serie: utrecht centraal tros klassiek avro klassiek premières muzikale meesterwerken brahms & utrecht tros vocaal
28 september 2012, 20.15 uur inleiding Kees Arntzen 19.30 uur
Radio Filharmonisch Orkest George Tchitchinadze dirigent Liza Ferschtman viool
Johannes Brahms Tragische ouverture opus 81 (1880) 1833-1897 Antonín Dvorˇák Vioolconcert in a (1879-1880) 1841-1904 Allegro ma non troppo Adagio ma non troppo Finale: Allegro giocoso, ma non troppo
PAUZE
Edvard Grieg Symfonie in c (1864) 1843-1907 Allegro molto Adagio espressivo Intermezzo Finale: Allegro molto vivace
de concertseries van
2
Drankje na afloop
Wist u dat
Na afloop van het concert is er een gezellige borrel met een swingend liedjesprogramma met 50-er jaren muziek uitgevoerd door het vocale trio The Triolettes. Lynn Jansen, Triolettes Lotte Verhoeven en Roos van der Waerden zullen zowel echte oldies, als ook hedendaagse songs in een 50-er jaren jasje uitvoeren. ➜ WWW.THETRIOLETTES.NL
Wist u dat de concerten in ‘De Vrijdag van Vredenburg’ niet alleen live worden uitgezonden via radio4, maar deels ook via internet terug te zien zijn? Kijkt u op: radio4.nl/ devrijdagvanvredenburg onder: ‘Terugkijken webcasts De Vrijdag van Vredenburg’.
Meet and greet
Live-uitzending
Liza Ferschtman heeft het vioolconcert van Dvorˇák op cd gezet in combinatie met Gershwins An American in Paris. Deze cd is te koop bij de stand van Boudisque in de foyer en wordt in de pauze door Liza Ferschtman gesigneerd.
De AVRO zendt dit concert vanuit Vredenburg Leidsche Rijn live uit op Radio 4. Denkt u eraan dat uw mobiele telefoon uitstaat en dat uw horloge geen geluid kan maken? Dan kan iedereen in de zaal en bij de radio volop genieten van het concert. ➜ WWW.RADIO4.NL
Korting Voor leden van TROS en AVRO geldt per 1 september een korting van E 2,50 op losse kaarten voor De Vrijdag van Vredenburg.
vrijdag 28 september 2012, 20.15 uur
Romantiek uit Wenen, Praag en Bergen Twee ferme, door pauken ondersteunde klappen, die alle geroezemoes van een zich nestelend publiek subiet doen verstommen. Zo begint de Tragische ouverture van Johannes Brahms. Inderdaad, met theatrale allure. Al schreef Brahms nooit echt voor het theater, déze muziek zou zo een tragisch toneelwerk in kunnen leiden. Die twee krachtige akkoorden van het begin roepen zelfs een sleutelpassage van de Egmont-ouverture in herinnering, het begin van de toneelmuziek die Beethoven in 1810 schreef bij het treurspel van Goethe. Waarom Brahms deze Tragische ouverture schreef is nooit helemaal duidelijk geworden – er is in ieder geval geen verband met enig dramatisch werk. Ook elke hint naar een mogelijk onderliggend programma ontbreekt. Misschien was het voor Brahms niet meer dan een vingeroefening in het schrijven van heftige muziek. Wellicht ook wilde hij voor zichzelf afstand nemen van de montere klanken van zijn wat koddig uitgevallen Akademische Festouvertüre, een werk dat hij bijna simultaan met de Tragische ouverture schreef. Dat was een dankbetuiging in
noten voor het eredoctoraat dat de Universiteit van Breslau hem had toegekend. Die geldt als een soort pendant van de Tragische ouverture: beide werken ontstonden in 1880, tussen het Vioolconcert en het Tweede pianoconcert in. Maar de verschillen in toon hadden niet groter kunnen uitvallen.
Johannes Brahms
3
4
Met het schrijven van dit korte orkestwerk liet Brahms de vredige pastorale wereld van zijn drie jaar eerder verschenen Tweede symfonie ver achter zich. Een geheimzinnige, om niet te zeggen duistere klank karakteriseert een groot deel van de ouverture. Toch breekt regelmatig ook de zon door: in idyllische passages komt de liefelijkheid van de Tweede symfonie zo nu en dan om de hoek kijken. Verder klinken hier en daar klaroenstoten, die als in een echte ‘reddingsopera’ de theatrale opkomst van een heraut suggereren, die namens de koning een verlossend woord komt spreken, waardoor de held aan de guillotine ontsnapt. Kortom, ook de wereld van Beethovens Fidelio lijkt een beetje door te schemeren in dit op en top romantische werk, dat te spaarzaam in de concertzalen klinkt.
Boheems vioolconcert In 1878 reisde Antonín Dvorˇák zowel naar Berlijn als naar Wenen. In Berlijn verstevigde hij het belangrijke contact met de uitgever Fritz Simrock, in Wenen maakte hij persoonlijk kennis met de man die hem bij deze belangrijke uitgever had geïntroduceerd: de acht jaar oudere, al gearriveerde en zeer gerespecteerde Duitse, maar in Wenen residerende componist Johannes Brahms. Brahms had al vroeg het bijzondere talent van de Bohemer onderkend. De roem van Dvorˇák begon zich in die dagen meer en meer Europawijd af te tekenen. In eigen land organiseerde men in Praag een heus Dvorˇák-festival op het Sofia-eiland in de Moldau en op
Antonín Dvorˇák, eind juli 1870
zijn buitenlandse reizen ontmoette de componist belangrijke mensen uit de omgeving van Brahms: de muziekcriticus Eduard Hanslick, de dirigenten Hans Richter en (later) Hans von Bülow en – last but not least – de vioolvirtuoos Joseph Joachim, die toen directeur van de Berlijnse Muziekacademie was. Geïnspireerd door deze ontmoeting begon Dvorˇák in de zomer van het jaar daarop aan het Vioolconcert in a. Joachim nam de moeite om met de componist de solopartij door te nemen en bracht hem ertoe een aantal verbeteringen aan te brengen, maar zelf speelde hij het werk nooit. Drie jaar
moest Dvorˇák wachten voordat zijn concert op 14 oktober 1883 voor het eerst klonk. Al blijft het in publieke waardering achter bij het fameuzere Celloconcert van 1895, het werk heeft genoeg merites om te overleven en zeker streelde het de ziel van de Pragenaars die in de ban waren geraakt van een groeiend nationaal zelfbewustzijn. Dvorˇák volgde namelijk het door Smetana gebaande pad en liet ruimschoots folkloristische thema’s in zijn werk doorklinken. Smetana legde in dezelfde tijd de laatste hand legde aan zijn symfonische cyclus Mijn vaderland. De exotische toon van zijn Slavische dansen hadden Dvorˇák al de nodige roem gebracht – bewerkingen voor vierhandig piano vonden gretig aftrek bij de musicerende burgerij – en in het Vioolconcert borduurde hij voort op dit succesvolle concept. Binnen de grenzen van een klassieke driedelige opbouw en met behoud van conventionele vormschema’s weet Dvorˇák heel wat Slavische weemoed binnen te smokkelen. De fluisterzachte en intieme, naadloze overgang van het openingsdeel naar het midden-
deel – een Adagio ma non troppo – vormt een van de hoogtepunten van het werk en dwingt tot intense beluistering. Aan violistisch vuurwerk overigens ook geen gebrek in dit concert: met een simpel, zich gewillig in het oor nestelend motiefje opent de violist het slotdeel, een Allegro giocoso. Na een kort, herhaald vraag- en antwoordspel tussen viool en orkest kan de Tsjechische feestvreugde al orkestraal losbarsten in een furiant, een van die onstuimige Slavische dansvormen waarmee Dvorˇák in heel Europa furore had gemaakt. Maar het is vooral de viool, die tussen de orkesterupties door, telkens het hoogste woord weet te voeren met aanstekelijk passagewerk.
‘mag nooit uitgevoerd worden’ Lange tijd – wel vier eeuwen lang – vormde Kopenhagen het administratief centrum voor heel Scandinavië, waardoor zich ook het culturele leven in hoofdzaak daar afspeelde. Voor de Noor Edvard Grieg was het dan ook vanzelfsprekend dat hij nog een tijdje zijn licht opstak in de Deense hoofdstad nadat hij zijn muziekstudies in
“Binnen de grenzen van een klassieke driedelige opbouw en met behoud van conventionele vormschema’s weet Dvorˇák heel wat Slavische weemoed binnen te smokkelen. De fluisterzachte en intieme, naadloze overgang van het openingsdeel naar het middendeel vormt een van de hoogtepunten van het werk en dwingt tot intense beluistering.”
5
6
Leipzig voltooid had. Weliswaar was Noorwegen al sinds 1814 een soevereine staat, maar in cultureel en artistiek opzicht was er voor de Noren nog maar weinig om staat op te maken. En al gold binnen heel Europa het Leipzig van Schumann en Mendelssohn als ‘the place to be’ voor elk aanstormend muzikaal talent, de vier jaren die hij er doorbracht waren voor de jonge Edvard Grieg – als we zijn autobiografie mogen geloven – niet zeer gelukkig verlopen. Hij telde pas vijftien jaren toen hij er arriveerde, moest zich een streng regime laten welgevallen en had flink last van heimwee. In Kopenhagen kon Grieg zich onder leiding van Niels Gade langzaam losmaken van de hem opgedrongen
romantisch-klassieke schrijfwijze en proberen zijn eigen ‘noordse’ toon te vinden. Net als de Bohemers werden de Noren zich toenemend bewust van hun eigen tradities. Het nationalisme was immers een onstuitbare golf die vooral na het revolutiejaar 1848 heel Europa in zijn greep kreeg. Het waren gelukkige jaren voor Grieg, daar in Kopenhagen. Hij ontmoette er zijn nichtje Nina Hagerup, ook Noors van geboorte maar opgegroeid in Denemarken. Haar prachtige stem, die men wel vergeleek met die van de beroemde Jenny Lind, de ‘Zweedse nachtegaal’, inspireerde hem tot talrijke liederen. Het stel trouwde en hun concerten maakten furore, al staakte Nina relatief vroeg haar zangcarrière. In 1897 schreef de Nederlandse componist Daniël de Lange, die een van hun laatste recitals meemaakte, in het Nieuws van den Dag: “We zullen nooit meer Griegs liederen horen zoals mevrouw Grieg ze vertolkte. De grootste eenvoud, de warmste gloed, de grootste mogelijke aandacht voor het detail, paarde ze aan de fijnste humor (...) en dat alles met grote artistieke beheersing.”
Schumann-fase
Edvard Grieg
De kleine vorm, zoals die van het lied, begon Grieg in Kopenhagen meer en meer te trekken. Gestimuleerd door zijn leeftijdgenoot Rikard Nordraak verdiepte hij zich toenemend in de rijkdommen van de Noorse volksmuziek. Toch moest de twintigjarige van zijn nieuwe leermeester Niels
In mei 1864 had Grieg zijn symfonie klaar. Maar drie jaar later keurde hij het werk af: må aldrig opføres (mag nooit uitgevoerd worden) schreef hij op het titelblad. Tot dertig jaar terug bleef zijn verdict gerespecteerd.
Gade eerst zijn krachten maar eens beproeven op een hele symfonie volgens de gangbare concepten. In mei 1864 was het werkstuk klaar, maar slechts drie jaar later keurde de componist het werk af: må aldrig opføres (mag nooit uitgevoerd worden) schreef hij op het titelblad. Dat was na een uitvoering in Oslo van (slechts) de laatste drie delen die hij zelf gedirigeerd had. Het belette hem overigens niet, twee delen tot zelfstandige pianocomposities om te werken onder de titel Deux pièces symphoniques. Ook later bleef Grieg kordaat vasthouden aan de afwijzing van zijn jeugdwerk. “Het behoort te zeer tot een Schumann-fase van lang geleden”, schreef hij aan zijn uitgever Peters, die het werk in partituur uit had willen brengen. De symfonie is vierdelig, met rake klappen van het hele orkest vooral aan het begin en aan het eind van de hoekdelen. Hier is een jong componist aan het woord die de wereld zijn zegje wil doen. Een Adagio espressivo verleent
enig tegenwicht met mooie breed uitgesponnen cantilenes tegen een beweeglijke achtergrond. Het derde deel (door Grieg opmerkelijk genoeg niet ‘Scherzo’ maar ‘Intermezzo’ genoemd) is weer onstuimig en introduceert een feestelijk dansmotiefje. Aanstekelijke, goed geïnstrumenteerde muziek van een twintigjarige met een al grote beheersing van het métier, maar in het licht van zijn latere ontwikkeling is het begrijpelijk dat hij afstand nam tot zijn enige symfonie. Tot dertig jaar terug bleef Griegs verdict gerespecteerd. Het manuscript lag al die tijd in een bibliotheek in Bergen, alleen ter inzage voor studiedoeleinden. Wereldwijd volgde een keur van uitvoeringen van dit opmerkelijke jeugdwerk, toen de uitvoeringsban eenmaal gebroken werd. Dat deden de Noren zelf, in 1981, tijdens het Festival van Bergen, Griegs geboorteplaats. Kees Arntzen
7
8
uitvoerenden
George Tchitchinadze, dirigent George Tchitchinadze geldt in zijn geboorteland Georgië als een van de grootste van de nieuwe generatie dirigenten. Hij heeft een lange ervaring als tweede man bij de Opera van Tbilisi en is al jaren een geliefd leraar op het conservatorium aldaar. Tchitchinadze is al enige jaren een van de vaste gastdirigenten van het beroemde rondreizende orkest Sinfonia Varsovia uit Warschau, waarmee hij vele concerten in het kader van Les Folles Journées verzorgde, onder andere in Bilbao, Japan, Warschau en Nantes. In de zomer van 2010 maakte
GELA MEGRELIDZE
George Tchitchinadze
hij zijn bejubelde debuut met dit orkest in La Roque d’Antheron in Zuid-Frankrijk. George Tchitchinadze werkte eerder al met diverse orkesten zoals o.a. het Orkest van het Oosten, het Gelders Orkest, het Nationaal Jeugdorkest van Polen, het orkest van de Nationale Opera in Warschau en het Orchestre de Picardie. Tchitchinadze wordt chef-dirigent van een zojuist nieuw opgericht symfonieorkest in Okinawa en zal ook het Filhar⁄ dirigeren. monisch Orkest Wroclaw Onder zijn leiding zijn al vele opera’s uitgevoerd in het Nationale Operahuis van Tbilisi.
Liza Ferschtman, viool Liza Ferschtman trad de afgelopen seizoenen op in binnen- en buitenland met orkesten als het Koninklijk Concertgebouworkest, het Rotterdams Philharmonisch Orkest, het Symfonieorkest van Nörkopping, het Symfonieorkest van Japan, het Orchestre de Chambre d’Auvergne, het Orquesta Sinfónica del Principado de Asturias, het Schleswig-Holstein Festival Orchester, het Sloveens Radio-orkest en het European Union Youth Orchestra. Ze werkte daarbij samen met dirigenten als Gianandrea Noseda, Tatsuya Shimono, Leonard Slatkin, Mendi Rodan, Lev Markiz, Yakua Yuasa, Jaap van Zweden, Christoph von Dohnányi, Frans Brüggen en Shlomo Mintz. Geboren als dochter van bekende Russische musici kreeg Liza Ferschtman haar eerste vioollessen op haar vijfde van Philip Hirschhorn. Ze volgde masterclasses bij Yvry Gitlis, Igor Oistrach en Aaron Rosand en studeerde tot 1998 bij Herman Krebbers. Daarna werkte ze met Ida Kavafian aan het gerenommeerde Curtis Institute of Music in Philadelphia, en met David Takeno in Londen. Als artistiek leider van het Delft Kamermuziek Festival is Liza een gepassioneerd kamermusicus. Ze trad de afgelopen jaren op op talrijke podia en festivals in Europa (Risor, West Cork, Kempten Festival, Prussia Cove) en de Verenigde Staten (o.a. Ravinia Festival Chicago). Haar recitaldebuut in New York met Inon Barnatan was zo’n succes dat ze onmiddellijk opnieuw
werden uitgenodigd. In het Amsterdamse Concertgebouw voerde Liza Ferschtman onder meer alle Beethoven-sonates uit en in 2008 kreeg ze carte-blanche in de Robeco Zomerconcerten waarin zij vier concerten samenstelde. Liza Ferschtmans eerste dubbel-cd met pianist Bas Verheijden kreeg een 10 van muziekblad Luister. Na een cd met pianist Inon Barnatan met werken van Schubert en Beethoven in 2007 volgde in 2010 een enthousiast ontvangen solo-cd met werken van Ysaÿe en Bach. Daarna verschenen een cd met het Vioolconcert van Dvorˇák met het Nederlands Philharmonisch Orkest en dirigent Mario Venzago, en het meest recent, een duo-cd samen met haar vader, cellist Dimtri Ferschtman, met werken van Kodály, Schulhoff en Ravel. In november 2006 ontving Liza Ferschtman de Nederlandse Muziekprijs, de hoogste onderscheiding voor Nederlandse musici.
Radio Filharmonisch Orkest Het Radio Filharmonisch Orkest (RFO) werd in 1945 opgericht door Albert van Raalte. Het orkest werd nadien geleid door achtereenvolgens Paul van Kempen, Bernard Haitink, Jean Fournet, Willem van Otterloo, Hans Vonk, Sergiu Comissiona, Edo de Waart en Jaap van Zweden. In het seizoen 2012-2013 treedt Markus Stenz aan als chef-dirigent. De Amerikaanse dirigent James Gaffigan is vaste gastdirigent sinds het seizoen 2011-12.
9
10
MARCO BORGGREVE
LizaBrüggen Ferschtman Frans
Het RFO werkte samen met befaamde gastdirigenten als Leopold Stokowski, Kirill Kondrasjin, Antal Doráti, Riccardo Muti, Kurt Masur, Mariss Jansons, Michael Tilson Thomas, Gennady Rozhdestvensky en Valery Gergiev. Het orkest speelde de (Nederlandse) premières van werken van onder anderen Messiaen, Berio, Boulez, Henze, Carter, Adams, Birtwistle, Adès, Janácˇek, De Raaff, Oestvolskaja, Verbey, De Raaff, Vriend en Rijnvos. Het RFO levert belangrijke bijdragen aan de NTR ZaterdagMatinee en Het Zondagochtend Concert in het Amsterdamse Concertgebouw, en De Vrijdag van Vredenburg te Utrecht. Het RFO onderscheidt zich door bijzonder geprogrammeerde symfonische concerten en concertante opera-uitvoeringen. Eerste uitvoeringen in Nederland en wereldpremières zijn daarbij regelmatig aan de orde. Naast de concerten in de omroepseries was het RFO te horen op het Festival Musica 2008 in Straatsburg onder leiding van Reinbert de Leeuw, op het Sun Festival 2009, tijdens concertreizen naar Groot-Brittannië, Duitsland en Oostenrijk onder leiding van Jaap van Zweden, in de Keulse Philharmonie en de Royal Albert Hall tijdens de BBC Proms 2011. Het Radio Filharmonisch Orkest heeft een indrukwekkende plaat- en cdcatalogus opgebouwd. Op verschillende labels verschenen vanaf de jaren ’70 legendarische grammofoonplaten met dirigenten als Leopold Stokowski en Antal Doráti. Onder leiding van Jean
Fournet werd een serie cd’s gerealiseerd met Frans repertoire. Opnamen van onder meer de complete symfonieën van Mahler onder leiding van Edo de Waart verschenen op cd, alsook een unieke Wagner-box en de complete orkestwerken van Rachmaninov. Cd’s met werken van hedendaagse componisten als Jonathan Harvey, Klas Torstensson en Jan van Vlijmen werden onderscheiden met prijzen en eervolle vermeldingen. Onder leiding van Mark Wigglesworth wordt al enige jaren gewerkt aan de opname van een Sjostakovitsj-serie en onder leiding van Jaap van Zweden aan die van de symfonieën van Bruckner. Lovend ontvangen opnamen, gemaakt tijdens de NTR ZaterdagMatinee, van Wagners Lohengrin en Die Meistersinger von Nürnberg werden in het seizoen 2010-2011 gevolgd door de liveregistratie van Parsifal, die is onderscheiden met de Edison Klassiek 2012 in de categorie Opera. ➜ WWW.RADIOFILHARMONISCHORKEST.NL
11
12
Radio Filharmonisch Orkest
CHEF-DIRIGENT Markus Stenz HONORARY CHIEF CONDUCTOR Jaap van Zweden ERE-DIRIGENT Edo de Waart VASTE GASTDIRIGENT James Gaffigan
EERSTE VIOOL Sarah Oates Semjon Meerson Mitcho Dimitrov Alexander Baev Fred Gaasterland Natalia Gabunia Mariska Godwaldt Masha Iakovleva Kerstin Kendler Karina Korevaar Anna Korpalska Theo Ploeger Pieter Vel Ruud Wagemakers Peter Weimar Ankie van Ommeren TWEEDE VIOOL
Casper Bleumers Andrea van Harmelen Eveline Trap Jill Bernstein Esther de Bruijn Michiel Eekhof Odilia Fiedler Robbert Honorits Ingrid van Leeuwen Dana Mihailescu Renate van Riel Nienke Teuben Alexander van den Tol Leonie Kleiss
ALTVIOOL
KLARINET
Francien Schatborn Arjan Wildschut Igor Bobylev Connie de Dreu Annemijn den Herder Annemarie Konijnenburg Erik Krosenbrink Robert Meulendijk Ewa Wagner Arwen van der Burg Annemieke Huls Maartje van Lent
Frank van den Brink Nanette Bakker
CELLO
TROMPET
Michael Stirling Eveline Kraayenhof Harm Bakker Mirjam Bosma Crit Coenegracht Ansfried Plat Arjen Uittenbogaard Marjolein Meijer Mariette Landheer Jozien Jansen
Raymond Vievermans Hans Verheij
CONTRABAS
PAUKEN
Wilmar de Visser Walter van Egeraat Annika Hope Edward Mebius Sjeng Schupp Stephan Wienjus Eduard Zlatkin Guus Grentzius
Paul Jussen
FLUIT
Carla Meijers Adeline Salles PICCOLO
Maike Grobbenhaar HOBO
Maarten Dekkers Yvonne Wolters
FAGOT
Johan Steinmann Freek Sluijs HOORN
Annelies van Nuffelen Toine Martens Fréderick Franssen Wim van den Haak
TROMBONE
Herman Nass Peter Saunders Cyril Scheepmaker TUBA
Bernard Beniers
CONCERTEN IN DE
13
E
B
29 september 2012, 14.15 uur Concertgebouw Amsterdam
6 oktober 2012, 14.15 uur Concertgebouw Amsterdam
Grensoverschrijdingen
Fins crescendo
Ensemble Resonanz Emilio Pomárico dirigent Tabea Zimmermann altviool
Radio Filharmonisch Orkest Osmo Vänskä dirigent Alexander Gavrylyuk piano
Zimmermann Konzert für Streichorchester Schnittke Monolog Britten Lachrymae Hartmann Vierde symfonie Tabea Zimmermann soleert in Schnittke en Britten. Ensemble Resonanz brengt nog twee Einzelgänger: van Bernd-Alois Zimmermann het Konzert für Streichorchester, en van Hartmann de Vierde symfonie, die oorspronkelijk dezelfde doopnaam droeg. Pas op het laatste moment zag Hartmann af van het voornemen om, wellicht in het kielzog van Mahlers Vierde symfonie, het werk te besluiten met een liedfinale voor sopraan. Behouden bleef het concertante karakter van de Vierde, die meer dan zijn andere symfonieën doet denken aan Béla Bartók.
In Prokofjevs bruisende Derde pianoconcert krijgt de lyriek onverwacht de overhand. Rachmaninov lijkt zelfs even om de hoek te kijken. De Russische traditie speelt - indirect - ook mee bij Sibelius en Kalevi Aho. Minea is “een groot accelerando en crescendo”, waarmee een orkest al zijn kwaliteiten kan etaleren. Een kolfje naar de hand van dirigent Osmo Vänskä, een van Aho’s grootste pleitbezorgers.
Alexander Gavrylyuk
MIKA BOVAN
MARCO BORGGREVE
Tabea Zimmermann
Aho Minea NEDERLANDSE PREMIÈRE Prokofjev Derde pianoconcert Sibelius Vijfde symfonie
14
2012 | 2013 3 familieconcerten in Vredenburg Leidsche Rijn voor kinderen van 6 tot 12 jaar en hun ouders/verzorgers, tantes, ooms, oma’s en opa’s drie concerten kinderen: e 33,- (los concert e 13,50) | volwassenen: e 41,- (los concert e 16,50) aanvang 11.00 uur ZONDAG 13 JANUARI 2013 | 11.00 UUR
Frank Groothof & Marzieh Reyhani
In de Magische Muziekfabriek gebeurt van alles. De ingrediënten: een orkest, een ensemble, verteller Frank Groothof, zangers, het beroemde verhaal van Mowgli in de jungle, een bandoneonspeler en nog veel meer. Het resultaat: drie prachtige verhalen die alle zintuigen blij maken, kinderen laten wegdromen en ouders die er even uit zijn. Alle kinderen vanaf zes jaar zijn welkom, en ze mogen ook hun ouders of verzorgers, opa's en oma's, ooms en tantes of buurvrouw meenemen. Ook voor hen valt er een hoop te beleven! ZONDAG 11 NOVEMBER 2012 | 11.00 UUR
Concert voor 1000 sterren Radio Filharmonisch Orkest Wouter Padberg dirigent Sonja Volten mezzosopraan Willem de Vries bariton Eric Robillard presentator Toek Numan muziek, concept Margrith Vrenegoor regie Verlegen Jan Joris is verliefd op mooie Roxanne. Maar zij is verliefd op stoere Freek. Over onuitgesproken woorden, mooi en lelijk, maar vooral over muziek. Op muziek van Carmen van Georges Bizet
Jungleboek Gerard de Bruyne live tekenaar Alaor Soares percussie/slagwerk Michel Mulder bandoneon Maarten van der Grinten gitaar Mowgli wordt opgevoed door een wolvenfamilie en leeft in de jungle met een bonte verzameling dieren. Frank Groothof voelt zich er thuis en kruipt onder andere in de huid van Akela, de oude, wijze wolven-leider. De voorstelling wordt begeleid met swingende Zuid-Amerikaanse muziek. ZONDAG 10 MAART 2013 | 11.00 UUR
Horen, zien en...? dansen! Instrumentaal ensemble Muziekcentrum van de Omroep Achmed Akkabi presentatie Margrith Vrenegoor script en regie Karims overgrootvader en opa waren bokser, zijn vader is het. Maar Karim wil maar één ding: dansen, van streetdance tot klassiek. Hoe vertelt hij het zijn familie? DE MAGISCHE MUZIEKFABRIEK IS EEN PRODUCTIE VAN TROS, VREDENBURG EN MCO.
KOMENDE CONCERTEN IN
15 SERIE TROS MUZIKALE MEESTERWERKEN /
SERIE TROS VOCAAL / TROS KLASSIEK
TROS VOCAAL
19 oktober 2012, 20.15 uur 19.30 uur inleiding Huib Ramaer
5 oktober 2012, 20.15 uur 19.30 uur inleiding Kees Wisse
Radio Filharmonisch Orkest Händel fêteert Alexander de Grote Radio Kamer Filharmonie Groot Omroepkoor Kenneth Montgomery dirigent Yulia van Doren sopraan Paula Murrihy mezzosopraan Ed Lyon tenor Matthew Brook bas Gwyneth Wentink harp
Groot Omroepkoor Dmitri Slobodeniouk dirigent Schumann Ouverture • Scherzo en Finale • Das Glück von Edenhall • Requiem opus 148
Händel Alexander’s Feast
MARCO BORGGREVE
Kenneth Montgomery
Louis Lortie
Nicola Benedetti
SERIE UTRECHT CENTRAAL / AVRO KLASSIEK
SERIE TROS KLASSIEK
12 oktober 2012, 20.15 uur 19.30 uur inleiding Madeleine Pfundt
2 november 2012, 20.15 uur 19.30 uur inleiding Huib Ramaer
Louis Lortie & Liszt
Grandioze romantiek
Radio Filharmonisch Orkest Emmanuel Krivine dirigent Louis Lortie piano
Radio Filharmonisch Orkest James Gaffigan dirigent Nicola Benedetti viool
Liszt Les Préludes Schubert/Liszt Wanderer Fantasie Franck Symfonie in D
Tsjaikovski Vojevoda opus 78 Korngold Vioolconcert Prokofjev Zevende symfonie
radio4.nl/concerthuis
Het Radio 4 Concerthuis Stel uw eigen playlist samen in het Concerthuis Met het Radio 4 Concerthuis van radio4.nl verandert uw huiskamer in een concertzaal wanneer u dat wilt. Natuurlijk zijn de eigen Radio 4 concertseries - de Vrijdag van Vredenburg en de NTR ZaterdagMatinee - volop aanwezig in het Radio 4 Concerthuis. De recente hoogtepunten maar ook de prachtige historische opnames uit het rijke omroeparchief. En ook alle concerten van het nieuwe Vrijdag van Vredenburg- seizoen kunt u terugluisteren in het Radio 4 Concerthuis. U kunt op elk gewenst moment kiezen uit het wisselende en altijd actuele aanbod van ruim 100 concerten en zelf uw concertprogramma samen-
stellen. Of laat u verleiden door de bijzondere highlights die in een mooi thema, voorzien van extra informatie, voor u geprogrammeerd zijn. Met het nieuwe Concertfilter vindt u de weg in het grote aanbod concerten in het Concerthuis. U kunt zelf uw eigen playlist samenstellen door zoekcriteria als genre, componist en uitvoerende te combineren. Zo vindt u de muziek die bij u past. Bovendien kunt u uw vrienden laten meegenieten door de playlist te delen. In het Radio 4 Concerthuis bepaalt ú wat u wilt horen, in het door u gewenste genre, wanneer u maar wilt. ➜ RADIO4.NL/CONCERTHUIS
colofon PROGRAMMERING
CASTING DIRECTOR
EINDREDACTIE
Astrid in ’t Veld
Mauricio Fernández
Onno Schoonderwoerd
PRODUCTIE
ARTISTIEK LEIDER
VORMGEVING
Manon Tuynman en Hanna Schreuders
Kees Vlaardingerbroek
Dorine Verharen
PUBLICITEIT
PROGRAMMATOELICHTING
DRUK
Anne Marie van Doorn
Kees Arntzen
Van der Weij BV Hilversum
ADMINISTRATIE & FINANCIËN
REDACTIE PROGRAMMABOEK
Anneke de Vries
Clemens Romijn
PRESENTATIE RADIO 4
Mark Brouwers, Ab Nieuwdorp en Maartje Stokkers RANDPROGRAMMERING TROS EN AVRO RADIO4
EINDREDACTIE RADIO
Roland Kieft en Petra Koks
het Team van De Vrijdag van Vredenburg
FRANK EBBE
Thea Derks en Victor Striker
16
