The Standard CADILLAC CLUB NEDERLAND. Jaargang 15, nummer 3, Inhoud:

VRAAG EN AANBOD Te Koop

Cadillac Eldorado coupe 1970 V8 8.2 liter, donkerblauw met wit interieur, APK 7-05, LPG 92000 km, goede en nette wagen € 9250.Inl. Peter van Rijswijk, tel 06 55 95 61 72 Cadillac Sedan deVille uit 1959, zwart, Prijs € 11.000 inl. Patrick van Wayenburg, 040-2116365 Cadillac Coupe de Ville uit 1959. kleur geel met wit dak. interieur grijs met geel leer. Zowel buiten als binnen in prima staat en wordt nog regelmatig gebruikt. Prijs € 13.000. Inl. 06-53174416 of mail naar [email protected]

‘61 Fleetwood sixty special eerste lak, beige metallic, ‘85 Eldorado Biarritz conv. , lichtblauw metallic. Inl. Ineke Bek, 0113-634047 Allanté ‘89, rood met zwarte softtop en zwart lederen int, Digitaal dashboard, zeer compleet, 4.5 l. 200 pk. 100.000 km. Perfecte staat, sportieve “Cadillac-ride”. Zien is kopen. Vraagprijs: € 17.000. Inl. Ed Gardner, 0174-240790 Eldorado ‘80, bordeaux rood met onberispelijk bordeaux uwelen int. Vrijwel alle opties, 350 cid. Verdient een restauratie maar is dit gegarandeerd waard. Kijk voor alle details en vele foto’s op: www.geocities.com/ elledorado1980 Inl: Leontien, 035-6853792 of [email protected].

Diverse originele llers (exibel en een goede pasvorm) o.a. voor de Ville en Eldorado ‘76, Convertible top parade boots (set van 2 glasber panelen om de geopende cabriolet kap af te dekken, voor Eldorado’s van ‘71-’76), prijs vanaf € 840, Orig. Cadillac uitgaven, div. jaren op voorraad vanaf ‘54-’84: owner manuals (gebruikershandleiding) ca € 30, shop manuals (werkplaatshandboek) ca € 80, body service manuals (caroresserieboek) ca. € 65 . Inl. Rob Peters, 038-3762671 of 06-54782247 Zeer veel Cadillac onderdelen van 1968-1987. Inl. Bart Ossewaarde, tel. 06-52458012

Cadillac Eldorado Biarritz 1977, goud metallic, zeer goede staat, LPG, € 8800 (btw auto) , Eldorado Biarritz 1978, lichtgeel, € 8000 , Coupe de Ville ‘75, geel met bruin landau dak, Coupe de Ville ‘76 € 8900, wit met wit landau dak, € 8800, STS 2001, zilver, € 30.000. Onderdelen, boeken, banden met 4 cm breed zijvlak, elektronische ontstekingen voor 472 en 500 blokken, kunststof llers rond voor-en achterbumpers, rubbers. Inl. Koen Ongkiehong, 070-3560035, 06-24804408 Cadillac Eldorado 1988, in goede staat, 91.000 km, donkerblauw, vr.pr. € 4.000, Cadillac Eldorado Biarritz 1980, two tone blue, 137.000 km voor de beginnende liefhebber of zeer goede donor auto, vr.pr. € 1750. Inl. Willem Schrama, tel/fax 0252-675358, e-mail [email protected] 1984 Eldorado Biarritz convertible, wit, rood leder interieur, witte (elektrische) kap met achterruit verwarming, alles el., zeer goed rijdend en schakelend, geen roest, wel plaatselijk dunne lak (door poetsen), chroomwerk zeer netjes, auto is compleet, origineel en voorzien van spaakdoppen, en Classic big daddy/rools-royce grille, nw apk mogelijk, vraagprijs € 8750. Beperkte inruil van een goedkope auto/motor/ klassieker mogelijk. Tevens ook diverse onderdelen en limousines 1984-1987 6deurs en 6 deurs stretch 9-persoons uitvoeringen, Cadillac Eldorado/Seville/de Ville/Fleetwood/Hearse. Inl. Gert Sterken, 06-54687561 ‘72 Eldorado convertible, rood, gerestaureerd, zie www.limousineman.be, € 8.900, tevens motor en gereviseerde automaat voor ‘72 Eldorado convertible, € 1000. Inl. Walter Verberckt, 0032-34819324, 0032-495189324, E-mail [email protected] en www.limousineman.be ‘72 Coupe de Ville lichtblauw groen. In perfecte staat Inl. T. v.d. Langenberg, 070-3561511

Jaargang 15, nummer 3, 2004

Opgericht 7 januari 1990 Aangesloten bij de F.E.H.A.C.

Allanté ‘87 zilvergrijs metallic, zomer en winterkap. Door mede Allante eigenaren herkent als de mooiste in Nederland. Technisch in perfecte staat van onderhoud. Taxatie rapport € 20.400 In verband met urgent ruimte gebrek in stalling, vraagprijs € 14.500 Inl. Willem Schrama 0252-675358

Cadillac Coupe 1962, zeer mooi en origineel, beige. Inl. Henri van Veelen, 0318-623117

The Standard

CADILLAC CLUB NEDERLAND

Achterkant 55 Cadillac voor het maken van bank en vleugel 59 Cadillac, veel onderdelen 55 Coupe en 59 Sedan, bolle koelkasten en een jukebox rock ola tempo 2, Oldsmobile Super 88 uit 1958 in perfecte staat, Brougham ‘67, bruin, LA, California import, mooie auto Inl. Richard Kalisvaart, tel. 0180-621945, 06-54345348 Diverse nieuwe en gebruikte onderdelen voor Cadillacs waaronder Eldorado’s uit ‘67-’78. Fenderskirts Eldo’s 71-74, div. wieldoppen, LPGinbouwsets Impco of OHG. Nwe. remdelen, dynamo’s, start-motors, waterpompen, benzinepompen, pakkingsets, fuseekogels. Inl.: Peter Onken, tel. 0251-248361 of 06-53287347 Te koop tijdens de CCN-evenementen: Geëmailleerde CCN-Schildjes: € 12, CCN-stickers: € 2,5 T-shirt: € 15

Te koop gevraagd:

Een radio voor een 1964 Cadillac. Klaas Westland, E-mail [email protected] Ben op zoek naar een haak die de bumper draagt voor een krik. Voor een ‘59/’60 Cadillac. Peter Nieuwlandt, [email protected] of 0032 (53) 702861. Ik ben op zoek naar een Cadillac ‘56 voor de grap, de staat maakt niet uit, type maak niet uit als het bj maar 1956, incompleet maakt niet uit. Kenteken niet nodig. Inl. Peter van Rijswijk, tel 06 55 95 61 72 CCN’ers mogen gratis adverteren, uw advertenties worden 2x geplaatst, eventuele wijzigingen en/of herplaatsing gaarne doorgeven aan Koen Ongkiehong, Tel. 070-3560035, fax. 070- 3630492, E-mail: [email protected] Niet leden kunnen voor € 11 een advertentie plaatsen. De rubriek vraag en aanbod wordt geplaatst op de internet site van de Cadillac Club Nederland: www.cadillacclub.nl

Voorzitter: Rob Wiegers Prins Bernhardstraat 15 3981 BC Bunnik Telefoon: 030-6563869 Penningmeester: Edwin Otten Luitenant Maltbystraat 48 3621 KN Breukelen Telefoon: 0346-251177 Fax: 0346-261123 Email: [email protected]

Secretaris en ledenadministratie: Bert Atsma Oranjelaan 4 2641 JK Pijnacker Telefoon: 015-3695638 Fax: 015-3640646 Email: [email protected]

Alg. bestuurslid, redactie: Ruud Gersons Eikenlaan 9 3707 SB Zeist Tel: 030-6913046 LET OP, NIEUW EMAIL ADRES: Email: [email protected]

Algemeen bestuurslid en evenementen coördinator: Bernadette Bosman Aalsmeerderweg 447 1432 EC Aalsmeer Telefoon: 020-4533832 Email: [email protected]

Hoofdredacteur en Leontien van Brummelen copij adres: Windlustweg 1 Nieuw Adres! 242 HK Wassenaar Telefoon: 070-5141763 E-mail: [email protected] Grote bestanden: [email protected] INTERNET: Webmaster:

http://www.cadillacclub.nl Ruud Gersons: [email protected]

The Standard verschijnt 4 x per jaar Oplage: ca. 430 exemplaren. Ontwerper voorkant The Standard: Andréas Mol. Uitgever: Copy Copy Voorburg B.V. Tel. 070-3876167 Email: [email protected]

De Technische Commissie bestaat uit: Bouwjaren voor 1961 Ton Christiaanse, tel: 030-2314451 Matern Harmsel, tel: 0546-454757 Bouwjaren 1961-1976 Koen Ongkiehong, tel: 070-3560035 of 06-24804408 Eldorado’s van 1967-1978 Peter Onken, tel: 0251-248361 of 06-53287347

Onder de Hamer Ledennieuws Van de Redactie Van de Secretaris - Uit de Oude Doos Niemand leeft zonder reden, niemand sterft zonder reden Zal het een droom blijven? Verslag van Leimuiderbug Verslag van het Jaarfeest 2004 Johnny Slipper back to the Fifties in Friesland 1980 Fleetwood Limousine Grand National 2005 Een man is als een automobiel De komst van de Pimp Car Verslag Concours d’Elegance op Paleis Het Loo Reisverslag The Cadillac Story 2004 De Tourtocht langs de Noordhollandse Kust The Cadillac Kitchen Op zoek naar een stuur De evolutie van de STS en de nieuwe STS Cadillac, alias Antoine Laumet Grote automobielontwerpers - deel 15 Club Taxaties Notulen Bestuursvergadering 21 oktober ’04 Cadillac Nieuws De Cadillacs van het bouwjaar 1980 Vraag en Aanbod

2 3 4 5 9 10 13 14 16 18 20 20 21 26 28 34 35 36 38 43 44 50 52 54 56 60

Bouwjaren 1968-1985 Bart Ossewaarde, tel: 06-52458012 De CCN is gelieerd met de Amerikaanse Cadillac LaSalle Club. PO Box 1916, Lenoir, NC 28645, USA. E-mail: [email protected] Contributie leden: Bij automatische incasso: Partnerlid: Contributie donateurs: Inschrijfgeld leden en donateurs: Tarieven advertenties:

€ 47,50 per jaar. € 42,50 per jaar € 27,- per jaar. € 27,- per jaar. € 10,op aanvraag

Toegelaten automobielen: Cadillacs en LaSalles. Postbank girorekening nummer: 7310062 t.n.v. Cadillac Club Nederland, Breukelen Bij betalingen gaarne uw naam, adres en lidmaatschapnummer vermelden. Opzeggingen uiterlijk vier weken voor het eind van het jaar doorgeven!

60

Inhoud:

Met dank aan onze adverteerders: Cadillac Europe Expertise & Taxatie Groep Hoofddorp Hageman USA Parts Automax uitlaatsystemen Extreme Furniture Gebr. Van Orsouw gasinbouw Hugo Spoor Classic Cars Koen’s Cadillac Boeken ABC Assurantiën Zijl assurantiën USA Parts Supply EPS & USA Cars Hoogezand

1

2 12 15 27 33 34 49 51 53 57

ONDER DE HAMER Geachte leden Na de wat luchtige invulling van deze pagina de laatste twee keer, waar ik overigens uitsluitend positieve reacties op heb gekregen (2), krijg ik het vermoeden dat dit niet de meest gelezen pagina van the Standard is. Deze keer zal het toch iets serieuzer worden. We hebben een geweldig jaar achter de rug, met als afsluiting de Technische Dag, die weer eens prima verzorgd werd door de familie Spoor. De deelnemers aan deze dag kwamen duidelijk niet alleen voor de technische uiteenzetting van Hugo, maar ook om weer even gezellig bij te kletsen met de andere leden. De dag werd door Bernadette, Bert en mijzelf ook gebruikt om mensen te vragen of ze er al eens over gedacht hadden om zich op te geven voor een bestuursfunctie of een redactiefunctie. Zoals jullie wel gemerkt hebben, is er een nummer van dit blad tussenuit gevallen wegens gebrek aan mensen. Jullie zullen dit ongetwijfeld uitgebreid in dit blad tegenkomen, en hopelijk zullen er ook enkelen zijn die plotseling de behoefte op voelen komen om mee te helpen de club goed te laten lopen. Wacht dan niet te lang, maar grijp onmiddellijk de telefoon om een van de bestuursleden te bellen en hem/haar deelgenoot te maken van die goede voornemens! Zonder extra hulp van mensen die het blad willen helpen maken word het uiterst problematisch. We hebben jarenlang het geluk gehad dat Leontien dit allemaal wilde doen, maar nu zij te kennen heeft gegeven zich terug te trekken, zal de kar door andere mensen getrokken moeten worden! We hebben behalve redactieleden, ook nieuwe bestuurders nodig. Komend voorjaar treden er twee bestuursleden af. Die plaatsen moeten wel opgevuld worden, anders heeft de club, jullie club, een probleem. We hebben ± 400 leden, er zullen genoeg mensen tussen zitten die iets willen doen, we moeten ze alleen weten te vinden. Als je iemand kent die graag zou willen maar te verlegen is om het zelf te zeggen, geef dan naam en telefoonnummer aan ons door, zodat we die persoon zelf kunnen benaderen! Ik wens jullie in ieder geval allemaal een heel gezellige Kerst, een goed uiteinde en een gezond 2005 toe, en hoop iedereen weer te zien op de komende jaarvergadering, waarvan de uitnodiging in dit blad zit! ROB WIEGERS

2

59

De CCN heet de volgende leden van harte welkom: Lidnr:

853 L.J.M. Nodelijk, 854 R. Kerkhof, 855 P. van Herk, 856 E. Jonker, 857 A.A. Berghegen, 858 J. van der Laan, 859 L. Schuddebeurs, 860 E & O holding B.V.,

Verrenieuwstraat 47/49, Kerkdijk 24, Pastoor van Ervenstraat 30, Oudewijk 19, Gootsehoek 61, Zuiderdiep 113, Floreslaan 154, Zijperdaalseweg 1-b,

861 R. Buurman, Hondsdraf 69, 862 P.K.H. Hut, Vogelzangsteeg 5, 863 J. Pater, Middellaan 130, 864 T. Maassen, Rijnkade 66, 865 R. Radder, Jufferenpad 26, 866 J.J.H. Hoogland, Korte Cieweg 38, 867 R. Franssen, Grotestraat 14 A/B, 868 M. van der Eijk, Mauritsstraat 2, 869 R.E. Terpstra, Smidstraat 7, 870 M. Dam, Oranjestraat 73, 871 J.P. Harder, Gommerskerspel 6, 872 H. van Weerdenburg, Nieuwe Meerdijk 57, 873 A.J. Ladage, 874 J.F.W. van Es, Snijdelwijklaan 55, 875 D. Esselbrugge, A.Toriedreef 32, 876 C. Damstra, Bonifatiusstraat 19, 877 A.J. Theunissen, Jannestraat 2, 878 L.C. Korevaar, H.Bavinckstraat 109

4301 HX Zierikzee 3791 VL Achterveld 5724 AX Asten-Ommel, 7911 TG Nieuweroord, 3238 XB Zwartenwaal, 9523 TC Drouwenerzand, 3131 NE Vlaardingen, 6814 CA Arnhem,

Donateur 1992 Seville 1962 Coupe DeVille 1973 Coupe DeVille 1978 Seville 1955 Coupe DeVille 1972 Coupe DeVille 1940 Coupe, 1960 Fleetwood, 1965 DeVille Conv. 3831 AR Leusden, 1965 Coupe DeVille 9479 TE, Noordlaren, 1941 Type 63 3904 LK Veenendaal Donateur, 6811 HC Arnhem Donateur 7942 LX Meppel, 1964 Sedan DeVille 1901 DV Castricum, 1973 Sedan DeVille 6325 EC Valkenburg a/d Geul, 1988 Fleetwood 4132 GD Vianen, 1967 DeVille Conv. 8715 HS Stavoren, 1960 Sedan DeVille 3921 BB Elst, 1975 Coupe DeVille 2151 RA Nieuw-Vennip, 1984 Eldorado 1171 NC Badhoevedorp, Coupe DeVille Donateur 2771 SX Boskoop, 1980 Seville Elegante 7944 KK Meppel, 1970 Sedan DeVille 9113 PT Wouterswoude, 1971 Eldorado 5327 KR Hurwenen, 1979 Flwd Brougham 3063 RG Rotterdam, Fleetwood Brougham

WIJZIGINGEN 789 B. de Rijke, 182 L. van Brummelen, 823 W. Legters, 755 P.D. Kroon, 728 M. Groenendijk, 771 O.V.A.M. Brandt, 413 L. de Boer, 826 K. Westland,

Wagenaarstraat 170, Windlustweg 1, Vlijtseweg 45, Bernard Sweersstraat 7, Rijksstraatweg 230, Duinvlietspad 3, Boksdoornerf 447, Visserstraat 90,

5343 CN Oss, 2242 HK Wassenaar, 7317 AD Apeldoorn, 2631 BB Nootdorp 3223 KD Hellevoetssluis 2015 CT Haarlem, 5038 KB Tilburg 1271 VH Huizen

OPZEGGINGEN 631 M. Hartman, wegens verkoop Cadillac 495 J. Geerlinks 457 R. Koerts 25 november 2004, Secretaris CCN

58

3

0412-633331 070-5141763 055-5409685 023-5244276

VAN DE REDACTIE

leuke Cadillac worden aangeboden. Let op dat er aanzienlijk wat transportkosten bij kunnen komen als de aangeboden wagen niet aan of bij de westkust of oostkust staat. Voor advies kunt u mij altijd bellen. Op Ebay stonden toevallig 2 speciale uitvoeringen van de Seville te koop. Beide met verlengde motorkappen en reservewielen op de voorschermen.

Nog nooit heeft het me zóveel moeite gekost, maar eindelijk is hier dan toch Standard nummer 3/4 van 2004. Reeds in november heeft het Bestuur u op de hoogte gebracht van de minder leuke dingen in het Leven, waarmee de Redactie, dus Martin en ik, halverwege het jaar geconfronteerd werden. Zonder in details te treden kan ik u wel zeggen dat dit de gang van zaken voor wat betreft de productie van The Standard ernstig heeft belemmerd. Soms komt er kennelijk een punt in ieders leven dat bepaalde dingen ineens een stuk minder belangrijk worden als voorheen. Je gaat dan de hoofdzaken van de bijzaken onderscheiden. Niet dat the Standard nu persé een hoofdzaak in mijn leven was, maar toch minstens wel een heel belangrijke “missie”. The Standard moest mooi worden, the Standard was mijn kindje, The Standard moet af!!

bekende stad moeten opzoeken en invullen. Bij cars.com moet u de categorie “1982 and older” kiezen voor oudere wagens. Op het moment dat ik dit stuk schreef stonden er 36 Cadillacs uit 1980 op www.collectorcartraderonline.com te koop. Het aanbod op Ebay verandert per dag en doorgaans staan er van een speciek jaar weinig Cadillacs op. Het is een kwestie van geduld hebben want er kan plotseling een

Maar toen... liep het ineens heel anders, en verviel the Standard tot een futiliteit, een bijzaak, ergens helemaal op de achtegrond. En door een speling van het Lot, overkwam Martin op datzelfde moment precies hetzelfde gevoel. Ook voor hem schoof het werken aan the Standard naar het allerlaatste plan. We hadden wel iets anders aan ons hoofd.

Een witte ingekorte grandeur opera Seville coupe en een zwarte verlengde Beverly Hills Coach Works Seville. Beide wagens hebben lekker veel ruimte onder de motorkap zodat de motoren goed toegankelijk zijn voor onderhoud. Ik weet niet of het invoeren van deze custom cars problemen zal opleveren. Verder werden de grote de Ville en Fleetwood modellen ink gestroomlijnd en kregen nieuwe grills met verticale spijlen. Ze leken langer dan hun voorgangers. De achterkant was hoger dan in het jaar ervoor. In het midden van 1980 werd een 2-deurs uitvoering van de luxueuze Fleetwood gelanceerd. Een vrij zeldzaam model waar er maar 2300 van werden gemaakt.

En waar ik al jaren bang voor was gebeurde toen: er kwam geen Standard. En niemand die dat kon opvangen. En het vreemde was dus, dat het me hoegenaamd niets meer interesseerde ook. Zat ik vier jaar geleden nog met een laptop op schoot in het ziekenhuis, omdat the Standard op tijd klaar moest -ziekenhuis of niet. Nu kon ik een dergelijke energie niet meer opbrengen. Mijn leven is het afgelopen jaar compleet op z’n kop komen te staan. Vrijwel alle factoren waaruit iemands leven kan bestaan, zijn bij mij veranderd. Dit gaat gepaard met veel vallen en opstaan heb ik gemerkt. Zo run ik nu een eigen huishouden, jaja, vier kamers en twee verdiepingen. Heel sjiek allemaal, maar het is niet niks voor een beginner. Misschien past het wel bij mij: zo was mijn eerste autootje ook een Cadillac Eldorado van 5 meter 20! Voor de nieuwsgierigen onder u: het huishouden gaat mij verbazend goed af. Ben ik dan ook best trots op. Maar ja... vroeger schoof ik na een dag werken zo aan tafel bij Moeders. Nu moet ik zelf mijn prakje maken. Gelukkig heb ik ook ontdekt dat ik niet onverdienstelijk kan koken, en dat ik het nog leuk vind ook. Het is een beetje ontspanning na een dag hard werken. Maar ja, het kost veel meer tijd. Ging ik vroeger na het eten en de afwas meteen naar boven, naar m’n computer om te werken aan the Standard, desnoods de hele avond. Tsja... nu moet er worden afgewassen, opgeruimd, de was moet gedaan, boodschappen, u kent het ongetwijfeld allemaal. Dit (en daarbij 40 uur werken) kost mij momenteel veel energie, zodat er weinig overblijft voor mijn Redactiewerk. Ik heb niet de behoefte mij bij u te verexcuseren voor dit alles. Maar ik wil u wel melden dat ik het jammer vind hoe het gelopen is. The Standard is altijd mijn kindje geweest. Samen met Martin heb ik het gemaakt tot wat het nu is. Maar ik vind dat nu de tijd gekomen is om het stokje over te dragen. Ik doe al jaren oproepen voor extra redactieleden, om mij (ons) te helpen. Helaas nog altijd zonder veel succes. Ik weet dus nu niet aan wie ik het stokje moet overdragen. Kijk, stukjes schrijven is niet zo moeilijk (voor mij). Opmaken gaat ook nog (als het er één of twee zijn). Maar 56 pagina’s opmaken, plaatjes zoeken, teksten redigeren, en ook nog eens alles tot één geheel samenvoegen: het is een gigantische klus, waar heel veel tijd en energie in gaat zitten. Tijd en energie die ik vroeger probleemloos ergens uit een laatje trok, maar die nu voor mij een kostbaar en schaars goed zijn geworden. Zoveel mag nu duidelijk zijn. Het is om die reden dat ik heb moeten besluiten dat dit mijn laatste Standard is als Hoofdredacteur. Ik wil best betrokken blijven bij the Standard en zal en er met liefde en plezier nog zelfgeschreven stukjes in plaatsen (ik kan het schrijven toch niet laten natuurlijk). Maar ik wil gewoon niet meer de “plicht” en druk voelen van het moeten trekken van de hele kar.

Al met al bood Cadillac in 1980 interessante modellen waar we er volgend jaar ongetwijfeld meer van zullen zien binnen de CCN.

Ik hoop dat er leden zullen opstaan om die kar (samen) te gaan trekken. Ik zal u er met liefde bij helpen. Zelf heb ik het ook moeten leren, veel ervan heb ik zelf moeten uitzoeken. Maar wie het nu overneemt, zal op een gedegen inwerkperiode kunnen rekenen. Ik weet dat er veel creatieve, handige en enthousiaste mensen in onze Cadillac Club rondlopen. Mannen èn vrouwen! The Standard is niet exclusief van mij, maar van Alle Leden! Ik wil u bedanken voor alle complimenten die ik de afgelopen jaren van u in ontvangst heb mogen nemen. Het was mijn inspiratie om het elke volgende keer weer net ietsje beter te doen. Ik heb het altijd met veel plezier gedaan.

Koen Ongkiehong

Ik wens u tot slot een zeer gezond en voorspoedig 2005, met veel cruise plezier!

Leontien van Brummelen

4

57

DE CADILLACS VAN HET BOUWJAAR 1980 Zoals gebruikelijk wil ik de Cadillacs die het komend jaar vrijgesteld worden van belasting onder uw aandacht brengen. Afgelopen jaar zijn er redelijk wat modellen uit 1979 door de leden van de CCN aangeschaft, met name Sevilles maar praktisch geen andere modellen. Het engelstalige stuk afkomstig uit “Standard Catalog of Cadillac 1903-2000 geeft een aardig overzicht van de Cadillacs uit 1980. De 1980 Eldorado van Leontien van Brummelen staat al enkele jaren in haar garage maar zal volgend jaar hopelijk weer de weg op gaan en op de CCN-evenementen verschijnen.

De statige Eldorado werd na de totale vernieuwing in 1979 niet veel gewijzigd in 1980. Cadillac presenteerde in 1980 de nieuwe 6 liter (368 cubic inch) motor die in alle modellen verkrijgbaar was. Helaas was deze een stuk minder krachtig dan hun voorgangers. 1980 was geen goed verkoopjaar want er werden maar 213.000 Cadillacs verkocht, bijna 27% minder dan in het jaar ervoor. De markt vroeg om auto’s die iets minder verbruikten, maar ondanks het feit dat Cadillac de motorinhoud met bijna 1 liter verkleinde en later in het jaar zelfs een kleine Buick V6 motor optioneel maakte was de verkoop tegenvallend. Groot nieuws was de nieuwe Seville met de omstreden schuine achterkant, in Amerika bustleback genoemd. Hij is nog steeds zeer speciaal, je vindt hem mooi of lelijk. Wellicht dat dit model u slapeloze nachten kan bezorgen (hopelijk geen nachtmerries). Vreemd genoeg kreeg de nieuwe Seville als standaard motor een diesel van 5,7 liter. De meerderheid van de kopers koos voor de 6-liter benzine motor en kreeg daarvoor een korting van $ 266. Zelf vind ik de Seville wel een mooi model. Een jaar of 10 geleden kocht ik een 1980 in 2 kleuren (champagne/bruin). Het was een comfortabel wagen maar erg traag. De Sevilles en Eldorado’s

uit 1979 waren uitgevoerd met de krachtige Oldsmobile 5,7 liter motor. In Nederland kostte een Seville toen circa 60.000 gulden en was de duurste Amerikaan die je hier kon kopen. Later verkocht ik deze Seville aan een man die hem destijds nieuw had willen kopen maar dat toen niet mocht van zijn vrouw. Onder invloed van haar kocht hij toen een Mercedes S. In Amerika werd de Seville verkocht vanaf $ 19.662, omgerekend 40.000 gulden. De Seville werd in diverse 2 kleuren-stellingen geleverd in de extra luxe Elegante-uitvoering (meerprijs van $ 2934) met als opvallend detail een met middenconsole met ruimte voor een paraplu. Het was een hoekig model met lange neus ontworpen door Bill Mitchell en Wayne Kady van GM. Hoewel hij langer lijkt dan zijn voorganger is hij met een lengte van 520 cm praktisch even lang en niet onhandig groot om in Nederland mee te rijden. Voordeel is dat hij 135 kg lichter was dan zijn voorganger. Evenals de Eldorado was de Seville uitgevoerd met voorwielaandrijving en onafhankelijke wielophanging voor en achter, schijfremmen rondom, niveauregelaar op de achteras en had redelijk veel electronica. Standaard was onder andere brandstonjectie, airco, cruise control, twilight sentinel (voorziening die lampen aanschakelt bij schemering), instrument display met digitale uitlezing van het brandstofverbruik, getint glas, in hoogte en telescopisch verstelbaar stuur. Ik verwacht dat dit model, dat tot en met 1985 in praktisch ongewijzigde vorm in produktie bleef, populair zal worden in de club. Ze zijn minder roestgevoelig dan de Sevilles uit 1976-1979 maar er werden in 1980 vrij weinig nieuw verkocht in Nederland. Als u er een zoekt zult u waarschijnlijk over de grens moeten kijken. In Zwitserland en Duitsland staan er af en toe te koop maar in Amerika zijn er uiteraard nog veel. U kunt zoeken op bekende sites www.collectorcartraderonline.com zoals www.ebay.com en www.cars.com. Ook kunt u via zoekmachines naar een speciek model zoeken. Op de duitse site www.mobile.de staan ook veel Cadillacs te koop. Als u op dit soort sites

VAN DE SECRETARIS Het einde van ons verenigingsjaar nadert snel. We hebben weer een prima jaar achter de rug, met recentelijk weer een inke groei in het aantal leden. Tijdens de komende Algemene Ledenvergadering op 13 februari a.s. zal er volop gelegenheid zijn om hierover verder van gedachten te wisselen. Deze vergadering zal net zo als vorig jaar plaats vinden in restaurant de Kwakel te Polsbroek. Kofe vanaf 14.00 uur. Aanvang vergadering 15.00 uur. Een aparte uitnodiging met agenda is bijgesloten. Het bestuur hoopt op een goede opkomst. Gaarne van tevoren aanmelden. In de ledenadministratie hebben we inmiddels voor ongeveer de helft van de leden een e-mail adres. Dit adressenbestand wordt onder meer gebruikt om club evenementen die nog niet in de laatste Standard stonden aan te kondigen. Maar ook bijvoorbeeld om een oproep door te geven van een organisatie die voor zieke kinderen speciale wensen probeert te vervullen, zoals een tochtje in een Cadillac! Of om leden te vinden die met hun Cadillac acteurs willen vervoeren naar een lmfestival. Het is belangrijk dat we zoveel mogelijk leden via e-mail kunnen bereiken. Mijn verzoek is daarom of leden die hun e-mail adres nog niet hebben doorgegeven dit s.v.p. willen doen (een e-mailtje naar [email protected] is voldoende). Om het bestand vervolgens up-to-date te houden is het ook belangrijk dat wijzigingen in adressen doorgegeven worden (bij iedere mailing komen zo’n 5 tot 10 e-mails retour en moet ik langdurig telefoneren om achter de nieuwe adressen te komen). Graag jullie aandacht hiervoor en veranderingen in e-mail adres bij de secretaris melden. Zoals al eerder vermeld, beschikken we over een compleet archief van The Standard sinds de oprichting van de vereniging. We zullen zo af en toe hieruit publiceren. Dit keer zijn (als de Redactie tenminste ruimte heeft gevonden) het voorblad en de binnenkant van het september/oktober nummer van 1992 afgedrukt. Op de voorkant een foto van een mooie 1959 Sedan DeVille van Dick Mostert. De naam The Standard is nog niet in gebruik, maar de vereniging heet nu wel Cadillac Club Nederland. Op de binnenkant de namen van het, inmiddels uitgebreide, bestuur met Daan Markusse als voorzitter. Het aantal leden gaat richting de 100 en de vereniging is nu duidelijk de kinderschoenen ontgroeid. Deze uitgave bevatte ook het (nu opnieuw afgedrukte) artikel over hydraulische klepstoters, dat gezien de presentaties tijdens de recente technische dag bij Hugo Spoor nog steeds actueel is! Rest mij een ieder prettige feestdagen en een goed uiteinde toe te wensen.

Bert Atsma

Secretaris CCN

zoekt moet u allerlei gegevens invoeren zoals het gewenste jaartal of periode en vaak ook een ZIP-code (Amerikaanse postcode) en de afstand waarbinnen de gezochte auto moet liggen. Ik vul vaak een ZIP-code in die ik makkelijk kan onthouden bijv. 99217 maar als u in een beperkte regio in Amerika wilt zoeken zult u de locale ZIP code van een

56

Voorkant van het CCN “clublad” uit 1992... 5

Colofon uit 1992

een Cadillac Experience Center. De ofciële opening van het moderne complex vindt begin volgend jaar plaats. Het nieuwe Europese centrum maakt onderdeel uit van een 150 miljoen euro grote investeringen die Kroymans Corporation B.V. in enkele jaren tijd zal doen in de herlancering van de merken Cadillac en Corvette in Europa. Zoals onlangs bekend is gemaakt, zal ook Hummer in Breukelen een plek krijgen. Ton van Soest, CEO van Kroymans Corporation, en Bert Kreber, president van Cadillac Europe in Breukelen verrichtten gezamenlijk de ofciële handeling waarmee de afbouwfase van het nieuwe Europese Cadillac Experience Centre symbolisch begon. Heel passend gebeurde dat door het plaatsen van de eerste van niet minder dan 7.200 stenen gevelplaten in een Indiana Limestone kleur. In dit geval een serie die speciaal voor de Europese Cadillac organisatie is geproduceerd. Dit type kalkzandsteen vormt over de hele wereld het visitekaartje van de hoofdvestigingen van het Amerikaanse merk. Cadillac & Corvette Europe opent Europees magazijn in België Cadillac & Corvette Europe opent een nieuw Europees onderdelenmagazijn in de Belgische plaats Puurs. Hiervoor is onlangs een overeenkomst gesloten met de Amerikaanse Caterpillar Logistics Services dat in Puurs al een magazijn exploiteert. Op basis van de centrale ligging en het gebruik van bestaande faciliteiten wordt een hoog serviceniveau aan de Europese rijders gegarandeerd. Op 1 december wordt het nieuwe magazijn door GM executive Robert Triulzi (Vice President GMODC - Director SPO International) ofcieel geopend.

zoals laadperrons en IT-netwerken aanwezig zijn. Cadillac & Corvette Europe heeft voor Caterpillar Logistics Services gekozen vanwege de gedegen reputatie van deze ervaren partner. Onder de naam Cat Logistics worden in 25 landen wereldwijd 90 vergelijkbare logistieke operaties uitgevoerd naar meer dan 200 verschillende landen. Op jaarbasis worden bijvoorbeeld meer dan 84 miljoen klantenorders verwerkt. Daarvoor onderhoudt Cat Logistics ter land, ter zee en in de lucht een sluitend netwerk van transportmogelijkheden. Met op maat gesneden communicatiemiddelen is de dienstverlening geoptimaliseerd, zodat er altijd snel en adequaat op de wensen van de opdrachtgevers kan worden ingespeeld. Tot dusver verliep de Europese onderdelendistributie voor Cadillac en Corvette via Saab in Zweden. De verkoopgroei van de Amerikaanse merken heeft tot de nieuwe keuze geleid. De overeenkomst tussen Cadillac & Corvette Europe en Caterpillar Logistics Services loopt tot 31 juli 2010. Namens Cadillac & Corvette Europe is de heer Wim Harmsen (Vice President After Sales) verantwoordelijk voor het Europees distributiecentrum. Het onderdelencentrum is reeds volledig ingericht en operationeel sinds 27 oktober 2004, waarbij de logistieke levering van de onderdelen samen met Caterpillar wordt uitgevoerd.

Puurs ligt binnen Europa zeer strategisch. Het magazijn heeft een directe verbinding over water met de haven van Antwerpen en is slechts 33 km verwijderd van de luchthaven van Brussel. In vrijwel heel Europa zijn onderdelen binnen 24 uur ter plaatse. Het onderdelencentrum heeft een totale vloeroppervlak van 35.000 vierkante meter. Uitbreiding met 18.000 vierkante meter is mogelijk. In het verleden heeft de locatie dienst gedaan als Europees magazijn voor een andere autofabrikant. Dat betekent dat het pand zonder grote aanpassingen direct bruikbaar is en dat ook alle infrastructuur,

6

55

Artikel over klepstoters Cadillac Europe introduceert website voor nieuwe Cadillac SRX Cadillac Europe BV heeft voor de introductie van haar luxe Crossover, de SRX, een nieuwe website gelanceerd. De vierwielaangedreven Cadillac SRX is een auto met een spraakmakende vormgeving en unieke kenmerken waardoor het modellenaanbod van Cadillac in de breedte groeit en een nieuwe kopersgroep wordt aangesproken. De website vormt een belangrijk onderdeel van de gefaseerde pan-Europese introductiecampagne van de SRX. Zo is eind augustus een uitgebreid dm-programma gestart, waarin meerdere contactmomenten zijn ingebouwd.

Het thema in de pre-launch online fase is het enerverende SRX Hotspots, waarbij prospects multimediaal worden ‘uitgedaagd’ hun meest bijzondere, hippe en trendy locatie in Europa op te geven op de website. Hotels, clubs, restaurants, etc. die qua design, luxe of uitstraling net zo uniek zijn als de SRX. De inzender van de beste ‘hotspot’ wint een 7-daagse reis voor vier personen naar New York, om daar de beste hotspots te gaan bezichtigen en te ervaren. In deze pre-launch fase kan de bezoeker op de site reeds kennismaken met de SRX. In de tweede fase wordt daar de mogelijkheid aan toegevoegd om online een brochure of een proefrit aan te vragen. Entertainment wordt bovendien geboden in de vorm van de SRX Challenge: een online

Cadillac Nieuws game waarbij de bezoeker een bepaald parcours met een SRX zo snel mogelijk moet zien af te leggen, al dan niet tegen een online tegenstander.

Uit de Oude Doos...

Laatste fase bouw Europees Cadillac hoofdkantoor begonnen De wereld van Cadillac krijgt vorm. Met het plaatsen van de eerste speciaal voor Cadillac gemaakte stenen gevelplaat in karakteristieke ‘Indiana Limestone’ tinten is de bouw van het nieuwe Europese Cadillac hoofdkwartier in Breukelen denitief zijn laatste fase ingegaan. Langs snelweg A2 zal niet alleen de hoofdvestiging van Cadillac Europe worden gevestigd, maar kan de consument ook terecht

54

7

● De procedure voor contributie inning 2005 zal conform die in 2004 zijn. Edwin zal in The Standard nog benadrukken dat diegenen die geen machtiging hebben afgegeven pas na ontvangst van de contributiebrief, met daarin het juiste bedrag, moeten betalen . ● ”Kofe voor partners” bij evenementen zal conform het Huishoudelijk Reglement, doch praktisch, benaderd moeten worden. 5) Redactie / website ● Door afwezigheid van Ruud niet in detail besproken. Bernadette zal contact met Leontien opnemen over de stand van zaken en over mogelijke veranderingen/uitbreidingen van de Redactie en mogelijke aanpassingen van de procedures. 6) Technische zaken ● Het lijkt juist om via een enquête de leden te vragen aan welke plannen prioriteit gegeven moet worden (nieuwe sleutellocatie, database leveranciers, technische rubriek in The Standard, technische cursussen, andere?). Bert zal in overleg met de Technische Commissie een ontwerp voor deze enquête maken. 7) Bestuurssamenstelling 2005 ● Besproken wordt op welke wijze in de twee vacatures kan worden voorzien. Bert is zonodig bereid nog een jaar de ledenadministratie bij te houden (zonder zitting in het bestuur te hebben). 8) Overige punten/rondvraag ● De parkeerbeperkingen voor grote auto’s, die in Nijmegen overwogen worden, zouden lastig zijn voor onze Cadillac’s. Vermoedelijk zal één en ander echter wel met een sisser aopen. 9) Datum volgende vergadering ● zondag 13 februari 2005 te Polsbroek, om 13.00 uur, voorafgaand aan de jaarvergadering. 18 november 2004 Bert Atsma, Secretaris

Het bericht van Martin dat zijn zoon Peter was verongelukt met z’n brommer, heeft mij diep geraakt. Het moet als ouder verschrikkelijk zijn om je kind te verliezen... Woorden schieten dan tekort, wat valt er nog te zeggen? Het enige wat je in zo’n geval kunt doen, is er gewoonweg “zijn” voor iemand. Daarom hebben Koen Ongkiehong en ik, als vrienden van Martin en als vertegenwoordigers van de CCN, de condoleance avond bijgewoond. Daar hebben we Martin en zijn familie namens de CCN gecondoleerd en een bloemstuk aangeboden. Wij weten welke belangrijke rol Peter op de achtergrond speelde bij Martins werk voor de Redactie van the Standard, en bovendien bij de restauratie van de Blauwe Engel, de 1969 DeVille Convertible. Beste Martin, vanaf deze plaats nogmaals heel veel sterkte gewenst met dit grote verlies, namens de Redactie en namens de Cadillac Club Nederland. Ik hoop dat je spoedig, doch op jouw eigen moment, de inspiratie weer zult terugvinden om de dingen weer op te pakken die je voorheen samen met Peter deed. Leontien

8

53

Notulen CCN Bestuursvergadering 21 oktober 2004 te Aalsmeer

Aanwezig: Rob Wiegers, voorzitter, Bernadette Bosman, Bert Atsma en Edwin Otten. Ruud Gersons is verhinderd. De volgende onderwerpen worden besproken: 1) Notulen vergadering 6 mei 2004 worden kort behandeld en goedgekeurd: ● Over een technische rubriek in The Standard en over een leveranciersdatabase is nog geen nieuws. Rob zal checken met Martin. ● Edwin zal een Franse website met Cadillac promotieartikelen aan Bernadette doorgeven. ● Er wordt afgezien van een mogelijk voorstel aan de ALV om de periode voor bestuursbenoemingen wat op te rekken. ● De 40 Euro voor printer en fax zijn nog niet van Linda ontvangen. ● Bert stuurt nu een overdruk van het Fehac onderzoek over verzekeringen aan nieuwe leden. ● De foto voor het 2005 ledenpasje wordt kort besproken. ● Zodra een samenvatting van de Fehac ontvangen is zal Rob informatie over het toekomstige National Register in The Standard publiceren. ● Edwin zal nog laten weten hoe email adressenbestanden getransfereerd kunnen worden. 2) Evenementen ● De Land van Maas en Waal rit was goed bezocht en zeer de moeite waard. Terugkijkend waren de evenementen in 2004 zeer succesvol! Mogelijk dat er nog een Technische Dag bij Hugo Spoor volgt op 21 november. ● Voor 2005 heeft Bernadette al een vol programma op stapel staan, inclusief club weekend . Overwogen wordt om van deelname aan het concours ‘t Loo (waar Cadillac Europe weer sponsor zal zijn) een CCN evenement te maken. ● Bernadette zal informeren naar de situatie bij de Vintage Cadillac Club. Misschien dat samenwerking mogelijk is. ● Edwin heeft deelgenomen aan een weekend bij het Cadillac museum in Langeais. Dat was zeer de moeite waard. Irene zal een stuk hierover voor The Standard schrijven. 3) Secretariaat ● Het aantal leden bedraagt nu 397 ( 381 bij de vorige vergadering). Recentelijk waren er veel nieuwe aanmeldingen. ● Behalve een aantal berichten van de Fehac is er geen binnengekomen post. Koen en Bart zullen aan een Fehacthemabijeenkomst over taxaties deelnemen. Bernadette zal een brief van de Fehac over kortingen voor bezoek van Inter Classics / Topmobiel a.s. januari in The Standard plaatsen. Interessant is de informatie van de Fehac dat mogelijk, in de toekomst, voor oudere klassiekers minder regelmatig APK keuring hoeft plaats te vinden. Bert zal gegevens over de C.C.N. op de Fehac internet ledensite doen corrigeren en Rob als hoofd contact opgeven. 4) Financiën ● De kosten van het jaarevenement zijn binnen de begroting gebleven.

Niemand leeft zonder reden, en niemand sterft zonder reden. Normaal gesproken leest u hier van mij één of ander op mijn eigen wijze luchtig geschreven verhaal over bijvoorbeeld de restauratie van de Blauwe Engel. Nu wil ik graag iets schrijven dat wij als gezin onlangs hebben moeten meemaken. Ook dit schrijf ik op mijn eigen manier. Het is maandag 26 augustus. Wij beginnen als gezin opgewekt aan de vakantie. Wij zijn er aan toe net als iedereen. Onze oudste dochter en oudste zoon blijven thuis, onze twee jongste zoons van 15 gaan nog mee. Ondanks dat het weer in de aanloop tot de vakantie niet al te best was zit de stemming er goed in. In Luxemburg aangekomen, de reis verliep heel best, viel er tijdens het opzetten van de tent een klein buitje. Dit was ook het enige buitje van betekenis deze vakantie bleek later. Maar aan alles komt een eind zo ook aan deze vakantie. Op zondag zouden wij weer terug naar huis gaan, op zaterdag alvast de auto vol getankt. En waarom? De supermarkten en benzine stations zijn gewoon geopend op zondag. De laatste avond zaten we met de vakantie vrienden van de jongens met hun ouders voor en in de tent te genieten van een heerlijke avond, biertje erbi, gezellige opmerkingen van de jongelui, niets mis mee zou je zo zeggen... Totdat wij omstreeks half elf, kwart voor elf een verward telefoontje kregen van Bas, de vriend van onze zoon Peter. Peter heeft een ongeluk gekregen met de bromets, verder niets. Eerste reactie van mij; Snotverdee ik heb hem nog zo gewaarschuwd voorzichtig te zijn met die brometsen! Je denkt nog niet gelijk aan het ergste, waarschijlijk wat gebroken, en als het been of wat dan ook eventueel gebroken is zal ik na genezing het met alle liefde opnieuw breken. Kort erna volgt het tweede telefoontje van Bas, deze klinkt nu een stuk serieuzer en meldt dat Peter in de ambulance naar het VU in Amsterdam wordt gebracht en dat het niet best is. Weer wat later worden wij gebeld door onze dochter Linda, zij is inmiddels ook gealarmeerd en is vanuit Noordwijk onderweg naar het VU in Amsterdam, en meldt ons dat Peter bloed in zijn buik heeft. Onze reactie is op dat

52

moment dat je met dit gegeven nog alle kanten opkunt. De tijden, hoe laat en met welke tussenpozen de telefoontjes binnenkwamen weet ik niet meer. Je leeft op dat moment in een roes van vrees en hoop. Je wilt bidden maar op één of andere manier lukt dat niet zoals je op dat moment wel zou willen. Ik drink vanaf dat moment alleen nog maar zwarte kofe. Weer telefoon van onze dochter, Peter is vlak na aankomst in het ziekenhuis in een shock geraakt en ligt nu op de O.K. waar drie artsen met hem bezig zijn. Plannen worden bijgesteld en we willen morgen vroeg vertrekken. We gaan alvast opbreken, althans de kleine bijzet tentjes. Al de andere zaken worden ook alvast ingeladen zodat alleen de grote tent met slaapzakken overbleef. Zo zouden we morgenvroeg binnen het halfuur kunnen vertrekken. Nu bleef het heel lang stil voor wat betreft de telefoon, hier werden we heel onrustig van. Dit gevoel is met geen pen te beschrijven. Om kwart voor drie nemen wij de beslissing te vertrekken omdat wij het niet meer uithouden. Een familie uit Limburg is bereid de tent af te breken en mee naar huis te nemen zodat wij die later bij hun konden ophalen. We zijn goed een halfuur onderweg, halverwege België, toen we een telefoontje kregen met de mededeling de auto even stil langs de kant van de snelweg te zetten. Dit belooft niet veel goeds, mijn broer (deze was inmiddels ook door ons gealarmeerd en was samen met onze schoonzus naar het VU gereden om onze dochter te steunen) heeft de taak op zich genomen om ons mee te delen dat het slechtste scenario wat wij konden bedenken en zolang mogelijk hebben weggedrukt, geschiedt is:

niets meer aan. Hij had nog zoveel te geven, liefde, kennis, humor, oprechtheid, sportiviteit Dit laatste ook ten aanzien van de opgelegde straffen. Hij was niet altijd een lieverdje, maar accepteerde en onderging zijn straf beter (in mijn ogen, ik ben nu niet meer echt objectief) als menig volwassene ooit zal doen. Wij hadden nog zoveel wilde plannen. Samen auto’s restaureren. Peter zou eind augustus een opleiding volgen voor plaatwerker. Het spuiten van brometsen en auto-onderdelen ging hem zonder opleiding goed af, hij had er gevoel voor. Zijn zinnen had hij gezet op mijn Coupe DeVille uit ‘69, deze zou wel “even” geshaved worden en van de meest fantastische gadgets worden voorzien. Zover is het helaas niet meer gekomen. Zijn aardse leven is voorbij. Het onze heeft een inke deuk op gelopen, maar is niet voorbij…….! Zouden er Cadillac’s rijden in de hemel? Peet, garagemaatje, sleutelvriend en zoon, het ga je goed daar boven en tot later. Ik bouw, samen met je broers, jouw droomauto.

Martin, Janet, Linda, Joris en Jelle Meijer.

Na de restauratie van de Blauwe Engel maken we een start met de “verbouw” van de Coupe DeVille van Peter.

Op zondagochtend vroeg op 8 augustus, kwart over twee, is een einde gekomen aan het te korte leven van onze zoon en broer Peter. Slechts zeventien jaar jong. Aangeslagen en versuft zetten wij de reis voort om uiteindelijk kwart voor zes bij de VU in Amsterdam het terrein op te rijden. Drie uur zijn de artsen met hem bezig geweest om samen met hem te vechten voor zijn leven. Er was teveel beschadigd, hier hielp

9

De onderdelen van deze auto heeft Peter gespoten. Zijn werk heeft hij nooit afgezien. De voorzijde moet nog gedaan worden. Ik mag zijn werk verder afmaken...

Zal het een droom blijven???

Een bijzonder verhaal over een gevonden schat... Dit bijzondere - en waargebeurde- verhaal van Isidoor Nieuwlandt heeft ook al in het eerste nummer van 2004 gestaan. Echter, toen is per abuis de laatste helft, en dus de ontknoping weggevallen. Mijn excuses hiervoor Isidoor! Lees hier opnieuw en met stijgende verbazing het prachtige en haast ongelofelijke verhaal over de grote vondst die Isidoor onlangs deed op de zesde verdieping van een groot Brussels kantoorpand. En ik hoop zeker dat één van u hem kunt helpen om zijn droomauto eindelijk in bezit te krijgen!

o Dit is het verhaal van een oldtimer die ik waarschijnlijk nooit zal bezitten…of toch?? Het gaat over een 1935 Cadillac (mijn geboortejaar) en dan nog wel liefst een donkergroene cabriolet met een geel biesje èn spaakwielen. Járen terug kreeg ik van een Nederlandse vriend een seintje dat er een ‘35 Cabrio te koop was bij een handelaar in Eindhoven, maar tegen de tijd dat er ik was bleek de wagen al verkocht te zijn aan vrienden... terug naar af dus. Nog véél vroeger wist ik er nog één staan, spijtig genoeg zat niet alleen de motor rotsvast maar was de wagen daarenboven ook helemaal te restaureren. Na uren praten -om niet te zeggen bijna bedelen- met de eigenaar over de prijs, kon die mij uiteindelijk alleen maar zeggen dat hij verkocht aan de meestbiedende. Niet écht mijn ding voor een “total restoration”. Achteraf vernam ik via derden dat de wagen terug naar Frankrijk gegaan is en bij mijn weten nog steeds niet gerestaureerd.

Vandaag, 45 à 46 jaar later, ken ik alle details, maar ik kan er -voorlopig- nog niets praktisch mee aanvangen. Hier gaat een deel van het verhaal: Op een oldtimer meeting een paar maanden geleden in St. Petersburg - Florida kom ik aan de praat met een 95 jarige man die op een vouwstoeltje naast een ‘35 Cadillac Phaeton zit. Ik vertel hem dat ik Belg ben en hij antwoordt met een nogal Brussels accent “Gaai zaait hier nie allien zulle bruai. Ik zèn van Meulebaik!” Blijkt dus dat hij ook Belg is die na de oorlog emigreerde naar Canada en die na een succesvolle carrière op pensioen ging naar Florida. Ik vertel hem over mijn droomauto een Cadillac ‘35 cabriolet, waarop hij mij direct zijn Phaeton aanbiedt en wat wil ik ervoor geven? Goed geprobeerd, maar Phaetons vind ik wel leuk maar niet om er zelf mee te rijden in België omdat er geen opdraaibare zijruiten in zitten. Maar tijdens het gesprek probeer ik te horen of hij misschien iets weet over die ‘35 in Brussel? Blijkt dat hij als jongeman in 1934 bij de GM dealer in Brussel begonnen is al mekanieker en zijn verhaal past wonderwel in wat ik al weet over die beruchte ‘35 Cabriolet. Ik laat hem hier even zelf aan het woord: Begin 1935 zou er een brandje geweest zijn bij de GM dealer waarbij de toonzaal en de burelen erg beschadigd werden, slechts een sedan en een cabriolet konden gered worden uit de showroom en gelukkig bleef de werkplaats intact doordat iedereen direct hielp met het blussen.

kerd is en toch wel een taxatie-rapport heeft. Het is dan maar de vraag of de buitenlandse verzekeraar akkoord gaat met de waarde uit het rapport. Het ongeluk kan in een klein hoekje zitten en ik ben van mening dat je beter en relatief goedkoop af bent om je Cadillac te laten taxeren en Casco te laten verzekeren. Er gaan jaarlijks toch schat ik een stuk of 3 Cadillacs van clubleden total loss. In veel gevallen ben je voor een luttel bedrag Casco verzekerd en kan de nanciële schade door een goede verzekering grotendeels worden vergoed. Tot nu toe worden binnen de CCN geen clubtaxaties uitgevoerd. Bij andere clubs is dat wel het geval. Ik ben van mening dat wij als leden van de technische commissie zeer goed in staat zijn om Cadillacs te taxeren. Ook kunnen wij beroepstaxateurs advies geven als zij Cadillacs in het land moeten taxeren. Ook in de toekomst zie ik voor hun een grote rol weggelegd. Hoe wij binnen de CCN in de toekomst clubtaxaties kunnen uitvoeren is mij nog niet bekend. Er zijn natuurlijk diverse praktische problemen waar clubtaxaties op stuiten zoals: ● Waar moet de taxatie worden uitgevoerd ● Kan er een standaard opzet gemaakt worden voor een club taxatie rapport ● Wie moet de taxatie uitvoeren (we hebben 5 leden in de technische commissie) ● Wat moet voor een taxatie worden gerekend ● Wat is de juridische waarde van een clubtaxtie ● Welke verzekeraars accepteren een clubtaxatie ● Mogen leden van de TC hun eigen auto’s taxeren

Deze problemen lijken oplosbaar, zodat het in de toekomst waarschijnlijk zal zijn dat leden van de technische commissie van de CCN clubtaxaties kunnen uitvoeren. Bart en ik hebben zich niet in de vele discussies op deze avond gemengd maar konden net als vele anderen diverse keren ink lachen. De avond was zeker niet saai en het is leuk om eens midden tussen soortgenoten van andere clubs te zitten. Duidelijk was dat de beroepstaxateurs wel een beetje bevreesd waren dat een deel van hun werk door clubtaxateurs zou kunnen worden overgenomen (broodvrees), maar dat zal denk ik wel meevallen. Het aantal klassiekers blijft toenemen en een taxatie heeft maar een beperkte geldigheid. Een beroepstaxateur zal snel kunnen reageren en snel een taxatie kunnen uitvoeren en dat zal bij clubtaxaties waarschijnlijk niet het geval zijn. De leden van de technische commissies van de automobielclubs hebben meestal beperkte tijd beschikbaar wegens hun normale werk. Ik denk dat we moeten wachten op de resultaten van de inventarisatie door de Fehac ten aanzien van clubtaxatie. U kunt informatie over de Fehac terug vinden op hun site: www.fehac.nl

Koen Ongkiehong

Ik ken ook een paar prachtige ‘35 cabriolets in de Pre50 American Car Club in Engeland, waarvan er één zéér mooi origineel zou zijn en de andere gerestaureerd. Spijtig genoeg zijn ze alsnog niet te koop, het feit dat ze het stuur rechts hebben zou ik er desnoods nog bijnemen. Nog véél vroeger - dat moet in 1958 geweest zijn- hoorde ik al over een ‘35 Caddy Cabriolet die ergens in het Brusselse zou staan. Toen mijn vader in diezelfde periode een (bijna) nieuwe 1957 Ford Fairlane 500 Town Sedan kocht bij een grote dealer in Brussel, polste ik de verkoper naar die wagen, maar die was niet erg behulpzaam en deed mijn vraag af met het statement dat dit een “moeilijke ingewikkelde zaak was” waarover hij wèl al gehoord had, maar géén details kende (of misschien niet kwijt wou…).

Zoals dat nu nog altijd is was de verzekeringsmaatschappij niet direct akkoord met het bedrag van de schadehersteller en werd er wat geprocedeerd, bovendien wilde de dealer niet alleen herstellen in de oorspronkelijke staat maar gebruik maken van de gelegenheid om wat te moderniseren, maar de zaak moest verder functioneren natuurlijk en daarom werd er gezocht naar een tijdelijk onderkomen, toch minstens voor de burelen.

10

51

Club Taxaties

de Cadillacs van Elvis of wagens van het koninklijk huis. Taxeren is dus best ingewikkeld en subjectief!

Op 22 oktober organiseerde de Fehac een voorlichtings-en discussieavond over het taxeren van klassieke voertuigen. In totaal zijn er circa 200 clubs bij de Fehac aangesloten, met een achterban van circa 70.000 voertuigen. De Fehac schat dat er in Nederland circa 250.000 voertuigen ouder zijn dan 25 jaar. Bart Ossewaarde en ik woonden als leden van de technische commissie van de CCN deze avond bij.

Om te onderzoeken hoe sterk taxaties uiteen kunnen lopen werd aan 5 beroepstaxateurs gevraagd een witte Peugeot 203 te taxeren. Iedereen kon deze avond deze mooie wagen bewonderen omdat hij in de hal van het Mercure Motel in Bunnik was neergezet. De taxaties liepen uiteen van 8500 tot 11500 Euro. De tijd die de taxateurs nodig hadden voor de taxatie van deze Peugeot liep uiteen van circa een half uur tot ruim anderhalf uur en de kosten voor het rapport van 90 tot 150 Euro.

De Fehac wil tot formulering van een aantal eisen komen waaraan een taxatierapport minimaal moet voldoen. Herman Steendam van de Fehac leidde deze avond en stelde een aantal regels voor waaraan het rapport zou moeten voldoen. De aanwezigen in de zaal werden in de gelegenheid gesteld om direct commentaar te leveren op de voorstellen en mee te discussiëren. Op de bijeenkomst waren ruim 200 personen aanwezig waaronder veel taxateurs, clubbestuursleden en clubtechneuten. Op deze avond kregen zowel beroepstaxateurs als de techneuten binnen de clubs de mogelijkheid om hun mening te geven over wie en hoe er getaxeerd zou moeten worden. De meningen liepen sterk uiteen. Zo wees een beroepstaxateur op het gevaar dat een clubtaxateur geneigd kan zijn een auto van een clublid te hoog in te schatten (vriendjespolitiek) of verblind door het merk, deze te hoog zou kunnen inschatten.

Het nut van een taxatie is er vooral in geval van Cascodekking. Over het algemeen zal de verzekeraar gehouden zijn om de waarde uit te keren in geval van diefstal of total-loss schade.

Diverse clubtechneuten beweerden dat alleen zij de waardes goed konden inschatten, met name omdat zij ook de zwakke plekken van hun merk/types kennen. Bovendien weten clubtaxateurs of uitvoeringen/opties zeldzaam zijn en daardoor de waarde kunnen verhogen. Een beroepstaxatueur kan niet van alle details van alle merken op de hoogte zijn. Sommige clubs werken met een punten telling voor verschillende onderdelen zoals chroomwerk, bekleding, plaatwerk etc. Aan de hand van van weegfactoren en een totaal telling wordt dan een waarde bepaald.

Over het algemeen is de aanschafprijs plus alle kosten niet gelijk aan de uiteindelijke taxatiewaarde!

Er was iemand van een club die meldde dat er altijd minimaal 2 leden van hun technische commissie de waarde van een auto bepaalden. Binnen sommige clubs worden registers bijgehouden met taxaties van auto’s van clubleden. Er werden vragen gesteld aan de beroepstaxateurs in hoeverre revisies/restauraties de taxatie waarde kunnen verhogen. Soms is een mooie originele auto met duidelijke gebruiksporen meer waard dan een gerestaureerde auto. Over het algemeen is de aanschafprijs plus alle kosten niet gelijk aan de uiteindelijke taxatiewaarde. Een dure revisiemotor zal de taxatiewaarde over het algemeen weinig verhogen. Over het algemeen zal naar vervangingswaarde worden gekeken. Meestal wordt er iets meer dan de vervangingswaarde opgegeven omdat het moeilijk is een soortgelijke wagen terug te kopen. Moeilijk is het inschatten van waardes van auto’s die hebben toebehoord aan beroemdheden, bijvoordbeeld

Om de hoek was pas een nieuwe building met zes verdiepingen gebouwd, het gelijkvloers èn de eerste verdieping als kantoren, dan twee lagen appartementen en dan twee lagen voor “ateliers”, dat was dus dè oplossing, maar spijtig genoeg was alles al verhuurd op de bovenste verdieping na Omwille van die “ateliers” was het gebouw voorzien van een enorm grote lift waar zeker met wat passen en meten een auto in kon.

en verbouwingswerken leidde wist natuurlijk ook niet af van de aanwezigheid van een auto op het zesde verdiep. De dealer heeft daar later ook nog een gerechtsprocedure voor opgestart maar weer afgeblazen toen hij zich realiseerde dat de kosten hoger konden uitvallen dan de waarde van de auto. De ‘35 is dus blijven staan en de dealer heeft al die tijd huishuur blijven betalen...

Dus huurde de dealer het zesde verdiep, maakte er met een paar valse wanden kantoren in en hees de Caddy cabrio naar boven om het geheel wat prestige te verschaffen... Deze “tijdelijke” burelen waren in gebruik tot april 1936 ongeveer. De cabrio was niet verkocht, de bedienden verhuisden terug naar de nieuwe burelen in het dealership en de cabrio zou later volgen.

Tot zover het verhaal van mijn gesprekspartner. Met die gegevens kon ik verder zoeken en vond redelijk vlug het betreffende gebouw weliswaar, met hulp van vrienden in het Brusselse die bekend zijn met de bouw aldaar. Het is mij ook gelukt om onder “valse” voorwendsels door te dringen tot het zesde verdiep, gewapend met een lange schroevendraaier en een sterke zaklamp. Ik vond de valse wand en een klein deurtje dat mij toegang verschafte tot de bergplaats van de ‘35 cabrio. Trillend op mijn benen van emotie en van schrik om eventueel betrapt te worden viel het licht van mijn lamp op een grijze cabrio Cadillac 1935 met groene chroom! Natuurlijk was het chroom aangetast door kopergroen, het grijs bleek een dikke laag stof te zijn over een perfect gaaf zwarte laklaag. De zetels zijn donkerrood het Ieder is wel wat verhard maar waarschijnlijk nog te redden en op het eerste zicht blijken er ook geen stukken van de wagen gedemonteerd te zijn.

Er werd ook op gewezen dat als het taxatierapport wordt opgemaakt conform artikel 275 uit het Wetboek van Koophandel, dat door alle maatschappijen wordt geaccepteerd.

Soms is een mooie originele auto met duidelijke gebruiksporen meer waard dan een gerestaureerde auto.

Indien een klassiekerverzekering in haar polisvoorwaarden heeft vermeld dat een auto op grond van artikel 275 van het Wetboek van Koophandel is verzekerd, dan is er sprake van een correcte dekking. Dit artikel zegt namelijk dat bij total-loss-schade de laatst bekende taxatiewaarde daadwerkelijk wordt uitgekeerd, mits de klassieker uiteraard vooraf gewaardeerd is door een door de verzekeraar geaccepteerde taxateur. Dat houdt in dat het begrip dagwaarde hier niet van toepassing is. Bij een verlopen taxatierapport gaat dat begrip overigens wel weer meetellen. Het begrip “beedigd taxateur” gaat begin volgend jaar verdwijnen. De eisen die verzekeraars aan de frequentie van taxeren stellen varieert, maar over het algemeen is een keer per 3 jaar voldoende. Op de juridische aspecten werd tijdens deze avond niet ver ingegaan maar dat zal de Fehac bij het verder uitwerken van de voorstellen voor clubtaxaties ongetwijfeld wel gaan doen. Er werd gewaarschuwd voor problemen in geval van schades in het buitenland waarbij men niet Casco verze

50

Door omstandigheden en ook al omdat de nieuwe ‘36 Cadillac er al was is die cabrio toen blijven staan en werd de ruimte verder gebruikt als archief voor de rma. Later werd er aan gedacht om onderdelen van de cabrio te demonteren en te stockeren in het magazijn, maar gelukkig had er daar toen niemand tijd voor. Soms werd er wel eens bij een eventuele klant gepolst of hij geen interesse had in een “nieuwe ‘35-er cabrio” maar dat was dan veeleer iemand die wel interesse maar niet genoeg geld had voor een dergelijk “folieke” en het moet gezegd dat de dealer geenszins van plan was de prijs ervan te “braderen”. Toen er dan begin 1940 sprake was dat het Belgisch leger alle beschikbare voertuigen zou opeisen, werd de “nieuwe cabrio” uit het oog onttrokken door nog maar een “valse wand”. Zo komt het dan dat alleen de oudere werknemers nog wisten van het bestaan van de ‘35 cabrio... Tijdens de bombardementen in 1944 wordt de “nieuwe building” beschadigd in het bijzonder het deel waar de lift in zat. Deze lift wordt dan na de oorlog ook vernieuwd èn gemoderniseerd Met dien verstande dat de liftschacht in twee gedeeld werd voor de installatie van twee moderne “snelle” personenliften. De architect die de herstellings-

Ik sluit terug het deurtje en rep mij via de machinekamernaar het platdak, waarvoor ik zogezegd een prijsbestek zou maken om de bedekking te vernieuwen. Eindelijk vond ik de wagen van mijn dromen! Maar kan u mij helpen met raad of daad hoe ik het aan boord moet leggen om de nieuwe eigenaars -die nog van niets weten- in te lichten over mijn “vondst”? Hoe kan ik die auto eventueel aankopen, en van wie??? Aangezien deze wagen klaarblijkelijk nooit ingeschreven was, hoe zit het met de papierwinkel? Gesteld dat dat allemaal in orde kan gemaakt worden, kan ik dan rekenen op een oldtimer statuut in verband met de rijtaks (wegenbelasting)? En last but not least, heeft iemand van U een oplossing voor het feit dat de auto van het zesde verdiep naar het gelijkvloers moet gebracht worden??? En wat dat allemaal zou gaan kosten??? Als U mij kan helpen wil U dat doen via de Redactie? Die het dan naar mij zal doorsturen. Dank bij voorbaat!!!

Isidoor Nieuwlandt

11

In een volgend nummer van The Standard zullen we nog meer ontwerpers aan het woord laten over deze voor Cadillac zo fatale episode, maar ook de blik richten op de 1992 Eldorado, die een ommekeer betekende en het merk Cadillac weer op de kaart zette. Wordt vervolgd!

Foto 22, achterkant ‘89 Eldorado Biarritz. De scherp uitstekende achterspatborden zijn terug van weggeweest, met daarin opgenomen de achterlichten die sterk aan die van de generatie ‘79-’85 doen denken! Het bagagerekje is eveneens een “aftermarket”accesoire om het gedeukte Eldorado imago wat op te poetsen…..

12

49

Foto 17, ‘86 Eldorado Biarritz, “totale lengte” nog slechts 4,78 m (!!) en gewicht 1.550 kg.

Foto 18, ‘86 Eldorado. De bekende vooruitstekende “scheermes-spatborden” zijn verdwenen. Een gladde voorsteven!

opgenomen in de spatborduitsteeksels RG) waren verdwenen en de verkleinde wagen leek op een stuk zeep waarvan al veel opgebruikt was. We namen Chuck mee naar de achterzijde van de ontwerpstudio, waar we het “master klei model” bewaarden. We hadden al veranderingen aangebracht aan de achterpartij, de achterlichten en de achterbumper, zodat die herinneringen zouden oproepen aan de Eldorado van ‘79-’85. We hadden het gevoel dat de achterkant het zwakste deel van het ontwerp was en dus dringend verbetering behoefde. Veel meer verbeteringen stond ons lage budget echter niet toe. Iedereen had het gevoel dat deze verbeteringen nog niet voldoende waren en er was dringend behoefte om ook de voorkant te veranderen, namelijk om die meer “Eldorado-aanwezigheid” laten uit stralen, zodat er een evenwicht zou ontstaan met de veranderingen die we aan de achterpartij hadden aangebracht. Het moest allemaal wel snel gebeuren. Er was tijdsdruk. Maar toen we het er eenmaal over eens waren wat we zouden gaan doen, was er een geweldige samenwerking. Een nieuwe motorkap, nieuwe spatborden en grille werden toegevoegd om de veranderingen aan te vullen. Al deze pogingen om de Eldorado meer uitstraling te geven hielpen wel enigszins, maar het was te vergelijken met het opplakken van een pleister op een wond en zeker niet afdoende en… bovendien te laat!” Aldus Wayne Kady. We laten hier zien wat het effect van die “schoonheidsbehandeling” is geweest op de ‘88 Eldorado. De “scheermesspatborden” keren terug en ook de achteruitstekende achterlichten maken een comeback.

Een verslag van het Cadillac Festival Leimuiderbruig Op zondag 22 augustus ging ik om 10:30 uur op weg naar dit festijn. Toen ik om 11:00 uur aankwam had Willem al een parkeerplek voor mij vrijgehouden. Dit omdat ik tijdens de reis (rondrit) kinderen uit Rusland in de auto zou krijgen. Uiteindelijk ging dit niet door, want er waren auto’s genoeg. Eerst maar eens een kop kofe gehaald bij Gerrit Schrama en zijn vrouw (gratis voor iedereen). Met een paar bekenden van de CCN stond ik alweer gauw te praten over deze leuke dag. De meeste van hen komen elk jaar naar deze Cadillac dag. Zelf vind ik dat er nog steeds te weinig mensen uit onze mooie grote club naar toe komen. De teortocht duurde ongeveer een uur, en ging rond alle plassen en sloten in de omgeving van Leimuiden. Het was een prachtige route. Toen wij met z’n allen, met ongeveer 60 auto’s weer bij de brug over de ringvaart aankwamen en de dijk opreden, klonk er al op diverse podia muziek. En het publiek op deze zonnige dag was enorm, dus veel bijkijks voor je oldtimer. Dick Mostert had ook dit jaar weer de invalide jongen met zijn begeleider in zijn 1955 Convertible meegenomen. Deze jongen is helemaal gek van Cadillacs en is er de laatste jaren elke keer bijgeweest. Zo kon het gebeuren dat hij dit jaar werd gehuldigd en benoemd tot Mister Cadillac 2004 van Leimuiderbrug. Willem Schrama had een mooie en originele trofee gemaakt van Cadillac emblemen op een mooi houten bord. Bij de muziekstudio van Willem Schrama stonden de Rock and Roll band en Country band de Dixie Aces weer. Wat kunnen die muziek spelen en zingen! Tussendoor waren er diverse andere artiesten, zoals Casper Slee, een Elvis imitator die net terug was uit Memphis. Hij had daar meegedaan aan een Elvis imitatie wedstrijd, en hoewel hij daar niet in de prijzen was gevallen was hij toch best goed. Daarna kwam Ad Swart als Roy Orbison. Deze was ook erg goed.

Foto 19, aan de achterkant is te zien, dat de achterlichten - weliswaar verticaal zoals hoort bij Cadillac - niet naar achteren uitsteken, maar samenvloeien met de kofferdeksel, waardoor een belangrijk Eldorado ontwerpkenmerk was weggevallen. Schoonheidsbehandeling De teleurstellende ‘86 Eldorado moest dus snel een facelift krijgen. En dat gebeurde in 1988. In een artikel van 26 september 1994 blikt ontwerper Wayne Kady terug op deze “schoonheidsbehandeling” van de Eldorado voor het modeljaar 1988. Hij vertelt: “Chuck Jordan kwam terug uit Zuid California van een persconferentie en liep de ontwerpstudio binnen. Hij vroeg ons wat we met de Eldorado aan het doen waren. Dat er iets aan de Eldorado moest gebeuren, was wel zeker. Niet alleen was de wagen veel kleiner geworden, het hele karakter was veranderd. Alle ontwerpkenmerken van de Eldorado (zoals de bekende “scheermesspatborden” die naar voren en achter uitstaken en de verticale achterlichten,

Foto 20 en 21, ‘89 Eldorado Biarrtz. De scherpe spatborduitsteeksels zijn terug, maar let even niet op de grille. Dit is een zgn. “classic grille” die als accesoire verkrijgbaar was. Overigens moet gezegd worden dat héél veel ‘86-’91 Eldorado kopers er toe over gingen met deze “classic grille” hun wagen op te waarderen, nou ja…. te versieren, zodat het nog een enigszins imposante voorsteven werd..

48

Bij de twe andere podia speelde blues bands en ook dit jaar was René Shuman er weer, compleet met zwijmelende (vrouwelijke) fans. Hans Dulfer gaf ten slotte een spettende en verrassende show weg met z’n saxofoon, en hij kon er nog meer kunstjes mee behalve erop spelen (zo stond het ding op een gegeven moment te balanceren op z’n kin)! Er waren toeschouwers die dachten dat Hans Dulfer alleen suffe jazzmuziek speelt, maar niets is dus minder waar! Om 20:00 uur ben ik weer huiswaards gegaan na deze mooie dag en met een droge mond van het vele praten met diverse CCN leden. Willem, Gerrit en alle andere vrijwilligers van dit gratis Cadillac Evenement: hartelijk dank voor deze leuke dag en tot volgend jaar. Want jullie gaan zeker weer door met de organisatie. En ik hoop dat er in the Standard aandacht aan geschonken zal worden voor de enige dag in Nederland die Cadillac Festival heet!

Groeten, Cees van Lange

13

dit model in een volgend nummer van de Standard meer. Wel wil ik alvast verklappen dat het gewicht maar liefst weer steeg tot 1.735 kg en de lengte weer toenam tot 5,10 m!

Jaarfeest CCN 2004 weekend “Het Rondje”

Het is zaterdag 4 sept., het weekend kan beginnen. We halen de caddy uit de schuur, en Piet kijkt hem nog even na. Zit er nog genoeg benzine in, olie peil controleren, alles oké.We kunnen weg, op naar Hulshorst. Voor ons dichtbij, want we komen uit Harderwijk. We verzamelen ons bij hotel De “Beyaard”, een mooi hotel gelegen in de bossen. Eerst de auto wegzetten, de parkeerplaats was groot genoeg voor al onze caddy’s. We gaan ons eerst melden bij de organisatie, waar we hartelijk werden ontvangen en de routebeschrijving kregen. We beginnen met een traditioneel bakje kofe met gebak en hebben nog tijd genoeg voor een praatje met de rest van de leden. Rond 12 uur wordt onze aandacht gevraagd door Edwin die ons verteld hoe het weekend zal gaan verlopen, en die de nieuwe leden de gelegenheid geeft zich voor te stellen. En natuurlijk in wat voor Caddy ze rijden. De eerste rit kan beginnen, de cabrio’s kunnen hun kap laten zakken, want het weer werkt voor 100% mee. We gaan richting Nunspeet door naar Elburg, waar we door de gezellige dorpskern heen rijden.We rijden door een rustige omgeving richting Kampen, waar je een mooi uitzicht hebt op de skyline van Kampen. Door naar Wanneperveen waar een uitgebreide lunch op

ons staat te wachten. Na de gezellige lunch even de benen strekken en een wandeling langs de plezierjachten, wat een grote boten zijn er toch, maar ja dat zullen ze ook wel van onze auto’s denken, want er was bekijks genoeg. Nu het zitvlees genoeg ontspanning heeft gehad gaan we verder met rit 2. We gaan richting Vollenhove, Blokzijl naar Blankenham. Op deze slingerweg kun je elke keer weer genieten van het uitzicht op de hele stoet Cadillac’s. Na verschillende dorpjes komen we aan in Rijs, de eindstop deze dag. In hotel “Gaasterland” waar we zullen overnachten en waar het themafeest “Jaren 50” wordt gehouden. Er was gevraagd om in stijl te komen, dus ik was erg benieuwd hoe iedereen er uit zou zien. Na de spullen naar de kamer te hebben gebracht, met uitzicht op de caddy’s, is er nog tijd over om te borrelen, en in stemming te komen voor het feest. Dan is het tijd om de feestkleding aan te trek-

14

ken. We hebben ons best gedaan, de dames in petticoat, de heren in pak met roesjes blouse, en als het mogelijk was met vetkuif. De avond begon met een uitgebreid koud en warm buffet. Het feest is gewoon niet te beschrijven, dat moet je mee gemaakt hebben, zo gezellig. Een goede band, die de dansvloer regelmatig vol kreeg. Een kampioen danspaar, dat ons lieten zien hoe je rock en rollen moest. Later op de avond kwam de aankondiging dat speciaal voor ons waren overgekomen uit Chicago: de Blues Brothers!!! Cees en Wim, perfect gedaan, niet van echt te

onderscheiden! Zelfs Peter had grote schik, zie de foto, (hoofdpijn Peter). De vrouw van Ron uit Rotterdam, zij ging zo in het dansen op, dat haar petticoat op de grand zakte. De avond was geslaagd. Na een goede nachtrust en ontbijt kunnen we ons klaarmaken voor rit 3. Eerst nog even tanken en we kunnen. De dag kan eigenlijk niet meer stuk, het was een super gezellige avond. En het weer werkt weer volop mee. We rijden door dorpjes met mooie landwegen, kanalen en beekjes. Wat is het noorden van Nederland toch mooi. Rond de middag nog een kofestop in de “Gele Lis” in Blokzijl. Na het nuttigen van een bakje kofe

Foto 14, voorkant ‘85 Coupe DeVille Achteraf gezien weten we dat de verkleining van 1986 een van de grootse miscalculaties was uit de geschiedenis van het merk. Want extreem hoge olieprijzen en krappe olievoorraden bleven uit. In tegendeel: er was meer dan genoeg benzine aan de pomp tegen redelijke prijzen en bij Cadillac’s concurrent Lincoln, waar men niet mee had gedaan aan de verkleiningsrage, lachte men zich rot! Zoete Eldorado broodjes En dan nu naar de 1986 “baby” Eldorado. De geboorte van de 1986 Eldorado was een zware bevalling. Management had besloten tot een radicale verkleining en die moest er dóór komen. Maar het ontwerpteam w.o. mensen als Irv Rybicki, Chuck Jordan en Wayne Kady (zie vorige Standard) verzetten zich er heftig tegen. Hun grootste zorg was, dat de Cadillac zijn vertrouwde karakter zou verliezen. Zij verloren de strijd. Terugblikkend hadden zij natuurlijk gelijk en de modellen van 1986 en daarna brachten het merk aan de rand van de afgrond. Het had niet veel gescheeld, of Cadillac had opgehouden te bestaan. Maar aan het einde van de donkere tunnel gloort altijd licht. En dat licht kwam met John Grettenberger, die de leiding van Cadillac overnam en het merk uit het diepe dal trok. De Eldorado van 1992 was een bewijs van die wedergeboorte.

Foto 14A, met alvast een voorproefje van de 1992 Eldorado, die Cadillac weer op de kaart zou zetten en zou laten meetellen in het luxury segment. Over

Voordat het zo ver was, moest er echter gered worden wat er te redden viel aan de ‘86 Eldorado die geen erg warm onthaal had gekregen. En dat is een understatement. De eerste actie was, om de zéér verkleinde en slecht verkopende ‘86 modellen een facelift te laten ondergaan, waardoor ze er in elk geval groter leken, zonder groter te worden. De 1986 Eldorado was voor velen een klap in het gezicht geweest. Men wilde er eenvoudig niet aan. En trouwe Eldoradokopers deden twee dingen: òf ze bleven langer doorrijden met hun ‘79-’85 modellen (ondanks het feit dat de 1981-1985 Eldorado’s die problematische aluminium 4,1L DFI motor hadden) òf ze togen naar de dealer om de laatste nog onverkochte 1985 Eldorado’s aan te schaffen. Die dan ook als zoete broodjes over de toonbank gingen! Allereerst laten we van de zeer succesvolle en gedistingeerde 1985 Eldorado nog enkele foto’s zien. En meteen daarna die van 1986.

Foto 15, ‘84 Eldorado Biarritz Coupe, lengte altijd nog 5,20 m, gewicht 1.694 kg

Foto 16, ‘85 Eldorado Biarritz Convertible van ondergetekende, gefotografeerd voor het Slot van Zeist. Alleen in ‘84 en ‘85 stond deze cabrio op het ofciële Cadillac menu.

47

Foto 8, achterkant ‘81 Fleetwood Brougham van ondergetekende en de sjeu komt weer terug door de véél expressievere achterlichten! We zullen nu de veel radicalere verkleinging van 1984 naar 1985 eens bekijken. We beperken ons eerst maar even tot de Sedan DeVille en Fleetwood. (Straks zullen we uitgebreid naar de Eldorado kijken. ) Op de volgende foto’s is te zien dat de verkleinende stap van 1984 naar 1985 toch wel een véél radicalere was, dan van 1976 naar 1977. Kijk maar mee! Foto 11, achterkant Coupe deVille ‘84, toch nog altijd een reus!

en gebak gaan we aan de laatste rit beginnen. We rijden vanaf Ossenzijl over een mooie weg, wel oppassen want hij is erg smal, en er zijn veel etsers, richting Wetering en Giethoorn. Hier is het erg druk en we hebben veel bekijks. Via Steenwijk en Meppel gaan we dwars door Stap-

horst, verder naar Nieuw Leusen waar ons eindpunt is. Hier hebben we nog een lunch bij een party center met de toepasselijke naam de “Old Timer”. Na de lunch druppelt iedereen langzaam op huis aan, sommigen met nog een lange rit voor de boeg. Maar voor iedereen, dat

Foto 9, ‘84 Coupe DeVille, lengte 5,61 m

Foto 12, achterkant ‘85 Coupe Deville, Klein Duimpje vergeleken met een jaar eerder!

Foto 10, ‘85 Coupe DeVille, lengte 4,95 m een verschil van maar liefst 66 cm met model 1984 van hier boven !!

Foto 13, voorkant ‘84 Coupe DeVille

46

15

weet ik wel zeker, een heerlijk weekend. Bij dezen wil ik Piet en Anja en Edwin en Irene bedanken het weekend was goed georganiseerd, voor herhaling vatbaar!!! Piet en Gerda Kok

Johnny Slipper Back to the Fifties in Friesland

Eindelijk was het zover, maanden hadden we ernaar uit gekeken en de grote dag was aangebroken. Na tientallen optredens op dorpsfeesten en in cafés, konden we ons opmaken voor een avondje spelen in èchte fties ambiance. De organisatie had ons lekker gemaakt met sappige verhalen over gasten in fties outts, mooie auto’s en ‘diner-achtige’taferelen. Sommigen kregen al spontaan ashbacks naar Happy Days en Grease die ook in onze jeugd nog mateloos populair waren. Om een uur of één in de middag was iedereen verzameld bij de oefenruimte in het Zeeuwsvlaamse Terneuzen vanwaar de reis ons via Breda, Utrecht, Flevoland, Joure en Lemmer ons naar het Friese dorpje Rijs zou brengen. Een inke rit dus, met als verwachte aankomsttijd rond een uur of 6, half 7. Onze roadies/ geluidsmensen Kees en Jo waren bereid gevonden om de rit voor hun rekening te nemen, zodat wij zelf ‘relaxed’ in twee busjes volgepakt met apparatuur naar de avond konden toeleven. Natuurlijk hadden we liever de Coupe de Ville van zanger Johnny zelf gebruikt, maar gezien de omvang van de groep en de geluidsinstallatie was dat een zeer on-economische keuze.

Nadat we het eerste obstakel (de Westerscheldetunnel) succesvol overwonnen hadden, ging het richting Wouwse Tol, waar we het laatste bandlid zangeres Anita konden ophalen. Tot hier verliep alles soepel, maar dat zou niet lang meer duren. Onze gewaardeerde vrienden van de wegwerkzaamheden zouden die dag ink roet in het eten gooien. Door werk aan de weg bij Breda, Utrecht, Almere, Amsterdam, werden we gedwongen tot een omweg van méér dan 100 kilometer.

len zijn er niet bekend van bands die elkaar kwijt rijden, waar de onderdelen die onderweg van de tourbus afvallen voor doldwaze perikelen zorgen en organisaties die hun evenement in het water zien vallen door het niet of te laat arriveren van de band. Uiteindelijk was het half 8, toen we eindelijk uitgeput en nerveus aankwamen bij het hotel. Mooi om te zien hoe zulke ervaren muzikanten toch nog nerveus kunnen zijn voor een bijzonder optreden. Gelukkig was het nog licht toen we bij het hotel arriveerden, wat een schitterend gezicht, een hele parkeerplaats vol met Cadillacs… Er zitten natuurlijk heel wat liefhebbers in zo’n ftiesband, het opbouwen van de installatie moest daarom nog even plaats maken voor nieuwsgierigheid en genieten, de één snelde naar de ambulance, de ander moest kwijlend van een cabrio weggesleept worden. Alleen bassist Buddy en saxofonist Pete stonden wat te gniffelen, dat lijken de twee rustigste muzikanten in de groep, maar die kunnen nogal onverwacht uit de hoek komen. Goed, de dames werden met fohn en petticoats naar de kleedkamer

Gelukkig is onze smaak in technologie een stuk moderner dan onze smaak in muziek. Via de mobiele telefoons zijn we ondanks de les uiteindelijk vlak bij elkaar uitgekomen en was er geen reden voor paniek, zoals dat in het pre-mobiele tijdperk regelmatig het geval geweest moet zijn. Hoeveel verha- Wat je allemaal niet met een bas kunt doen!.....red.

16

vanaf 1980-1984 ondergingen de DeVille/Fleetwoods Brougham naar mijn mening een dermate fraaie cosmetische behandeling, dat ik mij afvraag of deze sterk ondergewaardeerde modellen in de toekomst niet meer waardering zullen krijgen. Minpunt blijft natuurlijk de aluminium HT4100 V8 motor van 1982 t/m 1985, waarover al eerder geschreven werd en die volgens iemand van de Amerikaanse Cadillac LaSalle Club slechts geschikt is om als anker te gebruiken op de bodem van de oceaan! Dat de achterwielaangedreven Brougham tot en met 1992 vrijwel ongewijzigd op de markt is gebleven, is daarbij een groot voordeel. Want de Brougham van ná 1992 heeft voor velen toch echt een veel te hoog Mercedes gehalte…………. We laten op de volgende foto’s duidelijk de verschillen zien tussen de Cadillacs van 1976 en die van 1977. Het jaar 1976 kan dus gezien worden als het laatste jaar van de ècht lange Cadillacs; het laatste jaar ook waarbij er volgens velen nog sprake kan zijn van Cadillac als de ultieme “Amerikaanse slee”. Foto 5, ook nog even de ‘81 Fleetwood Brougham van ondergetekende, gefotografeerd op de markt in Lochem. Te zien is dat de daklijn is veranderd en de wagen veel statiger is geworden. Motor: een degelijke 6L V8. De wagen ziet er zéér lang uit, maar is toch een stuk korter dan die van 1976! Die verkorting heeft men door een aantal ontwerptrucs aardig weten weg te moffelen! En nu even de konten van ‘76, ‘77 en ‘81 op de kiek: Foto 3, een 1976 Fleetwood Brougham. Deze wagen woog 5.213 pond. Totale lengte 233.7 inches.

Foto 6, achterkant 1976 in vol ornaat! Foto 4, één jaar later en een 1977 Fleetwood Brougham. Die woog “slechts” 4.340 pond: een aanzienlijke gewichtsbesparing! De lengte was gelijk aan die van de Sedan DeVille met 221.2 inches. Een heel verschil dus met het jaar er voor. Opvallend is echter, dat de wagen toch nog zeer lang oogt, wat hij natuurlijk ook is! Al is dit voor veel Cadillac fanaten niet meer de “ultieme slee”.

Foto 7, achterkant ‘77, de sjeu is er af….

45

De Grote Automobielontwerpers bij GM (deel 15) De “downsizing” (verkleining) van de 1977, 1985 en 1986-modellen Door Ruud Gersons

Tijdens de oliecrisis van 1974 hadden de Amerikanen niet echt te lijden gehad van tekorten aan de benzinepomp. Eind jaren ‘70 bestond de angst, dat het een volgende keer anders zou kunnen zijn. Vooral toen in Iran de oliekraan dicht ging. Er zouden les aan de pomp komen en er werd geuisterd dat de benzineprijzen “skyrocketing” (als een raket naar de hemel) zouden gaan. De verkoop van grote Amerikaanse sleeën kwam meteen onder druk te staan. Steeds meer mensen begonnen de zuinigheid van bepaalde, kleinere auto’s te bestuderen. En natuurlijk gold: hoe lichter het gewicht van de auto, hoe zuiniger. Verkleining in de marge Het is een feit dat het eerste olie-embargo er voor zorgde, dat er in de VS een grotere markt ontstond voor kleinere import wagens - vooral uit Japan - maar even voorspoedig ging het met de Amerikaanse compacts.

Foto 1: een 1976 Chevrolet Nova als voorbeeld van een Amerikaanse “compact”. Het koperspubliek was wel zeer verbaasd, dat zelfs een merk als Cadillac in 1977 besloot tot verkleining van zijn modellen DeVille en Fleetwood. In dit artikel willen we niet uitvoerig ingaan op de verkleining van de ‘79 Eldorado. Dat is in het vorige nummer van The Standard al uitvoerig aan de orde geweest. Dit keer willen we ingaan op de - zij het minder opvallende - verkleining van de Sedan DeVille en Fleetwood van 1977.

Foto 2, The last of the Mohikans. De nog zéér lange 1976 Sedan DeVille.

De “grote” Cadillac kleiner in 1977? Een paar jaar daar voor was dat nog ondenkbaar geweest. Wie dat hardop durfde te denken of te voorspellen was een ketter. Het was als vloeken in de kerk. En toch vond het plaats. Enerzijds gebeurde het op een nogal onverwacht moment. Anderzijds was de verkleining ook weer niet zó spectaculair, dat een DeVille of Fleetwood ineens een kleine wagen was geworden. Dat was namelijk zeker niet het geval. De 1977 modellen oogden wel iets kleiner dan de voorgaande modellen, maar het was toch een verkleining “in de marge”, waardoor een ‘77 Cadillac toch altijd nog direct herkend werd als “Cadillac”: geen vergissing mogelijk! Dat zou met de ‘86 Eldorado wel anders zijn, waarover straks meer. Cadillac zat in een lastig parket. Enerzijds moest het merk meedoen met de trend van zuiniger en meer handelbare auto’s, wilde het de concurrentie met merken als Mercedes, BMW en Lexus aankunnen. Anderzijds moest het merk de traditie voortzetten van overdadige luxe en comfort. Dat stond op gespannen voet met elkaar, want overdadige luxe en comfort maken een auto zwaar en dus per denitie onzuinig! Laten we zeggen dat met de verkleining van het modeljaar 1977 het publiek een klein voorproefje kreeg, van wat in 1985 en nog veel extremer in 1986 zou gaan gebeuren. Het publiek werd al een beetje “voorgemasseerd”. Anders gezegd: de verkleining vond niet in één keer, maar in etappen plaats. Dat de generatie modellen van 1985/1986 en daarna minder goed verkocht, is algemeen bekend. Maar als men de schaal van de 1986 Eldorado reeds in 1977 toegepast zou hebben, dan was de overgang zó groot geweest, dat het publiek nog veel massaler Cadillac de rug toegekeerd zou hebben, dan in 1986 het geval was. Er bestond dan het risico van een regelrechte kopersstaking. Dat durfde het management bij Cadillac in 1977 niet aan. Bij veel Cadillac fanaten gaat de interesse wat betreft DeVille/Fleetwood dan ook slechts t/m 1976. Alles wat daarna komt, wordt niet meer serieus genomen. Vanaf 1977 zou immers alles anders worden. Of die blik terecht is, laat ik aan ieders eigen oordeel over. Persoonlijk vind ik, dat wat betreft DeVille/Fleetwood, de jaren 1977 t/m 1979 inderdaad overgeslagen mogen worden. Maar

44

gestuurd terwijl de mannen snel begonnen met het opbouwen van de PA-installatie. Binnen een half uur stond alles aangesloten en wel op het podium en hoefde er alleen nog een kleine soundcheck gedaan te worden. Net op tijd, nou ja tien minuten te laat, was alles in gereedheid en konden de gasten aanschuiven voor het buffet. Wat zagen ze er allemaal schitterend uit, de tijden van Fonzie, Chachi en Joanie herleefden voor onze ogen. Een jukebox verzorgde de muziek, er waren TL-guren en een heuse dinertafel maakte de perfecte ambiance compleet. Terwijl de gasten lekker aan het eten schoven, konden wij beginnen met omkleden, schoenen poetsen en het plak en boetseerwerk van onze vetkuiven. Gelukkig hadden we onze kapster meegenomen, dus na een kleine drie kwartier was iedereen in stijl en hoefden we niet onder te doen voor de gasten op het feest. Zoals zo vaak was het bonte gezelschap dat bestaat uit 2 cv-monteurs, een electricien, een copier-monteur, een energie-analist, een verzekerings-medewerkster en een schoonmaakster omgetoverd in een band die zó uit Back to the Future gestapt kon zijn. Alleen deze keer was het

anders, nu waren ook de gasten omgetoverd tot een bond gezelschap van Pink Ladies en Rockin’Cats… schitterend. Helaas was er geen tijd om te eten voor we het podium op stapten, maar de sfeer gaf ons voldoende energie om goed uit de startblokken te komen. Na een instrumentaal intro, werd het eindelijk duidelijk wat Buddy en Pete hadden staan smoezen op het parkeerterrein. Nadat ze één van de gasten de stuipen op het lijf hadden gejaagd door zijn nummerbord om te roepen en hem te verzekeren dat Pete goed verzekerd was barstte de eertse set los. Het komt niet vaak voor dat meteen bij het eerste nummer de dansvloer al volstroomt, maar blijkbaar werd het publiek niet gehinderd door het net verorberde maaltje. Ook leuk om te zien dat er mensen van verschillende leeftijden nog lang het jiven niet verleerd zijn. Wij hebben vooral genoten van de heer met grijze snor en paarsblauwe jas en zijn dame, die swingden de pan uit en dat zweepte onze muzikanten ink op. Het eerste uur vloog voorbij en met het bord op schoot konden we daarna met volle teugen genieten van de dansdemonstratie van onze Eindhovense vrienden. Dat had nog wat voeten in de aarde, want onze geluidsman Kees werd geconfronteerd met een nieuwe technologische ontwikkeling genaamd minidisc. Gelukkig is onze Kees niet voor een kleintje vervaard, ondanks dat hij de fties zelf nog heeft meegemaakt en jarenlang voor Philips aan de concurrent van de minidisc heeft gewerkt, kreeg hij het apparaat toch aan de gang. Daarna volgde een geweldige show met

17

mooie kostuums en itsend danswerk en een workshop die vrijwel iedereen op de dansvloer kreeg. Vervolgens traden wij zelf aan voor onze tweede set, de sfeer was geweldig en band en publiek werden steeds enthousiaster. Dat bleek wel toen één van de dames in de zaal zó hevig aan het twisten was dat ze haar petticoat verloor. Hilariteit alom, eigenlijk was het jammer dat het voorbij was. Na aoop hebben we een heleboel prettige contacten kunnen leggen en de visitekaartjes waren niet aan te slepen. Dat is één van de leukste aspecten van het spelen in een band, de muziek is van alle leeftijden en zo kom je in gesprek met allerlei soorten mensen. Ja we kwamen zelfs nog een medeZeeuw tegen die de reis naar het hoge noorden ook had gemaakt, hij wel in een Cadillac natuurlijk, buutenhewoon!! Rond een uur of één was alles afgebroken en na uitgebreid afscheid nemen van een enthousiast organisatiecomité kon de terugreis beginnen. Jo en Kees waren zo sympathiek om ook de terugreis voor hun rekening te nemen, zodat de band wat kon uitrusten. Nog één tussenstop, nee niet bij een tankstation, maar op de parkeerplaats van het hotel, waar een paar potige kerels ons nog één keer langs de klassiekers leidde. Nog vóór we Friesland uit waren lag iedereen al te dromen, niet van eeuwige roem, gouden platen en juichende fans zoals de nieuwe sterren uit Idols, maar van een echte Cadillac zoals alle èchte sterren uit de jaren ‘50. Johnny Slipper

1980 Fleetwood Limousine

Het gebeurde allemaal afgelopen zomer. Ik ging met een goede maat van mij een vriendin van hem opzoeken in Middelburg. Zoals dat hoort kregen wij de toeristische rondleiding in Middelburg en omgeving. Je bent jong (24) en je wil van alles en nog wat. Op een gegeven moment reden we over de boulevard van Vlissingen. Daar is alles begonnen. Daar stond ‘ie! Ik riep… stoppen man! Zie die dikke Cadillac daar! Zo gezegd, zo gedaan, wij stoppen. Een Cadillac Fleetwood Limousine. Ik was altijd al fan van Amerikaanse auto’s, met name de fraaie vormgeving van een Cadillac spreekt mij erg aan. Achter de voorruit was en A4’tje geplakt met “Te Koop” erop. Ik heb direct het nummer opgeschreven. Na een avond stevig stappen kreeg ik op zondag de toenmalige eigenaar aan de lijn. Na een babbeltje hebben we toch maar een afspraak gemaakt. Op diezelfde zondagavond heb ik na een proefrit de deal rondgemaakt. De volgende dag bleek dat je als student toch niet direct je geld op kan nemen van je studentenrekening. Uiteindelijk heb ik toch m’n centen bij elkaar weten te krijgen en was ik na een bezoekje aan het postkantoor eigenaar van mijn eerste auto: Een “CADILLAC FLEETWOOD LIMOUSINE” uit 1980. Zonder APK ben ik die maandag teruggereden van Middelburg naar Almere.

De reden waarom ik deze auto heb aangeschaft was onder andere dat ik mijn toenmalige vriendin en haar ouders die in Frankrijk op vakantie waren zou opzoeken. In Almere was de buurt op z’n minst verbaasd. Diezelfde dag ben ik naar Hardenberg (Overijssel) gereden. Na wat kleine aanpassingen rolde de Cadillac door de APK. Het viel niet mee, maar ik heb die dinsdag de Cadillac toch in de verzekering gekregen. Het wordt blijkbaar niet gewaardeerd als je op je 24e als eerste auto een Cadillac koopt. Ik heb diezelfde avond de kofferbak van deze fantastische auto volgegooid met gereedschap, een tent en wat kleding om zo vervolgens richting Frankrijk te rijden. Om 23:00 vertrok ik met een bijna volle tank benzine vanuit Almere. Na een uurtje of 4 toch maar een stop gemaakt (Je blijft rijden met zo’n auto!) De 95 liter tank even bijgevuld en daar ging ie weer. Om 5 uur ‘s ochtends reed ik over de Periferique, in de verte zag ik de verlichte Eiffeltoren liggen. Na een nacht rijden kost het ook in een Cadillac enigszins moeite om je aandacht bij de weg te houden. 200 Km voorbij Parijs heb ik even een stop gemaakt om bij te komen op mijn royale achterbank. Om 12:00 (woensdag) belde ik mijn toenmalige vriendin om haar te laten weten dat zij en haar ouders mij toch niet op hoefden te halen van het vliegveld. “Hoe kom je dan?”, “Ik heb zelf wel wat geregeld!”. Rond drie uur die middag belde ik haar op om haar te vertellen dat ik voor de poort van de camping stond. Ik stond geparkeerd over 2 vakken toen ze mij tegemoet kwam lopen. Helemaal verbaasd en uit d’r dak zag ze de Cadillac staan! Ik stond daar zelf ook, bewust wordende van het feit dat ik nu

18

43

sequentiële automaat. In beide versies zijn die transmissies speciaal op de motoren afgesteld. Ze zijn in beide gevallen indrukwekkend: ze schakelen onmerkbaar en zijn uisterstil. In de V8 is het genieten van het bekende V8-geluid, dat weliswaar mooi wordt gedempt maar nog steeds aanwezig is en zich laat horen bij het accelereren. Maar op kruissnelheid is het in de cockpit mooi stil. Volgens de fabriek moet de STS V8 de sprint van 0-100 km/h kunnen aeggen in 6,3 s en zo voelt het ook. Het onderstel is goed in staat inke kuilen in het wegdek weg te werken en de wegligging is mooi stabiel en in bochten ligt de STS ook als op rails. De tractie controle zorgt ervoor dat er nog een beetje speel-ruimte overblijft: je kunt de kont van de STS nog wat laten uitzwaaien.

Naast de gewone V8 is er ook nog een performance versie met sportonderstel en Magnetic Ride Control: het dempingsysteem dat 1000 keer per seconde het dempingniveau bijstelt. Tot slot is er de STS 4 (de versie met all-wheel drive in combinatie met de V8) die we op één van de dirt roads die zijn er in de buurt van Detroit nog veel zijn hebben uitgeprobeerd. Achter het stuur van de STS4 konden we ons indenken dat zo’n versie hier echt zin heeft. Niet alleen omdat je daar vaak via zo’n onverharde weg naar je huist rijdt, maar ook vanwege in de strenge winters met veel sneeuw. De cockpit van de STS is zonder meer luxueus ingericht met standaard leren bekleding. De uitrusting beantwoordt aan de verwachtingen, de stoelen zitten uitstekend, de rugleuningen zijn berekend op lange mensen en de positie achter het

stuur is op allerlei manieren prima instelbaar. Het instrumentenpaneel is overzichtelijk en gemakkelijk af te lezen met witte wijzer op zwarte wijzerplaten. Zes airbags, sleutelherkenning en starten met de startknop zoals in de XLS is standaard, net als een Bose stereosysteem met CD-speler. Adaptive cruise control is een optie. We vonden de gebruikte materialen passen bij een auto in de luxe klasse en ook de afwerking zag er netjes uit. Over de uitrusting van de Europese STS is nog niets bekend, daarmee moeten we wachten tot de Europese versie aan ons wordt gepresenteerd. Hij zal in ieder geval in september bij de Amerikaanse dealers arriveren. Een uitgebreide rij-impressie stond in AutoWeek no. 33 van 3 augustus.

Koen Ongkiehong

toch echt eigenaar was van een Cadillac van 6,20m en dat ik er toch maar ff mee naar Frankrijjk was gereden. Het mooiste is nog dat ik er het minimale aan gedaan heb, alleen beetje olie en koelvloeistof erbij en rijden maar! Ik heb echt veel bekijks gehad met de Cadillac. “Ah, il est le garçon de Cadillac!” De camping lag op 5 min. lopen van de Atlantische oceaan. En zoals het hoort rijdt je daar gewoon met je Cadillac Fleetwood Limousine naar toe. Ik heb me echt vermaakt die vakantie, elke dag lekker rondcruisen in een dikke Cadillac. Na 2 superweken vakantie ben ik samen met m’n toenmalige vriendin terug gereden naar Almere. Echt een waanzinnige ervaring om met zo’n auto over de binnenwegen van Frankrijk terug te rijden. In Orleans hebben we een 3x3 koepeltentje opgezet en daarachter stond 6,2m Cadillac geparkeerd! Mijn ouders, die op het moment van de aanschaf van de Cadillac ook op vakantie waren, stonden toch wel te kijken dat ik met zo’n auto terug kwam rijden. Maar gelukkig zien ze er de humor wel van in. Even 6,2m auto op de oprit van je ouders parkeren! Eenmaal terug in Almere ben ik begonnen met het opknappen van wat kleine dingen aan de Cadillac. Als informatica student heb ik helaas niet alle kennis van zo’n auto, maar gelukkig kwam ik via de Cadillac Club site in contact met een aantal mensen die wel verstand hebben van Cadillac. Op dit moment staat de Fleetwood Limousine in de stalling, maar in de tussentijd heb ik al erg veel plezier beleefd aan mijn Limo. Ik ben veel met vrienden uitgeweest, beetje rondcruisen door Amsterdam en zo nog meer van dat soort dingen. De Fleetwood betekent veel voor me en dat gevoel wil ik zeker vasthouden. Ik ben besmet met het Cadillac virus, om maar even in ICT termen te spreken. Het lijkt me erg leuk om medeliefhebbers van Cadillac tegen te komen op diverse meeting dagen. Als u meer wil zien en lezen over mijn Cadillac dan kunt u kijken op www.josislos.nl.

Jos Driesen

42

19

Oproep voor de

Grand National 2005

in Iowa, USA

In 2005 zal de Grand National van 3-6 augustus in Iowa plaatsvinden. Daar ik er gestudeerd heb en bevriend ben met mensen van de organisatie, ben ik van plan erheen te gaan. De Grand National is het grootste treffen van Cadillacliefhebbers in het jaar, en 2002 was een bijzondere Grand National omdat Cadillac toen 100 jaar bestond. Het programma omvat cultuur, automusea, dealers, een restaureer-workshop, goed eten en drinken in en om de hoofstad Des Moines van het vriendelijke Iowa. Des Moines is bekend om de meeste “skywalks” per 1000 inwoners. Vlakbij kunt u de “Bridges of Madison County” naar de gelijknamige lm aanschouwen. Er is een rondleiding door een John-Deere fabriek gepland, evenals rondleidingen bij grote Cadillacdealers. Mensen die geïnteresseerd zijn of meer willen weten kunnen naar de website van de Amerikaanse Cadillac club gaan, www.CadillacLaSalleClub.org. Of neem een kijkje op www.iowacrossroadsregion.org. Ook kunt u contact met mij opnemen: [email protected] of 06-15056085. Wellicht kunnen we een mooie combinatie maken van de Grand National en een bezoek aan de geboortestad van onze auto, Detroit. Wellicht valt een bezoek aan de Cadillac fabriek in Lansing te regelen. Voor de echte Cadillac liefhebber is er veel te zien en te doen in Detroit, zie eerdere Standards. Maar het delen van dat enthousiasme heb ik gemist toen ik er alleen was, daarom lijkt het me leuk om met meer mensen te gaan! Dus heeft u zin om mee te gaan, laat het mij dan zo spoedig mogelijk weten, dan kunnen we een programma maken.

Likele de Boer

koopt men voor die prijzen vaak liever een SUV maar daarvoor kan men ook bij Cadillac terecht en een Escalade of SRX kopen. Nu Cadillac eindelijk van het image af is een grote wagen te zijn en de dollar ink laag is, verwacht ik dat er in Nederland per jaar meer dan 300 stuks STS-en zullen worden verkocht. Het is een kersvers model dat bij velen zal aanslaan en op tijd komt nu de laatste modellen van de A6, Mercedes E en BMW 5-serie al weer enige tijd meedraaien. Cadillac is bloedserieus als het gaat om te kunnen concurreren met BMW en Mercedes-Benz, niet alleen met hun gewone uitvoeringen, maar ook met de M- en de AMG-versies. Vorig jaar bracht de topdivisie van GM al een V-versie uit van de CTS. Die high performance variant is uitgerust met de LS6 V8 uit de Chevrolet Corvette en levert 400 pk. De plannen om een STS-V uit te brengen zijn ver gevorderd. Deze zal hoogstwaarschijnlijk uitgevoerd worden met een supercharger (compressor) op de Northstar V8.

Lansing Grand River Assembly Plant in Michigan, een van de modernste autofabrieken ter wereld, waarin destijds alleen de CTS werd gemaakt. Nu worden daar ook de SRX en de nieuwe STS gemaakt. Deze modellen worden gebouwd op het zogenaamde Sigma-platform en verschillen eigenlijk niet veel van lengte en breedte terwijl ze duidelijk anders zijn. De belangrijkste afmetingen in centimeter van deze modelllen zijn:

CTS SRX STS

Een man is als een Automobiel... Waarom dan wel? Zult u nu denken. Wel, laat uw gedachten eens gaan over het volgende: ► Als hij ouder wordt, begint het differentieel te slippen en de kruiskoppelingen krijgen wat speling, zodat de aandrijfas rumoerig wordt. ► De versnellingbak wil niet meer zo makkelijk in de hoogste versnelling, en soms heeft hij ook moeilijkheden om uit de eerste te komen. ► Berop beginnen de kleppen lawaaiig te worden en sommige zuigers dichten niet goed meer meer af. ► De carburator reageert onjuist door al die vervuilende stoffen en ‘s morgens starten wordt er met de dag niet beter op. ► Het wordt moeilijker om de radiator op peil te houden door dat lek in die onderste slang! ►De thermostaat faalt, de koplampen zijn niet meer zo helder en de claxon niet meer zo luid. Maar als de carosserie er nog goed uitziet, zonder deuken of afbladderende verf, dan kunnen wij die nog goed poetsen en waxen en zo de indruk proberen te wekken dat we nog kunnen concurreren met de nieuwere modellen en capabel zijn om nog eens de bloemetjes buiten te zetten vóórdat de koppakking het begeeft!! Gentlemen, Start Your Engines!!! Isidoor Nieuwlandt

20

2 Motoren en keuze uit achterwielaandrijving of vierwielaandrijving Een STS met V6 is al zeer luxe uitgevoerd en in tegenstelling tot vroegere Amerikaanse V6-modellen zeer krachtig en levert 255 pk. Hij is bijna net zo snel als mijn V8Northstar en sprint in 7 sec naar de 100. Deze 3,6 V6 wordt in 2005 als optie geleverd op de CTS die standaard met een 2,8 liter V6 wordt uitgerust. Mijn 2001 STS heeft 305 pk aan boord maar feitelijk gebruik ik die nooit. Het is leuk te weten dat hij zo sterk is. De nieuwe STS kan geleverd worden met de nieuwe generatie Northstar-motor waarvan de 4 nokkenassen versteld kunnen worden volgens het principe van continu variabele timing waardoor de motor maar liefst 326 pk levert. Standard wordt de STS met achterwielaandrijving geleverd en tegen meerprijs is vierwielaandrijving verkrijgbaar. De familie van de STS In 2002 bezochten diverse CCNleden tijdens de viering van Cadillac’s honderd jarige bestaan de nieuwe

Lengte 483 495 499

Breedte 179 184 184

De volgende rijimpressie is afkomstig uit de Autoweek van 4 augustus 2004 en werd geschreven door Henny Hemmes. Cadillac wil wereldwijd hét luxe merk worden. Vroeger had de luxe divisie van GM in Amerika de status van ‘Standard of the World’ en nu wordt hard gewerkt aan de terugkeer. De nieuwe STS moet daaraan een grote bijdrage leveren. De STS is de opvolger van de Seville, een model dat sinds 1976 bestond. Die naam is verdwenen en daarmee hoopt GM ook een nieuw tijdperk te zijn binnengereden. Met de nieuwe grote sedan wil Cadillac het luxe segment gaan concurreren met de zogenaamde ‘imports’, BMW, Lexus en Mercedes. De nieuwe STS staat net als de CTS en de SRX op GM’s Sigma platform dat speciaal voor achterwielaangedreven modellen is ontwikkeld. Er is bij de ontwikkeling van de STS onder meer veel aandacht besteed aan

41

de verbetering van de kwaliteit, afwerking en het terugbrengen van geluid. Daarom maakt Cadillac als eerste gelamineerd staal: twee dunne lagen staal waartussen een interdun laagje rubber is geperst. Bij de nieuwe STS wordt dat onder meer gebruikt voor het schutbord tussen motorruimte en cabine, met geluidsreductie als gevolg. Verder is veelvuldig gebruik gemaakt van high strength steel, wat niet alleen bijdraagt aan een grotere

Hoogte 144 172 146

Wielbasis 288 296 295

stijfheid, maar ook aan een betere geluidsisolatie. De STS heeft dus achterwielaandrijving en kan worden geleverd (als optie) met een limited slipdifferentieel. Verder is er een versie met vierwielaandrijving. Cadillac maakt daarvoor gebruik van een vaste tussenbak, die de aandrijfkrachten 40/60 % over vóór- en achteras verdeelt. Elektronisch geregelde AWD kan binnen enkele jaren worden verwacht. Voor de STS zijn twee motorvarianten beschikbaar. We reden eerst met de STS V6 VVT met 255 pk en een maximum koppel van 342 Nm bij 3200 tpm. We kennen die motor al uit de CTS, maar ook in de 1772 kg zware STS stelt hij niet teleur. Met de V6 accelereert de STS in 7,3 s naar 100 km/h. De tweede versie is die met de 4,6-liter Northstar V8 met 320 pk en een maximum koppel van 459 Nm bij 4400 tpm. Hij is net als de V6 gekoppeld aan een intelligente 5-traps

tief laag ten opzichte van de prijzen die betaald moesten worden voor tegenhangers zoals Mercedessen S, Audis A8, BMW7, Jaguar en Lexus. Deze wagens kostten als zij van de nodige accesoires en motoren werden voorzien om op gelijke hoogte te komen met de Cadillac Seville doorgaans ver boven € 100.000. Toch zie je veel meer van dit soort wagens rondrijden dan Cadillac Sevilles. In dit segment worden niet zoveel auto’s verkocht maar Cadillac moet een aanzienlijk deel van de markt gaan pakken. Met de nieuwe STS heeft Cadillac Europe een sterke troef en moet het mogelijk zijn om geld te verdienen. Het lijkt mij waarschijnlijk dat er een interessant geprijsd basismodel van de STS wordt gepresenteerd voor net iets onder de € 60.000 met de 255 pk sterke 3,6 liter V6. motor. Deze kan goed verkocht worden en later een relatief hoge inruilwaarde hebben. Dit is belangrijk om een interessante leaseprijs te kunnen rekenen. Tot voor kort hadden Cadillacs een zeer lage inruilwaarde.

met een wisselende dollarkoers een lage vaste prijs af te geven voor een langere periode, dus zal men geneigd zijn te rekenen met een hogere koers. In Amerika wordt de CTS geleverd vanaf $ 30.695 exclusief de geldende BTW, de SRX vanaf $ 39.035 en de nieuwe STS vanaf $ 41.220. Wegens 10% invoerrechten, 19% BTW en 45% BPM worden deze prijzen sterk verhoogd. Deze vormen al een toeslag van bijna 75%! Op de site www.cadillaceurope.com kunt u doorklikken naar de Nederlandse afdeling en o.a. de specicaties en prijslijsten van de verkrijgbare Cadillacs bekijken. In Nederland wordt de CTS verkocht vanaf € 45.000 en de SRX vanaf € 59.950. Deze adviesprijzen van Cadillac Europe dateren van mei 2004. Nadien is de dollar ink gezakt dus zouden de prijzen omlaag kunnen ondanks inatie. De goedkoopste STS kost in Ame-

De BPM maakt auto’s in Nederland extra duur en voorlopig zal dat wel zo blijven. De dollar blijft zakken en kost nu ongeveer € 0,75 (ƒ 1,65). Het dieptepunt van de dollar lag 15 jaar geleden rond ƒ 1,55. Een verdere daling naar € 0,71 (het oude dieptepunt) wordt door experts niet uitgesloten. De Amerikanen hebben grote schulden en kunnen met een lagere dollar beter exporteren. Export van Cadillacs kan een steentje bijdragen en het zou mooi zijn als GM nog wat korting geeft om de export naar Europa te bevorderen. Voor Cadillac Europe blijft het riskant om

rika ongeveer $ 2000 meer dan de SRX die hier dus bijna € 60.000 kost. Ik verwacht dat om de nieuwe STS goed te promoten en te kunnen verkopen deze net iets onder de magische grens van € 60.000 zal gaan liggen. In de volgende Standard, na de presentatie op de RAI van 10-20 februari zullen de prijzen ongetwijfeld bekend zijn. Naar verwachting zal hij omstreeks april/mei in Nederland te koop zijn. Welke direct concurrentie heeft de STS? Voor bedragen vanaf € 60.000 kan er heel wat gekocht worden. Volgens Cadillac zijn de directe opponenten (in Amerika) de BMW 5&7, de Mercedes E, Lexus GS/LS 430, Audi A6 en de Jaguar S. Objectief gezien doen deze wagens voor een prijs van € 60.000 qua uitvoering en prestaties onder voor de STS. Het moet dus mogelijk zijn dat Cadillac een groot deel van dit segment weet te pakken. In Nederland is de Chrysler 300 een belangrijke concurrent. In het hogere segment vanaf € 80.000 wordt het moeilijker. De STS met V8-uitvoering met vierwielaandrijving zal met wat accesoires een stuk meer dan € 80.000 gaan kosten. Er worden al veel minder auto’s in die prijsklasse verkocht en voor deze bedragen kun je bij de concurrentie ook heel wat krijgen. Tegenwoordig

De komst van de

PimpCar

In de vorige Standards kon u al diverse keren lezen over “The Pimp Car”. Deze bijnaam, in het Nederlands overeenkomend met “pooierbak”, werd vorig jaar gegeven in de omschrijving van een Cadillac Eldorado Biarritz uit 1978. Derrek, de toenmalige eigenaar had hem op Ebay gezet. Hij had deze wagen enkele jaren geleden gekocht en hem in zijn optiek “verbeterd” door de deurpanelen te bekleden met luipaard stof en hem te voorzien van een paars tapijt. De onderkant werd voorzien van 8 neonbalken die paars licht uitstralenden. Binnen gaven 2 neonbalken extra sfeer onder het dashboard. De ruiten waren stevig getint met speciale folie. De disco sfeer uit de jaren 70 werd versterkt door bijpassende kussens en een disco-bol. De gelukkige koper kreeg nog vele vierkante meters luipaardstof erbij om hem verder te verfraaien. De binnenkant van het dak was nog nog standaard en niet aan de beurt geweest. De Eldo zou geen slecht guur hebben geslagen in Amerikaanse series zoals Starsky & Hutch met een in een bontjas uitgedoste neger aan het stuur, natuurlijk met mooie hoed en vergezeld van enkele prachtige dames!

Wat ik van de Biarritz modellen erg mooi vind is de leren bekleding met de opgenaaide kussens (loose pillow look zoals de Amerikanen dat noemen) en de kleine achterruit. De normale Eldorado´s hebben dat niet. Ik zette mijn hoogste bod in op $2000 en had niet gedacht dat dit voldoende zou zijn om winnaar te worden van deze unieke wagen. Doorgaans loopt een veiling op Ebay 1 week. Het eigenlijke bieden vindt vaak plaats in de laatste minuten of secondes van de veiling. Ik had het hoogste bod uitgebracht en werd door Ebay gefeliciteerd als winnaar. Het was eind augustus vorig jaar en ik kreeg kort na aoop instructies van de eigenaar om binnen een week te betalen en het verzoek om de auto spoedig op te halen. Hij stond in Robbinsville New Jersey, USA, niet ver van Philadelphia. Sean van USA Parts Supply bood zijn hulp aan omdat hij daar niet ver vanaf woonde en werkte. Hij schoot het bedrag voor en haalde de Eldo enkele weken na de aankoop op. Bij aankoop op Ebay kan gebruik worden gemaakt van Paypal, een betaling via de credit card wat wel kosten voor de verkoper met zich meebrengt. Een andere methode van betaling is Money gram. Hierbij kan geld naar iemand worden overgemaakt via een Nederlands grenswisselkantoor. Ook hieraan zijn kosten gebonden. Een probleem van kopen op Ebay is dat je in eerste instantie koopt op basis van foto’s. Je kunt via E-mail verdere informatie opvragen bij de eigenaar of hem bellen. Meestal staat het telefoonnummer van de aanbieder niet in de Ebay-advertentie. Als je met een liefhebber te maken hebt is die vaak eerlijk. Bij handelaren kan het anders zijn. Bij twijfel is het goed om veel detail foto´s te vragen. Laat indien mogelijk iemand de wagen bekijken. Dat is makkelijker gezegd dat gedaan, want de auto staat in Amerika (hoewel sinds kort ook www.ebay.de bestaat, waar ook wel Cadillacs op worden aangeboden, iets minder ver). Toch is kopen op Ebay voor een groot deel een vertrouwenskwestie. Reden genoeg voor velen om niet via Ebay te kopen! Ik heb tot nu toe 2 auto’s en diverse boeken/onderdelen

Gevolgen van het kopen op internet...

Bieden op Ebay Toen ik deze Eldorado op Ebay zag dacht ik dus: precies de wagen die ik zoek, dus bieden maar!

40

21

Van 1998 tot en met 2004 werd het voorlaatste model van de Seville gemaakt. Een Seville-generatie telt dus circa 6-7 jaren. Vorig jaar schreef ik in het stuk met als titel “wat wordt mijn volgende Cadillac” over de 2001 STS die ik had aangeschaft. Het is een zeer moderne auto die zich tot nu toe uitstekend heeft gehouden. Ik heb er 20.000 km mee gereden en het enige onderhoud was het bijvullen van olie, slechts 3 liter op deze afstand. Toch ben ik van plan om hem te verkopen omdat hij natuurlijk redelijk duur is wegens afschrijving, belasting en verzekering. In de afgelopen 12 maanden heb ik nog 4 andere (belastingvrije) Cadillacs aangeschaft waardoor mijn wagenpark weer iets te groot is geworden. Er zijn slechts enkele CCN-leden die met een Seville uit de jaren 1998-2004 rijden. Ze zijn er wel zeer tevreden over. Ook niet Cadillac-rijders vinden dit vaak een mooi model. Deze Sevilles uit 1998-2004 hebben de Cadillac-dealers weinig geld in het laatje gebracht en het is jammer dat er zo weinig van zijn verkocht. Het toonaangevende autotijdschrift Carros stelt dat dit een zwaar ondergewaarde auto is. De PimpCar in de heuvels van Viginia via Ebay gekocht en ben nog steeds positief. Op Ebay kan een koper recenties geven aan verkopers, zowel positieve als negatieve. Je kunt zien hoe vaak iemand iets heeft verkocht en hoeveel positieve en negatieve recenties er zijn. Voor een verkoper biedt Ebay ook zicht op de koper, want die krijgt op zijn beurt weer recenties van de verkopers. Bieden op Ebay is niet vrijblijvend. Dit in tegenstelling tot www.marktplaats.nl waar een bod weinig waarde heeft en zeker niet bindend is. Beoordeling van de Pimpcar Sean haalde de Pimpcar op en kreeg de eerste week al een probleem toen de rechter aandrijfas kapot ging. Een takelwagen bracht hem naar USA-Parts Supply in

Manassas, Virginia, waar gelukkig een nieuwe as op de plank lag. Na wat gestoei om die er onder te krijgen (kostte hem veel tijd) kon hij weer rijden. Sean en Leontien hebben vele mijlen met de Pimpcar kunnen rijden. Leontien heeft de dynamo nog vervangen en olie ververst tijdens haar vakantie vorig jaar in Amerika. Volgens de beschrijving van Sean moest er toch wel het een en ander worden gedaan om hem netjes te maken zoals nieuwe llers bij de achterbumper. Daarover straks meer. Andere problemen van de Pimp-car waren slechte remmen, niet werkende temperatuur-regelaar, lekkende achterschokbrekers en een grotendeels ontbrekende uitlaat waardoor de uitlaatgassen in de auto terecht konden komen. Vreemd genoeg heeft Sean ondanks deze mankementen bijna 7000 mijlen kunnen rijden, totdat hij echt niet meer remde! Twijfel over export Ik had eind vorig jaar een andere Eldorado Biarritz uit 1977 op Ebay in Los Angeles gekocht waarmee ik sinds januari rijd. Deze heb ik direct na de koop laten verschepen naar Nederland door Direct Express in Los Angeles. Transport vanuit LA is een uitje van een cent en relatief goedkoop. Na de aanschaf van de Pimpcar heb ik onderzocht wat het transport zou kosten van Robbinsville, toch bijna 400 km van de dichtstbijzijnde haven Baltimore, Maryland. Dat was vrij prijzig. Om hem per truck naar de haven te brengen zou richting van $400 kosten. Nadat Sean hem ophaalde dacht ik aan de mogelijkheid om hem in

22

De nieuwe STS Tijdens mijn vakantie afgelopen juni was de nieuwe STS nog niet verkrijgbaar dus kan ik zelf geen oordeel vellen over de prestaties van de nieuwkomer. In de vorige Standard schreef Frank Brüggeman over de nieuwe STS. Ik had graag een complete test van de STS willen plaatsen in deze Standard maar die was nog niet beschiktbaar. In Autoweek verscheen een rijimpressie door Henny Hemmes die bij dit stuk is geplaatst. Duitse autojournalisten van Auto Motor und Sport reden in Amerika met de nieuwe STS en waren evenals de Amerikanen zeer lovend over dit model. De basisuitvoering van de STS met de 3,8 liter V6 biedt de beste prijs-prestatie verhouding. Volgens Dick Braakhekke van Cadillac Europe die in Amerika met de nieuwe STS reed, is het een formidabele wagen die nauwelijks vergeleken kan worden met het vorige model. Ik ben zeer benieuwd want die rijdt ook erg goed en deze was op Achteras van de STS

zijn beurt nauwelijks te vergelijken met zijn voorgangers uit 1992-1997. De techniek staat dus niet stil. Marketingonderzoek voor de nieuwe STS “Ask the man who owns one”, was de slogan van het destijds fameuze merk Packard dat helaas al lang niet meer bestaat. Cadillac Europe gaf een marketing bureau opdracht om de kopersmarkt te analyseren. Het marketingbureau heeft naast rijders van concurrerende merken ook contact opgenomen met enkele rijders van het laatste model Seville en zo kreeg ik een telefoontje of ik

mee wilde doen aan het onderzoek. Men was wel verbaasd dat er zo weinig STS-rijders gevonden konden worden. Ik vond dat niet vreemd, want ik schat dat er vanaf 2001 niet veel meer dan 10 tot 20 nieuwe Sevilles zijn verkocht. Ondanks dat ik mijn STS niet nieuw kocht mocht ik meedoen aan het interview. Ik kreeg diverse vragen voorgelegd die voor een groot deel psychologisch van aard waren en niet zozeer over de auto’s gingen. Belangrijk was te weten wat voor soort mensen in de huidige Seville reden en bij wat voor soort persoon de nieuwe STS zou aanslaan. Omdat ik de ontwikkelingen van de nieuwe STS op de voet had gevolgd wist ik feitelijk meer over dit model dan de onderzoekers die niet direct autokenners waren. Er werden vragen gesteld in hoeverre begrippen als zelfstandigheid, ondernemerschap, risico’s durven nemen,

39

interesse in nieuwe technieken op mij van toepassing waren. Hoe zou de persoon er uit zien die uit de nieuwe STS stapt was ook een vraag. Ik had mijn antwoorden wel klaar. De rijders van de huidige STS zijn volgens mij praktisch allemaal zelfstandigen en/of directeuren die hun wagens zelf hebben gekocht en het zijn echte Amerikanen liefhebbers. Ik denk dat de kans groot is dat de rijders van de vorige Sevillegeneratie ook de nieuwe STS gaan kopen. Diverse STS rijders zijn echte Cadillac-rijders en hebben hun Cadillacs niet geleased. Veel van deze rijders zijn volgens mij

merktrouw en zullen nooit iets anders rijden. De nieuwe STS zal volgens mij een ander publiek trekken, afkomstig van o.a. BMW, Mercedes en Audi. Dit is een veel grotere doelgroep dan het handjevol traditionele Cadillac-rijders. Veel nieuwe STS zullen geleased worden. De STS gaat dus een goede toekomst tegemoet. Wat gaat de nieuwe STS kosten? Cadillac Europe heeft de prijs van de nieuwe STS nog niet bepaald en zal daar nog enkele maanden voor nodig hebben. Het handjevol rijders die de huidige STS kochten hadden niet zoveel problemen om richting € 90.000 te betalen. Dit lijkt een hoog bedrag maar objectief gezien was dit rela-

Begin jaren zeventig kwamen enkele GM-bazen tijdens een zakenreis in de Zwitserse alpen tot het besef dat hun grote slagschepen daar niet zo goed te manoeuvreren waren. Het werd tijd voor een compacte Cadillac met goede bochteigenschappen. De Seville werd in mei 1975 gepresenteerd als de relatief compacte tegenhanger van luxe importwagens zoals de Mercedes en Rolls Royce.

kant in de loop van de tijd ook wel populair worden. Over smaak valt te twisten en bij deze modellen geldt zeker dat je ze echt mooi vindt of spuuglelijk. In een ander stuk in deze Standard kunt u over de 1980 Seville meer lezen. Ik had een jaar of 10 geleden een 1980 Seville en was er tevreden over hoewel hij erg traag was. De generatie van 1986-1991 was zeer compact en sloeg niet goed

tegenwoordigd in de CCN. Daar kan verandering in komen omdat zij nu vaak voor zeer lage prijzen worden aangeboden. Onlangs bemiddelde ik in de verkoop van een prachtige ‘93 STS met Northstar-motor die voor een spotprijs van slechts € 2250 van eigenaar wisselde. Ik had hem eigenlijk wel willen kopen maar door omstandigheden (te groot wagenpark en dreigende last met buurtbewoners en echtgenote) moest ik

een container te verschepen met een andere wagen of onderdelen. Sean houdt zich veel bezig met de verkoop van gebruikte onderdelen. Alternatief was Roll-on Roll off, waarbij auto´s op een autoboot worden gereden. Dat is ook niet echt goedkoop. Voorlopig bleef de Pimpcar het dagelijks vervoermiddel van Sean. Wegens aanschaf van diverse andere Cadillacs tijdens mijn afgelopen vakantie in LA in juni kreeg ik het idee om de Pimpcar toch maar niet naar Nederland te laten komen, omdat daar toch nog veel werk aan zat en natuurlijk extra kosten gemaakt moesten worden voor het transport. Mijn Cadillac-verzameling was inmiddels al weer gegroeid tot 6 stuks wat eigenlijk te veel was. Ik heb nog een poging gewaagd om de Pimpcar op Ebay aan te bieden maar vreemd genoeg kreeg ik geen bod hoger dan $ 1500. Veel te weinig vond ik. In augustus kwam er een mogelijkheid om de pimpcar naar België te vervoeren in een container voor een kennis van Sean. Ik heb het aanbod aangenomen. De aankomst in Antwerpen Op 23 september was het zover. Ik ging naar Antwerpen om bij de lossing van de container aanwezig te zijn. Het was een tegenvaller toen ik de Pimpcar voor het eerst in werkelijkheid zag. Als het mogelijk was geweest had ik hem graag terug de container in geduwd en hem naar Amerika terug gezonden. Zijn reisgenoot, een grote Chrysler uit het midden van de jaren vijftig zag er nog verschrikkelijker uit, o.a. wegens een verblijf van enkele tientallen jaren op een Amerikaanse sloperij. De koper

DE EVOLUTIE VAN DE STS EN DE NIEUWE STS In de afgelopen jaren heb ik welgeteld 6 Cadillac Sevilles gehad. Van de 5 generaties Seville-modellen heb ik er een gehad met uitzondering van die uit ‘86-’91. Ik ben een trouwe aanhanger van de Seville en volg de ontwikkelingen van dit model op de voet. De nieuwe STS is al weer enige tijd te koop in Amerika. Hij is daar zeer succesvol net als zijn kleinere broer de CTS. Begin 2005 wordt de nieuwe STS in Nederland geïntroduceerd. De vorige Seville generaties Binnen de CCN is de eerste Sevillegeneratie van 1976-1979 al aardig populair aan het worden. Vooral in het afgelopen jaar zijn er ink wat bijgekomen. Ik verwacht dat de Sevilles uit 1980-1985 met de schuine achter-

aan. Ik heb deze generatie overgeslagen en neem aan dat er weinig CCN-ers zijn die dit een inspirerend model vinden. In Nederland rijden er erg weinig rond dus is de kans dat u er een tegen zult komen erg klein. Ik heb een keer een stukje met zo’n model gereden en dat viel eigenlijk niet tegen. Met de 4,9 liter motor was hij aardig snel, maar hij was wel heel klein. In 1992 kwam de alom geprezen nieuwe Seville uit. De STS, afkorting voor de Seville Touring Sedan werd in Amerika uitgeroepen tot auto van het jaar. De STS is sportiever en anders afgeveerd dan de SLS (Seville Luxury Sedan) die een stuk goedkoper is en soepeler is afgeveerd. Deze modellen, die met zeer kleine detailverschillen tot en met 1997 werden gemaakt, zijn matig ver-

38

met tegenzin van de aankoop afzien. Misschien is zo’n Seville een leuk alternatief voor een 25-plusser die doorgaans veel duurder is in aanschaf en veel verbruikt. Mogelijk dat er al verzekeraars zijn die hem als Young-timer voor gereduceerd tarief willen verzekeren. De belastingsdienst zal het jn vinden als u er een koopt, want hij kost toch zo’n € 800 per jaar maar dan rijd je wel vorstelijk. Voor zakelijke rijders is een ‘92 model pas over 2 jaar interessant (als 15-plusser) omdat de bijtelling dan wordt gerekend over de dagwaarde. Ik heb een paar jaar met een 1992 STS gereden. Deze was erg goed ondanks de hoge kilometers. Toen ik hem verkocht stond er meer dan 300.000 op de teller.

vertelde dat hij hem voor onderdelen nodig had, het was hem meer te doen om de vele onderdelen die in de container zaten en een grote waarde vertegenwoordigden. In de Pimpcar lagen 4 prachtige nieuwe Vogue banden met wit/gele zijvlakken voor Leontien en een nieuw cabrioletdak voor haar Chevrolet Cavalier. Als je maar genoeg spullen/auto’s in een container stopt is

deze vorm van transport relatief goedkoop en vanaf de oostkust niet eens zo heel lang. De reis duurde wegens stagnaties incl. het afhandelen in de haven toch bijna 3 weken. Vanuit LA, westkust van Amerika, doet een container er 4-5 weken over tot Rotterdam. De auto’s vertegenwoordigden een lage waarde maar het transport van de Pimpcar drukte de kosten voor de rest van de container ink. Ik was uiteindelijk toch bijna 1000 euro kwijt want hij moest nog per truck naar Waddinxsveen voor de Nederlandse inklaring. Nu de Pimpcar in Nederland was wachtte mij veel werk. Hij was zeer vuil. Sean had me er wel voor gewaarschuwd en hij was volgeladen met onderdelen waaronder een pot afbijtmiddel die tijdens de reis was leeggelopen op het paarse tapijt. Dat was uiteindelijk niet zo heel erg omdat ik toch van plan was om dat te vervangen. De luipaard bekleding leek nergens op (daar had Leontien me al voor gewaarschuwd) en door de kapotte llers achter was het allesbehalve een show car. Dit heeft wel geholpen bij het inklaren omdat de douane direct accoord ging met een lage invoerwaarde. Je betaalt voor auto’s van 10-30 jaar oud 10 % invoerrechten over de waarde plus transport en dan nog eens 19% btw. Interessant is om auto’s ouder dan 30 jaar te kopen want dan betaal je maar 6% BTW en geen invoerrechten! Keuringsklaar maken en de RDW-keuring Meestal is de eerste indruk erg belangrijk maar in het geval van de Pimpcar was dat niet het geval. Nadat de douane hem had vrijgegeven in Waddinxsveen, moest ik eerst de remmen van de Pimpcar in orde te maken. Met de hulp van mijn vader zette ik er een nieuwe hoofdremcilinder op en heb op het parkeerterrein de remmen ontlucht. De eerste rit op het parkeerterrein was positief, hij stuurde goed en in de avond reed ik hem naar de bedrijfshal van Marius in Delft om de nieuwe uitlaat er op te zetten. Deze delen had ik mee laten komen uit Amerika. Daar heb ik hem verder goed bekeken en zag dat hij technisch erg goed was. Hij was roestvrij en het chroom was goed. De luipaardbekleding kon makkelijk worden verwijderd en de bekleding er onder was met uitzondering van de armpanelen intakt. Het zou wel veel tijd kosten om de lijmresten te verwijderen. Het vinyl en de lak bleken beter dan verwacht en met een dag poetsen zou de Pimpcar er heel anders bij staan. Al met al was ik een stuk positiever dan bij de aankomst in Antwerpen en die avond reed ik met een

23

Maar ik heb mijn stuur en dat ligt toch heel wat prettiger in de hand dan een afbrokkelende hard plastic ring. En mochten jullie de adressen willen hebben van de diverse sloperijen hoor ik het wel. Ik ben overal zeer vriendelijk geholpen en zal hen graag aanprijzen. Gegroet

Jaap Roodveldt

([email protected])

gage meenam vroeg men op SF-airport of de rest van de auto in de koffer zat. Na een lange tijd en een lange reis is de PimpCar nu toch eindelijk op z’n nieuwe adres aangekomen: de Ahornstraat in Den Haag! stille Pimpcar naar huis. In afwachting van de op 4 oktober geplande RDW-keuring stond de Pimpcar in de straat voor de deur. Erwin van Ditmars en ik hem ink gepoetst. Ik heb er koplampen met H4 lampen ingezet en wachtte de keuring af voordat ik aan de andere zaken begon zoals achterschokbrekers en het opknappen van het interieur. Omdat de wachttijden bij de RDW over het algemeen lang zijn heb ik de Pimpcar vroegtijdig aangemeld. De wachttijd hangt af van het RDW-station. Je hebt keuze in het station maar hoewel Waddinxsveen voor mij dichterbij was koos ik voor Zwijndrecht omdat daar de wachttijd korter was. Ik vraag meestal de keuring al aan voordat de auto in Nederland is. Op 6 september liet ik mijn 2 Cadillacs Coupe de Ville uit LA keuren zodat ik in het de afgelopen tijd weer lekker in de weer was met Cadillacs. Ik ging naar het keuringstation in Zwijndrecht waar een identiteitsonderzoek plaats vond. Dit is nodig als er in de fabriek geen chassisnummer in de Cadillac is geslagen. Als dat wel het geval is dan hoeft de RDW alleen het nummer te controleren. Het kan veel problemen opleveren als het nummer niet klopt, of als de auto een ander nummer heeft dan op de title (Amerikaans kenteken) staat. De Fehac kan dan helpen. Aan de hand van het VIN (vehicle identication number) linksvoor onder de voorruit, controleerde de keuringsmeester of de gegevens klopte. Inderdaad kon hij uit het nummer aeiden dat het een Eldorado uit 1978 was en met aanvullende informatie op een plaatje onder de motorkap kon nog worden vastgesteld dat de kleur van de lak en het interieur overeenkwamen met die van de auto. Na het onderzoek werd het nummer ingeslagen en werd de Pinpcar grondig bekeken. Het enige afkeurpunt was een retourveertje op de remklauw linksachter. Deze Eldorado’s hebben schijfremmen die wel eens problemen geven met de handrem,

maar hier was alleen het veertje kapot. Ik moest wel een afspraak maken voor herkeur maar ik was blij met het resultaat. Als aandachtspunt werd op het APK-rapport vermeld dat de kogels redelijk wat speling hadden en dat de achterschokbreker lekte, maar ik was toch al van plan om daar nieuwe op te zetten. Na de keuring heb ik de vloerbedekking inclusief ondertapijt vervangen. Dit is best veel werk omdat de 2 voorbanken, de veiligheidsgordels en de achterbank los moeten. Daarna moest ik het nieuwe tapijt op maat knippen en gaten aanbrengen waar de bouten van de bank door heen gaan. Omdat Eldorado’s een vlakke vloer hebben heb ik hiervoor geen speciaal gevormd tapijt gekocht. Bij een tapijtzaak kocht ik een stuk kamerbreed tapijt. De onderkanten van de deurpanelen en de achterkanten van de stoelen heb ik hier ook mee bekleed.

Vervolgens in Phoenix op zoek gegaan naar een tochtraampje voor mij en spotlight-handgrepen voor de ambulance van Edwin, de Dagobert van de club. Bij 4 junk-yards geweest. In 42 graden celsius heb ik meerdere terreinen afgestruind bij o.a. Desert Valley Auto Parts in Phoenix en Hidden Valley Auto Parts in Maricopa. Ik moet zeggen dat ze daar een andere invulling hebben van de term ‘roestvrij’ dan wij waarmee ze adverteren. Ik begreep van diverse sloperijen dat de spotlights een optie was op de auto’s en er derhalve weinig op sloperijen te vinden waren en dat tochtraampjes het meest kwetsbare deel van de caddy was. Helaas dus niets gevonden.

Fillers Deze Eldorado’s zijn voorzien van llers (vulstukken) tussen de bumpers en de schermen (zowel voor als achter) die kunnen vervormen als de bumpers inschuiven bij een aanrijding. In die tijd werden veel Amerikaanse wagens voorzien van llers van polyurethaan, een exibel soort rubber dat na indrukken geheel onbeschadigd in de oorspronkelijke vorm terug komt. Na 15-20 jaar begint dit materiaal onder invloed van zonlicht uit te harden. Het verliest zijn exibilitiet en uiteindelijk breekt het. Inmiddels zijn de originele en elastische llers praktisch niet meer verkrijgbaar. Soms wordt er een NOS (new old stock oftewel nieuw uit oude voorraad) ller aangeboden, maar deze is vaak niet zo elastisch als een nieuwe omdat die ook zeer oud kan zijn. Er zijn reproduktie-llers verkrijgbaar van hard plastic. Omdat ik diverse keren dit soort onderdelen heb besteld in Amerika, heeft de leverancier mij gevraagd om deze in Nederland voor hun te willen verkopen. Als u ze nodig

24

37

Op zoek naar een stuur... Allereerst zal ik mij maar even voorstellen: Ik ben Jaap Roodveldt, getrouwd met Yvonne woon in Zwanenburg (te dicht bij Schiphol) en wij zijn sinds september 2003 in het bezit van onderstaande baby blue 1956 Sedan DeVille.

namelijk amerikaanse boeken ben, zit ik regelmatig in de VS. Ook nu weer (Ik schrijf dit artikel dan ook vanuit de vliegtuigstoel). Naar San Francisco en Phoenix. Wat wil je nog meer? In SF een halve dag vrij genomen en naar Brentwood gereden. 40 Mijl ten noorden van SF. Naar AA Autoparts. Gespecialiseerd in Cadillac Ik had ze al gebeld en ze hadden een stuk of 30 ‘56-ers staan. Netjes bij elkaar en keurig het jaartal erop geschreven. Daar aangekomen klopte het precies. De ‘wrakken’ stonden op jaartal bij elkaar en de losse onderdelen (voornamelijk plaatwerk) had men apart gezet, gesorteerd,

In die tijd zijn wij ook lid geworden van de Cadillac club en hebben inmiddels een aantal toertochten meegereden. De Caddy heb ik gekocht bij het Amsterdamse Automuseum (bij ons in het dorp) en verkeert in uitstekende staat. Alleen het stuur. Dat was nogal gebarsten en ‘crumbled’. En verder is het frame van het linker tochtraampje gebroken en zit een beetje los. Navraag bij restauratie bedrijven en ‘roaming on the net’ brachten ofwel geen ofwel hele dure oplossingen. Ook eBay bracht niks. Ik heb alle jaargangen van sturen voorbij zien komen, maar geen ‘56 of in slechte staat. Aangezien ik eigenaar van een importbedrijf van voorvan jaarcoderingen voorzien en redelijk roestvrij Hoopvol ging ik op zoek naar een gaaf stuur en een tochtraampje. Alle 30 auto’s nageplozen. Helemaal niks. Of geen stuur meer of nog rotter dan de mijne. Tochtraampjes waren allemaal verdwenen of ook stuk. Maar tijdens het teruglopen naar de ingang stond tussen de 70-ers nog drie ‘56 sedan de villes. Onder een boom. In de schaduw en volgens de eigenaar daar al minstens 10 jaar. En een daarvan had een stuur. Helemaal gaaf. Groen, maar dat maakte mij niks uit. Aan de ingang gemeld dat ik het onderdeel gevonden had en er kwam snel een mexicaan met een tas met gereedschap het stuur eraf halen (want dat mag je niet zelf ivm beschadegingen). Kostte mij wel 10 dollar. En het stuur zelf 100 dollar. Met horn ring. Who cares. Hier zien jullie het liggen op de airco-unit in mijn hotelkamer. In het hotel vroegen ze al of mijn autoalarm stuk was en ik zo diefstal probeerde te voorkomen. En aangezien ik het stuur in het vliegtuig als handba

36

heeft kunt u die mij bestellen. Voordeel van een auto met slechte llers is dat die er direct erg armoedig uit ziet (net als de Pimpcar) en direct veel in waarde zakt. Let maar op dat op een auto met slechte of ontbrekende llers op Ebay vaak weinig wordt geboden, terwijl die niet echt duur zijn en u die zelf makkelijk kunt spuiten en monteren. Ik liet bij rma de Boer (tel. 070-3951393) in Den Haag 2 spuitbussen van 400 ml maken in de kleur GM54 colonial yellow (lichtgeel) voor het spuiten van de llers en om wat plekjes bij te werken. De spuitbussen worden direct gemaakt, klaar terwijl je wacht. De kleur was goed (een spuitbus kost maar € 16,50). Op de site www.autocolorlibrary.com zijn de originele kleuren van o.a. Cadillacs te vinden. Fillers moeten eerst met een kunststof primer worden gespoten. Omdat de pimpcar geen metallic lak heeft hoeft er geen blanke lak op. De pasvorm van de nieuwe llers is iets minder dan de originele maar toch redelijk goed. Je moet wel wat slijpen/zagen aan de klemstrips die overgezet moeten worden van de originele llers. Hiermee worden ze aan de achterschermen vastgeschroefd. Eventueel kunnen ze worden vervormd met een hete lucht pistool maar dan moeten ze nog niet zijn gespoten. Het is aan te bevelen om ze eerst goed passend te maken en ze daarna pas te spuiten. Al met al was ik toch zo’n 6 uur bezig met het licht opschuren van de llers, het spuiten, demonteren van de oude llers, passend maken en monteren. De Pimpcar knapte hierdoor sterk op.

OMVL. Beide Cadillac zijn technisch identiek. Nu heb ik 3 Eldorado’s die allemaal perfect rijden. Naar mijn mening zijn dit de best rijdende Cadillacs en toch door velen onderschat. Eldorado’s hebben wel eens een slechte naam wegens de voorwielaandrijving maar dat is onterecht. Vaak is door achterstallig onderhoud grondige revisie noodzakelijk. Er zijn veel Eldorado’s met slecht onderhouden of versleten voorwielophanging/ aandrijfassen/banden/aandrijfketting. Ja, inderdaad kan er nogal wat mis gaan maar vergeet niet dat er bij achterwielaangedreven Cadillacs ook het een en ander kapot kan gaan, zoals de kruiskoppelingen en centreerkogels. Bij Eldorado’s worden de onderste fuseekogels zwaar belast door het hoge gewicht en kan de rechter aandrijfas waar een klauwkoppeling in zit speling krijgen of kapot gaan. Andere punten van aandacht bij Eldorado’s zijn de afdichthoezen. Als de hoezen van de binnenste tripoid (schuifkoppeling met 3 kogels) of de hoezen van de buitenste homokineten (knik-koppeling met 6 kogels) scheuren, vliegt het vet er uit. In deze onderdelen komt dan stof/zand/vuil met alle gevolgen van dien. De lange torsie-veren zijn over het algemeen probleemloos en deze kunnen worden nagesteld om eventueel doorzakken van de voorwielen te voorkomen. De Pimpcar is nu bijna geheel origineel en goed opgeknapt en kan een nieuw leven beginnen in Nederland.

Oude llers...

Nieuwe llers en Nederlands kenteken.

Hoe verder, gasinbouw? Mijn verzameling is dus weer toegenomen met een mooie Eldorado Biarritz uit 1978 waar er nog steeds zeer weinig van in Nederland zijn. Ik heb nu 2 soortgelijke Eldorado’s en weet nog niet welke ik zal houden. Waarschijnlijk zal ik in de Pimpcar gas monteren. In mijn goudbruine Eldorado uit 1977 heb ik een OMVL laten inbouwen maar daar heb ik spijt van. Ik wilde eens weten hoe een OMVL zou bevallen maar ik vind het vermogen en het verbruik enorm tegen vallen in vergelijking met de IMPCO installaties. Die zijn wel iets duurder maar in mijn Zuurstok (1976 Eldorado convertible met een 425 motor uit 1978) is het verbruik veel minder en is de trekkracht veel meer dan de Eldorado uit 1977 met

We gaan de wintermaanden weer tegemoet en velen van u zullen wellicht op Ebay of andere auto-sites gaan speuren. Nu met de lage dollar en het winterseizoen kan het interessant zijn om in Amerika een mooie Cadillac op te sporen. Zeker een leuk avontuur en als ik u daarbij kan helpen laat het maar weten. Binnenkort worden de Cadillacs uit 1980 vrijgesteld. Toen kwam het omstreden Seville-model met de schuine achterkant uit. Misschien iets voor u, of een mooi klein model Eldorado waar er in Nederland praktisch geen van rondrijden ??.........

Koen Ongkiehong

25

The Cadillac Kitchen We rijden dan wel vrolijk rond in onze Cadillac, en gooien haar met liefde vol super benzine. Echter, de inwendige mens mag daarbij natuurlijk niet vergeten worden! Maar dan wel “American Style”. Echte klassiekers zijn uiteraard de Mufns. Hieronder het recept. En...als dit toch aan het uitproberen bent, is het misschien ook een goed idee om het resultaat eens mee te brengen naar een meeting. U zult in elk geval populair zijn bij de andere deelnemers! Wij wachten met spanning af!

Real American Basic Mufns

Concours d’Elegance op Paleis Het Loo te Apeldoorn Na het bericht in the Standard te hebben gelezen, heb ik meteen de organisatie gebeld hoe het zat met de inschrijving voor Cadillacs. Ik vertelde dat ik er één heb uit 1977 en een Oldsmobile uit 1949. De organisatie vond de Olds interessanter. Dus met deze wagen ging ik op zondag 29 augustus om 7:00 uur al op weg vanuit IJmuiden naar Apeldoorn. Na ongeveer een uur waren we bij het paleis. Daar aangekomen gaven we het inschrijfformulier af en kregen we een tas vol spullen. Ik werd naar mijn plaats op het grasveld verwezen en daar stonden al diverse bekende Caddy’s. Dick Mostert, Matern Harmsel en de heer van Straten. Ik zette mijn auto netjes neer achter het naambordje dat daar al klaar stond en installeerde de spulletjes zoals het kenteken bordje en het diner-bord aan het raam. Toen kwamen de andere eigenaren met aanhang ook al aangelopen, nog een beetje slaperig. In de tas zat een pasje voor jezelf en eentje voor een introducé. Deze pas gaf toegang tot de diverse paviljoen, voor kofe en andere dranken. Ik ging eerst even kijken bij Cadillac, één van de hoofdsponsors van dit tweedaagse evenement. Na de kofe bekeken we rest van de inhoud van de tas, en die was zeker niet onaardig. De CCN leden maakten hun auto’s droog, want het was om 8:00 nog erg vochtig. Daarna werden de stoelen en veel later de partytent van Harry Hei-

develd opgezet. Dat was goed nodig wan de zon is niet meer weggeweest deze dag. Nu de auto’s: helaas ik moet het ook dit keer weer zeggen, te weinig Caddy’s op deze dagen! Vooral omdat Cadillac Europe de hoofdsponsor was, samen met Corvette. Er waren slechts 13 Cadillacs op deze show, vanaf 1904 (dat dan weer wel). Enkele hele mooie, waaronder een V16 uit 1930-1931 en uit 1938. Later hoorde ik van andere leden die via Autovisie op het terrein stonden dat zij het niet hadden vernomen via de Cadillac Club. Dus Bestuur: doe hier eens iets aan. Met elkaar maar 6 leden van de CCN, dat is toch niet echt veel. Maar nu weer verder over de andere oldtimers. Mensen, wat zijn er toch een mooie exemplaren in Nederland! De meeste waren van Engelse afkomst, wellicht ook omdat Jaguar ook hoofdsponsor was. In totaal waren er 156 Concours deelnemers, en nog veel meer op de andere grasvelden. Ik denk in totaal zo’n 400 stuks! Van alles door elkaar wat betreft de automerken, dus erg gezellig. Het was voor het eerst in 5 jaar dat dit Concours werd gehouden op Paleis Het Loo, samen met de Vredestein Classic Sprint op de Koningslaan van het landgoed. Ja, en u raad het al, deze werd zowaar gewonnen door een Cadillac racewagen uit de jaren 30.

26

• • • • • • •

100 gr. boter 150 gr. suiker 1 zakje vanillesuiker 3 eieren 300 gr. witte tarwebloem 1 mespunt bakpoeder 100 ml. melk

Het mooiste is een mufnplaat, maar met papieren cakevormpjes (supermarkt: schap 3) kom je een heel eind mits je voorzichtig bent! Smelt de boter (zacht vuurtje), voeg de suiker en vanillesuiker toe en klop het op tot een smeuige smurrie. Voeg de 3 eieren één voor één toe. Zeef de bloem en de bakpoeder. Voeg nu afwisselend bloem en melk toe. Doe het deeg in de mufnplaat. Bak de mufns 20 minuten op 200 graden Celsius. En ….. ‘last but not least‛: laat even weten of het lekker was! Heb jij ook een “Real American” recept? Stuur het op naar de Redactie, dan wordt het in de eerstvolgende Standard gepubliceerd!

Carin Spoor

N.B. Die hippe kookset op de foto bovenin is origineel en authentiek Sixties/Seventies retro, en kan besteld worden bij de rma Classic Modern in Engeland, samen met nog honderden andere retro goodies! Voor liefhebbers en verzamelaars! www.classic-modern.co.uk

35

Verslag van de Tourtocht langs de Noord-Hollandse Kust

Dus Leden, geef je volgend jaar ook op, want Cadillac Europe is ook dan weer één van de hoofdsponsors, en dan moeten er toch zeker wel 40 of 50 Caddy’s op deze mooie show kunnen staan! Het kost u niets, alleen wat benzine en tijd. De rest wordt verzorgd door de organisatie (behalve de eventuele slaapplaats).

op 1 augustus

Op zondagochtend, om 11:30 uur waren Henk en Astrid Vis de eersten die aankwamen bij het Millennium Castle. Daarna kwamen de meeste anderen ook al snel binnen druppelen, zo’n 20 Cadillacs in totaal. De kofe en de appeltaart stond voor iedereen klaar. Om 12:30 uur zijn we de tocht begonnen, via Velsen Noord - Castricum Bergen - Schoorl naar Hargen aan Zee. Daar was een groot parkeerterrein, waar we onze auto’s goed en ruim kwijt konden, en waar elke auto voorzien werd van twee verse makrelen! Die waren vacuum verpakt door Joop en Cees. Bij het strandpaviljoen was lekker de ruimte, en kon een ieder lekker zitten met een hapje en een drankje. Helaas waren we twee leden zoekgeraakt, en hebben we deze leden helaas niet meer gehoord of gezien! Na anderhalf uur aan het strand te hebben gezeten zijn we weer begonnen met het tweede deel van de toertocht richting Callantsoog en later binnendoor de natuur langs het Noord-Hollands kanaal. Bij de burgervlotbrug moesten we wachten op een motorjacht die erdoor moest. Een mooie gelegenheid voor de heer Roodveldt om snel de brug over te rennen om alle Cadillacs op de foto te zetten die over moesten steken. Ik denk dat er een aantal deelnemers waren die toch wel benauwd over deze vlotbrug reden. Maar ja, soms hoort dat erbij in een toertocht. Hiervandaan ging het verder richting Koedijk en Alkmaar, en dan weer binnendoor naar de sluizen van IJmuiden, waar we om 17:30 uur weer aankwamen voor degenen die bleven eten.

Na diverse leden die niet bleven eten een goede reis te hebben gewenst, sprak ik met de heer Roodveldt af dat ik hem de adressen zou opsturen van de leden die over de vlotbrug hadden gereden, zodat hij de foto’s naar hen kan opsturen. Daarna was het tijd om lekker bij te praten en te genieten van mosselen, tong, zalm of vlees. Toen was ook deze dag om 20:00 weer voorbij. Diverse leden moesten nog een eind naar huis; Antwerpen, Almelo, noem maar op. Er waren zelfs leden die de sluizen zo mooi vonden dat ze wel 10 à 15 minuten voor het verkeerde rode stoplicht hadden gestaan. Ikzelf heb de tocht met twee vrienden (die overigens geen lid zijn) uitgezet: Joop en Anneke Lanting. Ik vond het zelf een hele leuke dag, en de andere leden vonden dit naar mijn idee ook. Tot ziens bij een volgend evenement!

Cees van Langen

34

Groeten van Cees van Langen

Om 12:30 uur werd in diverse paviljoens het lunchbuffet geopend. Wel mensen, je kwam werkelijk niets tekort, dit was dan ook erg goed verzorgd door de organisatie. Na een lange en gezellige dag ben ik om 17:00 uur huiswaarts gegaan met nog vele foto’s en herinneringen aan het Concours d’Elegance op Paleis Het Loo te Apeldoorn.

27

Reisverslag:

De Cadillac Story 2004 Langeais, Frankrijk

We besluiten het er op te wagen en vertrekken naar Frankrijk met onze nieuwste aanwinst; de Cadillac Ambulance! Hoe zal ze zich houden? We pakken zoveel mogelijk onderdelen en vloeistoffen in die we onderweg nodig zouden kunnen hebben, want je wilt natuurlijk wel je eigen broek op kunnen houden.

Dinsdag 20 juli 2004 We gaan op reis!

Vol goede moed rijden we dinsdagmorgen vroeg naar het bedrijf van Floor Boer in Nieuwerbrug, waar wij ons verzamelen om van daaruit, na een kopje kofe, met zeven personen in vier auto’s te vertrekken richting Rouen. Onderweg begon het al snel te regenen, steeds een beetje harder. Op zich niet zo’n probleem, ware het niet dat we met een piekjne auto onderweg waren waarvan slechts 1 onderdeel het niet goed deed en dat waren, inderdaad ja, de ruitenwissers. En als het dan echt hard regent, krijg je het toch een beetje benauwd! Op een gegeven moment heeft Jan Kleinveld (die man is zóó handig) een kleine ingreep verricht, en konden de ruiten weer gewist worden. Veel dank, Jan (voor het ophouden van onze broek). Na een verder voorspoedig verlopen tocht (we zijn inmiddels in Frankrijk) besluiten we de eerste nacht door te brengen in het Mercure Hotel, wat tenslotte niet voor niks pal naast de snel-

weg naar ons staat te lonken. We zoeken niet verder; dit wordt het. Ze hebben zelfs een parking onder het hotel, waar alle auto’s geparkeerd worden. De ambulance echter, blijkt niet onder de toegangspoort door te passen. Deze blijft dus pal voor het hotel geparkeerd staan. We maken zelf (met toestemming) provisorisch een afzetting met daar aanwezige paaltjes. ‘s Avonds eten we lekker in het hotel - John een beetje meer dan wij - en houden we het barpersoneel wakker door nog lang na te borrelen. Edwin laat zijn hand lezen door een charmante waarzegger. Iedereen geniet en zit relaxed achterover, behalve Edwin, die ieder half uur zenuwachtig gaat kijken of de ambulance er nog wel staat. Behalve hotelpersoneel, dat er (kwijlend) omheen loopt is er echter niks aan de hand. Ja, de kop is er af, onze reis is nu echt begonnen en de ambulance rijdt als een zonnetje. Terugkijkend op de dag constateer ik dat we zoals altijd hebben genoten van alle leuke aandacht onderweg. Natuurlijk de gebruikelijke toeters en duimen omhoog; u allen wel bekend. Maar ook die ene vrachtwagenchauffeur die zijn mobieltje uit het raam houdt om een foto te maken wanneer we hem passeren. En wat te denken van de vrachtwagenchauffeur die geduldig wacht als Edwin de wagen op een akelig nauw plekje heeft gekeerd en vervolgens…. applaudisseert! Aardige jongens, die vrachtwagenchauffeurs.

het bordes van het kasteel heeft gefotografeerd en op de geweldig mooie brede trap binnen in het kasteel. Uiteraard genieten we ook in het kasteel weer van een bijzondere maaltijd. Maar eerst worden de gezusters Keyaerts, hun rechterhand Sophie en de technische man Thierry netjes bedankt voor dit hele fantastische gebeuren waar we allemaal zo bijzonder van genoten hebben. Wat deze avond voor Edwin en mij nog specialer maakte, is het feit dat wij de prijs voor de meest bijzondere Cadillac blijken te hebben gewonnen! We mogen een weekend door Parijs crossen met de allernieuwste Cadillac. Onze hartelijke dank aan iedereen die een goed woordje voor onze voiture heeft gedaan!

Dinsdag 27 juli 2004: Vroeg op.

We staan deze ochtend al om 05.00 uur op, het hotel zorgt ervoor dat wij iets te eten krijgen ook al is de ontbijtzaal natuurlijk nog dicht. Als wij even later wegrijden is iedereen nog in diepe slaap, we besluiten - alweer - om ons netjes te gedragen en zetten de sirene niet aan ten afscheid. Het zou wel een leuke originele “wake-up-call” zijn geweest. Als we enige tijd onderweg zijn worden we nog gebeld door Marius die ons op de hoogte stelt van zijn verdere reisplannen, leuk!

Na een bijzonder voorspoedig verlopen terugreis komen we niet te laat in de avond thuis. Het was al met al een bijzondere ervaring die ik niet had willen missen. Maar nu is de betovering weer voorbij, ik voel me net Assepoester die de koets moet verlaten. Morgen weer werken. Zucht…

Irene

Woensdag 21 juli 2004: De bobine

Jan en Ria hebben problemen met de auto; omdat de benzine toevoer steeds stagneert, hapert de auto onder het rijden. Heel vervelend. Drie/vier keer gestopt, gebeld, advies gekregen, het probleem vermindert en lijkt zelfs zo goed als opgelost. Nu blijkt al snel één van de kenmerken van op deze manier met een paar auto’s door Frankrijk rijden. Je hebt geregeld contact met elkaar via de mobiele telefoon en houdt rekening met elkaar; zijn we nog compleet? Hee, waarom gaat Marius nu links waar we rechts moeten? En zit John nog wel achter ons? Ik merk al snel dat ik niet zo vaak achterom hoef te kijken, want John is net een pitbull, die laat niet los. Het geeft me wel een veilig gevoel, maar eh …John ook in Frankrijk betekent een rood licht dat je moet stoppen hoor.

28

33

geweldige uitzichten en veel zonnebloemvelden. Als Hollandse etser blijf ik me verbazen over de etsers op de autoweg. Geen etspad te bekennen en dan maar hopen dat alle automobilisten goed wakker zijn. We zien een heel oud mannetje in wankel evenwicht dapper doortrappend op een net zo oude ets. Na enig overleg besluiten we ons netjes te gedragen en de sirene niet aan te zetten. Ondertussen gaat het werk voor de CCN natuurlijk gewoon door. We worden regelmatig, bij voorkeur tijdens een lastig stukje in de route, gebeld door mensen die zich willen opgeven voor het jaarfeest begin september. En daar zijn we overigens heel blij mee! Maar mocht ik een ietwat verstrooid hebben geklonken aan de telefoon; dan weet u nu hoe dat kwam! We komen ongeveer vijf uur in de namiddag aan bij ons volgende hotel. Hotel Punta Lara in Noirmoutier. Ik vind het een geweldige locatie. Het lijkt alsof we via het kronkelweggetje omhoog naar het einde van de wereld rijden. Vanuit de kamer hebben we een heerlijk uitzicht direct op het strand en de zee. Het is nog vroeg, ik besluit snel mijn badpak aan te trekken en zo pikken we nog anderhalf uur zon aan de rand van het zwembad mee. Mmmm, ik geniet. Voor het avondeten komen alle aanwezigen samen om bij het zwembad te toasten en van een lekker hapje te genieten. We zien er allemaal uit om door een ringetje te halen; zijn dit de kriebels voor het slotfeest al? ‘s Avonds leert Edwin aan John hoe hij slakken moet eten en andere enge beestjes uit hun huisje/vel moet peuteren. John, die in de groep toch al niet bekend staat als een slechte eter, blijkt een natuurtalent! En het is een feest om te zien hoe hij er van geniet!

Net als de overige nachten, slapen we ook deze nacht bijzonder goed.

Maandag 26 juli 2004:

Mijn zoon Jim is jarig Noirmoutier - Montbazon; 268,8 kilometer. De zon staat vandaag weer stralend aan de hemel zonder dat het bloedheet is. Het is erg lekker weer en we rijden een mooie rit, waarin we ondermeer van een schitterend uitzicht op St. Martin mogen genieten. Ik bel mijn middelste kind, dat vandaag veertien wordt. Vandaag had hij liever een echte zoen van me gehad dan mijn surrogaatkus door de telefoon. Sorry Jim, maar dit moet nu eenmaal, hier wordt mamma gelukkig van. Vandaag leidt onze rit naar Montbazon, waar de allermooiste slaapkamer van deze vakantie op ons wacht bij het Chateau d’Artigny. We komen als eerste aan, wat mij de gelegenheid geeft om wat plaatjes te schieten van de ambulance voor het kasteel. Omdat we zo vroeg zijn besluiten we het zwembad op te zoeken en daar - alweer!- lekker nog een uurtje zon mee te pikken. Heerlijk. We vertrekken op tijd naar onze kamers (jahaa, eentje boven en eentje beneden met elk een eigen badkamer) om ons op te tutten voor de feestelijke afscheidsavond. Edwin is vijf minuten eerder klaar dan ik. Door de gastheer van het hotel worden we gastvrij onthaald met een verhaal over de bijzondere schilderingen in het koepelplafond van de ontvangstzaal. Samen met een hapje en een wijntje is dit een mooie ontvangst. Ook krijgen we uitleg over de streekwijnen. Ondertussen loopt een professionele fotograaf rond en maakt foto’s van het feestgedruis. Dezelfde fotograaf die ons eerder deze avond allemaal in vol ornaat op

In ieder geval vind ik het erg leuk om groepsgewijs door Frankrijk te rijden. Wat is dit een leuke manier om wat leden van de club beter te leren kennen (en wat hebben we een leuke leden!). Er is zelfs een drietal leden dat zo’n bijzondere band met elkander opbouwt, dat ze besluiten om met drie man samen één slaapkamer te boeken, wel knus, maar dat ging ons toch iets te ver! Inmiddels maken Edwin en ik het grapje dat als er wat mankeert aan je auto; je het beste gewoon mee kunt gaan op een lange rit. Onderweg helpen je collega-Cadillac-liefhebbers je aan nieuwe onderdelen en kennis. Makkelijker en sneller kun je er niet aan komen. Onze ruitenwisser doet het nu tenslotte ook weer! Natuurlijk is dit maar een auw grapje, toch is het een heel jn gevoel om er niet alleen voor te staan. En eerlijk is eerlijk, sommige mensen hebben wel errug veel verstand van Cadillacs. (wij iets minder) We zien veel lachende Franse gezichten onderweg, openvallende monden, etc. We hebben het eerder meegemaakt bij toertochten, maar het blijft een leuke ervaring. De wereld lijkt toch een stukje mooier wanneer je rondrijdt in zo’n bijzondere wagen, iedereen lacht naar je en zwaait (het Maxima-gevoel), het leven is zo slecht nog niet. Ook zien we een hoop mooie landschapjes onderweg. Foto’s maak ik voornamelijk wanneer we even stilstaan, veel foto’s worden echter niet geschoten, omdat we nu eenmaal niet overal kunnen stoppen. Ik hoop dat ik de mooie Franse panorama’s met de diepe dalen, velden in groen- en geelschakeringen met daarin een enkel terra of geel bakstenen huisje en een eenvoudig Romaans kerkje, en de koetjes en schaapjes die tegen de hellingen geplakt lijken, niet zal vergeten. Wat is het allemaal mooi! Ik geniet. In Courseulles gaat het echt niet meer met de auto van de Kleinvelds, bij een Renault garage horen we van een hele vriendelijke monteur die maar blijft glimlachen (eindelijk eens een echte auto in zijn garage) dat de bobine stuk is. Het wonder geschiedt, hij haast zich weg en komt even later met een bobine aanzetten die hij - Joost mag weten waar - heeft opgeduikeld, en in de auto van de Kleinveldjes plaatst. Hij past ook nog. Hoera, we zijn uit de brand. Vooralsnog lijkt het probleem inderdaad opgelost.

We komen in de plaats Caen, hier zien we de zee, met een strook groene weiden ervoor, heel apart! We besluiten in Caen ook een hotel te scoren. Het lukt niet meteen om wat te vinden, maar volgens Edwin zijn we langs hotel Chopin gereden. Eénmaal teruggereden blijkt hier inderdaad hotel Clarine te staan; dat komt ervan als je je leesbril niet op hebt, schat! We genieten in dit hotel van een prima maaltijd voor weinig geld. (Hollanders hè). En terwijl iedereen ‘s avonds binnen aan de bar blijft hangen, besluiten wij om het buiten gezellig te maken. Het is heerlijk zacht weer, en we zitten lekker te bieren en te wijnen. Ik ga ook maar aan het bier want ik werd de vorige avond toen ik alleen water dronk, wat meewarig aangekeken! Kortom we zitten weer relaxed achterover. Behalve Edwin dan, die gaat elk half uur naar de ambulance kijken.De volgende ochtend rijden we na het uitchecken om 9.15 uur weg.

Donderdag 22 juli 2004:

Weer regen, en vandaag ontmoeten we de eerste Cadillacfanaten uit andere landen. Voor onze middagmaaltijd (warm uiteraard) zijn we om 12.30 uur gestopt bij een truckerscafé. Na een stevige maaltijd rijden we kwart voor twee weer weg. Het was geweldig mooi zonnig weer, maar nu stort het water werkelijk naar beneden! Gauw gaan de kappen er weer op. In de stromende regen vervolgen we onze weg richting Le Mans. Er vallen ook wat spatjes binnen in onze ambulance! Ik leg wat poetsdoeken neer om het water op te vangen. Na enkele kilometers, pardon mijlen, zien we gelukkig dat we lichtere luchten tegemoet rijden. Ik weet niet precies na hoevéél mijl, want onze teller is er op de stand van 90.999 mee opgehouden. We komen aan in het plaatsje Langeais. Hier maken we bij het hotel waar we dit keer zullen overnachten, kennis met een aantal Belgische Cadillac liefhebbers met

32

29

hele mooie auto’s. In hotel Errard kunnen we de auto’s op het binnenplaatsje veilig wegzetten. Edwin kijkt erg opgelucht. Voor onze ambulance staat een andere klassieker die precies de toegang naar het binnenplaatsje vult en dus blokkeert. Zo er al iemand met de ambulance van door zou willen, dan moet hij óver deze wagen heen. Ja, Edwin kijkt bijzonder tevreden. Er is water aanwezig, en de auto’s worden enthousiast opgepoetst. Ondertussen doezel ik weg op het bed in onze romantische slaapkamer. Minpuntje zijn de twee bedden, zo ver mogelijk uit elkaar gezet met een nachtkastje ertussen! ‘s Nachts waag ik de oversteek.

Geneviève Keyaerts zelf te zijn. Wat een stukken! Eén en ander blijkt werkelijk tot in de puntjes te zijn georganiseerd. Aan de ene kant een tafeltje met diverse sappen en kofe en ook wat lekkers. Aan de andere kant, bij de inschrijftafel, krijgen we per auto leeftocht mee voor onderweg en een routebeschrijving. Niet zomaar een routebeschrijving maar een complete multomap waarin elk A-viertje netjes in een plastic showtas opgeborgen zit, en voor elke deelnemer voor iedere nacht een brochure van het hotel voor die nacht. (Deze grote groep wordt ondergebracht in meerdere kleine hotels.) Chapeau voor de organisatie! We krijgen zelfs poetsspul voor de auto! Uiteraard zijn we het Cadillac museum van de gezusters Keyaerts verwachtingsvol ingelopen. We voelden ons als kinderen in een snoepwinkel. Een winkel vol snoepjes in allerlei kleuren, geweldig mooi! Op de parkeerplaats van een nabijgelegen (groot!) automuseum dat we uiteraard ook bezochten, helpt Peter Nieuwlandt, onze vriendelijke vriend uit België de Kleinveldjes aan een nieuwe condensator. Dit bleek namelijk het werkelijke probleem van hun automobiel te zijn, waardoor ze de vorige dag toch niet echt lekker hebben gereden. Gelukkig dat deze Belgen in de buurt waren om je broek op te houden Jan!

We eten ‘s avonds in het hotel. De madame d’hôtel reageert ietwat pissig wanneer ik vraag of mijn hoofdmaaltijd van twee blaadjes sla met niks wat groter mag, maar daarna komt er dan ook een verrukkelijke salade! Maar ja, ik wil niet met een lege maag naar bed, wat jij John? Wanneer iedereen al op één oor ligt, krijgen wij van de bijzonder hartelijke eigenaar/kok de sleutel van de bar. Wel moeten we beloven om een beetje stil te doen. Dat doen we uiteraard. Bij het afscheid de volgende ochtend krijgen we allemaal een hartelijke handdruk van de madame d’hôtel met de beste wensen en een goede reis. Geweldig, wat een schatje! Daarna moest ze weer snel aan het werk, waarschijnlijk om de drankvoorraad aan te vullen.

Deze dag bezoeken we ook een nabijgelegen autofabriekje. Nu is Edwin degene die de foto’s maakt. Na dit bezoek hebben we wat tijd te verdoen op het terrasje voor ons hotel, Le Relais des Arcandiers, met het nuttigen van een biertje of twee. Tja, je moet er van houden. Dit is het enige hotel waar we twee nachten doorbrengen, nl. vrijdag en zaterdagnacht. De hoogslanke gastvrouw heeft een allervriendelijkste glimlach en ik zie menig man wegdromen. Ook leuk; de kamers hebben geen nummer maar een naam! Een automerk wel te verstaan! Om 19.30 uur verzamelen de meeste auto’s zich om naar een loods/fabriekshal naast het autofabriekje te rijden, alwaar de auto’s binnen kunnen worden geplaatst voor de nacht. Wij laten, evenals een paar anderen, de auto op het kleine plaatsje naast het hotel staan. Lekker dichtbij en dan kun je er nog eens een blik op werpen... In tegenstelling tot de vorige nacht blokkeert nu onze ambulance de uitgang van het plaatsje; hij staat pal voor het hek, er

Vrijdag 23 juli 2004:

Magalie en Geneviève!! Langeais - Lohéac; 212 kilometer. Vanaf het hotel hoeven we maar een klein stukje te rijden naar L’Angeais waar we door twee bijzonder charmante jongedames uiterst professioneel en gastvrij worden ontvangen. Hier ontmoeten we alle overige deelnemers uit Duitsland, Luxemburg, Engeland, Zwitserland en natuurlijk Frankrijk. Aangezien ik de hele tijd heb gedacht waarom eigenlijk? - dat onze gastvrouwen twee wat oudere dames zouden zijn, was mijn eerste gedachte: “Potdomme, die twee oude besjes hebben wel mooie secretaresses!” Maar het bleken dus Magalie en

kan geen kip (laat staan een Cadillac) meer langs. De eigenaar van de auto direct achter de onze lijkt wat bezorgd/zenuwachtig of hij wel op tijd weg kan de volgende ochtend. Nee, uitslapen is er niet bij deze vakantie! Deze avond gaan we met het hele gezelschap in een lokale gelegenheid eten. We schijnen verwend te gaan worden met lokale lekkernijen en zijn benieuwd. Als voorafje genieten we van een kleine crêpe, dit is een soort pannenkoekje, en inderdaad typisch Frans. Lekker hoor. Hierna volgt het hoofdgerecht, een grote crêpe. Als verrassing blijkt het nagerecht te zijn… een crêpe met een bolletje ijs! Deze maaltijd gaat vergezeld van typische lokale volksmuziek door een viertal enthousiaste muzikanten, ze wisten van geen ophouden. En gelukkig maar dat ze zo verschrikkelijk (!) enthousiast waren, want het publiek was, hoe zeg ik dat netjes… iets minder enthousiast. En nee, we hebben niet gevraagd waar de CD te koop is.

enthousiasme weer uit. Lekker hard gereden. Jammer genoeg blijkt de auto waar Edwin in mee zou rijden technische problemen met de gordels te hebben, uit veiligheidsoverwegingen wordt besloten dat zijn ritje niet door kan gaan. Zoals ik al zei; erg jammer. Nadat ik wat met de coureur en de begeleidende dame heb gesmoesd, mag ik de plaats van Edwin innemen (mij passen de gordels namelijk wel). Als even later Jan Kleinveld besluit om solidair te zijn met Edwin (of deed je het in je broek Jan?), spoed ik mij wederom richting coureur en ja hoor, dit wordt het derde rondje voor Irene. Maar ik vind het echt wel rot voor jullie hoor jongens!

Later op de avond proberen we in dit kleine, lieftallige dorpje aan de boemel te gaan. Er is niet veel vertier maar het lukt ons toch om een gezellig kroegje te vinden. Wanneer we later die nacht “thuis” komen uit de kroeg ligt de zwarte waakhond des hotels in een handomdraai voor Ria en ondergetekende op zijn rug. We kroelen hem even lekker uitgebreid op zijn buikje, iets dat hij zich tevreden laat welgevallen; wat een schatje!

Zaterdag 24 juli 2004:

La foret de Brocéliande Lohéac - Brocéliande; 33 kilometer. Bij het vertrek om stipt 09.00 uur deze ochtend blijkt onze kilometerteller (mijlenteller?) het ineens weer te doen. Sommige problemen lossen zichzelf op. De ochtend doet wat Nederlands aan, maar gelukkig breekt al om 09.15 uur de zon door. Vandaag gaat het hele gezelschap per bus naar een legendarisch Frans woud, dat in vroegere tijden het terrein van Merlijn de tovenaar zou zijn geweest. De verhalen eromheen zeggen ons niet zo veel, maar in Frankrijk schijnt dit een beroemd gebied te zijn. Ik schiet een paar mooie plaatjes in dit schilderachtige bos. Vandaag is het echter ook tijd voor echte actie; namelijk in een raceauto op het circuit! We verzamelen wederom in het grote automuseum. Degenen die zich de vorige dag hebben opgegeven om te racen, begeven zich vanuit het museum naar het achtergelegen circuit. We racen niet zelf maar persen ons naast de ervaren coureur in het kleine wagentje. Ik kom er stuiterend van

Na het avondeten, waarbij de wijn ruim geschonken werd, komt de stemming er goed in. De ene na de andere uit ons selecte gezelschap blijkt onvermoede zangkwaliteiten te hebben, er wordt luidkeels gezongen en meegezongen. Idols is er niks bij. Er wordt zoveel gelachen dat ik er pijn in mijn buik van krijg. Het is een geweldige avond, waarbij ik ook nog met een tafelgenoot even tot een goed serieus gesprek kom. Kortom, alle elementen uit het ware leven zijn vertegenwoordigd. Ik neem Edwin deze avond “ziek, zwak en misselijk” mee naar boven. De mensen van de auto die achter ons geparkeerd staat, kijken ongerust toe. Ik neem aan dat ze meeleven met Edwin. Gelukkig is Edwin de volgende ochtend weer een hele vent. Prettige bijkomstigheid voor de klassiekers die achter de ambulance op het plaatsje staan; hadden ze toch bijna niet op tijd weg gekund!? Daar hadden we toch niet aan moeten denken. Had ik al verteld dat Edwin bij de toneelgroep in zijn woonplaats speelt?

Zondag 25 juli 2004:

Hotel Punta Lara Lohéac - Bouin (restaurant); 129,3 kilometer, Bouin - Noirmoutier en L’Ile; 37,1 kilometer. Ook deze dag rijden we weer langs prachtige plekjes, door typisch Franse dorpjes en zien we

30

31

hele mooie auto’s. In hotel Errard kunnen we de auto’s op het binnenplaatsje veilig wegzetten. Edwin kijkt erg opgelucht. Voor onze ambulance staat een andere klassieker die precies de toegang naar het binnenplaatsje vult en dus blokkeert. Zo er al iemand met de ambulance van door zou willen, dan moet hij óver deze wagen heen. Ja, Edwin kijkt bijzonder tevreden. Er is water aanwezig, en de auto’s worden enthousiast opgepoetst. Ondertussen doezel ik weg op het bed in onze romantische slaapkamer. Minpuntje zijn de twee bedden, zo ver mogelijk uit elkaar gezet met een nachtkastje ertussen! ‘s Nachts waag ik de oversteek.

Geneviève Keyaerts zelf te zijn. Wat een stukken! Eén en ander blijkt werkelijk tot in de puntjes te zijn georganiseerd. Aan de ene kant een tafeltje met diverse sappen en kofe en ook wat lekkers. Aan de andere kant, bij de inschrijftafel, krijgen we per auto leeftocht mee voor onderweg en een routebeschrijving. Niet zomaar een routebeschrijving maar een complete multomap waarin elk A-viertje netjes in een plastic showtas opgeborgen zit, en voor elke deelnemer voor iedere nacht een brochure van het hotel voor die nacht. (Deze grote groep wordt ondergebracht in meerdere kleine hotels.) Chapeau voor de organisatie! We krijgen zelfs poetsspul voor de auto! Uiteraard zijn we het Cadillac museum van de gezusters Keyaerts verwachtingsvol ingelopen. We voelden ons als kinderen in een snoepwinkel. Een winkel vol snoepjes in allerlei kleuren, geweldig mooi! Op de parkeerplaats van een nabijgelegen (groot!) automuseum dat we uiteraard ook bezochten, helpt Peter Nieuwlandt, onze vriendelijke vriend uit België de Kleinveldjes aan een nieuwe condensator. Dit bleek namelijk het werkelijke probleem van hun automobiel te zijn, waardoor ze de vorige dag toch niet echt lekker hebben gereden. Gelukkig dat deze Belgen in de buurt waren om je broek op te houden Jan!

We eten ‘s avonds in het hotel. De madame d’hôtel reageert ietwat pissig wanneer ik vraag of mijn hoofdmaaltijd van twee blaadjes sla met niks wat groter mag, maar daarna komt er dan ook een verrukkelijke salade! Maar ja, ik wil niet met een lege maag naar bed, wat jij John? Wanneer iedereen al op één oor ligt, krijgen wij van de bijzonder hartelijke eigenaar/kok de sleutel van de bar. Wel moeten we beloven om een beetje stil te doen. Dat doen we uiteraard. Bij het afscheid de volgende ochtend krijgen we allemaal een hartelijke handdruk van de madame d’hôtel met de beste wensen en een goede reis. Geweldig, wat een schatje! Daarna moest ze weer snel aan het werk, waarschijnlijk om de drankvoorraad aan te vullen.

Deze dag bezoeken we ook een nabijgelegen autofabriekje. Nu is Edwin degene die de foto’s maakt. Na dit bezoek hebben we wat tijd te verdoen op het terrasje voor ons hotel, Le Relais des Arcandiers, met het nuttigen van een biertje of twee. Tja, je moet er van houden. Dit is het enige hotel waar we twee nachten doorbrengen, nl. vrijdag en zaterdagnacht. De hoogslanke gastvrouw heeft een allervriendelijkste glimlach en ik zie menig man wegdromen. Ook leuk; de kamers hebben geen nummer maar een naam! Een automerk wel te verstaan! Om 19.30 uur verzamelen de meeste auto’s zich om naar een loods/fabriekshal naast het autofabriekje te rijden, alwaar de auto’s binnen kunnen worden geplaatst voor de nacht. Wij laten, evenals een paar anderen, de auto op het kleine plaatsje naast het hotel staan. Lekker dichtbij en dan kun je er nog eens een blik op werpen... In tegenstelling tot de vorige nacht blokkeert nu onze ambulance de uitgang van het plaatsje; hij staat pal voor het hek, er

Vrijdag 23 juli 2004:

Magalie en Geneviève!! Langeais - Lohéac; 212 kilometer. Vanaf het hotel hoeven we maar een klein stukje te rijden naar L’Angeais waar we door twee bijzonder charmante jongedames uiterst professioneel en gastvrij worden ontvangen. Hier ontmoeten we alle overige deelnemers uit Duitsland, Luxemburg, Engeland, Zwitserland en natuurlijk Frankrijk. Aangezien ik de hele tijd heb gedacht waarom eigenlijk? - dat onze gastvrouwen twee wat oudere dames zouden zijn, was mijn eerste gedachte: “Potdomme, die twee oude besjes hebben wel mooie secretaresses!” Maar het bleken dus Magalie en

kan geen kip (laat staan een Cadillac) meer langs. De eigenaar van de auto direct achter de onze lijkt wat bezorgd/zenuwachtig of hij wel op tijd weg kan de volgende ochtend. Nee, uitslapen is er niet bij deze vakantie! Deze avond gaan we met het hele gezelschap in een lokale gelegenheid eten. We schijnen verwend te gaan worden met lokale lekkernijen en zijn benieuwd. Als voorafje genieten we van een kleine crêpe, dit is een soort pannenkoekje, en inderdaad typisch Frans. Lekker hoor. Hierna volgt het hoofdgerecht, een grote crêpe. Als verrassing blijkt het nagerecht te zijn… een crêpe met een bolletje ijs! Deze maaltijd gaat vergezeld van typische lokale volksmuziek door een viertal enthousiaste muzikanten, ze wisten van geen ophouden. En gelukkig maar dat ze zo verschrikkelijk (!) enthousiast waren, want het publiek was, hoe zeg ik dat netjes… iets minder enthousiast. En nee, we hebben niet gevraagd waar de CD te koop is.

enthousiasme weer uit. Lekker hard gereden. Jammer genoeg blijkt de auto waar Edwin in mee zou rijden technische problemen met de gordels te hebben, uit veiligheidsoverwegingen wordt besloten dat zijn ritje niet door kan gaan. Zoals ik al zei; erg jammer. Nadat ik wat met de coureur en de begeleidende dame heb gesmoesd, mag ik de plaats van Edwin innemen (mij passen de gordels namelijk wel). Als even later Jan Kleinveld besluit om solidair te zijn met Edwin (of deed je het in je broek Jan?), spoed ik mij wederom richting coureur en ja hoor, dit wordt het derde rondje voor Irene. Maar ik vind het echt wel rot voor jullie hoor jongens!

Later op de avond proberen we in dit kleine, lieftallige dorpje aan de boemel te gaan. Er is niet veel vertier maar het lukt ons toch om een gezellig kroegje te vinden. Wanneer we later die nacht “thuis” komen uit de kroeg ligt de zwarte waakhond des hotels in een handomdraai voor Ria en ondergetekende op zijn rug. We kroelen hem even lekker uitgebreid op zijn buikje, iets dat hij zich tevreden laat welgevallen; wat een schatje!

Zaterdag 24 juli 2004:

La foret de Brocéliande Lohéac - Brocéliande; 33 kilometer. Bij het vertrek om stipt 09.00 uur deze ochtend blijkt onze kilometerteller (mijlenteller?) het ineens weer te doen. Sommige problemen lossen zichzelf op. De ochtend doet wat Nederlands aan, maar gelukkig breekt al om 09.15 uur de zon door. Vandaag gaat het hele gezelschap per bus naar een legendarisch Frans woud, dat in vroegere tijden het terrein van Merlijn de tovenaar zou zijn geweest. De verhalen eromheen zeggen ons niet zo veel, maar in Frankrijk schijnt dit een beroemd gebied te zijn. Ik schiet een paar mooie plaatjes in dit schilderachtige bos. Vandaag is het echter ook tijd voor echte actie; namelijk in een raceauto op het circuit! We verzamelen wederom in het grote automuseum. Degenen die zich de vorige dag hebben opgegeven om te racen, begeven zich vanuit het museum naar het achtergelegen circuit. We racen niet zelf maar persen ons naast de ervaren coureur in het kleine wagentje. Ik kom er stuiterend van

Na het avondeten, waarbij de wijn ruim geschonken werd, komt de stemming er goed in. De ene na de andere uit ons selecte gezelschap blijkt onvermoede zangkwaliteiten te hebben, er wordt luidkeels gezongen en meegezongen. Idols is er niks bij. Er wordt zoveel gelachen dat ik er pijn in mijn buik van krijg. Het is een geweldige avond, waarbij ik ook nog met een tafelgenoot even tot een goed serieus gesprek kom. Kortom, alle elementen uit het ware leven zijn vertegenwoordigd. Ik neem Edwin deze avond “ziek, zwak en misselijk” mee naar boven. De mensen van de auto die achter ons geparkeerd staat, kijken ongerust toe. Ik neem aan dat ze meeleven met Edwin. Gelukkig is Edwin de volgende ochtend weer een hele vent. Prettige bijkomstigheid voor de klassiekers die achter de ambulance op het plaatsje staan; hadden ze toch bijna niet op tijd weg gekund!? Daar hadden we toch niet aan moeten denken. Had ik al verteld dat Edwin bij de toneelgroep in zijn woonplaats speelt?

Zondag 25 juli 2004:

Hotel Punta Lara Lohéac - Bouin (restaurant); 129,3 kilometer, Bouin - Noirmoutier en L’Ile; 37,1 kilometer. Ook deze dag rijden we weer langs prachtige plekjes, door typisch Franse dorpjes en zien we

30

31

geweldige uitzichten en veel zonnebloemvelden. Als Hollandse etser blijf ik me verbazen over de etsers op de autoweg. Geen etspad te bekennen en dan maar hopen dat alle automobilisten goed wakker zijn. We zien een heel oud mannetje in wankel evenwicht dapper doortrappend op een net zo oude ets. Na enig overleg besluiten we ons netjes te gedragen en de sirene niet aan te zetten. Ondertussen gaat het werk voor de CCN natuurlijk gewoon door. We worden regelmatig, bij voorkeur tijdens een lastig stukje in de route, gebeld door mensen die zich willen opgeven voor het jaarfeest begin september. En daar zijn we overigens heel blij mee! Maar mocht ik een ietwat verstrooid hebben geklonken aan de telefoon; dan weet u nu hoe dat kwam! We komen ongeveer vijf uur in de namiddag aan bij ons volgende hotel. Hotel Punta Lara in Noirmoutier. Ik vind het een geweldige locatie. Het lijkt alsof we via het kronkelweggetje omhoog naar het einde van de wereld rijden. Vanuit de kamer hebben we een heerlijk uitzicht direct op het strand en de zee. Het is nog vroeg, ik besluit snel mijn badpak aan te trekken en zo pikken we nog anderhalf uur zon aan de rand van het zwembad mee. Mmmm, ik geniet. Voor het avondeten komen alle aanwezigen samen om bij het zwembad te toasten en van een lekker hapje te genieten. We zien er allemaal uit om door een ringetje te halen; zijn dit de kriebels voor het slotfeest al? ‘s Avonds leert Edwin aan John hoe hij slakken moet eten en andere enge beestjes uit hun huisje/vel moet peuteren. John, die in de groep toch al niet bekend staat als een slechte eter, blijkt een natuurtalent! En het is een feest om te zien hoe hij er van geniet!

Net als de overige nachten, slapen we ook deze nacht bijzonder goed.

Maandag 26 juli 2004:

Mijn zoon Jim is jarig Noirmoutier - Montbazon; 268,8 kilometer. De zon staat vandaag weer stralend aan de hemel zonder dat het bloedheet is. Het is erg lekker weer en we rijden een mooie rit, waarin we ondermeer van een schitterend uitzicht op St. Martin mogen genieten. Ik bel mijn middelste kind, dat vandaag veertien wordt. Vandaag had hij liever een echte zoen van me gehad dan mijn surrogaatkus door de telefoon. Sorry Jim, maar dit moet nu eenmaal, hier wordt mamma gelukkig van. Vandaag leidt onze rit naar Montbazon, waar de allermooiste slaapkamer van deze vakantie op ons wacht bij het Chateau d’Artigny. We komen als eerste aan, wat mij de gelegenheid geeft om wat plaatjes te schieten van de ambulance voor het kasteel. Omdat we zo vroeg zijn besluiten we het zwembad op te zoeken en daar - alweer!- lekker nog een uurtje zon mee te pikken. Heerlijk. We vertrekken op tijd naar onze kamers (jahaa, eentje boven en eentje beneden met elk een eigen badkamer) om ons op te tutten voor de feestelijke afscheidsavond. Edwin is vijf minuten eerder klaar dan ik. Door de gastheer van het hotel worden we gastvrij onthaald met een verhaal over de bijzondere schilderingen in het koepelplafond van de ontvangstzaal. Samen met een hapje en een wijntje is dit een mooie ontvangst. Ook krijgen we uitleg over de streekwijnen. Ondertussen loopt een professionele fotograaf rond en maakt foto’s van het feestgedruis. Dezelfde fotograaf die ons eerder deze avond allemaal in vol ornaat op

In ieder geval vind ik het erg leuk om groepsgewijs door Frankrijk te rijden. Wat is dit een leuke manier om wat leden van de club beter te leren kennen (en wat hebben we een leuke leden!). Er is zelfs een drietal leden dat zo’n bijzondere band met elkander opbouwt, dat ze besluiten om met drie man samen één slaapkamer te boeken, wel knus, maar dat ging ons toch iets te ver! Inmiddels maken Edwin en ik het grapje dat als er wat mankeert aan je auto; je het beste gewoon mee kunt gaan op een lange rit. Onderweg helpen je collega-Cadillac-liefhebbers je aan nieuwe onderdelen en kennis. Makkelijker en sneller kun je er niet aan komen. Onze ruitenwisser doet het nu tenslotte ook weer! Natuurlijk is dit maar een auw grapje, toch is het een heel jn gevoel om er niet alleen voor te staan. En eerlijk is eerlijk, sommige mensen hebben wel errug veel verstand van Cadillacs. (wij iets minder) We zien veel lachende Franse gezichten onderweg, openvallende monden, etc. We hebben het eerder meegemaakt bij toertochten, maar het blijft een leuke ervaring. De wereld lijkt toch een stukje mooier wanneer je rondrijdt in zo’n bijzondere wagen, iedereen lacht naar je en zwaait (het Maxima-gevoel), het leven is zo slecht nog niet. Ook zien we een hoop mooie landschapjes onderweg. Foto’s maak ik voornamelijk wanneer we even stilstaan, veel foto’s worden echter niet geschoten, omdat we nu eenmaal niet overal kunnen stoppen. Ik hoop dat ik de mooie Franse panorama’s met de diepe dalen, velden in groen- en geelschakeringen met daarin een enkel terra of geel bakstenen huisje en een eenvoudig Romaans kerkje, en de koetjes en schaapjes die tegen de hellingen geplakt lijken, niet zal vergeten. Wat is het allemaal mooi! Ik geniet. In Courseulles gaat het echt niet meer met de auto van de Kleinvelds, bij een Renault garage horen we van een hele vriendelijke monteur die maar blijft glimlachen (eindelijk eens een echte auto in zijn garage) dat de bobine stuk is. Het wonder geschiedt, hij haast zich weg en komt even later met een bobine aanzetten die hij - Joost mag weten waar - heeft opgeduikeld, en in de auto van de Kleinveldjes plaatst. Hij past ook nog. Hoera, we zijn uit de brand. Vooralsnog lijkt het probleem inderdaad opgelost.

We komen in de plaats Caen, hier zien we de zee, met een strook groene weiden ervoor, heel apart! We besluiten in Caen ook een hotel te scoren. Het lukt niet meteen om wat te vinden, maar volgens Edwin zijn we langs hotel Chopin gereden. Eénmaal teruggereden blijkt hier inderdaad hotel Clarine te staan; dat komt ervan als je je leesbril niet op hebt, schat! We genieten in dit hotel van een prima maaltijd voor weinig geld. (Hollanders hè). En terwijl iedereen ‘s avonds binnen aan de bar blijft hangen, besluiten wij om het buiten gezellig te maken. Het is heerlijk zacht weer, en we zitten lekker te bieren en te wijnen. Ik ga ook maar aan het bier want ik werd de vorige avond toen ik alleen water dronk, wat meewarig aangekeken! Kortom we zitten weer relaxed achterover. Behalve Edwin dan, die gaat elk half uur naar de ambulance kijken.De volgende ochtend rijden we na het uitchecken om 9.15 uur weg.

Donderdag 22 juli 2004:

Weer regen, en vandaag ontmoeten we de eerste Cadillacfanaten uit andere landen. Voor onze middagmaaltijd (warm uiteraard) zijn we om 12.30 uur gestopt bij een truckerscafé. Na een stevige maaltijd rijden we kwart voor twee weer weg. Het was geweldig mooi zonnig weer, maar nu stort het water werkelijk naar beneden! Gauw gaan de kappen er weer op. In de stromende regen vervolgen we onze weg richting Le Mans. Er vallen ook wat spatjes binnen in onze ambulance! Ik leg wat poetsdoeken neer om het water op te vangen. Na enkele kilometers, pardon mijlen, zien we gelukkig dat we lichtere luchten tegemoet rijden. Ik weet niet precies na hoevéél mijl, want onze teller is er op de stand van 90.999 mee opgehouden. We komen aan in het plaatsje Langeais. Hier maken we bij het hotel waar we dit keer zullen overnachten, kennis met een aantal Belgische Cadillac liefhebbers met

32

29

Reisverslag:

De Cadillac Story 2004 Langeais, Frankrijk

We besluiten het er op te wagen en vertrekken naar Frankrijk met onze nieuwste aanwinst; de Cadillac Ambulance! Hoe zal ze zich houden? We pakken zoveel mogelijk onderdelen en vloeistoffen in die we onderweg nodig zouden kunnen hebben, want je wilt natuurlijk wel je eigen broek op kunnen houden.

Dinsdag 20 juli 2004 We gaan op reis!

Vol goede moed rijden we dinsdagmorgen vroeg naar het bedrijf van Floor Boer in Nieuwerbrug, waar wij ons verzamelen om van daaruit, na een kopje kofe, met zeven personen in vier auto’s te vertrekken richting Rouen. Onderweg begon het al snel te regenen, steeds een beetje harder. Op zich niet zo’n probleem, ware het niet dat we met een piekjne auto onderweg waren waarvan slechts 1 onderdeel het niet goed deed en dat waren, inderdaad ja, de ruitenwissers. En als het dan echt hard regent, krijg je het toch een beetje benauwd! Op een gegeven moment heeft Jan Kleinveld (die man is zóó handig) een kleine ingreep verricht, en konden de ruiten weer gewist worden. Veel dank, Jan (voor het ophouden van onze broek). Na een verder voorspoedig verlopen tocht (we zijn inmiddels in Frankrijk) besluiten we de eerste nacht door te brengen in het Mercure Hotel, wat tenslotte niet voor niks pal naast de snel-

weg naar ons staat te lonken. We zoeken niet verder; dit wordt het. Ze hebben zelfs een parking onder het hotel, waar alle auto’s geparkeerd worden. De ambulance echter, blijkt niet onder de toegangspoort door te passen. Deze blijft dus pal voor het hotel geparkeerd staan. We maken zelf (met toestemming) provisorisch een afzetting met daar aanwezige paaltjes. ‘s Avonds eten we lekker in het hotel - John een beetje meer dan wij - en houden we het barpersoneel wakker door nog lang na te borrelen. Edwin laat zijn hand lezen door een charmante waarzegger. Iedereen geniet en zit relaxed achterover, behalve Edwin, die ieder half uur zenuwachtig gaat kijken of de ambulance er nog wel staat. Behalve hotelpersoneel, dat er (kwijlend) omheen loopt is er echter niks aan de hand. Ja, de kop is er af, onze reis is nu echt begonnen en de ambulance rijdt als een zonnetje. Terugkijkend op de dag constateer ik dat we zoals altijd hebben genoten van alle leuke aandacht onderweg. Natuurlijk de gebruikelijke toeters en duimen omhoog; u allen wel bekend. Maar ook die ene vrachtwagenchauffeur die zijn mobieltje uit het raam houdt om een foto te maken wanneer we hem passeren. En wat te denken van de vrachtwagenchauffeur die geduldig wacht als Edwin de wagen op een akelig nauw plekje heeft gekeerd en vervolgens…. applaudisseert! Aardige jongens, die vrachtwagenchauffeurs.

het bordes van het kasteel heeft gefotografeerd en op de geweldig mooie brede trap binnen in het kasteel. Uiteraard genieten we ook in het kasteel weer van een bijzondere maaltijd. Maar eerst worden de gezusters Keyaerts, hun rechterhand Sophie en de technische man Thierry netjes bedankt voor dit hele fantastische gebeuren waar we allemaal zo bijzonder van genoten hebben. Wat deze avond voor Edwin en mij nog specialer maakte, is het feit dat wij de prijs voor de meest bijzondere Cadillac blijken te hebben gewonnen! We mogen een weekend door Parijs crossen met de allernieuwste Cadillac. Onze hartelijke dank aan iedereen die een goed woordje voor onze voiture heeft gedaan!

Dinsdag 27 juli 2004: Vroeg op.

We staan deze ochtend al om 05.00 uur op, het hotel zorgt ervoor dat wij iets te eten krijgen ook al is de ontbijtzaal natuurlijk nog dicht. Als wij even later wegrijden is iedereen nog in diepe slaap, we besluiten - alweer - om ons netjes te gedragen en zetten de sirene niet aan ten afscheid. Het zou wel een leuke originele “wake-up-call” zijn geweest. Als we enige tijd onderweg zijn worden we nog gebeld door Marius die ons op de hoogte stelt van zijn verdere reisplannen, leuk!

Na een bijzonder voorspoedig verlopen terugreis komen we niet te laat in de avond thuis. Het was al met al een bijzondere ervaring die ik niet had willen missen. Maar nu is de betovering weer voorbij, ik voel me net Assepoester die de koets moet verlaten. Morgen weer werken. Zucht…

Irene

Woensdag 21 juli 2004: De bobine

Jan en Ria hebben problemen met de auto; omdat de benzine toevoer steeds stagneert, hapert de auto onder het rijden. Heel vervelend. Drie/vier keer gestopt, gebeld, advies gekregen, het probleem vermindert en lijkt zelfs zo goed als opgelost. Nu blijkt al snel één van de kenmerken van op deze manier met een paar auto’s door Frankrijk rijden. Je hebt geregeld contact met elkaar via de mobiele telefoon en houdt rekening met elkaar; zijn we nog compleet? Hee, waarom gaat Marius nu links waar we rechts moeten? En zit John nog wel achter ons? Ik merk al snel dat ik niet zo vaak achterom hoef te kijken, want John is net een pitbull, die laat niet los. Het geeft me wel een veilig gevoel, maar eh …John ook in Frankrijk betekent een rood licht dat je moet stoppen hoor.

28

33

Verslag van de Tourtocht langs de Noord-Hollandse Kust

Dus Leden, geef je volgend jaar ook op, want Cadillac Europe is ook dan weer één van de hoofdsponsors, en dan moeten er toch zeker wel 40 of 50 Caddy’s op deze mooie show kunnen staan! Het kost u niets, alleen wat benzine en tijd. De rest wordt verzorgd door de organisatie (behalve de eventuele slaapplaats).

op 1 augustus

Op zondagochtend, om 11:30 uur waren Henk en Astrid Vis de eersten die aankwamen bij het Millennium Castle. Daarna kwamen de meeste anderen ook al snel binnen druppelen, zo’n 20 Cadillacs in totaal. De kofe en de appeltaart stond voor iedereen klaar. Om 12:30 uur zijn we de tocht begonnen, via Velsen Noord - Castricum Bergen - Schoorl naar Hargen aan Zee. Daar was een groot parkeerterrein, waar we onze auto’s goed en ruim kwijt konden, en waar elke auto voorzien werd van twee verse makrelen! Die waren vacuum verpakt door Joop en Cees. Bij het strandpaviljoen was lekker de ruimte, en kon een ieder lekker zitten met een hapje en een drankje. Helaas waren we twee leden zoekgeraakt, en hebben we deze leden helaas niet meer gehoord of gezien! Na anderhalf uur aan het strand te hebben gezeten zijn we weer begonnen met het tweede deel van de toertocht richting Callantsoog en later binnendoor de natuur langs het Noord-Hollands kanaal. Bij de burgervlotbrug moesten we wachten op een motorjacht die erdoor moest. Een mooie gelegenheid voor de heer Roodveldt om snel de brug over te rennen om alle Cadillacs op de foto te zetten die over moesten steken. Ik denk dat er een aantal deelnemers waren die toch wel benauwd over deze vlotbrug reden. Maar ja, soms hoort dat erbij in een toertocht. Hiervandaan ging het verder richting Koedijk en Alkmaar, en dan weer binnendoor naar de sluizen van IJmuiden, waar we om 17:30 uur weer aankwamen voor degenen die bleven eten.

Na diverse leden die niet bleven eten een goede reis te hebben gewenst, sprak ik met de heer Roodveldt af dat ik hem de adressen zou opsturen van de leden die over de vlotbrug hadden gereden, zodat hij de foto’s naar hen kan opsturen. Daarna was het tijd om lekker bij te praten en te genieten van mosselen, tong, zalm of vlees. Toen was ook deze dag om 20:00 weer voorbij. Diverse leden moesten nog een eind naar huis; Antwerpen, Almelo, noem maar op. Er waren zelfs leden die de sluizen zo mooi vonden dat ze wel 10 à 15 minuten voor het verkeerde rode stoplicht hadden gestaan. Ikzelf heb de tocht met twee vrienden (die overigens geen lid zijn) uitgezet: Joop en Anneke Lanting. Ik vond het zelf een hele leuke dag, en de andere leden vonden dit naar mijn idee ook. Tot ziens bij een volgend evenement!

Cees van Langen

34

Groeten van Cees van Langen

Om 12:30 uur werd in diverse paviljoens het lunchbuffet geopend. Wel mensen, je kwam werkelijk niets tekort, dit was dan ook erg goed verzorgd door de organisatie. Na een lange en gezellige dag ben ik om 17:00 uur huiswaarts gegaan met nog vele foto’s en herinneringen aan het Concours d’Elegance op Paleis Het Loo te Apeldoorn.

27

The Cadillac Kitchen We rijden dan wel vrolijk rond in onze Cadillac, en gooien haar met liefde vol super benzine. Echter, de inwendige mens mag daarbij natuurlijk niet vergeten worden! Maar dan wel “American Style”. Echte klassiekers zijn uiteraard de Mufns. Hieronder het recept. En...als dit toch aan het uitproberen bent, is het misschien ook een goed idee om het resultaat eens mee te brengen naar een meeting. U zult in elk geval populair zijn bij de andere deelnemers! Wij wachten met spanning af!

Real American Basic Mufns

Concours d’Elegance op Paleis Het Loo te Apeldoorn Na het bericht in the Standard te hebben gelezen, heb ik meteen de organisatie gebeld hoe het zat met de inschrijving voor Cadillacs. Ik vertelde dat ik er één heb uit 1977 en een Oldsmobile uit 1949. De organisatie vond de Olds interessanter. Dus met deze wagen ging ik op zondag 29 augustus om 7:00 uur al op weg vanuit IJmuiden naar Apeldoorn. Na ongeveer een uur waren we bij het paleis. Daar aangekomen gaven we het inschrijfformulier af en kregen we een tas vol spullen. Ik werd naar mijn plaats op het grasveld verwezen en daar stonden al diverse bekende Caddy’s. Dick Mostert, Matern Harmsel en de heer van Straten. Ik zette mijn auto netjes neer achter het naambordje dat daar al klaar stond en installeerde de spulletjes zoals het kenteken bordje en het diner-bord aan het raam. Toen kwamen de andere eigenaren met aanhang ook al aangelopen, nog een beetje slaperig. In de tas zat een pasje voor jezelf en eentje voor een introducé. Deze pas gaf toegang tot de diverse paviljoen, voor kofe en andere dranken. Ik ging eerst even kijken bij Cadillac, één van de hoofdsponsors van dit tweedaagse evenement. Na de kofe bekeken we rest van de inhoud van de tas, en die was zeker niet onaardig. De CCN leden maakten hun auto’s droog, want het was om 8:00 nog erg vochtig. Daarna werden de stoelen en veel later de partytent van Harry Hei-

develd opgezet. Dat was goed nodig wan de zon is niet meer weggeweest deze dag. Nu de auto’s: helaas ik moet het ook dit keer weer zeggen, te weinig Caddy’s op deze dagen! Vooral omdat Cadillac Europe de hoofdsponsor was, samen met Corvette. Er waren slechts 13 Cadillacs op deze show, vanaf 1904 (dat dan weer wel). Enkele hele mooie, waaronder een V16 uit 1930-1931 en uit 1938. Later hoorde ik van andere leden die via Autovisie op het terrein stonden dat zij het niet hadden vernomen via de Cadillac Club. Dus Bestuur: doe hier eens iets aan. Met elkaar maar 6 leden van de CCN, dat is toch niet echt veel. Maar nu weer verder over de andere oldtimers. Mensen, wat zijn er toch een mooie exemplaren in Nederland! De meeste waren van Engelse afkomst, wellicht ook omdat Jaguar ook hoofdsponsor was. In totaal waren er 156 Concours deelnemers, en nog veel meer op de andere grasvelden. Ik denk in totaal zo’n 400 stuks! Van alles door elkaar wat betreft de automerken, dus erg gezellig. Het was voor het eerst in 5 jaar dat dit Concours werd gehouden op Paleis Het Loo, samen met de Vredestein Classic Sprint op de Koningslaan van het landgoed. Ja, en u raad het al, deze werd zowaar gewonnen door een Cadillac racewagen uit de jaren 30.

26

• • • • • • •

100 gr. boter 150 gr. suiker 1 zakje vanillesuiker 3 eieren 300 gr. witte tarwebloem 1 mespunt bakpoeder 100 ml. melk

Het mooiste is een mufnplaat, maar met papieren cakevormpjes (supermarkt: schap 3) kom je een heel eind mits je voorzichtig bent! Smelt de boter (zacht vuurtje), voeg de suiker en vanillesuiker toe en klop het op tot een smeuige smurrie. Voeg de 3 eieren één voor één toe. Zeef de bloem en de bakpoeder. Voeg nu afwisselend bloem en melk toe. Doe het deeg in de mufnplaat. Bak de mufns 20 minuten op 200 graden Celsius. En ….. ‘last but not least‛: laat even weten of het lekker was! Heb jij ook een “Real American” recept? Stuur het op naar de Redactie, dan wordt het in de eerstvolgende Standard gepubliceerd!

Carin Spoor

N.B. Die hippe kookset op de foto bovenin is origineel en authentiek Sixties/Seventies retro, en kan besteld worden bij de rma Classic Modern in Engeland, samen met nog honderden andere retro goodies! Voor liefhebbers en verzamelaars! www.classic-modern.co.uk

35

Op zoek naar een stuur... Allereerst zal ik mij maar even voorstellen: Ik ben Jaap Roodveldt, getrouwd met Yvonne woon in Zwanenburg (te dicht bij Schiphol) en wij zijn sinds september 2003 in het bezit van onderstaande baby blue 1956 Sedan DeVille.

namelijk amerikaanse boeken ben, zit ik regelmatig in de VS. Ook nu weer (Ik schrijf dit artikel dan ook vanuit de vliegtuigstoel). Naar San Francisco en Phoenix. Wat wil je nog meer? In SF een halve dag vrij genomen en naar Brentwood gereden. 40 Mijl ten noorden van SF. Naar AA Autoparts. Gespecialiseerd in Cadillac Ik had ze al gebeld en ze hadden een stuk of 30 ‘56-ers staan. Netjes bij elkaar en keurig het jaartal erop geschreven. Daar aangekomen klopte het precies. De ‘wrakken’ stonden op jaartal bij elkaar en de losse onderdelen (voornamelijk plaatwerk) had men apart gezet, gesorteerd,

In die tijd zijn wij ook lid geworden van de Cadillac club en hebben inmiddels een aantal toertochten meegereden. De Caddy heb ik gekocht bij het Amsterdamse Automuseum (bij ons in het dorp) en verkeert in uitstekende staat. Alleen het stuur. Dat was nogal gebarsten en ‘crumbled’. En verder is het frame van het linker tochtraampje gebroken en zit een beetje los. Navraag bij restauratie bedrijven en ‘roaming on the net’ brachten ofwel geen ofwel hele dure oplossingen. Ook eBay bracht niks. Ik heb alle jaargangen van sturen voorbij zien komen, maar geen ‘56 of in slechte staat. Aangezien ik eigenaar van een importbedrijf van voorvan jaarcoderingen voorzien en redelijk roestvrij Hoopvol ging ik op zoek naar een gaaf stuur en een tochtraampje. Alle 30 auto’s nageplozen. Helemaal niks. Of geen stuur meer of nog rotter dan de mijne. Tochtraampjes waren allemaal verdwenen of ook stuk. Maar tijdens het teruglopen naar de ingang stond tussen de 70-ers nog drie ‘56 sedan de villes. Onder een boom. In de schaduw en volgens de eigenaar daar al minstens 10 jaar. En een daarvan had een stuur. Helemaal gaaf. Groen, maar dat maakte mij niks uit. Aan de ingang gemeld dat ik het onderdeel gevonden had en er kwam snel een mexicaan met een tas met gereedschap het stuur eraf halen (want dat mag je niet zelf ivm beschadegingen). Kostte mij wel 10 dollar. En het stuur zelf 100 dollar. Met horn ring. Who cares. Hier zien jullie het liggen op de airco-unit in mijn hotelkamer. In het hotel vroegen ze al of mijn autoalarm stuk was en ik zo diefstal probeerde te voorkomen. En aangezien ik het stuur in het vliegtuig als handba

36

heeft kunt u die mij bestellen. Voordeel van een auto met slechte llers is dat die er direct erg armoedig uit ziet (net als de Pimpcar) en direct veel in waarde zakt. Let maar op dat op een auto met slechte of ontbrekende llers op Ebay vaak weinig wordt geboden, terwijl die niet echt duur zijn en u die zelf makkelijk kunt spuiten en monteren. Ik liet bij rma de Boer (tel. 070-3951393) in Den Haag 2 spuitbussen van 400 ml maken in de kleur GM54 colonial yellow (lichtgeel) voor het spuiten van de llers en om wat plekjes bij te werken. De spuitbussen worden direct gemaakt, klaar terwijl je wacht. De kleur was goed (een spuitbus kost maar € 16,50). Op de site www.autocolorlibrary.com zijn de originele kleuren van o.a. Cadillacs te vinden. Fillers moeten eerst met een kunststof primer worden gespoten. Omdat de pimpcar geen metallic lak heeft hoeft er geen blanke lak op. De pasvorm van de nieuwe llers is iets minder dan de originele maar toch redelijk goed. Je moet wel wat slijpen/zagen aan de klemstrips die overgezet moeten worden van de originele llers. Hiermee worden ze aan de achterschermen vastgeschroefd. Eventueel kunnen ze worden vervormd met een hete lucht pistool maar dan moeten ze nog niet zijn gespoten. Het is aan te bevelen om ze eerst goed passend te maken en ze daarna pas te spuiten. Al met al was ik toch zo’n 6 uur bezig met het licht opschuren van de llers, het spuiten, demonteren van de oude llers, passend maken en monteren. De Pimpcar knapte hierdoor sterk op.

OMVL. Beide Cadillac zijn technisch identiek. Nu heb ik 3 Eldorado’s die allemaal perfect rijden. Naar mijn mening zijn dit de best rijdende Cadillacs en toch door velen onderschat. Eldorado’s hebben wel eens een slechte naam wegens de voorwielaandrijving maar dat is onterecht. Vaak is door achterstallig onderhoud grondige revisie noodzakelijk. Er zijn veel Eldorado’s met slecht onderhouden of versleten voorwielophanging/ aandrijfassen/banden/aandrijfketting. Ja, inderdaad kan er nogal wat mis gaan maar vergeet niet dat er bij achterwielaangedreven Cadillacs ook het een en ander kapot kan gaan, zoals de kruiskoppelingen en centreerkogels. Bij Eldorado’s worden de onderste fuseekogels zwaar belast door het hoge gewicht en kan de rechter aandrijfas waar een klauwkoppeling in zit speling krijgen of kapot gaan. Andere punten van aandacht bij Eldorado’s zijn de afdichthoezen. Als de hoezen van de binnenste tripoid (schuifkoppeling met 3 kogels) of de hoezen van de buitenste homokineten (knik-koppeling met 6 kogels) scheuren, vliegt het vet er uit. In deze onderdelen komt dan stof/zand/vuil met alle gevolgen van dien. De lange torsie-veren zijn over het algemeen probleemloos en deze kunnen worden nagesteld om eventueel doorzakken van de voorwielen te voorkomen. De Pimpcar is nu bijna geheel origineel en goed opgeknapt en kan een nieuw leven beginnen in Nederland.

Oude llers...

Nieuwe llers en Nederlands kenteken.

Hoe verder, gasinbouw? Mijn verzameling is dus weer toegenomen met een mooie Eldorado Biarritz uit 1978 waar er nog steeds zeer weinig van in Nederland zijn. Ik heb nu 2 soortgelijke Eldorado’s en weet nog niet welke ik zal houden. Waarschijnlijk zal ik in de Pimpcar gas monteren. In mijn goudbruine Eldorado uit 1977 heb ik een OMVL laten inbouwen maar daar heb ik spijt van. Ik wilde eens weten hoe een OMVL zou bevallen maar ik vind het vermogen en het verbruik enorm tegen vallen in vergelijking met de IMPCO installaties. Die zijn wel iets duurder maar in mijn Zuurstok (1976 Eldorado convertible met een 425 motor uit 1978) is het verbruik veel minder en is de trekkracht veel meer dan de Eldorado uit 1977 met

We gaan de wintermaanden weer tegemoet en velen van u zullen wellicht op Ebay of andere auto-sites gaan speuren. Nu met de lage dollar en het winterseizoen kan het interessant zijn om in Amerika een mooie Cadillac op te sporen. Zeker een leuk avontuur en als ik u daarbij kan helpen laat het maar weten. Binnenkort worden de Cadillacs uit 1980 vrijgesteld. Toen kwam het omstreden Seville-model met de schuine achterkant uit. Misschien iets voor u, of een mooi klein model Eldorado waar er in Nederland praktisch geen van rondrijden ??.........

Koen Ongkiehong

25

Maar ik heb mijn stuur en dat ligt toch heel wat prettiger in de hand dan een afbrokkelende hard plastic ring. En mochten jullie de adressen willen hebben van de diverse sloperijen hoor ik het wel. Ik ben overal zeer vriendelijk geholpen en zal hen graag aanprijzen. Gegroet

Jaap Roodveldt

([email protected])

gage meenam vroeg men op SF-airport of de rest van de auto in de koffer zat. Na een lange tijd en een lange reis is de PimpCar nu toch eindelijk op z’n nieuwe adres aangekomen: de Ahornstraat in Den Haag! stille Pimpcar naar huis. In afwachting van de op 4 oktober geplande RDW-keuring stond de Pimpcar in de straat voor de deur. Erwin van Ditmars en ik hem ink gepoetst. Ik heb er koplampen met H4 lampen ingezet en wachtte de keuring af voordat ik aan de andere zaken begon zoals achterschokbrekers en het opknappen van het interieur. Omdat de wachttijden bij de RDW over het algemeen lang zijn heb ik de Pimpcar vroegtijdig aangemeld. De wachttijd hangt af van het RDW-station. Je hebt keuze in het station maar hoewel Waddinxsveen voor mij dichterbij was koos ik voor Zwijndrecht omdat daar de wachttijd korter was. Ik vraag meestal de keuring al aan voordat de auto in Nederland is. Op 6 september liet ik mijn 2 Cadillacs Coupe de Ville uit LA keuren zodat ik in het de afgelopen tijd weer lekker in de weer was met Cadillacs. Ik ging naar het keuringstation in Zwijndrecht waar een identiteitsonderzoek plaats vond. Dit is nodig als er in de fabriek geen chassisnummer in de Cadillac is geslagen. Als dat wel het geval is dan hoeft de RDW alleen het nummer te controleren. Het kan veel problemen opleveren als het nummer niet klopt, of als de auto een ander nummer heeft dan op de title (Amerikaans kenteken) staat. De Fehac kan dan helpen. Aan de hand van het VIN (vehicle identication number) linksvoor onder de voorruit, controleerde de keuringsmeester of de gegevens klopte. Inderdaad kon hij uit het nummer aeiden dat het een Eldorado uit 1978 was en met aanvullende informatie op een plaatje onder de motorkap kon nog worden vastgesteld dat de kleur van de lak en het interieur overeenkwamen met die van de auto. Na het onderzoek werd het nummer ingeslagen en werd de Pinpcar grondig bekeken. Het enige afkeurpunt was een retourveertje op de remklauw linksachter. Deze Eldorado’s hebben schijfremmen die wel eens problemen geven met de handrem,

maar hier was alleen het veertje kapot. Ik moest wel een afspraak maken voor herkeur maar ik was blij met het resultaat. Als aandachtspunt werd op het APK-rapport vermeld dat de kogels redelijk wat speling hadden en dat de achterschokbreker lekte, maar ik was toch al van plan om daar nieuwe op te zetten. Na de keuring heb ik de vloerbedekking inclusief ondertapijt vervangen. Dit is best veel werk omdat de 2 voorbanken, de veiligheidsgordels en de achterbank los moeten. Daarna moest ik het nieuwe tapijt op maat knippen en gaten aanbrengen waar de bouten van de bank door heen gaan. Omdat Eldorado’s een vlakke vloer hebben heb ik hiervoor geen speciaal gevormd tapijt gekocht. Bij een tapijtzaak kocht ik een stuk kamerbreed tapijt. De onderkanten van de deurpanelen en de achterkanten van de stoelen heb ik hier ook mee bekleed.

Vervolgens in Phoenix op zoek gegaan naar een tochtraampje voor mij en spotlight-handgrepen voor de ambulance van Edwin, de Dagobert van de club. Bij 4 junk-yards geweest. In 42 graden celsius heb ik meerdere terreinen afgestruind bij o.a. Desert Valley Auto Parts in Phoenix en Hidden Valley Auto Parts in Maricopa. Ik moet zeggen dat ze daar een andere invulling hebben van de term ‘roestvrij’ dan wij waarmee ze adverteren. Ik begreep van diverse sloperijen dat de spotlights een optie was op de auto’s en er derhalve weinig op sloperijen te vinden waren en dat tochtraampjes het meest kwetsbare deel van de caddy was. Helaas dus niets gevonden.

Fillers Deze Eldorado’s zijn voorzien van llers (vulstukken) tussen de bumpers en de schermen (zowel voor als achter) die kunnen vervormen als de bumpers inschuiven bij een aanrijding. In die tijd werden veel Amerikaanse wagens voorzien van llers van polyurethaan, een exibel soort rubber dat na indrukken geheel onbeschadigd in de oorspronkelijke vorm terug komt. Na 15-20 jaar begint dit materiaal onder invloed van zonlicht uit te harden. Het verliest zijn exibilitiet en uiteindelijk breekt het. Inmiddels zijn de originele en elastische llers praktisch niet meer verkrijgbaar. Soms wordt er een NOS (new old stock oftewel nieuw uit oude voorraad) ller aangeboden, maar deze is vaak niet zo elastisch als een nieuwe omdat die ook zeer oud kan zijn. Er zijn reproduktie-llers verkrijgbaar van hard plastic. Omdat ik diverse keren dit soort onderdelen heb besteld in Amerika, heeft de leverancier mij gevraagd om deze in Nederland voor hun te willen verkopen. Als u ze nodig

24

37

Begin jaren zeventig kwamen enkele GM-bazen tijdens een zakenreis in de Zwitserse alpen tot het besef dat hun grote slagschepen daar niet zo goed te manoeuvreren waren. Het werd tijd voor een compacte Cadillac met goede bochteigenschappen. De Seville werd in mei 1975 gepresenteerd als de relatief compacte tegenhanger van luxe importwagens zoals de Mercedes en Rolls Royce.

kant in de loop van de tijd ook wel populair worden. Over smaak valt te twisten en bij deze modellen geldt zeker dat je ze echt mooi vindt of spuuglelijk. In een ander stuk in deze Standard kunt u over de 1980 Seville meer lezen. Ik had een jaar of 10 geleden een 1980 Seville en was er tevreden over hoewel hij erg traag was. De generatie van 1986-1991 was zeer compact en sloeg niet goed

tegenwoordigd in de CCN. Daar kan verandering in komen omdat zij nu vaak voor zeer lage prijzen worden aangeboden. Onlangs bemiddelde ik in de verkoop van een prachtige ‘93 STS met Northstar-motor die voor een spotprijs van slechts € 2250 van eigenaar wisselde. Ik had hem eigenlijk wel willen kopen maar door omstandigheden (te groot wagenpark en dreigende last met buurtbewoners en echtgenote) moest ik

een container te verschepen met een andere wagen of onderdelen. Sean houdt zich veel bezig met de verkoop van gebruikte onderdelen. Alternatief was Roll-on Roll off, waarbij auto´s op een autoboot worden gereden. Dat is ook niet echt goedkoop. Voorlopig bleef de Pimpcar het dagelijks vervoermiddel van Sean. Wegens aanschaf van diverse andere Cadillacs tijdens mijn afgelopen vakantie in LA in juni kreeg ik het idee om de Pimpcar toch maar niet naar Nederland te laten komen, omdat daar toch nog veel werk aan zat en natuurlijk extra kosten gemaakt moesten worden voor het transport. Mijn Cadillac-verzameling was inmiddels al weer gegroeid tot 6 stuks wat eigenlijk te veel was. Ik heb nog een poging gewaagd om de Pimpcar op Ebay aan te bieden maar vreemd genoeg kreeg ik geen bod hoger dan $ 1500. Veel te weinig vond ik. In augustus kwam er een mogelijkheid om de pimpcar naar België te vervoeren in een container voor een kennis van Sean. Ik heb het aanbod aangenomen. De aankomst in Antwerpen Op 23 september was het zover. Ik ging naar Antwerpen om bij de lossing van de container aanwezig te zijn. Het was een tegenvaller toen ik de Pimpcar voor het eerst in werkelijkheid zag. Als het mogelijk was geweest had ik hem graag terug de container in geduwd en hem naar Amerika terug gezonden. Zijn reisgenoot, een grote Chrysler uit het midden van de jaren vijftig zag er nog verschrikkelijker uit, o.a. wegens een verblijf van enkele tientallen jaren op een Amerikaanse sloperij. De koper

DE EVOLUTIE VAN DE STS EN DE NIEUWE STS In de afgelopen jaren heb ik welgeteld 6 Cadillac Sevilles gehad. Van de 5 generaties Seville-modellen heb ik er een gehad met uitzondering van die uit ‘86-’91. Ik ben een trouwe aanhanger van de Seville en volg de ontwikkelingen van dit model op de voet. De nieuwe STS is al weer enige tijd te koop in Amerika. Hij is daar zeer succesvol net als zijn kleinere broer de CTS. Begin 2005 wordt de nieuwe STS in Nederland geïntroduceerd. De vorige Seville generaties Binnen de CCN is de eerste Sevillegeneratie van 1976-1979 al aardig populair aan het worden. Vooral in het afgelopen jaar zijn er ink wat bijgekomen. Ik verwacht dat de Sevilles uit 1980-1985 met de schuine achter-

aan. Ik heb deze generatie overgeslagen en neem aan dat er weinig CCN-ers zijn die dit een inspirerend model vinden. In Nederland rijden er erg weinig rond dus is de kans dat u er een tegen zult komen erg klein. Ik heb een keer een stukje met zo’n model gereden en dat viel eigenlijk niet tegen. Met de 4,9 liter motor was hij aardig snel, maar hij was wel heel klein. In 1992 kwam de alom geprezen nieuwe Seville uit. De STS, afkorting voor de Seville Touring Sedan werd in Amerika uitgeroepen tot auto van het jaar. De STS is sportiever en anders afgeveerd dan de SLS (Seville Luxury Sedan) die een stuk goedkoper is en soepeler is afgeveerd. Deze modellen, die met zeer kleine detailverschillen tot en met 1997 werden gemaakt, zijn matig ver-

38

met tegenzin van de aankoop afzien. Misschien is zo’n Seville een leuk alternatief voor een 25-plusser die doorgaans veel duurder is in aanschaf en veel verbruikt. Mogelijk dat er al verzekeraars zijn die hem als Young-timer voor gereduceerd tarief willen verzekeren. De belastingsdienst zal het jn vinden als u er een koopt, want hij kost toch zo’n € 800 per jaar maar dan rijd je wel vorstelijk. Voor zakelijke rijders is een ‘92 model pas over 2 jaar interessant (als 15-plusser) omdat de bijtelling dan wordt gerekend over de dagwaarde. Ik heb een paar jaar met een 1992 STS gereden. Deze was erg goed ondanks de hoge kilometers. Toen ik hem verkocht stond er meer dan 300.000 op de teller.

vertelde dat hij hem voor onderdelen nodig had, het was hem meer te doen om de vele onderdelen die in de container zaten en een grote waarde vertegenwoordigden. In de Pimpcar lagen 4 prachtige nieuwe Vogue banden met wit/gele zijvlakken voor Leontien en een nieuw cabrioletdak voor haar Chevrolet Cavalier. Als je maar genoeg spullen/auto’s in een container stopt is

deze vorm van transport relatief goedkoop en vanaf de oostkust niet eens zo heel lang. De reis duurde wegens stagnaties incl. het afhandelen in de haven toch bijna 3 weken. Vanuit LA, westkust van Amerika, doet een container er 4-5 weken over tot Rotterdam. De auto’s vertegenwoordigden een lage waarde maar het transport van de Pimpcar drukte de kosten voor de rest van de container ink. Ik was uiteindelijk toch bijna 1000 euro kwijt want hij moest nog per truck naar Waddinxsveen voor de Nederlandse inklaring. Nu de Pimpcar in Nederland was wachtte mij veel werk. Hij was zeer vuil. Sean had me er wel voor gewaarschuwd en hij was volgeladen met onderdelen waaronder een pot afbijtmiddel die tijdens de reis was leeggelopen op het paarse tapijt. Dat was uiteindelijk niet zo heel erg omdat ik toch van plan was om dat te vervangen. De luipaard bekleding leek nergens op (daar had Leontien me al voor gewaarschuwd) en door de kapotte llers achter was het allesbehalve een show car. Dit heeft wel geholpen bij het inklaren omdat de douane direct accoord ging met een lage invoerwaarde. Je betaalt voor auto’s van 10-30 jaar oud 10 % invoerrechten over de waarde plus transport en dan nog eens 19% btw. Interessant is om auto’s ouder dan 30 jaar te kopen want dan betaal je maar 6% BTW en geen invoerrechten! Keuringsklaar maken en de RDW-keuring Meestal is de eerste indruk erg belangrijk maar in het geval van de Pimpcar was dat niet het geval. Nadat de douane hem had vrijgegeven in Waddinxsveen, moest ik eerst de remmen van de Pimpcar in orde te maken. Met de hulp van mijn vader zette ik er een nieuwe hoofdremcilinder op en heb op het parkeerterrein de remmen ontlucht. De eerste rit op het parkeerterrein was positief, hij stuurde goed en in de avond reed ik hem naar de bedrijfshal van Marius in Delft om de nieuwe uitlaat er op te zetten. Deze delen had ik mee laten komen uit Amerika. Daar heb ik hem verder goed bekeken en zag dat hij technisch erg goed was. Hij was roestvrij en het chroom was goed. De luipaardbekleding kon makkelijk worden verwijderd en de bekleding er onder was met uitzondering van de armpanelen intakt. Het zou wel veel tijd kosten om de lijmresten te verwijderen. Het vinyl en de lak bleken beter dan verwacht en met een dag poetsen zou de Pimpcar er heel anders bij staan. Al met al was ik een stuk positiever dan bij de aankomst in Antwerpen en die avond reed ik met een

23

Van 1998 tot en met 2004 werd het voorlaatste model van de Seville gemaakt. Een Seville-generatie telt dus circa 6-7 jaren. Vorig jaar schreef ik in het stuk met als titel “wat wordt mijn volgende Cadillac” over de 2001 STS die ik had aangeschaft. Het is een zeer moderne auto die zich tot nu toe uitstekend heeft gehouden. Ik heb er 20.000 km mee gereden en het enige onderhoud was het bijvullen van olie, slechts 3 liter op deze afstand. Toch ben ik van plan om hem te verkopen omdat hij natuurlijk redelijk duur is wegens afschrijving, belasting en verzekering. In de afgelopen 12 maanden heb ik nog 4 andere (belastingvrije) Cadillacs aangeschaft waardoor mijn wagenpark weer iets te groot is geworden. Er zijn slechts enkele CCN-leden die met een Seville uit de jaren 1998-2004 rijden. Ze zijn er wel zeer tevreden over. Ook niet Cadillac-rijders vinden dit vaak een mooi model. Deze Sevilles uit 1998-2004 hebben de Cadillac-dealers weinig geld in het laatje gebracht en het is jammer dat er zo weinig van zijn verkocht. Het toonaangevende autotijdschrift Carros stelt dat dit een zwaar ondergewaarde auto is.

De PimpCar in de heuvels van Viginia via Ebay gekocht en ben nog steeds positief. Op Ebay kan een koper recenties geven aan verkopers, zowel positieve als negatieve. Je kunt zien hoe vaak iemand iets heeft verkocht en hoeveel positieve en negatieve recenties er zijn. Voor een verkoper biedt Ebay ook zicht op de koper, want die krijgt op zijn beurt weer recenties van de verkopers. Bieden op Ebay is niet vrijblijvend. Dit in tegenstelling tot www.marktplaats.nl waar een bod weinig waarde heeft en zeker niet bindend is. Beoordeling van de Pimpcar Sean haalde de Pimpcar op en kreeg de eerste week al een probleem toen de rechter aandrijfas kapot ging. Een takelwagen bracht hem naar USA-Parts Supply in

Manassas, Virginia, waar gelukkig een nieuwe as op de plank lag. Na wat gestoei om die er onder te krijgen (kostte hem veel tijd) kon hij weer rijden. Sean en Leontien hebben vele mijlen met de Pimpcar kunnen rijden. Leontien heeft de dynamo nog vervangen en olie ververst tijdens haar vakantie vorig jaar in Amerika. Volgens de beschrijving van Sean moest er toch wel het een en ander worden gedaan om hem netjes te maken zoals nieuwe llers bij de achterbumper. Daarover straks meer. Andere problemen van de Pimp-car waren slechte remmen, niet werkende temperatuur-regelaar, lekkende achterschokbrekers en een grotendeels ontbrekende uitlaat waardoor de uitlaatgassen in de auto terecht konden komen. Vreemd genoeg heeft Sean ondanks deze mankementen bijna 7000 mijlen kunnen rijden, totdat hij echt niet meer remde! Twijfel over export Ik had eind vorig jaar een andere Eldorado Biarritz uit 1977 op Ebay in Los Angeles gekocht waarmee ik sinds januari rijd. Deze heb ik direct na de koop laten verschepen naar Nederland door Direct Express in Los Angeles. Transport vanuit LA is een uitje van een cent en relatief goedkoop. Na de aanschaf van de Pimpcar heb ik onderzocht wat het transport zou kosten van Robbinsville, toch bijna 400 km van de dichtstbijzijnde haven Baltimore, Maryland. Dat was vrij prijzig. Om hem per truck naar de haven te brengen zou richting van $400 kosten. Nadat Sean hem ophaalde dacht ik aan de mogelijkheid om hem in

22

De nieuwe STS Tijdens mijn vakantie afgelopen juni was de nieuwe STS nog niet verkrijgbaar dus kan ik zelf geen oordeel vellen over de prestaties van de nieuwkomer. In de vorige Standard schreef Frank Brüggeman over de nieuwe STS. Ik had graag een complete test van de STS willen plaatsen in deze Standard maar die was nog niet beschiktbaar. In Autoweek verscheen een rijimpressie door Henny Hemmes die bij dit stuk is geplaatst. Duitse autojournalisten van Auto Motor und Sport reden in Amerika met de nieuwe STS en waren evenals de Amerikanen zeer lovend over dit model. De basisuitvoering van de STS met de 3,8 liter V6 biedt de beste prijs-prestatie verhouding. Volgens Dick Braakhekke van Cadillac Europe die in Amerika met de nieuwe STS reed, is het een formidabele wagen die nauwelijks vergeleken kan worden met het vorige model. Ik ben zeer benieuwd want die rijdt ook erg goed en deze was op Achteras van de STS

zijn beurt nauwelijks te vergelijken met zijn voorgangers uit 1992-1997. De techniek staat dus niet stil. Marketingonderzoek voor de nieuwe STS “Ask the man who owns one”, was de slogan van het destijds fameuze merk Packard dat helaas al lang niet meer bestaat. Cadillac Europe gaf een marketing bureau opdracht om de kopersmarkt te analyseren. Het marketingbureau heeft naast rijders van concurrerende merken ook contact opgenomen met enkele rijders van het laatste model Seville en zo kreeg ik een telefoontje of ik

mee wilde doen aan het onderzoek. Men was wel verbaasd dat er zo weinig STS-rijders gevonden konden worden. Ik vond dat niet vreemd, want ik schat dat er vanaf 2001 niet veel meer dan 10 tot 20 nieuwe Sevilles zijn verkocht. Ondanks dat ik mijn STS niet nieuw kocht mocht ik meedoen aan het interview. Ik kreeg diverse vragen voorgelegd die voor een groot deel psychologisch van aard waren en niet zozeer over de auto’s gingen. Belangrijk was te weten wat voor soort mensen in de huidige Seville reden en bij wat voor soort persoon de nieuwe STS zou aanslaan. Omdat ik de ontwikkelingen van de nieuwe STS op de voet had gevolgd wist ik feitelijk meer over dit model dan de onderzoekers die niet direct autokenners waren. Er werden vragen gesteld in hoeverre begrippen als zelfstandigheid, ondernemerschap, risico’s durven nemen,

39

interesse in nieuwe technieken op mij van toepassing waren. Hoe zou de persoon er uit zien die uit de nieuwe STS stapt was ook een vraag. Ik had mijn antwoorden wel klaar. De rijders van de huidige STS zijn volgens mij praktisch allemaal zelfstandigen en/of directeuren die hun wagens zelf hebben gekocht en het zijn echte Amerikanen liefhebbers. Ik denk dat de kans groot is dat de rijders van de vorige Sevillegeneratie ook de nieuwe STS gaan kopen. Diverse STS rijders zijn echte Cadillac-rijders en hebben hun Cadillacs niet geleased. Veel van deze rijders zijn volgens mij

merktrouw en zullen nooit iets anders rijden. De nieuwe STS zal volgens mij een ander publiek trekken, afkomstig van o.a. BMW, Mercedes en Audi. Dit is een veel grotere doelgroep dan het handjevol traditionele Cadillac-rijders. Veel nieuwe STS zullen geleased worden. De STS gaat dus een goede toekomst tegemoet. Wat gaat de nieuwe STS kosten? Cadillac Europe heeft de prijs van de nieuwe STS nog niet bepaald en zal daar nog enkele maanden voor nodig hebben. Het handjevol rijders die de huidige STS kochten hadden niet zoveel problemen om richting € 90.000 te betalen. Dit lijkt een hoog bedrag maar objectief gezien was dit rela-

tief laag ten opzichte van de prijzen die betaald moesten worden voor tegenhangers zoals Mercedessen S, Audis A8, BMW7, Jaguar en Lexus. Deze wagens kostten als zij van de nodige accesoires en motoren werden voorzien om op gelijke hoogte te komen met de Cadillac Seville doorgaans ver boven € 100.000. Toch zie je veel meer van dit soort wagens rondrijden dan Cadillac Sevilles. In dit segment worden niet zoveel auto’s verkocht maar Cadillac moet een aanzienlijk deel van de markt gaan pakken. Met de nieuwe STS heeft Cadillac Europe een sterke troef en moet het mogelijk zijn om geld te verdienen. Het lijkt mij waarschijnlijk dat er een interessant geprijsd basismodel van de STS wordt gepresenteerd voor net iets onder de € 60.000 met de 255 pk sterke 3,6 liter V6. motor. Deze kan goed verkocht worden en later een relatief hoge inruilwaarde hebben. Dit is belangrijk om een interessante leaseprijs te kunnen rekenen. Tot voor kort hadden Cadillacs een zeer lage inruilwaarde.

met een wisselende dollarkoers een lage vaste prijs af te geven voor een langere periode, dus zal men geneigd zijn te rekenen met een hogere koers. In Amerika wordt de CTS geleverd vanaf $ 30.695 exclusief de geldende BTW, de SRX vanaf $ 39.035 en de nieuwe STS vanaf $ 41.220. Wegens 10% invoerrechten, 19% BTW en 45% BPM worden deze prijzen sterk verhoogd. Deze vormen al een toeslag van bijna 75%! Op de site www.cadillaceurope.com kunt u doorklikken naar de Nederlandse afdeling en o.a. de specicaties en prijslijsten van de verkrijgbare Cadillacs bekijken. In Nederland wordt de CTS verkocht vanaf € 45.000 en de SRX vanaf € 59.950. Deze adviesprijzen van Cadillac Europe dateren van mei 2004. Nadien is de dollar ink gezakt dus zouden de prijzen omlaag kunnen ondanks inatie. De goedkoopste STS kost in Ame-

De BPM maakt auto’s in Nederland extra duur en voorlopig zal dat wel zo blijven. De dollar blijft zakken en kost nu ongeveer € 0,75 (ƒ 1,65). Het dieptepunt van de dollar lag 15 jaar geleden rond ƒ 1,55. Een verdere daling naar € 0,71 (het oude dieptepunt) wordt door experts niet uitgesloten. De Amerikanen hebben grote schulden en kunnen met een lagere dollar beter exporteren. Export van Cadillacs kan een steentje bijdragen en het zou mooi zijn als GM nog wat korting geeft om de export naar Europa te bevorderen. Voor Cadillac Europe blijft het riskant om

rika ongeveer $ 2000 meer dan de SRX die hier dus bijna € 60.000 kost. Ik verwacht dat om de nieuwe STS goed te promoten en te kunnen verkopen deze net iets onder de magische grens van € 60.000 zal gaan liggen. In de volgende Standard, na de presentatie op de RAI van 10-20 februari zullen de prijzen ongetwijfeld bekend zijn. Naar verwachting zal hij omstreeks april/mei in Nederland te koop zijn. Welke direct concurrentie heeft de STS? Voor bedragen vanaf € 60.000 kan er heel wat gekocht worden. Volgens Cadillac zijn de directe opponenten (in Amerika) de BMW 5&7, de Mercedes E, Lexus GS/LS 430, Audi A6 en de Jaguar S. Objectief gezien doen deze wagens voor een prijs van € 60.000 qua uitvoering en prestaties onder voor de STS. Het moet dus mogelijk zijn dat Cadillac een groot deel van dit segment weet te pakken. In Nederland is de Chrysler 300 een belangrijke concurrent. In het hogere segment vanaf € 80.000 wordt het moeilijker. De STS met V8-uitvoering met vierwielaandrijving zal met wat accesoires een stuk meer dan € 80.000 gaan kosten. Er worden al veel minder auto’s in die prijsklasse verkocht en voor deze bedragen kun je bij de concurrentie ook heel wat krijgen. Tegenwoordig

De komst van de

PimpCar

In de vorige Standards kon u al diverse keren lezen over “The Pimp Car”. Deze bijnaam, in het Nederlands overeenkomend met “pooierbak”, werd vorig jaar gegeven in de omschrijving van een Cadillac Eldorado Biarritz uit 1978. Derrek, de toenmalige eigenaar had hem op Ebay gezet. Hij had deze wagen enkele jaren geleden gekocht en hem in zijn optiek “verbeterd” door de deurpanelen te bekleden met luipaard stof en hem te voorzien van een paars tapijt. De onderkant werd voorzien van 8 neonbalken die paars licht uitstralenden. Binnen gaven 2 neonbalken extra sfeer onder het dashboard. De ruiten waren stevig getint met speciale folie. De disco sfeer uit de jaren 70 werd versterkt door bijpassende kussens en een disco-bol. De gelukkige koper kreeg nog vele vierkante meters luipaardstof erbij om hem verder te verfraaien. De binnenkant van het dak was nog nog standaard en niet aan de beurt geweest. De Eldo zou geen slecht guur hebben geslagen in Amerikaanse series zoals Starsky & Hutch met een in een bontjas uitgedoste neger aan het stuur, natuurlijk met mooie hoed en vergezeld van enkele prachtige dames!

Wat ik van de Biarritz modellen erg mooi vind is de leren bekleding met de opgenaaide kussens (loose pillow look zoals de Amerikanen dat noemen) en de kleine achterruit. De normale Eldorado´s hebben dat niet. Ik zette mijn hoogste bod in op $2000 en had niet gedacht dat dit voldoende zou zijn om winnaar te worden van deze unieke wagen. Doorgaans loopt een veiling op Ebay 1 week. Het eigenlijke bieden vindt vaak plaats in de laatste minuten of secondes van de veiling. Ik had het hoogste bod uitgebracht en werd door Ebay gefeliciteerd als winnaar. Het was eind augustus vorig jaar en ik kreeg kort na aoop instructies van de eigenaar om binnen een week te betalen en het verzoek om de auto spoedig op te halen. Hij stond in Robbinsville New Jersey, USA, niet ver van Philadelphia. Sean van USA Parts Supply bood zijn hulp aan omdat hij daar niet ver vanaf woonde en werkte. Hij schoot het bedrag voor en haalde de Eldo enkele weken na de aankoop op. Bij aankoop op Ebay kan gebruik worden gemaakt van Paypal, een betaling via de credit card wat wel kosten voor de verkoper met zich meebrengt. Een andere methode van betaling is Money gram. Hierbij kan geld naar iemand worden overgemaakt via een Nederlands grenswisselkantoor. Ook hieraan zijn kosten gebonden. Een probleem van kopen op Ebay is dat je in eerste instantie koopt op basis van foto’s. Je kunt via E-mail verdere informatie opvragen bij de eigenaar of hem bellen. Meestal staat het telefoonnummer van de aanbieder niet in de Ebay-advertentie. Als je met een liefhebber te maken hebt is die vaak eerlijk. Bij handelaren kan het anders zijn. Bij twijfel is het goed om veel detail foto´s te vragen. Laat indien mogelijk iemand de wagen bekijken. Dat is makkelijker gezegd dat gedaan, want de auto staat in Amerika (hoewel sinds kort ook www.ebay.de bestaat, waar ook wel Cadillacs op worden aangeboden, iets minder ver). Toch is kopen op Ebay voor een groot deel een vertrouwenskwestie. Reden genoeg voor velen om niet via Ebay te kopen! Ik heb tot nu toe 2 auto’s en diverse boeken/onderdelen

Gevolgen van het kopen op internet...

Bieden op Ebay Toen ik deze Eldorado op Ebay zag dacht ik dus: precies de wagen die ik zoek, dus bieden maar!

40

21

Oproep voor de

Grand National 2005

in Iowa, USA

In 2005 zal de Grand National van 3-6 augustus in Iowa plaatsvinden. Daar ik er gestudeerd heb en bevriend ben met mensen van de organisatie, ben ik van plan erheen te gaan. De Grand National is het grootste treffen van Cadillacliefhebbers in het jaar, en 2002 was een bijzondere Grand National omdat Cadillac toen 100 jaar bestond. Het programma omvat cultuur, automusea, dealers, een restaureer-workshop, goed eten en drinken in en om de hoofstad Des Moines van het vriendelijke Iowa. Des Moines is bekend om de meeste “skywalks” per 1000 inwoners. Vlakbij kunt u de “Bridges of Madison County” naar de gelijknamige lm aanschouwen. Er is een rondleiding door een John-Deere fabriek gepland, evenals rondleidingen bij grote Cadillacdealers. Mensen die geïnteresseerd zijn of meer willen weten kunnen naar de website van de Amerikaanse Cadillac club gaan, www.CadillacLaSalleClub.org. Of neem een kijkje op www.iowacrossroadsregion.org. Ook kunt u contact met mij opnemen: [email protected] of 06-15056085. Wellicht kunnen we een mooie combinatie maken van de Grand National en een bezoek aan de geboortestad van onze auto, Detroit. Wellicht valt een bezoek aan de Cadillac fabriek in Lansing te regelen. Voor de echte Cadillac liefhebber is er veel te zien en te doen in Detroit, zie eerdere Standards. Maar het delen van dat enthousiasme heb ik gemist toen ik er alleen was, daarom lijkt het me leuk om met meer mensen te gaan! Dus heeft u zin om mee te gaan, laat het mij dan zo spoedig mogelijk weten, dan kunnen we een programma maken.

Likele de Boer

koopt men voor die prijzen vaak liever een SUV maar daarvoor kan men ook bij Cadillac terecht en een Escalade of SRX kopen. Nu Cadillac eindelijk van het image af is een grote wagen te zijn en de dollar ink laag is, verwacht ik dat er in Nederland per jaar meer dan 300 stuks STS-en zullen worden verkocht. Het is een kersvers model dat bij velen zal aanslaan en op tijd komt nu de laatste modellen van de A6, Mercedes E en BMW 5-serie al weer enige tijd meedraaien. Cadillac is bloedserieus als het gaat om te kunnen concurreren met BMW en Mercedes-Benz, niet alleen met hun gewone uitvoeringen, maar ook met de M- en de AMG-versies. Vorig jaar bracht de topdivisie van GM al een V-versie uit van de CTS. Die high performance variant is uitgerust met de LS6 V8 uit de Chevrolet Corvette en levert 400 pk. De plannen om een STS-V uit te brengen zijn ver gevorderd. Deze zal hoogstwaarschijnlijk uitgevoerd worden met een supercharger (compressor) op de Northstar V8.

Lansing Grand River Assembly Plant in Michigan, een van de modernste autofabrieken ter wereld, waarin destijds alleen de CTS werd gemaakt. Nu worden daar ook de SRX en de nieuwe STS gemaakt. Deze modellen worden gebouwd op het zogenaamde Sigma-platform en verschillen eigenlijk niet veel van lengte en breedte terwijl ze duidelijk anders zijn. De belangrijkste afmetingen in centimeter van deze modelllen zijn:

CTS SRX STS

Een man is als een Automobiel... Waarom dan wel? Zult u nu denken. Wel, laat uw gedachten eens gaan over het volgende: ► Als hij ouder wordt, begint het differentieel te slippen en de kruiskoppelingen krijgen wat speling, zodat de aandrijfas rumoerig wordt. ► De versnellingbak wil niet meer zo makkelijk in de hoogste versnelling, en soms heeft hij ook moeilijkheden om uit de eerste te komen. ► Berop beginnen de kleppen lawaaiig te worden en sommige zuigers dichten niet goed meer meer af. ► De carburator reageert onjuist door al die vervuilende stoffen en ‘s morgens starten wordt er met de dag niet beter op. ► Het wordt moeilijker om de radiator op peil te houden door dat lek in die onderste slang! ►De thermostaat faalt, de koplampen zijn niet meer zo helder en de claxon niet meer zo luid. Maar als de carosserie er nog goed uitziet, zonder deuken of afbladderende verf, dan kunnen wij die nog goed poetsen en waxen en zo de indruk proberen te wekken dat we nog kunnen concurreren met de nieuwere modellen en capabel zijn om nog eens de bloemetjes buiten te zetten vóórdat de koppakking het begeeft!! Gentlemen, Start Your Engines!!! Isidoor Nieuwlandt

20

2 Motoren en keuze uit achterwielaandrijving of vierwielaandrijving Een STS met V6 is al zeer luxe uitgevoerd en in tegenstelling tot vroegere Amerikaanse V6-modellen zeer krachtig en levert 255 pk. Hij is bijna net zo snel als mijn V8Northstar en sprint in 7 sec naar de 100. Deze 3,6 V6 wordt in 2005 als optie geleverd op de CTS die standaard met een 2,8 liter V6 wordt uitgerust. Mijn 2001 STS heeft 305 pk aan boord maar feitelijk gebruik ik die nooit. Het is leuk te weten dat hij zo sterk is. De nieuwe STS kan geleverd worden met de nieuwe generatie Northstar-motor waarvan de 4 nokkenassen versteld kunnen worden volgens het principe van continu variabele timing waardoor de motor maar liefst 326 pk levert. Standard wordt de STS met achterwielaandrijving geleverd en tegen meerprijs is vierwielaandrijving verkrijgbaar. De familie van de STS In 2002 bezochten diverse CCNleden tijdens de viering van Cadillac’s honderd jarige bestaan de nieuwe

Lengte 483 495 499

Breedte 179 184 184

De volgende rijimpressie is afkomstig uit de Autoweek van 4 augustus 2004 en werd geschreven door Henny Hemmes. Cadillac wil wereldwijd hét luxe merk worden. Vroeger had de luxe divisie van GM in Amerika de status van ‘Standard of the World’ en nu wordt hard gewerkt aan de terugkeer. De nieuwe STS moet daaraan een grote bijdrage leveren. De STS is de opvolger van de Seville, een model dat sinds 1976 bestond. Die naam is verdwenen en daarmee hoopt GM ook een nieuw tijdperk te zijn binnengereden. Met de nieuwe grote sedan wil Cadillac het luxe segment gaan concurreren met de zogenaamde ‘imports’, BMW, Lexus en Mercedes. De nieuwe STS staat net als de CTS en de SRX op GM’s Sigma platform dat speciaal voor achterwielaangedreven modellen is ontwikkeld. Er is bij de ontwikkeling van de STS onder meer veel aandacht besteed aan

41

de verbetering van de kwaliteit, afwerking en het terugbrengen van geluid. Daarom maakt Cadillac als eerste gelamineerd staal: twee dunne lagen staal waartussen een interdun laagje rubber is geperst. Bij de nieuwe STS wordt dat onder meer gebruikt voor het schutbord tussen motorruimte en cabine, met geluidsreductie als gevolg. Verder is veelvuldig gebruik gemaakt van high strength steel, wat niet alleen bijdraagt aan een grotere

Hoogte 144 172 146

Wielbasis 288 296 295

stijfheid, maar ook aan een betere geluidsisolatie. De STS heeft dus achterwielaandrijving en kan worden geleverd (als optie) met een limited slipdifferentieel. Verder is er een versie met vierwielaandrijving. Cadillac maakt daarvoor gebruik van een vaste tussenbak, die de aandrijfkrachten 40/60 % over vóór- en achteras verdeelt. Elektronisch geregelde AWD kan binnen enkele jaren worden verwacht. Voor de STS zijn twee motorvarianten beschikbaar. We reden eerst met de STS V6 VVT met 255 pk en een maximum koppel van 342 Nm bij 3200 tpm. We kennen die motor al uit de CTS, maar ook in de 1772 kg zware STS stelt hij niet teleur. Met de V6 accelereert de STS in 7,3 s naar 100 km/h. De tweede versie is die met de 4,6-liter Northstar V8 met 320 pk en een maximum koppel van 459 Nm bij 4400 tpm. Hij is net als de V6 gekoppeld aan een intelligente 5-traps

sequentiële automaat. In beide versies zijn die transmissies speciaal op de motoren afgesteld. Ze zijn in beide gevallen indrukwekkend: ze schakelen onmerkbaar en zijn uisterstil. In de V8 is het genieten van het bekende V8-geluid, dat weliswaar mooi wordt gedempt maar nog steeds aanwezig is en zich laat horen bij het accelereren. Maar op kruissnelheid is het in de cockpit mooi stil. Volgens de fabriek moet de STS V8 de sprint van 0-100 km/h kunnen aeggen in 6,3 s en zo voelt het ook. Het onderstel is goed in staat inke kuilen in het wegdek weg te werken en de wegligging is mooi stabiel en in bochten ligt de STS ook als op rails. De tractie controle zorgt ervoor dat er nog een beetje speel-ruimte overblijft: je kunt de kont van de STS nog wat laten uitzwaaien.

Naast de gewone V8 is er ook nog een performance versie met sportonderstel en Magnetic Ride Control: het dempingsysteem dat 1000 keer per seconde het dempingniveau bijstelt. Tot slot is er de STS 4 (de versie met all-wheel drive in combinatie met de V8) die we op één van de dirt roads die zijn er in de buurt van Detroit nog veel zijn hebben uitgeprobeerd. Achter het stuur van de STS4 konden we ons indenken dat zo’n versie hier echt zin heeft. Niet alleen omdat je daar vaak via zo’n onverharde weg naar je huist rijdt, maar ook vanwege in de strenge winters met veel sneeuw. De cockpit van de STS is zonder meer luxueus ingericht met standaard leren bekleding. De uitrusting beantwoordt aan de verwachtingen, de stoelen zitten uitstekend, de rugleuningen zijn berekend op lange mensen en de positie achter het

stuur is op allerlei manieren prima instelbaar. Het instrumentenpaneel is overzichtelijk en gemakkelijk af te lezen met witte wijzer op zwarte wijzerplaten. Zes airbags, sleutelherkenning en starten met de startknop zoals in de XLS is standaard, net als een Bose stereosysteem met CD-speler. Adaptive cruise control is een optie. We vonden de gebruikte materialen passen bij een auto in de luxe klasse en ook de afwerking zag er netjes uit. Over de uitrusting van de Europese STS is nog niets bekend, daarmee moeten we wachten tot de Europese versie aan ons wordt gepresenteerd. Hij zal in ieder geval in september bij de Amerikaanse dealers arriveren. Een uitgebreide rij-impressie stond in AutoWeek no. 33 van 3 augustus.

Koen Ongkiehong

toch echt eigenaar was van een Cadillac van 6,20m en dat ik er toch maar ff mee naar Frankrijjk was gereden. Het mooiste is nog dat ik er het minimale aan gedaan heb, alleen beetje olie en koelvloeistof erbij en rijden maar! Ik heb echt veel bekijks gehad met de Cadillac. “Ah, il est le garçon de Cadillac!” De camping lag op 5 min. lopen van de Atlantische oceaan. En zoals het hoort rijdt je daar gewoon met je Cadillac Fleetwood Limousine naar toe. Ik heb me echt vermaakt die vakantie, elke dag lekker rondcruisen in een dikke Cadillac. Na 2 superweken vakantie ben ik samen met m’n toenmalige vriendin terug gereden naar Almere. Echt een waanzinnige ervaring om met zo’n auto over de binnenwegen van Frankrijk terug te rijden. In Orleans hebben we een 3x3 koepeltentje opgezet en daarachter stond 6,2m Cadillac geparkeerd! Mijn ouders, die op het moment van de aanschaf van de Cadillac ook op vakantie waren, stonden toch wel te kijken dat ik met zo’n auto terug kwam rijden. Maar gelukkig zien ze er de humor wel van in. Even 6,2m auto op de oprit van je ouders parkeren! Eenmaal terug in Almere ben ik begonnen met het opknappen van wat kleine dingen aan de Cadillac. Als informatica student heb ik helaas niet alle kennis van zo’n auto, maar gelukkig kwam ik via de Cadillac Club site in contact met een aantal mensen die wel verstand hebben van Cadillac. Op dit moment staat de Fleetwood Limousine in de stalling, maar in de tussentijd heb ik al erg veel plezier beleefd aan mijn Limo. Ik ben veel met vrienden uitgeweest, beetje rondcruisen door Amsterdam en zo nog meer van dat soort dingen. De Fleetwood betekent veel voor me en dat gevoel wil ik zeker vasthouden. Ik ben besmet met het Cadillac virus, om maar even in ICT termen te spreken. Het lijkt me erg leuk om medeliefhebbers van Cadillac tegen te komen op diverse meeting dagen. Als u meer wil zien en lezen over mijn Cadillac dan kunt u kijken op www.josislos.nl.

Jos Driesen

42

19

1980 Fleetwood Limousine

Het gebeurde allemaal afgelopen zomer. Ik ging met een goede maat van mij een vriendin van hem opzoeken in Middelburg. Zoals dat hoort kregen wij de toeristische rondleiding in Middelburg en omgeving. Je bent jong (24) en je wil van alles en nog wat. Op een gegeven moment reden we over de boulevard van Vlissingen. Daar is alles begonnen. Daar stond ‘ie! Ik riep… stoppen man! Zie die dikke Cadillac daar! Zo gezegd, zo gedaan, wij stoppen. Een Cadillac Fleetwood Limousine. Ik was altijd al fan van Amerikaanse auto’s, met name de fraaie vormgeving van een Cadillac spreekt mij erg aan. Achter de voorruit was en A4’tje geplakt met “Te Koop” erop. Ik heb direct het nummer opgeschreven. Na een avond stevig stappen kreeg ik op zondag de toenmalige eigenaar aan de lijn. Na een babbeltje hebben we toch maar een afspraak gemaakt. Op diezelfde zondagavond heb ik na een proefrit de deal rondgemaakt. De volgende dag bleek dat je als student toch niet direct je geld op kan nemen van je studentenrekening. Uiteindelijk heb ik toch m’n centen bij elkaar weten te krijgen en was ik na een bezoekje aan het postkantoor eigenaar van mijn eerste auto: Een “CADILLAC FLEETWOOD LIMOUSINE” uit 1980. Zonder APK ben ik die maandag teruggereden van Middelburg naar Almere.

De reden waarom ik deze auto heb aangeschaft was onder andere dat ik mijn toenmalige vriendin en haar ouders die in Frankrijk op vakantie waren zou opzoeken. In Almere was de buurt op z’n minst verbaasd. Diezelfde dag ben ik naar Hardenberg (Overijssel) gereden. Na wat kleine aanpassingen rolde de Cadillac door de APK. Het viel niet mee, maar ik heb die dinsdag de Cadillac toch in de verzekering gekregen. Het wordt blijkbaar niet gewaardeerd als je op je 24e als eerste auto een Cadillac koopt. Ik heb diezelfde avond de kofferbak van deze fantastische auto volgegooid met gereedschap, een tent en wat kleding om zo vervolgens richting Frankrijk te rijden. Om 23:00 vertrok ik met een bijna volle tank benzine vanuit Almere. Na een uurtje of 4 toch maar een stop gemaakt (Je blijft rijden met zo’n auto!) De 95 liter tank even bijgevuld en daar ging ie weer. Om 5 uur ‘s ochtends reed ik over de Periferique, in de verte zag ik de verlichte Eiffeltoren liggen. Na een nacht rijden kost het ook in een Cadillac enigszins moeite om je aandacht bij de weg te houden. 200 Km voorbij Parijs heb ik even een stop gemaakt om bij te komen op mijn royale achterbank. Om 12:00 (woensdag) belde ik mijn toenmalige vriendin om haar te laten weten dat zij en haar ouders mij toch niet op hoefden te halen van het vliegveld. “Hoe kom je dan?”, “Ik heb zelf wel wat geregeld!”. Rond drie uur die middag belde ik haar op om haar te vertellen dat ik voor de poort van de camping stond. Ik stond geparkeerd over 2 vakken toen ze mij tegemoet kwam lopen. Helemaal verbaasd en uit d’r dak zag ze de Cadillac staan! Ik stond daar zelf ook, bewust wordende van het feit dat ik nu

18

43

De Grote Automobielontwerpers bij GM (deel 15) De “downsizing” (verkleining) van de 1977, 1985 en 1986-modellen Door Ruud Gersons

Tijdens de oliecrisis van 1974 hadden de Amerikanen niet echt te lijden gehad van tekorten aan de benzinepomp. Eind jaren ‘70 bestond de angst, dat het een volgende keer anders zou kunnen zijn. Vooral toen in Iran de oliekraan dicht ging. Er zouden les aan de pomp komen en er werd geuisterd dat de benzineprijzen “skyrocketing” (als een raket naar de hemel) zouden gaan. De verkoop van grote Amerikaanse sleeën kwam meteen onder druk te staan. Steeds meer mensen begonnen de zuinigheid van bepaalde, kleinere auto’s te bestuderen. En natuurlijk gold: hoe lichter het gewicht van de auto, hoe zuiniger. Verkleining in de marge Het is een feit dat het eerste olie-embargo er voor zorgde, dat er in de VS een grotere markt ontstond voor kleinere import wagens - vooral uit Japan - maar even voorspoedig ging het met de Amerikaanse compacts.

Foto 1: een 1976 Chevrolet Nova als voorbeeld van een Amerikaanse “compact”. Het koperspubliek was wel zeer verbaasd, dat zelfs een merk als Cadillac in 1977 besloot tot verkleining van zijn modellen DeVille en Fleetwood. In dit artikel willen we niet uitvoerig ingaan op de verkleining van de ‘79 Eldorado. Dat is in het vorige nummer van The Standard al uitvoerig aan de orde geweest. Dit keer willen we ingaan op de - zij het minder opvallende - verkleining van de Sedan DeVille en Fleetwood van 1977.

Foto 2, The last of the Mohikans. De nog zéér lange 1976 Sedan DeVille.

De “grote” Cadillac kleiner in 1977? Een paar jaar daar voor was dat nog ondenkbaar geweest. Wie dat hardop durfde te denken of te voorspellen was een ketter. Het was als vloeken in de kerk. En toch vond het plaats. Enerzijds gebeurde het op een nogal onverwacht moment. Anderzijds was de verkleining ook weer niet zó spectaculair, dat een DeVille of Fleetwood ineens een kleine wagen was geworden. Dat was namelijk zeker niet het geval. De 1977 modellen oogden wel iets kleiner dan de voorgaande modellen, maar het was toch een verkleining “in de marge”, waardoor een ‘77 Cadillac toch altijd nog direct herkend werd als “Cadillac”: geen vergissing mogelijk! Dat zou met de ‘86 Eldorado wel anders zijn, waarover straks meer. Cadillac zat in een lastig parket. Enerzijds moest het merk meedoen met de trend van zuiniger en meer handelbare auto’s, wilde het de concurrentie met merken als Mercedes, BMW en Lexus aankunnen. Anderzijds moest het merk de traditie voortzetten van overdadige luxe en comfort. Dat stond op gespannen voet met elkaar, want overdadige luxe en comfort maken een auto zwaar en dus per denitie onzuinig! Laten we zeggen dat met de verkleining van het modeljaar 1977 het publiek een klein voorproefje kreeg, van wat in 1985 en nog veel extremer in 1986 zou gaan gebeuren. Het publiek werd al een beetje “voorgemasseerd”. Anders gezegd: de verkleining vond niet in één keer, maar in etappen plaats. Dat de generatie modellen van 1985/1986 en daarna minder goed verkocht, is algemeen bekend. Maar als men de schaal van de 1986 Eldorado reeds in 1977 toegepast zou hebben, dan was de overgang zó groot geweest, dat het publiek nog veel massaler Cadillac de rug toegekeerd zou hebben, dan in 1986 het geval was. Er bestond dan het risico van een regelrechte kopersstaking. Dat durfde het management bij Cadillac in 1977 niet aan. Bij veel Cadillac fanaten gaat de interesse wat betreft DeVille/Fleetwood dan ook slechts t/m 1976. Alles wat daarna komt, wordt niet meer serieus genomen. Vanaf 1977 zou immers alles anders worden. Of die blik terecht is, laat ik aan ieders eigen oordeel over. Persoonlijk vind ik, dat wat betreft DeVille/Fleetwood, de jaren 1977 t/m 1979 inderdaad overgeslagen mogen worden. Maar

44

gestuurd terwijl de mannen snel begonnen met het opbouwen van de PA-installatie. Binnen een half uur stond alles aangesloten en wel op het podium en hoefde er alleen nog een kleine soundcheck gedaan te worden. Net op tijd, nou ja tien minuten te laat, was alles in gereedheid en konden de gasten aanschuiven voor het buffet. Wat zagen ze er allemaal schitterend uit, de tijden van Fonzie, Chachi en Joanie herleefden voor onze ogen. Een jukebox verzorgde de muziek, er waren TL-guren en een heuse dinertafel maakte de perfecte ambiance compleet. Terwijl de gasten lekker aan het eten schoven, konden wij beginnen met omkleden, schoenen poetsen en het plak en boetseerwerk van onze vetkuiven. Gelukkig hadden we onze kapster meegenomen, dus na een kleine drie kwartier was iedereen in stijl en hoefden we niet onder te doen voor de gasten op het feest. Zoals zo vaak was het bonte gezelschap dat bestaat uit 2 cv-monteurs, een electricien, een copier-monteur, een energie-analist, een verzekerings-medewerkster en een schoonmaakster omgetoverd in een band die zó uit Back to the Future gestapt kon zijn. Alleen deze keer was het

anders, nu waren ook de gasten omgetoverd tot een bond gezelschap van Pink Ladies en Rockin’Cats… schitterend. Helaas was er geen tijd om te eten voor we het podium op stapten, maar de sfeer gaf ons voldoende energie om goed uit de startblokken te komen. Na een instrumentaal intro, werd het eindelijk duidelijk wat Buddy en Pete hadden staan smoezen op het parkeerterrein. Nadat ze één van de gasten de stuipen op het lijf hadden gejaagd door zijn nummerbord om te roepen en hem te verzekeren dat Pete goed verzekerd was barstte de eertse set los. Het komt niet vaak voor dat meteen bij het eerste nummer de dansvloer al volstroomt, maar blijkbaar werd het publiek niet gehinderd door het net verorberde maaltje. Ook leuk om te zien dat er mensen van verschillende leeftijden nog lang het jiven niet verleerd zijn. Wij hebben vooral genoten van de heer met grijze snor en paarsblauwe jas en zijn dame, die swingden de pan uit en dat zweepte onze muzikanten ink op. Het eerste uur vloog voorbij en met het bord op schoot konden we daarna met volle teugen genieten van de dansdemonstratie van onze Eindhovense vrienden. Dat had nog wat voeten in de aarde, want onze geluidsman Kees werd geconfronteerd met een nieuwe technologische ontwikkeling genaamd minidisc. Gelukkig is onze Kees niet voor een kleintje vervaard, ondanks dat hij de fties zelf nog heeft meegemaakt en jarenlang voor Philips aan de concurrent van de minidisc heeft gewerkt, kreeg hij het apparaat toch aan de gang. Daarna volgde een geweldige show met

17

mooie kostuums en itsend danswerk en een workshop die vrijwel iedereen op de dansvloer kreeg. Vervolgens traden wij zelf aan voor onze tweede set, de sfeer was geweldig en band en publiek werden steeds enthousiaster. Dat bleek wel toen één van de dames in de zaal zó hevig aan het twisten was dat ze haar petticoat verloor. Hilariteit alom, eigenlijk was het jammer dat het voorbij was. Na aoop hebben we een heleboel prettige contacten kunnen leggen en de visitekaartjes waren niet aan te slepen. Dat is één van de leukste aspecten van het spelen in een band, de muziek is van alle leeftijden en zo kom je in gesprek met allerlei soorten mensen. Ja we kwamen zelfs nog een medeZeeuw tegen die de reis naar het hoge noorden ook had gemaakt, hij wel in een Cadillac natuurlijk, buutenhewoon!! Rond een uur of één was alles afgebroken en na uitgebreid afscheid nemen van een enthousiast organisatiecomité kon de terugreis beginnen. Jo en Kees waren zo sympathiek om ook de terugreis voor hun rekening te nemen, zodat de band wat kon uitrusten. Nog één tussenstop, nee niet bij een tankstation, maar op de parkeerplaats van het hotel, waar een paar potige kerels ons nog één keer langs de klassiekers leidde. Nog vóór we Friesland uit waren lag iedereen al te dromen, niet van eeuwige roem, gouden platen en juichende fans zoals de nieuwe sterren uit Idols, maar van een echte Cadillac zoals alle èchte sterren uit de jaren ‘50. Johnny Slipper

Johnny Slipper Back to the Fifties in Friesland

Eindelijk was het zover, maanden hadden we ernaar uit gekeken en de grote dag was aangebroken. Na tientallen optredens op dorpsfeesten en in cafés, konden we ons opmaken voor een avondje spelen in èchte fties ambiance. De organisatie had ons lekker gemaakt met sappige verhalen over gasten in fties outts, mooie auto’s en ‘diner-achtige’taferelen. Sommigen kregen al spontaan ashbacks naar Happy Days en Grease die ook in onze jeugd nog mateloos populair waren. Om een uur of één in de middag was iedereen verzameld bij de oefenruimte in het Zeeuwsvlaamse Terneuzen vanwaar de reis ons via Breda, Utrecht, Flevoland, Joure en Lemmer ons naar het Friese dorpje Rijs zou brengen. Een inke rit dus, met als verwachte aankomsttijd rond een uur of 6, half 7. Onze roadies/ geluidsmensen Kees en Jo waren bereid gevonden om de rit voor hun rekening te nemen, zodat wij zelf ‘relaxed’ in twee busjes volgepakt met apparatuur naar de avond konden toeleven. Natuurlijk hadden we liever de Coupe de Ville van zanger Johnny zelf gebruikt, maar gezien de omvang van de groep en de geluidsinstallatie was dat een zeer on-economische keuze.

Nadat we het eerste obstakel (de Westerscheldetunnel) succesvol overwonnen hadden, ging het richting Wouwse Tol, waar we het laatste bandlid zangeres Anita konden ophalen. Tot hier verliep alles soepel, maar dat zou niet lang meer duren. Onze gewaardeerde vrienden van de wegwerkzaamheden zouden die dag ink roet in het eten gooien. Door werk aan de weg bij Breda, Utrecht, Almere, Amsterdam, werden we gedwongen tot een omweg van méér dan 100 kilometer.

len zijn er niet bekend van bands die elkaar kwijt rijden, waar de onderdelen die onderweg van de tourbus afvallen voor doldwaze perikelen zorgen en organisaties die hun evenement in het water zien vallen door het niet of te laat arriveren van de band. Uiteindelijk was het half 8, toen we eindelijk uitgeput en nerveus aankwamen bij het hotel. Mooi om te zien hoe zulke ervaren muzikanten toch nog nerveus kunnen zijn voor een bijzonder optreden. Gelukkig was het nog licht toen we bij het hotel arriveerden, wat een schitterend gezicht, een hele parkeerplaats vol met Cadillacs… Er zitten natuurlijk heel wat liefhebbers in zo’n ftiesband, het opbouwen van de installatie moest daarom nog even plaats maken voor nieuwsgierigheid en genieten, de één snelde naar de ambulance, de ander moest kwijlend van een cabrio weggesleept worden. Alleen bassist Buddy en saxofonist Pete stonden wat te gniffelen, dat lijken de twee rustigste muzikanten in de groep, maar die kunnen nogal onverwacht uit de hoek komen. Goed, de dames werden met fohn en petticoats naar de kleedkamer

Gelukkig is onze smaak in technologie een stuk moderner dan onze smaak in muziek. Via de mobiele telefoons zijn we ondanks de les uiteindelijk vlak bij elkaar uitgekomen en was er geen reden voor paniek, zoals dat in het pre-mobiele tijdperk regelmatig het geval geweest moet zijn. Hoeveel verha- Wat je allemaal niet met een bas kunt doen!.....red.

16

vanaf 1980-1984 ondergingen de DeVille/Fleetwoods Brougham naar mijn mening een dermate fraaie cosmetische behandeling, dat ik mij afvraag of deze sterk ondergewaardeerde modellen in de toekomst niet meer waardering zullen krijgen. Minpunt blijft natuurlijk de aluminium HT4100 V8 motor van 1982 t/m 1985, waarover al eerder geschreven werd en die volgens iemand van de Amerikaanse Cadillac LaSalle Club slechts geschikt is om als anker te gebruiken op de bodem van de oceaan! Dat de achterwielaangedreven Brougham tot en met 1992 vrijwel ongewijzigd op de markt is gebleven, is daarbij een groot voordeel. Want de Brougham van ná 1992 heeft voor velen toch echt een veel te hoog Mercedes gehalte…………. We laten op de volgende foto’s duidelijk de verschillen zien tussen de Cadillacs van 1976 en die van 1977. Het jaar 1976 kan dus gezien worden als het laatste jaar van de ècht lange Cadillacs; het laatste jaar ook waarbij er volgens velen nog sprake kan zijn van Cadillac als de ultieme “Amerikaanse slee”. Foto 5, ook nog even de ‘81 Fleetwood Brougham van ondergetekende, gefotografeerd op de markt in Lochem. Te zien is dat de daklijn is veranderd en de wagen veel statiger is geworden. Motor: een degelijke 6L V8. De wagen ziet er zéér lang uit, maar is toch een stuk korter dan die van 1976! Die verkorting heeft men door een aantal ontwerptrucs aardig weten weg te moffelen! En nu even de konten van ‘76, ‘77 en ‘81 op de kiek: Foto 3, een 1976 Fleetwood Brougham. Deze wagen woog 5.213 pond. Totale lengte 233.7 inches.

Foto 6, achterkant 1976 in vol ornaat! Foto 4, één jaar later en een 1977 Fleetwood Brougham. Die woog “slechts” 4.340 pond: een aanzienlijke gewichtsbesparing! De lengte was gelijk aan die van de Sedan DeVille met 221.2 inches. Een heel verschil dus met het jaar er voor. Opvallend is echter, dat de wagen toch nog zeer lang oogt, wat hij natuurlijk ook is! Al is dit voor veel Cadillac fanaten niet meer de “ultieme slee”.

Foto 7, achterkant ‘77, de sjeu is er af….

45

Foto 8, achterkant ‘81 Fleetwood Brougham van ondergetekende en de sjeu komt weer terug door de véél expressievere achterlichten! We zullen nu de veel radicalere verkleinging van 1984 naar 1985 eens bekijken. We beperken ons eerst maar even tot de Sedan DeVille en Fleetwood. (Straks zullen we uitgebreid naar de Eldorado kijken. ) Op de volgende foto’s is te zien dat de verkleinende stap van 1984 naar 1985 toch wel een véél radicalere was, dan van 1976 naar 1977. Kijk maar mee! Foto 11, achterkant Coupe deVille ‘84, toch nog altijd een reus!

en gebak gaan we aan de laatste rit beginnen. We rijden vanaf Ossenzijl over een mooie weg, wel oppassen want hij is erg smal, en er zijn veel etsers, richting Wetering en Giethoorn. Hier is het erg druk en we hebben veel bekijks. Via Steenwijk en Meppel gaan we dwars door Stap-

horst, verder naar Nieuw Leusen waar ons eindpunt is. Hier hebben we nog een lunch bij een party center met de toepasselijke naam de “Old Timer”. Na de lunch druppelt iedereen langzaam op huis aan, sommigen met nog een lange rit voor de boeg. Maar voor iedereen, dat

Foto 9, ‘84 Coupe DeVille, lengte 5,61 m

Foto 12, achterkant ‘85 Coupe Deville, Klein Duimpje vergeleken met een jaar eerder!

Foto 10, ‘85 Coupe DeVille, lengte 4,95 m een verschil van maar liefst 66 cm met model 1984 van hier boven !!

Foto 13, voorkant ‘84 Coupe DeVille

46

15

weet ik wel zeker, een heerlijk weekend. Bij dezen wil ik Piet en Anja en Edwin en Irene bedanken het weekend was goed georganiseerd, voor herhaling vatbaar!!! Piet en Gerda Kok

dit model in een volgend nummer van de Standard meer. Wel wil ik alvast verklappen dat het gewicht maar liefst weer steeg tot 1.735 kg en de lengte weer toenam tot 5,10 m!

Jaarfeest CCN 2004 weekend “Het Rondje”

Het is zaterdag 4 sept., het weekend kan beginnen. We halen de caddy uit de schuur, en Piet kijkt hem nog even na. Zit er nog genoeg benzine in, olie peil controleren, alles oké.We kunnen weg, op naar Hulshorst. Voor ons dichtbij, want we komen uit Harderwijk. We verzamelen ons bij hotel De “Beyaard”, een mooi hotel gelegen in de bossen. Eerst de auto wegzetten, de parkeerplaats was groot genoeg voor al onze caddy’s. We gaan ons eerst melden bij de organisatie, waar we hartelijk werden ontvangen en de routebeschrijving kregen. We beginnen met een traditioneel bakje kofe met gebak en hebben nog tijd genoeg voor een praatje met de rest van de leden. Rond 12 uur wordt onze aandacht gevraagd door Edwin die ons verteld hoe het weekend zal gaan verlopen, en die de nieuwe leden de gelegenheid geeft zich voor te stellen. En natuurlijk in wat voor Caddy ze rijden. De eerste rit kan beginnen, de cabrio’s kunnen hun kap laten zakken, want het weer werkt voor 100% mee. We gaan richting Nunspeet door naar Elburg, waar we door de gezellige dorpskern heen rijden.We rijden door een rustige omgeving richting Kampen, waar je een mooi uitzicht hebt op de skyline van Kampen. Door naar Wanneperveen waar een uitgebreide lunch op

ons staat te wachten. Na de gezellige lunch even de benen strekken en een wandeling langs de plezierjachten, wat een grote boten zijn er toch, maar ja dat zullen ze ook wel van onze auto’s denken, want er was bekijks genoeg. Nu het zitvlees genoeg ontspanning heeft gehad gaan we verder met rit 2. We gaan richting Vollenhove, Blokzijl naar Blankenham. Op deze slingerweg kun je elke keer weer genieten van het uitzicht op de hele stoet Cadillac’s. Na verschillende dorpjes komen we aan in Rijs, de eindstop deze dag. In hotel “Gaasterland” waar we zullen overnachten en waar het themafeest “Jaren 50” wordt gehouden. Er was gevraagd om in stijl te komen, dus ik was erg benieuwd hoe iedereen er uit zou zien. Na de spullen naar de kamer te hebben gebracht, met uitzicht op de caddy’s, is er nog tijd over om te borrelen, en in stemming te komen voor het feest. Dan is het tijd om de feestkleding aan te trek-

14

ken. We hebben ons best gedaan, de dames in petticoat, de heren in pak met roesjes blouse, en als het mogelijk was met vetkuif. De avond begon met een uitgebreid koud en warm buffet. Het feest is gewoon niet te beschrijven, dat moet je mee gemaakt hebben, zo gezellig. Een goede band, die de dansvloer regelmatig vol kreeg. Een kampioen danspaar, dat ons lieten zien hoe je rock en rollen moest. Later op de avond kwam de aankondiging dat speciaal voor ons waren overgekomen uit Chicago: de Blues Brothers!!! Cees en Wim, perfect gedaan, niet van echt te

onderscheiden! Zelfs Peter had grote schik, zie de foto, (hoofdpijn Peter). De vrouw van Ron uit Rotterdam, zij ging zo in het dansen op, dat haar petticoat op de grand zakte. De avond was geslaagd. Na een goede nachtrust en ontbijt kunnen we ons klaarmaken voor rit 3. Eerst nog even tanken en we kunnen. De dag kan eigenlijk niet meer stuk, het was een super gezellige avond. En het weer werkt weer volop mee. We rijden door dorpjes met mooie landwegen, kanalen en beekjes. Wat is het noorden van Nederland toch mooi. Rond de middag nog een kofestop in de “Gele Lis” in Blokzijl. Na het nuttigen van een bakje kofe

Foto 14, voorkant ‘85 Coupe DeVille Achteraf gezien weten we dat de verkleining van 1986 een van de grootse miscalculaties was uit de geschiedenis van het merk. Want extreem hoge olieprijzen en krappe olievoorraden bleven uit. In tegendeel: er was meer dan genoeg benzine aan de pomp tegen redelijke prijzen en bij Cadillac’s concurrent Lincoln, waar men niet mee had gedaan aan de verkleiningsrage, lachte men zich rot! Zoete Eldorado broodjes En dan nu naar de 1986 “baby” Eldorado. De geboorte van de 1986 Eldorado was een zware bevalling. Management had besloten tot een radicale verkleining en die moest er dóór komen. Maar het ontwerpteam w.o. mensen als Irv Rybicki, Chuck Jordan en Wayne Kady (zie vorige Standard) verzetten zich er heftig tegen. Hun grootste zorg was, dat de Cadillac zijn vertrouwde karakter zou verliezen. Zij verloren de strijd. Terugblikkend hadden zij natuurlijk gelijk en de modellen van 1986 en daarna brachten het merk aan de rand van de afgrond. Het had niet veel gescheeld, of Cadillac had opgehouden te bestaan. Maar aan het einde van de donkere tunnel gloort altijd licht. En dat licht kwam met John Grettenberger, die de leiding van Cadillac overnam en het merk uit het diepe dal trok. De Eldorado van 1992 was een bewijs van die wedergeboorte.

Foto 14A, met alvast een voorproefje van de 1992 Eldorado, die Cadillac weer op de kaart zou zetten en zou laten meetellen in het luxury segment. Over

Voordat het zo ver was, moest er echter gered worden wat er te redden viel aan de ‘86 Eldorado die geen erg warm onthaal had gekregen. En dat is een understatement. De eerste actie was, om de zéér verkleinde en slecht verkopende ‘86 modellen een facelift te laten ondergaan, waardoor ze er in elk geval groter leken, zonder groter te worden. De 1986 Eldorado was voor velen een klap in het gezicht geweest. Men wilde er eenvoudig niet aan. En trouwe Eldoradokopers deden twee dingen: òf ze bleven langer doorrijden met hun ‘79-’85 modellen (ondanks het feit dat de 1981-1985 Eldorado’s die problematische aluminium 4,1L DFI motor hadden) òf ze togen naar de dealer om de laatste nog onverkochte 1985 Eldorado’s aan te schaffen. Die dan ook als zoete broodjes over de toonbank gingen! Allereerst laten we van de zeer succesvolle en gedistingeerde 1985 Eldorado nog enkele foto’s zien. En meteen daarna die van 1986.

Foto 15, ‘84 Eldorado Biarritz Coupe, lengte altijd nog 5,20 m, gewicht 1.694 kg

Foto 16, ‘85 Eldorado Biarritz Convertible van ondergetekende, gefotografeerd voor het Slot van Zeist. Alleen in ‘84 en ‘85 stond deze cabrio op het ofciële Cadillac menu.

47

Foto 17, ‘86 Eldorado Biarritz, “totale lengte” nog slechts 4,78 m (!!) en gewicht 1.550 kg.

Foto 18, ‘86 Eldorado. De bekende vooruitstekende “scheermes-spatborden” zijn verdwenen. Een gladde voorsteven!

opgenomen in de spatborduitsteeksels RG) waren verdwenen en de verkleinde wagen leek op een stuk zeep waarvan al veel opgebruikt was. We namen Chuck mee naar de achterzijde van de ontwerpstudio, waar we het “master klei model” bewaarden. We hadden al veranderingen aangebracht aan de achterpartij, de achterlichten en de achterbumper, zodat die herinneringen zouden oproepen aan de Eldorado van ‘79-’85. We hadden het gevoel dat de achterkant het zwakste deel van het ontwerp was en dus dringend verbetering behoefde. Veel meer verbeteringen stond ons lage budget echter niet toe. Iedereen had het gevoel dat deze verbeteringen nog niet voldoende waren en er was dringend behoefte om ook de voorkant te veranderen, namelijk om die meer “Eldorado-aanwezigheid” laten uit stralen, zodat er een evenwicht zou ontstaan met de veranderingen die we aan de achterpartij hadden aangebracht. Het moest allemaal wel snel gebeuren. Er was tijdsdruk. Maar toen we het er eenmaal over eens waren wat we zouden gaan doen, was er een geweldige samenwerking. Een nieuwe motorkap, nieuwe spatborden en grille werden toegevoegd om de veranderingen aan te vullen. Al deze pogingen om de Eldorado meer uitstraling te geven hielpen wel enigszins, maar het was te vergelijken met het opplakken van een pleister op een wond en zeker niet afdoende en… bovendien te laat!” Aldus Wayne Kady. We laten hier zien wat het effect van die “schoonheidsbehandeling” is geweest op de ‘88 Eldorado. De “scheermesspatborden” keren terug en ook de achteruitstekende achterlichten maken een comeback.

Een verslag van het Cadillac Festival Leimuiderbruig Op zondag 22 augustus ging ik om 10:30 uur op weg naar dit festijn. Toen ik om 11:00 uur aankwam had Willem al een parkeerplek voor mij vrijgehouden. Dit omdat ik tijdens de reis (rondrit) kinderen uit Rusland in de auto zou krijgen. Uiteindelijk ging dit niet door, want er waren auto’s genoeg. Eerst maar eens een kop kofe gehaald bij Gerrit Schrama en zijn vrouw (gratis voor iedereen). Met een paar bekenden van de CCN stond ik alweer gauw te praten over deze leuke dag. De meeste van hen komen elk jaar naar deze Cadillac dag. Zelf vind ik dat er nog steeds te weinig mensen uit onze mooie grote club naar toe komen. De teortocht duurde ongeveer een uur, en ging rond alle plassen en sloten in de omgeving van Leimuiden. Het was een prachtige route. Toen wij met z’n allen, met ongeveer 60 auto’s weer bij de brug over de ringvaart aankwamen en de dijk opreden, klonk er al op diverse podia muziek. En het publiek op deze zonnige dag was enorm, dus veel bijkijks voor je oldtimer. Dick Mostert had ook dit jaar weer de invalide jongen met zijn begeleider in zijn 1955 Convertible meegenomen. Deze jongen is helemaal gek van Cadillacs en is er de laatste jaren elke keer bijgeweest. Zo kon het gebeuren dat hij dit jaar werd gehuldigd en benoemd tot Mister Cadillac 2004 van Leimuiderbrug. Willem Schrama had een mooie en originele trofee gemaakt van Cadillac emblemen op een mooi houten bord. Bij de muziekstudio van Willem Schrama stonden de Rock and Roll band en Country band de Dixie Aces weer. Wat kunnen die muziek spelen en zingen! Tussendoor waren er diverse andere artiesten, zoals Casper Slee, een Elvis imitator die net terug was uit Memphis. Hij had daar meegedaan aan een Elvis imitatie wedstrijd, en hoewel hij daar niet in de prijzen was gevallen was hij toch best goed. Daarna kwam Ad Swart als Roy Orbison. Deze was ook erg goed.

Foto 19, aan de achterkant is te zien, dat de achterlichten - weliswaar verticaal zoals hoort bij Cadillac - niet naar achteren uitsteken, maar samenvloeien met de kofferdeksel, waardoor een belangrijk Eldorado ontwerpkenmerk was weggevallen. Schoonheidsbehandeling De teleurstellende ‘86 Eldorado moest dus snel een facelift krijgen. En dat gebeurde in 1988. In een artikel van 26 september 1994 blikt ontwerper Wayne Kady terug op deze “schoonheidsbehandeling” van de Eldorado voor het modeljaar 1988. Hij vertelt: “Chuck Jordan kwam terug uit Zuid California van een persconferentie en liep de ontwerpstudio binnen. Hij vroeg ons wat we met de Eldorado aan het doen waren. Dat er iets aan de Eldorado moest gebeuren, was wel zeker. Niet alleen was de wagen veel kleiner geworden, het hele karakter was veranderd. Alle ontwerpkenmerken van de Eldorado (zoals de bekende “scheermesspatborden” die naar voren en achter uitstaken en de verticale achterlichten,

Foto 20 en 21, ‘89 Eldorado Biarrtz. De scherpe spatborduitsteeksels zijn terug, maar let even niet op de grille. Dit is een zgn. “classic grille” die als accesoire verkrijgbaar was. Overigens moet gezegd worden dat héél veel ‘86-’91 Eldorado kopers er toe over gingen met deze “classic grille” hun wagen op te waarderen, nou ja…. te versieren, zodat het nog een enigszins imposante voorsteven werd..

48

Bij de twe andere podia speelde blues bands en ook dit jaar was René Shuman er weer, compleet met zwijmelende (vrouwelijke) fans. Hans Dulfer gaf ten slotte een spettende en verrassende show weg met z’n saxofoon, en hij kon er nog meer kunstjes mee behalve erop spelen (zo stond het ding op een gegeven moment te balanceren op z’n kin)! Er waren toeschouwers die dachten dat Hans Dulfer alleen suffe jazzmuziek speelt, maar niets is dus minder waar! Om 20:00 uur ben ik weer huiswaards gegaan na deze mooie dag en met een droge mond van het vele praten met diverse CCN leden. Willem, Gerrit en alle andere vrijwilligers van dit gratis Cadillac Evenement: hartelijk dank voor deze leuke dag en tot volgend jaar. Want jullie gaan zeker weer door met de organisatie. En ik hoop dat er in the Standard aandacht aan geschonken zal worden voor de enige dag in Nederland die Cadillac Festival heet!

Groeten, Cees van Lange

13

In een volgend nummer van The Standard zullen we nog meer ontwerpers aan het woord laten over deze voor Cadillac zo fatale episode, maar ook de blik richten op de 1992 Eldorado, die een ommekeer betekende en het merk Cadillac weer op de kaart zette. Wordt vervolgd!

Foto 22, achterkant ‘89 Eldorado Biarritz. De scherp uitstekende achterspatborden zijn terug van weggeweest, met daarin opgenomen de achterlichten die sterk aan die van de generatie ‘79-’85 doen denken! Het bagagerekje is eveneens een “aftermarket”accesoire om het gedeukte Eldorado imago wat op te poetsen…..

12

49

Club Taxaties

de Cadillacs van Elvis of wagens van het koninklijk huis. Taxeren is dus best ingewikkeld en subjectief!

Op 22 oktober organiseerde de Fehac een voorlichtings-en discussieavond over het taxeren van klassieke voertuigen. In totaal zijn er circa 200 clubs bij de Fehac aangesloten, met een achterban van circa 70.000 voertuigen. De Fehac schat dat er in Nederland circa 250.000 voertuigen ouder zijn dan 25 jaar. Bart Ossewaarde en ik woonden als leden van de technische commissie van de CCN deze avond bij.

Om te onderzoeken hoe sterk taxaties uiteen kunnen lopen werd aan 5 beroepstaxateurs gevraagd een witte Peugeot 203 te taxeren. Iedereen kon deze avond deze mooie wagen bewonderen omdat hij in de hal van het Mercure Motel in Bunnik was neergezet. De taxaties liepen uiteen van 8500 tot 11500 Euro. De tijd die de taxateurs nodig hadden voor de taxatie van deze Peugeot liep uiteen van circa een half uur tot ruim anderhalf uur en de kosten voor het rapport van 90 tot 150 Euro.

De Fehac wil tot formulering van een aantal eisen komen waaraan een taxatierapport minimaal moet voldoen. Herman Steendam van de Fehac leidde deze avond en stelde een aantal regels voor waaraan het rapport zou moeten voldoen. De aanwezigen in de zaal werden in de gelegenheid gesteld om direct commentaar te leveren op de voorstellen en mee te discussiëren. Op de bijeenkomst waren ruim 200 personen aanwezig waaronder veel taxateurs, clubbestuursleden en clubtechneuten. Op deze avond kregen zowel beroepstaxateurs als de techneuten binnen de clubs de mogelijkheid om hun mening te geven over wie en hoe er getaxeerd zou moeten worden. De meningen liepen sterk uiteen. Zo wees een beroepstaxateur op het gevaar dat een clubtaxateur geneigd kan zijn een auto van een clublid te hoog in te schatten (vriendjespolitiek) of verblind door het merk, deze te hoog zou kunnen inschatten.

Het nut van een taxatie is er vooral in geval van Cascodekking. Over het algemeen zal de verzekeraar gehouden zijn om de waarde uit te keren in geval van diefstal of total-loss schade.

Diverse clubtechneuten beweerden dat alleen zij de waardes goed konden inschatten, met name omdat zij ook de zwakke plekken van hun merk/types kennen. Bovendien weten clubtaxateurs of uitvoeringen/opties zeldzaam zijn en daardoor de waarde kunnen verhogen. Een beroepstaxatueur kan niet van alle details van alle merken op de hoogte zijn. Sommige clubs werken met een punten telling voor verschillende onderdelen zoals chroomwerk, bekleding, plaatwerk etc. Aan de hand van van weegfactoren en een totaal telling wordt dan een waarde bepaald.

Over het algemeen is de aanschafprijs plus alle kosten niet gelijk aan de uiteindelijke taxatiewaarde!

Er was iemand van een club die meldde dat er altijd minimaal 2 leden van hun technische commissie de waarde van een auto bepaalden. Binnen sommige clubs worden registers bijgehouden met taxaties van auto’s van clubleden. Er werden vragen gesteld aan de beroepstaxateurs in hoeverre revisies/restauraties de taxatie waarde kunnen verhogen. Soms is een mooie originele auto met duidelijke gebruiksporen meer waard dan een gerestaureerde auto. Over het algemeen is de aanschafprijs plus alle kosten niet gelijk aan de uiteindelijke taxatiewaarde. Een dure revisiemotor zal de taxatiewaarde over het algemeen weinig verhogen. Over het algemeen zal naar vervangingswaarde worden gekeken. Meestal wordt er iets meer dan de vervangingswaarde opgegeven omdat het moeilijk is een soortgelijke wagen terug te kopen. Moeilijk is het inschatten van waardes van auto’s die hebben toebehoord aan beroemdheden, bijvoordbeeld

Om de hoek was pas een nieuwe building met zes verdiepingen gebouwd, het gelijkvloers èn de eerste verdieping als kantoren, dan twee lagen appartementen en dan twee lagen voor “ateliers”, dat was dus dè oplossing, maar spijtig genoeg was alles al verhuurd op de bovenste verdieping na Omwille van die “ateliers” was het gebouw voorzien van een enorm grote lift waar zeker met wat passen en meten een auto in kon.

en verbouwingswerken leidde wist natuurlijk ook niet af van de aanwezigheid van een auto op het zesde verdiep. De dealer heeft daar later ook nog een gerechtsprocedure voor opgestart maar weer afgeblazen toen hij zich realiseerde dat de kosten hoger konden uitvallen dan de waarde van de auto. De ‘35 is dus blijven staan en de dealer heeft al die tijd huishuur blijven betalen...

Dus huurde de dealer het zesde verdiep, maakte er met een paar valse wanden kantoren in en hees de Caddy cabrio naar boven om het geheel wat prestige te verschaffen... Deze “tijdelijke” burelen waren in gebruik tot april 1936 ongeveer. De cabrio was niet verkocht, de bedienden verhuisden terug naar de nieuwe burelen in het dealership en de cabrio zou later volgen.

Tot zover het verhaal van mijn gesprekspartner. Met die gegevens kon ik verder zoeken en vond redelijk vlug het betreffende gebouw weliswaar, met hulp van vrienden in het Brusselse die bekend zijn met de bouw aldaar. Het is mij ook gelukt om onder “valse” voorwendsels door te dringen tot het zesde verdiep, gewapend met een lange schroevendraaier en een sterke zaklamp. Ik vond de valse wand en een klein deurtje dat mij toegang verschafte tot de bergplaats van de ‘35 cabrio. Trillend op mijn benen van emotie en van schrik om eventueel betrapt te worden viel het licht van mijn lamp op een grijze cabrio Cadillac 1935 met groene chroom! Natuurlijk was het chroom aangetast door kopergroen, het grijs bleek een dikke laag stof te zijn over een perfect gaaf zwarte laklaag. De zetels zijn donkerrood het Ieder is wel wat verhard maar waarschijnlijk nog te redden en op het eerste zicht blijken er ook geen stukken van de wagen gedemonteerd te zijn.

Er werd ook op gewezen dat als het taxatierapport wordt opgemaakt conform artikel 275 uit het Wetboek van Koophandel, dat door alle maatschappijen wordt geaccepteerd.

Soms is een mooie originele auto met duidelijke gebruiksporen meer waard dan een gerestaureerde auto.

Indien een klassiekerverzekering in haar polisvoorwaarden heeft vermeld dat een auto op grond van artikel 275 van het Wetboek van Koophandel is verzekerd, dan is er sprake van een correcte dekking. Dit artikel zegt namelijk dat bij total-loss-schade de laatst bekende taxatiewaarde daadwerkelijk wordt uitgekeerd, mits de klassieker uiteraard vooraf gewaardeerd is door een door de verzekeraar geaccepteerde taxateur. Dat houdt in dat het begrip dagwaarde hier niet van toepassing is. Bij een verlopen taxatierapport gaat dat begrip overigens wel weer meetellen. Het begrip “beedigd taxateur” gaat begin volgend jaar verdwijnen. De eisen die verzekeraars aan de frequentie van taxeren stellen varieert, maar over het algemeen is een keer per 3 jaar voldoende. Op de juridische aspecten werd tijdens deze avond niet ver ingegaan maar dat zal de Fehac bij het verder uitwerken van de voorstellen voor clubtaxaties ongetwijfeld wel gaan doen. Er werd gewaarschuwd voor problemen in geval van schades in het buitenland waarbij men niet Casco verze

50

Door omstandigheden en ook al omdat de nieuwe ‘36 Cadillac er al was is die cabrio toen blijven staan en werd de ruimte verder gebruikt als archief voor de rma. Later werd er aan gedacht om onderdelen van de cabrio te demonteren en te stockeren in het magazijn, maar gelukkig had er daar toen niemand tijd voor. Soms werd er wel eens bij een eventuele klant gepolst of hij geen interesse had in een “nieuwe ‘35-er cabrio” maar dat was dan veeleer iemand die wel interesse maar niet genoeg geld had voor een dergelijk “folieke” en het moet gezegd dat de dealer geenszins van plan was de prijs ervan te “braderen”. Toen er dan begin 1940 sprake was dat het Belgisch leger alle beschikbare voertuigen zou opeisen, werd de “nieuwe cabrio” uit het oog onttrokken door nog maar een “valse wand”. Zo komt het dan dat alleen de oudere werknemers nog wisten van het bestaan van de ‘35 cabrio... Tijdens de bombardementen in 1944 wordt de “nieuwe building” beschadigd in het bijzonder het deel waar de lift in zat. Deze lift wordt dan na de oorlog ook vernieuwd èn gemoderniseerd Met dien verstande dat de liftschacht in twee gedeeld werd voor de installatie van twee moderne “snelle” personenliften. De architect die de herstellings-

Ik sluit terug het deurtje en rep mij via de machinekamernaar het platdak, waarvoor ik zogezegd een prijsbestek zou maken om de bedekking te vernieuwen. Eindelijk vond ik de wagen van mijn dromen! Maar kan u mij helpen met raad of daad hoe ik het aan boord moet leggen om de nieuwe eigenaars -die nog van niets weten- in te lichten over mijn “vondst”? Hoe kan ik die auto eventueel aankopen, en van wie??? Aangezien deze wagen klaarblijkelijk nooit ingeschreven was, hoe zit het met de papierwinkel? Gesteld dat dat allemaal in orde kan gemaakt worden, kan ik dan rekenen op een oldtimer statuut in verband met de rijtaks (wegenbelasting)? En last but not least, heeft iemand van U een oplossing voor het feit dat de auto van het zesde verdiep naar het gelijkvloers moet gebracht worden??? En wat dat allemaal zou gaan kosten??? Als U mij kan helpen wil U dat doen via de Redactie? Die het dan naar mij zal doorsturen. Dank bij voorbaat!!!

Isidoor Nieuwlandt

11

Zal het een droom blijven???

Een bijzonder verhaal over een gevonden schat... Dit bijzondere - en waargebeurde- verhaal van Isidoor Nieuwlandt heeft ook al in het eerste nummer van 2004 gestaan. Echter, toen is per abuis de laatste helft, en dus de ontknoping weggevallen. Mijn excuses hiervoor Isidoor! Lees hier opnieuw en met stijgende verbazing het prachtige en haast ongelofelijke verhaal over de grote vondst die Isidoor onlangs deed op de zesde verdieping van een groot Brussels kantoorpand. En ik hoop zeker dat één van u hem kunt helpen om zijn droomauto eindelijk in bezit te krijgen!

o Dit is het verhaal van een oldtimer die ik waarschijnlijk nooit zal bezitten…of toch?? Het gaat over een 1935 Cadillac (mijn geboortejaar) en dan nog wel liefst een donkergroene cabriolet met een geel biesje èn spaakwielen. Járen terug kreeg ik van een Nederlandse vriend een seintje dat er een ‘35 Cabrio te koop was bij een handelaar in Eindhoven, maar tegen de tijd dat er ik was bleek de wagen al verkocht te zijn aan vrienden... terug naar af dus. Nog véél vroeger wist ik er nog één staan, spijtig genoeg zat niet alleen de motor rotsvast maar was de wagen daarenboven ook helemaal te restaureren. Na uren praten -om niet te zeggen bijna bedelen- met de eigenaar over de prijs, kon die mij uiteindelijk alleen maar zeggen dat hij verkocht aan de meestbiedende. Niet écht mijn ding voor een “total restoration”. Achteraf vernam ik via derden dat de wagen terug naar Frankrijk gegaan is en bij mijn weten nog steeds niet gerestaureerd.

Vandaag, 45 à 46 jaar later, ken ik alle details, maar ik kan er -voorlopig- nog niets praktisch mee aanvangen. Hier gaat een deel van het verhaal: Op een oldtimer meeting een paar maanden geleden in St. Petersburg - Florida kom ik aan de praat met een 95 jarige man die op een vouwstoeltje naast een ‘35 Cadillac Phaeton zit. Ik vertel hem dat ik Belg ben en hij antwoordt met een nogal Brussels accent “Gaai zaait hier nie allien zulle bruai. Ik zèn van Meulebaik!” Blijkt dus dat hij ook Belg is die na de oorlog emigreerde naar Canada en die na een succesvolle carrière op pensioen ging naar Florida. Ik vertel hem over mijn droomauto een Cadillac ‘35 cabriolet, waarop hij mij direct zijn Phaeton aanbiedt en wat wil ik ervoor geven? Goed geprobeerd, maar Phaetons vind ik wel leuk maar niet om er zelf mee te rijden in België omdat er geen opdraaibare zijruiten in zitten. Maar tijdens het gesprek probeer ik te horen of hij misschien iets weet over die ‘35 in Brussel? Blijkt dat hij als jongeman in 1934 bij de GM dealer in Brussel begonnen is al mekanieker en zijn verhaal past wonderwel in wat ik al weet over die beruchte ‘35 Cabriolet. Ik laat hem hier even zelf aan het woord: Begin 1935 zou er een brandje geweest zijn bij de GM dealer waarbij de toonzaal en de burelen erg beschadigd werden, slechts een sedan en een cabriolet konden gered worden uit de showroom en gelukkig bleef de werkplaats intact doordat iedereen direct hielp met het blussen.

kerd is en toch wel een taxatie-rapport heeft. Het is dan maar de vraag of de buitenlandse verzekeraar akkoord gaat met de waarde uit het rapport. Het ongeluk kan in een klein hoekje zitten en ik ben van mening dat je beter en relatief goedkoop af bent om je Cadillac te laten taxeren en Casco te laten verzekeren. Er gaan jaarlijks toch schat ik een stuk of 3 Cadillacs van clubleden total loss. In veel gevallen ben je voor een luttel bedrag Casco verzekerd en kan de nanciële schade door een goede verzekering grotendeels worden vergoed. Tot nu toe worden binnen de CCN geen clubtaxaties uitgevoerd. Bij andere clubs is dat wel het geval. Ik ben van mening dat wij als leden van de technische commissie zeer goed in staat zijn om Cadillacs te taxeren. Ook kunnen wij beroepstaxateurs advies geven als zij Cadillacs in het land moeten taxeren. Ook in de toekomst zie ik voor hun een grote rol weggelegd. Hoe wij binnen de CCN in de toekomst clubtaxaties kunnen uitvoeren is mij nog niet bekend. Er zijn natuurlijk diverse praktische problemen waar clubtaxaties op stuiten zoals: ● Waar moet de taxatie worden uitgevoerd ● Kan er een standaard opzet gemaakt worden voor een club taxatie rapport ● Wie moet de taxatie uitvoeren (we hebben 5 leden in de technische commissie) ● Wat moet voor een taxatie worden gerekend ● Wat is de juridische waarde van een clubtaxtie ● Welke verzekeraars accepteren een clubtaxatie ● Mogen leden van de TC hun eigen auto’s taxeren

Deze problemen lijken oplosbaar, zodat het in de toekomst waarschijnlijk zal zijn dat leden van de technische commissie van de CCN clubtaxaties kunnen uitvoeren. Bart en ik hebben zich niet in de vele discussies op deze avond gemengd maar konden net als vele anderen diverse keren ink lachen. De avond was zeker niet saai en het is leuk om eens midden tussen soortgenoten van andere clubs te zitten. Duidelijk was dat de beroepstaxateurs wel een beetje bevreesd waren dat een deel van hun werk door clubtaxateurs zou kunnen worden overgenomen (broodvrees), maar dat zal denk ik wel meevallen. Het aantal klassiekers blijft toenemen en een taxatie heeft maar een beperkte geldigheid. Een beroepstaxateur zal snel kunnen reageren en snel een taxatie kunnen uitvoeren en dat zal bij clubtaxaties waarschijnlijk niet het geval zijn. De leden van de technische commissies van de automobielclubs hebben meestal beperkte tijd beschikbaar wegens hun normale werk. Ik denk dat we moeten wachten op de resultaten van de inventarisatie door de Fehac ten aanzien van clubtaxatie. U kunt informatie over de Fehac terug vinden op hun site: www.fehac.nl

Koen Ongkiehong

Ik ken ook een paar prachtige ‘35 cabriolets in de Pre50 American Car Club in Engeland, waarvan er één zéér mooi origineel zou zijn en de andere gerestaureerd. Spijtig genoeg zijn ze alsnog niet te koop, het feit dat ze het stuur rechts hebben zou ik er desnoods nog bijnemen. Nog véél vroeger - dat moet in 1958 geweest zijn- hoorde ik al over een ‘35 Caddy Cabriolet die ergens in het Brusselse zou staan. Toen mijn vader in diezelfde periode een (bijna) nieuwe 1957 Ford Fairlane 500 Town Sedan kocht bij een grote dealer in Brussel, polste ik de verkoper naar die wagen, maar die was niet erg behulpzaam en deed mijn vraag af met het statement dat dit een “moeilijke ingewikkelde zaak was” waarover hij wèl al gehoord had, maar géén details kende (of misschien niet kwijt wou…).

Zoals dat nu nog altijd is was de verzekeringsmaatschappij niet direct akkoord met het bedrag van de schadehersteller en werd er wat geprocedeerd, bovendien wilde de dealer niet alleen herstellen in de oorspronkelijke staat maar gebruik maken van de gelegenheid om wat te moderniseren, maar de zaak moest verder functioneren natuurlijk en daarom werd er gezocht naar een tijdelijk onderkomen, toch minstens voor de burelen.

10

51

Notulen CCN Bestuursvergadering 21 oktober 2004 te Aalsmeer

Aanwezig: Rob Wiegers, voorzitter, Bernadette Bosman, Bert Atsma en Edwin Otten. Ruud Gersons is verhinderd. De volgende onderwerpen worden besproken: 1) Notulen vergadering 6 mei 2004 worden kort behandeld en goedgekeurd: ● Over een technische rubriek in The Standard en over een leveranciersdatabase is nog geen nieuws. Rob zal checken met Martin. ● Edwin zal een Franse website met Cadillac promotieartikelen aan Bernadette doorgeven. ● Er wordt afgezien van een mogelijk voorstel aan de ALV om de periode voor bestuursbenoemingen wat op te rekken. ● De 40 Euro voor printer en fax zijn nog niet van Linda ontvangen. ● Bert stuurt nu een overdruk van het Fehac onderzoek over verzekeringen aan nieuwe leden. ● De foto voor het 2005 ledenpasje wordt kort besproken. ● Zodra een samenvatting van de Fehac ontvangen is zal Rob informatie over het toekomstige National Register in The Standard publiceren. ● Edwin zal nog laten weten hoe email adressenbestanden getransfereerd kunnen worden. 2) Evenementen ● De Land van Maas en Waal rit was goed bezocht en zeer de moeite waard. Terugkijkend waren de evenementen in 2004 zeer succesvol! Mogelijk dat er nog een Technische Dag bij Hugo Spoor volgt op 21 november. ● Voor 2005 heeft Bernadette al een vol programma op stapel staan, inclusief club weekend . Overwogen wordt om van deelname aan het concours ‘t Loo (waar Cadillac Europe weer sponsor zal zijn) een CCN evenement te maken. ● Bernadette zal informeren naar de situatie bij de Vintage Cadillac Club. Misschien dat samenwerking mogelijk is. ● Edwin heeft deelgenomen aan een weekend bij het Cadillac museum in Langeais. Dat was zeer de moeite waard. Irene zal een stuk hierover voor The Standard schrijven. 3) Secretariaat ● Het aantal leden bedraagt nu 397 ( 381 bij de vorige vergadering). Recentelijk waren er veel nieuwe aanmeldingen. ● Behalve een aantal berichten van de Fehac is er geen binnengekomen post. Koen en Bart zullen aan een Fehacthemabijeenkomst over taxaties deelnemen. Bernadette zal een brief van de Fehac over kortingen voor bezoek van Inter Classics / Topmobiel a.s. januari in The Standard plaatsen. Interessant is de informatie van de Fehac dat mogelijk, in de toekomst, voor oudere klassiekers minder regelmatig APK keuring hoeft plaats te vinden. Bert zal gegevens over de C.C.N. op de Fehac internet ledensite doen corrigeren en Rob als hoofd contact opgeven. 4) Financiën ● De kosten van het jaarevenement zijn binnen de begroting gebleven.

Niemand leeft zonder reden, en niemand sterft zonder reden. Normaal gesproken leest u hier van mij één of ander op mijn eigen wijze luchtig geschreven verhaal over bijvoorbeeld de restauratie van de Blauwe Engel. Nu wil ik graag iets schrijven dat wij als gezin onlangs hebben moeten meemaken. Ook dit schrijf ik op mijn eigen manier. Het is maandag 26 augustus. Wij beginnen als gezin opgewekt aan de vakantie. Wij zijn er aan toe net als iedereen. Onze oudste dochter en oudste zoon blijven thuis, onze twee jongste zoons van 15 gaan nog mee. Ondanks dat het weer in de aanloop tot de vakantie niet al te best was zit de stemming er goed in. In Luxemburg aangekomen, de reis verliep heel best, viel er tijdens het opzetten van de tent een klein buitje. Dit was ook het enige buitje van betekenis deze vakantie bleek later. Maar aan alles komt een eind zo ook aan deze vakantie. Op zondag zouden wij weer terug naar huis gaan, op zaterdag alvast de auto vol getankt. En waarom? De supermarkten en benzine stations zijn gewoon geopend op zondag. De laatste avond zaten we met de vakantie vrienden van de jongens met hun ouders voor en in de tent te genieten van een heerlijke avond, biertje erbi, gezellige opmerkingen van de jongelui, niets mis mee zou je zo zeggen... Totdat wij omstreeks half elf, kwart voor elf een verward telefoontje kregen van Bas, de vriend van onze zoon Peter. Peter heeft een ongeluk gekregen met de bromets, verder niets. Eerste reactie van mij; Snotverdee ik heb hem nog zo gewaarschuwd voorzichtig te zijn met die brometsen! Je denkt nog niet gelijk aan het ergste, waarschijlijk wat gebroken, en als het been of wat dan ook eventueel gebroken is zal ik na genezing het met alle liefde opnieuw breken. Kort erna volgt het tweede telefoontje van Bas, deze klinkt nu een stuk serieuzer en meldt dat Peter in de ambulance naar het VU in Amsterdam wordt gebracht en dat het niet best is. Weer wat later worden wij gebeld door onze dochter Linda, zij is inmiddels ook gealarmeerd en is vanuit Noordwijk onderweg naar het VU in Amsterdam, en meldt ons dat Peter bloed in zijn buik heeft. Onze reactie is op dat

52

moment dat je met dit gegeven nog alle kanten opkunt. De tijden, hoe laat en met welke tussenpozen de telefoontjes binnenkwamen weet ik niet meer. Je leeft op dat moment in een roes van vrees en hoop. Je wilt bidden maar op één of andere manier lukt dat niet zoals je op dat moment wel zou willen. Ik drink vanaf dat moment alleen nog maar zwarte kofe. Weer telefoon van onze dochter, Peter is vlak na aankomst in het ziekenhuis in een shock geraakt en ligt nu op de O.K. waar drie artsen met hem bezig zijn. Plannen worden bijgesteld en we willen morgen vroeg vertrekken. We gaan alvast opbreken, althans de kleine bijzet tentjes. Al de andere zaken worden ook alvast ingeladen zodat alleen de grote tent met slaapzakken overbleef. Zo zouden we morgenvroeg binnen het halfuur kunnen vertrekken. Nu bleef het heel lang stil voor wat betreft de telefoon, hier werden we heel onrustig van. Dit gevoel is met geen pen te beschrijven. Om kwart voor drie nemen wij de beslissing te vertrekken omdat wij het niet meer uithouden. Een familie uit Limburg is bereid de tent af te breken en mee naar huis te nemen zodat wij die later bij hun konden ophalen. We zijn goed een halfuur onderweg, halverwege België, toen we een telefoontje kregen met de mededeling de auto even stil langs de kant van de snelweg te zetten. Dit belooft niet veel goeds, mijn broer (deze was inmiddels ook door ons gealarmeerd en was samen met onze schoonzus naar het VU gereden om onze dochter te steunen) heeft de taak op zich genomen om ons mee te delen dat het slechtste scenario wat wij konden bedenken en zolang mogelijk hebben weggedrukt, geschiedt is:

niets meer aan. Hij had nog zoveel te geven, liefde, kennis, humor, oprechtheid, sportiviteit Dit laatste ook ten aanzien van de opgelegde straffen. Hij was niet altijd een lieverdje, maar accepteerde en onderging zijn straf beter (in mijn ogen, ik ben nu niet meer echt objectief) als menig volwassene ooit zal doen. Wij hadden nog zoveel wilde plannen. Samen auto’s restaureren. Peter zou eind augustus een opleiding volgen voor plaatwerker. Het spuiten van brometsen en auto-onderdelen ging hem zonder opleiding goed af, hij had er gevoel voor. Zijn zinnen had hij gezet op mijn Coupe DeVille uit ‘69, deze zou wel “even” geshaved worden en van de meest fantastische gadgets worden voorzien. Zover is het helaas niet meer gekomen. Zijn aardse leven is voorbij. Het onze heeft een inke deuk op gelopen, maar is niet voorbij…….! Zouden er Cadillac’s rijden in de hemel? Peet, garagemaatje, sleutelvriend en zoon, het ga je goed daar boven en tot later. Ik bouw, samen met je broers, jouw droomauto.

Martin, Janet, Linda, Joris en Jelle Meijer.

Na de restauratie van de Blauwe Engel maken we een start met de “verbouw” van de Coupe DeVille van Peter.

Op zondagochtend vroeg op 8 augustus, kwart over twee, is een einde gekomen aan het te korte leven van onze zoon en broer Peter. Slechts zeventien jaar jong. Aangeslagen en versuft zetten wij de reis voort om uiteindelijk kwart voor zes bij de VU in Amsterdam het terrein op te rijden. Drie uur zijn de artsen met hem bezig geweest om samen met hem te vechten voor zijn leven. Er was teveel beschadigd, hier hielp

9

De onderdelen van deze auto heeft Peter gespoten. Zijn werk heeft hij nooit afgezien. De voorzijde moet nog gedaan worden. Ik mag zijn werk verder afmaken...

● De procedure voor contributie inning 2005 zal conform die in 2004 zijn. Edwin zal in The Standard nog benadrukken dat diegenen die geen machtiging hebben afgegeven pas na ontvangst van de contributiebrief, met daarin het juiste bedrag, moeten betalen . ● ”Kofe voor partners” bij evenementen zal conform het Huishoudelijk Reglement, doch praktisch, benaderd moeten worden. 5) Redactie / website ● Door afwezigheid van Ruud niet in detail besproken. Bernadette zal contact met Leontien opnemen over de stand van zaken en over mogelijke veranderingen/uitbreidingen van de Redactie en mogelijke aanpassingen van de procedures. 6) Technische zaken ● Het lijkt juist om via een enquête de leden te vragen aan welke plannen prioriteit gegeven moet worden (nieuwe sleutellocatie, database leveranciers, technische rubriek in The Standard, technische cursussen, andere?). Bert zal in overleg met de Technische Commissie een ontwerp voor deze enquête maken. 7) Bestuurssamenstelling 2005 ● Besproken wordt op welke wijze in de twee vacatures kan worden voorzien. Bert is zonodig bereid nog een jaar de ledenadministratie bij te houden (zonder zitting in het bestuur te hebben). 8) Overige punten/rondvraag ● De parkeerbeperkingen voor grote auto’s, die in Nijmegen overwogen worden, zouden lastig zijn voor onze Cadillac’s. Vermoedelijk zal één en ander echter wel met een sisser aopen. 9) Datum volgende vergadering ● zondag 13 februari 2005 te Polsbroek, om 13.00 uur, voorafgaand aan de jaarvergadering. 18 november 2004 Bert Atsma, Secretaris

Het bericht van Martin dat zijn zoon Peter was verongelukt met z’n brommer, heeft mij diep geraakt. Het moet als ouder verschrikkelijk zijn om je kind te verliezen... Woorden schieten dan tekort, wat valt er nog te zeggen? Het enige wat je in zo’n geval kunt doen, is er gewoonweg “zijn” voor iemand. Daarom hebben Koen Ongkiehong en ik, als vrienden van Martin en als vertegenwoordigers van de CCN, de condoleance avond bijgewoond. Daar hebben we Martin en zijn familie namens de CCN gecondoleerd en een bloemstuk aangeboden. Wij weten welke belangrijke rol Peter op de achtergrond speelde bij Martins werk voor de Redactie van the Standard, en bovendien bij de restauratie van de Blauwe Engel, de 1969 DeVille Convertible. Beste Martin, vanaf deze plaats nogmaals heel veel sterkte gewenst met dit grote verlies, namens de Redactie en namens de Cadillac Club Nederland. Ik hoop dat je spoedig, doch op jouw eigen moment, de inspiratie weer zult terugvinden om de dingen weer op te pakken die je voorheen samen met Peter deed. Leontien

8

53

Artikel over klepstoters Cadillac Europe introduceert website voor nieuwe Cadillac SRX Cadillac Europe BV heeft voor de introductie van haar luxe Crossover, de SRX, een nieuwe website gelanceerd. De vierwielaangedreven Cadillac SRX is een auto met een spraakmakende vormgeving en unieke kenmerken waardoor het modellenaanbod van Cadillac in de breedte groeit en een nieuwe kopersgroep wordt aangesproken. De website vormt een belangrijk onderdeel van de gefaseerde pan-Europese introductiecampagne van de SRX. Zo is eind augustus een uitgebreid dm-programma gestart, waarin meerdere contactmomenten zijn ingebouwd.

Het thema in de pre-launch online fase is het enerverende SRX Hotspots, waarbij prospects multimediaal worden ‘uitgedaagd’ hun meest bijzondere, hippe en trendy locatie in Europa op te geven op de website. Hotels, clubs, restaurants, etc. die qua design, luxe of uitstraling net zo uniek zijn als de SRX. De inzender van de beste ‘hotspot’ wint een 7-daagse reis voor vier personen naar New York, om daar de beste hotspots te gaan bezichtigen en te ervaren. In deze pre-launch fase kan de bezoeker op de site reeds kennismaken met de SRX. In de tweede fase wordt daar de mogelijkheid aan toegevoegd om online een brochure of een proefrit aan te vragen. Entertainment wordt bovendien geboden in de vorm van de SRX Challenge: een online

Cadillac Nieuws game waarbij de bezoeker een bepaald parcours met een SRX zo snel mogelijk moet zien af te leggen, al dan niet tegen een online tegenstander.

Uit de Oude Doos...

Laatste fase bouw Europees Cadillac hoofdkantoor begonnen De wereld van Cadillac krijgt vorm. Met het plaatsen van de eerste speciaal voor Cadillac gemaakte stenen gevelplaat in karakteristieke ‘Indiana Limestone’ tinten is de bouw van het nieuwe Europese Cadillac hoofdkwartier in Breukelen denitief zijn laatste fase ingegaan. Langs snelweg A2 zal niet alleen de hoofdvestiging van Cadillac Europe worden gevestigd, maar kan de consument ook terecht

54

7

Colofon uit 1992

een Cadillac Experience Center. De ofciële opening van het moderne complex vindt begin volgend jaar plaats. Het nieuwe Europese centrum maakt onderdeel uit van een 150 miljoen euro grote investeringen die Kroymans Corporation B.V. in enkele jaren tijd zal doen in de herlancering van de merken Cadillac en Corvette in Europa. Zoals onlangs bekend is gemaakt, zal ook Hummer in Breukelen een plek krijgen. Ton van Soest, CEO van Kroymans Corporation, en Bert Kreber, president van Cadillac Europe in Breukelen verrichtten gezamenlijk de ofciële handeling waarmee de afbouwfase van het nieuwe Europese Cadillac Experience Centre symbolisch begon. Heel passend gebeurde dat door het plaatsen van de eerste van niet minder dan 7.200 stenen gevelplaten in een Indiana Limestone kleur. In dit geval een serie die speciaal voor de Europese Cadillac organisatie is geproduceerd. Dit type kalkzandsteen vormt over de hele wereld het visitekaartje van de hoofdvestigingen van het Amerikaanse merk. Cadillac & Corvette Europe opent Europees magazijn in België Cadillac & Corvette Europe opent een nieuw Europees onderdelenmagazijn in de Belgische plaats Puurs. Hiervoor is onlangs een overeenkomst gesloten met de Amerikaanse Caterpillar Logistics Services dat in Puurs al een magazijn exploiteert. Op basis van de centrale ligging en het gebruik van bestaande faciliteiten wordt een hoog serviceniveau aan de Europese rijders gegarandeerd. Op 1 december wordt het nieuwe magazijn door GM executive Robert Triulzi (Vice President GMODC - Director SPO International) ofcieel geopend.

zoals laadperrons en IT-netwerken aanwezig zijn. Cadillac & Corvette Europe heeft voor Caterpillar Logistics Services gekozen vanwege de gedegen reputatie van deze ervaren partner. Onder de naam Cat Logistics worden in 25 landen wereldwijd 90 vergelijkbare logistieke operaties uitgevoerd naar meer dan 200 verschillende landen. Op jaarbasis worden bijvoorbeeld meer dan 84 miljoen klantenorders verwerkt. Daarvoor onderhoudt Cat Logistics ter land, ter zee en in de lucht een sluitend netwerk van transportmogelijkheden. Met op maat gesneden communicatiemiddelen is de dienstverlening geoptimaliseerd, zodat er altijd snel en adequaat op de wensen van de opdrachtgevers kan worden ingespeeld. Tot dusver verliep de Europese onderdelendistributie voor Cadillac en Corvette via Saab in Zweden. De verkoopgroei van de Amerikaanse merken heeft tot de nieuwe keuze geleid. De overeenkomst tussen Cadillac & Corvette Europe en Caterpillar Logistics Services loopt tot 31 juli 2010. Namens Cadillac & Corvette Europe is de heer Wim Harmsen (Vice President After Sales) verantwoordelijk voor het Europees distributiecentrum. Het onderdelencentrum is reeds volledig ingericht en operationeel sinds 27 oktober 2004, waarbij de logistieke levering van de onderdelen samen met Caterpillar wordt uitgevoerd.

Puurs ligt binnen Europa zeer strategisch. Het magazijn heeft een directe verbinding over water met de haven van Antwerpen en is slechts 33 km verwijderd van de luchthaven van Brussel. In vrijwel heel Europa zijn onderdelen binnen 24 uur ter plaatse. Het onderdelencentrum heeft een totale vloeroppervlak van 35.000 vierkante meter. Uitbreiding met 18.000 vierkante meter is mogelijk. In het verleden heeft de locatie dienst gedaan als Europees magazijn voor een andere autofabrikant. Dat betekent dat het pand zonder grote aanpassingen direct bruikbaar is en dat ook alle infrastructuur,

6

55

DE CADILLACS VAN HET BOUWJAAR 1980 Zoals gebruikelijk wil ik de Cadillacs die het komend jaar vrijgesteld worden van belasting onder uw aandacht brengen. Afgelopen jaar zijn er redelijk wat modellen uit 1979 door de leden van de CCN aangeschaft, met name Sevilles maar praktisch geen andere modellen. Het engelstalige stuk afkomstig uit “Standard Catalog of Cadillac 1903-2000 geeft een aardig overzicht van de Cadillacs uit 1980. De 1980 Eldorado van Leontien van Brummelen staat al enkele jaren in haar garage maar zal volgend jaar hopelijk weer de weg op gaan en op de CCN-evenementen verschijnen.

De statige Eldorado werd na de totale vernieuwing in 1979 niet veel gewijzigd in 1980. Cadillac presenteerde in 1980 de nieuwe 6 liter (368 cubic inch) motor die in alle modellen verkrijgbaar was. Helaas was deze een stuk minder krachtig dan hun voorgangers. 1980 was geen goed verkoopjaar want er werden maar 213.000 Cadillacs verkocht, bijna 27% minder dan in het jaar ervoor. De markt vroeg om auto’s die iets minder verbruikten, maar ondanks het feit dat Cadillac de motorinhoud met bijna 1 liter verkleinde en later in het jaar zelfs een kleine Buick V6 motor optioneel maakte was de verkoop tegenvallend. Groot nieuws was de nieuwe Seville met de omstreden schuine achterkant, in Amerika bustleback genoemd. Hij is nog steeds zeer speciaal, je vindt hem mooi of lelijk. Wellicht dat dit model u slapeloze nachten kan bezorgen (hopelijk geen nachtmerries). Vreemd genoeg kreeg de nieuwe Seville als standaard motor een diesel van 5,7 liter. De meerderheid van de kopers koos voor de 6-liter benzine motor en kreeg daarvoor een korting van $ 266. Zelf vind ik de Seville wel een mooi model. Een jaar of 10 geleden kocht ik een 1980 in 2 kleuren (champagne/bruin). Het was een comfortabel wagen maar erg traag. De Sevilles en Eldorado’s

uit 1979 waren uitgevoerd met de krachtige Oldsmobile 5,7 liter motor. In Nederland kostte een Seville toen circa 60.000 gulden en was de duurste Amerikaan die je hier kon kopen. Later verkocht ik deze Seville aan een man die hem destijds nieuw had willen kopen maar dat toen niet mocht van zijn vrouw. Onder invloed van haar kocht hij toen een Mercedes S. In Amerika werd de Seville verkocht vanaf $ 19.662, omgerekend 40.000 gulden. De Seville werd in diverse 2 kleuren-stellingen geleverd in de extra luxe Elegante-uitvoering (meerprijs van $ 2934) met als opvallend detail een met middenconsole met ruimte voor een paraplu. Het was een hoekig model met lange neus ontworpen door Bill Mitchell en Wayne Kady van GM. Hoewel hij langer lijkt dan zijn voorganger is hij met een lengte van 520 cm praktisch even lang en niet onhandig groot om in Nederland mee te rijden. Voordeel is dat hij 135 kg lichter was dan zijn voorganger. Evenals de Eldorado was de Seville uitgevoerd met voorwielaandrijving en onafhankelijke wielophanging voor en achter, schijfremmen rondom, niveauregelaar op de achteras en had redelijk veel electronica. Standaard was onder andere brandstonjectie, airco, cruise control, twilight sentinel (voorziening die lampen aanschakelt bij schemering), instrument display met digitale uitlezing van het brandstofverbruik, getint glas, in hoogte en telescopisch verstelbaar stuur. Ik verwacht dat dit model, dat tot en met 1985 in praktisch ongewijzigde vorm in produktie bleef, populair zal worden in de club. Ze zijn minder roestgevoelig dan de Sevilles uit 1976-1979 maar er werden in 1980 vrij weinig nieuw verkocht in Nederland. Als u er een zoekt zult u waarschijnlijk over de grens moeten kijken. In Zwitserland en Duitsland staan er af en toe te koop maar in Amerika zijn er uiteraard nog veel. U kunt zoeken op bekende sites zoals www.ebay.com www.collectorcartraderonline.com en www.cars.com. Ook kunt u via zoekmachines naar een speciek model zoeken. Op de duitse site www.mobile.de staan ook veel Cadillacs te koop. Als u op dit soort sites

VAN DE SECRETARIS Het einde van ons verenigingsjaar nadert snel. We hebben weer een prima jaar achter de rug, met recentelijk weer een inke groei in het aantal leden. Tijdens de komende Algemene Ledenvergadering op 13 februari a.s. zal er volop gelegenheid zijn om hierover verder van gedachten te wisselen. Deze vergadering zal net zo als vorig jaar plaats vinden in restaurant de Kwakel te Polsbroek. Kofe vanaf 14.00 uur. Aanvang vergadering 15.00 uur. Een aparte uitnodiging met agenda is bijgesloten. Het bestuur hoopt op een goede opkomst. Gaarne van tevoren aanmelden. In de ledenadministratie hebben we inmiddels voor ongeveer de helft van de leden een e-mail adres. Dit adressenbestand wordt onder meer gebruikt om club evenementen die nog niet in de laatste Standard stonden aan te kondigen. Maar ook bijvoorbeeld om een oproep door te geven van een organisatie die voor zieke kinderen speciale wensen probeert te vervullen, zoals een tochtje in een Cadillac! Of om leden te vinden die met hun Cadillac acteurs willen vervoeren naar een lmfestival. Het is belangrijk dat we zoveel mogelijk leden via e-mail kunnen bereiken. Mijn verzoek is daarom of leden die hun e-mail adres nog niet hebben doorgegeven dit s.v.p. willen doen (een e-mailtje naar [email protected] is voldoende). Om het bestand vervolgens up-to-date te houden is het ook belangrijk dat wijzigingen in adressen doorgegeven worden (bij iedere mailing komen zo’n 5 tot 10 e-mails retour en moet ik langdurig telefoneren om achter de nieuwe adressen te komen). Graag jullie aandacht hiervoor en veranderingen in e-mail adres bij de secretaris melden. Zoals al eerder vermeld, beschikken we over een compleet archief van The Standard sinds de oprichting van de vereniging. We zullen zo af en toe hieruit publiceren. Dit keer zijn (als de Redactie tenminste ruimte heeft gevonden) het voorblad en de binnenkant van het september/oktober nummer van 1992 afgedrukt. Op de voorkant een foto van een mooie 1959 Sedan DeVille van Dick Mostert. De naam The Standard is nog niet in gebruik, maar de vereniging heet nu wel Cadillac Club Nederland. Op de binnenkant de namen van het, inmiddels uitgebreide, bestuur met Daan Markusse als voorzitter. Het aantal leden gaat richting de 100 en de vereniging is nu duidelijk de kinderschoenen ontgroeid. Deze uitgave bevatte ook het (nu opnieuw afgedrukte) artikel over hydraulische klepstoters, dat gezien de presentaties tijdens de recente technische dag bij Hugo Spoor nog steeds actueel is! Rest mij een ieder prettige feestdagen en een goed uiteinde toe te wensen.

Bert Atsma

Secretaris CCN

zoekt moet u allerlei gegevens invoeren zoals het gewenste jaartal of periode en vaak ook een ZIP-code (Amerikaanse postcode) en de afstand waarbinnen de gezochte auto moet liggen. Ik vul vaak een ZIP-code in die ik makkelijk kan onthouden bijv. 99217 maar als u in een beperkte regio in Amerika wilt zoeken zult u de locale ZIP code van een

56

Voorkant van het CCN “clublad” uit 1992... 5

VAN DE REDACTIE

leuke Cadillac worden aangeboden. Let op dat er aanzienlijk wat transportkosten bij kunnen komen als de aangeboden wagen niet aan of bij de westkust of oostkust staat. Voor advies kunt u mij altijd bellen. Op Ebay stonden toevallig 2 speciale uitvoeringen van de Seville te koop. Beide met verlengde motorkappen en reservewielen op de voorschermen.

Nog nooit heeft het me zóveel moeite gekost, maar eindelijk is hier dan toch Standard nummer 3/4 van 2004. Reeds in november heeft het Bestuur u op de hoogte gebracht van de minder leuke dingen in het Leven, waarmee de Redactie, dus Martin en ik, halverwege het jaar geconfronteerd werden. Zonder in details te treden kan ik u wel zeggen dat dit de gang van zaken voor wat betreft de productie van The Standard ernstig heeft belemmerd. Soms komt er kennelijk een punt in ieders leven dat bepaalde dingen ineens een stuk minder belangrijk worden als voorheen. Je gaat dan de hoofdzaken van de bijzaken onderscheiden. Niet dat the Standard nu persé een hoofdzaak in mijn leven was, maar toch minstens wel een heel belangrijke “missie”. The Standard moest mooi worden, the Standard was mijn kindje, The Standard moet af!!

bekende stad moeten opzoeken en invullen. Bij cars.com moet u de categorie “1982 and older” kiezen voor oudere wagens. Op het moment dat ik dit stuk schreef stonden er 36 Cadillacs uit 1980 op www.collectorcartraderonline.com te koop. Het aanbod op Ebay verandert per dag en doorgaans staan er van een speciek jaar weinig Cadillacs op. Het is een kwestie van geduld hebben want er kan plotseling een

Maar toen... liep het ineens heel anders, en verviel the Standard tot een futiliteit, een bijzaak, ergens helemaal op de achtegrond. En door een speling van het Lot, overkwam Martin op datzelfde moment precies hetzelfde gevoel. Ook voor hem schoof het werken aan the Standard naar het allerlaatste plan. We hadden wel iets anders aan ons hoofd.

Een witte ingekorte grandeur opera Seville coupe en een zwarte verlengde Beverly Hills Coach Works Seville. Beide wagens hebben lekker veel ruimte onder de motorkap zodat de motoren goed toegankelijk zijn voor onderhoud. Ik weet niet of het invoeren van deze custom cars problemen zal opleveren. Verder werden de grote de Ville en Fleetwood modellen ink gestroomlijnd en kregen nieuwe grills met verticale spijlen. Ze leken langer dan hun voorgangers. De achterkant was hoger dan in het jaar ervoor. In het midden van 1980 werd een 2-deurs uitvoering van de luxueuze Fleetwood gelanceerd. Een vrij zeldzaam model waar er maar 2300 van werden gemaakt.

En waar ik al jaren bang voor was gebeurde toen: er kwam geen Standard. En niemand die dat kon opvangen. En het vreemde was dus, dat het me hoegenaamd niets meer interesseerde ook. Zat ik vier jaar geleden nog met een laptop op schoot in het ziekenhuis, omdat the Standard op tijd klaar moest -ziekenhuis of niet. Nu kon ik een dergelijke energie niet meer opbrengen. Mijn leven is het afgelopen jaar compleet op z’n kop komen te staan. Vrijwel alle factoren waaruit iemands leven kan bestaan, zijn bij mij veranderd. Dit gaat gepaard met veel vallen en opstaan heb ik gemerkt. Zo run ik nu een eigen huishouden, jaja, vier kamers en twee verdiepingen. Heel sjiek allemaal, maar het is niet niks voor een beginner. Misschien past het wel bij mij: zo was mijn eerste autootje ook een Cadillac Eldorado van 5 meter 20! Voor de nieuwsgierigen onder u: het huishouden gaat mij verbazend goed af. Ben ik dan ook best trots op. Maar ja... vroeger schoof ik na een dag werken zo aan tafel bij Moeders. Nu moet ik zelf mijn prakje maken. Gelukkig heb ik ook ontdekt dat ik niet onverdienstelijk kan koken, en dat ik het nog leuk vind ook. Het is een beetje ontspanning na een dag hard werken. Maar ja, het kost veel meer tijd. Ging ik vroeger na het eten en de afwas meteen naar boven, naar m’n computer om te werken aan the Standard, desnoods de hele avond. Tsja... nu moet er worden afgewassen, opgeruimd, de was moet gedaan, boodschappen, u kent het ongetwijfeld allemaal. Dit (en daarbij 40 uur werken) kost mij momenteel veel energie, zodat er weinig overblijft voor mijn Redactiewerk. Ik heb niet de behoefte mij bij u te verexcuseren voor dit alles. Maar ik wil u wel melden dat ik het jammer vind hoe het gelopen is. The Standard is altijd mijn kindje geweest. Samen met Martin heb ik het gemaakt tot wat het nu is. Maar ik vind dat nu de tijd gekomen is om het stokje over te dragen. Ik doe al jaren oproepen voor extra redactieleden, om mij (ons) te helpen. Helaas nog altijd zonder veel succes. Ik weet dus nu niet aan wie ik het stokje moet overdragen. Kijk, stukjes schrijven is niet zo moeilijk (voor mij). Opmaken gaat ook nog (als het er één of twee zijn). Maar 56 pagina’s opmaken, plaatjes zoeken, teksten redigeren, en ook nog eens alles tot één geheel samenvoegen: het is een gigantische klus, waar heel veel tijd en energie in gaat zitten. Tijd en energie die ik vroeger probleemloos ergens uit een laatje trok, maar die nu voor mij een kostbaar en schaars goed zijn geworden. Zoveel mag nu duidelijk zijn. Het is om die reden dat ik heb moeten besluiten dat dit mijn laatste Standard is als Hoofdredacteur. Ik wil best betrokken blijven bij the Standard en zal en er met liefde en plezier nog zelfgeschreven stukjes in plaatsen (ik kan het schrijven toch niet laten natuurlijk). Maar ik wil gewoon niet meer de “plicht” en druk voelen van het moeten trekken van de hele kar.

Al met al bood Cadillac in 1980 interessante modellen waar we er volgend jaar ongetwijfeld meer van zullen zien binnen de CCN.

Ik hoop dat er leden zullen opstaan om die kar (samen) te gaan trekken. Ik zal u er met liefde bij helpen. Zelf heb ik het ook moeten leren, veel ervan heb ik zelf moeten uitzoeken. Maar wie het nu overneemt, zal op een gedegen inwerkperiode kunnen rekenen. Ik weet dat er veel creatieve, handige en enthousiaste mensen in onze Cadillac Club rondlopen. Mannen èn vrouwen! The Standard is niet exclusief van mij, maar van Alle Leden! Ik wil u bedanken voor alle complimenten die ik de afgelopen jaren van u in ontvangst heb mogen nemen. Het was mijn inspiratie om het elke volgende keer weer net ietsje beter te doen. Ik heb het altijd met veel plezier gedaan.

Koen Ongkiehong

Ik wens u tot slot een zeer gezond en voorspoedig 2005, met veel cruise plezier!

Leontien van Brummelen

4

57

De CCN heet de volgende leden van harte welkom: Lidnr:

853 L.J.M. Nodelijk, 854 R. Kerkhof, 855 P. van Herk, 856 E. Jonker, 857 A.A. Berghegen, 858 J. van der Laan, 859 L. Schuddebeurs, 860 E & O holding B.V.,

Verrenieuwstraat 47/49, Kerkdijk 24, Pastoor van Ervenstraat 30, Oudewijk 19, Gootsehoek 61, Zuiderdiep 113, Floreslaan 154, Zijperdaalseweg 1-b,

861 R. Buurman, Hondsdraf 69, 862 P.K.H. Hut, Vogelzangsteeg 5, 863 J. Pater, Middellaan 130, 864 T. Maassen, Rijnkade 66, 865 R. Radder, Jufferenpad 26, 866 J.J.H. Hoogland, Korte Cieweg 38, 867 R. Franssen, Grotestraat 14 A/B, 868 M. van der Eijk, Mauritsstraat 2, 869 R.E. Terpstra, Smidstraat 7, 870 M. Dam, Oranjestraat 73, 871 J.P. Harder, Gommerskerspel 6, 872 H. van Weerdenburg, Nieuwe Meerdijk 57, 873 A.J. Ladage, 874 J.F.W. van Es, Snijdelwijklaan 55, 875 D. Esselbrugge, A.Toriedreef 32, 876 C. Damstra, Bonifatiusstraat 19, 877 A.J. Theunissen, Jannestraat 2, 878 L.C. Korevaar, H.Bavinckstraat 109

4301 HX Zierikzee 3791 VL Achterveld 5724 AX Asten-Ommel, 7911 TG Nieuweroord, 3238 XB Zwartenwaal, 9523 TC Drouwenerzand, 3131 NE Vlaardingen, 6814 CA Arnhem,

Donateur 1992 Seville 1962 Coupe DeVille 1973 Coupe DeVille 1978 Seville 1955 Coupe DeVille 1972 Coupe DeVille 1940 Coupe, 1960 Fleetwood, 1965 DeVille Conv. 3831 AR Leusden, 1965 Coupe DeVille 9479 TE, Noordlaren, 1941 Type 63 3904 LK Veenendaal Donateur, 6811 HC Arnhem Donateur 7942 LX Meppel, 1964 Sedan DeVille 1901 DV Castricum, 1973 Sedan DeVille 6325 EC Valkenburg a/d Geul, 1988 Fleetwood 4132 GD Vianen, 1967 DeVille Conv. 8715 HS Stavoren, 1960 Sedan DeVille 3921 BB Elst, 1975 Coupe DeVille 2151 RA Nieuw-Vennip, 1984 Eldorado 1171 NC Badhoevedorp, Coupe DeVille Donateur 2771 SX Boskoop, 1980 Seville Elegante 7944 KK Meppel, 1970 Sedan DeVille 9113 PT Wouterswoude, 1971 Eldorado 5327 KR Hurwenen, 1979 Flwd Brougham 3063 RG Rotterdam, Fleetwood Brougham

WIJZIGINGEN 789 B. de Rijke, 182 L. van Brummelen, 823 W. Legters, 755 P.D. Kroon, 728 M. Groenendijk, 771 O.V.A.M. Brandt, 413 L. de Boer, 826 K. Westland,

Wagenaarstraat 170, Windlustweg 1, Vlijtseweg 45, Bernard Sweersstraat 7, Rijksstraatweg 230, Duinvlietspad 3, Boksdoornerf 447, Visserstraat 90,

5343 CN Oss, 2242 HK Wassenaar, 7317 AD Apeldoorn, 2631 BB Nootdorp 3223 KD Hellevoetssluis 2015 CT Haarlem, 5038 KB Tilburg 1271 VH Huizen

OPZEGGINGEN 631 M. Hartman, wegens verkoop Cadillac 495 J. Geerlinks 457 R. Koerts 25 november 2004, Secretaris CCN

58

3

0412-633331 070-5141763 055-5409685 023-5244276

ONDER DE HAMER Geachte leden Na de wat luchtige invulling van deze pagina de laatste twee keer, waar ik overigens uitsluitend positieve reacties op heb gekregen (2), krijg ik het vermoeden dat dit niet de meest gelezen pagina van the Standard is. Deze keer zal het toch iets serieuzer worden. We hebben een geweldig jaar achter de rug, met als afsluiting de Technische Dag, die weer eens prima verzorgd werd door de familie Spoor. De deelnemers aan deze dag kwamen duidelijk niet alleen voor de technische uiteenzetting van Hugo, maar ook om weer even gezellig bij te kletsen met de andere leden. De dag werd door Bernadette, Bert en mijzelf ook gebruikt om mensen te vragen of ze er al eens over gedacht hadden om zich op te geven voor een bestuursfunctie of een redactiefunctie. Zoals jullie wel gemerkt hebben, is er een nummer van dit blad tussenuit gevallen wegens gebrek aan mensen. Jullie zullen dit ongetwijfeld uitgebreid in dit blad tegenkomen, en hopelijk zullen er ook enkelen zijn die plotseling de behoefte op voelen komen om mee te helpen de club goed te laten lopen. Wacht dan niet te lang, maar grijp onmiddellijk de telefoon om een van de bestuursleden te bellen en hem/haar deelgenoot te maken van die goede voornemens! Zonder extra hulp van mensen die het blad willen helpen maken word het uiterst problematisch. We hebben jarenlang het geluk gehad dat Leontien dit allemaal wilde doen, maar nu zij te kennen heeft gegeven zich terug te trekken, zal de kar door andere mensen getrokken moeten worden! We hebben behalve redactieleden, ook nieuwe bestuurders nodig. Komend voorjaar treden er twee bestuursleden af. Die plaatsen moeten wel opgevuld worden, anders heeft de club, jullie club, een probleem. We hebben ± 400 leden, er zullen genoeg mensen tussen zitten die iets willen doen, we moeten ze alleen weten te vinden. Als je iemand kent die graag zou willen maar te verlegen is om het zelf te zeggen, geef dan naam en telefoonnummer aan ons door, zodat we die persoon zelf kunnen benaderen! Ik wens jullie in ieder geval allemaal een heel gezellige Kerst, een goed uiteinde en een gezond 2005 toe, en hoop iedereen weer te zien op de komende jaarvergadering, waarvan de uitnodiging in dit blad zit! ROB WIEGERS

2

59

VRAAG EN AANBOD Te Koop

Cadillac Eldorado coupe 1970 V8 8.2 liter, donkerblauw met wit interieur, APK 7-05, LPG 92000 km, goede en nette wagen € 9250.Inl. Peter van Rijswijk, tel 06 55 95 61 72 Cadillac Sedan deVille uit 1959, zwart, Prijs € 11.000 inl. Patrick van Wayenburg, 040-2116365 Cadillac Coupe de Ville uit 1959. kleur geel met wit dak. interieur grijs met geel leer. Zowel buiten als binnen in prima staat en wordt nog regelmatig gebruikt. Prijs € 13.000. Inl. 06-53174416 of mail naar [email protected]

‘61 Fleetwood sixty special eerste lak, beige metallic, ‘85 Eldorado Biarritz conv. , lichtblauw metallic. Inl. Ineke Bek, 0113-634047 Allanté ‘89, rood met zwarte softtop en zwart lederen int, Digitaal dashboard, zeer compleet, 4.5 l. 200 pk. 100.000 km. Perfecte staat, sportieve “Cadillac-ride”. Zien is kopen. Vraagprijs: € 17.000. Inl. Ed Gardner, 0174-240790 Eldorado ‘80, bordeaux rood met onberispelijk bordeaux uwelen int. Vrijwel alle opties, 350 cid. Verdient een restauratie maar is dit gegarandeerd waard. Kijk voor alle details en vele foto’s op: www.geocities.com/ elledorado1980 Inl: Leontien, 035-6853792 of [email protected].

Diverse originele llers (exibel en een goede pasvorm) o.a. voor de Ville en Eldorado ‘76, Convertible top parade boots (set van 2 glasber panelen om de geopende cabriolet kap af te dekken, voor Eldorado’s van ‘71-’76), prijs vanaf € 840, Orig. Cadillac uitgaven, div. jaren op voorraad vanaf ‘54-’84: owner manuals (gebruikershandleiding) ca € 30, shop manuals (werkplaatshandboek) ca € 80, body service manuals (caroresserieboek) ca. € 65 . Inl. Rob Peters, 038-3762671 of 06-54782247 Zeer veel Cadillac onderdelen van 1968-1987. Inl. Bart Ossewaarde, tel. 06-52458012

Cadillac Eldorado Biarritz 1977, goud metallic, zeer goede staat, LPG, € 8800 (btw auto) , Eldorado Biarritz 1978, lichtgeel, € 8000 , Coupe de Ville ‘75, geel met bruin landau dak, Coupe de Ville ‘76 € 8900, wit met wit landau dak, € 8800, STS 2001, zilver, € 30.000. Onderdelen, boeken, banden met 4 cm breed zijvlak, elektronische ontstekingen voor 472 en 500 blokken, kunststof llers rond voor-en achterbumpers, rubbers. Inl. Koen Ongkiehong, 070-3560035, 06-24804408 Cadillac Eldorado 1988, in goede staat, 91.000 km, donkerblauw, vr.pr. € 4.000, Cadillac Eldorado Biarritz 1980, two tone blue, 137.000 km voor de beginnende liefhebber of zeer goede donor auto, vr.pr. € 1750. Inl. Willem Schrama, tel/fax 0252-675358, e-mail [email protected] 1984 Eldorado Biarritz convertible, wit, rood leder interieur, witte (elektrische) kap met achterruit verwarming, alles el., zeer goed rijdend en schakelend, geen roest, wel plaatselijk dunne lak (door poetsen), chroomwerk zeer netjes, auto is compleet, origineel en voorzien van spaakdoppen, en Classic big daddy/rools-royce grille, nw apk mogelijk, vraagprijs € 8750. Beperkte inruil van een goedkope auto/motor/ klassieker mogelijk. Tevens ook diverse onderdelen en limousines 1984-1987 6deurs en 6 deurs stretch 9-persoons uitvoeringen, Cadillac Eldorado/Seville/de Ville/Fleetwood/Hearse. Inl. Gert Sterken, 06-54687561 ‘72 Eldorado convertible, rood, gerestaureerd, zie www.limousineman.be, € 8.900, tevens motor en gereviseerde automaat voor ‘72 Eldorado convertible, € 1000. Inl. Walter Verberckt, 0032-34819324, 0032-495189324, E-mail [email protected] en www.limousineman.be ‘72 Coupe de Ville lichtblauw groen. In perfecte staat Inl. T. v.d. Langenberg, 070-3561511

Jaargang 15, nummer 3, 2004

Opgericht 7 januari 1990 Aangesloten bij de F.E.H.A.C.

Allanté ‘87 zilvergrijs metallic, zomer en winterkap. Door mede Allante eigenaren herkent als de mooiste in Nederland. Technisch in perfecte staat van onderhoud. Taxatie rapport € 20.400 In verband met urgent ruimte gebrek in stalling, vraagprijs € 14.500 Inl. Willem Schrama 0252-675358

Cadillac Coupe 1962, zeer mooi en origineel, beige. Inl. Henri van Veelen, 0318-623117

The Standard

CADILLAC CLUB NEDERLAND

Achterkant 55 Cadillac voor het maken van bank en vleugel 59 Cadillac, veel onderdelen 55 Coupe en 59 Sedan, bolle koelkasten en een jukebox rock ola tempo 2, Oldsmobile Super 88 uit 1958 in perfecte staat, Brougham ‘67, bruin, LA, California import, mooie auto Inl. Richard Kalisvaart, tel. 0180-621945, 06-54345348 Diverse nieuwe en gebruikte onderdelen voor Cadillacs waaronder Eldorado’s uit ‘67-’78. Fenderskirts Eldo’s 71-74, div. wieldoppen, LPGinbouwsets Impco of OHG. Nwe. remdelen, dynamo’s, start-motors, waterpompen, benzinepompen, pakkingsets, fuseekogels. Inl.: Peter Onken, tel. 0251-248361 of 06-53287347 Te koop tijdens de CCN-evenementen: Geëmailleerde CCN-Schildjes: € 12, CCN-stickers: € 2,5 T-shirt: € 15

Te koop gevraagd:

Een radio voor een 1964 Cadillac. Klaas Westland, E-mail [email protected] Ben op zoek naar een haak die de bumper draagt voor een krik. Voor een ‘59/’60 Cadillac. Peter Nieuwlandt, [email protected] of 0032 (53) 702861. Ik ben op zoek naar een Cadillac ‘56 voor de grap, de staat maakt niet uit, type maak niet uit als het bj maar 1956, incompleet maakt niet uit. Kenteken niet nodig. Inl. Peter van Rijswijk, tel 06 55 95 61 72 CCN’ers mogen gratis adverteren, uw advertenties worden 2x geplaatst, eventuele wijzigingen en/of herplaatsing gaarne doorgeven aan Koen Ongkiehong, Tel. 070-3560035, fax. 070- 3630492, E-mail: [email protected] Niet leden kunnen voor € 11 een advertentie plaatsen. De rubriek vraag en aanbod wordt geplaatst op de internet site van de Cadillac Club Nederland: www.cadillacclub.nl

Voorzitter: Rob Wiegers Prins Bernhardstraat 15 3981 BC Bunnik Telefoon: 030-6563869 Penningmeester: Edwin Otten Luitenant Maltbystraat 48 3621 KN Breukelen Telefoon: 0346-251177 Fax: 0346-261123 Email: [email protected]

Secretaris en ledenadministratie: Bert Atsma Oranjelaan 4 2641 JK Pijnacker Telefoon: 015-3695638 Fax: 015-3640646 Email: [email protected]

Alg. bestuurslid, redactie: Ruud Gersons Eikenlaan 9 3707 SB Zeist Tel: 030-6913046 LET OP, NIEUW EMAIL ADRES: Email: [email protected]

Algemeen bestuurslid en evenementen coördinator: Bernadette Bosman Aalsmeerderweg 447 1432 EC Aalsmeer Telefoon: 020-4533832 Email: [email protected]

Hoofdredacteur en Leontien van Brummelen copij adres: Windlustweg 1 Nieuw Adres! 242 HK Wassenaar Telefoon: 070-5141763 E-mail: [email protected] Grote bestanden: [email protected] INTERNET: Webmaster:

http://www.cadillacclub.nl Ruud Gersons: [email protected]

The Standard verschijnt 4 x per jaar Oplage: ca. 430 exemplaren. Ontwerper voorkant The Standard: Andréas Mol. Uitgever: Copy Copy Voorburg B.V. Tel. 070-3876167 Email: [email protected]

De Technische Commissie bestaat uit: Bouwjaren voor 1961 Ton Christiaanse, tel: 030-2314451 Matern Harmsel, tel: 0546-454757 Bouwjaren 1961-1976 Koen Ongkiehong, tel: 070-3560035 of 06-24804408 Eldorado’s van 1967-1978 Peter Onken, tel: 0251-248361 of 06-53287347

Onder de Hamer Ledennieuws Van de Redactie Van de Secretaris - Uit de Oude Doos Niemand leeft zonder reden, niemand sterft zonder reden Zal het een droom blijven? Verslag van Leimuiderbug Verslag van het Jaarfeest 2004 Johnny Slipper back to the Fifties in Friesland 1980 Fleetwood Limousine Grand National 2005 Een man is als een automobiel De komst van de Pimp Car Verslag Concours d’Elegance op Paleis Het Loo Reisverslag The Cadillac Story 2004 De Tourtocht langs de Noordhollandse Kust The Cadillac Kitchen Op zoek naar een stuur De evolutie van de STS en de nieuwe STS Cadillac, alias Antoine Laumet Grote automobielontwerpers - deel 15 Club Taxaties Notulen Bestuursvergadering 21 oktober ’04 Cadillac Nieuws De Cadillacs van het bouwjaar 1980 Vraag en Aanbod

2 3 4 5 9 10 13 14 16 18 20 20 21 26 28 34 35 36 38 43 44 50 52 54 56 60

Bouwjaren 1968-1985 Bart Ossewaarde, tel: 06-52458012 De CCN is gelieerd met de Amerikaanse Cadillac LaSalle Club. PO Box 1916, Lenoir, NC 28645, USA. E-mail: [email protected] Contributie leden: Bij automatische incasso: Partnerlid: Contributie donateurs: Inschrijfgeld leden en donateurs: Tarieven advertenties:

€ 47,50 per jaar. € 42,50 per jaar € 27,- per jaar. € 27,- per jaar. € 10,op aanvraag

Toegelaten automobielen: Cadillacs en LaSalles. Postbank girorekening nummer: 7310062 t.n.v. Cadillac Club Nederland, Breukelen Bij betalingen gaarne uw naam, adres en lidmaatschapnummer vermelden. Opzeggingen uiterlijk vier weken voor het eind van het jaar doorgeven!

60

Inhoud:

Met dank aan onze adverteerders: Cadillac Europe Expertise & Taxatie Groep Hoofddorp Hageman USA Parts Automax uitlaatsystemen Extreme Furniture Gebr. Van Orsouw gasinbouw Hugo Spoor Classic Cars Koen’s Cadillac Boeken ABC Assurantiën Zijl assurantiën USA Parts Supply EPS & USA Cars Hoogezand

1

2 12 15 27 33 34 49 51 53 57