ZANDLOPER Koninklijke Landmacht

ZANDLOPER Koninklijke Landmacht

Informatiebulletin van en voor de LO/Sportorganisatie Nummer 1, februari 2005

Fit for Action ZANDLOPER 1

LO/Sportorganisatie

Inhoudsopgave Jaargang 12, nummer 1, februari 2005

8. Uitreiking

rode baretten

10. Impressie

Parcours Militair

28. Bad Reichenhall: “Geen doel maar een middel”

36. Mijn uitzending naar Afghanistan

Van de commandant

3

Van uw Medezeggenschapscommissie

5

LO/Sportgroep Harskamp nieuwe imago

6

Uitreiking rode baretten

8

Impressie Parcours Militair

10

Intranet Nieuws

12

Cadetten klimmen in Marche-les-Dames

13

Militaire Vijfkampploeg in Chili

16

LO/Sport kort

20

Train “while” you fight

24

LO/Sportinstructeurs blazen Gravendienst nieuw leven in

26

Bad Reichenhall: “Geen doel maar een middel”

28

Sonne am Zugspitze

32

De Pen

33

Van Kracht & Cardio naar Fitness & Health

34

Mijn uitzending naar Afghanistan

36

Van uw personeelsdienst

38

Van de Commandant Het jaar 2005 is al behoorlijk op weg en de eerste Zandloper ligt weer op de mat. Er wacht wederom een spannend jaar met veel ingrijpende ontwikkelingen. Zowel op personeelsgebied als in de organisatiestructuur van de KL staat er het nodige te gebeuren. Voor mij persoonlijk zal eind van de maand maart het doek vallen, of liever gezegd: dan zal een nieuw leven van start gaan.

twee ontwikkelingen hebben opgeroepen. Na inventarisatie is een groot aantal vragen overgebleven, die inmiddels ook al via een S3 brief zijn verspreid. Ook zal Hoofd Sectie S1 in deze Zandloper nader ingaan op de meest belangrijke vragen. Ik kan echter niet genoeg benadrukken dat de antwoorden op dit moment nog geen enkele rechtsgeldigheid hebben en dat ze gezien moeten worden als “best guess” en vooral service aan het personeel.

Organisatie-ontwikkeling In de loop van dit jaar gaat de KL op de schop. Ongeveer rond september zal de functie van Bevelhebber der landstrijdkrachten (BLS) verdwijnen en zal het Commando Landstrijdkrachten (CLAS) worden opgericht dat rechtstreeks zal worden aangestuurd door de Chef Defensie Staf (CDS). Door het verdwijnen van deze tussenlaag (BLS) zal een deel van de taken van de voormalige Landmachtstaf zowel omhoog (Defensiestaf) als naar beneden (CLAS) gaan. Dat heeft behoorlijke gevolgen voor het Opleidings- en Trainings Commando (OTCo), waar de LO/Sport onder valt. Het OTCo krijgt er taken bij en schuift als geheel onder de CLAS. OTCo zal als gevolg hiervan ook reorganiseren. Er zal een Opleidings- en Trainingscentrum Operatiën (OTCOpn) bij komen, dat onze buurman zal worden in Gebouw Y te Amersfoort. Dit OTCOpn is een samenvoeging van delen van de huidige OTCa en dus zal ontvlechting moeten plaatsvinden. In de reorganisatie van het OTCo zal de LO/Sport ongemoeid blijven.

LO/Sportinstructeurs ten behoeve van OJKL Eind vorig jaar is een crashactie opgestart met als doel om op korte termijn een stevige impuls te geven aan de fysieke- en mentale opleidingen van leerlingen in het Oriëntatie Jaar KL (OJKL). Gebleken is dat er uit deze VMBO leerlingen te weinig geschikte kandidaten komen voor het vervullen van gevechtsfuncties. We zijn de uitdaging aangegaan en hebben een zevental collega’s geselecteerd die onder de inspirerende en vakbekwame leiding van aooi Jack Wouters inmiddels aan de slag zijn gegaan om een kwaliteitsimpuls aan de werving te geven. Dit is voor de LO/Sport een belangrijk project en een uitgelezen kans om te bewijzen wat gestructureerde training daadwerkelijk voor effect heeft op de fysieke- en mentale gesteldheid van (aspirant)militairen. Heel veel succes Jack en je “club van zeven” en we blijven graag (via de Zandloper) op de hoogte van jullie ervaringen en successen!

Personeelsontwikkelingen Een belangrijke ontwikkeling dit jaar is het wegvallen van het onderscheid tussen BBT en BOT personeel. Vanaf medio dit jaar zal iedereen de status “militair” krijgen. Een direct gevolg zal zijn dat het personeelsbeheer van alle militairen vanuit het Haagse zal worden geregeld. Op de werkvloer zullen jullie daar nog weinig van merken. Zo lang onze sectie S1 (personeelszaken) gevuld blijft, zal het voorwerk door hen gedaan worden. Mogelijk dat alleen de administratieve afhandeling via het Personeelscommando in Den Haag zal gaan lopen. “Up or Out” Een andere belangrijke ontwikkeling is dat in de loop van 2005 duidelijkheid zal gaan komen over de invulling van “Up or Out”. Vooral van belang zal zijn hoeveel knippen er zullen komen in het loopbaanspoor van militairen en op welke leeftijd die zullen gaan vallen. De huidige verwachting is dat het beperkt zal worden tot één knip en dat die ergens tussen 35 en 40 jaar zal vallen. Op basis van de algemene uitgangspunten zal wel een specifiek LO/Sportbeleid moeten worden geschreven en voorgesteld aan het Personeelscommando. Hoofd Sectie S1, kap Peter van Heeringen, is momenteel bezig om de contouren van dat beleid helder te krijgen. Personeelsinformatie Ondanks dat veel nog onduidelijk is, hebben we toch gemeend in te moeten gaan op de talloze vragen die deze

GVA/AT Begin januari zijn de pilots GVA/AT in Bad Reichenhall gestart. Kap Gert Borneman en Aooi Nico Spierenburg hebben het management van de LO/Sport uitgebreid geïnformeerd over de ervaringen van de eerste drie pilots. Het was een genot om hen aan te horen. Onder behoorlijke tijdsdruk is een oefening uit de grond gestampt waar we trots op mogen zijn. Dankzij de voorbereidingen van kap Rob Jansen en het vervolg door Gert Borneman is er iets moois ontstaan, dat alle aspecten vertoond van het ingezette LOFT-beleid. Activiteiten, toegesneden op de beginsituatie van de eenheid volgens de LOFT doctrine (6stappen model). Activiteiten ook, die appelleren aan zowel de fysieke- als mentale component, en tot slot activiteiten waarin de evaluatie door onze eigen mensen een belangrijke toegevoegde waarde levert aan de vormende waarde van deze “topweek voor de deelnemers” (en dit is een citaat van de deelnemers zelf!!). Kortom: een fraai voorbeeld van integrale, competentiegerichte O&T, waarin Leren, Trainen en Vormen in een goed samenspel aan de orde komen. Commando-overdracht Op 30 maart a.s. zal ik het commando van de LO/Sportorganisatie overdragen aan de dan kolonel Nico Spreij. Deze dag zal worden omlijst met een mini-symposium. Tijdens dit symposium zal een tweetal lezingen worden verzorgd. De eerste gaat over het Optreden in Verstedelijkt Gebied (OVG) met een knipoog naar de fysieke- en mentale aspecten daarvan. De tweede lezing heeft als thema “Militair… Topsporter of niet?”. De internationaal befaamde toptrainer Henk Kraaijen-

ZANDLOPER 03

Colofon hof en C-11 LMB, bgen Koen Gijsbers, tevens voormalig topatleet, zullen dit onderwerp in een duo-presentatie aan de orde stellen. Door dit symposium wordt het nuttige met het aangename verenigd. Bovendien wordt hierdoor een podium geschapen om relaties uit de KL en daarbuiten te laten proeven aan de betekenis van de fysieke- en mentale component, en nu eens uit de mond van “derden”. Ik kan me voorstellen dat velen geïnteresseerd zijn om deze dag te bezoeken. We zijn helaas beperkt door de mogelijkheden van de accommodatie en de wens om relaties van buiten de LO/Sport uit te nodigen. Vanuit de LO/Sport kan ongeveer 2/3 van het personeel aanwezig zijn, terwijl de overige gasten op naam zullen worden uitgenodigd. Ik vraag begrip voor deze situatie. Afbouwen of onthechten? Op 30 maart zitten ruim 36 jaar Koninklijke Landmacht, waarvan ruim 33 jaar in de LO/Sportorganisatie, er op. In ieders leven een belangrijk moment, dus ook in dat van mij. Een moment ook waar je wel naar toe kunt leven, maar waarvan je niet van tevoren kunt voorspellen hoe je het gaat beleven. In mijn “baantje” kun je het je nu eenmaal niet permitteren om echt af te bouwen, terwijl daar af en toe best behoefte aan bestaat. Niets menselijks is mij vreemd. Sterker nog: ik denk dat het zelfs noodzakelijk is om met enige afstand van de organisatie adieu te kunnen zeggen. Immers het leven verandert rigoureus en je ritme wordt daardoor behoorlijk op zijn kop gezet. Ik (we) ben (zijn) vast van plan nog enkele tientallen jaren in gezondheid op deze aardbol te blijven rondlopen. Afscheidstournee Ik prijs me dan ook gelukkig dat de opvolging goed geregeld is, waardoor ik de mogelijkheid heb om de laatste 2

maanden een soort “afscheidstournee” te houden. Ik ben helaas niet in de gelegenheid om alle LO/Sportgroepen te bezoeken, maar bij een behoorlijk deel daarvan lukt dat gelukkig wel. Deze keer geen moeilijke agenda’s, maar gewoon eens lekker ouwehoeren, herinneringen ophalen of zo maar wat ontspannen sporten. Een prima manier om te “onthechten” en tevens nog vele collega’s de hand te schudden. Tot de werkbezoeken en anders graag tot 30 maart. Laatste “Van de commandant” Dit is tevens de laatste “Van de commandant” van mijn hand. De uitgave van maart zal in het teken staan van de overgave en overname aan (l)kol Nico Spreij. Ruim 60 bladzijden informatie, maar ook wat prietpraat is uit mijn toetsenbord gerold. Ik wens Nico veel succes met zijn nieuwe uitdagende functie en ook met de “maandelijkse verplichting” om twee A4-tjes vol te schrijven voor de Zandloper. Via deze weg wil ik ook, tot slot, de gelegenheid nemen om nu al vast iedereen van harte te danken voor de getoonde inzet voor de LO/Sportorganisatie en voor het vertrouwen dat ik heb mogen genieten. Het is een absoluut voorrecht geweest om commandant van deze bijzondere club te zijn. Het was echt hartverwarmend te zien bij de talloze werkbezoeken, over wat voor een deskundig en gemotiveerd personeel we beschikken. Het gaat in organisaties altijd om de mensen, maar vooral om de goede mensen en daarvan hebben we er gelukkig heel veel en dat is iets dat we mogen koesteren. Het gaat jullie allemaal heel goed in de toekomst, zowel privé als op het werk.

Door kol Rob Zimmermann

ZANDLOPER 04

LO/Sportorganisatie

Koninklijke Landmacht

e i s s i omm

c s p a h ensc

g g e z e Med

Op 25 januari is de Medezeggenschap Commissie (MC) van de LO/Sportorganisatie weer bijeen geweest, voor het eerst in 2005. Dat 2005 wel weer eens een druk jaar kan worden bleek meteen al weer uit het feit dat niet iedereen in de gelegenheid was om de bijeenkomst bij te wonen. Zitting hebben in de MedezeggenschapsCommissie is een neventaak, geen hoofdtaak. Toch stonden er weer een aantal zaken op de agenda die de aandacht van de Commissie vroegen. Zoals u dit inmiddels van ons bent gewend willen we, middels de Zandloper, weer met u delen waarover het deze keer (onder andere) ging.

• Op het gebied van uitzendbeleid is nog geen voortgang te melden, dus ook nog niet over het beleid ten aanzien van de gravendienst. Het inhoudelijke deel van het gravendienstbeleid heeft inmiddels wel een definitieve status. Op de public schijf van de organisatie kunt u hierover informatie vinden. Voor de rest dus: wordt vervolgd. • De MC heeft uitgebreid stilgestaan bij het -concept- Risico Inventarisatie- en Evaluatie rapport (RI & E) welke we hadden ontvangen van de opsteller van het rapport, dhr. Henk Smilde. De algemene indruk van de Commissie over het rapport, was positief. Uiteraard kwamen er enkele vragen ter verduidelijking en vragen over de inhoud. Deze vragen zijn, in dezelfde bijeenkomst, met de heer Smilde besproken en de antwoorden waren voor de Commissie bevredigend genoeg om de commandant hierover positief te adviseren. Daarmee wordt het rapport een brondocument van waaruit de arbeidsomstandigheden binnen de LO/Sportorganisatie op een aantal punten aanscherping verdienen. Uiteraard is een dergelijk rapport een moment-

opname en tevens een groeidocument om alle zaken, de arbeidsomstandigheden en milieuzaken betreffende, binnen de organisatie te volgen. Waar nodig zal de MC de commandant hierover aanspreken. Een goed RI & E en uitvoering daaraan geven, is een verantwoordelijkheid van de commandant èn de MC samen. We houden u op de hoogte en willen ook graag door u op de hoogte worden gehouden over onze arbeidsomstandigheden.

• De MC zal zitting nemen in een werkgroep, vanuit de S4, die het pakket functionele kleding onder de loep zal nemen. Hieruit zal de commandant een advies worden gegeven of het pakket verandering behoeft en, zo ja, welke. • In de organisatie leven vele vragen over het toekomstig personeelsbeleid, het zgn. ‘ up or out’ principe. De MC is verheugd dat de commandant, ondanks het feit dat hierover nog geen volledige duidelijkheid is, heeft geprobeerd iets meer duidelijkheid te geven door middel van de beantwoording van vragen die zijn ingediend. Dat de beantwoording ook geen volledige duidelijkheid heeft gegeven, moge duidelijk zijn. Maar de commandant heeft in ieder geval zijn inschatting gegeven van de consequenties van dit beleid voor het personeel van de LO/Sportorganisatie. • In 2005 zullen er weer MC-verkiezingen zijn. (De LO/ Sportorganisatie houdt om de twee jaar verkiezingen voor dit orgaan.) Zo rond oktober zullen deze verkiezingen weer plaats hebben. We zullen u weer op de hoogte houden en roepen nu reeds op om na te gaan denken of zitting nemen in de MC iets voor u is. De MC moet een afspiegeling zijn van het personeel van de organisatie. Op dit moment is dat niet geheel het geval. Wilt u meer informatie over de werkzaamheden van MC leden, dan vindt u de leden van de MC LO/Sportorganisatie en de manier waarop u hen kunt bereiken op de poster op uw sportgroep. Tot zover voor deze keer! Smi Jan Welling, Secretaris MC LO/Sportorganisatie

ZANDLOPER 05

“Wij zijn niet beter, maar zeker niet minder dan de andere LO/Sportgroepen in het land”, aldus sgt Maikel van Gerven, een van de twee BBT-collega’s die werkzaam is op deze LO/Sportgroep. Vreemde reacties kreeg aooi Hans van Leeuwen van collega’s, nadat hij vol enthousiasme had verteld dat hij de LO/Sportgroep Harskamp zou gaan runnen.

LO/Sportgroep Harskamp

nieuw imago ZANDLOPER 06

Lange tijd lag de LO/Sportgroep verscholen achter prachtig bloeiende rododendrons en mocht je niet bekend zijn op de Harskamp, was het lang zoeken voordat je de LO/Sportgroep had gevonden. Van dit imago wil het LO/Sportbureau af. Aooi Carly van Pinxten de voorganger van de huidige commandant LO/Sportgroep, aooi Hans van Leeuwen, was deze weg al ingeslagen en Hans zet dit voort en heeft dit tot target verheven. Overenthousiaste collega De LO/Sportgroep is nu gemakkelijk te vinden. Er is een wegbewijzering en de prachtige rododendrons zijn verplaatst. Ik zie onze ‘trainingspakken’ voor de ramen bewegen terwijl de LO/Sportvlag de klanten verwelkomt. Mijn insteek is om twee BBT-collega’s, geplaatst op deze LO/Sportgroep, te interviewen en hun ervaringen op papier te zetten. Tijdens de koffie neemt aooi Hans van Leeuwen het woord. Na ruim een halfuur hebben we deze overenthousiaste collega geboeid en afgevoerd en kan het gesprek beginnen. Imagoverandering Sgt Martijn Arends en sgt Maikel van Gerven, zijn in 2003 onder leiding van Carly van Pinxten begonnen op de Harskamp. De imagoverandering is onder zijn bewind al ingezet. Klantvriendelijk gericht, compleet aanbod van lespakketten, begeleiden van teambuildingen, mee op oefening, het organiseren van evenementen, enzovoort. Het alleen maar uitgeven van een accommodatie en een bal is verleden tijd. Beiden willen hiermee niet suggereren dat hier in het verleden niets is gedaan, maar LO/Sportgroep Harskamp heeft nu een vaste klantenkring en gaat met de tijd mee. Verstrekken van ‘ballen’ De meeste klanten komen tijdelijk voor een cursus naar de Harskamp en zitten midden in een fysieke opbouwcyclus. Hier wordt door Martijn en Maikel op ingespeeld. Beiden zijn enthousiast over de contacten met collega’s in het land. Informatie omtrent de lessen wordt uitgewisseld en door beiden invulling aangegeven. Vorig jaar is door C-Luchtmobiel aan beide collega’s een tevredenheidsbetuiging met een geldelijke beloning uitgereikt. Uit dit gegeven is duidelijk dat hun bijdrage zich niet beperkt heeft tot het verstrekken van ‘ballen’. ‘Flipperkastgelden’ Veel cursisten komen voornamelijk uit Amersfoort (OTCMan), maar ook uit de rest van het land. Legerplaats Harskamp is een Schietkamp, waarvan uit het hele land gebruik wordt gemaakt. Ze komen dan ook vaak voor een langere periode. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat Legerplaats Harskamp de drukste kantine heeft en daardoor tevens de rijkste is van het land. De LO/Sportgroep maakt dan ook driftig gebruik van deze zogenaamde ‘flipperkastgelden’. Zo bezit de LO/Sportgroep een kostenloze sauna

en zonnebank. Een product wat toch wel tijdrovend is. Beide collega’s zul je dan ook niet in de sauna aantreffen. Liever gaan ze een eindje hardlopen, bovendien zagen ze voor deze ruimte liever een dojo terugkomen. Toch is er veel belangstelling voor en is er dus niet meer weg te denken. De accommodatie beperkt zich overigens niet tot bovenstaande producten. Alle faciliteiten die te vinden zijn op een grote LO/Sportgroep zijn ook hier te vinden. Leerschool Sgt Maikel van Gerven is een ALO’er. Waarschijnlijk had ik een nietsvermoedende non-verbale uitdrukking op mijn gezicht, want hij riep gelijk: “ik ga me niet weer verdedigen”. Toen ik vertelde dat dat niet hoefde, zei hij; “schrijf er dan maar gelijk Zwolle bij.” Maikel werkt met veel plezier op de Harskamp en heeft het erg naar zijn zin. De opleiding tot fysiotherapeut behoorde tot zijn wensen, maar dat is er uiteindelijk niet van gekomen. Het werken op de LO/Sportgroep Harskamp is een uitdaging. Je bent niet alleen ‘lesboer’, maar je krijgt ook met veel andere aspecten te maken. Er ligt veel werk en je bent met een klein groepje, dus komt het wel eens voor dat je als laagste in rang zijnde de belangen van de LO/Sportgroep behartigt in de Buitengewoon Medezeggenschapcommissie. Maikel, overigens iemand met een duidelijke mening, ziet dit alles als een leerschool en een leerzame periode, maar heeft niet de intentie om als beroeps door het leven te gaan. Carrièreplaatje Sgt Martijn Arends ziet zeker toekomst in ons bedrijf. LO/Sportgroep Harskamp had dan ook niet zijn voorkeur. Dit kwam mede door de ‘negatieve’ verhalen van collega’s. Ondanks deze plaatsing is hij een en al lof over aooi Carly van Pinxten en is hij door hem zeer goed opgevangen. Kort geleden heeft hij de skatecursus gedaan. Ondanks dat dit behoort tot het ‘fun’ pakket en daarmee geen punten te behalen zijn -doelende op zijn carrièreplaatje- was hier duidelijk behoefte aan. Ook Public Relations behoort tot zijn interesse. Door middel van posters, flyers en de intranetsite van de Harskamp houdt Martijn iedereen op de hoogte van de activiteiten. Ook naar zijn mening zijn de werkzaamheden op een ‘kleine’ LO/ Sportgroep gevarieerder dan op een groot LO/Sportbureau. Generaal Winkelmankazerne Dat niet alleen de LO/Sportgroep te kampen heeft met een ‘negatief’ imago blijkt uit het feit dat de Legerplaats Harskamp zo goed als zeker te zijner tijd omgedoopt zal worden tot: Generaal Winkelmankazerne. Volgens Maikel en Martijn is een ding zeker: het maakt niet uit of het gaat om een grote of een kleine LO/Sportgroep. Iedereen draagt zijn steentje bij aan onze LO/Sportorganisatie, zo ook de LO/Sportgroep Harskamp of moet ik zeggen: de LO/Sportgroep Generaal Winkelmankazerne?

Aooi Richard Wichhart

ZANDLOPER 07

Uitreiking rode baretten Op vrijdag 14 januari werd op het marktplein in de Arnhemse binnenstad, onder grote belangstelling, aan de A-cie en Vakol cursisten van de Luchtmobiele brigade de rode baret uitgereikt. Onder hen bevond zich Kevin Broos, zoon van onze collega aooi Humphrey Broos. Zij werden door familie, vrienden en kennissen op deze, waarschijnlijk éénmalige, unieke plaats verwelkomd. Tijdens de inhuldiging daalden drie parachutisten neer om de rode baretten aan Commandant Luchtmobiele Brigade, bgen Koen Gijsbers, te overhandigen om deze vervolgens aan de 120 leerlingen te verstrekken. Adrenalinestoot Tijdens deze ceremonie verzorgden onze collega’s een afdaling van de Eusebiuskerk. Dit stond onder leiding van smi Marc Bakker, die ondersteund werd door

LO/Sportgroep Groot Heidekamp te Schaarsbergen. De militairen hebben de dagen voorafgaand aan de ceremonie de eindoefening ‘Fearless Falcon’, een fysiek en mentaal zware oefening in de omgeving van Trier, gedraaid. Ter afsluiting van deze opleiding werden zij op de zuidelijke Rijnoever gedropt en liepen zij Arnhem via de John Frostbrug binnen. De vermoeidheid was van hun gezicht af te lezen, maar het geweldige ontvangst gaf hun de laatste noodzakelijke adrenalinestoot om deze missie tot een goed eind te brengen. Trots Bij het overhandigen van de rode baret werd aooi Humphrey Broos naar voren geroepen om persoonlijk zijn zoon zijn verdiende rode baret te overhandigen. Overbodig om te vermelden dat dit met gepaste trots ging wat duidelijk van beide gezichten was af te lezen. Aooi Richard Wichhart

ZANDLOPER 08

ZANDLOPER 09

Impressie Parcours Militair

Op dinsdag 2 november jl. om halfvijf vertrokken we vanuit Ede richting Geldrop-Mierlo. Onderweg deden we een shoarmatent aan om de vetten aan te vullen. Voordat we in Geldrop-Mierlo aankwamen, waren we al drie keer fout gereden. Om acht uur waren we op de plaats van bestemming, een vakantiepark, wie had dat gedacht. Allemaal dachten we dat we in boogtenten zouden slapen, maar nee gewoon in een bungalowhuisje (heel gezellig).

We moesten ons melden in de kantine van het park. Daar kregen we onze AOT en draaiden ze oude filmpjes over parcours militair. Om tien uur lekker naar bed want misschien vroeg eruit. Om zes uur moest de commandant eruit om het BOT te halen en te vragen hoe laat we moesten starten. We hadden geluk want onze start was pas om 11:15 uur dus konden we nog lekker in bed blijven liggen. We dachten om een uur of drie terug te zijn om nog lekker te kunnen bubbelen, maar dat viel tegen.

“Nog een half uur en dan ben je er”. We waren aan het warm lopen want een kwartier later moesten we naar de start; vol goede moed en met veel lol. De sfeer zat er goed in. Om 11:15 uur gingen we van start. De eerste opdracht ging goed, bij de verplaatsing hebben we tien minuten gezocht naar een Y-splitsing en eindelijk gevonden. We waren iets te fanatiek van start gegaan. De opdrachten vond ik erg leuk. Ook leuk was dat ik mijn collega tegenkwam die in de organisatie zat en ik vroeg: ”Hoe ver is het nog hiervandaan?“ Ze zei; “Nog een half uur en dan ben je er”. Twee uur later waren we er! Ik denk dat ze met de auto bedoelde. Om halfzeven, geloof ik, kwamen we binnen. We konden nog net onder de bijna afgebroken boog door om te finishen. We zijn gelijk gaan eten want we hadden natuurlijk erg veel honger en dorst. Eindelijk naar huis en om 20:45 uur lag ik in bed; ik was versleten en de volgende dag ook nog. Conditioneel Het was mijn eerste keer dat ik meedeed aan een parcours militair en ik vond het een leuke ervaring. Volgend jaar ga ik weer meedoen als alles het toelaat. Ik weet nu in ieder geval waarop we moeten trainen voor we er weer aan meedoen. (Bijvoorbeeld: strippenkaart, voertuigenherkenning, meer als een team werken en elkaars kwaliteiten kennen). Op conditioneel gebied was er niks mis; we hebben zes en half uur gelopen, waren nog redelijk fit en het klimmen ging ook goed.

Sgt Carlijn van Renswoude, LO/Sportgroep Ede

ZANDLOPER 10

ZANDLOPER 11

Intranet Nieuws De liefhebbers van de computer zal het misschien al opgevallen zijn dat er een aantal OTCa een nieuwe site heeft geopend op het Intranet. De LO/Sportorganisatie is druk bezig met het voorbereiden van de eigen site en op het moment van verschijnen van de Zandloper is er reeds een aantal mensen op cursus geweest in Ede. Het streven is dat er op ieder niveau van onze organisatie mensen geschoold worden in het ‘bouwen’ van één of meerdere pagina’s.

Waarom ‘bouwen’ tussen aanhalingstekens staat zal ik uiteraard uit de doeken doen, want de creatievelingen van onze organisatie zullen hun ‘ei’ misschien niet helemaal kwijt kunnen. Het geheel is namelijk in strakke formats opgelegd door OTCo, omdat men herkenbaar wil zijn en er naar streeft om alles gebruikersvriendelijk te houden. Het huidige intranet is uitgegroeid tot een soort digitale jungle en is technisch gezien niet toereikend. De tweedaagse cursus is zeer praktisch ingericht en wordt verzorgd door PCGOK (Persoonlijk Computer Gebruik Opleidingen Krijgsmacht), een hele mond vol. Het maken van detailpagina’s, linklijsten, onderdeelspagina’s moet hiermee een fluitje van een cent worden. Binnen het strakke ‘regime’ blijven er echter mogelijkheden genoeg om aan onze eigen identiteit een waardevolle bijdrage te leveren. Doel Het moge duidelijk zijn dat dit niet zo maar uit de lucht komt vallen, maar dat er een duidelijke doelstelling achter schuil gaat. Zonder er al te diep op in te gaan, wil ik ze wel even memoreren • Verbeteren van de interne communicatie • Toegankelijker maken van de informatie • Ondersteunen van de bedrijfsvoering • Lagere kosten

Op zich spreken deze zaken voor zich, we moeten wel beseffen dat het intranet een groeiproces is. In eerste instantie zal de nadruk komen te liggen op het delen van de informatie en het verbeteren van de communicatie door een snelle en doelgerichte nieuwsfaciliteit. Praktijk In de praktijk komt het er op neer dat we er naar streven medio dit jaar ‘on line’ te gaan. Nadat de cursussen zijn doorlopen, kan er op alle niveaus natuurlijk gestart gaan worden met de opbouw. Dat er daarnaast nog veel zaken gerealiseerd moeten gaan worden is ook duidelijk. Hoe ziet de redactieraad van het intranet eruit, wie nemen daar zitting in, de statuten van OTCo vertalen naar onze organisatie, enzovoort. Bureau Marketing & Externe Betrekkingen is momenteel druk bezig met het creëren van de randvoorwaarden. Natuurlijk zijn er regelmatig kinken in de kabel te ontdekken, want zo wordt de huidige versie van het besturingssysteem (TDS) alweer vervangen door een update. Wat dit voor impact heeft op het totale proces is tot op moment van schrijven nog niet duidelijk, maar we willen wel graag aan de slag. Ook is het streven dat de nieuwe GOAL.net applicatie gekoppeld kan worden aan dit systeem en volgens Paul Lindeboom gaat dit moeiteloos lukken. Surfen Ik hoop in ieder geval een aantal mensen nieuwsgierig gemaakt te hebben, ga gerust eens kijken op de sites van het OTCMan of OTCo surfen voor de beeldvorming. Realiseer jezelf daarbij dat er veel mogelijkheden blijven, maar wel redelijk strikte ‘vangrails’ zijn waarbinnen gewerkt moet worden. Heb je na het zien van de sites of het volgen van de cursus frisse ideeën, ventileer die dan gerust onze kant op.

Smi André Wijnberger, redactielid Zandloper

ZANDLOPER 12

Cadetten klimmen in Marche-les-Dames:

‘ieder zijn momentje’ ZANDLOPER 13

Met eindelijk meer ruimte om te staan, schudt een achttal eerstejaarscadetten op de rand van de steile rotswand de spanning van zich af. "Wie beweert geen enkele spanning gevoeld te hebben, is òf een geroutineerd klimmer, òf liegt tegen zichzelf," concludeert de groep.

De cadetten hebben zojuist de 'Via Ferrata' voor hun kiezen gekregen. De 'IJzeren Weg' is een uitdagend parcours dat op de heuvelflank tussen 0 en 62 meter over smalle richels en schommelende bruggetjes slingert. Uitgerust met helmen, klimgordels, carabiners, sangels en 'achtjes' trekken de officieren in spé de aandacht van de wandelaars ver beneden hen op de grond. "Van mezelf ben ik zeker, metalen steunen en ladders vind ik ook nog oké, mijn collega vertrouw ik ook nog, maar dat bruggetje van Vlaams waaibomenhout, daar heb ik toch echt andere gevoelens bij." Cadet Erwin van Someren werpt nog een laatste blik tientallen meters de diepte in. Van Someren is zeker niet de laatste van de eerstejaarscadetten die ergens tijdens de drie dagen in Marche-les-Dames 'zijn momentje' voorgeschoteld krijgt. Op deze bijzondere klimlocatie in de Ardennen, normaal het domein van de Belgische Commando's, vinden immers de meeste GVA's van de Academie plaats. Tijd voor een ruimere blik op deze activiteiten, want waarom vinden ze eigenlijk plaats? En waarom op deze manier? Op zoek naar stress Iedere militair zou fysiek inzetbaar moeten zijn; het Handboek Militair spreekt zelfs over 'eisen'. Dus onder operationele omstandigheden zware en langdurige inspanningen ook onder slechte weersomstandigheden aan kunnen? Ja, en daarom is trainen van een goede fysieke conditie en vaardigheden niets minder dan absolute noodzaak. Daarnaast verbetert fysiek trainen natuurlijk de mentale gehardheid: van levensbelang bij grote stress, zoals in gevechtssituaties. Maar hoe train je daarvoor? Dat is lastig, want die angsten doen zich alleen voor tijdens echte gevechtsomstandigheden. Toch wil Defensie militairen in opleiding er zo veel mogelijk op voorbereiden en zocht daarom naar alternatieven. Op zoek dus naar stress, op zoek naar situaties die de angst voor zwaar lichamelijk letsel zo dicht mogelijk benaderen.

GVA-Klimmen is efficiënter dan bungyjumpen of duiken Deze zoektocht eindigt bij de extremere sporten als bungyjumpen, duiken of parachutespringen. De meest gebruikelijke grensverleggende activiteit is echter werken op hoogte. Elnt Ron Kaag, Kwaliteitsbewaker Rotsklimmen, kijkt zichtbaar ontspannen vanaf een klein plateau op 62,5 meter hoogte uit over de Belgische Maas: "Kijk, een klimactiviteit kun je met minder geld, materiaal en personeel opzetten. Bovendien kun je activiteiten als duiken en parachutespringen minder makkelijk onderbreken en ook stress is daarbij op het moment veel minder zichtbaar. Daarnaast kun je bij klimmen eindeloos variëren om stressvolle situaties te creëren." Ondertussen draait cdt Beckers in Marche-les-Dames op diezelfde

62,5 meter hoogte zijn 'afdaalacht' in het klimtouw. Aan maj Jan van den Dool, C-LO/Sportgroep KMA, vraagt hij bevestiging, want hij is onzeker over het 'infitten'. Van den Dool, allang overtuigd van de prima zekering, antwoordt: "Heb je er zelf vertrouwen in? Durf jij hier aan te gaan hangen? Ja? Dan kun je de lange afdaling maken. Kijk, dit is ook een manier om mensen die het moeilijker hebben, gerust te stellen. Niet alleen een veilige situatie creëren, maar ook door ze vertrouwen in materiaal en eigen capaciteiten te geven." Elnt Ron Kaag vervolgt: "Zelfs ervaren lui kun je hier eenvoudig voor het blok zetten: een minimale aanpassing van het programma confronteert ze met een bekend geachte situatie ineens met hun eigen en andermans stress. Een voorbeeld? Bij een heel ervaren groep klimmers demonstreerden we voor hun Mariniersafdaling eerst met een stapel geschakelde bergrugzakken, dat ze beneden niet geremd zouden worden. De klap van de rugzakken op de grond zorgde in een bekende situatie dus ineens voor stress. Maar het kan nog eenvoudiger door 'onverschrokkenen' bijvoorbeeld een koprol op de indianenbrug of een sprongetje op de evenwichtsbalk te laten maken. Of juist omgedraaid: bij mensen die iets goed kunnen of iets wel durven stress veroorzaken door dat iets juist te verbieden. Bijvoorbeeld juist niet hinkelen op de evenwichtsbalk. Zo kun je met minimale middelen of aanpassingen toch iedereen een leermoment aanreiken." 'Er gebeurt van alles met ze' Instructeurs van de LO/Sportgroep KMA, onder wie behoorlijk wat 'Cordelet Rouges' (de hoogste gradatie in klimbevoegdheid), verzorgen tijdens de grensverleggende activiteiten de instructie en begeleiding. "Er gebeurt namelijk van alles met ze," vertelt sgt1 Muuk Harmsen. "Zowel op psychologisch vlak, dingen in je hoofd halen dus, als op fysiologisch vlak: zweten, aandrang in de blaas, droge mond. Ook zie je regelmatig een gedragsverandering: ineens heel druk, of juist heel rustig worden. Dat moeten ze bij zichzelf én bij anderen leren herkennen, erkennen en erop reageren." Uitgebreid klimprogramma op het menu Tijdens het driedaagse programma krijgen de eerstejaars hiervoor een uitgebreid menu aan afdalingen, helirappels, catcrawls, traverses, ladders, indianen-, kippen- en hangbruggen voorgeschoteld. Het klimmen op zich is overigens geen doel op zich; het is slechts een middel. Een goed GVA-programma biedt namelijk veel ruimte voor evaluatie. Tijdens deze evaluaties komt de doelstelling van de GVA naar voren: zorgen dat je de vier stappen in stresshantering doorloopt. En die vier zijn: herkennen en erkennen van eigen stress, idem maar dan bij andere militairen, leren omgaan met je eigen stressreactie en tot slot leren omgaan met de stressreactie van anderen. De groep van opperwachtmeester Itsch evalueert het ochtendprogramma (de 'Tarzan') van klimdag 2 in de boogtent. Erkenning van eigen stress blijkt toch minder

ZANDLOPER 14

Op 60 meter hoogte vrienden worden met je eigen en andermans stress

makkelijk dan stressherkenning bij je buddy. Het lijkt een soort van schroom waar de cadetten zichzelf overheen moeten zetten. Itsch: "Je kunt kracht putten uit elkaars kunnen en aanmoedigingen, maar ook uit elkaars stress. Jouw spanning is immers niets anders dan een normale reactie op een abnormale situatie. En jouw collega's vertonen ook zo'n reactie." Een groepslid vult direct aan dat er zelfs bij het kader toch enige spanning zichtbaar was: "Die sigaret voorafgaand aan de Tarzan-klimwand rookte u toch ook wat opgelaten." 'Skills', maar ook 'drills' Tot slot leren cadetten tijdens deze GVA ook dat een angstsituatie een andere manier van leidinggeven vereist. Schijnbaar neem je in stressvolle situaties minder informatie op en moet je dus echt toetsen of informatie is doorgekomen. In zulke situaties moet je drillmatig handelen, want datgene wat je net gehoord hebt, vergeet je. Kennelijk zijn die drills dus echt ergens goed voor. Sgt1 Harmsen: "Hoe je dat doet? Door iemand bij naam te noemen, recht aan te kijken, zien of ze info opnemen en controlevragen te stellen. Het is belangrijk dat cadetten zich realiseren dat ze dit straks als PC ook moeten doen. Maar ook informatie doorgeven is heel belangrijk. Als mensen precies weten wat er gaat gebeuren, vermindert dat de stress. Bijvoorbeeld doorgeven wat er om de hoek van de bergwand te wachten staat, elkaar tips geven. En door zelf het voorbeeld te zijn, zorg je dat de rest volgt."

Elnt Marcel Kersten, Sectie Communicatie KMA

ZANDLOPER 15

Militaire Vijfkampploeg in Chili Op woensdag 10 november vertrok de Nederlandse Militaire Vijfkampploeg, bestaande uit vijf heren en vier dames, naar het 52e Military Pentathlon World Championship te Santiago in Chili. Al heel vroeg moesten zowel atleten als begeleiders zich verzamelen op Schiphol, zodat er alle tijd was om rustig in te checken.

Dat dit geen verkeerde beslissing was geweest, werd al snel duidelijk bij de incheckbalies. Nadat inmiddels de KMar al was geïnformeerd en er overal wat mensen heen en weer begonnen te rennen, kon het feest beginnen. Wanneer je op pad gaat naar een land aan de andere kant van de oceaan, je vlucht daarbij een tussenstop in Atlanta heeft en je hebt naast je gewone bagage een negental wapens en twee volle dozen munitie bij je, is dat misschien wel vragen om problemen. Op alles voorbereid en met de papieren in de aanslag werd iedereen door de KMar ondervraagd en werden er wederom allerlei gegevens genoteerd. Nadat er vervolgens een half uur gewacht was op iemand van Schiphol die met stickers de wapenkisten zou verzegelen, wat achteraf natuurlijk helemaal niet noodzakelijk bleek te zijn, kon iedereen door de douane en was de eerste figuurlijke hindernis richting het Wereldkampioenschap (WK) in Santiago met succes genomen.

Tussenstop De vlucht van Amsterdam naar Atlanta duurde bijna tien uur maar de ploeg zat redelijk dicht bij elkaar in het vliegtuig, dus werd er volop gepraat over datgene wat men eventueel zou aantreffen in Chili. Of er op het vliegveld in Atlanta net zoveel problemen bij het inchecken zouden zijn als op Schiphol? Wonderbaarlijk was dan ook het gemak en met name de snelheid waarmee opnieuw ingecheckt kon worden in Atlanta voor de vlucht naar Santiago. Na een dik uur was alles geregeld en kon het wachten opnieuw beginnen. Een tussenstop van ruim acht uur waarin men kort van de gelegenheid gebruik maakte om het centrum van Atlanta te verkennen. Slaapmiddel Op weg naar Santiago, weer een vliegreis van ruim negen uur, kreeg iedereen van de trainers de opdracht

ZANDLOPER 16

om een slaapmiddel in te nemen, omdat er tijdens die vlucht verplicht geslapen diende te worden. Bij aankomst waren er namelijk maar twee trainingsdagen voordat het Wereldkampioenschap begon. Vanwege het heen en weer gereis tussen de diverse tijdzones mocht er dus geen tijd verloren gaan met eventuele vormen van jetlag. Statig complex Op het vliegveld van Santiago werd de ploeg opgevangen door een liaisonofficier en na de normale commotie rondom de wapens en de munitie, het nodige papierwerk en wat andere formaliteiten, kon de ploeg per bus doorreizen naar de Escuela Militar, de KMA van Chili. Een oud, donker maar zeer statig complex met veel betonnen gebouwen, dat door de enorme hoeveelheid smog een grauwe kleur had gekregen. Verder waren er wel alle faciliteiten aanwezig die je maar kon bedenken, zowel op sportief gebied als op het verblijf zelf. Neerslag Toen de eerste twee trainingsdagen aanbraken was het ook gelijk gebeurd met het mooie weer. Vanaf dat moment regende het onafgebroken, twee dagen en nachten lang. Achteraf bleek er in die twee dagen twintig procent van de totale neerslag welke op jaarbasis in Chili valt, gevallen te zijn en dat had toch wel invloed op iedereen. Bij sommige atleten werd een beroep gedaan op hun mentale weerbaarheid, maar gelukkig werd dit binnen de ploeg goed opgepakt en liet men zich niet van hun stuk brengen, waardoor er vol goede moed aan de eerste wedstrijddag begonnen kon worden.

Beide begonnen met 98 langzaam vuur, maar tijdens het snelvuur waren er wat technische problemen. Gelukkig lieten beide atleten zich niet van de wijs brengen en na enig oponthoud konden zij hun serie goed afmaken. Kpl1 Harold Visser schoot voor zijn doen onder de maat terwijl sgt Annemarie van Dongen een redelijk puntenaantal behaalde. In de serie daarna had Nederland weer twee toppers op de baan. Sgt1 Renate v.d. Hoek en de altijd lachende sgt Melvin Laport. Renate startte met een 98 en Melvin met een 99 langzaamvuur, wat perspectieven bood. Melvin schoot met een snelvuur van 96 een PR en Renate eindigde op een verdienstelijke 192. De dames stonden hiermee in de bovenste regionen met het schieten. Bij de heren kon pas na de laatste schutter, elnt Alex Berding, de balans opgemaakt worden. Een PR voor Alex wordt al moeilijk omdat hij een PR heeft staan van 199. Hij kwam er met 196 dichtbij en dat was alweer lang geleden. De beide trainer/coaches, smi Jeroen Kuiper (dames) en smi Eric Hoek (heren), konden tevreden zijn. Hindernisbaan Aan het weer kon het niet liggen. De zon scheen maar het was niet al te warm. Wel viel het op dat de Nederlanders vroeg moesten starten. De heren en de dames waren positief over de baan en verwachtten goede prestaties. Annemarie heeft de spits afgebeten met een PR. Ze liep een tijd van 2.42.7, dat leverde haar een 18e plaats op. Renate had er zit

Oud-olympiër Tijdens deze eerste dagen was de C-11 Luchtmobiele Brigade, brigadegeneraal Koen Gijsbers, mee als Chef de Mission. De generaal Gijsbers heeft de militaire vijfkampploeg namelijk geadopteerd en ondersteunt de ploeg met een vijfkamphonk en andere faciliteiten in Schaarsbergen. Hij was uitermate te spreken over de discipline en de goede sfeer binnen de ploeg en vond het een genot de atleten te zien trainen. Zelf heeft hij ook nog een training meegepikt, want tijdens de verkenning van het loopparcours kon de oud-olympiër het niet laten zijn loopschoenen aan te trekken en lekker mee te dribbelen. Helaas kon hij vanwege een bezoek aan de Verenigde Staten, samen met de Bevelhebber der Landstrijdkrachten, niet bij de echte wedstrijden aanwezig zijn maar via de mail en sms werd hij iedere dag op de hoogte gehouden van de prestaties en resultaten van de Nederlandse Equipe. Schieten Ondanks enkele opstartproblemen begonnen de Nederlandse deelnemers voortvarend. Sld1 Anouska Lievaart schoot als eerste een dikke Persoonlijk Record (PR) met 17 punten en kpl Kjell v. d. Waals bleef slechts twee punten onder zijn PR. Halverwege de wedstrijd werd de eerste tweehonderd geschoten door een Chinees. Het volgende tweetal in de serie, elnt Annemieke Heugens en wmr Daniel Muller zijn goede schutters en er werd dan ook veel van hen verwacht.

ZANDLOPER 17

De trainers smi Jeroen Kuiper (l) en smi Eric Hoek (r)

door de atleten gepresteerd werd. Met name de vrouw van de ambassadeur nam de moeite om met iedere atleet een praatje te maken. Na de nodige hapjes en drankjes was het na twee uurtjes tijd om terug te gaan, omdat er de volgende morgen weer volop gepresteerd diende te worden.

in, dat was gewoon te zien. Ze straalde ook zelfvertrouwen uit. Aan de meet stond dan ook een evenaring van haar persoonlijke beste tijd op het scorebord. Beide andere dames stelden toch ietwat teleur. Bij de heren brachten zowel Kjell als Daniel en Alex niet helemaal wat er van hen verwacht mocht worden. Het moest dus komen van Melvin en Harold. Melvin zat natuurlijk lekker in de wedstrijd met een PR op het schieten. Hoewel hij op het eind van de baan volledig in elkaar klapte wist hij toch nog een PR te lopen. Harold stond er voor de hindernisbaan natuurlijk heel anders voor. Het resultaat van het schieten had hem behoorlijk geraakt. Hij heeft laten zien dat hij kan omgaan met teleurstellingen. Ook hij liep een PR op de hindernisbaan 2.30.8 min. Vele uren later liepen de snelste mannen van de wereld. Een atleet uit Ecuador zette de snelste tijd neer namelijk 2.16.6. min. wat nog altijd vier seconden boven het wereldrecord is. Ambassade ’s Avonds was er een formeel bezoek aan de Nederlandse Ambassade in Chili. De Vijfkampéquipe werd heel hartelijk ontvangen en er was grote interesse voor datgene wat er

Athletes Speaker Tegelijkertijd met het bezoek aan de ambassade was er een verkiezing van nieuwe athletes speakers. Eén keer per twee jaar wordt er vanuit de atleten een vertegenwoordiger gekozen om de belangen van de atleten te behartigen. Sgt1 Renate van der Hoek was één van de vrouwelijke kandidaten. Zij werd na een zeer goede speech en perfecte vertolking van datgene wat ze wilde gaan betekenen voor met name de vrouwelijke atleten, met een ruime meerderheid van stemmen gekozen tot atletes speaker voor de komende twee jaar. Zwemmen Het zwembad ligt prachtig tussen de gebouwen. Geen wind, wel zon. De Europeanen genieten ervan en lopen lekker in de zon. Binnen kunnen de atleten de warming-up doen in het binnenbad. In het eerste wedstrijdblok gaan de dames te water. Onder grote belangstelling worden de eerste series gezwommen. Anouska gaat te keer. Een PR zit er zeker weer in. Bij de laatste balk komt ze niet perfect uit, het kost haar enkele tienden van seconden en een zere pink. Een verbetering van negen tiende deed haar even niet meer aan haar pink denken. Toch maar even naar het ziekenhuis met verzorger aooi Gerard Zonneveld. Gelukkig niet gebroken maar wel het kapsel beschadigt. Annemarie zette een tijd neer

ZANDLOPER 18

die er zeker mocht zijn. Een tiende boven je beste tijd op een WK is natuurlijk prima. Annemiek en Renate waren niet top deze dag en kwamen helaas niet in de buurt van een PR. De vierde plaats in het eindklassement kwam niet in gevaar. Valse start Bij de heren Alex en Kjell ging het ook niet geweldig. Pieken op een WK is gewoon moeilijk. Melvin is een verhaal apart. De eerste start werd uitgevoerd zonder het commando “take your marks”, deze start moest dus over. Bij de tweede start maakte Melvin een duidelijke valse start, maar van de starter mocht het tweetal doorgaan. Melvin twijfelde en zijn race was natuurlijk verre van perfect, de tijd 32.3 viel dan ook flink tegen. Harold maakte gebruik van het goede gevoel van gisteren en zwom een prima tijd net boven zijn PR. Daniel kreeg de beloning voor het vele zwemwerk de afgelopen winter en zette een mooie tijd op het scorebord. Een PR is mooi meegenomen op zo’n heerlijke zwemdag. Maj Anne Heikloop, de nieuwe Chef de Mission, heeft nog net de laatste Nederlanders kunnen zien zwemmen op het moment dat hij arriveerde op de Escuela Militar. Werpen Kjell gooide als eerste en dit mislukte volledig. Melvin is aan de beurt en gooit een redelijke wedstrijd. Daniel laat zien dat hij goed kan werpen. Het gaat lekker tot en met de tweede ring. De volgende ring heeft Daniel volledig gebruikt en dat koste hem 12 punten. Er was deze dag iets met de ring op 30 meter. Ook Harold had problemen op deze afstand. 116 punten stond na zestien worpen. Gelukkig heeft Harold een flinke verteworp en met 63 meter kwam hij toch hoog in het klassement. Alex gooit een degelijke wedstrijd en dan is het de beurt aan de dames. Anouska ging niet geweldig, maar had ook last van haar gespalkte pink. Annemieke en Annemarie wierpen beiden 124 punten, tevens de beste prestatie tot nu toe van beide dames. Renate had haar dag niet en vergooide haar wedstrijd.

Wereldtitel Bij de dames werd het een Chinees onderonsje. Ze pakten zowel op de cross als in het eindklassement de drie podiumplaatsen. De Nederlandse dames hadden voor de afsluitende cross tot doel gesteld om het Nederlands damesrecord puntentotaal te gaan verbeteren, wat inmiddels alweer tien jaar stond. Dit was gezien de omstandigheden geen makkelijke opgave, maar het record werd gebroken met maar liefst 250 punten. Een goede afsluiting van een geweldig Wereldkampioenschap met uiteindelijk een vijfde plaats voor de dames en een achttiende plaats voor de heren. Met name de Zuid-Amerikaanse ploegen deden van zich spreken tijdens dit WK en er werd op een uitermate hoog niveau gepresteerd. De Chinezen wonnen zowel bij de heren als de dames de wereldtitel. Bij de heren volgden Brazilië en Duitsland, terwijl bij de dames Rusland en Noorwegen de tweede en derde plaats voor hun rekening namen.

Kapitein Henri van der Linde Chef d’Equipe ad interim

Annemiek Heugens (l) en Renate van der Hoek (r)

Lopen Op de laatste dag van het kampioenschap worden zoals altijd de prijzen pas verdeeld. De Deen Brian Dasbjerg heeft een kleine voorsprong op de drie Chinezen achter hem. De vraag is niet eens of hij die voorsprong kan behouden, maar eerder hoe snel de Chinees bij hem zal zijn en de leiding over zal nemen. Het werd een zeer spannend gevecht, waarin de Deen toch aan het kortste eind trok en met vijf seconden achterstand de wereldtitel aan de Chinees moest laten. De Nederlanders gingen goed van start. Harold Visser werd uiteindelijk met een tijd van 27.23 minuten eerste Nederlander op de 8 kilometer cross, direct gevolgd door Melvin die 28.12 liep. Voor beiden een PR. De andere heren kwamen weliswaar niet bij hun beste tijd in de buurt, maar ondanks het zware parcours werd er toch uitermate sterk gelopen.

ZANDLOPER 19

LO/Sport kort Jeneverkruis Op 6 december jl. hebben onderstaande personen het Jeneverkruis (officierskruis) ontvangen. Lkol Nico Spreij Maj Johan Groen Maj Anne Heikoop

(25 jaar) (20 jaar) (20 jaar)

Tok, tok, weer een vreemde eend in het LO/Sporthok Na enkele weken heen en weer reizen tussen het opleidingscentrum Ede en de LO/Sportorganisatie ben ik nu definitief neergestreken binnen de LO/Sportorganisatie. Volgens de redactie van dit blad wordt het dan ook tijd dat ik me even voorstel. Wie is Freek Bruning en wat doet een TD-er (Technische Dienst) binnen het personeelswerk? Inmiddels ben ik al weer twintig jaar getrouwd en vader van twee kinderen die beide zorgen dat de leraren op de HAVO in Apeldoorn ook bezig gehouden worden. Daarnaast ben ik een actief liefhebber van vele sporten, alleen door diverse spierblessures en studie heb ik dit de afgelopen jaren op een laag pitje moeten zetten. Vaak van huis Als militair ben ik als dienstplichtig soldaat in 1982 opgekomen als berger Leopard 1 bij het 103 Verkenningsbataljon in Seedorf. Deze functie was zo leuk dat ik tot 1998, over het algemeen alleen maar uitdagende bergings/ diagnose functies heb vervuld. Daarbij natuurlijk vaak van huis, veel gezien, en ook leuke en indrukwekkende momenten meegemaakt. Afronden van mijn HBO In januari 1996 mocht ik naar de HOOV, echter mogelijkheden om binnen de TD direct door te stromen waren er niet. Er volgde een gesprek met de monitor, dit resulteerde

dat ik in 1999, in combinatie met een P-functie (Personeel), een opleiding MBO-sociaal juridisch medewerker ben gaan volgen. Hoe langer ik met de studie bezig was des te leuker vond ik het. Dit heeft geresulteerd dat ik afgelopen maand, bij het afronden van mijn HBO P&A, een boeketje bloemen van de LO/Sport mocht ontvangen. Erg attent en leuk. Collega’s bedankt. Behulpzaam Met een afgeronde studie op zak hoop ik het komende jaar de LO/Sportorganisatie behulpzaam te zijn bij de overgang naar een gecentraliseerde personeelsdienst en daarnaast u van dienst te zijn bij vragen op P-gebied.

Smi Freek Bruning, Mdw P&O LO/ Sportorganisatie

ZANDLOPER 20

Nieuwjaarsduik In het nieuwe jaar was de jaarlijks terugkerende nieuwjaarsduik op één december het eerste wat de sgt1’n Arnoud Hagen (zie foto) en Eelke Hogenhout (uitzending EUFOR1) hebben georganiseerd. Vele militairen vanuit het hele gebied waren hierop afgekomen en hebben een duik genomen. Foto’s: Elnt Melanie Roodenburg

KL Sportkalender 2005

ZANDLOPER 21

Werving kan niet vroeg genoeg beginnen Avalon, dochter van Ans van Nimwegen (DIV Ostgp LO/Sportorganisatie), geeft een interview af aan het clubblad van judoschool Herman Boersma naar aanleiding van het behalen van haar groene band. Hieronder het verhaal van deze jonge dame, die weet wat ze wil en zeker niet op haar mondje is gevallen. Zo moeder, zo dochter zullen we maar zeggen. Leeftijd: 11 jaar Kleur band/slip: oranje/bruin Hoe lang zit je al op judo: vijf jaar Favoriete schoolvakken: handvaardigheid en gym Mooiste boek: alles van Carry Slee Mooiste film: Shrek 1 en 2 Hobby’s: judo en zwemmen

Wat is je beste judoworp/greep: tani-otoshi Ik houd van: lekker eten Ik heb een hekel aan: liegen Wat vind je het leukste van judo: de oefenpartijen Wat vind je het vervelendste van judo: dat de lessen te kort zijn Wat vind je van Nederland: te vol Wat vind je van de buurt waarin je woont: het wordt er niet beter op Wie wonen er bij jullie thuis: mijn moeder, broertje en ik Wat wil je later worden: sportinstructeur Wat is je grootste wens: om oud te worden Ben je gelukkig: ja heel erg Hoe komt dat: omdat ik goed in mijn vel zit Wat wil je nog zeggen: de groeten van Avalon

ZANDLOPER 22

Het winnende KL-volleybalteam 2004 (veteranen) Wie had ooit gedacht onze Personeelsconsulent (kap Piet Paul) tijdens een partijtje volleybal in actie te zien. Deze foto wilde wij u niet onthouden, maar mag niet gebruikt worden voor chantage doeleinde.

Nederlandse Kampioenschappen voor personen met een beperking Al ruim twee jaar geef ik (aooi Teun Vis) training aan personen, met een (verstandelijke) beperking, bij de Atletiek Vereniging Spirit te Lelystad. Het werken met een groep gehandicapten is leuk, zeer zeker vermoeiend, maar heel dankbaar. Ze zijn aanhankelijk en afhankelijk van de trainers en begeleiders. AV Spirit organiseert op 27 en 28 mei a.s de Nederlandse Kampioenschappen op bovenstaande locatie. Daarbij zijn veel vrijwilligers nodig en men heeft een verzoek gedaan aan de Koninklijke Landmacht om op diverse manieren dit evenement te steunen. Op deze wijze wil ik een oproep doen aan collega’s om u op te geven als trainer / begeleider op dit evenement. Informatie en opgave bij aooi Teun Vis (LO/Sportschool Amersfoort, e-mail: [email protected]

aooi Teun Vis

ZANDLOPER 23

Train “while” you fight Na jaren van wachten op de cursus MZV-1, was het dit jaar dan eindelijk zover. Op 19 oktober 2004 startte de acht keer tweedaagse opleiding, die tot en met 22 december 2004 zou duren.

Hierdoor vloog de intensiteit ook lekker omhoog! De eerste weken was het meer regel dan uitzondering, dat er drie T-shirts per dag tot de laatste draad toe nat waren. (Dit was meer train while you fight, dan train as you fight!)

Deelnemers aan deze cursus: Pim van den Nouwelant, Remco Kuiper, Marcel van Kesteren, Jorg Rouwenhorst, Tom Linthout, Dennis ‘The Menace’ Streppel, Alexander van Schijndel, Bart Mason, Joe van Bergen en Petra Klokker. Adam Mahulette heeft ongeveer de helft van de cursus meegedaan en is daarna vertrokken naar Irak. Nicole van Tuel moest helaas stoppen vanwege een blessure.

Accent op vorming Deze dagen bestonden voor het grootste gedeelte uit het verder verbeteren van stoot- en traptechnieken en het verbeteren van het sparren. Het sparren bleek zeer variabel ingevuld te kunnen worden door TITIAR (Trefvlak, Initiatief, Techniek, Intensiteit, Arbeidstijd, Rusttijd). Het accent in module 1 (AMO), ligt met name op vorming en door het variëren met TITIAR kreeg je vaak hele leuke en spannende sparvormen, waarbij je niet bang moest zijn om klappen te krijgen.

Oudste cursist Met mijn dertig jaar heb ik de eer om een stukje te typen, als oudste cursist. De eerste dinsdag verzamelden we op de Brederode Lunettenkazerne te Vught, waar we werden ontvangen door onze cursusleiders Johan Sanders en Patrick de Ronde (die deze cursus zou draaien voor zijn MZV-2 bevoegdheid). Voor mij waren heel veel gezichten onbekend, omdat er veel nieuwe BBT-ers in de cursus zaten, die ook nog eens voor het grootste gedeelte uit Regio Noord-Oost kwamen. De eerste weken bestond hoofdzakelijk uit het verbeteren van de technieken uit module 1. Door de intest voor deze cursus, lag het niveau van eigen vaardigheid redelijk hoog.

Incasseren Heel leerzaam om te ervaren wat variatie in bijvoorbeeld trefvlak met je toepassing van technieken kan doen. Zolang het trefvlak de romp en de benen was, ging het vaak een stuk beter dan met het hoofd erbij. In de vuisten van een gemiddelde MZV-1 cursist zat duidelijk nog geen percentagemeter, die kon meten of deze inderdaad de ander raakte met 10 of met 70 procent van je kracht (incasseren dus!). In de cursus werd uitgeprobeerd of de intensiteiten in plaats van met percentages, met termen uitgevoerd konden worden

ZANDLOPER 24

De adrenaline pomp draait op volle toeren

(Toucheren, Treffen, Stevig treffen, Hard treffen en Voluit). Ik heb dit als gemakkelijker ervaren, omdat bij iedere term duidelijker omschreven staat wat de uitvoering moet zijn. Zweten PPODKI… PPODKI wie…? Ook de mooie afkorting PPODKI werd behandeld en beoefend in de onderlinge instructielessen. (Voor de oudere, niet MZV-1 opgeleide generatie; Plaatje, Praatje, Organisatie, Daadje, Klassikale correcties, Individuele correcties). Naar mijn mening een prima middel om beginnende lesgevers een duidelijke leidraad mee te geven die niet alleen voor de MZV-lessen, maar ook voor veel andere lessen goed toepasbaar is. Geef een kort en flitsend voorbeeld, geef vooral kort de belangrijkste kernaanwijzingen en zet de club aan de gang (niet lullen, maar zweten!) MZV-baan In week 4 van de cursus hebben we een MZV-baan gelopen in Schaarsbergen. Hierbij kwam de top van onze LO/Sportorganisatie samen met de IGK (Generaal van Baal) en nog een aantal belangrijke mensen kijken naar de opzet van een MZV-baan. In de vorige Zandloper stond hierover ook een artikel met foto’s van deelnemers aan onze cursus. De LO/Sportgroepen OK en GHK hadden een schitterende baan voorbereid met verschillende ongure personen op de route; bijvoorbeeld twee mannen die je zeer agressief aanvielen vanuit de bosjes, een dronkelap die uiteindelijk niets deed, twee mannen in een ondergrondse gang die je de toegang wilden verhinderen, een persoon in een redmansuit (de zwarte full protection pakken die net uitgeleverd zijn), enzovoort. Die nieuwe pakken zijn voor zo’n baan echt aan te bevelen. Op zo’n pak kun je nu eens echt zonder remmen tekeer gaan, lekker stoten en trappen zonder dat de persoon in het pak iets voelt. Iedereen was enthousiast over de MZV-baan. Het is lekker om zo scherp te zijn tijdens het lopen van een MZV-baan. Omdat je weet dat je op ieder moment aangevallen zou kunnen worden, draait de adrenaline pomp op volle toeren, heerlijk! Uiteraard hebben we zelf ook een MZV-baan voorbereid in de cursus. Met tweetallen verkennen van de mogelijkheden op de kazerne, een scenario bedenken, personeelsinzet, draaiboek maken en de organisatie op de dag zelf. Proportionaliteitsbeginsel Naar mijn mening is de MZV-baan een onderdeel wat bij heel veel eenheden aanslaat. Het kost misschien iets meer organisatie dan een gemiddelde les, maar het rendement is een stuk hoger, omdat je niet alleen de aangeleerde MZV- technieken test en deze op maximaal niveau traint, maar je test ook enorm veel karaktereigenschappen tijdens het lopen van een baan (bijvoorbeeld: blijft de persoon zijn zelfbeheersing houden en reageert hij/zij volgens het proportionaliteitsbeginsel?). Het scenario is te schrijven

naar de wensen van de eenheid en men traint de reactie op verschillende situaties die men bijvoorbeeld tijdens een uitzending tegen zou kunnen komen. Bovendien zou het zonde zijn om de nieuwe pakken in de kast te laten liggen. Op naar het examen In de weken na de MZV-baan zijn we veel bezig geweest met module 2 en 3 stof: één of meerdere tegenstanders, vanuit verschillende richtingen, vanuit situaties waarin men is vastgepakt, ongewapend en gewapend. Ook werden er in deze weken nog veel onderlinge instructielessen gegeven, waarbij meteen de eigen vaardigheid getraind werd. In de cursus kregen we les van Michael Lapod met onder andere hoge trappen en ook Jeroen Kuiper verleende steun in de laatste weken van de cursus. Het examen Op dinsdag een theorietoets gehad, waarna we nog hebben kunnen oefenen voor het examen en op woensdag was het dan eindelijk zover: praktijkexamen. In drie groepen hebben we dit examen afgelegd, waarbij iedere groep van vier LO/Sportinstructeurs ruim een uur werd geëxamineerd. In dit uurtje werden we conditioneel helemaal uitgewrongen door middel van technieken inslijpen en laten zien op hoge intensiteit, technieken met wapen, traptechnieken, sparvormen (met meerdere tegenstanders), gewapend en ongewapend, sparvormen met vastpakken en bevrijdingen hierop, enzovoort. Dit ging allemaal achter elkaar door, zonder kans op herstel, waardoor de uitvoering van de technieken steeds gebrekkiger werd en het vormingsdoel doorzettingsvermogen behoorlijk uit de verf kwam. Na het examen was het wachten op de uitslag. Honderd procent Na acht weken van twee dagen knokken hadden we allemaal prijs. Het slagingspercentage was honderd procent. Ik heb genoten van deze cursus, waarin ik veel geleerd heb, lekker heb kunnen trainen en kennis heb kunnen maken met veel jonge collega’s. Ik denk dat ik namens alle cursisten spreek als ik zeg: Johan, Patrick, Jeroen en Michael, bedankt voor de leuke, leerzame cursus en de positieve sfeer!

Sgt1 René van Berlo, LO/Sportgroep RVS

ZANDLOPER 25

LO/Sportinstructeurs

blazen Gravendienst nieuw leven in Gelijk na de cursus achter de computer om de aantekeningen snel te verwerken tot een artikel, want het ‘wegzakvermogen’ neemt steeds meer toe. Onze cursusleiders de smi Geert Jonker en aooi Arnand Maringka deden een uitvoerig verslag in de Defensiekrant nummer 3 met alle ins en outs over de cursus. Een prima artikel waarbij alle aspecten van de pilotcursus, nagenoeg dag voor dag, naar voren werden gehaald en belicht.

Mijn artikel viel met name qua inhoudelijke uitvoerigheid daarbij in het niet en was rijp voor de prullenbak of een aanpassing. Voor het laatste heb ik gekozen en met een andere insteek. Zoals de pilotcursus is verlopen en wat het inhoudelijk allemaal betrof, wordt perfect weergegeven in het artikel van de Defensiekrant. Krappe kant Daarom wil ik in dit artikel van de gelegenheid gebruik maken

om ‘ínside-information’ die relevant is voor onze organisatie te beschrijven. Op maandag 6 december werden de eerste tien LO/Sportinstructeurs op de Palmkazerne in Bussum verwacht voor het volgen van de pilotcursus Gravendienst bij het OTCLog. Ondanks het feit dat bij de LO/Sportorganisatie al vrij lang bekend is dat het LO/Sportpersoneel deze cursus moest gaan volgen en zodoende ook moest vullen, wisten ze menig cursist toch redelijk te verrassen. In deze tijd waar ‘plannen’ met hoofdletters wordt geschreven en rekening moet worden

ZANDLOPER 26

gehouden met heel veel factoren, zoals bijvoorbeeld werkende ouders, met de daar bijhorende oppasproblematiek, is een reactietijd van veertien dagen tot een week op zijn zachtst gezegd aan de krappe kant. Vooral wanneer men tijdens de cursus erachter komt dat briefwisselingen tussen Bussum en Amersfoort al vanaf voor de zomervakantie dateren. Marketinggedachte Onze professionele houding zorgt ervoor dat wij onze cursusleiding de komende twee weken verrassen door, ondanks de niet ideale locatie, in combinatie met zwaar mistig weer en de maandagochtendspits, toch met z’n allen op tijd in Bussum te zijn. De cursusleiding stond hier versteld van en gaf ons uitgebreid de tijd om de koffietax te halen. Rond negen uur verzamelden wij ons in het leslokaal, waar de commandant van het OTCLog, de kol Jongkind een welkomstwoord tot ons sprak. Hierin benadrukte hij de druk die van bovenaf is gelegd op het hele fenomeen vernieuwde ‘Gravendienst’ en de keuze om het personeel van de LO/Sportorganisatie hiervoor in te zetten. Zijn wensen ten aanzien van de opleiding in de toekomst, inclusief eventuele terugkomdagen (lees: bijscholingsdagen). Ten grondslag hieraan ligt een zekere marketinggedachte die zorg moet dragen voor werk op de plank. Terug naar 1962 Ook wist hij ons te vertellen dat de LO/ Sportorganisatie niet op deze toekomstige ‘U’-functies zit te wachten. Verwantschap tussen ‘para- of semi medische’ achtergrond op basis van vooropleiding in combinatie de rangsgebondenheid (minimaal onderofficier), dit laatste vanwege de inhoudscriteria van de functie. Dat hierbij veel vraagtekens gezet kunnen worden staat buiten kijf. Een reden voor de terughoudendheid die de lkol Kees Meijll destijds gaf, is het wervingsremmende effect dat het mogelijk in de toekomst onder de BBT-ers (oude benaming) zou kunnen hebben. Echter wist de commandant ons te vertellen dat wij de pilotcursus zijn en alle ogen op ons gericht zullen zijn. De druk is van bovenaf zodanig hoog, dat het wel moet slagen. Hij hoopte ook op onze medewerking omdat wij eigenlijk baanbrekend werk zouden gaan verrichten. De laatste keer dat de Gravendienst daadwerkelijk in actie was geweest gaat terug naar 1962. Sindsdien is letterlijk en figuurlijk alles bij het oude gebleven. Filosoferen, meedenken en praktische oplossingen zoeken waren de woorden die de komende twee weken veelvuldig naar voren zouden komen.

nen de gestelde opleidingstijd. Na het voorstellen van beide cursusleiders, legde de smi Geert Jonker het programma van de cursus uit. Aooi Arnand Maringka zit pas sinds een jaar bij het Identificatie BID/KL (Berging- en Identificatiedienst). Geert daarentegen stampt uit de tijd van de inmiddels legendarische Harry de Jong (de ‘Neus’). We hadden unaniem ook het gevoel dat alle expertise, die bij en van de Gravendienst aanwezig is, bij Geert ligt. Hij wist de taak en het doel van de Gravendienst levendig aan ons over te brengen. Wat wij inhoudelijk allemaal hebben gedaan is in het artikel van de Defensiekrant uitstekend uit de doeken gedaan. Zoals in het artikel ook wel werd aangehaald, werkten wij tijdens een uitoefening met dummypoppen. Deze kwamen qua vorm en gewicht overeen met een volwassen mens, maar that’s it. Een aantal van de cursisten had zich voor de cursus meer ingesteld op het daadwerkelijk werken met doden, in ieder geval het ermee geconfronteerd worden.. Een bezoek aan het anatomisch laboratorium van het academisch ziekenhuis in Utrecht bracht ons het dichtst bij doden of ‘onderdelen’ van doden. Vanuit een plastic kist het aan elkaar doorgeven van een hart, longen, een stuk darm, nieren en een lever, waren letterlijk en figuurlijk het meest tastbare. Met die instelling en dat verwachtingspatroon werd het tijdens de evaluatie toch als een vorm van gemis gezien. Wij weten als geen ander hoe moeilijk het is om militairen zo dicht mogelijk bij de ‘train as you fight’ situatie te krijgen. Zeker met deze materie werkt de praktijk vanwege de regelgeving tegen, daarbij hebben we nog niet eens het ethische aspect erbij gehaald.

Het doorgeven van organen was letterlijk en figuurlijk het meest tastbare

Levendig Doel! Een moderne Gravendienst neerzetten, die vanuit een handboek kan werken met materiaal wat door de Fysieke Dienst (op voorzet van de Gravendienst) wordt geleverd. Een bijkomende, maar zeker geen onbelangrijke zaak, is het opzetten c.q. invullen van een opleiding voor de collega’s die na ons komen. Wat moet erin, wat kan eruit, en dat alles bin-

Boeiend en interessant Mogelijkheden op dit gebied werden aangevoerd door bijvoorbeeld contacten te leggen met het Amerikaanse legerhospitaal in Rammstein. Daar komen de gewonden uit Irak door middel van een 24-uurs luchtbrug aan, waar helaas militairen ook komen te overlijden. De Gravendienst van de Amerikanen heeft veel kennis en jammer genoeg ervaring in huis. Niet voor niets een onderdeel bestaande uit 1500 militairen. Zou het mogelijk zijn bij deze mensen over de schouder te kijken en zien hoe het in de praktijk gaat? Een uitdaging voor de cursusleiding om te bezien hoe hier gestalte aan gegeven kan worden. Met zoveel didactische ervaring binnen de cursisten werden op dat gebied de nodige aanpassingen en aanbevelingen naar voren geschoven, met als hoofddoel verbetering voor de collega’s die na ons zullen komen. Kortom, ‘een iets heel anders’ cursus, die door de cursisten als verschillend is ervaren. Ik denk van boeiend en interessant tot opgedragen en noodzakelijk. Stel dat we het laatste nemen als uitgangspunt, laten we dan het eerstgenoemde ervan proberen te maken. Aan de cursusleiders Geert en Arnand zal het niet liggen, want die inzet en dat enthousiasme is gegarandeerd aanwezig.

Smi Richard Hesterman, LO/Sportgroep Rheindahlen

ZANDLOPER 27

Bad Reichenhall:

“GVA /AT, geen doel maar een middel”

Defensie en Grensverleggende Activiteiten/Adventure Training (GVA/AT) zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. De LO/Sportorganisatie is sinds jaar en dag leading hierin. Door het dichtdraaien van de geldkraan in het jaar 2000 werden de GVA/AT-activiteiten in het buitenland beperkt tot het minimum.

en mentale component (Leren, Trainen en Vormen) binnen de Koninklijke Landmacht en de wens van commandanten, is door C-OpCo, genm L. Noordzij, toestemming verleend om in 2005 een aantal GVA/AT-pilots met een maximum van 1500 deelnemers te realiseren. Dit alles uiteraard met een militaire inslag en tegen zo laag mogelijke kosten.

Vanaf dat jaar was Siedlinghausen in Duitsland het enige alternatief om GVA/AT-activiteiten in het buitenland te ontplooien. Op deze locatie was het aanbod beperkt en na één bezoek redelijk bekend en vormde op den duur geen uitdaging meer. Gezien het toenemende belang van de fysieke

Enthousiast De LO/Sportorganisatie heeft aan deze opdracht gehoor gegeven en is dit jaar begonnen met een pilot winterprogramma GVA/AT, van totaal acht weken, in Bad Reichenhall. Vanaf 23 mei gaat deze pilot over in een

ZANDLOPER 28

bergtour, canyoning, rafting, klettersteigen, enzovoort. Knowhow De thuisbasis is de Generaal Konradkazerne. Hier is alle facilitaire accommodatie aanwezig waarvan gebruik kan worden gemaakt. In de buurt bevindt zich op 1700 meter hoogte (de Reiteralpe) een militair oefenterrein, waar we kunnen bivakkeren en verschillende activiteiten kunnen uitvoeren. In dit uitgestrekte oefengebied zijn liften aanwezig, maar ook: water, elektriciteit, blokhutten, EHBO-posten en bij noodgevallen zijn er landingsplaatsen voor helikopters. De voorbereiding en uitvoering valt hoofdzakelijk onder onze verantwoording. Daar waar nodig huren we lokale gidsen in, bijvoorbeeld bij het speleo. Hier leveren we twee hulpinstructeurs om het een en ander op de juiste manier te begeleiden. De medewerking van de Duitse autoriteit is optimaal. We hebben een compleet gebouw ter beschikking en zijn bij de Duitsers in de voeding. Ze verlenen alle medewerking hetgeen wij zeer waarderen. Onze LO/Sportinstructeurs doen zo veel mogelijk aan selfsupporting, maar daar waar nodig, kunnen we altijd terugvallen op de kennis en ervaring van de Heeresbergfuhrer (Duitse militaire berggids). Deze samenwerking verloopt prima.

zomerprogramma van totaal vijf weken. Na de derde week is kap Gert Borneman, die de oefening voorbereid en opgestart heeft, al laaiend enthousiast en doet zijn verhaal. Uitgestrekt gebied Bad Reichenhall ligt in het zuiden van Duitsland, zo’n 900 kilometer van Amersfoort en twintig kilometer van Salzburg (Oostenrijk). Zeker niet naast de deur, maar je spreekt wel over een uitgestrekt gebied waar alles op gebied van GVA/AT tot uitvoer is te brengen. Wat dacht u van: rotsklimmen en werken op hoogte, koude- en bivakdrills, langlaufen, Hochseilbahn (klimmen/klauteren), speleologie (grotten),

Wervingaspect Diverse eenheden van het 41 Mechbrig uit Seedorf hebben tot nu toe ieder één week GVA/AT doorstaan. Aan tachtig man wordt een standaard GVA/AT pakket aangeboden. Dit bestaat uit een tweedaagse tocht met overnachting naar de Reiteralpe. Hier worden met name de koud weer en bivak drills doorgenomen. Bij temperaturen van min 25 graden is dit absoluut noodzakelijk. Daarnaast gaan ze een dag langlaufen en een dag speleo in combinatie met de Hochseilbahn. Dit is een speeltuin op twaalf meter hoogte. Niet alleen vanwege de mentale vorming, maar ook in het kader van het wervingsaspect is het noodzakelijk dat dit soort GVA/AT oefeningen terug moeten komen in het Opleiding en Trainingsplan, volgens kap Gert Borneman. De militair ziet een baan bij Defensie niet alleen maar oefenen op de kazerne en omgeving, maar ook eens oefenen onder totaal andere en avontuurlijke omstandigheden. Ik weet uit ervaring dat ze hier jaren later nog over praten en dat de meerwaarde erg groot kan zijn. De GVA/AT moet geen doel zijn, maar een middel om het Leren, Trainen en Vormen optimaal bij de eenheden te implementeren. Daar komt bij dat de keuze van de items in de GVA/AT oefeningen zich uitstekend lenen om de vooraf vastgestelde doelstellingen op te evalueren. In het oefengebied van Bad Reichenhall kan alles verwezenlijkt worden, zo veel mogelijkheden heeft dit gebied. In Nederland zou dit veel moeilijker zijn. Wat zeer belangrijk is dat wij ruim vooraf met de commandant een gesprek hebben en samen de doelstelling van de oefening bepalen. Wat wil hij bereiken en kunnen wij dat redelijkerwijs voor hem verzorgen. Koud Weer Doctrine De commandanten van de eenheden, maar zeker ook de manschappen, zijn volgens het Klant Tevredenheids Onder-

ZANDLOPER 29

zoek (KTO) dik tevreden met de inhoudelijkheid van het aangeboden programma. Door sommige militairen werd zelfs aangegeven dat dit voor hun de beste oefening is tot nu toe. Overigens voor de duidelijkheid: dit volgens militairen die langer dan vijf jaar in dienst zitten en de nodige ervaring hebben. Tijdens de weken hebben er weinig aanpassingen plaatsgevonden, aldus kap Gert Borneman. De tweedaagse op de Reiteralpe met de Koud Weer Doctrine heeft een belangrijke plaats in de oefening. Bij het optreden met Koud Weer is het de bedoeling om inspanning en zweten te voorkomen en dus langzaam naar boven te lopen. Daarbij is het belangrijk je aan de drills (kleding en voeding) te houden en energie te sparen. We hebben als militair de neiging om er altijd aan te trekken en fysiek tot het gaatje te gaan. Bij de Koud Weer Doctrine is dit niet de bedoeling. De eenheden komen deze week fysiek toch wel aan hun trekken. Met name het tourskiën op de Reiteralpe en de dag langlaufen. In de visgraattechniek omhoog langs de lift onder leiding van een LO/Sportinstructeur. Hochseilbahn Het programma werd ook ingevuld met één dag langlaufen alsmede één dag speleo in combinatie met de Hochseilbahn. Dit is een klimtuin op twaalf meter hoogte. Hier moet je je op de meest onmogelijke manieren verplaatsen, individueel of samen met een partner. Dit valt soms niet mee zodat een aantal mensen toch weer een mentale en fysieke prikkel hebben gehad. In de evaluaties kwamen ze hier ook volmondig voor uit. De Hochseilbahn werd afgesloten met het naar boven klimmen tegen een paal aan om er uiteindelijk op te klimmen. Daarna moest je er vanaf springen. Uiteraard werd het een en ander goed beveiligd. Veel mensen hadden hier moeite mee en zagen er tegen op. Dan is het goed om te zien, dat als er op de juiste manier gecoacht wordt, het toch lukt. Het Langlaufen werd verzorgd in Reit im Winkel en was prima voor elkaar. De routes waren juist uitgezet met een tussenstop in een restaurant waar geluncht werd. In de voorbereiding hadden de instructeurs er voor gezorgd dat de juiste methodiek gevolg werd. Met name de noodstop werd druk bezocht door Duitse kijkers, die dit prachtig vonden. Het speleo vond plaats onder leiding van een Duitse speleo instructeur, samen met twee instructeurs (Smeagols) van onze organisatie. Het was voor de meesten een eerste ervaring met het door nauwe gangen kruipen, dusdanig dat je vast komt te zitten en gecoacht moet worden. Ook hier hebben erg veel mensen hun mentale en fysieke prikkel gehad. Al met al prima verzorgde evenementen om als middel te dienen om alle leerervaringen te evalueren. Materiaal Er zijn kosten nog moeite gespaard om de materialen die noodzakelijk zijn bij deze GVA/AT oefening op orde te heb-

ben. Specifiek materiaal, zoals: honderd paar ski schoenen, vijftig paar ski’s, pikkels, lawine piepers, lawine sondes, gammaschen, lawineschep, stijgijzers, honderd rugzakken, honderd branders enzovoort zijn door de LO/Sportorganisatie aangeschaft en in Bad Reichenhall opgeslagen. Met name de schoenen waren een must om er voor te zorgen dat men tijdens de tweedaagse tocht op de Reiteralpe geen koude voeten had. De LO/Sportorganisatie levert de instructeurs en verzorgt de uitvoering. Het facilitaire gedeelte levert het onderdeel zelf. Met name de samenwerking met de LDO (Leider Der Oefening) en de HID (Hoofd Inwendige Dienst) van de eenheid verloopt erg goed. Zomerprogramma Op 23 mei gaat het zomerprogramma draaien. Ook dit gaat een standaardpakket worden met waarschijnlijk onder andere: Hochseilbahn in combinatie met Speleo, een Klettersteig, een Bergtour en Canyoning. Na het zomerprogramma zal er een evaluatierapport opgemaakt worden met conclusies en aanbevelingen. Dit zal de basis vormen voor de besluitvorming over de toekomst. LO/Sportgroep Op mijn vraag of, indien deze pilot slaagt, de oprichting van een 29ste LO/Sportgroep (Bad Reichenhall) een feit is, kan natuurlijk nog geen concreet antwoord worden gegeven. Voor kap Gert Borneman is één ding duidelijk: “er is vraag naar dit product en wij voorzien in die behoefte, maar de GVA/AT in Bad Reichenhall is geen doel, maar een middel in het kader van Leren, Trainen en Vormen.” De vraag naar deze oefeningen is bij de eenheden erg groot. Als deze worden opgenomen in het jaarplan van de eenheden en wij dertig tot veertig weken op jaarbasis deze GVA/AT oefeningen verzorgen, dan kom je er bijna niet meer onderuit om er een permanente groep te vestigen die de kar gaat trekken. De hulpinstructeurs kunnen dan eventueel met de bus mee komen. Er wordt nu erg veel tijd, geld en moeite geïnvesteerd in het heen en weer rijden van instructeurs, bijscholen en de nieuwe instructeurs in het plaatje brengen. Dat hou je op termijn niet vol. Het brengt erg veel onrust in onze organisatie om het complete plaatje telkens weer rond te krijgen. Laten we afwachten tot na de zomer en dan het een en ander goed evalueren. Wat vonden wij ervan, maar veel belangrijker, wat vond de klant ervan en kunnen we samen verder met elkaar. Gezien de reacties die kap Gert Borneman gezien en gehoord heeft is hij er niet bang voor. Een uitstekend product en voor onze instructeurs een fantastisch werkveld waar ze hun specialisaties voor de volle honderd procent kunnen inzetten. Wij zijn er klaar voor!

Aooi Richard Wichhart

ZANDLOPER 30

ZANDLOPER 31

Sonne am Zugspitze Op 29 november was het weer zover, wederom gingen er LO/Sportinstructeurs naar Mittenwald om een cursus te volgen. Ditmaal waren smi Peter Crooijmans, smi Hennie Kennis (KLu/KMS) en de smi Gert Heerkes de gelukkigen. We gingen daar de cursus “ Ausbilder im militairen skilauf “ volgen.

durch ski zu fahren und nicht durch reden! Dit laatste beviel ons wel. Ter afwisseling werden er nog enkele dagen gepland in Seefeld (Oostenrijk) zodat we iets meer pistes te zien kregen; goed bedacht van de leiding ter plaatse. De avonduren kwamen we ook goed door met de satellietontvanger (champions league, uefa cup) en de irish pub in Garmisch.

De LO/Sportschool had de voorwaarden prima in de hand want bij aankomst stonden we alledrie op een deelnemerslijst en kregen we netjes de legering op de Karwendel kaserne. Na een korte voorstelronde en het drinken van een bakkie startte de cursus op 30 november met het uitreiken van de materialen en een theoriedagje op de kazerne. De sneeuwcondities waren dermate matig dat er in de omgeving niet geskied kon worden en dus het programma dusdanig werd samengesteld dat de skimomenten op hele dagen werden gepland op de Zugspitze bij Garmisch. Gedurende de gehele cursus bleken we dus veel reistijd kwijt te zijn.

Masters im ski fahren Op de vrijdagen waren we tijdig gereed en dus volgde de snelle abfahrt richting Sinterklaas en de trainingsvelden (het voetbal ging gewoon door, ter jullie geruststelling) Uiteindelijk hadden we een prima cursus, hebben we erg veel geleerd, waren de Duitse instructeurs masters im ski fahren, behaalden we het diploma en hadden we fantastisch weer. Tevens leerden we weer veel van elkaar; het solex rijden van Peter, het crossen van Hennie en het voetbal van Gert. Uiteindelijk waren noord en zuid weer goed verbonden en danken we de LO/Sportschool voor de faciliteiten en Hennie Huijbregts voor het intesten. Een perfecte cursus en weer drie specialisten erbij voor de LO/Sportorganisatie. Grüsse und viel spass!

Satelliet ontvanger De eerste dagen werden we overspoeld met de belangrijkste termen: mittleren körper position, kanten, drehen und belasten. Gedurende de cursus kwam daar nog bij: lernen tut man

Smi Gert Heerkes, LO/Sportgroep Johannes Postkazerne te Havelte

ZANDLOPER 32

De Pen Jammer Michel dat ik op deze manier de pen van je kreeg. Niet zozeer om de pen zelf maar wel weer de manier van je spelling van mijn naam. Is het nu niet mijn achternaam die verkeerd geschreven is maar wel weer mijn voornaam. Je leert het ook nooit hè, met een “u” in plaats van een “e”. Maar dat trekken we wel een keertje recht.

Over namen geschreven, ik weet dat ik geen gemakkelijke naam heb, maar dat je er binnen dit bedrijf (lees KL in plaats van LO/Sportorganisatie) vier maanden over moet doen om een letter uit je naam te krijgen is toch van de zotte. Toen ik in mei 2000 opkwam op de KMS, heb ik dus vier maanden lang elke dag naar een bureautje moeten lopen om die “r” uit Majo”r”ie te krijgen. Toen heb ik echt even gedacht hoe moet dat verder als ze dit nog niet eens kunnen. Seedorf Maar gelukkig zijn er ook heel veel mooie dingen gepasseerd in de afgelopen vijf jaar. Zoals mijn plaatsing in Seedorf. Dit was mijn eerste plaatsing gelijk na de VTO. Samen met nog drie nieuwe collega’s werden wij daar heen gestuurd. Uiteindelijk heb ik daar drie hele mooie jaren mee gemaakt. Wat me vooral van die periode bij is gebleven, is het onderlinge sporten met elkaar. En dan vooral de partijtjes BOT-BBT. Dat waren de wedstrijdjes waar het er altijd zeer hard en fanatiek aan toe ging. Was het nou een partijtje voetbal of rolhockey het knalde er altijd wel op. Ik kan wel zeggen dat wij als ‘BBTers‘ regelmatig onze huid duur verkochten, maar als je alle uitslagen bij elkaar op zou tellen er toch een gelijkspel uit zou komen. Nogmaals bedankt jongens voor de leuke periode. Verlenging Dat is bij mij nou niet helemaal goed gegaan; dat weten die mensen die daar over gaan ook wel en wil je daar meer van weten dan moet je maar bellen. Uiteindelijk zou ik vanwege de verlengingen een tweede functie gaan draaien. Gelukkig is dat Oirschot geworden, een van mijn voorkeuren. Ook hier is het weer geweldig werken. Een zeer goed cluster, zo niet het beste cluster in Oirschot met mooie oefeningen en ook nog een aantal geweldige cursussen, dus wat kun je je nog meer wensen als LO/Sportinstructeur binnen defensie. Cursussen Over cursussen gesproken: Mountainbike, Vert, VOLO en Ausbilder Militaires Bersgsteigen Teil Sommer om er maar een paar te noemen. Gelukkig ben ik door mijn commandanten altijd in de gelegenheid gesteld om ze te volgen en daar heb ik zeker geen spijt van. Want in welk ander bedrijf krijg je de mogelijkheden om datgene te doen waar je zoveel plezier in hebt. Fietsen in Italië of met touwen stoeien in Duitsland en daar ook nog voor betaald krijgen.

Kinderen spelen ook in een zandbak alleen is die van ons wat groter

Normaal betalen mensen ervoor om het te mogen doen. Maar ook op vrijdag en zaterdag naar school om de ALO te volgen. Een drukke en hectische tijd maar wel een aanrader voor diegene die het kunnen en willen. Ik heb er zeer veel geleerd en ook al veel van toegepast in mijn lessen want dat wat je met kinderen kunt doen, kun je in veel gevallen ook met militairen doen. Want zeg nou zelf kinderen spelen in een zandbak alleen is die van ons wat groter. Maar alle gekheid op een stokje zonder een goed thuisfront kunnen wij allemaal niet werken dus dat is zeker zo belangrijk. Want thuis hebben ze maar veel te stellen met ons, LO/Sportinstructeurs. Sgt1-test Nu wil ik ook nog wel even mijn sgt1-test aanhalen. Samen met sgt Achim Bungard heb ik op 23 en 24 december onze sgt1-test gehad. Ja, je leest het goed: wij zijn etmaaloverschrijdend bezig geweest. Onze collega’s, de sgt1 Hans Talboom en René van Berlo hadden een zeer leuke en afwisselende test in elkaar gezet. Spelcircuit, gebak halen (run-bike-run), viertonnerwielen verwisselen, wlp inrichten, bedienen, skiën, snowboarden, biatlon, klimmen, interventies, stappen, eskimoteren en een afsluitende duikopdracht om het zo maar eens in vogelvlucht op te noemen. Je kunt je natuurlijk wel voorstellen dat ik op kerstavond wel wat vroeger moest afhaken dan normaal. Maar het was het wel waard. Bedankt voor de schitterende test jongens. Studiegroep Maar nu ga ik toch echt een eind aan dit stuk maken hoewel ik als ik wil nog wel even door kan gaan. Dus Michel je had gelijk zo ‘rottig’ is de pen helemaal niet. Maar aan wie ga ik hem nu geven…? Nou dat is niet zo moeilijk hoor. Als laatste van onze studiegroep (Peter en Michel waren de vorige ‘penvrienden’) zou René van Berlo wel in aanmerking komen maar die heeft hem al een keer gehad dus moet het iemand anders zijn. Dus Hans jij ziet de bui al wel hangen denk ik. Aangezien jij samen met René mijn Sgt1-test hebt afgenomen is dit een leuke manier om jou terug te pakken. Ik wens je er veel plezier mee en tja het valt wel mee hoor. Met sportieve groet.

Sgt1 Raoul Majoie, LO/Sportgroep RVS

ZANDLOPER 33

Van Kracht & Cardio naar Fitness & Health Hoe ziet de Kracht- en Cardioruimte (K&C) van de Koninklijke Landmacht (KL) er uit in 2010? Met deze vraag stoeit de werkgroep Fitness & Health nu al zo’n anderhalf jaar. Waarom moet je jezelf druk maken over een productgroep die zich in feite al lang heeft bewezen en voldoende klanten binnen brengt?

Om deze vraag te beantwoorden moet er een degelijke beschouwing worden gemaakt van de huidige situatie in militair verband, afgezet tegen een te verwachten situatie, waarin civiele ontwikkelingen een grote rol spelen. Vernieuwende systemen We stappen even terug in de tijd, waarin er sprake was van een ruimte (vaak een leeg gehaald materiaalhok) waarin materialen stonden. In die tijd maakte krachttraining nog geen prominent deel uit van de militaire lichamelijke oefening en was er dan ook geen sprake van een “krachtdoctrine”. In de slipstream van de civiele ontwikkelingen ontstond er geleidelijk aan een aparte ruimte waar naast ijzer ook al multifunctionele apparaten te ontdekken waren, later gevolgd door allerlei vernieuwende systemen zoals bijvoorbeeld de Hydra-apparatuur. Werkgroep Van een echte omslag werd sprake in 1995 toen de destijds geformeerde werkgroep “Kracht en Cardio”, wat een samenwerkingsverband was tussen de LO/Sportorganisatie en de sectie TGTF, beviel van een aantal aanbevelingen. Hieruit bleek dat de krachtcomponent voor het militair optreden dusdanig groot was dat er veel meer aandacht aan moest worden besteed dan tot dan toe het geval was. Daarnaast werd het verbeteren en onderhouden van het uithoudingsvermogen op cardio-appartuur (low-impact) als een belangrijke aanvulling gezien. Het leeggehaalde materiaalhok werd een kracht en cardio-ruimte (1996) en er werden doctrines voor kracht en uithoudinsgvermogen ontwikkeld. Sinds die periode is er met name in de civiele fitnesscentra een enorme ontwikkeling te bespeuren. Daar waar twee decennia geleden de judoleraar het er een beetje bij deed, spreken we vandaag de dag over “Fitness and Health” wat bij velen een onlosmakelijk deel van hun leven is geworden. We zien mega-centra ontstaan waarin een heel team aan specialisten is gekoppeld zoals; fysiotherapeuten, sportartsen, diëtisten en natuurlijk gespecialiseerde instructeurs op diverse toepassingsgebieden zoals; dance, body-pump, body-conditioning en spinning. Snel inspelen op de veranderende markt en

vernieuwen is hierbij het hoofdthema, waarbij de crèches voor de kinderopvang natuurlijk niet mogen ontbreken. Onbetaalbaar De enorme toeloop naar deze centra heeft natuurlijk te maken met een bewustwording over wat goed is en wat slecht is voor een lichaam. De noodzaak te bewegen is inmiddels bij het grootste deel van de westerse wereld wel doorgedrongen. Steeds meer begint men zich te realiseren dat “gezond blijven” naast het esthetische aspect een must wordt voor de toekomst waarin de zorg onbetaalbaar wordt. Er zijn al ziektekostenverzekeraars die kortingen bedingen voor het lidmaatschap van een Fitnesscentrum. Moderne tijd Naast dit “gezondheidsdenken” blijkt het een gat in de markt als je individueel kunt sporten, op de momenten dat het jou uitkomt, maar wel gezamenlijk. Deze combinatie past feilloos in de moderne tijd waarin te veel verplichtingen van de sportclub als drempelverhogend wordt gezien, maar waar aan de andere kant de mens toch de behoefte heeft om een sociale omgeving te hebben. Op deze sociale behoefte is enorm goed ingespeeld. De aankleding en bargelegenheid bij de centra zijn zeer belangrijk. Marktverruiming Tevens, ik heb het eerder al even aangehaald, is er een enorme “specialisatie” en marktverruiming te bespeuren. Koppelingen aan dieetprogramma’s, inspelen op jaargetijden (skiën, zonvakanties), fysiotherapeutische behandelingen, sauna, zonnebank, squashbanen en zelf exposities van moderne kunst hebben hun intrede gedaan. Wat hebben deze ontwikkelingen voor effect op Kracht- en Cardioruimten van de KL Deze vraag, gekoppeld aan de noodzaak te bezien of de doctrine die in 1995 en 1996 is ontwikkeld nog actueel is, heeft Commandant LO/Sportorganisatie ertoe doen besluiten de werkgroep Kracht en Cardio te herinstalleren. Onder leiding van Hoofd bureau doctrine LOFTS, thans Stafoff KOC, majoor Johan Groen is er een team samengesteld bestaande uit: elnt Anton Koteris (TGTF), drs Taco Visser (TGTF), maj Johan Groen (KOC), smi Peter Janssen (JWF), smi Marc Bakker (GHK) en elnt Fred de Ruijter(BHK). Naast alle andere werkzaamheden was het de bedoeling dat er een plan van aanpak zou komen over de (her) inrichting van de K&C-ruimten, waarin infrastructuur en

ZANDLOPER 34

contracttermijnen belangrijke randvoorwaarden creëren. Er werd besloten een enquête te houden, waarin het gebruik en de wensen zijn getotaliseerd. Deze uitkomsten zijn vervolgens gekoppeld aan de visie welke de werkgroep heeft ontwikkeld. Deze visie bevat naast veel gelijkenis met de civiele ontwikkeling een hertoetsing van de doctrine kracht. De belangrijkste conclusies die hieraan zijn verbonden zijn: 1. De doctrine kracht zoals die binnen de KL wordt gehanteerd is ook heden ten dage nog actueel en behoeft niet noemenswaardig te worden gewijzigd. Wel moet er invulling gegeven worden aan krachttraining die meer functiespecifiek gericht is. 2. In elke ruimte moeten de volgende functionaliteiten zichtbaar worden gemaakt tw: • Algemene fitheidstraining • Taakspecifieke fitheidstraining • Revalidatie • Gezondheid en ontspanning Afhankelijk van de doelgroep kan het belang en impact van een bepaalde functionaliteit sterker of minder sterk aanwezig zijn. M.a.w. de K&C ruimten binnen de KL kunnen enigszins van elkaar verschillen. Het verdient de aanbevelingen om ook binnen de KL te praten over Fitness and Health (F&H) i.p.v. Kracht en Cardio (K&C) 3. Om goed invulling te geven aan deze functionaliteiten moet kritisch worden bezien wat er moet worden aangeschaft c.q. vervangen. Hierbij is ook een adequate inrichting en aankleding van groot belang. Waar heeft dit in praktische zin toe geleid? Met het oog op de algemene fitheidstraining zijn er twee aanpassingen gepleegd. Het krachttrainingsapparaat “Delts” is weggenomen uit de lijn. Daarnaast is er een aanvulling met de “Low row”. Hierdoor ontstaat er een evenwichtige verdeling van de te trainen spiergroepen. Tevens is de elliptical (crosstrainer) verwelkomd als nieuwe uitbreiding van het cardio-pakket. Voor de taakspecifieke training blijkt het noodzakelijk om een accent te leggen bij de circuits met losse fitnessmaterialen. Hiervoor zullen in de nabije toekomst dan ook extra investeringen voor worden gedaan. Tevens wordt er op dit moment geïnventariseerd wat er zo allemaal is ontwikkeld op dit gebied in de LO/Sportorganisatie. Een “databank” met voorbeelden van verschillende krachtcircuits zullen dan ook worden verspreid nadat we deze verzameld hebben. Daarnaast zijn de LO/Sportgroepen van de schoolbataljons uitgebreid met een tweetal trilplaten. Deze trilplaten kunnen ingezet worden in het revalidatietraject,

maar ook andere doelgroepen kunnen baat hebben bij deze nieuwe trend. Alhoewel nog niet alle onderzoeken zijn afgerond, kan worden aangenomen dat vibratietraining in de toekomst een vaste plaats kan innemen bij de revalidatie, maar ook bij preventie en health. Een mogelijke verdere uitbreiding zal dit jaar worden bezien. Om invulling te geven aan het aspect gezondheid zijn er bio-impedantiemeters aangekocht die een bijdrage kunnen leveren in de bewustwording over de conditie van het eigen lichaam. Zijn dit alle aanpassingen? Het is te kort door de bocht om aan te nemen dat dit pakket aan maatregelen voldoende is om de komende jaren door te komen. Belangrijke punten van aandacht voor de werkgroep zijn: • invulling van taakspecifiek trainen (materiaal en database programma’s) • invulling van het aspect gezondheid • vervangen cardio-materiaal en vernieuwen kracht-apparatuur • kennis LO/Sportinstructeur en upda ten bundel 5 “Trainen fysieke fitheid”

Er moet in ieder geval ook nog wel worden vermeld dat geen enkel toepassingsgebied op zichzelf staat. Natuurlijk is de elliptical te gebruiken voor revalidatie, maar ook voor health en recreatie. Zo geldt het dus voor zoveel van deze aspecten. Naast deze nieuwe aanschaf, zal er op het gebied van aankleding ook het een en ander moeten veranderen. Zo is het streven om middels foto’s analyse’s te maken van de markantste fysieke aktiviteiten van uw eenheid. Deze foto’s zouden een goede indruk moeten geven over te gebruiken spiergroei en fysieke aktiviteit passend bij die eenheid. Dit vormt dan weer een goed uitgangspunt voor gerichte training, wat aanspreekt bij de betrokken persoon. U zult komend in dit project worden betrokken. Slot Het wordt nog meer dan voorheen een kwestie van de klant naar de F&H ruimte lokken, waar hij of zij te maken krijgt met een aspect wat het meest aanspreekt voor de persoonlijke situatie. Het werken met (maand)thema’s is hiervan een goed voorbeeld. Dit betekent ook dat er binnen de randvoorwaarden, mogelijkheden zouden kunnen komen om zelf invloed uit te oefenen op de inrichting van uw Fitness and Health ruimte, gericht op uw doelgroep(en) en hun wensen in de toekomst.

Maj Johan Groen, KOC LO/Sportorganisatie

ZANDLOPER 35

Mijn uitzending naar Afghanistan Van 13 augustus 2004 tot 28 januari 2005 ben ik uitgezonden geweest naar Afghanistan. Dit was mijn eerste uitzending en ik zat er niet bepaald op te wachten. Maar ja, als je dan toch moet, probeer je er het beste van te maken.

Ik werd geplaatst op het Joint Visitors Bureau (JVB) op HQ ISAF te Kabul. De taak van ons bureau was om NATObezoeken in al zijn facetten voor te bereiden en uit te voeren. Het bureau bestond eerst uit zeven en later uit vijf personen: een Ierse Commandant, een Franse overste, een Belgische korporaal, een Spaanse sergeant1 en ik. Internationaler kan het echt niet. Een Duitse kolonel en een Haubtmann hebben we helaas uit de groep moeten verwijderen vanwege disfunctioneren. Met de voertaal engels had ik weinig problemen. Ik heb mijn engels in dat half jaar wel flink kunnen verbeteren en dat is mooi meegenomen. Afghaanse vrienden Het is moeilijk om je een voorstelling te maken van Afghanistan als je er zelf niet geweest bent. Bij mij heeft het in ieder geval een enorme indruk achtergelaten. Ik heb veel

mensen leren kennen en zelfs twee Afghaanse vrienden gemaakt waar ik nog regelmatig contact mee zal hebben. Als SO-Escort werd ik verantwoordelijk gesteld voor bepaalde NATO-bezoeken. Om beurten waren we leading in de organisatie. We maakten het programma in overleg met het bezoek en de ISAF-leiding. Verder maakten we een zeer gedetailleerd convooiplan: we regelden kamers, diners, vluchten naar Provincial Reconstruction Teams (PRT’s), bezoeken aan president Karzai, ministeries en Ambassades. Brok in de keel Ook waren we verantwoordelijk voor een stuk protocol. Daar werd in twee gevallen een beroep op gedaan bij het overlijden van twee Franse soldaten en een Italiaan. Allen omgekomen bij verkeersongevallen als gevolg van te hard rijden door het terrein. We moesten van alles regelen zonder dat we daarop voorbereid waren. En ineens sta je daar dan op het vliegveld, aangetreden met ongeveer vijfhonderd militairen, allen met een brok in de keel op het moment dat de kist voorbij gedragen werd door de collega’s, de NATO-medaille aan de vlag bevestigd werd en het vliegtuig vertrok op weg naar een treurende familie.

ZANDLOPER 36

Lange dagen Als escortofficier was je constant aan de zijde van de VIP gast. Ook moesten we voorafgaand aan bezoeken een aantal verkenningen uitvoeren om de weg te leren kennen. Het mooie van deze baan is onder andere dat je veel ziet van het land en dat je interessante VIPS tegenkomt zoals Prins Phillip de kroonprins van België, SACEUR gen Jones de hoogste NATO generaal, Minister Kamp, CDS gen Berlijn, IGK Gen van Baal en nog diverse anderen. We maakten lange dagen, soms van vijf uur in de ochtend tot diep in de nacht. Een normale werkdag was van acht tot acht uur ‘s avonds. Alleen op de vrijdagochtend waren we vrij. Dubbelfunctie Er was een prima fitnesszaal op HQ waar ik regelmatig op de loopband te vinden was. Ik heb gemerkt dat het voor de uitgezonden militair erg belangrijk is dat hij de gelegenheid heeft om te sporten en daardoor te ontspannen. De loopbanden waren bijna altijd bezet. Twee sportinstructeurs uit België en Frankrijk met een dubbelfunctie, waren verantwoordelijk voor de fitnesszaal en Militair Welfare Activities (O&O) Eisen Zes maanden is een te lange periode voor een uitzending als je een gezin hebt. Ik heb met Chief CJ1 (HPERS) gesproken en die gaf aan dat vrijwilligers eisen kunnen stellen. Zij kunnen zich beschikbaar stellen voor drie of vier maanden. Aan ISAF om dat al dan niet te accepteren. Periodiek vindt er een zogenaamde ‘Manning conference’ plaats bij SHAPE in Brussel waarbij de NL National Military Reepresentative (NMR) de plaatsen voor de Nederlandse militairen behartigt. De KLU heeft het goed geregeld. Die draaien twee uitzendingen van drie maanden in twee jaar en dat is prima te doen. Opleiding Achteraf was mijn opleiding echt onvoldoende. In Ober Ammergau (Zuid Duitsland) zit de NATO-School waar men zich kan inschrijven voor een vijfdaagse NATO Orientation Course. In Stavanger (NO) wordt twee maal per jaar de Mission Rehursal Exercise (MRE) gehouden met als doel de staf van het personeel van het hoofdkwartier te trainen en teambuilding plaats te laten vinden. Zowel het OPCO als de LO/Sportorganisatie zijn niet op de hoogte van deze opleidingen. Als gevolg van een te late aanwijzing was het ook niet mogelijk deze opleidingen te volgen.

Dal Kabul ligt in een dal op 1800m boven de zeespiegel. Het is er zeer droog. De zomers zijn met maximaal 4045 graden in de schaduw niet zo heet dan in Irak. De winter lijkt sterk op die in Nederland met temperaturen van min tien in de nacht tot plus drie overdag. In de zomer heb je er veel last van stof en zandstormen. In de winter hangt er een kolensmog boven de stad en dat kan niet weg in verband met de omliggende bergen. Landschap Afghanistan vind ik prachtig om te zien. Negentig procent van het land ligt boven de 1500 meter hoogte. Het landschap is ruig en lijkt soms op een maanlandschap. Toekomst De Nederlanders hebben plannen om in 2006 een tweede PRT op te richten. Ook komt er in het voorjaar van 2005 een F16 squadron naar Afghanistan. De commando’s worden uitgezonden evenals een Chinook detachement. Tijdens de parlementaire verkiezingen in september 2005 zullen 750 mariniers ingezet worden om de veiligheid te waarborgen. Het Apachedetachement gaat eind maart 2005 terug naar Nederland wegens een te zware belasting van personeel en materieel. Naar verwachting zal Nederland nog tot 2012 in Afghanistan blijven. Aanbevelingen: a. Mensen vroegtijdig aanwijzen (actie OPCO); b. Vrijwilligers kunnen eisen stellen aan de duur van de uitzending; c. Opleidingen NATO-school en MRE te Stavanger proberen te volgen als je op ISAF HQ geplaatst wordt; d. Proberen contact te leggen met de NMR te Brussel om de mogelijkheden te bespreken. (Actie K&OC c.q. Sie 1).

Maj Ruben Driever

Gevaar In een uitzendgebied is het nooit ongevaarlijk maar ik heb me nooit bedreigd gevoeld. Op 11 oktober 2004 hebben we de laatste raketaanval gehad. Een zware explosie op tweehonderd meter afstand van het hoofdkwartier zorgde ervoor dar we een uurtje de bunker in moesten. De mensen in Afghanistan zijn erg blij met de Europese hulp. Kinderen staan te zwaaien langs de weg en de mensen zijn erg vriendelijk ondanks de enorme armoede. Amerikanen zijn gehaat in Afghanistan ondanks ‘Enduring Freedom’ en alles wat de VS voor dit land gedaan heeft.

ZANDLOPER 37

Vragen naar aanleiding van de brief “Overgang BBT BOT” Recent is aan u bekend gesteld dat de omscholingsopleiding om BOT militair te worden is vervallen met ingang van 1 januari 2005. Naar aanleiding van deze brief zijn er een vijftigtal vragen bij de Sectie 1 binnengekomen. Hoewel deze vragen via de Regio’s worden beantwoordt, wil ik gebruik maken van deze publicatie om de belangrijkste vragen te beantwoorden.

van relatief hoge werkzekerheid na het bevorderingsmoment. Waar de exacte knip komt te liggen en of dit aan leeftijd dan wel een ranggroep of beide wordt gekoppeld wordt nog uitgewerkt op het ministerie daarin is de KL niet leidend Vraag: “Hebben beoordelingen op dit moment nog zin of moeten we juist iedereen sowieso vanaf nu gaan beoordelen, gevraagd of ongevraagd?” Het beleid met betrekking tot Functioneringsgesprekken en Beoordelingen is recentelijk opnieuw vastgesteld. Daarnaast heeft C-LO/Sportorganisatie ook beleid gemaakt met betrekking tot de uitvoering hiervan. Beoordelingen hebben zeker zin als het gaat om het vaststellen van het niveau van functioneren, of er meer beoordeeld moet gaan worden is nog de vraag. Als het gaat om het LO/Sportpersoneel zijn er minimaal drie beoordelingsmomenten noodzakelijk, namelijk: • bij instroom, de competentietest • bij doorstroom (naast hogere rang of officierschap) bijvoorbeeld eerste twee functies smi en aooi • bij uitstroom (Up or Out beoordeling)

Vraag: “Ik ben sgt1 BOT 27 jaar, moet ik me nu zorgen gaan maken over het feit dat ik met 35 jaar bedankt word voor de bewezen diensten en welke criteria gelden er straks om na je 35ste te mogen blijven bij Defensie?” Iedere militaire medewerker krijgt dezelfde status, dat betekent niet dat men automatisch zich zorgen moet maken. En waarom dan niet? De LO/Sportorganisatie betrekt haar personeel uit een specifieke omgeving namelijk CIOS en ALO, daarbij komt dat er geen functieroulatie is met overige KL-onderdelen. Wat echter wel speelt is het feit of er voor u bevorderingsruimte is op het moment dat u als medewerker wordt bezien in het kader van “Up or Out”. Niet alleen geschiktheid speelt dus een rol, maar zeker ook ruimte om in te nemen (vacature). Vooralsnog wordt er gesproken over een leeftijdsbracket waarin wordt bezien of medewerkers van defensie (specifiek militairen) geschikt zijn voor een hoger functioneringsniveau, dit wordt concreet gemaakt door de term bevorderbaarheid. Voorzichtige conclusie is dat als u niet (meer) bevorderbaar bent en geen deel uitmaakt van een overgangsregeling, u door defensie geen verlenging wordt aangeboden. Dit kan op elk moment gebeuren. Het moment kan voor onderofficieren op een ander (leeftijds) moment liggen als voor officieren. Er wordt gestreefd naar een situatie

Ook de cyclus functioneringsgesprekken biedt veel houvast, op basis van dit beleidsdeel alsmede de introductie van P&O 2000+ wordt op dit moment bij Persco/ILM hard gewerkt aan het opzetten van een structuur waarin het Persoonlijk OntwikkelingsPlan (POP) centraal staat. Dit sluit goed aan bij de ontwikkeling binnen de LO/Sportorganisatie op het gebied van Competentiemanagement waarbij ook de persoonlijke ontwikkeling een belangrijke plaats inneemt. Tenslotte is de uitkomst van beide opgenoemde methoden van begeleiding in combinatie met beoordelen het juiste middel om ontwikkeling en groei van zowel organisatie als de medewerker te verenigen als het gaat om doelen en belangen. Vraag: “Wie komen er straks in aanmerking om civiele opleidingen te gaan volgen welke nu via de Regionale Loopbaancentra aangevraagd worden of zijn?” Gezien het feit dat de status van beide categorieën militairen wordt veranderd, ligt het voor de hand dat ook beleid en regelgeving op het gebied van opleidingen wordt geharmoniseerd. Het veranderen van beleid en regelgeving is een langdurig proces met een aantal juridische aspecten, waar ook vakbonden een mening over hebben in het georganiseerd overleg. De insteek van de Staatssecretaris (personeelsbrief) is dat opleidingen een meer functionele insteek moeten krijgen, dit betekend dat civiele opleidingen, tenzij in het kader van SBK bedoeld, gericht dienen te zijn op het kunnen vervullen

ZANDLOPER 38

van de functie. Vooralsnog heeft dit geen impact op de lopende aanspraken van het LO/Sportpersoneel voor 2005, indien het aanspraken betreft over meerjarige opleidingen, wordt traditioneel uitgegaan van een reeds aangegane verplichting tot betalen aan de opleidinggever. Dit houdt in dat deze opleidingen gevolgd kunnen blijven worden. Het is nog niet duidelijk hoe de verhouding tussen in- en externe opleidingen voor wat betreft investering door defensie komt te liggen.

(W&D) bestaat de E-cursus nog wel. Indien overgestapt wordt naar ander wapen of dienstvak KL is het dan niet gevolgd hebben van een E-cursus geen gemis / struikelblok? hoe zit het met functie termijn (ook 3 jaar en maximaal 2x met één jaar verlengen)”

Vraag: “Wat betekent dit voor de momenten van de carrièrecursussen VTO 2/3 de DTO en HOOV en voor de Officieren?”

Alle onderofficieren van wapens en dienstvakken hebben INI 2 doorlopen Alle onderofficieren van wapens en dienstvakken hebben E-cursus doorlopen Alle onderofficieren van wapens en dienstvakken hebben geëigende functies doorlopen.

Carrièrecursussen staan niet in relatie tot uitstroom in termen van tijd. Het is echter wel mogelijk dat in de toekomst sommige carrièrecursussen dan wel vaktechnische vorming dichter tegen carrièremomenten worden aangeplakt. Het is niet zo dat carrièrecursussen een selectie-instrument zijn binnen de “Up or Out” gedachte, veel meer zijn deze cursussen een middel om mensen voor te bereiden op een vervolg in de carrière. Conclusie is dan ook dat er eerst een beslissing wordt genomen over verlengde samenwerking tussen organisatie en persoon en daarna pas additionele vorming. De ALO gevormde officier mag in voorkomend geval A-cursus, PASMB, VMVof Stafdienst volgen op basis van het hierboven gestelde. Ook hier zijn factoren zoals groeipotentieel potentieel en de ruimte in de formatie bepalend voor een verleng verblijf. Vraag: “Op welke wijze gaat de LO/Sportorganisatie zich wapenen tegen de wervingskracht van onder andere Dienst Koninklijke en Diplomatieke Beveiliging (DKDB). Nadenken over hoe LO/Sportorganisatie dit soort bedreigingen kan tackelen en welke bindingsfaciliteiten we kunnen verzinnen/gebruiken!” Allereerst moet ik vaststellen dat C-KCT een convenant heeft afgesloten met de DKDB, dit betekent dat C-KCT zijn eigen zuigkracht op de arbeidsmarkt vergroot door een mogelijke vervolgloopbaan bij de Politie in te zetten als wervingsinstrument. Ook bestrijdt hij hiermee een mogelijke leegloop. Ook heeft C-KCT belang bij een gevulde LO/Sportgroep op de EVN met de juiste kwaliteit en hij is bereid daar zijn steentje aan bij te dragen. De ervaringsopbouw van de commando als potentiële medewerker van de LO/Sportgroep EVN is dus voor meerdere partijen interessant. Dit is ook de boodschap van de Staatssecretaris, een baan voor het leven bestaat niet meer binnen defensie. In die lijn is de DKDP eerder een kans om personeel te werven dan een bedreiging. Dit zou mogelijk consequenties hebben voor de wervingskracht van de LO/Sportorganisatie op KCT’ers specifiek voor de EVN, echter wij zoeken geen Commando’s, wij zoeken LO/Sportinstructeurs die in alle LO/Sportgroepen kunnen functioneren en zijn bereid om in voorkomend geval extra te investeren voor specifieke klanten zoals KCT of Luchtmobiel. Vraag: ”Voor LO/Sportpersoneel is de E-cursus vervallen. Voor sgt1 van andere wapens en dienstvakken

Overstappen naar een ander wapen of dienstvak levert wel degelijk beperkingen op. Bijvoorbeeld:

Voor andere W&D (Wapen en Dienstvakken) is er relatief weinig verschil tussen LO/Sportpersoneel en een zogenaamde ”spijkerbroek”, kortom als u geen achtergrond heeft bij een ander W&D is dit een slechte “move”. De duur functievervulling blijft vooralsnog onveranderd, hierin blijft ook een afwijking mogelijk als het organisatiebelang in het geding is. Vraag: “Komt er een overgangsregeling voor het reeds zittende personeel, BBT/BOT?” Ja, deze komt er echter vanaf welke leeftijd en voor welke rangen is nog niet duidelijk aangegeven door het ministerie. De regeling betreft met name de categorie BOT-militairen, omdat buiten het lopende contract er geen verplichtingen bestaan vanuit de werkgever. Vraag: “Wat wordt er aan arbeidsvoorwaarden geregeld met betrekking tot opgebouwde pensioen bij vertrek na de 1e of 2e verlenging?” Sinds enige tijd beheert defensie geen pensioenfonds meer voor haar medewerkers. Zij stort voor haar werknemers de pensioenpremie. Het ABP is het fonds dat uw pensioen beheert. Dat betekent dat afkoop, overdracht of opschorten van uw pensioen via het ABP wordt geregeld. Vraag: “Blijft de restitutie regeling van BBT’ers bij ouderschapsverlof van kracht? Of krijgen deze dezelfde regeling als BOT’ers?” De regeling ouderschapsverlof is nu al gelijk voor BOT en BBT, ook is geen aanleiding om bij ontslag in de lopende ouderschapsperiode restitutieplicht te laten vervallen. Vraag: Wat is nou precies het verschil straks tussen BOT en BBT? Er is straks geen onderscheid meer, want eenieder heeft de status militair. Kap Peter van Heeringen, HP&O LO/Sportorganisatie

ZANDLOPER 39

Colofon De Zandloper is een uitgave van en voor de LO/Sportorganisatie KL. Redactie(raad) Voorzitter kap Ron Gits (MDTN *06-500-61484) Hoofd-/eindredacteur aooi Richard Wichhart (MDTN *06-500-61213) Redacteur smi Mike Becker (MDTN *06-529-73610) smi Richard Hesterman (MDTN *06-566-5303) smi Jan Welling (MDTN *06-500-61839) smi André Wijnberger (MDTN *06-500-61161) sgt Sibyl Gassner (MDTN *06-529-73610) dhr Taco Visser - TGTF (MDTN *06-557-66418) dhr Paul Lindeboom (MDTN *06-500-61013) Redactie-Kopijadres LO/Sportorganisatie KL Redactie Zandloper Bernhardkazerne MPC 53 B Postbus 3003 3800 DA Amersfoort

Tel: PTT 033-4661213 MDTN *06-500-61213 Mobiel 06-22412928 Mail defensienetwerk: Wichhart, REM LOSPORT BDFPL E-mail internet (werk): [email protected] E-mail internet (privé): [email protected] Kopij/brieven volgende uitgave dienen uiterlijk 2 maart 2005 bij het kopijadres te zijn. Vormgeving & lay-out Sectie Grafische Vormgeving Frederikkazerne Den Haag Druk PlantijnCasparie Zwolle De inhoud van dit blad weerspiegelt niet noodzakelijk de mening van de C-LO/Sportorganisatie. De redactie behoudt zich het recht voor ingediende kopij niet of gedeeltelijk te plaatsen. De inhoud van ingezonden brieven en artikelen blijft voor rekening van de schrijver. Artikelen uit dit blad mogen overgenomen worden mits de bron wordt vermeld.

Uitgezonden personeel Sgt1 Eelke Hogenhout (buddy elnt Ab Agterbos, ’t Harde) Rnr 78.10.11. 055 1 (NL) NSE SFOR 17 LO/SPORT BASE BUGOJNO NAPO 85, 3509VP Utrecht E-mail: [email protected] Terug: april 2005, Eindhoven

Sgt1 Adam Mahulette (buddy smi Leon Kluiten-

Sgt Arnoud Hagen (buddy sgt Melvin Laport, Garderen) Rnr 76.01.09.190

Sgt1 Robert Mensink

1 (NL) NSE SFOR 17 LO/SPORT BASE BUGOJNO NAPO 83, 3509VP UTRECHT

E-mail: [email protected] Terug: april 2005, Eindhoven Sgt Irene de Vreede (buddy sgt Petra Klokker, ‘t Harde) Rnr 78.05.14.237 1 (NL) BLMF SPTSQNDET SFOR 17 LO/SPORT BANJA LUKA NAPO 85, 3509VP Utrecht E-mail: [email protected] Terug: april 2005, Eindhoven Aooi Klaas de Jong

berg, Schaarsbergen) Rnr 80.03.10. 079 1 (NL) INFBAT C-TEAM SFIR 5 NAPO 180, 3509 VZ Utrecht E-mail: [email protected] Terug: april 2005, Eindhoven

(buddy smi Ruud Lenferink, Schaarsbergen) Rnr 76.10.19.250 1 (NL) INFBAT C-TEAM SFIR 5 NAPO 185, 3509 VZ Utrecht E-mail: [email protected] Terug: april 2005, Eindhoven Smi Gerrit Hof (buddy aooi Jack Ooms, Breda) Rnr 60.11.11.129 3 (NL) HELIDET ISAF NAPO 37, 3509 VZ Utrecht E-mail: [email protected] Terug: april 2005, Eindhoven

Laat eens iets van je horen!

(buddy kap Henri van der Linde, Assen) Rnr 54.08.19.232 1 (NL) INFBAT A-TEAM SFIR 5 NAPO 175, 3509 VZ Utrecht E-mail: [email protected] Terug: april 2005, Eindhoven ZANDLOPER 1