SPORTORGANISATIE

INFORMATIE-BULLETIN VAN EN VOOR DE LO/SPORTORGANISATIE Het Werk

I

-

De wind in de rug door kol Peler Rammetse, C-LO/Sportorganismie

I

A ILO/Spol'torganisatie nog eens achterom en COllsta· an het einde van dit jaar kijkt commandant

teert dat het goed gaat met de LO/Sportorganisatie. De KL is in beweging en dus beweegt de LO/Sport· organisatie mee. Dat houdt kansen en bedreigingen in. Fysieke en mentale aspecten spelen een steeds belangrij· kere rol in de KL, dus zijn er volop kansen. In de Defensienota zitten ook een aantal punten die een bedreiging opleveren. Er is uiteraard over nagedacht hoe we daar in de nieuwe eeuw mee om moeten gaan. Van belang is dat iedereen op het eigen niveau daarbij een grote rol speelt en dus mede de toekomst van de LO/Sportorganisatie in handen heeft. Als we door blij· ven gaan zoals we ons ook dit jaar hebben ingezet, kun· nen we redelijk gerust de nieuwe eeuw in gaan. We kU11ne n met recht trots zijn op de LO/Sportorganisatie, want er is alol11 grote waardering voor de prestaties van de LO/Sportorganisatie en de wij ze waarop d ie worden geleverd. We hebben de wind mee. Opleiding en tra ining krijgt steeds meer aandacht binnen de KL e n dat ge ldt zeker voor de fysieke en mentale aspecten daarvan. Ook Werving e n

J

Inhoudsopgave Jaargang 7, nummer 10, december 1999 De wind in de rug door koL Peter Rommelse Hanie Jansen: "Mijn uitdaging li gt in het bijzondere van de organisati e door aoo Rob lansen De ui tdaging ligt er nog steeds door elnt Gert Bom eman Sport management in the nex t millenium door ma} Ruben Driever Ni euwe sporthal KMS krijgt naam door aoo Rob lansen Jan van den Dool: " We willen meer respons van achterban" door aoo Rob l ansen Sloeien met latj es op wie len door sm Peter Crooymans Flitsen vanuit een sneltrein door elnt l eroeJI Velders " Ik kwam in een heel andere wereld terec ht door aoo Rob l ansen Cordelet rouge-cursus mille nniumproof? door sm Ton Neppelenbroek Hans Wedel sleet heel zjjn di ensttijd in Den Haag door aoo Rob l ansen Wi st u daL . .. ??????? door aoo Rob l ansen

Pag. I

Pag. 3 Pag. 4 Pag. 6 Pag. 7

Pag. 8 Pag. 9 Pag. 10 Pag. 12 Pag. 15

Pag. 16 Pag. 19

Zandloper

PR zijn van groot belang voor de KL en wij leveren in dat kader een onontbeerlijke en vaak spectaculaire bijdrage aan allerlei manifestaties en actîvîteiten. Als je de wind in de rug hebt, moet je wel zorgen dat je het tempo kunt bijhouden, anders ga je onderuit. We proberen daar, met uitstekende steun van de mannen van TGTF, zo goed mogelijk invulling aan te geven. We moeten bij blijven in ons vakgebied, kennis hebben van de ontwikkeling in KL land en weten wat er leeft binnen de aan ons toevertrouwde eenheden. De lijnen op fysiek gebied worden steeds transparanter. Militaire basiseisen, fysieke functie-eisen, keuringseisen op fysiek gebied, fysieke inzetbaarheidtest, fysieke profielen van eenheden en trainingsdoctrines passen binnen een logisch kader. Niet alleen logisch voor ons, maar ook voor het KL personeel. Commandanten op de diverse niveaus leggen in hun documenten vast wat er op fysiek gebied moet gebeuren en gaan zich daarvoor ook steeds meer zelf verantwoordelijk voelen, Bedreigingen Het devies van de huidige Bevelhebber is zo veel mogelijk groen op de grond, zo min mogelijk overhead en kleine 'bedrijfjes' . Daarin ligt een bedreiging voor de LO/Sportorganisatie. Die bedreiging kunnen we het hoofd bieden door in de komende eeuw door te gaan op de wijze zoals we dat toe nu toe hebben gedaan. Ieder op zijn eigen niveau, waarbij de inzet van ons personeel en de kwaliteit van onze producten belangrijk genoeg worden gevonden om onze positie binnen de KL te laten zoals die is.

Personeelszorg Ik realiseer me terdege dat de euforie over onze organisatie niet door alle medewerkers wordt gedeeld. Hun verwachtingen zijn niet uitgekomen, de werkdruk wordt als te hoog ervaren of de werksfeer op locatie laat te wensen over. Vaak zitten mensen niet lekker in hun vel door een combinatie van factoren, ook vanuit de privé sfeer. We doen ons best om dit soort situaties te voorkomen, maar in een aantal gevallen is dat niet mogelijk of gaat het organisatiebelang voor hel persoonlijk belang. Het welbevinden van deze mensen is wel onze zorg! De rol van onze stafadjudant, John Labes, blijkt hierbij zeer waardevol te zijn. Ook ten aanzien van de uitzendingen verloopt dankzij hem de communicatie beter dan in het verleden. Er zijn in 1999 zo'n twintig man van onze organisatie uitgezonden of nog op uitzending. Mijn complimenten voor de aandacht die, met name vanuit de directe omgeving, aan de uitgezondenen wordt besteed.

Zandloper Ik maak van de gelegenheid gebruik ook de redactie van de Zandloper nog eens te complimenteren met het blad, met name adjudant Rob Jansen, Het blad wordt door velen gelezen en gewaardeerd, de artikelen zijn van prima kwaliteit, leerzaam, interessant en vaak amusant. Met het in beeld brengen van de geschiedenis van de LO en Sport in de KL is

2

in de Zandloper een begin gemaakt Vele zijn hierdoor enthousiast geworden en leveren materiaal aan. Mogelijk dat we uit kunnen komen op een redelijk compleet overzicht, dat ver in de geschiedenis teruggaat.

Kerstpakketten Ook dit jaar zijn we in de gelegenheid alle medewerkers van de organisatie een kerstpakket aan te bieden als blijk van waardering voor de goede bijdrage aan onze organisatie. Ik hoop dat u de inhoud van het pakket waardeert Bij dat pakket zit een brief waarin ik ook terugblik en vooruit kijk. Ik heb geprobeerd om niet in herhaling te vallen in dit artikel.

Toekomst Het streven van onze organisatie voor de komende jaren blijft uiteraard behoud van kwaliteit en kwantiteit en zo mogelijk een verhoging ervan. Daarbij inbegrepen het behoud van zelfstandigheid en identiteit. Hoog in het vaandel blijft staan het welbevinden van het personeel, waarbij met name een gelijkwaardige en verantwoorde verdeling van werk en het op een acceptabel niveau brengen van het ambitieniveau, randvoorwaarden zijn. Ik wens alle lezers van de Zandloper een goede jaarwisseling toe, maar bovenal een gezond leven in de nieuwe eeuw. Ik hoop dat 1I ook de komende jaren veel voldoening zult beleven aan uw functioneren in die LO/Sportorganisatie of aan de wijze waarop u met die LO/Sportorganisatie verbonden bent.

Zandloper

Het Werk

I

-

Harrie Jansen: Mijn uitdaging ligt in het bijzondere van de organisatie door (J()O Rob .IaJlsen

r1ill e wisten dat het zou gebeuren, een burger als hoofd L!.!J personeelszaken. Deze functie stond immers in de OTAS als burgerfunctie vermeld. Het was alleen even afwachten, wie er op de stoel van maj Teun Minke zou komeu te zitten. Het werd de 37-jarige Harrie .lansen uit Steenwijk. Hij kreeg van de Zandloper even de tijd om zich in onze organisatie te oriënteren maar moet er nu toch aan geloven. Mag ik even voorstellen: Harrie .lansen, de man die de komende jaren de afdeling Personeel gaat bestieren. "Het was geen lang gekoesterde wens van mij om bij de LO/Sportorganisatie te mogen gaan werken", zegt Harde lansen eerlijk. "De functie van hoofd Personeelszaken kwam gewoon op mijn weg. Ik werkte als personeelsconsuJent bij het garnizoen Steenwijk, maar daar stond een samenvoeging van enkele garnizoenen voor de deur. Er was onzekerheid of ik in die functie zou kunnen blijven werken. Dan kun je twee dingen doen, afwachten of zelf initiatief nemen. Dat laatste heb ik gedaan en toen kwam mijn huidi~ ge functie boven de kim. VOOf mij stond in ieder geval vast, dat ik weer bij een facilitairbedrijf wijde werken. Natuurlijk heb ik eerst om wat inlichtingen gevraagd. Al snel leek, dat de cultuur van de LO/Sporlorganisatie wel bij mij paste. Er is wel een hiërarchie, maar die komt niet nadrukkelijk aan de oppervlakte. Natuurlijk in het positieve gezien. Het niet in hokjes denken staat me wel aan, Ik solliciteerde en het was meteen raak," Amersfoort Amersfo0l1 loopt als een rode draad door de carrière van Harrie Jansen bij Defensie. Hij werd er geboren, woonde er, werkte er, verliet de garnizoenstad en kwam weer terug. "Ik ben als dienstplichtig huzaar hier opgekomen in de Bernhardkazerne, Na mijn opleiding tot chauffeur/verkenner bij de cavalerie werd ik in Oirschot geplaatst. Als huzaar diende ik bij elkaar veertien maanden, zwaaide af en werd verkoper bij een babykamer speciaalzaak. Niet lang hierna maakte ik de overstap naar Defensie, de tankwerkplaats in Leusden, om precies te zijn. Ik begon op de administratie en kreeg gaandeweg interesse in het personeelswerk. Ik groeide daar in door en volgde in een combinatie van middag en avondstudie de opleiding MBO en HBO personeelswerk. Na twaalf jaar Leusden en nog een tijdje als zelfstandig administrateur in Utrecht, werd ik medewerker personeelszaken bij het nieuw op te richten garnizoen Ermelo. Niet veel later werd ik personeelsconsulent bij het garnizoen Steenwijk." Steenwijk Met in het achterhoofd wel voor lange tijd goed te zitten bij het garnizoen Steenwijk, verhuisde hij met zijn gezin naar Steenwijk, "Ik wilde dicht bij mijn werk wonen en trok daar een jaar voor uit om te wennen. We hadden het echter snel bekeken, want het bcviel ons meteen erg goed in Steenwijk.

3

HmTie lansen, Maar ja, het liep met de garnizoenen anders, Na ruim twee en ecn halfjaar maakte ik de zeker niet voor de hand liggende keuze om weer terug te gaan naar Amersfoort. Dat blijkt uit het feit, dat ik gewoon in Steenwijk ben blijven wonen. Mijn echtgenote Petra en mijn twee kinderen en ik ook, wilden er graag blijven wonen. Gelukkig is het met de trein goed te doen. In ruim een uur ben ik uit en thuis. Maar het is wel even wennen. Eerst ging ik met de fiets heerlijk door de bossen naar mijn werk. Met de trein is even iets anders."

Helder beeld De uitdaging voor Harde lansen bij de LO/Sportorganisatie ligt niet alleen bij het Personeelswerk. Harrie lansen: "Personeelswerk is personeelswerk, daar verandert niet veel aan, Mijn uitdaging zit in het bijzondere van de organisatie. Daar is geen tweede van. Tijdens een Periodiek Beraad in oktober in Kalkar, dat ik samen met mijn voorganger Teun Minke bijwoonde, heeft dat wel duidelijk gemaakt. Ik heb daar mee mogen denken over de toekomst van de LO/Sportorganisatie en een inzicht gekregen hoe alles reilt en zeilt. Geen moment heb ik de indruk gekregen, dat ik als burger van buiten de organisatie een indringer was, Sterker, ik werd meteen in de groep opgenomen. Echt kennen doe ik de organisatie nog niet. Wel wordt het beeld steeds scherper. Bijzonder is het wel, want bijna al het personeel blijft in de organisatie hangen. Iedereen kent iedereen en dat heeft zo zijn voordelen en nadelen, Het is een unieke groep. Ik zit dan wel nog niet lang in deze organisatie, maar ik denk wel dat mijn keuze voor deze functie goed is geweest." Sport Ook bij Harrie lansen kunnen we niet om zijn sportverleden, hobby's en toekomst heen. "Heel lang heb ik aan judo gedaan, maar door veel blessureleed ben ik daar mee gestopt. Nu ga ik minstens éénmaal in de week squashen. Daarnaast ging ik wel eens op de LO/Sportgroep in Havelte mountainbiken en foamballen. Een hobby van mij is hel opknappen van antiek achtige spullen. Niet een speciaal iets, maar dat speelt zich af in manie perioden van bakeliet tot spullen uit de zestigeljaren. Verder neem ik nu de nodige tijd voor mezelf, het gezin en stop veel energie in mijn werk. Als ik hier de boel op de rit heb staan, ga ik nog een voortgezette opleiding personeel volgen. Genoeg dus nog te doen."

Zandloper

Sport

I

De uitdaging ligt er nog steeds door elnt Gert Borneman,

C~LO/Sportgroep

KKN te Schaarbergen

ID i e beklimming van

een Himalaya top in 2000 is de ultieme uitdaging van kap Ruud Dominicus, elnt Gert Borneman, sm Gerrit Pasman en consorten. Zij willen daarbij gebruik maken van de team trainingsmethode. Een trainingsmethode, die zij gebruikten voor teambuiJdings bij bedrijven, maar dan in extreme omstandigheden. Gert Borneman zal u middels een serie artikelen in de Zandloper op de hoogte houden van hun vorderingen. In Zandloper nummer 2 van maart dit jaar vertelde Gert Borneman als laatste over de ijsklimweek in het Malta Tal in Oostenrijk. Het is alweer een hele tijd geleden dat we iets van ons hebben laten horen. Dat wil niet zeggen dat we niets gedaan hebben, integendeel zelfs. Na het ijsklimmen in februari is het even rustig geweest, maar in juni is de voorbereiding weer in gang gezet. Toen zijn er enkele mensen naar Ponto Brolla in Zwitserland geweest om zich daar verder te bekwamen in het rotsklimmen. Niet iedereen kon hier bij aanwezig zijn in verband met drukke werkzaamheden.

Top Mont Blanc In week 33, medio augustus, stond in de planning om de Mont Blanc op te gaan. De expeditieleden Dolf Nijssen en

Ebe van der Molen konden in deze week niet en zijn twee weken eerder al gegaan. Deze twee geluksvogels hadden prachtig weer en zijn onder leiding van een gids op de top geweest. Hiervoor chapeau.

Slecht weer De rest van het team is gewoon in week 33 naar Chamonix geweest, ook met als hoofddoel de Mant Blanc te beklimmen. Het weer was echter vreselijk. Zwaar bewolkt, veel regen en wind, Het zat er echt niet in om deze week de top van de Mont Blanc te beklimmen, Helaas, Toch is de tijd nuttig besteed. Alle pickel- en stijgijzertechnieken hebben we doorgenomen op Mer de Glace, Dat is een enorme blanke gletscher in het Mant Blanc gebied. Daarna hebben we twee dagen sneeuwscholing gedaan in de richting van Je Petit Verle, een prima gebied daarvoor. We zijn hier aan de gang gegaan met het maken van vaste veiligheidspunten in de sneeuwen ijswanden. Ook hebben we op diverse hellingen remtechnieken beoefend. Dit voor het geval dat je uitglijdt. Spleetredding stond ook op het programma, dat kon daar uitstekend, omdat er sneeuw op de gletscher lag.

v.l.n.r, Gerard Brosens, Gert Borneman, Wilco van Hal en Toine Doreleyers,

4

Zandloper

lil Nepal

Expedithm lum Pumo Ri, 7145 m

Wa ltchttausender die Regel sind, zwischen Mount Everest oml eho Oyu, lholse und Makalu, wo Nuptse und lima Dablam rur SIene gehören und direkt über dem gewalUgen Khumbu-metscher, zieht der Pumori über 7000 m in die Hohe, Wie die berühmten Nachbam liegt er Im Grenzkamm, der Nepal und Tibet trcnnt. Viele bezelchncn ihn als einen der schansten Berge der Welt. Expedition, 37 Tage Technik UAU Kondition UAU

Das Relseprogramm: Schon 1989 konme der DAV Sumo.it Club die erste erfolgreiche Expedition wm Pumo Ri durchflihren. 14 Teilnehmer standen auf dem Gipfei und weitere folgten in den Jahren 90/91. Der Anstieg liber den Sudostsporn und den Nordostrucken bringt Hangnei· gun gen lwischen 30 und 45 Grad und bietet relativ ~i
Die Voraussetzungen: NUf völlig gesunde, absolut selbstandige, Uberdureh· s(hniulich konditionsslarke und technisch perfekte Alpinisten kommen fiJr diese Expedition in Frage. Ab dem Basislager erfolgt die Besteigung in elgener Verantwortung und auf eigenes Risiko. Sie mussen mil Piekel und Steigeisen bis;.u 45 Grad steile Firnund Eisnanken und Felsschwierigkeiten bis;.um 11. Grad seilfrei begehen können. Steilere Passagen mUssen mit Fixseilen verslchert werden. Die Bestei· gung stellt hóchste Anforderungen. Nicht lU leW wird eine Menge Teamgeist und Kameradschaft verlangt. Der DAV Summlt Club behä!t sich die Auswahl der Telt· nehmer vor. Bitte bei der Anmeldung einen ausfUhrH· chen Tourenbericht der IelzIen Jahre beHegen. 1. Tag: Sie niegen mit einer linienmaschine der AustrîanAirlînes überWien nach Kathmandu. 2. Tag: Ankunft in Kathmandl.l und Fahrt ins Holel. 3. Tag:Vorbereiwng der hpedition. 4. Tag: Flug Mch Lukla 2800 m, dem Ausgangspunkt fUf den Anmarsch ins Basislager. Die erste Etappe flihrt bis nach Phakding, 2600 m, erste LodgeUber· nachlUng. 5. Tag: Aufstieg nach Namche Bazar, dem Bergstelger· zentrum im Sherpaland, 3340 m. 6. Tag: Nach kurzem Abstieg nilch Phunki und an· schlieBendem Aufstieg erreiehen Sie das Kloster Tengpoche, 3850 In. Die Ama Dablam kommt bei dieser Etappe erstmals ins Sichlfe!d. 7. Tall: Oen Akklimatisationslag nullen Sie zum Erholen, leichten Wanderungen und dem Besuch des Klosters. B. Tag, Oiese Etappe fiJhrt Sie nach Pheriche, ,;2/13 m. Unterwegs beslchligen Sic das Kloster Pangpoche. 9. Tall: Die letlte Etappe vor dem 8asislager mhrt Sie nach Lobuche, Juf 4930 m Höhe. 10, Tag: Immer in Blickkontakt mi! dem Pumo Ri wan· deIn Sie über Gorak Shep ins schöne Basislager an tinem Gletschersee, 53000.

Pwno Ri. 711,S m. SliCk "on '>iJden. rOl0·

Mkhaet Roepke.

11.- 30. Tag: zo Tage stehen für die Besteigung des Pumo Ri zurVerfiJgung. Das ist reich!ich Zeil, um den Aufstieg möglichst risiko!os zu planen und durchzu· mhren. Wieder spiel! die Akklimalisatîon eine tragen· de Rolle, Zwei Lager bUden die Voraussetzung fiJr eine erfoigreiche Gipfelbesteigung. Das vorgeschobene Basislageroder auch lager I genannt, wird auf 5700 m stehen. Ober Maranen· und Bloekgeltlnde ist dieses unschwierig zu erreichen.lst das Lager I komplett ein· gerichte! wird das lager 11 in Angriff genommen. Kombiniertes Gelände -Couloirs, eine SteHstufe mil 50 Grad Neigung, Schneenanken bis zu 45 Grad und lelchte Querungen im Fels - fiJhrt hinaufzum lager 11 in 6200 m. FUr gule Alpinisten problemlos, auch wenn es manchmalan kurzen Stufen recht steil wird.lager I1 is! auch das Ausgangslager fiJr den Gipfel. Eine ca. 250 Meter hohe Eîsflanke - hier bestehl Eissch!aggefahr - mil einer durchschnittlichen Neigung von etwa 35 Grad mhr! aufden Satlel (6570 m) und markanlen Grat. der zum Pumo Ri hochzieht. Bis auf eine kleine Slufe, ca. 45 Grad sleil. ist der Aufstieg liber den Nordostrücken unproblematisch. Faszinierend während des gesamten Aufstîegs is! der Bliek Juf Everesl und Lhotse; ab dem Sattel kommt die Aus· 5ichl in das weile Hochland von Tibet noch dazu. Der Abstieg zum Basislager in zwei Tagen fordert nochein" mal volle Konzentration. 31.- 33, Tag: Rückmarsch vom Basislager liber Namche Bazar bis ins Tal des Dudh Kosi nach Phak· ding. Obernachtung in lodges. 34. Tag: Der ietzIe Marschlag bringt Sie wieder nach lukla und Sie übernachten letztmals in eioer Lodge. 35. Tall: Rückflug nach Kathmandll, Fahrt ins Hotel. 36. Tag:Wenn der Rlickflug geklappl hat, haben Sie noch einen vollen Tag wr Erholung, wm Bummeln und Besichtigen. 37. Tag: Rückflug nach Deutschiand.

GVA moment Voor een GVA moment werd natuurlijk ook gezorgd. Hierbij moesten we in een touwgroep van twee man over een spleet heen. Deze was met elkaar verbonden door middel van een dunne sneeuwbrug. Daarna ging de helling vrij stijl omhoog, Die was van vast ijs, maar zorgde wel voor de nodige kriebels in de buik. Met de juiste technieken en het nodige zelfvertrouwen kwam uiteindelijk iedereen boven. Symlog In de avonduren was er tijd voor het Symlog onderzoek. We konden uitgebreid met elkaar praten. Hier werd door een ander weer eens de spiegel voorgehouden. Een prima zaak!! Helaas moesten we de week vroegtijdig afbreken vanwege het slechte weer.

Medische kant De komende periode besteden we veel aandacht aan de medische kant van de zaak. Hier zit het nodige 111 van de EHBO, Tevens worden we gekeurd en krijgen een psychologisch onderzoek. In december en januari staan er nog enkele oefenmomenten op de rol, waarvan ik wederom jullie verslag zal doen. Reisverslag In het bijgevoegde reisverslag kun je zien wat we allemaal moeten doen om de top van de Pumo Ri te beklimmen. Je kunt zien dat deze berg technisch ell conditioneel in de zwaarste categorie valt. Het zal een enorme uitdaging worden.

5

Zandloper

Het Werk

I

-

Sport management in the next millenium door mqj Rl/bell Driever, .ytqfojficier Marketi11g/Externe Betrekki11gen

IN Iamens de LO/Sportorganisatie heb ik van 15 tot en

met 19 september deelgenomen aan het '7th Congress of the European Association for Sport Management' in Thessaloniki Griekenland, Het thema van dit congres luidde: 'sport management in the next millenium'. In drie verschillende zalen werden dagelijks tussen negen en vijf uur lezingen gehouden van telkens maximaal twintig minuten.

-

EUROPEAN ASSOCIATION FOR SPORT MANAG

I

contacten die je er ter plaatse legt heel waardevol. Networking, zoals dat met een mooi woord heet Je komt in contact met mensen van sportbonden van bijvoorbeeld NOC/NSF en NKS, maar ook docenten van diverse universiteiten uit de hele wereld. Nederland is jaarlijks goed vertegenwoordigd op dit congres.

Ideeën Als je een lezing interessant vindt is er de mogelijkheid om een gesprek aan te gaan met de man of vrouw die daar onderzoek naar heeft gedaan. Verder doe je veel ideeën op over onder andere de manieren van onderzoek, sport management via internet en de ontwikkelingen op het gebied van sportmanagemenL Ik moet er zeker bij vermelden, dat ik ook een aantal zeer slechte lezingen heb bijgewoond. Sommige kunnen niet eens fatsoenlijk Engels spreken en waren praktisch niet te verstaan. Goed vertoeven Uiteraard is het bijwonen van zo'n congres in Griekenland ook een mooi uitje. Het was daar overdag nog 25-30 graden Celsius. Thessaloniki is een prachtige havenstad met 1,2 miljoen inwoners, de tweede stad van Griekenland. Strand is er helaas niet, maar het uitgaansleven is daar ongekend. kdere avond zitten alle kroegen, terrasjes en restaurants barstens vol jongelui. En dan te bedenken dat een kopje koffie of een glaasje bier daar zeven gulden kost! Interesse? Alle lezingen zijn vastgelegd in een keurig boekwerk van 350 bladzijden dat alle deelnemers hebben ontvangen. Binnen de staf zal ik het boekwerk laten rouleren. Mocht u ook interesse hebben om het boekwerk in te zien, neem dan even contact met mij op ("'06-500-7484).

Enkele voorbeelden van lezingen die ik heb bijgewoond: Whal type of marketing is appropriate for sport associations?; • Sport Marketing: living in a digital world; Frameworks for evaluation; Leisure volunteering: the economie significance of volunteering in UK; An interactive approach to marketing in leisure and sport management

Networking Zoals u ziet heel interessante onderwerpen. Ik was met name geïnteresseerd in de marketingkant van het sportmanagement, gezien mijn functie als stafofficier Marketing/Externe Betrekkingen. Dan rijst natuurlijk meteen de vraag: wat heb ik er aan gehad en wat heeft de organisatie er aan? Door er aanwezig te zijn, houden we contact met de actuele stand van zaken op het gebied van sportmanagement. Daarnaast zijn de

6

Zandloper

Hel Werk

I--

I

Nieuwe sporthal KMS krijgt naam door {WO Rob lansen

IMI

et een Ilinke ruk aan een louw onlhulde op 25 november ELS ltgen Schouten samen met sergeant der eerste klasse Pieter van WeseI de naam op de nieuwe sporthal van de KMS. Deze hal kreeg de naam van onderofficier Pieter van Wesel, die in 1995 ernstig gewond raakte tijdens uitzending in Bosnië. Hij bracht de moed, wilskracht en optimisme op om zijn leven opnieuw in te richten.

de 35-jarige sergeant der eerste klasse als zijn boordschutter raakten ernstig gewond. Na een revalidalieproces van jaren heeft Pieter van Wesel zijn leven weer vorm en inhoud gegeven. Ondanks grote fysieke beperkingen, maakt hij zich weer dienstbaar voor zijn eenheid. Vooral zijn moed, wilskracht en optimisme hebben hem daarbij geholpen en maken hem een voorbeeld voor allen.

De omstandigheden waren erbarmelijk, maar daar liet niemand zich door uil het lood slaan. Na de toespraak van BLS Ilgcn Schouten, in de stromende regen overigens, werd de naam Pieter van Weselhal onthuld. Pictcr van Wescl was blij met zijn vernoeming en sprak de genodigden erg moedig vanuit zijn rolSlOl toe. Van Wesel maakte in zijn oplei~ ding aan de KMS de opkomst van de GV A mee, maar bekende dat zijn revalidatie na zijn ongeluk het grootste GV A moment van zijn leven was geweest. Pieter van Wesel startte in 1984 zijn onderofficiersopleiding aan de KMS te Weert. Als groepscommandant bij 13e Infanterie Bataljon Luchtmobiel in Assen werd hij in 1995 uitgezonden naar Bosnië. Op 3 juni werd zijn YPR in de omgeving van Simîn Ban getroffen door een granaat. Zowel

sgf I Pieter Fan Wesel, ondersteunt door z.Un vrO/Ht' en BLS !tgen Scho//ten (links) onthlillen de naam van Pieter van Weselop de sporthal op de KMS.

Korte berichtenr-

I Sportemblemen Sportemblemen zijn er sinds 1946 legio qua vorm en kleurstelling. Om hier enige duidelijkheid in te krijgen is begonnen een overzicht te maken van de huidige sportemblemen. Dit omvat: La/Sportinstructeurs (officieren en onderofficieren); Hogere bekwaamheid in de militaire lichamelijke opvoeding en sport (brevet); T raini ngspake mb lemen (i ns tru c teur/sportco mmissi e ); Bureau spOltemblemen (per plaats en regio); NSF. NOC. ClSM •... (emblemen, medailles. balans en penningen); Wedstrijdemblemen (vijfkamp, KL-sportteams, schietteams en sporlleams); KL-kampioenschap emblemen (per jaar). In dit overzicht ontbreken nog een aantal uitvoeringen, waarvan we zeker weten dat ze wel bestaan (hebben). Langs deze weg wil ik daarom graag een oproep doen om 'oude' sportemblemen af te staan. Met name de KL-kampioenschappen voor 1997 zijn zeer welkom. Ook militaire nîet-sportemblemen zijn welkom. Er is ruilmateriaal aanwezig. Indien u emblemen niet afwilt staan, wilt u deze dan toch aanmelden (informatie en kleurenkopie). We weten dan, wat we nog missen. Foto' s van de reeds aanwezige emblemen, en door u geschonken exemplaren zullen te zijner tijd aan de redactie van de Zandloper ter beschikking gesteld worden voor exposities of publicaties. Voor informatie: ing. R.e. (Rob) Kuenen. KMA. MPC 7lC. Postbus 90154. 4800 RG. Breda. Telefoon: 06-20362926.

7

Zandloper

~edezeggen-

e--

schapscommissie

Jan van den Dool: "We willen meer respons van achterban"

I

door aoo Rob lansen

IMI

eepraten over het beleid van de LO/Sportorganisatie, dat was de grote drijfveer voor kap Jan van den Dool om zich kandidaat te stellen voor de nieuw te vormen ~edezeggenschaps Commissie (~C), de opvolger van het Onderdeels Overleg Orgaan (000). Dat hij zich ook maar meteen kandidaat stelde voor de

voorzitterspost, had nog een andere reden. Met het aan~ vaarden van die functie, legt hij zichzelf meer druk op om op de vergaderingen aanwezig te zijn. Als gewoon lid van het 000 schoot dat er wel eens bij in. Niet vreemd, want dit werk moet hij gewoon naast zijn werk doen als C-LO/Sportgroep Oranjekazerne. Hiermee hoopt hij af en toe het stellen van prioriteiten ten gnnste van ~C voor zichzelf iets gemakkelijker te maken. Alvorens aan zijn visie over het functioneren van de Me te beginnen, wil ik eerst weten wat de belangrijkste verschillen lussen het 000 en de ~C zijn. "Voorheen hoefde de commandant zich niet te houden aan het advies van het 000. Nu moet er overeenstemming zijn tussen de MC en de C, het zogenaamde overeenstemmingsrecht", geeft Jan van den Dool als essentieel verschil aan. "Daarnaast is nu ook het burgerpersoneel vertegenwoordigd in de MC, is de periode van lidmaatschap van twee naar vier jaar gegaan en is het aamal leden van zeven naar elf gegaan. Voor wat betreft het eerste hebben we de laatste jaren nooit problemen gehad. Er heerste tussen de C en het 000 een prima verstandhouding. Eigenlijk zijn we geen tegenstanders, maar medestanders. We vullen elkaar goed aan en helpen elkaar waar mogelijk. Bij andere onderdelen is dat vaak anders, daar wordt het 000 soms als lastig beschouwd. Ik hoop en zal er aan meewerken, dat ook onder mijn voorzitterschap de verstandhouding zo blijft. Samen met de LO/Sportorganisatie zorgen voor een nog betere organisatie. "

Achterban Het is dan ook logisch dat deze samenwerking één van de speerpunten van Jan van den Dool en zijn MC zijn in de komende vier jaar. "Niet alleen dat natuurlijk", vult Jan van den Dool aan. "Ik heb meer wensen, zoals het meer aandacht geven aan de ARBO wetgeving binnen onze organisatie en het woon- en werkklimaat. Het allerbelangrijkste is echter, dat we meer respons willen krijgen uit onze achterban. Weten dat onze ideeën voor honderdprocent door onze achterban gedragen worden. Daarom zijn we blij, dat tien van de elf plaatsen in de MC gevuld zijn, tien mensen die er tijd en effort in willen steken. Er is al een werkgroep communicatie in het leven geroepen om dit te verbeteren. Er zuIlen nog meer werkgroepen komen om problemen en voorstellen gestructureerd aan te pakken. Ik wil wel meteen kwijt, dat de MC geen orgaan is dat individuele belangen behartigt. Pas als er een aantal dezelfde problemen de kop op steken, gaan we er wat mee doen. Dan wordt het een

8

Jan van den Dool. organisatieprobleem. Natuurlijk heb ik nog meer ideeën, maar die moeten nog verder worden uitgewerkt."

Beleid "De belangrijkste motivatie om deel te gaan uitmaken van de ~C is, dat ik invloed wil hebben op het beleid van de LO/Sportorganisatie. Meepraten als er belangrijke beleidszaken aan de orde komen. Ik heb daar veel zin in en zie het als een uitdaging. De laatste jaren is er door het 000 onder leiding van elnt Sjors Röttger veel goed werk verricht. Sjors is een gedreven man, die veel bereikt heeft. Ik zal het ongetwijfeld anders doen dan hij, maar zeker ook met veel inzet. Druk zal het zeker worden de komende tijd, want ik ben nog op meerdere fronten actief. Aan mij zal het niet liggen, ik heb er zin in en heb alle vergaderingen voor 2000 al in mijn agenda staan."

Zandloper

Het Werk

Stoeien met latjes op wielen

I

door sm Peter Crooymal1s, LG/Spor/groep RvS~kazerne te G;rschot

Ijl n de periode van 12 oktober tot en met 3 november L!J werd door de LOSS in samenwerking met docenten

van de Nederlandse Skivereniging een bijscholing gehouden op de Bernhardkazerne en het oefenterrein de Vlasakkers. Het volgen van deze bijscholing in combinatie met de opleiding Fachsportleiter Ski Nordisch gaf recht op het diploma Rolski/langlautinstructeur A, erkend door de Nederlandse Ski vereniging. Een van de deelnemende LO/Sportinstructeurs was sm Peter Crooymans, die voor de Zandloper zijn ervaringen op papier zette. In de maand oktober hebben een tiental LO/Sportinstructeurs de cursus rolski gevolgd. Dal betekende vier dagdelen stoeien met latjes op wielen en keihard asfalt. Niet iedereen had de techniek snel te pakken. Wel leken enkele deelnemers verdacht veel op de broer van de Paus. Zij kusten meerdere malen op ludieke wijze het asfalt! Laissez~faire

langlaufen. Alle klassieke en schaatstechnieken zijn trainbaar op de wieltjes en kunnen zodoende in de voorbereiding al beoefend worden. P.S. Wat extra noodverbandjes meenemen tijdens de instructie zal zeker geen overbodige luxe zijn.

Goedheiligman Opvallend was tijdens de bijscholing de logistieke ondersteuning. Gewapend met fiets en twee thermosflessen was het goedheiligman aoo Arthur Vaessen, die de cursisten rolski kwam verwennen. De uitgeputte en murw gevallen cursisten hebben dil gebaar als zeer welkom ervaren. Arthur nogmaals onze dank.

lesgevers

In de cursus stond de eigenvaardigheid centraal. De didactische en cognitieve vaardigheden waren al ruimschoots aanwezig! Het geheel stond onder leiding van twee bondsgedelegeerden. Deze twee laissez-faire lesgevers hebben geprobeerd om de uiterst leergierige LG/Sportinstructeurs bij te scholen tot professionele rolski-instructeurs. Het resultaat was verbluffend.

Klassieke en schaatstechnieken In de toekomst gaan steeds meer Nederlandse militairen opereren in het buitenland. Dit onder winterse omstandigheden! 'De wintersporters' gaan dus in het uitzendgebied

Korte berichtenr-

I

De echte koe In de vorige zandloper bij het artikel 'Welkom thuis' plaatsten wij een archieffoto van de koe. Wij willen u de echte foto niet onthouden en drukken die dan ook hiernaast af. Onder de koe sm Meine de Boer met zijn familie, want daar ging het eigenlijk allemaal om.

9

Deelnemers bijscholing, v.l.n.r. Rob lansen jr, Hans Wake/kamp, Fn'ts Adelmetjer , Niek van Gi!s, lan Sltjger, Robert Wanders, Frank Brocks, LOlJw;e Sanna, Ton Wesse!, Anth011. . .' Scheepers, Peter Cr()oijmans en de docenten Marc() Plák en Al/an! Kappetet'n.

Zandloper

De Pen

I

Flitsen vanuit een sneltrein door elnl Jemen Velders

I

A

Iuereerst wil ik maj Marcel Wiegmink bedanken voor zijn introductie en de overhandiging van de pen in de vorige Zandloper. Het afgelopen jaar is in een sneltreinvaart aan mij voorbijgetrokken. Begin 1999 nog werkzaam als LO/Sportinstructeur op de Generaal Winkelmankazerne in Nunspeet, begin 2000 startend als officier managementondersteuner op de Ruyter van Steveninckkazerne in Oirschot. Vanuit de sneltrein een aantal flitsen.

Perron NS Epe Ik ben 28 jaar oud en geboren in Deventer. Ik woon momenteel in Epe (inderdaad dat dorpje op de Veluwe. en ja lolanda woonde schuin tegenover ons, maar dat heb je al snel in een klein dorp!). Ik ben getrouwd en samen met Josette heb ik twee zonen, één van bijna drie en één van bijna een jaar. Na mijn VWO in Epe ben ik verhuisd naar Amsterdam, waar ik aan de Universiteit van Amsterdam twee jaar Politicologie en Communicatiewetenschappen heb gestudeerd. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en na twee jaar besloot ik alsnog de Academie voor Lichamelijke Opvoeding in Amsterdam aan te doen. Een keuze waar ik vandaag de dag nog steeds geen spijt van heb gekregen. Perron NS Bergen op Zoom 2 Januari 1996, het is guur weer en vooral heel erg koud. In afwachting van hetgeen komen gaat in het kader van de verplichte dienstplicht vervullîng, kom ik twee ex-medestudenten tegen die met hetzelfde lot bezegeld waren. De vier maanden die volgden aan het OCLO te Ossendrecht waren onnavolgbaar. Na drie dagen lP-bivak kwam het bericht dat de dienstplicht officieel was afgeschaft en dat had nogal wat

gevolgen. Als laatste lichting dienstplichtigen hebben we een fantastische afsluiting gehad met het OCLO op de ski's, de Zugspitze in Gannisch Partenkirchen.

Perron NS Nunspeet I Mei 1996, het is mooi voorjaarsweer en in DT met 'bepakking' is het al snel warm. Met dezelfde twee lotgenoten op weg naar de Oen Winkelmankazerne (OWK) voor het vervuilen van de resterende diensttijd. De OWK was als een warme douche. Een fijn team dat vooral door de inspanningen van destijds sm Johan Bouman, C-LO/Sportgroep (tegenwoordig aoo, stoo bij de Sportcommissie) tot aparte hoogstandjes in staat bleek. Hetgeen ook mag blijken uit de bijnaam in de LO/Sportregio: de 'ludieke LO/Sportgoep'. Naast het lesgeven aldaar heb ik me vooral bezig gehouden met het vormgeven van het SMAT op de GWK in Nunspeet, dat door de goede samenwerking met fysiotherapeut, kazernearts. bedrijfsarts en de batstaf 200 B&T goed van de grond gekomen is. Perron NS Den Haag Centraal 2 Maart 1999, het is nog niet ccht mooi dit vOOijaar en zeker niet warm, maar in DT zweet ik als een gek. Na het schrijven van een sollicitatiebrief op de vacature voor een opleidingsplaats LO/Sportofficier werd ik gebeld door CDPO met de uitnodiging voor een sollicitatiegesprek in Den Haag. Perron NS Amersfoort 11 Maart 1999, hel zonnetje schijnt en ik heb zin in de cursus AKI en de intest Cordelet lmmc. Mijn jongste zoon, net vier weken oud, heeft opstartproblemen en daarom heb ik voor de zekerheid een gsm-telefoon bij me. Bij het examen sta ik op twintig meter hoogte op de toren een sm Plasmaarraak (sm Nico Spierenburg) te controleren op, natuurlijk kapotte handschoenen, als de telefoon gaat. Ik schrik en denk direct aan mijn jongste zoon. Nico geeft snel een time-out en ik neem de telefoon aan: mijn vrouw, noodgeval Ue bent aangenomen)! Een speciaal moment op die toren met Nico, dat ik niet snel zal vergeten. Perron NS Breda 17 Mei 1999, het is fantastisch weer en ook warm in DT op weg naar de Koninklijke Mîlîtaire Academie voor de aanvang van het HBO OOTO-traject. Deze sterk gecomprimeerde opleiding (negen weken) volg ik samen met tien andere onderofficieren met totaal verschillende dienstachtergronden. Een leerzame en vooral heel aangename tijd waarin ik veel geleerd en gezien heb van de Koninklijke Landmacht in al haar facetten. Perron NS Amersfoort 9 Augustus 1999, hartje zomer en de mussen vallen dood

Jeroen Velders

JO

Zandloper van hct dak. Daar gaan wc dan, de aanvang van dc SMO cursus aan de LO/Sportschool in Amersfoort. Zestien wcken zal deze cursus gaan duren, dus tot mcdio december 1999. Onder leiding van kap Arnold Hofsté en de adjudanten Hans Westerduin en Jack Wouters heb ik de vele facetten van de LO/Sportorganisatic onder de loep mogen nemen en diverse stagebezoeken in het land gebracht. Memorabel was de stageperiode in Eibergen tijdens de organisatie van de KL Survival, waarbij de vermaarde film 'Das Boot' (over een Duitse onderzeeër) een spectaculair vervolg kreeg. Sgt Bart 'Dassen Boot' maakte met een quad een onnavolgbare salto cn belande vervolgens op de kop met quad en al in de Achterhoekse vaart. Het is gelukkig allemaal goed afgelopen, maar wat was Bart nat!

Perron NS Eindhoven 4 Januari 2000, dan zal het wel koud zijn neem ik aan. Na de succcsvolle afronding van de SMO periodc op de

LO/Sportschool ben ik geplaatst op de RvS in Oirschot als officier managementondersteuner. Meerdere malen ben ik op de RvS geweest tijdens de opleiding en dat heeft me een goed gevoel gegeven. Ik heb enorme zin om te gaan starten op die locatie.

Perron NS Harderwijk Tenslotte het perron NS Harderwijk. Dit is de woonplaats van de persoon die ik de pen graag zou willen overhandigen. Behalve dat ik persoonlijk goed met hem overweg kan, heb ik bewondering voor zijn spirit en onnavolgbare inzet met betrekking tot zijn werk binnen de LO/Sportorganisatie. Ik heb in de periode GWK te Nunspeet hele goede herinneringen mede door zijn coaching en begeleiding. Daarvoor ben ik hem heel dankbaar. Dus aoo Johan Bouman bij deze de pen, en je weet het ('alle adjudanten ....... .').

Korte berichtenl--

I

Functiewaardering voor aoo Frans Bultink Aoo Frans Bultink ontving tijdens de uitreiking van de BLS Trofee op de KMS te Weert uit handen van bgen R. Groot, voorzitter van de Sportcommissie KL, een functioneringstoelage. Hij kreeg deze beloning voor zijn uitstekende werk onder moeilijke omstandigheden voor de Sportcommissie KL de afgelopen jaren.

JJ

Zandloper

Interview

I

-

"Ik kwam in een heel andere wereld terecht" door (lOO Rob lansen

rrn L!'!J

aar zijn ze gebleven?' zijn een serie artikelen over

collega's die de dienst kort geleden of in het verre verleden hebben verlaten. Wat deden ze in het verleden

en wat doen ze nu? In de vorige Zandloper was de beurt aan Adrie Carabain uit Apeldoorn in het artikel: De nitslag van de Lopro gaf de doorslag. De volgende in de rij is Arie Schriek. Als korporaal der eerste klasse was hij

zestien jaar lang een markante verschijning op het OCLO in Ossendrecht. Hij was de beheerder van het OCLO en zag zodoende bijna alle aspirant LO/Sportintructeurs aan zich voorbij trekken. Zeven jaar geleden ging bij met pensioen.

Arie Schriek heeft

zUn verzameling 110g steeds.

Vele zullen zich hem nog wel kunnen herinneren als de strenge beheerder van het DeLG În Ossendrecht. Als cursist en ook als instructeur kon je dan ook niet om korporaal der eerste klasse Aric Schriek heen. Hij waakte zestien jaar als een kloek over het sport materiaal en sportkleding van de sportschool. Een pietje precies vonden ze hem, maar dat was nodig anders werd het een rommeltje. Vooral de officieren sprongen volgens Arie Schriek nog al eens lichtvaardig om met het instructie materiaal. Wat ook vele bijgebleven zal zijn, is zijn enorme verzameling emblemen, insignes en uniformen, die in zijn magazijn tentoongesteld waren. Deze unieke verzameling heeft Arie nog steeds. Na zijn pensioen zeven jaar geleden nam hij alles mee naar Oostdijk en richtte zijn schuur in als mini-museum.

Zandloper? Als ik de A58 bij de afslag Krabbendijke verlaat, rij ik letterlijk en figuurlijk het 'land waar het leven goed is', binnen. Oostdijk lijkt nog te slapen, maar al snel ontwaar ik onder aan de dijk een man op klompen en een pet op. Daar maar eens vragen naar Bolwerk 11. Bij nader inzien blijkt het Ark Schriek te zijn, hij staat me al op te wachten. "Leuk weer eens iets te horen van de LO/Sportorganisatie", zijn zijn eerste woorden. "Het is lang geleden dat ik iets van jul-

12

lie gehoord heb. Jij bent van de Zandloper, maar daar heb ik nooit van gehoord. Waarom krijg ik dat blad niet?" Voor binnenkomst stapt hij uit zijn klompen en gaat me voor naar de woonkamer, waar de koffie al op me staat te wachten. Het interview kan beginnen.

Vliegende keep Voor Arie Schriek op het OCLO terechtkwam. was hij rijinstructeur en chauffeur op de rijschool in Bergen op Zoom. "Een zwaar ongeval eind 1960, dat lang doorwerkte, maakte daar een eind aan", vertelt Arie. "Ik werd een zogenaamde 'vliegende keep' op de rijschool. Later ging de rijschool inkrimpen en verhuisde naar Ossendrecht. Het werk dat ik moest doen, zoals sergeant van de dag spelen en werken bij de wapenhersteller beviel niet zo goed. Van een vriendje hoorde ik, dat er een beheerderfunctie kwam op het OeLO, dal overkwam uit Hooghalen. Dat vond hij wel iets voor mij. Ik belde personeelszaken en die zeiden, dat ik eerst maar eens in Hooghalen moest gaan kijken, wat de functie precies inhield. Dat heb ik gedaan. Met John Moonen reed ik mee naar het verre Hooghalen. Ik stond wel niet op de lijst bij majoor Piet Hoedelmans, maar mocht toch rondkijken. Veel was er niet te zien, want alles stond al ingepakt. Wel viel me snel op, dat de LO/Sport een heel andere wereld was, dan de rijschool. Veel minder afstandelijk. Alle rangen en standen van de vaste staf gingen gewoon met elkaar om. Ik ben er een paar dagen gebleven, kreeg de functie en ben teruggegaan naar Ossendrecht om kwartier te maken samen met onder andere Hans Vogelaar. De verhuizing van Hooghalen naar Ossendrecht was goed geregeld, alles was gemerkt, zodat het gebouw snel ingericht kon worden." Bivak "Ik kreeg boven in het gebouw een paar lokalen, die ik mocht inrichten met sportattributen plus twee kelders met bivakmateriaal. Dat viel in het begin best wel tegen, ik had er moeite mee. Ik was altijd vrij geweest en nu zat ik tussen vier muren. De sfeer was echter goed en ik was eigen baas. Ik moest onder andere de dienstplichtigen, die opkwamen, kleden. De webbing haalde ik in Bergen op Zoom, de sportkleding kreeg ik uit de pijplijn, Later bestelde ik dat in Amersfoort en nog weer later in Utrecht. Af en toe kwam er een kink in de kabeL Ik kan me nog wel herinneren, dat er een keer geen schoenen meer waren, paniek. Die ben ik toen zelf bij Excelcior in Den Haag wezen ophalen, Het ging echter steeds beter. 's Morgens kwamen de dienstplichtigen binnen, werden gekleed en 's avonds zaten ze in bivak. Als ze in bivak zaten, ging ik altijd een dag kijken, zogenaamd op controle en werd ik voorgesteld aan de leerlingen. Trouwens van die bivakken maakte vooral aoo Rob Hellendoorn er echts iets van." Arie Schriek was 's morgens al vroeg aanwezig op zijn OeLO. "Om zeven uur was ik al present, want alles moest

Zandloper pe niet, maar het moest er toch van komen. Ik weet nog wel, dat ik toen samen met een soldaat de boel daar gewit en geschilderd heb om het toonbaar te maken. Tijdens die verhuizing verdwenen er trouwens drie stel groene trainingspakken De KMAR kwam er toen zelfs aan te pas. De volgende dag meldde een soldaat van de Rijschool zich met één groen trainingspak, die hij gevonden had onder zijn auto. Het zat nog in het plastic verpakt. Er volgende een onderzoek, maar de uitkomst er van weet ik nog steeds niet. Het werd als rekening rijk afgehandeld."

Moeilijke klanten De aankoop van nieuw sportmateriaal regelde Arie Schriek altijd in nauw overleg met de instructeurs. "Ik hield altijd een lijst bij van artikelen die versleten waren en die spullen leverde ik bij het KAZCO waaronder wij vielen. Was er geld, dan werd er overlegd wat er vervangen moest worden en wat er als nieuw materiaal moest worden aangekocht. Dat had altijd de nodige voeten in de aarde, want iedere instructeur vond zijn eigen sport het belangrijkste. Vooral Frits Oldenburger was met zijn spelletjes altijd een moeilijke klant."

Sporten deed Arie lûer vee!, spullen had hij ~vel. voor de lessen gebeuren. Was innemen, ruilen van lakens en slopen en materiaal voor instructie uitgeven, om er maar eens een paar werkzaamheden te noemen. In het begin moest ik dan nog op appèl ook, maar dat was geen haalbare kaart. Bezweet de kou in, hoefde gelukkig niet meer. Ze vonden me trouwens wel een pietje precies. Ik moest nog wel eens de bureaus af om het materiaal dat bij de lessen was gebruikt door de officieren op te halen. Eigenlijk waren het geen officieren, maar alleen sportmensen, waarin iedereen zijn specialiteit had. Bij de leerlingen maakte ik geen onderscheid, iedereen was cursist en werd zo behandeld. Ik maakte geen verschil tussen een kapitein en een sergeant."

Controles Wekelijks werd mijn materiaal gecontroleerd door de offÏcier van de week. "Op dat tellen was ik niet zo fel", bekent Arie Schriek eerlijk. "Zeker niet als sm Versteeg dat kwam doen. Die wilde eens alle strepen tellen en dat waren er wat. Volgens hem kwam ik er tekort. Hij wilde er toen een burger bijhalen om de telling opnieuw te doen, maar dat pikte ik niet, een burger. Uiteindelijk liep het allemaal met een sisser af. De MlO inspecties heb ik er gelukkig altijd goed afgebracht. Eigenlijk was het mijn werk een functie voor een sergeant. Ik kreeg nog al eens moeilijkheden als er ergens voor getekend moest worden. Later kwam er dan ook een dienstplichtig sergeant verzorger bij en die kwam boven mij te staan. Die knul wist bijna helemaal van niets. Het werk is toen gescheiden, hij kreeg het bivakmateriaal en ik meer het sportmateriaal. Later verhuisde in naar de kelder omdat er meer leslokalen nodig waren. Dat wilde ik princi-

13

Geen sporter, wel regelaar Zelf een sporter was Arie Schriek niet, wel een regelaar. "Een keer heb ik meegedaan aan een volleybaltoernooi in Breda. Ze moesten met alle spelers bij elkaar aan een bepaalde leeftijd komen en daarvoor hadden ze mij nodig. Ondanks dat wonnen we wel het toernooÎ. Voor het KL-kampioenschap hadden ze me niet meer nodig. Wel was ik altijd jurylid bij het parcours militair, dat was erg leuk. Frits Oldenburger regelde dat altijd. Daarnaast was ik een echte regelaar en dat kon, omdat ik veel mensen kende op de legerplaats. Zaten we wel eens in de knoei, dan kon ik altijd terecht bij de beheerders van commando Herhalingen. Die hadden materiaal genoeg en ruilingen vielen bij hen toch niet op. Trouwens echte problemen heb ik op het OCLO nooit gehad. De enige nare ervaring was het ongeluk van Rob Hellendoorn. Bij een afdaling van de stookkelder brak toen een touw, waarbij Hellendoorn zwaar letsel opliep. Een schokkende gebeurtenis net als het verongelukken van kap Joop van Baste1aar. Hellendoorn heeft lang in Rotterdam in het ziekenhuis gelegen, maar gelukkig is hij goed opgeknapt. Er was toen Hink wat paniek, dat weet ik nog wel. Verder heb ik er altijd prettig gewerkt, ook met de officieren." Premie van de generaal Om nog sergeant te worden moest hij op latere leeftijd drie jaar op cursus, maar daar zag hij van af. "Ik heb er zelf van afgezien. Ik moest dan tekenen om op cursus te gaan en ook om in Duitsland geplaatst te kunnen worden. Zelf wilde ik nog wel, maar mijn vrouw zag het niet zitten met zes kinderen alleen thuis en dan nog met de mogelijkheid om ergens anders ver van huis geplaatst te worden. Majoor Hoedelmans heeft nog wel geprobeerd om mij sergeant te maken, maar dat lukte niet. Ik kreeg nog wel een premie van de generaal Couzy. Daar had Wil Maaswinkel voor gezorgd." De kinders Op dit moment doet de inmiddels bijna 62-jarige Arie

Zandloper

Arie poseert op zijn kantoor. Schriek, vader van zes kinderen en achttien kleinkinderen, niet zo veel meer. "Veel bij de kinders hè, fietsen met mijn vrouwen in de tuin werken. Stil zitten doe ik niet, want mijn kinderen verhuizen nog wel eens en dan zijn er voor mij altijd wel enkele karweitjes op te knappen. Dat kan, want ik ben nog goed gezond Alleen mijn maag speelt nog wel eens op, maar dat had ik vroeger ook al. Ik heb niets te klagen." Verrassing De grootste verrassing heeft Arie Schriek na het interview

voor mij in petto. Reuze benieuwd als ik was, waar zijn verzameling was gebleven, logen wij naar zijn schuur achter het huis. Alles was nog intact. Vitrines aan de muur en alle uniformen hingen er ook nog. Samen met zijn plakboeken is er toch weer een stukje geschiedenis van het OeLO bewaard gebleven. Arie gaf ook nog spontaan toestemming om dit alles te mogen gebruiken bij de viering van ons 25 jarig bestaan in 200 l. Uiteraard zal Arie dan zelf ook van de partij zijn.

Korte berichten-

I

LOSS op bezoek bij Ajax In het kader van een themadag bracht het personeel van de LOSS een bezoek aan 'de Toekomst', het trainingscomplex van de jeugd van de Amsterdamse voetbalclub Ajax. Van directeur jeugdvoetbal, oud-LO/Sportinstructeur Hans Westerhof, kreeg de bezoekers een uitleg, hoe Ajax zijn trainers opleidt en bijschoolt.

14

Zandloper

Het Werk

I

-

Cordelet rougecursus millenniumproof? door sm Ton Neppelenbroek, LO/Sporlgroep Johannes Postkazene te Have/te

ID i e laatste cursus cordelet rouge

van dit millennium startte op maandag 6 september 1999. Een bijzonde· re cursus in meerdere opzichten, vandaar ook deze terugblik op zes mooie en tevens zeer intensieve weken. Als cursisten stonden Rini IJzelenberg en Oscar Prins (JWF), Mnuk Harmsen en Jon Tak (OK), Arno Budel (BHK), Jeroen Amersfoort (GMK), René van Stokkem (KMS) en ikzelf Ton Neppelenbroek (JPK) klaar voor de aftrap.

De stoelendans had ook bij de LOSS zijn uitwerking niet gemist, waardoor een stuk continuïteit gemist zou kunnen worden voor wat betreft het opleiden van de 'rouges' in spé. Daarom werd de groep bestaande uit aoo Ron Kaag (nieuwe kwaliteitsbewaker), aoo Klaas de Jong, aoo Emiel Klaassen en sm Rob Burgers, aangevuld met sm Nieo Spierenburg van LO/Sportgroep Gen Spoorkazerne (en auteur van het nieuwe WOH- en Rougeboek), aoo Jo in 't Veld van de KMAR en el nt Gert Borneman van LO/Sportgroep Kamp Koningsweg Noord. Met name voor cursusleider Gert Borneman was dit een bijzonder moment. Het was zijn laatste cursus voor LOSS. Een moment om even bij stil te staan, omdat hij één van de grondleggers is geweest van de Nederlandse cordelet rougecursus. Verder heeft hij een grote rol gespeeld bij de invulling van alle andere klimcursussen van de LOSS. Ik denk dat ik namens alle kIîminstructeurs wel mag zeggen: "Gert bedankt!"

Eerste week De eerste week vond plaats in Amersfoort. Het accent lag hier onder andere op het aanleren van alle instructeurafdalingen, touwverIengingen, mouflages, interventies, diverse testmomenten en stof aangaande bergredding. Op woensdag viel Muuk Harmsen uit vanwege een vervelende schouderblessure, die hij had opgelopen vlak voor de cursus. Zodoende bleven we met nog zeven cursisten over. De begeleiding werd daardoor één op één. Waar doet me dat aan denken ... ? Overdag werd les gegeven en de avonduren werden benut om de aangeleerde onderdelen te oefenen, zelfstudie dus. Winterberg In de tweede week zaten we in de omgeving van Winterberg (Duitsland), waarbij gebruik werd gemaakt van de grote en kleine groeve. Nu lag het accent op bergreddingen (commandovoering/uitvoering), wederom diverse testmomenten en nieuwe onderdelen zoals spitten en pitons aanbrengen/inslalJeren met staalkabels/noodaanhechtingspunten enzovoorts. Marches les Dames Marches les Dames (België) was de derde week het strijdtoneel. Een belangrijke week, want in deze derde week valt de scheiding tussen de mensen die door kunnen met de cursus

15

en de mensen die worden ontheven. Op donderdag was er een toets waarbij je, met voldoende resultaat, het technische gedeelte van de cursus afsloot. In het eerste deel van de week hebben we een paar cases met bergreddingen gehad, Er werd nog meer nieuwe stof behandeld en natuurlijk werden we wederom getest. Op woensdagmiddag brachten kolonel Rommelse en majoor Groen ons een werkbezoek, waarbij we als afsluiting vall de dag de piste 'Via Ferrata' hebben gelopen. Een prachtig gebouwde en uitdagende piste. De uitslag van woensdagavond viel voor een ieder positief uit. Een unicum voor de Nederlandse rougecurslls. En dan de donderdag, een dag waar we een vijftal gecompliceerde interventies moesten uitvoeren, \vaarbij veiligheidsbewustzijn, inzicht, stressbestendigheid en oplossend vermogen werden gelest. Vijf man kreeg door voldoende toetsresultaat vrijstelling voor week vier, alleen voor Arno Budel en Jon Tak werd deze week een examen week. Arno en Jan slaagden na twee dagen intensief oefenen op woensdag voor het examen. Eindresultaat: zeven man gaan door naar de i-week.

I·Week De i-week, is een week waarin de dagen lang zijn en de nachten zeer kort. Doel is het verkennen, maken van een briefing en leiding geven tijdens de uitvoering op natuurlijke locaties. Ieder dag werden één of meerdere locaties verkend (en ook gebouwd dus), waarbij we binnen drie uur een complete briefing moesten kunnen geven van een klimprogramma met drie of meerdere omlopen (onderdelen). Iedere dag werd er twee maal een volledig programma opgebouwd en afgebroken. 's Avonds na het eten een evaluatie en na de evaluatie had je nog de tijd om je briefing netjes uit te werken, nachtwerk dusl Het resultaat: Arno, Rini, Jeroen en René rechtstreeks geslaagd en Oscar, Jon en Ton mochten nog een week langer blijven. Voor, Gert, Jo en Nico zat het er ook op als instructeur, waarbij Gert nog een functioneringsgratificatie kreeg uitgereikt van C-LOSS. Blijdschap voor de één en teleurstelling bij de niet-geslaagden in die week. Herexamen Voor het herexamen van de i-week reisden we (Jon, Oscar, Ton, Klaas, Ron, Emiel en Rob) af naar Sonllthofen (Zuid Duitsland). Op dinsdag, woensdag en donderdag zalen we op massieven bij Obersdorf en FUssen, waar we ieder een examenbeurt hadden. Voor Jon en Ton verliepen deze beurten goed, helaas is Oscar niet geslaagd. 'Hoog' niveau Uiteindelijk kregen dus zes man hun cOl-delet rouge, hetgeen op zich een goed resultaat is voor deze cursus. Ook voor de instructeurs was het een leerzame cursus, zeker voor een aantal instructeurs. die deze cursus nog niet eerder gegeven hadden. Dan moet er veel besproken en geëvalu-

Zandloper cerd worden om het niveau te waarborgen voor de volgende cursussen. Daarnaast werd er door deze groep tijdens de cursus gewerkt aan het nieuwe rouge boekwerk, dat ook nog een grote hoeveelheid werk met zich meebracht. Almct al een cursus op 'hoog' niveau, met prima instructie,

Interview

I

-

een goede opbouwen een goede groep cursisten. Dat schept vertrouwen voor de toekomst, zodat we wel tot de conclusie mogen komen dat de cursus millenniumproof is. Verder voor alle lezers een zalig kerstfeest en een gelukkig en gezond 2000 toegewenst!

Hans Wedel sleet heel zijn diensttijd in Den Haag door aoo Rob .lansen

I

VI

oor een bezoek aan aoo bd Hans Wedel, u weet wel de man van het boekwerk 'Het organiseren van wedstrijden en spelen' en op iedere LOlSportgroep aan\-\'czig in de boekenset, hoef ik niet ver te reizen. Hagenees Hans Wedel heeft namelijk zijn tenten opgeslagen in mijn woonplaats Tiel. In de grootschalige en schitterende nieuwbouwwijk Passawaaij aan de rand van Tiel, om precies te zijn. Vanuit zijn woonkamer heeft hij een ruim uitzicht over het typische Betuwse landschap. Bijna midden in de natuur en dat wordt geïllustreerd door een koppel patrijzen dat parmantig tijdens het interview door zijn tuin paradeerde. "Ik ,\'oon hier prima", zegt Hans Wedel. "De natuur in mijn ach~ tertuin. Ik hoop dat er nu niets meer bijgebouwd wordt, dan houd ik het hier wel uit." De 67-jarige Hans Wedel wil eerst iets kwijt, iets dat hem na aan het hart ligt. "Ik heb enkele jaren geleden een brief, zeg maar een smeekbede. geschreven aan C-LO/Sportorganisatie. Dat was toen Ikol laap de Groot. Ik beschouw het als het inlossen van een ereschuld als bijvoorbeeld een sporthal of leslokaal naar wijlen Ikol Karel de Wijk zou worden vernoemd. Hij is ten koste van veel persoonlijk leed, de grondlegger van de huidige LO/Sportorgnisatie en verdient dal. Ik werkte jarenlang met hem samen op de staf en weet waarover ik hel heb. Ik heb er nooit antwoord op gehad. Die gedachte werd weer levendig, toen ik de verhalen van Frits Oldenburger Jas. Tijdens de commando-overdracht in juni heb ik hel weer eens opnieuw onder de aandacht gebracht bij jullie huidige commandant. Ik hoop dat er nog eens wat mee gedaan wordt."

OOS "In 1951 ben ik direct als beroeps in dienst gegaan en volgde de eerste cursus op de Onderofficiers School (OOS), die toen in Wezep gevestigd was. Een van mijn medecursisten was Ruud Kuitems, één van de compagniescommandanten een kapitein l.F. de Wijk, Een halfjaar later verhuisden we naar Weert. Na de OOS werd ik infanterie-instructeur. Eerst in Venlo, daarna in Middelburg en vervolgens een plaatsing op de kaderschool infanterie (KSI) in Den Bosch. Daar schreef ik tot driemaal toe een rekest om naar de Sportschool te mogen, maar werd evenzoveel malen afgewezen. Ik was aan mijn knie geopereerd en had zodoende een 02 met dispensatie 0 I. Mijn compagniescommandant verrekte het om de rekesten door te sturen. Als Hagenees van geboorte wist ik, dat in Den Haag op de van

J6

Hans Wede!, Soutelandelaan het bureau Sport zat. Brutaalweg ben ik daar naar toe gestapt en daar ontmoette ik voor de eerste keer Karel de Wijk, toen nog kapitein, Met zijn karakteristieke kin naar voren kwam hij over als een stoere man. Bij hem vond ik gehoor. lij doet er zo veel voor, dat spreekt mij aan, ik ga het regelen, zei hij. Eigenlijk waren alle 27 plaatsten al vergeven, maar hij belde gewoon de Inspectie der Infanterie, dat er nog één bij kwam. Hij had echter één VOO1'waarde: ik moest bij de beste drie eindigen en dat aan het einde van cursus aan hem komen melden. Op de Sportschool had ik een geduchte concurrent aan Ruud Kuitems, die ook op die opleiding zaL Hij was qua eigenvaardigheid beter, maar mijn iets hogere persoonsbeoordeling gaf de doorslag. Ik werd één, Kuitems twee. Toen ik het ging melden, stond De Wijk op en kreeg meteen een por in mijn maag. Hij was een bokser. Goedgedaan, zei hij."

Alleen sportlessen Het grootste gedeelte van zijn diensttijd als LO/Sportinstructeur sleet Hans Wedel in het Haagse. "Mijn eerste

Zandloper plaatsing werd echter de Citadelkazerne in Den Bosch, daar was een compagnie van Van Heutz gelegerd. Er was totaal geen sportaccommodatie en ik was de enige sportinstructeur. Les gaf ik tussen de gebouwen en in enkele kleine kamertjes ongewapend gevecht of judo. Van enige structuur was geen sprake, want ik vulde de gaten in het wachtrooster. Zoiets als een LO/Sportorganisatie bestond toen nog niet. Er was de kazerne sportofficier Rm)Zenburg en er was een bureau sport, dat onder de Inspecteur der Opleidingen viel. Zij wisten waar de sportinstructeurs zaten, maar veel zeggenschap hadden zij er niet over. Wel gaf ik alleen sportlessen."

Naar de staf Na een haltjaar, in april 1957, rinkelde de telefoon op de Citadel. "Ik werd bij mijn compagniescommandant geroepen en die bleek kap De Wijk aan de telefoon te hebben. De Wijk zei: Wede] ik heb je nodig in Den Haag. Ik vroeg nog op welke kazerne, maar het was bij De Wijk op het bureau Sport. Daar gaat mijn leven als sportinstructeur, flitste er door mijn hoofd. Hoofd Sport was toen maj Storm met kap De Wijk als toegevoegu en ik als enige oIHleroffkier. Later kwamen daar nog kap Spanjaard en sgt Miel Hollard bij."

Hard werken "We werkten op de staf dag en nacht. Overwerk was een normale zaak. Moest er een voorstel uitgewerkt worden, dan gebeurde dat desnoods in het weekeinde. Zo' n grote staf als nu met verschillende secties kenden we niet. Miel Hollard en ik deden bijna alles, zoals de organisatie van alle sport-

wedstrijden, beheer en aankoop materiaal, beheren van de fondsen en het plaatsten van de dienstplichtige sportinstructeurs. Kap de Wijk leverde het gevecht om de LO/Sport gestalte te geven. Maj Storm hield zich voornamelijk bezig met het Nederlands militair voetbalelftal. Later werden aan de sectie een aantal gedreven LO/Sportofficieren toegevoegd (Van de Wee, Jonckheere en Wilmer), die het werk van De Wijk verder uitbouwden."

Wedstrijdorganisatie boek Hel organiseren van het allereerste KL-kampioenschap (dat was volleybal) kostte Wede} de nodige hoofdbrekens, maar leverde uiteindelijk wel het boekwerk 'Het organiseren van wedstrijden en spelen' op. "Ik had nog nooit wat georganiseerd en kreeg de opdracht om het KL-kampioenschap volleybal te houden voor 36 ploegen. Mijn enige kennis kwam uit de theorielessen van Frits Oldenburger op de SMLO. Uiteindelijk ben ik te rade gegaan bij docent Piet Bijen op het CIOS in Overveen. Nachten heb ik wakker gelegen van dat toernooi in de Houtkamphal (Veemarkt) lil Doetinchem. Uiteindelijk ging het goed. Het aantal KLkampioenschappen breidde zich steeus meer Uil, waardoor ik een aardig inzicht kreeg in wedstrijdorganisatievormen. Het verbaasde mij, dat er over wedstrijdorganisatie nauwelijks iets op papier stond en ik vroeg De Wijk of ik dat mocht doen ten behoeve van de sportbureaus en de SMLO en hij gaf zijn fiat. Ik schat dat ik er twee jaar over gedaan heb en loen het klaar was vond De Wijk dat ik het zelf moest publiceren. Dat gebeurde ook, want ik had snel een uitgever. In 1996 is al de zesde druk verschenen. Wat me tegen-

Redactie van de Impuls. V.l.n.r. Hans Wede!, Karel de W(ik en Ro(FSchoollderwoerd.

17

Zandloper viel, was om het boek ingevoerd te krijgen op de academies en ICIOS~en. Er was geen docent te vinden die er les in kon en wilde geven. Totdat Nico Spreij, die aan de Haagse Academie studeerde, een voortreffelijke scriptie schreef over wedstrijdorganisatie en en passant mijn boek als bron vermeldde. De belangstelling was gewekt en ik werd gebeld door de academie. Uiteindelijk heb ik RonaId Lingeman als docent opgeleid, die tot op de dag van vandaag wedstrijdorganisatie op de HALO doceert. Waardering voor dit werk kreeg ik in 1975 middels een ridderorde van Oranje Nassau."

OpTV Het bleef nict bij één boek. "Samen met wijlen Cor den Hollander kreeg ik het idee om een boekje over zwemles aan kinderen te schrijven. Het achterliggende idee was, dat ouders hun kinderen zwemmen konden leren tijdens bijvoorbeeld de vakantie. Op één of andere manier kreeg de VARA daar lucht van. Die omroep daagde ons uit om de lessen op de TV te geven en meteen te bewijzen dat het mogelijk was. We kregen een zwembad, twaalf kinderen, twaalf uuuers eH veertien uagen Je tiju. De vorueringen werden gefilmd en op de TV uitgezonden. En het lukte. Door deze opnamen werd het boekje erg goed verkocht, zo'n zestig tot zeventigduizend stuks. In de boeken toptien stonden we zelfs boven Godfried Bomans. En dan te bedenken, dat ik op dat moment niet eens het diploma zwemonderwijzer had, dat heb ik overigens na de uitzendingen wel gehaald." Impuls Wedel was ook nog redacteur van de voorloper van de Zandloper, de 1mpuls. "Maj Schoonderwoerd vatte het idee op om een vakblad uit te geven met daarin vaktechnische artikelen voor het LO/Sportpersoneel. Hij vroeg mij om te helpen en om de zaak de nodige body te geven, werd De Wijk hoofd van de redactie. In het begin werkten veel mensen mee door artikelen in te zenden. Die tikte ik helemaal uit en het blad werd daarna gedrukt bij Inrichting Uitgifte Boekwerken (lUB). We deden dat er gewoon bij en het ging enkele jaren erg goed. De verschijning was onregelmatig. Als we voldoende kopij bij elkaar hadden kwamen we uit. Uiteindelijk werd de stroom kopij steeds minder en het werk

steeds drukker. Persoonlijk vond ik ook nog, dat het blad niet door iedereen en vooral niet door enkele prominente LO/Sportofficieren werd gedragen. Uiteindelijk is het blad ter ziele gegaan."

Terug in de praktijk Hans Wedel hield het op de staf vol tot 1974. "Intussen had ik de eerste cursus tot sergeant-majoor LO/Sportinstructeur gevolgd in Hooghalen. Dat had de nodige voeten in de aarde gehad. Pas op het allerlaatste moment, vrijdagmiddag, hoorden wij dat de volgende maandag, de cursus van start zou gaan. Ik had me al opgegeven voor de cursus beheerder, want zin om terug te gaan naar de infanterie had ik niet. De Wijk en een vakofficier bij DPKL hadden zich hard gemaakt voor deze cursus, meteen een belangrijke stap voorwaarts in het opleiden van het eigen personeel. De laatste jaren was ik hoofd-instructiegroep op de Alexanderkazerne in Den Haag. Die instructiegroep was met geen enkele normale instructiegroep te vergelijken. Veel wedstrijdorganisaties door de uitgebreide kalender en vooral veel recreatieve sportlessen. Daarnaast heb ik er voor gezorgd dat de sportlessen aan de Hogere Krijgschool (HKS) op het lesrooster kwamen en er een introductiedag werd gehouden. Daar is de basis gelegd voor meer belangstelling voor de sport van de top van de Landmacht. Kortom het is een fantastische tijd geworden. Wat mij pijn deed was, dat ik door persoonlijke omstandigheden mijn verschijnen voor 'de commissie' om vakofficier te worden, moest afzeggen. " Surfen Buiten de LO/Sportorganisatie was Wede I ook actief in de sportwereld. "Tien jaar lang was ik judoleraar op een sportschool in Wassenaar, waarna ik vier jaar les gaf aan geestelijk gehandicapte kinderen. Vanaf 1979 geef ik les aan een groep ex-hartpatiënten in Zoetermeer. Dat doe ik trouwens nog steeds. Eenmaal in de week rij ik daarvoor naar Zoetermeer. Op dit moment ben ik nog steeds een actief sporter. Wel allemaal individuele sporten. Ik ben een verwoed windsurfer. Regelmatig ga ik met sm Raimond Bemard richting zee om te windsurfen met mijn 'zinkertje'. Daarnaast fiets ik veel en doe aan kanoen en schaatsen."

Korte berichtenr-

I

BLS-Trofee De BLS-Trofee is dit jaar gewonnen door het OCMan. KolOlleJ A.H. Wolters kreeg de enorme bokaal uitgereikt door BLS !tgen M. Schouten (zie foto). Onze felicitaties gaan natuurlijk uit naar de het OCMan, maar in het bijzonder naar LO/Sportgroep Bernhardkazerne onder leiding van elnt Sjors Röttger en zijn vrouwen mannen.

18

Zandloper

HeiWerk

I-

T

Wist U dat.......... ???????? door aoo Rob lansen

•

Dat er nog een aantal vacatures zijn bij een aantal militaire equipes;

•

•

Het gaat om een tweede trainer en tweede verzorger bij het taekwo-do team;

• Verschillende LO/Sportgroepen hel 'vrouwensporten'

Een vrouwelijke chef d'equipe bij de vrouwen volleybalteam;

•

Helaas de Sportcommissie dit nog wel eens over het hoofd ziet;

Een fysiotherapeut en verzorger bij de volleyballende

•

De KMA op 24 november de 171e 'Dies Natalis' heeft gevierd; Dat gewoon de verjaardag van de KMA is;

• •

Onze hoofdredacteur na zijn FLO bij de VVV van Tiel kan gaan solliciteren (zie artikel Hans WedeI);

!link promoten;

mannen;

•

Een chef d'equipe bij het pistoolschieten en wielrennen;

•

•

U zich kunt aanmelden bij het bureau BIMS;

• Alle verlofkaarten voor 24 december bij de administra-

•

Het rug onderzoek door TGTF in de eindfase zit en het rapport binnenkort uitkomt;

tie ingeleverd moeten zijn;

•

De aanmeldingsformulieren die nog de publicators sieren bij de LO/Sportgroepen verwijderd kunnen worden;

•

TGTF blij zal zijn wanneer ze het rapport achter de 'rug' hebben;

•

Ze nu iets zoeken dat ze 'onder de knie' kunnen krijgen;

•

Aoo Hans Westerduin is toegetreden tot de redactieraad van de 'Onderofficier';

• Er in 2000 alleen in de categorie sm verplaatsingen plaatsvinden, zie brief C/99/1130/004215 van C-LO/ Sportorganisatie.

•

Personeel dat tijdens de millenniumwisseling binnen of buiten Nederland werkzaamheden of beschikbaarheiddiensten op de werkplek van minimaal acht uren wordt opgedragen een vergoeding krijgt ter hoogte van netto vierhonderd gulden. Zie nota van Directeur Arbeidsvoorwaardenbeleid van 11 november 1999 nummer P/1999007480.

Korte berichten I-

I

=
CURSUS _,,_,

"""""'~."''''''o= -~--

-"'""'.~""''''"'''''''''''-

Historisch archief Zo langzamerhand beginnen er oude sportattributen, boekwerken en sportkleding bij de redactie binnen te druppelen. Opmerkelijk was een cijferlijst van dpl sld I J. Stuut, ja wel de vader van muj Henk StUUI, Hij kreeg deze cijferlijst van de cursus 'Onderofficier-instructeur voor de Lichamelijke Opvoeding', uitgereikt op 31 december 1949. Het is tot op dit moment het oudste document van de SMLO, dat in ons bezit is. Wij willen wij onze lezers dit unieke exemplaar niet onthouden en drukken het daarom af.

/9

_

'h',

__

._-"._-.-,.~---

;::;;:;:-:

,, 7

Zal1dloper

Uitgezonden personeel sm Raimond Bcrnard (buddy sm Max Sibbald) m r 52 07 23024 2 (NL) VN ClE UNFICYP NAPO 10,3509 VP Utrecht Terug: 8juni 2000 Tel:003552644802 of 06 516 1240 1 Sgt Henri van der Linde (buddy sgl A~jan Kreeft) mr720116025 I (NL) Geniehulpbat KFOR NAPO 58, 3509 VP Utrecht Terug: 12 Januari 2000 Tel: 00871382040919 tst240 Sm René de Jager (buddy aoo Frans Bultink) mr 63 1 103280 I (NL) NSE FYROM Napo 75, 3509 VP Utrecht Verlof: 2 1- 12-99/29-12-99 Terug: 14 april 2000 Tel: ' 0633350 10 TSL 258 COLOFON

Sm Jan Piet Bosma (buddy aoo Warrie Lindeman) 620212020 13 (NL) MECHBAT SSVCIE SISA VA NAPO 80, 3509 VP Utrecht Verlof: 06-01-00/13-01-00 en 09-03-00 / 16-03-00 Terug: begin mei 2000

De Zandloper is een uitgave van en voor de LO/Sport-organisatie KL RcdactieCraadl

muj R. Driever (*06-500-7484)

Voorzitter Hoord-/eindredactcur: Redacteur:

sgl René Leppers (buddy sgt Niek van Gils) 720715157 13 (NL) MECHBAT SSVCIE SlSA VA NAPO 80, 3509 VP Utrecht Verlof: 27-12-99/07-01-00 en 14-02-00 /25-02-00 Terug: Begin mei 2000

aoo R. hnsen (*06-500-745 1)

kap J. van der Kuaden sm M. 8 ecker sm R. Heslennan sm J. Welling sm R. Wichhart sm A. Wijnberger drs. B. van der Doelen - TGTF

(*06-529-36 13) (*06-564-2709) (*06-529-36 12) (*06-532-8163) (*06-678- 1385) (*06-8 11 -2943) (*06-557-6419)

Redactie- Kopi jadres:

LOlSportorgan isat ie KL Redactie Zand loper Bemhardkazerne MPC 53 B Postbus 3003 3800 DA Amersfoort Tel.: PTT: 033-4607451 MDTN: *06-500-7451 Mali: LO/SPORTKCENIKENN ISCENTRUM/STOODOCTR LOSPORTORG R.G. Jansen

Sgt 1 Robert Meijer (buddy sm Peter Janssen) 681010057 13(NL)MECHBAT B-TEAM KNESEVO NAPO 80 3509 VP UTRECHT Verlof: 13-01-00/25-01-00 en 02-03-00 / 10-03-00 Terug: Begin mei 2000 Sgl I Joop van de Poll (buddy elnl Jaeco van der Burg) fIlr 650203286 2(NL) 4 1 AFDVA KFOR STST vzgbt Begeleidingsgroep NAPO 58, 3509 VP UTRECHT Teru g: juni 2000

Kopijlbrieven volgende uitgave dienen uiterl ijk 24 januari 2000 bij het kopijadres te zijn. Pre-nress:

Sgt Richard Anker (buddy sgt Patriek Sins) fIlr 780401651 2(NL) 4 1 AFDVA KFOR STST vzg bt Begeleidingsgroep NAPO 58, 3509 VP UTRECHT Terug: juni 2000

PlantijnCasparie Emmen PlantijnCasparie Emmen

De inhoud van dit blad weerspiegelt niet noodzakelijk de mening van C-LO/Sportorganisalie. De redactie behoudt zich het recht voor ingediende kopij niet of gedeeltelijk te plaatsen. De inhoud van ingezonden brieven en artikelen blijft voor rekening van de schrijver. Artikelen uit dit blad mogen worden overgenomen mits de bron word t verme ld.

Laat eens iets van je horen!

20