10 Radio 4 presenteert... serie AVRO Klassiek, Vier Russische componistes
vrijdag 10 december 2010 20.15 uur inleiding Thea Derks 19.30 uur
2011
1
Radio Kamer Filharmonie James MacMillan DIRIGENT Michael Collins KLARINET EN BASSETKLARINET
Igor Stravinsky 1882-1971
Concert in D voor strijkorkest (1946) Vivace Arioso Rondo
Elena Kats-Chernin *1957
Ornamental Air voor bassetklarinet en kamerorkest (2007; NEDERLANDSE PREMIÈRE)
PAUZE
Darius Milhaud 1892-1974
Scaramouche opus 165d voor klarinet en orkest (1937/1941) Vif Modéré Brazileira (Mouvement de Samba)
>>
>>
2
Wolfgang Amadeus Mozart 1756-1791
Symfonie nr. 29 in A KV201 (1774) Allegro moderato Andante Menuetto & Trio Allegro con spirito
Na afloop van het concert kunt u luisteren naar het pianospel van Franz von Chossy. De buffetten blijven geopend.
Feestelijk pauzeprogramma In de pauze bent u van harte welkom in het paviljoen voor een muzikaal intermezzo door leerlingen van het Amadeus Lyceum. Zij hebben zelf muziek rond dit concert gecomponeerd met medewerking van James MacMillan en onder leiding van Matthew Barley (zie ook p.16). De programmatoelichtingen van de concerten zijn enkele dagen vóór het concert te lezen op www.trosklassiek.nl en www.radio4.nl/devrijdagvanvredenburg. U wordt verzocht hoesten en andere storende geluiden tot een minimum te beperken. Signalen van mobiele telefoons en horloges kunnen musici en luisteraars ernstige overlast bezorgen. Dit concert wordt door de AVRO rechtstreeks uitgezonden op Radio 4.
Van Scaramouche tot Ornamental Air
vrijdag 10 december 2010, 20.15 uur
Stravinsky kijkt om “Foei, foei, gekkenwerk”, riepen verbouwereerde luisteraars bij een uitvoering in Parijs. Dat was bij de première van het ballet Le sacre du printemps van Igor Stravinsky in 1913. Toeschouwers gingen met elkaar op de vuist en voerden heftige scheldkanonnades. Ze waren verhit geraakt door ‘beelden uit het heidense Rusland’, uitgebeeld door de dansers van de beroemde Ballets Russes van Diaghilev en de oer-muziek van Stra-
Igor Stravinsky
vinsky. De jachtige en barbaarse ritmes en het woeste gegrom en geblaf in deze muziek bracht niet alleen het publiek tot razernij, maar zorgden ook voor chaos bij de dansers en in het orkest. De muziek die destijds een schandaal veroorzaakte, wordt tegenwoordig in alle toonaarden geprezen. We weten inmiddels, dat Stravinsky, de destijds zo beruchte nieuwlichter en schrik der burgers, een van de revolutionaire hoofdrolspelers in muziek van de twintigste eeuw is geweest. Er is maar weinig muziek geweest die zoveel invloed heeft gehad. Wat Beethovens Vijfde symfonie was voor de negentiende eeuw, dat was Stravinsky’s Sacre voor de twintigste eeuw. Stravinsky verliet in 1914 zijn vaderland voor concertreizen en leefde van 1920 tot aan het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in Frankrijk. Hij emigreerde in 1939 naar de Verenigde Staten. Daar woonde hij in Hollywood op een steenworp afstand van zijn ‘vijand’ Arnold Schönberg en overleed hij in 1971 in New York.
3
4
Zoals zoveel revolutionaire collega’s ontpopte Stravinsky zich later als een behoudend man. Hij richtte zijn belangstelling op het muzikale verleden, met name de klassieke en barokke periode. Hij keerde terug naar de wereld van Bach, Mozart en Carl Maria von Weber en verwerkte zijn historische vondsten toch weer tot een typisch twintigste-eeuws relaas. Met zijn driedelige Concert in D voor strijkorkest keerde Stravinsky terug naar barokke sferen. Hij componeerde het werk in 1946 in opdracht en ter gelegenheid van de twintigste verjaardag van het Basler Kammerorchester van dirigent Paul Sacher. Het werk zorgde voor het eerste contact met Europa sinds Stravinsky’s emigratie naar de VS in 1939. Het is een typische anti-romantische Stravinsky-partituur, vol energieke ritmes en bijtende samenklanken in het eerste deel, met een mild, contrapuntisch neo-barok aandoend Arioso, en een derde deel, Rondo, met een dominante voortspinningsmotoriek die door alle vijf strijkersstemmen wervelt.
Ornamental Air Centraal werk in dit concert is Ornamental Air voor bassetklarinet en kamerorkest van de in Oezbekistan geboren Australische componiste Elena KatsChernin (1957), een compositie die hier zijn Nederlandse première beleeft. En de solist van vanavond is ook de man die in april 2008 de wereldpremière
Elena Kats-Chernin
verzorgde met het North Carolina Symphony Orchestra en dirigent Grant Llewellyn: de Britse klarinettist Michael Collins. Elena Kats-Chernin schreef het stuk als een soort opmaat voor Mozarts Klarinetconcert en als een gemeenschappelijk opdrachtwerk voor het City of London Sinfonia (dat de Britse première speelde onder leiding van wijlen Richard Hickox), het Zweeds Kamer Orkest (dat het uitvoerde in november 2008 met James MacMillan op de bok), en het Tasmanian Symphony Orchestra (uitvoering in 2009). Elena Kats-Chernin werd geboren in Tasjkent, studeerde aanvankelijk in Moskou, maar emigreerde met haar familie naar Australië in 1975. Na haar afstuderen aan het conservatorium van Sydney in 1979 studeerde ze verder compositie aan de Hochschule für
Musik in Hannover bij Helmuth Lachenmann. In haar Duitse jaren componeerde ze balletmuziek en vele soundtracks voor theaterproducties in Bremen, Bochum en Wenen. Een omslag kwam toen ze Transfer componeerde in opdracht van het Sydney Symphony Orchestra, en ze als gevolg daarvan terugkeerde naar Sydney in 1994. In 1996 won ze de Sounds Australian Award for Best Composition with Cadences, Deviations and Scarlatti (1995) en de Jean Bogan Prize with Charleston Noir (1996). Dat Kats-Chernin in haar werk vaak eenvoudige muzikale formules combineert met eigenzinnige klankweefsels is te horen in Tast-en voor piano (1991), Retonica voor orkest (1993) en Clocks voor twintig muzikanten en tape (1993). Deze drie werken beginnen met een eenvoudig idee, zoals een toon, een akkoord of puls, dat vervolgens op diverse en onvoorspelbare manieren wordt gemanipuleerd en tot het uiterste wordt gedreven. Naar eigen zeggen gaat Kats-Chernin daarbij uiterst intuïtief te werk en verkent zij intensief de wereld der klankkleuren en klankweefsels. Ook bij het componeren van Ornamental Air liet Kats-Chernin zich leiden door de enorme wendbaarheid en het grote scala aan timbres dat de weinig bespeelde bassetklarinet bezit en wilde ze dit grotere broertje van de klarinet (het lievelingsinstrument van Mozart, die zijn Klarinetconcert voor basset-
klarinet schreef) een natuurlijke plek geven in de klank van het orkest. In Ornamental Air zijn de grote omvang van de bassetklarinet en de daardoor mogelijke snelle virtuoze arpeggio’s en notenslierten prachtig uitgebuit, zoals hoorbaar in het ritmisch dansante eerste deel. Het langzame en bedachtzame tweede deel begint met een eenvoudige versiering (ornament, zoals in de titel) die langzaam uitgroeit tot een motief dat is gebaseerd op Liszts beroemde Liebestraum voor piano. Hier geen arpeggio’s en vliegensvlugge lopen zoals voorheen, maar lang getrokken lijnen en gedragen melodieën. Beweeglijkheid is weer troef in het adembenemende en ritmisch energieke laatste deel, dat afsluit met een virtuoze solocadens.
Scaramouche Van Ornamental Air van Elena KatsChernin naar Scaramouche van de Franse componist Darius Milhaud is het een sprong terug in de tijd van zeventig jaar, van 2007 naar 1937, het jaar dat Milhaud de oorspronkelijke versie van Scaramouche op papier zette. Milhaud was een generatiegenoot van Poulenc, Auric en Honegger, met wie hij enige tijd de bekende Groupe des Six vormde. De zes componisten schreven typisch Franse muziek met een knipoog, ze citeerden voorbije idiomen en stijlen, ondergroeven bestaande reglementen, en doorspekten zwaarwichtig klassiek met
5
6
Darius Milhaud
flarden balzaalmuziek, café-chansons en jazz. Opvallend bij dit alles was de belangstelling voor het muzikale verleden, voor gedateerde vormen, voor de heldere lijnen van het classicisme. Zo was het strijkkwartet bijvoorbeeld een van die ‘gedateerde vormen’ die Milhaud gedurende zijn hele componistenleven liefdevol omarmde. Tussen 1912 en 1951 componeerde hij maar liefst achttien strijkkwartetten! Scaramouche is een van de bekendste werken van Milhaud, zelfs zo bekend dat Milhaud zelf vreesde dat dat ten koste van zijn andere muziek zou gaan. Zijn naam ontleent het stuk aan het
Théâtre Scaramouche in Parijs, dat gespecialiseerd was in kindervoorstellingen. In 1937 had Milhaud muziek geschreven voor een bewerking voor kinderen van het befaamde toneelstuk van Molière, Le médecin volant (De vliegende dokter). Kort daarop werd hem gevraagd enkele werken te componeren ter gelegenheid van de Wereldtentoonstelling. De pianiste Marguerite Long drong bij Milhaud aan, muziek voor twee piano’s te schrijven voor twee van haar leerlingen. Milhaud, die toch bekend stond om zijn vlotte pen, had nu toch animo- en voortgangsproblemen en hergebruikte voor het gemak twee delen uit de eerdere muziek bij Le médecin volant als het eerste en laatste deel van zijn Scaramouche-muziek voor de twee jonge pianisten. Een deel uit zijn toneelmuziek bij het toneelstuk Bolivar van Jules Superville uit 1936 bewerkte Milhaud tot het langzame middendeel van Scaramouche. De première van deze oorspronkelijke versie van Scaramouche werd in juli 1937 gespeeld door Marcelle Meyer (een oude vriendin van Milhaud) en Ida Jankelevitch. De populariteit van Scaramouche is grotendeels te danken aan Milhauds uitgever Raymond Deiss, die de componist met veel moeite overhaalde het werk te publiceren. Twee jaar na de eerste versie voor twee piano’s schreef Milhaud zijn bewerking voor altsaxofoon en orkest, en nog twee
jaar later (1941) de hier gespeelde transcriptie voor klarinet en orkest, opus 165d. Scaramouche is een echte Milhaud-partituur, met een klassieke snit in drie delen, en vol ritmisch leven, kruidige dissonanten en echo’s van Braziliaanse volksmuziek, die hij in zijn jaren als ambassadeur in Brazilië zo gretig in zich op had gezogen.
Salzburgse symfonie Naar het laatste werk op het programma is het opnieuw een sprong terug in de tijd, zo’n honderdzeventig jaar, naar 1774, het jaar dat Mozart in Salzburg zijn Symfonie nr. 29 in
A KV201 componeerde. De Symfonie nr. 29 steekt met kop en schouders uit boven de andere eerdere symfonieën van zijn hand. De vroegere dominante invloeden van Johann Christian Bach en de Mannheimers zijn naar de achtergrond verdreven, daarvoor in de plaats is die van Haydn gekomen, aan wie het werk is opgedragen. Mozart koos voor zijn geliefde zonnige toonsoort A-groot. Alle delen behouden het in het eerste deel bereikte muzikale niveau en hebben een schitterende Coda. Een verrassing brengt al meteen de opening, waar Mozart de conventionele entree van luidzacht omkeerde naar zacht-luid. De openingsmaten zijn intiem, alleen voor strijkers en in kamermuziekstijl geschreven, terwijl de forte-herhaling een dikker stemmenweefsel heeft met toegevoegde hobo’s en hoorns. Zo is het hele werk met zijn bescheiden bezetting van 2 hobo’s, 2 hoorns en strijkers vol levensvreugde en humor. Dat Mozart ook in zijn Weense jaren nog naar dit werk teruggreep en het op zijn concertprogramma’s zette, geeft aan dat hij een hoge dunk had van deze symfonie.
Clemens Romijn
Wolfgang Amadeus Mozart
7
uitvoerenden
8
James MacMillan. dirigent Sinds september 2010 is James MacMillan vaste gastdirigent van de Radio Kamer Filharmonie. Hij volgt Peter Eötvös op, die van 1994 tot 2005 chefdirigent van het Radio Kamerorkest en nadien vaste gastdirigent was van de Radio Kamer Filharmonie. MacMillan dirigeert minimaal drie producties per seizoen met eigen werk en ander 20ste- en 21ste-eeuws repertoire. Evenals Peter Eötvös verenigt hij in één
James MacMillan
persoon de kwaliteiten van een internationaal gerenommeerde dirigent en componist. MacMillan behoort tot de meest frequent uitgevoerde componisten van dit moment. De afgelopen jaren hebben de ensembles van het Muziekcentrum van de Omroep onder zijn leiding verscheidene van zijn werken uitgevoerd en opgenomen. De onlangs uitgebrachte BIS-cd met opnamen van Visitatio sepulchri en Sun-Dogs is in de vakpers
unaniem lovend ontvangen. De komende jaren verschijnen met regelmaat nieuwe opnamen, waaronder die van het percussieconcert Veni, veni, Emmanuel en The confession of Isobel Gowdie. Met dit laatste werk werd MacMillan in 1990 wereldwijd bekend. Sindsdien wordt zijn muziek door vele grote orkesten, dirigenten en solisten uitgevoerd, waaronder de New York Philharmonic onder leiding van Leonard Slatkin, het Philadelphia Orchestra met Andrew Davis, de Detroit Symphony onder leiding van Neeme Järvi en de Los Angeles Philharmonic met Esa-Pekka Salonen. James MacMillan (1959) kreeg pianoen trompetles en begon als tiener al met componeren. Hij studeerde muziek en compositie aan de Edinburgh University en de Durham University. Vervolgens doceerde hij enige tijd aan de Universiteit van Manchester. Na de succesvolle première van Tryst in 1990 werd hij benoemd tot componist van het Scottish Chamber Orchestra. Tussen 1992 en 2002 was MacMillan artistiek leider van de serie Music of Today van het Philharmonia Orchestra. Hij is internationaal actief als dirigent. MacMillan was vanaf het seizoen 2000-01 tot zijn start bij de Radio Kamer Filharmonie als composer/conductor verbonden aan de BBC Philharmonic in Manchester. In 2004 werd hij benoemd tot Commander of the British Empire (CBE).
Michael Collins, klarinet Sinds de Britse klarinettist Michael Collins op zijn zestiende BBC Young Musician of the Year werd, won hij verscheidene internationale competities, zoals de Leeds Competition for Musicians en de Concert Artists Guild in New York, hetgeen leidde tot zijn debuut in het New Yorkse Carnegie Hall. Op zijn achttiende werd hij aangesteld bij het Nash Ensemble en Londen Sinfonietta, aansluitend richtte hij zelf de London Winds op. Gedurende vele jaren was Michael Collins eerste klarinettist van het Philharmonia Orchestra. Als lid van deze ensembles maakte hij veel cd-opnames en verzorgde hij talloze premières. In die tijd werkte hij samen met musici als als Martha Argerich, Mikhail Pletnev, Steven Isserlis, het Takacs Kwartet en Joshua Bell. Michael Collins werkte met orkesten als het London Philharmonic Orchestra, het City of Birmingham Symphony Orchestra, het BBC Symphony Orchestra, de Wiener Symphoniker, het Philadelphia Orchestra, het San Francisco Symphony Orchestra, het Leipziger Gewandhausorchester, en het Deutsches Symphonie Orchester Berlin. Dirigenten waarmee hij heeft gewerkt zijn Carlo Maria Giulini, Giuseppe Sinopoli, Esa-Pekka Salonen, Charles Dutoit, Neeme Järvi, Sir Simon Rattle en Leonard Slatkin. Een speciale band heeft Michael Collins
9
10
met de Academy of St Martins’ in the Fields, waarmee hij uitgebreid op tournee is geweest, het Scottish Chamber Orchestra, de City of London Sinfonia, Camerata Salzburg, en het Zweeds Kamerorkest. Van zijn rol als solist heeft Michael zich langzaamaan tot ensembleleider en dirigent ontwikkeld, hetgeen een centraal deel van zijn muzikale leven is geworden.
Michael Collins is gespecialiseerd in klassiek repertoire, maar speelt ook graag hedendaagse muziek. Componisten hebben regelmatig werk aan hem opgedragen, zoals onlangs Mark-Anthony Turnage (Riffs and Refrains), in opdracht van het Hallé Orchestra, met volgende uitvoeringen bij het Residentie Orkest, deFilharmonie in Vlaanderen en het Filharmonisch Orkest van Helsinki. Van werk van John Adams (Gnarly Buttons) en Elena Kats-Chernin (Ornamental Air) heeft hij premières verzorgd in de Verenigde Staten, Scandinavië en Groot Brittannië. In mei 2007 werd hij uitverkoren tot Royal Philharmonic Society’s Instrumentalist of the Year, een onderscheiding die ook musici als Itzhak Perlman, Mitsuko Uchida, Murray Perahia, en Andras Schiff ontvingen.
Radio Kamer Filharmonie
ERIC RICHMOND
Michael Collins
De Radio Kamer Filharmonie is een flexibel orkest dat in verschillende bezettingen kan optreden, variërend van barokensemble tot ensemble voor hedendaagse muziek. Het orkest heeft in het hedendaagse repertoire een bijzondere reputatie opgebouwd en tekent regelmatig voor eerste (Nederlandse) uitvoeringen van nieuwe composities. De Radio Kamer Filharmonie levert een belangrijk aandeel aan de series NTR ZaterdagMatinee, Het Zondagochtend Concert en de Robeco Zomerconcerten in het
Amsterdamse Concertgebouw, De Vrijdag van Vredenburg in Utrecht en de serie NPS (NTR) maakt hoorbaar in het Muziekgebouw aan ’t IJ. Al deze concerten worden uitgezonden via Radio 4. Concerten in het kader van de ZaterdagMatinee worden frequent opgenomen door NTR Televisie. Van augustus 2005 tot augustus 2010 was Jaap van Zweden chef-dirigent en artistiek leider van de Radio Kamer Filharmonie. Met ingang van het seizoen 2010-2011 is de Deense dirigent Michael Schønwandt chef-dirigent en voegt James MacMillan zich bij de vaste gastdirigenten van het orkest. Vaste gastdirigenten zijn verder Frans Brüggen, sinds 2007 tevens eredirigent, en Philippe Herreweghe. De Radio Kamer Filharmonie en pianist John Snijders werden onderscheiden met de Muziekgebouwprijs voor de eerste uitvoering van Richard Rijnvos’ NYConcerto. Ook werken van onder anderen Pete Harden, Florian Maier, Peter Adriaansz, Bob Zimmerman en Peter Maxwell Davies beleefden recent hun première met de Radio Kamer Filharmonie. In meer traditioneel repertoire heeft het orkest van zich doen spreken met ZaterdagMatinee-uitvoeringen van Haydns opera Armida onder leiding van Jaap van Zweden, Beethovens Missa solemnis met Philippe Herreweghe en Haydns Missa Cellensis met Frans Brüggen. De Radio Kamer Filharmonie speelt verder regelmatig in de educatieve
serie De Magische Muziekfabriek in Vredenburg, de Internationale Gaudeamus Muziekweek in Amsterdam en het Holland Festival. Traditiegetrouw wordt het concertseizoen afgesloten met een Mozartfestival en concerten in de Robeco-serie in het Concertgebouw. De cd-catalogus van de Radio Kamer Filharmonie weerspiegelt de veelzijdigheid van het orkest. De tweede uitgave van het label QuattroLive bevat opnamen van Beethovens Eerste symfonie onder leiding van Frans Brüggen en Tristan Keuris’ Symphony in D onder leiding van Jaap van Zweden. Voor verschillende andere labels nam de Radio Kamer Filharmonie werken op van onder anderen Haydn, Stravinsky, Badings en Otto Ketting. In het seizoen 2010-2011 wordt de catalogus aangevuld met nieuwe releases van eigentijds repertoire.
11
Radio Kamer Filharmonie
12
ALTVIOOL
FAGOT
Frederik Boits Sabine Duch Marjolijn van der Grinten-da Silva Rosa Marije Helder Ben Joles Wouter Huizinga Berdien Vrijland Kyra Philippi
Dennis Notten Hidehiko Miki
EERSTE VIOOL Nadia Wijzenbeek Dimiter Tchernookov Maria Escarabajal Josje ter Haar Heather Kurzbauer Pedja Milosavljevic Joan Mooney Gerrie Rodenhuis Sergiy Starzhynskiy Carolina Woltjer Radka Dijkstra-Dohnalova Iina Laasio
CELLO
TROMBONE
Michael Stirling Teije Hylkema Gé Bartman Sebastiaan van Eck Angela Stevenson Arjen Uittenbogaard
Victor Belmonte Albert Cassiel Anton Domènech
TWEEDE VIOOL
FLUIT
Laura Veeze Wouter Groesz Zofia Balcar Ian van den Berk Marjolijn Oonk Nina de Waal Frits Wagenvoorde Merel Junge Leonie Kleiss Arnieke Ehrlich
Carolien van ‘t Hof Ellen Alberts
CHEF-DIRIGENT Michael Schønwandt ERE-DIRIGENT Frans Brüggen VASTE GASTDIRIGENT Philippe Herreweghe & James MacMillan
CONTRABAS
Boris Kozlov Norma Brooks Jim Schultz Jaap Branderhorst
HOBO
Toon Durville Vicki Laws KLARINET
Harmen de Boer Esther Misbeek
HOORN
Laurens Otto Sergei Dovgaliouk TROMPET
Cyrille van Poucke Raymond Rook
SLAGWERK
Peter Prommel
CONCERTEN IN DE
IN
O
C
zaterdag 11 december 2010 15.00 uur (!) Concertgebouw UITVERKOCHT
zaterdag 18 december 2010 14.15 uur Concertgebouw
Parsifal: Jaap van Zweden vervolgt zijn Wagner-successen
Wegen naar Mozarts Veertigste symfonie
Radio Filharmonisch Orkest Groot Omroepkoor mannen van het State Choir Latvija
Radio Kamer Filharmonie
Jaap van Zweden dirigent Eberhard Friedrich koordirigent Falk Struckmann bariton, Ante Jerkunica bas, Robert Holl bas, Klaus Florian Vogt tenor, Krister St.Hill bariton, Katarina Dalayman sopraan, Brenden Gunnell tenor, Thilo Dahlmann bariton, Julia Westendorp sopraan, Cécile van de Sant mezzosopraan, Jeroen de Vaal tenor, Pascal Pittie tenor, Anna Stephany mezzosopraan, Martina Rüping sopraan, Victoria Joyce sopraan, Silvia Vázquez sopraan, Barbara Kozelj mezzosopraan
Frans Brüggen dirigent Giuliano Carmignola viool Telemann Concertsuite in F TMV051:F:004 Bach Vioolconcert in E BWV 1042 C.Ph.E. Bach Symfonie in D H 663 Mozart Symfonie nr. 40 in g KV 550
Wagner Parsifal
Frans Brüggen
13
komende concerten in
De Vrijdag de vrijdag van Vredenburg SERIE SINT-PETERSBURG, MUZIKALE MEESTERWERKEN, TROS VOCAAL
vrijdag 17 december, 20.15 uur, inleiding Gerard van der Leeuw 19.30 uur
Stravinsky’s Psalmensymfonie 14
Radio Filharmonisch Orkest Groot Omroepkoor Hans Graf dirigent Celso Antunes koordirigent Claudia Patacca sopraan
Debussy Le martyre de Saint Sébastien, fragments symphoniques Stravinsky Symphonie de psaumes* (in A’dam ook Ave Maria en Pater Noster)
Poulenc Gloria* * ZONDAGOCHTEND 19 DEC 11.00 UUR OOK IN HET ZONDAGOCHTEND CONCERT, CONCERTGEBOUW, AMSTERDAM
Hans Graf
SERIE TROS KLASSIEK, BOLSJOJ, MARIINSKI EN DE BALLETS RUSSES
vrijdag 7 januari 2011, 20.15 uur, inleiding Madeleine Pfundt
Rusland vóór de Revolutie Radio Filharmonisch Orkest James Judd dirigent Nicholas Angelich piano
Roslavets In de uren van de nieuwe maan* Prokofjev Scythische suite Rachmaninov Pianoconcert nr. 3*
* ZONDAGOCHTEND 9 JANUARI 11.00 UUR OOK IN HET ZONDAGOCHTEND CONCERT, CONCERTGEBOUW, AMSTERDAM
James Judd
SERIE MUZIKALE MEESTERWERKEN, VIER RUSSISCHE COMPONISTES
vrijdag 14 januari 2011, 20.15 uur, inleiding Thea Derks
Brautigam speelt Brahms Radio Kamer Filharmonie Michael Schønwandt dirigent
PREMIÈRE
Brahms Tweede pianoconcert*
* ZONDAGOCHTEND 16 JANUARI 11.00 UUR OOK IN HET ZONDAGOCHTEND CONCERT, CONCERTGEBOUW, AMSTERDAM
Ronald Brautigam
SERIE TROS VOCAAL / SINT-PETERSBURG
vrijdag 21 januari 2011, 20.15 uur. NB: Jacobikerk; geen inleiding!
Rachmaninovs Vespers Groot Omroepkoor Sigvards Klava dirigent Schnittke Drie geistliche Gesänge Pärt Triodion Rachmaninov * Vespers Sigvards Klava
* ZONDAGOCHTEND 23 JANUARI 11.00 UUR OOK IN HET ZONDAGOCHTEND CONCERT, CONCERTGEBOUW, AMSTERDAM
MARCO BORGGREVE
Ronald Brautigam piano Elisabeth Perry viool Michael Müller cello
15
Borodin/Glazoenov Petite Suite* Auerbach Serenade for a Melancholic Sea, voor pianotrio en strijkers NEDERLANDSE
Feestelijk pauzeprogramma In het paviljoen, grenzend aan de benedenfoyer van Vredenburg Leidsche Rijn, kunt u vanavond in de pauze van het concert het resultaat van een uniek educatief project meemaken. 16
Utrechts Centrum voor de Kunsten (UCK) en het Amadeus Lyceum te Vleuten. Op vrijdag 1 april kunt u composities van deze nieuwe leerlingen dan in Vredenburg Leidsche Rijn horen.
Leerlingen van het Amadeus Lyceum uit Vleuten zullen u onder leiding van Matthew Barley naast werken van James MacMillan ook een nieuwe compositie laten horen. Deze muziek is al improviserend gecreëerd tijdens een week van inspirerende workshops. De leerlingen van vanavond hebben allemaal mee– gedaan aan het “gadget” project van afgelopen april.
In januari en maart volgend jaar zal een deel van deze leerlingen de manier van werken overdragen aan nieuw instappende leerlingen (‘peer learning’). Bij deze workshops zijn diverse Engelse workshopleiders betrokken, musici uit de omroeporkesten, het Utrechts Centrum voor de Kunsten en James MacMillan zelf.
PROGRAMMERING
RANDPROGRAMMERING TROS EN AVRO
REDACTIE PROGRAMMABOEK
Astrid in ’t Veld
RADIO4
Clemens Romijn
Dit educatieve project is een succesvolle samenwerking tussen MCO educatie, Vredenburg Utrecht, het
Thea Derks en Victor Striker PRODUCTIE
EINDREDACTIE RADIO
EINDREDACTIE
Manon Tuynman en Maaike Verdonk
Roland Kieft en Petra Koks
Onno Schoonderwoerd
COMMUNICATIE
CASTING DIRECTOR
VORMGEVING
Anne Marie van Doorn
Mauricio Fernández
Dorine Verharen
ADMINISTRATIE & FINANCIËN
ARTISTIEK LEIDER
DRUK
Anneke de Vries
Kees Vlaardingerbroek
Van der Weij BV Hilversum
PRESENTATIE RADIO 4
PROGRAMMATOELICHTING
Mark Brouwers, Ab Nieuwdorp en Maartje Stokkers
Clemens Romijn
