VRAAG EN AANBOD
1961 Fleetwood Sixty Special eerste lak, beige metallic, 1985 Eldorado Biarritz Convertible, lichtblauw metallic. Inl. Ineke Bek, 0113-634047
Te koop aangeboden: 1976 Sedan DeVille, hardtop, academy grey (zilvergrijs) metallic met lichtgrijs vinyl dak, grijs lederen bekleding, in zeer goede staat, vraagprijs € 9250,Inl. Peter Wissekerke, tel. 0111-401601
1971 Eldorado Hardtop, lichtgroen metallic, perfecte staat, LPG, € 12.500,1971 Eldorado Conv., perfecte staat, lichtblauw, €13.500,-. Inl. Joop van Beveren, 070-3689176 1975 Eldorado Convertible, lichtblauw met lichtblauw interieur, wit dak, roestvrij, vraagprijs € 9000,-. Inl. Erik van der Pol, 0174-621114
1959 Coupe DeVille, zalm rose met wit dak, zeer strakke en gave auto, geïmporteerd uit Californië, nog geen kenteken, prijs € 15.000,-. 1955 Sedan DeVille, mintgroen, zeer goede staat met airco, import Californië met Nederlands kenteken, prijs € 16.500,-. 1955 Fleetwood Sixty Special, two tone bruin, Californië import Inl. D. Mostert 06-152 312 65
1989 Allanté, rood met zwarte softtop en zwart lederen int, Digitaal dashboard, zeer compleet, 4.5 l. 200 pk. 100.000 km. Perfecte staat, sportieve “Cadillac-ride”. Zien is kopen. Vraagprijs: € 17.000,-. Inl. Ed Gardner, 0174-240790
1959 Sedan DeVille, in zeer goede staat (zie foto), wit met LPG (1999) en APK tot november 2004, taxatierapport (1999) aanwezig. Inclusief zijdebloemstuk hoedenplank en antennebloemstuk en shop manual. Vr. pr: €17.000,-. Inl.: J. Geerlinks, tel. 0591 362251
1977 Sedan DeVille, Californische roestvrije goed onderhouden mooie auto, 130.000 Californische easy mijlen op deze automobiel, schitterend leder interieur, € 4000,-. Inl. G.F.M. Ferwerda 0321-315667 Diverse originele llers (exibel en een goede pasvorm) o.a. voor de Ville en Eldorado ‘76. Convertible top parade boots (set van 2 glasber panelen om de geopende cabriolet kap af te dekken, voor Eldorado’s van ‘71-’76), prijs vanaf € 840,- Orig. Cadillac uitgaven, div. jaren op voorraad vanaf ‘54-’84: owner manuals (gebruikershandleiding) ca € 30,- shop manuals (werkplaatshandboek) ca € 80,- body service manuals (carorosserieboek) ca. € 65,-. Inl. Rob Peters, 038-3762671 of 06-54782247
1974 Coupe DeVille, wit met wit lederen bekleding, LPG, taxatie €12.000, vraagprijs €9.900,-. Chromen koplampranden L + R voor ‘67 Coupe de Ville, € 200,-. Inl. Paul de Jong, 06-51613486 Regelbare luchtschokbrekers achter voor stabiele wegligging, afkomstig van een ‘75 DeVille. Slechts een half jaar gebruikt, past onder alle achterwielaangedreven DeVille/Fleetwood-modellen van ‘71-’76. Prijs: €100,-. Inl. Peer van Nuland, 0413-212201 1978 Eldorado Biarritz, lichtgeel met half vinyl Landau dak, cremekleurig interieur, roestvrij, oorspronkelijk uit Nevada, 70.000 mijlen, zeer goede staat, beschreven in het stuk “Wat wordt mijn volgende Cadillac” elders in deze Standard. Nieuwe cabrioletkap voor ‘71-’76 Eldorado met plastic achterruit, div. onderdelen en boeken, glazen achterruit voor cabriolet ‘65-’70. Inl. Koen Ongkiehong, 070-3560035, 06-24804408 Diverse onderdelen van een 1957 Cadillac, onder andere, achterruit, achteras, bladveren, dashboardkastje, parkeerrem, sierpanelen, enz: Kijk voor meer informatie en foto’s op mijn website: http://home.conceptsfa.nl/~joostdas Inl. Joost Das, na 18:00 0613817497 1984 Eldorado Biarritz Convertible, wit, rood leder interieur, witte (elektrische) kap met achterruit verwarming, alles el., zeer goed rijdend en schakelend, geen roest, wel plaatselijk dunne lak (door poetsen), chroomwerk zeer netjes, auto is compleet, origineel en voorzien van spaakdoppen, en Classic big daddy/RR grille. Nw apk mogelijk, vraagprijs € 8750,-. Beperkte inruil van een goedkope auto/motor/klassieker mogelijk. Tevens ook diverse onderdelen Cadillac Eldorado/Seville/de Ville/Fleetwood/Hearse. Inl. Gert Sterken, 06-51919516 Coupe DeVille, met Impco LPG, 90500 mijlen, in goede staat, veel extra’s, prijs € 5000,-. Inl. J.H. Kroeze, 06-53363685 Sun testkast met klokken, meters, stroboscoop, vacuummeter type 2038, vraagprijs: € 500,-. 1966 Sedan DeVille, helemaal gerestaureerd, perfecte staat, € 15.000,-. Eventueel ruilen tegen ‘59 Cadillac Inl. van Kalker, 0597-647794/06-13608525 1976 Eldorado Convertible, V8 500 cubic inch, 8,2 liter, 76000 mijl full opties, bordeau rood met wite kap + interieur, apk & lpg vr.pr € 12500,- inruil mogelijk tot € 3500,-. Inl. Peter van Rijswijk, 06-55956172 of 010-4735461 1972 Coupe DeVille lichtblauw/groen. In perfecte staat Inl. T. van den Langenberg, 070-3561511 Zeer veel Cadillac onderdelen van 1968-1987. Inl. Bart Ossewaarde, tel. 06-52458012
Diverse nieuwe en gebruikte onderdelen voor Cadillacs waaronder Eldorado’s uit ‘67-’78. Fenderskirts Eldo’s 71-74, div. wieldoppen, LPG-inbouwsets Impco of OHG. Nwe. remdelen, dynamo’s, start-motors, waterpompen, benzinepompen, pakkingsets, fuseekogels. Inl. Peter Onken, tel. 0251-248361 of 06-53287347 1959 Sedan DeVille, pink, perfecte auto, €25.000,- 1967 Brougham, bruin, California import, 1e eigenaar, vr.pr. €8900,- 1971 Coupe DeVille, goud, LPG, €5500,- onderdelen voor 1955 Coupe DeVille en 1959 Sedan DeVille Inl. Richard Kalisvaart, tel. 0180-621945, 06-54345348 1987 Allanté, zilvergrijs metallic, zomer en winterkap. Door mede Allanté eigenaren erkend als de mooiste in Nederland. Technisch in perfecte staat van onderhoud. Taxatie rapport € 20.400,-. In verband met urgent ruimte gebrek in stalling, vraagprijs € 14.500,-. 1988 Eldorado, in goede staat, 91.000 km, donkerblauw, vraagprijs €4.000,-. 1980 Eldorado Biarritz, two tone blue, 137.000 km, voor de beginnende liefhebber of zeer goede donor auto, vraagprijs €1750,-. Inl. Willem Schrama, tel/fax 0252-675358, e-mail
[email protected] 1976 Stretch Limo, wit, 6 deurs, LPG, € 8000,-. 1975 Limo, zwart, als nieuw met LPG, 8 pers, € 20.000,-. Alle Cadillacs met Belgisch kenteken. Tevens allerlei onderdelen voor 1972 Eldorado Convertible. Inl. Walter Verberckt, 0032-34819324, 0032-495189324, Email:
[email protected] en www.limousineman.be Te koop tijdens CCN-evenementen en bij de Secretaris: Geëmailleerde CCNSchildjes: €15,- Stickers: €2,50. Nog enkele T-shirts: € 15,-.
Voorzitter: Rob Wiegers Prins Bernhardstraat 15 3981 BC Bunnik Telefoon: 030-6563869 Penningmeester: Edwin Otten Luitenant Maltbystraat 48 3621 KN Breukelen Telefoon: 0346-251177 Fax: 0346-261123 Email:
[email protected]
Secretaris en ledenadministratie: Bert Atsma Oranjelaan 4 2641 JK Pijnacker Telefoon: 015-3695638 Fax: 015-3640646 Email:
[email protected]
Alg. bestuurslid, redactie: Ruud Gersons Eikenlaan 9 3707 SB Zeist Tel: 030-6913046 LET OP, NIEUW EMAIL ADRES: Email:
[email protected]
Algemeen bestuurslid en evenementen coördinator: Bernadette Bosman Aalsmeerderweg 447 1432 EC Aalsmeer Telefoon: 020-4533832 Email:
[email protected]
Hoofdredacteur en Leontien van Brummelen copij adres: Van Leeuwenhoekstraat 87 1222 SH Hilversum Telefoon: 035-6853792 E-mail:
[email protected] Grote bestanden:
[email protected] INTERNET: Webmaster:
http://www.cadillacclub.nl Ruud Gersons:
[email protected]
The Standard verschijnt 4 x per jaar Oplage: ca. 430 exemplaren. Ontwerper voorkant The Standard: Andréas Mol. Uitgever: Copy Copy Voorburg B.V. Tel. 070-3876167 Email:
[email protected]
CCN’ers mogen gratis adverteren, uw advertenties worden 2x geplaatst, eventuele wijzigingen en/of herplaatsing gaarne doorgeven aan Koen Ongkiehong, Tel. 070-3560035, fax. 070-3630492, Email:
[email protected] Niet-leden kunnen voor € 11 een advertentie plaatsen. De rubriek vraag en aanbod wordt geplaatst op de internet site van de Cadillac Club Nederland: www.cadillacclub.nl
44
Inhoud: Onder de Hamer Ledennieuws Van de Redactie Van de Secretaris Evenementen agenda Een dagje Friesland Een nieuwe Snobbilac Wat wordt mijn volgende Cadillac? Grote automobielontwerpers bij GM - deel 14 Het betere laswerk!? Notulen Bestuursvergadering 17 oktober 2003 Vraag & Aanbod
2 3 4 5 6 8 16 17 27 36 42 44
De Technische Commissie bestaat uit: Bouwjaren voor 1961 Ton Christiaanse, tel: 030-2314451 Matern Harmsel, tel: 0546-454757 Bouwjaren 1961-1976 Koen Ongkiehong, tel: 070-3560035 of 06-24804408 Eldorado’s van 1967-1978 Peter Onken, tel: 0251-248361 of 06-53287347
Met dank aan onze adverteerders:
Te koop gevraagd:
Een “Rear bumper grille” voor een ‘58 Eldorado Biarritz. Dit is het kleine grilletje in de achterbumper dat de achteruitrijlichten beschermt. Een ‘58 Seville grille zal ook passen. Inl. Dirk van Dorst, tel. 0032-14-516417, fax 0032-14-519145, email
[email protected]
Jaargang 14, nummer 4, 2003
Opgericht 7 januari 1990 Aangesloten bij de F.E.H.A.C.
Bouwjaren 1968-1985 Bart Ossewaarde, tel: 06-52458012
Een mooie achterbumper voor een 1988 Cadillac Sedan DeVille en een Delco airco-compressor met clutch assembly-HR6 voor een 1987 Cadillac Allanté. Inl. Willem Schrama, tel/fax 0252-675358, e-mail
[email protected]
The Standard
CADILLAC CLUB NEDERLAND
De CCN is gelieerd met de Amerikaanse Cadillac LaSalle Club. PO Box 1916, Lenoir, NC 28645, USA. E-mail:
[email protected] Contributie leden: Bij automatische incasso: Partnerlid: Contributie donateurs: Inschrijfgeld leden en donateurs: Tarieven advertenties:
€ 47,50 per jaar. € 42,50 per jaar € 27,- per jaar. € 27,- per jaar. € 10,op aanvraag
Toegelaten automobielen: Cadillacs en LaSalles. Postbank girorekening nummer: 7310062 t.n.v. Cadillac Club Nederland, Breukelen of ING Bank Bodengraven nummer: 67.49.01.118 t.n.v. Cadillac Club Nederland, Breukelen. Bij betalingen gaarne uw naam, adres en lidmaatschapnummer vermelden.
Studebaker Select Expertise groep Nederland ABC Assurantiën Hugo Spoor Classics (NIEUW!) M. van der Putten & Zonen B.V Koen’s Cadillac Boeken Hageman USA Parts Automax uitlaatsystemen USA Parts Supply Gebr. Van Orsouw gasinbouw Dreamcars McVey’s Zijl assurantiën EPS & USA Cars Hoogezand
1
2 3 5 7 25 26 30 30 35 38 41 43
ONDER DE HAMER
8) Rondvraag: ● Bernadette is al bezig met het evenementenprogramma voor 2004; de mogelijke kosten/subsidie van het jaarevenement worden besproken. ● Bert mist in het archief van The Standard nu alleen nog de uitgaven van 1990, nrs. 1 en 4 van 1991 en nrs. 1 en 2 van 1993; Bernadette zal proberen deze te achterhalen. ● Rob ziet geen mogelijkheden en ook geen noodzaak om verder te gaan met de eerder geplande verjaardagskalender. ● Bernadette meldt dat bij evenementen nog steeds sommige deelnemers zich niet of te laat aanmelden. Dit heeft vervelende gevolgen voor de organisatoren en kan leiden tot een te groot aantal auto’s. Te late aanmeldingen/ komst zonder aanmelding zullen zonodig in de toekomst geweigerd worden. ● Rob stelt voor om in een volgende bestuursvergadering de beperking van 2x 3 jaar voor een bestuursfunctie te bespreken. 9) Datum A.L.V. ● De A.L.V. zal plaatsvinden op zondag 8 februari 2004 in de Kwakel te Polsbroek. Aanvang 15.00 uur. Kofe vanaf 14.00 uur. De oproep/ agenda zal in Standard nummer 4 gepubliceerd worden.
Geachte Leden, Het is alweer bijna Kerstmis, dat wil zeggen, als jullie dit blad onder ogen krijgen is de kerst vermoedelijk net voorbij, maar op dit moment zijn de meeste mensen nog bezig met de versiering van zolder of uit de kelder te halen. De zaag wordt uit de schuur gehaald en de boom…wij mogen hem bij de kwekerij zelf uitgraven of omzagen, vandaar die zaag. Hoewel je in Nederland op verschillende plaatsen terecht kan bij de boswachterij om een boom uit het bos te halen. Dan heb je in ieder geval een verse die niet op Tweede Kerstdag een groen tapijtje heeft laten vallen, of elke keer dat er een deur dichtvalt naalden laat sneeuwen. Zelf hebben we een blauwspar. Ik heb geprobeerd het tegen te houden, want ik ben tegen kerstbomen en zo, maar eigenlijk vind ik het best gezellig, dus dat protesteren was eigenlijk maar voor de vorm.
10) Datum volgende vergadering: ● Op 8 februari 2004, 13.00 uur te Polsbroek, voorafgaand aan de ledenvergadering. Bert Atsma
U ziet wel, ik houd me met van alles bezig behalve met Cadillacs deze dagen. Op wat informeel overleg met de overige bestuursleden over de agende van de komende jaarvergadering na. Ik moet nog een kerstmenu samenstellen voor eerste kerstdag, iets met fazant denk ik, gevuld met wilde paddestoelen en gestoofd op een bedje van gecaramelliseerde lofbladeren. Problemen genoeg in ieder geval, want de tijd begint te dringen en ik heb nog niet bedacht wat voor leuk voorafje en wat voor toetje ik er bij moet maken. Ik houd het op zulke dagen het liefst wat gemakkelijk, anders sta ik tijdens het eten alleen maar in de keuken. Ik wens jullie in ieder geval allemaal een heel gezellige Kerst, een goed uiteinde en een gezond 2004 toe, en hoop iedereen weer te zien op de komende jaarvergadering, waarvan de uitnodiging in dit blad zit! ROB WIEGERS
2
43
De CCN heet de volgende leden van harte welkom:
Notulen CCN Bestuursvergadering 17 oktober 2003 te Bunnik
Aanwezig: Rob Wiegers, voorzitter, Bernadette Bosman, Bert Atsma, Ruud Gersons en Edwin Otten. De volgende onderwerpen werden besproken: 1) Notulen vergadering 9 mei 2003 worden kort behandeld en goedgekeurd ● De boekenverzameling is inmiddels, na overleg met Koen, in The Standard nummer 3 te koop aan geboden. ● Het aantal leden bedraagt nu 380 (390 bij de vorige vergadering). Afname t.g.v. van de uitboeking van wanbetalers, gedeeltelijk gecompenseerd door nieuwe leden. 2) Ingekomen post: ● Brief FEHAC 9 oktober 2003 over ongeremde historische aanhangers zwaarder dan 750 kg: is niet relevant voor onze leden ● Het bestuur nam tot haar leedwezen kennis van het overlijden van Dhr. C.J.Proveniers, lidnummer 290. De secretaris heeft de nabestaanden gecondoleerd. Zijn kinderen nemen het donateurschap over. ● Email Peter Schotanus van Studebaker Select met het verzoek om leden aan te schrijven met voorstellen voor winteronderhoud: dit past niet in het tot nu toe gevoerde beleid (een advertentie in The Standard zou geen probleem zijn). Edwin zal een voorstel doen voor een mogelijke aanpassing van het beleid ter bespreking in de volgende vergadering. Ruud zal Peter Schotanus informeren. ● Uitnodigingen voor beurzen en andere manifestaties zullen door Bert rechtstreeks aan Bernadette gestuurd worden. ● Verzoeken om advertenties per email aan de leden te sturen worden niet gehonoreerd; wel is het mogelijk om, via de webmaster, gratis een advertentie op het noticeboard van de website te plaatsen. 3) Aanpassing huishoudelijk reglement: ● Het voorstel van Bert voor een herziene aanpassing wordt goedgekeurd en zal aan de A.L.V. worden voorgelegd. 4) Clubgeschenken: ● Bert zal een 20-tal Cadillac’s V-16 bestellen (schaal 1:43). ● Bernadette zal nagaan of het mogelijk is caps en shawls te bestellen met het Cadillac logo en “CCN” erbij geborduurd 5) Auteursrechten: ● Rob heeft de juridische situatie nagegaan; foto’s op de website, tenzij substantieel bewerkt, vallen onder het auteursrecht van de maker en/of uitgever. ● Besloten wordt om vanaf nu, waar nodig, toestemming voor opname van foto’s op de website te vragen. Het zelfde geldt in beginsel voor toekomstig gebruik van het Cadillac embleem/logo (hier echter praktisch mee om te gaan).
Lidnr:
423. T.W. Rentmeester 809. J. Roodveldt 810. L. Peute 811. G.A. Timmers 812. H.H.B. Spoor 813. G.P.M. Welten 814. M. Wiegmann 815. H. van Ast 816. J.J.P. Paay 817. F.J.Schutte
Moonslaan 22A Wilhelminalaan 49 I.Grandiastraat 16 Nijverheidsweg 6 Groene Gerritsweg 6 Bergstraat 11 Volkerak 70 Veerdam 64 Zaaiwaard 10 Herikstraat 46
6026 EJ Maarheze 1161 TW Zwanenburg 3191 AK Hoogvliet-RT 5421 WN Gemert 1251 JK Laren 5427 EA Boekel 3232 PD Brielle 2961 AZ Kinderdijk 5308 JK Aalst 7731 VR Ommen
ADRESWIJZIGINGEN: 183. C. de Bunje A.Fransplaats 35 3069 AA Rotterdam 154. Jambroes B.V. 2de Kruisweg 2 3291 KB, Mookhoek 190. C.J.Proveniers, wegens overlijden is donateurschap overgenomen door C.Proveniers, Linneusstraat 53, 3172 VW, Portugaal, 010-4554592 450. A.C. Noorlandt Voorstraat 52 2964 AL Groot Ammers telefoon ongewijzigd 774. R.Berkvens Urbanusstraat 10 5921 HH Blerick telefoon ongewijzigd 555. L.J. Kwakman Suze Groeneweglanden 87 7542 NS Enschede telefoon ongewijzigd 513. T.J.C. van der Burg Pesaken 13 6271 PA Gulpen telefoon onbekend 789. B. de Rijke Schoutstraat 25 5345 MT Oss 0412-630356 424. J.J.F. Rikking, van lid naar donateur i.v.m. verkoop auto 633. A. Laenen Johan Frisostraat 9 5491 HW Sint-Oedenrode 0413-476109 OPZEGGINGEN: 447. L. Peek 678. J.J. den Haan, wegens vertrek naar buitenland 761. P.G.A. Oliemans 759. F. Evers, wegens verkoop Cadillac 758. M.S. van der Feltz, wegens verkoop Cadillac 738. H.A.C.M. Hodiamont, wegens verkoop Cadillac 527. J. Kroeze
6) Technische zaken: ● Rob zal, in overleg met Koen en Leontien, met Matern de mogelijkheid van een technische rubriek in The Standard bespreken. ● Rob bevestigt dat volgens een eerder gemaakte afspraak Koen, waar nodig, het aanspreekpunt / coördinator voor de Technische Commissie is. ● De technische commissie zal t.z.t. ook verder moeten gaan met het plan voor een lijst van leveranciers (aanzet ligt bij Martin Meijer). 7) Diversen: ● Bert deelt een aantal exemplaren van de nieuwe yer/ aanmeldingsformulier uit. Deze zal door het bestuur gebruikt worden voor ledenwerving en het promoten van de CCN. ● De foto voor het 2004 lidmaatschapskaartje wordt besproken. ● Besloten wordt om de huidige praktijk van individuele/privé emailadressen voor het bestuur met daarnaast een algemeen emailadres “
[email protected]”, dat door Ruud beheerd wordt, te handhaven. ● Het bestuur bevestigt dat het leden email bestand niet voor commerciële doeleinden gebruikt kan worden. ● Aanwezigheid van bestuur bij evenementen: Meestal zullen bij evenementen één of meer bestuursleden aanwezig zijn. Mocht dit door een samenloop van omstandigheden anders liggen, dan kan het betreffende evenement echter gewoon door gaan. ● Als niet-Cadillacs meerijden bij evenementen dienen ze volgens het huishoudelijk reglement op afstand achteraan te rijden.
42
1989 Fleetwood d’Elegance 1956 Sedan DeVille 1973 Coupe DeVille (donateur) 1974 Eldorado Convertible 1949 Series 62 Sedan 1970 DeVille Convertible 1958 Coupe DeVille 1978 Seville 1959 Seville
3
VAN DE REDACTIE Dunne Standard, lange verhalen Hoewel opnieuw voorzien van zeer veel foto’s, is deze Standard toch 12 pagina’s dunner dan normaal. Nog geen maand geleden zag het er zelfs nog somberder uit: toen leek het erop dat het aantal pagina’s zou blijven steken op 20. Er was heel weinig copij binnengekomen, en zelf had ik wegens drukke bezigheden rond studie, werk en een kort verblijf in Amerika ook niet veel gelegenheid gehad om iets te schrijven. Gelukkig was hulpredacteur Martin Meijer enorm productief, en schreef hij liefst twee artikelen voor deze Standard. Ik ben heel blij met zijn hulp, want zelfs al schrijf je niets, een aangeleverd artikel opmaken kost ook veel tijd. Het is mooi en een opluchting in drukke tijden dat Martin dit inmiddels vlekkeloos van mij kan overnemen! Een nieuwe adverteerder: Hugo Spoor Classics Goed nieuws: the Standard mag zich op de valreep van 2003 verheugen in een kersverse adverteerder! Hoewel advertentiecontracten gewoonlijk lopen voor de duur van één jaar (4 nummers) was Hugo Spoor zó enthousiast dat hij extra betaalde om ook vast in het laatste nummer van 2003 te staan. Zijn bedrijf houdt zich onder meer bezig met restauratie, onderhoud en technisch advies rond Amerikaanse Classic Cars. Op de bladzijde hiernaast staat de advertentie. Een dagje Friesland bij de familie Cats Enige maanden geleden ontving ik een emailtje van de familie Cats uit Friesland. Het bleek een uitnodiging om eens op bezoek te komen en iets te schrijven over hun hobby. Aldus toog Martin op een zondag richting Hoge Noorden, om zich daar te vergapen aan een wel heel bijzondere verzameling auto’s in verschillende staten van voltooiing. Dit bleek dus wel Hobby met een hoofdletter H! Martin raakte enthousiast en ratelde er pardoes een acht pagina’s tellend fotoverslag uit. De familie Cats is al jaren lid van de CCN, maar verscheen nog (bijna) nooit op evenementen. Hopelijk gaan we ze dit jaar wel tegenkomen in één van de exemplaren uit hun collectie! Koen Cadillac slaat weer toe! Na enige radiostilte in the Standard verraste Koen mij vlak voor de deadline toch weer met een ouderwets stukje vermakelijke overpeinzingen. De titel: “Wat wordt mijn volgende Cadillac?” werkte wel onmiddelijk op mijn lachspieren. Ik ken Koen al wat jaartjes, en hoewel ik zijn bevlieging begrijp (ik lijd zelf ook aan de “ziekte” dat ik nooit een auto kan wegdoen) ben ik van mening dat hij beter kan gaan bedenken: “Wie wordt de volgende koper van één van mijn Cadillacs?” Hield hij vorig jaar nog noodgedwongen opruiming: nu is het wagenpark inmiddels alweer aardig aangegroeid. Maar ach, ondertussen geniet ik ook altijd enorm van zijn Cadillac escapades. Niet in het minst omdat ik zijn laatste aankoop in Amerika mocht testen nog voordat de wagen zelfs nog maar in de container richting Nederland stond. Het hilarische was, dat het hier een wel heel opzichtig opgesmukte Eldorado uit de Disco Seventies betrof. Deze werd dan ook onmiddelijk tot PimpCar gedoopt. Laat ik het zo zeggen: in een gemiddelde rap-videoclip zou hij niet misstaan hebben! Van buiten leek het een gewone, zij het opvallende, Eldorado in beschaafd Colonial Yellow. Maar eenmaal de enorme deur opengetrokken straalde luipaardbekleding en paarse vloerbedekking je tegemoet. Dikke uwelen luipaardkussens, een dito poef, geblindeerde zijramen, niets bleef ons bespaard. Onder de dorpels had de vorige eigenaar bovendien paarse neonlampen aangebracht, voor “additional fun in the dark” zullen we maar zeggen. Misschien moeilijk te geloven, maar het speet mij oprecht dat deze lampen niet meer werkten! Het was kortom lachen geblazen met Koens PimpCar; ik genoot van elke mijl. Graag had ik een uitgebreid en sappig testrapport geschreven, in additie op Koens verhaal op bladzijde 17, maar helaas ontbrak het mij aan tijd. Maar de PimpEldo gaat naar verwachting in januari per container naar Nederland. In een volgende Standard wijd ik dan ook met plezier alsnog een verslag van dit avontuur. Voorlopig dus alleen nog even bovenstaande foto en de foto’s bij Koens verslag. Nòg meer Eldorado’s Gelukkig heeft Ruud Gersons weer tijd gevonden om te schrijven over de Grote Automobielontwerpers bij GM. In deel 14 van deze serie alweer kunt u alles lezen wat u altijd al had willen weten (en ook wat u niet wilde weten) over de ‘79-’85 Eldorado. Door sommigen oneerbiedig als “Volvo” bestempeld, door anderen geroemd als de meest sjieke generatie Eldorado’s ooit geproduceerd. Hoe dan ook: alle details worden acht pagina’s lang op levendige wijze door Ruud onthuld op bladzijde 27. Het betere laswerk Zoals ik al zei: Martin Meijer was deze keer bijzonder productief. Hij volgt samen met zijn zoon een cursus lassen, en deelt zijn ervaringen en tips graag met andere CCN leden. Voorzien van duidelijke foto’s beschrijft hij op bladzijde 36 stap voor stap hoe het lassen van plaatwerk kan worden aangepakt. Het zou aardig zijn als andere leden hierdoor geïnspireerd raken en ook zelf aan het lassen slaan. Eventueel kunt u oefenen op de Kadett en pas aan de Cadillac beginnen als u de slag beet hebt. Copij voor de volgende Standard graag insturen vóór 7 maart 2004. Ik wens u veel leesplezier en Happy Cruising in het Nieuwe Jaar 2004!!!
Leontien van Brummelen
4
41
Hierna wordt het geheel door middel van schuren gevlakt. De naden aan de binnen zijde worden eerst behandeld met Owatrol RLS, dit spul is volgens het etiket met de wervende tekst en lees even mee: RLS is een mengsel van speciale loodmenie en Owatrol met buitengewoon penetrerend, roestwerend en hechtend vermogen. RLS pentreert de roestlaag tot op het blanke metaal en bindt granulaire roest in een sterke coating. RLS heeft uitstkende weerstand tegen water en condens, is na uitharding met conventionele-, maar ook met epoxyverven af te werken. Kijk dat is pas tekst daar kun je wat mee. Verder staat er nog een juichende kreet op: Te gebruiken voor de behandeling van roestig staal, waar normale methoden falen of onmogelijk zijn uit te voeren. En er schijnt weer licht in de roestige duisternis. Na droging worden de naden afgewerkt met carroseriekit van Colad.
Het jaar is omgevlogen en we hebben al weer voorbereidingen gemaakt voor de Algemene Ledenvergadering. Deze zal plaats vinden op 8 februari a.s. in restaurant de Kwakel in Polsbroek (dezelfde plaats als vorig jaar). Kofe vanaf 14:00 uur, vergaderen vanaf 15.00 uur, met na aoop de mogelijkheid voor een gezamenlijke warme maaltijd in het restaurant. Zie voor meer details de bijgevoegde uitnodiging. Het bestuur hoopt op een goede opkomst. Gaarne van tevoren aanmelden. Tijdens de vergadering zal uitvoerig verslag gedaan worden van de gang van zaken in het afgelopen verenigingsjaar, maar noemenswaardig is nu al dat het aantal leden gestegen is van 380 een jaar terug naar 387 op het moment van schrijven. En dit ondanks het feit dat het bestuur van 36 leden het lidmaatschap heeft moeten beëindigen wegens contributieachterstand. Dit betekent dat er een zeer goede aanwas van nieuwe leden heeft plaats gevonden. Over een periode van 2 jaar telde ik zelfs ruim 100 nieuwe leden. Wel een uitdaging voor de vereniging; deze continue verandering in het ledenbestand! Maar meer hierover, zonodig, tijdens de vergadering. Rest mij de lezers jne feestdagen toe te wensen en hopelijk tot ziens in Polsbroek of bij één van de evenementen. 15 december 2003 Bert Atsma Secretaris
f
Tot slot wordt het geheel weer strak afgewerkt. In verband met een oude herstelde schade, waardoor het plaatwerk wat vervormd was, worden de grootste oneffenheden met Al-si 12 plamuur uitgevlakt. Tot slot brengen we een dunnen laag 2 komponenten staalplamuur aan.
VAN DE SECRETARIS
Een 2 in 1 pons- en verzettang. Ikzelf heb gekozen voor twee afzonderlijke tangen, vindt ik wat makkelijker werken. Maar dat is heel persoonlijk. Ook voor dit werk geldt weer; laat je van te voren goed inlichten. Volg een lascursus, Rustbuster te Veenendaal geeft dergelijke cursussen in een lange en een korte versie. Maak bij twijfel eerst een proef op de werkbank en niet direct aan de auto. Indien je dit zelf gaat uitvoeren aan je auto, veel succes. Dit houdt je voorlopig een winter van de straat en uit de kroeg. Info van dit artikel van Rustbuster Veenendaal en gechekt door Martin Stam, vroeger instructeur bij Standox autolakken, nu werkzaam bij EMM International (Colad), en puur hobbymatig bezig met restauraties van diverse automobielen.
Martin Meijer
40
5
Evenementen
Het uitgeslepen gedeelte gebruiken we als mal voor het nieuwe stuk, wel rekening houden met de verzetrand. Omdat de carrosserie in doorsnee een lichte s-vorm heeft kunnen we aan de zijkant geen verzetrand aanbrengen. Hiervoor nemen we een strook plaat die we middels proplassen aan de achterzijde van de huid vast lassen. Nu kunnen we het nieuwe stuk daar tegenop leggen en met proplassen hechten aan de carrosserie van de auto.
De auto’s zijn in de winterstalling, maar de voorbereidingen voor het nieuwe toerjaar zijn in volle gang. Wie zou iets willen organiseren??? CCN EVENEMENTEN 8 feb: .. febr:
Jaarvergadering te Polsbroek Technische dag bij Studebaker Select te Loosdrecht. info: Peter Schotanus, tel. 035-6237073 Technische dag bij Hoogeveen, Accustraat 23 te Veenendaal. info: Koen Ongkiehong, tel. 070-3560035 Op naar Twente info: Matern Harmsel, tel. 0546-454757. Zuid - Zuid Holland toer. info Peter Kleyn, tel. 06-53886330 ??????????? Weekend het Rondje info Edwin Otten, tel.0346-251177 ???????????
17 april: 2 mei: 13 juni: juli/aug: 4-5 sept: okt:
We hebben de roestige plek verwijderd en hersteld. Maar door het lassen hebben we ongewild weer een ideale roest omgeving gecreerd. De open ruimte tussen de platen moeten we zien te dichten. Dit kunnen we op 3 manieren doen: I vertinnen, II plamuren, III doorlassen. Bij het doorlassen bestaat het risico van kromtrekken door hitte ontwikkeling. Plamuren kan alleen met Al-si 12 plamuur, ookwel vertinplamuur genoemd, gewone 2komponenten staalplamuur kunnen we niet gebruiken. Dit type plamuur is poreus en houdt vocht vast waardoor weer roestvorming.
Als u wilt meerijden, geeft u zich dan tijdig op. Dat is heel plezierig voor de organisatoren. LANDELIJKE EVENEMENTEN 3 jan: 3-4 jan: 25-26 jan: 7-8 febr: 20-21 mrt: 9-12 april:
Autodocumentatie beurs te Vugt. www.automotiveliterature.nl Apeldoornse Oldtimerbeurs Americahal te Apeldoorn, tel. 070-3977210 Super Oldtimer festival Groenoordhallen te Leiden, tel. 0252-687466 www.superoldtimerfestival.com Internationale Oldtimerbeurs Automobielen. Autotron te Rosmalen, tel. 073-5233310 www.expodia.nl Oldtimer beurs. IJ-hallen Amsterdam-Noord,tel. 0229-581598 Classic Car and Lifestyle evenement omgeving Amerongen, tel. 010-8500718 www.classiscarandlifestyle.nl
Ik heb gekozen voor vertinnen. Met een gasbrander wordt speciale carosserietin gesmolten op de plaat en met een vochtige doek in de naden gesmeerd. Let ook hier op dat er geen te grote warmte ontwikkeling optreedt. In de linkerbenedenhoek van de foto zien we nog een gedeelte van de lasdeken. Hiermee beschermen we de omliggende delen welke niet mogen beschadigen door lasspatten.
BUITENLANDSE EVENEMENTEN 14 jan: 31 jan - 1 febr: 5-7 mrt:
Winter US Car Show. Hangar 15 Antwerpen (B) tel. 00-32-9-2284349 Bremen Classic Motorshow te Messe (D) www.classicmototshow.de Antwerpense Classic Salon, Bouwcentrum, Antwerpen (B) tel. 045-5462066.
Panoramafoto van de Caddies op de parking bij restaurant Kastelhof in Kasterlee, België. Dit was na aoop van de mooie rondrit “Het Land van El Dorado” op 15 juni 2003.
Speciale vertinpasta, zouden we hetzelfde spul gebruiken als de loodgieter dan vreet dat in op het staal en vormt dan een ideale nieuwe roestplek.
6
39
Smeer-tin voor het vertinnen van lasnaden.
D De
Blauwe Engel
d
Het Betere Laswerk waar het in dit artikel over gaat, wordt zoals u misschien al vermoedde uitgevoerd op de zogenoemde “Blauwe Engel”. Dit is een DeVille Convertible uit 1969. Op deze foto’s uit de oude doos is hij te zien tijdens een vorig leven. Ja, u ziet het goed: deze Caddy behoorde enige jaren geleden nog toe aan ons aller Koen Ongkiehong, die er vele kilometers mee aegde. Ook zijn er in de loop der jaren vele boeken verkocht vanuit de kofferbak van de Blauwe Engel. Die werden dan tijdens evenementen op de motorkap uitgestald. Nevenstaande foto’s zijn gemaakt tijdens in 1999, tijdens een trip naar de Classic Cadillac Club Deutschland. Op de foto links heeft Koen tijdens een tussenstop juist wat olie bijgevuld.
yw
38
7
Een dagje Friesland In het kader van onze jaarlijkse uitgaansdag van de redactie, (hebben wij die dan? Ja die hebben wij, moet je maar bij de redactie komen) hebben wij ons oog laten vallen op Friesland. Uit deze hoek van Nederland horen wij relatief weinig. En dat nodigt uit tot een nader onderzoek ter plaatse. Leontien moest helaas verstek laten gaan door drukte met de studie. En studie gaat nu eenmaal voor, oeps nou lijk ik wel op twee zekere iemanden. Dan maar alleen naar Friesland. De Coupe DeVille gestart, dat ging niet zo eenvoudig. Dat krijg je ervan: 2 maanden buiten en de eerste heftige nachtvorst. Zo die was even humeurig, nou eerder chagrijnig. De kilometerteller ging pas weer werken toen wij Amsterdam voorbij waren en dat is toch ongeveer 40km. De benzinemeter werkte, ja die wel. Naarmate de reis voorderde ging alles weer als vanouds. Nu ik toch even bezig ben met schrijven kan
“Je kunt wel naar je spaarrekening kijken hoe deze groeit, maar dit is leuker en het kijkt een stuk prettiger.” ik gelijk even mijn gram kwijt. Helpt met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid denk ik toch niet. Zit ik Cadillactechnisch relaxt te onthaasten, wordt ik aan alle kanten door adrenaline bol staande pubers in CDI/TDI’s voorbij geraasd. Mijne heren/dames het zal jullie verbazen hoe rap zo’n (voor jullie een oud ding) Coupe DeVille uit ‘69 nog is, maar ik wil en ga beslist niet harder rijden dan 65 mijl. Punt uit. En dat op zondag ochtend. Na dit akkeetje ging de reis toch nog voorspoedig. De Afsluitdijk is weinig inspirerend in dit jaargetijde, nix bijzonders te zien. Friesland maakt het in dat opzicht meer dan goed. Op naar Witmarsum, ik had wat voorbereidend werk gedaan en een afspraak gemaakt bij
de familie Cats. De familie, althans de mannelijke kant, is gek. Cadillacgek wel te verstaan. De vrouwelijke kant loopt hier niet echt warm voor. In het dagelijkse leven wordt de boterham verdiend met een bloeiend Peugeot garagebedrijf. Peugeots zijn er voor de verkoop daar worden ze voor ingekocht, onderhoud doen ze daar ook. In die combinatie zou je eerder verwachten dat hier klassieke Peugeots zouden staan. Zelfs als vader Jan Cats naar dealer bijeen-
de huizen en het pand waar de Cadillac’s zijn gestald, alles ademt een sfeer uit van jaren terug. Het pand is een oude smederij en mechanisatie bedrijf geweest, en is zoveel mogelijk in oude staat gelaten. Er was duidelijk op mij gerekend, verwarming aan, auto’s afgestoft en kofe klaar. Even nader kennis gemaakt met elkaar in de Salon annex kantoor. Ook hier is een geslaagde poging gedaan de sfeer van de jaren ‘40-’50 te laten herleven. Bureaus, tafels, kasten en vitrine’s gevuld met kleinmateriaal van de meest uiteenlopende Cadillac’s. Achter de dicht getimmerde ramen
In de geponste gaten brengen we proplassen aan, dit geeft een immitatie van puntlassen De haakse verbinding lassen we koud op elkaar. Hierbij moeten wij op letten dat er geen te grote warmte ontwikkeling optreed. deze warmte ontwikkeling kunnen we zoveel mogelijk tegen gaan door de lassen in etappe’s aan te brengen en de lassen niet langer te maken dan 1-1.5 cm en op een redelijke afstand van elkaar. Tussentijds de zaak laten afkoelen. We kunen ook de warmte afvoer bevorderen door achter tegen de las een messingstrip te houden. Wat ook werkt is pottebakkersklei aan weerszijden van de las op het metaal aan te brengen, eventueel met water op een prettig kneedbare viscociteit brengen. Leuk...... had ik dit laatste maar eerder geweten.
Het speciale “puntlasgasmondstuk”, 3x woordwaarde... hoppa.
komsten gaat en zijn collega’s in 607-en aankomen, gaat Jan steevast in zijn STS. Nu ik hier even over de voorraad Peugeot sta te kijken komen de mannen van Cats
kwamen de originele ramen met roedes te voorschijn, zie de foto van de salon. Jan, Fedde-Jan en Klaas checken iedere dag de sites van eBay en Marktplaats. Er ontgaat
Het puntlasgasmondstuk gemonteerd op de lastoorts door de pennen kunnen we het laswerk aanduwen en hebben we de ideale afstand tot het laswerk.
Hier zien we de haaks omgezette rand die met een aantal hechtlassen op z’n plek wordt gehouden. Naderhand wordt deze rand doorgelast.
Deze plek dachten we te redden, echter door roest van binnenuit was de plaat zo dun geworden dat door het schuren de gaten erin vielen. Met potlood is aangegeven waar we de slijptol in gaan zetten. Ik gebruik een slijpschijf van 1mm dik, hiermee is het redelijk nauwkeurig werken naar buiten lopen, Vader Jan en zijn 2 zoon’s Fedde-Jan en Klaas. We moeten hier niet zijn, de Cadillac’s staan in Pingjum. Bestaat echt ! Na een korte rit komen we in Pingjum aan. Alles klopt, wegbekleding,
8
hun niets, zo wordt het clubblad van achter naar voor gelezen. Eerst de advertenties en dan de rest. Jan; je kunt wel naar je spaarrekening kijken hoe deze groeit, maar dit is leuker en het kijkt een stuk prettiger. Jaarlijks
37
Het betere laswerk !? In de vorige “Standard” heb ik wat laten zien hoe wij onvolkomenheden van onze auto’s te lijf kunnen gaan. Dit waren echter noodreparatie’s, waarbij de gaten werden gevuld met plamuur. Dit is niet de weg om een auto blijvend te herstellen Voor blijvend herstelwerk dienen we de gaten en aangetast plaatwerk te vervangen door nieuw plaatwerk. Ook nu laat ik de voortgang in stappen zien.
Voor dit laswerk maak ik gebruik van een mig-mag las apparaat. Vroeger aangeduid met Co2 lasapparaat. Het gas wat meestal gebruikt wordt is een mengsel van Co2 en Argon in een verhouding van 15/85. Natuurlijk maken we ook gebruik van een goede laskap, ik maak gebruik van een “itskap” deze schakelt bij het ontsteken van de vlamboog automatisch over van “licht” naar donker. Kan je mooi je twee handen gebrui-
ken voor het laswerk. En deze twee handen hebben we beschermd met lashandschoenen, laswerk wordt erg heet. (zelf proefondervindelijk vast gesteld.) Verder hebben we voor het laswerk nog speciaal gereedschap nodig zoals: pons- en verzettang en diverse griptangen om het laswerk goed op elkaar te klemmen. Platen welke los op elkaar liggen krijgen we nooit goed aan een gesloten gelast.
Dit is begonnen met een roestplekje ter grootte van een dubbeltje. We slijpen eerst het roestige plaatwerk ruim uit, met ruim bedoelen we echt ruim. Je staat versteld hoever de roest het plaatwerk al heeft aangetast. Neem van mij aan dat de eerste keer je een slijptol in je auto zet dat dit toch wel een overwinning op je zelf is. Van achter-/binnenuit starten we met de opbouw van het nieuwe plaatwerk, op de foto is het eerste stuk reeds op z’n plaats gebracht met hechtlassen. Dit is een gedeelte van de wielkast. Van te voren hebben we van alle te vervangen plaatwerk mallen gemaakt van massief karton. Na de amputatie kunnen we met de mallen zien hoe we straks met stukjes metaalplaat de zaak weer gaan opbouwen, tevens dienen ze als maat voor het nieuwe plaatwerk.
brengt de familie een bezoek aan Hershey voor aanvulling van de voorraad auto’s of voor de broodnodige onderdelen. Voorafgaand worden van de ontbrekende delen beschrijvingen, eventueel maten en foto’s waar het betreffende onderdeel zou moeten zitten meegenomen. Verder wordt er van alles verzameld wat maar enigzins met Cadillac te maken heeft. Zo hebben ze Cadillac verkoopfolders vanaf 1948, en diverse instructieboekjes vanaf 1924 in hun bezit. De technische boeken van de oud importeur Landeweer uit Utrecht vormt wel de top. Maar ook kleinere zaken zoals knopen, voor het colbert van een verkoper, met Cadillac logo, bieresjes met Cadillac-etiket (helaas leeg) koplampen, dashboard-delen, achterlichten, Cadillacminiaturen en nog veeeeeel meer. Na de kofe en Oranjekoek, later op de dag zou blijken dat dit heel toepasselijk is geweest, hebben we iedere auto één voor één bekeken en besproken. Zie per foto de begeleidende tekst.
Deze Cadillac V63 Suburban 7 persoons is van oorsprong een Nederlandse auto door Landeweer Utrecht, in 1923 geleverd aan een Amsterdamse bankier. In 1946 voorzien van een kraan en gebruikt als kraanauto. In okt. 1963 is begonnen met het restaureren van de Cadillac om hem weer in de originele staat terug te brengen. Wegens familie-omstandigheden is de auto nooit afgemaakt. Diverse onderdelen zijn zoekgeraakt. Deze auto is in de laatste fase van restauratie en is waaschijnlijk in de herfst van 2005 klaar.
Het lasapparaat een Cebora 155. Voor de verkrijgbaarheid en prijzen zoek je op de pagina van Rustbuster Veenendaal www.rustbuster.nl Cadillac 1924 Een originele Nederlandse auto geleverd door Landeweer Utrecht aan een zekere Baron op de Veluwe. Ooit begonnen als 4 deurs sedan, tussendoor even vrachtwagen geweest, en nu mag hij/zij de dagen “slijten” als coupe.
Op deze foto is de buitenplaat aangebracht en hebben we tevens geconstateerd dat ook een gedeelte van de huid te dun is geworden door de roest. Dit gedeelte hebben we eruit geslepen. Met een ponstang hebben we om de 2cm.(dit is een APK eis, dichter bij elkaar mag ook) gaatjes geponst met een doorsnee van 5mm. Boren kan ook, maar dan moeten de geboorde gaten afgebraamd worden. Met een verzettang maken we in de nieuwe plaat een soort sponning, en wordt deze van binnenuit op z’n plaats gebracht (als dit kan natuurlijk). Door een hulpvaardig persoon wordt de plaat aangedrukt op die plaatsen waar we de las gaan aanbrengen. Voor het aandrukken gebruikten wij een messing pijp, zouden wij staal gebruiken dan lopen we het risico dat deze onbedoeld mee vast gelast wordt. Zorg voor het lassen dat de te lassen onderdelen schoon zijn, vrij van roest e.d.
36
Cadillac 1922 uit Broadway in Virginia, een unieke surburban, restauratie staat nog niet gepland. Ondanks dat is de dakcontructie aangepakt. Gezien de roulette-tafel wordt niet alle vrije tijd in het restaureren gestoken.
9
(Foto 29) De ‘79-’85 Eldorado broederlijk naast de ‘68-70 generatie (in de mist). Foto uit een verkoopbrochure van 1983.
Cadillac 1931 Fleetwood Sedan 5 passagiers, serie 355 V8, wielbasis 134-inch chassis. Productie aantal: 10.709. Van dit type zijn er 11 verschillende carrosserie varianten, deze auto heeft houten wielen. Bandenmaat: 700-18. Het is een restauratie-object. Klaar, begin 2006. Dit laatste moet je ruim zien: de familie Cats houdt niet van deadline’s.
(Foto’s 30 en 31) De ‘82 Eldorado Paris Classic Conversion.
vinden in de verkoopbrochure uit 1983 waarin de ‘67 Eldorado (op de achtergrond in de mist) en de ‘79 Eldorado broederlijk naast elkaar staan afgebeeld. Maar ook de ingetogen bescheidenheid en élegance van de ‘79-’85 Eldorado ging een aantal lieden niet ver genoeg en zie hier naast wat je dan krijgt!
Wordt vervolgd... Ruud Gersons Bron: o.a. het boek “Cadillac Eldorado” van James W. Howell & Jeanna Swanson Howell, ISBN 0-87938-897-X, Osceola, WI 1994
Het bouwjaar van deze fraai gelijnde auto is 1941, de kleur van deze auto was Crystal Blue Metallic (63) en is het laatste model dat nog voor de Tweede Wereldoorlog werd uitgebracht. Gezien de algehele staat van de auto verbaast het mij dat het blok nog “los” is. Het heeft nog niet gelopen sinds de aanschaf. Daar zou ik graag bij willen zijn, als dit blok weer de eerste klappen gaat geven!
Er zijn ook nog aanwinsten onderweg zoals deze Coupe type 62 uit 1941.
10
35
Toen de ‘80 Seville met schuine achterkant eenmaal was ontworpen, was het de taak van Bill Mitchell om dat ontwerp er bij de hoge GM-bazen, zoals Pete Estes door te krijgen. Dat heeft hem zeer veel moeite gekost. Volgens Kady heeft Mitchell het er moeten door drukken en ondervond hij veel tegenstand in de topregionen van Cadillac.
Dit is een Cadillac Fleedwood, geïmporteerd uit de staat Dakota, USA. Deze met airconditioning uitgevoerde auto is een nog niet gepland restauratie-opject.
(Foto 23) Deze “normale” ‘78 Seville in werkelijk gloednieuwe, schitterende conditie en met slechts 68.000km op de teller, haalde ik onlangs uit Zwitserland. Ik laat hem hier zien omdat ook met dit model “geintjes” konden worden uitgehaald. Kijk maar hier onder. (Foto 27) 1980 Seville met achterkant die doet denken aan de’50-er Daimler limousine van de koningin van Engeland. Maar ook dit model kon ontaarden in iets geheel anders. Kijk maar!
Argh!! Wie krijgt dit bedacht........Red.
Deze Cadillac Coupe DeVille uit 1953 heeft een 8 cilinder 5424 cc motor, de oorspronkelijke kleur is zwart met een wit dak. Hij is geïmporteerd uit de USA en heeft gereden in de staat Illinois. De auto is in mei 2002 aangeschaft. Het bijzondere van deze auto is dat hij voorzien is van airconditioning. Ook dit is weer een restauratie object.
Foto 28) Ook de ‘80/+ Seville moest er aan geloven en kon omgebouwd worden tot “Seville Opera”. Je hoefde in elk geval niet bang te zijn twee lekke banden tegelijk op te lopen. Hoewel? Het zijn allebei lege neppers op deze “pimp-mobile”!
(Foto’s 24 en 25) Een ‘78 Seville tot tweedeurs ombouwen moet al een hele toer zijn. Maar deze ‘78 Seville “Opera” heeft een cockpit die heel ver naar achteren zit, en daardoor een loei-lange motorkap heeft en twee (nep) reservewielen.
(Foto 26) En dan ben je nog maar één stap verwijderd van een Seville cabrio. Bij Cadillac hadden ze hier rillingen van, maar onafhankelijke coachbuilders gingen hun gang en Cadillac had het nakijken. Er werd zeer veel geld voor dit soort wagens gevraagd. Door mij in 2002 gekiekt op het Meadowbrook Concours d’Elegance in Detroit.
34
Tenslotte vertelt Wayne Kady in het interview, wat volgens hem de gedachte was achter de generatie Eldorado’s van ‘79-’85. Het was de bedoeling om bewust weer terug te grijpen op de Eldorado van ‘68-’70. Daardoor moest de ‘79 Eldorado aanmerkelijk kleiner uitvallen dan zijn reusachtige voorganger. Maar de messcherpe spatbord-uiteinden aan de voorzijde bleven behouden, evenals de smalle verticale achterlichten, zo typisch voor Cadillac in die dagen. En natuurlijk de “egg-crate grille”. Ja, de ‘79 Eldorado moest herinneringen oproepen aan zijn voorganger uit 1967. En dat is terug te
Deze Cadillac 1953 convertible in de kleur Phoenix beige is nieuw verkocht in België.. De auto is in België volledig uitgebrand en
11
is daarna verkocht en in Nederland terecht gekomen, in 1992 is men begonnen met het demonteren en het stralen van het plaatwerk. Daarna heeft men de auto weer te koop aangeboden in de Telegraaf, waarop de familie Cats het project overnam en weer opnieuw opstartte in 1996. Het restauratieplan loopt goed op schema en verwacht wordt dat deze auto in de zomer van 2004 af is.
tie Eldorado het geval zou zijn. Die schuinaopende kofferdeksel was dus een overblijfsel van wat oorspronkelijk een totaal schuine achterkant had zullen zijn! Sterker nog: Kady vertelt dat de nieuwe “kleine” 1976 Seville oorspronkelijk zo’n schuine achterkant had zullen krijgen! Maar das was men snel van afgestapt.
(Foto 18) Wayne Kady poseert voor zijn geesteskind: de ‘71 Eldorado.
Je zou bijna denken dat alles in restauratie is maar er zijn ook auto’s die bijna of helemaal af zijn. Deze foto is het bewijs.
Cadillac type 62 Convertible uit 1953. In Amerika was men van plan hier een Streetrod van te maken wat gelukkig niet is gerealiseerd. Deze auto wordt door ons weer in de oorspronkelijke staat terug gebracht. Deze wagen heb ik werkelijk met stijgende verbazing staan aan staren, ik hoop dat ze diegene die dit op z’n geweten heeft goed hebben opgeborgen. Een paar details: het vootrein met motor, achteras en stuurkolom zijn van een Camaro, het rechter achterscherm is in drie afzonderlijke delen er op vast gepopnageld. Het linkerachterscherm is op de zelfde wijze er op geplakt maar nu met hechtlassen.
Cadillac Fleetwood 1954 Type 60 Special, op 9 oktober ‘97 gekocht in Hershey, PA op de car corral, van 1e eigenaar, James Ray uit Staten Island, New York. Originele kilometerstand: 95000 miles. De kleur was grijs bij aankoop. Het transport is geregeld door Trans Ocean. Binnenkomst in Nederland: 15 januari ‘98. Daarna is de kleur gewijzigd in de originele zwarte kleur. De oude bekledinghoezen zijn verwijderd en de originele bekleding kwam tevoorschijn, een verassing. De auto verkeert nog steeds in perfecte staat.
12
Kady was afgestudeerd aan de Art center School of Design in Pasadena en trad in 1961 bij General Motors in dienst. Het eerste Cadillac-ontwerp, waar Kady bij betrokken was, was het model 1965. Kady herinnert zich nog dat de strijd toen ging om de vraag: “Hoe komen we van de vleugels af.” Daarna was Kady betrokken bij de modellen van 1967 t/m 1970, maar hij trad pas echt voor het voetlicht met de ‘71 Eldorado, waar hij met recht zijn handtekening onder mag zetten! Kady ontwierp deze wagen vanuit de Advanced Cadillac Studio, een soort vooruitstrevende ontwerp studio, waar men bezig was met de ontwikkeling van speciale modellen. Later werkte hij ook aan de ‘79-’85 Eldorado en zelfs aan diens opvolger: de zeer verkleinde modellenserie vanaf het roemruchte Cadillac-jaar 1986. Tijdens een interview vertelt Kady dat zijn baas Bill Mitchell voor zichzelf een wel heel speciale ‘71 Eldorado had laten bouwen. Oorspronkelijk had hij de carrosserie goudkleurig-metallic laten spuiten en alle chroomdelen, zoals bumpers, grille enz. had laten gold-platen! Een 100% gouden wagen dus! Na het zien van de lm “The great Gatsby” was “Mitch” er van overtuigd, dat dit de nieuwe trend zou worden. Later heeft hij de wagen in een lichtblauwe niet-metallic pastelkleur laten overspuiten. Maar alle chroomdelen bleven goudkleur! Hij noemde de wagen sindsdien altijd “Blue Boy”.
(Foto 19) Voorstudie van de ‘79 Eldorado. Het kleine achterruitje heeft al zijn verticale stand gekregen, zoals auto’s uit de jaren ‘30 hadden en zelfs paardenkoetsen ver daarvoor. Die verticale achterruit heeft iets zeer chics. Maar de kofferdeksel loopt nog extreem schuin af, omdat men eigenlijk een Eldorado met Bustleback achterkant had gewild!
‘79 Seville Bustleback Zoals wij weten kwam vlak na de ‘79 Eldorado, in 1980 ook de nieuwe Seville uit, met de “Bustleback” achterkant, die geïnspireerd was op de naoorlogse Engelse Daimler limousine, waarin de koningin van Engeland placht rond te rijden. (Foto 18A) Wayne Kady. Het idee kwam van Bill Mitchell, die tijdens een reis in Engeland uit zijn Londonse hotel stapte en om de hoek zo’n klassieke Daimler zag staan. Het idee was geboren. Maar het werd door Wayne Kady uitgewerkt. Kady vertelt dat het idee om een Cadillac te bouwen met zo’n schuin weglopende achterkant, oorspronkelijk bedoeld was voor de ‘79 Eldorado (!!). Stel je dat eens voor: de ‘79-’85 Eldorado, maar dan met de schuin aopende achterzijde van de Seville! Het werd uiteindelijk precies het tegenovergestelde. In plaats van de schuin-aopende achterkant, kreeg het dak bij de achterruit een welhaast verticale stand. Het enige dat aan de ‘79-’85 Eldorado een beetje schuin aoopt, is de kofferdeksel. In aanleg had de Eldoradoachterpartij dus véél schuiner zullen zijn. Op de foto is te zien hoe bij een vóórstudie van de ‘79 Eldorado de daklijn bij de achterruit inmiddels (weer) verticaal is, maar de kofferdeksel zéér schuin aoopt. Veel meer dan uiteindelijk bij de produc-
(Foto 20 en 21) De Eldorado productiemodel. De aopende kant van de kofferdeksel kwam toch minder schuin te staan. Het r.v.s. dak en de dikke chroomlijst vanaf de bovenkant van het zijachterruitje tot aan de koplampen verraadt adelijk Biarritz bloed in de aderen.
(Foto 22) Hier een Cadillac Fleetwood Eldorado vóórstudie op basis van de ‘75-’79 Seville. Leuk idee, maar ging niet door! De lijnen van de Seville zijn overduidelijk aanwezig!
33
Een Cadillac Eldorado convertible uit 1966, 8 cilinder 7025 cc l x b x h - 569 x 203 x 138.5. Het is een California auto, gekocht in Rosmalen, februari ‘97, compleet met onderhouds historie.
● Een typische jaren-tachtig advertentie voor de nieuwe 1980 Eldorado Biarritz. “Het leven is mooi en romantisch in Eldorado Country”, wilde Cadillac hiermee maar even zeggen. Als je déze wagen aanschaft wordt het leven één prachtige luxe cruise bij maanlicht, waarin alles schittert en glanst. En dankzij het nieuwe “astroroof” kijk je zelfs tijdens het rijden nog naar de sterrenhemel.
32
Dit is een Cadillac Seville uit 1979. Deze kleinste Cadillac sinds 50 jaar was het geesteskind van Bill Mitchell. In zijn ontwerp aapte hij in alles Mercedes en Rolls Royce na, behalve de kwaliteit. Er werd gekozen voor een losse voortrein, een oldsmobile V8 motor en trommelremmen op de achterwielen (vanaf 1977 schijfremmen rondom). Sommige werden voorzien van imitatie spaakwielen. Deze Nederlandse auto is ooit in bezit geweest van zanger Frank Boeijen.
13
Voor de wat langere afstand gaat er natuurlijk niets boven een Cadillac STS met een V8 automaat. Deze donkergroene Cadillac is bekleed met beige leer en beschikt over een navigatiesysteem, automatische airco, elektrische ramen en -spiegels, verwarmde stoelen enz.
Ik zou de gezichten van de collega-dealers van Peugeot wel eens willen zien als dit het vervoermiddel is naar de vergaderingen.
Nog even een kleine greep uit “vreemde” zaken. Deze dertiger Chevy is een 2 deurs coupe, voorzien van een 6 cilinder motor 3000 cc, kleur: Bordeaux rood met zwarte schermen. Deze auto heeft jaren in een antiekhal gestaan in Riverrood, Michigan, U.S.A. Hij is geïmporteerd door automuseum Bergeijk. Verder nog een aantal Buick’s een Jaguar E-type, pick-up truck’s. Restaureert de familie nou alles? Nee... op de foto hierboven is in de lnker bovenhoek een ‘59er te zien waarin de familie absoluut geen heil zag. Deze auto is getransformeert tot een wel zeer zware lamp. Aan de zijkant van de auto zijn tl-lampen gemonteerd.
14
op hun hoofd, dat ze hun oude, trouwe Cadillac V-8 hadden ingeruild voor een 1981 model. Al snel hadden de dealers hier iets op gevonden: met een grote schaar werd de elektrische bedrading van het 8-6-4 systeem doorgeknipt en van toen af aan liep de wagen constant op 8 cilinders. Problem solved! In 1982 kon je bovendien elke Cadillac, van Eldorado t/m Sedan DeVille of Fleetwood met een V6 bestellen. (De 75 limousine uitgezonderd.) Dit was een “credit option”, d.w.z. er ging iets van de prijs af, als je deze V-6 bestelde. Deze zeer goede V-6 was (niet doorvertellen!) afkomstig van Buick. Maar daar had hij dienst gedaan in de mid-size Skylark. Die was nog redelijk licht en nog wel enigszins vooruit te branden. Maar ik heb zelf een ‘82 Eldorado gehad met die motor. Ik kan jullie verzekeren dat ‘t niet hard ging! En dat is ‘n understatement. Nou was dat in ons platte landje nog het minste probleem, maar denk eens aan een bergpas nemen in de Rocky Mountains, of een tochtje door Colorado. Daar werd je als Cadillac eigenaar niet vrolijk van!
(Foto 14) De ‘72 Oldmobile Cutlass Supreme Convertible tijdens trouwrijden voor een bruiloft. Ondergetekende zit achter het stuur. In 1980 kwam de 6,0L V-8 met DFI, (Digital Fuel Injection). Daar viel ook nog best mee te leven. Maar in 1981 begon de ellende. Er kwamen nieuwe regels voor de automobielfabrieken die gemiddeld veel zuinigere motoren moesten gaan maken. Een van deze Amerikaanse wetten is bekend onder de nam CAFE. Dat heeft niets met kofe te maken, behalve dat 1981-Cadillac eigenaren, die er mee te maken kregen, wel een slokje cafeïne konden gebruiken om te bekomen van de vele technische problemen met hun Cadillacmotor. CAFE staat voor Corporate Average Fuel Economy. Het hield in dat een automobielfabrikant een bepaald wettelijk vastgesteld gemiddelde van zuinigheid moest halen met zijn motoren. Nu was men bij Cadillac al driftig bezig met de ontwikkeling van een motorblok dat minder uit gietijzer, maar meer uit aluminium onderdelen zou bestaan. Alleen al door de gewichtsbesparing zou de wagen zuiniger zijn. Verder wilde men zo snel mogelijk terug van 6L naar 4,1L. Dat was niet niks! Want stel je even voor dat een Cadillaceigenaar die gewend was aan een inhoud van 6L, zijn wagen inruilde voor een nieuwe en ineens terug moest naar 4,1L. De afgelopen decennia was de motorinhoud alleen maar toegenomen. (Nou ja, met uitzondering van 1977 dan) Maar nu zou het motorvermogen toch ink afnemen. Een Eldorado was niet zo groot en zwaar als een DeVille of Fleetwood, dus een Eldorado met 4,1L was nog enigszins voorstelbaar. Maar een Brougham? Of 75 Limousine? Maar Cadillac had problemen om deze 4,1L motor op tijd gereed te hebben voor het modeljaar 1981. Dat lukte niet. En om toch aan de wettelijk voorgeschreven gemiddelde zuinigheid te kunnen voldoen, deed men iets heel ongehoords: er kwam voor 1981 een motor die op 8, 6, of 4 cilinders kon rijden, al naar gelang de omstandigheden. De motor schakelde zelf twee of meer cilinders uit. Die uitgeschakelde cilinders gebruikten dus geen benzine. Althans dat was het idee. Maar de praktijk was anders: deze 8-6-4 motor, zoals hij in Cadillac jargon genoemd werd, haperde constant. En veel Cadillac eigenaren hadden spijt als haren
(Foto 16) Mijn vroegere 1982 Eldorado met Buick V-6 motor in de sneeuw. Toen hadden we nog winters…..!
Kort daarna kwam men bij Cadillac van deze V-6 dwaling terug en schrapte de motor uit het programma. Vanaf 1980 was ook een 5,7 L Diesel met injectie beschikbaar. Ook deze motor was zeker niet probleemloos en deed de reputatie van Cadillac geen goed. De ontwerpers achter de ‘79-’85 Eldorado. Laten we eens kijken wie er achter het ontwerp van de ‘79-’85 Eldorado zaten. Dat was natuurlijk in de eerste plaats designchief Bill Mitchell. Maar deze Eldorado was wel zijn zwanenzang: het laatste project waar hij nog actief bij betrokken was, alvorens hij met pensioen ging. Je kunt gerust stellen dat hij vooral eind-verantwoordelijk was voor de Eldorado’s van ‘71-’78 èn ‘79-’85. Maar de tekening van beide Eldorado’s is vooral van de hand van Wayne Kady. In de ogen van velen was Bill Mitchell met de mastodontisch grote ‘71-’78 Eldorado “over the (Foto 15) top” gegaan. Men 1982 Eldozag het model rado Biarritz. ‘79-’85 als de ele5,7 L Diesel gante opvolger met of 4.1L Benklassieke lijnen en zine-inspuieen ingehouden (Foto 17) Bill Mitchell ten tijde ting? Allebei luxe uitstraling. Zo van zijn pensionering. problematisch. Maar behoorde een Eldolet eens op rado er begin jaren ‘80 uit te zien! Hoe dan ook: de schittede credits gaan altijd naar degene die de eindrende proverantwoordelijkheid draagt, maar dat is vaak niet porties van terecht. De eer voor het ontwerp van beide genehet design! raties Eldorado’s komt toe aan Wayne Kady.
31
Nog even een blik op de “lamp”. Hierboven het logo van de familie, let op het woord factory, dat dekt de lading. Soms moeten delen zelf gemaakt worden omdat deze gewoonweg niet meer te krijgen zijn!
E
En zo heb je dan voor je het weet bijna 75 jaar Cadillac-historie verzameld. Blijft er dan nog wat te wensen over? Kijk ik heb niet alles laten zien, er zijn nog veel meer modellen in hun verzameling. Maar op die vraag kwam een direct antwoord van Jan:”Ja een model uit de eind jaren 30, en verder, eigenlijk alles wel. We hebben geen vast plan van aankoop.” Kortom alles wat voor de voeten komt en het lijkt hun wat, wordt aangekocht. Zogenaamde projectcars of verweesde projecten, waar de voormalig eigenaar traantrekkend z’n Waterloo haalde, hebben de voorkeur. Op de eerder bedachte vraag waarom wij vanuit de club weinig uit Friesland horen, konden wij niet zo snel een antwoord vinden. Jan ziet zichzelf nog geen rit in elkaar zetten, te druk met het bedrijf. De mogelijkheid bestaat wel om in het pand in Pingjum het
een en ander te organiseren, in de vorm van vertrekpunt, tussenstop, eindpunt of zomaar een gezellige middag. Misschien is een Nog een Cadillac Fleetwood 1955 Type 60 Elfstedenrit een idee om S. Dit is een project zonder motor en verte organiseren? Wie werpt snellingsbak. De herkomst van deze auto is zich op als organisator van Carmel, California, U.S.A. Ingevoerd in okt. z’n evenement, houdt het ‘95. De kleur is Pecos beige en het dak is Tanhierboven vermelde moge- gier Tan Iridescent. Aankoopdatum nov. ‘97. lijkheid in gedachte. Toen wij het pand weer verlieten sche- voor deze gezellige en onvergetelijke merde het al. Voor het pand namen middag, de kofe en de toepasselijke we afscheid en vervolgde ieder zijn’s Oranjekoek. (volstrekt willekeurige weegs. Voor de terugweg had ik volgorde). Weer wat wijzer geworgekozen voor de polder. Ik moest den deze dag, Cadillacgekte slaat nog wat langs brengen en ophalen niet alleen over maar is ook nog bij Leontien en kom zo rijdende weg erfelijk. En wie zegt nou dat Friezen aardig in de buurt van de Ronde Om stug zijn?? de Zuiderzee. Muziek en de prach- Rundvlees… dat niet lang genoeg tig verlichte schepen in Lemmer gesudderd heeft,…dàt is stug! maakten de rit door het duister een stuk aangenamer. Jan, Fedde- Wordt zeker vervolgd! Jan en Klaas heel hartelijk bedankt Martin Meijer
Kijk ook eens op de site van de familie Cats: www.catsandcaddies.nl. Een deel van de foto’s en begeleidende tekst is er met goedkeuring van de familie Cats van overgenomen.
30
15
Dat was zonde en niet rendabel. Men nam de “gewone” Eldorado en zaagde daar het dak af. Vervolgens paste men een buizenframe van slechte kwaliteit toe voor de “soft-top” en vroeg waanzinnige prijzen voor die ombouw. Er was zelfs sprake van ombouwers die zich niet bekommerden om extra verstevigingen die nodig waren in de carrosserie om het wegvallen van het dak te compenseren. Zoals bekend hebben cabrio’s de neiging te torderen, of te wel zijdelings weg te rollen, omdat ze de stijfheid van een vast dak missen. Anders gezegd: ze rijden zo scheef als een pitbullterriër loopt! Maar er waren natuurlijk ook eersteklas coach-builders die schitterend werk aeverden, zoals de beroemde limousineb(r)ouwer Hess & Eisenhardt dat deed!!
Last of the convertibles - deja vue Maar het meest opvallend was, dat er in de verkoopbrochures van 1984 weer een “ofciële” cabrio stond te prijken! Niet door de eerste de beste smid zonder dak gezaagd, nee, ofcieel door American Sunroof Corporation uit Californie - en in opdracht van Cadillac - deskundig omgebouwd tot volwaardige convertible in de Cadillac traditie van vakmanschap is meesterschap. Het heeft twee jaar mogen duren, want ook in 1985 maakte ASC de cabrio’s voor Cadillac, waar ik er zelf dus eentje van heb. Maar bij ASC gebruikten ze wel Biarritzen als basis voor de ombouw. Althans: mijn ‘85 Eldorado heeft die “Chestereld” lederen bekleding en de chroomspeer op de schouderlijn. Maar ik mag aannemen dat ze bij Cadillac geen modellen met roestvrij stalen dak naar Californie hebben gestuurd, om die daar vervolgens door ASC met blikopener er weer af te halen!
Sinds de introductie in 1979 werden in de jaren daar na geleidelijk kleine veranderingen en verbeteringen zichtbaar. Ik zal er een paar noemen: ● De bekende Cadillac “egg-crate grille” had het ene jaar een meer horizontaal- en het volgende jaar een meer verticaal thema. Of “geblokt”. ● De typische verticale, smalle achterlichten kregen na een paar jaar het Cadillac-logo als inscriptie. ● De 1982 Eldorado van ondergetekende had een analoge snelheidsmeter met een gewone naald die de snelheid aangaf, terwijl mijn huidige 1985 Biarritz cabrio een digitale snelheidsmeter heeft. Wat niet altijd prettig is. Want als je rijdt en je kijkt naar de naald van de analoge snelheidmeter, dan zie je je snelheid “zo ongeveer”. Bij de digitale snelheidsmeter zie je steeds precies hoeveel km je rijdt. Bijv. “53” of “96”. Ik vind dat irritant. Je moet het namelijk steeds zien, omdat die cijfers recht voor je ogen zitten. ● Vanaf 1984 hadden de Eldorado’s stootstrips op de zijanken in carrosseriekleur. Ook was het glas van de richtingaanwijzerlichten niet meer oranje, maar helder wit gekleurd. ● Ook werd het soundsystem in de loop van de jaren verbeterd, het aantal speakers uitgebreid en in plaats van de dikke 8-track muziekcassettes vrat de radio-unit vanaf 1982 gewone kleine muziekcassettes. ● Het dashboard en de deurpanelen van deze generatie Eldorado’s laten een overvloedig gebruik van (nep) houtneer zien. Het is genoeg om er een riante grafkist mee te bekleden! De scheidingsranden tussen de dashboardpanelen van mijn ‘82-er waren van verchroomd kunststof en hadden de neiging na jaren van Californische zon er als kleurloos plastic uit te gaan zien. Op mijn ‘85-er zijn die randen matzwart. Blijft wel langer mooi.
(Foto 12) Dit is een nep-cabrio uit 1984, buiten Cadillac om tot stand gekomen. Hij valt door de mand op de schouderlijn. Die loopt precies als bij de gesloten Eldorado: namelijk op het portier horizontaal, dan achter het portier bij het kleine zijruitje enkele centimeters omhoog en dan weer horizontaal naar de achterlichten. Ook is niet de Biarritz als uitgangspunt gebruikt, zodat deze de Chestereld bekleding ontbreekt, alsmede de chroom-speer op de schouderlijn.
(Foto 13) Dit is mijn ‘85 Eldorado convertible, ofcieel omgebouwd tot cabrio in opdracht van Cadillac Bij ASC in California.
Donald Duck mag dan een stripguur zijn, als je goed oplet kun je in zijn leefwereld veel actuele dingen ontdekken. Met name worden er in de verhalen heel vaak toespelingen gemaakt op bestaande namen. Oom Dagobert heeft hier juist een nieuwe “Snobbilac” aangeschaft. Deze karikatuur is duidelijk geïnspireerd op overdadige Amerikaanse slagschepen. Maar we kunnen ons gevleid voelen: “om zo’n auto te kunnen kopen heb je HERSENS nodig om geld te verdienen”! Overigens rijdt Donald, zoals wel te verwachten valt, de Snobbilac uiteindelijk volledig in de prak.
16
De motoren Tot en met 1980 geen probleem. Maar voor het jaar 1981 werd een wel zeer vreemd motorsysteem geïntroduceerd, dat menig Cadillac eigenaar grijze haren bezorgde (en bij sommigen nog steeds bezorgt!). In 1979 was men van start gegaan met een hele goede 350ci V-8 motor. Het mocht niet hardop gezegd worden, maar het was niets minder dan de befaamde Oldsmobile “Rocket” 5,7 Liter motor, die aan de Cadillac Eldorado werd uitgeleend. Zelf heb ik drie Oldsmobile’s gehad die met deze motor waren uitgerust. En geloof me dat hier de Miele reclame geldt: “Er IS geen betere!” Ik had eerst een 1972 Oldsmobile Cutlass Supreme (Coupe), toen een zelfde uit 1971 en daarna weer een Cutlass Supreme van 1972, (maar nu cabrio). Alle drie hadden ze deze 350ci, 5,7L V-8 motor. Wat een fantastische motoren waren dat! En relatief zuinig ook nog. In feite is dit een motor die dateert uit begin jaren ‘50 en door Oldsmobile stelselmatig steeds is verjnd. (Foto 11) Voldoende nep- houtneer voor een riante lijkkist!
29
De wagen werd gebouwd in Ierland met een hoop subsidie van de Ierse regering, omdat daar de lonen veel lager waren dan in Amerika. De Ierse regering was het natuurlijk om de werkgelegenheid te doen. Maar helaas: de economie ging door een diepe recessie en de wagens opten. De DeLorean Motor Company (DMC) ging failliet. Daarom maar snel terug naar de Cadillac Eldorado! De anken van de Biarritz-versie werden gekenmerkt door brede, verchroomde sierlijsten die begonnen boven het kleine achterste zijruitje en doorliepen over de gehele schouderlijn naar voren, tot aan de rechtopstaande spatbordrand naast de koplampen. En in die sierlijst zat weer een elegante, dunne matzwarte bies verwerkt. Cadillac verdiende heel veel geld met de Biarritz optie!
(Foto 6) Het matglanzende r.v.s. dak is opvallend op deze 1982 Biarritz (uit de verkoop-brochure van dat jaar.)
DeLorean Wie herinnert zich nog de geopte, met vleugeldeuren à la Mercedes 300SL uitgeruste DeLorean sportwagen uit de begin jaren ‘80? Deze was niet gelakt, maar geheel opgebouwd uit matglanzend roestvrij staal! Welnu, de ‘79-’85 Eldorado Biarritz met zijn roestvrijstalen dak, gaf een knipoog met leedvermaak richting John DeLorean, ontwerper van de gelijknamige wagen. (Foto 7) Hier John DeLorean, eens
Wat wordt mijn volgende Cadillac ? Internet biedt uitkomst
Dit jaar bracht ik vele uren door achter het stuur van mijn Cadillacs, meer dan 75.000 km waarvan er veel werden afgelegd op het traject tussen Den Haag en Deurne in Brabant waar ik bezig ben met de ontwikkeling van een automatische verpakkingsmachine voor frikandellen. Door de drukke werkzaamheden en de vele kilometers heb ik dit jaar niet veel aan Cadillacs gesleuteld en kwam er niet aan toe om stukjes te schrijven voor de Standard. Als lid van de technische commissie kreeg ik ook dit jaar veel vragen over technische problemen met Cadillacs van zowel CCN-leden als niet leden. Er zijn dit jaar nog redelijk wat Cadillacs ingevoerd. De vraag naar werkplaatshandboeken was dit jaar niet zo groot als in voorgaande jaren. Nu het jaar bijna ten einde is wil ik u toch nog wat vertellen over mijn avonturen die ik met Cadillacs heb beleefd het afgelopen jaar. Het is een redelijk lang stuk geworden, mede om deze Standard wat te vullen wegens beperkte kopij.
op werd gereden om de motor er uit te takelen. De onderdelen zijn in verschillende Cadillacs terechtgekomen en de voor -en achterbank zijn tot huiskamerbanken verbouwd door de familie van Vliet uit Wittelte.
Enkele jaren later kocht ik een ‘73 Coupe DeVille die nieuw was geleverd door Cadillacdealer Landeweer in Utrecht. Ik ben voor het restaureren van deze Coupe 2 keer naar Amerika gegaan. In ‘91 kocht ik voor $600 een donorauto die eigenlijk te mooi was om te slopen, maar dat heb ik toch gedaan. Deze Coupe was afkomstig van de grote Cadillac Dealer Nabers uit Costa Mesa, California. Met die onderdelen ging de restauratie een stuk vlotter.
Technische Dag bij Studebaker Select
de man die Pontiac van zijn stofg oude imago had af geholpen en tot een bruisend jong en sportief merk had gemaakt, wilde wel eens voor zich zelf beginnen. Dat heeft hij geweten! Zijn Ierse avontuur leed schipbreuk op de klippen van een pittige economische recessie in de Verenigde Staten.
(Foto 9) 1984 Eldorado Biarritz. Een dikke chroom-speer loopt van boven het achterste zijruitje naar beneden en dan op de schouderlijn tot helemaal voor op de voorspatborden. Deze foto schoot ik 2002 in mijn favoriete stadje Sausalito aan de baai van San Francisco.
De Cadillac 1979-1985 Eldorado leende zich bijzonder goed voor ombouw tot cabriolet! In het vorige artikel in deze serie konden we lezen, hoe bij Cadillac in 1976 het doek voor cabrio’s denitief gevallen was. Nou ja, denitief….. In ieder geval “tot nader order”. En de ware liefhebber van een open Cadillac was na 1976 een gefrustreerd mens. Hij kon nergens terecht voor een open Cadillac. Tenzij hij zelf de blikopener hanteerde…… Nou, daar zag een aantal “coach builders” wel brood in. Want sinds Cadillac ofcieel geen cabrio’s meer bouwde, maar de vraag naar cabrio’s (na enige jaren van windstilte) weer rap begon toe te nemen, schoten kleine carrosseriebedrijfjes die Eldorado’s dakloos maakten als paddestoelen uit de grond. Maar heel wat van die kleine carrosseriebouwers maakten er een puinzooi van. Ze namen natuurlijk geen Biarritz uitvoeringen, die al voorzien waren van dat roestvrij stalen dak.
John had bij GM zijn sporen verdiend als ontwerper bij de Pontiac en Chevrolet divisies, maar vond de tijd rijp om voor zich zelf te beginnen. Hij ontwierp een sensationele wagen, zoals gezegd met een geheel roestvrijstalen carrosserie en met vleugeldeuren.
(Foto 8) DeLorean met vleugeldeuren. De hele carrosserie was uit ongelakt, roestvrij staal. Van dichtbij ziet zo’n wagen er uit als een gelikte splinternieuwe pannenset van BK. Maar de merkenclub die de weinige overgebleven klassieke DeLoreans rijdende wil houden weet ook dat de carrosserie zo’n beetje de enige plek is waar de wagen NIET roest…… Pas dus op voor een DMC miskoop!
(Foto 10) Een Eldorado cabrio-kloon van twijfelachtige makelij uit 1983 of 1984. De schouderlijn is duidelijk anders dan de “ofciële” versie van American Sunroof Corp., die met toestemming van Cadillac Eldo’s openzaagde.
28
Op de technische dag op 19 januari bij Studebaker Select heb ik een presentatie gehouden over het restaureren van Cadillacs. Ik begon mijn verhaal met mijn eerste Cadillac. Foto 3: ‘73 Coupe DeVille, in 1991 gekocht in California voor onderdelen.
Foto 1: ‘76 Sedan DeVille, mijn eerste Cadillac in 1985. Dat was een bruine Sedan de Ville uit ‘76 die volgens de verkoper eens had toebehoord aan Freddie Heineken. Omdat Cadillacs in ‘85 schaars waren heb ik deze Sedan eerst technisch in orde gemaakt en wilde daarna het plaatwerk aanpakken. Na twee weken demonteren en ontroesten in de zomer van ‘87, besloot ik om hem toch maar te slopen omdat het restaureren (met name het plaatwerk) erg duur zou worden. Op de foto ziet u mij zitten in de gestripte Sedan die de brug
Foto 2: Het einde van een Sedan DeVille in 1987.
Daarna heb ik een ‘76 Eldorado Convertible gerestaureerd. Als je een mooie Cadillac wilt hebben is het veel beter en goedkoper om direct een goede te kopen. Met de restauraties heb ik wel veel geleerd en omdat het een hobby was til je niet al te zwaar aan de vele uren die ermee gemoeid zijn. Precies heb ik die uren niet bijgehouden maar ik denk dat ik meer dan 1500 uur heb besteed aan de ‘73 Coupe en dat er bijna 1000 uur nodig waren om de ‘76 Eldorado Convertible (bijgenaamd de Zuurstok) op te knappen. Het strakmaken en spuiten heb ik laten doen. De totale kosten inclusief aanschaf van de wagens bedroegen circa ƒ20.000 voor de Coupe DeVille en ƒ32.000 voor de Eldorado Convertible. Mijn conclusie na twee grondige restauraties van redelijk recente Cadillacs, was dat restaureren erg veel tijd en moeite en bovendien veel geld kost. Over het algemeen raad ik het daarom af om met een restauratie te beginnen tenzij men genoeg tijd en wilskracht heeft en bovendien er het nodige geld ervoor over heeft. Mijn advies is om (indien het budget het toelaat) een in goede staat verkerende Cadillac te kopen. Dat deed ik 2 jaar geleden ook door een perfecte ‘76 Coupe DeVille te kopen in California, destijds nieuw verkocht door Nabers Cadillac. Deze kreeg de bijnaam de Nanny omdat de dame van wie ik hem kocht deed denken aan (lees: een zelfde stem had als) “The Nanny” uit de bekende televisie-serie. Aan het einde van de technische dag reed ik weg van het parkeerterrein naast de Knorr-fabriek en was zo stom om een deuk in de rechterdeur van de Nanny te rijden. Gelukkig had ik nog een reserve deur die ik in ‘89 op een sloperij in Florida had gekocht. De schade werd grotendeels vergoed door de All-Risk verzekering maar het was toch zonde en het kostte de nodige uren om de deuren te wisselen en over te spuiten. Beter uitkijken dus!
17
jaren zestig en had prachtige Pontiacs en later een nieuwe Chevrolet Chevelle Malibu Classic Coupe uit 1974. In de jaren zeventig stonden er veel Amerikanen bij ons in de straat waaronder zelfs een nieuwe Seville.
Foto 4: ’76 Coupe DeVille bijgenaamd “de Nanny” in 2001, gekocht in California.
www.mobile.de
Vanaf eind vorig jaar keek ik bijna dagelijks op de www.mobile.de site in de rubriek van Cadillac. Doorgaans worden op deze Duitse site meer dan 300 Cadillacs aangeboden. Af en toe staan daar leuke aanbiedingen op. Zo kocht ik daar enkele jaren geleden voor weinig geld een Cadillac Eldorado Convertible. Deze was interessant vanwege de parade boots (harde platen die de opening afsluiten waar het dak in opvouwt) en enkele perfecte onderdelen zoals een nieuwe radiator en een sierlijst die ik kon gebruiken voor mijn Zuurstok. Ik wisselde de delen, liet hem keuren voor het Nederlandse kenteken en verkocht de wagen voor iets meer dan de aanschafprijs. Het werd een gewoonte om regelmatig op de www.mobile.de site te kijken. Ik reed al 24 jaar met Amerikaanse wagens waarvan de laatste 10 jaar uitsluitend met Cadillac en stelde mij de vraag wat mijn volgende Cadillac zou worden. De prachtige Nanny reed perfect maar was technisch gezien eigenlijk hetzelfde als mijn eerste Amerikaan. Dat was een Buick Century Gran Sport uit 1974 die ik in 1978 kocht en bijna identiek was aan mijn eerste Cadillac Sedan DeVille uit 1976. Er was wel een schril contrast omdat de Nanny ondanks haar leeftijd van 27 jaar bijna in nieuwstaat verkeerde terwijl de destijds slechts 4 jaar oude Buick op diverse plaatsen was doorgeroest en mijn eerste Sedan DeVille eigenlijk op de sloop thuis hoorde! Eind vorig jaar had ik het gevoel dat het kringetje rond was en ik in een kwart eeuw en na meer dan een miljoen kilometers eigenlijk nog steeds in hetzelfde soort wagens reed. Ik was al een oudere jongere geworden wat eigenlijk niet erg is, maar er is meer, dacht ik.
Favoriete modellen uit mijn jeugd
Natuurlijk was ik erg tevreden met de mooie Nanny. Daarnaast had ik nog de Zuurstok (‘76 Eldorado Convertible), een ‘77 Eldorado hardtop (met wat roest), en een ‘92 STS. In het midden van het jaar was mijn verzameling dus gereduceerd tot 4 Cadillacs. Veel CCN’ers hadden mij de vraag gesteld waarom ik geen vijftiger jaren Cadillac had. Hoewel ik de modellen erg mooi vind zou ik die toch niet kopen omdat ik Cadillacs dagelijks wil gebruiken en de vijftiger-jaren modellen toch minder geschikt/ praktisch acht voor dagelijks gebruik. Ik vind de modellen uit mijn jeugdjaren (de jaren zestig en zeventig) eigenlijk het mooiste. Er reden toen weinig wagens uit de jaren vijftig rond. In Den Haag hebben altijd veel Amerikaanse wagens rondgereden. Een buurman was een fervent Amerikanen rijder in de
18
De Grote Automobielontwerpers bij GM (deel 14) De ‘79 - ’85 Eldorado Door Ruud Gersons
Begin jaren zeventig maakten we met de vader van de buurjongens regelmatig ritten naar Hessing in De Bilt waar we op het grote parkeerterrein en in de showroom naar al die prachtige Amerikanen stonden te gapen. Bij Hessing stonden toen meer dan 500 Amerikanen op het terrein van allerlei merken zoals GM, Chrysler en Ford. Dat was een mooie tijd, later zou Hessing importeur van Ford USA worden en verdwenen de GM en Chrysler modellen. De Amerikanen tik was toen denitief, maar toen had ik absoluut niet het idee dat ik ooit met Cadillacs zou gaan rijden.
De volledig nieuwe en verkleinde ‘79 Fleetwood Eldorado was groot nieuws onder de liefhebbers van luxe automobielen. De introductie van de ‘75 Seville en de eveneens verkleinde full-size Cadillacs in 1977 hadden het publiek rijp gemaakt voor deze Cadillac met schitterende proporties. De wagen werd aangedreven door een keuze van twee motoren, die met de Seville gedeeld worden: een 170 PK V-8 met electronische benzine inspuiting of een 5,7 L diesel. Door de voorwielaandrijving en onafhankelijke vering, werd het een zeer indrukwekkende automobiel!
In het midden van de jaren zeventig kocht ik op zaterdag vaak de Telegraaf om de paginagrote advertenties van Hessing uit te knippen evenals hun advertenties met ingeruilde wagens. Een overbuurjongen en ik gingen op een zomerse dag in 1974 naar Hessing voor een fotoreportage. Ik vond toen de Pontiac Grand Am erg mooi. Er stond toen maar 1 Cadillac in de showroom bij Hessing. Ik denk dat Hessing toen bewust weinig Cadillacs verkocht omdat toen Landeweer in Utrecht de ofciële Cadillac-dealer was. Op de foto ziet u de statige Seventy Five Limousine uit ‘74. In Den Haag reden van dit model tientallen rond als volgwagen.
In werkelijkheid introduceerde GM drie van deze zgn. E-body wagens: de Buick Riviera, de Oldsmobile Toronado en de Cadillac Eldorado, zoals we al eerder zagen in deze serie artikelen. De foto’s tonen ze nog eens alle drie, zodat overeenkomsten en verschillen beoordeeld kunnen worden.
De prijs van de nieuwe Eldorado kon hard oplopen. De basisprijs was $14.668, maar je kon reeksen accessoires bestellen om de wagen mee te “versieren”, nou ja, op te waarderen. De grootste verleiding voor de kandidaat-koper was, om een “Biarritz-package” te bestellen voor de extra prijs van $ 2.700 met stoelen die bekleed waren met echt leder in “Chestereld-style”, of $ 2.350 extra met speciale stoffen bekleding.
(Foto 4) Chestereld lederen kussens in het interieur, of te wel “tufted pillow-style”, zoals ze het in Amerika noemen. Met weggeklapte armsteun kun je met drie personen voorin zitten, zoals in de traditionele Amerikaanse slee gewoon was. De Biarritz heeft ook een met leer bekleed stuur, maar de stuur “spaken” zien er uit alsof ze zijn gemaakt van het aller goedkoopste plastic! En nephout neer is overal om je heen nogal opdringerig aanwezig. Een beetje zoals de klerenkasten die je koopt bij de Makro.
Een doorzichtig (!) schuifdak (astro-roof) maakte het mogelijk onder het rijden te genieten van de avondlijke sterrenhemel, maar voor dit genot moesten ook ettelijke honderden dollars extra op tafel gelegd worden.
(Foto 1) De Oldsmobile Toronado, was Cadillac’s eerste neefje. Merk op dat de wielkasten rond zijn en de grille lager, als een brede “grijns” van links naar rechts. Minder statig, wel sportiever.
Foto 5: Cadillac Fleetwood Seventy Five Limousine uit ‘74 in de showroom van Hessing in De Bilt. U kunt dus wel begrijpen dat Amerikanen uit de jaren ‘71-’78 (met name de grote modellen) mijn favorieten zijn. Niet geheel objectief beveel ik dit soort modellen aan als geïnteresseerden mij vragen welke Cadillac zij het best kunnen kopen voor dagelijks gebruik. Absoluut gezien hebben Cadillacs uit die jaren grote voordelen zoals: ● De toegepaste technieken zijn geperfectioneerd en ze zijn onderhoudsarm ● De techniek is redelijk eenvoudig (praktisch zonder elektronica) ● De verkrijgbaarheid van onderdelen is goed en veel onderdelen uit die jaren zijn uitwisselbaar ● De verkrijgbaarheid van de modellen is goed (hoewel er al erg veel zijn gesloopt) ● Vooral in Amerika zijn Cadillacs uit die jaren nog zeer goedkoop, op dit moment zijn ze nog ondergewaardeerd maar je ziet ze steeds vaker in videoclips (vooral Eldo’s) ● De bumpers zijn erg sterk en kunnen tegen een stootje Wat mij altijd verbaast, is dat er zo weinig Eldorado-hardtopmodellen (met een vast dak) in Nederland zijn ingevoerd, maar daarover later meer.
(Foto 2) De Buick Riviera is het andere neefje. Ook hier verschillen met de Eldo: de hele voorkant staat schuin achterover en de schouderlijn laat een dubbele golijn zien. Twee golfbergen boven de wielen en een golfdal boven het portier. De achterlichten zijn smalle horizontale strepen.
(Foto 5) De “astro-roof” romantisch toeren onder de sterrenhemel! (Foto 3) En dan de Eldorado zelf. Hier een model ‘82. De grille heeft dit jaar een horizontaal thema. (In 1980 had de grille vierkante blokjes.) De uitsnijding uit de bumper onder de grille is veel dieper dan bij de neefjes, waardoor de grille massiever overkomt. Een mix van Mercedes en Rolls Royce. Had dit niet wat origineler gekund?
27
De Biarritz beschikte bovendien over een roestvrijstalen dak. Aan dit matglanzende stalen dak is de Biarritz nog het makkelijkst te herkennen. Goedkopere Eldorado’s konden niet met deze optie geleverd worden. Het achterste gedeelte van het dak had een “cabrioletachtige” vinylbekleding, waaronder een dikke foamlaag zat, zodat het heel zacht aanvoelde als je er op drukte.
Mijn volgende Cadillac…een 2001 STS
Ik stelde mij eind vorig jaar de vraag “Wat wordt mijn volgende Cadillac?” Dat ik uitsluitend Cadillac zou rijden was voor mij vanzelfsprekend maar mijn vrouw Oxana vindt dat eigenlijk vreemd omdat er zoveel andere merken zijn… Wat opvalt op de Duitse www.mobile.de site is dat er veel nieuwere Cadillacs worden aangeboden, met name het laatste model STS/SLS. Ik weet nog dat die begin 1998 werden geïntroduceerd en dat Marius Zwolsman, Erwin van Ditmars en ik die zijn gaan bekijken bij Pietersen in Rotterdam. Wat mij het meest opviel was het mooie dashboard waarvoor Cadillac destijds bekroond werd voor het meest smaakvolle ontwerp en de vele elektrische snufjes. Elektrisch verstelbare hoofdsteunen, het stuurwiel dat elektrisch verstelbaar was in hoogte richting en tevens elektrisch inen uitgeschoven kon worden. De buitenspiegels waren elektrisch verstelbaar en inklapbaar. Al deze instellingen konden in het geheugen van de bordcomputer opgeslagen worden. Prachtig, al die snufjes maar we vonden de vormgeving van het model eigenlijk iets tegenvallen. Het vorige model was eigenlijk mooier en leek groter. Dat was ook zo omdat Cadillac met opzet de bumpers van de exportmodellen had verkleind. De prijzen waren stevig want een STS kostte toen zo’n ƒ160.000. Toch was er toen redelijk wat kopersvolk voor de STS/SLS modellen, waaronder de traditionele havenbaronnen. In 1998 had ik absoluut niet verwacht ooit zo’n wagen te zullen bezitten, de werkelijkheid bleek anders want door het gespeur op www.mobile.de raakte ik toch wel geïnteresseerd in deze modellen. De prijzen waren laag, maar dat kwam omdat er in Duitsland geen BPM betaald wordt. Een nieuwe STS kostte daar rond €60.000 terwijl er in Nederland meer dan €82.000 voor betaald moest worden. Eind vorig jaar werden diverse spiksplinternieuwe maar overjarige 2001 STS modellen voor minder dan €40.000 aangeboden. Minder dan de helft van de Nederlandse nieuwprijs maar helaas moest voor dit soort auto’s het volle pond aan BPM worden betaald als zij in Nederland werden ingevoerd. Voor de wet zijn die gewoon nieuw en komen dus niet in aanmerking voor BPM-korting. Ik had nog nooit in een nieuw model STS gereden maar ik bezat sinds 2000 een STS uit ‘92 die inmiddels als 300.000 km had gereden. Deze wagen was eigenlijk goed meegevallen maar had als nadeel dat hij veel benzine verbruikte en moeilijk verkoopbaar was (voor een goede prijs). Geïnteresseerden waren bang voor de hoge kilometerstand. Ik stelde hen telkens
gerust door te wijzen op de zeer goede motor die wel 500.000 km zou kunnen draaien. Pas in juli vond ik een koper die de kilometerstand niet zo interessant vond en het geheel mooi en goed genoeg vond (absoluut geen zeurpiet) maar de €4300 die hij betaalde was eigenlijk niet veel. Volgens alle testen was het nieuwe model STS absoluut veel beter dan het vorige model. Nederlandse prijzen voor de ‘98 STS-modellen lagen ruim boven €20.000. Eigenlijk veel geld voor een 5 jaar oude wagen met vaak meer dan 100.000 km op de teller en een schril contrast met de €4300 die mijn ‘92 STS opleverde.
Foto 6: 2001 STS met schade bijgenaamd: “Hanomag” (uit Hannover). Begin dit jaar werd op www.mobile.de een zo goed als nieuwe maar beschadigde STS uit 2001 aangeboden met slechts 19.000 km. Ik ging kijken in Hannover en dacht dat de schade wel mee viel. Voornamelijk een kwestie van onderdelen vervangen zonder ingewikkeld uitdeukwerk dacht ik. Het leek een nieuwe uitdaging om eens te sleutelen aan een moderne Cadillac (toch anders dan restaureren wegens het ontbreken van roest). Hij was aangereden door een Chrysler Voyager die bij het linksaf slaan op een kruising door rood was gereden en tegen het linker voorscherm en de linker deur van de STS was aangereden. Later vertelde de vorige eigenaar dat hij enerzijds geluk had gehad dat hij in een zeer solide Cadillac zat tijdens de botsing, maar anderzijds zeer ongelukkig was dat het gebeurde met zijn bijna nieuwe Cadillac waarmee hij nog geen 6000 km had gereden. Het was zijn vierde Cadillac (in Duitsland zijn er dus ook echte Cadillac liefhebbers) en had deze als demo-wagen gekocht. Om hem tegemoet te komen heeft de dealer de schade ruim ingeschat op ruim €30.000, hetgeen er op neer kwam dat de STS total loss verklaard werd en hij een nieuwe kon uitkiezen. De hoogte van de schade leek overdreven maar nieuwe onderdelen zijn erg duur. Alles wat maar een klein schrammetje vertoonde werd op de lijst voor vervanging gezet. Ik denk dat de schadepost voor de deur incl. zijruit, spiegel, binnenwerk, binnenpaneel etc. op meer dan €8000 werd ingeschat en voor het repareren zo’n 150 arbeidsuren waren ingecalculeerd voor een tarief van ruim €60 per uur. Met wat andere onderdelen komt het totale schadebedrag dan uit op ruim €30.000. Foto 7: Gedemonteerde zijkant van de STS in de werkplaats van Marius.
26
19
Waar vind je onderdelen…op internet natuurlijk!
De STS werd per truck opgehaald uit Hannover en afgeleverd in Delft bij de loods van Marius Zwolsman. Allereerst kreeg de STS de naam “Hanomag” (oud vrachtwagenmerk uit Hannover). In Delft kon ik hem beter bekijken dan in de garage in Hannover waar ik hem kocht. Daar stond hij met de linkerdeur naast de kolom van de hefbrug zodat die niet volledig open kon. De A-stijl waar de voordeurscharnieren aan vast zitten bleek toch meer ingedeukt te zijn dat ik had verwacht. Voor de reparatie had ik diverse delen nodig zoals linker voorscherm, deur, voorruit, veerpoot, buitenspiegel, onderste sierlijst, motorsteunen en omdat het linker voorwiel was geraakt leek het mij ook goed om het wiel en stuurhuis met stuurstangen te vervangen. Mijn boodschappenlijstje was compleet zodat ik kon gaan zoeken naar die delen. Ik kende een paar sloperijen waar onderdelen voor jonge Amerikanen verkocht werden zoals Rooie Ben in Amsterdam en Van den Berg in Kuijtaart. Die konden mij helaas niet helpen. Zij waarschuwden mij al dat het moeilijk zou zijn om in Nederland onderdelen te vinden. Ik plaatste een advertentie in de Telegraaf en werd gebeld door een handelaar die een STS aanbood die van achteren in elkaar was gereden met een vraagprijs van meer dan €10.000. Dat had ik niet over voor de gezochte onderdelen. Daarnaast kreeg ik een vaag aanbod van een SLS die nog in Amerika stond en zonder kenteken geleverd kon worden. Ontevreden over de speurtocht in Nederland begon ik te speuren op internet en kwam al gauw terecht op de Amerikaanse site www.carparts.com. Op de home page van die site worden maar liefst 65 miljoen onderdelen aangeboden. Dat beloofde veel goeds. Je kunt hier het merk, model en bouwjaar invoeren en vervolgens kiezen voor een van de paar honderd onderdeelgroepen. De zoekopdracht wordt in een paar seconde uitgevoerd met als resultaat een lijst van adressen waar het gevraagde onderdeel verkrijgbaar is. Geweldig! De kleur van het onderdeel wordt er vaak bij vermeld evenals de staat waarin het verkeert en de prijs. Omdat ik veel nodig had zocht ik naar een leverancier die alles wat ik zocht kon leveren. Al gauw bleek dat de rma Schramauto uit Lansing, Michigan praktisch elk onder-
zwaar beschadigen worden door Schramauto gedemonteerd, zodat de praktisch nieuwe delen weer een goede bestemming vinden. Zoals vaak het geval is, zijn Amerikaanse bedrijven niet bereid om naar Nederland te verschepen. Vooral bij aanbieders op eBay is dat het geval. Ook rma Schramauto was niet bereid om direct naar Nederland te verschepen. Nadat ik diverse keren met hun verkoper Brian had gesproken kreeg ik het uiteindelijk voor elkaar dat zij de onderdelen goed zouden inpakken en dat een transportbedrijf die vervolgens naar de rma Concordia Freight (www.concordiafreight.com) in Chicago brachten. De tip om met deze rma in zee te gaan kreeg ik van Paul van Luxemburg van C&P parts uit Belfelt. Concordia Freight heeft een kantoor in Schiphol. Deze rma verzorgde naast het land en zeetransport ook de inklaring en alle douane afhandelingen en leverde de onderdelen netjes af in Delft. Al met al ging het vrij snel want binnen 3 weken nadat de onderdelen door Schramauto waren verpakt kon ik ze in Delft uitpakken. Het was een enorme kist van meer dan anderhalve meter hoog en 4 kubieke meter inhoud die ze hadden getimmerd. Elk kwetsbaar deel (zoals de voorruit) was nog eens zorgvuldig verpakt in kleinere dozen met piepschuim om stoten op te vangen. Ik had voorlopig weer wat te doen. In april en mei heb ik heel wat uren aan de STS gesleuteld met hulp van mijn vader. Hij vond het erg leuk om mee te werken. We sleutelden in de loods van Marius, die toen op vakantie was. Zoals ook het geval is bij restauraties van oude auto’s viel de reparatie van deze praktisch nieuwe Cadillac toch weer tegen. Ik had mij goed voorbereid door direct de 3 werkplaatsboeken aan te schaffen zodat ik wist hoe alles uit elkaar moest. De documentatie is zeer duidelijk en uitgebreid en het stuk over “collision repair” (schadeherstel aan de koets) gaf mij inzicht dat de koets van deze STS zeer solide in elkaar was gezet. Bij de introductie van de nieuwe STS werd met trots door Cadillac vermeld dat de koets meer dan 70% stijver was dan zijn voorganger. In het werkplaats handboek en tijdens de reparatie heb ik ontdekt waardoor die koets zo stijf is. De koets is zelfdragend en uit vele platen samengesteld die onderling op elkaar zijn gepuntlast. Daarnaast worden zeer stijve kokers toegepast langs de voorruit.
De RDW-keuring op 16 december viel mij reuze mee. De keurmeester vond dat de Eldo in zeer goede staat verkeerd en vond als enig mankement dat de handrem op het linker achterwiel niet werkte. Dat is een ander euvel van Eldorado’s met schijfremmen achter. Ik zal dat spoedig repareren zodat er een kenteken voor kan worden afgegeven. Daarnaast moet het chassisnummer door de RDW worden ingeslagen (eigenlijk ingegraveerd). Ik hoop begin januari gas te kunnen inbouwen en dan is de Eldo klaar voor de winter.
De ‘76 Sedan DeVille van Peter Wissekerke
Tot slot wil ik u vertellen dat Peter Wissekerke uit Zeeland de Nanny zal overnemen. Peter heeft al ruim 6 jaar een prachtige zilver grijs metallic gekeurde Sedan DeVille. Hij vond het zonde dat ik zo veel met de Nanny reed en kon het niet aanzien
Foto 17: Na een gevecht met de aandrijfas van de Eldo. Foto’s 18 en 19: De ‘76 Sedan DeVille van Peter Wissekerke, iets voor u?
dat deze elke dag (ook in de winter) op straat staat. Hij zal zijn Sedan verkopen en als u geïnteresseerd bent kunt u contact met hem opnemen. In de Vraag & Aanbod rubriek staat zijn advertentie.
Ik wens u een voorspoedig 2004 toe!
Koen Ongkiehong
Foto 8: Dorpel demontage waarvoor een paar honderd puntlassen moesten worden doorboord.
deel kon leveren. Op hun site www.schramauto.com las ik dat zij gespecialiseerd waren in jonge GM wagens. Deze in 1923 opgerichte rma werkt nauw met General Motors samen en demonteert jaarlijks ruim 1000 wagens waaronder veel Cadillacs. Ook GM-wagens die tijdens productie of transport
De platen zijn weliswaar dun maar door het op elkaar lassen ontstaat een zeer stijf geheel. De licht ingedeukte A-stijl en dorpel konden niet zonder speciale gereedschappen worden gericht. In de handleiding stond vermeld dat de plaatdelen van elkaar gescheiden moesten worden door de puntlassen te doorboren en door de beschadigde plaatdelen uit te slijpen. Voor het beschadigde deel was slechts een deel verkrijgbaar zo groot als de zijkant van de wagen compleet met A-stijl, middenstijl en dakranden en openingen voor de voor en achterdeur. Uit dit deel moet je het benodigde deel knippen en inlassen. Ik had dit reparatiedeel niet over laten komen uit Amerika waar het slechts een paar honderd dollar kost. In Nederland kostte het meer dan 1000 euro. Ik vond dat te duur want ik had in totaal slechts het deel nodig waar de 2 voorscharnieren aan vast zitten en de eerste halve meter van de dorpel. Op de foto is te zien dat het voorscherm en de deur zijn verwijderd en daarna de dorpelplaat met de A-stijl waar de scharnieren aan vast zitten zijn losgemaakt. Het heeft zeer veel tijd gekost om de ingedeukte delen een
20
25
Hetzelfde probleem trad 8 jaar geleden op met mijn Eldo die ik aan Bauke Veenstra verkocht. Ik loste dat toen op door de kapotte as te vervangen door een linker aandrijfas zonder koppeling. Deze past zowel links als rechts. Op de foto op de vorige pagina ziet u Sean die het na enige worsteling, en met assistentie van collega Tim, lukte om de aandrijfas los te krijgen. Wat er precies met de Pimp-Eldorado gaat gebeuren weet ik niet precies maar dat hoop ik in de volgende Standard te kunnen melden. Sean komt in februari naar Nederland en de kans is groot dat de Eldo mee komt.
logisch wat moet...etc, red). Hij was goud/brons en afkomstig van Nabers Cadillac uit Costa Mesa, dezelfde dealer dus waar mijn Nanny vandaan kwam. Ik dacht: deze koop kan ik niet laten lopen. Ik belde de eigenaar voor meer informatie over de Eldo hoewel hij op eBay al zeer uitvoering was beschreven met bijna 40 foto’s. De verkoper kwam mij betrouwbaar over en ik maakte via Money Gram/GWK geld over naar California en liet de Eldo door de verkoper brengen naar Direct Express Inc. in Gardena. Door dit bedrijf heb ik diverse keren Cadillacs naar Nederland laten verschepen. Op eBay kun je van een verkoper de recensies lezen. Als je op “Read feedback reviews” van een aangeboden item kijkt krijg je een overzicht van de positieve, neutrale en negatieve recensies van een verkoper. Dit is een goed systeem zodat je kunt inschatten hoe betrouwbaar een verkoper is. Ik kocht de Eldo van een handelaar met 26 recensies waarvan er 25 positief waren en 1 negatief was in het laatste halve jaar. De Eldo kwam eind november in Nederland en begin december heb ik hem met Marius opgehaald. De vrij kritische Marius, die de eerste Nederlandse rit met de Eldo maakte, was goed te spreken over de rijeigenschappen en algehele staat.
Foto 13a: De verkoper start de PimpEldo bij het bezoek van Sean en Leontien. Inbegrepen waren 3 luipaardkussens, een poef, een luipaard CDhoesje en zelfs een disco-glitterbol!
Een paar dingen vielen tegen. Er zat speling in het knikmechanisme van de stuurkolom, de ashoezen van de homokineten waren gescheurd en de rechter aandrijfas Foto 14: Leontien met Sean in de PimpEldo. Let op de smaakhad veel speling. volle custom luipaard bekleding!!! Leontien en Sean hebben er enkele lange ritten mee gemaakt en vinden hem de moeite waard om naar Nederland te brengen. Op de foto ziet u hen in the Pimp Eldo. U zult zich waarschijnlijk afvragen: waarom koop je een auto in Amerika en twijfel je om hem naar Nederland te sturen? Omdat ik uit gewoonte dagelijks op eBay bleef kijken kwam ik een aanbieding tegen van een Eldorado Biarritz uit 1977. Deze werd bijna de hemel in geprezen door de verkoper (ja, Foto 15: ‘77 Biarritz uit California. De speling in de stuurkolom kon worden verholpen door deze deels uit elkaar te halen (stuur eraf, slot eruit, bovenste knikelement losmaken) en de 4 kleine boutjes die los zaten goed vastzetten (eigenlijk moeten die met Loctite geborgd worden). Een reparatie die geen geld kostte maar wel een paar uur werk opleverde. Het wisselen van de rechteras duurde 3 uur. Je moet hiervoor de grote moer van het voorwiel losmaken en vervolgens de voorschokbreker en het fusee-stuk demonteren. Dat betekent dat de bovenste en onderste fusee-kogels los moeten evenals de buitenste stuurstang. De aandrijfas kan dan bij de ens worden losgemaakt en kan dan vrij simpel weggehaald worden. Op de foto op de pagina hiernaast ziet u mij na de worsteling met de losse as. Foto 16: Zeer luxe interieur met comfortabele voorstoelen. Het gevaar is wel: deinend op de luchvering onderweg in slaap vallen in die zachte dikke kussens...
24
Foto 9: De dorpel zit er weer in onder, mijn vader bekijkt het resultaat. voor een los te maken door een paar honderd puntlassen te doorboren en deze vervolgens weer te richten en vast te lassen. Het richten van de A-stijl met dorpel kostte veel tijd moeite maar uiteindelijk lukte het met de hulp van mijn vader om die weer terug te plaatsen. Op bovenstaande foto ziet u het resultaat. Opvallend is dat er aan deze nieuwe Cadillacs praktisch geen instelmogelijkheden zitten. Oude Cadillacs zitten vol met vulplaatjes, afstandringen en sleufgaten om productietoleranties op te vangen. In de nieuwe STS werd ervan uitgegaan dat alle onderdelen precies passen en kan alles maar op een manier worden gemonteerd. Ik moest de dorpelplaat en A-stijl dus goed uitrichten om alles passend te krijgen. De plaatwerker heeft praktisch geen plamuur hoeven gebruiken kon volstaan met het overspuiten van de linkerkant. Het wisselen van de voorruit ging zeer vlot en duurde nog geen uur. Ik was blij met eindresultaat.
Al met al is het geen plezier om aan deze modellen te sleutelen als je gewend bent om aan oude Cadillacs te sleutelen. Voordeel is wel dat alles wegens nieuwheid en het ontbreken van roest makkelijk los gaat. Ik verwacht dat er weinig gesleuteld hoeft te worden aan deze STS omdat hij praktisch nieuw is en de toegepaste onderdelen goed zullen zijn. Gelukkig wordt een nieuwe STS met 3 jaar garantie geleverd en rijd ik nog een half jaar onder garantie. Na de reparatie heb ik de STS laten keuren door de RDW. Dit verliep zeer vlot omdat hij uit Duitsland kwam en er een CVO (certicaat van overeenstemming) van bestaat. Voor Cadillacs die niet ofcieel in Nederland zijn ingevoerd kan de keuring wel problemen geven (bijv. de Fleetwood Brougham en de DeVille modellen). Met tegenzin betaalde ik in juli ruim €11.500 aan BPM. Enkele dagen later kreeg ik het kenteken. De STS rijdt zeer goed. Hij weegt ruim 1800 kg en heeft een Northstar V8 motor met 32 kleppen, goed voor 305 pk. Het grote verschil met de traditionele slagschepen is dat deze motor niet op gas omgebouwd kan worden en dat de wegligging zeer goed is. Het verbruik valt erg mee en 1 op 10 is bij rustig rijden goed haalbaar. Het is een onopvallende wagen die net geen 5 meter lang is. De laatste jaren zijn er praktisch geen nieuwe STS/SLS modellen in Nederland verkocht. De directe tegenhangers zoals de Mercedes S, Audi A8, Lexus 400 en BMW 7 serie zijn ondanks de veel hogere aanschafprijs gewilder. De STS is een paar maanden geleden uit productie gegaan en nu is alleen de minder sportieve SLS nog te koop. Na ruim 7 jaar zal de productie in december 2004 van deze generatie voorwiel-aangedreven Sevilles gestopt worden. In 2005 zal een nieuwe Seville worden uitgebracht die zal worden afgeleid van de achterwiel-aangedreven succesvolle CTS.
Al met al heeft de reparatie ruim honderd uur gekost en heb ik weer iets van nieuwe Cadillacs geleerd. Technisch gezien moest de radiator worden vervangen die door de aanrijding uit zijn ophanging was gescheurd en moesten de linker en rechter motorsteunen worden vervangen. Deze zijn zo geconstrueerd dat die bij een inke botsing afbreken om de motor en transmissie te sparen. De uit/inbouw van de radiator is vrij lastig omdat deze erg krap is ingebouwd. Om de motorsteunen te vervangen moet het subframe enkele centimeters omlaag zakken. Foto 10: Hanomag is klaar en kan naar de RDW voor de kentekenkeuring.
21
werd deze Eldo grondig gerestaureerd en kreeg een revisiemotor. De oorspronkelijke motor leverde veel problemen en is diverse keren uit elkaar gehaald voordat de oorzaak van de problemen werd gevonden. Het motorblok had diverse gietfouten, waardoor het blok op diverse plaatsen poreus was. Als gevolg hiervan kon koelvloeistof stromen naar de hoofdlagers van de krukas. Deze werd dus niet goed gesmeerd waardoor de lagers uiteindelijk vastliepen. Andere symptomen waren dat de motor zeer warm werd en diverse keren de radiator begon te koken. Men dacht toen dat de kop gescheurd was maar dat was niet het geval. Uiteindelijk is de motor vervangen door een gebruikt maar gereviseerd onderblok met nieuwe zuigers, krukas en gereviseerde koppen.
Foto 10a: Spionagefoto van de toekomstige 2005 STS. Hoe lang ik de STS zal houden weet ik niet. Ik heb er tot nu toe slechts 10.000 km mee gereden. Wat ik erg jammer vind van relatief nieuwe wagens is dat de afschrijving zeer hoog is. Dat komt voor een deel door de BPM die bij oude wagens natuurlijk bijna of geheel is afgeschreven. Vanuit nancieel oogpunt is het rijden in goede staat verkerende Cadillacs van meer dan 25 jaar oud zeer interessant. Zo’n jonge STS zal een dure aangelegenheid worden (o.a. door de BPM en door het feit dat de All-risk premie wordt berekend over de nieuwprijs). Ik hoop er toch zo’n 100.000 km mee te gaan rijden.
Speuren op eBay.com naar velgen en banden
Wat ik niet mooi vond van de sportieve STS waren de zwarte banden zonder witte zijvlakken en de eenvoudige velgen. Op eBay keek ik naar aanbiedingen voor banden en velgen. Er werden Vogue banden aangeboden met en zonder velgen. Er is van alles te koop. Vogue banden met een smalle gele zijrand en een breder wit zijvlak (beginnend bij de velg) staan mooi op deze STS modellen maar ook op de grote Cadillacs. Zoekend op eBay zag ik diverse aanbiedingen variërend van $400 tot meer dan $2000 voor banden met velgen. Op een gegeven moment kwam ik bij zinnen en dacht: waarom zou ik die gewone banden en velgen niet gewoon op de STS laten zitten? Het probleem leek opgelost. Voor die bedragen kun je op eBay een hele Cadillac kopen… Mijn aandacht werd gevestigd op diverse Eldorado Biarritz-modellen die ik twee jaar eerder had gezocht!
Ik heb deze Eldorado, die helaas in de loop der jaren ink ging roesten (vooral rond het vinyl van het dak), eerst ruim 5 jaar gestald. Vorig jaar toen hij belastingvrij werd heb ik hem na 5 jaar volledige stilstand probleemloos gestart. Het is bijna niet te geloven dat zo’n motor na zo lang te hebben stilgestaan onmiddellijk start en loopt, alsof hij een minuut eerder nog had gedraaid. Waarschijnlijk was dit te danken aan de goede conditie van de motor. Ik heb er dit jaar ruim 10.000 km mee gereden. Het was jammer dat een van de velgen krom was en trilde. Dit is een typisch euvel van de Eldo’s. Deze velgen zijn schaars. Alleen de voorwiel-aangedreven Oldsmobile Toronado en de Eldorado hebben deze velgen. Op sommige plaatsen was de roestvorming zo sterk dat er gaten in vielen. Ik wilde deze Eldorado verkopen, wat erg moeilijk was. Om een of andere reden zijn de gesloten Eldorado modellen in Nederland niet populair, dit in tegenstelling tot de Eldorado Convertible waar er een paar honderd van in Nederland rondrijden. De Eldorado hardtop is ondergewaardeerd. Om hem beter verkoopbaar te maken heb ik de roestplekken aangepakt door deze ruim uit te slijpen en daar stukjes in te lassen. Bij het vinyl dak was dat niet zo makkelijk. Dit heb ik gedaan in de loods van Marius met hulp van mijn vader. Op de foto staat de Eldo met Marius op het kleine etsje (dat, zoals zojuist is bewezen, vele malen bedrijfszekerder is dan 70’s Eldo’s! Red).
Ik verkocht deze Eldo in juli aan Bauke Veenstra uit Eemnes die hem eerst door een kennis grondig liet onderzoeken. Bauke heeft hem op diverse punten verbeterd. Toen hij de Eldo in Den Haag ophaalde had ik al een voorgevoel dat ik snel weer zo’n wagen zou kopen… Maar dan een Biarritz uitvoering zonder roest! Toen ik in 2001 op vakantie ging naar California was ik van plan om daar een Eldorado Biarritz te kopen. Dat lukte niet en uiteindelijk heb ik toen die mooie Nanny gekocht (de 1976 Coupe DeVille).
Eldorado Biarritzen
In september van dit jaar begon ik in de Cadillac advertenties op eBay te kijken naar de Eldorado Biarritz modellen van 1977 en 1978. Er werden toen op eBay diverse Biarritz-modellen aangeboden. Van Sean, de Amerikaanse vriend van Leontien die bij USA
Foto 11a: ‘77 Eldo met Marius op het kleine etsje.
In juli verkocht ik mijn bruine ‘77 Eldorado die helaas op diverse punten roest vertoonde maar verder perfect reed. Van deze wagen was de hele historie bekend. Een jaar of 8 geleden kocht ik hem van Clublid Henk van de Lely. Hij kocht hem begin jaren negentig van Shelby Cars in Den Haag. Toen was hij prachtig! In het begin van de jaren tachtig
Foto 11d: Stuk ingelast bij het zijraampje.
Foto 11b: Roest wegslijpen en stukjes inlassen.
Foto 11c: Mijn vader hielp mee. Bieden is makkelijk, kopen valt ook wel mee maar uiteindelijk weet je toch niet precies wat je koopt en hoe je het in Nederland krijgt. Volgens de verkoper was de Eldo erg mooi (ja logisch, wat moet hij anders zeggen, red). Hij had hem wel wat aangepast en gebruikte hem eigenlijk alleen om te showen. Hij stond in de buurt van Philadelphia en het was toeval dat Leontien enkele weken later naar Sean zou vliegen en dat zij even wilden gaan kijken naar die Eldo. Hun eerste indruk was goed. In november heeft Sean hem opgehaald en naar USA Parts Supply in Manassas, Virginia gereden. Helaas bleek dat deze Eldo aan de bekende Eldo-voorwielaandrijving-kwaal leed. In de rechter aandrijfas zit een koppeling die in de loop der jaren steeds slechter wordt waardoor het rubber uitdroogt en er speling in de koppeling ontstaat. De symptomen zijn trillingen en een stoot als het gas wordt losgelaten en daarna weer gas wordt gegeven. De speling is dan goed voelbaar. De koppeling in de rechter aandrijfas brak toen Sean op weg was van zijn huis naar zijn werk bij USA Parts Supply. Een takelwagen moest hem afvoeren naar Manassas. Gelukkig lag er in het magazijn een revisie-as op de plank die Sean er enkele dagen later op heeft gezet.
Foto 12: De PimpCar. Parts Supply werkt, had ik de tip gekregen om pas op het laatste moment te bieden op een item. Sean verkoopt zelf onderdelen via eBay en heeft dus veel ervaring. Ik bood een kwartier voor het einde van de elektronische veiling op een lichtgele Biarritz uit ‘78 die door de verkoper werd aangeprezen als “The Custom Pimp Show Car” (grofweg gesteld de ultieme pooier bak!) met luipaard-bekleding op de banken en op de deurpanelen, paarse vloerbedekking en paarse neonlampen eronder. Een leuke wagen die eventueel weer origineel gemaakt kon worden. Ik besloot om te gaan bieden op deze Eldo en bracht een bod uit. Binnen een kwartier na het bod werd ik gefeliciteerd want ik was de hoogste bieder!
22
Foto 13: “Drive Axle Guy”.
23
werd deze Eldo grondig gerestaureerd en kreeg een revisiemotor. De oorspronkelijke motor leverde veel problemen en is diverse keren uit elkaar gehaald voordat de oorzaak van de problemen werd gevonden. Het motorblok had diverse gietfouten, waardoor het blok op diverse plaatsen poreus was. Als gevolg hiervan kon koelvloeistof stromen naar de hoofdlagers van de krukas. Deze werd dus niet goed gesmeerd waardoor de lagers uiteindelijk vastliepen. Andere symptomen waren dat de motor zeer warm werd en diverse keren de radiator begon te koken. Men dacht toen dat de kop gescheurd was maar dat was niet het geval. Uiteindelijk is de motor vervangen door een gebruikt maar gereviseerd onderblok met nieuwe zuigers, krukas en gereviseerde koppen. Foto 10a: Spionagefoto van de toekomstige 2005 STS. Hoe lang ik de STS zal houden weet ik niet. Ik heb er tot nu toe slechts 10.000 km mee gereden. Wat ik erg jammer vind van relatief nieuwe wagens is dat de afschrijving zeer hoog is. Dat komt voor een deel door de BPM die bij oude wagens natuurlijk bijna of geheel is afgeschreven. Vanuit nancieel oogpunt is het rijden in goede staat verkerende Cadillacs van meer dan 25 jaar oud zeer interessant. Zo’n jonge STS zal een dure aangelegenheid worden (o.a. door de BPM en door het feit dat de All-risk premie wordt berekend over de nieuwprijs). Ik hoop er toch zo’n 100.000 km mee te gaan rijden.
Speuren op eBay.com naar velgen en banden
Wat ik niet mooi vond van de sportieve STS waren de zwarte banden zonder witte zijvlakken en de eenvoudige velgen. Op eBay keek ik naar aanbiedingen voor banden en velgen. Er werden Vogue banden aangeboden met en zonder velgen. Er is van alles te koop. Vogue banden met een smalle gele zijrand en een breder wit zijvlak (beginnend bij de velg) staan mooi op deze STS modellen maar ook op de grote Cadillacs. Zoekend op eBay zag ik diverse aanbiedingen variërend van $400 tot meer dan $2000 voor banden met velgen. Op een gegeven moment kwam ik bij zinnen en dacht: waarom zou ik die gewone banden en velgen niet gewoon op de STS laten zitten? Het probleem leek opgelost. Voor die bedragen kun je op eBay een hele Cadillac kopen… Mijn aandacht werd gevestigd op diverse Eldorado Biarritz-modellen die ik twee jaar eerder had gezocht!
Ik heb deze Eldorado, die helaas in de loop der jaren ink ging roesten (vooral rond het vinyl van het dak), eerst ruim 5 jaar gestald. Vorig jaar toen hij belastingvrij werd heb ik hem na 5 jaar volledige stilstand probleemloos gestart. Het is bijna niet te geloven dat zo’n motor na zo lang te hebben stilgestaan onmiddellijk start en loopt, alsof hij een minuut eerder nog had gedraaid. Waarschijnlijk was dit te danken aan de goede conditie van de motor. Ik heb er dit jaar ruim 10.000 km mee gereden. Het was jammer dat een van de velgen krom was en trilde. Dit is een typisch euvel van de Eldo’s. Deze velgen zijn schaars. Alleen de voorwiel-aangedreven Oldsmobile Toronado en de Eldorado hebben deze velgen. Op sommige plaatsen was de roestvorming zo sterk dat er gaten in vielen. Ik wilde deze Eldorado verkopen, wat erg moeilijk was. Om een of andere reden zijn de gesloten Eldorado modellen in Nederland niet populair, dit in tegenstelling tot de Eldorado Convertible waar er een paar honderd van in Nederland rondrijden. De Eldorado hardtop is ondergewaardeerd. Om hem beter verkoopbaar te maken heb ik de roestplekken aangepakt door deze ruim uit te slijpen en daar stukjes in te lassen. Bij het vinyl dak was dat niet zo makkelijk. Dit heb ik gedaan in de loods van Marius met hulp van mijn vader. Op de foto staat de Eldo met Marius op het kleine etsje (dat, zoals zojuist is bewezen, vele malen bedrijfszekerder is dan 70’s Eldo’s! Red).
Ik verkocht deze Eldo in juli aan Bauke Veenstra uit Eemnes die hem eerst door een kennis grondig liet onderzoeken. Bauke heeft hem op diverse punten verbeterd. Toen hij de Eldo in Den Haag ophaalde had ik al een voorgevoel dat ik snel weer zo’n wagen zou kopen… Maar dan een Biarritz uitvoering zonder roest! Toen ik in 2001 op vakantie ging naar California was ik van plan om daar een Eldorado Biarritz te kopen. Dat lukte niet en uiteindelijk heb ik toen die mooie Nanny gekocht (de 1976 Coupe DeVille).
Eldorado Biarritzen
In september van dit jaar begon ik in de Cadillac advertenties op eBay te kijken naar de Eldorado Biarritz modellen van 1977 en 1978. Er werden toen op eBay diverse Biarritz-modellen aangeboden. Van Sean, de Amerikaanse vriend van Leontien die bij USA
Foto 11a: ‘77 Eldo met Marius op het kleine etsje.
In juli verkocht ik mijn bruine ‘77 Eldorado die helaas op diverse punten roest vertoonde maar verder perfect reed. Van deze wagen was de hele historie bekend. Een jaar of 8 geleden kocht ik hem van Clublid Henk van de Lely. Hij kocht hem begin jaren negentig van Shelby Cars in Den Haag. Toen was hij prachtig! In het begin van de jaren tachtig
Foto 11d: Stuk ingelast bij het zijraampje.
Foto 11b: Roest wegslijpen en stukjes inlassen.
Foto 11c: Mijn vader hielp mee. Bieden is makkelijk, kopen valt ook wel mee maar uiteindelijk weet je toch niet precies wat je koopt en hoe je het in Nederland krijgt. Volgens de verkoper was de Eldo erg mooi (ja logisch, wat moet hij anders zeggen, red). Hij had hem wel wat aangepast en gebruikte hem eigenlijk alleen om te showen. Hij stond in de buurt van Philadelphia en het was toeval dat Leontien enkele weken later naar Sean zou vliegen en dat zij even wilden gaan kijken naar die Eldo. Hun eerste indruk was goed. In november heeft Sean hem opgehaald en naar USA Parts Supply in Manassas, Virginia gereden. Helaas bleek dat deze Eldo aan de bekende Eldo-voorwielaandrijving-kwaal leed. In de rechter aandrijfas zit een koppeling die in de loop der jaren steeds slechter wordt waardoor het rubber uitdroogt en er speling in de koppeling ontstaat. De symptomen zijn trillingen en een stoot als het gas wordt losgelaten en daarna weer gas wordt gegeven. De speling is dan goed voelbaar. De koppeling in de rechter aandrijfas brak toen Sean op weg was van zijn huis naar zijn werk bij USA Parts Supply. Een takelwagen moest hem afvoeren naar Manassas. Gelukkig lag er in het magazijn een revisie-as op de plank die Sean er enkele dagen later op heeft gezet.
Foto 12: De PimpCar. Parts Supply werkt, had ik de tip gekregen om pas op het laatste moment te bieden op een item. Sean verkoopt zelf onderdelen via eBay en heeft dus veel ervaring. Ik bood een kwartier voor het einde van de elektronische veiling op een lichtgele Biarritz uit ‘78 die door de verkoper werd aangeprezen als “The Custom Pimp Show Car” (grofweg gesteld de ultieme pooier bak!) met luipaard-bekleding op de banken en op de deurpanelen, paarse vloerbedekking en paarse neonlampen eronder. Een leuke wagen die eventueel weer origineel gemaakt kon worden. Ik besloot om te gaan bieden op deze Eldo en bracht een bod uit. Binnen een kwartier na het bod werd ik gefeliciteerd want ik was de hoogste bieder!
22
Foto 13: “Drive Axle Guy”.
23
Hetzelfde probleem trad 8 jaar geleden op met mijn Eldo die ik aan Bauke Veenstra verkocht. Ik loste dat toen op door de kapotte as te vervangen door een linker aandrijfas zonder koppeling. Deze past zowel links als rechts. Op de foto op de vorige pagina ziet u Sean die het na enige worsteling, en met assistentie van collega Tim, lukte om de aandrijfas los te krijgen. Wat er precies met de Pimp-Eldorado gaat gebeuren weet ik niet precies maar dat hoop ik in de volgende Standard te kunnen melden. Sean komt in februari naar Nederland en de kans is groot dat de Eldo mee komt.
logisch wat moet...etc, red). Hij was goud/brons en afkomstig van Nabers Cadillac uit Costa Mesa, dezelfde dealer dus waar mijn Nanny vandaan kwam. Ik dacht: deze koop kan ik niet laten lopen. Ik belde de eigenaar voor meer informatie over de Eldo hoewel hij op eBay al zeer uitvoering was beschreven met bijna 40 foto’s. De verkoper kwam mij betrouwbaar over en ik maakte via Money Gram/GWK geld over naar California en liet de Eldo door de verkoper brengen naar Direct Express Inc. in Gardena. Door dit bedrijf heb ik diverse keren Cadillacs naar Nederland laten verschepen. Op eBay kun je van een verkoper de recensies lezen. Als je op “Read feedback reviews” van een aangeboden item kijkt krijg je een overzicht van de positieve, neutrale en negatieve recensies van een verkoper. Dit is een goed systeem zodat je kunt inschatten hoe betrouwbaar een verkoper is. Ik kocht de Eldo van een handelaar met 26 recensies waarvan er 25 positief waren en 1 negatief was in het laatste halve jaar. De Eldo kwam eind november in Nederland en begin december heb ik hem met Marius opgehaald. De vrij kritische Marius, die de eerste Nederlandse rit met de Eldo maakte, was goed te spreken over de rijeigenschappen en algehele staat.
Foto 13a: De verkoper start de PimpEldo bij het bezoek van Sean en Leontien. Inbegrepen waren 3 luipaardkussens, een poef, een luipaard CDhoesje en zelfs een disco-glitterbol!
Een paar dingen vielen tegen. Er zat speling in het knikmechanisme van de stuurkolom, de ashoezen van de homokineten waren gescheurd en de rechter aandrijfas Foto 14: Leontien met Sean in de PimpEldo. Let op de smaakhad veel speling. volle custom luipaard bekleding!!! Leontien en Sean hebben er enkele lange ritten mee gemaakt en vinden hem de moeite waard om naar Nederland te brengen. Op de foto ziet u hen in the Pimp Eldo. U zult zich waarschijnlijk afvragen: waarom koop je een auto in Amerika en twijfel je om hem naar Nederland te sturen? Omdat ik uit gewoonte dagelijks op eBay bleef kijken kwam ik een aanbieding tegen van een Eldorado Biarritz uit 1977. Deze werd bijna de hemel in geprezen door de verkoper (ja, Foto 15: ‘77 Biarritz uit California.
De speling in de stuurkolom kon worden verholpen door deze deels uit elkaar te halen (stuur eraf, slot eruit, bovenste knikelement losmaken) en de 4 kleine boutjes die los zaten goed vastzetten (eigenlijk moeten die met Loctite geborgd worden). Een reparatie die geen geld kostte maar wel een paar uur werk opleverde. Het wisselen van de rechteras duurde 3 uur. Je moet hiervoor de grote moer van het voorwiel losmaken en vervolgens de voorschokbreker en het fusee-stuk demonteren. Dat betekent dat de bovenste en onderste fusee-kogels los moeten evenals de buitenste stuurstang. De aandrijfas kan dan bij de ens worden losgemaakt en kan dan vrij simpel weggehaald worden. Op de foto op de pagina hiernaast ziet u mij na de worsteling met de losse as. Foto 16: Zeer luxe interieur met comfortabele voorstoelen. Het gevaar is wel: deinend op de luchvering onderweg in slaap vallen in die zachte dikke kussens...
24
Foto 9: De dorpel zit er weer in onder, mijn vader bekijkt het resultaat. voor een los te maken door een paar honderd puntlassen te doorboren en deze vervolgens weer te richten en vast te lassen. Het richten van de A-stijl met dorpel kostte veel tijd moeite maar uiteindelijk lukte het met de hulp van mijn vader om die weer terug te plaatsen. Op bovenstaande foto ziet u het resultaat. Opvallend is dat er aan deze nieuwe Cadillacs praktisch geen instelmogelijkheden zitten. Oude Cadillacs zitten vol met vulplaatjes, afstandringen en sleufgaten om productietoleranties op te vangen. In de nieuwe STS werd ervan uitgegaan dat alle onderdelen precies passen en kan alles maar op een manier worden gemonteerd. Ik moest de dorpelplaat en A-stijl dus goed uitrichten om alles passend te krijgen. De plaatwerker heeft praktisch geen plamuur hoeven gebruiken kon volstaan met het overspuiten van de linkerkant. Het wisselen van de voorruit ging zeer vlot en duurde nog geen uur. Ik was blij met eindresultaat.
Al met al is het geen plezier om aan deze modellen te sleutelen als je gewend bent om aan oude Cadillacs te sleutelen. Voordeel is wel dat alles wegens nieuwheid en het ontbreken van roest makkelijk los gaat. Ik verwacht dat er weinig gesleuteld hoeft te worden aan deze STS omdat hij praktisch nieuw is en de toegepaste onderdelen goed zullen zijn. Gelukkig wordt een nieuwe STS met 3 jaar garantie geleverd en rijd ik nog een half jaar onder garantie. Na de reparatie heb ik de STS laten keuren door de RDW. Dit verliep zeer vlot omdat hij uit Duitsland kwam en er een CVO (certicaat van overeenstemming) van bestaat. Voor Cadillacs die niet ofcieel in Nederland zijn ingevoerd kan de keuring wel problemen geven (bijv. de Fleetwood Brougham en de DeVille modellen). Met tegenzin betaalde ik in juli ruim €11.500 aan BPM. Enkele dagen later kreeg ik het kenteken. De STS rijdt zeer goed. Hij weegt ruim 1800 kg en heeft een Northstar V8 motor met 32 kleppen, goed voor 305 pk. Het grote verschil met de traditionele slagschepen is dat deze motor niet op gas omgebouwd kan worden en dat de wegligging zeer goed is. Het verbruik valt erg mee en 1 op 10 is bij rustig rijden goed haalbaar. Het is een onopvallende wagen die net geen 5 meter lang is. De laatste jaren zijn er praktisch geen nieuwe STS/SLS modellen in Nederland verkocht. De directe tegenhangers zoals de Mercedes S, Audi A8, Lexus 400 en BMW 7 serie zijn ondanks de veel hogere aanschafprijs gewilder. De STS is een paar maanden geleden uit productie gegaan en nu is alleen de minder sportieve SLS nog te koop. Na ruim 7 jaar zal de productie in december 2004 van deze generatie voorwiel-aangedreven Sevilles gestopt worden. In 2005 zal een nieuwe Seville worden uitgebracht die zal worden afgeleid van de achterwiel-aangedreven succesvolle CTS.
Al met al heeft de reparatie ruim honderd uur gekost en heb ik weer iets van nieuwe Cadillacs geleerd. Technisch gezien moest de radiator worden vervangen die door de aanrijding uit zijn ophanging was gescheurd en moesten de linker en rechter motorsteunen worden vervangen. Deze zijn zo geconstrueerd dat die bij een inke botsing afbreken om de motor en transmissie te sparen. De uit/inbouw van de radiator is vrij lastig omdat deze erg krap is ingebouwd. Om de motorsteunen te vervangen moet het subframe enkele centimeters omlaag zakken.
Foto 10: Hanomag is klaar en kan naar de RDW voor de kentekenkeuring.
21
Waar vind je onderdelen…op internet natuurlijk!
De STS werd per truck opgehaald uit Hannover en afgeleverd in Delft bij de loods van Marius Zwolsman. Allereerst kreeg de STS de naam “Hanomag” (oud vrachtwagenmerk uit Hannover). In Delft kon ik hem beter bekijken dan in de garage in Hannover waar ik hem kocht. Daar stond hij met de linkerdeur naast de kolom van de hefbrug zodat die niet volledig open kon. De A-stijl waar de voordeurscharnieren aan vast zitten bleek toch meer ingedeukt te zijn dat ik had verwacht. Voor de reparatie had ik diverse delen nodig zoals linker voorscherm, deur, voorruit, veerpoot, buitenspiegel, onderste sierlijst, motorsteunen en omdat het linker voorwiel was geraakt leek het mij ook goed om het wiel en stuurhuis met stuurstangen te vervangen. Mijn boodschappenlijstje was compleet zodat ik kon gaan zoeken naar die delen. Ik kende een paar sloperijen waar onderdelen voor jonge Amerikanen verkocht werden zoals Rooie Ben in Amsterdam en Van den Berg in Kuijtaart. Die konden mij helaas niet helpen. Zij waarschuwden mij al dat het moeilijk zou zijn om in Nederland onderdelen te vinden. Ik plaatste een advertentie in de Telegraaf en werd gebeld door een handelaar die een STS aanbood die van achteren in elkaar was gereden met een vraagprijs van meer dan €10.000. Dat had ik niet over voor de gezochte onderdelen. Daarnaast kreeg ik een vaag aanbod van een SLS die nog in Amerika stond en zonder kenteken geleverd kon worden. Ontevreden over de speurtocht in Nederland begon ik te speuren op internet en kwam al gauw terecht op de Amerikaanse site www.carparts.com. Op de home page van die site worden maar liefst 65 miljoen onderdelen aangeboden. Dat beloofde veel goeds. Je kunt hier het merk, model en bouwjaar invoeren en vervolgens kiezen voor een van de paar honderd onderdeelgroepen. De zoekopdracht wordt in een paar seconde uitgevoerd met als resultaat een lijst van adressen waar het gevraagde onderdeel verkrijgbaar is. Geweldig! De kleur van het onderdeel wordt er vaak bij vermeld evenals de staat waarin het verkeert en de prijs. Omdat ik veel nodig had zocht ik naar een leverancier die alles wat ik zocht kon leveren. Al gauw bleek dat de rma Schramauto uit Lansing, Michigan praktisch elk onder-
zwaar beschadigen worden door Schramauto gedemonteerd, zodat de praktisch nieuwe delen weer een goede bestemming vinden. Zoals vaak het geval is, zijn Amerikaanse bedrijven niet bereid om naar Nederland te verschepen. Vooral bij aanbieders op eBay is dat het geval. Ook rma Schramauto was niet bereid om direct naar Nederland te verschepen. Nadat ik diverse keren met hun verkoper Brian had gesproken kreeg ik het uiteindelijk voor elkaar dat zij de onderdelen goed zouden inpakken en dat een transportbedrijf die vervolgens naar de rma Concordia Freight (www.concordiafreight.com) in Chicago brachten. De tip om met deze rma in zee te gaan kreeg ik van Paul van Luxemburg van C&P parts uit Belfelt. Concordia Freight heeft een kantoor in Schiphol. Deze rma verzorgde naast het land en zeetransport ook de inklaring en alle douane afhandelingen en leverde de onderdelen netjes af in Delft. Al met al ging het vrij snel want binnen 3 weken nadat de onderdelen door Schramauto waren verpakt kon ik ze in Delft uitpakken. Het was een enorme kist van meer dan anderhalve meter hoog en 4 kubieke meter inhoud die ze hadden getimmerd. Elk kwetsbaar deel (zoals de voorruit) was nog eens zorgvuldig verpakt in kleinere dozen met piepschuim om stoten op te vangen. Ik had voorlopig weer wat te doen. In april en mei heb ik heel wat uren aan de STS gesleuteld met hulp van mijn vader. Hij vond het erg leuk om mee te werken. We sleutelden in de loods van Marius, die toen op vakantie was. Zoals ook het geval is bij restauraties van oude auto’s viel de reparatie van deze praktisch nieuwe Cadillac toch weer tegen. Ik had mij goed voorbereid door direct de 3 werkplaatsboeken aan te schaffen zodat ik wist hoe alles uit elkaar moest. De documentatie is zeer duidelijk en uitgebreid en het stuk over “collision repair” (schadeherstel aan de koets) gaf mij inzicht dat de koets van deze STS zeer solide in elkaar was gezet. Bij de introductie van de nieuwe STS werd met trots door Cadillac vermeld dat de koets meer dan 70% stijver was dan zijn voorganger. In het werkplaats handboek en tijdens de reparatie heb ik ontdekt waardoor die koets zo stijf is. De koets is zelfdragend en uit vele platen samengesteld die onderling op elkaar zijn gepuntlast. Daarnaast worden zeer stijve kokers toegepast langs de voorruit.
De RDW-keuring op 16 december viel mij reuze mee. De keurmeester vond dat de Eldo in zeer goede staat verkeerd en vond als enig mankement dat de handrem op het linker achterwiel niet werkte. Dat is een ander euvel van Eldorado’s met schijfremmen achter. Ik zal dat spoedig repareren zodat er een kenteken voor kan worden afgegeven. Daarnaast moet het chassisnummer door de RDW worden ingeslagen (eigenlijk ingegraveerd). Ik hoop begin januari gas te kunnen inbouwen en dan is de Eldo klaar voor de winter.
De ‘76 Sedan DeVille van Peter Wissekerke
Tot slot wil ik u vertellen dat Peter Wissekerke uit Zeeland de Nanny zal overnemen. Peter heeft al ruim 6 jaar een prachtige zilver grijs metallic gekeurde Sedan DeVille. Hij vond het zonde dat ik zo veel met de Nanny reed en kon het niet aanzien
Foto 17: Na een gevecht met de aandrijfas van de Eldo. Foto’s 18 en 19: De ‘76 Sedan DeVille van Peter Wissekerke, iets voor u?
dat deze elke dag (ook in de winter) op straat staat. Hij zal zijn Sedan verkopen en als u geïnteresseerd bent kunt u contact met hem opnemen. In de Vraag & Aanbod rubriek staat zijn advertentie.
Ik wens u een voorspoedig 2004 toe!
Koen Ongkiehong
Foto 8: Dorpel demontage waarvoor een paar honderd puntlassen moesten worden doorboord.
deel kon leveren. Op hun site www.schramauto.com las ik dat zij gespecialiseerd waren in jonge GM wagens. Deze in 1923 opgerichte rma werkt nauw met General Motors samen en demonteert jaarlijks ruim 1000 wagens waaronder veel Cadillacs. Ook GM-wagens die tijdens productie of transport
De platen zijn weliswaar dun maar door het op elkaar lassen ontstaat een zeer stijf geheel. De licht ingedeukte A-stijl en dorpel konden niet zonder speciale gereedschappen worden gericht. In de handleiding stond vermeld dat de plaatdelen van elkaar gescheiden moesten worden door de puntlassen te doorboren en door de beschadigde plaatdelen uit te slijpen. Voor het beschadigde deel was slechts een deel verkrijgbaar zo groot als de zijkant van de wagen compleet met A-stijl, middenstijl en dakranden en openingen voor de voor en achterdeur. Uit dit deel moet je het benodigde deel knippen en inlassen. Ik had dit reparatiedeel niet over laten komen uit Amerika waar het slechts een paar honderd dollar kost. In Nederland kostte het meer dan 1000 euro. Ik vond dat te duur want ik had in totaal slechts het deel nodig waar de 2 voorscharnieren aan vast zitten en de eerste halve meter van de dorpel. Op de foto is te zien dat het voorscherm en de deur zijn verwijderd en daarna de dorpelplaat met de A-stijl waar de scharnieren aan vast zitten zijn losgemaakt. Het heeft zeer veel tijd gekost om de ingedeukte delen een
20
25
Mijn volgende Cadillac…een 2001 STS
Ik stelde mij eind vorig jaar de vraag “Wat wordt mijn volgende Cadillac?” Dat ik uitsluitend Cadillac zou rijden was voor mij vanzelfsprekend maar mijn vrouw Oxana vindt dat eigenlijk vreemd omdat er zoveel andere merken zijn… Wat opvalt op de Duitse www.mobile.de site is dat er veel nieuwere Cadillacs worden aangeboden, met name het laatste model STS/SLS. Ik weet nog dat die begin 1998 werden geïntroduceerd en dat Marius Zwolsman, Erwin van Ditmars en ik die zijn gaan bekijken bij Pietersen in Rotterdam. Wat mij het meest opviel was het mooie dashboard waarvoor Cadillac destijds bekroond werd voor het meest smaakvolle ontwerp en de vele elektrische snufjes. Elektrisch verstelbare hoofdsteunen, het stuurwiel dat elektrisch verstelbaar was in hoogte richting en tevens elektrisch inen uitgeschoven kon worden. De buitenspiegels waren elektrisch verstelbaar en inklapbaar. Al deze instellingen konden in het geheugen van de bordcomputer opgeslagen worden. Prachtig, al die snufjes maar we vonden de vormgeving van het model eigenlijk iets tegenvallen. Het vorige model was eigenlijk mooier en leek groter. Dat was ook zo omdat Cadillac met opzet de bumpers van de exportmodellen had verkleind. De prijzen waren stevig want een STS kostte toen zo’n ƒ160.000. Toch was er toen redelijk wat kopersvolk voor de STS/SLS modellen, waaronder de traditionele havenbaronnen. In 1998 had ik absoluut niet verwacht ooit zo’n wagen te zullen bezitten, de werkelijkheid bleek anders want door het gespeur op www.mobile.de raakte ik toch wel geïnteresseerd in deze modellen. De prijzen waren laag, maar dat kwam omdat er in Duitsland geen BPM betaald wordt. Een nieuwe STS kostte daar rond €60.000 terwijl er in Nederland meer dan €82.000 voor betaald moest worden. Eind vorig jaar werden diverse spiksplinternieuwe maar overjarige 2001 STS modellen voor minder dan €40.000 aangeboden. Minder dan de helft van de Nederlandse nieuwprijs maar helaas moest voor dit soort auto’s het volle pond aan BPM worden betaald als zij in Nederland werden ingevoerd. Voor de wet zijn die gewoon nieuw en komen dus niet in aanmerking voor BPM-korting. Ik had nog nooit in een nieuw model STS gereden maar ik bezat sinds 2000 een STS uit ‘92 die inmiddels als 300.000 km had gereden. Deze wagen was eigenlijk goed meegevallen maar had als nadeel dat hij veel benzine verbruikte en moeilijk verkoopbaar was (voor een goede prijs). Geïnteresseerden waren bang voor de hoge kilometerstand. Ik stelde hen telkens
gerust door te wijzen op de zeer goede motor die wel 500.000 km zou kunnen draaien. Pas in juli vond ik een koper die de kilometerstand niet zo interessant vond en het geheel mooi en goed genoeg vond (absoluut geen zeurpiet) maar de €4300 die hij betaalde was eigenlijk niet veel. Volgens alle testen was het nieuwe model STS absoluut veel beter dan het vorige model. Nederlandse prijzen voor de ‘98 STS-modellen lagen ruim boven €20.000. Eigenlijk veel geld voor een 5 jaar oude wagen met vaak meer dan 100.000 km op de teller en een schril contrast met de €4300 die mijn ‘92 STS opleverde.
Foto 6: 2001 STS met schade bijgenaamd: “Hanomag” (uit Hannover). Begin dit jaar werd op www.mobile.de een zo goed als nieuwe maar beschadigde STS uit 2001 aangeboden met slechts 19.000 km. Ik ging kijken in Hannover en dacht dat de schade wel mee viel. Voornamelijk een kwestie van onderdelen vervangen zonder ingewikkeld uitdeukwerk dacht ik. Het leek een nieuwe uitdaging om eens te sleutelen aan een moderne Cadillac (toch anders dan restaureren wegens het ontbreken van roest). Hij was aangereden door een Chrysler Voyager die bij het linksaf slaan op een kruising door rood was gereden en tegen het linker voorscherm en de linker deur van de STS was aangereden. Later vertelde de vorige eigenaar dat hij enerzijds geluk had gehad dat hij in een zeer solide Cadillac zat tijdens de botsing, maar anderzijds zeer ongelukkig was dat het gebeurde met zijn bijna nieuwe Cadillac waarmee hij nog geen 6000 km had gereden. Het was zijn vierde Cadillac (in Duitsland zijn er dus ook echte Cadillac liefhebbers) en had deze als demo-wagen gekocht. Om hem tegemoet te komen heeft de dealer de schade ruim ingeschat op ruim €30.000, hetgeen er op neer kwam dat de STS total loss verklaard werd en hij een nieuwe kon uitkiezen. De hoogte van de schade leek overdreven maar nieuwe onderdelen zijn erg duur. Alles wat maar een klein schrammetje vertoonde werd op de lijst voor vervanging gezet. Ik denk dat de schadepost voor de deur incl. zijruit, spiegel, binnenwerk, binnenpaneel etc. op meer dan €8000 werd ingeschat en voor het repareren zo’n 150 arbeidsuren waren ingecalculeerd voor een tarief van ruim €60 per uur. Met wat andere onderdelen komt het totale schadebedrag dan uit op ruim €30.000.
Foto 7: Gedemonteerde zijkant van de STS in de werkplaats van Marius.
26
19
jaren zestig en had prachtige Pontiacs en later een nieuwe Chevrolet Chevelle Malibu Classic Coupe uit 1974. In de jaren zeventig stonden er veel Amerikanen bij ons in de straat waaronder zelfs een nieuwe Seville.
Foto 4: ’76 Coupe DeVille bijgenaamd “de Nanny” in 2001, gekocht in California.
www.mobile.de
Vanaf eind vorig jaar keek ik bijna dagelijks op de www.mobile.de site in de rubriek van Cadillac. Doorgaans worden op deze Duitse site meer dan 300 Cadillacs aangeboden. Af en toe staan daar leuke aanbiedingen op. Zo kocht ik daar enkele jaren geleden voor weinig geld een Cadillac Eldorado Convertible. Deze was interessant vanwege de parade boots (harde platen die de opening afsluiten waar het dak in opvouwt) en enkele perfecte onderdelen zoals een nieuwe radiator en een sierlijst die ik kon gebruiken voor mijn Zuurstok. Ik wisselde de delen, liet hem keuren voor het Nederlandse kenteken en verkocht de wagen voor iets meer dan de aanschafprijs. Het werd een gewoonte om regelmatig op de www.mobile.de site te kijken. Ik reed al 24 jaar met Amerikaanse wagens waarvan de laatste 10 jaar uitsluitend met Cadillac en stelde mij de vraag wat mijn volgende Cadillac zou worden. De prachtige Nanny reed perfect maar was technisch gezien eigenlijk hetzelfde als mijn eerste Amerikaan. Dat was een Buick Century Gran Sport uit 1974 die ik in 1978 kocht en bijna identiek was aan mijn eerste Cadillac Sedan DeVille uit 1976. Er was wel een schril contrast omdat de Nanny ondanks haar leeftijd van 27 jaar bijna in nieuwstaat verkeerde terwijl de destijds slechts 4 jaar oude Buick op diverse plaatsen was doorgeroest en mijn eerste Sedan DeVille eigenlijk op de sloop thuis hoorde! Eind vorig jaar had ik het gevoel dat het kringetje rond was en ik in een kwart eeuw en na meer dan een miljoen kilometers eigenlijk nog steeds in hetzelfde soort wagens reed. Ik was al een oudere jongere geworden wat eigenlijk niet erg is, maar er is meer, dacht ik.
Favoriete modellen uit mijn jeugd
Natuurlijk was ik erg tevreden met de mooie Nanny. Daarnaast had ik nog de Zuurstok (‘76 Eldorado Convertible), een ‘77 Eldorado hardtop (met wat roest), en een ‘92 STS. In het midden van het jaar was mijn verzameling dus gereduceerd tot 4 Cadillacs. Veel CCN’ers hadden mij de vraag gesteld waarom ik geen vijftiger jaren Cadillac had. Hoewel ik de modellen erg mooi vind zou ik die toch niet kopen omdat ik Cadillacs dagelijks wil gebruiken en de vijftiger-jaren modellen toch minder geschikt/ praktisch acht voor dagelijks gebruik. Ik vind de modellen uit mijn jeugdjaren (de jaren zestig en zeventig) eigenlijk het mooiste. Er reden toen weinig wagens uit de jaren vijftig rond. In Den Haag hebben altijd veel Amerikaanse wagens rondgereden. Een buurman was een fervent Amerikanen rijder in de
18
De Grote Automobielontwerpers bij GM (deel 14) De ‘79 - ’85 Eldorado Door Ruud Gersons
Begin jaren zeventig maakten we met de vader van de buurjongens regelmatig ritten naar Hessing in De Bilt waar we op het grote parkeerterrein en in de showroom naar al die prachtige Amerikanen stonden te gapen. Bij Hessing stonden toen meer dan 500 Amerikanen op het terrein van allerlei merken zoals GM, Chrysler en Ford. Dat was een mooie tijd, later zou Hessing importeur van Ford USA worden en verdwenen de GM en Chrysler modellen. De Amerikanen tik was toen denitief, maar toen had ik absoluut niet het idee dat ik ooit met Cadillacs zou gaan rijden.
De volledig nieuwe en verkleinde ‘79 Fleetwood Eldorado was groot nieuws onder de liefhebbers van luxe automobielen. De introductie van de ‘75 Seville en de eveneens verkleinde full-size Cadillacs in 1977 hadden het publiek rijp gemaakt voor deze Cadillac met schitterende proporties. De wagen werd aangedreven door een keuze van twee motoren, die met de Seville gedeeld worden: een 170 PK V-8 met electronische benzine inspuiting of een 5,7 L diesel. Door de voorwielaandrijving en onafhankelijke vering, werd het een zeer indrukwekkende automobiel!
In het midden van de jaren zeventig kocht ik op zaterdag vaak de Telegraaf om de paginagrote advertenties van Hessing uit te knippen evenals hun advertenties met ingeruilde wagens. Een overbuurjongen en ik gingen op een zomerse dag in 1974 naar Hessing voor een fotoreportage. Ik vond toen de Pontiac Grand Am erg mooi. Er stond toen maar 1 Cadillac in de showroom bij Hessing. Ik denk dat Hessing toen bewust weinig Cadillacs verkocht omdat toen Landeweer in Utrecht de ofciële Cadillac-dealer was. Op de foto ziet u de statige Seventy Five Limousine uit ‘74. In Den Haag reden van dit model tientallen rond als volgwagen.
In werkelijkheid introduceerde GM drie van deze zgn. E-body wagens: de Buick Riviera, de Oldsmobile Toronado en de Cadillac Eldorado, zoals we al eerder zagen in deze serie artikelen. De foto’s tonen ze nog eens alle drie, zodat overeenkomsten en verschillen beoordeeld kunnen worden.
De prijs van de nieuwe Eldorado kon hard oplopen. De basisprijs was $14.668, maar je kon reeksen accessoires bestellen om de wagen mee te “versieren”, nou ja, op te waarderen. De grootste verleiding voor de kandidaat-koper was, om een “Biarritz-package” te bestellen voor de extra prijs van $ 2.700 met stoelen die bekleed waren met echt leder in “Chestereld-style”, of $ 2.350 extra met speciale stoffen bekleding.
(Foto 4) Chestereld lederen kussens in het interieur, of te wel “tufted pillow-style”, zoals ze het in Amerika noemen. Met weggeklapte armsteun kun je met drie personen voorin zitten, zoals in de traditionele Amerikaanse slee gewoon was. De Biarritz heeft ook een met leer bekleed stuur, maar de stuur “spaken” zien er uit alsof ze zijn gemaakt van het aller goedkoopste plastic! En nephout neer is overal om je heen nogal opdringerig aanwezig. Een beetje zoals de klerenkasten die je koopt bij de Makro.
Een doorzichtig (!) schuifdak (astro-roof) maakte het mogelijk onder het rijden te genieten van de avondlijke sterrenhemel, maar voor dit genot moesten ook ettelijke honderden dollars extra op tafel gelegd worden.
(Foto 1) De Oldsmobile Toronado, was Cadillac’s eerste neefje. Merk op dat de wielkasten rond zijn en de grille lager, als een brede “grijns” van links naar rechts. Minder statig, wel sportiever.
Foto 5: Cadillac Fleetwood Seventy Five Limousine uit ‘74 in de showroom van Hessing in De Bilt. U kunt dus wel begrijpen dat Amerikanen uit de jaren ‘71-’78 (met name de grote modellen) mijn favorieten zijn. Niet geheel objectief beveel ik dit soort modellen aan als geïnteresseerden mij vragen welke Cadillac zij het best kunnen kopen voor dagelijks gebruik. Absoluut gezien hebben Cadillacs uit die jaren grote voordelen zoals: ● De toegepaste technieken zijn geperfectioneerd en ze zijn onderhoudsarm ● De techniek is redelijk eenvoudig (praktisch zonder elektronica) ● De verkrijgbaarheid van onderdelen is goed en veel onderdelen uit die jaren zijn uitwisselbaar ● De verkrijgbaarheid van de modellen is goed (hoewel er al erg veel zijn gesloopt) ● Vooral in Amerika zijn Cadillacs uit die jaren nog zeer goedkoop, op dit moment zijn ze nog ondergewaardeerd maar je ziet ze steeds vaker in videoclips (vooral Eldo’s) ● De bumpers zijn erg sterk en kunnen tegen een stootje Wat mij altijd verbaast, is dat er zo weinig Eldorado-hardtopmodellen (met een vast dak) in Nederland zijn ingevoerd, maar daarover later meer.
(Foto 2) De Buick Riviera is het andere neefje. Ook hier verschillen met de Eldo: de hele voorkant staat schuin achterover en de schouderlijn laat een dubbele golijn zien. Twee golfbergen boven de wielen en een golfdal boven het portier. De achterlichten zijn smalle horizontale strepen.
(Foto 5) De “astro-roof” romantisch toeren onder de sterrenhemel! (Foto 3) En dan de Eldorado zelf. Hier een model ‘82. De grille heeft dit jaar een horizontaal thema. (In 1980 had de grille vierkante blokjes.) De uitsnijding uit de bumper onder de grille is veel dieper dan bij de neefjes, waardoor de grille massiever overkomt. Een mix van Mercedes en Rolls Royce. Had dit niet wat origineler gekund?
27
De Biarritz beschikte bovendien over een roestvrijstalen dak. Aan dit matglanzende stalen dak is de Biarritz nog het makkelijkst te herkennen. Goedkopere Eldorado’s konden niet met deze optie geleverd worden. Het achterste gedeelte van het dak had een “cabrioletachtige” vinylbekleding, waaronder een dikke foamlaag zat, zodat het heel zacht aanvoelde als je er op drukte.
De wagen werd gebouwd in Ierland met een hoop subsidie van de Ierse regering, omdat daar de lonen veel lager waren dan in Amerika. De Ierse regering was het natuurlijk om de werkgelegenheid te doen. Maar helaas: de economie ging door een diepe recessie en de wagens opten. De DeLorean Motor Company (DMC) ging failliet. Daarom maar snel terug naar de Cadillac Eldorado! De anken van de Biarritz-versie werden gekenmerkt door brede, verchroomde sierlijsten die begonnen boven het kleine achterste zijruitje en doorliepen over de gehele schouderlijn naar voren, tot aan de rechtopstaande spatbordrand naast de koplampen. En in die sierlijst zat weer een elegante, dunne matzwarte bies verwerkt. Cadillac verdiende heel veel geld met de Biarritz optie!
(Foto 6) Het matglanzende r.v.s. dak is opvallend op deze 1982 Biarritz (uit de verkoop-brochure van dat jaar.)
DeLorean Wie herinnert zich nog de geopte, met vleugeldeuren à la Mercedes 300SL uitgeruste DeLorean sportwagen uit de begin jaren ‘80? Deze was niet gelakt, maar geheel opgebouwd uit matglanzend roestvrij staal! Welnu, de ‘79-’85 Eldorado Biarritz met zijn roestvrijstalen dak, gaf een knipoog met leedvermaak richting John DeLorean, ontwerper van de gelijknamige wagen. (Foto 7) Hier John DeLorean, eens
Wat wordt mijn volgende Cadillac ? Internet biedt uitkomst
Dit jaar bracht ik vele uren door achter het stuur van mijn Cadillacs, meer dan 75.000 km waarvan er veel werden afgelegd op het traject tussen Den Haag en Deurne in Brabant waar ik bezig ben met de ontwikkeling van een automatische verpakkingsmachine voor frikandellen. Door de drukke werkzaamheden en de vele kilometers heb ik dit jaar niet veel aan Cadillacs gesleuteld en kwam er niet aan toe om stukjes te schrijven voor de Standard. Als lid van de technische commissie kreeg ik ook dit jaar veel vragen over technische problemen met Cadillacs van zowel CCN-leden als niet leden. Er zijn dit jaar nog redelijk wat Cadillacs ingevoerd. De vraag naar werkplaatshandboeken was dit jaar niet zo groot als in voorgaande jaren. Nu het jaar bijna ten einde is wil ik u toch nog wat vertellen over mijn avonturen die ik met Cadillacs heb beleefd het afgelopen jaar. Het is een redelijk lang stuk geworden, mede om deze Standard wat te vullen wegens beperkte kopij.
op werd gereden om de motor er uit te takelen. De onderdelen zijn in verschillende Cadillacs terechtgekomen en de voor -en achterbank zijn tot huiskamerbanken verbouwd door de familie van Vliet uit Wittelte.
Enkele jaren later kocht ik een ‘73 Coupe DeVille die nieuw was geleverd door Cadillacdealer Landeweer in Utrecht. Ik ben voor het restaureren van deze Coupe 2 keer naar Amerika gegaan. In ‘91 kocht ik voor $600 een donorauto die eigenlijk te mooi was om te slopen, maar dat heb ik toch gedaan. Deze Coupe was afkomstig van de grote Cadillac Dealer Nabers uit Costa Mesa, California. Met die onderdelen ging de restauratie een stuk vlotter.
Technische Dag bij Studebaker Select
de man die Pontiac van zijn stofg oude imago had af geholpen en tot een bruisend jong en sportief merk had gemaakt, wilde wel eens voor zich zelf beginnen. Dat heeft hij geweten! Zijn Ierse avontuur leed schipbreuk op de klippen van een pittige economische recessie in de Verenigde Staten.
(Foto 9) 1984 Eldorado Biarritz. Een dikke chroom-speer loopt van boven het achterste zijruitje naar beneden en dan op de schouderlijn tot helemaal voor op de voorspatborden. Deze foto schoot ik 2002 in mijn favoriete stadje Sausalito aan de baai van San Francisco.
De Cadillac 1979-1985 Eldorado leende zich bijzonder goed voor ombouw tot cabriolet! In het vorige artikel in deze serie konden we lezen, hoe bij Cadillac in 1976 het doek voor cabrio’s denitief gevallen was. Nou ja, denitief….. In ieder geval “tot nader order”. En de ware liefhebber van een open Cadillac was na 1976 een gefrustreerd mens. Hij kon nergens terecht voor een open Cadillac. Tenzij hij zelf de blikopener hanteerde…… Nou, daar zag een aantal “coach builders” wel brood in. Want sinds Cadillac ofcieel geen cabrio’s meer bouwde, maar de vraag naar cabrio’s (na enige jaren van windstilte) weer rap begon toe te nemen, schoten kleine carrosseriebedrijfjes die Eldorado’s dakloos maakten als paddestoelen uit de grond. Maar heel wat van die kleine carrosseriebouwers maakten er een puinzooi van. Ze namen natuurlijk geen Biarritz uitvoeringen, die al voorzien waren van dat roestvrij stalen dak.
John had bij GM zijn sporen verdiend als ontwerper bij de Pontiac en Chevrolet divisies, maar vond de tijd rijp om voor zich zelf te beginnen. Hij ontwierp een sensationele wagen, zoals gezegd met een geheel roestvrijstalen carrosserie en met vleugeldeuren.
(Foto 8) DeLorean met vleugeldeuren. De hele carrosserie was uit ongelakt, roestvrij staal. Van dichtbij ziet zo’n wagen er uit als een gelikte splinternieuwe pannenset van BK. Maar de merkenclub die de weinige overgebleven klassieke DeLoreans rijdende wil houden weet ook dat de carrosserie zo’n beetje de enige plek is waar de wagen NIET roest…… Pas dus op voor een DMC miskoop!
(Foto 10) Een Eldorado cabrio-kloon van twijfelachtige makelij uit 1983 of 1984. De schouderlijn is duidelijk anders dan de “ofciële” versie van American Sunroof Corp., die met toestemming van Cadillac Eldo’s openzaagde.
28
Op de technische dag op 19 januari bij Studebaker Select heb ik een presentatie gehouden over het restaureren van Cadillacs. Ik begon mijn verhaal met mijn eerste Cadillac. Foto 3: ‘73 Coupe DeVille, in 1991 gekocht in California voor onderdelen.
Foto 1: ‘76 Sedan DeVille, mijn eerste Cadillac in 1985. Dat was een bruine Sedan de Ville uit ‘76 die volgens de verkoper eens had toebehoord aan Freddie Heineken. Omdat Cadillacs in ‘85 schaars waren heb ik deze Sedan eerst technisch in orde gemaakt en wilde daarna het plaatwerk aanpakken. Na twee weken demonteren en ontroesten in de zomer van ‘87, besloot ik om hem toch maar te slopen omdat het restaureren (met name het plaatwerk) erg duur zou worden. Op de foto ziet u mij zitten in de gestripte Sedan die de brug
Foto 2: Het einde van een Sedan DeVille in 1987.
Daarna heb ik een ‘76 Eldorado Convertible gerestaureerd. Als je een mooie Cadillac wilt hebben is het veel beter en goedkoper om direct een goede te kopen. Met de restauraties heb ik wel veel geleerd en omdat het een hobby was til je niet al te zwaar aan de vele uren die ermee gemoeid zijn. Precies heb ik die uren niet bijgehouden maar ik denk dat ik meer dan 1500 uur heb besteed aan de ‘73 Coupe en dat er bijna 1000 uur nodig waren om de ‘76 Eldorado Convertible (bijgenaamd de Zuurstok) op te knappen. Het strakmaken en spuiten heb ik laten doen. De totale kosten inclusief aanschaf van de wagens bedroegen circa ƒ20.000 voor de Coupe DeVille en ƒ32.000 voor de Eldorado Convertible. Mijn conclusie na twee grondige restauraties van redelijk recente Cadillacs, was dat restaureren erg veel tijd en moeite en bovendien veel geld kost. Over het algemeen raad ik het daarom af om met een restauratie te beginnen tenzij men genoeg tijd en wilskracht heeft en bovendien er het nodige geld ervoor over heeft. Mijn advies is om (indien het budget het toelaat) een in goede staat verkerende Cadillac te kopen. Dat deed ik 2 jaar geleden ook door een perfecte ‘76 Coupe DeVille te kopen in California, destijds nieuw verkocht door Nabers Cadillac. Deze kreeg de bijnaam de Nanny omdat de dame van wie ik hem kocht deed denken aan (lees: een zelfde stem had als) “The Nanny” uit de bekende televisie-serie. Aan het einde van de technische dag reed ik weg van het parkeerterrein naast de Knorr-fabriek en was zo stom om een deuk in de rechterdeur van de Nanny te rijden. Gelukkig had ik nog een reserve deur die ik in ‘89 op een sloperij in Florida had gekocht. De schade werd grotendeels vergoed door de All-Risk verzekering maar het was toch zonde en het kostte de nodige uren om de deuren te wisselen en over te spuiten. Beter uitkijken dus!
17
Dat was zonde en niet rendabel. Men nam de “gewone” Eldorado en zaagde daar het dak af. Vervolgens paste men een buizenframe van slechte kwaliteit toe voor de “soft-top” en vroeg waanzinnige prijzen voor die ombouw. Er was zelfs sprake van ombouwers die zich niet bekommerden om extra verstevigingen die nodig waren in de carrosserie om het wegvallen van het dak te compenseren. Zoals bekend hebben cabrio’s de neiging te torderen, of te wel zijdelings weg te rollen, omdat ze de stijfheid van een vast dak missen. Anders gezegd: ze rijden zo scheef als een pitbullterriër loopt! Maar er waren natuurlijk ook eersteklas coach-builders die schitterend werk aeverden, zoals de beroemde limousineb(r)ouwer Hess & Eisenhardt dat deed!!
Last of the convertibles - deja vue Maar het meest opvallend was, dat er in de verkoopbrochures van 1984 weer een “ofciële” cabrio stond te prijken! Niet door de eerste de beste smid zonder dak gezaagd, nee, ofcieel door American Sunroof Corporation uit Californie - en in opdracht van Cadillac - deskundig omgebouwd tot volwaardige convertible in de Cadillac traditie van vakmanschap is meesterschap. Het heeft twee jaar mogen duren, want ook in 1985 maakte ASC de cabrio’s voor Cadillac, waar ik er zelf dus eentje van heb. Maar bij ASC gebruikten ze wel Biarritzen als basis voor de ombouw. Althans: mijn ‘85 Eldorado heeft die “Chestereld” lederen bekleding en de chroomspeer op de schouderlijn. Maar ik mag aannemen dat ze bij Cadillac geen modellen met roestvrij stalen dak naar Californie hebben gestuurd, om die daar vervolgens door ASC met blikopener er weer af te halen!
Sinds de introductie in 1979 werden in de jaren daar na geleidelijk kleine veranderingen en verbeteringen zichtbaar. Ik zal er een paar noemen: ● De bekende Cadillac “egg-crate grille” had het ene jaar een meer horizontaal- en het volgende jaar een meer verticaal thema. Of “geblokt”. ● De typische verticale, smalle achterlichten kregen na een paar jaar het Cadillac-logo als inscriptie. ● De 1982 Eldorado van ondergetekende had een analoge snelheidsmeter met een gewone naald die de snelheid aangaf, terwijl mijn huidige 1985 Biarritz cabrio een digitale snelheidsmeter heeft. Wat niet altijd prettig is. Want als je rijdt en je kijkt naar de naald van de analoge snelheidmeter, dan zie je je snelheid “zo ongeveer”. Bij de digitale snelheidsmeter zie je steeds precies hoeveel km je rijdt. Bijv. “53” of “96”. Ik vind dat irritant. Je moet het namelijk steeds zien, omdat die cijfers recht voor je ogen zitten. ● Vanaf 1984 hadden de Eldorado’s stootstrips op de zijanken in carrosseriekleur. Ook was het glas van de richtingaanwijzerlichten niet meer oranje, maar helder wit gekleurd. ● Ook werd het soundsystem in de loop van de jaren verbeterd, het aantal speakers uitgebreid en in plaats van de dikke 8-track muziekcassettes vrat de radio-unit vanaf 1982 gewone kleine muziekcassettes. ● Het dashboard en de deurpanelen van deze generatie Eldorado’s laten een overvloedig gebruik van (nep) houtneer zien. Het is genoeg om er een riante grafkist mee te bekleden! De scheidingsranden tussen de dashboardpanelen van mijn ‘82-er waren van verchroomd kunststof en hadden de neiging na jaren van Californische zon er als kleurloos plastic uit te gaan zien. Op mijn ‘85-er zijn die randen matzwart. Blijft wel langer mooi.
(Foto 12) Dit is een nep-cabrio uit 1984, buiten Cadillac om tot stand gekomen. Hij valt door de mand op de schouderlijn. Die loopt precies als bij de gesloten Eldorado: namelijk op het portier horizontaal, dan achter het portier bij het kleine zijruitje enkele centimeters omhoog en dan weer horizontaal naar de achterlichten. Ook is niet de Biarritz als uitgangspunt gebruikt, zodat deze de Chestereld bekleding ontbreekt, alsmede de chroom-speer op de schouderlijn.
(Foto 13) Dit is mijn ‘85 Eldorado convertible, ofcieel omgebouwd tot cabrio in opdracht van Cadillac Bij ASC in California.
Donald Duck mag dan een stripguur zijn, als je goed oplet kun je in zijn leefwereld veel actuele dingen ontdekken. Met name worden er in de verhalen heel vaak toespelingen gemaakt op bestaande namen. Oom Dagobert heeft hier juist een nieuwe “Snobbilac” aangeschaft. Deze karikatuur is duidelijk geïnspireerd op overdadige Amerikaanse slagschepen. Maar we kunnen ons gevleid voelen: “om zo’n auto te kunnen kopen heb je HERSENS nodig om geld te verdienen”! Overigens rijdt Donald, zoals wel te verwachten valt, de Snobbilac uiteindelijk volledig in de prak.
16
De motoren Tot en met 1980 geen probleem. Maar voor het jaar 1981 werd een wel zeer vreemd motorsysteem geïntroduceerd, dat menig Cadillac eigenaar grijze haren bezorgde (en bij sommigen nog steeds bezorgt!). In 1979 was men van start gegaan met een hele goede 350ci V-8 motor. Het mocht niet hardop gezegd worden, maar het was niets minder dan de befaamde Oldsmobile “Rocket” 5,7 Liter motor, die aan de Cadillac Eldorado werd uitgeleend. Zelf heb ik drie Oldsmobile’s gehad die met deze motor waren uitgerust. En geloof me dat hier de Miele reclame geldt: “Er IS geen betere!” Ik had eerst een 1972 Oldsmobile Cutlass Supreme (Coupe), toen een zelfde uit 1971 en daarna weer een Cutlass Supreme van 1972, (maar nu cabrio). Alle drie hadden ze deze 350ci, 5,7L V-8 motor. Wat een fantastische motoren waren dat! En relatief zuinig ook nog. In feite is dit een motor die dateert uit begin jaren ‘50 en door Oldsmobile stelselmatig steeds is verjnd. (Foto 11) Voldoende nep- houtneer voor een riante lijkkist!
29
Nog even een blik op de “lamp”. Hierboven het logo van de familie, let op het woord factory, dat dekt de lading. Soms moeten delen zelf gemaakt worden omdat deze gewoonweg niet meer te krijgen zijn!
E
En zo heb je dan voor je het weet bijna 75 jaar Cadillac-historie verzameld. Blijft er dan nog wat te wensen over? Kijk ik heb niet alles laten zien, er zijn nog veel meer modellen in hun verzameling. Maar op die vraag kwam een direct antwoord van Jan:”Ja een model uit de eind jaren 30, en verder, eigenlijk alles wel. We hebben geen vast plan van aankoop.” Kortom alles wat voor de voeten komt en het lijkt hun wat, wordt aangekocht. Zogenaamde projectcars of verweesde projecten, waar de voormalig eigenaar traantrekkend z’n Waterloo haalde, hebben de voorkeur. Op de eerder bedachte vraag waarom wij vanuit de club weinig uit Friesland horen, konden wij niet zo snel een antwoord vinden. Jan ziet zichzelf nog geen rit in elkaar zetten, te druk met het bedrijf. De mogelijkheid bestaat wel om in het pand in Pingjum het
een en ander te organiseren, in de vorm van vertrekpunt, tussenstop, eindpunt of zomaar een gezellige middag. Misschien is een Nog een Cadillac Fleetwood 1955 Type 60 Elfstedenrit een idee om S. Dit is een project zonder motor en verte organiseren? Wie werpt snellingsbak. De herkomst van deze auto is zich op als organisator van Carmel, California, U.S.A. Ingevoerd in okt. z’n evenement, houdt het ‘95. De kleur is Pecos beige en het dak is Tanhierboven vermelde moge- gier Tan Iridescent. Aankoopdatum nov. ‘97. lijkheid in gedachte. Toen wij het pand weer verlieten sche- voor deze gezellige en onvergetelijke merde het al. Voor het pand namen middag, de kofe en de toepasselijke we afscheid en vervolgde ieder zijn’s Oranjekoek. (volstrekt willekeurige weegs. Voor de terugweg had ik volgorde). Weer wat wijzer geworgekozen voor de polder. Ik moest den deze dag, Cadillacgekte slaat nog wat langs brengen en ophalen niet alleen over maar is ook nog bij Leontien en kom zo rijdende weg erfelijk. En wie zegt nou dat Friezen aardig in de buurt van de Ronde Om stug zijn?? de Zuiderzee. Muziek en de prach- Rundvlees… dat niet lang genoeg tig verlichte schepen in Lemmer gesudderd heeft,…dàt is stug! maakten de rit door het duister een stuk aangenamer. Jan, Fedde- Wordt zeker vervolgd! Jan en Klaas heel hartelijk bedankt Martin Meijer
Kijk ook eens op de site van de familie Cats: www.catsandcaddies.nl. Een deel van de foto’s en begeleidende tekst is er met goedkeuring van de familie Cats van overgenomen.
30
15
Voor de wat langere afstand gaat er natuurlijk niets boven een Cadillac STS met een V8 automaat. Deze donkergroene Cadillac is bekleed met beige leer en beschikt over een navigatiesysteem, automatische airco, elektrische ramen en -spiegels, verwarmde stoelen enz.
Ik zou de gezichten van de collega-dealers van Peugeot wel eens willen zien als dit het vervoermiddel is naar de vergaderingen.
Nog even een kleine greep uit “vreemde” zaken. Deze dertiger Chevy is een 2 deurs coupe, voorzien van een 6 cilinder motor 3000 cc, kleur: Bordeaux rood met zwarte schermen. Deze auto heeft jaren in een antiekhal gestaan in Riverrood, Michigan, U.S.A. Hij is geïmporteerd door automuseum Bergeijk. Verder nog een aantal Buick’s een Jaguar E-type, pick-up truck’s. Restaureert de familie nou alles? Nee... op de foto hierboven is in de lnker bovenhoek een ‘59er te zien waarin de familie absoluut geen heil zag. Deze auto is getransformeert tot een wel zeer zware lamp. Aan de zijkant van de auto zijn tl-lampen gemonteerd.
14
op hun hoofd, dat ze hun oude, trouwe Cadillac V-8 hadden ingeruild voor een 1981 model. Al snel hadden de dealers hier iets op gevonden: met een grote schaar werd de elektrische bedrading van het 8-6-4 systeem doorgeknipt en van toen af aan liep de wagen constant op 8 cilinders. Problem solved! In 1982 kon je bovendien elke Cadillac, van Eldorado t/m Sedan DeVille of Fleetwood met een V6 bestellen. (De 75 limousine uitgezonderd.) Dit was een “credit option”, d.w.z. er ging iets van de prijs af, als je deze V-6 bestelde. Deze zeer goede V-6 was (niet doorvertellen!) afkomstig van Buick. Maar daar had hij dienst gedaan in de mid-size Skylark. Die was nog redelijk licht en nog wel enigszins vooruit te branden. Maar ik heb zelf een ‘82 Eldorado gehad met die motor. Ik kan jullie verzekeren dat ‘t niet hard ging! En dat is ‘n understatement. Nou was dat in ons platte landje nog het minste probleem, maar denk eens aan een bergpas nemen in de Rocky Mountains, of een tochtje door Colorado. Daar werd je als Cadillac eigenaar niet vrolijk van!
(Foto 14) De ‘72 Oldmobile Cutlass Supreme Convertible tijdens trouwrijden voor een bruiloft. Ondergetekende zit achter het stuur. In 1980 kwam de 6,0L V-8 met DFI, (Digital Fuel Injection). Daar viel ook nog best mee te leven. Maar in 1981 begon de ellende. Er kwamen nieuwe regels voor de automobielfabrieken die gemiddeld veel zuinigere motoren moesten gaan maken. Een van deze Amerikaanse wetten is bekend onder de nam CAFE. Dat heeft niets met kofe te maken, behalve dat 1981-Cadillac eigenaren, die er mee te maken kregen, wel een slokje cafeïne konden gebruiken om te bekomen van de vele technische problemen met hun Cadillacmotor. CAFE staat voor Corporate Average Fuel Economy. Het hield in dat een automobielfabrikant een bepaald wettelijk vastgesteld gemiddelde van zuinigheid moest halen met zijn motoren. Nu was men bij Cadillac al driftig bezig met de ontwikkeling van een motorblok dat minder uit gietijzer, maar meer uit aluminium onderdelen zou bestaan. Alleen al door de gewichtsbesparing zou de wagen zuiniger zijn. Verder wilde men zo snel mogelijk terug van 6L naar 4,1L. Dat was niet niks! Want stel je even voor dat een Cadillaceigenaar die gewend was aan een inhoud van 6L, zijn wagen inruilde voor een nieuwe en ineens terug moest naar 4,1L. De afgelopen decennia was de motorinhoud alleen maar toegenomen. (Nou ja, met uitzondering van 1977 dan) Maar nu zou het motorvermogen toch ink afnemen. Een Eldorado was niet zo groot en zwaar als een DeVille of Fleetwood, dus een Eldorado met 4,1L was nog enigszins voorstelbaar. Maar een Brougham? Of 75 Limousine? Maar Cadillac had problemen om deze 4,1L motor op tijd gereed te hebben voor het modeljaar 1981. Dat lukte niet. En om toch aan de wettelijk voorgeschreven gemiddelde zuinigheid te kunnen voldoen, deed men iets heel ongehoords: er kwam voor 1981 een motor die op 8, 6, of 4 cilinders kon rijden, al naar gelang de omstandigheden. De motor schakelde zelf twee of meer cilinders uit. Die uitgeschakelde cilinders gebruikten dus geen benzine. Althans dat was het idee. Maar de praktijk was anders: deze 8-6-4 motor, zoals hij in Cadillac jargon genoemd werd, haperde constant. En veel Cadillac eigenaren hadden spijt als haren
(Foto 16) Mijn vroegere 1982 Eldorado met Buick V-6 motor in de sneeuw. Toen hadden we nog winters…..!
Kort daarna kwam men bij Cadillac van deze V-6 dwaling terug en schrapte de motor uit het programma. Vanaf 1980 was ook een 5,7 L Diesel met injectie beschikbaar. Ook deze motor was zeker niet probleemloos en deed de reputatie van Cadillac geen goed. De ontwerpers achter de ‘79-’85 Eldorado. Laten we eens kijken wie er achter het ontwerp van de ‘79-’85 Eldorado zaten. Dat was natuurlijk in de eerste plaats designchief Bill Mitchell. Maar deze Eldorado was wel zijn zwanenzang: het laatste project waar hij nog actief bij betrokken was, alvorens hij met pensioen ging. Je kunt gerust stellen dat hij vooral eind-verantwoordelijk was voor de Eldorado’s van ‘71-’78 èn ‘79-’85. Maar de tekening van beide Eldorado’s is vooral van de hand van Wayne Kady. In de ogen van velen was Bill Mitchell met de mastodontisch grote ‘71-’78 Eldorado “over the (Foto 15) top” gegaan. Men 1982 Eldozag het model rado Biarritz. ‘79-’85 als de ele5,7 L Diesel gante opvolger met of 4.1L Benklassieke lijnen en zine-inspuieen ingehouden (Foto 17) Bill Mitchell ten tijde ting? Allebei luxe uitstraling. Zo van zijn pensionering. problematisch. Maar behoorde een Eldolet eens op rado er begin jaren ‘80 uit te zien! Hoe dan ook: de schittede credits gaan altijd naar degene die de eindrende proverantwoordelijkheid draagt, maar dat is vaak niet porties van terecht. De eer voor het ontwerp van beide genehet design! raties Eldorado’s komt toe aan Wayne Kady.
31
Een Cadillac Eldorado convertible uit 1966, 8 cilinder 7025 cc l x b x h - 569 x 203 x 138.5. Het is een California auto, gekocht in Rosmalen, februari ‘97, compleet met onderhouds historie.
● Een typische jaren-tachtig advertentie voor de nieuwe 1980 Eldorado Biarritz. “Het leven is mooi en romantisch in Eldorado Country”, wilde Cadillac hiermee maar even zeggen. Als je déze wagen aanschaft wordt het leven één prachtige luxe cruise bij maanlicht, waarin alles schittert en glanst. En dankzij het nieuwe “astroroof” kijk je zelfs tijdens het rijden nog naar de sterrenhemel.
32
Dit is een Cadillac Seville uit 1979. Deze kleinste Cadillac sinds 50 jaar was het geesteskind van Bill Mitchell. In zijn ontwerp aapte hij in alles Mercedes en Rolls Royce na, behalve de kwaliteit. Er werd gekozen voor een losse voortrein, een oldsmobile V8 motor en trommelremmen op de achterwielen (vanaf 1977 schijfremmen rondom). Sommige werden voorzien van imitatie spaakwielen. Deze Nederlandse auto is ooit in bezit geweest van zanger Frank Boeijen.
13
is daarna verkocht en in Nederland terecht gekomen, in 1992 is men begonnen met het demonteren en het stralen van het plaatwerk. Daarna heeft men de auto weer te koop aangeboden in de Telegraaf, waarop de familie Cats het project overnam en weer opnieuw opstartte in 1996. Het restauratieplan loopt goed op schema en verwacht wordt dat deze auto in de zomer van 2004 af is.
tie Eldorado het geval zou zijn. Die schuinaopende kofferdeksel was dus een overblijfsel van wat oorspronkelijk een totaal schuine achterkant had zullen zijn! Sterker nog: Kady vertelt dat de nieuwe “kleine” 1976 Seville oorspronkelijk zo’n schuine achterkant had zullen krijgen! Maar das was men snel van afgestapt.
(Foto 18) Wayne Kady poseert voor zijn geesteskind: de ‘71 Eldorado.
Je zou bijna denken dat alles in restauratie is maar er zijn ook auto’s die bijna of helemaal af zijn. Deze foto is het bewijs.
Cadillac type 62 Convertible uit 1953. In Amerika was men van plan hier een Streetrod van te maken wat gelukkig niet is gerealiseerd. Deze auto wordt door ons weer in de oorspronkelijke staat terug gebracht. Deze wagen heb ik werkelijk met stijgende verbazing staan aan staren, ik hoop dat ze diegene die dit op z’n geweten heeft goed hebben opgeborgen. Een paar details: het vootrein met motor, achteras en stuurkolom zijn van een Camaro, het rechter achterscherm is in drie afzonderlijke delen er op vast gepopnageld. Het linkerachterscherm is op de zelfde wijze er op geplakt maar nu met hechtlassen.
Cadillac Fleetwood 1954 Type 60 Special, op 9 oktober ‘97 gekocht in Hershey, PA op de car corral, van 1e eigenaar, James Ray uit Staten Island, New York. Originele kilometerstand: 95000 miles. De kleur was grijs bij aankoop. Het transport is geregeld door Trans Ocean. Binnenkomst in Nederland: 15 januari ‘98. Daarna is de kleur gewijzigd in de originele zwarte kleur. De oude bekledinghoezen zijn verwijderd en de originele bekleding kwam tevoorschijn, een verassing. De auto verkeert nog steeds in perfecte staat.
12
Kady was afgestudeerd aan de Art center School of Design in Pasadena en trad in 1961 bij General Motors in dienst. Het eerste Cadillac-ontwerp, waar Kady bij betrokken was, was het model 1965. Kady herinnert zich nog dat de strijd toen ging om de vraag: “Hoe komen we van de vleugels af.” Daarna was Kady betrokken bij de modellen van 1967 t/m 1970, maar hij trad pas echt voor het voetlicht met de ‘71 Eldorado, waar hij met recht zijn handtekening onder mag zetten! Kady ontwierp deze wagen vanuit de Advanced Cadillac Studio, een soort vooruitstrevende ontwerp studio, waar men bezig was met de ontwikkeling van speciale modellen. Later werkte hij ook aan de ‘79-’85 Eldorado en zelfs aan diens opvolger: de zeer verkleinde modellenserie vanaf het roemruchte Cadillac-jaar 1986. Tijdens een interview vertelt Kady dat zijn baas Bill Mitchell voor zichzelf een wel heel speciale ‘71 Eldorado had laten bouwen. Oorspronkelijk had hij de carrosserie goudkleurig-metallic laten spuiten en alle chroomdelen, zoals bumpers, grille enz. had laten gold-platen! Een 100% gouden wagen dus! Na het zien van de lm “The great Gatsby” was “Mitch” er van overtuigd, dat dit de nieuwe trend zou worden. Later heeft hij de wagen in een lichtblauwe niet-metallic pastelkleur laten overspuiten. Maar alle chroomdelen bleven goudkleur! Hij noemde de wagen sindsdien altijd “Blue Boy”.
(Foto 19) Voorstudie van de ‘79 Eldorado. Het kleine achterruitje heeft al zijn verticale stand gekregen, zoals auto’s uit de jaren ‘30 hadden en zelfs paardenkoetsen ver daarvoor. Die verticale achterruit heeft iets zeer chics. Maar de kofferdeksel loopt nog extreem schuin af, omdat men eigenlijk een Eldorado met Bustleback achterkant had gewild!
‘79 Seville Bustleback Zoals wij weten kwam vlak na de ‘79 Eldorado, in 1980 ook de nieuwe Seville uit, met de “Bustleback” achterkant, die geïnspireerd was op de naoorlogse Engelse Daimler limousine, waarin de koningin van Engeland placht rond te rijden. (Foto 18A) Wayne Kady. Het idee kwam van Bill Mitchell, die tijdens een reis in Engeland uit zijn Londonse hotel stapte en om de hoek zo’n klassieke Daimler zag staan. Het idee was geboren. Maar het werd door Wayne Kady uitgewerkt. Kady vertelt dat het idee om een Cadillac te bouwen met zo’n schuin weglopende achterkant, oorspronkelijk bedoeld was voor de ‘79 Eldorado (!!). Stel je dat eens voor: de ‘79-’85 Eldorado, maar dan met de schuin aopende achterzijde van de Seville! Het werd uiteindelijk precies het tegenovergestelde. In plaats van de schuin-aopende achterkant, kreeg het dak bij de achterruit een welhaast verticale stand. Het enige dat aan de ‘79-’85 Eldorado een beetje schuin aoopt, is de kofferdeksel. In aanleg had de Eldoradoachterpartij dus véél schuiner zullen zijn. Op de foto is te zien hoe bij een vóórstudie van de ‘79 Eldorado de daklijn bij de achterruit inmiddels (weer) verticaal is, maar de kofferdeksel zéér schuin aoopt. Veel meer dan uiteindelijk bij de produc-
(Foto 20 en 21) De Eldorado productiemodel. De aopende kant van de kofferdeksel kwam toch minder schuin te staan. Het r.v.s. dak en de dikke chroomlijst vanaf de bovenkant van het zijachterruitje tot aan de koplampen verraadt adelijk Biarritz bloed in de aderen.
(Foto 22) Hier een Cadillac Fleetwood Eldorado vóórstudie op basis van de ‘75-’79 Seville. Leuk idee, maar ging niet door! De lijnen van de Seville zijn overduidelijk aanwezig!
33
Toen de ‘80 Seville met schuine achterkant eenmaal was ontworpen, was het de taak van Bill Mitchell om dat ontwerp er bij de hoge GM-bazen, zoals Pete Estes door te krijgen. Dat heeft hem zeer veel moeite gekost. Volgens Kady heeft Mitchell het er moeten door drukken en ondervond hij veel tegenstand in de topregionen van Cadillac.
Dit is een Cadillac Fleedwood, geïmporteerd uit de staat Dakota, USA. Deze met airconditioning uitgevoerde auto is een nog niet gepland restauratie-opject.
(Foto 23) Deze “normale” ‘78 Seville in werkelijk gloednieuwe, schitterende conditie en met slechts 68.000km op de teller, haalde ik onlangs uit Zwitserland. Ik laat hem hier zien omdat ook met dit model “geintjes” konden worden uitgehaald. Kijk maar hier onder. (Foto 27) 1980 Seville met achterkant die doet denken aan de’50-er Daimler limousine van de koningin van Engeland. Maar ook dit model kon ontaarden in iets geheel anders. Kijk maar!
Argh!! Wie krijgt dit bedacht........Red.
Deze Cadillac Coupe DeVille uit 1953 heeft een 8 cilinder 5424 cc motor, de oorspronkelijke kleur is zwart met een wit dak. Hij is geïmporteerd uit de USA en heeft gereden in de staat Illinois. De auto is in mei 2002 aangeschaft. Het bijzondere van deze auto is dat hij voorzien is van airconditioning. Ook dit is weer een restauratie object.
Foto 28) Ook de ‘80/+ Seville moest er aan geloven en kon omgebouwd worden tot “Seville Opera”. Je hoefde in elk geval niet bang te zijn twee lekke banden tegelijk op te lopen. Hoewel? Het zijn allebei lege neppers op deze “pimp-mobile”!
(Foto’s 24 en 25) Een ‘78 Seville tot tweedeurs ombouwen moet al een hele toer zijn. Maar deze ‘78 Seville “Opera” heeft een cockpit die heel ver naar achteren zit, en daardoor een loei-lange motorkap heeft en twee (nep) reservewielen.
(Foto 26) En dan ben je nog maar één stap verwijderd van een Seville cabrio. Bij Cadillac hadden ze hier rillingen van, maar onafhankelijke coachbuilders gingen hun gang en Cadillac had het nakijken. Er werd zeer veel geld voor dit soort wagens gevraagd. Door mij in 2002 gekiekt op het Meadowbrook Concours d’Elegance in Detroit.
34
Tenslotte vertelt Wayne Kady in het interview, wat volgens hem de gedachte was achter de generatie Eldorado’s van ‘79-’85. Het was de bedoeling om bewust weer terug te grijpen op de Eldorado van ‘68-’70. Daardoor moest de ‘79 Eldorado aanmerkelijk kleiner uitvallen dan zijn reusachtige voorganger. Maar de messcherpe spatbord-uiteinden aan de voorzijde bleven behouden, evenals de smalle verticale achterlichten, zo typisch voor Cadillac in die dagen. En natuurlijk de “egg-crate grille”. Ja, de ‘79 Eldorado moest herinneringen oproepen aan zijn voorganger uit 1967. En dat is terug te
Deze Cadillac 1953 convertible in de kleur Phoenix beige is nieuw verkocht in België.. De auto is in België volledig uitgebrand en
11
(Foto 29) De ‘79-’85 Eldorado broederlijk naast de ‘68-70 generatie (in de mist). Foto uit een verkoopbrochure van 1983.
Cadillac 1931 Fleetwood Sedan 5 passagiers, serie 355 V8, wielbasis 134-inch chassis. Productie aantal: 10.709. Van dit type zijn er 11 verschillende carrosserie varianten, deze auto heeft houten wielen. Bandenmaat: 700-18. Het is een restauratie-object. Klaar, begin 2006. Dit laatste moet je ruim zien: de familie Cats houdt niet van deadline’s.
(Foto’s 30 en 31) De ‘82 Eldorado Paris Classic Conversion.
vinden in de verkoopbrochure uit 1983 waarin de ‘67 Eldorado (op de achtergrond in de mist) en de ‘79 Eldorado broederlijk naast elkaar staan afgebeeld. Maar ook de ingetogen bescheidenheid en élegance van de ‘79-’85 Eldorado ging een aantal lieden niet ver genoeg en zie hier naast wat je dan krijgt!
Wordt vervolgd... Ruud Gersons Bron: o.a. het boek “Cadillac Eldorado” van James W. Howell & Jeanna Swanson Howell, ISBN 0-87938-897-X, Osceola, WI 1994
Het bouwjaar van deze fraai gelijnde auto is 1941, de kleur van deze auto was Crystal Blue Metallic (63) en is het laatste model dat nog voor de Tweede Wereldoorlog werd uitgebracht. Gezien de algehele staat van de auto verbaast het mij dat het blok nog “los” is. Het heeft nog niet gelopen sinds de aanschaf. Daar zou ik graag bij willen zijn, als dit blok weer de eerste klappen gaat geven!
Er zijn ook nog aanwinsten onderweg zoals deze Coupe type 62 uit 1941.
10
35
Het betere laswerk !? In de vorige “Standard” heb ik wat laten zien hoe wij onvolkomenheden van onze auto’s te lijf kunnen gaan. Dit waren echter noodreparatie’s, waarbij de gaten werden gevuld met plamuur. Dit is niet de weg om een auto blijvend te herstellen Voor blijvend herstelwerk dienen we de gaten en aangetast plaatwerk te vervangen door nieuw plaatwerk. Ook nu laat ik de voortgang in stappen zien.
Voor dit laswerk maak ik gebruik van een mig-mag las apparaat. Vroeger aangeduid met Co2 lasapparaat. Het gas wat meestal gebruikt wordt is een mengsel van Co2 en Argon in een verhouding van 15/85. Natuurlijk maken we ook gebruik van een goede laskap, ik maak gebruik van een “itskap” deze schakelt bij het ontsteken van de vlamboog automatisch over van “licht” naar donker. Kan je mooi je twee handen gebrui-
ken voor het laswerk. En deze twee handen hebben we beschermd met lashandschoenen, laswerk wordt erg heet. (zelf proefondervindelijk vast gesteld.) Verder hebben we voor het laswerk nog speciaal gereedschap nodig zoals: pons- en verzettang en diverse griptangen om het laswerk goed op elkaar te klemmen. Platen welke los op elkaar liggen krijgen we nooit goed aan een gesloten gelast.
Dit is begonnen met een roestplekje ter grootte van een dubbeltje. We slijpen eerst het roestige plaatwerk ruim uit, met ruim bedoelen we echt ruim. Je staat versteld hoever de roest het plaatwerk al heeft aangetast. Neem van mij aan dat de eerste keer je een slijptol in je auto zet dat dit toch wel een overwinning op je zelf is. Van achter-/binnenuit starten we met de opbouw van het nieuwe plaatwerk, op de foto is het eerste stuk reeds op z’n plaats gebracht met hechtlassen. Dit is een gedeelte van de wielkast. Van te voren hebben we van alle te vervangen plaatwerk mallen gemaakt van massief karton. Na de amputatie kunnen we met de mallen zien hoe we straks met stukjes metaalplaat de zaak weer gaan opbouwen, tevens dienen ze als maat voor het nieuwe plaatwerk.
brengt de familie een bezoek aan Hershey voor aanvulling van de voorraad auto’s of voor de broodnodige onderdelen. Voorafgaand worden van de ontbrekende delen beschrijvingen, eventueel maten en foto’s waar het betreffende onderdeel zou moeten zitten meegenomen. Verder wordt er van alles verzameld wat maar enigzins met Cadillac te maken heeft. Zo hebben ze Cadillac verkoopfolders vanaf 1948, en diverse instructieboekjes vanaf 1924 in hun bezit. De technische boeken van de oud importeur Landeweer uit Utrecht vormt wel de top. Maar ook kleinere zaken zoals knopen, voor het colbert van een verkoper, met Cadillac logo, bieresjes met Cadillac-etiket (helaas leeg) koplampen, dashboard-delen, achterlichten, Cadillacminiaturen en nog veeeeeel meer. Na de kofe en Oranjekoek, later op de dag zou blijken dat dit heel toepasselijk is geweest, hebben we iedere auto één voor één bekeken en besproken. Zie per foto de begeleidende tekst.
Deze Cadillac V63 Suburban 7 persoons is van oorsprong een Nederlandse auto door Landeweer Utrecht, in 1923 geleverd aan een Amsterdamse bankier. In 1946 voorzien van een kraan en gebruikt als kraanauto. In okt. 1963 is begonnen met het restaureren van de Cadillac om hem weer in de originele staat terug te brengen. Wegens familie-omstandigheden is de auto nooit afgemaakt. Diverse onderdelen zijn zoekgeraakt. Deze auto is in de laatste fase van restauratie en is waaschijnlijk in de herfst van 2005 klaar.
Het lasapparaat een Cebora 155. Voor de verkrijgbaarheid en prijzen zoek je op de pagina van Rustbuster Veenendaal www.rustbuster.nl Cadillac 1924 Een originele Nederlandse auto geleverd door Landeweer Utrecht aan een zekere Baron op de Veluwe. Ooit begonnen als 4 deurs sedan, tussendoor even vrachtwagen geweest, en nu mag hij/zij de dagen “slijten” als coupe.
Op deze foto is de buitenplaat aangebracht en hebben we tevens geconstateerd dat ook een gedeelte van de huid te dun is geworden door de roest. Dit gedeelte hebben we eruit geslepen. Met een ponstang hebben we om de 2cm.(dit is een APK eis, dichter bij elkaar mag ook) gaatjes geponst met een doorsnee van 5mm. Boren kan ook, maar dan moeten de geboorde gaten afgebraamd worden. Met een verzettang maken we in de nieuwe plaat een soort sponning, en wordt deze van binnenuit op z’n plaats gebracht (als dit kan natuurlijk). Door een hulpvaardig persoon wordt de plaat aangedrukt op die plaatsen waar we de las gaan aanbrengen. Voor het aandrukken gebruikten wij een messing pijp, zouden wij staal gebruiken dan lopen we het risico dat deze onbedoeld mee vast gelast wordt. Zorg voor het lassen dat de te lassen onderdelen schoon zijn, vrij van roest e.d.
36
Cadillac 1922 uit Broadway in Virginia, een unieke surburban, restauratie staat nog niet gepland. Ondanks dat is de dakcontructie aangepakt. Gezien de roulette-tafel wordt niet alle vrije tijd in het restaureren gestoken.
9
Een dagje Friesland In het kader van onze jaarlijkse uitgaansdag van de redactie, (hebben wij die dan? Ja die hebben wij, moet je maar bij de redactie komen) hebben wij ons oog laten vallen op Friesland. Uit deze hoek van Nederland horen wij relatief weinig. En dat nodigt uit tot een nader onderzoek ter plaatse. Leontien moest helaas verstek laten gaan door drukte met de studie. En studie gaat nu eenmaal voor, oeps nou lijk ik wel op twee zekere iemanden. Dan maar alleen naar Friesland. De Coupe DeVille gestart, dat ging niet zo eenvoudig. Dat krijg je ervan: 2 maanden buiten en de eerste heftige nachtvorst. Zo die was even humeurig, nou eerder chagrijnig. De kilometerteller ging pas weer werken toen wij Amsterdam voorbij waren en dat is toch ongeveer 40km. De benzinemeter werkte, ja die wel. Naarmate de reis voorderde ging alles weer als vanouds. Nu ik toch even bezig ben met schrijven kan
“Je kunt wel naar je spaarrekening kijken hoe deze groeit, maar dit is leuker en het kijkt een stuk prettiger.” ik gelijk even mijn gram kwijt. Helpt met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid denk ik toch niet. Zit ik Cadillactechnisch relaxt te onthaasten, wordt ik aan alle kanten door adrenaline bol staande pubers in CDI/TDI’s voorbij geraasd. Mijne heren/dames het zal jullie verbazen hoe rap zo’n (voor jullie een oud ding) Coupe DeVille uit ‘69 nog is, maar ik wil en ga beslist niet harder rijden dan 65 mijl. Punt uit. En dat op zondag ochtend. Na dit akkeetje ging de reis toch nog voorspoedig. De Afsluitdijk is weinig inspirerend in dit jaargetijde, nix bijzonders te zien. Friesland maakt het in dat opzicht meer dan goed. Op naar Witmarsum, ik had wat voorbereidend werk gedaan en een afspraak gemaakt bij
de familie Cats. De familie, althans de mannelijke kant, is gek. Cadillacgek wel te verstaan. De vrouwelijke kant loopt hier niet echt warm voor. In het dagelijkse leven wordt de boterham verdiend met een bloeiend Peugeot garagebedrijf. Peugeots zijn er voor de verkoop daar worden ze voor ingekocht, onderhoud doen ze daar ook. In die combinatie zou je eerder verwachten dat hier klassieke Peugeots zouden staan. Zelfs als vader Jan Cats naar dealer bijeen-
de huizen en het pand waar de Cadillac’s zijn gestald, alles ademt een sfeer uit van jaren terug. Het pand is een oude smederij en mechanisatie bedrijf geweest, en is zoveel mogelijk in oude staat gelaten. Er was duidelijk op mij gerekend, verwarming aan, auto’s afgestoft en kofe klaar. Even nader kennis gemaakt met elkaar in de Salon annex kantoor. Ook hier is een geslaagde poging gedaan de sfeer van de jaren ‘40-’50 te laten herleven. Bureaus, tafels, kasten en vitrine’s gevuld met kleinmateriaal van de meest uiteenlopende Cadillac’s. Achter de dicht getimmerde ramen
In de geponste gaten brengen we proplassen aan, dit geeft een immitatie van puntlassen De haakse verbinding lassen we koud op elkaar. Hierbij moeten wij op letten dat er geen te grote warmte ontwikkeling optreed. deze warmte ontwikkeling kunnen we zoveel mogelijk tegen gaan door de lassen in etappe’s aan te brengen en de lassen niet langer te maken dan 1-1.5 cm en op een redelijke afstand van elkaar. Tussentijds de zaak laten afkoelen. We kunen ook de warmte afvoer bevorderen door achter tegen de las een messingstrip te houden. Wat ook werkt is pottebakkersklei aan weerszijden van de las op het metaal aan te brengen, eventueel met water op een prettig kneedbare viscociteit brengen. Leuk...... had ik dit laatste maar eerder geweten.
Het speciale “puntlasgasmondstuk”, 3x woordwaarde... hoppa.
komsten gaat en zijn collega’s in 607-en aankomen, gaat Jan steevast in zijn STS. Nu ik hier even over de voorraad Peugeot sta te kijken komen de mannen van Cats
kwamen de originele ramen met roedes te voorschijn, zie de foto van de salon. Jan, Fedde-Jan en Klaas checken iedere dag de sites van eBay en Marktplaats. Er ontgaat
Het puntlasgasmondstuk gemonteerd op de lastoorts door de pennen kunnen we het laswerk aanduwen en hebben we de ideale afstand tot het laswerk.
Hier zien we de haaks omgezette rand die met een aantal hechtlassen op z’n plek wordt gehouden. Naderhand wordt deze rand doorgelast.
Deze plek dachten we te redden, echter door roest van binnenuit was de plaat zo dun geworden dat door het schuren de gaten erin vielen. Met potlood is aangegeven waar we de slijptol in gaan zetten. Ik gebruik een slijpschijf van 1mm dik, hiermee is het redelijk nauwkeurig werken naar buiten lopen, Vader Jan en zijn 2 zoon’s Fedde-Jan en Klaas. We moeten hier niet zijn, de Cadillac’s staan in Pingjum. Bestaat echt ! Na een korte rit komen we in Pingjum aan. Alles klopt, wegbekleding,
8
hun niets, zo wordt het clubblad van achter naar voor gelezen. Eerst de advertenties en dan de rest. Jan; je kunt wel naar je spaarrekening kijken hoe deze groeit, maar dit is leuker en het kijkt een stuk prettiger. Jaarlijks
37
D De
Blauwe Engel
d
Het Betere Laswerk waar het in dit artikel over gaat, wordt zoals u misschien al vermoedde uitgevoerd op de zogenoemde “Blauwe Engel”. Dit is een DeVille Convertible uit 1969. Op deze foto’s uit de oude doos is hij te zien tijdens een vorig leven. Ja, u ziet het goed: deze Caddy behoorde enige jaren geleden nog toe aan ons aller Koen Ongkiehong, die er vele kilometers mee aegde. Ook zijn er in de loop der jaren vele boeken verkocht vanuit de kofferbak van de Blauwe Engel. Die werden dan tijdens evenementen op de motorkap uitgestald. Nevenstaande foto’s zijn gemaakt tijdens in 1999, tijdens een trip naar de Classic Cadillac Club Deutschland. Op de foto links heeft Koen tijdens een tussenstop juist wat olie bijgevuld.
yw
38
7
Evenementen
Het uitgeslepen gedeelte gebruiken we als mal voor het nieuwe stuk, wel rekening houden met de verzetrand. Omdat de carrosserie in doorsnee een lichte s-vorm heeft kunnen we aan de zijkant geen verzetrand aanbrengen. Hiervoor nemen we een strook plaat die we middels proplassen aan de achterzijde van de huid vast lassen. Nu kunnen we het nieuwe stuk daar tegenop leggen en met proplassen hechten aan de carrosserie van de auto.
De auto’s zijn in de winterstalling, maar de voorbereidingen voor het nieuwe toerjaar zijn in volle gang. Wie zou iets willen organiseren??? CCN EVENEMENTEN 8 feb: .. febr:
Jaarvergadering te Polsbroek Technische dag bij Studebaker Select te Loosdrecht. info: Peter Schotanus, tel. 035-6237073 Technische dag bij Hoogeveen, Accustraat 23 te Veenendaal. info: Koen Ongkiehong, tel. 070-3560035 Op naar Twente info: Matern Harmsel, tel. 0546-454757. Zuid - Zuid Holland toer. info Peter Kleyn, tel. 06-53886330 ??????????? Weekend het Rondje info Edwin Otten, tel.0346-251177 ???????????
17 april: 2 mei: 13 juni: juli/aug: 4-5 sept: okt:
We hebben de roestige plek verwijderd en hersteld. Maar door het lassen hebben we ongewild weer een ideale roest omgeving gecreerd. De open ruimte tussen de platen moeten we zien te dichten. Dit kunnen we op 3 manieren doen: I vertinnen, II plamuren, III doorlassen. Bij het doorlassen bestaat het risico van kromtrekken door hitte ontwikkeling. Plamuren kan alleen met Al-si 12 plamuur, ookwel vertinplamuur genoemd, gewone 2komponenten staalplamuur kunnen we niet gebruiken. Dit type plamuur is poreus en houdt vocht vast waardoor weer roestvorming.
Als u wilt meerijden, geeft u zich dan tijdig op. Dat is heel plezierig voor de organisatoren. LANDELIJKE EVENEMENTEN 3 jan: 3-4 jan: 25-26 jan: 7-8 febr: 20-21 mrt: 9-12 april:
Autodocumentatie beurs te Vugt. www.automotiveliterature.nl Apeldoornse Oldtimerbeurs Americahal te Apeldoorn, tel. 070-3977210 Super Oldtimer festival Groenoordhallen te Leiden, tel. 0252-687466 www.superoldtimerfestival.com Internationale Oldtimerbeurs Automobielen. Autotron te Rosmalen, tel. 073-5233310 www.expodia.nl Oldtimer beurs. IJ-hallen Amsterdam-Noord,tel. 0229-581598 Classic Car and Lifestyle evenement omgeving Amerongen, tel. 010-8500718 www.classiscarandlifestyle.nl
Ik heb gekozen voor vertinnen. Met een gasbrander wordt speciale carosserietin gesmolten op de plaat en met een vochtige doek in de naden gesmeerd. Let ook hier op dat er geen te grote warmte ontwikkeling optreedt. In de linkerbenedenhoek van de foto zien we nog een gedeelte van de lasdeken. Hiermee beschermen we de omliggende delen welke niet mogen beschadigen door lasspatten.
BUITENLANDSE EVENEMENTEN 14 jan: 31 jan - 1 febr: 5-7 mrt:
Winter US Car Show. Hangar 15 Antwerpen (B) tel. 00-32-9-2284349 Bremen Classic Motorshow te Messe (D) www.classicmototshow.de Antwerpense Classic Salon, Bouwcentrum, Antwerpen (B) tel. 045-5462066.
Panoramafoto van de Caddies op de parking bij restaurant Kastelhof in Kasterlee, België. Dit was na aoop van de mooie rondrit “Het Land van El Dorado” op 15 juni 2003.
Speciale vertinpasta, zouden we hetzelfde spul gebruiken als de loodgieter dan vreet dat in op het staal en vormt dan een ideale nieuwe roestplek.
6
39
Smeer-tin voor het vertinnen van lasnaden.
Hierna wordt het geheel door middel van schuren gevlakt. De naden aan de binnen zijde worden eerst behandeld met Owatrol RLS, dit spul is volgens het etiket met de wervende tekst en lees even mee: RLS is een mengsel van speciale loodmenie en Owatrol met buitengewoon penetrerend, roestwerend en hechtend vermogen. RLS pentreert de roestlaag tot op het blanke metaal en bindt granulaire roest in een sterke coating. RLS heeft uitstkende weerstand tegen water en condens, is na uitharding met conventionele-, maar ook met epoxyverven af te werken. Kijk dat is pas tekst daar kun je wat mee. Verder staat er nog een juichende kreet op: Te gebruiken voor de behandeling van roestig staal, waar normale methoden falen of onmogelijk zijn uit te voeren. En er schijnt weer licht in de roestige duisternis. Na droging worden de naden afgewerkt met carroseriekit van Colad.
Het jaar is omgevlogen en we hebben al weer voorbereidingen gemaakt voor de Algemene Ledenvergadering. Deze zal plaats vinden op 8 februari a.s. in restaurant de Kwakel in Polsbroek (dezelfde plaats als vorig jaar). Kofe vanaf 14:00 uur, vergaderen vanaf 15.00 uur, met na aoop de mogelijkheid voor een gezamenlijke warme maaltijd in het restaurant. Zie voor meer details de bijgevoegde uitnodiging. Het bestuur hoopt op een goede opkomst. Gaarne van tevoren aanmelden. Tijdens de vergadering zal uitvoerig verslag gedaan worden van de gang van zaken in het afgelopen verenigingsjaar, maar noemenswaardig is nu al dat het aantal leden gestegen is van 380 een jaar terug naar 387 op het moment van schrijven. En dit ondanks het feit dat het bestuur van 36 leden het lidmaatschap heeft moeten beëindigen wegens contributieachterstand. Dit betekent dat er een zeer goede aanwas van nieuwe leden heeft plaats gevonden. Over een periode van 2 jaar telde ik zelfs ruim 100 nieuwe leden. Wel een uitdaging voor de vereniging; deze continue verandering in het ledenbestand! Maar meer hierover, zonodig, tijdens de vergadering. Rest mij de lezers jne feestdagen toe te wensen en hopelijk tot ziens in Polsbroek of bij één van de evenementen. 15 december 2003 Bert Atsma Secretaris
f
Tot slot wordt het geheel weer strak afgewerkt. In verband met een oude herstelde schade, waardoor het plaatwerk wat vervormd was, worden de grootste oneffenheden met Al-si 12 plamuur uitgevlakt. Tot slot brengen we een dunnen laag 2 komponenten staalplamuur aan.
VAN DE SECRETARIS
Een 2 in 1 pons- en verzettang. Ikzelf heb gekozen voor twee afzonderlijke tangen, vindt ik wat makkelijker werken. Maar dat is heel persoonlijk. Ook voor dit werk geldt weer; laat je van te voren goed inlichten. Volg een lascursus, Rustbuster te Veenendaal geeft dergelijke cursussen in een lange en een korte versie. Maak bij twijfel eerst een proef op de werkbank en niet direct aan de auto. Indien je dit zelf gaat uitvoeren aan je auto, veel succes. Dit houdt je voorlopig een winter van de straat en uit de kroeg. Info van dit artikel van Rustbuster Veenendaal en gechekt door Martin Stam, vroeger instructeur bij Standox autolakken, nu werkzaam bij EMM International (Colad), en puur hobbymatig bezig met restauraties van diverse automobielen.
Martin Meijer
40
5
VAN DE REDACTIE Dunne Standard, lange verhalen Hoewel opnieuw voorzien van zeer veel foto’s, is deze Standard toch 12 pagina’s dunner dan normaal. Nog geen maand geleden zag het er zelfs nog somberder uit: toen leek het erop dat het aantal pagina’s zou blijven steken op 20. Er was heel weinig copij binnengekomen, en zelf had ik wegens drukke bezigheden rond studie, werk en een kort verblijf in Amerika ook niet veel gelegenheid gehad om iets te schrijven. Gelukkig was hulpredacteur Martin Meijer enorm productief, en schreef hij liefst twee artikelen voor deze Standard. Ik ben heel blij met zijn hulp, want zelfs al schrijf je niets, een aangeleverd artikel opmaken kost ook veel tijd. Het is mooi en een opluchting in drukke tijden dat Martin dit inmiddels vlekkeloos van mij kan overnemen! Een nieuwe adverteerder: Hugo Spoor Classics Goed nieuws: the Standard mag zich op de valreep van 2003 verheugen in een kersverse adverteerder! Hoewel advertentiecontracten gewoonlijk lopen voor de duur van één jaar (4 nummers) was Hugo Spoor zó enthousiast dat hij extra betaalde om ook vast in het laatste nummer van 2003 te staan. Zijn bedrijf houdt zich onder meer bezig met restauratie, onderhoud en technisch advies rond Amerikaanse Classic Cars. Op de bladzijde hiernaast staat de advertentie. Een dagje Friesland bij de familie Cats Enige maanden geleden ontving ik een emailtje van de familie Cats uit Friesland. Het bleek een uitnodiging om eens op bezoek te komen en iets te schrijven over hun hobby. Aldus toog Martin op een zondag richting Hoge Noorden, om zich daar te vergapen aan een wel heel bijzondere verzameling auto’s in verschillende staten van voltooiing. Dit bleek dus wel Hobby met een hoofdletter H! Martin raakte enthousiast en ratelde er pardoes een acht pagina’s tellend fotoverslag uit. De familie Cats is al jaren lid van de CCN, maar verscheen nog (bijna) nooit op evenementen. Hopelijk gaan we ze dit jaar wel tegenkomen in één van de exemplaren uit hun collectie! Koen Cadillac slaat weer toe! Na enige radiostilte in the Standard verraste Koen mij vlak voor de deadline toch weer met een ouderwets stukje vermakelijke overpeinzingen. De titel: “Wat wordt mijn volgende Cadillac?” werkte wel onmiddelijk op mijn lachspieren. Ik ken Koen al wat jaartjes, en hoewel ik zijn bevlieging begrijp (ik lijd zelf ook aan de “ziekte” dat ik nooit een auto kan wegdoen) ben ik van mening dat hij beter kan gaan bedenken: “Wie wordt de volgende koper van één van mijn Cadillacs?” Hield hij vorig jaar nog noodgedwongen opruiming: nu is het wagenpark inmiddels alweer aardig aangegroeid. Maar ach, ondertussen geniet ik ook altijd enorm van zijn Cadillac escapades. Niet in het minst omdat ik zijn laatste aankoop in Amerika mocht testen nog voordat de wagen zelfs nog maar in de container richting Nederland stond. Het hilarische was, dat het hier een wel heel opzichtig opgesmukte Eldorado uit de Disco Seventies betrof. Deze werd dan ook onmiddelijk tot PimpCar gedoopt. Laat ik het zo zeggen: in een gemiddelde rap-videoclip zou hij niet misstaan hebben! Van buiten leek het een gewone, zij het opvallende, Eldorado in beschaafd Colonial Yellow. Maar eenmaal de enorme deur opengetrokken straalde luipaardbekleding en paarse vloerbedekking je tegemoet. Dikke uwelen luipaardkussens, een dito poef, geblindeerde zijramen, niets bleef ons bespaard. Onder de dorpels had de vorige eigenaar bovendien paarse neonlampen aangebracht, voor “additional fun in the dark” zullen we maar zeggen. Misschien moeilijk te geloven, maar het speet mij oprecht dat deze lampen niet meer werkten! Het was kortom lachen geblazen met Koens PimpCar; ik genoot van elke mijl. Graag had ik een uitgebreid en sappig testrapport geschreven, in additie op Koens verhaal op bladzijde 17, maar helaas ontbrak het mij aan tijd. Maar de PimpEldo gaat naar verwachting in januari per container naar Nederland. In een volgende Standard wijd ik dan ook met plezier alsnog een verslag van dit avontuur. Voorlopig dus alleen nog even bovenstaande foto en de foto’s bij Koens verslag. Nòg meer Eldorado’s Gelukkig heeft Ruud Gersons weer tijd gevonden om te schrijven over de Grote Automobielontwerpers bij GM. In deel 14 van deze serie alweer kunt u alles lezen wat u altijd al had willen weten (en ook wat u niet wilde weten) over de ‘79-’85 Eldorado. Door sommigen oneerbiedig als “Volvo” bestempeld, door anderen geroemd als de meest sjieke generatie Eldorado’s ooit geproduceerd. Hoe dan ook: alle details worden acht pagina’s lang op levendige wijze door Ruud onthuld op bladzijde 27. Het betere laswerk Zoals ik al zei: Martin Meijer was deze keer bijzonder productief. Hij volgt samen met zijn zoon een cursus lassen, en deelt zijn ervaringen en tips graag met andere CCN leden. Voorzien van duidelijke foto’s beschrijft hij op bladzijde 36 stap voor stap hoe het lassen van plaatwerk kan worden aangepakt. Het zou aardig zijn als andere leden hierdoor geïnspireerd raken en ook zelf aan het lassen slaan. Eventueel kunt u oefenen op de Kadett en pas aan de Cadillac beginnen als u de slag beet hebt. Copij voor de volgende Standard graag insturen vóór 7 maart 2004. Ik wens u veel leesplezier en Happy Cruising in het Nieuwe Jaar 2004!!!
Leontien van Brummelen
4
41
De CCN heet de volgende leden van harte welkom:
Notulen CCN Bestuursvergadering 17 oktober 2003 te Bunnik
Aanwezig: Rob Wiegers, voorzitter, Bernadette Bosman, Bert Atsma, Ruud Gersons en Edwin Otten. De volgende onderwerpen werden besproken: 1) Notulen vergadering 9 mei 2003 worden kort behandeld en goedgekeurd ● De boekenverzameling is inmiddels, na overleg met Koen, in The Standard nummer 3 te koop aan geboden. ● Het aantal leden bedraagt nu 380 (390 bij de vorige vergadering). Afname t.g.v. van de uitboeking van wanbetalers, gedeeltelijk gecompenseerd door nieuwe leden. 2) Ingekomen post: ● Brief FEHAC 9 oktober 2003 over ongeremde historische aanhangers zwaarder dan 750 kg: is niet relevant voor onze leden ● Het bestuur nam tot haar leedwezen kennis van het overlijden van Dhr. C.J.Proveniers, lidnummer 290. De secretaris heeft de nabestaanden gecondoleerd. Zijn kinderen nemen het donateurschap over. ● Email Peter Schotanus van Studebaker Select met het verzoek om leden aan te schrijven met voorstellen voor winteronderhoud: dit past niet in het tot nu toe gevoerde beleid (een advertentie in The Standard zou geen probleem zijn). Edwin zal een voorstel doen voor een mogelijke aanpassing van het beleid ter bespreking in de volgende vergadering. Ruud zal Peter Schotanus informeren. ● Uitnodigingen voor beurzen en andere manifestaties zullen door Bert rechtstreeks aan Bernadette gestuurd worden. ● Verzoeken om advertenties per email aan de leden te sturen worden niet gehonoreerd; wel is het mogelijk om, via de webmaster, gratis een advertentie op het noticeboard van de website te plaatsen. 3) Aanpassing huishoudelijk reglement: ● Het voorstel van Bert voor een herziene aanpassing wordt goedgekeurd en zal aan de A.L.V. worden voorgelegd. 4) Clubgeschenken: ● Bert zal een 20-tal Cadillac’s V-16 bestellen (schaal 1:43). ● Bernadette zal nagaan of het mogelijk is caps en shawls te bestellen met het Cadillac logo en “CCN” erbij geborduurd 5) Auteursrechten: ● Rob heeft de juridische situatie nagegaan; foto’s op de website, tenzij substantieel bewerkt, vallen onder het auteursrecht van de maker en/of uitgever. ● Besloten wordt om vanaf nu, waar nodig, toestemming voor opname van foto’s op de website te vragen. Het zelfde geldt in beginsel voor toekomstig gebruik van het Cadillac embleem/logo (hier echter praktisch mee om te gaan).
Lidnr:
423. T.W. Rentmeester 809. J. Roodveldt 810. L. Peute 811. G.A. Timmers 812. H.H.B. Spoor 813. G.P.M. Welten 814. M. Wiegmann 815. H. van Ast 816. J.J.P. Paay 817. F.J.Schutte
Moonslaan 22A Wilhelminalaan 49 I.Grandiastraat 16 Nijverheidsweg 6 Groene Gerritsweg 6 Bergstraat 11 Volkerak 70 Veerdam 64 Zaaiwaard 10 Herikstraat 46
6026 EJ Maarheze 1161 TW Zwanenburg 3191 AK Hoogvliet-RT 5421 WN Gemert 1251 JK Laren 5427 EA Boekel 3232 PD Brielle 2961 AZ Kinderdijk 5308 JK Aalst 7731 VR Ommen
ADRESWIJZIGINGEN: 183. C. de Bunje A.Fransplaats 35 3069 AA Rotterdam 154. Jambroes B.V. 2de Kruisweg 2 3291 KB, Mookhoek 190. C.J.Proveniers, wegens overlijden is donateurschap overgenomen door C.Proveniers, Linneusstraat 53, 3172 VW, Portugaal, 010-4554592 450. A.C. Noorlandt Voorstraat 52 2964 AL Groot Ammers telefoon ongewijzigd 774. R.Berkvens Urbanusstraat 10 5921 HH Blerick telefoon ongewijzigd 555. L.J. Kwakman Suze Groeneweglanden 87 7542 NS Enschede telefoon ongewijzigd 513. T.J.C. van der Burg Pesaken 13 6271 PA Gulpen telefoon onbekend 789. B. de Rijke Schoutstraat 25 5345 MT Oss 0412-630356 424. J.J.F. Rikking, van lid naar donateur i.v.m. verkoop auto 633. A. Laenen Johan Frisostraat 9 5491 HW Sint-Oedenrode 0413-476109 OPZEGGINGEN: 447. L. Peek 678. J.J. den Haan, wegens vertrek naar buitenland 761. P.G.A. Oliemans 759. F. Evers, wegens verkoop Cadillac 758. M.S. van der Feltz, wegens verkoop Cadillac 738. H.A.C.M. Hodiamont, wegens verkoop Cadillac 527. J. Kroeze
6) Technische zaken: ● Rob zal, in overleg met Koen en Leontien, met Matern de mogelijkheid van een technische rubriek in The Standard bespreken. ● Rob bevestigt dat volgens een eerder gemaakte afspraak Koen, waar nodig, het aanspreekpunt / coördinator voor de Technische Commissie is. ● De technische commissie zal t.z.t. ook verder moeten gaan met het plan voor een lijst van leveranciers (aanzet ligt bij Martin Meijer). 7) Diversen: ● Bert deelt een aantal exemplaren van de nieuwe yer/ aanmeldingsformulier uit. Deze zal door het bestuur gebruikt worden voor ledenwerving en het promoten van de CCN. ● De foto voor het 2004 lidmaatschapskaartje wordt besproken. ● Besloten wordt om de huidige praktijk van individuele/privé emailadressen voor het bestuur met daarnaast een algemeen emailadres “
[email protected]”, dat door Ruud beheerd wordt, te handhaven. ● Het bestuur bevestigt dat het leden email bestand niet voor commerciële doeleinden gebruikt kan worden. ● Aanwezigheid van bestuur bij evenementen: Meestal zullen bij evenementen één of meer bestuursleden aanwezig zijn. Mocht dit door een samenloop van omstandigheden anders liggen, dan kan het betreffende evenement echter gewoon door gaan. ● Als niet-Cadillacs meerijden bij evenementen dienen ze volgens het huishoudelijk reglement op afstand achteraan te rijden.
42
1989 Fleetwood d’Elegance 1956 Sedan DeVille 1973 Coupe DeVille (donateur) 1974 Eldorado Convertible 1949 Series 62 Sedan 1970 DeVille Convertible 1958 Coupe DeVille 1978 Seville 1959 Seville
3
ONDER DE HAMER
8) Rondvraag: ● Bernadette is al bezig met het evenementenprogramma voor 2004; de mogelijke kosten/subsidie van het jaarevenement worden besproken. ● Bert mist in het archief van The Standard nu alleen nog de uitgaven van 1990, nrs. 1 en 4 van 1991 en nrs. 1 en 2 van 1993; Bernadette zal proberen deze te achterhalen. ● Rob ziet geen mogelijkheden en ook geen noodzaak om verder te gaan met de eerder geplande verjaardagskalender. ● Bernadette meldt dat bij evenementen nog steeds sommige deelnemers zich niet of te laat aanmelden. Dit heeft vervelende gevolgen voor de organisatoren en kan leiden tot een te groot aantal auto’s. Te late aanmeldingen/ komst zonder aanmelding zullen zonodig in de toekomst geweigerd worden. ● Rob stelt voor om in een volgende bestuursvergadering de beperking van 2x 3 jaar voor een bestuursfunctie te bespreken. 9) Datum A.L.V. ● De A.L.V. zal plaatsvinden op zondag 8 februari 2004 in de Kwakel te Polsbroek. Aanvang 15.00 uur. Kofe vanaf 14.00 uur. De oproep/ agenda zal in Standard nummer 4 gepubliceerd worden.
Geachte Leden, Het is alweer bijna Kerstmis, dat wil zeggen, als jullie dit blad onder ogen krijgen is de kerst vermoedelijk net voorbij, maar op dit moment zijn de meeste mensen nog bezig met de versiering van zolder of uit de kelder te halen. De zaag wordt uit de schuur gehaald en de boom…wij mogen hem bij de kwekerij zelf uitgraven of omzagen, vandaar die zaag. Hoewel je in Nederland op verschillende plaatsen terecht kan bij de boswachterij om een boom uit het bos te halen. Dan heb je in ieder geval een verse die niet op Tweede Kerstdag een groen tapijtje heeft laten vallen, of elke keer dat er een deur dichtvalt naalden laat sneeuwen. Zelf hebben we een blauwspar. Ik heb geprobeerd het tegen te houden, want ik ben tegen kerstbomen en zo, maar eigenlijk vind ik het best gezellig, dus dat protesteren was eigenlijk maar voor de vorm.
10) Datum volgende vergadering: ● Op 8 februari 2004, 13.00 uur te Polsbroek, voorafgaand aan de ledenvergadering. Bert Atsma
U ziet wel, ik houd me met van alles bezig behalve met Cadillacs deze dagen. Op wat informeel overleg met de overige bestuursleden over de agende van de komende jaarvergadering na. Ik moet nog een kerstmenu samenstellen voor eerste kerstdag, iets met fazant denk ik, gevuld met wilde paddestoelen en gestoofd op een bedje van gecaramelliseerde lofbladeren. Problemen genoeg in ieder geval, want de tijd begint te dringen en ik heb nog niet bedacht wat voor leuk voorafje en wat voor toetje ik er bij moet maken. Ik houd het op zulke dagen het liefst wat gemakkelijk, anders sta ik tijdens het eten alleen maar in de keuken. Ik wens jullie in ieder geval allemaal een heel gezellige Kerst, een goed uiteinde en een gezond 2004 toe, en hoop iedereen weer te zien op de komende jaarvergadering, waarvan de uitnodiging in dit blad zit! ROB WIEGERS
2
43
VRAAG EN AANBOD
1961 Fleetwood Sixty Special eerste lak, beige metallic, 1985 Eldorado Biarritz Convertible, lichtblauw metallic. Inl. Ineke Bek, 0113-634047
Te koop aangeboden: 1976 Sedan DeVille, hardtop, academy grey (zilvergrijs) metallic met lichtgrijs vinyl dak, grijs lederen bekleding, in zeer goede staat, vraagprijs € 9250,Inl. Peter Wissekerke, tel. 0111-401601 1959 Coupe DeVille, zalm rose met wit dak, zeer strakke en gave auto, geïmporteerd uit Californië, nog geen kenteken, prijs € 15.000,-. 1955 Sedan DeVille, mintgroen, zeer goede staat met airco, import Californië met Nederlands kenteken, prijs € 16.500,-. 1955 Fleetwood Sixty Special, two tone bruin, Californië import Inl. D. Mostert 06-152 312 65 1959 Sedan DeVille, in zeer goede staat (zie foto), wit met LPG (1999) en APK tot november 2004, taxatierapport (1999) aanwezig. Inclusief zijdebloemstuk hoedenplank en antennebloemstuk en shop manual. Vr. pr: €17.000,-. Inl.: J. Geerlinks, tel. 0591 362251
1971 Eldorado Hardtop, lichtgroen metallic, perfecte staat, LPG, € 12.500,1971 Eldorado Conv., perfecte staat, lichtblauw, €13.500,-. Inl. Joop van Beveren, 070-3689176 1975 Eldorado Convertible, lichtblauw met lichtblauw interieur, wit dak, roestvrij, vraagprijs € 9000,-. Inl. Erik van der Pol, 0174-621114 1989 Allanté, rood met zwarte softtop en zwart lederen int, Digitaal dashboard, zeer compleet, 4.5 l. 200 pk. 100.000 km. Perfecte staat, sportieve “Cadillac-ride”. Zien is kopen. Vraagprijs: € 17.000,-. Inl. Ed Gardner, 0174-240790 1977 Sedan DeVille, Californische roestvrije goed onderhouden mooie auto, 130.000 Californische easy mijlen op deze automobiel, schitterend leder interieur, € 4000,-. Inl. G.F.M. Ferwerda 0321-315667 Diverse originele llers (exibel en een goede pasvorm) o.a. voor de Ville en Eldorado ‘76. Convertible top parade boots (set van 2 glasber panelen om de geopende cabriolet kap af te dekken, voor Eldorado’s van ‘71-’76), prijs vanaf € 840,- Orig. Cadillac uitgaven, div. jaren op voorraad vanaf ‘54-’84: owner manuals (gebruikershandleiding) ca € 30,- shop manuals (werkplaatshandboek) ca € 80,- body service manuals (carorosserieboek) ca. € 65,-. Inl. Rob Peters, 038-3762671 of 06-54782247
1974 Coupe DeVille, wit met wit lederen bekleding, LPG, taxatie €12.000, vraagprijs €9.900,-. Chromen koplampranden L + R voor ‘67 Coupe de Ville, € 200,-. Inl. Paul de Jong, 06-51613486 Regelbare luchtschokbrekers achter voor stabiele wegligging, afkomstig van een ‘75 DeVille. Slechts een half jaar gebruikt, past onder alle achterwielaangedreven DeVille/Fleetwood-modellen van ‘71-’76. Prijs: €100,-. Inl. Peer van Nuland, 0413-212201 1978 Eldorado Biarritz, lichtgeel met half vinyl Landau dak, cremekleurig interieur, roestvrij, oorspronkelijk uit Nevada, 70.000 mijlen, zeer goede staat, beschreven in het stuk “Wat wordt mijn volgende Cadillac” elders in deze Standard. Nieuwe cabrioletkap voor ‘71-’76 Eldorado met plastic achterruit, div. onderdelen en boeken, glazen achterruit voor cabriolet ‘65-’70. Inl. Koen Ongkiehong, 070-3560035, 06-24804408 Diverse onderdelen van een 1957 Cadillac, onder andere, achterruit, achteras, bladveren, dashboardkastje, parkeerrem, sierpanelen, enz: Kijk voor meer informatie en foto’s op mijn website: http://home.conceptsfa.nl/~joostdas Inl. Joost Das, na 18:00 0613817497 1984 Eldorado Biarritz Convertible, wit, rood leder interieur, witte (elektrische) kap met achterruit verwarming, alles el., zeer goed rijdend en schakelend, geen roest, wel plaatselijk dunne lak (door poetsen), chroomwerk zeer netjes, auto is compleet, origineel en voorzien van spaakdoppen, en Classic big daddy/RR grille. Nw apk mogelijk, vraagprijs € 8750,-. Beperkte inruil van een goedkope auto/motor/klassieker mogelijk. Tevens ook diverse onderdelen Cadillac Eldorado/Seville/de Ville/Fleetwood/Hearse. Inl. Gert Sterken, 06-51919516 Coupe DeVille, met Impco LPG, 90500 mijlen, in goede staat, veel extra’s, prijs € 5000,-. Inl. J.H. Kroeze, 06-53363685 Sun testkast met klokken, meters, stroboscoop, vacuummeter type 2038, vraagprijs: € 500,-. 1966 Sedan DeVille, helemaal gerestaureerd, perfecte staat, € 15.000,-. Eventueel ruilen tegen ‘59 Cadillac Inl. van Kalker, 0597-647794/06-13608525 1976 Eldorado Convertible, V8 500 cubic inch, 8,2 liter, 76000 mijl full opties, bordeau rood met wite kap + interieur, apk & lpg vr.pr € 12500,- inruil mogelijk tot € 3500,-. Inl. Peter van Rijswijk, 06-55956172 of 010-4735461 1972 Coupe DeVille lichtblauw/groen. In perfecte staat Inl. T. van den Langenberg, 070-3561511 Zeer veel Cadillac onderdelen van 1968-1987. Inl. Bart Ossewaarde, tel. 06-52458012
Diverse nieuwe en gebruikte onderdelen voor Cadillacs waaronder Eldorado’s uit ‘67-’78. Fenderskirts Eldo’s 71-74, div. wieldoppen, LPG-inbouwsets Impco of OHG. Nwe. remdelen, dynamo’s, start-motors, waterpompen, benzinepompen, pakkingsets, fuseekogels. Inl. Peter Onken, tel. 0251-248361 of 06-53287347 1959 Sedan DeVille, pink, perfecte auto, €25.000,- 1967 Brougham, bruin, California import, 1e eigenaar, vr.pr. €8900,- 1971 Coupe DeVille, goud, LPG, €5500,- onderdelen voor 1955 Coupe DeVille en 1959 Sedan DeVille Inl. Richard Kalisvaart, tel. 0180-621945, 06-54345348 1987 Allanté, zilvergrijs metallic, zomer en winterkap. Door mede Allanté eigenaren erkend als de mooiste in Nederland. Technisch in perfecte staat van onderhoud. Taxatie rapport € 20.400,-. In verband met urgent ruimte gebrek in stalling, vraagprijs € 14.500,-. 1988 Eldorado, in goede staat, 91.000 km, donkerblauw, vraagprijs €4.000,-. 1980 Eldorado Biarritz, two tone blue, 137.000 km, voor de beginnende liefhebber of zeer goede donor auto, vraagprijs €1750,-. Inl. Willem Schrama, tel/fax 0252-675358, e-mail
[email protected] 1976 Stretch Limo, wit, 6 deurs, LPG, € 8000,-. 1975 Limo, zwart, als nieuw met LPG, 8 pers, € 20.000,-. Alle Cadillacs met Belgisch kenteken. Tevens allerlei onderdelen voor 1972 Eldorado Convertible. Inl. Walter Verberckt, 0032-34819324, 0032-495189324, Email:
[email protected] en www.limousineman.be Te koop tijdens CCN-evenementen en bij de Secretaris: Geëmailleerde CCNSchildjes: €15,- Stickers: €2,50. Nog enkele T-shirts: € 15,-.
Voorzitter: Rob Wiegers Prins Bernhardstraat 15 3981 BC Bunnik Telefoon: 030-6563869 Penningmeester: Edwin Otten Luitenant Maltbystraat 48 3621 KN Breukelen Telefoon: 0346-251177 Fax: 0346-261123 Email:
[email protected]
Secretaris en ledenadministratie: Bert Atsma Oranjelaan 4 2641 JK Pijnacker Telefoon: 015-3695638 Fax: 015-3640646 Email:
[email protected]
Alg. bestuurslid, redactie: Ruud Gersons Eikenlaan 9 3707 SB Zeist Tel: 030-6913046 LET OP, NIEUW EMAIL ADRES: Email:
[email protected]
Algemeen bestuurslid en evenementen coördinator: Bernadette Bosman Aalsmeerderweg 447 1432 EC Aalsmeer Telefoon: 020-4533832 Email:
[email protected]
Hoofdredacteur en Leontien van Brummelen copij adres: Van Leeuwenhoekstraat 87 1222 SH Hilversum Telefoon: 035-6853792 E-mail:
[email protected] Grote bestanden:
[email protected] INTERNET: Webmaster:
http://www.cadillacclub.nl Ruud Gersons:
[email protected]
The Standard verschijnt 4 x per jaar Oplage: ca. 430 exemplaren. Ontwerper voorkant The Standard: Andréas Mol. Uitgever: Copy Copy Voorburg B.V. Tel. 070-3876167 Email:
[email protected]
CCN’ers mogen gratis adverteren, uw advertenties worden 2x geplaatst, eventuele wijzigingen en/of herplaatsing gaarne doorgeven aan Koen Ongkiehong, Tel. 070-3560035, fax. 070-3630492, Email:
[email protected] Niet-leden kunnen voor € 11 een advertentie plaatsen. De rubriek vraag en aanbod wordt geplaatst op de internet site van de Cadillac Club Nederland: www.cadillacclub.nl
44
Inhoud: Onder de Hamer Ledennieuws Van de Redactie Van de Secretaris Evenementen agenda Een dagje Friesland Een nieuwe Snobbilac Wat wordt mijn volgende Cadillac? Grote automobielontwerpers bij GM - deel 14 Het betere laswerk!? Notulen Bestuursvergadering 17 oktober 2003 Vraag & Aanbod
2 3 4 5 6 8 16 17 27 36 42 44
De Technische Commissie bestaat uit: Bouwjaren voor 1961 Ton Christiaanse, tel: 030-2314451 Matern Harmsel, tel: 0546-454757 Bouwjaren 1961-1976 Koen Ongkiehong, tel: 070-3560035 of 06-24804408 Eldorado’s van 1967-1978 Peter Onken, tel: 0251-248361 of 06-53287347
Met dank aan onze adverteerders:
Te koop gevraagd:
Een “Rear bumper grille” voor een ‘58 Eldorado Biarritz. Dit is het kleine grilletje in de achterbumper dat de achteruitrijlichten beschermt. Een ‘58 Seville grille zal ook passen. Inl. Dirk van Dorst, tel. 0032-14-516417, fax 0032-14-519145, email
[email protected]
Jaargang 14, nummer 4, 2003
Opgericht 7 januari 1990 Aangesloten bij de F.E.H.A.C.
Bouwjaren 1968-1985 Bart Ossewaarde, tel: 06-52458012
Een mooie achterbumper voor een 1988 Cadillac Sedan DeVille en een Delco airco-compressor met clutch assembly-HR6 voor een 1987 Cadillac Allanté. Inl. Willem Schrama, tel/fax 0252-675358, e-mail
[email protected]
The Standard
CADILLAC CLUB NEDERLAND
De CCN is gelieerd met de Amerikaanse Cadillac LaSalle Club. PO Box 1916, Lenoir, NC 28645, USA. E-mail:
[email protected] Contributie leden: Bij automatische incasso: Partnerlid: Contributie donateurs: Inschrijfgeld leden en donateurs: Tarieven advertenties:
€ 47,50 per jaar. € 42,50 per jaar € 27,- per jaar. € 27,- per jaar. € 10,op aanvraag
Toegelaten automobielen: Cadillacs en LaSalles. Postbank girorekening nummer: 7310062 t.n.v. Cadillac Club Nederland, Breukelen of ING Bank Bodengraven nummer: 67.49.01.118 t.n.v. Cadillac Club Nederland, Breukelen. Bij betalingen gaarne uw naam, adres en lidmaatschapnummer vermelden.
Studebaker Select Expertise groep Nederland ABC Assurantiën Hugo Spoor Classics (NIEUW!) M. van der Putten & Zonen B.V Koen’s Cadillac Boeken Hageman USA Parts Automax uitlaatsystemen USA Parts Supply Gebr. Van Orsouw gasinbouw Dreamcars McVey’s Zijl assurantiën EPS & USA Cars Hoogezand
1
2 3 5 7 25 26 30 30 35 38 41 43
