met nieuw cognac kleur vinyl dak, vraagprijs € 5750. Inl. Paul van Aalst, 0548-366046 (na 17:30)
Geachte leden, Het is lente! Voor wie het nog niet gezien heeft: de zon schijnt, de eerste colonnes amateur-wielrenners slingeren zich op zondag weer eurig over de wegen, een vroege motorrijder scheurt tussen de auto’s door en in gedachten zien we al voor ons hoe ook wij eerdaags in onze gepoetste Cadillacs met elkaar door het Hollandse landschap zullen cruisen. Allerlei groen kruipt de grond uit om over korte tijd ten prooi te vallen aan schoffel of snoeischaar. De donkere maanden liggen achter ons. Auto’s moeten gepoetst worden, schilderwerkjes liggen te wachten, onkruid moet tussen stenen uitgekrabd, en vermoedelijk liggen nog vele andere karweitjes op u te wachten. Dus schud af de luie winterrust! Terwijl ik dit schrijf wordt via radio en televisie bijna continu verhaalt over het begin van de aanval op Irak. Voorbeschouwingen, nabeschouwingen van de voorbeschouwingen, vooruitblik op wat de komende dagen zullen brengen, en nog vele andere programma’s over het wel en wee van een volk. Opvallend overigens, dat de humanitaire, economische en religieuze motieven door allerlei verslaggevers anders geïnterpreteerd worden. In het grote spel dat hier gespeeld wordt, zullen wij waarschijnlijk nooit de precieze balans tussen economische en humanitaire motieven te weten komen. Ik zal u niet verrassen of ergeren met mijn persoonlijke mening, maar ik wil wel even kwijt dat ik het jammer vind dat in allerlei landen de situatie gebruikt wordt om anti-Amerikaanse of anti-Engelse gevoelens te kweken, en religieuze verschillen te vergroten. Laat ons niet uit het oog verliezen dat dit geen oorlog is van het Westen tegen het Oosten, zoals sommige propagandamachines maar al te graag willen doen geloven. Maar een uiterste consequentie van een jarenlange vastgelopen dialoog. Tegen een regiem dat lak heeft aan mensen en aan mensenrechten. Natuurlijk, de beste manier om een stabiel klimaat te kweken is door met elkaar in gesprek te blijven en elkaars opvattingen te respecteren. En natuurlijk betreur ook ik het, met velen anderen, in hoge mate dat dit niet gelukt is. In de hoop dat deze oorlog snel afgelopen is verheug ik mij alvast op de eerste rit in Zeeland, die de opening van een nieuw seizoen vol gezellige evenementen inluidt. Als het weer meezit hebben we net als in voorgaande jaren een stralende dag met een fantastisch uitzicht over het Zeeuwse land. Tot ziens op de 13e of op een van de andere evenementen die volgen!
ROB WIEGERS
2
1977 Sedan DeVille, Californische roestvrije goed onderhouden mooie auto, 130.000 Californische easy mijlen op deze automobiel, schitterend leder interieur, € 4000. Inl. G.F.M. Ferwerda 0321-315667 1971 Eldorado Hardtop, lichtgroen metallic, perfecte staat, LPG, €12.500, 1971 Eldorado Conv., perfecte staat, lichtblauw, €13.500. Inl. Joop van Beveren, 070-3689176 1966 Coupe DeVille, goud beige, met Impco LPG, €10.277,-, 1960 Coupe DeVille, mintgroen metal. m. wit dak, Impco LPG, €12.500,-. Inl. Nico Timmer, 06-23594581, 030-6665903 1974 Coupe DeVille, met Impco LPG, 100 liter, 90.500 mls. in goede staat, veel extra’s. Taxatiewaarde in 2000: ƒ22.500, vr.pr. €7500,-. Inl. J.H.Kroeze, tel. 06-53363685, fax. 053-4615329
1970 Fleetwood (zie foto), tax. rapport aanwezig, 80.000 mls. Prijs: €7.500. Inl. Gert-Jan Lucas 0529-434088
1980 Eldorado Biarritz, van binnen en buiten erg mooi, Zwitsers, origineel 90.000 km, pas gekeurd, € 9.500,-. Inl. Henk Dito, 0577-491307 1975 Eldorado Convertible, lichtblauw met lichtblauw interieur, wit dak, roestvrij, vraagprijs € 9000. Inl. Erik van der Pol, 0174-621114 1967 DeVille Convertible, wit met nieuwe zwarte top, zwart interieur, airco, auto dimming, twilight sentinel, 6 way power seat, nieuwe voorruit, gasinstalatie, Texas import, dus geen roest, prijs € 10.500,-. Inl. Erik van der Laan, 070-4049971 of 06-54785090 1989 Allanté, rood met zwarte softtop en zwart lederen int, Digitaal dashboard, zeer compleet, 4.5 l. 200 pk. 100.000 km. Perfecte staat, sportieve “Cadillac-ride”. Zien is kopen. Vraagprijs: € 17.000. Inl. Ed Gardner, 0174-240790 1992 STS, blauw met glazen schuifdak, €4.900,- 1977 Eldorado, goudbruin, met LPG, €6000,- Dubbele uitlaat voor 1959/1960 Cadillac. Nieuwe Cabrioletkap voor ‘71-’76 Eldorado met plastic achterruit, div. onderdelen en boeken, glazen achterruit voor cabriolet ‘65-’70. Inl.: Koen Ongkiehong, tel/fax. 070-3630492, 06-24804408 1987 Allanté, zilvergrijs metallic, zomer en winterkap. Door mede Allanté eigenaren erkent als de mooiste in Nederland. Technisch in perfecte staat van onderhoud. Taxatie rapport € 20.400 In verband met urgent ruimte gebrek in stalling, vraagprijs € 14.500 Inl. Willem Schrama 0252-675358 Voor 1980 Eldorado Biarritz, diverse onderdelen zoals, complete radio-casette met CB, voor bumper, grill compleet met bijbehorende verlichting en fender vulstukken. Inl. Willem Schrama 0252-675358 VIDEOFILM 5e Cadillac Oldtimer Festival Leimuiderbrug met Guinness World Record “THE LONGEST CADILLAC PARADE” Prijs € 12,50 excl. verzendkosten. Bestellen en/of afhalen: Willem Schrama, Venneperweg 551, NieuwVennep tel/fax: 0252-675358 email:
[email protected].
Interieur voor ‘54-55 Coupe; voor en achterbank, groen stof/skai, deurpanelen, nieuwe hemel, € 1000,-. Inl. Cor van Nispen, 06-50606159 1958 Cadillac 4 doors type 1632, i.v.m. tijdgebrek restauratie-auto geen roest, bijna geheel gestript, harde body, alle onderdelen compleet, werkplaats handboek etc etc. vraagprijs € 3.850,Inl. 043-601 21 58 of
[email protected] Set sierlijsten achterkant afscheiding vinyldak Cadillac 70-71-72[?], bestaande uit: 2 koppel stukjes, 2 lang doorlopende bochten en recht middenstuk. Tevens gezocht: een dikke condensor voor ‘69-’70er Cadillac. Inl. A. Sijm, email:
[email protected] 1959 Sedan DeVille, pink, perfecte auto, €25.000,- 1967 Brougham, bruin, California import, 1e eigenaar, vr.pr. €8900,- 1971 Coupe DeVille, goud, LPG, €5500,- onderdelen voor 1955 Coupe DeVille en 1959 Sedan DeVille Inl. Richard Kalisvaart, tel. 0180-621945, 06-54345348 Diverse nieuwe en gebruikte onderdelen voor Cadillacs waaronder Eldorado’s uit ‘67-’78. Fenderskirts Eldo’s 71-74, div. wieldoppen, LPGinbouwsets Impco of OHG. Nwe. remdelen, dynamo’s, start-motors, waterpompen, benzinepompen, pakkingsets, fuseekogels. Inl.: Peter Onken, tel. 0251-248361 of 06-53287347
63
VRAAG EN AANBOD - Vervolg van bladzijde 55 -
1970 Cadillac Coupe DeVille, 7.8 liter, kleur is mint groen, California import, gasinstallatie, electrisch bediende ramen/verstelbare voorbank, stoffen bekleding met lederen afzettingen (als nieuw) en de kleur van de stof/leer is nagenoeg hetzelfde als de kleur van de gehele auto. Originele goede radio, climate control, zeer goede banden met een nieuwe reserve band. Nieuwe accu, nieuw aanjagermotortje en een speciale achtervering die er voor zorgt dat de wagen nooit te laag ligt. De Cadillac verkeert in een zeer goede staat en ziet er prachtig uit. A.P.K. keuring is geldig tot 1 augustus 2003 en de auto is All-risks verzekerd tot 5 augustus 2003. Aanwezig: nota’s van het onderhoud en nota’s van de diverse nieuwe onderdelen. Vraagprijs €11.500,-. Inl. Louis Peek, tel.073-5034929. b.g.g. kunt u uw nummer inspreken, dan bel ik u altijd terug. Diverse originele llers (exibel en een goede pasvorm) o.a. voor DeVille en 1976 Eldorado, Convertible top parade boots (set van 2 glasber panelen om de geopende cabriolet kap af te dekken, voor Eldorado’s van ‘71-’76), prijs vanaf € 840,- Orig. Cadillac uitgaven, div. jaren op voorraad vanaf ‘54-’84: owner manuals (gebruikershandleiding) ca €30,- shop manuals (werkplaatshandboek) ca €80,- body service manuals (carorosserieboek) ca. €65,-. Inl. Rob Peters, 038-3762671 of 06-54782247 Zeer veel Cadillac onderdelen van 1968-1987. Inl. Bart Ossewaarde, tel. 06-52458012 1972 Sedan DeVille hard top (zie foto), blauw int wit leer in goede staat, wegens verhuizing, €6000,-. Inl. Martin Bekelaar, 040-2042499
t.e.a.b, zeer nette auto. 1984 Eldorado Biarritz Convertible, wit, rood leder interieur, digitaal, cruise contr, climate contr, elektr. ramen/spiegels/dak, nivoregeling,c.v. elektr. stoelen, aut.lampen en grootlichtdimmer (!) achtrr. verw. ca 1 op 9, 4.1 liter V8 alles elektrisch, mag weg voor slechts € 8950, apk. 1984 Eldorado Biarritz Coupe, met dakschade, wit leder interieur, harde auto met werk(dak) , reserve Biarritz-rvs-dak beschikbaar!!!, 4,1 liter v8, zeer zuinig ca 1 op 9 gemiddeld !!! , t.e.a.b. 1987 Seville, koppakking twijfelachtig met cont. kit alles el., climate control, cruise control, harde nette auto, bod boven € 1500 gevraagd Al deze auto’s zijn van particulier verzamelaar en CCN lid, wegens overkompleetheid en vooral geldgebrek nu te koop. (aanschaf woning). Alle auto’s evt. ook met reserve onderdelen te leveren en te bekijken op telefonische afspraak, niet in het weekend. Inl. Gert Sterken, 06-51919516 1970 Coupe de Ville, goud metallic, in goede.staat. Inl. Martin Meijer, 0252-223520 1972 Coupe DeVille lichtblauw/groen. In perfecte staat Inl. T. v.d. Langenberg, 070-3561511 Gratis af te halen: bladveren waarschijnlijk uit ‘59 Gevraagd 800 of 850 /14 (diagonaal) band Inl. Jan Jansen, 0495-521236 1941 Series 62. Donkerblauw met blauw/wit stoffen interieur. Complete nieuwe bedrading, gereviseerd bij Bart Holland. Auto is in heel goede staat. Prijs: in overleg. Info: Beata Betka, Nederkwartier 19, Den Bosch, tel. 073-6448122 of 06-47244367. 1961 Fleetwood Sixty Special eerste lak, beige metallic, 1985 Eldorado Biarritz convertible, lichtblauw metallic. Inl. Ineke Bek, 0113-634047 Zwaar uitgevoerd verrijdbaar metalen frame. Gebruikt voor een bodyoff restauratie van een Cadillac Coupe uit 1957. Het frame staat op 16 stuks zwenkwielen (geplaatst in vier aparte frames) die met een garagekrik eenvoudig zijn los te nemen. Het frame past op een normale autoambulance (zonder wielkasten) zodat de body stabiel en makkelijk vervoerd kan worden. Het frame kan (met wat laswerk) aan elke (grote) auto worden aangepast. Inl.
[email protected]
1966 Cadillac Eldorado Convertible, zeer mooie auto, witte auto met rode bekleding alles in prima staat, vraag prijs €14.500,-. Inl. Agaath Edeling, 06-53911777 Brochure 1995 STS/Edorado Nederlandstalig, 32 pagina’s, smetteloze staat. Prijs €7,50. Inl: Alfons Sanders,
[email protected] Te koop tijdens CCN-evenementen en bij de secretaris: Geëmailleerde CCN-Schildjes: €15,- Stickers: €2,50. Nog enkele T-shirts: € 15,-. Div. Cadillac’s te koop wegens inkrimping hobby, o.a: 1962 (!!) Fleetwood Limousine, 9 persoons, slechts ca. 800 stuks geproduceerd(!), restauratie object, wel kogelhard, bodem verdient plaatselijk laswerk, chroom goed tot matig (plaatselijk) 1976 lijkenwagen, 1e eigenaar Fleetwood, begrafenisondernemer, geheel kompleet, 472 ci (7,7l) V8 grijs met./antraciet dak, volledig ramen, rollager e.d. alles als nieuw en compleet, (dus ruime stationwagon!), bod boven € 3750 gevraagd, auto is inzetbaar en voorzien van apk. oldtimerverzekering ca € 50 per jaar! 1978 begrafeniswagen (hearse), (op basis Sedan DeVille) grijs met, grijs dak, 425 cid (7,0 liter) perfect rijdend en schakelend, stof interieur, deze auto aantoonbaar van 1e eigenaar en tot dit jaar ook altijd als begrafenisewagen gebruikt! Auto heeft apk tot november 2003. 1980 limo-9 persoons nivo reg. kleur zwart, geen roest!! Mooi chroomwerk, airco,rondom el. ramen/spiegels etc, apk, 5,7l v8 (350 chevy) 1980 limo 9-pers. hemelsblauw metallic, zéér mooi en goed, evt. met spaakdoppen, compleet lichtblauw pluche interieur,airco nivo regeling, elekr. ramen rondom, el. spiegels 6,0 liter v8 1980 Eldorado 6.0, blauw metallic. rood leder int., staat geschorst
64
1972 Coupe DeVille, in goede en rijdende staat; interieur en exterieur in prima staat; climate control (maar geen snaar op de airco); elektrisch bedienbare voorbank en ramen; versnellingsbak onlangs vervangen; APK gekeurd; wordt met regelmaat gebruikt. Inl. Garmt dijksterhuis, 0182-351120, 06-51266090, of email:
[email protected] 1980 Eldorado, bordeaux rood met onberispelijk bordeaux uwelen interieur. Vrijwel alle opties, 350 cid. Verdient een restauratie, dus we zoeken iemand met hart voor Eldorado’s! Kijk voor alle details en vele foto’s op: www.geocities.com/elledorado1980 Inl: Leontien, 035-6853792 of
[email protected].
CADILLAC CLUB NEDERLAND pgericht 7 januari 1990 Aangesloten bij de F.E.H.A.C. Voorzitter: Rob Wiegers Prins Bernhardstraat 15 3981 BC Bunnik Telefoon: 030-6563869 Penningmeester: Edwin Otten Luitenant Maltbystraat 48 3621 KN Breukelen Telefoon: 0346-251177 Fax: 0346-261123 Email:
[email protected]
Secretaris en ledenadministratie: Bert Atsma Oranjelaan 4 2641 JK Pijnacker Telefoon: 015-3695638 Fax: 015-3640646 LET OP, NIEUW EMAIL ADRES: Email:
[email protected]
Alg. bestuurslid, redactie: Ruud Gersons Eikenlaan 9 3707 SB Zeist Tel: 030-6913046 LET OP, NIEUW EMAIL ADRES: Email:
[email protected]
Algemeen bestuurslid en evenementen coördinator: Bernadette Bosman Aalsmeerderweg 447 1432 EC Aalsmeer Telefoon: 020-4533832 Email:
[email protected]
Hoofdredacteur en Leontien van Brummelen copij adres: Van Leeuwenhoekstraat 87 1222 SH Hilversum Telefoon: 035-6853792 E-mail:
[email protected] Grote bestanden:
[email protected] INTERNET: Webmaster:
http://www.cadillacclub.nl Ruud Gersons:
[email protected]
The Standard verschijnt 4 x per jaar Oplage: ca. 430 exemplaren. Ontwerper voorkant The Standard: Andréas Mol. Uitgever: Copy Copy Voorburg B.V. Tel. 070-3876167 Email:
[email protected]
De Technische Commissie bestaat uit: Bouwjaren voor 1961 Ton Christiaanse, tel: 030-2314451 Matern Harmsel, tel: 0546-454757 Bouwjaren 1961-1976 Koen Ongkiehong, tel: 070-3560035 of 06-24804408 Eldorado’s van 1967-1978 Peter Onken, tel: 0251-248361 of 06-53287347 Bouwjaren 1968-1985 Bart Ossewaarde, tel: 06-52458012
Een knappe achterbumper voor 1957-58, elektrische kofferbak sluiter en achteruitrijdlichten in achterklep voor een 60 Special. Inl: J. de lange 075-6426918 CCN’ers mogen gratis adverteren, uw advertenties worden 2x geplaatst, eventuele wijzigingen en/of herplaatsing gaarne doorgeven aan Koen Ongkiehong, Tel. 070-3560035, fax. 070-3630492, Email:
[email protected] Niet-leden kunnen voor € 11 een advertentie plaatsen. De rubriek vraag en aanbod wordt geplaatst op de internet site van de Cadillac Club Nederland: www.cadillacclub.nl
De CCN is gelieerd met de Amerikaanse Cadillac LaSalle Club. PO Box 1916, Lenoir, NC 28645, USA. E-mail:
[email protected] Contributie leden: Bij automatische incasso: Partnerlid: Contributie donateurs: Inschrijfgeld leden en donateurs: Tarieven advertenties:
Inhoud: Onder de hamer Ledennieuws Van de Redactie Korte berichten Evenementen agenda De tour van de Veluwe Rondrit: Het land van El Dorado - samen met de Cadillac LaSalle Club België CCN Jaarevenement: de Loosdrechtse Plassen Notulen van de ALV van 9 februari ‘03 Van de Secretaris Een topless 1956 Coupe Route 66 - deel 7: California (slot) Hoe gek is een Cadillacgek? Detroit en meer, verslag van een enthousiaste donateur Terug naar huis, een kort verhaal Customer Service anno 1956 Op bezoek bij: Jean Marie en Peggy Starmans De toekomst van Cadillac - deel 4 De brochure van 1956 Grote automobielontwerpers bij GM - deel 12 Een kostbaar ritje in een 1956 Convertible Verslag van de eerste Technische Dag van dit jaar The Cadillac Story 2002, een weekend in Langeais Kan GM het fenomeen Cadillac redden? - deel 2 Notulen bestuursvergadering van 24 januari ‘03 Perfecte restauratie van een 1956 Series 62 Coupe Notulen bestuursvergadering van 1 november ‘02 De CCN in het Guiness Book of World Records! 6 eerste prijzen = 6 nieuwe 1954 Cadillacs! FEHAC Nieuws Vraag & Aanbod
2 3 4 5 6 7 8 9 10 12 13 16 22 23 27 28 30 32 37 38 42 48 50 52 54 55 58 59 61 62 63
Met dank aan onze adverteerders:
Te koop gevraagd: Verzameling Cadillac modellen, alle schalen, een tot honderd. Bel voor taxatie. Inl. Hans Wansink, 0181-616538 ‘s avonds en niet op donderdag, email:
[email protected]
The Standard Jaargang 14, nummer 2, 2003
€ 47,50 per jaar. € 42,50 per jaar € 27,- per jaar. € 27,- per jaar. € 10,op aanvraag
Toegelaten automobielen: Cadillacs en LaSalles. Postbank girorekening nummer: 7310062 t.n.v. Cadillac Club Nederland, Breukelen of ING Bank Bodengraven nummer: 67.49.01.118 t.n.v. Cadillac Club Nederland, Breukelen. Bij betalingen gaarne uw naam, adres en lidmaatschapnummer vermelden.
Studebaker Select Expertise groep Nederland Automax uitlaatsystemen Hoogeveen Auto-Electric Dieselservice Hageman USA Parts M. van der Putten & Zonen B.V Gebr. Van Orsouw gasinbouw EPS & USA Cars Hoogezand USA Parts Supply Dreamcars ABC Assurantiën Zijl assurantiën Koen’s Cadillac Boeken McVey’s
1
2 21 25 26 36 41 49 51 53 59 60 60
