i;r.rmi 9 a No.8-5M CIMEMAs THEATER LI. ^^ i: Dr. iiii«>ii».iii '- - -

■«"

*m -

.

1 ■■

.■

r

U

\

9a

No.8-5M

CIMEMAs THEATER

LI . ^^■■i

i:Dr.

>

■

ms&fim

''. .

■ i;r.rmi

,::-■■

NCEN IN r ILM

'-■

-

-

iiii«>ii».iii

Bonita GranvlUe.

LUIS TREflKEP Cluurlott Daudert speelt een belangrijke rol in de Luis Trenker-film „Liebesbriefe aus dem Engadin".

Arthui Schroeder werd als mannelijke hoofdrolspeler voor de Tobis-film „Ela Tag nach der Scheidung" geëngageerd.

King Vidor zal te Londen de Metro Goldwyn Mayer-film „De citadel" in scène zetten., De hoofdrol is toegewezen aan Robert Donat

Rolf Moebiu« en Friedrich Oomin zullen zijn In de nieuwe Ufa-film „Dreiklang".

Lil

uäitfr. *■

Hilde Krahl werd door regisseur Josef von Sternberg voor een Engelsche film aangezocht

Hamphrey Bogart vervult de hoofdrol in „Reform .ssJioor', waarin hij terzijde zal worden gestaan door dezelfde zes jongelingen, die in de rolprent „Deed end" optraden. Gloria Dick son heeft de vrouwelijke hoofdrol, terwijl Lew Seller met de regle belast is.

Dagovers partners

Kay Franc!» en Enrol Flynn vervullen de belangrijkste rollen In „AH rights reserved". Regisseur van deze rolprent is William Kelghley.

In

de

Italiaansche

film

Herbert B.Fredendoif en Hans Leip schrijven het draaiboek voor de Ufa-film „Bären".

D». Brauer zet de film „Het meisje van gisterennacht" In seine. Paul Westermeier is .voor een der hoofdrollen aangezocht.

Coil Patrick en Randolph Scott zijn de

Vl1

roff spelen de belangrijkste rollen in „Federal pen", . een gevangenis-drama, dat zich afspeelt in de beruchte Leayenworth Penitentiary, een der Amerikaansche gevangenissen voor zeer gevaarlijke misdadigers.

Bette Davis zal de hoofdrol „A lady with red hair".

Jen Kiepnra zal de hoofdrol spelen „Carnaval te Rome".

i

die hulp gaan brengen aan een ingevroren Pool-expeditie.

Ray Milland, Frances Farmer en AldmTamiHaas Albe» en de Dennsche actrice Gerda Mad■en zullen in de film „Casanova" de belangrijkste rollen uitbeelden.

i

hoofdrolspelers in „Angel In fur". Deze rolprent behandelt de lotgevallen van een verpleegster en een piloot,

vertolken

de Warner

Bros-film

Achter den wagen Luis Trenker en Jean Gardner Fay Baiatez en Bonita GranvlUe hebben een langdurig contract gesloten met de Warner Bros te Burbank. Katharine Hepburn en Gary Grant zulten de hoofdrollen spelen in de Columbia-film „Holiday",

Albert de CoarriUe regisseert de Gainsborough-fllm ..Crackerjack". De hoofdrollen xijn In henden van Noel Madison, Charles Heslop, Edmond Breen en Henry Long hurst.

Robert Stenenaon zet de film „Owd Bob" in scène. Moore Marriott speelt de hoofdrol.

Luis Trenker » .-

In het afgeloopen Jaar werden te Hollywood 294.307 rollen door figuranten vervuld. Voor deze rollen werd' 2.936.372 dollar betaald, dus een gemiddelde van tien dollar per rol.

KfifMA

-*'.,:>: v

"T^-

—m WM'i

Kay Francis. Roll Moebius

Humphrey Bogart. "•^éij ••;,■?!>■;,.,..'äÜ^.

M3S

Op deze J^agiaa beeiden wij de eerste foto's al uit de nieuwe Engelsche film „The Challenge", waarin de bekende Duitsche filmacteur Luis Trenker de hoofdrol vervult. De productieleider van dit filmwerk is Günther Stapenhorst, die vele ren bij de Ufa werkzaam ■'fewee^sm^. ' Trenker speelt de rol van een Italiaanschen berggids, de plaats der handeling is het gebied om den Matlerhorn. De vrouwelijke hoofdrol wordt vertolkt door de Engelsche actrice Jean Gardner, terwijl Milton Rosmer regisseert.

MEISJES VAN 17 Regie: H. Helbid. Dr. Andersson ..... Slflrid Malle Kerstin Dahlberg

Lumina-film. Karl Ludwig Diehl Dorothea Wieck Jutta Freybe

Dr. Ivan Anderaaon is de nieuwe Duitsche leeraar van het meisjesgymnasium. Hij is spoedig zeer gezien, zooals trouwens niet anders te verWachten was, maar een werkelijk diepe belangstelling voor hem heeft slechts Kerstin Dahlberg. Het blijft voor Andersson niet verborgen, hoe het met Kerstin gesteld is en daar hij zich ook van zijn eigen gevoelens voor het jonge meisje zeer wel bewust is, geraakt hij in een ernstig gewetensconflict. Hij stort Zijn hart \At bij zijn vrouwelijke collega, Sigrid Malle; de leerares vindt scheiding de beste oplossing, maar Andersson wijst dit denkbeeld, dat hij als lal beschouwt, van de hand. Hij is van meening, dat een ipan zich moet kunnen beheerschen en met zichzelf iri het reine moet kunnen komen, terwijl hij bij het meisje het ontkiemende gevoel van liefde moet trachten te onderdrukken. Dienovereenkomstig bepaalt hij dan ook zijn houding tegenover Kerstin, tegen wie hij op school bijzonder.streng optreedt. Op een tuinfeest komt het tot een ernstige botsing tusschen beiden, waarbij Dr. Andersson een hem door haar toegevoegde beleediging met een oorvijg beantwoordt. Kerstin roept de hulp in van een onbekenden vriend, die haar sinds geruimen tijd met anonieme liefdesbrieven achtervolgt, en van wien zij verlangt, dat hij

lersson straft. Inderdaad wordt de leeraar den in den nacht op straat overvallen, doch gelukt hem den dader te overmeesteren, in n hij den boekhandelaar August Hultgren kent. August heeft Kerstin inderdaad de briegeschreven, maar hij moet Andersson benen, dat hij ze uit een door Andersson chreven roman in briefvorm overgenomen ft. erstin maakt uit eenige zinswendingen van dersson onder de les, die overeenstemmen die uit de liefdesbrieven, de gevolgtrekking, Andersson de geheimzinnige brievenschrijver n wanneer zij tevens verneemt, dat Andersin het bezit is van haar foto, wil zij zithvan de waarheid hiervan overtuigen. Zij igt Anderssons woning binnen en vindt haar i werkelijk. Thans kan Andersson niet meer izen; hij bekent het meisje 'zijn liefde. Hij t zijn betrekking op en verlaat de stad met de fte Kerstin te komen halen, zoodra zij haar men gedaan heeft.

In de klas van hel meisjesyyinnasiuni

| | • «i«V

\1

Kail Ludwig DIPIII Dorothea Wieck

itL

Ï.Jk'

Karl Ludwig Diehl

• •••MUI»

%

iMM

A if7\ *M 1 L.f»::

^ *V.*iQ

rr^i

^■#

Meisjes en jongens van zeventien

. ik kom je halenl

HCPBURN H

t eerste stuk. waar ik in speelde, was een groot succes," vertelde Katherine Hepburn. „Het was 77* * ..The big pond" en Eddy Knopf gaf me de hoofdrol. De première was op een Zaterdagavond in Great Neck en nog dienzelfden avond was ik mijn baantje alweer kwijt — ontslagen. Dat was in 1929. Den volgenden morgen vroeg mijn leerarcs, Frances Robinson Duff mij, even bij haar te komen. „Wel," zei ik „ik huil er niet om." Toen zei ze iets, dat ik nooit zal vergeten. „Dat is het juist, Kate. Je huilt er niet om. Een werkelijke actrice zou het verlies van een hoofdrol veel ernstiger opnemen. Als jij op het tooneel wilt slagen, zul je nog heel wat traantjes moeten vergieten — let op mijn woorden." De volgende week moest ik bij Arthur Hopkins komen. Hij had mijn fiasco in de Great Neck gezien en dacht, om ik weet niet welke reden, dat hij me kon gebruiken in „These things". Gedurende de première heerschte er cen eigenaardige atmosfeer. Ik besefte toen nog niet, dat de voorstellingen wel eens stopgezet konden worden. Ik dacht namelijk, dat ze na de première voor onbeperkten tijd zouden doorgaan. „Is er iets aan de hand?" vroeg ik een van de tooneelknechts. „Ja," antwoordde hij, „het is weer zoo ver." Drie dagen daarna werd de laatste voorstelling gegeven. Zoo duurden mijn eerste twee engagementen tezamen in het geheel vier dagen. Daarop volgde „Art and Mrs. Bottle". Ben Levy, dè

ONZE WEKELUKSCHE PRIJSVRAAG Vraag vierhonderd vier en zeventig \Vat was eigenlijk de Vliegende Hollander, die in oude zecmansverhalen zoo'n groote rol speelt? Wij stellen een hoofdprijs van ƒ 2.50 en vijf troostprijzen beschikbaar om te verdeelen onder ben, de vóór 22 Maan (abonne's uit overzeesche gewesten vóór 22 Mei) goede oplossingen zenden aan ons redactieadres: Galgewater 22, Leiden, Op enveloppe of briefkaart gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 474.

auteur, vertelde me, meer oprecht dan beleefd, dat ik het leelijkste meisje was, dat hij ooit had gezien. Hij zat me soms aan te staren, alsof hij niet gelooven kon, dat een meisje zoo alledaagsch kon zijn. Ik maakte me heelemaal niet op en waarschijnlijk zag ik er erg onnoozel uit. Levy vertelde aan een van de acteurs, dat ik het type meisje was, dat 's morgens haar gezicht met groene zeep schrobde. Als Jane Cowl, die erg veel voor me gedaan heeft, er niet geweest was, zouden de zaken er heel anders uit gezien hebben. Zij riep me in haar kleedkamer en zei: „Miss Hepburn, u moét zich een beetje opmaken. Anders ziet u er erg gewoontjes uit. Mr. Levy wil u niet in het stuk hebben. Ik zal voor u vechten." Ze deed wat ze kon, maar Ben Levy zette me op straat. Twee weken later echter riep hij me terug en om revanche te nemen vroeg ik toen $ 25.— per week meer. Gelukkig had ik succes en deze rol hield alle mogelijke kansen in. Ik zou wel een groote domoor geweest moeten zijn als ik er niet cen benut had. Dit was ook het geval met mijn eerste film „Bill of divorcement". Dat was een acteer-prestatie. Ieder die deze rol speelde, had succes. Men moest kiezen tusschen Anita Louise en mij en gelukkig kreeg ik de rol. Mijn beste tooneelrol is naar mijn meening in „Holiday", waarin ik de doublure van Hope Williams was. Voordat ik echter een kans kreeg in te vallen, werd de voorstelling stop gezet. Ik ging naar Europa. Op den dag, dat ik terugkwam, belden ze me op. In het Riviera Theater te New York zou een reprise van het stuk plaatsvinden en Hope was ziek. Dus speelde ik deze rol. Alle kleeren van Hope pasten mij droeg ik haar garderobe, ofschoon haar schoenen mij te klein waren." Ik keek miss Hepburn met verbazing aan. Ik had veertig mijlen afgelegd om van Hollywood naar Malibu Lake te komen voor dit interview, maar ik had zeker niet verwacht, dat de jonge actrice zoo vrij en opgewekt over haar mislukkingen zou spreken. „Waarom kunt u niet met journalisten en fotografen opschieten?" vroeg ik haar. „Als u zoo met hen zit te praten als u nu met mij gedaan hebt, dan zouden zij uw Katherine. C. E. N. te Eindhoven. Hierbij de gevraagde adressen. Adolph Wohlbrueck, p.a. Herbert Wilcox-Film Production, Londen. Albrecht Schoenhals en Korl Schoenbock, Krausenstrasse 37, Berlijn. Schönbock is getrouwd.

H. P. te Haarlem. Deanna Durbins adres is Universal Film-Studios, Universal City, Californië.

M. d. R. tc 's-Gravenhage. Harry Langdon werd tc Council Bluffs geboren. Zijn adres is Warner Bros Studios, Burbank, Californië. Rosina Lawrences adres is Metro-Goldwyn-MayerStudios, Culver-City, Californië. Gertrude Lawrence werd den 4den Juli te Londen geboren. Lisette Lanvin kunt u schrijven 6 Rue Francoer, Parijs. Olga Limburg werd den 5den April te Düsseldorf geboren. Theo Lingeh werd te Hannover geboren. Inge List is den 14den Augustus jarig.

D. W. K. tc 's-Gravcnhage. IgoSytn viert zijn verjaardag den ßden Juli. Hij heeft in zeer veel films gespeeld, zonder echter op den voorgrond te treden. Een tijdlang was hij tc Polen aan 't theater werkzaam. Zijn adres is p.a. Willy Forst-Film, Berlijn. Hij is gescheiden.

M. M'. G. te Haarlem. ledere abonné heeft recht op twee gratis foto's van filmsterren. Wij zonden u de foto's van Mariene Dietrich en van Greta Garbo. L. v. G. te Den Helder. Simone Simons adres is 1401 Western Avenue, Los Angelos. Zij is niet getrouwd. Voor foto drie antwoordcoupons insluiten.

D. F. te Rotterdam. Cliff Edwards werd te Hannibal (Missouri) geboren. Hij debuteerde voor de film in "The Hollywood Revue". Ken Maynard viert zijn verjaardag den 2 r sten Juli. Het adres van Una. Merkel is Mctro-Goldwyn-Mayers-Studios, Culver-City, Californië.

FILM-ENTHOUSIASTEN J. Y. te Rotterdam. Wij zonden u een foto van Maria Cebotari en hopen, dat u tevreden bent. Maria heeft zicb van haar echtgenoot, een Russisch acteur, laten scheiden en is met den fümacteur Gustav Dicssl in 't huwelijk getreden.

Verschont wekel«ks - PrU» per kwartaal f. 1.95 - Red. en Adm. Oalgewater 22. Lelden. Tel. 760. Postrekeninfl 41880

A. d. G. te Eindhoven. Bedoelde actrice was niet Kitty Jantzen maar La Jana. Haar adres is Höhmaimstrasse 8, Berlijn. U moet haar in het Duitsch schrijven en een antwoordcoupon insluiten.

beste propagandisten zijn. Mijn indruk van u is altijd geweest: zoo gauw mogelijk per vliegtuig verdwijnen, weigeren om voor de fotopers te poseeren en om geïnterviewd te worden, in één woord, een ster met allures." Ze schudde haar hoofd. „Ik heb nog nooit geweigerd om te poseeren of om geïnterviewd te worden," protesteerde ze, „maar wanneer ze mij nonsens toedichten of over mijn trouwplannen spreken, wil ik ze niet meer te woord staan. Als men mij vragen stelde over film of tooneel, heb ik ze altijd met genoegen beantwoord."

B. R. H. te Roermond. Gustav Gruendgens is met Erika Mann getrouwd geweest. Thans is hij de echtgenoot van Marianne Hoppe. Het adres van Walter Gross is Berliner Strasse 128, Berlijn. Hij viert den sden Februari zijn verjaardag. E. R. N. te Amsterdam. Willy Birgel is getrouwd. Zijn echtgenoote is geen actrice. Joan Crawford is met Douglas Fairbanks Jr. gehuwd geweest, thans is zij met Franchot Tone getrouwd. Haar adres is Metro-Goldwyn-Mayer-Studios, Culver-City, Californië. T. F. K. te Arnhem. Het adres van Marta Eggerth is Dietrich-Schäfer Weg 16, Berlijn. Zij is door haar huwelijk met Jan Kicpura Poolsche geworden. Haar vader woont in Amerika. U kunt haar in het Hongaärsch, Duitsch of Engclsch schrijven.

DE OPLOSSING Vraag vierhonderd zeventig Ellis-Eiland is een klein eiland in de baai van de Hudson tc New York. Het is bekend omdat het de plaats is, waar de Europeesche emigranten aankomen. Met de juiste oplossing van deze vraag verwierf de heer P. Doolaard te Rotterdam den hoofdprijs, terwijl de troostprijzen ten deel vielen aan mejuffrouw S. de Jong tc Zandvoort, den heer G. A. Maat te Den Haag, mejuffrouw B. Zuidervcld te Leiden, mejuffrouw C. Rijshouwer te Rotterdam, den heer H. M. Verhoeven te Breda.

Gladys G«oig« Jacqueline.

™

tÜM lacquellne Orleans.

im

New

i

mt

-.- A

"^1...

ü- -

V

Lerocle en Jacqueline.

3«V

Metro-Goldwyn-Mayer-film. Jacqueline Fleurlot Bernard Fleurlot Raymond Fleurlot Maurice Dourel Hugh Farlman Jr ,L"oclc I an ' "*léne **ose Annet'= St'P'o Dr. La Parge j;0" Hugh Farlman Sr Kapitein Dorcas

Regie: Sam Wood. Gladys George Warren William john Beal Reginald Owen William Henry Henry Daniell Phillip Reed Lynne Carver Emma Dunn Ruth Hussey Lul« Alberal. George Zucco Nora Wltherspoon Jonathan Hale Adia Kuznctzoff

In het begin van de 19e eeuw had de mondaine Parisienne Jacqueline Fleuriot, die door haar man, een eerzuchtig advocaat, werd verwaarloosd, een avontuur, waaraan zij, door berouw gekweld, een einde wenschte te maken. Op den avond, dat zij dit haar minnaar mededeelt, stormt een vroegere geliefde van dezen zijn vertrekken binnen en doodt den jongen man in een vlaag van razende jaloezie. Jacqueline vlucht in doodsangst. Terwijl dit plaats vindt, is Bernard Fleuriot, Jacquelines echtgenoot, thuisgekomen. Zijn zoontje Raymond is ziek en als hij bemerkt, dat zijn vrouw afwezig is, verdenkt hij haar onmiddellijk van ontrouw. Als zij even later verschijnt, treedt hij {Bernard Fleuriot.

haar dan ook met groote woede tegemoet. Heelemaal in de war door de gebeurtenissen, waarvan zij getuige was, verliest zij alle zelfbeheersching en bekent haar schuld, doch haar verbolgen man weigert op haar smeekbeden te letten. Hij dwingt haar het huis te verlaten en weigert haar afscheid te laten nemen van het zieke kind, dat zij aanbidt. Tien dagen later, als de kleine Raymond is hersteld, herhaalt zij haar bede om vergiffenis. Zij vraagt om genade, om medelijden, doch Fleuriot blijft onvermurwbaar en zendt haar wederom weg. Eenigen tijd later keert Maurice Dourel, Fleuriots boezemvriend, die Jacqueline voor haar huwelijk heeft liefgehad, van een lange buitenlandsche reis terug. Als hij van Fleuriots wreed gedrag verneemt, beschuldigt hij zijn vriend er van zelf de oorzaak te zijn geweest van Jacquelines misstap. Fleuriot, geschokt door deze beschuldiging en er de waarheid van inziend, besluit alles goed te maken en roept direct de hulp in van de politie om zijn verdwenen vrouw, die geweigerd heeft verdere hulp van hem te aanvaarden, op te sporen., Intusschen heeft Jacqueline een werkkring gevonden als gouvernante bij een familie in Monte Carlo. Op een dag komt de politie haar daar zoeken. Zij denkt, dat dit in verband staat met den moord, waarvan zij getuige is geweest en weet niet. dat het onderzoek op aansporing van haar mar> geschiedt. Dus vlucht zij en begeeft zich aan

boord van het jacht van een Amerikaan, Hugh Farlman, die haar al geruimen tijd het hof maakt. Met hem vertrekt zij naar New York, maar om Farimans vrouw en zoon te sparen, verbreekt zij elke connectie met hem. Thans wordt de gefolterde vrouw het slachtoffer van haar verdriet. Het verlangen naar haar zoontje, het gebukt-gaan onder de wreedheid van haar echtgenoot, blijken te veel voor haar te zijn. Zij raakt aan den drank en verzinkt in de diepste ellende. In een achterbuurt-café van New Orleans, komt zij in de macht van een zeeman, kapitein Dorcas, met wien zij eenige jaren de zeeën bevaart en die haar in Buenos Aires aan haar lot overlaat. Hier maakt zij kennis met Lcroclc, een gewetenloos speler, aan wien zij in een dronken bul haar identiteit verraadt. Lerocle heeft zijn besluit genomen. Hij haalt haar over met hem naar Parijs terug te keeren om haar te dwingen hem te helpen chantage te plegen op Bernard Fleuriot, die het gebracht heeft tot deken der advocaten. Hij twijfelt er niet aan, of Fleuriot zal groote sommen betalen, opdat zijn zoon en de menschen niet te weten zullen komen hoe diep zijn vrouw is gezonken. Fleuriot heeft alle hoop Jacqueline te vinden opgegeven en Raymond, reeds advocaat, weet niet anders of zijn moeder is overleden. Als Lerocle met Jacqueline te Parijs is gekomen, vertrouwt hij zijn plannen toe aan twee van zijn

„vrienden", Meryval en Perlcord. Jacqueline heeft het onderhoud afgeluisterd en jaagt belden de deur uit. Zij wordt door Lerocle hardhandig gestraft voor haar tusschenkomst en hij vertelt haar meteen, dat hij alleen naar Fleurlot zal gaan. De tot wanhoop gebrachte vrouw, die de opoffering, welke zij twintig jaar volhield om haar zoon te sparen, in gevaar ziet, schiet den schurk neer. Zij wordt gearresteerd en door een toeval wordt Raymond aangesteld als haar verdediger. Geen van beiden weet wie de ander Is. Jacqueline weigert tijdens het proces iets omtrent haarzelf te vertellen, reden waarom de kranten haar den bijnaam geven van „Madame X". Maar als Fleuriot in de rechtzaal verschijnt om te luisteren naar het pleidooi van zijn zoon, is zij gedwongen te spreken om haar echtgenoot te beletten te haren gunste In te grijpen en dientengevolge haar identiteit aan haar zoon te openbaren. Dus verhaalt zij haar tragische geschiedenis, onder voorwaarde, dat niemand anders spreken zal, doch zij verzwijgt haar naam. Raymond, dien zij thans heeft herkend, weet niet, dat zij zijn moeder is, maar is diep geroerd door haar verhaal en bewondert haar moed. Hij houdt een pleidooi, dat de aanwezigen in het hart treft. Maar voordat de uitspraak van de jury bekend wordt gemaakt, zakt de arme vrouw ineen. Met haar dood blijft het geheim van haar schande voor altijd voor haar zoon verborgen. Jacqueline Fleurlot.

Ver. Rotterdamsch Hofstad-Tooneel N.V. Dir. COR VAN DER LUGT MELSERT

DI U^CIM DIR OBDIN Blijspel in 3 bedrijven (5 tafereelen) door A. den Hertog. Regie: Bets Ranucci-Beckman

MUM MEE^JAMl EN moest een lange treinreis maken en was blij, dat hij een spraakzamen medereiziger getroffen had. Om den tijd wat te korten gingen ze elkaar raadseltjes opgeven. Het eerst was de reisgezel van mijn neef aan de beurt. „Het eerste loopt, het tweede loopt, het geheel is dicht bij Arnhem." „Ik weet het niet," moest mijn neef na eenig nadenken bekennen. „Het is toch niet moeilijk: Bronbeek." Toen nam mijn neef wraak. „Nu zal ik er eens een opgeven," zei hij. „Het eerste loopt, het tweede loopt, het derde loopt, het vierde loopt niet. Het geheel is dicht bij Den Haag." ,, . i i

.

„De vier kinderen van mijn zuster in Scheveningen."

Vera Bondam, Dirk Verbeek en Anton van Zuylen Jr. Den Hertog hoort tot de (helaas!) zoo weinige vaderlandsche schrijvers, die „gespeeld worden". Dit „gespeeld worden" is voor een tooneelschrijver, nog afgezien van al het andere, daarom zoo belangrijk, omdat het de eenige wijze is, waarop hij ooit kan zien waar zijn fouten liggen. Den Hertog heeft daartoe reeds in belangrijke mate gelegenheid gehad. Daarbij heeft hij feeling voor het tooneel en voelt, tot zekere grens, de mogelijkheden in zijn vingertoppen. Des te meer verbaast het, dat Den Hertog in het eerste deel van dit stuk zoo te kort is geschoten. De dialogen zijn veel te lang en de handeling is mat. Gelukkig wordt dit langzaam aan beter en het einde is zelfs weer van de oude hoogte, zooals we Den Hertog, vooral in „Des Duivels Prentenboek" hebben leeren kennen. „De Lach der Goden" heeft den volgenden inhoud: André Martinot (Dirk Verbeek) is een groot zakenman, die het zeer druk heeft en veel voor zijn zaken op reis is. Hij is gehuwd met Eliane Delcourt (Vera Bondam), een vermaard actrice. Bij hun huwelijk eischte Martinot, dat Eliane den planken vaarwel zou zeggen. Wanneer hij van een zakenreis terugkeert, bemerkt Martinot, dat zijn vrouw toch naar het tooneel is teruggekeerd: de liefde voor het métier was haar te sterk. Het onvermijdelijlce resultaat is natuurlijk een echtscheiding. Niettemin kunnen deze beiden elkaar toch niet vergeten. Via een trouwlustigen vriend van Martinot, den ietwat schüchteren Marcel Dulac (Paul Steenbergen) en een gemoode'•/--e vriendin van Eliane: Germaine Padraux '"*>■ Ranucci-Beckman) ontmoeten de beiden

elkaar weer. Bij deze ontmoeting gebruikt Eliane met diens medeweten Dulac om Martinot 'n afstraffing te geven. De arme Dulac weet echter niet meer ernst en spel van elkaar te onderscheiden. Hoewel hals over kop verliefd op Eliane, moet hij toch het onderspit delven in deze geraffineerde intrigue. Ten slotte zij nog vermeld, dat de telefoon hoofdschuldige is in de geheele ontwikkeling van de handeling. Dirk Verbeek is niet op zijn best in dit stuk. Of de rol hem niet ligt of dat toekomstplannen hem bezighouden, wij weten het niet. Vast staat in elk geval, dat we hem wel eens beter zagen. Vera Bondam gaf ondanks een ernstige indispositie (zij was zwaar verkouden) een veel betere uitbeelding van haar rol, evenals Bets Ranucci, die tevens de regie verzorgde. Nog even moeten wij terugkomen op het stuk zeil. De moderne richting in het tooneel werkt gaarne met dubbel-scènes. En inderdaad zijn daarmee (wij herinneren bijvoorbeeld aan Koningin Elisabeth) zeer fraaie resultaten bereikt. De dubbel-scène heeft echter één groot gevaar en dat is, dat zij kan vervallen in de beruchte „terzijde's" van de oude school. Aan dit gevaar is dit stuk niet geheel ontkomen. Wanneer bijvoorbeeld in III Paul Steenbergen door een raam zit te kijken, dat pertinent uitziet in de kamer van Eliane en dan een heel gesprek in die kamer niet hoort, dan schiet de dubbel-scène zijn doel aanmerkelijk voorbij. Met dat al hopen wij, dat Den Hertog zijn ouden stijl terug zal vinden en dat wij nog menig stuk van hem op de planken zullen zien. R. A. L.

Een flink gebouwde jongeman solliciteerde naar de betrekking van loopjongen in een damesmodemagazijn. Als aanbeveling gaf hij op, dat hij een goed hardloopcr was. Eenigszins verbaasd vroeg de chef, wat dit nu met de zaak te maken had. „Wel," was het verrassende antwoord. „Wanneer een dame een japon koopt, kan ik 'm zóó snel bij haar thuis brengen, dat de mode nog niet veranderd is." De eene broer: „Hè, zeg, je hebt mijn jas aan! Waar is dat voor?" De andere broer: „Om je nieuwe pak te beschermen tegen den regen." Tante (de jumper bekijkend): ,.En heeft mijn kleine nicht dat hcelemaal zelf gebreid ?" „Ja, tante, alles, behalve het gat waar u uw hoofd doorsteekt, maar dat was er al toen ik begon." Mevrouw maakte de boterhammen voor de lunch van haar man klaar. 's Middags belde zij hem op. „Heb je al van je botcrliammen gegeten f" vroeg zij. „Ja, waarom?" „O, niets, je zult dan alleen morgen je schoenen met chocoladesmeersel moeten poetsen, vrees ik." »Hier kunt u niet voorbijgaan, mijnheer," ■ zei de .nieuwe agent, „ik heb order alle automobilisten bij dezen weg togen te houden." „Maar ik ben de hoofdcommissaris!" „Neem'me niet kwalijk. Dat wist ik niet. Ik moet alle menschen terugsturen omdat de brug daarginds zoo slecht is. Maar ais u de hoofdcommissaris bent, kunt u natuurlijk uw gang gaan!"

u

r*'.-* ^

1

fäascnoiUüin%m MIK een 6jmtom&

^ffS^^^^Q? TE KOOP AAMGEBODEM Te koop : Johnson buitenboordmotor 3,3 P.K. z.g.a.n. O. Exalto, 2e Helmersstr. 90-h8., Amsterdam (W.). Aangeb. : Onze gr. rivieren ƒ1.—, D.E., Haka, v. Nelle ƒ0.40. Patria I, Dobbelm., Hllle, Liraburg ƒ0.50. P. Kaiser ƒ0.60, Hagz., Pette, Bussink ƒ1.—, Patria II ƒ0.90. Droste ƒ1.35. Alles p. 100 st. Verder Verk. alb., geh. compl. Postz. v. a. Insl. L. Gaspari, Javastraat 65-1, A'dara (O.). Te koop : salonpathefoon met30pl. äƒ 12.50. Romein, Paulus Potterstr. 72, R'dam. Voor elk aannemelijk bod te koop: spiegel, schilderijen en rolschaatsen. Ook genegen te ruilen voor kunstschaatsen. Te zien Nusie, Bonairestr. 37-1, A'dam (W.).

Op deze pagina kunnen onze abonné's, onder de „Ruilrubriek", gratis een advertentie piaatsen, waarin zij iets aan bieden in ruil voor iets anders. Deze plaatsing is geheel gratis, maximaal 10 regels per advertentie. Advertenties, waarin voorwerpen te koop worden aangeboden of gevraagd, woningen te huur worden gevraagd of te huur aangeboden, diensten worden aangeboden, enzoovoort, enzoovoort, worden onder de rubrieken „Te koop aangeboden", „Te koop gevraagd" en „Diversen" geplaatst en berekend tegen 5 cts. per regel, minimum vijf regels.

RUILRUBRIEK Gratis kunt u gangbare bonnen die u niet spaart ruilen voor wat u wèl spaart en tekort komt. BIJ zending postzegel Insluiten voor terugsturen. Wed. S. v. Zanten, Daniël Willinkplein 41, A'dam. Wie ruilt mijn motor Puch 1932. 21 P.K. elec. en N.L. bewijs, voor een accordeonpiano klavier, of voor een belastingvrijen motor.Soembawastr. 41-11, A'dam (O.). Oevr. : een partij Zwanenberg's of Fino's bouilionblokjes glazen buisjes. Maat 13,5 x 2 cM. In ruil voor e.a.n. voorwerp(en). C. Kettenis, Pretoriusstr. 37-11, Den Haag.

Wie ruilt een dubbelenvliegenden Hollander, tegen een kinder-auto. C. Lammers, Middenlaan 8. Doorn. Ik heb een prima emailIe fornuis en een Aladin Petroleumlamp werkt zonder pomp 150 kaarslicht samen in ruil aangeboden voor kl. motorbootje of cano of gr. roeiboot. O. T. Könemann, Korfmakerstr. 131, R'dam (W.), Wie ruilt den roman „De Schoonheidskoningin" door Bert v. Brunner voor Sunlight b.? Tevens in ruil aangeb. een compl. zijspan voor fiets, liefst voor een meisjesfiets. C. J. v.d. Burgh, Hazelaarstr. 65, A'dam (N.).

Wie ruilt mijn Etnakacheltje met plaat en pijp voor een 4-pits oliestel ? v. d. Werf. Haarlemmerw. 105-11, A'dam (W.). Wie ruilt mijn 4-deeligen hengelstok, koper in koper, met 2 topenden en snoeren voor een goeden luidspr. Hobijn, Barendszstr. 35-1, A'dam. Wie ruilt een gegoten fornuis zonder gebreken, voor een permanent dynamischen luidspreker. Witte kade 51, A'dam (W.). I staand boekenkastje te ruilen voor hang boekenkastje. Leef lang, 2e Rozendwarsstraat 21-11, A'dam.

fljl- minder geld voor een wittere was!

Wie ruilt mijn eikenh. oud holl. krantenbak voor poppenwagen, nog in goeden st., met toebeh. ? J. J. M. Maass, Da Costastr. 3-II, Rotterdam. Wie wil een eiken 2-pers. ledikant met beste Auping-matras ruilen voor 2-pers. opklapbed met eiken omb., verwacht in goeden st. Liefst in R'dam. Houde, Benthuizerstr. 108 2e et., R'dam. Wie ruilt staande schemerlamp met mooien gebatikten doek en een cither met muziekkaarten voor zware 2-pers. wollen deken of twee I-pers. woll. deken? Noorderstr. 69 hs., A'dam.

DE POES MAJA TE KOOP GEVRAAGD Wie heeft voor mij bill, ter overn. een algemeen Handelsadresboek. Aanbiedingen worden gaarne ingewacht met jaar van uitgave. Mare 39, Leiden. Te koop gevr.-: belastingvrije motor met voetruster. T. van Oosten, Kanaalstr. 32-11, A'dam (W.). Te koop gevr. Een huisjes kampeertent, 3t of 4—5. Br. met prijsopg. C. Sliphout, Kattenburgerkade 26A-II. A'dam.

DIVERSEN Dienstplichtige, moet opkomen 21 Maart te Bergen op Zoom bij 14e reg. Inf., wil ruilen voor 's-Oravenhage of omstreken ; overschiiilg welk wapen. Brieven F. A. Kress, v. Swindenstr. 203, 's-Oravenhage.

Aangeb. : alle alb. Verk. Hille, TikTak, Klaverbl. enz. Verder de compl. alb. „De vlinders van Java", De Ooalpara „Het rijk v.h. midden". Tevens eik soort b. of pi. of compl. serie. Elk kwantum verkrijgb. Postz v. a. insl. Giro 299482. J. Smit, Ie v.d. Helststr. 42 hs., A'dam. Te koop : een beige mantelkostuum, | mantel, wollen stof, z.g.a.n., gek. /35.— nu voor den spotpr. van ƒ10.—; een bruine rok met beige blouse en geruite wollen sportjas, ook z.g.a.n. v. ƒ 7.50; een bruin mantelkostuum voor ƒ 5.—, } mantel, diverse hoeden, vilt, bruin, wit leuke modellen ƒ 1.— en verschill leuke baretten ƒ 0.25 ; een paar damesschoenen ƒ 1,— en een paar hooge winterpantoffels met bontrand ƒ!.—; een witte crèpe marocain japon met pelerine ƒ 6.—, leuk model, alles maten 40-44; een donkerbl. wollen damesrok ƒ3.—, prachtstof ; een donkerbl. sportieve mantel z.g.a.n. gek. ƒ 39.— nu ƒ 12.50 ; een paar heerensch. zw. /2.— z.g.a.n. Alles te zien : Bosboom Toussaintstr. 25 boven, tusschen 2 en 4 of 7 en 8, A'dam.

de i**"4^'

ff' Koken met Radien — dat is al wat nodig isom Uw wasgoed dieblinkende helderheid te geven, die elke vrouw zo gaarne ziet. Radlon wast alléén, want het volmaakt reinigende Radion sop verwijdert al het vuil veilig en volkomen. Radion maakt het goed witter, omdat Radion beter reinigt. En thans is Radion voordeliger dan ooit te voren door zijn enorm verlaagde prijs en bon voor fraaie geschenken.

Wat leder van muziek weten moet I „Theorema" het wondere boekje, onthult u veel van deze geheimen (zeer interessant). Het doei van deze leerwijze is, een systeem om den beoefenaar op de meest gemakkelijke, vlugste en aangename wijze door zelfstudie, tot een muzikale ontwikkeling te voeren, het kweekt den lust tot studeeren. Het Is beter een goed zelfonderricht, dan een slechten leermeester te hebben. Pr. ƒ 1,25. Prospect, en persbeoordeellngen worden gratis toegezonden. Secretariaat Vijzelgracht 8-hs., A'dam.

RADION

ONVERANDERDE, VOLMAAKTE KWALITEIT EN ... ONVERANDERD GEWICHT

iim!immmmmimmmmtè<&9':

Te koop ; een damesrijwiel, merk fjny"«*- Pr. ƒ20.—. Z. g. a. n. Meijer, Dusartstr. 15-11, A'dam. Recl.-aanb. : 5 rozenstr., 3 bloemheesters. 3 dahlia's, 5 herfstasters 3 lupinen, 3 korenbi., 2 kllmrozen, 3 pioenrozen, 3 Jap. ielle's, 3 anjel. 20 lelietjes v. d., 3 reeds bloeiende erica's, 3 bi. coromta's. Tez. voor si. f3.—. Uitsi. rembours.N. Trommel, Aalsmeer O. 17. Tel. 609.

„ 'k Ben geen eerzaam burgerkatje, Dat spinnend zit 'n 't kamerkijn ... Op hét dak, en in de tuinen, — Ongebonden wil ik zijn! Heine 'II ^Vat ^ ^ct tot ^usverre all««11 nog maar zijdelings over J )/de poes Maja heb gehad, is haar eigen schuld; ze komt maar zelden, en dan altijd op ongelegen oogenblikken naar voren. Als het weer maar cenigszins dragelijk is, komt ze alleen maar thuis om te eten. Daar haar bord om de honden in den kelder staat, gaat dat buiten mij om. Den nacht brengt zij meestal door in een van binnen bekleede doos, die op de keukenvensterbank balanceert. Ze wil pas iets van de doos weten, sinds ik haar die in dezen wankelen toestand heb aangeboden. Hoe ze er kans toe ziet, in een zoo labiel nest rust te vinden, begrijp ik niet. Ze heeft de doos nog nooit van de vensterbank af doen vallen, terwijl de huishoudster het doet zoo dikwijls ze bij het raam komt. Katten hebben een buitengewonen zin voor evenwicht. Dikwijls slaapt Maja ook in de dakgoot. Bij goed weer kom ik haar in den tuin tegen. Onder de witte Spirea is haar lievclingsplekje. Als' ik haar wil aaien, vliegt ze overeind; als ik haar niet wil aaien, maar rozen oculeeren — iets, wat zoo snel en zoo precies mogelijk moet gebeuren, — dan dringt ze zich, liefdevol miauwend, tusschen het oculeermes en de roos in. En verrafelt met haar klauwen de raffia, die ik vast voor de hand had gelegd. Het helpt niets, haar opzij te duwen; met de hardnekkigheid van eei^ makke vlieg komt ze telkens weer. Van haar kant ongeneigd, de bezigheid of de stemming van haar mensch te respecteeren, dwingt ze hem zonder consideratie, naar haar pijpen te dansen. Terwijl ik zat te werken, en daardoor geheel in beslag werd genomen, sprong ze door het raam op mijn schoot en probeerde mijn pennehouder te pakken te krijgen. Dat is een zeldzaam gunstbetoon, en ik mompelde dan ook verontschuldigingen, terwijl ik haar zacht op den grond zette. Hup! daar was ze weer boven. Veertienmaal heb ik haar op den grond gezet — neen, de laatste keeren was het meer gooien! — en altijd sprong ze weer op mijn schoot. Ze is niet kwalijknemend als ze op liefkoozingen uit is en haar instinct om dit te ongelegener tijd te doen, is onfeilbaar. Ieder keer opnieuw wreef ze spinnend haar kop langs mijn borst, en haakte al haar klauwen vast in mijn pull-over. Ettelijke malen wist ze met haar staart het manuscript weg te schuiven. „Krauw me eens wat!" gebood ze spinnend, terwijl ze haar keel hardnekkig onder n^ijn door de jpen bezette hand schoof. Maar op het oogenblik, — nu ik Maja noodig heb om haar te kunnen beschrijven, roep ik tevergeefs met lokkende stem: „Poes! Poes!" Waarschijnlijk loert ze op het roodborstje, waarvoor ik achter het huis brood heb gestrooid. Ze kan het niet uitstaan, dat er eten het huis uitgaat. Eetwaar is er om door haar gestolen te worden. Zoo kan ik Maja dus alleen van uit mijn herinnering beschrijven als een slanke, grijsbruin getijgerde huiskat van een zeer geprononceerden wil, die met den mijne slechts op één punt overeenstemt, n.1. op het punt van muizen vangen. En 't is waar, hierin is ze zóó onvermoeid, dat mijn huis onder de muizen in kwaden reuk is gekomen. Ik heb Maja van zuigeling af grootgebracht. In dien

tijd kon ik de muizen niet baas. Ze aten in den kei der de appels en de aardappelen op — en wat 2» niet opaten, dat werd aangevreten, — ze maakten herrie in de slaapkamer, en knabbelden in den tuin aan de dahliaknollen. Het was je reinste muizenplaag in dit oude boerenhuis, en ik stond er machteloos tegenover. Vergif strooien kon niet vanwege de honden, en het spek in de vallen werd door de mieren opgegeten. Toen vroeg ik aan mijn buurman om een jong katje, — Maja. Toen ik haar van melk en pap had gespeend, en haar jachtinstinct door middel van een garenklosje had opgewekt, ontmuisde zij in den tijd van acht weken mijn huis en hof. In Brehm kan men nalezen, hoe een kat, die* iets meer dan halfvolwassen is, twintig muizen per dag kan verdelgen, dat is 7300 in een jaar. Ik geloof, dat Maja er meer opat. In 't begin bracht ze mij onder triomfgeschreeuw de muizen, die zij neergelegd had. Maar nadat ik haar eens een standje gai, toen ze in plaats van met een muis, met een distelvink aan kwam zetten, heeft ze de tentoonstelling van het wild maar gestaakt. Alleen voor een buitgemaakte rat vroeg ze nog eens mijn aandacht. Ze stond op het gedoode dier in de houding waarin leeuwen jagers zich laten fotografeeren. Nu er in hare naaste omgeving geen muizen en geen ratten meer zijn, stelt zij zich beschikbaar om bij de menschen in de buurt uit jagen te gaan, en ze is daardoor vrij gezien. Voor een al te intieme belangstelling van de zijde der boeren, die met Kerstmis kattepeper in polenta eten, bewaart haar tanigheid haar wel. Bovendien is ze nogal schuw. RICHARD KATZ.

- 2_ 3_

HOE LANG NOG?

■

MiMftrMMhaUdamaan •chljnt...

EN NATRONMEER

n

OosFe nrijK

EEN EUROPEESCH LANDSCHAP ZOOALS IN DE ZOUTSTEPPEN VAN AZIË

e huizen en op de weinige torens, die men hier e(t, de ooievaars broeden. De huizen zijn hier laag, opdat de stormen, die zoo vaak over vlakten razen, ze niet om kunnen werpen. Hier daar staan tusschen het riet van deze eenzame k, waar de zeldzaamste planten groeien, enkele hershutten, opgebouwd uit aarde en riet. Op de e weiden groote kudden runderen en prachtige den, die van de eene bron naar de andere en. Zonderling genoeg borrelt uit deze bronnen water op. De zouthoudende meren schijnen op niet den minsten invloed te hebben. Wandeze bronnen er niet waren, zou het verblijf eze streek voor mensch en dier onmogelijk ge'en zijn, daar zonder water immers geen schepeven kanl p sommige plekken verbouwen de bewoners van „Seewinkel" graan. In den zomer is het hier één golvende, gouden zee. De zon t voortdurend een zengende hitte naar den, die het koren tot rijpheid brengt de huid der bewoners donkerbruin dt. aar spoedig komt toch de herfst. Van tot dag worden de zonnestralen zwaken de dagen met opvallende snelheid er. Des nachts dauwt het en dag en t hangt er nevel over het land. Wandes morgens de zon opkomt lijkt het ook of zij een zilveren wereld bent. an is het ook de tijd, dat de Zigeuners hun primitieve woonwagens door hel trekken. Deze nomaden van Europa nen zich hier zeer goed thuis te voelen, ze houden zich hier langen tijd en in ten getale op. anneer dan eindelijk de winter is geien zijn de Seewinkel en zijn natronen één groote, witte vlakte geworden en men er genieten van 'n heerlijk schouween winternacht bij volle maan. Zóó die hier zijn, treft men ze nauwelijks erIn het centrum van Europa. In ••" . oer Oortelijkrte pros.anders aan. van Oostenrijk, ligt een eigenaardig landschap, dat zijns laar dan krijgt de zon weer meer kracht, alleen vindj In de wijde zoutsteppen van Azië. Het is . sneeuw smelt en de hellingen van het deelte van het Burgen land, de zoogenaamde Seewinkel, i hagebergte in het Noorden beginnen urlgestrekte, spiegelgladde oppervlak van het Neusiedlern) r groen te worden. Spoedig komen nu eerste snippen weer In het land, weldra r-alt 2d. ï!n i!L J,0!!d!rdJ*'in en '" W',ker boderolgd door de vele andere duizenden vo Zooal?^? reeds «71° \b6irindt- . '" hun bont '«"^leed. Dan verdwijnen eiatn!ardir -Xk reiden'utrfft men ln d«" «treek een de laatste sporen van de zwaarmoedigdeoe mi „1 •• " ^"l^* v«om""«t« >« wel het wijd I, die gedurende den winter op het gelanB$ d# 0everï d V8n de hier leve de h fn aHeli zTldz-Z *" helft m allerlei zeldzame "^•'V^r watervogels broeden, zooals zaagb'frukt. Zij komen weer" uit ™™ hun huizen en edelreigers, en duizenden eenden van allerlei soort. Op de en te voorschijn en trekken naar buiten, pollen, die in het water drijven, leggen kieviten hun elerei eiere, r de . velden, de weiden en het hun arnoVtT%ir„TkV0V? ".^ewlnkel" hebb«" «»• k " ««•" ^beid voor het karige, dagelijksch' nun groote nesten gebouwd, terwijl op de met stroo of ri »d

■en oude windmolen bij St. Andrk aan het

Zlekmaer.

Een kudde runderen op de ultgMtrekta walden bij St. Andr*.

öEAüTO«i5eeßt>Br

door WJ.PASSINGHAM

v/E«TAUNG UIT WffT EVIOELSCW wyl hy andere kecren een glimlach moest onderdrukken indien hy ontdekte, wat voor dwaasheden er door overigens geleerde menschen werden gedebiteerd. Nadat een vijftal der aanwezigen het woord had gevoerd, noodigde Sir George ook Hugh Calder uit zyn opinie te willen zeggen. Ik mag de aanwezigen er wel aan herinneren," zoo deelde hy mede. „dat Mr. Hugh Calder de schrijver is van de beide hoeken, „Geluid en Stof", en „Het trillend heelal"." Hugh Calder hoorde deze woorden nauwelyks, en hij kwam met een ruk overeind, als was hy een automaat. By het Sd van zyn eigen woorden echter scheen de ban, waarin hij als het ware gevangen scheen te zyn gehouden, opeens verDroKen verbroken en en kalm en rustig staarde hy den voorzitter aan r«nr!,SieMn,Iiw0 beg0", ^ »had ik een onderhoud met Sir George MacAhster, en dus weet ik. wat er van mij verwacht

Hugh Caldcr een geleerde,, die op een kasteel in een afgelegen Engelsch dorpje woont, heeft met 2ijn instrumenten een serie geluidsgolven ontdekt, die een doodende kracht hebben. Hij houdt zijn uitvinding «chter absoluut geheim, daar hij er zelf nog niet alles van weet en ook omdat hij vindt dat de menschheid nog niet rijp is voor een dergelijk wapen. Zelfs ziln beide dochters, Janet en Isabel, weten er niets van. Zijn laboratorium heeft h,) onder een naburig moeras gebouwd en het is alleen langs geheime gangen te beretken. Zijn eenige vertrouwde is de waard uit de dorpsherberg Ben Carter, met wien hij samen langs de onderaardsche geheime wegen smokkelwaren bet land inbrengt. Van de opbrengst hiervan betaalt hij zijn kostbare instrumenten. ' ' Op zekeren dag zal er echter een weg langs het dorpje aangelegd worden, waartoe het moeras zal worden drooggelegd. Hierdoor zal het bestaan van zijn laboratorium aan het licht komen en »daarom doet Hugh Calder alles wat in zijn vermogen is om den voortgang van de werkzaamheden te oeletten. Met is bovendien een groote teleurstelling voor hem, te moeten constateeren. dat de jonge Ingenieur, die den weg aanlegt, John Pelman en zijn jongste dochter Janet van elkaar zijn gaan houden, Ondertusschen zijn zijn proefnemingen ontdekt, daar zij door de radio tot de menschen kwamen. Hierdoor zijn er verscheidene menschen gedood en is er groote schade aangericht. Men weet echter niet, wie deze catastrophe veroorzaakt heeft. De Engelsche Geheime Dienst maakt daarom, in den persoon van kapitein Felton Slingsby, jacht op hem, om de uitvinding voor Engeland te bemachtigen, terwijl agenten van vreemde mogendheden hetzelfde doen vooral een zekere Sotchi, een jeugdvriend van Calder, die wel vermoedt dat Calder de uitvinder is. Sotchi doet hem zelfs een verle.delijk aanbod, doch hij weigert er op in te g»»». Dan ontvoert bochi hem om zich met geweld van de uitvinding meester te maken, doch Calder wordt bevrijd door een assistent van Felton Slingsby. De kapitein die van Sotchi s zending op de hoogte was, bezoekt Calder en vraagt hem de uitvinding aan zijn vaderland af te staan. Calder vraagt bedenktijd. Ondertusschen brengt hij zijn twee dochter» op de hoogte van den toestand en zegt hun, wat zij moeten doen, wanneef hem Iets mocht overkomen. Hugh Calder geeft dan Ben Carter opdracht naar Rotterdam te gaan om er een lamp te balen, waarmee Calder een definitieve proef wil "'It"' /-'Avond' moe, M vo°r nadere instructie» bij hem komen.

F„f.r ^"if? ^"'"S

kr 9t

1

Calder b

"oek

UIT H VOLLE LEVEN

Tan de ÄT "^ b^üen

van Sit G

«>r8« McAlister.

en luisterde aandachtig naar de instructies die Calder hem „Zul je precies doen wat ik zeg, Ben?" vroeg hij hem. „En zendin T*"8 voorzichtig z«n? BeSr«P Je het belang van je „Natuurlijk, en u kunt op me vertrouwen! Ik hreng u het pakje beneden, by de rivier." „Het gaat om een levenswerk, Ben! Ik kan de bewuste oroef met nemen zonder die lamp. Morgenavond zal ik op je wachten by den ingang van de tunnel. Ik zou zelf wel gaan, maar ze mochten weer eens probeeren het moeras droog te leacen " Ben Carter nam den brief en de portefeuille met geldL die ^Ui^ C^.ldlr in z«n hand drukte. Gedurende langen tijd hield Calder die hand vast, als een wanhopig man, die bij een vriend om steun zoekt. Ben keek hem aan, en het was duidelijk in zijn oogen te lezen, dat hy volkomen begreep wat er in den ander omging. „Goeie reis," zei Hugh Calder schor. „En succes. Ik zal op de afgesproken plaats op je wachten." De groote hal van de Militaire Academie leverde een ceanimeerd schomyspel op, toen Hugh Calder er den volgenden ochtend om precies tien uur binnentrad. Er stonden talrijke «roenjes menschen te praten, en een aantal persfotografen had zich tegenover den ingang opgesteld om de deelnemers aan de conferentie by het binnenkomen te kunnen kieken. Toen Huch Calder, vergezeld door een bode, door de hal schreed en op de breede deuren toetrad welke toegang gaven tot de zaal waarin de zitting zou worden gehouden, maakten degenen, die er b« stonden plaats voor hem. De bode wierp de deuren open en nep met luider stem: „Mr. Hugh Calder...." „Nu zyn alle genoodigden aanwezig," zei een andere stem. „Doe de deuren alstublieft dicht." v™gh» Mlde^^•erdi,00,: Sir MacAlister aan de aanwezigen voorgesteld en hij onderging deze formaliteit als iemand, die dioomt. Er werden hem namen genoemd, die hy wel vaak had gelezen, maar waarvan hy nooit had durven denken, dat hii met de eigenaars er van zou kennis maken! Nu kreeg hü een plaats lusschen hen aangewezen, en toen ging ook Sir Georce zit en om de bijeenkomst te openen. Hy hield daarby een rede, waarvan het voornaamste punt was het Geluid als een nieuw oorlogswapen. Ook de anderen kregen gelegenheid hun Hugh C zat er HÄrin h88.6"' 7 vergetend ^inerwat naar te luisteren, heelemaal vooraandacht^ een wanhopige positie hy zelf verkeerde. Soms voelde hy een gevoel van ina ing in z h 0 kome SJ ^ , u ^ P n, wanneer h« merkte, hoe dicht iemand vaak by de oplossing van het probleem was, ter-

met te ze

«8en' St SSd

wlkfcfiH 8$eer(Set fPrekers tot nu toe een theorie heeft ontwikkeld, die met de waarheid klopt." Het luide geschuifel en gekuch, dat op deze woorden volcde irriteerde Hugh Calder, en hy wachtte tot het weef volkomen sti geworden was. „Men heeft my gevraagd, mijn meenina te willen zeggen," vervolgde hij, „en te will!n "ertelkn wat Ik de rJfnn±rault -.dSelaC 5tige geIuiden' die den Matsten tyd dUr SL ™ J «ezoinden. en van de aanvallen die er gedaan zyn op fichepen, welke zich voor den mond van de Theems bevonden. Ik kan er thans echter slechts naar gissefi en Tk weiger om myn tyd daarmee te verbeuzelen, hefren! Ik heb besloten u vandaag over een week de oplossing van het probleem voor te leggen. Alles wat ik nu kan doen! is u verlof te vragen my te mogen verwijderen om myn verklaringen te kun! n 0P Schrift te stellen fk tiid0hebben Äenlden r vragen BovSen ik tyd om de te overwegen, -die u mii als moet des kundige, zeker zult stellen." . uie u my ais aesVoordat de aanwezigen van hun verbazin« waren bekomen had Hugh Calder reeds de deuren bereikt HiT rukte zeS en baande zich een weg door de menigte, die in de hal stond In de garderobe overhandigde een bediende hem zijn i?s en hoed. en daarna trad hy naar buiten en riep eelTtaxf aan.

Kngelands bekendste geleerde op het gebied van'het geluid. Deze noodigt hem uit tot een bespreking en wU van Calders ontkenningen, dat hii mets van het onderwerp weet, niets hooren, Calder kan ten slotte niet anders doen dan beloven te komen. Daarna begeeft hij zich naar zijn laboratorium, doch wordt spoedig door de bel weer naar zijn »tudeerkamer teruggeroepen. Het is Carter.

n 0t0rb00t kwai

l ? te V0(yschyn uit de diepe schaduwen «^«fPen werden door een hoogen muur. De machine " draaide achteruit, om de voorwaartsche beweging te remmen Toen de boot voor een trap gekomen was die naar boven naar wi?b»

ÄH

e^ Aeïle^p0' " ^ "^

die VOOrin

**'*™V%

„Tegen den ochtend ben ik hier weer terug," zei hii fluis-

Ä SÄTÄ ■Ar- U* ^-ÄÄ

Een stralende maan dreef hoog langs den helderen hemel De man die zich zoo angstvallig in de schaduwen Weid Tok WHd0nkT OVerjas di?.hter om zich heen en drukïezïn vilten hoed nog dieper over zyn hoofd. De eentonige dagen aan boord van een deinend schip in de haven hadden Paul Sotch"in een wanhopige stemming gebracht. Hy beschouwde het risico da*

ïeV^gS^LTt-hatr1118' ^ ^ ^ ^ ^ z°° Ai Tgr^r hThÄÄ^ee^n^; Ä gang gekomen was, die toegang gaf tot een trap bovenaan de trap drukte hy op een bel en direct ging er een licht bran" den in de gang achter de deur. Een paar minuten later zat hy in een warm, gezellig kantoortje van een winLl terv^m

anÄn^eT naar je afzoekt. Waarom ben je hier gekomen?" „Omdat er iets is, dat ik je zelf moet vertellen!" Sotchi trok zyn overjas uit en ging weer zitten. „Ik kan niet begriinen hoe die Miss Calder aan den anderen kant van het moeras kwam, toen wy op dien boerenwagen inreden! We hLdden haar opgesloten in de eetkamer van Calder Manor en we reden zoo hard als we maar konden om het moeras heen teneinde op den weg naar Harwich te komen. En ïóch was zy er _ aan den anderen kant van het moeras -voordat ^di er waren! Ik heb haar zelf gezien'" vooraat wy genoLm'"

— 6 —

waarschynl k

«

1—2. De Nederlandsche Spoorwegen hebben een slechte week achter den rug. Bij Amsterdam vonden namelijk twee ongelukken plaats. Bij Halfweg liep een goederentrein met volle vaart op een montagewagen, die daardoor geheel werd vernield, terwijl bij de Kruisiaan een groot aantal wagons van een goederentrein, die naar Weesp vertrok, ontspoorden, waardoor twee hoofdsporen werden geblokkeerd. Gelukkig kwamen bij geen der ongevallen persoonlijke ongelukken voor. — 1. De bijna geheel vernielde montagewagen wordt weggeduwd. 2. De gederailleerde wagons worden weer in het rechte spoor gebracht

een kortere route door het moeras

„Onzin! Ik heb het moeras zelf onderzocht en ik zeg je, dat

3. Op 22 Februari werd in alle Nederlandsche gemeenten de grondwetswijziging afgekondigd. — Onze foto laat zien hoe de gemeentesecretaris van Amsterdam, mr. S. van Lier (rechts) van uit de raadzaal van het stadhuis de wijzigingen voorleest. Links burgemeester de

Vlugt. Bij Abbenes (Haarlemmermeer) is een waterbouwkundig unicum in wording. Hier worden namelijk twee bruggen boven elkaar over de Hoofdvaart gebouwd.De bovenste is de brug in deRijkssnelverkeersweg Amsterdam—Den Haag, de onderste -vormt de verbinding tusschen de belde oeverwegen. Noord-Holland zal weer vier van zijn mooie molens moeten verliezen. — Op onze foto een van de'vier slachtoffers: de molen aan de Korte - Snevert te Schagen, die onder sloopershanden zal vallen. 6. De Maastunnelbouw te Rotterdam. — Een overzicht van de werkzaamheden aan de sluis, waardoor straks de gereedgekomen tunnelstukken het bouwdok zullen moeten verlaten.

{Photos Pol.)

w«l hü een gestreepte deken om zich heen wikkelde. Toen hy hiermee klaar was, ging hy zitten en nam het pakje voorzichtig aan, om het daarop zorgvuldig in een andere deken te draaien en het op de plaats achter hem te leggen. Toen nam hy de teugels op, zei den stalknecht goedenavond, klakte met zyn. tong als aansporing voor zijn paard, en reed het erf af, den weg op. Voorzichtig reed hij door de nauwe, donkere straten, die glad van de vorst waren, zoodat hij al zijn aandacht noodig had om te voorkomen, dat zyn paard zou uitglyden, tot zy op den hoofdweg kwamen, die beter begaanbaar en ook bree. der was. Maar hierdoor kwam het, dat Ben geen erg had gehad in de belangstelling die hy had gewekt terwyl hy door de straten van Harwich reed. Twee mannen, die hem passeerden, waren blyven staan, toen zy zyn paard en wagen in het oog kregen. „Ik heb dat paard eerder gezien," merkte inspecteur Garland op. „Het paard is Van den eigenaar der herberg in Little Calder." Felton-Slingsby knikte belangstellend. „Een mooi dier," zei hy, „een heel mooi dier.... Dat paard kan snel en ver loopen, Garland, of ik heb totaal geen verstand meer van paarr den "

ALS VLIEGEN TEGEN HET RAAM...

S v!L •0gfjjk ls; .Neen. ik heb er uren lang aan boord van e SCh over zitten S-J dat f/1?1*— , !? nadenken, " en nu weet Ik zeker, zu onder het moeras is doorgegaan „ISu kraam jy onzin uit, Paul'"

naar beneden leidde, en ik vermoed, dafzij óndeJ het huls door toegang geeft tot het laboratorium van Calder DU moet onder het moeras liggen, en er moet een andere we« ziri om er van den anderen kant af in te komen. In ieder^evaMs h^ tC Pr0beeren Ik 1

^.Ber^ T^iï? Sotchi knikte.

-

- ie aufoïeb'L^

ouderwetsche sjeeslampen een geelachtig licht vlor zich m?t

roevTndyrwiir'ziiTtrkP'0fnk ^ "kl0P' klopr van païrd^ pa^rTwÏÏS d^ bu d'a sTAXsa^ h^t H^ll^

De ander haastte zich Weg Stalknecht dle h spannen behulpzaam was geweest ' » h<* m„Houd het even vast. maar laat het niet vallen," zei hij, tcr-

~ 8 -

Niets verschafte Ben Carter zoo'n pleizier als met zyn paard over een goeden weg te ryden, luisterend naar de muziek van de hoeven en de wielen, terwyl de wind hem in het 0gezicht woei. . Terwyl hy den weg volgde, die naast de rivier liep, welke op het punt was dicht te vriezen, keek hy voor zich uit naar een afgesproken signaal. Ongeveer tweehonderd meter van de plaats waar de rivier uit het gezicht verdween, zag Ben hoe er een lantaarn tot de hoogte van een man werd opgeheven, om daarna weer snel omlaag te zakken. Een zucht van verlichting ontsnapte hem. Ted Ives was op zyn post, wachtend om het paard onder zyn hoede te nemen terwyl Ben met zijn pakje de rivier afvoer naar Hugh Calder. Het dikke, zilveren horloge in zyn vestzak stond op één uur toen hy een deken over zijn bezweette paard wierp en de teugels aan Ted Ives overreikte. „Er is iets met in orde met den kasteelheer, Ben," deelde led Ives hem mede, terwyl hy hem volgde naar een kleinen inham, waar de boot, voor het gezicht verborgen, was vastgemaakt, het paard aan de teugels met zich meetrekkend. „Iets niet in orde?" herhaalde Ben scherp. „Ja. Hy heeft twee uur op je loopen wachten, als maar heen en weer sjokkend in de tunnel, en dat op zoo'n kouden avond! Hy zal het morgen wel voelen, want hy zag blauw van de kou." ■f oo druk waren zy bezig met het losmaken van de boot, terwyl het paard roerloos achter hen stond, dat zy het zachte gerucht van voetstappen op den weg niet eens hoorden. Toen stak een snelle gedaante plotseling naar den anderen kant over en werd éen met de duisternis achter de mannen, die zich over de hoot bogen. Ze spraken op gedempten toon, maar toch werd er op dat oogenbhk een geheim prysgegeven, dat de rivier eeuwen lang had bewaard.... En het werd onthuld aan den man, die het verwyderde getuid van een naderenden auto hoorde, en die het plotseling felle schynsel der koplampen zag voordat zy werden gedoofd. Hy draaide zich behoedzaam om, ten einde in de richting te kyken vanwaar de auto kwam, en ademloos wachtte hij toen om te zien wat er in zijn richting kwam Zyn scherpe oogen zagen de vage gestalte van een man, die gedurende een kort oogenblik duidelyk afstak tegen het helder door het hebt van de maan beschenen wegdek. Toen was de gestalte plotseling verdwenen. Er was nog iemand anders op het pad, en die stelde blykbaar evenveel belang in dezelfde gebeurtenissen als hyzelf. Alf Anderson dacht aan een mogelyke verkanng, en de gedachte alleen reeds deed het bloed in zyn polsen sneller kloppen. Hy voelde naar het pistool, dat captain Felton-Slingsby hem had gegeven, haalde het onder zyn jas vandaan en hield het wapen tot schieten bereid in de ui ^n. 1°? ]anS wachtte hy daar in den kouden, stillen nacht, dat hy op het laatst meende, dat de ochtendstond niet meer veraf kon zyn. Alf hoorde Ben Carter terugkomen langs de rivier lang voordat hy hem zag, en met een zucht van verlichting zag hij hoe hy met den anderen man, die by het paard de wacht had gehouden, in de sjees klom. Toen het geluid der hoeven in de ï*£* w^erf. «ing hy wat verzitten om zyn half bevroren ledematen iets te kunnen bewegen, maar hy waagde het nog niet om naar buiten te komen. Geduldig wachtte hy, tot de derde man zou verschynen, en weldra hoorde hy het geluid van voetstappen op den weg. De man snelde zoo vlug hij hoH K881"-^6 u^Tl" van de kalkheuvels, maar eer h« die t had A f in het heldere lich Ä«bnTH \ was Paul l ^ t van de maan herkend. Het Sotchi! n kend aa n e en inc«f f ^ , J M h« van captain Felton-Slingsby en 1 13 had e 0rd be ree doPPn n^L^ * ^ 8 ho . 8 P Alf dat hij alles moest voorkom n tïfïhT f f ' "al Sotchi aan den anderen kant van de U eS ee de r fÄ l t Vn . *oek zou instellen. Hy stond voorzichen 111 v,?!^ °. So^hi zwn richting kwam, mikte hy zorgvuldig over den schouder van den spion. (Wordt vervolgd)

¥:

■wr

»r' ■ f tó^*^

s*

«IL

^4l£

£>*• M.*•.

,

M

iV^t"

\ x

■ ■

■

s

•

'

riS?^.

iß

\

h

■%.*j

■

NEDERLAND-BELGIE Qe

wedstnjd Nederland-België, die Zondagmiddag in het Feyenoord-Stadion te Rotterdam werd gespeeld, was door velen in den lande met niet veel vertrouwen tegemoet gezien. Het aantal van hen, die op een nederlaag van de Uranje-ploeg rekenden, overtrof zeker verre dat dergenen die op een - kleine! - overwinning durfden hopen. De uitslag heeft echter hen, die ons elftal geen goede kans durfden geven, in het ongeNjk gesteld. Reeds tijdens de eerste helft van het spel was het te merken, dat Nederland in de meerderhe.d was, al drukten de cijfers waarmee de rust inging (1-0) dit nog niet ten volle uit. In de tweede helft van den strijd kreeg ons elftal echter nog meer gelegenheid zich te ontplooien, en het maakte daarvan zoo'n uitstekend gebruik dat het met een 7-2-overwinning het veld kon verlateni Het Nederlandsche elftal. Een gevaarlijke situatie voor het Nederlandsche doel, doch Van Male weet op schitterende wijze te redden.

Ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van de R.D.Z. werden er in het Oostelijk Zwembad te Rotterdam internationale zwemwedstrijden gehouden. — De start der 200 meter borsicrawl voor dames, waarbij Rietje van Veen een nieuw wereldrecord vestigde. — Van links naar rechts: C. van Zuuren (R.D.Z.); Ragnhild Hveger (Denemarken); Rietje van Veen (R.D.Z.); W. Soetkouw (R.D.Z.).

3. 4.

Nederland heeft het tweede doelpunt gemaakt. Van Male is uitgeloopen, en weet den bal op traaie wijze weg te stompen. 5. Een botsing voor het Belgische doel. 6. Van Heel, die zijn zestigsten interlandwedstrijd speelde, moest voor den aanvang van den strijd van den voorzitter van den Belgischen Voetbalbond een hulde in ontvangst nemen

Hierboven: De oude wereldrecord-houdster, Willy den Ouden, wenscht Rietje van Veen geluk met haar fraaie prestatie. Hieronder: Te Alkmaar werd de K.N.A.U.-veldloop gehouden. — Een groep der deelnemers onderweg. {Photos Pol.)

H^tPELKE OPLOSSINGEN ZOEK EN VIND 23 FEBRUARI

DE PRIJSWINNAARS HONINGRAATRAADSEL

OPLOSSING KRUISWOORDRAADSEL

B

A

n

K

R

A

A

R

A

ß

:*]

A.

n

1"

I)

h

s n / iv o s|

^

O

B

0?

M

A

C

A

A

Wi

D

fi i

A

K

T

R

O

E

O E

P

S

A

K. E

ß

E

S

K

U

E

S

R

M

S

A

1" ! G

D

R, O

A S

In de vakjes van deze figuur moeten woorden ingevuld ■worden, zoodat er een kruiswoordraadsel ontstaat. De beteekenissen van de woorden zijn gegeven, doch niet in de juiste volgorde. De reeds ingevulde letters dienen ter controle.

S

T M

E

ß

1

E

P

A

n

Betcekenis der woorden: morgenster — stal voor renpaarden — — denkvermogen — feestelijk herdenken — verzamelen — het aanhoudend rinkelen — meisjesnaam — beweging — zijrivier van de Oise (België) — naderend onheil — gewricht aan den voet — navertellen — mensch — rechterzijrivicr van de Maas in België — meisjesnaam — een vroeger Spaansch legeraanvoerder.

R

|

OPLOSSING VERVOLGRAADSEL L

E

V

E

E

B

E

n

E

n

G

E

L

S

C

H

E

6

E

n

E

H

E

OPLOSSING DENKOPGAVE

E

Q

E

S

E

B

K

H

U

1

Z

_Ej

S

1

E

D

A

L

L

E

0

n o

A

L

1

E

N

A

B

E

L

E

V

E

E

P

E

n

P

Kr waren vier lersonen, namelijk een heer met zijn zoon en diens twee zoons, dus twee kleinzoons.

OPLOSSING HARMONICAPUZZLE

MUURRAADSEL

OPLOSSING INVULRAADStL M

U

c

H

T

E

R

L

IJ

D

E

L

IJ

K

D

A

M

B

O

0

D

S

E

L

E

E

ü

D

B

E

L

E

6

E

n

B

E

L

O

V

E

n

F

O

n

T

E

1

3

Mj.Mi:<.r:\

De hoofdprijzen werden deze week gewonnen door: lejuffrouw Fr. Kretzers, Broeksittard; den heer L. A. Hoornik Jr., Arnhem; den heer K. Rietveld, Utrecht; den heer L. v. Luttele, Tegelen; den heer E. Stenz, Ginneken: den heer N. P. J. Gomes, Den Helder.

Om de cijfers, ie beginnen bij en in de richting van de pijltjes, woorden invullen, die belecke ncn:

2. bewijsvoering

3. riem 4. de oudste 5. iets in stukken verdeelen 6. kwaadsprekerij 7. zich iets van anderen

toeéigencn

8. vloerkleed 9. spreken

PUNTENRAADSEL Door op de punten letters te plaatsen, vormen zich woorden van de volgende beteekenis:

TOOVERDRIEHOEK I

2

3

i*

5

ó

7

2 3

5»

•7

Ä

OPLOSSING RIJMRAADSEL PAKT - POUT

i.us 11;

OPLOSSING ONZE FILMPUZZLE ROULETTERAADSEL

De troostprijzen werden toegekend aan: mevrouw Taks, Ginneken; mevrouw J. B. Berman, Rotterdam; mevrouw de Jong, Hilversum; mejuffrouw A. Suyker, 's-Gravenhage; mejuffrouw N. van den Brandt, Hiliegersberg; mejuffrouw M. C. Pierot, 's-Gravenhage; mejuffrouw J. v. d. Tol, Katwijk a/d Rijn; mejuffrouw G. Koopman, Zwolle; den heer A. v. Riel, 's-Gravenhage; den heer M. Pieper, Zwolle; den heer F. Jacobs, Haarlem; den heer W. K. Mellegers, Sliedrecht; den heer I. Besteman, Rotterdam; den heer Joh. Dirks, Groningen; den heer W. P. Kraaijeveld, 's-Gravenhage; den heer J. Nellssen, Maastricht; den heer H. Schol, IJmuiden; den heer A. Balk, 's-Hertogenbosch; den heer J. v. Dijk, Maastricht; den heer Th. Nieste, Maastricht; den heer F. R. E. van Tijen, 's-Gravenhage; den heer J. v. Leent, Tilburg; den heer A. v. d. Hoff, Druten; den heer A. v. d. Graaf, Arnhem.

1. iemand die praat

Q

10

5

1—5 geldstuk 2—6 het vleesch van een been halen 3—7 in -wolken opvliegen 4—8 bemind 1—2 weekdier 2—3 schoollokaal 3—4 hard en taai 4—5 aasvogel 5—6 jongensnaam 6—7 deel van den dag 7—8 ellende 8—1 bergplaats

ONZE FILMPUZZLE - INVULRAADSEL leder woord bestaat uit de letters van het vooralüaandc woord met een letter er aan toegevoegd, tot en met no, 6. De dan volgende woorden hebben telkens een letter minder dan het vorige woord,

orijsaara - elsvocht - aoemla - »remi - bootwerker GKETA GARBO

Beteekenis der woorden; I. muzieknoot _ 2. voorzetsel _ 3, pasgang van een paard _ 4. twee bij elkaar behoorendc dingen _ 5. deel van een lepel — 6, puntig uitwas — 7. schoenmakerswerktuig — 8. laatst _ 9. onderwijs — 10, afkorting boven brieven — 11. medeklinker.

12 —

Vul horizontaal en verticaal woorjen van de volgende beteekenis in: 1.

het exploiteeren cener uitvinding

2. 3. 4.

metaal van chocoladebruine kleur wijze van handelen sieraad

5.

buiten de lijn (voetbalsport)

6.

voorzetsel

7.

klinker.

Onderstaande woorden moeten zoodanig onder elkaar geplaatst worden, dat de eerste en de vierde letters van boven naar beneden gelezen den naam van een filmster vormen. steward eerder lachen

Opgave: eenoog inbrengen legaal

Wy stellen een hoofdprijs en tien filmfoto's beschikbaar om te verdeelen onder de goede oplossers. Antwoorden in te zenden vóór 16 Maart aan Dr. Puzzelaar, Galgewater 22, Leiden. Op enveloppe of briefkaart a.u.b. duidelijk vermeiden: Filmpuzzle 16 Maart. Deze puzzle kan tegelijk met de andere ingezonden worden, doch liefst op een apart velletje papier. - 13 -

De hoofdprijs van de „Filmpuzzle" werd gewonnen door: den heer W. Vaandering, Zwanenburg. De troostprijzen vielen ten deel aan: mevrouw Hey, Nijmegen; mejuffrouw M. Wessels, Urmond(L); den heer L. Egging, Hellendoorn; den heer W. H. Baaijens, Ginneken; den heer Fr. Loner, Tilburg; den heer A. Wezelman, IJmuiden; den heer J. E. de Jongh, Haarlem; den heer Bentier, Hilversum; den heer M. O. Ellermeljer, Amsterdam; den heer M. Puls, 's-Hertogenbosch.

ONZE PRIJZEN. Voor goede oplossingen op iedere puzzle, rebus, probleem, enzoovoort, stellen wij een prijs van ƒ 2.50 benevens vier troostprijzen beschikbaar. In totaal dus deze week 5 prijzen van ƒ 2.50 elk en 20 troostprijzen. DE OPLOSSINGEN op de in dit nummer voorkomende puzzles, enzoovoort, gelieve men vóór 16 Maart in te zenden aan Dr. Puzzelaar, Galgewater 22, Leiden. Op enveloppe of briefkaart vermelde men duidelijk: Oplossingen Zoek en Vind 16 Maart.

DE Eü ,7h i ÖFÜÄN^ßOOK> ISOUE PAAM KOnr : :

FE"t^

Al ligt rijn vaderland ver van hier - heelemaal in Austral - toch kent wel bijna iedereen den naam van c Eucalyptusboom, al was het alleen maar omdat Eucalypt ohe een veelgebruikt middel bij verkoudheden Is, uitsteken diensten bewijst bij het verwijderen van vlekken en ook bestrijdingsmiddel tegen roos wordt toegepast! In tropisc streken wordt bovendien nog van den doordringenden gt dezer olie gebruik gemaakt om de muskieten te verjagen De naam Eucalyptus is afkomstig uit het Grleksch en ( teeken: goedges loten (eu • goed, kalyptos - gesloten). De benaming heeft betrekking op den knop - die vaak voor e vruchlje wordt aangezien - en waarin de bloem heel vel besloten ligt want wanneer de bloeiperiode aanbreekt, m< er «erst een dekseltje van den knop afspringen. Op onze fot is dit eigenaardige verschijnsel duidelijk waar te nemen. Moe Interessant de bloem echter voor den botanicus is, vo het winnen van de waardevolle eucalyptusolie Is ze

7 \M

r

A

W*

©

'«t.4

1. Ben twlfp van den Eucalyptusboom roet verschillende bloemknoppen. 2. De harde kapsels, die de toekomstige bloem omhullen. 3. De bloei begint: het dekseltje springt van den knop af. 4. De meeldraden komen naar buiten. 5. De Eucalyptusboom bloeit. 0. Een van den bloemknop afgesprongen dekseltfe, sterk vergroot. Dit dekseltje bevat ook oliecellen, doch veel minder dan de bladeren. 7. Een blad van een Eucalyptusboom onder den microscoop gezien. Tusschen de fUne bladnerven liggen de oliehoudende cellen, evenals de openingen, waardoor de boom vocht uitdampt. 8. Nadat het dekseltje van den knop af is gesprongen, zun de meeldraden eerst nog naar binnen gevouwen, doch spoedig komen ze naar builen en dan ziet de bloem er uit als een poederkwast, welke indruk nog wordt versterkt daar de bloem geheel met stuifmeel is bedekt!

am -l?*^

..^*

^jlÈte

■ V*"

-V^e

/'

minder belang. De olie wordt namelijk hoofdzakelijk verkregen uit de kleine blaadjes der plant. Wanneer men zoo'n blaadje dan ook - door den microscoop bekijkt, ziet men door het heele blad verspreid de oliehoudende cellen liggen. De bloemknoppen zelf bevatten echter ook olie, vooral de bovengenoemde „dekseltjes", die voordat de bloei begint van den knop afspringen. De Eucalyptusboom heeft echter nog een andere eigenaardigheid, die hem voor de menschen van nog meer belang doet zijn dan hij reeds is. Tusschen de oliecellen in de blaadjes, bevinden zich ook nog microscopisch kleine .openingen, waardoor de bladeren vocht afgeven. Al dit vocht moet de boom natuurlijk aan den grond onttrekken. Door deze eigenschap en mede door zijn snellen groei, wordt de Eucalyptusboom In groote hoeveelheden in moerassige streken, waar vaak koortsen optreden, aangeplant, om daar den bodem droger te maken. Van deze In alle opzichten dus wet zeer nuttige plant beelden wij hier een fraaie serie foto's af.

*\:/

'AU « •

$JK*:

.-«*

i

M* %

¥Ms

a^r

40*

tta jPl^

M-&

£$

^mpr-

\S*

p.#«

®

TUtfCHE John McBrown en Joel McCrea

PARAMOUNT-FILM Ramuy McKay Hank York Justina Pryor Dal Si.de . Henry Wall.

CEAHEn REGIE: FRANK LLOYD

Joel McCrea Bob Burnt Frances Dae Lloyd Nolan Henry O'Neill

Mevrouw Pryor Mary Naih Nicholai Pryor Ralph Morgan Talbot Carter .... John MaeBrown Jamal Olivar Porter Hall Dan Trlmball .... Robert Cummlngi

Het verhaal begint In het jaar 1840. Amerika bestond toen slechts uit een paar vrij dichtbevolkte staten aan de Oostkust. Westwaarts strekten zich onmetelijke, nog niet in cultuur gebrachte gebieden uit. De spoorweg, een wonder van nieuwigheid, reikte pas tot aan het stadje Batavia, in den staat New York. Wells en Fargo hebben zich omstreeks dezen tijd toegelegd op het organiseeren van een bode-dienst, de Wells Fargo Express, die tusschen New York en Buffalo goederen en post bezorgt. Henry Wells is een vooruitstrevend man met moderne ideeën en hij Is er van overtuigd, dat Amerika een groote toekomst tegemoet gaat en zich steeds verder Westwaarts zal uitbreiden. Een der eerste vereischien is dan een goede verbinding met het achterland, en Wells legt de voornaamste zorg voor het zich steeds uitbreidende net van expresse-diensten in de bekwame handen van Ramsay McKay, een jongen koerier, die zich met groote toewijding op het uitvoeren van de grootschc plannen der firma werpt. Zijn durf en ambitie zijn het, die steeds de Wells Fargo Express doen slagen, waar anderen falen. Ramsay ontmoet Justine Pryor, een aristocratische jonge schoone uit St. Louis, die haar vader, een groot pelshandelaar, die voor zaken naar Buffalo gekomen is, vergezelt. De beide jonge menschen vatten liefde voor elkaar op, hoewel zij het elkaar In het korte moment van hun ontmoeting niet kunnen bekennen. St. Louis is nog slechts per boot te bereiken, doch Wells besluit een bode-dienst op deze belangrijke kolonie te openen, waardoor deze, als de dienst slaagt, veel sneller te bereiken zal zijn dan per schip. Ramsay bewijst de mogelijkheid om St. Louis over land te bereiken door als koerier van Wells Fargo een wissel te bezorgen aan den heer Pryor, dien hij hiermede uit een groote verlegenheid helpt, daar de bank in St. Louis hem crediet weigert. Ramsay komt hierdoor opnieuw in contact met Justine. Haar vader voelt sympathie voor den flinken jongen man, doch haar moeder wil niets van hem weten, daar hij niet „aristocratisch" genoeg is. Ramsay wordt naar het verre Californië gezonden om daar een kantoor te openen, ten einde de zaken van tallooze goudzoekers, die van heinde en ver zijn toegestroomd, waar te nemen, en een route te zoeken, waarlangs te zijner tijd een express-dienst dwars door geheel NoordAmerika georganiseerd kan worden. Hij verblijft langen tijd in het opkomende San Francisco. Op een goeden dag wordt hij verrast door de aankomst van een boot, die niet alleen Wells onder zijn passagiers telt, doch ook Justine, die naar het Westen gekomen is om Ramsay te trouwen. Zij vestigen zich in San Francisco, waar McKay steeds drukkere zaken krijgt, en het filiaal van Wells Fargo tot grooten bloei brengt. De express New York-San Francisco krijgt haar beslag en tol verbazing van zijn tijdgenooten slagen de postwagens der firma er in dezen enormen afstand in twintig dagen af te leggen. Toch gaat Ramsays pad niet steeds over rozen. Zijn firma maakt zware tijden door, zooals tijdens de bankpaniek, wanneer het gerucht gaat, dat de banken het gedeponeerde geld verspeculeerd hebben, en als gevolg hiervan door het publiek worden bestormd en kort en klein geslagen. Wells Fargo echter is er door McKays voorzichtige politiek In geslaagd voldoende geld in kas te Ramsay bij de h0"^6" om den eerften stormloop op de loketten te goudzoekertin doorstaan, en terwijl de meeste andere banken f ai Heeren Cailfornié. betaalt McKay tot den laatsten cent uit en wint daar-

door In nog grooter mate het vertrouwen van het publiek. Alles wijst er op, dat men een tijd van grooten voorspoed tegemoet gaat, als plotseling de burgeroorlog tusschen de Noordelijke en Zuidelijke staten uitbreekt. Ramsay Is natuurlijk op de hand van de Noordelijken, ronder er bij te denken dat zijn vrouw, in St. Louis geboren, de zaak van haar vaderland aanhangt. Hij organiseert een geweldig goudtransport van Californië naar Washington, waar het geld gebruikt zal worden om het leger der Noordelijken te versterken. Justines moeder, die haar dochter In San Francisco is komen bezoeken ter gelegenheid van de geboorte van een tweede kind, oefent sterken drang op haar uit om Ramsay te verlaten. In een moment van zwakheid luistert Justine een gesprek af tusschen haar man en Wells, waarin een nieuwe, geheime route wordt vastgesteld voor het goudtransport, waar zooveel van afhangt. Zij schrijft de route op, doch kan er niet toe komen haar man in gevaar te brengen, en gooit den brief weg. Haar moeder echter zendt den brief aan Talbot Carter, een officier in het leger der geconfedereerden, en een vroegeren aanbidder van Justine. Carters troep tracht hét goudconvooi, dat onder McKays persoonlijke leiding staat, te veroveren, doch in den feilen strijd, die er om het bezit van het goud wordt gevoerd, wordt hij gedood en zijn manschappen verdreven. In den zak van den gedooden officier vindt men een briefje met de geheime route en Ramsay herkent het handschrift van zijn vrouw. In het diepst van zijn ziel getroffen door wat hij voor verraad van haar kant houdt, neemt hij het besluit haar nimmer terug te zien ... Na den oorlog zet Ramsay zijn zaak voort. Justine is bij haar vader In gaan wonen. Haar moeder is overleden. Jaren gaan er voorbij. Wells Fargo bloeit en ten slotte geven de firmanten een groot diner ter eere van Ramsay McKay, den man die zooveel gedaan heeft om hun zaak groot te maken. Pryor is eveneens op dit diner aanwezig, daar hij Ramsay steeds heeft gewaardeerd en veel verdriet heeft over de verwijdering tusschen hem en zijn dochter, waarvan hij noch zij de oorzaak begrijpen. Allee, Ramsays dochter, komt hem in zijn hotel opzoeken, en verzoekt hem den volgenden dag op haa verjaarfeest te komen. Ramsay weigert eerst, maar gaat ten slotte toch. Hier ziet hij Justine voor de eerste maal na vele jaren en beseft, dat hij, wat er ook tusschen hen voorgevallen mag zijn, niet zonder haar kan leven. Zij vallen elkander weenend van geluk In de armen, doch Ramsay kan zich niet weerhouden een toespeling te maken op het briefje, dat Justine indertijd schreef. Eerst nu begrijpt zij, wat er al die jaren in haar man moet zijn omgegaan, en dat haar moeder indertijd den brief, dien zij had weggegooid, moet hebben verzonden. Wanneer zij hem alles uiteenzet, weten zij belden, dat niets .ter wereld nu ooit meer tusschen hen en hun liefde zal kunnen komen.

BIJ het begin van den Amerl kaanichenburgeroorlog komt

■■

© R

VERSCHIJNEN

alflf é%

1 ^tJ

fn/ïïi*'fV9

I VAN

PAGINA'S MET ALLES WAT DE VROUW INTERESSEERT. VERKRIJGBAAR IN ALLE KIOSKEN, BOEKHANDELS EN MANUFACTUREN WINKEL^/

ll# &Jw\l * K,< Vä\ IK 'M

VROlPW

„lic h«b ze «r maar voor een paar dagen Ingezet, omdat Ik bezig ban mijn tuintje om te jpitten." „En, Jan," vroeg de onderwijzer, nadat hij verschillende beroemde historische personen 'had besproken, „welke van deze groote mannen zou Jij graag willen zijn?" „Geen van allen." „Waarom niet?" „Omdat ze allemaal dood zijn."

De eerlijke jonge vrouw trouwde een sentlmenteelen jongen man. „Lieveling," fluisterde hij, „ik ben je niet waard." „Natuurlijk niet," antwoordde zij, „maar als een meisje al zes jaar drie en twintig Is kan ze niet meer zoo erg veelelschend zijn."

Gezonde, blanke tanden maken een prettige indruken vaak is dit de eerste stap op weg naar succes. Verwaarloos Uw tanden dus nooit; borstel ze met het werkzame schuim van Colgate's Tandpasta! Het dringt door in alle spleetjes in en tusschen de tanden en verwijdert de voedselresten, die zoo licht tandbederf veroorzaken. Colgate maakt Uw tanden parelblank, zonder het glazuur aan te tasten en houdt Uw adem aangenaam van geur! • •

-J y

„Misschien hadden we dien kwajongen toch bunnen geven."

.X"

beter een paar centen

COLGATE In tubes van 25, 40 en 65 cent.

) SENSATIONEEL. fc*w

' 'PlieAAM/ micCdei doet tCoo-

j^VET VERDWIJNEN

n

.zonder eenig dieet

ÖPULAIRE FOTOLESSEN

Uhebt het slechts op Uw lichaam In te wrijven. Het vet zei als door toov«*p/»cJjlvf»vw(i[nen. Pasopvoor gevaeiiük dieet, lesfige oefenlwen.of

n^i

in de practijk met gebruik van toestellen en donkere kamer

*ch»deUjke krui den tnaxetrrmd/elen. Ook U kunt Uw overtollig vet kwijt raken

#

A

opüw heupen rug. ^JJI^^'J^L, kuiten en enkels.De ™o°*™*w*** n/euwe middehiMAGRW schap heeft met hetigwekkendyeilige ontdekking ifrweNDiG. Alleen het jjchwi /ichaamj eSm ufm U'TENO u^fNpTg'4 i/een op hel TnwHJven'm^verdwiß bü «eoWmete« jege lük entochbh/yen erheen rirnp^s^mM»chUen Eenslappe huid vvord steviger gembaH.mjiïtalles volkomen eenvoudig en gemakkeliJK.. Schrijt nogherfen voor QRAT/sTnhchfmoeri a»n Mevrouw Aü-MarmuS.Postbox 60 Den Haag

F. 1.- PER LES geheele

DELIA

goedkooper

Amsterdam

Foto-School Tel. 93730 - 19

cursus

Z.

Merwedeplein 2a achter den wolkenkrabber

LAL '

Er was een gewild-vriendelyke klank in de stem van den jongeman, dien Doris vervelend vond. Haar gezicht verstarde op hetzelfde oogenblik tot een masker. „Ik geloof niet, dat ik u ken, is het wel?", vroeg zy koel, en wat uit de hoogte. De Wesp glimlachte. „Ik weet wel zeker, dat u me niet kent! Maar een Wesp behoeft zich toch aan een zoo schoone bloem niet te laten voorstellen, is het wel?" Met een ruk stond Doris op. „Ik ben niet gewoon, complimentjes in ontvangst te nemen van onbekenden," zei ze trotsch. „Beteekent dit, dat ik niet het genoegen zal hebben den volgenden dans met u te mogen doen?" vroeg de Wesp. Doris richtte zich hoog op. „Het spyt me, maar ik doe dien dans met een ander," antwoordde ze. Toen zy zich omdraaide om weg te gaan, verscheen Tony Aston haastig ten tooneele. „O, Doris, ben je hier?" riep hy. „Ik heb je overal gezocht. Dit is onze dans...." Hy zweeg, keek naar den Wesp, die was blyven staan. „Ik ken u geloof ik niet, is het wel?" vroeg hy dan. „Neen, u kent me niet," mompelde de ander. „Maar daar zult u wel overheen komen." „O ja, dat is zeker," grynsde Tony, die niet goed wist wat hy antwoorden moest. „Kom, ga je mee, Doris?" En haar arm nemend, leidde hy haar de b&lz&sl in „Wat is dat voor een kerel, Doris?" vroeg hy, terwyl zy samen dansten. „Hy schynt wèl zeker van zichzelf te zyn, dat moet ik zeggen." Doris, die ondanks alles toch wel een beetje nieuwsgierig naar den haar onbekenden jongeman was, antwoordde kalm: „Ik heb er geen flauw idee van, Tony! Hy kwam even voor jou binnen en vroeg om een dans." „Ja, dat heb je er van met al die introducé's," zei Tony. „Iedereen kan naar je toekomen .en om een dans vragen. Het is eigenlijk niet in den haak!" „Och," antwoordde Doris, „het maakt zoo'n avond eigenlijk alleen nog maar wat interessanter. Je kunt er soms heel aardige kennissen door opdoen en je krygt niet zoo het gevoel alsof je lederen dag weer van denzelfden pudding moet eten. Als hy zoo beleefd was geweest zich voor te stellen, had ik misschien wel eens met hem gedanst...." „Lieve, hemel, Doris", riep Tony, „je bent toch niet verliefd op dien kerel geworden?" Er was onmis kenbaar een klank van jaloezie in zyn stem, want heel heimelijk hoopte hy nog, dat Doris eens „ja" zou antwoorden op de vraag, die hij haar reeds misschien zes maanden geleden gesteld had, en waarop zy toen een ontwijkend bescheid had gegeven. Doris haalde de schouders op. „ Jul lie denken altyd maar, dat een meisje direct ver-

LKOMF GAST ocr?Ty>Ce4Z t>efy Doris Lennox was kwaad. En het was Ze had wel geweten, dat professor Hahaar duidélyk aan te zien terwyl zij ouder was dan zy — natuurlyk; maar zei ze toen. „Als ik trouw, zal ik uit liefde aan de ontbyttafel zat en naar haar milton En anders trouw ik heelemèèl dit portret toonde een man van omstreeks trouwen. niet...." tante keek, die — by stilzwijgende overeen- vyf en veertig jaar, met reeds gryzende hakomst — als haar voogdes fungeerde. Nadat zy afgerekend had met de foto ren en een langen, warrigen, zwarten baard! Haar tante schudde het hoofd, toen Doris ten langen heard! En er was niets wat zij van professor Hamilton, ging zy naar haar kleerenkast en haalde er het roode papavervoor den tweeden keer heftig beweerde: „Ik zoozeer verafschuwde wil hem eenvoudig niet ontmoeten! Het is „Ik zou.... eh ik zou liever sterven costuum uit, dat zy dien avond op het geabsurd! Als je zyn foto ziet, dan kan hy oud dan met hem te trouwen," had zij ontsteld costumeerde bal van de Hockey-Vereeniging zou dragen. genoeg zyn om myn vader te wezen... ." uitgeroepen. Het was een zeer origineel costuum. De Mrs. Elizabeth Ross wierp een blik op den De notaris van haar vader had haar gebrief, die de woede van haar nichtje had schreven, dat professor Hamilton op het wyde rok bestond geheel uit de roode blaopgewekt en zei toen, met een. vermanen- oogenbhk bezig was in het hart van de deren van een papaver, terwyl het lyfje de den klank in haar stem: Amazonejungle jacht te maken op vergiftige zwarte meeldraden verbeeldde. Groene „Ja mag zoo'n toon niet aanslaan, Doris, spinnen, en dat het waarschynlyk nog wel kousen en groene schoentjes voltooiden het als je over een vriend van je vader spreekt, een maand of tien zou duren, eer hy weer geheel. Terwyl zy haar costuumpje bekeek, ten man met ervaring, zooals professor Ha- in Engeland zou terug zyn. Zy zouden zoo vergat zy alles omtrent professor Hamilton milton, kan per slot van rekening een veel spoedig mogelyk traenten met hem in ver- en dacht zy. er alleen maar aan, hoe zy zich betere echtgenoot zyn dan zoo'n jongeman, binding te komen, maar voorloopig diende dien avond op het bal zou amuseeren Het bal van de Hockey-Vereeniging was die nog heelemaal geen ondervinding heeft." de clausule in het testament van haar va„Best mogelyk," antwoordde Doris, wat der, zooals zy natuurlyk wel begrypen zou. altyd zeer geanimeerd, en toen Doris in de kalmer nu, „maar ik ben toch vast van plan te worden nageleefd, hetgeen beleckende, zaal verscheen, was deze reeds byna geheel 0 om te trouwen met den man dien ik aardig dat zy vooralsnog slechts zou kunnen be- gevuld. Professor Hamilton was dien middag niet vind, en u kunt zeggen wat u wilt, maar daar schikken over dat gedeelte van haar vaders zal-tk met van afwyken!" groote fortuin, dat zy óók zou erven, indien geweest, maar omstreeks een uur of vyf was „De bedoeling van je vader was, om je zy de door haar vader gemaakte bepaling er een briefje van hem gekomen, waarin hy mededeelde, dat hy dien middag aan een zooveel als in zyn vermogen was te bescher- niet zou nakomen. men tegen fortuinzoekers," «bracht haar tanDoris las den brief wel drie keer en byeenfcomst moest deelnemen van de Vereete in het midden. „Dat moet je niet verge- hoopte vurig, dat de professor maar nooit mging van natuurwetenschappelyk Onderten, heve kind! Dan zul je alles heel anders meer uit de jungle zou terugkeeren, doch zoek, en dat hy, indien Miss Lennox een avondbezoek excuseeren wilde, omstreeks zien, dan je nu doet. En wat professor Ha- haar hoop was niet in vervulling gegaan, acht uur zou komen. milton betreft, ik iheb hem nooit gezien of üienzelfden ochtend, waarop het gesprek „Om my niet thuis te vinden," had Doris gesproken, zoodat ik dus niet weet...." met haar tante aan de ontbyttafel plaats gelachen. „Of ik hem excuseeren wil.. „Laten we er. maar niet verder over spre- vond, had zy een brief van professor Hamil- Ik zal heusch niet aan hem denken op het ken, tante," viel Doris haar in de rede. Er ton ontvangen, waarin deze haar mededeel- bal! de, dat hy zoojuist in Engeland was terugkwamen weer booze woorden by haar op Mrs. Elizabeth Ross had het gedrag van maar ze slaagde er in, ze terug te dringen.' gekeerd. Hy had met veel leedwezen den haar nichtje „werkelijk niet in den haak „ik geloof natuurlyk, dat myn vader de beste dood van haar vader vernomen, en stelde gevonden en ongeveer een half uur had zij bedoelingen van de wereld heeft gehad — zich voor, des namiddags van dien dag een alles in het', werk gesteld om Doris wat meer het was zoo'n goeierd, dat ik moeilyk iets bezoek aan de dochter van zyn vriend te respect by te brengen voor den professor, anders van hem zou kunnen denken — maar komen brengen. maar zy was er niet in geslaagd. Doris was „Buiten beschouwing gelaten, of je aan op ik kan toch onmogelyk met professor Hahaar standpunt blyven staan, en zij was milton trouwen. Ik begryp bovendien niet. den wensch van je vader gehoor zult geven vertrokken na haar tante op het hart te hebwaarom myn vader er, toen hy nog leefde, of niet," zei haar tante plotseling, den ben gedrukt, dat zy hem toch in geen enkel nooit ook maar met een enkel woord teaen stroom van Doris' booze gedachten onder- opzicht eenige aainmoediging zou geven. me over heeft gesproken " brekend, „zul je toch zeker in ieder geval Zooals zy de zaal binnentrad, leek zy wel „Ik denk, dat hy het toen nog niet noodig wel zoo beleefd zyn om professor Hamilton een droom, en menige jongeman wendde vond, kindje!" zei haar tante. „Hy zal heb- te ontvangen, nietwaar?^ zyn hoofd meer dan eens in haar richting ben willen wachten tot professor Hamilton „Ik denk er niet aan," antwoordde Doris terwyl heel wat meisjes haar eveneens bekwaad. terug was, en je hem persoonlyk kon leeren wonderende en misschien ook wel jaloerkennen...." Ze stond op en ging voor het raam staan. sche blikken toewierpen. „Het is mogelyk," antwoordde Doris. „Zyn eigen verstand had hem moeten verTommy Thorne, gehuld in het costuum „Maar toch trouw ik niet met hem." tellen, dat die bepaling in het testament on- van een Eskimo, en Tony Aston, als ChiSinds den dood van haar vader, professor mogelyk en absurd is/' vervolgde ze heftig. neesch Mandaryn, kwamen direct naar haar John Lennox, nu ongeveer een jaar geleden, „Maar als hy het niet inziet — ik doe het !i0e en ^durende de eerstvolgende uren had de onverwachtsche bepaling in zyn in ieder geval wèl." danste Dons byna onafgebroken met de op testament, dat zijn dochter zou trouwen met „Maar " begon Mrs. Elizabeth Ross. de vreemdste wijze uitgedoste jongemannen zyn besten vriend en collega, den natuur„Niets mèar, tantetje," viel Doris haar iets Sommigen kende zy, anderen waren haar histoncus professor James Hamilton, haar milder gestemd in de rede. „Indien hy van- pas voorgesteld, want er waren talryke ingeen oogenblik met rust gelaten en haar me- middag komt, kunt u hem zeggen, dat ik het troduces, maar ze waren allemaal jong en nig oogenbhk van opstand en verbittering zoo druk heb met het gereedmaken van mijn vroolyk, en in hun opgewekt gezelschap bereid. Het feit, dat indien zy aan haar costuum voor het gemaskerd bal van van- vergat zy professor Hamilton met zyn gryvaders wensch geen gevolg gaf, het grootste avond, dat ik geen tyd heb hem te ontvan- zende haren en warrigen, langen baard gedeel van zyn fortuin ten goede zou komen gen, en als hy vanavond mocht komen, dan heel en al. Ze vergat zelfs het feit, dat zy, aa * de Vereemging voor Natuurwetenschap- kunt u hem zeggen, dat ik naar dat bal door haar vaders wensch -niet na te komen, pelijk Onderzoek, oefende in geen enkel op- ben...." een fortuin opofferde.... zicht eenigen invloed op haar houding uit. Even voordat de souper-dans zou begin„Maar kind, hy zal het toch zeer onbeNooit, nóóit, zoo had hy zich voorgeno- leefd vinden dat je hem niet eens ontvangt, nen was zy, om wat uit te rusten, een zijmen, zou zy voor geld zwichten en een man terwyl hy toch geschreven heeft dat hy zou kamertje binnengegaan en had er op een trouwen, waar zy niet van houden kon komen. En hij komt er heelemaal voor uit der fluweelen banken plaats genomen, toen Haar vader had natuurlyk wel eens over Londen " Mrs. Ross' stem trilde werke- zy plotseling een jongeman, die als Wesp professor Hamilton gesproken — en hy had lyk van protest. was gekleed, zag binnenkomen. dit ook altyd zeer waardeerend gedaan Opziend, ving zy den bewonderenden blik „Dat zal hem dan meteen toonen, dat ik maar nooit had hij laten merken dat hij als vrouw totaal ongeschikt voor hem ben," van hem op, en onzeker of er onder het graag zou zien, dat zyn dochter met hem lachte Doris en met deze woorden draaide prachtige zyden costuum misschien een zou trouwen. En toen Doris, eenige weken ze zich öm en verliet het vertrek. vriend of kennis verborgen was, glimlachte nadat het testament van haar vader geopend Op haar eigen kamer gekomen, ging ze zy even. En toen, op hetzelfde moment dat was, zich aan de naargeestige taak gezet had, naar haar schryfbureautje, kreeg het por- zy als het ware voelde, dat deze jongeman om zyn nagelaten papieren te ordenen, was tret van professor Hamilton uit een der haar totaal onbekend was, trad hy op haar zy een portret tegengekomen, dat geteekend laden, bekeek het met afschuw en scheurde toe en sprak haar aan. was „James- Hamilton". En toen had zij het toen in kleine stukjes „Goedenavond, Papaver," zei hy lachend. moeite gehad, geen kreet te slaken bloeit u hier zoo in de eenzaam„Ziezoo, dat is afgeloopen — voorgoed," „Waarom heid?"

„DAAR BEGRIJP IK NIETS VAN! VRAAGT ME DAT JONGETJE OF IK EVEN ZIJN KATAPULT VAST WIL HOUDEN EN NU LOOPT HIJ WEG..."

20 -

._

liefd is indien een jongeman haar interesseert," antwoordde ze. Tony keek wat sip. „Dus hy interesseert ie ondanks het feit dat hy niet eens zoo beleefd was, zooals je zelf opmerkte, zich voor te stellen?" „Misschien juist dèèrom...." zei Doris, en Tony kon niet uitmaken of ze het meende of dat zü het alleen maar zei om hem te plagen. „Daar begryp ik niets van," verklaarde hij, om daarna opvallend stil te worden. Doris glimlachte. Haar gedachten verwijlden by den jongeman in het groen en geel en bruin, en met de glanzende vleugels op den rug. Ze dacht aan zyn helderblauwe oogen en ze voelde, dat ze het eigenlijk jammer vond, dat Tony binnen was gekomen .... Het was juist voordat de laatste dans zou plaats vinden, en terwyl Doris zich afvroeg of zy, hoewel ze erg moe was, nog zou blyven of dat ze naar huis zou gaan om te hooren wat professor Hamilton allemaal te zeggen had gehad, toen de Wesp andermaal naar haar toe kwam. „Je ziet er vermoeid uit. Papaver," zei hy. „Je moet naar huis gaan.... Papavers houden het nooit lang uit in zoo'n warme at. mosfeer." Gedurende misschien één seconde keek Doris hem zwijgend aan. Hij zag er werkelijk aardig uit, vond ze. Ze schatte hem zoowat op dertig jaar. Er liepen eenige kleine, fijne lijntjes naar zyn oogen, maar hy had een frisch, blozend en intelligent gezicht. Maar ze kende hem niet, en de manier waarop hy haar aansprak mocht ze eigenlijk niet dulden. ^ „U schynt bijzonder ^i' veel belang in f t

mijn doen en laten te stellen," zei ze kil. „Ik heb u al reeds gezegd, dat...." „Het spijt me ik ben in geen jaren in een balzaal geweest," bekende de Wesp nederig. „Maar daar ik u graag nog eens zou willen ontmoeten, kwam ik om mij even voor te stellen. Mijn naam is...." „Ik geloof niet, dat uw naam mij interesseert," zei Doris, en met deze woorden draaide ze zich om en verwijderde zich. Maar toen ze in een taxi naar huis reed, werd het plezier, dat zy op het bal gehad had, voor een groot deel bedorven door zelfverwijt. Ze was per slot van rekening erg onhebbelijk geweest tegen den jongeman die geprobeerd had in kennis met haar te komen. En hy had toch eigenlijk niets gedaan, wat haar optreden kon hebben gerechtvaardigd. Als ze eerlijk was, dan moest ze erkennen, dat ze zich werkelijk tot hem aangetrokken voelde. Hij was zoo heel anders dan de anderen —■- zoo verschillend van het éénvormige type jongelieden, dat züdlfpwoon Was , te iwmoeten.

rondom den hals op en breit men 8 c.M 2 steken recht, 2 steken averecht. De volgende toer is een gaatjestoer, waardoor later het koord wordt geregen. Men breit nu steeds 2 steken recht, omslaan, 2 steken averecht, omslaan. By den volgenden toer worden deze omslagen gewoon recht gebreid, doch by den derden toer mindert men deze steken. Boven deze gaatjes breit men nu nog 1 c.M. Daarna afkanten.

OflkQ

GEBREIDE VOORJAARSJUMPER Zoo heel langzaam krygt men toch het idee, dat de lente begint te naderen, en daarom koopen we gauw wat wol om in leder geval op tyd met een leuk voorjaarstruitje gereed te zyn. Wat dunkt u van^het hierbij afgebeelde? U heeft er voor noodig 300 gram roode frotté-wol, 25 gram witte en 25 gram marine-blauwe frotté-wol. De geheele jumper wordt op Inox breinaalden No. 3 gebreid.

De rng, 100 steken opzetten en 8 c.M 2 steken recht, 2 steken averecht breien. Hierboven breit men het patroon. Voor de armsgaten kant men 5 steken af en mindert men aan het begin van de 6 volgende toeren nog telkens 1 steek. Wanneer de lengte 40 e M bedraagt, kant men de 20 middelste steken af. Hierdoor deelt men het werk in tweeën en mindert men aan den kant van den hals aan het begin en aan het einde van iederen toer telkens 1 steek, totdat alle steken weggeminderd zyn.

•De mouwtjes. 55 steken opzetten en 5 c.M. 2 steken recht, 2 steken averecht breien By den volgenden toer breit men uit iederen steek 2 steken, zoodat men 110 steken krygt. 15 c.M. het patroon breien. Daarna mindert men aan het begin van iederen toer 2 steken totdat men 24 steken heeft overgehouden.' Afkanten. *De mouw wordt ruim in het armsgat gezet. 5^ Aan het rechtervoorpand worden 6 lusjes voor de sluiting gehaakt.

De pas aan den hals. Wanneer de jumper in elkaar is genaaid, neemt men de steken

Ten slotte rygt men zooals de foto aangeeft in ruitvorm de witte en blauwe draden door de gaatjes.

Linkerroorpand. 55 steken opzetten en een boord breien van 8 c.M. lengte 2 steken recht, 2 steken averecht. Doordat deze boord niet met knoopen gesloten wordt, maakt deze den indruk- van een afgeschuind schootje. Hierboven begint .men het gaatjespatroon als volgt te breien: Ie toer: 1 steek recht, * omslaan, dubbel minderen (afhalen, 2 steken «recht tezamen breien en den afgehaalden steek overhalen), omslaan, S steken recht, -omslaan, dubbel minderen. Van * af herhalen. 2e toer: Averecht overbreien. . 3e toer: Alle steken recht breien. 4e toer: Averecht overbreien. Van den len toer af herhalen. Voor den onderslag van de sluiting breit men de laatste 10 steken by alle toeren recht. Wanneer het breiwerk 35 c.M. lang is, begint men aan het armsgat. B« het begin van den volgenden toer kant men hiervoor 18 steken af. Aan het begin van de volgende 4 toeren mindert men aan den kant van het armsgat nog telkes 1 steek, zoodat men ten slotte 43 steken heeft overgehouden. Wanneer het breiwerk 40 c.M. lang is; kant men aan de zyde van den hals 15 steken af. Aan dezen kant mindert men telkens aan het begin en aan het einde van den toer 1 steek, totdat men alle steken weggeminderd heeft. Rechtervoorpand. Dit wordt geheel als het linker gebreid.

VETWORMPJES? M Meng slechts fleregeld wat Radox door Uw wasch water en binnen korten tijd zijn ze verdwenen B>) apothekers en erkende drogisten è f 0 90 per pak en f 0.15 per klein pakje

RADOX -22^H

Met een glimlach om haar lippen kwam Maar toen zy weer thuis was en in de hall Doris uit dien droom wakker.... haar hoed en mantel ophing, gingen haar Het was een mooie ochtend; de zon stond gedachten opeens naar professor Hamilton. Ze vroeg zich af, of hy nog gekomen zou hoog aan den hemel, 'en ze besloot dat het zyn, en hoe hy het antwoord, dat haar tante uitgezocht weer was om eenige boodschaphem namens haar gegeven had, zou hebben pen te gaan doen. Het zou moeilijk te zeggen zijn waarom, doch het feit dat profesopgevat • .. . , Op haar teenen sloop zy naar de kamer sor Hamilton zou komen, baarde haar weivan haar tante, duwde de deur open en zag nig zorgen meer. Ze zou hem wel aan zyn haar opzitten in bed, een boek in de handen verstand brengen, dat een huwelijk absoen een leeslamp op een tafeltje naast zich. luut onmogelijk en ongewenscht was — ook „Dag Doris, kind," zei ze hartelijk. „Ik voor hem. Terwyl haar gedachten nog bezig ben op je blijven wachten, Daar op de tafel waren met hetgeen zy allemaal zeggen zou, staat een thermosflesch mèt kotfie voor liep zy vlak by het postkantoor byna tegen de Wesp op. je Je kopje staat er bij " Hy droeg nu een sportcostuum en zag er „Goeierd," zei Doris, naar de tafel gaand, en zich een kopje inschenkend. „U denkt nog aardiger uit dan den vorigen avond. nu letterlijk overal aan.... Ik hoopte, dat Daar ze niet wist, dat hy in hun stadje lou nog wakker zou zijn. Wat heeft mijn be- geerde, bleef Doris onwillekeurig even verjaarde aanbidder gezegd? Is zijn hart ge- rast staan en de Wesp nam zyn hoed af. „Goedendag Papaver," riep hy, „dat is broken door mijn gebrek aan eerbied voor zyn grijzende haren, of heeft hy er als een een aangename verrassing." Er kwam een blos op Doris' wangen. Zonman van ondervinding om gelachen?" Mrs. Ross keek haar nichtje glimlachend derling, nu kreeg ze opeens weer dat trotsche, hooghartige gevoel En haar antaan. ,, , . . „Hy was zeer teleurgesteld dat je niet woord, dat over haar lippen was eer ze het thuis was, terwijl hij heelemaal van Londen zélf goed en wel wist, getuigde er van. „Ik begrijp niet, waarom u mij op zoo'n gekomen was om je te bezoeken," zei ze. toon durft aan te spreken," zei ze koel en Doris glimlachte. „En nu moet hy weer heelemaal terug ze wilde weer doorloopen. Maar hij hield ook " zei ze spottend. „Maar dat is net haar staande. „Neemt u me niet kwalijk," zei hy, „maar goed! Wat verbeeldt hy zich eigenlijk ik ben altijd gewend te zeggen, wat ik denk. wel...." „Hij gaat niet terug, voordat hij je ge- Ik weet natuurlijk, dat we totaal onbekend " sproken heeft,".zei Mrs. Ross. „Ik heb ge- voor elkander zyn, maar Er kwam opeens een ernstige uitdrukking probeerd hem aan zyn verstand te brengen, dat je vastbesloten was Dat je absoluut in zyn oogen, en terwyl Doris hem aankeek, niet wilde trouwen met een man die ouder dacht ze by zichzelf, dat hy toch eigenlijk wel heel erg aardig was om te zien. Er was dan jezelf " „En wat zei hy toen?" vroe§ Dons gre- was iets aan hem, dat indruk op haar tig. Want ze wist, dat er van zyn antwoord maakte, en zelfs een günstigen indruk. Maar veel zou afhangen. Er stond immers in het ze wilde het zichzelf niet bekennen. Althans testament van haar vader, dat wanneer pro- nu niet. fessor Hamilton niets voor een huwelijk met Hij keek haar recht in de oogen. „Ik weet, dat ik natuurlijk aan u moest Doris zou voelen, zy dan tóch in het bezit van het gansche vermogen van haar vader zyn voorgesteld alvorens ik u zoo maar aanzou komen. En opeens dacht ze: als ik spreek, maar om u eerlijk de waarheid te hem eens ontving en heel leelük tegen zeggen, hecht ik zoo weinig aan dat hem deed, zoodat hij een hekel aan my soort formaliteiten. U noch ik worden er anders door — evenmin als onze bedoelinkrcGiJ. ..»I „Hy zei, dat zyn hart in ieder geval nog gen en " „Eh het spijt me," zei Dons, hem in jong was Dat leeftijd slechts een kwestie van geest was, en dat hij een weigering de rede vallend, „maar ik kan niet met u alleen uit je eigen mond zou accepteeren.^ blijven staan praten " „Ik wilde u daarom juist vragen, of u Hy schijnt werkelijk veel van je te houden." „En hy heeft me nooU gezien! Hoe kan misschien een kopje koffie met me wilde hij dan van me houden?" gaan drinken " Op den verbaasden klank in de stem van Doris keek hem met groote oogen aan. haar nichtje scheen Mrs. Ross nauwelijks Dat was toch het toppunt! Een wild-vreemeen glimlach te kunnen onderdrukken. de, die haar zooiets vroeg „Hy kent je van een foto," verklaarde ze. „Of dat u het goed vindt, dat ik van„Het blijkt, dat je vader hem die heeft ge- middag een kopje thee bij u kom drinken," geven, toen ze samen pp die laatste expe- vervolgde hy onverstoorbaar, „Ik vrees, dat het geen van beiden moditie waren." „Lieve hemel," kreunde Doris. „En komt gelijk is," zei Doris uit de hoogte. „Goedenhy nu weer terug?" morgen." „Ja. Morgenmiddag! Je moet hem dan Maar hy trad haar in den weg. „En als ik werkelijk ontvangen, Doris." nu tóch eens kwam vanmiddag, en het eenDoris dacht snel na: Toen zei ze grim- voudig riskeerde?" vroeg hy glimlachend. mig: „Goed, ik zal hem ontvangen. En als „Dan zou ik u natuurlijk niet ontvangen, hij weggaat, zal hy willen, dat hij maar lie- zei Doris. .. . En met haar kin in de lucht zette zy haar ver nooit gekomen was...." Mrs. Ross glimlachte. „Maar hy ziet er wandeling voort. werkelijk niet zoo oud uit als op die foto, III. kind " zei Zö. ** Maar toch verkeerde zy dien middag in een „Nu, als hy heeft gehoord wat ik allemaal tegen hem te zeggen heb, zal hy er mis- tamelijk opgewonden stemming. Ze zag er schien wèl zoo oud uitzien," zei Doris. „Wel tegenop, dat professor Hamilton zou verschijnen; in den grond was zy een zachtaarte rusten, tante." Het was niet zonder opzet, dat zy over dig meisje, dat niemand graag leed berokhaar ontmoeting met de Wesp had gezwe- kende. En dät zou ze tofch moeten doen Daarbij kwam nog de bedreiging, dat de gen. Wesp op bezoek zou komen. Dit kon een IL Daar ze jong en moe was, sliep Doris ander geval zijn, waarbij zö erg onvriendespoedig in, en ze had dien nacht slechts één lijk zou moeten zyn „Ofschoon misschien zou ik toch niet droom: professor Hamilton veranderde plotseling in een groote spin, probeerde haar in erg onaardig tegen hem zyn," dacht ze aarhet groote, door hem gesponnen net te trek- zelend. „Hy bedoelt het geloof ik wel eer: ken, toen er plotseling een groote Wesp lijk, en eigenlijk had hü gelyk in wat hy zei kwam aanvliegen, het net kapot maakte, de over dat voorstellen. Maar hij had toch in spin doodde en daarop de gelaatstrekken ieder geval zyn naam kunnen noemen hij wilde het doen, maar ik heb van den jongeman op het bal aannam, waar- Hoewel na deze haar in zyn armen nam en met er hem geen gelegenheid toe gegeven." En toen opeens schrok ze. „Stel je eens voor. 'haar wegdanste — 23 ■

Durfde niet eten door indigestie Nu geen oogenblik meer ziek „Jarenlang leed ik aan indigestie en by tijden durfde ik zelfs niets eten. Ik probeerde verschillende middelen, doch geen van alle hielp mij, tot ik een flacon Kruschen Salts kocht. Ik nam de „dagelyksche dosis" als voorgeschreven. Na twee of drie dagen voelde ik my reeds veel beter worden en vanaf dien tijd ben ik geen moment meer ziek geweest. Hoewel ik reeds ruim 75 jaar ben, voel ik my steeds zoo opgewekt en actief, als ieder ander die 25 ot 30 jaar jonger is". H. A. L. Wordt ook Uw leven vergald door indigestie? Probeer dan direct Kruschen Salts, U zult weer kunnen eten wat U wilt, zonder onaangename gevolgen. Kruschen Salts bevordert Uw spijsvertering en spoort de afvoerorganen aan tot actievere werking. U zult zich zoo goed voelen, dat U, gelijk vele. anderen, met plezier Uw dagelijksche dosis neemt. Kruschen Salts is verkrijgbaar bij alle apothekers en erkende drogisten ä ƒ0.40, ƒ0.75 en ƒ1.60 per flacon. Let op, dat op het etiket op de flesch, zoowel als op de buitenverpakking, de naam Rowntree Handels My., A^darn, voorkomt.

Vr«dlB «n garutt Is hat Uvan van dan man mat aan lavansvarzakarlngspolls dar HAV BANK ta Schiedam

altijd tetrevwhaar

geweest. Uw tante, Mrs. Ross, heeft me buitengewoon vriendelijk ontvangen." Gedurende een oogenblik heerschte er een diepe stilte in de kamer. Doris probeerde te begrypen wat dit allemaal beteekende, en toen opeens scheen de waarheid tot haar door te dringen. Een gevoel van verbazing maakte zich van haar meester — en toen moest zy inwendig lachen, „Bedoelt ,u.... dat u professor Hamilton bent/ vroeg zy. „Zoo noemt men my," antwoordde h«. „maar in werkelijkheid heb ik heel weinig van een professor weg, en weet ik eigenlijk met eens, hoe ik my moet gedragen teaenover jonge; meisjes " „Maar..;, professor Hamilton is een eh„„ de foto die ik van hem vond,,,, hy had een langen zwarten baard en " De j'ongeman begon opgewekt te lachen. „Dat is myn vader Een oud portret van hem ., Hy is vyf jaar geleden in het buitenland gestorven!" „Maar " begon Doris. „Luister nu eens naar my. Papaver," viel Hamilton haar in de rede, „Toen wy nog kleine kinderen waren, hadden jouw en mijn vader reeds besloten, dat wy, als we groot geworden waren, met elkaar zouden trouwen. Ik trad in de voetstappen van mijn vader en ging ook natuurlijke historie studeeren, en toen ik negentien maanden geleden tot professor werd benoemd en ik samen met je vader op expeditie was, liet hy my een foto van je zien, en vertelde mii, wat zyn dierbaarste wensch was." Dons zei niets, en James vervolgde: „Dat was een paar maanden voordat je vader ziek naar Engeland moest terugkeeren.., Ik vond je direct heel erg aardig. Papaver, en je vader wilde je daarom eveneens deelgenoote van zyn wensch maken. Maar ik vroe« hem dit niet te willen doen. Ik wilde je eerst persoonlyk leeren kennen en.... wel ik wilde ook, dat je om mijzelf van me ging houden. Indien ik niet in de jungle was geweest, zou ik al eerder naar je toe gekomen

MARKEN AMUSEERT ZICH

dat ze allebei tegelijk komen "schoot Het dienstmeisje trad binnen. net plotseling door haar denken. Hamilton, Madam," kondigde Direct zag ze daar echter de komische ze „Professor aan. „Ik heb hem in den salon gelaten " zyde van in. Ze zag in haar verbeelding reeds Terwijl haar hart snel begon te kloppen, wat voor een gezicht de Wesp zou zetten •1ek,.?oris haar tante aan- Maar ze was ais |hy dien ouder professor met zyn langen uiterlyk heel kalm toen ze zei: zwarten baard ontmoette,die natuurlijk over „Goed, Willy. Ik kom direct." mets anders dan leelyke, giftige spinnen zou Willy vertrokken was, wendde Dokunnen spreken.... en heimelyk hoopte zij, nsToen zich tot haar tante. dat zy tegelyk verschynen zouden u mee?" vroeg zy. „Ik beloof u, dat Ook haar tante scheen min of meer once- ik „Gaat met lang noodig heb om te zeggen wat wonden te zyn. . ik te zeggen hèb " „Nu, Doris," zei ze, terwyl ze met haar „Neen.... ik kom wel," antwoordde nichtje m de huiskamer zat, „ben je nog Mrs. Hoss. ,,En alsstraks die jongeman mocht van plan professor Hamilton af te wyzen?" komen, terwyl de professor er nog is, zal „Ik(> hoop werkelyk, dat hy niet eens hem zoo lang in de spreekkamer laten." „Maar waarom vertelde je u my giskomt, antwoordde het meisje. „Indien u ik Dons lachte. terenavond niet, wie u was?" vroeg Doris hem hebt gezegd, hoe ik over die bepaling hem gerust in den salon laten," „Omdat je heelemaal niet verlangend in het testament denk, dan moet hy al reeds zeij,Uze.kunt zou ze wel eens tegenover elkaar scheen, my te leeren kennen," zei James, weten, hoe hopeloos het is. En bovendien willen „Ik zien zitten, de professor en hy ,,\oordat ik je tante sprak, had ik er geen — ik wil met niemand trouwen!" 61 6 con t rasten 2 n m ns denkb " ,, Ü « inziens niet idee van, dat je aan my dacht als aan mijn „Maar Doris, heb je er wel over nagedacht vader. Je tante heeft het misverstand bliikwat het voor je beteekent? In plaats dat Glimlachend ging zij naar den salon. baar wel vermoed, maar ze heeft er zich je een groot fortuin erft, zul je net genoeg Gekleed in een donker pak, dat hem uit- buiten gehouden, omdat ze het ten slotte ook krygen om er schamel van rond te komen...." stekend de handen op zyn rug, en een met zeker wist. Bovendien vond ze, dat ik „Ik trouw in gèèn geval met professor lach op stond, zyn gelaat, stond by by de tafel maar „voor mezelf moest spreken," zooals Hamilton, tante," zei Doris beslist. — de Wesp! ze het noemde. Ze vertelde me, dat je op het „Wees maar niet te haastig, kind, in je „Goedenmiddag, Papaver.... ik bedoel gecostumeerde bal was. Ik heb daarom besluit. Je kent hem niet eens en " Mrs Miss Lennox," zei by. „U ziet, ik ben een gauw eert costuum gehuurd en je tante heeft Ross zweeg en er kwam een glimlach om man van myn woord." iemand van het bestuur opgebeld om me haar lippen toen zy naar het lieve, knappe Doris eerst sprakeloos. Toen slaagde een introductie te bezorgen. En zoo kwam gezichtje voor haar keek. „Enfin, we zullen ze er in was te vragen: „Hoe komt het, dat het net, dat ik even voor het souper de Papaver maar afwachten " u aandiende als professor Hamilton?" ontdekte, die je tante my beschreven had," „Dat zullen we zeker — ofschoon u niet meisje Haar stem klonk boos. üons had een kleur gekregen, doch dit anders verwachten kunt dan wat ik u heb Hy lachte. keer was het met van kwaadheid, gezegd O,,dat is waar ook er komt ik haar gezegd heb, dit te doen," „En wat dacht u van uw ontdekkin«?" nog iemand op bezoek vanmiddag een x l„Omdat "■"»»< ' f •1u- ^ 2,ou misschien niet gekomen zyn, vroeg zy, jonge man " als ik had laten zeggen dat de „Wesp" er at da, r ep James uit H h^ ^1 lHr was. L " „'ï?'" antwoordde haar tante, „Ken ik 1 Ik \ist het dat - »Ik dacht hem?" tÄ^ ^ ^ hetgeen ik „Wilt u zeggen, dat u zoo onbeschaamd „Ik geloof het niet, tante," antwoordde was om misbruik te maken van een naam.... had gedacht toen ik voor den eersten keer je foto zag, waèr was Dat je het liefste Dons, de blikken van Mrs. Ross ontwykend Hoe wist u.,.." meisje op de heele wereld bent en dat ik „Ik heb hem zelf pas gisterenavond voor „Professor Hamilton logeert in hetzelfde' niet zou rusten, voordat je met my wilde het eerst ontmoet." hotel als ik," verklaarde de Wesp, „en om- trouwen, - Wil je met me trouwen, Doris?" „Hoe heet hy?" dat hy toevallig " Dons moest lachen, ondanks zichzelf. „Ik heb er geen idee van! H^j was gekleed „Hoe durfde u!" viel Doris uit. „Ik., e als Wesp. ., ^• ;i* ^u,lo^pt no8al hard van stapel, vindt ik vind het schaamteloos " n le ? „Maar.... is dat nu een reden om hem ™ „ l ,£el00ft u niet' dat ik wei wat ttfd Hy lachte weer. mag hebben om er over na te denken?" vandaag al hier uit te noodigen? Terwijl ie „Maar ik kon me toch moeilijk laten aan„Maar wanneer zou je uitgedacht zijn?" niet eens weet hoe hy heet..." dienen als de „Wesp" zei hy. „Dat zult u vroeg James, „Morgen?" tzynr Doris lachte. Natuurlyk — hij zou im- toch met me eens zyn. Bovendien herkende gel00f dat ik het e mers niet komen! Hy durfde het niet „A ' J eigenlijk nu al zy my van gisterenavond " wel kan zeggen...." begon Doris... „Ach, hy houdt er zyn eigen ideeën op „Van gisterenavond?" herhaalde Doris verna.... Ik bedoel, hy geeft niet veel om con- baasd. 0 eenige venties en zoo.... Maar hy is erg aardig. minuten later, „we „Ja, toen ik hier ook was...." mA'^V'" *£ P ?* moesten he nu maar aan tante gaan verHy zegt precies wat hy denkt en doet pre„Ik begrijp u niet?" Zoowel Doiris' stem cies wat hy wil doen. Hy is heel anders dan als haar gezicht verrieden dat zy ten-zeerte tellen Ze zit te wachten op den j-ongeman de jongelui die ik gewoonlijk ontmoet....» verbaasd dien ik gisterenavond op het balTefSS was. e heeft geheim Er kwam een bezorgde blik in de oogen Ja gr sde de Wes w« » moet4 ik J.e zeggen!" uitstekend-bea!H H 11 " iV., $? P. die de situatie waard, dat van Mrs. Elizabeth Ross, maar eer ze iets klaarblykelyk erg amusant vond, „juist toen et S e en reuz zeggen kon, werd er aan de deur geklopt e-tante," zei James overu naar het bal was gegaan, ben ik hier ook h.l^ l v, t tuigd, „Echt een tante voor zóó'n nichtje — 24 -

senryden! Het leek wel een elfje, zóó lenig en gracieus zwierde zij over het ys," ging hy verder, „Ja, beste buurman, zij rijdt heel goed," antwoordde Bruin trotsch, en tegelyk zette hij het mes wéér een flink stukje verder naar links. Reintjes oogen begonnen te schitteren, toen hij het zag, „Maar beste mijnheer Bruin," vervolgde hij, „ik was gewoon met stomheid geslagen, toen ik uw oudste dochter hoorde zingen! Wat een stem! Gewoon ongeloofelijk! Zy zingt mooier dan Mevrouw Nachtegaal!" En

VOOR ONZE JONGE

EN DE SLIMME VOS Hoe hü voor niets aan leverworst kwam. Op zekeren avond kreeg Reintje de Vos plotseling nog heel laat een verschrikkelyken trek in leverworst. Vlug trok hi) zyn jas aan om nog op tijd bij slager de Bruin te kunnen zyn, voordat deze zijn winkel sloot. Maar zooals zoo vaak gebeurde, had Reintje zyn geld weer aan allerlei onnutte dingen uitgegeven, en hoe en waar hy ook zocht, hy kon niet meer dan drie centen bij elkaar krygen! Nu wist de slimme Rein echter heel goed, hoe hy hiervoor toch een flink stuk worst van slager Bruin kon krygen, en zoo hard hy kon, rende hij naar diens winkel, „Beste mijnheer Bruin," begon hy, „ik wou graag een stukje leverworst van drie centen hebben," „Nou, beste buurman," antwoordde Bruin lachend, „voor drie centen heb je maar een héél klein stukje," en terwyl hy dit zei, begon hy ijverig zyn mes aan te zetten. „Ja, mijnheer Bruin," zei Rein bedrukt, „dat weet ik, maar ik heb niet meer geld.,.. Wat ik zeggen wil, mynheer Bruin, uw zoon zal npg eens een beroemd sportsman worden! Ik heb nog nooit iemand gezien, die zóó goed kon voetballen en hardloopen. Hy wordt vast nog eens kampioen," Nu moet je weten, dat slager Bruin erg trotsch op zijn kinderen is, en hij voelde zich dan ook niet weinig gevleid door de

BIJ DEN HOEFSMID //jRikketik" deed steeds de hamer Van den hoeismid uit de straat En de hamer klopte lustig 's Morgens, 's middags, 's avonds laat. Ik stond altijd maar te kijken Naar dat vuur zoo rood van gloed En die blaasbalg bleef maar blazen „}a hoor," zei de smid, „dat móet!" „Wil ik 't ijzer kunnen smeden. Moet het gloeiend zijn en rood. Sla 'k er dän op met mijn hamer. Dan is het zoo, zacht als lood!" „Hè," zei 'k toen, „ach, beste smidje. Mag ik nu eens even slaan? 'k Loot de vonken rondom spatten. Ga hier maar een eind vandaan!" • „Ga je gang, mijn beste jongen," Zei de smid en lachte stil „Neem de hamer, beuk het ijzer Sla zoo hard maar als je will" Op mijn teenen achter 't aambeeld Tilde ik den hamer hoog Door de hitte en de zwaarte Bleef geen draad meer aan me dioogl

woorden van Reintje, en vlug zette hy het mes, waarmee hy juist het stukje worst voor zyn klant wilde afsnijden, iets verder naar links, zoodat het stukje veel grooter werd. De slimme Rein had dit natuurlijk wel gemerkt, en hy lachte in zyn vuistje, Hy wist wel, wat het gevolg was, als hy Bruin stroop om den mond smeerde, „En beste mijnheer Bruin, dan heb ik gisteren uw jongste dochtertje zien schaat-

Lachend stond de smid te kijken. „Zie je wel, mijn kleine vent. Dat jij voor zoo'n zwaren hamer Een gróót stuk te klein nog bent!"

Rein keek daarbij zóó verrukt, alsof hg het heele stuk ganzenpastei, dat voor hem op de toonbank lag, naar binnenspeelde. ... „Ja, ja," bromde Bruin gevleid, „myn kinderen zijn allemaal buitengewoon begaafd. Ze kennen allemaal wat bijzonders, en wät ze kennen, kennen zij uitstekend!" En met deze woorden overhandigde hij den slimmen Reintje de halve leverworst, en liet hem ook nog zijn drie centen houden.,,.

|W>lT6lH f«*. reaopor vcam rEvfttotri c,e•>TêI-0 Mf C* Bi.Bfvnio&'«EV Hl£T MWETErlD. OW M'J UK. ED pylfc (HCHTSÄ UA«Vr O? DEH ftOOtM DBA l'Ai-S HET v/PtrER MOC, Eert B££TJE. flooc,eft Koi-V" i1-^ WÊ. EßB'J .PUK- '

-

25-

^aa^

1

UP Ut UUUt IWINt

)e ruïne van Brandenburg met het Bleesdal in Luxemburg)

Weggedreven met een ijsschots Toen Jerome V. Jerome er in Januari van het jaar 1922 op een Zaterdagochtend vroeg met zijn vriend Edwin Pearsali op uittrok om met hun „scooters" in de Great EEN RFEKS SPANNENDE AVONSouth Bay van Long Island (een der BahamaTURk.N NAAR WAARHEID VKRTEUD eilanden in den Atlantischen Oceaan) op eenden te gaan Jagen, ten einde hiermee een dagwal waren, ontdekten zij een „luchtgat", waar geld te kunnen verdienen, konden zij kwalijk talrijke eenden bezig waren naar voedsel te vermoeden, dat de Zondagochtendbladen van zoeken. de New Yorksche couranten met koppen zou„Laten wij het hier maar probeeren!" riep den verschijnen als: „Eendenjagers vermist Jerome tegen zijn makker, en spoedig hadden in de Great South Bay"; „Verloren te midden zij zich verdekt bij de opening In het Ijs opgeder IJsschotsen", enzoovoort. Maar nu loopen steld. De wind nam echter in hevigheid toe, wij eigenlijk op het verhaal der avonturen e^ de vogels gedroegen zich als gevolg hiervan de beide mannen vooruit... van zeer onrustig. Ofschoon het dien ochtend tamelijk donker Nadat zij een achttal eenden hadden gewas, en er een flinke Noordoostenwind stond schoten, kwamen zij opeens tot de ontdek— twee factoren, die niet erg gunstig waren king, dat het voedsel, dat zij voor de eenden — besloten de twee vrienden toch hun plan in het luchtgat hadden gestrooid, op den rand maar ten uitvoer te brengen, daar de jacht van het Ijs lag. op eenden binnen eenige dagen gesloten zou »Het Ijs drijft," riep Pearsali, en dit beteeworden. kende, dat zij zélf ook dreven. En snö! dreOp de plek, waar zij hun tocht aanvingen, ven... Ze haalden daarom hun aas In en bewas de Great South Bay ongeveer zeven è gonnen hun scooter met den vaarboom In de acht kilometer breed, terwijl de lengte zoovCat richting van de kust te duwen. Daar zij den de helfr bedroeg van die van het geheele wind pal tegen hadden, konden zij van hun iciland. De baai was bevroren, en er lag een zeilen geen gebruik maken. lajig Ijs op van misschien een centimeter of Ze hadden nog geen grooten afstand afgetien dik. Het was echter erg broos. legd, toen de eerste sneeuwvlokken begonnen :, Ze maakten hun bootjes in orde, heschen te vallen, maar de beide mannen vermoedden de zeilen en vertrokken. Terwijl zij over het toen natuurlijk nog niet, dat dit de voorboden ijs van de baai schoren, keken zij scherp uit waren van een der hevigste sneeuwstormen, naar een goed „lucht-gat" of een open vaardie zij ooit hadden meegemaakt. Sneeuw op geul, opdat zij een geschikte plek voor de ijs beteekent voor den scooter altijd 'n groote Jacht gevonden zouden hebben wanneer de moeilijkheid, daar zij zich voor het scheepje zon was opgegaan, want het Jagen op eenden ophoopt, zoodat dit bijna niet meer vooruit was flechts geoorloofd tusschen zonsop- en kan komen. Bovendien was de wind nog toe-ondergang. genomen, zoodat deze bijna de snelheid van Daar er misschien niet veel lezers zijn, die een orkaan had bereikt. precies weten wat een „ijsscooter" is, heeft De jagers gaven den moed echter niet op het zijn nut er hier een korte beschrijving en duwden zoo hard, als ze nog nooit gedaan van te geven. De scooter is eigenlijk een uithadden! Eindelijk kwamen zij tot op ongeveer vinding van hen, die om de Great South Bay anderhalven kilometer van den wal, maar toen wonen, ledere „baai-jager" heeft evenwel zijn zagen zij tot hun groote teleurstelling, dat 't eigen ideeën over den bouw er van. Gewoonijs van de kust was losgeraakt en snel voor lijk heeft het echter min of meer den vorm den hevigen storm uitdreef," De golven In het van een rechthoek, waarvan de beide lengteopen water tusschen den wal en het Ijs bezljden iets naar buiten zijn uitgebogen. Het reikten zeker reeds een hoogte van meer dan bootje ligt zeer laag op het water; hoogstens een meterl steekt het er een twintig centimeter bovenZe begrepen, dat hun ranke vaartuigjes het uit Van boven is het geheel dicht, met uitm deze woelige zee niet zouden kunnen uithouzondering van een opening ongeveer in het den en besloten daarom, hoewel dit evenmin midden, waarin net één persoon kan plaatsallesbehalve veilig was, maar op het ijs te nemen. Eigenlijk ziet een scooter er dus onr blijven. geveer uit als de kajak van den Eskimo, met Het was een moeilijk karwei om de groote dien verstande, dat de voor- en achterkant schotsen ijs, die onophoudelijk rondom hen niet puntig zijn. De diepte bedraagt zoowat omhoog rezen en hun scheepjes bedreigden, deftig centimeter, zoodat men zijn beenen in bedwang te houden met hun vaarboomen. voor zich moet uitstrekken als men er in zit. Pearsali, die al eens een dergelijk avontuur ledere scooter heeft twee koperen „schaatshad meegemaakt, riep tegen Jerome, dat zij ijzers", zoodat men er zoowel over het nooit meer de kust zouden bereiken... Ijs als in het water mee kan zeilen. Indien de »Indien onze tijd gekomen is, zullen wij wind te sterk of te zwak is, kan de scooter gaan," riep deze terug, „en meer kunnen we worden voortbewogen met een vaarboom, of niet doen..." geroeid met riemen. Hij neeft geen roer, De beide mannen bewaarden echter hun maar een ervaren jager bestuurt het gemaktegenwoordigheid van geest, maar het leek kelijk met den kluiver. Bootje en tuigage zijn wel alsof alle elementen tegen hen samengeheel wit geverfd, zoodat ze in de omgeving spanden, want een abnormaal hooge vloed niet opvallen; ook de jager is in het wit gemaakte de omstandigheden waaronder zij kleed, terwijl hij zelfs zijn geweer wit geverfd voor hun leven moesten vechten, nog des te heeft, opdat dit ook onzichtbaar is. moeilijker. Het eendenjagen zelf geschiedt als volgt: Ten slotte besloten zij, dat, wanneer zij Wanneer er een „luchtgat" in het ijs is bemoesten sterven, zij het samen zouden doen, reikt — en er zijn er altijd wel eenige in de en na een wanhopige poging slaagden zij er baai — dan neemt de jager zijn vaarboom en m hun bootjes dicht bij elkaar te brengen en hakt rond het gat eenige stukken ijs weg, ze achter elkaar vast te maken. Daar de scoodie hij om de scooter opstapelt, zoodat hij als ter van Pearsali de grootste was, ging hij het ware midden in een kleine ijsvesting zit. voorop. Na een poosje besloot hij zeil te hijDan bergt hij zijn mast en zeil weg, en gaat schen. De wind was echter te sterk voor het op den loer liggen, tot de eenden komen. groote zeil, en daarom gebruikten zij alleen De eendenjacht in de Great South Bay is den kluiver. een koud baantjt, en de jnger moet dan ook Ze hadden het luchtgat omstreeks tien uur warm gekleed zijn om het te kunnen uithoudes ochtend verlaten en het was nu reeds den. Zijn geduld wordt echter dikwijls goed halfdrie des middags. Niets wees er op, dat beloond, want de buit kan zeer groot zijn, en het weer beter zou worden en de sneeuw verde eenden brengen een behoorlijken prijs op. borg de kust in alle richtingen voor hun Jerome en zijn vriend vlogen met een flinke oogen. Het was slechts met de grootste vaart in Zuidwestelijke richting over het ijs, moeite dat zij zich in de allesbehalve op een en nadat zij ongeveer zes kilometer uit den dergelijken storm berekende bootjes overeind

OP LEVEN EN DOOD

konden houden. Pearsali stuurde nu met den kluiver, en deed onder de hand de wanhopigste pogingen om de groote Ijsschotsen, die den weg versperden of dreigden zich op zijn bootje te werpen, weg te werken, terwijl Jerome zich eveneens weerde, wanneer dit slechts mogelijk was. Vertrouwend op het feit, dat de storm niet van richting was veranderd, hoopten zij Oak Island te-, kunnen bereiken, dat volgens hun berekeningen zoowat vijftien kilometer naar het Zuidwesten moest liggen. Eer zij daar zouden zijn — zoo zij er al eens zouden komen -i- zou hun leven echter door duizenden gevaren worden bedreigdSoms hoopten de schotsen zich tot ware ijsbergen rondom hun ranke bootjes op en dreigden deze te verpletteren; met inspanning van al hun krachten slaagden zij er echter In aan dit gevaar te ontkomen. Vaak moesten zij een grooten omweg maken om de Ijsbergen te ontwijken, en Pearsali had de grootste moeite om de beste route te kiezen ten einde de Juiste richting naar Oak Island te kunnen houden. De sneeuwvlokken schenen hoe langer hoe grooter en natter te worden; zoodra zij op hun kleeren vielen smolten zij weg en de beide mannen waren dan ook. weldra geheel doorweekt, hetgeen niet weinig tot hun algemeene ellende bijdroeg. Maar zij waren vastbesloten hun leven zoo duur mogelijk te verkoopen en ze hoopten en baden maar, dat de wind niet van richting mocht zijn veranderd. Indien dit wèl het geval was, dan zouden zij hun avontuur zeker niet overleven. Uur na uur worstelden zij tegen de elementen, en soms vorderden zij zoo langzaam, dat zij bijna niet konden zien, dat zij vooruitkwamen. Het leek wel, alsof zij nooit meer land zouden mogen zien; ze waren geheel alleen In een donkere wereld vol geweld van den razenden storm en de krakende en steunende Ijsschotsen. Met groote kracht sloegen de sneeuwklokken in hun gezicht en verblindden hen bijna geheel. Het was nu reeds acht uur des avonds geweest en de duisternis was al gevallen. Doornat, halfbevroren en hongerig en dorstig, ontdekten zij na eenigen tijd voor zich uit een vage schaduw. „Boomen!" gilde Pearsali boven den gierenden wind uit, terwijl zijn tanden klapperden van de koude. „Er zijn hier in de buurt geen boomen," schreeuwde Jerome terug. „Het moét een huis zijn." Ze waren nu zoo uitgeput dat zij er alleen met de grootste moeite In slaagden zich overeind te kunnen 'houden, maar ten slotte bereikten zij toch de strook land, die er voor hen opdoemde, en dat bekend was als Whirlpool Point, op Cap Tree Island... Wat zij hadden gezien, was inderdaad een huis, maar het was onbewoond. Ze wisten de deur echter open te krijgen, legden een vuur aan en voelden zich weldra eenigszins behaaglijk, ondanks het feit, dat zij sinds dien ochtend vijf uur niets gegeten hadden en het thans ongeveer twaalf uur was! Van uitputting Vielen zij spoedig in slaap en toen zij den volgenden ochtend wakker werden, waren zij weer tamelijk fit. Het bleek echter, dat de scooter van Jerome door den storm was losgeslagen en weggevoerd, zoodat hun geen andere keus overbleef dan samen in die van Pearsali te trachten terug te keeren. Gelukkig was de wind gaan liggen en slaagden zij er In, een. ander eiland in de buurt te berei-' ken, dat bewoond was. Hier voorzag men hun van een stevigen maaltijd en omdat het te gevaarlijk zou zijn geweest om samen In één scooter naar Long Island terug te keeren, werd er een boot in gereedheid gebracht, terwijl de scooter op sleeptouw werd genomen. Des Zondagsmiddags bereikten zij Long Island, waar zij in de ochtendbladen lazen, dat men hen reeds als verloren beschouwde, maar wel niemand dan zij zelf kon beseffen, hoe weinig dit slechts had gescheeld...

-26■

,,,;.;',.■ ^f

■ Ä^wa

'-/■

' -J

tM

~

,-.

p* ;M

■:-_.

• .:-<.,-<'•

»v^.

•^■TW-

■£p?*m£z

'£xw$

TEMPELLICHTEM 1

z

f:*-/-

% "V

iN^ i ■g

5* * 'j.

r fl7>■

.■:*''

^

.

^

^ ,

-^

j* \.

m

*hina's tempels worden met de kostbaarste lampen verlicht, welke ter wereld te vinden zijn. Niet alleen dat deze lampen artistiek bewerkt zijn en vaak - vooral de moderne uit kostbare metalen gedreven, doch vele er van zijn ook uiterst zeldzaam, daar het zeer oude kunststukken zijn. Zoo stralen sedert verschillende eeuwen op allerlei feestdagen in de Chineesche tempels de zoogenaamde hoornlampen, vervaardigd uit gesmolten buffelhoorn. Deze stof is doorschijnend, zoodat de vlam er wondermooi doorheenstraalt. De vervaardiging en het onderhoud van deze lampen vereischen een speciale kennis. Van geslacht tot geslacht, door de eeuwen heen, werd deze kennis overgebracht, zoodat de arbeiders bij het uitoefenen van hun beroep een groote bedrevenheid aan den dag leggen. In den hoofdbeuk van den beroemden Sterren-tempel branden niet minder dan acht van deze hoornlampen.

'"»^

ia
Deze kostbare lampen zijn metpaarlen en bittersteen versierd. Bij het binnenkomen bieden priesters den geloovigen wierook aan. Tal van deze lampen zijn insgelijks aan de buiten- en binnenzijde beschilderd. Daar de vlam vaak rook verspreidt moeten deze lampen voortdurend zorgvuldig worden gereinigd. Op onze foto's ziet men arbeiders, die dergelijke hoornlampen beschilderen; verder bespeurt men een hoekje van een altaar en enkele opgehangen exemplaren van hoornlampen in den zijbeuk van den Sterren-tempel...

DE AMATEVR.DETECTIVE

CORRESPONDENTIE 4. Z. te G. — De bewuste militair heeft géén recht op vergoeding van dokterskosten en evenmin van menagegeld. B. R. te B. o Z. — Ik heb uw vraag overgebracht aan den hoofdredacteur; het is niet onmogelijk, dat uw wensch binnenkort vervuld wordt! Het is heelemaal niet noodzakelijk, dat u alle oplossingen instuurt Er worden voor iedere puzzle 'n hoofdprijs en vier troostprijzen beschikbaar gesteld. U stuurt dus maar, wat u heeft kunnen vinden. A. M S. te D — Op uw eerste vraag kan ik u geen antwoord geven, daar ik mij anders op een terrein zou begeven, waarop ik niet tot oordeelen bev.oegd ben. Het is namelijk mogelijk, dat het'verschijnsel iets met uw gezondheidstoestand heeft te maken en daaromtrent kan alleen een medicus u raad geven. Wat uw tweede vraag betreft: een vettigen kraag en dergelijke van uw regen as kunt u heel goed reinigen met tetra. Is de jas werkek«Jn ^T3' erVUil dan kunt u hem laten »toornen, maar het kleedlngstuk moet dan opnieuw waterdicht gemaakt worden. Wanneer rf«?V ar!.dere Vlek in de Ja8 heeft' 8elieve u '"U "'t op te geven, h!rf Ju *r dan een 8peciale behandelingsmethode voor kan geven U had dit in uw vraag niet zoo duidelijk vermeld. Th. J. te V. — Ik kan u nu antwoord op uw beide vragen geven.

• f f

,8 Van l08 Mla ^rVirTT™9 .0nt eweekt *t?*22 a B«n driestrengentouw, dat h?.iH l* 2 u 9 - D|t vveeken dient om de weinig brandbare hu.d van de hennepstengels op te lossen, zoodat de lont langzaam en regelmatig opbrandt Er bestaat voorts ook nog een sPeciaa|9«o™ welLgtrinde ,0nt 9enaamd' die "'t katoenen draden Is vervaardigd welke in een pap van zwart buskruit zijn geweekt Zooals de naam reeds zegt brandt deze lont zeer snel op

terwnlCrhetbL8nt!ntw„0(itrHeen '""Tf Van •a,peter' hout«kool en zwavel. 9 rnee8 al van 8chl Zelf kunt uh9.* 7 ï «tl
Wie van onze speurders ziet kans, het hiernaast weergegeven geheimschrift te ontcijferen? Wij zullen weer een prijs van f. 2.50 benevens twee troostprijzen verdeelen onder hen, die ons 'n juist antwoord zenden. De verdeeling der prijzen geschiedt op een manier, waarbij alle Inzenders van goede oplossingen gelijke kansen hebben op 't verkrijgen van een der prijzen. U gelieve Uw antwoord In te zenden voor 16 Maart aan Mr. Detective, Galgewater 22, Leiden Op briefkaart of enveloppe duidelijk vermelden: Amateur-deteative 16 Maart

^«s DE VLIEGAVONTUREN VAN PETER EN DOTvervoitJ

.c^,r2

1. In het kleine huisje, dat ze op het eilana nadden ontdekt en waarnaar ze nu weer waren terrugsekeerd, zat Peter de krant te bekijken, die ze in de mand hadden gevonden. De menschen dachten, dat zo „De Zilveren Ster" hadden gestolen en waren op zoek naar hen. Daarom durfden ze het eiland nog niet te verlaten, ofschoon ze nu wel benzine hadden.

2. Maar hoe moesten ze aan eten komen? Dat wa» niet zoo gemakkeHJk! Ze hadden alleen maar visch, die ze zelf moesten vangen, en de eerste twee dagen waren ze hiermede in hot geheel niet gelukkig. De arme Dot sloeg zoo ongeveer niets aan den haak. Peters gezicht werd steeds ernstiger. Ze konden op hel eiland verder niets vinden. Wat moesten ze toch beginnen?

J. Dien avond nam Peter bij zichzelf een belangrijk ..* besluit. HH zou naar het vasteland vliegen om er-; voedsel te halen. Toen Dot eenmaal sliep, trok hij zijn vliegpakie aan en sloop voorzichtig naar buiten.■ „Dot zal morgenochtend wel b\ij zijn als ze wakker .■ wordt en hier weer eten vindtl Ze heeft al zoo lang 5 niet genoog gehad. Het is hoog tijd.'' f

4. Hij slaagde er in het huisje te verlaten zonder dat Dot wakker werd en al spoedig was hij bij „De Zilveren Ster" aangekomen. Hij klom in de cabine en zette den motor aan. In een oogenbllk was alles in orde en al heel spoedig ging Peter de hoogte in. Het zou nu wel niet lang duren of hij zou het vasteland hebben bereikt.

5. Snel schoot het vliegtuig door de donkere lucht en Peter voelde zich al weer heelemaal op zijn gemak. Hij was bl« dit avontuur te hebben ondernomen, toen erzieh plotseling eenige felle lichtbundels op hem werden gericht. Het waren zoeklichten. Stel ie eens »m te voor, dat ze voor hem bestemd waren om hei" zoeken. Dat zou niet zoo mooi zitnf

6. Gelukkig slaagde hij er el gauw in aan de stralen te ontkomen en daarna besloot hij te landen. Even later was hij met een licht gezoem van den motor al gedaald. Vlak bij hem ontdekte hjj de lichten van een herberg en Peter maakte zich klaar om daar wat eetbaars ie gaan halen. Vlug trok hij zijn overjas aan om zijn vhegpakje te verbergen.

7. Een oogenblik laterstapte hij vrjjmoedigde herberg binnen en richtte zich dadelijk tot den waard ,Jk wilde iets eetbaars hebben om mee te nemen," zei hij. Terwijl hij sprak, namen twee mannen, die in een hoek zaten, nem nieuwsgierig op. Het was een verlaten streek, waar hij terecht was gekomen en vreemdelingen waren er iets zeldzaams.

8. De herbergier zag Peter verbaasd aan. „Je bent zeker een vreemdeling hier, is het niet?" vroeg hij. Peter knikte. Zijn. hart klopte luid. Ondertusschen bekeken de beide mannen een foto in de krant. Daarna tuurden ze weer scherp naar Peter. Deze voelde zich niets op zijn gemak, ofschoon hü niet vermoedde, dat het een foto was van hemzelf.

9. „Ik vind," zei de een, toen Peter met zijn pakje de herberg verliet, „dat die jongen erg veel op die foto in de krant lijkt." „Ja, je hebt gelijk en ze loven een belooning uit voor dengeen, die hem vindt. Zou hij werkelijk „De Zilveren Ster" gestolen hebben?"

MeJ. M. K.-S. te L. — Ook u kan Ik antwoorden, dat er voor elke KeV^d'^T f- ^ en Vier troostprijzen beschlkbtr worden gesteld. Met iedere puzzle, die u goed oplost maakt u dus reeds een kansje om een prijs te 'verkrijgen. HieruUbe^Spt ü dus merkinT e ^en^ "^

0P te

^uX^tTÄrer^ni8Bt met^teïa.- ""*

,,Jkt

m,J

het

FEBRUARI

^ ^ -or een ^ff. In aan

lk h00P

' ^ " ^'5 -• "0^

be8te

'

dat

u

de

handschoenen rel.

*>K. Si/f QJOA** A&VH.. yi^yAoJ-dtM.

tIehVerbtH;rJ'"v8o0re„n;H~ Hierb,j het r^gde recept voor roereieren: U hebt er voor noodig: 4 eieren, 4 lepels melk of bouillon zout en desgewenscht een ietsje peper, en 30 gram boter. U begS met de tZT£* e kl0P^ met de melk of d«n bouil10"- het zou? en even Seat udfnPHr;,0ndert,;88Chen.hebt U de boter verwarmd. Hieraan voegt u dan de eieren toe en laat de massa dan verder op een vrij

o***,. i

met eenUUho.ftlaan; ^ /P. Van de eieren 9aar W«rdt- ™*£ Idlrwt l^nl tL H, nA" epel 0f iet8 dergelijks van den bodem los, net zoo h.t9nlA „* 9 f6'6 !,erma88a fl^told is. U moet echter oppassen dat On9H?t ^•n,-t tldr009 i8 en het 200d'-a het klaar is opdienen m^nm ?- C,pe kUnt U schillende variaties maken, zooal, roerei met tomaten, roerei met kaas, roerei met peterselie, enzoevoort De Secretaresse van de VOOR U~CLUB. Galgewater 22,

^7r

"■"

^ '-Wir'

don. *4UJf~

^ir* SUUAJ slAAjjtJ CLO&L. \^i

Leiden. • v., ■-.";,■

ll

lucr verzon'c

d

AFDRUKKEN ü".,'r**'ATT »•p^ "" » »ctu.«u roto-* m.t unduldlng Pol., kunt U b.tt.ll.n bij hat Foto.P.rfbur«.u

POLYGOON N.V. Damrak 53 - Amsterdam

i ■

.

Ingen, en 6mi_. vam de politie op het

De hoofdprijs van f. 2.60 werd deze week wl frouw J. Ravensbergen, Nieuwkoop.

0

ri^ÄcVÄ 25 /o REDUCTIE GENIET

■■..,

irvén door: mejuf-

De troostprijzen vielen ten deel aan: mejuffrouw L. JJ B,nl Bink 's-Gra w u venhage en den heer P. van Esch, Vught - <. 8-Qra-

♦ *

DE DUBBELSTER

ivA

WILLIAM POWELL EN

MYRNA LOY

viert binnenkort:

De Dubbele Bruiloft

TANDPASTA (NCDERLANOSCH FABRIKAAT)

reinigt, desinfecteert en polijst Uw gebit sonder bet «lazuur asn te tasten. Tuben

a

25

en

60 oents.

»Eennltuwtucce« dar Matro-8oldwyn-Mayer''

HULP BIJ HETPUZZLEN All« toorten dieren, goden, godinnen, fprsakw., plaaiicn, rivieren munten, malen, gewicht, m»««ri, metalen, ileemoort. voertuigen, wapam, muileklnitrumanten. vaartuigen, iterren woordioorlen, voor-, an achlarvoagsal«, afkortingen, 2e an 3a machten en nog vaal maar, vindt U In onze »aria (6 uitgavan). Prili CO r/ST Buitenland (ook N.O I.) HOOYMAN & ZOON, Curacaostraat 115 Telefoon 85974 Cam. giro M

— 3088

f. - 30 -

Aimtardam-Watt Poatgiro 230660

„Hè", zei de lastige klant, „eindelijk heb Ik mijn voet nu eens in een schoen, die me makkelijk zll." „Dat is geen schoen, mevrouw," antwoordde de bediende. „Dat is de doos, waar ik het laatste paar uit heb gehaald."

Abonné's op dit blad, welke in onze registers fijn ingeschreven en in het bezit zijn van een door onze administratie afgegeven polls, zijn gratis verzekerd volgens polisvoorwaarden: f. 3000.— bij levenslange invaliditeit; /". 000.— bty overlijden; f. 400.— bij verlies van een hand, voet of cog; t. 75.— bij verlies van duim of wijsvinger; /. 30.— bi) verlies ven esn anderen vinger, een en ander

ten gevolge van een ongeval. Is het ongeval een gevolg van een aan een personentrein, tram of autobus em. overkomen ongeval, waarin verzekerde als gewoon betalend passagier reist, dan wordt de uitkeering hii levenslange invaliditeit gesteld op f. 3000.— en de uitkeering bij overlijden op /, 1000..— Da uitkeering dezer bedragen geschiedt door de NIEUWE HAVBANK N.V. te Schiedam.

31 -

Wordt vervolgd

Denk er om bij een eventueel ongeval binnen 3 x 24 uur aan het kantoor der N.V. Nieuwe Havbank te Schiedam daarvan kennis te geven, ook al meent U, dat de directe gevolgen niet ernstig kunnen zijn. Andera vervalt het recht op uitbetaling.

• „Dat heeh die mijnheer van kamer 8 gedaan? Hij

„Hoe kom ie daarbii?" IK

bo^^losr" niet Staan 0aPen, M8ak cctk. KAA,. CtN MAN EN ÊEN PRIJSRAADSEL

,ieVer

mijn

dan overhalen?

- "Sj* '» -- ie verjaardag. Marietje. maar je moet - alleen bmnenshuis dragen."

„Hij i. nu bezig aan het gedeelte van zijn roman, waarin ze ruzie h^ben.'

De pas getrouwde agent: „Heb je gezegd, dat ik één pond aardappelen of twee pond moestmeebrengen.liefste?' Claudette Colbert en Charles Boyer in de Warner Bros-fllm „Vorstelijke Emigranten" (Tovarich) HV

ß*"''..-■{.■■..v,;;'.

^^P

'

J

Tobis-fllm Regie: Richard Eichberg De maharadja van Eschnapoer Frits van Dongen De maharanl van Eschnapoer La Jana Prins Ramigani, neef van den maharadja ... Alexander Golling Fürbringer. architect ..' Hans Stiiwe Irene Traven, zijn verloofde Kitty Jantzen Emil Sperling, medewerker van Fürbringer Theo Lingen Lotte Sperling, zijn vrouw Gisela Schlüter Sascha Demidoff Gustav Diessl Sadhoe. radja van een Indisch bergvolk Olaf Bach

m

%

Architect Fürbringer heeft de opdracht van den maharadja van Eschnapoer, om voor hem een gigantischen graf tempel te bouwen aanvaard en is met z'n medewerker Emil Sperling en diens vrouw Lotte naar Britsch-Indië vertrokken, waar zij al zeer spoedig met den bouw van den tempel begonnen zijn. De voortgang van het werk wordt door een waterval in de onmiddellijke omgeving zeer sterk belemmerd en Peter Fürbringer vindt bovendien bij z'n Inlandsche architecten niet veel medewerking. Daar komt nog bij, dat z'n humeur er niet op vooruitgaat omdat z'n verloofde Irene Traven nog steeds niet naar Indië komt, maar in gezelschap van den maharadja en diens neef Ramigani van de eene Europeesche metropool naar de andere trekt. Wat Peter echter niet kan weten, is, dat de maharadja van stad tot stad trekt op zoek naar de maharani, die als Indische danseres in groote variété-theaters optreedt. Wanneer zij echter onverwachts in een plaats opduiken, zorgt Sascha, Sitha's manager, er voor, dat hij en Sitha nog dienzelfden dag hun contracten verbreken en naar een andere stad trekken. Irene vermoedt, dat achter deze Amerikaansche manier om steden te zien, meer verborgen is dan de maharadja tegenover haar doet voorkomen, doch zekerheid hieromtrent krijgt ze pas in Bombay, waar Sascha pogingen doet om met haar in contact te komen. Een samenkomst wordt echter verijdeld en Irene trekt, zonder achter het geheim gekomen te zijn, met den maharadja naar Eschnapoer, waar zij met oostersche pracht en praal ontvangen wordt. Sitha is inmiddels door Ramigani gevangengezet in diens paleis in de onmiddellijke nabijheid van den in aanbouw zljnden graftempel, die — hij verklaart haar dit op echt oostersche wijze — gebouwd wordt voo'r haar! Levend zal zij ingemetseld worden! Het is Sascha echter gelukt onder valschen naam in het kamp der bouwmeesters binnen te dringen. Van hieruit zal hij pogingen aanwenden Sitha te bevrijden. Bij een beioek aan het kamp komt Irene de geheele waarheid van Sascha te weten. Zooveel wreedheid overweldigt haar en ze poogt den maharadja tot andere gedachten te brengen. Tevergeefs! De oosterling is niet te vermurwen. De opwindende gebeurtenissen, die nu volgen, tarten iedere beschrijving en komen slechts bij het aanschouwen tot hun volle recht, zoodat we willen volstaan met te vermelden, dat alles anders afloopt dan het zich na dezen samenloop van omstandigheden liet aanzien.

GRAFTEMPEI TWE-FOE" DFEL

naonumen e ener qrodKe lïerd

V

-

'

Hel kamp c peesche ii wordt overv

GESPREKKEN MET MIJN VRIEND PIETERSEN

4

1ETSOVE

Onxfai de juffiiau^ ni^p De clown is al zoo oud als de menschheid zélf. Wel is waar ontbreekt het ons aan betrouwbare gegevens nopens het steenen tijdperk, maar zal deze onmisbare medemensch daar hebben ontbroken? Niet te gelooven! Hij liet de anderen lachen en verdiende zóó den kost. En eeuw na eeuw snelde voorbij en de clown snelde méé, speelde voor gek en verdiende zijn brood. Als hofnar, in het circus, op de film waar dan ook, hoe dan ook. Clownerie is een familie-aangelegenhcid. Dit nobele vak pleegt van vader op zoon over

te gaan en daarmee vertoont het een treffende overeenkomst met het beulsambacht, dat eveneens gewoonlijk „in de familie" zit en erfelijk blijkt te zijnWij willen ons hier niet wagen aan verdere vergelijkingen tusschen deze overigens zoo uiteenloopende beroepen. Wij herinneren er slechts aan, dat het nog nimmer is voorgekomen, dat in een en hetzelfde gezin zoons in hun levensonderhoud voorzagen door beulswerk én clownerie beide! Het is nu al weer eenige jaren geleden, dat schrijver dezes in Scheveningen een praatje maakte met Hagenbecks chef-down, den grooten Belling. Eerst was Belling erg uit zijn humeur, want hij kwam zoo juist per vliegtuig uit Athene en in de Grieksche hoofdstad hadden ze hem een winkel met belegde broodjes uitgesmeten „omdat de juffrouw aan de kassa niet passen kon", zooals hij zeer gegriefd opmerkte. Dus was er geen land met hem te bezeilen en hij wou geen woord loslaten over zijn zoo mooi beroep. Maar gaandeweg vergat hij toch de beleedigingen, die men hem te Athene had aangedaan en werd hij mededcelzamer over zijn eigenlijken^ werkkring. En met gerechtvaardigden trots vertelde hij, hoe nu reeds sinds 1780 de Bellings clown waren en clown bleven. Alleen een achterneef in Boedapest baarde hem zorg en verdriet. Die was een meubelmagazijn begonnen en trok zich niets aan vßn de familietraditie. En Belling kreeg een tweede driftbui, heviger dan zijn opwinding over den belegden broodjeswinkel te Athene. Zoodat we maar

zeggen willen: clownerie is een familie-aangelegenheid. Broers ziet men zeer veelvuldig tezamen optreden om ons een lach af te dwingen. Moeten wij herinneren aan de Fratellini's, de Rivels, Marx-Brothers. de Bustabo's? Nog vele namen zouden te noemen zijn, maar de lezer zal zich wel reeds gewonnen geven: clownerie is een familie-aangelegenheid! Het circus raakt een beetje op den achtergrond. Nóg slaat het af en toe zijn tenten op, herleeft de luister van voorheen, maar het beleeft toch kennelijk zijn nadagen. De clown moet een ruimer terrein zoeken dan de arena met haar zand en zaagsel, waarvan de maten internationaal gesteld zijn op een doorsnee van dertien meter. De film is er om hem de ruimte te geven, die hij behoeft. Van al die broeders hier bovengenoemd, wordt de aandacht thans het meest gevestigd op de Ritz-Brothers, die eigenlijk heelemaal niet „Ritz" heeten maar: Joaquim. Waarom ,,Ritz" mooier, of verkieslijker zou zijn, weten wij niet, maar deze drie broers zijn daar rotsvast van overtuigd. En het zijn échte broers: Al, Harry en Jim, dat kan ieder gelooven, die hen aanschouwt. Als drie droppels water lijken zij op elkander, het zijn geen dubbelgangers, maar drie-dubbelgangers! De film is hun domein en zij vragen in het bijzonder de aandacht in hun nieuwste product „Je kunt niet alles hebben" („You can't have everything"), waarin zij met Alice Faye en Don Amcche de hoofdrollen vervullen. Al eerder (in „Park-Avenue" en „Een meisje uit duizend") kwamen zij op het doek, maar thans komen zij pas goed los. En doen daverend dwaas. Gelijk het hun plicht is. Zoodat wij lachen. Gelijk het ónze plicht is. Nu en immer.

e leest vaak over Europeesche film- . acteurs en -actrices, die de oude wereld verlaten, gelokt door dollars, vele dollars, om in de nieuwe wereld hun geluk te gaan beproeven." „Inderdaad, lees ik daar vaak over. Maar wat wou je me eigenlijk vertellen?" „Wel. het engageeren van de beste onzer Europeesche filmkrachten is vaak voor de film-industrie aan deze zijde van den Oceaan een strop. Gelukkig staat daar tegenover, dat de agenten der Amerikaansche filmmaatschappijen veel Europeesche tooneelwerken voor verfilming aankoopen, zoodat weer vele dollartjes de reis over den Oceaan maken om in Europeesche zakken te belanden!" „Vertel eens wat voor tooneelwerken er alzoo worden verfilmd?" „Nog onlangs is er veel succes behaald met de verfilming van „Angel", oorspronkelijk een tooneelstuk van den Hongaar Melchior Lengyel, en regisseur Lubitsch is thans bezig met de verfilming van „Blauwbaards achtste vrouw" van den Franschman Alfred Savoir. Verder werkt men aan „De gele nachtegaal", naar een tooneelwerk van den Weenschen auteur Hermann Bahr." „Dat is al heel wat!" „Maar er is nog meer. Mitchell Leisen zal de regie voeren over de filmbewerking van een Engelsch stuk „French without tears", dat momenteel met veel succes in Londen en New-York loopt, en geschreven werd door Terrence Rattigan. „In 't Witte Paard", de bekende succes-operette van Hans Muller en Ralph Benatzky, wordt verfilmd, evenals het Fransche stuk „Vorstelijke emigranten" van Jaques Deval. Men is ook bezig aan het draaiboek van „Jean", van den Hongaarschen schrijver Ladislaus Bus Fekete, en aan een stuk van Louis Verneuil en, Georges Berr. Zelfs Finland zal binnenkort een van zijn auteurs als geestelijk vader van een film zien. „Hulde, daughter of parliament" dat door Hella Wüolijoki geschreven werd, is namelijk door Paramount ter verfilming aangekocht."

Geen €CHrScHé\Pin6?-noes neeff

„1WftONMlS8Aft£ V«OÜW€N" Mfr (.ofleTTA yowrts, viftsimA grtocc e» wAAnaA

flA-^ré«?.

Regie: Raymond B. McCaraey. Universal-film. Mary Callahan Jeff Langan Wilbur Babcock Mr. Kester Mr. Bisbee Millie

Nan Grey. Kent Taylor. Jack Smart. Hobart Cavanaugh. Richard Carle. Louise Beavers.

^-^«^ BBK^S^'^r ^^^^ ^k '^S ^L.< ;.|A\ BHÉA

'

\

x ary. Callahan is huishoudster in ecn modelwoning. Op een goeden dag vindt zij in een der bedden een Kent Taylor en Nan Grey jongeman, die er op zijn dooie gemak ligt uit te rusten. Het is Jeff Langan, een werklooze reiziger en Marys eerste impuls is de politie te waarschuwen. De jongeman ontwapent haar echter met zijn slagvaardigheid en geestigheden, zoodat Mary hem ten slotte een ontbijt voorzet en hem ongehinderd laat vertrekken. Enkele dagen later komt Jeff in den stroomenden regen weer eens aanloopen. Er wordt juist een prijsvraag door de radio uitgezonden. Het jonge paar, dat den besten brief inzendt met vermelding van het ^^•".i, ^ feit, waarom het zich gelukkig acht, ^^ __^—,^—_^^— ïfr" ^fe^^P^^^ za' den prijs wini^^M^^^^B^ 9£ ■ |B| nen, een cheque van vijfduizend dollar. Voor de grap nemen Jeff en Mary S- aan, dat zij getrouwd zijn en stu— ren hun brief eveneens in. Jeff neemt het ecne baantje na het andere aan en Mary Jack Smart en Nan Grey ^ hcm in weken |Y|

niet. Tot haar groote verrassing ontvangt zij echter de mededeeling, dat Jeff en zij tot winnend paar van den wedstrijd zijn uitgeroepen. De organisatoren zullen haar dienzelfden avond nog komen bezoeken om het geld te overhandigen. Radeloos tracht Mary Jeff te bereiken. Zij hadden namelijk in den brief geschreven, dat hun geluk zijn hoogtepunt bereikt had in een volmaakt huiselijk leven en kinderen, Jeff zorgt er voor, dat er dien avond kinderen aanwezig zijn, maar als de cheque hun eenmaal ter hand is gesteld, komen de ouders van de kinderen, ongerust over het uitblijven van hun spruiten, opdagen en alles is verknoeid. De organisatoren begrijpen echter wel, dat zij het geld niet kunnen terugvorderen en eischen, dat Jeff en Mary in het huwelijk moeten treden. Een bevel, dat met bekwamen spoed wordt opgevolgd. Nan Grey. Jack Smart, Margaret de Wade en Hobart Cavanaugh.

^iocdai^laèw\^.„.

9 3kl>

;■

■■

,

18de J. No.9.l2M „u

mnmtmi

<ö

CIMEMA& THEATER

■IBJUBIIKJJ

ir

w

A

*?&

■

^^•huil

wp

,a,(J|ll?^^^

N:

1

X

■^

:3»^

^ *

•Ö»^

» "V . M,

,^4-

I i •

X -

' $ ■

■

.

.

.

^

■■,

c?;

•".

■'"^"■■■•"%_«

• ;^ Si«

KB!

•;

MARIJRö /äHO

AFBEELDING IN KLEUR MULTICOLOUR PICTURE