CINEMA:. HET WEEKBLAD. i r THEATER. 18de Jaargang No Nov. 1938

mm 18de Jaargang No. 46-26 Nov. 1938

HET WEEKBLAD

HET WEEKBLAD CINEMA:.

CIMEMAa, THEATER

VfRKHIINT WIKIUtKS - fK» MR KWAKTAAI. t. I.ti - RID. EH AOM. SAUMWATU M. LEIDEN. TEL. 7M. POSTREKENING 4IM)

THEATER

c

f

\

I

■

^

^'^

:>-.-■

w «5

1

'

ir

% ^

ij JEANETTE

WILLY BIRCW5PEELT IN DE UFA-FILM ^DE DAME MET DEN| lBLAUWVOS/,

MACDONALDJ

ISCHMINKT ZIGH JVCOI^ HAAR ROL [IN DEMG.M.-FILM [„SWBETHEARTS" »gar

ORIGINEEL IS MOEILIJK TE LEZEN ORIGINAL IS DIFFICULT TO READ

nummer" belooft als bijzondere attractie op de tentoonstelling. Deze hond is een groote Deensche dog, dien zij aan boord heeft gesmokkeld. In Parijs worden zij gefêteerd door LeBrec, den president der expositie, die zeer veel belangstelt in Mona. Korten tijd later verschijnen Padrinsky en Mike Coogan met het Academie Ballet ten tooneele en worden de leden van het Balie-gezelschap wegens bedrog door LeBrec weggejaagd. Zij verbergen zich voor de politie in een klein hotel in het Quartier Latin. Terry Moore en Kay Morrow worden verliefd op elkaar, doch krijgen ruzie als laatstgenoemde ontdekt, dat Terry en Mona, wier kamer zij deelt, vroeger getrouwd zijn geweest. Mona begeeft zich naar LeBrec, van wien zij Jiulp verwacht. Zij huichelt een flauwte en als zij alleen is, verandert zij de namen op het deportatie-bevelschrift, zoodat het gezelschap van Padrinsky uit het land zal worden gezet en niet dat van Moore. Thans brengt Mona het Balie-ballet naar de tentoonstelling. LeBrec is juist wanhopig, omdat hij het Amerikaansche Academie Ballet niet kan vinden en nu de Balie Show verschijnt, stemt hij er in toe dit te'laten optreden. In plaats van ècn klassiek ballet op te voeren. Vermaakt de Balie Show de uitverkochte zaal met een typisch-Amerikaansche „hot"jazz-vertooning. Het succes is zoo overweldigend, dat het Ballegezelschap den eersten prijs wordt uitgereikt, terwijl Kay en Terry, Mona en LeBrec Jiun geluk vinden.

l^ÄT

Norma Shearer en de regisseur W. S. van Dyke. if-

van HOLLYWOOD EISCHTE Jg£& t-

/■•

■'*

•■.'

■

a

1 m -i

Warner Bros-film Regie: Ray Enright

k

Als de organisatoren der Parijsche tentoonstelling besluiten wedstrijden in het ballet-dansen uit te schrijven, waaraan alle volkeren kunnen deelnemen, zenden zij Giraud (Hugh Herbert) naar de Vereenigdc Staten om het bekende Amerikaansche Academie Ballet te engageeren. Bij vergissing engageert hij de Balie Club Show, welke door Terry Moore (Rudy Vallee) en Duke Dennis (Allen Jenkins) wordt geëxploiteerd. Terry neemt den balletmeester Leoni (Fritz Feld) aan, die zijn eenige leerlinge, Kay Morrow (Rosemary Lane), meebrengt. Wanneer hij op het punt staat naar Europa te vertrekken, ontmoet Terry zijn gewezen vrouw Mona (Gloria Dickson), die hij verplicht is bij zijn troep te engageeren, aangezien hij haar een groot bedrag aan onderhoudskosten schuldig is. De leider van het Academie Ballet, Padrinsky (Curt Bois), en zijn rijke beschermer Mike Coogan (Ed Brophy) hebben intusschen vernomen, welke fout er gemaakt is en zij haasten zich naar het vertrekkende schip. Zij komen evenwel te laat en zenden onmiddellijk een radiogram naar Giraud. Giraud ontvangt dit radiogram, als Terry, de Gold Diggers-girls en het Schnickelfritz Orkest den eersten avond een voorstelling geven aan boord. Giraud vraagt Terry om uitleg, maar neemt spoedig deel aan het bedrog, als het cigarettenmeisje van de Balie Club, Leticia, een buikspreekster, den Franschman een ,,sprekende-hond-

ïm*

•SSs %: 1

Kay Morrow is in geen goede bui. en Terry moet het ontgelden, terwijl Duke geïnteresseerd toeziet.

iBalletmeester Leoni (Fritz Feld) geelt les.

•■■•irïtrfM

W. S. Tan Dyke bestudeert met Tyrone Power en Henry Slephenson een scène. !

I

rmn.

m

■:

»

Een koningin van Frankrijk heeft het recht om te eischen, oolcS de ongelukkigste vorstin, die de wereld ooit gekend heeft, I Marie Antoinette, wier hoofd ten slotte verlangd werd door ^ I het volk der Revolutie. ^^. Hollywood heeft altijd groote aandacht geschonken aan historische ü gegevens. En dat niet alleen om de pompeuze entourage, die deze stof vroeg en die de film haar bij uitstek wist te geven, maar ook, omdat de groote drama's der geschiedenis in dien zin „klassiek" zijn, dat hun waarde ligt in hun voortdurende actualiteit: in het heden wordt het verleden herhaald. Daar een der oudste filmmaatschappijen van Hollywood, de Metro-Goldwyn-Mayer, dit seizoen haar vijftienjarig jubileum viert, Norma Shearer, gekleed als Marie Antoinette, arriveert met haar wagen op het studioterrein, waar een buitenopname gedraald wordt '

a i

**&& 'M

'S

mc ,JÄ «**

«f»**-

*v \

^ T*\

: "V

7*5'

v,-.--yi '

/? M.

hACHTIN ME

wilde zij vctnzelfsprekend met een meesterwerk voor den dag komen. Zij kon een der beroemdste boeken koopen, die er de laatste jaren verschenen zijn: Stefan Zweigs „Marie Antoinette". Marie Antoinettes periode beteekende de ineenstorting van een afgedane wereldbeschouwing, die op dramatische wijze plaats maakte voor de onstuimige drift van een jonger geslacht. Dergelijke conflicten zijn grooter dan die, welke op het slagveld beslist worden. En hoevele slagvelden waren niet de botsing van elkaar op leven en dood bestrijdende ideologieën! Metro-Goldwyn-Mayer bezit voor een dergelijke film de spelers en den regisseur. Norma Shearer, ,,the first lady of the screen", was geknipt voor de rol van Marie Antoinette zelf, W. S. van Dyke, de regisseur, die evenzeer thuis is op het gebied van het karakterspel als op het terrein van massascènes, viel de eer te beurt te bewijzen, waartoe de afgeloopen vijftien jaar de Amerikaansche film in staat gesteld hebben. Nu „Marie Antoinette" gereed is en kortgeleden onder zeer groote belangstelling in New York haar wereldpremière beleefde, kunnen enkele losse gegevens den nieuwsgierigen lezers reeds een indruk geven, op welke schaal dit werk is geprojecteerd. Men zou reeds kunnen volstaan met te zeggen, dat ^kze rolprent in 1938 reeds meer menschen op de been heeft gebracht dan het

Regie: Georg Jacoby. Inge Fleming Willy Prinz Waldemar Becker Alma Fleming Jr Diens vader Friedl Mimi

Ufa-film. Marika Rökk Viktor Staal Karl Schönböck Gisela Schlüter Oskar Sima Alberth Florath Ingeborg von Kusserow Mady Rahl

Men heeft Inge Fleming wegens wild autorijden haar rijbewijs ontnomen. Als zij desondanks met haar wagen naar den trein gaat, rijdt zij een anderen auto »aan en neemt de vlucht. Doch ze mist daardoor juist den Parijschen express. Zij leert op het station een jongen man, Willy, kennen, dien zij weer tracht kwijt te raken door op een rijdende autobus te springen. Zonder zich te bedenken volgt hij echter haar voorbeeld. Ze komen in een restaurant terecht, waar Inge dengene ziet met wien ze een aanrijding heeft gehad. Het blijkt Willy's vriend Waldemar te zijn — en deze is bezig de bloemetjes eens buiten te zetten, daar zijn vrouw afwezig is. Inge en Willy zoeken hun heil aan den kant van een romantisch meer en riskeeren zelfs een nachtelijk bad. Inge zwemt per abuis naar den anderen oever en vlucht in een zich daar bevindend weekend-huisje. Daar verschijnt na eenigen tijd Waldemar en ^en slotte ook Willy. De verwikkelingen en verwarringen zijn velen. Zij bereiken hun hoogtepunt als Waldemars vrouw verschijnt. Inge en Willy worden dan door een toeval gescheiden, doch zij ontmoet hem weer, en niets staat hun liefde nu meer in den weg . . Roberf Morley als Lodewijk XVI.

Notma Shearer als Marl« Antoinette en Tyrone Power alt Graai Axel de Fersen.

aantal, dat in 1789 de Fransche revolutie heeft veroorzaakt. Op 14 Februari 1934 werd om zoo te zeggen de eerste steen gelegd voor de vertooning, al past een dergelijk zwaar begrip niet bij het zwierige ontwerp, dat toen de conferentietafel sierde. Voor het kiezen der honderdtwee-en-vijftig acteurs en actrices, die de min of meer groote individueele rollen in deze film moesten spelen, had men een vol jaar noodig. Vier en een half jaar later vond de première plaats. Van heinde en verre werden kunstvoorwerpen voor dit werk bijeengebracht. Luchters uit Versailles, kostbaarheden uit de vroegere Oostenrijksche Ambassade te Parijs, juweelen en preciosa uit particuliere bezittingen, costuums uit den tijd van Marie Antoinette zelf. Elke nabootsende kunst bouwt wel eens op kleinere schaal een authentiek paleis na. t)och zelden komt het voor, zooals in dit geval, dat de echte balzaal van Versailles, die de grootste ter wereld is, op nog grootere schaal in de studio's van Culver City verrees om de moderne camera gelegenheid te geven deze weelde van Rococo-costuums, zwierige steken, jabots en dergelijke op te nemen. Een paar typische détails: Norma Shearer weegt honderdtien pond, het totaal van de costuums, die zij draagt, 1768 pond. Hetgeen beteekent, dat zij bij vierendertig costuums... zeventienmaal haar eigen gewicht moest torsen. Daar deze film speelt in een tijd, dat mannenkousen haast nog belangrijker waren dan die der vrouwen en waar de filmstudio nu eenmaal een plaats is, waar allerlei ladders de oorzaak zijn van tienmaal zooveel miniatuurladders in deze kousen, vond men bij het opmaken der totale rekening niet minder dan twintigduizend paar zijden kousen voor mannen en vrouwen genoteerd: de jaar-omzet van een heele kousenfäbriek. De moderne fototechniek maakt het mogelijk, dat ook de détails van de costuums op het beeld gebracht worden, zoodat het borduurwerk dikwijls onder een vergrootglas gemaakt moest worden door dozijnen naaisters, waarvoor men de uiterst handige Mexicaansche meisjes van den anderen kant van de Californische grens huurde. Zij kenden nog de oude Spaansche appliqueerkunst, die in Marie Antoinettes tijd onder de Fransche aristocratie in zoo hoog aanzien stond!

mmm

FILM-ENTHOUSIASTEN

^ GjJkjumnJlon'xxivi

K ■

■

i

■ ; i

.17 [ ■ PM

1 ■■i ,1

PPHHfi Regie: Elmer Clifton. In de hoofdrollen: Lloyd Hughes, Grant Withers, Marion Burns, Eddie Gribbon, enzoovoorts. Naar den oorspronkelijken roman van Homer King Gordon. F.A.N.-film. Sedert eenigen tijd hebben de verdachte gedragingen van een ,aantal onbekende personen op Diamant-Eiland de aandacht getrokken van het gouvernement. Men zendt Ted Riley, een der beste krachten van den Informatie-Dienst der regeering, op onderzoek uit, met als taak alle bijzonderheden uit te visschen omtrent de vervaardiging van een nieuw soort gifgas, hetwelk daar onder toezicht van een zoogenaamden vertrouwensman van Washington, een zekeren majoor Gray, vervaardigd wordt door een bekend geleerde. Deze, professor Baker en zijn bekoorlijke dochter Ann, zijn on-

bekend met het feit, dat „majoor" Gray, in plaats van een afgezant van de regeering, een gevaarlijk misdadiger is, wien het er om vooralsnog onnaspeurlijke redenen om te doen is, de uitvinding te bemachtigen. Begrijpend met wat voor soort lieden hij te doen krijgt, besluit Riley te trachten door een list op het eiland te komen. Door middel van een benzineontploffing brengt hij zijn motorboot tot zinken, om het op deze wijze te doen voorkomen, alsof hij onvrijwillig op het eiland terecht is gekomen. »Gray heeft echter een vaag vermoeden wat Riley in werkelijkheid op het eiland komt doen, een vermoeden, dat door verschillende omstandigheden tot zekerheid wordt. Van dit oogenblik af probeert „majoor" Gray van alles om zijn ongewenschten gast zoo spoedig mogelijk weer kwijt te raken, doch al deze pogingen worden verijdeld, doordat Riley er in een onbewaakt oogenblik in slaagt de motoren van alle' op het eiland aanwezige booten onklaar te maken. Terwijl men Riley, zorgvuldig bewaakt, op zijn kamer waant, vindt er een proef-demonstratie met het gifgas plaats, waarbij blijkt, dat dit gas het meest doodelijke is, dat de wetenschap kent. Ongezien is de dappere Ted Riley echter getuige geweest van deze demonstratie en hij begrijpt wät zulk een verschrikkelijk wapen in de handen van een misdadigersbende zou beteekenen. Hij begrijpt ook aan welk gevaar hij blootstaat, wanneer het werkelijke doel van zijn aanwezigheid bekend wordt. Tezamen met den professor en diens dochter, die hij inmiddels volledig heeft ingelicht, tracht hij dan de plannen van de bende te verijdelen. Gray heeft echter zijn bedoelingen doorzien en neemt op zijn beurt zijn tegenmaatregelen. Nadat Riley aan alle pogingen van Gray's handlangers, om zich van hem te ontdoen, heeft weten te ontkomen komt het in het laboratorium tot een gevecht tusschen Riley en de bende, tijdens hetwelk de tank welke het doodende gas bevat, beschadigd wordt. Het uitstroomende gas vult weldra het geheele vertrek en dreigt dan, geholpen door den zeewind, alles wat op het eiland leeft in korten tijd te verstikken. Riley, de professor en diens dochter vluchten dan in Gray's woning, gevolgd door Gray zelf, die nog maar één doel heeft, zijn vijand te vernietigen, ook al zou dit gaan ten koste van zijn eigen leven. Met inspanning van al zijn krachten weet Ted Riley hem echter ten slotte onschadelijk te maken en stelt dan alles in het werk, om te trachten het gas te beletten het huis binnen te dringen. Spoedig ziet hij echter, dat de in alle haast door hem genomen maatregelen ten eenenmale ontoereikend zijn. Reeds zien de ongelukkigen een ellendigen dood voor oogen, als zij in een der kamers van het huis een radio-zend-installatie ontdekken. In koortsachtige spanning zendt Riley dan naar alle kanten zijn S.O.S.berichten uit, en een onbeschrijfelijk gevoel van opluchting doortrilt hem, als hij eindelijk hoort, dat een oorlogsschip hen te hulp snelt. In ondraaglijke spanning wachten de opgeslotenen dan, wie het zal winnen: het full-speed naar hen toe stoomende oorlogsschip of het langzaam maar zeker door naden en kieren binnendringende gas. De minuten kruipen voorbij en reeds heeft het drietal alle hoop opgegeven, als het oorlogsschip eindelijk het eiland bereikt. Van gasmaskers voorzien weet de bemanning tot de drie in doodsnood verkeerenden door te dringen en hen op het allerlaatste oogenblik van een verschrikkelijk^n dood te redden. Spoedig zijn zij nu buiten gevaar gebracht en terwijl Gray en eenigen van zijn helpers hun euvefdaden met den dood hebben moeten bekoopen, gaat Ann Baker met Riley een gelukkige toekomst tegemoet.

L. M. te Nijmegen. Wij hebben u de twee gevraagde foto's gezonden. De filmacteur Fred Kohler is inderdaad overleden. Louis Borel is niet verloofd. M. d. R. te 's-Gravenhage. Wendv Barrie werd den 18den April te Hongkong geboren. Wesley Barry heeft het levenslicht den i oden Augustus te Los Angelos aanschouwd. De andere vragen zullen we later beantwoorden. F. KI. te Haarlem. Joan Bennett is een zuster van de bekende filmster Con• stance Bennett. Zij maakte haar filmdebuut in „Bulldog Drummond". Zij werd den ajsten Februari te Palisades geboren. Haar adres is Warner BrosStudio's, Burbank, Californië. Ginger Rogers werd den i 6den Juli geboren. U kunt haar schrijven p.a. RKO-Studio's, Gowcr Street, Hollywood. M. M. te 's-Gravcnhage. Frits van Dongen is den 3osten September te Scheveningen geboren. Hij is geen broer van Bert van Dongen. Frits is getrouwd. C. N. te Breda. Victor MacLaglan is getrouwd. Zijn echtgenoote is geen filmster. De gevraagde foto's zullen u al wel bereikt hebben.

een nieuwe Nederlands ehe film, getiteld: „Morgen gaat alle« boter". Lily Bouwmeester zal 00 01 0p >nZe f0t0: re jLYm^Ant l"!,01^van J ^88e"deze ******* ZeWk In g^prek me Annemarie Selinko, ^' de 5chrijf»ter het boek, waarnaar film zal worden vervaardigd


NIEUWS UIT DE STUDIO'S Dorothy Hale, de Amerlkaansche filmster die in „Cynara" als tegenspeelster optrad van Ronald Colman, is te New York door een ongeluk om het leven gekomen.

P. J. Wolfson, die langen tijd een van Hollywoods eerste scenario-schrijvers is geweest, zal nu zijn debuut als producer-regisseur maken met de RKO-film „The pure in mind". Anne Shirley, Walter Ward, Charles Powers en James McCaliion vervullen de belangrijkste rollen.

Vivien Leigh en Conrad Veidt spelen de belangrijkste rollen In de Columbia-film „Spy in black", welke in de Denham-Studio's bij Londen wordt opgenomen.

•

Use Petri vervult de vrouwelijke hoofdrol In de film „Besuch am Vormittag".

Babsi Schulz-Reckewell, een Duitsch kindersterretje, vertolkt 'n belangrijke rol in de Gründgensfilm „Der Schritt vom Wege".

Louis Tränket koestert het -plan een film op te nemen, getiteld „Juarez en Maximilian". Voor Kerstmis nog zal hij zich naar Mexico inschepen, om de plaatsen uit te zoeken, waar hij de buitenopnamen wil laten vervaardigen.

De Terra zal een rolprent, getiteld „Denksport" opnemen. Ze wordt vervaardigd naar de gelijknamige novelle van Erich Anspach.

Leigh Jason, die juist de opnamen heeft beëindigd voor „The mad miss Manton", de RKOfilm, waarin Barbara Stanwyck en Henry Fonda de hoofdrollen spelen, zal de film „Born to fly", met Douglas Corrlgan in de hoofdrol, regisseeren.

John Barrymore heeft de hoofdrol in „The great man votes", die door Garson Kanin in scène wordt gezet. Peter Holden is eveneens voor deze film geëngageerd.

Willi Forst heeft voor zijn film „Bel ami" de volgende medespelenden aangewezen: Ilse Werner, Olga Tsehechowa, Lizzi Waldmüller, Hilde Hildebrand, Johannes Rlemann, Will Dohm, Aribert Wäscher en Hubert von Meyerinck.

Hans Albers vertolkt, onder leiding van Karl Hartl, de hoofdrol in de film „Casanova". De opnamen beginnen Januari 1939.

Eugen Kloepfer speelt de hoofdrol film „Altes Herz geht auf die Reise", naar den roman van Hans Fallada. medespelenden zijn: Helga Marold, schaft, Hans Richter, Ernst Legal en

in rffe Ufaeen rolprent De verdere Maly DelElse Reval.

J. IJ. te Rotterdam. Het adres van Hilde Krahl is Wallfriedstrasse 26, Weenen. Zij is niet getrouwd. Wat uw tweede vraag betreft, de kleur is zoo'n bijzaak, dat we daar maar liever niet op antwoorden. Zara/i Leander is werkelijk een charmante vrouw. W. O. M. te Breda. Ruby Keeler, de echtgenoote van Al Jolson, filmt weinig. Haar adres is Warner Bros-Studio's, Burbank, Californië. Marcia Mae Jones is bij de Fox geëngageerd. Haar adres is 1401 Western Avenue, Los Angelos. N. v. D. te Amsterdam. Dank voor uw aardig briefje. ledere abonné mag ons wekelijks drie vragen stellen.

ONZE WEKELIJKSCHE PRIJSVRAAG Vraag vijfhonderd en twaalf Waarom bouwde men wolkenkrabbers in New York? Wij stellen een hoofdprijs van ƒ 2.50 en vijf troostprijzen beschikbaar om te verdeelen onder hen, die vóór 12 December (abonné's uit overzeesche gewesten vóór 12 Januari) goede oplossingen zenden aan ons redactieadres: Galgewater 22, Leiden. Op enveloppe of briefkaart gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 5/2.

Michael Curtiz ensceneert de Warner Bros-fllm „Dodge City". De belangrijkste rollen worden uitgebeeld door Errol Flynn, Olivia de Havilland en Henry O'Neill.

Vraag vijfhonderd en acht

Eddie Albert werd door de Warner Hollywood geëngageerd.

Een absoluut vorst duldt geen ministers naast zich. Hij is dus een alleenheerscher, zonder volksinvloed op zijn besluiten.

Bros

te

Marc Allegret, de bekende Fransche filmregisseur, is met Nadine Vogel in het huwelijk getreden.

Irene Corday vertolkt de hoofdrol in de Fransche film „Thérèse Martin".

DE OPLOSSING

De heer J. P. H. Gradus te Berlicum (N.-Br.) verwierf met de juiste oplossing van deze vraag den hoofdprijs, terwijl de troostprijzen toegekend konden worden aan: den heer J. A. Galet te Amsterdam, Mevr. M. de Ras te Den Haag, Mej. P. van Maaren te Nijmegen, Mevr. G. Waasdorp te Noordwijk, den heer L. S. Hoefnagels te Breda.

IN

Maar Boleslaus houdt van Sonja en baron van Kempelen bewaart, om hem geen leed aan te doen, het stilzwijgen.

Universal-film Agency. Naar den roman ,,Le joueur d'échecs" van H. Dupuy—Mazuel. Regie: Jean Dreville. Catherina II van Rusland Baron van Kempelen Sonja De danseres Wanda Prins Serge Boleslaus Majoor Nicolajeff Prins Potemkine De koning van Polen

Fran^oise Rosay Conrad Veidt Micheline Francey Edmonde Guy Bernard Lancret Paul Cambo Gaston Modot Jacques Gretillat Temerson

In 1776 leidde in Wilna een zekere baron van Kempelen een eigenaardig bestaan. Dit bestaan bezorgde hem in den volksmond den naam van duivelskunstenaar. De baron, een Oostenrijker van geboorte, was namelijk begiftigd met een uitzonderlijke liefde voor mechanische voorwerpen. Hij had zich omringd met allerlei automatische figuren, die hij tot zijn beste vrienden maakte. Een van hen was zelfs iederen dag aan tafel present: het was de dubbelgangster van gravin Worofska, die twee jaar tevoren was overleden en op wie de baron hartstochtelijk verliefd was geweest. Veertien jaar daarvoor had hij in opdracht van Gatherina de Groote, keizerin van Rusland, een klein meisje toevertrouwd aan de hoede van gravin Worofska. Sonja, zoo heette het kleine ding, groeide op aan de zijde van Boleslaus, den zoon van de grqvin, en zij is in den loop der jaren voor alle Poolsche patriotten het symbool van hun onafhankelijkheid geworden. Op de hoogte gebracht van de complotten, die in het paleis Worofska gesmeed worden, draagt de keizerin den baron op Sonja de waarheid te vertellen Zij is Russische van geboorte en heeft dus vanzelfsprekend met de Poolschiaspiraties niet het minste uit te staan.

So a W0Tdt eveneens „,,•„,, c oi-i , ■ ?i bemind door een Rus, L prins Serge Oblonski, wapenbroeder van Boleslaus. Geen van beiden hebben zich echter nog uitgesproken en Sonja koestert ten opzichte van beiden een zeltde mate van zusterlijke genegenheid. Tijdens een partij schaak tusschen Boleslaus en majoor Nicolajeff, een geheimen agent van Gatherina II, komt het tot eenige scherpe opmerkingen en Boleslaus trekt zijn degen Zijn partijgenooten snellen hem te hulp en het handgemeen breidt zich weldra uit tot een ernstigen opstand. De kanonnen donderen en duizenden Polen scharen zich achter het vaandel der vrijheid om den Russischen onderdrukker te verjagWTETdanks hun heldhaftigheid delven de opstandelingen het onderspit ten gevolge van de vijandelijke overmacht. Baron van Kempelen vindt Boleslaus ernstig gewonji op het slagveld terug. Hij brengt hem bij zich thuis, waar ook Sonja reeds een toevlucht heeft gezocht Prins Serge wordt met spoed naar Warschau ontboden, zonder het jawoord van Sonja gekregen te hebben. In het bijzijn van den gewonde, op wiens hoofd ee n p s s . ,. ^ I 9esteld' wordt alIes haar plotseling duidelijk. Het is Boleslaus, dien zij lierheett en niemand anders. Nu de zaken zoo staan, besluit baron van Kempelen in ieder geval de waarheid te verzwijgen. Zijn eenige wensch is nu nog den vogelvrij verklaarde in veiligheid te brengen buiten de grenzen. Op dat moment komt het idee bij hem op Boleslaus' kennis van het schaakspel tot dit doel te benutten. Hij bouwt een automaat in den vorm van een lurk, en verbergt Boleslaus in het inwendige. Zoo ontstaat zijn vernuftigste uitb vinding: „De schaakspeler . Als eerste tegenstander krijgt de automaat majoor Nicolajeff tegenover zich Z^lu^l TuTl maar ?00r "" meest"lijken zet wordt zijn wantrouwen gewekt. Hij stelt Catherina de Groote op de hoogte van zijn vermoeden en baron van Kempelen krijgt bevel zich met zijn automaat aan het hof in St Petersburg te vervoegen. Hier krijgt de automaat de bekwaamste tegenspeelster tegenover zich van het gansche keizerrijk: de keizerin zelf. Weldra wordt de keizerin in het nauw gedreven door de zelfverzekerde zetten van den automaat. Dan plotseling, komt er de luid uitgesproken mededeeling, dat Sonja, de heldin der Poolsche revolutie gearresteerd is, Met een streek van zijn handen veegt de automaat alle stukken van het bord. De keizerin neemt het incident van den grappigen kant op maar beveelt, dat men den automaat, bij wijze van Garnavalsgrap, moet tusilleeren daar hij zich schuldig heeft gemaakt aan gebrek aan respect In bt. Petersburg offert prins Serge, die van Sonja heeft vernomen dat ze Boleslaus liefheeft, zich voor hen beiden op. In de schemering weet iemand tot den „Schaakspeler door te dringen, die, alvorens gefusilleerd te worden onder strenge bewaking staat. Hij neemt de plaats in van Boleslaus, die er met de hulp van Serge, in slaagt met Sonja te vluchten. Serge heeft het bevel over het peleton, dat de executie ten uitvoer moet brengen. Een salvo knalt en de automaat wordt op tal van plaatsen doorboord. Ue menigte juicht en zingt. Maar de sneeuw wordt rood gekleurd door bloed Men nadert den automaat en haalt er het lichaam van baron van Kempelen onder vandaan, die zijn leven heeft geofferd voor het geluk van Boleslaus en Sonja.

.

Franpoise Rosay als Catherina de Groote.

fcmnL f //er iv/r/e dock _,

Uari

Een Jongleur zal met knotsen zoodanig zijn kunsten ▼ertoonen. dat gij U ten slotte een beetje angstig achter uw meisje zult verbergen.

/j:

t

i

\r\

En wat er ten slotte nog van U over Is, zal onder den stevigen poot van een enormen olifant tot moes verpletterd worden. En toch wedden wij met U, dat gij voor uw plezier I naar den bioscoop geweest zult zijn.

Na de kleurenfilm blijft nog steeds de driedimensionale film een der wcnschen van het filmpubliek. Stelt U voor een film, die de vlakke afmetingen van het witte doek overwint en waarbij de voorwerpen .rechtstreeks op U af komen. Stel U voor, dat dit zonder waarschuwing in een gewone film zóu gebeuren ... Een paniek in de zaal zou daarvan het onmiddellijke gevolg zijn. Hoewel het nog geen ernst is met de,zoogenaamde stereo-film, heeft Metro-Goldwyn-Mayer toch reeds, dank zij een ingenieuze uitvinding, bestaande uit een kleurgevoelig negatief en een rood met groenen bril, die het publiek en masse op den neus gezet wordt, uitstekende resultaten bereikt met deze ,,Audioscopics", waarvan thans na twee jaar een tweede, aan de eischen der moderne techniek aangepaste korte film in ons land te verwachten is. Waar „stereo" zich niet in het vlak van een weekblad laat afbeelden, zonder althans tot ernstige klachten van de posterijen en anderen, die voor het duiveltje uit het doosje bevreesd zijn, aanleiding te geven, hebben wij de hulp van onzen teekenaar ingeroepen om te laten zien, wat er bij deze film achtereenvolgens zal gebeuren:

ts \

i

L W'

m .■ ■

^

rvv

fi -

^VÄ ^p»u

f :i 'Tlr i

f

4fe ^

-.

1i

f 4 [ 1 M[F^v É i

%

E *> ■

*

s ^

■->■

- J

■BB»mm5

Êm

*

^

v

»

^JÊ*

VAN LEZER TOT LEZER Op deze pagina kunnen ome abonné'j, onder de „Ruilrubriek", gratis een advertentie plaatsen, waarin lij iets aanbieden in ruil voor iets anders. Deze plaatsing is geheel gratis, maximaal 10 regels per advertentie. Advertenties, waarin voorwerpen te koop worden aangeboden of gevraagd, woningen te huur worden gevraagd of te huur aangeboden, diensten worden aangeboden, enzoovoort, enzoovoort, worden onder de rubrieken „Te koop aangeboden", „Te koop gevraaed" en „Diversen geplaatst en berekend tegen 5 cts. per regel, minimum vijf regels.

TE KOOP AANGEBODEN Te koop aangeb,: een wit lak iedikantje, m. kapok bedje en een eiken Iedikantje met bedje. Rustenbnrgerstraat 38HIII, A'dam. Te koop ; Filmtoestel l.C.A. voor normaalfilms, met motor in pr. st. / 45.— e.v. eeniye mooie films bij te koop. Glastra. Rijndijk 152, Voorschoten b. d. Vink. Te koop aangeb. : een baanfiets met reservewielen en banden, tevens een wegfiets merk R.i.H. te bevr. H. J. Hogers, Pieter Vlamingslr. 84 hs, A'dam. Te koop aangeb.: Een Amerik. orgel, dubbel spel. zuiver v. toon, schitt. muziek. Bevat 11 reg., w.o. een Vox Humana. Te zien, Sumatrastr. 41-1. A'dam (O). Te koop ■ Alle soorten alb.. bons en pi. tegen bill. pr. In- en verkoop. Ruil. Albumbureau, Glacisstr. 104, Vlissingen. Te koop aangeb, : 11 kanariev. met groote en kleine kooi. volière en 8 bioedkooien. Alles te?. / 20.—. Daguerrestr. 31, Den Haag. Te koop : Een z.g.a.n. wintermantel met zw. bontkraag, m, 48 voor ƒ0.—. Een rok m. 40, ƒ0.50, J. v. d. Zwaan. Sumatraplants. 74-111 A'dam (O.).

Te koop aangeb. : 2 vouww. a 12.— en ƒ4.— en mandoline-harp M.ÖO. A. v. Amersioort, Boeroestr. 8-11 A'dain (Oj. Te koop : Crème vouww. met dikke banden en nikke len doppen. Pr. ,' b bU. Roeiols, Hetn-

brugstr. (W.).

68-11,

A'dam

Te koop : Huisbioscoop met lamp en enkele filmpjes ƒ10.—, en een dito zonder lamp en zonder films ƒ5.—. B.C.de Mik, Hugo de Grootstr. 25a, Leiden.

RUILRUBRIEK Te ruilen een lees-schemerl. met vast hoekenk. iiguurzaagw. voor een pick-up met motor. A. v. Amersfoort. Boervest 8-11. A'dam (O.). Wie ruilt mijn plaatstroom-radiotoestel in eikenh.kast. gekost hebb. ƒ3ü0.—(iets defect), teg. luidspreker in kastje. B. F. van Hoorn, Irisstr. 17, Den Haag. Gevraagd een goed onderhouden sportkinderwagen te ruilen voor een completen sjoelbak. Amt,telveenschew. 994-1, A'dam (Z.). Wie ruilt een r, g. a. n. lototoestel m. Kodak. m. etui, voor goed spelende dynamo luidspreker, A. Rietveld, Raephoiststr. 119, R'dam.

(^É^NIEUWS

TE KOOP GEVRAAGD

Voor de kinderen:

Te koop gevr. : eenige boeken over de geschiedenis van A'dam. J. Preker, Smaragdstr. 5, A'dam (Z.).

| Raadsel nr. n

ONZE CLUB,

Prijzen: 10 LEESBOEKEN Welk rijmpje is uit dezen rebus te lezen?:

Gratis kunt u gangbare bonnen die u niet spaart ruilen voor wat u wèl spaart en tekort komt. Bij zending postzegel insluiten voor terugsturen. Wed. S. v. Zanten, Daniël Willinkplein 41, A'dam.

@^(§)X@)^v(|)(J)/K

Wie wil ruilen een eikenh. salonpathefoon m. eenige platen, hoogte 110 c.Vl., voor dressoir of klein huisorgel ? Briev. J. W. Bakker. Leidsche Weg 377, Voorschoten.

Oplossingen met een Sickesz' etiket er bij, vóór 1 Dec. in te zenden aan Onze Club, Postbus 673, Amsterdam-C. Je naam en adres vermelden en je diploma-nummer.

Te ruilen : piano v. motorfiets of iets anders ; goede 1/1 viool voor linnenkast ; mandola en mandoline v. vloerkl. ; conipl. Esperanto-cursus v. iets anders. Bf. : Alb. Thijmstr. 15-111 A'dam (W.).

Lees in BRAVO, wat Ouwe Bartje te vertellen heeft in zijn artikel „Onze Club" en word óók lid van de Club. Tegen inzending van 5 Sickesz'etiketten aan „Onze Club", krijg je gratis een DIPLOMA met je eigen naam en adres er op.

Een pracht 2-pers. eiken ledikant met sterke spiraal in ruil voor 2-pers. opklapbed m. ombouw gevr. Okkes, Linneauskade 33 bov., A'dam.

De oplossing van raadsel nr. 8 was:

VOLLE

MELK

DIVERSEN De vulpenhouder is toegekend aan: Dilet. toon.vereen, vr. serieuze dames- en heerenleden. Br. E. Coster, Brouwersgracht 280-11, Adam.

Willy v.

d.

Kogel,

Orteliusstraat,

Amsterdam.

De 10 cirkelspellen zijn gezonden aan: B. v. d. Bovenkamp, Rustenburgerstr., Amsterdam; M.

Lammerinks,

Kuiperstraat, Amsterdam;

M. Haas, S. Mullerstraat,

ABONNE'S OP DIT BLAD,

Nel Velu, Snijdersstraat, Den Haag; H. de Ras, Daguerrestraat, Den Haag; A. Janssen, Koekoekplein,

Hillegersberg;

A. Lagendijk, Erasmusslngel, Schiebroek; A. Lemmeraal, Vlaardingerdijk, Schiedam; D. de Geus, Schulpstraat, Wassenaar.

Voor de ouders: Ziet

Is het ongeval een gevolg van een aan een personentrein, tram of autobus enz. overkomen ongeval, waarin verzekerde als gewoon betalend passagier reist, dan wordt de uitkeering bij levenslange invaliditeit gesteld op f3000.- en de uitkeering bij overlijden op f 1000.De uitkeering dezer bedragen geschiedt door de NIEUWE HAVBANK N.V. te Schiedam.

Anders vervalt het recht op uitbetaling.

Rotterdam;

S. v. d. Mijde, L. Pannekoekstr., Rotterdam;

welke in onze registers zijn ingeschreven en in het bezit zijn van een door onze administratie afgegeven polis, zijn gratis verzekerd volgens polisvoorwaarden: f2000.- bij levenslange invaliditeit; f600.- bij overlijden; f 400.- bij verlies van een hand, voet of oog; f 75.- bij verlies van duim of wijsvinger; f 30.- bij verlies van een anderen vinger, een en ander ten gevolge van een ongeval.

Denk er om bij een eventueel ongeval binnen 3 x 24 uur aan het kantoor der N.V. Nieuwe Havbank te Schiedam daarvan kennis te geven, ook al meent U, dat de directe gevolgen niet ernstig kunnen zijn.

r^e geschiedenis van de Yaqui's ■^ is met die van Mexico ten nauwste verbonden. Indien zij niet door de elkaar opvolgende regeeringen werden bestreden, dan dienden zij het land als de beste soldaten tijdens alle oorlogen met het buitenland of gedurende de vele opstanden in Mexico zélf. Kinderschrik noemt men nog heden ten dage in Mexico den Yaqui. En het is nog niet zoo lang geleden, dat de vernietigende slag tegen deze meest trotsche van alle Indianen werd geleverd. Met gasbommen en granaten zocht men hen in hun schuilhoeken in de Sierra de Bacatete op, om hen bijna

toe,

dat

U

waar

voor

Uw

geld

krijgt.

Als U melk-chocolade koopt, moet 't volle-melk zijn. Want:

Op

de. voedingswaarde

komt

het

aan.

Een oude Yaqul-krljger met zijn zelfgebouwde harp. — De gewoonlijk nogal intelligente YaquiIndianen, zijn zeer muzikaal. Met het spel van harpen en violen worden hun dansen en feestelijke bijeenkomsten begeleid.

U weet: Sickesz IS VOLLE-mellc.

JuHrouw water op buurvrouw „O, dat tanden en mondje en

2 —

Smit had een tweeling. De kinderen leken als twee druppels elkaar „Hoe kunt u ze toch uit elkaar houden," vroeg de op zekeren dag. „Ik zie geen verschil." is makkelijk genoeg," was het antwoord. „De een heett al de ander nog niet. Dan steek ik mijn vinger in Pietje zijn als hij bijt, weet ik dat het Jantje isl"

De trommel roept om twaalf uur des middags de oudsten van den stam vóór het „politiebureau" bijeen, om er de bevelen van het stamhoofd In ontvangst te nemen. — Onze correspondent, die deze foto maakte, mocht bij deze plechtigheid niet tegenwoordig zijn. Hij moest deze kiek dah ook van een grooten afstand nemen.

Een van de beroemde Yaqui-trommels, waarvan een groot aantal nog met menschenhuid bespannen is. Van den ochtend tot den avond roepen de trommels de mannen tot allerlei bijeenkomsten op. De aflossing van de wacht, de bijeenkomst van den raad der oudsten, religieuze en andere plechtigheden, alles wordt door trommelslag bekend gemaakt. Reeds op grooten afstand hoort men het doffe geroffel, waarmee men de verschillende gebeurtenissen bekend maakt.

uittrekken om overvallen ondernemen op treinen auto's. . .

•

Indien men de overigens zoo zwijgzame en trotsche mannen in hun zwakke 'zijde weet tf treffen, dan laten zij gaarne de een ige schatten zien, die zij bezitten, hun geweren, pistolen en messen. Dan vertellen zij ook wel eens Iets van hun roekeloos bestaan, van hun pogingen revolutie te maken, treinen te overvallen en van hun verbanning naar het tropische Yucatan, enzoovoort.

„De oude man van de bergen" voert een dans van den stam uit. De executant is een jonge mar. Reeds van hun jeugd af worden de jongens voor dezedansenopgeleid, en ieder van hen leert een specialen dans. Sommige dansen duren dagen achtereen, met slechts kleine tusschenpoozen om even te rusten. Voor wie niet met de gebruiken der Yaqui 's bekend zijn, lijken zij een onmenschelijke marteling.

totaal uii ie roeien. Eenige duizenden zijn er evenwel van hen overgebleven, en de oude geest leeft nog steeds in hen voort. Als zoogenaamde „militare auxiliares" staan zij thans in dienst van de regeering, waarvoor zij per week een salaris van ongeveer tien peso ontvangen. Hierdoor hebben zij nu een zekere dagvulling, en bovendie een „bestaan", zoodat zij er thans niet meer zoo vaak naar de Westkust o

ie en

Hoewel de Yaqui buitengewoon wreed is, bezit hij toch een tamelijk sterk ontwikkeld rechtsgevoel. Vooral waar het hemzelf betreft. Men heeft hem zijn land afgenomen, en honderd keer heeft de Mexicaansche regeering beloofd, hem er een ander territorium voor in de plaats ie geven, maar even veel keeren heeft men deze belofte niet gehouden. Dit zit den Yaqui nog steeds „hoog" en hij handelt er naar. Nu probeert de regeering „de rest" van dit volk op ie voeden, hen te „temmen", door den jongens en meisjes gedurende hun jeugd onderricht ie geven in een zoo juist gereedgekomen internaat, waar zij behalve lezen en schrijven en andere nuttige zaken, ook les krijgen in handenarbeid enzoovoort. Maar dit alles is slechts een experiment, van welks resultaat men gezien hei ontembare, krijgszuchtige karakter van den Yaqui en zijn duizend- en meerjarige oorlogstraditie niet al ie hooge verwachtingen koestert. En daarom blijft men zich de vraag stellen, die wij boven dit artikel zetten: zal de Yaqui óóii getemd worden?

Op deze plek werden eenige jaren geleden vijf vreemdelingen door de Yaqui's overvallen. Men brak hun met ijzeren staven armen en beenen en bracht hen toen op de gruwelijkste wijze ter dood- Deze tragedie speelde zich in de nabijheid van de stad „Ciudad Obregon" af.

De meeste Yaqui s zijn tegenwoordig zoogenaamde „hulp-militairen", in welke hoedanigheid zij van de Mexicaansene regeering een salaris krijgen. Dit is de eenige manier om deze vechtlustige menschen eenigszins kalm te houden. Anders zouden ZIJ waarschijnlijk niets anders doen dan treinen en auto's aan de Westkust overvallen jarenlang voelden zij zich hiertoe als het ware gerechtigd, omdat de regeering hun steeds land beloofde, zonder dat deze belofte werd nagekomen. i Baseball in de woestijn van Sonora. Op den achtergrond de uitloopers van de „Sierra de Bacatete", de oorspronkelijke woonplaats der Yaqui's, waar zij zich in holen en spelonken onvindbaar wisten te maken. Hier vond ook de vernietigmgsknjg der regeering tegen deYaqui's plaats. De Yaqui's zijn uitstekende sportbeoefenaars Verscheidene boksers en worstelaars uit hun stam hebben groote bekendheid verworven. Met de hun aangeboren intelligentie leeren ZIJ de verschillende spelen en takken van sport uit de beschaafde landen spoedig aan

>

>\^it

^r^W-

-r.« ^

i***

...•

fi£

4

tv

i

o

{■ - ^

II

I

•

; (f «M

■««-;

l

-. -ill'

fmM

, m" - n

1:1 U IfïaSZèm:

/^**^Cs

^»^

.-_-- ^i .

■

Hoe sommige huizen door middel van bamboe tegen splinters van bommen beschermd waren Hierboven en hieronder: twee foto's, die een indruk geven van de verwoestingen door het Japansche bombardement uit de lucht. Op de onderste foto ziet men, hoe links en rechts de huizen werden vernield, terwijl er slechts een smal deel van een woning is blijven staan.

/]

/

■.'-

i

.•

V

».

(ANTON VOOJ? m VAII Bij de nadering der Japansche troepen trachtten velen naar het veilige, want Engelsche Hongkong de vlucht te nemen. De booten die naar deze stad voeren, hadden steeds groote aantallen vluchtelingen aan boord, en soms was er niet eens voor allen een plaats te vinden. Vooral de laatste dagen niet.

i /JUF

I I!

'■'£

A

Nu de oorlog in China ruim zestien maanden woedt, is het wapengeweld nog heviger en verschrikkelijker geworden, dan het ooit geweest is. Koesterde men aanvankelijk de verwachting, dat de „strafexpeditie" tegen China zooveel offers op ieder gebied van Japan zou vergen, dat dit land in korten tijd totaal zou zijn uitgeput, de gebeurtenissen van de laatste weken hebben aangetoond, dat het nog steeds tot enorme krachtsinspanningen in staat is. Immer dieper dringen de Japansche legers hel Chineesche rijk binnen, en stad na stad valt in hun handen. Wat niemand had kunnen voorzien en wat ook niemand voor mogelijk heeft gehouden, geschiedde: nog geen tien dagen na de eerste landing der Japansche troepen aan de Biasbaal, viel ook Canton in hun handen. Veronderstelde men algemeen, dat de Chlneezen deze groote havenstad zouden verdedigen, in werkelijkheid hebben zij haar zoo goed als zonder slag of stoot aan de Japanners overgeleverd, al hadden zij haar dan ook op verschillende plaatsen in brand gestoken. Dat de Chineezen verslagen zouden zijn, kan men echter ondanks alles moeilijk beweren: zij berokkenen den Japanners nog steeds groote moeilijkheden en zooals de laatste berichten melden, hebben zij niet alleen kans gezien in de buurt van Canton weer eenlge vorderingen te maken, doch hebben ongeregelde Chineesche benden ook talrijke branden in de stad zelf gesticht. Wij reproduceeren op deze pagina's eenlge zoojuist door ons ontvangen foto's uit Canton, die genomen zijn onmiddellijk vóórdat de Japanners de stad bezetten.

■

.

■

■

De toegang tot de internationale nederzetting ir. Canton werd door de Engelschen en Franschen scherp bewaakt Barricaden en machinegeweren beletten iedereen binnen te komen, die er niet thuis hoorde.

-

/ ä ?.

De gruwelen van den oorlog ... Na het bombardement uit de lucht. Hieronder: een verwezen voor zich uitstarende vader met zijn kind, dat als slachtoffer viel, een van de talloozen! Hiernaast: een blik tijdens het reddingswerk. Bij tientallen liggen de slachtoffers op de straat. Een ontstellend beeld ...

'*

I

>Vfi \ ' -4> \Ah1- ^L

i

m\.

tiuky.t* J_J_,

m .

^r

LAUWE OP ■^ I

LFVFN

FN

HOOD

EeN

anzEti

«EEIKS

SP ANNENDE AVON-

U \J \J U

TUREN. NAAR WAARHEID VERTELD

karlboe, dien zij daar vroeger gingen jagen, niet meer naar dat meer trok. Mr. Soper had echter in ieder geval een aanwijzing waarop hij verder kon bouwen, eh het volgende jaar, zoodra de zomer was aangebroken, trok hij er op uit om de De kano, waaraan Mr. Soper en zijn beide metgeverblijfplaatsen der vogels op te sporen. zellen, twee Eskimo'», hun leven hadden toevertrouwd op hun gevaarlijke expeditie in het Poolgebied. Toen de zomer daar was, bleek het ijs op het Nettilling-meer nog zeven voet dik te zijn, en het Natuuronderzoekers komen dikwijls voor prowas Augustus eer het verdween. Toen staken er blemen te staan, die heel wat moed vergen echter hevige stormen op, die het trekken per oni ze ' op ■ te lossen. Dit was bijvoorbeeld kano uiterst gevaarlijk maakten. Ondanks alle het geval met het raadsel der „blauwe ganzen". moeilijkheden evenwel zocht Mr. Soper de oevers Reeds verscheidene jaren vormden deze dieren, van het meer geheel af, daarbij wel s t e e n e n die iederen zomer van de zeekust van Louisiana, huizen van Eskimo's vindend, waarvan de oudereen staat aan de Golf van Mexico, naar het Noordom totaal onbekend was, maar niet de broedden vertrekken om daar hun eieren te leggen en plaatsen der vogels, waarnaar hij op zoek was. uit te broeden, een waar mysterie met betrekking Er kwam een andere winter, en den daaropvoltot de vraag, waèr zij dit precies gingen doen. genden zomer probeerde Mr. Soper zijn geluk wèèr Ze vlogen over de staten Mississippi, Tennessee, op Baffinsland. Zachte sneeuw, waar hij en zijn Kentucky en Ohio, zetten hun weg voort over beide inheemsche metgezellen tot aan de knieën Canada, Ontario, de Jamesbaal en Hudsonbaal, inzakten, belette hun dagenlang het voorttrekken, en. . . verdwenen dan zonder een spoor na te tot zij eindelijk hard genoeg was geworden. Toen laten! Waar zij uiteindelijk heengingen, kon geen zij ten slotte na eindelooze ontberingen en talloomensch ontdekken! Geen traoper, geen Indiaan, ze gevaren aan de kust kwamen, vonden zij daar Eskimo of ontdekkingsreiziger in deze streken wist de steenhoopen, die,de ornitholoog Hantzsch een het geheim te ontsluieren. Het doen en laten der tiental jaren geleden had gebouwd, om zich in blauwe ganzen gedurende den broedtijd werd een dit gebied te kunnen oriënteeren. Mr. Soper groot vraagfeeken, zoodra zij de Hudsonbaai hadprobeerde ook het graf van dezen omgekomen den verlaten. ontdekkingsreiziger te vinden, maar dit lukte hem Natuurlijk was deze puzzle den ornithologen niet en daarom keerde hij terug — na andermaal een doorn in het oog, en tientallen jaren lang een vergeefschen tocht in het barre Noorden, probeerden zij dan ook — echter vergeefs! — maar. . . als de èèrste blanke, die Baffinsland doorhaar op te lossen. Toen besloot het Canadeesche kruist had en levend teruggekomen was. Ook Gouvernement het geval, dat de wetenschap zoo Hantzsch had er naar de blauwe ganzen gezocht, sterk intrigeerde, ter hand te nemen. Mr. J. Dewey hij had ze evenmin gevonden, doch er wèl het Soper kreeg opdracht een onderzoek naar de leven bij gelaten, zooals bleek uit zijn dagboek zomerverblljfplaats der blauwe ganzen in te steldat Mr, Soper in een der steenhoopen vond. len. Naar alle waarschijnlijkheid moest men deze Na nog een aantal vergeefsche tochten in het zoeken ergens tusschen Noord-Ouebec en hooge Noorden, trok de vogelkenner-avonturier, Ellesmereland, ongeveer vierhonderd mijl van de die door de Eskimo's reeds „Kiameate" gedoopt Noordpool verwijderd. was, hetgeen zeggen wil „de man die naar de In den zomer van 1923 trok Mr. Soper, een blauwe gans zoekt", er andermaal op uit, dit stoere jongeman, er op uit om een voorloopige keer naar Bowmanbaai in de Foxbaai, waar twee exploratie te ondernemen, en In de zes hieropvolEskimo's, zooals zij beweerden, de broedplaatsen gende jaren legde hij niet minder dan dertigder vogels hadden gezien. Deze beide mannen duizend driehonderd mijl af op zoek naar de nesvergezelden hem nu op zijn tocht. De geheele ten der raadselachtige vogels. uitrusting van de kleine expeditie, waarvan hun Er bevinden zich slechts weinig nederzettingen kans op terugkeer naar de beschaafde wereld afIn het Oostelijk gedeelte van het Noordpoolhing, bestond uit hun kano en de voorraden, die gebied, en die er zijn, liggen nog zeer ver van zij daarin meevoerden. Indien de kano door het elkander verwijderd. De zomer is er kort, en de ijs werd vernield, of hun proviand verloren raakte, Eskimo's trekken van de eene plaats naar de zouden zij onherroepelijk den dood door honger andere, zich slechts dèèr tijdelijk nederzettend, of bevriezen moeten sterven. waar zij met vlsschen en jagen den rijkster) buit In het begin van Juni waarschuwde een kreet hopen te vinden. Het reizen per boot is gevaarlijk, van een der beide Eskimo's Mr. Soper, dat de niet het minst vanwege de tallooze geweldige vogels waarnaar zij zochten, boven hun primitieve Ijsschotsen, die uit de Poolstreken komen aandrijkamp vlogen. Met den verrekijker kon men de ven en telkens dreigen de ranke kano of kajak te dieren, die in de gebruikelijke V-formatie voorbijzullen vermorzelen. Al deze feiten kwam de jager trokken, duidelijk waarnemen. Ook in de daaropnaar de blauwe ganzen te weten, terwijl hij, om volgende dagen vlogen zij onafgebroken boven Inlichtingen te verzamelen, met de Arctic, een het kamp. In het midden van de maand Juni verbevoo'-radingsschlp, een reis naar het hooge scheen wat men 't gros van het ganzenleger zou Noo'-den meemaakte. Op iedere plaats die men kunnen noemen, en hoewel zij toen tegen een geaandeed Informeerde Mr. Soper of men iets wist weldigen sneeuwstorm moesten optornen, vlogen van de broedplaatsen der blauwe ganzen, maar zij onafgebroken door — en Mr. Soper met zijn blanken zoowel als Eskimo's moesten het antbeide Eskimo's volgde hen, om zoo te zeggen, op voord schuldig blijven. Men had den vogel nooit de hielen! qezien, v/ist zelfs niet eens hoe hij er uitzag, en Niet ver van het kamp troffen zij duizenden had or nog minder een Idee van, waar hij zijn blauwe ganzen aan, en wekenlang bestudeerde broedplaatsen had Mr. Soper hen, specimina van de vogels, hun nesf^p de terugreis evenwel deed de Arctic ook ten en hun eieren verzamelend, en aanteekeRrfC — hnH aan, eT het was daar, dat Mr. Soper ningen en foto's makend. Toen, belast en beladen, een belangrijke inlichting kreeg. Sommige Eskien zijn taak volbracht, vertrok Mr. Soper met zijn mo's h'ekpn namelijk van de blauwe gans gehoord beide helpers naar Dorset, in de hoop daar het te hebben De k u n g o v i k, zooals zij haar jaarlijksche bevoorradingsschip te zulten vinden, r-o^mHen. was door ondere leden van hun stam dat op weg moest zijn naar Ottawa. Natuurlijk vol sens qezlen op de oevers van het Nettillingwas hij verlangend de wereld zoo spoedig mogemeer in het rog totaal onbekende binnenland lijk het geheim der broedplaatsen van de blauwe van Baffinsland. Maar de Eskimo's waren in geen ganzen, die zich te Bowmanbaai bevonden, te kunjaren in de buurt van dat meer geweest, daar de nen mededeelen.

Voor achttien dagen hadden de avonturiers nog voedsel bij zich. Hun kano was tot aan het dolboord beladen met specimina, aanteekeningen en films, en zelfs hadden zij vier levende jonge gansjes bij zich. Met deze zware lading moesten zij onbekende en niet in kaart gebrachte wateren bevaren, vol ijsschotsen en ijsbergen en verraderlijke stroomingen. Drie dagen lang deden zij hun uiterste best de jonge vogeltjes in leven te houden, terwijl zij moeite hadden de geweldige ijsbergen uit den weg te gaan, die hun van alle kanten den weg versperden. Ze hulden de jonge dieren in hun eigen bontjassen, hierdoor zelf ondraaglijke koude lijdend, ze hielden hen tegen hun lichamen ten einde hen warm te houden, maar één voor één stierven zij. En toen ving er een ware race om hun leven aan! Open watergeulen tusschen de soms onafzienbare ijsschotsen maakten het hun mogelijk telkens kleine afstanden per kano af te leggen; toen sloten de kreunende en krakende ijsvelden hen echter zoo van alle kanten in, dat zij gedwongen waren hun ranke bootje op de schotsen te trekken. Verscheidene keeren per dag moesten zij deze moeilijke manoeuvre, die ontzettend veel tijd kostte, herhalen, waarbij telkens het gevaar bestond, dat óf hun kano, óf haar lading, waarvan hun leven afhing, verloren ging. Zoover het oog reikte, strekte het gescheurde en gebarsten ijsveld zich in zee uit, en huizenhooge ijsbergen drongen onafgebroken op de kust aan. Dag na dag zwoegden zij verder, en nog' steeds leek de post te Cape Dorset even ver verwijderd als op den eersten dag van hun terugtocht. Het leek wel alsof de heele wereld in de klauwen van de wintervorst was verstard, en zij er nooit meer uit zouden komen. Maar eindelijk bereikten ze de monding van een onbekende rivier, die landinwaarts stroomde, en op goed geluk af besloten zij deze te volgen, in de hoop dat zij zou uitloopen in een reeks meren, welke Mr. Soper den vorigen winter had ontdekt. Het geluk was met hen; de keten van meren doemde voor hen op en daarna vorderden zij sneller. Hun voedselvoorraad was nu echter zoo goed als verbruikt, en hoewel zij voortdurend uitkijk hielden naar wild, konden zij nergens eenig dier ontdekken. Alles wat zij hadden, bestond uit een paar blikjes conserven en wat bevroren vleesch. Achttien dagen van afmattenden strijd tegen klimaat, stormen, honger, koude en schier onoverkomelijke obstakels waren er nu reeds verloopen, en nóg was het doel niet in het zicht. Eindeloos scheen de reeks van keeren dat zij hun kano moesten dragen en weer tewaterlaten, maar gelukkig bleek hun voorraad benzine voldoende voor hun buitenboordmotor, en vorderden zij dus wel. Op den acht en twintigsten dag nadat zij hun kamp hadden verlaten, bereikten zij eindelijk Dorset, en het mag zeker aan de fantasie van den lezer worden overgelaten zich voor te stellen wat zij, vooral gedurende de laatste tien dagen hadden geleden. Totaal uitgeput, meer geraamten dan menschen, en óp van den honger, kwamen zij aan — drie moedige mannen, die schier ondraaglijke ontberingen hadden geleden, en hun leven hadden geriskeerd om. . . een vogelgeheim op te lossen! Maar nu was er een einde gekomen aan hun lijden. Er werd op den afgelegen post een schip gecharterd voor Mr. Soper, en eenmaal aan boord en op weg naar de beschaving, zette hij de radio aan het werk om de wereld, die nog steeds met spanning naar de afloop van zijn tocht uitzag, het nieuws mede te deelen, dat het lange zoeken was geëindigd, en dat de blauwe 'gw^en ten slotte gevolgd waren tot aan hun broedplaatsen in het Noordpool

1- l_ Y l_ n

- 8

l_M

gebied. . ,

IV

\^v

fMSLi&L'

.1 r-i uyn

1* +

H

■:>

IM i

kt

(

w «Urk'

t^'

1

"dmt&r

VBMm CINZANO

$*&

DE IJSVOGEL STORTTE NEER... 1—3. Tijdens een dichten mist, waardoor het den gezagvoerder J. E. Duimelaar onmogelijk was Schiphol te bereiken, is het K.L.M.-toestel „Ijsvogel" in den Riekerpolder neergestort en totaal vernield. Vier leden der bemanning, alsmede twee van de veertien passagiers, werden gedood. Het toestel botste eenige malen tegen den grond en kwam ten slotte met den neus in een sloot terecht, waar het doormidden knapte en totaal werd vernield. - 1. Een direct na de ramp genomen foto. Het toestel ligt half over de sloot; zooals men kan zien, bleef het achterste gedeelte vrijwel onbeschadigd, terwijl jiet voorste deel geheel verwoest werd. 2. Deze foto geeft een goed idee van de aangerichte ravage. 3. De gezagvoerder J. E. Duimelaar, een der oudste en beste piloten van de K.L.M., die zeer waarschijnlijk op het moment dat hij de noodlanding wilde uitvoeren door een fatalen, onbekenden factor werd verrast.

,i',

■.

'

U;

■.

4. Een kijkje in de nieuwe Oogheelkundige kliniek van het Wilhelminagasthuis te Amsterdam, die dezer daaen in aebruiken K o*nnmen * n« meuwe burgemeester van Lisse, Jhr, Mr. F. J. C. M. van Rijckevorsel, is officieel geïnstalleerd.'- Een jeugdig l-o^trgLeenrdeclameert

een welkomstvers.

UU Pi Wi^ilLIO) WmiM 0) 1-2.

' Vv-A*1;

m

P.S.V. heeft N.A.C, te gast gehad, en deze club met een 2-0 overwinning naar huis laten terugkeeren. - De keeper van N.A.C. In actie. 3-5. Te Rotterdam had de voetbalwedstrijd om den gouden onafhankelijkheidsbeker plaats tusschen een Rotterdamsch en een Bondselftal. Rotterdam zag kans den strijd met 3 — 2 te winnen. — 3. Een moment voor het Rotterdamsche doel. 4. Geen sit down-staking, maar een beeld uit den wedstrijd, vóór den goal van het Rotterdamsche elftal. 5. Puck van Heel ontvangt de trofee uit handen van Mr. Oud, den burgemeester van Rotterdam. 6. Te 's-Gravenhage hadden de zwemwedstrijden Holland —Indië plaats. — Een aardige foto van het dameswaterpolo-team. 7. Swlft-Luto 5-3. Te Amsterdam werd de korfbalwedstrijd Swift — Luto gespeeld, en door Swift met 5 — 3 gewonnen. — Een moment bij den korf van Swift.

CARSON

NAPIERS

WONDERLIJKE AVONTUREN OPVËNÜJ DOOR EDGAR RICE BURROUGHS iCWRIJVER DER TARZAN-VERMALEN WET Cnrson Napier is met cen vuurpijlvlicgtuig naar de planeet Venus gevlogen. Hij beleeft er de wonderlijkste en gevaarlijkste avonturen en wordt er verliefd op de koningsdochter Duare, die door vijanden is geschaakt en ver van haar vaderland is gebracht. Hij weet baa.- te bevrijden en wil haar nu in zijn vliegtuig naar haar vaderland terugbrengen. Doch Duare wil niel, want geen man mag tegen een koningsdochter over rijn liefde spreken. Overtreding van dit gebod kost hem zijn leven. Waar dan heen te gaan' — In ieder geval moeten :c eerst eten en Carson vliegt juist boven een kudde dieren. Hij landt, doch als zij het luchtschip verlaten, wordt Duare dooi cen groep gewapende vrouwen weggevoerd en Carson bewusteloos geslagen. Als hij bijkomt gaat hij Duare zoeken. Hij komt een man, Lula, tegen, die hem vertelt, rtat de vrouwen amazones zijn. die met zeer strenge hand regeeren. Als Carson donker haar had. zou hij zich wef ongemerkt in hun dorp kunnen verbergen, maar nu hij licht haar heeft, gaat dat niet. Carson maakt zijn haar nu met roet en vet zwart en dan vliegen ie naar Houtomai. Ze vernemen hier, dat de vrouwen een gevangene meegebracht hebben. Carson begrijpt dat dit Duare is. Lula brengt hem naar de grot van Bund, een van de Amazones, die Duare gevangen houdt, maar het gelukt hem niet, Duare te zien. Dan gaat hij naar Lula's grot. en hoort juist, dat Lula aan twee mannen verklapt, dat hij gevlogen heeft. Carson belooft dat zij ook in de ..anotar" mogen, als ze hem helpen. Den volgenden morgen ziet hij Duare bij een groepje vrouwen, maar ze herkent Carson met. Deze probeert haar nu in Ie halen.

iiiire," flnistiTde ik. Ze bleef staan en draaide zich om. „Carson!" riep zij. „O, pp Carson! Wat is er niet je gebeurd?" Ik had mijn zwarte haar en de afschuwelijke wonden aan mijn voorhoofd en op mijn wangen vergeten.... Ze had mij werkelijk niet herkend. ,.(), je bent dus niel dood; je bent niet dood! Ik dacht, dat ze je gedood hadden. Vertel me. ..." „Nu niel, lieveling!" zei ik. „We moeten eerst maken dat we hier vandaan komen." „Maar hoe?" „Wc moeten eenvoudig vluchten! Ik geloof niet, dat we ooit cen helere kans zullen krijgen!" Ik wier]) cen vluggen blik om mij heen. De gewapende vrouwen zaten nog steeds te praten en te lachen; ze hadden evenmin erg in ons als in iemand anders. Ze voelden zich als verheven wezens, die slechts minachting koesterden voor mannen en slavinnen. De meeste mannen en slavinnen bevonden zich verder in het dal dan wij, maar wc zouden er slechts een paar hoeven Ie passeeren. „Moet je nog terug om meer hout te halen?" vroeg ik. ...la; we moeten allemaal nog terug," antwoordde Duare. „Goed. Als je terugkomt, probeer het dan zóó te schikken, dat je het achterste komt te loopen. Ik zal je dan volgen in het dal, tenzij ik een beter plan krijg. — Maar je moet nu gaan...." Nadat zij weggegaan was. zocht ik brutaalweg Lula op. De mannen die mij aankeken, beschouwden mij argwanend, maar ze waren zoo dom, dat ze aanvankelijk alleen maar verbaasd deden. Ze dachten er klaarblijkelijk niet aan, om iets te ondernemen! Ik hoopte maar, dat wanneer zij daartoe tóch mochten komen, het dan te laat zou zijn om mijn plannen nog in de war te kunnen sturen. Toen ik Lula zag, en hij me herkende, keek hij zoo ongelukkig alsof hij cen geestverschijning gewaar werd. „(ia Vyla en Klje halen," zei ik tegen hem, „en kom dan met mij mee! ' „Waarvoor?" vroeg hij. „Dat komt er niet op aan. Doe wat ik je zeg, en doe het gauw! Anders zal ik het aan die vrouwen daar vertellen!" Hij was te dom om te begrijpen, dat ik dat niet zou durven doen, en daarom ging hij weg om Elje en Vyla te zoeken. „Wat wil je van ons?" vroeg de laatste, toen Lula met de beide anderen was teruggekeerd. „Ik wil jullie meenemen voor een tocht in de anotar, zooals ik jullie vannacht beloofd heb," zei ik. Ze keken elkander vragend aan. Ik kon zien, dat ze bang waren — misschien door de gedachte dat zij zouden gaan vliegen, maar meer nog door hun angst voor de vrouwen. Elje slikte moeilijk. „Ik kan niet vandaag," zei hij. „Je .komt met me mee, of je meegaat in de anotar of niet," zei ik op een toon, die niel misverstaan kon worden. „Wat wil je eigenlijk gcnlijk van ons?' ons?" vroeg Vyla. „Kom met me mee, dan zal ik het je "laten zien! En vergeet niet, dat wanneer juli ie niet doen wat ik zeg, ik den vrouwen zal vertellen van jullie plan om mij .lad te laten dooden! Kom nu mee.. Ze waren hun heele leven zoo als minderwaardigen behandeld, en hadden hierdoor zoo'n bijna ongeloofelijk minderwaardigheidscomplex gekregen, dat zij voor iedereen bang waren, en als zij niet te veel tijd kregen om te denken, deden zij direct wat iemand hun beval. En zoo gingen zij ook nu met mij mee.

riEDERLAUDSCH

De slavinnen, die hout moesten halen, hadden hun last neergelegd, en waren reeds weer teruggekeerd naar het zijdal om meer te gaan halen, toen ik myn onwillige medeplichtigen naar een plek bracht, waar de slavinnen zouden moeten voorbijkomen. Tot myn blijdschap zag ik, dat Duare achter de anderen aankwam. Toen z» vlak by mü was, ging ik met Vyla en Elje«««bter haar loopen, zoodat zy door de gewapende vrouwen niet gezien kon worden; toen beval ik hun naast my te blyven loopen terwyl wy ons naar den uitgang van het Smalle Dal begaven. O, wat zou ik toen niet hebben over gehad voor een spiegel, waarin ik had kunnen zien wat er achter mij gebeurde, maar ik durfde niet om te kyken uit vrees dat wy hierdoor den indruk zouden vestigen, dat wy iets deden wat verkeerd was. Ik moest zoo onverschillig mogelijk doen, wilde de kans op welslagen niet bedorven worden. Nooit had ik geweten, dat minuten zóó lang konden duren! Maar eindelijk toch bereikten we den uitgang van het dal, en toen hoorde ik plotseling de heesche stem van een vrouw, die ons riep. „Hé daar, waar gaan jullie heen? Kom direct terug!" liij deze woorden bleven de drie mannen van schrik als aan den grond genageld staan, en ik wist nu, dat de mogelijkheid van gein imhouding verkeken was. Ik nam Duare bij de hand en samen hepen we het dal uit. Nu waagde ik het om te kyken; Lula, Vyla en Elje keerden terug op hun schreden, en drie der vrouwen kwamen naar ons toe. Toen zij zagen, dat wy hun bevel hadden veronachtzaamd en doorliepen, begonnen zij ons hard achter na te loopen. Natuurlyk wachtten wc niet tol zij bij ons waren, maar namen de vlucht. Ik twyfclde niet of wij konden veel harder loopen dan zij, omdat ze zoo log gebouwd waren, maar we moesten probeeren hun zoover vóór te komen, dat wij tijd zouden hebben mijn vliegmachine los te maken voordat zij ons hadden ingehaald. Toen wij het Smalle Dal verlieten en in het breedere dal kwamen, waarvan het een zijtak was, kwamen wy op een vlakte, die zachtjes afliep in de richting, die wij gingen. Groepen prachtige boomen tooiden het landschap, en ergens vlak in de buurt lag het vliegtuig en — onze veiligheid. En toen zag ik, dwars op onzen weg en geen honderd meter van ons vcrwyderd, drie tharbans HOOFDSTUK IV. Het gezicht van deze drie groote beesten, die ons den weg versperden, was zoo ontmoedigend als men zich maar kan voorstellen. Natuurlijk had ik mijn pistool bij mij, maar de stralen hiervan dooden evenmin altijd direct als kogels doen, en zelfs al zou ik er in slagen hen te dooden, dan zou het hierdoor veroorzaakte oponthoud den vrouwen toch de gelegenheid geven, ons in te halen. Ik kon hen hooren roepen en ik was bang, dat hun stemmen ook gehoord zouden worden door een der groepen vrouwen, die op jacht gegaan waren. Alles by elkaar bevond ik mij in een hachelijkcn toestand. Gelukkig waren de vrouwen nog niet uit het Smalle Dal gekomen, en ik dacht dat ik een kleine kans zag om zoowél aan hen, als aan de tharbans te ontkomen! We bevonden ons vlak bij een groep boomen, welker dicht gebladerte een uitstekende schuilplaats zou bieden; daarom hielp ik Duare op een lagen tak en hecsch mij zelf er toen ook aan op. We klommen hooger, en wachtten toen op de dingen die komen zouden. Terwyl wy wel door de bladeren konden kyken, geloofde ik toch niet, dat wijzelf gezien konden worden. De drie tharbans hadden onze list ontdekt en kwamen nu naar den boom waarin wy zaten, maar toen de vrouwen uit het Smalle Dal kwamen en de dieren hen in het oog kregen, schonken zij geen aandacht meer aan ons, doch richtten zich naar de vrouwen. Het zien der tharbans maakte dat de vrouwen-onmiddellijk bleven staan. Ik zag, dat zy om zich heen keken om te zien waar wy waren gebleven, en toen, terwijl de tharbans naderkwamen, keerden zy terug naar het Smalle Dal. De drie dieren volgden hen, en toen ze allemaal uit het gezicht verdwenen waren, lieten Duare en ik ons op den grond zakken en snelden zoo vlug we konden naar de vliegmachine. We hoorden hoe het gebrul en gegrom van de tharbans en de kreten der vrouwen steeds zwakker werden naarmate zy zich verwijderden, terwijl wij zoo snel we konden naar de anotar liepen. Wat een oogenblik tevoren byna een catastrophe had geleken, bleek in werkelijkheid onze redding te zyn geweest, want nu behoefden wy niet bevreesd te zyn voor een achtervolßinß der vrouwen. Myn

eenige zorg betrof nu het vliegtuig, en ik kan u verzekeren, dat ik een zucht Van opluchting slaakte toen wij het zagen en ik ontdekte, dat het nog geheel intact was! Vyf minuten later waren wy in de lucht, en behoorde het avontuur van Houtomai tot het verleden. En toch, hoe weinig had het gescheeld, of het had voor my den dood, en voor Duare een leven van slavernij beleckend! Indien de krygsvrouwen zich ook maar één seconde meer tijd hadden gegund om zich te overtuigen of ik wel dood was, zou alles heel anders zyn geloopen! Ik zal nooit vergelen hoe hun angst voor het vliegtuig, dat zoo'n vreemd ding voor hen was, hen noopte zoo gauw mogelijk de vlucht te nemen. Duare zei, dat zy heel veel over hel schip spraken toen zij naar het dorp terugkeerden en dat het duidelyk was dat zy er niet gerust opwaren, dat het geen dierwas, dat hen achterna zou komen.... We hadden veel te bepraten terwyl ik rondvloog op zoek naar een wild dier, dat ik zou kunnen dooden, want ik had in geen twee dagen gegeten, en Duare had slechts een paar kliekjes genuttigd terwijl zij de slavin van Bund was. Duare bleef me maar aankijken en soms. moest zy my zelfs aanraken om zich te overtuigen, dat ik werkelyk nog leefde, zóó zeker was zy er van geweest, dat de Samary's mij gedood hadden! „Ik zou niet lang meer in leven gebleven zyn, Carson, als je niet was gekomen," vertelde ze. „Als jy dood was geweest, had het leven niets meer voor mij beteckend, en zeker niet in .... EN TOEN ZAG IK, DWARS OP ONZEN WEO EN GEEN HONDERD METER VAN ONS VERWIJDERD, slavernij. Ik wachtte slechts op een DRIE THARBANS .... geschikte gelegenheid om mij van het leven te kunnen benemen!" twyfel aan of ik ter dood gebracht zou worden zoodra Minlep, Daar de bewoners van Venus er heel andere begrippen op na haar vader, mij in zyn macht kreeg! De eenige reden waarom ik houden dan wy op aarde, en ik den juisten tyd om daar met Duare Duare naar JVepaja terug had willen brengen was mijn oprechte over te spreken, nog niet gekomen achtte, ging ik niet op haar overtuiging dat, wat my ook overkomen zou, zij er waarschijnlijk woorden in. Voorloopig was dit trouwens ook niet noodig, daar gelukkiger en in ieder geval veiliger zou zijn dan dat zij over deze ik immers was teruggekomen en wy weer by elkaar waren. woeste wereld zou moeten ronddolen met een man, die in den Ik ontdekte een kudde dieren, die er als antilopen uitzagen en meest letterlijken zin van het woord geen vaderland had! Maar nu op dezelfde wyze als den vorigen keer slaagde ik er in, er een te wist ik beter. Ik wist nu, dat wij beiden liever dood zouden zijn dan dooden, maar nu hield Duare ter dege de wacht, terwyl ik het voorgoed van elkander gescheiden te worden. slachtte; hierna vloog ik naar hef eiland waar Lula en ik hadden „We zullen er wel wat op vinden," zei ik, „en als er ergens vertoefd terwijl ik myn haren donker had geverfd. Dit keer op Amtor een plek is, waar wij vrede en veiligheid kunnen vinden, waschte ik echter, nadat wy ons vleesch gekookt en gegeten haddan zullen wre die wel ontdekken!" den, hel roet en vet weer van myn haren af, zoodat ik weer blond „We hebben vijftig jaar den tijd voordat de anotar kapot valt,," was. Andermaal waren wy gelukkig en tevreden. Onze laatste moeiantwoordde Duare lachend. lijkheden leken nu al weer lang achter den rug; zóó snel komt de We hadden betrekkelijk slechts een korte poos gevlogen voordal geest zelfs het ergste gevoel van neerslachtigheid en wanhoop te ik recht voor ons iets zag, dal mij een enorm water leek, en weldra boven! bleek, dat ik mij niet vergist had. We waren eindelijk bij den Duare was zeer bezorgd over mijn wonden en stond er op, ze oceaan gekomen. zélf schoon te wasschen. Het eenige gevaar bestond in infectie, „Laten we er over heen vliegen en naar ons eiland uitkijken," en we hadden niets om dit tegen te gaan. Natuurlyk was er veel stelde Duare voor. minder gevaar dan er op aarde geweest zou zyn, waar overbe„Wre kunnen beter eerst voedsel en water aan boord nemen," volking en allerlei publieke vervoermiddelen het aantal kwaadzei ik. aardige bacteriën zeer hebben vermeerderd. Bovendien verschafte Ik had de rest van ons vleesch in de groote, wasachtige bladeren het longa vita-serum, waarmee ik kort na mijn komst op Venus verpakt, die op het kleine eiland groeiden, en ik was er van overwas ingeënt, mij een groote mate van immuniteit. Alles bij elkaar tuigd, dat zij daarin dagenlang goed zouden blijven, maar natuurlijk maakte ik mij dan ook niet erg bezorgd, maar Duare deed dit wèl. wilden wij hel niet rauw eten en daar we het niet konden koken Ze had ten slotte aan haar natuurlijke gevoelens toegegeven en nadat terwijl wy vlogen, zat er niets anders op dan te landen en het éérst zy bekend had van my te houden, wijdde zij al haar teedersle te koken. Ik wilde bovendien eenige vruchten en noten plukken, zorgen aan my, daarmede haar liefde opvoerend lot de grootste en een knol, die bijna overal op Amtor groeit en die zeer smakelijk hoogten van onbaatzuchtigheid. en voedzaam is —smakelijk zelfs wanneer men hem rauw eet! We waren allebei nogal vermoeid door hetgeen wij hadden meeIk vond een open vlakte die zich verscheidene mijlen breed naast gemaakt en daarom besloten wij minstens tot den volgenden dag op de Rivier des Doods uitstrekte. Aan den eenen kant werd ze door het eiland te blyven. Ik was er tamelijk zeker van, dat er geen een bosch begrensd, en er liep, van de bergen in oostelijke richmenschen en geen wilde dieren waren, en voor den eersten keer ting, een kleine rivier door heen, die uitmondde in den groolen gedurende langen tijd konden wy van onze rust genieten zonder stroom. Ik maakte een landing nabij het bosch in de hoop de vruchdat wy bevreesd hoefden te zyn voor onze veiligheid. Het waren ten en noten te vinden die ik wilde hebben, en werd niet teleurIe heerlijkste vier en twintig uur, die wy ooit hadden doorgebracht! gesteld. Nadat ik er verscheidene geplukt had, en eveneens wal Den volgenden dag vertrokken wij met gevoelens van oprechte brandhout verzameld had en in den cockpit achterin had geborgen, spijl van het kleine eiland, en vlogen in zuidelijke richting langs laxi'de ik naar de kleine rivier. Hier bevonden wij ons op open het dal der Rivier des Doods op den oceaan toe, waarin wij wisten terrein, waar wij de omgeving miar alle richtingen konden overlal de rivier moest uitmonden. Maar welke oceaan? Wat lag er zien, zoodal wij geen gevaar liepen door menschen of dieren overlan de andere zyde achter? Waar in deze enorme wereld zouden vallen te worden. Ik legde een vuur aan en kookte ons vleesch, wy terechtkomen? terwyl Duare de wacht hield. Tevens vulde ik de watertank, „Misschien kunnen wy ergens een ander-klein eiland vinden," waarmee ik myn vliegtuig toen ik het bouwde, had uitgerust. We opperde Duare, „waar wij samen altijd kunnen blijven wonen." hadden nu voor verscheidene dagen voedsel en water, en vervuld Ik had niel den moed haar te vertellen, dat wij in dat geval zeer van den slelligen wensch geluk en veiligheid te vinden, zette ik waarschijnlijk over een paar maanden door de eenzaamheid zoo'n koers in de richting van den oceaan, terwijl wy over de groote iiartgrondigen hekel aan elkander zouden hebben gekregen, dat wij delta van de Rivier des Doods vlogen, een rivier die veel gelijkenis elkaar niel meer zouden kunnen uilslaan! Ik bevond my werkelijk vertoonde met de bekende Amazone-Rivier op aarde. in een zeer lastig parket. Ik wist nu positief, dat Duare liever zou willen Sterven, dan van mij gescheiden te worden, en er was geen (Wordt vervolgd)

VDOP ELKE E EN OPLOSSINGEN ZOEK EN VIND 16 NOVEMBER

KRUISWOORDRAADSEL

OPLOSSING KRUISWOORDRAADSEL

| V

E

A |

| T

IZ p * 1

P

A

Tn IT

0

0

A

Zl

M

r-lï UM* JiZ Ti E «^ IMT E

P

T E

L L

1

M

t^w

^r ^c.

D

^1 '

E

L

" ^ 6

E

1" Mh

G || D A

P

D

E

E

E

V

E

G

0 |

In deze paardensprongpuzzle zijn de namen van elf componisten verborgen. Wie weet ze te vinden? Om den puzzelaars een weinig op streek te helpen, vermelden wy nog, dat men bij de H genummerd 1, moet beginnen en dan verder gaan met „paardensprongen", dat wil zeggen: 2 vakjes naar links of rechts en 1 naar boven of beneden, of 1 vakje naar links of rechts en 2 naar boven of beneden. Ter verduidelijking voegen wy er nog aan toe, dat t = 80; r = 68; 0 = 47; a = 9; u = 20; n = 56.

T

E

j 1^ |

H . I3H ^

L

M

DE PRIJSWINNAARS

PAARDENSPRONGRAADSEL

^

70

T

U

N

0

P

u

T

W

E

S

g

P

0

D

D

B

h

H

A

s

S

E

M

E

Y

E

A

9

D

V

P

S

u

1

B

E

B

M

Y

ß

6

C N *

H

£

G S

E

P

E

0

S

D

E

U7

L

B

V

0

U

u

S

u

M

M

A

E

C

H

IH

M

M

1

E

56

S

E

fe miK A

M

G

*0

H

T

1. 3. 4. 5. 7. OPLOSSING

OPLOSSING

VERANDERRAADSEL

LADDERRAADSEL z

E

1

n

MOc

n

w

T

c

U

H

&

1

1

M

M

C

U

T

U

0

M

1

IN DE HAND WERKEN

A

u w

T

B

mm

DRUK

1

e

ZICH NIET ONBETUIGD LATEN OPLOSSING

■■!«■•*•

-

troostprijzen

konden worden

toegekend

aan:

mevrouw M. Krijgsman, Rotterdam; mevrouw J. Hermsen, Rotterdam; mevrouw A. Nagel, Amsterdam; mevrouw G. Beijers, Amsterdam; mevrouw K. Bierschenk, 's-Gravenhage; mevrouw Ardonne, Amsterdam; mevrouw E. van Weerdenburg, Amsterdam; mevrouw Heijst, Amsterdam; mejuffrouw R. de Bruyn, Rotterdam; mejuffrouw D. Osinga, Hillegersberg; mejuffrouw v. d. Heijden, Rotterdam; mejuffrouw G. Meeder, Amsterdam; mejuffrouw N. Hartwig, Renkum; mejuffrouw H. Lenlor, Amsterdam; mejuffrouw L. Baan, Rotterdam; den heer Fr. Popelier, Tilburg; den heer P. Riedijk, Zandvoort; den heer D. Schoorl, Purmerend; den heer C. Verheijen, Rotterdam; den heer P, Bogaard, Rotterdam; den heer J. de Groot, Rotterdam; den heer J. Loeffen, Nijmegen; den heer J. Muetgert, Rotterdam; den heer G. M. Bolk, Rotterdam. De hoofdprijs van de „Filmpuzzle" werd verworven door: mejuffrouw A. E. de Blauw, Leiden. De troostprijzen vielen ten deel aan: mevrouw M. Kütschrütter, Doetinchem; mevrouw C. A. de Wit, Rotterdam; mejuffrouw J. v. d. Mark, Utrecht; den heer J. van Dun, Tilburg; mevrouw G. Sirating, Groningen; den heer A. J. Peters, Voorschoten; den heer P. A. Spruyt, Dordrecht; den heer R. Roggema, Groningen; den heer J. Stramrood, Zeist; den heer T. Knoops, Rotterdam.

En

INVULRAADSEL

ST

AR

EM

GE

LI

NT

Tl

ER

en

SP

UG

Eli

BA

61

AM

PP

ES

TO

CHARLIE RUOliLES

ONZE PRIJZEN. Voor goede oplossingen op iedere puzzle, rebus, probleem, enzoovoort, stellen wij een prijs van ƒ 2.50 benevens vier troostprijzen beschikbaar. In totaal dus deze week 5 prijzen van ƒ 2.50 elk en 20 troostprijzen.

3. giraffeachtige herkauwer

LETTERPARENRAADSEL CH

Vul in: Horizontaal: 1. schade voornamelijk aan schepen op zee door moed- wil toegebracht 2. wat iemand voorzegt aan een ander die het opschrijft

2

ONZE FILMPUZZLE

LA,

LUCHTKASTEELEN BOUWEN

ONZE FILMPUZZLE- HEKWERKRAADSEL

gewonnen

LADDERRAADSEL

M

OPLOSSING ledcrhandol uitleen en cederhout taaansteen tarbot kolonel afduwen stuwdam tercchtstellen eland

VERANDERRAADSEL

A

C

T

h

checkboek badzeep oneens

drank — voertuig? steel — onderwijs? broer — zeehond?

week

L

0

GREEPRAADSEL

8. 10. 11. 13. 14. 15. 16.

tellen lekkernij ' vrouw twee paarden voor een wagen landbouwwerktuig faam ontkenning aarde iets aan elkaar maken praten graanproduct.

deze

G

E

liefdeloos inktwerper adelen bcverbont

2. 4. 6. 7.

lengte — deel van een voet? stapel — rest? schotel — meubel? piano ■— drinkgerei? brand — grapjas?

1

M

OPLOSSING LETTER-

9. 12. 15. 17. 18.

Horizontaal: landarbeider azyn deel van den dag einde in stralen zich verdee len dichterby komen 19. plaats by Nymegen weerklank .20. gasvormig element. zyn stem uitbrengen menschenmass'a Verticaal: nobel 1. ergens heen leiden

het antwoord geeft op de vraag rechts.

werden

mejuffrouw R, Huygens, Bergen op Zoom; mejuffrouw T. G. Adelaar, Hengelo; mejuffrouw W. Hartt, Nijmegen; • den heer H. Felix, Rotterdam; den heer J. de Groot, Bolsward; den heer G. de Jong, Bussum. De

MIN -TWEE Neem twee letters weg van elk woord uit de eerste ry hieronder en plaats daarna de overgebleven letters zóó, dat ze een nieuw woord vormen dat

De hoofdprijzen door:

4. naam van een bloem

5

DE OPLOSSINGEN

5. die een schip uitrust.

BOMT Het woord druk moet door iederen keer één letter door een andere te vervangen, in zesmaal veranderd worden in het woord bont. — 14 -

<<

Op de spijlen leest men: iemand, die met anderen een geschrift onderteekent.

5

Te ters: C, d, e, e, e, h, m, n, r, s,

i

■■■■

■■i

gebruiken leta. a, a, a, c d, d. e, e, e e, e, e, c, e i, i, i, kt 1, \ n, o, o, p, r t, t.

Vul in: . . . ■

Verticaal: toekomst trouweloosheid iets tot poeder maken iedereen

8. naam van een filmster. Wij stellen een hoofdprijs van ƒ 2,50 en tien filmfoto's beschikbaar om te verdeden onder de goede oplossers. Antwoorden in te zenden vóór 7 December aan Dr. Puzzelaar, Galgewater 22, Leiden.

Qp enveloppe of briefkaart a.u.b. duidelijk vermelden: Filmpuzzle 7 December, Deze puzzle kan tegelijk met de andere ingezonden worden, doch liefst op een apart velletje papier.

- 15 -

op de in dit nummer voorkomende puzzles, enzoovoort, gelieve men vóór 7 Dec. in te zenden aan Dr. Puzzelaar, Galgewater 22. Leiden. Op enveloppe of briefkaart vermelde men duidelijk: Oplossingen Zoek en Vind 7 Dec.

1 i leerde wereld is echter geneigd het heele verhaal als een verzinsel te beschouwen, en zelfs wordt de oude Rogers geschrapt als eerelid van het Genootschap. Er blijft den jongen Rogers dus niets anders over dan naar Malakka te gaan en de waarheid van zijn vaders avontuur te bewijzen. Hij laat zijn charmante verloofde, Kate Jaye, in Londen achter, omdat hij van oordeel is niet te kunnen trouwen vóór hij zijn vaders riaam van iederen smaad heeft gezuiverd. Rond het kamp in de jungle jagen Rogers en zijn inlanders naar hartelust, zetten vallen op en vangen luipaarden, olifanten, slangen, beren en apen, maar geen witten tijger. Steeds wordeti zij bespied door de Sakai's, die hen echter laten begaan, zoolang zij zich uitsluitend met de jacht bezig houden. Dan echter signaleert een der inlanders den witten tijger I Rogers doet, alsof hij het verhaal niet gelooft, omdat hij weet, dat de Sakai's iedereen zullen dooden.

^^ Captain Robert Rogers, een jong Engelsch avonturier en zoon van een bekend ontdekkingsreiziger, trekt naar de wildernis van Malakka om het bestaan te bewijzen van den witten tijger, het heilige dier van de Sakai's. De ontdekkingsreiziger, eerelid van het Londensch Genootschap voor Volkenkunde, heeft voor zijn dood zijn zoon het verhaal gedaan van den witten tijger, waaraan de Sakai's de mooiste meisjes van den stam offerden. Captain Rogers heeft dit avontuur van zijn vader te boek gesteld en onder diens naam uitgegeven. De geCaptain Robert Rogers (Colin Tapley) en zijn verloofde Käte jaye (Jayne Regan).

^/lyCi4ru0i^1^'jCOni^

Paramount-film

Productie en regie: Clyde E. Elliott

Captain Robert Rogers Kate Jaye Opperhoofd der Sakai's DeSouza Nah Laku Het geofferde meisje Majoor Fenton Kolonel Jaye Ferguson Marconisten Ah Lee

Colin Tapley Jayne Regan Michio Ito Herbert DeSouza Fred Pullen Mamo Clark Claude King William Stack John Sutton Olyve Morgan Colin Kenny Ah Lee

v|>; :w

die het op Booloo, den witten tijger, dien zij als een god aanbidden, heeft gemunt. Hij rapporteert door middel van zijn kortegolfzender zijn bevindingen aan den commandant van de uiterste voorpost der Britsche troepen, doch plotseling zwijgt zijn toestel. Naar buiten tredend, ontdekt Rogers! dat zijn bewakers door de vergiftige pijlen der Sakai's gedood zijn, en dat de rest van zijn helpers in paniek is gevlucht. Rogers ontsnapt geheel alleen en afgaand op het geluid der tomtoms, komt hij op een open plek in het oerwoud, waar hij, verscholen achter het kreupelhout, een vreeselijk tafereel gewaar wordt. Ook de Sakai's hebben Booloo gesignaleerd en beginnen hun eeuwenoude ceremonie, waarbij een meisje geofferd wordt aan den witten tijger, om den god van de wildernis gunstig te stemmen. Na een griezeligen dans van den medicijnman wordt er een knap meisje uitgekozen en in een val in de wildernis vastgebonden, waarna de Sakai's zich in hun hutten terugtrekken. Rogers bevrijdt het meisje, en juist als hij de val wil verlaten, sluipt de witte tijger naar binnen. Rogers weet echter nog te ontsnappen, doch slechts nadat de tijger met een haal van zijn vreeselijken klauw den schouder van den jongen Engelschman heeft opengelegd. De val sluit zich achter den tijger, en Rogers, geholpen door het meisje, ontsnapt in de wildernis. Den volgenden morgen komen de Sakai's terug om Booloo uit de val te laten. Zij merken, dat het offer ontkomen is en, nadatzij Booloo zijn vrijheid hebben hergeven.

Rogers bevrijdt het geofferde meisje (Mamo Clark).

beginnen zij een speurtocht in de jungle. Het meisje is voor den gewonden Rogers water gaan halen en juist als zij bij hem terugkomt, wordt zij aangevallen door den witten tijger, doch Rogers weet het ondier met een welgemikt schot neer te leggen. De inboorlingen snellen op het geluid van het schot af en vinden Rogers, die meegevoerd wordt naar het kamp. Het meisje ontsnapt en ontmoet een troep Britsche soldaten, die door hun commandant uitgezonden zijn om Rogers te zoeken, toen na zijn mededeeling, dat den witten tijger gesignaleerd was, zijn radio zweeg. Ook zij hebben het schot gehoord en het meisje wijst hun den weg naar het kamp der Sakai's. Dezen hebben Rogers intusschen aan een boom gebonden en martelen hem door met hun blaasroeren vergiftige pijlen in den stam te schieten. Juist als de medicijnman den pijl wil afschieten, die Rogers moet dooden, breken de Engelschen door het kreupelhout heen en een welgemikt schot van den aanvoerder maakt den medicijnman onschadelijk. De rest van den stam vlucht in wanorde weg. Met het vel van den witten tijger en het verhaal van het meisje als getuigen van de waarheid van zijn vaders verhaal, keert Rogers naar Londen en zijn verloofde terug . . . Rogers is door de inboorlingen gevangengenomen.

i-^TiTuwlciciiimiJJ JU ^J JLIJTUU kJ> k3 JLl M1. WEEKMENU. Maandag:

Dinsdag:

Runderlapjes, groene kool en aardappelen; gegarneerde wentelteefjes. Stamppot van andijvie met varkenslapjes; gebakken beschuit met bessensap.

Woensdag:

Kerriesoep; gebraden worst, bloemkool met kaassaus en aardappelen.

Donderdag: Bruine boonen met gebakken spek en gebakken uien; broodomelet. Vrödag:

Garnal enge hakt, aardappelen en sla; gebraden appelen.

Zaterdag:

Varkens f Het. aardappelen en zoete appeltjes; trommelkoek.

Zondag:

Russische eieren; gebraden konijn, aardappelen en appelmoes; abrikozenpudding met vanillesaus.

EENVOUDIGE BLOUSES OM ZELF TE MAKEN

634. Eenvoudig recht blousje van donkerroode wollen stof met witte stippen. De kraag en de manchetjes zijn van witte zijde, terwijl de strik in dezelfde roode kleur wordt gekozen als het blousje. Benoodigd:

1.60 M. van 1.30 M. breed.

635. Dit meer gekleede blousje is zijden mousseline. De sluitingspatte versierd met knoopen. overtrokken lange, rechte mouwen zijn aan de manchetje. Benoodigd: 2 M.

breed

636. Een zeer origineel blousje van lichtroode waschzijde. De vlindervormige motieven in dezelfde kleur worden er op gestikt en daarna versierd met een strikje in afstekende kleur. De knoopjes aan de mouwen worden gekozen in de kleur van de strikjes. Benoodigd: 2 M. van 0.80 M. breed. 637. Een heerlijk warm blousje van geruit, waschbaar flanel. De zakken worden er opgestikt. waarna men er een initiaal van leer op aanbrengt in heldere, afstekende kleur, passend bij de knoopen. Benoodigd: 1.50 130 M. breed.

vervaardigd van witte en de zakklepjes zijn met dezelfde stof. D pols voorzien van een

M.

RECEPTEN UIT HET WEEKMENU Hoeveelheden voor 4 personen. Russische eieren. Benoodigd: 8 eieren; 100 gram garnalen; ijngehakte peterselie; wat mayonnaise. Bereiding: Kook de eieren tien minuten 'en pel ze. Snijd van den bovenkant van het ei een plakje af, zoodat het ei goed kan staan. Snyd dan van den anderen kant een ük kapje af. Haal den dooier uit het ei zonder hef te kneuzen. Maak den dooier fyn en roer er de mayonnaise en vyffig gram ?ewasschen en uitgelekte garnalen door. Vlaak dit mengsel op smaak af met wat )eper en zout en vul er dan de eieren mee. strooi als garneering wat fyn gehakte peterielic over het mengsel. Leg de gevulde eieren op een schaal, beiekt met blaadjes sla, en vul de ruimten op net de rest van de garnalen.

638. Dit blousje van blauw wollen yerscy wordt van voren gesloten met witte knoopen en gegarneerd met een wit kraagje. Benoodigd: 1.50 M. van 1.30 M. breed.

^^Pf^iH^/^ HERINNERING AAN VERVLOGEN DAGEN Langzaam maar zeker Is de wit en rood geschilderde stok als uithangteeken aan een barbierswinkel bezig te verdwijnen. Slechts weinig menschen weten de beteekenis en herkomst er van. Men moet zijn oorsprong' dan ook in de Middeleeuwen zoeken. In dien tijd was het beroep van barbier verbonden met dat van chirurgijn, oftewel heelmeester, en een aderlating vormde toen hit geneesmiddel voor alle kwalen. . . Bij deze behandeling kregen de patiënten een stok in de hand om vast te houden, opdat het bloed overvloediger zou vloeien. Wan.iear de stok niet gebruikt werd, werd hij buiten den winkel opgehangen, terwijl er spiraalsgewijs een witte doek om heen gebonden werd als teeken, dat er een heelmeester woonde, en dat er geen patiënten waren. Later begon men in ie zien, dat deze -.tok een nogal grimmige reclame vormde, en verwijderde men het verband er van, om dit te vervaiigen door de roode en witte spiralen. Barbier en chirurgijn werden twee afzonderlijke beroepen, maar de barbiers behielden den stok als tceken van hun waardigheid. . . GROOTER EN GROOTER l^e Queen Elizabeth, die de Koningin IJ van Engeland den 27sten September l.l. te water heeft gelaten, zal het grootste schip van de wereld worden. De tonnenmaat bedraagt 85.000, tegen 83.423 ton van de Normandië en 81.255 van de Queen Mary. Deze drie reuzen zullen een klasse op zichzelf vormen, daar zij ongeveer dertigduizend ton grooter zijn dan de grootste schepen die op hen volgen, namelijk de Berengaria van 52.101 ton; de Bremen van 51.731 ton, en het Italiaansche schip Rex van 51.602 ton. In de eerste dagen van de Atlantische stoomvaart beschouwde men 1000 ton als meer dan voldoende voor een schip, en het duurde heel wat jaren voordat men schepen bouwde die meer dan 5000 ton maten. Brunei verbaasde de wereld door in 1858 de Great Eastern te bouwen, die 18.914 ton mat, maar men beschouwde dit schip als een fiasco en copieerde het niet. Nog in het jaar 1899 mat het grootste Engelsche schip slechts 17000 toni

'fsUl£4M4M

in te houdenl Een ander« bijzonderheid aan hem is, dat hij er uitziet als vijftien, terwijl hij reeds vijf en twintig isl EEN TRAAN VAN GRETA GARBO... Het Cinema Museum te Los Angeles beroemt er zich op, een als absoluut echt geautoriseerde traan van de beroemde filmster Greta Garbo te bezitten. IEDER ZIJN ZIN...

M

jr. Sheldon, te Birmingham, Engeland, vindt pianospelen zoo gemakkelijk, dat hij het staande op zijn hoofd doet. . . Wij voor ons blijven echter de voorkeur geven aan een pianosioeltjel JONGE GELEERDEN

D'

^e

drie en twintigjarige Rose Morris wordt een genie genoemd, omdat zij een wiskundige formule heeft uitgevonden, waardoor het vliegen veiliger zal worden. Toch heeft Miss Morris slechts één keer in een vliegtuig gezeten, en dit niet langer dan een kwartiertje I Wiskundige genieën zijn gewoonlijk erg jong. Newton ontdekte de naar hem genoemde binomiaal toen hij drie en twintig jaar was; professor Paul Dirac vond een nieuwe kwantum-theorie op zeven en twinligjarigen leeftijd, en Blaise Pascal vond een naar hem genoemde stelling, toen hij amper zestien jaar telde. HET IS EEN ZONDERLINGE WERELD AUTOMATISCH. - Te Stoke Newington, Engeland, reed een auto tegen een brandmelder aan en vloog in brand. Door de botsing werd de brandweer echter tegelijkertijd automatisch gealarmeerdl ZE WISTEN HET HET BESTEI - Een aantal gangsters uit Marseille hebben onlangs deelgenomen aan een te Toulon gehouden examen voor politieinspecteur. Ze kwamen er allemaal met glans doorl Hun schriftelijk werk was verreweg 't beste van alle candidaten. Zij zouden nu mogelijk een rang Kij de Fransche politie hebben gehad, indien hun „collega's" niet van het plan hadden gehoord en de autoriteiten van het bedrog op de hoogte hadden gebracht.

EEN PHENOMEEN De Britsch-lndiër Boeddha Bose, een navolger van het Yogashama-systeem van lichaamstraining, dat reeds meer dan drieduizend jaar oud is, en dat tot een volmaakte beheersching van alle lichaamsfuncties leidt, ziet kans zijn adem langer dan een half uur

EEN TWEEDE DIOGENESI Ernest Biegajski heeft het plan opgevat om in een ton den Atlantischen Oceaan over te steken. Hij wil van New York vertrekken, om in Londen aan te komen. De ton zal ongeveer anderhalven meter doorsnee hebben en drie meter lang zijn. Biegajski zal een zeil en een kleinen motor gebruiken.

SMAKELIJK ETENI - Diyarbekir, bij Istanboel, Turkije, had reeds jaren lang van een schorpioenen-plaag te lijden. Op zekeren dag begon iemand ze te vangen en. . op te eten. De man vond ze uitstekend smaken. Ze deden hem denken aan garnalen. WONDERTARWE

D'

.e

Franschen hebben eenige prachtige wetenschappelijke ontdekkingen , op hun naam staan, en nu hebben zij weer een nieuw soort tarwe gekweekt, nadat zij vijftien jaar lang geëxperimenteerd hadden op La Ferme des Anglais te Cernay. De tarwe kan in Noord-Frankrijk en in andere deelen van de wereld groeien, mits de grond en het klimaat maar dezelfde zijn. De naam is Tarwe van Rheims, en ze is door een „kruising" voortgebracht. Deze tarwe heeft verscheidene voordeelen boven andere soorten: de oogst is twintig percent grooter, ze kan gemakkelijk tegen vroege vorst, en dank zij het feit, dat de lengte van de halmen dezelfde is gebleven, kunnen stormen ze niet gemakkelijk tegen den grond werpen. Onbevooroordeelde experts zeggen evenwel, dat deze tarwe den zoeten smaak mist van de andere, buitenlandsche soorten. Het proefstation werd La Ferme des Anglais — Boerderij der Engelschen — genoemd, omdat het zeventig jaar geleden het eigendom was van een Engelschen katoenspinner, die Holden heette, en die er schapen teelde. EEN BLOEMENDOKTER Het komt maar al te vaak voor wanneer men een of andere mooie plant cadeau krijgt, dat men spoedig tot de droevige ervaring komt, dat de schijnbaar eerst zoo gezonde plant weldra ziek wordt en dood gaat. Een dokter in de botanie te Boedapest, die geen betrekking kon vinden, is nu op de gedachte gekomen zich als „bloemendokter" te vestigen. Zijn praktijk moet zich reeds zoo hebben uitgebreid, dat hij er een behoorlijk bestaan door heeft. Hij rekent hetzelfde honorarium als zijn collega's de medici en reeds heeft hij heel wat kostbare planten in behandeling gehad. Dank zij zijn wetenschappelijke scholing en groote ervaring, lukt het hem in de meeste gevallen een juiste diagnose te stellen en de planten, die aan zijn oordeel onderworpen worden, beter te maken en in het leven te houden. Dikwijls zijn het ook heel onaanzienlijke en weinig kostbare planten, waarmee men bij hem komt, maar dan betreft het vaak gevallen, waarbij de plant een herinnering aan een of ander dierbaar persoon vormt, die men zoo lang mogelijk bewaren wil.

Gebraden appelen. Benoodigd: 6 a 8 zure appelen van ongeler gelüke grootte; 40 gram boter; 25 gram ruiker; iy2 theelepel kaneel; roode gelei. Bereiding: De appelen schoon borstelen, )oren en in een vuurvasten schotel plaaten. De holten in de appels vullen met een nengsel van suiker en kaneel. Op lederen ppel een klontje boter leggen en den bodem an den schotel met water bedekken. De ppelen In een matig warmen oven, met eksel op den schotel, gaar laten worden 30—40 minuten). De appelen worden, als e klaar zijn, gegarneerd met roode gelei.

Van deze modellen rijn bij de administratie van dit blad geknipte patronen verkrijgbaar tegen den prijs van ƒ 0.60 per stuk.

Zeg Kitty, blijf toch niet voor elke étalage staan, ik heb al zulke koude voeten...

Kom, we mogen voor de feestdagen toch wel even de etalages bekyken. Dat beetje kou is niet gevaarlijk...

Dacht je van niet f De halve stad heeft griep. Eerst koude voeten... en dan ...ik heb al kriebel in m'n keel... 19 -

Nu, ik niet hoor ! Neem dan ook een Wybert-tabletje, dat helpt reusachtig tegen besmetting en kouvatten.

w

v on \v;it Edwin Oliver precies was. zult u geleidelijk vernemen, maar reeds nu moeten wy vertellen, dat het zijn ontmoeting met Anne Bloom in het landhuis van haar tante was, die hem het vaste besluit deed nemen voortaan een in alle opzichten strikt eerlijk en voorbeeldig leven te leiden. Het was jaren geleden, dat hij aan een dergelijke mogelijkheid had geflacht - om nauwkeurig te zijn acht jaar want het is nu eenmaal zóó, dat men zeer gemakkelijk op de paden van de misdaad raakt, terwijl er dikwijls heel wat voor nood ig is om ze weer te verlaten. Door eigen kracht gaal dit vaak zelfs heelemaal niet meer.... Maar binnen een uur na zijn komst te Sunny Home op dien herfstmiddag had Edwin het meisje meegetroond uit het drukke gedoe der gasten, waarmee Mrs. Hloom zichzelf omringd had, en had hij haar er loe weten te brengen hem de uitgestrekte tuinen en parken te laten zien, die om het huis lagen. En niet alleen dit, maar zyn zenuwen deden daarbij zoo raar, dat ze in het geheel niet meer leken op de zenuwen van een. ... juweelendief! Anne was een slank, blond en rustig meisje. Ze was niet mooi; eerder het tegendeel. ■Maar ze had iets persoonlijks in haar gezichtje, en ook in haar karakter. Ze had iets gereserveerds, dat men evengoed zou kunnen toeschreven aan een zekere bleuheid als aan een groote menschenkennis. Want ook deze laatste kan schuw, althans I teruggetrokken maken. Het is maar welke ervaring men met de menschen heeft opLgedaan! F Ze praatten opgewekt terwijl zij hem op |de mooiste plekjes wees, waaraan de gronden rondom Sunny Home zoo rijk waren. „Wc wonen een paar maanden hier en een E .paar maanden daar," vertelde Anne hem, terwijl ze hem het leven uitlegde, dat zy en haar tante leidden. „In de afgeloopen feilte waren wij in Rome; daarop zyn we iiaar Parijs gegaan, en nu zitten we al weer feen tijdje hier." ^ „Waar was u, toen ik Mrs. Bloom in Parijs beerde kennen?" vroeg hij. „Ik heb u toen Jiiet gezien. Ik wist zelfs tot voor een uur geleden niet, dat u bestöndt." „O, ik was reeds vooruitgegaan naar hier," verklaarde ze. „Tante had me hierjieen gestuurd, om alles voor haar komst voor te bereiden. Ik moet mijn geld opbrengen, ziet u," besloot ze. Ze zei deze laatste woorden lachend, maar het leek Edwin toch, alsof er een bittere klank in haar stem was. Maar hij had geen ijd om er over te denken, want zij begon Tem over zichzelf te vragen. Wie was hij Mgenlijk, en wat deed hij om in zijn JevensDiiderhoud te voorzien? ; „O, ik ben reporter," zei hij, en hy ver,elde haar „zijn persoonlijke geschiedenis", j'.ooals hij die reeds zóó vaak had verteld, rlal hij ze bijna zelf ook was gaan gelooven. Ze slelde erg veel belang in hetgeen hij vertelde. Er was iets jongensachtig-roman'isch in de persoon van een man, die rijk vas en een uitstekende opvoeding had gelolen. en die desondanks tóch, vaak in vlie(ende haast, van de eene stad naar de andere rok om wanneer er een misdaad was be-

gaan, te probeeren contact te zoeken met de dader, door zich uit te geven als een der hunnen, om daarna weer even snel terug te keeren naar een of ander courantenbureau en daar dan achter een schrijfmachine te gaan zitten om het sensationeele relaas van zijn ervaringen te tikken, waarvan de menschen later zouden opkijken als ze het lazen. „Het moet een eigenaardig, interessant leven zijn," zei ze, en hij vroeg zich af of dit werkelijk wel het geval was. Edwin Oliver dacht daar nog steeds over na, toen, dien avond, de bom plotseling barstte. De „barstende bom" kwam in de persoon van een dikken, blozenden man van middelbaren leeftijd met een harden blik in de koele, grijze oogen. Hij had een zwart snorretje waarvan de uiteinden door middel van brillantine in een punt gedraaid waren, en hy droeg een slecht zittende smoking, die zyn beste dagen gekend had. En hy verscheen juist terwyl Edwin in zyn eentje zwaar zat te piekeren over een whiskey en soda. „Neen maar, Edwin Oliver, dat is toevallig!" zei de binnenkomende zachtjes, en er liep een slokje whiskey naast Edwins mond, terwijl hy er maar nauwelijks in slaagde een verwensching in te houden. Maar ofschoon zijn hart met heftige schokken te keer ging, lukte het hem toch een glimlach te forceeren en met den gewenschten sarcastischen klank in zijn stem te antwoorden: „Inspecteur Black.... dat is heelemaal niet toevallig. ..." Hij stak zyn hand uit en inspecteur Black trad glimlachend op hem toe, terwijl hij in de zwarte oogen keek, die hy reeds zoo vaak onder verdachte omstandigheden had gezien. „Xiet toevallig. . . Je had toch zeker niet gedacht mij hier te zullen ontmoeten, is het wel Edje?" „Nu, om eerlijk te zyn: neen, inspecteur! Hoe komt u hier zoo? Heeft Scotland Yard het terrein van zijn vossenjacht zelfs naar het platteland verlegd?" „Er zullen er inderdaad zijn, die jou een vos noemen, Edje!" Edwin geeuwde verveeld. „Werkelijk, Black, ik heb eens een man gekend, die dacht dat jij een locomotief was. En ik moet zeggen: je hebt er iets van weg. Den een of anderen dag zal ik echter eens een onderzoek naar jouw levenswandel instellen, of anders zal ili een aanklacht indienen bij Scotland Yard wegens laster en hinderlijk volgen." Black begon hartelijk te lachen by deze scherts. „Je kunt die aanklacht tegen my in persoon indienen, als je daar lust in hebt. Ik heb Scotland Yard namelijk den rug toegekeerd en ben voor mezelf begonnen." Met zyn duim en wijsvinger haalde Black een visitekaartje uit zyn vestzak en overhandigde het aan Edwin, die er met opgetrokken wenkbrauwen naar keek. Hy las: A.B.C. Detective-Bureau. West Street. Directeur John Black. Ex C.I.D. on

„Prachtig," zei Edwin hartelijk. „En gaan de zaken goed?" „Dit is mijn eerste opdracht," antwoordde Black. „En luister nu eens goed, Edwin: ik betaal myn salaris vandaag-den-dag uit mijn eigen zak. Ik heb geen zorgzame regeering meer, die het mij uitkeert, of ik myn zaakjes goed opknap ot niét!" „Dat is altyd de moeilijkheid, voor iemand die voor zichzelf begint," zei Edwin. „Maar in ieder geval heb jy een baantje. Er zijn er helaas genoeg, die dit niet eens kunnen zeggen. Je hebt dus alle reden om dankbaar te zijn. — \Vat ik zeggen wilde: waarom drink je niets? Daar staat nog een glas. ..." „Ja, dat zal ik doen." Black ging naar de tafel en schonk zichzelf een whiskey in. Terwyl hy een populair wijsje neuriede, vulde Edwin zyn eigen glas ook nog half. „Op het succes van je onderneming," zei hij tegen Black, zyn glas opheffend. „Dank je," zei Black, terwyl hy tegen de tafel aanleunde. „Je bent een sportieve kerel, Edwin! Ik zou het allemenschelyk prettig vinden je te pakken te krijgen, en toch.... wel, aan den anderen kant zou ik het beroerd vinden! Ik mag je, werkelijk! Het leven zou minder pittig en aantrekkelijk zyn, als jy er uit verdwenen was. Ik veronderstel dat het de diamanten van Mrs. Bloom zijn, die je hierheen hebben gevoerd?" „Waarom zouden ze dat?" vroeg Edwin openhartig. „Er is totaal geen geschiedenis aan verbonden, is het wel? Ze zyn niet gestolen of zooiets." ^.Toe, houd nu op met dien onzin," lachte de inspecteur met een diep keelgeluid. „Ophouden? Onzin?" vroeg Edwin. „Diamanten als diamanten interesseeren me niet. Je schijnt maar nooit te kunnen begrijpen dat ik reporter ben." „Je was zeker óók reporter, toen ik je een poosje geleden in de villa van Mr. Wakers aantrof?" vroeg Black sarcastisch. „Natuurlijk Ik heb je zelfs nog een afschrift gestuurd van het artikel, dat ik toen geschreven heb." Edwin nam een diepen teug uit zijn glas en zijn zwarte oogen schitterden terwijl hij den ander aankeek. „Inderdaad, dat heb je gedaan," zei Black grimmig. „Ik heb het ingelijst en thuis opgehangen. Als ik doodga, vermaak ik het by testament aan het Zwarte Museum van Scotland Yard. . . . Maar we hebben nu genoeg onzin verkocht. Edje! Ik ben door Mrs. Bloom geëngageerd om er voor te zorgen, dat niemand haar diamanten steelt." „Ha, is dät de kwestie?" zei Edwin. „Ik heb altyd wel geweten dat dit mensch niet erg beschaafd was, maar dat zy zoover zou gaan om zelfs haar gasten te verdenken.. .. neen, dat had ik niet gedacht." „Waarom zou'ze dat niet doen als jy tot haar gasten behoort?" vroeg de inspecteur, andermaal zyn diep. gorgelend keelgeluid hooren latend. Edwins oogen vernauwden zich tot spleetjes. „Je wordt een beetje persoonlijk, vind je niet. Black? Mrs. Bloom weet niets van me evenmin als jy." „Maar die onwetendheid zal niet lauf

meer duren," zei Black, niet erg aangenaam. „En als er iets gebeurt wat niet in den haak is, dan zal ik meteen weten, op welken gast ik myn hand moet leggen, als ik het zoo eens mag uitdrukken!" Edwin werd bleek. „Hoor eens, Black, ik heb je scherts nu een aantal jaren verdragen, maar dit gaat te ver. Ik ben een gast in dit huls. Mrs. Bloom heeft my uitgenoodigd. Indien je je de vrijheid permitteert om haar te vertellen dat ik een schurk ben, dan zal het kapitaal van het A.B.C.-Detective-Bureau te klein zyn om de schadevergoeding te kunnen betalen die ik zal eischen en — die my zeker ook zal worden toegewezen." Black begon zachtjes te lachen. „Prachtig, Edwin! Je bent een uitstekend acteur. En die reportersgeschiedenis is de beste mop, die ik ooit gehoord heb. Ze geeft je een aannemelijke reden om in bijna ieder gezelschap te verkeeren, en alles wat we kunnen zeggen is, dat je een verdraaid góéde reporter bent. Maar ik ken een paar bijzonderheden over je — hoewel ik ze niet kan bewijzen. Dat geef ik toe. Maar ik ben bereid het kapitaal van myn kleine onderneming te riskeeren, want ik geloof niet, dat je er erg happig op zult zyn om je neus in een rechtszaal te steken.... Hé, houd op!" Edwin had hem by de lapel van zyn smoking gegrepen en met een doodsbleek gezicht boog hy zich over hem, terwyl hy hem een gebalde vuist onder den neus duwde. „Als je den moed hebt mij in dit huis te schande te maken, Black, by den hemel, ik zal je een pak ransel geven...." „Heeren, beeren," zei een verbaasde, hooge vrouwenstem. -^Wat doet u daar?" Mrs. Bloom, een statige dame van ongeveer vyftig jaar, overvloedig behangen met sieraden, was de kamer binnengekomen. Nu stond ze by de deur, een verwonderde en verontwaardigde uitdrukking in de oogén. Edwin begon te lachen en liet Black los. „Het spijt me, dat we u hebben doen schrikken, Mrs. Bloom," zei hij. „Ik gaf den inspecteur — wy zijn oude kennissen — juist een demonstratie van de manier waarop ik me eens uit een vechtpartijtje in Singapore heb weten te redden." Mrs. Bloom begon te lachen. Ze trad verder de kamer binnen, en wuifde zoogenaamd dreigend met haar lorgnon naar Edwin. „U hebt zulke ontzettend interessante dingen by de hand gehad, Mr. Oliver! Ik ben er van overtuigd, dat de inspecteur de geschiedenis van uw avonturen zeer opwindend zal vinden." De inspecteur had een kleur als vuur en hygde een weinig, terwyl hij kwaad de lapel van zyn smoking gladstreek. Edwin grijnsde. „Hy heeft my op zooveel zonderlinge plaatsen aangetroffen, Mrs. Bloom, dat hij af en toe denkt, dat ik zelf ook een misdadiger ben," zei hy. Mrs. Bloom begon hartelijk te lachen. ,/Wat kunt u toch altijd grappig over uw avonturen spreken, Mr. Oliver!" zei ze. Toen tikte zy hem met haar lorgnon op den arm en keek zeer ernstig. „Ik hoef u natuurlijk niet te zeggen, dat ik niet voor mijn andere gasten wil weten, dat Mr. Black detective is. Het zou een beetje raar zijn, nietwaar?

„WEL VERDRAAID! DIT IS WEL HET ERRERLIJKSTE STAALTJE VAN DE BALDADIGHEID DER ii,-T-nr> r>ATIg nrvT-rirE-prainmpXTi'

Maar men kan tegenwoordig niet te voorzichtig zyn. Myn gasten willen altijd mijn diamanten zien, en.... enfin, u begrijpt het wel." „Natuurlijk, Mrs. Bloom," zei Edwin bescheiden. „Het is een onaangenaam iets, maar u doet zeer verstandig door uw maatregelen te nemen. Ik moest u eigenlijk mijn compliment maken over uw discretie, en voorzoover ik Mr. Black ken, had: u moeilijk een geschikter persoon kunnen vinden! U kunt gerust slapen, terwijl hij onder uw dak vertoeft." „Ik waardeer Mr. Olivers aanbeveling ten zeerste," zei Mrs. Bloom tegen Black met den beminnelijken glimlach van een groote dame. „En komt u nu mee, allebei! We drinken cocktails in de andere kamer, en over een half uur zal het diner worden opgediend!" Ze nam Edwins arm en verliet samen met heni het vertrek, terwyl Black grimmig kijkend achter hen aankwam. II. Vlak voor het diner slaagde Black er in nog een paar woorden alleen met Edwin te wisselen. „Het is goed," zei hy met een sardonischen grijns om zyn mond, „ik zal den vrede tusschen ons niet verstoren, maar als er iets gebeurt...." „Dank je. Er zal niets gebeuren." Maar er gebeurde wél iets; na het diner, in den salon. Mrs. Bloom had achttien gasten en de meesten van hen waren in den salon — een lang, laag vertrek met eiken balken langs de zoldering — toen iemand vroeg, of men de diamanten niet eens mocht zien. Het was de gelegenheid waarop Mrs. Bloom had gewacht. Ze zat als het ware altyd op een dergelijke kans te wachten. „Anne," riep zy glimlachend tegen het meisje, dat zich aan den anderen kant van het vertrek bevond, „wil jy ze even halen? Hier is de sleutel." Anne bevond zich bij Edwin. Ze hadden een rustig plekje gevonden in een erker, waar ze een prachtig uitzicht hadden over het door de maan beschenen landschap, en ze zaten fluisterend samen te praten.

Het kwam hem zelf belachelijk voor, maar Edwin wist dat hy op het eerste gezicht verliefd op haar was geworden — wanhopig verliefd! Hy had nu nog slechts één verlangen: het verleden op de een of andere wijze te begraven, ten einde op een dag, vóórdat het te laat was, naar haar toe te kunnen gaan en haar te vragen.... haar te vragen...." „Ik kom zóó weer terug," fluisterde zy, toen zij opstond. Mrs. Bloom gaf haar een sleutel dien zy had losgemaakt van een ketting welke handig verborgen was geweest tusschen een der talrijke plooien van haar avondtoilet, en Anne verliet de kamer. Edwin stond op en stak een sigaret aan. Plotseling werd hy er zich van gewaar, dat Black vlak naast hem stond. „Geen sensationeele geschiedenis voor een courantenverslag, denk er aan!" zei hij zachtjes. „Loop naar de maan!" fluisterde Edwyi terug. Hun blikken ontmoetten elkaar, en het leek wel alsof twee degens elkander kruisten. Toen kwam Anne terug, een rood leererj étui in de hand. „Zal ik ze op de zij-tafel zetten, tante?" vroeg zij. „Ze komen zoo prachtig uit op dat zwart zijden kleed!"

Kattevellen tegen rheumatische pijnen Warm zyn zij, maar zjj kunnen U hoogstens tijdelijk helpen. Heusch, rheumatiek is niet voor de poes! Want reeds bij de allergeringste tocht of afkoeling zullen de pijnen in al hun felheid weer optreden en dit te eerder, omdat rheumatieklijders door de by rheumatische aandoeningen optredende storing in de huidfunctie, buitengewoon gevoelig zijn. Roei dan ook de oorzaak van Uw pijnen, die gelegen is in een overmaat van urinezuur in het organisme, uit — met wortel en tak. Wat ge noodig hebt is een bloedzuiverende kuur met het wereldvermaarde middel Kruschen Salts, dat lever, nieren en ingewanden aanspoort tot krachtige, regelmatige werking. Alle onreinheden zullen uit het bloed worden verwijderd en langzaam maar zeker verdwijnen Uw pynen en komen nooit meer terug. Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten a ƒ 0.40, ƒ 0.75 en ƒ 1.60 (extra groot pak). „Ja, dat is goed, liefste! Doe maar zooals altijd!" Mrs. Bloom wendde zich tot een dame, die naast haar stond en zei lachend: „Iedereen wil altyd de diamanten zien, en Anne is werkelijk een expert geworden in het vcrtoonen!"

OxbiCL fy'n goëmuigoefui ., c5i a-t-fie

Verwacht met Kerstmis onze JUBILEUM-FILM

MARIE ANTOINETTE met NORMA SHEARER en TYRONE POWER Een Meiro-Goldwyn-Mayer Film

Anne maakte het étui open en haalde de »liamanten er eeu voor een uit. Het waren ongezette steenen — groot, koud, byna sinister om te zien. Ze vlamden als stukken vuur. Iedereen rekte zijn hals, maar het was alsof een zekere schroom er hen van weerhield om dichterbij te treden. Zachte uitroepen van bewondering stegen op.... „U ziet daar een waarde van twintigduizend pond," zei Mrs. Bloom, terwijl haar stem wat opgewonden klonk. „Anne, doe de luchters aan den muur aan, en draai de groote lichten uit. Er is te veel licht op het oogenblik om ze goed te kunen bekijken. Met de wandluchters zijn ze prachtig om te zien " Anne drong zich door het groepje menschen heen en ging naar den anderen kant van het vertrek. Edwin voelde Blacks hand op zyn arm rusten. Er verscheen langzaam een glimlach op zijn gezicht. En toen gingen plotseling de lichten uit... „ö lieve deugd," riep Anne met een verschrikte stem. „Ik heb het verkeerde knopje omgedraaid. Waar.... o wacht...." „Aan den anderen kant, kindje," zei Mrs. Bloom, een beetje zenuwachtig. „Gauw...." Ze hoorden hoe Anne's hand langs den wand streek; toen zei ze: „Ik heb 'm " en even later floepten de lichten van de wandluchters aan. Toen uitte Mrs. Bloom een scherpen kreet. „Ze zyn weg!" Er heerschte gedurende een oogenblik een verschrikkelijke stilte, die verbroken werd door Black, die zich losmaakte uit de groep omstanders, en die opgewonden riep: „Iedereen blijft staan, waar hij staat! Miss Bloom, draai de groote lichten weer aan!" Hij snelde naar de deur en draaide den sleutel om in het slot. Anne stak de groote lichten aan. „Eh.... eh...." riep een lange, magere kolonel, „dit is werkelijk buitengewoon dramatisch, maar de meest aannemelijke verklaring is toch zeker wel, dat de diamanten op den grond gevallen zyn, Mrs. Bloom?" „Nu, kykt u zelf maar," antwoordde Mrs. Bloom met heesche stem. „Ze zijn er niet, is het wel? Ze kónden trouwens niet van het tafeltje rollen." Black keerde langzaam naar het groepje menschen terug, zijn oogen strak op Edwin gericht. „Dames en beeren," zei hy, „ik ben detective en het is mijn onaangename taak u er op te wijzen, dat iemand, terwyl de kamer in duisternis was gehuld, de diamanten heeft weggenomen. Ze kunnen niet op een andere manier zijn verdwenen. Indien ze waren gevallen, zouden wy het hebben moeten hooren, in ieder geval zien wy allemaal, dat ze niet op den grond liggen." „Ja maar.... ja maar...." protesteerde de gepensionneerde kolonel. „Iemand in deze kamer heeft de diamanten weggenomen," vervolgde Black grimmig, „en er is maar één secure methode om uit te maken, wiè het heeft gedaan. Ik moet u daarom verzoeken, zoo vriendelijk te willen zijn u aan een fouilleering te willen onderwerpen." „Bravo," zei Edwin glimlachend. „Zal ik de eerste zyn?" Zyn blikken ontmoetten andermaal die van Black, maar niemand van degenen, die er op dat oogenblik om hen heen stonden, kon vermoeden wat er in hen omging. „Goed," zei Black koel. Edwin stak zyn armen recht voor zich uit en torwyl de vingers van den inspecteur snel en behendig hun werk deden, begon deze Edwins zakken te doorzoeken. De an— 22 —

deren keken toe, sommigen verslagen, sommigen in groote spanning, terwyl Mrs. Bloom, die in een fauteuil was neergevallen, zachtjes snikte. „Tevreden, Black?" vroeg Edwin. Geen zak, of hij was doorzocht en leeggehaald, en de uitdrukking van triomf in Blacks oogen was langzaam maar zeker overgegaan in een van verbazing en ongeloof. „Neen," zei hy woedend. Hy begon iedere centimeter van Edwins kleeren tusschen zyn duim en wijsvinger te betasten, terwyl hy zelfs op zyn knieën ging zitten en Edwins schoenen bevoelde. Met een rood hoofd en fonkelende oogen stond hy op. „Neen, je hebt ze niet by je," zei hy. „En nu.... hoe staat het nu met jou, Black?" vroeg Edwin, met iets van verheven kwaadaardigheid in zyn stem. „Je staat even goed onder verdenking als wy allemaal. Jy was ook in de kamer." „Ja, natuurlijk, zeker," zei de gepensionneerde kolonel met hooge stem. Black keek Edwin aan alsof hy hem verslinden wilde. „Heel goed, mynheer! Wilt ü my misschien fouilleeren? Ik weet, wie de diamanten heeft gestolen, maar als u mjjn zakken wilt doorzoeken, gaat dan uw gang." „Wiè heeft ze dan gestolen, als u het weet?" riep Mrs. Bloom met overslaande stem. „Dat zult u spoedig genoeg weten, madam," antwoordde Black. „Mr. Oliver," vroeg hy, zich omdraaiend naar Edwin, „wilt u zoo goed zyn daar tegen den muur te gaan staan en u niet te verroeren, voordat ik u er toestemming voor geef?" Edwin deed wat de ander hem vroeg, en Black werd door den gepensionneerden kolonel gefouilleerd. „Nu zal ik ü fouilleeren, mynheer," zei deze, het compliment terugbetalend. Eén voor één werden de beeren in het vertrek aan den lijve onderzocht en er bleven nu nog slechts vyf dames over, die op een hoopje gedrongen by den haard stonden, bleek en ontdaan. „Mrs. Bloom," zei Black, „ik wil niet, dat iemand dit vertrek verlaat vóórdat iedereen is gefouilleerd. Daar staat een kamerscherm. Voelt u zich goed genoeg om de dames daarachter te fouilleeren?" Mrs. Bloom knikte, stond op uit haar stoel, wenkte de dame die het dichtst by haar stond en ging met haar achter het kamerscherm. Al de dames werden gefouilleerd, maar zonder resultaat. Black trad op Edwin toe en keek hem met woedende blikken aan. „Ik zal die diamanten vinden, Mr. Oliver," zei hy. „Ik wil, dat u by my in de kamer blyft en me helpt zoeken." „Niets is my aangenamer," zei Edwin. „Ik had echter heelemaal niet verwacht, hier met een sensationeel artikel vandaan te gaan!" „Loop naar de hel...." Black wierp een blik op Mrs. Bloom. „Wilt u zoo vriendelijk zijn, my met Mr.

VETWORMPJES?

Meng slechts geregeld wat Radox door Uw wasch water en binnen korten tijd zijn ze verdwenen Bij apothekers en erkende drogisten ä f 0.90 per pak en f 0.15 per klem pakje

RADOX

Oliver alleen te laten, madam?" vroeg hy. Edwin glimlachte. „Ben je niet bang, dat „Ik zou graag willen, dat u met uw gasten ik vannacht uit het land zal vluchten?" naar een ander deel van het huis ging. Ik „Neen! Ik zal je in je kamer opsluiten. geloof dat ik u mag beloven, dat ik u de Je logeert aan de noordzijde, op de eerste diamanten binnen eenige minuten kan terug- étage, en er is geen klimop en geen goot, bezorgen." waarlangs je je naar beneden kunt laten „Gaat u mee, dames en beeren?" vroeg zakken. Je zult de kamer dus niet kunnen Mrs. Bloom moeilijk. „We zullen zoo lang verlaten." naar den muzieksalon gaan." Maar Edwin wist, boe hy zulke dingen Terwyl zij met de anderen de kamer ver- moest doen en na verloop van een uur had liet, ontmoetten Anne's oogen die van Ed- hy het slot zóó ver, dat bet geen weerstand Op deze veilige" win, en er was een blik in, die zijn hart byna meer bood en stond hij buiten op de gang, en aangename wijze. deed stilstaan. „Ze vermoedt iets...." dacht om even later op zijn kousevoeten de trap hy by zichzelf. af te dalen. Nu kunt U Uw overtollig vet Toen ze alléén waren, wendde hy zich met kwijtraken. Zonder dieet... Alles was stil in buis, en overal heerschte zonder vermoeiende oefeningen... een snauw tot Black. diepe duisternis. zonder schadelijke medicijnen. „Luister! Je hebt die menschen doen geMousseerend Wex, de veilige, aanHy vond op den tast den weg naar den gename, bruisende drank verlooven, dat ik die diamanten heb. Vóór we salon en kroop daar achterhet kamerscherm, mindert Uw dikte en vermeerdert tegelijkertijd dit huis verlaten, zal ik je bij je nekvel pak- waarachter Mrs. Bloom de dames had geUw energie. Mej. A.W. verloor 30 pond overtollig vet zonder haar gewone levenswijze of voeding ken en je dwingen my op je knieën ten fouilleerd. Daar nam hy plaats op een stoel te veranderen. Alles wat zij nam, was Wex aanschouwe van al de anderen excuus te en wachtte. twee theelepels in een half glas water, 's morgens direct bil het opstaan. „Mijn omvang van buste, vragen!" De diamanten bevonden zich nog in de taille en heupen verminderde", schrijft zij. „Mijn „Afgesproken!" viel Black woedend uit. kamer; daar was hy zeker van. Black en hy gezondheid is vooruitgegaan en mijn teint Is frisch en gezond." Als U Uw slanke, aantrekkelijke fi„Maar houd nu op met dat vertoon van zoo- waren de laatsten geweest, die naar bed guur wilt terugkrijgen, doe dan zooals zij, neem genaamde onschuld, en kom voor den dag gingen, en niemand was er na dien tyd beWex. Wex is verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten ^in handige, apart verpakte hoeveelmet de steenen! Je hebt ze weggenomen en neden gekomen. Edwin had ooren als een heden, een doos van 6 stuks voor ze zyn hier ergens in de kamer verborgen. waakhond en by had aandachtig geluisterd 40 cent. of een groote flesch voor Ik zal ze vinden, al moet ik het heele huis of hy geen voetstappen hoorde, terwyl hy er voor afbreken. Je kunt me dus beter ver- met het slot van zyn kamer bezig was. tellen waar ze zyn en me veel moeite beHy zat daar in de duisternis te denken. Het sparen." zou wel zonderling zyn, na acht jaar gegreEdwin zag vuurrood, maar hy slaagde er pen te worden voor iets, wat hy niet had in zich te beheerschen. gedaan! Verduiveld zonderling! En hy dacht „Black," zei hy, „als je me nooit eerder aan Anne's stem, en aan Anne's oogen, zooals hebt geloofd, dan zul je my nu toch moeten hy ze voor den laatsten keer had gezien, gelooven. Ik heb de diamanten niét gesto- toen ze mét de anderen de kamer had verlen. Ik heb er zelfs geen idee van, waar ze laten. kunnen zyn. Op myn woord van eer." _ Het was ellendig! Hy was van plan ge- dat hy geen misdadiger van aanleg was.... Black staarde hem eenige seconden zwij- geweest in het vervolg een eerlyk leven te En nu.... nu zou hy tóch als zoodanig worgend aan. gaan leiden, hoe moeilyk het ook geweest den gebrandmerkt.... Enfin.... misschien „Ik heb nog nooit gehoord dat een juwee- zou zijn. Hy was geen schurk, omdat hy het was het maar het beste voor Anne, zoo'n lendief een woord van eer had!" zei hy toen. graag wilde wezen. Hij was het pas geworden geluk zou het niet voor haar zijn als zy hèm Edwin hief zyn gebalde vuist op, en Black toen hy had ontdekt, dat deze wereld geen kreeg.... deed verbouwereerd een stap achteruit. plaats voor hem had om op eerlyke wyze Toen voelde hy opeens hoe zijn spieren Maar Edwin begon te lachen en liet zyn vuist zijn brood te verdienen. Het was niet goed zich spanden. Iemand kroop op de deur toe. weer zakken. te praten, wat hij bad gedaan, en dat dééd Ademloos wachtte hy. Hy hoorde de deur „Goed, Black," zei hy, doe wat je denkt, hy dan ook niet; maar hy hield het zichzelf zachtjes opengaan — dat kon geen beroepsdat je moet doen en zoek. Ik geloof ook, dat voor, ten einde zich nóg eens te overtuigen. inbreker zyn, flitste het door zijn hoofd. ze hier ergens in het vertrek moeten zyn, en natuurlijk zul je probeeren my de schuld te geven, dat ze verdwenen zijn...." „Juist! Je hebt het geraden! Je houdt je wel goed, kerel, maar je gelooft zélf niet, dat je half zoo safe bent als je voorgeeft! De Yard heeft geen bewyzen tegen je, maar er is een dossier vol met vermoedens, en dat is voldoende." Edwin haalde de schouders op, en lachte kort. Het was geen lachje van bluf of bravoure, maar het was eerlyk en oprecht gemeend. Hy dacht aan den blik in Anne's oogen, en aan hetgeen hy zich dien middag had voorgenomen — dat hy voortaan eerlyk wilde blijven. Maar soms waren de omstankleine tube fl. 0.35 digheden zóó, dat je eerlijkheid je niet hielp. luxe tube Zooals nu bijvoorbeeld.... groot model fl. 1.35 Hy zuchtte. „Ik zal daar gaan zitten en een sigaret opsteken," zei hy. PINAUD 612 geeft Uw oogen een ongekend fraaie uitdrukking en Is den gehee„Rook zooveel sigaretten als je wilt," zei len dag houdbaar, veroorzaakt geen prikkeling en is volkomen „waterproof". Black. „Als je eenmaal met my meegaat, zul je niet veel kans meer hebben om ze te Verkrijgbaar in tuben, in 4 verschillende kleuren. rooken." Voor een volmaakte oogen make-up brengt Pinaud een complete set, III. bestaande uit: Wimpercosmetic in tuben of vasten vorm. Creamy Drie uur later, om half twaalf dien avond, Mascara, Cake Mascara, Eye~Shadow etc. had Black het heele vertrek onderzocht, maar niets gevonden. Hygend, en bezweet, en met een rood gezicht, stond hy voor Edwin, en terwijl hy een krommen vinger in diens vestopening haakte, zei hy: PARIS „Ik zal tot negen uur morgenochtend wachten, Edwin! Dan zal ik om een inspecGen.-vertegenw. v. Nederland: S. Vlessing, Care! Reinierszkade 1 7 - 's-Gravenhage teur van Scotland Yard telefoneeren en je inhechtenisneming verzoeken."

VERUES

VEp

Een fraaie oog'opslag

mm 512

— 23

let raadhuis te Jisp, Noord-Holland, dat in 1656 als Waag werd gebouwd, ondergaat een grondige restaurat.e onder leidmg van Rijksmonurhentenzorg. - Het extérieur is thans gereed

want de (iour hoefde geen geluid te maken! Voetstappen kwamen nader over het karH't Hij wachtte. Hij kon niets zien. De voetstappen kwamen nader en nader. Eindelijk hoorde hy een geluid, dat hy dacht al eens eerder te hebben gehoord, naar hij kon zich toch niet goed herinneren wanneer. Ja.... het was alsof er een hand langs den wand streek. Anne's hand had iók zoo'n geluid gemaakt toen zy naar den schakelaar van het electrische licht zocht. Maar nu wist hij, dat het geen hand was die dit geluid veroorzaakte. Langzaam, zeer langzaam, haalde hij een electrische lantaarn lit zijn zak en richtte haar naar den kant ran het geluid. Hy drukte op het knopje Hij hoorde een gedempten kreet. „Anne...." fluisterde hij IV. Ze stond hij den schakelaar van het elecrisch licht, haar slanke gestalte gehuld in ■en ochtendjas. De dansende straal van het lectrisch licht — hij kón de lantaarn niet tilhouden — scheen op de diamanten in laar hand. Hij stond daar als verwezen, niet in staat en woord te zeggen of te denken. Eindelijk bracht zy er met moeite, op wanopigen toon uit: „Ik denk dat u het bent. Mr. Black. Ik kan niet zien. Het licht schynt precies in myn ogen." Haar stem deed hem tot zichzelf komen. lij kwam achter het scherm vandaan en liet ijn lantaarn iets zakken, zoodat ze hem on zien. „N'een, het is Mr. Black niet!" zei hy. ,.r." hijgde ze. „O, ik wilde voor alles ter ereld, dat het iemand anders was geeest " Ze stond met gesloten oogen tegen den and. en hij hoorde haar snelle, diepe ademiling. „Waarom heb je dat gedaan?" vroeg hij iw. „Je bent toch geen beroepsdievegge, het wel?" Ze opende haar oogen en schudde het >ofd. Ze was nu zeer kalm. „Neen.... dit is mijn eerste...." Met een gebaar van zyn hand Tcgde Edwin ar hel zwygen op. Hy volgde de richting

van haar blik en zag nu, dat zij een zwarten draad in haar hand hield. De draad liep naar boven, naar een groef in de zoldering, vlak naast een der eiken balken. Toen liet hy het licht van zyn lantaarn vallen op het tafeltje, waarop zy de diamanten eenige uren geleden had neergelegd. „Ik begryp het," zei hy. „Een gewone goochelaarstruc! Wel, we zijn er allemaal ingeloppen. Ik veronderstel, dat er een stukje zwarte zijde op het tafelkleed lag — van hetzelfde materiaal als het kleedje, met een zwarten draad aan iedere punt. U legde de diamanten op dat stukje zijde, en toen u de lichten uitdraaide, haalde u ze er in naar boven, tot aan de zoldering, waar ze tusschen de gordijnen verdwenen. Black heeft er natuurlijk niet aan gedacht om zóó hoog te zoeken; niemand kon er bij, als hy geen ladder had of het niet met uw truc deed...." Hy zweeg, en keek haar ernstig aan. „Waarom heb je het gedaan?" vroeg hy andermaal. „Ik... ik begryp het niet..." „Neen," antwoordde ze, met neergeslagen oogen en een vurigen blos op haar gezicht, „u begrijpt het natuurlijk niet " „Vertel het me " drong hy aan. Ze haalde de schouders op. „Het is misschien beter van niet Wat weet u er van Myn bedoeling was in geen geval ze te stelen...." i Er kwam een blik in zijn oogen, die iets in haar deed breken. Ze sloeg de hare neer. „Ik.... ik had uw gesprek gehoord met Mr. Black. ..." zei ze toen. „Myn gesprek met Mr. Black?" herhaalde Edwin, met groote, verbaasde oogen. „Wat wat bedoelt u?" Maar terwijl hij het vroeg, begon hij vaag iets te vermoeden, en hy moest zich vastgrypen om staande te kunnen blijven. Als dat waar was; als dat waar was. ... „Ja," zei ze. „Ik hoorde wat Mr. Black tegen u zei en wel ik wilde u niet in de verleiding brengen.... Ik kon natuurlijk niet weigeren de diamanten te laten zien als myn tante het vroeg, maar ik was bang dat u O," viel ze zichzelf in de rede, „ik wantrouwde u niet, maar.... maar ik wilde zeker zijn, dat u geen kans zoudt hebben.... om te vallen.... Myn plan was'nu, ze ergens te verstoppen en ze morgenochtend zoogenaamd te ont-

dekken Ik kreeg het plan nadat ik u met Mr. Black had hooren praten en het was het werk van een paar minuten om het voor te bereiden. Misschien heb ik er erg dom aan gedaan, maar. ..." „Je hebt er zeker erg dom aan gedaan," zei Edwin, die een prop in zyn keel had. „En ik begryp niet " Hy trad op haar toe, en legde een hand op haar arm. „Anne, waaróm heb je het eigenlyk gedaan? Waaróm heb je mij tegen myzelf in bescherming willen nemen.... Zèg het...." Het meisje kreeg echter geen kans antwoord te geven op die vraag. Edwin legde een hand op haar mond, want hij hoorde hoe op dat oogenblik Black de kamer kwam binnensluipen. Het móést Black zijn Hij graaide de diamanten uit haar hand en duwde haar ruw opzy. Toen draaide hij zich om en snelde naar de deur. „Ah.... Edje!" zei Black zachtjes. Het licht van Blacks lantaarn viel op Edwins gezicht. Hy bleef als aan den grond genageld staan en begon toen grimmig te lachen. „Het is in orde, Black," zei hy. „Je hebt gewonnen " Hij gooide de diamanten op den grond voor de voeten van den ex-inspecteur en liet het licht van zijn lantaarn er op spelen. „Ze had my byna te pakken, voordat jy kwam Ik heb niet mijn gelukkigen nacht Ik dacht dat je niet meer terug zou komen hier, en ik verwachtte zeker geen dolende jonkvrouw...." „Edwin " fluisterde Anne, „dat kan niet " Hy keerde zich met een grauw naar haar toe. „Je houdt je mond. Je hebt me vannacht al genoeg in de wielen gereden." En zyn stem lot een gefluister dalen latend, siste hy haar toe: „Ze zouden niet gelóóvcn wat je zei...." En toen schoot hij op haar toe, omdat hy zag dat ze in elkaar zakte. De situatie was haar zenuwen te machtig geworden. Black hielp hem het meisje op een sofa leggen. „Ze komt zoo wel bij," zei hy, met een eigenaardigen. bijna vaderlijken klank in zijn stem. En toen: „Je bent een flinke kerel, Edwin! Ik heb altijd wel gezegd, dat ik je' graag mocht. . . . ondanks je reportersbaantje!" Edwin keek hem verbaasd aan. Hij wilde wat zeggen, maar Black was hem voor. „Ik heb alles gehoord, wat Miss Bloom ' tegen je zei En je had gelijk als ik het niet gehoord had en ik had haar met de diamanten in haar hand aangetroffen, en ik had dat toestel daar gezien" — hy wees lachend naar het stukje zwarte zijde, dat nu op het donkerroode karpet duidelijk zichtbaar was — „dan had ik moeilyk anders kunnen doen dan aannemen, dat zij ze gestolen had Nu weet ik beter, Edwin Ik was haar naar beneden gevolgd — ze heeft het niet zoo stil gedaan als jij, ik maak je myn compliment! — en hoorde zoodoende alles wat jullie zeiden. Er is dus van geen diefstal sprake geweest, Edwin, en morgenochtend zal ik tegen Mrs. Bloom zeggen, dat de diamanten onder het kleed gerold wa,ren, en dat ik verzuimd had daar te kijken. ..." „Black," fluisterde Edwin. Maar Black wees naar Miss Bloom, die weer hygekomen was. „Gaan jullie allebei nu gauw naar je kamer," zei hy, weer met iels vaderlijks in zijn stem. „Ik veronderstel, dat jullie elkaar morgenochtend heel wat te vertellen zult hebben Mijn zegen heb je, en ik maak de rest wel in orde. Mrs. Bloom zal wät blij zyn, als ik haar heur diamanten weer kan overhandigen...."

ZIJT

REEDS VERZEKERD BUDE

HAVBANK? Zoo neen, vraagt haar lage tarieven

EEN WEELDE VAN SCHOONHEID EN GEUR Dit jaar behoeft U niet overal te zoeken om werkelijk goed te slagen met Uw St. Nicolaas- en Kerstverrassingenl De Parlumerie Vinolia heeft al het tijdrovende werk reeds voor U gedaan. Parfumeurs met grote ervaring zorgden voor een schitterende serie toiletpreparaten. Kunstenaars van verfijnde smaak ontwierpen elegante verpakkingen. De resultaten, de schitterende V i n o I i a-feestcassetten, een keur van aparte, smaakvolle creaties, zijn thans tot Uw beschikking. U kunt ze bezichtigen bij elke goede parfumerie-zaak of drogisterij. U behoeft alleen maar Uw keuze te doen. Maak al Uw kennissen blij met een Vi n o I i a-I e e s t c a s s e 11 e!

Tuzq. hot cUtiaaA, mvet lAünoUa WAAROM DIE KNOOP* OMDAT U NIET VERGETEN WILDE,

een goed middel tegen Imixüiiislay

U VANDAAG NOG OP 1

:'■

VROUW

Weesl uii-t laiif;er een prooi van
TE ABONNEERENI

*% '

PER HALFJAAR ( 2 6 N o.) F. 2.40 ADMINI5TR : GALGEWATER 22, LEIDEN

H

U

M

O

De Bruin ontmoette plotseling een vriend, dien hij in geen jaren had gezien. „En," vroeg ten slotte de vriend, ,,hoe gaat het met je vrouw? Is ze nog net zoo knap als vroeger?" „O ja," antwoordde De BrÖin, „maar ze heeft er meer tijd voor noodig!" De butler: „Neem me niet kwalijk, mijnheer, maar er is beneden een inbreker." De correcte graal: „Dank je, Johan; breng mijn revolver en mijn beige sportpak,"

Een tamelijk ingebeelde schrijver sprak met een openhartigen vriend over zijn werk. ,,Je kunt zeggen wat je wilt," zei hij, „maar je zult moeten toegeven, dat ik al veel geïmiteerd ben." „O ja," antwoordde de vriend, „zelfs al jaren voordat jij begon te schrijven!" De inbreker sloop voorzichtig het huis doch jammer genoeg kraakten zijn zolen. ling stond hij stil en luisterde. Boven ging deur open en riep er een vrouwenstem: je schoenen niet uittrekt, als je dit huis sluipt, dan gebeurt er wat! Ga terug en direct in de keuken uit. Ik begrijp niet, —

25-

binnen, Plotseer een „Als je binnendoe ze hoe ik

ooit een man als jij heb kunnen trouwen!" Even later voegde de inbreker zich weer bij zijn maat. ,,lk kan in dat huis niet inbreken," zei hij. „Het herinnert me te veel aan thuis." Mevrouw was aan het bakken. „Marie," zei ze tegen het nieuwe meisje, „ga eens even kijken of de taart al gaar is. Steek er 'n mes In en kijk of 't er schoon weer uitkomt." Na een paar minuten kwam Marie weer terug. „Het kwam er prachtig schoon weer uit, me, vrouw," zei ze, „en nu heb ik alle vuile messen er meteen maar even ingestoken!"

wi CH *rH JU JL% JüJLIJCVIO» VIERKANTJES MAKEN. Een aardig spelletje. Hier doen we jullie een aardig spelletje aan de hand, dat je met een vriendje of vriendinnetje kunt doen. Om de beurt moet je een lijn trekken tusschen twee punten, maar de lyn moet récht naar boven of naar beneden, of naar opzij gaan. Gebogen lynen mag je niet zetten! Dcgeen, die een lijn kan trekken welke een vierkant compleet maakt, mag dat vierkant als van hem beschouwen en het merken, hetzij met een nul of met een kruisje.

getje er om heen aan al de vier hoeken heeft, mag men dubbel tellen! Het gaat er bij dit spelletje dus vooral om goed uit te kijken, waar je je lintje zult zetten. Indien-ge de hierby gegeven teekening op een stuk stevig karton met inkt nateekent, kunt ge de lijntjes, die ge met potlood moet zetten, gemakkelijk na ieder spelletje uitvegen, zoodat ge het spel telkens opnieuw kunt gebruiken zonder een nieuwe teekening te hoeven maken! Veel plezier en.... veel succes! Goede klimmers! De inheemschen van Australië hebben een zeer zonderlinge manier om in boomen te klimmen. Deze menschen hebben zeer krachtige groote teenen, en wanneer zij in een boom willen klimmen die een gladden stam heeft, boren zij eerst met behulp van een puntigen stok een aantal gaten in den stam, waarna zij zichzelf ophijschen door hun groote teenen en hun vingers in deze gaten te zetten. De gaten zijn ongeveer op een afstand van een halven meter van elkaar aangebracht en zoodra zij een eindje in den boom zijn geklommen,maken ze nieuwe gaten hoogerop, tot ze eindelijk met behulp van hun teenen en vingers het topje van den boom bereikt hebben. Postzegels die niet te koop zijn.

lederen keer, dat er een vierkant is ontstaan, mag degeen die het maakte, nóg eens een lijn zetten, en hij mag hiermee doorgaan zoo lang hij vierkanten kan maken. Kan hü na zyn eerste extra beurt geen vierkant meer vormen, dan is de beurt weer aan den ander. Als alle vierkanten zijn gemaakt, telt men de nullen en kruisjes op, en kijkt, wie er gewonnen heeft. Ieder vierkant dat een punt met een krin-

We hooren vaak van ieldzame postzegels, die recordpryzen opbrengen wanneer ze geveild worden, maar er zijn postzegels die voor geen geld Ier wereld te koop zijn* hoè hoog men ook zou bieden. Deze zegels vormen de kostbaarste collectie die er ter wereld bestaat, en ze tellen vier en twintig van alle soorten, die door het Britsche Rijk gedrukt zijn, te beginnen met de „penny blacks" van 1840. Ze worden bewaard in de kluizen van Somerset House te Londen, en drie ambte-

FOTO-NIEUWS

EEN POESENSOM

naren, die ieder een sleutel bezitten, moeten er aan te pas komen alvorens men de postzegels kan bewonderen. Duizenden zegels van allerlei kleuren, vormen, prijzen en grootten bevinden zich in de glazen, stofvrije vitrines. Ze hebben slechts tén ding gemeen: het zijn allemaal Britsche zegels! Geen enkele van deze postzegels zou kunnen worden nagedrukt indien ze verloren raakten of beschadigd werden, want wanneer de platen waarvan postzegels gedrukt worden ook maar eenig spoor van slijtage vertoonen, worden zij direct vernietigd. Daarom kan men zeggen dat, hoe klein ze ook mogen zyn, ze net zoo waardevol zyn als de schilderijen die het Britsche rijk bezit, en er is zeker in de heele wereld geen collectie zegels te vinden, die hen evenaart !

WÈC

26

^

L

1-2. Op de volkshoogeschool „Allardsoog" bij Bakkeveen, Friesland, centrum voor Nederlandsche volkscultuur en -ontwikkeling, zijn regelmatig een honderdvijftigtal jonge Nederlanders van alle gezindten en beroepen bijeen, zoowel arbeiders als boeren en studenten en onderwijzers, voor het volgen van verschillende cursussen. Wij maakten er een tweetal opnamen.^ - 1. Bij het aanleggen van een weg. 2. Tijdens het vragenuurtje. 3. Te 's-Gravenhage werd de 125-Jarige herdenking van Nederlands onafhankelijkheid gevierd met een gedeeltelijke reconstructie van de historische gebeurtenissen in 1813. - Het „driemanschap", bestaande uit nazaten van twee der historische personen, verlaat het huis van Van Hogendorp aan den Kneuterdijk, getooid met groote oranjestrikken zooals in 1813. Van links naar rechts: F. Graaf van Hogendorp, res. luit.-kol. G. K. baron van Hogendorp, en W. Graaf van Limburg Stirum. 4. In verband met de wanhopige pogingen van Joodsche vluchtelingen uit Duitschland om Nederland binnen te komen, zijn de douanegrensposten door militairen versterkt. - De zoogenaamde „doorlaatpost" te Millingen. Op den achtergrond surveilleerende Duitsche douanebeambten. De tooneelen die zich dezer dagen aan onze grenzen hebben afgespeeld, laten zich met geen pen beschrijven! 5. Na een lange en vermoeiende treinreis met veel oponthoud is een eerste contingent Joodsche Duitsche kinderen veilig in ons land aangekomen. Zij werden in Naarden ondergebracht en liefderijk opgenomen. — Onder geleide van verpleegsters verlaten de kleine vluchtelingen het station Bussum. 6. Te Bergen (N.H.) had de Jaarlijksche vergadering plaats van den Kon. Ned. Schaatsenrijdersbond. — V.l.n.r.: Jhr. mr. H. R. A. Laman Trip; Jhr. H. Foreest; L. J. Hoffman; W. M. van Haaften; Mr. C. P. Eecen Gzn; Jhr. H. J. Reepelaer van Driel; Mr. C. H. Thiebout; Mr. W. H. J. Blanckenhagen en

P. Bokma. 7. Te Rotterdam werd een weldadigheidstentoonstelllng van Postduiven gehouden, ten bate van den Bloedtransfusiedienst van 't Ned. Rcode Kruis. - Een foto van de winnares (hoogst bekroonde duif in de kampioensklasse), die de medaille van H. M. de Koningin verwierf.

Hoe Friesland door het water geteisterd werd

IN FRIESLAND ai dc op^faoomingcti, die chie

Het zou

pj^oinjicte hebben tycheiptcrd.

De nog op 'n terp gelegen kerk te Wiewerd. De grond van deze terp schijnt conserveerende stoffen te bevatten, die oorzaak zijn, dat in de grafkelders begraven lijken mnmmificeeren. • In denzelfden grafkelder hangen sinds dertig jaar twee vogels, die ook niet bederven, doch slechts verdrogen.

Il et zal den lezer stellig vaak zijn opgevallen, dat heel wat • ■ Friesche dorpsnamen op „werd" of „urn" eindigen. Deze dorpen zijn meestal terpdorpen, dit wil zeggen dorpen, die op een — van boven platten - woonheuvel zijn gebouwd. „Werd" is waarschijnlijk afgeleid van „wierde", en „um" van „heem", hetwelk beide toevlucht beteekent. Terp kan dus ook wellicht het beste worden vertaald door „vluchtheuvel". Deze terpen, welke herhaaldelijk op kunstmatige wijze werden verhoogd, dienden den vroegeren bewoners van Friesland dan ook inderdaad als toevluchtsoord bij de geweldige overstroomingen, waarvan deze provincie zoo herhaaldelijk te lijden had. Reeds sinds de vijfde eeuw zijn deze als ontzettende rampen in de geschiedenis geboekstaafd. Soms was het zoo erg, dat het water gedurende een groot deel van het jaar bijna de geheele provincie blank zette. Natuurlijk vormde het systeem der „vluchtheuvels" geen idealen toestand en zoo is men er reeds betrekkelijk vroeg toe overgegaan, dijken langs de kust aan te leggen. Aanvankelijk waren het slechts zoogenaamde zomerdijken, die van het begin der zevende eeuw dateeren, en die het land tegen den waterwolf moesten beschermen. Ze waren hiertoe echter alleen maar gedurende den zomer in staat — vandaar ook hun naam — doch in ieder geval boden zij den boeren de gelegenheid hun akkers te bebouwen en den oogst binnen te halen vóórdat de zee opnieuw het land overstroomde! Tegen het jaar duizend begon men meer afdoende maatregelen te nemen. Toen ontstonden de winterdijken, veel steviger waterkeeringen, die ook des winters - mits de stormen niet al te hevig op de kust beukten - in staat waren de zee buiten het land te houden. Ook deze dijken hebben echter lang niet altijd aan het doel beantwoord, hetgeen wel bewezen wordt door de talrijke overstroomingen, die er ook na hun aanleg nog plaats gevonden hebben, en die vaak talrijke slachtoffers hebben geëischt. De aanleg der dijken ging met enorme kosten gepaard, daar men alle palen van ijzeren banden moest voorzien. Men noemt hen dan ook wel „de gouden band om Friesland".

ook

ondoenlijk zijn

slechts

hier

eenigszins

een

zij het

volledige

opsom-

ming te geven van de overstroomingen, waar-

1

J

1

■

door Friesland in den loop der eeuwen werd

n .'^•; T...

bezocht. Toch willen wij er eenige hieronder

iiKn

vermelden: 435:

;k

~l-. —ij

■^-—»•■■*—.w**rv, - ,

t

Ï-J

terste watervloed,

■■■

sedert

het

geveer 600 menschen omkwamen.

'■'.

516: •.—'■-

die

der 5e eeuw Friesland teisterde,

was die van het jaar 435, waarbij on-

58* *

die in nog geheel gaven toestand verkeerden, hoewel ze reeds uit de zestiende eeuw dateerden. En thans hangt er nóg aan het gewelf van den grafkelder een papegaai, die volkomen gemummificeerd is. Een ongeveer tien jaar geJeden er naast opgehangen vogel ver 'keert eveneens nog in een bijna onveranderden toestand. Jaarlijks bezoeken vele vreemdelingen deze kerk om het wonder met eigen oogen te aanschouwen. Bij de vele aanwinsten die de Friesche musea ieder jaar kunnen boeken, bevinden zich ook talrijke voorwerpen van aardewerk, en allerlei wapens, die men bij het afgraven der terpen vindt. Vaak waren er op deze vluchtheuvels dan ook heele dorpen gebouwd! En ook nu nog kan men in Friesland soms de oude kerken op een verhooging zien staan, ver boven de rest van het dorp uit, als zochten ze nu nog bescherming tégen de woeste zee, die in vroeger jaren zoovee! menschenlevens heeft geëischt...

In dit jaar verloren 6000 menschen door een overstrooming het leven.

"as

De op een terp gebouwde kerk van Hijum. De laatste groote overstroomingsramp, die Friesland teisterde, dateert uit het jaar 1825, toen er ruim dertig dijken en waterkeeringen bezweken onder den hevigen druk van het water. Een dertigtal jaren daarna is men begonnen de dijken dermate te versterken, dat zij een afdoende bescherming tegen het woeste geweld der golven vormden. Daar de terpgronden meestal zeer vruchtbaar waren en de terpen zelf later geen reden van bestaan meer hadden, is men er in de jongste decennia toe overgegaan hen te ontginnen. Vaak werd de grond over groote afstanden vervoerd, om gebruikt te kunnen worden voor landbouw- en veeteelt-doeleinden Er valt over de terpgronden nog een zeer interessante merkwaardigheid te vergelden. Het blijkt namelijk, dat zij een groote conserveerende eigenschap bezitten, hetgeen onder andere geconstateerd werd in de kerk te Wiewerd, waar men onder het koor lijken vond,

De

begin

584:

In

dit jaar

verdronken

wederom

aanzienlijk aantal menschen

en

een

dieren

door 'n springvloed. Het najaar onderscheidde

zich

door

een

bijzondere

vruchtbaarheid. 792:

De in 630 aangelegde dijken werden in dit

jaar

daarna

grootendeels

op

vele

vernield,

plaatsen

veel

en

sterker

weer hersteld. 806:

Een

ontzettende

heele

ramp

provincie;

dan

drie

teistert

het water

maanden

op

de

ge-

bleef meer

het land

staan,

zoodat al het winterzaad mislukte. 1164:

was

de

lianavloed,

In

dit jaar

die

aan

schen

duizenden

en

noodlottiqe St.-Juduizenden stuks

men-

vee

het

leven kostte. Aan huizen en landerijen werd 1170:

onnoemelijke

Geen

der

kende

voor

de

schade

genoemde

aangericht.

vloeden

Friesland

zóó'n

zoogenaamde

betee-

ramp,

als

Allerheiligen-vloed

van 3 November 1170. Duizenden menschen en stuks vee verdronken. Enorme verwoestingen

werden

aangericht

en

groote stukken land gingen geheel ver-

De kerk te Marrum, die evenals zoovele Friesche kerken, nog op een terp is gelegen.

loren. 1277:

Dit was de groote vloed, waardoor de Dollard

ontstond,

en

er dus weer een

groot deel van Friesland verloren ging. Een

stad

en

dertig

dorpen verdwenen

in de diepte. 1516:

In dit jaar steeg het w^ter zoo hoog, dat men met een bootje in de straten

:M

van Sneek kon varen. 1559:

Na

de overstrooming

in dit jaar deel-

den de staten van Friesland mede, dat ze

In de omgeving van Leeuwarden gevonden potten en kruiken van aardewe»!

niet

meer

aan

konden

bijdragen,

schade,

die

de

de

landsinkomsten

door

de

bewoners

groote geleden

hadden.

Bij terpafgravingen te Marssum gevonden oud aardewerk.

1776:

Een stond

geweldige 1.50 m.

overstrooming; hoog

in

de

't water

straten

van

Lemmer. 1825:

Nauwelijks

vijftig

jaar

later

had

er

wederom een doorbraak plaats; op ruim dertig

plaatsen

zeeweringen

werden

vernield.

de

dijken

en

SFFl

SVq

MZ7.HQ YLPD

SFfcH

SVCj

NX/2Q

VZMPTV-

pe/lVtePEN

Ziethier weer eens een voorbeeld van geheimschrift, dat we u ter oplossing voorleggen. — Ziet u er kans toe?

ST^

DE VLIEGAVONTUREN VAN PETER EN DOT

Vervol

K:j=i- C

fcH •

Wij zullen weer een prijs van f 2.50 benevens 2 troostCV WZ.M CjlZP^&qVM prijzen verdeelen YR.MMVM <W T»LNVM. onder hen, die ons een juist antwoord zenden. De verdeeling der prijzen geschiedt op een manier, waarbij alle inzenders van goede oplossingen gelijke kansen hebben op het verkrijgen van een der prijzen. SiM

IRIUM geeft aan millioenen de sensatie van ongekende schittering der tanden!

TVCWTN/M

WtZlFRQ

PFMMVM

U gelieve uw antwoord In te zenden vóór 7 December aan Mr. Detective, Galgewater 22, Lelden. Op briefkaart of enveloppe duidelijk vermelden: Amateur-Detective 7 December. De oplossing mag bij die van de rubriek „Zoek en Vind" worden ingesloten, mits ze op een afzonderlijk velletje papier wordt geschreven.

1. Toen mijnheer Blake en Dot den verschrikten kreet hoorden, dien Peter slaakte, renden ze dadelijk naar het vertrek, waar hij naar den robijn aan het zoeken was. Maar alles wat ze konden ontdekken, was een gebroken vaas. Van den kleinen piloot zelf was nergens meer een spoor te bekennen.

2. Dot keek nog eens goed rond, om te zien of ze nergens iets van haar broertje kon bespeuren. Maar niets hoorl Toen viel haar blik eensklaps op een groote, mooi versierde kist. ..Misschien is Peter hierin gekropen," fluisterde Dot en ze liep er naar toe, om het zware deksel op te tillen.

3. Toen ontsnapte ook haar een verschrikte kreet, want ze voelde zich opeens naar beneden vallen. Maar mijnheer Blake wist haar n juist bijtijds te grijpen. Het deksel van de kist had een veer in werking gesteld, die in verbinding stond met een valluik, waardoor dit zich opende.

t. Manheer Blake pakte een stevigen stok en bracht hem zoodanig in de opening aan, dat het luik niet weer kon dichtvallen. Ze tuurden in de donkere ruimte en voor ze nog iets gezegd hadden, hooiden ze Peters stem al, doch zacht en onduidelijk. ,,Hij is naar beneden gevallen," fluisterde Dot.

5. Haastig klommen ze een ruw houten laddertje af om Peter te gaan helpen. Ze vonden hem, zittend op den grond, nog een beetje duizelig, maar verder mankeerde hy niets. „De robijn is vast hier ergens verborgen," riep hy uit. ,,We moeten hem dadelijk gaan zoeken. Paar in dat kastje misschien."

6. Peter had gelijk, de steen bevond zich inderdaad \\\ het kastje, dat eigeniyk meer een lessenaar was. En nu moesten ze naar buiten prubeeren te komen, zonder gezien te worden. Ze vonden een kleine opening, waar ze gelukkig alle drie konden doorklimmen, en daar stonden ze weer op straat.

7. Maar toen verscheen er opeens een spelbreker in den vorm van een politieagent, die juist op zijn ronde over het marktplein kwam. Hy floot alarm en zette hen achterna. „Vlug, naar „De Zilveren Ster"," riep mynheer Blake, en daar renden ze met zyn drieën naar het vliegtuig.

8. Ze klommen dadelijk in het toestel. Peter zette den motor aan en de machine verhief zich al in de lucht, toen de politieagent en zijn helpers de zandige vlakte kwamen o'prennen. „We zijn weer veilig," lachte Peter, maar nauwelijks had hy dit gezegd, of daar verscheen een ander vliegtuig in de lucht.

9. Dot nam de koptelefoon, luisterde even en riep toen uit: „Er worden berichten uitgezonden, dat wp moeten worden aangehouden! Dat vliegtuig is zeker al op weg." Ze keek om naar mijnheer Blake, die tot haar ontsteltenis begon te seinen met een lantaarn. Wordt vervolgd.

DE OPLOSSING VAN HET FOTO-PROBLEEM Deze luidt: Het knoopsgat zit In den rechter lapel inpiaats van In den linker. De hoofdprijs van f2.50 werd deze week toegekend aan den heer R. Vosselman, Apeldoorn. De troostprijzen vielen ten deel aan den heer G. J. Kramer te Tiel en den heer W. de Graaf te Amsterdam.

Amt« Louis«, star of W«rn«r Brothort Picturoi, appoarlng in „THE GO-GETTER"

PEPSODENT, de tandpasta, die IRIUM bevat, verhoogt op verrassende wijze de natuurlijke glans der tanden. IRIUM is de nieuwe moderne manier om de doffe, verkleurende tandfilm te verwijderen - de tanden te glanzen en de mond schoon en frisch te houden. Zóó doeltreffend is IRIUM, dat reeds éénmaal flink borstelen met Pepsodent Tandpasta het glazuur schooner en glänzender maakt dan ooit tevoren mogelijk was. De groote tube is voordeeliger!

GEBRUIK PEPSODENT de tandpasta metlRIUM

VOOR SLECHTS f/, CENT noodig om deze annonce uitgeknipt in open enveloppe als drukwerk aan ons op te zenden, ontvangt U uitvoerige brochures over het

HERSTEL VAN uw HAARGROEI Vermeldt uw naam en adres op de achterzijde der enveloppe en *-
Mevr, E. H. te A. - Het Is inderdaad mogelijk de oplossingen van twee weken in één enveloppe te doen. ,Het is echter voor ons erg prettig, als u dan even op de oplossing vermeldt, van welke week ze is. B. D. te P. - U kunt een stijf zittende kurk gemakkelijk van de flesch krijgen, als u er een paar druppels petroleum op doet, maar dit kan natuurlijk alleen, als de inhoud er niet zoo erg op aankomt. Mevr. S. de M. te D. - Als u kanten gordijnen voor de eerste maal wascht, is het verstandig ze een nacht in water te zetten, waarin een paar handen grof zout gedaan is. Het spaart u zeep en werk. Hetzelfde geldt ook voor nieuwe dekens. Zijden kousen kunt u het beste in een lauw sop wasschen. Naspoelen met koud water, droog ze met den goeden kant naar buiten; op den goeden kant strijken. - Vischlucht kunt u verdrijven, door wat azijn in hel afwaschwater te doen. Mej. B. van G. te K. - Wagensmeer-vlekken kan men verwijderen door ze met petroleum te behandelen. Eerst zooveel mogelijk afkrabben, dan met groene zeep insmeren, daarna wat petroleum er op, en even laten staan (als het een oude vlek is), ten slotte uitwasschen met zeepsopl M. F. B. te A. - Een wollen jumper kunt u het best in een lauw sopje uitwasschen. Denkt u er aan, dat het niet te warm is, want dan ben ik bang voor verkleuren. Na deze- behandeling moet u haar in een badhanddoek rollen en vooral niet wringen, anders gaat het model er uit. U kunt wollen goed gerust buiten te drogen hangen, echter niet in te felle zon, dan verschiet het gauw. A. S. te B. - Kunt u mij het adres ook niet eens opgeven, dan kan ik persoonlijk informeeren naar dat middel. Ik dank u voor uw inlichtingen. U moogt gerust een gratis advertentie insturen, dan zullen wij die zoo spoedig mogelijk plaatsen. C. de M te L. - Als uw kaarsen te dik zijn voor den kandelaar is het niet noodig, dat u ze afschrapt, u doopt het uiteinde even in kokend water tot de vereischte dikte verkregen is. L. F. te E. - Probeert u het volgende eens. Met wat tuinaarde kunt u de pannen heel goed schoon krijgen. Neemt u een prop papier of een schoonen lap om te wrijven. Met schoon water nadoen natuurlijkl S. F. te V. - Als uw haar zoo vet Is, dat u er niets mee k u nt beginnen, moet u het eens probeeren met een heet sopje van een goede huishoudzeep. Doop er telkens de vingertoppen in en wrijf dan flink op de huid, neem daarna een baddoek en wrijf het hoofd stevig af. Als u het nu eiken dag ffink borstelt, zult u na een paar maanden wel verandering zien.

Dr. H. NANNiNG's Pharm. Fabriek N.V., DEN HAAG De Secretaresse van de VOOR U-Cluh, Calgewater 22, Leiden.

GEWONE ADVERTENTIES: TEKSTADVERTEMTIES:

KOLOMHOOGTE 120

KOLOMHOOGTE

120

REGELS

REGELS

KORTINGEN

-

KOLOMBREEDTE 5 cM.

KOLOMBREEDTE VOLGENS

- 30 -

31 -

6.7

cM.

TARIEF

-

REGELPRIJS 25 ets. BRUTO REGELPRIJS

50

ets.

BRUTO

H

U

„Waarom gaat U niet naar binnen?" „Zie je niet, dat ik al binnen geweest ben?"

.Kijk eens, Simbo, wilden ,

M

O

R

„Ik laat mijn man altijd maar één slobkous aantrekken als we gaan winkelen, anders 2ou ik hem niet herkennen."

„Ik weet niet of het soms iets met een van je stond is verdwenen."

trucs

te

maken

heeft, I

Oom heeft wat op zijn rug voor je 1 Raad eens wat het .si

„Misschien dat dit nu eens een goede les voor je is, Jan, om'met zoo'h kou met meer te gaan zwemmen."

maar je

auto

die

buiten

.■■*

„Het moet beslist een droom zijn, Ik heb mijn pyama nog aan."

De bekende Fransche filmregisseur Jacques Feyder, de schepper van de kunstwerken „Heidenkermis", ..Knight without armour" en ..Circusreizigers" naar een foto van den Weenschen fotograaf Willinger.

Regie: William Dieterle.

L. C. Barnstijn-film.

Norma Marco Louis Andre Edward Grant Norma's vader Generaal Vallejo Commandant

Madeleine Carroll Henry Fonda Leo Carrillo John Halliday Reginald Denny Wladimir Sokoloff Robert Warwick William Davidson

Norma Basil haast zich naar het rustige Spaansche stadje Castelmare, waar ze haar vader zal ontmoeten. Zij rijdt echter met haar auto op een troep ossen in en moet stoppen met een kapotten wagen. Een jonge boer, Marco, en een schaapherder, Louis, helpen haar en brengen haar per ossen-express naar haar bestemming. Marco en Norma voelen zich dadelijk tot elkaar aangetrokken en met tegenzin neemt zij afscheid. Norma's vader, Basil, en zijn helper, André Gallimet, wachten vol ongeduld op Norma, want zij moeten den volgenden dag naar Granada. Hun spiormage-werk in Castelmare, waarvan Norma niets afweet, is beëindigd. Den volgenden dag is alles in rep en roer. Er gaan oorlogsgeruchten en Marco en Louis nemen dienst. Marco wordt luitenant en schiet Basil neer als spion, onbekend met het feit, dat Basil Norma's vader is. Ook Norma moet hij als medeplichtige arresteeren. Een luchtbombardement ojiderbreekt Norma's verhoor voor den krijgsraad. Marco neemt haar mee naar een kelder, maar de ingang raakt ten gevolge van een ontploffing versperd. Louis bevrijdt hen. Norma ontvlucht, maar wordt weer gearresteerd en naar het militaire hoofdkwartier gebracht. Generaal Vallejo ondervraagt haar en deelt haar^dan mede, dat André Gallimet haar zal helpen uit Spanje te

komen. André verklaart haar zijn liefde en hij biedt haar geld, avontuur en zijn bescherming aan als ze wil blijven en met hem samenwerken. Verbitterd door de herinnering aan haar vaders dood en gedwongen door de omstandigheden, stemt Norma toe. Haar eerste missie bestaat uit het brengen van een brief naar Castelmare, waardoor het leger en de bevolking afgesneden worden van den zoo noodigen voedseltoevoer. Castelmare biedt een droevigen aanblik. De bewoners verhongeren. Er loopt echter een gerucht, dat een onbekend schip voedsel en munitie zal brengen. Ivorma levert haar brief af aan den herbergier Pietro, die order geeft tot het vernietigen van het voedselschip als het de haven zal binnenvaren. De aanblik van de ellende der burgerbevolking, het leed van vrouwen en kinderen brengen echter bij Norma het besef, dat haar daad verkeerd was en berouwvol vertelt ze alles aan Marco. Zij biedt aan om met zijn hulp het schip te redden. Marco belooft haar bewegingsvrijheid en de toezegging, dat hij haar niet zal laten vervolgen. Norma gaat dan naar een geheim radio-station met de mededeeling, dat de orders gewijzigd zijn en dat het schip niet vernietigd moet worden. Juist als men dit bevel doorgeeft, doen Marco en zijn mannen daar een inval. Norma is woedend en verdrietig, dat Marco zijn belofte niet heeft gehouden en haar toch volgde. Den volgenden morgen loopt er een schip de haven binnen. Het wordt echter getorpedeerd en zinkt. Als Norma ten tweede male bij generaal Vallejo wordt gebracht, bekent zij in dienst te zijn van André Gallimet, maar zij ervaart, dat Vallejo zelf een van André's spionnen is. Marco rapporteert aan Vallejo, dat het gezonken schip slechts een leege vrachtboot was, opzettelijk vooruit gestuurd om de aandacht van het werkelijke voedselschip, dat nu Norma en Marco tijdens in veiligheid is, af te leiden. een luchtaanval. Vallejo meldt dit dadelijk aan André, die onmiddellijk een codebericht begint uit te zenden, en bommenwerpers wil vragen om het schip in de haven tot zinken te brengen. Voordat dit bericht echter verzonden wordt, schiet Norma hem neer. Marco brengt haar in veiligheid en met een veroordeeling van den krijgsraad als een zwaard van Damocles boven hun hoofd, bekennen zij elkaar hun liefde. Plotseling komen de langverwachte soldaten. Maar in plaats van gearresteerd te worden, zien zij den legercommandant, die van Vallejo's verraad op de hoogte is. De commandant feliciteert Marco en stelt hem voor om een kort verlof te nemen om rust en vrede te zoeken. ,,Waar kan ik vrede vinden?" vraagt Marco dan? ,,Ons land is een slagveld geworden. Vrouwen, kinderen en oude menschen zijn nergens meer veilig. Kcr-

GESPREKKEN MET MIJN VRIEND PIETERSEN

J

TITO

kj wou je eens wat vragen?" ,,Dat is niets nieuws voor me, Pietersen. Wat heb je op je hart?" .,,Wanneer ik, gezeten in de duisternis van een bioscooptheater, de uitdrukkingen van woede, angst, vreugde, verwondering, verslagenheid of wat dan ook gadesla op de gezichten der filmsterren, dan vraag ik me wel eens af, welke emoties tijdens de opnamen der film aanleiding waren voor genoemde gevoelsuitingen." ,,In het algemeen, Pietersen, mag men aanDe lieveling van Spaansch-Amerika verovert de wereld nemen, dat de acteurs en actrices bij het uitbeelden van bepaalde emoties denken aan Eiken keer, dat Tito Guizar, de knap- sche volksliedjes ten beste gaf. overeenkomstige ervaringen in hun privéleven." pe bariton zijn mond opent om iets „De critici vonden mijn stem goed," ,,Dat is mogelijk. Ik kan me tenminste best te gaan zingen, opent hij ook nieu- verklaart Tito, „en de menschen in voorstellen, dat als Greta Garbo vreugde moet we markten in Mexico en Zuid-Amerika uitbeelden zij denkt aan het oogenblik, waar- voor een nieuwe film van zijn studio. Dit Mexico en Zuid-Amerika vonden mijn op regisseur Eric Petschker haar voor de film schaadt Tito niet en nog minder den zingen mooi, maar de Amerikanen niet. Toen zei mijn vrouw, dat ik Engelsch ontdekte!" studio. moest gaan leeren om zoodoende de En,,Franchot Tone maakt echter geen gebruik Tito — zooals U zich misschien her- gelsche songs goed te kunnen zingen. van zijn privé-herinneringen. Als voormalig innert — speelde in de Big Broadcast Dezen raad volgde ik op, en nu zing ik student in de psychologie is hij van meening, dat een acteur zijn onderbewustzijn kan trai- 1938 de rol van een Mexicaan en zijn Engelsch en ik spreek Engelsch. nen om zoo noodig onmiddellijk en zuiver speciale nummer was een van de succesMijn vrouw is ook artiste geweest," emotieel de op een bepaald moment verlangde sen van deze film. Dit alles vond Tito vertelt Tito ons, „langen tijd was zij een gevoelsuiting op te wekken." natuurlijk heel prettig. Paramount vond groote ster in Mexico City. Toen ging ze ,,Dat lijkt me ook veel makkelijker. Het het echter nog prettiger, omdat zij een lijkt me op zijn minst gezegd een beetje vreemd goede ster gevonden had. Het prettigst naar Europa met een eigen troep en daarna introduceerde zij de rumba in New en moeilijk denkbaar, dat Greta Garbo in haar vonden de film-liefhebbers het nog, om- York. Neen, ik kende haar niet, toen ik in twaalfjarige en Clark Gable in zijn zevenjarige loopbaan bij iedere voorkomende gele- dat ze nu spoedig een gelegenheid zou- Mexico City woonde. Ziet U, zij ging in genheid maar weer steevast aan dezelfde din- den krijgen om hun held in grootere en Texas op school en toen zij weer thuis kwam, studeerde ik juist in Milaan. Wij gen uit het verleden terugdenken. Hoewel, als betere rollen te aanschouwen. Na zijn tweede film gezien te hebben, ontmoetten elkaar in 't Ritz Carlton en i ik filmacteur zou zijn en ik moest huilen^ dan i zou ik maar aan mijn belastingbiljet hoeven kunnen we eerlijk zeggen, dat Paramount daarna zijn wij getrouwd. Dat was een 1 te denken en de tranen zouden over mijn er goed aan heeft gedaan om zijn belof- groot geluk voor mij, vindt U ook niet?" wangen biggelen." ten, wat Tito betreft, na te komen. In Wij beamen dit ten volle en vragen haar ,,En als je zou moeten lachen?" deze film, „Tropic holiday", treedt hij op dan, waarom zij nog heelemaal niet voor ,,Dan zou ik aan jou denken!" met Dorothy Lamour en Martha Raye. de film is opgetreden. ,,Hé, Pietersen, wat ben je weer hatelijk!" Tito, met of zonder zijn guitaar, zingt en „Mexicaansche echtgenooten houden acteert op zulk een wijze, dat het hem er niet van om hun vrouw te laten werongetwijfeld veel succes zal brengen. ken," zegt Nanette, „en daarom ben ik Toen Tito nog klein was, wilde hij ab- alleen maar huisvrouw." soluut de voetstappen volgen van zijn „Maar één keer heeft zij mij voor den grootvader, generaal Francisco Tolen- gek gehouden," verkondigt Tito lachend. tino, die indertijd president van Mexico „Toen was ik in 't Ritz Carlton, waar was. Winfield Sheehan mij een contract aan„De eenige muziek die ik mooi vond," boord. Ik teekende dit en ik zou een zegt Tito, „was het gedreun en gebulder hoofdrol krijgen in een muzikale comedie, van de kanonnen en ik leerde ijverig, zoo„Argentina". Dus ging ik naar Hollywood dat ik, wanneer ik groot was, artillerist en wachtte en wachtte, maar er werd maar kon worden bij het Mexicaansche leger. geen begin gemaakt met mijn film. Maar Maar mijn moeder, die veel van muziek met Nanette was het juist andersom. Zij hield, en eens gezongen heeft met den was met mij meegegaan, zonder de getenor Bouche, zei al heel spoedig: „Neen dachte om ook eens voor de film te speTito, je moet zanger worden als je ouder len, maar dit gelukte haar wonderbaarlijk bent". En zoo is het uitgekomen. Eerst vlug. Een Spaansche film, waarin zij zong studeerde ik in Mexico City, toen in en danste en die mij eigenlijk heel kwaad Milaan bij Pasqual Amato, den bekenden maakte. Daar zat ik in Hollywood met een bariton. In 1931 debuteerde ik in New contract, een groot salaris en wachtte York in de opera „Manon". Daarna zong en juist mijn vrouw kreeg opeens een ik nog verscheidene andere rollen." kans. Deze ondervinding was genoeg voor Na deze introductie in New York trad mij en ik verliet Hollywood. Nooit meer, Tito op in 't Central Park Casino, het zei ik tot mijzelf maar hier ben ik Ritz Carlton Hotel en de Arcadia-nacht- weer!" ECHT IETS VOOR GRETA GARBO. club en overgaande van de klassieke naar Een paar maanden na dit besluit teeBovenstaande foto werd genomen in een de meer populaire muziek, duurde het niet kende hij een contract om in Mexico een restaurant in New York, waar zij haar lunch lang of hij zong voor de N.B.C, en CoSpaansche film — Alia en el Rancho gebruikte. In den spiegel zag zij, dat een der lumbia, aangekondigd als „Tito Guizar "Grande — te maken en spoedig begonnen aanwezigen van de gelegenheid gebruik wilde Mexicaansche kranten over hem te de maken om haar te fotografeeren. Onmid- met zijn guitaar". dellijk ging de hoed af en werd deze als geToen Tito voor 't eerst voor het Ameschrijven. Zij vonden het plan belachelijk. laatsbescherming gebruikt. De fotograaf kreeg rikaansche publiek zong, viel het niet In de eerste plaats, zeiden zij, zou een geen portret op z'n film, wel dit typische mee, omdat hij hoofdzakelijk MexicaanSpaansche film het heelemaal niet doen plaatjel

GUIZAR

in de Vereenigde Staten. In de tweede overtuigen, dus probeerde ik het bij een plaats was deze Tito Guizar, hoewel een ander theater. Eindelijk had ik toch een goede radio-zanger, heelemaal geen ac- beetje geluk en een paar dagen later H. F. S. O. te 's-Gravenhage. Hierbij teur. En in de derde plaats was hij geen draaide de film in het Paramount-theater de namen van eenige bekende regisseurs. Mexicaan van geboorte — althans vol- te Buenos Aires. Boven alle verwachtin- Tay Garnett, Ewing Scott, James Cruze, gens de Mexicanen! Ondanks dit alles gen bracht zij de eerste week veertigdui- Arthur Lubin, Oswald Mitchell, R. N. zette Tito door, met het resultaat, dat de zend pesos op en de tweede week liefst Brandbury, Roy William Neill, Andrew L. kranten nu zooveel mogelijk nieuws van vijfenzestigduizend pesos. Dat was een Stone, Sam Wood, Robert Z. Leonard, Dr. Brauer, Viktor Tourja&jky en Erich hem willen weten en zijn acteeren en zin- meevaller. Waschneck. gen roemen. Toen ik Mexico City verliet om naar „Het was lang geleden sinds ik op een Buenos Aires te gaan, waren er slechts R. L. te Kampen. Clark Gable bezit ranch geweest was," legde Tito uit, „en ik een paar familieleden aan den trein, die geen eigen vliegmachine. Wallace Beery was. bijna alles vergeten van het ranchle- mij weg brachten. Maar toen ik terug- bezit een vliegbrevet. Hilde Hildebrand ven en ik wist, dat ik niet aan die film kwam, waren er meer dan twintigduizend woont Bismarckallee 22, Berlijn. Zij is den beginnen kon, voordat mijn doen en laten menschen aan het station om mij te ver- Joden September jarig. natuurlijk en echt scheen. Dus ging ik naar welkomen! Dat was in 1936." D. S. N. te 's-Gravenhage. Hierbij de mijn vader en werkte op zijn ranch. Zuid-Amerika wilde toen meer films gevraagde verjaardagen.' In 't vervolg Spoedig wist ik er weer alles van — hoe ik met Tito. Hij teekende dus een contract s.v.p. niet meer dan drie vragen per week. te paard moest zitten, wat voor kleeding met Paramount en heeft sindsdien in twee Ronnie Sinclair 21 Januari. Jutta Freybe men draagt en nog meer van die kleine films gespeeld en de derde zal spoedig n September. Helen Parrish 12 Maart. Marlene Dietrich 27 December. W. C. dingen. Daarna begonnen wij aan de film volgen. Fields 29 Januari. Mary Ellis 15 Juni. „Alia en el RanR. R. N. te Gouda. Frits van Dongen cho Grande" en woont Nürnbergerstrasse 33, Berlijn. Hij toen probeerden is getrouwd. Nelson Eddy kunt u schrijven wij haar te verp.a. Metro-Goldwyn-MayerStudio's, Culver koopen. Dit viel City, Californië. Niet vergeten een antlang niet mee. woordcoupon in te sluiten. want de ZuidA. Z. te Amsterdam. Zarah Leander Amerikanen houwoont Wildpfad 24, Berlijn. Zij heeft kinden alleen van deren. Johan Heesters is getrouwd. Ja, zijn films met groote echtgenoote is ook in ons land geweest. sterren. Ik ben Het heeft geen doel het scenario naar de toen zelf naar Ufa te zenden. Zuid-Amerika T. H. M. S. te Roermond. Robert gegaan, om die Taylor is weer te Hollywood.ßn/ce? Cabot menschen te doen is den aosten April jarig. Wij hebben u inzien, dat onze een foto gestuurd van Greta Garbo en van Kay Francis. Wij zullen spoedig aan uw film zeer zeker wensch voldoen. wel succes zou hebben. De maK. Pr. te Bennebroek. Robert Taylor moet u in het Engelsch schrijven. Zijn nager van het adres is Metro-Goldwyn-Mayer-Studio's, eerste theater Culver-City, Californië. Hij is niet verwaar ik kwam — loofd. Een antwoordcoupon is aan ieder in Buenos Aires postkantoor verkrijgbaar. De gevraagde — schoot in een foto's hebben we gestuurd. lach, toen ik een M. S. te Randoeblatoeng. Wij hebben en ander vertelde twee gevraagde foto's gestuurd. Den de. Zijn theater Amerikaanschen filmsterren kunt u natuurbracht gemiddeld lijk beter in het Engelsch schrijven, maar als veertigduizend het niet anders gaat, dan maar in het pesos per week Nederlandsch. Tegen betaling zijn bij ons op, en duizend geen foto's verkrijgbaar. pesos zou voor J. K. te Dordrecht. U hebt de twee „Alia en el Ranfoto's van Deanna Durbin zeker al ontcho Grande" al vangen? Haar adres is Universal-Studio's, Universal-City, Californië. veel zijn. Ondanks al mijn A. B. te Schiedam. Frits van Dongen gepraat lukte het is getrouwd. Zijn echtgenoote filmt met. mij niet hem te U kunt hem natuurlijk in het Hollandsch schrijven. Zijn adres isNürnbcrgcrstrassc33, Berlijn. Hij zal u zelf antwoorden; een secretaris bezit hij nog niet. Voor foto drie antwoordcoupons insluiten. Het kan eenige maanden duren voordat u antwoord ontvangt.

FILM-ENTHOUSIASTEN

L. C. E. te Winterswijk. Wij hebben u een foto doen toekomen, van Tyrone Power en van Zarah Leander. Tyrone Power is niet officieel met Sonja Henie verloofd. Ginger Rogers is niet getrguwd. Zarah Leander is getrouwd. A. B. te Jelsum. De ware naam van Robert Taylor is Arlington Brough. Willy Birgel is getrouwd, zijn echtgenoote is geen artiste. Voor een foto moet u drie antwoordcoupons inzenden. Wij hebbon u de twee gevraagde foto's gezonden.

mmmm BARBARA STANimJCK

18de J a a r g a n g No. 47 - 3 Dec. 1938

ET WEEKBLAD CINEMAs.

(foto 20th Centarg-Pox)

5C

THEATER

Sm :

p4 %

- È'

I

i

■

-f.

$&

/

v> ^r

'

fh

't;?5'

^

\

'l^Vffi

*.'^

i % V

►.«'■'M"

HET WEEKBLAD CIMEMA& THEATER

VEKSCHIJNT WEKELIJKS - PRIJS PER KWARTAAL F. I.«S - RED. EN AOM. GALOEWATER U, UIDEN. TEL 7M. POSTREKENING 4IRM

:

m

I

, it *******

IJOHAN HEE |lN DE UFA-FILMl „NANON"

AFBEELDING IN KLEUR MULTICOLOUR PICTURE