T WEEKBLAD. CIMEMAs. THEATER. Uw.- No April NELSON EDDY EN ILONA NÄASSEY IN DE M.G.M.-FtLM ROSALIE"

vmmmtj&tt

T WEEKBLAD CIMEMAs. No. 15-23 April 1938

mmmmÊft

THEATER Uw — ."- ^

ïi9i CIMEMA^ THEATER

NELSON EDDY EN ILONA NÄASSEY IN DE M.G.M.-FtLM „ROSALIE"

NIEUWS UIT DE STUDIO'S David MaeDonald zet in de Pinebrook-Studio's in Engeland de film „A spot of bother" in scène. De hoofdrollen zijn in handen van Robertson Hare, Alfred Drayton, Sandra Storme, Robert Hale en Kathleen Joyce.

AM Lew Seiler ensceneert „Blackwell's island" met John Lltet in de hoofdrol.

William Keighley is de regisseur van de Warner Bros-film „Brother Rat". Het manuscript wordt vervaardigd door Jerry Wald en Richard Macauley.

Joan Crawford en Maureen O'Snllivan vervullen

Dick Pnreell en Ann Sheridan spelen de belangrijkste rollen In „Mystery house".

Marcel Varnol vervaardigt de film „Convict ninety nine"; de hoofdrollen worden uitgebeeld door Will Hay, Graham Moffatt, Moore Marriott en Garry' Marsh.

Bette Davis speelt in de Warner Bros-film „Memphis Belle" de vrouwelijke hoofdrol.

.M\

f

Herbert Fredendorf regisseert de film „Nordlicht". Het draaiboek wordt geschreven door Hans Lelp.

De Engeische film „Pygmalion" Is thans gereed. In de hoofdrollen kan men bewonderen: Leslie Howard, Wendy Hiller, Winfred Lawson, Marie Lohr, Joyce Barbour, David Tree, Scott Sunderland en Everley Gregg. Anthony Asquith en Leslie Howard waren de regisseurs.

te Londen de hoofdrollen in de Engeische Metro Goldwyn Mayer-film „De vesting".

Kv

MAR] WILSC

ijn on* Voiaend nummet o.a.:

v** |V?^|

**» ■

s

^.\

«Jamdtetten Ct.CO.C. ft

-

Ctdotplt MUKOX «

Walt Disney, de bekende filmteekenaar, vertoeft te Denemarken om er studies te maken voor een nieuw product, naar een van Andersens sprookjes.

J\.ollu^ood-J\ot
Dick Powell vertolkt een belangrijke rol in „The Hottentot", een film naar 't gelijknamige tooneolstuk. Dit tooneelwerk werd onder den titel „Hottentot" met Constant van Kerckhoven in de hoofdrol ook in ons land opgevoerd.

0pencet Dtacu

Y

\

HET ttlEUWSTE UIT DE FILMWERELD Budar Kaaien, lan «l|da van da xwijgandafllm aan bareamda Her, li than» al« lllmragluaur bij da M.C.M. a*(ngagaard. Op daza foto xlan wij ham da klaadlng van «an (paler in zl|n nlauwa Mm Impactaaran

'

\

Een deel - en wel een bij uitstek dramatisch episode - van de groote 20th Century-Foxflll „In Oud Chicago" speelt zich af aan den oevJ van het Michigan-Meer, waar de slachtoffers va den vreeselijken brand het water werden ingi dreven. Voor de verfilming hiervan heeft de rl gisseur Henry King een kunstmatig meer late| graven van bijzonder grooten omvang, dat thar een aanzienlijk deel van het terrein van Fe Movletone-City in beslag neemt.

Ean teèna ui« „Kata PluiL Tan , mat Jack Hulbar« Inl da hooidrol I

■?%

Ann Dvorak is een ster, die opgeklommen is uit de rijen der figuranten. Ze werd geboren op 2 Augustus. Haar moeder, Ann Lehr, was eens een tooneclspeelster van naam. Toen de kleine Ann negen jaar oud was, verhuisde zij met baar moeder naar Californië. Hier probeerde zl). ijverig als ze was. gedurende haar schoolvacantie een baantje te krijgen aan het tooneel. Men achtte haai- echter te jong en zij moest onverrichter zake terugIceercn. ' Na op school haar einddiploma te hebben gehaald, kreeg ze een kans om op te treden In een musical show. „Hollywood revue". Dit optreden werd gevolgd door andere, betere rollen. Na een jaar kreeg zij een baantje als assistente van een dansregisseur in een der filmstudio's. Ann had echter nog altijd dramatische aspiraties en met behulp van haar vriendin Karen Morley wist ze haar productieleider er toe te bewegen haar een rol te geven in de film „Scarfacc", Deze film bracht haar terstond succes en het resultaat was een contract. Haar eerste groote rol was die als partner van Spencer Tracy in „Sky devils", welke spoedig gevolgd werd door „The crowd roars" met den acteur James Cagney. Toen ontmoette zij den acteur Leslie Fentori, met wien zij in het huwelijk trad. Samen zeiden ze voor een poosje de film vaarwel en maakten een reis door Europa. Een jaar latei" keerden zij weer naar Hollywood terug en Ann vervulde er de hoofdrol in de film „The way to love" met Maurice Chevalier als tegenspeler. Ann Dvorak is een pianiste en componiste van beteekenis. Bovendien is zij een geweldige natuur-liefhebster. Zij en haar echtgenoot hebben een boerderij dicht bij Hollywood, waar zij. zooals Ann zelf zegt. naar hartelust in den grond kunnen wroeten.

m DUIVaSL£6IOEN MARINE-

Regle: Bobby Cnnally

I "A^rt'twoLÏ

'

Red RiVer heerSCh,

„,„„„ ^^

^«loosheid en .„^

PROHKHUKKEN

Red Frayne is bezig een dijk aan te leggen in deze rivier. Hij heeft de meest Regie: Sam Wood. Roger Ash zyner arbeiders uxt de gevangenis gerequirelrd en daardoor if ianze fepS een hoogst ongezonde toestand ontstaan vanzeuspreKen „Truck" Cross Patricia Gates Tal Holladay (Dick Foran) wordt verdacht van moord en tot tien iaa Mevrouw Gates gevangemsstraf veroordeeld. Hij komt door een toeval te we en dat de diil Kapitein „Skinny' Dawes na zyn voltoonng het grondgebied van zijn gestorven vader Tn het IndLel Richard Gates Jr

r n dat d iutaXt x drodTe:rge^ ^ ^ --ä Karan Ordley (Anne Nagel) en hij worden verliefd op elkaar hoewel Ta Karans vader verdenkt van minder mooie practijken. Karans vader wS ech ter geheel onverdiend beschuldigd. W ich Wreken 0 A1 ! A den ollbekenden moordenaar van ziji vJf vader Met een vwrtal kameraden besluit hij alles in 't werl te s ellen om den misdadiger te ontmaskeren. Als de overheid den nieuwen dijk opent en de makers wi comphmenteeren met hun vaderlandsliefde er burgerzin, doet Tal alle moeite om hen te over tuigen van den misdadigen opzet en van de intriges, die hij tracht te onthullen. Een zijner vrienden is lid van de regeerine hij luistert naar Tal, ziet de juistheid zijner argumenten in en spreekt zich ten gunste van den onschuldig veroor deelde uit. De gevaarlijke schür ken trachten zich dooi vlucht te redden uit de handen der justitie, doch een hevige explosie maakt hun pogingen onmogelijk De grenzen worden opnieuw bepaald en vastgesteld. Tal krijgt zijn eigen ranch terug op Amerikaanschen grond en zijn geliefde Karan als bruid.

Richard Gates Sr Tqmmy Milton Graves, de butler Weeks Luitenant Milburn

'

Metro-Goldwyn-Maycr-film, Robert Young James Stewart ■• Florence Rice Billie Burke Lionel Barrymore Tom Brown Samuel S. Hinds Paul Kelly Barnett Parker Frank Albertson Minor Watson ,

Roger Ash, Richard Gates Jr. en „Truck" Cross, drie jonge mannen van zeer verschillend temperament, ijver en maatschappelijke afkomst, worden in hetzelfde jaar toegelaten tot de marine-academie van Annapolis in de Vereenigde Staten. Het toeval brengt hen als kamergenooten tezamen. Roger Ash, die alleen op de wereld staat, heeft al eenige jaren voor zichzelf gezorgd. .Hij komt er rond voor uit, dat hij naar de academie gekomen is om een der vele rijke meisjes te trouwen, die verliefd zijn op een "adelborst-uniform. Richard Gates Jr. is de zoon van schatrijke ouders; hij heeft een diepen eerbied voor den geest en tradities der Amerikaansche vloot. „Truck" is matroos geweest op een torpedojager. Zijn volharding heeft hem na jaren van veel inspanning de toelating doen verwerven tot de beroemde school van Annapolis. De drie jongelui worden oprechte vrienden, hoewel de minachtende houding van Ash ten opzichte van de tradities der marine „Truck" en Roger zeer bedroeft. Richard inviteert zijn beide makkers om het Kerstfeest te zijnen huize te komen vieren en daar wordt zoowel Ash als „Truck" verliefd op Richards lieftallige zuster, Patricia. Ash, die aan een meerderwaardighcids-complex lijdt, is er zeker van, dat Patricia hem bemint, maar in werkelijkheid gaat haar hart uit naar den eenvoudigen „Truck", wiens minderwaardigheids-complex hem belet te gelooven, dat een meisje als Patricia van hem zou kunnen houden. In de Juni-maand daaropvolgend bezoekt Patricia een danspartij te Annapolis. Ofschoon Ash haar voortdurend omringt, weet zij „Truck" er toe te brengen met haar in den maneschijn te gaan wandelen. Als zij aan een romantisch plekje zijn gekomen, slaagt Ash er door een list in zijn medeminnaar te verwijderen. Doch als Patricia zijn truc doorziet, voelt zij zich meer dan ooit tot „Truck" aangetrokken. De drie jongens zijn allen uitstekende voetballers. Maar terwijl „Truck" en Richard spelen uit liefde voor het spel en de eer van de academie, denkt Ash slechts aan eigen glorie, zoodat hij luiert in matches, waar geen persoonlijke roem voor hem te behalen valt. Als hij hierover door den trainer wordt berispt, zoekt hij zijn troost in den alcohol en als kapitein Dawes, de beroemde vroegere trainer, hem niet had geholpen, zou hij zijn weggejaagd. Op een dag vertelt eeh der instructeurs in de klas de geschiedenis van een zee-officier, die onteerd den dienst moest verlaten. De anders zoo kalme en bcheerschte „Truck" valt woedend uit en noemt het medegedeelde een leugen. In gloeiende bewoordingen vermeldt hij dan de ware toedracht van het geval. Het blijkt, dat bedoelde officier, commandant Carter, zijn vader is, want Trucks volledige naam luidt John Cross Carter. Het dienstnemen onder een onvolledigen naam wordt te Annapolis als een reden tot ontslag beschouwd en gedurende het hangende onderzoek wordt „Truck" geschorst. „Truck", met zijn ideaal, voelt zich zeer ongelukkig, hoewel de sympathie van zijn kamergenooten hem troost geeft. Richard Gates weet zijn vader er toe over te halen ten gunste <'an „Truck" tusschenbeide te komen. Zelfs Ash doet wat hij kan, al heeft hij juist ontdekt, dat Patricia van „Truck" houdt en niet van hem, want thans heeft Patricia den bedeosden „Truck" doen inzien, dat zij hem liefheeft. Even voor de allerbelangrijkste match van de vloot tegen het leger, verneemt ,. 1 ruck . dat hij niet slechts blijven mag, maar dat zijn vader volkomen is gerehabiliteerd en in zijn vroegere functie is hersteld. „Truck", Ash en Richard spelen schitterend en hun prestaties dragen veel tot de overwinning van de vloot bij, terwijl Ash voor het eerst voor de eer van zijn team speelt in plaats van voor eigen glorie .. .

•

■

-

,

Florenc»

^-Ä*

Hij verliet Europa, om een nieuwen weg te zoeken naar een rustig burgerbestaan... en ontdekte Filmland.

versromans bevolken Amerika met gillende Indianen en onverschrokken vellenzoekers. De taal van die andere wereld kent Adolph niet: hij heeft er zelfs geen flauwe notie van. Zijn rijkste bezit is zijn onbekendheid met het lot, dat hem wacht. Het Vier honderd jaar na Columbus. voorkomt twijfel en öngst. Dat bezit is oneindig De jongen heet Adolph Zukor. veel meer waard dan de veertig dollar, die veilig Hij staat op de kade in HamHurg en kijkt achter in de voering van zijn vestje genaaid zijn. schuw omhoog langs den romp van het schip. Zijn neef Arthur Liebermann in Berlijn — hij De patrijspoorten zijn duizend dreigende oogen, studeert er voor rabbijn en zal het nog ver brengen die hem aanstaren. De twee stoompijpen. de masten in de wereld, zeker verder dan Adolph, die zijn weg en het touwwerk schijnen de geheele wereld te nog zoeken moet — heeft die veertig dollar eigenvullen. handig weggestopt.' Het schip, de ..Russia", is een geheele wereld, een „Wat er ook gebeure," heeft hij gewaarschuwd, nieuwe, onbekende wereld, die hij maanden achter- „dat vest houd je aan ... 's nachts, overdag .. . een hunkerend heeft verbeid en gevreesd tegelijker- nooit je geld van je afdoen!" tijd. Adolph heeft zich den raad van zulk een wereldDe jongen is klein en smalletjes. wijs mensch in de ooren geknoopt. De „Russia" In de bruine oogen — in zijn bleek gezichtje kan door stormen gebeukt wordem het schip kan lijken ze donkerder dan ze in werkelijkheid zijn, — vergaan ... er kunnen in New York op de kade ligt het onbestemd droefgeestige, dat de oogen van Indianen in hinderlaag liggen, die hem gillend en alle kleine jongens hebben in de ghetti van Polen. schreeuwend bespringen ... zijn linnen kleerenzak Karphatenland en Hongarije. Maar zijn mond is kan hem ontstolen worden, maar zijn geld is veilig reeds die van een volwassen man, de lippen buigen bewaard, vlak bij zijn kleine hart. Als hij den aan de hoeken omlaag, markeeren een sterke kin. bovenarm even over de borst schuift, kan hij het Vijftien jaar is Adolph Zukor. dunne pakje papier zelfs voelen. Hij is een moedig man, een ontdekkingsreiziger, Wat hem uit de veilige, schoon ietwat bedompte, al weet hij het niet. Vier eeuwen na Columbus staat kleermakerswerkplaats in het Hongaarsche dorpje hij gereed om uit het oude Europa naar het Westen Ricse heeft gedreven, weet hij niet goed. Hij heeft te trekken. zich er eigenlijk nimmer rekenschap van gegeven. Van de wereld aan den anderen kant vah den Misschien was het wel het eeuwige verlangen gezichtseinder heeft hij slechts een sprookjesachtige naar den Westelijken horizon, waarachter de zon voorstelling. De in het Hongaarsch vertaalde stuis avonds schuilgaat — die ontembare drang, die Zukor op achtllonjarigen leeftijd

alle volksverhuizingen van het Oosten naar het Westen heeft gedreven — misschien was het ook wel een vaag gevoel van verzet tegen de onrechtvaardigheid van het lot, dat hem, een weesjongetje, in het armoedige Hongarije van omstreeks 1880 deed geboren worden en dat meer bevoorrechte familieleden naar Amerika dreef, waar het hun goed gaat, zoo goed, dat ze de geestdriftige brieven van papieren dollars als overtuigend bewijs van de waarheid doen vergezeld gaan. Maar zeker heeft hem gedreven een gave, waarvan hij zich bezit noch waarde bewust is: de gave om een naderehde conjunctuur te voorvoelen en om met dit voorgevoel als leidsman besliste besluiten te nemen en door te zetten tegen alle moeilijkheden in, eigenwijs en koppig. Adolph Zükor gelooft in zijn dagdroomen, zooals vier eeuwen vóór hem Christophorus Columbus het onderscheid tusschen droom en werkelijkheid

I J

niet zagi zooals honderdduizenden kleine en groote Zukors uit de ghetti van Warschau en Sosnowitz en Wilna en alle andere kleine en groote nesten van Europa zich een rijk bestaan in het verre Westen ideaiisecren. Van economie heeft de kleine Adolph nog geen verstand. Welke machten en krachten de groote menschenmaatschappij bewegen, weet hij niet. De vijftien jaren van zijn leven heeft hij in het Hongaarsche dorpje doorgebracht. De treinreis door Duitschland, het kortstondig verblijf in Berlijn, hebben zijn geest nauwelijks beroerd. De honderden andere landverhuizers, die op de kade staan of zich reeds op het schip bevinden, zijn hem vreemd. Het oude Europa exporteert menschen. De machine heeft honderdduizenden handen overbodig gemaakt. Moeder Europa strooit haar producten nog even kwistig als vroeger; er groeit overvleedig graan in Rusland, er gedijen overal aardappelen, de textielfabrieken van Lodz werken op volle kracht, maar honderdduizenden hongeren, omdat zij geen geld hebben en andere honderdduizenden vreezen een toekomst vol ontbering. De schreden van de legiönnairs der Fransche revolutie zijn in Oost-Europa reeds lang verklonken. De herinnering aan Napoleon Bonaparte is voor de velen, die in de duistere ghetto-holen vegeteeren, met een stralenkrans omgeven. Zijn naam beteekende vrijheid, gelijkheid .«n broederschap, ook voor de eeuwenlang vertrapten en geknauwden. Maar Napoleon is dood. Vijftig jaar geleden stierf hij op St. Helena; hij is niet meer in staat' de heerschers in Weenen en Moskou bevreesd te maken voor het uur der bevrijding. Amerika, het lan4 van generaal Lafayette en Washington, glanst met onaardsche pracht aan den verren gezichtseipder. Een nieuw land, een dunbevolkt land, een rijk en gezegend land. Het Beloofde Land! Van imigratiewetten weet de wereld nog niets. Er is aan den overkant nog geen quarantaine-station. Er zijn geen barsche artsen, die met een glimmend pennetje de oogleden omhoog tillen en speuren naar trachoom. Er zijn slechts familieleden, die eiken nieuweling verwelkomen met gejuich, drukke gebaren en lekker eten. Verdreven door honger en verdrukking, voortgezweept door een wilden drang naar ruimte en een klein beetje menschengeluk, trekt jaren achtereen een eindelooze stroom landverhuizers over den Oceaan. Kroaten, Slaven, Polen, Grieken, Italianen, Hongaren, Duitschers, Friezen, Spanjaarden... alle volkeren van de Oude Wereld voeren hun overschot aan menschen uit naar Amerika. Zóó gróót is het vacuum, dat het nog tientallen jaren duren kan, voordat ook in de Nieuwe Wereld gebrek aan ruimte gaat dreigen.

I*»>-

j^r:**

--/:e" ■^tóy*^ ■"

New York's haven zooals zij thans Is

Vier eeuwen na Columbus zet een kleine, vijftienjarige jongen voet aan wal in Amerika. Hij gaat uit om een nieuwen weg te vinden naar een draaglijk burgerbestaan. Hij zal der menschheid een nieuw land ontdekken: Filmland.

De Nieuwe Wereld, waarin men zich verveelt. Bij den aanvang van de negentiende eeuw telde Amerika vijf milliopn inwoners. Honderd jaar later was dit aantal gestegen tot tachtig millioen. Toen de kleine Adolph Zukor voet aan wal zette, was een gebied zoo groot als geheel Europa (zonder Rusland) bevolkt met zestig millioen menschen; in de oude wereld woonden op eenzelfde oppervlakte tweehonderdveertig millioen menschen. In het oude Europa waren de millioen emigranten, die in eindeloozen sttoom naar Amerika trokken, elkanders vijanden geweest. Zij hadden elkander leeren haten om het stukje grond, om de bete broods, om den slok water. Zij hadden oorlogen tegen elkaar gevoerd. De Duitschers verachtten de Franschen. De Polen keken vol minachting neer op de Italianen. Van de Slaven en Hongaren spraken zij slechts in ridiculiseerende termen. Zelfs het tusschendek, waar ze tezamen de gemeenschappelijke narigheden van zeeziekte en vervuiling moesten dragen, was er niet in geslaagd een spoortje van solidariteit te zaaien. De groote pacificator tusschen deze kinderen van alle landen en alle rassen der aarde, was: de ruimte. Amerika smeet hen allen door elkander jn een grooten smeltkroes. Tegen deze vermenging verzetten zij zich met alle kracht, die traditie en sleur kunnen verkenen. De eerste maanden bleven de familieleden nog bij elkander, maar al spoedig bezweken zij allen voor de krachtigste suggestie van het nieuwe land: Bijna vier weken duurt de reis van Hamburg het individualisme. In de hoofden van allen leefde naar New York. de vage hoop, dat zij eens zouden stooten op de Want wel keek de kleine Adolph vol ontzag rijke goudader. Dan zouden zij opklimmen tot de naar het schip, maar de „Russia" is slechts een klasse der self-made men, die zichzelf tot ridder klein bootje en zijn machines zijn oud en versleten. geslagen had. Die goudzoekersdrang naar de rijke Het weer — het is de herfst van het jaar 1888 — ader werkte als middelpuntvliedende kracht op elk houdt zich goed, de' zee is kalm, de overtocht ver- familieverband! loopt zonder incidenten. Een gerucht, dat de peltcrijhandel in het Westen De kleine Adolph is zeeziek van de eerste beter ging dan in het Oosten, was voldoende om seconde, totdat het schip in New York veilig de nimmer gebluschte vonk aan te blazen tot een gemeerd ligt. Al die dagen heeft hij zijn kooi in felle vlam. Mislukte de kans in de nieuwe stad . . . de nauwe, bedompte landverhuizershut niet ver- wat nood, Amerika was immers groot genoeg. Ieder laten. Voedsel heeft hij nauwelijks genoten. had den plicht zijn ondernemingsgeest op nieuwe Maar zijn vest heeft hij aangehouden. Het vest objecten te richten! met de veertig dollar, die zijn neef er secuur ingeAl deze emigranten stonden als vrijbuiters tegennaaid heeft. over een samenleving, die zich nog consolideeren moest, die haar eigen vorm en haar eigen karakter Zijn kleeren stinken. nog moest vinden. Hij is ongewasschen en bleek. Het centraal gezag van de overheid was nog Zijn bruine oogen branden hol in het moede slechts in het eerste stadium van zijn ontwikkeling. hoofd. Zoo staat hij daar nu op de kade van New De normen voor het verkeer tusschen zakenlieden waren nog jong en moesten de vuurproef der York. harde practijk nog doorstaan. In de linkerhand houdt'hij den linnen zak met Zij stonden als veroveraars tegenover een naukleeren. In de rechter een vodje papier, waarop welijks ontgonnen land, waarvan zij de rijkdomhet adres geschreven staat van leen Hongaarschen men met sidderende begeerte vermoedden. kennis, die ergens in Newi York moet wonen. Maar zij stonden als bedelaars tegenover de De oude wereld ligt achter hem. De „Russia" taal! hééft hij verlaten. Amerika, het groote onbekende, Die was zoo vreemd aan hun wezen. vijandige en toch lokkende Amerika, ligt vóór (Wordl vervolgd) hem.

Het Chrysler-gebouw te New York. Een gebouw dat thans het stadsbeeld van New York beheerscht zooals Zukor het thans Hollywood doet

Regie: Raoul Walsh. Suzette Corn y Iimmy Cosm o B'ynn Mazzini M ^\o Hai fl Jcvon*

RKO-Radio-film. Lily Pons Jack Oakie John Howard Eric Blore Edward Everett Horton Eduardo Qannelli Luis Alberni Jack Arnold Leonard Carey

De met een gouden stem begaafde, knappe Fransche zangeres Suzette is verliefd op Jimmy James met wiens band zij optreedt in een Parijscb cabaret, Suzette streeft er naar operaster te worden en heeft reeds gepoogd, hoewel zonder succes, gehoor te krijgen bij Lucius B. Blynn, een gefortuneerd man en steunpilaar van de New Yoksche opera, die bezig is in Parijs de laatste voorbereidingen te treffen voor een jachtpartij op groot wild in Afrika. Deze jachtpartij is een inval van Corny Davis, Blynns reclame-manager. Op een avond bezoekt Corny toevallig het café, waar Suzette zingt. Hij is onder den indruk van haar schoone stem en komt te weten, 'dat zij Suzette is, die hij aan de telefoon heeft afgescheept. ■ Weken later wordt de tocht van het ge-" zelschap Blynn door de Afrikaansche oerwouden onderbroken, doordat de verschrikte inboorlingen weigeren verder te gaan vanwege het mysterieuze wezen, dat het lichaam van een vrouw, maar de stem van een vogel heeft. Blynn en Corny hooren de prachtige heldere

tonen. Zij gaan op het geluid af dekken een betooverende jonge Het is Suzette, gekleed in vog( Zij doet alsof zij slechts vogel; spreken en Corny verzint hierv vertaling. Hij doet Blynn een la haal over een boot, die schipbre„ geleden en waarbij iedereen was c men, behalve het kind van den X dat door een grooten vogel was 01 Deze wilde nu, met de stem \ vogel, was de dochter van den k Blynn, verrukt over de prachti van het ,,vogelmeisje" neemt haar gen en zet haar in een kooi om 1 zijn jacht terug te voeren naar Nev Corny en Suzette hebben hcimelij zier om het slagen van hun list. Blynn brengt Suzette naar zijt goed op Long Island en engageert roemden zangpacdagoog Mario o stem te ontwikkelen. Hij staat v over het gemak waarmede zijn t king de moeilijkste aria's meester en laat haar voor de radio debuteère begeeft hij zich naar het kantO( Mazzini, den impresario van de Yorksche opera, doch Mazzini, < weigerd heeft om .naar de radioding te luisteren, wil niets te make ben met Blynn, dien hij niet go( uitstaan, omdat zij concurrenten z Jimmy James die met zijn ban New York gekomen is om een c na te komen, heeft de uitzending gi en de stem van Suzette herkend. H: de Fransche zangeres noodig voor zijn pre avond in het café Suzette en begeeft zie Blynns huis om haar te spreken. Als hen Blynn de toegang wordt geweigerd, kl over het balcon in de kamer van het waar een gelukkige hereeniging plaats , maar Corny vindt hen daar samen en.J dreigt alles te verraden als Suzette niet m band mag optreden in bet café. Dus Suzette zingt op den avond, da my's band in New York debuteert. On gasten bevinden zich Mazzini en Carter een componist, die het meisje in Parjj.' hooren zingen en haar voor zyn nieuwe

wenscht te engageeren. Ook Mazzini is zeer onder den indruk en biedt haar een contract aan. Dit maakt de zaak z?« ingewikkeld en Suzette, Corny en Jimmy komen in allerijl bijeen. Cosmo Cripc, een hoboïst in Jimmy's band, luistert hun gesprek af en besluit er zijn voordeel mee te doen. Zich voordoend als de vader van het vogelmeisje, meldt h« zich m een kapiteinsuniform gestoken, bij Blynn en vertelt hem hoe zijn schip vergaan is en zijn dochtertje, toen nog een baby, door een grooten vogel werd weggevoerd. Hij deelt Corny in het geheim mede, dat hij een aanzienlijke som wenscht voor zijn zwijgen. . ; Ondertusschen heeft Blynn een plan ontworpen om in het openbaar over Mazzini te triomfeeren. Hij arrangeert een groot tuinfeest en noodigt den componist Haig en al de directeuren van de opera uit. Na een lange tirade tegen Mazzini over zijn weigering te luisteren naar zijn ontdekking, introduceert hij Suzette, die de zeer moeilijke „Mad Scene aria uit „Lucia di Lammermoor" zingt. ' Zij overweldigt het groote gezelschap door haar prachtige stem, maar zoowel Haig als Mazzini herkennen in het vogelmeisje SuJxtte. Daar zij echter Blynn, wiens geld voor de opera van groot belang is, niet durven beleedigen, geven zij toe, dat bij de grootste zangeres ontdekt heeft. Blynn straalt over zijn overwinning, maar om te toonen hoe sportief hij is, zal hij naar het café gaan om ook Mazzini's ontdekking te hooren zingen. Mazzini en Haig bekommeren zich hier. weinig om, daar zy Suzette er van hebben overtuigd, dat zij niet meer in de nachtclub kan optreden. Maar als Corny hun komt vertellen dat Suzette zich toch naar de nachtclub heeft begeven, snellen z« daar in allerijl heen om Blynn. die daar in zijn eentje op zyn . succes champagne .zit te drinken, er weg te halen. Hun angst is spoedig verdwenen als Jimmy, de bandleider, aankondigt, dat Suzette niet meer bij den kwd zal optreden. Z« willen juist terugkeeren na?r hun tafeltje, als ze opgeschrikt worden door Suzettes stem en tot hun groote ontsteltenis verschijnt het vogelmeisje op het tooneel. Na

»oor dm dag. Zij Wt bet d»kb.eld «OOP«»«' « "»ri«' »W^« " 8"' '" «~»«Be «t echtgmoot vaa Jimmy m« naar Zma-Amrtika.

M^M& UV ML

T'

\/lXQ$x>ca

a

f*&m

V'

ele trouwe bioscoopbezoekers weten, wat een nimmer een stand-in hebben. Ook Shirley Temple „stand-in- is, tal van anderen weten het niet heeft er natuurlijk een, een meisje, een jaar ouder en voor de laatsten is het dienstig hier eens dan zij, Marcia Mae Jones genaamd. Deze Marcia uiteen te zetten, wat met dien technischen term verrichtte haar taak altijd uitmuntend, iedereen was bedoeld wordt. Uitermate tevreden over haar. En tevens bleek, dat Filmen is een geduldwericje. Zij, die niet op de ?lj ook veel besef had van spel. Dikwijls zeiden hoogte zijn van de ingewikkelde en moeilijke filmregisseurs tot zichzelf: „Er schuilt een actrice in techniek, hebben zoo'n vaag denkbeeld, dat een ( film- ongeveer even snel gespeeld wordt als zij haar!" maar door allerlei omstandigheden kwam het er nooit van eens een proef te nemen, of Marcia wordt afgedraaid en dat men dus op een knappen Mae Jones ook inderdaad een talent voor filmspel achtermiddag een groot filmwerk in elkaar zet. De had, dat van belang mocht heeten.' harde werkelijkheid is anders. Sommige groote filmTotdat de 20th Century-Fox (de maatschappij, werken hebben niet minder dan twee jaar tijd van die. zooals men weet. de Shirley Témple-films vervoorbereiding, uitvoering en afwerking gevergd. vaardigt) besloot tot het in beeld brengen van JoEén jaar komt vaak genoeg voor en in elk geval hanna Spyri's welbekenden roman „Heidi". Dat de gaat ook met de vervaardiging van betrekkelijk titelrol voor Shirley buitengewoon geschikt was. eenvoudige films de tijd van enkele maanden heen. zal iedereen beamen, die dit boek kent. Maar dat Daarbij dient men wel in het oog te houden, dat er ook een mooie rol voor Marcia Mae Jones inhef spelen, dus datgene, wat voor den toeschou"' • ^^ de Io1 van de kleine gebrekkige wer de eigenlijke hoofdzaak van de film is, den Klara Zesemann leek daartoe bij uitstek aangeminsten tijd vergt. Allerlei werkzaamheden van wezen! technischen aard, waaronder vooral het belichten En zie he t meisje, dat tot dusver niets aneen belangrijke plaats inneemt, kosten veel meer ders was geweest dan het lijdelijk object voor lamtijd dan de momenten van opname. In de practijk pen en lenzen, het passieve doelwit, dat zich steeds komt het dus hierop neer, dat de filmspelers, geterug te trekken had. zoodra de voorbereidende kleed en geschminkt voor hun rollen, gezeten in werkzaamheden waren afgeloopen. het meisje, hun kleedkamers, wachten totdat de regisseur hen waarop het camera-oog zich steeds weer richtte roept. Als zij dan een bepaalde scène gespeeld zonder dat zij ooit gefilmd werd. deze Marcia hebben, keeren zij weer naar hun kleedkamers (die kwam nu eindelijk zélf op het doek en zij dikwijls héél behaaglijk zijn ingericht) terug en kreeg thans haar eigen stand-in. zooals dit met moeten weer lang wachten, terwijl er intusschen eiken speler en elke speelster het geval is. De allerlei technische verrichtingen worden volvoerd. Amerikaansche kranten spraken van een „outstanDit nu is vermoeiend. Voor ieder onzer is het ding performance" (een opvallend goede vertolveel gemakkelijker om een taak ononderbroken king) en men bedenke, dat achtereen te volbrengen, dan om zoo af en toe te „outstanding" wel een bijworden geroepen tusschen ^wee lange wachttijden zonder woord is voor een in. En het vermoeiendste van alles is het lijdelijk „stand-in"! staan wachten op de plaats, waar de scène zal Inderdaad! En het valt worden gedraaid, terwijl de belichters hun lampen niet te ontkennen, dat richten, de camera ingesteld en gecontroleerd wordt deze Marcia een vertolking en de regisseur alles nog eens duchtig bestudeert heeft geleverd, die van of het zoo werkelijk heelemaal goed is. goeden smaak en talent Om de laatstgenoemde vermoeienis weg^c negetuigt. Het is een opvalmen, is men er in Hollywood toe overgegaan, lend overtuigend spel en aparte menschen in dienst te nemen, die optreden daarbij vergete men niet, als plaatsvervangers voor de eigenlijke spelers. Het dat dit meiske een reeks kijn personen, die in lichaamslengte en omvang onvan bekende en beroemde geveer gelijk zijn aan de acteurs en actrices, in spelers tegenover zich wier plaats zij gaan staan; zij zijn ook ongeveer kreeg. In de eerste plaats betzclfde gekleed als de spelers in hun rol en zij was daar dan Shirley zélf. nemen de taak over gedurende den tijd, dat de die uit den aard der zaak :amera en de lampen in gereedheid worden gezulk een aplomp. zulk een bracht, hetgeen soms wel een half uur kan duren. „voordracht" en zooveel Deze plaatsvervangers noemt men „stands-in" routine heeft en verder: ;n zij besparen den acteur of de actrice vepl nooJean Hersholt, Arthur ielooze vermoeienis. Als deze nu op de plaats van Treacher. Mady Chris-' landeling verschijnt, is al het voorbereidende werk tians, Paulirte Moore, Thoil afgeloopen en kan er direct worden overgegaan mas Beek en zooveel anot het spelen zélf. Daardoor is het werk van de deren, die toch lange jaren pelers in Hollywood veel aangenamer en minder litputtend dan dat der Europeesche filmacteurs, die Marcia en Shirley In Heidl

i

•f •

^^o vnendinnetr achtereen getoond hebben tot eerste rangs prestaties in staat te zijn! Daar tegenover houdt het feitelijk allerliefste spel van de kleine Marcia het volkomen uit en de regisseur van „Heidi", de bekende Allan Dwan, noemde het verbazingwekkend. Het verleidde hem tot een bespiegeling over de wonderlijke gangen van het talent. Men zal nu, — aldus Allan Dwan — wel weer lichtvaardiglijk de conclusie willen trekken, dat eigenlijk iedereen talent heeff voor de film. Als zulk eien willekeurig meisje kan, wat onze knapste vertolkers kunnen, welke waarde moet mgn dan toekennen aan een jarenlange opleiding, aan groote tooneel- en filmsuccessen, aan studie en vervolmaking van dramatische begaafdheid? Gooit zulk een kleine Jones niet al onze theorieën omver? Neen en nogmaals neen! Niemand kan onvoorbereid voor de film spelen. Wien men ook voor de lens zet. hij zal den eersten keer onwennig zijn. al was zijn talent onovertroffen. Hij zal de grofste fouten maken, al had hij de grootste gaven meegekregen! Maar wij vergeten, dat onze Marcia al eenige jaren achtereen haar dagen in den studio slijt. Dat zij — in tegenstelling met de meeste stands-in haar arbeid met belangstelling -verricht, dat zij duchtig oplet en bestudeert, hoe anderen spelen. Dit — èn het feit van haar niet te loophenen talent! — geeft haar een voorsprong, dien men niet onderschatten raag. Men kan haar nieuwelinge noemen, zij is een kind van den studio, maar een bijzonder intelligent en kunstgevoelig kind en dat is de verklaring voor het schijnbare raadsel: Marcia Mae Jones!

.^^tfc > 'i

-.-,-;**< ^ i*3m

fVACANTIÉPR

I

TE BIEDEN Op deze pagina kunnen onze abonné's, onder de „Rullrubriek", gratis een advertentie plaatsen, waarin zij iets aanbieden in ruil voor iets anders. Deze plaatsing is geheel gratis, maximaal 10 regels per advertentie. Advertenties, waarin voorwerpen te koop worden aangeboden of gevraagd, woningen te huur worden gevraagd of te huur aangeboden, diensten worden aangeboden, enzoovoort, enzoovoort, worden onder de rubrieken „Te koop aangeboden", „Te koop gevraagd" en „Diversen" geplaatst en berekend tegen S cts. per regel, minimum vijf regels. Te koop: een leuk sport. J mantelcost., beige, spotk. ƒ8.— ; linnen regenj., leuk mod. ƒ4.—; een donkerbl. sport, mantel, z.g.a.n. ƒ 10.— ; div. zomerjap. ƒ2.— en ƒ3.— ; damesen heerenschoenen ƒ 1.— en ƒ2.— ; leuke vilthoeden, wit, br. en beige, ƒ1.— ; 2 alpino baretten ƒ0.25 ; een donkerbl. J bontjasje ƒ10.— ; heerenhoed ƒ0.75 ; 7 heerendassen ƒ1.—. Alles m. 42—48 jap.. en schoenen 39—41. Alles te zien. Krieger, Bosboom-Touss.str. 25 boven, A'dam. Te koop : Velo-waschmach. en stalen wringer, z.g.a.n. ƒ10.— mod. kinderwag., grijs weinig gebruikt m. nw bedje en kussen ƒ 15.— box m. kleed. nw. ƒ5.— I-pers. wit gel. slaapk. ameubl., best. uit ledik m. spir.matr.. kastje waschtafel m. spiegel nachtkastje en stoel v ƒ20.—. Te zien : dag van 1,)—2 u. Davisstr 8 hs., A'dam Aangeb. : alle soorten b. en pi. o.a. Droste, Kahrels thee, v. Delft ƒ1.25 p. 100; Hille, Haust, D.E., Haka ƒ0.40 p. 100 ; Bussink ƒ1.— ; H.O. ƒ0.70 enz. Verder alle alb. en compl. series tegen goedk. pr. Postz. v. a. Insl. InVerk. Ruilbur. Ie v. d. Helststr. 42 hs, A'dam (Z.).

Te koop gevr. : kl. wandelwag. Mevr. Franken, Sloterweg 122 (Badhoevedorp). Sloten.

RUILRUBRIEK Wie ruilt mijn goed funct. radiotoestel (accuvoeding, eiken salonk.. laag stroomverbr., 127 Volt) voor eenige spannende of klucht, norm.films ? Bij het toestel zijn twee accu's en zoonoodig bij void, aantal norm.films kunt u er twee gelijkrichters bij bekomen. Het toestel Is speelklaar. Te zien en te beluisteren bij F. C. W. Koster. Pretoriusstr. 120. Den Haag. Gratis kunt u gangbare bonnen die u niet spaart ruilen voor wat u wél spaart en tekort komt. Bij zending postzegel insluiten voor terugsturen. Wed. S. v. Zanten, Daniël Willinkplein 41, A'dam. Wie ruilt mijn broedmachine, merk Reform, gr. 60 eieren, geh. compl. en in pr. st., voor kippen of konijnen ? H. F. Kiekens. Bakenessergr. 32a, Haarlem. Te koop : 2 faut. en divan m. kleed. Tes. ƒ15.—. Hooge Weg 69-1, A'dam (O.). Te koop : trop. aquarium, 1 m. lang, vlsschen en planten, geheel compl., tafel, lichtkap. ƒ9.50. Buffinstr. 37hs, na 6 u. A'dam.

Wie ruilt mijn 3 jaarg. van geïll. weekbl. „Wij", 3 jaarg. v.d. Prins, 3 jaarg. v. d. Lach voor Kwatta en Radem. b. of voor wat anders. Wordt gehaald. B. v. Rooij. Loosd.weg 517, Den Haag. Wie ruilt mijn radioonderd., luidspr. of/en filmtoest. tegen harmonica, kofferradio of koffergram. En wie ruilt stoommach. en leger looden sold. enz. tegen Meccano. Cartesiusstr. 276, Den Haag. Oevr. : jaarg. van „Het Rijk der Vr." in ruil v. boeken of iets anders. C. Folkers, Wingerdhoek 9. Groningen. Wie heeft voor mij één van de volgende instrumenten : guitaar, banjo, hawaianguitaar, mandoline, tweedehandsch, te ruilen voor tennisracket. P. Lankhorst Jr. Ie J. v. d. Heydenstr. 129-11, A'dam.

Wie ruilt mijn schaakklok en Ivoren schaakstukken (rood en zw.) voor een trapnaaimach. St. Willibrordusstr. Sill, A'dam.

Te ruil aangeb. : Mantelkacheltje m. pijp, 2 wandel wagentjes in g. St., te ruilen voor andere overcompl. artik. Th. Coenders. Nwe Markt 33. Nijmegen. Wie ruilt B.S.A. Solo 5 P.K. K.K. voor H.D. of Indian-combinatie. Spaarndammerstr. 43, A'dam.

I fototoestel 18 x 24 (met 1 dubbel anastigmat lens ; 1 etui voorzetienzen ; l tijd- en momentsl. ; 1 statief; I Insteldoek ; 2 dubb. filatenh. ; 1 roode electr. amp ; div. drukramen). Wie wil een mooie wieg I Fr. piano ; 1 Amerik: ruilen voor een gordijspiegelkuiforgel, 13 re- nenspanner. 3e wlttenburgerdw.str. 34-hs, gisters ; 1 mandola ; 1 Ital. mandoline, pr. lu- A'dam. strum, m. leerschool ; 1 Duitsche mandoline; Wie ruilt mijn boot m. 1 verstelb. stevig meX. kajuit voor 6 jonge muziekstand. ; 1 ver- kippen en een haan ? stelb. 10 strengs salter Nwe Oostenburgerstr. of sandow ; 1 compl. 20-hs., A'dam. Esperantocursus met woordenlijst, te ruilen Wie ruilt een kampeervoor iets anders. SchelJ- tent 2x3 met toebede, Alb.Thljmstr. 15-111, hooren zooals primus, grondzeil en fietstasschen A'dam (W.). voor accordeon of een Een z. g. a. compl. 3i P.K. F/N. motor. radiotoest. in ruil aan- J. O. Hoffman, 3de geb. voor een pick up. Oosterparkstraat 56-111, Marktw. 179, Den Haag. A'dam.

Te koop : een mooi onderhouden kinderwagen, stroomlijn (wit). Prijs billijk. Insulindeweg 53-11, A'dam (O.).

Te koop : een koperen vogelkooi m. standaard. H. Swardbol, Javastr. I43-I, A'dam (O.).

Te koop : een radio met salon luidspreker en kast. Scheffer, v. Spilbergenstr. 1 lOhs, A'dam.

Te koop : pr. trapnaaim. Pr. ƒ 25.—; f éénp. houten wascht, ƒ 1.50. Parallelweg 28, VIaardingen.

Te koop : compl. motor, banden en alle onderd. van luxe Chevrol. 1928. Motor zeer gesch. voor boot. Alles in pr. st. C. Vermeulen. Azaleastr. 33, Dulvendrecht. Te koop : een damesrijwiel, als nieuw. Wittenk. 19-111, A'dam (W.).

Te koop gevr. compl. motorkleeding v. heer en dame. Bout, Nw. Looierdw.str. 18hs. Tel. 31026. A'dam. Wie helpt werklooze aa
WAT GEBEURT ER IN DE WA5CHTOBBE? •

0£ CHEMIE

VAN

Te koop : 6 bljz. mooie gehaakte kleedjes van ecru D.M.C. No. 80. Zeer geschikt v. theemeubel, dressoir of ronde tafel. 1 rond kl. mlddell. 32 cM. ƒ 1.50 ; I ovaal kl. 21 bij 27 CM. ƒ 1.—; I ovaal kl. 32 bij 41 cM. ƒ 1.50 ; 1 rond kl. mlddell. 42 cM. ƒ 2.— : I ovaal kl. 42 bij 67 cM. ƒ 3.— ; 1 rond kl. mlddell. 65 cM. ƒ5.—. Deze kleedjes zijn geheel nw en In mod patr. I rond kleed v. fijn visschersgaren, mlddell. 50 cM. ƒ 2.—. Mevr. W. Knipper, Prinsenstr. 25-11, A'dam (C). Aangeb. : tafelbilj. op lei, pr. speelkwal., speeU maat 180 x 90 cM., compl. m. zware eiken ondertafel, 3 ballen, 54 mM.. 3 queues, enz. Oelegenh.koopje^42.50. Mare 39, Lelden.

1. Waschdagf... Flink veel schuim is van groot belang voor 'n grondige reiniging.

Ja meneer, de hotelgasten roepen hier 's avonds hoe laat ze ge« waïker"'

*"'

en

dan

k0mt de

echo

'Jm°'-9enS terug en roept

Ja hij morst altijd zoo verschrikkelijk. Hift-n daarom best tegelijk de planten water geven.

- 2 —

Waschdag- Er wordt een flink schuimend zeepsop gemaakt, het vuile goed wordt uitgewasschen en... Ja juist, het vuile goed wordt uitgewasschen, „schoon"-gemaakt. I^at is toch eigenlijk wel een wonderlijk iets. In zeepsop wordt vuil goed direct schoon, terwijl dat in gewoon water niet of althans zeer moeilijk gaat. Wat gebeurt er dan toch eigenlijk in die waschtobbe met zeepsop? Zeep is een verbinding van vet en loog. Wanneer men vet in loog kookt, vormt er zich een taaie massa, die zeep wordt genoemd. Zeep heeft de eigenschap om in water weer in haar oorspronkelijke bestanddeelen uiteen te vallen. Er ontstaat dan dus weer loog, al vindt dit slechts in die mate plaats, waarin de zeep oplost. Deze loog heeft nu de eigenschap het vuil van de te wasschen stoffen te verwijderen, terwijl de vetdeelen der zeep de vetvlekken oplossen, daar vet in vet oplost. Loog Is schadelijk voor de weefsels; ze is te scherp. Er ontstaat echter bij het gebruik van zeep slechts zooveel loog, als er noodig is. Een tweede eigenaardig verschijnsel bij het wasschen, is de vorming

van het schuim, dat voor de reiniging van zoo groot bêlung is. Dit schuim is een physisch-chemische verschijning, die aan alle zoogenaamde emulsies eigen is. Zeepsop behoort namelijk hiertoe, evenals bijvoorbeeld melk. De melk bestaat uit water, waarin verscheidene zouten zijn opgelost en waarin zich bovendien vet bevindt, dat er door karnen van kan worden afgescheiden. Het vet is namelijk niet in de melk opgelost (vet is onoplosbaar in wate/), doch zweeft er in microscopisch kleine droppeltjes in rond. Door deze fijn verdeelde vetdeeltjes is de melk ook zoo ondoorzichtig, „melkachtig", geworden. Zeepsop is nu ook zoo'n emulsie met vetdeeltjes, die steeds de eigenschap heeft te schuimen. Men onderscheidt verschillende soorten zeep, zoonis groene zeep, die een verbinding van kaliloog en vet is, terwijl harde zeep daarentegen een verbinding van natronloog en vet is. Dit zijn de zeepsoorten, waarvoor men in het dagelijksch leven belangstelling heeft. De chemicus kent bovendien nog de zoogenaamde kalkzeep. Dit is echter geen zeep.

3 —

3. Hoe een emulsie — in dit geval zeepsop — er bij zeer sterke vergrooting uitziet. Microscopisch kleine vetdroppeltjes zweven in l»et water en maken het troebel.

: .f. &M

4.

den

microscoop

gezien.

6—7. Een zeer sterk vergroote foto van een weefsel vóór en na 't wasschen. Op foto 6 ziet men hoe 't vuil in alle vezels van het weefsel zit. De zeep lost dit vuil op, door haar „alkalisch" karakter (de loog-werking). Is het vuil een vettige laag, dan wordt 't door de vetdeelen van de zeep verwijderd. Wanneer men het weefsel „wascht" in de tobbe wordt het proces nog bespoedigt, daar er daardoor voortdurend nieuw zeepwater bij 't vuil komt. Na het wasschen ziet het weefsel er dan uit zooals op foto 7.

•«SJ

»

8. Kalkzeep, de vijand van ieder weefsel. De kleine vlokken, die op deze foto in zeer sterke vergrooting te zien zijn, zijn ontstaan door een verbinding van de kalk uit „hard" water met de zeep. Deze in water onoplosbare kalkzeep drijft echter niet alleen op de oppervlakte van het water, doch ze zet zich ook in de weefsels af, waardoor deze stug worden. Om het vormen van deze kalkzeep te vermijden, voegt men aan hard water een stof toe (bijvoorbeeld een weinig soda), waardoor het zachter wordt.

H^

» »

irifc

s

f■

i *

.J'^

*0

W v ,•■'*■'

die wordt gebruikt. Integendeel, wanneer er bij het wasschen kalkzeep ontstaat, is dit schadelijk voor het weefsel. Kalkzeep ontstaat wanneer men wascht in zoogenaamd hard water. Het zijn kleine, in water onoplosbare vlokken, die op de weefsels neerslaan ofwel samenklitten en als een korst bovenop het water

onder

5. Het vuil wordt door de loog opgelost. Wanneer men dit proces door den microscoop beziet, lijkt het oplossende vuil wel op nevelslierten. Is de zeep te scherp, dat, wil zeggen, bevat ze te veel loog, dan wordt i^iet alleen het vuil opgelost, doch eveneens de kleur, wanneer er een gekleurd weefsel wordt gewasschen. Dit zou in nog sterkere mate het geval zijn, wanneer men alleen met loog waschte.

f0 os'

UI^

Schuim

komen drijven. Om de vorming van deze kalkzeep te verhinderen, doet men meestal in streken met hard water een waschmiddel in het woter om dit wat zachter te maken. Wat er al zoo in de waschtobbe gebeurt, beelden wij op deze pagina's af — door den microscoop gezien dan altijd.

safo-: m

^A>' •t «-jj

2. Zeep in een reageerbuisje. Op 't stukje zeep heeft men zuur gegoten, waardoor het oploste en zich in de oorspronkelijke bestanddeelen splitste, namelijk in loog (onderin het buisje) en in vet (dat bovenop drijft).

■*?

©

„Dat is niets nieuws voor jou, Julie," lachte hy. „Wat is er dit keer aan de hand? Heb je al ie geld verloren in Monte Carlo/ Of ben ie weer eens verliefd?" ..,,,, ,ö Hoe leelyk, om zooiets van me te veronderstellen, deed ze kwasi verontwaardigd. „Maar laten we alsjeblieft naar boven gaan. Ik wil rustig met je kunnen praten." -, „ t , Hij ging haar voor naar zyn atelier. Ze trok haar mantel uit en zette haar hoed af. en wierp ze beide met een zucht op een stoel. Pfff " riep ze toen, terwyl ze zich in een fauteuil Het vallen, „Denis, zóó erg heb ik er nog nooit ingezeten! Het is gewoon Del angr ot Geheime Vereeniginjr van de Blauwe Spin heeft zich plechis; voorgenomen de collectie uiterst kostbare smaragden terug te , .. *"»«}. d"; eeuwen geleden van haar zijn gestolen, en wanneer Lady

0P HierS" zei Deni's,'die een cocktail voor haar had klaargemaakt, „drink hier maar eerst eens van, en laten we dan samen eens

e r ,n W,er W vän n7'haalt i1 en ze ^ "^ draagt S*0™"^ had ** moe^ | van F^'ern hngeland in F Cannes - iets ^ wat *™** ze nooit

rU t g

Z è nam het glas van hem aan, nipte even van den inhoud en zette het toen op het kleine tafeltje voor zich. ,,,•,;„ „Goeie ouwe Denis," zei ze dan. „Je roem heeft je gelukkig in geen enkel opzicht bedorven. Uiterlyk noch innerlyk! Je bent nog even hartelijk als vroeger en eerlyk gezegd, had ik je my heel dik en pompeus voorgesteld. Je weet wel — zooals kunstenaars, wien het voor den wind is gegaan. Je verdient zeker hoopen geld, is

ien doen - gebeurt het onvermiidelijke. Baron de Grignon, met wien zo kenras heelt remaakt, verdwijnt spoorloos ui, Cannes..'en de smar^den zijn dan tegehjkertiid verdwenen.' «„utu tdek, Direct'denk. ' ^ '"' .""n ^T' '"' U^^»^ * vertrokken. Uircct denkt ^ ZIJ aan haar neet, Denis Moore, een beeldhouwer die haar

d£XÄ T ül,erlei ^«i^«^« 8-ed had, en die thans een o dracht hee t gekregen om een beeld te maken voo4 den Keizer van Annan, Ze weet hem over te halen haar toe te staan, hem naar Annam te vcrl"ellen en hl, beloott, haar te zullen helpen bij haar pogingen om de sma.agden weer in haar bezit te krijgen. 'es Denis wordt op een geheimzinnige manier gewaarschuwd dat hij niet mltu E,1T,a,ul Z,,I1 »"'-«k-oren, als hij nie. alleen naar Annam'gL

GEAUTORISEERDE VER TALING

vÄ5^r^S:i^^Ir>trl;o:Xnrsi,n, vt^]'dat d™ —

6 Jal^et leven is niet slecht voor me geweest. Als ik my herinner dat ik een paar jaar geleden nog myn eigen potje moest koken als er iets was om te koken — dan is het wel fantastisch dat ik nu hier zit en beroemde menschen zich de moeite getroosten om naar mijn atelier te komen om voor my te poseeren. .. Maar laten we het niet over ray hebben. Wat is de moeilykheid, waar je nu weer in verzeild bent geraakt?" _ „ „Een echtscheiding denk ik. en misschien de gevangenis.... "Verkoop alsjebliet geen onzin! Vertel me precies, wat er aan 06

Denis Moore was op zün atelier ingespannen aan het werk aan de buste van een bekend staatsman — de laatste opdracht, i,.,nno ,y i, ^.temaken voordat hy naar Indo-China zou kunnen vertrekken. H« had zyn bediende bevolen hem zoo weinig mogelyk lastig te vallen met brieven of telefonische boodschappen, en hem in geen geval te storen als er soms weer vertegenwoordigers van de pers mochten komen. H« vond, dat de couranten nu wel genoeg over het geval hadden geschreven Niet dat h« afkeerig was van reclame; integendeel. «11 ^ l ^et Z0(> doorgin8' maakten zy er nog een politieke aangelegenheid van den eersten rang van, dat een Oostersch potentaat hem gevraagd had naar zyn land te willen komen om er «en standbeeld te maken. Er waren reeds couranten geweest, die er een soort prestige-kwestie in hadden gezien, dat een Westersch kunstenaar er zich voor leende een opdracht van een „Oosterling" te aanvaarden. Anderen weer hadden de vraag gesteld, in hoelerre het juist kon zyn, dat een Europeesch beeldhouwer een afgodsbeeld ging maken voor een Indisch vorst. Moest men de afgoderij 833

in PlaatS Van haar 0p die manier in A

{o0c0hlinieTagauhwU.!e ^ St0ren' '" dat overkwam den ouden man ,if™iWÄe zic.k tot den staatsman, die onbeweeglyk was blijven zitten. „Wilt u my een oogenblik excuseeren, mynheer?" vroeg hü En tot zyn bediende: „Goed. Zet de telefoon maar even o ver " uems ging naar zyn bureau, dat in een hoek van zün atelier stond nam den hoorn van het toestel en kondigde zich Tan „Hallo," nep hy, wat kort. „Ben jy het, Denis?" ■^d^L 5en 00genb1lik aarzelde hy, en toen, ofschoon het drie J hif Ä1^ TVÄ hÜ udie la8e' diePe «tem had gehoord. w"sl J^het werkdyk?"3' ^ ^ "^ VergiSte- "Julie'" "eP ^ "** „Ja, ik ben het. Hoe interessant, dat je myn stem nog herkent " „Natuurlyk herkende ik ze.... Waar ben je op het oogenblik? Wanneer kan ik je spreken? Vanavond ?" oogenouKf je toerkoSeInVeb

ietS belangr ks met

«

Je

te

bespreken. Kan ik naar

Goed ^'at zal ik doen. Maar bereid ie voor op iets heel ergs. Wat ik heb gezegd, is eigenlyk waar. ïk heb wel mets gedaan waarvoor Tammy zich van me zou kunnen laten scheiden ol waarvoor ik in de gevangenis kan komen, maar wettelijk "heb ik toch geen enkel been om op te staan, als je begrypt wat ik bedoel. Denis, die tegen den schoorsteenmantel stond geleund, begreep absoluut niet wat ze bedoelde en richtte zich hoog op. „Vertel op, ^yVnfdïeerste, met wien ik er over spreek," zei Julie, eenigszins bedremmeld door zyn toon. „Waar is Tamorley?" JU»»' jn Nieuw-Zeeland, met een of andere regeenngsopdracht. Waarom ben je niet met hem meegegaan? "ik was het van plan, maar hy vond, dat het te vermoeiend voor m4 zou zyn, en dat ik er ook heel wéinig aan zou hebben. Daarom vond hy het maar beter, dat ik een tydje met myn moeder naar Cannes zou gaan. En dat hebben we gedaan." „Goed. Verder " ■ , , . „ "En daar heb ik onder anderen kennis, gemaakt met een baron....

han

te'werk nV^" "' * d Denis moest zich bekennen, dat hy het geval van dien kant absoluut niet had bekeken. Als kunstenaar stond de zaak voor hem eenvoudig zoo, dat de Keizer van Annam een goeden beeldhouwer wenschte om een tempel, dien hy liet bouwen, te versieren, en dat hy daarom iemand naar Parys had gestuurd, om er een te zoeken. Denis maakte juist nogal naam. Zyn werk was in Londen en ISew \ork met veel succes tentoongesteld, en daarom was het in zyn gedachtengang in het geheel niet zoo onbegrijpelijk, dat de vertegenwoordiger van den keizer bet eerst by hem gekomen was. JJenis had om verschillende redenen geaarzeld alvorens het aanbod te accepteeren. Ten slotte had echter het verlangen om een vreemd land te bezoeken, waarvan hij altyd had gehoord, dat het buitengewoon schilderachtig moest zyn, en de kans eens heerlijk uit te rusten op een lange zeereis, gemaakt dat hy het voorstel had aangenomen. Hy had passage genomen, hetgeen hy noodig had in zyn koffers gedaan, gezorgd dat er iemand was om op zijn atelier te passen, en nu had hy verder niets meer te doen dan de Duste van dien staatsman af te maken alvorens hij zou kunnen vertrekken. Het werk aan de buste vlotte echter niet byster; hy kon de kin met goed krygen, en terwyl hy met gefronst voorhoofd van zijn model naar zyn werk keek, ging de deur open en trad zijn bediende binnen. r, "Pu u3"16' mWnheer; ze is aan de telefoon, en wil u spreken, ik heb haar gezegd, dat u nooit aan het toestel kwam, en vroeg haar my de boodschap te willen geven, maar ze staat er beslist opv u persoonlijk te spreken." Denis wist, dat alleen buitengewone omstandigheden zijn bediende er toe gebracht konden hebben, zyn bevelen op die manier m den wind te slaan. „Hoe heet ze?" vroeg hy. De oude man voelde zich blijkbaar weinig op zijn gemak. „Ze heeft haar naam niet genoemd, mijnheer. Ik heb er haar naar gevraagd, maar ze zei, dat ik niet verder moest aandringen en U ro e en Het 1S een ivT ,P Engelsche dame, mynheer." Nu, als er één ding was waarvan Denis overtuigd was, dan was het dat er in heel Parys geen Engelsche dame kon zyn, die in voldoend nauwe relatie met hem stond om hem persoonlyk aan de telefoon te roepen, wanneer hy midden in zyn werk zat. Maar toch scheen zy zyn bediende te hebben kunnen overtuigen, dat het

drük^n'mJn^eT'^- 0m ^ "^ IS dat niet te ,aat? Ik zit ^ d a r 1 ik niet .^A A , ^j * ., , aan.... Je bent nu natuurlijk erg8 beroemd, he? Goed, ik kom om zes uur." „Prachtig. Tot ziens " ^ Jegde den hoorn op het toestel. Julie was een nichtje van hem waar hy diep m zyn hart altyd een heel erg zwak voor had gehad, maar ofschoon zy hem ook graag mocht - daar was h« van overtuigd - had zy nooit iets meer dan warme genegenheid voor hem gevoeld. Maar altyd wanneer zy in moeilykheden zat h^n n a-.n,?gal e,ens ^et geval geweest ofschoon ^y de moeilykheden nooi bewust zocht — was zy naar hem gekomen om haar er weer uit te trekken", zooals zy het hsd genoemd Tot z« me? den ouden Tamorley was getrouwd, had hy haar nogal eens op die manier te hulp moeten lomen. maar na haar huwelyk was h? *Ämeehm de gelegenheid geweest - of had zy het niet noodig ^ i7^^ ari?P efn of andere wiJze van dienst *e zyn. Het had hem altyd verbaasd, waarom zy met den ouden Tamorlev was getrouwd, want hoewel zy wel erg op luxe gesteld was geweest! ?™ iLtOCh ook'J0«1, zoovér hy had kunnen nagaan, nooit erg om geld gegeven. Enfin — ze hadden elkaar uit het oog verloren maar nu zou zy komen en zou hy wel hooren hoe het haar was S geKwd ^ met een der rykSte peerS Van Engeland was Even voor zes uur vertrok de staatsman, en Denis ging naar een •„aSil t.en. ei"de Z1uch te overtuigen, dat hy de noodige ingrediënten n huis had om haar gehefkoosden cocktail te kunnen maken. Om kwart voor zeven was er echter nog geen spoor van haar te bekennen, hetgeen weer echt iets voor Julie was, want het kon haar nooit schelen, hoe lang zy 'iemand liet wachten. Om zeven uur besloot hy jmst om in ^s hemelsnaam nóg maar een uur te wachten, toen er een Hispano Suiza voor zyn woning stilhield en Julie er uitsprong. Hy'haastte zich naar de deur. Julie snelde de trap op en bev v groette hem allerhartelykst. „Hoe heerlyk, je weer te zien en met je te kunnen spreken, Denis, nep ze opgetogen. Hy knikte lachend. „Je hebt me veel te lang laten wachten. — Wat een schitterende wagen, Julie!" zei hy dan. „Ja. Tammy heeft hem me cadeau gegeven voor myn verjaardag. Is het niet hef van hem? Maar o, Denis, ik zit in zoo'n verschrikkelyk lastig parket!"

- 6 -

"o^a^Hii behoort tot de oudste families van Frankrijk. Later hoorde ik echter, dat hy het zwarte schaap in de familie was en dat hij geen al te beste reputatie had waar het vrouwen en drank betrof Maar dat heb ik werkelijk allemaal pas achteraf gehoord. „Je hoort altijd alles pas achteraf. En toen?' „Wel, we gingen samen nogal eens auto-en en dansen.... Je bent toch niet bang, dat ze dat aan Tamorley zullen telegrafeèren?' vroeg Denis, die nog steeds niet begreep, waar de geschiedenis op moest uitdraaien. , . . i „u„ „Neen, natuurlijk niet. Het zou me trouwens ook met kunnen schelen want er steekt niets achter, al waren er blykbaar wel menschen, die er iets achter zochten. Maar het zijn de smaragden, waar ik mee inzit." „Welke smaragden?" ... , • |,De familie-smaragden; wist je niet, dat we eemge bekende juwee611 Natuurlijk." Denis herinnerde zich deze juweelen natuurlijk; iedereen had wel eens van de Tamorley-smaragden gehoord — een der prachtigste privé-verzamelingen van de wereld. Eeuwenlang waren zy in het bezit der familie Tamorley geweest en iedere Lady Tamorley had ze op haar beurt gedragen. Julie slaakte een diepen zucht. „Wel, de baron is spoorloos verdwenen en.... de smaragden eveneens ....!"

Den^vond'het werkelyk afschuwelijk. Er was niet veel verbeeldingskracht voor noodig om te begrijpen dat het jerdwynen der smaragden, in vérband gebracht met den baron, en de auto-tochtjes die ze samen hadden gemaakt, tot een schandaal van de eerste grootte moest leiden, waarover alle Europeesche couranten zouden schryven. „Heb je de politie gewaarschuwd?" „Neen. Ik heb er den moed niet toe gevonden! De politie zou er natuurlijk op gestaan hebben, dat ik het aan Tammy vertelde, en bovendien zou ik er niet meer zeker van hebben kunnen zyn. dat het niet in de couranten kwam. En begrijp je met, wat de menschen dan van my gedacht zouden hebben? Ze zouden er natuurlyk meer achter gezocht hebben dan er achter zit — ik kan je de verzekering geven, dat er werkelyk niets bijzonders was tusschen den baron en mij — maar leer mij de spraakmakende gemeente kennen! Bovendien heb ik niet het absolute bewijs, dat de baron de juweelen heeft gestolen! Ik heb er niet het bewys van, maar ik weet het wel zeker.

„Goeie, ouwe Denis," zei ze dan. „Je roem heeh je gelukkig in geen enkel opzicht bedorven!" ..Hoe weet je het zoo zeker?" .. . . , ui Ik was naar het Casino geweest en toen ik thuiskwam ben ik direct naar myn kamer gegaan. Het was prachtig weer, en daarom besloot ik nog een half uurtje op myn balcon te gaan zitten lezen. Ik herinnerde my echter, dat ik myn boek beneden in de eetzaal had laten liggen — ik had het daarheen meegenomen, toen ik er voor het diner in de hal in had zitten lezen - en besloot daarom het even te gaan halen. Ik deed eerst myn juweelen af en sloot ze voorloopig in het kleine juweelenkistje, met de bedoeling ze later op den avond met myn andere sieraden weg te sluiten in de kleine safe, die in een muur van mijn slaapkamer was aangebracht. Toen ik naar beneden wilde gaan, kwam ik op de gang den baron tegen; we maakten even een praatje, waarby het me opviel, dat hy erg gejaagd deed. Enfin, ik ging naar beneden en toen ik even later weer boven kwam, zag ik den baron uit de zygang komen, waaraan miin kamer lag. Natuurlyk vond ik daar niets vreemds in, maar toen ik later naar bed ging, kwam ik tot de ontdekking, dat myn juweelenkistje was verdwenen. Ik béide hem direct op zyn kamer op teneinde hem om raad te vragen — je begrypt dat ik hevig ontdaan was, en ik wist niet zoo gauw tot wien ik me anders moest wenden. Voor myn moeder wilde ik het natuurlyk niet weten. Die had me, om eerlyk te zijn, voor den baron gewaarschuwd, /e vertrouwde hem niet. Enfin, ik kreeg geen gehoor en toen ik daarom den portier opbelde om te vragen of de baron soms was uitgegaan, kreeg ik te hooren, dat hy op stel en sprong met zyn auto was vertrokken, nadat hij des middags reeds zyn rekening had betaald! In het eerst vermoedde ik natuurlijk nog mets hoewel ik het natuurlijk vreemd vond, dat hy me niets van zyn vertrek had verteld, maar later drong het opeens tot my door, dat ik, toen ik weer naar mijn kamer terugkeerde nadat ik dat boek had gehaald, een oogenblik gemeend had de deur van myn kamer te hebben gehoord, terwijl ik vlak bij de zijgang was. Omdat ik toen opeens den baron weer zag, drong dit misschien niet zoo gauw tot my door, maar achteraf ben ik er absoluut zeker van, dat hij op myn kamer is geweest terwyl ik beneden was. ui „„o» Wist je heelemaal niet dat hy op het punt was te vertrekken? "Neen. Wel had hy me verteld, dat hij binnenkort naar IndoChlna moest, maar uit niets van hetgeen hy daarby had gezegd viel af te leiden dat hy reeds zoo spoedig zou^gaan. Hy heeft notabene niet eens afscheid van me genomen...." Het is zooals je zegt: het absolute bewys heb je met, dat hy ze "gestolen heeft, maar je mag het wel aannemen, vind ik. „Ja. En sindsdien heb ik zoo een en ander van den baron vernomen. Hy moet tot over zijn ooren in de schulden zitten, en dat is de reden waarom ze hem naar Indo-China hebben gezonden. Daar gaan meer hooggeplaatste Fransche ambtenaren heen tot herstel van hun moreele gezondheid." Denis zei niets; de situatie leek hem uiterst gecompliceerd en moeilijk voor Julie. Zelfs al had zy het gewild, dan was het nu toch te laat geworden om nog naar de politie te gaan en een aanklacht tegen den baron in te dienen. De politie zou natuurlyk vragen waarom zy drie of vier dagen had gewacht in plaats van direct te k

Hd?ekomt my voor," zei hij ten slotte, „dat het het beste is een goed particulier detective -bureau in den arm te nemen.... Maar weet je ook, waar hy heengegaan is?" „Ik heb voor de vaste waarheid gehoord, dat hy met de boot naar Saigon is vertrokken." (Vfordt vervolgd)

7 -

Twee en een half jaar in den zadel Het moet wel een sterk sportieve drang zijn geweest, die A. P. Tschifferly tot Zi n seling begonnen de rotsen om hen heen tstoutmoedige onderneming heeft gebracht. Want wat anders kan hem, een gewoon EEN REEKS SPANNENDE AVON. onderwijzer hebben bewogen om twee en een half jaar in den zadel te willen zitten, ten einde TUREN NAAR WAARHEID VERTELD van Buenos Aires naar New York te rijden rookwolk weg en daardoor slaagde hfl £ t een tocht van tienduizend mijl, dwars door de het t k nd aa< S,aa de de tropische jungles, waar de meeste reizigers aan brengt '^ 00^b,ik ^VeilM lê tter er eT!nXi £? l *i kruidendoker m hem beter te maken, en andermaal hevige koortsen ten onder gaan; dwars ook door begaf de eenzame, volhardende ruiter zich OD In de provincie Armenia had Tschifferlv ziin brandende woestijnen, waar water onbekend s, over hooge bergpassen, waar de sneeuw In§eTeM,J,,i,ii ,de Westelijke helling vTn den eenTgÄewnrtUUr- Daar H z'i P-rdAndes afdaalde kwam hij vaak op paden die van het eene jaar in het andere blijft liffirenSenheW It K™™' maakte hiJ van deze dien naam eigenlijk niet verdienden en waaroo door snel stroomende rivieren, waar het wetochfTn J: . *ebru'k om per muilezel een tocht in de buurt te maken. De weir was ero^ het buna onmogelijk was, zich staande te houmelt van krokodillen, electrische alen en pirai, slecht - een zee van modder, waarh, het die? den. Op een keer brokkelde zoon pad finaal die verschrikkelijke visschen, welke menschen tot aan zijn buik toe wegzakte? Tegen den mdaf onder de achterpooten van Gato Het die' en dieren levend verslinden... verloor zijn evenwicht, viel en stortte langs de Het was een avontuur van den eersten rang, dat Tschifferly ondernam; een avontuur zooferIvnRtndenafsrr05d in- 0ntdaan ^ek Tschifferly toe niet anders verwachtend of het dier als nog nooit iemand vóór hem gewaagd hadf zou te pletter vallen. Maar er gebeurde iets HIJ vertrok met twee paarden. Mancha, die 5 zestien jaar was, en Gato, een jaar jomrer. Het -"etSt - ^ ,rr0eide s,^s ^énbooS 7ZZ e<*te7i,de Porden, éie den? besten hn/g J u- ^TW* - «P de steile helzag Tschifferly nets meer, en was het alsof h"i ling en deze hield het paard tegenl Het verhadden Sfe «W™"' « standje dier was schrander «renoe* om Jch zei»« tóen toen Wh"«^' Tschifferly ^ ze kreeg, waren ze noir Na^eä'r"! Stikdonkeren afgrond gleed ' JNa eeh hee e poos kwam hij weer bij Voor met te verroeren en Tschifferly slaagde erin allesbehalve mak. Maar ze waren taai en sterk zijn oogen schoten vurig gekleurde bal en en naar beneden te kruipen, het zijn last af te ne^d.atK-etee^nde heel vee> voor èen tocht er H,i zooals hij zich voorstelde te makenf men en het in een voorloopip veilióer pos"fJe terw^reen6611-ndje ^ r ü *** "P de" M te breien. Gelukkig was er in de buJthl b hen Vandaan de Zijn uitrusting bestond uit een grooten ponds een honH ' V «5 ais een hond, op zun achterpooten zat, nu «e en te krijgen en met vereende krachten slaairde tLt-66" • U'damerik,,anschen man«el, en een Z ,,n kOP S chudde d men er in Gato weer naar boven te Hén kIok»orm,g net tegen de muskieten. Een ten" Tsch!tferl v - J " Met moeite kwam t0e hii 2i n hoed Hier en daar waren de ravijixpn overspannen kon hij wegens het gewicht niet meenemen en opzetten, die vlak haast hem lag, was het ha b z.jn Argentijnsche zadels, die met schapenhuid tene ^'J^V ^ 7^ V-chdalsof al zijn haren als spelden in zijiT hoofdVe,I,ff welov dienden deS n h,S a,s kwamen 1 2' K" *" ^ "laar toen huid prikten. Langzamerhand drong het tot kwamen ze er bij een, waarvan het irezicht alhem door dat hij door het hemelvuur getro°leen Tschifferly reeds duizelig maakte Ze w« Het eerste deel van zijn tocht, dat dwars £".*«.?• Gelukkig was echter noch Wlzelf ruim honderd meter lang, en niet breeder dan door Argentinië ging, was eer taai dan opwinnoch zijn muilezel er ernstig aan toe dend. Hij moest vaak door den modder wE De wouden van Midden-Amerika waren zoofokken, die kruiselings ove elkaar ireleird en en kwam bijna steeds handen te kort om de aailiik teirein met versleten matten bedekt waren Met toulastige vliegen van zich af te houden kwLTÄHf? *r kwam hij vergiftige s|angen tegen en 'het "elkens voedwen en stukken ijzerdraad werden de stokken Later werd de streek, waar hij doortrok 6 Sch bij elkaar gehouden, en de bruff zelfVakte in he o^ersTeL ^ **™*}Krokodillen maÄ 0 en enZaam H,i naderde t1in ^K / V "«een wTeshet oversteken van de rivieren tot een riskante moTsf T" K0?f VrVaaT]iike wiJze door. Maar toch was^da, hiiT8^ K^^el zoo schaarsch onderneming, en meer dan eens ontdekte hfl moest Tschifferlv er overheen Nadaf hii A! was dat hij bundels hooi voor zijn paarden . ---. ...,.,,-,„■ uu^enoiiK op het allerlaatste oogenbliC dat, wat hii hfl voor naarden afgezadeld had, gaf h« de teulels'van per trein vooruit moest sturen naar de Ws Mancha aan een Indiaan, die *oevalliff bij hem de spoorlijn gelegen stations. Het watenrebrek houden ^ Wrr1,d'irenden boomstam had £was, terwul hij zelf achter het dier lien ,!ln vormde echter nog een ernstiger probfeemlag1^ioeeerënk^0k0d,, ^ die r0er,OOS 0P hem dat he P e staart vasthoudend ten einde hem n he^rech e . '"T^.^O werd Gato zoo ernstig gewond spoor te houden. Mancha aarzelde echter om het ver afgelegen Andes-gebergte moest worda Tschifferly hem per trein naar Mexhró op de brup te stappen, maar nadat hif even den aanjrevoerd en steeds achter slot en grenCity moest sturen, nadat hij eerst zelf éen aan de matten bad geroken, scheen hü moed te Het S o{ vormde ee kwelS } ^«re vatten en wandelde er bedaard op. In h*mit kwelling; if bij TA™' lederen windzucht steeir het mebeter te ml6 ^^ ^Probeerd had hem Met e n hr k en he 0n tershoog op en drong in neus, oogen en ooren hiri "' * <> ™ zijn keel snellend he ' en weer * te ^ zwaaien **"* ^htêr o„fi kierde keerde hij terug naar den stal, waar Mancha sneiiend heen "en 'n ooß-enzoodat de ademhaling bemoeilijkt werd. ' om z.,n metgezel stond te hinniken. Eenlgen bhk leek het alsof het paard van plan was om Eindelijk echter bereikte Tschifferly den An«Jd later probeerden panrdendieven Manch" des en hij was bli in de bergen te ziin «rekoT kef7e"-,het^n natuurliik het einde va^ te stelen, maar het slimme dier wist aan zijn e VS a 00 k niet W rÄ KK r^t.en van hemz^ zou betee" vijanden te ontkomen en keerde bij zijn bare Saern'zou . - er weer V kend hebbenf Hij slaa«rde er echter in 't dier L jaar zou dJS duren ^ eer hij uitÄefeen zou zijn... terug met een touw om zijn nek kalmeer.n en hoewel er no* talriiL riskante smalle Pn^eerdf S,ec[ltS. eeni*e dimeters het oocrenbhkken volgden, bereikten zif ve lï en smalle paden lansrs duizelingwekkend diene zakee|iil aH«rVTffnl,aIarzich iaLrnaakte «oodO k0nt 0 het h fn .in ( ♦ !. tschifferly in een ziekenhuis ravijnen, en vond langs zijn weg talrijke 3 in een stad liet opnemen, en hier kree hij de ff oexer, die liep er zoo kalm over alsof het een ven va voorhistorische' menschen, ^waarin te h en die hi zich »part voor hem aangelegd ruiterpad wasf 0e eT Vaak ouden mask j stel en!'r^ r '. i kon voor! Vtlu ï I * ers en ande e her teld en men zou het 8 met den ^-^ d^r rendien^'r ^? f eenmaa, overheen s'k WA T^11; 0P -^eren da'; met den trein naar uhem toesturen. Dat werd ren, diende Tschifferly nog- eeni«re keeren wate,n and ln z00 n a fr. 'JJ P s geopend jn-af een weerzien! De menschen die er bij w^ren en wondde zijn vinger aan een doorn wSrh a'lies bifeTk ^ t ^V*^ ^a" en n iuich en en ee alles bi[ elkaar de ï***'^ bruir wel ros ~ hil door hi, bloedvergiftiging kreeg. Het ve^Jii chiPneai,trrf,U,Ster / aan V ' " vlieS oversteken. Maar toSn Uhif Ir meteen aaï verspreide zich door zijn arm naar zijn g^ MenLh ^t -schouwspel bij. J Mensch en dier waren even verheugd elkaar gewend, en den laatsten keer voelde Wf er zich zicht en rechterbeen, en zoo moest hij eteenweer terug te zien, en Mancha kon vaï vreugzoo veiliur op als op de steenen bruggen Ó, Sn 6 den te k Zitten ^ ^ alvorens "™™hiiÄ"" jreUortenlaats Buenos Aires ««en in zijn de haast met ophouden met hinniken. * zitten, e^ eemge dagen rifden een Eindelük bereikte hij de Peruviaansche kust dokter vond. Deze zei hem, dat hij zoo gauw t™ A TT Tr?1"i1 "*, door de Vereeniffde Staten, dat Tschifferly de verschrikkeliikste ervamogelijk naar Buenos Aires moest terujk™ 0 Z00 eoed re«nt ^J'™ nng van zun hee en langen tocht had. Hij reed rejrent. De De Tu" hitte in dit woesti na-ebied ^ is "^k meer ren daar htj zelfs a zou hij geheel herstellen met zijn beide dieren lan?s den kant van den dan verschrikkelijk, maar toch nam Tschiffcrfy 8r e,d,8re h00 ten zou k ovetwiWn ^ overtrekken ""n"" feen water mee. noch voor zichzelf noch vóór weg, toen er een auto aankwam, bestuurd.door overwinnen, t die r hij zou moeten een jor.ïeman en met een meisje, zittend in den z-m paarden. Hn had alleen maar ' een f« Tschifferly weigerde evenwel dit te dóen en 0pZet Stak C,t 0 80 Zich w h ZOOd ra hii iet hetcT Was séfc " Met OVer ^ jongeman plot^l| » w J"' aarin wat zou was i£ ' ^ op opfl-elost Wat de naarden betreft, meende hfl d*lljl A™* en reed Manch weg ZHn Zi n 'neus ,begon te \b oeden, en weldra a aan, zoodat het dier ernstig «rewond werd. De bruut dat bet energie-verlies, veroorzaakt door het Weer d00dziek eed be^tkte'. "^ - "'' ' «a" meedratren van water .rrooter zou ziin dan het reed door, maar voordat hij om den hoek van Een inheemsche zei hem, dat er een Inen WdeVer tee^ ,iet h,i Z,in claxon werk^ N« LM Va, heVdrnken zo"^n hebben. s otten Na heel wat ontberintren bereikte hij Eenferlv. P d met zijn hand tegen Tschifdmansch kruidendokter in'de buurt woonde dor, een gebied dat als uiterst gevaarlijk die hem misschien zou kunnen genezen, en de 1S k een revo, v A*£ l i bekend staat, wegens de vele panters man werd gehaald. Het duurde vier dagen eer 1 er bij me had gehad," zei die er voorkomen. Hij had eeniire o^tmoe^ hebbed' "Weet ik niet Wat ik Ad««" zou h.r kwam en tegen dien tijd was Tschifferfy zoo ziek, dat hij alle hoop op herstel had ón*egeven. De kruidendokter bleek een stokoude Ts?KtK,'Uir,remeeLSter van New york ontvinir Tschifferly op het stadhuis, en later werd de Ch,ffer, iy '""acht «ok een bezoek aan den die h,i Ste,de ffrl!. Tuist Z^ATT' waren zoÓ juist, dat Tschifferly weer eenige hoop begon grooten vulkaan Galera, en ïn gezelschap van dfe ooi^o nde ^ r nom t™*™*** h'PPische preset, tl A S .J en werd, op het Witte Huis een geoloog daalde hij in den krater af Vótaan den President voorgesteld.

OP LEVEN EN DOOD

onä in V^T^lf"

hoÓMku^r^'

te wäZ'^n

^

D

J

liiii

*«**

-

t Per trei„ S

beier 3ie rn

- ^l ï* ^

*™

ïeXiraf^ktr' ^ ^^ ^ ^ - 8 -

\

>■

Soldaten uit het Liberiaansche leger.

IM MOMROVIA'S MOVING Wanneer men de Water-street langs Monrovia s zeekust geheel ten einde loopt, .. ko.mt. .nien l'n een negernederzettinff, welke uitsluitend is bewoond door de zV Krus. Men verbeeldt zich plotseling in een andere wereld te zijn. Gewapend met ons »Hm- en fototoestel hebben wij een lanirduriir bezoek aan deze merkwaardige omgevinir g-ebracht. Het dorp is eenerzijds afgesloten door hoog opgaand groen, aan de andere zijden door de zee. De hutten, grootendeels opgetrokken uit vlechtwerk, maken een zindehjken indruk. Op de in het midden dezer woningen vrijgehouden ruimten zien wii de halfnaakte donker gekleurde mannen en vrouwen. Van eerstgenoemden, slijten de meesten in een zalig nietsdoen den dag en rocken hun uiterst kortstelige pijpen De vrouwen schenken de noodige aandacht aan de kookpan, welke boven het open vuur staat, of houden zich bezig met het stampen van rijst. Ue jonge, naakte kinderen spelen buiten. BIJ het naderbijkomen, schrikken de meesten op en trachten zich te verberiren. Niettegenstaande dat, gelukte het ons meer dan eens ze „onder schot" te krijgen. Vóór de woningen worden, óf op schragen óf op matjes, allerhande etenswaren te koop aangeboden. Deze uitstallingen, dikwijls beschermd tegen de zonnewarmte door een normale Europeesche paraplu, worden gewoonlijk door vrouwen bediend. De mannen, in de wandeling Krooboys genoemd, zijn voor een

gedeelte als arbeiders of als bootsmannen in dienst der Europeesche handelshuizen. Op bondag; is hij vrij en evenals de meer ontwikkelde Liberiaan, graat hij, gestoken in zijn beste kleedij, naar de kerk en ook de Krooman brengt dien dag waardig door, al huldigt hij de fetish-ceremoniën. Met belangstelling- hebben wij hier en daar jen hS* Jffworpen in de woningen dezer lieden Zij lijken op elkander en hebben een rechthoekwen vorm. De daken zijn gemaakt van palmbladeren en rusten op een uiterst eenvoudig geraamte, hetwelk op eenige in den grond geslagen palen is bevestigd. In tegenstelling met de structuur van de wanden der negerhutten, welke wij in andere gedeelten van Monrovia's omgeving hebben gezien waren deze uit vrij grof vlechtwerk gemaakt afkomstig van de nerven der «rrootere palmbladschachten. De deur — betrekkelijk laag gebouwd — wordt 's avonds met een mat afgesloten en is de eenig-e opening in het huis. Behalve als deur doet deze opening ook dienst als schoorsteen en venster. Afwijkend van de woningen van andere groepen der bevolking, waren de huizen dezer Krus verdeeld in een woonkamer en een slaapvertrek. Van een primitieve meubileering m eerstgenoemde ruimte, waaraan eenijr comlort te ontleenen zou zijn, is geen sprake. Ue vloer, van yastgestampt leem gemaakt, heeft geen bedekking; eenige stukken hout dienen voor stoelen, terwijl deze des nachts Werkzaamheden aan het onderhoud der wegen in Liberia.

nis hoofdkussen worden gebruikt. Daarmede is het woonkamerameublement in vollen omvang bekeken! Midden in deze kamer lag een weinig asch en wat houtspaanders. In de regenperiode is het de plaats waar het vuur brandt, terwijl in den drogen tijd alleen des nachts deze plaats gebruikt wordt. Geheel afwijkend is het slaapvertrek. Het dient uitsluitend voor den heer des huizes met één zijner vrouwen. Een rustbank, met matten bedekt, zag er uiterst zindelijk uit. In een aantal koffers en kisten zijn de. schatten en voorraden opgeborgen. Naast dit type van woning waren er ook van meer modernen bouw. Het valt op, dat een groote regelmaat in acht is genomen. Zeker, hier en daar treft men in Krootown nog verspreide woningen, maar het meerendeel is in lange rijen geplaatst en op bepaalde plaatsen zijn de woningblokken gescheiden door paden. Overal vindt men de ranke kano's, die gerepareerd of nieuw gemaakt worden. Aan het einde van het dorp, bij de zee, heeft men een prachtig uitzicht over de helling van den heuvel, waarop de lichttoren staat, welke den zeevarenden als baken dient. Juist toen wij aankwamen, was er op het strand een tonijn aangespoeld. Mannen, vrouwen en kinderen spoedden zich er heen. Het dier was ongeveer anderhalven meter lang. Met behulp van een mes trachtte men het aan de buikzijde open te snijden. Aanvankelijk lukte deze poging mav matig. Maar toen men over een grooter exemplaar de beschikking kreeg en de lever ten slotte uit het dier te voorschijn kwam en over het zand rolde, trachtte een ieder daar zijn deel van te bemachtigen. Bakken en platte kommen werden aangedragen en weldra was de buit verdeeld. Met behulp van een dikken stok werd het restant weggesleept Het vleesch wordt gaarne genuttigd. Ten slotte moge ik nog enkele bijzonderheden laten volgen over de Kru's, als negerstam en enkele andere groepen, die in Liberia wonen. De Kru's worden verdeeld in drie groepen: de Gabos, de Betus en de Gbetars, en behooren met de Bassas, de Des, de Gibis, de Mambas en de Gedeboes tot één hoofdstam, de Kwia. Al deze groepen spreken dezelfde taal. Vroeger leefden zij in MiddenAfnka. Omstreeks 1505 kwamen de Kru's naar de West-Afrikaansche kust, terwijl de Gedeboes tegelijkertijd een poging deden om het voorbeeld der Kru's te volgen, doch daarin door kannibalen-stammen werden belet, zoodat zij eerst omstreeks T550 hun doel bereikten. Zij maakten de reis over zee, onder leiding van twee hoofdmannen: Sie Mabli Jude en Dudepo. Zij kregen eerst na hun komst den naam van Gedeboes. Alle groepen van de Kwia vestigden zich in het Zuid-Oosten van Liberia, waar zij groote bamboe-woningen bouwden aan de kust, terwijl zij .van de jacht en de vischvangst' leef-

In het binnenland van Liberia.

en, met uitzondering van de Kru's, die reeds an den aanvang af als zeelieden in hun onderoud voorzagen. Naast de Kwia-groep staat de Mandmgoroep, gevormd uit de Mandingoes, de Konohs n de Vais. Laatstgenoemden kwamen in de 6e eeuw naar de kust, onder leiding van Allaj Humol en Umvalli. Zij zijn afkomstig uit len Soedan en bestonden uit krijgslieden, Hohammedaansche priesters en magiërs. Nalat de vrouw van Humol gestorven was, wilde lij zelf naar zijn land terugkeeren met ;en aantal van zijn volgelingen. Hij slaagde iaarin niet. Later vertrok ook Umvalh, die net de overgeblevenen weldra in contact wam met de Golas. Er pntbrandde een strijd n de omgeving van Cape Mount, waarbij de jolas verslagen werden en hun koning, 5ueh, een wapenstilstand sueh, wapensiusianu sloot. »wui. Naar ^aoi den «e. lei._. 11* I ~J£~ rWt* Aar Vni M.»An Ier Umvalli werd zijn groep, die der Vais fenoemd. Zij zün ontwikkeld en meestentijds tooplieden en stewards. In de 18de eeuw tregen zij een eigen schrijftaal, waarvan Dualu Bukeleh de ontwerper was. De Vais Eijn öf belijders van het Mohammedanisme of van den Islam. . ,- • De Mandingoes kwamen in de I7de eeuw in l>et tegenwoordige Liberia, en waren afkomstig uit den Soedan, uit het koninkrijk Melh Waarschijnlijk verhuisden zij niet onmiddellijk nadat dit koninkrijk vernietigd was door Ischia den Groote, Keizer van Timboektoe. Het koninkrijk Melli was een Negerstaat. Het woord Mandingo is een verbastering van Mellinkes. De Mandingoes zijn Mohammedanen. Zij zijn intelligent en goede kooplieden. Na de bovenomschreven invasies kwamen eerst in 1822 de Congoes en Eboes, die aan boord van de Portugeesche en Spaansche slaven-schepen dienst deden. Van af dat jaar tot 1860 duurde deze intocht van Congoes. Zij hebben zich langzamerhand ingeburgerd, en velen hunner hebben in den loop der tijden staatsbetrekkingen gekregen. Jhr. Dr. J. C. Molierus

NADRUKRBODEN

OPLOSSINGEN ZOEK EN VIND m 13 APRIL I OPLOSSING KRUISWOORDRAADSEL

N K G Y M N A 5l E K

■ I' ■ II ■ II ■ L Ti ^■^■ 1 1 ■ B ■■■ ■ WT■ 1

O

N

KRUISWOORDRAADSEL

2

3

k

9

10

■ i5

6

7

l^

15

17

19

20

21*

22

23

m^

25

w

33

37

3^

36

30

27

31

28

32

_1 -1■

35

ü

«

W

1. 5. 9. 10. 12. 13.

OPLOSSING TOOVERDRIEHOEK ^^J^JL

.L--LJ_ p ^ _I__E_ R y S Lp*

T P' OPLOSSING ROULETTERAADSEL

e e

E

G L

L 6

E

B

E

r

B D

E

17. 19. 21. 22. 23. 24.

stad in Abessynië meisjesnaam vogelvrijverklaring achting meisjesnaam maakt men brieven mee dicht

27. 29. 34. 37.

42. troep 43. muziekterm

voertuig zuil klanken voortbrengen gemeente in de provincie Limburg 39. ontkenning 40. woonschip

Verticaal: 1. jongensnaam 2. pluralis (afkorting) 3. muzieknoot 4. kleur 5. verzoek 6. gezichtsorgaan 7. meisjesnaam 8. vlug 11. menigte 14. muzieknoot 15. geluid van een ezel 16. muzieknoot 18. familielid 19. speelgoed 20. kleverige vloeistof 21. voorwerp om asch in te doen 21a. potsenmaker 25. deel van een wagen 26. voertuig 28. voertuig 29. kanaalpeil 30. Fransch departement 31. kleur 32. persoonlijk voornaamwoord 33. zeehond 34. Japansche munt 35. meisjesnaam 36. courantenjongen 38. uitroep 41. eerwaarde heer (Latijn, afkorting)

GEÏLLUSTREERDE OPTEL- EN AFTREKPUZZLE

OPLOSSING VLECHTMATJE

l_ 5

S__E__D__E__E_ L

Horizontaal: wapen familielid meisjesnaam lyrisch gedicht familielid op nalatige wijze

DE PRIJSWINNAARS

ÜW

8

II

VOO HARMONICARAADSEL I),. hoofdprijzen werden deze week toegekend

WOORDRANGSCHIKK1NGSRAADSEL Onderstaande woorden moeten zóó in volgorde geplaatst worden, dat er op de kruisjes een spreekwoord ontstaat. x

x

x

x x

X

X

x

X

X

X

X

X

X

X

X

X

X X

X

X

X

X

X

X

X

X

X

X

X

X

X

X

X

X

X

Te gebruiken woorden: schetsen, builgaas, gekanker, neusbeen, nakruien, willigen, hebbelijk, gebonden, rygveter, bovenlid, bedienen, telwoord, hertogin, opdelven. Rijnsteen.

INVULRAADSEL

T

E

E

D

R

5

E

L

O K

O

K

K

K

3

2

1

5

tt

7

6

T

E

DE

M

n

T

1 tot 2- mislukking — 2 tot 3 zekere WQllen stof — 1 tot 4 wijn bij een gelegenheid aangeboden — 3 tot 4 zijn glans verliezen — 3 tot 6 schrikbewind — 4 tot 5 het nazeggen — 5 tot 6 stad aan den Moezel. In d? omringde vakjes leest men bij juiste invulling een jongensnaam.

DE

DE

DE

DE

DE

■■

1 1 ■^

DE

Vul verticaal lettergrepen in, zoodat er woorden ontstaan, die beteekenen: 1. voetstuk 2. onwelvocgclijk 3. ten laatste 4. voorbijgaande

^^

5. zonder einde 6. iets wat men zich als het hoogste voorstelt 7. zonder tanden . De eerste letters uit elk vakje van de bovenste rij vormen een woord dat beteckent: liefdevolle gedachtenis.;

mejuffrouw M. E. v. d. Heuvel, Leiden; den heer H. C. Briedé, Ede; den heer A. M. v. Steensel, Amsterdam; den heer T. van Oorschot, Breda; den heer F. J. de Wit, Wijk aan Zee; den heer H. Homan, Amsterdam. De troostprijzen vielen ten deel aan: mevrouw M. Abrams, Amsterdam; mevrouw J. Snel-van Ommeren, Noordwijk aan Zee; mejuffrouw F. Lane, 's-Gravenhage; mejuffrouw D. N. Bleijenberg-de Vaal, » Leerdam; mejuffrouw A. Roelofs, Heerlen; mejuffrouw M. J. Ockeloen, Utrecht; mejuffrouw G. G. Boekhoff, Amsterdam; den heer P. Ostra, Amsterdam; den heer G. Coertse, Utrecht; den heer J. v. Ginneken, Roosendaal; den heer W. Maalsen, Nijmegen; den heer J. v. Laar, Nijmegen; den heer G. Zuidervaart, Beverwijk; den heer G. M. Violier, Amsterdam; den heer G. v. Maren, Zuilen; den heer W. Lecluse, Kessel; den heer H. Cirk, Den Helder; den heer C. Spijker, Hoofddorp; den heer. J. D. Hofman, Stavoren; den heer D. van Kampen, Haarlem; den heer C. Mulder, Zegveld; den heer J. T. W. Petterson, Amsterdam; den heer C. P. Rabr Schiedam; den heer W. Rodenburg, Rijswijk. De hoofdprijs van de „Filmpuzzle" werd verworven door: den heer J. Draak, Zandvoort. De troostprijzen werden gewonnen door: mevrouw C. Laroy-Schmidt, Rotterdam; mejuffrouw I. Schuren, Venlo; mejuffrouw M. O. Ellermeyer, Amsterdam; mejuffrouw M. Graaf, Valkenburg; mejuffrouw A. Kwist, Schiedam; den heer T. Meyer Pzn., De Bilt; den heer T. Zuidhof, 's-Gravenhage; den heer W. de Looper, Amsterdam; den heer C. Mange, Rotterdam; den heer L. v. Wezel, Breda.

ONZE PRIJZEN. Voor goede oplossingen op iedere puzzle, rebus, probleem, enzoovoort, stellen wij een prijs van ƒ 2.50 benevens vier troostprijzen beschikbaar. In totaal dus deze week 5 prijzen van ƒ 2.50 elk en 20 troostprijzen, DE OPLOSSINGEN

ONZE FILMPUZZLE - LETTERRAADSEL ROTTERDAM

OPLOSSING ONZE FILMPUZZLE INVULRAADSEL JAN KIEPURA - MAKTA EGGERTH CLAUDETTE COLBERT

Neem de letters van den naam van het eerste voorwerp, voeg daarby die van het weede voorwerp enz. al naar gelang de plus- en min-teekens. Het eindresultaat zal dan een bekend gezegde zyn. - 12 -

. 0 e . a . . a . .y . o . . . u . ea . . a . . ü u . . a . e . • y • . a .

o . e . 1 .

. . . e . . . e

Op de plaats der puntjes moeten medeklinkers wor-

den ingevuld waardoor er vijl namen van lilmsterren zullen ontstaan. Wij stellen een hoofdprijs en tien filmfoto's be-, schikbaar om te verdeden onder de goede oplossers. Antwoorden in te zenden vóór 4 Mei aan Dr. Puzzelaar, Galgcwater 22, Leiden. Op enveloppe of briefkaart a.u.b. duidelijk vermelden: Filmpnzzle 4 Mei. Deze puzzle kan tegelijk met de andere ingezonden worden, doch lieht op een apart velletje papier.

13

op de in dit nummer voorkomende puzzles, enzoovoort, gelieve men vóór 4 Mei in te zenden aan Dr. Puzzelaar, Galgewater 22, Leiden. Op enveloppe of briefkaart vermelde men duidelijk: Oplossingen Zoek' en Vind 4 Mei

■^^^^^

^hl^ kaPitein Felton-Slingsby, die zich in de hal bevond Er scheen een vreemde stilte In het oude kasteel te heerschen en hLrndMorp1h1"fCeiaon0,niinatee ,g h0en FeIt on;Slingsby U^huwend"eeS yolad^lfm Zacht 7u.h?A K-- naaru.de eetkamer liep. Sir Marlow de deur Jes gmg hy naar binnen en Felton-^lingsby sloot

door W.J.PA55INGHAM óFAUTORiSE-ETffpF VE-ßTAUlNlO Hugh Calder. «n geleerd«, die op een kasteel in een afgelegen Enaelsch dorni,

g^f'onÄ^e'^d^ir^^^e-l rè^SS Uboratonun. h

heef, hij onder

een

me

Ayb eVg

B8eann9Cnart,eerb"ïiken-

naburig

moeras

gtbouwSen h.T £ .S

V

^ '"""

L

"'

^ "

^rrs r d«'--"^ Sr^rÄ ä- — "

Slng^r'^acht :„ hT Die'"' -f'.d?«°-. 'n den pet^ v^'^ÄÄl oimgsoy, jacht op hem, om de uitvind ng voor Enoeland te h»m;.,-hfl„.„ ..™,.ii

agenten van vreemde mogendheden hetzelfde doen vooral een zekere Sotch Ten Jeugdvriend van Calder. die wel vermoedt, dat Calder de uitvinTeri. snür V »/''"""■ï«" ko»; °ok kapitein Felton-Slingsby Ca der op het bted%Jl.f,"^f MT Gt0[9e "«*"«"■ d" Engelschen expert op h« ge. bied van het gelu.d. brengt hij den geleerde een bezoek. Deze koestert het voor LVen pÄM "^"^T^l —"^en aan zijn vadeHanTäf te ,3 - Cald«, kast^f 8 ^ ^l ^^ ""^ n09 ««a rust- da« ^^ Manor

0 -ÄÄ-H.X c^r te-Ltvo^z-oTr^ï ^ JSä t h ft befintÄcht rrrnuTmt" ttt " ^ --'«»^ "«revoTveVTn' tlVjT^ CM"'I «"«If"1"-" binnen en dwingt Calder met de ó™ IV J Hem naar z.Jn laboratorium te brengen. Hier bevinden zich

"

«■> "««o»«^ «.

e ,enB- Cald" haalt echter een geheime handle over en dan spuit hïf l^Vi? .to"'ell Wa een konel ,„ IT, 1iïl '"- D.e mannen Vluch"n- "ad'" Sotchl eerst CalS« nög Zl V^LK J 'Chaam «Mch0,<;n h«f'- D' onderaardsche gangen loopen échter U ( U, 9 n ad en een p Schieten P, ' "l " " . c. " "r """"""■ «"« op hen beginnen té schieten. Een van hen raakt Sotchl. die In het voortdurend stijgende wat« valt a

elt0n Sli n

byk Wam beh

K hPfSfI ' K .^ , oed2aam nader, en byna op hetzelfde oogenbhk viel er een andere lichtstraal op den ver ebl h^t* ! ^ ° ? even man, die met zyn handen boven zün U hoofd stond te schreeuwen, dat h« zich overcaf. „Waar komt al dat water vandaan, Pelman? Kun ie er niets

,» „ lar •, et laboratorium," antwoordde Alf. „Maar het' ding dat zu gebruiken om het water een anderen kant e laten uitstroomen alteb^vonC»1" ^ bUUrt ^ " Wacht' ik ^loof'd^Thët ct^i verdronAge" 2ich om de sluisdeur, die byna onder water stond, maar Anderson en Pelman hadden spoedig ontdekt hoe zü haar in werking moesten stellen en onmiddell«k werd het binnenstroomen van het water minder. umnen Cald m 0et zich no in het T? i'f c^ u 8 laboratorium bevinden" zei Gevolgd door twee politieagenten liep hij langzaam het pad af 38611 deUr De lichten SofiSVÄ . endden fonderling genoeg nog in het laboratorium, en spoedig ontdekten zij de in elkaar

fpUnTIT ^daante die dwars over de steenen tafd lag. Toen Felton-Slingsby den kasteelheer optilde, leefde h« nog mlar z«n hugende ademha ing en de kogelwond vertelden hun eÄeneschLAnderson' t0n'SImgSby StUUrde direct een der ScS naar licht"5

0nS

den

Weg

naar b0Ven

•"

Zei

hii

te en

«

hem

' "en maak'

De ochtendschemering lichtte over de haven van Harwich toen ?nen HaChv ^f^Selmd der machines van een motortoot. die aan de kade lag, de ochtendstilte verbrak. Op de kade stonden twee mannen, op eenigen afstand van een aantal matrozen die keurig in het gelid stonden te wachten matrozen, aie beiSdheidi.615' Ba^0n," Zei Sir Marl0W Chaddon met vormelyke De oude diplomaat haalde de schouders op. ' *J hi^f daLlk -^ mlin regeering in ongenade ben gevallen.» zei hu kalm. „Mag ik vragen, hoe het met plul Sotchi galt?" zün arr^stalie" At""' ^^ geSt0rVen terwyi ^ zich ^ „Dat is net iets voor Paul," mompelde de Baron. „U wilt zeker Z

d

ra

regelen te treffen dat

^r LVdTn tfugrer er^

'

^ ™™ *™

„Mrs. Sotchi verlaat vanmorgen nog Engeland." „Dank u. Ik maak u mün compliment over uw waakzaamheid Sir Marlow. Daardoor heeft uw land het spel gewonnen/' ' een LrtÄÄfaktd ™ ' '" «' 11 Zl Ch aan b0Ord van de SJMSIW^HH , mo'orbootauto? begaf, liep Sir Marlow Chaddon langzaam naar een wachtenden „Little Lalder, zei hi] tegen den chauffeur. I

SChOUderS 0p

Jaa

el

Baron

'" zei W dan. „Het kan niet lang meer de

laate^^sTeLT^^tt

^^ ™ **

' -«" <•"""

z, me„^UlS ' ?,.lii? Proefnemingen ontdekt, daar zij door de radio tot de menschen kwamen. H.erdoor rijn er verscheidene personen gedood en" er groott .chade aanger.cht Men weet echter niet, wie deze catastrophe veroorzaakt h«f

Caid ,ot

OP sterven

d

^Ä-otL ^ ^r^^g^dJX^r trte^?^ ™%

°«n gêhéire :«,t9 !i: apcd,dn"rer-H^dw,n9,

duren'"61" ^

zei h

Ieder venster in het oude huis was helder verlicht toen de auto van Sir Marlow Chaddon stilhield achter een rf andere auto's die voor den ingang stonden te wachten. H« trad binnen en on': - 14

wuzigen kon. Het water stygt nu niet meer, maar we zuTlen n?et h e het er kwa hfl61"//601651,^1611 ï m. voordat Pelman hë moeras Cn het w ter uit loonln ^ was een dappere 5 be* laboratoriuä is weggeloopen. nW Die Calder kerel, een groot man in ziin soort. Sir Marlow. Het schynt dat hij hun allemla? op het laatste

08 revïn^gékost hemP echterzyn leven gekost. ^ Hy l^nf ligt nu l* te g?^' ylen en p* heeft beeft het maar over den

Ondergang van Calder" en ik heb juist een en a^der erover ge8 hoord van de huishoudster hier. Ik heb u reeds de geschiedenis van dit kasteel verteld Naar l-^i heb 8ehoord>. was Adders laboratorium vroeger een geheime kapel, waar men in vroeger eeuwen politieke vluchtelingen verborg, en voor het geval dat er iets gebeurde, had men een zekeren voorzorgsmaatreger genomen. In de" steenen tafel die in hit labo Z Ch een m slufsdëur i >, gang echaniek, waarmee men en de sluisdeur Ä in de nnT,, onderaardsche in werking kon stellen zoodoende den loop der rivier veranderen. Toef Calder Seep dat er geen ontkomen meer voor hem was, schynt hj de sffieur £.Äen ^0p^nd- We 2ullen nooit P^cles weten wat er fs geÈlbben getiS/' "^ SotChi en z«n mannen leelyk om den tu'n vrö^s/r MarlfwChaddon.6 Plannen Van den Geluids Vernieler?" vei lig en wel in h-iftti A , bet bezit van Sir MacAlister, en hij ,r C 00k een ond L?Vt r M e"oek in het laboratorium ingesteld HÖ zei, dat Calder een genie was, die zyn tyd minstens viiftia iaar vooruit was wat betreft de wetenschap van het Geluid Coders e Plannen b Geoï« heeftfthi V hem gebracht in »unmot, en Sir g aa r sara n met o.?f« l/?" ? ee"Calder." man, hierheen gebracht auto. Sir George is nu boven by »"«"« in m zijn zyn Er werd bescheiden op de deur van de eetkamer geklopt en de oud e Anna Nilson, de huishoudster, trad binnen will n FoiVÄrCr K0U. U1 g"aag e «Preken, mynheer," zei ze tegen g i.u "^ QT^ "^1 Sr tranen in baar oogen stonden. 0,gde A a d tr a 0 naar d van IS rÄ n ma !J" u f . , P. P e slaapkamer npn hQ^ !<£ I eV ?•? • ": die bet Geluid aan zyn wil on<ïerwor11 111 z n knÜ/'nÄ ^ l ^ « bed:.Hy leed niet meer. Isabel Calder h^HHo T af z«n bed terwyl zy zyn hand vasthield en zachtjes aan nkt bedinge"«0 ^ voeteneinde. en ook z« kon haar Sen Er was een grauwe kleur op Calders gelaat verschenen maar een^Ä/*1 T^jnge glimlach om zifn dunne Tippen HoTwel een arbeid van twintig jaar op een mislukking voor hem was uitgeloopen, bleek zyn geest nog steeds ongeschokt, g y S 00gen hiina *a'n weerspiegelden een bewondering die g g heen boog. ^ t0en ^ Zich 0Ver den ^"ende bben "nl K, gewonjien, kerel*," fluisterde Hugh Calder. iJL A.i} ge^nnen, sir," verbeterde Felton-Slingsby hem. „Is er iets dat ik voor u kan doen?" * " Van I Ugh C lder ging n na Mo^r0?gen J ? e ar de plaats waar Sir Sni PnerH?tgend ^ Pem^nd aan het voeteneinde van het bed stond en de beroemde geleerde, die begreep wat de stervende verlangde, ging naast Felton-Slingsby staan stervende „Ik heb myn geheim zoo lang bewaard, omdat ik het niet durfde toevertrouwen aan een wereld, die niet anders doet dan zich op 1 nige PPS v - 7yZe .bewapenen," zei Calder hygend. „Ik heb den Ge uids-Vermeler niet uitgevonden om er oorlog mee te voeren. Beloof me. . beloof me plechtig dat u hun zeggen zal, dat ik hem gemaakt heb om er den Vrede mee te kunnen handhaven." „Ik beloof het u,' verzekerde Felton-Slingsby hem, en Sir MacAlister knikte bevestigend. ^kjfZ°Lda} diei ionße Pelman per slot van rekening toch een heel geschikte kerel is," vervolgde Calder met moeite. „Hy heeft Ben hebben!"V0Or

te Z

en

ZOrgen

-

Waar

is Ben

^

Ik m et

o

„•^ïf1*' Ä*16^'"/61 ^J1' uit den hoek van de kamer, waar hü zich bescheiden had opgehouden, naar voren komend. Felton-Slingsby ging opzy om hem by het bed te laten. „Vaarwel ouwe vriend," zei Calder tegen hem. „Het ga je goed

Sfn HÄ^

V0 r ISabeI

°et.

-

Zii Zal

goedig de erfgename f an elfder

J om Z00 ls goed

fn.Jh PoM :"' been te gaan...." De stem van Hugh Calder was nu nog maar nauwelijks verstaanbaar goed te weten, dat ik misschien iels heb bijgedragen tot den vrede dien de menschheid zoo bitter hard noodig heeft. " ' Hy slaakte een diepen zucht en strekte zich uit. Sby b00g het h00fd en de and r beeld e en volgden zyn voor„Dat hy ruste in vrede," zei de oude Anna Nilson. (Einde)

Fedor Iwanowitsj Chaliapin 1$ ni«t meer. Met hem is een groot zanger heengegaan, een kunstenaar die niet alleen Begiftigd was met een prachtig orgaan, maartevens over'n groot dramatischtalenlbeschikte. Geboren als zoon van arme ouders te Kazan, probeerde hij al op zeer Jeugdigen leeftijd de kost te verdienen. Hij wordt schoenmaker, portier, riool-arbeider en dan korist bij een reizend operaensemble. In Tiflis maakt hij kennis met Oussatow, een beroemcT zang-paedagoog en deze zorgt, dat de jonge Fedor zang kan gaan studeeren. Eenige jaren later, in 1892, debuteert Chaliapin in Glinka's opera „Hel leven voor den Czaar". Het succes is enorm, Fedors triomftocht, die 46 jaren zal duren, is begonnen. In 1894 zien wij hem als gast aan 't Petersburgsche Zomertheater, hij brengt de beroemde componisten Rimsky Korsakow, Serow, Moussorgsky dichter tot het

Chaliapin ais „Don Quichotte" in de gelijknamige

publiek. De Russen juichen hem toe, men vereert hem met den titel „Zanger des volks". Dan lokt het buitenland. In de Scala te Milaan zingt hij onder leiding van Arturo Toscanini, in Londen creëert hij de titelrol in de opera „Boris Godounow" van Moussorgsky, een rol die hij ook vele jaren later in ons land bij de Wagner Vereeniging ten gehoore brengt. Chaliapin heeft ook gefilmd, hij speelde de rol van Don Quichotte in de gelijknamige film, welke door Pabst in scène werd gezet. Het is 'n prachtige film geworden, waarin hij zijn groote gaven ten volle ten toon kon spreiden. Nu is Chaliapin gestorven. Zijn stem leeft echter voort op tallooze gramofoon-platen, waardoor ook het nageslacht nog zal kunnen genieten van het geluid, dat eens toebehoorde aan den grootsten bas ter wereld: Fedor Iwanowitsj Chaliapin.

msm Jean Crawford en RoberA Young.

DEVRC Metro-GoIdwyn-Mayer-film Joan Crawfor Giu,io Kanchot Ton RlK,i p a' Robert /oun Gravin di Meina Billie Burk Admiraal Monti Reginald Owe Maddalena Monti Lynne Carve Graaf Annnlia .. Georye Zucci Maria Mary Phillip Nobili ......'■ Paul Porcas Pietro Dickié Moor. Alberto Frank Pugfii Regie: DOROTH/ ARZNER Anni

Joafn; Crawford en rranchot Ton*.

Rebart Young, Joan Crawford •n Franchot Tena.

»raaf Arinalia is 'n eig-enaardij ' iemand. Hij vertelt iedereer en speciaal zijn jongen aristocra tischen vriend Rudi Pal, dat alle menschen als gelijken geboren zijn en kleeren van iemand een ander mengch kunnen maken. Dit gesprek vindt plaats in een cabaret in Triest en wanr,eer Rud, vertrokken is naar Terrano, waar zijn ^erioofde Maddalena in gezelschap van gravin d. Meina op hem wacht, wil graaf Armalia de proef op de som nemen en stelt een danseres. Ann, Pavlov.tsch voor, twee weken door te gaan brengen m hetzelfde hotel, waar Rudi, in Terrano verblijft. Armalia koopt kleere« voor haar reserveert kamers, en zal alle Unkosten betalen. Tevens verandert hij Anni's naam in Anne Vivaldi, de dochter vai^ een nietbestaanden vriend. Franchot Tone en Joan Crawford.

Anni komt in Terrano aan, maar doordat Armalia's telegram niet tijdig genoeg in het hotel is bezorgd, is de auto er niet om haar af te halen. Dus rijdt ze noodgedwongen in den ezelwagen van den postbode naar 't dorp. De postbode, Giulio, voelt zich plotseling zeer aangetrokken tot de jonge vrouw. In het hotel ontdekt Anni, dat het kamermeisje, Maria, vroeger in het cabaret in Triest gewerkt heeft, waar ook zijzelf vandaan komt. Maria helpt Anni en geeft haar aanwijzingen, hoe zij zich in het deftige hotel moet gedragen. Zij beweegt zich uitstekend tusschen de andere gasten, zelfs zoo goed, dat zij den eersten dag al kennis maakt met Rudi, Maddalena, de gravin en admiraal Monti, die eveneens tot het gezelschap behoort. En al spoedig begint Rudi hoe langer hoe meer aandacht te schenken aan Anni, niettegenstaande hij verloofd is met Maddalena. Doch de gravin vertrouwt de zaak niet en stuurt een telegram naar Armalia, waarin ze om inlichtingen vraagt. Zoodra Anni dit van Maria hoort, gaat ze naar Giulio, die tevens telegrafist is van het dorp, ten einde het antwoordtelegram te onderscheppen. Op den heuveltop, waar Giulio's huis staat, zegt Giulio dat hij van haar houdt, hoewel hij het telegram van Armalia reeds gelezen heeft. Voor Anni, die inderdaad ook van Giulio houdt, weegt de welstand van Rudi echter zwaarder dan de liefde van Giulio, en dus blijft ze er bij Rudi Pal te trouwen. Giulio komt daartegen hevig in opstand. Op het dorpsfeest, dat den volgenden dag plaats vindt, vraagt Rudi Anni ten huwelijk. Kort voor het huwelijk komt Giulio echter met 'n copie van 't bewuste telegram, waardoor Anni's luchtkasteelen in duigen vallen. Rudi trekt zich terug, de hoteleigenaar zet haar 't huis uit en Anni voelt zich van alle menschen verlaten. Alvorens naar Triest terug te gaan wil ze nog éénmaal het uitzicht zien van nabij de pijnboomen, waar Gïulio's huis staat. Op weg daarheen komt Giulio met zijn ezelwagentje aan, en daar zijn gevoelens voor Anni niet veranderd zijn, duurt 't niet lang of'n gelukkig paar rijdt onder de stralende Italiaansche zon den berg op.

VAN ALL HOE OUD IS HET SCHAAKSPEL? fVJ opgravingen in Irak heeft men steeQ nen in den grond gevonden, die veel rfulclr.» °v*ree"l«>mSt vertoonen met schaakh«, ! J » •-.Chat Ze.0p onfl«v««r vijfduizend jaar oud terwijl ze teekenen van langdurig gebruik vertoonen. « ">>8 ge 9

WAT... VOOR IEDE

u

N

EEN ZONDERLING STRAATONGEVAL CeIl..132''ari9«f voetganger te Leicester C Uty hoorde toen hij een tram pasl„ h . i "J6 Plotse,in3 «en hevigen knal, en in het volgende «ogenblik stortte hij, door een U . u 'T Jd,,been Betroffen, gewond neer. Het bleek, dat er een patroon op de rails had gelegen d.e door de tram tot ontploffing was •

en

A"«

'

0n9elükki

9 Senoeg,

urn €> r

Bescherm Uw wollen goed tegen

*£Cp

Vrouw: „Waarom ga je altijd In den tuin als ik zing? Hoor je me niet graag zingen?' Echtgenoot: „O jawel, maar ik wil wel graag, dat de buren zien, dat ik je niet sla." „Je moet nu niet meer zeuren over dingen, die nu eenmaal gebeurd zijn." „Waarom moei ik dan geschiedenis leeren, vader?"

had ge.Hoe bent u uw carrière als schrijver van spookgeschiedenissen begonnen?' .Als reclame-manager."

Hoe de kogel op de rails Is gekomen, is een vraag, die de autoriteiten nu probeeren te beantwoorden. WAT VINDT U7

Mevrouw A: .Zoo, gaat je dochter trouwen 7 Vind je dat ze al oud genoeg is om den levensstrijd aan te vangen?* Mevrouw B: .O Ja, ze Is al vier keer verloofd geweest.'

Q'-otessor W. B. Clark, psychologisch onf derzoeker te Los Angelos, is lot de k.lüt-, .conclV,si* aekomen, dat men gemak2 0 8 dan wann rea telkens »«li' ' "" . eLeSt'begint «er men een L regel van links #

VOlB0nde moe, u zi dit 3edicht,e O-"fl '"e", dit wI| wil zeggen.- den eersten regel normaal, den

Oude dame (in kunsthandel): .En dit Is zeker weer een van die vreeselijke futuristische schilderijen ?" Kunsthandelaar: .Neen, mevrouw, dat is een spiegel.'

^rmil ^ fCh)eren naar voren' de" derden normaal, den vierden van achteren naar voren enzoovoort. '"-en. Zachte, frissche lentestraten, liefdegloed en liefdegeur Stroomen door dee» rijke dalen, gemoed, blij mijn in stroomen Zegen heb ik mild ontvangen . . . - eenzaamheid mijn in - nochtans neb ik bij mijn blijdste zangen Geschreid, traan stillen menig

ïch 1 ^ ' ülaatSLje Sturry' ,n K8nt' bevindt zich een eigenaardige bron. Het bekken van deze bron is namelijk gemetseld onder een eeuwenv^n C-ÏTT Lan? 2eleden kre0en d* monniken van Canterbury uit deze wel hun water, en ook b ek, en st [ J -^ |

De room'* ^ -et wate; gevuld üe boom zoowel als de bron moeten reeds versoheidene eeuwen oud zijn.

«.^'mu'^v1!7 ,S f"-"0 lezen merkelijk gemakkelijker? Volgens den professor in ieder geval daar w.j met onze oogen niet zulke groote sprongen van rechts naar links hoeven te maken als bij gewoon lezen! Misschien is het een kwestie van oefening? EEN WARME LENTEMAAND

D

e maand Maart van dit jaar is de warmste geweest sinds het begin der waarnemingen op de filiaalinrichting van De Bilt, met welke waarnemingen men, zooals men weet, in 1888 is begonnen.

P h^aM iïH me erJln den auto voor den hond Men wilde toch L den trouwen viervoeter niet thuislaten en zette hem daarom in den kinderwagen boven op het dak van den auto.

TIENDUIZEND NIEUWE STERREN ONTDEKT rV» djrecteur van het Harvard ObservaL/ torium heeft een groote groep sterren A UIL L ii 0JntdlM aan den hemel van het Zuidelijk halfrond. Ze heeft den v'orm van eën rugby-bal, en is dus min of meer ovaal

.Is de natuur niet wonderbaarlijk?' .Ik zie er niets wonderbaarlijks in.' .Wel, duizenden Jaren geleden wist niemand toch, dat we nu brillen zouden dragen en zie nu eens, hoe goed of onze ooren geplaatst zijn om den bril vast te houden.'

•

06 Vrij flr 00t i$ bli kt hèt dat ^ if'zoo " zwak, . dat . ze ' tot Jnu toe door "cht dat x^Ü ze uitstraalt

niemand werd opgemerkt. Het aantal der sterren aie er toe behooren, wordt op ongeveer tienduizend geschat.

Uit de badkamer kwamen geheimzinnige snerpende gelulden. „Lieveling," riep mevrouw. „Je zou niet meer zingen In bad.' .Dat doe ik niet,' antwoordde de «««m uit de badkamer. „De kat wil er uit."

HET IS EEN ZONDERLINGE WERELD. Cen •1bruidiei van vijftien jaar te Los AnC Selos, wilde zichzelf doodschieten omaar aanst j L T J aande man een glas bier dronk. Ze werd ernstig gewond I •

Toen een gevangene wist te ontvluchten uit hel politiebureau te Babinda, New South Wales, trok de heele politiemacht er op uit om hem weer te vatten. Terwijl zij weg waren, bezocht een inbreker het politiebureau en wist er vandoor te gaan met twintig pond sterling, benevens wat er overigens van waarde en van zijn gading wasl Said Mohammed, die in Alexandrië woont, zou stechts een paar centimeter korter zijn dan reus Goliath. De man kan natuurlijk niet in een gewoon bed slapen, en daarom heeft koning Faroek er een voor hem gekocht, waar hij zijn heele leven mee toe zal kunnen, want. .. hij groeit nog steedsl "

.„ .

f

,

J

S

d

EEN

w P

V

HONDERDTWEEENDERTIG-JARIGEI

ki

i«X. Cdtdja H; en ztn in^ tZf^"^''^™ 'Un honderdtweeëndertigst ook hier wel een buitengewone leefSdlBacht ar dPin «,d"am. d°fh honderdtweeêndertig is toch

William Shakespeare, een werkman van vierendertig Jaar, werd door den Londenschen politierechter veroordeeld lot twaalf shilling boete wegens openbare dronkenschap. Toen de rechter hem zei, dat hij zich minder verdienstelijk maakte dan zijn beroemde naamgenoot, vroeg hij: „Wien bedoelt u? Te Lunteren op de Veluwe heeft men een lijster ontdekt, die witte vleugels heeftl Hel dier heeft zijn nest gemaakt in de boompjes langs den Valkscheweg.

- 18 -

Dr. H. NANNING's

KINADRUPPELS

ADVERTEERDERS wanneer U ons zegt, welke kringen U moet bereiken, zullen wij U, vrijblijvend Uwerzijds, zeggen, in hoeverre de lezerskring van dit blad aan Uw verlangen kan voldoen.

Het aangewezen middel bij: BLOEDARMOEDE • BLEEKZUCHT MALARIA - GEBREK AAN EETLUST, enz. Men lette op den naam »Dr. H. ^Canning" bulten op .de «oode doos en op de flacon. — Prijs n.30. - 19 -

"1

JUi

mÊmmmmm

EEN

COMPLEET

V

: :

Tcrwy] zij met haar haudcu in haar vertrekken by my door te brengen en lederen schoot gevouwen by de tafel zat, dag een uur les te nemen by dr. John Grey keek Judy Francis met niets-ziendc oogen beurtelings naar Peter, den groe- een wel wat zonderlinge man, maar een uitten Perzischen kater, die op het kleedje stekend leeraar, waar je in korten tyd heel voor den haard lag te soezen; naar wat van zult kunnen leeren. Natuurlijk wil ik Lorre, die roerloos op zijn stok in zijn je ook graag helpen met de klceren, die je noodig hebt, en als jy in ruil daarvoor als vergulde kooi zat, en naar Li Shin« ik eens weg ben, wilt zorgen voor Peter — den Pekingees, die in het zonnetje bij het waar ik vooral erg op gesteld ben — voor raam tegen haar zat te knipoogen En Lorre en Li Shing, dan zullen we allebei toen opeens merkte zy, dat „De bloemen, die tevreden zyn " bloeien in de lente, tra-la" niet meer door de Judy glimlachte. Tante Anna was werkekamer klonk. Zuchtend stond ze op, ging naar den gramophoon, wond hem weer op lijk een echte schat, en in ieder geval bloeien het voor den zevenden keer „de bloemen" den de bloemen, tra-la.... Of ze drie maandoor het vertrek bloeien.. .. En toen zuchtte den lang zouden blyven bloeien met alleen ze andermaal, juist toen het „tra-la" opge- tante Anna, dr. Grey, P%eter, Lorre en Li Shing als conversatie, was een andere vraag. wekt door de kamer klonk. Ze was er wel bang voor, doch hoe dan ook: Er zou voor haar niet veel „tra-la" zijn deze lente, dacht ze bij zichzelf, opgebor- ze diende vol te houden. Aan het eind van de gen als ze was in een landhuisje „ergens in drie maanden wenkte de onafhankelijkheid, Sussex", met Peter, Lorre en Li Shing, en en dat wilde heel wat zeggen! Bovendien: nu met niemand anders om er een woord 'mee tante Anna voor een paar dagen weg was, te praten dan tante Anna- en dr. John Grey, en de Fransche lessen niet voor over een „leeraar", die natuurlijk een soort fossiel week zouden beginnen, en ze een aardige moest zijn. Van een talen-leeraar kon je gramophoon-plaat in tante Anna's collectie had ontdekt, was het voor het oogenblik in moeilyk anders verwachten. ieder geval te doen. Maar het was gelukkig slechts voor drie Judy draaide den gramophoon andermaal maanden, en de betrekking die zy na afloop daarvan zou krijgen, was het in ieder geval op, bleef een oogenblik by het toestel staan wel waard. Bovendien was tante Anna een luisteren en begon toen op de maat van de echte goeierd, een schat! Zoodra ze had ge- muziek door de kamer te dansen, zachtjes in hoord, dat Judy een aanbieding had gekre- zichzelf het wysje meeneuriënd. gen om als gouvernante van Lady Hamiltons „De bloemen, die bloeien in de lente, tradochtertje mee naar Indië te gaan, dat wat la...." kennis van Fransch echter vereischte was, „Hé, hoe komt u hier?" vroeg ze opeens maar dat Judy die evenmin bezat als het' verbaasd, naar een blonden jongeman stageld om een behoorlyke uitrusting te koo- rend, die door het raam naar haar stond te kijken. pen, was zy direct in de bres gesprongen Judy kende de laatste bladzijde van den „Via een emmer," antwoordde hy. brief, dien tante Anna haar geschreven had, Judy keek hem nog verbaasder aan na dit byna van buiten. antwoord. „ en daarom zou ik je willen voorstel„Tk ben op een emmer gaan staan en ben len om de drie maanden voordat je moet zoo over den muur geklommen," verklaarde

LEVENSPROBLEMEN evr. v. G. stelt mij de volgende vraag, iVil welke, ik geef het gereede toe, in de eerste plaats ..opvoedingsprobleem" is. Uoch daar de opvoeding, de vorming van de kleine menschjes tot nuttige leden der gemeenschap, een vraagstuk is, dat voor het leven en het geluk van groote beteekenis kan zijn, heb ik niet geaarzeld om vraag en antwoord in onze rubriek Levensproblemen op te nemen. En -ou de vraag: ,,Ik heb een jongen van zeven jaar, een gezonde knaap, levenslustig, vol met grappen en streken. Wij hebben gelukkig weinig moeilijkheden met hem. Het eenige wat mij zorg geeft is zijn eindeloos gevraag. D'r is geen onderwerp of hij wil er wat van weten. De gekste dingen houden hem blijkbaar bezig. Wat moet ik doen? Op alles antwoord geven, ook als ik het zelf niet weet? Ik heb er wel met vrienden over gesproken menschen met meer er aring dan ik, doch daar kom ik niet verder mee! Sommigen zeggenop alles antwoord geven, anderen raden het ten sterkste af. omdat ge het kind verwart en de kleine hersentjes te veel te verwerken geeft. Hoe denkt u erover?" Mn antwoord kan in dit geval heel positief zijn.

Wanneer een kind vraagt toont hij daardoor de zich ontwikkelende intelligentie. Men hoeft niet alle vragen even ernstig te nemen, doch men doet ook heel verkeerd om het kind onbevredigd te laten, sterker, hem te berispen, omdat hij „zoo zeurt". Men maakt de kinderen tot „zeuren" indien men hen op die wijze behandelt, nog veel erger, men vermindert daardoor het natuurlijke en noodige ontzag voor de ouders, dat het kind als steun behoeft. Het is heelemaal niet erg wanneer moeder en vader eerlijk zeggen: Hoor eens, beste jongen, dat weet ik nu zelf niet. Mits men het niet doet op een wijze, welke het kind ontgoochelt. Mijn ervaring is, dat het vragen voor de ouders ook heel nuttig is. Zij worden daardoor gedwongen zichzelf voor allerlei dingen te interesseeren. Er bestaan boeken, die ingesteld zijn op kindervragen. Een ervan is de Kinderencyclopaedie welke door Hollandia Drukkerij in Baarn wordt uitgegeven. Het is heusch de moeite waard om aan de vragen van de kinderen volle aandacht te geven. Gij kunt met het goede antwoord uw kind helpen, den band met hem versterken en u zelf ontwikkelen.

::.- :^i^mm

hy nader. „U is zeker Miss Francis, nietwaar?" „Miss Judy Francis," deelde zy hem mede. „En gebruikt u altyd emmers als u op bezoek komt?" „Lieve hemel neen," verzekerde hy haar. „Maar ik heb een paar keer gebeld, doch u scheen me niet te hooren, en aangezien ik werkelijk niet langer wachten kon Eh, wat ik zeggen wilde. Miss Francis, ik kom naar aanleiding van dien gramophoon. Ik woon hiernaast, ziet u, en ik heb geprobeerd te studeeren, maar met al die bloemen, die bloeien in de lente, tra-la, is het wel een beetje moeilyk." Hy glimlachte. „Daarom heb ik een andere gramophoon-plaat voor u meegebracht, en als u die nu óók eens spelen wilt, gaat het misschien wat beter " Geamuseerd glimlachend nam Judy de gramophoon-plaat aan, bekeek ze en zei toen half in zichzelf, half-luid: „Een fox-trot. Aardig. Ik vind fox-trot-muziek gewoonlijk erg leuk. Maar " „Misschien mag ik me even voorstellen?" viel de jongeman haar in de rede. „Myn naam is Grey, John Grey." Judy staarde hem met groote oogen aan. „Toch niet dr. Grey?" vroeg ze. Hy knikte. „Inderdaad, dr. John Grey," zei hy. „Maar al myn vrienden noemen me John." „O," zei Judy effen. En toen weer: „O Maar u gaat toch zeker weer terug naar uw emmer, is het niet, dr. Grey?" Het was nu de beurt van den jongeman om verbaasd te kyken. „Waarom?" vroeg hy. „Omdat u een week te vroeg bent," antwoordde Judy. „Ik vind het erg genoeg om Fransch te moeten leeren, maar tante Anna zei, dat ze afgesproken had, dat de lessen pas aanstaanden Maandag zouden beginnen zoodat ik gelukkig nog een week den tyd heb, en als u denkt, dat ik van plan ben om voor het noodig is allerlei dorre regels en woordjes in myn hoofd te gaan stampen, dan wat is „dan hebt u het mis" in het Fransch?" besloot ze lachend. „Maar ik zou er niet aan denken.. " begon hy. „0 ja, tóch wel," viel zy hem in de rede. „Ontkent u het maar niet. Ik ben nog niet zoó oud, dat ik totaal geen herinnering meer zou hebben aan myn schooljaren, en er was mets waar ik zoo'n hekel aan had als aan woordjes en regels leeren. En omdat er nu eenmaal geen andere manier is " Hy haalde de schouders op. „Wat ik wilde zeggen," verklaarde hy, „is dat ik er met aan zou denken, om u woordjes en regels te laten leeren. Dat is myn methode met. Myn leerlingen leeren op natuurlijke wyze, precies zooals jonge kinderen hun moedertaal leeren. Waar ik ook les geef, in een kamer, in den tuin, in myn auto..' " Judy fionste haar voorhoofd. „In uw auto?" vroeg ze eer ze het zelf wist. Hy knikte. „Ja, een gezellige Iwo-scater. Ryden als de wind! Ik geef dikwijls les in mijn auto. „Maar hoe...." „O, zeer eenvoudig," verzekerde hy haar. „\Ve rijden en passeeren een boom. Ik wys

„Neen, dat is waar. Miss Francis," erkener naar en zeg: „arbre, un arbre," en de leerling herhaalt het, en voordat zy het zelf de hy. „Laten we het dus over iets anders hebben een volgende keer. Zullen we dan weet, heeft zy twee woorden geleerd." eens naar het strand gaan? En een les over „O, juist," zei Judy. „By den volgenden boom, dien wy voor- de zee nemen? Tusschen twee haakjes: de zee bijkomen," vervolgde hy, „zeg ik: arbre, deux is „la mer". Het kan u op uw reis te pas arbres"; bij den volgenden „trois arbres", bij komen, dat te weten. En we zouden de scheden vierden „quatre arbres", enzoovoort. Op pen kunnen tellen." „Alsjeblieft niet meer tellen, dr. Grey," die manier begrijpt de leerling dat „arbre" boom beteekent, en leert zy tegelijkertijd tel- lachte Judy. „Ik heb voorloopig genoeg van tellen." len. Begrijpt u?" „All right," zei hij. „We zullen ons dan Judy knikte. „En staan er hier veel boomen in de voorloopig by de werkwoorden bepalen. buurt?" vroeg zy. „Ik bedoel, als wy lederen „Aimer" — beminnen. Een aardig werkboom moeten gaan tellen, zullen we niet veel woord, aimer, vindt u niet? Zullen we het eens leeren vervoegen?" tijd voor iets anders hebben " „Eh.... ik weet het niet," antwoordde „O lieve help, neen," antwoordde hy haar. Judy onhandig. „Kunnen we niet beter een „Ik weet ook heel interessante wegen Maar wat ik zeggen wilde, Miss Francis, het ander werkwoord nemen. Is „donner" niet is natuurlijk wel wat gauw om het u te vra- geven?" Hy schudde zyn hoofd. gen, maar ik zou erg graag willen, dat u snel „Jawel," zei hy, „maar we kunnen beter vorderingen maakte, en het is prachtig weer nu, en misschierf is het na Maandag wel an- by „aimer" blyven. Dat is nuttiger. Tegenders, en als u morgenochtend om negen uur woordige tyd „J'aime" — ik bemin. Dat is klaar wilde zyn u zult toch geen neen gemakkelijk, nietwaar?" „Erg gemakkelijk," zuchtte Judy. zeggen, is het wel?" „En als u wilt zeggen: „Ik bemin u", dan Judy glimlachte. Per slot van rekening bleek dr. Grey heelemaal niet zoo'n zonder- voegt u er slechts „vous" tusschen — „je vous linge man als tante Anna gezegd had. Hy was aime". Judy schudde haar hoofd. integendeel heusch wel aardig.... „Ik geloof niet, dat ik dat noodig zal heb„Neen," antwoordde ze lachend, „ik zal ben," zei ze. „In ieder geval niet op de reis." gèèn neen zeggen." „Neen, dat is zoo," erkende hij direct. „ZooEn zoo kwam het, dat Judy zich lederen iets zegt men gewoonlijk niet tegen pursers. ochtend om negen uur naast dr. Grey zette, Maar toch. Miss Francis, kunt u maar beter dat zy samen als de wind door de omgeving het werkwoord „aimer" leeren vervoegen. reden en dat zy en passant les kreeg in de Misschien dat u het den een of anderen dag Fransche taal. De les kwam in hoofdzaak noodig heeft om om nu ja, al was het neer op het tellen van boomen, maar toch alleen maar om uw tante te laten merken, niet geheel en al. Want omdat, zooals dr. dat u voortgang maakt." Grey verklaarde, het lezen van een menu ook „Van mijn tante gesproken," zei ze opeen onderdeel uitmaakte van de kennis der eens, „daar schiet me juist te binnen, Fransche taal, lunchten zij lederen dag in dat ik vanmorgen een brief van een of ander hotel, en met hun hoofden dicht haar heb gekregen en dat ik hem tegen'elkaar worstelden zij met de vertaling nog niet gelezen heb. — Mag van termen als sole frite, pommes de terre, ik het nu even doen?" pêche Melba enzoovoort. En omdat zij ook vroeg zij. (Lende te weten wat thee in het Fransch „Natuurlijk," zei was, en gebakjes, gingen zij ook lederen mid- hy. „Lisez la letdag ergens theedrinken, en wanneer zy dan tre". Maar doe weer naar huis reden, wees dr. Grey met zijn hand naar een boom, en zei: „arbre, cent cinquante-deux arbres Als we een beetje geluk hebben, hebben we voordat we morgenmiddag gaan lunchen tweehonderd boomen geteld." Judy zuchtte. „Dr. Grey," zei ze, „kunnen we de boomen niet een poosje laten rusten? We zyn nu al óver de honderdvijftig, en ik zal al die boomen nooit noodig hebben. Als u nu eens wat over vogels vertelde?" „We kunnen beter bij de boomen blyven," raadde dr. Grey verstundig. „Er zijn millioenen boomen in de wereld, ziet u, en als u uw pupil vertellen wilt van de drie millioen vyf honderdduizend boomen die er zyn, en u geeft haar lederen dag een uur les, dan...." „Lady Hamilton zal werkelijk niet verlangen, dat ik haar dochtertje van al die boomen vertel," lachte Judy. „OEHOE!"

— 20 -

er niet te lang over, want we moeten nog heel wat aan „aimer" doen." Judy scheurde de envelop open, en las dat tante Anna nog een paar dagen zou wegblijven, dat zij hoopte, dat Peter en Lorre en Li Shing het goed maakten, en dat Judy zich niet al te erg verveelde. En toen las Judy verder: „Zoo juist heb ik bericht gekregen van dr. Grey, dat hy nog een week langer in Edinburgh moet blyven, zoodat je lessen een week worden uitgesteld " Judy, las niet verder; met peinzenden blik keek zij naar den jongeman die naast haar zat, dacht eenige oogenblikken na en wendde zich toen tot hem. „Mr. Grey," zei ze met een stem die aan een Westenwind en ijsbergen deed denken, „ryd me alstublieft direct naar huis."

Hoofdpijn, indigestie en rheumatische rugpijnen Al haar klachten in korten tijd verdwenen „Vele jaren leed ik aan hoofdpijn, indigestie en rheumatische rugpijn, tot ik \y2 jaar geleden er toe oVerging Kruschen Salts te gaan gebruiken. Reeds na eenige maanden bemerkte ik een belangrijke verbetering, terwijl nu al mijn klachten zoo goed als geheel zijn verdwenen. Ik ben in die 1^ jaar een heel ander mensch geworden." Mej. W. D. te R. Deze dame koos het juiste middel om haar k achten te bestrijden. Kruschen Salts reinigt nl. Uw lichaam van alle schadelijke stoffen, terwyl Uw afvoerorganen worden aangespoord tot betere en geregelde werking, waardoor U er van verzekerd zyt, dat zich geen afvalstoffen meer kunnen ophoopen en Uw klachten voorgoed verdwenen zijn. Kruschen Salts is verkrijgbaar b« apothekers en erkende drogisten a ƒ 0.40, ƒ 0.75 en ƒ 1.60 per flacon. Let op, dat op het etiket op de flesch zoowel als op de buitenverpakking de naam Rowntree Handels My., Amsterdam, voorkomt.

POLYGOON maakt:

Familiegroepjes, Bruiloftsfoto's. Jubilea-, Kampfoto's, Sportfoto's, Persfoto's, Industriefoto's, Stadsgezichten, Panoramafoto's Voor condities:

Foto-Persbureau POLYGOON N.v. Damrak 53

-

Amsterdam

DE DUBBELSTER

WILLIAM POWELL EN MYRNA LOY viert binnenkort:

De Dubbele Bruiloft „Een nieuw succss der Mairo-Soldwyn-Mayer''

FRED ASTAIRE en

GINGER ROGERS in hun elegantste en rijkste daniprettatic

SHALL WE DANCE Een RKO Ridiofilm van dlsUncile, charme an sprankelenden levenslust

Hy keek haar verbaasd aan, zag den strakken blik in haar oogen, haar resoluut opeengeklemde lippen en stopte. „Iets niet in orde?" vroeg hy. „Dat hoeft u niet te vragen, Mr. Grey," zei ze koel. „Als u kwaad bent om die vervoeging van „aimer".-..." „Ik ben kwaad om alles," viel zij hem in de rede. „Indien u denkt, dat ik het aardig van u vindt, om mij voor den gek te houden door u uit te geven voor dr. Grey, en " „O, maar " „Val me niet in de rede," zei ze kwaad. „Dr. Grey is nog in Edinburgh. Tante Anna schryft het me zoojuist in haar brief, en als u denkt, dat ik ooit met u mee was gegaan als ik had geweten dat u dr. Grey niét was, maar een volslagen vreemde " „Ik ben geen vreemde meer " „Ik ken u in ieder geval niet, en ik wil u ook niet kennen," zei ze beslist. „Als tante Anna, die erg conservatief is...." „Als u nu eens luisteren wilde...." „Neen, ik wil niet luisteren," viel zij hem in de rede. „Ik houd er niet van dat menschen zich onder valsche voorwendsels aan mij opdringen. Keert u alstublieft direct om...." „Maar...." „Als u niet direct omkeert, stap ik uit en ga naar huis loopen," zei ze driftig. „Zeg alsjeblieft niets meer tegen me." De tocht naar huis was werkelyk niet opgewekt. Honderden boomen vlogen ongeteld voorbü, terwyl twee paar oogen onder gefronste voorhoofden recht voor zich uitstaarden. Toen de auto voor het huisje van tante Anna stopte, sprong Judy er yit. „Wat zeg je in het Fransch tegen iemand, die zich onbehoorlijk tegenover een meisje gedragen heeft?" vroeg ze, terwyl ze hem kwaad aankeek. „Dat zeg ik u niet," antwoordde hy, „want dat hoeft u niet te weten " Ze haalde haar schouders op. „Ik kan er ook wel buiten," zei ze. „Ik hoop u nooit meer te ontmoeten." Met een ruk wendde ze zich om en verdween in huis, de deur met een slag achter zich dichttrekkend.

Het waren trieste dagen die volgden en zelfs de „bloemen die bloeiden in de lente, tra-la", konden de rimpels van Judy's voorhoofd niet verdryven. En zelfs toen zy haar Fransche grammaire tegen den gramophoon had gegooid — omdat zy dit doen moest wilde zy er tante Anna's kopjes niet aan wagen — voelde zy zich nog niet opgelucht. Het was te vervelend om onder woorden te kunnen brengen. Ze was genoodzaakt een heele menagerie te verzorgen terwyl buiten de zon scheen en de heele wereld in vollen bloei stond, terwyl dr. Grey, zooals hy zichzelf noemde, een eenigen two-seater had en dat alles alleen omdat tante Anna zoo conservatief was en ze er heel wat van te zeggen zou hebben als ze hoorde, dat ze met een vreemden jorigeman was gaan autoryden en lunchen en theedrinken. Ze wist precies hoe tante Anna over zulke diagen dacht en er bestond zelfs groote kans dat ze haar handen van haar zou aftrekken zooals ze het zou noemen. Tante Anna was goed en best, maar ze had haar principes, waaraan niet te tornen viel Maar vreemd: ze kon toch niet kwaad zijn op „dr. Grey". Hoe zou hij eigenlijk geweten hebben, dat ze les zou krygen van dr. Grey.... ? Och, natuurlyk, ze had zichzelf verraden, toen ze had gevraagd of hij toch niet dr. Grey was Toevallig, dat hij ook Grey heette. Als dat niet het geval was geweest, zou het nooit gebeurd - 22 —

zyn. Toch kon ze er geen spyt van hebben, en ze wenschte wel dat hy haar Fransche les mocht blyven geven. Hy deed het wat aardig Enfin ze zou er maar niet meer over denken en er het beste van hopen. Misschien dat tante Anna er niets van te weten kwam. Ze zou in ieder geval zorgen, dat ze niets had aan te merken als ze terugkwam op den toestand van Peter, Lorre en Li Shing Judy keek om zich heen in de kamer, fronste haar voorhoofd, ging naar de keuken, fronste weer haar voorhoofd, ging vervolgens om beurten naar ieder vertrek van het huisje en bleef al dien tyd Peter roepen. Maar er verscheen geen Peter, en toen ging ze den tuin in, keek een half uur lang achter alle struiken, tuurde in de boomen en maakte allerlei geluiden, die gewoonlyk tot resultaat hebben dat katten naar iemand toekomen. Maar dit keer had het dit resultaat met, en terwyl ze angstig om zich heen keek, was en bleef Peter zoek. O hemel! Dat mankeerde er nu nog maar aan! Dat zou tante Anna haar nooit vergeven. Ze was zoo dol, zoo afgodisch dol op Peter! Er klonk een geluid alsof er een emmer tegen den tuinmuur gezet werd, schoenen schuurden langs de steenen en toen zag Judy „dr. Grey" langzaam boven den tuinmuur uitkomen. „Goedenmorgen, Miss Francis," zei hy ernstig. „Avez-vous iets perdu?" Judy haalde de schouders op. „Ik ben nogal gelukkig in het vinden van verloren voorwerpen," zei hy. „Zal ik u even komen helpen met zoeken?" „Neen, dank u," antwoordde Judy yzig. „Ik heb uw hulp niet noodig. Ik zoek niets. Ik werk een beetje in den tuin." „O Maar kan ik u daar dan niet bijy helpen?" „U zoudt me een plezier doen, als u me met rust liet, en niet zoo over dien muur hing," zei Judy, terwyl zy hem den rug toekeerde. De jongeman slaakte een luiden zucht en toen trok hy zyn beenen op, die daarna langzaam uit het gezicht verdwenen. Toen verdween zyn bovenlichaam, zyn gezicht, de gryze oogen en ten slotte het blonde haar en

„Houdt u van Heethoven?" „Ja. Maar speelt u (fernst verder.'1

VU

miïm

Een elegante verschijning... Een elegante verschijning...! Daar kun je plotseling op straat, in restaurant o< theater door getroHen worden, en menigeen onzer slaakt daarbij dan Inwendig de verzuchting: Hè, had ik toch ook eens zooveel geld, dat ik er zóó uit kon zienl Maar, lieve lezeres, deze gedachte is een vergissing! Elegance is maar gedeeltelijk een kwestie van de portemonnaie. Natuurlijk, wanneer u een zilvervos op uw mantelpakje kunt dragen, zal dat waarschijnlijk wel tot de elegance van uw uiterlijk bijdragen, maar er zijn toch altijd nog veel en veel meer vrouwen, die zich geen zilvervos kunnen permitteeren dan die het wel kunnen. En omdat er desondanks onder de eerste categorie toch nog verschillende „elegante verschijningen" te bewonderen zijn, zit hel hem dus ergens anders in, en wel voor een zeer groot gedeelte in gang en houding. Er zijn natuurlijk nog andere belangrijke punten, zooals het kiezen van een llatteerende kleur, de goede coupe der kleeding, het zorgen voor de bijpassende onderdeelen, enzoovoort, maar daar wilden wij het ditmaal niet over hebben. Een veerkrachtige gang en een fiere houding vormen, om het zoo maar eens te zeggen, de lundeering, waarop het verdere gebouw van ons uiterlijk is opgetrokken. Dus we beginnen met eerst eens te onderzoeken, hoe het bij ons, met deze „tundeering" gesteld is. We gaan eens voor een spiegel staan, waarin men zich ten voelen uit kan zien, in de houding zooals we gewoonlijk aannemen. En dan laten we de criliek op onszelt los. We staan: vreeselijk doorgezakt, met een krommen rug, ingezakte borst en vooruitstekenden bufk, enzoovoort, enzoovoort. Voorts trekken we de schouders op, dragen we het hoofd alleszins anders dan tier opgeheven, we planten de voeten op een zeer merkwaardige wijze op den grond - neen, werkelijk, er deugt niets van. We herhalen deze critiek nog eens clandestien, wanneer we voorbij een groote winkelruit marcheeren en nee maar, die sloffende of maaiende beenen, die nonchalante houding en weer die kromme rug en die opgetrokken schouders! En dan die voeten! Als wij eens mannequin moesten zijn! Een lach-succes! - Maar dat moet gecorrigeerd worden! Dat kèn zoo niet blijven I Welnu, dal is mogelijk. Als we ons best maar doen. Zoodra we 's morgens na een behoorlijke nachtrust monter en uitgerust wakker worden, rekken we ons eerst eens flink uit, zóó, dat je het gevoel hebt een paar centimeter langer te worden. Dit is perfect voor hel verkrijgen van de noodige elaslicileil. Hebt u zich wel eens gerealiseerd, dal poesen dit ook altijd doen, en wat zijn die niel elastisch! Een bekende Fransche actrice heeft deze gewoonte van de kallen afgekeken en ze zegt, dat ze daaraan tol op rijperen leeftijd haar soepel, veerkrachtig lichaam Ie danken heefll Dan springen we uil bed, gooien hel raam open en ademen met volle teugen de frissche morgenluchl in. En nu gaal hel beginnen: de loopoefeningen. We gaan netjes marcheeren: de beenen gestrekt naar voren brengen en eerst de leenen op den grond neer laten komen; goed rechtop - ook het hoofd! -, recht vooruil kijken, buik in, borst vooruil, de schouders naar beneden gedrukt en naar achter. Zoo marcheeren we de kamer rond, de spiegel vertelt wel of we hel goed doen. Dan gaan we knieheffen, met de handen op de heupen, en driepas, zooals vroeger op school. Bij iedere beweging echler conlroleeren of de houding van het lichaam in alle deelen juist is en ook telkens den spiegel raadplegen! - Dan gaan we ter afwisseling weer eens „gewoon loopen, maar .. . voortdurend met criliek!

WE EK MENU

Weet u wal ook een prachtige oefening is om een goede lichaamshouding te verkrijgen? Loopen met een boek op hel hoofd. Bij een juiste houding van hoofd en lichaam mag het er niel afvallen. lederen morgen doen we zoo een paar loopen houdingoefeningen - men lette vooral ook op de wijze waarop men de voetert neerzet, niel Ie ver naar builen en ook niet binnenwaarls, en op de houding der armen. En wanneer we lateinaar builen gaan, houden we hel lichaam ook nog voortdurend onder controle, net zoo lang lol we het automatisch goed doen. En dan is de gewenschle verbetering van houding en gang een feit geworden! V»n d»z» p»«ron«n lijn bij de «dminltlrall« van dit blad geknipt« patronen verkrijgbaar legen den prijt I 0.60 per stuk.

Maandag:

Duilsche biefstuk, aardappelen en appelmoes, flensjes.

Dinsdag:

Potage a la minute, gevulde kool met aardappelpuree.

Woensdag: Runderlapjes met aardappelen en gedroogde appeltjes, lapioca-schotelje. Donderdag: Venniceliisoep, gebakken runderlever, aardappelen en gesloofde bieten. Vrijdag:

Rijst met eieren en kerriesaus, warme gemberpudding.

Zaterdag:

Gebakken bloedworst, aardappelpuree en gestoofde zuurkool, abrikozengruwel.

Zondag:

Sardines op gepaneerde appelen en melpudding

L_ Enkele

recepten

uit

gebakken brood, kalfslapjes, aardraapstelen, caramet vanillesaus.

het

weekmenu

Hoeveelheden voor 4 personen

Gedroogde appelen. Benoodigd: 250'gr. gedroogde appelen, 1 dl. bessensap, 3/4 dl. water, 60 gr. suiker, pijpkaneel of citroenschil, aardappelmeel. Bereiding: De appelen ontdoen van hel klokhuis; ze in lauw water flink wasschen en eenige uren weeken. Ze opzetten met hel weekwater, suiker, kaneel of citroenschil en bessensap en zachtjes laten gaar koken'(ongeveer 30 minuten). Ze daarna mei een schuimspaan uil . het vocht nemen en het vocht binden met aangemengd aardappelmeel. Dan de appelen voorzichtig door het vocht roeren. Tapioca schoteltje. Benoodigd: 1 liter melk, 150 gr. tapioca, 60 gr. suiker, 40 gr. boter, 272 dl. water, 2 eieren, citroenschil, iets zout, noot.

9302. Gekleede japon, waarvan het bovenstuk Is vervaardigd van zijden mousseline en 't onderste gedeelte van crêpe mat. Het voorpand van 't lijfje heeft ruimte, die aan den hals samengenomen is onder een corsage van witte bloemen. Ook de mouwen lijn ruim. Ben.: mousseline: 1.75 m. van 1 m. breed. crêpe : 2.20 m. van 1 m. breed. 9305. Elegant model van crêpe satin mat, gegarneerd met een klein kraagje, «en gedrapeerd« ceintuur en een Ingeiell« punt van glimmand satijn. Klein« metalen knoopjes werken d« halsopening en de sluiting van d« ceintuur al. Ben.: 3.45 m.ven 1 m. breed.

— 23 -

Bereiding: De tapioca weeken in het water, lotdat dit er in gelrokken is. De melk met citroenschil aan de kook brengen en met de tapioca gaar en gebonden koken. De pap afmaken met boter, suiker, fijn geraspte noot. De eieren splitsen in dooier en wil. De dooiers goed loskloppen en door de pap roeren. De eiwitten luchlig stijf slaan en eveneens voorzichtig door de pap mengen. Deze massa overdoen in een beboterden vuurvasten schotel erv dien in den oven met veel onderwarmle vlug goudbruin 4ken (20 a 30 minuten).

EEN MOOIER TEINT verkrijgt U door een goede huidverzorging. Doe daartoe wat Radox in Uw waschwater! Bij apothekers en erkende drogisten è f 0.90 per pak en f 0.15 per klein pakje.

RADOX

v;jf minuten later hoorde Judy zyn twoseater langs den weg snorren. Den heelen ochtend zocht Judy naar Peter langs de wegen in de buurt dolend, achtef heggen en in droge slooten kükend, en aan iedereen, dien zij tegenkwam, vragend of ze niet een Perzischen kater hadden gezien. Tot zelfs bij de politie informeerde z\j, maar overal had zij even weinig succes. Ze vergat zelfs om te lunchen, en nadat zij weer vergeefs in iedere kamer had gezocht, ging ze andermaal den tuin in. Weer zocht ze achter alle struiken en planten, tot ze plotseling aandachtig luisterend bleef staan. Zeker, daar was het weer — Peters klaaglijke „miauw", dat ze zoo goed van hem kende wanneer by trek in melk had. Het klonk ergens vlak boven haar hoofd.... Snel keek Judy in alle boomen, wierp een blik op het dak, en wilde juist weer een onderzoek tusschen de struiken gaan instellen toen ze, terwyl haar blik op het balconnetje van het huisje naastaan viel, een nauwelyks onderdrukten kreet slaakte. De deuren stonden open en op het smalle balcon wandelde Peter, klaaglijk miauwend en telkens blykbaar op het punt een sprong naar beneden te wagen. Judy snelde naar binnen, rende door de voordeur het huis weer uit en vloog den aangrenzenden tuin in. Ze belde aan hij Mr. Grey, rammelde aan de brievenbus, belde weer, en bonsde op de deur, en ging vervolgens vijf minuten lang voort bel, deur en brievenbus met het meeste lawaai te bewerken. Toen herinnerde ze zich plotseling, dat dr. Grey in zyn two-seater was uitgegaan. Een oogenblik aarzelde ze, keek naar de ramen, ontdekte dat deze allemaal gesloten waren en snelde toen weer haar huis binnen en den tuin in. Indien Peter, terwyl zij weg was den sprong had gedaan Ze durfde er niet aan te denken, want dan zou hy zeker gedood zyn! Zelfs een kat en zeker niet zoo'n verwende kat als Peter, zou van een dergelyke hoogte gunnen springen zonder er ernstige gevolgen van te ondervinden. En ze twyfel-

de er aan, of de dood van Peter ook niet de dood van tante Anna zou zyn Toen zy in den tuin gekomen was, slaakte Judy een zucht van verlichting. Peter had niet gesprongen, maar klaarblykelyk dacht hy er nog altyd wèl aan, en hoe ter wereld kon zy hem dat beletten? Plotseling draaide ze zich om, rende naar den achterkant van den tuin en greep den grasroller. Terwyl ze hem naar den muur trok, herinnerde ze zich dat er ergens in den tuin van Mr. Grey een ladder lag. Ze had hem dikwyls gezien als hij er nu nog maar lag.... Nadat zy den roller tegen den muur had geplaatst, klom zy er op, heesch zich vervolgens over den muur en liet zich in den tuin van Mr. Grey zakken. De ladder had zy spoedig gevonden en ze slaagde er in hem tegen het huis op te zetten, en terwyl ze naar boven klom om Peter te redden, riep zy allerlei geruststellende woordjes tegen hem. Maar helaas bleek de ladder te kort om Peter te kunnen grypen; ze rekte zich en rekte zich en merkte toen opeens dat ze nog een sport hooger op de ladder kon gaan. Ze waagde het, en toen zou ze Peter hebben kunnen grypen als deze zich niet tot achteraan op het balconnetje had teruggetrokken. Judy kon het nu echter niet opgeven; ze klom op het balconnetje, greep Peter by zyn nekvel en hoorde op hetzelfde moment een hevig gerinkel, gevolgd door een doffen slag. Daarna stilte, onheilspellende stilte.... Voorzichtig keek Judy over het hek van het balconnetje en ontdekte de ladder, die boven op een soort broeikas terecht gekomen was waarvan nu geen ruit meer heel bleek. Gedurende eenige oogenblikken staarde ze hulpeloos om zich heen, en toen probeerde ze de deuren van het balconnetje te openen, maar deze bleken gesloten. Een moment kwam de gedachte by haar op, de ruit te verbrijzelen en naar binnen te klimmen, maar dat durfde ze toch niet te riskeeren en haar schouders ophalend, begreep ze, dat er niets anders voor haar opzat dan te wachten tot Mr. Grey zou terugkomen.

SHfULRT TKMf'LK, I)K BEMINDE KLEINE FILMSTER, WORDT 23 APRIL NEOEN JAAR. SHIRLEY UU HAAR VERJAARDAGSTAAKT MET DE NEGEN KAARSJES.

— 24 -

Het was een vervelende geschiedenis, want wat zou ze tegen hem moeten zeggen? En tegen tante Anna, als die het hoorde? De bloemen die bloeien in de lente tra-la, hadden heel wat op hun geweten Een uur zoowat wachtte Judy, met Peter in haar armen. En toen klonken er voetstappen op het grind en kwam Mr. Grey den tuin in, staarde naar de ladder, naar de broeikas en keek toen ten slotte, na eenige seconden die Judy echter een eeuwigheid leken, naar het balconnetje „Hoe ter wereld komt u " begon hy. Maar Judy viel hem in de rede. „Ik wilde Peter halen, en toen is de ladder omgevallen. Zet hem alsjeblieft 'weer even op." Een oogenblik aarzelde hy, knikte toen, zette de ladder tegen den muur onder het balconnetje, en.begon naar boven te klimmen. „Wat komt u doen?" vroeg Judy verschrikt. „Ik kom naar boven om eens met u te praten," antwoordde hy. „Ga direct van die ladder," beval Judy, „en laat me naar beneden komen." Hy gaf geen antwoord, maar klom yverig verder, plantte toen hy boven was zyn armen op het balconnetje en keek haar glimlachend aan. „Ik ga met u praten," kondigde hy aan. „U kunt niet van het balcon stappen zooals u uit den auto wilde stappen, en als u niet naar me luistert wel, ik geloof dat ik best op een ladder zou kunnen slapen als ik dat wilde. Luistert u?" „Neen; ik luister niet," zei Judy koppig. „Goed," zei Mr. Grey opgewekt, „dan kan ik dus beginnen. In de eerste plaats is myn naam Grey, dr. Grey, zooals ik u gezegd heb." Judy haalde de schouders op. „En ik veronderstel, dat u in Edinburgh vertoeft, is het niet?" vroeg zij smalend. „Neen," antwoordde hy haar, „ik ben hier, in levenden lyve. Indien u het niet gelooft, knijp me dan in myn arm dan zult u me hooren schreeuwen. De dr. Grey, die in Edinburgh is, is myn oom. Neen, kyk me niet zoo ongeloovig aan, want het is werkelyk waar. Myn oom heeft me zyn huisje geleend terwijl hij weg is, en hy vertelde my terloops, dat hy u lederen dag een uur les moest geven. ... En toen ik van dien emmer gesprongen was wegens de bloemen die bloeien inde lente tra-la, en u dacht, dat ik myn oom was, wel, toen vond iku zoo aardig, dat ik heusch niet zeggen kon, dat ik het niét was en ik liet u daarom in dien waan. Ik dacht, dat u het wel leuk zoudt vinden een paar ritjes in myn two-seater te maken en " „U hebt zich vergist," viel zy hem in de rede, „en u hebt me schandelijk bedrogen. U weet niet wat u gedaan hebt, omdat u myn tante niet kent, maar als ze het hoort, dan heb ik groote kans dat dat enfin, dat ik een mooie betrekking in Indié misloop. Ik ben met u meegegaan, omdat ik dacht dat u me Fransch zou leeren, en " „En dat heb ik gedaan, Miss Francis! Ik weet heel wat van Fransch, en ik heb er u ook heel wat van geleerd in die paar lessen. Er zyn niet veel menschen die byna tweehonderd boomen in het Fransch kunnen tellen, en wat u niet kent van het werkwoord „aimer". ..." „Hebt u nog niet genoeg gezegd, Mr. Grey?" viel zy hem in de rede. „Ga alsjeblieft van die ladder af en laat me naar beneden." Hij kwam een sport hooger. „Kom, Miss Francis, wees nu niet langer boos op me. Dat heeft toch geen zin. U kunt toch niet kwaad op me zijn omdat ik myn oom niet ben." „Daar ben ik zelfs bly om," antwoordde Judy yzig. „Maar u hadt u niet voor leeraar mogen uitgeven...."

Ik ben wèl leeraar, en toevallig ook in het Fransch," beweerde hy'lachend. „Als u met me mee hadt willen gaan naar het strand, naar „la plage", dan had ik u heel wat kunnen vertellen van de zee Weet u nog, dat de zee „la mer" is " Judy gaf geen antwoord. Ze dacht na. Eigenlijk kon haar tante toch niet boos op haar zyn. Ze had niet geweten, dat deze dr. Grey niet dè dr. Grey was, die haar les zou moeten geven, en hy had gezegd, dat het zijn methode was om met zijn leerlingen te gaan auto-en en hen volgens een nieuwe methode te leeren.... Er kwam een wat vriendelijker blik in haar oogen, omdat ze zich wat veiliger tegenover haar tante begon te voelen. Ik het spijt me natuurlijk wel, als u moeilijkheden met uw tante krygt," vervolgde dr. Grey, „maar ik kan me zulke dingen niet goed indenken. Ik bedoel: zal zy het niet veel erger vinden als zy hoort, dat u op myn balcon geklommen bent en myn broeikas — of beter die van myn oom — hebt vermeld Zooiets is toch eigenlijk ook niets voor iemand, die nogal conservatief is, vindt u wel?" .. . . , Ik moest het wel doen," zei Judy. „Peter zat op het balcon en hy wilde er telkens afspringen.... Toe, Mr. Grey, laat my er nu alsjeblieft af. Ik zit hier nu al een uur en ik heb honger Weer kwam hy een sport hooger. Indien u naar mij hadt geluisterd vanmorgen, toen u zoogenaamd in uw tuin aan het werk was, zoudt u niet op dat balconnetje hebben behoeven te klimmen." „Ik begrijp niet, wat dat er mee te ma " begon zy. „Ik bedoel, dat Peter niet weg was," stei hy. „Ik had hem.... wel, ik had hem meegenomen." Judy zette groote oogen op. „U wilt toch niet zeggen, dat u hem uit huis gehaald heeft " „Lieve hemel neen!" riep hy uit. „Maar hy liep op den muur en wel, toen heb ik hem boven op het balconnetje gezet. Ik dacht, dat wanneer u hem zoudt missen en ik hem dan voor u zou vinden, dat u dan wel weer goed op my zoudt zyn en dat we dan samen eens konden praten." „Alsof dat zoo vreeselijk gewichtig zou zyn, zei Judy, wat smalend. ,T, , ., ... . Dat zou het zéker," verzekerde hy haar. „Want ik wilde u dan voorstellen of u niet weer goed op me wilde zijn en of we met weer een uur per dag verder konden gaan met „aimer .... Miss Francis, u is toch niet wérkelijk kwaad op me, is het wel?" „Eigenlijk wel," zei Judy aarzelend. Per slot van rekening was hy toch werkelyk niet onaardig Ik ben bly, dat u alleen maar eigenlijk kwaad op me is, want dat beteekent dat u het eigenlijk ook niét is.... En daar ben ik blij om, ziet u, omdat ik u dan zeggen kan, waarom ik alles heb gedaan. Miss Francis.... u.... wel, het is heel moeilijk, maar weet u de beteekenis van „je vous adore?" Judy kreeg een kleur en ze sloeg haar oogen neer. „O ja," zei ze toen lachend, „het beteekent: „ik zal van de ladder afgaan " Hy schudde zijn hoofd. . () U heeft nog heel wat lessen noodig, Miss Francis, zei hy, „Dat beteekent het heelemaal niet. Het beteekent vrij vertaald: Meisjes met blauwe oogen en haar als zonneschijn mogen met naar Indië gaan." Judy vond het plotseling noodzakelijk Peter aandachtig te gaan aaien, en de jongeman kwam weer een trede hooger. „Eb Judy " begon hij zachtjes. „Wat is er, Mr. Grey?" „Myn vrienden noemen me John," hielp hy haar herinneren. Zoudt u mij ook geen John willen noemen?" " Er heerschte even een stilzwijgen, terwyl Judy, met haar wang tegen Peter gedrukt, roerloos op het balconnetje stond. En toen bewogen haar lippen zich bijna onmerkbaar en heel zachtjes zei ze: „Wat is er John?" , . . Het was een heel smal balcon, maar men heeft met veel ruimte noodig om de beteekenis van „je vous adore" uit te leggen. Eenige minuten later stonden zij in den tuin. „John," zei Judy, zijn arm vasthoudend, „wil je mij heusch met naar Indië laten gaan?" )( Neen," zei John energiek. „Ik zal je nooit laten gaan. „En je weet zeker, dat een leeraar in het Fransch het met erg vindt, dat zijn vrouw bijna geen woord van die taal verstaat?' „Ja, dat weet ik heel zeker. Ik ben er zelfs bly om, dat ik haar het heele werkwoord „aimer" nog moet leeren vervoegen.... Judy sloeg haar oogen neer.... „En je weet zeker, dat je al die aardige dingen meende die je daarnet tegen me zei?" „Ja, héél zeker," zei John. Judy zuchtte tevreden. O John," zei ze toen, „het is haast te mooi voor woorden.... "ja," zei John beslist, „Yes.... ja.... oui...." En even later, toen hy haar weer een kus gegeven had, zei hij: „Onthoud nu goed, dat dit een „baiser" was...."

f

vehuSc&m m^Als U gave. blanke tanden bezit, moet U deze door regelmatige verzorging beschermen. En ook voor U, Mevrouw, die Uw tanden graag nóg blanker, aantrekkelijker wilt hebben, is dit advies van het grootste belang: zorg dat zelfs de kleinste scheurtjes en spleetjes in en tusschen de tanden regelmatig rein worden gehouden door een krachtig, diep-dóórdringend schuim. Het aromatische schuim van Colgate's Tandpasta heeft deze eigenschap! Het reinigt de mond volkomen, roeit alle ongerechtigheden uit en voorkomt niet zelden een vorm van tandbederf die groote afbreuk zou doen aan Uw charme. Colgate's Tandpasta beschermt het tandglazuur en houdt bovendien Uw adem rein en aangenaam van geur.

COLGATE In tubes van 30» SO en 8o et.

.Ä -e® 25-

VOOR ONZE JONGE

WAAR IS DE PAPEGAAI?

HET ONAANTASTBAAR ALIBI BEN COMPLEET VERHAAL !■;:;; vw

EN WIE IS DAT? Om dit aardige spelletje te doen, wordt een van het gezelschap geblinddoekt, terwijl de anderen zich verkleeden. De geblinddoekte moet nu niet alleen probeeren de anderen te vinden, maar ook om als hy iemand gevonden heeft, vast te stellen wiè het is. Dit zou niet zoo héél erg moeilijk zijn, wanneer de anderen niet den maatregel hadden genomen om zich onherkenbaar te maken, bijvoorbeeld door zich te verkleeden, door een jas boven hun hoofd te trekken of door op hun teenen te gaan staan, zoodat zij veel grooter lyken, dan zy in werkelijkheid zijn. Natuurlijk moeten al de spelers, die niet geblinddoekt zijn, zich kalm houden en als zij eenmaal gevonden zijn, rustig blijven staan opdat de geblinddoekte gelegenheid heeft, uit te maken wie het is. Zoodra de zoeker geblinddoekt is, mogen de

anderen zich ook niet meer van hun plaatsen begeven, want anders is het natuurlijk ondoenlijk hen te vinden, daar zij telkens zouden kunnen wegloopen als ze bijna gepakt waren. De kunst is dus ook direct een plaats te zoeken, waar men moeilijk ontdekt kan worden.

OM TE LACHEN Agent: „Waar is uw lantaarn? Hebt ge er geen?" Fietser: „Zeker, ik heb er wel een, maar by is uitgegaan." Agent: „Uitgegaan Wat hebt ge aan zoo'n lantaarn? U kon beter zorgen dat u er een hadt, die altijd brandde. Mijnheer De Bruin, die niet al te slim is, heeft een biljet van vijf en twintig gulden verloren. Hij zoekt overal, doch kan het

KUIKENTJES 'k Had een kip met zeven eitjes. Ze had ze zelf eetst gelegd. Niemand mocht ei een van nemen, En dat was ook haar goed recht 1 Op een morgen zei ze lachend: „'k Heb nu lang genoeg gebroed' Kom maar, kind'ren, uit je eitje, Je weet zelf wel, hoe dat moet." Eensklaps werden toen de eitjes Stuk gepikt van binnen uit. 't Was als keken kleine kopjes. Door een stuk gegooide ruit Moeder waarschuwde haar kleintjes: „Moeders vleug'len dekken zacht; Daar kun je beschutting vinden Voor den dikwijls kouden nacht...."

\\ ie van (ullic ia zoo knap. papegaai kan vinden?

dat hi) den weggevlogei

nergens vinden. Het is en blijft weg. Daarom gaat hij naar het politiebureau. „Mynheer," zegt h» tegen den inspecteur die hem te woord staat, „is er misschien iemand, die een biljet van vijf en twintig gulden heeft gevonden en het hier gebracht heeft?" „Neen, antwoordt de inspecteur," „men heeft alleen maar een briefje van tien gulden hier gebracht." „Ah Nu," zegt mijnheer de Bruin, „geeft u me dat dan alvast maar op afbetaling." Iemand had een actentasch verloren en plaatste als een list de volgende advertentie: „Degeen, die gisteren mijn actentasch heeft gevonden, is bekend en wordt in zijn eigen belang aangeraden hem by den eigenaar terug te bezorgen." Tot zijn verbazing las hij echter den volgenden avond een advertentie in de courant, die als volgt luidde: „De vinder van de actentasch verzoekt den eigenaar morgenavond hij hem te komen om de tasch in ontvangst te nemen." Op school vertelt de onderwijzer,, dat paddenstoelen altijd op vochtige plaatsen groeien. Pietje steekt zijn vinger op en als de onderwijzer hem vraagt wat hij wil, zegt Pietje: „Is het dan daarom, mijnheer, dat ze zooveel op een paraplu lijken?"

Niemand zou hebben kunnen grelocven, dat de twee menschen, die rustig bij den haard zaten, bezig waren een moordplan uit te werken. En tóch was het zoo. Volg-ens Jim Johnson was Condron absoluut gevaarlijk geworden. Hij wist te veel, en daarom èischte hij ook te veel. Men kon hem niet meer vertrouwen; en daarom .moest hij uit den weg geruimd worden. Scrupules kende Jim Johnson niet; voor het leven van een mensch had hij, als het er op aankwam, niet meer respect dan voor dat van een vlieg, die hem treiterde. In het eerst was hij bang geweest, dat Juliet, zijn vrouw, tegenwerpingen zou maken wanneer hij met het voorstel op de proppen zou komen, maar zijn angst was totaal overbodig geweest. „En dan," besloot hij, terwijl hij achterover in den fauteuil leunde, „en dan Amerikal" „Amerikil" herhaalde zij, en haar harde, bijna rauwe stem vernietigde direct de illusie van onschuld, die door haar uiterlijk werd gewekt. „Als ze je voor dien tijd maar niet te pakken hebben..." „ „Daar hoef je niet bang voor te zijn, antwoordde hij lachend. „Ik heb alles grondig overlegd — er kan niets haperen, en nooit zuilen ze kunnen bewijzen dat ik... eh... dat ik Condron naar de andere wereld heb geholpen. We hebben onze passen, en morgen al gaat de boot. En mijn alibi zal zoo onaantastbaar zijn, dat, al zouden ze mij verdenken, ze me nooit iets zullen kunnen bewijzen." Zijn vrouw knikte. „Ik moet zeggen, dat je het heel handig hebt bedacht, Jim," zei ze, zoowaar met iets van bewondering in haar stem. En hij hèd het inderdaad handig bedacht! Er kon bijna niets verkeerd gaan. Met Dick was het ook niet verkeerd gegaan. Hij lachte zachtjes, terwijl hij aan Dick dacht... Wat een idioot! Niet handig genoeg om een schurk te zijn, maar ook niet handig genoeg om eerlijk te kunnen zijn. Het was wel hèèl eenvoudig geweest om hem kwijt te raken, toen hij ook iets te veel noten op zijn zang begon te krijgen! Een klein karweitje had hij voor hem bedacht, en een anonieme boodschap aan de politie had toen de rest gedaan. Juist toen Jim bij den juwelier naar binnen wilde sluipen, verscheen de politie en arresteerde hem! Twee jaar had. hij gekregen... Twee jaar! Het kon niet lang meer duren, of hij zou weer vrij komen. Daarom öok was het goed, dat ze naar Amerika gingen, want, terwijl Dick zijn straf uitzat, had Juliet zich van hem laten scheiden en was ze met hem, Jim Johnson getrouwd — iets wat hij noch hèèr, noch hèm ooit zou vergeven... Jim Johnson 'stond abrupt op. „Nou, dan ga ik maar. Je kent je rol, nietwaar? Over een half uur precies bel je om Ze knikte en volgde hem naar de slaapkamer, waar hij met behendige vingers een klein zwart snorretje onder zijn neus plakte, een bril met breeden zwarten rand opzette en, met wat schmink, nog eenige andere kleinigheden aan zijn uiterlijk aanbracht, die het moeilijk maakten hem te herkennen. • Toen sloop hij tusschen de donkerroode gordijnen door op het kleine balcon. Een touw, dat stevig aan het hekje was bevestigd en tot op den grond toe afhing in de schaduw van een ifootpijp, maakte dat hij gemakkelijk de flat kon verlaten, zonder dat iemand hem zag. Aan den achterkant, waar zich het balconnetje bevond, lag een doodloopende straat, waar büna nooit iemand kwam, en als er toevallig iemard mocht passeeren, kon hij zich gemakkelijk even schuilhouden achter een paar struiken. Maar dat was niet noodig, want de heele straat was verlaten. Het eerste deel van zijn plan was schitterend verloopen. En zijn alibi — ha, daar zou nooit iemand aan kunnen tornen! Overal waar hij

DE SCHILDERACHTIGE OOSTPOORT TE DELFT

dien avond geweest was, vóórdat hij naar zijn flat ging, had hij den voorzorgsmaatregel genomen, dat hij door betrouwbare getuigen werd opgemerkt. Voordat hij naar boven ging, had hij eenige oogenblikken met den portier staan praten. Narks, de bediende, die het diner boven bracht en opdiende, zou kunnen getuigen dat hij in zijn flat bij zijn vrouw had gegeten, en dat hij daarna bij den haard zijn courant was gaan zitten lezen en zijn koffie had gedronken... Aan het eind van de straat riep hij een taxi aan en beval den chauffeur, naar het Imperial Theatre te rijden. Onderweg liet hij even stoppen om in een publieke cel te gaan telefoneeren. ,» , /~ „Hallo... ja,. met Johnson. Ben jij het, Condron? Je hebt onze afspraak toch niet vergeten? Neen? Goed... Over vijf minuten ben ik bij je..." In de hal van het Imperial Theatre kocht hij een plaats voor de Stalles. Het stuk was hij den vorigen avond gaan zien, zoodat hij wist wat er vertoond werd. Doend alsof hij vergeten had sigaretten te koopen, liep hij weer naar buiten. Inderdaad kocht hij in een winkel in de buurt sigaretten, maar toen hij er uitkwam, keerde hij niét naar het Imperial Theatre terug, doch begaf hij zich naar Berners Street, waar Condron woonde. Hij glimlachte tevreden, Condron was prachtig in de val geloopen... Vijf minuten later verliet hij Condrons flat. Het was allemaal zoo belachelijk eenvoudig greweest. De geluiddemper op zijn revolver had het schot, dat Condron had gedood, beslist onhoorbaar gemaakt. Hij keek op zün horloge. Precies het oogenblik, waarop Juliet haar rol zou spelen. Hij kon zich in gedachten voorstellen, hoe ze het deed: Ze belde om Narks. Even later verscheen deze. „O, Narks, wil je even een flesch whisky bovenbrengen?" ,. „Zeker, Mrs. Johnson..." En dan zijn stem, uit de slaapkamer: „O, en Juliet..." En dan haar antwoord, precies op tijd: „Ja, Jim?" „Ook een flesch sodawater, Juliet! Ik heb ergen dorst..." En dan zij weer, tegen Narks: „Mijnheer — 27 -

vraagt of je ook een flesch sodawater boven wilt orengen, Narks..." En dan zou Narks zich terugtrekken, stellig overtuigd dat hij, Jim Johnson, in de slaapkamer was... Tegen den tijd, dat hij weer langs het touw in de flat zou zijn, zou Juliet de gramofoonplaat hebben vernietigd, die het eenige bewijs was van den kleinen truc, die Jim Johnsons alibi moest bewijzen. Een alibi, waar geen speld tusschen te krijgen was. Hij wandelde terug naar huis, zorgend drukke straten te vermijden, en zooveel mogelijk in de schaduw te blijven. Langs het touw klom hij weer op het balcon, betrad de slaapkamer, zonder door iemand gezien te zijn. Hij haalde het touw achter zich in, draaide zich om en rukte het kleine zwarte snorretje van zijn lip, zette zijn zwartgeranden bril af. „Juliet," riep hij zachtjes, om haar te laten weten, dat hij er weer was. Maar hij kreeg geen antwoord. Er werd wèl aan de deur van de flat gebeld. „Ik zal wel opendoen, Juliet," riep hij. Met zijn zakdoek wreef hij het beetje schmink van zi'jn gezicht, keek toen snel om zich heen, ten einde een plek te zoeken waar hij den zakdoek kon verstoppen. Wacht, onder de kussens van het bed... Hij draaide zich om, en bleef als aan den grond genageld staan. Staarde met groote oogen... Juliet... ze lag daar voorover... bewegingloos... haar armen slap langs haar neer... Een roode breede streep liep langs den rug van haar blouse. Waggelend als een beschonkene, boog hij zich over haar heen. Zijn hand sloot zich om het heft van het mes, dat Dick, die eerder vrij was gekomen, dan hij had gedacht, en die langs het touw naar boven geklommen was, Juliet in de donkere slaapkamer in den rug gestoken had... Hij stond daar, totaal uit het veld geslagen. Zijn hersens weigerden te werken. En pas toen er andermaal gebeld werd, luider en dringen' der, begon het verschrikkelijke, het afschuwelijke feit tot hem door te dringen. Het feit, dat hij daar met het bebloede mes in zijn hand stond, terwijl Juliet door dat mes gedood, levenloos op het bed lag, en zijn onaantastbaar alibi zijn ondergang zou zijn...

■

WAARAAfEn volk he|ronde qaa\ D

e

menschen schijnen wel overal de nelging te hebben, bij voorkeur dingen te doen, die schadelijk zijn voor hun gezondheid. Wij, Europeanen, zien dit om ons heen bij menschen, die overmatig rooken en drinken; Oostersche volken kennen de schadelijke werking van morfine, en in Zuid-Amerika roepen vele Inheemschen hun ondergang nabij, zoowel lichamelijk als geestelijk, door het buitensporig veel kauwen van coca-bladeren. Het zijn vooral de Indianen van den Andes, de nakomelingen van de oude Inca's, die eeuwen geleden op een zeer hoog peil van ontwikkeling stonden, welke ■an deze gewoonte verslaafd zijn, en dit rwel reeds van hun vroegste jeugd af. Eigenlijk is er wel een aanleiding waarom deze menschen tot dit voor hen zoo heillooze mUbruik gekomen zijn. Het sap, dat er in de cocabladeren zit, en dat zooals de naam reeds zegt, elflenlljk een soort cocaïne is, geeft hun namelijk aanvankelijk de kracht en het uithoudingsvermogen, d« ongeloof el ijk zware lasten te dragen voor welks vervoer zij alom bekend zijn. Bovendien maakt het, dat zij er langen tijd door zonder voedsel kunnen, terwijl zij er eveneens vermoeienissen door kunnen weerstaan, die een normaal lichaam onmogelijk zou kunnen uithouden. Het sap der coca-bladeren vormt dan ook inderdaad 'n stimulans, maar de energie, die er door wordt voortgebracht, Is slechts van korten duur en de reactie, die er op volgt, is des te heviger. En om deze weer te overwinnen, grijpt men andermaal naar de onheilsvolle bladeren, waar« rriee de vicieuze cirkel gesloten wordt... De blanken hebben bij hun komst In ZuidAmerika onder deze oorspronkelijke bewoners door allerlei oorzaken heel wat onheil gesticht, zoo erg zelfs, dat de inheemsche bevolking in zielenaantal sterk is achteruitgegaan en bezig is uit te sterven. Degenen die er van hen zijn overgebleven, richten thans evenwel zichzelf ten gronde door het kauwen der cocabladeren, terwijl niets of niemand In staat blijkt, om hen er van te weerhouden of hen er

m

•

toe te brengen, zich te matigen. En zoo ziet men, hoe deze menschen, die van natuur toch al niet over veel wilskracht beschikken, hun geest en lichaam langzaam maar zeker geheel verwoesten, met het gevolg, dat zij buitengewoon snel verouderen en veelvuldig het slachtoffer worden van allerlei ziekten, waartegen zij anders gemakkelijk bestand zouden zijn. De coca-struik wordt nog steeds aangeplant; tot op zekere hooge kan men dit als iets noodzakelijks beschouwen, daar de bladeren er van een der belangrijkste grondstoffen vormen voor het bereiden der cocaïne, dat in de moderne pharmaceutische wetenschap als een zeer gewaardeerd geneesmiddel wordt gebruikt. 1. Een Indiaan uit Peru, met den typischen coca-pruim achter de kiezen. Men lette op het afgestompte uiterlijk, dat typeerend is voor deze menschen. 2. ,,Cocaïne", een der gevaarlijkste verdoovingsmiddelen weekmarkt, waar ze voor iedereen te koop ligt! 3 Het samenpersen der gedroogde bladeren tot balen. 4. Het plukken der coca-bladeren. Nadat ze geoogst zijn, worden zij tot balen geperst en over de heele wereld verzonden, hoofdzakelijk ter bereiding van de cocaïne. 5. De verkoop van coca-bladeren in de straten van La Paz. Bolivia. i. Dr heuvels waarop de coca-bladeren groeien, zien er uit als wijnbergen. 7. Een coca-kauwster, onder den invloed van den eersten stimulans, hetgeen te zien is aan de overmoedige uitdrukkinc in de oogen.

u

->r>7

.^K**^ , ^

s*£^V «*^

.Vy w

$ti&m ■^ï.. ■'•

[%**

DE AMATEUR.DETECTIVE

DE VOOR V*CLVB CORRESPONDENTIE

pe^lV/WEN ST^ DE VLIEGAVONTUREN VAN PETER EN DOT Vervolg

u Ben. 5«» hi» Ä • ? Zoo
lossing vaJ d^ ^ate^eteTtiv^ S uTerCstFdiï ffkndl ^^ PU2^,les msluiten, mits u dit buiten opVeSvdoJpe\e^eldt ; vo^Äd^d^ V^Ä'1* ******** --den, zooals u

1. Toen hij uit „\>e Zilveren Ster" was Keklomtnen, baande Peter zich door het water een weg naar de twee mannen, die zonder boot op de zandbank waren achtergebleven. Hij zag, dat hij het touw niet noodig had, want het water was erg ondiep, maar ze moesten zich wel haasten met het vliegtuig weg te gaan, want de vloed kwam steeds meer opzetten.

2. Ze plasten mei zijn diieen weer naut de machine terug en klommen er achter elkaar in. Dot haastte hen zooveel mogelijk, want ze was erg bang, dat Peter de machine niet meer de hoogte in zou kunnen krijgen, als het water al te diep zou worden. Ze wist, dat dit heelemaal niet makkelijk was, en dat ieder oogenblik nu kostbaar was.

3. Maar onze kleine piloot wist precies, waartoe „De Zilveren ßter" in staat was en net het grootste gemak slaagde hij er in het vliegtuig van den grond te halen. Ze waren gelukkig juist op tijd, want er was nu al niets meer van de zandbank te zien en het water werd steeds woeliger. Het was dus een gevaarlijke, onderneming geweest de twee mannen te redden.

H. C. B. te E. - Zeker, uw wijze van oplossen is goed

met petroleum of door d" vloren te HwÄ

V enStaand

weSela?e n ^'"^ ^ ^ ** «productie eenijre voorwerpen Wie van onze speurders kunnen ons zejriren welke dat »ifn?

»

.te ?ieten

een uitstekende »pW^Ä xoSTvi^ ^T.* en d5ar1door ^r twee maal in de Iviek te rêfnigeTmet la^ water terÖ Uh*,nt gp,aats f,aat van gewone toiletzeep teerzeeo ffebr^ikt M« h.* ' ^

de£ Ä Ten^ T* l^ZTLl^T^J^^ eer-

der prijzen geschiedt V^enmaS^ ÄTifÄ:^6 Verdee,T oploss ngen gelijke kanTen hebb^ op hÄÄ^J^ ^ r"^ een zenn. U gelieve Uw antwoord in te ienden v^r 4 M^- aan « 'S11" Mr tective, Galjrewater 22 F «H J n u • S 7 "^ ' Devermelden: EeurÄtecÄ MePi. ^^^ 0f enVeIoPPe ^A^

4. Niet wetende waar hij anders heen moest gaan, keerde Peter maar weer naar hun kleine eilandje terug. Hij wist, dat er nog steeds naar „De Zilveren Ster word gezocht en toen hij eenmaal geland was, zag hij dat de twee mannen de machine aandachtig bekeken. Dat voorspelde vast niet véél goeds. Wat ging het dien mannen aan hoe het vliegtuig er uitzag?

5. Toen ze merkten, dat Peter en iJot met angsiige gezichten naar hen keken, liepen ze op de twee kinderen toe en lachten geruststellend. „M^ak jullie je maar niet bezorgd, hooi, we zullen je heusch niet verraden. Je hebt niet voor niets ons leven gered, daar zullen we wel rekening mee houden." Deze woorden stelden de kinderen weer geheel op hun gemak.

ü. Het duurde niet lang of ze zalen met zijn vieren op de rotsen en deden zich te goed aan den inhoud van- een blik etenswaren. Het bleek, dat de twee mannen visschers waren, die nu hun eenige boot op de rotsen waren kwijtgeraakt. Peter stelde hun voor hen weer naar het vasteland terug te brengen en natuurlijk namen ze dit aanbod aan.

DE OPLOSSING VAN HET GEHEIMSCHRIFT-PROBLEEM. De opgave was:

7. Toen ze al vlak bij het vasteland gekomen waren, wees een van de mannen naar beneden en zei: „Er zijn smokkelaars hier in de buurt." Peteren Dotwaienerg verwonderd dat te hooren, want hoewel ze nu al een heelen tijd op hel eiland vertoefden, hadden ze er nog nooit iets van gemerkt en dat verbaasde vooral Peter dan ook heel erg.

De opIossin^T&jd^S11" 0

1,ai

P, Een oogenblik later.vlogen ze al wec-i in het donker. Een van de vissgliers keek nog eens om en uitte een kreet: „Het is een onderzeeër met een kanon aan boord!" riep hij uit. „Zouden ze gaan vuren?" Wordt vervolgd.

"WWHi

de man nferilet ^d ^ T^A UUr f mWda8-| (^„ in 't Zuiden^ gaat AroTnHniT /^ f^ i. fj" ^^ y*n het ss- Zeemeeuw, dat dan naar Argentinië (de afgebeelde vlag is die van Argentinië) vertrekt m Eenoog moet ook aan boord gaan, en zidf van het ^eld meester

1

week onaeR door: deXrW! a^^ctfr *** de troostprijzen vielen ten deel aan: UW ite s d Ber 3!ri? n v.W/l »' Rotterdam; den heer D. d. Poel,l ~ï Bussum.

L

8-. Peter zat nog steeds over de smokkelaars na te denken, toen ze zich plotseling in een grooten lichtbundel bevonden. Peter begreep dadelijk wat het was, natuurlijk weer een zoeklicht. „Hou je vast allemaall" riep hij uit. „Ik moet een duik nemen om er uit te komen. Wees dus voorzichtig." Rrrrr, daar gingen ze al.

Tandarts: „En sla nu de deur dicht.'

Abonné's op dit blad,'welke in onze registers zijn Ingeschreven en In het bexit zijn van. een door onze administratie afgegeven polis, zijn gratis varsakerd volgent polisvoorwaarden: f. 2000.— bij levenslange.invaliditeit; A: 600.- bij overlijden; f. 400.— bij verlies van een hand, voet of oog; f. 75.— bif verliet van duim of wtytvinger; /". 30.— bij verlies van een anderen 'vinger, een en ander

ten gevolge van een ongeval. It het ongeval een gevolg van een aan een personentrein, tram of autobus em. overkomen ongeval, waarin verzekerde ala gewoon betalend passagier reist, dan wordt de uitkeering bij levenslange invaliditeit gesteld op f. 3000.— en de uitkeering bij overlijden o p f 1000..— De uitkeering deter bedragen geschiedt door de NIEUWE HAVBANK N.V. te Schiedam.

— 31 —

Denk er om bü een eventueel ongeval binnen 5x24 uur aan het kantoor der N.V. Nieuwe Havbank te Schiedam daarvan kennis te geven, ook al meent U, dat de directe gevolgen niet ernstig kunnen zyn. Anders

vervalt het recht op uitbetaling.

H

U

FILM-ENTHOUSIASTEN

„Opslag 7 Die is goed I Dal is voor het eerst dat Ik hartelijk om je moet lachenI"

Voetballers uit hei nationale elftal bezoeken een variété-yoorstelling op den middag voor een interland-wedstrijd.

„Ik begrijp werkelijk niet, hoe matrozen in zoo'n ding kunnen slapen."

Advocaat: „Hebt u hem een schurk en een bedrieger genoemd?" Beklaagde: „Ja, dat heb ik gedaan." „En noemde u hem ook een dief?" „Verdraaid, dat heb ik vergeten." _

P. O. L. te Amsterdam. Anneliese Uhlig speelt thans tooneel. Zij zal voorloopig niet filmen. Charles Butterworth is den 26sten Juli te South Bend geboren. 1^ K. L. te Rotterdam. Hierby de gevraagde verjaardagen. Richard Cromwell 8 Januari. Zijn ware naam is Roy Radabaugh. Douglas Fairbanks Jr. 23 Mei. Henry Kendall 29 Mei. , B. K .te Utrecht. ledere abonné heeft recht op twee gratis filmfoto's. Wij zonden u de foto's van Robert Montgomery en van Kay Francis. U mag ons wekelijks drie vragen stellen. F M. v. F. te Rotterdam. Ruth Chatterton is met Ralph Forbes en George Brent getrouwd geweest. Van beide sterren is zij gescheiden. James Mason is den i sden Mei te Huddersfield geboren. Anna Neagle is den 20sten October jarig. M v W. te Hilversum. Bette Davis aanschouwde den* sden April het levenslicht. Zij debuteerde bij de Universal te Hollywood. Cilly Feindt woont Nestorstrasse 3, Berlijn. Niet vergeten een antwoordcoupon in te sluiten. N. v. d. L. te Amsterdam. Een antwoordcoupon is aan ieder postkantoor verkrijgbaar. De kosten bedragen zeventien cents. , K G. te Groningen. Hierbij de gevraagde verjaardagen. Nelson Eddy 29 juni. Qeorge Ernest 20 November. Robert Harris 28 Maart. F. L. T. te Scheveningen. De ware naam van Michael Whalen is Joseph Kenneth Shovlin. Hij is den 3osten Juni geboren. ' P. t. B. te Hoensbroek. Paul Muni is getrouwd. Deanna Durbin werd te Winnipeg geboren. De eerste vrouw van Clark Gable was Josephine Dillon. Thans is hij met Rhea Langham getrouwd. D. v. d. Z. te Rotterdam. Fred Astaire, getrouwd met Phyllis Potter, viert zijn verjaardag den 1 oden Mei. Rolf Moebius woont Wichmannstrasse II, Berlijn.

,Daar boven is het kraaiennest, mevrouw." ,Och, wat aardig. Mag ik die lieve diertjes eens zien?" zien r

watyrlll^Vi Jk,.wou.'i'i * voortaar wat vroeger zei, welken kant je uit wilde."

-Albert zit altijd graag naast den chauffeur.'

R. v. V. te Rotterdam. Hierbij de gevraagde verjaardagen. Ui Dagover 30 November. RaymondMassey^ohu&ntus en Qustav Waldau 27 Februari.

$?■■£

^»H*g%tft*i|>|>|"M uEaPRËIvKlin ^mwmwm m^mmm m

mer mijn vriend e&&

Weet jij iets van de filmkeuring af?" Dat hangt er valn af, wat wil je" weten?" „Worden er in ons land veel films verboden?" „Dat schikt nogal, waarde vriend. In het afgeloopen jaar werden er in 't geheel vijftien groote films niet ter vertooning toegelaten. Het waren acht Amerikaansche films, drie Engelsche, drie Fransche en één Oostenrijksche." „Worden er nu ieder jaar meer films ter keuring aangeboden?" „Neen. Pietersen, Dit jaar bijvoorbeeld werden er bonderdzesendertig geluidsfilms Iminder

MMWrT

.Luister eens, Annie, hoe romantisch het hier klatert en borrelt. Er is vast een bron in de buurt."

PIETEMEH

„Gauw Jan, ren dien kerel na. Hij heeft mijn taschje gestolen I"

—:-7 ■,;"■;■■'

PAUL MUNI. DE BIROiMDE FILMACTEUR, MAAKTE MET ZIJN ECHTOENOOTE EEN TOURNEE DOOR PAUL num. UB ""EUROPA. HIJ IS THANS TE HOLLYWOOD TERUGGEKEERD.

gekeurd dan het jaar daarvoor; het aantal stommefilms was honderddrie minder. Daar zijn natuurlijk een groot aantal kleine filmpjes bij. groote speelfilms waren er ongeveer dertig minder dan het jaar daarvoor." ,,Werden er minder Amerikaansche films vertoond?" „Integendeel. In 1937 werden er driehonderdtwaalf groote Amerikaansche films in ons larld geïmporteerd, in 1936 waren het er tweehonderdnegentig. De overige landen verloren echter terrein." . „Vertel me daar eens iets meer van." „Welnu, we beginnen dicht bij huis. Nederland vertoonde in plaats van achttien maar elf films, Duitschland vierenzeventigin plaats van v^fentachtig ,, Rusland zag zijn filmimport van negen op een dalen, Oostenrijk van eenentwintig tot elf en Frankryk van. negen- tot vijfenveertig." „Toch hebben dé menschen van de keuring heel wat metertjes film moeten aanschouwen." „En of, Pietenscn. Als je bet precies wilt weten, in 1937 hebben zij een millioen vijf honderd en achttien duizend negen honderd en twee meter film gezien, in 1936 echter een millioen zes honderd en zes duizend zeven honderd twee en twintig meter." „Om je de waarheid te zeggen, ik zie graag e«n goede film, maar van zooveel celluloid zon ik draaierig worden!"

ONZE WEKELIJKSCHE PRIJSVRAAG Vraag vierhonderd een en tachtig Waaraan heeft men den naam Pegasus gegeven? Wij stellen een hoofdprijs van ƒ 2.50 en vijf troostprijzen beschikbaar om te verdeelen onder hen, die vóór 10 Mei (abonné's uit overzeesche gewesten vóór 10 Juni) goede oplossingen zienden aan ons redactie-adres: Galgewater 22, Leiden. Op enveloppe of briefkaart gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 481.

DE OPLOSSING Vraag vierhonderd zeven en zeventig Onder diffusie verstaat men de volkomen vermenging van twee verschillende vloeistoffen of gassen tot een volkomen homogeen mengsel. De hoofdprijs viel deze wfek ten deel aan den heer S. Manheim te Den Helder, de troostprijzen aan den beer D. J. Seegers te Hilversum, den heer D. J. Siebelink te Doetinchem, den heer G. Koopman te Alkmaar, den heer G. te Hennepe, te Almen, den heer Bob Podt te Utrecht.

Frank Morgan, Edna May Oliv« en Reginald Owen

Eleanor Powell

s

een serenade brengen. Even voor zijn komst heeft Rosalie generaal Maroff ontvangen. We zien nu, dat zii een prinses is en^ troonopvolgster in het staatje Romanza, waar haar vader haar den volgenden dag terugverwacht. Kosahe, die verliefd is geworden op Dick, vindt het heel

Regie: W. S. van Dyke Metro-Goldwyn-Mayer-filra. Dick Thorpe ^osf1,e Re foninfl De koningin llU °eIroy e °S.lof *fa

° [ •-;

Ue kanseher £nn.s P3"1 Kapitein Banner Mary Callahan Generaal Maroff P*11^3" J°SePhR-" ™1S? Baker Oe leger-trainer

Nelson Ec|d Eleanor Powell Frank Morgan Edna May Oliver Ray Bolger •,.- Ilona Massey

Billy Gilbert

Reginald Owen Tom Rutherfurd Clay Clement Virginia Grey George Zucco Oscar O'Shea Jerry Colonna Janet Beecher William Demarest

Dick Thorpe en zijn vriend Bill Delroy zijn kadetten van de Amerikaansche militaire academie van West Point. Op den middag van de laatste voetbal-match heeft Dick Ihorpe, zooals gewoonlijk, veel succes, terwijl Bill Delroy, die alleen dank zij Dicks voorspraak mocht meespelen, 't er slecht afbrengt. Mary Callahan, het meisje dat Bill liefheeft, schrijft hem hierna een boos briefje, waarin zij mededeelt, dat zij met haar vader naar Europa vertrekt. Denzelfden avond maakt Dick op een partij kennis met Rosalie, .een studente van de universiteit van Vassar. Hij wordt op haar verliefd en, door zijn vriend Bill er toe overgehaald gaat hij haar den volgenden avond in Vassar

ZlJfÏÏ A te u"*?6'611, Verlaten- Haar boezemvriendin gravin Brenda schrikt ook van het bevel van den koning. Brenda houdt van Paul, den zoon van den kanselier van Komanza. en nu Rosalie teruggeroepen wordt, is zij bang, dat de koning zijn dochter tot een huwelijk met Paul zal dwingen. Na Dicks serenade noodigt Rosalie den jongen man uit, haar op den dag van het jaarlijksche lentefeest te komen bezoeken in haar vaderland. Zij belooft den dag n ZLctt! ? A *oorhTen9en- al* hü haar kan vinden tusschen de dansende massa s voor het koninklijk palcis. ^e zegt echter niet wie zij is en Dick belooft te komen.Van een rijken oom heeft Dick een vliegmachine ten n^n K f^re9en ^ daarmede vliegt hij naar Romanza om zijn belofte aan Rosalie na te komen. Hij will Bill meenemen, maar deze neemt Üever de boot. Hli wendt Ä Te,7f0i; dat,h9 m(!t ^ flevIofl« heek daar hij weet, dat dit indruk zal maken op Mary, die «a vereering voor helden heeft Daardoor hoopt h« zich dan weer met haar te kunnen verzoenen .

Rosalie 1$ naar haar vaderland teruggekeerd. Haar vader, de koning. Is een zwak heerscher en hij staat volkomen onder den invloed van de koningin en den kanselier, die hem er beiden toe overhalen op den dag van het lentefeest de verloving tusschen zijn dochter en Paul bekend te maken. Rosalie gelooft niet, dat Dick zijn afspraak zal houden. De laatste is intusschen met zijn machine in Romanza geland. Doordat hij veinst Dick te hebben vergezeld, wordt .Bill met open armen ontvangen door Mary, die zich met haar vader eveneens in het kleine Balkanstaatje bevindt. De koning maakt kennis met Bill en Dick en biedt laatstgenoemde aan hem te helpen zoeken. Rosalie ontmoet Dick voor het pajeis en zij verklaren elkaar hun liefde. Doch hun eerste kus wordt onderbroken door het verschijnen van den kanselier, die mededeelt, dat Rosalies verloving met Paul wordt aange on ig •••-^ boos op Rosalie wil naar Amerika terugvliegen. Mary heeft ontdekt, dat Bill heeft gelogen en verlaat hem na een boos briefje te hebben achtergelaten. In gedachten verzonken gooit BUI een brandenden lucifer op een kist met vuurwerk, .met het resultaat, dat de ontploffing door een groep ontevredenen wordt aangezien voor een begin van revolutie. Deze plant zich voort en de koning, koningin en Rosalie worden gedwongen naar de Vereenigde Staten te vluchten. Hier bezoeken zij West Point, waarheen Dick is teruggekeerd. Dick behandelt Rosalie zeer koel na de hem aangedane beleediging, totdat Brenda een verzoening tusschen hen tot stand brengt. Na vele wederwaardigheden doet de koning afstand van den troon, dien hij nimmer begeerde. Paul en Brenda kunnen nu trouwen en over Romanza regeeren, terwijl Rosalie en Dick tot een gelukkig paar worden vereenigd, in de hoop, dat zij de Vereenigde Staten nooit meer behoeven te verlaten

DAS MÄDCHEM

MUZIEK VAN HENK STUUROP

WOORDEN VAN KROES

lit1! i| I, I

i

Er 1. telswon-dewnooteK

T^-^I|r :len

Una» Hol-lands dui-nen-rij,

p pXMx-A^J

Daat. trjl^ hetver-baa^de oog

Een

'.
mm if \

ii lp

„OMfer-kleu, voo-b«

I' ü

Vao Ke-re .in-M. paata^o wit.

ii' W^^Êm

Vao ge«!" »-ae en rood.

AU - of^en b,ee-de kleu-ren-

5

Het nieuwe dienstmeisje moest een van de gasten roepen voor het diner.

boS6 l"1"

WaS ]UiSt bezig met 2ijn tanden

-

„Komt mijnheer?" vroeg de gastvrouw. „Ik denk het wel," was het antwoord. Hij was al bezig zijn tanden te slijpen!" De oude boer Petersen was weer getrouwd en het heele dorp sprak er over. üe bruid van Petersen was namelijk twintig jaar jonger dan hijzelf en volgens de dorpsbewoners kwam dat niet te pas. De praatjes kwamen, bij monde van een van zyn vrienden, ook Petersen ter oore „ledereen spreekt over je," begon de vriend. „Ze zeggen, dat het dwaas is om zoon jonge vrouw te trouwen. Het onderscheid is te groot." „Geloof daar maar niets van," antwoordde boer Petersen. „Want eigenlijk is er heelemaal geen onderscheid. lederen keer, dat ik naar mijn vrouw kijk, voel ik mij twintig jaar jonger, en lederen keer dat zij naar mij kijkt, voelt zij zich twintij? jaar ouder." ° „Deed het vader nogal plezier, toen hij hoorde dat je f 10.000.- op de spaarbank had? vroeg het pas geëngageerde meisje aan haar verloofde. „Ik geloof het wel. Hij heeft ze ten minste direct geleend!" Marietje logeerde buiten bij haar grootmoeder Daar zag ze een kalkoen, die liep r te pronken. „O, oma," riep ze, terwijl ze naar binnen rende. „Er staat een van uw kuikens in bloei! u Gas,tr: »Ik wt>u &raa& een kuiken hebben. Maar het moet heel jong zijn" kcllner: „Wat dénkt u van een ei, mijnheer?" '

stroom

Als een verfijnde schilderij, Zoover het oog maar ziet. Verliest zich deze kleurenpracht Tot in het wijd verschiet! Een teere geur vervult de lucht, Tot ver in 't stille duin. Wat is de lente-wereld mooi In Hollands wonder-tuin! Hoe weet ze't diepst gevoel te boeien; De bollen bloeien!

jol-len bloei oio« De bol-Jsp

n n ^. T ^ ij &

Weer gaat de trots van Hol-land groci-en.

We zijn maar klein, een waterland. Dat zeer bescheiden leeft. Maar toch in rijkdom van natuur Iets zeer bijzonders heeft, Want telkens als het voorjaar komt, Getooid met allerlei, Trekt er een schoongckleurde film Aan duizenden voorbij! Dan gaat het hart van Holland gloeien, De bollen bloeien!

Klein Nederland, mooi Nederland, Van verre mischt Uw zee. Hoog draagt de wind langst 't wijd heelal Uw wolkenluchten mee. Maar 't schoonst is, als de lentezon Haar gouden stralen spreidt Op het bctoov'rcnd vergezicht. . . Een schitt'rend bloemtapijt! Als licht en kleuren samenvloeien . . . De bollen bloeien!!

il

MAISON f^r^lOT 7 PLACE DE LA MADELEINE. PARUS Fabriek van Artistiek / 'Zilverwerk Gevestigd m 1600 GROOTE

■

De vel-den o-ver-goot!

Specialiteit voor geschenken in zilver en verzilverd metaal

KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN IHTGBVOBRD NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIODE

HET WEEK9LAD CIMEMA* THEATER

VTOCWJHT WIKIMIKS

- mm m XWAKTAM. r ui ■■Hl

«» **

i

f

DE ITALIAANSCHE ACTRia ISA MIRAND/ FILMT THANS BIJ DE PARAMOUNT TE HOLLYWOOD

t

:TOR FRANCEN IN DE M TRUST.FILM BESCHULDIG''

CIMEMAs. THEATER

&*

-.

V» .: ■

-*'

i

■E

«1

i s; '

AFBEELDING IN KLEUR MULTICOLOUR PICTURE