Sportorganisatie. Koninklijke Landmacht

ZANDLOPER Koninklijke Landmacht

LO/Sportorganisatie

‘Historisch moment’ Het eerste LO/Sportembleem wordt geslagen

Informatiebulletin van en voor de LO/Sportorganisatie Nummer 1, februari 2004

Fit for Action

Inhoudsopgave LO/Sportinstructeurs met specifieke kennis, hobby’s en laten we ook TGTF niet vergeten.

Jaargang 11, nummer 1, februari 2004 Voorwoord Van de commandant Derde Militaire Winterspelen Catania 2003 Klaar voor de start en nog niet af Van uw Personeelsdienst Eindelijk beginnen we met het echte werk Uitreiking Diploma VTO-3 In Memoriam Een ‘kroon’ op het werk LO/Sport kort Het vervolg van de langstlopende burgercollega Van uw MC De Pen Van LO/Sportinstructeur tot leraar lichamelijke Opvoeding Een dagboek uit het uitzendgebied Shortcuts Uitgezonden personeel

2 2 4 5 5 6 6 7 8 10 12 15 16 17 18 19 20

Coverfoto: Een historisch moment. RVE-aooi Ab Agterbos, kol Rob Zimmermann en kol Peter Rommelse slaan het eerste LO/Sportembleem.

Wij zijn voornamelijk praktijkmensen (‘vakidioten’) en hebben de nodige ervaring die we met elkaar kunnen delen. Daarnaast krijgt ons blad, ondanks dat dat zeker geen primaire doelstelling heeft, steeds meer een hoge PR-waarde naar andere eenheden. Ook overwegen we nieuwe rubrieken op te zetten, zoals het indienen van bijvoorbeeld ‘brandende’ (sport)vragen, die wij dan weer uitzetten bij één desbetreffende deskundige collega. Ik daag u dan ook uit om, zoals onze commandant dat regelmatig aanhaalt, te dromen naar een perfect blad en zo een toekomstdroom te verwezenlijken en zo ons blad, van en voor de LO/Sportorganisatie, uit te laten groeien tot een gerespecteerd lijfblad. Dat vereist creativiteit en acceptatie uit het land. Zoals ik ooit geschreven heb is de fantasie onder de redactieleden groot en rijkt verder dan die van Menno Buch, maar wij laten ons graag prikkelen en uitdagen. Rest mij om bij verhuizing of het niet ontvangen van de Zandloper, contact op te nemen met de redactieraad. Helaas zijn wij ondanks het computertijdperk nog niet gekoppeld aan één van de vele automatisch systemen die defensie rijk is. De redactie van de Zandloper

Voorwoord Ook dit jaar gaat de redactie van de Zandloper, waarschijnlijk net als u, met vol goede voornemens van start om uw blad nog aantrekkelijker te maken en u wederom heel veel leesplezier aan te bieden. Als we terugkijken naar de afgelopen twee jaar heeft de Zandloper in woelig water gevaren. Het begon met het Functioneel Leeftijdontslag gaan van aooi b.d. Rob Jansen en met hem alle kennis en kunde. Toch kijkt de redactie met een goed gevoel terug naar de afgelopen jaren. Het blad wordt nu gedrukt in full-colour terwijl de opmaak moderner en speelser is. Bovendien delen wij als redactie de mening dat het blad leeft onder de collega’s. Toch zijn wij nog steeds niet tevreden. Wij zoeken, zoals ze dat in bladenland noemen, naar formules om het blad nog aantrekkelijker te maken. Dat er geen schrijfcultuur heerst onder de LO/Sportinstructeurs is ons langzamerhand duidelijk, maar er is zeker een hoop kennis aanwezig. Vandaar dat wij ons als doel hebben gesteld zoveel mogelijk mensen op dat gebied te benaderen. Wij denken hierbij aan kwaliteitsbewakers cq adviseurs, maar ook coaches, (top)sporters, u als

Van de Commandant Ik eindigde mijn verhaal in de laatste Zandloper van 2003 met: wat een jaar!, maar ik kan gerust met dezelfde woorden dit eerste artikel in 2004 openen. We zijn al weer ruim een maand op weg en wat voor zinderend jaar zal het nu weer gaan worden, vraag je je af terwijl je dit schrijft. De contouren van de nieuwe LO/Sportorganisatie na alle reorganisaties in het kader van het Integraal Defensie Plan (IDP) zullen duidelijk worden. SBSKL zal helaas een gat geslagen hebben binnen onze Staf maar er zal ook duidelijkheid komen over hoe we in de toekomst vooral ons personeelsproces en onze bedrijfsvoering gaan inrichten. We gaan ook weer een volgende stap zetten in onze relatie met de eenheden door een extra impuls te geven aan integrale samenwerking middels de bijscholingen. Vorming is aan het eind van 2004 ook op de kaart gezet binnen het gehele OTCo en last but not least: we zullen de geboorte meemaken van het Dienstvak van de Lichamelijke Oefening en Sport. Een jaar dus, om naar uit te zien. Het embleem LO/Sport Op 23 december heb ik tot groot genoegen, samen met onze (toenmalige) RVE-adjudant, Ab Agterbos, mijn voor-

ganger kol Peter Rommelse en lkol Kees Meijll, het eerste exemplaar van ons nieuwe baretembleem mogen slaan in de Koninklijke Munt te Utrecht. Elders in dit voortreffelijke blad lezen jullie daar meer over van de hand van onze razende reporter, Richard Wichhart, die uiteraard ook aanwezig was. Toch wil ik jullie deelgenoot maken van dit bijzondere moment in de geschiedenis van de LO/Sportorganisatie. Ik kan dat doen door jullie deelgenoot te maken van mijn blijdschap en mijn trots of ik kan een gloedvol betoog houden over het belang voor de toekomst van onze organisatie of ik kan een spannend verhaal ophangen dat ons nieuwe embleem een bewijs is van waardering voor het belangrijke werk dat de LO/Sportorganisatie verricht voor de KL. Ik zal dit alles niet doen, maar ik zal wel twee “toevallige” ontmoetingen aanhalen met twee oud-collega’s die zich jarenlang enorm hebben ingezet voor het voortbestaan van onze organisatie. Zo was ik in de kerstvakantie op bezoek bij de majoor b.d. Ruud Kuitems, de medegrondlegger van de huidige systematiek en zo liep ik vorige week toevallig oud C-LO/Sportorganisatie, de lkol b.d. Luuc van de Wee tegen het lijf (op de golfbaan, sorry). In het eerste geval had ik het embleem bij me, in het tweede geval hebben we er alleen over gesproken. De trots die doorklonk in beider woorden “eindelijk, daar hebben we al die jaren voor geknokt”, zegt meer dan mijn eigen woorden, die ik jullie zojuist heb onthouden, zouden kunnen uitdrukken. Hun reactie leert mij dat we wel erg zelfzuchtig zouden zijn als we dit succes alleen op de huidige generatie zouden laten afstralen. Het Dienstvak van de LO/Sport is daarmee voor mij een hoogtepunt dat alleen maar kon plaats vinden als gevolg van de inspanningen die iedereen, in het verleden en in het nu, gezamenlijk hebben geïnvesteerd in deze prachtige organisatie. Dat het juist nu gebeurt, is niet meer dan het “krijgsmansgeluk” van het hier en van het nu. Diegenen die deze woorden niet serieus nemen of het historisch besef missen om ze op de juiste waarde te schatten, mag ik het jubileumboek “De geschiedenis van de LO en Sport in de Koninklijke Landmacht” van harte aanbevelen. Oordeel pas, als je de geschiedenis kent, zou ik willen zeggen. Opvolging Na deze, enigszins filosofische opening, nu graag terug naar de realiteit van alle dag. Het is niet mijn gewoonte om middels deze column in te gaan op individuele zaken, maar kan het deze keer toch niet laten. Zoals reeds bekend gesteld, is het door het gewijzigde personeelsbeleid niet mogelijk voor de lkol Kees Meijll om mij in 2005 op te

volgen als C-LO/Sportorganisatie. Het is jullie niet ontgaan, mede middels zijn mailbericht, dat dit voor Kees een enorme teleurstelling betekent. Ik kan me die teleurstelling ook heel goed voorstellen. Het is uitermate wrang als je al een aantal jaren geparachuteerd wordt als de beoogde opvolger om dan vlak voor het uur U met een dergelijk besluit te worden geconfronteerd. Na eventjes slikken heeft Kees echter weer de draad opgepakt en ziet hij vol enthousiasme uit naar zijn werkzame toekomst binnen de KL. Ja, binnen de KL, aangezien ook hij vindt dat het in het belang van de LO/Sportorganisatie is dat lkol Nico Spreij, als beoogd opvolger, zo snel mogelijk in de gelegenheid wordt gesteld om als plaatsvervangend C-LO/Sportorganisatie in te dribbelen in deze voor hem nieuwe functie. Ik heb veel respect voor de opstelling van Kees en ik hoop dan ook dat hij spoedig de door hem gewenste plek zal vinden. Over Nico kan ik niet anders zeggen, dan dat ik met veel vertrouwen de toekomst tegemoet zie en ik zeker weet dat hij alle steun uit de organisatie zal krijgen, die nodig is. Dit lijkt al een beetje op een voortijdige commando-overdracht, maar daar vergissen jullie je in. IDP – de stand van zaken: Het doorberekenen van de gevolgen van de reorganisatieplannen levert KL-breed enige vertraging op. Ik hoop dat de BLS zijn beloofde voorlichting heeft gegeven op het moment dat jullie deze Zandloper op de deurmat vinden. Vooruitlopend daarop heb ik onze Stafofficier Bedrijfsplannen, de maj Henk Stuut, gevraagd om op basis van de nu reeds bekende plannen, een berekening te maken van de LO/Sportorganisatie 2007. Henk heeft middels een ingenieus overzicht de leiding van de organisatie dat gewenste inzicht gegeven. Aangezien er nog een aantal onzekerheden zitten in de plannen hebben we besloten nog geen volledige openheid van zaken te geven. Dat zou alleen maar het speculeren voeden en olie op het vuur van de mogelijke onzekerheid zijn. Wel kan ik nu reeds zeggen dat, zoals de zaak er nu uitziet, we tegen een inkrimping van tussen de 5 en 15 LO/Sportfuncties te maken zullen krijgen. Dit aantal maakt de verwachting gerechtvaardigd, dat we dit aantal met natuurlijk verloop en onze flexibele workforce, de BBT-ers, kunnen opvangen. Vorming De LO/Sportorganisatie is al jaren, zeker na het symposium “Vorming, meer groen, ook tussen de oren...”, van 2001, een voortrekker op het gebied van Mentale Vorming. Onze handleiding en de Vormingsmatrix zijn goede voorbeelden van een praktische invulling van een best moeilijk onderwerp. Mogelijk dat dit ook de reden is dat in de KL iedereen wel de mond vol heeft over het belang van vorming, maar dat dan vervolgens velen ook zwijgen als woorden moeten worden omgezet in daden. Inmiddels lijkt een kentering zichtbaar. Op het niveau van de Landmachtstaf (LAS) is een opdracht geformuleerd aan C-Opleiding & Training Commando (OTCo) om handjes en voetjes te geven aan het vormingsverhaal. Daarbij zal gebruik gemaakt gaan worden van de inbreng van de LO/Sportorganisatie, maar ook van

ZANDLOPER 03

de ontwikkelde documenten op de KMS. De vervolgstap is dat daarna ook het Operationeel Commando (lees: de eenheden) met een hanteerbare systematiek zullen worden geconfronteerd. Daarmee is op termijn het cirkeltje rond en zullen we over een aantal jaren niet meer als roepende in de woestijn aankloppen bij eenheidscommandanten. Ik ben wel benieuwd of we er dan ook in zullen slagen, gezien deze ontwikkelingen, om onze voorsprong vast te houden. Voorsprong of opvallende kwaliteit zijn mijns inziens immers nog steeds de basis voor erkenning en waardering. Werkbezoeken: Tot slot nog even een stukje praktijk. Ik heb, samen met plv C, HK&OC en de RVE-adjudant, op verzoek van de LO/Sportgroep, een werkbezoek gebracht aan de RVS te Oirschot. In tegenstelling tot de afgelopen jaren hebben we niet centraal een programma of randvoorwaarden vooraf vastgesteld, maar hebben we de invulling van die dag aan de LO/Sportgroep overgelaten.

Er is gekozen voor presentaties door alle clusters van de LO/Sportgroep. Daardoor zijn onderwerpen aan de orde gekomen, die echt spelen op de ‘werkvloer’ (wat een rotwoord eigenlijk). Daardoor kon ook een levendige discussie ontstaan in kleinere groepen (clusters), met een hoog interactiegehalte als gevolg. Het mooie was ook, dat de aanvankelijke “angst” dat daardoor belangrijke onderwerpen zouden kunnen ondersneeuwen, geheel niet is bewaarheid. Er is volop gediscussieerd over personeelsbeleid, opleidingen, LOFT-documenten enzovoort. Wij (de mensen van de Staf) kijken dan ook met een bijzonder goed gevoel terug op dit werkbezoek en uit terugkoppeling hebben we begrepen dat dit wederzijds is. Nou, wat wil je nog meer. Dus hebben we besloten om de volgende serie werkbezoeken, dit voorjaar, in hetzelfde jasje te steken als in Oirschot. Dus, Cn-LO/Sportgroep, begin maar vast na te denken, de uitnodiging komt er aan. Door kol Rob Zimmermann

Derde Militaire Wereldspelen Catania 2003 Zoals het menigeen van u niet zal zijn ontgaan, zijn in de laatste maand van 2003 de Militaire Wereldspelen georganiseerd in Italië. Na een aanvankelijke toezegging van Amerika om dit grootse evenement te organiseren, bleek men niet in staat om deze organisatie te realiseren, waarna Spanje bereidwillig was om het stokje over te nemen. Echter na enige tijd moesten ook onze Spaanse collega’s deze opdracht teruggeven, waarna uiteindelijk Italië zich opwierp deze klus te gaan klaren. Nadat duidelijk werd dat de geplande periode september 2003 niet haalbaar was, week men uit naar december. Voor een aantal landen was dit reden om van deelname af te zien, in verband met de voorbereiding op de Olympische Spelen 2004 (ook de atleten Bram Som en Wilbert Pennings waren om deze reden niet aanwezig). Landen uit vele werelddelen In de Nederlandse delegatie die naar Sicilië afreisde waren diverse collega’s uit onze organisatie vertegenwoordigd, waarmee wij als LO/Sportorganisatie een bijdrage hebben geleverd aan dit mondiale evenement, waaraan 83 landen uit vele werelddelen deelnamen.

naar behoren in te vullen, met name voor ons als ‘verwende’ Nederlanders die alles goed organiseren. Hierdoor moesten veel sporters en begeleiders hun verwachtingen naar een laag niveau bijstellen. Eén van de dagelijkse ergernissen was onder andere het vervoer van en naar de wedstrijdaccommodaties, dat standaard te laat vertrok, mensen onnodig liet wachten en zich vervolgens door een chaotisch Catania moest wurmen. Mede hierdoor was het onmogelijk wedstrijden van andere Nederlandse deelnemers te bezoeken. Inspanningen Relativerend kan gesteld worden dat de CISM voor de derde keer in staat is gebleken een groots evenement te organiseren, dat voor velen van ons een speciale ervaring is geweest en zonder de inspanningen van Italië, waarschijnlijk geen doorgang had gevonden. Maj Arnold Hofsté

‘Verwende’ Nederlanders Zoals ook in de Defensie Krant van 18 december jl. was te lezen, viel het aantal Nederlandse overwinningen tegen en gingen onverwachte successen en teleurstellingen soms zij aan zij. Dat de teleurstellingen zich niet alleen tot op het sportieve vlak beperkten, was voor velen een extra domper op dit evenement. In (te)veel takken van sport was de organisatie niet in staat om de benodigde randvoorwaarden

ZANDLOPER 04

Van uw Personeelsdienst door dhr Kees Garos, Hfd P&O LO/Sportorganisatie

Klaar voor de start!

Lastige aanloop...

Bevordering tot sergeant Sgt J. Bink Sgt S. Groeneweg Sgt N. Oharek Sgt R. de Ridder Sgt N. Hartjes Sgt M. Krayo Sgt R.J.J. Lut Sgt J.A.A. Mahulette Sgt M.T.W.H. Reijers Sgt P.A. Steverink

1: per per per per per per per per per per

17-12-2003 17-12-2003 17-12-2003 13-01-2004 17-03-2004 17-03-2004 17-03-2004 17-03-2003 17-03-2004 17-03-2004

Bevordering tot sergeant-majoor Sgt1 E.J.J. Ruygrok per 01-01-2004 Sgt1 J.T.B.G. Sanders per 01-01-2004 Sgt1 J.P. Tak per 01-01-2004

...voor Jeffrey Bignell Collega sgt Jeffrey Bignell heeft de eerste World Cupwedstrijden van het seizoen achter de rug. De voorbereiding naar het nieuwe seizoen waren niet zo vlekkeloos verlopen. Door de hoge temperaturen afgelopen zomer waren de condities op de gletsjers droevig te noemen. Veel pistes waren daarom ook gesloten. Daarbij kreeg de Deurnse skiër weer van zijn rug. Na een korte voorbereiding in Kaprun (Oostenrijk) verhuisde het gezelschap naar Italië. Aanpassing van de regels In de eerste wedstrijd skiede Jeffrey een goede snelle run met twee prima uitgevoerde drievoudige sprongen. Met een score van 16.56 (53e plaats) is de spits afgebeten. “Ik weet dat ik weer beter geworden ben. Door aanpassing van de regels kan ik dat nog niet laten zien”, excuseerde Jeffrey zich. Balansverstoring De tweede wedstrijd ging iets minder. Na een kleine balansverstoring in het middenstuk van de piste moest Jeffrey corrigeren, waardoor hij tijd- en bochtenpunten verloor wat resulteerde in een score van 14.98. “Al met al ben ik heel tevreden over mijn eerste resultaten”. Tot eind januari is Jeffrey nu thuis om met andere zaken aan de gang te gaan en zich voor te bereiden op het tweede gedeelte van het seizoen onder meer in Amerika en Japan.

ACHOOV Smi J.M. Schipper Smi R.F.A.C. Dohmen

05-01-2004 t/m 27-02-2004 03-03-2004 t/m 23-04-2004

VTO-3 Smi M.C. Dekkers Smi A.F.S. Neppelenbroek Smi W.M. Alards Smi M. Sibbald Smi G.J. Heerkes Smi R.F. Burgers Smi L. Wobbema Smi F.W.A. Brocks Smi E.M.I. Wijffels Smi W.T.B.M. Verploegen Smi A.L. Wessel

23-02-2004 23-02-2004 23-02-2004 23-02-2004 23-02-2004 23-02-2004 23-02-2004 23-02-2004 23-02-2004 23-02-2004 23-02-2004

Eervol ontslag Sgt1 M. Koersma

per 16-02-2004

t/m t/m t/m t/m t/m t/m t/m t/m t/m t/m t/m

26-03-2004 26-03-2004 26-03-2004 26-03-2004 26-03-2004 26-03-2004 26-03-2004 26-03-2004 26-03-2004 26-03-2004 26-03-2004

Onderstaande foto’s werden toegestuurd door maj Ronald Hagénus, C-LO/Sportregio N&O NL. Deze hebben betrekking op de bevordering tot adjudant van twee collega’s. De vorige Zandloper ontbrak de ruimte, bij deze alsnog want wij willen u deze prenten niet onthouden.

Kay Bosscha

ZANDLOPER 05

Meine de Boer

Staand v.l.n.r.: smi Rik van Trigt, sgtn Maikel Broné, Kay Lamers, Robin de Ridder, Annet van Werkhoven, Remco Kuiper, Marcel van Kesteren en aooi Teun Vis Knielend v.l.n.r.: sgtn Joe van Bergen, Jeroen Hartog, Gijs van Dongen, smi Jeroen Kuiper en sgt Farran Plaggenborg

Na bijna zes maanden de groene opleiding te hebben afgerond dachten alle negen sergeanten; “he,he” eindelijk beginnen we met het echte werk. Hier hebben we ruim vijf maanden voor moeten zwoegen.

Eindelijk beginnen we met het echte werk LO/Sportinstructeur is ons vak. Sgt van Werkhoven had als enige dame de maanden overleefd. Als je ergens aan begint moet je het ook afmaken. Heel goed in deze mannenwereld. Hoewel iedereen het af en toe best zwaar heeft gehad begon met acht collega’s vol goede moet aan het laatste gedeelte. Echter de eerste dag in Amersfoort zaten er nog drie kerels, één van het KCT en twee van de KMAR. Ook zij zouden LO/Sportinstructeur worden. Met deze twaalf zou het dan gebeuren, de laatste twaalf weken van het traject. De moeilijkste opdracht Sport, theorie, sport en weer theorie was de eerste weken onze dagindeling. Van trampoline tot terreinwerk van MZV (Militaire Zelfverdediging) tot zwemmen. We hebben bijna alles wel gedaan. Bij MZV, “incasseren die klappen.” De mannen waren niet te flauw tegen de enige dame. Een schrammetje hier en daar, LO/Sportinstructeur toch! De een had er wat meer moeite mee dan de ander. Op ongeveer de helft van de opleiding zouden we de ZMV (Zware Militaire Vaardigheidsproeven) moeten halen. Dit was tevens een zelfstudieopdracht. Een periodisering maken waar we onze trainingen in moesten vastleggen. We trainden voor de ZMVafname. Voor “iedereen” was dat de moeilijkste opdracht. Verstrooide professor Twee dingen zijn er volgens de collega’s in deze opleiding

Uitreiking Diploma VTO-3 Op 19 december jl. was er wederom een nieuwe klas VTO-3 opgeleid onder toeziend oog van smi Cor den Daas en aooi Teun Vis. De opleiding startte op 24 februari in Amersfoort en duurde tot 14 maart 2003. Centraal stond in de opleiding; het maken van een LOFTdocument en het begeleiden van VTO-1 leerlingen. Voor een aantal sergeant-majoors vond er aansluitend de begeleiding van leerlingen van de VTO-1 klas plaats die twee weken duurde. De andere smi’s moesten wachten op de volgende groep VTO-1 leerlingen die in juni plaats heeft gevonden.

uitgesprongen en dat zijn de stage en de eindoefening. De stage die twee weken duurde, had wel twee maanden mogen duren. Ook de eindoefening was erg geslaagd. Vijf dagen in de Belgische Ardennen waarbij WOMT (Werken Op en Met Touwen) en GVA (Grens Verleggende Activiteiten) centraal stonden. Deze week was een erg goede afsluiting van de opleiding (bijna iedereen is ziek geworden). We vergeten een aantal markante mensen dat in deze opleiding eruit ‘sprong’. Als eerste de smi’s Kuiper (Sensei) en Van Trigt (ADHD). Verschrikkelijk toegewijd aan hun vak (soms iets te veel), waar we veel van hebben geleerd. En natuurlijk de adjudant Vis (verstrooide professor) ook zeer gedreven en kennis in overvloed. Wees een beetje lief voor ons Als er wordt terug gekeken op de opleiding hebben we veel (volgens sommigen teveel) gedaan: GMZ, WOMT, wedstrijdorganisatie, GVA, MZV, ZMV, tentamen en natuurlijk de onderlinge instructie. We zijn met z’n twaalven begonnen en we zijn er ook allen doorheen gekomen. En nu staat ons de ‘echte’ wereld te wachten, met al die ervaren LO/Sportinstructeurs. We hopen dat iedereen slaagt voor zijn AIB (Aanvullend Instructie Bekwaamheid). En wees een beetje lief voor ons. Hartelijke groet van klas 2 of 3 VTO-1 2003.

opdracht die voor een zelf gekozen onderdeel tot uitvoering gebracht moest worden. De opdracht werd later door de cursusleiding bekeken en doorgesproken. Je kreeg de gelegenheid om het document te verklaren en uitleg te geven waarom je voor deze opzet had gekozen. Cursusleiders Alle geslaagden kregen uit handen van de kol Rob Zimmermann het diploma verstrekt. Namens de VTO-3 klas wil ik de LO/Sportorganisatie, de LOSS (VTO-1 leerlingen) en met name de cursusleiders, Teun, Rik, Cor en Humphrey hartelijk danken voor hun inzet. Smi Frank van den Broek

LOFT-document Tijdens de begeleiding van de VTO-1 leerling werd er van de leerling verwacht dat een les gegeven werd die bekeken werd door de sergeant-majoor. Het hieruit voortvloeiende begeleidingsgesprek werd weer bekeken door één van de cursusleiders. Het ontwikkelen van een LOFT-document was een V.l.n.r.: Raffaelle Salvi, Cor den Des, Frank Paymans, Richard Sorré, Rudie Lenferink, Stefan Sogtoen, Leon Kluitenberg, Anthonie Scheepers, Frank v.d. Broek, Robert Meyer, Rens de Haan, Mark Bakker, aooi Teun Vis.

In Memoriam Luitenant-kolonel b.d. J. Rijkens * 24 september 1909 - † 30 oktober 2003 Luitenant-kolonel J. Rijkens was één van de pioniers op het gebied van de Militaire Lichamelijke Oefening in de Koninklijke Landmacht. Zijn invloed is groot geweest bij de oprichting en invulling van de bakermat die voor eenieder die later werkzaam mocht zijn binnen het werkveld van de Militaire Lichamelijke Oefening, het startpunt was. Bedoeld wordt de opleiding tot officier en onderofficier Militaire Lichamelijke Opvoeding (later Lichamelijke Oefening genoemd). De ouderen onder ons weten dat we dan spreken over de opleidingen aan respectievelijk de School Militaire Lichamelijke Opvoeding (SMLO) te Hooghalen, het latere Opleidings Centrum Lichamelijke Oefening (OCLO) te Ossendrecht en thans de Lichamelijke Oefening en Sportschool (LOSS) te Amersfoort. Tijdens de Tweede Wereldoorlog weet de luitenant Rijkens te ontsnappen naar Engeland. In Engeland wordt hij ingedeeld bij de aldaar opgerichte Koninklijke Nederlandsche Brigade Prinses Irene. Rijkens wordt vanwege zijn vooropleiding (ALO) hoofd van de Physical Training (PT) van de Brigade. Al in 1943 krijgt hij de opdracht om voorbereidingen te treffen voor de oprichting van opleidingen in de Lichamelijke Opvoeding en Fysieke Training in militair verband. Hij volgt daartoe cursussen op de Engelse militaire opleidingsscholen voor ‘physical training’. Zijn periode in Engeland is van grote betekenis geweest voor de latere ontwikkeling van de Militaire Lichamelijke Opvoeding binnen de Koninklijke Landmacht. In het bevrijde Nederland wordt reeds in de tweede helft van 1945 cursussen gegeven tot sergeant-instructeur legergymnastiek (Breda en Harderwijk). De cursusleider is de kapitein Koos Rijkens. Eind 1945 wordt de School voor Legergymnastiek te Hooghalen opgericht, met Rijkens als commandant. In verband met voorbereidingen op de Politionele Acties in het voormalig Nederlands-Indie, dient de School voor Legergymnastiek plaats te maken voor de legering van een compagnie infanterie. Rijkens krijgt in 1946 een locatie in Ommen toegewezen. Toch weet hij het in 1948 gedaan te krijgen dat de School voor Legergymnastiek weer verplaatst wordt naar Hooghalen. Tevens wordt de naamgeving aangepast. Voortaan heet het School Militaire Lichamelijke Opvoeding (SMLO). Die naam zal het behouden tot 1976. Het regime op de SMLO onder Rijkens was streng. De ouderen onder ons bewaren aan Hooghalen goede herinneringen vanwege de onderlinge sfeer en eigen identiteit in het kamp. Maar zeker in de beginperiode (jaren veertig en vijftig) zal de opleiding als zwaar zijn ervaren, juist door de strakke en autoritaire leiding. Het een en ander dient echter ook in de context van die tijd te worden geplaatst. In de beginjaren heeft Koos Rijkens duidelijk zijn stempel gedrukt op de identiteit van de SMLO. Hij was gedreven en streng en accentueerde altijd het militair zijn van de LO/Sportinstructeur. Vooral in die periode zullen sommigen met gemengde gevoelens aan zijn beleid terugdenken. Maar over één ding kon nooit een misverstand bestaan: zijn beleid was duidelijk. Luitenant-kolonel Rijkens is 24 jaar commandant geweest van de SMLO tot aan zijn pensionering in 1969. Zijn afscheid in de houten sportzaal van de SMLO is tegelijk de eerste grote naoorlogse reünie geweest van al het LO/Sportpersoneel. Met zijn afscheid in 1969 eindigt in wezen een tijdperk. De woelige jaren zeventig diende zich reeds aan. Helaas kon hij, vanwege gezondheidsproblemen, niet aanwezig zijn op de in 2001 gehouden reünie ter gelegenheid van het 25- jarig bestaan van de LO/Sportorganisatie. Hij heeft belangrijke informatie aangedragen voor de totstandkoming van het boekwerk “Geschiedenis van de Lichamelijke Oefening en Sport in de Koninklijke Landmacht” (Amersfoort, april 2001). Voor alles wat hij heeft betekend voor de Lichamelijke Oefening in de KL, houden wij hem in dankbare herinnering. Met hem is een markant persoon heengegaan. Koos Rijkens bereikte de gezegende leeftijd van 94 jaar. Maj Henk Stuut, Stoff Bdfpl

ZANDLOPER 07

Een ‘kroon’ op het werk Op 23 december jl. werd onder toezicht van een select gezelschap bij de Koninklijke Nederlandse Munt te Utrecht het eerste embleem voor de LO/Sportorganisatie geslagen. Het dienstvak LO/Sportorganisatie is een feit en daarmee gaat een jarenlange wens in vervulling. Uiteraard is dit heuglijke feit niet alleen voorbestemd en te danken aan dit select gezelschap, maar om ruim driehonderd LO/Sportinstructeurs in de Koninklijke Nederlandse Munt uit te nodigen waar letterlijk en figuurlijk de euro’s om je oren vliegen was geen optie. De viering van deze mijlpaal zal in de tweede helft (september) van het jaar bij het verstrekken van het nieuwe Dagelijkse Tenue (DT), waarbij we tevens het embleem uitgereikt krijgen, plaatsvinden. Verschillende wapen- en dienstvakken Om dit alles te realiseren is veel water door de Rijn gegaan. Vele commandanten hebben al eens een poging gedaan om de LO/Sport zichtbaar te maken in een eigen dienstvak, maar tot op heden zonder succes. De directe aanleiding voor het laatste verzoek was de registratieve herindeling van het logistiek personeel. Daarbij is men tegen een “probleem” aangelopen van de LO/Sport, dat ingedeeld was bij de Geneeskundige Troepen. Succes is vaak afhankelijk van goede timing, dus van het goede doen op het goede moment en dit was zo’n moment. Kol Rommelse heeft vervolgens een oplossing voor dit “probleem” aangedragen, in de vorm van

De heer drs Smits (l) ziet zijn ontwerp gestalte krijgen.

een voorstel van een eigen dienstvak. De aanvraag is door hem bij de Traditiecommissie (TCKL) ingediend. De TCKL adviseert de BLS in deze. De Uniformcommissie (UCKL), een deelcommissie van de TCKL die adviezen geeft met betrekking tot de regelgeving van het nieuwe embleem, laat het embleem ontwerpen ( na een voorstel vanuit de LO/Sportorganisatie) binnen de ongeschreven wetten van de traditie en begeleidt de aanmaak bij de Koninklijke Munt. Beloning Natuurlijk is het niet zo eenvoudig gegaan, als hier omschreven. We zijn inmiddels wel twee jaar verder na het eerste initiatief en in die tussenliggende tijd is veel contact geweest om het idee warm te houden en verder uit te ontwikkelen. Bovendien krijg je alleen de handen op elkaar als de LO/Sportorganisatie in al haar geledingen een belangrijke plaats heeft verworven binnen de KL. Daarmee is het worden van een eigen dienstvak een verdienste van ons allemaal, zowel op de staf als op de LO/Sportgroepen. Dit resultaat mag dan ook gezien worden als een beloning voor jarenlang, kwalitatief uitstekend werk met een zeer positief imago van de LO/Sportorganisatie als gevolg. Beroepsuitoefening Al jarenlang kon men niet om de LO/Sportorganisatie heen, alleen administratief en qua uitmonstering was het personeel onderverdeeld in verschillende wapen- en dienstvakken. De heer Frans Smits, lid van de Traditiecommissie Koninklijke

Deskundig personeel was noodzakelijk om de klus te klaren.

Landmacht (TCKL) en Conservator in het Legermuseum te Delft heeft hier de volgende verklaring voor: “In deze tijd van efficiënt werken, duidelijkheid naar buiten toe en geen vreemde eenden in de bijt is het verklaarbaar dat deze uiterlijk los/vaste organisatie een gezicht naar buiten krijgt. (Militaire)sport is een wezenlijk onderdeel van het krijgsbedrijf en van de beroepsuitoefening van de militair.” MLV-speldje Het embleem is ontworpen door de heer drs E.A.F.L. Smits (senior), die dit jaar de leeftijd van 89 jaar hoopt te bereiken. Een krasse man met nog een grote stem in de Traditiecommissie onder leiding van voorzitter bgen mr A .C. Zuidema. Mijn gesprek met de heer Smits ging onder andere terug naar het jaar 1946 en hij stelde mij de vraag: “kent u het MLV-speldje (Militaire Lichamelijke Vaardigheid)?” Bij het bevestigende antwoord vertelde hij dat hij deze in dat jaartal ontworpen had. Alle emblemen voor de kraagpatten en de bijbehorende baretemblemen vanaf 1946 zijn van zijn hand; als ontwerp of gestileerd. Daarbij bijna alle brevetten, emblemen en medailles na 1945. Vanaf 1945 werkte hij tot 1980 als Esthetisch adviseur voor de Minister van Defensie. Van 1980 tot op heden bij de TCKL en UCKL, via zijn zoon Frans Smits, Conservator Legermuseum te Delft. Kroon Zoals hij zelf aangeeft, is ons embleem de laatste die hij in zijn loopbaan ontworpen heeft. De heer drs Smits (sr) ontwerpt, stileert (brengt traditionele emblemen in de huidige gebruikelijke KL stijl), of stelt samen uit al bestaande emblemen. Het is wel zo dat zijn twee zoons, te weten: Frans Smits, conservator en drs. Eric Smits kritisch meekijken. Bij het tekenen van de voorstudies in deze heeft Eric Smits de anatomische voorstudies gemaakt, waarbij Frans Smits jr voorstellen deed voor het afbeelden van een rennende Griekse soldaat met helm, schild en speer. Waarbij de aspecten van sport en de krijgsmacht tot uiting kwamen. Omdat de helm die de loper ophad te veel op die van de Genie leek, kon dit niet de goedkeuring van de huidige C-LO/Sportorganisatie krijgen, aldus de heer Smits jr De wens van kol Rob Zimmermann was om zo dicht mogelijk bij het traditionele

LO/Sportlogo te blijven en uiteindelijk is voor het ontwerp van de naakte atletische gestalte gekozen, zoals afgebeeld op het ondermouw brevet. Bij de opmerking dat ik het kroontje miste op het embleem, kreeg ik de volgende verklaring: “Vroeger werd te pas en te onpas een kroon op een embleem geplaatst. Dat is nu rechtgetrokken. Is een embleem samengesteld en zit bij een van de losse delen een kroon, dan wordt overwogen om deze mee te nemen binnen de kaders van het ontwerp.” Eén ding is zeker, het is een mooi embleem geworden waar we als LO/Sportcollega’s tot in lengte van jaren zo trots als een pauw mee rond zullen lopen. Het eerste exemplaar Deze gepaste trots betrof zeker de vijf afgevaardigden van de LO/Sportorganisatie die, onder toezicht van de heer Hans Verbaan, Senior Account-manager bij de Koninklijke Nederlandse Munt, het eerste embleem mochten slaan. Kol Rob Zimmermann, kol Peter Rommelse en RVE-aooi Ab Agterbos hadden gezamenlijk de eer om knoppen te bedienen om zo 400 ton op de metalen mal en het koperen plaatje te laten vallen. Na het indrukken van twee knoppen (om veiligheidsredenen), viel het eerste ‘hot-item’ exemplaar van de pers. De matrijs (stempel) komt van de Koninklijke Munt. Waarschijnlijk worden het embleem voor de baret en de pat elders geslagen. Kraagembleem Na afloop werd onder genot van een borrel het geliefde eerste verzamelexemplaar aan kol Rob Zimmermann aangeboden. Daar kwam ook nog ter sprake om het kraagembleem te spiegelen, zodat de loper op beide kragen naar elkaar toe loopt, wat uiteraard fraaier is. Dat wij een Dienstvak zijn en geen wapen hebben, heeft te maken met de categorieën. De Infanterie, Artillerie enzovoort zijn wapens. De ondersteunende en lagere eenheden zijn korpsen en dienstvakken. Dat wij wel een Nassaublauwe kleur ondergrondje krijgen (en geen logistiek gele), hebben we mede te danken dat de LO/Sportorganisatie door de gehele KL en andere krijgsmachtdelen te vinden is. Aooi Richard Wichhart

ZANDLOPER 09

LO/SPORT kort Internet Opnieuw mochten enkele collega’s een internetadres ontvangen. Via onderstaand internetadres kunnen zij via hun Outlook mail, mails ontvangen en versturen. [email protected] [email protected] [email protected]

[email protected]

Elnt Theo Vonk, Voorzitter MC (Seedorf) Smi Jan Welling, Secretaris MC (Havelte) Kap Jeroen Velders, Hoofd Bureau Bdfv, vice Voorzitter MC (Amersfoort) Aooi Bart Haggeman, Stoo Sportcommissie (Amersfoort)

Aooi (bd) Jan Piepers weer herenigd Nadat hij eind 2002 met FLO de dienst heeft verlaten werd aooi (bd) Jan Piepers in december 2003 onaangenaam verrast met het feit dat het nodig was gebleken een aantal omleidingen bij zijn hart te maken. Gelukkig hadden de verstoppingen nog geen schade aan het hart veroorzaakt en heeft inmiddels de operatie plaatsgevonden in het ziekenhuis te Breda. Op maandag 19 januari 2004 is Jan weer herenigd met zijn vrouw Liesbeth en de kinderen en zal een verder herstel plaatsvinden vanuit zijn huisadres. Voor hen die iets van zich willen laten horen, dit is aan de Tjalling Wagenaarstraat 10, 9203 SR Drachten. Jan en familie: een buitengewoon goed herstel gewenst!

Aooi Jan Bult krijgt Rood erekoord “Iedere keer als ik mijn DT aan trek...” Voor aooi Jan Bult, Management ondersteuner van de LO/Sportgroep Johannes Post Kazerne, is 20 december een dag van herinneringen geweest. Herinneringen die hem vers in het geheugen liggen. Herinneringen aan de gebeurtenis, waarvoor hij nu met het rode koord is geëerd.

Op 20 december speelde aooi Jan Bult tegen de volleybalploeg De Griffioen uit Wolvega. Vijf weken voor deze wedstrijd heeft hij een andere ervaring gehad met de ploeg. Toen is hij als coach van zijn eigen volleybalploeg 'Steevast' uit Steenwijk, bij dat team gaan 'scouten'. Tijdens deze wedstrijd werd de coach van het team uit Wolvega onwel, waarop aooi Jan Bult snel en adequaat heeft gehandeld. Hij heeft samen met een speelster van De Griffioen de man gereanimeerd. Het ging zo snel Aooi Jan Bult vertelt uit zijn herinnering hoe het verlopen is: "We waren in Wolvega gaan scouten. Even kijken wie de volgende tegenstander van ons zou zijn. We zaten op de tribune te kijken. Tijdens de time-out heeft de coach wat opgewonden het één en ander tegen zijn team geroepen. Net toen de spelers weer wilden beginnen, zakte hij tegen de muur in elkaar. Ik rende van de tribune af naar hem toe. Eén dame uit het team had EHBO-kennis en reageerde ook meteen. We keken elkaar aan en ik vroeg: “één om vijf?!” Zij deed de mond-op-mond-beademing en ik de hartmassage. Het ging zo snel, binnen een minuut waren we aan het reanimeren. Na twee minuten reanimeren hadden we hem echt weer even terug. Hij heeft zeven à acht keer zelf geademd en toen viel hij weer weg. Na twaalf minuten was de ambulancedienst er. Zij hebben hem vier of vijf keer stroomstoten gegeven. Uiteindelijk heeft hij in het ziekenhuis nog geleefd, maar hij is na vijf dagen aan zijn complicaties overleden. Hoewel hij niet helemaal bij bewustzijn is geweest, heeft zijn vrouw het idee dat ze daar nog wel even contact met hem had en zo afscheid heeft kunnen nemen." Geen contact Nadat de ambulance weg is gereden met het slachtoffer, heeft aooi Jan Bult alleen nog contact gehad met de vrouw met wie hij heeft gereanimeerd. Direct contact met de familie van het slachtoffer heeft hij niet gehad. "Eigenlijk is dat allemaal best raar verlopen. Ik heb iedere dag contact gehad met haar tot de dag dat hij overleden is. Naar de crematie ben ik niet geweest. Ook de politie heeft naderhand nooit meer contact met mij opgenomen." Complimenten Achteraf gezien heeft aooi Jan Bult er wel vrede mee, maar toch ook met wat gemengde gevoelens. "Wij hebben in elk geval gedaan wat we konden. Op dat moment leken we er ook succes mee te hebben. Van het ambulancepersoneel hebben we complimenten gekregen over de manier waarop we aan het reanimeren waren, maar daar krijg je hem natuurlijk niet mee terug. Ik heb er wel een dubbel gevoel aan over gehouden. Je krijgt een rood erekoord, alleen heeft hij het niet gehaald... Nu zal ik iedere keer als ik mijn DT aantrek er aan herinnerd worden dat hij is overleden. Het was pas mooi geweest als ik hem had kunnen dragen wetende dat die man nog leefde." Bron: de Bison (Brigadeblad van de 43e Mechbrig)

ZANDLOPER 10

Op weg naar A-status

Steunbetuigingen Ik wil dan ook de C-LO/Sportorganisatie en al het personeel danken voor de ontvangen steun en steunbetuigingen en iedereen een gezond en sportief 2004 toewensen. Aooi Raymond Bernard, Manost Ede

Geboren... Joris Op tweede kerstdag, terwijl de meeste collega’s aan het ‘uitbuiken’ waren van de kerstmaaltijd van de dag ervoor, zette collega aooi Roel Hessing tijdens de NK-marathonschaatsen in Utrecht een geweldige prestatie neer. Hij eindigde op de derde plaats in de B-categorie met een voorsprong van twee ronden.

Theodorus Johannus 11 December 2003 Broertje van Anne en Fleur

Roel Hessing is geen onbekende in de schaatswereld, vooral op natuurijs heeft hij zijn kwaliteiten meerdere keren getoond, maar met bovenstaande prestatie op de baan heeft hij zich opgewerkt naar een veertiende plaats in het algemeen klassement. De eerste tien in het algemeen klassement gaan over naar de A-categorie en behoren met deze status tot de honderd beste schaatsers van Nederland. In de maand januari schaatst Roel nog de nodige wedstrijden in Oostenrijk, waaronder de alternatieve Elfstedentocht, waar ook nog punten te verdienen zijn. Wij feliciteren Roel met zijn prestatie en wensen hem veel succes in zijn verdere schaatscarrière.

Zoontje van Herold en Marja Dat v Brussel Patersweg 13 – 5721 KL Asten Tel: (0493) 698566 Petekind van:

Bedankt

Het is nu ongeveer een jaar geleden dat mijn zoon in februari 2003 bij een tragisch ongeval in Frankrijk om het leven is gekomen. Er zijn gebeurtenissen in het leven waar je niet voor kiest maar die je gewoon overkomen en je voor een voldongen feit stellen. In dat geval is het gewoon slikken of stikken. Dan ben je ontzettend dankbaar voor het feit dat je familie, vrienden en collega’s om je heen hebt die je door zo’n moeilijke fase heen helpen. Zeker die laatste categorie, waar je toch het grootste deel van de week mee doorbrengt, is voor mij een enorme steun in de rug geweest; niet alleen de collega’s in mijn directe werkomgeving maar ook velen uit den lande.

ZANDLOPER 11

Johan Venmans Angela van Brussel

Het vervolg van de langstlopende Nadat John Goris in deel 1 vooral verhaalde over de beginperiode van de LO/Sportorganisatie (de tijd van het OCLO en de verdeling van de organisatie in districten), is het nu tijd voor de meer recente periode met de opdeling in Regio's. Uiteraard met ruime aandacht voor de Regio Zuid&West, maar toch eerst nog heel even terug in de OCLO-tijd, want John wilde nog heel graag een paar anekdotes kwijt. Nog even het OCLO "In 1981 is de toenmalige sgt Roest, na de diplomauitreiking/ouderdag, betrokken geweest bij een ernstig ongeval tijdens een afdaling van een toren op de Legerplaats Ossendrecht (in 1983 nog genaamd Koningin. Wilheminakazerne), waarbij sgt1 Hellendoorn levensgevaarlijk gewond werd alsmede twee andere net geslaagde instructeurs. De sgt Roest bleef hierbij ongedeerd. Met Rob Hellendoorn is later alles weer goed gekomen. Wat ik me nu ineens ook weer herinner is dat de elnt Zimmermann zo nu en dan zijn hond, een dobermann pincher, terwijl kap Maaswinkel tijdens zijn vakantie de cavia’s van de kinderen meebracht naar het OCLO, die ik dan mocht verzorgen. De gezelligheid uitte zich in andere sportieve zaken: hele competities werden er jaarlijks gehouden van de Tour de France, het EK- en, het WK-voetbal, een darttournooi, raden van het wekelijkse reservegetal van de Lotto.” “In 1985 kreeg het OCLO te maken met een triestige gebeurtenis. Onze toenmalige Compagnies Commandant (CC) Joop van Bastelaar was onverwacht overleden. Hij was jarenlang Hoofd Instructiegroep van het ‘Sportbureau’ van de Legerplaats Ossendrecht geweest en sinds kort CC van het OCLO. Het beste staat me nog bij, toen hij nog op het LO/Sportbureau zat en ik de MLV-spelden en diploma’s van hem betrok." Na de reorganisatie “De reorganisatie had ook consequenties voor mijn zeer gewaardeerde collega van het LO/Sportdistrict Zuid-Oost in Vught, Geert-Jan Hofkamp, met wie ik altijd leuk heb samengewerkt, met name bij de oriënteringen en de veldcrossen. Door het opheffen van dit bureau had hij een functie aanvaard bij de Sportcommissie in Amersfoort. Maar door persoonlijke omstandigheden kon dit niet doorgaan en werd tijdelijk boven de sterkte geplaatst bij mij op het regiobureau Zuid-West-NL. In afwachting van een functie elders kon hij mij assisteren bij mijn werkzaamheden. Dit was een aangename periode, want we hebben wat gediscussieerd en gefilosofeerd. Gelukkig kon hij zijn oude vak bibliothecaris weer oppakken. Hij is nu een van de bibliothecarissen van de KMA.” John's werkzaamheden “Eén van mijn hoofdtaken op het LO/Sportregiobueau Zuid-

en West-NL heet met een mooie omschrijving: ‘Secretariële, (financiële) administratieve ondersteuning van de Commandant en Stafofficieren LO/Sportregio. Dit houdt in dat ik de inkomende en uitgaande post registreer in een elektronisch brievenboek. Omdat de LO/Sportregiocommandant deelbudgethouder is, krijgt het LO/Sportregiobureau budgetten toegewezen, waarvan bijvoorbeeld materiaal aangeschaft wordt. Om dit in goede banen te leiden is er in de computer een programma gemaakt om dat allemaal eerlijk te verdelen onder de LO/Sportgroepen in onze Regio.” Vergaderingen “Eén keer per maand worden de commandanten van de LO/Sportgroepen uitgenodigd de LO/Sportregiovergadering bij te wonen. Zo’n vergadering bestaat ’s morgens uit het uitwisselen van informatie en ’s middags wordt er een thema besproken. Ik verzamel de gegevens van deze vergadering, laat alles verifiëren, maak het verslag en verstuur dit naar de belanghebbenden. Andere taken zijn: het verzorgen van administratieve en financiële afhandeling van sportevenementen, het aanschaffen van prijzen ten behoeve van diverse sportevenementen, munitie aanvragen en verwerken, aanvragen van de LO/Sportgroepen fiatteren en doorsturen naar de verzorgingslocaties, de aanschaf en het beheer van kantoorartikelen en als laatste maar niet onbelangrijk: het ontvangen van bezoek, voor degenen die een afspraak hebben met de LO/Sportregiofunctionarissen, hetgeen soms wel eens een dagtaak is." Bijzondere eigenschappen “Om te beginnen moet je het niet erg vinden om veel alleen te zitten. Ik zit misschien wel 75 procent van de tijd alleen. Je moet met de informatie die je hoort discreet om gaan. Zowel van de informatie die je te horen krijgt van de LO/Sportgroepen, als de informatie die je van de LO/Sportregiofunctionarissen te horen krijgt. En je moet, zoals ze dat wel eens zeggen, een ‘bureautijger’ zijn!” Gebeuren er opmerkelijke dingen? “In tegenstelling tot de OCLO-tijd, gebeuren hier niet echt schokkende dingen, behalve dan misschien dat een functionaris van de LO/Sportregio in plaats van diesel, benzine in zijn dienstauto had getankt. Ook zijn we wel eens iemand één dag kwijt geweest. Maar het bleek gewoon dat hij een flinke omweg gemaakt had om op de LO/Sportgroep in Seedorf te komen. Op een gegeven moment was er enige consternatie op de Regio (zo noemen we het LO/Sportregiobureau). Wat was het geval: Huub van Gulik had al een paar dagen niets van zich laten horen. Toen Jan Harting (toenmalige, Regiomedewerker, red.) het tijd vond om maar eens naar zijn huisadres te bellen, vertelde zijn vrouw dat Huub om negen uur was aangereden. Geschrokken vertelde Jan ons dat Huub een ongeluk had gehad. Omstreeks tien uur stond Huub in leven-

ZANDLOPER 12

burgercollega (deel 2) de lijve en ongeschonden op het LO/Sportregiobureau. Was hier sprake geweest van een communicatiefout? Huub zou echter enige jaren later net voor z’n Functionele Leeftijdsontslag (FLO) wel echt aangereden worden. Gelukkig is dat goed afgelopen.” Druk, druk, druk "Mijn werkzaamheden en taken zijn doorgaans hetzelfde gebleven, ook na de reorganisatie in 1998, toen de zes LO/Sportdistricten vervangen werden door de huidige LO/Sportregio’s. Het is alleen drukker geworden. Op het LO/Sportregiobureau kwamen er drie man bij en de zes LO/Sportgroepen werden er dertien. De LO/Sportregio bestrijkt dan ook een gebied van zuid naar west de lijn Brunssum, Amersfoort, Den Helder. Onlangs is er ook nog de LO/Sportgroep Ede bijgekomen.” De Regiocommandanten "Met maj Stas Szamrowicz heb ik het langst gewerkt. zeven jaar HOZ (OCLO) en zes jaar regiocommandant. Stas is een rustige, sympathieke man, die er probeerde voor te zorgen dat problemen niet uit de hand liepen en graag gezien was bij zijn personeel. Doordat hij tussendoor ook Hoofd Personeelszaken is geweest, kende hij werkelijk iedereen en ook waar ze geplaatst waren. Zijn relatie met de computer was iets minder, en zoals hij dikwijls zei: ‘Ik snap er niets van, ik heb het toch in het systeem opgeslagen?’. Maj Roest ken ik ook al een tijdje, zoals eerder gezegd al vanaf 1981, maar dat was van de

opleiding. Later is hij een paar jaar pelotonscommandant geweest, daar ken ik hem eigenlijk het beste van. Maar als je denkt dat hij dezelfde is gebleven dan heb je het mis. Laten we zeggen dat het onstuimige er af is (soms nog niet). Sinds hij vorig jaar (1 juli 2002) als regiocommandant begon, is er toch wel een ander veranderd." De LO/Sportregio anno 2004 "Maj Wim Roest is dus de huidige LO/Sportregiocommandant. Hij is het grootste gedeelte van de dag kwijt aan personeelsaangelegenheden, hier en daar een ‘brandje blussen’, talloze vergaderingen of besprekingen en rijdt zich, om het zo maar eens te zeggen, het snot voor zijn ogen, kris kras door de LO/Sportregio en hierdoor zie ik hem alleen maar op maandag tijdens onze werkbespreking. Maj Hans van der Kaaden is Stafofficier en waarnemend LO/Sportregiocommandant. Hij is belast met kwaliteitsmanagement, productie en steunverlening. Bovendien coördineert hij het toewijzen van de opleidingen. Wat opvalt bij maj van der Kaaden is dat hij een frisse en opgewekte verschijning is, punctueel en altijd in voor een geintje. Opmerkelijk is dat we allebei in februari 2018 met pensioen gaan. Dus we kunnen er nog even tegenaan. Als je goed luistert naar zijn stem dan lijkt deze op de stem van Philip Freriks, de journaallezer. Kap Piet Paul doet de Integrale Kwaliteitszorg (IKZ), is hier een specialist in en efficiëntie voert hij hoog in het vaandel. Zijn initialen “PP” worden te pas en te onpas gebezigd voor: Piet

ZANDLOPER 13

functionarissen. Omdat het een leuke functie is met een middenschaal zal het verloop ook niet zo groot zijn. Maak je hier een militaire functie van dan weet je dat na drie jaar en zeker na vijf jaar hier een ander zal zitten, waardoor de continuïteit stukken minder zal zijn.”

Productie, Piet Piket (van piketten uitzetten) en de laatste Piet ‘Pasman’. En als Piet niet snel op een naam kan komen dan hoor je nog al eens: Van Heupscheuten, Spaargaren, Figuursma en ook een bekende kreet van hem is: “ik ben naar mijn vrienden in Roosendaal”. Piet heeft soms heimwee naar de tijd dat hij alles nog kwijt kon op een bierviltje. Jammer dat Piet een bepaalde, eigen kijk op burgers heeft. Elnt Hennie Weeterings doet sportzaken, opleidingen, IKZ en materiaalaangelegenheden. Hennie is vorig jaar 1 september op het LO/Sportregiobureau gekomen en zal kap Piet Paul in de loop van het jaar opvolgen. Hennie ken ik ook nog van het OCLO. Mijn eerste kennismaking met hem was op het voetbalveld. Ik stond als toeschouwer naar kleinterreinvoetbal te kijken, toen Hennie er na vijf minuten al uit gestuurd werd wegens een grove overtreding. Later hoorde ik dat dit regelmatig voorkwam. Ondertussen is hij wel wat rustiger geworden, maar toch noemen we hem de ‘Pietje Bell’ van de regio, want het regelen en ritselen is hij nog niet verleerd. Aooi Jack Wouters heeft Personeelszorg en Algemene Instructie Bekwaamheid (AIB) in zijn pakket. In het kader van ‘De wet Poortwachter’ is Jack ook de case-manager van de LO/Sportregio. In tegenstelling tot de overigen is Jack de rust zelf. Jack is in het kader van didactisch begeleiden vaak op een LO/Sportgroep te vinden en alleen op zijn bureau om zijn administratie bij te werken. Jack is een waardevolle collega, in het bijzonder voor de startende LO/Sportinstructeurs. Hij verzorgt binnen de LO/Sportregio de coördinatie en begeleiding die de beginnende LO/Sportinstructeur volgt op weg naar een optimaal vakmanschap voor het Algemene Instructie Bekwaamheid traject.”

Sportief? “Ik heb wel een grote affiniteit met de LO/Sportorganisatie, maar erg sportief ben ik niet meer, als je bedoelt of ik actief sport. Dat heeft voor mij en de LO/Sportorganisatie wel enige voordelen, omdat ik niet de drang heb dat ik aan alle sporten moet meedoen en dus altijd netjes op mijn post ben. Ik heb wel eens gedacht om op de Vliegbasis Woensdrecht te gaan werken, omdat dat natuurlijk veel korter bij huis is, maar daar heb ik op een gegeven moment van afgezien omdat ik ‘vastgebakken’ zit in die LO/Sportorganisatie. Vooral ook omdat je veel mensen kent. Ik vind, maar dat is mijn persoonlijke mening, dat de LO/Sportorganisatie, met name op LO/Sportregionaal niveau, een goede personeelszorg heeft en dat er wel eens iemand ontevreden is, dat kan, maar we hebben toch allemaal een schitterende baan. Na deze uitspraken heb ik volgens mij wel iets met de ‘LO/Sportorganisatie’.” Spin in het web "Ik heb regelmatig contact met de commandant van de LO/Sportgroep en zijn plaatsvervanger, betreffende het bestellen van materiaal en besteden van het budget. Omdat ik hier de zogenaamde ‘spin in het web' ben, krijgen zij veelal met mij het eerst contact. In veel gevallen kan ik de kwesties zelf oplossen. Is dit niet het geval dan kan ik ze doorverwijzen naar de betrokken functionaris. Omdat ik de meeste nog ken van het OCLO blijft het gesprek meestal niet zakelijk, dus de contacten zijn meer dan goed.”

Een burger is een constante factor "Ik denk dat het voor de LO/Sportregio Zuid- en West-NL, maar dat geldt ook voor Noord- en Oost NL, waar mijn collega Els Eijgendaal de administratief medewerkster is, belangrijk is dat er op het LO/Sportregiobureau een constante factor aanwezig is. En dat heb je denk ik vooral met burger-

Uit de oude OCLO doos.

Dhr Paul Lindeboom en aooi Richard Wichhart, redactieleden De Zandloper

Districts vergadering 1997.

ZANDLOPER 14

Deze foto is genomen tijdens een themadag/rondleiding bij Feyenoord, waar we bij toeval Pierre van Hooijdonk tegen het lijf liepen.

Van uw medezeggenschapscommissie Zoals U inmiddels van ons gewend bent hier weer een verslag van de zaken die de Medezeggenschapcommissie (MC) de afgelopen periode hebben bezig gehouden. • De voorzitter van de MC (elnt Theo Vonk) heeft op de managementdag van 4 december 2003 spreektijd gehad. Voor de managers van onze LO/Sportorganisatie heeft Theo een voordracht gehouden over de MC. De strekking van het verhaal was dat de MC een vertegenwoordiging wil zijn van de hele LO/Sportorganisatie en een open relatie nastreeft met zowel de achterban als ook de Commandant. De MC heeft informatie uit de organisatie nodig om goed te kunnen functioneren. Helaas is de MC nog niet geheel een dwars doorsnee van de LO/Sportorganisatie, zo zijn de dames niet vertegenwoordigd en is het BBT-bestand door maar één LO/Sportinstructeur (sgt Tjerk Susan) vertegenwoordigd. • Tijdens MC-vergaderingen is er overleg tussen de MC en de Commandant. Voor 2004 hebben we met de Commandant afgesproken deze werkwijze voort te zetten. Tenminste, als we elkaar iets te melden hebben. (En dat is meestal wel het geval!) • De MC bestudeerde het beleid met betrekking tot de overgang van BBT naar BOT LO/Sportinstructeur. Samen met leden van de achterban is gekeken welk beste advies richting Commandant gegeven kan worden. Strekking van dit advies was om nog eens te kijken naar een aantal zaken in relatie tot het Opleidingshuis LO/Sportorganisatie en de ervaringsopbouw en werkervaring van de BBT-LO/Sportinstructeur. De commandant heeft deze adviezen meegenomen, ze zullen in het stuk verwerkt worden waarna de MC zich er opnieuw over zal buigen. • Voor 2004 staan op de volgende datums reguliere MC vergaderingen gepland: 3 februari, 9 maart, 6 april, 4 mei, 25 mei, 29 juni, 20 juli, 28 september, 26 oktober, 23 november en 21 december.

• Met de C is afgesproken dat er, door zorg van de personeelsconsulent, gespreksnotities zullen worden opgemaakt als hij met individuele personeelsleden formele gesprekken voert. Beiden tekenen daar dan ook voor. Doel hiervan is te voorkomen dat achteraf niet geheel duidelijk meer is wat er in die gesprekken is geadviseerd of afgesproken. • Aan het einde van de Doorstroomronde 2003/2004 gaan we deze evalueren. Tijdens de doorstroomronde moet je, naar mening van de MC, geen wijzigingen meer aanbrengen in de procesgang. Wilt u hier iets over kwijt, informeer dan de MC. Dit punt zal ontgetwijfeld weer aan de orde komen in het overleg met de Commandant. • Op 7 januari 2004 is de teambuilding van de MC wel doorgegaan. Centraal stond hier de communicatie met U, de achterban en de werkwijze van de MC. Er is een communicatieplan opgesteld. Hier zult U vanaf februari de eerste resultaten van zien. Leden van de MC zullen dan de LO/Sportgroepen bezoeken om ook op de werkvloer informatie te geven over de MC. Tevens wordt er een poster gemaakt met daarop de leden van de MC en de manier waarop U ons kunt bereiken. Tevens staat er een nieuwsbrief op de planning met daarin actuele zaken die spelen in de LO/Sportorganisatie. Uiteraard zal ook de Zandloper een belangrijke plaats blijven innemen bij de communicatie tussen de achterban en de MC. • Tijdens de teambuildings bijeenkomst, gehouden op de Strijpse Kampen, hebben de MC en de Commandant afscheid genomen van drie oud leden van de MC, (nog) ritm Piet de Boer, aooi Jos Bourgondien en smi Roel Cuppen. Deze drie collega’s werden tijdens een informeel samenzijn in het Limburgse land bedankt voor hun jaren lange inzet voor de MC. Een aantal van hun had nog dienst gedaan in het toenmalige OOO. Tot zover voor deze keer! Smi Jan Welling, secretaris MC

ZANDLOPER 15

De pen

Volledig in de stress Soms zit het mee… en soms loop je de redactie van de Zandloper tegen het lijf en wordt enthousiast medegedeeld “Jeroen je hebt de pen! Gefeliciteerd” ennuh over vijf dagen klaar graag. Onmiddellijk is het lichaam volledig in de stress gegaan, de mentale dreun moet opgevangen worden! Fase 1; Ontkenning Ja, ja leuk geintje jongens maar daar trapt Jeroentje niet in. Aardig geprobeerd maar tot ziens. “Nee Jeroen echt waar” Richard Wichhart komt er ook bij… Oei nu moet het wel echt waar zijn, dringt er tot me door. Fase 2; Woede! Waarom ik? Er zijn zoveel anderen. Ze bekijken het maar! Even denken… VTO1 is misschien leuk of MZV nuttig, er is tenslotte een bijscholing geweest in 2003. Wat? Wacht eens even… ben ik nu bijna ongemerkt in een fase van acceptatie gekomen? Fase 3; Acceptatie Het is niet anders. Fase 4; Integratie Geef het een plekje. Mooi ding die geest, de herinnering (overhandiging ‘pen’) is nog aanwezig maar ik heb het een plekje gegeven zodat er weer ruimte is voor mijn eigen ideeën en behoefte. Ik heb nu bijna vijf jaar op de LOSS gewerkt en met ingang van februari werk ik op de KvOk te Hilversum. Ik wil graag een stukje van de sluier oplichten van mijn LOSS-periode.

stevige GVA-prikkel. Als sporter weet je dan wat te doen: focus, ademhaling regelen, 3-2-1-go! Weerstand Fantastisch (is mijn ervaring) is te ervaren dat in alle lagen van onze organisatie de leergierigheid en bereidheid een positieve bijdrage te leveren in een cursus aanwezig is. Kost soms wel wat moeite de eerste weerstand om te buigen, uiteindelijk werd vaak ieders eigenwijsheid, ieders wijsheid. Vecht De LOSS zit tussen de Staf, LO/Sportregio’s en de LO/Sportgroepen waardoor je het één en ander van wat er werkelijk op de werkvloer gebeurt. Daar tegenover staat dat ik de gelegenheid had breed geïnformeerd / georiënteerd te worden over wat er met de organisatie gebeurt ‘in het grotere plaatje’. Ik heb de gelegenheid gehad de C-LO/Sportorganisatie met dikke wallen onder zijn ogen te zien rondlopen omdat hij keihard vecht voor onze organisatie. Dat ‘vechten’ verwacht ik natuurlijk van hem maar toch!… Ervaringen die ik straks meeneem naar de LO/Sportgroep. Wat kan ik over de VTO1 vertellen? De functieopleiding in Amersfoort duurt zo’n elf weken. In die tijd zijn we met de klas keihard aan het werk om ieder maximaal voorbereid de organisatie in te laten stromen. Het voordeel van LO/Sportinstructeur zijn, is dat de leerling zich aan moet passen aan de organisatie; hij/zij moet zich onze dingen eigen maken. Na een paar keer zo’n club te hebben ‘gedraaid’, denk je soms; “hoe is het in godsnaam mogelijk dat ze nu nog het zes-stappen plan niet kunnen ophoesten”.

Werken op de LOSS Wat heeft dat voor mij betekend? Het lesgeven aan / verzorgen van cursussen aan (aanstaande) collega LO/Sportinstructeurs bij een redelijke verscheidenheid aan cursussen en bijscholingen. Zoals; VTO1-2-3, TSF, MZV, Systematiek. Cursisten variërend van KMS-leerling tot functionarissen HI, Manost, C-LO/Sgroep, LO/Sportregiofunctionarissen, LO/Sportregiocdtn, Staf LO/Sport organisatie. Kortom ook een redelijke verscheidenheid aan cursisten. Ervaring Leuke bijkomstigheid: als je een cursus gaat geven kijk je vooraf uiteraard naar de namenlijst: hoe groot wordt de klas? Wie komen? In een organisatie als de LO/Sportorganisatie kennen velen elkaar; je hebt een beeld van hoe mensen gaan reageren. Wie is vaak positief, van wie verwacht ik tegengas, hoe ga ik daar mee om? Vaak is er een hoog kennisniveau, specialisten, jarenlange ervaring binnen de organisatie. Dit leidde soms tot gevoelens die niet onder deden voor een

ZANDLOPER 16

Gelukkig sluiten we de opleiding af met een eindoefening waarin ook ruimte is voor ontspanning. Al snel klinkt het: “sergeant-majoor kies een willekeurige kaart uit deze stapel, bekijk ‘m goed en stop ‘m terug zonder dat ik kan zien welke kaart het is. ”Klinkt bekend toch?” Op deze wijze stap ik de wondere wereld van de leerling binnen; goochelen, kaarttrucs, telepathie, zwarte magie en veel meer. Duidelijk een wereld waar ik weinig van weet me niet op mijn gemak voel en dus snel ben afgeleid. Om terug te komen op de kaarttruc “is dit ’m?” eeuuhh nee? Deze dan?” Op dit moment moest ik bekennen dat het me niet gelukt was mijn eigen kaart te onthouden. Één kaart!! En zij moeten van ons zes stappen onthouden… en nog veel meer! Die gasten zijn echt goed! MZV Kwaliteitsbewaking van het oefengebied MZV ligt bij de LOSS. Als enige kerninstructeur MZV mocht ik dat op me nemen. Vanwege die functie heb ik diverse cursussen mzv-instructeur mogen verzorgen. Veel leren, trainen en vormen, een

prachtige cursus. Bovendien heb ik sturing gegeven aan de bijscholingen MZV die in het afgelopen jaar zijn gegeven, maar helaas zelf geen praktijkdagen kunnen geven. De groep kerninstructeurs heeft, wat mij betreft, uitstekend werk geleverd. Ik hoop dat iedereen, na de bijscholing zoveel zin heeft gekregen om hiermee aan de slag te gaan dat er regelmatig getraind wordt. MZV-lessen worden veel gegeven als het goed is, je hebt veel profijt van je training in het lesgeven bovendien vergroot het je ‘overlevingskans’ als je goed voorbereid op de cursus mzv-instructeur komt. Fijne collega’s Ik schreef dit stuk vanuit mijn oogpunt, maar heb deze periode mogen delen met een aantal fijne collega’s. Ik ga geen namen opsommen en houd het bij: jongens bedankt, graag tot een volgende keer! Rest mij nog het overdragen van de ‘pen’ aan een geweldige kerel: Rik van Trigt. Smi Jeroen Kuiper

Van LO/Sportinstructeur tot leraar Lichamelijke Opvoeding

Versnelde Opleiding leraar Lichamelijke Opvoeding (VOLO) Fontys Sporthogeschool is in het jaar 2000 gestart met de opleiding: Versnelde Opleiding leraar Lichamelijke Opvoeding (VOLO), omdat door coördinatoren voor LO/Spoprt binnen de Krijgsmacht gezocht werd naar een vervolgstudie voor de LO/Sportinstructeurs. De opleiding duurt twee studiejaren met een mogelijke uitloop van één studiejaar. Deze unieke opleiding “op maat” wordt zodanig georganiseerd dat flexibel kan worden ingesprongen op bijzondere situaties, zoals bijvoorbeeld de werksituatie van de deelnemers. De opleidingsdagen zijn voornamelijk op vrijdag van 15.00 tot 20.00 uur en zaterdag van 09.00 tot 12.30 uur. Na afloop van deze opleiding is de afgestudeerde volledig bevoegd leraar lichamelijke opvoeding eerste graad. VOLO-Informatiebijeenkomst 13 februari 2004 Op vrijdagmiddag 13 februari 2004 (13.00 uur tot 16.00 uur) vindt een informatiebijeenkomst plaats op de Fontys Sporthogeschool, Goirleseweg 46 te Tilburg. Hier wordt een presentatie gehouden over inhoud en organisatie van de opleiding. Vanzelfsprekend krijg je dan ook de gelegenheid tot het stellen van vragen. Je kunt je voor verdere informatie richten tot de opleidingscoördinator Drs. P.W.J. Blommerde of contact opnemen met het Secretariaat VOLO: Esther van Bilsen, telefoon 0877-87 70 40.

BELANGRIJKE DATA: Informatiebijeenkomst: Vrijdag 13 februari 2004 van 13.00 uur tot 16.00 uur Praktijktest en intake Donderdag 8 april van 12.00 uur tot 18.00 uur Fontys Sporthogeschool Goirleseweg 46 5026 PC Tilburg Telefoon 0877-87 01 99 Fax 0877-87 53 88 Surf naar www.fontys.nl/sporthogeschool, button zakelijke dienstverlening Bovenstaande informatie is vanwege de deadline S3gemaild en bovendien na te lezen op intranet: LO/Sport, Nieuws, Algemeen, ALO.

ZANDLOPER 17

EEN DAGBOEK UIT HET UITZENDGEBIED

Niet kijken naar wat er niet is, maar genieten van hetgeen er wel is! Bugojno, woensdag 23 december 2003 Hallo lieve mensen, Een berichtje uit het mooie Sisava. De sneeuw komt nu echt binnen zetten dus over niet al te lange tijd wordt het weer langlaufen en skiën. De geluiden worden steeds sterker, maar ze moeten nog even wachten tot na de kerst en oud en nieuw. De kerstkoorts heeft ook hier al aardig zijn intrede gemaakt. Als je op onze website kijkt, zul je daar ook al het een en ander zien neem ik aan. Zoals onze kerstboom en de Oostenrijkse sfeer die er heerst, de chalets onderling voeren een competitie wie de mooiste is. Van de stroom die we verbruiken kunnen we Bugojno bijwijze van spreken een weekje van stroom voorzien! Dit houdt ook in dat de wegen gladder worden en het dus oppassen is want de lokale mensen die rijden als gekken. Heb de 24e december bediend/geserveerd bij het mech Bat tijdens hun kerstdiner; dit hebben het Mech Bat en de BatCom bij ons ook gedaan toen wij het NSE kerstdiner hadden (de foto’s volgen nog). Woensdagavond hadden we bij het chalet van het herstel pel een gezellig samen zijn met warme chocomel en wafels met slagroom en warme erwtensoep met veel worst en natuurlijk ontbraken de vuurkorven niet. Al met al was het vreselijk gezellig. Het klinkt misschien een beetje raar, maar zo ver van familie en vrienden weg te zijn realiseer je je dat we eigenlijk niet moeten kijken naar wat er niet is maar genieten van hetgeen er wel is! De kerstdagen zullen bestaan uit low ops oftewel het draaien van de dienst als op zondag. Lekker uitslapen (niet weggelegd voor iedereen) 10.00 uur brunch, om 10.30 uur mogelijkheid tot baseloop en daarna weer verder brunchen en ’s middags lekker lanterfanten: gewoon dingen voor je zelf doen. Dit geldt voor base Bugojno; voor de andere base, Novi Trafnik, heeft Michiel een sportdag en geeft een ieder z’n eigen invulling aan de kerstdagen. Zaterdag wordt een normale werkdag: om 07.30 uur appèl tot 16.00 uur en zondag hebben we weer low ops. Van de week heb ik nog met een collega van de ‘luftwaffe’ een midturn feestje gehad. Hij had er de helft van zijn tijd op zitten en heeft Wim en mij met nog wat anderen mee uit eten genomen. Dit staat ons ook nog te wachten ergens eind januari 2004.

Zaterdag, 27 december 2003 Tweede Kerstdag stond in het kader van een kerstbingo met als bingomaster, jullie raden het al… Op oudejaarsavond ben ik karaokemaster; je ziet als je je ergens voor op geeft zoals een activiteitencommissie weten ze je meteen te vinden. Ik wil toch alvast een ieder bedanken voor het sturen van mails en kaartjes en brieven voor de kerst. Gewoon geweldig! (ook namens Wim). Vanuit Bugojno wens ik jullie alvast een heel fijn uiteinde en voor het nieuwe jaar heel veel geluk en gezondheid, groetjes Humphrey. Vrijdag, 2 januari 2004 Inmiddels zijn de feestdagen alweer achter de rug en zoals jullie kunnen lezen alweer 2 januari 2004. Op oudjaar hebben we ons na een vreselijk gezellige karaokeavond inclusief het zingen van de drie C (C mechbat, C nse, D helidet ) om 23.50 uur verzameld op de binnenplaats van Bugojno om te kijken naar het vuurwerk wat de EOD voor ons had verzorgd en aansluitend elkaar het allerbeste gewenst voor het komende jaar. Donderdagmiddag was er een base-appèl waarbij alle eenheden aanwezig waren. De base C heeft een paar woorden gesproken om vervolgens het woord aan de LO/Sport te geven voor de uitleg van de ludieke nieuwjaarsloop die eindigde in een nieuwjaarsduik waar ook (buiten alle andere deelnemers) de drie C weer aan deelnamen. Al met al een geslaagde oudjaarsdag/avond en nieuwjaarsdag. De foto’s die er van die happenings zijn genomen, zouden het bestand te groot maken, maar als je naar onze website van www.sfor15.nl surft kun je alle foto’s die er zijn gemaakt, terug vinden. Het gaat jullie heel goed en we houden contact! Groetjes vanuit Bugojno en we zien elkaar ergens in 2004 weer.

ZANDLOPER 18

Shortcuts

De maand december had ook dit jaar weer voldoende inhoud in LO/Sportland Allereerst natuurlijk de Smi-ronde met sollicitaties en het verdelen van de ‘buit’ tussen alle gegadigden, met als gevolg dat veel van deze collega’s een duidelijk beeld hadden voor de feestdagen. Heel belangrijk en met name hulde voor onze P-consulent, maj Jan Pasman!

Op 4 december de Managementdag met de nodige nuttige informatie en syndicaatwerk onder leiding van lkol Nico Spreij, die waarschijnlijk 's middags te laat bij de Divisie in Apeldoorn aankwam, want door de discussies liep hij een ietsie pietsie uit de tijd!

om de kilootjes er weer af te krijgen in het prille nieuwe jaar. Dat het maar een vreugdevol, sportief en gezond jaar mag worden!

Tegenstrijdig gevoel Natuurlijk was er ook aan Sinterklaas gedacht en konden we ons tegoed doen aan taai taai en andere lekkernijen. Een andere hele serieuze noot was de uitreiking van het rode koord aan aooi Jan Bult voor reanimatie tijdens sportactiviteiten in Wolvega (zie elders in deze uitgave, red.). Even was er twijfel of Jan in het verleden al eens eerder een koord had gehad, maar toen onze Commandant die vraag stelde, gaf Jan een ontkennend antwoord. Jan gaf tevens aan een beetje tegenstrijdig gevoel te hebben, want uiteindelijk is de man na een paar dagen aan complicaties overleden. Desalniettemin: klasse Jan en gefeliciteerd namens ons allen. Zes ‘sportneuzen’, dus zes ‘baasjes’ Een minder serieus evenement was de KL volleybal voor de "oudere categorie", weliswaar niet meetellend voor KL cup of enige andere grote prijs, maar altijd goed voor een gezellige dag. Voor sommige teams duidelijk niet resultaat gebonden, voor andere teams prestigieus. Helaas had collega aooi Bart Haggeman nogal wat afmeldingen gekregen en dus waren er slechts twaalf teams, waaronder ook de LO/Sportorganisatie. Een fraai bij elkaar geraapt stelletje uit het hele land, wat een hecht team LEEK te zijn. Wij weten echter allemaal dat wanneer je zes ‘sportneuzen’ aan één kant van het net neerzet, je ook zes ‘baasjes’ hebt. Vreugdevol, sportief en gezond jaar Als tegenstander van dit team hoefde je je echter niet druk te maken over het resultaat, want het telde toch niet mee. Vandaar ook dat wij vanuit Münster dat plezier maar aan hen hebben gelaten (ahum)! Het zij jullie gegund en volgend jaar nieuwe ronde en nieuwe kansen. De Olympiahal in Wijchen was echter een bruisend geheel die dag met een heeeeel erg hoog reüniegehalte. Leuk om ieder jaar weer mee te doen en hopelijk volgend jaar weer meer animo! Na een prettige dag allemaal op naar de oliebollen en vleesschotels, salades enzovoort. Inmiddels is iedereen weer net als ik druk doende

Smi André Wijnberger, redactielid Zandloper, bezig met het wegwerken van de kilootjes.

ZANDLOPER 19

Colofon Redactie(raad) Voorzitter kap Sjors Röttger (MDTN *06-500-61484)

Tel: PTT 033-4661213 MDTN *06-500-61213 Mobiel 06-22412928 Mail defensienetwerk Wichhart, REM LOSPORT BDFPL E-mail internet (werk) [email protected] E-mail internet (prive) [email protected]

Hoofd-/eindredacteur aooi Richard Wichhart (MDTN *06-500-61213)

Kopij/brieven volgende uitgave dienen uiterlijk 16 februari 2004 bij het kopijadres te zijn.

Redacteur smi Mike Becker (MDTN *06-578-62833) smi Richard Hesterman (MDTN *06-566-5303) smi Jan Welling (MDTN *06-532-48163) smi André Wijnberger (MDTN *06-345-3320-419) sgt Sibyl Gassner (MDTN *06-549-64630) dhr Taco Visser-TGTF (MDTN *06-557-66418) dhr Paul Lindeboom (MDTN *06-500-61013)

Vormgeving & lay-out Sectie Grafische Vormgeving, Frederikkazerne Den Haag

De Zandloper is een uitgave van en voor de LO/Sportorganisatie KL.

Redactie-Kopijadres LO/Sportorganisatie KL Redactie Zandloper Bernhardkazerne MPC 53 B Postbus 3003 3800 DA Amersfoort

Druk Plantijn Casparie Zwolle

De inhoud van dit blad weerspiegelt niet noodzakelijk de mening van de C-LO/Sportorganisatie. De redactie behoudt zich het recht voor ingediende kopij niet of gedeeltelijk te plaatsen. De inhoud van ingezonden brieven en artikelen blijft voor rekening van de schrijver. Artikelen uit dit blad mogen overgenomen worden mits de bron wordt vermeld.

Uitgezonden personeel Aooi Humphrey Broos (buddy smi Rik van Trigt, Amersfoort) Rnr 59.10.08.660 1 (NL) NSE SFOR 15 LO/SPORT BASE BUGOJNO NAPO 83, 3509VP UTRECHT E-mail: [email protected] Terug: april / mei 2004, Eindhoven

Sgt Michel des Bouvrie (buddy sgt Patrick Sutin, Seedorf) Rnr 74.01.06.068 1 (NL) NSE SFOR 15 LO/SPORT BASE NOVI TRAVNIK NAPO 83, 3509VP Utrecht E-mail: [email protected] Terug: april / mei 2004, Eindhoven

Sgt Wim Brugge (buddy sgt Gerjan Westerhof, Seedorf) Rnr 74.11.13.021 1 (NL) NSE SFOR 15 LO/SPORT BASE BUGOJNO NAPO 83, 3509VP UTRECHT E-mail: [email protected] Terug: mei 2004, Eindhoven

Sgt Richard Anker (buddy sgt Olaf Petersen, Amersfoort) Rnr 78.04.01.651 1 (NL) BLMF SPTSQNDET SFOR 15 LO/SPORT BANJA LUKA NAPO 85, 3509VP Utrecht E-mail: [email protected] Terug: april 2004, Eindhoven

Laat eens iets van je horen!