I-IET WEEKBLAD. CIMEMAs. O ets THEATER ! ZARAH LEANDER IN DE UFA-FILM \ DE VROUW MET [DEN BLAUW VOS" 18de Jaargang No Oct

mmm■■■■,:;'.''. i

HET WEEKBLAD

■ï:'--l

18de Jaargang No. 42-29 Oct. 1938

1

I-IET WEEKBLAD CIMEMAs.

CINEMA 5. THEATER

VERSCHIJNT WEKELIJKS - PRIJS PER KWARTAAL P. 1.»5 - RED. EN ÄDM. CALGEWATER 21, LEIDEN. TEL. 7M. POSTREKENING 4I«M ^^■"■■^■■^■^■■■■■■■■■■■■DB

BS

THEATER

-

O ets -

! ZARAH LEANDER | IN DE UFA-FILM \ „DE VROUW MET [DEN BLAUW VOS" mM"

*V

{W^*

mSi

*■

'■f:

AFBEELDING IN KLEUR MULTICOLOUR PICTURE

NIEUWS UIT DE

STUDIO'S Lilian Harvey en Vittorio de Sicca vertolken de hoofdrollen In de Italiaansche film „Luchtkasteelen". Regisseur is Augusto Genina.

Heinrich George en Kristina Soederbaum spelen onder leiding van Veit Harlan de belangrijkste rollen in de Tdbis-film „Der Titan", De buitenopnamen vinden te Neurenberg plaats.

Herbert A. E. Boehme vervult de hoofdrol in de Bavaria-film „Robinson", die onder regie van Dr. Arnold Fanck te Juan Fernandez in ZuidAmerika wordt opgenomen.

Walt Disney, de bekende teekenfilm-kunstenaar, bouwt te Los Angelos een nieuwen studio. De kosten hiervan bedragen anderhalf millloen dollar.

Lucie Englisch zal in plaats van Erika von Thellmann, die ernstig riek is geworden, de hoofdrol uitbeelden in de film „Kleines Bezirksgericht".

Olga Tschechowa, Olga Limburg en Georg Alexander .hebben de belangrijkste rollen in „Das verliebte Abenteuer".

Miriam Hopkins zal de hoofdrol spelen in de Warner Bros-film „We are not alone", een rolprent, gebaseerd op een roman van James Hilton.

Gary Grant en Jean Arthur werden door de Columbia V°0rn fj'0ur r** aeëngageerd. tverett Riskm is de productie-leider.

Sonja Henie zal binnenkort te Hollywood in een nieuwe film spelen. De titel is „Kasteelen „ Noorwegen".

W. S. van Dyke is belast met de regie over de Metro Goldwyn Mayer-film „Stand up and fight", een geschiedenis uit de pioniersdagen van Amerika. Dit werk brengt twee filmsterren van zeer verschillende grootte naar voren, namelijk Robert Taylor en Wallace Beery. De film zal in kleuren worden opgenomen.

Paulette Goddard, alias Mrs. Charley Chaplin, zal naast Luise Rainer een der belangrijkste rollen uitbeelden in „Dramatic school". H( t scenario behelst den levensloop van een jongen Hongaarschen fabrieksarbeider, die, om gehoor tä geven aan zijn roeping, de lessen gaat volgen aan de tooneelschool te Boedapest.

Carl Froelich zal de Zarah Leander-film „Maria, koningin van Schotland" in scène zetten. Dr. Harald Braun schrijft het scenario.

Karl Valentin en Liesl jKarlstadt hebben belang rijke rollen in de Bavaria-film „Einmal Napoleon'

Herberts. Fredersdorf regisseert de Gustav Althoff-film „Roman eines Arztes".

Louise Campbell heeft door haar uitmuntend werk in de vliegfilm „Men with wings" een contract op langen termijn van de Paramount gekregen.

Kay Sutton en Joe Penner vervuilen de belangrijkste rollen in de R.K.O.-Radio-film „I'm from the city".

Madeleine Carroll, Fred MacMurray en Shirley Ross zijn geëngageerd om op te treden in de Paramount-productie „Café society". Edward H. Griffith heeft de regie op zich genomen. Het scenario is van Virginia van Upp.

Douglas Corrigan, de Amerikaan die met een oude vliegmachine in recordtijd naar Europa vloog, zal de hoofdrol vertolken in „Born to fly". Zijn gage bedraagt vijfenzeventigduizend dollar.

Te Berlijn zijn er vierhonderdzes bioscopen, dat zijn er meer dan in geheel ons land.

N.V. „HET RESIDENTIE TOONEEL" -

DIRECTEUR DIRK VERBEEK

ROBERTS VROUW"

ir

TOONEELSPEL IN DRIE BEDRIJVEN VAN St. JOHN ERVINE Ieder, die nog eenige belangstelling heeft voor ons vaderlandsch tooneel, heeft met spanning uitgezien naar de resultaten, die de nieuwe groepeering in 'de plankenwereld te weeg zou brengen. En hij ziet daar nog naar uit. Het seizoen is nog pas te kort begonnen, dan dat wij ons over deze resultaten een oordeel kunnen vormen. Belangwekkend blijft het echter om den grofei en ontwikkeling der tooneelkunst hier te lande te blijven volgen. Slechts te weinigen hebben heden ten dage interesse over voor deze menschelijke i;iting. Men meent, dat de film het tooneelstuk heeft verdrongen of verdringen kan. Niets is minder waar. Film en tooneel zijn twee zoo volmaakt verschil-' lende verschijnselen, al zijn zij uit een zelfde begin voortgesproten, dat zij naast elkaar volledig recht van bestaan en recht op onze belangstelling hebben. Recht op onze belangstelling heeft zeker ook het laatste stuk, dat het Residentie Tooneel, onder regie van Bets Ranucci-Beckman, tot opvoering heeft gebracht. „Roberts Vrouw" wordt „een tooneelspel" genoemd, hetgeen zeggen wil, dat het klucht, noch blijspel, noch drama is, doch wat men in de wandeling noemt „een ernstig stuk". Het is inderdaad verblijdend, dat een dergelijk stuk in Londen tot een der meest gespeelden is geworden en avond aan avond, een seizoen lang, de belangstelling der theater-liefhebbers wist op te wekken. „Roberts Vrouw" speelt in Engeland in een pastorie van een fabrieksstad in het Zuiden des lands. Robert Carson (Dirk Verbeek) is daar dominee. Hij vat zijn taak zeer ernstig op, en als kundig en goed mensch heeft hij inderdaad in zijn parochie iets weten te bereiken. Evenzeer als hij vervuld is van zijn werk, zoo is zijn vrouw Sanchia Carson (Vera Bondam) dat. Zij Is me-

dica (waarom dat afschuwelijke woord „doctores" gebruikt?) en directrice van een kliniek. Naast haar liefde voor Robert vult de kliniek heel haar leven. Het spreekt vanzelf, dat er een conflict moet ontstaan, als twee menschen zoo in hun

Dirk Verbeek

Bob Burns en Jean Parker ontsnapten tijdens de opnamen voor „The Arkansas traveller" ter nauwernood aan een ernstig ongeluk, toen een auto, die geparkeerd stond op een weg in de Malibu-bergen van de rem losraakte en naar beneden stortte langs een helling, waarop de filmacteurs aan het werk waren. Door het lawaai opmerkzaam gemaakt, konden de menschen nog juist opzij springen, voordat de wagen te pletter sloeg tegen de houten rails, waarlangs de camerawagen zich voortbewoog. Er werd niemand ge wond, en de schade bleef tot den vernielden wagen beperkt.

Alia Nazimova, eens een der gevierdste sterren van het witte doek, is na een afwezigheid van dertien jaar weer in Hollywood verschenen, thans echter niet als actrice, doch als assistent-producei voor „Zaza", de nieuwe Claudette Colbert-film eigen beroep opgaan en gelijktijdig met elkaai gehuwd zijn. Roberfzal van dominee deken kun nen worden. Maar dan zal Sanchia haar werk aan de kliniek moeten staken. De moeilijkheden stapelen zich nog op, wanneer Roberts zoon Bob (Max Croiset), een onevenwichtig jongmensch van 20 jaar, wegens opruiing onder soldaten, ge arresteerd wordt. Sanchia zou haar man volgen naar zijn nieuwe standplaats, als zij de kliniek financieel veilig wist. Door verschillende verwikkelingen gelukt dat en zij gaat met Robert mee, die haar offer echter niet begrijpt. Een bijzondere rol in dit stuk vervult nog de bisschop (Philip la Chapelle), die door zijn wijze menschelijkheid steeds in moeilijke gevallen de betrokken personen tot het goede weet te brengen. Dit tooneelspel heeft, naast eenige goede kwaliteiten, eenige grove fouten. In de eerste plaats leent het onderwerp zich veel beter voor een roman dan voor een spel op de planken. De would-be theologische gesprekken, of eigenlijk gezegd gesprekken over algemeene belangrijke dingen in dit leven, zijn van een schrikbarende oppervlakkigheid. De figuur van Bob Carson was 10 of 15 jaar geleden actueel, nu kan men zich niet aan den indruk onttrekken, dat zij alleen opgenomen is, om een zekere navrante noot in het geheel te krijgen. Hoewel zeker verdienstelijk gespeeld, is deze rol in het kader van het stuk niet overtuigend. Niet anders is het met de rol van den bisschop. Hoewel het beste uitgebeeld, schijnt deze figuur door den schrijver slechts gecreëerd te zijn, om de moeilijkheden, die zich in den loop der handeling voordoen, te overbruggen en, om het eens zeer banaal uit te drukken, om de gaten aan elkaar te lappen. Dirk Verbeek als dominee had goede momenten, Vera Bondam als zijn vrouw had er zeer vele. Al met al is dit stuk, ondanks de bezwaren, die men er tegen hebben kan, een stuk, waarover men kan en zal napraten en daarmee is het verdedigd! R. L.

ZAPAH M OhS LAhD Een filmster heeft ons land bezocht! Zarah Leander, de vrouw die door haar prachtige stem en haar bezielend spel in zeer korten tijd vele harten wist te winnen. Zarah Leander is een „ster", maar ster-allures heeft zij zeker niet. Zij is een bescheiden vrouw, zoo bescheiden, dat zij bij het interview in het Amsterdamsche Amstel-Hotel zich steeds tot den Berlijnschen pers-chef der Ufa. den heer Carl Opitz, wendde: „Ach, mijnheer Opitz, geeft U toch antwoord op die vraag, U weet toch alles van mij en U kan zoo goed vertellen!" Maar om den heer Opitz te hooren vertellen, zijn wij niet naar het Amstel-Hotel gekomen. Hij is inderdaad een goede verteller, maar we zijn ditmaal voor Zarah Leander gekomen en we willen alles uit haar eigen mond vernemen. Wat ze ons mededeelde? We zullen het hier even weergeven. „In mijn geboorteland, Zwede», ben ik in twee kleine films opgetreden en ik

heb er veel succes mee geoogst. Verder speelde ik te Stockholm in verschillende operettes, dat was in 1936. Ik was getrouwd met den acteur Nils Leander, liet mij scheiden en huwde met Fidar Forsell, den zoon van den bekenden zanger John Forsell, die ook reeds eenige malen te Amsterdam is opgetreden. Van Stockholm ging ik naar Weenen en speelde er met heel veel succes in de operette ..Axel an der Himmclstür . Mijn partner daarin was Max Hansen, die ook zoo vaak in uw land zijn kunst ten beste heeft gegeven. Een charmante jongen. Toen kreeg ik een aanbod om in de Wcensche film ..Première" de hoofdrol te vervullen en ik accepteerde. Toen kwam de LIfa met een geweldig contract. Ook uit Hollywood kreeg ik verscheidene aanbiedingen. Maar Amerika is me te gevaarlijk. Hoeveel Europeesche sterren zijn er niet den grooten vijver overgestoken en teleurgesteld teruggekeerd? Ik heb de Ufa gekozen en ik heb er heusch geen spijt van. Mijn eerste film voor deze maatschappij was „Verbannen", daarop volgde „La Habanera" en toen „Onverbreekbare banden". Kort geleden is „De vrouw met den blauwvos" voltooid, Willy Birgel was hierin mijn partner. Nu staan er voor het komende seizoen niet minder dan vijf nieuwe films op stapel. ..De tragedie van een koningin", waarin ik de rol van Maria Stuart vervul, en „Es war eine rauschende Ballnacht", een rolprent, die een episode uit het leven van den componist Tschaikowsky behandelt. De verdere scenario's zijn nog niet bekend. U ziet, er wacht mij een druk seizoen!"

-ken en zijn spijt over den verdrieti afloop te betuigen, doch zooals te rzien was, eindigt dit laatste samenin een nogal scherpe woordenwisse; tusschen Bettina en Susi. Georg it in een netelige positie en verontuldigt zijn vrouw bij Susi door haar op te wijzen, dat Bettina veel van i heeft gehouden en dat er voor haar lit een andere man meer zal ben dan hij. ettina wil in haar auto wegrijden, deze plotseling weigert- Reeds biedt charmante jongeman z'n diensten en al spoedig is 't euvel verholpen, jongeman vraagt haar mee te mogen en en Bettina, bemerkende, dat haar egere echtgenoot alles gezien heeft, t hierin toe. eorg kan z'n oogen niet geloovcn moet tot zijn spijt constatecren, dat vrouw hem nu reeds vergeten is. Of het jaloerschheid zijn ? Intusschen t Bettina samen met haar charnten passagier, Julian Bork, weg. Het een vrouwenveroveraar van formaat vóór Bettina het weet, raakt zij der zijn invloed. Hij zal haar troosi en samen zullen zij dien avond gaan. Eerst moet ze echter met hem ar 't vliegveld gaan, dan kunnen zij n kleine vlucht maken. Hij is namesportvlieger en zal den volgenden g naar Batavia vliegen.

Johannes Biemann aU Georg Hombtrg.

Regie

Paul Verhoeven. Personen; Georg Romberg, architect Bettina Romberg Julian Bork Susi 1 ^g

TOBIS-FILM. Johannes Riemann Louise Ullrich Hans Söhnker Hüde Hildebrand

Bettina en Julian maken een tocht mot Borks ▼liegmachine.

Sail probooit Gootg onder haar bekoring te brengen.

H

et huwelijk van Georg Romberg was geen succes en beide partijen besloten echtscheiding aan te vragen. De schuldige? Ach ja, Romberg was in zijn hart een brave man, maar een zenuwpatiënt. Louise UUrlc i als Bettina.

Hij voelde zich steeds verongelijkt en de overtuiging, dat z'n vrouw, Bettina, hem wel nooit zou begrij F>en, werd hem een obsessie. Bo ven dien meende hij in Susi Lang eei betere vrouw gevonden te hebben Ons verhaal begint op dien mis troostigen dag, waarop de echt scheiding krachtens de rechterlijke uitspraak een feit geworden was. Nochtans heerschte er bij geen van beide partijen een erg opge wekte stemming. Uiteindelijk had den zij er spijt van, dat het zóó moest eindigen. Georg verlaat met zijn vriendin Susi de rechtbank en ontmoet buiten zijn vroegere vrouw. Hij heeft er behoefte aan, om zich nog eens goed met haar uit te Georg en lijn vriendin Susi Lono. (Hüde HUdebrandV

Georg is inmiddels naar Bettina's huis gegaan om zijn meubels te laten halen en verneemt daar, dat zij met een vriend naar't vliegveld is gegaan. Nu ontwaakt in hem de jaloezie en hij spoedt zirh derwaarts, om met ontzetting te constateeren, dat zij in gezelschap van den jongeman van 's middags is. Bettina, die tot haar vreugde zijn jaloerschheid be merkt, kan den lust niet weerstaan om de comedie verder te spelen Dien avond gaat zij met haar vriend naar een nachtclub, waar ook Georg met Susi vertoeft. Opnieuw ontstaat er tusschen beide vrouwen een heftige scène, doch Bork weet verder onheil tactvol te voorkomen. Georg trekt partij voor Susi, doch heeft reeds spoedig spijt hier over, als hij bemerkt, dat zij een tweeden minnaar heeft. Inmiddels heeft Bettina besloten den volgenden dag met Bork naar Ba tavia te vertrekken en vraagt daartoe haar ex-echtgenoot om haar pïïs. 3eorg heeft den pas niet bij zich, doch belooft haar dezen te zullen jrengen. Hij komt inderdaad bij haar thuis, doch alleen om te probee•en haar die onzinnige reis met een vrijwel onbekende uit het hoofd e praten. Hierbij treedt z'n jaloezie duidelijk aan den dag. Bettina geniet ten volle van haar triomf en laat hem nog een poosje .n angst zitten, tot Georg haar bekent, dat voor hem het leven zonder haar geen waarde heeft- Dan nemen beiden het besluit opnieuw in het huwelijksbootje te stappen!!! Hans Söhnker als Julian Bork.

DPig Regie: William A, Scitcr. Pamela Charters Van Smith Mike Brophy Steve Harrington Moira Charters Elizabeth Charters Miriam Mrs. Kilian Een jonge man Hendricks Notaris Een arbeider

WILLIAM A.WELLMAKI

20th Ccntury-Foxfilm. Loretta Young Joel McCrea Stuart Erwin David Niven Marjorie Weaver Pauline Moore Binnie Barnes Jane Darwell Leonid Kinskey Spencer Charters Franklin Pangborn Herb. Hey wood

Drie meiskes wonen gezellig bijeen en leiden een prettig leventje. Echter kan niet worden ontkend, dat zij heel arm zijn en elk dubbeltje zesmaal moeten omdraaien, eer zij het weer met een zucht van teleurstelling in haar beursje laten terugglijden. Natuurlijk: als men niet rijk en voornaam is, doet men graag „alsof", speelt men het spelletje van „grande dame". Pamela Charters doet zich voor als minstens de hertogin van Windsor, haar zusje Moira stelt haar secretaresse voor en haar zusje Elisabeth de kamenier. Een aardig spelletje voor als je niets beters te doen hebt. . . Want de kippenfokkerij, waarvan dit drietal leeft, brengt niet zoo bar veel werk mee. Maar wat schiet je op met die grappen? Je wordt er niets rijker door! Totdat er eensklaps een notaris komt vertellen,' dat het drietal de somma van 5872 dollar heeft geërfd en dat is haast te mooi om waar te zijn! Wat een geld. .. alle denkbare en ondenkbare wenschen kunnen er nu vervuld

worden en de notaris geeft hun een heel verstandigen raad, hoe ze het meeste voordeel van dit geld kunnen hebben. Naar zijn meening is het maar een heel bescheiden sommetje, in de oogen der onervaren meisjes is het een eindelooze schat... En zij wenschen dan ook absoluut niet „verstandig" te zijn en den notarieelen raad op te volgen; het blinkende leven lokt haar toe: hotels, luxe, vreugde avontuur . . . Meisjesdroomen, naïef en kinderlijk .. . Het reeds zoo vaak gespeelde spelletje: de „grande dame", haar secretaresse en haar kamenier, wordt voortgezet. Er wordt een ultra-chic hotel betrokken de poorten van dit oord van weelde openen zich ... het groote avontuur begint' Het begint prettig genoeg! Luxe voor en na. Wisten deze meisjes wel, dat er zooveel heerlijkheden ter wereld bestonden? Vraag niet wat het kost! Gun haar enkele zorgelooze dagen en dan: uit en afgeloopen de pret! Tenzij — het eene dolzinnige plan komt uit het andere voort — tenzij deze fantastische jongedame, die met haar kamenier en haar secretaresse reist een milhonnair aan den haak weet te slaan. Laat haar eens uitzien naar jongelui die hiervoor in aanmerking komen! Daar beb je bijvoorbeeld Van Smith, is hij niet knal-rijk? En daar heb je Steve Harrington, óók wellicht een millionnair! Het geld van de erfenis is nog maar voor heel enkele dagen toereikend. Dan is het uit en moet de slag geslagen zijn, of ze zullen terug moeten naar hun kippen. Wie is nu eigenlijk de rijkaard? En is het mogelijk, hals over kop verliefd te worden op een jongeman, alleen maar omdat hij geld heeft? Deze vragen plagen Pamela. Haar zusje Moira heeft het veel gemakkelijker Zij stelt niet de groote dame voor, • . . . en ae DarKeeper van' het hotel is verliefd op haar — en zij op hem. Geen problemen, geen ellende! Mu begint er een duizelingwekkend avontuur. Pamela mag geen enkele vergissing maken, anders is het mis. Desondanks vergist zij zich toch. En desondanks komt het toch in orde. Zij het anders dan zij had gedacht. Maar het vertrouwen van den toeschouwer in Vrouwe Fortuna wordt niet beschaamd, want deze film voerf inderdaad naar, een voor elkeen bevredigend einde.

Ik heb twee hobbies, twee dingen die het leven voor mij waard maken geleefd te worden, twee zaken, waar ik met hart en ziel in opga. Dat zijn vliegtuigen en kleurenfilms. Ik heb ze gecombineerd in „Men with wings", en het ziet er naar uit, dat er nu verder niet veel meer voor mij te doen valt, of het moest over een paar jaar een betere gekleurde vliegerijfilm zijn. Toen ik tien jaar geleden „Vlammende vleugels" vervaardigde, droomde ik er van een luchtvaartfilm in kleuren te maken, omdat voor mij niets ter wereld de schoonheid kan evenaren van de sierlijke, snelle machines, de schoonste vinding van den menschelijken geest, die, .fonkelend in bonte kleuren of stralend in zilveren licht den blauwen hemel instormen. Ik hoop, dat ik iets van die groote schoonheid in mijn film heb kunnen vastleggen. Ik heb al eens beweerd, en ik beweer het opnieuw: nooit zal ik meer een film in zwart en wit maken. De kleur geeft een diepte, een natuurlijkheid aan het beeld, die ook U treffen zullen. Maar ik zal de laatste zijn om te ontkennen, dat het kleurelement in de film geen onnoemelijke moeilijkheden met zich meebrengt. Nog afgezien van aesthetische problemen, waarover men lang en breed kan debatteeren, zijn er zooveel practische vraagstukken op te lossen, dat de regisseur van een kleurenfilm menigmaal het hoofd omloopt. Dit is de eerste keer, dat ik een historische film in kleuren maak, en het is mij bij de voorbereidingen opgevallen, dat de mensch niet in kleuren denkt. Men schrijft en leest in zwart en wit. Bijna, alle oude afbeeldingen zijn in zwart en wit. Het was dikwijls onmogelijk uit te visschen, welke kleur oude vliegtuigen, gebouwen, vaandels en costuums hadden. Men weet het eenvoudig niet meer. Dan waren er tal van moeilijkheden met het schminken. In mijn film moesten de spelers langzamerhand ouder worden. De Hollywoodsche make-up artisten zijn ware kunstenaars in het ouder maken van acteurs en actrices, doch men had het nog nooit voor een kleurenfilm behoeven te doen. In de gewone ongekleurde film wordt men ouder geschminkt dan men is met behulp van blauwe en grijze tinten. Voor deze film was het noodig de kleuren vast te stellen, die overeenkomen met het veranderende pigment van de huid. Het resultaat was zoo goed, dat Fred MacMurray, Andy Devine, Ray Milland en Louise Campbell in den spiegel konden zien, hoe ze er over dertig jaar uit zouden zien. De mannen, die eigenlijk een vliegfilm maken, zijn de piloten en de operateurs. Zij zijn het die de acteurs met een aureool van onverschrokkenheid omgeven. Charlie Marshall en Bill Cline, die de „vliegende camera's" bedienden, hebben alle eer van hun opnamen van vliegtuigen, die door een wolkenbank komen duiken, om laag over het vliegveld heen te scheren. Mannen als Frank Clarke, die als stunt-piloot en als acteur in de film optreedt, en Tex Rankin, de bekwaamste test-piloot uit de industrie, verdienen woorden van hulde voor hun gedurfde manoeuvres. Gedurende de productie van „Men with wings" doken Jerry Phillips en Earl Gordon door de wolken heen, en kwamen in de vrije lucht tot de ontdekking, dat de vleugels van hun toestellen niet meer dan tien centimeter van elkaar verwijderd waren. Andere piloten hadden soortgelijke opwindende belevenissen te melden. Het produceeren en regisseeren van een film wordt geacht een amusant werk te zijn. In werkelijkheid is 't het hardste werk. dat een man zichzelf kan opleggen. Toen ik de film begon, was ik een toonbeeld van gezondheid, en nu ben ik vijf en twintig pond afgevallen. Ik heb practisch alleen geleefd op sla, melk en beschuitjes. De reden daarvan is de zenuwspanning. Als de

William tijdens een opname voor „Men with wings". vliegtuigen daarboven in hun gevaarlijke formaties rondzwermen, als men bang moet zijn voor het betrekken van de lucht, als er gerepeteerd en opgenomen moet worden met de acteurs, dan heeft men eigenlijk te veel te doen. In het bijzonder bij buitenopnamen stelt dit werk hooge eischen. Ik ben weken achtereen om vijf uur opgestaan om te werken tot elf uur 's avonds, om weer om vijf uur op te staan. En het is soms verdrietig, dat een regisseur al zijn moeilijkheden alleen moet dragen. Hij kan bij niemand raad inwinnen, omdat niemand zoo in de film thuis is. Kleine trekjes in het spel, het wikken en wegen van een woord hier, een zinnetje daar, het volhouden van een gelijkmatig tempo zulke problemen maken een man, die niet over stalen zenuwen beschikt, oud voor zijn tijd. Alle regisseurs moesten eigenlijk lange vacanties tusschen hun films hebben. Van het begin der plannen voor een film tot na de première leeft de regisseur in een wereld, bevolkt met fantastische personen, die hij op het doek tot leven moet brengen. Lang nadat de film klaar is, verdiept hij zich nog in de imaginaire personen, die hij geschapen heeft. Zij blijven hem bij als geesten, die men oproept. Dit heeft op verschillende menschen natuurlijk een verschillend effect. Ik moet eerlijk bekennen, dat ik er soms humeurig en min of meer dol van word. Daarom noemen ze me zeker „Wild Bill ". De grootste en knagendste zorg in een luchtvaartfilm is de angst, dat er iemand verongelukken zal. „Heli's angels", „Wings" en soortgelijke films zijn allemaal met grootere of kleinere ongelukken tot stand gekomen. De zenuwsloopende spanning, die door het feit, dat men als het ware zit te wachten op een ongeluk, veroorzaakt wordt, is een van de dingen, waarvan ik grijze haren gekregen heb. Gelukkig is er bij „Men with wings" niets gebeurd, hoewel we bij sommige gelegenheden vijftig toestellen tegelijk in de lucht hadden. Ik ben dol geweest op vliegen sinds ik in den wereldoorlog een gevechtsmachine bestuurde. Vliegeniers zijn interessante menschen, en ik werk liever met hen dan met acteurs. Ik geloof vast in de groote toekomst van de luchtvaart, en ben blij dat het vliegen ieder jaar veiliger wordt en steeds meer binnen de financieele mogelijkheden van de groote massa komt. Ik mag dan niets kunnen bijdragen tot de bevordering van het vliegwezen, zooals een ingenieur of een mécanicien of zelfs als een invlieger, maar ik kan ten minste hun pogingen nader tot het publiek brengen, en het bekend maken met de romantiek van 's menschen pogingen om zich in de lucht te verheffen. Er bevindt zich een even kleurige en avontuurlijke geschiedenis achter onze moderne Douglas DC-4 en onze geweldige Boeing, als achter de eerste proeven van de gebroeders Wright. Vele films, dat moet ik tot mijn spijt erkennen, hebben er toe bijgedragen de luchtvaart als een bij uitstek gevaarlijke uitvinding te doodverven. „Men with wings" is, naar ik hoop, een opbouwende film, en zal den toeschouwers die nog niet voor het vliegwezen voelen, vertrouwen in het vliegtuig en zijn bestuurder geven. Hoewel het verhaal zich met drie menschen bezig houdt, Fred MacMurray. Ray Milland en Louise Campbell, heb ik getracht een panorama te schetsen van de ontwikkeling der luchtvaart. Het uiteindelijk oordeel over wat ik gedaan heb, ligt bij het publiek, en ik hoop dat men zeggen zal, dat ik een goed werk gedaan heb. Dat zal dan mijn belooning zijn voor mijn grijze haren. Een spannende scène.

lÄNaiNGERS Regisseur: Edward Buzzell. Metro-GoIdwyn-Mayer-film. Joel Sloane Melvyn Dougl Garda Sloane Florence Ri( Julia Thorne Qaire Dod Ned Morgan Shepperd Strudwi Elias Z. Bannerman Louis Calhei Paul Terison Nad Pendleto Arnold Stamper Douglas Dumbr Leah Brockler Mary Howar Otto Brockler George Zu« Steve Langner Minor Watsc James Planner Donald Dougl Sidney Z. Wheeler Dwight Fr' Mac Millen Thurston H; Danny Scolado Horace Mac Maho eel New-York is in opschudding gebrad door den moord op den boekhandelaar Ott Brockler. Men heeft hem in zijn kantoc gevonden, zijn schedel verbrijzeld door een zwarei bronzen adelaar, die op zi'jn lessenaar stond. Doe zij, die hem goed kennen, zijn niet zoo heel en verrast. Hij verwachtte namelijk dien avond bezoci van Elias Bannerman, een advocaat met een zee slechte reputatie. De advocaat heeft echter eci degelijk alibi, zoodat hij weer vrij wordt gelaten Doch Joel Sloane, zelf boekhandelaar, heeft hiei geen vrede mee. Zijn zaken gaan niet al te best en daarom oefent hij er nog een baantje bij uit. Hi spoort gestolen boeken op voor verzekeringsmaat schappijen en op deze wijze is hij er achter gekü men, dat Brockler zijn zaak en goede reputatii slechts gebruikt, om het feit te verbergen, dat hi zeldzame boeken opkoopt van een dievenbende. De politie is er van overtuigd, dat Ned Morgar de moordenaar is. Ned is juist uit de gevangenisontslagen, waar hij door toedoen van Brocklci in terecht was gekomen. Brockler had hem i namelijk van beschuldigd, dat hij waardevolle bof ken uit zijn winkel ontvreemdde en ze verkoch Ned is verloofd met Brocklers dochter Leah e het zeer bedroefde meisje Is er van overtuigd, d; Ned geheel onschuldig is. Dan krijgt Joel een idet Hij veronderstelt, dat Brockler zelf de boeken sta

het geld van de verzekering inde en Ned voor den dief liet doorgaan. Als hij dit kan bewijzen, zal Neds schuld al aanmerkelijk minder zwaar zijn. Joel verzekert zich daartoe van de hulp van Julia Thorne, Brocklers knappe secretaresse. Julia, die absoluut niet vermoedt, wat Joel in zijn schild voert, voelt zich zeer tot den vroolijken jongen man aangetrokken. Dan doet Joel haar een voorstel. Zij zal de helft van de belooning krijgen, als zij hem onthult, waar de zoogenaamd door Ned gestolen boeken zijn opgeslagen. En dan vertelt ze hem, dat de boeken zijn ondergebracht in de safe van Brocklers appartementen. Nu komt Joel steeds dichter bij de oplossing van het raadsel. Hij ontdekt, dat Bannerman het hoofd van de bende is, bijgestaan door een zekeren Wheeler. Joel doet nog een ontdekking. Hij heeft gegronde reden aan te nemen, dat Julia een dubbel spel heeft gespeeld. Niet alleen stond ze in dienst van Bannerman, maar tevens pleegde ze nog chantage op Brockler, omdat ze geheel op de hoogte was van diens valsche beschuldigingen tegenover Ned. Langzamerhand begint Bannerman in te zien, dat Joel meer te weten komt dan hem lief is en hij draagt Wheeler op Joel te vermoorden. Wanneer Wheeler dit plan ten uitvoer wil brengen, is hij evenwel dronken, hij mist en Bannerman, bang dat hij hem zal verraden, brengt hem naar een eenzaam gelegen plaats en vermoordt hem. Juist dan heeft Joel het heele mysterie ontraadseld. Niemand minder dan Julia kan Brocklers moordenaar zijn, wijl deze laatste op het punt stond Julias spel te doorzien. Op zijn eigen verantwoording laat Joel Bannerman arresteeren, doch juist als hij op weg is den officieelcn instanties hiervan in kennis te stellen, wordt hij door Bannermans mannetjes ontvoerd, die zich op een eenzame plek van hem willen ontdoen. , Maar dan komt Joels vrouw tusschenbeide en zij weet hun plannen te verijdelen. Ze volgt een van de ontvoerders, die teruggegaan is om meer geld van Bannerman te eischen, omdat er iemand moet worden vermoord. Dan ontdekt ze Joels schuilplaats, waarschuwt de politie en Joel is weer vrij. Óp een handige manier weet hij ook Julia nog in de val te laten loopen, de geheele bende wordt gearresteerd, Neds onschuld is bewezen en Leah heeft haar verloofde weer terug.

Mchnra Douglas en Florence Blce

J"

Stepherd Strudwick en Douglas Dumbr:

TREEMDE Kosfqanqers NAAR DEN "ROMAN VAN

E.PHILIPS OPPENHEIM

Regie: Herbert Mason. Tommy Blythe Tom

Louise k0"is,e. Het dienstmeisje

even later verschijnt er een ambulancewagen

y

,.*?-

m

D» c_ :_. /-.. Renee Saint-Cyr Googie Withers

9

emmen

•

.

^r ^T ^^ en r ^ds zijn huwelijksreis

■

'

■

■

;:

r**

een 9l1 en

9modetiea in haar boodschap pe^f^ts^^Sr S:^-^T 11 Gehei n D

Totmf 9 een luxe BÏ^rdi^^fdïn'l^ï'^roTwd jacht 9etrouwd

^■vf:i

Tom Walls Tommy Bly

- ^ is begonnen op

- .,„;;

b,Är.t'hv.s £ t;its Lrsrcaxr-"" T,dddiiik ••

vertellen. Deze, vast besloten nm f» ^f^JuT

ov

7,zlJn -werkzaamheden

aan zijn vrouw te

. mededeel aTweTg L""^ T0U,SOn' ^ ^^ ** P^oïSl™ Tommy ontdekt, dat juffrouw Toulson identiek is met het overleden vrouwtje en vlak na deze ontdekking verschijnt Louise - ToiWs

^ThTe/rx^r-die daar onder een a^— --"a7s

vrouw he^St-^^^^^-vt:^Ue achtervolging eindigt in een nachtclub. Tommy ziet nu, dat t het dienstmeisje is uit zijn pension. Hij haar gesprek met een vreemdeling, hoort, dat afweet van de gestolen teekeningen en met de van Louise, die intusschen haar man gevolgd dwingt hij haar met hen mee te gaan. Het blijkt voorts, dat de wasscherij van Luke ook het Luchtvaartministerie bedient, waar de teekeningen zijn gestolen. Tommy volgt een van de wagens, waarin 't waschgoed wordt verzonden, en ziet, dat er een mand wordt afgeleverd aan een fotozaak. Tot zijn verbazing ziet hij Barstow een him ontwikkelen, welke uit de mand tevoorschijn is gekomen. Er ontstaat een gevecht waarbij Tommy er in slaagt de film te vernietigen, maar Barstow heeft hem herkend. lommy keert naar 't pension terug, geeft Louise instructie om zijn chef op te bellen indien hij niet binnen een bepaalden tijd terug is, en zet zijn werk voort. Ten slotte ontdekt hij, dat alle pensiongasten tot een internationale bende behooren. De moeilijkheden worden echter grooter, als hij merkt, dat ook Louise gevangen is genomen. Zij worden met den dood bedreigd, maar Tommy, vindingrijk tot t laatst, slaagt er door een list in hieraan te ontkomen.. De heele bende wordt gearresteerd, terwijl Tommy en Louise Hun huwelijksreis kunnen voortzetten.

beluistert zij Iets ' hulp is

mi

^

ii

*

\.\

■

4

r

i

m

BP*

# *

# t ♦

' **,. 1

•

Tom

*

« EEN FOTOSTUDIE IVAN DE PARAMOUNT-ACTRICE IWENDY BARRIE

VAN LEZER TOT LEZER Op dexe pagina kunnen ome abonné's, onder de „Ruilrubriek", gratis een advertentie plaatsen, waarin zij iets aanbieden In ruil voor iets anders. Dexe plaatsing is geheel gratis, maximaal 10 regels per advertentie. Advertenties, waarin voorwerpen te koop worden aangeboden of gevraagd, woningen te huur worden gevraagd of te huur aangeboden, diensten worden aangeboden, enzoovoort, enzoovoort, worden onder de rubrieken „Te koop aangeboden", „Te koop gevraagd" en „Diversen" geplaatst en berekend tegen 5 cts. per regel, minimum vijf regels.

O^^NIEUWS Voor de kinderen:

ONZE CLUB, I

Raadsel nr. r]

Hoofdprijs:

Te koop aangeb. : luidspr. ƒ2.— rglbr. ; d.onderj. ƒ 2.— ; d. velours hoed kl. m. ƒ0.50 ; stev. riemsch. pl.h. 37 ä 38 ƒ1.— ; jrg. R. d. Vr. ƒ0.75 ; div. kleedjes spotpr. Van 1—3 afw. Mej. Zabel, Westerkade 3-III, A'dam.

EEN VULPOTLOOD 10 troostprijsjes:

6 REEPEN

Bedenk een ander woord, dat hetzelfde beteekent, voor: Optelling — Pantoffel —

Roodhuid — Overeenkomst — Aardmannetje — Ridder Piraat — Verzameling — Tooneelspeler — Presentje Vrees — Schoolmeester.

— —

Schrijf van de gevonden woorden in dezelfde volgorde de eerste letter op, dan komt er iets te staan, dat je stellig in den winter wel lederen ochtend zult willen gebruiken. Oplossingen, met een Sickesz' etiket er bij, inzenden vóór 3 November a.s. aan ONZE CLUB, Postbus 673, Amsterdam-C. Duidelijk je naam en adres vermelden, en vooral ook je DIPLOM A-N U M M E R. Zorg, dat je spoedig in het bezit komt van een DIPLOMA, als je er nog geen hebt, want alleen als je een Diploma van ONZE CLUB hebt, met je eigen naam en adres er op, ben je echt lid van de CLUB en kun je meedoen aan de raadsels, en alles wat er verder nog gaat gebeuren. Het DIPLOMA is verkrijgbaar voor 5 etiketten van Sickesz' reepen, welke ingezonden kunnen worden bij de oplossing van het raadsel. Later krijgen de clubleden die een diploma hebben, óók nog een insigne, om op hun jas te spelden. De oplossing van raadsel nummer 4 was:

„SICKESZ SMAAKT BETER" De 10 prijzen zijn toegezonden aan de leden: Leo Klücken, v. d. Waalsstraat, Amsterdam Marie de Kort, Govert Flinckstraat, Amsterdam Marietje Schaart, Kalmoesstraat, Amsterdam Bert Goos, Heemskerkstraat, Rotterdam Martja Hofland, Dr. van Welylaan, Den Haag Bep Slagendans, Klarendaalscheweg, Arnhem C. Labeur, Noordsingel, Bergen op Zoom Bep Schilp, Cornells Dirkszstraat, Utrecht Yko Sikma, Peperstraat, Sneek Cobie van Buuren, v. d. Veldelaan, Hillegersberg.

VOOR

DE

OUDERS:

In vroeger eeuwen hadden de meeste winkels een uit den gevel stekend afdak boven hun winkelraam. Een zoogenaamde luifel. Men maakte den luifel zoo mooi mogelijk, om de aandacht te trekken, en den indruk te vestigen, dat de betreffende zaak de moeite waard was om er aandacht aan te schenken. Het schijnt, dat op den duur mèèr waarde gehecht werd aan den mooien luifel, dan aan de kwaliteit der artikelen welke de zaak verkocht, hetgeen voor den een of anderen winkelier aanleiding werd om hef volgende onder de aandacht zijner klanten te brengen, door op zijn luifel te schrijven: ,,ln den Luyffel en sit 'et niet. ,,Wel in 'etgheen Ghy dearonder

TE KOOP AANGEBODEN

slet."

In navolging van dezen verstandigen winkelier, zouden wij U in overweging willen geven, bij aankoop van MELK-Chocolade niet allèèn te letten op mooie verpakking en op het „merk", doch tevens toe te zien, dat U waar voor Uw geld krijgt, namelijk chocolade, welke bereid is met VOLLE-melk. U weet: ,,Als SICKESZ op de verpakking staat, ,,Zit er VOLLE-melk in de chocolaad!"

,,lk heb de kuikens ontvangen, die u me gezonden hebt," zei iemand tot den eigenaar van het hoenderpark. ,,Maar ik zou het wel prettig vinden, als u ze den volgenden keer een beetje beter verpakt. Toen ze van het station kwamen, ging de krat open en liepen de dieren weg; ik heb uren noodig gehad om ze weer op te zoeken, en toen heb ik er maar tien bij elkaar kunnen krijgen." ,,Ai," was het antwoord, ,,en ik heb u er maar zes gezonden!" Een klein jongetje had zijn moeders poederdoosje genomen en wilde juist zijn eigen gezicht gaan poederen, toen zijn zusje het uit zijn handen griste. ,,Dat moet je niet doen," riep ze uit, „alleen dames gebruiken poeder — hoeren wasschen zichl"

Te koop aangeb. : Prima kinderwagen, zware box, groene kachel m. toebeh. Niggeman, Jacob v. Lennepkade 8-II, Amsterdam. Te koop aangeb. : 2 driehoekstoelen m. br. fluweelen kussens ƒ10.—. Mevr. Schriek, Fred. Hendrikstr. 12-1, Amsterdam (W.). Te koop aangeb. : Een meisjesmantel ± 13 jr, 1 jurkje en 2 jongensbroeken, linnen, 12 jr en 2 overhemdjes v. d. prijs v. ƒ4.50. v. d. Zwaan, Sumatraplantsoen 74III, A'dam (O.). Te koop aangeb. : Een in g. st. zijnde kinderwagen ; babybox en kinderledikantje. Dag. te bezieh, tuss. 1 en 2 uur, of 5 en 7 uur n.m. beh. Zat. en Zond. Doovenetelstr. 24, A'dam. Aangeb. : Spiegelkast 1 M. breed ; divankleed, tafelkleed en schoorsteenlooper handweef ƒ5.— ; kinderstoel in g. st. ƒ2.50. Te zien tuss. 12—2 uur Davisstr 8-h., A'dam.

Te koop aangeb. : Een Italiaansch knopaccordeon,3-korig, 120 bassen m. riemen en foudraal, spotkoopje. Na 6 uur. v. Haarlem, v. Hogendorpstr. 185-1. A'dam. Aangeb. : 22 fonkelnwe grammofoonpl., uitzoeken, 40 et. p. st,, of alle te zamen v. ƒ7.—. Zend postw. en u ontvangt p. omgaand aan uw adres. J. Wentink, Hoogravensclieweg 57, Utrecht. Aangeb. : Een geheel electr. huisbioscoop m. of zonder films (norm.) tegen elk aann. bod ; prima werkend. Boetonstr. 37-1, A'dam (O.) (einde Javastr. links). Te koop : een J bontjas Bisam-rug , voor ƒ 35.—. Albert Neuhuysstr. 28hs., A'dam (W.).

RUILRUBRIEK 3-krings radio met luidspr. in ruil aangeb., v. in g. st. z. haard. Te hooren bij J. Scova Righini, Bürgern. Roosstr. 47, R'dam.

-—

^^sOSfSA

TE KOOP GEVRAAGD ^ ft

Postzegels binnen- en buitenlandsche, ook gewone, gevraagd ten bate van verpleging T. B.Cpatiënten te Nijmegen. Zendingen aan : W. Peeters, O. Weurtscheweg 5, Nijmegen. Te koop gevr. : Het boek Strandwandelingen dl. 1 door R. Horreus de Haas. Br. m. prijsopg. H. A. van Brakel, ZuidBuitensingel 86, Den Haag. Wie ruilt mijn Duitsch woordenb. van H. C. A. Campagne en Zn., D.— Holl., Hull.—D., voor eenzelfde in het Eng. Oei. bericht te zenden aan Ernst Gerrets, Vesputeistr, 117-111, Amsterdam.

i

MOORDAF(?lKAANSCH

F(?ANKf?lJK

,

Gratis kunt u gangbare bonnen die u niet spaart ruilen voor wat u wil spaart en tekort komt. Bij zending postzegel insluiten voor terugsturen. Wed. S. v. Zanten, Daniël Willinkplein 41, A'dam.

Wie wil kinderpakhuis, hoog 82 cM., breed 45 cM. in z.g.st., ruilen voor dito tooverlantaarn ? Valentijnkade 25-1, Amsterdam.

Te ruilen voor ander toestel : Kleinbeeldcamera 3x4 met F. 1 :4.5, 16 opnamen op rolfilm 4 x 6è. M. Mouwes, Vrolikstraat 229. A'dam (O.).

Wie ruilt 1 stel ijzeren wielen 28 x Is,, complt. m. banden en prima naven z.g.a.n., voor idem wielen m. tube en reserve tube ? A. Meinster, Dokstr. I6B, R'dam (Z,).

Wie ruilt mijn modernen kinderwagen en kinderstoel voor lieven rashond(je) ? Tevens nwe Mol-racefiets te koop v. spotpr. Houtman, Vreeswijkstr. 229, Den Haag.

ABONNÉ'S OP DIT BLAD,

i

^

In het oudegedeeüevan Algiers. Het water moet er aan bronnen in de straat worden gehaald. Bij een dergelijke bron is liet meestal lieel druk, maar de gesluierde vrouwen hebben den tijd, want al dringt de Westersthe < uit uur er door, ons levenstempo kent het Oosten nog niet.

W'

>,• " Sf/fl BmSgSi

In de straten van Algiers «Wde» den vreemdelingen allerlei Oosterse/ie kostbaarheden en gebruiksvoorwerpen te koop aangeboden.

welke in onze registers zijn ingeschreven en in het bezit zijn van een door onze administratie afgegeven polis, zijn gratis verzekerd volgens polisvoorwaarden: f2000.- bij levenslange invaliditeit; f600.- bij overlijden; f 400.- bij verlies van een hand, voet of oog; f 75. - bij verlies van duim of wijsvinger; f 30.- bij verlies van een anderen vinger, een en ander ten gevolge van een ongeval. Is het ongeval een gevolg van een aan een personentrein, tram of autobus enz. overkomen ongeval, waarin verzekerde als gewoon betalend passagier reist, dan wordt de uitkeering bij levenslange invaliditeit gesteld op f3000.- en de uitkeering bij overlijden op f 1000.De uitkeering dezer bedragen geschiedt door de NIEUWE HAVBANK N.V. te Schiedam. Denk er om bij een eventueel ongeval binnen 3 x 24 uur aan het kantoor der N.V. Nieuwe Havbank te Schiedam daarvan kennis te geven, ook al meent U, dat de directe gevolgen niet ernstig kunnen zijn.

Anders vervalt het recht op uitbetaling.

fi

1

s

"auwelijks vier en twintig uur duurt de locht van Marseille dwars over de Middellandsche Zee naar Algiers, het centrale punt van de Fransche macht in Noord-Afrika. lederen dag klieven de moderne Fransche mailbooten de blauwe golven en verbinden de belangrijkste en waardevolste kolonie van Frankrijk met het moederland. Niet alleen echter verbinden zij Frankrijk met één zijner koloniën, doch tevens met zijn heele koloniale bezit in Afrika dat in dit werelddeel één aaneengesloten geheel vormt en achttien maal zoo groot is als Frankrijk zelf! Sedert enkele jaren is Frankrijk er mee bezig Algiers tot dé hoofdstad van dit enorme koloniale rijk uit te bouwen. Toen Frankrijk honderd jaar geleden Algiers bezette en van daaruit het achterland, de moerassige „Mitidscha , de hoogten en dalen van den Atlas en verder de Kabylië tot aan den rand van de woestijn veroverde, waren stad en land nog heel weinig m aanraking gekomen met de Europeesche cultuur. Algiers moet toen-

Een café op straat, aan een fraai, ruim p. Oostersche pracht is versierd.

/;/ de haih-n van Algiers. Op den achtergrond de stad. die zich majestueus verheft op de heuvels aan de kust.

tertijd niets anders geweest zijn dan één groote massa witte vensterlooze huizen, die zich uitstrekte van de zee tot aan de kasbah, de oude Turksche vesting, waardoor de stad den indruk maakte van een kalksteengroeve of een krijtrots. Het zag er voor de Europeanen weinig aantrekkelijk uit. Hoe is het beeld van deze stad echter in den loop van een eeuw veranderd! Van de oude Oostersche stad is nog slechts een klein deel overgebleven, namelijk de resten van de oude Turksche vesting met aan haar voet een gewirwar van nauwe straatjes, stei! en vuil, bebouwd met hooge huizen. Dit kwartier biedt echter een weinig verkwikkenden aanblik. De armoede, het vuil en het verval zijn er tè groot om nog romantisch te kunnen zijn. Deze straten worden bewoond door een bevolking, die uit kleurlingen en halfbloeden is samengesteld en waarin zich bovendien nog vele twijfelachtige Europeesche elementen bevinden. Men hoort er Fransch, Spaansch, Italiaansch en Arabisch naast elkaar, vermengd met alle andere Afrikaansche talen. In den loop der laatste decennia is er telkens een deel van dit kwartier, gelegen in het hart van de in een enorm tempo groeiende stad, onder sloopershanden gevallen en niemand betreurt het verdwijnen van deze „Oostersche heerlijkheid"(l), vooral daar de bouwmeesters van het nieuwe Algiers zeer gelukkig met hun werk waren en bezig zijn de stad lot de koningin der Middellandsche Zee te maken. Langs de groote haven loopen breede, moderne straten, omzoomd met hooge bogengangen. Binnen de ruime, beschermende havenhoofden liggen steeds

Panorama van Algiers. De huizenzee van deze stad. die met de i'ooi de,lei/ samen Injua een millioen inwoners telt, strekt zieh oi'er vele heuvels uit.

root aantal passagiers- en vrachtschepen en vele luxueuze jachten. We-r andere n zijn als trappen, beschaduwd door palmen, langs de berghellingen naar boven d. Reusachtige regeeringsgebouwen, de universiteit, allerlei instituten, |open. theaters en een opera zijn de getuigen van de tegenwoordige beteekenis Igiers als hoofdstad van de kolonie Algerië en als geestelijk middelpunt van dafrikaansch Frankrijk. [l land om Algiers is geheel bedekt met aanplantingen en cultures. De groentenis er van groote beteekenis geworden. Hier vandaan betrekt de Europeesche des winters en In hel vroege voorjaar haar groenten. Waar de Arabieren honjaar geleden hun kudden lieten weiden en hun zwarte tenten opsloegen, strekken nu korenvelden en wijngaarden uit. In het begin van de Fransche verovering r lagen de vlakten om Algiers geheel braak. Het heeft vele menschenlevens geeer de Mitidscha in den vruchtbaren tuin was veranderd, die zij nu is. Door de werden de dappere kolonisten bij duizenden weggemaaid. Arabieren en Kabylen en bovendien steeds weer uit hun schuilhoeken in de bergen tevoorschijn en estten de nieuwe nederzettingen. De twaalfjarige veroveringsoorlog, waardoor akte bijna geheel werd ontvolkt en de meeste oude Arabische dorpen vernietigd, voor Frankrijk en het vreemdelingenlegioen mat groote verliezen gepaard, tot lotte onder de bescherming van een dicht net ven militaire posten met de koloniën het in cultuur brengen van het land kon worden begonnen, genwoordig zijn de moerassen drooggelegd en is de streek koortsvrij. De moi techniek en de moderne wapens hebben de vroeger zoo woeste en vrijheidside bergstammen van den Atlas in het gareel der Westersche beschaving gebracht, rbeiden nu in de plantages en in de fabrieken, zijn goede boeren en soldaten, en en het Fransch vaak beter dan hun moedertaal. lar toch groeit van dag tot dag het aantal Arabieren, die een grootere vrijheid en meer rechten voor zich, als „de rechtmatige en oorsproneigenaars van het i rs bezit een van de mooiste en grootste botanische kelijke land", terugverlangen. De der wereld. Op een oppervlakte van vijfhonderd nreu ontvouwt zich de heele rijkdom 7'au de tropische Pan-Arabische beweging, die droomt van een nieuw groot flora in al haar pracht. Arabië, wint steeds meer aanhangers onder de inheemschen. Frankrijk heeft gedurende de laatste honderd jaar zijn macht in Noord-Afrika gevestigd. Hel heeft met een leger van Fransche en vreemde pioniers bewonderenswaardig opbouwend werk verricht, van af de kust tot aan den rand van de woestijn, het heeft een stuk wildernis, onvruchtbare bergen en een reusachtig moerasgebied in een lusthof veranderd — maar... de Arabieren hebben er hun zelfstandigheid door verloren, en er zijn teekenen die er op wijzen, dat zij daar niet langer in zullen berusten. En zoo zal ook Frankrijk waarschijnlijk binnenkomt, evena's Engeland, ïijn Arabieren vraag stuk hebben.

In de oude Algiersche wijken wordt de straat als huiskamn gebruikt. Ze is de geliefkoosde verblijfplaats van de manuei — den vrouwen is zij verboden.

Een herinnering aan het verleden van Algiers. De woning

^■■■i^nHRHBRBI

Vergift In iedere huishouding vindt men een kleine apotheek. Drankjes, zalfjes enzoovoort. gedaan, worden in een kastje of op een plank van een grootere kast, zorgvuldig bewaard. Maar... op een goeden dag weet men niet meer wat er precies in de fleschjes zit, en van dat oogenblik stelt men zich aan groote gevaren bloot. Men moet dan ook steeds op ieder fleschje duidelijk aangeven wat er in zit, en wanneer men van den inhoud niet heelemaal zeker is, of wanneer hij bedorven kan zijn, dezen onmiddellijk weggooien.

Bs/anneer er een mijnramp plaats vindt, • ' wanneer een orkaan een heele landstreek verwoest of de een of andere explosie een fabriek doel ontploffen, waarbij een grooter of kleiner aantal personen gedood en gewond worden, dan is de publieke opinie begrijpelijk zeer onder den indruk van zulk een ramp. Maar niemand denkt er aan, dat men dagelijks groote gevaren loopt, dat de dood loert uit de schijnbaar onschuldigste hoeken, als men niet de noodige voorzichtigheid betracht bij oogenschijnlijk ongevaarlijke kleinigheden. Gelooft u het niet? Bekijkt u dan maar eens de foto's, die wij op deze pagina's afdrukken. Zij zullen u wel overtuigen!

BIJ een brandende kachel een slaapje doen is buitengewoon gevaarlijk. Er ontstaat altijd een weinig koolmonoxyde, 'n buitengewoon vergiftig gas, dat zich door kleur noch geur onderscheidt, en wanneer het in voldoend groote hoeveelheid wordt ingeademd, den dood kan veroorzaken.

WêêêêBU

Het lood van de waterleidingen kan soms zwaar veraan te bevelen om in nieuwe huizen het eerste water, dat er uit de kraan komt, weg te laten loopen.

-;•-- '.

Reinig nooit kleeren met benzine, en als ge het per se wilt doen — er zijn nu eenmaal altijd hardleersche menschen! — doe't dan nooit in'n kleine en slecht geluchte ruimte, Ten eerste is er het brandgevaar, en ten tweede de bedwelmende werking van het reinigingsmiddel. Men moet een dergelijke bewerking dus in ieder geval buiten en niet in de zon verrichten en als dat niet mogelijk is, in'n ruim, goed gelucht vertrek zonder

, f l :

] t I ^ •

Hetzelfde gebeurt, met dezelfde gevaren verbonden, wanneer een te groote pan op een te kleinen brander is geplaatst In een onvoldoend gelucht vertrek.

1

BERTI© JAAR ONDER WllrDEN OP LEVEN EN DOOD EEN REEKS SPANNENDE AVONTUREN, NAAR WAARHEID VERTELD

Een levend-doode, zoo voelde William Buckley zich. Toch was hij nauwelijks drie en twintig jaar oud, en gezond, forsch en gespierd. Maar zijn vrijheid was hem ontnomen, en hij behoorde tot die groote schare maatschappelijk verongelukten, die veroordeeld zijn de rest van hun leven in erbarmelijke omstandigheden door te brengen: ver van hun familie en vrienden, in een vreemd, ongezond land, aan alle kanten ingesloten door verraderlijke moerassen, terwijl moordzuchtige wilden de beste onbetaalde gevangenisbewakers 'vormen die men zich kan voorstellen. Somber voor zich uitstarend in de gloeiende hitte, vroeg Buckley zich af, hoe hij ooit uit deze hel zou kunnen ontkomen. Geboren in de buurt van Macclesfield in Cheshire, had hij eerst zijn brood verdiend als metselaar, om daarna dienst te nemen in het Engelsche leger. Toen, op een kwaden dag, was hij gearresteerd, beschuldigd met nog zes andere soldaten een complot te hebben gesmeed om den toenmaligen Hertog van Kent te dooden. De jury achtte de ten laste gelegde feiten bewezen, en met zijn mede-schuldigen werd Buckley naar Port Phillip station, In Australië, verbannen. Voor de gansche rest van zijn leven . . . Traag, als één lange, onafgebroken kwelling, kropen de dagen er voorbij en het vooruitzicht er wie weet hoe lang nog te moeten lijden, werd ondraaglijk. Verscheidene gevangenen hadden reeds kans gezien uit Port Phillip te ontvluchten, maar slechts weinigen hadden ee.i dergelijke poging niet met den dood moeten bekoopen. Sommigen waren in de verschrikkelijke moerassen omgekomen, die hen naar beneden gezogen hadden, tot zij den verstikkingsdood hadden gevonden; anderen hadden het geluk gehad er doorheen te komen, maar waren dan in handen gevallen van de inheemschen, die wel speciaal in de omgeving schenen rond te zwerven met het doel hen op te vangen en dood te martelen. Buckley wist precies welke gevaren iemand wachtten, die probeerde te vluchten, maar toch gaf hij de hoop zijn vrijheid te herwinnen niet op. En zoo, toen er op een dag weer een aantal gevangenen werden vermist, bevond ook hij zich onder hen. Door een koortsachtig verlangen naar vrijheid gedreven, zochten zij hun weg door de moorddadige, kwalijk riekende moerassen. Gedurende den tweeden nacht stierf een hunner, omdat hij, gek van dorst, het smerige, troebele water gedronken had. De anderen wisten zich op bovenmenschelijke wijze te beheerschen, hoewel hun lichamen door de hitte en de zon totaal uitgedroogd leken. Zoo doolden zij voort tot zij einde-

na drie dagen en drie nachten, de grens der moerassen hadden bereikt. Maar toen werden zij ngevallen door de inheemschen. Ongewapend waren, konden zij zich niet verdedigen en oesten zij weer terug, de moerassen in vluchten. Na een paar dagen hadden Buckley's metgezellen alle hoop verloren. Lanzaam, terwijl zij tot geraamten waren uitgeteerd, keerden zij terug naar de gevangenis, die slechts eenigen van hen wisten te bereiken. Maar Buckley keerde niet terug, en zonder twijfel zullen de gevangenis-bewaarders tot de overtuiging gekomen zijn, dat een der kleine hoopjes verbleekte beenderen, welke hier en daar in de moerassen lagen, de overblijfselen van den jongen, blonden reus waren. Weken gingen voorbij, de weken werden maanden, en Buckley werd vergeten . . . Omstreeks dertig jaar later trok een andere Engelschman, John Bateman geheeten, Australië binnen om er de natuurlijke rijkdommen van dit werelddeel te ontginnen. In het eerst vonden zijn mannen het uiterst moeilijk om met de wilde inheemschen om te gaan, maar weldra wisten zij, op de gebruikelijke manier, hun vriendschap te verwerven door hun allerlei blinkende snuisterijen ten geschepke te geven. Geleidelijk kocht Bateman met dit betaalmiddel groote stukken land van hen om deze in exploitatie te brengen, en steeds gaf hij zijn helpers, die hij met het beheer belastte, opdracht onder alle omstandigheden te zorgen, dat zij de vriendschap der Inheemschen behielden. Hij wist maar al te goed, van hoeveel waarde dit voor zijn onderneming was! Terwijl zij op een keer probeerden relaties aan te knoopen met een groep inboorlingen, ontdekten Bateman en de mannen die hem vergezelden een blanke onder hen, die klaarblijkelijk als hun leider optrad. • 2ij noodigden hem uit met hen te eten, en hij nam hun aanbod aan, maar toen zij trachtten hem uit te hooren, bleek dat hij hen niet kon verstaan. Overtuigd evenwel, dat hij geen gewone wilde was, probeerden zij toch alles om achter het geheim van zijn aanwezigheid In deze omgeving te komen. Eindelijk slaagden zij er in, hem één vraag duidelijk te maken. Toen de beteekenis daarvan tot hem doordrong, keek de „blanke wilde" lang en onderzoekend om zich heen en stak toen zijn arm uit. Vaag, maar toch zoo duidelijk, dat er van een misverstand geen sprake kon zijn, lazen zij de getatoueerde letters W. B. Nu nog nieuwsgieriger geworden, stelden zij hem meer vragen. En toen plotseling begonnen zij de waarheid te begrijpen. De man was een Engelschman. Een Engelschman, die echter niet eens zijn eigen taal kon spreken. Van dien dag af lieten Bateman en zijn mannen het contact met hun nieuwen vriend niet meer verloren gaan, en langzamerhand slaagden zij er In den sluier die er over zijn verleden hing, wat op te lichten. Buckley begon zich gedeelten van zijn vroeger leven in Engeland te herinneren, terwijl er tegelijkertijd fragmenten van zijn verblijf onder de wilden aan het licht kwamen. Wat Bateman en zijn was het volgende.

metgezellen

vernamen,

Nadat hij van zijn makkers gescheiden was, had een troep inheemschen hem voortdurend achtervolgd, en welke listen hij ook had verzonnen, het was hem niét gelukt, hen kwijt te raken.

Tegen den tijd dat het donker werd, wierp hij zich uitgeput op den grond. Twee uur later werd hij wakker omdat er vlak bij zijn oor een zware tak kraakte. Voordat hij op kon springen, had een aantal wilden zich op hem geworpen. Er ontstond een korte, hevige worsteling, die er mee eindigde dat hij overmeesterd en aan een boom gebonden werd. Even later hadden de wilden een vuur aangelegd, en een van hen begon een woesten dans rond Buckley uit te voeren, om de paar seconden zijn speer in den boom borend, vlak naast het lichaam van den weerloozen gevangene. Door zijn half toegeknepen oogen zag de Engelschman hoe het wapen tot twee keer toe even de dunne, taaie takken raakte, waarmee hij gebonden was. Hij slaagde er in zijn voeten tusschen de takken aan den achterkant van den boomstam te wringen, en toen, met al de kracht waarover hij beschikte, gaf hij een ruk aan zijn boeien. Voordat de wilden begrepen wat er gebeurde, was hij vrij en, had hij zich op den hoofdman geworpen, hem zijn speer ontrukkend. Verbaasd dat Iemand zich had kunnen losrukken, die zoo stevig gebonden was geweest, weken de Inheemschen terug, In angstige spanning afwachtend wat er verder zou gebeuren. Lang behoefden zij niet In het onzekere te verkeeren. Als een wervelwind was de Engelschman op hen toegesprongen. Hij wist absoluut niet, hoe men met een speer moest vechten, maar in een ommezien was de punt er van in een der zwarte lichamen verdwenen. Terwijl hij opzij sprong toen er een speer rakelings langs zijn oor suisde, liet hij zijn groote vuist neerkomen in het gezicht van een anderen wilde, hem met één slag neervellend. Door angst bezeten, namen de andere drie de vlucht. Toen hij de wilden weer terugzag, waren zij erg vriendelijk. Ze gaven hem voedsel en drinken, en behandelden hem met grooten eerbied. Langzamerhand werd hij beter bekend met hen, en 't duurde niet lang, of zij erkenden hem als hoofd van hun stam. Gedurende de jaren die volgden, nam zijn Invloed steeds toe. Door gebruik te maken van de kennis die hij In zijn vaderland had opgedaan, was hij in staat dingen te doen, die zij voor bovennatuurlijk hielden, en zoo kwam het, dat zij hem ten slotte als een soort godheid gingen beschouwen. Van heinde en verre uit den omtrek kwamen andere Inheemschen naar hem toe om zijn raad te vragen, en gewoonlijk was Buckley in staat om een bevredigend antwoord te geven op de problemen, die zij hem voorlegden. Hij raadde hun steeds volgens zijn beste weten, en dikwijls kon hij hun een oplossing aan de hand doen, waaraan hun weinig ontwikkelde hersens niet hadden gedacht. Intusschen weigerde Buckley om diep In te gaan op zijn ervaringen onder de wilden. Zijn primitieve bestaan had hem zwijgzaam en in zichzelf gekeerd gemaakt, en langen tijd nog bleef hij schuw en achterdochtig in het gezelschap van blanken. Natuurlijk was hij officieel nog een gevangene. Zijn kennis van de gewoonten der Inheemschen bleek evenwel van zoo groote waarde voor de verdere ontwikkeling van het land, dat de gouverneur hem gratie schonk. Op die god" en derlingste het vijfde

manier verloren de wilden hun „blanken kwam er een einde aan een der zonavonturen, die ooit een Europeaan In werelddeel heeft beleefd.

Van het voetbalveld 1—2. Denemarken - Nederland 2 — 2. — Deze twaalfde ontmoeting tussehen de elftallen van Denemarken en Nederland is betrekkelijk met een verrassing geëindigd. Terwijl de rust was ingegaan met den stand 2 — 1 in het voordeel van Nederland, slaagden de Denen er eerst tegen het einde In, den gelijkmaker te scoren, hetgeen zeker nog een gevolg was van het slechte spel der juist voor dezen wedstrijd gewijzigde Nederandsche voorhoede. — Een tweetal momenten uit den spannenden strijd, die door den Deenschen koning werd bijgewoond. 3-7. Nederland B-Continent. — Een aantal kieken van dezen voetbalwedstrijd, die in het Amsterdamsche stadion werd gespeeld, en die door het Continent met 2 — 1 werd gewonnen. 3. Olivieri verdedigt het Nederandsche doel. 4 — 5. Twee momenten voor het Nederlandsche doel. 6. De wereldberoemde mid-voor Piola ziet zich den bal ontnomen door de Nederlandsche backs. 7. Olivieri werkt den bal weg.

£**D

\£p%r

IN DE BOX. , . - Twee aardige foto's van Prinses Beatrix, door Z.K.H. Prins Bernhard zelf opgenomen.

EEN

GOEDE

TIJDING ook niet meer verlaten wil, omdat hij er is gaan houden van de mooie Duare, de koningsdochter, tegen wie hij echter op straffe des doods niet van zijn liefde had mogen spreken... Dreigend en wreed zijn dan ook de gevaren, waaraan de beide jonge menschen blootstaan.

Op de volgende bladzijden wacht onzen

w&&i

Zij vinden daar namelijk het begin van ons nieuwe feuilleton I

CARSON NAPIERS WONDERLIJKE AVONTUREN OP VENUS van

den

EDGAR ■

;''^.V '

Wi®vW

bekenden RICE

schrijver

BURROUGHS

Door zijn boeken over Tarzan is de naam lurroughs een symbool geworden voor illen, die van spannende, boeiende lectuur liouden. Het succes, dat deze schrijver met tijn Tarzan-verhalen behaalde, wordt echter log overtroffen door zijn boeiend relaas der EDGAR RICE BURROUGHS, avonturen, welke Carson Napier, die met schrijver van „Carson Napiers wondereen vuurpijl-vliegtuig naar Venus vloog, op lijke avonturen op Venus". Ideze planeet beleeft. Met ongeloolelijk rijke fantasie, maar toch zóó, dat men Het is ons gelukt, fiet leest alsof het werkelijkheid is. die men van zeer ^meemaakt, beschrijft Burroughs op meesterlijke wijze jgevallen van den held van zijn verhaal, die in een even ide als geheimzinnige wereld vol schrille tegenstellingen k nalnman

dichtbij de lotvreemterecht

aan worcklrt Ate. hi! niet meer verlaten kan. maar

FANTASIE. LIEFDE EN AVONTUREN vormen de elementen, waaruit Burroughs zijn schepping opbouwde, en met groote vaart voltrekken zich de vele, spannende gebeurtenissen, die het verhaal voor den lezer zoo ongemeen boeiend en afwisselend maken. PAKKENDE ILLUSTRATIES, speciaal voor ons blad geteekend, zullen het geheel verluchten I het auteursrecht van dit bijzondere verhaal

UITSLUITEND VOOR ONS BLAD aan te koopen, xoodat men het ook allèèn in ons blad zal kunnen lezen. Iets wat onze lezers stellig op prijs zullen stellenl

CARSON

NAPIERS

WONDERLIJKE AVONTUREN OPVËNÜÏ DOOR EDGAR RICE BURROUGHS iCMRIJVER DER TARZAN-VERMALEN tt nl^

Gt AUTORISEERDE

•

VERTALKIG

I

ndie is een wereld op zichzelf, anders wat manieren en gewoonten betreft, maar bovendien nog van de wereld en het leven zooals wij die kennen gescheiden d oor een breede kloof vol geheimzinnigheid, die

-j

t^-O

• ^ -•-».. *i

••^iii

^^j

HET

H E DER LAh D i C W

getwyfeld stonden ons nog andere gevaren te wachten nu wy op zoek gegaan waren naar Vepaja terwyl wy wanhoopten of wy l^lon rvtrtn** nw-* U,.i *.«... — _ 1-1J1• dit Un"d werooh"zoudyn"vinden;maar"op^hetoogenbiirwas erniëts dat ons geluk verstoorde of dat sombere v ns dacht niet aan hetgeen o »een ons mogelyk te wachten kon staan Met Duare zal het waarschynlyk echter wel anders zijn geweest Zy zalil misschien wel gedacht hel hebben, dat ons een ver™.. ....^.y« „..heil was OOK schnkkelyk onheil dreigde. En datdat-was ook De begrijpelijk, want tot op het oogenblik dat wy ons in de lucht verhieven om boven de muren van Havatoo uit te komen, had zy er geen idee van gehad dat er een voertuig bestond, waarmee men zich van den grond kon verheffen en door de lucht vliegen. Het was natuurlyk een geweldige openbaring voor haar, maar zy was erg dapper, en ze geloofde my op myn woord, toen ik haar verzekerde, dal wij volkomen veilic a waren. Het vliegtuig was een voorbeeld van volmaaktheid, en misschien zullen ook de Aarde-menschcn dergelyke vliegtuigen bezitten zoo.... ^! wetenschap ..vlv,..ov..a1J er ei even eveu ver voortgeschreden vüungcscnreaen is als in de stad Havatoo Synthetische materialen van een ongeloofelyke duurzaamheid en lichtheid waren voor dee constructie gebruikt. De geleerden van Havatoo hadden my verzekerd, dat de levensduui jr er van minstens yyftig jaar zou zyn, en dat er in dien u tyd tyd geen geen en enkele reparatie aan myn vliegtuig zou behoeven te geschieden, mits er geen ongeluk mee plaats vond. De motor liep volkomen geruischloos en sneller dan de Aard-menschen zouden kunnen droomen. Brandstof voor den ceheelen levensduur van het vliegtuig bevond zich aan boord, en ze nam slechts weinig plaatsruimte in, want ze kon geheel in de de hand hi... geborgen worden! Dit oogenschynlyke wonder is wetenschappelijk echter zeer eenvoudig verklaarbaar. Onze eigen geleerden zyn zich bewust van bet feit dat de energie, welke vrykomt door verbranding slechts een mimmaa gedeelte is van hetgeen er vry zou komen indien men een stof geheel zou kunnen vernietigen. Nemen wy steenkool ais voorbeeld, dan kunnen we zeggen dat de energie welke vriiKomt bil haar verhranrlinir ctQQt int w;« ,,,„ii,„ ,,_,•: i i ■. „.0v^.^.t »t....ciigiiiK ai» een siaai lot acntiien miiiioen geen dms zeggen wil dat indien wy evenals de geleerden van H Havatoo het middel wisten om steenkool te vernietigen, de energie- die di( hiërmaal door ontstond achttien •;■■- miiiioen •"«"« maal grooter grooter zou zou wezen wezen (k dan wij thans uit deze stof kunnen halen, nu wij haar alleen maar kunnen verbranden. De brandstof van mijn motor ..^r bestaat uit een substantie die lor heet, welke een element ' tot nu toe onbekeiuf aaii it yor-san yor-san bev bevat, de Aarde-menschen, en eeen ander element vik-ro, vik-ro waarvan de werking op het yor-san tot resultaat heeft, dat het lor tota al vernietigd wordt.

I'll

dën koning. Ik volgde hen op hun zwerftochten over zeeën en door .<..,,,v.. ^.i bergen, «ti^Ln, lui waa Duare landen en tot z,y zy in ue de siau stad navaioo Havatoo Kwamen, kwamen. waar ondanks de groote beschaving en wysheid die er gevonden werden, door een misverstand in de rechtspraak, ter dood veroordeeld eld \s werd. Ik trilde letterlijk van opwinding tijdens hun gevaarlyke ontvlluchting met het vliegtuig, dat Carson Napier had gebouwd op ver: _rzoek der heerschers van Havatoo. En voortdurend■ leed ik met Napier Na mede, omdat Duare met by machte bleek zijn liefde anders dan als een beiecdigmg te zien — omdat zij de dochter was van den jong, den koning van Vepaja! Ze wees hem voortdurend af, omdat zy een prinses was, maar eindelijk kon ik my toch mét hem verheugen daar zy ten slotte de waarheid inzag en hem bekende dat zij, ofschoon zij nooit zou kunnen vergeten dat zij een prinses was, toch had ontdekt, dat zij in de allereerste plaats vrouw was' Dat was_ onmiddellijk nadat zij uit de stad Havatoo waren ontkomen en boven de Rivier des Doods vlogen een onbekende zee tegemoet tijdens een naar alle waarschijnlijkheid hopelooze poging om Vepaja terug te vinden, waar Duare's vader, Mintep regeerde. Maanden gingen voorbij zonder dat ik ook maar één woord van

vl.i)Vflihet-fllith°UdingSuerni0?,en van ons vliegtli'g aangaat, hadden wy wel vyftig jaar achter elkaar kunnen doorvliegen, zelfs bij de meest ongunstige weersomstandigheden, maar onze zwakte lag in het feit, dat wy geen levensmiddelen hadden! Wij hadden zoo overhaast de vlucht moeten nemen, dat ons absoluut de tijd ontbroken had om voor nroviand te znrapn Wii horirio., „.„i— »„ .._.i ._

verongelukt was. Maar toen opeens ontving ik weer een levensteeken vr.n hem en volgden zyn mededeelingen elkaar weer even regelmatig als tevoren. Hetgeen HIJ hij Ulij mij JIICUCmede " " op * ~ ' •'. ^ '•' -.vi^vvu deelde, zal ik rnu hier, zooveel mogelijk in zijn eigen woorden, over vertellen, opda allen die. dit lezen, zyn avonturen op de geheimzinnige planeet Venus zullen kunnen volgen HOOFDSTUK I. Iedereen, die al eens gevlogen heeft, zal zich de sensatie herinneren van zijn eerste vlucht ' lucht over bekend terrein, waarbij hy ver trouwde scenes zag van uit een nieuw gezichtspunt, waardoor dez( ze vreemd en geheimzinnig voor hem maar altijd was daar terrein niet

IH

uan OOK mee. „Waar gaan we eigenlijk heen'? vroeg zij. „We gaan op zoek naar Vepaja," antwoordde ik haar. „Tk zaf probeeren of ik je thuis kan brengen'" Ze schudde haar hoofd. „Neen, daar kunnen we niet naar toe h„Äar je f161?1, al den iUd naar je huis verlangd sinds je ontvoerd bent door de klangan, de handlangers der vijanden van je vader" J c,ul rdde ik. -'>

noeg gezegd!' " ' "je hcbt het mii a,thans vaak «e„Ik deed het voor je eigen bestwil, maar toch hoorde ik het je J altyd graag zeggen," bekende ze. „Van het eerste oogenblik af?" vroeg ik „Ja, van het eerste oogenblik af! Ik heb van het eerste moment af van je gehouden, Carson!" momeni „Je bent een ëompleet raadsel voor my, Duare! Ik dacht, dat je - 12

11

me haatte, maar soms vroeg ik me toch af, of dit wel zoo was." „En omdat ik van je houd, mag je nooit in de handen van mijn vader vallen." „Maar waar moeten we dan heengaan, Duare? Weet je één enkele plek in heel deze wereld, waar wy veilig zouden zijn? Er is er niet een; en in Vepaja zal jij ten minste geen gevaar loopen. Ik zal het risico moeten nemen je vader tot een ander standpunt over te halen." „Daar zou je nooit ili slagen," verklaarde zy. „u ongeschreven wet, welH verbiedt hetgeen jij gedaan hebt, is zoo oud als he koninkrijk Vepaja waar myn vader over regeert. Jij hebt mij verteld van de verschillende goden en religies, die er op jouw wereld bestaan. In Vepaja neemt de koninklijke familie eenzelfde plaats in de harten en geesten der menschen in, en dit is vooral waar ten opzichte van de dochter van een jong — ze is absoluut heilig! Naar haar te kijken is reeds een beleediging, zoo lang zy nog geen twintig is; om tegen haar te spreken is een misdaad, waarop de doodstraf St

IK VLOOG VEILIG EN WEL BOVEN DE ONTELBARE BEVAREN, DIE MIJ IN AMTOR, HET RUK OP VENUS, WAAR IK TERECHT W^SGSOMEN NA AL MIJN OMZWERVINGEN OP DEZE PLANEET, HADDEN BEDREIGD.

?Het is een dwaze wet," viel ik uit. „Waar zou je nu zyn als ik me aan die wet gehouden had? Je zou gedood zyn! Ik ben dan ook overtuigd, dat je vader my eerder dankbaar moet zyn, dan dat hy me moet laten dooden." , • „.. „Als vader zou hij dat ook zyn, maar met als jong. , „En ik veronderstel dat hy èèrst jong is," zei ik, een weinig

voort te vliegen om in Vepaja te komen. Daar ik wist dat Vepaja een eiland was en omdat ik altijd had begrepen, dat ik den een of anderen dag het verlangen zou kunnen krygen er heen terug te keeren, had ik mijn vliegtuig zoowel met intrekbare pontons als met een gewoon landingsgestel uitgerust. Het zien van de kudden beneden ons deed mij aan voedsel denken en vergrootte mijn honger. Ik vroeg Duare, of zy eveneens honger had. Ze zei, dat dit inderdaad hot geval was; dat zy zelfs ergen honger had, maar ze vroeg ook. wat voor zin het had dit te neggen. „Daar beneden bevindt zich ons diner," zei ik, naar de kudden wijzend. . . u uu Ja, maar tegen den tijd dat wij er zijn, zullen ze de vlucht hebben genomen," zei ze. „Wacht maar eens, tot zij een glimp van dit ding hebben opgevangen. Mylen in den omtrek zal er geen dier meer te bekennen zijn tegen den tijd dat je dit ding op den grond hebt geze — of het moest zyn, dat ze er zóó van schrikken, dat ze geen voet meer kunnen verzetten!" - ,, i u i, v, K<. Ze sprak natuurliik niet van mylen, doch van klookob; kob btteekent een afstand'welke gelijk staat aan twee en een halve aansehe mijl, terwyl het voorvoegsel kloo het meervoud aanduidt. Maar ze zei „dat ding" op.zijn Amtoriaansch. Toe noem mijn mooie lucht-schip niet „dat ding"," vroeg ik haar. "Maar het is geen schip," mompelde zij. „Ken schip vaart door het water! Ik heb er een beteren naam voor, Carson — het is een anotar." Prachtig," antwoordde ik. „Laten we het anotar noemen. Het was een goede naam, want notar beteekent schip, en an is een Amtoriaansch woord voor vogel. Anotar beteekent dus vogelschip. Ik vond dit een beteren naam dan luchtschip, mogelijk ook echter omdat Duare dien naam verzonnen had. We vlogen op een hoogte van ongeveer drie honderd vyftig meter, maar daar onze motor absoluut geruischloos werkte, was geen der dieren zich van het vreemde ding boven hen bewust. Toen ik in een spiraalvlucht naar beneden begon te glijden, slaakte Duare een gilletje van schrik en greep myn arm beet. Ze kneep echter niet, zooals sommige vrouwen zouden hebben gedaan; ze raakte myn arm alleen maar aan, alsof het contact haar reeds voldoende geruststelde. Het moet werkelijk een angstaanjagend gezicht geweest zyn voor iemand die nog nooit eerder een anotar had gezien. Iaat staan er in gezeten had! „Wat ga je doen?" vroeg zy. Ik ga dalen om ons'diner te bemachtigen. Wees met bang. Ze zei geen woord meer, maar liet haar hand nog steeds opr myn arm rusten. We daalden snel. toen plotseling een der grazende dieren opkeek. Zoodra het ons zag. liet het een luid gebrom als waarschuwing hooren en begon zoo hard het kon over de vinkte te rennen OnmidelUjk volgden alle andere dieren zyn voorbeeld. Ik vloog hen achterna terwijl ik zooveel daalde, dat ik juist boven hun ruggen was. . , ., (Wordt vervolqd)

"Jafhy is eerst jong, en daarom kunnen we niet naar Vepaja terugkeeren," zei ze beslist. ,. , , i „ii Wat een lot vol ironie hadden de omstandigheden my opgelegd! Met talrijke gelegenheden voor my, om in twèè werelden een meisje te ontmoeten waar ik van kon houden, had ik ten slot e een godin cekozen — een godin op de planeet Venus! Het was ellendig, maar foch zou ik hef niet graag anders gewild hebben Van Duare te hebben gehouden en te weten dat zy ook van mij hield, was beter dan een heel leven met een andere vrouw Duare's besluit, dat wy niet naar Vepaja moesten terugkeeren, had mi) in een buitengewoon moeilijken toestand gebracht. Natuurlijk wist ik niet, waar ik ergens Vepaja kon vinden, maar het was toch in ieder geval een doel geweest - iets waarnaar wy hadden kunnen streven. Nu hadden wy niets meer.... Havatoo was de grootste stad, die ik ooit had gezien, maar het onge oofelyke besluit van de rechters, die door een misverstand Duare ter dood wilden laten brengen, maakte het onmogelijk er weer been terug te keeren. Om te gaan zoeken naar een gastvrye stad in deze zonderlinge wereld die Venus vormde, scheen even nutteloos als hopeloos. Venus is een Wereld vol tegenstellingen, vol afwijkingen van alle aardsche omstandigheden, en vol paradoxen. Temidden der prachtigste en vreedzaamste landschappen ontmoet men de verschnkkelykste wilde beesten; onder een vriendelijk, beschaafd volk bestaan de ongevoeligste en meest barbaarsche gewoonten; in een ftad, die bewoond wordt door mannen en vrouwen van een groote intelligenüe zooals men die op Aarde nog niet vindt, treft men niemand aan die eenig begrip heeft van medelyden of barmhartigheid. Welke hoop had ikdus8 om een veilig heenkomen te vinden voor Duare en mijzelf? Daarom had ik besloten Duare naar Vepaja terug te brengen, opdat zy althans in veiligheid zou zyn. T. „• • We vlogen zuidwaarts langs de kust van Gerlat kum Rov, De Rivier Hes Doods en ik wist dat wy op die manier de zee moesten bereiken. fk vloog talg, daar zoowel Duare als ik het landschap wilden zien dat zich majestueus beneden ons ontrolde. Er waren wouden en Seuvels en vlakten, en heel in de verte konden wy bergen onderscheTden terwyl zich over alles heen de binnenste wolk uitstrekte die de Jèheele planeet omgeeft, en welke, tezamen met de buitenste wolk dge hiUe van de zon tempert en het leven op Ven^s mogelyk maakt. We zagen kudden dieren grazen op de vlakten, maar we Tagen geen steden of menschen. Het was een «ropte wildernis die zich onder ons uitstrekte, prachtig maar vol doodelyke gevaren typisch voor het ryk Amtor, waarboven wy ons n»bev.0Qnt waneer We vlogen in zuidelijke richting, en ik geloofde dat wanneer ♦wy de zee hadden bereikt, wij slechts in dezelfde richting behoefden - 13

OPLOSSINGEN ZOEK EN VIND 19 OCTOBER OPLOSSING

KRUISWOORDRAADSEL Verticaal;

KRUISWOORDRAADSEL

1

2

1. leesartikel 2. deel van een wagen 3. ontkenning 4. smaad 5. persoonlijk voornaamwoord 6. slim 7. voorzetsel 8. rivier in Nederland 13. persoonlijk voornaamwoord 14. stralen geven 16. voegwoord 18. lengtemaat 20. wederkeerend voornaamwoord (Fransch)

9

17

OPLOSSING

OPLOSSING WOORDKETTING

ß

G

E

M

S

B

E

1?

6

E

n

V

E

E

P

E

N

B M

E E

D

E

h

M

1? E

18

22. afkorting van een titel 23. uitroep van droefheid 24. zuster

INVULRAADSEL

E

15

Ü

LIJKOAREN RENTEKAAKT

1. 3. 7. 9. 10. 11.

PENDULE

F

LEOENDE

P

OPLOSSING STER-

Horizontaal uitroep begrip voorzetsel rund voegwoord kroon (afkorting)

13. vogel 15. meisjesnaam 17. meisjesnaam

26. 28. 32. 34. 35.

RUITENRAADSEL OPLOSSING

19. 21, 23. 25.

12. familielid

RAADSEL

-

Om de

VERBORGEN

*

ra

5

7

m n

I. onderdirecteur van een gymnasium 3. de kenmerkende eigenaardigheden van iemand 5. zeer vatbaar voor indrukken 7, welig groeien 9. op de voorste plaats 10. gelijktijdig II, muziekinstrument 12. vaandel 14. schade doen 16. voorlooper 18. baan die een ster aan den hemel beschrijft 19. zonder zenuwen.

plaat muzieknoot met een ar rijden afkorting op recepten onder anderen (afkorting) naar zich toe trekken rcdelooze dieren die in Ierland woont korenhalm

37. getij 39. ontkenning 41. 43. 45. 46. 47. 48.

muzieknoot wintervoertuig voorzetsel meisjesnaam familielid schoenmakers* gereedschap 49. afkorting op telegrammen

31. familielid 32. gemeente in Gelderland 33. behoudens vergissingen (afkorting, Engelsch) 35. 36, 38. 40.

meisjesnaam groente speelgoed boomtak

42. afkorting op recepten 44, muzieknoot 46. afkorting van een titel.

K^

I§I

10

'

15

^

ia'

" Verticaal; 1. verbinding 2. met groote moeite iets dragen 3. dik touw 4. gemengde orgelstcm

m

De hoofdprijzen door:

4

3

^Pl ET^ ii

El 15

131

km

19

6. rookartikel 8. die van zijn geld leeft 9. voorlooper 12. kolom cener balustradc

13. 15. 16. 17.

muziekinstrument geen rente gevende voorste deel derbaan aanwijzend voornaamwoord.

PUNTENRAADSEL Door op de punten letters te plaatsen vormen zich woorden van de volgende bcteekenis:

woorden OPLOSSING

die

ONZE FILMPUZZLE

beteckencn:

1. vleesch

ZIG-ZAGRAADSEL

invullen,

gaar

maken

2. dank betuigen 6

C

J

A

6

6

T

e

B

E

*

T

A

A

n

D

& i

A

A

6

P

A

Q

B

A

K

If

E

n

<>

T

P

ff

e

P

£

T

A

A

Q

T

3. een lek hebben 4. onderwijzen 5. hard loopen 6. aan land komen 7. in bet openbaar verkoopen 8. olie,

uit

9. iemand

JEAN PARKER

oranjebloe-

sem gedistilleerd aan

gevaar

onttrekken. 14

De

deze

week

verworven

troostprijzen

konden

worden

toegekend

aan:

mevrouw Diepeveen, Rotterdam; mevrouw v. d. Lugt-Nuyten, Amsterdam; mevrouw A. Saans-Dols, Maastricht; mevrouw P. A. Terstal-v. Am>tel, Haarlem; mejuffrouw J. Dijkman, Scheveningen; mejuffrouw J. N. de Bel, Zwijndrecht; mejuffrouw A. M. Korfage, Amsterdam; mejuffrouw R. Versteeg, Gorcum; mejuffrouw M. Sonder, Hengelo; mejuffrouw v. d. Kolk, Heelsum; den heer M. Pama, Schlebroek; den heer G. C. P. v. Male, Rotterdam; den heer S. Kortenhout, Amsterdam; den heer L. C. de Rijke, Middelburg; den heer E. de Weerd, Maastricht; den heer L. J. de Klerk, Maastricht; den heer A. Swier Jr., Scheveningen; den heer A. van Noord, Utrecht; den heer J. v. Menen, Amsterdam; den heer J. Albers, Apeldoorn. De hoofdprijs van de week gewonnen door:

t—5 klanken voortbrengen — 2—6 aan talcl zitten — 3—7 die leeft — 4—8 telegram — 1—2 vlek — 2—3 wat gesproken wordt — 3—4 een klein gedicht — 4—5 jongensnaam — 5—6 deel van den dag — 6—7 plaats in Gelderland — 7-8 eind — 8-1 heldendicht.

den heer H.

„Filmpuzzle"

werd

deze

W. Smink Jr., Schoonhoven.

De troostprijzen vielen ten deel aan: mevrouw Strating-Kok, Groningen; mevrouw G. W. Beijers, Amsterdam; mevrouw M. B. J. Havers-Meijer, 's-Gravenhage; den den den den den den den

HOE LANGER HOE KORTER Bedenk een woord dat, hoewel het gewoonlijk meer dan één belcekenis heeft, meestal gebruikt wordt als de benaming van een delfstof. Indien u het juiste woord gevonden hebt, neem er één letter af, waardoor u een deel van den voet overhoudt, indien u van dit laatste woord weer een letter afneemt lult u een telwoord overhouden. Neem hiervan weer een letter af en u houdt een voegwoord over.

•é

heer heer heer heer heer heer heer

G. Franken, Delft; H. G. J. Rust, 's-Gravenhage; R. A. A. v. Dale, Hulst; A. Tenner, Amsterdam; W. Meulenbeld, Enschede; W. Willems, Arnhem; R. Roggema, Groningen.

ONZE PRIJZEN.

in de

richting van de pijltjes

werden

mevrouw G. Janssen, Steijl; mejuffrouw M. Schmetz, Venio; mejuffrouw D. Beekhuis, Dieren; den heer J. Stouten, Leiden; den heer J. B. Zeidenrijk, 's-Gravenhage.

cijfers — te

beginnen bij en

SPREEKWOORD

DEKKOKGAAT ZOO LANG TL WATER TOT ZIJ BREEKT.

Horizontaal:

m,

2

1

ONZE FILMPUZZLE - KAMRAADSEL

N

dekriet ruilinp dekglas pralen zoeten voelen stangen steven wachten derven stooten zljlaan berg-eend kisten

In ieder vakje moet een lettergreep ingevuld worden. Tezamen vormen deze lettergrepen woorden van de volgende bcteekenis:

27. persoonlijk voornaamwoord 29. uitroep 30. eens

SCHRIFTELIJK

KAARTLOOPEN

DE PRIJSWINNAARS

LETTERGREEP-KRUISWOORDRAADSEL

Vul in: Horizontaal: I. naam van een filmster.

5

^

^

5

6

Verticaal: 1. met een lans gewapende ruiter 2. ouderdom 3. Grickschc i 4. hevig gevoel van afkeer 5. slechte daad 6. opgerold stuk vleesch. Te gebruiken letter«: a, a, a, a, a, c, d, d, d, d, c, e, e, e, e, f, f. h, i, i. i. i. i, 1. 1. 1. 1. 1. 1m, n, n, o, o, p, p, r, r, s, s, s, s, t, u, w, y, ij. Wij stellen een hoofdprijs van ƒ 2.50 en tien filmfoto's beschikbaar om te vcrdeelen onder de goede oplossers. Antwoorden in te zenden vóór 9 November aan Dr. Puzzelaar, Galgewaler 22, Leiden. Óp enveloppe of briefkaart a.u.b duidelijk vermelden: Filmpuzzle 9 NoTcmber,

Voor goede oplossingen op iedere puzzle, rebus, probleem, enzoovoort, stellen wij een prijs van ƒ 2.50 benevens vier troostprijzen beschikbaar. In totaal dus deze week 5 prijzen van ƒ 2.50 elk en 20 troostprijzen. DE OPLOSSINGEN op de in dit nummer voorkomende puzzles, enzoovoort, gelieve men vóór 9 Nov. in te zenden aan Dr. Puzzelaar, Galgewater 22, Leiden. Op enveloppe of briefkaart vermelde men duidelijk: Oplossingen Zoek en Vind 9 Nov.

Deze puzzle kan tegelijk met de andere ingezonden worden, doch liefst op een apart velletje papier.

I

CAR FREE Regie: MARK SANDRICH Tony Flagg Amanda Cooper Steve Arden Cora Cooper Butch Connors Dr. Powers Oberkellner Miss Adams Liftbediende GoUspeler Mrs. Fletcher Li'tboy Typiste Rechter Travers Scheidsrechter Agent

Songs: IRVING BERLIN

/

Fred Astalre Ginger Rogers Ralph Bellamy Luella Gear Jack Carson Walter Kingsford Richard Lane Kay Sutton Jack Arnold James Finlayson Grace Hayle Paul Guilfoyle Rita Oehmen Clarence Kolb Franklin Pangborn Edward Gargan

R.K.O.-RADIOFILM Steve Arden, een jonge advocaat met een bloeiende praktijk, is sterk onder den indruk van het feit, dat Amanda Cooper, een radiozangeres van reputatie, haar verloving met hem voor de derde maal heeft verbroken. Steve's beste vriend, dokter Tony Flagg, een beroemde jonge psychiater, biedt zijn vriend aan Amanda onder behandeling te nemen, ten einde te ontdekken, waarom zij steeds van gedachten verandert. Ongelukkigerwijze hoort Amanda bij toeval, dat Tony reeds een diagnose aangaande haar geestestoestand gesteld heeft, voordat hij haar zelfs heeft ontmoet en dit maakt haar zóó woedend, dat ais zij met elkaar in aanraking komen, dokter Flagg

lang niet gemakkelijk Amanda's geestesgesteldhe.d kan analyseeren. Eerst na enkele dagen gelukt het hem haacte bewegen tot het innemen van een verdoovend middel, waarna zij hem haar droomen, die zij hierdoor zal krijgen, moet mededeelen. Tony op zijn beurt zal deze droomen dan analyseeren. ■■ L u A,t ,;; Maar Amanda droomt van . . . Tony en z.j beseft, dat zij van hem houdt en niet van Steve. Dit w.i zij hem echter niet bekennen, en ze vertelt den jongen dokter een fantastischen droom, dien zij gehad zou hebben Er van overtuigd, dat Amanda een complex van geestelijke belemmeringen heeft brengt Tony haar in een tijdelijken hypnose-toestand, en beveelt "haar ai haar belemmeringen opzij te zetten en. . . om wanneer zij bijkomt aan haar eersten impuls toe te geven. Per ongeluk verlaat Amanda het spreekuur vari dok er zij alle dinFlagg zonder dat haar trance is opgeheven. Vrij van alle belemmeringen doet Hagg zonaer aa Allereerst gooit zij een groote spiegelruit in, ..., gaat dan ^a"; Jet radio ation,"zü regelmatig optreedt en vertelt den luistervinken -t z« werke^ mk denkt van het product, waarvoor zij door den microfoon reclame maakt. Ten slotte Ïeeft zij een pohtiea^ent e^ schop, en juist op dat moment krijgen Tony en Steve haar te ».Irlron »n verlossen haar uit den hypnotischen toestand. P imanda Jeet nu dat zij van Tony houdt en vertelt hem dat. Tony is er echter van

u . ILnir

F„ nu wil Tonv haar in den

toestand

terugbrengen,

waarin

ZIJ

ver-

-ä 'i r ää ^T ziï ir.Ä' fä ÄloÄ"c^Ja ;.t5l o. «c-k i...,

Fred Astalre en Ginger Rogen.

-'s-

Ginger Rogers, Fred, Ralph Bellamy en Luella Gear.

normalen

yoorwaardelijk veroordeeld wordt, met de beMing, dat hij Amanda nooit meer mag zien. Steve probeert er Tony van te weerhouden naar, Amanda te gaan op den dag, dat Steve en xlj zullen trouwen, doch Tony weet haar huls binnen te komen. Terwijl Steve Tony een kaakslag wil toebrengen, bukt deze en de per abuis getroffen Amanda stort neer. Tony brengt haar wéér Jtot het bewustzijn, en haar eerste impuls is h*n om den hals te vallen.

.o s...„ ,«,«1 ion,

v ^

^ß

. ^fei,

^f!!»-

w

^^ W ..

"i

EN TOCH

IWEEFT m SL1CWTE HET GOUDEN DORPJE Heel lang geleden leefde er een kruidenier met name Peter, die maar weinig geluk "had. Klanten kwamen slechts zelden bü hem koopen, en diegenen, die toch in zün winkeltje kwamen, vroegen waar op crediet en betaalden hem niet. Nochtans deed de brave man uiterst zyn best om iedereen te voldoen. Hij hield zyn huisje netjes, hy stalde de beste koopwaar uit, en zijn gewichten waren onvervalscht. Maar dat alles hielp niet. Peter had pech en altyd maar voortdurend pech. Eens dat hy eenzaam achter zyn toonbank zat, kwam er een oud vrouwtje binnen. Peter heette haar vriendelijk welkom en vroeg beleefd wat ze wenschte: een half pond bruine suiker, een ons peper, een kaars of zooiets. Maar 't vrouwtje schudde het hoofd. „Ik ben te arm om iets te koopen," zuchtte ze. „Ik kom integendeel iets verkoopen." Dit zeggende legde ze een in een handdoek gebonden pakje op de toonbank. Peter glimlachte treurig, maar hy had een goed hart. „Kom, laat het maar zien," sprak hy. „Kyk," zei 't vrouwtje, „dat is een lekkere geitenkaas, die ik zelf heb gemaakt. Kan ik er zes stuivers voor krygen? Ik heb dat geld erg noodig." De kaas was onooglijk en zy rook bepaald niet lekker; zelfs voor geen geld van de wereld zou Peter er van geproefd hebben, maar 't vrouwtje keek hem zóó smeekend aan, dat hij de gevraagde zes stuivers uit zyn lade nam en ze haar met een vriendelijk woord overreikte. „Pinkerdepink zal 't u loonen," lachte 't vrouwtje, en weg was ze met haar zes stuivers. „Pinkerdepink?" dacht Peter, „wie mag dat zyn? Of steekt dat vrouwtje soms den draak met my? Dat zou heel leelyk zyn, want die zes stuivers kon ik zelf best gebruiken en aan die geitenkaas heb ik niets. Doch hy dacht ook dat hy misschien een goed werk had verricht en ging met opgeruimd gemoed naar bed. Nauwelijks had hy een beetje geslapen, of hij hoorde een vreemd gestommel uit den winkel opstijgen. Behoedzaam sioop hy de Irap af en door een vensterluikje gluurde ^ü in don winkel.

JANTJES SCHOENEN •LPp een keer voelde Jantje Capellen Zijn schoentjes zoo vreeselijk knellenl Ze waren te klein En deden hem pijn Zóó erg, neen, 't was niet te vertellen!

kerdepink het kabouterdorp, dat onder den plankenvloer van den zolder hier gebouwd is, en gaat met zyn volk veel verder wonen." „Ja," zei de eerste weer, „we moeten hier weg, tot nu toe waren we maar duimkabouters, dit wil zeggen, dat we maar een duim hoog waren, maar weldra worden we voetkabouters en hebben dan de reuzenlengte van een voet. Daardoor wordt het dorpje hier onder den zoldervloer veel te klein voor ons. Pak de kaas en maak haast, kameraad!" En weg waren ze, de geitenkaas meesleurend. Peter keerde naar bed temg, maar nauwelijks was het dag of hy klom naar den zolder en begon den plankenvloer open te breken. En werkelijk, daar stond hy voor een klein, snoezig dorpje uit een twaalftal huisjes bestaande, die thans onbewoond waren. Deze huisjes waren echter van zuiver goud en de vensterruitjes van louter diamant. Iedereen zal wel begrypen dat met zulk een geweldigen schat Peter geen kruidenier is gebleven, maar dat hy een man van aanzien werd, die heel veel goed deed en daar zijn grootste geluk in vond.

ADEM/

J

Hij' ions altijd ontevreden, o/ndat zijn Pyamds nooit mooi gewassen waren I

WOR — T IS WAAR. HENK HEEFT LAST VAN SLECHTE ADEM, MAAR HET WAS ONDEUGEND VAN JE OM HEM DAT ZOO MAAR TE ZEGGEN !

Het zuurstofhoudende Radion-sop doet veel meer voor hel wasgoed dan gewone zepen. Radion verwijdert al het vuil uit het goed, ook het vuil, dat diep in het weefsel is gedrongen. En doordat Radion met zijn speciale werking het wasgoed werkelijk helemaal schoon maakt, wordt het goed zo prachtig hagelwit.

GRAPJES OUDiPRDS^il

Hij wist vaders schoenen te grijpen, Heel stlekum — dat kun je begrijpen! Wel waren ze groot. Voor Jantje geen nood: Hij vindt zich op een heertje nu lijken!

Patiënt: „Is het ernstig, dokter?" Dokter: „O neen. U hebt een steenpuist in uw nek, maar ik zou u toch aanraden, ze goed in het oog te houden." Eet smakelijk.

Deze was helder verlicht door den maneschijn, en Peter kon alles even goed zien al by klaarlichten dag. Doch hy verschoot van kleur, toen hy twee heel kleine mannetjes zag, die op de toonbank stonden en zich te goed deden aan de geitenkaas. „Och," zei opeens een der mannetjes, „dat is nu eens echte kabouterkaas, zooals wy er in geen honderd jaar meer gegeten hebben. Weet ge wat, we zullen er een goede portie van medenemen voor onzen goeden koning Pinkerdepink." „Dan moeten wy ons haasten," sprak de andere, „want dezen nacht nog verlaat Pin-

En Radion is thans, door de lage prijs binnen ieders bereik. Bovendien, op elk pak nog een geschenkenboni

Moeilijk. HFNK'S TANDARTS

GEEFT HEM

en

-jt/fimmm ciwicin

RAOtS-Pl'.',/.,.

VOOR SLECHTS Vk CENT

Wat zou U denken van

„Zeg eens kellner, die visch is allesbehalve versch." „Ja, mynheer, om u eerlyk de waarheid te zeggen, u hadt ook gister moeten komen." Begrüpelyk.

numMi ntuiniiwmy

RAAP

— SLECHTE ADEM KOMT MEESTAL VAN VOEDSELRESTJES TUSSCHEN DE TANDEN, DIEONVOLDOENDE GEREINIGD ZIJN. IK BEVEEL COLGATE'S TANDPASTA AAN. HAAR SCHUIM DRINGT OVERAL DOOR EN VERWIJDERT DEZE ONGERECHTIGHEDEN.

een

gezellig

partijtje

noodig om deze annonce uitgeknipt In open enveloppe als drukwerk aan ons op te zenden, ontvangt U uitvoerige brochures over het

THUIS BILJARTEN??? 3 WEKEN LATER. DANK Zll COLGATE JE KRIJGT EENAARDIGEN, NIEUWEN OOM, BETTY!

Professor (midden in den nacht wakker wordend met pijn in de lenden): „Hé, waar ben ik hier? Wat is dat vreemd!" (Beter rondkijkend): „O, daar ontdek ik het al. Ik heb gisteravond myn kleeren in bed gelegd en ben zelf over de leuning van myn stoel gaan hangen!"

HERSTEL VAN uw HAARGROEI

Nu voor iedereen mogelijk. Vraagt onder bijvoeging van 20 et. porto onze zeer uitv. en interes, inlichtingen.

Vermeldt

Fa. JOH. GROEN Lzn. Afd. K. Korenaarstr, 61

uw naam

R

Rotterdam (w)

en

adres op de achterzijde der enveloppe en adresseert aan :

Dr. H. MANNING'S Pharm. Fabriek N.V., DEN HAAG

Annonces betreffende GENEESMIDDELEN

hebben bewezen, dat 76 % van personen boven de 17 jaar onwelriekende adem hebben, en ook, dat dit meestal veroorzaakt wordt door onvoldoende gereinigde tanden. Het aromatisch schuim van Colgate's tandpasta voorkomt dit, omdat het, in tegenstelling met gewone tandpasta's, overal doordringt en de voedselrestjes tusschen de tanden verwijdert. Bovendien polijst Colgate de tanden zonder het glazuur aan te tasten. Het maakt ze hagelblank.

EN

. .. - .. .«. ■ 1 T c KI GENEESWIJZEN

PROEVEN

Weest niet langer een prooi van de ondragelijke last en de folterende jeuk, wanneer een eenvoudig middel uilkonm kan Urengen. Een paar druppels van de heldere vloeistof D.D D. op de pynhjke nfek en de jeuk bedaart onmiddellijk, de aandrang tot krabben ■verdwiint Denkt U eens in. weer rustig te kunnen slapen en 9 morgens veÄ aan den arbeid te kunnen gaan. Het H-D-U.-Recept van Dr D Dennis wor.lt sinds vele jaren met sneres aangewend tegen Eezeem, Open Beenen, Zweren. Puistjes en andere huidaandoeningen. Flaeon. è 75 cent, f 1.50 en f 2.50 bij Apothekers en Drogisten.

jR^g^a

IN TUBES VAN

' 30.50r.80ct '

FAMILIECOMBINATIES (2tubes)45.75en1.25 19

m smiv., Uil"

EEN COMPLEET VERMAAL DOOR

Paul Hurst had geen begrip meer van den tyd terwijl hy moeizaam voortsjoktedoor den hevigen sneeuwstorm. Hij wist niet, hoeveel uren hij reeds geloopen had. Toen, opeens, werd het gordyn der dikke, witte vlokken iets yler en ontdekte hij in de verte de vage omtrekken van een hut. Hij kon ze slechts heel even onderscheiden, maar dat was voldoende; hij kende nu de richting waarin hy gaan moest en voorzichtig baande by zich een weg door de dikke sneeuwlaag die den weg bedekte, tot hy plotseling voor een muur van zware houten blokken stond, waartegen wit de sneeuw plekte, die in iedere spleet een houvast bleek te hebben gevonden. De hut van een trapper.... Paul Hurst dankte den hemel; zelfs al zou de hut onbewoond zyn, dan zou hy zich wel op de een of andere wyze een toegang verschaffen, en in ieder geval tegen den hevigen sneeuwstorm beschutting vin-, den. Met eenige moeite vond by de deur en bonsde er tegen met de kolf van zijn geweer. De deur werd geopend door een forschen man met een korten grijzen baard, gekleed in een bruin flanellen hemd en een dikken, wollen broek. De man staarde hem aan met een paar gryze oogen, die absoluut niet deden vermoeden wat hy dacht. Nog nooit had Paul Hurst iemand zóó totaal onverschillig zien kyken. „Gelukkig!" zei Hurst, innig dankbaar. Toen lachte hy. „Ik ben verdwaald geraakt in den storm, vriend, en ik ben nog nooit zóó bly geweest een mensch en een hut te hebben gevonden! Het is verschrikkelijk koud en eenzaam in de bosschen." De eigenaar van de hut ging iets achteruit. „Kom binnen, vreemdeling," zei hy toen, nauwelijks hoorbaar. De hut bestond slechts uit één vertrek. In een hoek stond een bed, dat keurig was opgemaakt met dikke, grijze dekens; in het midden bevond zich een ruwe houten tafel waarop Hurst eenige koffievlekken ontdekte; aan de wanden vormden eenige uit tijdschriften geknipte platen een sobere versiering. Paul Hurst toonde de meeste belangstelling voor de kachel. Hy liep er direct naar toe, trok zijn wanten uit en begon zyn handen te warmen. De trapper nam het geweer van den bezoeker, dat deze tegen de tafel had gezet, op en bekeek het aandachtig. „Een mooi wapen," zei hy goedkeurend, en zette het in een hoek van het vertrek. „Ik logeer in het hotel by Dear Lake," vertelde Hurst. „Vanmorgen ben ik vertrok ken om te gaan jagen. Ik vond het spoor van een eland, en heb dit verder gevolgd dan ik van plan was. Toen werd ik door dien sneeuwstorm overvallen en raakte den weg kwijt. Ik dacht werkelijk, dat ik nooit meer in de bewoonde wereld terug zou komen, toen ik deze hut ontdekte." De trapper stond hem in een hoek van het vertrek aan te staren, terwyl Hurst dit vertelde.

he^ veneden

„riet ziet er niet naar uit, dat het gauw zal bedaren," zei hy toen, als iemand die niet spreekt voordat hy hetgeen hy zegt, nauwkeurig heeft overwogen. En hy voegde er peinzend aan toe: „Je hebt een heel eind geloopen...." Hurst gryn?de. „Het verbaast me niets, dat te booren; ik heb zoo hard mogelyk geloopen sinds het is gaan sneeuwen. De moeilijkheid was, dat ik geen idee had van de richting waarin ik ging, en ik wist niet, dat je in deze bosschen zoo gauw kunt verdwalen. Je kunt er op het oogenblik geen tien meter voor je uit zien." „Dear Lake ligt zeker wel een myl of twintig hier vandaan — in noordelyke richting. Ongeveer twintig mijl...., maar ik zou denken, dat het er eerder méér dan minder zijn!" Er was iets wèl overwogens aan deze verklaring, welke gezegd werd met een langzame, diepe stem, die een effect van onherroepelijkheid had, en Paul Hurst had dan ook het gevoel alsof er een zware deur dichtgeworpen werd die hem voorgoed buiten de vreugden en gemakken van de beschaving sloot. Een oogenblik verontrustte het hem; hy begreep immers dat hy misschien verscheidene dagen tezamen in deze hut zou moeten zyn met dezen zwygzamen, onbehouwen man, en hy vond dit vooruitzicht allesbehalve aangenaam. „Misschien wil je een kop koffie," zei de trapper, zonder zyn bezoeker aan te kyken. Hy nam een kom en een pot met suiker van een plank in den hoek van het vertrek, en zette ze op de tafel. De koffiepot stond te pruttelen op de kachel. Paul Hurst wreef met een overdreven toon van genoegelykheid in zijn handen, en nam toen plaats op een derykisten welke als stoelen dienst deden. „Je kunt goed raden," zei hy, met een poging tot kameraadschappelykheid. De trapper schonk de heete, zwarte koffie in de kom. „Je bent Paul Hurst, van het warenhuis in Toronto," zei hy toen. „Inderdaad, die ben ik," zei Hurst, „maar hoe weet je dat?" Hij keek het baardige gezicht van den trapper onderzoekend aan. „Hé," zei hy toen, „wy hebben elkander als eens eerder ontmoet, is het niet?" „Zeker," zei de man. „Ik heet Noel Stebbing; ik ben vroeger by je in betrekking geweest." Hy zette den koffiepot weer op de kachel en zei kalm: „Ik was chauffeur op een van je bestelwagens; je ontsloeg mij wegens diefstal!" „0," zei Paul Hurst, en meer niet. „Misschien herinner je je myn verloofde beter dan my," vervolgde Stebbing. „Dinny.... een meisje met bruine haren en groote oogen. Ik hoorde dat ze zich met jou verloofd heeft nadat ze mij in den steek had gelaten. Grappig, niet, dat je in deze wildernis juist by my terecht moet komen?" Paul Hurst was geschrokken. Wat een situatie! Hoe zou die man daarop reageeren? Hij verkeerde in een onaangenaam — 20 -

parket; tien tegen één, dat er moeilijkheden uit voort zouden komen. Dat kon bijna niet anders.... „Ik zal je geheugen wat opfrisschen," zei Noel Stebbing. Hy zette zich op een punt van de tafel, terwijl hy Paul Hurst aankeek met zyn doffe grijze oogen, waarin deze geen spoor van vijandschap vermocht te ontdekken. Het leek wel, alsof ieder gevoel volkomen uitgebluscht was in dezen man; maar hy leek zoo hard als steen en het moest moeilijk wezen, zijn medelijden op te wekken. „Ongeveer twaalf jaar geleden gebeurde het; je had juist de zaak overgenomen, omdat je vader was gestorven. Ik was van hier, waar ik ben geboren, naar de stad gekomen en had er Dinny leeren kennen. Het was voor haar, dat ik een baan in Toronto had aangenomen; ze wilde er graag wonen, en we zouden gauw gaan trouwen. Toen gebeurde het. Ik moest op een avond een bontmantel afleveren by een klant, en het bedrag er voor ontvangen. Zy kreeg den mantel, en ik kreeg het geld — twee honderd dollar was het! Terwyl ik naar de zaak terugreed, kreeg ik het opeens verschrikkelijk koud. Ik had den geheelen dag in een hevigen sneeuwstorm gereden en ik ging een café binnen om me wat te verwarmen. Veel meer herinner ik me niet — alleen nog dat ik op de zaak terugkwam met hevige hoofdpijn en zónder geld." Hy schudde zyn hoofd als iemand die zich oude onaangenaamheden herinnert. „Ze hadden me natuurlijk een of ander bedwelmingsmiddel toegediend, maar dat wilde jij niet gelooven. Dinny ging naar je toe om voor my te pleiten, en je stelde geen vervolging tegen mij in, maar ontsloeg me zonder meer. En daarna, terwyl ik probeerde een nieuw baantje te krijgen, spraken Dinny, en jij elkander geregeld, maar ik wist dat toen nog niet. Ik hoorde het pas, toen ze my den bons gaf en jij met haar een vacantiereisje ging maken naar Californië. Ik veronderstel dat je het je nu wel weer zult herinneren...." Het w^as aan Paul Hurst's gezicht duidelijk te zien, dat hij het zich inderdaad herinnerde. „Het spijt me, Stebbing," zei hij heesch. „Ik was wat jong in dien tyd — geen ondervinding en zoo, je begrijpt het.... en de feiten waren tegen je." „En Dinny zag er aardig uit," zei Stebbing, zonder eenige emotie in zyn stem. Paul Hurst keek links en rechts om zich heen, als iemand die bang is voor zyn omgeving. „Eh... je weet hoe de vrouwen zyn..." zei hy onhandig. „Ze vinden iemand aardig en.... wel, dan kunnen ze eigenlijk met een man doen wat ze willen." Hij begreep zelf, dat het iets onwaardigs was, wat hy had gezegd. Stebbing barstte in een luid gelach uit, zoodat Paul Hurst byna van schrik van zyn kist opsprong. „Ik wist niet, dat je er zoo ingevlogen wTas...." zei hy schamper. Paul Hurst probeerde te glimlachen; de

„Maar.... maar dat is een moord...." man scheen het niet zoo ernstig op te vatten. Het was een eigenaardig type; hy zei hij. Stebbing wees met zijn uitgestreklen arm scheen geen wraakgevoelens te koesteren; maar men kon het toch niet heelemaal we- naar de open deur, waardoor de sneeuwvlokten met zoo iemand; hy zou plotseling uit ken naar binnen gejaagd werden. „Ga er uit," zei hij. „Het wordt hier kond." een heel ander vaatje kunnen gann tappen Hurst begreep dat bij diende te gaan. en om geld of zooiets vragen. „Je hotel ligt in noordelijke richting." zei „En hoe gaat het nu met je, Stebbing?" Stebbing. vroeg Hurst. „Nogal goed?" „Waar is het Noordon?" Hij bevochtigde zijn lippen, die erg droog Stebbing lachte. geworden waren, en voegde er snel aan toe: „Waar de kou vandaan komt!" „Je ziet er uit alsof je het niet erg gemakHurst drukte zich met zijn rug tegen den kelijk hebt gehad. Misschien kan ik je ermuur. gens mee helpen." „Ik ga niet," ze hij wanhopig. „Ik laat me Gezien de omstandigheden was het noodniet vermoor. ..." zakelijk den man in een goed humeur te Voordat hij den zin had kunnen afmaken, houden. had de forsche woudhewoner hem om zyn „Ik heb geen hulp noodig, dank je," was middel gegrepen, en terwijl Hurst hulpeloos het antwoord. „Het gaat me behoorlijk. Ik tegenstribbelde werd hij naar de deuropeben wat ze een gids noemen; ik vergezel ning geduwd en naar buiten in de sneeuw ryke lui zooals jij op jachtpartijen en zoo, en des winters zet ik strikken en vallen." gegooid. „Kom niet terug," waarschuwde Stebbing Hij stond op en rekte zijn lange beencn hem, terwyl hij in de deuropening stond. en gespierde armen uit. „Als je het tóch doel, zou je misschien met „Enfin, Hurst. ik heb nu je geheugen 'gebroken armen en beenen den weg naar wat opgefrischt en zoo, en je zult begrij- je hotel moeten zoeken." pen dat ik je nu vraag mijn hut te verlaten De deur werd met een smak dichtgeslagen; en je eigen weg te zoeken! Het is duidelijk, Hurst was alleen in den mist van zacht neerdat ik je hier niet kan houden na hetgeen vallende witte vlokken, terwijl door de ruit er gebeurd is." van de hut een onaangenaam gezicht naar Hurst stond op. hem keek.... „Natuurlijk," zei hij, bijna met een zucht Er zat niets anders op dan Ie probeeren van verlichting. „Ik begrijp den toestand er het beste van te maken wat er van te volkomen. Ik ben blij, dat je zoo redelijk maken viel; hij was er niet slechter aan toe bent, Stebbing, en ik herhaal, dat ik graag dan voordal hij de hut had gevonden, en zijn bereid ben alles zooveel mogelijk goed te verstand zei hem, dat hij zich gelukkig mocht maken. Ik zal je een brief schrijven en je achten, dat hij op die manier ontkomen was oen voorstel doen." aan dien beer van een man, die reden geStebbing staarde hem met zijn uitdruk- noeg had om hem te haten. Hij kreeg zyn kinglooze oogen aan. wollen wanten uit zijn zak en trok ze aan, „Wat is er met Dinny gebeurd?" vroeg en toen drong hij, met gebogen hoofd en hij, als terloops en zonder eenige belangvoorovergebukt, hel hosch in . . . . stelling. „Het is alleen maar uit nieuwsgieDe wind was gaan liggen maar de sneeuw righeid, dat ik dat vraag." scheen nog dichter te vallen dan eerst. Ze „Ze. ... ze heeft mij ook in den steek gelaten, Stebbing," zei Hurst. „Ze is uit zicht.oop ALS PK DROMMFX NAAR HET zelf weggegaan; ik.... ik hield van haar." STATIONEN WAARSCHUW DEN CHEF! „Zoo, zoo, zeker iemand anders gevonden MIJN HEMMEN WEKKEN NIET MEER!" die nog rijker was dan jij. denk ik. Dat was beroerd voor je, Hurst!" „O, ik heb me er over heengezet. Sommige vrouwen zijn zoo, nietwaar? Ik ben blij. dat je het zoo opneemt, zooals ik reeds zei. Als je mij nu wilt zeggen in welke richting ik moet loopen, en je mij even op den goeden weg brengt, dan zal ik gaan. Ik zal mij moeten haasten om vóór donker in het hotel te zijn." Stebbing lachte. „Het zou niet veel zin hebben als ik je de richting wees," zei hij. „Je zoudt ze in dat weer toch weer zoo kwijt zijn! En een weg is er niet. Je zult zelf je weg moeten zoeken in vertrouwen op je goed geluk...." Het onaangename was gekomen, en Hurst begreep nu ook, op welke wijze. „Maar ik kan den weg door de bosschen niet vinden met dat weer," zei hij angstig, „Het zou onzin zijn het te probeeren." „Ik geloof, dat je gelijk hebt." zei Stebbing onverschillig. „Ik moet dus minstens vanavond hier blijven! Het spijt me, maar er is geen andere weg, nietwaar?" Als eenig antwoord begaf de trapper zich naar de deur en gooide deze wijd open. " „Dal is de uitgang," zei hy grimmig, „ éénige uilgang. Ik heb je niet gevraagd hier te komen, maar ik vraag je nu wèl, om te willen gaan. En in je eigen belang kun je dat maar heler zoo gauw mogelijk doen." Hurst keek hem met groolc oogen aan

—

V

was zacht en klonterig, en er vormden zich dikke ballen aan de hakken van zijn schoenen, waardoor het loopen zeer bemoeilijkt werd. Na eenige minuten herinnerde hij zich, dat hij zijn geweer in de hut had laten slaan; zijn gedachten waren zóó zeer in beslag genomen geweest met de vraag wat hij doen moest, dat het hem eerst nu te binnen schoot. Het scheen hem echter niet geraden om naar de hut terug te keeren ten einde het wapen te gaan halen; Stebbing zon hem waarschijnlijk nog voordat hij iets had kunnen zeggen, een pak slaag geven. De trapper was hel soort man, die wanneer hy eenmaal tot iets besloten was, zonder veel woorden zou handelen; hij zou iemand geen tyd tol een verklaring laten! Op goed geluk liep Hurst voort door het dichte hosch, waar de takken en struiken zich direct achter hem sloten, als het ware een ondoordringbaren muur van verlatenheid en eenzaamheid vormend tusschen hem en de gebeurtenissen van slechts eenige minuten geleden. Het beleckende echter niet veel, nu; het was voorbij, en hij zou er maar niet meer aan denken, want prettig was het niet geweest. . . . Nadat hij ongeveer een uur lang voortgesukkeld had, bleef hij plotseling slaan en begon legen een boom Ie praten. „Ze was een vlinder," zei hij. „en ik heb haar niet in den steek gelaten. En bovendien . . zij was hel eigenlijk, die mij het

(Ingezonden mededeeling)

mogelijk om verder dan een paar meter voor zich uit te zien. Het terrein was heuvelachtig; hy daalde Had rheumatiek in al haar lichte hellingen af en liep door uitgestrekte vlakten, en klom dan weer tegen hellingen gewrichten op naar toppen, waar veel minder boomen stonden, maar hij kwam nergens — iedere Doet thans haar werk weer met gemak heuvelry was als de vorige en er was nergens eenig uitzicht door de staag vallende Deze vrouw kreeg een hevigen aanval van vlokken. rheumatische pijnen, die zich uitbreidde over Hy had nooit eerder geweten hoe ver:il haar gewrichten. Zij schryft: „Ik acht my schrikkelijk sneeuw in de bosschen kon zyn; verplicht alom luid de verdiensten van Kruschen Salts bekend te maken, daar het ze viel langzaam, geluidloos en meedoogenmy verloste van een ernstigen en hardnek- loos neer en het heele landschap er onder kigen aanval van rheumatische pijn. Ik had scheen dood. Ieder levend wezen scheen het in mijn beenen en knieën en dit breidde verdwenen — behalve deze eene mensch, die zich later uit tot in alle gewrichten van mijn doelloos in den meest letterlijken zin van lichaam. Dit duurde 13 weken; toen moest ik het woord scheen rond te dolen door deze naar bed. Daarna raadde men my aan, ondoorzichtige witte wereld.... Kruschen Salts te gaan gebruiken en vóórHy kwam by een rivier. Ze was geheel dat ik den tweeden flacon leeg had, kon ik mijn gewone werk weer doen." Mevr. I. D. bevroren, maar hy leidde de richting van Rheumatische pijnen zijn het gevolg van haar loop af uit de omgeving: ze zou naar onvoldoende werking van Uw afvoerorganen, alle waarschijnlijkheid naar het meer toewaardoor zich allerlei schadelijke afvalstof- stroomen. Zekerheid had hij daaromtrent fen, zooals urinezuur, dat de oorzaak kan natuurlijk niet, maar in ieder geval zou hy zijn van de rheumatische pyn, ophoopen. niet langer hoeven te vreezen in een kring Kruschen Salts spoort lever, nieren en inge- rond te loopen als hy den stroom volgde. wanden aan tot krachtiger werking, waarIndien hy er door by het meer kwam, wat door de afvalstoffen regelmatig worden verwijderd en Uw pijnen zullen afnemen, om dan? Het meer was vijftien myl lang, en hy tenslotte voorgoed te verdwynen. Kruschen kon niet weten op welk punt hij het beSalts is uitsluitend verkrijgbaar by alle apo- reikt had. Maar hy herinnerde zich een gethekers en erkende drogisten. zegde, dat luidde: het is moeilijk een mensch te dooden, die hoop heeft om op te steuhof heeft gemaakt; ik erken, dat ik me er nen! Hy zou, als het noodig was, rond het niet tegen heb verzet, maar ik ben er niet heele meer loopen, alleen om een of ander mee begonnen . ..." herkenningsteeken te vinden, waaraan hij Hij keerde den boom den rug toe en staar- kon zien, dat hy zyn krachten niet verspilde in de richting waar hy dacht, dat de hut de door doelloos rond te loopen. moest liggen. Het hield op met sneeuwen; de lucht zag „Ik zou wel eens willen weten, of hy dat loodgrijs; de avond begon te vallen, en nu weet," dacht hij. „Het is moeilijk om te de koude, scherpe sneeuwvlokken niet meer zeggen, wat hij weet. Men zou niet denken fel in zyn gezicht sloegen, begon hy zich dat het feit dat je er met de verloofde van wat opgewekter te voelen. een van je employe's vandoor bent gegaan, Hij zou den nacht natuurlijk in het woud na twaalf jaar nog gestraft moet worden, moeten doorbrengen, maar hij had lucifers maar het is nu eenmaal een grappige we- en met grimmigen humor dacht hy bij zichreld waarin wij leven — je kunt het eene zelf, dat hy geen gebrek aan brandhout zou oogenblik niet weten wat er het volgende hebben. Maar waarom zou hij nu eigenlijk gebeuren gaat. Hij mocht in ieder geval nog al niet reeds stilhouden en een kamp mavan geluk spreken, dat ik hem niet in de ge- ken? Dat was niet zoo'n kwaad idee; hy was doodmoe! vangenis heb geholpen!" De koude begon door zyn dunne kleeding Hy koos een kleine open ruimte midden heen te dringen, en hij sloeg zyn handen in een boschje kreupelhout, vlak by de tegen elkaar om ze wat te verwarmen. Plot- rivier. Twijgen en dunne takken op elkaar seling begon een vage angst zich van hem gelegd vormden de brandstof voor het gehem meester te maken, die weldra duidelij- zellig knappende vuur, dat hij zichzelf beker vormen aannam. loofde, maar het was niet gemakkelijk om „Ik zal beslist in dit bosch moeten ster- vuur te maken; het hout was vochtig en ven," zei hy overtuigd in zichzelf. „Dat heeft hij had geen snipper papier in zijn zak. hij geweten en daarom heeft hy my uit zijn Hy herinnerde zich eens gelezen te hebhut gezet. Ik weet niet, waar ik. loop, en ben dat de Indianen het droge, licht-onthet komt er ook niet op aan, voor zoover vlambare hout gebruikten dat aan den ik kan nagaan." binnenkant van de schors der boomen zat Maar toch begon hy weer verder te loo- en hy begon er naar te zoeken. Weldra pen, want als hij bleef staan zou hij het nog moest hij tot de ervaring komen, dat dit kouder krijgen. De koude voelde als de aan- een reizigers-sprookje was; het eenige raking van den dood, en gaf hem een sen- doode hout dat hy kon vinden was óf zoo satie van physieke pijn. De sneeuw viel nog hard als ijzer óf nat en verrot. steeds in dichte vlokken neer; het was onHij slaakte een verwensching en schopte de takken naar alle richtingen uiteen; toen keerde hy naar de rivier terug en begon weer verder te loopen. VERWACHT: Het werd kouder; de temperatuur moest METRO-GOLDWYN-MAYER'i ver beneden het nulpunt zijn. Maar de lucht werd helderder; het zou een van die lichte noordelijke nachten worden met sterren en een maan; het zou hard vriezen en erg koud MET ROBERT TAYLOR, MARGARET zyn.... SULLAVAN, ROBERT YOUNG Het daglicht verdween snel; de hoornen leken in een mantel van sneeuw gehuld; in EN FRANCHOT TONE de schemering deden zy denken aan onNAAR DEN GELIJKNAMIGEN ROMAN wezenlijke, zwijgende gedaanten, gehuld in VAN ERICH MARIA REMARQUE! witte lakens. Spottend schenen zy op hem

DRIE KAMERADEN

_ 99 _

wanneer de wolven nader gekomen zouden cijfers, terwijl jij de groote mijnheer bent, zyn, want hij meende stellig dat zij achter vol verwachtingen van jezelf. Begrijp je? Dan, op een dag, komt een van je chaufhem aanzaten en dat ze hem weldra zouden feurs je vertellen dat-ie een groote som geld hebben ingehaald. Naast den gevallen boom, plat op den kwyt is, en dat ze het van hem gestolen grond, lag een man. Hij bewoog niet, en hebben. Wel, natuurlijk geloof je dat verHurst ging langzaam naar Hem toe, met het haal niet; daar ben je te slim voor. Maar als zijn knappe verloofde komt om gevoel dat hy het slachtoffer moest zijn van een of ander gezichtsbedrog. De zwarte voor hem te pleiten, dan stel je geen vergedaante lag zoo stil, en men kon haar zoo volging tegen hem in, en voel je je een ware weinig verwachten hier in deze eenzaam- weldoener, omdat de meeste menschen dat niet zouden hebben gedaan. Het meisje is heid. een ware sirene; ze maakte je hoofd op hol Maar toen hy dichterbij kwam, zag hij en doet alsof je haar sprookjesprins bent. . . dat de man zich op zijn elleboog steunde en En je neemt haar een avond mee uit en hem gadesloeg. Het was Stebbing. kust haar goedennacht; ze bekent dat ze l Hurst was er niet zeker van, voordat de van je houdt je kust haar nog eens man sprak, en toen begreep hij, dat zijn en enfin, de rest begrijp je, nietwaar? vijand hem had gevolgd, waarschijnlijk om Je denkt niet aan het verdriet dat je een er zich van te overtuigen, dat hij niet levend anderen man doet; je. denkt alleen maar VANISHING CREAM uit het bosch zou komen. aan jezelf. ..." „Bang voor de wolven?" vroeg de trapHurst zweeg en Stebbing begon te lachen. COLD 'CREAM per sarcastisch. „Ze zullen je geen kwaad „Ga verder," zei hij. „Je amuseert me be/OGEWONE TUBE 55CT. - GBOTE TUBE 60cr doen," vervolgde hij. „Ze hebben nog niet slist!" jxjn, geëmulgeauL genoeg honger om een mensch aan te valHurst fronste zijn voorhoofd. len!" „Nu, je voelt dat je haar niet meer mis„Waarom lig je hier?" vroeg Hurst sen kan, en dan komt er een andere man nieuwsgierig. „Ben je gewond?" dien zij aardiger vindt, en dan laat ze op tot ik niet verder kan en we allebei neer„Ja. — Mijn been gebroken — die boom een gegeven oogenblik niets meer van zich vallen en samen sterven. Kom, laten wc is op me gevallen! Dat is pech, hèf' hooren. — Ze is nu geloof ik getrouwd met gaan." „Geloof je, dat het er zoo beroerd voor Een ironische samenloop van omstandig- een katoen-koning ergens in Atlanta, maar heden, dacht Hurst, terwijl hij naderkwam. het is niet haar éérste man. Ik hoorde, dat staat?" vroeg de man op den grond. „Natuurlijk. Zelfs als jij den weg wyst, „Laat me eens kijken," zei hij. ze al een paar keer gescheiden is " Stebbing lachte, terwijl hij een afweren„Dus je gelooft, dat je mij een dienst be- komen we hier toch niet meer uit. Ik praat mezelf geen fabeltjes in; eer het ochtend de beweging met zyn hand maakte. wezen hebt?" „Je hebt nu wel wat anders aan je hoofd Stebbing begon weer te lachten; zijn wordt, zullen we allebei styf bevroren zijn." Hij hief zyn hoofd op om naar de wolven dan je met mij te bemoeien," zei hij. „Je hebt zware lichaam schudde van pret. te luisteren; hun gehuil was minder goed „In ieder geval had zy je tóch den een of nu je eigen zorgen." Een taaie duivel! Hij scheen er zich anderen dag laten zitten; ze was geen hoorbaar en het bleek dat zij verder waren niets van aan te trekken, dat hij hier mach- vrouw, die een man lang trouw kan weggetrokken. Stebbing had gelyk gehad; teloos in de wildernis lag, en Hurst kon blijven Althans niet als zij er een ont- ze waren nog niet hongerig genoeg om een een gevoel van bewondering niet onder- moet, die het haar beter en rijker kan mensch aan te vallen. De trapper viel barsch uit: „Ga zitten! drukken. Hy ging op een dikken tak van geven. ..." , • o». Als je gelyk hebt, dat wij toch vannacht den gevallen boom zitten en trok zijn schou„Heb je jezelf nu genoeg vrijgepleit? moeten sterven, dan doe ik het liever hier ders op ten einde te voorkomen, dat hij zou vroeg Stebbing hatelijk. en dadelijk. Ik laat me niet met een gebro„Loop naar den duivel!" riep Hurst woegaan rillen. „Hier zyn we nu," zei hij, „mijlen ver van dend uit. „Ik heb je nu gezegd wat ik zeg- ken been rondsleepen voor niets." Hurst ging weer zitten. de bewoonde wereld. En wat kunnen we gen wilde, en nu stel ik voor dat ik je logge „Zooals je wilt," zei hij onverschillig. lichaam door dit ellendige bosch zal dragen doen?" Daar Stebbing geen antwoord gaf, vervolgde hij: „Ik zal je moeten dragen — jij kunt zeggen welke richting we moeten gaan." En alsof hij plotseling ergens aan dacht, vroeg y hy nog: „Doet het erg pijn?" Stebbing lachte stil voor zich heen. ^ „Je bent me nogal een kerel om mij te kunnen dragen! Je bent nu al doodop van dat eindje loopen! Maar bovendien — waarom wil je helpen? Ik zou je niet geholpen hebben." „Wat moet ik anders doen?" zei Hurst. „Ik ben een beschaafd mensch — geen kleine tube 11. 0.35 bruut!" luxe tube „Je bedoelt, dat ik wel een bruut ben. groot model 11. 1.35 Zoo zoo, weet je wel zeker, dat het geen berouw is in plaats van beschaving waarPINAUD 612 bevordert den groei der oogharen en maakt ze glanzend en om je me helpen wilt?" soepel. Bovendien houdt het den geheelen dag, veroorzaakt geen prikkeling üe toon van Stebbing was beslist spoten is volkomen bestand tegen vocht, tranen of transpiratie. tend. Verkrijgbaar in tuben, in 4 verschillende tinten. „Berouw? Neen, berouw is het niet." Voor een volmaakte oogen make-up brengt Pinaud een complete set, Hurst begon zijn handen tegen elkaar te slaan; hij had er totaal geen gevoel meer in. bestaande uit: Wimpercosmetic in tuben of vasten vorm. Creamy „En luister nu eens, Stebbing, dit is een Mascara, Cake Mascara, Eye-Shadow etc. goede gelegenheid voor je om te weten te komen wat er eigenlijk gebeurd is. Ik kan nu rustig met je praten. Stel je zelf voor.. . een jongeman, zóó van de universiteit, vol verwachting van het leven en met heel veel P ABI S dunk van zichzelf. | Generaïu^teS^digervoor Nederland:S.VIessing.HuijgensparUl - -s-GravenhagT Je slaat aan het hoofd van een groote zaak met honderden ondergeschikten en ze beteekencn niet veel voor je; het zyn slechts

oft d& Jmdß, \

inol

De bekende stompe toren van Ransdorp is na een langdurige restauratie door het gemeentebestuur van Amsterdam heropend. - De gerestaureerde toren in het fraaie landschap.

neer te zien, terwyl hy dof en wanhopig voortploeterde over den witten grond.... Het werd donkerder; hy trapte telkens in een kuil waar de sneeuw zacht en rul was. Onder zyn klecren transpireerde hy verschrikkelijk, maar hy was desondanks koud, en hij was moe — hemel, wat was hy moe! Als hy maar ergens kon rusten; maar bij deze kou zou het met zelfmoord gelijk staan als hij ergens ging zitten of liggen zonder een vuur te hebben aangemaakt; als hy maar een minuut lang hygend bleef staan, begon hij reeds te rillen alsof hy zwaar de koorts had. Hy werd zich nu ook bewust van het feit, dat hy honger had; hy had den geheelen dag nog niets gegeten. Een ver-verwyderd hoog-klinkend gehuil bereikte zyn oor; het deed hem denken aan honden, die jacht op iets maakten. Hurst had nog nooit een dergelijk geluid gehoord, maar toch wist hij heel goed wat het beteekende! Wolven! Ontdaan bleef hy staan, wanhopig om zich kijkend. Toen begon hij waggelend terug te loopen in zijn eigen sporen, om weg te komen van het gehuil, dat hem ziek scheen te maken van angst en schrikbeelden by hem opriep van woeste dieren die met groene, schitterende oogen op hem toesprongen en probeerden hem te verscheuren. Ergens vlak by viel er een boom, die te zwaar beladen scheen door zyn sneeuwlast, krakend ter aarde en even later zag hij hem door een opening in het bosch liggen -— een verwarde zwarte massa takken, door de maan zilverig belicht. Hij liep er heen,, van plan er een tak af te breken ten einde dien als wapen te kunnen gebruiken

GEEN VETPUISTJES MEER dodi een frissche gave huid door geregeld gebruik van Radox in Uw waschwater ! Bij apothekers en erkende drogisten ä f 0.90 per pak en f 0.15 per klem pak|e

RADOX

*£

612

23

w^hrwlwiiTlctClTllvT BABYTRUITJE MET RUGSLUITING Kleedingstukjes, gebreid van zachte wol, zijn steeds de geliefkoosde dracht voor baby. Wij beelden hier een lief babytruitje af, gebreid van witte wol. Materiaal: ongeveer 7n gr. witte 3 draads babywol, 2 breinaalden No. 3, 1 haaknen Xo. 6. Werkpatroon: 1. grondpatroon: afwisselend 1 toer recht, 1 toer averecht;

2. voor rand, pasje en manchetjes: Ie toer (bovenkant van bet werk) x 5 averecht, 1 recht x (de tusschen x liegende steken steeds herhalen). 2e toer: (achterzijde van het werk): de in den vorigen toer averecht gebreide steken worden nu recht gebreid, de in den vorigen loer recht gebreide steken worden ongebreid afgehaald, waarbij de werkdraad vóór den nfgehaalden steek moet komen te liggen.

3e toer: de in den vorigen toer recht gebreide steken worden nu averecht gebreid, de in den vorigen toer ongebreid afgehaalde steken worden wederom ongebreid afgehaald, waarbij echter de werkdraad achterden afgehaalden steek moet komen te liggen. 4e toer: als de 2e toer. 5e toer: nu verspringt bet patroon: 2 averecht, x 1 recht, ö averecht x. 6e toer: als de 2e toer. 7e toer: als de 3e toer. 8e toer: als de 2e toer. Ie tot 8e toer voortdurend herhalen. Voorpand. 71 steken opzetten en 2 toeren reckt breien. Hierop volgen 10 toeren in patroon 2. Daarna breien wy 54 toeren in het grondpatroon 1. Dan begint het pasje, dat wederom in patroon 2 gewerkt wordt. Voor de afschuining wordt hij de eerste 8 toeren aan het begin en einde telkens 1 steek geminderd; bij alle volgende toeren wordt steeds aan het begin van eiken toer 1 steek geminderd, totdat wy nog 21 steken overhouden, welke in een rechte lijn afgekant worden. Rug. Deze wordt tot aan het begin van het pasje op dezelfde wyze gebreid als het voorpand. By het begin van bet pasje worden de op de pen liggende steken in 2 helften verdeeld, welke afzonderlijk opgewerkt worden. Linkerhelft: aan den middenkant worden 4 nieuwe steken opgezet, welke in het vervolg op den bovenkant van het werk steeds averecht en op de achterzijde steeds recht gebreid worden. Het minderen voor de afschuining geschiedt op dezelfde wijze als bij

2^ V007?PflA/£)

IS MOUU/ - 24 -

het voorpand. Wanneer wy nog 14 steken op de pen hebben (de 4 nieuw opgezette steken inbegrepen) worden deze in een rechte lyn afgekant. Op dezelfde wyze wordt de rechterhelft opgewerkt, waarbij echter geen nieuwe steken opgezet worden. Mouw. 50 steken opzetten en 2 toeren recht breien. Hierop volgen 12 toeren in patroon 2 voor bet manchelje. Hierna wordt het werk omgedraaid, d.w.z. wat tot nu toe bovenkant van het werk was, wordt nu achterzijde, daar de manchetjes later omgeslagen worden. Nu breien wij 65 toeren in het grondpatroon 1. Dan volgt het afschuinen aan weerskanten, waarvoor by eiken toer aan het begin en aan het einde telkens 1 steek geminderd wordt, totdat er nog 4 steken overblijven, welke in een rechte lyn afgekant worden. De afgeschuinde kanten van voorpand, rug en mouwen worden met een toer vasten omgehaakt, en daarna worden de omgehaakte kanten van de mouwen met de omgehaakte kanten van het pasje met vasten samengehaakt. De zijkanten worden verbonden. De rugsplitsing wordt met een toer vasten omgehaakt, waarbij aan den rechterkant 3 knoopsgaten ingewerkt worden. De halsuitsnijding wordt als volgt omgehaakt: Ie toer: vasten. 2e toer: 1 vaste, x 1 losse, in de tweede vaste 1 vaste x. Door deze gaatjestoer wordt een gehaakt koordje getrokken. De zijnaden worden onder een vochtigen dnek even opgestreken.

Hij was zoo moe, dat niets hem eigenlijk meer kon schelen; en het was in ieder geval niet zoo erg om samen te sterven dan alleen, al haatte zijn gezelschap hem dan ook. „Als ik je de richting zei, waarin je moet loopen, zou je er alleen misschien kunnen komen," zei Stebbing. Hurst antwoordde, dat daar geen kans op was; hij legde Stebbing uit, dat hij in de bosschen nog onbeholpener was dan zelfs hij vermoedde. „Je zou in geen geval een {Joede trapper zijn," merkte Stebbing hatelijk op. Hurst zweeg, en Stebbing begon weer te lachen. „Ik ben je gevolgd toen ik je uit mijn iiut had gezet. Je bent in een grooten kring van het Oosten naar het Westen geloopen; toen kwam je op ongeveer drie mijl afstand, van de hut bij de rivier. Je volgde deze en passeerde weer op geringen afstand mijn hut en als het niet zoo gesneeuwd had, zou je haar hebben gezien. Toen probeerde je, omdat het donker begon te worden, een vuur aan te leggen. Wat heb ik toen om je gelachen! Ik zat tusschen de struiken verborgen en sloeg je gade." „Was dat zoo om te lachen?" viel Hurst uit. „Je hebt een zonderling idee van humor. . . . om te lachen als een mensch langzaam van kou en honger sterft!" „Na je gemier met die doode takken ben je weer in Noordelijke richting gaan loopen. ..." vervolgde Stebbing. „Maar je was nog niet ver gegaan toen je de wolven voor je uit hoorde. Je keerde om en liep zoo gauw je kon terug. Je kwam in de richting waar ik tusschen de struiken stond. En toen viel die boom vlak naast mij neer. ..." „Dat was je verdiende loon," zei Hurst. ,,lk kan niet zeggen, dat het me voor je spijt." „Dat is ook niet noodig," zei Stebbing langzaam, „want, zie je, hij heeft me niet getroffen." Hurst zweeg eenige oogenblikken, terwijl de woorden van Stebbing tot hem doordrongen; toen stond hij op. „Dus je houdt me alleen maar voor den gek, hè? Je bent dus heelemaal biet invalide? Goed? Tot ziens; ik ga weer loopen. Maar ik wil Je wèl zeggen, dat toen je mij dwong je hut te verlaten, ik je bijna respecteerde en ik spijt had van hetgeen ik je had aangedaan. Maar nu weet ik, dat je een .churk bent en geloof ik, dat je dat geld werkelijk hebt gestolen." „Voor den duivel, ik heb het niét ge-

Zonder het van elkaar te weten, hebben twee vriendinnen op dezelfde betrekking gesolliciteerd ...

OP EEN TWENTSCHE BOERDERIJ stolen," riep Stebbing uit. „Blijf hier, of ik zal je een pak slaag geven dat je heugt! Ik ben nog niet uitgesproken...." Hij sprak weer verder op zijn gewonen, rüstigen toon. „Ik was nooit van plan je in bet bosch te laten sterven. Ik wilde je alleen maar een les geven door je tot op het laatste moment aan je lot over te laten, en je dan pas te redden. Daarom ben ik je gevolgd. En toen die boom viel, kreeg ik een idee. Ik vroeg me af, wat je zou doen als je dacht dat ik een gebroken been had. Ik wist niet goed wat voor een type je was; nu ben ik tevreden." „Daar ben ik blij om," zei Hurst, voldaan over de wijze waarop hij zich tegenover dezen ruwen trapper had gedragen. Hij had zich vaak afgevraagd, wat hij zou doen als hij eens in nood kwam te verkeeren; als er werkelijk gevaar dreigde dat hij zyn leven zou verliezen — en hij dacht

Annie was erg schor, toen ze zich kwam aanmelden. Ze dorst bijna niets te zeggen. De personeelchef maakte het kort...

dat hij had bewezen geen lafaard te zijn. De trapper stond langzaam op sloeg de sneeuw van zijn kleeren. „De hut ligt maar een paar mijl hier vandaan," zei hij. „Je hebt al dien tijd in een kring rondgeloopen zonder ver uit de buurt te komen. We zullen naar mijn hut gaan en een stukje eten! Ik denk, dat je daar wel iets voor voelt." Hurst zette groote oogen op. ,,Je bedoelt, dat je geen hekel meer aan me hebt?" vroeg hij aarzelend. Stebbing keek hem aan. „Kerel, laten we over het verleden niet meer spreken," zei hij op zijn langzame, wel overwogen manier. „We maken allemaal onze fouten — jij hebt er een gemaakt, en ik heb er een gemaakt. Laten we het vergeten!" Samen begaven zij zich naar Stebbings hut, terwijl de nacht stil en zwijgend om hen heen stond.

Kitty kreeg het baantje. Ze maak te een uitstekenden indruk. U hebt een goede heldere stem en op die dingen wordt gelet!

Ans, je moet heusch wat aan je stem doen. Je zult zien. dat heeft een groote invloed. Doe net als ik en neem eiken dag Wybert-tabletten tegen hoest en heeschheid.

NIKON STOND, HIJGEND EN MET (iUOOTE ANGSTOOGEN, TEGEN DEN WAND GEDRUKT, TERWIJL EEN LANGE, MAGERE MAN IN LOERENDE HOUDING EN MET EEN DOLK IN DE HAND, OP HAAR AFKWAM . . .

APTMUR SLOT.

MILLS

CGEAUTOPISEE-PQE- VEPTALINIG;

aarbooTd "0len

HOOFDSTUK XIX.

laden

^ ^

iS het werkel k zeer

«

onaangenaam

„Het kan er nóóit zoo onaangenaam zyn als het aan wal zou kunnen worden! Ryd door! Naar de haven!" riep Julie weer tegen den chauffeur, en toen, ziende dat haar man verbaasd naar de andere met s of overdekte passagiers keek, zei zei: „Jullie kennen

MpiTvvyl de Keizer van Annam in de Zaal der Audiënties zat en zelf Ji de stokjes brak voor zyn geliefkoosd bagatelles-spel, terwyl de Kapitein van de Garde hout verzamelde ten einde een zacht vuurtje te kunnen aansteken, waarbü de eerste ondervraging zou me .ZVmznr ^ " Nin0n• en dat " DeQis' «*" -ef van kunnen plaats vinden van den priester, die den tempel had bewaakt terwyl de juweelen waren verdwenen, en terwijl baron De 0116 "^^ ^ ^ ^ 00genGngnon, wiens mond als leer aanvoelde, alle mogelyke moeite deed blifrevoren'Sot»tadtL^T Denis gaf hem eveneens de hand. zyn herinneringsvermogen terug te krygen, ging Charles Edward „Dat is werkelijk een geluk," zei hy. „We wisten niet, waar we Seventh Viscount Tamorley zijn wandeling maken, die de dokter u vinden konden." hem voor de lunch had voorgeschreven. je hebt myn telegram ontvangen?" vroegö Lord Tamorley Hy was twee dagen in Saigon, en reeds had hy meer dan genoeg aan„Dus zyn vrouw. ""«»c, van de stad. Een boot van de Messagerie Maritime vertrok dien „Ja, en direct toen wy het kregen, hebben wy een auto genomen avond naar Marseille, en Lord Tamorley zou niets liever hebben gedaan dan er mee naar zyn vaderland terugkeeren. Maar hy en we hebben den heelen nacht doorgereden om zoo vlug mogelijk hier te zyn. Ik heb me kostelyk geamuseerd! Ik zal je er alles wei diende eerst zyn vrouw te vinden. De berichten, die hy had ontvangen over het gedrag van zyn vrouw, hadden hem nog meer van vertellen zoodra we aan boord zyn!" Kostelyk geamuseerd — inderdaad! Lord Tamorley voelde er ontstemd dan de „Wet ter bescherming van Kleine Eigenaren", waardoor hy genoodzaakt was geweest al de huisjes op zyn bezit- mets voor om in het publiek een scène te maken, maar hij had tingen van nieuwe daken te doen voorzien. Het bleek dat zy niet Julie heel wat te zeggen, zoodra zy alleen zouden zyn alleen tegen alle voorschriften in de juweelen uit de bank gehaald en mee naar het Zuiden van Frankryk genomen had, maar dat zij De bel had voor den derden en laatsten keer geluid. Twee bovendien met haar neef — en waarschynlyk ook met de juwee- matrozen waren bezig de touwen van de loopbrug los te maken len — naar Indo-China was scheep gegaan! Lord Tamorley maakte üen paar koelies, die zich aan boord hadden verlaat, lieten zich zich minder bezorgd met betrekking tot den neef dan tot de aan een touwladder op den wal zakken, maar behalve twee perjuweelen; hy was vastbesloten de laatste weer op de bank te deposonen, had iedereen, die niet tot de passagiers behoorde, het schip neeren zoodra hij er de hand op zou kunnen leggen! verlaten. Deze twee, van wie de een het blauwe lint van de Médaille „Wel verdraaid, waarom is zy niet verstandiger geweest," dacht Militaire, en de ander het Croix de Guerre in het knoopsgat droeg, hy, woedend dat hy naar Saigon had moeten komen, dat hy met stonden met Denis en Lord Tamorley te praten. Julie was eveneen Fransche boot naar zyn vaderland zou moeten terugkeeren, eens aan dek, maar Ninon was naar beneden naar haar hut gegaan en dat hy geen antwoord had gekregen op het telegram dat hy' „Wel, monsieur," zei een van de beide heeren by de loopbrug van uit Singapore had gestuurd, en dat per post naar Hué door„ik geloof, dat wy u nu veilig kunnen verlaten! Binnen een paar gezonden had moeten worden! Men had toch warempel wel mogen minuten vertrekt u — we zullen op de kade blyven staan tot u verwachten, dat er nu een telegraaflyn tusschen Saigon en Hué zou werkelyk vaart. ... zyn aangelegd! Maar dat was het geval niet — omdat de wilde „Dank u wel!" Denis drukte den beiden politie-mannen in burolifanten de telegraafpalen omtrokken! Wie had er ooit zoo'n onzin ger de hand. gehoord! Waarom schoten ze die olifanten niet eenvoudig dóód! Denis had niets aan het toeval overgelaten. Hy had berekend, Hij slenterde langs den Boulevard Norodom, terwyl zyn humeur dat binnen twee of drie uur, nadat zy Hué hadden verlaten, de er niet beter op werd, terwyl de zon hooger aan den hemel klom heele geschiedenis ontdekt kon zyn. Indien er dan direct een en zyn schoenen aan zyn voeten begonnen te branden. Een bezoek vervolging werd ingesteld, zou men hen nog gemakkelyk in Saigon, aan den Botanischen Tuin leidde zyn gedachten even af. De tygers voordat de boot dien avond vertrok, hebben kunnen aanhouden, waren werkelyk prachtige dieren om te zien. Hoe heel anders tn daarom was hy, na de anderen veilig aan boord te hebben waren zy gehuisvest dan de ongelukkige dieren die hij opgeborgen gebracht, naar den chef van de Süreté gegaan, voor wien hij vroehad gadegeslagen in de donkere, kleine hokken der Europeesche ger reeds een introductie had gekregen. Het was niet noodig gedierentuinen! Deze Indo-Chineesche tygers leefden byna alsof zy weest, het hoofd der politie de heele geschiedenis te vertellen. in de vrye natuur vertoefden — althans in groote open ruimDenis had slechts hoeven te zeggen dat een dame, die met hem ten, die met traliewerk waren afgezet, met zachtjes ritselende reisde, reden had te gelooven dat er een poging gedaan zou worden bladeren van tropische boomen er om heen, en waar ze vry konden om haar de kostbare juweelen te ontstelen die zy by zich had. genieten van de zon van hun geboortegrond. „Ik geef u myn persoonlyke garantie, dat de dame veilig en wel „Dat is de manier om tygers te houden," dacht Lord Tamorley, met haar kostbaarheden Saigon zal verlaten," had het hoofd der vastbesloten om wanneer hy eenmaal thuis was, een actie te bepolitie verklaard, waarna hy direct- de twee knapste detectives ginnen voor een betere huisvesting der dieren in den Londennaar de boot had gezonden, waarover hy op dat oogenblik de schen Zoo. beschikking had. In gedachten reeds een brief opstellend, welke begon: ^Gedurende Deze beide mannen hadden Julie geen moment uit het oog vermyn jongste reizen door Indo-China werd ik ten zeerste getroffen n uA - Ü ad Denis juist verte,d. dat ze de juweelen opgeborgen door " aanvaardde hy zyn terugweg langs den Boulevard Norohad in de tasch, die zy by zich droeg; iedereen, die niet tot de dom, en terwyl hij langs den schaduwkant liep, veroorzaakte hy passagiers behoorde, had het schip verlaten; men zou misschien byna een auto-ongeval. De auto, een groote wagen, die dik gedurende de reis een poging kunnen doen de juweelen te stelen, onder het stof zat, maakte een scherpen bocht ten einde hem niet maar dat was Lord Tamorleys zaak. Denis stelde zich op het aan te rijden en was genoodzaakt krachtig te remmen om niet standpunt, dat zyn verantwoordelijkheid nu afgeloopen was tegen een muur op te botsen. Lord Tamorley hoorde heel duideDe loopbrug werd ingehaald. Op de kade stonden de beide lyk een stem — de stem van een vrouw, die hem in het Fransch detectives te kyken terwyl het schip de rivier werd opgetrokken „Idioot" toeriep. Hij deed echter alsof hy het niet hoorde en liep r Denis wuifde hun vaarwel; de mannen namen hun hoed af en door. draaiden zich om ten einde weg te gaan. Vlugge voetstappen achter hem, en een stem die riep: „Tammy!" Oef! Wat een avontuur was dat geweest! Denis begaf zich naar deden hem omkyken en daar was Julie! Ze gaf hem niet de kans den rooksalon, waar hy zich by Lord Tamorley voegde, die een haar te begroeten zooals hy zich had voorgenomen, maar duwde glas sherry zat te drinken. Hy was bly, dat hy zyn vrouw had hem dwars den weg over regelrecht den auto in. gevonden en verkeerde nog in totale onwetendheid omtrent de „Wanneer vertrekt de eerstvolgende boot uit Saigon?" vroeg zij. lotgevallen van de smaragden — een onwetendheid waarin hij „Vanavond; ze zyn al bezig kolen te laden." dat had Julie zich voorgenomen, wel altyd blyven zou... „Rijd naar de haven!" riep Julie tegen den chauffeur. „Een aardig meisje, die Miss.... eh dat Fransche meisje," „Mijn bagage is in het hotel, en bovendien is het byna tyd om te zei Lord Tamorley, toen Denis tegenover hem plaats nam. lunchen," protesteerde Lord Tamorley. „Ninon bedoelt u," zei Denis. „Ja, ze is werkelyk alleraardigst." „Je kunt je bagage laten halen, en we kunnen aan boord lunchen," Ninon was eén en al opgewektheid en vroolykheid geweest van zei Julie. het oogenblik af, dat zy aan boord gekomen was. Het vooruitzicht „Myn waarde, ik verlang er zélf naar Saigon zoo gauw mogelyk naar haar geliefd Parys terug te keeren; Denis' belofte, dat hy te kunnen verlaterf, maar ze zullen den heelen dag niets anders alles zou doen om haar in heur carrière te helpen; het succes van 26 —

hun onderneming; alles was, zooals zij telkens had beweerd, héérlijk afgeloopen. . . . „Het wordt tijd om te gaan dineeren," zei Lord Tamorley, op zijn horloge kijkend. „Ik zal me maar niet verkleeden voor den eersten avond, vind je wel?" Denis zei, dat hy er ook niets voor voelde om zich te verkleeden. „De dames zijn zeker bezig zich zoo mooi mogelijk te maken," zei Lord Tamorley lachend. „Ze willen natuurlijk den eersten keer den besten reeds een zoo gunstig mogelyken indruk ma Lieve hemel!" riep hy plotseling uit, overeind veerend en naar de deur van den rooksalon starend. „Lieve hemel!" Denis staarde eveneens naar de deur. En er was alle aanleiding toe! Gedurende een oogenblik dacht hy, dat hy niet langer aan boord van een schip was, maar terug in den tempel midden in de Rivier der Geuren, en dat hij keek naar een gouden beeld, getooid met als vuur schitterende juweelen.... Julie trad binnen. Ze droeg een japon van goudbrocaat, en ze had de smaragden losjes aaneengeregen als een snoer om haar hals. „Ik heb ze aangedaan ter eere van jou, Tammy — en van jou!" Het knipoogje, dat zij Denis gaf, sprak boekdeelen. i j , •• Denis maakte een buiging. Maar toch wenschte hy wel, dat zy het niet gedaan had — juist dien avond, nu alles zoo gelukkig was afgeloopen. Het leek den goden verzoeken Wat had Ninon ook weer gezegd? O ja: „Smaragden zyn geen gelukkige steenen...." De gong luidde voor het diner. „Is Ninon er nog niet?" vroeg Julie. Ze bleven nog een paar minuten zitten. Lord Tamorley begon ongeduldig te worden; hij kon niet tegen wachten als er gegeten moest worden.... „Denis, ga eens naar beneden en klop even aan de deur van Ninons hut. Misschien heeft zij de gong niet gehoord," zei Julie. Denis begaf zich naar beneden. Juist toen hij de deur der hut van Ninon in het oog kreeg, zag hij, hoe deze langzaam aan den binnenkant werd dichtgetrokken. Bijna op hetzelfde moment hoorde hij een verschrikten kreet, die onmiskenbaar van Ninon afkomstig moest zyn. Door een angstig voorgevoel gedreven, snelde hij naar de hut, en rukte, zonder kloppen, de deur open. Het tooneel, dat hij daar gewaar werd, deed zijn adem stokken. Ninon stond, hijgend en met groote angstoogen, tegen den wand gedrukt, terwyl een lange, magere man in loerende houding en met een dolk in de hand, op haar afkwam. Denis zag, hoe de dolk door een stuk papier gestoken was, zoodat dit tegen het handvat aangedrukt was. Denis !" — De kreet was van Ninon afkomstig, die hem had zien binnenkomen. Er lag een wereld van vertwijfeling en van hoop in, en de indringer wendde even het hoofd om.... Maar nog éér hij zich geheel kon omdraaien ten einde Denis al te weren, was deze bovenop hem gesprongen. De man was lang en gespierd, en ofschoon Denis in zijn jeugd veel aan sport had gedaan, voelde hy toch dat de ander veel sterker en ook veel sluwer in het gevecht was dan hij. Ze rolden over den grond, terwijl Denis den pols van den man beethield, waarin deze den dolk geklemd hield. Hij voelde evenwel, dat het met lang zou duren of de indringer zou zich uit zijn green kunnen losmaken, waarna de afloop van de worsteling niet moeilijk te raden zou zyn Hulp ! Haal hulp!" hijgde Denis tegen Ninon, die nog steeds, als'was zij gefascineerd, naar de beide worstelende mannen op den grond stond te kijken. Het was alsof de betoovering waarin zij bevangen scheen, door de woorden van Denis verbroken werd. Ze keek om zich heen en ontdekte een stoel, die naast het bed stond. Ze greep dien beet en terwijl zy uit alle macht om hulp riep, hield zy hem gereed om er den man, die haar had willen aanvallen, mee te treffen. Maar eer zij daartoe de gelegenheid kreeg, werd de deur opengerukt. Twee officieren, de derde stuurman en de purser, die toevallig in de buurt waren en het hulpgeroep van Ninon hadden gehoord, kwamen de hut binnen. In een oogwenk, _ nog eer hel Fransche meisje iets had kunnen zeggen, hadden zy de situatie

overzien, en juist op het moment, dat Denis voelde dat hy den pols van zijn tegenstander moest loslaten, slaagden zij er in den man te overmeesteren. De dolk was uit zijn hand gegleden, terwijl de derde stuurman hem den arm had omgedraaid. Denis raapte het wapen op en bekeek het stuk papier. Onmiddellijk viel zyn oog op het embleem, dat onderaan in den hoek was aangebracht. Het embleem van den tang: de Blauwe Spin! Terwyl hy het stuk papier in zijn trillende handen bijna niet stil kon houden, las hy: ,Je kunt niet ontkomen! De Spin doodt wanneer zij wil. Zij heeft haar eerste slachtoffer gekozen. De andere twee zullen volgen wanneer het hun tijd geworden is...." Hy keek naar Ninon, die op haar bed was neergevallen en haar handen voor de oogen geslagen had. Denis behoefde niet te vragen wat de bedoeling van den indringer was geweest, of in wiens dienst hij stond. Hij was gekomen namens den tang om Nmon te dooden! En Julie en hij zouden volgen wanneer het hun tyd geworden was.... Hij trad op Ninon toe, terwijl de beide officieren, inmiddels geholpen door toegeschoten leden der bemanning en eemge passagiers, den sluipmoordenaar wegvoerden.... Voorzichtig legde hij zijn armen om de schokkende schouders van het meisje. Ze sloeg haar oogen naar hem op. „Ben je niet gewond? Ik was zoo bang " Lieve, dappere Ninon! Geen woord over het wieede lot, dat haar bijna ten deel gevallen was. Alleen maar bezorgdheid voor hem. . . . Het was Denis als een openbaring. „Lieveling!" fluisterde hy. „Lieveling. ..._ Ik kan je nooit meer missen Ik laat je nóóit meer alleen " Er was natuurlijk geen twijfel aan, of de man die Ninon had willen dooden, had in opdracht van den tang gehandeld. Op alle vragen evenwel, die hem gedaan werden, bewaarde hy een Hardnekkig stilzwijgen. Hy werd in verzekerde bewaring gesteld, terwijl de kapitein de autoriteiten aan den wal draadloos van het gebeurde op de hoogte bracht. Dezen zegden toe, den man in de eerstvolgende haven, waar de boot zou binnenloopen, van boord te laten halen en alle maatregelen te nemen, die noodig waren om de macht van den tang te breken, en de veiligheid der drie betrok ken personen te verzekeren. Iets wat nu niet meer zoo moeilijk icon zijn, nu men bewijzen van den misdadigen aanslag in handen had. Dien avond dineerde Lord Tamorley veel later dan hij verwacht-had. ... Toch verkeerde hij in de beste stemming, en de speech dien hy afstak op het toekomstig geluk van Ninon en Denis terwyl zy, toen de meeste passagiers reeds uit den eetsalon verdwenen waren, rustig met hun vieren aan een tafeltje zaten, culmineerde in zyn bewondering voor den moed van het Fransche meisje dat, zooals hy het uitdrukte: „byna door de poort van den dood had moeten gaan om haar geluk te vinden. ..."

— 27 -

KMOOPEN

PTËMEIK

'M^.

Mm -^v'

te<:^

;

-L-^-

'-

-

r^s

■*

■ ^:Vv..s;^>-. *

w^

ï^v*\sS ■^ï.:

ZV-

Wat heelt Mn koe no met knoopen t« m«. ken, sei menigeen zich afvragen, die den «tel hierboven Jeett Waftneer u dat waagt, leest u dan het volgende eens, want, xooals een zeer ware uitdrukking zegt: „Een mensch Is nooit te oud om I« leeren", en van een heele massa dageigkteh« gebruiks* artikelen, weten velen niet, hoe ze gemaakt worden. Nu, waarschijnlijk wist u wel, dat de knoop aan uw jas van gaiallth is wvaardfad. 1$, die Grieksch kennen, «illen wate«, dat gal« y^nafle" beteekent en lidi „steen". De zoogenaamde galalithknoopen «i -gespen, die op het oogenbltk «Oer in de möd« zin en door hun haaien glans en j^rekende Mettren < een vaak heel mooie varsiiwWig worde« gebruikt zijn ontstaan uit een plastische massa, die men fei vakkringen kvnsthoom noemt, dt kunsthcom nleti anders dan gedroogde quark, die wit ze viildig ontvette taptemelk wordt a»g«tche|d«f». spreekt natuurlijk vanzelf, dat er b| dit procédé verschillende technische i^all^heden ^iajka doch daarop willen wij frfer niet verder ingaa... Dank zij 't speciale karrftter'van h*t kunsthoom, ken het op alle mogelijke manieren gesneden, f«-. »afld, geboord, gewalst, geperst, geslepen en gekleurd worden, om ten slotfa als kneep, gesp of clip In onze handen te gentken. Wij willen op deze pagina's eens i,per 'feto" een rondgang door een dergelijke knoepenfabrlek

IV

ï.y

ÏW*!

»^o»

'h

1-2. Van melk wozdt galalith gemaakt — en van galalith knoopen! 3. De nog pas ruw geslepen knoopen worden in groote trommelt gebracht, waaz zij verder worden geslepen. In de tonnen bevindt zich puimsteen. 4. De ruwe platen konathoorn worden met de frees in stukken gesneden. 5. Uit de platen galalith worden do «we knoopvormen uitgestanst. 6. De mwe knoopen worden eerst met de hand geslepen. 7. Met specials {reesmaehines geeft men den knoopen met de hand allerlei vormen 8. De knoopen moeten ook gaatjes hebben, opdat ze aan het kleedingstnk gezet kannen worden. Dat gebeurt zoo.

&3at

9. Het verven van knoopen door ze te bespuiten mot gekleurde lak. 10. Da man, die de knoopen klaut, doet een belangrijk werk. ^

11, Een collectie knoopen en gespen ven knnsthoom. 12_13. Wanneer se Waar zijn om naar de Winkels te gaan. worden de knoopen op een kartonnetje genaaid.

èotn.

- 28 -

DE VOOR U'CLUB

Vi

te Z

c tt'v D .L".De sec;fta[e«e van bedoelde vereeniging is mejuffrouw b Ph. Vos, Raadhuisstraat 18, Amsterdam. Wanneer u naar dit adres schrijft zult u ongetwijfeld antwoord op uw vragen ontvangen.

DE VLIEGAVONTUREN VAN PETER EN DOT Vervolg P. J. v. d. K. te R, - Het is mij eindelijk gelukt de noodige informaties e verzamelen om op uw vraag te kunnen antwoorden. Het schijnt, dat deze filmschool, waaraan bekende Nederlandsche fllmmenschen hun medewerking hadden toegezegd, niet meer bestaat. Wanneer u tot filmoperateur, cameraman of een dergelijke technische filmfunctie opgeleid wilt worden, doet u het bes e z.ch tot een of anderen studio-technicus te wenden, zooals bijvoorbeeld den heer Jan Teunissen. U kunt dezen zeker bereiken p.a. Cinelone Studio s, Duivendrechtsche kade, Amsterdam, of p.a. Filmstad, Benoordenhoutscheweg 2, Den Haag. - Ik hoop van harte, dal u nu meer succes zult hebben.

r

19-11-6-5 U-H S-r2.-9-Z2.-22-5 S-VL Q-ll-lZ-iQ-lt 16-IO IÖ-I3 5--tl 20-7-1-5 11-13 19-11-22-21-7 i9-rL-7 a-zi-is-s ts-is-n i-iS-ii-ie 19-10-11 lfr-ll-8-11-22-9-1 lS-13

L. M. B. te N, - Schrijft u eens om nadere inlichtingen naar het centraal bureau voor aanneming van personeel voor de weermacht. Jan Pietersz Coenstraat 49 te Den Haag, of naar de Marine, afdeeling Inlichtingen, tr. Kattenburgerstraat, Amsterdam-C. - Ik zal ondertusschen eens probeeren of ik nog iets meer voor u te weten kan komen. Mevr. J. R. te A. - Er zijn twee richtingen in het vegetarisme. De strenge vegetariërs eten behalve geen vleesch. ook geen visch, geen eieren, geen boter geen melk, geen kaas, enzoovoort. De andere richting bepaalt er zich toe alleen geen vleesch en geen visch te eten. H. J- B. te B. -Ik wil u graag helpen om weer op goeden voet met uw vrouw te komen! Probeert u het met den cocoslooper eens met het volgende: Eerst de mat stofschoon maken met den stofzuiger of den mattenk opper en daarna schrobben met een harden boender en lauw zeepsop of met lauwen sterken pekel. Naspoelen met schoon water en zoo mogelijk buiten te drogen hangen. Met den bouclélooper zou ik op de volgende wijze te werk gaan: in een bakje met warm water een beetje terpentijn verwarmen hierin een lapje doopen en er net zoolang mee over de vlek wrijven hardm^oC TV5- Da"moe* u !,,♦.. I l °OP!r borstelen.

iat*astirvrenn9 'S "

'9 ^ ^

een M

dr

°9en veger nemen en er heel e terpentijn verdwenen is. Deze

al|

VOOrkomen

dat

er

st

°< '" ^ terpentijn

B. B. te R. - Wanneer u zich tot Anne de Vries wilt wenden, kunt u hem schreven per adres Callenbachs Uitgevers Maatschappij, Nijkerk. Anne de Vries is echter geen vrouw, doch een man. G

j V| A' u. A" " Tot mijn 9enoegen kan ik u de gevraagde meedeelen. Hier zijn ze: 20th Century Fox-film, Rokin 39, Amsterdam. L.C.B. Columbia-film, Benoordenhoutscheweg 2, Den Haag Ufa-film, Heerengracht 592, Amsterdam.

adressen

JnA^A^' Ófu ^"i06 b"itenlandsche filmmaatschappijen de adressen ZJj> J U^U^ ^alenLbfdoelt, daar u ook een Nederlandsche er bij opgeeft. Mocht u het anders hebben bedoeld, dan schrijft u me nog maar L. B. te A. - Wanneer u Paul Muni wilt schrijven moet u adresseeren aan de Warner Bros-Studios, Burbank, Californië.

den

brief

1- T. te L. - Dat is jammer dat uw brief terug werd .gestuurd. Dolly Molmger is nog steeds ,n Parijs. Haar adres is: Hotel Vouillemont, 15 Rue IW Van Dot1^ 'S- F,e:tie.deula *" woont te Amsterdam, Beethovenstr. 82. 16 5 ^r noo tl. DMl" " '* ^ "^ ^ helaaS »bekend. Bovendien zijn er nog twee Dolly « Bouwmeestersl •

Wij brengen hier weer eens een mededeeling in geheimschrift, waarop onze amateur-detectives hun krachten kunnen beproeven om het te ont cijferen. Wie ziet er kans toe? Wij zullen weer een prijs van f. 2.50, benevens twee troostprijzen ver deeien onder hen, die ons een goed antwoord zenden. De verdeeling de prijzen geschiedt op een manier, waarbij alle inzenders van goede oplos singen gelijke kansen hebben op het verkrijgen van een der prijzen U gelieve uw antwoord in te zenden vóór 9 Nov. aan Mr. Detective, Galgewater 22, Leiden. Op briefkaart of enveloppe duidelijk vermelden: Amateur- Detective 9 Nov.

1 Peters hart bonsde van schiik, toen hij zag hoe zijn zusje Dot duor een anderen Arabier naar hen toe werd gebracht. Ze waren nu dus beiden gevangen, en er was geen kans te ontsnappen. „Als Dot nog maar vrij was geweest,- dacht Peter, „dan zou ik alleen het toestel wel bereikt hebben en er mee vandoor zijn gegaan.

2. De twee kleine luchtreizigers weiden naar de tent van Ben Ali, zooals de Arabier heette, gebracht, en daar liet hij ze voor zich nee.knielen Peter fluisterde Dot toe, dat ze zich flink moest houden en met moest laten merken, dat ze bang was.' Dapper beantwooidde ze dan ook al Ben Alis verschillende vragen.

De oplossing van het foto-probleem. Op de hierbij gereproduceerde foto ziet men het antwoord op de gestelde vraag. De hoof4prijs van f. 2.50 werd deze week gewonnen door: mejuffrouw G. Jager,

4. Heel eig verbaasd vroeg Peter op welke manier ze hem dan konden helpen. Wel, dat was heel eenvoudig, ze moesten hem met hun vliegtuig naar het kamp van zijn vijand brengen. Peter en Dot keken eUaar eens aan, ze vertrouwden het geval niet erg, maa. het was toch hun eenige kans om te probeeren te ontsnappen.

5 Ben Ali bracht hen naar „De Zilveren Stei" en hij zorgde e. welvoor,dat ze niet konden ontkomen. Voor ze weggingen, waarschuwde hij Peter nog, dat hij niet moest probeeren hem voor den mal te houden. Even laier vloog het toestel over de donkere woestijn. Plotseling wees de Arabier naar beneden.

6. Daa, waren de tenten van zijn vijand, en nij '^ \^ jongen order te gaan dalen. Op eenlgen al Mand van i kamp echte,, zoodat ze ^ bewoners niet in hun slaap zonden storen. Ze slope, over het zand ^k ' '' •' Ben AU aan. Deze begaf zich naar een van de donkce feiten van denog steeds niets vermoedende Arabieren.

Medemblik. De troostprijzen vielen ten deel aan: den heer W. Smaak, Arnhem; den heer P. v. Dam, Maassluis.

dMn^Jïi' A k" ~ ^ be!.aa^ Wel verschiilende schriftelijke cursussen op dat gebied, doch ZIJ staan bij de menschen, die de examens afnemen niet zoo goed aangeschreven als andere cursussen. Ik zou u daarom aanraden zich te wenden tot den heer Duyts, inspecteur van politie te Haarlem. Deze leidt op voor het politiediploma. Van uit uw woonplaats kunt u misschien makkelijk dezen cursus gaan volgen. Stelt u zich in ieder geval eens met den heer Duyts in verbinding.

7 De kinderen sloegen Ben AU gade, terwijl hij op handen en voeten naar de slapende gedaante in den hoek van de tent kroop. Ze zagen, hoe hij zijn hand onder de matras stak en hoorden, hoe hij een gebrom uitte van voldoening. Hij had der. kostbaren robijn weer in zijn bezit gekregen.

D. H. M. D. te M. - Ik zou u willen antwoorden, dat men in het algemeen de voorkeur geeft aan inspecteurs met een van de twee Nederlandsche diploma's, daar deze over een grootere algemeene ontwikkeling beschikken. Daar het politiewezen echter plaatselijk Is geregeld, is het niet onmogelijk, dat uw relatie toch nog hier of daar een plaats zou kunnen krijgen, doch de kans lijkt me niet groot.

GEWONE ADVERTENTIES: TTTITI^VTRTENTI

ES:

8. Bijna voor de kinaeren het wisten, was de Arabiei hun voorbij gerend en de tent uitgehold Eensklaps stonden de beide kleine luchtreizigers als aan den grond genageld. De slapende man was wakker geworden en zijn blikken richtten zich op hen. „Wie is daar< bulderde zijn stem hun toe.

KOLOM HOOGT E

120

REGELS

9 Een plotseling schel licht uit een lantaarn verblmdfle de kinderen bijna en i,u klonk het: „Wie zijn jullie? Dot hield haar adem in. „Dat is net vaders stem, hijgde ze. Wordt vervolgd.

K O L O M B REED T E 5^ c M,

KOLOMHOOGTEJ^O^ REGELS

KORTINGEN De Secretaresse van de Voor il Club, Galgewater 22, Leirku.

3 Hij wilde van alles omtrent „De Zilveren blei wen., en de kinderen waren er nieuwsgierig naai .waarom hij daa. toch zoo n belang instelde. Toen zei hij plotseln.u. Als jullie me helpt, laat ik je gaan. Zijn vijand hau hem namelijk een kostbaren robijn ontstolen, waaiop hij zeer veel prijs stelde.

KOLOMBREEDTE 6.7 VOLGENS

,D/( moet het laatste spelletje zijn, hoor! Het stadhuis stoat in brandi — 31 -

cM.

TARIEF

-^ RE G E LP R IJ S 25 ets. BRUTO - R^El^RUS^0_cU.^RirrO

M

O

R EK (üO)idt em nwMß. steh ojAtcLext

K:]^:.., ,

CLrtecn IDheCan en ftaar QescfUcdenis

„Kunt u wérkelijk gedachten lezen?" „Wilt u me dan alstublieft niets kv lijk nemen?"

slagNgaVa8S' ^

Z0U l

' *' """

le09en a,ï

je

mij

eens

0

P-

„Ik kan werkelijk niet zoo gauw be sluiten welk patroon ik zal kiezen."

„Wilt u nu den man aanwijzen die door uw hek gekropen is, mevrouw?' „Enfin als het gaat regenen hebben we in ieder geval een dak bov ons hoofd.

,Ja, die doen zoo gek sinds er hier een cursus is geweest De man, die voor het eerst In Pisa

e ontdekking van een nieuwe ster is géén astronomische zeldzaamheid. Wel is waar kunnen de sterrewachten niet eiken dag of elke week berichten, dat zij een nieuw hemellichaam aan het uitspansel hebben ontwaard, maar met dat al komt het nog vaak genoeg voor, dat zij nieuws kunnen uitwisselen nopens hemellichamen, waarvan zij het bestaan zoo juist hebben opgemerkt. Echter betreft het slechts zeer zelden sterren van de eerste grootte. De: groote, stralende, luisterrijke sterren zijn uiterst zeldzaam, de kleine, glinsterende en slechts een bescheiden licht verspreidende sterren zijn oneindig talrijker. Dat wat voor de sterrekunde geldt, geldt evenzeer voor de film. Ook de cinematografie ontdekt sterren en vaak genoeg geldt het dan de bescheiden lichten, die natuurlijk wel nuttig, maar niet van overgroote waarde zijn. Zeer zelden echter ontdekt men sterren van de eerste grootte, die stralend zijn en luisterrijk. Merkwaardig dus, hoe de ervaringen der astronomen en der filmproducenten met elkander overeenstemmen! De astronomen hebben hun geweldige telescopen, waarmee zij het uitspansel begluren. En de filmproducenten hebben hun privé showroom, waar zij met nieuwsgierige blikken kijken naar de proefopnamen, die er van de debutanten werden gemaakt. Van velen luidt het: ,,niet onaardig!", van slechts zéér enkelen: — „Kolossaal! Dat is een talent!" Juist omdat dit zoo zelden voorkomt, is zulk een ontdekking des te interessanter en thans heeft zich weer zulk een geval voorgedaan, waarbij Bruce Humberstonc de persoon is, die de ontdekking heeft gedaan. Hij is een heel merkwaardig man, deze Bruce Humbcrstone, een regisseur van veel talent, maar nog veel meer een man, die anderer talent opmerkt. Bruce Humberstone hoorde Arlecn Whelan eer hij haar aanschouwde. Hij hoorde haar in den kapsalon van Patrick Regan, haar oom, waar zij werkzaam was, maar waar hij haar niet kon zien, wijl zij in een andere cabine in de weer was. Nadat Bruce Humberstone eenigen tijd de stem had beluisterd, die daar tegen een anderen klant sprak, werd hij uiterst nieuwsgierig naar de verschijning der spreekster. Hij stond op en keek over den rand van de cabine. Hij zag een meisje met vlammend rood haar, een meisje met prachtige bruine oogen, een tengere, nogal kleine en sierlijke gestalte, een bleeke huid en allerliefste bewegingen. Hij ging direct met den eigenaar der zaak praten, die zijn nichtje ontbood en haar vacantie gaf. Arleen begreep niet terstond, waar het om ging. Zij had er geen flauw vermoe-

den van wat* een „proefopname" eigenlijk inhield en wist niet, dat, als men werkelijk ernstig een talent wil toetsen, men daar dagenlang voor noodig heeft. En toen haar dan eindelijk was uitgelegd, dat de 20th Century-Fox belangstelling voor haar koesterde, wees zij die af. Zij bloosde en zei, dat — als men haar niet kwalijk nam — zij liever bij haar oom wilde blijven. Maar het was niet moeilijk haar duidelijk te maken, dat zij deze kans niet mocht laten glippen. Het onderzoek werd dus den volgenden dag ingezet en bijzonder uitgebreid gemaakt. Bij alle denkbare en ondenkbare soorten van belichting, bij elke soort van lens en zooal meer, werd de verbaasde Arlecn gefilmd. Zij moest spreken, zingen, voordragen, dansen, smart nabootsen, vreugde, schrik, verwondering, verontwaardiging Het werd een bijzonder lange film. Daarna kwamen Darryl F. Zanuck en andere leidende persoonlijkheden deze film bekijken en men stelde

vast, dat dit meisje, dit bescheiden kapstertje, een bijzonder groot talent bezat. Men wist toen nog niet, dat dit meisje bovendien een voortreffelijke pianiste was. Maar men liet haar mooie zangstem verder scholen en poogde tezelfder tijd geheim te houden, welk een ontdekking men had gedaan. Toch lekt zooiets altijd uit en binnen één dag wist de geheele Fox, na drie dagen wist heel Hollywood, dat men zulk een vondst had gedaan. En Arleen Whelan kreeg van allerlei zijden aanbiedingen, om voor andere firma's op te treden, aanbiedingen, die zij allen afsloeg. Zij debuteerde onmiddellijk met een hoofdrol en wel in een groote film: ,,Kidnapped" („Het schip der vervloeking") met Warner Baxter. Amerika roemt deze nieuwe figuur ten zeerste, de pers zegt de vleiendste dingen over haar. En ook wij zullen zeer binnenkort kennis kunnen maken met dit meisje, dat zulk een bijzondere carrière heeft gemaakt.

^^

slotte verkoopt hij de dertien stoelen aan een ouden antiquair. Nauwelijks zijn ze verkocht, of Felix vindt achter een schilderij een brief, waarin staat, dat er een groot vermogen in een der stoelen is verstopt. Samen met Alois Hofbauer, den antiquair, begint Felix nu een wilde jacht op de bewuste stoelen. Onder welke omstandigheden de erfenis ten slotte gevonden wordt, willen wij hier niet verraden. Wij willen volstaan met te vermelden, dat Felix door een toevaj een prachtig haargroei-middel uitvindt, dat een wercldnaam verwerft en dat hem tot een groot, rijk en belangrijk man maakt. Felix vergeet evenwel ook den ouden antiquair niet, die zich veel opofferingen getroost had, om den armen kapper in zijn moeilijkste oogenblikken bij te staan.

• '

^

f

'«wrf

** »t.-

Waai U de stoel? Heinz Rühmann Felix Bab«

Regie: E. W. Emo.

als

1M*J

Ufa-film.

Fclix Rabe

Heinz Rühmann

Alois Hofbaucr Karolinc, zijn vrouw Lilly Walter Directrice van het weeshuis ....'

Hans Moser Anni

Rosar

y

K

.'««Éto-.D

Ingc List

Hedwig Bleibtreu

Felix Rabe bezit een kleinen kapperswinkel, waar echter heel weinig klanten komen. Zijn financieele toestand laat dus veel te wenschen over. Op een goeden dag komt er echter bericht, dat zijn oude tante Barbara overleden is en dat zij haar neef Felix tot universeel erfgenaam heeft benoemd. In gedachten ziet hij zich reeds als een rijk man en beraamt samen met een mcis e i . dat hij in den trein leert kennen, /fMéÊÊÊÊÊÊIÊIFd ' '~

v

plannen, om gemeenschappelijk van het plotseling verworven kapitaal te profiteeren. Want tante Barbara stond als zeer spaarzaam en rijk bekend. Einll delijk in haar huis aangeland, be#k merkt hij, dat er zich nog slechts dertien stoelen in bevinden. Die heeft tante Barbara aan haar neef geschonken. Hoop en illusie maken plaats voor wanhoop en desillusie. Ten Felix op bezoek bl| een goochelaar (Hans Unterklrcher)

L>5

tadK

Heinz Bühmann ea| Hans Moser

GESPREKKEN MET MIJN VRIEND PIETERSEN

„W

'eet je wat ik me wel eens afvraag?" ,.Ik niet, Pietersen. Een mensch kan zich tegenwoordig voor zooveel dingen interesseeren, dat ik heusch niet kan raden, wat er in jouw brein rondzwalkt." ..Welnu, waarde vriend, ik vraag me vaak af: wie bezorgt den filmmaatschappijen in Hollywood toch al die vreemde dingen en rare menschen, die er in verschillende films voorkomen ?" .,Dat doet de ..wonderman van Hollywood" of om nauwkeuriger te zijn, dat doet Johnny Mari. Deze kleine man is „foreign casting director"." ,,Wat is dat?" .Dit beroep houdt in, dat hij den studio's van alle mogelijke buitennissige figuranten, spelers van alle denkbare nationaliteiten, enzoovoorts. kan voorzien." .,Dat lijkt me geen makkelijk baantje." ,,Neen, doch op dit speciale gebied is Johnny een wonder-man. Men zou, met een variatie op den slagzin van een bekenden winkel kunnen zeggen: spreek met Johnny en het komt in orde!" ,,Wat voor ,.bijzondere" zaken heeft Johnny dan bijvoorbeeld opgeknapt?" ,.Zou jij kans zien een Spaansch sprekende stierenvechter op den kop te tikken, maar het moet er eentje zijn met één been!" ..Ik met, ik zou al moeite hebben om een .stierenvechter met twee beenen te vinden!" .,Nu, toen Josef von Sternberg er eentje noodig had voor zijn film ,,De duivel is een vrouw" had Johnny er binnen vierentwintig uur een gevonden. Toen moest Von Sternberg nog een Spaansch sprekende papegaai hebben. Onze Johnny bezorgde hem een exemplaar, maar hij vloekte zoo duidelijk in het Spaansch, dat de regisseur hem niet gebruiken kon. Johnny kan je met grooten spoed een Arabier leveren, of een Ier met één oog en een afgrijselijk accent, Johnny helpt je ook aan een Chineesch, die Spaansch of iedere andere gewenschte taal spreekt of aan een rickshawtrekker enfin aan alles." ..Hoe komt hij aan al die manschen?" ,.Hij heeft zijn 'relaties en zijn kennis van landen en menschen niet zoo maar gekregen. Hij heeft tientallen knipselboeken, waarin alle artikelen van eenig belang, de laatste tien jaar over land- en volkenkunde gepubliceerd, bijeengebracht zijn. Hij bezit een uitgebreide bibliotheek op dit gebied en is daardoor een zeer gewaardeerd adviseur. Deze man-metvele-talenten vult de uren. waa;op hij niet inde studio's werkt, met rondzwervingen door Los Angelos. Wanneer hij een mensch tegenkomt, die hem interesseert, wandelt hij naar hem toe, stelt zich voor, noteert naam, adres en telefoonnummer en zijn materiaal-lijst is weer met één nummer verrijkt!"

A. v. G. te Winterswijk. W7//v Birgel is vast bij de Ufa geëngageerd. Hij heeft het vorige seizoen ook voor andere maatschappijen gespeeld. Een antwoordcoupon is aan ieder postkantoor verkrijgbaar. L. v. E. te Nijmegen. Jutta Frevbe kunt u schrijven Krausenstrasse 37, Berlijn. U moet voor een foto drie antwoordcoupons insluiten. Deze coupons zijn aan ieder postkantoor verkrijgbaar.

i'- D. K. te Heerlen. Anna May Wong is niet getrouwd. Haar adres is 5451 Marathon Street, Hollywood. Gustav Froehlich woont Limastrasse 7, Berlijn. Hij is van Gitta Alpar gescheiden. W. H. J. te Zutphen. Ol\inpe Rradna is te Parijs geboren. Dorothy Lamour is bij Paramount geëngageerd. Theo Shall fieeft in Hollywood gefilmd. Zijn adres is Paulsborner Strassc i, Berlijn. W. H. V, te Rotterdam. Wij zullen u cl( twee gevraagde foto's zenden. U houdt zeker veel van dansen?

o

o 1 n ...A., Hopalong Cawdy

J. Br. te Maastricht. Wij zullen u de gevraagde foto's zenden. I. K. E. te Benkoelen. Voor een foto moet u drie antwoordcoupons insluiten. Hetj verheugt ons, dat de twee gezonden foto's zoo in den smaak vielen. M. d. R. te 's-Gravenhagc. Het adres van Viktoria von Ballasko is Courbierenstrasse 18, Berlijn. De andere vragen beantwoorden wij spoedig. B. v. d. K. te Amersfoort. Clive Brook werd den isten Juni te Londen geboren. Hl J debuteerde in de film „Trent's last case". Hij is aan geen enkele maatschappij vast verbanden. Richard Dix is den 1 7den Juli jarig. T. R. A. te Amsterdam. Hierbij de gevraagde verjaardagen. Mariene Dietrich 27 December. Douglas Fairbanks 23 Mei. Jamess Hall 22 October. F. te Heerlen. Voortaan s.v.p met uw volledigen naam onderteekenen. Wij zullen u de twee gevraagde foto's zenden. H. R. S. te Tilburg. Lida Baarova filmt nog. Greta Garbo is den 18den September jarig. Haar adres is Metro-GoldwynMayer-Studio's, Culvcr-City, Californië. Franziska Kim woont Breitenbachplatz 14, Berlijn. Hel kan eenige maanden duren voordat u antwoord ontvangt. M. L. te Amstenrade. Wij hebben u de twee gevraagde filmfoto's gestuurd.. Weet u, dat Joan Crawford pas gescheiden is?

ONZE WEKELIJKSCHE PRIJSVRAAG Vraag vijfhonderd en acht Wat is een absoluut vorst? Wij stellen een hoofdprijs van ƒ 2.50 en vijf troostprijzen beschikbaar om te verdeelen onder hen, die vóór 14 November (abonné's uit overzeesche gewesten vóór 14 December) goede oplossingen zenden aan ons redactie-adres: Galgewater 22, Leiden. Op enveloppe of briefkaart gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 508.

DE OPLOSSING Vraag vijfhonderd en vier

FILM-ENTHOUSIASTEN

mum O

In de scheikunde verdeelt men de elementen in metalen en metalloïden of niet-metalen. De metalloïden onderscheiden zich van de metalen o.a. door dat zij meestal zuren vormen en slechte geleiders van warmte en electriciteit zijn. De grens tusschen beide groepen is echter niet scherp te trekken. Met de juiste oplossing van deze vraag verwierf de heer J. A. Galet te Amsterdam den hoofdprijs. De troostprijzen vielen ten deel aan den heer F. Goedhart te Amsterdam, den heer J. Koopman te Alkmaar; mejuffrouw B. Auener te Hilversum, den heer J. M. Emmen te Den Haag, mejuffrouw A. Reynders te Deventer.

Paramount-film ....

William Boyd

Emjon

ohany N.Uon George Hayer Windy . . . Lyn Gabriel jÄmbV :::::;:.■•■ Sydney Blackm„

zat met zijn vrouw bij de schemerlamj „Ik lees hier net,' 'zei mijn nicht eensklap,, „van een man van veertig jaar, die lezen noch schrijven kon. Toen leerde hij een vrouw kennen en terwille van haar maakte hij in twee jaar tijd een ontwikkeld mensch van zichzelf." „Dat is niets," antwoordde mijn neef „Ik ken een man, die op zijn veertigste jaar een ontwikkeld mensch was. Toen leerde hij een vrouw kennen en ter wille van haar maakte hij in twee dagen tijd een dwaas van zichzelf!" De dokter en de jonge verpleegster bc spreken den toestand van den patiënt. „Ik heb zijn temperatuur opgenomen met dat glazen ding en het is naar beneden gegaan." „Dat is uitstekend," zei de dokter „Ecu bewijs, dat hij beter wordt." „Weet u dat wel zeker?" vroeg de ver pleegster. „Hij heeft het ingeslikt I" • Bij een bouwwerk stond een mijnheer tt kijken en hij constateerde, dat de eene arbeider veel harder werkte dan de an der. Eindelijk zei hij tot den luien werk man: „Weet je wel, dat jij maar èèn kar doet tegen hij drie ?" „Ja, dat heb ik hem al drie keer gi zegdl" luidde het antwoord. Knol zond twee leege petroleumblikkc 1 naar zijn autohandelaar met het sarca; tische briefje: „Wilt u hier alstublieft ec 1 van uw veelgeprezen wagens van maken ?' Den volgenden dag stond er een pracl tige wagen voor de deur, met het amwoord: „Wat moeten wij met het ander' blik doen ?" „Wij hebben een prachtige reis gemaakt, ' zei de automobilist vol enthousiasme. „M(: sneeuw bedekte toppen hebben we geziei . die zich naar den strakblauwen hemel vei hieven, schuimende beken, die zich een we,: baanden in de peillooze diepte van ee'i ravijn, van naakte, steile rotsen keken w neer in het klare, stille water van eer bergmeer; we hebben gepicknickt op d' grazige open plekken in het bosch, waa het gouden zonlicht door de bladeren naa beneden danste . .." „Hoeveel kilometer deed je op een liter ? Het kleine jongetje stond hartverscheu rend te huilen. Een voorbijganger wen er door bewogen en vroeg wat er aai scheelde. „Ik heb een dubbeltje verloren," snikte het baasje. De voorbijganger hielp hem eens zoe ken, maar toen dat geen resultaat op leverde, gaf hij hem een ander dubbeltje „O,." zei het kind toen met een ontze gezicht, „dus hebt ü het al dien tijd ec J hadl" • 6

Hopalong Cassidy en 2ijn kameraad Johnny Nelson zijn op weg naar. het plaatsje Yucca: zij hebben een aanbieding gekregen om te komen werken op de Trumbling L-ranch van Big John Trumbull. Het baantje komt hun om de een of andere reden niet heelemaal zuiver voor, maar het 1 uitzonderlijk hooge salaris, dat hun geboden wordt, heeft hen er toe gebracht de oude Bar-20 ranch te verlaten. Voordat zij in het plaatsje aankomen, redden zij een ouden t^owboy, die de snel stroomende rivier komt afdrijven en gewond blijkt te zijn; het is Windy, die hun vertelt, op de Three-J ranch to werken H|j bracht een kostbaren fokstier naar zijn boerderij, |werd van een hinderlaag uit aangeschoten, van ?ijn wagen in de rivier gesmeten en van den stier beroofd. Cassidy en Nelson gaan achter de dieven aan en vangen den stier weer. Windy vertelt hun ook nog, dat de Three-J ranch grenst aan die van Trumbull. In Yucca komen Cassidy en zijn vriend al gauw te weten, dat het met Trumbull inderdaad met pluis is. Hij is een gewetenlooze veedief die in een proces met den eigenaar van de Three-] ranch, Jim Jordan, gewikkeld is. Jordan heeft voortdurend last van Trumbulls vee, dat op zijn terrein komt; hij wil een heining om zijn land maken, maar Trumbull stek alles in het werk, om het totstandkomen van dit hek te verhinderen. Hij heeft goede reden die heining niet te wenschen: reeds vele jaren smokkelt hij gestolen vee door een bergkloot op Jordans land. Kwam er een heining, dan zou hij dezen gemakkelijken weg om zijn buit binnen te krijgen, moeten missen. Als dan bovendien nog blijkt, dat Trumbull Jordans zuster, Sally, tracht over te halen, hem te trouwen en zoodoende alle noodzaak van het bouwen van een heining op te heffen, hebben Cassidy en Nelson genoeg van hun baas. Zij geven het baantje er aan en nemen dienst bij Jordan. Dan begint er een felle strijd tusschen de beide ranch-eigenaars. Als Windy een lading palen naar de Zwarte Vallei brengt, waar de heining opgericht zal worden, wordt de wagen hem afgenomen en in brand gestoken. Johnny redt het zaakje evenwel en dan wordt er met grooten spoed door de mannen van Jordan een begin gemaakt met het maken van een heining. Trumbull verdeelt zijn menschen in twee groepen en valt den troep van Jordan van twee kanten aan. Maar dank zij de oplettendheid van Johnny en Windy wordt de eene groep bijtijds opgemerkt en gevangengenomen; de andere groep onder leiding van Trumbull is met sterk genoeg en de aanval wordt afgeslagen. Dat komt Trumbull slecht te pas. De heining is zoo goed als gereed en er is een groote kudde gestolen vee onder aanvoering van een zijner voormannen. Barton, op komst! Trumbull wil de kudde nog laten omkeeren, maar het blijkt te laat. Barton stelt dan voor de dieren in een stampede, een woesten stormloop, door de heining te laten heenbreken en aldus wordt gedaan. Jordan en de zijnen zien de rennende kudde in de verte naderen en het lijkt of alles verloren is en zij onder den voet geloopen zullen worden. Maar Cassidy legt bliksemsnel een reeks dynamietpatronen in de kloof, die juist voor de aankomst der eerste dieren opgeblazen wordt. De razende beesten keeren om en verpletteren in een onhoudbaren stormloop Trumbull en de zijnen. /- ,. De zorgen van Jordan zijn voorbij en Cassidy en Nelson trekken weg, nieuwe avonturen tegemoet. Maar niet dan nadat Johnny aan Sally — die twee konden merkwaardig goed met elkaar opschieten! — beloofd heeft, dat hij terugkomt, voor haar!

HET WEEKBLAD CIMEMA& THEATER

ViRSCHIJNT WEMUJKS - MUIS KK KWAÜTAAt M« _ RED E ADM. 6ALSEWATER «. LBOCN. «t. 7M. TOITMMNINa 41«

ANNIEIOZANNI EN J. P. THISS ir .JALOEZIE"

18de Jaargang No. 43 - 5 Nov. 1938

HET WEEKBLAD CINEMA 5. THEATER DE TSJECHOSLOWAAKSCHE FILMSTER HEDY KIESSLER, DIE THANS BIJ DE METRO-GOLDWYNMAYER TE HOLLYWOOD ONDER DEN NAAM HEDY LAMARR FILMT

,'

m~

>*

i . *

• >

f

m * '

% 4 1

Tl

t1 X'~~

h

*«?

v.

%• • t»

AFBEELDING IN KLEUR MULTICOLOUR PICTURE