Sportorganisatie. Koninklijke Landmacht

Colofon De Zandloper is een uitgave van en voor de LO/Sportorganisatie KL. Redactie(raad) Voorzitter kap Ron Gits (MDTN *06-500-61484) Mob: 06-22420303 Hoofd-/eindredacteur aooi Richard Wichhart (MDTN *06-500-61213) Redacteur smi Mike Becker (MDTN *06-529-73610) smi Richard Hesterman (MDTN *06-566-5303) smi Jan Welling (MDTN *06-500-61839) smi André Wijnberger (MDTN *06-500-61161) sgt Sibyl Gassner (MDTN *06-529-73610) dhr Taco Visser - TGTF (MDTN *06-557-66418) dhr Paul Lindeboom (MDTN *06-500-61013) Redactie-Kopijadres LO/Sportorganisatie KL Redactie Zandloper Bernhardkazerne MPC 53 B Postbus 3003

3800 DA Amersfoort Tel: PTT 033-4661213 MDTN *06-500-61213 Mobiel 06-22412928 Mail defensienetwerk: Wichhart, REM LOSPORT BDFPL E-mail internet (werk): [email protected] E-mail internet (privé): [email protected] Kopij/brieven volgende uitgave dienen uiterlijk 29 maart 2006 bij het kopijadres te zijn.

ZANDLOPER Koninklijke Landmacht

Vormgeving & lay-out Sectie Grafische Vormgeving Frederikkazerne Den Haag Druk PlantijnCasparie Zwolle De inhoud van dit blad weerspiegelt niet noodzakelijk de mening van de C-LO/Sportorganisatie. De redactie behoudt zich het recht voor ingediende kopij niet of gedeeltelijk te plaatsen. De inhoud van ingezonden brieven en artikelen blijft voor rekening van de schrijver. Artikelen uit dit blad mogen overgenomen worden mits de bron wordt vermeld. Om in de toekomst nog beter gebruik te kunnen maken van jullie schrijverstalent wil de redactieraad dat er meer duidelijkheid komt over het schrijven van artikelen en de criteria die we hanteren. Deze zijn te vinden op Intranet: Koninklijke Landmacht/LO–Sport/actueel/Zandloper nr. 1-2006.

Incidenteel is personeel, maar eveneens de achterblijvers bedreigd via post en internet. Defensie heeft redacteuren verzocht foto’s en (e-mail)adressen niet meer te vermelden. Wij betreuren dit, maar zijn uiteraard van oordeel dat veiligheid van onze collega’s en gezinsleden boven alles gaat. Onderstaande informatie maakt het mogelijk om via de buddy aan zijn of haar e-mailadres te komen. Bovendien is deze informatie ook bekend bij de redactie van de Zandloper.

Uitgezonden personeel Maj Wim R. Breda, MDTN *06-529-74495 Smi Eric H. (buddy elnt Ab Agterbos) ‘t Harde, MDTN *06-536-58087 Smi Raffaele S. (buddy sgt Arnoud Hagen) ‘t Harde, MDTN *06-536-58087 Sgt Marcel van P. Roosendaal, MDTN *06-589-58462

Informatiebulletin Laat eens iets van je horen!

van en voor de LO/Sportorganisatie Nummer 2, maart 2006

Fit for Action ZANDLOPER 1

ZANDLOPER 1

LO/Sportorganisatie

Van uw Commandant “We zijn er nu van”

Inhoudsopgave Jaargang 13, nummer 2, maart 2006

6. Informatiebeveiliging; wie is de

Van uw Commandant

3

‘De Pen’

4

Informatiebeveiliging; wie is de zwakste schakel

6

Van uw Medezeggenschapscommissie

7

Groepssporters, topsportstatus?

8

Van uw Personeelsdienst

9

zwakste schakel

14. Groene dagen Gravendienst

20. Goud voor Sedoc

Omslag: Lkol Miëtta Groeneveld

Oriënteren als Opleidings- en Trainingsmiddel

10

Groene dagen Gravendienst

14

Cursus Instructeur Oriënteringsloop

16

Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd

18

Nog steeds...

19

Goud voor Sedoc

20

Op zoek naar de grens

22

Op 9 maart 2004 is de beleidsstudie Gravendienst door de Legerraad goedgekeurd. Vervolgens is er een werkgroep geformeerd onder leiding van staf CLAS/Directie Operationele Ondersteuning om voor de verdere implementatie te zorgen. Hierin zit ook een vertegenwoordiger van de LO/Sportorganisatie, aangezien wij verantwoordelijk zijn voor een groot deel van de vulling. Onlangs heeft er een bijscholing plaatsgevonden voor het LO/Sportpersoneel dat dit jaar beschikbaar is om invulling te kunnen geven aan deze neventaak. Gezien de reacties tijdens de evaluatie en het feit dat het ook anderen in de nabije toekomst betreft, zet ik onderstaand nog even een aantal zaken op een rij. Geschiedenis De Gravendienst is voor de LO/Sportorganisatie nieuw, maar niet voor de Koninklijke Landmacht (KL). In het verleden was er ook een Gravendienst. Aan deze formele taak is, sinds de overgang van een dienstplichtig- naar een beroepsleger, geen invulling meer gegeven. Er was, gezien de taakstelling van de KL begin jaren negentig, geen behoefte meer aan. De gewijzigde veiligheidssituatie en de dienaangaande gewijzigde taken hebben ertoe geleid dat in 2004 een nieuw beleid Gravendienst is vastgesteld. Tussen vaststellen beleid en gereed zijn voor de uitvoering zit altijd nog zoiets als een implementatietraject. Derhalve is toen besloten dat het Gravendienstpeloton begin 2006 gereed moet zijn voor eventuele inzet. Het Gravendienstpeloton maakt deel uit van het 200 Fysieke Distributie bataljon en is ondergebracht bij 240 Diensten Compagnie. Het peloton bestaat uit 38 man, waarvan er 31 door de LO/Sportorganisatie worden gevuld. De overige functies worden gevuld door medisch specialisten van OTCRij en OTCLog. Gravendienstbeleid Er worden drie situaties beschreven waarin aandacht besteed moet worden aan het bergen van gesneuvelde militairen. Ik zal ze in het kort schetsen: Gravendienst op Nederlands grondgebied in vredestijd: dit wordt uitgevoerd door de Bergings- en Identificatie Dienst KL (BIDKL). Hun taak is om opgravingen, identificatie en eventueel overbrenging van stoffelijke resten van tijdens de Tweede Wereld Oorlog gesneuvelde militairen naar het land van herkomst te brengen. Vredesoperaties met geweldloos optreden. De kans op overlijden is laag, maar er kunnen incidenteel slachtoffers vallen en er wordt niet uitgesloten dat er ook grotere aantallen slachtoffers kunnen vallen (bijvoorbeeld een aanslag). Hierbij is er geen behoefte aan een Gravendienstpeloton. De Gravendiensttaken worden uitgevoerd door de geneeskundige eenheden. Bij het niet voldoende aanwezig hebben van ter zake kundig personeel wordt de eenheid ondersteund door ingehuurd specifiek personeel dat gedurende de operatie wordt gemilitariseerd.

Vredesoperaties met een gewelddadig optreden. In dit scenario komt de Gravendienst in beeld. In de periode waarin daadwerkelijk de gevechtsoperatie plaatsvindt en er sprake is van veel geweld (voor de planningsdoeleinden ongeveer tien dagen aaneengesloten), wordt uitgegaan van enkele tientallen doden per dag. Hiervoor is een Gravendienstorganisatie noodzakelijk. De omvang van de Gravendienst zal naar verloop van tijd weer kunnen afnemen. In het beleid is uitgegaan van vijf procent kans dat de politiek besluit om eenheden in dit scenario in te zetten. Taken Gravendienstpeloton De taken zijn in drie hoofdgroepen te onderscheiden: • Het overnemen en transporteren van overleden militairen van de geneeskundige eenheid die de gesneuvelde bij de Bataljons Hulppost aflevert. We komen dus in beginsel niet in de combat area • Het tijdelijk bergen, registreren, identificeren, afleggen enzovoort van overleden militairen • Het op transport stellen van de overleden militairen naar het punt van afvoer naar Nederland. Het mag duidelijk zijn dat de taken, waar ook een sterke emotionele kant aanzit, hartstikke belangrijk zijn voor de nabestaanden en er bewust is gekozen voor minimaal de rang van onderofficier. Huidige stand van zaken Conform het afgeleide Gravendienstbeleid LO/Sportorganisatie zijn de deelnemers voor 2006 aangewezen en bijgeschoold. De Militaire Basis Eisen zijn op peil gebracht en er heeft een eerste kennismaking plaatsgevonden met de taken. Vijftig procent van het aangewezen personeel is of wordt binnenkort nog opgeleid voor het militaire C-rijbewijs. Er is een (concept) Gravendienstopleiding. Hiervoor is de basis gelegd in de onderleiding van het OTCLog in 2005 gerealiseerde pilot met een groep LO/Sportinstructeurs. Het OTCLog is verantwoordelijk voor het current houden en uitvoeren. De realisatie vindt plaats als de opdracht gegeven wordt om een Gravendienst in gereedheid te brengen. Het beleid geeft namelijk aan dat de opleiding zo dicht mogelijk tegen de uitzending aan wordt verzorgd (dertig dagen notice to move). Ook zijn de noodzakelijke materialen intussen aangeschaft. Wat rest is een aantal vragen van met name de deelnemers aan de bijscholing. Ik realiseer me dondersgoed dat er, en dat bleek ook tijdens de evaluatie, altijd nog vragen zijn ten aanzien van wat dat dan precies in de praktijk betekent. Die vragen worden uiteraard opgepakt, in de werkgroep Gravendienst aan de orde gesteld en zoveel mogelijk beantwoord. Tenslotte willen we allemaal, dat nu we er van zijn, we dan ook goed beslagen ten ijs komen en deze voor ons niet alledaagse werkzaamheden ook op een uitstekende manier uitvoeren. Kol Nico Spreij

ZANDLOPER 03

Waar Sam niet over rept, is zijn vakmanschap in de keuken.

De Pen Door sgt1 Gerwin Bregman is ‘de pen’ doorgegeven aan kap Hein van der Made. Door zijn uitzendperikelen naar Soedan laat hij deze even voorbij gaan. Door de redactie is daar iemand anders voor benaderd, die ‘de pen’ ‘spontaan’ heeft opgepakt. Eindelijk, moet Richard Wichhart gedacht hebben, iemand gevonden die iets over zichzelf en de periode die hij tot nu toe bij Defensie heeft doorgebracht wil vertellen.

Officieel heet ik Isaac, maar zeg maar

‘Sam’ Ik zal me eerst maar even voorstellen: officieel heet ik Isaac Bakarbessy, getrouwd met Dorien en samen hebben we een dochter, een zoon en een kleinzoon. De meeste collega’s kennen mij als “Sam” van de afdeling Sectie 4, van bureau logistiek. Ik ben in Oost-Java (Indonesië) geboren en in 1951 met mijn familie naar Nederland gekomen.

Getrouwd De eerste jaren in Nederland ben ik in Limburg opgegroeid en op mijn zesde naar Teuge verhuisd. Daar heb ik de lagere school afgemaakt en in Twello ben ik naar de middelbare school gegaan, alwaar ik kennis maakte met mijn huidige vrouw Dorien. Vijf jaar later ontmoetten wij elkaar weer tijdens een avondje stappen en waren vanaf dat moment een duo. Dit jaar zijn we dat al vierendertig jaar.

dant, Rob Jansen (de wielrenner) als adjudant-toegevoegd en later Jan Harting als districtsportofficier. In die tijd werd er al over Regio’s gesproken. In 1997 mocht ik richting Amersfoort. Naar het Facilitair Bedrijf LO/Sportorganisatie, afdeling Logistiek en sinds 2002 is het Sectie 4, afdeling Logistiek van de LO/Sportorganisatie. Wij zijn nog steeds aan het reorganiseren en ik ben benieuwd hoe dit allemaal gaat aflopen.

Nederlandse nationaliteit In 1972 vroeg ik mijn Nederlandse nationaliteit aan en bij het toekennen door de ambtenaar van de burgerlijke stand werd mij verteld dat ik er rekening mee diende te houden om als dienstplichtige opgeroepen te worden. In januari 1974 begon mijn chauffeursopleiding in Keizersveer en daarna werd ik overgeplaatst naar Rheindahlen. Daar was toen nog geen LO/Sportgroep. We deden wel aan sport. Iedere ochtend een rondje van ongeveer 5 à 6 kilometer hardlopen en degenen die later binnen kwamen dan de toenmalige compagniecommandant mochten dezelfde ronde gelijk weer lopen.

Met uitzondering van kap Hennie Weeterings, Maurice Bijen en lkol Henk Stuut zijn de overige heren in dit artikel genoemd, al met Functioneel Leeftijdsontslag. Van dit drietal krijgt kap Hennie Weeterings de pen.

Groot rijbewijs Voordat mijn dienstplichtperiode voorbij was, werd ik Kort Verband Vrijwilliger en overgeplaatst naar Teuge, want daar zat het transportbedrijf van de Koninklijke Landmacht: de Defensie Verkeers- en Vervoers Organisatie (DVVO). Ik mocht daar mijn groot rijbewijs halen en reed eerst op een tientonner (bulk vervoer) en later op het munitietransport. Dat was een heel mooie periode. Kap Hennie Weeterings kwam ik daar al tegen in de periode van de schietseries, in de buurt van Bergen Hohne. Keuring In het voorjaar van 1977 gingen mijn gezin en ik naar Seedorf. Hier kwam ik met de LO/Sport in aanraking, want daar werd veel meer gesport dan in Teuge. Ik kwam bij het 3e peloton 840 Zwaartransport terecht, ontmoette de toenmalige elnt Vlieks, waar ik tennismaatje mee werd. Samen hebben wij de Nederlandse Militaire Kampioenschappen tennis in Goirle nog gespeeld. De finale niet gehaald, maar wel een leuke tijd gehad. In 1982 zat mijn KVV-periode erop en moesten wij terug naar Nederland. De toenmalige commandant van het 42 Terreinenbataljon had toen nog connecties in Deventer en zorgde ervoor dat ik daar als burgermedewerker bij de Indelingsraden terechtkwam. Ongeveer veertien jaar heb ik daar gewerkt en ergens in 1986 ben ik mijn huidige collega Maurice Bijen tegengekomen toen hij voor zijn keuring in Deventer was. In 1996 werd de dienstplicht opgeheven en heb ik bij de LO/Sportorganisatie gesolliciteerd. Reorganisatie Voor het sollicitatiegesprek moest ik in Apeldoorn bij Jan Pasman en Henk Stuut komen. Door hen werd ik ingedeeld bij LO/Sportdistrict Midden, met Jan Pasman als comman-

ZANDLOPER 04

ZANDLOPER 05

LO/Sportorganisatie

Koninklijke Landmacht

Informatiebeveiliging: wie is de zwakste schakel? Kwijtgeraakte laptops, verloren USB- c.q. memorysticks, de geruchtmakende Pim Fortuyndiskettes, het zijn zomaar wat voorbeelden waarmee Defensie en/of de AIVD de laatste tijd in opspraak geraakt zijn en op weinig positieve wijze in het nieuws kwamen.

Wellicht ten overvloede wil ik wijzen op het bestaan van de “Huisregels Informatiebeveiliging versie 1.0” die zijn opgesteld door het toenmalige bureau IV, met een versiedatum van 06-05-2002. Deze zijn te downloaden vanaf de ‘losport public’ (Sectie-3/Informatievoorziening/Informatiebeveiliging).

Het heeft inmiddels geleid tot een e-mailbericht en een thuis ontvangen brief van minister Kamp aan al het bij Defensie werkzame personeel. Daarnaast zijn eerst alle ondercommandanten en vervolgens alle met Informatiebeveiliging belaste functionarissen nader geïnformeerd tijdens speciale bijeenkomsten, waar een van de sprekers genm Oostendorp, de Beveiligings Coördinator van de KL (en tevens plv C-CLAS) was. Namens de LO/Sportorganisatie zijn Paul Lindeboom (Stmdw IV) en de kap Ad van der Hoofd (Veiligheidsofficier) hierbij aanwezig geweest. En als laatste is ervoor gekozen om met een postercampagne een krachtige bijwerking te geven.

Paul Lindeboom, redactielid Zandloper

c

s p a h c gens

g e z e Med

In februari is de Medezeggenschapscommissie (MC) weer bijeen geweest voor het periodieke overleg. Hieronder de zaken die onder andere zijn besproken en waarmee de MC zich de afgelopen periode heeft bezig gehouden.

•

• •

•

Paniekreactie Een van de hot items tijdens de speciale bijeenkomst was uiteraard de mogelijkheid tot visiteren bij het verlaten van het kazerneterrein, ter controle van het naar huis meenemen van Defensie-informatiedragers (CD’s, diskettes maar ook papier). Een actie die vooral gezien moet worden in het kader van het bewustwordingsproces. Want ondanks dat een van de sprekers het waagde te spreken van een paniekreactie, is het toch heel plausibel dat iedere Defensiemedewerker best weer even op scherp gezet mag worden en zich te allen tijd realiseert dat hij/zij een schakel in een hele grote keten is.

•

Uiteraard is de MC betrokken bij de verdere gang van zaken rond de personele reducties binnen het OTCo en dus ook binnen de LO/Sportorganisatie. Op 20 en 21 februari is de MC aanwezig geweest bij de gesprekken tussen Staf OTCo en de LO/Sportorganisatie. Een verslag van deze bijeenkomst is reeds door de commandant de organisatie ingestuurd. Met de commandant is ook de MC van mening dat deze gesprekken constructief en in een goede sfeer verliepen. De MC hoopt in de loop van dit jaar een zogenaamde ‘maatwerk’ training te gaan volgen. Dit is een training voor Medezeggenschapscommissies waarbij de inhoud door zelfanalyse tot stand komt. De doelstelling daarvan is uiteraard een nog beter functioneren van de medezeggenschap in onze LO/Sportorganisatie. Met genoegen heeft de MC kennisgenomen van de goede responsie op het Medewerker TevredenheidsOnderzoek (MTO) welke onlangs is gehouden. We zien met belangstelling het rapport tegemoet.

•

Op gebied van ARBO/Milieu houdt de MC de vinger aan de pols en dan vooral met betrekking tot de voortgang van de verbeterpunten uit de laatst gehouden Risico Inventarisatie en Evaluatie. De MC heeft eens gekeken naar de verlofoverschotten die binnen de LO/Sportorganisatie zouden kunnen bestaan. Het is ons gebleken dat het erg meevalt met deze overschotten en dat deze in de loop van 2006 opgelost zouden kunnen zijn. We ondernemen hierover vooralsnog geen andere actie dan het blijven volgen van het wegwerken van deze overschotten. Onze twee nieuwe MC-leden (Ans van Nimwegen en en Manuela Kruise) hebben gezamenlijk een basiscursus voor MC leden gevolgd.

Tot zover voor deze keer. We blijven voor U de actualiteiten volgen; door de verschijning systematiek van de Zandloper is het niet altijd mogelijk deze ook met U up-to-date te delen. Echter vanuit de lijn zult u ook geïnformeerd blijven over de ontwikkelingen. Mocht u vragen / opmerkingen hebben voor uw Medezeggenschapscommissie: kijk op de posters wie U kunt aanspreken!

Hackers Bij de LO/Sportorganisatie hebben we weliswaar niet te maken met (staats)geheime informatie; via het verkrijgen van bijvoorbeeld een netwerkaccount en -wachtwoord kan iedereen toegang krijgen tot het netwerk. Maar helaas vinden hackers dat een sport! Ook onze uitzendingen en infovoorziening van en naar huis via weblog’s site en (hot)mail geeft hackers informatie. Dit zijn redenen voldoende om ook binnen de LO/Sportorganisatie extra aandacht te gaan besteden aan veiligheid in al zijn vormen. Hierover zult u geïnformeerd worden op de eerst volgende managementdag op 30 maart.

ZANDLOPER 06

e i s s i omm

ZANDLOPER 07

Sie 1 LO/ Sportorganisatie, Kap Peter van

Heeringen

Van uw personeelsdienst Ze draait, rent, kapt, schreeuwt, strooit listig met passes, schiet venijnig op het doel, incasseert en deelt uit. Met de interlandwedstrijd tegen China nog in de benen probeert ze te schitteren op het KL-kampioenschap futsal in Zutphen.

Eervol ontslag Sgt1 Leppers R. Sgt1 Verkleij P.

M.i.v. 01-04-2006 (I.v.m. aanname KMar) M.i.v. 01-04-2006

Aan de bal is Jessica Torny (25), topvoetbalster bij het Duitse FFC Heike en speelster van het Nationale Nederlands voetbalelftal. “De beste competitie van Europa”, aldus de toekomstige LO/Sportinstructeur uit Vriezenveen.

Zilveren medaille Semi-profcontract Ze heeft in Duitsland een semi-profcontract. Toch komt zij niet in aanmerking voor de regeling topsporters omdat deze er voor groepssporters domweg niet is. Wordt het geen tijd om ook de groepssporters onder dezelfde regeling te laten vallen als hun individuele collega’s? Maj Johan Groen van het Bureau Internationale Militaire Sport (BIMS) hierover: “Nee, dit is een andere groepering en valt niet onder deze regeling. Het zijn wel topsporters, maar ze hebben geen NOC/NSFstatus. 35-dagenregeling Individuele sporters met deze status worden speciaal geselecteerd en ondergebracht bij de Defensie Topsport Selectie (DTS). Deze selecte groep bestaat momenteel uit zeventien personen en heeft voor de Krijgsmacht een belangrijke, extern gerichte, Public Relations waarde. De groepssporters, waaronder Jessica, dienen wel een Bondsbelang en kunnen om die reden aanspraak maken op de zogenaamde 35-dagenregeling. Dit is extra buitengewoon verlof wat in overleg met de commandant wordt toegekend. BIMS heeft daarin een adviesfunctie.”

Smi Ronald Poulissen krijgt zijn zilveren medaille opgespeld door majoor Hans van der Kaaden.

Kap Ron Gits

Groepssporters, topsportstatus? Jessica Torny (L) in duel met Petra Dugardein

ZANDLOPER 08

ZANDLOPER 09

Oriënteren als Opleidingsen Trainingsmiddel Oriënteren kennen we als een activiteit waarin we in sporttenue door het bos rennen met kaart en kompas als hulpbronnen. De LO/Sportorganisatie stond voor de uitdaging om oriënteren als specifiek militaire sport in te zetten als Opleidings- en Trainingsmiddel.

ZANDLOPER 10

ZANDLOPER 11

De taakstelling van de huidige militair wordt geanalyseerd en ons product wordt hierop afgestemd. Het zal duidelijk zijn dat onze producten uitbreiden, maar zich ook aanpassen. Oriëntering is hiervan een voorbeeld. De LO/Sportorganisatie zal oriëntering bewuster inzetten bij Opleiding en Training van militairen. Het voordeel van oriëntering is dat het zowel ‘groen’ als ‘blauw’ ingezet kan worden. Cursussen Aooi Wim van Breugel heeft dit opgestart. Door zijn vervroegd Functionele Leeftijd Ontslag is dit door aooi William Frieling met smi Wil Alards als Kwaliteitsbewaker voortgezet. Intussen zijn er zes LO/Sportinstructeurs opgeleid tot Kerninstructeur Oriënteringsloop (KOL). Gezamenlijk is de cursus Instructeur Oriënteringsloop (IOL) ontwikkeld. Onder leiding van smi Wil Alards en smi Cor den Daas hebben er intussen twee opleidingen plaatsgevonden, in totaal zijn bijna twintig LO/Sportinstructeurs opgeleid tot IOL’ers en staan er nog twee cursussen gepland dit jaar.

Coachen en begeleiden Smi Wil Alards als Kwaliteitsbewaker is verantwoordelijk voor alle ontwikkelingen op het vakgebied van oriënteren. De KOL’ers zijn verantwoordelijk voor de opleiding en begeleiding van de IOL’ers. De IOL’ers kunnen gebruikmaken van de coaching van de KOL’ers en zijn verantwoordelijk voor de toepassing op de werkvloer. Van hen wordt verwacht dat ze het LO/Sportpersoneel en het personeel van de eenheid informeren over de toegevoegde waarde van oriënteren en begeleiden bij het toepassen van oriënteren als Opleidings- en Trainingsmiddel. Vaardigheden Om oriënteren goed in te zetten als Opleidings- en Trainingsmiddel is het van belang om eerst te analyseren van ‘groen’ naar ‘blauw’. Het operationele optreden is het uitgangspunt bij deze analyse. Kennis en vaardigheden uit het oriënteren moeten gebruikt worden om ‘verplaatsen door het terrein’ in verschillende groene scenario’s mogelijk te maken. Het

Eindleerdoelen KOL’ers Kunnen organiseren van NMK individueel en KL estafette Kunnen optreden als trainer militaire ploeg Kunnen aanpassen van kaarten handmatig en m.b.v. OCAD (kaarttekenprogramma) Kunnen optreden als cursusleider IOL Kunnen verzorgen van oriënteringsgedeelten van CIOR TMPT Kunnen optreden als coach en begeleider van de IOL

Eindleerdoelen IOL’ers Kunnen organiseren van een regio - oriëntering Kunnen adviseren van de HI op oriënteringsgebied Assisteren van de KOL Controle OL - middelen / adviseren van KOL t.a.v. kaartwijzigingen Coachen van de LO/Sportinstructeur t.a.v. oriëntering Coachen / begeleiden van onderdeelteams of individuele oriënteerders Transfers kunnen leggen van oriëntering op het operationeel gebied.

maken van een kaartplan, routeverkenningen, objectverkenningen, gebiedsverkenningen, exfiltreren, navigeren, verplaatsingen in verstedelijkt gebied zijn voorbeelden waarbij oriënteren een belangrijke bijdrage kan leveren aan het operationele optreden. Het Opleidings- en Trainingsproces verloopt vervolgens van ‘blauw’ naar ‘groen’. We leren in sporttenue met kaart en kompas te verplaatsen in het terrein. Daarna zullen de aangebrachte kennis en vaardigheden getraind kunnen worden in groene scenario’s. Oriënteren kan als sport ook een belangrijke bijdrage leveren aan gezondheid en algemene training. Tenslotte kan oriëntering een bijdrage leveren aan vorming, zowel groen als blauw. Integrale samenwerking Volgens Cor kan de link van oriëntering naar het operationele toch problemen opleveren. “Als ik een link wil leggen naar een verkenningspatrouille en je gebruikt de term opvanglijn of aanvalspunt, heeft niet elke LO/Sportinstructeur daar ‘beeld en geluid’ bij. Dat moet je misschien juist samen met de eenheid doen. Integrale samenwerking dus. In de cursus wordt aan het militaire optreden geen aandacht besteed, maar we kweken wel inzicht. We dagen ze wel uit om na elke les een reflectieverslag te schrijven met een vertaling naar het operationele. Hoe kun je dat specifieker maken voor de militair en weet je dan ook de link te leggen naar de operationele taak. Dat is de intentie van het toepassen, want als we dat niet doen blijft het gewoon sport, waardoor de specifieke

Ched d’ Equipe maj Anne Heikoop helpt een zojuist gefinishte deelneemster (Miëtta Groeneveld)

ZANDLOPER 12

meerwaarden die oriëntering kan hebben niet benut worden”, aldus Cor. Vormingselementen Aan het eind van de cursus is de opdracht uitgezet om een ontwikkelplan te schrijven voor hun LO/Sportgroep. Daarnaast komen er dit jaar terugkomdagen om te kijken wat daarvan terechtgekomen is. Het is te hopen dat de koppeling door de IOL’ers wordt opgepakt en vertaald naar de eenheid, tenslotte: kwaliteit van de aandacht bepaald het resultaat. Van de LO/Sportinstructeur wordt verwacht dat hij in staat is om het leerproces op te bouwen van algemeen naar specifiek. Wil ik samenwerking stimuleren dan moet ik er geen snelheid inbrengen en bij vormingselementen moet ik misschien wel de posten bewust verkeerd wegzetten of in het donker laten aanlopen. Kans “Of we slagen in het implementeren van het anders wegzetten van oriëntering zal met name afhangen van de IOL’ers gesteund door de LO/Sportgroepen en KOL’ers. Zeker niet te snel tevreden zijn en elkaar blijven aanvullen, dan denk ik zeker dat deze opzet een kans van slagen heeft”, aldus smi Cor den Daas. Aooi Richard Wichhart

ZANDLOPER 13

Tot aan de lunch werd een presentatie gegeven door de smi Geert Jonker. Vanuit zijn expertise BIDKL (Berging Identificatie Dienst Koninklijke Landmacht) lichtte hij een tipje van de sluier op wat de Gravendienst precies in moet gaan houden: doelstelling en taak van de Gravendienst en vooral wanneer inzet mogelijk zou gaan worden. Tsunami Na de lunch kwam de tweede spreker in de persoon van Jaap Koers, werkzaam bij de KLPD (Korps Landelijke Politie Diensten) als begeleider van het RIT-team, (Rampen Identificatie Team). Zijn ervaringen, die hij met name met het team op heeft gedaan bij bergings- en identificatiewerkzaamheden na de Tsunami in Thailand, heeft hij in een presentatie naar voren gebracht. Ondersteund door filmbeelden, voorbeelden en feitelijke kennis werd zijn presentatie als zeer zinvol ervaren. Een beeld, een mogelijk in te vullen verwachtingspatroon van een toekomstig functioneren als Gravendienst gaf hij hierdoor gestalte. Met deze invulling van de maandag was het gedeelte ten aanzien van de Gravendienst ten einde. Nieuwe aspecten De overige twee dagen stonden in het teken van de Militaire Basis Vaardigheden, te weten: HPG (Hygiëne Preventieve Geneeskunde), NBC (Nucleaire Biologische en Chemische strijdmiddelen), ZHKH (Zelf Hulp en Kameraden Hulp) en Diemaco schieten. De dinsdag was een wisselprogramma, bestaande uit NBC en ZHKH. Vanwege het geméleerde gezelschap qua rang, leeftijd en vooral geoefendheid, werd het een interessant en zinvol programma. Veel nieuwe aspecten en veranderde zienswijzen voor de ‘oudere’ deelnemers. De vrij ‘verse’ jonge enthousiaste collega’s zaten ook goed in hun stof. De oudere deelnemers moesten zich over de ingestampte KMSdoctrines van vroeger heen zetten. Simulatie Buiten de invoering van sommige vernieuwde doctrines en zienswijzen, was het sowieso goed om alles materieelmatig nog eens na te lopen. Van IK’s (Instructiekaarten) tot daadwerkelijk materiaal wat aanwezig moet en moest zijn, hebben de revue gepasseerd. Voor sommige vernieuwde handelingen zoals het opzetten van het gasmasker of drinken in de MOR (Masker Oefen Ruimte) waren daarom heel zinvol maar bovenal noodzakelijk. De ZHKH-sessie werd middels vraag en antwoord, syndicaatopdrachten, simulatie spelen en oefenen op ‘Annie’ letterlijk en figuurlijk weer nieuw leven ingeblazen.

Groene dagen Gravendienst Ondanks gigantisch fileleed was de groep nagenoeg voltallig aanwezig op het gevraagde tijdstip op de Harskamp. De dag begon met een opening van de commandant LO/Sportorganisatie, de kol Nico Spreij.

Basisvaardigheden De woensdag stond volledig in het teken van het schieten met de Diemaco. Ook hier was de mate van geoefendheid binnen de groep weer variabel. De deelnemers die vers van de KMS af zijn, waren logischerwijs veel verder en sneller dan de Glock en FAL opgeleide mensen. Het wapen is voor de groep geen geheim meer, maar qua geoefendheid zijn er nog grote verschillen. Woensdagmiddag rond de klok van vier uur was de eindevaluatie van de drie dagen. Een splitsing van aspecten rond de Gravendienst en trainen c.q. aanleren militaire basisvaardigheden was een van de belangrijkste conclusies. Dat het zinvol was en dat de LO/Sportschool in de personen van de aooi Humphrey Broos, aooi Rik van Trigt, gastdocent ZHKH aooi Theo Hunck en de smi Arno Heg, goed werk hadden geleverd, werd unaniem door de cursisten naar voren gebracht. Smi Richard Hesterman, redactielid Zandloper

ZANDLOPER 15

Eind 2005 heeft er tweemaal de cursus Instructeur Oriënteringsloop (IOL) plaatsgevonden. Een twintigtal LO/Sportinstructeurs heeft op en in de omgeving van de Generaal Majoor Koot kazerne alle kuilen, heuveltjes, markante objecten en opvallende bomen gezien. Het “Stroese zand” zit nu nog in de schoenen…! De cursus omvatte zes dagen, verspreid over drie weken op de woensdag en donderdag. Sommige deelnemers kwamen elke dag op en neer, anderen bleven overnachten. Dit maakte de cursus naast leerzaam ook nog eens erg gezellig. Cursusleider en tevens kwaliteitsbewaker was de smi Wil Alards. Geboorte van een sport In 1895 was het oriënteren al een belangrijk onderdeel in de opleiding van Zweedse militairen. Het landschap aldaar was slecht begaanbaar en ruig. Adequate militaire verplaatsingen waren slechts mogelijk bij de gratie van kaart en kompas. Het is dan ook geen wonder dat het een beroepsmilitair was die de oriëntatiesport ‘bedacht’. De maj Killander ontwikkelde een bepaald type crosscountry. De loper moest niet alleen een vastgelegde route afleggen, maar deze route ook nog eens zelf opzoeken op een kaart die hij meekreeg. In maart 1919 organiseerde maj Killander zijn eerste oriëntatiewedstrijd. Het was een groot succes! De geboorte van een sport… Basisvaardigheid In vergelijking met toen is de krijgsmacht van nu een professionele organisatie met het meest gemoderniseerde materieel. Toch moet een militair in situaties van hoge nood terug kunnen vallen op de basis. Op dat moment zijn een hele hoop drills van belang. Naast het kunnen overleven onder verzwaarde omstandigheden en jezelf kunnen verdedigen (Militaire Zelfverdediging), is het kunnen kaartlezen een onmisbare militaire basisvaardigheid. Kaart en kompas Tijdens de cursus is het oriënteren in al zijn verschijningsvormen uitgediept. Dagelijks diende men de relatie van de inhoud te ‘vertalen’ naar de toepasbaarheid ervan binnen het operationele optreden. De laatste dag was dan ook helemaal in een ‘groen’ jasje gegoten. De reflectiegegevens van de voorgaande dagen werden bekeken en uitgewerkt en daarna in een presentatie aan de cursisten verklaard. Het grootste leereffect wordt bereikt door het zelf te doen. Het merendeel van de cursus was dan ook buiten, daar waar het oriënteren gebeurt. Er werd veelal in tweetallen gewerkt. Het principe van de collegiale crosstraining werd voortdurend toegepast. Elkaar checken en aanvullen werd als erg positief ervaren. Naast het bijleren van veel nieuwe dingen steeg onze eigen vaardigheid met de dag. Niet verwonderlijk als je de hele dag met kaart en kompas bezig bent… Een greep uit de behandelde onderwerpen Kaarten, kaartkleuren, symbolen, kompas, oriënteringsmateriaal, oriënteringstactieken, didactiek, het correct plaatsen van oriënteringsposten, Allerlei soorten organisatievormen, computerprogramma’s als hulpmiddel, vast postennet op kazerne / oefenterrein, baanlegging, oriëntering en de vormingsmatrix en oriënteren in het operationele aspect.

CURSUS

Instructeur Oriënteringsloop ZANDLOPER 16

Aantrekkelijk De LO/Sportorganisatie heeft er met de cursus IOL, net als de maj Killander, een aantal ambassadeurs bij op het gebied van oriëntering. Het is aan de IOL (Instructeur Oriënteringsloop), KOL (Kerninstructeur Oriënteringsloop) en de Kwaliteitsbewaker om het belang van het oriënteren uit te dragen naar de collega’s en eenheden toe. De LO/Sportinstructeur zal de koppeling moeten gaan maken naar het ‘groene’. Dit is goed te doen. Het oriënteren heeft namelijk een zeer nauw verwantschap met het operationele optreden. Een militair moet mobiel zijn en is eigenlijk continu bezig met verplaatsen. Het is aan de LO/Sportinstructeur om aanbiedingsvormen te bedenken die aantrekkelijk zijn in de training en vorming van zijn of haar eenheid… Sgt Luuk Nissen, LO/Sportgroep Oirschot

ZANDLOPER 17

• •

• •

Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd...

Anekdotes Bad Reichenhall… Vorig jaar was de pilot en in 2006 zijn op moment van schrijven de eerste vier weken al weer achter de rug. Na deze opstart en een korte winterstop kunnen zij, Gert (Borneman), Ed (Janssens) en Muuk (Harmsen), vanaf het carnavalsweekend weer aan de bak. In de wandelgangen hebben we het ook wel over de commandant, de planner en de renner… Vooral Ed voelt zich helemaal thuis in deze rolverdeling. Uiteraard kunnen deze drie personen het programma niet alleen verzorgen en in de eerste vier weken is er dan ook weer een aantal enthousiaste collega’s langsgekomen om hun specialisaties in dienst te stellen van de eenheden die deelnemen aan de Adventurous Training in Bad Reichenhall. Gelachen Ik kan het nu gaan hebben over het programma, de doelstellingen, het materiaal, personeelsinzet en dergelijke maar wil dat deze keer achterwege laten. En de volgende keren ook! Wat is dan wel het vermelden waard betreffende het gebeuren in Zuid-Duitsland? Welnu, er is de afgelopen weken naast een heleboel werk ook ontzettend veel en hard gelachen. Met name om wat collega’s presteerden, of juist niet presteerden. Om zeer intelligente bemerkingen, opmerkingen en handelingen. Of juist het tegenovergestelde van zojuist vermelde zaken. Maar daarover later meer. Abracadabra Feit is dat deze anekdotes in een kluis liggen op de kazerne in Bad Reichenhall. Vermeld in het in Duitsland al beruchte

boekje. En te vertrouwelijk om openbaar te maken. Toch hebben we deze kluis kunnen kraken en een aantal anekdotes op kunnen halen omdat we van mening zijn dat er een aantal gebeurtenissen zijn die we de LO/Sportorganisatie niet mogen onthouden. Natuurlijk zal er voor de meeste van jullie veel abracadabra bij zitten maar ga dan te rade bij de collega’s die er wel bij waren en dan wordt vast en zeker een heleboel duidelijk… Over skiën, vallen en opstaan en dergelijke en dan met name op de drukke zondag… Wisten jullie dat… • Gert de Jahressturz 2005 met ski’s op zijn naam heeft staan. Edje de Jahressturz 2006 (tot nu toe), ook met ski’s, maar dan dankzij een snowboarder. • Muuk de Feuersturz op zijn naam heeft staan, al gebeurde dat in het bivak. • Maikel uit de skilift is geduwd door… Muuk uiteraard. • Roland die, als ski-instructeur aanwezig was, niet wist wat de textielbremse was. Muuk daarin heel goed is met demonstraties, en deze diverse malen toonde. • Louis zijn ski’s ging ruilen omdat hij niet tevreden was. Even later krijgt hij dezelfde ski’s terug… • Onze OBEG’er ook op de zondag gewoon werkt: “kanten!” En dat tegen een éénbenige skiër… • Over skipoortjes bij de lift springen niet werkt met ski’s aan. Ook de tweede keer niet, Muuk! • Onze Toon heel lief werd gevonden door een deelneemster. Zo lief dat ze de gehele afdaling jankend achter de adjudant aan ging en deze bekentenis deed op de parkeerplaats beneden.

ZANDLOPER 18

Gert niet kan skaten en dus niet houdt van een piste met een hoog prikgehalte. Dauwe en Roland op de verkenning tot onze schrik wel heel veel vielen en de vraag rees of ze de capaciteiten wel hadden? Toon in zijn laatste weekend door zijn rug ging en toen Toon Kruk heette. Jan de laatste week ziek werd en toen was het dus weer Jan Kruk…

En zo gebeurde er nog veel meer op de piste. De Reiteralpe; verkenning en tocht omhoog, bivak en andere zaken… • Er ontstond bij de eerste verkenning een nieuwe Koudweer-drill: “eten en drinken bij het volgende lintje”... en dat werkte dus echt niet! • Het belangrijkste gebouwtje van de Reiteralpe was bijna gesloopt door drie vage bekenden. • Het bevestigende rollenpatroon ook in Duitsland bestaat; “wel twee keer skiën maar niet boven meuren in het bivak”, het project moet af… • Jan Piet houdt van hard werken in het bivak en gaat dus ook helemaal niet uit zijn dak als wordt aangegeven dat hij eigenlijk zo in zijn tentje had kunnen duiken. • Het tour-skiën eruit is gehaald door Jasper, zijn route was dus echt veel te moeilijk. • Jasper het daarnaast ook presteert om zijn brandertje uit te pompen. • Ed dus ook wel Piet Paulusma heet, hij voorspelt sneeuw in de nacht bij een kraakheldere hemel. Maar ja, ook om Piet kan je hard lachen… • Meisje Regts van 400 GNK het zeer zwaar had; naar regts richten, de MAG op regts, regts uit de flank, et cetera. • Ed had zelfs geïmproviseerd detonatiemateriaal met timer in zijn iglo. Had, want die kaars met aansteker werkte goed en leverde hele grote ogen op… • En zie je de meest opvallende persoon uit je groep wel eens over het hoofd, zelfs in de sneeuw… Hé, Muuk? • De Jahressturz zonder ski’s is hier dus gemaakt… Door Gert, maar hij sloeg volgens hem zelf wel zeer goed goed af. En dat vonden wij ook! • Ed en Muuk maken hier snel vriendinnen onder het vrouwelijk schoon…”Holländische Arschlocher”! En dat na een parkeerfoutje.

• •

•

Gert is vooral bekend onder het vrouwelijk apothekerspersoneel. ”Was brauchst du jetzt wieder, Gert?” En na de eerste week liep Ed na een ALDI bezoek heel hard richting trein. Heimwee? Nee, hij moest gewoon pissen. Later blijkt dat het voor Ed altijd pisweer is… En een gsm is ook privacy…

Op de kazerne gebeurde ook het een en ander… • Normaal maken vele handen licht werk. Zo ook met het tentsheets aan elkaar knopen. Behalve dus als de kwaliteitsbewaker meehelpt. Hij snapt dus echt niks van echte knopen. • En na appèl is het dus voortaan: “My name is Toon, Ringtoon (als 007 dus!). En het viel wel op dat de evaluaties afgelopen waren zodra Nico binnenkwam… Last but not least, onze stagiare… • Hij werd ingehaald door een strooiwagen… • Hij geeft een uitleg over de plasfles en het gebruik daarvan in het bivak. Alleen tachtig procent van de groep is vrouw… • Hij gaat liever met de lift omhoog dan met de groep mee te hobbelen. • Hij werd dan ook de ‘lifter’ genoemd… • Hij drinkt het liefst iets van aambeien en graaft zo’n drie uur aan zijn onderkomen maar als het puntje bij paaltje komt dan kruipt hij bij een ander in zijn iglo… • Maar voor de rest kun je hem er goed bij hebben! Tot slot… Tot zover de eerste van sommige toch wel gecensureerde zaken. Er is beloofd dat het boekje het gehele jaar bij gehouden gaat worden, dus dames en heren, pas op! Of juist niet want het geeft ook een grote mate van hilariteit en een dag niet gelachen is een dag niet geleefd. We zullen proberen om de kluis te blijven kraken zodat jullie op de hoogte blijven van het wel en wee van de collega’s aldaar. Maar toch, Hennie, Dauwe, Roland, Maikel, Renate, Toon, Jan, Jeroen, Louis, Rene, Nico, Jan (drie keer), Humphrey en Ron bedankt voor de gezelligheid en misschien tot… Anoniempje (De schrijver is bekend bij de redactie van de Zandloper)

Nog steeds... De adjudant b.d. Peer Gresel (oud LO/Sportinstructeur) ondersteunt nog steeds de zwemexamens in het kazernezwembad te Seedorf.

ZANDLOPER 19

Goud voor Sedoc Gregory Sedoc is op 18 februari gekroond tot Nederlands Kampioen op de 60 meter horden. In Gent voldeed hij eveneens met zijn tijd van 7.68 seconden ruimschoots aan de eis van vormbehoud voor de Wereld Kampioenschappen (7.75 seconden), begin maart in Moskou. Onze Defensie Topsporter sgt Gregory Sedoc liep in de series en in de finale 7.68 seconden. ”De laatste dagen had ik behoorlijk last van een hamstringblessure, maar ik wilde zo graag aan de WK-limiet voldoen, dat ik ’s morgens maar een paar pijnstillers had ingenomen. Ik ben ontzetten blij dat ik nu naar de WK mag”, sprak Gregory na afloop enthousiast. Camouflage Gregory raakte vorig seizoen zijn Nederlandse titel kwijt aan trainingsgenoot Marcel van der Westen, die met eenhonderdste verschil zegevierde. Een vooraf ingecalculeerde nederlaag. Doordat Gregory destijds net was toegetreden tot de Defensie Topsport Selectie viel zijn voorbereiding voor een groot deel in het water. Bovendien stond hij verre van fit aan de start. “Maar ondanks dat ik zwaar aan de antibiotica was en mijn gezicht nog onder de camouflage zat, liep ik toch 7,76”, zegt de tweevoudig nationaal indoorkampioen, die vorig jaar letterlijk uit het bos werd geplukt om te kunnen deelnemen aan het titeltoernooi in Gent. WK-limiet Nu Gregory een goede balans heeft gevonden tussen zijn topsportleven en de werkzaamheden op de militaire basis in Amersfoort is hij vol frisse moed begonnen aan het nieuwe seizoen. In tegenstelling tot voorgaande jaren heeft de atleet van AAC zich niet specifiek voorbereid op de indoorwedstrijden. “Ik heb keihard doorgetraind. Ik heb nog maar twee wedstrijden (in Karlsruhe en Groningen, DG) gelopen. De scherpte is er nog niet, waardoor ik tot dusver ook tekort kwam voor de WK-limiet.” Tussenstop Pas op de EK outdoor (7-13 augustus) wil Gregory pieken. Hij hoopt dan de vruchten te plukken van zijn nieuwe trainingsaanpak. “Ik heb extra sprint- en krachttrainingen ingelast. Technisch loop ik beter, mijn conditie is verbeterd en ik voel me sterker. In Göteborg moet dat er uit komen. Nu ik me heb weten te kwalificeren voor de WK indoor zie ik dat toernooi als een tussenstop op weg naar de EK.”

ZANDLOPER 20

ZANDLOPER 21

“Ik wil weten waar voor mij de grens ligt; hoe ver ik met mijn lichaam kan gaan”

Op zoek naar de

grens

In de Zandloper van juli vorig jaar stond een verhaal over The Desert Run. Een ultieme hardloopwedstrijd in de Sahara over een afstand van 120 kilometer. Op 7 april stapt collega sgt1 Chris Hamerlinck op het vliegtuig met bestemming Marokko, eveneens voor een loodzware wedstrijd door de woestijn, de Marathon des Sables. Een week lang rennen om zo snel mogelijk 230 kilometer af te leggen.

Chris Hamerlinck kwam de LO/Sportorganisatie binnen, door als Luchtmobieler het verkorte BBT-traject te volgen. Na de VTO-opleiding in Amersfoort werd hij geplaatst op de LO/Sportgroep Oranjekazerne. Chris houdt van uitdagingen, hetgeen de reden is, waarom hij militair is geworden. “Achter het raam zitten en naar buiten kijken kan ik ook als ik tachtig ben. Ik wil weten waar mijn grens ligt”, aldus Chris. Wat bezielt zo iemand Voordat je aan een wedstrijd als de Marathon des Sables begint, moet je al het nodige aan voorbereiding gedaan hebben. Zijn laatste uitdaging was de Marathon van Apeldoorn. Buiten het feit dat hij deze uitliep in een tijd van 3.07, wat op zich al een prestatie is, droeg hij ook nog een rugzak van negen kilo met zich mee om als vijftiende van de in totaal 75 lopers over de finish te komen, waarbij de overige lopers zonder rugzak liepen. Tijdens deze wedstrijd kwamen er genoeg hoogte meters aanbod zeker de laatste twaalf kilometer wat alleen maar omhoog ging. Chris heeft daarnaast al heel wat meer wedstrijden op zijn naam staan. Zes keer de Roparun en diverse adventure wedstrijden van verschillende afstanden, survivalruns van verschillende lengtes, halve- en hele marathons, (internationale) parcours militair. Maar wat bezielt iemand om 230 kilometer door een woestijn te gaan rennen? Chris zelf: “Ik wil weten waar voor mij de grens ligt; hoe ver ik met mijn lichaam kan gaan. Zolang ik mijn grens niet heb gevonden, blijf ik zoeken. Ik stop pas als ik er geen plezier meer aan beleef.” Uitdaging Twee jaar geleden is zijn interesse in de Marathon des Sables ontstaan door toedoen van Wilco van den Akker. “Deze collega van het Korps Commandotroepen heeft deze wedstrijd ook gelopen en hij vertelde mij hierover. Via internet ben ik bij veel extreme loopevenementen terechtgekomen. Dat ik voor deze wedstrijd heb gekozen, komt

ZANDLOPER 22

door de combinatie van hitte, woestijnzand, rotsen en bergen. Overigens heb ik nog twee wedstrijden op het oog. Eén in Alaska 460 mile in verband met de kou (februari 2007) en één op de Mount Everest in verband de hoogte (november 2007). Alles met de intentie een goed doel te steunen. Met mijn gezonde lichaam probeer ik mensen te helpen die lichamelijk minder sterk zijn. Deze 21ste editie van de Marathon des Sables loop ik, naast de persoonlijke uitdaging, ook voor de Nederlandse Kankerstichting. Ik heb mensen in mijn omgeving benaderd en aangeschreven om mij te sponsoren om zo kankerpatiëntjes te helpen.” Noodpakket In het julinummer van de Zandloper zijn we dieper ingegaan op de hitte en dorst. Daar heeft Chris zich minder op kunnen voorbereiden. “Van de organisatie krijg je water variërend van negen tot 22,5 liter waarvan een deel uitgedeeld wordt tijdens een etappe op verplichte posten en een deel aan het eind van de etappe. Je bent verplicht een rugzak (noodpakket) mee te nemen met daarin lichtkogels, een mes, materiaal om vuur te kunnen maken, medicijnen, een signaalspiegel, een fluitje, maar ook een slaapzak en een matje. De kortste etappe is 23 en de langste 76 kilometer. Het is een individuele wedstrijd, ik heb geen team achter mij staan, maar ik zal er alles aan doen om zo goed mogelijk voorbereid aan de start te verschijnen. Eerst moet ik mijn omvang en duurconditie vergroten. Ik zal veel in het krachthok moeten trainen voor krachtuithoudingsvermogen zodat ik voor langere tijd een bepaalde krachtinspanning kan leveren.” Zijn ervaring over deze wedstrijd zal in een latere Zandloper gepubliceerd worden. Voor informatie kunt je contact opnemen met sgt1 Chris Hamerlinck, LO/Sportgroep Oranjekazerne te Schaarsbergen. Tel: 026-35 327 09 / Mob: 06-51 95 54 00 Aooi Richard Wichhart

ZANDLOPER 23