Sportorganisatie overgedragen

Pagina 1

Zandloper

ZANDLOPER INFORMATIEBULLETIN VAN, VOOR EN DOOR VRIENDEN DIENSTVAK LO/SPORT

Augustus 2014

Mijlpaal Twee generaties Spreij Commando LO/Sportorganisatie overgedragen WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 2

Zandloper

Inhoudsopgave Van de redactie Door: Jan Welling

03

Van de Commandant LO/Sportorganisatie Door: Luitenant-Kolonel Jan van den Dool

04

In Memoriam John Labes Door: Luitenant-Kolonel Jan van den Dool

05

Personeelsaangelegenheden

07

Adaptatieprogramma op Gran Canaria t.b.v. Mali (MINUSMA) Door: Hans van Leeuwen

08

Rugby, eindelijk in de lift Door: Kolonel Gertjan Kooij

09

Interview met Kolonel (BD) Rommelse Door: Paul Lindeboom

11

Functional Movement Systems (FMS) Door: Joep van Renswouw

13

LO/Sport kort Diverse korte LO/Sportweetjes

18

Stipnoteringen Door: Jan Joosen

22

Commando-overdracht LO/Sportorganisatie Door: André Wijnberger

23

Interview Daniël van Merriënboer,adviseur Kracht Door: Paul Lindeboom

24

Vetranendag 2014 Door: Ger van der Berg, Michelle Schut, André Wijnberger

26

Saker Falcon en American Falcon Door: Oscar Prins, Jan Piet Bosma

29

Van de Medezeggenschapscommissie Door: Christiaan Bakhuizen

33

Olympische gedachte in Biddinghuizen Door: Tim Hendrickx

34

Zure regen in Sauerland Door: Paul Lindeboom

36

Interview met Rob Burgers Door: Paul Lindeboom

39

Twee generaties Spreij Door: Wil Maaswinkel

40

Mijlpaal Door: Dennis Gorree

45

Colofon

46

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 3

Zandloper

Van de redactie Door: Jan Welling

Het is zondagmiddag, Zandloper nummer vier van 2014 moet online komen. Buiten regent het pijpestelen, geen straf dus om dit karweitje af te maken. Te meer omdat morgen mijn vakantie begint.

De verwachtte komkommertijd is eigenlijk uitgebleven, nieuwe artikelen bleven verschijnen op www.fitforaction.nl. Zoals bekend worden die artikelen later in de Zandloper geplaatst om ruimte te maken voor weer nieuwere stukken. Deze keer een extra dikke Zandloper, dan ‘ben ik weer even bij!’ Met de weersvoorspellingen voor de komende dagen is een wat dikkere Zandloper overigens geen Probleem. Gelukkig heb ik hem zelf al gelezen, waar ik naar toe ga schijnt de zon... In de vorige Zandloper stond een artikel over het bezoek van onze voormalige Stafadjudanten aan de eerste Stafadjudant John Labes. Helaas is John half juli toch nog vrij plotseling overleden en heeft een draagploeg van de LO/Sportorganisatie hem ten grave gedragen. Als In Memoriam vindt u de tekst welke door C-LO/Sportorganisatie is uitgesproken tijdens de uitvaartdienst van John. Die zelfde C-LO/Sportorganisatie richt zich tot ons in zijn eerste: ‘van Commandant LO/Sportorganisatie’. Voor de rest weer een keur aan artikelen over allerlei onderwerpen die interessant zijn voor de lezers van de Zandloper. Dit zijn uiteraard de huidige medewerkers, maar ook oudgedienden en anderen die geïnteresseerd zijn in de LO/Sportorganisatie en Stichting Vrienden LO/ Sportorganisatie.

Op–/aanmerkingen of ideeën over de Zandloper kunt u kwijt op het mailadres, welke in de colofon te vinden is.

Veel leesplezier! Mocht u niet willen wachten op de nieuwe artikelen kijk dan regelmatig even op: http://www.fitforaction.nl/ Jan Welling Hoofdredacteur (ai)

In deze uitgave krijgt rugby aandacht en Joep van Renswouw neemt ons verder mee in de ontwikkeling van het monitoren van de fysieke gesteldheid van onze SF. Tim Hendrickx deed mee aan de triatlon, zijn ervaringen deelt hij met ons. De kwaliteitsadviseur Kracht leren we op bladzijde 24 beter kennen en geven vader en zoon Spreij geven vanaf pagina 41 hun kijk op de overeenkomsten en verschillen tussen tophockey en topvoetbal.

Weer een zeer gevarieerde uitgave dus!

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 4

Zandloper

Van Commandant LO/Sportorganisatie Door: Luitenant-Kolonel Jan van den Dool

Trots In mijn eerste weken als C-LO/Sportorganisatie, tijdens een relatief kalme julimaand, zou ik haast gaan denken dat het een lekkere rustige functie gaat worden. Op het gemak de taken van Chef Staf overdragen aan LKol Jan Maree en rustig de archieven van mijn voorganger doornemen. Nog alle tijd om na te genieten van een mooie commando-overdracht, waarvoor mijn dank aan jullie en aan het projectteam o.l.v. Kap Michel van Dongen in het bijzonder. Op 10 juli hadden we de Inspecteur-Generaal der Krijgsmacht, LGen Hoitink, op bezoek. Het is naar mijn mening fantastisch om iemand met een neutrale blik en tegelijkertijd een enorme invloed, te laten luisteren naar de mening van het LO/Sportpersoneel. Namens de IGK wil ik allen die bij dit bezoek aanwezig waren of anderszins hebben ondersteund, van harte bedanken voor hun inzet. In de woorden van de IGK “het was positief om te ervaren dat ondanks de diverse pijnpunten die zijn ontstaan na de reorganisatie, de aandacht van het personeel toch primair ligt bij de taakstelling van de eenheid en hier zeer gemotiveerd en positief kritisch mee omgegaan wordt.”

schoonzonen van John en aangevuld met onderofficieren uit de LO/Sportorganisatie vulden deze mannen de laatste eer aan John op een waardige en indrukwekkende wijze in. Ook zulke momenten maken dat we trots kunnen zijn op ons Dienstvak. Laten we, net als John, die trots naar buiten toe uitdragen. Op 11 september vieren we tijdens de dienstvakdag dat we als Dienstvak LO/Sport 10 jaar bestaan. In het jaar dat de KL 200 jaar bestaat, lijkt dat natuurlijk niets. Als we de geschiedenis echter goed bekijken zien we dat de zelfstandige LO/Sportorganisatie al 39 jaar bestaat en dat de voorloper, het bureau Physical Training 69 jaar geleden werd opgericht. De LO/Sportschool, met als voorloper de ‘Militaire Gymnastiekschool’ die op 1 november 1913 in Utrecht werd opgericht, bestaat zelfs al ruim 100 jaar. Daar mogen we best trots op zijn en ook dat vieren we op de dienstvakdag, samen met voormalig personeel van onze LO/Sportorganisatie.

De titel van dit stuk is niet alleen omdat ik trots ben dat ik C-LO/Sportorganisatie mag zijn (al ben ik dat wel natuurlijk). Ik mag echter ook Dienstvakoudste zijn. Het Dienstvak LO/Sport omvat niet alleen de LO/ Sportorganisatie, maar ook het oud-LO/Sportpersoneel. Met de Stichting Vrienden van het Dienstvak LO/Sport proberen we de saamhorigheid die we binnen de LO/ Sportorganisatie hebben, ook van toepassing te laten zijn op al ons oud-LO/Sportpersoneel. Dat kan met leuke activiteiten, reünies etc., maar ook als iemand ons nodig heeft. Zoals iedereen heeft kunnen lezen op de intranet-site en Fitforaction.nl is op 16 juli 2014 onze oud-Stafadjudant John Labes overleden. Onze huidige Stafadjudant, Jan Joosen, heeft de laatste periode regelmatig contact gehad met John en zijn vrouw Lida. John had als wapen de Luchtdoelartillerie, want hij was Stafadjudant toen we nog geen Dienstvak LO/Sport hadden. Als oud-LO/Sportinstructeur hoort hij echter bij ons en John was echt trots op het Dienstvak en ‘zijn’ LO/Sportorganisatie. Als veteraan wilde hij met (beperkte) militaire eer begraven worden en Jan Joosen heeft na dat verzoek alle militaire aspecten van de uitvaart voorbereid. John werd, onder toeziend oog van een aantal oudgedienden en actief dienenden, op zijn laatste reis begeleid door de (voormalig) Stafadjudanten van de LO/ Sportorganisatie. Actief binnen of buiten de LO/ Sportorganisatie of reeds afgezwaaid, de Stafadjudanten waren er allemaal. Samen met de

De nieuwe Commandant LO/Sportorganisatie KL: LKol Jan van den Dool

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 5

Zandloper

In Memoriam John Labes Door: Luitenant-Kolonel Jan van den Dool

Onderstaande tekst is woensdag 23 juli 2014 uitgesproken door C-LO/Sportorganisatie, tijdens de uitvaartdienst van oud-Stafadjudant John Labes. (red.) Lida, Dionne en Dirk, Tamara en Remco , overige familie, vrienden, collega’s. Als C-LO/Sportorganisatie wil ik met jullie stilstaan bij John als onze collega LO/Sportinstructeur John Labes. Weliswaar als Kapitein John Labes afgezwaaid maar bij de LO/Sportorganisatie staat John nog altijd voornamelijk bekend als onze eerste Stafadjudant. Als je LO/Sportpersoneel vraagt naar de kenmerken van John, dan krijg je altijd hetzelfde antwoord: een fijn mens, altijd aandacht voor de ander en altijd positief. In 1999 werd de eerste Stafadjudant van de LO/ Sportorganisatie aangesteld. De taken van zo’n Stafadjudant zijn o.a. het vertegenwoordigen van de belangen van de onderofficieren en het waarborgen van de kwaliteit van het onderofficierskorps. Daarnaast adviseert en assisteert hij de commandant, gevraagd én ongevraagd. Bij het aanstellen van de eerste Stafadjudant werd een peiling gehouden onder het LO/Sportpersoneel. Men wilde graag een Stafadjudant hebben die het vertrouwen genoot van de sportinstructeurs. John werd daar met grote meerderheid naar voren geschoven. Dat tekende het enorme draagvlak dat John had bij het personeel. ‘Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd’. Dat hoort bij John en tekent zijn enorme positieve instelling. Het tekent ook de wijze waarop hij zijn functie als Stafadjudant invulde. Opbeurende woorden, een goed advies,………alleen al bij John binnenkomen en dan naar dat olijke gezicht kijken,…tandjes iets naar voren,…. twinkel in de ogen,……..dat loste soms al de helft van het probleem op. Maar ook in moeilijke situaties toonde John zijn kracht. Het verongelukken van kliminstructeur Arno Budel had veel impact in de LO/Sportorganisatie. John was in die tijd Stafadjudant en hij heeft in die tijd vele mensen opgebeurd. Hij initieerde ook werkbezoeken aan uitzendgebieden, samen met zijn maat Hennie Weeterings. Hennie keek naar de faciliteiten en benodigde materialen, John keek naar de Sportinstructeurs en de benodigde ondersteuning. Na afloop verwerkte hij die ervaringen ook in het uitzendbeleid van de LO/Sport, dat hij mede heeft opgezet.

Maar als iets niet naar zijn zin was kon hij het ook vertellen. Hij was ten slotte zeer mensgericht en dan moet je het ook kunnen vertellen dat iemand iets niet goed doet. Of het nu de Commandant was die een in zijn ogen verkeerde beslissing nam, een jonge sportinstructeur die een vaderlijk advies nodig had of de haantjes van de special forces die eigenwijs waren en meenden anders te moeten handelen……. John gaf zijn mening. Maar altijd op een positieve manier, niet verwijtend maar adviserend, niet confronterend maar verbindend. John Labes was ook een trotse militair en veteraan. Helaas was hij de laatste jaren bezig met een gevecht dat hij niet kon winnen. Hij voerde een, zoals wij militairen dat noemen, vertragend gevecht. Tijd winnen door je tegenstander te vertragen zodat je zelf je doelen kunt behalen, voor jezelf of voor een ander….. Hij heeft dat gevecht op een bewonderenswaardige wijze gevoerd.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 6

Zandloper

In Memoriam John Labes (vervolg) Steeds weer met een positieve insteek zijn volgende doelen stellend, ervoor vechten en die doelen ook steeds halen, soms tot verwondering van de professionals. Tot vorige week….. Maar ook nu nog doet John waar hij om bekend staat, hij is een verbindende factor……. Hij zorgde altijd dat mensen de tijd namen om gezamenlijk een kopje koffie te drinken. Even achter het bureau vandaan of uit de sleur,……..even tijd voor elkaar,……..even aandacht voor elkaar. Binnen de Sportorganisatie zullen we de wens van John uitvoeren,…………positief blijven. Niet treuren maar positief vooruitkijken…………. En als we toch omkijken zullen we ons John herinneren als die geweldige Stafadjudant,…….met die lach op zijn gezicht,………..de tandjes iets naar voren,……en de twinkel in zijn ogen.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 7

Zandloper

Personeelsaangelegenheden Bevorderingen Maj Jan Maree tot Luitenant-Kolonel. Sgt1 Marcel Panhuis tot Sergeant-Majoor. Sgt Martin Berends tot Sergeant der Eerste klasse.

Sgt Sigi Carrera tot Sergeant der Eerste klasse. Sgt Rob de Jonge tot Sergeant der Eerste klasse. Sgt Ruben Mols tot Sergeant der Eerste klasse. Sgt René van Oost tot Sergeant der Eerste klasse.

Bevordering Jan Maree

Sgt Pim Tielemans tot Sergeant der Eerste klasse

Ambtsjubileum Sgt1 Klaas-Jan Kin, de Bronzen medaille. Sgt1 Pieter van Geldere, de Bronzen medaille.

Bevordering Martin Berends

Brons voor Klaas-Jan Kin

Uitzendingen/Tijdelijke tewerkstelling Dienstverlating

Bevordering Marcel Panhuis

Aooi Hans van Leeuwen

Afscheid Hans van Leeuwen

Bevordering Rob de Jonge

Bevordering René van Oost

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 8

Zandloper

Adaptatieprogramma op Gran Canaria t.b.v. Mali (MINUSMA) Door: Hans van Leeuwen

Vlak voor zijn afscheid van de LO/Sportorganisatie en Defensie ‘mocht’ Hans van Leeuwen nog even pionieren t.b.v. een adaptatieprogramma voor terugkerende militairen uit Mali. Hieronder zijn verslag. “Er moet er één de eerste zijn” Wat mooi dat ik vlak voor mijn FLO mocht pionieren op een “blok lava” in de Atlantische oceaan om de collegae uit Mali een mooi programma voor te schotelen! Op 16 april was de briefing op het Ministerie van Defensie te Den Haag waar ik werd geïnformeerd over de eerste adaptatie op het vakantie eiland Gran Canaria! Het werd al snel duidelijk dat het een ander hotel was dan het bekende Crispy World op Kreta (t.b.v. adaptatie vanuit Afghanistan, red.) waar de adoptanten gaan verblijven. We waren hier met vnl. de vaste kampstafleden (o.a. Senior, Supervisor, AMV-er, Kassier, KMar en de LO/Sport) en kregen een presentatie over de nieuwe locatie op Gran Canaria. Hier is voor gekozen omdat het op de route ligt van Mali terug naar Nederland. Zondagmorgen 27 april vertrokken we vanaf Schiphol en na een tussenlanding in Madrid landden we rond 17.30 uur op Gran Canaria. Het hotel is totaal geen toeristisch hotel, maar een zgn. business- en conference hotel. Dit bleek o.a. uit een klein zwembad op de vijfde verdieping (op het dak) met enkele stoelen en altijd wind. Het was de bedoeling om iets eerder te vertrekken om de tijd te krijgen voor een goede verkenning v.w.b. de ontspanningsmogelijkheden. Helaas zat dat er niet in en daarom slechts anderhalve dag om zoveel mogelijk te verkennen. Niet zozeer voor de eerste groep, want deze bestond uit slechts 20 personen, waaronder oud collega André van Dommelen. Het was meer voor de groep van 95 personen die een week later op het eiland kwam en onder leiding van Sgt1 Martijn Krabshuis ook een ontspanningsprogramma moest gaan volgen. Op dinsdagmiddag haalden we met ons vervoer de adaptanten op van het militair vliegveld, nabij het civiele vliegveld. Er zijn diverse mogelijkheden voor de adaptanten die vooral bij Maspalomas, Playa del Ingles in de buurt liggen op ca. 15 minuten over de snelweg vanaf het hotel. Woensdag, na de verplichte adaptatiegesprekken en de lunch, vertrokken we om mensen af te zetten bij het strand van Maspalomas en de kartbaan. Nadat ik ondertussen nog even Puerto Rico kon gaan verkennen met de HID, om daarna net op tijd te zijn bij de prijsuitreiking op de kartbaan. De deelnemers hadden een pracht middag beleefd en waren allemaal zeer tevreden weer “hotel-” waarts gekeerd. Donderdag morgen vroeg opstaan en om 07.30 vertrokken we naar het vliegveld om huiswaarts te keren. Kortom, een prachtklus en hopelijk voor al diegenen die nog volgen om het ontspanningsprogramma namens de LO/Sport te draaien, want ‘we’ blijven in ieder geval tot eind 2015 in Mali.

Hans van Leeuwen

Bij het karten kregen de deelnemers een mooi programma (trainingsrit, kwalificatierit en een heuse wedstrijdrit van ieder 10 minuten) met prijsuitreiking en natuurlijk champagne voor de winnaar. (op de voorgrond oud-LO/ Sportinstructeur André van Dommelen).

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 9

Zandloper

Rugby, eindelijk in de lift Door: Kolonel Gertjan Kooij

Rugby: een militaire sport bij uitstek. Het is vrijdag 25 april 1000 uur. In de koffiekamer van de sportgroep van de Gen-Maj de Ruyter van Steveninckkazerne zitten zo'n dertig fitte militairen. Ze zijn naar Oirschot gekomen om voor het eerst kennis te maken met de rugby sport. Het zijn allemaal sportieve kerels die niet of nauwelijks bekend zijn met rugby. Ze komen vanuit de hele krijgsmacht en geheel Nederland. Na een korte uitleg gaan ze naar buiten. Het weer is geweldig en de inzet nog beter. Echte militairen: fit, gedisciplineerd, leergierig en met de wil om te winnen. Naast alle andere sporten binnen onze krijgsmacht speelt rugby nauwelijks een rol en dat is natuurlijk raar. Rugby is een sport waarbij incasseringsvermogen, kracht, conditie, aanvallen en verdedigen, communicatie, discipline en fitheid centraal staan. Het werd tijd voor een campagne. Het plan: deelnemen aan het internationale "Amsterdam Sevens Rugby Tournament". Door een team samen te stellen bestaande uit sterke, snelle en wendbare atleten met de juiste instelling en aangevuld met één of twee ervaren en bepalende spelers zouden we zeker mee moeten kunnen spelen. Dit initiatief werd bedacht door een paar oud-internationals en werd direct omarmd door onze Commandant der Strijdkrachten. Al snel werd ik in stelling gebracht om dit op te zetten. Dinsdag startte de eerste training. Met slechts drie weken tijd was het noodzaak om veel te trainen in een korte tijd. Aan rugby-icoon en oud-commando Julius Breinburg (èn oud-LO/Sportinstructeur, red.) is deze taak wel toevertrouwd. Op zijn kenmerkende, directe manier werden de trainingen afgewikkeld. Nadruk lag op ball-handling en looplijnen. De jongens maakten zo in een korte tijd een enorme ontwikkeling door. In het weekend van 16 t/m 18 mei moest het dan gebeuren. Vrijdagavond werd afgereisd naar de Marinekazerne in Amsterdam om in ieder geval uitgerust aan het toernooi te starten. Alle opgedane lessen moesten nu toegepast gaan worden. Zaterdagochtend verscheen ons gehele team in onze camouflageprint rugby-outfit aan op “Sportpark de Eendracht” aan de Bok de Korverweg in Amsterdam. Het werd meteen al heel zwaar. Ons team was ingedeeld in een zware poule. Het zou al een hele prestatie worden om naar de volgende ronde te gaan. Dit was de eerste keer dat deze jongens een echte rugbywedstrijd speelden maar dat was nauwelijks te merken. Zeer gemotiveerd startten ze aan hun eerste wedstrijd en al snel begon de training zijn vruchten af te werpen. Mooie acties werden gevolgd door tries. Na vier spannende wedstrijden wisten we het zeker. We gaan door naar de volgende ronde. Zondag volgde de tweede ronde. We kregen nog bezoek van Gen-Maj Hans van Griensven die namens onze CDS het team kwam aanmoedigen. Dit keer was het echt nog een te grote hindernis om te nemen. We verloren de spannende wedstrijden nipt van zeer ervaren teams. Met opgeheven hoofd verlieten we het toernooi. Iedereen was er echter van overtuigd: volgend jaar weer en dan halen we de finale. Een week later volgde het OMK rugby: de "Warriors Cup". Wederom stonden de Rhino Warriors in Amsterdam op het rugbyveld. Dit keer hadden we zelfs twee deelnemende teams. Ook Julius Breinburg was weer van de partij om de teams te coachen. De eerder opgedane ervaringen tijdens het Amsterdam Sevens Rugby Tournament kwamen goed van pas. Team A won zijn eerste wedstrijd en zou gaan strijden voor de cup en team B kwam in de poule van de plate. Ongeslagen werd door Rhino Warriors A de finale gehaald. Daar was wederom de politie de WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 10

Zandloper

Rugby, eindelijk in de lift (vervolg) tegenstander. Al drie jaar op rij hadden zij de Warriors Cup gewonnen. Maar geheel in lijn met de andere wedstrijden werd ook de finale relatief makkelijk gewonnen. Inmiddels hebben de Rhino Warriors al aan meerdere toernooien deelgenomen in o.a. Roozendaal, Tilburg en Tiel en spelen we oefenwedstrijden in de regio. We hebben zelfs al een keer weer een informeel Nederlands Militair Rugbyteam bijeengebracht die direct zijn wedstrijd won. Iedere keer valt de enorme teamgeest, discipline, leergierigheid en wilskracht van onze militairen op. En regelmatig wordt er ook nog een toernooi gewonnen. Rugby is een sport die hoort bij het militaire bedrijf. Het vormt onze mensen. Zo'n 40 jaar geleden stond Julius Breinburg met een aantal andere commando's aan de wieg van het militaire rugby en mede door zijn inzet en geloof in de sport en in onze mensen is het ook nu nog een sport die meetelt. Het is duidelijk tijd om dit nog serieuzer aan te gaan pakken.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 11

Zandloper

Interview met Kolonel (BD) Rommelse Door: Paul Lindeboom

Betrokkene heeft in verschillende functies bij de LO/Sportorganisatie, sinds de jaren tachtig, inhoud gegeven aan het beleid en de uitvoering van de Lichamelijke Oefening en Sport. Hij kan in wezen worden beschouwd als een van de grondleggers van de huidige integratie tussen de LO/ Sportorganisatie en de eenheden van de KL. Mede als gevolg van zijn grote verdiensten is de LO/Sportorganisatie, zowel intern als extern, een niet meer weg te denken boegbeeld van het Commando Opleidingen Koninklijke Landmacht. Het lijdende voorwerp in de openingsalinea is Kolonel (bd) Peter Rommelse (67). Hij kreeg in 2002 bij de commando-overdracht aan Rob Zimmermann de COKL-legpenning (voorloper van de OTCo legpenning, red.) overhandigd door de toenmalige Gen-Maj Nicolai. Ik tref hem in zijn Engelse cottage aandoende woning in het Drentse Wateren. Ontspannen leest hij de krant, een karaktereigenschap die ik hem direct al toedichtte na onze kennismaking. Ik heb hem slechts een korte periode als Commandant meegemaakt en weet daardoor niet heel veel van Peter Rommelse. Ik ben voor het eerst ook totaal onvoorbereid afgereisd naar een interview, een try-out die goed is bevallen.

Na een rondleiding door de grotendeels door hemzelf verbouwde boerderij, die een kilometer of vijftien voorbij de Johannes Postkazerne ligt, neemt hij direct het heft al in handen. Peter heeft zich nl. wel voorbereid en zijn levensloop globaal in kaart gebracht a.d.h.v. zijn dertien woonplaatsen en ook bijna evenveel ambachten. Met een rustige stem, maar toch met een toon die mijn interesse blijft wekken, verhaalt hij over zijn opleidingen en functies. Het meest memorabele dat is blijven hangen, is enerzijds zijn uitzending naar Albanië/Kroatië en vooral zijn periode in Duitsland. Van 1977 t/m 1982 was hij vier jaar lang LO/Sportofficier in Seedorf en ook nog een jaar Commandant LO/Sportregio Duitsland. Hij ervoer deze periode als een perfecte tijd, mede door het wonen en leven in de Nederlandse enclave Zeven. Kinderen op een Nederlandse school en zijn toenmalige vrouw werkzaam als schoonheidsspecialiste, waarvoor de eigen woning tevens dienst deed als praktijkruimte. De in 1947 in Batavia (Indonesië) geboren Rommelse – zijn vader had toentertijd in zijn functie bij de PTT ook te maken met een soort uitzending – bracht overigens van 1967 t/m 1971 al eerder een periode in Duitsland door. Als pelotonscommandant bij de Netherlands Signal Squadron, Peter zat voorafgaand aan zijn 30-jarige LO/Sportperiode bij de verbindingsdienst, was hij woonachtig vlakbij Mönchengladbach. Deze plaatsing biedt voor dit verhaal een mooi zijstapje, want in zijn functie als PC liep hij vier keer de Vierdaagse van Nijmegen. Het lopen zelf heeft Peter niet zozeer als lastig ervaren, wel dat hij in een functie liep waarin hij ook nog neventaken had zoals zorgen dat na afloop alle wapens werden ingeleverd. De wens om dit mooie evenement daarom ook nog eens solo te lopen, is bij een wens gebleven. Lopen vormde trouwens een van zijn favoriete bezigheden, hardlopen dan welteverstaan. Meerdere halve marathons heeft hij op zijn kerfstok staan, waarbij deelname aan de minimarathon tijdens de Wintermarathon van Apeldoorn zijn mooiste ervaring is. Deze 21,1km liep hij namelijk samen met zijn beide zonen, waarover hij tijdens dit interview meermaals trots herinneringen ophaalt. Evenals zijn twee in Washington woonachtige kleinkinderen, waarbij de jongste (11) naar hem vernoemd is. Het interview onderbreken we even voor een uitgebreide lunch. Wat opvalt is het fantastische uitzicht over het uitgestrekte weiland recht voor mij uit. Als ik een blik naar rechts werp kijk ik uit over een deel van het Natuurpark Drents-Friese Wold. (Ja, hij woont op een fantastisch plekje.) Bij deze blik naar rechts valt mij op dat Peter er gesoigneerd uit ziet. Nog steeds geen buikje, daar waar zijn beide broers stevig de 100-kilo-grens WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 12

Zandloper

Interview met Kolonel (BD) Rommelse (vervolg) gepasseerd zijn. Met de inname van voedsel en drank blijkt hij goed maat te kunnen houden, daarnaast maakt hij urenlange wandelingen met zijn vrouw Chantal en hun twee honden. Het kappen en kloven van hout voor de open haard doet hij ook nog eigenhandig en in de ruime tuinen zitten ook vele vormen van handwerk. Die tuinen worden later op de dag ook nog geshowd en ik ben gemeend onder de indruk Onder de indruk ben ik ook van zijn prestaties op de ZMV (Zware Militaire Vaardigheid, de voorloper van de huidige MVK). In zijn periode in Mönchengladbach vertegenwoordigde hij Nederland meerdere jaren als actief deelnemer. Hij was geen topper maar kon naar eigen zeggen wel aardig meekomen. De zwemhindernisbaan was zijn beste onderdeel – gek genoeg meldt hij later dat zijn beste prestatie de 8km cross onder de 30 minuten was (tijdens een wedstrijd in Zuidlaren) -, maar dat is niet verwonderlijk vanuit de wetenschap dat hij ook regelmatig deelnemer was aan KLzwemwedstrijden, met name de 50m en 100m. Vanwege zijn affiniteit met de Vijfkamp heeft hij in een latere fase van zijn loopbaan langer dan tien jaar gefunctioneerd als Chef d’Equipe, en verhaalt vanuit die hoedanigheid over mooie sportevenementen in China, Brazilië en Venezuela. Peter was bij internationale evenementen ook meermaals lid van de Technische Commissie. Met Arnold Hofsté als chef d’equipe is Peter ook nog Chef de Mission van de zwemploeg in St. Petersburg geweest. Zelf heeft hij het nooit geambieerd om trainer te zijn, de managers rol vond hij zelf voor zichzelf meer op het lijf geschreven. Een knappe vorm van zelfkennis, navraag onder het actieve LO/Sportpersoneel dat nog onder Peter Rommelse gediend heeft roemde hem namelijk vooral met termen als peoplemanager en mensen-mens. Als ik terug rij richting de bewoonde wereld domineert bij mij het gevoel dat ik een dagje Drenthe met een warme man heb doorgebracht. Dat zullen zijn dorpsgenoten ongetwijfeld ook beamen, hij is volledig opgegaan in de Drentse samenleving en heeft zich, na het volgen van een drietal cursussen, bekwaamd in het bridgen, de overtreffende trap van klaverjassen. En dat hij erg sociaal is, blijkt uit zijn vrijwilligerswerk om de dorpsbelangen te verdedigen in de (gemeente)politiek. Wat vind ik het jammer dat ik pas in 2001 bij LO/Sport ben komen werken…

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 13

Zandloper

Functional Movement Screen (FMS) Door: Joep van Renswouw

In het vorige verslag over THOR-3 (Tactical Human Optimization Rapid Rehabilitation, Reconditioning program) heb ik beloofd later terug te komen op het Functional Movement Screen (FMS)

Even terug naar het THOR-3 verhaal (zie ook Zandloper 2014-1, red.). THOR-3 wordt door de Special Operation Forces USA toegepast met behulp van een specialistisch team bestaande uit fysiotherapeuten, prestatie diëtisten en strength & conditioner trainers. De doelen van alle inspanningen zijn:

   

De operationele inzetbaarheid verbeteren en efficiënter uit te voeren. Blessures voorkomen en het verbeteren van de gezondheid. Het langer kunnen uitvoeren van operationele taken. Sneller inzetbaar zijn na een blessure of verwonding.

Belangrijk is de functionele prestatie piramide Functionele bewegingen (de basis) staat voor mobiliteit, stabiliteit, flexibiliteit en/of de mogelijkheid zich te kunnen bewegen d.m.v. efficiënte bewegingspatronen. Bv. squat, lunge, death lift, enz.

Functionele (militaire) vaardigheden bieden de militair de mogelijkheid bepaalde activiteiten efficiënt uit te voeren en/of het voltooien van een opdracht. Bv. het schieten, tijgeren, verplaatsen te voet (VTV), Counter Terrorisme (CT), het vechten in verstedelijkt gebied, enz.

De meeste militairen trainen veel in de fitness /cardio ruimte. Door veel aan performance te werken en weinig aan movement, creëer je een onbalans. Door deze onbalans neemt de kans op blessures toe (6 keer zo groot).

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 14

Zandloper

Functional Movement Screen (FMS) (vervolg) Het Functional Movement Screen (FMS) is een instrument dat door middel van 7 verschillende metingen een inzicht geeft in de beperkingen qua stabiliteit, mobiliteit en/ of flexibiliteit en core zw akheden. De verschillen tussen de linker- en rechterzijde van het lichaam worden hierbij ook zichtbaar gemaakt. Elke test heeft verschillende oefeningen om de zwakheden te verbeteren en/of te corrigeren. De atleet krijgt hierdoor een grotere bewegingsefficiëntie die zal leiden tot betere prestaties en een afname van blessures. De oefeningen bestaan uit stabiliteit, mobiliteit, flexibiliteit en core trainingen. De zwakke schakels in de bewegingspatronen worden geïdentificeerd. Men kan conclusies trekken (i.s.m. fysiotherapeut) waar zich een mogelijk probleem bevindt van het niet optimaal kunnen uitvoeren van een (of meer) beweging(en). De persoon gaat hierdoor zelf zijn zwakke punten onderkennen en kan vervolgens zelf (intrinsiek gemotiveerd) deze gaan verbeteren.

De FMS niveau meting scoort op een schaal van nul tot drie. 0 1 2 3

De beweging is pijnlijk en/of niet mogelijk om de beweging uit te voeren. Niet mogelijk het functionele bewegingspatroon uit te voeren. Het bewegingspatroon wordt uitgevoerd met een zekere mate van compensatie. Het functionele bewegingspatroon wordt onbetwist juist uitgevoerd.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 15

Zandloper

Functional Movement Screen (FMS) (vervolg) De 7 metingen zijn 1. De Diepe Squat De oefening wordt uitgevoerd met een stok die breder wordt vastgepakt dan schouderbreedte. De armen worden samen met de stok bovenhands uitgestrekt boven het hoofd. Dit is de begin positie. Daarna maakt men een squat (knie buiging waarbij de onderrug vlak blijft) beweging waarbij er zo diep mogelijk wordt gezeten. Het is de bedoeling dat de hakken van beide voeten op de grond blijven staan, het gezicht en de borst wijzen naar voren en de stok blijft boven het hoofd.

We kijken naar: het bovenlichaam parallel aan de schenen; Bovenbenen onder het horizontale vlak; De knieën en stok boven de voeten; Bij onvolledige bewegingspatronen komen de hielen van de grond; Buigt de persoon ver voorover; Kan de persoon niet diep genoeg zitten; Ontstaan er asymmetrische situaties.

2. De Horde Step De oefening wordt uitgevoerd met een stok in de nek. De horde is zo ingesteld dat deze zich ter hoogte van de tuberositas bevindt. De proefpersoon wordt gevraagd om 1 been over de horde te plaatsen en met de hak de grond aan te tikken terwijl het andere been gestrekt blijft staan. Zowel links als rechts uitvoeren. We kijken naar: Lukt de uitvoering; Het evenwicht bewaren tijdens de uitvoering; De heupen blijven horizontaal; Het bovenlichaam blijft neutraal / stabiel; De stok blijft horizontaal en stabiel.

3. De Lunge in één lijn De oefening wordt uitgevoerd met een stuk achter de rug (de stok is verticaal van de bil tot boven het hoofd). De stok wordt zodanig vast gehouden dat de bovenste hand, die aan de zijde zit van het been dat naar achteren gaat, in de nek wordt vast gepakt. De onderste hand, die aan de zijde van het been dat naar voren gaat, wordt in de lage rug vast gepakt. Het is dan de bedoeling dat de achterste voet geplaatst wordt in één lijn met de voorste voet. De beweging wordt zowel links als rechts uitgevoerd. We kijken naar: Het evenwicht kan niet bewaard worden; De achterste knie raakt de grond net achter de voorste voet; De stok blijft verticaal en houdt contact met hoofd, schouders en billen; De stok blijft onbeweeglijk tijdens de uitvoering; Bij onvolledige bewegingspatronen draaien de voeten in of uit; Komt de romp naar voren, naar achteren of zijwaarts.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 16

Zandloper

Functional Movement Screen (FMS) (vervolg) 4. Schouder mobiliteit De oefening wordt uitgevoerd met 2 vuisten waarbij in elke vuist de duim aan de binnenzijde zit. De persoon wordt gevraagd om met de ene arm een maximale adductie en endorotatie (de hand op de rug leggen onder het schouderblad langs) te maken en met de andere arm een maximale abductie en exorotatie (de hand op de rug leggen boven het schouderblad langs) te maken. De handen blijven in een vuist en worden zo dicht mogelijk naar elkaar toegebracht. De afstand wordt gemeten tussen beide vuisten. De test wordt 3 keer zowel links als rechts uitgevoerd.

We kijken naar: Hoe dicht de handen bij elkaar komen; Het verschil tussen de linker- en rechterzijde; Compensatie bewegingen en het naar elkaar toe schuiven van de vuisten zijn niet de bedoeling.

5. Actief gestrekt een been heffen De persoon ligt plat op de grond. Handen met de binnenzijde naar boven gekeerd. De oefening wordt uitgevoerd met dorsaalflexie (tenen naar je toe halen) van de voet en extensie (strekking) van de knie. Het been wordt nu opgeheven zonder dat de dorsaalflexie en extensie veranderen. Daarnaast moet het andere been, dat plat op de grond ligt, niet van de grond afkomen. De buitenkant van de enkel ten opzichte van het midden van het bovenbeen op de vloer wordt gemeten. De test wordt zowel links als rechts uitgevoerd

We kijken naar: Tenen opgetrokken en knieën gestrekt; De hoek van het opgeheven been; De uitlijning van de enkel t.o.v. midden bovenbeen.

6. Romp stabiliteit push up De persoon ligt plat op de grond met de armen boven de schouders (schouders ongeveer in 100 graden, duimen op de hoogte van het voorhoofd) en de knieën gestrekt. De persoon wordt gevraagd om in één beweging omhoog te komen tot een stabiele push up. De wervelkolom wordt niet hol getrokken in de lage rug. Is een push up in deze positie niet mogelijk dan worden de handen naast de schouders geplaatst en wordt de oefening herhaald. We kijken naar: Lukt de uitvoering; Het hele lichaam beweegt gelijktijdig omhoog; Geen hypertensie van de wervelkolom; Geen doorgezakte heupen.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 17

Zandloper

Functional Movement Screen (FMS) (vervolg) 7. Rotatie (draai) stabiliteit De persoon steunt op de rechter knie en op de rechter hand aan dezelfde zijde van het lichaam. De hoeken van de heup knie en schouder bevinden zich in een hoek van 90 graden. De persoon brengt de linker arm naar voren en het linker been naar achteren. De arm en het been moeten zich in één lijn bevinden. Daarna worden de linker arm en het linker been naar elkaar toegebracht waarbij de elleboog en de knie elkaar aanraken. De test wordt zowel links als rechts uitgevoerd. We kijken naar: Lukt de uitvoering aan een zijde; Lukt de uitvoering gecontroleerd diagonaal; Elleboog knie uitlijning; De balans tijdens de uitvoering; Romp rotatie; De verschillen tussen linker en rechterkant.

Naast het FMS voeren we achtereenvolgens een aantal andere metingen uit. Samen met Gerard Rietjes (TGTF) en Dick Ernest (fysiotherapeut EvN) hebben we specifieke tests gekozen om een database te kunnen bouwen, die het gemiddelde aangeeft van alle gemeten deelnemers. De aanvullende tests zijn:

   

De pull up tot falen (Full Range of Motion); Coordinatie sprint 5m – 10m – 5m -> 2x (beide zijde op starten); Anaeroob hestel vermogen 10m – 20m – 30m -> 2x uitvoeren (30 sec rust); Sub maximale kracht (leg press, lat pull down, shoulder press en chest press op toestellen waarin men tot falen komt binnen max. 5 keer het gewicht verzwaard te hebben);

 De 2800m loop waarbij de afstand zo snel mogelijk afgelegd wordt.

Al deze gegevens worden in een database geladen waarna elke deelnemer een ‘foto’ van zichzelf krijgt en zijn de resultaten verwoord en getekend in een schema (A4’tje), In het volgende artikel komt het A4’tje uitgebreid terug en de oefeningen die gekoppeld zijn aan de metingen van het FMS.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 18

Zandloper

LO/Sport kort Die vrijdag zal als een Bevrijdingsdag gevoeld hebben. Na 7,5 week zware training kwamen onze collega's Ruben Mols (Oranjekaz), Pim Tielemans (foto) en Rob Manders (beide Groot-Heidekamp) onder de opgetuigde finishboog door. Onder begeleiding van een doedelzak-fanfarekorps werden zij als helden binnen gehaald, samen met nog zo'n 20 toekomstige kaderleden (VAKOL) en drie pelotons AMOL-leerlingen. De eindmars vanuit Ede betekende het einde van een loodzware opleiding, van de 57 gestarte deelnemers wist de helft de rode-baret-opleiding positief tot een einde te brengen.

Vrienden Dienstvak LO/Sport Laten we elkaar bereiken, boeien, binden, betrekken en bedienen! Ondersteun ons door jaarlijks vijf euro bij te dragen.

Wat de VAKOL precies inhoudt, zal later in een later artikel uit te doeken worden gedaan middels een interview met Lieske Dekkers, de tweede vrouwelijke sportinstructeur die straks bij de Luchtmobiele sportgroepen werkzaam mag zijn. Mits de opleiding geheel doorlopen wordt door onze survivalkampioene....

Natuurlijk kan de Stichting Vrienden Dienstvak LO/Sport zonder inkomsten niet bestaan. In de toekomst willen we via sponsors en adverteerders proberen inkomsten te genereren maar voorlopig zijn we afhankelijk van onze vrienden. Daarom rekenen we op onze LO/Sportvrienden (van alle krijgsmachtdelen). Ondersteun je de doelstellingen van de Stichting "Vrienden Dienstvak LO/Sport"? Voor slechts vijf euro ben je vriend van de Stichting tot 1 januari 2015. Voor "vrienden" zullen er allerlei voordelen gaan komen zoals toegang tot extra informatie op de site en financieel voordeel bij activiteiten. Belangrijkste doelstelling in de opstartfase is vooralsnog echter het ondersteunen van de Stichting. Inmiddels hebben al een aantal LO/Sportinstructeurs en oud-LO/Sporters aangegeven donateur te willen worden en de leden van het LO/Sportofficierenfonds worden ook allen vriend/donateur. Hopelijk krijgen zij veel navolging. Wil je “Vriend Dienstvak LO/Sport” worden, neem dan contact op met penningmeester Michel van Dongen via [email protected] of maak €5 over op Rabo-bankrekening 148 44 89 76 van de Stichting Vrienden Dienstvak LO/Sport o.v.v. donateur en je naam en (e-mail) adres.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 19

Zandloper

LO/Sport kort Sinds 12 juni 2014 maakt 11 Luchtmobiele Brigade deel uit van de nieuwe Duitse Division Schnelle Kräfte (DSK). Zaterdag 14 juni, mooie dubbelpagina grote foto in het AD. Meest links herkennen we natuurlijk direct LGen Mart de Kruif en Minister van Defensie Jeanine Hennis-Plasschaert. Iets minder bekend is de eveneens vrouwelijke Minister Ursula von der Leyen, die aandachtig de conditie van onze luchtmobiele jongens beoordeeld. Echte kopstukken zijn echter de SMI’s Arno Heg en Johan Sanders, die ook de mooiste baretkleur op de foto dragen. De foto toont ondubbelzinnig aan dat onze sportinstructeurs zowel goed kunnen omgaan met Sld’n/Kpl's, de legertop én de politiek top...

LO/Sport kort

Op 5 juli is op de schietbaan in Barneveld het Nederlands Kampioenschap schieten 50 meter liggend gehouden. Bij de dames heeft de Sgt1 Jolien HietkampZomerdijk (atlete van de BIMS ploeg) een fantastische 2de plaats behaald. Bij de heren is er een nieuwe finale ingevoerd zodat, na de 60 schoten serie de eerste 8 finalisten weer op nul staan. Hierbij wordt de druk opgevoerd voor de atleet en het publiek. Met een score van 206.8 pnt is Sgt1 Rolf van der Velde Nederlands kampioen geworden en wist hij zijn concurrent Willem van Zalk achter zich te laten met 205.6 pnt

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 20

Zandloper

LO/Sport kort Samen met zijn vrouw runt onze collega Ed Janssens herberg ‘de Lanterfanter’ in de Belgische Ardennen. Begin dit jaar vielen ze in de prijzen: Zoover Awards België: goud voor sporthotel de Lanterfanter Zoover, is een van oorsprong Nederlandse reissite met aanbevelingen, foto’s en commentaren, door en voor reizigers. Elk jaar wordt er op basis van de scores een Zoover Winner Award uitgereikt voor de winnaars per categorie. Sporthotel de Lanterfanter uit Schönberg kwam er voor België als beste van de 1850 hotels uit met een score van 9,4 op 10. Een grote eer voor het eco-hotel in de Oostkantons, dat gerund wordt door een sportieve familie van Vlaamse Nederlandse origine. Deze locatie temidden van de bossen is sinds 2002 een vaste trainingsstek voor vele sporters, clubs en teams. Ze komen er graag omdat ze een op maat gesneden verblijf kunnen verwachten met voorzieningen als een bikewash, fietsgarage met werkplaats, was- en droogruimte, massagekamer, sauna en infraroodcabine. Het trefpunt in huis is de gezellige woonkamer waar iedereen ´s avonds te vinden is. Hierdoor is dit hotel ook geschikt voor teambuilding, familie- of vriendenreünie. Een tweede thuis in de Ardennen-Eifel, dat blijkt ook uit vele commentaren op Zoover De 15 best gewaardeerde hotels in België worden met een Zoover Award onderscheiden, de volledige uitslag is te vinden op www.zooverawards.nl/2014/awards-accommodaties/belgie/hotel Meer informatie Git Dewulf en Ed Janssens Herberg de Lanterfanter – Sporthotel *** Wingerscheid 1 4782 Schönberg St-Vith ( België) tel 0032/80/399 877 email [email protected]

Meten is weten... Onlangs vond in Amersfoort de kick-off-vergadering plaats met, naast de LO/Sportorganisatie, de bedrijven Technogym en Polar als deelnemers van een project waarbij de digitale ondersteuning een prominentere rol gaat spelen. De LO/Sportgroep Bernhardkazerne gaat vanaf september met de VTO-Infanterie een pilot draaien waarbij elke militair een Polarhorloge en een Wellness-sleutel (zie foto) bezit met daarop het trainingsprogramma van de sportinstructeur, en die de uitgevoerde trainingen online en real-time registreert. Zowel de sportinstructeur, als TGTF als de eenheidscommandant kan van afstand de voortgang monitoren.

Fitforaction.nl volgt uiteraard de pilot. Keep watching!

WWW.FITFORACTION.NL WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 21

Zandloper

LO/Sport kort NATRES LO /Sportinstructeurs nemen DCP af bij sportevenement KiKa de Berg op in Amersfoort Op zondag 25 mei 2014 hebben de Sgt’n 1 Martijn Merx, Eric Smit, Richard Anker, Annet van Werkhoven en Smi Els Bosveld als LO/ Sportinstructeur van 20 Natresbat de DCP afgenomen bij het sport evenement “KiKa de Berg op” in Amersfoort. Op deze zonovergoten dag fietsten ruim 400 kinderen in de leeftijd van 8 tot en met 14 jaar gesponsord door opa’s, oma’s, familie en vrienden De Berg op voor KiKa. De start was op het Borneoplein in Amersfoort. De “kanjers” fietsten een parcours van 1,1 km met een klimmetje van 4% de Hugo de Grootlaan op. De deelnemertjes fietsten in verschillende heats in 25 minuten zoveel rondjes als ze konden. 20 Natresbat verleende steun bij KiKa de Berg op middels mankracht en materieel. Militairen van 20 Natresbat werden bij dit evenement ingezet voor beveiliging van o.a. het parcours, de fietsenstalling, en een voetgangersoversteek. Tevens werd de Landmachtboog bij de startlocatie opgezet.

Tijdens de pauze werd van 14:00 uur tot 14:30 uur de DCP voor de E-Cie van 20 Natresbat afgenomen onder leiding van bovengenoemde LO/Sportinstructeurs. De DCP werd afgenomen op het fietsparcours. Aan militairen die meeliepen werd gevraagd om hun soldij van die dag af te staan aan de Stichting Kinderen voor KiKa. Onder grote belangstelling van het publiek werd op het parcours van 1,1 km de 12 minutenloop gehouden. De push-ups en sit-ups werden door de deelnemers in het gras bij het parcours gedaan. De totale opbrengst van de militaire deelnemers bedroeg €460. De totale opbrengst van deze dag bedroeg €40.536 voor KiKa. Helaas zijn er nog steeds veel kinderen die kanker krijgen. Ruim 25% sterft aan deze ziekte. KiKa doet onderzoek naar kinderkanker. Maar dat kost veel geld en tijd. Het fietsevenement “de Berg op” werd in 2013 voor het eerst georganiseerd. 2014 was de tweede editie met een verdubbeling van het aantal deelnemers. Vorig jaar werd er ruim Є22.000 bij elkaar gefietst.

Opdrukken op de Berg, voor KiKa…...

Een deel van onze NATRES LO/ Sportcollega’s.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 22

Zandloper

Stipnoteringen Door: Jan Joosen

Ceremonieel en Traditie Het uitbrengen van de zandloper in de vakantie periode brengt altijd een risico met zich mee. Worden de artikelen en columns wel gelezen? Toch mag dat niet de reden zijn om je column niet aan te leveren en er is altijd wel een aspect om te delen.

De laatste weken voor de vakantie periode hebben in het teken gestaan van ceremonieel en traditie. Het commando van de LO/Sportorganisatie werd overgedragen en dat gebeurt in ons militair bedrijf op een bijzondere wijze. Het is niet zo dat de commandant zich meldt op zijn eerste werkdag en direct begint met zijn functie. Daar gaat het nodige ceremonieel aan vooraf. Dat gebeurt bij de LO/Sportorganisatie door het overhandigen van de onderdeelvlag door de vertrekkende commandant aan de nieuwe C-LO/Sportorganisatie. De onderdeelvlag waar de letters WA, de initialen van onze Koning, voor het eerst te zien waren. Velen van jullie zijn hiervan getuige geweest, want ook dat hoort bij de traditie: "commando overdracht in front van de troepen." Een andere vorm van ceremonieel is het optreden geweest van een draagploeg vanuit de LO/Sportorganisatie. Collega's van het dienstvak hebben de laatste eer bewezen aan John Labes. Oud-collega en veteraan die met beperkte militaire eer is begraven. Ook daar hebben we laten zien dat we als LO/Sportorganisatie een bijdrage kunnen leveren als het gaat om militaire ceremonie en traditie. Over een aantal weken staat onze dienstvakdag LO/Sport op de agenda. Ook dat is een jaarlijks terugkomende traditie. Een dag voor al het personeel van het dienstvak LO/Sport. Niet alleen werkzaam binnen de LO/Sportorganisatie maar ook van collega's die momenteel een functie buiten de LO/Sportorganisatie hebben. En ook voormalig personeel van het dienstvak is hierbij welkom! Zo wordt het een dag waar jong en oud elkaar ontmoet. Waar Noord en Zuid elkaar tegenkomt. Waar staf en LO/Sportgroepen elkaar informeren. Waar ceremonie en traditie samenkomt. Samenkomen, Binden, Informeren van al het personeel of voormalig personeel van het dienstvak is de opzet van de dienstvakdag. Er zullen altijd andere prioriteiten zijn waardoor je niet aanwezig kunt zijn, maar we kunnen wel trachten om een minimale afzegging te hebben.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 23

Zandloper

Commando-overdracht LO/Sportorganisatie Door: André Wijnberger

Op 26 juni jl. heeft de commando-overdracht van de LO/Sportorganisatie plaatsgevonden. Voorafgaand aan deze commando-overdracht leek het de redactie wel aardig de scheidende en nieuwe commandant aan tafel te zetten voor een korte terug– en vooruitblik. Allereerst de vraag waarom er is gekozen voor de locatie; Legerplaats bij Oldebroek ’t Harde? Kolonel Henk Stuut doet uit de doeken dat deze keuze qua locatie is gedaan om de volgende redenen:

   

Het Officierscasino in Soesterberg is niet meer beschikbaar. De locatie Bernhardkazerne heeft minder uitstraling. De LBO ’t Harde heeft wel zo’n mooie locatie en is goed bereisbaar. Luitenant-Kolonel Jan van den Dool (onze nieuwe commandant) is daar ooit opgekomen als dienstplichtige en heeft de opleiding bij de Artillerie gevolgd tot kornet.

Onze ‘vertrekkende‘ commandant Henk Stuut gaat per 1 september aanstaande met Functioneel Leeftijd Ontslag (FLO), waarom dan nu eind juni al de commando overdracht? “De vakantieperiode die eraan zit te komen, en het feit dat we medio september het tienjarig bestaan van ons Dienstvak vieren, is een deel van deze reden. Combineren van commando-overdracht en viering Dienstvak medio september is niet mogelijk, omdat ik na één september formeel het commando niet meer mag overdragen want ik ben dan al burger”, verklaart de scheidende commandant. Jan van den Dool voegt daaraan toe dat het niet leuk, maar ook niet praktisch is om dicht na elkaar zulke evenementen te plannen. “Ook het ‘reünie gehalte’ van dit soort happenings speelt een rol en daar kun je ook dubbel van genieten!” Wanneer Jan van den Dool het commando heeft overgenomen, zal hij niet echt een andere koers gaan varen, dat zou vreemd zijn. Hij zet in op verdere implementatie van het competentiegericht werken, daarnaast krijgt ook de vorming nog steeds de aandacht. Onder de noemer ‘Professioneel Trainen’ is de insteek om militairen meer individueel te gaan begeleiden en het doorzetten van het huidige beleid past helemaal in het plaatje. Het huidige MT zit met de meeste zaken goed op één lijn en zoals te lezen is geweest, treedt majoor Jan Maree toe tot het nieuwe MT. Op de vraag waar Henk Stuut in zijn carrière het meeste plezier aan heeft beleefd, geeft hij aan het meest prettig terug te kijken op al zijn commandanten functies (van laag naar hoog). Hij is de eerste commandant die zijn gehele loopbaan als LO/Sportfunctionaris heeft gewerkt. Opvolger Jan van den Dool heeft dat ook anders gedaan zoals u eerder heeft kunnen lezen, dus wat dat betreft een unieke loopbaan, waar hij best trots op is. Henk vindt het erg prettig dat hij wordt opgevolgd door een dienstvakgenoot. Het volgende item wat we bij de kop pakken, is wat zij verder uit willen dragen voordat het commando overgaat. ‘Bijna burger’ Henk Stuut zegt het volgende daarover; “…naar de klant toe dat zij zich realiseren dat zij een prachtige ondersteunende organisatie ter beschikking hebben. Wij dienen ons te beseffen dat wij samen met onze klanten en collegae goed moeten communiceren en de kaderleden daarbij gepast inzetten bij sommige activiteiten. Dat is op zich niets nieuws, maar verdient wel weer even wat meer aandacht. De bewustwording van de belangrijkheid van onze LO/Sportorganisatie dient beide kanten op te worden bewaakt. We mogen trots zijn op ons professionalisme, maar moeten vooral niet vergeten dat alles draait om de Operationele Gereedstelling van de eenheden.” Jan vult Henk aan in dit verband en geeft aan dat we best trots mogen zijn op onze bijzondere status binnen Defensie, maar dat we alles moeten doen om de eenheden zo goed mogelijk te bedienen. Het samenwerken met hen is heel erg belangrijk en de klant zal er aan moeten wennen dat ook wij wel eens “nee” moeten verkopen. Beiden kijken zij uit naar deze dag, uiteraard ook om verschillende redenen!

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 24

Zandloper

Interview Daniël van Merriënboer, Kwaliteitsadviseur Kracht Door: Paul Lindeboom

1. Wat is jouw persoonlijke achtergrond (kennis/vaardigheden/interesse) op het gebied van kracht? Vanaf jonge leeftijd heb ik altijd al een fascinatie gehad voor krachtsport, in de breedste zin. Zowel de "sterkste man" competities als bodybuilding vond ik super interessant. Vanaf het moment dat het i.v.m. mijn leeftijd toegestaan werd door de lokale sportschool ben ik met krachttraining begonnen, dit in combinatie met judo op redelijk niveau.

Na mijn Havo ben ik naar het CIOS gegaan en heb daar het hoofdkeuzevak Sportschoolhouder gedaan. Aansluitend ben ik gaan werken als fitness- en aerobics instructeur in een sportschool in Geleen. Nieuwsgierigheid heeft er toe geleid dat ik aan fitness-wedstrijden mee ben gaan doen en daarmee de facetten van voeding en training aan den lijve heb kunnen ervaren. Op de sportschool waar ik werkzaam was, heb ik me breed kunnen ontwikkelen op de gebieden van revalidatietraining, aerobics, spinning, bodypump en tae-bo. Daarnaast heb ik daar mijn eerste kennismaking gehad met het lesgeven aan collegae d.m.v. Workshops en Workouts.

2. Hoe is het precies gelopen dat jij de kwaliteitsadviseur kracht geworden bent? Vind je dat je als adviseur voldoende invloed kunt uitoefenen? Na de bekendmaking van dat er een nieuwe kwaliteitsadviseur Kracht werd gezocht, heb ik middels het gewenste formulier mijn interesse getoond. Hierin heb ik mijn ervaring kunnen aangeven en ben ik het gelukkig geworden. Ik denk dat ik geluk heb dat we vol in nieuwe ontwikkelingen zitten op het gebied van kracht. Hierdoor vindt er geregeld overleg plaats tussen het EC en mijzelf. Mede daardoor ben ik van mening dat ik invloed kan uitoefenen binnen de organisatie. 3. Er zijn veel particuliere ontwikkelingen op het gebied van krachttrainingen die net zo snel opkomen als dat ze weer verdwijnen. (Hypes). Vind jij het kwalijk als die trainingen door individuen binnen de Defensiesport geïntroduceerd worden? Door de vele mediabronnen die voor iedereen ter beschikking zijn gekomen gaan trends of hypes in hoog tempo. Ik denk dat wij als LO/Sport hier een belangrijke rol in kunnen spelen. Deelnemers uit onze doelgroepen komen informeren of wij als LO/Sport instructie geven in een bepaald concept, zoals bijvoorbeeld Insanity. Op het moment dat wij aangeven dat wij hier geen instructie in geven, zie je deelnemers op verschillende locaties oppoppen waar ze alsnog de training gaan doen, al starend naar de beelden op hun laptop. Als je als instructeur kritisch naar deze trainingen kijkt, kan je naast zaken die je zelf anders zou doen ook overeenkomsten vinden met trainingen die we geven. Persoonlijk ben ik van mening dat wij als LO/S-instructeurs de taak hebben om onze deelnemers te informeren en te begeleiden in deze hypes, zodat men op een verantwoorde wijze kunnen blijven trainen. Hiermee denk ik dat wij de wildgroei van hypes beheersbaar kunnen houden en een stuk bewustwording kunnen creëren bij de deelnemers wat deze hypes al dan niet met je doen in de positieve en negatieve zin van het woord.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 25

Zandloper

Interview Daniël van Merriënboer, Kwaliteitsadviseur Kracht (vervolg) 4. Er zijn ook ontwikkelingen op het gebied van krachttrainingen die wel een langer leven beschoren zijn. Vind jij dat we daar binnen de Defensiesport goed (of snel genoeg) mee omgaan? De ontwikkelingen gaan op dit moment heel snel. Met de huidige ontwikkelingen welke doorgevoerd gaan worden in onze doctrine biedt het de gelegenheid om in een later stadium sneller mee te kunnen gaan in nieuwe ontwikkelingen die een langer leven beschoren zijn. Vele van deze ontwikkelingen kunnen een plaatsje vinden binnen onze doctrine.

Veel sneller kunnen we in mijn beleving niet meegaan met deze ontwikkelingen, aangezien het verder gaat dan de individuele training die wij aanbieden op de werkvloer. 5. Hoe is de komende bijscholing opgezet? Wat wordt globaal de inhoud van de bijscholing? (bijscholing inmiddels afgerond, red.) De huidige bijscholing Kracht is opgezet in 2 gedeeltes die in een dagdeel worden aangeboden. Instructeurs van Technogym bieden middels een vragenlijst en zelf ontdekken inzichten met betrekking tot de nieuwe apparatuur, het gebruik en de mogelijkheden hiervan. Zelf mag ik het gedeelte geven met betrekking tot Kettlebells, welke verstrekt worden met de levering van de nieuwe apparatuur. Binnen deze instructie bied ik een 5 tal fases aan met hierin oefenstof waarmee de instructeur Kettlebell-training kan aanbieden aan diverse doelgroepen. Daarnaast geven we de positionering aan van het HIIT (High intensity interval training) binnen de doctrine. Hierin geven we ook een plaats aan de "Crossfit ‘geïnspireerde’ circuits. De bijscholing is niet een op zichzelf staande scholing, in een later stadium zal er een vervolg aan gegeven worden d.m.v. scholing en documentatie die ter beschikking komt van de sportgroepen en hun instructeurs. Persoonlijk vind ik het een gigantische uitdaging om deel uit te maken van de nieuwe ontwikkelingen en hier een bijdrage aan te mogen leveren.

Daniël van Merriënboer, niet alleen gefascineerd door training van het menselijk lichaam...

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 26

Zandloper

Veteranendag 2014

Door: Ger van de Berg, Michelle Schut en André Wijnberger Ook in 2014 werd de jaarlijkse Veteranendag weer gehouden, zaterdag 28 juni om precies te zijn. Op de Veteranendag eert en dankt Nederland haar Veteranen voor hun inzet over de hele wereld. Naast centrale activiteiten en een Defilé in Den Haag worden er in het kielzog van deze dag meerdere activiteiten georganiseerd die aansluiten bij de activiteiten in Den Haag. Zo is er jaarlijks ook een motorrit van twee dagen die eindigt op het Malieveld in Den Haag en vervolgens deelneemt aan het defilé. In de organisatie van deze tocht speelt ‘onze’ Ger van de Berg een rol. André Wijnberger was dit jaar een deelnemer. Hieronder een verslag van deze twee gewaardeerde collega’s Ger van de Berg: Van vrijdag 27 juni op zaterdag 28 juni gingen een aantal Veteranen voor hen terug in de tijd. Niet alleen overnachtten zij op een voor hen vaak bekende kazerne, maar deze 250 Veteranen motorrijders sliepen op veldbedjes in de sporthal van de Korporaal van Oudheusdenkazerne in Hollandsche Rading. Dit in het kader van de inmiddels vierde Nederlandse Veteranendag Motorrit die georganiseerd werd door de Stichting Nederlandse Veteranen Motorrijders, ondersteund door het Veteranen Instituut en het Comité Nederlandse Veteranendag. Doel van de rit is om Veteranen met een passie voor motorrijden samen te brengen en te laten herdenken. Maar ook om aandacht en erkenning te krijgen voor de ruim 130.000 Veteranen in Nederland. Aan de rit nemen Veteranen van alle missies en krijgsmachtsonderdelen deel. Waaronder een 87 jarige Indiëganger. Op de eerste dag van de motorrit reden de 250 Veteranen vanuit zes verschillende startplaatsen vanuit Nederland naar Hollandsche Rading. Hier zagen de deelnemers elkaar na een jaar weer, nieuwe vriendschappen werden gesloten en oude hernieuwd. Na de gezamenlijke kranslegging uitgevoerd door de commandant van het IDGO, mw. KTZ A. Coppens, kon men tijdens de BBQ onder het genot van een hapje, drankje en goede muziek weer even bijpraten en oude herinneringen ophalen. Om 00.00 uur precies werd de Brothers in Arms borrel gehouden, voor hen die er niet meer bij zijn en daarna werden de veldbedjes opgezocht. Na een korte en onrustige nacht, (denkt u eens in 250 knorrende mannen en een enkele vrouw), vertrokken zij de volgende ochtend vroeg naar de Nationale Veteranendag op het Malieveld in Den Haag. Op dit jaarlijkse nationale evenement bedankt de Nederlandse bevolking de ruim 130.000 militaire Veteranen voor hun inzet, nu en in het verleden. Dit jaar deed ook dit de meesten denken aan de stoffige zandbak waarheen men uitgezonden is geweest. Desondanks was het een feest van herkenning en erkenning.

Een impressie van een aantal vragen die ik kreeg tijdens de feestavond. Ger wat betekent de 99% op je vest ?? Dit is de tegenhanger van de 1% ers, deze houden zich niet aan de wet , zijn outlaws , zitten bij foute MC’s. Wij zijn van de 99%ers houden ons aan de wet , we houden van motorrijden , zitten niet bij foute clubs, geen 100% omdat we ook wel eens te hardrijden. De 99% badge wordt steeds meer gedragen om te laten zien dat er met ons niks mis is. Ger kun je mij een kamer regelen?? Ger, wat het overnachten betreft in Hilversum: is het ook mogelijk om op een rustige plek te slapen, in een sporthal tussen tientallen mensen (waarvan ik de meeste niet ken) is voor mij geen optie, ik heb een complexe vorm van PTSS, en door mijn hyper alertheid zou ik totaal geen rust hebben en ook niet slapen, ik zou het jammer vinden om ’s morgens opgefokt weg te rijden of voortijdig het kamp te laten. Ger, ik ben wel 86 jaar maar ik wil niet slapen op een aparte kamer maar bij de mannen in de sporthal!! Ger, wie regelt de krans?? Ger, komen ze de bedjes brengen of moeten we ze halen en wanneer moeten ze terug?? WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 27

Zandloper

Veteranendag 2014 (vervolg) Ger, Ger, Ger, Ger, Ger,

kun je me oppikken van het station?? Ger, er staat iemand voor de poort staat niet op de lijst?? de DJ. Het is te hard, het is te zacht, andere muziek?? Ger, het bier is op, kenne gei nog iets regelen?? het is pas 24.00 moeten we nu al stoppen?? Ger, wat doet de KMar met zoveel man hier?? wat zijn de vertrektijden van de groepen?? Ger, corvee: wie wat waar?? Ger, we missen een sleutel?? me motor doet het niet?? Ger, die vlag moet van die motor af??

André Wijnberger: Begin dit jaar kwam mijn KMS klasgenoot en gewaardeerde collega Ger van de Berg naar me toe en zei dat ik me nu eindelijk eens op moest geven voor de motorrit die bij de Veteranendag hoort. Al een paar jaar riep hij hoe fantastisch deze happening was en ik met mijn GoldWing ook aan moest sluiten. Ik heb mij aangemeld en doe bij deze daarvan verslag, maar niet voordat ik eerst een paar overeenkomsten tussen Ger en mij heb toegelicht. De eerste overeenkomst zit ’em in het feit dat wij allebei eerst dienstplichtig en daarna KVV-er LO/Sportinstructeur zijn geweest, voordat we in september 1984 in Weert als onderdeel van de 2e C(IOS)klas beginnen aan de opleiding tot Beroeps Onbepaalde Tijd. Eerst 8 maanden op de KMS, daarna nog naar het OCLO, de huidige LOSS. Die zat toen nog in Ossendrecht en van daaruit was je ook snel in bijvoorbeeld Antwerpen…. Details van die trips ga ik u niet mee vermoeien... We schakelen gauw door naar meer overeenkomsten: overgewicht, ja , voordat u daar zelf op zou komen, noem ik het maar even…, maar daarnaast ook de liefde voor water, motoren en veel andere sporten. Genieten van het leven past ook prima in dat rijtje. Qua werk hebben we ook een aantal gelijkenissen, zo hebben we allebei een voorkeur voor zelfstandig werken, ook in het buitenland. Ger heeft een behoorlijk aantal jaar in Heidelberg gewerkt op een internationaal hoofdkwartier, van mij denken de meeste mensen dat ik alleen maar in Münster heb gewerkt. In de bijna 32 jaar dat ik nu LO/Sportinstructeur ben, heb ik echter heel wat kazernes als plaatsing gehad; Schalkhaar, Garderen (2x), Harskamp, Apeldoorn(2x), Schaarsbergen, Ede(3x) en Münster (3x). Een leuk rijtje dus, en dan ben je al bijna veteraan he, daar is alleen nog een uitzending voor nodig. Ger en ik hebben ook daar gelijkenissen, want de ouderen onder ons weten dat zowel Ger als ook ik tijdens de missie heel wat andere dingen gedaan dan alleen mensen aan het sporten krijgen. Met zijn twee rechter handen was Ger aan het sleutelen en allerlei klusjes aan het doen, ik was bijvoorbeeld vorkheftruck chauffeur, reis- en konvooileider. Gaan we nu door naar het verslag van de motorrit die bij de Veteranendag hoort. Deze begint op de vrijdag, waar op verschillende plaatsen in Nederland motorrijders zich verzamelen: Groningen, Winterswijk, Maastricht, Breda, Den Helder. Ik besloot mij aan te sluiten bij de groep die vanaf Winterswijk vertrok en van daaruit gingen we via allerlei mooie wegen naar Landgoed Vrijland nabij Deelen, waar een krans gelegd werd ter herinnering aan allen die zijn gesneuveld tijdens een missie. Vandaar reden we wederom over binnenwegen naar Laren, waar we bij een bejaardentehuis zijn gestopt en waar vooral de Harley Davidson rijders welkom waren, vanwege de vele decibellen die zij produceren. Een kopje koffie drinken met de bewoners en een praatje maken, deed hun hart op de juiste manier weer wat sneller kloppen. Allemaal op de foto met ons maakte het geheel compleet, kleine moeite, groot plezier! Laatste stuk van de route bracht ons op de Korporaal van Oudheusdenkazerne in Hilversum, waar de overnachting was geregeld. In de avond een BBQ en een drankje, de volgende ochtend via allerlei routes naar Den Haag. Een mooi contrast die decibellen, want de zoevende 6 cilinders en de ronkende Harley Davidsons gaan hand in hand over ’s lands wegen. Vooral in tunnels willen de HD rijders even laten weten dat ze aanwezig zijn, en dat WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 28

Zandloper

Veteranendag 2014 (vervolg) levert haast een concert aan decibellen op, in ieder geval ruim meer dan de toegestane 104 Db! Er was nogal wat commotie over de deelname van de Motor Club de Veterans, deze MC mocht van de burgemeester van Den Haag niet met hun colors rijden. Daardoor werd het defilé wat anders gedaan dan de andere jaren, want alleen de voorzitter van de Nederlandse Veteranen Motorrijders, Henk van Boxtel , reed het defilé. De andere ruim 200 motoren bleven op het Malieveld in Den Haag staan. Een statement waar de Veterans heel blij mee waren, solidariteit onder motorrijders is heel erg groot. Op het Malieveld was er uiteraard van alles opgebouwd om het iedereen naar de zin te kunnen maken. In het 10 jarig bestaan van de huidige vorm van de Veteranendag een goede opkomst qua bezoekers, wat mij betreft (voor mij was dit de eerste keer) een aanrader voor eenieder, actief dienend of niet. Het weer leverde uiteraard een prima bijdrage, naast alle muzikale ondersteuning en de activiteiten voor jong en oud.

LO/Sport kort LO/SPORT GOLFDAG Zoals eerder te lezen viel op deze website, gaat er een Golfdag voor de Vrienden van LO/Sport georganiseerd worden. Na ampele overwegingen is de agenda open gevallen op woensdag 08 oktober en is het plan om te spelen op een baan in de buurt van Breda. Na ontvangst van koffie met wat lekkers, zullen er (waarschijnlijk in de spelvorm stableford) 18 holes gespeeld gaan worden. Na de prijsuitreiking is er een diner in de vorm van een dagschotel. Kosten bedragen ongeveer 65 euro. De organisatie rust in handen van Rob Zimmermann en hij heeft inmiddels een optie voor 6 flights, waardoor er maximaal 24 LO/Sportvrienden kunnen deelnemen. Meld je daarom snel aan via mailadres: [email protected]

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 29

Zandloper

Saker Falcon (Hongarije) en American Falcon (Amerika) Door: Oscar Prins en Jan-Piet Bosma

Ook in het vernieuwde Gereedstellingsproces van de KL gaan eenheden nog steeds op oefening, in Nederland of (ver) daarbuiten. Oscar Prins en JP Bosma delen hun ervaringen met twee grotere oefeningen met ons. Een LO/Sport verslag van de oefening Saker Falcon te Hongarije, Varpalota. Namens de betrokken LO/Sportgroepen verzorgden Aooi JP Bosma, Smi Twigt, Sgt Eilander, Sgt van Laere en Smi Prins de LO/Sportbijdrage. Brigadegeneraal N. Geerts, Commandant 11 Luchtmobiele Brigade over de oefening Saker Falcon: De oefening Saker Falcon is een belangrijke Air Assault oefening voor 11 LMB. Alle eenheden van de brigade zijn vertegenwoordigd in Hongarije voor de certificering van twee bataljons als Air Assault bataljon. Alles bij elkaar is ongeveer twee derde van de brigade vertegenwoordigd. De oefening wordt gezamenlijk uitgevoerd met helikoptersquadrons van DHC en het Amerikaanse 12 Combat Aviation Brigade. De nadruk ligt tijdens Saker Falcon op high intensity warfare waarbij eenheden Air Assault en Airborne worden ingezet.

Uiteraard mocht de sportieve ondersteuning aan deze oefening van de sportgroepen JWF en OK niet ontbreken. Maar wat ga je als sportgroep doen op een certificeringsoefening waarbij weinig ruimte is voor rust of ontspanning? Het bleek dat de programma’s voor de gevechtssoldaat zo vol zaten dat de ruimte die in het programma aanwezig was gebruikt diende te worden om op te laden voor de volgende actie. Toch krijgt de LO/Sport een belangrijke positie op het kamp. Centraal bij de Staf Staf Compagnie kregen we een ruim veld toegewezen met daarop twee gekoppelde boogtenten en veel bomen. We hadden de volgende insteek voor het inrichten van een fitness: hij moest uitdagend zijn, veelzijdig, laagdrempelig, gemakkelijk in gebruik en doelgericht toepasbaar. Deze doelstelling resulteerde in een buitenfitness met de volgende mogelijkheden: 1. Een volledig ingericht VDK circuit, te gebruiken binnen de doctrines van de LO/Sport of binnen het Crossfit systeem. 2. Een gecombineerde touw-/ladderklim installatie. 3. Een TRX straat. 4. Een pull-up bar. 5. Een touwbaan voor catcrawl- en openhang toepassingen. 6. Een Slackline (een strak gespannen band waarop je probeert te balanceren, het is een soort van koorddansen maar een slackline veert als een trampoline, red.). 7. Een survivalstraat met diverse netten, swingovers en enter locaties. 8. Een veld met losse gewicht en halterstangen. 9. MZV mogelijkheden.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 30

Zandloper

Saker Falcon (Hongarije) en American Falcon (Amerika) (vervolg) 10.

Overig speeltuig als een sleeplocatie, een uitdagende hijsinstallatie en een multistation.

Verder hadden we een gps wandeltocht, atb- en hardlooproutes in de aanbieding. Wat opviel was de grote waardering van iedereen die bij ons in de Fitness kwam trainen. Van krachtsportfanaat tot 50-plusser, iedereen was enthousiast over het aanbod van trainingsmogelijkheden. Ondanks het drukke programma kon men toch soms tijd vinden om te komen trainen. Men kwam dan ook van vroeg in de ochtend tot laat in de avond. En dit slechts gerealiseerd met een aantal kratten vol touwen, heel veel diverse lompe gewichten en meerdere sterk gemotiveerde creatieve sportinstructeurs bij elkaar. Al snel kwamen onze bevriende collegae van het Amerikaanse leger bij ons trainen en de kunst van onze touwklimtechnieken afkijken. Deze, over het algemeen wat kleinere, rondere en vierkantere medestrijders vonden met name onze skills in de touwen erg goed. Een schipperslag of -op het touw kom-techniek is voor hen een volstrekt onbekende techniek. Uiteraard hebben we hen de beginselen uitgelegd. Door de goede verstandhouding kwam al snel het verzoek of een man of twintig vrijwilligers getraind konden worden door een Nederlandse PTI instructeur. Sgt Rudy van Laere heeft op een leuke, uitdagende wijze invulling gegeven aan deze les. Helemaal kapot waren ze na afloop, maar ze vonden het fantastisch. Deze positieve reactie heeft uiteindelijk geresulteerd in een gepland werkbezoek van de Commandant van de Amerikaanse eenheid en de Landmachtadjudant aan de LO/Sport groep Vaperlota. Smi Michiel van Twigt zal dit bezoek voorbereiden en uitvoeren. Naast het beheren van de fitness hebben we de volgende activiteiten ontplooid: 3 x in de week Vakol training geven, invulling geven aan Cie’s sport, SMR trainingen, het begeleiden van marstrainingen en ATB tochten. Ook was er ruimte voor integratie binnen de eenheden. Zo heeft een van ons deelgenomen aan een actie en hebben we de geneeskundige afvoerketen van dichtbij mogen meemaken en mocht een helikopter vlucht niet ontbreken. Terugkijkend kan ik tevreden zijn over onze kleine bijdrage aan deze grote oefening. We hebben gedaan wat binnen onze mogelijkheden lag, namelijk: maatwerk leveren door klantvriendelijk optreden waarbij we een

adviserende en begeleidende rol hadden onder oefen omstandigheden. Door te stimuleren en motiveren waar nodig, konden we doelgericht bezig zijn. Dit heeft onder andere geresulteerd in nieuwe inzichten vwb trainingsdoctrines en -methodieken. Bijkomend voordeel van deze oefening was dat twee totaal verschillende sportbureaus mochten samenwerken. Over en weer werd er van elkaar geleerd, materiaal uitgewisseld en op een ontspannen manier samengewerkt. Oefening Saker Falcon heeft onze brigade sterker gemaakt! Een (klein) LO/Sport verslagje van oefening American Falcon. Periode mei 2014. Deelnemers: Sgt Rogier Wezeman en Aooi Jan-Piet Bosma, LO/Sportgroep JWF Assen. Intro Ik zie de regelmatige lezers van www.fitforaction.nl / Zandloper al denken: Jan-Piet, na Hongarije, nu alweer op oefening?? Dit klopt. Maar er is niets aan de hand. Thuis gaat alles goed. En de voetbalvereniging kan in deze periode ook wel even zonder mij. We zijn tenslotte, naast LO/Sportinstructeur, militair. Of moet het andersom worden gelezen? Deze oefening had als Vakman, Leider, Instructeur, voor mij persoonlijk als STOO P&P/O&T, een aantal WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 31

Zandloper

Saker Falcon (Hongarije) en American Falcon (Amerika) (vervolg) hoofddoelstellingen. De P&P tak; het begeleiden en ondersteunen van een jongere collega en de O&T tak: hebben we “onze” militairen, van het 13 Infanteriebataljon RSPB (Regiment Stoottroepen, Prins Bernhard) daadwerkelijk goed opgeleid en getraind voor deze oefening? Daarnaast een aantal praktische doelstellingen: van de hoed en de rand alles willen weten, mee kunnen praten (beïnvloeden), ervaringen delen en niet onbelangrijk: het netwerken.

Het kwam overigens mooi uit dat ik nog nooit in Amerika was geweest

.

Heb de C- LO/Sportgroep, de kapitein Bart Steenge, echt moeten overtuigen, om de werkvloer wederom voor een aantal weken te moeten verlaten. Binnenkort gaan we dit evalueren. Overigens gaat het 13e bataljon in september naar Noorwegen. Ben hier al een aantal keren geweest dus het antwoord denk ik al te weten. De oefening Oefening American Falcon is een FTX Air Assault certificerings oefening. Doelstelling van de oefening is het trainen van een geïntegreerde inzet van gevechts– en transporthelikopters en grondcomponent tot en met de uitvoering van het grond tactisch plan op niveau III en IV. Nadruk in deze oefening ligt bij de uitvoering van de offensieve fase van een opdracht. Hierbij worden, alle cie’n binnen de 11 Lumbl Brigade, in een periode van 4 aaneengesloten weken op het grootste oefenterrein van Amerika (Fort Hood) getraind. Als je de Amerikanen mag geloven, is het zelfs het grootste oefenterrein van de wereld. (Google; Fort Hood Texas, maar even.) “Welcome at the great place” krijg je bij iedere ontmoeting/kennismaking met de Amerikanen te horen. Vijftig-/zestigduizend Amerikaanse militairen met evenzo veel burgers –dit zijn veelal ex-militairen- op een immens groot oefenterrein bij elkaar. Het Amerikaanse (militaire) systeem zit overigens vol met regels en nog eens regels. Totaal geen flexibiliteit. Regels zijn regels tot in the Fucking American detail. “The future of the Army begins at Fort Hood”, “One team, one mission” (trust–discipline–readiness). Het oefenprogramma is echt druk voor de aanwezige militairen. Het programma zit strak in elkaar. De meerdaagse operaties (oefeningen) volgen elkaar in een razend tempo op. Bij dag en bij nacht. In drie weken tijd 12 stuks. Met een meerdaagse eindoefening als afsluiting. Allen met verschillende doelstellingen per niveau. Het gehele oefenprogramma is/wordt samengesteld door speciale scriptschrijvers binnen 11 LMB. De stafleden van het 302 Squadron, die hier voor langere tijd gelegerd zijn, hebben de algehele leiding. Een prima samenwerkingsverband tussen de CLSK (Luchtmacht) en CLAS (Landmacht). Naast oefenen, logisch: het kost veel geld, is er weinig tot geen ruimte voor andere zaken. In de tussenliggende weekenden hebben de militairen 1 dag ontspanning (R&R). Waarom gaat er eigenlijk een LO/Sportinstructeur mee? Open deur: “We hebben ons toch onmisbaar gemaakt met onze specifieke professionele kwaliteiten”. En dus gaat er een LO/S eenheidsinstructeur, in dit geval Sgt Rogier Wezeman, met de “uitzend” eenheid 13 C-cie uit Assen, mee naar Amerika. Overigens zijn hem al vele collega LO/S instructeurs vanuit Assen en Schaarsbergen voorgegaan.

WWW.FITFORACTION.NL

Begeleiden PT training i.h.k.v. acclimatiseren.

Pagina 32

Zandloper

Saker Falcon (Hongarije) en American Falcon (Amerika) (vervolg) Belangrijkste doel: Het personeel inzetbaar houden en het uitval percentage zo laag mogelijk te houden. Hoe: 1. Adviseren oa. kleding, drinkbeleid, voeding, letsels. 2. Ondersteunen oa. daadwerkelijk, als pax, mee met operatie. 3. Afstemmen (fysiek en mentaal) oa. training, voorlichting, ervaringen delen. 4. Praktisch uitvoering geven aan oa. fysieke arbeid onder (extreme) omstandigheden. Beschikbare (sport) accommodaties Oa. meerdere maximaal ingerichte K&F en cardio hallen, hindernisbanen, zwembaden, loop- en ATB routes, etc. Beschikbare (oefen) terreinen Een gebied zo groot als de provincie Utrecht. Het waren voor mij als O&T-er “maar” twee weken. Een mooie ervaring rijker en een illusie; “The future of the Army begins at Fort Hood”, armer. Dacht dat in Amerika inderdaad alles beter was, maar wij doen het nog niet zo slecht !!! Voor de eenheid LO/Sportinstructeur vijf weken. Een monsterachtig mooie oefening. De Sgt Wezeman zal t.z.t. zijn eigen verhaal op papier zetten.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 33

Zandloper

Van de Medezeggenschapscommissie Door: Christiaan Bakhuizen

Beste collega’s, De MC verkiezingen die plaats zouden gaan vinden tijdens de Dienstvakdag LO&Sport gaan niet door. Het aantal kandidaten dat zich beschikbaar heeft gesteld is meer dan het vereiste minimum, maar blijft onder het maximum aantal leden. De nieuwe MC LO/Sportorganisatie (MC) wordt 18 september door de C-LO/Sportorganisatie geïnstalleerd. De MC gaat uit de volgende leden bestaan. Sergeant P.A.W.M. van Beekveld Sergeant-Majoor E.M.I Wijffels Adjudant J.J. Stijger Adjudant L. Wobbema Adjudant F.J.M. Hoek Kapitein T.G.M. Hunck Kapitein C.P.M. Bakhuizen De taakverdeling binnen de MC zal 18 september waarschijnlijk ook duidelijk zijn. Zodra dit duidelijk is wordt u hierover geïnformeerd. De MC neemt afscheid van Dhr. Wil Fasen en de Adjudant Kees Jaket. Wij danken beide voor hun inzet. Aftredend voorzitter MC Adjudant Kees Jaket blijft tot en met de afronding van de evaluatie fase reorganisatie LO/Sportorganisatie nauw betrokken. Namens de MC,

Kap Christiaan Bakhuizen Vice voorzitter

LO/Sport kort

4 juli 2014 zijn SMI Sieger Everts, SMI Marcel Panhuis en SM Annemarieke van Hulst geslaagd voor de VTO-3 opleiding. WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 34

Zandloper

Olympische gedachte in Biddinghuizen Door: Tim Hendrickx

In dit stuk zal ik jullie meenemen in mijn eerste triathlonervaring tijdens het OMK Triathlon te Biddinghuizen. Samen met mijn sportgroepcollega`s Arjen van der Boom en Steven Alberti heb ik deelgenomen aan de 1/8 (sprint) triathlon. De reden van onze deelname was vooral omdat het ons leuk leek en we dachten dat het een redelijk laagdrempelig evenement was. Laatstgenoemd aspect werd hard onderuit gehaald bij aankomst op de wedstrijdlocatie bij Flevonice. Deze locatie had meer weg van een Olympisch dorp dan van een laagdrempelig evenement. Dit kwam vooral door de uitrusting in de vorm van tijdritfietsen met een geschatte waarde van een tweedehands middenklasse auto. Al snel werd me duidelijk dat de wereld van triathlon een wereld van materialisme is. Dat triatleten veel waarde hechten aan hun materiaal werd ook weer bevestigd toen ik mijn fiets, waar nog modder opzat van een paar weken geleden, ophing in het parc fermé tussen de fietsen die ter plekke nog even werden opgepoetst zodat de felle zon goed z’n werk kon doen bij het weerkaatsen op het carbon. Dat bij mij hierdoor de zenuwen inmiddels flink waren opgelopen bleek uit de sprintactie twee minuten voor het startsignaal om nog even mijn zwembril uit mijn sporttas te halen. Vervolgens was ik alsnog op tijd om in het heerlijke Tim Hendrickx, Steven Alberti en Arjen van der Boom water (van 20 graden Celsius) aan te sluiten bij de rest van de deelnemers. Het door Kolonel Stuut veroorzaakte startschot klonk, en als jonge onbezonnen schildpadjes begonnen we ons richting de eerste boei te begeven. Een goedgeplaatste hak op mijn oogkas herinnerde mij eraan dat ik mijn zwembril wel nog even moest opzetten om er nog enig profijt van te kunnen hebben. Al snel kwam ik erachter dat het handig was om de borstcrawl af te wisselen met de schoolslag omdat ik anders te veel van de ideale lijn afweek. Halverwege het zwemparcours was het deelnemersveld al flink gespreid en bevond ik me redelijk centraal daarin. De laatste 150 meter besloot ik met borstcrawl nog even door te trekken. Toen ik het vaste land onder mijn voeten voelde snelde ik me naar m’n fiets en dacht: ‘de kop is eraf’!

Na een enigszins onwennige wissel zat ik dan eindelijk op m’n fiets om aan een nieuw avontuur in de vorm van 4 rondjes van 5 km fietsen te beginnen. Van de eerste paar rondes kan ik me vooral herinneren dat ik lekker aan het genieten was van de zon en de vertrouwde speakergeluiden van André Wijnberger op de achtergrond. De eerste paar rondjes gingen lekker maar kon ik niet het voorgenomen gemiddelde handhaven. Misschien had het zwemmen mijn benen toch behoorlijk vermoeid. Inmiddels had ik hier en daar een aantal deelnemers ingehaald waardoor mijn gevoel van zelfvertrouwen behoorlijk was gestegen. Dit gevoel werd me ontnomen toen een zoemend geluid erg snel naderde en een fietser bleek te zijn die me het gevoel gaf dat ik geparkeerd stond. Het idee dat Mart Smeets en Maarten Ducrot op dit moment zouden zeggen dat ik in een ‘sur place’ of ‘ondersteboven op m’n fiets’ zat bezorgde me weer een glimlach op m’n gezicht.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 35

Zandloper

Olympische gedachte in Biddinghuizen (vervolg) De laatste ronde merk ik dat mijn benen het beginnen te begeven en kijk ik wanhopig of het parc fermé al in zicht is. Na nog vele malen te zijn ingehaald door met name atleten van de Olympic Distance zag ik het einde van mijn laatste ronde naderen. Voor de streep van het parc fermé stapte ik af waarna er zich een zeer gevaarlijke situatie voordeed. In al mijn enthousiasme en onervarenheid had ik namelijk mijn helmbandje losgemaakt voordat ik mijn fiets op de desbetreffende plek had opgehangen. Gelukkig was daar een zeer oplettend jurylid dat zich richting mij snelde om me te vertellen dat ik een overtreding had begaan. Ik weet nog dat ik me tijdens het wisselen van mijn schoenen afvroeg waarom deze vrouw maar bleef herhalen dat ik in overtreding was tot het moment dat de kramp in mijn kuit schoot en ik gelukkig niet meer meekreeg wat ze me allemaal verweet. Na kort even te rekken en een slok water te drinken heb ik me afgezonderd van de vrouw en heb ik me richting het parcours begeven. De eerste meters leek het alsof de vrouw van de jury als straf voor mijn overtreding mijn motorische vaardigheden had afgenomen. Het duurde akelig lang voordat de fietsbeweging uit m’n benen was en ik kon hardlopen alsof het mijn eigen benen waren. Na een matige doorkomsttijd van de eerste ronde was daar weer een glimlach op mijn gezicht toen André Wijnberger weer ongemakkelijk mijn naam probeerde te achterhalen en toch maar besloot om “collega” te zeggen. Daar waar de eerste ronde me erg zwaar viel, ging het de tweede (en laatste) erg lekker en kon ik weer genieten van het mooie weer en prachtige entourage. Met weer een respectabel tempo stevende ik op de finish af waardoor ik hier en daar weer iemand mocht inhalen. Eenmaal gefinisht merkte ik dat het toch wel een aanslag op m’n lichaam was geweest maar het voelde toch ook zeker als een euforisch moment. Terugkijkend heb ik het hele evenement vooral als heel erg leuk ervaren. Het is alleen al fantastisch dat je als ‘leek’ aan zo’n professionele organisatie kan en mag deelnemen. Tevens is de locatie ook erg geschikt en leverde de zon in dit geval ook een positieve bijdrage. Waar wel nog aan gewerkt kan worden is naar mijn mening de drempel tot deelname. Helaas laten te veel mensen zich imponeren door de professionaliteit die deze discipline uitstraalt met als gevolg dat dezen zich niet hiervoor inschrijven. Dit terwijl triathlon naar mijn mening bij uitstek een sport is die de veelzijdigheid van een militair goed tot z’n recht kan laten komen. Het is daarom van belang dat wij als sportinstructeurs onze klanten stimuleren om gewoon eens mee te doen. Dit hoeft helemaal niet met dure uitrusting maar kan bijvoorbeeld ook met ATB’s zoals Arjen en Steven hebben bewezen. En wie weet komen er uiteindelijk weer nieuwe talenten naar boven die in de selectie van Rik van Trigt opgenomen kunnen worden, waarna hij ze dwangmatig zal controleren op de hoeveelheid saus die ze tijdens de maaltijd op hun bordje hebben

.

In dit stukje heb ik niet onze resultaten vermeld. Onze organisatie kennende zijn er een hoop mensen die hier erg benieuwd naar zijn zodat ze onze prestaties met die van zichzelf kunnen vergelijken. Daarom kan ik jullie verwijzen naar de volgende pagina waar alle resultaten in een overzicht staan (http://www.sportcommissie.nl/12 -6-triathlon-nmk.html ). Ik hoop dat we volgend jaar nog meer deelnemers bij dit evenement mogen begroeten en dat het aandeel ATB’s, Tendums en bakfietsen ook zal groeien. Tot volgend jaar!

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 36

Zandloper

Zure regen in het Sauerland Door: Paul Lindeboom

Ook op de staf LO/Sportorganisatie wordt door verschillende medewerkers regelmatig de fiets gepakt om de nodige kilometers te maken, zo ook door Paul Lindeboom en Jan Joosen. Deze twee komen elkaar ook nog wel eens tegen bij een lokaal omloopje, in de veteranenklasse. Paul Lindeboom heeft in twee stukken op www.fitforaction.nl hierover al geschreven. In de Zandloper die twee stukken gecombineerd. Op dinsdag 20 mei a.s. werd het NMK Mountainbike weer in Nieuw-Milligen georganiseerd. Na een (te) kort uitstapje naar de Amerongse Berg kwam het parcours weer rondom het Solse Gat te liggen. De grootste aandacht bij dit evenement gaat voor de meeste natuurlijk uit naar de strijd voor de militaire kampioenen, maar de Fitforaction-redactie had slechts oog voor het veteranenklassement. Het toeval wil dat Paul Lindeboom en Jan Joosen daar mogelijk de strijd aan gaan voor een podiumplek – Jan zat daar in 2013 al dicht in de buurt van de derde plaats -, maar zeker voor de onderlinge eer. Is dat nou zo’n toeval dat deze twee elkaar treffen? Dat valt inderdaad best mee, maar wordt al met andere ogen bekeken als je weet dat de twee ook nog onderlinge strijd gaan voeren in de Sauerlandse heuvels. De ATB-marathon van Saalhausen wordt verreden over een afstand van 60km. Die afstand is niet al te heftig, de 1600 hoogtemeters zorgen voor een meer bezorgde blik. Wie Sauerland een beetje kent, weet dat zodra je de eerste heuvel af bent, je na de bocht direct de volgende voor de kiezen krijgt. Voor de organisatie lastig om een vlak stuk te vinden om een ravitaillering te plaatsen ‘Saalhausen’ maakt onderdeel uit van een internationale bikecompetitie over zeven wedstrijden die verdeeld liggen over Nederland (2), Sauerland (3), Eifel (1) en Ardennen (1). Alle zeven wedstrijden hebben een middenafstand die gaat tussen de 60-70 kilometer en de hoogtemeters variëren tussen de 1300-1900. De beste vier resultaten worden in een totaalklassement opgenomen. Jan scoorde bij de seizoen opening in april in Groesbeek al met een sterke derde plek in het klassement H50. Paul deed op die dag mee aan een ploegentijdrit in Almere en laat de Nederlandse wedstrijden in de competitie naast zich liggen vanwege het massale karakter van deze wedstrijden. De teneur van dit artikel is hiermee aangevangen. Er bestaan opmerkelijke verschillen tussen de twee opponenten, die een interessante stelling herbergt: welke trainingsaanpak is de beste voor dit soort wedstrijden die tussen de 3-4 uur duren? Zo “trainde” Jan in de aanloop naar de wedstrijd op een zaterdag een uurtje of zeven via deelname aan de Classico Boretti, een toertocht voor de racefiets over een afstand van 165km. Die tocht voerde over diverse heuvels zoals de Posbank en de Grebbeberg. Paul zat een dag later drieënhalf uur op het zadel van zijn ATB op de vaste mountainbikeroute van Nijmegen. Ongeveer de helft van het aantal uren van Jan en een ander soort tweewieler. Internationaal deed Jan vorig jaar mee aan het meerdaagse fietsevenement “le petit Tour de France” dat vanuit Valkenburg naar de Alpen (Morzine) voerde. Vijf dagen lang etappes van bijna 200km, in totaal 980km. Weer op de racefiets. Paul krijgt al pijn in zijn reet bij slechts de gedachte hieraan en koos voor het pittoreske Schladming in Oostenrijk (http://www.alpen-tour.at/), waar vier dagen achtereen etappes op de ATB over schappelijke afstanden van 75km afgelegd werden en zelfs een lekkere korte klimtijdrit van 16km bevatte. (Dat die op 02 mei (!) in de sneeuw eindigde en er toch zo’n drie uur aan 1600 hoogtemeters besteedt diende te worden, zou de pret overigens behoorlijk drukken).

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 37

Zandloper

Zure regen in het Sauerland (vervolg) Verder traint Paul veel kilometers tijdens het woon-werk verkeer van anderhalf uur per enkele rit (zowel ATB als race), en pakt Jan vooral zijn ros tevoorschijn voor minimaal drie uur. Bij Jan mag het graag een onsje meer zijn. Paul doet daarnaast ook nog mee aan tijdritjes, maar de Monstertijdrit over 120km is zo’n wedstrijd waaraan 100% zeker nooit zal worden deelgenomen. De keren dat hij op de racefiets boven de 120km uitkwam, zijn nog steeds op twee handen te tellen. In 2010 waren beide ingeschreven voor la Marmotte in de Franse Alpen. De woensdag voorafgaande aan de cyclo met beklimmingen van de Glandon, Télégraphe, Galibier en Alp ‘d Huez (175km en 5500 hm) hadden de twee afgesproken aan de voet van de Hollandse Berg, samen met nog wat BN’ers die in de buurt bivakkeerden, zoals BHK-fysio Edward Nuijten. Jan bleek overduidelijk het beste klimmerspostuur te hebben en legde de klimtijdrit over 13,8 km en 21 beroemde bochten af in 52 minuten, Paul kwam in 1u05 bij het tunneltje waar de meeste fietsers hun tijd klokken. Huiskamervraag: wat was de tot nu toe snelste klimtijd van Pantani? Er zijn overigens niet slechts verschillen. Beide zijn al vanaf het begin van hun werkzame leven werkzaam bij een en dezelfde werkgever, nog steeds getrouwd met hun eerste vrouw, hebben beide twee kinderen, fietsen nog steeds op een 26 inch mountainbike en hebben de hele triathlon volbracht. Jan in 1992, Paul in 1996. Jan was een kwartiertje sneller, maar is dat in Saalhausen ook het geval? Winnaars voelen geen pijn. Het zoet der overwinning. Twee gezegdes uit de sportwereld die op mij die zaterdag niet van toepassing waren. Mijn karkas deed nog lang zeer, vooral de hele zondag maar ook een deel van de werkweken erna stonden in het teken van het likken van mijn wonden en ik denk met gemengde gevoelens aan de zure regen van Sauerland. Een neerslachtige terugblik op de ATB-marathon van Saalhausen. Op de weg naar Sauerland zag het er nog fraai uit. De zon kwam flink tevoorschijn, ondanks dat de voorspellingen voor het hele weekend erg matig waren. Niets erger dan in de regen je voorbereidingen te moeten doen. Het begint in ieder geval goed. De inschrijving verloopt soepel, je krijgt in niets de indruk dat dit toch een redelijk groot evenement is met 800 deelnemers. Een eerdere deelname vorig jaar oktober in het iets verderop gelegen Schmallenberg gaf eenzelfde beeld: relaxed professioneel. Dat laatste woord gaat niet voor mij op. Precies een minuut voor de start ontdek ik in het derde startvak de geel/ zwarte tricots van twee clubleden van mij. Met slechts tien deelnemers achter mij in het vierde en laatste startvak besef ik dat ik de tijd van mijn warming-up op de fiets beter had kunnen besteden aan het bestuderen van de wedstrijdinfo. Zal nu zo’n 300 bikers moeten inhalen om het achterwiel van angstgegner Der Jan te pikken. Het eerste uur gaat heel voortvarend. De eerste lange beklimming zit ik direct lekker in mijn ritme. Ben op de eerste twee kilometer al zo’n 100 funbikers gepasseerd, mijn groene shirt heeft goeie reclame gemaakt voor het Paintball-bedrijf van de vader van Sieger Everts, en met soepele tred passeer ik er in de komende twintig minuten nog ongeveer 100. Mijn clubvrienden zie ik al voor mij fietsen. Ik mag wel zeggen dat ik een behoorlijk goeie klimmer ben. In de afdaling maak ik flink gebruik van mijn kwalitatief hoogstaande remmen. Ben kort hiervoor met een snelheid van 60 km/u al tweemaal los van de grond gekomen na een lancering via afwateringsbuizen, en in tegenstelling tot veel tegenstanders kick ik hier niet op. Ik wil maandag weer normaal aan het werk! Ik schuif weer zeker dertig plekken op naar achteren. Ik mag wel zeggen dat ik een behoorlijk slechte daler ben.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 38

Zandloper

Zure regen in het Sauerland (vervolg) Anderhalf uur koers. Mijn eerdere spijt van het aantrekken van een extra fietsshirt maakt plaats voor de enige reden voor iets van vreugde. Het is dus toch gaan regenen en klimmend naar 750 meter hoogte begint het ook fris te worden. Mijn kledingkeuze is een van de weinige lichtpuntjes vandaag, het wordt om mij heen steeds grijzer. En bruiner, de fietsers om mij heen zitten al snel van onder tot boven onder de modder. Extra jammer, omdat het zo’n vreselijk mooie omgeving is waar we het eerste uur konden genieten van mooie uitzichten. Toch een fijn gevoel? Zie ik daar Jan Joosen voor mij fietsen? Yes! Onder een druilerig buitje klim ik gestaag omhoog, passeer wat andere opponenten en nader onze stafadjudant langzaam maar zeker. Ik kom met mijn voorwiel ter hoogte van zijn trappers, werp een blik opzij en bedenk alvast mijn eerste bemoedigende woorden. “Jammer, Jan”. Of klinkt “zet ‘m op, joh” sportiever? Ik slik alles op tijd in, het blijkt een minder begenadigde Duitse klimmer te zijn. Een soortgelijke ervaring doe ik later nog een keer op, maar had ik nou echt gedacht dat ik op een hartslag van 136, mijn aerobe drempel, iemand met de klimcapaciteiten van Jan zou weten te verslaan? Ik krijg mijn hartslag tijdens deze wedstrijd niet hoger en besef gaandeweg deze wedstrijd dat het er vandaag niet echt inzit. Dat beeld wordt in het verloop bevestigd. Het parcours wordt met name in de afdalingen poepie link. Op een single-track met blootliggende boomwortels ga ik al glijdend en glippend naar beneden. De volgende downhill is voor iemand met mijn daaltechniek gewoon niet te doen, diepe blubbersporen met hier en daar gladde rotsblokjes en ik lig, voor ik het goed besef, in de struiken. Geluk bij een ongeluk. Maar het wordt erger. Steile klimmetjes worden ontsierd door lopende en de fiets voortduwende bikers. Bijna onneembare hindernissen, niet langs te komen voor betere klimmers. Ook hier glij ik een keer uit uit en kom op mijn knie terecht. Wat ik denk en roep is niet geschikt voor deze website, maar vervloek inmiddels deze passages. De volgende klim is gelukkig wel te doen, maar ziet er bijzonder uit. Makers van films met een apocalyptische sfeer hadden hier hun camera’s kunnen opstellen. De ondergrond bruin en waterig, de achtergrond nevelig door verdampte neerslag en troosteloze blikken in de ogen van de deelnemers die ik nu passeer. Mooi in al zijn somberheid en had ik al gezegd dat ik het laatste half uur niet meer aan Jan gedacht heb? Het eind zal nu onderhand wel in zicht zijn. Ik schat nog een paar kilometer. Waarschijnlijk de laatste afdaling als ik het profiel van de wedstrijd wel goed bestudeerd heb. Vol remmend manoeuvreer ik mijn bemodderde bike naar beneden. Wordt hogeschoolacrobatiek om het gewenste spoor te volgen. Ik zak voor de toelatingstest en val vol met mijn ribbenkast op een rotsblok. Althans, zo voelde het. Het blijkt een flinke boomstronk te zijn maar verder blijft het voor mij een rotsblok. Twee Duitsers rennen op mij af en vragen of het goed met mij gaat. Zeer sportief van deze deelnemers om hun eigen wedstrijd te onderbreken, maar die dankbaarheid voel ik pas later. Nu voelt het alsof ik mijn ribben gebroken heb, maar adrenaline heeft zo zijn positieve kanten en een paar minuten later strompel ik verder met mijn bike naar beneden. Kan toch weer opstappen en bedenk in het laatste deel van deze afdaling dat ik thuis natuurlijk te horen krijg dat ik te oud word voor dit werk. (En dat wordt later op de avond helaas bevestigd). Zonder juichkreten of ander gelukzalig gevoel kom ik over de finish. Verdomme, vier uur rond over een wedstrijd van 58km, wat een waardeloos gevoel geeft die eerste blik op de klok. Als ik hoor dat de deelnemers aan de lange afstand niet meer verder mogen vanwege de gevaarlijke omstandigheden besef ik dat dit toch niet zomaar een wedstrijd was en voel mij iets beter…...tot ik later in de auto zit en alles zeer doet….. en ik mijzelf de volgende dag een zielig mannetje vind…… en in de uitslag zie dat Jan liefst een half uur voor mij is gefinisht. Net op het randje met een top-10 klassering, wat een klasse prestatie van hem. Als ik een buiging had kunnen maken, had ik dat nu gedaan!

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 39

Zandloper

Interview met Rob Burgers Door: Paul Lindeboom

Integriteit; Passie & Plezier; Discipline; Kameraadschap en Respect zijn de 5 normen en waarden die hoogtij vieren binnen de rugbysport. Fysieke gehardheid en incasseringsvermogen zijn ook nog eens karakteristieke eigenschappen van deze sport, zodat het logisch is dat deze (binnen de militaire wereld) niet heel veel gebezigde sport een impuls verdiend. Wat mooi aansluit bij de wereldwijde impuls via de Olympische status vanaf 2016, waar de rugbyvariant “Sevens” wordt geïntroduceerd. Interlandcarrière Rob Burgers Rob Burgers is vanaf zijn aanstelling bij de LO/Sportorganisatie kwaliteitsadviseur Rugby. Die aanstelling heeft hij verdiend op grond van zijn in het verleden behaalde prestaties. Op 16-jarige leeftijd, als speler van het Eindhovens RCE/PSV geselecteerd voor Klein Oranje en aansluitend nog 2 jaar in Jong Oranje. Ten tijde van zijn CIOS opleiding, in Heerenveen, werd hij nog uitverkoren om in het Nederlands Team te spelen, maar maakte om niet geblesseerd de studie te moeten afbreken – de keus om hier niet op in te gaan. Een keuze waar hij vandaag de dag nog steeds spijt van heeft.

Onbeschrijflijke sfeer Als hoogtepunt noemt hij de jeugdinterland tegen Engeland in het toen nog authentieke Twickenham Stadium. De sfeer en historie van het Engelse nationale rugbycentrum noemt hij onbeschrijflijk. Het stadium is de thuishaven van het Engelse nationale rugbyteam en werd in 1995 verbouwd. Het heeft nu een capaciteit van 82.000 toeschouwers die vooral komen kijken naar internationale wedstrijden zoals de Autumn Internationals en de wedstrijden van de Six Nations. Tevens noemt hij Hans Brian als trainer van RCE/PSV. De kijkers naar NOS Studio Sport in de jaren ’70 zullen vooral de enthousiaste stem van deze commentator bij de toen ook in Nederland befaamde zes-landenwedstrijden direct in de oren horen klinken. Tijdens zijn KMA-plaatsing van 1993-1999 stapt hij over naar het vak van trainer/coach van de CRFS, de WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 40

Zandloper

Interview met Rob Burgers (vervolg) Cadetten Rugby Football Society. In 1999 gaat hij weer actief spelen en doet dat zelfs nu, op iets gevorderde leeftijd, nog steeds in het tweede team van Tilburg, nadat hij 8 jaar in het eerste team speelde op 2 e klasse niveau. Impuls LO/Sportorganisatie Op initiatief van onze Chef Staf is Rob verzocht het oefengebied rugby te promoten. Het vlak voor de Kerst door hem opgestelde plan is begin 2014 geaccordeerd, met dien verstande dat de in het najaar door Rob aan te maken rugbytrainers een trainersdiploma zouden verkrijgen dat ook binnen het NRB (Nationale Rugby Bond in Amsterdam) geldig is. Achterliggende bedoeling is om op brigadeniveau weer rugbylessen te geven, mede omdat deze sport prima aansluit binnen de Vorming voor militairen. Hiervoor heeft Rob een internationale opleiding (IRB educator course) gevolgd om een landelijke opleiding te mogen geven aan LO/Sportinstructeurs die affiniteit met rugby hebben. Zij kunnen dan het diploma Rugby Oefenmeester 1 (jeugdtrainer) of 2 (verenigingstrainer) behalen en zijn daarmee voldoende uitgerust om rugbylessen te verzorgen binnen de reguliere LO lessen op een kazerne. De NRB heeft voor de geldigheid van het diploma een aantal kwaliteitseisen opgesteld, waardoor de trainer in opleiding een x-aantal wedstrijdanalyses zal moeten maken en een aantal trainingen zal moeten geven volgens een bepaalde visie, vergelijkbaar met een takenboek IOL. Of de impuls succesvol zal blijken te zijn, is sterk afhankelijk van een aantal randvoorwaarden. Rob heeft daar een heel realistisch beeld van, dus niet eentje waar het dolenthousiasme van afdruipt. Rugby is landelijk slechts een kleine sport (84 rugbyverenigingen met in totaal 9000 leden, waarvan 2000 vrouwen), die binnen de militaire cultuur en reguliere sportlessen nauwelijks aandacht krijgt. De door hem in 1993 opgezette Rugby lessenreeks is niet meer bijgewerkt, omdat daar ook niet om werd gevraagd vanuit de LO/Sportorganisatie, terwijl de sport zelf wel sterk veranderd is. Datgene wat hij heeft geprobeerd te bewerkstelligen, ervoer hij binnen Defensie als het trekken aan een dood paard. Het succes zal vooral afhangen van het enthousiasme van de LO/Sportinstructeur met affiniteit met de rugbysport, die op locatie een rugbycyclus zal moeten uitschrijven die vooral goed bruikbaar is binnen het proces Vormen. Deze traditierijke en stoere sport verdient binnen Defensie echter een tweede kans om vaker op het Lesprogramma in de koffiekamer van elke sportgroep te prijken.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 41

Zandloper

Twee generaties Spreij Door: Wil Maaswinkel

Rond 1996, laat in de avond. Er brandt nog licht op één van de kamers van de LO/Sportorganisatie in Amersfoort. Ik loop naar boven, om te kijken waarom. Tref Nico Spreij aan, geconcentreerd bezig, videoanalyses te maken. Op een (oude) videorecorder vooruit-en terugspoelend maakt hij een videoband van zaalvoetbal spelmomenten. Het Nederlandse zaalvoetbalteam is in voorbereiding op een toernooi. Nico benut alle middelen om zijn team optimaal voor te bereiden. Globaal 10 jaar later. De trainers van de Nationale Militaire teams zijn in Arnhem bijeen. Er wordt een workshop gegeven. De mogelijkheden van het videoanalyse systeem Sportstec worden gepresenteerd. Een veelzijdig middel om videoanalyses te maken van teams en individuele atleten. Modern middel om te komen tot de verbetering van de individuele- en teamperformance. Eén van de docenten is hockeytrainer en videoanalist Steijn Spreij. Zo vader, zo zoon? Het is 2013, Tel Aviv. Het Nederlandse Voetbalelftal (onder 23) neemt deel aan het EK voetbal. Een toernooi dat ook benut wordt om een aantal zaken uit te proberen voor het WK 2014 in Brazilië. Wie zit er in de begeleidingsstaf van Jong Oranje? Steijn Spreij. Wie zit er op de tribune? Nico. Zo vader zo zoon? Een vader die begon met voetbal, een zoon die begon met hockey. Een vader en zoon die nu actief zijn in hockey en voetbal. Dat in een jaar waarin zowel het WK Hockey (in een voetbalstadion) als het WK Voetbal plaatsvindt! Dat maakt nieuwsgierig. Reden Nico en Steijn uit te nodigen wat vragen te beantwoorden voor www.fitforaction.nl Nico: Je bent (nog steeds) actief in het zaalvoetbal, maar ook in het hockey. Hoe is dat ontstaan en wat doe je in het hockey en voetbal? In 2002 ben ik na het EK zaalvoetbal in Moskou gestopt als bondscoach. Mijn visie op de ontwikkeling van het (inter)nationale zaalvoetbal en de consequenties voor de technische structuur binnen de KNVB werd goedgekeurd. Daarin stond o.a. dat er een fulltime bondscoach moest komen. De KNVB bood mij die gelegenheid, maar ik wist vooraf al dat ik zou kiezen voor het blijven werken bij de LO/Sportorganisatie. Sinds die tijd volgde ik het topzaalvoetbal vanaf de zijlijn.

Na mijn FLO ben ik benaderd door de eredivisievereniging FCK de Hommel. Ik ben daar nu werkzaam als adviseur technisch beleid. Half maart ben ik bij de KNVB begonnen in het Districtscollege Zuid1 als portefeuillehouder zaalvoetbal en zit ik in de adviesraad zaalvoetbal van het Bestuur Amateur Voetbal.

In het hockey ben ik coach van JD1 en JC1 en manager JB1 en JA1 geweest als ouder van Steijn. Daarnaast was en ben ik nog steeds actief als speler bij de veteranen bij hockeyclub Den Bosch en samen met nog iemand belast met de portefeuille tophockey heren/jongens. Steijn: Je bent actief in het hockey, maar tegenwoordig ook op het hoogste niveau in het voetbal. Hoe is dat ontstaan en wat doe je in het hockey en het voetbal? Ik ben op 14-jarige leeftijd begonnen met training geven en heb de afgelopen jaren mijn trainers diploma’s gehaald. Daarnaast raakte ik al vroeg geïnteresseerd in videoanalyse. Via Gijs van Heumen (oud Bondscoach) heb ik ervaring opgedaan en inmiddels ben ik gecertificeerd Performance Analist. In het hockeyen ben ik actief als assistent trainer/coach van Heren 1 HC Den Bosch, Bondscoach WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 42

Zandloper

Twee generaties Spreij (vervolg) Nederlands Meisjes O16, Technisch Manager HC Den Bosch en performance analist Nederlands Dames team. In het voetbal werk ik bij de KNVB als coördinator performance analyse. In die functie ondersteun ik de coaches van de nationale teams op het gebied van videoanalyse en ondersteun ik Max Reckers bij de performance analyse van het nationale team. Steijn: Kun je wat meer vertellen over Performance Analyse? Om je doel te bereiken moet je tussentijds (en live) je voortgang kunnen meten. Hiervoor heb je data nodig. Dit geldt in algemene zin in elk proces en dus ook zeker in topsport. Langs welke indicatoren meet je de voortgang? Hoe vaak kwam de ploeg de cirkel in, aan welke kant het meest, wie verloor vaak de bal, waar werd die weer afgepakt, hoe staat de ploeg er fysiek voor, welke speler heeft het meeste rendement? Hoe verzamel je deze data? Hoe analyseer je die? Uiteindelijk draait het in performance analyse om het verwerken van de data tot een overzichtelijke rapportage voor de coach en/of specialist. Nico: Welke (grote) verschillen en overeenkomsten zie jij in het hockey en voetbal? Er zijn overeenkomsten op hoofdlijnen, zoals:

   

Verenigingsstructuur/-organisatie. Jeugdopleiding (visie, beleid, structuur). Spelvorm 11:11, waarbij de speelwijzen, posities en taken van de verschillende spelers te vergelijken zijn. Fysieke fitheid.

Hoe verder je inzoomt hoe duidelijker de verschillen worden. Enkele oorzaken zijn:

 Oppervlakte veld verschilt aanzienlijk. Voetbal (105-68) en hockey (91-55): Dit heeft consequenties voor lijnen dichtzetten, druk zetten, etc. Verklaart ook dat rugdekking en press lopen bij voetbal lastiger is dan bij hockey.  Materiaal: verschil in balsnelheid/tempo passing en controle bal (stick VS voet/borst bij voetbal etc.  Spelregels:  Hockey: geen buitenspel, geen duels bij hoge ballen, geen lichamelijk fysieke duels, geen tackles.  Voetbal: buitenspel, hoge voorzetten, (kop)duels, tackles.

  

Wissels: bij hockey continue door rouleren, bij voetbal max 3 wissels. Functionele techniek vanwege stick bij hockey en voeten bij voetbal. Cultuur verschil, wat zichtbaar is in het gedrag op en rond de velden.

Steijn: Welke (grote) verschillen en overeenkomsten zie jij in het hockey en voetbal? In het hockeyen worden veel regelwijzigingen doorgevoerd om het spel aantrekkelijker te maken voor de kijkers. Het hockeyen wordt, onder andere daardoor, ook steeds fysieker en een spel van kracht en snelheid. Door de interchange regel is er een ander belangrijk verschil met voetbal. In het hockeyen mag er continu doorgewisseld worden. Dat levert voor het trainen en monitoren van de belasting natuurlijk ook grote verschillen op. Internationaal speel je in het hockeyen nu shifts van 5 tot maximaal 12 minuten, waarna je weer een paar minuten rust krijgt. Qua positiespel en principes zijn er zeker een aantal overeenkomsten. Al zijn deze ook weer beperkt door het buitenspel wat men in het hockeyen niet meer kent. Beide sporten worden gespeeld vanuit een bepaalde speelwijze en tactische principes, welke slechts goed uitgevoerd kunnen worden als de technische kwaliteiten ook aanwezig zijn. WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 43

Zandloper

Twee generaties Spreij (vervolg) Nico: Wat kunnen hockey en voetbal van elkaar leren? Op het allerhoogste niveau worden regelmatig bijeenkomsten georganiseerd (o.a. door NL coach en NOC*NSF) waar trainer/coaches van elkaar kunnen leren. Wat mij opvalt, is dat je er over het algemeen zeer weinig mensen uit het voetbal ziet. Voetbal is meer een gesloten gemeenschap. De hockeywereld is van nature nieuwsgierig en staat meer open voor innovatie en uitwisselingen met andere sporten om beter te worden.

Voetbal ervaar ik als meer intern gericht en vrij conservatief. Kijk alleen maar eens naar het niet of nauwelijks openstaan voor veranderingen in de spelregels, die ten goede komen aan de betrouwbaarheid van de scheidsrechters beslissingen en/of aantrekkelijkheid van het spel. Nico: Welke toekomstige ontwikkelingen/veranderingen verwacht je als je naar hockey en voetbal kijkt? Binnen het hockey verwacht ik geen ingrijpende spelregelwijzigingen. Ook op het technisch en tactisch vlak zie ik geen nieuwe ontwikkelingen. De eventuele wijzigingen zullen vooral gericht zijn op het nog aantrekkelijker maken van de sport voor de media. Het is goed dat de euro league gebruikt wordt om nieuwe dingen uit te proberen (bijv. Hawk-Eye). Verder zal er internationaal hard gewerkt worden om de sport in meer landen op de kaart te krijgen. Dit is mede van belang om de Olympische status overeind te houden. In het voetbal verwacht ik dat ze eindelijk kleine stappen gaan maken die de sport eerlijker en schoner maken. Dat betekent aanpassingen van de spelregels en gebruik maken van camera’s bij de eredivisie en internationale wedstrijden ter ondersteuning van de scheidsrechters. Goede voorbeelden, bij andere sporten, zijn er genoeg. Steijn: Welke toekomstige ontwikkelingen/veranderingen verwacht je als je naar hockey en voetbal kijkt? Ik verwacht dat in zowel het hockeyen als het voetballen de fysieke component steeds verder zal worden ontwikkeld. De combinatie en balans in kracht, snelheid en wendbaarheid zal dus steeds belangrijker gaan worden. Nico: Wat zijn de belangrijkste “Lessons Learned” als het gaat om succes in de sport die jij hebt geleerd? De volgende 3 uitgangspunten hebben voor mij altijd de basis gevormd voor de invulling van de weg naar succes:



Formuleer een droomdoel. Ga met dat doel in je achterhoofd aan de slag met het proces, met het formuleren van performancedoelen. Wat willen we stap voor stap bereiken? Hoe vertalen we dat naar persoonlijke ontwikkelplannen van individuele spelers? Wat willen we veranderen aan de tactiek? Welke innovaties voeren we door? Want dat heb je allemaal in de hand.



Slechts energie steken in wat je kunt beïnvloeden (jezelf, je taak, je team).



Crisis is de tijd voor verandering. Je ontkomt er niet aan om dingen anders te gaan doen.

Echter op vorm, pech, geluk, niet direct resultaat, heb je geen directe invloed. Ook de ‘chemie’ tussen trainer en spelers heeft een belangrijke invloed op de mate van succes. Scheurtjes in wederzijds vertrouwen was voor mij het teken van einde houdbaarheidsdatum. Koester daarom ieder succes, want het is geen automatische garantie voor nog een keer. Steijn: Wat zijn de belangrijkste “Lessons Learned” als het gaat om succes in de sport die jij hebt geleerd? Ik heb het genoegen (gehad) om de laatste jaren met een aantal internationale topcoaches te mogen werken, zoals WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 44

Zandloper

Twee generaties Spreij (vervolg) Marc Lammers, Sjoerd Marijne, Max Caldas, Ageeth Boomgaardt. Van allen heb ik belangrijke lessen geleerd. Van Lammers bijvoorbeeld om vooral vooruit te kijken, hij noemt dat feedforward in plaats van feedback. Maar ook onder andere om steeds te blijven innoveren, zoeken naar slimme (tactische) oplossingen en te zorgen voor vertrouwen in je team. Alles in het teken van het creëren van zelfbewustzijn, zelfvertrouwen en enthousiasme. Van Marijne leer ik veel op technisch gebied, maar ook van de manier waarop hij individuele gesprekken voert, eerlijk, oprecht en ondersteunend met beelden om duidelijkheid te creëren. Van Caldas leer ik bijvoorbeeld om te investeren in de mens achter de speler, hoe je dat doet en het ontwikkelen van, en werken met, een duidelijke visie. Met Boomgaardt heb ik een EK traject meegemaakt en de Jeugd Olympische Spelen in 2010. Bij beide toernooien werd goud wonnen. Dat waren fantastische trajecten waarbij ik veel heb geleerd van Boomgaardt op het gebied van keuzes maken onder druk. Eerst de juiste informatie verzamelen voordat je een beslissing maakt. Zorgen dat je goed voorbereid bent (lees: over de juiste informatie beschikt) om een beslissing te nemen in een split second. Hierbij denk ik bijvoorbeeld aan de keuze van een strafcorner in de verlenging van de finale. De belangrijkste en grootste ‘lesson learned’ van de afgelopen jaren is voor mij dan ook dat je zelf de wijsheid niet in pacht hebt. Dat je vooral open moet staan om dingen te leren van anderen. Voortdurend moet investeren in je spelers (op alle gebied). Met het uiteindelijke doel om als coach het zo te managen dat je kennis om je heen verzamelt, en deze zo goed mogelijk inzet. Dat kan je een topcoach maken. Nico: Wat verwacht je van het WK Hockey en wat van het WK Voetbal? Het WK hockey duurt 2 weken en zowel bij de dames als bij de heren is Nederland met de sterkste competitie van de wereld een van de favorieten voor de wereldtitel. Verliezen kan altijd, maar alles onder een 3e plaats zie ik als een mislukt toernooi. Verder verwacht ik dat het rondom het veld echt een gezellig feest wordt. Het WK voetbal duurt voor de beste teams een maand en Nederland behoort m.i. niet tot de favorieten. We hebben te weinig spelers die bij grote clubs in Europa spelen. Favoriet zijn voor mij Brazilië, Spanje, Argentinië en Duitsland. Ik hoop dat we de groepsfase doorkomen en dan tegen Brazilië spelen. Steijn: Wat verwacht je van het WK Hockey en wat van het WK Voetbal? Het WK Hockey in eigen land wordt een fantastisch evenement. De KNHB (Koninklijke Nederlandse hockey bond) is er al erg lang en intensief mee bezig om hier een groot succes van te maken. Als jeugd bondscoach kom ik regelmatig in het Huis van de Sport waar de KNHB gevestigd is. Daar leeft het WK ook helemaal. Er zijn al super veel kaarten verkocht en doordat Nederland bij de toplanden hoort bij zowel de dames als heren zal het een groot feest worden bij de wedstrijden in Den Haag. Het WK Voetbal wordt uiteraard een mega wereldwijd evenement, georganiseerd in een bijzonder land. Dat is natuurlijk letterlijk een stuk verder weg, maar ook als beleving moeilijker in te schatten voor mij. Ik verwacht en hoop vooral dat het een mooie sportzomer wordt met hopelijk sportieve successen voor de Nederlandse teams.

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 45

Zandloper

Mijlpaal

Door: Dennis Gorree ‘Wil jij Officier worden?! Dan zit je de rest van je carrière toch alleen maar achter een bureau?’ Voor een rasechte LO/Sportinstructeur van het CLAS is de keuze wellicht moeilijk te begrijpen wanneer je de beleving van het lesgeven, de oefeningen en het ‘meetrainen met de mannen’ inruilt voor een ‘desk job’. De ambitie om LO/Sportofficier te worden komt echter voort uit het feit dat ik veel voldoening uit mijn werk haal wanneer ik anderen, direct of indirect, beter kan maken. Na dit zeven jaar als LO/Sportinstructeur binnen het Onderofficiers domein gedaan te hebben, ben ik er van overtuigd dat ik deze voldoening ook ga halen uit het werk binnen het domein van de LO/Sportofficier. Het is mijn streven om, na het voltooien van de te komen opleidingen, een bijdrage te leveren aan het continu verbeteren van ons werk binnen de LO/Sportorganisatie. Daarmee doel ik op het behouden en verbeteren van de hoogwaardige kwaliteit van de werkomgeving van de LO/Sportinstructeur en de producten en diensten voor onze ‘klanten’, de collega’s van CLAS. In de afgelopen jaren heb ik ervaring opgedaan binnen verschillende functies als LO/Sportinstructeur van CLAS. Na mijn eindstage van de Academie Lichamelijke Opvoeding in Tilburg in 2005/2006, op de LO/Sportgroep Gen-Maj de Ruijter van Steveninck kazerne (RVS) te Oirschot, ben ik in de augustus lichting van 2006 ingestroomd op de Koninklijke Militaire School (KMS) te Weert. Vervolgens heb ik, na het afronden van de KMS en de Vak Technische Opleiding 1 (VTO), mijn startfunctie vervult op de LO/Sportgroep RVS te Oirschot. Mijn tweede functie heb ik gedraaid op de LO/Sportgroep VHK te Weert. Op dit moment vervul ik nu mijn derde functie op de LO/Sportgroep LGen Best Kazerne (LBK) te Vredepeel. Na een maand geland te zijn op de Vredepeel, als gevolg van de reorganisatie, kwam in januari de mogelijkheid om te solliciteren op de Infoop t.b.v het doorstromen naar Officier LO/Sportorganisatie CLAS. Ik heb geen twee keer na hoeven te denken om te beslissen of ik deze kans met beide handen aan zou grijpen. Een nadeel dat hieraan verbonden was, in geval van aanname, was dat mijn uitzending naar Adana in Turkije niet door zou gaan. Ik vind dit erg jammer, mede omdat dit mijn eerste uitzending zou gaan worden. Tijdens het vervullen van mijn eerste functie op de RVS gingen er diverse eenheden waar ik eenheidsinstructeur van was, op uitzending naar Afghanistan. Daarbij ging het om 13 Geneeskundige Compagnie en de A-compagnie en C-compagnie van het 17Pantserinfanterie Bataljon Garderegiment Fuseliers Prinses Irene. Destijds kwam ik voor twee rotaties niet in aanmerking, omdat in het uitzendbeleid opgenomen stond dat een LO/Sportinstructeur twee jaar werkervaring diende te hebben. Ondanks het mogelijk mislopen van een uitzending, wilde ik deze mogelijkheid om Officier te worden niet voorbij laten gaan.

Toekomstige werkplek…

Na de sollicitatie formaliteiten ben ik begeleid door Kap Jaco Bras, mijn voormalige C-LO/Sportgroep VHK. De begeleiding bestond uit het houden van een aantal gesprekken en, wanneer ik vragen had, uit contact via de mail en telefoon. Tijdens de oefensessies hebben we uitgebreid gesproken over de plaats en de betrokkenheid van Defensie in Nederland en in de wereld. Daarbij lag de focus op de wijze waarop de Officier acteert in deze omgeving en hoe ik hier naar keek. Naast deze voorbereiding ben ik met diverse personen in verschillende functies gaan praten. Zo heb ik gesproken met collega’s van de KMA te Breda en van onze LO/Sportorganisatie. Naast gesprekken voeren heb ik veel gelezen over leidinggeven, de Defensie structuur en over de toekomstvisie van Defensie. Verder heb ik kort voor het gesprek met de Aanname & Advies Commissie (AAC) een oefengesprek gehad met Kap Lion de Frel en mijn huidige C-LO/Sportgroep Elnt Robert Basters. De begeleiding van Kap Bras, het oefengesprek met Kap De Frel en Elnt Basters en de gesprekken met diverse functionarissen van de LO/Sportorganisatie en de KMA, hebben me erg goed geholpen in de voorbereiding naar WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 46

Zandloper

Mijlpaal (vervolg) het AAC gesprek. Ik ben met een goede dosis zelfvertrouwen en gezonde spanning het gesprek in gegaan. Het was een pittig gesprek, waarin je zo nu en dan dreigt te hinkelen op de gedachte dat het niet zo goed gaat. De verbale en non-verbale communicatie van de Commissieleden versterkte dat zo nu en dan. Zo werd Maj Hein van de Made (C-LO/S KMA) tijdens het gesprek, zoals wij dit noemen, ‘oefenboos’ naar aanleiding van een bepaald antwoord dat ik gaf. In mijn beleving is dat natuurlijk de intentie, om zo te kijken hoe de kandidaat in een dergelijke situatie reageert. Door de ‘mindset’ waarmee ik het gesprek in ging en de ervaring die ik tijdens de voorbereiding opgedaan had, kon ik tijdens het gesprek op een goede manier omgaan met vragen waarop ik het antwoord niet wist of waardoor ik dreigde vast te lopen. Uiteindelijk is het resultaat dat ik het positieve bericht mocht ontvangen dat ik aangenomen ben. De periode vanaf het reageren op de Infoop tot en met het AAC-gesprek zie ik, los van het resultaat, als een erg leerzame periode. Ik ben meer te weten gekomen over Defensie, de Koninklijke Landmacht en de LO/ Sportorganisatie. Daarnaast heb ik voor mezelf meer inzicht gekregen in welke bijdrage ik in de toekomst wil leveren aan het werken binnen de LO/Sportorganisatie. In oktober start voor mij de opleiding aan de KMA, waar ik zal instromen in de Algemene Luitenants Opleiding deel 1. Ik kijk er erg naar uit om een nieuwe uitdaging aan te gaan op de KMA en later in de VTO KMA LO/Sport.

In de rol van scherprechter...

Te midden van (oud) collega’s

WWW.FITFORACTION.NL

Pagina 47

Zandloper

Colofon De Zandloper is het informatiebulletin van, voor en door Vrienden Dienstvak LO/Sport Jaargang 21 - Nummer 4 - augustus 2014

Redactieraad Zandloper

Kopij-Redactieadres Stichting Vrienden Dienstvak LO/Sport T.a.v. R.E.M. Wichhart Postbus 3003 3800DA Amersfoort Mob: 06-22412928 E-mail internet (werk): [email protected] [email protected] E-mail internet (privé): [email protected] Bestuursleden Stichting Voorzitter Secretaris Penningmeester Lid Lid

www.fitforaction.nl

Jan van den Dool Richard Wichhart Michel van Dongen Wil Maaswinkel Johan Bouman

Hoofdredacteur

Jan Welling (ai)

Redacteur Redacteur

Wil Maaswinkel Johan Bouman

Redacteur Redacteur Redacteur

André Wijnberger Paul Lindeboom Léonie van Lamsweerde

De inhoud van dit blad weerspiegelt niet noodzakelijkerwijs de mening van de LO/Sportorganisatie of de Stichting Vrienden Dienstvak LO/Sport. De redactie behoudt zich het recht voor ingediende kopij niet of gedeeltelijk te plaatsen. De inhoud van ingezonden brieven en artikel blijft voor rekening van de schrijver. Artikelen uit dit blad mogen overgenomen worden, mits de bron wordt vermeld. Artikelen zijn eerder geplaatst geweest op www.fitforaction.nl

Correspondenten: Jan Kasper Hans Wakelkamp Joep van Renswouw Els Bosveld Sander Flier Joe van Bergen Jasper Schout Stefan Bousma Luuk Nissen Pieter Hacquebard Oscar Prins Raimond van der Boom Henri van der Linde Rik van Trigt Daniël van Merriënboer Rob Zijlstra

[email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected]

www.

FITFORACTION.nl WWW.FITFORACTION.NL