Sportorganisatie. Koninklijke Landmacht

Colofon De Zandloper is een uitgave van en voor de LO/Sportorganisatie KL. Redactie(raad) Voorzitter kap Ron Gits (MDTN *06-500-61484) Hoofd-/eindredacteur aooi Richard Wichhart (MDTN *06-500-61213) Redacteur smi Mike Becker (MDTN *06-529-73610) smi Richard Hesterman (MDTN *06-566-5303) smi Jan Welling (MDTN *06-500-61839) smi André Wijnberger (MDTN *06-500-61161) sgt Sibyl Gassner (MDTN *06-529-73610) dhr Taco Visser - TGTF (MDTN *06-557-66418) dhr Paul Lindeboom (MDTN *06-500-61013) Redactie-Kopijadres LO/Sportorganisatie KL Redactie Zandloper Bernhardkazerne MPC 53 B Postbus 3003

3800 DA Amersfoort Tel: PTT 033-4661213 MDTN *06-500-61213 Mobiel 06-22412928 Mail defensienetwerk: Wichhart, REM LOSPORT BDFPL E-mail internet (werk): [email protected] E-mail internet (privé): [email protected] Kopij/brieven volgende uitgave dienen uiterlijk 1 maart 2006 bij het kopijadres te zijn.

ZANDLOPER Koninklijke Landmacht

Vormgeving & lay-out Sectie Grafische Vormgeving Frederikkazerne Den Haag Druk PlantijnCasparie Zwolle De inhoud van dit blad weerspiegelt niet noodzakelijk de mening van de C-LO/Sportorganisatie. De redactie behoudt zich het recht voor ingediende kopij niet of gedeeltelijk te plaatsen. De inhoud van ingezonden brieven en artikelen blijft voor rekening van de schrijver. Artikelen uit dit blad mogen overgenomen worden mits de bron wordt vermeld. Om in de toekomst nog beter gebruik te kunnen maken van jullie schrijverstalent wil de redactieraad dat er meer duidelijkheid komt over het schrijven van artikelen en de criteria die we hanteren. Deze zijn te vinden op Intranet: Koninklijke Landmacht/LO–Sport/actueel/Zandloper.

Uitgezonden personeel wordt niet meer gepubliceerd in de Zandloper. Incidenteel is personeel, maar eveneens de achterblijvers bedreigd via post en internet. Defensie heeft redacteuren verzocht foto’s en (e-mail)adressen niet meer te vermelden. Wij betreuren dit, maar zijn uiteraard van oordeel dat veiligheid van onze collega’s en gezinsleden boven alles gaat. Onderstaande informatie maakt het mogelijk om via de buddy aan zijn of haar e-mailadres te komen. Bovendien is deze informatie ook bekend bij de redactie van de Zandloper.

Uitgezonden personeel Maj Wim R. (buddy lkol Teun Minke) Den Haag, MDTN *06-546-64841 Smi Eric H. (buddy elnt Ab Agterbos) ‘t Harde, MDTN *06-536-58087 Smi Raffaele S. (buddy sgt Arnoud Hagen) ‘t Harde, MDTN *06-536-58087 Marcel van P. Roosendaal, MDTN *06-589-58462

Informatiebulletin Laat eens iets van je horen!

van en voor de LO/Sportorganisatie Nummer 1, februari 2006

Fit for Action ZANDLOPER 1

ZANDLOPER 1

LO/Sportorganisatie

Van uw Commandant

Inhoudsopgave Jaargang 13, nummer 1, februari 2006

LO/Sport op uitzending

Van uw Commandant

3

‘De Pen’ en toen...

4

Van koude oorlog naar vredesmissies

8

Van uw Personeelsdienst

4. Arbeit macht frei

16. Samen naar succes

20. Vreemde eend in de bijt

Omslag: Miranda Robben in actie Foto: Van der Graaf Fotografie/Rob Cornelder

9

Big(nell) is back

10

Hoofd Inwendige Dienst

12

GOAL.NET versie 2.0 sterk verbeterd

14

Samen naar succes

16

Vreemde eend in de bijt

20

Bondscoach KNAU Crosscountry

22

Van de redactie... hoe het zit, en wie we zijn

24

Schrijvers gevraagd!

26

De kogel is door de kerk. De regering heeft besloten dat Nederland vanuit zijn lidmaatschap van de NAVO z’n verantwoordelijkheid neemt en in eerste instantie vanaf 1 juli gedurende twee jaar een bijdrage gaat leveren aan de ISAF missie in Uruzgan in Afghanistan. De verwachting is dat het om meerdere redenen een zware missie zal worden. Mentaal zwaar vanwege de risico’s die aan de missie zijn verbonden en fysiek zwaar vanwege de omstandigheden, waaronder de taak uitgevoerd moet worden (op hoogte, extreme hitte of kou). Met de opstart van deze bijdrage zal de huidige kleinere bijdrage (qua aantal mensen) in andere gebieden in Afghanistan worden afgebouwd. Bijdrage Er ligt voor ons dan ook weer een prachtige uitdaging om de diverse uit te zenden eenheden te ondersteunen in de voorbereiding op de uitzending, maar ook ter plaatse. De ervaringen van de LO/Sportinstructeurs die er al enige tijd zitten ter ondersteuning van het Korps Commando Troepen en de ervaringen van de LO/Sportinstructeurs uit Irak (lessons learned) staan garant om, in overleg met het K&OC, de commandanten te ondersteunen in de opwerkperiode en tijdens de uitzending zelf. Er is de Commandant der Strijdkrachten van alles aan gelegen om de als meest risicovolle missie tot nu toe te laten slagen. Er is naar aanleiding van de ervaringen in Irak zelfs een specifiek acclimatiseringdetachement samengesteld dat belast wordt met de begeleiding van de eenheden gedurende deze periode. De LO/Sportorganisatie zal als het aan mij ligt ook een bijdrage leveren aan dit detachement. Weer een prima moment waar we ons kunnen onderscheiden door ons vakmanschap. Soedan Ondanks dat alle aandacht gericht is op Afghanistan, waar wij op dit moment al twee collega’s hebben zitten en er meerdere zullen gaan volgen, gaan andere uitzendingen ook nog gewoon door. Zo zullen kap Johan Bouman en kap Hein van der Made begin april beginnen aan hun uitzending van vier maanden in Soedan in de functie van militair observer en is al bekend dat we ook in de twee rotaties erna steeds een functionaris moeten leveren. De bijdrage die Nederland gedurende een jaar gaat leveren aan deze missie staat nu wat minder in de belangstelling, maar is daarmee geenszins minder belangrijk.

Bosnië-Herzegovina In Bosnië wordt de bijdrage van Nederlandse eenheden langzaam afgebouwd, maar ook daar zijn we nog steeds aanwezig. Ik ben onlangs met een commandantenreis in Bosnië geweest. De bezoeken aan het hoofdkwartier van de NATO en EUFOR in Sarajewo, de militaire basis in Banja Luka en Bugojno en een tweetal Liasion and Observer Teams (in zogenaamde LOT-huizen) gingen gepaard met verschillende lezingen en gesprekken met het Nederlandse militaire personeel. De bezoeken in combinatie met de diverse verplaatsingen door het land hebben mij een goed beeld gegeven van het belang en de resultaten van het werk dat er verricht is en nog wordt verricht. Uiteraard heb ik de beide LO/Sportinstructeurs uitgebreid gesproken en zelfs aan een les mogen deelnemen. Beiden zijn zelf zeer te spreken over het werk wat ze kunnen en mogen doen. Wat voor mij zeker zo belangrijk was, is het feit dat de commandanten en het personeel zeer tevreden zijn met hun bijdrage. Het vakmanschap in combinatie met flexibiliteit, creativiteit en enthousiasme staat ook daar weer garant voor zeer tevreden klanten. Verantwoordelijkheid Het mag duidelijk zijn dat wij als LO/Sportorganisatie onze verantwoordelijkheid ten aanzien van uitzendingen nemen. Niet alleen als LO/Sportinstructeur, maar ook in andere functies. Dat hebben we tot op heden op uitstekende wijze gedaan en gezien de ‘drive’ die in ons zit kan men ook in de toekomst op ons rekenen. Kol Nico Spreij

ZANDLOPER 03

Joop bedankt voor de pen en de “positieve” reclame! Na jouw standaard levensverhaal, heb je me overtuigd dat er wat meer inhoud aan de rubriek gegeven moet worden. Maar ja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Het is toch wel lastig om wat te schrijven.

‘De Pen’ en toen...? ZANDLOPER 04

ZANDLOPER 05

Eerst even voorstellen! Ik ben Gerwin Bregman en ik ben 27 jaar. In oktober 2000 ben ik op de KMS opgekomen om onderofficier te worden. Van april tot juni 2001 heb ik de functieopleiding gevolgd te Amersfoort. Na de opleiding werd ik geplaatst in Soesterberg. Binnen een jaar ben ik op uitzending gegaan naar Bosnië (mei tot en met november 2001 SFOR 12). Samen met smi Max Sibbald werd ik in Novi Travnik geplaatst. Geweldig leerzame en leuke tijd gehad. Max, nogmaals bedankt! Rode baret In juni 2003 werd ik in Schaarsbergen op de Oranjekazerne geplaatst. Van augustus tot oktober 2003 heb ik de VAKOL doorlopen om de rode baret te halen. En vanaf die tijd ben ik als LO/Sportinstructeur ingedeeld bij het cluster 11 Infbat. Om precies te zijn als eenheidsinstructeur van 11 B-cie.

Excursie Eigenlijk is het niet moeilijk om een onderwerp te vinden. Iets wat veel indruk heeft gemaakt op mij, en waarschijnlijk op iedereen die daar ooit geweest is of nog komt: “De excursie naar Auschwitz”. In week 49 en 50 waren we met het 11e en wat zelfstandige eenheden op oefening in Oberlausitz. Het oefenterrein ligt 1,5 kilometer van de Poolse grens. Aansluitend aan de oefening ging de Bravo-cie op excursie naar Auschwitz. Een ideale gelegenheid om mee te gaan naar het bekendste concentratiekamp uit de Tweede Wereldoorlog. Op vrijdag, de laatste dag van de oefening, zijn we doorgereden naar Polen. Een slordige zeven uur rijden later, kwamen we aan in Krakow, om de volgende dag naar Auschwitz en Birkenau te gaan.

Auschwitz Auschwitz is de Duitse naam voor het Poolse plaatsje Oswiecim, ongeveer vijftig kilometer ten zuidwesten van Krakow. Auschwitz was het grootste vernietigingskamp van de Nazi’s. Het kamp was planmatig en efficiënt ingericht om snel grote aantallen mensen te vernietigen. Geschat wordt dat hier 1,5 tot vier miljoen mensen zijn omgebracht. De kampcommandant Rudolf Höss heeft toegegeven dat minstens 2,5 miljoen mensen hier zijn omgebracht. Het grootste deel hiervan waren Joden. Dwangarbeid In april 1940 werd Auschwitz gevestigd op last van Heinrich Himmler, hoofd van de SS en de Gestapo. Eerst zaten er politieke gevangenen. In oktober 1941 begon men met de bouw van Auschwitz II (Birkenau). Birkenau had vier gaskamers

die leken op doucheruimtes en vier crematoria om lijken te verbranden. Zo’n veertig kleinere kampen rondom Auschwitz waren bestemd voor dwangarbeid en werden gezamenlijk Auschwitz III genoemd. Dagelijks arriveerden vanuit het door Nazi’s bezette Europa treinkonvooien in Auschwitz welke bij aankomst werden verdeeld in drie groepen. Een groep ging binnen enkele uren naar de ‘doucheruimtes’ waar 20.000 mensen per dag vergast konden worden om vervolgens gecremeerd te worden. Engel des doods Een tweede groep ging werken als dwangarbeider bij onder andere IG Farben en Krupp. In totaal hebben daar, tussen 1940 en 1945, 405.000 mensen als dwangarbeider gewerkt. Zo’n 340.000 stierven door executie, geweld, honger of ziekte. De derde groep, grotendeels tweelingen en dwergen, werd misbruikt voor medische experimenten onder de handen van Dr. Josef Mengele, de engel des doods. Sommige gevangenen moesten werken als ordehandhavers (Kapo’s) of bij de crematoria (Sondercommando’s). Om de zoveel tijd (meestal vier maanden) werden deze groepen gedood. Zesduizend SS-ers hadden de leiding over de kampen van Auschwitz. Geallieerden Tegen 1943 waren er binnen het kamp verzetsorganisaties opgericht. Slechts enkele gevangenen konden met behulp van dit verzet ontsnappen. Zij deden verslag over de gruwelen in Auschwitz aan de Geallieerden. In oktober 1944 vernietigde een groep Sondercommando’s een van de gaskamers. Zij werden allen ter dood gebracht (te zien in de film “Grey zone”). Toen de Sovjet soldaten Auschwitz binnen marcheerden op 27 januari 1945, troffen ze 6.700 overlevenden aan die daar waren achtergelaten. Meer dan 58.000 gevangenen waren al door de Nazi’s geëvacueerd en op een laatste dodenmars door Duitsland gestuurd. De excursie was erg indrukwekkend. Ik heb maar een kort verslag gedaan van hoe het er was en wat daar gebeurd is. Als je ooit in de gelegenheid komt om daar naar toe te gaan, moet je dat zeker doen. Andere regio! Dan is het nu tijd geworden om de pen aan iemand anders over te dragen. Na wat reacties uit het land, kreeg ik het dringende verzoek de pen buiten de regio over te dragen. En het liefst aan een niet-rode-baret-dragende collega. Anders zijn andere mensen bang dat ‘de pen’ binnen de LO/Sportgroep Oranjekazerne blijft. Uiteraard geef ik graag gehoor aan dat verzoek. De pen gaat naar de regio Soedan. En daar dragen onze mannen een licht-blauwe baret. Kap Hein van der Made, veel succes met je uitzending en je eerste verslag van de uitzending. En uiteraard mag ‘de pen’ daarna niet in dezelfde regio blijven dus…!

ARBEIT MACHT FREI

Sgt1 Gerwin Bregman, LO/Sportgroep Oranjekazerne

ZANDLOPER 06

ZANDLOPER 07

Sie 1 LO/ Sportorganisatie, Kap Peter van

Heeringen Een plaatsing in het Duitse Seedorf is altijd bijzonder geweest. Door de buitenlandsituatie was de 41e Brigade meer dan een eenheid die alleen operationeel aan de weg timmerde. De vele dienstplichtigen en later BBT’ers die de kazerne bewoonden en de BOT’ers en burgerambtenaren -vaak met gezinnen die op en om de legerplaats leefden- hebben de brigade en de vele ondersteunende diensten zoals Kazco, Commando Nederlandse Troepen, scholen, Maatschappelijke Dienst Defensie (MDD), Geestelijke Vorming (GeVo), LO/Sportorganisatie enzovoort haar gezicht gegeven. Hieraan komt nu een einde. De brigade en hiermee ook de LO/Sportgroep Seedorf wordt opgeheven en de kazerne gaat weer over in Duitse handen. De herinneringen blijven echter behouden. Om deze goede herinneringen aan de al oude LO/Sportgroep nog eens op te halen en oude ’strijdmakkers’ of de ‘buurvrouw van toen’ nog eens te ontmoeten organiseren wij op 22 april 2006 éénmalig een grootse

Reünie Seedorf Bent u ooit werkzaam geweest op de LO/Sportgroep te Seedorf dan bent u van harte welkom. Aanmelden kan alleen via de internetsite: www.reunie-seedorf.nl. Ik verzoek uw inschrijving ook door te mailen aan: [email protected]. Noot: de inschrijving via de website reünie-seedorf kan niet gedownload en niet doorgestuurd worden.

Reünie Seedorf

‘Van Koude Oorlog naar Vredesmissies’

Op deze site vindt u alle actuele en benodigde informatie. Daarnaast vindt u op deze site ook een forum waarmee u in contact kunt komen met anderen. De laatste ontwikkelingen zullen in een nieuwsbrief op deze site worden geplaatst. De LO/Sportgroep kan en zal niet bemiddelen in een overnachting voor de reünisten.

Van uw personeelsdienst Medailles Smi Poulissen R.G.J.

04-01-2006

Bevordering Sgt Middelhuis R. Sgt Panhuis van M. Sgt Beekman M. Sgt Hoezen P.B.W. Sgt Renswoude van C.D. Sgt Velde van der M.A. Sgt Velde van der R.J.

Sgt1 Sgt1 Sgt1 Sgt1 Sgt1 Sgt1 Sgt1

Eervol ontslag Sgt1 Dongen van A. Sgt1 Dongen van R. Sgt1 Thijssen R.F.G. Sgt1 Zeilemaker D.G. Sgt Velde van M. Sgt1 Leppers R. Sgt Kwast H.L.

Zilveren medaille

M.i.v. 15-03-2006 M.i.v. 15-03-2006 M.i.v. 22-03-2006 M.i.v. 22-03-2006 M.i.v. 22-03-2006 M.i.v. 22-03-2006 M.i.v. 22-03-2006

M.i.v. 01-02-2006 KLu M.i.v. 01-02-2006 M.i.v. 01-02-2006 M.i.v. 01-02-2006 M.i.v. 04-02-2006 KLu M.i.v. 01-03-2006 M.i.v. 01-03-2006

Gefeliciteerd Sgt Irene de Vreede wordt door kap Fons Krijnen (l) en elnt Ab Agterbos voorzien van sergeant 1 strepen.

Wij hopen u te mogen ontvangen, Kap Theo Vonk, C LO/Sportgroep Seedorf

Officierskruis

Door kol Nico Spreij wordt aan maj Wim Roest het officierskruis uitgereikt.

ZANDLOPER 08

ZANDLOPER 09

ZANDLOPER 10

ZANDLOPER 11

dagen tegenaan en kreeg alle medewerking. Sindsdien was Tiny niet meer weg te denken uit de militaire vijfkampwereld. Verdienstelijk In 1975 kwam hij in het militaire vijfkampteam, bovendien werd hij in dat jaar KL-kampioen ZMV met een ploeg die verder bestond uit dienstplichtigen. Vijfkamp en ZMV (Zware Militaire Vaardigheden), lopen als een rode draad door het leven van Tiny, sterker, het was zijn leven. Van 1976 tot en met 1985 werd hij tienmaal achtereen KL ZMV-kampioen. Toch koos Tiny voor de militaire vijfkamp. Het resultaat was niet onverdienstelijk: 4e plaats in 1979 op de CISM (wereld)kampioenschappen in Noorwegen. Sinds 1980 Nationaal recordhouder op de Wereldkampioenschappen te München (puntentotaal). 5e plaats in 1983 op de CISM (wereld)kampioenschappen in Denemarken.

Hoofd Inwendige Dienst Regelmatig worden collega’s op een ‘algemene’ functie, voorgesteld in de Zandloper. Zo ook aooi Tiny van Kuijk die alweer een tijdje in Amersfoort rondloopt als Hoofd Inwendige Dienst. Tiny voelt zich in deze functie als een vis in het water. Als een niet onverdienstelijk militaire vijfkamper en topsporter in hart en nieren, had hij dit toentertijd niet kunnen voorspellen. Voordat zijn huidige functie aan bod komt, dwalen we terug naar zijn glansrijke sportcarriére. Verlegen Voordat hij werd aangenomen op de Koninklijke Militaire School, was voetballen zijn passie. Zonder studeren maakte hij de MULO af hetgeen hem bij de HAVO-opleiding opbrak. Uiteindelijk koos hij voor een militaire loopbaan. Naast de reguliere LO/Sporturen trainde Tiny, voor en na zijn werktijd, veel met als resultaat het mogen meetrainen met de militaire vijfkampploeg. In zijn Dagelijks Tenue, verlegen en met bolle wangen meldde hij zich op de Oranjekazerne. Hij ging er twee

Heimwee Tiny wordt vervolgens in het noorden geplaatst, maar krijgt na drie jaar heimwee naar het zuiden. In 1977 zet hij zijn sportcarriére op een laag pitje om meer tijd in zijn gezinsleven te steken. Echter, in vier maanden tijd komt hij veertien kilo aan en Tiny besluit de draad weer op te pakken. De Wereldkampioenschappen van 1978 in Oostenrijk komen voor hem dan ook te vroeg. Precedenten In december 1978 keert Tiny terug bij de militaire vijfkampploeg en loopt in februari het jaar daarop de marathon in drie uur rond. Hetzelfde jaar wordt hij vierde van de wereld op de vijfkamp in Noorwegen en Zuid-Nederlands kampioen op de 3000 meter Steeple-chase in Sittard. In 1980 werkt Tiny op de legerplaats Oirschot, waar hij veel lessen moet geven en veel traint in eigen tijd. Dit laatste om geen precedenten te scheppen. Op het CISM-kampioenschap militaire vijfkamp in 1980 verbetert hij het Nederlands record (5403 punten). Vier jaar later wordt deze overigens, op een niet officieel CISMkampioenschap, verbeterd door zijn maatje kap Anton Koteris. Teleurstelling In 1983 wordt Tiny vijfde van de wereld op de WK in Denemarken. Het jaar daarop wil hij op zijn hoogtepunt afscheid nemen van de vijfkamp, maar dat pakt voor hem anders uit dan hij had gehoopt. “Ik faalde met schieten, het was wat heiig en uiteindelijk werd ik tweede Nederlander in het eindklassement na vijf onderdelen”. Met deze teleurstelling wil hij geen afscheid nemen en na een mondelinge afspraak met de teamleider zou hij onder eigen leiding fit blijven en onder voorbehoud van plaatsing meegaan naar Brazilië. “Voor het eerst in mijn leven de ‘plas’ over”, aldus Tiny. Er wordt echter besloten om met een ‘jonge’ ploeg te gaan en hierdoor heeft Tiny

ZANDLOPER 12

geen afscheid van de vijfkamp kunnen nemen zoals hij graag wilde, op een aandenken na wat thuis bij hem is afgeleverd.

•

Onervarenheid Tiny blijft gedreven want in 1988 doet hij mee aan een Poolsurvival in Noorwegen met zijn koppelmaat (Jan van Putten), maar door hun onervarenheid op de ski’s vallen ze helaas niet in de prijzen. Eind 1989 wordt hij Hoofd LO/Sportgroep Willem II kazerne in Tilburg, in 1993 Hoofd LO/Sportgroep Kamp Holterhoek Eibergen, vervolgens in 1996 Hoofd Instructeur LO/Sportgroep BLK Vught en tenslotte is hij tot zijn huidige functie, C-LO/Sportgroep Nieuw Milligen geweest.

Kortom, een ‘algemene’ functie, waar zeker een LO/Sportinstructeur zijn creativiteit in kwijt kan, maar vooral een functie die hopelijk onmisbaar zal blijven in onze LO/Sportorganisatie.

Last but not least: het respecteren van de ATW (Arbeids Tijden Wet)

Aooi Richard Wichhart

Huismeesterfunctie Op 1 mei 2005 begon hij op de Staf als Hoofd Inwendige Dienst. Zoals gezegd, een functie op zijn lijf geschreven. Onder zijn bewind wordt veel aangepakt en zijn de veranderingen al zichtbaar. De keuken wordt totaal vernieuwd, een nieuwe traditiekamer ingericht, enzovoort. Hij ziet zich als de CSM (Compagnie sergeant-majoor), een soort huismeesterfunctie, een manusje van alles. Toch een belangrijke functie, een spin in het web, waar je niet te gemakkelijk over moet denken. Samen met Ans van Nimwegen en Roy Tamaëla runnen zij de Ondersteuningsgroep. Zijn taken hangen samengevat in een soort tien geboden aan de muur: • Leidinggeven Ondersteuningsgroep: sturen, informeren, plannen, voorbeeldfunctie • Gebouwen Commandant • BHV - ontruimingsplan • (Interne) post archiveren • Het opzetten en onderhouden van een traditiekamer • Klantgericht werken voor alle mensen werkzaam bij de LO/Sportorganisatie • Alle binnenkomende- en uitgaande post beheren • Sleutelbeheer • Vergaderzaal bewaken • Veiligheid

ZANDLOPER 13

GOAL.NET versie 2.0 sterk verbeterd Op 8 maart a.s. wordt het project GOAL.net officieel afgesloten met personeel van Staf OTCo, de programmeurs van het automatiseringsbedrijf Inter Access en de vertegenwoordigers van de LO/Sportorganisatie. Met de afsluiting komt een einde aan een redelijk hectische periode, maar desalniettemin een heel leerzame. Nadat de eerste versie van GOAL.net amper in produktie genomen was, bleek al tijdens de eerste bijscholingsdag dat GOAL.net met regelmaat getroffen werd door een “vastloper”, iets wat zich in de uitgebreide testfase en de garantietermijn geen enkele maal had voorgedaan. Het fenomeen van de vastlopers heeft uiteindelijk de gemoederen tot diep in januari weten bezig te houden, want telkens bleek een probleemoplossende update niet dat te bieden wat in een “stresstest” achterwege bleef. Sinds de derde week van januari is GOAL.net dan echt in rustiger vaarwater terecht gekomen, zeker nu is gebleken dat sterke lijnvertragingen tussen kazernes onderling een tweetal valse alarmeringen hebben veroorzaakt. Vrijwel direct na het gereedkomen van versie 1.0 (een bijna één op één overname van de oude MS Access GOAL) is doorgestoken op een versie 2.0, waarin 28 aanpassingen zijn verwerkt. Een groot deel daarvan bestond uit reeds jarenlang bestaande wensen die in de Access GOAL niet verwerkt konden worden vanwege het beperkte concept waarmee het was opgezet. Het voert te ver door om alle aanpassingen op te sommen, er zal worden volstaan met de meest belang-

PLANNING • Om meerdere regels gelijktijdig te kunnen verwijderen, zijn zogenaamde checkboxen toegevoegd in de planning en diverse beheertabellen; • In de grofplanning zijn meerdere items (velden) ter ter beschikking gekomen; • In de Eenheidsplanning is een button ‘Oefening’ toegevoegd, die het mogelijk maakt om een meerdaagse planning in te voeren; • Het totaal aantal VTE’n van een LO/Sportgroep is direct zichtbaar in de beheertabel ‘Instructeurs’; • Er is een button ontwikkeld in planning en beheertabellen; • Er is een rapport ontwikkeld om geannuleerde lessen zichtbaar te maken.

hebbende highlights. Geïnteresseerden kunnen de volledige lijst bekijken op de “losport public” (pad: Sectie-3/Informatievoorziening\GOAL\Totaaloverzicht wijzigingen GOAL-net v2.doc). Door de grote hoeveelheid wijzigingen die ingebracht zijn, heeft het projectteam gekozen voor een persoonlijke begeleiding op de werkvloer. De aooi Levinus Houwen is aan een tournee bezig langs alle LO/Sportgroepen om zowel de (back-up) planner als de hoofdinstructeurs bij te praten en wegwijs te maken in GOAL.net versie 2.0. Tevens zijn alle handleidingen aangepast aan de nieuwe situatie (Losport\Public\Sectie-3\Informatievoorziening/Goal/ Goal\Handleiding goal.net v2”) en zit de Stafmedewerker IV met de headset paraat om alle telefonische vragen te beantwoorden. Noot: in de loop van het project ben ik door omstandigheden uitgegroeid tot een soort interim-projectleider. Vanuit die hoedanigheid wil ik de aooi Levinus Houwen en aooi Fred Jansen zeer gemeend bedanken voor hun inzet en meedenken. Zij hebben deze werkzaamheden uitgevoerd naast hun bestaande job, maar er door hun inbreng van de “werkvloer” voor gezorgd dat GOAL.net een hoog acceptatie-niveau heeft gekregen binnen de LO/Sportorganisatie. Daarnaast alle planners die te allen tijde een zeer positieve houding naar mij bleven uitstralen, en vooral niet te vergeten de stresstesters. Paul Lindeboom, Redactielid Zandloper

PROEFAFNAMEN • Een militair die bij een andere LO/Sportgroep gelegerd is, kan aan een proef van een ‘vreemde’ LO/Sportgroep worden gekoppeld; • Er is een rapport ‘Actieve militairen’ ontwikkeld, om te zoeken op het personeelsnummer of de achternaam van een militair; • Het veld ‘registratienummer’ is gewijzigd in ‘personeelsnummer’ en nagenoeg alle regnrs zijn geconverteerd; • De FIT-afnamelijst is verbeterd (max. 10 personen en vermelding eenheidsnaam); • Het aantal malen geslaagd voor een test/proef wordt bijgehouden (na initiële vulling); • De importsheet is verbeterd.

ZANDLOPER 14

ZANDLOPER 15

Lijfspreuk bondscoach Sjors Röttger:

Samen naar succes Militair Handbalteam Nigeria 1990

Zelf heeft Sjors ‘zijn’ sport tot op eredivisie niveau gespeeld. “Ik was zeker niet talentvol, maar moest het hebben van mijn inzet. Daarbij heb ik in de militaire handbalploeg veel internationale ervaring opgedaan. Gesteund en gesterkt door spelers op eredivisie niveau en internationals, zoals Peter Janssen en Richard Soree. Daarnaast heb ik veel wedstrijden onder moeilijke omstandigheden gespeeld in landen zoals Saoedie-Arabië en Egypte”, waarbij hij wijst naar een foto aan de muur van zijn teamgenoten, genomen in Nigeria, waar zij de vierde plaats behaalden.

“Een bondscoach moet ‘grijze’ haren hebben”, aldus collega Sjors Röttger over over het behalen van de vijfde plaats op de Wereld Kampioenschappen in Sint Petersburg met zijn ‘meiden’. “Handballen konden ze al, ik heb alleen de ingrediënten toegevoegd.” Met een duidelijke visie en gevormd door de jaren viel in dit kampioenschap alles te samen.

Hoe ziet je trainersloopbaan eruit? “Mijn trainersloopbaan begon ik op mijn 25ste, dit gecombineerd met spelen. Sterker nog, er zijn momenten geweest dat ik speelde en trainde bij de ene club en bij de andere speelde. Omstreeks mijn dertigste ben ik hiermee gestopt. Op mijn 33e jaar trainde ik mijn eerste eredivisie club. Ik heb op allerlei niveaus getraind en alles meegemaakt van kampioenschappen tot degradaties. Ook degradaties zijn belangrijk om mee te maken, dat vormt je.” Zijn laatste optreden als clubtrainer was bij Aalsmeer in het jaar 2000, waarmee hij landskampioen werd én de beker pakte. Wat zijn je succesfactoren en wat heeft ons vak LO/Sportinstructeur hiertoe bijgedragen? “Buiten de ervaringen in de burgermaatschappij en het militaire team zeker het Onderofficier zijn bij de Koninklijke Landmacht, waar teams ook centraal staan. Dat alles heb ik nodig gehad om nu achteraf te zeggen: Ik heb in mijn rol nooit onder spanning gestaan. Iedere keer kon ik iets uit mijn rugzak halen wat ik kon gebruiken. Ervaring stop ik in mijn rugzak, om op bepaalde momenten weer te gebruiken. Ook trucjes die ik heb toegepast, heb ik al een keer gebruikt of ingezet. Of het weer werkt, weet je nooit”. Dus het team staat centraal bij je? “Zeker! Ik geloof er heilig in dat een team meer is dan een stel individuen. Daarbij zit een team achter een team,

ZANDLOPER 16

ZANDLOPER 17

afgekort de zogenaamde TAT. Een team achter een topteam dat probeert om die mensen top te laten functioneren. Tenslotte gaat het om het doel. Een groep mensen moet een doel hebben. Dit kan bijvoorbeeld zijn: een geweldige LO/Sportgroep, maar wat dacht je van het blad de Zandloper? Omdat je er in gelooft en je hierachter een team hebt weten te creëren, met maar één doel er een geweldig blad van te maken, ben je daarin geslaagd. De taak van de bondscoach is hetzelfde. We hebben een droomdoel, zetten deze om in prestatiedoel (resultaatdoel) en investeren in procesdoelen. Dit vertaalt naar de handballer: ons droomdoel is de Olympische Spelen, ons prestatiedoel is om bij de eerste tien van de wereld te horen en door te investeren in de procesdoelen de speelster beter maken en dus het team, waardoor de prestatie vanzelf komt.” Waaraan moet een tophandbalster voldoen? “Ik heb wel een idee hoe we handbal spelen. Het is belangrijk dat we de juiste mensen selecteren. Een topteam moet veel meer in huis hebben dan alleen maar goede spelers. Het moeten en hoeven niet de leukste meisjes van de wereld zijn. Mijn taak is ook om binnen het team de waarden en normen goed te houden. Want je weet dat je in een topteam een paar heel eigenwijze dames nodig hebt. Ik wil die ook hebben, maar wel zodanig eigenwijs dat het past in waar we naar toe willen. Dat is ook de basis van het succes geweest. Het hele team richtte zich op het doel en hield rekening met elkaar.”

Is er verschil in coachen (leidinggeven) tussen militairen en handbalsters? “Heel belangrijk in topsport is: duidelijkheid. Er heeft één speelster nog geen minuut meegedaan, maar dat heb ik haar van tevoren gezegd en deze vrouw heeft het geweldig gedaan. Ze stopte al haar energie in het team. Dan spreek je in mijn ogen al over top; overigens zo zie ik ook een team binnen de militaire organisatie. Ik zoek denkende spelers en dat zijn ook LO/Sportinstructeurs. Autocratisch leidinggeven doe ik dus ook in het leger niet. Ik vertel niet hoe ze hun werk moeten doen. Dat vertellen ze zichzelf en aan elkaar.“

Wat betekent het vak LO/Sportinstructeur voor je? “Het vak van LO/Sportinstructeur zijn, betekent kennis en ervaring in het beroep sport en dan heel veelzijdig. Dienst heeft mij geweldige collega’s gegeven, waar ik veel van geleerd heb, met name dat het individu belangrijk is, maar het team centraal staat. Ik ben erg veranderd in mijn coachen. Ik ben gewoon wie ik ben; ik ben daar niet anders dan hier. Ik denk vanuit de mensen, uit de sport en niet vanuit het resultaat. Een gezamenlijk doel hebben en daarbij zet ik mensen centraal.”

In welk opzicht ben je met coachen veranderd? “Uiteindelijk sta je op de Wereld Kampioenschappen en ga je wedstrijden winnen. Dan merk je dat hard werken de basis is van succes. Dat mag je ook uitstralen en als iets lukt dan hebben we plezier. Als iets mislukt dan vinden we dat niet leuk, maar dan proberen we de volgende actie goed te laten zijn. Ik ben ook altijd positief wat dat betreft. Dat was ik vijftien jaar geleden niet als coach. Ik denk dat je mensen alleen maar beter kunt maken als je ze positief benadert. Fouten maken is inherent aan werken en inherent aan sporten. Dit hoef ik er niet in te wrijven, dat weet die sporter zelf ook wel. Concentreer je op het volgende moment. Met andere woorden: vooruit kijken.”

Is dat ook de reden waarom je vrij nuchter overal op gereageerd hebt? “Ja, ik ben gewoon wie ik ben. Dat ben ik in mijn werk in het leger, in de LO/Sportorganisatie en in de sport dus ook. En dat is gewoon; met alle respect voor alle leidinggevenden in het leger. De soldaten doen het werk en wie geeft er leiding aan de soldaten? Dat doet de onderofficier en ik geef leiding aan het handbalteam. Maar de dames doen het werk. Ik voel me in de sport als een onderofficier in het leger en dat zijn de twee die uiteindelijk voor een groot deel het succes bepalen.” Zijn Bondscoach en Defensie anno 2005 te combineren? “Nee, want de Nederlandse Handbalbond en het NOC*NSF willen meer van mij en dat brengt mij in een dilemma. Er staan sporters in Nederland te wachten die tussen de vijftien en twintig uur willen trainen en ja, dat is ook mooi. Om die jonge mensen te helpen in het behalen van hun doel, heeft men deze rol aan mij toebedacht. Ik neem alleen maar besluiten als er iets komt. Op NOC*NSF-niveau is men daarover aan het nadenken.” Hoe kan ik je succes het beste samenvatten? “Ik werk vanuit vijf pijlers: techniek, tactiek, fysiek, mentaal en sociaal. Techniek: De speelsters deden het goed. Veel speelsters (75 procent) spelen in het buitenland (Denemarken, Duitsland, Spanje) Tactisch: Wij hebben kleine speelsters, die het spelletje slim, snel, creatief en verrassend spelen en ze werken hard. De handbalbond heeft hier een duidelijke visie over, waar Sjors een rol in heeft gespeeld. Fysiek: We speelden negen wedstrijden in twaalf dagen en bleven ongeschonden. Mentaal: We kwamen van ver. Ons laatste Wereld Kampioenschap was in 2001. Wij bleven werken en voerden gemiddeld vijf tot tien meer aanvallen per wedstrijd uit dan de rest van Europa. Het team bleef gedreven. Bij een doelpunt tegen niet

ZANDLOPER 18

jammeren (napraten), maar de bal snel midden uitnemen. Sociaal: Deze pijler gaat voornamelijk over waarden en normen. Wij zijn een team. De speler is uniek en samen hebben we een doel en kunnen elkaar aanspreken op ons gedrag.” Toch kennen we je als een zeer felle en ‘agressieve’ coach? “Klopt, vroeger was ik de gemiddelde voetbaltrainer”, grapt Sjors. “Gedreven en (altijd) snel boos, ook op de scheidsrechter. Er was niet gauw iets goed, ook in dienst niet. Nu heb ik controle over mijn gedrag.” Komt dat door je ‘grijze’ haren? “Ja, door je gedrevenheid loop je toch tegen uitdagingen aan. Of dat in je relatie is, in de sport of op je werk. Communicatie is een middel, een uiting van wie je bent. Vanaf mijn 35e levensjaar heb ik mijn best gedaan om heel rustig over te komen, in plaats van mijn woede te laten zien. Ik heb het idee dat ik voor 75 procent mijn gedrag in de hand heb. Honderd procent zal het nooit worden.” Aooi Richard Wichhart

Tijdens het uitwerken van het interview, stond onderstaand bericht op teletekst. Het Nederlands damesteam heeft de eervolle uitnodiging aanvaard om deel te nemen aan het prestigieuze toernooi om de wereldbeker in november, zo heeft de handbalbond laten weten. De beste acht landen van de wereld doen mee aan het evenement, dat in het Deense Aarhus wordt gehouden. Oranje dankt de invitatie aan de vijfde plaats op het WK in Sint Petersburg eind 2005. Olympisch kampioen Denemarken ontvangt naast de formatie van bondscoach Sjors Röttger ook wereldkampioen Rusland, Roemenië, Zweden, Duitsland en Oekraïne Het toernooi vindt plaats van 14 tot en met 19 november.

ZANDLOPER 19

Kolonel Michel van Meurs

Vreemde eend in de bijt Een afspraak met een ‘buitenbeentje’ staat mij altijd wel aan en daarvoor stap ik op zekere dag in de auto naar… Brussel. Daar zetelt sinds vorig jaar de kol Michel van Meurs als Secretaris-Generaal van CISM, het geen staat voor: Conseil International du Sport Militaire. In verstaanbaar Nederlands is dat het overkoepelende orgaan van de (wereldwijde) militaire sportorganisaties. Of het antwoord op de kop boven dit verhaal een “ja” of “nee” moet zijn, laat ik graag aan uw verbeelding over. Ik ga niet zijn hele curriculum vitae toelichten, die kunt u zelf

bekijken op de homepage van bovengenoemde organisatie: http://www.cism-milsport.org/eng/welcome.html. Het geeft wel te denken: als OCOSD’er (kleine broertje KMA) het van luitenant tot kolonel brengen is op zich al een wereldprestatie! Geluk Aan het begin van het interview geeft hij aan dat de rode draad door zijn loopbaan is: “Alles in dienst te stellen van de enkele man”, daarvoor zijn we bezig. Deze is terug te voeren op zijn tijd als infanterist bij van Heutsz. Wel een beetje idealistisch plaatje, maar goed om regelmatig bij stil te staan!

Lekker druk Dat geldt zowel voor de weg naar Brussel, waar het hoofdkwartier zetelt in een prachtig pand in de ambassadewijk, als ook voor de agenda van kol Michel van Meurs. Eigenlijk wilde hij na HBIMS wel een functie in Brussel gaan bekleden, maar niet zijn huidige? Aanvankelijk wilde hij een andere landgenoot opvolgen, namelijk lkol Don Keus als Director Sport. Eénmaal bekend binnen het circuit werd hem door vele landen gevraagd om op zijn huidige functie, Secretaris Generaal, te solliciteren. Dit overwegende, kwam hij tot het besluit er voor te gaan en maakte hij een ‘plan de campagne’, vanwege het feit dat het een verkiesbare functie was. Met nadruk vertelt hij dat hij dit met ondersteuning van met name lkol Cees Meijll, Dr. Jos van Dijk (TGTF) en kol Rob Zimmermann heeft gedaan, maar dat NOC*NSF preses Erica Terpstra een hoofdrol heeft vervuld!

te bouwen voor atletiek en boksen. Het IOC steunt met materiaal en CISM support logies met voeding. Het is de bedoeling dat daar trainers van Afrikaanse CISM landen worden opgeleid, zodat ze daarna zelf boksers kunnen gaan trainen. Mogelijk ligt er nog een uitwisseling voor LO/Sportinstructeurs in het verschiet…

Belronde Nadat zij het plan had doorgenomen, gaf ze hem het advies om een ‘belronde’ langs alle lidstaten te maken. Eerst verklaarde kol Van Meurs haar voor ‘gek’, want dat zijn 127 landen! En heb je als eens geprobeerd een kolonel in bijvoorbeeld Mozambique te bereiken? Uiteindelijk is hij (met hulp) toch in de telefoon geklommen en heeft hij zo’n honderd vertegenwoordigers van evenzoveel landen verteld waar hij mee bezig was. Het grote voordeel daarvan was, dat hij voor bijna niemand meer een onbekende was op de General Assembly vorig jaar. Dit is de ‘jaarvergadering’ van CISM en hij werd daar met 97,5 procent van de stemmen gekozen tot de nieuwe Secretaris-Generaal! Bijkomend voordeel, zo vertelt hij: “je bent eigenlijk met het bellen al direct aan het inwerken”. De problemen van bepaalde regionen werden in die gesprekken uit de doeken gedaan en zo kon hij zich al een goed beeld vormen van allerlei zaken.

Communicatie Dit ziet hij als “het” middel om de zaken beter aan te pakken. Het is zijn insteek de organisatie veel transparanter en dienstbaarder te maken voor de lidstaten. “Zij betalen tenslotte ons werk en daar wordt soms wel eens aan voorbijgegaan”. Toen hij in augustus op verzoek van Servië-Montenegro naar een trainingsstage voor oriënteren is geweest, heeft hij daar direct bij gezegd: ”ik wil graag komen, als jullie bereid zijn volgend jaar (2006, red.) een wedstrijd te organiseren met als deelnemers Slovenië, Macedonië, Kroatië en Bosnië-Herzegovina” (de vijf voormalige Joegoslavische deelrepublieken). Na enige bedenktijd hebben zij dit opgepakt. Ook wil hij middels correspondentie met ministers in alle lidstaten en daarbuiten laten weten welke producten CISM heeft. Recent is een Duitse lkol begonnen als hoofd Communicatie en daar verwacht hij veel van.

Pijlers In zijn openingsspeech gaf hij direct aan, waar wat hem betreft de pijlers onder de organisatie moeten staan: Solidariteit, Globalisatie en Communicatie. Voordat hij echter goed invulling kon gaan geven, wilde hij eerst dat alle vacatures binnen het secretariaat worden opgevuld door de diverse landen. Sowieso moest duidelijk gaan worden dat CISM er is voor de lidstaten en niet andersom! Hoe hij invulling geeft aan deze drie punten, maakt hij duidelijk aan de hand van een paar voorbeelden; Solidariteit Dit kan hij terugvoeren naar de hoofddoelstelling van CISM: een bijdrage leveren aan de wereldvrede. Wanneer bij een evenement een Noord- en Zuid Koreaanse generaal samen aan tafel zitten te praten, dan blijkt maar weer eens te meer dat sport verbroedert! Dit wil hij graag uitbouwen en in dit perspectief stuurt het IOC vijfduizend voetballen naar Kameroen en probeert Michel van Meurs in zijn ‘netwerk’ een vliegtuig te regelen om het te vervoeren. Daarnaast is men bezig om in Kenia (Nairobi) een soort “klein CISM Papendal”

Globalisatie Graag wil de Secretaris-Generaal dit speerpunt gebruiken om heel veel Afrikaanse landen bij de CISM familie te krijgen en ook Australië, Nieuw Zeeland te betrekken bij dit gezelschap. Vooral meer en ook betalende landen zijn nodig om alle activiteiten een betere en grotere uitstraling te geven. Een wereldkampioenschap organiseren voor tien landen acht hij in de toekomst uitgesloten. “Dit heeft totaal geen exposure”, zo vertelt hij en “is ook niet te verkopen aan de achterban”.

Kosmopoliet Aangezien Michel zelf maar liefst zeven talen spreekt (waaronder Arabisch!), kan hij zich in de meeste landen waar hij komt goed redden. Toch wil hij daar nog een taal aan toevoegen… Russisch. Binnenkort begint er een Letse officier bij CISM als speciaal stafofficier en daarmee wil hij aan de slag om die taal te leren. Wanneer hij over ruim drie jaar dan de deur achter zich dichttrekt in Brussel, wordt hij een echte kosmopoliet (wereldburger, red.) en kan de geplande wereldreis met echtgenote Thea beginnen. Na het interview neemt hij snel de agenda van de vergadering door met secretaresse Maggy Stom en wachten zijn collega’s boven in de fraaie vergaderzaal op hem. Een fraai en ‘bont’ gezelschap waarmee hij zijn dagelijkse werkzaamheden weer oppakt. ‘Acte de presence’ Voor mij hoogste tijd om weer in het Brusselse verkeer te ‘duiken’ en mijn weg huiswaarts te zoeken. Een laatste handdruk met de toezegging van de kolonel dat hij in juni ‘acte de presence’ zal proberen te geven bij de Militaire Vijfkampwedstrijd in Schaarsbergen. Smi André Wijnberger, Redactielid Zandloper

ZANDLOPER 20

ZANDLOPER 21

dames voor Lornah Kiplagat en een derde plaats voor juniore Susanne Kuijken.

Adjudant Jack Wouters

Bondscoach KNAU Crosscountry Je bent LO/Sportinstructeur bij de Koninklijke Landmacht en je hebt een hobby/passie: hardlopen. Je bent ambitieus en je wilt het allerbeste uit jezelf en en anderen halen. Het liefst ga je zelf hardlopen, maar naarmate de jaren verstrijken komen de lichamelijke gebreken en moet dit tot twee keer per week beperkt blijven. Je hele leven staat, naast je gezin en werk, in het teken van je passie: hardlopen. Is het niet het training geven bij een atletiekvereniging, tegenwoordig in Roosendaal en Gorinchem, het geven van cursussen aan aspirant looptrainers dan is het wel het geven van trainingen aan de Nationale Midden- en Lange afstandsselectie bij de KNAU (Koninklijke Nederlandse Atletiekunie). Voorbereidingstraject Voor de KNAU ben ik nu inmiddels twaalf en als trainer al 25 jaar bezig. Tot het moment dat de organisatie van de Warandeloop in Tilburg besloot om een gooi te doen naar de organisatie van een Europees Kampioenschap crosscountry. Deze lobby lukte en het 13e Europees Kampioenschap crosscountry werd dus voor de eerste keer in Nederland op 11 december 2005 in Tilburg gehouden. Vanaf het moment van bekendmaking, nu twee jaar geleden, zette ik samen met de technische staf van de KNAU een voorbereidingstraject uit.

Uniek evenement Iets gaat leven als het aandacht krijgt. De crosscultuur in Nederland is helaas anders dan bijvoorbeeld in België of Groot-Brittanië. Maar naarmate 11 december 2005 dichterbij kwam, werd de belangstelling bij atleten, trainers en pers steeds groter en alle Nederlandse topatleten waren geïnteresseerd. Steeds duidelijker werd dat het een uniek evenement zou worden met veel belangstelling uit binnen- en buitenland. Vanaf september heb ik wekelijks voor de potentiële kandidaten trainingen georganiseerd. Twee selectiemomenten (Warandeloop Tilburg en in Roeselaere België) moesten uiteindelijk de beslissing brengen wie mocht lopen. Thuisvoordeel Voorafgaand aan het toernooi stond nog een trainingskamp op dezelfde locatie als de wedstrijd gepland. We probeerden zo om het thuisvoordeel maximaal te benutten. Tijdens het toernooi van vrijdag 9 tot en met maandag 13 december had ik het erg druk met het aansturen van 28 atleten, twee fysio’s, één arts, één teamleider en één teammanager. Dagelijkse trainingen, teambesprekingen, technische vergaderingen en gesprekken met atleten, persoonlijke trainers en pers alsmede de trainingen waren bezigheden waarmee de dagen aardig gevuld waren. Concurrentie Uiteindelijk heb ik mijn doelstellingen gehaald en het Europees Kampioenschap was het meest succesvolle tot nu toe. Wat dan achteraf erg tegenviel, was dat de Nederlandse televisie, in tegenstelling tot diverse andere landen, dit unieke evenement niet in zijn geheel live uitzond. Zonder televisie wordt het lastig om de atletiek en de crosscountry in het bijzonder te laten leven. Atletiek is wel de sport met het meest aantal aangesloten landen en de meeste concurrentie tijdens kampioenschappen. Aan dit kampioenschap bijvoorbeeld namen 31 Europese landen deel. Dit alles neemt mijn bevlogenheid niet weg en zijn we al weer voorbereidingen aan het treffen voor het komende Wereldkampioenschap crosscountry op 1 en 2 april in Japan. Aooi Jack Wouters, K&OC LO/Sportorganisatie

Doelstelling Zo’n voorbereiding van twee jaar vergt een goede coördinatie tussen atleet, persoonlijke trainer en de bondscoach. Een goed trainingsplan met een goede opbouw, reële doelstellingen alsmede een goed wedstrijdprogramma is voor elke atleet een vereiste om in eigen land zo goed mogelijk te presteren. Ik had, als verantwoordelijke bondscoach, twee medailles als doelstelling. (Hoezo ambitieus?) Want alleen medailles maken of een toernooi geslaagd is of niet. In al de vorige twaalf keer hebben we met de Nederlandse atleten slechts twee keer een ereprijs gehaald. Zoals u allen waarschijnlijk heeft vernomen heb ik mijn doelstelling gehaald! Een eerste plaats bij de

ZANDLOPER 22

ZANDLOPER 23

Begin jaren negentig bestond de Zandloper uit acht bladzijden tekst en werd opgesierd met slechts één zwartwitfoto. Het kerstnummer mocht met de kleuren rood, groen en blauw in kerstsfeer worden gebracht. Budgettair zat er in die jaren niet meer in. De oprichters van de Zandloper, de owi bd Ruud Makarawung en de toenmalige commandant lkol Jaap de Groot, zullen met gepaste trots hun geesteskind hebben zien uitgroeien tot het blad wat het nu is. Professioneel en niet meer weg te denken uit onze organisatie. Een compliment aan onze hoofd- en eindredacteur aooi Richard Wichhart die met de huidige redactieleden het blad deze professionele uitstraling heeft gegeven. De Zandlopers in 2005 waren ook weer van hoge kwaliteit met prima artikelen, gelardeerd met prachtige foto’s en een geweldige opmaak door de Grafische Vormgeving in Den Haag.

Van de redactie... hoe het zit, en wie we zijn!

Schrijverstalent Werknemers, gepensioneerden, huisgenoten en tal van andere mensen worden via de Zandloper op de hoogte gehouden van het reilen en zeilen binnen de LO/Sportorganisatie. Dit is met name te danken aan diegenen die hun kennis en ervaring aan ons toevertrouwen en steken daardoor natuurlijk hun nek uit. Naast positieve, behoren immers ook negatieve reacties tot de mogelijkheden. Misschien weerhoudt dat een aantal van jullie ervan om over een interessant onderwerp te schrijven. Je kunt in dat geval natuurlijk een beroep doen op een van onze redacteuren. Inbreng vanuit de eigen organisatie blijft echter de basis. Om in de toekomst nog beter gebruik te kunnen maken van jullie schrijverstalent wil de redactieraad dat er meer duidelijkheid komt over het schrijven van artikelen en de criteria die we hanteren. Om wederzijdse teleurstelling te voorkomen zullen we deze criteria plaatsen op Intranet en in de colofon wordt verwezen waar u deze kunt vinden. (Intranet: Koninklijke Landmacht/LO–Sport/actueel/Zandloper) Censuur Inspanning van ons allen blijft noodzakelijk om de Zandloper op het huidige niveau te handhaven. Het is betreurenswaardig om geluiden te horen dat ons blad aan censuur onderhevig zou zijn en ik stel dan ook met klem vast dat dit niet het geval is. De redactie behoudt zich wel het recht voor om kopij niet of gedeeltelijk te plaatsen. Er worden regelmatig artikelen ingestuurd die, vanwege hun lengte of inhoud, in de ogen van de redactieraad niet geschikt zijn om geplaatst te worden. Het niet plaatsen van de ingezonden kopij wekt bij sommigen weliswaar wrevel, maar toetsing aan bepaalde criteria blijft wenselijk om het blad leesbaar te houden. We kunnen het ons niet veroorloven om onzorgvuldig met de Zandloper om te gaan. Kap Ron Gits, Voorzitter redactieraad

KAP RON GITS, VOORZITTER REDACTIERAAD

AOOI RICHARD WICHHART, HOOFD- EN EINDREDACTEUR PAUL LINDEBOOM, REDACTIELID

SMI JAN WELLING, REDACTIELID

SMI ANDRÉ WIJNBERGER, REDACTIELID

SMI RICHARD HESTERMAN, REDACTIELID

TACO VISSER, TGTF

SGT SIBYL GASSNER, REDACTIELID

SMI MIKE BECKER, REDACTIELID ZANDLOPER 24

“Welke vrijwilliger zullen we nu weer eens aanwijzen om een artikel te schrijven voor ons personeelsblad?” verzuchten de makers van personeelsbladen regelmatig tijdens hun redactievergadering. Moet jij ook zo je best doen om mensen enthousiast te krijgen om een stuk te schrijven? Geef je collega’s een duwtje in de rug! Vrijwel alle medewerkers vinden het leuk om het personeelsblad te lezen. Er staan immers, behalve nieuwsberichten over het bedrijf en achtergrondinformatie over lopende projecten, ook serieuze en grappige wetenswaardigheden in over ‘de mens achter de collega’. Waarom dan toch zo veel moeite om vrijwilligers te vinden die een artikel schrijven? Twee uitersten Veel mensen vinden het lastig om hun verhaal op papier te zetten. Zij komen in eerste instantie niet verder dan een paar zinnen. Daarom beginnen zij liever niet aan die lijdensweg van een compleet artikel. Het andere uiterste is dat mensen van geen ophouden weten en een veel te lang verhaal schrijven. Ze willen de lezers geen detail laten missen van het project waar ze mee bezig zijn. Alles is in hun ogen even interessant en relevant om te vermelden.

Schrijvers gevraagd! ZANDLOPER 26

Niet te kort niet te lang Geef aan hoe lang de tekst moet worden. Je kunt dit aangeven in een maximum aantal woorden of een aantal bladzijden waaruit het stuk moet bestaan. Attendeer schrijvers ‘die van geen ophouden weten’ erop dat ze geïnteresseerden altijd kunnen doorverwijzen naar interessante websites of titels van boeken en tijdschriften, als zij meer over het onderwerp willen lezen. Vragenlijst voor inspiratie Bij verhalen over ‘de mens achter de collega’: stel een vragenlijst op met suggesties waarover mensen kunnen vertellen: Wat wilde je vroeger als kind worden? Hoe ben je in deze baan terechtgekomen? Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken? Wat is je bestbewaarde geheim? Als je vandaag de loterij wint, wat zou je als eerste met het geld

doen? Maak duidelijk dat ze niet klakkeloos de vragenlijst hoeven te volgen, maar dat deze dient ter inspiratie. Niet altijd een rechttoe-rechtaan beschrijving Kies eens voor een wat andere vorm: laat twee collega’s die elkaar nauwelijks kennen, elkaar interviewen en vervolgens een stukje over elkaar schrijven (wat hebben ze gemeen, waarin verschillen ze, wat doen ze precies binnen het bedrijf). Of poneer een stelling over een actueel onderwerp binnen de organisatie en laat twee medewerkers hier om beurten op reageren; niet alleen op de stelling, maar ook op elkaars reactie. Ongeremd schrijven Het onderwerp is bepaald en de grote lijnen zijn uitgezet, nu komt het op schrijven aan. Stimuleer de uitgenodigde schrijvers om vooral ongeremd door te schrijven. Laat ze in eerste instantie de spellingscontrole van de computer uitzetten, de rode en groene kriebeltjes kunnen enorm afleiden. Later is er tijd om te verfraaien en de puntjes op de “i” zetten. Praatje met plaatje Wordt er over een technische kwestie geschreven, dan moeten die voor alle lezers van het personeelsblad te snappen zijn. Een schemaatje, plaatje of een aparte uitleg in een kadertje, kan een hoop verhelderen zonder dat er extra woorden aan hoeven te worden besteed. Om de aandacht van de niet-technische lezer vast te houden, is het goed om iets technisch uit te leggen aan de hand van een eenvoudige vergelijking. (‘Een stroomturbine werkt als een watermolen: er worden schoepen in beweging gebracht en door het ronddraaien wek je energie op met een generator. Een generator is vergelijkbaar met een fietsdynamo’.) Lezer prikkelen Grote lappen tekst nodigen niet uit tot lezen. Schrijf korte alinea’s die voorzien zijn van kopjes die de lezer prikkelen. Een woordspelling, opmerkelijk citaat of een retorische vraag, lenen zich goed voor kopjes. Na deze tips kan een schrijver geen “nee” meer zeggen!

ZANDLOPER 27