WRIGLEY. EEN CDnPLEET VERHRRL DDDR 'éj^uö^^jïz. Een gebonden jaargang van Het Weekblad Cinema & Theater is een prettig bezit, dat u nog vele aangename

-

VerschUnt wekelyks — Pry» per kwartaal f. T.95

P^iff^a

EEN CDnPLEET VERHRRL DDDR

Als ik naar de HBS ga

HO 9

krijg Ik écht zakgeld ... Dan koop Ik eiken dag een pakje Wrlgley's. Moeder zegt dat 't zoo goed is voor maag en tanden. Het is ook zoo prettig als je zit te blokken op je huiswerk. Je gedachten concentreeren, noemt Vader dat Nou ... en Vader weet het Gefabriceerd uit de fijnste grondstoffen - hét wereldmerk! - Pakje ä vier stuks cent

WRIGLEY WU hebben nog enkele banden. Zij dienen tot het inbinden van 52 nummers^ ons bl.H H heelen jaargang. De prijs van deren hand h^r-**»* T?I i *n r "u™™ers van ons b/ad, dus voor een ge-

Een gebonden jaargang van Het Weekblad Cinema & Theater is een prettig bezit, dat u nog vele aangename uren kan verschaffen. Het bezichtigen van de vele mooie en interessante foto's en het lezen der beschrijvingen van films en tooneelstukken roept bij u de herinnering weer wakker van het door u in het afgeloopen jaar geziene en gehoorde. Ook de overige inhoud is zeer zeker het nog eens zien en lezen meer dan waard. Een gebonden jaargang houdt dat alles voor u bij elkander. Bestel daarom een band voor het inbinden van uwe 52 nummers van ons blad.

■

ADMINISTRATIE HET WHEKRLAH ONMMA

A THPA TKD

nArnxwsATBD oo r B,^^,

I. Paul Gibson vond zijn weg naar de kantoren van de Sterlings Inschuifbare Veiligheidsladderfabriek en hij zag er bleek en beteuterd uit. Het was niet de eerste maal, dat hij in dien toestand de kantoren betrad, want het vooruitzicht van een onderhoud met Mr. Sterling deed altijd den moed in zijn schoenen zinken. En Paul had maar al te dikwijls een gesprek met den eigenaar der Inschuif bare Veiligheidsladderfabriek ... Ze verliepen steevast volgens hetzelfde programma. Ze begonnen met scherpe opmerkingen van Mr. Sterling, over het erbarmelijk geringe aantal inschuifbare veiligheidsladders, dat Paul had verkocht; het middendeel werd gevormd door een vurige pleitrede van den jongeman om toch alsjeblieft naar de afdeeling reclame te worden overgeplaatst en ze eindigde met Mr. SterliAgs verzekering, dat Paul als verkooper al genoeg onheil aanrichtte en dat, als hij niet de zoon van een van zijn, Mr. Sterlings, oudste vrienden was, hij hem al maanden geleden z'n congé zou hebben gegeven. De droevige waarheid was inderdaad, dat Paul verlegen en een beetje teruggetrokken was, ten minste in het verkeer met vreemden. Overigens was hij lang geen domme of onaardige jongen — integendeel; dat kon Mr. Sterlings dochter getuigen. Maar van • 't hout, waarvan men den waren handelsreiziger of verkooper snijdt, was hij niét gesneden. Dien ochtend was hij nog bleeker en beteuterder dan anders bij zijn bezoek aan den baas. Hij was niet ontboden, zooals gewoonlijk, maar had het onderhoud zelf aangevraagd en z'n voorgevoelens moesten hem al zeer bedriegen, wanneer hij niet een stormachtige conferentie tegemoet ging. Hij hoorde nauwelijks de begroeting van den hal-portier en pas toen de man vertrouwelijk naar hem overboog en hem iets influisterde, schonk hij aandacht aan hem. En het waren déze verrassende woorden, die de portier hem in 't oor blies: „Juffrouw Sterling zit op U te wachten, mijnheer." Paul bleef met een ruk staan en staarde den ander aan. „Zei je juffrouw Sterling?" „Ja mijnheer." „Juffrouw Sterling?" „Zeker, mijnheer 1 Ze zei me speciaal, u te waarschuwen, als u kwam, dat ze in de kleine wachtkamer' is." Paul had zich geen tijd gegund om te wachten tot de portier den zin voleindigd had. Hij holde den hoek van de gang om, wierp de deur van een kleine, kale kamer open en uitte een serie van onsamenhangende klanken, die een mengeling van verrassing, nieuwsgierigheid en verrukking te kennen gaven, terwijl hij geen oog af had

van het knappe meisje, dat op hem wachtte. „Hallo, boyl" riep ze hem vroolijk toe. „Maar... maar Lil," stamelde Paul, „ik had geen flauwe notie, je hier te zullen zien." Gruwelijke visioenen van allerlei duistere catastrofes doemden in zijn geest op; verliefde jongelieden zijn nu eenmaal lichtelijk onevenwichtig 1 „Is er iets gebeurd? Is er iets niet in den haak?" hijgde hij dan ook. Lil Sterling lachte jolig en kuste het puntje van zijn neus. „Weineen, domme jongen; wat zou er zijn? Ik ben alleen maar gekomen om je goed succes te wenschen voor je met vader spreekt — over ons. Je praat toch vanmorgen met hem, hè ?" Er trok een schaduw over Pauls gezicht, dat bij LUs begroeting, even een stralende uitdrukking had gehad. „Eh eh dat is ten minste het plan," klonk het onzeker. „Kom, hou je maar taai," was het opgewekte wederwoord. „Het is niet erger dan een kies laten trekken ze is er uit voor je het weet!" „Zeker," beaamde Paul bitter; „alleen ben ik bang, dat ik er uit zal zijn in plaats van de kies. Ja en vóór ik het weet. Ik taxeer, dat lyj tusschen twee en twee en 'n halve seconde noodig zal hebben om me er uit te gooien 1" „Het valt heusch wel mee," trachtte ■Lil hem gerust te stellen. „Vader zal je niet opeten." „Dat is dan ook het eenige gevaar, dat ik niét loop," meende Paul somber. „Ten slotte is hij een bovenste-beste," protesteerde Lil. „En hij weet immers wat je waard bent." „Dat is me tot nu toe niet opgevallen," verklaarde Paul triest. „Maar natuurlijk weet hij het," hield Lil vol. „Je zult toch warempel wel een van zijn beste verkoopers zijn! Ik vind, dat je, als het noodig is, daar heel goed een bescheiden toespeling op kunt maken." „Ik geloof, dat ik deze zijde van de zaak beter heelemaal kan laten rusten," was het oordeel van Paul. „Zie je, ik wou eigenlijk allang zien, dat ik van de verkoopafdeeling naar de reclame werd overgeplaatst. Ik heb een reuze-idee voor een pakkende advertentie. Een foto van een enormen, zwaren..." Hij werd gestoord door een luid gebulder van de andere zijde van de boven-hal, gevolgd door het harde dichtslaan van een deur. „Dat is vader," constateerde Lil, „die zijn kamer binnengaat." „Misschien is het toch beter, dat ik het nog even uitstel," opperde Paul zenuwachtig. „Hij lijkt me niet erg genaakbaar." „Onzin. Ik geloof, dat hij alleen maar den portier goedenmorgen zei. Bijt nu ELGA BRINK vertolkt Mn hoofdrol In Am UU-toonftlm „Spoel niet met vuur".

'éJ^UÖ^^JÏZ maar door den zuren appel heen, jongen." Paul liet een geluid hooren, dat niet op groot verlangen naar het onderhoud wees. „Hoe langer je het uitstelt, hoe vervelender het wordt." „Ik kan me niet voorstellen, dat het nóg beroerder zou kunnen zijn," zuchtte Paul en ging den zwaren gang.

:

-|||£- LI-ä

L*

H .^^.i

F

. :^

^ >'

THE RAtlNlBOWS,

(Foto Godfritd dt GrnotJ

een ensemble Nederlandsche danseressen, dat onder leiding staat van Hansi Goetze Dit artistieke troepje maakt een tournee door ons land.

II. Het privé-kantoor van Mr. Sterling was geen groot vertrek. Het bevatte een geweldig schrijfbureau, benevens een levensgroot exemplaar van een Sterlings inschuifbare veiligheidsladder, een gerompliceerde geschiedenis van dunne stalen staven, welke, door een vernuftig mechanisme, konden uitdijen tot een lengte van ongeveer vijf meter of zoodanig gecomprimeerd, dat het nuttige voorwerp in een handkoffer kon worden geborgen. En als Mr. Sterling, zelf van alleszins respectabele afmetingen, zich in zijn kantoor bevond, had het er veel van, of er ternauwernood ruimte was voor iemand anders. Toen Paul schuchter de deur open deed op een blafgeluid van binnen, leek het voor zijn verbijsterde oogen, of zijn chef nog kolossaler en dreigender was dan anders. Mr. Sterling van achter het groote schrijfbureau in het midden van de kamer, nam Paul, terwijl hij besluiteloos in de deuropening stond, van het hoofd tot de voeten op. „Zoo," bromde hij na eenige oogenblikken van benauwend zwijgen; „ben jij het?"

BEZOEKT HET

TE ROTTERDAM

Vraag tweehonderd twee en negentig Waar wordt kunstzijde van gemaakt? Wij zullen een hoofdprijs van / 2.50 en vijf troostprijzen verdeelen onder degenen, die ons op deze vraag vóór 22 September 'Indische abonné's vóór 22 November) goede antwoorden zenden aan ons adres: Redactie ,,Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden. Op de enveloppe gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 292.

DeOp^ag Vraag tweehonderd acht en tachtig Een numismaticus is een munt- en penningkundige.

,Ja," bevestigde Paul, hoewel hij in zijn hart wenschte, dat hij het met fatsoen had kunnen ontkennen. „Dat komt dan mooi uit; ik had je juist willen laten roepen." Paul haalde diep adem. „Meent u het heusch, mijnheer?

. t

Ik... ik..."

„Kom binnen en doe de deur achter je dicht," werd zijn gehakkel niet zeer vriendelijk onderbroken. „Ik moet met je spreken." „Dat is grappig," flapte Paul er zenuwachtig uit, „omdat.. ." „Grappigl" Mr. Sterling wierp een vernietigenden blik op hem. „Wat bedoel je met grappig? De humor van 't geval ontgaat mij volkomen. En," voegde hij er grimmig aan toe, „als we klaar zijn, zal dat bij jou ook wel het geval zijn." „Ik bedoelde ook heelemaal niet, dat het grappig was," trachtte Paul haastig te verduidelijken. „Waarom zei je het dan?" beet Mr. Sterling hem nijdig toe. „Ik bedoelde ... ik ... ik wilde ..." Weer toonde Mr. Sterling weinig geduld om Pauls gestotter aan te hooren.

Een philatelist is een postzegelverzamelaar. De heer D. A. Ploeg te Rotterdam verwierf met de juiste oplossing van deze vraag den hoofdprijs. De troostprijzen werden verworven door den heer H. Kuiken, Amsterdam; den heer P. van Amerongen, Utrecht: mevrouw C. de Vries—Woudenberg, Den Haag: mejuffrouw R. van Giersbergen, St. Michiels Gestel; den heer E. P. Dyserinck, Zaandam. — 4 —

fOL

REMBRANDT THEATER AMSTERDAM BRENGT STEEDS DE BESTE PROGRAMMA'S

■•'ML ^

*

"r

n

^zimy*-

V. i? »^

> »CM z: Ui

>

Ui

V) I CL UI

•

AAMBEIEN In- an uitwandige, loowal bloedende all blinde Aambeien worden krachtig baatraden door Hat hinderlijke jeuken bedaart spoedig. Alleen acht mat den naam BOOM. Verkrijgbaar in Apotheken en Orogiatwinkala * / 0-9S per potje.

„Wat ik bedoel is, dat ik graag zou weten wat dit beteekent," viel de fabrikant uit, terwijl hij energiek op een stapeltje papieren op het blad van zijn schrijftafel tikte. „Ik heb hier de verkoopstatistieken van de afgeloopen maand. En wat jouw aandeel daarin betreft dat is in één woord allerbelabberdst! Noem jij jezelf een verkooper ?" „Ik vrees, dat ik geen erg goede..." „Geen erg goede? Je bent een verduiveld miserabele verkooperl" „Ik weet het," gaf Paul op excuseerenden toon toe. „Maar ..." „Mijn idee van een goed verkooper," zette Mr. Sterling uiteen, „is iemand, die een paar sneeuwschoenen kan aanpraten aan een man zonder beenen, die in een of ander tropisch land woont. Zou jij dat kunnen ?" „Neen," verklaarde Paul naar waarheid. „Neen, dat kun je zéker niet," bevestigde de patroon schamper. „Je zou

ze zelfs aan geen Eskimo kunnen verkoopen! Als je vader niet een van mijn oudste vrienden was, zou ik je geen dag langer houden." Paul, heel weinig op z'n gemak, schuifelde nerveus met zijn voeten. Hij zag een vloedgolf van de gebruikelijke wijsheden over de kunst van verkoopen in aantocht en daarmee verdween het feit, dat hij over hem en Lil had willen spreken, naar een zich steeds verder verwijderenden horizon. Hij deed een wanhoopspoging om de kwestie aan de orde te stellen. „Wat ik u wilde vragen " begon hij. Mr. Sterling stak een groote, tot stilte vermanende hand op. „Alle wenken, die ik je geven kan," zei hij grootmoedig, „alle voorlichting, waarmee ik je van dienst kan zijn, om je gaven als verkooper te ontwikkelen, staan gaarne tot je beschikking. Een verkooper behoort beleefd te zijn " „Ja," stemde Paul mat toe. „Vlot in den omgang."

,Ja."

„Overredend in zijn spreken."

„Ja."

„Vasthoudend."

„Ja."

„Ongevoelig voor afwijzing."

„Ja."

„Ben je dat allemaal ?" „Eh ... neen, mijnheer." „In het kort," vatte Mr.

Sterling

EDUARD WOOLL - SMAADSCHRIFT BIJ HET ROTTERDAMSCH-HOFSTAD-TOONEEL Het Rotterdamsch Hofstad Tooneel zet het seizoen voortreffelijk in. Wooll's stuk heeft alle eigenschappen om de menschen naar het the;ater te doen gaan. Het is spannend, het bevredigt van het begin tot het einde en.... men kan er over napraten. Bovendien, geen quantité négligeable voorwaar, het „ligt" dit gezelschap. t Heeft maar één nadeel.... Je kunt er eigenlijk geen verslag van geven, omdat het een onbehoorlijke daad van een recensent zou zijn, om de ontknooping van het proces wegens smaadschrift, waarbij Sir Mark Loddon het dagblad Daily Gazette heeft aangeklaagd, te verraden. Slechts in enkele trekken is de inhoud aan te duiden. De aandacht concentreert zich op de vraag: is de man, die als Sir Mark Loddon de aanklacht indiende, een bedrieger, misschien nog erger, of.... laat ik maar niet meer zeggen. Als ik meer zei, zou ik misschien te veel uitlaten. En ik zou uw pleizier bederven. Het pleizier, dat ge kunt hebben, wanneer ge dit stuk zelf gaat zien. Wat ge zeker moet doen! Schrijver en vertolkers stonden voor een moeilijke taak. De drie bedrijven spelen in

dezelfde omgeving, de rechtszaal. Afwisseling van decor, van sfeer, is er dus niet. En toch groeit de dramatische spanning tot de volkomen logische ontknooping uit, en houdt het geheel uw aandacht, uw medelevende belangstelling, gevangen. Cor v. d. Lugt Melsert heeft de rol van Sir Mark. Hij laat wonderlijk goed b'eheerscht spel zien. Het is een moeilijke rol, wijl een groot deel van de kwaliteit van het stille spel afhangt. Goed waren ook de beide advocaten (Gimberg en Dick van Veen; wat wisten zij de tegenstelling van de typen verdienstelijk te onderlijnen!). Gerard Arbous kreeg een open doekje voor zijn vertolking van den Belgischen dokter. Johan Teddington was de rechter en vervulde zijn rol met verdienste. Zoo deden ook Mimi Boesnach als Lady Loddon, om van de anderen, kortheidshalve, maar te zwijgen! Slechts een noem ik nog, den op het programma niet met naam genoemde, die voortreffelijk wist te zwijgen. We kregen weer muziek ter aanvulling van den avond. Thans van het Hofstadensemble. Waarom dit niet wat meer passende stukken ten gehoore bracht, begrijp

ik niet L. E. K. Scène uit .Smaadschrift". 1. Mimi Boesnach, 2. Cor van der Lugt, 3. Louis Gimberg.

Foto W. Coret, 's-Gravenhege.

„Ik had gedacht," vervolgde Paul welgemoed, „dat het niet onaajrdig zou zijn, om 'n foto te nemen van u op de ladder." ( Zijn overmoed had den armen Paul tot een verregaande tactloosheid verleidt. Een gespannen pauze volgde. „Wil je zeggen," informeerde Mr. Sterling met gevaarlijke kalmte, „dat ik enorm dik en zwaar ben?" „Neen, o neen," klonk het onthutst. Paul had een gewaarwording, of hij uit den hemel neerplofte. „Ik denk... ik bedoel... ik geloof, dat we nog wel een dikker iemand kunnen vinden dan u." „D'r — uit," brulde Mr. Sterling. „W — wat?" „D'r uitl" „O ja, goed," Paul aarzelde. „Maar weet u, ik wou u nog zeggen " „Wat wou je nog zeggen ?" Paul vermande zich tot den sprong. „Lil en ik willen gaan trouwen." Mr. Sterling staarde hem aan, alsof hij vreesde, dat de jongeman plotseling zijn verstand verloren had. „W—wat?" stiet hij op zijn beurt uit. „Lil en ik willen " „Zeg het alsjeblieft niet nog eens; ik heb het den eersten keer al verstaan." „Wat dacht u er van ?" vroeg Paul behoedzaam. „Dat het klinkklare waanzin is; de krankzinnigste nonsens, dien ik ooit in mijn leven heb gehoord." „Gaat dit niet wat ver?" klonk het deemoedig. „Nog lang niet ver genoeg; ik druk me heusch buitengewoon zacht uitl Dacht je, dat ik Lil zou toevertrouwen aan een man, die zoo'n kruk van een verkooper is als jij ?" „Maar het is mijn bedoeling niet om haar te verkoopen," bracht Paul in het midden. „Maar om met haar te trouwen." Het argument was ongetwijfeld van een onverbiddelijke logica en dat dit niet te ontkennen viel, maakte Mr. Sterling nog woedender. „Ik wil er geen woord meer over hooren. Er is geen sprake van, versta je, geen sprake van." „Ja mijnheer." En Paul zette koers in de richting van de deur. „Wacht een moment!" Een trek van grimmig nadenken lag om Mr. Sterlings lippen. „Ik wil je nog één kans geven, een sportieve kans, om te laten zien, wat je waard bent." De grimmige trek ontspande zich in een ironischen glimlach, „Verkoop een van onze ladders " „O, met alle plezier," viel Paul hem ijverig in de rede. „Ik zal er nu direct werk van maken."

Indien ge pijnlijke voeten hebt Leesl wal een dankbare' dame schrijn over Radox: „15 jaren geleden begon ik te lijden aan gezwollen en pijnlijke voeten en langzamerhand werd het hoe langer hoe erger, totdat het werkelijk een kwelling werd. Men raadde mij aan Radox te probeeren, (nadat ik reeds heel veel geld aan verschillende zoogenaamde kuren had verspild). In zeer korten tijd werd het veel beter. Ik kan tot mijn genoegen verklaren, dat niet alleen mijn voeten niet meer gezwollen zijn, maar ook de harde eeltplekken van mijn voetzolen verdwenen zijn, en dat loopen, wat mij vroeger een marteling was, mij nu weer een plezier geworden is. Ik kan U verzekeren, dat ik Radox aan al mijn vrienden aanraad." Mevr. L. P. W. Radox maakt in 't water zuurstof vrij, welke de poriën der huid reinigt en deze weer in staat stelt normaal te werken: urinezuur en kalkneerslag te verwijderen. Het gezwollen zijn der voeten verdwijnt, gezonde bloedsomloop wordt hersteld, de voeten worden weer veerkrachtig en lenig. Harde, pijnlijke eeltplekken en eksteroogen en overige voetklachten behooren spoedig tot het verleden. Radox is verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten ä f 0.75 per groot pak, omzetbelasting inbegrepen. Imp.: N.V. Rowntree Handels-Mij., Heerengracht 209, Amsterdam. zijn betoog samen, „hij moet persoonlijkheid, kracht, durf en doorzettingsvermogen bezitten. Jij bezit die eigenschappen niet." „Ik weet het," bekende Paul. „Als u mij naar de reclame-afdeeling zou overplaatsen " „Ik heb je al eerder gezegd..." „Ik heb een kei van een idee voor een advertentie in mijn hoofd," hernam Paul, al zijn moed en enthousiasme verzamelend: „een foto van een enorm dikken, zwaren man, die op een Sterlings veiligheidsladder klimt en er onder : „Ze mogen buigen breken doen ze niet". „H'm," zei Mr. Sterling, kennelijk verteederd. „H'm. Nog niet zoo slecht." De blik, dien hij op Paul richtte, was bijna vriendelijk en dat maakte den jongeman een tikje roekeloos. Als het zoo voortging, zou het gesprek weldra rijp zijn om hemzelf en Lil ter tafel te brengen.

SIOAREN VMorgens, 'S Middags, 's Avonds.

•^ V

MM*»**

fFofo Godfried dt Grooti

Oms
•

■ V

;

■

•

filil

■

■

De Bnienuw^te umodeMein voor denn inerfoiit

Nu de herfst mot zijn weelde van diepe, warme kleuren weldra zijn intrede zal doen, gaan de gedachten der vrouw meer en meer uit naar de najaarskleeding. Het is daarom dat wij onze lezeressen hier een kleine collectie van uiterst smaakvolle najaarsmantels toonen, waarbij zoowel zeer eenvoudige als meer gekleede modellen. 692. Mantel van wollen crêpe marocain met nerfstiksels en een gerold kraagje, dat met een fluweelen strik wordt afgewerkt. Ben. M. 3.20 van M 1 40 br

^^1

PJ

Van effen velours de laine met \ stiksels op de naden en een kraag en strakke ondermouwen van breitsch wam. Ben. M. 2.70 van M. 1.40 br.

694. Eenvoudige mantel van wollen stof, met ingezette deelen als garneering. Sjaal en mouw-versiering van geruite stof in een bijpassende tint. Ben. M. 3 van M. 1.40 br.

694.

695. Mantel voor dagelijksche dracht, van diagonaalstof met ingezette deelen in het bovenstuk, die van voren worden gekruist onder de leeren ceintuur. Ben. M. 5 van M. 1.40 br. 696. Practisch mantelmodel, zeer gekleed door de ingegezette deelen, die met zijden stiksels zijn versierd. Ben. 3 m. van I m. 40 br.

Patronen van al deze modellen zijn verkrijgbaar bij de administratie van „Het Weekblad Cinema & Theater,- Galgewater 22, Leiden, na toezendinjr van het _ver8chuldigde bedrag a f. 0.75 per patroon en opgave van het nummer van het verlangde patroon.

- 9 -

,,.„..,,,,,!-,,;-.„,,,..,, ,..,

AMSTERDAMSCHE KRONIEK

TI...|»tlZZLES No. 534 KNIPPUZZLE

„De Hagespelers" gaven in het Rika Hopper Theater de première van „De dubbele deur", een tooneelspel door Elisabeth Mc Fadden. Wij lezen in het programma, dat Elisabeth Mc Fadden een der bekendste leerlingen is van professor George Pierce Baker, een internationale figuur, verbonden als professor in de dramaturgie aan het Haward College, mede bekend door zijn reconstructies van Shakespeare-voorstellingen, waaraan zelfs een Forbes Robertson medewerkte. Aan dezen beroemden man droeg zij dit stuk op. Indien Pierce Baker ooit de moeite genomen heeft een uitvoering van „De dubbele deur" bij te wonen, betwijfelen wij of hij met deze vereerende opdracht van een zijner bekendste leerlingen erg ingenomen was. Want het stuk is een ouder-wetsche draak, in een modern costuum. En dit costuum is nog slechte confectie. Er is een dame, Victoria van Bret, die een geheel geslacht tyranniseert op een manier, waarbij Nero vergeleken een goedmoedige sukkel is. Deze tyrannieke Victoria deinst zelfs voor 'n moordaanslag op haar schoonzusje niet terug, omdat ze nu eenmaal dit lieftallige meisje niet de geschikte vrouw voor haar broer vindt. En haar zwakke zuster, die iets van het geheim van dezen aanslag te weten komt, dreigt zij met opsluiting in een krankzinnigengesticht. Deze „lieftallige" Victoria wandelt niets dan onheilstichtend den geheelen avond (des Zondags ook 's middags) over het tooneel. Kort en goed, een ouderwetsche draak. Niet Victoria, maar het stuk. En toch en tóch raden wij u aan, „De dubbele deur" te gaan zien. Want onder regie van Eduard Verkade wordt deze „misgreep" subliem gespeeld. Wij willen niet de medespelenden afzonderlijk vermelden, het geheele ensemble was uitstekend op dreef. Met Verkade als aanvoerder maakten zij van het stuk ten slotte toch nog een succes.

werd door een kennis aan zijn jas getrokken, d.e zuchtend zei: „Wat moet ik toch beginnen? Mijn vrouw lijdt op een vreeseiijke manier aan slapeloosheid, 's Nachts om vier uur slaapt zij nóg niet." ..Wat je doen moet?" antwoordde mijn neef ernst.g. Dat zal ik je zeggen. Ga wat vroeger naar huis! ..Gaat u uit, mevrouw?" vroeg het dienstmeisje. ..Ja Laura. Ik denk, dat ik een eindje in het park ga wandelen met een van de kinderen Welke zou het beste bij dit blauwe complet staan, denk je?" Haar vader: „Bent u er zeker van, dat u myn dochter liefheeft?" Aanbidder: „O ja. mijnheer. Ik kan nachten lang met slapen, doordat ik aldoor maar aan baar hg te denken." Vader: „Nu ja, dat zegt niets. Ik heb prec.es t zelfde met mijn schuldeischers."

Bovenstaande stukjes moeten uitgeknipt en loodanig opgeplakt worden, dat ze een portret vormen van een Amerikaanschenfilmster.Onder de abonnés, die ons het goed opgeplakte portret zenden, benevens den naam van den acteur zullen wy tien foto's van hem verdeelen De oplossingen moeten voor 18 September (van Indische abonnés voor 18 November) in het bezit zün van: Red. .Het Weekblad -, Galgewater 22, Leiden. Op de enveloppe s.v.p. duidelijk v^r melden: C. <* Th.-puzzles No. 554. Degenen, die het blad liever niet willen beschadigen, kunnen volstaan met de stukjes over te trekken op een doorzichtig papiertje of te calqueeren. Dit laatste geschiedt door middel van een velletje carbonpapier, dat men onder deze pagina legt. Als men nu onder het carbon nog een stukje wit papier legt en dan de omtrekken van de op deze pagina afgedrukte stukjes met potlood natrekt, zal het carbonpapier

deze op het witte papier overdrukken. De aldu gevormde en uitgeknipte stukjes papier moeten ook als een portret worden opgeplakt. Z«, die ook de Wekelijksche Vraag op wenachen te lossen, kunnen die desgewenscht tegelijk met deze puzzles inzenden, doch z« gelieven de oplossingen dan op een apart, doch vo/Jedip van neam en adres voorzien velletje papier te schrijven. WELKE FILM IS DIT? Mijn eerste is een geestrijke drank, mijn tweede een insect, mtfn derde een verlichtingsinstrument, mijn vierde is het als de zon schijnt en mijn geheel is de titel van een film. Onder de goede oplossers van dit raadsel zullen we een hoofdprijs van f. 2.50 en als troostprijzen drie filmfoto's verdeelen

OPLOSSINGEN C. & Th.-PÜZZLES No. 551 KNIPPUZZLE

De tien foto's van deze ster werden verworven door: den heer P. A. Langbeek, Utrecht; den heer D. A. Ploeg, Rotterdam; mejuffrouw M. Mulder, Rotterdam; den heer M. v. d. Veer, Schiedam; mejuffrouw A. Paternotte, Rotterdam; mejuffrouw M. Molling, Amsterdam; mejuffrouw G. Briens, Hillegersberg; den heer G. de Vries, Utrecht; den heer J. Boet, Rotterdam; den heer E. Viool, Rotterdam. LOOOORYPHE Eduard Verkade. Veere, dak, raad, kudde, kever.

Lien Deyers

De heer J. Fransen te Rotterdam, verwierf met de juiste oplossing van deze vraag den hoofdprijs. De troostprijzen werden toegekend aan mejuffrouw B. Bruins, Leiden; den heer .1. M. Emmen, Den Haag, en mevrouw H. vn„ Mentz. Den Haag.

. Moeder: Heb je dan heelemaal niet aan je zusje gedacht, toen je al die chocolaadjes J alleen opat? Bobbie: .Natuurlijk wel — juist toen ik ze allemaal op had!"

RIKA HOPPER ALS „VICTORIA VAN BRET".

De vrouw van den mbreker werd haarfijn ondervraagd door een der rechters ,.U bent de vrouw van den verdachte?" vroeg hij. „Ja." h^K wisC7 ar,ziJn nem trouwde?P „Ja."

be

^p was toen u met

, -Mag ik u vragen hoe u er toe gekomen is om met n misdadiger te trouwen?" ..Dat mag u zeker," antwoordde de eetu.ge bijdehand. „Nou, ziet u, ik werd al een dagje ouder en ik had te kiezen tusschen een inbreker en een rechter." ..Die vrouw is de slechtste actrice, die ik ooit heb gez.en." zei de onvoorzichtige man gedurende de première van het stuk ...Die dame is mijn vrouw," antwoordde zijn buurman. „O, neem me niet kwalijk. Ik heb natuurlijk ongelijk. Z.j spèèlt heel goed, maar zijkan met tegen die halve gare rol op. Ik leXve^3" ^ ^ ^^ dat Stuk h-ft ..'t Spijt me, ik ben de schrijver," was het ontstellende antwoord.

113 het j0ngetje ve taJriTJ «cheidene tanden te hebben u.tgctrokken): „Huil maar

JaatT" "

en WCer nieuwe voor in

de

Het patientje (snikkend): „Ja, maar zouden ze dan nog op tijd hier zijn voor " ..Mijn dokter raadt iedereen aan om te gaan golfspelen voor de gezondheid." • .En als men al golf speelt''" houd^""2^1

hij

'

dat

Je

"

mee

0P

moet

-Help! Het heele circus staat in brand!" ..vlug! Waar is de vuur-eter?"

Ji. AAF BOUBER ALS „ROOIE MILLY" De schrijver van een goed tooneelstuk moet eigenlijk schatrijk worden. Want er moet aan goede tooneelstukken wel een nijpend gebrek heerschen, als bij het begin van een tooneelseizoen twee AmsterdamsChe directies de fout begaan stukken te kiezen, die op zichzelf beschouwd zeker goede hoedanigheden bezitten, maar voor deze tooneelensembles ten eenenmale ongeschikt zijn. Beginnen wij met „Rooie Milly", opgevoerd door het „Ensemble Bouber" in den Plantage Schouwburg. „Rooie Milly" is de slecht gekozen titel voor de comedie „Haifische" van Theodoor Plivier. Het is een matrozenstuk, men ziet er ronselaars aan het werk, die matrozen dronken voeren om hen dan op de monsterrol te plaatsen van schepen, die naar afgelegen oorden varen. Het stuk speelt aan de Westkust van Amerika. Maar dat moest men uit het gesproken woord opmaken, want deze opvoering miste totaal alle sfeer. Met bonte costuums en een neger schept men wel een balmasqué-stemming, maar nog geen juiste tropische sfeer. En dit is Bouhers kardinale fout; dit stuk gaat boven zijn macht. Hij heeft het goed bedoeld, en er waren zelfs zeer mooie momenten, maar de primitieve middelen en de krachten van zijn ensemble veroorloven hem de opvoering van dit werk niet. Het geheel was niet massaal genoeg, het decor vaak smakeloos, de verlichting primitief. Goed was de vertolking van de vrouwelijke hoofdrol Rooie Milly door Aaf Bouber. Zij was de houdster van een matrozenkroeg, een vrouw die slechts één liefde heeft het geld. Geen middel vindt zij te erg, om aan dollars te komen, zij verkwanselt ten slotte haar eigen man. Aaf Bouber gaf van dit onmensch vaak een zeer rake creatie, alleen het slot kan iets minder melo-dramatisch. Zij alleen is den gang naar den Plantage Schouwburg echter waard.

10 - 11

'

■

i—^^^^^^^m^i^^mm

^^^^^^^^^^

^^^^^^^—

Een circus-directeur adverteerde dezer dagen, dat hij een vrouw zocht, die twee meter lang is en honderd kilo weegt. — Hoe is 't in 's hemelsnaam mogelijk, dat hij een exemplaar van die afmetingen is kwijtgeraakt?

De dikke heer: „Neen, mijn vrouw wil heelemaal niet, dat ik ga vermag-eren, want dan zou Bello zijri dag-elijksch tochtje moeten missen."

„Heb je zin om een hapje mee te eten?"

\p deze pagina ziet gij een aantel portiers. Het ztfn echter geen gewone portiers in mooie livreien, neen het zijn de strenge bewakers van de figuurlijke toegangspoorten tot het filmparadijs te Neu-Babelsberg. Deze dames en beeren moeten eerst toestemmend „ja" geknikt hebben voordat de toekomstige scenario-schrijver of de aspirant-filmster opgenomen kan worden in de groote filmgemeenschap, die in de nabijheid van Berljjn haar kunstzinnig werk verricht.

„Door wandeltochten te maken zijn honderden menschen er van teruggekomen om steeds maar weer hun vacantie aan zee door te brengen," zegt een overtuigd wandeltoerist. — En duizenden zijn er van teruggekomen om lange wandeltochten te maken! Er zijn vele tooneel-liefhebbers, die zoowel premières als laatste opvoeringen gaarne bezoeken. — Bij sommige stukken slaan zij dan wel eens twee vliegen in één klap! Een bekend schrijver bezocht dezer dagen een fabriek om materiaal voor zijn nieuwste boek te verzamelen, toen hij plotseling een groote hoeveelheid verf over zich heen kreeg. — Dat is ook 'n manier om „locale kleur" te krijgen!

1. De directeur van het plaatsingbureau geeft den camera-man, die de proefopname maakt, eenige aanwijzingen. Zal de debutante succes hebben? 2. Het scenario valt in den smaak. De regisseur leest het vol spanning. Wellicht krijgt een nieuweling een kans. J. De proefopname jvindt plaats. 4. Deze afbeelding toont ons de litteraire afdeeting eener filmmaatschappij. Hier beoordeelt men de binnengekomen scenario's. 5. „Een dame, die aan de film wil" meldt zich by de Ufa aan. Foto's Ufa

„Haal 'm noff effen op, jongens! Hij heeft dit vergeten! — 12

Instructeur: „Eigenlijk is het be,er niet a e twee de han '""het " te nemen als den van stuur men de lippenstift gebruikt."

„Mijn man is totaal o verspannen." „Zakenzorgen waarschijnlijk?" „Dat kan onmogelijk, dokter, want zijn zaak is juist heelpmaat niets meert"

- 13 -

„Vele menschen leeren met succes thuis zwemmen," verklaart een instructeur. — Velen voeren dit evenwel als excuus aan als zij zich om twee uur 's nachts met handen en voeten aan de trap pogen vast te klemmen!

■

■

.

■

■

■.

..■■■..■

ALS HET LEVEN EEN TRIOMF WORDT RADJA BROOKE. - DE BLANKE INVALIDE. DIE HEER5CHER WERD OVER 5ERAWAK. In 1830 zette een jongeman van zeven en twintig jaar, die als soldaat in het Bengaalsche leger, door een verwonding opgeloopen tijdens een kleine schermutseling, invalide was geworden, voet aan wal in Engeland, om zich in Bath te vestigen. Hij heette James Brooke, en hij was in 1803 in de Europeesche voorstad Benares geboren, waar zijn vader ambtenaar was bij de Oostindische Compagnie. Op zijn reis naar Engeland was hij vooral onder den indruk gekomen van hetgeen hij had gezien van de eilanden van den Nederlandschen Oostindischen Archipel. Hoewel hij er niet meer van had leeren kennen dan de kusten, schreef hij in zijn dagboek: „Ze zijn allemaal onbewoond, en hoe opwindend klinkt dat! De verbeelding wordt aan het werk gezet bij den klank van het woord: onbewoond, en men zou ze wel met alle geweld willen exploreeren. Wat een terrein bieden ze voor allerlei ondernemingen en avonturen. Maar niet voor mij!" De jonge Brooke vergiste zich echter. Deze romantische, bekoorlijke eilanden temidden van de ondiepe zeeën, zouden juist, ondanks zijn invaliditeit, het terrein worden waar hij zijn verder leven zou slijten, en dit leven zou avontuurlijker zijn dan wellicht van iemand anders! Hoewel hij zich voorgenomen had, voor goed in Engeland te blijven, bleek alras, dat hij het Oosten, waar hij geboren was, niet vergeten kon. Het lokte en riep hem met een magische kracht, en weldra was hij bezig allerlei fantastische plannen te vormen om te kunnen terugkeeren. Het eene oogenblik wilde hij tegen de piraten gaan vechten in de Indische wateren; het volgende dacht hij er over, om met een schoener handel te gaan drijven op Penang, dan weer wilde hij op goed geluk vertrekken, afwachtend waar het avontuur hem voeren zou Eindelijk, in 1834, liet zijn vader, die inmiddels eveneens naar Engeland was teruggekeerd, zich overhalen om hem een som geld te geven, waarvan hij een kleine brik kon koopen, waar hij zijn zinnen op had gezet. In een soort van extatischen toestand laadde hij zijn vaartuigje, de Findlay, een bootje van twee honderd negentig ton, met een mengelmoes van allerlei goederen, huurde een kapitein en heesch in Mei van 1834 het zeil naar het Oosten De tocht werd in alle opzichten een fiasco; twee jaar later was Brooke weer terug in Engeland, waar hij de Findlay moest verkoopen en weer van voren af beginnen. In hetzelfde jaar stierf zijn vader echter, waardoor hij genoeg erfde om een schoener te kunnen koopen. waarmee hij handel begon te drijven op den Levant en de kust van Klein-Azië. Onderwijl las hij allerlei boeken over Borneo, waarover hij een artikel publiceerde, waarin hij uiteenzette, dat de Dajakkers van dat eiland, die eens een welvarende natie hadden gevormd, langzaam degenereerden en uitstierven, waarom het noodig was, dat Engeland Borneo koloniseerde! Brooke verklaarde zich bereid een reis naar het eiland te ondernemen om het te onderzoeken en in kaart te brengen, en om onderhandelingen met de Dajakkers te openen. Met andere woorden: hij wilde den weg effenen voor een officieele actie van zijn vaderland. Zijn voorstel viel in goede aarde en in 1839 zette hij met zijn schoener van honderdveertig ton koers naar Borneo. Het inboorlingen-hoofd van Borneo, dat de voornaamste rol op het eiland speelde, was

RADJA BROOKE

Moeda Hassim, van wien men beweerde, dat hij de Nederlanders haatte, doch de Engelschen graag mocht. Brooke bracht hem een bezoek en overhandigde hem een massa geschenken: stukken zijde en fluweel, buskruit, allerlei siropen, en speelgoed voor zijn kinderen. Moeda Hassim ontving hem zeer vriendelijk en bood aan, persoonlijk een tocht met hem over het eiland te maken. Dat was meer, dan Brooke had durven hopen, doch, er was een „maar" aan verbonden. Reeds gedurende verscheidene jaren woedde er een opstand in Serawak en de radja zou graag als wederdienst zien, dat Brooke het bevel over zijn leger op zich nam om den opstand te dempen. Hij zou niet persoonlijk hoeven te vechten; zijn tegenwoordigheid als blanke zou reeds voldoende zijn. En als de oorlog voorbij was, konden ze samen Borneo gaan bekijken .... Brooke accepteerde het aanbod, maar hij ondervond al spoedig, dat het leger van den radja uit een verzameling lafaards bestond, en hij weigerde verder meer iets met het dempen van den opstand te doen te hebben. De radja was wanhopig, en bood Brooke de regeering over Serawak aan, met het recht zooveel handel te drijven als hij wilde, indien hij op zijn beslissing wilde terugkomen. Zonder hierin direct toe te stemmen, wist Brocke toch de rebellen te bewegen hun verzet op te geven, terwijl hij Moeda Hassim wist over te halen hun leven t? sparen. Dit was het begin van de macht van Brooke; van dat oogenblik erkende de radja openlijk, dat hij niet buiten hem kon. Er ontstond nu een zonderlinge toestand: de radja klampte zich aan Brooke vast als aan den man, die hem van de opstandelingen had verlost, terwijl dezen in hem den man vereerden, die hen voor de wraak van den radja had behoed. De radja stemde gewillig in allerlei hervofmingen toe, indien Brooke maar in Serawak wilde blijven om hem te beschermen, terwijl de opstandelingen niets liever wilden, dan zich onder de hoede stellen van den man, - 14 -

die talrijke verbeteringen voor hen kon verkrijgen. Brooke zag in deze omstandigheden een soort beschikking, en hij besloot zich op Borneo te vestigen om er de Westersche beschavings-ideeën ingang te doen vinden. De radja voelde zich hierdoor zoo gerustgesteld, dat hij zijn oorspronkelijk zelfvertrouwen weer terugkreeg en weigerde de hervormingen in te voeren. Evenmin stelde hij, zooals afgesproken was, de gevangengenomen rebellen in vrijheid. Zelfs kon Brooke niet eens de invrijheidstelling verkrijgen van de bemanning van een gestrand Engelsch schip, die eveneens ergens in een kerker zuchtte, zonder dat iemand precies wist waar. Langen tijd bleef Brooke geduldig en trachtte t hij door moreele pressie den radja te bewegen zijn beloften in te lossen, maar moreele pressie werkte niet veel uit op Borneo in het midden van de negentiende eeuw, en zoo verloor Brooke eindelijk zijn lankmoedigheid. Hij laadde de kanonnen van zijn schoener, bombardeerde het koninklijk paleis, ging toen aan wal en eischte gouverneur te worden gemaakt van Serawak. De doodelijk verschrikte Moeda Hassim gaf direct toe en was voor inwilliging van iederen eisch te vinden. De gevangenen werden allen vrij gelaten en de nieuwe gouverneur 2ette zich aan den arbeid om een behoorlijk bestuur in te voeren. Zijn eerste werk was de afschaffing van de knevelarij en corruptie, waarop het financieele systeem van het land van het allereerste begin af was opgebouwd. Niet alleen de „belasting-inners" kregen met hem te doen; ook de zeeroovers en de koppensnellers, die de weerlooze bevolking terroriseerden, vonden een onverzoenlijken vijand in hem. Maar Brooke vond nog meer te doen: er waren wetten te maken; hongersnood moest voorkomen worden, geschillen tusschen de inheemschen onderling dienden te worden beslecht. lederen dag hield hij zitting, en met drommen verschenen de halve wilden om van den blanke, in wien ze een onbegrensd vertrouwen stelden, omdat hij den radja tot rede had gebracht, hun recht te verkrijgen, en het was een zonderlinge gewaarwording voor hen, telkens weer, wanneer zij ontdekten, dat deze rechter zich niet door de geschenken van de rijken liet orakoopen Het was dan ook nog nooit voorgekomen, dat er gelijk recht voor allen bestond, dat zelfs de vrienden van den radja niet meer doen en laten konden wat ze wilden! Eindelijk begon de Engelsche regeering te begrijpen, dat er iets eigenaardigs in Serawak •gebeurde. Er werd een oorlogsschip heen gestuurd, om te zien, wat Brooke er eigenlijk uitvoerde. Het algemeen gevoelen was, dat het niet veel goeds zou zijn. De werkelijkheid bleek echter anders, maar Brooke oordeelde, dat men wel wat te laat kwam om naar den toestand te informeeren. De vreemde mogendheden beschouwden hem alle als radja van Serawak, en hij was niet van plan van dien titel afstand te doen. Serawak was van hèra, beweerde hij, en Engeland kon niets anders doen dan de onafhankelijkheid van Serawak erkennen. Brooke bleef dus radja en zijn titel werd zelfs erfelijk, zoodat hij in 1868 werd opgevolgd door zijn neef Sir Ch. Johnson Brooke, die in 1904 door koning Eduard erkend werd. Ook thans nog regeert er een Brooke, namelijk een zoon van Sir Ch. Johnson Brooke, over dit deel van Borneo, dat door een invalide met behulp van een paar oude achterladers in bezit genomen

:hen im vervullen heeft ze gelegenheid meer. Arthurs er n.l. wil niet hooren van luwelijk tuitchen haar zoon >n meisje als Amy Dorrlt. arklaart kort en bondig, aar zoon een rijk huwelijk doen. ZIJ gaat zelfs zoo dat zij den ouden Dorrlt IJn gedwongen verblljfopzoekt en hem verden omgang der jongebeletten. twll echter niet Inzien om Amy en Arthur paar zouden kunnen en en als hij begint ipreken over zijn es en de schltterenarrlères zijner kinn, komt de fatale looping. Mevrouw nam openbaart den n man, dat zijn es reeds lang gegd Is en dat hij verloren heeft lat alles wat hij zijn kinderen weet, berust. William Dorrlt stort de wereld Ineen, nu hij illusies niet meer heeft. Intusschen evenwel heeft ur Clennam een sensatloneele ontdekking gedaan. Het bete proces Is heelemaal niet verloren, alleen heeft zijn voornaamste iteur de waarheid op geraffineerde wijze voor hem verborgen gehouden, komt het, dat William Dorrlt nog steeds onschuldig In gijzeling zit. De man, die lijn geweten heeft Is niemand anders dan Fllntwlnch, die zich het vermogen der Dorrlts •rrechtelijk heeft toegeëigend. komt alles ten slotte nog terecht en mevrouw Clennam organiseert een schitterend l om de plotseling rijk geworden Dorrlts in het deftigste Londeosche gezelschap te iduceeren. Doch de oude Dorrlt en zijn dochter geven

Gustav Waldau. Anny en hjar vriendinnen. Blindemannetje. Fritz Rasp.

. •

ON A VOLE UN HOMME

ipi-

'

mm-

FOX-FILM Regie: Erich Pommer. ROLVERDEELING: Annette . . . Lili Darnita Jean de Lafaye . Henry .Garat Victor . . . . . Charles Fallot De oude Dame . . . Nina Myral Lc BaUafré . . Pierre Labry Dé inspecteur . . Raoul Marco Legros . Robert Goupil Remy .... . Pierre Pierade Robert Fernand Fabre Jean de Lafaye, eigenaar van de „Banque Européenne", onderneemt een zakenreis naar Cannes. Tijdens het diner in den restauratiewagen bevindt zich een jonge vrouw aan zijn tafeltje, waarvan hij het gezicht echter met kan zien, daar zij geheel achter haar courant verborgen is. De bankier tracht een gesprek aan te knoopen met de onbekende, maar deze schenkt hem niet de minste aandacht. Dien avond, in den slaapwagen, legt Jean het er op aan met zijn raadselachtige reisgenoote in contact te komen. Op het oogenblik, waarop hij begint te gelooven, dat de jonge vrouw toch niet zoo erg terughoudend isj verlaat zij hem plotseling en keert naar haar compartiment terug. Aankomst te Cannes. Aan het station vraagt Jean de onbekende haar naar huis te mogen brengen in zijn auto, welken zijn chauffeur van Parijs had moeten brengen, maar de wagen is er niet. De jonge vrouw biedt nu den bankier aan van haar auto gebruik te maken, wat Jean aanneemt. Zij nemen afscheid bij het adres, dat zij opgegeven heeft. Jean vraagt de onbekende, of hij haar nog eens kan terugzien. Zij spreken af, waar en wanneer elkaar te ontmoeten. Eensklaps noodigt zij hem echter uit bij haar te komen dejeuneeren. Nauwelijks is hij echter de villa binnengetreden, of de deur sluit zich automatisch achter hem. Nog niet geheel van de verrassing bekomen ziet Jean, dat de jonge vrouw hem met een revolver bedreigt. U bent mijn gevangene voor vijf dagen, zegt zij. Tegenstand is nutteloos. Behalve Jean en de onbekende bevinden zich nog een kok en de chauffeur in de villa. Bovendien is het geheele huis voorzien van de meest geperfectionneerde veiligheidsinrichtingen Jean ziet in, dat ontsnappen ten eenenmale een onmogelijkheid is. De onbekende, die Annette heet, verklaart dan aan haar

De nieuwste

ANNY ONDRA-FILMS worden uitgebracht door N.V. FILMA AMSTERDAM De eerste is getiteld

„KLEINE DORA"

DE VLUCHT.

nooit meer terug zal zien. De bankier, die nu nog een dag gevangen gehouden wordt, slaagt er ten slotte in aan zijn bewakers te ontsnappen. Het gelukt hem Annette te achterhalen en haar te bevrijden uit de han-

^ee/ie zoTTTemeedmg vjoscht Zl velLug, liiMjenitäfijdeelljq in

HENRY GARAT EN NINA MYRAL

gevangene, dat hij in opdracht van een groep wisselagenten wordt vastgehouden tot het einde van de maand, daar de speculaties, welke hij wilde ondernemen, den ondergang van zijn concurrenten zouden veroorzaken. Gedurende zijn gedwongen verblijf in de villa probeert Jean verscheidene malen te ontvluchten, doch tevergeefs. Tusschen de mooie Annette en haar gevangene ontwikkelt zich een liefdesgeschiedenis. Op een avond weet Jean Annette over te halen eenige uren met hem uit te breken. De twee geliefden weten te ontsnappen zonder de aandacht van hun gevangenbewaarders te trekken. Jean geeft haar intusschen zijn eerewoord, dat hij met haar naar de villa terug zal keeren en samen hebben zij een gezelligen avond in een kleine plattelandsherberg. De geheimzinnige verdwijning van den bankier is reeds in de couranten bekend gemaakt. In het restaurant wordt Jean herkend. Om te voorkomen, dat men hem zal volgen, vluchten onze twee helden in een motorbootje naar een eiland, dat niet ver van de kust is gelegen. Den volgenden morgen keeren zij naar Cannes terug. Gevolg gevende aan zijn belofte wil Jean met haar terug gaan naar zijn luxueuze gevangenis, doch Annette biedt hem de vrijheid aan. Om haar echter te beschermen, weigert Jean. Intusschen is de-afwezigheid van 'Jean en Annette ontdekt geworden dooide bewakers van de villa. Robert, de bendeleider, vers'chijnt nu ten tooneelè en voert de jonge vrouw weg, terwijl hij Jean vertelt, dat hij haar - 18 -

ALLEEN

ECHI

IN

LUX

DE BEKENDE BLAUWE VERPAKKING

Slechts een diepe slaap kan maken, dat (l| er dageilila al« verjongd uitziet. Met OHROPAX-geluiddempen In het oor geniet U dezen beslist. 12 kneedbare kogeltjes » f 1.25 verkrijgbaar bij alle Apothekers en Drogisten.

LILI DAMITA EN CHARLES FALLOT

Vertegenw. Dr. H. Nanning, Den Haag.

den van haar ontvoerder op het moment, dat deze gereed staat zich met de jonge vrouw in te schepen naar Amerika. Jean besluit voor de rest van zijn leven de gelukkige gevangene te blijven van zijn lieftallige verloofde.

Trekking 15 Sept. 1934 a.s.

NA^HMDQ^^^

OVERTOLLIG HAAR verwijderd door ELECTROLIJSE komt niet terug. Eenlg afdoend systeem. Advlteer uw arts. Behandeling absoluut pijnloos. Laat geen lidteekens na. Gratis advies. Instit. v. electr. ontharing E. Nooteboom. Goudsche Singel 83a - Rotterdam

HENRY GARAT EN CHARLES FALLOT

VERWACHT DE GROOTE METROGOLDWYN-MAYER-FILM

ESKIIflO Opgenomen onder leiding van den regisseur W. S. van Dyke in het Hooge Noorden van Alaska

DANSSCHOOL DE HEER EN MEVROUW

I

J.

A

AV.

DRONMEIJER

DLANGE POTEN 27-DEN HAAG-TEL.115550

Gedurende een rechtzaak over een botsing- tusschen twee auto's werd aan een der getuigen gevraagd of hij het ongeluk werkelijk had gezien. „Ja," antwoordde de man. „Ik heb het geval van het begin tot het eind gezien." „Als dat zoo is," vroeg de rechter, „kunt U ons dan vertellen wat'volgens U de oorzaak van het ongeluk was?" „Wel," antwoordde de getuige, „precies kan ik 't U niet zeggen, maar ik kreeg den indruk, dat de beide auto's denzelfden voetganger wilden hebben f" „Ik heb al verschillende dreigbrieven over de post ontvangen. Is daar niets tegen te doen?" „Natuurlijk mijnheer. Het is absoluut verboden om dreigbrieven te schrijven. Hebt U eenig idee wie de schrijver is?" „Ja, de ontvanger van belastingen I"

De grootste prijs f 120.000.- kunt ook U winnen! - Niet aarzelen! INSCHRIJVING OP GROEP „A"

RM

Vanaf heden opengesteld:

5° oOranjekruis-Obligatiën en de volgens de loterijwet 1905 voor geheet Nederland wettig geoorloofde

Staats- en Premieloten Zonder nieten! Elk lot een prijs! Jaarlijks 10 groote winttkansen,waarin uitgelootwordsn

1.113.400 GULDEN MET HOOFDPRIJZEN VAN:

120.000 72.000 1 60.000 1 48.000 36.000 I 30.000 | 22.500 en duizenden gemiddelde en kleinere prijzen, alle in contanten, kunt U winnen door inschrijving op een of meerdere dezer loten — zonder nieten. Geheele Loten vanaf f3.— per maand (dut gafln gedesltan) — Uitlotlngslijstcn ^ü^" gratis na iedere trekking] ^Bg BESTELBRIEF Galieva duldallik In te vullen en te adreisesren: Aan de

Hollindsclii Cfediel- in Obligatieliaiik X.V. Amttardam, Potlbox 577 (P.C. Hoottsttaat 165 Ondergeteekcnde bestelt hiermede: Uitvoerig Proapeotut „A" gratii-franco en wenacM In te aclirli«an ÖD da wattig geoorloofde gehaole „STAATS- EN PREMIELOTEN" slachts f 3- par maand, recht govande vanaf da a.s. trehtlng op den vollen prijs. EEN 200 BUNSTISE GELEGENHEID OM SP0EDI8 EEN VERMOGEN TE BEREIKEN MAG VOORAL IN DEZEN TIJD NIEMAND VERZUIMEN.

MEMBERS OF THE IMPERIAL SOCIETY OF TEACHERS OF DANCING

im in Vuil: ..

Amataur «n Prolmlonal Intan dagalljki. - Spraakuran 2-6 an 8-10. Zoo iuiit vanehanan ons boakwark .MODERNE DANSEN-. PRIJS f5.20 par pot« loagaxondan.

ïtaplsjl! Stiul in Hl,: ■ KjauiiiiCoiiiJiii

-^^^^^^^™^"

VACANTIE-AFSCHEID. Woorden en Muziek van GUUS BETLEM Jr.

'il^l, jl jN, J' De va-can-ties zijn ten ein - de,

é^^ri

Het sei-zoen

^^ ^^

!•'

is

weer voor-bij.

—»•

De

kan - to - ren

^

~

b*

too - nen

pi j^ | 1

PP^F

p J-

j^

men-schen

J. ^i J.

| | ^p i[^

Bruin-ge-brand, ge - zond en blij...

AI - Ie sch vlen weer be-gon-nen.

Ie-der-een weer forsch en

PPi P^

p 1 sterk

| p

J^

i J in i

Met ver-nieuw-de

Hier en daar nog's na-gebabbe!d, Over alles 'es gepraat. Nog eens foto'tjes bekeken. Waar j' in badcostuum op staat. Dèn .. een forsche streep er onder. Einde, afgeloopen, uit — Na ontspanning weer de arbeid En dus.. . full-speed weer vooruit I

■ Äiilaftiiii.-^ÄÄi^i, i

fi -

hi

fris-sehe

krach - ten

Vooreen

jaar - tje

En het eerste, dat September Ons als aardigheidje schenkt. Is, dat ons de post onmidd'lijk Een... belastingbricfje brengt! 'n Briefje met een kwartje kosten. Of nóg erger misschien wel. Twee, drie kwartjes of een gulden In den vorm van 'n dwangbevel I

aan

het

werk!

En we denken met wèt weemoed Aan de dagen, daar aan zee. En we staren ietwat triestig, In een leege port'monnaie I En we denken aan die dagen Juist voorbij... zoo zorg'loos, frisch En we peinzen, hoe toch 't leven Vól van ... tegenstelling is! 1

Wij betalen f. 5.-, f. 7.50 en f. 10- terug

^^^^^—^-"

[ Vervolg van paß. 7) hij zenuwachtig over zijn schouder en er ontwikkelde zich 'een neiging bij 'hem, om donkere hoeken te vermijden — — hij vertoonde alle kenteekenen van een Tieftig verontrust man. Hij was van zijn rust beroofd — door Paul! De geesten, die hijzelf had opgeroepen, kon Mr. Sterling niet meer bezweren... Niets doet zoozeer onvermoede deugden, onvermoede gaven en krachten aan het licht komen als de liefde, vooral wanneer een energieke jonge vrouw zich inspant om haar minnaar als een inspireerende godin aan te vuren. Lil was wel van die soort en Paul spreidde een onvermoeibaar uithoudingsvermogen ten toon, die de hem afpoeierende aspirant-cliënten van Sterlings inschuifbare veiligheidsladderfabriek den angst om het hart zou hebben doen slaan, zoo ze hem bezig hadden kunnen zien. Minstens drie of vier keer per dag dook Paul op het onverwachts op, den handkoffer met een demonstratie-exemplaar als zijn onafscheidelijke metgezel bij zich, en bood zijn patroon de schepping van zijn eigen technisch vernuft te koop aan. Hij overrompelde hem op kantoor, versperde hem den weg op straat, liet hem in zijn huis niet met vrede. Mr. Sterling moest zich niet bepaald tot zijn voldoening, bekennen, dat zijn sollicitant-schoonzoon zich zijn lessen ter harte had genomen: hij toonde zich beleefd, vlot, overredend, vasthoudend, ongevoelig voor afwijzing en legde persoonlijkheid, kracht, durf en doorzettingsvermogen aan den dag. Maar het resultaat was helaas niet, dat hij zijn ladder aan Mr. Sterling verkocht alleen dat deze hem als een volmaakte nachtmerrie ging beschouwen. Het ondermijnde Mr. Sterlings zenuwen het maakte hem schichtig. Hij

voor een oude Koffer-Gramophone bij contanten aankoop van

j£k

een Gegarandeerde „His Master's Voice" of Sprenger's Koffer-Gramophone van f. 30.- tot f. 90.-.

BRIOITTt tJCLM

Steeds enorme keuze Gramophones en Platen bij:

,in WPLOHATI«« mm'

■

Harry Roy en andere beroemde Jaxz Bands

N.V. Willem Sprenger's Gramophone Handel

bij U thuil of met U mee naar buiten I

P.ttag« 46 en Laan van Meerdervoort 453, Den Haag, Telef. 1137 78 en 336805

c ■■■. ■'" v

4

ÜfiA-TOOMflUI

De nieuwste foto van Mariene Dietrich, die de hoofdrol zal vervullen in de Paramount-film ,,De Lo relei".

leefde in een voortdurende, enerveerende onzekerheid of niet Paul opeens uit het niet zou te voorschijn schieten en hem aanklampen. Hij voelde zich geen seconde veilig; zijn bed en zijn bad waren de eenige plaatsen, waar hij zich tegen Paul kon verschansen. Het was vreeselijk wat van Mr. Sterlings geestkracht gevergd werd en tien dagen na het inzetten van het offensief, stortte het front in. IV. Op een middag verscheen Paul aan Mr. Sterlings woning. De koffer met het monster der inschuifbare veiligheidsladder begeleidde hem ook thans. Op zijn gezicht speelde de zelfvoldane glimlach, die het kenmerk is van den onweerstaanbaren en succesvollen verkooper. Ja, ja, Paul Gibson had in deze tien dagen heel wat geleerd! Lil deed hem open en hij nam op een manier, die overtuigend correct van zakelijkheid was, zijn hoed af. „Goedenmiddag, dame," begon hij — '21 —

— beleefd, vlot en overredend. „Als het mogelijk is, zou ik graag in de gelegenheid zijn een kleine demonstratie te geven met een nieuwe, practische vinding, die Mr. Sterling ongetwijfeld zal interesseeren " Een parelende lach van Lils lokkende lippen stuitte zijn woordenstroom. ,,Als je zóó voorgaat, kan het niet lang meer duren of vader moet toegeven," meende ze. „Hij is al aardig op weg," lichtte Paul in. „Den tweeden keer, dat ik gisteren een boom tegen hem opzette over de ladder, veegde hij met zijn

BEZOEKT HET

iriHlE#.l[lEl£ TE DEN

HAAG

■

"■

Friedrich Zelnick heeft te Elstree de regie over de film „Mr. Cinders". De hoofdrollen worden gespeeld door Clifford Mollison en Zelma O'Neal. Friedl Haerlin zal een belangrijke rol spelen in de film „Staehlernen Strahl". Barbara Kent is door de Metro-GoldwynMayer geëngageerd. Conrad Nagel speelt de hoofdrol in de RadioFilm „Dangerous Corner". FRIEDL HAERLIN Cilly Feindt is geëngageerd voor de Ufa-toonfilm „Ferien vom Ich' '. De buitenopnamen voor deze film vinden plaats in Bad Pyrmont. Trude Lehmann, Dorothea Thiess, Ewald Wenk en Klaus Pohl spelen in de film „Liebe und die erste Eisenbahn". Elizza Illiard en Ida Wüst speien in de Rota-Film „De Vogelhandelaar". Archie Mayo regisseert „The man with two faces". Edward G. Robinson, Mary Astor, Ricardo Cortez en Mae Clarke speien de hoofdrollen. Victor Francen, Blanche Montel en Simone Simon spelen onder regie van Marcel l'Herbier te Parijs in de film „Het avonEDWARD G. ROBINSON tuur". Viktor de Kowa en Maria Andergast spelen in de Lloyd-Film „Mein Leben für Maria Isabel!". Hans Albers speelt een belangrijke rol in „De liefde overwint". Angelo Ferrari is geëngageerd voor de film „So endete eine Liebe". Henriette Colberg is geëngageerd voor de Ufa-toonfilm „Lockvogel". Regie van Hans Steinhoff. Warren William, Mary Astor en Helm Trenholme speien onder regie van Alan Crosland in „The case of the howling dog". Mcnty Banks regisseert te Parijs de film WARREN WILLIAM „Achttien minuten". De hoofdrollen worden gespeeld door Gregory Ratoff, Richard Bennett en John Loder.

-■

hand over het voorhoofd en sloot de oogen. En toen ik hem naderhand er over opbelde, klonk zijn stem als van iemand, die totaal overwerkt is." Met een ernstig- knikje viel Lil hem bij. ,Ja, het pakt hem aan, dat kun je duidelijk merken." „Vanmiddag ook maar weer eens een kleine conversatie," opperde Paul. „Hoe minder hij met rust gelaten wordt, hoe eerder hij murw is." „Vanmiddag krijg je geen kansl" „Niet?" „Neen. Door het raam zag hij je daarnet aankomen, en met een hartverscheurend gekreun nam hij de vlucht naar boven en sloot zich in zijn slaapkamer op. En hij heeft straks een belangrijke zakenconferentie, dus als hij uit zijn kamer komt, gaat hij meteen de deur uit. Het schijnt een verschrikkelijk gewichtige bespreking te zijn; hij zei, dat hij voor geen geld ter wereld te laat zou willen komen." „Misschien," stelde Paul optimistisch voor, „zou ik wel naar boven kunnen gaan en hem door de deur toeschreeuwen." „Dat zou ik niet doen," luidde Lils opinie. „Maar weet je wat, ik zal even naar boven gaan en vragen of je hem spreken kunt." Binnen twee minuten was ze terug met de mededeeling, dat Mr. Sterhng niet den minsten lust had den bezoeker te woord te staan, hem integendeel nadrukkelijk verzocht ten spoedigste naar de weerlicht te loopen en dat, ingeval hij dit om half vier, wanneer Mr. Sterling naar zijn conferentie zou vertrekken, niet uit eigen beweging had gedaan, Mr. Sterling hem dan met een goed gemikten schop daarbij zou assisteeren. Paul gaf de hoop op dien middag een ladder te verkoopen en aangezien hij weinig zin had in een intieme kennismaking met een van de vervaarlijke voeten van zijn chef, maakte hij zich gereed om vóór het einde van den fatalen termijn den aftocht te blazen. Maar het noodlot beschikte anders of was het Lil ? Hoe dan ook, Paul vergat zijn tijd en Lil herinnerde er hem niet aan. Het was over half vier, toen de jongeman zijn onderbroken toebereidselen tot vertrek definitief voortzette. Lil ging met hem mee den tuin in om hem langs een omweg tot het hek te brengen en op een daartoe geëigend begroeid plekje kon hij, ondanks de dreigende gevaren, toch de verleiding niet weerstaan den koffer met zijn demonstratiemateriaal op den grond te zetten en het meisje in zijn armen te nemen. „Hij kan ons hier uit zijn raam niet zien, hè ?" vroeg hij voor alle zekerheid. „Breek je daar het hoofd maar niet over: hij is niet meer boven hij zal al wel lang en breed naar zijn conferentie zijn. Hij is natuurlijk van de straatdeur rechtstreeks langs het grintpad naar buiten gegaan zoo zijn we hem netjes ontloopen!" „O in dat geval !" Paul bukte en kuste haar. Maar hun gevoel van veiligheid was voorbarig geweest... - 22 —

.■•ww*

m^mzjup^

—■^^^^—^^^^—^^^^—^-^—^

mmgÊmmm

Oamteien Vraagt Uwen apotheker of drogut uitsluitend naar 't sedert 25 jaar onovertroffen preparaat: ^-»

OOEOGCKE«

rmtisot

In rood« dooijci met loodje. Al het udert wijze men if.

Prijs per dooi ƒ1.25 en ƒ2.Gen..Vertegenwoordiger »oor Nederland OSKAR KOCH Va!eriusstraot 38. huift Amfttvrdam. T.1, 26496

FILM-ENTHOUSIASTEN R. W. W. te '».GRAVENHAGE. Richard Baréhelmess is getrouwd. Zijn adres is Warner Bros studios, Burbank, Californië. Frank Lawton is den 30sten September geboren. De ware naam van David Manners is Rauff Acklom. E. Z. te AMSTERDAM. Hierbij de gevraagde verjaardagen. Reva Holsey 2 September. Brigitte Horney 29 Maart. Rolf von Goth 5 November. M. d. R. te 's-GRAVENHAGE. Zoover ons bekend is, leeft de filmacteur Rudolf Forster nog en speelt de hoofdrol in de film „Hohe Schule". E. M. te ROTTERDAM. Het is toch heusch de echte Half Watt. Gelukkig is de acteur weer geheel hersteld. J. W. M. te ARNHEM. Jeanette Mac Donald is geen familie van den Engelschen premier. Brigitte Helm is op het oogenblik te Berlijn; zij reist zeer veel. Haar correspondentie-adres blijft echter Berlijn. N. K. te HILVERSUM. Een foto van U. G. is op het oogenblik niet voorradig. Deel ons s.v.p. mede, welke foto wij U thans zullen zenden. Gustav heeft zich nog niet met Julica laten fotograpbeeren. C. v. A. te UTRECHT. De gevraagde foto's werden U toegezonden. Rolverdeeling vermelden wij in deze rubriek niet. Ook niet van oude films. P. A. B. te ROTTERDAM. Dezen filmster kennen wij niet. In welke film hebt U hem gezien? Lien Deijers, getrouwd met Alfred Zeisier, woont te Neu-Babelsberg. James Cagney is niet getrouwd. De violiste Ruth Posselt speelde te Scheveningen met het orkest onder leiding van Carl

Schurlcht.

Be vacantietijd is zoo wat voorbü. En de „vacantiegenoegens" ook. Dus kan ik er over schrijven, zonder iemand te hinderen of te ergeren. Zonder de kans te loopen, dajt ons redactiebureau wordt overstroomd met klachten van hotelhouders, spoorweg- en trammaatschappijen, melksalons, verkoopers van ansichtkaarten en wat dies meer zij; menschen die profiteeren van den vacantie-waanzin, waaraan ik me zoo vaak erger. De van Puffelens hebben een reis gemaakt. Hij had rust noodig. Zij ging mee. Wat ik als een contradictio in terminis beschouw, of de wel een remedie, die nog erger is dan de kwaal. Als je van Puffelen en zijn Madame zoo goed kende als ik, zou je het met mij eens zijn. Eiken dag hebben we een prentbriefkaart gekregen, van uit Zwitserland. Ik vond het heel lief en attent van de lui. M'n vrouw beweerde dat de zij van Puffelen het alleen maar deed om ons te ergeren, wijl zij weet, dat het er bij ons niet op over kan schieten, om een reis naar de bergen te maken. Ik heb al die prentbriefkaarten bewaard. Gedurende 14 dagen waren het er 28. En telkens van een andere plaats. Die lui hebben dus om rust te hebben, in 14 dagen daar rondgesjouwd, zooals zelfs een brievenbode op bet platteland niet doet. Sjok, sjok, van den eenen berg naar den andere. Ik kan best begrijpen, waarom m'n vriend van Puffelen d'r bij z'n terugkomst zoo belabberd uitzag, 't Kwam allemaal van de „rust" en den heerlijken vacantietijd. Geef mij dan maar liever een makkelijken toel, ons achtertuintje, iets om te drinken n. . . . ons Weekblad ter afleiding. PETRUS PRUTTELAAR. V. „Heidaar!" deed een barsche stem hen opschrikken. Mr. Sterlings vleezige gezicht en massieve schouders kwamen uit een venster op de eerste verdieping te voorschijn. Er glinsterde een wilde giftigheid in de oogen, waarmee hij naar het tweetal in den tuin staarde. „O vadertje," riep Lil, „bent u nog op de slaapkamer? U bent vast te laat voor uw afspraak als u niet gauw beneden komt. U mag wel een taxi nemen." „Beneden komen ?" brieschte de fabrikant. „Ik kän voor den duivel niet beneden komen." „O, u bedoelt omdat ik hier ben," mengde Paul zich in het gesprek. „Dat bezwaar is wel uit den weg te ruimen." Hij glimlachte allercharmantst tegen den man in het open raam. „Ik zou niet graag willen, dat u door mijn toedoen een belangrijke conferentie verzuimde. Ik ben bereid tot een wapenstilstand." „Neen, neen, dat is het niet," schreeuwde Mr. Sterling, buiten zichzelf van woede. „Ik kan niet beneden komen, omdat ik die verwenschte deur niet open kan krijgen!" „Kunt u de deur niet openkrijgen ?" riep Lil op verbluften toon. „Sta me niet als een idioot na te praten," grauwde Mr. Sterling, terwijl hij de vensterbank met zijn vuisten bewerkte. „Ik heb die duivelsche deur gesloten en nu schijnt er iets in het slot gesprongen te zijn, want de sleutel klemt en er is geen verwrikken aan."

„Da's 'n beroerde geschiedenis," betuigde Paul deelnemend. „Dat hoef je me niet te vertellen, dat het een beroerde boel is — dat weet ik zonder jou ook wel, uilskuiken," stortte Mr. Sterlings woede zich thans over den jongeman uit. „Als ik te laat ben voor die afspraak, kost het me een schitterende transactie." „Er moet iets aan gedaan worden," verklaarde Paul beslist. „Als u niet uit die kamer weg kunt, zult u vast en zeker die conferentie missen." Mr. Sterling schudde zijn gebalde vuisten ten hemel en maakte slikkende bewegingen als iemand, die geen lucht kan krijgen. Als hij de kracht had bezeten een steen uit het metselwerk te rukken, zou hij dien naar Pauls hoofd hebben gesmeten; daar was geen twijfel aan. „Weet u wel zeker," informeerde Paul, „dat u den sleutel niet op de verkeerde manier geprobeerd hebt ?" Mr. Sterlings gezicht werd angstaanjagend purper en Paul richtte zich tot Lil. „Als we niet iets doen, slaat hij direct den boel kort en klein!" Lil knikte ernstig. „Probeer kalm te zijn, vadertje," drong ze aan, met iets smeekends in haar stem. „Jij hebt goed praten kalm blijven! Begrijp je dan niet " „Er zit niet anders op," hernam het meisje op haar rüstigen toon, „dan dat u door het raam naar buiten klimt. Als we de deur forceeren, ruïneeren we den boel en bovendien kost het te veel tijd eer we gereedschap bij elkaar hebben gezocht." Maar haar advies was olie op het vuur. „Uit het raam klimmen! Je bent stapelgek .,." „Het is heusch de eenige manier, vadertje." Mr. Sterlings machtige gestalte, voor zoover zichtbaar, trilde. ,,lk zou het onmogelijk kunnen. Het is uitgesloten, dat ik het kan " „Het is gemakkelijk genoeg," moedigde Paul aan. „U klimt uit het raam en gaat op de vensterbank zitten. Dan gaat u aan uw handen hangen en laat u maar los. Wij zullen u wel opvangen, of, wat óók kan " Paul keek even bedachtzaam en onderzoekend om zich heen — — „Er is een zacht bloembed vlak onder het raam; laat u daar maar invallen." „Op de vensterbank gaan zitten," sputterde Mr. Sterling. „Zie je me misschien voor een musch aan ?" De practische Lil had een ander idee. „Als we maar een ladder hadden ?" „Ja, ja," stemde haar vader gretig toe, terwijl hij opgewonden met de armen zwaaide, „een ladder. Haal er dan een, verdraaid nog aan toel" Hij keek zenuwachtig op zijn horloge. „Het loopt anders totaal mis met de conferentie." „Maar we hébben geen ladder," moest Lil hem teleurstellen, „ten minste geen die lang genoeg is." „Kun je dan niet -" De grootsche gedachte daagde in Pauls brein en hij sprak het verlossende woord. „Allemenschen! Dat valt me ineens - 23 -

De ïilmacteur Edward G. Robinson he«ft ploU«llng de Wa'n*r Broi-WmmaaUchapplj varlaten. Hij zal voor d*Columbia gaan spelen.

De voordrachtskunstenaar Luden is te 's-Gravenhage overleden. Een gevoelige slag voor het Nederlandsche cabaret I

De filmster John Barrymore ligt te Los Angelos ernstig iiek. Hij zal langen tijd rust moeten houden. De fllmactrlce Eleanor Boardman heeft Hollywood verlaten. Zi] zal In Enge land gaan filmen.

De pianiste Raie Da Costa Is In Sussex plotseling overleden.

.

inl" Hij nam zijn koffer op. „Waarvoor dient onze veilig-heidsladder, als we in een geval als dit geen gebruik maken van haar buitengewone eigenschappen 1" Men kon merken, dat hij het product de laatste dagen veelvuldig had aangeprezen. „Ja, ja," schreeuwde Mr. Sterling. „Dat is de manier. Vlug een beetje. Schiet op alsjeblieft!" Paul opende den koffer en haalde het glimmende stalen geraamte er uit. Begeleid door de dringende kreten van Mr. Sterling, morrelde hij aan het mechanisme en de ladder schoof uit elkaar tot haar volle lengte. Hij was juist op het punt haar tegen de vensterbank te zetten, toen Lil hem bij den arm greep. „Wacht eens eventjes!" verzocht ze. De ladder veerde heen en weer in de lucht en Paul keerde zich naar het meisje. „Maak voort! Schiet op!" brulde Mr. Sterling. VI. „Die ladder," verklaarde Lil ernstig, „is het eigendom van de firma. Vind je eigenlijk wel, Paul, dat je het recht hebt, een ladder, die de firma je toevertrouwt, voor particuliere doeleinden te gebruiken, zelfs voor den chef in privé " „Wat is dat nu weer voor gekkenpraat ?" onderbrak de stem van boven haar in driftig ongeduld. „Sta toch niet te kletsen! Zet die ladder alsjeblieft tegen het raam, jongen." Maar Lil liet zich niet uit het veld slaan. „Behalve natuurlijk als hij haar van je koopt," voltooide ze kalm haar betoog. Paul wierp haar een blik vol bewondering toe. Niet voor de eerste maal besefte hij, dat Lils intelligentie verre van gering was. „Daar zit wat in," merkte hij nadenkend op. En daarop met honigzoete verkoopers-bcminnelijkheid tot den man boven: „Voelt u er niet iets voor, de ladder te koopcn, mijnheer ? U ziet, het is altijd gemakkelijk zoo'n nuttig gebruiksvoorwerp in huis te hebben." Opnieuw scheen het Mr. Sterling moeite te kosten om adem te halen. Maar hij moest zichzelf bekennen, dat hij verslagen was. „Vooruit dan maar, voor den drommel," sputterde hij. „Ik koop dat verwenschte ding van je. Als je maar opschiet!" „O, zeker," zei Paul gedienstig en deed de ladder tegen de vensterbank rusten. Met moeizame inspanning, steunend en blazend, klauterde Mr. Sterling uit het venster, plantte zijn voeten omzichtig op de bovenste sport en begon af te dalen. De ladder trilde en zwiepte onder zijn respectabel gewicht, maar zij bezweek niet. Mr. Sterling deed sterk denken aan een bejaarde poes, die in een boom geklommen is en achteraf haar stoutmoedigheid betreurt. Maar naarmate hij den beganen grond naderde en tot de conclusie kwam, dat de ladder het niet begaf, nam zijn vertrouwen toe. Hij had zelfs de roekeloosheid door ?\vaardcr stappen het draagvermogen

■ m-

van zijn fabrikaat op de proef te stellen en toen ook het resultaat hiervan bevredigend bleek, wendde hij zich tot Paul. „Volmaakt veilig!" verklaarde hij enthousiast. „Stevig als een huis. Dat idee van jou van een foto van een dikken man op de ladder, was nog zoo kwaad niet." Hij monsterde de kromming van de ladder onder zijn gewicht. „Ze mogen buigen, breken doen ze,niet!" grinnikte hij- )Ja. geen slecht idee. Ik geloof toch, dat ik je maar naar de reclameafdecling overplaats!" Kwiek voor zijn doen nam hij de laatste sporten en keek Paul aan. „En?" zei hij. „Ja... ja, mijnheer?" was het zenuwachtige antwoord. Mr. Sterlings gezicht plooide zich opeens in een vriendelijken glimlach. „Je hebt me verslagen, jongen! Je hebt me een ladder verkocht! Zonder rancune, hoor je! Integendeel, beroerde kerel, die je bent, ik ben je er dankbaar voor. Als jij niet hier was geweest met dat ding, was er een prachtcontract naar de weerlicht gegaan. Geef me de vijf, jongen . .." „U bent toch een reuzenschat, vadertje," riep Lil verrukt en kuste hem stormachtig. „Kalm aan, kalm aan wat!" Mr. Sterling klopte haar op den schouder. „Ik heb nu geen tijd voor dergelijke gevoelsuitingen; als ik voortmaak kan ik mijn man nog net te pakken krijgen. En jij," richtte hij zich weer tot Paul om op strengen toon te vervolgen: „Begrijp goed, dat ik niet zou hebben toegegeven, wanneer dat slot niet had geklemd." „Dat had ik wel gedacht," riep Lil uit. „Wat ? Wat bedoel je daarmee ?" „Niets, vadertje," klonk het onschuldig. „H'm!" Mr. Sterling wierp een achterdochtigen blik op zijn dochter. „Als ik terugkom zal ik dat slot eens nauwkeurig inspecteeren. Nu heb ik geen tijd, maar je kunt er op rekenen," voegde hij er bij, terwijl hij zich De beroemde Weensche tooneelspeler Albrecht Schönhals Is bij de Ufa geëngageerd voor het spelen van eenlge belangrijke rollen.

- 24 -

mm

1

F I

MSTERREM -ABC 69

Zorgen VERKORTEN Uw leven. Een levensverzekeringspolis der H AV BANK te Schiedam verzekert Uw toekomst en verlengt Uw leven I I

weghaasttc, „dat ik het aan een grondig onderzoek zal onderwerpen." Maar Lil had tijd genoeg om alle sporen te verwijderen van het kleine stukje hout, dat ze aan den kant van het portaal in het sleutelgat had gestopt ...

GESPREKEN MET MIJN VftffiND PIETEMSEN

ARTHUR LAKE werd te Corbin in den staat Kentucky geboren. Hij studeerde rechten, maar het tooneel trok hem meer aan. Een tijdlang speelde Arthur tooneel bij een studentenvereeniging, maar in 1926 ging hij tot het beroeps loon eel over. King Vidor ontdekte hem voor de film en gaf hem een engagement bij de MetroGoldwyn-Mayer- In de film ,.Thc air circus" speelde Arthur een belangrijke rol.

DAVID LANDAU was een bekend tooneelspeler te New York, Hij is te Warschau geboren, verhuisde echter reeds op vierjarigen leeftijd met zijn ouders naar Amerika. William Beaudlne. de filmregisseur, ontdekte hem te New York en maakte fi. P. Schulberg op hem opmerkzaam. David werd door de Paramount geëngageerd en speelde een belangrijke rol in ,,The crime of the century".

LUPINO LANE« ware naam is Harry Lupino. Hi) is getrouwd met de actrice Violet Blythe. Een tijdlang was hij een der meest gevierde film komieken te Hollywood. In November 1930 vertrok hij naar Londen en richtte er het Lupino Lane Production Syndicate op. Veel succes heeft hij met deze onderneming niet gehad. Thans is hij regisseur bij de British International Pictures.

.M

et welke film heeft men tot op heden eigenlijk het meeste yy^iL. -IL gdd verdiend?" „Met de toonfilm „Singing Fool", Pietersen. De maatschappij, die deze rolprent vervaardigde, Warner Bros, ontving het aardige bedrag van vijf millioen dollar." „Heeft men nadien niet meer zooveel voor een film ontvangen?" ,,ln de verste verte niet. Ook'het bedrag, dat men voor de stommefilm ,,De vier ruiters uit de openbaring" en met „Ben Hur" ontving, is nog niet geëvenaard. Met de eerste werd vier en een half millioen verdiend, met „Ben Hur" maar eventjes vier millioen dollar. Nog van die echte dollars van / 2.50."

,,Ja, dat is ook een heeleboel geld. Wat kan een film nu in ons land opbrengen?" „Als het een overweldigend succes is, tweehonderd duizend gulden. Maar dat bedrag is maar zelden gehaald. En nu overal de entree-prijzen der bioscopen door goedkoope zomer- en winterkaarten zijn verlaagd, is dat maximum niet meer te bereiken." „Nou, dat zal wel beter worden! We krijgen er toch gauw een paar groote bioscopen bij. Dan zullen de films wel weer meer opbrengen." „Je hebt gelijk. We gaan Amerika nadoen. Daar zijn honderd en tien bioscopen met meer dan drieduizend zitplaatsen. Onze grootste bioscoop heeft nog geen tweeduizend plaatsen." ,,Is het waar, dat Douglas Fairbanks Sr. weer naar Hollywood is teruggekeerd? Ik dacht, dat hij er niet meer filmen zou." „Dat doet hij ook niet. Hij is er alleen maar op bezoek. Maar voor zijn vertrek verklaarde hij, dat hij weer naar Engeland zou terugkeeren om zich er dan voor goed te vestigen." ,,Nog iets nieuws op tooneelgebied?" ,,Ja, onze Buus gaat jubelen." „Onze Buus?" .,Ja, onze onvolprezen komiek Buziau. In de Bouwmeester-Revue 1935 zal Buziau zijn veertigjarig tooneeljubileum vieren. De directie van de revue is al druk bezig met de voorbereidingen."

NORA LANE HARRIET LAKE is te Hollywood geboren. Haar vader is een bekend kunstschilder en ook Harriet bezocht een tijdlang de Academie voor Beeldende Kunsten te Los Angelos. Zij maakte daar kennis met Anita Page en deze wist haar over te halen haar geluk bij de film te beproeven. Zij liet een proefopname maken en kreeg een engagement bij de Metro-Goldwyn-Mayer. Gespeeld heeft zij tot nu toe weinig.

INGE LANDGUT is den 23sten November Jarig. Zij werd door Henny Porten voor de film ontdekt en speelde met haar in de film ..Mutterliebe". Gerhard Lamprecht engageerde haar voor de Ufa en gaf haar een belangrijke rol in ..Emil en de detectives". Inge bezoekt thans een lyceum te Berlijn. Later hoopt rij een beroemde ster te worden.

begon haar loopbaan als figurante bij de Universal. Daarna werd rij verkoopster in een warenhuis te Los Angelos. Zij keerde na twee jaar weer tot de film terug en kreeg een engagement bij de Paramount. In de film ..Kit Carson" speelde zij voor het eerst een kleine rol. Daarna vertolkte zij een aardig rolletje in ,. Geheim zinnige Nachten", waarna zij bij de Foi geëngageerd werd en in ..Careless Lady" speelde.

FRITZ LANG. MOLLY LAMON7 is een zeer begaafde Engclschc filmactrice. Zi| werd door Luplno Lane ontdekt en onder zijn regie speelde zij de hoofdrol In ,,Letting In the Sunshine". Nadien .speelde zij met Gene Gerrard In ,.Lucky Girl" en ontving toen een langdurig contract van de British International Pictures. Molly begon haar artistieke loopbaan als danseres. Zij heeft een tournee door Afrika en Engelsch-Indië gemaakt.

ELISSA LANDI viert haar verjaardag op den 6en December. Zij haat alle publiciteit en heeft haast de geheimzinnigheid van Greta Garbo weten te bereiken. In de film ,,Het teeken des krulses" behaalde zij haar grootste succesIn het komende seizoen zal zij in de Paramount-film ..Red Pawn" de hoofdrol vervullen. Joseph von Sternberg zal haar regisseeren. Elissa heeft een mooie toekomst voor zich.

- 25 -

de beroemde regisseur, werd 5 December te Ween en geboren. Hij was getrouwd met Thea von Harbou. is thans gescheiden. Erich Pommer Is degene, die hem voor de film ontdekte. Als filmregisseur debuteerde hij met de film ,. Half bloed". Zijn meest, bekende films zijn ..Der müde Tod". „Nibelungen", ..Metropolis". ..Dr. Mabusc". ,,De Spion". .,Dc Maanqodin". Thans filmt hij te Parijs. Zijn nieuwste film is .Xiliom". Hij is ook de filmontdekkcr van Lien Deyers.

:

' ,

i'

r

~. •

■^^—— ^W

"

TOONEELFIGUREK DIE IK GEKEND HEB r DOOR EDUARD VETERMAN

Jacques van Tol, voor velen onzer lezeressen en lezers misschien een onbekende, is toch een zeer gewichtig personage in onze amusementswercld. Hij i^ „de man achter de schermen", de schrijver van tallooze liedjes, eenige revues en thans de schfijver van een oorspronkelijk filmscenario, dat door de Monopole Filmmaatschappij te Rotterdam zal worden verfilmd. U ziet, dat wij u niet te veel verteld hebben, Jacques is inderdaad een gewichtig iemand! En toen wij hem deze week voor „Het Gouden Hoofd" te Amsterdam zagen zitten, hebben wij eens over het een en ander met hem gebabbeld. Trouwens, als men met Nederlandsche artisien wil babbelen, behoeft men slechts plaats te nemen voor dit „Gouden Hoofd", om er tooneel- en cabaretmenschen in bonte verscheidenheid te vinden. Daar worden de toestanden in het „vak" besproken en natuurlijk de collega's geprezen en misschien ook wel eens becritiseerd! Maar laten we tot Jacques van Tol terugkeeren. „Mijn loopbaan ? Geboren ben ik te Aalsmeer. Aanvankelijk studeerde ik theologie en oude talen, maar later werd ik journalist. Onder andere schreef ik vele „Duizend-en-een-dagjes" in de Telegraaf. Maar mijn lievelingsvak was liedjes schrijven. Die liefde had ik van mijn vader. Deze was namelijk dorpsgelegenheidsdichter. Alle bruiloften en partijen luisterde hij op met schoone liederen. In al die gedichten kwam de zin voor „Uw toekomst zij een pad van rozen". Als mijn vader des Zondagsmiddags zijn dichterlijke ontboezemingen op papier wilde zetten, zei moeder: „Kinderen, wees nu zoet en een beetje stil. Papa gaat pad met rozen." Maar om op mijzelf terug te komen: Zestien jaar geleden begon ik dan ook liedjes te schrijven. Aanvankelijk voor eigen gebruik. Ik droeg mijn producten in een poffertjeskraam op de kermis voor en sleet mijn verzen tegen een zacht prijsje aan den komenden en gaanden man. Toen begon ik voor andere zangers te dichten, in het begin tegen den prijs van f 2.50 per levenslied. Nu maak ik vele liedjes voor onzen Louis Davids; ik mag dus zonder overdrijving van vooruitgang spreken. Na de liedjes volgden een paar revues, een f^ar slechte, maar ook gelukkig een paar goede, waarvan „Tijd is Geld" met Tholcn en van Lier nog steeds wordt opgevoerd. Toen kwam de film. Voor „Bleeke Bet" schreef ik eenige liedjes en de bekende componist Hans May schreef er de muziek voor. Voor de Loet C. Barnstyn-film „De familie van mijn vrouw," schrijf ik ook een paar liedjes, waarvoor Rudolf Nelson de muziek componeert." „U hebt toch ook een scenario ge-„ schreven ?"

inuQUö

F. D. VAN EIJSDEN.

odfrltd dt Groot)

„Daar wil ik het juist over hebben. De heer Sprecher, directeur van de ; Monopole-Filmmaatschappij, bevond zich voor verschillende besprekingen te Weenen. Ik kreeg toen een telegram, of ik onmiddellijk naar de schoone stad aan den Donau wilde komen. Ik vertrok per K. L. M. en een dag later had ik een conferentie met den beroemden componist Franz LéMr. Men zal mijn scenario „In Holland staat een huis" verfilmen en Léhdr zal er de muziek bij componeeren." „Wat is de inhoud van het scenario ?"

„Het speelt in het lage veen. Een baron, eigenaar van een groote veenderij, is door aUerlei omstandigheden verarmd. Hij zal zijn veengronden moeten verkoopen en het huis zijner vaderen verlaten. Een liefdeshistorie brengt echter alles in orde. Het scenario biedt gelegenheid tot het verfilmen van een grooten veenbrand; tevens tot het vertoonen van veel Nederlandsch natuurschoon, zonder te veel cultuurfilm te worden!" Wij hopen, dat „In Holland staat een huis" moge slagen I

Wij hebben maar weinig tooneeldirecteuren van professie gehad. De meesten waren tooneelspelers, die zich gaarne het middelpunt van een ensemble voelden — of schrijvers, die er een lauwerkroon mee hoopten te winnen. Van Eijsden is een van de weinige „professionals" geweest, die toonceldirecteur waren, en anders niets. Daarom alleen zou het de moeite loonen den schijnwerper der herinnering op hem te richten, en voor een moment de rust van zijn stillen levensavond te verbreken. Maar belangrijker motief is de figuur van Van Eijsden zelf, die ook als mensch van zooveel beteekenis was. Van een tooneeldirccteur wordt ontzaglijk veel gecischt, want tooneelspelers zijn charmante, maar moeilijke menschen. Zij leiden een onregelmatig leven, dat veel van geest en physiek vergt — veel van hun zenuwen vooral. .,Grosse Kinder oder grosse Verbrecher" heeft Reinhardt ze genoemd. Ze maken zich kwaad om een vlieg, maar verbazen zich nog niet over een kudde olifanten. En tegenover dit moeilijke slag kan de toonceldirecteur twee posities innemen: die van den vaderlijken vriend, en die van den despoot. De laatste is natuurlijk de gemakkelijkste, omdat een despoot geen rekening houdt met anderer belangen of verlangens. Doch tegelijkertijd doet hij met iedere schrede onrecht, omdat kunstenaars nu eenmaal wezens zijn met een eigen wil en een eigen ideaal. De despoot doet wellicht groot werk, maar er kleeft bloed aan zijn handen. Er liggen lijken op zijn weg, een slagveld-atmosfeer zonder liefde. Precies daartegenover staat de „vaderlijke" tooneeldirccteur, die zich voelt als de bestuurder van een heterogeen huishouden; die van vroeg tot laat wordt geplaagd door zijn ondeugende kinderen, maar alles verecnigt in een atmosfeer van beminnelijkheid en toewijding. En deze partij heeft P. D. van Eijsden gekozen, toen hij in het begin dezer eeuw zich — en ongewenscht! — de directie van het Rotterdamsch Tooneel op de schouders zag gelegd. Hij had niets van het type tooneeldirccteur, dat we uit allerlei kluchten kennen. Hij liep niet in wijde mantels, en sprak niet met rollende r's. Hij zag er normaal uit, gedistingeerd, hij had iets van een magistraat. Hij bezat dan ook de beste talenten, die een magistraat bezitten kan: tact en diplomatie. En hij bezat daarnevens een van de kostbaarste menschelijke gaven: humor. In gezelschap van Van Eijsden te zijn, was een onuitputtelijk genoegen. Hij kon vertellen met een kleur en voordracht, waar men een gan-

sche tooneelvoorstelling voor zou laten staan. Van Eijsders herinnering omvat een bont en rijk stuk tooneelhistorie, waarvan wij alleen betreuren kunnen, dat het niet opgeschreven werd. Men zou van Eijsden wat ijdelheid hebben toegewenscht, om zulk een oeuvre te scheppen. Doch aan den anderen kant zou hij, mèt ijdelheid, niet door de tallooze klippen zijn hcengezeild. die zijn weg onveilig hebben gemaakt. Want al heeft het er den schijn van of Van Eijsdens tooneclleven gemakkelijk is voortgerold in waarheid moest hij nog al eens het harnas aangespen. Vooral in den tijd van de Hoeksche en Kabeljauwsche twisten. Het Rotterdamsch Tooneelleven draaide namelijk om twee polen: twee groote kunstenaressen van ongewoon formaat: Marie van Eijsden-Vink en Alida TartaudKlein. Het spreekt vanzelf, dat het planetarium aan de Maas nu en dan verstoord moest worden door atmosferische beroeringen tusschen deze beide sterren. Zij zouden geen groote kunstenaressen zijn geweest zonder heftige temperamenten. Zij zouden geen vrouwen zijn geweest zonder de kleine gemoedsbewegingen, die succes en roem te voorschijn roepen. Dit alles was gewoon en normaal. Maar ongewoon was, dat soms de tooneelminnende burgerij zichzelf in twee kampen verdeelde: de Vinkianen en de Kleinisten, en een antithese vormden, die sterk aan de Hoeksche en Kabeljauwsche twisten denken deed. Temidden van deze beroeringen echter wist Van Eijsden steeds het roer recht te houden en zijn humor te bewaren, en het moet met erkentelijkheid worden gememoreerd, dat zijn vrouw hem daarbij met tact terzijde stond. Wanneer Marie van Eijsden niet zooveel jaren lang had weten mee te laveeren, zou het Rotter-

— 26 — - 27 -

.d. e«ten

j^eld toen on5 de de. . G .

:r denlo s r : ree 9 , heri' P.D. v» ba'«' Dil „rtiWel «a» ^„eenden ^-^ %•.„ door lijdlng bare leden 'y,, te kunnen v. ongewii idachteni! r Veterman hag' nage we» ove n nagedacn""" jdewerker ' „ering .»n "> "9onI
.".Vd.^,

damsche Tooneel nooit zoo lang een eigen vorm hebben bewaard. Ondanks dikwijls wrange verdachtmakingen volgde Van Eijsden zijn natuur, die er een hooge moraal op nahield. Men verweet hem zwakheid waar hij slechts voorzichtigheid toonde. Men verweet hem zelfs karakterloosheid, waar hij diplomatiek laveerde, het oog op grootere en breedere belangen gericht. De tijd heeft echter uitspraak gedaan: Van Eijsdens reputatie is van een benijdenswaardige correctheid gebleven. Hij is gentleman, van top tot teen, een titel die door velen gevoerd, door weinigen met recht gedragen wordt. Van Eijsden is een van de aangenaamste menschen, die ik ooit heb ontmoet. Als ik mij herinner die opgewekte, ironische conversatie, vol spot, vol blijheid, vol echten, levenden humor; als ik mij voorstel hoe hij daar dan zat met .zijn gedistingeerde puntbaardje, altijd keurig in de kleeren. verzorgd als een Parijschc markies dan betreur ik het voortjakkeren der jaren, die voor een mensch slechts herinneringen overlaten. En zijn hoofschheid! Hoe overstelpend hoffelijk was hij voor den jongen kunstenaar, die met hem in aanraking kwam! Zelfs in spannende momenten zei hij nooit een grofheid, bleef hij altijd de gentleman. En dit immers zijn de oogenblikken, waarop men kan beproeven of iemand een gentleman is? Doch — heeft men Van Eysden dan al de volle maat van zijn menschelijke waarden toegemeten: als kunstenaar heeft men hem miskend. Terwijl hij juist zoo'n nobel type van kunstenaar is geweest! Want Van Eijsden heeft zijn kunstenaarschap in den hoogsten zin verstaan: hij heeft de kunst gediend. Hij heeft zich nooit op eenig voetstuk gezet. Hij heeft zich nooit zelf lauweren geplukt. Wanneer men het geweldige repertoire beziet van de stukken, die onder zijn directie werden gespeeld, vindt men daar van het allerbeste onder. Een voorstelling als ,,Vasanthasena" blijft een onvergankelijke creditboeking op zijn rekening. En wat heeft hij niet voor onze Nederlandsche schrijvers gedaan! Hoeveel auteurs van naam zagen hun eerstelingen door hem ten doop gehouden! Ja waarlijk, in dat opzicht is hij miskend. Men heeft te gemakkelijk goedgevonden, dat hij zich in de anonimiteit van het leven terugtrok. Want wanneer men de nota van zijn kunstenaarsloopbaan opmaakt, dan vindt men al wat daar op verlangd mag worden, maar men vindt dat in een licht van noblesse, moraal, beschaving . . . . Van Eysden is een van dezulken, die tijd noodig hebben om groot te worden — maar die groot blijven, als de schijn-grooten tot pygmeeën zijn verkleind!

—•^^^^^^—

■

O-kAUTUUMSEbWDE VEKTALIMG Hier, aan de achterzijde, werd gisterennvond een pog-ing tot inbraak gedaan. En het moet omstreeks half tien zijn geweest, meneer Lane, toen u hier langs kwam en dat notitie-boekje kreeg van den rechercheur, dien ik hierheen stuurde.'' „Hetgeen dus wijst op verband tusschen die poging tot inbraak, de ontvoering van Wardells zuster en den Chef," merkte Morgan op. „Maar die poging tot inbraak begrijp ik niet." „Ik voor mij zie de zaak zóó," verklaarde McCoy. „De Chef of eenige van zijn mannen zijn gisterenavond hier geweest om in Wardells huis in te breken. Curly kwam hen op het spoor en volgde, hen. Ze kropen een bovenvenster in en Curly probeerde hen te achtervolgen. Of hij viel, óf ze zagen hem, en schoten op hem. Hij trachtte weg te komen en ze gingen hem na. Waarschijnlijk had hij te veel gezien. Maar hij wist ze een poosje te verschalken tusschen die boomen. Toen zagen ze, dat de auto van Mr. Lane op den weg stopte; ze begrepen waar Curly heen was gevlucht en zetten de achtervolging voort. De rest weten we uit de mededeelingen van Mr. Lane. Ze hebben Curly natuurlijk te pakken gekregen.'' „Daar ziet het ten minste wel naar uit," viel Morgan hem peinzend bij. „En het lijkt me steeds meer toe, dat er een persoonlijke vijandschap tusschen zit. Waarom anders twee gewelddaden tegen Wardell? Welk ander motief kan de Chef hebben om na de ontvoering ook nog die poging tot inbraak op touw te zetten?'' McCoy maakte een eind aan het getheoretiseer. „We zullen het park eens onderzoeken en zien wat ze ons in het huis kunnen vertellen!" En hij ging de anderen voor over het gladgeschoren grasveld, een hernieuwde beslistheid in zijn gang.

zoekers eens goed uj) en ging een stap achteruit. „Dat doe ik Dit huis staat onder politiebewaking." McCoy lachte, on muukte zijn overjas los. „Ik ben van de recherche uit New York. We zijn hierheen gekomen om een onderzoek in te stellen naar die inbraakpoging van gisterenavond. Zoudt u ons kunnen laten zien, waar het gebeurd is?" De deur werd wijd voor hen geopend. „Ik ben de secretaris en huisbewaarder van Mr. Wardell. Komt u binnen." Gevolgd door zijn metgezellen, voldeed McCoy aan het verzoek. Ze stonden in 'n ouderwetsche hall, die haast niet gestoffeerd was. Maar de schoonheid van lijn en proportie der muurbetimmering, en de fijne gratie van de wenteltrap deden, zooals Morgan opmerkte, het gemis aan stoffeering nauwelijks opvallen. McCoy vroeg ondertusschen hun gids hoe hij heette. „Ralph Clark, was het antwoord. „Ik — wij zorgen voor het huis - mijn vrouw en ik." „U hoorde gisterenavond lawaai en zag toen een paar boeven verschrikt van het huis wegvluchten?" „Zoo zou ik het, geloof ik, wel kunnen zeggen," bevestigde Clark bescheiden.

„Waui was u, locn u hel lawaai hooide'T „Ik was bezig met het catalogiseeren van boeken, daar in de bibliotheek. Ik hoordeeen bons boven mijn hoofd en stoof de trap op. Ik dacht dat Miss Wardell teruggekomen was." „Waarom niel Mr. Wardell of een van de bedienden?" „Mr. Wardell was in Philadelphia. Mijn vrouw lag in bed." „En waren de bedienden ook al naar bed?" „Er zijn er geen behalve wij beiden. Mijn vrouw zorgt voor het eten. Het grootste deel van het huis is buiten gebruik, wij houden de rest in orde." „Ontvangt Mr. Wardell nooit gasten?" mengde Morgan zich in de ondervraging. „Neen. Hij leeft heel teruggetrokken sinds het overlijden van zijn vader." „En Miss Wardell? Heeft die ook heelemaal geen conversatie?" „O, jawel. Maar die ontvangt als regel haar kennissen in New York. Hier heeft ze nooit gasten, want Mr. Wardell is den schok, dien het overlijden van zijn vader hem gegeven heeft, nooit heelemaal te boven gekomen." „Hoe laat hoorde u dien bons?" vroeg McCoy weer. „Dat moet tegen half tien geweest zijn. Ik vloog meteen naar boven. In de niet

HOOFDSTUK Vil ALS DE KAT ER NIET IS,... Nagestaard door een verbaasden tuinman, liepen zij rondom het vorstelijk verblijf van wijlen Kenneth Wardell en beklommen het ruime, betegelde terras vóór het huis. McCoy belde. Na een oogenblik werd de deur opengedaan door een gemoedelijk uitziend manneke met een rond gezicht, kleine blauwe oogjes en rossig haar. „Mr. Wardell thuis?" vroeg de inspecteur. „Neen, mijnheer. Hij is vanochtend naar de stad gegaan en nog niet teruggekomen." „Wie behartigt de zaken hier tijdens zijn. afwezigheid?" Het mannetje nam zijn drie lange be-

SALLY BLANE EN RAY WALLER IN DE MONOGRAM FILM „CITY LIMITS' - 29 -

TRUDE MARLEN SPEELT IN DE UFA-TOONFILM „SPEEL NIET MET VUUR".

■ iw^m«--

Maureen O'Sullivan, Norma Shearer, regisseur Sidney Franklin en Katharine Alexander op weg naar de lunchroom in de Metro Goldwyn Mayer studio's, tijdens de opnamen voor een nieuwe film.

gebruikte logeerkamer tegenover de bibliotheek zag ik een raam openstaan. Daar kroop net een man door. Ik — aarzelde. Ik geloof dat ik toen geschreeuwd heb, dat hij er uit moest gaan. Hij verdween en ik rende naar het raam. De maan scheen helder. Ik zag hem snel langs de ladder naar beneden gaan, men zou het haast glijden kunnen noemen, zoo vlug deed hij het, en twee andere mannen liepen hard weg. Hun gezichten kon ik niet zien. De ladder stond tegen het huis aan." „Wat deed u toen?" „Ik telefoneerde naar Weston om de politie. Daarop ging ik weer naar boven en deed het raam dicht; de pen er op. Maar er ontbrak een ruit zoodat het heel makkelijk weer opengemaakt kon worden. Toen ging ik naar buiten om de ladder binnen te halen. Het was onze eigen ladder. De tuinman gebruikt ze om fruit te plukken." „Ik had begrepen, dat er geen bedienden waren?" „Niet in huis. Briggs komt eiken dag van Weston. Hij is nu in het park." „Jammer, dat u alles niet zoo gelaten hebt, als u het aantrof." „Net wat de sergeant uit Weston óók gezegd heeft. Hij was er erg over ontstemd. Maar ik heb die ladder daar niet laten staan, omdat ze er anders wéér in konden komen. Mijn vrouw sliep en ik wilde niet, dat ze zich overstuur zou maken, We waren alleen in huis." „Is er iets gestolen?" wilde Morgan thans weten. „Voor zoover we hebben kunnen nagaan, niets. Mijnheer heeft alles nauwkeurig nagegaan, toen hij terugkwam." „Juist, Laten we nu het raam eens gaan bekijken." Clark leidde hen de prachtige trap op en nam hen mee in een slaapkamer, waarvan het meubilair met lakens bedekt was. Het vertrek had twee vensters, uit één

waarvan een ruit uitgesneden was. Morgan en McCoy onderzochten dit venster, speurden op het vloerkleed naar sporen der inbrekers en keken toen uit het raam. Er was geen splinter van de ontbrekende ruit te bekennen. Lane stond gedurende het heele onderzoek zwijgend toe te kijken, maar al te blij, dat er geen bezwaar gemaakt werd tegen zijn aanwezigheid. Na een poosje verklaarde McCoy voldaan te zijn en gingen ze weer naar beneden. „Was die slaapkamerdeur afgesloten?" informeerde de inspecteur. „Neen, die was altijd open. En gisterenavond, toen ik naar boven rende, was dat ook het geval." „Prachtig. We zullen nu eens 'n kijkje gaan nemen onder het venster. En, tusschen twee haakjes, waar is die ladder?" „Die is nog in de achterhall, waar ik ze heb neergezet." McCoy keerde zich om in die richting, doch slechts om op zijn hielen rond te draaien. Aan zijn rechterkant zag hij iets bewegen. Zijn hand gleed in zijn zak en hij vloog op de deur af, die bewogen had. Hij probeerde ze open te gooien en zijn plotselinge duw had een gegrom van de andere zijde ten gevolge. Toen ging de deur vanzelf open en een lid van de politie van Weston werd zichtbaar, ietwat rood in het gezicht en een flink eind naar achteren in de kamer; zijn revolver in de hand. „Hallo! Wat moet dat?" riep McCoy. „Wat doe je hier? Probeer niet dichterbij te komen!" klonk het antwoord. McCoy opende zijn jas. „Ik kom eens poolshoogte nemen in verband met die inbraak, die vermoedelijk iets te maken heeft met een andere zaak," legde hij kort uit. „Hebben jullie iets van belang gevonden?" „Nog niet, mijnheer. Ik ben belast niet - 30 -

de bewaking van het huis. Maar er is niets gestolen.'' De politieman keek een beetje onnoozel. „In orde. Ik ga nu zelf eens onder het venster kijken. En als er een volgenden keer weer onbekenden hier binnen komen, zou je beter doen, ze direct te lijf te gaan. Hoe heet je?" „Buckee, mijnheer. Ik — ik heb u al dien tijd in het oog gehouden." „Dan moet je verziende zijn," meende McCoy laconiek. Hij wendde zich af van den politieman, die nu vuurrood was, en gevolgd door Morgan en Lane, inspecteerde hij de ladder in de achterhall. Het was een schildersladder, gemaakt van een overlangs doorgezaagden paal, zonder eenig bijzonder kenmerk en zoo ruw, dat er geen vingerafdrukken op het hout konden achtergebleven zijn. Daarna verlieten ze het huis, liepen het terras op, sloegen den hoek van de villa om en bleven staan onder het venster, waarop de inbrekers het voorzien hadden. Maar hier werden zij opnieuw teleurgesteld. De gaten die de pooten van de ladder in het weeke grasveld hadden gemaakt, waren nog zichtbaar. Maar het zoeken van voetsporen in den snel meegevenden bodem leverde geen resultaten op, hoeveel moeite Morgan en McCoy zich ook gaven. De inspecteur kwam overeind en keek op zijn horloge. „Klaar, Clark," sprak hij. „Dank je vriendelijk. Zeg aan Mr. Wardell, dat ik er geweest ben. En vraag hem of hij me op het hoofdbureau komt opzoeken, als hij morgen in de stad is." (Wordt vervolgd) HAAR VINGERS ZWOLLEN OP. Rhcumatiek-verschijnselen verschrikten dozc vrouw. Juist op tijd het goede middel gevonden. Indien het nog langer geduurd had, voordat deze vrouw de juist behandeling tegen haar rheumatiek begon, waren haar handen misschien voor altijd misvormd geweest. Als zij het begin van haar kwaal beschrijft, zegt zij: „Zes jaar geleden begon ik last van rheumatiek in de gewrichten te krijgen, vooral mijn schouders en vinger-gewrichten. Het werd langzamerhand zoo erg, dat ik er 's nachts niet door kon slapen. Toen merkte ik tot mijn schrik, dat mijn pijnlijke vinger-gewrichten begonnen op te zwellen. Ik kocht een flacon Kruschen Salts en begon het den volgenden morgen te gebruiken. Reeds na enkele dagen verminderden de pijnen, en verdwenen daarna zoo volkomen, dat ik er gedurende de laatste zes jaren nooit meer last van heb gehad. Ik huiver, als ik bedenk, wat er gebeurd zou zijn, als ik niet op tijd Kruschen Salts genomen had." M. F. Rheumatiek wordt meestal veroorzaakt door een overmaat van urinezuur in het lichaam, wat ontstaan kan door onvoldoende werking der afvoerorganen. Kruschen Salts drijft alle afvalstoffen en urinezuur langs den natuurlijken weg uit het lichaam; de „dagelijksche dosis" zal de afvoerorganen blijven aansporen om alle schadelijke stoffen geregeld te verwijderen. Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten è f. 0.90 en f. 1.60 per flacon, omzetbelasting inbegrepen. Let op, dat op het etiket op de flesch zoowel als op de buitenverpakkinpf de naam Rowntree Handels Maatschappij Amsterdam voorkomt.

.

.

———^^«

G. J. Graauw, Boekhandelaar, Amsterdam-C, Keizersgr. 168, Tel. 44505, Postgiro 48605. Gem. Giro G 2021

BUITENGEWONE

AANBIEDING

Bizondere omstandigheden stellen ons in staat ondervermeld BOEK voor een spotprijs aan te bieden

ENCYCLOPAEDISCH

WOORDEN-

Van 45 Gulden VOOR 22 GULDEN EN 50 CENT betaalbaar in maandelijksche termijnen van f 'Z.— of meer naar verkiezing.

R. K. KUIPERS' ENCYCLOPAEDISCH WOORDENBOEK GROOT

GEÏLLUSTREERD

BEVATTENDE ALLE NEDERLANDSCHE, BASTAARD- EN GEBRUIKELIJKE VREEMDE WOORDEN, MET HUNNE BETEEKENISSEN, TOEGELICHT DOOR AANHALINGEN, SPREEKWOORDEN EN ZEGSWIJZEN, BENEVENS ALLE BELANGRIJKE NAMEN OP HET GEBIED VAN AARDRIJKSKUNDE EN GESCHIEDENIS, WETENSCHAP EN KUNST. 3 zware, groot kwarto deelen (formaat 23 X 32 cm), te zamen inhoudend 2408 bladzijden. 7224 kolommen met ruim 2900 illustraties, gedrukt op voortreffelijk, houtvrij papieren gebonden in stevige, linnen banden' Ieder deel is ongeveer 7 cm dik; de drie deelen te zamen wegen bijna 9 kilogram. Kuipers* Encyclopaedisch Woordenboek bestaat uit een taalkundig gedeelte, een vollediNederlandsch Woordenboek, en een encyclopaedisch gedeelte. Men vindt erin de beteekenissen van meer dan 200.000 woorden — voorts 33.000 namen van mannen en vrouwen van beteekenis en van landen, steden, bergen, rivieren, enz. enz. oorden o?£E;le?^5LMANS' ■'IChrijVer

cn

HMotherans der, Volksboekerij te Antwerpen, „reft al* vol.H ?ijn

vvnarHo;'R' K' KUIPE^S' Gr0üt Geïllustreerd Encyclopaedisch Woordenboek in drie deelen komt nu te-en bilüike voorZÄ J H611 euhte lee,?te voorz'en RiJker haast dan Larousse of Brockhaus is KUIPERS onmisbaar voor aHend'e

ItS^iSLTZoZt^Z^L^r^^ T^

hebben in 0mgang en bedr f

y - KUILERS verd[enrra,s uUsJê!

wordln gewaardeerd e^ op gebied van wetenschap en kunst, geschiedenis en aardrijkskunde te Tn geneesh^eren onderwH.er, en *?ll H- T ^f^00/' n0ch Particulier mag het werk missen. Leeraars advocaten en geneesneeren, onderwijzers en allen die dagelijks iets moeten opzoeken of vergelijken, zullen hier hun gading vinden.'

NOG EENS: Wij bieden U dit omvangryke standaardwerk aan voor den prijs van slechts ƒ 22.50 en VU g 0ent) betaalbaar in iSkfez^n maandelijksche termijnen van f 2— of meer naar donr ?etTCOrpeAteATTwrk ^o^™*™C0 toegezonden tegen inzending van onderstaand bestelbiljet, door G. J. GRAAUW — BOEKHANDELAAR — AMSTERDAM (CM KEIZERSGRACHT KFT7FR^rR APHT- 168 IRR TELEFOON 44505. POSTGIRO 48605. GEMEENTE GIRO G 2021 ' . BESTELT DIRECT, DAAR ONZE VOORRAAD ZEER BEPERKT IS. BESTELBILJET Van a J GRAA Am8tcrd0anf ycl^TPwL^TÄ ï^^ UW- Boekhandelaar, Keizersgracht 168, Amsicraam (C), Telefoon 44505, ^T Postgiro^ 48605, Gem Giro G -2021. 1 EX.: KUIPERS' ENCYCLOPAEDISCH WOORDENBOEK

SS -f f r^ m^'S^Äinf ^

bfindCn V0Or der PryS Van f 22 50 betaalbaar in

'

"tror,,

- '

—ndelijksche

Woouphtafn:

~r

I H

ï

WSti

4M^

N?S55 IS VerschUnt wekeHJks — Prüs per kwartaal f. 1.95.

Red. en Adm. Galgewater 22, Leiden. Tel. 780. Postrekening 41880.

SEPT. KATH VON NA' ■ ; IN DE JFA-TOOMrILMä JRANJO'