Sportorganisatie. Koninklijke Landmacht

Colofon De Zandloper is een uitgave van en voor de LO/Sportorganisatie KL. Redactie(raad) Voorzitter kap Ron Gits Hoofd-/eindredacteur aooi Richard Wichhart

Redacteur smi Mike Becker smi Richard Hesterman smi Jan Welling smi André Wijnberger sgt1 Sibyl Gassner dhr Taco Visser - TGTF dhr Paul Lindeboom

MDTN *06-500-61484

(MDTN *06-500-61213) Mobiel 06-22412928

(MDTN *06-549-97482) (MDTN *06-529-73610) (MDTN *06-532-48160) (MDTN *06-568-84419) (MDTN *06-529-73610) (MDTN *06-557-66418) (MDTN *06-500-61013)

Redactie-Kopijadres LO/Sportorganisatie KL Redactie Zandloper Bernhardkazerne MPC 53 B

Postbus 3003 3800 DA Amersfoort Tel: PTT 033-4661213 MDTN *06-500-61213 Mail defensienetwerk: Wichhart, REM LOSPORT STAF / SIE S3 E-mail internet (werk): [email protected] E-mail internet (privé): [email protected] Kopij/brieven volgende uitgave dienen uiterlijk 21 november 2007 bij het kopijadres te zijn.

ZANDLOPER Koninklijke Landmacht

Vormgeving & lay-out Sectie Grafische Vormgeving Frederikkazerne Den Haag Druk OBT B.V. Den Haag De inhoud van dit blad weerspiegelt niet noodzakelijk de mening van de C-LO/Sportorganisatie. De redactie behoudt zich het recht voor ingediende kopij niet of gedeeltelijk te plaatsen. De inhoud van ingezonden brieven en artikelen blijft voor rekening van de schrijver. Artikelen uit dit blad mogen overgenomen worden, mits de bron wordt vermeld. Om in de toekomst nog beter gebruik te kunnen maken van jullie schrijverstalent wil de redactieraad dat er meer duidelijkheid komt over het schrijven van artikelen en de criteria die we hanteren. Deze zijn te vinden op Intranet: Koninklijke Landmacht/LO–Sport/actueel/Zandloper nr. 1-2006.

Incidenteel is personeel, maar eveneens de achterblijvers bedreigd via post en internet. Defensie heeft redacteuren verzocht foto’s en (e-mail)adressen niet meer te vermelden. Wij betreuren dit, maar zijn uiteraard van oordeel dat veiligheid van onze collega’s en gezinsleden boven alles gaat. Onderstaande informatie maakt het mogelijk om via de buddy aan zijn of haar e-mailadres te komen. Bovendien is deze informatie ook bekend bij de redactie van de Zandloper.

Uitgezonden personeel Maj Jan (buddy kap Johan Bouman) Amersfoort, MDTN *06-500-61223

Smi Joep (buddy kap Hennie Weeterings) Breda, MDTN *06-529-74494

Kap Jeroen (buddy aooi Richard Borecki) Amersfoort, MDTN *06-500-61232

Smi Marcel (buddy smi Peter Janssen) Wezep, MDTN *06-535-67533

Aooi Lion (contactpersoon aooi Theo Hunck) Amersfoort, MDTN *06-500-61228

Sgt1 Stefan (buddy sgt1 Robbie Peeters en sgt Nicolle van Tuel) Arnhem, MDTN *06-564-33135

Smi Frank (buddy Sgt1 Jeroen Bink) Weert, MDTN *06-578-62834

Informatiebulletin van en voor de LO/Sportorganisatie

Laat eens iets van je horen!

Nummer 4, oktober 2007

Fit for Action ZANDLOPER 1

ZANDLOPER 1

LO/Sportorganisatie

Van uw Commandant

Inhoudsopgave Jaargang 14, nummer 4, oktober 2007

6. Cordelet Rouge 2007

22. Reservist bij de LO/Sportorganisatie

28. Survival

Omslag: Kap Hein van der Made in actie tijdens beachvolleybal

We gaan om...

Van uw Commandant

3

Van uw Medezeggenschapscommissie

4

Personeelsaangelegenheden

5

Cordelet Rouge 2007

6

Stipnotering

9

Vierdaagse van Nijmegen 2007, eens en nooit meer!

10

Dienstvakdag

14

Afscheid kap Piet Paul

17

Mentale vorming... vertaald naar de praktijk

18

Wereldkampioen

20

Reservist bij de LO/Sportorganisatie

22

“Ik probeer het beste uit mijzelf te halen...”

24

Beachvolleybal

25

Gespreksleider op Kreta

26

NMK Wielrennen

27

Survival

28

Even voorstellen...

30

In de vorige Zandloper heb ik u kunnen melden dat het reorganisatievoorstel LO/Sportorganisatie door de Commandant der Strijdkrachten is goedgekeurd. Knelpunt was toen nog dat de vakbonden het dossier LO/Sportorganisatie pas ter hand wilde nemen, als op Sector Overleg defensie niveau overeenstemming is bereikt over de invulling van de LO/Sportfaciliteiten voor militairen die buiten het Commando Landstrijdkrachten (CLAS) zijn geplaatst. Door CLAS nogmaals te wijzen op de consequenties van de stagnatie voor onbepaalde tijd voor het personeel van de LO/Sportorganisatie, maar ook de eenheden die we faciliteren, is een doorbraak bereikt en gaan we 15 oktober om naar de nieuwe organisatie. De bonden zijn akkoord gegaan omdat CLAS (en daarmee de LO/Sportorganisatie) alsnog de LO/Sportgroep Den Haag en Instituut Defensie Geneeskundige Opleidingen (IDGO) in Hilversum blijven bemannen. Dit stond niet in het reorganisatievoorstel, omdat het formeel geen CLAS-locaties meer zijn. Als ik nu kijk met welke organisatie we 15 oktober uiteindelijk een doorstart maken, durf ik te stellen dat we er het maximale hebben uitgehaald. De omvang is op 15 oktober formeel 337 functies (inclusief Den Haag en IDGO). Echt nieuw in de organisatie zijn: • 15 LO/Sportreservisten voor het geven van LO/Sportlessen aan reservisten; • 12 Topsporters voor het uitdragen van het goede werkgeversschap en het sportieve imago van Defensie; • 8 LO/Sportfuncties ter ondersteuning van de Instroomopleidingen Koninklijke Landmacht; • 14 Logistieke medewerkers bestemd voor de logistieke werkzaamheden op de LO/Sportgroepen en de LO/Sportschool. Daarnaast is er sprake van de nodige verschuivingen in taken en bevoegdheden. Implementatie Na de goedkeuring van het reorganisatievoorstel is vervolgens veel tijd gestoken in het vullingsplan. Dat heeft uiteindelijk geleid tot slechts enkele zeer teleurgestelde collega’s. Ik vind dat vervelend, maar ik weet ook dat we er alles aan gedaan hebben om het zo goed mogelijk te doen voor de organisatie en het individu. Reorganiseren en vullen is één, maar goed implementeren is de vervolgstap. We zullen het komende jaar met z’n allen moeten investeren, om onze rol conform het nieuwe organisatiemodel en fofe’s zo goed mogelijk in te vullen. Dit is noodzakelijk om vast te kunnen stellen of de diverse taken en hoofdprocessen juist zijn belegd en/of taken ontbreken. In januari 2009 gaan we de balans opmaken

en vaststellen waar veranderingen noodzakelijk zijn. In de komende Zandlopers zal, om u een beter beeld te geven, in aparte artikelen nader worden ingezoomd op de nieuwe organisatie en de gevolgen voor de taken en bevoegdheden. Een blik vooruit Ik hoop het komende jaar een ander accent te kunnen leggen op mijn werkzaamheden. Ik heb onlangs een conceptdocument doen uitgaan waarin ik de richting heb aangegeven waar we, met wat we nu weten, de komende jaren in moeten investeren. Dat concept zal ik met verschillende categorieën in de organisatie nader bespreken en vaststellen. Vervolgens is dat de leidraad voor de komende jaren. Ik zal hier na de vaststelling op terugkomen. Doorontwikkelen Een zekerheid is dat het onzeker zal blijven rondom de inrichting van de LO/Sportorganisatie. We zijn namelijk een organisatie die sterk afhankelijk is van de omvang, aard en locaties van de eenheden. Ik hoop echter dat het gepaard zal gaan met kleine wijzigingen, die ik liever doorontwikkelen noem. Het eerste wat na 15 oktober voor aanpassingen zal zorgen, is de uitkomst van de commissie Staal. De commissie Staal staat diverse verbetermaatregelen voor ten behoeve van het algemeen welzijn van de militair en kwaliteit van de opleidingen. Het ziet er naar uit dat ons voorstel, voor extra capaciteit sportstimulering, de nodige extra instructiecapaciteit en materiaal zal gaan opleveren. Slot We zijn begonnen met een dreiging van overtolligheid bij aanvang van de reorganisatie. Echter op het moment van implementeren staan we voor een situatie dat we tekorten krijgen, die we zo snel mogelijk teniet willen doen door onder andere interne werving CLAS. Ik realiseer me dat het fenomeen geduld, loyaliteit en flexibiliteit bij u behoorlijk op de proef is gesteld. Ik wil iedereen alvast bedanken en mijn respect uitspreken voor de relatieve rust die iedereen is blijven uitstralen en het handhaven van het enthousiasme om het werk zo goed mogelijk te blijven doen. Velen van u beginnen op een nieuwe locatie in een nieuwe functie. Ik wens iedereen veel succes en verwacht dat een ieder weer voldoende geprikkeld is om er iets moois van te maken in de nieuwe setting. Kol Nico Spreij

ZANDLOPER 03

LO/Sportorganisatie

Koninklijke Landmacht

M

e g g e z ede

c s p a nsch

Nieuws van de verkiezingscommissie Personeel wat zitting neemt in een medezeggenschapscommissie wordt in principe voor de duur van vier jaar als lid geïnstalleerd. Voor de MC van de LO/Sportorganisatie wordt hierop echter een uitzondering gemaakt. Omdat de LO/Sportorganisatie is opgebouwd uit een groot bestand tijdelijk personeel, waarvan de eerste aanstellingsduur vier jaar bedraagt, is de huidige MC ervan overtuigd dat om deze reden een zittingsduur van vier jaar als een belemmering voor kandidaatstelling wordt gezien. Om LO/Sportpersoneel optimaal de kans te geven tot kandidaatstelling (en zodoende de gelegenheid krijgt om mee te denken, mee te praten en mee te beslissen), heeft de MC, in overleg met diverse belangenverenigingen, de mogelijkheid gekregen de zittingsduur te bekorten naar twee jaar om zo eventuele barrières te kunnen slechten. Huidige situatie De huidige MC van de LO/Sportorganisatie hanteert het principe dat elk MC-lid wordt aangesteld voor de duur van vier jaar met de mogelijkheid om na twee jaar toch af te treden. Dat betekent dat om de twee jaar geïnventariseerd moet worden welk MC-lid de volledige zittingsduur wil volmaken, welk lid aftredend en/of herkiesbaar is, en of er personeel binnen de organisatie rondloopt dat zich als

e i s s i omm

kandidaat verkiesbaar wil stellen. Na deze inventarisatieronde zal, afhankelijk van de hoeveelheid kandidaten, worden bekeken of het uitschrijven van een verkiezing nodig is om de MC opnieuw te kunnen installeren. Tot begin 2007 was de MC met elf leden volledig gevuld. Inmiddels is de situatie als volgt; • Kap Theo Vonk, is door een overplaatsing buiten de LO/Sportorganisatie automatisch afgetreden; • Aooi Meine de Boer heeft zich niet herkiesbaar gesteld; • Aooi Richard Borecki heeft zich niet herkiesbaar gesteld; • Smi Jan Welling heeft het MC medio 2007 verlaten; • Smi Ton Neppelenbroek blijft zitting nemen tot aan zijn plaatsing op de KMA; • Sgt Manuela Kruise, zal medio 2008 aftreden wegens beëindiging van haar aanstelling. Vijf MC-leden hebben aangegeven zich herkiesbaar te stellen voor een nieuwe periode van tenminste twee jaar, te weten: kap Jeroen Velders, smi Robert Meijer, smi Rob Zijlstra, smi Jan Joosen en mevrouw Ans van Nimwegen. Verkiezingen Er is dus ruimte binnen het MC om plaats te nemen als MClid. Om deze reden wil de MC een oproep doen aan potentiële kandidaten om kenbaar te maken of men geïnteresseerd is voor een zittingstermijn binnen de MC. Kandidaten kunnen zich opgeven via hun belangenvereniging. Voor verdere informatie kunt u terecht bij de verkiezingscommissie of bij een van de MC leden. De verkiezingscommissie MC LO/Sportorganisatie Smi Jan Joosen Smi Ton Neppelenbroek

paangelegenheden ersoneels Ambtsjubileum Aooi Aooi Smi Sgt 1 Sgt 1 Sgt 1 Sgt 1 Sgt 1 Sgt 1 Sgt Mw

Jong de Bernard Tielemans Hoek van der Eemsing Vergunst Hamerlinck Lamers Botter Dassen Waard

N.I. R.H. R.J.G. R. M.A. M. C. R.A.P. V.A. J.M.B. A.

Gouden medaille Gouden medaille Zilveren medaille Bronzen medaille Bronzen medaille Bronzen medaille Bronzen medaille Bronzen medaille Bronzen medaille Bronzen medaille 25-jarig ambtsjubileum

L. J. A.J. M.A. S.J.M.A.C.

m.i.v 3 september 2007 m.i.v 3 september 2007 m.i.v 1 augustus 2007 m.i.v 17 september 2007 m.i.v 6 augustus 2007

R. J. A.M.P. P.B.T A. A. D.M.G. G.M. J. R.A. D K.A.H. C.L.

m.i.v. 1 juni 2007 m.i.v. 3 september 2007 m.i.v. 4 juli 2007 m.i.v. 4 juli 2007 m.i.v. 4 juli 2007 m.i.v. 4 juli 2007 m.i.v. 4 juli 2007 m.i.v. 4 juli 2007 m.i.v. 4 juli 2007 m.i.v. 4 juli 2007 m.i.v. 4 juli 2007 m.i.v. 4 juli 2007 m.i.v. 23 september 2007

Eervol ontslag Smi Smi Sgt1 Sgt1 Sgt

Kluitenberg Tak Roodnat Eemsing Schreurs

Bevorderingen Kap Kap Sgt Sgt Sgt Sgt Sgt Sgt Sgt Sgt Sgt Sgt Sgt

Dominicus Schonewille Arends As van Booi Broek van den Coort Noordenburg van Rouwenhorst Sluis van de Streppel Thiel van Mook

Met Functioneel Leeftijdsontslag Kap

ZANDLOPER 04

op 7 september 2007 op 14 september 2007 op 16 september 2007 op 7 augustus 2007 op 21 augustus 2007 op 4 september 2007 op 4 september 2007 op 4 september 2007 op 5 september 2007 op 4 september 2007 op 1 oktober 2007

Paul

P.

m.i.v. 1 augustus 2007

ZANDLOPER 05

tot majoor tot majoor tot sergeant1 tot sergeant1 tot sergeant1 tot sergeant1 tot sergeant1 tot sergeant1 tot sergeant1 tot sergeant1 tot sergeant1 tot sergeant1 tot sergeant1

Ook dit jaar is er weer een cursus Instructeur rotsklimmen/werken op hoogte geweest. Op dinsdag 8 mei meldden zich vier deelnemers. Maikel Vergunst van de LO/Sportgroep Ermelo, Peter van Mil van het KCT en Adam Mahulette en ik (Gerwin Bregman) samen van de Oranjekazerne te Schaarsbergen. Peter en ik, als ‘nieuwkomers’ in de cursus, met wat gezonde spanning en benieuwd naar wat er komen gaat. Adam en Maikel op het oog vrij rustig maar ook helemaal klaar om weer zeven weken aan de bak te gaan. Uiteraard had iedereen z’n klimgordel en een paar werkhanden bij zich. Dus daar zou het niet aan kunnen liggen. Amersfoort De eerste twee weken van de cursus vonden plaats op en rond de klimtoren in Amersfoort. Veel herhalen van bekende Cordelet Vert-stof. De meeste onderwerpen werden door middel van micro-teaching weer herhaald en aangescherpt. Maar er werd uiteraard ook heel veel nieuwe stof aangeleerd. Instructeurshandelingen, mouflage, touwverlenging, UT 2000, staalkabel, corps mort, touw- en zeilcacolet, en ga zo maar door. Teveel om allemaal te vermelden. Ook de interventies werden rustig opgebouwd tot complexe probleemstellingen. Nieuw in de cursus was dit jaar het voorklimmen. Erg leuk en uitdagend. Op de toren valt het allemaal wel mee, maar op de rotsen is het even een ander verhaal. En aan het einde van de week de niveaumeting.

Cordelet Rouge 2007

Marche les Dames België De week van de waarheid. Met een niveaumeting en de toets op donderdag. Moet er iemand naar huis of gaan we met z’n vieren de toets doen? Maar voor het zo ver was nog drie dagen te gaan. Uiteraard werd er weer geklommen en voorgeklommen. Via Ferrata en de risico piste gelopen. En weer veel instructeurhandelingen. Ook het verkennen op het massief van Dave werd vast beoefend. Donderdag de hele dag toets gedraaid, met als resultaat: Adam en Maikel voldoende, Peter en ik herkansen in Duitsland.

ZANDLOPER 07

Siedlinghausen Duitsland De vierde week gingen we vol goede moed naar Siedlinghausen om te herkansen. Eerste dag veel regen gehad en eigenlijk alleen de middag maar effectief benut. De volgende dag bijna de klok rond bezig geweest met meervoudige en complexe interventies en mouflages. ’s Avonds fysiek en mentaal redelijk klaar. Even een nacht goed slapen en de volgende dag hertoets. Nu wel allebei gehaald, dus op naar Frankrijk.

vrij. Het gebruikelijke programma met wat verbeterpunten van de vorige vrije dag. Donderdag naar Pont de Panacelle voor de beurten van Peter en mij. We waren net op tijd klaar want de plaatselijke boerin vond het niet goed dat we lijnen aan bomen vastknoopten. Vrijdag was het weer de beurt aan Peter op Trou de Diable. Het lievelingsmassief van Maikel en Adam! Groot massief, dus veel lopen. Goede beurt van Peter dus we konden met een goed gevoel van een vrije dag genieten.

Guillestre Frankrijk De eerste week Frankrijk bestond voornamelijk uit bergredding. Opgebouwd van eenvoudig naar moeilijk. Eerst op een licht hellend vlak de enkelvoudige katrolmouflage om vervolgens verder te gaan met geïmproviseerd bergredden en te eindigen met het werken met de bergreddingstassen. Pont de Panacelle, Chateau Queras en Chante Loube werden het werkterrein voor alle acties. Afgewisseld met het lopen van tweemaal een Via Ferrata op de rotsen van de Freisiniere en het bouwen van een pendule bij l’Argentierre. Zaterdag werd al de eerste verkenning en beurt gedraaid, van mij op Le Puy. Nog niet helemaal klaar, want na het opruimen werd nog een grove verkenning uitgevoerd op Reotier voor de maandag.

Bergreddingsactie Na de vrije dag gingen we op de zondag weer aan de slag. ’s Morgens in de bus weer druk gissen naar welk massief we zouden gaan, en tot ieders verbazing gingen we weer naar Trou de Diable. Iedereen kreeg een uur de tijd om een omloop te verkennen die er de eerste keer niet bij zat. Adam was de ‘gelukkige’ om hier z’n tweede beurt te draaien. Helaas een matige beurt volgens de instructeurs. Het goede gevoel zakte een beetje weg. Maandag toch er weer tegen aan op massief ‘Horloge’. Hier was het de beurt aan Peter. Wat niemand nog wist, was dat het de laatste dag was. Op het einde nog een bergreddingsactie voor mij. Dat krijg je er van als je een veiligheidsknoop van de paalsteek vergeet. Na het zwoegen en zweten, werd alles weer opgeruimd. Van elnt Ron Kaag kregen we te horen dat op dat moment de cursus ten einde was. Uiteindelijk resultaat: drie man geslaagd en één gezakt. Terug naar beneden om de gebruikelijke foto te maken bij de pikhouweel. ’s Avonds een barbecue ter afsluiting en de volgende morgen om vier uur in de bus richting Nederland.

Lievelingsmassief Op de zondag een rustdag. Even uitslapen en de omgeving op een andere manier verkennen. ’s Avonds hebben we een restaurant opgezocht. Geen biertje bij het eten, maar een rosé went ook wel. Inmiddels was Gerrit-Jan Tempels ook aangekomen in Frankrijk om ons samen met Andries Booi te assisteren tijdens de instructieweken. Maandag uiteraard richting Reotier. Programma gebouwd met onder andere een mooie pendule en catcrawl onder leiding van Maikel. Dinsdag was de beurt aan Adam op het massief van “Het gat van de Durance”. Ook weer een uitdagende catcrawl en allerlei andere omlopen. Ook Maikel werd niet vergeten en moest ook nog aan de bak met een korte beurt. Woensdag

Bedankt en succes Alle instructeurs, medecursisten en helpers bedankt voor de mooie en intensieve tijd. Ondanks het harde werken is er door iedereen ook zeker genoten. Ron, veel succes met je nieuwe functie. Zal wel even wennen worden. Maar dat gaat wel goed komen. En voor de rest nogmaals bedankt! Sgt1 Gerwin Bregman, LO/Sportgroep Oranjekazerne

Stipnotering Dienstvakdag Het was een goed teken dat er veel personeelsleden aanwezig waren op de Dienstvakdag van de LO/ Sportorganisatie. Voor mij was het dan ook een hele eer om voor de groep te mogen staan. Jammer dat toch ook nog veel collega’s in verband met werkzaamheden er niet bij konden zijn. Misschien dat hier volgend jaar met de planning nog meer rekening mee kan worden gehouden. De herdenking van Arno Budel en het afscheid nemen van collega’s die naar een ander organisatiedeel van Defensie zijn overgestapt, pasten naar mijn mening uitstekend bij het programma van deze dag. Invulling functie stafadjudant Het is nu een jaar geleden dat ik ben begonnen in deze functie; ik heb veel meegemaakt en nog meer geleerd. Hier hoop ik in de toekomst mijn voordeel mee te kunnen doen. Waar ik me in het komende jaar op wil richten, zijn onder andere het niveau van de MBV van het LO/Sportpersoneel en de invulling van de voorwaarden hiervoor. Verder is het de bedoeling om energie te steken in de vraag welke zaken voor ons allen belangrijk zijn om tot een traditie te laten uitgroeien. Suggesties hiervoor zijn welkom! Later meer hierover. Begin 2008 wordt er een damesdag georganiseerd. Dit om ervaringen uit te wisselen en zaken te bespreken zodat we er met zijn allen beter van kunnen worden. Ook wordt er volgend jaar weer een adjudantendag gehouden, waarop onderwerpen aan bod komen die de LO/Sport, en dan in het bijzonder de onderofficieren, betreffen. Reorganisatie Door de reorganisatie gaat er voor sommige LO/Sportgroepen veel veranderen. Bij de grotere groepen zal de planning door de adjudant worden gedaan (bij enkele groepen is dit al het geval). Deze adjudant wordt meer dan voorheen een spin in het web, en er zal veel gevraagd worden van zijn of haar vakman- en leiderschap. Hiernaast begeleidt hij de jongere collega’s, is hij de vertrouwenspersoon van de commandant en adviseert hij deze gevraagd en ongevraagd, in de meest ruime zin van het woord. Ook is hij als oudste onderofficier verantwoordelijk voor de sfeer en de manier waarop binnen de groep met elkaar wordt omgegaan. Dit proces kost tijd en energie, waarbij de steun en het respect van jongere collega’s een belangrijke rol spelen.

Aooi Theo Hunck

ZANDLOPER 08

ZANDLOPER 09

NMNMNMNMNMNMNMNM DE VIERDAAGSE VAN NIJMEGEN 2007 Wie er nu eigenlijk van ons beiden, Ton Neppelenbroek of ondergetekende op het idee kwam om mee te gaan doen met de Vierdaagse weten we niet meer. Echter, het moest gaan gebeuren. De agenda’s werden erbij genomen en…, het kon. We besloten te gaan trainen aan de hand van het concept Handleiding Verplaatsen Te Voet (VTV) die ter analyse toegestuurd was. We besloten om de veertig kilometer (met tien kilo bepakking) te gaan lopen. We hadden ook kunnen kiezen voor de vijftig kilometer zonder bepakking. We begonnen met wekelijkse trainingen gericht op omvang en overload. We trainden zo veel mogelijk samen, maar ook individueel omdat we de agenda’s niet altijd op elkaar afgestemd kregen. De eerste trainingen gingen naar wens. Met volle moed De trainingen boven de 25 kilometer begonnen voor ons beiden echter wel problemen op te leveren. Onder andere schoenen die knelden en zolen die niet goed zaten. Na vele verschillende zolen te hebben geprobeerd, leken de problemen bij mij te zijn opgelost. Bij Ton bleven er problemen aan de voet ontstaan. Uiteindelijk kreeg Ton op maat gemaakte zolen die de oplossing moesten brengen. Dus met volle moed reisden we af naar Nijmegen om ons te melden op Kamp Heumensoord. Aankomst Bij aankomst op Kamp Heumensoord werden we blij verrast door de aanwezigheid van onze eigen Ans van Nimwegen (Staf LO/Sportorganisatie). Zij werkt als vrijwilligster voor de organisatie van de Vierdaagse. Op deze dag bleek ook dat wij niet de enige deelnemers van de LO/Sportorganisatie waren. Van de LO/Sportgroep Oranjekazerne deden Niek van Gils, Adam Maluhette, Chris Hamerlink en Freek Vermulst (alias “jumping Freek”) mee. Bij dit viertal had zich tevens Marco Althuizen van de “LO/Sportgroep Bad Reichenhall” gevoegd.

‘Eens en

nooit

meer!’

Nationaliteiten Ook dit vijftal liep de veertig kilometer (met tien kilo bepakking). Ook aanwezig was voormalig landmacht LO/Sportinstructeur Joyce Zapeij. Zij (en een aantal andere collega’s) verzorgden de KMar deelnemers. Gelukkig heeft zij een ‘paarse’ gedachte en konden landmachters ook voor verzorging bij hen langskomen. Het aantal Nederlandse militairen dat mee deed was niet erg groot, de reden hiervoor zal een ieder duidelijk zijn. Er was wel een grote verscheidenheid aan nationaliteiten. Denen, Zweden, Noren, Finnen, Duitsers, Zwitsers, Amerikanen, Canadezen, Fransen, Engelsen, Schotten en Afrikanen. Opvallend was de gemiddelde jonge leeftijd van deze deelnemers. Het waren voornamelijk militairen in opleiding.

Het aantal Nederlandse militairen dat mee deed was niet erg groot, de reden hiervoor zal een ieder duidelijk zijn. Er was wel een grote verscheidenheid aan nationaliteiten. Denen, Zweden, Noren, Finnen, Duitsers, Zwitsers, Amerikanen, Canadezen, Fransen, Engelsen, Schotten en Afrikanen.

Verzorging De slaapruimtes, eetzalen en feestzalen waren prima in orde. Tevens was er een internetruimte. De voeding kon wellicht wat beter, maar ja… ik ben dan ook een liefhebber. De wandelaars die ‘s avonds nog de puf hadden om te gaan feesten konden op het kamp prima aan hun trekken komen. Iedere avond was er een liveband aanwezig die voor de juiste sfeer zorgde. Aangezien de prijzen voor de hapjes en de drankjes prima in orde waren, bleken de randvoorwaarden voor spetterende avonden gewaarborgd. De wandeldagen Ik zal nu per dag enkele hoogte- dan wel dieptepunten beschrijven die ik heb meegemaakt. Ondanks dat de dagelijkse afstand van veertig kilometer iedere keer met een aantal kilometers werd overschreden, viel er genoeg te beleven. Volgens de ‘stappentellers’ en GPS‘en liepen we eerder 44 kilometer met bepakking. Dat de Nijmeegse Vierdaagse een waar volksfeest is, blijkt uit vele dingen. De kinderen, maar ook volwassenen, die constant lekkernijen en water uitdeelden, zorgden voor een zeer gastvrije sfeer. De eerste dag Eindelijk van start, dit in een fantastische sfeer. De zon scheen en niets leek ons meer te kunnen stoppen. We besloten om telkens één uur te lopen om daarna een kleine rust in te lassen. Dit werkte prima. Onderweg kwamen we door defensie ingerichte rustplaatsen tegen waar de mogelijkheid was om weer op krachten te kunnen komen. Op de rustplaatsen waren cadi-punten ingericht en toiletten aanwezig. Ook de geneeskundige ondersteuning ontbrak natuurlijk niet. Hier werd natuurlijk veel lief en leed gedeeld met bekenden en onbekenden. Vooral het kijken en praten over het leedvermaak van elkaar zorgde later in de week voor steeds meer hilariteit. Helaas eindigde de eerste dag met het opspelen van

voetklachten bij Ton. Na een bezoek bij de sportarts bleek al snel dat er meer aan de hand was met Ton zijn voet. De sportarts verbaasde zich over het feit dat Ton de eerste dag goed heeft af kunnen ronden. Nadat Ton een ondersteuning aan zijn voet had gekregen ging hij (wij) enige uurtjes later toch nog met goede hoop naar bed. De tweede dag Deze dag stond in het teken van de vele uitvallers. Ook Ton kon na een uur niet verder. Dit viel in ieder geval hem, of de voorbereiding niet te verwijten. Gewoon Kl**te! Na het aansporen van Ton besloot ik om toch maar verder te gaan ook al was voor mij toch even de lol eraf. Eén voordeel van dit nadeel was dat Ton een andere uitvaller, zwaar in een dip ‘aan de hand’ heeft meegenomen naar het kamp. Op de eerste rustplaats aangekomen, kon ik aanklikken bij een groep(je) militairen van het 42 Tankbataljon uit Havelte waarmee ik de rest van de week ben meegelopen. Bij de doorkomst in Nijmegen wachtte Ton ons weer op. Dit kwam goed uit, aangezien één militair letterlijk instortte. Aangezien bij de Vierdaagse het bieden van kameradenhulp geen reden is om te laat te finishen, bleef Ton bij de militair. Terwijl deze militair per brancard afgevoerd werd naar het rode kruis moesten wij de gang er nog flink inzetten om voor vijf uur te finishen (hadden nog vijftien minuten over). Later deze avond nam Ton afscheid met de belofte om ons vrijdag binnen te halen.

M N

een ceremonie bij. Op de weg daar naar toe was ik in het gezelschap van een peloton Schotse militairen. De doedelzakmuziek die deze militairen ten gehore brachten, bracht iedereen in extase. Toen de laatste noten gespeeld waren, volgde een enorm gejuich en applaus dat hartverwarmend was. Vanaf dit moment had ik de illusie om in hun spoor te blijven. Echter tilden deze Schotten geen tien kilo bepakking mee en na enige tijd was het gat geslagen. Deze dag stond ook in het teken van de “gevreesde” zevenheuvelen. Uitweiden hierover is de moeite niet waard, een gedoe om niets. De vierde dag Eindelijk de laatste dag! Omdat deze dag begon met de eerste tekenen van een scheenbeenvlies ontsteking (achteraf bleek het een gesprongen bloedvaatje te zijn) werd het uitlopen toch lastiger dan verwacht. Na tien kilometer begon ik mezelf al af te vragen wie er schever liep, een pinguïn of ik. Maar gelukkig bleef het tussen de oortjes goed zitten. Met als aantekening dat in mijn rechteroor een oordopje zat waaruit radio 538 galmde. Heerlijk! In Cuijck aangekomen begon het feest. Wat een toeschouwers en wat een feest! Het genieten kon beginnen. Vanaf hier tot aan de finish was het een geweldige beleving. Muziek, bloemen, feestende mensen en bakken met regen, maar zelfs het noodweer kon de pret niet meer bederven. Bij het eindpunt aangekomen was de

cirkel weer rond. Hier stond Ans om mij het Vierdaagsekruis te overhandigen, gepaard met drie zoenen. Even later werd dit warme welkom wederom dunnetjes overgedaan door Ton en de meegekomen Rick Wolting.

Feesten Voordat ik afsluit met schrijven, wil ik de mede LO/Sportlopers nogmaals feliciteren met de geleverde prestatie: Niek, Chris, Marco, Adam en Freek. Voor de verhalen over de feesten in de stad raad ik de lezer aan om contact met hen op te nemen. Wij hebben die niet samen bezocht. Bovendien hebben we ook niet samengelopen, aangezien onderofficieren en officieren volgens één van de bovenstaande personen tijdens de Vierdaagse niet samen gaan.

Fantastisch Op de eerste dag werd er ook nog een Vierdaagselied samengesteld door Ton en mijzelf. De tekst is als volgt: Eens en nooit meer! (dit dan veertig maal herhalen). Nu een week na de Vierdaagse moet ik de tekst toch even aanpassen: eens en nooit meer, maar misschien wel tot volgend jaar. Wat een fantastisch evenement! Een aanrader. Niet twijfelen maar gewoon doen. Elnt Christiaan Bakhuizen, C-LO/Sportgroep JPK Havelte

Vierdaagse Nijmegen (2)

M

De derde dag Bij het opstaan bleek dat de voeten de eerste vermoeidheidsverschijnselen begon te vertonen. De rest van het lichaam sputterde gelukkig nog niet tegen. Deze dag zou voor mij het hoogtepunt brengen van de Vierdaagse. De in- en doortocht door Groesbeek gaf mij een zeer bijzonder gevoel. Groesbeek is bekend om het Canadese militaire ereveld wat zich daar bevindt. Tijdens de Vierdaagse wonen vele militairen daar

ZANDLOPER 12

Ik heb begrepen dat mijn collega mij voor is geweest met het schrijven van een artikel over de Vierdaagse te Nijmegen. Leuk te weten dat hij afsluit met de zin ‘eens en nooit meer’ of toch tot volgend jaar? Iets van die strekking is mij ook overkomen. Ruim twintig jaar geleden (toen werkte ik nog bij St-COKL nu OTCo) was het Vierdaagse gebeuren nog een militaire aangelegenheid. Er waren tekorten bij het militaire tentenkamp Heumensoord en de vraag was of er mensen op vrijwillige basis steun wilden verlenen. Het leek mij wel gezellig een weekje in de openlucht te vertoeven in plaats van achter mijn bureau op de kazerne, dus die stap was snel genomen. Vrijwilliger Maar wat viel dat tegen; voor ons vrijwilligers begint ‘het feest’ al op zondag. Dat wil zeggen, vergaderruimte in vergaderruimte uit, alle reglementen en wijzigingen nog eens doornemen, enzovoort. Op maandag starten in Heumensoord met administratieve werkzaamheden (controleren persoonsgegevens, uitgave eerste dagkaart voor de lopers), van dinsdag tot en met donderdag idem en de vrijdag ‘verhuizen’ we vanuit kamp Heumensoord naar Charlemange; dit is een groot grasveld op de route naar Nijmegen, via Gladiola, alwaar de medailles worden uitgereikt. Verslavend Daarna moeten we alle surplus inpakken, zorgen dat de administratie klopt voor het volgend jaar en deze zaken naar de Vereniging in Nijmegen brengen alwaar we als afsluiting de gezamenlijke maaltijd gebruiken. Na zes dagen wisselende werktijden en meer dan duizend kilometer rijden moet ik zeggen dat ik de eerste keer óók zei: ‘misschien’ tot volgend jaar. Ik kan je verzekeren, het werkt verslavend en dus ben ik na meer dan twintig jaar nog steeds erbij. Een leuke bijkomstigheid is dat je onder de Nederlandse militairen bekenden tegenkomt en zo ook je collega’s van de LO/Sportorganisatie! Ans van Nimwegen, DIV LO/Sportorganisatie

ZANDLOPER 13

Op vrijdag 14 september werd de derde Dienstvakdag van de LO/Sport in Amersfoort gevierd. Deze dag, met als doelstelling de saamhorigheid binnen het Dienstvak te bevorderen, werd wederom verzorgd door de LO/Sportgroep Bernhardkazerne onder leiding van elnt Bart Steenge.

Gedenksteen Tijdens de Dienstvakdag werd tevens stilgestaan bij het trieste en noodlottig ongeval van Arno Budel. Het is dan ook geen toeval dat het LO/Sportpersoneel stond opgesteld bij de gedenksteen (een sculptuur in de vorm van een rotsblok), ter nagedachtenis van smi Arno Budel die op 3 maart 2001 overleed.

Wederom stralende Dienstvakdag

“Smi Arno Budel was hoofdinstructeur op de Bernhardkazerne en is op 35-jarige leeftijd tijdens werkzaamheden als Cordelet Rouge door een trieste samenloop van omstandigheden verongelukt. Bij ouderen onder ons staat nog helder op het netvlies wat een enorme impact dat heeft gehad op het personeel. Wij zullen uit respect voor hem en als reminder hier ieder jaar bij stil staan”, aldus kol Nico Spreij. “Met het stilstaan bij het overlijden van Arno Budel wil ik u dus nogmaals wijzen op het belang dat je van jezelf en collega’s kwaliteit blijft eisen, zodat risico’s op een ongeval tot een minimum beperkt blijven.”

Sportdag Door de LO/Sportgroep Bernhardkazerne waren spelen gekozen, die voor jong en oud, validen of minder validen goed te volbrengen waren. De sfeer zat er goed in en het weer speelde deze dag wederom een positieve rol.

Het jongste dienstvak van de Koninklijke Landmacht werd geopend door de C-LO/Sportorganisatie en tevens Dienstvakoudste, kol Nico Spreij. “Het Dienstvak LO/Sport is iets waar we trots op mogen, nee moeten zijn. Trots op het dienstvak want naast Canada is er, naar mijn oordeel, geen land bekend die een enigszins vergelijkbare organisatie in het leger heeft. En ik kan u verzekeren dat ik met behoorlijk wat landen contact heb gehad. Trots op het dienstvak, want de oprichting was een bevestiging van het feit dat de hogere legerleiding voor kwalitatief hoogwaardige fysieke en mentale O&T een organisatie met professionals noodzakelijk achtte. Met de oprichting werd tegelijkertijd de waardering uitgesproken voor de rol die de LO/Sportorganisatie daarvoor heeft gespeeld en nu nog speelt. We zijn dus een uniek dienstvak. Het uniek zijn, brengt de verplichting met zich mee dat we altijd onze meerwaarde moeten blijven aantonen. Uw bevlogenheid, vakmanschap en positief kritische, maar ook pro-actieve houding, zorgt ervoor dat ik me over het aantonen van onze meerwaarde geen zorgen maak.”

aantal gevallen de kans op terugkeer tot de mogelijkheden behoort. Ik wil die mensen hier wederom bedanken in de vorm van een bewust gekozen beeldje. Het staat voor mij symbool voor samenwerking en het belang van contacten.”

Onze VTO-klas in opleiding, ondersteund door onze burgermedewerksters, werd ingezet om daar waar nodig was de spelen te jureren en in goede banen te leiden. Na deze dag weten zij dat er geen moeilijker doelgroep is dan LO/Sportinstructeurs. Zij doorstonden deze beproeving glansrijk en konden de saamhorigheid proeven.

Bij deze gelegenheid konden de volgende personen niet aanwezig zijn: kap Theo Vonk, aooi Harry Askes, smi Jon Tak, smi Leon Kluitenberg en aooi Spierenburg. Wel aanwezig waren: maj Ruben Driever, aooi Jos Bourgondien, aooi Fred Timmermans en smi Wiljan Vijfeijken. Zij werden naar voren geroepen en ontvingen het beeldje. Zij allen zijn het personeel dat duidelijk haar steentje heeft bijgedragen en behoren daarmee tot ambassadeurs van de LO/Sportorganisatie. Wij wensen ze veel succes in hun nieuwe functie.

Ambassadeurs Jaarlijks wordt tijdens de Dienstvakdag stil gestaan bij het personeel dat minimaal vijftien jaar in de LO/Sportorganisatie werkzaam is geweest en deze heeft verlaten om buiten de LO/Sportorganisatie een functie te vervullen. “Van die mensen wordt geen afscheid genomen zoals bij Functioneel Leeftijdsontslag of dienstverlating. Het is formeel een reguliere overplaatsing, omdat het een reguliere overplaatsing betreft. Dat heeft te maken met het feit dat in een

ZANDLOPER 14

ZANDLOPER 15

A F S C H E I D K A P P I E T PA U L

Een mens met gevoel… Op donderdag 6 september is door kol Nico Spreij afscheid genomen van een zeer markante persoonlijkheid: kap Piet Paul. Ofschoon kol Nico Spreij functioneel geen commandant meer is van Piet, waren zij er samen over eens dat hij dit afscheid zou regelen. De afscheidsreceptie die druk bezet was, werd gehouden op het KCT in Roosendaal, waar Piet ruim 35 jaar heeft doorgebracht. Voor Kol Nico Spreij was dit afscheid een grote reünie. Piet begon zijn carrière in 1969 op de KMS en belandde vrij snel via wat omwegen op het KCT. Hij was sportief en wilde LO/Sportinstructeur worden. Na zijn opleiding in 1993 in Hooghalen begon Piet zijn loopbaan als sergeant-majoor LO/Sportinstructeur op de Chasseekazerne. Wel een bevordering, maar tevens een heel andere wereld. Al snel liep hij tegen het eerste probleempje aan. Hij begaf zich in een ‘blauwe’ organisatie en het was voor hem geen straf toen hij als LO/Sportinstructeur op het KCT geplaatst werd. Buiten wat ‘verplichte’ uitstapjes heeft hij de meeste tijd op het KCT doorgebracht.

Onthulling Na de prijsuitreiking werd de naam onthuld van de LO/Sportaccommodatie Bernhardkazerne. De sporthal heet vanaf nu... “De Kei”. Eenvoudig, maar volgens kol Nico Spreij een woord waar wij iets mee hebben. Na deze onthulling werd er gedoucht en werd er verzameld in de Kabouterhut om ons tegoed te doen aan een geweldige barbecue. Ter afsluiting werden elnt Bart Steenge en zijn kornuiten bedankt voor het wederom geweldig organiseren van deze Dienstvakdag.

ZANDLOPER 16

Bakermat In de afscheidsrede kwamen vele aspecten naar voren: recht voor zijn raap, een eigen stijl, markant figuur, een autoriteit, loyaal, trouw, neemt geen blad voor de mond, een trotse vader, een vakman, vaardig, sportief en een gevoelsmens. Overigens deze laatste opmerking maakte wel wat hilariteit los, maar alle toegedichte woorden werden uitvoerig verduidelijkt aan de hand van voorbeelden. Piet heeft bovendien aan de bakermat gestaan van het klimmen en rugby, maar speelde ook niet onverdienstelijk zaalvoetbal. Al een paar jaar speelt Piet golf en ook dat gaat hem goed af. Met zijn vertrek zal de LO/Sportorganisatie, maar ook het KCT een markant figuur gaan verliezen. Wij wensen Piet veel geluk en gezondheid toe voor de toekomst.

ZANDLOPER 17

Mentale Vorming… …vertaald naar de praktijk Mentale Vorming zit in de lessen van de LO/Sportorganisatie verweven en is zeker niet nieuw. Op het oude Radiostationterrein in Kootwijk werd door de LO/Sportgroep Oranjekazerne onder leiding van smi Jan Joosen hier extra aandacht aan besteed door opdrachten te creëren op een andere locatie, waarbij het accent lag op: kameraadschap uit het hoofdcomponent Teamlid. Hieronder volgt een aantal gebruikte triggers met fragmenten uit de evaluatie.

aangekomen moesten ze samen, ieder op een touw, zich op vrij grote hoogte verplaatsen naar de andere zendmast. Dit kon alleen maar staand door elkaar als balans te gebruiken en goed samen te werken.

Door onze collega’s werd de situatie doorgenomen. Hieronder een fragment uit de evaluatie. “Even had ik het idee dat ik, samen met mijn collega, de gelukkigen waren en rustig mochten wachten tot de groep via allerlei moeilijke gangen ons zou bereiken, totdat er eerst één, maar later drie agressors op ons afkwamen. Op dat moment wist ik even niet wat ik moest doen. Ik raakte toch lichtelijk in paniek en ben uiteindelijk teruggevallen op de standaard drills en maakte ik met mijn collega afspraken wie wat deed. Ik had toch even tijd nodig om alles tot me te laten doordringen en vooral dat wij zelf de beslissingen moesten nemen”, aldus sld Hendriks.

Door onze collega’s werd de situatie doorgenomen. Hieronder een fragment uit de evaluatie.

Bij deze opdracht moest een voertuig verplaatst worden over ‘besmet’ terrein en mochten de banden de grond niet raken. Hiervoor hadden zij een aantal ronde balken ter beschikking. Het voertuig moest over de streep worden geduwd. Door onze collega’s werd de situatie doorgenomen. Hieronder een fragment uit de evaluatie. “In het begin was het even wennen. De één maakte er een wedstrijd van en de ander was heel serieus de balken aan het plaatsen waardoor de samenwerking even op gang moest komen. In eerste instantie hadden we niet echt een plan, totdat één de ‘leiding nam’ en de boel aanstuurde”, aldus sld Boerboom. Bij de volgende opdracht lag het accent op samenwerken. Tweetallen werden aan elkaar vast gebonden met een (kort) touw en moesten zo een hoge zendmast beklimmen. Boven

“Het klimmen op zich was al een opgave. Boven aangekomen moesten we samen, staand met steun aan elkaar naar de overkant. Dit was echt hoog. We waren wel gezekerd, maar je wilt niet vallen. Ik was echt bang en natuurlijk kwamen we te vallen. Mijn maatje was ook niet echt blij op die hoogte, maar op dat moment ben je op elkaar aangewezen. Door de groep werden we aangemoedigd en ik vond het prettig dat degenen die deze hindernis al hadden genomen, bleven wachten tot iedereen beneden was”, aldus sld1 Pietersen. Zoals in het begin aangegeven, wordt vooral door de LO/ Sportorganisatie aan Mentale Vorming gedaan. Vanuit de eenheid is hier behoefte aan. Smi Jan Joosen gaf hier op deze wijze invulling aan wat zeer positief ontvangen werd door eenheden van de Oranjekazerne. Smi Jan Joosen is bereid om collega’s te informeren over deze bijdrage tot vorming. Aooi Richard Wichhart

Groepscommandant sgt Janssen kreeg de opdracht om een patrouille te houden, waarbij een gebouw doorzocht moest worden. Sgt Janssen gaf twee groepsleden de opdracht om binnen te treden. Eenmaal binnen werden de twee soldaten afgesloten van de groep. De groep mocht de deur niet forceren, maar moest een andere toegangsroute vinden. De twee militairen hadden nog wel radioverbinding met de groep. Ondertussen probeerde de groep via bijna onbegaanbare en donkere gangen hun collega’s te bereiken. Er waren veel hindernissen met kleine kruipgangen op verschillende hoogtes, die zonder hulp van elkaar niet te nemen waren. Binnen in het gebouw werden de twee militairen lastig gevallen door ‘burgers’ (agressors) die vonden dat de twee militairen huisvredebreuk pleegden en steeds agressiever werden in het benaderen van de soldaten. De situatie moest worden ingeschat. Communiceren was bijna onmogelijk door de herrie van de ‘burgers’ en het wegvallen van de verbinding wanneer de groep zich in de kruipgangen bevond. De groep en de twee militairen waren op zichzelf aangewezen. Intussen liep het aantal dreigende burgers op tot drie die probeerden hun wapens af te pakken. Net toen de militair in gevecht was met een ‘burger’ en er één uitschakelde met een stoot op zijn edele delen die, tot verbazing van beiden, ondanks het beschermingspak toch iets te hard aankwam, kreeg uiteindelijk de groep de controle over het gebouw en de situatie.

Bij deze opdracht lag het accent op het gezamenlijk beklimmen van een zendmast. Men was door middel van een touw aan elkaar verbonden en de helft van de groep was geblinddoekt. Gezamenlijk moesten ze een bepaalde route afleggen, waar bij de blinde werd gecoacht door de ziener. Door onze collega’s werd de situatie doorgenomen. Hieronder een fragment uit de evaluatie. “Doordat je geblinddoekt bent, heb je geen idee waar en hoe hoog je zit. Vooral de beperkte bewegingsvrijheid werkte heel frustrerend. In het begin bemoeide verschillende collega’s zich met me. Goed bedoeld, maar ik werd er wat geïrriteerd door. Ik vond het vrij lang duren, maar uiteindelijk was er een goede samenwerking”, aldus kpl Verhaar.

ZANDLOPER 18

ZANDLOPER 19

Wereldkampioen Een jaar lang stoomden trainer sgt Luuk Nissen en chef d’equipe elnt Jaco Bras de atleten van het CIOR klaar voor het Wereldkampioenschap in Letland. In Oirschot op de LO/Sportgroep RvS werd de basis gelegd. Alle randvoorwaarden om de CIOR-sportploeg optimaal te laten acteren werden gecreëerd door elnt Jaco Bras. De sgt Luuk Nissen nam de invulling van de trainingen voor zijn rekening. Maar vooral samen deden ze er dit jaar alles aan om van individuele atleten topteams te kweken. Talenten Dat de sportploeg individuele talenten herbergt, werd al duidelijk op de Militaire Vijfkamp dit jaar. Het CIOR grossierde in juni op thuisbasis Oirschot in de podiumplaatsen. Maar in Riga (Letland) moesten de individuen als team fungeren. Ontelbare momenten hebben de twee coaches uit Oirschot samen gezeten om te brainstormen over hoe ze in 2007 de Wereld Kampioenschappen zouden gaan winnen. Met het TAT (Team Achter Team), met fysiotherapeut (John van der Vliet) en schietcoach (Hennie Sprengers) was het helemaal compleet. Goud De CIOR Militaire competitie werd voor het eerst sinds lange tijd weer in een nieuwe NAVO-lidstaat gehouden. De omgeving van de hoofdstad Riga was het strijdtoneel van een zeer spannende competitie, waaraan 51 teams uit twintig verschillende landen aan deelnamen. Na drie loodzware competitiedagen hebben maj Harald Kraaij, elnt Hans van Dommelen en elnt Allard Bakker als team zijnde beslag weten te leggen op de eerste plek. Zo werd voor het eerst weer sinds 1992 het goud naar Nederland gehaald. Prestatie De CIOR Militaire competitie is een op de militaire vijfkamp gestoelde discipline waarin reserve-officieren hun militaire bekwaamheden kunnen tonen. In drie dagen wordt er gestreden op geweer- en pistoolschieten, internationale hindernisbaan en zwemhindernisbaan, en afsluitend in een militaire oriëntering. Dit alles met teams van drie man. Nederland was vertegenwoordigd met zes teams waaronder voor het eerst een onderofficierenteam. Naast de ‘overall’ winst werden in totaal ook zeven dagprijzen door vier verschillende Nederlandse teams behaald. Een prestatie van formaat!

ZANDLOPER 20

ZANDLOPER 21

LO/Sportorganisatie zoekt vijftien reservisten

RESERVIST bij de LO/Sportorganisatie Fysiotherapeut Frank Franke is terug op zijn oude nest door zich aan te melden als reservist bij de LO/ Sportorganisatie. Frank heeft zijn dienstplicht en later als Kort Verband Vrijwilliger doorgebracht bij de LO/Sportorganisatie. Nog steeds heeft hij, in Soesterberg, in de hoedanigheid als fysiotherapeut te maken met militairen en collega LO/Sportinstructeurs. Frank werd in november 1987, na zijn ALO-opleiding in Amsterdam, opgeroepen voor zijn dienstplicht in Ossendrecht om opgeleid te worden tot LO/Sportinstructeur. “De twee weken daarvoor had ik nog doorgebracht op Kreta met temperaturen ver boven de dertig graden. Aansluitend zat ik verbaasd in mijn DT op gymschoenen op de Ossendrechtse hei voor mijn introductiebivak. Het scheelde dat die verbazing gedeeld werd door nog vijftig anderen.” Grote boodschap “Ruud Woord was groepscommandant en Johan Groen was aanvoerder van ons peloton. Op een gegeven moment was ik als ‘pelotonsoudste’ aan de beurt. Ik zat op een ochtend voor een grote boodschap op mijn zelf aangelegde latrine, toen de bel van de kadertent voor de zoveelste keer luidde. Als voorbeeldig ‘pelotonsoudste’ spoedde ik me naar het kader voor de bevelsuitgifte. Deze luidde: het gehele peloton derdelijns laten omhangen, binnen vijf minuten. Binnen vier minuten stonden vijftig krijgers onder mijn strakke leiding in slagorde opgesteld en kon ik de ploeg bij het kader gereed melden. Nadat ik de loftuitingen van het kader voor deze enorme prestatie met gepaste trots ontvangen had, kreeg ik het commando ‘ingerukt mars’. Na mijn perfecte halve draai kreeg ik nog de toevoeging: “er hangen nog delen van je grote boodschap in je nek!” Carrière Na zijn dienstplichttijd wilde Frank bijtekenen, wat echter niet lukte. Zijn wens werd wel opgeslagen door Kees Bongers, toenmalig Regiocommandant Zuid. “Ik ging in 1989 het onderwijs in: voor vijftig procent badmeester en vijftig procent sportonderwijzer op de LTS Sterrenwijk, aansluitend lesgeven aan slechthorende en spraakgebrekkige kinderen en vervolgens aan moeilijk lerende kinderen. Een hele carrière in één jaar tijd.” Leukste werkplek Na een jaar kreeg Frank een brief in de bus dat defensie op zoek was naar een KVV-LO/Sportinstructeur. “Bij defensie kon ik werk en studie combineren. Zodoende was ik de eerste die in september 1991 bij Thim van der Laan een net gestarte deeltijdopleiding fysiotherapie volgde. Ik kreeg hiervoor de volledige medewerking van mijn commandant Fons Krijnen en de collega’s van de LO/Sportgroep op de

Du Moulinkazerne in Soesterberg, waar ik zeer waarschijnlijk mijn leukste werkplek ooit heb gehad. Op 2 februari 1994 zat mijn KVV-tijd er op. In oktober 1994 kreeg ik mijn diploma (cum laude!), na nog twee fantastische stages. Vooral de tijd in het Lucasziekenhuis in Apeldoorn was leerzaam. Helaas dat de keuze bij een vacature daar niet op mij viel.” Openbaring De arbeidsmarkt was toen nog steeds beroerd voor gymleraren en fysiotherapeuten. Frank wilde graag aan de slag en besloot om als locum (uitzendkracht) in Engeland te gaan werken. Intussen had hij defensie verlaten en was hij te vinden in een ziekenhuis voor geriatrische (ouderen, red.) patiënten om het geleerde in de praktijk te brengen in Birmingham. “Ik heb daar een fantastische tijd gehad. Heb veel neurologische patiënten gezien. De zorg daar was zeer beperkt in middelen (oud materiaal en gebouwen) maar qua vakkennis en klantgerichtheid een openbaring in vergelijking met de haastige verzakelijking van de zorg in Nederland. Verder bleek de vaktaal in het begin toch een redelijk struikelblok. Vakantieengels is iets makkelijker! Het engels begon ik na twee maanden al redelijk te beheersen en kon ik al redelijk een mop vertellen. Volgens mij is dat het begin van taalbeheersing.” Sjouwwerk Na drie maanden keerde Frank terug. Zijn vrouw was zwanger. “Ik trouwde en ging drie dagen in Duitsland werken en op maandag en vrijdag bij een bevriende aannemer, die tevens zijn huisbaas was. De schoorsteen moest roken! Overigens met mijn twee linker handen beperkten mijn werkzaamheden zich tot sjouwwerk en simpele klussen, zoals tweeduizend schroeven in- en uitdraaien (voor het geval een van de lezers mij voor een klus zou willen bellen).” Terugkeer bij Defensie In 1996 toen Frank als tijdelijke vervanger in het onderwijs werkte, werd hij benaderd door Bert Dammers of hij wilde werken op het keurings- en selectiecentrum, toen nog in Hilversum. Dat was de terugkeer bij Defensie! Vervolgens dik twee jaar later werd hij gebeld door Fons Krijnen met de tip dat de fysiotherapeut in Soesterberg wegging. “Ik moest toen solliciteren op de Kromhoutkazerne bij Hans Ros (Staf fysiotherapeuten) en keerde terug in Soesterberg.”

ZANDLOPER 22

De Zandloper behoort tot zijn vaste lectuur en hierin las hij over reservist worden bij de LO/Sportorganisatie. De LO/ Sportorganisatie zocht vijftien reservisten waarvan er zeven intussen aangenomen waren en dus was de LO/Sportorganisatie nog steeds zoekende. Op 6 februari zijn Frank Franke en Martijn Merx in Amersfoort op de Bernhardkazerne als eersten beëdigd. Sinds die tijd is Frank actief bezig met het 50e Natres-bataljon. “Deze heeft dezelfde status als beroeps, dus moet ook zij voldoen aan de fysieke eisen waaronder de Conditieproef, afname FIT, enzovoort. Door mij is in overleg een jaarplanning samengesteld.” Digitale molen Deze trainingen gebeuren voornamelijk in de avonduren (maandag en dinsdag) en op zaterdag. Frank valt onder de LO/Sportgroep Amersfoort bij elnt Bart Steenge. Intussen is hij voorzien van een militaire uitrusting en beschikt over ons trainingspak. Wanneer ik begin over met name de administratieve afhandelingen, waaronder het financiële gedeelte, begint hij te lachen. “Dit werkt frustrerend. Overal moet je zelf achteraan. In DIDO is bijvoorbeeld een apart account voor mij aangemaakt, met het gevolg dat mijn andere account als fysiotherapeut verviel. Een schuldige is er niet. In deze grote digitale molen heeft niemand meer invloed. What’s new? Een zorgelijke ontwikkeling. Personeelszorg via het beeldscherm”, aldus Frank. Afspiegeling De reservist heeft de status van specialist en deze functie ga je aan voor vier jaar. Daarna wordt door beide partijen opnieuw bekeken of ze verder gaan. “Mijn bataljon is heel

leuk. Daar krijg je een band mee. Pas geleden heb ik de CP (Conditieproef) afgenomen, meegedaan met een Parcours Militair en met een Natresdag meegelopen. De Natres is een afspiegeling van alles en nog wat. De motivatie is zeer opvallend en ik moet toegeven dat ik het nemen van een hindernisbaan nog niet verleerd ben met mijn 42 jaar. Nu heb ik wel de gave om deze trainingen altijd te plannen met goed weer, dus met mijn planvaardigheid is niets mis.” Onderbelicht Op de vraag waarom hij reservist is geworden, is hij heel duidelijk: “Ik vind het heel leuk om dit te doen. Per slot van rekening blijft het mijn oude liefde: werken met groepen en bewegen. Dat doe ik trouwens als fysiotherapeut ook. Mensen actief laten herstellen door ze handiger te maken. Motorisch leren vind ik een nog onderbelichte tak binnen de fysiotherapie. LO/Sportinstructeurs zijn hier onbewust bekwaam in, fysiotherapeuten vaak bewust onbekwaam. Ik hoop dit in mijn werk te kunnen integreren. De werkzaamheden, contacten en behulpzaamheid vanuit de LO/Sportorganisatie zijn perfect. Ik heb overal gewerkt: van trim- tot tennis- en badmintonverenigingen toe. Altijd les gegeven onder het motto: oud papier en liefdewerk. Ik deed het altijd, maar het kostte meer dan dat het opleverde. Dit is een heel mooie constructie. Doen wat je leuk vindt, met geweldige mensen en een accommodatie waar veel verenigingen jaloers op zouden zijn. Personeel van defensie realiseert zich niet hoeveel luxe accommodaties het heeft. Dat moeten ze goed beseffen, want dat is weergaloos.” Aooi Richard Wichhart

ol begonnen als soldaat ik op de Koninklijke Militaire Scho van de LO/Sportgroep en dan terugkomen als commandant kunnen leveren aan het en daarmee invloed en een bijdrage terend.” De strekking van fysiek opleiden van militairen is schit plaatsing als commandant zijn verhaal over zijn aansluitende rt is nagenoeg gelijk. Ooit van de LO/Sportschool in Amersfoo doorlopen, om vervolgens als leerling deze LO/Sportopleiding te geven. “Geweldig”, als commandant hiervan sturing aan aldus Rudy.

“Ik probeer het beste uit mijzelf te halen…” vanaf 1 juni is kap Met terugwerkende kracht tot majoor. Voor de Rudy Dominicus bevorderd k gebeuren, echter LO/Sportorganisatie een unie prettige bijkomstigvoor Rudy niet meer dan een is, heeft hij te heid. Dat hij zover gekomen zelf te halen. danken door het beste uit zich maar één ding en dat Rudy wilde na zijn MULO-opleiding beroepen die je dat kunnen was avontuur. Er zijn maar weinig vriendin militair was, bieden. Aangezien de vader van een de Koninklijke Militaire belandde hij op 16 jarige leeftijd op School in Weert. Aanbevelingsbrief de 12 Pantserinfanterie Als Infanterist werd hij geplaatst bij r hij verschillende functies Garde Jagers in Schaarsbergen, waa taties bleven niet onopdoorlopen heeft. Zijn sportieve pres aanbevelingsbrief van gemerkt. Na twee pogingen en een nofficier Arnhem) werd kap bd Henk Meijers (voormalig Rayo als LO/Sportinstructeur te hij aangenomen om de opleiding volgen in Ossendrecht.

Beachvolleybal

Vacature begonnen als RegioNegen maanden later nadat hij was waarnemer voor Hein van commandant, werd hij ingezet als werd en mocht de Oranjeder Made toen deze uitgezonden gebruik maken. “Wat kazerne wederom van zijn diensten eldige stek”, aldus Rudy blijft de Oranjekazerne toch een gew d. Bij het vertrek van met een brede glimlach op zijn mon vacature, waarop Rudy maj Ruben Driever ontstond er een met succes solliciteerde.

Op 29 augustus 2007 was het in Scheveningen zeer goed vertoeven aan het strand bij de kampioenschappen Beachvolleybal. Maar liefst dertig teams waren aanwezig om te strijden voor de titel. Met een heerlijke zon en een licht briesje vanuit zee was het voor zowel deelnemers als ook toeschouwers een prachtige dag.

Coachen heeft Rudy gevormd. Dit Vooral de expeditie Pumo Ri 2000 loper omschreven in het verslag stond uitvoerig in de Zand “It’s a hell of a mountain, oktober nummer 2000 met als kop: imming is hij zichzelf tegena cool clib”. Mede door deze bekl tot zijn optimale vorming gekomen en heeft dit bijgedragen erd over mijzelf en anderen. en ontwikkeling. “Ik heb veel gele coachinghoek terechtHierdoor ben ik in de trainers- en eigen bedrijf beginnen. gekomen en over drie jaar wil ik mijn len in het individuele Ik ben me nu al aan het ontwikke coachen van mensen.”

In acht poules werd er eerst getracht nummer één of twee te worden, om zodoende door te gaan naar de ‘bovenste helft’ van het schema. In een uitermate ontspannen sfeer is het kampioenschap afgewikkeld, waarbij de wedstrijden door de ploegen onderling begeleid werden. Zonder wanklanken en met weinig blessures is de dag prima verlopen. In de finale stonden de ploegen van 11 Luchtmobiel en de Staf van de LO/Sportorganisatie tegenover elkaar.

Context , in een bepaalde Kortom alles eruit halen wat erin zit… orbeeld; het kan zijn dat context. “Met context bedoel ik bijvo of dat je fysiek even niet het thuis niet helemaal in orde is, halen wat erin zit en als in orde bent, maar dan moet je eruit maar zeventig procent. het dan geen honderd is, dan is het dat je er alles uithaalt en Er zullen momenten in je leven zijn , aldus Rudy. er niet meer inzit dan zestig procent”

Niveauverschil Een leuke match om te zien, maar toch wel wat niveauverschil. Het leeftijdsverschil in ogenschouw genomen niet zo heel vreemd. Ga maar na: aooi Joop Klinkenberg, elnt Fred de Ruijter, aooi Tiny van Kuijk (alle drie ruim de vijftig gepasseerd) en kap Henri van der Linde, tegen een ploeg waarvan kap Hein van der Made de oudste was.

Aooi Richard Wichhart

Een leuke wedstrijd als finale waar de mannen uit Schaarsbergen ruimschoots als winnaar uit de strijd kwamen. Een mooie tweede plaats voor onze ‘tijgers’ van de Staf.

Oranjekazerne Sportinstructeur In 1979 begon zijn loopbaan als LO/ lo. Aansluitend de op de Generaal Spoorkazerne in Erme de Detmerskazerne in Oranjekazerne in Schaarsbergen, de Oranjekazerne waar Eefde en vervolgens wederom op Oranjekazerne was hij in 1992 adjudant werd. Op de Luchtmobielebrigade men in die periode bezig om een nabij meemaken. op te richten en Rudy mocht dat van

ling”

“Voor mij ging een wens in vervul

van de LO/Sportgroep In 1999 werd Rudy commandant de roots liggen van elke Van Hornekazerne in Weert, waar wens in vervulling. Ooit ben onderofficier. “Voor mij ging een ZANDLOPER 25

r e d i e l s k e r p s e G a t e r K p o In de Zandloper van juni heeft smi Esther Wijffels een verslag geschreven over het ontspanningsgedeelte van het adaptatieprogramma op Kreta. Ik (Theo van den Hof) heb in augustus twee weken mogen optreden als gespreksleider. Om het verhaal van Esther compleet te maken zal ik iets vertellen van mijn activiteiten als gespreksleider tijdens het adaptatieprogramma. Het adaptatieprogramma bestaat uit twee gedeeltes: een ontspanningsgedeelte, zoals Esther al schreef is in dit gedeelte het credo niets moet en bijna alles mag. Het andere gedeelte, waarin de militair een groepsgesprek krijgt met twee gespreksleiders, is wel verplicht. Cursus Om te mogen optreden als gespreksleider moet een driedaagse cursus gevolgd worden in Harskamp. In deze cursus word je geïnformeerd over het doel en de structuur van het gesprek. Daarna wordt het gesprek een aantal keren geoefend en de cursus eindigt met een individueel gesprek met de cursusleiders. Je moet het eindgesprek zien als een soort beoordelingsgesprek en er valt dus elke cursus een aantal mensen af. Omdat de marine al veel langer ervaring heeft met het adaptatieprogramma waren de cursusleiders (ex)mariniers. Ik heb mijn cursus in april 2007 gehad. Kort daarna is het geweld in Afghanistan toegenomen. Dit maakte dat ik het eerst best wel spannend vond om deze gesprekken te gaan leiden. Organisatie Het gesprek is een deel van de adaptatie en de adaptatie is een gedeelte van het zorgplan wat is opgezet om de uitzendingen. Andere elementen uit het zorgplan zijn onder andere de voorlichting van de bedrijfsmaatschappelijk werker en psycholoog tijdens voorbereiding en het terugkeergesprek wat de uitgezonden militair twaalf weken na uitzending krijgt. Telkens zijn er dertien gesprekleiders op Kreta. Eén gespreksleider heeft de rol van coördinator en de overige gespreksleiders werken in groepjes van twee. Eén hulpverlener en één militair met uitzendervaring. De hulpverleners kunnen

bedrijfsmaatschappelijk werkers, psychologen of GV’ers zijn. De groepsgrootte is afhankelijk van hoe ze in het uitzendgebied hebben opgetreden. De kleinste groep die ik heb gehad was zes personen en de grootste zeventien personen. Het gesprek Voordat het gesprek begint, wordt afgesproken dat alles wat er tijdens het gesprek verteld wordt geheim is. Alleen wanneer iedereen het er over eens zou zijn, kunnen de gespreksleiders dingen naar buiten brengen. Het gesprek heeft een vaste structuur. In het eerste gedeelte wordt er teruggekeken naar de uitzending en het tweede gedeelte gaat over de terugkomst thuis. In dit gedeelte wordt ook besproken dat een aantal gedragingen dat tijdens een uitzending gebruikelijk is thuis helemaal verkeerd kan overkomen. Bijvoorbeeld het taalgebruik of de reactie op een stilstaand voertuig langs de kant van de weg. Het is tijdens dit gesprek zeker niet de bedoeling om problemen op te zoeken. En eigenlijk geldt ook tijdens dit gesprek: er moet niets (besproken worden) maar alles mag (bespreekbaar gesteld worden). Het gesprek vindt dan meestal ook in een ontspannen sfeer plaats.

NMK Wielrennen Onder geweldig goed e weersomstandigh eden werd het NMK Vlasakkers in Amers Wielrennen op de foort gehouden. Er wa ren aanzienlijk meer dan voorgaande jar inschrijvingen en en dat alleen al ste mt tot voldoening va instanties. n de organiserende Onder supervisie van de BIMS heeft de LO/Sport commissie samen met Bernhardkazerne weer de LO/Sportgroep van een prima visitekaartje de afg ege ven. De KNWU afgeva alle faciliteiten die voo ardigden waren vol lof r vandaag geregeld wa over ren. Collega aooi Ron Lippin khof van de KMar reed in ieder geval goed me valpartij werd betrokken e in de koers, totdat hij . Er waren veel uitvalle bij een rs tijdens de race want van ‘harde koers’. af het begin was het een Uitslag dames: Csgt K.P.D. van Sangen Sgt1 B. Hermeling Kpl H.A.P.C. Haazen Uitslag heren: Wmr1 M.J. Alberts Kpl M. Wesseling LTZE 2OC J.R. Kampm an De totale uitslag is te vin

NLDA GZHcentr Den Haag 43G NK W&AKL

Brigade Brabant Zuid Pol DMO/WS&B/RLu/M&O L

KL KL KL

KMar KLu KM

den op Intranet LO/Sp

ortorganisatie.

Saamhorigheid Over de inhoud van de gesprekken kan ik dus niets zeggen. Wat ik wel kan zeggen is dat het niet niks is wat deze, voornamelijk jonge mensen, meegemaakt hebben en nog meemaken. Uit de gesprekken kon je merken dat ze, over het algemeen, goed opgeleid en professioneel te werk gingen. Wat mij ook erg opviel was de grote saamhorigheid in de groepen. De mensen gaan voor elkaar tot het uiterste en steunen elkaar door dik en dun. Nut Uit eigen waarneming kan ik zeggen dat 48 uur Kreta voor de uitgezonden militair zeer goed werkt en zeker een katalysator is voordat hij naar huis gaat. Daarnaast heb ik veel geleerd van alle verhalen en kan ik dus zeggen dat het voor iedereen een nuttige tijd is geweest. Theo van den Hof, Sr P&O adviseur RPD Schaarsbergen

ZANDLOPER 26

ZANDLOPER 27

Survival Op 19 september werd in Veenhuizen de Survival gehouden, met een totaal aantal deelnemers dat rond de 800 lag. Een werkelijk prima samenwerking tussen het Ministerie van Justitie en Defensie. Met ruim 130 vrijwilligers op het parcours en een twintigtal LO/Sportinstructeurs in diverse functionaliteiten een vrijwel vlekkeloos geheel. Vice-admiraal Van Manen heeft het startsein gegeven, nadat aooi Bart Haggeman middels een tandemsprong uit een vliegtuig symbolisch het startpistool kwam brengen. Voor Bart een afscheidscadeau omdat hij als adjudant van de LO/Sportcommissie deze organisatie voor het laatst heeft medegeorganiseerd. De LO/Sportgroep van de JWF-kazerne komt echter alle eer toe daar waar het gaat om de opbouw van het parcours. De buitenlandse ploegen waren zichtbaar onder de indruk van het geheel, maar konden geen plaats bemachtigen op het erepodium. Alle prijzen waren voor deelnemers van Nederlandse nationaliteit. De prijzen van de koppels Mixed vielen voornamelijk in handen van de LO/Sportorganisatie. Op de eerste plaats de collega’s: smi Niek van Gils en sgt Nicolle van Tuel. Op de tweede plaats sgt1 Nathalie Oharek en elnt Sander Donker (45 Painfbat A-cie). Op de derde plaats smi Ronald Dohmen en sld1 K. Oeldrig (410 GNK Opv/Afv cie) De overige uitslagen zijn te vinden op Intranet.

ZANDLOPER 28

ZANDLOPER 29

“Een mogelijkheid om mijn horizon te verbreden”

“Geef mij nog even tijd mij in de materie te verdiepen”

luitenant geplaatst op het Air Operations Coördination Station te Nieuw Milligen. In 1998 ben ik overgegaan naar de Groep Geleide Wapens (Luchtmachtbasis de Peel) en na zes jaar, met ook daar met veel plezier te hebben gewerkt, werd mij gevraagd mijn vinger op te steken voor een staffunctie op het Hoofd Kwartier KLu.

Even voorstellen... Mijn naam is Jan Schonewille en ik woon samen met mijn vrouw Els in een klein dorpje, Sint Anthonis, nabij Boxmeer in Brabant. Wij hebben twee kinderen, een zoon van 26 en een dochter van 23 jaar oud. Allebei zijn reeds uitgevlogen echter onze dochter schuilt nog steeds onder onze vleugels om een PABO-opleiding af te ronden.

Argumenten In de eerste jaren hadden wij de wind flink mee, met instellingsbeschikking komen tot een Sportraad KLu, het overgaan van een LFTS-organisatie naar een Militaire Sport organisatie, het opheffen van de regelgeving 4D1 (keuzemogelijkheid binnen een scala aan sporten waar de sportorganisatie LFTS uit mocht putten), het tot stand komen van een voorschrift Militaire Sport (MS) waarin kerntaken zijn benoemd waaraan de MS organisatie KLu zich aan moet conformeren. Van mogen naar moeten, van los naar vast, van vingerwerk naar

rapporteren, van op eigen doft naar samenwerken, van stuurloos naar Planning en Control. Allemaal aspecten die hout snijden en naast een organisatie body geven ook tools aanreiken om inzetgereedheid van militairen met argumenten te kunnen onderbouwen.

vele en zoniet alle aspecten die een organisatie met zich mee kan brengen. De functie als stafofficier Kennis Centrum is voor mij niet alleen een mogelijkheid mijn horizon te verbreden maar is voor mij ook een uitdaging die ik niet in die mate bij de KLu in het vooruitzicht had.

In de laatste twee jaren verdween de wind uit het zeil en hebben wij met een reductie van 41 procent in het vooruitzicht behoorlijk moeten doorroeien om de wal te kunnen bereiken. Met weliswaar natte voeten heb ik het gevoel dat de MS organisatie vaste grond onder de voeten heeft gekregen en de reductie is gereduceerd naar een op basis van argumenten aannemelijk percentage. Met voornoemd gevoel, dat het met de MS organisatie KLu wel goed gaat komen, is met het vrijkomen van een functie op majoorsniveau binnen de LO/Sportorganisatie KL een mogelijkheid mij te verbeteren. Mijn ervaring binnen Sectie Militaire Sport omvat

Samenwerking Na reeds een paar dagen de bijscholing adjudant en hoger te hebben gevolgd, een even zoveel dagen in de keuken te hebben gekeken en inmiddels veel papierwerk te hebben doorgeworsteld, heb ik zeker niet de illusie de sport binnen de Koninklijke Landmacht al te hebben kunnen doorgronden. Geef mij nog even tijd mij in de materie te verdiepen en ik verheug mij erop met u samen te werken om ons product: ‘inzetgereedheid van de KL militair’ blijvend te bestendigen en te borgen binnen een bestel die steeds aan veranderingen onderhevig zal zijn.

Als sportman mag ik zelf graag sporten en ondanks dat ik een bureaubaan heb, probeer ik toch nog regelmatig een tennisof badmintonracket ter hand te nemen. Ik ben ook nog verbonden aan een volleybalvereniging en zonder te trainen kunnen wij binnen de competitie nog redelijk meekomen, weliswaar op recreatief niveau. Beroeps Na dertig jaar geleden als dienstplichtig soldaat te zijn op gekomen bij de Koninklijke Landmacht blijkt nu de cirkel rond. Na mijn CIOS-opleiding ben ik in 1977 begonnen bij het OCMGD te Amersfoort waarna ik als korporaal de LO/Sportinstructeuropleiding te Ossendrecht heb gevolgd. Vervolgens geplaatst bij de Genie op de Prins Margriet Kazerne te Wezep. Vandaar ben ik vrij snel naar de Technisch Specialisten Opleiding Centrum in Appingedam gegaan waar ik vier jaar als Kort Verband Vrijwilliger heb mogen verblijven. De regeling om als beroeps over te gaan bij de KL was niet mogelijk en 27 maanden in opleiding en ervaring opdoen als pelotonscommandant vond ik toentertijd een mijl te ver. Staffunctie De Koninklijke Luchtmacht bood in die periode wel de mogelijkheid om als 25-jarige een beroepscontract te krijgen. Na een cultuurschok op de vliegbasis Leeuwarden te hebben doorgemaakt, het is toch even anders als je gewend bent pelotonsgewijs een club voor gemarcheerd te krijgen dan dat je zelf de ‘boer’ op moet om mensen binnen te halen. Schijn bedriegt, want ook daar had ik na een paar weken mijn handen vol. Intussen had ik mijn Lager Onderwijs akte gehaald en na het behalen van de Academie Lichamelijke Opvoeding werd ik in 1996 als Hoofd Bureau Lichamelijke Vorming, Fysieke Training en Sport (LFTS) in de rang van

ZANDLOPER 31