07.10 vrijdag 7 oktober 2011, 20.15 uur inleiding Thea Derks 19.30 uur serie AVRO Klassiek
Radio Kamer Filharmonie Olli Mustonen dirigent Jacques Zoon fluit
Ottorino Respighi Trittico Botticelliano (1927) 1879-1936 La Primavera L’ Adorazione dei Magi La Nascità di Venere
Henriëtte Bosmans Concertstuk voor fluit en kamerorkest (1929) 1895-1952
Jacques Ibert Concert voor fluit en orkest (1934) 1890-1962 Allegro Andante Allegro scherzando PAUZE
Jean Sibelius Symfonie nr. 5 in Es opus 82 (1912-19) 1865-1957 Tempo molto moderato. Allegro moderato Andante mosso, quasi allegretto Allegro molto
de concertseries van
2
Drankje na afloop Na het concert is er gelegenheid om een drankje te nuttigen. Live-uitzending De AVRO zendt dit concert vanuit Vredenburg Leidsche Rijn live uit op radio 4. Denkt u eraan dat uw mobiele telefoon uitstaat en dat uw horloge geen geluid kan maken? Dan kan iedereen in de zaal en aan de radio volop genieten van het concert. ➜ WWW.RADIO4.NL
Nieuw: voorprogramma Eenmaal per maand zullen jonge, getalenteerde musici Jong Talent zich aan u voorstellen in een kort programma, voorafgaand aan het hoofdconcert. Deze concertjes beginnen om 19.00 uur in de bovenfoyer en vinden plaats op 7 oktober, 4 november en 16 december. De programma’s duren niet langer dan 25 minuten, zodat u om 19.30 uur aanwezig kunt zijn bij de inleiding. Vooraf opgeven is niet nodig. Op 7 oktober speelt het Duo Natasja-Lidy: Lidy Blijdorp cello en Natasja Douma piano Lidy en Natasja hebben elkaar in 2000 ontmoet op het koninklijk conservatorium in Den Haag. Al snel begonnen ze samen concerten te geven en concoursen te spelen. Ze wonnen diverse prijzen o.a. op het Christinaconcours, het Nationaal Concours voor Jong Talent en de Cellobiënnale. Sinds juni 2011 vormen Natasja en Lidy officieel een duo. Radio 4-actie Vrijdag 30 september klonk het startsein voor de actie Klassiek geeft Klassiek geeft tijdens De Klassieken (AVRO) met Maartje van Weegen. Een leerorkest, bestaande uit 130 basisschoolleerlingen, verzorgde samen met violiste Janine Jansen een optreden. Het luisterpubliek werd opgeroepen muziekinstrumenten te doneren. Radio 4 haakt met Klassiek geeft aan bij de campagne Muziek telt! die zich inzet voor de muziekeducatie aan basisschoolkinderen, maar te kampen heeft met een groot tekort aan instrumenten. ➜ WWW.RADIO4.NL/KLASSIEKGEEFT
vrijdag 7 oktober 2011, 20.15 uur
Muziek tussen twee oorlogen
Een klinkende triptiek In de vroege twintigste eeuw had bijna elk Europees land zijn eigen nationale componist, en die was, ironisch genoeg, meestal buitenlands geschoold. Béla Bartók werd pas een echte Balkancomponist nadat hij zijn aanvankelijke oriëntatie op Liszt en Strauss had afgeschud, en het zeer Spaanse geluid van Manuel de Falla resulteerde uit een studie in Parijs. Evenzo moest Ottorino Respighi een omweg maken om de beroemdste Italiaanse componist na Puccini te worden: zijn
persoonlijke ‘mars naar Rome’ liep via Berlijn en St. Petersburg. Vooral de bezoeken aan Rusland hadden effect. Naast zijn optredens als orkestviolist aldaar nam hij les bij Nikolaj Rimski-Korsakov, wiens briljante en kleurrijke orkestratiekunst een blijvend stempel op Respighi’s werk drukte. En dus óók op die beroemde drie stukken over Rome (Fontane di Roma, Pini di Roma en Feste Romane). Juist door zulke visualiserende stukken te componeren wist Respighi het opera-verslaafde
Ottorino Respighi in zijn werkkamer, 1930 of 1932
3
4
Italiaanse publiek ook voor instrumentale muziek te interesseren, waarbij hij – zelf violist zijnde – vaak teruggreep op de rijke viooltraditie van de Italiaanse barok. Trittico Botticelliano, uit 1927, is een relatief onbekend werk gebleven, terwijl het qua beeldenrijkdom niet onderdoet voor het ‘Romeinse drieluik’. Maar hier hanteert Respighi een kleinere bezetting met een minder massief klankbeeld, in overeenstemming met het onderwerp: drie schilderijen van de renaissance-kunstenaar Sandro Botticelli die hij in Florence had gezien. Elk schilderij is ‘vertaald’ in
Henriëtte Bosmans
“Het beste gaat in de Hollandsche kunstenaar te gronde, als hij in Holland blijft.” Henriëtte Bosmans
een klein symfonisch gedicht. De hoekdelen geven treffend de beweeglijkheid en de lichtval van Botticelli’s La Primavera (De lente) en La Nascità di Venere (De geboorte van Venus) weer. Het ‘middenpaneel’ is statischer, net als Botticelli’s schilderij L’Adorazione dei Magi (De aanbidding der wijzen). De devote sfeer wordt versterkt door het gebruik van oude kerktoonsoorten, mede omdat Respighi zich hier baseert op het oude kerstlied Veni veni Emanuel.
Henriëtte Bosmans Heel veel relevante componisten zag Nederland in de jaren 1920 en ’30 niet opstaan, en de enkelen die wél doorbraken klaagden zonder uitzondering over de geringe belangstelling. Het Nederlandse muziekleven had het niet zo op muziek van eigen bodem; niet zo verwonderlijk ook, als je bedenkt dat het buitenland op dat moment giganten als Stravinsky, Ravel, Bartók of Schönberg in de aanbieding had. Matthijs Vermeulen hekelde het Nederlandse ‘minderwaardigheidscomplex’, Willem Pijper verbaasde zich dat men wel qua handel, maar niet qua cultuur op eigen het land gericht was, en zijn leerlinge Henriëtte Bosmans schreef dat “het beste in de Hollandsche kunstenaar te gronde
gaat, als hij in Holland blijft”. Maar Bosmans was van deze drie vedetten wel degene die de meeste weerklank vond, zowel bij collega-musici als bij het publiek. Eerst, tot haar leerperiode bij Pijper, was Duits-georiënteerde, soms Brahms-achtige romantiek Bosmans’ ijkpunt – en dat gold ook voor het gros van de concertgangers. Maar rond 1930 werd haar componeerstijl bondiger en krachtiger. Meer expressie met minder materiaal, grotere ritmische vrijheid, een beetje polytonaliteit: dat was wat ze bij Pijper leerde, zonder verder diens ‘taal’ na te volgen (iets wat je niet van elke Pijper-leerling kunt zeggen). Met het Concertstuk voor fluit en kamerorkest dong ze in 1932, drie jaar na voltooiing van het werk, mee in een concours van het Concertgebouw, waarbij ze de tweede prijs won. Een bijzonder wapenfeit, mede omdat tot de juryleden niemand minder dan Willem Pijper, Willem Mengelberg, Pierre Monteux en Eduard van Beinum behoorden. Het behoort tot Bosmans’ sterkste composities (naast het eerdere Concertino voor piano en orkest, en de liederen die ze na 1945 zou schrijven). Typerend voor haar componeerstijl is dat ze een terugkerend gegeven een reeks metamofosen laat ondergaan: het duikt steeds weer op met nieuwe harmonische en instrumentale kleuren. Ook valt op hoe ‘Frans’ dit werk klinkt, ten opzichte van haar eerdere Duitse oriëntatie. Dat komt niet alleen door de glansrol van de fluit
(sinds Debussy een instrument dat sterk met Franse muziek geassocieerd wordt), maar ook door het geflirt met dansmuziek: de kern van het werk heeft een tango-achtige ritmiek die je ook vaak bij Willem Pijper aantreft – en díe had hem weer van Ravel.
“Het meest Frans van ons allemaal” Vreemd genoeg heeft Jacques Ibert nooit de populariteit gehaald van Francis Poulenc, Arthur Honegger of zelfs Henri Dutilleux – om maar een paar van zijn land- en tijdgenoten te noemen. Althans niet buiten Frankrijk. Ibert is zoiets als die bijzondere Franse wijnen of kaasjes die, mede door hun kleine opbrengst, vooral binnen de landsgrenzen gesavoureerd worden. Andere componisten droegen Ibert op handen. Honegger
Jacques Ibert
5
6
“Een lichte toets, zonder welke het leven ondraaglijk zou zijn.”
krullerigheid en elegantie, niet alleen in de snelle delen maar ook in de prachtige, uitgesponnen melodie van het Andante.
Francis Poulenc
Toonbeeld van kracht en optimisme verkoos hem boven zijn collega’s uit de Groupe des Six, Maurice Ravel meende dat Ibert als enige andere de Boléro had kunnen orkestreren en volgens Dutilleux was Ibert “het meest Frans van ons allemaal”. Er is geen waterdichte definitie van die ‘typisch Franse’ klank. Bij Henriëtte Bosmans vind je die ook, in zekere zin. Maar het heeft zeker te maken met een transparante (onDuitse) manier van instrumenteren, met bondigheid in plaats van breedsprakigheid, en met wat Poulenc noemde “een lichte toets, zonder welke het leven ondraaglijk zou zijn”. Al die kwaliteiten vind je in Iberts Fluitconcert. Het werd geschreven voor solist Marcel Moyse, beroemd om zijn expressieve toonvorming. Op een fluit lijken misschien minder klanknuances mogelijk dan op bijvoorbeeld een viool, en niet elke fluitvirtuoos is er een meester in. Maar Ibert mikte op iemand die er wél raad mee wist. En al die verschillende timbres van het solo-instrument voegen een waarde toe aan de op zich al pakkende muziek. De verschillende themaatjes waaruit het werk is opgebouwd hebben een barok-achtige
Jean Sibelius belichaamt in z’n eentje een boost die Finland een duidelijke plaats op de muzikale wereldkaart gaf. Aan het eind van de vorige eeuw begonnen overal in Europa componisten het culturele imago van hun vaderland op te vijzelen – een logische reactie op eeuwen Italiaanse, Franse en Duitse muziek. Maar Finland was nog net iets meer periferie dan Hongarije, Spanje of Rusland. Terwijl de meeste van die andere landen elk wel een aantal prominente toonkunstenaars voortbrachten, heeft Sibelius een wat eenzame status. Niet dat hij het in zijn land zonder geestverwanten moest stellen – de Russische overheersing van Finland riep uiteraard ook uit de artistieke hoek protest op – maar hij vertegenwoordigde niet zoiets als een ‘Finse school’. Sibelius was zich ervan bewust dat een ‘nationaal componist’ het gevaar loopt verstrikt te raken in folkloristische clichés en af te zakken tot het niveau van ‘muzikale ansichtkaarten’. Die valkuil omzeilde hij door ook universele, abstracte werken te schrijven. Een stuk als Finlandia heeft een onverbloemd nationalistische lading, maar de zeven symfonieën stellen het zonder vlagvertoon. Fins geïnspireerd zijn ze wel, maar
Jean Sibelius
Sibelius liet ze bijna nergens beïnvloeden door Scandinavische volksmuziek (en mocht dat stiekem toch het geval zijn, dan valt het niet op: Finse volksmuziek heeft niet de onmiddellijk herkenbare klank die Hongaarse of Spaanse dansen wél hebben). In de Vijfde symfonie bezweert Sibelius een crisis die in 1908 in zijn leven was getreden. Tot dan toe had hij een bohémien-achtig bestaan geleid, waar een abrupt einde aan kwam – voorlopig, althans – toen zich een tumor in zijn keel openbaarde. Een tijdige operatie bezwoer dat euvel, maar Sibelius voelde zich nog jaren door een vroegtijdige dood bedreigd en tevens onthecht, doordat drank en tabak hem waren ontzegd. In de Vierde symfonie vertaalde die onzekerheid zich in sombere, kille muziek. Maar in de Vijfde keert de vitaliteit terug; overigens niet zonder slag of stoot, want Sibe-
lius maakte verscheidene revisies en was pas na zeven jaar slijpen tevreden. In die periode sloeg zijn langdurige apathie om in een hernieuwd optimisme. Werkend aan de eerste versie schreef hij nog in zijn dagboek: “Mijn hart zingt, vol droefenis; de schaduwen worden langer”. Maar de definitieve versie klinkt verheven en glorieus. Ook qua opbouw is dit werk een doorbraak in Sibelius’ oeuvre. Het gedragen eerste deel vloeit op volkomen natuurlijke wijze over in het Scherzo (in de eerste versie waren het twee afzonderlijke delen). Het is het eerste duidelijke voorbeeld van een werkwijze die, jaren later, de Zevende symfonie tot zo’n wonder van muzikale architectuur zou maken: alle thema’s en motiefjes staan met elkaar in verband en vormen één groeiend, verhalend, organisch geheel. Het tweede deel lijkt een op zichzelf staand intermezzo, maar legt de basis voor de thema’s van de Finale. En daarin vallen alle voorgaande ideeën op hun plaats. De dromerige en hartstochtelijke momenten uit het eerste deel en de menuet-achtige ‘schijnbewegingen’ uit het tweede krijgen hier een ‘kosmisch allure’, zoals de musicoloog en componist Kalevi Aho schrijft. Onstuitbaar stevent de muziek af op een extatische climax die, in de beroemde slotmaten, met zes ‘mokerslagen’ voorgoed in je geheugen wordt genageld. Michiel Cleij
7
8
uitvoerenden
Olli Mustonen, dirigent Olli Mustonen is werkzaam als pianist, dirigent en componist. Als pianist speelde hij met diverse orkesten in de wereld en met dirigenten als Ashkenazy, Barenboim, Blomstedt, Boulez, Chung, Dutoit, Eschenbach, Gergiev, Harnoncourt, Masur, Nagano, Salonen en Saraste. Verder nemen zijn activiteiten als dirigent gestaag toe. Recentelijk stond hij voor de Staatskapelle Dresden, het West Australian Symphony Orchestra en het Melbourne Symp-
hony Orchestra. Dit seizoen staat hij, behalve voor de Radio Kamer Filharmonie, voor de Northern Sinfonia en het Tsjaikovski Symfonie Orkest, en als pianist treedt hij op met het Leipziger Gewandhaus Orchester en Herbert Blomstedt en het Orkest van het Mariinski Theater en Valeri Gergiev. Voor zijn cd-opnamen van preludes van Sjostakovitsj en Alkan ontving hij een Edison Award en een Gramophone Award for the Best Instrumental Recording. Recentelijk nam hij Respighi’s Concerto in modo Misolidio op met Sakari Oramo en het Fins Radio Symfonie Orkest.
Jacques Zoon, fluit
Olli Mustonen
Jacques Zoon studeerde fluit aan het Sweelinck Conservatorium bij Koos Verheul en Harrie Starreveld. Hij studeerde af met onderscheiding. Daarna studeerde hij verder aan het Banff Center for the Arts in Canada, waar hij masterclasses volgde bij Geoffrey Gilbert en András Adorján. Toen hij nog studeerde speelde Zoon in het Nationaal Jeugdorkest en het EGJeugdorkest onder leiding van dirigenten als Claudio Abbado en Leonard Bernstein. Van 1988 tot 1994 was Zoon solofluitist van het Koninklijk
ARTO TULIMA
Jacques Zoon
Concertgebouworkest, waarmee hij onder andere de fluitconcerten van Mozart, Jolivet, Martin en Goebaidoelina uitvoerde. Tot 1997 was hij ook solofluitist bij het Chamber Orchestra of Europe. Ook met dit orkest speelde hij solo, onder andere met Claudio Abbado, Bernard Haitink en Nikolaus Harnoncourt. Vanaf 1997 tot 2001 was hij solofluitist van het Boston Symphony Orchestra onder leiding van Seiji Ozawa. In 1998 werd hij door de Boston Globe uitgeroepen tot musicus van het jaar. Daarnaast speelt hij als solist bij orkesten en op festivals in Europa, Japan en de Verenigde Staten. Hij maakte cd-opnamen voor een groot aantal labels. In 1987 won Zoon de ’prix du jury’ tijdens het Rampal-fluitconcours in Parijs. Tijdens de Scheveningen International Music Competition in 1988 won hij de derde prijs en ook de prijs voor de beste uitvoering van hedendaags werk. Sinds 1978 vormt Zoon een vast duo met de pianist Bernd Brackman. In 1981 waren ze prijswinnaar op het
Willem Pijper Concours. In 1999 wonnen Zoon en Brackman een Edison met hun cd met hedendaagse muziek voor fluit en piano. Van 1988 tot 1992 was Zoon hoofdvakdocent fluit aan het Rotterdams Conservatorium. Van 1994 tot 1997 gaf hij les aan de Indiana University. Van 1997 tot 2001 was hij docent aan de New England University en Boston University in Boston en sinds 2002 geeft hij les aan het conservatorium van Genève. Sinds september 2008 is Jacques Zoon docent kamermuziek aan de Koningin Sofia Muziekschool in Madrid. Verder is hij fluitdocent aan het Internationaal Instituut voor Kamermuziek in Madrid. Zoon speelt op een oud Frans houten instrument en zijn eigen kopstukken. Hij ontwikkelde een flauto traverso met Böhm-systeem (waarmee hij de Partita voor fluit van Bach opnam). Hij publiceerde over een verbeterd kleppensysteem voor de cis. Met de Alkmaarse fluitbouwer Alfred Verhoef construeerde hij een ‘schuiffluit’, de flautus tremendus, waarmee hij de Nederlandse première van het Fluitconcert van Goebaidoelina speelde. Met de firma Haynes in Boston ontwikkelde hij een nieuwe houten fluit.
Radio Kamer Filharmonie De Radio Kamer Filharmonie is een veelzijdig orkest met een breed en gevarieerd werkterrein. Het treedt in verschillende bezettingen op, van barokformatie tot ensemble voor hedendaagse muziek. Michael Schønwandt is chef-dirigent en artistiek
9
10
leider. Vaste gastdirigenten zijn Frans Brüggen (tevens ere-dirigent), Philippe Herreweghe en James MacMillan. Op verzoek van het orkest is voormalig chef-dirigent Jaap van Zweden op 26 mei 2011 benoemd tot ere-dirigent. De Radio Kamer Filharmonie levert een belangrijk aandeel aan de series de NTR ZaterdagMatinee, Het Zondagochtend Concert en de Robeco Zomerconcerten in het Amsterdamse Concertgebouw, De Vrijdag van Vredenburg in Utrecht en de serie NTR maakt hoorbaar in het Muziekgebouw aan ’t IJ. Al deze concerten worden uitgezonden via Radio 4. Vele worden geregistreerd voor live internet-streams, tvuitzendingen en radio-uitzendingen in landen die zijn aangesloten bij de European Broadcasting Union. De Radio Kamer Filharmonie is verder vaste speler in de educatieve serie De Magische Muziekfabriek, de Internationale Gaudeamus Muziekweek en het Holland Festival. In april 2011 viel de RKF de eer ten deel om onder leiding van Jaap van Zweden het Koninginnedagconcert in Paleis Noordeinde te verzorgen. De Radio Kamer Filharmonie is befaamd vanwege de gedreven uitvoeringen van hedendaags repertoire. De RKF werd onderscheiden met de Muziekgebouwprijs voor de uitvoering van Richard Rijnvos’ NYConcerto met pianist John Snijders. Op het festival voor nieuwe muziek in Donaueschingen verzorgde de RKF onder leiding van Peter Eötvös in oktober
2010 vier wereldpremières in één concert. Tijdens het Holland Festival 2010 speelde de RKF onder leiding van Martyn Brabbins de opera Hondenhart van Alexander Raskatov. De eerste (concertante) Nederlandse uitvoering van Dusapins Faustus, the last night door de RKF in de NTR ZaterdagMatinee, zorgde voor jubelende recensies. Een andere specialiteit is het uitvoeren van bekend en onbekend repertoire van oude meesters onder leiding van specialisten op het gebied van de historische uitvoeringspraktijk. De RKF werd geprezen voor de energieke en verfrissende uitvoering van onder meer de Beethoven-symfonieën en de opera’s van Hasse (Piramo e Tisbe) en Haydn (Armida), beide in de NTR ZaterdagMatinee. De cd-catalogus van de Radio Kamer Filharmonie weerspiegelt de veelzijdigheid van het orkest met opnamen van o.a. Beethovens Eerste symfonie onder leiding van Frans Brüggen, Tristan Keuris’ Symphony in D onder leiding van Jaap van Zweden en werken uiteenlopend van Joseph Haydn, Igor Stravinsky, Henk Badings en Otto Ketting tot eigentijds repertoire als NYConcerto van Richard Rijnvos, het pianoconcert The Solway Canal van Gavin Bryars en Visitatio Sepulchri van componist en vaste gastdirigent James MacMillan. ➜ WWW.RADIOKAMERFILHARMONIE.NL
volg de radio kamer filharmonie op twitter (@radiokamerfilh) en facebook.
➜
Radio Kamer Filharmonie
CHEF-DIRIGENT Michael Schønwandt ERE-DIRIGENTEN Jaap van Zweden Frans Brüggen VASTE GASTDIRIGENTEN Philippe Herreweghe James MacMillan EERSTE VIOOL Nadia Wijzenbeek Diana Morris Dimiter Tchernookov Roswitha Devrient Maria Escarabajal Josje ter Haar Julija Hartig Pedja Milosavljevic Joan Mooney Gerrie Rodenhuis Sergiy Starzhynskiy Carolina Woltjer
11
CELLO Michael Müller Gé Bartman Winnyfred Beldman Sebastiaan van Eck Angela Stevenson Charles Watt
TROMBONE Jaume Gavilan Agullo Daniel Quiles Cascant Mateusz Sczedzina
CONTRABAS Boris Kozlov Norma Brooks Jim Schultz Pia Pirtinaho
SLAGWERK Peter Prommel Mark Haeldermans Vincent Cox
FLUIT Ingrid Geerlings Ellen Alberts Arno Bornkamp Raaf Hekkema
HARP Kerstin Scholten
HOBO Jeroen Soors Caroline Tempelaar-Pijp
PIANO Niek de Vente
TWEEDE VIOOL Robert Lis Wouter Groesz Astrid Abas Zofia Balcar Ian van den Berk Marjolijn Oonk Frits Wagenvoorde Helena Druwé Merel Junge Iina Laasio
KLARINET Frank van den Brink Sergio Hamerslag
ALTVIOOL Vilem Kijonka Sabine Duch Marjolijn van der Grinten-da Silva Rosa Marije Helder Ben Joles Lotte de Vries Maartje van Lent Kyra Philippi-Palumbo
HOORN Laurens Otto Rebecca Grannetia Sergei Dovgaliouk Peter Janosi
FAGOT Dennis Notten Hidehiko Miki SAXOFOON Raaf Hekkema Arno Bornkamp
TROMPET Rik Knarren Jacco Groenendijk Raymond Rook
PAUKEN Maarten Smit
CELESTA Pauline Post
komende concerten in
de Vrijdag van Vredenburg 12 SERIE TROS KLASSIEK
vrijdag 14 oktober 2011, 20.15 uur inleiding Kees Wisse 19.30 uur
Een Nederlander uit de Barok Radio Kamer Filharmonie Matthew Halls dirigent
Matthew Halls
Bach Derde orkestsuite Unico Wilhelm van Wassenaer Concerto armonico nr.5 in f Hellendaal Concerto grosso opus 3 nr. 4 in Es Corelli Concerto grosso in F opus 6 nr. 2 Tippett Fantasia concertante op een thema van Corelli
SERIES JAREN 20 / MUZIKALE MEESTERWERKEN / STEDEN
vrijdag 21 oktober 2011, 20.15 uur inleiding Paul Janssen 19.30 uur
Tussen Parijs en Rio Radio Kamer Filharmonie Groot Omroepkoor Celso Antunes dirigent
Poulenc Suite française Villa-Lobos Vidapura: missa oratório NEDERLANDSE PREMIÈRE * Noneto ou Impressão rápido de todo o Brasil * Chôros X *
* OOK IN HET ZONDAGOCHTEND CONCERT IN HET CONCERTGEBOUW TE AMSTERDAM, ZONDAG 23 OKTOBER 2011, 11.00 UUR
Celso Antunes
13 SERIES TROS KLASSIEK / STEDEN
vrijdag 4 november 2011, 20.15 uur inleiding Michel Khalifa 19.30 uur
Halte Moskou Radio Filharmonisch Orkest Pablo Heras Casado dirigent Eugene Ugorsky viool
Prokofjev Ouverture over Hebreeuwse thema’s Weinberg Vioolconcert opus 67 NEDERLANDSE PREMIÈRE
Sjostakovitsj Tiende symfonie Pablo Heras Casado
SERIE JAREN 20
vrijdag 11 november 2011, 20.15 uur inleiding Paul Janssen 19.30 uur
Lawrence of Arabia en verder Metropole Orkest Vince Mendoza dirigent
Vince Mendoza
SIMON VAN BOSTEL
Filmmuziek uit o.a. Lawrence of Arabia The Great Gatsby Singin’ in the Rain Godfather Two The Sting
CONCERTEN IN DE
IN
14
M US A
O
zaterdag 8 oktober 2011 14.15 uur Concertgebouw Amsterdam
zaterdag 15 oktober 2011 12.30 uur (!) UITVERKOCHT Concertgebouw Amsterdam
Drie zwanenzangen
Eva-Maria Westbroek als La Gioconda
Orkest van de Achttiende Eeuw Frans Brüggen dirigent Mary-Ellen Nesi mezzosopraan
Radio Filharmonisch Orkest Groot Omroepkoor Bruno Bartoletti dirigent Celso Antunes koordirigent Eva-Maria Westbroek sopraan Riccardo Massi tenor Luciana D’Intino mezzosopraan Alberto Gazale bariton Diogenes Randes bas Elena Cassian alt Paul O’Neill tenor
Händel Ouverture Jephta Telemann Ino Rameau Suite Les boréades
Ponchielli La Gioconda
JORDAN
Mary-Ellen Nesi
Eva-Maria Westbroek
HET CONCERTGEBOUW TE AMSTERDAM 15
A
E
zaterdag 22 oktober 2011 14.15 uur Concertgebouw Amsterdam
zaterdag 29 oktober 2011 14.15 uur Concertgebouw Amsterdam
Hommage aan Goebaidoelina
Een wereldpremière van Rihm
Radio Filharmonisch Orkest
Asko|Schönberg
Reinbert de Leeuw dirigent Simone Lamsma viool Natalia Zagorinskaya sopraan Eike Wilm Schulte bariton
Reinbert de Leeuw dirigent Georg Nigl bariton Jörg Widmann klarinet
Goebaidoelina Tweede vioolconcert ‘In tempus praesens’
Schreker Kammersymphonie Rihm Der Maler träumt OPDRACHTWERK NTR
EERSTE UITVOERING IN NEDERLAND
ZATERDAGMATINEE - EERSTE UITVOERING
Zemlinsky Lyrische Symphonie
Rihm Male über Male II Widmann Dubairische Tänze EERSTE UITVOERING IN NEDERLAND
Georg Nigl
BERND UHLIG
OTTO VAN DER TOORN
Simone Lamsma
16
radio4.nl/concerthuis
Het Radio 4 Concerthuis. De ziel van de dwarsfluit. Met het nieuwe Radio 4 Concerthuis van radio4.nl verandert uw huiskamer in een concertzaal wanneer u dat wilt. Natuurlijk zijn de eigen Radio 4 concertseries - de TROS/AVRO Vrijdag van Vredenburg en de NTR ZaterdagMatinee - volop aanwezig in het Radio 4 Concerthuis. De recente hoogtepunten maar ook de prachtige historische opnames uit het rijke omroeparchief. En ook alle concerten van het nieuwe Vrijdag van Vredenburg- seizoen kunt u terugluisteren in het Radio 4 Concerthuis. U kunt op elk gewenst moment kiezen uit het wisselende en altijd actuele aanbod van ruim 100 concerten en zelf uw concertprogramma samenstellen. Of laat u
verleiden door de bijzondere highlights die geprogrammeerd voor u klaarstaan, voorzien van extra informatie en aantrekkelijk gepresenteerd. Voor een selectie van een aantal prachtige concerten met een hoofdrol voor fluitist Jacques Zoon kunt u terecht in de Orkestmuziek zaal. In het Radio 4 Concerthuis bepaalt ú wat u wilt horen, in het door u gewenste genre, wanneer u maar wilt. Ga naar radio4.nl/concerthuis
colofon PROGRAMMERING
RANDPROGRAMMERING TROS EN
REDACTIE PROGRAMMABOEK
Astrid in ’t Veld
AVRO RADIO4
Clemens Romijn
Thea Derks en Victor Striker PRODUCTIE
EINDREDACTIE RADIO
EINDREDACTIE
Manon Tuynman en Hanna Schreuders
Roland Kieft en Petra Koks
Onno Schoonderwoerd
PUBLICITEIT & PRODUCTIE-ASSISTENTIE
CASTING DIRECTOR
VORMGEVING
Gemma Jansen
Mauricio Fernández
Dorine Verharen
ADMINISTRATIE & FINANCIËN
ARTISTIEK LEIDER
DRUK
Anneke de Vries
Kees Vlaardingerbroek
Van der Weij BV Hilversum
PRESENTATIE RADIO 4
PROGRAMMATOELICHTING
Mark Brouwers, Ab Nieuwdorp en Maartje Stokkers
Michiel Cleij
