> IN GESPREK MET DE ONDERWIJSKOEPELS Verslag gesprekstafel Inspraakdag 2014 Vlaams Parlement - 21 februari 2014 (13u00 – 14u30) < verwijder geen elementen boven deze lijn; ze bevatten sjabloon -instellingen - deze lijn wordt niet afgedrukt >
Aanwezige scholen
Aantal deelnemers Systeem Moderator: Verslag:
VTI Diksmuide, KA Geraardsbergen, Don Bosco Zwijnaarde, Atheneum Gentbrugge, College Ten Doorn Eeklo, Sint-Albertuscollege Heverlee, Sancta Maria instituut Kasterlee, Paridaens Leuven, Don Bosco Haacht, KA Ronse, HeiligDrievuldigheidscollege Leuven, Freinetatheneum De Wingerd, Leiepoort Campus Sint-Vincentius, THHI Tessenderlo, KA Koekelberg, KA Dendermonde, SintClaracollege Arendonk, Tuinbouwschool Sint-Truiden, SBSO De Mast, SintBavohumaniora Gent 24 leerlingen 3 gesprekstafels van 30 minuten Mieke Van Hecke (VSKO) Nieke Nouwen (VSK)
Deze gesprekstafel vond plaats op de Inspraakdag van de Vlaamse Scholierenkoepel. Op deze dag gingen 100 scholieren met elkaar en met beleidsmakers in gesprek over onderwijs(beleid). Dit jaar stond de Inspraakdag in het teken van de Vlaamse verkiezingen. De Vlaamse Scholierenkoepel peilde die dag naar de verwachtingen van scholieren voor de volgende minister, beleidsmakers en politiek. 1. Inclusief onderwijs: Binnenkort wordt er een decreet gestemd waarbij het gemakkelijker wordt om leerlingen met functiebeperkingen les te laten volgen op een gewone school. Hoe staan jullie tegenover de aanwezigheid van deze leerlingen in jullie klas? Heb je hier reeds ervaringen mee?
In onze lagere school zat er iemand met een rolstoel. Ik vond dat wel een goed idee. Een school is zoals de maatschappij later. Je leert er veel van.
Bij ons op school is er een inclusie-project. Leerlingen uit een Buso-school komen een dag in de week op onze school. Ze hebben wel een eigen leslokaal en krijgen apart les, maar we organiseren samen activiteiten.
Bij ons er iemand met MS. Je moest wel helpen met zijn agenda etc… maar hij kon gewoon mee in de klas.
Ik heb ook schrik dat het voor deze leerling zelf niet gemakkelijk zal zijn. Proeven van het gewone onderwijs moet kunnen, maar als het dan mislukt, dan heeft die leerling er nog een slechte onderwijservaring bij. Bij ons krijgen de leerlingen met dyslexie een apart lokaal voor de toetsen. De vragen worden voorgelezen. Daardoor zijn er een pak minder frustraties Er is ook totaal geen kritiek van de medeleerlingen. Zolang de school hier bewust mee omgaat en de leerkrachten het goed opvangen, moet dit zonder problemen kunnen verlopen.
pagina 2 > 5
In onze school zit er een meisje met het syndroom van Down. Dat is echt positief. Ik vind dat er meer plaatsen vrij moeten gemaakt worden op een gewone school voor jongeren met beperkingen. Zo moet het! Maar sommigen lachen het meisje uit en ze wordt gepest. Dat is erg en de school zou ons meer moeten begeleiden op dit vlak. Ik vind het ook spijtig dat het meisje geen volwaardig diploma krijgt.
Ik sta op het speelplein waar ook kinderen met een handicap naar toe komen. Iedereen stond te lachen als ze aan het dansen waren. Dat vind ik erg jammer.
Het is de fout van de maatschappij. Mensen met een beperking worden in een groep weggestoken. Daardoor is het in onze ogen raar en klopt het niet. Het is de schuld van de maatschappij en het onderwijssysteem dat wij ons onwennig voelen en niet weten wat we moeten doen. Iedereen zou welkom moeten zijn op een school. Maar de jongen met autisme wordt bij ons. Er is totaal geen begeleiding voor hem en voor ons. Dan kan je hem eigenlijk beter ‘wegsteken’.
Ik vind het zeker een goed idee, maar het nadeel is dat ze gepest worden. In theorie is het echt mooi, maar in praktijk is het misschien niet zo haalbaar. Ik zit ook met een meisje met een handicap op school. Maar er zijn veel problemen geweest. Het is echt moedig van haar, maar wij kiezen er niet voor en wij worden gedwongen haar te begeleiden. Voor ons is het lastig, want ze is niet mijn vriendin en toch moet ik veel met haar optrekken en dingen voor haar doen. Ik sta ook op speelpleinwerking met jongeren met een beperkingen en er kunnen heel mooie dingen uit voortvloeien. Maar niet iedereen is er voor in de wieg gelegd om deze leerlingen te begeleiden. Als je goed omgaat met deze jongeren, kunnen ze echt hun grenzen verleggen. Het is ook goed om groepen te mixen, want mensen met een beperking halen zichzelf soms naar beneden als ze onder mekaar zijn, merk ik uit ervaring.
Is het wel haalbaar. Er zijn al zo veel kinderen in onze school die extra begeleiding nodig hebben en dat maakt het nog moeilijker. Ik ben kei-hard pro inclusie, maar dan moeten er een pak meer middelen tegenover staan.
Ik vind het persoonlijk wel moeilijk om met iemand met een handicap om te gaan.
Wat we wel moeten doen is de groepen mixen. Maak klassen met leerlingen uit het buitengewoon en klassen met leerlingen uit het gewoon onderwijs, op één school. Zorg dat we in contact komen en dat we bv. samen sporten, Plastische Opvoeding volgen. Maar alle vakken samen is moeilijk.
In een beroepsopleiding of in het technische is het soms ook gewoon gevaarlijk als je een beperking hebt.
Bij ons zit een jongen met beperkingen. Ik vind niet dat hij hoort in een normale school. De begeleider maakt de toets in zijn plaats. Wat is dan het nut? Er moet een grens zijn. Het gaat echt te moeilijk zijn voor deze leerlingen. We weten niet hoe we er moeten mee omgaan. Maar als er mensen zijn met een lichte mentale achterstand, moeten die wel dezelfde kansen krijgen.
We moeten nu echt eens stoppen met te denken dat we wereld bestaat uit ‘ons’ alleen. Waarom mogen wij beslissen om mensen ‘in kotjes’ te steken en weg te steken in een andere school? Wij weten inderdaad niet hoe we er op moeten reageren, maar dat moeten we nu juist leren. Momenteel
pagina 3 > 5
wordt iemand met een rolstoel op een trein ook amper geholpen. Op school moeten we die normen en waarden leren. Maar op school zien we ook geen leerlingen met beperkingen.
Het zou een klas kunnen remmen, maar sommige lessen kunnen zeker wel (sport, knutselen …). Er moet een onderscheid gemaakt worden tussen fysiek en mentaal. Leerlingen mogen ook niet gedwongen worden om lessen te volgen. Ik vind het een goed idee dat gewone en buitengewone scholen veel meer samenwerken. Voor ons is het ook niet altijd even gemakkelijk. Die jongen met autisme krijgt zoveel uitzonderingen. Hij mag eigenlijk bijna alles en hij mag alles uitstellen. Als wij iets vergeten, dan roepen de leerkrachten altijd op ons.
Tegenwoordig wordt er heel snel een label geplakt. Vandaag heeft iedereen iets en soms is het echt niet waar. Ik heb een attest voor dyslexie en ik geef het niet af op school. Want ik voel dat ik er ook ga geraken zonder. Je moet meer kijken naar welke graad van dyslexie, want er zijn grote verschillen.
50% van mijn klas heeft dyslexie
Wij kregen een klacht van een moeder. Haar zoon had een klasgenoot met dyscalculie . Deze jongen mocht een rekenmachine gebruiken. Haar zoon mocht dit niet en was gebuisd. Zij vond dit niet eerlijk.
Ze heeft misschien een punt, maar dat is gewoon verzuring. Die jongen kan er toch niets aan doen. Het is stom dat die moeder er een punt van wil maken.
We hebben begrip en die jongen mag dat stapje voor krijgen. Belangrijk is wel dat dat uitgelegd wordt in de klas. Je moet dat begrip van leerlingen echt actief creëren. Het moet in de klas bespreekbaar zijn. Voorzie voldoende klasmomenten en vergeet waarschijnlijk de ouders ook niet.
De ouders moeten zelf eens naar een info-avond gaan. Als hun kind normaal is dat een groot geluk. Leg het gewoon uit aan ouders en er zal wel begrip ontstaan.
2. Pesten en de rol van scholen en leerlingen. Hoe ziet de situatie op jullie school er uit? Wat zijn de maatregelen tegen pesten? Wat doet de school tegen pesten?
Wij hadden een peter en meter-project (leerlingen zijn peter en meter van andere leerlingen) om de sfeer op school te verbeteren, maar na een jaar is dat gewoon verdwenen. Jammer. Hoe ouder je wordt, hoe minder er gepest wordt. Als je ouder wordt dan komt er automatisch meer respect voor verschillen van leerlingen, voor kleine kinderen is dat moeilijker. Vooral in de eerste graad wordt er veel gepest. De school probeert er wel iets aan te doen, maar het lukt niet echt Een meisje van mijn klas wordt al vier jaar gepest en we proberen met de leerlingenbegeleiding daar wel wat aan te doen, maar het is niet eenvoudig, want de pesters zijn met veel.
Wordt er veel gepest op sociale media?
pagina 4 > 5
Dat gebeurt zeker, hoewel ik niet zo vaak hoor van dreig-sms’en.
Dat gebeurt echt heel veel
Op onze klas wordt er zelf op de klas-facebookgroep gepest. Dat is er echt over.
Ik heb het aan de leerkracht gemeld (in een privé Facebookbericht) en die heeft er iets aan gedaan. We moeten jongeren echt duidelijk maken dat dit te ver gaat.
Wat doen de andere leerlingen dan? Waarom vormen leerlingen geen blok tegen die pesters? Welke inspanningen mogen scholen van leerlingen of de leerlingenraad verwachten?
Op onze school hebben we met de leerlingenraad het ‘P-team’ opgericht. Een groepje leerlingen zet zich in bij pestgevallen. De leerling is dan bemiddelaar en het aanspreekpunt. Het zijn oudere leerlingen die zich ontfermen over jongere leerlingen. Dat helpt wel, want het is discreet en oudere leerlingen hebben een soort van gezag.
Leerlingen gaan gemakkelijker naar een peter en meter gaan dan naar een leerkracht, volgens mij Als je naar de leerkracht gaat of iets in de pestbus steekt en de pesters komen erachter dan wordt het nog veel erger. Naar andere leerlingen stappen is soms beter en valt minder op. Het is wel belangrijk dat leerlingen die verantwoordelijkheden krijgen een soort van bemiddelingscursus kunnen volgen. Want het is niet eenvoudig, op vlak van beroepsgeheim etc… We zijn bang om zelf gepest worden en ondernemen daarom zo weinig actie.
Niet iedereen staat zo stevig in zijn schoenen om nee te zeggen tegen pesters en een blok te vormen. Het is heel moeilijk en fragiel om iets te doen tegen andere leerlingen. Het is erg delicaat. Het is stom om te zeggen, maar wij zijn pubers en imago is gewoon belangrijk. Als puber ben je heel afhankelijk van je omgeving en je wil niet ze over jou beginnen praten of beginnen pesten.
Een pester is iemand die kan afblaffen. Als je dat niet bent, dan durft je gewoon niet in te gaan tegen die pester.
Het is ook wel een gebrek aan verantwoordelijkheidszin van leerlingen Onze school werkt met een pestcontract. Drie van de 16 leerlingen pesten en ik ben het gaan zeggen tegen de directeur. Maar ik ben echt de enige die zijn nek durft uit te steken. Meer mensen moeten de stap durven zeggen.
De school moet pesten aanpakken en soms moet je een keer choqueren. Dat helpt wel en kan invloed hebben. Voorbeelden zoals ‘complimentjes schrijven’ of posters met ‘je mag niet pesten’ hebben totaal geen zin.
Ze zeggen altijd ‘ga naar de leerlingenbegeleiding’, maar iedereen ziet dan dat je naar het lokaal stapt en dan maak je je belachelijk en dan ga je nog harder gepest worden.
Iemand bij ons op school heeft zelfmoord gepleegd en dat heeft wel voor een shock gezorgd in de hele school.
Leerlingen willen zelf geen kamp kiezen en ze willen vooral zelf niet gepest worden. Als je ingrijpt als leerling, heb je super veel kans om zelf gepest worden. Het is zo moeilijk om als leerling in te gaan tegen groepsdruk. Je moet lef hebben. Het hangt allemaal af van je zelfverzekerdheid en van hoe je je voelt.
pagina 5 > 5
Leerlingen kunnen beter over dit soort gevoelige zaken naar de leerkracht stappen.
Het is moeilijk om die verantwoordelijkheid bij leerlingen te leggen. Pesters hebben echt een macht over je en dreigen je af. Als je ingrijpt zullen ze het tegen jou gebruiken en zullen de pesterijen nog nijdiger worden.
Ik werd zelf gepest en heb de kracht gevonden om vrienden te zoeken en me sterker op te stellen. Het lukt alleen als je zelf sterker wordt. Leerlingen kunnen je mentaal wel helpen. Maar leerkrachten hebben toch meer gezag op school. Maar oppassen met hoe je het aanpakt als leerkracht. Let echt op met de pester en gepeste samen te zetten. Het lijkt daarna allemaal koek en ei, maar even later wordt de pester gewoon nog harder aangepakt. Ik ben zelf een zesdejaar en weet niet of ik een pestsituatie zou durven aanpakken.
3. School op Facebook? Je leerkracht als vriend op Facebook. Een goede zaak?
Bij jonge leerkrachten en op internaten gebeurt dat wel vaker. Leerkrachten denken misschien dat ze meer gezag uitstralen door je vriend te zijn, maar dat is niet echt.
Privéleven en schoolleven kan je best scheiden.
Ik weiger meestal de vriendschapverzoeken van leerkrachten, voor mij moet dat niet zo nodig. Ik gebruik Facebook om af te spreken met vrienden. Leerkrachten hebben er geen plaats op.
Ik heb wel leerkrachten op Facebook, maar merk er niet zo veel van, buiten af en toe een gelukkige verjaardag-wens. De leerkracht heeft mij toegevoegd.
Bij ons kan het ook, maar je kan je profiel zo instellen dat je niets ziet, behalve als het schoolgerelateerd is. Het is best handig voor de leerlingenraad om zaken in een Facebookgroep te plaatsen.
Het is ook handig als een leerkracht op je Facebook zit zodat hij bv. foto’s van de klas of activiteit kan posten
Ik heb leerkrachten van de lagere school op mijn Facebook, niet die van ’t secundair.
Een oudere leerkracht is een vriend op Facebook omdat we privé veel gemeen hebben.
Moet de school richtlijnen geven?
Nee dit is onze eigen keuze, we kunnen daar zelf wel over beslissen.
