19de Jaargang No Maart 1939 HET WEEKBLAD CINEMA & THEATER KATE DE NAGY IN DE UNIVERSAL-FILM- AGENCY-ROLPRENT. ACCORD FINAL" PSiPPBPPBe»

1 CHARLOTTE SUSÄ IN DE TOBIS-FIIM „ALASKA"

19de Jaargang No. 9- 11 Maart 1939

HET WEEKBLAD CINEMA & THEATER KATE DE NAGY IN DE UNIVERSAL-FILMAGENCY-ROLPRENT . „ACCORD FINAL"

^

pr-

ET WEEKBLAD CINEMAs THEATER

PRIJS PER KWARTAAL f. I.M - RED. EN EN. TEL. 7*0. POSTREKENING «lUO

PSiPPBPPBe»

FILMSTERREN VAN NU BESCHIKKEN OVER MEER VROUWELIJKE SCHOONHEID DAN DIE TEN TIJDE VAN DE ZWIJGENDE FILM

■:€'

De hedendaagsche filmsterren zijn knapper dan die van vijftien jaar geleden en de sterren van morgen zullen zelfs nog bekoorlijker zijn dan die van thans. Dit is ten minste de meening van Mei Berns, hoofd van de make-upafdeeling van RKO Radio Pictures. ,,De redenen hiervoor zijn talrijk," zegt Berns. ,,De eerste is volgens mij het feit, dat de publieke opinie over al of niet knap zich steeds wijzigt. Het type van de huidige actrices is meer klassiek dan in vroeger dagen en de eischen, waaraan een figuur moet voldoen, zijn veel hooger. De moderne vrouw is onafhankelijk, hetgeen karakter en persoonlijkheid geeft aan haar wezen, terwijl zoowel intelligentie als klassieke regelmatigheid aan haar gelaat schoonheid vefleencn. Sport, ongedwongen kleediiig en gezonde, sobere maaltijden hebben hun deel aan de verhoogde schoonheid der hedendaagsche filmsterren. Schoonhcidsmiddelen zijn geperfectionneerd in overeenstemming met de verschillende typen en de verzorging van de huid is tot een ware kunst uitgegroeid. Voor■ uitgang op dit gebied zal blijven en, naar ik geloof, leiden tot een nog hooger begrip van schoonheid. Volgens mij is de geestelijke ontwikkeling der vrouw de factor, die haar schoonheid verhoogt. Daarnaast leuren zij zich de kunst van make-up eigen maken om de schoonheid, zoo zij die van nature bezitten, te accentueeren en te ontwikkelen."

■J

A'

Is een journalist in Hollywood zya collega'« be; voornemen te kennen geeft Ronald Colman te interviewen, wordt dit plan met hoongelach begroet „Die ver.... Colman," kan men dan booten» * ,»d« zegt toch niets I Hg zwügt in alle talen I" • Uw correspondent die al meet dan tien jaar lang den Hollywoodschén mallemolen heeft zien draaien, die al dien tijd de groeten en de bgna-grooten en hen die nooit gróót zullen worden heeft gadegeslagen in al hun '':. \ doen en laten, die weet dat alles in Hollywood gedaan wordt (en als wij zeggen altes bedoelen wij niet fcy na alles) voor publiciteit, voor reclame. Maar Ronald Colman moet men deze eer laten: hij is de meest oprechte publiciteit-bater in Hollywood. Bij Ronnie is het geen comedie. Als Garbo de publiciteit zegt te ontloopen, doet zij het op 'oo'n manier, dat haar gedrag kolommen vol publiciteit oplevert. Colman houdt werkelijk niet van publiciteit, en als hij den journalisten ontloopt, is *0***\ het niet in de hoop dat zij hem dan nog veel harder zullen naloopen. Hy vindt het niet let;k artikelen over zichzelf té lezen, hij heeft geen boeken vol kranBonald Colman, dl« In all« «alen zwl|g». tenknipsels over zichzelf, hij wil met rust gelaten worden. Hij is een uiterst zeldzame verschijning: een acteur die niet van applaus houdt. In die buitenissige wereld van art is ten en technici, van temperamenten en hartstochten, blyft Ronald Colman zijn levensregel trouw. Als hy een jacht koopt, weet niemand er iets van; als hij een ranch koopt, weet niemand die te vinden; toen hij een reis om de wereld ging maken, wist geen enkele journalist er iets van, en het bericht drong pas tot de kranten door, toen Ronald in Spanje bijna door een stier gedood was. . • • En bet merkwaardigste van al: als Ronald al liefdesavonturen gehad mag hebben, dan spreekt hij er toch nooit over. ïn Hollywood spreekt iedereen over zulke dingen, half met het oog op de pers, en half voor eigen amusement. Bijna drie jaren lang beeft Ronald de villa bewoond naast die van Benita Hume. Voor velen is bun liefde de mooiste, eerlijkste romance in Hollywood geweest. Maar er is geen reclame mee gemaakt. Als men er Colman naat vroeg, werd hij woedend, en weigerde ook maar één woord te zeggen. Ronnie en Benita wonen in Benedict Canyon, vlak tegenover de schreeuwende neon-reclames aan den ingang van Tom Mix'!wild-West-achtige park. Maar waar vele sterren het geboomte rond hun buis laten opruimen, Mevrouw Benita Colman. opdat de toeristen hen beter zullen kunnen zien, zijn de

i :

De (ilmttei Margo logt da laatste hand aan haar toilet.

i.>i^

',*S>0, ---y Kay Sutton, de bekende lllmactrice, Tn de studio-kleedkamer.

Mama Clark wordt door den make-up artist Burrot Orimwood onder handen genomen.

'^^d»*!

V'Jl

■

villa's van Colman en Benita omgeven door hooge begroeide heiningen, die geen onbescheiden blikken toelaten. Jaren lang heeft men de affaire tusschen hen beiden in Hollywood met spanning gevolgd. Een kennis van Colman zei nog eenige maanden geleden tot een verslaggever: „Het zou mij niets verbazen als Ronald morgen met haar op reis ging en als getrouwd man terugkwam. Het zou mij ook niets verbazen als hij nooit zou trouwen". Ronald en Benita zijn intusschen getrouwd. In alle stilte, zonder fümoperateurs en persfotografen, slechts vergezeld van een paar goede vrienden, zijn zij op een avond naar Montecito in Californië gereden en hebben het ,,ja" gesproken. Onmiddellijk na de laatste opname van ,,Als ik koning was" heeft Ronald den moed gevonden om te doen wat zijn hart hem ingaf. Waarom hy zoo lang geaarzeld heeft? Hij is al eens getrouwd geweest en dat huwelijk heeft hem veel leed bezorgd. In 1919 trad hij in Londen in het huwelijk met een zekere Thelma Raye, doch na korten tijd bleek deze verbintenis een mislukking te zijn, en zij gingen uiteen. Pas in 1935," zestien jaar later, vroeg mevrouw Colman echtscheiding aan. Zooveel jaren lang heeft Ronald haar de eer gelaten, hoewel er in die jaren eenige malen geruchten liepen over een verloving. In 1930 werd er gemompeld, dat Gloria Swanson met den acteur zou trouwen, en reeds voor dien tijd beweerde een zekere Betty Jewell, dat zij Ronalds engagementsnng droeg. In beide gevallen zweeg Ronald en de dames waren genoodzaakt de geruchten tegen te spreken. Als een filmster een jacht koopt, is het steeds een verblindend wit gelakt vaartuig met glimmend nikkel en voorzien van alle moderne luxe; zij zorgen er voor, dat boekdeelen verhalen en karrevrachten foto's van het schip over de heele wereld verspreid worden. Maar eenige jaren geleden vernam Hollywood bij toeval, dat Ronnie een boot gekocht had. Een echte boot voor een sportsman, een zwarte schoener, die zich in geen andere schoonheid kan verheugen dan de goede, kloeke en nuttige lijnen van haar romp en tuigage. Het is een practisch schip, waarmee men de wereld zou kunnen omvaren. Dat is iets wat Ronald steeds van plan is geweest, en nog wel eens doen zal ook. Hij en Benita en hun vrienden: Warner Baxter, William Powell, Richard Barthelmess en Ruth Chatterton gaan er mee zeilen, maar er zijn geen opzienbarende Holly woodsche fuiven aan boord. Colman en zijn vrienden houden niet van die dingen. Even stilletjes als bij den aankoop van zijn boot ging Ronnie te werk toen hij een boerderij kocht. Als andere sterren een ranch koopen is het vlak bij Hollywood in San Fernando Valley, en dan staat er een „farmhouse" op, dat een verkapte villa is met twintig slaapkamers en twintig marmeren badkamers, waar een boer zich dood om zou lachen. De „ranches" in San Fernando zijn schreeuwerige zaken, die hoofdzakelijk voor reclame dienen. Maar Colmans ranch is een echte boerderij. Er zijn honderden hectaren grond. Hij ligt zoo afgelegen, dat men er per auto niet komen kan. Fotografen weten niet waar het is, verslaggevers worden er weggejaagd. Ze ligt ergens aan de kust van Californië in de wilde „Big Sur" vallei, en als Ronald en zijn vrienden naar hun farm zijn, zijn ze zoover van Hollywood weg als waren ze midden in de Sahara. Ronald Colman met Frances Dee in „AU ik koning was".

DE NIEUWE

^Ä AM (TEUER

Denk niet dat Ronald in Hollywood onbeschoft tegen krantenmenschen is. Hij is een beleefd en welopgevoed man met charmante manieren. Hij ontvangt de pers hoffelijk genoeg, maar alleen journalisten, die het klappen van de zweep nog moeten leeren, verspillen hun tijd äan hem. Ronald weet heel goed, dat zijn werk als filmacteur zekere verplichtingen tegenover het publiek en de pers meebrengt, maar hij trekt een scherpe lijn tusschen den Ronald Colman van het witte doek en den Ronnie van zijn eigen privé leven. Hij is, zooals we zeiden, beleefd tegen verslaggevers, bijzonder beleefd zelfs. Hij beantwoordt alle vragen op beminnelijken toon. en de interviewer verlaat hem met de prettige herinnering aan een charmante persoonlijkheid, om, als hij zijn notities bestudeert, tot de ontdekking te komen, dat Ronald er in geslaagd is in al zijn antwoorden precies niets te zeggen. Hij is kalm en bescheiden in den studio en hangt niet de groote ster uit. Bij Paramount is iedereen er nog verrukt over, dat hij twee dagen na de eerste opname van „Als ik koning was" iedereen in den studio bij zijn voornaam noemde, van regisseur Frank Lloyd af tot de boodschappenjongens toe. Sommigen beweren, dat hij geen gevoel voor humor bezit. Doch daarmee demonstreeren zij slechts hun eigen gebrek aan humor. Hij gedraagt zich niet als een clown. Hij haalt wel eens een grapje uit, maar niet met knalsigaren of emmers water. Bij het draaien van „Als ik koning was" begon men 'smorgens eens een uur te laat. Men kon Colman niet vinden. „Begint die ook al de groote ster uit te hangen?" vroegen de assistenten. Eerst een uur nadat het zoeken begon, ontdekten ze dat Ronald den heelen tijd vlak voor hun neus gestaan had, en ze zachtjes had staan uitlachen. Het was de eerste dag, waarin hij in zijn verscheurde bedelaarsplunje en met een slordigen baard en verwarde haren moest verschijnen, en niemand had hem herkend! Colman zelf is de laatste om te beweren, dat hij een groot acteur is. Wat hem echter bezielt, is een diepe, ernstige toewijding voor zijn werk, een vaste wil om de rol die hij speelt zoo natuurlijk mogelijk weer te geven. Deze toewijding is te bespeuren in elk van zijn filmrollen, en maakt dat het mooie, goede rollen zijn. Hij neemt alles, ook het uiterlijke creëeren van een figuur, ernstig op. Voor „Als ik koning was" liet hij zijn baard staan in plaats van met een aangeplakten baard genoegen te nemen. Het duurde zes weken voor zijn stoppels lang genoeg waren, en voor Colman, die juist behagen schept in een keurig verzorgd uiterlijk, moet het een kwelling geweest zijn. Hij droeg de costuums, die voor hem gemaakt waren, weken lang thuis, om er het nieuwe aan te ontnemen, en om zich gewoon en natuurlijk te gaan voelen in de Middeleeuwsche dracht. Hij loopt al lange jaren mee. Ondanks zijn afkeer van publiciteit, van het exhibitionisme dat in Hollywood vaak noodzakelijk geacht wordt, heeft hij het langer volgehouden dan tal van collega's. Hij is al zestien jaar lang een favoriet van het bioscoopbezoekend publiek... en dat is in de wereld van de film een ongehoord lange tijd. Hij is een van de weinigen, die de overgang van de stomme- naar de sprekende film zonder moeilijkheden heeft meegemaakt. De belastingstaten van verleden jaar beweren, dat Ronald Colman op één na het hoogste salaris in de filmindustrie verdient — in 1937 was zijn inkomen 362.500 dollar!

Nadat er eenige jaren geen film gemaakt is met Lilian Harvey en Willy Fritsch, het bekende film-team, is men thans bij de Ufa te Berlijn bezig met de opnamen voor „Frau am Steuer", waarin deze twee bekende sterren de hoofdrollen vervullen. De inhoud van de film is als volgt: Maria Keleman is als secretaresse werkzaam bij de Donau-bank in Budapest. Wanneer zij met Paul Banky in het huwelijk treedt, wil zij haar betrekking niet opgeven, omdat zij onafhankelijk en zelfstandig wil blijven. Als Banky na hun huwelijk zijn betrekking verliest, wordt deze wensch van haar een plicht. Zij moet nu het geld verdienen, terwijl haar man het huishouden verzorgt. Bordon, de directeur van Maria, verneemt toevallig iets over den hem onbekenden echtgenoot en verschaft Banky een plaatsje op zijn bank. Paul moet hier als ondergeschikte van Maria werken. Dit heeft natuurlijk minder aangename situaties tot gevolg, maar ten slotte gelukt het hem haar plaats te veroveren en haar over te halen haar ontslag in te dienen, en zoo hun huwelijk in goede banen te leiden.

Een klein verschil van meening. (Lilian Harvey on Willy Misch).

Lilian charmant als aMi|d.

Regie; Harold Young. Universal-film. Bob Roberts Charles Bickford Kapitein Cogswell .. Barton McLane Jack Stacey Preston Förster Jim Roberts Tom Brown Peggy Phillips Nan Grey Hansen ; Andy Devine Peter Carey Frank Jenks Kapitein Kenny ... Samuel S. Hinds Mevrouw Roberts Florence Roberts Blake Jack Mulhall

B'

-

^Aj -

Regie: David Rutler. 70th Century-Foxfilm. Ritz-Brothers Zijzelf Denny Richard Arien Linda Ethel Merman Barbara Drake Phyllis Brooks Drake Sr George Barbier Pntter Pau' Hurst Broderick Sidney Blackmer Syil William Stanton ) Iwan Lebedeff Peruanen ^ ». Gregory Oaye ' Rafael Storm Slippery Sol Terrible Turk Een promotor Een dikke vrouw Scheidsrechter

JT ^T

^i^^^^ ~^^d ^t NN v

- , '^

i""1"^ F^ T e "l V ^^ ^ W«lde" ^o" „ J Pat McKee

Barbara Drake, een bekende figuur uit de Amerikaansche Society, is de eigenaresse van het renpaard Playboy, waarvan zij groote verwachtingen heeft. Zoozeer is zij vervuld van dit paard en zijn kansen op een overwinning, dat zij eigenlijk meer geeft om Playboy, dan om haar verloofde, den heer Dennis Paige. In werkelijkheid is Playboy slechts een middelmatig renner, bestemd om bij races als derde of vierde aan te komen, maar dat weet Barbara niet, die houdt haar dier voor een levend snelheidsrecord. Het is dan ook een strop voor drie doodarme broeders, eigenaars van een klein hippodrome, die hun geld willen zetten op den favoriet van de races (no. 11), dat door een misverstand de weddenschap wordt afgesloten op Playboy (no. 7) en ze hun geld dus vermoedelijk kwijt zullen zijn. Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit! De favoriet wordt uitgeschakeld en de winnaar van den tweeden prijs wordt gediskwalificeerd en door dit toeval wint Playboy, die als derde aangekomen was, de race en de Ritz-Brothers, die zoo bitter arm waren, zijn nu plotseling schatrijk Na dit voorval is trouwens Barbara Drake meer dan ooit overtuigd, dat Playboy een wonderpaard is. Maar Denny verliest eindelijk zijn geduld en zegt dat zijn meisje nu moet kiezen tusschen dat paard en heml In hun twistgesprek komt het tot een weddenschap, waarin wordt bepaald, dat indien Playboy in drie maanden tijds geen overwinning boekt, Barbara afstand van het paard zal doen en met Denny in het huwelijk zal treden. Inderdaad verliest Barbara deze weddenschap en Denny komt in liet bezit van het paard. Verheugd nu eindelijk van zijn vierbeenigen mededinger verlost te zijn besluit Denny het paard te verkoopen. maar tijdens het transport weet Playboy te ontsnappen en zoekt het stomme dier zijn heil bij de poneys van het Hippodrome der Ritz-Brothers. Als Denny hem daar terugvindt, besluit hij. Playboy aan de gebroeders Ritz ten geschenke te geven. Aanvankelijk willen zij daar niets van weten, maar als zij hooren dat dit paard Playboy is, waaraan zij hun fortuin te danken hebben, nemen zij het edele dier graag onder hun hoede. Na een dag bespeuren zij, dat Playboy maar een zeer middelmatig renpaard is, maar dat het als springer zijns gelijke niet kent. Dus besluiten zij het dier niet langer op de vlakke baan te laten, maar het voor hurdleraces te trainen, opdat het zal kunnen uitkomen op de Soutilbury Steeple Chase. Middelerwijl heeft Barbara vernomen, dat Denny haar paard heeft weggegeven en dat is voor haar aanleiding, om haar verloving te verbreken. Op qigen houtje wil zij nu Playboy zien terug te vinden en na lang speuren ontdekt zij het geliefde paard ,bij het Ritz-Trio, dat druk aan het trainen is, wat zij heel interessant vindt. Zij besluit er dus te blijven en voor de genoemde steeple-chase in te schrijven. Papa Drake gaat met een en ander niet accoord en hij gelast zijn dochter Playboy op te geven en naar huis terug te keeren. Het meisje weigert en haar vertoornde vader trekt daarop haar toelage in. Maar de Ritz-Brothers weten daar wel raad op. Eén hunner besluit een worstelwedstrijd aan te gaan met den wereldkampioen zwaargewicht, waarbij duizend dollar kan worden verdiend. Natuurlijk wint Ritz (zij het ook dank zij zijn typische opvattingen van wat bij deze sport geoorloofd zou zijn) en Playboy kan worden ingeschreven. Denny poogt inmiddels alias te doen, wat in zijn vermogen ligt, om Barbara terug te krijgen. Hij vraagt aan de Ritz-broertjes of hij Playboy voor hen mag rijden, want de naijver is heel groot voor deze race en hij kent de baan op zijn duimpje. Na een even spannende als komische race, waaraan ook de Ritzen deelnemen, wint Denny op Playboy en is het verder voor hem nog maar een klein kunstje, zich het eeuwige geluk aan Barbara's zijde te veroveren.

Een ▼an do broeders heeft den worstelwedstrijd gewonnen.

ob Roberts is chef-marconist op de „Astoria". Hij is een ruwe, doch goedhartige kerel met vuisten als stoomhamers en steevast dronken als het schip in de haven ligt. Hij weet niet beter of zijn jongere broer Jim bezoekt de landbouwschool, maar deze volgt een opleidingscursus voor radiotelegrafist en heeft zelfs nog tijd om de scheepszuster Peggy het hof te maken. ÏDe „Astoria" bunkert in Liverpool en de „Ouwe" laat de kleeren van zijn marconist verdonkeremanen, omdat hij terecht bevreesd is, dat Bobs avonturen revolutie in de havenwijk teweeg zullen brengen. Het gelukt Bob echter toch aan land te komen en tezamen met zijn collega, marconist Stacey van de „Capricorn", die zijn laatste zeereis maakt, doorkruist hij de stad. De beide schepen kiezen zee. De hydrographische dienst der V.S. signaleert een veld drijfijs, maar kapitein Cogswell van de „Capricorn" jakkert zonder het nemen van voorzorgsmaatregelen door en zijn schip loopt op een ijsberg. Stacey zendt S.O.S.-seinen uit, die worden opgevangen door Bob, wiens schip zich in de buurt van de snelzinkende „Capricorn" bevindt. De bemanning gaat in de reddingsbooten en wordt opgepikt door de „AstifHa". Kapitein Cogswell deelt mede, dat Stacey onder een vallenden mast was gekomen, maar Bob beweert, dat hij nog contact met Stacey had vijf minuten nadat de laatste reddingsboot zee had gekozen. Hij heeft echter geen bewijzen, maar zweert den dood van zijn vriend te zullen wreken. Kapitein Kenny geeft Bob cenige weken verlof en deze gaat zijn moeder bezoeken. In de ouderlijke woning ontdekt hij pas, dat Jim eveneens het beroep van marconist heeft gekozen en, evenals Peggy, in dienst van de Globe-lijn staat. Het is in San Francisco, dat Jim het meisje aan zijn ouderen broer voorstelt, maar deze laat zich in niet al te vriendelijke termen over haar uit en Jim keert zich tegen hem. Bob besluit het zeeleven vaarwel te zeggen en voortaan achter een bureau op het kantoor van zijn reederij te blijven tronen. Hij reist Jim moet geopereerd wor- terug op het schip, waar Peggy haar verplecgstersambt den (Charles Bickford, Nan uitoefent en vangt een radiogram op van Jim, die het Grey en Tom Brown), meisje een huwelijksaanzoek doet. Peggy accepteert en de twee besluiten zich aan boord van de „Orion", het nieuwe schip van Cogswell, in den echt te laten verbinden. Bob laat zich thans ook voor dit schip aanmonsteren. De schuit kiest zee en bevindt zich, enkele uren na het vertrek, in een ontzettend noodweer. Daarenboven krijgt Jim blindedarmontsteking en Bob verzoekt Cogswell, terug te keeren, doch deze weigert pertinent. Bob stelt zich nu in verbinding met een dokter van het marine-radiostation en ook deze is van meening, dat het schip terug moet keeren, aangezien Jims toestand een spoedoperatie noodzakelijk maakt. Weer weigert de kapitein en nu nemen de betrokkenen het wanhopige besluit Peggy, die haar instructies langs radiographischen weg van den marinedokter zal krijgen, de voorbereidende operatie te laten verrichten, daar dit de eenige kans is om den patiënt te redden. Het moedige meisje volgt rustig de orders van den geneesheer op, maar dan wordt de verbinding verbroken en Bob waagt zijn leven tijdens de herstelwerkzaamheden. Alles loopt echter goed af, en, na Cogswell afgeranseld te hebben, schenkt Bob zijn zegen aan Jim en Peggy.

Paramount-film. Regie: George Cukor. Zaza Dufresnc Cascart

Claudette Colber Herbert Marsha Bert Lah

Anais, Zaza's stiefmoeder Nathalie, Zaza's helpster Florianne Theater-directeur Bussey

Helen Westle\ Constance Colliei Genevieve Tobir Walter Catleti Rex O'Malle)

Marchand Toto

,

Ernest Gossan Ann Todd

IT et is te St. Mery, in Frankrijk, dat de nieuwe stei van het variété-theater Alcazar: Zaza, bij hei uitstappen uit den trein voor het eerst Dufresnc ontmoet, een elegant man uit de eerste kringen. Ofschoon de ontmoeting zich beperkt tot een galante handreiking aan Zaza's stiefmoeder en een paar korte woorden met Zaza, heeft het charmante actricetje toch blijkbaar zoo'n indruk op Dufresne gemaakt, dat hij

wekenlang avond aan avond de voorstelling in het Alcazar bezoekt. Ook Zaza is op het eerste gezicht verliefd op hem geworden, en zijn geregeld verschijnen in het theater doet haar hart hoopvol kloppen, maar tot haar teleurstelling doet Dufresne al die weken geen enkele poging om haar in haar kleedkamer te bezoeken. Zij bewerkt daarom ten slotte een jong componist, wiens liedjes zij zoo nu en dan zingt en die tevens bevriend is met Dufresne, om Dufresne over te halen eens achter de coulissen te komen kijken. Als zij hoort, dat hij weigert, en direct na de voorstelling den trein naar Parijs wil nemen, stelt zij den componist een soort ultimatum: breng mij Dufresne of ik zing je liedjes niet meer. Dufresne, die alleen weigerd.-. Helen Westley. Constance Collier, Claudette Colbert en Bert Bert Lahr en Walter Lahr. Catlett.

mi *« '.i • 'J-v ¥ '

l^>

Claudette Colbert en Herbert Marshall.

omdat hij wist welk een bedwelmenden invloed het danseresje op hem had, maar die aan den anderen kant brandt van verlangen om haar nader te leeren kennen, bezwijkt nu voor de smeekbeden van den musicus en bezoekt Zaza in haar kleedkamer. Dufresne doet echter zeer uit de hoogte en diep-teleurgesteld blij-t Zaza ten slotte alleen achter, maar een oogenblik later ziet ze in een. hoek tusschen de coulissen Dufresne — met een prachtigen bos bloemen! Alle verdriet is bij tooverslag verdwenen, en in een omhelzing bezegelt het tweetal zijn liefde. Er breekt nu een heerlijke tijd voor Zaza aan. Nadat haar contract bij het Alcazar is afgeloopen, vestigt zij zich in een ander plaatsje in ■ de provincie, en leeft nog slechts voor haar liefde. Dufresne moet wel is waar voor zaken dikwijls in Parijs zijn. maar als hij eenigszins kan. komt hij Zaza opzoeken. Zaza's stiefmoeder ziet met leedeClaudette Colbert en Herbert Marshall.

oogen Zaza's spaargeld slinken, en ook Cascart, Zaza's ontdekker en danspartner, vindt het jammer, dat Zazanietméer optreedt, want hij is er van overtuigd, dat zij een groote ster kan worden. Wanneer hij Dufresne in Parijs ineen schouwburg ziet in gezelschap van een dame, die ongetwijfeld zijn vrouw moet zijn, besluit hij het niet langer aan te zien en Zaza te waarschuwen. Zaza schrikt hevig — en weigert het verhaal te gelooven. Hoogstens zou ze zich kunnen indenken, dat Dufresne uit geweest was met een bewonderaarster... maar hij getrouwd? Neen! Intusschen heeft zij geen rust, en weldra neemt zij het besluit zelf de zaak te gaan onderzoeken. In Dufresne's woning in Parijs ontmoet zij diens dochtertje, en langzaam maar zeker begint zij de ontstellende waarheid te begrijpen Dufresne is getrouwd, is een goed huisvader, en zijn

dochtertje is zijn oogappel En Zaza voelt, dat zij nooit zijn hart volledig zal kunnen veroveren dit kind zal sterker zijn dan zij. Bij Dufresne's eerstvolgende bezoek roept zij hem ter verantwoording — en maakt ten slotte een einde aan hun verhouding. In hard werken zoekt Zaza hierna vergetelheid. Zij trekt van theater tot theater, voortdurend rijst haar ster, en na vier jaar lanceert het grootste revue-theater van Parijs haar als de ontdekking van het oogenblik. Voor de première wordt er een bos witts rozen bezorgd, en het kaartje bewijst haar, dat Dufresne in de zaal is en haar nog steeds niet heeft kunnen vergeten. Op het tooneel zingt zij dan een weemoedig lied, waarvan de woorden kennelijk tot Dufresne gericht zijn. En daar zingt zij hem dan een afscheid toe een definitief afscheid. Zij wil hem duidelijk maken, dat het tusschen hen uit is en uit moet blijven. Dufresne begrijpt en een gebogen man verlaat het theater, terwijl Zaza's aangrijpende zang versterft

In ons volgende nummer o. a,

Norma Shearer' „Geluk komt maar eens"

Twee doodelijke ongevallen Uitkeering ingevolge onze gratis ongevallenverzekering Wijlen onze abonné, de heer H. C. P. Minderhoud, Schermlaan 31a te Rotterdam geraakte, fietsende,

onder

de electrische tram.

Hij

werd

zoo ernstig gewond, dat dit ongeval den

dood tengevolge had. Wijlen onze abonné, de heer J. J. Wauben, Bothastraat 60 te 's-Gravenhage viel van

de

trap. Ook dit ongeval had den dood tengevolge. Ingevolge de bepalingen van onze gratis ongevallenverzekering werd in beide gevallen aan de weduwe uitgekeerd een bedrag van

ZJESIMKMPiTO dUULOËINI Denk er voord! om bij een ongeval tijdig daarvan aangifte te doen en wel binnen 3 x 24 uur. Ook ai mocht U meenen, dat het ongeval geen ernstige gevolgen zal hebben, doet U goed aangifte te doen bij de NV. Nieuwe Havbank te Schiedam. Te late aangifte toch kan tot gevolg hebben, dat geen uitkeering geschiedt. DE DIRECTIE

"«5

* i

:■

VAN LEZER TOT LEZER

welke in onze regisiers zijn ingeschreven en in hel bezit zijn van een door onze administratie afgegeven polis, zijn gratis verzekerd volgens polisvoorwaarden: f2000.- bij levenslange invaliditeit; f600.— bij overlijden; f 400.— bij verlies van een hand, voet of oog; f 75. — bij verlies van duim of wijsvinger; f 30.— bij verlies van een anderen vinger, een en ander ten gevolge van een ongeval.

TE KOOP AANGEBODEN Te koop : 1-pers. opklapbed m. ombouw en matras, zeer voordeelig. Scheepersstr. 86. Den Haag. Te koop aangeb. : 1-pcrs. kano met toebeh. t.e.a.b. Koterus, Latherusstr. 142, A'dam (N.).

Is het ongeval een gevolg van een aan een personentrein, tram of autobus enz. overkomen ongeval, waarin verzekerde als gewoon betalend passagier reist, dan wordt de uilkeering bij levenslange invaliditeit gesteld op f3000.- en de uitkeering bij overlijden op f 1000.De uilkeering dezer bedragen geschiedt door de NIEUWE HAVBANK N.V. te Schiedam.

Te koop: een F.E.A.B, pathefoon m. x 100 platen w.o. Caruso, Fort, Schmidt. Schipa, alsmede volledige Rigoletto in alb., met staande platenkast, eiken, v. Putten, Lussacstr. 10-11, A'dam (W.). Te koop : Een Hüll. herder, reeds 5 rnnd. oud. Na 7 u. te bezichtigen. Vet. Carbotstr. 14hs. A'dam,

Denk er om bij een eventueel ongeval binnen 3 x 24 uur aan het kantoor der N.V. Nieuwe Havbank te Schiedam daarvan kennis te geven, ook al meent U, dal de directe gevolgen niet ernstig kunnen zijn.

Te koop : Een herdershond oud 6 mdn. Visser. Carbotstr. 12-hs. A'dam (W.).

Anders vervalt het recht op uitbetaling.

'.

*»

Op dax« pagina kunnen onze abonné't, onder de „Ruiirubriek", gratis een advertentie plaatten, waarin zij iets aanbieden in ruil voor iet> anders. Deze plaatsing is geheel gratis, maximaal 10 regels per advertentie. Advertenties, waarin voorwerpen te koop worden aangeboden of gevraagd, woningen te huur worden gevraagd of te huur aangeboden, diensten worden aangeboden, enzoovoort, enzoovoort, worden onder de rubrieken „Te koop aangeboden", „Te koop gevraagd" en „Diversen" geplaatst en berekend tegen 5 cts. per regel, minimum vijf regels.

ABONNE'S OP DIT BLAD,

*' ij

rj ; fm--i •* ■

Te koop : een radiotoest. en radio-onderd.. salonkast, een zwarte Duitsche herder, reu, om te dekken U jaar. Hartman. Spaarnd.str. 69-11. A'dam.

■

- 2

RUILRUBRIEK Ruilen. 700 IJzendijk, 140 Duifm., 150 Artis Verk., 400 Meco, 400 Hag. 400 Scliura, tegen Haas en Brero. Wennex. Vaca-Tripb. e.a. Postz. insl. M. Koning, Heilbronstr. 48. Den Haag. Te ruilen : een prima gummi voetbal als n. en opwindbare vliegm. 400 versch. buitenl. postz. tegen Sunlight-, Lux-, Vimb. enz. J. Koopman, Langestr.105 Alkmaar. Weckketel met toebeh. pl.m. 100 weckl'iesschen versch. grootte In ruil voor iets anders. Bij aanvraag liefst schrift. Mevr. Bruens, v. Limb. Stirumstr. 21?a-l, Amsterdam. Films v. norm. projectieapparaat in ruil v. andere nummers. Trop. v aquarium, 80 48 / 38, compl. In ruil v. iets derg. v. d. Broekstr. 8, Den Haag. Gratis kunt u gangbare bonnen die u niet spaart ruilen voor wat u wèl spaart en tekort komt. Bij zending postzegel insluiten voor terugsturen. Wed. S. v. Zanten, Daniël Willlnkplein 41, A'dam.

TE KOOP GEVRAAGD Te koop gevr. fkinde.rbak-vouwwagen ; kinderdraagmandfe ; mantelkacheltje m. pijp ; 14 m. looper. Pretoriusplein 2 bel. A'dam (O.). Ik heb om te ruilen : 250 v. Nelle b. voor boeken, 70 Joh. Scholtens b., 22 fonkelnwe gram.platen, 100 Hille b. voor boeken, 27 pi. v. d. Zuiderzee, 5 jongensen meisjesboeken, lüOroode Keg's b„ 20 v. Houten b., 300 vreemde postz. Ik vraag voor mijn bonnen; Vim, D.E. pnt., sneeuwwltchloor b., Dulfmerkeri, Hille artis b.. Droste b., Klokzeep b., zwarte bandjes v. palmolive zeep en etiketten v. Blookers. Daalders cacao. J. Wentink, Hoogravenscheweg 106, Utrecht. Wie ruilt een ultn'eemb. mahonieh. linnenkast, iets besch., v. loopers en ronde eiken tafel ? Te bez. tusschen 2 en 5 u. Ie J. v. d. Heydenstr, 91-111, A'dam. Ik vraag : postz. van Ned. en kol., ook gew. bij hoeveelheden. Ik geef hooge waarden buitenl. W. Peeters, Oude Weurtseweg 5, Mijmegen

1SÄ '■ SSb,

■

■

..*-:M*>fc.'

madame Susanne Biget, arbeidster in een labriek te Clignancourt nabij Parijs, toe gebracht heelt een „costuum" te bedenken, dat een afdoende bescherming kan bieden voor

,-MP r

haar of hem, die het draagt. Het costuum, dat veel weg heeft van een overall, is gemaakt van asbest, dat zooals men weet een stof is, welke de eigenschap bezit, dat het onbrandbaar is. Bovendien wordt het niet heet, en kan het zeer gemakkelijk verwerkt worden. Mme Biget heeft dus een dergelijk costuum voor zichzelf gemaakt en zij kan er, zooals men op onze foto's ziet, niet alleen zonder daarvan nadeelige gevolgen te ondervinden door hoog oplaaiende vlammen wandelen, maar bovendien beschermt het haar tegen een gasaanval, omdat het voorzien is van een gasmasker, dat natuurlijk eveneens van asbest is gemaaktl Het is voor den eersten keer, dat een gasmasker van asbest is vervaardigd en daarom heeft men er natuurlijk verscheidene proeven mee genomen, ten einde de deugdelijkheid er van te bewijzen. Het resultaat blijkt echter zeer bevredigend te zijn. Het schijnt het gewone gasmasker uitstekend te kunnen vervangen en bovendien is het onbrand-

EEN OVERALL, DIE TEGEN VUUR VLAMMEN EN GAS BESCHERMT

4

Het is een veeg teeken des tijds, dat homo sapiens, de Wijze Mensch, zooals de geleerden ons — in een bui van overmoed? — genoemd hebben, er op bedacht moet zijn, dat hij den een of anderen dag voor de noodzakelijkheid kan komen te staan, dat hij zich en de zijnen zal moeten beschermen tegen een aanval, die met behulp van gas- en brandbommen op hem zal worden ondernomen. Het is deze eventualiteit, waarmee men wel rekening dient te houden ook al is men ten opzichte van de mogelijke ontwikkeling der internationale verhoudingen en gebeurtenissen in het geheel niet pessimistisch gestemd, die er een zekere

.

baarl De fabriek te Clignancourt, waar Mme Biget, zooals gezegd, werkt, heeft onmiddellijk het groote belang van dit asbest-costuum - dat vanzelfsprekend op bijzondere wijze is vervaardigd - ingezien en de uitstekende diensten die het in geval van nood zal kunnen bewijzen, waarom zij niet geaarzeld heeft het patent op de uitvinding aan te koopen, met de bedoeling, het weldra in serie te gaan vervaardigen en in den handel te brengen, opdat er in tijd van nood een behoorlijke voorraad van kan worden afgeleverd.

[H

't

De uitvindster van het asbest-costuum helpt bij het aantrekken van den ruimen overall, want wanneer men eenmaal de geweldige handschoenen aan heeft, is het niet meer zoo gemakkelijk het dicht te knoopen.

r

'

--r« *&s

iÜr^ i-^

^}V

Een mensch zou in deze vuurzee, die met behulp van steenkolen werd teweeggebracht, zeker weldra een laaiende fakkel zijn, indien hij niet het asbest-costuum droeg, dat hem zoowel tegen de vlammen als tegen den gevaarlijken kolendamp beschermde.

Madame Biget gaat haar uitvinding voor ons demonstreeren. De uitvindster van het asbest-costuum laat het aan haar collega's zien, die er natuurlijk groote belangstelling voor toonen.

•

Een aardig jong meisje wilde wel in het costuum poseeren om te laten zien, dat men er toch nog wel „elegant" mee kan uitzien. Zoo zijn de Franschen nu eenmaal...

/■^

•«"^

^m

Eenmaal het gasmasker opgezet, ziet men er zóó uit. Homo sapiens is inderdaad geheel schuilgegaan ...

s

19 If

*

*::■

t*" V

-.

ZEVEN WERELPTWroON^TELLlNGEhl

nnw 5[fi5fiïi[5 De telefoon op de Wereldtentoonstelling van 1876 te Philadelphia. Hoe groot ook hier de toeloop en de belangstelling voor het geheimzinnige apparaat van Mr. Graham Bell wa», geloofde men toch niet te doen te hebben met iets, wat voor de practijk van belang kon zijn. Het mechanisme van de telefoon stond nog in de kinderschoenen. H»t apparaat I« nog slechts ingericht om te spreken, en nog niet om tegelijkertijd te kunnen luisteren.

In San Francisco werd een Wereldtentoonstelling geopend, in New York zal er weldra een geopend worden, en wij brengen hier een overzicht van hetgeen de menschen van de tweede helft der negentiende eeuw sensationeel genoeg vonden om den clou van een wereldexpositie te vormen... De aardbol van Wyld. — Met vier verdiepingen, veertig voet hoog, vormde hij dé sensatie der Wereldtentoonstelling te Londen van het jaar 1851. De globe was de grootste imitatie van de aarde, die ooit gemaakt was. De toeloop was zóó geweldig, dat het vaak tot ongelukken kwam.

De run naar den KohinoorI — De tentoonstelling van den grootsten diamant was voor de bezoekers der „Exhibition" van 1862 dé clou. Niets interesseerde d; menschen zoo als de Kohinoor. Dagelijks vonden er ware veldslagen plaats om den ,,Berg des Lichts" te kunnen zien.

• Ferdinand de Lesseps verklaart persoonlijk het project van zijn Kanaal door de Landengte van Suez. Op de Parijsche tentoonstelling van 1847 hield de groote ingenieur, die toen echter nog geen historischen naam had, voordrachten, waarbij hij met behulp van een groote reliefkaart, den loop en aanleg van het Suezkanaal verklaarde. De nieuwsgierigen stonden wekenlang in dichte rijen om kaarten voor deze voordrachten te kunnen bemachtigen.

1851. Londen... De eerste wereldtentoonstelling vindt plaats. Op aandringen van den Prins-Gemaal Albert van Engeland, den echtgenoot van de ,,groote" koningin Victoria, heeft men er speciaal het Kristallen Paleis voor gebouwd, dat men in dien tijd alom voor een der grootste wonderen der wereld hield. Nog is men ver verwijderd van een techniseering of een mechaniseering van de wereld, maar desondanks beginnen de landen der aarde tóch langzaam naar elkaar toe te komen. Engeland stuurt den eenen ontdekkingsreiziger na den anderen naar het Donkere Werelddeel, want men wil de groote Afrikaansche rivieren, hun oorsprong en loop, te weten komen. Op een werf aan den oever van de Theems ligt het grootste schip dat tot dan toe gebouwd werd, de „Great Eastern", op de helling sinds een jaar of vijftien krommen zich de ijzeren spoorbanen orr de wereld. De afstanden hebben zich veelvuldig verkleind. . . Daarom is het geen wonder, dat dè sensatie van 1851 de reuzeaardbol van Mr. Wyld is. Tien mijlen werkelijkheid zijn één duim op deze grootste imitatie van de aarde, die men ooit gemaakt heeft! Vier verdiepingen hoog Is het inwendige, en een bijzondere belichting maakt het mogelijk, de reliefachtig aangebrachte kaarten óók aan den binnenkant te bezichtigen. De toeloop is zoo reusachtig, dat op een Zondag een der trappen onder het gewicht der bezoekers bezwijkt, en er verscheidene menschen met gebroken beenen van het tentoonstellingsterrein gedragen moeten worden. . . De belangstelling voor de planeet, waarop de menschheid woont, neemt toe. . . 1862. Londen. . , In elf jaar heeft de wereld zich veranderd. Men is zelfbewuster, en naar men meent, ook gelukkiger geworden. De voorboden van een techniseering hebben als eerste resultaat een groote luxe ten gevolge gehad. Men leeft gemakkelijker, kan zich met veel meer comfort omringen. De uitbeelding van dit alles is dè sensatie van 1862. De run op de luxe, de edelsteenen De tentoongestelde diamanten, vooral van den beroemden Kohinoor, den steen van den Grootmogol van Indië, waaraan zooveel sagen en legenden verbonden zijn, oefent een in waarheid magische aantrekkingskracht op de bezoekers der wereldtentoonstelling uit. Er vinden ware veldslagen plaats voor de dikke glazen ramen, waarachter de Kohinoor ligt. Kunsi-edelsteenen waren dè groote mode. . . 1867. Parijs. . . De sensatie van 1867 is ongetwijfeld het Paviljoen der Landengte van Suez. De sensatie aller sensaties vormen echter de voordrachten, die de geniale Ferdinand de Lesseps, de man, die het Kanaal graven zal, voor het opgewonden publiek -houdt. De wereld is sinds de èèrste wereldtentoonstelling van 1851 nog veel kleiner geworden. Het net der ijzeren spoorrails wordt steeds dichter. Zou het mogelijk zijn, dit plan tot werkelijkheid te maken, zoodat de wereld op de zeeroute naar Indië een aantal weken korter zal worden? Zal de techniek de natuur overwinnen? Is De Lesseps een fantast of een profeet? Deze vraag is dè sensatie van 1867! 1878. Parijs. . . De tijd, waarin Frankrijk het feit zal herdenken dat het honderd jaar geleden is, dat het „de vrijheid" wist te veroveren, nadert. Omstreeks

denzelfden tijd, dat Frankrijk voor zijn innerlijke vrijheid streed, bonden de Vereenigde Staten den kamp aan voor hun uiterlijke vrijheid. Ter herinnering aan dien gemeenschappelijken strijd zal Frankrijk aan de Vereenigde Staten een kolossaal standbeeld schenken, dat, met 'n fakkel in de hand, 't symbool der eeuwige vrijheid zal zijn. De kop van~ hel Vrijheidsbeeld, dat thans aan den ingang der haven van New York prijkt, werd op de Parijzer wereldtentoonstelling van 1878 geëxposeerd en vormde daar ontegenzeglijk dè sensatie van 18781 1876. Philadelphia... Een zelfde vraag als in 1867 te Parijs beheerscht elf jaar later de wereldtentoonstelling te Philadelphia. Alleen met de variatie: zal de physika de natuur overwinnen? Dè sensatie van 1876 zijn de eerste telefonische proefnemingen met het geheimzinnige apparaat van Graham Bell. De stormloop op de zalen, waarin deze ongehoorde uitvinding aan het verbaasde publiek wordt getoond, is onbeschrijfelijk. Maar nóg houdt niemand het plan voor zoo geweldig, dat daardoor in korten tijd werelddeelen overbrugd kunnen worden. Men ziet er nog slechts een wel verbazingwekkende, doch in ieder geval voor de practijk van het leven onbeduidende aardigheid in.. . Parijs, 1889.. . Het jaar waarin het een eeuw geleden is, dat het Fransche volk zijn vrijheid bevocht, is aangebroken. Het beeld der Vrijheidsgodin staat reeds eenige jaren aan den ingang der New Yorksche haven. Maar de sensatie van 1889 is merkwaardigerwijs een hèèl andere. Hel is de Eiffelloren, de triomf der techniek, maar vooral echter het kanonschot, dal lederen avond van af het tweede platform van den toren over het tentoonstellingsterrein davert, en het dagelijksche slot aankondigt, maakt een geweldigen indruk. Het kanon op den toren! Dp menschen staan dikwijls een half uur en nóg langer te wachten om er getuige van Ie kunnen zijn, dal het schot gelost wordt. ., Is deze combinatie van techniek en oorlogswapen zooiets als een Mene, thekel, upharsin, een waarschuwing voor de toekomst? Parijs, 1900. . . Hoe dan ook, de volgende wereldtentoonstelling, de „Parijsche van 1900", slaat gelukkig nog in het teeken van den vrede. Een nieuwe eeuw begint, en iedereen beseft, dal het' de eeuw van de techniek en het verkeer zal zijn. En daarom is dè sensatie van 1900 de autotentoonstelling In de groote zaal „des moyens des transports". Men hield ze voor de bekroning der techniek, deze vehikels, die thans reeds middeleeuwsch aandoen, maar waarbij men verbaasd stond wanneer men las, dat ze een snelheid van twintig, Ja zelfs van dertig kilo-

De kop van het Vrijheidsbeeld, dat nu aan den ingang der New Yorksche haven prijkt, op de tentoonstelling te Parijs van 1878. Het beeld was een geschenk der Republiek Frankrijk aan de Vereenigde Staten, en men liet op de tentoonstelling den kop van het beeld zien, dat alleen reeds zeven meter hoog was. Met een breede wenteltrap kon men tot aan de punt van den neus komen, maar men hield het niet voor mogelijk, dat deze geweldige kop eenmaal wérkelijk op een bijbehoorend lichaam geplaatst zou kunnen worden.

meter per uur konden halen! Groteske, bizarre voertuigen, doch tevens het beste bewijs voor de ongeloofelijk snelle ontwikkeling der techniek, die zichzelf in slechts eenige jaren herhaalde malen versloeg. Maar de auto, de auto m van 1900, luidde de eeuw in, waarin snelheden van vijfhonderd en meer kilometer per uur niet eens meer een record vormen, en waarin de mensch zijn oudsten droom, te kunnen vliegen, heeft verwezenlijkt. . .

De eerste groote autoshow op de Parijsche We re ld-tentoonstelling van 1900 was de clou van dit wereldevenement. Het waren volgens onze huidige begrippen vehikels, die slechts op de lachspieren werkten, maar toen vergaapte men er zich aan en zag er den triomf der techr niek in ...

Het kanon op den Eiffeltoren was dè sensatie van 1889. Niet zoozeer de driehonderd meter hooge toren werd bewonderd, als wel het feit, dat er op het tweede platform een kanon stond opgesteld, dat lederen avond over het tentoonstellingsterrein daverde, om het teeken te geven dat het voor dien dag sluitingstijd was. Af en toe gelukte het aan vindingrijke verslaggevers getuige te zijn van hetafschieten, hetgeen echter streng verboden was .. .

^~^^

IN EEN SNEEUWSTORM BINNEN DEN POOLCIRKEL Het gebeurde in April van het jaar 1936, in de buurt van Hudson's Bay, binnen den Noordpo ol-clrkel Op de barre kust van deze baai bevindt zich een handelspost, waarheen de vallenzetter Roger Currey af en toe een trip maakte met Tapati, een kleinen, dikken jongen Eskimo, die ook in de buurt van den post werkte. Zijn arbeidsveld - hij zette eveneens vallen - strekte zich langs de rotsachtige kust van Repulse Bay uit, en het duurde gewoonlijk drie oi vier dagen, eer zij den post hadden bereikt. Des avonds, wanneer het te donker was geworden om verder te trekken, kampeerden ze in igloo's (sneeuwhutten), die Tapati op bijzonder handige wijze wist te bouwen. Terwijl de Eskimo zich daarmede bezig hield, spande Currey gewoonlijk de honden uit en voedde hen met de stukken bevroren zeehonden-vleesch. Het reizen in het poolgebied is altijd gevaarlijk, omdat men er nooit zeker kan zijn van het weer. Het kan een prachtige, kalme dag zijn — maar met een temperatuur van dertig a veertig graden onder nul! — en dan opeens steekt er een storm op! Binnen zeer korten tijd zit de lucht dan vol met stukjes vlijmscherp ijs en sneeuw, die met een snelheid van meer dan honderd kilometer per uur door den woedenden storm worden meegevoerd en als fijne naalden in iemands gezicht en handen dringen. Zóó dicht is een dergelijke sneeuw- en ijsstorm, dat men vaak niet eens de voorste honden van zijn span kan zien, en wee daarom den reiziger, die er door wordt overvallen! Er rit niets anders voor hem op dan zoo snel mogelijk een igloo te bouwen, en daar het einde van den storm af te wachten, hetgeen wel eens eenige dagen kan duren. Dit is natuurlijk niet zoo heel erg, wanneer men over voldoende voedsel en brandstof beschikt, maar als men daarvan niet behoorlijk voorzien is, kan het wel eens een r.imp beteekenen. In verband met deze gevaren maakte Currey er altijd een gewoonte van, om drie dagen extra voorraad mee te nemen. Om zeven uur des morgens waren zij op stap gegaan. Het was nog donker, maar de maan scheen en de gebouwen van den handelspost, waarvan de verlichte ramen leken te gloeien tegen de met sneeuw bedekte heuvels op den achtergrond, leverden een romantischen aanblik op, die het Currey deden betreuren, dat hij weer vertrekken moest om naar de eenzaamheid van zijn trappershut terug te keeren. Den eersten dag ging alles echter goed, hoewel de sneeuw tamelijk zacht was, zoodat zij niet zóó vorderden als zij gehoopt hadden. Op den tweeden dag naman de zaken evenwel een ongunstigen keer, want toen begon tegen den middag de gevreesde ,.Poolstorm" op te steken. Het werd al heel spoedig zoo goed als vo'komen donker; de beide mannen konden nauwelijks een meter voor zich uitzien, maar ze wisten, dat ze dicht in de buurt waren van een igloo, die zij op hun tocht naar den handelspost hadden gebouwd. Plotseling kregen de ho.iden er de lucht van, en ze renden er regelrecht op aan. Gelukkig verkeerde deze sneeuwwoning nog in uitstekenden staat, hoewel ze half bedekt was met losse, pas gevallen sneeuw. Dat beteekende echter niets; integendeel, het maakte dat het er binnen gauw lekker warm zou zijn. De beide mannen waren dan ook uiterst dankbaar, dal zij niet eerst een nieuwe igloo hoefden te bouwen in dien verblindenden storm! Ze groeven den ingang uit, waarop Currey den voorraad levensmiddelen en brandstof — die uit petroleum bestond — van de slede in de hut bracht en Tapati de honden uitspande. Toen dit gebeurd was, kropen zij in de igloo en plaatsten daarop bij wijze van deur een blok sneeuw voor d^n ingang. Toen de primus was aangestoken, werd het al spoedig lekker warm in de hut en nadat zij hun avondmaaltijd hadden genuttigd, voeldan zij zich uitstekend op hun gemak. Na een pijp gerookt te hebben legden zij zich ter ruste en sliepen weldra in.

OP LEVEN EN DOOD EEN REEKS SPANNENDE AVON TUREN, NAAR WAARHEID VERTELD Den volgenden ochtend bleek de storm echter nog geenszins afgenomen - eer het tegendeel! Ze bleven daarom den geheelen dag in hun hul en staken den primus alleen aan om er op te koken, want de voorraad petroleum begon reeds aardig te minderen. Tegen zijn gewoonte in had Currey namelijk verzuimd om ook dit keer een extra voorraad olie mee te nemen! Wanneer ie niet kookten, bleven ze dan ook in hun slaapzakken. Tijdens dezen gedwongen lediggang kropen de uren traag voorbij, en toen de avond daalde, was de storm nog niets afgenomen. De beide mannen begonnen zich nu werkelijk zorgen te maken over den pelroleum-voorraad, want het zou nog minstens twee dagen duren eer ze thuis waren, zelfs indien het weer tegen den ochtend opklaarde. En als dit niet het geval zou zijn? De dag brak aan, terwijl de storm nog even hevig woedde. ,,Wal denk je, Tapati?" vroeg Currey. „Zojden we heelhuids thuiskomen?" ,,Ahmy. (Weet het niet). Misschien wel." Er klonk beslist een toon van twijfel in Tapati'': stem. „Indien we hier blijven, vriezen we doodt We kunnen beter opstappen — als we in beweging zijn, kunnen we hei langer volhouden. Ik geloof dat het het beste is, om naar den post terug te keeren." Currey had een absoluut vertrouwen in Tapati, en hij was er van overtuigd, dat de Eskimo ondanks de dichtheid van den sneeuwstorm den weg wei zou kunnen vinden. Hij bezat er als het ware een soort zesde zintuig voor! Bovendien hadden zij één voordeel: zij zouden niet recht tegen den storm in hoeven te loopenl Tapati was het met zijn makker eens, en zoo vertrokken zij. De honden hadden goed gerust en deden uitstekend hun plicht. Nadat ze zoowat een uur onderweg waren, ontdekten zij gedurende een korte periode, waarin de storm Iets minder hevig was, een heuvel. Tapati besloot er heen te gaan ten einde te probeeren, of hij zich bij den heuvel zelf zou kunnen oriënteeren. Terwijl Tapati al weer terugkeerde en Currey op misschien een paar meter afstand van hun slede op hem wachtte, schenen de honden plotseling een beer of een ander dier te ruiken en gingen er achteraan. Currey deed een sprong naar de slede en slaagde er nog juist in het achterstuk er van te grijpen, maar hij werd onmiddellijk onderstboven getrokken. Terwijl hij zich met alle kracht waarover hij beschikte vasthield, slaagde hij er in zich op te trekken. Maar hoe weinig tijd er ook verloopen was sinds de dieren er vandoor waren §egaan, toch had de storm reeds leder spoor of leeken van Tapati uilgewischt. Het had geen zin om te probeeren, de honden met woorden lot staan te brengen, hetgeen de gebruikelijke manier is, want als zij er eenmaal vandoor gegaan zijn omdat zij „wild" hebben geroken, dan is de eenige manier om een slede te stoppen haar om te gooien! Currey probeerde dit te doen, maar er scheen een eeuwigheid te verstrijken eer het hem lukte, en al dien tijd werd hij in een razende vaart meegesleurd. Eindelijk slaagde hij er in de slede om te trekken, maar toen was hij zóó uitgeput, dat hij languit in de sneeuw viel, niet in staat zich te verroeren. Van Tapati was er nergens meer een spoor te bekennen, en Currey kon hem ook niet hooren roepen. Ofschoon hij zelf wèl zoo hard hij kon schreeuwde, was hij er toch van overtuigd, dat Tapati hem evenmin zou kunnen hooren, want de storm joeg juist tusschen hen door. . . Het had ook geen zin om de slede weer overeind te brengen

8 -

en Tapati te gaan zoeken, want door de dichtheid van den sneeuwval zouden zij gemakkelijk op een meter afstand langs elkaar heen kunnen loopen, zonder dat zij elkander zagen! Het eenige wat er op zat was te blijven waar hij was in de hoop, dat de periode waarin de sneeuw iets minder dicht viel, lang genoeg zou duren om Tapati in de gelegenheid te steden de sporen van de slede te vinden en te volgen. Ze zouden echter niet gemakkelijk te ontdekken zijn, daar ze reeds voor meer dan de helft met versch gevallen sneeuw gevuld waren. Zooals Currey zag, bevond Tapati's sneeuwmes zich in de voedselkist, zoodat hij niet in staat zou zijn, indien dit noodzakelijk mocht blijken, een igloo voor zichzelf te bouwen. Alles bij elkaar genomen, zag de toestand er niet schitterend uit, en Currey maakte zich dan ook werkelijk bezorgd over den afloop van het avontuur. In werkelijkheid kon de Eskimo niet veel verder dan drie of vier kilomeier weg zijn, want ofschoon de honden snel geioopen hadden, begreep Currey toch, dat ze geen grooieren afstand konden hebben afgelegd. Niet in staat iets ie ondernemen, zat hij mei zijn rug naar den wind gekeerd op de omgekeerde slede. De honden hadden zich in de sneeuw ie slapen gelegd, maar nu en dan stond een van hen op en rekte zich uit om vervolgens de sneeuw van zijn vacht ie schudden. In deze doodsche, witte wereld ging de tijd met een krankzinnig makende traagheid voorbij. . . Terwijl Currey daar op de slede zat, stelde hij zich in gedachten Tapati voor, terwijl deze doelloos rondliep in den verblindenden sneeuwstorm, niet in staat een schuilplaats ie maken, zoodat hij langzaam moest doodvriezen. In dien brüllenden en gierenden storm had het geen zin om te roepen, maar toch slaakte Currey zoo nu en dan een lang aangehouden kreet, in de hoop gehoord ie worden. . . De toestand werd echter hoe langer hoe neteliger. Indien Currey aan zichzelf zou blijven overgelaten, zou hij nooit den weg naar den post kunnen terugvinden, zelfs niet mei behulp der honden. Als hij een igloo bouwde, zou hij waarschijnlijk doodvriezen wegens gebrek aan petroleum! Langzamerhand begon de ijzige koude door de dubbele bontjas, waarmee hij gekleed was, heen te dringen, zoodat hij een ruwe schuilplaats bouwde van sneeuwblokken, ten einde minder last te hebben van den bijienden wind. Deze arbeid maakte dat hij iets warmer werd, en juist toen hij zich wat behaaglijker ging voelen, merkte hij, dat de storm begon af te nemen. Na verloop van een uur zoowal kon hij een dertig a veertig meier om zich heen zien, en eenigen tijd later hoorde hij, in antwoord op zijn geroep, in de verte een zwakken kreet. Men kan zich voorstellen, dat dit ge luid welkom was! Eenige minuten later doemde Tapati in den af nemenden sneeuwstorm op, een grijns van verlichting op zijn goedig gezicht. Hij zat dik onder de sneeuw en hij viel uitgeput achter Currey's schuilplaats neer, maar later, terwijl hij de sneeuw van zijn kleeren sloeg mei een specialen stok, dien zij voor dit doel bij zich droegen, vertelde hij hoe hij geprobeerd had het spoor van de slede te volgen, maar dit telkens en telkens weer was kwijigerjaki, omdat hel geheel door sneeuw bedekt was. Twee keer was hij uitgekomen daar, waar de honden er vandoor gegaan waren! Enfin, hij had den moed niet opgegeven en had zijn makker eindelijk gevonden! De beide mannen vingen nu den verderen terugtocht aan, hoewel de storm nog niet geheel was gaan liggen. Des nachts sliepen zij in een igloo, en den volgenden ochtend was het prachtig zonnig weer, zoodai zij uitstekende vorderingen maakten en den dag daarop veilig en wel hun hui bereikten — dankbaar en verheugd, zooals men begrijpen zal, want als de storm niet juist was geminderd toen zij elkaar waren kwijtgeraakt, zouden rij hun avontuur zeer waarschijnlijk geen van beiden bobben overleefd I

KHRDINRHL

EUGENID PRCELLI TOT PHU5 GEKOZEN

Kardinaal Eugenio Pacelli, die bij de derde stemming van het conclave tot paus gekozen werd. o

Verrassend snel, want reeds op den eersten dag dat de kardinalen in conclave bijeen waren, is de opvolger van PiusXI gekozen. Verscheidene eeuwen is het geleden, dat een conclave zóó snel tot overeenstemming kwam! De witte rookwolkjes, die Donderdag in den namiddag opstegen uit den schoorsteen van het Vaticaan toen de stembriefjes zónder bijvoeging van bosjes stroo werden verbrand, deelden den duizenden menschen, die op het St.-Pietersplein bijeengestroomd waren, al mede, dat weldra het f % „habemus papam" — wij hebben een paus — kon worden afgekondigd. Eenige minuten later werd hun, en tegelijkertijd ook aan heel de wereld — die wellicht nog nimmer met zooveel spanning de keuze van een nieuwen paus heeft verbeid — medegedeeld, dat Eugenio Pacelli, de kardinaal-staatssecretaris, tot oppersten bestuurder der katholieke kerk was gekozen, en dat hij, onder den naam van Pius XII, de regeering had aanvaard. Reeds na de derde stemming was dit resultaat bereikt, waarbij als bijzonderheid kan worden aangeteekend, dat thans na ruim twee eeuwen weer voor het eerst een Romein tot paus werd aangewezen! Eugenio Pacelli werd den tweeden Maart 1876 te Rome geboren, zoodat hij dus juist op zijn drie en zestigsten verjaardag tot zijn vooral in dezen tijd zoo gewichtigen post geroepen werd. Na in de rechten te hebben gestudeerd, werd Eugenio Pacelli, die uit een familie stamt welker leden verschillende vooraanstaande ambten in de katholieke kerk hebben bekleed, in 1899 tot

priester gewijd. Hij bekleedde hierna verschillende juridische functies bij het Vaticaan en zag zich in 1917 door Paus Benedictus XV benoemd tot aartsbisschop van Sardi, om in hetzelfde jaar als nuntius naar München te worden afgevaardigd, als hoedanig hij eenige jaren later te Berlijn werd werkzaam gesteld. Nadat hij in 1924 het concordaat met Beieren en in 1930 dat met Pruisen had afgesloten, werd hij tot kardinaal, en eenige maanden later tot staatssecretaris als opvolger van kardinaal Gasparri benoemd. Als staatssecretaris toonde hij over groote diplomatieke gaven te beschikken, zoodat het hem mogelijk bleek in 1933 het moeilijke concordaat met Duitschland tot stand te brengen. Bij verschillende gelegenheden werd kardinaal Pacelli door den thans overleden paus als legaat naar het buitenland afgevaardigd. Zoo bijvoorbeeld in 1934 naar het Eucharistisch Congres te Buenos Aires, en in 1935 naar Lourdes. In 1936 maakte hij een reis naar en door de Vereenigde Staten, terwijl hij verleden jaar den paus vertegenwoordigde op het Eucharistisch Congres te Boedapest. Kardinaal Pacelli stond bekend als uitstekend kanselredenaar, terwijl hij tevens een groot talenkenner is, die zich gemakkelijk in meer dan tien talen kan uitdrukken. Men kan in den nieuwen paus in meer dan één opzicht den opvolger van Pius XI zien. Niet alleen immers, dat hij thans diens plaats bekleedt, maar ook het feit, dat hij den naam Pius heeft aangenomen, wordt als een aanwijzing beschouwd, dat hij diens politiek ongewijzigd zal voortzetten. De mogelijkheid, dat hij om deze reden, gekozen en ook zoo snel gekozen is, lijkt zelfs niet uitgesloten. Juist in dezen tijd, nu nieuwe meeningen op geestelijk, economisch en maatschappelijk gebied probeeren zich baan te breken, meeningen waarover de katholieke kerk bij monde van den paus haar standpunt formuleeren moet, kan het van het grootste belang voor haar blijken, dat de houding die Pius XI daar tegenover heeft aangenomen, bestendigd wordt. In dit verband krijgt de in de laatste dagen vaak gehoorde bewering, dat Pius XI zelf kardinaal Pacelli als zijn geschiktsten opvolger noemde, bijzondere beteekenis.

De nieuwe paus, Pius XII, begeeft zich naar de Sixtijnsche kapel, waar de kardinalen hem de verschuldigde eerbewijzen zullen brengen.

GEMEEN i DEFECTEN Wanneer we iets over het genie en genieën in het algemeen willen zeggen, zullen we eerst dienen te bepalen, wat een genie eigenlijk is. Dit is niet gemakkelijk, want zooveel menschen er over hebben nagedacht, zooveel uitspraken zijn er ook gelanceerd. In ieder geval staat dit echter wel vast, dat het genie is, zooals het uit hooide van zijn aanleg, van zijn meegekregen gaven, zijn moét. Het talent kan iets interessants tot stand brengen - maar het zal niets nieuws zijn. Het genie moét iets tot stand brengen; hij wordt er als door een geheimzinnige kracht in zich toe gedreven, en wat hij tot stand brengt, zal in ieder geval iets zijn, wat er vóór hem nog niet was. . . Het zal volkomen nieuw, een schepping zijnl En dat is misschien wel het wezenlijkste onderscheid tusschen een gewoon mensch, al heeft deze ook nóg zooveel talent, en een genie: het talent wérkt, het genie schépt! „Het genie bliksemt door de nevelen heen, waar hel verstand niet door heen kan denken," heeft eens iemand gezegd, en dit is zeker waar. Genieën zooals Beethoven, Guy de Maupassant, Dostojewski, Scho penhauer. Van Gogh, Rembrandt, Rubens, Bach, Shakespeare, Goethe, Voltaire, Gorki, Byron, Shelley ... het zijn er te veel om op te noemen, maar zij allen hebben dezelfde wereld gezien die wij en ieder ander mensch waarnemen, doch rij hebben haar beleefd zooals zij nog nooit door iemand vóór hen beleefd was, en omdat zij daarvan op hun wijze hebben getuigd, is de menschheid verrijkt met een aantal scheppingen, die het leven voor haar meer zin, meer inhoud hebben gegeven. En daarom kan men ook zeggen, dat het genie het leven aan den gewonen mensch beter doet begrijpen, er hem de diepere drijfveeren van onthult Natuurlijk is het mogelijk voor iemand, die min of meer begaafd is. Beethoven, Dostojewski en wie wij hierboven méér genoemd hebben, te imiteeren - met afgedragen gedachten van een genie heeft menig talent zich nog geruimen tijd netjes gekleedl - maar steeds zal er dan juist datgene aan ontbreken, wat het meest eigenlijke

Beethoven, die op zijn 36ste jaar doof was,

Een gezicht hau hookdelen spreken! De al of niet goede indruk, die U op anderen maakl, wordt vaak gevormd door Uw uiterlijk. Een goed verzorgde teint is daarom een eerste vereiste. Slechts dan zal Uw schoonheidsideaal bereikt zijn, als Uw huid zacht en blank is, door geen enkel vlekje of rimpeltje ontsierd. U behoeft geen enkel schoonheidseuvel te riskeren, als U dagelijks Vinolia Vanishing Cream gebruikt, die door haar speciale bestanddelen en extra fijne emulgering de uitverkoren matcrême van talloze vrouwen is

Vinolia® Creams het tevens te danken is, dat de beroemde Tales kenmerk van het geniale is: de oorspronkelijke from Shakespeare" geschreven werden, had in gedachte, die tegelijkertijd een diepe over een vlaag van verstandsverbijstering haar moeder tuiging is. doodgestoken. Darwin was een neurose-lijder. Sir Uit het bovenstaande mag veilig worden geWalter Scott, Voltaire, Shelley, Elisabeth concludeerd - en niemand zal het ook willen Browning, Schiller, Emerson, Edgar Allan Poe, tegenspreken - dat het genie een begenadigd Chopin en Heine leden aan tuberculose. Waanmensch is. Merkwaardig is daarom zeker, dat terzinnigen zijn er altijd geweest en zijn er nog wijl de geest van het genie als een fakkel in de onder genieën, en Lombroso wist wel wat hij eeuwen straalt, hij aan den anderen kant dikwijls deed toen hij zijn boek „Genie en waanzin defecten vertoonde, die hem tot „abnormaal schreef. De afstand tusschen genialiteit en waanmoesten stempelen, zoodat het gezegde „genie zin schijnt soms geringer te zijn, dan die tusschen en waanzin grenzen aan elkaar" méér dan alleen genialiteii en „normaal-zijn". Poe, Newton, Leeen uiting van een paradoxalen geest beteekent nau, Schumann, Donizetti, Dante, Nietzsche, Van Het heeft er zelfs den schijn van, alsof hel genie Gogh . . van hen allen kan men zeggen, dat het met zijn defect belast werd, om hem aan den tooneel reeds donker was geworden voordat het anderen kant tot schier bovenmenschelijke prestavoorhang zakte. Milton, de schepper van het Verties aan te sporen, hem daartoe als het ware loren Paradijs, was blind. Beethoven was doot, te dwingen. Leonardo en Holbein waren linksch. Rousseau en Iemand, zélf een genie - wij herinneren ons Schopenhauer leden aan vervolgingswaanzin^ Rohelaas niet meer wie het was - heeft eens geber* Louis Stevenson, wiens „Dr. Jekyll and Mr zegd: „Al het geniale geschiedt, ondanks. . . En Hyde" wereldberoemd is geworden, schreef toen inderdaad is dit juist: indien wij thans genieten hij vier en dertig jaar en als een chronische inkunnen van hetgeen geniale geesten tot stand valide aan het bed gekluisterd was, terwijl hij hebben gebracht, dan is dit alleen maar on niet anders dan fluisterend mocht praten, deze danks . . . Ondanks namelijk het feit, dat de woorden: „Ik ben een ellendige, moeilijk ademscheppers van onvergankelijke werken behept halende, rillende, van koorts bevende, door de waren met een gebrek en zij in de oogenblikken nachtmerrie bezeten schaduw met knikkende waarin zij hun meesterwerken schiepen, meer knieën - het overblijfsel van een mensch. Maar ziek dan gezond waren. Geen genie heeft zich, ik zal ook niet in het geringste toegeven zoo schijnt het, ooit mogen verheugen in de Het is als een heldhaftige bevestiging van de geestelijke en lichamelijke gezondheid, die „het uitspraak: „Al het geniale geschiedt, ondanks. . leven van het leven" is voor den gewonen lóó was, en zóó is het vaak met het genie. mensch. . Misschien juist ten gevolge van zijn defect wordt Demosthenes, de grootste redenaar dien het hij als door een dynamische kracht voortgeoude Griekenland heeft gekend, stotterde; Caesar, dreven, waardoor het wel lijkt, alsof hetgeen h.j Napoleon, Dostojewski waren epileptici; Carlyle schept, slechts een kwestie van energie is fcen had een slechte maag en een slechte spijsverenergie, die alleen dank rij zijn bijzondpre g^ven tering, Byron was mank, Charles Lamb leed aan tot uiting kan komen vlaycn van waanzin. Zijn zuster Mary, aan wie

-u-

mmm

CARS O. N

^SS'ÄSÄorden. generaal Varo," merkte

WONDERLIJK

TUREN OP VENUJ

Tai

Wel"Pzei Varo, „ik weet geen betere plaats waar zy veilig zullen zijn dan waar zy zich nu bevinden - onder de bescherming van den man, die de eerste is om na Muso op den troon van Korva plaats te "T^kionken eenige zachte uitroepen van instemming na deze woorden en ït verbaasde my niets, want Taman was zeker de meest uomildre man in Sanara Hij bleef gedurende eenige oogenbhkken met Bebo«eThoofd zitten en keek toen Varo aan. Zyn gezicht verried duYdciyk de. sporen van een groote geestelijke spanning, en het was evdem dat het nemen van een beslissing; hem zwaar viel Ik wilde wel dat ik het met u eens kon zyn," zei hy, „maar ongelukkig genoeg kan k dat niet. Ik geloof bovendien, dat Carson van Venus en de Janjong van Vepaja overal veiliger zullen zyn dan in mlinnaleis Gedurende de afgeloopen tien dagen zijn er drie aanSen op myn leven gepleegd0- twee keer door middel van vergif, pen keer door middel van een dolk. , . , Lze verklaring schokte de aanwezigen zóó, dat er eenige oogenblikkenTang een bijna ademlooze stilte heerschte. Toen zei Varo Zijn de schurken in hechtenis genomen? Weet u, wie het zyn? Ja, maar het zijn slechts werktuigen van een ander. Fn weet u. wie dat zyn?" vroeg een der edelen. .,,.„„ Dat lan ik slechts gissen," antwoordde Taman. „Ongelukkig genoeg hadden miSnbedfenden alle driegde kerels gedood voordat ik celeöenheid had hen te ondervragen. „ . ., , „„♦„„ „Schien kan ik dan beter hier blyven," zei ik, „„als een extra bescherming voor den toekomstigen jong van Korva. Neen "zei Taman, „ik waardeer je edelmoedigheid, maar ik word door Sn eigen menschen voldoende beschermd, en er zyn voor jou

DOOR EDGAR RICE BURROUGHS JCMRIJVER DER. TARZAN-VERMALEN EhlG

GEAUTO

RLAfiDSCW

Carson Napier is met een vuurpijlvliegtuig naar de planeet Venus gevlogen. Hij beleeft er de wonderlijkste en gevaarlijkste avonturen en wordt er verliefd op de koningsdochter Duare, die door vijanden Is geschaakt en ver van haar vaderland is gebracht. Hij weet haar te bevrijden en wil haar nu in ïijn vliegtuig naar haar vaderland terugbrengen. Doch Duare wil niet, want geen man mag tegen een koningsdochter over lijn liefde spreken. Overtreding van dit gebod kost Carson zijn leven. Ze vl.egen juist boven een kudde dieren. Ze landen, doch als zij het luchtschip verlaten wordt Duare door een groep gewapende vrouwen weggevoerd en Carson bewusteloos geslagen, Den volgenden morgen weten :e door een list met het vliegtuig weer weg te komen en zetten koers naar den oceaan. Na een nacht vliegen komen ze aan Duare's geboortestad. Ze vliegen echter op haar verzoek verder. Daarna bereiken ze een belegerde stad en van een eenzamen wandelaar vernemen ze. dat ze in Anlap zijn. Deze wandelaar. Taman, gaat mee in de ,,anotar naar de belegerde stad. Ze dalen op de racebaan en Carson wordt benoemd tot kapitein in het leger van den jong. Na een paar weken moet hij voor Muso twee brieven overbrengen, één aan een man in Amlot, en één aan een boer, Lodas. Hij begeeft zich op weg, en vindt Lodas gemakkelijk. Deze helpt hem in Amlot te komen. Bij Lodas' broer. Horjan. zal Carson den nacht doorbrengen, maar hij moet vluchten voor de Zani. In een restaurant hoort hij van een dame, dat er met man en macht naar spionnen wordt gezocht, Carson vertelt haar dan, dat hij een vreemdeling is, en niets van de toestanden weet. De dame geeft hem een ring, en brengt hem naar een hotel, waar hij ondervraagd wordt door de Zani, De ring redt hem echter. " Hij leest den brief van Muso, en bemerkt, dat deze zijn eigen doodvonnis inhoudt en dat Muso Sanara aan de Zani wil overleveren, 's Nachts wordt de brief gestolen. Den volgenden morgen krijgt Carson van zijn beschermelinge Zerka een gids. Mantar. Carson wordt opgenomen bij de Zani-garde. Hij denkt nog niet aan vluchten, want hij wil eerst weten, wie de gevangen jong is. Zerka waarschuwt hem vooral voorzichtig met zijn woorden te zijn, Den volgenden morgen krijgt hij opdracht met een detachement van elf man naar de Gab kum Rov te gaan. Als Torko, de directeur, met verlof gaat, treedt Carson als plaatsvervanger op en ontvangt Mephis. die Kord, den gewezen jong van Korva, ter dood brengt, Intusschen laat hij een looper maken van den sleutel der celdeuren en ontdekt waar Mintcp zit. Onder de nieuwe gevangenen bevindt zich Horjan die wegens het verbergen van een vreemdeling is gearresteerd. Hij herkent Carson, maar zegt mets. Den volgenden dag verricht Carson een arrestatie, n.1, van Narvon. en ziet in diens huis net Zerka vluchten, Narvon wordt ondervraagd en sterft als men hem prest zijn medeplichtigen te noemen, met de eerste lener van Zerka's naam op de lippen. Carson moet een gevangene uit Sanara ondervragen en verneemt van hem. dat Muso Duare tot zijn vrouw wil hebben. Dan besluit hij dadelijk naar Sanara te gaan en met behulp van Mantar kan hij in een kano ontkomen. Hij gaat echter eerst Zerka waarschuwen daar hij dit zijn plicht acht. Hij vertelt haar, dat het niet onmogelijk is. dat ze verdacht wordt. Zerka is hem dankbaar omdat hij haar is komen waarschuwen, maar ze kan nog niet meegaan naar Sanara, want ze wil eerst Mephis dooden. Carson vertrekt zeer neerslachtig in zijn kano. Hij heeft Zerka beloofd, terug te komen, en spreekt met haar af, dat ze een vuur zal aansteken, als ze een mededeeling voor hem heeft, In Sanara gekomen, blijkt Carson nog net op tijd te zijn om te voorkomen, dat Muso Duare tot zijn koningin maakt. Op verzoek van Carson roept Taman cenige autoriteiten bij elkaar, aan wie Carson alles zal vertellen wat hij van Muso's verraad weet. Men waarschuwt hem echter, met overtuigende bewijzen te komen, want de bijeengekomen mannen hebben trouw aan Muso gezworen.

Laat ik den heeren een hypothetische vraag mogen stellen alvorens ik zeg, wat ik weet," begon ik. „Indien het zonder eenigen twijfel bewezen werd, dat uw jong geprobeerd heeft samen te zweren met de vijanden van Sanara en de stad aan de Zani tegen een bepaalden prijs over te leveren, zoudt ge dan tot de overtuiging komen dat ge ontslagen zyt van uw eed van trouw aan den jong, en in zijn plaats iemand willen stellen, die van koninklijke afkomst is en van wiens trouw en goede bedoelingen ten opzichte van Sanara iedereen overtuigd moet zijn?" Menig voorhooid fronste zich bij deze vraag. „ü uit daar een zeer ernstige aantijging," zei een der generaals. „Ik heb u een hypothetisch geval voorgelegd," antwoordde ik. „Ik uit geen enkele aantijging. Zoudt u mij antwoord willen geven?" „Het is geen vraag voor mij wat ik zou doen," zei de generaal, „indien ik mij tegenover een dergelijke situatie bevond. Ik zou de eerste zijn om mij tegen een jong te keeren die zulk een grof verraad zou willen plegen — maar dat is iets wat geen jong van Korva zou willen of kunnen doen." „En de andere heeren?" vroeg ik. Zonder eenige uitzondering waren zij het allemaal met de woorden van den generaal eens. „Dan mag ik u wel zeggen, dat er zich thans een dergelyke ernstige situatie voordoet," zei ik. „Ik geloof, dat ik u door myn onthullingen diep zal schokken, maar ik moet uw verzekering hebben dat u mü rustig zult aanhooren en dat u onpartydig zult oordeelen over hetgeen ik u te zeggen heb." „Ik kan u zeggen, dat ge deze verzekering hebt," zei Taman. „Goed," antwoordde ik, en vertelde toen hoe Muso mij, na my tot geheimhouding te hebben verplicht, naar Amlot had gestuurd met een brief voor Spehon, den voornaamsten medewerker van Mephis.

„Hy koos my om twee redenen," vervolgde ik. „De eerste reden was, dat hy meende, dat ik geen Amtoriaansch kon lezen en daardoor ook niet kon te weten komen wat er in zyn brief stond — en de andere reden hebt u zelf vanavond vernomen: hy wilde mijn vrouw tot zyn koningin maken. Doch ik kan Amtoriaansch lezen, en toen ik eenmaal in Amlot was aangekomen, vatte ik achterdocht op en las Muso's brief aan Spehon. Hij bood er in aan, de poorten van Sanara te openen voor de troepen der Zani in ruil voor den troon van Korva, en beloofde Mephis als zyn raadsman te zullen aannemen en de Zani te beloonen. Hy schreef bovendien, dat het het beste zou zyn als Carson van Venus in Amlot gedood werd!" „Maar dat is krankzinnig," riep een der aanwezigen uit. „Die man moet krankzinnig zyn om dergeiyke beschuldigingen te durven uiten Ze zyn hem ingegeven door jaloerschheid, omdat Muso zijn vrouw wilde hebben!" „Het kan niet waar zyn, wat hy zegt," riep een ander uit. „Taman," nep weer een andere, „ik verlang, dat die man gearresteerd wordt." „U houdt uw belofte niet, die u my gedaan hebt," bracht ik in het midden. „En mag ik dat niet verwachten van de voornaamsten van Korva? Dacht u, dat ik zoo dwaas was om dergeiyke beschuldigingen te uiten als ik er het bewijs niet voor kon leveren? Wat zou ik daarmee kunnen winnen? Het zou gelyk staan inet myn eigen doodvonnis te teekenen! Dat doe ik misschien tóch al wel, maar ik doe het voor het eenige land van Amlot, dat ik myn vaderland zou willen noemen, het eenige land waarin myn prinses en ik weten kans te hebben, om gelukkig onder vrienden te kunnen leven!" „üa verder," zei de generaal, die tot nu toe hoofdzakelijk het woord had gevoerd. „Ik bied u myn verontschuldigingen aan voor de woorden, die ik heb gesproken." „Waar zyn je bewyzen?" vroeg Taman. „Hier," zei ik, en ik haalde Muso's brief uit myn zak. „Hier, met zyn eigen handschrift veroordeelt Muso zichzélf!" Ik overhandigde den brief aan Taman. Hy maakte hem open en las hem eerst zelf aandachtig door; toen gaf hy hem aan den man die naast hem zat. Op die manier ging de brief heelemaal rond, terwijl iedereen hem nauwkeurig doorlas. Allen bleven ze echter zwygen, terwyl ze ernstig voor zich uitkeken. Zelfs toen de laatste der aanwezigen hem gelezen en weer aan Taman teruggegeven had, bleven zy nog zwygend voor zich uit zitten staren. Het was weer de generaal, die het eerst het woord nam. „ik twyfel geen oogenblik aan de eerlijkheid van dezen man of aan zyn overtuiging, dat Muso dubbel spel beeft gespeeld," zei hy. „Deze brief is zelfs voldoende om ons eigen vertrouwen in Muso aan het wankelen te brengen. Bovendien weet hij nog, dat Muso hem naar het leven stond. Ik geloof, dat ik hetzelfde zou denken als hy, als ik in zijn plaats was. Maar hy is geen Korvaan door geboorte. In hem is niet de vereering en trouw gegroeid voor onze jongs, die om zoo te zeggen by ons een deel van ons wezen uitmaken ! Voor hem is dit document voldoende bewijs. Zooals ik reeds heb gezegd, zou dit ook by my het geval zijn, als ik in zyn plaats was, maar dat ben ik nu eenmaal niet. Ik ben een Korvaansch edelman; de eerste generaal der legers van den jong, en daarom ben ik aan Muso verplicht-een dergelijke aantijging af te wyzen — althans ze niet zonder meer te accepteeren. Misschien was zijn brief een list om de Zani naar een of ander punt van de gevechtslinie te lokken, waar hy hen gemakkelijk kon aanvallen om hen te vernietigen. Dat zou een uitstekende tactiek geweest zyn. Ik stel daarom voor na te gaan, of dit zyn bedoeling was of dat hy de poorten der stad inderdaad voor den vijand wilde openzetten." „Hoe kan dat gebeuren?" vroeg Taman. „We zullen een middel moeten verzinnen om den vyand er toe te brengen drie blauwe raketten in de lucht af te schieten bij de hoofdpoort van Sanara, op drie achtereenvolgende avonden, precies zooals Muso het in zijn brief voorstelt. Dan zullen we afwachten, en zien wat Muso doet." .Maar hoe kunnen we den vijand daartoe brengen?" vroeg iemand anders. „Ik zal Carson van Venus opdragen een brief achter hun linies te laten vallen, waarin ik hun mededeel, dat ik graag een onderhoud met hen wil hebben en daarom verzoek, indien zy op myn voorstel ingaan, drie blauwe raketten voor de hoofdpoort van Sanara af te schieten." „Dat is een uitstekend voorstel," meende Taman.

- 12 -

VARO HAD VOOR EEN GROOT AANTAL SOLDATEN GEZORGD, EN ER WAREN WEL TIEN GANTOR8....

Tawel" zoo merkte ik op, „maar nu ik levend ben teruggekeerd, zal'Xo welTanïouwend zïln. Hy heeft immers aan Spehon gevraasd, my beslist te laten dooden!" . SchriK een rapport," zei de generaal, „waarin je vermeldt, dat je naden brilf "e hebben afgeleverd, bang bent geworden en de vlucht ^MaaTZTdöor zouden wy juist Muso's argwaan opwekken," zei Tai

lknzou hem de waarheid kunnen vertellen," opperde ik, „en de waarhdd is; dat 'de brief my ontstolen is op denzelfden avond, dat m in Amlot aankwam. Het feit, dat ik daarna^og zoo lang gebleven ben ZOTMUSO er van kunnen overtuigen, dat ik geen vermoeden had ^"m gS li^^deele'Se-'van allemaal is," zei de generaal „maL waarom ben je zoo lang in Amlot gebleven, als je had kunnen VlU

nïa?had ik verscheidene redenen voor." antwoordde ik. „Tk veronÄelde? dat Mintep, Jong van Vepaja en vader van myn prinses, bevangen werd gehouden Bovendien wenschte ik zooveel mogeSk inHtingen te verzamelen voor het opperbeve van Sanara Ten slotte moest ik eerst ingeburgerd zijn, voordat ik een poging tot ontvlucMen kon wagen. Ik ben officier in de Zani-garde geworden en was een Uidje directeur van de Gap kum nov. „En hebt u eenige inlichtingen weten te verkrygen?" vroeg een ^Heifveel" antwoordde ik. „Ik heb vernomen, dat er een tegenrevolutie ontketS zou worden, waarvan de aanstichters hoopten Kord weer op den troon Ie brengen. „U zegt „hoopten"." merkte een ander op. „Hebben zy dat plan nu opgegeven?" ±0t eenÄ' tusschen hen geworpen had zou de uitwerking misscWen weinig minder ontsteltenis teweeg hebben gebracht Ze soromzen bijna als één man overeind. „Kord dood? — br kionK oKoof verbazing en vertwijfeling in hun stemmen. .fMaar." zoo riep een der aanwezigen, „wij hebben dat gerucht al eens meer gehoord, doch het is nog nooit bevestigd! "ik™ eb hem zien sterven," deelde ik hun mede, en toen moest ,k die afschuwelijke gebeurtenis wederom opnieuw verhalen. Ze uiste7deS verslagen toe en eindelijk besloten zy te vertrekken, maar voordat zy gingep stelde, ik hun nog een andere vraag T7t, nn hpprpn " /ei ik. „wie van u zal nu myn prinses en imj tegen Äo beschermen? 'indien ik mij niet vergis, loop ik groot rifico dat ik den eersten den besten keer dat ik my op straat vertoon, word vermoord."

'^^ÜnUntSrpSei^uw'intrek nemen," zei Varo Ik kan u de verzekering geven, dat niemand u daar zal durven of kunnen lastigvallen." 'MusoltzÄr^twUfel om my zenden," zei ik, „en indien u dan wèigerdemy ^t te leveren, dan zou zyn achterdocht ^eker worden opgfwekt. waardoor er van uw heele plan niets zou komen. Ik geloof dat ik een oplossing voor het probleem heb. Fn hoe is die?" 'vroeg Taman. , . Laat Varo zyn mededeeling voor den vyand direct gereed maken Ikzal tegelijkertijd mijn rapport aan Muso schryven Maak dat u wee officieren krygt voor een buitengewoon gevaarlyke opdracht zT zullen m« moeten vergezellen. Zoodra Varo's mededeeling gereed is kan Varo my met een speciale opdracht wegsturen. Ik zal myn nrinses en de beide officieren met mij meenemen, de mededeeling aK de viiandelyke linies laten vallen, en wegblyven tot u tyd heït gevonden? vast te stellen of Muso schuldig ^o' Thpt niet Ken Sanara terugkeer, laat dan een ^llon op indien het ^ veilig voor my is om ooit naar Sanara terug te keeren, laat er twee op als ik den volgenden dag moet terugkeeren om nieuwe inlichtingen te verkrygen en laat er drie op als ik veilig landen kan. Voor het aeval het niet veilig voor mijzelf is om te landen, zal ik de beide Eieïen terugbrengen op d"en avond dat ik uw "-dedee ing ontvinff dat ik nooit meer moet terugkomen. Ik moet dan thans eenter reeusde toezegging van u hebben en dat ik hen zal kunnen doen [anden en dat ik zelf weer ongehinderd zal kunnen ops ygen." Je plan is uitstekend," zei Taman. „Zet het als je wi t op schrift, zoödat er geen misverstand kan ontstaan over de signalen. Slag ik vragen, waarom ge wilt, dat twee officieren u zullen ver^''/ekër' ETn^n'hTn zal met my moeten gaan naar Amlot terwyl ik'een poging wil doen den Jong van Vepaja te bevryden; de ander zal b? nüjn prinses moeten blyven terwijl k n Amlo vertoef. Het zal mij geen moeite kosten om vrywilligers te krygen, zei Varo „Maar als we willen, dat u vóór het dag wordt vertrekt, moeten we voortmaken." HOOFDSTUK VEERTIEN. Terug naar Amlot. Pen uur voordat het dag werd verlieten wij het paleis van Taman: Duare de beide officieren die zich vrijwillig hadden opgegeven om mh te vergezellen, en ik. De gedachte aan Duare maakte dat ik niets Tmiin gemak was? want we moesten het paleis van Taman verlaten °er3 de wachten voor dat van Muso, hetwelk recht tegenover ons aaTden anderen kant van de straat gelegen was, ons gadesloegen Hoewel heMeU, dat Varo een groot aantal so daten had gestuurd ?m ons te beschermen, mij natuurlijk tot oP/ekereHj;op0/keJteltoecehn gevoel van veiligheid gaf, maakte dit aan den anderen kant toch, dalwe wel erg de aandacht trokken. Er waren tien gantors met so da en hetgeen my sterk deed denken aan een of anderen historischen optodit, maar ik kan u wel zeggen, dat ik een zucht van yeriSunÄak e toen we met zyn vieren aan boord van myn vhegüg waren en ik weg taxi-de om op te stygen, en toen wy boven de Sen van Sanara «vlogen, de wijde ^r^Twas ^aZ^i voelde ik my gelukkiger dan in dagen het geval K gefeest Ik had Ulan en Legan, de beide officieren, in de cabine geplaatst. Duare zat naast my, en in lederen cockpit bevond zich een kistje mTkleTne bommen Het vliegtuig was zwaarder geladen dan ooit ivoren het geval was geweest, maar dit had blijkbaar geen verschil Saakt^ij let opstygeV en e'venmin kon ik merken dat be moe;lijker te besturen was.

NADRU5BODEN

:N

^ i ... .^i.

DENK GYM N A LE_K OPLOSSINGEN ZOEK EN VIND 1 MAART

KRUISWOORDRAADSEL

VOOR

N FEU W

OPLOSSING KRUISWOORDRAADSEL

landstreek gedeelte der aarde hoog bouwwerk afkorting van een gewicht pluralis (afkorting) wijd uitloopend gla» klap lengtemaat zich in het water dompelen

TOOVERWOORDRAADSEL

rv^nrv^

4. zyrivier van den Donau 5. gemeente in NoordBrabant 6. de groote lichaamsslagader • 7. lasten 8. orde 9. meisjesnaam (afkorting) 10. gemeente in NoordHrabant

ongevuïd en dergelijke (afkorting)

H ^p 0 I0

i L

S S

MT

if

E M

ïL

r

■ k T K A

i* £T

E ^ 8

L |0

E W L f

1 z i0

È

1^

T V E

* S

r

K

E M

E

R

ij

xt

OPLOSSING VERANDERRAADSEL BOOM DOOM DOOM ß 0 M D P An D B AND BLAD

OPLOSSING HONINGRAATRAADSEL

In de open vakjes van deze

figuur

moeten

woorden ingevuld worden, zoodat een kruis-

doch niet in de juiste

en anderen (afkorting) meisjesnaam bolgewas echtgenoote jongensnaam

volgorde. De reeds in-

muzieknoot

woordraadsel De beteekenis woerden

is

ontstaat. van de gegeven,

HONINGRAATRAADSEL w

25

6

1

7

2

19

22

2U

21

8

5

OPLOSSING PAARDENSPRONGRAADSEL HET BLOEI) KRUIPT WAAR HET NIET GAAN KAN

5

10

25

18

26

17

k

9

11

1U

27

50

1. beweging waardoor men springt

2S

51

16

13

4. barscb

15

12

20

52

5. rook van zich geven 6. peulvrucht van den kassieboom

(u-m

9

deel van een schip voorzetsel lager onderwijs (afkorting) langzaam naar beneden gaan deel van een wagen fruit gemeente in prov. Drente verwijderd

Gevraagd in bovenstaande figuur woorden in te vullen van de hieronder geschreven beteekenis, zóó, dat in de hetzelfde genummerde horizontale en verticale rijen dezelfde woorden ontstaan; 1. planeet 2. gescheiden van iets anders 3. zijrivier van de Bahr el Azrek (Blauwe NüD

De hoofdprijs van de filmpuzzle verwierf:

De troostprijzen vielen ten deel aan:

glazen bolletje buiten dienst (afkorting) lyrisch gedicht eerstvolgende (afkorting) muziek term (afkorting) durf betaling van één dag arbeid rust

7. bloem 8. hard loepen

MIN-TWEE

HOE LANGER HOE KORTER

Neem twee letters weg van elk woord uit de eerste rij hieronder, en plaats daarna de overgebleven letters zóó, dat ze een nieuw woord vormen, dat het antwoord geeft op de vraag rechts: liegen — zonder inhoud? ijseHJk — modder? snorken — koord? soppen — dier? sonnet — bijwoord? sonatine — meisjesnaam? sortie — eenmaal rond?

U kunt zeker een oogenblikje genoegen beleven door een woord te bedenken dat de beteekenis heeft van: vel. Indien u het juiste woord gevonden hebt neem er de laatste letter af waardoor u een woord overhoudt dat de naam is van het waterachtige vocht dat bij het kaagmaken van de melk ovcrbhjft, neem er nog een letter af en u houdt een uitroep over! Neem er de laatste letter af en u houdt een medeklinker over.

ONZE FILMPUZZLE - OMZETRAADSEL l)üor van onderstaande woorden één ld ter door een andere te vervangen kan men na omzetting der letters een nieuw woord verkrijgen. De nieuw toegevoegde letters vormen in onderstaande volgorde den naam van een filmster; kram moed — prik — kaap — naar — steur — ferm —- deel.

9. dept. van Frankrijk

De troostprijzen konden worden toegekend aan-

mejuffrouw T. de Kleijn, 's-Gravenhage

2. fakkel 3. gebaande weg

OPLOSSING ON2EFILMPUZZLECIRKELRAADSEL

gevulde letters dienen ter controle. Horizontaal: meisjesnaam

bergplaats tweeklank muzieknoot die etaleert bijwoord tweeklank

mejuffrouw Tierolf, Rotterdam; den heer J. Stienen, Eindhoven; den heer H. ten Kroode, Laren.

mejuffrouw C. G. Maas, Utrecht; den heer S. Krul, Amsterdam; den heer G. Heeren, Amsterdam; den heer B. J. Raadjes, Groningen; den heer A. Boschman, Schiedam; den heer A. C. M. Rovers, Roosendaal; den heer C. Wapperon, Amsterdam; den heer A. v. Dommelen, Rotterdam; den heer J. M. Emmen, 's-Gravenhage; den heer J. H. Hillenaaf, Maassluis; den heer N. Boots, Z.O. Beemster; den heer N. Domburg, Hattem; den heer W. v. d. Nat, 's-Gravenhage; den heer W. Hoogsteden, Rotterdamden heer W. Spoel, Schiedam; den heer K. Schulte, Amsterdam.

VertioaaJ:

OPLOSSING HEKWERKRAADSEL

De prijzen werden deze week gewonnen door mevrouw G. Decnop, Amsterdam; mejuffrouw J. Koenraads, Rotterdam;

mevrouw G. L. Feekes, Deventer; mevrouw Kamper, Nijmegen; mevrouw A. v. Varseveld, Schiebroek; mevrouw M. Varekamp-Vorderman, Haarlem;

meisjesnaam muzieknoot muzieknoot reeds

windstreek (afkorting) lyrisch gedicht gevangenis voertuig

DE PRIJSWINNAARS

Wij stellen een hoofdprijs van ƒ2.50

en tien filmfoto's beschikbaar om te verdeden onder de goede oplossers. Antwoorden in te zenden vóór 22 Maart aan Dr. Puzzelaar, Noordeinde 8, Leiden. Op enveloppe of briefkaart a.u.b. duidelijk vermelden: Filmpuzzle 22 Maart. Deze puzzle kan tegelyk met de andere ingezonden worden, doch liefst op een apart velletje papier. 15

mevrouw M. Schouten-Frank, Amsterdam; mevrouw J. Kooien, Vianen; mejuffrouw C. van Aerle, Nijmegen; mejuffrouw E. de Visser, Boxtel; den heer J. J. v. Berkum, Purmerend; den heer M. van Klaveren, 's-Gravenhage; den heer E. Steiger, Amsterdam; den heer J. v. Leeuwen, Leiden; den heer W. Meershoek, 's-Gravenhage; den heer A. Koemen, Zaandam.

ONZE PRIJZEN. Voor goede oplossingen op iedere puzzle, rebus, probleem, enzoovoort, stellen wij een prijs van ƒ 2.50 benevens vier troostprijzen beschikbaar. In totaal dus deze week 5 prijzen van ƒ 2.50 elk en 20 troostprijzen. DE OPLOSSINGEN op de in dit nummer voorkomende puzzles, enzoovoort, gelieve men vóór 22 Maart in te zenden aan Dr. Puzzelaar, Noordeinde 8, Leiden. Op enveloppe of briefkaart vermelde men duidelijk: Oplossingen Zoek en Vind 22 Maart

m

A

w v>

<m$£. <Mm

\ Regie: BRUCE HUMBERSTONE.

volleerd; want als eenigen tijd later Papa Chan ten tooneele verschijnt, is dat juist vroeg genoeg, om Charlie Chan, Chineesch detective te verhoeden, dat zoon No. 2 over boord gegooid zal worden! Sidney Tole Judy Hayes Phyllis Brook; Charlie Chan neemt nu zelf de teugels van het James Chan („Zoon No. 2") Sen Yunj onderzoek in handen en constateert de volgende Al Hoflan Eddie Collini feiten: Rand olph John Kin Judy Hayes, een der twee vrouwelijke passagiers, Mrs. Carol Wayne Claire Dodd die de „Susan Jennings" aan boord heeft, maakte Dr. Cardigan George Zucco den overtocht met een bedrag van driehonderdJohns n o Robert Barra duizend dollar aan bankpapier bij zich, welk bedrag Johnnie McCoy Marc Lawrence zij den vermoorde bij haar aankomst te HondJoe Arnold Richard Lane loeloe had moeten overhandigen. De andere vrouTommie Chan Layne Tom Jr welijke passagier, een weduwe, Mrs. Wayne geWing Foo (Schoonzoon) Philip Ahn naamd, heeft passage geboekt op de vrachtbool, Inspecteur Rawlins Paul Harvey om een rüstigen overtocht te hebben. Verder bevindt er zich nog een psychiater aan boord, die 20th CENTURY-FOXFILM doofheid simuleert en een Amerikaansche detective, r staat een plechtig moment aan te breken Arnold geheeten, die een moordenaar van China i het leven van Charlie Chan, politie naar Amerika moet overbrengen. Chan ziet zich voor een schijnbaar onoplosbare uitenant bij de Centrale-Recherche te Hono loeloe! Speurhond is hij, de schrik der inter serie intriges geplaatst, vooral wanneer hij ontnationale misdadigers, maar dat is hij niet al- dekt, dat Mrs. Wayne onder een valschen leen! Bovendien is hij een trouwe echtgenoot naam heeft gereisd en dat de detective Arnold en een liefhebbend vader over een onafzien zélf een misdadiger blijkt te zijn. Alle verbare reeks kinderen. Thans zal er nog een denking trekt zich ten slotte samen op Judy, nieuwe functie voor hem bijkomen, want hij daar men tot de ontdekking komt, dat de zal het grootvaderschap deelachtig wor driehonderdduizend dollar gestolen zijn Charlie zet echter onverstoorbaar en den! Is het wonder, dat zijn hoofd thans naar niets anders staat? Is het met onfeilbare zekerheid zijn onderwonder, dat het geboefte even zoek voort en hij vermoedt al spoedig, dat Judy Hayes onschuldig is kan opademen? Maar daar ratelt de telefoon en Mrs. Wayne stellig meer van al... Charlie Chan heeft de zaak afweet, dan zij doet zich naar het ziekenhuis voorkomen. Echter valt ook zij begeven, waar zijn doch- ten prooi aan den onvindter vertoeft en een der baren moordenaar en dit zoons, „Zoon No. 2", brengt Charlie Chan op neemt de boodschap een nieuw spoor, dat juist aan; de hoofdcommis- blijkt te zijn, want er wordt saris bericht een moord een aanslag op zijn leven aan boord van het juist gepleegd. Ten laatste volgt de zoo verbinnengekomen vrachtschip „Susan Jennings". rassende ontknooping en als de En nu ontstaat er een moordenaar gearresteerd is en driest plan in het brein het raadsel ontsluierd, is Charlie van den jongen Chan. Chan tevens grootvader geworAls hij eens zelf daar- den van zijn eersten kleinzoon... heen ging en zich uitgaf voor den beroemden De nieuwe Charlie Chan en „zoon speurder. . . ? Reeds lang nr. 2", welke laatste door papa immers was het zijn vunet op tijd uit een allerneteligste rigste wensch, detective situatie wordt gered. te worden en het tot iets te brengen! Zoo gezegd, zoo gedaan. Zoon No. 2 begeeft zich aan boord van • het schip en begint een onderzoek. Maar hij nog niet heelemaal Rolverdeeling:

fHier ziet u Cl»rlie Chan, dl« ëïfanïijlc Ch«rïïeCh«i^iïin»^^rwnti

■ hoe de kweitie zit: de roi van dezen „film-detective" werd steeds ver- ' ■ tolkt door Warner Oland, die zich daarmede een wereldreputatie ver-1 ■ wierf. Sind« hij — eenige maanden geleden — gestorven ig, wordt hij ■ vervangen door Sidney Toler, die, zooalt men hier ziet, uiterlijk zijn ■ evenbeeld it, en hem ook wat moed en scherpzinnigheid betreft evenaart. i_ Op onze foto komt hij voor met John King, die de rol van Randolf ■ vertolkt, en met Phyllis Brooks, die de. naar later blijkt, onschuldig« Judy Hayes voorstelt.

..Zoon nr 2",rechts op de foto, die zich voor een beter detective hield dan hij was, met Al Hogan, den komiek uit de film. Charlie Chan staat voor een reeks schier onoplosbare intriges, maar tegen zijn scherpzinnigheid blijkt er niets bestand.

Een detective, die geen detective blijkt te zijn, wordt ontmaskerd.

FOTONIEUWS 1. In de cacaofabriek „Aurora" te Zaandam heeft een felle brand gewoed, die zich snel uitbreidde en een schade van ongeveer een kwart millioen gulden aanrichtte. — Tijdens de blusschingswerkzaamheden. 2. Ter gelegenheid van het eeuwfeest van het Leidsch Studentencorps, dat met veel luister werd gevierd, werd er ook een reunistendag gehouden. In den stoet, die door Leidens straten trok, werd het levend geworden embleem van het Studentenblad „Virtus Concordia Fides", een olifant, meegevoerd. 3. De Noordhollandsche jachtvereeniging hield te Bussum een samengestelden wedstrijd. — Mevrouw H. F. M. van Eekelen-Broers bij het nemen van een hindernis.

ECTIVE Wij veronderstellen niet, dat al onze amateur-detectives op de hoogte zijn met alle dieren, die men als de vertegenwoordigers van hel „pluimvee" zou mogen beschouwen, doch het is ook niet uit deze overweging, dat wij hun bijgaande foto voorleggen met het verzoek ons op te geven, welk jong dier er op staat a'-

gebeeldl Men behoeft werkelijk niet „ornithologisch" onderlegd te zijn, om deze vraag op te lossen. Wij zullen weer een prijs van f 2.50 benevens twee troostprijzen verdeelen onder hen, die ons een goed antwoord zenden. De verdeeling der prijzen geschied» op een manier, waarbij alle inzenders van goede oplossingen gelijke kansen hebben op het verkrijgen van een der prijzen, U gelieve uw antwoord in te zenden vóór 22 Maart aan Mr. Detective, Noordeinde 8, Leiden. Op briefkaart of enveloppe duidelijk vermelden Amateur-Detective, 22 Maart. De oplossing mag bij die der rubriek „Zoek en Vind" worden ingesloten, mits ze op een afzonderlijk velletje papier wordt geschreven,

sinas eeuwen Tmtuuhlukey ^(Hmhädsmiddel IV koninginnen van hei nudi I^vptc wKun rtfds hin: de teint der jeuftd te IxHon.hn \Ut nlijff./ie !

De zeden en gewoonten veranderen en ook de schoonheids-merhoden... maar olijfolie als schoonhcidsmidde! voor de vrouw is ing steeds onovertroffen. Volg daarom »ok een schoonheids-Hehandcling met 'almolive, de beroemde olijfolie-zeep. lasseer Uw gezicht, hals en schouders eccmaal daags met het overvloedig schuim n Palmolivc Zeep. Na korten tijd zult reeds bemerken, dat IV huid Huwecl;ht en l'w teint jeugdiger is geworden.

DE OPLOSSING VAN HET VOORLAATSTE FOTO-PROBLEEM De gereproduceerde foto — die zooals men thans kan zien slechts een fragment vormde —-stelde de stuurhut met lichtbak en reddingboei in bevroren toestand van een sleepboot voor, — Het geval als zoodanig deed zich voor tijdens de strenge winterperiode aan het eind van het vorige jaar. De hoofdprijs van f 2.50 werd deze week gewonnen door den heer A. J. Wesselaar, Rotterdam. De troostprijzen vielen ten deel aan: den heer P. Huël, Umuiden en den heer P. M. Geertse, Rotterdam.

Er was een nieuw meisje in het pension. Op een ochtend, toen een der gasten beneden kwam om te ontbijten, vroeg ze hem: ,,Mag ik even uw horloge gebruiken om de eieren te koken?" „Maar er is toch een klok in de keuken?" vroeg de gast, .,Ja, jnijnheer,' antwoordde het meisje, „maar die loopt vijf minuten voorDirecteur van een Fransch restaurant (tot gast): „Mijnheer, wij zijn beroemd om onze slakken, ' Gast: „Ja; dat weet ik. Ik ben er net door een bediend." Bezoekster: „En, Jantje, je gaat zeker het volgende jaar naar school? Jantje: „O neen. mevrouw I Wat zou ik op school moeten doen? Ik l-»n niet eens lezen of schrijven.'

IVA TANDPASTA (N6DFRIAND5CH FABSIKAATi reinigt, desinfecteert en polijst Uw gebft zonder het glazuur aan te tasten. Tuben a 25 en 60 cents.

fRUK VROUW UW WEEKBLAD, MEVROUW, WEKELIJKS

10CT

geeft U meer dan het U kost

ef avo

f EH

(OHPLEET

VERHAAL

DOOH

-iMms.

Dick Braddun had nog nooit van zün en werd toen met een steeds toenemende leven zoo'n zonderling avontuur mee- snelheid langs den weg meegevoerd. Het gemaakt! Hü had natuurlyk vaak van meisje had hem klaarblykelyk niet gezien. auto-dieven gehoord, maar dat iemand om „Hé, luister eens," hygde Dick. „U hebt zoo te zeggen onder zyn oogen er met zyn u vergist! Dit is myn auto!" auto vandoor zou durven gaan, terwyl die De motor scheen plotseling een soort ver„iemand" bovendien dan nog een aardig, scheurend dier te zyn geworden; hy begon een alleraardigst meisje was, dat was iets Len minste vervaarlyk te brullen en deed wat hy zichzelf in zyn wildste fantasieën een sprong vooruit. Dick klemde zich uit niet zou hebben durven voorstellen . . . alle macht vast aan het portier. Het meisje Zóó is het, hoe alles in zyn werk ging. keek geen oogenblik in zijn richting . . . Op een dag reed by met zyn two-seater „Hé," begon hy weer, „dit is mijn auto langs een smallen landweg, toen hy plotse- en ... " ^ ling boven het gezoem van zyn motor uit „Pas op uw hoofd!" riep het meisje terug. 8 een klikkend geluid van metaal hoorde. Hy „Takken!" fronste zyn voorhoofd, minderde vaart en Terwyl de auto, met één wiel by na in de zette zyn wagentje aan den kant van den heg, een bocht van den weg nam, bukte weg. Hy was er van overtuigd, dat hy iets Dick schielyk. Hy voelde de takken van de van zyn auto verloren had. boomen, die vlak achter de heg stonden, Een blik op zyn horloge vertelde hem, langs zyn schouders zwiepen en ving tegedat hy zoowat een half uur had om de twee lijkertijd een glimp op van twee lachende kilometer, die hem nog van Random scheid- grijze oogen voordat het meisje haar blikden, af te leggen, en daarom stapte hij uit ken weer op den weg voot- zich vestigde. en liet zyn blikken over zyn auto gaan. Voor „Ja, maar," zei Dick, „dit is myn auto . ." zoover hy kon zien, ontbrak er echter niets. „Dat hebt u al eens gezegd," antwoordde Hy liep den weg, dien hy gekomen was, een het meisje. „Hoeveel benzine zit er in het eindje terug, langs den grond kykend of hy reservoir?" iets ontdekken kon wat hij verloren kon „Dit is myn auto," herhaalde Dick ongehebben. duldig, „en als u zoo goed wilt zyn my te Toen hij ongeveer een twintig meter had verklaren, wat u doet . . ." afgelegd, hoorde hy plotseling het aanslaan „Ryden," antwoordde ze lachend. „Hebt van een motor en het knarsend geluid van u dat niet gemerkt? Maar dat verbaast me remmen. Hij draaide zich met een ruk om eigenlyk niet. Ik kan heelemaal niet chaufen bleef een oogenblik sprakeloos staan feeren. Daarom mag ik nooit den auto van kyken naar het meisje, dat achter het stuur myn oom te leen hebben. Hy zegt, dat ik van zyn auto zat en wanhopige pogingen alleen maar met een vrachtauto zou kunnen deed de versnelling over te halen. ryden. ledere andere auto is tegen de maToen, opeens beseffend dat hy eigenlyk nipulaties, die ik er mee uithaal niet bewerkeloos stond toe te kijken, hoe zyn auto stand volgens hem. Bom! Dat was een kei! gestolen werd, riep hy zoo hard hij kon Ik kan nooit om een kei op den weg hèèn „Hé!" en begon te rennen. ryden, en de weg is hier bezaaid met keien. Toen hy op zoowat drie meter van zyn Als u een goeden raad van me wilt aanwagen gekomen was, scheen de versnelling nemen, dan zou ik er maar afspringen voorplotseling in dei. juisten stand te zyn ge- dat u er afgegooid wordt." komen en kwam er beweging in den two„En als u een goeden raad van my wilt seatcr. Dick nam een wanhopigen sprong, aannemen," zei Dick, „dan zoudt u onmidgreep zich met zyn eene hand aan .den zykant dellyk stoppen en my verklaren wat u . . ." van den auto vast, trok zich op de treeplank. „Kyk naar den radiator," viel zy hem in de rede, „houd den auto vast met uw rechterhand, stap af met uw linkervoet, en pas op den achterkant van uw hoofd. Klaar? Eén — twee — drie! Bent u er nóg niet afgesprongen?" „Neen," zei Dick grimmig, „en ik spring er niet af óók!" „We ryden nu nog maar een kilometer of zestig," lachte zy, „en het gras langs den kant van den weg is heerlyk zacht. Spring goed, en u zult u geen pyn doen!" „Ik zeg u, dat ik er niet afspring," zei Dick. „Dit is mijn auto . . ." Het meisje haalde de schouders op. „Ik word er wanhopig van, zóó vaak als u nu al heeft gezegd, dat het uw auto is. Als u er niet af wilt springen, spring er dan in 's hemelsnaam in en ga zitten!" Dick klom in den two-seater en zette zich naast haar. „En wees nu zoo goed om te stoppen," zei hy. Het meisje schudde het hoofd, meerderde va^rt en glimlachte toen zy den wyzer van den snelheidsmeter naar de zeventig zag springen. „Het spyt me, maar ik kan niet stoppen," zei ze. „Ik ben gewoon een kruk in het stoppen. Bovendien — als ik eenmaal stilstond, zou ik 'm misschien nooit meer op gang kunnen krygen. U hebt me toch hooren starten, nietwaar?" „Ja, dat heb ik zéker," zei Dick verdrie-

tig, „en als er nog een tand aan het tandrad is blyven zitten, dan . .," „En dan bent ü er nog," ging het meisje verder, zonder acht te slaan op zyn woorden. „Als ik stopte, zoudt u misschien onaardig worden en my op myn hoofd slaan met een Engelschen sleutel en me aan de politie uitleveren omdat ik uw auto heb willen stelen! Tusschen twee haakjes! ik steel uw auto niet hoor! Later krygt u hem gezond en wel weer terug." „Dank u — u is veel te goed ..." „Zoo goed in ieder geval als het my in de gegeven omstandigheden mogelijk is," zei ze glimlachend. „Ofschoon — als ik van versnelling veranderen moet, dan kan ik het niet beloven! Ik ben absoluut niet goed in het overschakelen van versnellingen." „Nu voor het laatst," zei Dick, „wilt u stoppen?" „Nu voor het laatst," lachte zy, „ik zal niét stoppen voordat ik ben waar ik wezen moet! — „Waar ik wezen moet" wil in dit speciale geval zeggen Southampton." „Dacht u soms, dat ik hier naast u bleef zitten en zoetsappig meereed naar Southampton?", viel Dick woedend uit. Ze wendde haar hoofd naar zyn kant en keek hem smeekend aan. „Toe, zoudt u dat alsjeblieft willen doen?" vroeg ze. „Het is zoo verschrikkelijk belangrijk. „Maar Southampton is vyf en zeventig kilometer hier vandaan," zei Dick. „Zeven en zeventig," verbeterde ze hem. „Maar houdt even uw mond. We zyn by het dorp. Straks kunnen we weer verder praten." Toen ze het dorp binnenreden, plaatste het meisje haar vinger op het knopje van den claxon en deed een oorverscheurend geluid hooren waardoor de menschen naar buiten kwamen snellen om den auto één en al verbazing na te .staren, terwyl deze als een wervelwind door de zoo goed als verlaten straten schoot. Een veldwachter, die hen zag passeeren, wreef zyn oogen uit; een paar honden die niets vermoedend op den weg liepen, vlogen jankend naar den kant, en het gierend geluid van den claxon verminderde geen grein voordat zy goed en wel het dorp weer verlaten hadden. „Gelooft u, dat ze erg in my gehad hebben?" vroeg het meisje. „Ik geloof niet, dat ze u ooit zullen vergeten," zei Dick. „Rydt u altyd op die manier door dorpen?" „O neen," verzekerde ze hem. „Maar vandaag wilde ik, dat de menschen my zouden zien. Nu kunnen we weer praten. U wilt natuurlijk heel graag iets zeggen, nietwaar?" „Ja, dat wil ik zéker," erkende Dick. „Ik wil heel graag zeggen dat indien u denkt, dat ik hier kalm zal blyven zitten om me tegen myn zin door een volslagen onbekende naar Southampton te laten ryden in myn eigen auto, u dan een grove vergissing begaat." „Myn naam is Joan Beresford," zei het meisje. „Hoe heet u?" „Dick Braddon," zei hy, „maar " „Dat is dan in orde, Mr. Braddon, nietwaar? We zyn nu geen volslagen vreemden meer voor elkaar. En ik zal in geen geval stoppen voordat we er zyn." Gedurende een oogenblik keek Dick haar voorhoofd fronsend aan, en toen schoot zyn hand naar voren en greep het stuurwiel. „Als u niet stopt " begon hy. Maar hy zweeg abrupt. Joan gaf een ruk aan het stuur, de auto

zwaaide, miste de boomen die aan den rechterkant van den weg stonden met slechts een paar centimeters, zwaaide weer terug, botste byna tegen de boomen aan den linkerkant van den weg, slingerde weer naar rechts en blééf zwaaien en slingeren tot Dick mismoedig zyn hand van het stuurwiel liet vallen. „Als u weer naar het stuur grijpt," zei Joan, „ryd ik den auto beslist tegen de boomen. Dat kan ik héél goed. Ik ben al eens tegen kleiner dingen dan boomen gereden. Tegen paaltjes bijvoorbeeld. Als u me niet gelooi l . . ." „O, ik gelóóf u," bromde Dick. „Neem dan een raad van mij aan, en blyf rustig zitten tot we in Southampton zyn." „Ik zeg u, dat ik dat niet kan," riep Dick wanhopig uit. „Luister, miss Beresford, tiet is verdraaid aardig en zoo, maar het is nu ver genoeg gegaan. Ik heb een zeer belangryKe afspraak en . . ." „ik ook," viel het meisje hem in de rede. En mijn afspraak is veel belangrijker dan de uwe. En u ziet er niet naar uit dat u een meisje niet zoudt willen helpen dat in moeilijkheden verkeert. Of vergis ik my in u?" „Neen," bromde Dick, „eh . . . ik wist niet, dat u in moeilijkheden verkeerde." „En tóch is het zoo," zei Joan rustig. Gedurende eenige minuten reden zij zwijgend verder. Toen zei ze: „Mr. Braddon!"

*&■

Z0 /fi /

*|JN

Ans vond me wanhopig snikkend... zei, dat ik een „Vermoeide huid" had m daarom LUX TOILET ZEEP moest gebruiken1. Waarom nog langer rond gelopen met een lelijke, ruwe huid? Een „vermoeide huid" — het gevolg van de moderne levenswijze — is gemakkelijk te verhelpen door het dagelijks gebruik van Lux Toilet Zeep, die speciaal bereid is om de werkzaamheid van de poriën op te voeren en rimpels te voorkomen.

„Ja?"

„Ik . . . ik . . . ben weggeloopen van huis." „U is . . . wät?" deed Dick verbaasd. „Weggeloopen!" herhaalde Joan kalm. „ü begrijpt wat ik bedoel . . . weggeloopen om te trouwen! — Zoudt u me iets willen beloven?" „Beloven?" „Ja — om me niet uit den auto te zetten en me weer te laten wegrijden als ik wil. Als u dat wilt beloven, zal ik een paar minuten stoppen om u alles behoorlijk uit te leggen, en dan . . . O, ik ben er vast van overtuigd, dat u me zult willen helpen. Mr. Braddon, als u alles weet." Een oogenblik aarzelde Dick. Toen zei hij: „Goed, ik beloof hel. Zet den auto aan den kant van den weg en stop." Joan reed echter niet naar den kant van den weg. Als zy het met een centimeter had uitgemeten, dan zou ze den two-seater moeilijk nauwkeuriger midden op den weg hebben kunnen zetten. „De kwestie is deze, Mr. Braddon," zei ze, een klein bruin handje op zijn arm leggend. „Ik had het plan gemaakt vandaag weg te loopen en mijn.... en myn toekomstlgcn echtgenoot om één uur in Southampton te ontmoeten. Ik wilde met mijn auto gaan, maar toen ik 'm op gang wilde brengen, kon ik geen enkel kuchje uit hem krijgen. En de benzinetoevoer was toch heusch niet afgesloten!" Dick grynsde. „Ik manoeuvreerde en manoeuvreerde maar er viel niets aan te doen," vervolgde het meisje, „en het werd erg laat en mijn oom kon ieder oogenblik verschijnen en mij weer in mijn kamer opsluiten, en . . ." „Hè?" riep Dick uit. „U wilt toch niet zeggen, dat uw oom u in uw kamer...." „Ja, tóch wel!" zei Joan. „Ik heb al een week lang opgesloten gezeten omdat ik niet wilde beloven niet met John — John is myn toekomstige echtgenoot — te zullen trouwen, en oom heeft het grootste deel van dien tijd onder mijn raam gezeten voor het

^

LUX TOILET ZEEP tegen „VERMOEIDEHUID LTZ 165-0141

geval ik my langs de goot naar beneden zou willen laten zakken om weg te loopen — hetgeen ik vandaag echter tóch doe! — en ik heb niets anders gehad dan droog brood en water en.... en ik kan het niet langer uithouden! — Tusschen twee haakjes: hebt ü iets bij u om te eten? Een half ei zou beter zijn dan een leege dop." Dicks hand verdween in zijn zak. „Ik moet ergens een paar stukken chocolade by me hebben," zei hij. „Maar wat ik zeggen wilde. Miss Beresford, heeft uw oom dat wérkelijk allemaal gedaan?" „Ja, heusch waar," verzekerde zy hem, „en als ik niet naar Southampton ga en met John trouw, dan zal hij het wèèr doen, en dan krijg ik misschien nooit meer de kans om er vandoor te gaan en zal ik eeuwen moeten wachten tot ik één en twintig ben eer ik met John kan trouwen, en John zal dan misschien doodgaan en ik ook en... enfin, daarom heb ik uw auto genomen. Toen de mijne weigerde om te starten, was mijn eenige hoop, dat ik met iemand een eind zou kunnen meerijden; daarom ben ik naar buiten gegaan en ben langs den weg gaan loopen en toen ik daarop uw auto zag en u naar iets liep te zoeken, was dit mijn kans en... ." Dick knikte. „Melkchocolade met hazelnoten," zei hij, haar een stuk chocolade voorhoudend. „Dank u," antwoordde ze. „En nu u alles weet, nu is het zeker in orde, nietwaar?" vroeg ze. „U kunt hier uitstappen en uw afspraak nakomen, of u kunt meerijden naar Southampton en me zien trouwen." - 21

„Neen, dat doe ik in geen geval," zei Dick. „Ik zou u niet graag zien trou.... ik bedoel, ik heb een hekel aan huwelijken. Dank u wel!" „Is het soms, omdat u geen hoogen hoed en geen jacquet hebt?" vroeg ze. „Neen, daarom is het niét," verzekerde Dick haar. „Het is omdat ik een afspraak heb, die ik móét houden, en daarvoor heb ik den auto noodig en. ..." Plotseling, toen het geluid van een claxon tot hen doordrong, drukte Joan den starter in, haalde de versnelling over en met een geweldigen ruk vloog de auto vooruit. „Spring er uit terwijl u er nog uit kunt springen, Mr. Braddon!" adviseerde ze. „Ik zal nu niet meer stoppen." „Maar verdraaid," viel Dick uit. „U kunt niet. .. . ik wil niet. . . . natuurlijk spijt het me heel erg voor u, miss Beresford, maar ik kan u mijn auto eenvoudig niet laten houden! Ik moet mijn afspraak nakomen." Ergens achter hen klonk het lang aangehouden geluid van een claxon. Dick wierp een snellen blik achter zich en wendde zich toen tot het meisje. „Ga aan den kant van den weg," zei hy. „Er komt een auto achter ons, die wil passeeren." Joan glimlachte, reed naar den rechterkant van den weg, direct daarop echter naar den linkerkant, toen weer naar rechts en wèèr naar links, en bleef het stuur heen en weer gooien zoodat de auto zig-zaggend over den weg reed, terwijl de wagen achter hen nog luider en wilder claxonneerde. „Wat ter wereld . . ." begon Dick.

VETWORMPJES

'ß verdwijnen als bij tooverslag Laat velwormpjes niet langer Uw teint bederven. Zonder pijn kunt IJ deze ontsieringen verwijderen. Gebruik eenvoudig Radox volgens (Ie onderstaande gebruiksaanwijzing. Lees dezen brief maar eens: „Een paar woorden om V te laten weten dat ik Radox geweldig vind. Ik had velwormpjes en open poriën en vaak klaagde ik hierover en wilde dat ik een middel wist om mijn teint te verbeteren. Toen gebruikte ik Radox in mijn waschwater en bemerkte dat Radox direct tien eersten keer alle velwormpjes had verwijderd. Het is werkelijk verbazend hoe mooi mijn teint is geworden. Ik heb geen enkel vctwormpje meer daar ik telkens, wanneer ik mijn gezicht wasch wat Radox in het water doe." Mej. V. P.. P. Om vetwormpjes te verwijderen doet ge een lepel Radox in een kop flink warm water en bet hiermede eenige minuten de aangetaste plekken. Droog daarna af mei een zachten handdoek en IJ kunt de vetwormpjes gewoon wegvegen. Haal vandaag nog een pak Radox? Verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten a ƒ0.90 per pak en ƒ 0.1") per klein pakje. „Het is een imitatie van een wenteltrap," lachte het meisje. „Maar maak u niet ongerust! Ik zal waarschijnlijk tegen niets belangrijks aanbotsen." „O neen?" riep Dick geërgerd. „Maar als die auto ons wil passeeren . .. ." Kr klonk een nieuwe claxon-kreet achter hen en Dick wierp een schuwen blik over zijn schouder. „Laat hem voorbij, Miss Beresford!" zei bij. „Ik denk er niet aan," antwoordde hel meisje. „Als die auto in .Southampton komt, dan zal het zijn na mij al blijft hij den heelen weg zoo gillen en loeien. Maar overeen niinuulje schei ik er met die wenteltrap uit. De weg wordt smaller na de eerstvolgende bocht en zoo lang ik dan in het midden van den weg blijf rijden . . ."' „Maar dat kan niet.... dat moet u nie! doen! Lieve hemel, dat zon me wat geven! Kr zit een ouwe heer achter het stuur, en hij ziet er uit alsof hij razend is. Hij maakt er vast werk van, en dan krijg ik den last, want het is mijn nummerbord.. . ." „Zeg eens," vroeg hel meisje, „heeft die ouwe heer een gezicht zoo rood als een lomaal mei een grijze snor er op?" „Ja, dat heeft hij inderdaad," zei Dick. .,I"n hij schudt zijn vuist en roept iets!" „Dat geloof ik graag!" zei hel meisje. „Ik zou graag een dikke wolk verstikkenden damp willen hebben, Mr. Rraddon, wat moei ik doen, om dat te krijgen? Oom vindt hef verschrikkelijk om in den walm van een anders auto Ie rijden, en als ik den uwe wal kon laten ronken...." ,,Oóm?" riep Dick. Joan knikte. „Ja. dat is oom William!" zei ze. „Ik zie hem in den spiegel. Hij moet gemerkl hebben dal ik weg ben en nu is bij me aehlerna gekomen. Neem geen noti lie van hem." „Maar als hij u wérkelijk aehlerna knml .,.." ■ 'Ui krijgt mi> niet Ie pakken." verzekerde het meisje hem, ..otndal ik hem niel

voorby Iaat! Als ik hem liet passeeren, zou hij zijn auto midden op den weg zetten en zou ik moeten Stoppen, en dan zou hy me mee terugnemen en me opsluifen en onder mijn raam gaan zitten tot myn één en twintigstcn verjaardag. Maar ik maak me niet ongerust. Ik kan een heelen dag zig-zag rijden zonder duizelig te worden. Begrijpt u wat ik wil?" „O ja," zei Dick. „Maar hij haalt u natuurlijk in Southampton in en.... en ik zou niet graag willen dat hij u inhaalde. Als hij zoo erg is als hij er uitziet. ..." „Erger," zei Joan. „Maar over een minuut hen ik hem kwijt. Houdt u vast en kijk uit." Nog zoowat een kilometer zig-zagden zij voort, terwijl de groote auto claxonneerend achter hen aanreed, en toen, terwijl de weg smaller werd, liet Joan het maken van verdere spiralen achterwege, bleef in hel midden van den weg rijden, voerde de snelheid op en deed den Iwo-seater als een pijl uil den boog vooruitschieten. Terwijl Dick omkeek, zag hij dat de aulo nog steeds een meter of tien achter hen was, en toen gaf Joan plotseling een ruk aan hel stuur. De aulo reed een eind op slechts twee wielen, sloeg bijna om en verdween toen in een smal laantje terzijde van den weg! Joan keek om, zag hoc de achtervolgende auto voorbij schoot en lachte triomfeerend. „Nu raken we hem gemakkelijk kwijt," zei ze. „Oom kan hier niet keeren —- de weg is te smal — en hij raakt hopeloos achter. Tegen den tijd dat hij hier in gereden is, zullen we een heel eind op hem gewonnen hebben want we kunnen op dat smalle weggetje veel harder rijden dan hij. We hoeven ons werkelijk niet meer ongerust te maken. Het zal een toer zijn voor hem. om ons weer op te sporen." Terwijl zij verder reden, begon Dick in haar te gelooven. Het was een warnet van smalle weggetjes, en toen Joan een paar keer links en rechts was afgeslagen, begreep hij dal wanneer oom William hen vond, hel alleen maar door puur geluk kon zijn! Joan sloeg weer een hoek om, knikte in de richting van een heuvel recht voor hen uil en voerde de snelheid nog meer op. „Nogal steil, hè?" zei ze. „Deze heuvel is op sommige plaatsen één op zeven." Gedurende een vijftig meter zoowat namen zij de helling met een flinke vaart, en toen, terwijl de motor het moeilijker scheen te krijgen, tastte Joan naar de versnelling. „Stop uw vingers in uw ooren. Mr. Rraddon." zei ze, „en luisler niet. Ik leer nooit hoe je van de cene versnelling in de andere moet komen." Terwijl ze de versnelling omschakelde, klonk er een schurend, knarsend geluid —■ de motor begon te brullen —- uit den uitlaai kwam een wolk verstikkende damp; er klonk een ontdane kreet van Dick, de Iwo-seater begon langzamer te rijden, stopte en ging toen aan het glijden achteruit den heuvel af! „De rem!" gilde Dick. Joan rukte aan de rem, slaagde er in den anlo lot staan te brengen en wendde zich toen lot Dick. „Is er iets niet in orde?" vroeg zij. Dick zuchtte. „Naar het geluid te oordeelen," zei hij. „zit er geen tand meer .aan het tandrad. Laat mij eens probeeren." Na verloop van nog geen minuut sprak hij het vonnis uit. ..1' hebt de tandraderen geschoren," zei bij. „Wal bcleekenl dat?" lachte Joan. „Dat beteekent, dat we aan het eind van ons Latijn zijn," zuchtte Dick. „We kunnen er geeii beweging meer in krijgen!" „O," riep het meisje uit. „O. ik begrijp hel. Dal spijl me verschrikkelijk. Mr. Rraddon. Rent n boos?" „Heelemaal niet," verzekerde Dirk baar

De barometer staat op regen Hel alarmsignaal voor rheumatiek heeft geslagen. Neem L'w veiligheidsmaatregelen als duizenden anderen, die slechts één middel kennen, dat hen in het vochtige Hollandsehe klimaat tegen rheumatiek beschermt. Zet l'w gezondheidsbaromeler weer op „zonnig" en gebruik Kruschen. Eiken morgen „de kleine, dagelijksehe dosis" in Uw eersten kop thee of op een glas warm water en het kan regenen zooveel het wil, Rheumatiek behoeft by U niet aan te kloppen. Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten ä ƒ 0.40. ƒ0.75 en ƒ 1.60 (extra groot pak). „Maar hoe ter wereld wilt u nu in Southampton komen?" Joan liet zich achterover op haar plaats vallen. „Laat ik er myn gemak van nemen en nadenken." zei ze. „Hebt u geen sigaret voor my, Mr. Braddon? Dan kan ik beter denken!" Dick presenteerde haar een sigaret. „Ik zou een auto kunnen bestellen aan een garage," zei hij toen. „Mijlen in de buurt is er geen garage te bekennen," zei hel meisje. „En er komt hier ook geen auto voorbij. Als ik probeer op den groeten weg een auto aan te houden is het tien tegen één dat ik oom zie en dal hij me mee terugneemt! Bovendien wordt hel verschrikkelijk laat en ik moet vóór drie uur in Southampton zijn. Na drie uur kun je niel meer trouwen, ziel u." Dick keek op zijn horloge. „Dat haalt u nooit," zei hij. „Het beste wat u kunt doen is terug te gaan naar huis." „Daar denk ik niet aan," riep ze uit. „Ik zoq liever sterven dan dat te doen. Wat ik zeggen wil, ik sterf werkelijk bijna. Hebben we al uw chocolade opgegeten?" Dick haalde een ander stuk uit zijn zak. „Dank u wel," zei het meisje. „En laat me nu alstublieft kalm nadenken." Terwijl Joan nadacht en de chocolade at, deed Dick verscheidene ontdekkingen. Hij ontdekte, dat haar oogen veel meer blauw dan grijs waren; dat haar wimpers lang en zijdeachtig waren; dal het- krulletje, dat onder het coquette hoedje vandaan kwam, nog guldener was dan hel zonnelicht; en dal John een gelukkige kerel was! Plotseling keek het meisje, toen ze het geluid van een claxon hoorde, over den weg en toen Dick haar blik volgde, zag hij den groolen auto met den woedenden ouden heer aan het stuur langzaam een bocht van hel smalle weggefje nemen. Dick sprong op.

KING VIDOR maakte het.meeiterwerlc der litteratuur tof het meesterwerk der filmkunst VERWACHT: Metro-Goldwyn-Mayer's

DE CITADEL ROBERT DONAT - ROSALIND RUSSELL

H«t toon*«lg*z«lschap ,,De Sp«l*ri van Stad en Lande', leider Anton VarheiJ*n, gaf In hat Gebouw voor Kunstan en Wetenschappen te 'i-Gravenhag* de première van Goethe's „Egmont" — Egmont (Anton Verheijan) en Clara (Corry Roosendaal)

„Oom," riep Joan. „Dus hij heeft ons toch gevonden. Nu zitten we er in! Dat zal me wat geven!" De. groote auto stopte, het portier werd opengeworpen en oom William kwam met groote stappen op hen af. „Ha, nou hèb ik jullie!" riep hy. „Wegloopen wou je, hè? Maar ik zal je lèèren wegloopen!" ,Jk wou dat u dat doen wilde, oom," zuchtte Joan. „Ik geloof dat ik dringend eenige lessen noodig heb. — Dit is Mr. Braddon." Oom William draaide zich met een ruk om en staarde Dick aan. „Wegloopen wou je, hè!" brulde hy. „Wegloopen met rnijn nichtje, hè? Maar ik zal ie...." < „U vergist u, mynheer," begon Dick. „Ik zou er niet aan denken om...." „Onzin, mijnheer," brulde oom William. „Probeer maar niet je er uit te redden! Ik heb je op heeterdaad betrapt! Ik zal je laten arrestecren. .. . dat zal ik!" „En dan," zei Joan, „zul je worden opgesloten en krijg je niets dan water en brood, en dat zul je niets prettig vinden." „Luister eens, mijnheer," zei Dick wanhopig, „u schiet op het verkeerde doel.. ." „Wat doe ik?" brulde oom William. „Oom schiet nooit," zei Joan. „Ik bedoel," zei Dick, „dat u het verkeerde eind van den stok vasthoudt . . ." „Stok!" brulde oom William. „Had ik maar een stok, mynheer! Ik zou hem op je nek aan stukken slaan! Hoe durf je, mynheer! Omdat mijn nichtje een dwaas, romantisch schepsel is.... om misbruik te willen maken van haar onervarenheid.... om weg te willen loopen met haar...." „Och, houd toch op met dien onzin," viel Dick hem in de rede. „Ik lag te slapen langs den weg, in het gras, en zij ging er vandoor met mijn auto, toen...." „Onzin! Speld me niets op mijn mouw!" riep oom William. „Het is een schande om met een jong meisje te willen 1 rouwen terwijl haar voogd het niet goedvindt...." „Houd nou op," viel Dick uit. „Er is geen haar op mijn hoofd die er over denkt met uw nichtje te trouwen...." „O," riep Joan. ..dat is niet erg galant.. . Maar bovendien jokt hij, hoor oom!" Dick keek baar één en al verbazing aan. „Miss Beresford, wat ter wereld " „En je hoeft me geen miss Beresford te noemen, omdat oom er nu hij is," vervolgde loan. „Wees toch niet zoo laf. Dick! Natuurlijk wilden we gaan trouwen! Ik heken

het ronduit, en je doet het beste als je het ook maar erkent." „Maar.... maar...." stamelde Dick. „Zwijg, mynheer," bulderde oom William. „Ik heb je te pakken gekregen, en ik weet wat me te doen staat! —'Joan, stap onmiddellijk in mijn aulo." Joan aarzelde een oogenblik, en ging toen, even de schouders ophalend, in den auto van haar oom zitten. „En u ook, mijnheer." beval oom William. Dick aankijkend. „Ja, maar hoor eens," zei deze, „als u denkt, dal ik myn auto hier achter laat. . ." „Hij rijdt niet meer. Dick, dus waarom zou je hem niet achter laten? Je kunt de stukken morgen of zoo laten halen." „En als u denkt," vervolgde Dick, „dal u me kunt commandeeren zooals u uw nichtje commandeert, dan...." „Dat denk ik zeker," viel oom William uit. „Stap in, voordat ik je er in góói!" Dick keek naar hel meisje. Hij zag een soort smeekenden blik in haar oogen en hoe haar lippen een zwijgend „alsjeblieft" vormden. Een oogenblik stond hij besluiteloos. Toen stapte hij in en ging naast haar zitten. Toen oom William den auto op gang bracht, gaf een klein bruin handje Dick een dankbaar kneepje in den arm. IT. Een half uur later beduidde oom William hen in zijn studeerkamer ste gaan, trok de deur niet een slag achter hen dicht, sloot ze af en ging de trap op naar boven. Joan wendde zich met een glimlach tot Dick. „En, Mr. Braddon, vindt u het vervelend?" „Eh.... wal beteekent dat allemaal, Miss Beresford?" vroeg hij. „Ik bedoel, dal u zei dat ik met u wilde wegloopen en zoo? Natuurlijk begreep ik. dat u wilde, dat ik mee zou gaan. Dat wilde u toch. nietwaar?" „Ja, dal wilde ik zéker," zei Joan, „Ik wist, dat indien u oom overtuigde, dat u het niet was die met mij wilde trouwen, hij mij mee zou nemen en u zou laten staan, en dan zou hij misschien alles Ie weten zijn gekomen vóórdat hij alles weten mag! Bovendien zie ik hetgeen er komen zal liever niet alleen tegemoet! Binnen een paar minuten zal er een ontzettende explosie zijn, en dan heb ik liever dal er iemand bij is. U wilt me toch helpen, nietwaar?" „Als er werkelijk moeilijkheden dreigen . . ." „O, daar kunt u staat op maken! verzekerde ze hem. „En ik hóóp het maar ook! Als alles goed is gegaan, dan zal er de grootste herrie zijn . . ." Daar de telefoon ging, liep ze vlug naar het tafeltje, waarop hel toestel stond. „Hallo," riep ze in den hoorn. „Ja, je spreekt met Joan. Ja, we zijn juist terug. Wat? Is hü niét gekomen? Maar hoe leiwereld ... o, ik begrijp hel! Neen, ik kan hem niet roepen! Hy is hoven, en ik zit opgesloten op zijn studeerkamer. Bel over een paar minuten nog eens op, wil je? Goed! Veel geluk, hoor! Tol ziens!" „Dat was Willy," zei ze, den hoorn weer op het toestel leggend. „Willy? Wie is Willy?" „Willy Dammers." zei Joan. „Oom is baaivoogd. Ze belde mij op om Ie zeggen da4 alles in orde is, en dat zij in Londen is aangekomen en . . . wat is er aan de hand. Mr. Braddon?" „Eh . . . miss Beresford. het was een Miss Willy Diunmers die ik vanmorgen moes! ontmoeten!" „Wat?" riep Joan uit. „Bill Brokson, een vriend van mij, had mij gevraagd of ik haar mei zijn aulo wilde gaan afhalen. Ze zouden samen naar een matinee gaan, zei hij. Maar op hel laatste oogenblik kon hij niel weg van kantoor, en daar ik toch dien kant uil moest, beloof

22

- 23

Een huisvrouw vraagt om raad

IQ

Moeilijkheden op huishoudelijk gebied ? Laat het U.V.I. ze voor U oplossen. Schrijf aan Mevr. Lotgering-Hillehrayid U.V.I. Postbus 1 - Rotterdam

en leg haar Uw moeilijkheden op huishoudelijk gebied voor. De staf van het Unilever Voorlichtings Instituut tracht dan een oplossing te vinden en zal U helpen: „Gratis, game en goed"

*a

6»

im.

/

UNILEVER VOORLICHTINGS INSTITUUT '.C C2'

de ik hem. haar af te halen en haar naar de stad te zullen brengen. Hij zou . . .Zeg eens, wat voor grappigs i1- daar aan? Ik begrijp niel wat er te lachen valt!" „Begrijpt u dat wérkelijk niet?" lachte het meisje. „Dus dat was uw verschrikkelijk gewichtige afspraak, Mr. Braddon? En ik nam uw aulo wegen . . . o, laat ik u een verklaring geven. V.*lly iS verloofd niet Bill Brokson." „Is dat werkelijk waar?" vroeg Dick „Dal heeft Brokson me nooit verteld." „Ze hielden het geheim," verleide Joan hem. „U moet welen, dat Willy net twintig jaar is. en oom wil er niel van hooren dal zij met Bill Brokson gaat trouwen. Hij mag Bill niet. en verbood dat Willy hem ontmoette of sprak. Hij heeft alles gedaan om haar te laten beloven dat zij niet met hem zou trouwen. Maar ze houden verschrikkelijk veel van elkaar, en natuurlijk wilde Wil-

„Je bent een beter mensch dan ik . . .

GUNGA DIN" uil de RKO milliopnen film mei

Car/ Grant, Victor HcLaglen en Douglas Fairbanks Jr.

■

HET BEWAREN VAN VOEDSEL Den vorigen keer hebben wij de voorwaarden behandeld, waaraan een goede voedselbewaarplaats moet voldoen. Ditmaal wijlen wy eens uiteenzetten, hoe men de verschillende levensmiddelen afzonderlijk het best kan bewaren. Kruidenierswaren: De kruidenierswaren, die men dagelyks noodig heeft, bewaart men op een plaats, waar men ze bij de hand heeft. Zeer practisch hiervoor zyn jampotten (driepondspotten bijvoorbeeld), waarvan men het schroefdeksel in een aardige kleur kan verven, bijvoorbeeld in de kleur van de keuken. Men heeft voor de kruidenierswaren ook speciale rekken met potten in den handel gebracht. Over het algemeen zijn deze duur en niet practisch. Bovendien zijn de potten dikwijls voorzien van opschriften, zoodat ze dikwijls gebruikt worden voor kruidenierswaren, waarvoor ze niet bestemd zijn. Kaas: Wanneer men de kaas geregeld gebruikt en niet te groote hoeveelheden tegelijk neemt, kan men volstaan met de kaas weg te zetten op een koele plaats in een perkament papier gewikkeld. Heeft men last, dat de kaas gaat „zweeten", dan kan men haar wegleggen in een pot met grof keukenzout, zoodat de kaas onder het zout ligt. Brood: Het zal niet vaak voorkomen hitr in Nederland, dat men brood lang moet bewaren. Alleen van Zaterdag tot Maandag, daar kan men niet aan ontkomen. Hier volgen eenige raadgevingen voor de huisvrouw om het brood zoo versch mogelijk te houden. Wikkel het brood in een vochtig gemaakt papieren servetje; vooral losse sneetjes drogen zeer snel uit en moeten daarom in een vochtig papiertje goed gehouden worden. Is men in het bezit van een oventje, smeer dan het broodje aan den buitenkant in met wat water, zoodat de korst net even vochtig is en leg het broodje dan ongeveer 5 minuten irl een heetcn oven. Heeft u geen oven, dan kunt ge het broodje op een broodrooster of asbestplaatje op een gasvlam leggen en het telkens kecren. Het brood is na deze behandeling weer heerlijk „versch" geworden.

Maandag:

Dinsdag:

Woensdag:

WEEKMENU. Rolpens, aardappelen en roode kool; gebraden appelen. Macaronisoep; aardappelen, savoyekool en varkensoesters.

Stamppot van snijboonen uit het zout met rookworst; sinaasappelpudding. Donderdag: Versehe worst, aardappelen en bloemkool; griesmeelpudding met bessensapsaus. Vrijdag: Lekkerbekjes, aardappelen en andijviesla; tapiocaschoteltje. Zaterdag: Poulet met rijstrand; warme broodpudding met caramelsaus. Zondag: Kaascroutons; kalfslapjes, aardappelen en Brusselsch lof „au jus"; abrikozenbeignets.

RECEPTEN UIT HET WEEKMENU Hoeveelheden voor 4 personen: Poulet met rijstrand. Benoodigd: 400 gram kalfspoulet; 50 gram kalfsgehakt; 6 d.L. water; ui; wortel; peterselie; thym; foelie; peperkorrel; 40 gram boter; 40 gram bloem; ei; citroensap; peper; 600 gram gaargekookte rijst. Bereiding: Het gewasschen poulet met de kruiden ongeveer 10 minuten smoren in wat boter. Het water toevoegen en het vleesch zachtjes gaarkoken (J<—1 uur). De balletjes gehakt de laatste 5 minuten meekoken. De massa zeven. Van 40 gram boter, 40 gram bloem en den gezeefden bouillon een gebonden sausje maken en dit op smaak afmaken met ei, citroensap en peper. Het vleesch aan dobbelsteentjes snijden en ze daarna met de balletjes gehakt in de saus warmen. De gekookte rijst overdoen in een beboterden rand, goed aandrukken en daarna keeren. Het poulet in den rand schenken, de rest er apart bij geven. Abrikozenbeignets. Benoodigd: 12 mooie ge-

VOOR DE LAATSTE SOIREES VAN HET SEIZOEN

No. 908. De rok van deze japon bestaat uit tule, geheel versierd met kralen en wordt gedragen over een nauwen onderrok van tafzijde. Het gedrapeerde lijfje, spannend in de taille, is van glanzend satijn. Ben.; satijn: 2 m. van 1 m.: tafzijde: 3 m. van 1 m.: tule 4 m. van 0.90 m. breed.

No. 909. Deze japon, vervaardigd van satijn, heeft een z^er nauwsluitend lijfje en een rok verruimd door talrijke inhaalsels. Het lijfje wordt versierd met motieven. Een bloem versiert de halsuitsnijding, Benoodigd: 4,30 Meter van 1 Meter breed.

Van deze modellen zijn bij de administratie van dit blad geknipte patronen verkrijgbaar tegen den prijs van ƒ 0.60 per stuk.

weekte abrikozen; 50 gram bloem; ^ d.L melk; iets zout; 4 gram gist; frituurvet. Bereiding: De melk verwarmen tot ze lauw, maar vooral niet heet is en de gist er in oplossen. De bloem met iets zout en j^ d.L. melk aanmengen tot een glad beslag en dit beslaan. Daarna de rest van de melk toevoegen en het beslag in lauw water ongeveer 1 uur laten rijzen. De gedroogde abrikozen heeft men te voren geweekt in water met suiker. Dompel nu de abrikozen in het beslag en bak ze in dampend heet frituurvet vlug bruin. Laat de beignets op grauw papier uitlekken en presenteer ze warm met poedersuiker bestrooid.

ty het niet beloven, en daarom sloot oom jïaar op in haar kamer en gaf haar niets dan water en brood, en zat uren lang onder haar raam opdat zy niet zou wegloopen . . ." „Maar ik dacht, dat u zei, dat u . . ." „O, wat ik zei," lachte Joan. „Ik heb u heel wat onzin op de mouw gespeld, Mr. Braddon, maar dat móést ik wel doen. Willy voelde zich ellendig en er móést iets gebeuren. Daarom ben ik naar Londen gegaan en heb tegen Bill gezegd, dat als hy maar iets om Willy gaf, hy met haar moest trouwen . . ." „Geen wonder, dat uw oom kwaad is, als jullie allebei weg wilden loopen om te trouwen . . ." „We hadden alles goed overlegd," vervolgde Joan. „Bill zou om elf uur vandaag met zyn auto in de laan zijn, en Willy zou het huis uitsluipen en dan zouden zy samen naar Londen gaan om er té trouwen. De moeilijkheid was natuurlijk, Willy uit huis te krygen, terwijl oom onder het raam zat of in den tuin heen en weer ijsbeerde, met den sleutel van haar kamer in zyn zak. Dus moest ik wel handelend optreden, begrypt u?" „Ik zal hangen als ik het doe," zei Dick. „We wisten," vervolgde Joan, „dat er heel wat voor zou komen kijken, als we oom om den tuin wilden leiden! In het eerst kon ik dan ook niets bedenken. En toen dacht ik opeens, als ik wegliep en het oom liet weten, dan . . ." „Miss Beresford," riep Dick, „wilt u zeggen dat uw wegloopen maar onzin was?" „Ik legde een briefje op ooms bureau," vervolgde Joan knikkend, „waarin ik hem mededeelde, dat ik met den auto naar Soutli ampton ging om er te trouwen. Ik maakte, dat hij het briefje vinden moest en rekende uit, dat wanneer ik kon zorgen, dat hy me een paar uur achterna reed, dat Willy dan den tyd zou hebben haar kamer te verlaten en er veilig en wel vandoor te gaan met Bill." „O, juist," zei Dick peinzend. „Daarom nam ik uw auto weg. Mr. Braddon! De mijne wou niet starten, en ik wist dat oom ons over een paar minuten achterna zou komen. Ik had dus geen seconde te verliezen! En daarom maakte ik ook zoo'n lawaai toen we door het dorp reden. Iedereen moest me zien en aan oom kunnen vertellen, welke richting ik was gegaan. Maar, daar u Willy hadt moeten brengen, had ik alles gemakkelijk kunnen bederven." „Zoo lang zy er in geslaagd is in Londen te komen, is de zaak in orde," zei Dick. Joan knikte. „Ze heeft eenigen tyd gewacht," vertelde ze hem, „en is toen met den trein gegaan. Dat vertelde ze mij daarnet door de telefoon. Ze is nu in Londen, en over een uur zullen ze getrouwd zyn, en dan is er niets meer om ons zorgen over te maken — behalve de explosie dan. O, en de versnelling. Het spijt me heel erg van de versnelling, Mr. Braddon." „En van de jokkentjes, die u me hebt verteld?" „O, die," lachte Joan. „Dat was eigenlijk uw schuld! Als u niet zoo vaak had gezegd dat u niet mee wilde rijden, dan had ik er u niet zoo véél hoeven te vertellen. Maar ik moest u er wel toe brengen, dat u my uw auto liet houden, en daarom diende ik dat allemaal wel te vertellen van dat water en brood en die afgesloten kamer, en . . ." „En van Jóhn," lachte Dick. Joan glimlachte. „Het was de eerste naam die mij te binnen schoot," zei ze. Dick werd ernstig. „Wat ik zeggen wil. Miss Beresford," zei hy, „er is dus geen John?" Voordat Joan iets kon antwoorden, werd de deur opengegooid en stapte oom William met zware passen naar binnen. „Luister eens, meisje," begon hij woedend, „Willy is verdwenen! Hoor je wat ik zeg? Ze is verdwenen! Verdwenen uit haar

kamer! Waar is ze? Geef me antwoord! Direct!" „Als u iets kwyt is, oom," zei Joan liefjes, „en ik kan u helpen zoeken . . ." „Ze is weg," brulde oom William. „Uit het raam geklommen of zooiets." Weer ging de telefoon, en oom William griste den hoorn van het toestel. „Hè? Wat? Wie?" riep hy. „O, beu jy het, Willy? Wat voor manieren zijn dat om . . . Wat? Londen? Getrouwd met ... By den hemel, dat zal niet doorgaanHk wil het niet hebben! Ik verbied het je! Wat zeg je? Ben je al getrouwd? Ik zal . . . ik zal . . ." Hy wierp den hoorn op het toestel en liep woedend de kamer uit, de deur met een smak achter zich dicht trekkend. „Daar gaat hy," zei Joan even later lachend, toen ze zijn auto zag, die juist den hoek van de oprijlaan omsloeg. „Hij is naar Londen. Maar het komt er nu niet meer op aan. Ze zullen al lang getrouwd zijn als hy er aan komt." Ze keerde zich om en keek Dick aan. „U bent reusachtig aardig geweest. Mr. Braddon," zei ze, een hand op zyn arm leggend. „Het spijt me, dat ik zoo onaardig ben geweest, maar . . . het is nu afgeloopen. Ik heb u nu niet meer noodig," besloot zy lachend. Dick bedekte haar kleine bruine handje met de zyne. „Werkelijk niet?" vroeg hy. Joan schudde het hoofd. „Oom zal wel wat bekoeld zijn tegen den tyd, dat hij terug komt," zei ze. „Hy komt altijd nogal gauw bij, en dan kan ik hem wel aan, en ik zal nu niet meer wegloopen. Althans nü nog niet. Als ik het ooit mocht doen, dan zal ik het u laten weten — voor het geval u me soms weer mocht willen helpen!" „O, juist," zei Dick nadenkend. „Maar is er ... is er werkelijk geen John in South ampton?" „O, misschien zijn er wel duizenden," lachte ze. „Maar ik ken ze geen van allen, als het dat is wat u bedoelt." „Wat ik bedoel," zei Dick, „is dat wanneer we werkelijk waren weggeloopen om te trouwen . . . Luister eens, Joan, denk je, dat je ooit . . eh . . ." „Met u zou kunnen wegloopen? Het spijt me, Mr. Braddon, maar ik heb genoeg van wegloopen . . . Bovendien . . ."Ze zweeg abrupt, en haar oogen meden de zijne. „Bovendien, wat?" vroeg Dick. „Bovendien," zei Joan, „is het ... is het niet noodig! Ik ben de volgende maand al één en twintig." „Joan," zei Dick gretig, „bedoel je werkelijk, dat . . . Maar je bedoelt het inderdaad werkelijk . . . Joan, wat ik zeggen wilde, mag ik . . . kan ik . . . zou je erg boos zyn als ik je een kus gaf?" Joan hief haar hoofdje op, legde twee kleine bruine handjes op zijn schouder en zei: „Gauw, Dick, probeer het eens . . Voordat de huishoudster komt ... Ik hoor haar al op de trap . . ." Er is een merkwaardig slot aan deze geschiedenis. Dick, die heelemaal niet van plan was geweest om met Joan weg te loopen, deed het nu tóch, dat wil zeggen in figuurlijken zin, want om werkelijk met haar weg te loopen was niet noodig, daar oom William, toen hij uit Londen terugkwam, niet alleen verzoend was met het feit, dat Willy en Bill getrouwd waren, maar er bovendien niets geen bezwaar tegen had, dat Joan met Dick ging trouwen. In gezelschap van de huishoudster hadden zy op hem gewacht om hem er meteen over aan te spreken, en ofschoon Joan had voorspeld, dat er nu tóch nog een geweldige explosie zou volgen, bleek ze het dit keer totaal mis te hebben . . . „Het werd tyd, dat jonge menschen mijn beide zorgen eens gingen overnemen," zei oom William met een veelbeteekenend knipoogje naar Dick . . . -

25-

erci

060

Gezichtswater

en

\~

is voortreffelijk om Uw gezicht des avonds en des morgens héél grondig te reinigen. Doe dit iederen dag ... het is het geheim van een mooie teint!

0,35 en 0,60

:

-(/remP

beschermt Uw teint overdag en is door den nimmer störenden geur van "4711 Eau de Cologne, dé ideale onderlaag voor elk poeder. Neem voor 's nachts "4711" Cold Cream.

ri 4n *~i-w-i-*w.■-j JTO JU kjno .MJ m *

IK VOELDE ME PRECIES ZOO ONGELUKKIG ALS JIJ,

JLJäJÄJ JUJÉTC-IO^

JOKE'S MOEILIJKE REIS oké zat buiten in haar tuintje hij den goudvisschenvijvcr. Het was er werkelijk al wann, want de zon scheen reeds laineiijk fel. Ze zat er heerlyk in haar rieten stoeltje en amuseerde zich door naar het gespartel van haar goudvisschen te kyken, die lustig in het vyvertje rondzwommen. Wat hadden ze loch een mooie kleuren als de zon op hun prachtige goud-roode lyfjes scheen, en wat waren ze vroolijk! Soms was het net alsof ze krijgertje speelden. En wat maakten ze een kringen in het water! Het leek wel, alsof ze hoe langer hoe grooter werden, ja, ze kwamen heclemaal tot aan den rand van den vijver! Oef, wat schitterde die zon in het water! Joke's oogen traanden er van! Het was prettig ze even dicht te doen . . . Maar wat was dat nu'? Opeens zag zy, hoe Darleltje, de grootste goudvisch, zich

door een golfje op het water liet meevoeren tot aan den rand van den vyver. Terwijl ze groote oogen van verbazing opzette, hoorde ze hoe Darteltje tegen haar zei: „Kom, Joke, ga op mijn rug zitten, dan zal ik een eindje met je rondzwemmen!" Dat leek Joke wel prettig en vlug sprong ze op Dart eitjes rug. „Zet je beenen achter myn vinnen, en houd je goed vast, hoor!" zei Darteltje, terwijl hy er llug vandoorzwom. Joke vond het eenig! Wat ging het snel! Ze zwommen alles met een vaart voorbij. Mooie planten en visschen, en . . . Maar wat beteekende dat nu? Daar was Darteltje opeens in een heel breede rivier terechtgekomen ! „O, heerlyk!" juichte Joke, „toe maar Darteltje, doe je best! Nooit zie ik zooveel moois meer! En wat een visschen! Hoeveel soorten zyn er wel?" Maar Darteltje gaf geen antwoord. Hij had al zijn aandacht noodig om te zorgen.

HET MAANTJE JRcleine Hans moest 's avonds altijd Even kijken naar de lucht. „Moeder, wat een prachtig maantje," Zei hij dan met diepen zucht. „Moeder, hij heeft net als menschen, Oogen, neus en ook een mond," Zei Hans, „maar zijn hooid is anders. Kaler, gladder en meer rond." „Toch," zei Jan, zijn oudste broertje, „Is de maan niet altijd rond. En soms heeft hij ook geen oogen. Soms geen neus, en soms geen mond.' „Ach," zei Maar dan Want dan Zelfs geen

Hansje, „wat een stakkerd! gaat hij heel gauw dood! kan hij niets gebruiken. melk en ook geen brood!"

„Neen, hoor," lachte broertje Jantje, „'t Maantje hoeft geen eten, ventl Maar dat zul je later pas begrijpen. Later — als je grooter bent!"

TOTDAT IK

18 pond Dit is geen speelgoed-hondje, zooalsje misschien zoudt denken, maar een echte, lavende Bedlingtontet ner.ef» nog wet een. die op een tentoonstelling een eersten prijs heeft behaald I

AFVIEL

Nieuw, veilig vermageringsmiddel in vloeibaren vorm.

dat Joke geen gevaar liep, want een groote drom visschen bleef om hen heen zwemmen. Nog nooit hadden zij zooiets gezien — een goudvisch met een meisje op zyn rug! En al maar grooter werd de drom nieuwsgierigen en al maar moeilyker werd het voor Darteltje om vooruit te komen! Hij werd heel erg nioe en hijgde naar adem. „0, o, hoe krijg ik Joke weer veilig thuis?" dacht hy angstig. Joke had echter reuze-pret. „Wat een visschen!" juichte zij. „Nog nooit heb ik er zooveel bij elkaar gezien! O, Darteltje, wat laat jij me genieten!" Maar Darteltje had nog nooit zoo in angst gezeten! Hy kon haast niet meer vooruitkomen! Wat werd Joke zwaar en de drom visschen groeide maar steeds aan, zoodat hij onmogelijk meer verder kon! En toen gebeurde het onvermydelyke, wat Darteltje met zooveel angst had zien aankomen. Plotseling botste hy met een hevigen stoot tegen een grooten visch aan! Met een kreetje van angst vloog Joke een eind omhoog om daarna met een smak neer te vallen ... in haar stoeltje! . . . Wat had zij heerlyk geslapen in het zonnetje, en wat een prettigen droom had zy gehad! Alleen jammer, dat hij al uit was! En dat vinden jullie natuurlyk ook, nietwaar?

mt

maar vond Mi _. poml per vvt-t'k Kanoen •■n IK:in (imirom slechts ren kleinp dusis in. Tcrnijl ik t-ersl skip en vermneid »as, l.en ik nu heerlijk fit en lie er bovendien jaren jonger uit."

o

IN DIT BLAD hebben ook kleine advertenties GROOT SUCCES

Ook de Nederlandsche dames, evenals de Engelsche en de Amerikaansche, hebben heel gauw ontdekt, dat Tampax de ideale, beschaafde oplossing is van het hygiënische probleem. Honderden brieven vertellen ons van de onbelemmerde vrijheid, het gemak en de verrassende zekerheid, waarover de dames zich verheugen en die haar brengen tot de spontane uitingen van lof en dankbaarheid jegens den uitvinder, een Canadeesch vrouwenarts. Tampax is onzichtbaar. Spelden, gordel en verband zijn overbodig, alle ongemakken worden voorkomen.

(So

J-

Dit KftuiKi'ii uilen, die liet verstamiise besluit mimen deze veilige, .snelle. rnnchadelijke, prettiße vermaKerlngsn;cthi;de in vli.eibaren vorm tue te j:;i.'.eri. Drie-graden kuur. drievoudige werlirif,'. Geen diret. maar srnake'ijke maaltijden, zooa's ook in de bruehure bü e'ke flesch BunKora wordt aangeraden. Raakt ook Uw dikte op deze manier kwijt BonKora is onschuldig, wtint het bevat geeri schade'ijke bestanddee'en. Ve en zeggen, er jonger uit to zien sedert zü hun dikte verloren. Het is een feit dat deze kuur Uw gezondheid opbouwt, terwijl Uw dikte op de sne'sto wijze vermindert. Blijf daarom liiet 'anger ,.te dik". Begin nu direct met BonKora. de nieuwe, snelle, prettige vermageringskuur in vloeibaren vorm. I^et op de verbazingwek' ende resultaten. Verkrijgbaar bij Apothekers en erkende Drogisten a f. ■>.:'< per l'lacopi.

^

-—HflD Nü EëN Poooinc, yé

eeLooPD WANMEêR \J<. | ££N \JV€EK LAMC, ZÜN J| flöftOAPPEuS 2.0l-> SOUU.&t BS OMOftr (K £ß CJfeTEßeN

Mi£r\x/fts Heesr H'J ften

bij Tampax

Tampax is vervaardigd van gesteriliseerde, medicinale wanen, sterk gecomprimeerd en heeft een zeer groot absorbtie-vermogen. Tampax is veilig, eenvoudig en biedt absolute zekerheid. U merkt de aanwezigheid niet. Het pakje voor ruim een maand kost 65 ets. en gaat gemakkelijk in een handtaschje. Het kleine pakje, halve inhoud, kost 35 cis. Volledige ge bruiksaanwijzing bevindt zich in elk pakje Wanneer Uw leverancier Tampax nog niet voor radig heeft, zend ons dan onderstaande coupon

N.V. DROGKRIJEN MAATSCHAPPIJ Vcrl.iatstraat '>2-'>(\ RuUcrd.im £ol Zend mil cen Proclp.ikjc I.uni.ix Ingesloten i1! cis, u.iii posl;eKels Tampax is ontworpen voor iedere normale vrouw, speciaal voor de gehuwde en wordt aanbevolen door vrouwenartsen. Jonxe meisjes, dit het niet Kemakkelijk vinden, raadpltuen haar dokter voor het gebruik.

Tampax is verkrijgbaar in méér dan 3000 Apotheken, Drogisterijen, Manufacturen-, Corset- en Lingeriezaken. - 26 -

NAAM STRAAT

i

PI AAls

rAIs brief verzenden s.v.p.

T* t

*'-

%*u**K

v 0

ZUTAGE PESSIMIS

OF

OPTIMIST!

■fBSaHffl

^

X

niet zoo! Als het er op aankomt, kennen anderen ons dikwijls beter dan wij ons zelf! Wilt ge weten, of ge uzelf werkelijk kent, of ge bijvoorbeeld een optimist of een pessimist zijt, leest u dan eens aandachtig de vragen door, die wij hier op deze pagina stellen, en... beantwoordt ze zoo eerlijk en onbevangen mogelijk! — Over den uitslag zult ge misschien verbaasd zijn! Deze

-Kr. :,

vragen nauwkeurig' beantwoorden!

1.

Legt u uw brandende sigaret weg alvorens uw aansteker te vullen? 2. Kookt u zonder schort? 3 Neemt u een paraplu of regenjas mee als de hemel blauw is? Kijkt u bij het oversteken van de straat naar beide kanten? 5, Draagt u bretels èn een riem? 6. Als uw dienstmeisje stol heeft afgenomen, gaat u dan met uw vinger over de meubelen en schilderijlijsten om te zien of er werkelijk geen stofje meer ligt? 7. Bespreekt u steeds vooraf een hotelkamer als ge op reis gaat? 8. Schrijft u steeds uw naam als afzender op den achterkant van uw brieven? 9. Zegt u, als u een lootje koopt, „Ik win toch niets"? 10 Overtuigt u zich telkens, of uw horloge of uw armband nog aan uw pols zit? 11. Bevindt zich in uw auto een bordje, waarop staat dal ge geen risico op u neemt ten opzichte van uw mede-passagiers? 12. Is u in het bezit van reserve-glazen voor uw bril? 13. Nee«nt u twee boorden mee, wanneer u naar een dansavond gaat? 14 Heeft uw hond een plaatje aan zijn halsband waarop uw adres staat? 15 Zijn de sleutels van uw kasten van schildjes voorzien, waarop staat op welke deur zij passen? 16 Geeft u op uw parfum- en likeurflesschen door middel van een streepje aan, tot hoe ver zij nog gevuld zijn? 17. Bezit u een reserveboordeknoopje? 18. Maakt u een pruim eerst open alvorens ze op te eten? 19. Komt u veel te vroeg op het station, wanneer u met den trein mee moet? 20. Heeft u duplicaten van uw familiepapieren?

Neemt u een paraplu mee als de hemel blauw is?

- -

Komt u veel te vroeg op het station als u met den trein mee moet?

)

'

I

' bespreekt ge steeds vooraf een

B IJ vragen, die ge niet beantwoorden kunt, omdat ge b lic telkamer als ge op reis gaat? voorbeeld geen hond bezit, dient ge u af te vragen wat zoudt doen als ge er wèl een hadt! Wanneer u op een vraag zonder aarzelen met „ja" kunl antwoorden, dan schrijft u achter de betreffende vraag 'n 2 Wanneer u met dert besten wil van de wereld niet zegge kunt of u met een „ja" of een „neen" moet antwoorden, dan zet u achter deze vraag een "l. En wanneer u direct met een volmondig „neen" moei antwoorden, schrijft u er dan een 0 achter. Als u alle vragen beantwoord hebt, telt u de cijfers opi die u zichzelf ^gegeven" hebt. Indien u van elf tot negenentwintig punten komt, da dan een stootje en wordt optimist. Het leven is dan veï schoonerl Indien u van elf tot negenentwintig punten haalt, dafl aarzelt u tusschen optimisme en pessimisme. Geeft u zei dan een stootje en wordt optimist. Indien u van 0 tot .10 punten krijgt, dan is u pen „heer lijke" optimistl 1

Kookt u zonder schort?

■

pe/lV/WEN S|^^^2| .OzTl

DE VLIEGAVONTUREN VAN PETER EN DOTVeTvolg =? C^

J. W. te U. - Ik kan U mededeelen, dat kalkspatten heel gemakkelijk van de ramen te verwijderen zijn, door ze flink te wasschen met azijn. Ik vermoed dat dit ook in Uw geval wel helpen zal. Mej. J. v. D, te S. - Ik denk, dat U het best zelf naar den door U bedoelden professor kunt schrijven. Zet U hem op eenvoudige wijze het geval uiteen, dan zult U het meeste succes hebben.

1. „Die kano's willen het schip vast aanvallen, Peter!" riep Dot luid. Peter knikte. Dat had hij ook al gedacht. Plotseling liet hij ,,De Zilveren Ster" een geweldig eind vallen. Hij ging recht cp de ranke scheepjes af, waarvan de bemanning vol angst naar boven staarde.

2. Toen „De Zilveren Ster" weer omhoogging, en even later klaar was om opnieuw naar beneden te duiken, maakten de kano's, dat re wegkwamen van het schip. Dot slaakte een zucht van verlichting en Peter lachte. Hij was blij, dat de vijand roo gauw was verdwenen.

3. Peter vertelde Dot, dat de bewoners van deze streken maar heel zelden een vliegtuig zagen en daarom waren ze natuurlijk erg geschrokken van hun machine. Intusschen vloog de jongen naar het strand ow er een landinfl te maken en een kijkje op het eiland te nemen.

Mevr. J. de V. te B. - Het zal heel moeilijk zijn, om de wasch weer goed te krijgen, daar het hardnekkige vlekken zijn. U kunt het nog eens probeeren door het goed na het wasschen en uitkoken met groene zeep in te smeren, dan met kokend water te overgieten, het goed toegedekt daarin koud te laten worden, en het ten slotte een nacht over op de bleek te laten liggen. Kan 't goed er tegen, dan is sterk chlooren ook een zeer goed middel. Als u deze behandeling herhaaldelijk toepast, bestaat er een kleine kawdat de vlekken zullen verdwijnen, F. T. te R. - Volgens verkregen informaties rijdt Arie van Vliet met een bril op. — Indien U de puzzles Dinsdagavond op de post doet, zijn ze nog op tijd in ons bezit. U behoeft niet alle puzzles op te lossen om voor een prijs in aanmerking te komen. Natuurlijk zijn er wel eens twee mogelijkheden om een goede uitkomst te verkrijgen, dan is de een even goed als de andere. Een geschikt Aardrijkskundig woordenboek voor Uw doel is: „Hel Aardrijkskundig woorden-1 boek der geheele Aarde", door Gh. H. van Aken.

Scherpe schuurmiddelen veroorzaken krassen, waar vuil en vet in blijft zitten. Het fornuis gaat er dan gauw versleten uitzien. Maar door de dubbele werking reinigt Vim uiterst zacht — Vim maakt het vuil los, zodat het gemakkelijk kan worden verwijderd. Elk spatje overgekookt voedsel vliegt er af en het fornuis wordt glanzend schoon. Vim reinigt alles zacht en grondig — goot steen, potten en pannen, schilderwerk, ho utwerk en emaille, -.

' Vliu MiSÜJ

OP

5. „Die inlanders kwamen ons alleen maar wat fruit verkoopen," riep hij vroolijk. Was dat even een teleurstelling! En de kapitein bleuf maar lachen. Eindelijk kreeg hij medelijden mei hen. „Weet je wat, gaan jullie even met mij mee om mijn schip te bekijken."

6. Dat leek den kinderen wel, en even later roeiden ze naar de oude boot, die voor anker lag ie dobberen. „Ga maar even naar mijn kajuit," zei de kapitein, toen ze eenmaal goed en wel aan boord waren. „Dat trapje daar, brengt je er heen. ik kom ook."

Ik zou alles willen geven om te weten nr-t1* waar hij is. j^ Vi^

J. F. v. d. P. te A. — Deanna Durbin moet U in het Engelsch schrijven, want Nederlandsch kent zij niet. Uw opmerking was juist. Tegen blozen is mij geen goed middel bekend, ik zou u alleen aanraden om U zoo veel mogelijk in gezelschappen te bewegen, dan wordt U Mej. K. te A. J. M. M. te H.

— -

BUS

V 112-OMt

beslist wel wat vrijer,

De bekende Joe Petersen is een dame. Engelsche

radiowereld,

beteekenen:

Mej. J. M. V. te S, - De mossteek is het zelfde als de gerstekorrel, n.l. één recht, één averecht, verspringen na eiken toer De dubbele mossteek is twee recht, twee averecht, en na twee toeren verspringen,

7. Peter en Dot klommen voorzichtig het steile en nauwe trapje af. Hoe zou die kapiteinshut er wel uitzien? Maar toen ze er binnen kwamen, dachten ze daar heelemaal niet meer aan, want wat ontdekten ze er? Een foto van hun vriend, mijnh ier Benn.

8. „Hemel, hoe zou die hier komen," zei Dol verbaasd. Op dat oogenblik kwam de kapitein binnen. „Zoo, stel je belang in die foto?" vroeg hij dadelijk, toen hij' zag, dat Dot het portret in haar hand hield. Hij nam de foto van haar over en keek er aandachtig naar.

9. Een heelen tijd bleef hij er zoo op staan turen. Ten slotte mompelde hij: „Ik wou, dat Ik wist, waar hij was." Peter wilde iets zeggen, maar Dot hield hem teger.. Stel je voor, dat het eens een vijand van mijnheer Benn was. Wordt vervolgd.

Mej, 1, T. te K. - Franz Lehar leeft nog, Aan een andere manier om het adres van Pamela Wynne te verkrijgen kan ik U niet meer helpen. Het spijt mij erg, maar ik geloof, dat alles in het werk gesteld is. Het adres van Mrs. Osa Johnson is Fox Movietone City, Californië. Ik zou U aanraden om het toch maar weer eens te probeeren met de puzzles, wellicht hebt U nu succesl Mej. H. V. te A. - Het is niet noodig, om elke puzzle op een apart velletje te schrijven, met uitzondering echter van de filmpuzzle, die wij wel graag op een afzonderlijk velletje hebben.

verdwijnen. Een kinderwagenkap kunt U van binnen gewoon uitwasschen, van buiten kunt U haar afnemen met wat schoon warm water.

ADVERTENTIES:

TEKSTADVERTENTIES:

KOLOMHOOGTE

KOLOMHOOGTE

1 20

120

REGELS

REGELS

KORTINGEN

-

-

KOLOMBREEDTE

KOLOMBREEDTE

VOLGENS

- 30 -

6.7

5

cM.

cM.

TARIEF

-

REGELPRÜS REGELPRÜS

25 ^ts^ BRUTO 50

ets.

BRUTO

VOOR

GESCHENKEN

ƒ .^V^fl

reinigt zacht

—krast nooit

S, H, te D, H, - In antwoord op Uw schrijven kan ik U het volgende mededeelen: Ie. De gezamenlijke erfgenamen zijn, als de nalatenschap wordt aanvaard, aansprakelijk voor de schulden van den erflater, ledere erfgenaam is voor zich aansprakelijk voor een gelijk gedeelte, als waarop hij krachtens zijn erfgenaamschap recht heeft; 2e. Uit het vorige blijkt natuurlijk, da» U, ingeval de nalatenschap wordt aanvaard, verplicht bent de schulden te be talen voor een zoodanig gedeelte, als U rechthebbende tot de nalatenschap zijt; 3e. U kunt tot betaling gedwongen worden, door verkoop van Uw inboedel; 4e. ledere erfgenaam kan een nalatenschap ook verwerpen of aanvaarden onder het voorrecht van boedelbeschrijving. In deze gevallen is de erfgenaam niet in zijn eigen vermogen aansprakelijk; 5e. Om te bereiken, dat Uw zaak niet zal worden „aangepakt", kunt U gebruik maken van de middelen onder nr. 4 genoemd

J. W. E. te 's-G. — Uw aquarium kunt U op meer dan één manier schoon maken. Probeert U het glas eens te reinigen met wat zout, koffiedik, eierschalen, theebladeren of Brusselsch zand. Ik denk, dat de kring dan wel zal

GEWONE

BON

VIM

Uw wijze van oplossen is juist

F. J. te 1. — De letters B.B.C, in de British Broadcasting Corporation.

EEN

OP ELKE BUS EEN BON VOOR GESCHENKEN

Mevr. I. te H. - U kunt schrijven p.a. Stadsschouwburg te Amsterdam. 4. Toen zagen de kinderen tot hun verbazing, dat er een roeiboot werd uitgezet, die langzaam naar het eiland kwam roeien. ,,lk denk, dat ze ons komen bedanken, dat wij het schip gered hebben," lachte Dot. Even later stapte de kapitein jan v/al. Hij had een geweldig pleizier.

ELKE

A. N. te N. - De uitlegging, dat U gerechtigd icudt zijn het huis te verlaten, mits U in de stad blijft wonen, terwijl U de huur niet zoudt mogen verbreken als U buiten de stad gaat wonen, is zeker niet logisch te noemen. Het zal de bedoeling zijn geweest, dat U, voor het geval U elders ging wonen, gerechtigd zoudt zijn tot onderverhuring, mits de huurder naar genoegen van den huisheer zou wezen. Als U in de stad blijft wonen, mag het huis dus niet worden onderverhuurd. Ik ga er van uit, dat er een mondelinge afspraak is gemaakt voor den tijd, gedurende welken het huis weer is ingehuurd.

— 31

J, v, d, V, te A, - De N,V Stoomvaartmaatschappij „Nederland" heelt verschillende directeuren, evenals de Koninklijke Nederlandsche Stoombuo! Maatschappij N,V, U kunt voor beide maatschappijen schrijven naar fiel Scheepvaarthuis, Prins Hendrikkade 108-114, Amsterdam, K, K. te G. - Het adres van Spencer Tracy is M G.M.-Studio's, Cuivsjr City. Californië. Joe Petersen kunt U schrijven p.a. De AVRO. te Hilversum. Nat Gonella kunt U bereiken via den heer Ernst Krauss, Marnix straat 425, Amsterdam Mevr. B. F. te L — U kunt Uw shantung lampekap zeer gemakkelijk, met een Lux-sopje weer prachtig helder krijgen Bekijk haar echter eerst nauw keurig, of er soms slijtgaatjes in zijn. Verder behandelt U haar als volgt Het verdient aanbeveling, een zeer drogen dag uit te zoeken om het drogen van de kap te bevorderen. De kap wordt eerst goed nat gemaakt in lauw, bijna koud water met een scheutje azijn in een groote teil Vervolgens haalt U haar in een lauw, bijna koud Lux-sop (1 flinke eetlepel Lux op 1 Liter water) op en neer, waarna U haar eenige malen in bijna koud water met een scheutje azijn spoelt, tot het water helder blijft. Daarna hangt U de kap te drogen, nadat U met een badhanddoek het water zooveel moge lijk van de zijde en het leton verwijderd heeft. Daar de kap zoo snel mogelijk gedroogd moet worden om het doorroesten van den vorm te voorkomen, doet U het beste haar in den wind te laten drogen, met een doek tegen het daglicht beschermd.

Oe Secretaresse van de VOOR il-CLUB, Noordoinüe 8, Lt.uk r,

™^^^^

Marcel Pagnol zal een film vervaardigen, liteld ,,Le premier amour".

ge

Dita Parlo, Charles Vanel en Conchita Montenegro zijn de hoofdrol-spelers in de film ,,L'or du Christobal", een rolprent, die door Jacques Becker in scène wordt gezet.

Noël-Noël heelt hel draaiboek geschreven voor ,,Le plancher des vaches". Hij zal eveneens de hoofdrol op zich nemen.

Serge de Poligny ensceneert de film ,,Le veau gras" met Elvire Popesco, André Lelaur en Dorville in de belangrijkste rollen.

,;Zeg eens, jongeman, weet Je wel, da» je hier van de week al lederen avond hebt gegeten?" „Ja, mijnheer, maar dat is in orde! Ik heb tegen mijn hospita gezegd, dat ik voortaan alleen maar een kamer met ontbijt huur."

Jean Renoir regisseert de lilm „La regle du jeu". Regisseur Reinheid Sehünxel «n Mary Frances Claudet ragisseeran aan ballet veer da film „Balalaika".

„Een paar inbrekers om u te spreken, mijnheer!"

René Deltgen speelt de hoofdrol in de Ufa-lilm „Sensationsprozess Kasinna".

NIEUWS UIT DE STUDIO'S Gabrielle Dorziat is benoemd tot ridder in het Legion d'Honneur.

John Lodez speelt te Londen de hoofdrol in de Engelsche versie van de Fransche film .Bataille silencieuse".

„Dat is mijn bende, en die sneeuwballen zijn voor het geval dal u me pijn doet."

„Het spijt me werkelijk, kerel, dat ik jullie niet kan meenemen, maar er is heusch geen plaats meer in mijn wagen."

„Ik geloof beslist, dat Mr. Sinters gisterenavond gefuifd heeft, mijnheer! Hij probeert een looper te leggen op de roltrap!"

Detlev Sieick, de bekende Duitsche filmregisseur, hij vervaardigde onder anderen de Zarah Leander-film „Verbannen", heeft Duitschland verlaten.

Geozge M. Cohan zal een belangrijke rol vervullen in de Warner Bros-film „Three cheers lor Irish", een rolprent, die het New Yorksche politiewezen lol achtergrond heelt.

Crete

Graeff is voor de film „Es war rauschende Ballnacht" aangezocht.

eine

Hans Schweikart ensceneert de Bavaria-lilm „Fasching", waarin Ernst Fritz Fuerbringer een belangrijke rol heeft.

Valerie Hobson, Rex Harrison en John Loder Fzan^oise Rosay en Michèle Morgan zijn door E. Algazy voor de film „La foire aux filles" aangezocht.

Alexa von Poremsky heeft een hoofdrol gekregen in de Terra-film „Der Florentiner Hut".

hebben een contract gesloten voor de Engelsche Paramount-film „Peace in our time".

Willy Forst en Trude Marlen vertolken de belangrijkste rollen in de film „Ich bin Sebastian Ott".

„Dag Jan! Heb ik je lang laten wachten?"

Ice FelÜes"

)NZE WEKELUKSCHE PRIJSVRAAG aag vijfhonderd zeven en twintig Wat is een constituante? „Waar heb je de drie laatste dagen gezeten?" „Hè, dat is nou echt weer iets voor jou! Nou ben ik voor den eersten keer sinds jaren om tien uur thuis, en nou begin je direct weer te zeurenl" „O, het is niet erg mijnheer, er zat tóch een barst in dien bak!'

Wij stellen een hoofdprijs van ƒ 2.50 en vijf troostprijzen beschikar om te verdeelen onder hen die vóór 27 Maart (abonné's uit verzeesche gewesten vóór 27 April) goede oplossingen zenden aan ns redactie-adres: Noordeinde 8, Leiden. Op de enveloppe of briefart gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 52j.

DE OPLOSSING Vraag vijfhonderd drie en twintig Een doedelzak is een blaasinstrument, dat reeds in de oudheid bekend was, en in Schotland thans het nationale muziekinstrument is. Ook in Sicilië en in Z.-Frankrijk ziet men het instrument nog wel. De hoofdprijs werd verworven door den heer A. van Schalk te Bussum, terwijl de troostprijzen ten deel vielen aan Mej. S. Hengeveld te Rotterdam; Mej. M. Hardy te Maastricht; den heer F. Carras te 's-Gravenhage; den heer G. A. Maat te Den Haag; den heer C. Bilkema te 's-Gravenhage.

IK EUCH GEIIT1GH9ID njhu Q ROêinson ohn Lindsay, professor in de rechten aan een Amerikaansche Universiteit, krijgt, zooals gebruikelijk is, iedere zes jaar een jaar vacantie. Het plan met z'n vrouw op reis te gaan, lijdt schipbreuk, omdat Lindsay zich aanbiedt als „speciale officier van justitie" te fungcej;en om het steeds toenemende banditisme den kop in te drukken. Met de hulp van Eugene Ferguson, die in werkelijkheid leider van een wijdvertakte bende is, krijgt hij deze betrekking. De bedoeling van Ferguson is om met Lindsay's hulp de concurreerende benden onschadelijk te maken en alleenheerscher over de onderwereld te worden. Lindsay's voornaamste assistent en tevens zijn beste leerling, Paul Ferguson, is volkomen onbekend met het dubbele leven van zijn vader. Door de ex-journaliste Frankie Ballou komt Lindsay in contact met de onderwereld. Maar juist als een der bendeleden hem beloofd heeft den volgenden dag met Lindsay te komen praten, wordt deze neergeschoten. Lindsay \erdenkt Frankie, begint haar verleden na te gaan en ontdekt, dat ze Ferguson kent. Hij vermoedt, dat zij voor Ferguson werkt, wat inderdaad het geval is, en nu begint hij Pauls vader te verdenken. Het is Lindsay niet gelukt om getuigen te krijgen, die verschillende personen verdacht van woeker en terrorisme, willen identificeeren. Het bendewezen boezemt zooveel angst in, dat zelfs de slachtoffers niets willen zeggen uit vrees, dat hun vrouw en kinderen iets vreeselijks zal overkomen. Maar Lindsay's vrouw weet eindelijk een der getuigen, Butler, over te halen om een verklaring af te leggen. Lindsay geeft Paui opdracht den man te gaan halen en hem goed te bewaken. Maar de bandieten zijn hem voor geweest. Butler wordt door een ander afgehaald en doodgeschoten. Dan begrijpt Lindsay, dat Iohn ,racht Fmnkle ^ „ iemand van zijn eigen personeel hooren.

J

Wendy Boni« als Franki«.

Regie: Alexander Hall John Lindsay Jerry Lindsay Paul Ferguson Frankie Ballou Eugene Ferguson Tom Ross Eddie Girard ferry Moss Kitchell I W- Butler Mrs Butler

L. C. Barnstijn-Film Edward G. Robinson Barbara O'Neil J0hn Heal Wendy Barrie Otto Kruger Arthur Loft Marc Lawrence Douglas Wood Robert Middlemass Louis Jean Heydt Fay Helm

iem verraadt en hij ontslaat het. Daarna roept ij al zijn oud-leerlingen bijeen en verzekert zich an hun medewerking. Maar de publieke meening heeft zich tegen jndsay gekeerd, omdat hij nog geen enkel esultaat heeft bereikt. Lindsay weigert echter len strijd tegen de misdaad op te geven. Zijn tudenten zullen hem helpen. Hij richt een bueau in zijn eigen huis op en werkt koppig door. .angzamerhand krijgt professor Lindsay alle Iraden van de misdadigers-wereld in handen ;n om een beslissendcn slag te kunnen slaan, jeeft de gouverneur hem nog vier-en-twintig mr uitstel, alvorens hij definitief als officier van ustitie moet aftreden. De politie houdt nu een groote razzia, waar)ij alle verdachte elementen ingerekend worden :n naar Lindsay's huis worden gebracht. Nogmaals doet Lindsay een beroep op de slachtoffers der bandieten om hun overweldigers te identificeeren en eindelijk geven ze daaraan gevolg. De misdadigers worden ontmaskerd en aan het gerecht overgeleverd. Paul is inmiddels opgebeld door een bendeleider, die hem- iets te vertellen heeft. Maar als hij in diens flat komt, vindt hij den man vermoord op den grond liggen. De telefoon gaat en Paul hoort zijn vader spreken, die zijn eigen misdadige handelingen verraadt. Paul wil hem Edward G. dan aan het gerecht uitleveren, maar Lindsay Robinson als weerhoudt hem met een opdracht voor ander Lindsay. werk, .. i • Lindsay heeft echter ook Frankie en Ferguson in zijn huis ontboden. In zijn studeerkamer vertoont Lindsay een smalfilm, die door een verborgen camera in het appartement van den vermoorden bendeleider opgesteld, is genomen. Men ziet dat Frankie den moord ge^^^^ pleegd heeft om te voorkomen, dat Paul >^ ^^ het geheim van zijn vader te weten '^^HM^ komt, want Frankie, die veel van Fer■ guson houdt, weet, dat deze trotsch is X MMBWI^F op Paul. Lindsay belooft Frankie een WW clemente behandeling als zij haar ervaringen in de onderwereld op schrift stelt. Verder laat hij Ferguson een testament teekenen, dat hij voordien heeft opgemaakt. Lindsay zegt openhartig! dat Ferguson Sr. de eenige belemmering is voor een mooie toekomst van Ferguson Jr. en de vader begrijpt hem. Hij weet, dat in Lindsay's auto door zijn handlangers een bom is opgesteld en leent den wagen van Lindsay, zoodat hijzelf het lot ondergaat, dat voor Lindsay bestemd was. Lindsay's strijd is ten einde. De misdaad is overwonnen en hij kan weer rustig naar zijn college teruggaan om de praktijk voor de theorie te verwisselen. John en Frankie dansen de „Big apple".

CASSIDY'S WRAAK Hopalong Cassidy Lucky Jenkins Pa PP^ Nora Blake Clay Allison Tom Dillon Mary Dillon Ma Caffrey Jeff Caffrey Judge Belcher Sheriff Hawley

William Boyd Russell Hayden Frank Darien Nora Lane Robert

Fiske

john Eniott Margaret Marquis Oertrude W. Hoffman Carlaton Young Gordon Hart Edward Cassidy Paramount-film.

Hopalong Cassidy, voorman van de Bar 20 Ranch, is met zijn vrienden Lucky en Pappie op weg naar Nora Blake, de jonge vrouw die zijn hart heeft bekoord. Hij heelt bericht gekregen, dat Nora moeilijkheden heeft met haar buurman, Clay Allison, een invloedrijk man doch tegelijk een doortrapt individu. Allison jaagt geregeld zijn kudden door die van Nora heen, en als hij ze terughaalt, neemt hij de noodige koeien van Nora mee, brandmerkt ze opnieuw, en ontduikt zoodoende alle wettelijke vervolging. Zijn bedoeling is eigenlijk Nora's heele ranch in zijn bezit te krijgen (en Nora zelf ook!), en hij heeft al vele malen vergeefs getracht Tom Dillon, Nora's compagnon, uit te koopen. Voor Hopalong Nora's ranch bereikt, wordt hij al met zijn vrienden door Allison gearresteerd, omdat hij zich op diens terrein bevindt. Voor den rechter Wedt Hoppy aan voor Allison te werken tot hij zijn boete verdiend zal hebben, Tn ftie't Lucky trekt hij naar het kamp van den vijand. Pappie moet als gijzelaar bij Ma Caffrey, winkelierster en gevangenbewaarster, blijven werken. Als Hoppy kort daarop den stand van zaken eens met Nora wil bespreken, vlucht hij van Allison"s terrein, terwijl Lucky er voor zorgt Jeff Caffrey, Allisons voorman en zoon van Ma Caffrey, tegen te houden. Het scheelt weinig of Jefl schiet Lucky dood, maar Mary Dillon, de dochter van Tom, komt tusschenbeide en neemt Lucky mee naar Nora's ranch. Ook Pappie voegt zich daar bij het gezelschap, hij is door een geheime gang aan Ma Caffrey's hoede ontsnapt, en komt waarschuwen voor de bende handlangers, die Allison uit Texas heeft laten komen. Vlak daarna komt de wagen van Tom het erf oprijden, Tom ligt levenloos op den bok. Allison heeft hem in den rug geschoten. Cassidy begrijpt direct, dat het Allison óf Jeff geweest is, stuurt Lucky naar de Bar 20 Ranch om hulp te halen en gaat zclf^naar Ma Caffrey's winkel, waar hij Allison tot een dujl uitdaagt. Ma Caffrey komt echter tusschenbeide, en eischt dat eerst voor het gerecht zal worden uitgemaakt of haar zoon Jeff aan het misdrijf schuldig is of niet. Jeff wordt derhalve in de cel gesloten en Cassidy keert naar Nora terug. 's Avonds ontsnapt Jeff door de geheime gang, die Pappie ook gebruikt had, maar ontmoet Allison, die hem in koelen bloede neerschiet, omdat hij de eenig« getuige was van zijn moord op Tom. Den volgenden morgen doet Allison met zijn bende een aanval op Nora's ranch, maar Lucky verschijnt bijtijds met de mannen der Bar 20, en de bandieten vluchten in Ma Caffrey's winkel. Een moorddadig beleg begint, maar Pappie voert Cassidy door de geheime gang naar binnen, waar Ma Caffrey, met een patroonhuls als bewijsstuk, Allison juist beschuldigt van den moord op haar zoon. Als Allison daarop zijn revolver richt op de oude vrouw treft hem Cassidy's wrekende kogel Als de mannen van de Bar 20 naar huis terugkeeren, zijn er twee onder hen in een gelukzalige stemming: Cassidy heeft namelijk het ja-woord van Nora gekregen, en Lucky dat van Mary.

GESPREKKEN MET MIJN VRIEND PIETERSEN eb jij de film ,,De rebel van Texas" gezien ?•• „Natuurlijk, waarde vriend Pietersen, waarom vraag je dat?" „Dan zul je even als ik wel genoten hebben van die prachtige opnamen in de prairie, van die duizendkoppige kudde, die in toomelooze vaart voor den prairiebrand vlucht. Waar zijn die opnamen eigenlijk gemaakt?" ,,Die zijn vervaardigd in het onherbergzame Zuidwesten. van den Amerikaanschen staat Texas, vlak bij de grens van Mexico, en op een vijftig kilometer afstand van het naastbijzijnde dorp." ,,Dan zullen die filmmenschen het niet gemakkelijk gehad hebben met die zware camera's in de wildernis." „Neen, Pietersen, heelemaal niet. De menschen'uit de streek hadden den regisseur gewaarschuwd, dat zijn camera-wagen nooit door de eindelooze vlakte zou kunnen komen." „Hoe ziet zoo'n camer^wagen er «eigenlijk uit?" „De camera-wagen is een forsch model automobiel, waarop diverse filmcamera's gemonteerd staan. Bovendien is de wagen natuurlijk altijd beladen met de cameralieden, hun assistenten en den regisseur. Daarbij komt nog, dat de regisseur het fraaie effect van de rijdende camera bij deze filmscènes niet wilde missen." „Wat heeft hij toen gedaan?" „Hij heeft de grootste camera-baan aangelegd, waarmee Hollywood ooit heeft gewerkt. Terwijl een tractor met rupsbanden en met een zwaren wals achter zich aan, cactussen, gras en ander gewas verpletterde, dus een soort pad baande, sleepten vrachtauto's eindelooze hoeveelheden zware planken en balken van het naastbijzijnde spoorstation aan. Hiermee legde men toen een camerabaan aan van een halven kilometer lengte, die zorgvuldig gelijk gemaakt werd, omdat moderne filmopnamen nu eenmaal geen hobbelend beeld mogen vertoonen. En met deze baan bleek het inderdaad mogelijk om onberispelijke opnamen te maken, mits na lederen rit van den camerawagen de rails weer werden goed gelegd, want de grond was zoo zacht en drassig, dat zelfs een net van balken niet overal voldoenden steun vond." „Ik vind het reusachtig, dat een regisseur zooveel moeite doet, om ons eenige oogenblikken van schoonheid te verschaffen." ffM. JL

FILM-ENTHOUSIASTEN E. D. B. 't C. te Almelo. Hierbij de gevraagde adressen. Katherine Hepburn, 780 Gowcr street, Hollywood. Maareen O'Sa/L'van, Metro-Goldwyn-Mayer-Studio's, Culver-City, California. De gevraagde foe's zijn u gezonden. R. P. te Nijmegen. Paul Storm kunt u >chrijven p.a. Neerlandia, Keizersgracht 794, Amsterdam. Hij is niet getrouwd. J. K. te Blaricum. Deanna Durbins idres is Universal-Studio's, Universal-City, ^alifornië. Zij is den 4den December jarig. Oe gevraagde foto is u gezonden. C. E. N. te Eindhoven. Hierbij de geraagde adressen. Myrna Loy en Allan 'ones, Metro-Goldwyn-Mayer-Studio's, Culver-City, Californië. Merle Oberon, Denlam-Studio's, bij Londen. Mady Christians, Fox Movietone City, Californië. J. E. te 's-Gravenhage. Basil Ratbone vertolkte in „Robin Hood" de rol van Sir Guy van Gisbourne. Russell Hayden en Margaret Marqul»

Karl Stepaneck en Mady Rahl In de Ufa-film „War es der Im dritten Stock

J. V. te Rotterdam. Robert Taylor en Jeanette Macdonald kunt u schrijven p.a. Metro-Goldwyn-Mayer-Studio's, Culver-City, Californië. Wij hebben u de gevraagde foto's doen toekomen. T. v. d A. te Heerlen. Paula Wessely woont Himmelstrasse 20, Weenen. Zij is den 2osten Januari jarig. D. N. L. te Leeuwarden. Richard Dix is den 18den Juli jarig. De ware naam van Dorothy Lee is Marjorie Millsap. N. Z. te Rotterdam. Bedoelde film is in ons land door de Centrale Commissie voor de Filmkeuring voor vertooning niet toegelaten. D. N. F. te Rotterdam. Hierbij de namen van eenige bekende regisseurs. Tay Garnett, Henry King, George B. Seitz, Ben Holmes, René Clair, Andrew L. Stone, Arthur Lubin, James Cruze, Roy William Neill, Oswald Mitchell, Robert N. Bradbury, E. W. Eme, Garmine Gallone, Theodore Reed, Günther Rittau, Viktor Tourjanski, Geza von Bolvary, Frank McDonald en J. Santley. V. N. H. ' te 's-Gravenhage. In 't vervolg s.v.p. niet meer dan drie vragen per week. De verjaardagen zijn: Ramon Novarro 6 Februari. Griffith Jones 19 November. Charlott Daudert 27 December. Luise Ullrich 31 October. Joan Blondell 30 Augustus. Bette Davis 5 April en Ralph Graves 23 Januari. B. R. T. te Amsterdam. U kunt het scenario zenden aan de filmmaatschappij Neerlandia, Keizersgracht 794, Amsterdam. Wij geven u echter weinig hoop. In bedoelde film speelt Lilly Bouwmeester de hoofdrol. Friedrich Zelnik is getrouwd, hij spreekt een weinig Nederlandsch. J. G. te Heerlen. Het Nederlandsch filiaal van de Paramount is gevestigd Keizersgracht 399, Amsterdam. Directeur is de heer C. Peereboom. S. T. D. te Amsterdam. Hierbij de gevraagde adressen. Deanna Durbin, Univer-

sal-Studio's, Universal-City, Californië. Eleanor Powell, Metro-Goldwyn-MayerStudio's, Culver-City, Californië. Hilde Seipp, Wismannstrassc 22, Berlijn. E. v. d. W. te Tilburg. De ware naam van John Hall is Charles Locher Maureen (JSullivan is met Johnny Farrow getrouwd. Wij hebben u de twee gevraagde foto's laten geworden. M. F. te Schiedam. Hierbij de gevraagde verjaardagen. In het vervolg s.v.p. niet meer dan drie vragen per- weck,. Ann Dvorak 2 Augustus. Madeleine Carroll 2t> Februari. Dolores Castello 17 September. Lilian Harvey 19 Januari. Dolores del Rio 3 Augustus. June Ccllyer \ 9 Augustus. N. O. H. te Amsterdam. Iedere abonné heeft recht op twee gratis filmfoto's. Wij zonden u een foto van Claudette Colbert en een van Jean Arthur. L. J. K. te Amsterdam- Hans Albcrs is getrouwd. Brian Aherne debuteerde in 1924 voor de film. Marika Roekk is met regisseur Georg Jacoby getrouwd. T. v. d. A. te Utrecht. Otto Kruger is met Susan MacManamy getrouwd. Hij is den 6dcn September jarig. Nova Pilbeam is de ware naam van deze actrice; zij is te Wimbledon geboren. Wij vonden ,,Tudor Rose" ook een zeer mooie film. N. M. A. S. te 's-Gravcnhage. Wij hebben u een foto van Robert Taylor en Errol Flynn gezonden. Het adres van Priscilla Lane is Warner Bros-Studio's, Burbank, Californië. Het kan eenige maanden duren, voordat u antwoord ontvangt. T. T. L. te Veendam. Het adres van Judy Garland is Metro-Goldwyn-MayerStudio's, Culver-City, Californië. Voor foto drie antwoordcoupons insluiten. Irving Pitchel is den 2asten Juni te Pittsburg geboren. Hij debuteerde in 191 6 voor de film.

i-e
■ MILIZA KORJUS, LOUISE RAINER EN FERNAND GRAVEY IN DEM.G.M.-RLM „DE ONSTERFELIJKE WALS"

IJ

V

■

^.^

'»

JUshul-fr //W

3A:4 RATHBONE 'IN D JKEELSPIEGEL BELA 'JGOSI EN BORIS 'ARLOFF) ;; DE u^ JIVERSAL-FiLM „DE 2 bcj /AN FRAN |E1 n