CltiEMAö, THEATER. 534 April

CltiEMAö, THEATER . 534 April

9 3 4

■

aitslaitend . Red, en Adm. Galgewater 22, Leiden. Tel. 760. Postrekening 41880.

VersChUnt wekelijks — Pr^s per kwartaal f. 1.95.

P^s^--*

^I^WAT DE LENTEZON IS

«-

DE VÄÄRDIQHEID3PROEF

■

Behoudt thans Uw tanden

EEN COMPLEET VERHAAL DOOR UALVAREZ

op deze nieuwe wijze.

Tandkwalen werden nooit door gewoon borstelen voorkomen. Dit komt hoofdzakelijk door film. dat zich op de tanden vormt. Het zet zich vast in de holten der tanden, terwijl het gistende voedseldeeltjes in zich opneemt, die zuren vormen. Millioenen bacteriën vermenigvuldigen zich erin. Bestrijdt thans film. Deze film kan alleen bestreden worden door de tandpasta „Pepsodent" genaamd. Deze is gebaseerd op een speciaal reinigend en polijstend

materiaal, dat uitzonderlijke eigen- , schappen bezit om deze film te bestrijden, terwijl het bovendien tweemaal zoo zacht is als die materialen, welke gewoonlijk in rS POND'S METHODE VOOR UW HUID tandpasta's worden aangetroffen, Door een dagelijksche verzorging weinig moeite! Voor het naar en het is absoluut onschadelijk. van Uw huid volgens Pond's bed gaan wat Pond's Cold Overtuigt U! methode, zult ge er steeds frisch Cream, die Uw huid tot diep Pepsodent staat dan ook alleen en jeugdig blijven uitzien. Want in de poriën reinigt. Met Pond's wat samenstelling en uitwerking waar Pond's is, daar is een huid, Tissue verwijdert U de overbetreft. zachter en. soepeler dan satijn. vloedige Cold Cream, en een Overtuigt U hiervan. Ziet hoe Uw Daar is een teint, frisch als de tikje heerlijke Pond's Freshener tanden witter worden, terwijl de lente! Daar is de teere, doorschij- sluit de poriën weer! Gebruikt film verdwijnt. nende huid-van-heel-jong-meisje, overdag altijd Pond's Vanishing met even zoon zacht, fluweelig Cream, die Uw teint beschermt Prijs: groote tube f 0.60 dubbele tube f 1.— waas erover. Pond's methode en ook Uw huid soepel en vraagt zoo weinig tijd. zoo fluweelig houdt ! 4237

JONGE GROEN

POND'S VANISHING EN COLD CREAM

VVaarom filmt U nog niet? Weet U niet dat filmen goedkooper is dan fotografeeren? En hoeveel aardiger 'n levend beeld van iets of van iemand te bezitten precies zooals U dit in de bioscoop ziet. Aarzelt niet langer. Vraagt eens Inlichtingen en brochura* bij Uw fotohandelaar of bij da:

Importrice voor Nederland: Mevrouw L. Justet Raadhuisstraat 42 - Amsterdam

BON MONSTERS van Pond's Cold Cream Pond's Vanishing Cream ontvangt L' na inzending van 10 cent porto aan POND'S EXTRACT Co., Aid. t«i A'DAM 1NAAM ADRES

NEPERLANPSCH DANSKAMPIOENSCHAP 1934 DE FINALE VAN HET NEDERLANDSCH DANSKAMPIOENSCHAP zal worden gehouden Zaterdag 5 Mei in dancing Tabaris Wagenstraat 68, Den Haag, 's avonds 9 uur Jury: J. B. M. KOENDERS, Nijmegen Mej. E. SANTEN, Amsterdam ANDR É CEURVORST, W. C.

MOHRMENN, Amsterdam

ORGANISATIE EN LEIDING, COR KLINKERT, AMSTERDAM

IQ) onald Glenside leunde voorover in zijn stoel. JT^ „Hoe iemand als jouw vader aan zoo'n juweel van een dochter komt, Gwen, "^>Ls me absoluut een raadsel," verklaarde hij. Gwerr zat weggedoken in haar fauteuil en keek hem door het schemerige licht in den groeten salon droomerig aan. „Misschien lijk ik meer op mijn moeder," veronderstelde zij. „Ik kan het niet met zekerheid zeggen, want zij stierf, toen ik twee jaar was. Maar ik geef toe, dat vader vrij lastig kan zijn. Die onzin om me met alle geweld met een buitensporig schrander jongmensch te willen laten trouwen, maakt me gewoon razend. Het lijkt warempel wel, of jij een idioot bent, Ronnie, en dat is toch heusch niet het geval. Mij ben je snugger genoeg, hoor," voegde ze er met 'n zonnig lachje bij. „Erg vleiend, Gwen! Maar nu in ernst; ik zal den ouden heer vanavond na het diner nog eens aanklampen. Het wordt tijd, dat er nu eens een eind komt aan dat gezanik over onze verloving. Laat hij ronduit zeggen, wat hij precies wil, dan weten we ten minste waar we aan toe zijn. Hij moet eindelijk eens open kaart spelen." „En dan hoop ik, dat hij eens flink te pakken wordt genomen! Als onbevooroordeelde dochter ben ik van oordeel, dat hij dat hard noodig heeft. Hij is veel te verwaand en te zelfvoldaan." „Dal is heel verklaarbaar bij iemand, die succes in het leven heeft gehad." „Het mag verklaarbaar zijn, maar daarom is het niet minder vervelend. En als familie hebben wij, Parchers, heusch niets om prat op te gaan. Vader beschouwt zichzelf ials een soort „dia- ' manten-koning", maar hij is niets meer dan een juwelier, die '• veel geld verdient en — in vertrouwen gezegd —" ze aarzelde even, „ik weet niet hoe ik het anders moet noemen, en op den koop toe pandhuishouder is. Voor zijn beleeningsaffaires gebruikt hij zijn zoogenaamd filiaal, aan het hoofd waarvan juffrouw Crimp staat. Waarom vindt vader jou dan niet goed genoeg? Je familie is stukken beter dan de onze; blauw-bloed beteekent ten minste in de schatting van de meeste menschen nog altijd een heeleboel." „Maar niet in de schatting van je vader, Gwen. Bij hem tellen alleen hersens en geld. Maar toch zie ik niet in^ waarom ik het niet met hem zou klaarspelen." „Er is voor een pandhuishouder ook geen enkele reden om neer te zien op een advocaat of om de wenschen van zijn eenige dochter tegen te werken op een manier zooals hij doet," bracht het meisje weer in het midden. „Hij zou het juist plezierig moeten vinden om het mij naar den zin te maken. Wacht, daar hebben we hem. Doe het groote licht even aan, Ronnie." Een kleine, ineengedrongen man met een breed, gladgeschoren gezicht, stapte den salon binnen. Hij was in smoking; op de gesteven borst van zijn overhemd prijkte een diamanten knoop. Hij had een manier om scherp om zich heen te zien, alsof hij wachtte op een gelegenheid om iemand op een onbewaakt oogenblik te overrompelen. „Je fortuin gemaakt vandaagi Glenside" informeerde hij, met een] lichtelijk smalenden klank in zijr stem. „Ik ben nog altijd bezig de grondslagen er voor te leggen, mijnheer Parcher." o<s S os a sum seih© «daunsffiinas ILoDllfta

WEETU

reeds, dat U ook Uwe

BEGRAFENIS (CREMATIE) VERZEKERING

HAVBANK

zeer voordeelig kunt sluiten bij de

SCHIEDAM

- 3 ■

. ,

■ rj

^Wm

MMH« E6IE VflN MOOTt ER UFO

George Arliss als Nathan Rothschild, Lpretta Young als zijn dochter en Robert Young als kapitein Fltzroy in de film „Het huis Rothschild".

Gwens vader haalde de schouders op en bromde wat, maar zijn commentaar ging verloren in het geluid van den gong voor het diner. Ze begaven zich naar de eetkamer en namen plaats aan een kleine, ronde tafel, die verlicht werd door electrische kaarsen met roze kapjes. Een gewichtig doende butler serveerde. Aanvankelijk was Parcher zeer zwijgzaam, maar toen de champagne rondging, kwam zijn tong wat los. „Op jullie, jonge kerels van tegenwoordig, valt weinig positiefs aan te merken," begon hij- op zijn gewonen, laatdunkenden toon. „Jullie zijn keurige jongelui, die netjes je woordje weet te doen, maar de durf die noodig is om succes te hebben in de wereld, ontbreekt jullie ten eenen male. Jullie prutst aan de fundeering, maar aan den bovenbouw komen jullie niet toe. Kijk nu eens naar mij I Durf, energie en fut hebben mij gemaakt tot den man, die ik ben. Niemand is me ooit te glad af geweest en het wil heel wat zeggen, als je je däär na dertig jaar zakendoen op kunt beroemen. Geloof jij, dat je zooiets ook zult kunnen zeggen, Glenside, als je dertig jaar verder bent ?" „O neenl Ik word nu al beetgenomen!" „Daar heb je het al. En zoo zal het blijven ookl" „Hè vader! Houd u nu alstublieft eens op. U praat alsof Ronnie een volslagen imbeciel is." „Lieve kind, zooiets heb ik nooit beweerd. Ik wil hem alleen maar aan het verstand brengen, dat hij de hoogte van mijn intelligentie nog lang niet bereikt heeft." „Dus u meent, dat iemand, die u zou kunnen overtroeven, uw meerdere in intelligentie is?" concludeerde Ronald. De oude Parcher begon te lachen. „Juist! Stuur mij dien m^n,- en — waarachtig, als hij een jonge vent is zooals jij, geef ik hem een aandeel in mijn zaak. Iemand, die mij kan overtroeven — hahaha! Zoo iemand zoek ik' allang en als hij jong genoeg is, kan hij later mijn zaak voortzetten. Begrijp je nu mijn opvattingen ten opzichte

van het jonge geslacht, Glenside? Ik lijk misschien wel hardvochtig, maar ik ben steeds op den uitkijk naar een kerel met werkelijk superieure, verstandelijke vermogens." Ronald keek zijn gastheer ernstig aan. „Ik begrijp u," bevestigde hij. „De jongeman, die toont handiger te zijn dan u, heeft een toekomst voor zich?" Opnieuw barstte de oude Parcher in lachen uit. „Zóó moeilijk zullen we het maar niet maken! Laten we niet zeggen „handiger" dan ik, dat is wel een beetje te veel gevergd. We zullen het zóó formuleeren, dat de jongeman, die bewijst even handig te zijn als ik, in de volle beteekenis van het woord, een toekomst voor zich heeft." Zyn blik dwaalde even naar Gwen, terwijl hij de laatste woorden uitsprak. „Ik vind het prettig, dat ik nu precies uw standpunt ken. Mr. Parcher," antwoordde Ronald Glenside rustig. En daarna veranderden zij van onderwerp. Later op den avond, vóór hij naar huis ging, was Ronald een paar minuten alleen met Gwen in de hall.

Onze

i

./fëtaCV^

Vraag tweehonderd twee en zeventig. Hoe komt het, dat wij op een kouden dag onzen adem kunnen zien? Onder degenen, die ons op deze vraag een goed antwoord zenden, zullen wij een hoofdprijs van ƒ 2.50 en vijf troostprüzert vcrdeelen. Oplossingen zenden aan: Redactie „Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden, vóór 5 Mei (Indische abonné's vóór 5 Juli). Op briefkaart of enveloppe gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 272.

-1

^m^m

„Zeg boy," fluisterde zij, hem een beetje sneu aankijkend, „ik ben bang, dat je een ijdele hoop koestert, als je gelooft vader de loef ,te kunnen afsteken." „We weten nu in ieder geval waar we aan toe zijn," weerde hij af, zonder direct op haar opmerking in te gaan. „Ik zou plotseling een helder oogenblik kunnen krijgen " „Maar ik trouw niet met zoo'n zakenmonster, hoor! Nu, nacht schat, veel succes en kom alsjeblieft. gauw terug. Kom maar eten wanneer je zin hebt." „Zoo gauw ik je wat nieuws over het heldere oogenblik kan vertellen, kom ik terug. Je kunt nooit weten. Wel te rusten, liefste!"

W^mß

tmmtÊÊe

II. Drie dagen later — het was 's middags half drie — zat Parcher in het privé-kantoor achter zijn winkel op Mayfair Avenue. Hij had thuis geluncht, na 's morgens zeer bevredigend zaken te hebben gedaan en genoot nu een oogenblikje welverdiende rust. Eensklaps werd zijn aandacht getrokken door het geluid van een naderenden auto, dien hij een oogenblik later voor den winkel hoorde stilhouden. Parcher stond op uit zijn stoel, liep naar de bekleede deur en tuurde door een kijkgaatje, speciaal voor dergelijke verkennings-doeleinden aangebracht. Hij zag dat de buitendeur van den winkel werd geopend door een rijzigen heer met een hoogen hoed op en een lange overjas aan. En voordat de deur weer gesloten werd, had de juwelier een glimp opgevangen van den grooten, luxueuzen wagen, die langs het trottoir parkeerde. Zijn assistent kwam naar voren, toen de bezoeker de toonbank naderde en op dat moment bemerkte Parcher, dat de rechtermouw van den onbekenden heer op de borst van zijn jas was vastgespeld. „Oorlogsinvalide! Lijkt overigens een chique klant," stelde de juwelier vast, terwijl hij zich in zijn stoel terug liet

'%

:*»«»««.■

mm

-

-<^Sr^

A

'Ri

SALLY O'NEIL EN CREIGHTON CHANEY IN „16 FATHOMS DEEP".

[M

| ^ar -■=•* -v-w

Vraag tweehonderd acht en zestig. Het Plimsoll-merk is een ring, doorsneden door een horizontale lijn, en is aangebracht op den buitenkant van zeeschepen. Het is internationaal gebruik, dat de schepen nooit zwaarder geladen zijn dan tot dit merk gelijk is met het zee-oppervlak. Het Plimsoll-merk is genoemd naar zijn uitvinder, een Engelschman, die het in de tweede helft der negentiende eeuw uitdacht ter feveiliging van de zeelieden.

;■■■■

-

»

'ï^a*»?::. ->....

„>

«s«.

Met de juiste oplossing van deze vraag verwierf de heer C. Appeldoorn te Rotterdam den hoofdprijs. De troostprijzen vielen ten deel aap: den heer K. N. Dubbelman, Rotterdam; mejuffrouw E. Bruijes, Amsterdam; den heer J. Pieterson, Rotterdam; den heer F. Thomson, Den Haag; den heer M. Muysers, Hilversum. — 4 —

wi^AASsFri-.ni)nRi)iiDTiF

**

^-JÜ&wmF''

,

■••'■

:-•

'•

•■•'•■•;

■,

■.■'

"

,

.■■.■■"T'

'

■■

■■.

:

•

■':

■':.■;

'-.■'■■ ■

vallen. Hij kon er op vertrouwen, dat Gibbes, zijn jonge assistent, hem zou roepen, als zijn persoonlijke aanwezigheid noodig was. En even later bleek dit het geval. Schril klonk het fluitje van de spreekbuis bij Parchers arm. „Kunt u even in den winkel komen, mijnheer ?" Nogmaals stond Parcher van zijn stoel op, haalde vlug zijn hand door de weinige haren op zijn achterhoofd en liep den winkel in. Zijn aanvankelijke overtuiging, dat de klant tot de goede en gewenschte soort behoorde, werd, nu hij den deftigen heer van dichtbij zag, bevestigd. Vóór hem lag een pluche onderlegger met fonkelende edelsteenen, die de bediende uit de etalage had gehaald. Op eengiszins nonchalanten toon richtte de bezoeker zich tot den juwelier. „Ik zoek een collier in platina met diamanten. Toevallig viel mijn oog hier-

op. Is dit erg kostbaar?" „De prijs is zevenhonderdvijftig pond, mylord." De heer keek flauw geïnteresseerd op. „U kent mij ?" „Ik vergeet nooit een gezicht, mylord. Het uwe heb ik meermalen in couranten en tijdschriften gezien. Lord Tilbury, de eenarmige drager van het Victoria-kruis, nietwaar ?" „Inderdaad. Maar nu dit halssnoer. Ik was eigenlijk niet van plan zevenhonderdvijftig pond uit te geven. Heeft u in denzelfden geest niet iets voor vierk vijfhonderd pond?" „Zeker mylord. Gibbes, derde lade aan je linkerhand. Dat groene etui. Ziet u eens hier, mylord. Platina en diamant, dezelfde stijl maar een lichter genre. Kleine, elegante steenen. De prijs hiervan is vijfhonderd pond." Lord Tilbury bekeek het kleinood aandachtig, legde het daarna terug in het etui en knikte bedachtzaam.

MIJN VROUW IS EEN...? OPGEVOERD DOOR HET ROTTERDAMSCH-HOFSTAD-TOONEEL e vermakelijke inhoud van dit stuk, ■ door Tores Vaszary, bewijst weer eens, voor welke consequenties men komt te staan, zoodra men zijn liefsten wensch vervuld ziet. Tomas (Louis Gimberg), slachtoffer van vier mislukte verlovingen, komt gezamenlijk met zijn vriend tot de conclusie, dat de vrouw, met wie hij zou willen trouwen, eenvoudig een „engel'' moet zijn. Een weinig hoopvol vooruitzicht dus. Ternauwernood echter is Tomas alleen, of er daalt een engel uit den hemel neer in zijn kantoor, gehuld in een wit gewaad met veel plooien, compleet met vleugels, goudblond met bloemen getooid haar, en 'n leliëntak in de hand, mitsgaders een onaardsche glimlach.... enfin, een dot van een engeltje, zóó weggeloopen van een plakplaatje in 'n ouderwetsch poëzie-album. Tomas is eerst wel wat verbaasd, doch als goed zakenmen laat hij er eeen gras over groeien en wil met de engel trouwen. De vleugels worden door 'n chirurg geamputeerd, de goudblonde lokken onder een modern scheef hoedie gestopt en het paar reist af om in Engeland te trouwen. En dan begint de misère. Het is nu eenmaal onmogelijk om in deze maatschappij te leven met een echtgenoote, die de ware christeliike deugden (zooals dat een engel betaamt) waarachtig in practijk brengt. Een vrouw, die de meest kostbare relatie van haar man een klap in 't gezicht geeft, omdat hij brutaal tegen haar is, en die een niet meer jonge dame in een gezelschap eenvoudig betiteld als oud, alleen omdat dat „de waarheid" is — zoo'n vrouw is een bezoeking, een ramp, de ondergang van haar man.... Zooals Tomas zich in het begin heeft gestooten aan haar vleugels, toen hij haar aan zijn hart wilde drukken, zoo stoot hij zich in het vervolg voortdurend aan haar „engel-achtige" eigenschappen, waarvan de leugels het symbool zijn Het gegeven is op amusante wijze uitgewerkt, doch gaat niet dieper dan de oppervlakte. De handeling is vlot en geestig, de dialoog hier en daar doorspekt met wat erg goedkoop cynisme. Jammer, dat de twee laatste bedrijven

D

Van links naar rechts; Louis Gimberg, Annie v. d. Lugt Melsert-van Ees, Jan v.d. Linden, Dick van Veen.

minder zijn dan het eerste! Doch wij mogen niet vitten. Wij amuseeren ons en dat is ten slotte in dezen tijd een heel 'ding. Louis Gimberg gaf een buitengewoon goede en rake typeering van den zakenman met de burgerlijke vrouw-idealen, die door zijn „engel" in zulke penibele situaties komt. Annie van der Lugt Melsert als de engel was precies wat we van zoo'n op aarde gedaald hemelsch wezen kunnen verwachten en Gor van der Lugt een gezellige vriend. Voorts moeten wij nog Dick van Veen noemen als de slungelige, brutale secretaris en Jan v. d. Linden in een klein, doch zeer knap gespeeld rolletje. De andere spelers sloten zich goed aan bij het geheel en het tempo was vlot. Zeer mooie, smaakvolle decors van Karel Brückman. A. A. d. K. - 6 -

■

Merk eens op hoe LIJDERS AAN MAAGPIJN maagknunp. tuur, harhrator «n «Wito »pi|»-

„Juist, dat is precies wat ik zocht." Hij knoopte zijn overjas los en haalde een kleine leeren portefeuille te voorschijn, waaruit hij handig met behulp van den eenen arm, dien hij ter beschikking had, een aantal bankbiljetten nam. „Hoe kunnen we dat het beste doen," sprak hij, meer tot zichzelf, dan tot Parcher. „Ik heb honderd* pond bij me — de rest zou ik moeten laten halen. Wacht, ik weet iets! Kijkt u eensl" Zijn manier van doen werd plotseling levendiger. „Ik moet nog verderop bij mijn advocaat op Mayfair Place zijn. Ondertusschen kan mijn chauffeur naar huis gaan om de rest van het geld te halen. Als ik honderd pond bij u achterlaat, wilt u dan het snoer vóór mij reserveeren ?" „Natuurlijk mylord 1" „Uitstekend!" Lord Tilbury legde zijn bankbiljetten op de toonbank, naast het collier. „Heeft u nu misschien een enveloppe en een velletje papier voor mij ?" „Zeker, mylord!" „Zoudt u mij dan willen verplichten, door even Lady Tilbury's naam op de enveloppe te schrijven? — Lady Ada Tilbury. Prachtig. Ik dank u. En nu, als u alleen maar een regeltje op papier wilt zetten, dan zal ik het waarmerken, zoodat Lady Tilbury weet, dat het werkelijk van mij afkomstig is en geen vervalsching." Parcher liet in afwachting de pen tusschen zijn korte, dikke vingers spelen. „Wilt u alleen maar dit schrijven ?" vervolgde de bezoeker: Ada, geef brenger dezes s.v.p. vierhonderd pond mee. Jack. „Dat is alles. Ik dank u zeer. Mag ik nu even die pen?" Hij zette een teekentje, een dik streepje of een breede punt, had men het kunnen noemen, onder den naam „Jack", vouwde daarna het papier samen, deed het in het couvert en plakte het dicht. „Als de chauffeur eerder terug mocht komen, wilt u hem dan zeggen op mij te wachten?" verzocht Lord Tilbury, terwijl hij zich naar de deur begaf. Parcher gaf een bevestigend antwoord, terwijl hij het geld en het collier opnam. De jonge Gibbes liet met veel strijkages den deftigen klant uit. Parcher keerde naar zijn privé-kantoor terug en legde de bankbiljetten in de brandkast. „Goedgeloovige kerels toch — die aristocraten," peinsde hij. „Stel je voor! Honderd pond bij iemand achter te laten, zonder een bewijs van ontvangst te verlangen. Bij mij kan dat geen

heerlijk IVOROL-tandpasta schuimt. Maar dit schuimen is juist ook zoo noodzakelijk, want dit schuim dringt reinigend door in alle ruimten tusschen tanden en kiezen, waar de borstel niet kan komen. IVOROL, D» N«clTl«ndtche Tandpasta. kwaad, maar het is toch verduiveld onzakelijk. Het is warempel geen wonder, dat zulke menschen dikwijls worden beetgenomen." In het volle besef van zijn verstandelijke meerderheid, stak hij met welgevallen een sigaar op en liet zich jn een behaaglijken clubfauteuil bij het raam zakken. „Met alle respect voor ïijn dapperheid in den oorlog, een onnoozel type," vervolgde Parcher zijn overdenkingen. „Zoo een zou ik in mijn zaak niet kunnen gebruiken. Ik moet een gewiekst en jongen hebben, een, die bij de pinken is en zich geen kans laat ontgaan om wat te vermenen, om den boel hier mettertijd voort te zetten. Ik ken wel een paar jonge kerels — veel zijn het er voor den drommel niet — die me wel geschikt lijken en die ik zou kunnen opleiden. Verdorie —waarom staart Gwen zich toch blind op dien Ronald Glenside? Hij is niet intelligent, ten minste niet op de manier die ik bedoel. En tocb wil ik mijn meisje niet graag verdriet doen. Het is een beroerde geschiedenis." Het geluid van een auto deed hem zijn beschouwingen afbreken. Hij luisterde met aandacht. De wagen kwam naderbij en stopte voor zijn deur. „Die mooie limousine komt roe vierhonderd pond brengen," dacht Parcher, in zijn nopjes. „Alle transacties moesten zoo van een leien dakje gaan ..." III. „Je ziet er kolossaal zelfvoldaan uit vanavond, Ronnie. Heb je een zaak gewonnen ?" „Ik geloof, dat je het gerust zoo zou kunnen noemen, Gwen." Zij zaten weer in den salon, wachtend tot Parcher voor het diner zou binnenkomen. „Vertel me er eens wat van. Denk je dat het vader zal interesseeren ?" „Straks zal ik het jullie beiden vertellen. Ik vermoed wel, dat het hem interesseeren zal." v,Wat lach je toch, Ronnie?" „Om de geschiedenis, die jullie straks te hooren zult krijgen. Zie je, ik ben vreeselijk met mezelf ingenomen vanavond, want ik denk dat je vader geen verdere bezwaren zal hebben om me als den „waren" schoonzoon te begroeten." „Maar Ronnie, je wilt toch niet zeggen, dat je hem te pakken hebt gehad?" „Dat zullen we zoo aanstonds zien, meisjelief," klonk het sfinxachtig.

Parcher, die nu ten toóneele verscheen, zag er al even vergenoegd uit als zijn gast. Blijkbaar had hij goede zaken gedaan, voor hem de gewone reden tot opgewektheid. „Ik geef je te raden, wie vandaag bij me in den winkel was, Gwen," begon Parcher, toen zij aan het dessert waren en de butler de eetkamer had verlaten. „Lord Tilbury, de eenarmige ridder; en ik wist dadelijk wie het was. Vergeet nooit een gezicht, Glenside, ook al ken je het alleen van foto's! Dan ben je op den goeden weg naar succes. Ik had hem nooit ontmoet en toch kende ik hem direct. Dat is het kersen-eten in zaken; altijd op je qui-vive zijn, al zeg ik het zelf. Maar laat ik het verder vertellen. Tilbury kocht een collier en toen hij merkte, dat hij het heele bedrag niet bij zich had, liet hij honderd pond bij mij achter, als handgeld, dat hij het halssnoer gekocht had en hij verlangde niet eens een voorloopige kwitantie. Is dat geen complimentje voor de firma ?" „Menschen als Lord Tilbury verwachten niet door iedereen met wie zij in aanraking komen, te worden bedrogen, vader." „Maar dat moesten ze eigenlijk wèl. Dat is zakelijk. Ik houd altijd rekeriing roet de mogelijkheid, beetgenomen te worden. Daarom overkomt het me zooals ik zonder overdrijving durf beweren, nooit." „Vandaag bent u wel beetgenomen. Mr. Parcher," verklaarde Ronald Glenside plotseling. Even was het stil, tastbaar stil. De

wanneer u ze even behandeld hebt met het meest eenvoudige, natuurlijke middel: Radox. Geen pijnlijk en gevaarlijk uitknijpen meer. Met deze gemakkelijke Radox-methode kunt U de vetpuistjes onmiddellijk en volkomen verwijderen. U mengt daartoe een theelepel Radox in een glas goed warm water en bet de aangetaste plekken hiermede gedurende eenige minuten. Droog nu af met een zachten handdoek en U kunt de vetwormpjes eenvoudig wegvegen. Gebruik hierna wat goede cold cream. Zorg dan, dat de vetwormpjes voor goed wegblijven door voortaan steeds, wanneer ge Uw gezicht wascht, wat Radox door het water te mengen. Radox voegt aan het waschwater een hoeveelheid zuurstof toe, welke door de huidporiën dringt en deze grondig reinigt. En die zuiverende, geneeskrachtige zuurstof maakt het ontstaan van huidontsieringen als vetwormpjes, puistjes, uitgezette poriën, etc. verder onmogelijk. Radox is heerlijk geparfumeerd en verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten. Een pak is toereikend voor verscheidene weken.

RADOX

NU 75 CTS per pak

Omzetbelasting inbegrepen

Imp.: N.V. Rowntree Handels Maatschappij Heerengracht 209 — Amsterdam (C).

BEZOEKT HET

LUXOR PALAST TE ROTTERDAM

DE LEELIJKE VETPUISTJES KUNT U WEGVEGEN,

Polo Warner Brot

WARREN WILLIAM, gefotografeerd In den tuin van zijn woning.

- 7 -

.

juwelier had den sinaasappel, dien hij aan het pellen was, neergelegd en staarde Ronald een paar seconden stomverbaasd aan. Gwen keek met oogen, waarin kleine lichtjes dansten, van den een naar den ander. Toen herstelde Parcher zich van den schok. „Wat bedoel je, jongen?" „Precies wat ik zeg; dat u bent beetgenomen — leelijk beetgenomen," herhaalde Ronald. „Je lijkt wel een papegaai, die altijd hetzelfde kakelt!" barstte Parcher uit. „Vertel ïiever wat je bedoelt! Ben je klaar, Gwen ? — Goed. Dan gaan we naar den salon!" „En nu," vervolgde Parcher, toen zij zich in gemakkelijke stoelen hadden gezet, „en nu zou ik wel graag precies weten, wat je bedoelt met je bewering, dat ik vandaag beetgenomen zou zijn?" Ronald sprak irriteerend bedachtzaam. „U verkeert in de overtuiging dat diamanten collier voor een goeden prijs aan Lord Tilbury verkocht te hebben. Maar dat is niet zoo. U gaf het hem practisch gesproken cadeau." [Vervolg op pagina 211

^.

'0*^. ft%»>

ü

■■^m.

>m

ir ■^l

»

U.

:^.

^..

:^r

rs^

%**«

«■Sn

••-ppB*»^

1

/# i

^0

V

=-1

■ '-0

^r

il?

si

5

^

^

\

-.

l| =J K 1 wm- £ •

E

^^li

y-^ K

m *

, innenkort brengt de Ufa' een nieuwe film in ons l land uit. Deze film is getiteld „Die Freundin eines grossen Mannes". De „gróote man" is een rijk fabrikant, met name Peters, die alles haat, wat met het tooneel te maken heeft. ledere film-kenner begrijpt nu al, dat natuurlijk deze Peters verliefd wordt op een toöneelspeelster en dat er heel wat gebeuren moet,. voordat Peters en deze toöneelspeelster (in deze film draagt zij den naam Marge Köhler) een gelukkig paar zijn. De hoofdrollen in „Die Freundin eines grossen Mannes" spelen KSthe von Nagy, Jessie Vihrog, Karl Ludwig Diehl, Hans Brausewetter, Theodor Loosen Werner Finck, Dé beroemde tooneel- en filmacteur Paul Wegener zette deze film in scène en bewees, dat hij een even goed regisseur als acteur is. Bruno Duday heeft de productieleiding.

^5^ j

1 en 4. Jessie Vihrog en Hans Leibelt. 2. Jessie Vihrog, Theodor Loos en Harry Frank. 3. Theodor Loos en Karl Ludwig Diehl. 5. Karl Ludwig Diehl, Käthe von Nagy, Hans Zesch-Ballot, Hans Brausewetter en Theodor Loos. 6. Jessie Vihrog en Hans Zesch-Ballot. 7. Käthe von Nagy en Harry Frank. 8. Käthe von Nagy. 9. Käthe von Nagy en Hans Brausewetter. 16. Werner Pinck, Käthe von Nagy en Hans Brausewetter.

>& .

Es?

; -smm* ^

C. «

TK.KPIJZZLES N KNIPPUZZLE

kreeg bezoek van een vriend. „Janssen," zei deze, ,,je kunt me een pleizier doen. Ik heb vijfduizend gulden noodig en kan die van de bank krijgen, als jij borg wilt staan." Waarop mijn neef antwoordde: „Weet je wat je doet? Ik ben bereid je de vijfduizend gulden te geven.... maar vraag dan eerst de bank of zij borg wil staan." Willy: „Waarom heb je je verloving met dien armen Tom verbroken?" Daisy: „Ssst! Vertel het asjeblieft aan niemand, maar hij werd zoo afschuwelijk dik! Als hy een beetje is vermagerd door 't verdriet, neem ik hem wel weer terug." Buurman: „Is die broedmachine nogal goed, die u onlangs hebt gekocht?" Pas getrouwd vrouwtje: „Ik maak me er eigenlijk een beetje ongerust over, want tot dusver heeft zij nog geen enkel ei gelegd." Sir Gerald du Maurivr, de beroemde acteur en filmipeler, il Op 61-Jarigen leeftijd te Londen overleden- Zijn laatjte

filmrol ipeeide hij in „Catharine de Groot«".

j r*.

r\

i

I-è

i

t

n

i

t>e Duitsche actrice Elisabeth bergner, die te Londen plotseling ernstig ziek geworden is.

KIJK DOOR DE RUHEN OPGEVOERD DOOR HET NIEUWE SCHOUWTOONEEL

Keesje: „Met Pinksteren krijg ik een trein van m'n vader." Jantje: „Krijg je dan altijd Pinkstercadeautjes?" Keesje: „Neen, maar ik denk, dat ik tegen dien tijd den trein zal hebben, dien ik met Kerstmis heb gekregen en waar vader al dien tijd mee gespeeld heeft." Haar vader: „Dus u bent bij de marine. En hoe zijn uw vooruitzichten?" De jongeman: „De beste van de heele marine, mijnheer. Ik heb de laagste betrekking, die er bij ons bestaat." „Mamma, als de kachel uitgaat, waar gaat hij dan naar toe?" „Dat weet ik niet, kindje. Je kunt me net zoo goed vragen, waar je vader naar toe gaat, als hij uitgaat." Filmdirecteur: „Dus u denkt, dat u wel bestand bent tegen het harde, moeilijke leven van een filmster? Weet u wel, dat als de regisseur het noodig vindt, wij u bijvoorbeeld van een trap af moeten gooien in een diepen vijver?" Sollicitant: „O, dat vind ik heusch niet zoo erg. Ik ben dri« jaar kwitantielooper geweest voor een afbetalingsmagazijn!"

Frils Bouwmeester en Fientje Berghegge.

Lena Kley en Jacq. Royaards.

J. Royaards en J. Snoek.

De klas werd ingewijd in de geheimen van de natuurlijke historie. „Bobbie," zei de juffrouw, „vertel jij eens waar de olifant wordt gevonden." Bobbie dacht na met een diepen rimpel in zijn voorhoofd. Toen begon zijn gezichtje vergenoegd te stralen. „Juffrouw, de olifant is zoo'n groot beest, dat hij onmogelijk zoek kan raken."

Bovenstaande stukjes moeten zóó samengevoegd worden, dat er een portret ontstaat van een Amerikaanschen filmster. Onder degenen, die ons het goed samengestelde portret zenden, zuilen wij tien foto 's van hem verdeden. De oplossingen moeten voor 1 Mei (van abonné suit overzeesche gewesten voor 1 Juli) in ons bezit zijn. Adresseeren aan: Redactie .Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden. Op de enveloppe a.u b. duidelijk vermelden : C d Th.Puzz/es No. 534. Degenen, die het blad liever niet beschadigen, kunnen volstaan met de stukjes over te trekken of te calqueeren. Dit laatste geschiedt door

INVULRAADSEL /-

C<

.-

n

r

Fientje Berghegge, Frits Bouwmeester, Lau Ezerman en Dogi Rugani.

10 -

Dogi Rugani en Lena Kley.

Op de eerste rij invullen: een medeklinker. „ „ tweede „ „ waarin gekookt wordt. „ „ derde „ „ deel van het hoofd. „ „ vierde „ „ oorspronkelijke naam voor een Hongaar. „ „ vijfde „ „ naam van een Ameririkaanschen filmster. „ „ zesde „ „ iets wat in oorlogstijd streng gestraft wordt. „ „ zevende * „ soort kachel „ „ achtste „ „ bij een dorp behnorend bouwland in den Achterhoek. „ „ negende „ „ een medeklinker. Op de verticale vet omrande rij ontstaat bij juiste invulling dezelfde naam als horizontaal. Onder de goede oplossers zullen wij een hoofdprijs van 2.50 en drie troostprijzen (filmfoto's) verdeelen.

OPLOSSBNOEN C. <& Tlh.-PUZZLES No. S3Ï KNIPPUZZLE

De tien foto's van Robert vielen ten deel aan; Mejuffrouw B. Meyer, Amsterdam; den heer J. Boet, Rotterdam; mejuffrouw M. Koedam, Hillegersberg; mejuffrouw A. in 't Hout, Rijswijk; mejuffrouw C. J. Rorije, Zwolle: den heer A. Nieuwenhoven, Den Haag; den heer W. D. Zandvliet, Den Haag; mejuffrouw M Hexspoor, Tilburg; den heer H. Visser, Dordrecht: den heer ü. J. Velders, Den Haag.

<~^h-> NAMENRAADSEL

Getuige (zijn glas heffend aan het bruiloftsmaal) : „Ik drink op de gezondheid van de bekoorlijke bruidsmeisjes en ik hoop, dat zij spoedig de plaats van de bruid mogen innemen!" „Je ziet er slecht uit, juffrouw Pieters. Zwarigheid?" „Och, wat zal ik u zeggen? Het is dat onbestendige weer, daar kan ik niet tegen. Den eenen dag is 't koud en den anderen warm — je weet nooit of je je wintermantel of je zomermantel moet beleenen!"

middel van een velletje carbonpapier, dat men onder deze pagina legt. Als men nu onder het carbon nog een stukje wit papier legt en dan de omtrekken van de op deze pagina afgedrukte stukjes met potlood natrekt, zal het carbonpapier deze op het witte papier overdrukken. De aldus gevormde en uitgeknipte stukjes papier moeten ook als een portret worden -opgeplakt. Zij, die ook de Wekelijksche Vraag op willen lossen, kunnen die tegelijk met deze puzzles inzenden, mits zij dan op aparte, duidelijk van naam en arfrei voorziene velletjes papier geschreven zijn.

De drie verborgen namen waren :

Lilian Harvey Marlene Dietrich Joan Crawford

Robert Montgomery

- Il -

Met de juiste oplossing van deze puzzle verwierf mejuffrouw L. Bordewijk te Groningen den hoofdprijs, terwijl de troostprijzen ten deel vielen aan mejuffrouw A. Buurt, te Amsterdam, mejuffrouw L. Vleeschouwer te Den Haag en den heer F. H. Bouter te Leiden.

^..;■^C:.^v:_r.^^r; - ~- ■■ ,-*'o-v,-■.-■ •

FIL.M STERREM -ABC 51

CARL HOFFMANN is in het Glatzer-gebergte geboren. Eerst werd Carl acteur en debuteerde in de stommefilm , .De jeugd van morgen". Daarna werd hij operateur en was spoedig de beste camera-man in geheel Duitschlnnd. Hij kreeg een contract van de Ufa en de bekendste films werden door hem opgenomen. Thans is hij als regisseur in de Ufa-ateliers werkzaam.

LUCIE HÖFLICH, de beroemde Duitsche tooneelspcelstcr. is ook in verschillende films opgetreden. Toch heeft zij op het witte doek nimmer hetzelfde succes mogen behalen als op het tooneel. Haar bekendste films zijn: ,,1914" en ..Rivalen". Lucie Höflich is getrouwd geweest met Emil Jannings; thans is zij gescheiden.

JOHN HOLLAND, een neef van Clifford, werd te Los Angeles geboren. Zijn vader was grimeur in de Paramount-Studios. Toen John achttien was, werd hij figurant. De regisseur King Vidor ontdekte hem en gaf hem eenige kleine rollen. In 1928 werd hij door de United-Artists geëngageerd. Zijn beste rol speelde hij in ,,She goes of war".

CAMILLA VON HOLLAY werd den 7en November te Boedapest geboren. Haar grootste successen vierde zij ten tijde van de stommefilm. Wij herinneren slechts aan ..Potsdam". ,,De wapens neer" en aan „Rothausgasse". Jarenlang werkte zij voor de Defu. Voor de toonfilm is Camilla minder geschikt. Zij is getrouwd met den redacteur Eugen Szatmary.

ELEANOR HOLMES is tot op heden slechts in een kort filmpje opgetreden. Zij werd kampioene 100 meter rugzwemmen van Amerika en daarom kreeg zij een contract voor een sportfilm van ,de Metro-Goldwyn-Mayer. Johnny Weissmüllers filmloopbaan is echter ook zoo begonnen en het is dus best mogelijk, dat wij Eleanor nog eens in een ander soort films zullen terug zien.

MILTON HOLMES, de jonge Amerikaansche filmster, is een ontdekking van Cecil B. de Mille. Hij zag hem bij een reizend tooneelensemblc te Chicago, liet hem naar Hollywood komen en maakte een proefopname. Deze viel schitterend uit en Milton kreeg een belangrijke rol in .,The Wreck of the Hesperus".

„Hoe komt het toch, dat een bepaald soort menschen hun leven lang alles even rooskleurig zien?" vraagt een abonné. — Misschien omdat zy dikwijls niet verder kijken dan hun neus lang is[ Dezer dagen heeft een man drie uur zonder op te houden gelachen. — De directeur van een juist opgericht revuegezelschap wil hem beslist engageeren voor een belangrijke rol in het parterre. Voor de rechtbank vertelde onlangs een heer, die als getuige optrad, dat hij gedurende de laatste acht jaar iederen avond met zijn vrouw thuis had doorgebracht. — Feitelijk waren zij niet samen uitgeweest, sinds zij in 1926 met het gasfornuis de lucht in gingen.

CLIFFORD HOLLAND is te Kenosha (Wisconsin) geboren. Hij studeerde in de rechten, doch de film trok hem meer aan. Clifford nam les bij Wallace Beery en op zijn twintigste jaar debuteerde hij in een Metro-Go!dwyn-May er-film. Twee jaar later werd hij door William Fox geëngageerd. Holland speelde eenige belangrijke rollen.

DARY HOLM werd den 16cn April te Hamburg geboren. Zij debuteerde In de stommefilm ,.Die Beute der Erynnien". Daarna werd zij door de Ufa geëngageerd en trad op in de films ,,De veroveraar" en ,,Paniek". Toen trad zij in het huwelijk met den sensatle-filmspeler Harry Piel en vervulde de hoofdrol in talrijke Harry PicI-fUms.

— 12

PHILLIP HOLMES werd den 22sfen Juli geboren. Hij is op het oogcnblik een der meest spelende filmsterren te Hollywood. Jarenlang heeft hij moeten wachten tot zijn kans kwam* Het was Emst Lubitsch, die ontdekte, dat Phillip zeer veel talent bezat. Zijn bekendste films zijn .fAmerikaansche Tragedie" en ..Ik heb een mensch gedood". Deze beide films speelde hij voor de Paramount: thans is hij bij de Metro-Goldwyn-Mayer geëngageerd.

„Och Jan, die agent ziet er zoo hali bevroren uitl Weet je wat? Jij steelt mijn tasch en loopt er hard mee weg en dan zal ik gillen. Een beetje beweging zal hem g-oed doenï"

„Neen, het spijt mij, ik denk dat mijn vrouw uit slaapwandelen is. Zij zal nu juist een paar daken hier vandaan zijn. Zal ik U even opbellen, als zij terug is ?"

Kort geleden is een specialist in vermageringskuren in het huwelijk getreden. — wij stellen ons voor, dat het jonge paar het stadhuis verliet onder een eerepooort van weggemasseerde onderkinnen, omhoog gehouden door dankbare patiënten. „Een goed prater aan tafel wordt altijd gewaardeerd," zegt een schrijver. — Behalve als de andere drie probeeren te bridgen!

Ie Oo/fspeler (employé op een bank, tot tooneelspeler): „Kun je me niet een paar vrijkaartjes geven voor dat nieuwe stuk?" 2e Go/fspe/er: „Ja zeker, met genoegen, als jij mij dan een paar bankbiljetten geeftI '

- 13

„Ja, ik heb dertig- jaar op dit eiland gewoond. Ik ben hierheen gegaah om te vergeten." „Om wat te Vergeten?" „Dat ben ik vergeten."

■■.■■.■■■

■

■

' ;"'-

^

'

■

'

■

'S"-)

:

.■■'■■■ '

■

■ .-^ '

■ *

ALS HET LEVEN EEN TRAGEDIE WORDt JOSÉ RIZAL. Hij verloste zijn volk van de tyrannic.

I

ÏT osé Rizal was een Filipino, geboren in de dagen dat zijn vaderland, de Philippijnen, gebukt ging onder de tyrannieke heerschappij der Spanjaarden. De Filipinos waren een zeer intelligent volk; ze bouwden veel betere schepen dan de Spanjaarden, ze waren uitstekende wevers en goudsmeden, ze kenden .het buskruit lang vóór de Europeanen en schreven reeds poëzie in een eeuw, waarin de andere volken van WestEuropa de schrijfkunst amper verstonden. Toch behandelden de Spanjaarden hen als wilden, en bestond er voor hen geen rechtvaardigheid. José Rizal werd geboren uit een oude, be schaafde familie. Zijn ouders waren uitstekende vaderlanders, die voor zoover het hun mogelijk was, steeds protesteerden tegen de Spaansche misbruiken. Zijn moeder was een dichteres, en ze bewoonden het mooiste huis in Calamba. De heele familie was trotsch op José, die reeds een buitengewonen aanleg voor teekenen verraadde, nog vóór hij vijf jaar oud was. De jongen had echter geen gelukkige jeugd. Er ging nauwelijks een dag voorbij, waarop hij een officier van de civiele garde niet een of anderen burger zag afranselen, omdat deze niet reeds op grooten afstand een buiging had gemaakt. Toen Rizal op een avond eens uit een verlicht huis een donkere straat betrad, groette hijzelf ook niet tegen een officier, omdat hij den man niet zag, hetgeen hem een pak ransel met een sabel kostte! • Toen José elf jaar was, vond er een opstand plaats, en een onschuldig priester van vijf .en tachtig jaar, die heel goed met de familie bevriend was, werd naar de markt gevoerd en daar in het »openbaar gegeeseld! Omstreeks dien tijd werd José's vader er van beticht, de plaatselijke overheid te hebben beleedigd, terwijl zijn moeder — op even bespottelijke als onware gronden — er van beschuldigd werd, dat zij haar schoonzuster wilde vermoorden. Zelfs het Spaansche gerechtshof kon haar niet veroordeelen, maar onder het een of andere dwaze voorwendsel werd zij toch twee jaar gevangen gehouden. Door al deze wederwaardigheden groeide de jonge Rizal op, brandend van verlangen om zijn vaderland van een dergelijke tyrannie te bevrijden. Hij studeerde in Madrid, Parijs, Leipzig en Berlijn. In al deze plaatsen werden de grootste geleerden zijn vrienden. Hij sprak twaalf talen en componeerde muziek; hij was zeer goed thuis in de ethnologie en de techniek; hij was zoowel athleet als geleerde, en bezat een goeden naam als caricatuur en schrijver. Omdat zijn moeder blind dreigde te worden, besloot José oogheelkunde te gaan studeeren. Terwijl hij hiermede in Parijs bezig was, begon hij een roman te schrijven over het leven der inheemschen van de Philippijnen. Iedere gebeurtenis in dit boek berust op een historisch feit; en hierdoor werd het een felle aanklacht tegen de Spaansche overheerschers, maar tevens een hartstochtelijke uiting van groote vaderlandsliefde. De pracht van hun land, de zieleadel van hun vrouwen, de waardigheid van hun tradities worden in de hoofdfiguren naar voren • gebracht, en telkens leest men tusschen de regels door de brandende vraag aan den lezer: zijn wij nu wilden? Ten einde het geld te kunnen opsparen omzijn boek te laten drukken, leefde José maandenlang van koffie en brood. Toen kwam een rijke student hem te hulp; het boek werd gepubliceerd en na op de Philippijnen binnen te zijn gesmokkeld, ging het er weldra van hand

tot hand om door de bewoners letterlijk verslonden te worden. De Spaansche autoriteiten kondigden direct een verbod af om het boek te lezen; iedereen, die in het bezit er van gevonden werd, zou verbannen worden, terwijl zijn bezittingen zouden vervallen aan dengeèn, die hem aanbracht. Ondanks dezen scherpen maatregel werd het boek tóch in ieder huis gelezen en daarna in den tuin verbrand. Intusschen was José's moeder geheel blind geworden. Gedreven door den wensch haar zoo mogelijk nog te helpen, riskeerde hij het naar huis terug te keeren. Door een operatie slaagde hij er in haar geheel te genezen. Nauwelijks was zij echter beter, of hij kreeg de aanzegging, dat hij onmiddellijk de Philippijnen moest verlaten. Na eenigen tijd in Engeland en Amerika gereisd te hebben, vestigde hij zich in Hong Kong als oogspecialist. Hier verzorgde een zuster zijn huishouden, terwijl hijzelf nog twee boeken schreef en verscheidene artikelen publiceerde in een courant, die veel gelezen werd in de Philippijnsche kolonie te Madrid. Telkens en telkens klonk zijn kreet voor de ontvoogding van zijn volk. De Filipinos, zoo beweerde hij, moesten zich hun vrijheid zóó waardig betoonen, dat de Spanjaarden hun die ten slotte wel geven móésten. Nooit zette hij zijn landgenooten echter aan tot een gewelddadige revolutie. Hij vroeg om hervormingen, maar ze moesten worden ingevoerd door de regeering. Haat is een monster, zei hij, wel wetend dat deze hartstocht de grootste drijfveer van iedere revolutie en de grootste vijand der menschheid is. Rizal had een kalme manier van optreden en een muzikaal-klinkende stem. Hij bezat een aangenaam uiterlijk met schitterende, zwarte oogen. Iedereen, zelfs zijn vijanden, raakten onder de bekoring van zijn persoonlijkheid, zoodra ze in direct contact met hem kwamen. Hij leidde een rechtvaardigen levenswandel en was een man van onkreukbare trouw. Den meesten tijd werd zijn optreden gekenmerkt door de melancholie van hen, die veel geleden hebben, maar hij bezat daartegenover gelukkig een sterken zin voor humor, waaraan hij soms in zeer komische verzen uiting gaf< Het is geen wonder dat José Rizal, die bovendien een kundig oculist was, weldra een buitengewoon groote praktijk bezat. Desondanks leefde hij niet gerust. Telkens bereikten hem berichten, dat zijn familieleden de een na den ander werden vervolgd. Daar de autoriteiten zich niet op hém konden wreken, deden ze het op hen, die hem het dierbaarst waren. Gedreven door heimwee naar zijn vaderland, besloot Rizal naar de Philippijnen terug te keeren. De Spaansche regeering verschafte hem op zijn verzoek een vrijgeleide, maar zij brak haar woord. Hij werd gevangengenomen, beschuldigd van opstand tegen het wettig gezag, en veroordeeld om naar Dapitan verbannen te worden. Offfcieel was Rizal nu een gevangene, maar zijn bewakers vertrouwden zoo volkomen op zijn gegeven eerewoord, dat hij iedere denkbare vrijheid genoot. Hij maakte lange wandelingen en studeerde botanie en natuurlijke historie, en de dieren en planten, die hij verzamelde, worden voor een deel in de Europeesche musea bewaard. Tusschen zijn studie door, ontwierp hij het plan voor een waterleiding en een verlichtingssysteem voor Dapitan. Hij richtte een school voor jongens op, en hij leerde de bevolking, hoe zij haar landbouwbedrijf wetenschappelijker en daardoor productiever kon beheeren. Van heinde en ver kwamen de patiënten naar den beroemden oogdokter, die in balling- 14

%

schap leefde. Een van hen bracht zijn aangenomen dochter mee, een jong lersch meisje. In zijn jeugd had Rizal van een Philippijnsch meisje gehouden, doch haar moeder wilde, dat ,zij een Europeaan zou trouwen. Daarom kocht zij een beambte van het postkantoor om, ten einde al de brieven op te houden, die José haar schreef terwijl hij in het buitenland studeerde. Na lang en geduldig te hebben gewacht, meende het meisje dat Rizal haar ontrouw was geworden en bezweek zij voor den wensch van haar moeder en trad in het huwelijk met een ander. Ze ontdekte de waarheid te Iaat, en stierf aan een gebroken hart kort na haar huwelijk. Dit meisje is de heldin van Rizals grooten roman. Maar de tijd had de wonde geheeld en Rizal werd gelukkig door de liefde van het lersche meisje, met wie hij trouwde. In Dapitan was intusschen een revolutionnair comité gevormd, dat Rizal herhaalde malen verzocht om toe te treden, daar geen andere naam zoo'n goeden klank in zijn vaderland had. Hij weigerde echter standvastig. In 1896 brak de opstand uit en Rizal werd in allerijl naar Manilla overgebracht. Ofschoon de autoriteiten alles in het werk stelden om bewijzen te krijgen, slaagden zij daarin niet, en hoewel men zijn broer zelfs martelde om dien tegen hem te doen getuigen, bleek maar al te duidelijk, dat Rizal geen opstandeling was. Daarom beschuldigden zij hem er van door zijn boeken de oorzaak van de revolutie te zijn geweest. Dag na dag zat Rizal voor zijn rechters met zijn armen zóó dicht op zijn rug gebonden, dat zijn ellebogen elkaar bijna raakten! Een storm van verontwaardiging ging door Europa, maar hij had geen enkele hoop, dat hem rechtvaardigheid zou geschieden. Hij werd veroordeeld om binnen vier en twintig uur ter dood gebracht te worden. Onder tromgeroffel werd hij door de bekendste straten van Manilla gevoerd. Hij was heel kalm; hij sprak over de schoonheid van den jongen dag en over de veranderingen, die sommige gebouwen hadden ondergaan. Op een gegeven oogenblik zei hij: „Hier liep ik dikwijls met mijn liefste " Toen de plaats bereikt was, waar de executie zou voltrokken worden, verzocht hij om met zijn gezicht naar de soldaten gekeerd doodgeschoten te mogen worden. Dit werd echter geweigerd en eenige seconden later hadden zijn vijanden het lichaam gedood van den man, wiens geest echter onoverwinnelijk was Zijn dood was het teeken van een opstand op heel de Philippijnen. Geen man bleef thuis, om den held te wreken. Na bloedige gevechten, waarbij Rizals weduwe op de barricaden stond, werd de Spaansche vlag neergehaald. Zijn moeder had lang genoeg mogen leven om dezen dag mee te maken, evenals zijn broer Paciento, dien men gemarteld had om hem verzwarende verklaringen tegen José te ontlokken.

'1 ■

DE CIRCUSVOORSTELLI Jt^^'1' 'i

*w %*mt IKL

a#^:

*^

'-«^f > -^< •> ,.....--,.: ■

■

■

«t^ ■ 0*3* ': ■

1. Josie is verongelukt. 2. Adolphe Menjou en Greta Nissen. 3 en 5. Rutheltna Stevens en Adolphe Menjou. 4. Donald Cook, Greta Nissen en Adolphe Menjou.

(The circus queen murder)

Nu de Spanjaarden van de Philippijnen zijn vertrokken, staat er bijna in iedere stad op de eilanden een standbeeld voor Rizal, terwijl er ieder jaar een gedenkdag voor hem wordt gehouden. En de Filipino, die zijn naam noemt, doet dit met eerbied, omdat hij dan denkt aan een man, die hem geleerd heeft van zijn vaderland te houden en rechtvaardig te zijn. José Rizal leefde van 1861 tot 1896; in 1898, dus twee jaar na zijn dood, kwam de Spaansche heerschappij over de Philippijnen tot een einde. Ze gingen, toen over aan de Vereenigde Staten, die in 1907 een zelfbestuur aan de eilanden gaven.

^1

^B • ■

Croeze Bosman Columbia Film Regie: Roy William Neill Rolverdeeling: Thatcher Colt Adolphe Menjou Josie La Tour . Greta Nissen Kelly. . . . Rutheltna Stevens Plandrin. . . . . Dvrigfht Frye Sebastian . . . . Donald Cook Dugan . . . . Harry Holman Rainey ... George Rosener "nrosie La Tour, de eerste artiste in een aJB circus, is zeer ongelukkig getrouwd ^^ met een anderen circus-artist Plandrin, een half waanzinnigen schurk. Tegelijk echter flirt ze met Sebastian, een der andere circus-menschen. Op Vrij-

■

dag, den dertienden, geeft het eire vol bijgeloovigen angst een voorstelling, die bijgewoond wordt door den commissaris van politie Thatcher Colt en zijn secretaresse Kelly. Plotseling stort Josie La Tour door het breken van de trapeze naar beneden en wordt doodelijk gewond opgenomen. Kelly had boven in de' trapeze iets verdachts opgemerkt en gaat dat onderzoeken. Ze ontdekt den moordlustigen Plandrin en wordt door hem 'gevangen genomen. Colt gaat haar zoeken, maar zij beduidt hem uit den weg te blijven en naar Sebastians tent te gaan. Spoedig blijkt dan, dat Plandrin het plan had ook Sebastian uit den weg te ruimen. In plaats van Sebastian treft hij echter Colt aan. Hij ziet zijn misrekening en zijn straf, snelt terug naar het circus en stort zich van de trapezè"~naar beneden.

»'■

wmmmm:

'

■

zang et internaat te verlaten, Ze sms' hotel in New York »n voor de vrijheid, die gaf. Doch de zanger is iollywood te vertrekken jol te gaan spelen met :he actrice Lili Yvonne, is. Sylvia volgt hem in lurt zich aan Lili als dien :ht bij hem te kunnen zijn. iter spoedig ruzie met haai in wordt ontslagen. Ze doetpeite om een baantje bij wat haar eindelijk na . lukt. Ze blijkt talent 1 siekte van Lili valt haar zelfi irt voor deze in te vallen. '^Idig succes en allen

dOiriO HOLLYWOOD Metro-Goldwyn - Mayerfïlm Regie : Raoul Walsh Rolverdeeling': Sylvia Bruce Marion Davies Bing Crosby Bill Williams Fifi DOrsay Lili Yvonne Stuart Erwin Ernest . . Ned Sparks Conroy. . Patsy Killy Jill . . . ylvia, een onderwijzeres aan een internaat, heeft vreeselijk het land aan haar baantje door de eentonigheid en de strengheid van het regime. Die afkeer wordt nog grooter als zij stilletjes een radio op haar kamer neemt en iederen avond naar den zanger Bill Williams luistert. Ze wordt verliefd op den onbekenden

^-L

J

;

^f %

Van nu af aan wordt haar leven naar buiten toe een geweldig succes, daar zij spoedig een der bekehdste filmsterren is, maar ze voelt zich o zoo eenzaam^ Ze moet vaak samen filmen met Bill, terwijl Lili hoe langer hoe meer van het tooneel verdwijnt. Deze besluit dan ook naar Frankrijk terug te gaan eh ze wil Bill meehebben. Hij belooft op tijd aan het station te zullen zijn. Dit komt echter zijn regisseur en productieleider ter oore, die met be-

t ^ <«r-

^* j

s

.v

v

*■>

&

m

^r '"'*'•■

r

4

N*

■.«v-

^Wl

i

üWi

.fe^:

^IM W

^Jv

*4\

'A * wI

»U^iH **&& *;

hulp van Sylvia hem trachten te beletten Hoflywood te verlaten, daar den volgenden dag de belangrijkste stènes van een groote film gedraaid moeten worden. Hun opzet slaagt, en BUI komt tot de conclusie, dat Sylvia de vrouw is, die bij hem hoort.

M komen ^en^ zelfs BUI. Hy vraagt met hem uit te gaan, en op t zij naar toe gingen kust h i'i denkt, dat hij van haar h ä zij hem na het afscheid Mn hem zijn hoed te brengei g eten had, ontdekt ze, dat Rij f? mét Lili heeft Vol -smart

X,

r* w .^^_

1. Marion Davies. 2. Jalouzie. 3. Bing Crosby. 4. Het glazen huis. 5^ Stuart Erwin, Ned Sparks» en Marion Davies. 6. Marion Davies en Bing Crosby. 7. Marion Davies en Bing Crosby als een paar uit 1890.

- r ^fnüiilj-

r— >

* N > .^

Even betten • . . en de haartjes zijn verdwenen' Verwijder alle overtollige haartjes met Eau Taky ! 't Is nu nog vlugger en gemakkelijker te gebruiken door den applicator, die aan den schroefdop van den nieuwen flacon bevestigd is. Bet de te ontharen plaats zachtjes met dit handige rubbersponsje . . . daarna afspoelen met koud water en de huid komt als bij tooverslag lelieblank te voorschijn ! De. groote flacon met applicator voor slechts f 1.25. Zonder applicator f 0.90

TAKY Rol verdeel ing-: Fred .... Louise. . . . Eric .... Dokter Saunders Kapitein Nichols Frith .... Fred's vader . Swan .... Ah Kay .-. . Fred, een vroolüke Australische jongen, wordt verliefd op een getrouwde vrouw, en m twist hierover met haar echtgenoot, doodt hij dezen bij ongeluk. De vader van Fred, een zeer rijk en geacht man, overreedt kapitein Nichols, een ervaren zeeman, zijn zoon mee te nemen naar de Maleische eilanden, totdat de misdaad vergeten is. Op een dezer eilanden ontmoeten zij dokter Saunders, een avonturier, die van plan is naar China te gaan. Een storm verplicht hen te landen op een klein eiland, een vroegere Hollandsche nederzetting, bewoond door een paar inboorling'en en enkele blanken. Onder deze blanken bevinden zich 'n beeldschoon meisje, Louise, wier vader zijn leven vult met het vertalen van wat hij veronderstelt literaire meesterwerken te zijn, en Eric, een sterke, jonge reus, die verloofd is met Louise. Fred en Louise worden verliefd op elkaar, doch Fred behéerscht zijn gevoelens uit vriendschap voor Eric, voor wien hij een grenzenlooze vereering heeft, omdat hij de eenige man is met idealen, dien hij ooit ontmoette. Zijn gevoel is echter sterker dan zijn wil en zoo gebeurt het, dat Fréd door Eric bij een bezoek aan Louise wordt betrapt.

ESKIIflO Opgenomen onder leiding van den regisseur W. S. van Dyke in het Hooge Noorden van Alaska

„Moet dat schilderij nu eigenlijk een zonsopgang of zonsondergang voorstellen?" „Het kan niet anders zijn dan zonsondergang, want ik ken den schilder en die is nog nooit zoo vroeg opgestaan, dat hij de zon heeft kunnen zien opgaan I"

'n „Non-stop' verfrissching.

„O Jan, baby heeft de gist ingeslikt 1" „Nou, jij hebt toch altijd gezegd, dat hij nog eens zeer hoog zou stijgen 1"

Vol gas... spieren en zenuwen tot het uiterste gespannen . . . maar dan ook Wrigley's. Het houdt de mond frisch, staalt en kalmeert de zenuwen. Bij elke sport en elke inspanning . . . Wrigley's.

Met de cijfers in de hand.. HO-8

Eric's woede kent geen grenzen. Hy worgt Fred bijna en laat hem voor dood liggen. Fred komt echter bn en begeeft zich naar Eric's woning om nem te zeggen, dat hij op Louise verliefd is en haar wenscht te trouwen, en om hem vergiffenis te vragen. Bij aankomst in Eric's woning vindt hij zijn vriend dood, daar deze zelf" moord pleegde uit berouw over zijn vermeende misdaad. Eric's Chineesche dienstbode ziet Fred het huis verlaten nadat zij haaf meester ^dood vond en waarschuwt de politie. Dokter Saunders verbergt Fred in een hotelkamer, waar kapitein Nichols hem ont-

dekt en verraadt aan de politie, vreezende, dat bij een grondig onderzoek, zijn eigen verleden aan het daglicht komt.. Als de politie Fred komt arresteeren is deze inmiddels gevlucht en bezig in een boot het eiland te verlaten. Er waait een ontzettende storm en Fred, die niet bekend is met het vaarwater, riskeert zijn leven, Aan boord ontdekt hij Louise, die zich daar verborgen had en hem niet wil ver^ laten. Zij verstaat de kunst om de boot veilig door den storm en de gevaarlijke klippen té sturen, een nieuwe toekomst tegemoet.

En tóch is er iets, dat ik méér gebruik; Oxo Bouillon! In de groente! In de sauce! In de gewone spijzen! Daarom kan ik bij m'n inkoopen voor 't eten zuinig zijn.

Drostßs Lentehode.

Ook voor drink-bouillon gebruik ik Oxo! l'/j theelepel bouillon op '/s liter kokend water. •

Oxo Bouillon 'van de Compagnie Liebig is zuiver geconcentreerd vleeschnat, gekruid en eenigszins gezouten. Prijs van een groote flacon f 1.-.

FRANZISKA QAAL I. Douglas Fairbanks Jr. en Patricia Ellis. 2. Patricia Ellis, Dudley Digges en Douglas Pairbanks Jr. 5. Patricia Ellis. 4. Douglas Fairbanks Jr.

zal weldra opnieuw triomfen vieren in twee harer nieuwste films: HET SCHANDAAL IN BOEDAPEST en POPJE

Gefabriceerd uit de fijnste grondstoffen E èt wereldmerk! - Pakje ä vier stuks %# cent hèt

WRIGLEY

Jan denkt dat 't eten meer kost dan vroeger, maar hij vergist zich! Met de cijfers in de hand kan ik bewijzen dat het juist minder is!

VERWACHT DE GROOTE METROGOLDWYN-MAYER-FILM

ElH »».

Oxo bouillon, soepen,

all

drinkbouilton

en

Spaart plaatjes voor het album „Bali".

bi|

sausen »n groenten veer »on

voller en krachtiger smaak I

Droste heeft weer een nieuwe tractatie: chocolade tulpen... 'n heel nieuwe lekkernij ! Een licht, ovaal stukje zacht-smeltende chocola van echte Droste kwaliteit, met een vroolijk gekleurd tulpje erop. Verrast U ze thuis eens! Uw leverancier heeft ze al!

Pilma-Amsterdam A l L ! f N V l R K 0 0 P ;

— 18 -

A.

IP IS

HANOttM-

NV

Rl

VAL

ALTITD WELKOM!

—_

_

De band voor den Jaargang J935 is gereed. Hy dient tot het inbinden van 52 nummers van ons blad, dus voor een geheelen Jaargang. De prijs van dezen band bedraagt PI.7.50 franco per post, BIJ VOORUITBETALING. Het verschuldigde kan voldaan worden door storting op onze postrekening 41880 of door toezending van postwissel.

Een gebonden jaargang van Het Weekblad Cinema & Theater is een prettig bezit, dat u nog vele aangename uren kan verschaffen. Het bezichtigen van de vele mooie en interessante foto's en het lezen der beschrijvingen van films en tooneelstukken roept bij u de herinnering weer wakker van het door u in het afgeloopen jaar geziene en gehoorde. Ook de overige inhoud is zeer zeker het nog eens zien en lezen meer dan waard. Een gebonden jaargang houdt dat alles voor u bij elkander. Bestel daarom een band voor het inbinden van uwe 52 nummers van ons blad.

MM. HET WEEKBLAD CINEMA & THEAIERr^-JZAUxBWAJmr^, LEIDEN

Geen ontsierend Haar meer

„Kunt U Bello voor vanmiddag op mijn deposito plaatsen?"

hotograleer op reis, maar fotografeer ook Uw eigen stad in de wisselende tooi der seizoenen Wees zeker van Uw zaak, gebruik

GEVAERT FILMS-PLATEN 0 ÈL 1

O O O O

Voor Voor Voor Voor

gewone en box-camera's Leica, Peggy-Contax, enz. Amateur-Kinocamera's platen- en filmpackchassis

Verkrijgbaar in alle goede fotozaken

Heer des huizes: »Kun je niet lezen wat hier staat?" Koopman: „O zeker, maar ik verkoop muilkorven!

»Ik was geheel ontmoedigd door den zwaren groei van ontsierend haar. Ik probeerde ontharingscrème», onaangenaam ruikende poeders en pijnlijke electrische behandelingen — zelfcfen scheermes, het scheren werd de haargroei echter! nog dichter. Daaropl vernam ik dat de| Nieuwe Vieto dieWenlo-Witbe-i vat — de keratinq in het haar en> de haarwortels! oplost. Dit maakt voor goed ' een eind aan den last v a ni overt ollige * haargroei. Sedert ik Nieuwe Vieto gebruik is mijn huid zoo glad en blank, dat niemand ooit zou kunnen vermoeden dat ik. jarenlang met overtollig haar te kampen heb gehad." Nieuwe Vieto (met Wenlo-Wit) is gegarandeerd 100% zuiver en heerlijk geparfumeerd. Vc-lrijgbaar in tuben van ƒ0.75 en ƒ 1.25 bij drogisten en parfumeriezaken. GRATIS : Door een speciale overeenkomst met de fabrikanten Ran elke lezeres van dit blad een monster Nieuwe Vieto (met Wenlo-Wit) ontvangen door toezending van 5 postzegels è 5 et. voor porto, verpakking, etc, aan de Dae Health Laboratories (Afd. 17 ). Den Haag.

[Vervolé van pag. 7) „Wat je maar cadeau geven noemt! Hij betaalde mij vijfhonderd pond in bankbiljetten, eerst honderd en daarna vierhonderd." „Ja, maar niet meer dan honderd er van waren mijn geld." „Jouw geld ? Wat voor den duivel heeft jouw geld er mee te maken?" „Alles. De transactie was door mij op touw gezet. Lord Tilbury kwam bij u, alleen om mij een pleizier te doen. Die eerste honderd pond, die hij bij u deponeerde, waren van mijl" „Het kan mij ten slotte geen steek schelen, van wie dat geld was. Ik verkocht het halssnoer voor vijfhonderd pond." „Pardon, dat denkt u maar. U verkocht het voor honderdpond." „Praat alsjeblieft verstandige taal of houd je mondl" verzocht Parcher onvriendelijk. „Ik zou zoo zeggen, dat ik beter kon weten wat Lord Tilbury betaalde, dan jij, die er niet bij was." „Ik stond om den é** hoek te wachten om mijn portie in 't zaakje bij te dragen," glimlachte Ronald onverstoorbaar. „Ik was degeen, die die vierhonderd pond van u leende." „Vierhonderd pond van mij je bent gek!" „Toch niet! Past u maar op, dat uw RICARDO CORTEZ, DE BEMINDE WARNER BROS-STER eigen geest in evens.v.p. vierhonderd pond mee. Jack," en „Dus je hebt me bestolen?" wicht blijft, wanneer u straks merkt, zoo u al een vluchtige gedachte aan het „O neen; ik had uw toestemming." hoe u er ingeloopen bent. Het idee, dat briefje hebt gewijd, was het deze: dat Parchers gezicht verstarde, zijn roode u vierhonderd pond van uzelf hebt beLady Tilbury, Ada, Lord Tilbury Jack, wangen kregen een grauwe tint, toen taald voor uw eigen collier!" en de chauffeur „brenger dezes" was. een glimp van de waarheid tot zijn verParcher hapte naar lucht. Heb ik gelijk?" bijsterd brein doordrong. Met oogen „Dat deed ik immers niet!" brieschte Ja!" wijd-open van ontzetting keek hij den hij daarop met een moorddadigen blik Parcher staarde bijna schaapachtig jongeman aan, toen deze het gesprek naar Ronald. naar den spreker. met een minzaam lachje hervatte. „Ik verzeker u, dat u dat wèl deed. „Precies, zoo stelde u het zich voor. „Als ik een zakenman van uw kaliber Die vierhonderd pond, die Tilbury u Maar u vergiste zich absoluut — u, een lesje mag geven, zou ik zeggen, overhandigde, was uw eigen geld, dat dat het verkeerd is op intiemen voet ik hem juist gegeven had." met zijn employe's om te gaan, ook al heeft men ze jaren in dienst. Dat is u noodlottig geworden, mijnheer Parcher. Toen Lord Tilbury u SIGAREN vroeg een regeltje voor hem aan Lady AMSTERDAM Tilbury te willen schrijven — een dood's Morgens, natuurlijk verzoek pverigens voor iemand, die zijn rechterhand mist— BRENGT 's Middags, was u zoo geheel vervuld van uw voorSTEEDS 's Avonds. deelige transactie, dat u niet op uw DE BESTE PROGRAMMA'S qui-vive wasl U schreef: „Ada, geef brenger dezes

REMBRANDT TH EATER

27

•

SCHM

En don nog iats. U hebt beslist reeds vaok

MET M'J

naar een goede soort poeder gezocht. taal U een Mystikum poeder - het beroemde Scher k Poeder - toonen

'tätßhS>47K

B

ggh^rk

meer te zien n^r

Zoo staat het in een door ons ontvangen brief. (Edith L, November 1933) Dit bewijst alweer hoe diep ingrijpend Scherk Face Lotion werkf. De teint wordt er geheel door veranderd en alle onreinheden worden weggenomen. De nieuwe teint is vlekkenloos, glad. jong «Wie een 15 et. postzegel stuurt aan S. Blindeman & Co., v, Baerlestraat 89, Amiterdam, ontvangt een prttef. Verzoeke echter nauwkeurige opgave van adres!

De populaire (ilmartlst Gu.tav FrShlich bracht aan baioek aan ons land. Wij zien ham hlar mat den heer Albert Richel, propaganda-chel van de Lumina-filpn.

Oe heer Ed. Saki, theater-agent te Amiterdam, heeft als eerste een concessie van de regeering verkregen tot hel uitoefenen van arbeidsbemiddeling. De heer Saks vierde deze week rijn 20-iarig jubileum als Impresario.

De

humorist-conferencier Lucien is In een ziekenhuis te Den Haag opgenomen.

De acteur Willem van der Veer, die een ernstig ongeval In een ziekenhuis te verpleegd. Is voor hét komende seizoen van Mevr. Esther de Boet van Rijk

ten gevolge van Amsterdam wordt bij het gezelschap geëngageerd.

die zich door niemand ter wereld laat beetnemen! De menschen, die werkelijk in dit briefje bedoeld werden, waren juffrouw Crimp, de bedrijf leidster van uw uw beleenin^skantoor, zal ik maar zeggen, die u gewoon bent familiaar als Ada aan te spreken. Uzelf, John Parcher, aan juffrouw Crimp even familiaar bekend als „Jack" en ikzelf als brenger van dit briefje — in een andere enveloppe natuurlijk — aan juffrouw Crimp. Nu kunt u het coniplot doorzien, en begrijpen, hoe ik er in slaagde, u te slini af te zijn. Toen Lord Tilbury uw briefje in handen had. Hep hij terug naar zijn wagen en nam mij om den hoek op. Toen wij bij uw anderen winkel kwamen, ging ik naar binnen, regelrecht naar juffrouw Crimp. Wij hebben elkaar hier dikwijls ontmoet, nietwaar, zij weet, dat ik een vriend van de familie ben en vond er niets verdachts in, dat u haar vroeg haar die vierhonderd pond mee te geven. Dat deed ze dan ook prompt. De rest was kinderspel. Lord Tilbury nam het geld mee tgrug naar u, terwijl ik weer om den hoek achterbleef. U overhandigde hem het collier en gaf hem een kwitantie van vijfhonderd pond, waarvan vierhonderd uw eigen geld was. Als u dat geen beetnemen noemt, weet ik niet wat u er wel onder verstaat. Och, Owen, stik niet kind; ik wou nog langer pleizier van je hebben dan vanavond." Gwendolen Parcher hield een zakdoekje tegen haar mond gedrukt, terwijl haar fijne schouders schokten van onderdrukt lachen. Ronalds vermaning werkte bevrijdend en ze barstte uit in een daverenden schaterlach. „O, lieve paps," steunde zij, toen ze weer een beetje adem had, „dat is — goed — voor u, dat — is — net goed — voor ui" Parchers gelaat drukte achtereenvolgens verschillende gevoelens uit. Zijn boosheid maakte plaats voor verbazing en toen daagde er zelfs een schemering van bewondering in zijn scherpe, grijze oogjes. „Ik moet toegeven, dat je me te glad af bent geweest," klonk het kwasi-

grommerig; „het was goed bedacht — verduiveld goed bedacht K' „Dank u voor het compliment. Hier zijn uw diamanten, meneer Parcher!" Ronald legde een groen leeiren etui op de kleine tafel rechts van zijn gastheer. „En nu moet er nog een andere kwestie geregeld worden," ging hij voort, „een interne aangelegenheid als ik het zoo noemen mag. U hebt gezegd, dat u een geschikten jongeman als compagnon en opvolger noodig heeft, en dat die zijn intelligentie moest bewijzen door u te slim af te zijn. En die eisch van schranderheid stelde u ook aan uw aanstaanden schoonzoon, als ik goed begrepen heb. Owen en ik willen graag trouwen, zooals u weet. Ik zou op den man af willen vragen: hoe is na het gebeurde van vandaag uw oordeel over mij als candidaat voor beide posities ?" Parchers breede gelaat werd nog breeder. „Ik — ik zou liever niet willen, dat — eh — dat deze geschiedenis verder verteld werd," begon hij. „Dat spreekt vanzelf," viel Ronald hem in de rede. „Dat blijft een familiegrap. Lord Tilbury zal ook discreet zijn hij heeft mij juist als familielid dezen kleinen dienst bewezen hij is mijn neef, iets wat u misschien niet wist." Parchers grijns nam nog in breedheid toe. „Welnu, Gwennie," zei hij toen, „sta me dan toe, je je eerste verlovingscadeau aan te bieden." Bij deze woorden nam hij het groene etui op, en wierp het met voorgewende bruuskheid in den schoot van zijn dochter.

BEZOEKT HET

i en van de weck weer eens naar Buziau wezen luisteren. Heb me j?j?..-ll i/^ slap gelachen!" ,,Geen wonder, Pieterseij. Buziau is een weergaloos knappe komiek. Overigens, de Bouwmeester-revue ziet er prachtig uit! De directrice. Mevrouw BouwmeesterSandbergen, spaart dan ook moeite noch kosten om haar show te doen slagen. Zij is nu in Amerika om zich geheel op de .hoogte te stellen van revue en operette in de nieuwe wereld." ,,Dan kunnen we zeker het volgende seizoen iets grootsch verwachten?" „Dat denk ik wel." „Is er nog iets bekend van de Hollandsche film „Miss Blanche"?" „Miss Blanche, wat bedoel je?" „Och neen, ik vergis me. Ik bedoel „Blecke Bet"." „Men heeft Benno den raad gegeven de film „De zwarte zuster" in de waterstofsuperoxyde te leggen, dan wordt zij vanzelf Bleeke Bet! Maar alle gekheid op een stokje, Benno is naar Engeland geweest en heeft er eenige dagen met regisseur Richard Oswald geconfereerd. Ze zullen begin Mei met de opnamen beginnen bij Cinctone te Amsterdam." „Ik zag in jullie blad, dat Gloria Swanson ook weer begint te filmen." „Ja, ze speelt nu een film, getiteld „Three weeks". Deze film werd ten tijde van de stommefilm ook al eens gemaakt. De partner van Gloria is Wallace Beery, die bovendien haar eerste echtgenoot is. Misschien denkt de directie van de Metro, dat de liefdesscènes in de film dan zeer natuurlijk gespeeld zullen worden." „Een mooie film vind ik „Miss Fane's baby is ontvoerd"." „Weet je, dat de meeste Amerikaansche filmsterren-ouders ook bang zijn, dat men hun kinderen ontvoeren zal?" „Werkelijk?" " „Marlene Dietrichs dochtertje Heidede wordt steeds door detectives bewaakt. Richard Arien, die met zijn echtgenoote Jobyna Ralston een vacantiereis door Europa maakt, heeft zijn baby mee op reis genomen; alleen omdat hij bang is voor de „Kidnappers"." „Mooie toestanden! Ik ben blij, dat zooiets in Europa nog geen mode is." „Weet je, dat er weer een nieuw theater in Amsterdam komt? En dan wordt er dezen herfst weer een groot theater te Den Haag geopend." „Heeft het al een naam?" „Het Haagsche zal „Capitool" genoemd worden. Het wordt bij ons bijna als in Amerika. Daar heeft men in het dorp La Hayes, dat 83 inwoners telt, een theater voor 50 personen gebouwd." „Ik ben blij, dat ik de directeur niet ben!"

TE DEN

.;>;: ■..;■

MICHA KORSAKOFF, de bekende zanger van heé Wladimir Pique Trio, die opnieuw een tournee door ons land maakt, Grtxrf;

speelt de hoofdrol in de Ufa-toonlilm

„GOUD"

HAAG

uf

De moderne mensch is lichtelijk geneigd om niet meer aan wonderen te gelooven. Maar toch staat hij verbaasd indien hij de verjonging constateert, welke, zelfs na een kort gebruik van Scherks Aangezichtswater ontstaat. Is het een wonder? Wij kunnen ditmaal naar waarheid hierop „neen" antwoorden. De moderne Cosmetiek heeft na lange jaren van onderzoek een middel gevonden, dat op de eenvoudigste wijze pukkeltjes, mee-eters en andere beschadigingen van de huid doet verdwijnen, de huid gespannen en g-lad maakt, kortom alles wat den indruk van oud worden naakt, doet verdwijnen.

HANS ALBERS

ÏIHE^ÏIEIÈ .

€€« WOMDER?

.,-

- 23 -

^leuvAP u'tcle fsbjucUoP i

B

e Ufa heeft een nieuwe cultuur-film vervaardigd, getiteld „Von Königsberg bis Berchtesgaden." De filmactrice Molina von Kluck is in de nabijheid van Bordeaux bijeen auto-ongeluk om het leven gekomen. Karl Ludwig Diehl en Brigitte Horney spelen onder regie van Paul Wegener de hoofdrollen in de Ufa-film „Een man wil naar Duitschland". De buitenopnamen worden in KARL LUDWIG DIEHL Teneriffa gedraaid. Olaf Bach is geëngageerd voor een der hoofdrollen in de Karl Fröhlich-film „Krach um Jolanthe". Irene Agay, Gabor Rajnai en Lily Berky spelen de hoofdrollen in de film „Ida Regenye". De Ufa zal voor het komende seizoen een film, getiteld „Barcarolle", vervaardigen. Wallace Beery en Clark Gable spelen de hoofdrollen in de M. G. M.film „De kleine Napoleon". Lucie Englisch is voor het seizoen 1934/ 1935 geëngaWALLACE BEERY ^rd door den productieleider Gustav Althoff. Julia Serda is door Willy Forst geëngageerd voor een film. Deze rolprent wordt te Weenen opgenomen. Käthe Haack en Genia Nikolajewa spelen groote rollen in de film „De kampioenbokser". Regie van Fred Sauer. Leo Slezak, Hanna Waag, Sybille Schmitz en Wolfgang Liebeneiner spelen de hoofdrollen in de film „Liebesmelodie", die onder regie van Erich Waschneck wordt opgenomen. Jenny Jugo zal de vrouwelijke hoofdrol spelen in de Klagemannfilm „De bandiet". Theo Mackeben componeert de muziek voor deze film. De bekende JENNY JUGO Duitsche regisseur Dupont is door de Metro-GoldwynMayer geëngageerd.

M. F. d. Z. £e ARNHEM. Uw vragen zijn ie veel om in deze rubriek ia behan- . delen. Wij raden U het boek „Der Tonfilm' (Verlag Lichf Bild Bühne, Friedrichs£rasse 225, Berlijn) aan. Er zijn veel plaéen mai filmmuziek in den handel. W. v. d. W. te VLAARDINGEN. Kaéhe von Nagy woont, Kranzallee 8, Berlijn. Ramon Novarro kunt Q schrijven. MetroGoldwyn-Mayer Studios, Culver-City, Californië. HOE DE HEER W. TE ROTTERDAM MEI ZIJN RHEUMATIEK TOBDE Tot zijn vrouw ingreep En reeds in twee weken zijn pijnen afnamen ,,Ongeveer 425 jaar geleden heb ik U eens geschreven over de schitterende werking, die Kruschen Salts op mij had. Nu heeft mijn man ongeveer een jaar geleden last gekregen van rheumatiek; hij voelde den heelen dag pijn in zijn arm. Vooral in bed had hij er veel last van en kon soms niet slapen. Aan Kruschen geloofde hij niet, al kende hij door mij de beste resultaten. Hij heeft eens twee maanden verschillende medicijnen geslikt, geen resultaat: toen gemagnetiseerd, niets geen resultaat; toen behandeld met ultra-violette stralen. Zou na een paar behandelingen beter zijn; het heeft drie weken geduurd; een heele verbrande arm was het eenige resultaat. Toen dacht ik aan wat ik wel eens gelezen had: stiekum 's morgens wat Kruschen in zijn thee. Hij proefde gelukkig niets, en na veertien dagen voelde hij verlichting van pijn. Toen vertelde ik mijn geheimpje en nu neemt hij al twee maanden eiken morgen, zooals ik nog altijd doe. een flink glas lauw water met een klein schepje Kruschen Salts. Resultaat: na twee maanden heelemaal zonder pijn. De pijn is langzaam maar zeker minder geworden en nu heelemaal weg. U begrijpt zijn dwepen met Kruschen Salts. Wees ervan overtuigd, dat wij altijd en overal Kruschen Salts als een wonder verheerlijkten." Mevr, C. C. W. te R. Het lijkt onbegrijpelijk. Doch de overtuigende brief van deze dame ligt voor eiken belangstellende ter inzage. En de verklaring ? Elke ,,kleine dagelijksche dosis" Kruschen Salts is een wetenschappelijke combinatie van minerale zouten, welke al Uw afvoer-organen aansporen — nieren en maag — en deze geregeld aan 't werk houden, zooals de natuur dat bedoeld heeft. Het gevolg van deze inwendige zuiverheid is. dal verfrischt en vernieuwd bloed door Uw aderen stroomt. Giftig urinezuur, dat Uw rheumatische pijnen veroorzaakt, wordt langs natuurlijken weg verwijderd en de pijnen houden op. En als U voortgaat met ..de kleine, dagelijksche dosis" Kruschen Saks, zal Uw geheele wezen — lichaam en geest — van deze zuiverende, verfrisschende werking den weldadigen invloed ondervinden. Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten a ƒ 0.90 en ƒ 1.60 per flacon (Omzetbelasting inbegrepen). Stralende gezondheid voor één cent per dag. Let op dat op het etiket op de flesch, zoowel als op de buitenverpakking de naam Rowntree Handels Maatschappij Amsterdam voorkomt.

M. v. K. te NIJMEGEN. Hans Albers zal in de toekomst nog filmen. Zijn nieuwste film is „Goud". P. A. B. te ROTTERDAM. Tony van Eyck is nog ziek. Clark Gable is niet getrouwd. M. G. te HILVERSUM. In de serie „Lievelingen van het Publiek" is geen boekje over Renate Muller verschenen. Wij raden U het boekje „Renate Müller" uit de serie „Illustrirte Filmbücher", Verlag Scherl, Berlin SW 68, aan. A. R. te ROTTERDAM. Willy Forst speelde In „Ich kenn Dich nicht und liebe Dich'.' Rudolf Forster is langen tijd ziek geweest, hij gaat echter thans weer filmen. N. S. te 's-GRAVENHAGE. Rolverdeeling plaatsen we in déze rubriek niet. Het dochtertje draagt den naam van Maria Sicher. M. L. te GELEEN. Hierbij de gevraagde adressen. Trude von Molo, Opitzstrasse 8, Berlijn. Lizzy Waldmüller, Kurfuerstendarom 103, Berlijn. Ernst Udet, Pommerschestrasse 4, Berlijn. J. H. te HAARLEM. Om een foto te ontvangen moet U drie antwoord-coupons aan Renate Müller zenden. Haar adres is, Bachstelzenweg 11, Berlijn. Het kan eenige maanden duren. M. C. te ROTTERDAM. Zeker, dat was een kleine vergissing. Dat is de Nederlandsche titel van „Die vom Niederrhein". Of de nieuwe Paul Richter-film in ons land vertoond zal worden, staat nog niet vast. Victor de Kowa is niet bij de Ufa geëngageerd. Hij speelt voor verschillende maatschappijen. D. J. v. d. H. te 's-GRAVENHAGE. Franciska Gaal woont, Bathany Utca 4, Boedapest. Joan Blondell kunt U schrijven, Warner Bros Studios, 5842 Sunset Boulevard, Los Angeles. A. J. G. te HEEMSTEDE. Een antwoordcoupon is aan ieder postkantoor verkrijgbaar. L. v. G. te 's-GRAVENHAGE. Het staat nog niet vast in welke films Willy Castello nog meer zal optreden. Lilian Harvey zal voorloopig niet bij de Ufa filmen. Zij heeft nog een langdurig contract met de Fox-Film. Wij brachten reeds verschil» lende foto's van Jan Kiepura. L. H. te ROTTERDAM. Het aantal sterren loopt in de honderden. De lengten van de verschillende sterren zijn ons niet bekend. Voor ons blijft talent de hoofdzaak. Wij zonden U twee foto's. W. T. L. te AMSTERDAM. Sybille Schmitz is de. ware naam. Zij is te Duren geboren. Willy Fritsch woont Bitterstrasse 8, Berlijn. Friedel Schuster is niet getrouwd.

Oamheien Vraagt Uwen apotheker of drogist uitfluitend naar '1 sedert 25 jaar onovertroffen preparaat: ^m

GOEDBCKE-

iinusoi

In rood« dootjet met loodje. Al het ander« wijze men af. Prijs per doos ƒ1.25 en ƒ2.Gen.-VerlogenMroordiger voor Nederland OSKAR KOCH Valariuaslraal 36, Amsterdam - Tel. 26496

Onlangs heb ik jullie de geschiedenis ver teld van den jongen De Bruyne, die tevergeefs geprobeerd had om met be hulp van De Grijze een rijk meisje aan den haak te slaan. De Grijze, die tuk was op de verdienste als huwelijksmakelaar, kwam eenigen tijd later weer bij De Bruyne Jr. Nou weet ik een meisje voor je... . schitterend. En rijk, dat de ouders zijn. Wil je ereis met me mee gaan om een bezoek bij de familie te brengen? De Bruyne stemde toe. • Het edele tweetal ging op stap en ze arriveerden aan de woning van de aanstaande bruid. De gedienstige liet hen binnen in den salon. Zei De Grijze tegen De Bruyne: Zie je wel hoe rijk die menschen zijn? Kijk maar eens naar al het zilverwerk, dat op het buffet en op den schoorsteen staat. Prachtstukken. Zei de ergerlijke kwajongen: Poeh, wat be teekent dat! Kan allemaal geleend zijn. Vol verontwaardiging viel De Grijze uit: Maak toch niet zulke idiote opmerkingen. Wie zou nou aan zulke menschen al zijn zil verwerk toevertrouwen! PETRUS PRUTTEL AAR.

AAN VELE FIIM=ENTII()USIASTEN (Herhaaldelijk ontvangen wij brieven van film-enthousiasten, die een scenario willen schrijven, of reeds geschreven hebben en ons vragen hoe zij hun geesteskind verfilmd moeten krijgen. Dit artikel zal daarom voor hen allen zeer leerzaam zijn!)

D

e kans, die een „outsider" heeft om het in de wereld van de film tot iets bijzonders te brengen, is altijd zeer gering geweest, en het overgroote deel acteurs, schrijvers, regisseurs en technici, die in de groote studios werkzaam zijn, hebben een jarenlange leerschool doorloopen, alvorens zij gelegenheid kregen van hun talenten te doen blijken. Voor de duizendtallen liefhebbers, die in den loop der jaren naar Hollywood, Neu-Babelsberg of Elstree .trokken, in de hoop een snelle en winstgevende carrière te maken, is het uiterst geringe succes, dat zij behaalden, een groote teleurstelling geweest, die hen spoedig deed twijfelen aan de bekwaamheden, welke zij meenden te bezitten. In hun teleurstelling verbreidden zij dan al gauw de mare, dat de filmindustrie beheerscht wordt door coterieën van vriendjes, die elkaar de hand boven het hoofd houden en geen buitenstaander een kans willen gunnen. Niets echter is minder waar. De groote studios zijn voortdurend op zoek naar nieuwe, jonge, frissche krachten in alle branches van het filmbedrijf, en het geringe aantal menschen, dat werkelijk van een uitgesproken talent blijk geeft, is voor niemand een reden tot grooter wanhoop dan voor de producers zelf. Nergens komt dit duidelijker tot uiting dan in het moeilijke werk van den scenarioschrijver. Scenarios stammen uit een van de volgende drie bronnen: het zijn bewerkingen van succesrijke tooneelstukken, of van romans, óf zij worden geschreven door aan de studios verbonden auteurs, die zich in dit werk gespecialiseerd hebben. De scenarios van amateurs, die op het witte doek een behoorlijk succes behaald hebben, zijn te tellen. Reeds jaren geleden zijn de Amerikaansche studios er toe overgegaan de tienduizenden manuscripten, die jaarlijks door het publiek worden ingezonden, onge opend te retourneeren, aangezien de practijk heeft bewezen, dat, om een gegeven te vinden, dat werkelijk een origineel en bruikbaar idee bevat, een staf van verscheidene personen maanden noodig heeft, om de onmogelijkste fantasieën te doorworstelen. Men heeft geredeneerd, dat een schrijver, die over nieuwe, oorspronkelijke ideeën beschikt, deze wel in den vorm van een roman of tooneelstuk zal uitwerken, zoodat de stof dan automatisch onder de aandacht van de producers komt'. Dat ook alle in deze beide rubrieken ondergebrachte scheppingen nog geen filmmateriaal inhouden, blijkt uit het feit, dat slechts minder dan één procent van alle uitgaven, die door de betrokken afdeeling der Paramountrstudios gelezen worden, ten slotte voor verfilming in aanmerking komt. Maandelijks worden gemiddeld driehonderd pennevruchten onder de loupe genomen, die in Europa of Amerika uitgegeven of ten

%.

fe

O® Vii(g©°pP©S5(al©!nl'È VSJITQ dl@ Paiipaiiniïi<s)(y[ni-ik„ de heer Emanuel Cohen, de man die een scherpen kijk op ,,scenario's" heeft. tooneele gebracht zijn. De nimmer eindigende stroom van materiaal wordt allereerst in New York doorgewerkt, en al dadelijk legt men alles tezijde, wat gedecideerd ongeschikt is voor verfilming. De rest wordt naar Hollywood doorgezonden, waar verdere schiftingen ten slotte alleen die gegevens doen overblijven, die waardevol filmmateriaal kunnen vormen. Dit zijn gewoonlijk niet meer dan drie of vier stukken of romans per maand. Deze worden aan de producers voorgelegd, die in de laatste instantie hun keuze doen. Emanuel Cohen, Paramounts vice-president, die met de productie belast is, heeft hierin zijn meest verantwoordelijke taak. Deze uiteindelijke selectie is een moeilijk werk, dat aan de eerste krachten, die het filmbedrijf bezit, wordt overgelaten. Regisseurs en scenario-schrijvers krijgen hier gelegenheid hun meening te zeggen over de stof, die hun wellicht later voor verfilming zal worden aangeboden. Het grootste deel van Paramounts productie wordt echter geschreven door de vele auteurs, die vast aan de studio verbonden zijn, en meestal van ondergeschikte posities tot de scenario-afdeeling opgeklommen zijn. Zij hebben zich een enorme ervaring eigen gemaakt, een routine, die slechts verkregen kan worden door het schrijven van ontelbare

FOTOSTUDIE VAN DE FOX-STER HEATHER ANGEL, - 25 — 24

'

draaiboeken. Vele van deze scenarios worden speciaal geschreven voor een bepaalde ster of een combinatie van sterren, terwijl de schrijvers verder moeten zorgen voor de npodige afwisseling in het programma der filmmaatschappijen. Vele van de te verfilmen romans en tooneelstukken zijn drama's, die met revue- en operette-films en avontuurlijke geschiedenissen moeten worden afgewisseld. Verschillende regisseurs zijn ook gewoon hun eigen scenarios te.schrijven of althans een belangtijk woord mee te spreken bij het tot stand komen hiervan. Josef von Sternberg is de auteur van verschillende Mariene Dictrich-films, die, hoewel in dramatisch opzicht niet al te belangrijk, hem gelegenheid geven gebruik te maken van de bijzondere talenten van hemzelf en die van zijn ster. Ernst Lubitsch schreef eenige goede draaiboeken en Reinhold Schünzel oogstte als regisseur en scenarioschrijver van de Ufa-film „Victor en Victoria" een uitbundig succes. Ten slotte is ook Mae West een filmster, die haar eigen scenario schrijft. Uit het voorgaande kunt u opmaken, hoe moeilijk het voor den „leek" is als scenarioschrijver bij een filmmaatschappij vasten voet te krijgen. Wij raden u dan ook aan, maak eerst naam als roman- of tooneelschrijver! Dan komen de filmondernemingen vanzelf!

De „girls" zijn een zuiver Engelsche uitvinding en in alle revues en operettes en shows, die in alle landen ter wereld worden vertoond, noemt men de rijen van volkomen hetzelfde gekleede dansende en zingende meisjes, die'de verschillende tafereelen aan elkaar verbinden, dan ook kortweg „girls". De Tiller-girls, waarover wij het ditmaal willen hebben, zijn zeker wel de beroemdste. Niet minder dan negen troepen van deze Tiller-danseresjes bereizen de vijf werelddeelen en oogsten in alle theaters enorm succes. In Londen, waar het centraal bureau van deze organisatie is gevestigd, is een wijk, waar men bij wijze van spreke op iedere straathoek een theater ziet. Dat zijn de z.g. „Non-

stops", waar permanente voorstellingen worden gegeven en de Tiller-girls dagelijks duizenden toeschouwers amuseeren. Onder die duizenden, die haar op het tooneel zoo uitbundig toejuichen zijn er echter maar weinige, die weten hoe volhardend de girls zich dagelijks oefenen en trainen, en haar dansnummers instudeeren. In Polandstreet kan men bij den ingang van een grauw-grijs gebouw een bord vinden, waarop staat: „Repetitie-lokalen". Men huurt er zalen of lokalen, waar troepen dansers en danseresjes, step-girls en -boys, zich komen oefenen, vóór zij zich naar het theater begeven, waar zij moeten optreden. In het gebouw is ook een cantine en een buffet, waar de hard werkende meisjes den innerlijken mensch kunnen versterken. Inéén der zalen hoort men tromgeroffel: daar trainen de Tiller-girls, onder leiding van mevrouw Tiller, een vrouw, die nog nooit iemand op het tooneel heeft

gezien, doch die de meisjes op voorbeeldige wijze klaar stoomt voor haar taak. De training is hard en streng, maar mevrouw Tiller waakt als een moeder over haar leerlingen. Zij oefent en controleert net zoo lang tot een troep klaar is om op tournee te gaan. Zij oefenen en repeteeren ook in de open lucht in hun eenvoudige blauw en wit geruite

ÜÜP! voortdurend contact met ze te hebben. De negende troep oefent „thuis", d.i. in Londen, en maakt zich „fit" voor de volgende reis. Lawrence Tiller, de „vader" van vijfhonderd meisjes, is de manager van de geheele organisatie. Hij sluit de contracten af, bezorgt de meisjes, die geen werk hebben, een plaatsje bij de ambulante troepen, en waakt er streng voor, dat alleen de beste krachten worden uitgekozen. Op reis gaan er met lederen troep twee „managers" mee, die het oppertoezicht hebben en zorgen voor de strikte discipline, waardoor de Tiller-girls zoo bekend zijn. I. Een hapje eten in het repetitielokaal. 2. Een goede oefening lenigheid der beenen

pakjes; dat is gezond voor lichaam en geest en het is geen wonder, dat de girls na de training als een troep hongerige spreeuwen aanvallen op haar lunchl Intusschen heerscht er op het bureau van Lawrence Tiller een bijna koortsachtige activiteit. Acht troepen reizen geregeld door de geheele wereld en het is noodzakelijk, om

Men heeft vaak getracht de Tiller-girls te imiteeren, doch men is er nog nimmer in geslaagd, hen te evenaren. 4. De dans met de trommels, een der laatste creaties. 5. Een prettige ontspanning na het werk. 6. Lawrence Tiller engageert nieuwe girls. 7. Oefeningen in de open lucht, op het dak van het gebouw.

WWW1

•

-

DOOR Chinas gelaat was nog- steeds één en al grijns, toen hij bij hen terugkeerde. „VreeseÜjk ellendige brug," mopperde hij opgewekt. „Maar nu moet Li Weng-Ho wel een nieuwe maken. Kan hier niemand over tot hij het gedaan heeft!" „Aha," constateerde Forsyth vroolijk, „ik dacht wel, dat dit laatste in de eerste plaats de bedoeling was — dat er meer stak achter deze uiting van edelen burgerzin! Het is een uitstekende maatregel, maar we moeten ons nu met bekwamen spoed uit de voeten maken, want er zou een andere brug hier niet al te ver vandaan kunnen zijn, en als we gepakt werden, zouden ze ons in het water gooien. Ze houden in China niet van dergelijke krasse hervormingspogingen." zonder zich verder op te houden, 1 En gingen ze het verdere stuk van het bergpad op, dat voor hun vermoeide voeten slechts nu en dan verlicht werd door de maan, welke vaak achter de wolken schuil ging. HOOFDSTUK XIX. IN DEN MIST. Het was nog donker — en het zou zeker nog wel twee uur duren voor de dageraad ging aanbreken — toen ze, haast omvallend van vermoeienis, een eindweegs een dicht rhododendronbosch, dat den steilen heuvelkant bedekte, ingingen. In den stoel gezeten viel Kathleen bijna direct in slaap, terwijl Forsyth, met zijn rug tegen een dikken tak en zijn beenen uitgestrekt op een dik tapijt van afgevallen bladeren, naar Ching keek, die bezig was met een klein pakje, dat hij uit de bergplaats in den stoel te voorschijn gehaald had. „Sigaret?" bood de Chinees nonchalant aan en stak tegelijk den dokter het doosje toe. „Sigaretten! Ching, je bent een reuzekerel! Waar heb je die in vredesnaam vandaan?" „Van mijn broer heel rijke man," grinnikte Ching, Forsyth een sputterenden zwavellucifer aanbiedend. „Die broer van je is een briljante ontdekking geweest, Ching," verklaarde Dick Forsyth, met welbehagen kleine rookwolkjes uitblazend. „Hij heel boos op Li Weng-Ho — blij hem voet dwars te zetten." Een poosje was het stil. Forsyth, onuitsprekelijk genietend van de onverwachte luxe, rookte zijn sigaret op, stak nog een tweede aan en kwam met Ching overeen, dat hij het eerst zou gaan slapen. Na een uur zou de Chinees hem wekken en de wacht van hem overnemen. De dokter strekte zich op de bladeren uit en viel vrijwel oogenblikkelijk in' slaap. Eenmaal werd hij wakker, opende lodderig zijn

LENI SPONHOLZ speelt een belangrijke rol in de Majestic-film der Ufa „De dame met den zwarten sluier"

■

BEN!

BOLX

oogen en zag het vuureinde van de sigaret van zijn metgezel in de duisternis gloeien. Hij sloot zijn oogen opnieuw en sliep vast tot het licht werd, om, toen hij ontwaakte, te bemerken dat Ching, ineengerold op het bladertapijt, vredig snurkte. Toen hij naar den trouwen kerel keek en bedacht hoe vreeselijk vermoeid hij geweest moest zijn, kon hij onmogelijk kwaad op hem wezen, hoewel het geïmproviseerde kamp blijkbaar eenigen tijd geen bewaking had gehad. Maar gelukkig had het verzuim geen ernstige gevolgen gehad en Forsyth kwam overeind, rekte zich uit en geeuwde. Bij wijze van antwoord kwam er een geeuw uit den draagstoel, gevolgd door een lachje. Hij keerde zich half om en zag dat het gordijn teruggeslagen werd en Kathleen met lachende oogen naar hem keek. „Goeden morgen. Dick!" Hij wierp een snellen blik op Ching. Die sliep nog den loodzwaren slaap van een oververmoeid man en zonder aarzeling stapte de dokter naar den draagstoel, nam het mooie lachende gezichtje tusschen zijn handen en kuste het lang en innig. „Goedenmorgen, liefste!" Een diepe blos kwam op Kathleen Barringtons gezicht, maar in haar oogen bleef de lach. ■ „Gistermorgen zou je dat niet gedaan hebben!" „Neen," lachte hij terug, „maar morgen " „Ja morgen?" „Morgen krijg je minstens een dubbele portie!" Ze schudde het hoofd in vroolijk verwijt. „Ik had nooit gedacht, dat je zoo wuft kon zijn." „Wuft!" protesteerde hij. „Als ik toch ga trouwen!" „Trouwen?" „Ja natuurlijk," antwoordde hij bazig, „we trouwen op het eerste zendingsstation het beste, dat we bereiken. Dan zal je vader niet meer in staat zijn tusschenbeide te komen. Ik houd er nu eenmaal van de dingen af 1e doen!" Ze zei verder niets, maar terwijl zij uit den draagstoel stapte, verried haar gezicht duidelijk genoeg hoe ze zijn voorliefde voor „afdoen"' opnam...... Zij droeg altijd nog het costuum van een voorname Chineesche dame en met een liefkoozenden blik op haar stralend gezicht, zei hij vol bewondering: „Ik heb nooit geweten, dat Chineesche kleeding zoo goed kon staan." Met een oolijke twinkeling in haar oogen keek ze naar zijn bemodderde en kapotte kleeren. „Ik ben bang, dat ik dat compliment niet terug kan geven." „Neen, het is alleen om mezelf, dat je van me moet houden," bracht hij plagend in het midden. — 2<) -

„Misschien lukt het me, dat te doen," klonk het jolige bescheid. „Jij, schat!" riep hij en toen hij haar ditmaal in zijn armen nam vergat hij te kijken of Ching . nog sliep. Maar Kathleen keek wel en na 'n oogenblik hernam ze: „Vind je niet, dat het tijd wordt om met die frivoliteit op te houden en toebereidselen te maken voor ons ontbijt? Als we klaar zijn kunnen we Ching wakker maken; die zal langzamerhand wel voldoende uitgerust zijn." „Goed. Als jij dan een paar handenvol droge takjes wilt verzamelen, ga ik op zoek naar water. Daar zal wel geen gebrek aan zijn in deze heuvels." Hij nam een kleine pan, die zich bij de voorwerpen bevond, welke Ching van zijn onvolprezen broer geleend had en ging heen terwijl Kathleen takjes begon te verzamelen voor een vuur. Spoedig kwam Forsyth terug met een pan vol water. Zijn haar en gezicht dropen. „Zoo, ben je onder de pomp geweest? Waar is de badkamer?" informeerde het meisje met een glimlach. „Maar enkele meters van hier, daar rechts. Daar is een stroompje." Kathleen wuifde hem met een luchtig gebaar toe en verdween achter de rhododendrons. Toen zij terugkwam keek Forsyth haar met een blik vol liefde en teederheid aan. Haar oogen straalden van den lach; ze moest wel bijzonder vroolijk geluimd zijn, de doorstane gevaren ten spijt. „Het is jammer, dat Ching niet een paar

De Duitsche regisseur Paul Martin, die thans voor de Fox eenige films in scènezal zetten.

„Vast en zeker. Maar er is geen reden voor opwinding. Het zal den mannetjes van Li Weng-Ho een heelen tijd kosten om ons spoor te vinden, en voor het zoover is, kunnen we veilig en wel buiten zijn rechtsgebied zijn." „Ja, maar ik zie hem er best voor aan zich van de grenzen van zijn provincie niets aan te trekken en, als hij ons op het spoor komt, zijn mannen achter ons naar Yunnan te sturen." „Laten we hopen van niet," antwoordde Forsyth bemoedigend. Kathleen kon de gedachte aan den mandarijn echter niet zoo gemakkelijk van zich afzetten. Li Weng-Ho, beroofd van zijn prooi en het slachtoffer van diepe vernedering, zou ongetwijfeld energiek zijn in de achtervolging en ongenadig in zijn wraak. Dat ze nog zoo dicht bij Pi-Chow waren, had haar diep teleurgesteld en er kwam een druk over haar, waaraan ze zich niet kon ontworstelen. Bovendien begon het weer te veranderen. Boven de heuvels pakten zich wolken saFotostudie van de Gezusters Hofman. men. Zij werden steeds grooter in aantal foto de Groot en omhulden ten laatste de toppen der handdoeken van zijn rijken broer heeft geheuvels. Verder naar beneden hingen de leend," zei ze. „Mijn gezicht voelt aan, wolkensluiers als rook om de boomkruinen. alsof het tot marmer verstijfd is." De vluchtelingen zelf waren in een voch„Het is mooier dan...." tigen mist gewikkeld, die hen tot op de „Tijd om thee te zetten. Dick!" viel ze, huid nat maakte en hen belette verder om hem schalks vermanend in de rede. zich heen te zien dan een paar meter. Zij staken den kleinen houtstapel aan, De tocht werd hoogst onaangenaam. De zetten thee in de pan van Chings broer en rotssteenen op het pad waren glibberig nadat alles gereed was, werd hun tochtdoor de opeenhooping van vocht. Het natte genoot gewekt. Toen hij het vuur en de gras doorweekte hun voeten en beenen, de boomen waaronder zij gingen deden stoomende thee zag, ging hij verschrikt een regen van zware druppels op hen neerovereind zitten. dalen. De gedruktheid, die Kathleen al een „Ik.... ik.... heb me verslapen," stapoos gevoeld had, deelde zich aan Forsyth melde hij. „Heel jammer. Ik...." mede en'-alleen Ching bleek bijl machte een Forsyth had niet de minste neiging om eenigszins hoopvollen kijk te houden op hem een standje te maken over zijn geeen wereld, die zijn gulden aspect verbrek aan waakzaamheid. loren had. ' „Spaar je verontschuldigingen," onder„Heel. slechte mist," constateerde hij, brak hij hem vriendelijk, „we begrepen, dat toen zij op den top van een glibberige verje rust noodig had en het ontbijt is klaar. hevenheid even stilstonden om wat uit te Laten we aanvallen. Hoe eerder we doorrusten. „Maar de zon hij schijnt er boven. gaan hoe beter." Hij verwarmt ons gauw weer!" Toen ze gegeten hadden, vervolgden zij Het was moeilijk zich dit voor te stellen hun reis. Naarmate zij voortgingen werden op deze van mist doordrenkte hellingen en de heuvels steiler. De wind blies koeler en geen van de beide anderen gaf antwoord. riviertjes haastten zich naar beneden. KlaChing bemerkte hun somberheid en snaterende watervallen in wondermooie omterde opgewekt door. lijsting van groen deden zich aan het oog „Heel slechte mist, maar verbergt ons voor. Ze trokken langs meer dan één duivoor de mannen van den mandarijn, als zelingwekkenden afgrond, passeerden prizij dezen^ kant uitkomen." mitieve bruggetjes, die hun een koude ril„Misschien," meende de dokter somber. ling langs den rug deden loopen en be„Maar de mist kan hun ook voor ons verreikten eindelijk een hellende grasvlakte, bergen." waar zij besloten te rusten voor hun „lunch". Zij gingen weer voort en twee honderd Zij waren nu hoog genoeg om over ,de meter verder kwamen ze aan een punt, lagere heuvels heen te kunnen kijken en waar het pad zich in twee deelen splitste, terwijl Ching een maaltijd van boonendie zich rechts en links van een steil stuk puree en tarwekoekjes bereidde, lieten rots, waarin het hoofd van Boeddha was Kathleen en Dick Forsyth oen blik dwalen uitgehouwen, voortzetten. langs den weg, waar zij vandaan gekomen In onzekerheid hielden zij halt. waren. De daken en tempels van Pi-Chow „U blijft hier," besliste Ching; „ik ga glansden in het zonlicht en toen het meislangs dezen weg — denk die ons naar je de stad in vogelvlucht ontdekte, liet ze Yunnan brengt." een lichten kreet van ontsteltenis hooren. Terwijl hij sprak wees hij naar het recht„Och, wat zijn we weinig opgeschoten!" sche pad en zonder op de toestemming van „Ja," gaf de dokter toe. „Maar vergeet den dokter te wachten, ging hij op verkenniet, dat we over heuvels klimmen." ning. Zwijgend stonden Dick Forsyth en „Ze zullen Li Weng-Ho nu wel hebben Kathleen daar samen, terwijl boven hun gevonden." hoofden de steenen, onbewogen oogen van „Uren geleden, vermoed ik." het kolossale gezicht in het tijdlooze „En zou de achtervolging al begonnen schouwden. Een kwartier ging voorbij; toen zijn?" klonk door den mist het geluid van vlugge - 30 —

voetstappen. Instinctmatig schoof Kathleen dichter naar Dick, die direct een arm om haar heenlegde. Enkele seconden later doemde Ching uit den nevel op. Zijn gele gezicht voorspelde slecht nieuws. „Wat is er?" fluisterde Forsyth gejaagd. „Mannen van den mandarijn daar!" Ching maakte een hoofdbeweging over zijn schouder, „Zijn met z'n drieën en zij hebben geweren. Zij wachten ons op, zoo zeker als iets."

RADIO

Woorden van Guus Betlem Jr

m

Muziek van Henk Stuurop

^ Langzaam *

j 'p

P

Ra - di

»p p p pji -

o

is

j

' p p

het sym-bool thans Van den

HOOFDSTUK XX. g^

HET KLOOSTER. De eerste oogenblikken na Chings mededeeling staarde Forsyth hem onthutst aan, terwijl in de trekken van Kathleen Barrington de verbijstering der wanhoop te lezen stond. Toen vroeg de dokter plotseling: „Komen ze dezen kant op, Ching?" ■ „Neen. Blijven daar en wachten op ons." „En hebben ze je niet gezien?" „Neen, ik hoorde ze praten en keek zoo listig als een slang. Zitten langs den weg en spelen kaart." „Dan weten zij zeker niet, dat wij hier zijn," merkte Forsyth zacht tegen Kathleen op. „Ze zijn hier alleen om den weg te bewaken, voor het geval we van dezen kant zouden komen. Iemand moet gisteravond laat Li Weng-Ho en zijn secretaris hebben gevonden. Wij moeten dat andere pad probeeren." „Niet doen," adviseerde Ching haastig. „Dat pad gaat vast en zeker terug. De soldaten moeten het zijn afgekomen; langs anderen weg kan niet, want ik brug doorgesneden." Forsyth dacht na. Chings voorstelling van zaken scheen de eenig juiste te zijn en na een oogenblik van overweging nam de dokter opnieuw het woord. „In de gegeven omstandigheden blijft ons maar één ding over. Wij moeten den weg verlaten en den heuvel beklimmen. Daarna moeten we rechts aanhouden tot we de wachtpost voorbij zijn en dan weer probeeren op den weg terug te komen." Ching ging pp zijn gewone wijsgeerige manier accoord met het voorstel. „Beter nek breken, dan levend gevild door Li Weng-Ho. We vertrekken meteen." Onverwijld begonnen zij hun gewaagde onderneming. Het pad volgend, dat, als Chings topografisch inzicht juist was, naar Pi-Chow terugvoerde, bereikten zij een punt, waar het mogelijk leek den heuvel tot bovenaan toe te beklimmen. Maar een gemakkelijke taak hadden zij zich allerminst gesteld, struikgewas en boomen zouden hun bewegingen ernstig belemmeren en Kathleen stelde voor, dat ze daar den draagstoel zouden achterlaten. „Neen," weerde Forsyth af, „we moeten hem meenemen. Het wil er bij mij niet uit, dat we er later blij om zullen zijn. Daarbij, als we hem hier laten en hij wordt gevonden, zou dat een spoor voor onze achtervolgers kunnen vormen. Neen hoor, de stoel moet mee." Dat meenemen was echter een halsbrekende toer. De bodem was vreeselijk oneffen en tweemaal moesten zij door een klein bosch, zoo dicht, dat het bijna onmogelijk was zich er doorheen te wringen. (Wordt vervolgd).

^O1 É É .1 he-dendaagschen tijd.

~^-—•—*-

aV

| h I Ji JiJ^J p p I g p p p ü^JÉ Ra - di - o dat moét je heb-ben. Ook al

ben je

èl - les kwijt. Ra - di-

p> ^j'^j'^i'i j'^'jij'yppi^pp^r^rppp r f o — het-zij een toestel Zoo ge-kocht oi op termijn, &

y

7

f* i ! \i ^ v p.^vÉ

-f—r Ra-di - o - hetzij centrale, moet in el-ke woning zijn!

^r^ »^ i|i |w | f- jg if lip iff—k

;*

*üÜ ÜÉ^ Sei*

Radio den héélen dag door, 's Morgens, 's middags, 's avonds laat. Radio van af je opstaat, Totdat je weer slapen gaat, — Radio bij je kopje koffie. Radio bij je kopje thee, In dien tusschentijd weer radio Bij je lunch en je diner.

Radiomuziek in klanken Waar je niemendal van snapt. Radio die dóór blijft brullen Als j'een aardigheidje tapt. Radio die staat te loeien, Als je aan het kaarten bent, Radio in vreemde talen Waar je d'r niet één van kent!

*

Maar pas óp, wanneer je 't toestel 's Even uit wilt doen, of zoo. Want dan brult de hééééle kamer Om het hardst om . . . radio! Radio is 't allerminste. Dat het menschdom missen kan. Radio is bij malaise 't Laatste stuk... voor Oome Jan!

Dit is belangstelling voor geluidsopname van Stem en Instrument! Sublieme wedergave op 25 cM. dubbelzijdige onbreekbare Gramophone platen met 6 minuten speelduur a f3.50 en 15. — , meerdere afdrukken f 1.— minder. Dag en uur vooraf te bespreken bij:

Willem Sprenger's Opname Studio Passage 46 - Den Haag - Tel. 113778 — 31 —

'

c

IAD vH^ i

\

PSW!

Verschynt wekelijks — Prys per kwartaal f. 1.95.

Red. en Adm. Galgewater 22, Leiden. Tel. 761). Postrekeninfl 41880. ^MatliCtfe