The Standard Jaargang 12, nummer 2, Inhoud:

CADILLAC CLUB NEDERLAND

The Standard Jaargang 12, nummer 2, 2001

Opgericht 7 januari 1990 Aangesloten bij de F.E.H.A.C. Voorzitter:

Rob Wiegers Prins Bernhardlaan 15 3981 BC Bunnik Telefoon: 030-6563869

Secretaris en ledenadministratie:

Linda Heinhuis Hellenbeekstraat 58 8081 HX Elburg Telefoon/fax: 0525-685958 E-mail: [email protected]

Penningmeester:

Ria Kleinveld-Kooijman Weijland 63 2415 BD Nieuwerbrug Telefoon: 0348-688192 Telefax: 0348-688393

Algemeen bestuurslid, redactie:

Koen Ongkiehong Ahornstraat 30 2565 ZX Den Haag Tel: 070-3560035 of 06-24804408 Telefax: 070-3630492 E-mail: [email protected]

Algemeen bestuurslid en evenementen coördinator:

Bernadette Bosman Aalsmeerderweg 447 1432 EC Aalsmeer Telefoon: 020-4533832

Kopij adres:

Leontien van Brummelen Van Leeuwenhoekstraat 87 1222 SH Hilversum Telefoon: 035-6853792 E-mail: [email protected]

Technische commissie:

- Bouwjaren voor 1961: Ton Christiaanse, tel: 030-2314451 - Bouwjaren 1961-1976: Koen Ongkiehong, tel: 070-3560035 of 06-24804408 Fax: 070-3630492 - Eldorado’s van 1967-1978: Peter Onken, tel: 0251-248361 of 06-53287347

INTERNET: Toekomstig adres: Tot die tijd nog: Web master:

http://www.cadillacclubnederland.nl http://home.planet.nl/~gerso008 Ruud Gersons: [email protected]

De CCN is gelieerd met de Amerikaanse Cadillac LaSalle Club, POB 1916 Lenoir, NC 28645, USA, E-mail: [email protected]

Inhoud: Inhoud Onder de hamer Ledennieuws Van de redactie Evenementen Cadillactocht Noord-Holland 1 juli Tourtocht Theo en Monica Evaluatie MKZ Jaarevenement 4e Cadillac Oldtimerfestival Leimuiderbrug Zwolle Tour Verslag bestuursvergadering De limousine van Bush Een zwarte tijd met Caddies Cadillac 1965 convertible Interview met George McVey Cadillac Vizón en Escalade EXT Standard Catalog of Cadillac De grote automobiel ontwerpers bij GM, deel 7: Bill Mitchell takes over Fehac nieuws The White Giant: 1956 Sedan DeVille Cadillacs voor dagelijks gebruik deel 1 Cadillac Fleetwood Sedan 1992 Cadillacs en Internet Amerikaanse overdaad LUV Parade: Cadillac Escalade 2002 Vraag en aanbod

1 2 3 4 7 8 10 11 12 14 15 16 17 18 20 23 24 28 32 37 38 42 46 48 50 52 56

The Standard verschijnt 4 x per jaar Ontwerper voorkant The Standard: Andréas Mol. Uitgever: Benelux Press Image Center B.V. Tel. 070-3876167 E-mail: [email protected] Oplage The Standard: ca. 380 exemplaren.

Adverteerders:

Contributie leden: Partnerlid: Contributie donateurs: Inschrijfgeld leden en donateurs: Tarieven advertenties:

USA Cars Hoogezand Cadillac USA Parts Supply Cadillac Boeken M. van der Putten & Zonen B.V Expertise groep Nederland Automax uitlaatsystemen ABC Assurantiën Zijl assurantiën Dreamcars Gebr. Van Orsouw gasinbouw McVey’s

ƒ100,- per jaar. ƒ60,- per jaar. ƒ60,- per jaar. ƒ25,op aanvraag.

Toegelaten automobielen: Cadillacs en LaSalles. Postbank girorekening nummer: 7310062 t.n.v. Cadillac Club Nederland, Nieuwerbrug of I.N.G. Bank Bodengraven nummer: 67.49.01.118 t.n.v. Cadillac Club Nederland, Nieuwerbrug. Bij betalingen gaarne uw naam, adres en lidmaatschapnummer vermelden.

3 5 6 11 12 13 36 45 49

Onder de hamer Geachte leden

Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar in deze tijd van het jaar, en met dit weer ( ik kijk nu naar een stralende zon, blauwe lucht enz.) krijg ik de kriebels om te gaan rijden. Ik was dan ook geheel klaar voor ons tweede evenement, auto gewassen , goed humeur uit de kast gehaald, twijfels of de kap open kon en prompt vielen de eerste druppels naar beneden. Maar daar bleef het gelukkig bij, en de middag was droog en warm. Het was fantastisch om te zien hoe alle auto`s majestueus het parkeerterrein opdraaiden. De opkomst was enorm,de sfeer weer formidabel en er waren weer prachtige rijdende kunstwerken te bewonderen, zoals de zeer zeldzame 1959 limo convertible. Het bestuur heeft besloten dit jaar een collectie nieuwe stickers uit te brengen waarmee we hopen u een groot plezier te doen. U vindt ze op de achterpagina van dit blad. Naast deze collectie stickers heeft het bestuur besloten om twee modellen hiervan als geëmailleerd schildje uit te brengen, en wel de nrs. 2 en 3. Deze schildjes zijn voorzien van twee gaten zodat ze op de grill van uw Cadillac gemonteerd kunnen worden. Naast uw voordeur zou zo`n schildje natuurlijk ook niet misstaan. Deze schildjes zijn net als de stickers bij Linda Heinhuis te bestellen, en ze zullen eveneens op de evenementen en op eventuele beurzen te koop zijn voor ƒ 30,- per stuk. Een minder prettig bericht komt van onze penningmeester: wij hebben een dertigtal leden moeten uitschrijven wegens het niet betalen van de contributie, dit ondanks herhaalde herinneringen en oproepen in het clubblad. Wij verwachten echter dat ook in de komende jaren weer nieuwe enthousiaste leden tot de gelederen zullen toetreden. Een goede hulp daarbij zal onze nieuwe flyer zijn die u hierbij aantreft. Een goede rijwind toegewenst en tot het volgende evenement/clubblad! ROB WIEGERS

Lidnr: 626 627 628 629 630 631 632 633 634 635 636 637 638 639 640 641 642

J. Lissenberg G. Strik I.J. van der Starre H. Derks M. Pronk M. Hartman H. van Limpt A. Laenen N. Wesdorp J.C.J. van Steen Taxi Centr.Roosendaal H.A. Sijp Citytaxy Eindhoven J.M. Jansen Dhr. Hilhorst E.C. van Egdom W. Fijnvandraat

Traviatastraat 196 2555 VL Den Haag 070-3686723 1959 Coupe DeVille Pr.Bernhardstraat 15 3981 BC Bunnik 030-6563869 partnerlid Kwekerijstraat 6 3056 LP Rotterdam Arnoldus Janssenstraat 64 5935 BT Steijl Nieuwe Wetering 183 3194 TB Hoogvliet 1970 Coupe DeVille Rozenlaan 101 3135 XP Vlaardingen 010-4358642 1973 Sedan DeVille Postbus 88 5420 AB Gemert Vresselseweg 17a 5491 PA St.Oedenrode 0413-476109 1958 flwd 60 Special Dorpsstraat 130 3342 BE Hendrik Ido Ambacht donateur Apollo 79 3789 TB Soesterberg 0346-352652 1988 DeVille Achterhoeksestr.68a 4715 BG Rucphen 0165-342030 1958 Sedan DeVille Schuttershof 15 4421 GT Kapelle 0113-343005 1970 Coupe DeVille Gen.Hardenbergpad 13 5623 JG Eindhoven 040-2939797 Kruisbergstraat 78 6444 BJ Brunssum Postbus 21046 6369 ZG Simpelveld 045-5442793 Hagenweg 2 3849 NL Hierden 1970 DeVille Orteliuskade 67-2 1057 AM Amsterdam 020-6897365 1974 Edorado Conv.

Adreswijzigingen 558 567 376 386 420

L.Broerse M.Dijkuis A.Bakker P.v/d Berg R.Maessen

Buitenbrinkweg 14-102 3853 LW Ermelo Montignyplein 13 2651 GH Berkel en Rodenrijs Pieter Zeemanstr.43 3331 ER Zwijndrecht Mlstavnl 42/1100 Praha 7 17000 Tsjechische republiek van Itersonstraat 18 6166 XG Geleen

078-618886

COVERFOTO EN RONDRIT NOORD HOLLAND! Op de cover ziet u Henk van der Eem die de gelukkige eigenaar is geworden van deze mooie 1989 Coupe DeVille. Henk organiseert op zondag 1 juli in Limmen, Noord Holland een rondrit. Omdat het kort dag is om u hiervoor op te geven willen wij uw aandacht op dit evenement vestigen. Op pagina 8 staan hierover meer gegevens! Clubpas, ledenlijst en Internet Als bijlage bij deze Standard vindt u de nieuwste clubpas en ledenlijst. U wordt vriendelijk verzocht om uw gegevens te controleren en eventuele fouten of wijzigingen door te geven aan onze secretaris Linda Heinhuis. We weten dat zeer veel leden inmiddels een andere Cadillac hebben dan wel er één of meer hebben bijgekocht en willen ook dit in de ledenlijst aanpassen. Er zijn veel nieuwe leden bijgekomen, en het verloop is zeer gering te noemen. Wij als Redactie hebben altijd nog het idee dat het clubblad het belangrijkste bindmiddel is en proberen u hiermede dus te blijven boeien. Dit zal geen gemakkelijke taak zijn, omdat u tegenwoordig de keuze heeft uit vele (gratis) informatiebronnen, zoals Internet. Om u hiermee als Redactie toch van dienst te kunnen zijn, zetten wij vanaf heden onze Internet rubriek voort onder de naam Cadillacs en Internet. Sommigen onder u zullen zich wellicht nog weten te herinneren dat dit vroeger “Surfing USA” heette, maar Koen meende dat in de titel toch minstens het woord Cadillac moest voorkomen. Het resultaat van zijn inspanningen vindt u op pagina 48. E-mail adressen Communicatie per e-mail is bij velen reeds een ingeburgerd begrip. Het is zowel erg snel als ook gemakkelijk en comfortabel. Wij verzoeken iedereen die beschikt over een computer met Internet aansluiting dan ook om aan onze secretaris, Linda Heinhuis, zijn of haar e-mail adres door te geven. Linda’s e-mail adres is: [email protected]. We denken erover om een CCN mailinglijst aan te leggen, waarmee we leden nog sneller op de hoogte kunnen stellen van nieuwtjes en informatie. Nieuwe stickers en Flyers Op de achterkant van deze Standard kunt de nieuwe CCN stickers bewonderen! Ook kunt u hier alles lezen over de bestelmogelijkheden. Ieder lid heeft recht op een gratis sticker, maar omdat wij niet weten welke sticker uw voorkeur heeft, vragen wij u de sticker van uw keuze door te geven aan Linda Heinhuis, of neem er één in ontvangst op een van de CCN evenementen. Inmiddels zijn er ook weer nieuwe flyers. Ieder lid ontvangt bij deze Standard 5 flyers, die bijvoorbeeld tussen de ruitenwissers van een geparkeerde Cadillac geschoven kunnen worden. Natuurlijk kunt u hem ook gewoon aan de eigenaar overhandigen. Indien u meer flyers nodig heeft, kunt u deze bijvragen aan Linda Heinhuis. De Cadillac Visón en de 2002 Escalade EXT Frank Brüggeman heeft een artikel geschreven waarin hij zijn visie geeft over het laatste prototype van Cadillac, de Vizón, welke reeds te zien was op de autoshow van Detroit in januari van dit jaar. Ook kunt u lezen over de nieuwste loot aan de Cadillac-familie; een heuse pick up met als basis de Escalade. Deze stoere “truck” zal tegen het einde van dit jaar in de showrooms te bewonderen zijn onder de naam “Escalade EXT”. De Redactie vindt het altijd leuk als leden hun mening geven over wat er momenteel gaande is (of gaande zou moeten zijn) bij Cadillac. Ruud Gersons deed dit vorig jaar ook al eens en maakte toen zelfs een schets waarin hij verschillende stijlelementen uit heden en verleden combineerde tot een nieuw model. Wij moedigen leden dan ook aan vooral hun mening te (blijven) geven over zowel nieuwe als oude Cadillacs. Het zou aardig zijn als hierdoor misschien zelfs een discussieforum ontstaat. Kopij We kregen van Danny Melieste een aantal stukken en testen uit tijdschriften. In deze Standard kunt u artikelen lezen over de 1992 Fleetwood, een test van de 2002 Cadillac Escalade, het nieuwste prototype, de Vizón en een verslag over een 1956 Sedan DeVille. Danny leverde zoveel copij aan, dat we in de komende Standards meer hiervan kunnen plaatsen. Het idee van Rob Wiegers om interviews te houden op Cadillac meetings lijkt ons erg aardig. De vraag is alleen: wie wil geïnterviewd worden en wie wil het interview schrijven? Meld u bij ons aan als reporter of als u het leuk vindt om voor de Standard geïnterviewd te worden. Een digitale camera is aanwezig, dus het geheel kan tevens worden geïllustreerd door een foto van u en uw Cadillac. Beeldverhalen van restauraties zijn ook welkom. Van onze nieuwe leden uit België, Peter en Isidoor Nieuwland kregen wij enkele stukken over 1965 Cadillacs, die eerder werden gepubliceerd in het clubblad van de Historische Automobiel Vereniging Nederland. Verjaardagskalender en Gallerij der Groten Er zal weer een nieuwe verjaardagskalender worden gemaakt met Cadillacs van leden! Heeft u nog leuke of grappige foto’s van uw Cadillac (al dan niet met uzelf erbij) stuur deze dan naar onze evenementencoördinator. Bernadette Bosman. Ook kwam van Rob Wiegers het idee om in iedere Standard een Gallerij der Groten te plaatsen met foto’s van Cadillacs van leden, met daarbij een korte toelichting. Treed ook met uw Cadillac in het voetlicht en stuur uw foto’s en tekst voor de Gallerij naar Leontien, per e-mail versturen (.jpg formaat) heeft de voorkeur.

De CCN Internetsite Met ons nieuwe internetadres gaat het nog niet helemaal zoals we willen. Een eigen domeinnaam hebben we helaas nog steeds niet, maar voorlopig kunt u onze site bezoeken op: http://home.planet.nl/~gerso008. Ruud Gersons is onze webmaster, dus heeft u nog tips of opmerkingen aangaande de opbouw en inhoud van de site, dan kunt u dit aan hem doorgeven. Zijn e-mailadres is: [email protected]. Nieuwe adverteerders We hebben enige nieuwe adverteerders mogen begroeten, te weten: Dreamcars uit Heemskerk, die gespecialiseerd zijn in rubbers, en Koen Ongkiehong, die een grote collectie Cadillac boeken te koop aanbiedt. Helaas zijn er ook enkele adverteerders weggevallen. Zij hebben echter toegezegd dat zij in de toekomst mogelijk weer gaan adverteren. Buitenlandse evenementen De voorbereidingen voor het grote eeuwfeest van Cadillac in 2002 zijn in gang gezet. In de vorige Standard heeft Floor Boer een stuk geplaatst over de plannen om met een Cadillac volgend jaar naar Amerika te gaan. Helaas heeft hij daar weinig reactie op gekregen. Er zijn diverse leden die dit evenement gaan bezoeken. Sommigen zullen dat doen op eigen gelegenheid maar anderen vinden het leuk om dat in groepsverband te doen. U kunt uw reacties nog aan Floor Boer doorgeven via telefoonnummer 0348 - 688457 of e-mail: [email protected]. Vakantietips Gaat u op vakantie met de Cadillac, inspecteer de wagen dan van tevoren zorgvuldig. Wij geven u tot slot nog enkele tips mee om domme pech onderweg te voorkomen: let op de slangen van het koelsysteem, de remmen, de stuurbekrachtiging, benzineslangen, bandenspanning (ook de reserveband!) en koop preventief nieuwe V-snaren terwijl u de oude als reserve in de kofferbak houdt. Controleer tevens alle vloeistofreservoirs en neem voldoende reserve vloeistoffen mee. Vergeet daarbij geen jerrycan benzine en test deze van tevoren op uw Cadillac. Sommige jerrycans hebben namelijk een vultuit die niet past op een Cadillac-tank! Neem ook een werkplaatshandboek mee, al was het maar om aan de plaatselijke mechanicien te laten zien. Reservelampjes, elektriciteitskabel, zekeringen, (universele) slangen en klemmen, tape en tie-wraps doen het ook altijd erg goed! Rijdt uw Cadillac op gas en gaat u naar het buitenland, houdt er dan rekening mee dat LPG over de grens niet overal goed verkrijgbaar is. Controleer of uw Cadillac ook goed op benzine loopt en niet lekt. Een boekje waarin alle LPG tankstations van Europa staan is in dit geval onmisbaar. Te verkrijgen bij Nederlandse tankstations. Fijne vakantie! De volgende Standard zal begin september verschijnen. We verzoeken u hiervoor kopij op te sturen voor 1 september.

Leontien van Brummelen en Koen Ongkiehong

CCN EVENEMENTEN 1 juli:

5 augustus:

15-16 sept:

Tourrit door Noord Holland Info: Henk van der Eem, tel. 072 – 5051439 Verdere informatie en inschrijfformulier, zie elders in deze Standard Sleeuwijk en omgeving Info: Monica en Theo van der Burg, tel. 0118 – 303633 Nadere gegevens, zie verderop in deze Standard Drents verrassingsweekend Georganiseerd door de Familie van Vliet te Wittelte, tel. 0521 - 598052 Wilt U hierover meer weten? Zie verderop in deze Standard!

LANDELIJKE EVENEMENTEN 16 juni: 17 juni: 17 juni: 24 juni: 21 juli: 25 juli: 4 augustus: 8 augustus: 18 - 19 aug: 19 augustus: 7 – 9 sept:

Logger Night Cruise. Loggerstraat te IJmuiden. Tel. 0255 – 11243 of 0255 – 535040. e 17 Nationale Oldtimerdag te Lelystad. Nadere info: tel. 0320 – 233014 of 0320 – 221473. American Sunday Cruise Inn. Peize in Drenthe, tel. 050 – 5017244 of 06 – 22014648. American Sunday Cruise Inn. Logger Night Cruise. Klassiekers en Oldtimer. De Gouw, Nieuwstraat te Hoorn, tel. 0229 – 214924. Oldtimer Manifestatie te Kampen. Info: tel. 038 – 3322358. Vlagtwedde doet aanval op record langste oldtimerstoet. Tel. 06 – 50647836. www.weekderbesten.nl/oldtimers Internationale Zomer Oldtimerbeurs. Autotron te Rosmalen. e 4 Cadillac Oldtimer Festival Leimuiderbrug. Info: Dhr. W. Schrama, tel. 0252 – 675358. Rolling Oldies 2001. Gran Dorado Resort Landgoed ‘t Loo bij Zwolle. Tel. 038 – 4607619.

BUITENLANDSE EVENMENTEN 8 – 12 augustus: 20 –22 augustus:

4 – 11 aug 2002:

Grand National Cadillac LaSalle Club. Denver Colorado USA, info: Paul Ayres 001-248-553-2053. Castelsarrasin. e 8 Internationale Cadillac Meeting in Zuid Frankrijk. Info: Marius Zwolsman, tel. 070 – 387 18 44. Eeuwfeest van Cadillac. Michigan Lake St. Clair CLC Grand National Meeting Detroit, Michigan.

OPROEPEN: Wie heeft mooie, leuke, gekke foto’s van zijn of haar Cadillac? Wij, het bestuur van de CCN, willen deze graag ontvangen i.v.m. het vervaardigen van een nieuwe verjaardagskalender. De foto’s blijven in het bezit van de club. Stuur ze op naar:

Bernadette Bosman Aalsmeerderweg 447 1432 EC AALSMEER

Wie o wie verzorgt er een evenement of technische dag? Is het niet dit jaar dan wel volgend jaar. Laat het mij weten!!! Bernadette Bosman, tel/fax: 020 – 4533832.

Graag nodigen wij u uit om samen met ons op 1 juli 2001 een mooie gezellige rit te hebben langs de duinen en de zee. Vanaf 11:30 uur bent u welkom bij: Garage Kleverlaan B.V. Rijksweg 154a Limmen Telefoon: 072 – 5057515 …waar de koffie en natuurlijk een gebakje klaar staan! Om 13:00 uur zullen de motoren gestart gaan worden en zullen wij de omgeving van haar mooiste kant laten zien. Halverwege onze rit zullen wij de versnellingshandle in “Park” zetten in 1 van de kustplaatsen. Daar kunt u tijdens het bijkletsen heerlijk wandelen en genieten van het mooie panorama richting zee. Wie durft er een duik in zee te nemen???? Uiteraard kunt u in één van de restaurants een lunch gebruiken of iets drinken (eigen kosten). Na ongeveer 1-1½ uur zullen wij onze rit vervolgen en via leuke dorpjes langs de duinen richting Bakkum gaan. Wij zullen eindigen in restaurant “Johanna’s Hof”, wat deels gespecialiseerd is in pannenkoeken en deels in à la carte menu’s. Het zou ontzettend gezellig zijn wanneer iedereen een hapje zou blijven eten, zodat we de dag met z’n allen gezellig en met een mooie herinnering zullen afsluiten. EEN PAAR VRAGEN AAN U:

• •

•

Als u zich heeft opgegeven voor deelname aan deze rit en achteraf blijkt dat u door omstandigheden niet kunt komen, meldt u dit dan telefonisch bij mij af. Wanneer u blijft eten, wilt u dit dan a.u.b. duidelijk aangeven op het antwoordstrookje zodat wij het restaurant ruimschoots van tevoren kunnen inlichten met hoeveel mensen wij komen eten. Bent u achteraf toch vergeten u op te geven voor het eten, meldt dit dan zo spoedig mogelijk bij ons, zodat wij in staat zijn het restaurant op de hoogte te brengen. Wanneer u graag deze rit wilt meemaken, maar u bent vergeten op te geven, bel ons dan even zodat wij kunnen proberen nog iets te regelen.

Wilt u zo vriendelijk zijn om onderstaand antwoordstrookje VOOR 23 JUNI 2001 naar ons te sturen? Henk ter Eem Rijksweg 17 1906 BC Limmen Telefoon: 072 – 5051439 Uiteraard mag u ook bellen om te melden dat u meegaat.

Ik ga / wij gaan natuurlijk mee op 1 juli 2001! Naam……………………………………… Adres ……………………………………… Telefoonnummer…………………………

Lidnummer……………………………… Woonplaats…………………………….. Wij komen wel / niet met een Cadillac

Aantal volwassenen…….aantal kinderen……. Totaal aantal personen………. Ik blijf / wij blijven

wel / niet eten met……….

omcirkel wat van toepassing is.

persoon / personen

Vanuit het Zuiden: Vanaf de A2 Utrecht neemt u de afslag A9 Amstelveen-Haarlem. Volg de A9 helemaal richting Alkmaar. Neem afslag Castricum, Uitgeest, Zaanstad (N203). Aan het einde van de afslag bij de stoplichten gaat u rechtsaf. Dit is de N203. Ga deze weg continu rechtdoor en u komt vanzelf Limmen binnenrijden. Wanneer u Limmen komt binnenrijden bij het eerste stoplicht blijft u rechtdoor rijden. Vervolgens 1 km verderop komt u weer een stoplicht tegen in Limmen. Gewoon rechtdoor en na ongeveer 800 meter aan de rechterkant ziet u garage Kleverlaan. Daar rijdt u het pad op en u ziet ons vanzelf.

Vanuit Zuiden/Westen: Volg de A4. Neem afslag A9 Haarlem. Volg de A9 richting Alkmaar. Neem afslag Castricum, Uitgeest, Zaanstad (N203). Aan het einde van de afslag bij de stoplichten gaat u rechtsaf. Dit is de N203. Ga deze weg continu rechtdoor en u komt vanzelf Limmen binnenrijden. Zie verder hierboven.

Vanuit Oosten: Volg vanaf de Al Amersfoort richting de A9 Amsterdam/Haarlern. Volg A9 richting Alkmaar. Neem afslag Castricum, Uitgeest, Zaanstad (N203) Aan het einde van de afslag bij de stoplichten gaat u rechtsaf Dit is de N203. Ga deze weg continu rechtdoor en u komt vanzelf Limmen binnenrijden. Zie verder hierboven.

Vanuit het Noorden: Vanaf de A7 neem afslag Middenmeer/Alkmaar. Deze lange weg continu rechtdoor tot Alkmaar volgen totdat u bij Kooimeer (verkeersplein) komt. Neemt deze voor de helft (rechtdoor) tot de eerste stoplicten. Ga hier continu rechtdoor. Deze weg is ongeveer 10 km. Halverwege gaat u over een rotonde. Gewoon rechtdoor en u komt vanzelf Limmen binnenrijden. Vlak nadat u Limmen bent binnengereden aan de linkerkant ziet u garage Kleverlaan. Daar rijdt u het pad op en u ziet ons vanzelf. MOCHT U VRAGEN HEBBEN BETREFFENDE DE ROUTE BEL GERUST!

TEL. 072 – 5051439.

Hallo allemaal! Nou, het gaat gebeuren. > Wat gaat er dan gebeuren? Wij gaan een rondrit organiseren voor de Cadillac Club! > En wie zijn die “wij”dan? Wij? Theo en Monica natuurlijk! > Ja ja, dat zal me wat moois worden! Oh, jullie vertrouwen ons niet? Wij hebben anders een hele mooie rotonde hier in Sleeuwijk en daar sleuren wij jullie gewoon een paar uur rond om heen. Het is toch een rondrit?! >Oh zo, op die manier. Maar hoe laat en wanneer moeten we bij jullie zijn? En, ook niet onbelangrijk om te weten, wààr moeten we zijn? Hoe laat? Hoe vroeg zul je bedoelen! (=tussen 10:30 en12.00 uur) Wanneer? Zondag 5 augustus 2001. Waar? Roef 7 in Sleeuwijk. Op de boerderij. > Goh wat leuk. Kun je ook uitleggen hoe we moeten rijden? Ik zal het proberen: Sleeuwijk ligt aan de A 27 tussen Breda en Gorinchem, tegen de Merwede aan. Je neemt afslag Sleeuwijk – Werkendam en volgt de borden Sleeuwijk. Bij de rotonde in Sleeuwijk rechtsaf en na de school, die aan je rechterhand ligt, de eerste weg rechts. Dan is het de eerste boerderij aan de rechterkant. Niet moeilijk te vinden dus! > Dat valt inderdaad wel mee. En we komen allemaal! Dit willen wij niet missen! Ojé, dan zullen wij alvast de koffie maar gaan zetten anders zijn we nooit op tijd klaar! > Dat zullen ze toch niet menen zeker??!! Geef je op via telefoonnummer: 0183 – 303 633. Mochten we er zelf even niet zijn, doe mij dan een lol en spreek even het antwoordapparaat in. Zeg duidelijk je naam, je lidmaatschapsnummer en met hoeveel personen je denkt te komen. Ook is het mogelijk om je op te geven voor een ‘preuvenement’ dat wij organiseren op de boerderij. De kosten hiervoor zijn ƒ40,- per persoon. Als je wilt zitten raden wij je aan om een tuinstoel mee te nemen!

Groetjes, Theo en Monica v.d. Burg

Hallo allemaal,

Tja daar zit ik dan, achter mijn computer met de opdracht om iets te schrijven over mkz. Mkz? Ja, dat vroeg Bernadette aan mij omdat wij zelf een boerderij hebben en het daardoor van zeer dichtbij hebben meegemaakt. Nu is alleen de moeilijkheid dat als ik aan mkz denk mijn gedachten zeer chaotisch worden. Want wat heeft het mijn leven op zijn kop gezet!! Desondanks zal ik proberen om er toch een gestructureerd verhaal van te maken. Het eerste wat mij dan te binnen schiet is de angst: De angst dat er bij ons hetzelfde zou gebeuren als in Engeland. Daar zijn honderdduizenden dieren voor niets vernietigd. Want laten we wel wezen; er is per slot van rekening een vaccin voor handen. Maar ja, politiek hè! Ik was door die hele toestand in Engeland al bloedje nerveus geworden, je zult begrijpen, toen de pleuris eenmaal ook in Nederland uitbrak was ik helemaal niet meer tot bedaren te brengen. Ik kreeg een enorme drang om te protesteren, om te proberen de maatschappij beschaafd te houden! Het eerste wat bij mij opkwam was om een e-mail protest actie op touw te zetten. Ik ben als een gek aan het

verzamelen geslagen; adressen van Fischler, Byrne (de hoofdverantwoordelijke) Brinkhorst, L.T.O. het secretariaat van de Europese Commissie enz. Er was echter èèn klein probleempje; ik had geen computer dus ik was volledig afhankelijk van andere mensen, en dat is niets voor mij! Daarom zijn Theo en ik een computer gaan kopen. Het volgende was: hoe laat je Nederland weten dat ze per e-mail moeten protesteren? Via de media natuurlijk Een vriend van ons was zo vriendelijk om mij te helpen met het maken van een oproep. Weer iemand anders (van de Nederlandse Melkveehouders Vakbond ) heeft die oproep naar alle kranten, TVstations, en radiozenders gestuurd, met als gevolg dat een paar dagen mijn telefoon roodgloeiend heeftt gestaan! In verschillende kranten heeft een artikel gestaan over de actie, ik ben er zelfs mee op de radio geweest. Het mocht allemaal niet baten; de moordmachine van Brinkhorst en zijn medewerkers deden vlijtig wat ze vonden dat ze moesten doen. Geld is helaas het belangrijkste in deze maatschappij. Respect voor al wat leeft is soms ver te zoeken. Maar goed, het walgen van de “behandel methode” zette mij er wel toe aan om nog meer actie te ondernemen! Ik dacht; er moeten door heel Nederland flyers komen te hangen in de trant van Loesje, alleen dan maak ik van Loesje

“Bertha.” Dat was natuurlijk helemaal niet hoog gegrepen! Het maken van de flyer was geen punt, dat was zelfs leuk om te doen. Maar toen; Het vinden van een drukker en het verspreiden ervan . De drukker vond ik in Sleeuwijk, die wilde mij wel voor een deel sponsoren, het verspreiden was een stuk moeilijker. Daar ben ik zelfs voor naar DenHaag gegaan, naar die protest demonstratie. Voor het eerst in mijn leven dat ik aan een protest manifestatie heb meegedaan! Ondertussen bleek dat mkz misschien onze deur wel voorbij zou gaan, maar dat nam niet weg dat ik mij heel erg bedrogen voelde door de politiek! Terwijl ik dit schrijf, is de hele Veluwe ontdaan van haar evenhoevige bewoners. Zelfs het laatste geitje, hangbuik zwijntje moesten er aan geloven. Of wat dacht je van de Schoonerbeeker schapen, of van Sabine; een topkoe, ze was vorig jaar nog Europees Kampioen. En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Om mijn protest dadendrang te structureren ben ik lid geworden van de Nederlandse Melkveehouders Vakbond en volgens mij zit ik al in het bestuur ook! Ik heb dus niet overdreven aan het begin van dit stukje dat mkz mijn wereld op zijn kop heeft gezet!!!!!

Groetjes, Monica v.d. Burg

DRENTS VERASSINGS WEEKEND Zaterdag 15 en zondag 16 september 2001 Wie kent ze niet, de Hunebedden, de heide, de plaggenhutten? Iedereen heeft het op school wel geleerd, maar wij gaan Drenthe beleven. We zorgen er voor dat u Drenthe proeft!!! Dit jaar gaan we genieten van het verassende en veelzijdige Drenthe. Zaterdag Vanaf 11 uur ben je welkom op tuincentrum Harrie Boerhof in Dwingeloo. Natuurlijk word je hartelijk onthaald met koffie/thee en gebak en er is voldoende tijd om bij te praten. Om 13.00 vertrekken we voor een rondrit. Na de rondrit is er gelegenheid om al vast je hotelkamer op te zoeken, of om door het gezellige Diever te wandelen. Voor de feestavond worden jullie om 20.00 verwacht in café/restaurant Brinkzicht in Diever. Dit themafeest belooft wel heel erg bijzonder te worden! Voor de gasten die in het hotel verblijven is er vervoer geregeld. Zondag Op zondag 16 september gaan we na een goed ontbijt weer een zeer verassende toerrit maken. We vertrekken om 13.00 uur vanaf Hotel Berk en Heuvel in Diever. Hopelijk zien we elkaar in het mooie Drenthe, maar schrijf je bijtijds in want de hotelkamers zijn beperkt! Jan en Geranda van Vliet Wittelterweg 26 7986 PK Wittelte 0521- 59 80 52 e-mail: [email protected] Tuincentrum Harrie Boerhof: Honingvlaken 10, 7991 RW, Dwingeloo, tel: 0521 - 59 83 81 Hotel-cafe-restaurant ‘BERK EN HEUVEL’: Bosweg 19, 7981 LE, Diever, tel: 0521 - 59 13 12 Café Eetkamer ‘BRINKZICH’: Hoofdstraat 43, 7981 AD, Diever, tel: 0521 - 59 36 93

ROUTEBESCHRIJVING: VANAF UTRECHT: Via de A 27 rijdt u naar Meppel, u blijft de snelweg volgen tot de afslag Havelte/Diever. U blijft de weg volgen richting Diever, als u bij de Wittelterbrug bent gaat u deze over, na 500 meter vindt u Tuincentrum. Harrie Boerhof.

INSCHRIJFFORMULIER DRENTS VERASSINGSWEEKEND (graag terugsturen of mailen vóór 10 augustus 2001)

Naam:..............................……………. Adres:..............................…………….. Postcode:........................…………….. Woonplaats:....................……………. Telefoon:.........................…………….. Aantal personen:.............……………. Ja, ik kom op zaterdag 15 september tussen 11.00 en 13.00 uur bij Tuincentrum Harrie Boerhof in Dwingeloo Ik doe mee met de thema feest avond. De feestavond kost ƒ85,00 per persoon, dit is inclusief eten en drinken voor de gehele avond! Ik wil graag een kamer reserveren in Hotel Berk en Heuvel Een overnachting incl. ontbijt, per persoon: ƒ62,50 Toeslag voor 1 persoon op 2 persoonskamer: ƒ15,00 Ik kom alleen zondag tussen 11.00 en 13.00 bij Hotel Berk en Heuvel Betalingen VOOR 25 AUGUSTUS 2001 op rekening van: G.C. van Vliet Rabobank Diever 3289.05.631

Na al die koude en zeer vochtige wintermaanden, was het zover, de allereerst rit van het jaar 2001. De voorspellingen waren gunstig, maar je moet het altijd maar afwachten wat het weer gaat doen. Nou, het werd een stralende zonnige dag, zo lekker dat de kap open ging. Er zijn natuurlijk bikkels die gelijk al op de snelweg uit hun “dakkie” gaan, maar wij deden pas stoer mee na aankomst in Zwolle. Het viel trouwens niet mee om het te vinden. Uiteraard hadden we de routebeschrijving bestudeerd, maar we kwamen er niet helemaal uit welke afrit we moesten nemen. We gokten op Zwolle-Noord, (ECHT WAAR!), maar op de snelweg werden wij helemaal van ons apropos gebracht door een mede-Cadillac rijder die spontaan en heftig begon te seinen bij Zwolle-Zuid. Ja……..en dan ga je twijfelen! Zullen we dan toch maar wel, of niet, of wel, het werd wel afslaan bij de verkeerde afslag en dan met nog eens 6 andere auto’s achter je aan krijg je een beetje Moeder de Gans gevoel. e

Bij de 6 stoplichten gingen we keurig met z’n allen de parkeerplaats van de Albert Hein maar op. Ja, we zitten duidelijk verkeerd, geen stoere motorfietsen, laat staan Cadillacs. O,O!!! Oké, we keren en proberen het gewoon nog een keer. Bij de stoplichten vroegen we aan een Zwollenees of we in de buurt waren van het Harley Davidson museum. Tja, dat was helemaal aan de andere kant maar………., hij zou ons wel even brengen. Dat is pas aardig!!! Inderdaad na een kleine 10 minuten kwamen we op de goede plek aan en onder het genot van een kopje koffie zagen we alle “oude” bekenden en bekeken tussendoor ook nog het museum. Even voor 13.00 werden de “nieuwe” voorgesteld, daarna werden de motoren gestart en kon de rit beginnen. Bij de eerste stoplichten gebeurde er direct wat spectaculairs! Een busje met aanhangwagen kwam

de bocht door en op dat moment ging er 1 band rechtdoor de kruising over. Het was nogal druk, maar wonder boven wonder; hij raakte geen fietser of auto. Er zal even een band tegen je auto aankomen, daar wordt je niet vrolijk van. Aan de overkant van de kruising stond de stoet op elkaar te wachten. Uiteindelijk was iedereen er en kon de rit beginnen. Na een klein uurtje kwamen we in Hasselt aan en onder veel bekijks konden we de auto parkeren. Wij zijn met een paar andere door gelopen naar een café bij de kerk, waar we heerlijk in de zon en uit de wind konden genieten van een drankje. De tijd vloog, gezelligheid kent geen tijd, want om 15.00 uur zouden we weer vertrekken. Het dorp was aardig uitgelopen om de stoet eens goed te bekijken. Het was zeker de moeite waard, ik denk dat er wel tegen de 40 auto’s waren. Allemaal verschillend, dat is toch wel heel erg leuk. De ene dicht, de andere open. Met dit weer was het echt te gek om heerlijk relaxed over de wegen te rijden, (eigenlijk is het meer zweven). De verrassing was een pontje over de IJsel, altijd leuk. We stonden gezellig kletsend te wachten, totdat er een Oldmobile achter ons ging staan. Ik vraag mij al een poosje af wat die dobbelstenen aan het binnenspiegeltje toch betekenen. Daarom ging ik dat eens navragen aan de bestuurder van deze auto. Helaas, hij wist het ook niet, maar hij vroeg of er interesse was in een Amerikaans feest op 7 juli a.s. in Klazienaveen Noord (Emmen) adres; Verlengdescholtenskanaal O.Z.7. Als je interesse hebt of vragen, kun je Jan Lassche bellen op 06 - 54 29 45 02. Na een prachtige rit over de dijkjes en weggetjes, (de weilanden leeg, érg vreemd geen koeien), kwamen we omstreeks 17.30 uur aan bij Le Gourmet. Helaas was er een auto 5 minuten voor het eindpunt er mee opgehouden. In het begin van de rit hadden we met de bestuurders gesproken en het

bleek dat de auto 4 dagen ervoor bij de garage was geweest. Dan neem je aan de alles nagekeken is en dat je niet voor verrassingen komt te staan!! Maar, grote pech, hij hield toch echt mee op. Gelukkig waren Koen en Erwin snel ter plaatse en gingen rap op zoek naar de oorzaak. We zagen dat ze druk bezig waren met een spuitbus en wij hoorden later in het restaurant dat de auto toch weer startte. Het was een benzinegasprobleem, Even héél vervelend, maar gelukkig weer opgelost. In de tussentijd zaten wij in het restaurant op een houtje te bijten. De bediening liep wat stroef, maar Floor nam de zware taak op zich om eens een goed gesprek te hebben met de dames. Inderdaad wat een goed gesprek voor gevolgen kán hebben. De drankjes kwamen spoedig om maar niet over het eten te zwijgen. Het voor-, hoofd-, en nagerecht hadden wij al smakelijk genuttigd, terwijl ach gut, de bijna uitgehongerde organisatie aan hun hoofdgerecht begonnen. Aangezien wij nog een anderhalf uur in de auto moesten zitten werd het om 19.30 uur tijd om op te stappen. Met een lekker gevulde maag en goed humeur gingen we weer huiswaarts. Het was een zeer geslaagde dag en zeker voor herhaling vatbaar. Linda en Vincent bedankt voor de perfecte organisatie en wij hopen dat er volgend jaar weer zo’n grandioze dag gepland kan worden. Super!! Nico en Carolien Cnossen (Oja, als iemand het weet wat de dobbelstenen betekenen horen wij dat graag!)

Iedereen aanwezig Opening: Rob Wiegers opent de vergadering en heet iedereen welkom. De notulen van de vorige vergadering (08-12-2001) worden doorgenomen en goedgekeurd. Binnengekomen stukken: Linda: ik krijg momenteel alleen evenementen binnen en die stuur ik gelijk door naar Bernadette. Ria: ik heb weer post ontvangen van de Cadillac Club Zwitserland, waarom we daar post van krijgen is me een raadsel. Bernadette: Ik heb bericht gehad van een recordpoging van de meeste oldtimers in een stoet, de recordpoging gaat plaatsvinden op 8 augustus. Ik krijg daar nog meer informatie over. Dit wordt uiteraard gewoon in het clubblad geplaatst. Financiën: Ria: ik heb een rekening van Bruna Elburg van juni 2000, kan dit kloppen? Linda: dit is toch al eerder tussen ons ter sprake gekomen, omdat dit zo laat is en geen duidelijke omschrijving. Ria besluit de Bruna nogmaals te bellen. (de rekeningen van de Bruna zijn al voldaan) Ria: de PTT stuurt verkeerde rekeningen, want we versturen allang de boekjes met de KIX (streepjescode). Koen gaat erachteraan, de goede code moet vermeld anders wordt het niet als partijpost aangemerkt. Omdat Koen heeft besloten dat niet-leden mogen adverteren voor ƒ25,- met een boekje als bewijsexemplaar krijg je nu allerlei 'ellende' dat mensen bijvoorbeeld ƒ5,- overmaken. Dus eerst moet het geld ontvangen zijn en als dat zo is dan mag de advertentie geplaatst worden. We moeten dus de vaste adverteerders er op wijzen dat we van 6 naar 4 boekjes gaan, de tarieven dienen aangepast te worden. Evenementen: Bernadette: ik heb van Floor Boer een fax gehad betreffende het evenement in Amerika. Het zal geplaatst worden in het clubblad, en we zullen de reacties afwachten. De buitenlandse evenementen zullen ook geplaatst worden. De organisatie voor de evenementen voor dit jaar gaat goed. Redactie: In verband met de uitgave van het boekje van 6 naar 4 keer moeten we ook goed in de gaten houden wanneer er copy ingeleverd moet worden dit ook met het oog op de evenementen. Zo mogelijk wil het bestuur graag terug naar 6 boekjes per jaar. We moeten dan ook alle hulp aannemen die we kunnen krijgen. Belangrijke punten: Promotiemateriaal! Rob Wiegers heeft het ontwerp mee van 4 nieuwe stickers, het bestuur keurt deze goed, dus ze worden gemaakt. Rob zal zich ook ontfermen over een nieuw flyer en krijgt een oude mee van Linda als leidraad. Elk lid zal bij zijn eerste bestelling een sticker gratis krijgen, de stickers zijn ze te koop voor ƒ5,-. We laten er 1000 drukken, 250 van elk ontwerp. Ook zullen we schildjes voor op de auto laten maken, hetzelfde als de sticker maar dan 2 soorten, de rode met de krans en de blauwe met de V. Op het schild zal niet het oprichtingsjaar komen te staan. Ook is er het idee om weer een kalender te maken, een verjaardagskalender. We moeten de leden vragen om foto’s op te sturen. Bernadette maakt een oproep voor in het clubblad om foto’s in te zenden, de foto’s blijven eigendom van de club. De Kamer van Koophandel moet aangeschreven worden voor een aanpassing. Linda zal zich hier mee bezig houden. De gegevens van Bernadette en Rob worden genoteerd. Internet: Ruud Gersons is al ontzettend druk geweest en tot zover ziet het er al goed uit. Het wordt ook al heel aardig bezocht. Op het internet zal het hele colofon van het clubblad geplaatst worden. Wat betreft de onkosten die Ruud en Leontien maken, het wordt vergoed, mits het goed onderbouwd is. Ruud zal als onderdeel van het redactieteam in het colofon geplaatst worden als Webmaster.

Linda Heinhuis, Secretaris Cadillac Club Nederland

Vorig jaar schreef ik in de Standard, dat een automerk, dat op de Amerikaanse markt opereert niet zonder tenminste één Pick-up of SUV (sports utility vehicle, voorheen gewoon terreinwagen of -foutief- jeep genoemd) kan, dus ook Cadillac niet. En tevens dat Cadillac er goed aan zou doen de uit 1998 daterende Escalade zo snel mogelijk te vervangen door een nieuw model met een meer eigen gezicht. Bovendien een gezicht dat, behalve stoer, ook stijl en chique zou uitstralen. We zijn slechts één jaar verder en inmiddels hebben er twee nieuwe SUV´s met de naam Cadillac het licht gezien. De Cadillac Vizón en (inderdaad) een nieuwe Cadillac Escalade. Van deze laatste is inmiddels ook een vierdeurs pick-up verschenen! De Cadillac Vizón De Vizón werd voor het eerst aan het publiek ten toon gesteld op de autoshow van Detroit in januari van dit jaar. Het is een SUV van 4.82 meter, dus net een slag kleiner dan de Escalade. Dit blijkt ook uit de motorisering. Geen V8 van 6 liter maar “slechts” een 4,2 liter variant van de Northstar motor. De Vizón is bovendien een zogenaamde “concept car”, net als eerder de Evoq en vorig jaar de Imaj. Qua uiterlijk borduurt de auto ook op deze modellen voort. In de auto pers is de auto niet overal even enthousiast ontvangen. In de vorige Standard werd het artikel uit de autoweek geciteerd: “Cadillac lijkt wel met de dag extremer te gaan. Neem nu de nieuwe Vizón. Het lijkt, nee, is een soort mengeling van eerdere Cadillac concepts als de Evoq en Imaj en de tegenwoordig in Amerika zo grenzeloos populaire SUV,s”. Vervolgens wordt in dit artikel op een Freek de Jonge achtige wijze, het persbericht op van Cadillac op de hak genomen. Chroom en Vlammen schrijft in haar maart nummer: “Evoq en Imaj design, deel 3. Met de Vizón zou Cadillac het gat tussen SUV en “sports performance wagon” willen dichten. Top of flop: Hoe goed het concept technisch ook mag zijn, het design, waaraan je moet wennen, is problematisch”

Twee autojournalisten die duidelijk niet gecharmeerd zijn van de Vizón. Eerder, in het januari nummer is Chroom en Vlammen neutraler in haar mening: “In een onherkenbare (?) designgelijkenis met de Imaj en Evoq toont de Vizón hoe je de gaten tussen SUV en “sports performance wagon” kan vullen. Het uiterlijk van de Vizón volgt met zijn hoeken en kanten de “art&sience” filosofie” Ook de autokampioen blijft neutraal: “Volgens Cadillac zijn in dit studiemodel de handige eigenschappen van een SUV gecombineerd met het fraaie uiterlijk van een sedan of stationcar.” Is de auto nu werkelijk zo extreem? Wel, dat hangt er denk ik vanaf, waar

gewenning. Mijn eerste gedachte was: “de neus moet wat traditioneler uitgevoerd worden bij eventuele productie”, maar nadat ik ook kleuren foto´s gezien hebt van het blauwe exemplaar dat in Detroit stond, met brandende koplampen, ben ik deze zeer smalle verticaal staande units zelfs erg mooi gaan vinden. De hele auto straalt nu juist dat chique uit, waar ik in mijn verhaal van vorig jaar op doelde, toen ik een vergelijk maakte met de Range Rover. Daarnaast is het ontwerp met zijn uiterst strakke lijnen en wigvorm zeer modern te noemen en door zijn eenvoud en goede verhoudingen waarschijnlijk ook redelijk tijdloos. En als de overige toekomstige nieuwe Cadillacs inderdaad sterke verwantschap gaan tonen met de Evoq en Imaj, zit het met de herkenbaarheid als Cadillac ook wel snor. Zal de Vizón de productie halen?

mee je hem vergelijkt. Naast een standaard SUV als de Chevrolet Tahoe, Ford Explorer of Toyota Landcruiser oogt de Vizón bijna als een van vleugels en spoilers voorziene Lamborghini Countach naast een Opel Kadett. Of, nu we toch lekker aan het overdrijven zijn, als een formule 1 bolide naast een T Ford. Maar voornoemde SUV´s blinken dan ook uit in behoudendheid en traditie. Het enige wat ze uitstralen is stoerheid. En dat mag bij een Cadillac voor mij nu juist wel iets minder, in ruil voor enige stijl en klasse zoals dat bij een luxe merk hoort. Vergelijk je de Vizón met de eerder genoemde Cadillac conceptcars als de Evoq en Imaj, dan valt bijna alles als een puzzel op zijn plaats. De wagen sluit qua stijl naadloos aan bij de deze prototypes. Slechts de vorm van de grill en opnieuw anders gestileerde koplampen vergen enige

Nog voor dat in 1998 de eerste Escalade op de markt gebracht werd, was er in de pers reeds sprake van een toekomstige “mid-size” SUV van Cadillac, al dan niet in samen werking met Opel. Ook in onze Standard heeft Koen reeds een tekening van dit ontwerp getoond (nov/dec nummer van 1998, pagina 42). Een Cadillac SUV van dit formaat zou rechtstreeks concurreren met de Lexus RX, de BMW X5 en de Mercedes M. Alle drie zeer succesvolle auto´s in de States. De Mercedes M is inmiddels de meest verkochte Mercedes in de Verenigde Staten (Dit geeft wederom aan hoe belangrijk dit type auto inmiddels is op de Amerikaanse markt). Ik ben er dan ook bijna van

overtuigd dat er in de nabije toekomst een SUV van Cadillac onder de Escalade komt. Men zou dan tevens Lincoln in dit marktsegment kunnen aftroeven (de slag om de “super SUV” is immers aan Lincoln, die met de Navigator het gat in de markt voor super de luxe SUV´s als eerste aantoonde en verzilverde). Zal deze auto ook lijken op de Vizón? Nu besloten is om de Evoq in productie te nemen, is de kans dat de opvolger van de Seville op de Imaj zal gaan lijken en deze nieuwe SUV op de Vizón inderdaad aanwezig. De vraag blijft alleen in hoeverre het concept “genormaliseerd” zal worden. D.w.z. geen, of minder wigvorm, een minder scherp hellende voor en achterruit en C-stijl, een traditionelere grill en meer grondspeling. Echter bij de beoogde concurrenten (Lexus, BMW en Mercedes) ligt de nadruk ook meer op stijl en rij-eigenschappen en minder op alleen maar luxe, stoerheid en goede terreineigenschappen, zoals bij de puur Amerikaanse full-size SUV´s. Wat mij betreft wordt er dus niets meer aan het uiterlijk van de Vizón veranderd. De Cadillac Escalade EXT In het vorige nummer van de Standard stond er reeds een foto van: de Cadillac Escalade EXT, ingezonden door Danny Melieste. Koen sprak toen nog van een speciale ombouw van de Escalade tot een pick-up. De wagen stond echter op de auto tentoonstelling van Detroit en zowel Chroom en Vlammen als Autokampioen spreken van een nieuw productie model. (Op de Cadillac homepage is de wagen reeds te bewonderen: www.cadillac.com/escalade2002/ext red.)

Een pick-up truck van Cadillac Waar moet dat heen? Nauwelijks gewend aan, en verzoend met het idee dat een luxe- en status merk als Cadillac zoiets als een SUV op de markt kan brengen, de volgende degradatie van het merk? Krijgen we straks een GMC vrachtwagen met Cadillac label?

Eerlijk gezegd had ik de bui al zien hangen toen Lincoln twee jaar geleden de “Blackwood” als prototype aan het publiek liet zien om de reacties te peilen. Deze vierdeurs pick-up truck vind ik vreselijk om te zien. Na de motorkap volgt een vierdeurs cabine waarna de C-stijl gelijk met de achterdeuren loodrecht naar beneden loopt tot aan de vloer van de wagen. Vervolgens lijkt er zo op het oog een losse laadbak aan vast geplakt te zijn. Zuiver als pickup truck gezien, vind ik de wagen niet echt mooi. De verhouding tussen de langere cabine en de kortere laadbak kloppen gevoelsmatig niet. Voor een prestige merk als Lincoln vind ik het concept helemaal een aanfluiting. Het idee dat merken als Lincoln, Cadillac, BMW of Jaguar voor hun klanten auto´s gaan bouwen volgens een concept, dat 20 jaar geleden alleen nog op akkers en bouwplaatsen rond reed, wil(de) er bij mij niet in. De trend op de Amerikaanse auto markt is echter duidelijk. Nu de pickup truck niet meer uitsluitend door boeren en bouwvakkers gebruikt wordt, maar door iedereen wordt gekocht als gewoon vervoermiddel

ontstaat de behoefte aan een pickup met achterbank. De laatste jaren waren de meeste pick-ups al leverbaar met een tweede zitrij en vaak ook voorzien van twee nood deurtjes die tegengesteld aan de normale richting openzwaaien! (De z.g.n. suicide deuren. In ons werelddeel absoluut verboden). Een volwaardige vierdeurs pick-up is dan de logische volgende stap. Alleen zo´n wagen met open laadbak als een Cadillac of Lincoln model, dat kon ik mij toch niet voorstellen. Helaas, helaas, de Lincoln Blackwood gaat dit jaar toch in productie en tegelijker tijd introduceert Cadillac op haar nagelnieuwe Escalade een soort gelijke variant, die ook in productie gaat . Nu moet ik meteen zeggen, dat ik de Cadillac Escalade EXT veel mooier vind dat de Lincoln Blackwood. Dit komt wellicht doordat de C stijl niet, zoals bij de Lincoln, tot beneden toe doorloopt, maar gewoon stopt bij de bovenkant van de laadbak. Zo ontstaat een doorlopende taille lijn vanaf de voorkant van de motorkap tot aan de achterlichten toe,

waardoor de laadbak één geheel vormt met de carrosserie en er niet aangeplakt lijkt te zijn, zoals bij de Lincoln. De aan de C-stijl aangebrachte schuinlopende sierstijl en de minder ver naar achter geplaatste achterwielen zorgen er ook voor dat de auto minder op een pick-up lijkt en meer op een gewone auto. Als je niet beter weet (en niet van achteren of van boven op de auto kijkt) zou je bijna denken dat je naar een gewone sedan met klassieke ponton carrosserie kijkt. En wat voor één. De EXT is meer dan 5,60 meter lang! En dat bij een hoogte van zo´n 1,90 meter. Wie wel eens een Lincoln Navigator of een gewone Escalade gezien heeft weet dat deze wagens door hun hoge opbouw kolossaal ogen, ook al zijn ze met een lengte van ruim vijf meter aanzienlijk korter dan de vroegere slagschepen. Deze Escalade EXT combineert deze hoogte echter met

vrijwel de lengte van de fullsize Cadillacs van weleer. Ik stel mij zo voor, dat deze wagen (afgezien van de limo´s) de meest ruime en voluptueuze Cadillac van na de oorlog is (aan een vergelijking met de vooroorlogse top producten waag ik mij niet). Het megagewicht van 2600 kg onderstreept dat nog eens. De echte Amerikaanse SUV´s en pick-up trucks hebben de afgelopen twintig jaar een ontwikkeling doorgemaakt die haaks staat op de ontwikkeling van de overige Amerikaanse personen auto´s. Waar de Amerikaanse sedan of coupe sedert het eind van de jaren zeventig stapsgewijs van een gigantische, veel te zware, barokke slee is getransformeerd tot een moderne gestroomlijnde auto die nauwelijks te onderscheiden is van een Japanse of Europese auto, heeft de Amerikaanse fullsize pick-up truck en SUV een geheel eigen weg gevolgd. Niks globalisering, niks modernisering, en vooral niks afslanking. Bovendien heeft het segment zich van slechts enkele types in de jaren zeventig, uitgebreid tot een enorm arsenaal modellen en types, dat tegenwoordig bijkans groter is dan de “normale” modellen. Hebben de “midsize” SUV´s en pickup´s nog enige concurrentie te dulden van hun Japanse tegenhangers, de Amerikaanse fullsize wagens zijn heer en meester in hun marktsegment. Deze auto´s staan in

onze rationele Europese ogen qua afmetingen, gewicht, motorisering en concept net zo ver af van de praktische Europese middenklasser als vroeger de fullsize slagschepen van bijna zes meter lang.

over geproportioneerde chromen vookant en raketachtige achterkant. Toch zijn dat nu de meest gewilde en waardevolle Cadillacs van na de oorlog.

Neem de Escalade EXT, zet een Europese bril op en vergelijk hem met een Mercedes S, met het gebruik als directie auto in het achterhoofd. De Cadillac is met ruim 5,60 meter aanzienlijk langer dan de Mercedes S (die qua binnenruimte ook niets te kort komt), de auto is met 2600 kg ook aanzienlijk zwaarder dat de Merc., oogt vele malen pompeuzer en beschikt over, voor een directie wagen volstrekt onzinnige, zaken als vierwielaandrijving voor terrein rijden en een open laadbak(!). Volkomen over de top toch? Iets dergelijks schreef de Europese pers ook destijds over de Cadillacs uit 1959 met zijn torenhoge vinnen,

Vorig jaar sprak ik de wens uit dat het toekomstige modellenpallet van Cadillac tenminste één traditionele Amerikaans wagen, “groter, langer, overdrevener, kortom, totaal anders, dan wat wij hier in Europa normaal op de weg zien”, zou mogen bevatten. Welnu, het lijkt erop dat met de Escalade EXT mijn wens reeds in vervulling is gegaan (Al had ik, toen ik dat schreef, echt geen four weel drive pick-up in gedachten). Alleen jammer, dat ik nog 25 jaar moet wachten, voordat ik er zelf één kan aanschaffen. De wegenbelasting voor een auto van 2600kg kan ik mij nu eenmaal niet veroorloven.

Frank Brüggemann

In het vorige artikel konden we de invloed die Harley Earl en Bill Mitchell hadden op de ontwerpafdeling bij General Motors vergelijken. Hun invloed ging natuurlijk veel verder dan alleen die ontwerpafdeling. De invloed van de beide heren was ook bij een aantal Europese automerken te bespeuren. Ik herinner mij o.a. de Vauxhall en de Engelse Ford, die zo nodig ook vleugel(tjes) moesten krijgen. De Opel Rekord kreeg een “panoramische voorruit” à la Chevrolet en ook de dubbele koplampen van eind jaren ’50 waaiden naar Europa over. Maar na Earl’s pensionering ging Bill Mitchell zo zijn eigen weg. Alsof na het verdwijnen van de oude meester hij pas echt zijn vleugels kon spreiden en eigen, nieuwe wegen kon inslaan. Daarover gaat het dit keer. Isotta Fraschini Gedurende zijn leven is Bill Mitchell nooit de uitstraling vergeten van de luxe wagens met meterslange motorkappen, die hij tijdens zijn jeugd in de jaren ’20 en ’30 in New York zo bewonderde: de Rolls Royces, de Hispano-Suizas, de IsottaFraschinis…. En het was vooral dit soort wagens dat zijn bewondering wekte voor slanke, haast gebeeldhouwde lijnen, die een direct contrast vormden met de bolle, ronde naoorlogse vormen, waar Earl zo van hield. Mitchell’s ontwerpen zou je dus in zekere zin kunnen zien als de weg terug naar de eenvoud en schoonheid van de ontwerpen uit de jaren ’20 en ’30, maar dan vertaald naar zijn tijd: de jaren ’60 en ’70, waarin hij het roer van Earl had overgenomen en min of meer de vrije hand had. De vorige keer keken we al naar de Buick Riviera uit 1963. Dit keer willen we op dit ontwerp wat nader ingaan. Een vergelijking met de Oldsmobile Toronado en Cadillac Eldorado dringt zich op, maar daarover later meer! Franse Riviera Buick gebruikte de naam Riviera het eerst voor een 2-deurs model uit de ’49 Roadmaster serie. Het kreeg de naam Riviera Hardtop Coupe. Vanzelfsprekend moest deze naam herinneringen oproepen aan zwoele avonden langs de boulevards van de Franse Riviera. Niet slecht gekozen! Die ’49 Riviera was een trendsetter, omdat hij er uitzag als een convertible (=cabriolet) met het dak gesloten, wat alle kenmerken gaf van luxe en “sex-appeal” van de cabrio, maar dan met een vast dak! Dus ook zonder de B-zijruitstijlen. Draaide je de zijramen naar beneden, dan was dus het hele stuk van de ventilatieruitjes bij de voorruit, tot aan het begin van

het dak bij de C-stijl geheel open! Net als bij een “echte” cabrio. (zie foto)

Buick claimde hiermee de eerste hardtop op de markt te hebben gebracht. Chrysler stelde die claim ter discussie en riep in herinnering een soortgelijk ontwerp van de Town & Country, echter reeds in 1946! Dus drie jaar eerder! Maar….. Chrysler mocht de eer hebben de eerste hardtop uitgebracht te hebben, er werden er maar zeven (!) van gemaakt. En Buick maakte er in het eerste seizoen maar liefst 4.343. Van ’49 tot ’58 heetten alle 2-deurs hardtop Buicks “Riviera”. Zo had je dus in de goedkopere Buick ljin de Super Riviera en in de duurdere lijn de Roadmaster Riviera. Het werd pas echt verwarrend toen ook nog 4-deurs Buicks “Riviera” gingen heten vanwege het ontbreken van de B-stijl tussen de voor- en achter portierramen. Maar hoe het ook zij, de Riviera stond altijd voor extra stijl, luxe en uitstraling. Dus was het niet zo ver gezocht om die naam te gebruiken voor een nieuwe “personal luxury car” die in ’63 het levenslicht zou zien. De Riviera body werd geproduceerd door Fisher in hun fabriek in Cleveland, Ohio en vandaar werden de wagens verstuurd naar Flint, Michigan voor de uiteindelijke assemblage. Fisher ontwikkelde een speciale techniek voor de zijruiten waar geen stalen frame omheen was. M.a.w. er zat geen rand om het glas. De restaurateurs onder ons weten maar al te goed, hoeveel nachten we hebben wakker gelegen vanwege de “airleaks” (luchtlekken) bij dat soort zijruitconstructies. En àls je de zijruiten goed wist af te stellen, zodat ze aansloten tegen de raamrubbers, dan begon er boven de 80 km altijd wel één raam te fluiten. Of, wat nog erger was: door het veelvuldig openen en sluiten van de portieren, begon het glas het raamrubber “op te eten” (zo noemen ze deze kwaal in de USA), d.w.z. het glas – toch altijd een beetje scherp - beschadigt het raamrubber. En als er iets prijzig is voor restaurateurs, dan zijn het de raamrubbers wel!

T-Bird Maar hoe dan ook: het verschijnen van de ’63 Buick Riviera had alles te maken met het succes van de Thunderbird bij concurrent Ford. We weten allemaal hoe de “T-bird” in de jaren ’50 begon als een kleine, twee-persoons open twoseater en geleidelijk aan uitgroeide tot een wat grotere, sportieve vierpersoons luxury car, maar nog nèt niet zo groot als de gewone full-size Amerikaan. (Foto: de kleine T-Bird van ’55)

Nou, die laatste versie van de Thunderbird was een immens kassasucces voor Ford. Hoewel de tweepersoons T-bird zeker succesvol was, bracht de vier-persoons uitvoering véél meer klanten. En daar ging het natuurlijk uiteindelijk allemaal om. De kassa moest rinkelen bij Ford. Maar wonderlijk genoeg had die grotere Thunderbird een nieuw marktsegment aangeboord. Of beter nog: laten ontstaan! De “personal luxury car” was geboren. Toegegeven: een vier-persoons T-bird was géén sportwagen meer, zoals het kleine model, waar alles mee begonnen was, maar zoals gezegd: hij verkocht aanmerkelijk veel beter dan zijn illustere voorganger. Zo rond 1962 was de T-bird Amerika’s toonaangevende “personal luxury car”. (Foto: de ’63 T-Bird)

Wat was dat voor een marktsegment? Wat voor klanten kochten dit soort wagens? Kijk, als je een doorsnee Amerikaan was, dan kocht je een grote vierdeurs-slee van een wagen. Lekker veel ruimte voor een groot gezin, met alle bagage. Maar als je nou eens géén doorsnee Amerikaan was? En je kids waren al het huis uit? En je had carrière gemaakt? En je was al iets ouder? Dan had je geen behoefte meer aan vier portieren. Dan kon de kofferbak wel iets kleiner. De hele auto kon dan wel iets kleiner. Maar… dan moest de auto jouw succes en welvaart uitstralen. Hij moest er bijzonder uit

zien; opvallen, de aandacht trekken. Zo van: “zie mij eens, hier kom IK aan!” En dat is precies wat de T-Bird deed. En General Motors en Chrysler realiseerden zich vrij laat dat Ford hun met de Tbird was vóór geweest, zonder dat zij daar een antwoord op hadden. Om uit de succesvolle ruif van de “personal luxury car” een graantje mee te pikken, werd de Buick Riviera ontworpen. Als concurrent van de T-bird dus. Mitchell begon met dit plan al in 1960. De gelikte lijnen die de Riviera zo kenmerken, waren geïnspireerd door een Rolls Royce, die Mitchell op een avond geparkeerd zag staan voor zijn hotel in Londen op een mistige avond in 1959. We vermoeden nu dat Mitchell gekeken had naar een Rolls Royce Silver Wraith uit de jaren ’50, misschien eentje gebouwd door Hooper of H.J. Mulliner. Dit kunnen we afleiden uit de scherpe hoeken en lijnen en gladde vlakken van de carrosserie. La Salle? Tegen augustus 1960 was de toekomstdroom van Bill Mitchell voor de nieuwe personal luxury car omgezet in een klei model op ware grootte. Dat was hoofdzakelijk het werk geweest van Buick’s Ned Nickles. Die nieuwe auto hoefde niet persé een Buick te worden. Hij had aanvankelijk zelfs de naam La Salle (!!) Zoals bekend was dit voor de oorlog enige jaren het zustermerk van Cadillac geweest. Bill Michell was altijd een groot voorstander geweest van het concept om naast de grote en dure Cadillac een wat kleinere luxewagen te hebben en in het bijzonder was hij gefascineerd door de lange motorkap en de smalle grilles van de ’34 La Salle modellen. En, zoals we in deel 5 hebben kunnen lezen, had Mitchell zelf voor de La Salle van 1938 getekend! Kijk nog maar eens naar die smalle, hoge, vooruit stekende grille van de La Salle’s uit de jaren ’30. Zo’n grille wilde Bill Mitchell nu op zijn nieuwe “personal luxury car” zetten. (Foto: typische La Salle grille uit ‘34. Zoiets wilde Mitchell op de Riviera van 1963!!!)

Maar…..het was té kort na het debacle van de Ford Edsel! Die had zo’n smalle, vooruitstekende grille. (Foto: ’58 Ford Edsel)

Je kon aan de vorm van die Edsel-grille zien welk soort schuine grappen er over gemaakt werden…….. en de auto die het gat tussen de “gewone” Ford en de duurdere Lincoln/Mercury lijn had moeten vullen werd een totale flop. Daar mocht Mitchells troetelkind dus absoluut geen overeenkomst mee hebben! Het was zelfs zo erg, dat het woord “Edsel” nu in Amerika nog steeds gebruikt wordt als iets totaal is mislukt. Dan is er sprake van een “Edsel”. Ferrari Mitchells assistent-ontwerper Ned Nickles ontwierp daarom een voorkant met twee vooruitstekende grilles en wel uiterst links en rechts als uiteinde van de voorspatborden. Daartussen zat een conventionele grille in het midden. Die grille was geïnspireerd door de Ferrari 2500GT en inderdaad: Mitchell zag de wagen als een soort gemiddelde van een Ferrari en een Rolls Royce. De wagen zou de sportiviteit van de eerste doen samengaan met de klassieke luxe uitstraling van de laatste. In de ’63 Riviera waren de koplampen verborgen in die twee verticale grilles (Foto: ’63 buick Riviera, let op de zijgrilles in de voorspatborden!)

Maar in ‘64 kwamen ze toch nogal conventioneel in de tussengrille te zitten. Daarentegen kwamen de parkeerlichten in die zijgrilles te zitten.

Als de wagen een La Salle naamplaat zou dragen, dan moest hij ook door Cadillac geproduceerd worden. Maar de Cadillac divisie van General Motors was in het geheel niet geïnteresseerd in het project. Hetzelfde negatieve antwoord kwam van Chevrolet. En waarschijnlijk was het hele concept te hoog in de markt geschat voor Chevrolet dat immers GM’s “goedkope” merk was. Bleven dus over: Buick en Pontiac. (Aan Oldsmobile werd even helemaal voorbijgegaan!) En wat nog nooit voorgevallen was: GM-management stelde een soort wedloop voor tussen de divisies van Buick en Pontiac. Beiden moesten door een presentatie laten zien waarom zij de wagen wilden en waarom hij voor dàt merk succesvol zou zijn. Buick deed de nogal ongebruikelijke stap door hun advertentie-firma McCann Erikson in te huren om de wagen te presenteren. En dat had resultaat. Buick won de race en Mitchell was vooral heel blij dat men bij Buick “zijn” geesteskind onveranderd in productie wilde nemen. Mitchell: “In het begin kon het mij niet schelen welke divisie de wagen zou krijgen, zolang ze maar beloofden er niets aan te veranderen. Uiteindelijk had Oldsmobile laten weten wel wat in de wagen te zien, maar bij Olds wilden ze hem nogal wijzigen en er een sportwagen van maken met een ”blower”, een turbocharger van hun ’62-’63 F-85 Jetfire. Pontiac’s baas John De Lorean (De man die later zijn floppende, in Ierland gebouwde sportwagen op de markt zou brengen – RG) wilde er ook van alles aan veranderen. Buick’s nieuwe manager Ed Rollert was het er mee eens om hem zo te laten als hij was. Daarom was ik zo blij dat Buick de race won. Dit is de manier waarop met een ontwerp omgesprongen zou moeten worden: de ontwerper tekent een wagen en de fabrikanten komen en brengen een goed bod er op uit.” Met 117 inches wielbasis was de Riviera negen inches korter dan de standaard Buick Electra, echter – en daar had men natuurlijk speciaal voor gezorgd – drie inches langer dan de Ford Thunderbird! De motor was een “gewone” Buick unit, de 325 hp (horsepower) 402-cubic-inch V8 met als optie 425 cubic inch met 340hp. Om een zekere exclusiviteit te garanderen beloofde Buick niet meer dan 40.000 Rivieras per jaar te bouwen. Dit werd in het seizoen 1963 gemakkelijk gehaald, maar de aantallen zakten in ’64 en ’65 iets en wel naar 37.685 resp. 34.586. (Foto: de ‘64 Riviera met conventionele koplampen.)

Runningboards Tot 1971 evolueerde het Riviera-model heel geleidelijk. Elk volgend model was duidelijk van de “oer” Riviera afgeleid. In 1966 kreeg de wagen een matig schuine fastback-achterkant en tegelijkertijd verdwenen aan de zijkanten de kleine ventilatieruitjes, waar Mitchell toch al niet veel mee op had. Hij zei altijd dat z’n vrouw klaagde dat zij bij hogere snelheden alleen maar het irritante gefluit van niet goed sluitende ventilatieruitjes hoorde. Mitchell:“Dit werd door de GM-ingenieurs niet erg geaccepteerd. Ik herinner me een meeting over dit onderwerp en alle sigaarrokers maakten bezwaar tegen het weglaten van de ventilatieruitjes. Hell, dit is het zelfde soort denken dat vroeger tegen het weglaten van de ouderwetse ‘runningboards’ was.” (=loopplanken langs de zijkant van vooroorlogse auto’s – RG) (Foto: ’66 Riviera zònder ventilatieruitjes.)

Voor 1971 werd de Buick Riviera compleet gerystiled, met een naar voren gepunte grille en de bekende “boattail” achtersteven met de sterk gebogen achterruit, die wel iets heeft van de achterruit van de eerste Corvette Stingray. Beide natuurlijk van de hand van Bill Mitchell. Persoonlijk vind ik het uiterlijk van de boattail Riviera minder geslaagd en het roept bij mij herinneringen op aan de tijd dat de bolle ontwerpen van Harley Earl hun gracieuze stijl verloren en protserig en lomp begonnen te worden. Deze “boattail” Riviera werd met gemengde gevoelens ontvangen, maar tegenwoordig is hij bij liefhebbers van klassieke Amerikanen juist heel geliefd. Een kwestie van smaak natuurlijk, waarover niet te twisten valt. (Foto: ’72 Buick Riviera “boattail”)

Na een extravagant ontwerp als de boattail Riviera kon het niet uitblijven dat de opvolger van 1974 een veel conventionelere wagen was; meer een twee

deurs sedan dan een coupé met een normale achterruit en stevige, schuinlopende B-raamstijlen waar achter zgn. “opera-windows” zaten. (Foto: ’74 Buick Riviera met “Opera Windows”, kleine zijruitjes achter, ingebed in de vinyl dakbekleding, die niet open kunnen.)

Dit thema duurde tot 1979 en toen kwam er een gekortwiekte Riviera uit, die veel gemeen had met de Cadillac Eldorado (ook van 1979) en de Oldsmobile Toronado. De Riviera van ’79 is het laatste model waar Mitchell nog mee te maken heeft gehad. Hij was nog betrokken bij de voorbereidingen, want hij ging in ’77 met pensioen. (Foto: ’79 Buick Riviera)

Opvallend is wel dat de Buick Riviera zo lang de enige “personal luxury car” van GM bleef. Pas in 1966 kwam de Oldsmobile Toronado uit. Maar dat was een totaal ander type auto, al zat die in het zelfde marktsegment van de “personal luxury cars”.Om hem anders te laten zijn dan de Buick kreeg de Olds Toronado voorwielaandrijving (voor het eerst!) en een totaal ander, veel sportiever uiterlijk dan de Buick. (Foto: de eerste “personal luxury car” van Oldsmobile, de ’66 Toronado)

Nòg een jaar later drong het door tot de heren van Cadillac, dat zij de boot dreigden te missen en dat, wilden ook zij uit deze ruif van de “personal luxury cars” een graantje meepikken, er iets ondernomen moest worden! En wel zeer rap! En zo kwam in 1967 de –eveneens voorwielaangedreven– Cadillac Eldorado uit. Ook weer heel anders van uiterlijk dan de Buick Riviera of de Olds Toronado, onmiskenbaar Cadillac met de “eggcrate” grille en de smalle verticale achterlichten. Maar ook voor dit ontwerp was Bill Mitchell in hoge mate verantwoordelijk, ook al waren er andere ontwerpers bij betrokken. En we zouden natuurlijk geen Cadillac Club Nederland zijn, als we dit artikel niet eindigden met een fraaie foto van de “Personal Luxury car” waar Cadillac in 1967 mee uitkwam: de “67 Eldorado. (Foto: ’67 Eldorado) De volgende keer zetten wij o.a. deze ’67 Eldorado in de schijnwerpers en vergelijken hem met de Buick Riviera en de Oldsmobile Toronado. Wordt vervolgd!

Ruud Gersons

De beginjaren In 1980 maakte ik de overstap van fiets naar auto en kocht een prachtige 1976 Pontiac Grand Lemans met gasinstallatie. Hij heeft in mijn studietijd goede diensten bewezen, maar na het

krijgen van mijn eerste baan in 1984 wilde ik wel een iets anders kopen. Het werd een grote 1976 Oldsmobile Ninety Eight Regency Sedan, welke groter was dan de Cadillac Sedan de Ville van dat jaar.

Ik vond het zonde om de Pontiac te verkopen en zocht hiervoor een stallingsplaats. Mijn eerste grote opdrachten brachten veel kilometers met zich mee. In de jaren 1984-1987 reed ik gemiddeld zo’n 100.000 km per jaar met deze en later aangeschafte GM-Amerikanen (Ik was en blijf een GMliefhebber). Door de goede kilometervergoeding kon ik er steeds maar Amerikanen bijkopen. Helaas moest ik er toen ook steeds meer stalling voor huren. De eerste Cadillac In 1985 was ik rijp voor mijn eerste Cadillac. Er waren toen niet veel Cadilacs te koop. Ik kocht een bruine 1976 Sedan de Ville met dubbele gastanks. De aanschaf van deze goedkope ƒ3700,- kostende en ruim 2500

kilogram zware Cadillac was het begin van een sleutelhobby en het begin van een Cadillac verzameling. Het verzamelen zit denk ik in mijn bloed. In mijn kleuter- en jeugdtijd verzamelde ik allerlei plaatjes en deed mee aan verzamelacties voor munten, schelpen en dergelijke. Later ging ik verder met postzegels verzamelen. In die tijd waren postzegels een zeer goede geldbelegging. Toen de lol daar van af ging en de waarde aanzienlijk was opgelopen besloot ik om deze te verkopen en het geld in Amerikaans auto’s te stoppen (toen een zeer slechte geldbelegging). Aan de 1976 Sedan de Ville heb ik erg veel reparaties uitgevoerd en laten uitvoeren. Het was een goede leerschool want ik was meer theoretisch dan praktisch aangelegd. Bij Garage Neet in Zevenhuizen heb ik veel geleerd. Na deze eerste Cadillac heb ik in de afgelopen 15 jaren nog 30 andere Cadillacs gekocht. Cadillac hobby Mijn Cadillac-hobby is zeer uitgebreid en enigszins uit de hand gelopen: kijken, kopen, verkopen, rijden, sleutelen, CCN. Sommigen van u kennen dit verschijnsel misschien ook. Al met al ben ik jaarlijks meer dan 1500 uur doende met alles wat met Cadillacs te maken heeft. Dat is eigenlijk bijna evenveel als de tijd die je aan het dagelijks werk besteed.

Na 1985 ben ik me gaan richten op een merk: Cadillac. Ik vond de grote modellen van de andere GM-divisies ook mooi en heb enkele jaren gereden met een 1974 Oldsmobile Toronado en een 1974 Buick Riviera. Toch hadden de Cadillacs meer aantrekkingskracht. Waarom weet ik niet precies. In ieder geval was het niet vanwege de technische betrouwbaarheid en kwaliteit, want die vond ik van mijn andere GM-Amerikanen eigenlijk beter. De vergelijking is niet helemaal eerlijk aangezien ik eigenlijk met

steeds oudere wagens ging rijden. Mijn 1962 Coupe kocht ik in 1994 en reed dus met een bijna 35 jaar oude auto. Hoe mijn eerste Pontiac uit 1976 zich in 2011 zou gedragen is moeilijk te voorspellen, ik weet niet eens of hij nu nog bestaat. Zeker is dat een Cadillac zeer lang mee kan gaan mits deze goed wordt bijgehouden. Ik vind het fijn dat ik intensief met de Cadillacs kan rijden. Ze komen goed van pas en doen waar ze eigenlijk voor zijn gemaakt: comfortabel rijden. In de afgelopen 20 jaar reed ik in totaal zo’n 1.000.000 kilometer waarvan ongeveer 600.000 kilometer met Cadillacs. Cadillacs voor dagelijks gebruik Voor mij is Cadillac een auto voor dagelijks gebruik. Ik schat dat de leden van de CCN zo’n 700 Cadillacs bezitten en dat

hiervan minder dan 100 meer of minder intensief bereden worden. Over het algemeen vinden de leden het zonde om veel met Cadillacs te rijden en zijn hier erg zuinig op. Cadillacs zijn zeer goed bruikbaar voor dagelijks gebruik. Het dagelijks gebruik van een Cadillac kan op enkele bezwaren stuiten zoals: - Hoog brandstofgebruik - Hoge wegenbelasting - Hoge onderhoudskosten - Parkeersituatie - Fiscale bijtelling Deze punten kunnen vooraf redelijk worden ingeschat en hangen van veel factoren af. Het afwegen van de plussen en minnen is niet eenvoudig. Rijden op benzine is erg duur terwijl gas goedkoop is maar door velen alleen om te koken geschikt lijkt. Als men zelf niet kan sleutelen en

Sleutelend aan een 1969 Limo die ik later aan studenten heb verkocht. de Cadillac niet in al te beste staat verkeert kunnen de onderhoudskosten sterk oplopen en ergenissen ontstaan. In hartje Amsterdam is een Cadillac niet erg praktisch terwijl men in dorpen veel ruimte heeft. Als zakelijk gereden wordt zijn de kosten aftrekbaar of krijgt men een kilometervergoeding. Ik krijg veel vragen van leden en niet-leden over de aanschaf van een Cadillac voor dagelijks gebruik. Aan de hand van de ervaring die ik zelf heb opgedaan met mijn eigen Cadillacs kan ik hun

hierover advies geven. Ook via The Standard geef ik mijn ervaringen zo nu en dan weer. Ook anderen waaronder Ferry Balk en Ruud Gersons hebben hun ervaring via ons clubblad bekend gemaakt. In de september/oktober 1999 uitgave van The Standard schreef ik een stuk over de eerste 100.000 km die ik met mijn 1969

de Ville Convertible heb gereden. Met deze Cadillac heb ik nadien niet zoveel meer gereden. Hij heeft zich goed gehouden en ik heb hem onlangs verkocht. In totaal reed ik met deze Cadillac ongeveer 120.000 km. Het is een Cadillac die al erg veel kilometers op heeft zitten maar zal in de komende jaren cosmetisch verfraaid zal worden door de nieuwe eigenaar. Het is mij opgevallen dat de roestvorming van deze cabriolet de afgelopen 6 jaar niet sterk was ondanks het feit dat hij bij altijd buiten stond. Een belangrijk nadeel van een convertible voor dagelijks gebruik is het windgeruis bij hogere snelheden. U hoeft zich niet te laten afschrikken door lekkage bij regen want een goede cabriokap lekt niet. Ook hoeft u niet bang te zijn voor kou in de winter want de verwarming van een Cadillac is erg goed. Fiscale bijtelling voor zakenauto’s Begin dit jaar veranderde de bijtellingswet voor zakenauto’s. In

het Fehac-nieuws elders in deze Standaard kunt u een stukje lezen over dat gaat over het minder aantrekkelijk worden van het leasen van klassiekers. Omdat ik zelfstandig ben kan ik kiezen voor een zakenauto en had de nieuwe bijtellingswet gevolgen voor de keuze van de Cadillac die ik zakelijk zou gaan gebruiken. Voor auto’s ouder dan 15 jaar geldt nu een belastingbijtelling van

25 % van de economische waarde als er veel privékilometers (meer dan 7000 km) mee wordt gereden. De economische waarde komt overeen met de taxatie waarde. Voor auto’s jonger dan 15 jaar geldt een bijtelling van 25 % over de oorspronkelijke catalogusprijs. De 25 % bijtelling betekent dat er geen kilometerregistratie bijgehouden hoeft te worden. Als alternatief kan gekozen worden voor een vergoeding voor zakelijk verreden kilometers. De onbelaste vergoeding is dan ƒ 0,60 per kilometer. De zakelijke kilometers moeten worden geregistreerd. 1966 Coupe de Ville voor dagelijks gebruik Na 1 januari 2001 kon ik een van mijn Cadillacs als zakenauto gaan inzetten. De Cadillacs waar ik uit kon kiezen waren mijn 1992 STS en mijn lichtgroene 1966 Coupe de Ville (alias “De Gifkikker”). Voor de destijds ƒ160.000,kostende STS zou een belastingbijtelling gelden van ƒ40.000,-. Voor de 1966 Coupe de Ville die een taxatiewaarde heeft van ƒ16.000,- zou de bijtelling ƒ4000,bedragen. De STS rijdt op benzine en de Coupe de Ville op gas. Ik koos ervoor om de Coupe de Ville als zakenwagen te gaan gebruiken.

Veel reparatiekosten In de eerste 5 maanden van dit jaar reed ik ruim 20.000 kilometer met de Coupe de Ville. Helaas moesten in deze relatief korte tijd erg veel onderdelen vervangen worden zoals: nieuwe dimlichten, nieuwe voorremslangen, nieuwe remcilinders voor en remvoeringen, nieuwe uitlaat, nieuwe accu, nieuwe kruiskoppelingen en centreerkogel van de cardanas, nieuwe banden, nieuwe achterschokbrekers, gereviseerde dynamo en startmotor, gebruikt stuurhuis en een gebruikte motor. Grote kosten ontstonden ten gevolge van een gat in een zuiger. De oorzaak hiervan is niet helemaal bekend maar waarschijnlijk was het een combinatie van een te vroege ontsteking, een matige motor en de gasinstallatie. De twee jaar geleden ingebouwde 425 motor was afkomstig uit een 1977 begrafeniswagen. Het maken van korte ritten is over het algemeen niet gunstig voor een motor. Hij tikte iets. Het kostte veel moeite om die motor in te bouwen. De 425, 472 en 500 motoren zijn langer dan de oorspronkelijke 429 motor. Volgens een “Cadillackenner” in Amerika was het vrij eenvoudig om De Gifkikker heb ik samen met een een andere motor in te andere 66-er in één container verbouwen. Ik koos voor de scheept door eerst een staalconstructie 425 omdat ik deze voor te lassen en de wagens daarna op elkaar weinig geld (ƒ1000) kon te stapelen. Dit alles uiteraard om de kopen en 429 motoren transportkosten wat te drukken. moeilijk te vinden waren en over het algemeen Tot begin dit jaar had ik er minder minder goed zijn dan de 425, 472 dan 25.000 kilometer mee en 500 motoren. De praktijk bleek gereden. Ik had al flink wat anders. Het werd een enorme klus reparaties moeten uitvoeren. De om de motor in te bouwen. De grootste reparatie vond twee jaar automaat moest ook worden geleden plaats toen de motor vervangen omdat deze een vervangen werd. gatenpatroon had die afgestemd Ik wist dat er achterstallig was op de oorspronkelijke 429 onderhoud was en er verdere motor. Dit gatenpatroon is anders reparaties op komst waren. De dan die van de 425/472 en 500 kosten en BTW zijn bedrijfskosten motoren. en als zodanig aftrekbaar van de Het staartstuk van de automaat belasting. moest worden verwisseld, de motorsteunen moesten worden aangepast, de radiator naar voren geplaatst en een deel van de Dollar was toen maar ƒ1,60 waard en ƒ4000,- was eigenlijk weinig geld. De motor tikte wat en lekte veel olie (achterste krukaskeerring kapot). Direct na het invoeren bouwde ik er een gasinstallatie in. Ik denk dat hij toen circa 300.000 had gereden maar dat is toch moeilijk in te schatten. Je gaat af op de mijlenstand en moet maar inschatten hoe vaak de klok rond is gegaan. De mijlenstand vond ik eigenlijk niet zo belangrijk. Het gaat uiteindelijk om de algehele staat en het is bekend dat er Cadillacs zijn die meer dan een miljoen kilometers hebben gereden en nog prima zijn dank zij goed onderhoud en een goede berijder. Mijn Coupe was afkomstig van de overleden eerste eigenaar die hem in 1966 op 65 jarige leeftijd had gekocht.

dwarsverbinding boven de radiator moest worden verwijderd. De carterpan van de 425 moest verwisseld worden door een van een 472 motor.

Toen ik in februari dit jaar geconfronteerd werd met het gat in de zuiger moest ik kiezen voor revisie of vervanging van de motor. Omdat revisie een dure aangelegenheid zou kunnen worden (meer dan ƒ6000) en de cilinderwand mogelijk zwaar beschadigd zou kunnen zijn, besloot ik om de motor te vervangen door een 472 uit 1970. De inbouw viel mee omdat deze motor dezelfde inbouwmaten heeft als de 425 motor die twee jaar geleden met veel moeite was ingebouwd. Na het inbouwen bleek de motor wat luidruchtige klepstoters te hebben en veel olie te verbruiken. De hydraulische klepstoters en klephoedjes werden vernieuwd. Het getik werd een stuk minder. Klephoedjes moeten voorkomen dat een overmaat aan olie langs de kleppen in de verbrandingsruimte wordt gezogen. Als deze uitgedroogd zijn of verteerd zijn kan het olieverbruik aanzienlijk oplopen. Helaas werd het olieverbruik niet veel minder. Het nam af van is ongeveer 1 liter op 250 kilometer tot 1 liter op 350 kilometer. Bij vol gas geven komt er een flinke zwarte walm uit de uitlaat. De oorzaak ligt waarschijnlijk in de zuigerveren maar omdat de motor erg goed draait en veel trekkracht heeft doe ik er voorlopig niets aan behalve veel olie bijvullen. Hij is redelijk zuinig: 1 op 4,5 bij 110 km/uur op gas. Hoe verder? Nu heb ik in totaal ongeveer 50.000 met de Coupe de Ville gereden. Met de aanschaf meegerekend heb ik in totaal ruim

ƒ25.000,- besteed aan deze Cadillac. Terugkijkend kan geconcludeerd worden dat er veel reparaties nodig waren en ook in de toekomst bij intensief gebruik veel reparaties en onderhoud nodig zullen zijn. De lak is plaatselijk zeer sterk beschadigd door uitwerpselen van vogels en vrij dof. Het interieur is nog erg mooi. De vitale delen zoals motor, automaat, voorwielophanging, stuurinrichting zijn in principe nog oud en ongereviseerd. Vernieuwing of grondige revisie van deze delen en overspuiten zullen hoge kosten met zich meebrengen. Als deze zaken echt serieus worden aangepakt zou daarvoor een bedrag van ƒ15.000,tot ƒ20.000,- moeten worden uitgetrokken. Door grondige revisie kan in principe elke oude auto betrouwbaar gemaakt worden als een nieuwe auto. Ik ben van plan om deze Cadillac te verkopen en op zoek te gaan naar een

perfecte Cadillac waarmee de komende jaren zonder veel kosten en reparaties rondgereden kan worden. Het zal niet makkelijk zijn om er een te vinden. Ik geef de voorkeur aan een ongerestaureerde Cadillac uit het midden van de jaren zeventig met weinig kilometers en bij voorkeur met een complete historie. In Nederland zijn die moeilijk te vinden. In Amerika zijn die nog goed te vinden. Door de hoge Dollarkoers die nu anderhalf keer zo hoog is als 7 jaar geleden toen ik mijn 1966 Coupe kocht in California zullen perfecte

Cadillacs na invoer in Nederland met gasinstallatie ƒ25.000,- tot ƒ30.000,- gaan kosten. Dit lijken hoge bedragen maar we moeten niet vergeten dat de nieuwe Cadillacs ondertussen richting twee ton gaan. Dat is vele malen meer dan in 1976 voor bijvoorbeeld een nieuwe Eldorado betaald moest worden. In Amerika kostte deze toen iets meer dan $10.000, in Nederland ruim ƒ50.000,-! Helaas is de waarde van een nieuwe Cadillac in Nederland na drie jaar al gereduceerd tot een derde van de aanschafwaarde. De Cadillac waarnaar ik op zoek ben zal in drie jaar tijd nauwelijks in waarde afnemen.

De 1992 STS alias “De Krokodil”. In de volgende Standard wil ik wat vertellen over mijn 1992 STS waar ik inmiddels meer dan 40.000 kilometers mee heb gereden, en Cadillacs van 15 tot 20 jaar oud voor dagelijks gebruik.

Koen Ongkiehong