18de
Jaargang
HET WEEKBLAD CIMEMAs
No. 17 - 7 Mei 1938
THEATER
,* I
i
■
S| ,
FRANCES DEE Eb JOEL MC CRE.^
WALLACE BEERY IN DE M.G.M.-FILM „DE SCHRIK VAN BRIMSTONE"
F D L M
DSU A,
MARION SHILLING
HASS ARD SHORT
werd te Denver, Colorado, geboren. Haar vader waa directeur van een reizend tooneel-ensemble en op llenlarigen leeftijd debuteerde Marlon bij dit gerelschap. Toen zi) zestien was. vertrok zij naar Hollywood en kreeg een (ilmcontract. Haar cerate film was „Wise girls". Daarop volgden ..Forgotten women" en ,,Shop angel". Zij is thans bij de RKO-Radio getngageerd, doch vertolkt nog slechts kleine tollen.
werd te Kohomo, Indiana, geboren. Hl) waa oorspronkelijk kantoorbediende, werd daarna reiziger in damesmode-artikelen en ten sloite acteur. Short bleek een zeer talentvol typeur te zijn en hij beproefde daarom zijn succes te Hollywood, Carl Laemmle engageerde hem voor de Universal: twee jaar later werd hij aas de M,G,M, verbonden. Bij deze firma is hij thans nog -werkzaam.
ANNE SHIRLEY kwam reeds op zeer jeugdigen leeftijd naar Hollywood en werkte daar als figurante. Jarenlang leed zij honger, totdat een regisseur haar ontdekte en haar een kleine rol toevertrouwde. Zij behaalde succes en vervult thans belangrijke rollen. Haar bekendste films zijn .,M' Liss", „Chatterbom" en „Make way for a lady".
■
is vele jaren als circusclown werkzaam geweest. Daarna werd hij voor een revue te New York aangezocht en een faar later vertrok ,Shy naar Hollywood, Edgar M«cGregor'engageerde hem voor de Metro-Goldwyn-Mayet en in de film „Good news" vervulde hij onder regie van Nick Grinde een groote rol. Thans filmt hij weinig.
CONSTANCE SHOTTER bezocht een tooneelschool te Londen en debuteerde in een schouwburg te Edinburg. Monty Banks ontdekte haar filmtalent. Hij liet een proefopname van haar vervaardigen en toen deze gunstig uitviel, sloot zij een contract met de British International Pictures, Haar bekendste rol is die in „For the love of mike", Constance behoort tot de meest vooraanstaande Engelsche filmactrices.
SYLVIA SIDNEY aanschouwde den lOden Augustus te New York het levenslicht. ZIJ debuteerde in de rolprent „Through different eyes" en heeft nadien In ontelbare films, in Amerika en Engeland, successen geoogst, zoodat zij thans tot Amcrika'a bekendste sterren behoort.
ROBERT SHIRLEY
WINIFRED SHOTTER
is wel geen filmster, maar toch mag zijn foto in dit A.B.C, niet ontbreken, want hij is een zeer belangrijk personage in Hollywood. Zijn taak bestaat uit „geluldmixen" en hierin «'« 'li' ,-?** Imp- «••' hij een langdurig contract met de Mctro-Goldwyn-Mayer heeft afgesloten .tegen een salaris, dat menige filmster hem benijdt.
JOSEF SIEBER
werd den 5den November te Londen geboren. In 1918 debuteerde zij aan het Apollo Theater te Londen. Spoedig viel de aandacht van de filmwereld op haar en achtereenvolgens speelde zij in: „Mischief". „A night like this" en „Jack's the boy . Daarna sloot zij een contract met de MetroGoldwyn-Mayer te Hollywood.
werd te Berlijn geboren. Hij bezocht In zijn geboortestad de tooneelschool van Max Reinhardt en debuteerde in het „Deutsche Theater". Nadat hij In eenige film« gefigureerd had, werd hij «an de Universum Film AG. verbonden en speelde in „Menschen ohne Vaterland" een belangrijke rol ■■ Thans treedt hij weinig op dtn voorgrond.
Claire Trevor in „De gemaskerde vrouw" Eenige jaren geleden verscheen er een boek, dat in zeer korte trekken het volgende behelsde: In een vrij groote stad kwam een multimillionnair bij het gemeentebestuur met het volgende voorstel: hij wilde zich daar vestigen en er zijn paleis laten bouwen, maar daartoe wilde hij de beschikking hebben over het prachtige stadspark, dat in het centrum der gemeente gelegen was. De kwestie was dus als volgt: de stad zou daardoor een ongewoon rijken inwoner winnen, nieuwe werkgelegenheid zou zich in ruime mate voordoen, de Fiscus zou een feest beleven, allerlei andere goede dingen zouden in zicht komen, maar men zou het prachtige park, dat zoo geliefd was, kwijt zijn. Want de nieuwe eigenaar wilde er dan een hoogen muur rondom bouwen en het zou niet langer voor het publiek toegankelijk worden gesteld. Na rijp beraad en hevig debat besloot de raad het voorstel van den vreemdeling te aanvaarden, wijl deze zich anders onherroepelijk elders zou vestigen en het voordeel van zijn inwoning zou komen te vervallen. En de rijkaard kocht het park, trok aanstonds dien hoogen muur op en de stad was haar voornaamste attractie kwijt. Met dat al had tot dusver niemand zijn gezicht gezien. De onderhandelingen waren alle schriftelijk verloopen, de muur rondom het park onttrok hem vervolgens aan aller blikken. De zonderling ging. bovendien nimmer uit. En nu brandden de inwoners dezer stad van matelooze nieuwsgierigheid, niemand had rust of duur meer, men wou en zou weten, hoe die geheimzinnige figuur er uitzag! Eindelijk riep men de hulp in van een vlieger, die met zijn machine een noodlanding op het groote grasveld van het park zou moeten uitvoeren. Dèn zou de bewoner van het nieuwe paleis zijn aanschijn toch 'wel vertooncn.... Dit mislukte, andere plannen werden geprobeerd, het werd een sensatie van
den allereersten rang en dat relaas nan\ vrijwel het geheele boek in beslag. Ten slotte slaagde iemand er in het gelaat van den geheimzinnigen man te aanschouwen. Het was .... een héél gewoon gezicht, met oogen, neus en mond en niets opmerkelijks.... Dat brandende verlangen om het gelaat van den medemensch te zien .... dat vormt het hoofdthema, daaraan dankte dit boek zijn ontstaan en dat bepaalt zijn menschkundige waarde. En aan dat boek moet men onwillekeurig denken bij het zien van de 20th Century-Foxfilm ,,De gemaskerde vrouw" („Big town-girl"), welke film ons wel is waar een gansch ander verhaal vertelt, maar waarin ditzelfde verlangen tot uiting komt. Het betreft hier een zangeres, die met het grootste succes voor het publiek optreedt, doch die daarbij steeds en voortdurend gemaskerci blijft. Waar zij zich ook vertoont, het kleine, zwartzijden masker blijft haar gelaat verbergen en wéér doet zich de vraag voor: „Hoe ziet zij er uit?" In dit geval zijn het bepaaldelijk de journalisten, die zich tot levenstaak hebben gesteld de identiteit van deze vrouw (die zegt een Fran^aise te iijn) vast te stellen en talloos zijn hun listen, talloos ook het aantal malen, dat zij worden doorzien en hun toeleg mislukt. Dit is een ongelijke strijd, want de journalisten beseffen niets van den ernst van het motief; zij begrijpen niet, dat het voor deze gemaskerde vrouw niets meer of minder dan een levenskwestie is, vermomd te blijven. Maar, levenskwestie of niet, er is één ding, dat het menschdom niet verdraagt: te moeten raden naar het uiterlijk van zijn evennaaste. Wij willen elkander zien en het leidt tot groote opwinding, zoodra een onzer zich — om welke reden ook — daaraan poogt te onttrekken. Dat bewijst dat boek, dat bewijst deze Amerikaansche film, hoé verschillend zij overigens ook mogen zijn!
een film veSplezen tijd, onder regle väm Abet Gancc — Filmtru^Apsterdanijpk met Victor Francen, Line Noro, Marie heÊft-' Georges Sa il lard, Paul Amiot, Rollin, Andre Nox, Walter, Jean-Max. Renee Devillers en de Organisatie van Oorlogs-InvaUden.
vrouw, die de oude man liefhad), de eigenaar lie fabriek moet worden, lenri en Jean rijn vrienden geworden, maar 2ij den beiden van Ediths dochter Helene, en th helpt daarbij Henri, daar zij jaloersch is, dat i nu haar dochter liefheeft. Dan komt Jean ge1 met zijn uitvinding. D^ twee vrienden onderdelen met de legerautoriteiten over den verort voor den Wapenstilstand in 1918 zendt p ervan, waarbij Jean den éfsch stelt, dat zijn kapitein Henri Chirnay een patrouille uit, inding alleen voor vcrdedigings-doeleinden onder leiding van den vroegeren officier kt zal worden. Men probeert hem teoverre Jean Diaz, Diens stadgenoot Francois Laurin maakt, E voorwaarde te laten schieten. Dan ziet DL hiervan ook deel uit, maar hij gaat pas mee, wanstafkaart, waarop de positie.4?r beide fcgers neer Diaz hem heeft gezworen, dat er tusschen voor C cn rJt * Wapenstilstand staat aangegeven. e OU ïr V!^7 *^M <*«* schok en kan h4 weet. dat Jean verhees geweest op Edith. hts Ik ^^^ .. ik beschuIdi .... Op den dag van den Wapenstxlstand vmdt men^n paar jaat ^ ^^ ^ Hélènc » de patromlle terug, elf dooden en Jean Diaz zwaar [wd. jea^ ^ door ^.^ wordt v 'lee»d gewond. Deze herstelt wel, maar men s aagt er «t bij hcn in, Hcnri hccft het nt ^tk^ht met m eenige staalsplmters mt zijn schedel te ver- 8 nu schatrijkt Dan drei t „ ^^^ cen w.,deren. Bi, zijn terugkomst in St. Paul is Jea?i. j^ 2ict de2elfde ^fy^^^ 2ijn tc, zeer koel tegen Edi h, die er mets van begnjpt^ ineenstorting veroowaakte, terug, en herkrijgt Jean kngt toestemming van den directeur van
leur-kogels bestand is. Twintig ,aar na zij^ vesü- iveldcn 0p uit hun «en Debbewoners van gmg wordt hij. weggeroepen door een bnef va»;fL s vroe e w<)onplaats w,ilcn hem Verbranden, zijn vroegeren directeur, die stervende is. Jean at hij de dooden opriep, maar de opgestane moet voor de uitvoering van zijn laatst en wil zor- aten voeren hem mee. Ze houden in alle lanen, die behelst, dat Henri Chtmay (de zoon van vliegtuigen. treinen en soldaten tegen. Dan geven de verschillende regeeringen toe, In groote proclamaties wordt bekend gemaakt, dat de oorlog voorgoed tot het verleden behoort. Eerst dan zoeken de dooden hun graven weer op en Jean Diaz is de laatste, die bij Verdun in het graf afdaalt.
Jean DIai (Victor Francen) met Hélène'»
In 'n granaattrechter
Victor Francen en Line Noro.
voor de kijkgaatjes-machines langzaam maar zeker teruggeloopen. Adolph Zukor heeft een vaag begrip van wat er aan die kijkmachines ontbreekt, maar zeker weet hij het niet. Er moet iets anders komen! Opnieuw heeft de weesjongen van Ricse een oude wereld achter zich gelaten. Ergens aan den anderen kant van den gezichtseinder moet een nieuwe wereld met nieuwe zakelijke mogelijkheden liggen. Adolph Zukor moet zich een weg kappen door het woud van moeilijkheden, dat hem scheidt van deze wereld die hij niet kent, slechts vagelijk vermoedt. De strijd begint opnieuw. De verborgen goudmijn. „There is no commercial value in it," had Edison van zijn zonderlinge uitvinding, de kinotoscope gezegd. Waarlijk, hij scheen gelijk te gaan krijgen. De Penny Arcades maakten het niet best! Het publiek scheen er genoeg van te hebben. Een andere toepassing van de levende fotografie scheen ook al geen groote belangstelling te oogsten. Wie die nieuwe toepassing precies had uitgevonden wist eigenlijk niemand, maar zeker is. dat twee broers in Frankrijk — Lumière heetten ze — hun aandeel aan deze nieuwe toepassing hadden geleverd. Ze hadden het kljk-door-het-gaatje-principe losgelaten. Als een filmpje in Edisons kijkkastje drie minuten duurde, bracht de machine twintig maal vijf dollarcenten per uur, is precies een heele dollar op.
Adolph Zukor mn i»tmm Laiky blj hat ontw*rp*n dmr «tHdlo'l hl Hallywood
De Penny Arcades, de Nickelodeons, de Peepduizend dollars in nikkelen stuivers de gleufjes into-hole-machines, de Kinotoscopes van de kljk-door-het-gaatje-machines. De vennootkortom alles wat met fotografie op celluloid schap maakte twintig percent winst. te maken had, trok van den aanvang af groote Niet alleen leege, ook volle kisten kunnen twisbelangstelling. ten maken. Er verdrongen zich van 's morgens vroeg tot De vennooten kregen ruzie met elkander. Hevige 's avonds laat duizenden en duizenden menschen ruzie. Niet te beslechten ruzie. voor de Arcades. Om de leiding van de zaak; vijf hanen in een Maar het bleef een vermaak voor de volksklassen. hok moet tot oorlog leiden. En de vijf waren haMenschen uit betere kringen, die voor vijf cen- nen, vechthanen. ten door het gaatje wilden kijken — en dat waren Om de wijze van exploitatie; moesten de muzieker genoeg — trokken eerst om niet herkend te mekaniekjes er uit om plaats te maken voor meer worden, hun oudste kleeren aan. peep-into-the-hole-machines? Belangrijke vraag, Adolph Zukor, de rijke bonthandelaar, die zich want elke machine bracht geld op. in luttele jaren tijds tot een gezeten burger had Maar de meeste ruzie kreeg men om de vraag weten op te werken, hoorde door zijn ouden vriend of men moest uitbreiden of niet. Max Goldstein van de financieele mogelijkheden Adolph Zukor, die bonthandelaar was gebleven der Penny Arcade. Hij voelde er echter niet veel en zich slechts zoo nu en dan met de Arcade bevoor, doch de betoogen van zijn vriend waren zoo moeide, had een'prachtige theorie: „Als dit ding dringend en zoo overtuigend, dat hij zich eindelijk hier goed gaat, moet het overal goed gaan. Daarom liet overhalen om er de zakelijke mogelijkheden moeten we ons niet beperken tot een enkele Areens nader van te bekijken. cade en de rest van het terrein overlaten aan onze Max Goldstein had de zaak goed ingezien. concurrenten Neen, overal waar we kunnen Zelfs een van elk zakelijk inlicht gespeende moeten we Arcades stichten. We moeten trachten moest zien, dat een Penny Arcade een goudmijn het monopolie van deze goudmijn te verwerven." kon worden. Wie zoo redeneert, moet wel een groot vertrouZukor leende Goldstein dus de gevraagde drie- wen hebben in de toekomst van de levende fotoduizend dollar niet. Met twee anderen maakten grafie. Dat vond ook zijn compagnon in den bontzij een vennootschapje, dat een Penny-Arcade zou handel. „Waarom ga je dan niet uit de bongaan exploiteeren. ten en in de film?" was zijn vraag. Toen men het over de verdeeling van de aanInderdaad, die vraag had Zukor zichzelf al deden, de wijze van exploitatie en honderd andere meermalen gesteld. zaken bijna eens geworden was, kwam er een Een denkbeeld krijgen, het denkbeeld uitvoeren vijfde, vennoot bij: een zekere Marcus Loew, ook en alles in den steek laten om de gedachte vorm te een bonthandelaar. geven, was zijn geheele leven een sterke karakHij had op de een of andere manier de lucht tertrek. gekregen van de plannen, die het viertal uitbroedHij verkocht zijn aandeel in de bontzaak. de. Ook hij zag er wat in. Vroeg of hij niet voor Adolph Zukor werd showman. een paar duizend dollar kon meedoen. Het werd een geweldig fiasco. Wie zou bij den aanvang van zulk een groot Want wel lokte de wereld van klatergoud en zakelijk avontuur zijn risico niet zooveel mogelijk schoonen schijn hem met duizend verleidingen, maar verkleinen? Loew kreeg dus voor tweeduizend dolde eigenaardigheden van het vreemde beroep blelar aandeelen. ken even zoovele beletselen op den weg naar het De Penny Arcade werd geopend. succes. Max Goldstein had inderdaad een juist inzicht De smaak van het publiek, dat bonten jassen getoond. Het eerste jaar passeerden ruim honderdkan betalen is anders dan die van het publiek, dat
Ä3
geen theaters wil of kan bezoeken en zich met een stukje film voor vijf centen vergenoegen moet. Adolph Zukor, koppig en taai, verdedigde zijn opvattingen omtrent de exploitatie met hand en tand. Hij verkondigde denkbeelden omtrent de te vertoonen films, die zijn compagnons met angst en beven voor de toekomst vervulden. Hij stelde zoowaar eischen aan de qualiteit van de waar, die zij den kijkers verkochten ongehoord feit in die toenmalige wereld van kermisvermaak. Hij had verder eigenzinnige denkbeelden omtrent den duur der vertooningen. Hij verkondigde vage theorieën, die hier op neerkwamen, dat hij andere menschen dan alleen maar de volksklassen met de kijkmachines wilde bedienen. De compagnons waren het al spoedig met elkander eens: Adolph Zukor was een gek, een gevaarlijke dwaas en fantast. Hij moest er uit. Vier tegen een! Het zou een mooie titel zijn geweest voor een filmpje in een van de kinotoscopes. Het zou ook een mooi onderwerp voor een spannende film kunnen zijn, maar dan een film met een ander einde, want in deze „film" overwonnen de vier! Zóó ging het in de werkelijkheid. De compagnons smeten den gevaarlijken Adolph Zukor uit de vennootschap. Daar staat hij nu, Adolph Zukor. De bonthandel heeft hij vrijwillig verlaten. . Hij verlangt naar die oude wereld ook niet meer terug. Hij heeft een schemer gezien van een andere wereld: de wereld, waarin de menschen zich voeden met illusies. Hij is precies tweehonderdduizend dollar kapitaal rijk. Zijn weg heeft hij gekozen: hij blijft in de vermaaksindustrie. Er is slechts een moeilijk probleem, dat hem bezighoudt: welk deel van de vermaaksindustrie zal hij gaan veroveren? Want in de laatste maanden, die aan zijn definitieve uitwerping uit de Arcade-vennootschap voorafgingen, is de belangstelling van het publiek
„Maak het gat zoo groot, dat honderd menschen er tegelijk doorheen kunnen kijken en je ontvangt honderd dollar per uur," was hun inval. Ze maakten dat gat van linnen. Ze gingen de filmbeelden doorlichten met een sterke lamp en projecteerden ze door een samenstel van lenzen. De honderd, of tweehonderd of duizend bezoekers zaten in gemakkelijke stoelen in het donker en voor hun oogen, op het witte doek zagen ze schaduwen verschijnen. Je zag de bladeren van den boom; een windje suisde; de bladeren bewogen. „Dat kan niet," zeiden de menschen. „Er staat iemand Bij het doek, die het linnen zachtjes heen en weer beweegt daardoor lijkt het alsof de bladeren bewegen." Maar de schaduwen bewogen in werkelijkheid. Op 18 December 1895 verdrongen de Parijzenaars zich voor den ingang van het Grand Café op den Boulevard des Capucines, waar de Lumières hun eerste voorstelling gaven. Zou Edison tóch ongelijk krijgen? • Zou er inderdaad in die uitvinding van de levende fotografie geld zitten? In 1897 brandde tijdens een filmvoorstelling in den Bazar de Charité in Parijs dezaal uit. Honderdtachtig personen kwamen om het leven. Europa schrok. . Men had niet geweten, dat die nieuwe uitvinding zóó gevaarlijk was.
Hary Plcklerd In aan van haar aarala Ulm«
Wie zijn leven lief had bleef uit de buurt van die gevaarlijke kino-tops. Edison had toch wel gelijk: there is no value in it! De nieuwe toepassing van de levende fotografie had ook in Amerika bekendheid verworven. Precies als indertijd, toen de eerste peep-into-thehole-machines op de markt kwamen, waren er ook nu weer dwazen, die hun geld — en nog liever het geld van anderen — in het nieuwe artikel wilden wagen.
Bntly Campion, aan» aan faaroamdhald, In aan dramatlMha M«na
Maar ze hadden het moeilijker dan Max Goldstein, die indertijd van Adolph Zukor drieduizend dollar had losgekregen voor de Penny Arcade. De menschen-met-geld zagen er niet veel in. Als de menschen den flauwen kost in de Edisonautomaatjes niet meer wilden zien, waarom zouden ze dan diezelfde flauwiteiten wel in een zaal, op stoelen gezeten, gaan genieten?
(Wordt vervolgd)
Uly Langhbiary, dia In 191S da haaldral »pa«Ida In „Haar buurmant »rouw"
DPIE MALLE VALLEP (Life begins at college) Ritz-Brothers In ez Janet O'Hara Trainer O'Hara George Black Bob Haynor De radio-verslaggever Miss Murphy T^ Edwin Cabot De scheidsrechter Trainer Burke 20th Century-Foxfilm.
het elftal is hevig op O'Hara's hand. Het feit, dat de icr zoo'n aardige dochter Janet heeft, zal daar stellig zi vreemd aan zijn. De Indiaan George Black blijkt Joan D Gloria St sschen een enorme aanwinst voor de sport. Zijn Fred _ S taties zijn fenomenaal en als straks de concurreerende Nat Pendl geschool wordt uitgedaagd, zullen ze met Georges Dick Balo een partijtje rugby spelen, waar men over honderd Ed. Thorg. ■ nóg van zal spreken! Majorie We r wordt echter geïntrigeerd en wel op allerlei wijzen. J. c. N^^"^ ridde°lijke)''echt Sp0rtievê figuur, heeft lan U Norman gebaar ook verwoede vijanden! Tot zijn vrienden rl e iwcl behooren de Ritz-Brothers, drie doodarme Regie: William A. S(lenten) die tijdens hun studietijd in hun eigen
I• '
Dick Baldwin en Gloria Stuart. C^R
Lombardy-College is een van die genoeglijke A :nS0.nf ^ moeten V00r2ien ^ ^ kleer' nkaansche universiteiten, die aan haar studei ^ 20U ^chijnUjk toch nog goed zijn niet alleen wijsheid, maar ook een zonnige jefaan) indien ^ George Black ^„3 vr^ verschaft en waar naast de dorre studie aan een wedstrijd had deelgenomen, die de sport een belangrijk hoofdstuk vormt. r geld werd gespeeld. Hij is dus geen den; aanvang van deïi nieuwen cursus wdj^ meer maar' professiónal en wórdt aller opmerkzaamheid getrokken door een, clfder ^^ vlak- voor den diaan („Noem mij maar: George Blaclden wedstry'd> gediskwalificeerd. Daardie op een onvergetelijke wijze ontgroir wordt de J loe| heTOoM van zijn ^ste wordt, maar die tevens een goede ka . tt f 0 J raad blijkt te zijn. En verder is de sens f er is dat de aanvoerder van ZAJ'Ïï I g^ ^ m et fut' o3' team tijdens0den wedstrijd moet ui'tval,heden zyn, Jic den trainer van het Ru^ wijl hij 2ijn sje^been Jhceft gebroken, elftal, den ouden O Hara, terzijde wi^ ^V er leelijk uit te |ien voor schuiven en in zijn plaats een meuwe, ;nbard Coll en 2;jn trainer> Maar het gere kracht benoemen. Daarvoor bes de'^f de ^lskracht en _ niet
If /^T ff ' ^ f^8 ^rl- l vêrgetln de invallende Ritz-Brothers d€re 1 11 ffStnW "" ^Lombardy . "rT " h u^gen Lombardy College tóch de overT afgedankt, waarna hem ining en Bob Haynor (de aanvoerder) overgenomen. Sindsdien heeft de laats jgt zijn Janet. noemde Universiteit echter nooit meer wedstrijd gewonnen. Doch de aanvoei De drie malle invallers zijn nog niet aan de beurt.
Nat Pendieton, Dick Baldwin en Gloria Stuart
'
De Ritz Brothers zijn van alle markten thuis.
ORIGINEEL IS MOEILIJK TE LEZEN ORIGINAL IS DIFFICULT TO READ
GESPREKKEN MET MIJN VRIEND PIETERSEN
m
MICKEY ROONEY IS VAN VELE MARKTEN THUIJ
^ :*
J
's het leven in Hollywood eigenlijk erg duur? Mij dunkt van wel in zoo'n luxe stad." „Inderdaad, Pietersen, Hollywood is een dure plaats en uitgaan kost er meer dan in welk mondain vermaakcentrum ook." „Zijn er ook wel eens voetbal-wedstrijden?" „Zeker, waarde vriend. Maar de toegangsbewijzen voor een voetbalwedstrijd van eenig belang kosten al gauw tien dollar, en wanneer men er te laat voor is en men moet de kaarten van de opkoopers betrekken, nou, dan telt men wel vijfentwintig dollartjes neer. Wil men liever de paardenrennen bezoeken, och, dan betaalt men grif dertig dollar entree." „Zijn de restaurants ook duur?" „In een eenvoudig restaurant komt een diner op vier dollar per couvert en wanneer men een chique restaurant als het Café La Maze het Victor Hugo of het Trocadero bezoekt, is het gebruikelijk vijf dollar voor een goede tafel neer te leggen. En wanneer dan de rekening meer dan vijfentwintig dollar bedraagt, dan krijgt de kellner ook nog eens vijf dollar. En de rekenmg is al heel gauw meer dan vijfentwintig dollar." „Wordt er ook gespeeld in het filmparadijs?" „bedoel je misschien voor de film?" ..Weineen, dat weet ik natuurlijk wel! Ik bedoel hasard of zoo." „Ook dat. Maar dan telt men eerst als entree honderd dollar neer. Dat hindert echter niet zoo erg, want geplukt wordt men er toch. Als men bijvoorbeeld zijn auto voor een restaurant wil parkeeren dan kost dat een dollar. Huurt men een auto voor drie uur met inbegrip van een chauffeur, dan betaalt men vijfentwintig dollar. Wil men zijn aangebedene met een boeket orchideeën verrassen, dan legt men twintig dollar neer, maar met zoo'n boeketje hoef je met bij Kay Francis of Greta Garbo aan te komen. „Nou, ik merk het al, ik moet eerst salarisverhooging hebben, voordat ik in Hollywood terecht kan!"
«r«*
■- #.x \ .
■
l ♦
v^.^
1+
'•^,*->».
ONZE WEKELIJKSCHE PRIJSVRAAG
i-2 -•■>■ ,
Vraag vierhonderd drie en tachtig Wat beteekenen de letters CD op het nummerbord van een auto? *<-
Wij stellen een hoofdprijs van / 2.50 en vijf troostprijzen beschikbaar om te verdeelcn bnder hen, die ons vóór 24 Mei (abonné's uit overzeesche gewesten vóór 24 Juni) goede oplossingen zenden aan ons redactie-adres: Galgewater 22, Leiden. Op enveloppe of briefkaart gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 483.
'Vrs
*»
r^ : - ■--:<■-
DE OPLOSSING Vraag vierhonderd negen en zeventig De Asen waren de goden in de Noorsche mythologie. De hoofdprijs kon ditmaal worden toegekend aan den heer H. van Til te Doetinchem. De troostprijzen werden verworven door den heer F. P.' Harte te Rotterdam, den heer A. Visser te Veendam, den heer A. Prins te Rotterdam, den heer H. Verheul te Sliedrecht.
mm
' bovendien op zijn vrije Zondlfeen „captain" van het Fairfax High School Football team, dat hijTberoemd maakte en waarvan hij de links-half is. " Misschien zijn bekendste rol was tot dusverre de scheepsjongen uit Stoxmduivels. Maar reeds gaat de faarti over de wereld van zijn hoofdrol in de sportfilm van louter jonge krachten Kerels geven geen kamp („Thouroughbreds don 't cry"). „Zachler!"
U SÏ!,?!.. fi.? daar staat?"
'i&QÊÊk
l i"::/v~.
^**0i*L*
■ mm
„••v
t
"
Wat
%
t .
êENJBRAAIE FOTO VAN/DE FILMSTER ANNA MAY WONG •*. . . D
.\
ËTrf VULKAAN,
spuwde gas en vuur
IN DE SCHADUW VAN DEN MONT-PELÉE.
"Öl ^SSStlmËüfciTüFJ?
■
'
'
:"
i
TE KOOP AAMGEBODEM Te koop : Illustr. v. '37 : The Sketch, ƒ 3.— ; London News, /3.— ; L'Ulustratton, ƒ3.— ; Het Landhuis, ƒ2.26 ; Wereldkroniek, ƒ 1.50 ; Die Woche, ƒ2.—(als nieuw). Jac. Kelder, Prins Hendrikkade 29. Zaandam. Te koop : compl. slagwerk m. klokkenspel, z. g.a.n., gr. formaat, merk „Leedy". C. Visser, Koekoeksplein I, A'dam (N.). Te koop : mooie babywieg, pr. bill. Jac.Schekkerman. Boniplein 5-1 rechts, A'dam (O.). Te koop : Salonpathefoon m. 40 pi., ƒ 15.—. Olfers, 2e Nassaustr. 35II, A'dam. Te koop : meisjesfiets v. d. leeft. v. 5-9 jr. Te zien 's av. v. 6-8 u. Joh. Franken, Oer. Calienburgerstr. 57-11, A'dam. Te koop : 4-iamps Phiiipstoest. m. perm, dyn.luidspr., pr. comb., speelt schitt., spotpr. ƒ50.—. Slootmaker, Beukenpl. 29-1. A'dam (O.). Te koop: pr. strooml.kind.wag. en Singer handnaaimach., ƒ6.—. Adr. : Jac. v. Lennepkade 204-hs., A'dam (W.). Te koop ; aqu., 140 L. inh., dik bepl. m. Crepdecorienplanten en mooie visschen. Adr. : Hoofdweg 475-111, A'dam (W.). Na 6 u.
Op deze pagina kunnen onze abonné's, onder de „Ruilrubriek", gratis een advertentie plaatsen, waarin zij iets aanbieden in ruil voor iets anders. Deze plaatsing is geheel gratis, maximaal 10 regeis per advertentie. Advertenties, waarin voorwerpen te koop worden aangeboden of gevraagd, woningen te huur worden gevraagd of te huur aangeboden, diensten worden aangeboden, enzoovoort, enzoovoort, worden onder de rubrieken „Te koop aangeboden", „Te koop gevraagd" en „Diversen" geplaatst en berekend tegen S cts. per regel, minimum vijf regels.
RUILRUBRIEK Gratis kunt u gangbare bonnen die u niet spaart ruilen voor wat u wèl spaart en tekort komt. Bij zending postzegel insluiten voor terugsturen. Wed. S. v. Zanten, Daniël Willinkplein 41, A'dam. Wie ruilt mijn tandem m. 3-versnellingsnaaf, door specialen bouw ook te gebr. als kindertandem, voor kano m. aanhangmotor of beeren- en damesrijwiel ? Adres : Corn. Trooststr. 43-hs.. A'dam (Z.). Te rullen : 2000 Haka, 2000 weegsch., 200 Or. Rivieren, 50 Broekema, 100 Biggelaar, 400 Letters Haas en Brero, 1000 Blanco. 200 Hllle, 50 Riemvis, 50 A. Heljn, 150 kwartjes-b. Jiamin tegen H.-O.. Cliever. "11 Ollda, Wennex, Nie meijer, Kwatta, Sickesz e.a. Postz. v. antw. insl. M. Koning, Heilbronstr. 48, Den Haag. Wie ruilt mijn fiets, merk „Simplex", 1 Jr. oud zijnde, en in pr. conditie, voor kofferpathefoon ? C. de Bree, Olmstr. 8, Utrecht. Te ruilen: hand-ijsmach. voor bijzettafel of autoped op luchtbanden. Wildeman, Jac. v. Lennepstr. 375-1, A'dam.
Te ruilen : 28 D.-E.-b., waarde 56 pt., voor 56 heele Sunl.-b. of Vim-b. W. Frech, 2e Jan Steenstr. 67-11, A'dam (Z.). In ruil aangeb.: weckketel m. 32 glazen ; gaswaschmachine; 2-pers., wit, ijzeren ledikant voor in g. st. ziind Jong.of damesrijwiel. Te bez. 's av. tusschen 7 en 9 u. Adr. : Oude IJselstr. 6III, A'dam. Te rullen voor postz., liefst buitenl. en vliegz. : faut. en gastoest., in g. st. J. P. Koenstr. 115, Utrecht. Wie ruilt : groote zinken badkuip v. divan ? J. Landwehr, v. Beuningenstr. 95-1, A'dam. Wie ruilt gegoten fornuis zonder gebr. voor eikenh. tafel, in g. st. ? Adr. : Wittenkade 51-1 voor. A'dam. Te ruilen : compl. weekste! m. 44 gl., 2 dragers, ketel m. thermometer voor gr. kapstok. C. Postmaa, Admiralengr. 38-1, A'dam.
Te ruilen : 50 Verk.-b. „Onze gr. rivieren" voor Paul C. Kaiser-b. of Van Rossum-thee-b. of Leversz.-b. M. P. Mak, Emmastr. 143, Vlaardingen. Oevr. : 2 donkere eikenh., leeren faut. in ruil v. 2 Eng. I-pers. ledlk. Adr. ; Brederodestr. 80-hs.. A'dam. Te ruilen : normaalfilmproj.-apparaat m. lamp en standaard en 2 films merk „Knip" v. electr. pathefoon m. pick-up. Na 6 u. J. v. Putten, Luzacstr. 10-11, A'dam
(WJ,
Te ruilen : fonkelnwe transformator v. postz., alleen buitenl. J. P. Koenstr. 115. Utrecht. Wie ruilt mijn filmtoest. of luidspr. tegen harmonica of koffergram. ? Desgew. m. bljbet. Adr. : Cartesiusstr. 276, Den Haag. Wie ruilt mijn bakwag. op lage, dikke banden voor knap wandelwag. ? O. Zuig, 2e Oosterparkstr. 52-1, A'dam (O.).
DIVERSEN Plafond witten, vanaf ƒ1.50. P. Scheen Jr., Stucadoor, Rustenburgerstr. 348-III, A'dam.
Haarden schoonmaken, schoorst. vegen, f 0.60. P. Scheen en Co., Rustenburgerstr. 348-111, A'dam.
TE KOOP GEVRAAGD Te koop gevr. : 2 eenpers, of I tweepers. In pr. »t. verk. strandstoelen. Br, m. prijs Assenbroek, Onderlangs 6, Castrlcum, Tel. 283.
Te ruilen : 28 Kanis Ounnink-pt.. 17 heele Hilmos-b. om te reizen, 70 Joh. Scholten-b., 23 Erafa.. 37 Torenkr.-pl., 40 Erdal-pt., 70 Amstelpenn.. 114 Droste-b. en -pi., 13 Dobbelm.-pl., 9 Bussink-pl., 40 Wennekens-b.. 36 pi. BI. in o. tuin, 20 Niemeyer koffie- en thee-b., 41 Pellcanen, 33 b. Onze gr. rlv., 21 Karnemelk-z.-b. Oevr. voor de b.: D.-E.pt., Duifmerken, v. Nelle's-b., Hilie-b., Vim, Lux, Sunl., Rlnso, Sn,wit gloor-b. en Blookers Daalders etik. J. Wentink, Hoogravenscheweg 57, Oemeente Jutfaas, post Utrecht.
Te koop gevr. : markies 3.50 M. breed, bill. pr. Mevr. Fenger, Soumansstr. 128A, A'dam Blljdorp.
Wie wil ruilen : 8-sn. banjo, z.g.a.n.. en nwe blokfluit m. leerboekje v. koffergram. Mej. J. Maarieveld, Spaarndammerdljk 77-11, A'dam (C).
Te koop : compl. weck»tel m. 44 gl., ringen, 2 dragers, ketel m. therhiometer. C. Postmaa, Admlralengracht 38-1, A'dam.
Wie ruilt mijn koffergramofoon met pi. voor een achtsnarige banjo ? C. Schreuder, Zocherstr. 4I-in, A'dam (W.).
Te koop : eikenh. »piegel, ƒ6.—. Mevr. Vogel, Onderlangs 57-hs., A'dam.
Wie ruilt een kampeertent 2*3 met toebehooren zooals primus, grondzeil en fietstasschen voor accordeon of een 3i P.K. F/N. motor. J. G. Hoffman, 3de Oosterparkstraat 56-111, A'dam.
Te koop gevr. ■ trekof strandwagen (hout), zonder gebr., gr. maat. W. L. Calboo, Prof. Dieperinkl. 7, Utrecht (Tuindorp). Gevr. : jond rood katertje, liefst met witte bef (geen bonte). Goed tehuis (geen kinderen). 2e Helmersstr. 49-1, A'dam.
Te koop aangeb. : in g. st. zijnde schoenmakersnaai mach. „Singer", pr. ƒ 17.50. Eischot, Vrollkstr. 178-1!, A'dam. Te koop : knop-accordeon t.e.a.b., in g. st. Zwaan, Sumatraplaats. 74-111. A'dam.
ABONNÉ'S OP DIT BLAD. welke in onze registers zijn ingeschreven en in het bezit zijn van een door onze administratie afgegeven polis, zijn gratis verzekerd volgens polisvoorwaarden: f 2000.- bij levenslange invaliditeit; f 600.— bij overlijden; f 400.- bij verlies van een hand. voet of oog; f 75.- bij verlies van duim of wijsvinger; f 30.- bij verlies van een anderen vinger, een en ander ten gevolge van een ongeval.
Is het ongeval een gevolg van een aan een personentrein, tram of autobus enz. overkomen ongeval, waarin verzekerde als gewoon betalend passagier reist, dan wordt de uitkeering bij levenslange invaliditelt gesteld op f 3000.- en de uitkeering bij overlijden op f 1000.-. De uitkeering dezer bedragen geschiedt door de NIEUWE HAVBANK N.V. te Schiedam.
Denk er om bij een eventueel ongeval binnen 3x24 uur aan het kantoor der N.V. Nieuwe Havbank te Schiedam daarvan kennis te geven, ook al meent U, dat de directe gevolgen niet ernstig kunnen zijn.
Anders vervalt het recht op uitbetaling. 2 -
dwi MonuMé«. lag «et im hat stadj« $t. Piarr« Mmn had 4«« vulkaan tot dan to« voor uiccadoofd «ahoudan, maar toan kwam da ramp plotMlint o var da Inwonar. .. . Zaa «n twintig duizand manschan kwaman om hat lavant - Op <|a foto 1* duldalljk ta zian, boa do lava-maMa'i Kot
Pas zes en dertig jaar is het geleden, dat de dagbladen over de heele .wereld de verschrikkelijke ramp verkondigden, dat de courantenjongens het op alle straten der groole steden uitschreeuwden. Een vulkaan was gaan werken, waarvan men nooit tevoren iets gehoord had; had verderf gespuwd, veel verschrikkelijker dan de Vesuvius bij den ondergang van Pompeji I De inwoners van een welvarende stad waren onder de ruïnes begraven, al hun bezittingen vernietigd, uitgestrekte plantages onder de asch bedolven - en thans is deze ramp reeds bijna vergelen. Ons leven is zoo rijk geworden aan schokkende sensaties, en wij zijn intusschen aan geheel andere getallen gewend geraakt waar het de dooden betreft... We maakten den wereldoorlog mee met zijn millioenen slachtoffers; in Spanje vallen dagelijks honderden, in China dagelijks duizenden menschen .... Slechts een bescheiden gedenkteeken op Martinique herinnert heden nog aan de ramp, die er in 1902 plaats vond... Gruis en lava bedekken thans nog het graf van de opgewekte kolonisten ui de stad St. Pierre, welke toen ter tijd het middelpunt vormde van het leven op Martinique. De schitterende luxe van het moederland ü - Martinique is een Fransche bezitting - had er zijn stempel op gedrukt, zoodat de kolonisten die hier woonden hun Parijs niet al te zeer misten. Wie hei zich veroorloven kon, bezat een huis in deze stad, waar een zorgeloos, opgewekt leven heerschte; op welker goed onderhouden promenaden de donkeroogige Créoolschen als de vrouwen van de „su.kerbaronnen mei hun pieuwste Parijsche toiletten uit hun koetsen stapten, wanneer zij hun inkoopen gingen doen. Zij wisten hun toiletten met Fransche elegance en zuidelijk temperament gracieus te dragen en hun groote voorbeeld was de voor hen onsterfelijke Josephine, die in hun land geboren was en die met haar charme zelfs een (Napoleon had overwonnen. In de haven lagen schepen uit alle deelen der wereld; de handel in cacao en suikerriet bloeide, en wie werkte, kon bijna zooveel verdienen als hij wilde. Men leefde gelukkig en tevreden.. Tot den achtsten Mei van het jaar 1902. Heet broeide de zon in de eerste uren van den voormiddag boven Een bewoner van het eiland Martinique, met da vruchten
van het land.
wim
-■*
■
»r*
-
'■■
-
,.
'
'
Dertien honderd vijfti« meter verheft de „Kale berg " zijn kruin boven het vruchtbare tropen-landschap, Slechts zelden is hij niet door wolken ontsluierd. de witte, schaduwlooze straten. Men zag omstreeks dezen tijd van den dag bijna alleen Negers, die op de markt Inkoopen voor hun Europeesche meesters hadden gedaan, of die luierend langs de straten zaten en voor het grootste deel hun geluk bij een of ander kansspel waagden. De blanken lieten zich pas des avonds zien; hun dag begon laat, en de hitte hield hen in hun huizen. Verbaasd hadden eenige Negers reeds des ochtends naar den berg opgeblikt, die zich drei-
gender dan ooit tegen den hemel verhief. Er was iets niet in orde, want zijn kale kruin stak helder en duidelijk af tegen de blauwe lucht. Dat was iets ongewoons, want anders was hij steeds in witte wolken gehuld en kon men zijn top slechts zien wanneer de wind hen uit elkaar dreef. Maar ondanks zijn onheilspeilenden aanblik vreesden zelfs de bijgeloovige Negers hun vulkaan niet eens. Oude menschen herinnerden zich, dat ongeveer een halve eeuw geleden het net geweest was, alsof de top plotseling als onder een hevig Een koopvrouw uit Fort de France. Een bijzonderheid bij de kleeding der vrouwen Van Martinique is de lendendoek. Zou deze misschien een overblijfsel zijn van de Afrikaansche mode hunner voorouders?
Een vredig en kalm leven heerscht er in de straten van de hoofdstad Fort de France. Zorgen kent men er niet, want de natuur biedt alle materleele goederen in overvloed.
onweer had zullen barsten. Er was een fijne aschregen gevallen, en toen de lucht weer helder was geworden, had men gemerkt, dat de berg van vorm veranderd was. Maar nooit had hij schade aangericht. Men hield hem voor uitgedoofd. En daarom geloofde men ook nu niet aan een of ander naderend gevaar; men kwam zelfs niet eens op de gedachte er aan .. . Het leven in de stad vond zijn gewonen voortgang; langzamerhand kwamen er meer menschen op straat... en toen deed plotseling een dof gerommel in den berg de aarde inwendig dreunen. Toen schrok men op; de vrouwen op de markt pakten haastig hun koopwaar bij elkaar en brachten hun geld in veiligheid; de Negers keken gesticuleerend naar den berg, waaruit thans een beurtelings witte en zwarte rook omhoogsteeg, die het zonlicht verduisterde. Opeens, fel als een bliksemstraal, schoot er een vuurkolom uit op, en de gansche berg scheen plotseling in brand te staan. De aarde dreunde en beefde; kreten klonken door de duisternis, die snel over de stad was gedaald, stukken asch en steenen vielen kletterend in de straten neer. De menschen wilden in de huizen vluchten, maar degenen die er in waren, trachtten naar buiten te komen en er ontstond een hevige verwarring. Bij honderdtallen vielen de menschen op de straten neer, steunend en hijgend bleven zij liggen; ze konden geen adem meer halen, er was iets, dat hen dreigde te doen stikken. Anderen renden met brandende kleeren door hun huizen en probeerden naar buiten te komen; van pijn draaiden zij als bezetenen in het rond, tot zij neervielen. Overal stonden huizen in brand, stortten daken in. De stad werd nu nog slechts door de branden die overal woedden, verlicht, en in het spookachtige haKdonker worstelden honderden met den dood Het werd stiller en stiller. De kreten van angst en pijn verstomden; af en toe liet de vulkaan nog zijn dreunende stem door de duisternis hooren, tot ook hij eindelijk zweeg en er zich een beklemmende stilte over de stad legde. Eerst uren later wist de zon haar stralen weer door de met stofdeeltjes bezwangerde atmosfeer te boren. Een beeld van troostelooze verwoesting werd geleidelijk verlicht. De stad was nog slechts een rookende puinhoop; in de straten lagen duizenden halfverkoolde menschen en dieren Rijker had de oogst van den dood niet kunnen zijn ... Slechts twee inwoners werden als door een wonder gered. Aan een schoenmaker was het gelukt uit deze hel te vluchten, en een gevangene werd vier dagen later uit zijn onderaardsche cel bevrijd. Hij was in zijn verblijf onder den grond het veiligst van allen geweest. . . Zooals later bleek, had de catastrophe alleen door een gas-eruptie van den vulkaan, die tegelijk met de lava-uitbarsting plaats vond, zich
zoo verschrikkelijk kunnen uitbreiden. Wat voor een gas het was, weet men niet; het schijnt echter zeer snel en doodelijk gewerkt te hebben. Tevens moet het zeer licht ontvlambaar geweest zijn, want overal tegelijk stond de stad in lichterlaaie. Duidelijker nog dan de meest gedetailleerde berichten toonde later de stand, waarin men verschillende lijken vond, aan, welke verschrikkelijke scènes zich moesten hebben afgespeeld. Men trof de dooden aan, zooals zij door de ramp verrast waren: sommigen nog aan hun arbeid, anderen voor hun geopende venster zittend, maar de meesten neergevallen op straat, de handen voor hun mond en neus gedrukt, om zich te beschermen tegen het gas, dat hun den adem ontnam , . . Het was omstreeks den tijd van de hoogmis geweest, en de ingestorte kathedraal moet honderden kerkgangers onder haar puin bedolven hebben! Alsof de berg het werk van zijn vernietiging voor eeuwig bedekken wilde, zoo stortte hij tijdens een tweede uitbarsting nog verscheidene dagen lang over de ruïnen van de stad een dichten aschregen uit. Toen kwam er uit den krater een stroom taaie lava, die zich een weg baande naar de zee, het gansche dal vullend waarin de stad St. Pierre gelegen had. Deze taaie lavastroom werd de grafzerk voor zesentwintigduizend menschen. .. Woest en onvruchtbaar ligt hij nog steeds in het dal; zwaveldampen stijgen op uit zijn spleten en scheuren, en vernietigen alles wat er probeert te levert. En over de vervallen straten van de voorstad, welke de lava niet meer kon bereiken, weefde de natuur haar groene lijkwade; dicht overwoekerd door slingerplanten staan daar de weinige ruïnes, die overgebleven zijn van de eens zoo vroolijke stad St. Pierre. Josephine BonaDe herinnering van de mheemschen parte, de nationale werd evenwel door het vergeten verdreheldin van Martiven. Niet ver van het verwoeste St. Pierre, nique, wie men een groote verontstond een nieuw St. Pierre, kleiner en eering toedraagt, onbeduidender dan de eerste stad, en bijna en voor wie men uitsluitend bewoond door Negers, die hun in de hoofdstad een leven leiden met de bekende zorgeloosstandbeeld heeft opgericht tusschen heid. Levensmiddelen zijn er in overvloed wuivende palmen. te vinden. Waartoe zullen ze dus werken? Ze werd op Martinique geboren. Met fototoestellen bewapende Amerikanen slenteren in groote groepen door de ruïrienstad, zoodat er menig geldstuk afvalt. Het nieuwe St. Pierre is een stad als alle Er zijn slechts weiandere Neger-steden In West-lndië. Óp nig ruïnen over van de vroegere de hoeken der straten hurken de donkere stad St. Pierre. Inwoners en bieden hun waren te koop; Hier ziet men er ze lanterfanten op de markt of verdroomen eenigen. De meeste hun tijd aan de haven .. . huizen werden tijdens de ramp van Duister en dreigend echter verheft zich 1902 geheel door de Mont-Pelée boven deze idylle, zijn lava bedekt. kale kruin door wolken versluierd. Zal hij den een of anderen dag weer den sluier van zijn top rukken en vuur, gas en verderf over het gelukkige land en zijn bewoners aan zijn voet gaan spuwen?
Wachtend op klanten, en onder de hand een praatje maken of droomend over de zee staren, dat is het leven van de zwarte dames van het •Mand, die In hun onderhoud voorzien door vruchten en dergel ijken te koop aan te bieden.
door APTMUO MILLS (GHAUTOOVSFCPPF VER Denis Moore, ten bekend Engelsch beeldhouw er, woonachtig in Parijs, krijgt, kort voor hij naar Indoen, bezoek een der en Julie zekeren dag rwijl tegelijkertijd de baron spoorloos verdwijnt de'tLn'r/'dfb "r'0^15 0ffi 2iin hulp 'n teJ-«P">- Zij heef, voor de vaste waarheid gehoord, da, .elf een onaer.oek onder-oek ^ar ,ai90T vertrokke ";, Ze w" "" '«Selijk me, Den., „aar Indo-Ch^a gaan om zeir een naar d, de smaragden m te stellen.
til e.t- za!, mii aa"ëenaain zyn alles te doen wat in mijn vermoaen ][ ligt," antwoordde Denis. „De tang wil, dat u alleen komt." „Ik neem niemand mee; ik vertrouw er op, dat ik de werklieden, die ik noodig kan hebben, wel in uw land zal kunnen vinden." „Ik spreek nu niet over het standbeeld dat u zult maken " „Ik zal niet met n>ün bediende reizen, als het dat is, wat u bedoelt " zei Denis, zich afvragend of ze misschien bezwaar tegen een bediende zouden kunnen hebben. „Overigens zou ik me zelfs niet kunnen voorstellen, wien ik zou moeten meenemen." Hy had deze woorden nauwelijks gezegd, of het resultaat van het onderhoud met Julie schoot in zyn gedachten. Maar de man kon met geen mogelykheid iels weten van het plan, dat hij en Julie samen hadden gemaakt; ze hadden een en ander nauwelijks een uur geleden algesproken! Toch was er iets onheilspellends in de manier, waaroü de Annamiet zijn oogen op hem gericht hield. Denis zou er haast op durven zweren, dat hij zijn gedachten las! Meer zelfs: hij had het gevoel alsof die man de macht bezat, hem alles te laten zeggen wat hy dacht! En opeens schoot hem te binnen, hoe, toen hij nog een kleine jongen was, een vriendelijke maar toch strenge meester hem eens had gevraagd, of hy een bepaald iets had gedaan; hy had geweten dat bekennen met zou voorkomen, dat hy een pak slaag zou krygen en toch had hy zich gedwongen gevoeld alles te zeggen. Hetzelfde was nu het geval tegenover den Annamiet; ofschoon hy natuurlyk niet bang voor hem was, zooals het geval was geweest niet dien schoolmeester wist hy tóch, dat hy niet gerust zou kunnen zyn als hy iets verborgen hield! „Ik ken misschien een paar menschen, die met dezelfde boot reizen, zei hy. „ten dame ken ik bijvoorbeeld heel goed " Aygugen knikte, alsof hy wilde zeggen, dat het deze bekentenis was, waarop hy had gewacht. „Deze dame gaat naar Saigon?" vroeg hy. „Ja; haar man is in Nieuw-Zeeland, en daarom gaat zy naar Singapore om hem te ontmoeten, en terwyl zy daar op hem wacht zal zy naar Saigon gaan om een glimp van Indo-China te zien " „Het zal beter zyn als zy dat niét doet." De uitdrukking op Denis' gezicht toonde aan, dat hy door deze woorden geprikkeld werd. Hy voelde er niets voor, om over de plannen van Juhe met dien man te gaan discussieeren. Nygugen zag den blik in zyn oogen en hy zei: „Het klimaat van Indo-Lhina is met gezond voor dames." „Ze zal er niet lang genoeg zijn om er last van te ondervinden'" „Het zou toch beter zyn, als zy er niet heenging." Hoewel het optreden van den Annamiet nog bescheiden genoe« was, werd zyn toon toch beslister. genoeg „Ze gaat in ieder geval." Ook Denis veranderde nu zyn toon „Dat was reeds besloten voordat ik kwam. Nu wy met elkaar gesproken hebben, wilt u de zaak misschien nog eens overwegen?» „ik ben niet van plan dit te doen. Mr. Nygugen " loöfbieef Iaten!yk iammer'" zei de Annaniiet, die nog steeds roer„Waarom zegt u dat?" vroeg Denis scherp. 6 113 16 U de tang niet voor uw
vei'Seid irarSan " " ^ "^^ on^eÄ .Sig^S ^Sf 8en0eg bleef' gevraa d vo rm n
Sprak er t0ch ee
"
teftaam" " "^ 8 « y •••■ eh.... onze veiligheid in De Annamiet draaide zijn hoofd om en keek Denis aan Dat was omdat u met wist dat dit in bepaalde omstandig"heden uuo noödzakdSk' kon zyn alvorens naar myn land te vertrekken " ^dKeiyK Sluwe, geraffineerde kerel, dacht Denis verontwaardigd; hoe durfde hy hem in zyn eigen huis te komen bedreigen!-Hij belde De Annamiet wachtte tot de bediende verscheen en zei toen„Ik zou het zeer op prys stellen, indien er een taxi voor' m,J mii geroepen kon worden." Denis wenkte zijn bediende naar buiten te gaan en een taxi aan te roepen. Hy voelde zich hevig opgewonden en de onbewogen manier
NA EENIOE OOGENBLIKKEN KON NINON HAAR NIEUWSGIERIGHEID ECHTER NIET LANGER BEDWINGEN EN WIERP ZIJ VOORZICHTIG EEN BLIK IN J5UN RICHTING
van doen van den Annamiet droeg er niet toe bij, om hem kalmer te stemmen. Hy hoorde de taxi aankomen en hield de deur open „Ik groet u. Mr Nygugen, en ik geloof niet, dat wy elkaar nog zullen ontmoeten." Hy stak zyn bezoeker echter niet de hand toe „Aeen, we zullen elkaar niet meer ontmoeten," zei de Annamiet „maar u zult wel andere leden van mijn volk ontmoeten. Het spijt me, dat u hen met zult ontmoeten als iemand, die door de tangö welkom wordt geheeten." omk00P d3^
de maan met le tang
'"
Zei Denis
'
2ich 0
P
zi n
Ü
hielen
HOOFDSTUK III. Een rat kent niet beter de gangen en spleten van de oude schuur waarin hy geboren en groot geworden is, dan Ninon den weg kende in alle straten en stegen in de onmiddellijke omgeving der Rue du Faubourg de Montmartre. Toen zy vijftien jaar was, was haar vader, die van de opvoeding van zyn kind geen gewetenszaak maakte, voor den tweeden keer getrouwd, en op aandringen van haar stiefmoeder was Ninon de deur uitgezet. Op een schoenfabriek had zy toen gelukkig spoedig ^fJnf VOndtn' e?- eeni.ge jaren later had z«' slank en gracieus ali zy was, een baantje gekregen aan het koor van een theater, waar zy in ieder geval meer verdiende dan op de fabriek. Ze leerde er ook een meisje kennen, waarmee ze een hechte vriendschap sloot. Mar^rs™** ^ gin8 samenwc>nen in een pension in de Rue des Leergierig als zy was, had Ninon zichzelf een tamelijk behoorlijke ontwikkeling weten by te brengen; van haar overgespaarde gdd had zy vaak boeken gekocht en dikwyls kon men haar ook in openbare leeszalen en bibliotheken vinden. Overigens ging haar opvoedfn« met uit boven die, welke een alleenstaand meisje in Parys Self met yeel discipline en zelfbeheersching vermag te geven Het feit dat zy geen behoorlyke schoolopleiding had genoten, was een handiha r »IVJZ ^ toneelcarrière en het was vaak uitsluitend aan haar g bC wii cf rtn ..handl8|leid P haar aardig voorkomen te danken geweest, dat zy haar baantje als koristje had weten te houden. En dan bezat zy nog een groot voordeel: ondanks alle zorgen en nariXden die zy had doorgemaakt, bezat zy nog steeds de kunst met haar oogeS te kunnen lachen als zy wilde... uusen mÏLuenuVOnd f8*^ "?■ het café Ch0P du Nè8i-e te wachten op Michelle, haar vriendin, die naar een theater-directeur in de buurt was gegaan om te probeeren een baantje te krygen Beide meisïS waren reeds een veertien dagen zonder betrekking en er hiS veel af Jan M6* res"ltaat van Michelles onderneming. Terwyl zy daar zat te wachten, zag Ninon een vreemdeling binnen-
6 -
„Ik heb natuurlijk wel eens van Indo-China gehoord," zei Ninon. „Het is een mooi land, en er is een prachtig theater in Saigon De acteurs en actrices die er heengaan, verdienen hooge salarissen. Ik denk wel, dat dit u belang zal inboezemen." De vreemdeling keek haar onderzoekend aan, en het drong opeens tot Ninon door, dat die man wist welk beroep zy uitoefende „In Parijs zyn de salarissen klein," zei ze. „Dat weet ik. Ik weet ook, dat u hier wacht op een beslissing inzake een engagement en dat u, als het doorgaat, slechts vijfhonderd francs per maand gaat verdienen." Zijn oogen begonnen te schitteren toen hij haar verbazing zag. „Ik weet waar u woont; ik ken het meisje waarmee u samenwoont — zy is nu naar den theater-directeur en u wacht hier op haar — en ik weet hoe oud u is. Ik weet ook, dat uw vader en moeder allebei dood zyn en dat u gisteren een hoed hebt gekocht met een geel tint. Ik zou u alles kunnen vertellen wat u de laatste vier dagen hebt gedaan." Ninon zette groote «ogen op. „En waarom stelde u daar zoo'n belang in ? vroeg zy kort. Het Parys dat zy kende was vol van allerlei soort schurken, en ze kon niet aannemen, dat deze man haar met goede bedoelingen had bespionneerd. „Omdat ik, voordat ik u vanavond aansprak, op de hooüte wilde zyn van uw karakter." Er kvyamen kleine lichtjes in Ninons oogen. Haar karakter was het eenige, waar zy trotsch op was. „Mag ik u vragen, waarom myn karakter u interesseert?" De blikken van den Annamiet bleven eenigen tyd op haar rustenhy zag het blonde, krullende haar, dat even onder haar hoedje uit• kwam; de ronde welgevormde kin met het aantrekkelijke kuiltje in het midden; de slanke polsen en de goed onderhouden handen Ninon merkte zyn onderzoekende blikken op, maar zij kon er niets beleedigends in zien, omdat zij voelde, dat de belangstelling van den man mets persoonlijks had. Ze had eerst kwaad willen worden maar ze bedacht zich direct en er kwam andermaal een twinkelingh in haar oogen. ,,U geeft geen antwoord op myn vraag," zei ze. „Vertel me in u omtrent IL Ë K ""J" karakter ontdekt hebt." „Ik heb ontdekt, dat u zich uitermate voor uw werk interesseert Voor het theater in Saigon hebben ze zulke meisjes als u noodle! bruiken" " meisJes kullnt'" ze in de koloniën niet ge„Biedt u my een contract aan het theater in Saigon aan'>" vroee 6 zy gekscherend. viue^ „Ik ben bereid dit te doen — op bepaalde voorwaarden " Er kwam een harde trek in Ninons oogen, want ze geloofde geen h woord van hetgeen hy zei. „En die voorwaarden zyn?" „Eenvoudiger dan u denkt. Ik verlang alleen dat u my een kleinen dienst bewyst — een zeer kleinen dienst, dien u mischien heelemaal niet onaangenaam zult vinden. Maar eerst zal ik u het contract laten zien dat ik u wilde aanbieden." De Annamiet haalde een papier uit zyn zak vouwde het open en legde het op de tafel. , Ziet u " zei hy, u kunt een contract krijgen met vijfduizend francs per komen. De man zag er als een Oosterling uit, en Ninon hield hem op maand. Bovendien krygt u vrijen overtocht. We hebben nu Novemhet eerste gezicht voor een Chinees of Japanner. Ze zag, dat hy ber; in Juni kunt u weer naar Frankrijk terugkeeren. Het klimaat aandachtig rondkeek, en hoe hy zich toen aan het tafeltje naast het van Indo-China is niet gezond, maar het zal een meisje met uw hare zette. Een oogenblik meende zei, dat hy haar wilde aanspreken, gestel geen kwaad doen er een korte periode te vertoeven " en ten einde te voorkomen dat hy een verkeerden indruk van haar Ninon luisterde nauwelijks naar de rest van hetgeen hij zei Het zou krygen, draaide zy hem direct den rug toe — een gewoonte, die salaris — vyfduizend francs per maand - - schitterde met groote zy steeds probaat gevonden had in dergelijke omstandigheden! De cyfers voor haar oogen. Met zoo'n salaris zou ze kunnen sparen man bleef onbeweeglijk zitten, geen enkele poging doend om haar — misschien wel twintigduizend francs; een klein kapitaal, dat zy a?n te trekkei1 Na -^ • i eenige oogenblikken kon Ninon haar nieuwsnooit had durven droomen, ooit te zullen bezitten! Maar toen kwam gierigheid echter niet meer bedwingen en wierp zy voorzichtig een de argwaan, haar natuurlijke wapen, by haar op. Hoe kon die bhk in zyn richting, ten einde te zien wat hy deed. Ze zag hoe hy vreemde man haar een dergelijk aanbod doen? een klein pakje in wit papier onder de tafel in zyn handen hield en „Bent u de directeur van dat theater?" vroeg ze op hetzelfde oogenblik dat hy merkte, dat zy keek, gaf de vreemdeling haar een wenk, het pakje van hem aan te nemen. blaSe^gegevln."6" Vriend ^ ^ ei«enaar en h« heeft *»« carte Ze schudde haar hoofd, maar hy wenkte haar opnieuw, het pakje „Hebt u ook nog andere meisjes geëngageerd?" ui haar richting stekend. > * J „Neen; u bent de eenige. Ik zeg u alles eerlijk. Ik ben een vriend „Neen," zei ze, „ik neem het niet aan. Ik denk er niet aan!" van den eigenaar. Hy wist dat ik naar Parys ging en hy zei dat „Het is niet wat u denkt." als ik een meisje ontdekte, dat ik geschikt voor zyn theater vond „Neen?" zei Ninon ongeloovig, want zy was er van overtuigd, dat ik haar naar hem toe moest sturen." ny een handelaar in cocaïne was, waarvan er heel veel in de buurt „En u zag mij daarnet pas voor het eerst en.... zonder eeniö van het cafe woonden. onderzoek biedt u my dit engagement aan!" „Ik zal het u laten zien," zei hy. En het pakje openend, toonde hy „Ik heb u gezegd, dat ik een onderzoek naar u heb ingesteld' naar een klein kartonnen doosje. Hy nam er het deksel af en hield Ik heb u.eerder hier gezien. Ik heb direct naar u geïnformeerd het toen dichter by Ninon, zoodat zy den inhoud kon zien. Ze kon en daarby alles vernomen wat my interesseerde. Ik ben zeer voorhaar nieuwsgierigheid niet bedwingen en wierp een blik in het zichtig geweest." doosje. Haastig trok zy zich terug Ninon kon haar twijfel nog niet overwinnen. In Parijs waren „U hoeft niet te schrikken, want hy is niet levend." personen van obscure nationaliteit die meisjes theater-engagementen in de doos lag een groote blauwe spin met vuurroode oogen. De aanboden met zeldzamer dan handelaars in verdoovende middelen vreemdeling nam de spin tusschen zyn wijsvinger en duim en Het en gewoonlyk hadden zy ook geen betere bedoelingen. Voordat zii haar op de tafel vallen. Het gaf een geluid alsof er een metalen voorwerp op hout viel. het voorstel in overweging nam, moest zy beslist met Michelle spreken. Er kon echter geen gevaar by zyn om te probeeren, terwijl »Wilt u 'm verkoopen?" vroeg Ninon. „Nog voor geen duizend francs!" zy op haar vriendin wachtte, wat nadere inlichtingen te krygen „U sprak van een dienst, dien ik u zou moeten bewijzen. Kunt u my zeggen, waaruit die dienst zou moeten bestaan?" De Annamiet schudde op besliste wijze zija hoofd. geen duizend francs zou willen verkoopen' „Wat dit betreft, zult u my voor het oogenblik moeten vertrou„Bent u een Chinees?" wen Later, wanneer u besloten hebt of u dit contract aanneemt „Neen — Annamiet." zal ik u meer kunnen vertellen." Hy nam de metalen spin van tafel Dit zei Ninon niets. op en legde haar weer voorzichtig in de kartonnen doos. „Kent u Annam? Het ligt in Indo-China." (Wordt vervolgd.) - 7 -
'-JS
-.H
fen schipbreuk in den Indischen Oceaan Veertien mannen in een open boot, tot aan hun nek m het zeewater zittend — hetgeen hun eemge bescherming- was tege-n den kwelienden dorst en de verzengende stralen ^^ ïTTS£he ^0n ~ ronddrijvend midden in den Indischen Oceaan, zonder voedsel of water. Dat was het lot van de overlevende ^den der bemanning van het Noorsche schip Mmnoy, dat door een ontploffing in brand geraakt en gezonken was. Des nachts zagen zij de lichten der voorbijgaande schepen; gedurende de ontzettend heete dagen, zagen zij den rook uit de pijpen onstijgen, maar niet één van deze schepen zag hen, en ofschoon zij iederen keer hoopten dat zij gered zouden worden, moesten zii telkens weer tot de verschrikkelijke ontdekking komen, dat zij vergeefs gehoopt hadden. Het wa. [en stoere, dappere kerels, die reeds heel wat hadden meegemaakt, maar wat zij nii leden was ondraaglijk en reeds op den tweeden avond, juist toen de zon was ondergegaan, stierf een van hen in de armen van zijn broer...
mmzi
OP LEVEN EN DOOD
zet Toen viel de duisternis in, en iedereen bereidde zich voor op wederom een langen nacht "EEN REEKS SPANNENDE AVONvol ellende. TUREN NAAR WAARHEID VERTELD Het was den mannen onmogelijk te slapen en hun lippen waren zoo droog en gebarsten brengen zou. En tóch kon dit bijna niet anders dan iets ontzettends zijn! dat ZIJ nauwelijks een woord konden uiten, Degenen die er met lichte verwondingen ^wijgend, soezend of dof voor zich uitstarend waren algekomen stelden alles in het werk om lagen de ongelukkigen op den bodem van de net lijden der anderen zooveel mogelijk te verboot, wachtend tot het dag zou worden. ledere zachten. Ze scheurden hun linnengoed in reesecopde leek een minuut, iedere minuut een pen om er verband van te maken, maar het uur, en ieder uur een eeuwigheid. b eek bij lange na niet voldoende te zijn. Het heeft geen zin den volgenden dag te beblechts voor twee dingen hadden de mannen schrijven; hij was precies als de eerste, maar reden om dankbaar te zijn: de zee was kalm dan erger. Niemand sprak een woord; af en en het weer warm Dit laatste zou den volgentoe slaakte een der ergst gewonden een diepen den dag echter blijken een ware ramp te zijn.. zucht, en dat was alles wat men hoorde. De JVatJat er een wacht was aangewezen, hadhitte was nog verschrikkelijker. den de anderen zich op den bodem van de Tegen den middag passeerde hun 'n Engelsloep fe slapen gelegd. De gewonden waren te sche boot van zóó dichtbij, dat zij er bijna uitgeput om wakker te kunnen blijven en hun zeker van waren, dat hun seinen en roepen dit tslaap was dan ook meer een bezwijminir; dekeer wel moest worden opgemerkt. Helaas genen, die nog fit waren, gingen slapen, omdat ZIJ begrepen dat er in de naaste toekomst u" .-l4 echter weer niet het «ev^r en waarM . Tn«UU.r deS aVonds van den veertienden schijnlijk was het dit keer te wijten aan de heel wat van hun uithoudingsvermogen geMaart 1933 bevond de Hinnoy zich ongeveer vergd zou worden. K » «e schittering van het zonlicht op het water op driehonderd mijl ten Westen van Ceylon Plotseling, even vóór zonsondergang, ont- waardoor het den uitkijk aan boord van het Hel was een prachtige avond; de sterren stondekten ze m de verte een schip. Hun hoop leefschip zoo goed als onmogelijk was een derden aan den hemel, en de maan wierp haar de op... maar het verlichte paleis dreef voorbij ge ijk klem voorwerp als de sloep, al was ze bleeke licht over een kalme zee. Plotseling ontzonder hen opgemerkt te hebben, en terneerook nog zoo dichtbij, op te merken. dekte een der opvarenden, dat er rook kwam ledereen zich weer 0 Toen het schip uit het gezicht verdwenen uit een der ruimen. Er werd een onderzoek innecrvallen P den bodem was, gaven de mannen de hoop, nog ooit gegesteld, en reeds eenige minuten later gaf de De dag, die volgde, was de ergste dien de kapitein bevel een S.O.S. uit te zenden. De red te zullen worden, zoo goed als op. Iedermannen ooit hadden meegemaakt. Het liiden reden hiervan was duidelijk, daar een gedeelte een was er trouwens van overtuigd, dat een dat zij te verduren hadden, gaat iedere beder lading van het schip uit zeer brandbare ander schip niet zoo gauw zóó dicht in de schrijving te boven. Naarmate de zon hooger chemicaliën bestond. Nauwelijks had de marbuurt zou komen. Zes schepen waren er nu aan den wolkekwzen hemel rees, werd de hitte conist dan ook het trieste s^in de lucht ingevoorbij gevaren, zonder dat zij waren opgeH8 ondraaglijker. Er was niets, waarvan zij eenige zonden of er klork een ontzettende ontploffing. merkt. schaduw konden verwachten. De ontzettende Bima op hetzelfde oogenblik leek het heele Andermaal zonk de duisternis over de zee dorst werd een marteling, en reeds lang voorschip van voren tot achteren in vlammen geen het kleine bootje, en iedereen maakte zich dat de zon haar hoogtepunt aan den hemel had huld. Overal lagen dooden en gewonden en de gereed... niet om den nacht door te komen, bereikt, probeerden eenige mannen telkens hun eemgen, die ongedeerd waren gebleven, waren maar om er in te sterven... handen in het water te steken, ten einde er 1 e en de vr j " marconist Erikstad Ze stierven evenwel niet, en er gingen achtenhun verdorde lippen mee te bevochtigen, en 't Nadat de eerste verwarring was geweken veertig uur voorbij eer er andermaal een was alleen aan het doortastend optreden van kwam men lot de ontdekking dat de ramp notr schip aan den horizon verscheen. Het scheen den kapitein te danken, die er van het eerste erger was dan men reeds had (remeend. Alle oogenblik af m geslaagd was de discipline te nu echter recht op hen toe te varen, en gedusloepen waren namelijk door de ontploffing handhaven dat ZIJ werden afgehouden van rende eenigen tijd dacht iedereen niet anders, vernield De eenige boot, welke nog zeewaar? een daad, die hun lijden onnoemelijk veel zou of ze zouden worden overvaren als ze niet dip bleek, was de sloep van den kapitein.' hebben vergroot. Wirect werden de g-ewonden in deze sloep werden opgemerkt. In de duisternis begonnen Het is een bekend feit, dat, wanneer het gedragen on op den bodem er van neergelegd ZIJ zoo hard ze konden te schreeuwen, en lichaam van buiten vochtig wordt gehouden, en hierna hielpen allen, die nog in staat waren iemand probeerde met een lucifer een stuk de dorst dan niet zoo verschrikkelijk kwelt. zich op de been te houden, mei het uitdraaien papier aan te steken, om er mee te zwaaien. Undanks het risico, en de pijn die het zout der davits, waarna men er met veel moeite in Maar de boot voer hen rakelings voorbij... moest veroorzaken aan hen die gewond waren, slaatrde de boot te water te laten. Het was bijna ongeloofelijkf Ze moesten besloot de kapitein dit middel toe-te passen Geheel in vlammen gehuld, leverde de Hintoch gezien zijn! Het kèn toch niet anders... ten einde den toestand zoo draaglijk mogelijk noy een angstwekkend schouwspel op tegen de Een gevoel van doffe verslagenheid maakte te maken Daarom werd de plug uit den bodonkere lucht. Zwiijfend en verslapen staarden zich van hen meester.' Waren zij dan werkelijk dem van de sloep getrokken, en men liet deze de mannen in de sloep er naar. Alleen het iregedoemd om te komen...? vol water loopen tot iedereen in staa» was. kreun der gewonden verbrak de stilte.. ' Toen opeens... Ze konden hun ooren bijna Hoe lanir de mannen zoo gezeten hebben hoofHOP^eK b0dem te Hff8ren e" a"een zijn met gelooven, maar het was toch een feit het hoold nét boven water te houden. Indien de e er later meer Frëttr hi.lJT ^«OTén. Kapitein zee met kalm was geweest, zou dit natuurlijk was toch wèrkelijkheidl Aan boord van' het t-rette hield het roer 1krampachtig omklemd, een onmogelijkheid zijn geweest, maar in schip dat zoojuist gepasseerd was, klonk er 'n en ook hij wist geen woorden te vinden. Roerde gegeven omstandigheden was er niet al te bel, waarschijnlijk de bel naar de machineloos waren zijn oogen op zün g-eliefd schin veel gevaar aan verbonden, terwijl het water kamer... De schroef hield op te draaien... gevestigd, dat langzaam maar zeker wegzonk, tevens ook nog een geringe beschutting vormtot het eindelijk geheel onder water was verDe tranen sprongen hun in de oogenf Nu de tegen de brandende stralen van de zon. dwenen. waren ze gered... Of... vergisten zij zich tóch too bleven de mannen den geheelen dair liirPlotseling scheen hij zich te vermannen; hij nog, en had de bel een ander signaal gegeven? len; de schaduwen werden geleidelijk langer richtte zich op en wiero een blik om zich heen Want het schip was nu reeds bijna uit het gemaar de warmte scheen niet af te nemen, en op zijn metgezellen. Toen begon hif uit züii zicht verdwenen, en hoewel het wel langzamer aan de magere, ingevallen gezichten der zes herinnering de namen af te .roepen van de voer, scheen het.toch geen aanstalten te maernstig gewonden, was het duidelijk te zien, leden der bemanning, en langzamerhand, telken om terug te keeren. Ditmaal was evenwel dat hun Inden ondraaglijk begon te worden. kens wanneer er op een naam niet geantwoord niet hun hoop, doch hun vrees ijdel geweestwerd, drongr het tot de overlevenden door, wie ™;^K"0erIn 1, Un /^n da« no« twee schepen het schip keerdfe inderdaad «n even later lag voorbij doch ofschoon ze alle mogelijke er met hel schip ten onder waren gegaan Er het reeds bij de sloep. Er werd een laadboom moeite deden om de aandacht te trekken wawaren er veertien, die er het leven hadden uitgedraaid, en het kleine bootje met de geren hun pogingen vergeefsch, en bleef hun afgebracht - precies de helft van het aantal wonden er in aan boord geheschen. klem, diep in het water liggend bootje onopmamen dat aan boord was geweest, toen de gemerkt. • . f De uitgeputte mannen werden direct liefMirnoy Antwerpen had verlatön Vooraan, bij de punt, zat een der matrozen, devol verzorgd, en naar Colombo gebracht de Iedereen wist. ook zonder dat iemand het het hoo d van zijn broer, den kok, die sinds dichtstbijzijnde haven, waar een behoorlijk had gezegd, dat er geen voedsel en geen water den ochtend bewusteloos was jreweest, op zijn ziekenhuis was. ' m de sloep was; alleen de reddingbooten waren knieën. Toen de zon nauwelijks onder was Vier nachten en vier dagen hadden zij op van proviand en drinkwater voorzien geweest gegaan, stierf de ongelukkige. De kapitein doch er was niemand, die een klacht over zijn' zee rondgezworven, vier dagen en vier nachsprak eenige sobere, maar diep gevoelde lippen het komen of die zich, voor de anderen ten zoó n vreeselijk lijden doorgemaakt, dat verstaanbaar, afvroeg, wat de naaste toekomst men er zich slechts bij benadering een voorkort gebed, werd het lichaam over boord gestelling van kan vormen.'
."^jy*'
; 1 -iiiiBaatel^
^K
^ Ji* t^r: tqpf
s- j
%*.
-%'
•^
^ *? f. # M
/ ■kS(
■ÉL
*m* *'-
ivtf S ■4'4
*
^!&
►
0 **.;
Jt'ïm&i
* rtr^M % .?%.
.
■,-'
J**,
\ .h $r ^^fliii*«.«.
— 8
Jl ^
*&.
**»•>*
Ex \
s*-
a "»f^ ^; $ i» .v-w ^JJW ;V*-3
1
k.
.rr*£Mt-.Z
>'mimm
A
fik ^
V.
Pef"6
-^ ee"
kamers bijvoorbeeld staan geen hooge boompjes! In grootere vertrekken evenwel, in uitgebouwde erkers, trappenhuizen en dergelijke ruimten komen ze uitstekend en bijzonder fraai tot hun recht, en doen zij ten volle van hun schoonheid genieten. Men moet ze echter steeds alleen, en nooit in groepen opstellen! Het verzorgen van de hier afgebeelde kamerplanten is niet zoo moeilijk als velen wellicht zullen denken. Het beste is, aan den tuinman of winkelier, bij wlen men ze koopt, de noodige inlichtingen te vragen. Men kan er dan tevens eenige bijzonderheden bij bespreken, die in verband met de kamer, waar men ze wil zetten, van belang kunnen zijn. Men zal goed doen, de planten niet al te jong te koopen. De verleiding hiertoe is voor echte bloemenliefhebbers uit den aard der zaak natuurlijk groot, doch de moeilijkheden hieraan verbonden zijn het eveneens. Theoretisch kan men de potplanten tot iedere hoogte « e«<, ,e opkweeken, maar toch blijkt ■» <»' "»exe«' „ü»1* _ervef in de practijk, dat het beter is, niet boven een bepaalde hoogte uit te gaan!
./■.*■■ i'
(So\»•''*
De Kamerahorn (Abutiton vexillarium), een minder bekende potplant met hoogen stam, welker fraaie bladeren een mooi decoratief effect opleveren tegen effen geschilderde wanden.
PLAMTEM als versierinq van uw kamer Met kweeken van kamerplanten is een mode geworden, en daarmede is ' ' tegelijkerlijd het gevaar ontstaan, dat men tot een al te groote eentonigheid geraakt wat de keuze der soorten en vormen betreft. Wij willen daarom hier eens wijzen op bepaalde potplanten, die wel is waar reeds lang bekend zijn, maar die door een of andere manier van kweeken een geheel nieuw aanzien en daarmede ook een grootere schoonheid hebben verkregen. Bij het plaatsen van de afgebeelde planten dient men er rekening mee te houden, dat er een bepaalde harmonie dient te bestaan tusschen het vertrek en de plant, die men ter versiering er van kiest. In kleine, lage
na»'
vrv»ch
■
'
—
J
.
-..^Iï-J
^
Oe»e
' '^*»M
Cf",
»uchtv?'^ sta^-
. „er*1"0 ust'ee ■jotef O« " te" »» oOtP'*" d»
i' m m00^ •
—ji ?«
De Philodendron buigt haar bladeren snel naar het licht toe, waardoor ze wel zeer decoratief werkt. Op de vorige foto ziet men de plant zooals ze pas uit is gekomen. Op de foto hierboven hebben alle bladeren zich naar één kant, naar dien van het venster gericht.
OPLOSSINGEN ZOEK EN VIND 27 APRIL
DE PRIJSWINNAARS KRUISWOORDRAADSEL
VIJFVOUDIG TOOVERKWAC^AAT
OPLOSSING KRUISWOORDRAADSEL
In ieder kwadraat moeten horizontaal en verticaal woorden van de volgende beteekenis worden ingevuld: I. 1. hals 2. einde 3. paradijs 4. heeft een fototoestel
. 1
i
5
ïï it
1
2
?
5
n. 1. kleine opening 2. voorstel 3. gemeente in WestZeeuwach-Vlaanderen 4. smalle strook 1. 2. 3. 4.
IV, 1, lichaamsdeel 2. zangnummer 3, nummer waarop geen prija valt 4. meervoud van datum
OPLOSSING 2IG-2AGRAADSEL B
E
K1 E
L
E
E
A
A
ft
D
A
U
D
E
D
U
:: n n
G
E
i?
G
E
B
G
E
M
b.n
T
E
::
0
EJ
1. 2. 3.
OPLOSSING SCHAKELWOORDRAADSEL
4.
D
n
V
L
E
n
E
M
E
M
::
T
E
D
K
T
K
B
T
^
i
V, vervoermiddel denkvermogen nauwe doorgang in de aardkorst zelfstandigheid in beenderen
s |o s o
L
E
T
A
L
E
N
T^7T\NLI T
S
^
^^^ % L
Horizontaal: 1. leder 3. penoon die aan het hoofd •taat 4. vrucht 5. zichtbare damp 7. spekkever 9, nevelachtig 12. periodieke land- of zeewind in Indiê 15. dameahoedenmaakafer 17, bergplaats
18. gemeente in de provincie Noord-Holland 19. deel van een achip 20. deel van den dag.
1. 2. 4. 6. 7. 8. 10. 11. 13. 14. 15. 16.
<<
m 1
2
5
IZ k
VOORZETRAADSEL
s
T
A
L
L
E
M
1
L
L
£
V
E
N
C
1
L
L
E
E
P
E
n
V
E
e
L
U
D
E
T
A
L
L
O
O
S
M
A
L
E
n
0
L
M
M
eel bark ■al room les een
2
1
2
2
*
3
i,
d
Verticaal: geschriften om te lezen keervers drank gemetaelde oeverkant spreekorgaan eind wapen echtgenoote dierenverblijf dichterbijkomen met den moker slaan hetzelfde.
«.
3
«toom boer over yacht «er paap
CHARLES BOYER
AI de woorden hebben zeven letters en de beteekenis ervan is gegeven. Het tweede woord begint met de laatste twee letters van het eerste woord; het volgende met de laatste twee letters van het tweede woord en zoo verder tot no, 7, hetwelk het woord is waarmede men begon, 1. uitbarsting 2. stad in West-Vlaanderen 3. stuk grondgebied dat door vreemd grondgebied ingesloten is 4. verdediging 5. rijk aan erts. 6. hamer waarmee de ijk wordt ingeslagen. 7. is het woord waarmede men begon.
F. D. I, L. D. F. E. O. I. E. R. E. K. M. E. I,
Clautriem Tramleen Clcentriec E. Gras Mis H. Craufeu Haarland Mocnco Knaudugertun Tilraul Steerteim L. Labreum Krelameer Knoopa Bierroe Treaden.
Hij heeft de eigenaardigheid dat hij de verschillende namen waaronder hij „opereert" steeds zóó samenstelt, dat men door de letters in andere volgorde te zetten tevens het beroep verkrijgt dat hij voorgeeft uit te oefenen. Welke zijn deze beroepen,? Bovendien vormen de eerste letters der beroepen van boven naar onder gelezen, het vak dat hij werkelijk uitoefent.
ONZE FILMPUZZLE OMZETRAADSEL II.
I. neen peen ruim gaan mede loon muur lente oord tor ei rek
WIE WORDT ER GEZOCHT?
1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16.
OPLOSSING ONZE FILMPUZZLE
T
<<
3
3
Gezocht wordt een man die onder de volgende namen zijn bestaan van bedrieger voert.
A
14
m
2
CIRKELRAADSEL
W7^
VERVOLGRAADSEL
OPLOSSING L-RAADSEL
7
<(
5
K
^7
D ^
<.
III. plaa jongenanaam tets nuttigen ontsteekt men iets tnede
2
1
Vul van buiten naar binnen woorden van de volgende beteekenis in; 1. houten steel 2. gemeente in Limburg 3. zichtbare damp 4. uurwerk 5. vrucht 6. hemellichaam 7. snarenspeeltuig 8. water door land omgeven 9. strook grond langs slooten 10. boerderij 11. spreekorgaan 12. kleiaoort 13. plantengeslacht 14. warm 15. deel van een schip , 16. vracht. *'
vel mot Rosa dam ora steek he rae want net eminent neen
De hoofdprijzen werden deze week toegekend aan: mevrouw J. B. Berman, Rotterdam; mevrouw L. F. Louwe-Kooijmans, Rotterjiam; den heer T. v. Burg-eter, Ede; den heer F. Fokkema, Velp; den heer K. L. v. d. Hoek, Amsterdam. De troostprijzen vielen ten deel aan: mevrouw M. Michels, Arnhem; mevrouw A. Pijpstra-de Vriese, Groningen; mevrouw Taks, Ginneken; mejuffrouw S. Wiersma, Leeuwarden; mejuffrouw Joh. Stofregen, Rotterdam; mejuffrouw M. v. d. Herik, Sliedrecht; mejuffrouw L. Wimmers, Venlo; den heer S. v. Vessem, Ede; den heer J. Visser, Den Helder; den heer J. v. Amstel, Haarlem; den heer D. v. d. Heerik, Rotterdam; den heer H. Verheul, Sliedrecht; den heer J. v. Bueren, Rotterdam; den heer A. v. Tuyl, Scheveningen; den heer H. v. Lieshout, Oegstgeest; den heer L. Teerlink, Dordrecht; den heer D. H. dë Priester, Roosendaal; den heer L. J. Joosten, Dordrecht; den heer H. Pijpe, Schiedam; den heer M. Versprille, Oegstgeest. De hoofdprijs van de film-puzzle werd gewonnen door: mejuffrouw L. Fling, Zeist, De troostprijzen konden worden toegekend nan: mevrouw P. v. d. Grinten, Rhenen; mevrouw v. Straaten, Amsterdam; mevrouw J. J. Koch-Munnik, Utrecht; mejuffrouw J. Barendrecht, IJsselmonde; mejuffrouw G. Kubat, Voorburg; den heer N. Polak, Amsterdam; den heer J. v. Daalen, Rijswijk; den heer J. A. Büket, Amersfoort; den heer L. Tröger, 's-Gravenhage; den heer W. Pot, Amsterdam-C.
III,
misten uitmeten rozengaarde dag der week schamel bezit brandbare delfstof gemoedsgesteldh eid beginsel bescheid tot bederf ovc rgaan voortreffelijkheid tellen. De woorden onder I vormen tezamen met de woorden II, door de letters om te zetten, woorden van onder III aangegeven beteekenis. De beginletters vormen den naam van een filmster. Wij stellen een hoofdprijs en tien filmfoto's beschikbaar om te verdeelen onder de goede oplossers. Antwoorden in te zenden vóór 18 Mei aan Dr, Puzzelaar, Galgewater 22, Leiden. Op enveloppe of briefkaart a.u.b. duidelijk vermelden: Filmpuzzlc 18 Mei. Deze puzzte kan tegelijk met de andere ingezonden worden, doch liefst op een apart velletje papier.
13
ONZE PRIJZEN. Voor goede oplossingen op iedere puzzle, rebus, probleem, enzoovoort, stellen wij een prijs van ƒ2.50 benevens vier troostprijzen beschikbaar. In totaal dus deze week 5 prijzen van f 2.50 elk en 20 troostprijzen. DE OPLOSSINGEN op de in dit nummer voorkomende puzzles, enzoovoort, gelieve men vóór 18 Mei in te zenden aan Dr. Puzzelaar, Galgewater 22, Leiden. Op enveloppe of briefkaart vermelde men duidelijk: Oplossingen Zoek en Vind 18 Mei
DE fLÜITIST VAN DE PRAIRIE BEN COMPLEET VERHAAL DOOR MORGAN SHOWER De fluitist was tegen het vallen van de duisternis komen aanrijden, en had toestemming gevraagd het kampvuur te mogen gebruiken om er zijn avondeten op te bereiden. De toestemming was hem hoffelijk geweigerd — maar in plaats daarvan had men hem verzocht mee te eten van den maaltijd, welken de vier mannen, die om het kampvuur zaten, voor zichzelf hadden ffekookt. Nu betaalde hij er voor — met muziek. Ernstig, melancholiek, klonken de tonen van zijn fluit over de stille vlakte. Zonder op te zien speelde hij het eene wijsje na het andere, tot hij eindelijk met een zucht zijn fluit opboro-. „Vreemdeling," zei Williams, een der vier mannen, na een poosje, „je hebt je best gedaan, maar ik geloof niet, dat je in de juiste stemming bent vanavond om te spelen. Ik heb je zitten aankijken. Er is een treurige blik in je oogen. Het gaat mij niet aan, wat je hindert, maar ik zou je toch willen vragen, wat je hier op de prairie zoekt met je revolver on je fluit?" „Ik wist niet, dat ik treurig keek," antwoordde de fluitist langzaam. „Het is echter geloof ik maar beter, als ik mijn zorgen voor me houd." „Toch geen moeilijkheden met de wet?" vroeg Williams op den man af. De ander schudde het hoofd. „Op weg naar Simova?" „Ja." Williams gaf het op. „Een gesloten kerel," dacht hij bij zichzelf, terwijl hij zwijgend in het vuur staarde. Maar toen begon de vreemdeling opeens te spreken. „Ik kan het jullie ook eigenlijk wel verteln 'L I"' hi^ " et c'0*t n,e "Misschien goed. Ik heb het al zoo lang voor mezelf alleen gehouden. Ik kom uit het Noorden. Ben schaapherder. Had er een partner. Was een week weg geweest om inkoopen te doen. Toen ik teruffkwam, was mijn partner dood, mijn hond dood, en waren mijn schapen verdwenen. Parti. '
ner doodgeschoten; mijn hond met een bijl den schedel ingeslagen. Eén man heeft die laagheid op zijn geweten — ik vond slechts sporen van één paard. Hij heeft zijn hoed achtergelaten; er zat een etiket in uit Simova. Ik heb hem bij me. Hij heeft mijn schapen naar het Zuiden gedreven. Misschien om ze te verkoopen op de schapenmarkt in Simova. Ik zal maken dat ik er ben." De verschrikkelijke geschiedenis was zonder een zweem van emotie verteld — een paar korte, hoekige zinnen. Geen woord te veel. Hartstochtelijke woorden, zelfs verwenschingen zouden begrijpelijk zijn geweest bij een man, die met één slag al zijn aardsche bezittingen had verloren — zijn vriend, zijn hond en zijn schapen, maar voor de vier mannen rond het kampvuur was het korte relaas juist door de sobere woordenkeus des te tragischer. Door hetgeen er onuitgesproken bleef begrepen zij het leed, dat de fluitist in zijn hart opgesloten hield. De lafhartige aanslag was zoo duidelijk voor hen, alsof zij er zelf bij waren geweest. Ze zagen hoe de niets kwaad vermoedende partner zijn schapen hoedde. Ze hoorden het geweerschot, dat tusschen de struiken vandaan kwam. De hond huilde naast het lijk, nam toen een sprong. De bijl suisde door de lucht en kloofde zijn schedel. Moordenaar en schapen waren verdwenen. Ze zagen den fluitist terugkomen, ze voelden de onnatuurlijke stilte, die hem begroette. De hut was verlaten, en er brandde geen vuur. Ze zagen, hoe hij zijn dooden partner en zijn dooden hond vond. Ze maakten in den geest de begrafenis mee, zagen in hun gedachten den steenhoop, die de prairiewolven op een afstand moest houden. De stem van den fluitist bracht hen tot de werkelijkheid terug. „Ik ga er vandoor," zei hij. Hij stond op, rekte zich uit en floot zijn paard. . . „Waren je schapen gemerkt?" vroeg Williams met de onwetendheid betreffende schapen, die cowboys eigen is.
':''■:■;-■:
IN DE BLOESEMS
- U
„Neen; er waren geen andere kudden in de buurt." „Hoe wil je ze dan vinden tusschen de andere schapen op de markt?" „Ze zullen mij herkennen," was het raadselachtige antwoord, terwijl de fluitist opsteeg. Na eenige oogenblikken was hij in de duisternis verdwenen.
Op een avond eenige dagen later waren de vier cowboys nog steeds op dezelfde plaats gekampeerd. Ongemerkt was hun gesprek op den fluitist gekomen, wiens verhaal een diepen indruk op hen had gemaakt, vooral op Williams. „Ik wou dat de fluitist hier was," zei hij, „om nog iets voor ons te spelen," Hij rolde e n 9 f . if?ret' en ging toen peinzend verder: „Misschien als hij hier weer eens in de buurt komt, dat hij dan wel een baantje zal zoeken. Nu z'n schapen zijn verdwenen, en zijn partner dood is, zal hij weer niet zoo gauw een nieuwe kudde hebben. Het zou wel leuk zijn, ab hij, wanneer de lange avonden zijn gekomen, wat voor ons zou spelen. Vind ie niet. Bill?" Bill bromde iets. „Misschien heeft hij zijn schapen wel teruggevonden," zei hij toen. „Dat zal wel niet," mompelde Williams. Plotseling keek hij op. „Stil eens..." Bill wilde juist iets zeggen. „Luister..." Een hoog en iil geluid, maar zoo zacht, dat het bijna onhoorbaar was, als een wegstervend zuchtje van den wind, kwam uit de duisternis tot hen. Een ruiter werd zichtbaar met een kudde schapen, die als een grauwe wolk achter hem aan scheen te drijven. „De fluitist," mompelde Williams, groo'te opiren opzettend. De fluitist was inderdaad teruggekomen, en hij bracht zijn schapen mee. De ruiter reed naar de mannen bij het kampvuur, maar steeg niet af. De laatste tonen van „Old folks at home..." stierven langzaam weg. De vier mannen waren overeind gekomen, sprakeloos. Er was iets geheimzinnigs aan dien plotselingen terugkeer. De fluitist keek hen aan, en glimlachte. Zijn stem, die de korte zinnen als het ware afhakte, bracht hen tot de werkelijkheid terug. „Ik ben naar Simova geweest. Er was schapenmarkt. Werd gearresteerd, omdat ik voor de schapen speelde. Dachten dat ik gek was. Ik sprak met den sheriff, en hij Het me gaan. Speelde drie dagen lang voor de schapen. Er kwamen telkens nieuwe kudden op de markt. De schapen kenden me niet. Luister..." Hij bracht de fluit aan zijn mond, en er klonk een reeks zonderlinge, hooge trillers. »Daarmee riep ik mijn schapen," vertelde de fluitist toen verder. „Den vierden dag kwam er een kudde van drieduizend schapen aan. Ik speelde voor hen. Ze kenden me. Volgden me. Het was mijn kudde. Een kerel, die Slacks bleek te heeten, hoedde ze. Een "schurk met één oog. Hij begreep, dat hij ontdekt was, er wilde vluchten. Maar ik vloog hem naar de keel. Ze arresteerden ons, en ik liet den sheriff den hoed zien. Hij paste den kerel, en de winkelier, die hem den hoed verkocht had, herkende den schurk. Toen liet de sheriff mij gaan. Ik ben nu weer op weg naar mijn weiden. ween Partner noodig. Hoe denk jij er over, Williams? Ik heb ginds een goede hut en voldoende weiden. Water is er ook genoeg. Geld heb je niet noodig. Je staat mij aan, en ik heb maar één slechte gewoonte — ik speel fluit. Als je daar tegen kunt, ga dan met me mee. Williams haalde diep adem. „Partner," zei hij, „er is niets, waar ik beter tegen kan!"
De verja rdag van
H.lv.ri.
Prinses Juliana
H.K.H. Prinses Juliana slaat, met Prinses Beatrix op de armen, van achter een der ramen van 't Palels Soestdljk, hei défilé gade, dat ter gelegenheid van Haar verjaardag werd gehouden. Achter de Prinses, Prins Bernhard; aan den andere kant van 't raam H.M. de Koningin
De Amsterdamsche Tooneelvereeniging heeH Zaterdagavond l.l. in den Stadsschouwburg haar aJscheidsvoorsteliing In den hoofdstad gegeven. De heer Cor van der Lugt Melsert spreekt de beide scheidende directeuren A. Oelresne en Albert van Dalsum toe.
den veI.jaartjag van H.K H. Prinses Juliana vond te Baarn een concours: hippique plaats. - H. v. d. Berq op ..Kachama" bij een fraaien sprong.
0p
V~1BS MUww
ii in
ccellentie Van vleerle Filmstad te 's-Gravenhag-e behoorv weer tot de „levenden"! Bijna waren we, door het totaal ontbreken van animo om een nieuw Nederlandsch filmwerk op touw te zetten, „Filmstad" tot onze „Doode steden" gaan rekenen, maar thans heerscht er gelukkig weer groote bedrijvigheid. Dertig dagen op zijn minst zullen de studio-opnamen voor Neêrlands nieuwste filmproduct „Veertig jaren" duren, dertig dagen zal er in de enorme hallen geschreeuw, geklop, getoeter en gelach weerklinken, en iedere oprechte filmliefhebber zal met ons wenschen, dat er daarna niet weer een maandenlange doodsche stilte zal intreden. Want de Nederlandsche film, de goede wel te verstaan, heeft reden van bestaan. Maar laten we het daar niet over hebben, en ons alleen bepalen tot de rolprent „Veertig jaren". Het scenario voor dit Nederlandsch product, dat wordt vervaardigd ter gelegenheid van 't veertigjarig regeeringsjubileum van H.M. Koningin Wilhelmina, is van Ben van Eysselstein. Het behandelt de geschiedenis van twee Nederlandsche families, de Amsterdamsche van Meerle en de Brabantsche Maasdonk. Doordat we den levensloop verschillende familieleden tijdens de erstreken veertig jaren volgen, worden we op de hoogte gebracht van alle belangrijke feiten, die zich in de regeeringsperiode onzer Vorstinne hebben voorgedaan, zortder dat dit filmwerk in de eentonigheid van een documentaire rolprent vervalt.
De opname-staf is wel zeer internationaal, men hoort in den studio dan ook alle talen spreken. Regisseur is Edmond T. Gréville; deze Franschman wordt voor den dialoog ter zijde gestaan door Johan de Meester Jr. Aan de camera staat de Duitsch-sprekende Otto Heller, hij wordt geassisteerd door onze landgenooten
Otto Nyenhoff en Arie Croiset. De script-girl is een Fran^aise, de productieleider Guus E. Ostwalt spreekt Fransch, maar bleek bij nadere beschouwing een Nederlander te zijn, die echter reeds vele jaren in Parijs woont. En thans de vertolkers der hoofdrollen. Het, zijn Lily Bouwmeester, Ank van der Moer, Myra Ward, Marthe Posno, Cees- Laseur, Matthieu van Eysden, Paul Steenbergen, Cor van der Lugt Melsert Jr., Eduard Verkade, Adolphe Engers en W. Ohnet. Aan den film-architect Wegerif werden hooge eischen gesteld; onder onderen moest er een
oud Amsterdamsch patriciërshuis in den studio worden opgebouwd, en ook een oorlogsschip uit het jaar 1898. Doch Wegerif heeft reeds meermalen bewezen een talentvol man te zijn. Op deze pagina's brengen wij U reeds eenige foto's uit dit filmwerk.
Adolphe Engers als de matroos Jan de Oude.
UIT DE WERELD VAN DE SPORT slaagde xijn derde doelpunt te maken.
in
H
M
U
„Neen," zei de philosophisch aangelegde vrouwenhater, „Ik kom beter uit zonder de vrouwen. Wanneer ik zin In een praatje heb, kan een papegaai net even Intelligent converseeren als een lid van het zwakke geslacht. Als gezelschap op een wandeling is een hond verreweg te prefereeren. En wanneer ik dan eens met een geestelijk gelijke bij het vuur wil zitten ..." „Dat gebeurt niet," viel zijn zuster hem eensklaps in de rede. „Ik wil geen apen In hulsl"
Lux is het enige veilige middel om wollen goed te wassen, want
„Zeg, wie Is dat lange, houterige meisje?" vroeg op een bal de eene vriend aan den anderen. „Vroeger was ze lang en houterig," antwoordde de vriend fluisterend. „Maar ze Is de erfgename van een millioen geworden en nu is ze groot én statig."
Lux lost 5 maal zo vlug op als zeeppoeders en gewone zeepvlolcken!
? Een boertje trad een winkel binnen, die als opschrift droeg: Goedkoop overtrekken van paraplu's. „Mijnheer," zei het boertje, „wilt u mijn paraplu overtrekken?" „Zeker," antwoordde de bedlende. „Waar is zij?" „Als ik dat wist," riep het boertje uit, „had ik het zelf allang gedaanl"
Is U zeeppoeder of gewone zeepvlokken gebruikt om wollen goed te wassen, tien tegen één, dat de'zeep niet geheel is opgelost, als U het goed in het sop doet. Onopgeloste zeepdeeltjes maken, dat het wollen goed viltig en hard wordt en krimpt. De enige manier, om Uw wollen goed tegen deze nadelen te beschermen, is Lux te gebruiken. Met Lux heeft U nooit onopgeloste zeepdeeltjes in het »op, zelfs niet in koud sop. Wollen goed, dat in Lux gewassen is, behoeft maar 2 of 3 maal te worden gespoeld, dan is U absoluut zeker, dat alle zeep er uit is. Met zeeppoeders of gewone zeepvlokken heeft U die zekerheid nooit.
„Wat zijn die eieren klein!" klaagde de jonge hulsvrouw tegen den leverancier. „Zoo van de boerderij vanmorgen, mevrouw," beweerde de man. „Dat is toch een ellende met die boeren," klaagde het Jonge vrouwtje verder, „ze willen hun eieren zóó graag verkoopen, dat zij ze te vroeg van het nest nemen."
H*« Is Y.rk.»rd. iulnlgh«l4, Uli ond«rt !• fl*brulk«n dan LUK. LUK wordt nooit lot vorkocht. LoiB« Koopvlokkun zijn 9*«n LUK. Ly.8l-Ol4l
KAUWr
VOOR SLECHTS 11/, CENT
JfCAUlVEN
noodig om deze annonce uitgeknipt In open enveloppe als drukwerk aan ons op te zenden, ontvangt U uitvoerige brochures over het
HERSTEL VAN uw HAARGROEI Vermeldt uw naam en adres op de achterzijde der enveloppe en e-r adresseert aan :
Dr. H. MANNING'S Pharm. Fabriek N.V., DEN H4AG
Wrigley's zorgt er voor, dat U behoorlijk kauwt. Het versterkt het tandvleesch en helpt U de tanden schoon en gezond te houden, verfrischt de adem en - door de grootere speekselafscheiding bevordert het bovendien de spijsvertering. Wrigley's P.K. Icalmeert de zenuwen en houdt U monter en frisch. Koopt nog heden een pakje.
KAUW REGELMATIG
5 CENT PER PAKJE
De Ronde van Purmerend.
-
De winnaar G. Schulte passeert de finish.
Een moment uit den wedstrijd der Pampus-klasse tijdens de Voorkaag-zellwedstrljden.
— 18 —'
WRIGLEY
erfnaa r qe Baar zijn tante, Miss Jean üawe, een »niet on onbelangrijk deel van zyn stu, Hnekost( fosten betaalde, had Roy Badford niet den moed gevonden haar uitnoodiging, een weekje bij haar te komen logeeren, af te slaan. Van het begin af aan was hy echter overtuigd geweest, dat hij blij zou zyn, wanneer het er weer goed en wel op zou zitten. Hy kende niemand in het heele dorp waar zyn tante woonde, zoodat hy er ook niet veel vertier mocht verwachten, en hoewel zyn tante au fond lang geen kwaad karakter had, was zy tóch ook weer niet zoo byster prettig in den omgang. Ze was nogal kort en bits, en stond wat men noemt èrg op haar stukken. Bovendien liet ze Roy op een zoetsappige manier nogal eens voelen, dat hij min of meer afhankelijk« van haar was, en dat hy verplicht was daar zyn dankbaarheid tegenover te stellen. Iets waar Roy niet ^oo vaak gelegenheid toe scheen te kunnen vinden als zy eigenlijk verwachtte. Roys sombere voorgevoelens met betrekking tot zijn verblyf by zyn tante schenen inderdaad bewaarheid te zullen worden, want hij was nog maar nauwelyks twee minuten in huis, toen Miss Dawe hem reeds heel duidelijk aan zyn verstand bracht, dat zij stellig verwachtte dat hy in haar byzyn niet zou rcfoken, en omdat Roy nog weer nauwelijks twee minuten later reeds beslist behoefte had aan een sigaret om zich over de eerste moeilijkheden te kunnen heenzetten, liep hij den tuin in om daar een trekje té doen. Hij had er nog maar amper een voet in gezet, toen een klein, hard voorwerp hem precies achter zijn oor trof. Hy draaide zich met een ruk om en omdat het voorwerp uit geen andere richting gekomen kon zijn, trad hij op den ouden steenen muur toe, die den tuin van zijn tante scheidde van dien der buren. Hij klom op den muur, keek er over heen, en ontdekte het aardigste meisje dat hij ooit gezien had.
Het meisje zette haar blauwe oogen wijd open toen zy hem zag. „Eh...." begon hy. Het was nu niet bepaald een schitterende opmerking, maar in ieder geval was zy de beste, die hy op dat oogenblik kon bedenken. De verbaasde uitdrukking verdween uit de oogen van het meisje, en ze bloosde. „Heb ik u heeft iets u geraakt?" vroeg ze, en byna onmiddellyk voegde zij er aan toe: „Het was een slak." „Hij was goed gemikt," zei Roy. „O, maar ik had niet de bedoeling u te raken," antwoordde ze snel. „Ik wist niet eens, dat u er was." „Neen, en ik wist niet eens, dat ü er was," antwoordde Roy gelukkig. Het meisje glimlachte. „Natuurlijk weet ik wel, dat ik eigenlijk geen slakken over den muur mag gooien," zei ze nederig. „Och, waarom niet," antwoordde Roy, die werkelijk geen enkele reden zou hebben kunnen bedenken waarom zoo'n aardig meisje niet alles zou mogen doen waar zy zin in had. „Ik gooide dien slak over den muur," verklaarde zij, „omdat ze hier altyd alle slakken dooden die zy in den tuin vinden, en dat vind ik wreed." Ze rilde by de gedachte. ... „Neen maar," zei Roy, „doen ze dat wérkelijk? Stel je voor...." „Thuis," zei het meisje, „doe ik altijd alle slakken die ik vind in een doos en laat ze dan ergens buiten, in het land of zoo, los." „O, woont u hier niet?" vroeg Roy, en er kwam even een blik van teleurstelling in zyn oogen. „Neen, ik -logeer hier maar een poosje, Mr. en Mrs. Johnson — u kent ze natuurlijk — zyn een neef en nicht van me." „Neen," zei Roy, „ik ken ze niet. Ik logeer hier zelf ook, ziet u. 'k Ben pas een paar minuten geleden gekomen — om een soort
LEVENSPRQPLEMEN en onzer lezers in Haarlem, die mij verzocht zijn vraag zonder vermelding van initialen op te nemen, schrijft mij het volgende: „Zes jaar geleden overleed mijn vrouw, mij alleenlatend met een dochtertje, dat toen twee jaar oud was. Mijn ouders boden mij direct aan om het kind bij zich te nemen en het op te voeden. Toen ik nu twee jaar geleden hertrouwde, bleef mijn kind bij mijn ouders, doch moeder, die bijna zeventig is, voelt, dat het opvoeden en verzorgen van Anneke te zwaar voor haar wordt. Ik vond het vanzelfsprekend, dat de kleine meid nu bij ons kwam, doch tot mijn ontsteltenis bemerkte ik, dat mijn vrouw, die zelf een baby verwacht, groot bezwaar hiertegen heeft. Ik weet werkelijk niet wat ik doen moet. Mijn vrouw's tegenzin verbaast mij des te meer, omdat zij altijd heel lief tegen Anneke was."
E
Ik moet toegeven, dat gij voor een moeilijk geval staat. De houding van uw vrouw is bijkans onbegrijpelijk. Ik vermoed, dat de omstandigheden, waarin zij verkeert, daarbij een rol spelen. Zij is, waarschijnlijk onbewust, van vrees vervuld, dat Anneke bij u thuis te veel uw aandacht en uw liefde zal vragen. Ik geloof niet, dat dit op den duur zoo zal blijven. Probeer het op de volgende manier: Laat Anneke meer en meer bij u thuis komen, zorg ervoor, dat er tusschen uw vrouw en haar de natuurlijke verhouding van moeder en kind ontstaat. Overdrijf het niet. Uw geval is er een, waar alleen met tact en verstand iets te bereiken is. Laat uw vrouw vooral niet den indruk krijgen, dat gij uw eerste kind voortrekt tegenover haar en zeker niet tegenover het kindje dat zij verwacht. Wees lief tegen haar, zij heeft nu vooral uw liefde noodig. ~ 20 -
beleefdheidsvisite aan myn tante te brengen." Het meisje knikte. „Ik ben hier eergisteren gekomen," vertelde ze hem. „Er heerschen thuis mazelen, en daarom heeft moeder me weggestuurd. Ik heb nog geen mazelen gehad, ziet u." Dat had ze Roy niet hoeven te zeggen — hy was er absoluut zeker van, dat zy nóóit aan zoo'n prozaïsche ziekte kon hebben geleden. „Myn twee jongste broertjes hebben mazelen gekregen," vertelde ze verder. „Ik wilde thuisblijven om moeder te helpen hen te verplegen, maar ze hield myn oudste zuster thuis, en wilde er niet van hooren, dat ik ook zou blijven. En daarom heeft ze my voor een poosje hierheen gestuurd." Na eenige acrobatische toeren slaagde Roy er in een zitplaats op den muur te vinden, zoodat hy het gesprek wat gemakkelijker kon voortzetten. Onder de hand vertelden zyn oogen het meisje duidelijk, hoè aardig hy haar vond. „Mr. en Mrs. Johnson zyn eigenlijk een achterneef en achternicht van mij," zei ze, en er was iets in den toon waarop zü dit zei, waaruit Roy kon afleiden, dat hy er zich maar niet al te veel van moest aantrekken, dat hy de Johnsons niet kende. „Maar, wat ik zeggen wilde," merkte Roy op, „wat hebben zy een mooien tuin!" „Ja, nogal," antwoordde het meisje zonder veel enthousiasme. „Het is hun eenige liefhebberij, weet u. Ik houd zelf ook wel van tuinieren, maar...." „Je moet het met mate doen," merkte Roy wysgeerig op. „Juist," zei het meisje. „Maar ze hebben nauwelijks over iets anders gepraat sinds ik hier ben. Het is misschien niet mooi, dat ik het zeg, maar je gaat je een beetje eenzaam voelen, ziet u, en," voegde zy er aan toe, „ik ben nog niet zoo vaak van huis geweest!" Roy onderdrukte een heftig verlangen om van den muur te springen en haar in zijn armen te sluiten. „Trek het u maar niet aan," zei hy in plaats daarvan troostend. „Ik was ook stellig overtuigd, dat ik het hier niet ei|g naar myn zin zou hebben. Maar nu kunnen wij elkander wat opvroolyken. Myn tante en uw familie kennen elkaar natuurlijk, zoodat we elkaar wel eens zullen ontmoeten. Als u het ten minste niet naar vindt?" Ze knikte heftig van neen. „Hoera," riep Roy. „Wat ik zeggen wil: ik ben blij dat u me met dien slak gegooid hebt," „Maar ik had hem toch niet over den muur mogen gooien," hield ze vol. „O ja, natuurlijk," zei Roy grootmoedig. „Gaat u gerust uw gang. Gooi er nog maar zoo veel over als u wilt!" „Maar uw tante zal misschien...." „O, myn tante is dól op slakken! Dat wil zeggen op slakken in haar tuin! Hoe meer er in zyn, hoe liever zy het heeft," beweerde hij, de waarheid geweld aandoend. „Gooi ze dus maar gerust...." „O, ik ben bly, dat u dat zegt," riep het meisje. „Mr. Johnson kan ze niet uitstaan!
Als hy er een ziet, maakt hy hem direct dood. Ik geloof dat ik er nog een heelebo^I zal vinden. U ziet dat pad daar wel in den hoek? Nu, dat moet ik wieden en omspitten." „Stel je vóór," riep Roy verontwaardigd. „Ik had gedacht...." Hy zweeg toen hij opeens een luid, aanhoudend tikken op de ruit achter zich hoorde. Omkijkende, zag hy hoe tante Jean hem voorhoofdfronsend achter het raam van de eetkamer driftig wenkte om te komen. „Ik geloof, dat mijn tante my noodig heeft," zei Roy spijtig, terwijl hy zich gereed maakte om van den muur af te dalen. „O, dat vergat ik nog: myn naam is Badford, Roy Badford," zei hy terwijl. „En ik heet Rose — Rose Marley," vertelde ze hem. Ze glimlachte tegen hem, terwyl hij zich van den muur liet glyden, en haar glimlach maakte zóó'n diepen indruk op hem, dat hy totaal vergat waar hy was en daardoor midden in een bloemperk terecht kwam. De grimmige blik in tante Jeans oogen werd nog grimmiger. „Roy, wil je me alsjeblieft zeggen wat je daar op dien muur deed?" vroeg zy, toen haar neef binnenkwam. „O, ik maakte een praatje met iemand.. ." „Zoo — laat ik je dan vertellen, dat ik het verschrikkelijk vervelend vind, dat je dat gedaan hebt. Ik hoop, dat je voor eens en voor altyd begrypt, dat ik dat niét meer hebben wil." „O, ihaar...." begon Roy, maar zyn tante viel hem in de rede: „Ik wil absoluut geen conversatie met mijn buren aan dien kant," verklaarde ze beslist, „en ik verwacht van je, dat je daar rekening mee houdt." „Bedoelt u,e dat u niet eens tegen hen spreekt?" vroeg Roy verbaasd.
-WILT ÜM-NWAOU KEf ABEEHEN? - MAAR IK HEB 'M ZATEBDAQ
■IVt^Ti ■tTnnriTv.m
„Juist! Ik wil niets met de Johnsons te maken hebben. Niets En ik verlang, dat jy je daarnaar schikken zult." Roy staarde beduusd voor zich uit, terwijl zyn tante hem uitlegde, waarom zy de conversatie met de Johnsons een maand of zes geleden voorgoed had afgebroken. Toen had Mr. Johnson namelijk de onbeschaamdheid gehad, terwyl hy niet wist uit welke richting de wind woei, om een hoop tuinafval in brand te steken. De rook en de geur er van waren Miss Dawes huis en neusgaten binnengedrongen; ze had den heelen dag loopen hoesten en haar gordijnen waren er geel van geworden! Ze had er Mr. Johnson direct over aangesproken. Het onderhoud, zooals zy het aan Roy beschreef, was opmerkelijk geweest wegens de buitengewone zachtzinnigheid waarmee Miss Dawe het had geopend, terwyl Mr. Johnson de onbeleefdheid in persoon was geweest door te zeggen, dat hy niet had geweten waar hy met zyn tuinafval moest blyven en haar te vragen, waarom zy haar ramen niet had gesloten. Tante kreeg nóg roode vlekken in haar gezicht nu zy er aan dacht Natuurlijk was zy toen ook uit een ander vaatje gaan tappen en zoo was er een oorlogstoestand ontstaan, waarbij van weerskanten geen kwartier gegeven werd. „Ik verlang dus van je, dat je die menschen links laat liggen, Roy," besloot Miss Dawe. „Maar ik heb er toch niets mee te maken, tante," had Roy wat ongeduldig gezegd. „Ik heb toch geen ruzie met hen en.... er is een heel aardig...." „Ik heb je gezegd wat ik van je verlang, Roy," viel Miss Dawe hem koel in de rede. „En ik geloof niet, dat het te veel verlangd is, gezien wat ik voor jou doe," besloot zij veelbeteekenend.
Onmiddellijk vergat Roy zyn tante en wat zij van hem verlangde. Hij rende met drie treden tegeliHc de trap af en ging den tuin in. Juist was hy op het punt op den muur te klimmen, toen een metaalachtig klinkend kuchje hem deed omkijken. Tante Jean was hem in den tuin gevolgd. Argwanend keek zy hem aan. „Roy," begon zij, „mag ik vragen...." „Zeker, zeker, tante, natuurlijk," antwoordde hy verward. „Ik eh.. .. ik zag een vreemde kat uit het raam van mijn slaapkamer. Ze zat tusschen uw begonia's. Ik dacht, dat ik ze beter kon wegjagen." •
WEEKMENU.
mTfca BACTERIËN DIE IN MELK VOORKOMEN (ii). jP) acteriën die in melk voorkomen zyn 1. Melkzuurbacteriën. Deze bacteriën komen voor bij de uitmonding van de uier. B« het melken bevatten dus de eerste stralen melk de meeste melkzuurbacteriën; daarom worden de eerste stralen meestal apart opgevangen. De melkzuurbacteriën zelf zijn niet schadelyk; te groot aantal van deze bacteriën in de melk heeft evenwel het bezwaar, dat de melk onbruikbaar wordt, zoowel voor het •drinken als zoodanig als wel voor de bereiding van verschillende gerechten. Een bepaald aantal melkzuurbacteriën mag er echter in melk aanwezig zyn, is zelfs zeer gewenscht, omdat hierdoor in het algemeen de werking van andere, schadelijke bacteriën . wordt tegengegaan. 2. Rotfinjrsbacteriën. Deze kunnen in de melk komen tijdens het melken, wanneer de
Maandag:
koe en ook de omgeving niet zindelyk gehouden worden. Zoo kan b^voorbeeld het vaatwerk waarin de melk opgevangen wordt verontreinigd zyn. Ook komt het voor dat de handen van den melker vuil zyn. De rottingsbacterie zet de eiwitten uit de melk om, waarby zich een onaangename reuk gaat ontwikkelen. Dit gebeurt echter alleen, wanneer de melk weinig melkzuurbacteriën bevat. Wanneer de melkzuurbacteriën de overhand hebben, merkt men niets van <de werking der rottingsbacteriën in de melk. De rottingsbacterie is vooral gevreesd by de boter- en kaasbereiding, omdat ze oorzaak kan zyn dat de boter of de kaas mislukt. Groote zindelijkheid by de geheele njelkwinning is dus wel een eerste vereischte. Geheel steriele melk, dat wil zeggen melk die geen bacteriën bevat, kan men niet winnen; doch by groote zindelykheid is het aantal bacteriën dat in melk voorkomt toch gering. Werkelyk steriel wordt de melk eerst door verhitting in afgesloten ruimten, bijvoorbeeld in flesschen. Een volgenden keer willen wy nog eenige bacteriesoorten bespreken die in melk voorkomen.
BRUIDSKAPSELS
Potage ä la minute; versehe worst, aardappelen en bloemkool „an gratin".
Dinsdag:
Kerrieschotel; hopjes pudding met vanillesaus.
Woensdag:
Rollade, aardappelen stoofsla; Deensche vla.
en
Donderdag: Risotto; koud vleesch. aardappelen en knolraap. Vrydag:
Aardappelen, spinazie met spiegeleieren; citroenrijst met vanillesaus.
Zaterdag:
Varkenscarbonaden, aardappelen en Savoyekool; abrikozengruwel.
Zondag:
ChampignonragoAt in schelpen; gevulde tomaten met pommes frites; gevulde sinaasappelen.
ENKELE RECEPTEN UIT HET WEEKMENU
Hoeveelheden voor 4 personen. Champignonragofit in schelpen. (4 è 6 stuks). Benoodigd: 200 gram champignons, 3 d.L. bouillon, 30 gram boter, 30 gram bloem, peper, citroensap, room, 1 eidooier. Bereiding: De champignons schoonmaken; aangestoken deelen verwijderen en ze, al naar gelang van de grootte, halveeren of in vieren snyden. De schoongemaakte champignons in ongeveer 10 gram boter met wat citroensap gaarsmoren. Van boter, bloem, bouillon en champignonvocht op de gewone wyze een gebonden saus maken. Deze saus op smaak afmaken met peper, citroensap, room en 1 eidooier. De massa overdofen in de schelpen en bedekken met een laagje paneermeel, waarop rWen kleine klontjes boter legt. De schelpen in een heeten oven met bovenwarmte snel een bruin korstje geven. Bloemkool „au gratin". Benoodigd: 1 bloemkool, ongeveer 12 gram zout per L. water, 4 d.L. melk, 30 gram boter, 35 gram bloem, 60 gram oude Hollandsche kaas, 30 gram boter, paneermeel. Bereiding: De bloemkool schoonmaken en gaar koken in ruim kokend water met zout. Van 30 gram boter, bloem en de melk op de gewone wijze een gebonden saus maken. Door deze saus ongeveer 50 gram geraspte kaas roeren. Een gedeelte van de saus in een vuurvasten schotel schenken, zoodat de bodem van den schotel er mee bedekt is. De bloemkool op de saus in den schotel leggen en bedekken met de rest der saus. Den schotel afmaken met een mengsel van geraspte kaas en paneermeel. Hierop legt men kleine klontjes boter. Den schotel in een heeten oven met bovenwarmte vlug een bruin korstje geven, laten „gratineeren" (ongeveer 10 minuten).
9306. Dit bekoorlijke kapsel verkrijgt men door den sluier in het haar te bevestigen en hem in den hals samen te nemen onder een guirlande van kleine roosjes Verder heeft de sluier een smal randje van kralen. 9307. Voor een Jeugdig gezichtje dit eenvoudige kapsel. In het haar steekt men witte camelia's. De sluier wordt er dan los overheen gelegd, waarbij het voorhoofd overschaduwd wordt. Kleine speldjes met knopjes van witte pareltjes houden den sluier vast. 9308. Bruidskapsel voor een gelaat met regelmatige trokken. De sluier is over het haar gedrapeerd en wordt vastgehouden door een ver naar achteren geplaatst diaoeem van pareltjes.
EEN VETTE.ONZUIVERE HUID
kunt LI gcmakkeli|k verbeteren door het gebruik van Radox, telkens wanneer ge Uw gezicht wascht Bij apothekers en erkende drogisten a f 0.00 per pak en f 0.15 per klein pakje,
'Mi''. Bij dit elegante kapsel heeft men op het haar een 'Jntiecmpje van organdi, versierd met opengewerkte n.'
RADOX
„Ik zie nergens een vreemde kat, Roy," zei tante Jean, terwijl de blik in haar oogen nóg argwanender werd. Roy keek om zich heen, niet wetend wat hij zeggen moest, maar dit keer was het geluk nu eens wérkelijk met hém, want op dit oogenblik kwam er een groote, dikke kat achter een struik vandaan en waggelde regelrecht op hen af. „Ha, daar is-ie," riep hij, en een kluit aarde opnemend, gooide hy dien naar de kat. Hy had slecht gemikt, maar de klomp aarde kwam toch zóó dicht by de niets vermoedende kat terecht, dat zy een luchtsprong van wel een meter hoogte maakte. Onmiddellijk daarop vloog zij op den muur en ging daar tegen hem zitten blazen. „Roy, in 's hemelsnaam," gilde tante Jean. „Dat is Peter.... mijn eigen kat...." Perplex staarde Roy om zich heen. Tante Jeans oogen schoten vuur. De kat op den muur ging, met onmogelijk krommen rug, voort allerlei sis-gcluiden te maken. • „Och, arm dier," zei er een stem aan den anderen kant van den muur, „ze hebben je natuurlijk kwaad gedaan!" De stem ging voort de kat kalmeerende woordjes toe te voegen. Tante Jean luisterde aandachtig. „Dat is niét de stem van Mr. Johnson," zei ze", grimmig naar Roy kijkend. „En het is óók niet de stem van Mrs. Johnson, en evenmin van een der dienstboden." „Neen...." bekende Roy. „Het is de stem van een jong meisje," zei tante Jean. „Ik.... ik geloof het ook," stamelde Roy, die begreep dat zyn tante de reden had ontdekt waarom hy in den tuin was. „Roy, ik hoop dat je er aan denkt, wat ik je gezegd heb. In de eerste plaats wil ik niet, dat je tegen iemand van hiernaast spreekt, en in de tweede plaats komt het niet te pas dat je omgaat met meisjes zoo lang je je studie nog niet voltooid hebt. waarvoor ik...." Ze zweeg opeens daar de kat plotseling van den muur sprong en op een holletje naar binnen rende. Terwijl ze het allerlei liefkoozende naampjes toeriep, volgde tante Jean het dier om het in de keuken voor de doorgestane emoties schadeloos te stellen met een schotel lauwe melk. Roy wachtte tot zyn tante veilig en wel uit het gezicht was en heesch zich toen vteer voorzichtig op den muur. Het meisje was verdwenen. De eenige, dien hy in den tuin ontdekte, was een forsche man met een vuurrood gezicht. Hij keek Roy aan alsof hij iets zeldzaam onsmakelijks zag. „Eh.... goedenavond," zei Roy hakkelend, en hij liet zich weer naar beneden glijden. Het hoofd en de schouders van den vuurrooden man kwamen boven den muur uit. „Zocht je iets?" vroeg hy, Roy dreigend aankijkend. „Eh.... neen...." antwoordde deze. „Dank u." „Je logeert bij Miss Dawe, is het niet?" vroeg de man. „Ja, inderdaad," antwoordde Roy, iets hoopvoller opeens. „Nou, laat ik je dan zeggen» dat haar tuin aan dien kant van den muur is," zei de man, „en dat je aan dézen kant niets te maken hebt. Houd je dat voor gezegd, anders zal ik het op een andere manier aan je verstand moeten brengen!" Het hoofd en de schouders verdwenen en Roy staarde beduusd naar den muur. Het was een uurtje later, dat Roy en zijn tante de koelte van den tuin opzochten. Terwijl zy op het Kleine grasveld in het midden een kopje thee zaten te drinken, kwam er.
als uit den hemel vallend, een groote slak vlak op Miss Dawes schoenpunt terecht. Ze stiet een kreet van afgrijzen uit, en onmiddellijk daarop, alsof hij er door was aangelokt, viel er een tweede slak niet ver van den eerste. En toen kwam er een derde, een vierde, een vyfde; een kleine regen van slakken. Toen de bui over was, zag Miss Dawe purper. Zonder een woord te zeggen — zy kón trouwens niets zeggen — liep ze naar binnen en keerde direct daarop terug met een houten keukenstoel. Resoluut zette zij hem tégen den muur, ging er op staan en keek in den tuin er naast. „Goedenavond," zei Rose Marley glimlachend. Maar tante Jean glimlachte niet terug. Geen kwestie van.... „Gooide ü die slakken in mijn tuin?" vroeg zij woedend. Rose knikte. „Ja, LI vindt het toch niet erg?" vroeg ze. „Hy...." ze wees naar Roy, die naast zijn tante op den muur geklommen wras, „hij zei, dat ik het gerust doen mocht, omdat u van slakken hieldt." „Hy-zei-dat-äk-van-släkken-hield ?" hijgde Miss Dawe verontwaardigd. Rose knikte. „Ik moest ze wel gooien," zei ze, „want ik kon ze niet over den muur laten vallen als hij keek!" Ze wees naar den achterkant van den tuin, waar de breede rug van Mr. Johnson zichtbaar was. „Er waren er elf bij elkaar. Ik had ze verzameld in een doosje." Miss Dawe antwoordde niet op deze uitdaging. Langzaam stapte zy van den stoel af en wenkte Roy haar te volgen. Met een wanhopigen blik op het meisje, voldeed hij noodgedwongen aan haar bevel. Tante Jean wees naar den grond. „Roy, raap die slakken op," zei ze. Roy deed wat ze vroeg. „Gooi ze nu terug in den tuin van Mr. Johnson," beval tante toen. Nu aarzelde Roy. „Direct!" Ze stampte met haar voet op den grond. „Maar tante...." begon Roy. „Direct!" Er was een klank in tante Jeans stem, die Roy waarschuwde dat het gevaarlijk kon zyn met het oog op zijn verdere studie, om aan haar bevel niét te voldoen. Hy ging naar den muur, de gevangen slakken in zyn tot een kommetje gemaakte handen, en liet ze zoo voorzichtig mogelijk neervallen op hun geboortegrond. Het was ongelukkig, dat Mr. Johnson dit moment net gekozen had om zich over zijn lobelia's te buigen, die precies by den muur groeiden, waar Roy zijn handen met de slakken er in opende. Het was ongelukkig, omdat wanneer Mr. Johnson een ander moment had gekozen, hy nooit de slakken in zijn hals gekregen had. Ziedend van woede verscheen het vuurroode hoofd van Mr. Johnson boven den tuinmuur. „Leelyke kwajongen," schold hy. „Als je nog een keer het hart hebt om. ..." „Het waren uw eigen slakken," riep Miss Dawe, terwijl zij zich omdraaide en Roy wenkte om met haar mee naar binnen te gaan. Mr. Johnson wist niet zoo gauw wat hij op het antwoord van Miss Dawe zeggen moest en hij mompelde eenige dreigementen aan bet adres van den jongeman, die deze gelukkig niet meer verstond. Dien avond lag Roy lang wakker en toen hy eindelijk zijn vermoeide oogen sloot, had hy zijn besluit genomen. Zijn vereering voor Rose, en een verlan- 23
Kon zijn knie niet buigen Rheumatische pijnen voorgoed verdwenen „Myn man leed aan rheumatische pijnen in kniegewricht en rechterbeen. Soms kon hij zyn knie in het geheel niet buigen. Een jaar geleden besloot hij Kruschen Salts eens te probeeren. Nu is hij die vreeselijke rheumatische pijnen kwijt en voelt zich veel beter. Ikzelf neem nu ook sinds een maand Kruschen Salts, daar het gewricht van mijn groote teen zoo pijnlijk en opgezwollen was. dat ik bij tijden myn schoen niet kon aantrekken. Het is bijna ongelooflijk zoo-goed als de dagelijksche dosis mij doet." Mevr. G. C. te L. Rheumatische pijnen zijn een waarschuwing dat zich in L'w organisme giftige afvalstoffen hebben opgehoopt, o.a. het gevaarlijke urinezuur, dat meestal de oorzaak is van Uw klachten. Kruschen Salts zuivert L'w bloed van alle afvalstoffen, waardoor een einde wordt gemaakt aan die martelende rheumatische pijnen. Kruschen Sails is verkrijgbaar bij alle apothekers en erkende drogisten a ƒ 0.40, ƒ 0.75 en ƒ 1.60 per flacon. Let op, dat op het etiket op de flesch, zoowel als op de buitenverpakking de naam Rowntree Handels My.. A'dam, voorkomt.
POLYGOON maakt: Famillegroepjes, Bruiloftsfoto's, Jubilea-, Kampfoto's, Sportfoto's, Persfoto's, Industrie foto's. Stadsgezichten, Panorama-foto s Voor conditie» i
FOTO-PERSBUREAU POLYGOON N.V. DAMRAK No. 53 - AMSTERDAM
FRED ASTAIRE GINGER ROGERS in hun elegantst« en rijkste dansprestati«
SHALL WE DANCE Een R K O Radiofilm van distinctie, charme en sprankelenden levenslust
VERWACHT; Joan Crawfords nieuwste creatie!
^e oroeiio m 'f roo« Metro- Goidwyn-Mayers Parade der Triomfen
gen om Mr. Johnson gunstiger te stemmen, liadtleii hem een plan doen bedenken waarmee hij het meisje een dienst kon bewyzen en Mr. Johnson zyn goeden wil toonen. Hij herinnerde zich, ^dat Rose hem verteld had, dat zy een hoek van den tuin moest omspitten. Het leek hem ondenkbaar dat een zóó lief en zóó teer meisje als Rose een dergelijk zwaar werk moest doer^ En daarom besloot hij, dat hy het ongemerkt voor haar zou doen. Later kon hij haar zijn goede daad vertellen, en zich verheugen in haar dankbaarheid. Natuurlijk zou het meisje het aan Mr. Johnson vertellen en op die manier zou misschien de breuk tusschen zijn tante en de Johnsons hersteld kunnen worden. Maar het was noodzakelijk, dat tante Jean niets van de goede voornemens van haar neef afwist; anders zou zij het zeker verbieden. Daarom besloot hij vroeg op te staan teneinde zyn goede daad ten uitvoer te kunnen leggen. Na slechts een paar uur te hebben geslapen, stond hy op, kleedde zich aan en sloop geruischloos naar beneden. Hy kreeg een schop uit de schuur, klom over den muur en begaf zich naar het gedeelte van den tuin, dat Rose hem had aangewezen. Gedurende een half uur spitte hy dat het zweet van zyn voorhoofd droop, zichzelf gelukkig pryzend, omdat by Rose een moeilyk werk bespaarde. Zonder dat hij het wist, werd hy echter door iemand gadegeslagen. Mr. Johnson, die zeer licht sliep, was wakker geworden door de zwakke geluiden die Roy by zyn werk maakte. Niet begrijpend, waar ze vandaan kwamen, bleef hij er even naar liggen luisteren. Toen sprong hy uit zyn bed en ging naar het raam. Eenige oogenblikkcn staarde hy als verwilderd naar buiten. Toen gooide hij de ramen open en brulde. . . . Roy liet van schrik zyn schop vallen en keek verbouwereerd omhoog. Er was iets in den klank van Mr. Johnsons stem, dat hem duidelijk maakte, dat deze niet erg ingenomen
was met iets. En deze indruk werd nog versterkt door het feit, dat Mr. Johnson zijn vuist tegen hem schudde. Roy besloot niet verder te spitten. Hij begreep er niets van. Mr. Johnson was een ondankbaar individu... . Terwijl Roy mismoedig naar den muur liep, werd er achter in den tuin een deur opengeworpen. In zyn pyama en op zijn pantoffels snelde Mr. Johnson naar buiten. Roy had het gevoel dat er iets niet in den haak was, en hij bereikte net den bovenkant van den muur, toen Mr. Johnson een sprong naar 'hem wilde nemen. Met een plof kwam Roy in den tuin van zijn tante terecht. Een oogenblik later schudde Mr. Johnson zyn vuist boven den muur. „Ik zal je krygen," brulde hij. „Om midden in den nacht mijn tuin te komen omspitten! Ik zal je krijgen! Reken daar maar op!" „Ik.... ik wilde alleen Miss Rose helpen.... Ze vertelde me, dat ze u beloofd had, dat stuk van den tuin om te spitten en...." „Idioot!" gilde Mr. Johnson. „Je hebt het verkeerde stuk omgespit! Dat is mijn bed met' asperges, dat je hebt omgespit...." Voor de ramen van de huizen naastaan verschenen slaperige, geamuseerde gezichten. Als "een geslagen hond droop Roy af en ging naar binnen. „Idjioot... . Als ik je te pakken kryg...." was hét laatste wat hy hoorde. Niet voordat de ochtend reeds tamelyk gevorderd was, waagde Roy het naar beneden te komen om te ontbijten. Het bleek, dat tante Jean al op de hoogte was van hetgeen er gebeurd was. Ze had reeds drie verschillende lezingen gehoord van de diverse buren, gezwegen van het opgewonden relaas dat Mr. Johnson haar persoonlijk over den tuinmuur had gedaan. Tot Roys verwonderde vreugde was zyn tante echter heel aardig tegen hem. Ze scheen te den-
ZONNEBAD OP DE PIER 24 -
ken, dat hy het had gedaan omdat hij een hekel had aan de Johnsons! „Ik hoop echter, dat je niet tè ver zult gaan, Roy," zei ze. „Maar in ieder geval heeft Mr. Johnson zyn verdiende loon voor dien_ keer, dat hij het hek van mijn tuin heeft opengezet en er vier honden in heeft gelaten, die mijn geraniums plat geloopen hebben." „Maar dat zal hy toch niet opzettelijk hebben gedaan?" „Hy zei, dat hy het hèèlemaal niet had gedaan," zei tante Jean sceptisch, „maar ik weet wel beter. Iemand moet het hek toch hebben geopende — Maar wat ik zeggen wilde: weet je wie het is, die by de Johnsons logeert? Een soort achternichtje. Maar van haar zal ik hoogstwaarschijnlyk niet lang last meer hebben." „Wat wat bedoelt u?" hakkelde Roy. „Dat ze waarschynlijk morgen al weggaat. Dat heeft ten minste een van de buren my verteld, die het van Mrs. Johnson schynt te weten. — Nog een sneetje toast, Roy?" „Neen, dank u. ... ik.... ik heb genoeg," stamelde Roy. Hy stond op en liep den tuin in. Alles trotseerend, keek hy over den muur. Er was geen spoor van Rose te bekennen. Gedurende de rest van den ochtend zat hy boven voor het raam van zyn slaapkamer, maar zy verscheen niet. En ook de namiddag ging voorby zonder dat hy ook maar een glimp van haar gewaar werd. Hij voelde zich treurig en ellendig. Pas tegen een uur of v^jf verscheen zy in den tuin. Ze was er alleen en ze stond vlak bij den muur. Roy haastte zich naar beneden en deed alsof hy by den muur naar slakken zocht. „Ben je daar?" riep hy zachtjes. „Ja, ik ben hier," antwoordde het meisje, aan den anderen kant van den muur. „Is het waar, dat je morgen weggaat?" „Ik.... ik denk het Wel...." „Maar...." „Het is hier niets prettig," antwoordde ze. „Mr. en Mrs. Johnson schynen te denken, dat ik. ... wel, dat ik niet genoeg aan hun kant sta." „Waar ben je den heelen dag geweest?" „Mrs. Johnson heeft me meegenomen naar de stad. Maar ik weet zeker dat ze het alleen ffeed, opdat ik niet met u zou kunnen praten." „Eh.. . .wat ik zeggen wilde.... je vindt het toch niet naar, om met me te praten, is het wel?" vroeg Roy ademloos. „Natuurlijk niet. Waarom zou ik het naar vinden?" „Dat is erg lief van je...." zei Roy gelukkig. „Hèèl erg lief van je.... Ik ben.. ." Hij ?weeg plotseling, want tante Jean verscheen in den tuin. Hij kuchte waarschuwend tegen het meisje. „Heel erg lief van je...." zong Roy, de woorden tot een geïmproviseerd wysje makend. „Heel erg lief van je.... Heel erg lief.... tra-la-la, pom-pon. Heel erg.... O, dag tante Jean! Ik zag u niet. Ik ben juist bezig slakken te zoeken...." „Tegen wie had je het?" „Hebben? Tegen niemand! Ik zong wat ...."• „Het klonk niet erg als zingen, vind ik.' „O, jazz, weet u. Jazz...." zei Roy, steeds verder van den muur gaand. „Het is een van die songs, die je eerst goed moet kennen, wil je er iets aan vinden. Het hangt heelemaal van het rhythme af, ziet u. Hèè! erg lief van jè! Hèèl erg lief van jè. .. . Zoo gaat het, ziet u," zei hij, onschuldig tegen haar glimlachend. Ze liep door, en Roys glimlach verdween
direct van zyn gezicht. Hij herinnerde zich, dat Hose misschien dien ochtend wegging, en hy wist niet eens haar adres! En het viel niet te verwachten, dat de Johnsons het hem zouden willen geven. „Ik zal wachten tot tante Jean naar binnen is en dan weer een kans wagen," hield hij zich troostend voor. . Tante Jeah keerde zich om. „Roy," zei ze, „wil je even een ligstoel voor me halen? O, en Roy, vraag het meisje ook even of ze myn haakwerk wil brengen " Een uur was voorbijgegaan en nóg zat tante Jean in den tuin te haken. Roy werd er wanhopig onder. Rose was nog in den tuin er naast. Hij kon haar hooren praten met de Johnsons, wanneer een van hen af en toe ook in den tuin kwam. Ze zou echter ieder oogenblik naar binnen kunnen gaan en dan was het de vraag, of hy haar nog ooit zou terugzien. Die gedachte was afschuwelijk; maar terwijl ze by hem opkwam, kreeg hy ook een idee. Hy zocht een klein steentje en ging er mee naar zijn kamer. Daar schreef hy een briefje. „Toe, wil je alsjeblieft vanavond als het donker is even alleen in den tuin komen en bij den muur op my wachten? Ik Iaat me dan in jullie tuin zakken. Ik moet je spreken voor je weggaat...." Hy vouwde het briefje om het steentje en een geschikte gelegenheid afwachtend, wierp hy het behendig over den muur vlak voor de voeten van Rose toen de Johnsons niet keken. Ze las het papiertje, dacht even na en knikte toen. „Hoera!" hygde Roy. AAN DE Tevreden trok hy zich van het raam terug. Maar daardoor zag hij niet, hoe Mr. Een been werd er overheen gezwaaid, en Johnson in den tuin verscheen en hoe Rose, een tweede been volgde. En toen, terwyl de in haar angst het briefje te verbergen, het eigenaar van de beenen zich van den muur liet vallen. En evenmin zag hij, hoe Mr. wilde laten zakken in den tuin van Mr. Johnson het voor haar opraapte en er tege- Johnson, en de gedaante op den muur zich lijkertijd een verbaasden blik op wierp.... als het ware roekeloos bloot stelde aan diens En hy hoorde natuurlijk evenmin, dat hij wandelstok, hief Mr. Johnson zyn arm op. . . haar verbood op „de brutaliteit van dien „Dat is voor jou!" riep hij triomfantelijk, vlegel hiernaast in te gaan...." toen zyn stok doel trof. „Wat heb jy in mijn Hy begreep zelfs niet eens wat zij be- tuin te maken, hè?" , doelde, toen zij even later heftig haar hoofd Maar het volgende oogenblik kreeg hy tegen hem schudde, zoodra haar oom even een hevigen kaakslag en wankelde hij als niet keek, en hem door gebaren wilde beeen beschonkene op zyn beenen. Iemand, duiden, dat zy dien avond niet in den tuin die zoo lenig scheen te zyn als een kat, kon komen en dat hy beter deed ook binsprong boven op hem, en samen met zyn nenshuis te blijven.... Wat onnoozel haalaanvaller rolde hy op den grond. De stok de hy alleen maar zijn schouders op en werd hem ontwrongen, een paar handen glimlachte, verheugd in het vooruitzicht haar in ieder geval nog te zullen spreken legden zich om zijn keel.... Mr. Johnson had zyn tegenstander ondervoordat zij wegging. . . . schat en er kwam een benauwde kreet over Toen het dien avond donker was gewor- zyn lippen by zijn poging om hulp te schreeuwen. den, posteerde Mr. Johnson zich, met zijn En toen kwam er opeens weer een gediksten wandelstok stevig in zijn hand gedaante over den muur, en deze wierp zich klemd, in het donker bij den tuinmuur. Roy zat op zyn slaapkamer; hij had het op Mr. Johnsons aanvaller. Roy was juist op tijd gekomen, en het licht niet aangedaan en zat in het donker, duurde nu niet lang of hij en Mr. Johnson wachtend tot hij Rose uit het huis zou zien komen. Hij durfde niet eerder naar bene- hadden den aanvaller van den laatste overden te gaan, uit angst dat zijn tante hein meesterd. „Wie is het?" hijgde Mr. Johnson ontdaan. misschien ergens voor zou kunnen roepen, zooals ze vaak deed. „Dat zullen we wel zien," antwoordde Roy grimmig, den man by den kraag houTerwyl hij in het donker voor het raam zat, tuurde hy ingespannen in de duister- dend. Hij schopte tegen een zak, die op den grond lag. nis. Plotseling meende hy bij den muur een vage gestalte te ontdekken. Zijn hart sprong „Ha," zei hij, toen hy het rinkelend geluid op van vreugde! Ze was gekomen! hoorde dat er het gevolg van was, „ik geZoó snel en geruischloos als hy kon, ging loof, dat mijnheer op strooptocht is gehy 'naar beneden.... Eén keer slechts weest !" kraakte er wat grint onder zijn voeten. Maar Mr. Johnson, die nog steeds de polsen van Mr. Johnson lachte wreed. Hy bukte en trok den man vasthield, knikte. „Het moet wel zich nog dieper in de schaduw van een boom zooiets zijn," zei hy. „We zullen hem in terug. Iemand klom nu op den muur.... ieder geval maar aan de politie overgeven.." -
25-
WETERING
Het was een heele consternatie in de buurt, maar Roy had zich nog nooit zoo opgewekt en bly gevoeld. „Als u er niet was geweest," zei hij tegen Mr. Johnson, toen de politie den dief had weggevoerd, „dan zou die kerel er met tante Jeans tafelzilver vandoor zyn gegaan." Mti lachte. „Mijn tante mag u ten minste wel dankbaar zijn," besloot hy. Mr. Johnson lachte ook. „En als jij er niet was geweest, had die kerel my misschien Vermoord." „Och, dat beteekende niets," zei Roy. „Eh.... ik bedoel natuurlijk, dat u zich zonder mij ook wel hadt kunnen verdedigen," haastte hy zich, zich duidelijker uit te drukken. Hy had gclyk; dat wil zeggen: tante Jean was Mr. Johnson dankbaar! Ze hadden samen een langdurig onderhoud en toen dit afgeloopen was, waren zy de beste vrienden. En Roy had zich nooit kunnen indenken, toen ze later met 'zyn vijven in tante Jeans salon koffie zaten te drinken, dat de Johnsons zóó aardig zouden zijn, of dat tante Jean zoo vriendelijk kon wezen. En Rose.. . O, diè was om te stelen.... Maar er was .één ding, dat hem terneerdrukte bij al zijn blijdschap. „Eh. . . . wil je mij je adres geven?" vroeg hy haar, terwyl ze even rustig en zonder dat de anderen hen hoorden, zaten te praten. „Je gaat vanmiddag toch weg, is het niet?" Ze glimlachte tegen hem en zijn hart maakte zoo'n raren sprong dat het hem byna den adem benam. "■ „Neen ik ga nu niet tveg," zei ze. „Ik blyf dog minstens een week...." En toen maakte zyn hart wèèr zoo'n raren sprong.
in tegenwoordigheid vaii den keizer en een groot aantal genoodigden, want de Romeinen hielden veel van dergelyke wreedheden, die zy „spelen" noemden! Toen de leeuw, die Androcles moest verslinden, uit zijn hok tevoorschyn sprong, rende hy op den bevenden slaaf toe maar bleef, dichterbij gekomen, plotseling staan en begon de handen van den man te likken. Het was de leeuw uit de spelonk, en deze had zijn weldoener herkend! De keizer en ook de anderen aanwezigen waren zeer getroffen, en zooals hierboven reeds werd gezegd, kreeg Androcles de vryheid en mocht hij den leeuw meenemen als zyn eigendom!
VOOR ONZE JONGE
EN DE GESCHIEDENIS.VAN ANDROCLES EN DEN LEEUW Is zij werkelijk waar? Hoewel velen de geschiedenis van Androcles en den Leeuw naar het ryk der fabelen hebben verwezen, en er dus niet veel geloof aan hechten, zyn er anderen, die meenen dat zy toch best waar gebeurd kan zyn. Zoo zegt een geleerde, dat deze geschiedenis op meer getuigenissen steunt, dan eenig ander verhaal over dieren dat ons uit de oudheid is overgeleverd. De man, die het verhaal oorspronkelyk heeft opgeschreven, verklaart namelyk, dat hy er zelf getuige van is geweest! En het schynt, dat men aan zyn waarheidsliefde niet behoeft te twyfelen. Hy verhaalt dat hy zelf gezien heeft, dat de leeuw tijdens een voorstelling voor den keizer, weigerde Androcles a^n te vallen! De slaaf — want dat was Androcles — werd by den keizer ontboden en deze vroeg hem het vreemde voorval te verklaren. Androcles vertelde toen de geschiedenis, zooals wy deze thans nog kennen. Hij werd direct vrijgelaten, kreeg een soms gelds van den keizer en mocht den leeuw als zyn eigendom beschouwen. Voorts vertelt de schrijver van deze geschiedenis nog, dat hy later herhaaldelijk heeft gezien hoe Androcles den leeuw aan een ketting door de straten van Rome leidde en hem in de winkels te kyk stelde. De geschiedenis, die Androcles vertelde, toen hy bij den keizer werd geroepen, komt hierop neer. Als ontvluchte slaaf in NoordAfrika was hij een spelonk binnengegaan om er zich te slapen te leggen toen hy een gebrul hoorde en een leeuw bij den ingang zag staan. Hij verwachtte niet anders of het dier zou hem aanvallen, niaar in plaats daarvan kreunde hy erg en likte aan zyn poot. Androcles zag nu, dat er een groote doorn in den poot zat. Hy overwon zyn vrees, ging naar het dier toe en trok den doorn er uit,
HET WAS IN DE MEI.... JLk liep in mijn tuintje. Het was in de Mei, Dan leggen de vogels Haast allen een el.
Toe, kom bij mijn kind'ren Toch niet zoo dichtbij 1 Ze zijn met hun zessen Alléén maar van mijl
Ik ging gauw een heel eind Van 't nestje vandaan. En vogelenmoedei Keek dankbaar mij aan
HART VAH EUROPA 'sjecho-Slowakije, dat In verband met zijn bevolklngt-probleem, waarvan dat der Sudfeten-Duitschers wel hei meest dringend om tn oplossing schijnt te vragen, vooral den laatsten tijd In het middeljnt der politieke belangstelling werd gebracht, is als staat nog geen riniig jaar oud. Het werd door hel Verdrag van Versailles In 1918 gecreëerd uit eelen van het oude Oosienrijksch-Hongaarsche keizerrijk. Als een gevolg hiervan vormt het, bezien van uit het standpunt er nationaliteiten, geen geheel. Het grootste en verreweg ook bengrijkste deel der zoogenaamde minderheden wordt gevormd door i 3.500.000 Duitschers, die ongeveer een vierde deel uitmaken van totale bevolking.
Ik liep langs de heesters. En zong luid en blij. Want 't feest van de lente Was óók toch voor mijl
Hiervan zijn het de Sudeten-Duitschers die, door Henlein geleld, im eischen dezer dager hebben bekend gemaakt, eischen, die volens Praag zouden neerkomen op volslagen autonomie en daarom ^aanvaardbaar worden geacht.
Plots klonk er vlak bij me Een vioolijk gepiep 't Was of een stemmetje Mij heel zachtjes riep
Daar Henlein van zijn kant heeft verklaard, dat er over zijn wen» Men niet onderhandeld kan worden, doch dat ze In hun geheel loeien worden uitgevoerd, maakt men zich behalve te Praag, ook de leidende politieke kringen van Europa ernstige zorgen met strekking tot de wijze,-waarop het vraagstuk der Sudeten-Duitschers oet worden opgelost. Dit te meer, daar Duitschnd zich zoo noodlg tot beschermer heeft veraard van alle Duitschers, die bulten zijn grenzen onen. Hierdoor is de kwestie lot een Inlernatiolal vraagstuk geworden, 'waarvan velen vreezen, si het tot een gewapend conflict kan leiden. .Indien de geschiedenis ons roepen zou om
Ik zocht langs de struiken. Keek overal rond. Of ik niet een nestje Met vogeltjes vond. En ja, hooi, daar zag 'k In 'n nestje mooi rond. Zes" piepjonge vogels Met openen mond) Hun moeder keek angstig En vragend mij aan; Ik las in haar oogen: Toe, ga bier vandaanl reinigde de wond en stelpte het bloeden. Bevryd van zyn pijn verliet de leeuw hinkend de spelonk, en keerde even later terug met een konyn dat hy had gedood, en legde dit voor Androcles neer. Drie jaar lang leefden de man en de leeuw samen in de spelonk, en toen werd Androcles gegrepen door eenige soldaten, die hem als vluchteling naar Rome terugbrachten. Hier werd hy veroordeeld om voor wilde dieren te worden geworpen. Dit geschiedde
— 26 -
OM TE LACHEN Er is een verjaarpartytje en de gasten doen wie het leelykste gezicht kan trekken. Een der beeren is scheidsrechter. Plotseling wijst hy mynheer Jansen aan. „U hebt het gewonnen," zegt hy zeer beslist. Waarop mynheer Jansen protesteert en zegt: „Maar ik heb nog niet eens een gezicht getrokken "
i$ vaderland te verdedigen, dan zullen wij al ize kracht Inzetten om ons te verweren." Deze woorden werden dezer dagen door Dr. odza, den Tsjecho-Siowaakschen premier, gedoken en ze brengen duidelijk tol uiting waar en te Praag - en te Praag niet allèèn — kcnlng mede houdt.
zicht op Vilkovlce. t grootste Industrie' mUnen-centrum Tsjecho-Slowakye
Op manoeuvre — met het ernstige besef, dat het vandaag of mor' gen werkelijkheid kan worden.
r*
rTTW&T/:
s
HART VAH EUROPA
^mri
*£
^^P-
'Mr*
w"»
'
\
-:>A. r
1 .^
TaJecho-SlowakUe heeft niet* nagelaten om de sterkte zQner weermacht zoo hoog moaelUk oo te voeren. Het bezit, ook een aroote luchtvloot. Hierboven ziet men, hoe militaire vliegers zich oefenen In het parachutespringen.
Ben wapenschouwing door den president.
^^^ ryJ
Marienbad alt de lucht gezien. Marlenbad 1« een der bekendste badStaatsen van TsjecholovrakQe.
De kwetsbare ligging van 1»echo -SI o wakU e In het centrum fhn Europa komt op het kaarde bovenaan dui deiyk uit. Men houde er rekening mede, dat OostenrUk thans tot het Dultsche rUk behoort. WU gaven het nog als OostenrUk aan, ten elndé te laten zien, hoeveel grooter tinds den Anschluss da gemeenschappelijke , ■ grens van Dultschland an Tsjecho-Slowakite to geworden. Het andere kaartje licht het bevolkingsprobleem ■ loa.
~J~s
~^
\v^^
%y?T43 WAAR
s
s
oe suoerd-ri-
in v€ i£€R£)€f?Heip Z\JH. OUITSCHCP?
rSjecHen. ,ff OC «OriGAffcn f^Cfc^CW^He/C
0V 1 juäi
JML B^i
'
D£ VOOR V'CLUB
peXliVtREN srtö
CORRESPONDENTIE J. A. D. te A. — De behandeling van de Fritiilaria Imperialis (Keizerskroon) is niet moeilijk. Tijdens den bloei is er heel weinig aan te doen. Na den bloei moeten we de zaaddoozen verwijderen, willen we de planten niet door zaadvorming- te veel laten verzwakken. Ze moeten absoluut volledig1 kunnen uitgroeien, en het lof mag dus pas verwijderd worden, als het geheel is afgestorven. Ze kunnen enkele jaren aaneen blijven staan. Des winters flink bedekken tegen de vorst. Fritiilaria Imperialis gedijt 't beste op lichten, zandigen kleisrond. De groote bollen worden diep geplant (ongeveer 20 c.M.) en kunnen veel voedsel gebruiken. Ze verafschuwen echter verschen mest. Ook aan de bovenzijde der bol vormen ze wortels, waarom U steeds moet zorgen, dat ook de grond boven de bollen voldoende voedzaam is. Mocht de bloei niet meevallen, of na enkele jaren terugloopen, dan moeten de bollen uit den grond worden gehaald, en gaat U ze weer planten in voor hen gunstige omstandigheden, zooals werd aangegeven.
DE VLIEGAVONTUREN VAN PETER EN DOJvervoi«
J. H. te B. o. Z. —( Wanneer er meer dan één oplossing mogelijk is, dan worden, zooals ik ook reeds aan andere leden van de Voor U-Club schreef, beide oplossingen goed gerekend. Uw wijze van inzenden is juist. Er bestaan inderdaad boekjes, waarin vreemde woorden in de muziek worden verklaard, doch een titel kan ik u in deze rubriek niet opgeven. Informeert u eens bij uw boekhandelaar. Duur is een dergelijke uitgave echter in geen geval. A. J. S. te A. — U kunt de oplossingen Dinsdagavond nog op de post doen.
:-? er
1. Op het schip van de beide smokkelaars hield Peter zich zoo goed mogelijk verborgen en luisterde naar wat de mannen bespraken. „We zullen al die goederen maar in onze gewone geheime bergplaats opslaan," zei een van hen. „Het is nu met dien onderzeeër te gevaarlijk om te probeeren het vasteland te bereiken". Peter vroeg zich af, waar deze bergplaats zich zou bevinden.
2. Onze kleine piloot sloop zachtjes naar het dek en gluurde voorzichtig over de reeling. En wat onderscheidde hü in de verte? Het eilandje, waar zijn zusje zich bevond. Opeens begreep hij nu, waar de bergplaats van de smokkelaars was. Ze verborgen de goederen natuurlijk op het eiland, tot het veilig genoeg was om weer naar het vasteland te gaan en ze daar te verhandelen.
3. Plotseling hoorde Peter voetstapper op de tiap en terwijl hij vlug een touw greep, liet Peter zich langs de buitenzijde van het schip naar beneden glijden. Intusschen gooiden de mannen het anker uit, streken een boot aan de andere zijde en begonnen naar het eiland te roeien. Toen Peter dat zag, besloot hij zich in het water te laten zakken en achter hen aan te zwemmen.
4. Op 't eiland verborg Peter zich achter een paar uitstekende rotsen, terwijl de smokkelaars bezig waren groote pakken uit de sloep te halen en aan land te brengen. Wat ze zeiden, kon Peter niet verstaan, want de wind woei juist van hem af, maar hij merkte, dat ze dieper het eiland indrongen en daarom maakte hij het plan hen te volgen, om te zien waar ze heengingen.
5. Hij zou graag geweten hebben, waar de smokkelaars hun waar verstopten, maar hij begon het vreeseHjk koud te krijgen in zijn doorweekte kleeren en daarom leek het hem toch beter eerst maareensnaar de hut te gaan. Hij ging dadelijk op weg en toen hij voor het lage deurtje stond, zag hij al, dat er een heerlijk vuurtje brandde. Dat kon niet mooier, nu kon hij zich ten minste drogen.
6. Peter deed vlug zijn natte kleeren uit en ging met een deken om zich heen voor het heerlijk knappende vuurtje zitten en hij voelde zich weldra al weer heelemaal opgeknapt. Hij vertelde Dot wat hij had beleefd en toen ze hoorde, dat de smokkelaars op het eiland waren, besloot'ze 3adeHjk eens te gaan kijken of „De Zilveren Ster" wel veilig was.
. Gelukkig stond „De Zilveren Ster" nog ongedeerd 'P haar plaats en Dot besloot juist maar weer naar Ie hut terug te keeren, toen ze iets hoorde. Ze keek )m zich heen en ontdekte de twee smokkelaars, die net groote pakken beladen en een lamp in de hand >et eiland opliepen. Dot was bly, dat ze het vliegtuig '.eelemaal niet opmerkten en rustig hun weg vervolgden.
8. Maar hoewel ze de vliegmachine niet zagen, schrok Dot een oogenblik later toch heel erjr, want toen ze langs haar liepen, hoorde ze een van hen zeggen: „We zullen die pakken maar zoo lang naar de oude hut brengen." „De oude hut'I Dot begreep dadelijk wat ze bedoelden, want er was maar één huisje op het eiland en dat was dat, waar zij zoolang hun intrek hadden genomen.
9. Daar stond Dot nu met de handen in het haar en ze wist niet wat ze moest beginnen. Ze zouden Peter in de hut aantreffen en wat dan ? Ze moest hen op de een of andere manier zien tegen te houden, maar ze wist niet hoe, en hoe ze zich ook inspande, ze kon met geen mogelijkheid iets bedenken. Wordt vervolgd.
A. J. D. te H. — Ik kan u niet opgeven hoe »root de belasting zal zijn, daar deze door daartoe aangewezen ambtenaren wordt vastgesteld. Deze komen namelijk ook uw inboedel taxeeren. B. S. te d. H. — Het onderling verplaatsen der letters geldt niet als verandering. De eenige verandering is het vervangen van een der letters door een andere. D. V. te A. — Op uw eerste vraag mag ik u geen antwoord geven. U moet zich hiermee tot een arts wenden. Wat uw tweede vraag betreft: het is mogelijk, dat de verdikkingen ziekelijke verschijnselen zijn, en in dit geval, zoudt u ook een arts moeten raadplegen. Hoogstwaarschijnlijk is het echter „uw gezicht zoo", zooals men zegt, en dan is er niet veel aan te doen. De eenige remedie zou, zooals u zelf reeds vaststelt, zijn, dat u wat dikker wordt. Ik hoop dan maar, dat dit zal gebeuren. /•»e Secretaresse van de VOOR U-CLUB, Galgewater 22, Leiden
MONTANA-VERMALA WALLIS - 1500-1700 M.
Het zonneterras van Zwitserland met gezicht op Matterhorn en Mont-Blanc
Strandbad-Golf (18 holes) — Tennis-Bergsport
&
;&
.*
De man op onze foto is bezig te Neen, we zeggen het niet, doch zouden graag zien, dat onze speurders den zin afmaken. Tot goed begrip zij echter opgemerkt, dat het voorwerp waarmede hij de bedoelde behandeling verricht, is weggelaten! Wij zullen weer een prijs van f. 2.50 benevens twee troostprijzen verdeelen onder hen, die ons een goed antwoord zenden. De verdeeling der prijzen geschiedt op een manier, waarbij alle inzenders van goede oplossingen gelijke kansen hebben op het verkrijgen van een der prijzen. U gelieve Uw antwoord in te zenden vóór 18 Mei aan Mr. Detective, Galgewater 22, Leiden. Op briefkaart of enveloppe duidelijk vermelden: Amateur-Detective, 18 Mei. DE OPLOSSING VAN HET TEEKENING-PROBLEEM Dit luidde: Iemand wordt er van beschuldigd, op den avond van den 3Isten Maart van dit jaar ergens te hebben ingebroken. De verdachte beweert echter, op dien avond bij een vriend buiten te hebben vertoefd. Als „bewijs" hiervoor laat hij een teekening zien, die hij dien avond naar de natuur, uit de kamer waar hij sliep, zou hebben gemaakt. Hiernaar gevraagd, verklaarde hij, dat alle details absoluut juist waren. Door deze verklaring verraadde hij zich echter, want er bleek uit, dat hij de teekening nooit op dien bewusten avond kan hebben gemaakt. Kunt U nagaan waarom niet? Het antwoord luidt: Op 31 Maart 1938 was het nieuwe maan, zoodat de man toen onmogelijk een teekening Kan hebben gemaakt, waarop de maan in het laatste kwartier voorkomt. Het was dan ook "n oude teekening, bij een andere gelegenheid vervaardigd. De hoofdprijs van f. 2.30 viel deze week ten deel aan-. den heer Teule, Roosendaal. De troostprijzen werden verworven door: den heer A. Verhoeff, Rotterdam; den heer F. Bakker, Alphen a/d Rijn.
GEWONE ADVERTENTIES; rEKSTADVERTENTIES:
KOLOMHOOGTE 120 REGELS -
KOLOMHOOGTE
120 REGELS
KORTINGEN
KOLOMBREEDTE 5 cM.
- KOLOMBREEDTE 6.7 VOLGENS
31 -
cM^ -
TARIEF
- REGELPRIJS 2 5 ets. BRUTO REGEMLPRÏJS
SGT
ct..
BRUTO
H
U
NIEUWS UIT DE STUDIO'S Voor het komende seizoen werden tot op heden door de Amerikaansche filmmaatschappijen zeshonderdvijftien .filmacteurs en -actrices benevens tweehonderddrie-en-negentig scenario-schrijvers geëngageerd. En wel door de Columbia zevenen-veertig, Gaumont-Britlsh zes-en-twintig, Goldwyn veertien, Metro tachtig, Monogram zeven. Paramount honderdzeven, RKO-Rjdio zestig, Republic twee-en-twintig, Hal Roach dertien, Selznick acht, Twentieth Century Fox honderdeen. Universal vier-en-veertig, Warner tien en Warner Bros zes-en-zeventig. Het aantal geëngageerde regisseurs bedraagt honderdnegen-en-twinilg, waarvan er twintig bij de Metro, hetzelfde aantal bij de Fox en vijftien bij de Paramount werkzaam zullen zijn.
V
.Kan ik hier ergens een kies laten trekken7* . O ja, bij den hoefsmid I Maar hij is in een verschrikkelijk humeur, want hij heeft vanmorgen een trap van een paard gekregen.'
Hadrian Maria Netto werd door de Terra uitgekozen om een belangrijke rol te spelen in „Eine Frau geht in die Tropen".
Walter Kappt ensceneert de film „Le Créancier". De mannelijke hoofdrol is in handen van Jules Berry.
.Om 's hemels wil Jan, leef je nog? .Ik geven? Onzin I Jij komt uitl*
John Farrow zet de Warner Bros-fiim „My Bill" in scène. Kay Francis en John Lite! hebben de belangrijkste rollen op zich genomen.
Eric von Stroheim heeft een groote rol In „Les disparus de Saint Agil", een rolprent opgenomen onder regie van Christian Jaque.
Heinz Hilpert regisseert de film „La peau de chagrin", die te Berlijn wordt vervaardigd.
Will Hay, Graham Moffatt en Moore Marriott
■ ."L11 b*n *•'" l
treden onder Marcel Varnels regie op in de Gainsborough-film „Convict ninety nine".
Gerti Ober zal In de Majestic-film „Verwehte Spuren" de rol van een verpleegster vervullen.
Robert Brucker schrijft het scenario voor Warner Bros-fllm „Dodge City".
Katharine Hepburn en Gary Grairt
de
zijn de
hoofdrolvertolkers in de Columbia-film „Vacation Bound". De regie berust bij George Cukor.
Frank Capra en Robert Riskin hebben het scenario geschreven voor de film „You can't take with you", waarin Lionel Barrymore de hoofdrol heeft.
„Een oogenblikje. De dokter is juist op een andere lijn in gesprek.
] -#*n V
V
#^
-
Elvira Popeaco speelt In de studio's te Neullly bij Parijs in de film „La présidente". Fernand Rivers regisseert.
Tyrone Power zal de rol van Ferdinand de Lesseps, den ontwerper van het Suez-kanaal, in een nieuwe Twentieth Century-Foxfilm uitbeelden. Doris Nolan vervult een belangrijke rol Columbia-film „Holiday".
in de
In de Jofa-ateliers te Berlijn vervaardigt men op het oogenblik twee TobU-films, getiteld „De bureau" en „De haan is dood".
De hoofdrolvertolkers in de film „Frechheit siegt" zijn: Hell Finkenzeller, Ralph Arthur Roberts, Fita Benkhoff en Theo Lingen.
Theodor Loos
en Marieluise Claudius zijn
voor de Terra-film „Wasserdroschke junge Liebe" geëngageerd. Stem door de radio: .Ons auto-praatje zal van-, daag gaan over het onderwerp „Wat we moeten jgrermijden"."
Erna Sack, de bekende zangeres, werd door de Ufa voor de film „Nanon" uitgekozen.
Valeria Hatvany, een Weensche filmactrice, is te Londen plotseling gestorven.
.Na UI'
De houthakkers: .Ben je gauw klaar met die harten-snijderij? Want we moeten hem omhakken."
Carl Boese ensceneert de film „Schwarzfahrt ins Glück", waarin Viktoria von Ballasko, René Deltgen en Volker von Collande de hoofdrollen spelen.
.Een fijn wagentje, hè? Je zou niet zeggen dat-ie nog een reiswegen trekt.'
.Dat is een dikke, Jan I Die gaat direct in de pan. Voordat de opname begint.
Elizabeth Patterson, de bekende speelster van oude-dames-rollen, heeft haar contract met Paramount verlengd. Haar eerste films, die onder dit nieuwe contract vallen, zijn „Harmony for three" en „St. Louis Blues".
Harry Sherman, de productieleider der bekende Cassidy-films, heeft medegedeeld, dat hij het contract van Willam Boyd met twee jaar heeft verlengd. Boyd — men zal het den waren liefhebber van Wild-Westfilms niet behoeven te vertellen speelt reeds sinds jaar en dag de Cassidy-rol in deze spannende serie. Sherman deelde tevens mee, dat hij een contract voor een .jaar gesloten heeft met regisseur Lesley Seiander, die de eerste Cassidy-film van 1938-'39 zal maken.
Gustav Ucicky zal den roman van Ernst Zahn „Frau Sixta" voor de Ufa verfilmen. De buitenopnamen worden in Tirol gedraaid.
Jesse Lasky Jr. schrijft het scenario voor de film „Hudson Bay Company", die door Cecil B. de Mille in scène wordt gezet.
Edwige Feuillère vertolkt de vrouwelijke hoofdrol in „Vera Mirzeva". Regisseur is Raymond Bernard.
Robert Lynan en Jeannine Darcy vervullen de belangrijkste rollen in de rolprent „La petit' "chose", in scène gezet door Maurice Cloche.
Hugh Herbert is toegevoegd aan de rolbezetting van de Warner Bros-fllm „Four's a crowd".
Ronald Reagan treedt op In „For the defense", een film waarvoor Ken Gamet en Don Ryan het scenario schrijven.
Gail Patrick zal in de Paramount-film „Disbarred" de rol van een advocate uitbeelden.
"
M
OPEN
FO,,NE 1937
CHEONSSc Slice i Bouillon, Vermice
Tomato J;
a Fat :ed Potato
omato Sauce >colate Cocoanut Layer fin* Sauce Pie IBBe
ich Potato
ptato. Southern Styl« •^Pudding, Wine Sau
ted Cheese 2 Tongue 20 ardine 25 rger 20 ill 45 Manhattan 5C la Salad 20 1 toast 25 dcen 55
or Milk
?J;:CIäLS '\vocado 3v Truit 30 Clam Gr arts of Cel Colossal ÏÜi ^ Major Gr« istard Pidd. sters (VJ D Fa« and H had Roe H obster O/z) C Brook Trout Tench FWed Lyonnaise ' O'Brien 2 ^ranch Fried Mammoth ^ Asparagu Hearts iivldual Pn
_, ^ïo Juice 10-20 ^^^ '-tu
ïoüster 35 Crabmeat 35 Grapefruit Supreme 30 Prune Juice 10 Sauerkraut Juice 10
^SPPETEZERS - RELISHES
De Metro-Goldwyn-Mayei-Studio's te Culver-City bexltt»n e«n eigen café, dort zeer zeker de meest beroemde bezoekers tor wereld binnen zijn muren ziet. Want in welk café ter wereld zult U de kans loopen Greta Garbo, Robert Taylor on Clark Gable tegelijkertijd te kunnen ontmoeten. Dat café dor M.G.M. wordt van '• morgen« vroeg tot 's avonds laat druk bezocht, men kan or ontbijten, lunchen, dineeren en soupeeren, •n daar de filmsterren tussohen do opnamen vaak urenlang moeten wachten, brengen se dese uren in 't café onder aangenomen kout met hun collega's door. 1. Frank Stusek, de kellner. neemt in den studio bq Lynn« Carver een besleUing .aan. 2. Wat wentcht Miss PrlscUla Lawson te gebruiken?
>d Celery 35 OHves 25 ickles 10 Antipasto 65
4 in Milk 50 an Roast 55 oiled 60
"* tnänes Al« Choc' Gre< >tóer Cherr^Sündae Light Heineldns Beer -^ Bianca Boer ..^.~. Rainier Ale .. ier. Schübe (in Cans) Pabst Beer in Can . Miller s High Life Beer Pure Juices: Grapefruit.
0,1
sj
cola te Cocoanut Fresh Apple Pie 10; with Ch< Layer Cake ...: All, Fruits in Season .„„. try Roily Polly IS Fresh Prune tie ted Strawberry Shortcake. Brown Betty Pudding, Whipped Cream 20 Wine Sauce Cup Custard — „...—15 Hot Mince Pie, Hard Sauce
rdCKEN. ETC. 1.50 Filet WSgnon 90 »in 65. Chicken Fried Steak 50 25 Lamb Chops (2) 55 col Cutlets 55 Ham Steak 75 5 Broiled V2 Spring Chicken 55 E3ng 60 Chicken Jerusalem W
3. Aan 't buffet. 4. Greta Garbo wenscht in haar kleedkamer bediend t« worden. & De canline. 6. Spencer Tracy en Clark Gable bestellen «en lunch.
Fresh Mushrooms 40 Bordekrise Sauce 15
or Rye Toast) Camembert 20 lade 15 Bar le Due 40
Pèf Traf
Roquefort 25 American 15
lacon 45 Shirred 3C »dine 75 JeBy 40 Oyster 55 50 Chicken Liver 60 ib Country Style 90 Crab Meat Salad SO Lettuce and Egg 3> ttage Cheese 30; Half 20 serial 55 Waldorf 35 ) Tuna 35 Crawford 60 ese. Mayonnaise 35
LTS ato Salad) icken 75 Smoked Sprats 44 Assorted Cold Meats 60 Individual Can Tuna 40 Cold PrimeJUb SO
2S
10 Glaus Half and HaU 1 ittennilk 10 Postum 10 VKUES Hot Tea 18
FILM-ENTHOUSIASTEN F Haarl F L- Jw ^ em. Het adres van Freddte Bartholomew is Metro-Goldwyn Mayer-Studios, Culver-City, Californië
Chn'riZ'ri: ^ R.otterdam. Het adres van Charhe Chaplin is 1416 La Brea Avenue Hollywood, Californië. avenue, TrZ'v'J'J' L- te.. RoUerdani. Spencer Sver Ci^reS Californië. r1S,fMetroGSpencer o0ldwyn-S'isudios L-uiver-City, ge-' ^puwd. Lees a.u.b. geregeld onze rubrfek Nieuws uit de Studios, ut gevraagde foto's hebben wij u gestuurd. ë"«iotos A. G. te Rotterdam. De priis van p^n antwoordcoupon is I7i/2 ?eit.X^ 'mor is niet getrouwd. Zijn adres is Metro-Goldwyn-Mayer-Studios Culver-City Cahfornie. yW^« D^/as is getrouwd H^ ZVvV North Fonnosa Avenue, Hollywood, Californië. Robert is den Sden Augustus jang. Melvyns ware naam is Melvyn Edouard Hesselberg. H. F. te Utrecht. Hierbij de gevraagde adressen. Francis Lederer, 1401 Western Avenue. Los Angelos, Californië. Walter /a/m
M^-^ perlen. Jan Kiepura is met Marta Eggerth getrouwd. Hij is een Pool Het adres van Olaf Bach is JosefJ oachimstrasse 19, Berlijn.
^„w G' L' J te, Gronin&en. Hermann Speelmans werd den i4den Augustus te fVÄgen geboren- HiJ is getrouwd en nimt den 1laatsten tijd weinig. A. d. G. te Haarlem. Doris Weston kunt u schrijven p.a. Warner Bros-Studios, Burbank, Californië. Voor foto moet u drie antwoordcoupons insluiten. In het -kngelsch schrijven.
Bobby Breen en Louis* Beavers Regie: Kurt Neumann. f,hrilipa; '-■ Mrs. Ainsworth rre 5? " .fe"* •■: T,Ä 7°" Lucille Layton ^enr JoSef
—
R.K.O.-Radio-filin. Bobby Breen May Robson Charles Butterworth Louise Beavers Alan Mowbray Marylin Rnowlden Henry O'Neil
zooals de afschaffers der slavernij uit het Noorden werden genoemd. Pater Josef weet, dat Philip nog een grootmoeder heeft in New York, mevrouw Harriet Ainsworth en hoewel hij er tegen opziet den gelukkjgen tijd van Toinette en Philip te verstoren, acht hij het zijn plicht tegenover den jongen hem ierug te bren"y^11 Stymie Beard gen naar zijn familie. Te dien einde be. Hall Johnson Negerkoor. geeft hij zich op zekeren avond naar Toinettes hut, welke gelegen is aan den rand Er heerschten in Amerika vele eigen- van de Detrava-bezitfingen. aardige toestanden na den oorlog Toinette verklaart van niets te weten tusschen de Noordelijke en Zuide- Zij blijft er bij, dat zij Philip gevonden lijke Staten, toestanden die niemand heeft en wil voor ham blijven zorgen. De scheen op te merken. Alleen Pater Josef geestelijke ziet zich derhalve genoodzaakt een parochiegeestelijke, schijnt het op té zich met mevrouw Ainsworth in verbindina a vallen, dat Philip, een blanke jongen van te stellen. negen jaar, in huis is bij de negerin ToiMrs. Ainsworth heeft in huis haar nicht nette; niemand verwondert er zich over, Julia, diens echtgenoot Ralph en hun dochdat zij hem met toewijding — een mengetertje Lucille, een verwend kind van tien ling van moederliefde en ontzag voor den jaar, dat haar beste beentje voorzet om blanken knaap — acht jaar lang reeds de erfgename te worden van haar oudheeft opgevoed. Toinette haat de Yankees tante. Mrs. Ainsworth hoopt dat de mededeeling van den geestelijke onjuist is, daar haar zoon tegen haar wensch in getrouwd was met een meisje uit het Zuiden. Zij heeft een groote antipathie opgevat tegen alles wat uit het Zuiden komt, de zoogenaamde Rebellen, aan wiens zijde haar zoon tijdens den oorlog vocht en gedood werd. Julia, die de kansen van haar dochtertje bedreigd ziet, stuurt haar man
Benita Hume, Marilyn Knowlden. Alan Mowbiay, Bobby Breen on Charles Butterworth naar New Orleans om vast te stellen, dat de geestelijke ongelijk heeft. Ralph komt in New Orleans en als Toinette merkt, dat het voor Philips bestwil is, bekent zij alles. Zij deelt hem mede, dat haar meesteres met Philip Ainsworth getrouwd is geweest en dat zij hun zoontje gered had, toen het huis der Detrava's afbrandde, waarbij Philips moeder om het leven kwam. Overtuigd dat zij de waarheid spreekt, besluit Ralph den jongen mee te nemen, ondanks de instructies die zijn vrouw hem gegeven had. Philip, die een prachtige stem heeft, zingt als afscheid in de kerk het Ave Maria, zijn oogen gericht op Toinette, die hem bemoedigend toelacht, hoewel zij alle moeite heeft haar tranen te bedwingen. % Julia slaagt er in Mrs. Ainsworth er van te overtuigen, dat Philip niet haar kleinzoon is. Hij zal echter bij hen blijven totdat er een geschikt tehuis voor hem is gevonden. Mevrouw Ainsworth raakt echter onder de bekoring van Philips kinderlijke onbevangenheid en van zijn mooie stem en wenscht in stilte, dat hij wel het kind van haar zoon was. Julia en de onuitstaanbare Lucille doen alles om Philip het leven zoo onaangenaam mogelijk te maken en pogen hem elders onder te brengen, doch zonder succes. Als Philip er achter komt, dat men hem naar een weeshuis wil sturen, tracht hij weg
te loopen, hetgeen een groote opschudding teweegbrengt Mrs. Ainsworth verlangt de reden te vernemen en het is de anders zoo bescheiden butler, met wien Philip in dien tijd dikke vrienden geworden is, die haar die verstrekt. Hij wijst tevens op de goede reden, die Julia heeft om te trachten Philip aan kant te zetten. Mrs. Ainsworth is thans vastbesloten achter de waarheid te komen. Nadat zij haar vijanden het huis heeft uitgezet, reist zij met Philip naar New Orleans. Toinette ligt daar ziek te bed; het afscheid was te veel voor haar geweest. Doch als Philip weer bij haar is, is Toinette spoedig hprsteld. De wederzijdsche vijandschap tusschen haar en Mrs. Ainsworth is vergeten. Toinette overtuigt Mrs. -Ainsworth er van dat deze werkelijk Philips grootmoeder is en gedrieën keeren zij naar New York terug.
„Je vader was er zeker nogal ontdaan over, dat je zuster geschaakt is ?" „Nogal. We dachten, dat het nooit zou gebeuren." Toen de luxueuze mailboot de open zee bereikte, bleek er een aanzienlijke deining te staan. Het diner zou geserveerd worden en de zes en twintig plaatsen aan de tafel van den kapitein waren allen ingenomen. Na de soep hield de kapitein een korte toespraak tot zijn tafelgenooten. „Ik hoop," zei hij, „dat u alle vijf en twintig een aangename reis zult hebben en dat dit gezelschap van vier en twintig in goeden welstand het doel der reis zal bereiken. Ik kijk naar deze twee en twintig glimlachende gezichten zooals een vader naar zijn gezin kijkt, want'ik voel mij verantwoordelijk voor de levens van deze groep van negentien. Ik hoop, dat u mij alle veertien toe zult staan straks te drinken op onze reis. Ik geloof, dat wij met zijn zevenen een goed bij elkaar passend gezelschap zullen vormen en ik ben het lot dankbaar, dat uit de passagiersüjst deze drie menschen koos om aan mijn tafel te zitten. U en ik, mijnheer..." De kapitein glimlachte en wendde zich tot den steward. „Breng mij nu de visch, steward, en haal de andere couverts weg." De bruidegom werd hoe langer hoe zenuwachtiger naarmate de tijd naderde dat men naar het stadhuis moest gaan. Toen de stoet eindelijk de deur uitging, greep hij zijn hoed van den kapstok en in de emotie een paraplu uit den paraplubak. Dat zag de vader van de bruid echter en hij riep hem ontdaan toe: Hé, zeg, je neemt mijn paraplu mee. Geef 'm terug. Ik heb zes dochters, doch maar één paraplu I"
L \^nH^.te Rc>tterdam. Het zoontje van Willy Fritscn en Dinah Grace heet Michael. Lilian Harvey bezit een groot landgoed in Hongarije.
V. y. V. te Amsterdam. Hierbij de gevraagde adressen. Deanne Durbln. Universla-Studios, Universal-City, Californië. Wilhelm Koemg, Meckienburgallee 27, Berlijn. •■"
Een dame vroeg aan de bank om een nieuw chèque-boek. „Ik heb het andere verloren," verklaarde ze. „Maar het hindert niet, want ik had den voorzorgsmaatregel genomen van tevoren alle cheques te onderteekenen, zoodat niemand er meer iets aan heeft."
. D. T. te Amsterdam. Heim Ruehmann is getrouwd. Zijn vrouw is geen filmactnce. Kaethe von Nagy is getrouwd U kunt haar schrijven p.a. Eden-Hotel te üerlyn. Niet vergeten een antwoord-coupon in te sluiten. . H. R. te Amsterdam. Frits van Dongen is getrouwd. Hij spreekt uitstekend Duitsch John Barrymores eerste vrouw was Dolores Costello. Zij filmt nog.
zat eens aan de bittertafel. „Mijn zonnebloemen waren vorig jaar zoo hoog, dat ik een trapje moest ge bruiken om ze op te binden!" vertelde een der beeren. „En de mijne," zei toen mijn neef, „waren zoo hoog, dat ze heelemaal beschadigd zijn door de voorbijkomende vliegtuigen."
Henry O'Neil Bobby Breen Bobby Breen en Charles Butterworth
Marietje maakte een lijstje van de vriendinnetjes, die zij op haar verjaarpartijtje zou vragen. „Vergeet de tweelingen De Bruin niet," zei haar moeder. „Ik hoef er maar één te vragen," antwoordde Marietje. „De andere is toch precies, hetzelfde."
' ■
■*
m*
HET WEEKBLAD CIMEMAs
No. 18 - 14 Mei 1938
\0 I i » K I i^^ Ot WgUUm - MMH rtl» KWMTAM. V. I.fl - MO. I aa. UMMN. m. TM. pemmiNUK «M
MUMMMTM
^. k
"
HEATER
RISCILLA EN ROSEMARY ANE IN DE WARNER BROS-FILM HOLLYWOOD HOTEL"
*
•
-,:>,( i
■ä:
.
W'
■
*'' ^
.:
:*:
