Campustijdschrift KONINKLIJK INSTITUUT WOLUWE. K i WOORD. IRIS PRISMA Ri4 TOR. QuickTime en een -decompressor. Maart nr 14 DRIEMAANDELJKS

Campustijdschrift KONINKLIJK INSTITUUT WOLUWE

K i WOORD IRIS PRISMA Ri4 TOR

1 75 j a a r Q u i c k T i m e ™ - d e c o m p r e s s o r

e n

e e n

Maart 2010 - nr 14 DRIEMAANDELJKS

COLOFON UWE

ITUUT WOL

INKLIJK INST

K i WOORD chrift KON

IN DIT NUMMER

Campustijds

IRIS PRISMA Ri4 TOR

3 4 6 8

Voor-KiWOORD

e ™ k T i m r Q u i c e s s o o m p r - d e c

e n

e e n

Kvraaghetaan … Net gemist...

0 - nr 14 LJKS Maart 201 DRIEMAANDE

Academische zitting 175 j. K.I.W.

9 10 11 15 19 20

cover: tekening An Van Oppens

175 j a a r

Hola Amigos Groentjesdag

Redactieraad Marc Brans, Lut Devroede, Piet Ketele, Jos Leemans, Margot Hanjoul, Geert Van Daele, Mieke Van Loo, Peter Van Mossevelde,Vera Verbeken, Lieven Van Langenhoven

Activiteiten Ri4

Hoofdredacteur

Activiteiten Iris/Prisma

Lut Devroede, Jos Leemans, Margot Hanjoul

Ouderavond TOR

Eindredactie

Verslag Gebruikersraad 11/02/10

22 Jubileumspel 23 Lief en leed Agenda

24 Onze sponsors

Nick De Clippel en Marc Lontie

Redactiesecretariaat [email protected] (voor het insturen van teksten)

Foto’s en tekeningen An Van Oppens, Isaac Gozin, Jean Diepvens, Lut Devroede, leerkrachten BuBaO, leerkrachten BuSO, Kari Van de Wiele, Annemie Drabs, Leen Ameye, Koen Cordier, Margot Hanjoul, Jos Leemans, Peter Camps.

Verantwoordelijke uitgever Piet Ketele

Opmaak en druk Drukkerij De Ridder Stationsstraat 36 1745 Opwijk

Contactgevens: Koninklijk Instituut Woluwe Georges Henrilaan 278 1200 Sint-Lambrechts-Woluwe Tel. 02/735.40.85 • Fax 02/733.24.63 [email protected]

Met de steun van ✓ Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap ✓ Vlaamse Gemeenschapscommissie directie Welzijn en Gezondheid ✓ Patronaat van het Koninklijk Instituut Woluwe.

maart 2010 - nr 14

2

K i WOORD verschijnt vier maal per jaar en is gratis voor alle bewoners en personeelsleden van de campus Koninklijk Instituut Woluwe. Oplage: 550 exemplaren Webversie: www.kiwoluwe.org De website is ook toegankelijk voor blinden.

VOOR-K i WOORD 175 jaar geleden vroegen een aantal Brusselse notabelen, aan de in Brussel geboren en getogen, Petrus-Jozef Triest of hij een instelling voor blinde en dove kinderen wou oprichten in diezelfde stad. En zo gebeurde het dat op 9 februari 1835 een drietal broeders begonnen met het instituut St.-Aloïsius voor dove en blinde jongens. Een instituut dat snel bekend werd want reeds in april 1835 verleende koning Leopold I ons instituut de titel “Koninklijk”, een titel waarop harmonies of fanfares doorgaans 100 jaar mogen wachten. Dit 175-jarig bestaan hebben we officieel ingehuldigd op 5 februari met een academische zitting. Meer over deze geslaagde dag vinden jullie een paar pagina’s verder. De geschiedenis van Woluwe is echter niet enkel een geschiedenis van jaartallen. In de eerste plaats is het een geschiedenis van mensen, sommigen bekend, anderen veeleer achter de schermen. Maar allen hebben ze met elkaar gemeen dat ze Woluwe gemaakt hebben tot wat het nu is. Ik vind het dan ook belangrijk om het personeel in de bloemetjes te zetten. Zij zijn het die er elke dag stonden en nog steeds staan om de kinderen en jongeren te begeleiden in hun groei naar volwassenheid. Een taak die niet steeds eenvoudig is. Een taak die met inzet en enthousiasme wordt uitgevoerd. Een taak waar men kan opkomen voor zichzelf en zijn ideeën en die niet altijd even duidelijk te scheiden valt van het privéleven. Als directieteam danken we het personeel voor deze inzet en dit enthousiasme. We willen het hierin steunen, door in de toekomst voor een 100 % participatie en samenwerking te kiezen en zo een goede zorg en onderwijs in ons instituut te verzekeren. We willen alle medewerkers de kans geven op te komen voor zichzelf en hun ideeën zodat ze zich gedragen voelen in onze organisatie. Om het nieuwe personeel in het MPI alvast van alles op de hoogte te brengen, organiseerden we een eerste “Groentjesdag” met echt fruit en een heuse verkenning op de campus, maar daarover verder meer. De eerste 150 jaar van ons 175-jarig bestaan werden bijna exclusief door een uitgebreid broederkorps geschreven. Graag laten we je wat van deze tijd opsnuiven in het interview dat we hadden met broeder Jean, die meer dan 40 jaar actief was en nog steeds is in Woluwe. Hij was het die in 1978 het initiatief nam voor het campustijdschrift: Infor Woluwe. We hebben een beetje gesnuffeld in die ‘oude doos’ en vonden schitterende foto’s. Kijk maar op blz. 6! En ook al bestaan we 175 jaar, het dagelijkse leven gaat verder in ons instituut. Waar gingen de leerlingen ook alweer op uitstap? Wanneer waren de nieuwjaarsrecepties precies? Wie was er allemaal op het Winterfeest in Ri4? Alvorens jullie veel leesgenot toe te wensen wil ik jullie toch nog verklappen dat we in dit 175ste jaar nog heel wat in petto hebben om te vieren. We kunnen alvast het bezoek van prinses Mathilde op 25 mei bevestigen, net als de door de VRT uitgezonden zondagsmis van 29 augustus vanuit onze kapel en dit samen met de parochie en de broedergemeenschap. Veel leesgenot, Piet Ketele

3

maart 2010 - nr 14

De tijd van toen! KVRAAGHETAAN … br. Jean Diepvens. “Hallo, met br. Jean!” “Je komt wat later? Geen probleem!” “Ah, je zit in de file, juist ja, oei is ‘t glad?”. Tja, zoiets … Telefoneren in de wagen, vandaag mag het … wantt mijn wagen staat stil, duizend km wagens op de Belgische wegen staan stil. Het is 11 februari, de ochtendspits zal nog de hele dag duren. Een dun, maar verrassend glad laagje sneeuw is de boosdoener. Maar dat kon br. Jean niet weten.(de strooidiensten ook niet …). Heel even benijd ik hem, en dat is niet de eerste keer. Jaren geleden al, toen de broeders nog in dienst waren in klas en internaat, vond ik het bij momenten wel iets hebben om van je slaapkamer naar dee refter en dan naar je klaslokaal te gaan zonder nat te worden. En dan te luisteren naar de verhalen van de collega’s die de schoolpoort komen en binnenwaaien, de regendruppels van zich afschudden, en moeten bekomen men van de ochtendstress. Want wie van ‘buiten’ komt heeft er om 8 u. al een half leven opzitten tussen pampers en brooddozen, dwarse pubers, treinen met vertraging en fileleed. Een mens zou al eens willen ruilen voor volpension in de G. Henrilaan. Maar, beste lezer, vanaf nu denk ik daar anders over. Want nu weet ik veel meer over het leven als broeder. Hoe ze hun missie dagelijks in de praktijk omzetten, zonder prikklok, al 175 jaar, geïnspireerd door de liefde, geëngageerd voor de zwakke medemens. Als ik, een uur te laat, verkleumd aankom in de ‘parloir’ van het klooster staat br. Jean me glimlachend op te wachten. Terwijl ik geniet van een kop koffie (wat een attente man!) toont hij zijn voorbereiding. De onderwijzer heeft warempel zijn huiswerk gemaakt, in dit geval een beknopt overzicht van zijn loopbaan. En die bestaat uit 3 periodes: 1956-1966, 1966-1980, 1980-1998. Vertel maar br Jean. teren. Dat was 6 avonden rondjes Hoe zag een slaapzaal er uit? De eerste periode begint in 1956, Er waren 3 lange rijen met bedden, lopen op de loopcirkel, met de het jaar dat ik hier als 22-jarige onen vooraan en achteraan in de zaal chrono, om een medaille te verderwijzer in dienst kwam. Na enkeeen kleine kamer waar een broeder dienen. En daar werd serieus voor le maanden in de klas bij doven en sliep. Een nachtwaker was er niet, geoefend. De slechtzienden speelslechthorenden startte ik in maart wij waren gewoon altijd bij de kinden heel veel voetbal op de speel‘57 in de blindenschool. deren. plaats. De Franstaligen zaten in het Om 7 u. waren ze klaar voor de ochinternaat samen met Vlamingen en Als onderwijzer? tendmis in de kapel, daarna ontbijleerden allemaal Nederlands spreJa, maar met een behoorlijk gevuld ten en dan naar de klas. Voor het ken. Zo simpel was dat! uurrooster. (lacht). De 44 broeders middagmaal met de kinderen losten die hier toen waren werkten in de de broeders mekaar af. En ’s avonds Waren de blinden muzikaal? school én in het internaat. Er waen in het weekend zorgden we ook Zeker en vast! Br. Alberic was de ren geen leken. Mijn werkdag begon voor de opvang, want de kinderen bezieler van de muziekafdeling ’s morgensvroeg in de slaapzaal bij verbleven hier telkens 2 à 3 maanmet opleiding tot pianostemmer. de kinderen. Er waren 2 slaapzalen den zonder naar huis te gaan. Dus En hij had in 1927 het vermaarde voor de lagere school. Een ‘kleine’, wij deden hier ook de was en de ‘klokkenspel’ met blinde kinderen daarin sliepen de 54 kleinste kinplas. opgericht. Een 20-tal kinderen, deren, Frans-en Nederlandstaligen hadden 2 klokjes in de hand, elk samen, en een grote zaal met de Wat lang voor kleine kinderen! klokje had een andere klank. Zij 60 grotere kinderen. De slaapzaal Hadden ze geen heimwee? waren heel bekend in die tijd en van de secundaire school was boSommige wel, een kleintje heeft traden elk weekend op, in alle paven de refters. eens een heel jaar geweend maar rochiezalen en op Expo ’58 in de we deden ook hele amusementshal “Oud België”. Ik leuke dingen. Naar herinner mij een anekdote: bij de het park gaan, naar officiële opening van Home Fabiola het voetbal in Falmoesten ze spelen voor koningin lon (de White!), en Fabiola. De dag voordien belden we bij slecht weer naar naar het Hof dat één van de klokhet oorlogsmuseum, kenspelertjes bof had. Gevolg: de allemaal te voet! Br. koningin heeft afgezegd, ze kwam Loyola was sportief niet. Wij waren toen in de waan dat en organiseerde een ze zwanger was en dat wij dat als 6-daagse loopwedeersten wisten haha … strijd voor de gro-

maart 2010 - nr 14

4

Dus elke broeder had zijn taak? Ja, ik noem er enkele. Br. Matule deed de was en zorgde voor de centrale verwarming. De ketels werden gestookt met steenkolen, en die moesten dagelijks bijgevuld worden, met de hand opgeschept. Br. Ulric was verpleger en koster. Hij zorgde voor de kapel. Er was ook een broeder kok. De enige leken waren de knechten voor het onderhoud en de ‘stielmannen’ die lesgaven in de beroepsafdeling: vlechterij bij de blinden; bakkerij, schoen- en kleermakerij in de dovenafdeling. En u stond in de klas? Ja, altijd in de eerste 3 leerjaren, zowel in de blinden- als in de slechtziendenklas, want die waren toen al gescheiden. Ik wisselde wel eens af met br. Remy. We hadden heel weinig middelen, we moesten creatief zijn en voor al het schoolgerief zelf zorgen. Boeken in grootdruk zetten, dat deed br. Frans op een soort drukpers: één voor één grote letters op een plaat zetten. En braille werd in zinken platen geklopt. Br. Loyola maakte landkaarten in reliëf die hier nog steeds hangen. Toch waren we fier dat elk kind in de basisschool, dank zij giften van het patronaat, zijn eigen braillemachine had, een Duitse Blista. Duur maar degelijk. Nog een grappig detail: het zijn de leerlingen van mijn klasje, die mij braille hebben geleerd. Ik ging aan een lessenaartje zitten en maakte dan opzettelijk fouten. ’Stomme broeder’ zeiden ze en plezier dat ze hadden! Tja, ik moest wel braille kennen want ze hadden hun ‘geheim taaltje’ en wisselden teveel briefjes uit die ik niet kon lezen …

daire school breidde uit met opleidingsvorm 3 en 4. Jonge regenten

kwamen lesgeven, velen bleven hier ook slapen en … streken uithalen ’s nachts (knipoogt). In die tijd ging de lagere school ook op sneeuwklas met de andere scholen. Wij hadden wel een aparte piste en skileraar. En nadien op bosklas in Maasmechelen voor 2 weken. Nog een grapje: Mr. Eddy had de hele dag lesgegeven over het kompas aan de blinden. ’s Avonds kwam de test: een dropping in de buurt. Maar … een groepje blinden kwam niet terug, wij werden ongerust en gingen in het donker op zoek. Ze waren in de verkeerde richting gelopen en blijven stappen. En dat na de kompasles … daar hebben we nog lang mee gelachen. De 3de periode was een kantelmoment. Na 10 jaar moeilijke gesprekken kwam er een fusie van 3 instituten: Ukkel, Woluwe en Ganspoel. Aanvankelijk dacht men te splitsen volgens handicap maar het nieuwe Vlaams Gewest drong aan om per taalgroep te fusioneren. Onze basisschool moest naar Ganspoel. We hadden ineens meer leerlingen en dus werd ik fulltime schoolhoofd, zonder klas dus. De onderwijzers en ik zagen er tegenop maar we

hebben ons goed aangepast. En in Ganspoel waren ze blij met zoveel talent! Buitenshuis werken voor de eerste keer, een hele verandering. Ja, ik moest nog een rijbewijs halen! Maar ook dat viel goed mee. En er waren nog serieuze veranderingen in die periode. Het GON werd opgericht en het computertijdperk brak aan. In 1997 kwam een omzendbrief van Onderwijs dat al onze administratie en briefwisseling vanaf dan met de PC moest. Dat zag ik niet zitten en dus ben ik op 64 jaar, één jaartje te vroeg, met pensioen gegaan. Welverdiende rust? Min of meer … Ik ben nog enkele jaren één dag per week in Ganspoel de nieuwe directie gaan helpen, ben na het overlijden van br. Ulric koster geworden en doe de administratie van de oud-leerlingenbond op PC (glundert). Jij bent er eentje uit de duizend. Nee, eentje van de vier. De anderen zijn br. Frans, br. Jan, en br. Gustaaf. Ja, we kennen ze wel. Deze mensen voor wie de dagtaak nooit stopte, en, ook al zijn ze nu met pensioen, de inzet blijft. En dat verdient alle respect. Dankuwel br. Jean voor dit boeiend gesprek. Graag gedaan! Wat een warme man denk ik als de kloosterdeur achter me dichtvalt. En buiten tja, daar is het nog altijd bitterkoud. Jos Leemans

Toen begon de 2de periode. In 1965 daalde het aantal broeders en kwamen meer leken binnen, mannelijke, nog geen vrouwen (glimlacht). In 1966 werd ik hoofdonderwijzer én verantwoordelijke voor het internaat dat toen uit 3 leefgroepen bestond. Een leefgroep had nog geen living of aparte kamers maar was vanaf nu wel per leeftijd. Een van de eerste opvoeders was Eddy Van Overberghe. Ook op school kwamen meer en meer leken. Mr. Eddy, Mr. Freddy, en turnleraar Mr. Etienne. Er kwamen therapeuten in dienst, en de secun-

5

maart 2010 - nr 14

Net gemist…

2010 tekenklas

2010 2010

keuken

schrijnwerkerij

2010

2010

brailledrukkerij slaapzaal

maart 2010 - nr 14

6

Enkele “weetjes”. • Door een Koninklijk Besluit van 10 april 1835 mocht het ‘Instituut’ zich voortaan ook 'Koninklijk' noemen. infirmerie

• De eerste leerling trad binnen op 28/03/1835. Het kostgeld bedroeg driehonderd frank per jaar. • 1875: M. Beckers schonk de broeders 2 ha met als enige voorwaarde dat een nieuwe kapel zou uitgeven op de Georges Henrilaan en dat ze open zou zijn voor het publiek.

2010

• Op 25/01/1902 brachten prins Albert en prinses Elisabeth een bezoek aan het instituut. • Midden oktober 1918 flakkerde de Spaanse griep op in Brussel en omstreken. In het instituut hadden vooral de oudere leerlingen te lijden. Op 18 oktober moesten 70 leerlingen het bed houden. Eind oktober telde men 15 overlijdens. • Op 10 mei 1923 had de wijding plaats van het H. Hartbeeld. Op 12 juni 1923 plaatste men het beeld boven de grote ingangspoort.

speelplaats

2010

• Een geschiedkundig feit staat op Wardjes naam: toen hij op een zondag in 1916 op wandel was in het Zoniënbos, bracht hij een takje mee van een reusachtige kastanjeboom en plantte dat op de toenmalige speelplaats van de kleine blinden. • 1936: de grote gebeurtenis van de jaren 1935-36 was de nieuwbouw in de moestuin. • In 1938 werden alle houten vloeren van het oude gebouw vervangen door beton, verdwenen de houtkachels uit de klaslokalen en werden er gele gevelstenen voor de oude gebouwen geplaatst. • Tijdens de Tweede Wereldoorlog verbleven er 800 Engelse frontsoldaten, voor enkele dagen rust, in ons instituut. Het instituut werd omgedoopt tot “Georges-Henri Leave Hostel”. Nadien verbleven hier 300 Amerikanen.

2010

• In 1967 werd een 45-toerenplaatje van het klokkenspel opgenomen.

turnles

• Ter gelegenheid van het 150-jarig bestaan bracht Koningin Fabiola een bezoek aan het K.I.W.

7

maart 2010 - nr 14

Academische zitting 175 jaar Koninklijk Instituut Woluwe

175

Op vrijdag 5 februari was het dan zover, eindelijk konden we het 175ste feestjaar officieel openen op onze academische zitting. Het was even wachten vooraleer alle ministers, kolonels, leden van de raad van bestuur en alle genodigden aanwezig waren om van start te gaan. Nadat Piet Ketele, algemeen directeur van het MPI, iedereen welkom had geheten gingen we van start met een Woluwelied gebracht door Jonach, Youssri en Geert Maeckelbergh, onze jongeren van Iris en hun muziekleraar. Het liedje werd door Katrien Timmerman, onze orthopedagoog en doventolk, heupwiegend, zwierig en swingend simultaan in gebaren vertaald. Een betere start hadden we niet kunnen dromen, een vertegenwoordiging van onze doven- en blindencultuur tegelijk op het podium. Marc Brans, de algemeen directeur van het BuSO, bracht in naam van het lokale, strategische en operationele comité van directies van het Koninklijk Instituut Woluwe, onze krachtlijnen naar de toekomst. Zeven krachtlijnen die ons zullen helpen focussen: • We willen blijven beseffen dat we werken met mensen. Onze focus, ons hart moet blijven bij de mensen en tussen de mensen. • We willen ons in Woluwe, meer dan ooit, profileren als een hecht samenwerkingsplatform van een MPI met een semiinternaat en een internaat, een revalidatiecentrum en twee scholen buitengewoon onderwijs - ieder met een grote ambulante werking. • Het Koninklijk Instituut Woluwe wil geen eiland zijn. Netwerken is het nieuwe werkwoord. • We willen de inclusietendens mee ondersteunen door ons geïntegreerd onderwijs. • We willen onze kinderen en jongeren een brede vorming meegeven gericht op de totale ontplooiing: uiteraard een deel schoolse kennis maar ook sport en cultuur, huishoudelijke vaardigheden, de juiste arbeidsattitudes, een zinvolle vrijetijdsbesteding, een morele en een religieuze vorming. • We moeten leren samenwerken met organisaties die zich specialiseren en we moeten investeren in de vorming van ons personeel. • We wensen een open communicatiebeleid te voeren met een motiverend en eigentijds personeelsbeleid.

Na het mooie lied bracht Paul Vervloessem, de vorige algemeen directeur van het MPI, een overzicht van onze 175-jarige geschiedenis. Wisten jullie dat wij mee aan de verspreiding van het brailleschrift hebben bijgedragen en er zelfs een eigen variant “le braille de Woluwé” bestond, met verkleinde brailleletters? Na deze verdieping in het verleden bracht Broeder Veron Raes, Regionaal overste en voorzitter van onze raad van bestuur de visie van de raad van bestuur op de toekomst van het onderwijs en de zorg in Vlaanderen. Terecht maakte hij gebruik van de gelegenheid om de ministers erop te wijzen dat een meer geïntegreerde aanpak van het Ministerie van Welzijn en dat van Onderwijs in de gehandicaptenzorg opportuun zou zijn. Minister Brigitte Grouwels, minister van de Brusselse hoofdstedelijke regering en lid van de Vlaamse Gemeenschapscommissie belast met o.a. Welzijn, kwam ons een riem onder het hart steken en moedigde ons aan om als één van de weinige Vlaamse instellingen voor gehandicapte minderjarigen in het Brussels hoofdstedelijk gewest er volop voor te gaan. Ze bevestigde dat we op de subsidies van de Vlaamse Gemeenschapscommissie konden rekenen voor onze toekomstige bouwplannen. Alhoewel de zaal heel mooi was aangekleed door onze technische en huishoudelijke dienst, kan je natuurlijk niet de sfeer van Woluwe vanuit een zaal, van op je stoel leren kennen. Daarom werden er tussendoor 2 professionele filmpjes vertoond, geregisseerd door Isaac Gozin, zoon van onze GONcoördinator Ari. We zagen er onder andere hoe onze dove en slechthorende kinderen hun nieuwjaarsbrief in gebarentaal leren, dat het ook belangrijk is om de leefgroep netjes te houden maar dat er ook tijd is om gezellig, samen met de opvoedster, door de gang te huppelen. Als laatste presenteerde Mieke Van Loo, algemeen directrice van het BuBaO, het nieuwe logo. Met het beeld van het oude logo op het scherm, wist Mieke de spanning er goed in te houden door eerst en vooral de symboliek van het oude logo te herbevestigen. De symboliek moest blijven maar in een modern dynamisch kleedje. Iedereen zat op het randje van zijn stoel toen Mieke kort en krachtig eindigde met: “Ziehier het nieuwe logo”. Om alles af te ronden zoals het hoort sloten we af met een laatste lied gebracht door Jonach, Youssri en Geert, opnieuw swingend getolkt door Katrien. Daarna lieten we alle genodigden aan het woord tijdens een sprankelende receptie. Piet Ketele

maart 2010 - nr 14

8

Wil je het filmpje ook eens bekijken: http://175.kiwoluwe.org/

¡Hola Amigos! Straatkinderen in Nicaragua

Als wordt Als het het blauw blauwblauwer blauwer wordt hoog aan de hemel hoog aan de hemel. de De narcissen narcissengeler geler in het groene gras in het groene gras. als eierschalen breken Als eierschalen vogels op en aanbreken. vliegen Vogels en aan vliegen om aas op te voeren Omfris aasgetjilp te voeren en de ochtendnevel doorklieft. Dan herleeft dede natuur En fris getjilp ochtendnevel na zijn winterdood. doorklieft.

En de mens? Wat heeft de mens nodig Wat om op te staan? om Zijn oude ik achter te laten Zijn in zijn doodversleten winterjas? in

u Uitbreiding van het straathoekwerk. u Familiewerking als preventie en remediëring. u Kleine beurzen om naar de school te mogen. u Aanleren van beroepen en arbeidstrajectbegeleiding. u Vorming voor de medewerkers in pedagogie.

Lijmsnuivers worden “huele pega” genoemd. De dampen werken verslavend, hongerstillend én tasten ook onvermijdelijk de hersenen aan.

u Aannemen van een lokale psycholoog en een maatschappelijk assistent. u Creëren van consultatiebureau, therapieruimte. u Extra sanitair en watertank, sportveld.

Paasgeloof 9

maart 2010 - nr 14

Op basis van bedenkingen bij personeelsleden en wijzigingen in recente wetgeving zetten we afgelopen maanden een werkgroep “afdelingsoverstijgend onthaal van nieuwe medewerkers” op binnen het MPI. In deze werkgroep werken we rond de thema’s (1) introductie van het peter- en meterschap, (2) (evaluatie van het) draaiboek onthaal en (3) organisatie van een afdelingsoverstijgend onthaalmoment. We menen dat het systematisch integreren van deze drie thema’s in onze werking de kwaliteit zal verhogen. In deze bijdrage leest u het verslag van onze ervaringen met het organiseren van een eerste afdelingsoverstijgend onthaalmoment. Waarom biedt een “afdelingsoverstijgend onthaalmoment” een meerwaarde? Omdat we merken dat nieuwe werknemers vaak hun eigen boontjes (moeten) doppen als ze niet weten waarvoor ze bij wie terecht kunnen. Omdat kennis over het kwaliteitsbeleid soms niet veel soeps is wanneer er geen informatiemoment wordt voorzien. Omdat sommigen op hete kolen zitten om de missie en visie van het Koninklijk Instituut Woluwe (KIW) beter te leren kennen. Omdat anderen zich zoveel vragen stellen over de handelingsplanning dat ze iemand zoeken om de hete aardappel aan door te geven. En tot slot: omdat velen zo rood als een biet worden wanneer ze opnieuw de weg op de eigen campus niet vinden. Zodoende meende de werkgroep dat er maar eens een einde moest komen aan deze komkommertijd. En dus werden de medewerkers met nog wat groen achter de oren op 27 januari 2010 uitgenodigd voor een eerste afdelingsoverstijgend onthaalmoment. We doopten het initiatief:

Groentjesdag! De nieuwe spruiten werden verwelkomd met groenten (en fruit) in de Poly. Vervolgens kregen ze informatie over enkele afdelingsoverstijgende thema’s: het organigram (met foto's), de visie en de missie van het KIW, kwaliteitszorg en individuele handelingsplannen en -planning. Tot slot werden ze op pad gestuurd voor een rondleiding op de campus: naast een bezoek aan de drie afdelingen en het hoofdgebouw, stond ook een bezoek aan het museum (met dank aan broeder Jan voor de deskundige rondleiding!) op het programma. Was het sop de kool waard? Uit spontane reacties vernamen we dat de groentjesdag positief is ontvangen. We zouden dus zeker verder willen gaan met het organiseren ervan. Maar vanuit de werkgroep zien we zeker nog mogelijkheden ter verbetering. Hier alvast enkele aanzetten. We zouden de rondleiding willen opentrekken naar de volledige campus, inclusief kelder en klooster. De presentaties willen we minder “ex cathedra”, met meer oog voor participatie van alle deelnemers. Via de feedback op een evaluatieformulier hopen we bovendien ook zicht te krijgen op de bedenkingen van de deelnemers zelf. De volgende groentjesdag zal doorgaan op 15 september 2010. Een democratische stemming binnen de werkgroep moet nog uitsluitsel brengen over de vorm van de uitnodiging: vorige keer een dagverse wortel, nu een ui of toch maar eerder een paar teentjes welriekende knoflook?

Vriendelijke groe(n)ten vanwege de werkgroep “onthaal nieuwe medewerkers” Tom De Coster

maart 2010 - nr 14

10

Ri4

Natuurklassen Schelp L.S. Schelp lagere school ging van 22 tot 24 februari naar Antwerpen. De kinderen reisden met de trein met Inge, Johnny, Michèle en Lies. Anke, Annemie en Billie mochten mee met de bagage in het busje van Ward. We verbleven in Scoutel, een leuk 'hotel' net naast het prachtige Centraal Station. Door onze straat kwamen veel joodse mensen. We maakten een wandeling langs het standbeeld van Lange Wapper met 'hand werpen', waar we van onze gids 'handjes' koekjes kregen; een klein oud straatje met een speciaal sleutelgat; een tunnel onder de schelde met een roltrap in hout. We liepen zo ver tot we niemand meer konden zien … Overal regende het, maar onder de grote paraplu van meester Johnny was het droog! De tweede dag trokken we naar de Zoo. • het leukste diertje was Kai-Mook, • het meest intrigerende het nijlpaard, • het boeiendste de dolfijn die allerlei kunstjes uithaalde, • het mooiste zijn de vissen, • het spannendste was de geboorte van het kuiken uit zijn ei, voor onze ogen. 's Avonds schreven we kaartjes, vierden we verjaardagen, speelden we gezelschapspelletjes, aten we lekker, namen we een douchke, kregen we een verhaaltje op bed ... We deden een gek dansje en genoten van een superleuke quiz met quizmaster Inge. En veel te snel was het weer tijd om naar Woluwe terug te gaan. Charlotte, Bikena, Morgane, Sarina, Daniël, Kelly, Mevlut, Sonia, Lerna, Merve, Kevin, Bugge en Wout.

Op uitstap naar het Afrikamuseum Op woensdag 24 februari gingen we met zeepbel A naar het Afrikamuseum in Tervuren. Juf Kirsten ging ook mee wat de kindjes heel leuk vonden. Axel was er al vaak geweest en was dan ook heel fier dat hij mee gids mocht zijn. Hoe lang zou die kano zijn? Waarvoor dienen die vreemde voorwerpen allemaal? Welke dieren zijn er allemaal in Afrika? Hoe gebeurde de jacht? Wat is een luipaardman? Waarom gooien ze muntjes bij die olifant? Hoe zetten ze die dieren op?

En ook de roosters met warme lucht trokken de aandacht van onze kinderen … een veelzijdig museum dus … Na het bezoek konden we nog even genieten van het mooie park en een toertje rond de vijver. Joke Geirnaert

11

maart 2010 - nr 14

Ri4

Alles met de bal Een sportieve namiddag voor de oudste leerlingen van de Waterval en Waterbel. Hieronder een verslagje van enkele deelnemers

Op dinsdag zijn wij op sportdag geweest. Met waterval en Waterbel en Schelp. Wij hebben basket en badminton en voetbal gespeeld. Het was heel leuk. Groetjes van Rayan, Manuela, Jens

Op dinsdag 2 februari hadden we sportdag ‘Alles met de bal’. De Schelp en de Waterbel en meester Geert zijn met ons mee geweest naar de sporthal. We speelden allemaal spelletjes met de bal. Jens vond voetbal het leukst. Björn vond tennis tof. Nico heeft genoten van hockey. Rayan heeft veel gescoord bij basket. Priska vond het leuk om te volleyballen. Het was een leuke sportdag. Hopelijk tot volgend jaar! Sportieve groetjes van Waterval Bovenbouw

Ballonnenwedstrijd 10 jaar Zeepbel Hallo, Ik ben Pieter Gijpen en ik heb samen met mijn kleine zus Steffi meegedaan aan de ballonnenwedstrijd tijdens het zeepbelfeest. Samen kochten we 12 kaartjes. Zo hadden we meer kans om te winnen. Mijn kleine zus Steffi heeft de eerste prijs gewonnen. Haar ballon was tot in Duitsland gevlogen. Dat is erg ver! Haar prijs was een stokkenpop. Ik had de tweede prijs gewonnen. Dat was een vlieger. We zijn allebei heel erg blij! Pieter Gijpen

maart 2010 - nr 14

12

Ri4

Project “Wat wil jij later worden?” in de Waterbel. Weet jij wat je later worden wil? Tuinman of kok of schilder? Neen ik wil iets doen met computers, …! De jongens van de Waterbel wisten het nog niet zo goed dus maakten Dominique en Lut het project: wat wil jij later worden? Waar kan je beter iets leren over een beroep dan bij de deskundige zelf! Dus startten we het project met een bezoek aan Philip, de kok van onze school. Alvorens we de keuken mochten betreden, moesten we omwille van de hygiëne een kapje aandoen. Terwijl Sylvie en Violette druk bezig waren met de voorbereiding van het middagmaal, leidde Philip ons rond in zijn domein. Iedereen was erg geboeid door de uitleg en het duurde dan ook niet lang of ze vuurden hun vragen af. Om hoe laat moet je beginnen? Tot hoe laat werk je? Moet je enkel koken? Hoe kan je weten hoeveel je moet klaarmaken? … Philip wist op alles wel een antwoord. Ja, die job van kok, dat leek de meeste jongens wel wat.

Later op de week kregen we Dirk de poetsman op bezoek in onze klas. Dirk had zijn poetskar meegebracht. Na wat uitleg mochten de jongens onze klas zelf kuisen met de swiffer zonder ook maar één vuiltje achter te laten. Toen Dirk het toonde, leek het allemaal eenvoudig maar nu ze het zelf moesten uitvoeren was het niet zo simpel. Maar Dirk poetst niet alles met de hand. “Oh neen, hoe dan wel?” vroeg Jürgen. Dirk nam ons mee naar de hoofdingang. Daar stond een poetsmachine op ons te wachten. De jongens vonden het allemaal te gek dat ze met die machine de gang mochten poetsen. Altijd en overal met de machine poetsen dat zagen ze wel zitten!

Dinsdag 2 februari trokken we naar Londerzeel want daar woont Ludo de tuinman. De jongens keken hun ogen uit want de loods stond vol met machines. Een machine om de grond om te woelen, een machine om hout te versnipperen, een kleine machine om te graven, een trekker met rol om de grond mooi gelijk te maken, een kleine tractor,…. Ludo vertelde over zijn job en de jongens wilden alles weten over de machines. Als afsluiter van de namiddag mochten ze, zelfstandig, één na één met de tractor rondrijden. Als fiere tuinmannen zaten ze achter het stuur.

Het project werd afgesloten met een daguitstap naar Gent. In het huis van de beroepen kregen we een overzicht van alle mogelijke beroepssectoren. Van metaal en technologie over transport en logistiek, horeca, voedingsindustrie, bouw, tot grafische industrie. Een korte uitleg gaf een beeld wat alles juist inhoudt. Maar al snel mochten we aan de slag. Proefjes ivm voeding, een eigen boekje maken en tot slot vragen oplossen over de bouw en transport. De visuele en concrete aanpak daagde de jongens uit en ze deden allen super enthousiast mee. Moe maar tevreden reden we om 14.30 u. terug naar school.

Het is niet eenvoudig om het juiste beroep te kiezen. Gelukkig hebben ze nog een hele middelbare school de tijd om hier uit te geraken. Maar gedurende ons project hebben ze alvast kunnen proeven van verschillende soorten beroepen. Lut Deboeck

13

maart 2010 - nr 14

Ri4

Autiboxen voor de GON-werking

“Kari, heb jij geen zin om 2500 euro te spenderen die niet van jou zijn?“ zei Ineke Zimmerman, GONcoördinator in het BuBaO op een dag tegen mij. Veel kopen en zelf niet armer worden klinkt altijd goed in de oren! Dat zijn al een aardig paar nieuwe schoenen dacht ik bij mezelf! Ik was nog maar net gestart als collega-GON-coördinator en kreeg de opdracht om 2500 euro uit te geven aan leuk materiaal voor de begeleiding van onze GON-leerlingen met een autismespectrumstoornis. Ineke had het idee om voor elke begeleidster een ‘autibox’ te voorzien. Een box met standaard een Timetimer en een koptelefoon en plaats om boekjes, spelletjes, e.d.m. mee te nemen naar de gastschool. De gulle schenker van deze som geld is CERA CVBA. Dit is een coöperatieve groep van zo’n half miljoen vennoten en investeert samen met hen op financieel en maatschappelijk vlak. Gedurende enkele dagen hebben we de ene catalogus na de andere doorploeterd en hebben we alle websites uitgepluisd naar de leukste boekjes, films en spelletjes. Uiteindelijk zijn we tot een mooi pakket materiaal gekomen. De lijst met mogelijk aan te kopen materiaal werd gepost naar Cera en dan was het bang wachten op hun goedkeuring. Een tijdje later kregen we

groen licht en het shoppen kon beginnen! Wekelijks kregen we grote pakketten toegestuurd met de post. Telkens een bestelling aankwam waren we zo blij als kinderen. Het was alsof de Sint was langsgekomen. Wanneer we alles hadden ontvangen werd van alles een foto gemaakt om te inventariseren. Van zodra de GON-begeleidsters hoorden dat de bestelling rond was, waren ze uiteraard heel nieuwsgierig! Omdat we zo’n schenking niet alle dagen krijgen leek het ons geschikt om de autiboxen plechtig voor te stellen aan ons team. Hoe kan dit dan ook anders dan met een glaasje bubbels en lekkere hapjes?! Op 22 januari was het zover. In de Polyvalente zaal van Iris hadden we een tafel gezet met alle spullen en een zwarte doek erover. Op het einde van de teamvergadering mocht Mieke Van Loo, directeur, de tafel onthullen. Spontaan klonken ‘ooh’s en ‘wauw’s langs alle kanten. Zoals vrouwen bij de eerste dag van de solden verdrongen ze elkaar aan de tafel om van dichtbij de schatten te bewonderen. Ondertussen werd rustig nog een glaasje gedronken en met een goed gevoel sloten we de werkweek af. Trots gingen onze GON-leerkrachten de deur uit met hun box. Klaar om er na het weekend weer goed in te vliegen! Kari Van de Wiele

Dagje Brussel Op zaterdag 30 januari gingen de leerkrachten van Ri4 als teambuilding op verkenning in Brussel. Ter herinnering van deze fijne dag schreven ze volgende haiku: Ri4 Op stap in Brussel. Sneeuw glinstert in het zonlicht. Druk nu op stop STOP!

maart 2010 - nr 14

14

Iris/Prisma

Uitstap naar het museum voor schone kunsten Op 9 februari 2010 maakten de leerlingen van 1A en 1B Prisma een uitstap naar het Museum van Schone Kunsten. Niet iedereen houdt van kunst, maar deze leerlingen wisten het blijkbaar toch wel te appreciëren Het was dinsdag 9 februari. Ik vertrok goedgezind naar school, omdat ik wist dat we naar een kunstmuseum gingen. Na een uurtje stond de bus er al. Ik stapte met de groep mee naar binnen. We zochten de gids. We konden dan beginnen aan de tour door het museum. Het eerste kunstwerk vond ik al prachtig. Het was een bol met zeer veel kevers. Daarna zagen we nog andere schilderijen. Dat waren wel oudere werken. We leerden hoe ze die maakten. Jammer dat er niet genoeg tijd was om onze tour af te maken. We namen de bus terug.

Ik vond het heel leuk, ook in de luxe-lift van het museum. We hadden een gids die vertelde hoe verf werd gemaakt. Speciale kunsten vond ik wel rare kunst. Een gordijn in een spiegel bijvoorbeeld. Er waren beelden, schilderijen en kunst gemaakt van rommel. Dat leek wel op kunst voor beginners.

Cyriel uit 1A

Daniël uit 1B

Wij zijn naar het Museum voor Schone Kunsten gegaan en het eerste dat we zagen was een grote bol waar allemaal verschillende kevers opplakten. Het was supermooi. We hebben ook gehoord hoe je van gekleurde stenen verf kan maken. Heel leuk! Ik zou zeker nog eens terug willen gaan. Frederik uit 1B

Met z’n allen naar de film! "Le septième art", dat is de zevende kunst in het Frans. Franse film dus. Zeker één keer per jaar zorgt de school ervoor dat Frans ook eens uit het leslokaal gehaald wordt. Dan gaan we met zijn allen naar een echte bioscoop naar een film die door de leerkrachten Frans zorgvuldig uitgekozen werd voor zijn meerwaarde. Zo’n film kan artistiek zijn, of sociaal of cultureel en liefst nog al die dingen samen. Dat betekent tevens een film waar de meerderheid van de leerlingen niet uit eigen beweging naartoe zou trekken. Ik schrijf "een film", maar dit jaar waren het er twee. De jongsten keken naar de capsones van "Le Petit Nicolas", een klassieker bezuiden de taalgrens, terwijl de 'anciens' konden meeleven met "La Fille du RER". "La Fille du RER" gaat over aankomen in de volwassen wereld, over de grote stad Parijs, over racisme, over verantwoordelijkheid en nog meer van dat moois. Al had ons publiek geen inspraak in de keuze, toch was de meerderheid best tevreden. En als er al opmerkingen waren, dan klonken die toch veeleer constructief. En zo hoort het ook. Kinepolis Brussel, waar het allemaal gepland was, is niet echt ver. Toch was het opletten geblazen, want zowat de hele school was uiteindelijk van de partij. Je kan het je voorstellen: met de hele meute naar het metrostation. Dan allemaal min of meer in hetzelfde rijtuig. Overstappen op de juiste halte. Is iedereen wel aangekomen? Willen de afwezigen de vinger opsteken? Voor het contingent begeleidende leerkrachten was het niet echt een stressvrije rit. Maar ook voor hen was het, eenmaal in de luie zetel, zitten en genieten. Als in een film. Nick De Clippel

15

maart 2010 - nr 14

Iris/Prisma

Time-out Letterlijk vertaald betekent time-out ‘korte onderbreking’. In de klas hebben een aantal van onze leerlingen het bij momenten moeilijk om te functioneren omdat ze met een probleem zitten. Dan komen ze even naar de ‘time out’. Wat kunnen ze doen tijdens deze korte onderbreking? De leerlingen hebben zelf de keuze tussen: even alleen zijn, praten, chatten met de opvoeder, tekenen, een boek lezen, schrijven, … Vooral dat laatste geeft soms verrassend mooie resultaten o.a. dit mooie gedicht. Leerlingen staan soms voor heel wat onmacht. De opvoeders proberen inzicht te geven of oplossingen aan te reiken. Slaan is vaak de enige oplossing die leerlingen zien. Mocht een leerling toch de nood hebben om zich af te reageren, bieden wij al eens stressbal aan, of kunnen ze even sporten. Pestgedrag op school is niet goed te praten. Slachtoffers voelen zich lang erna nog gekwetst. Dit zorgt voor heel wat onrust in het hoofd van deze leerlingen, waardoor les volgen niet evident meer is. Tijdens een korte time out wordt hun taak verdergezet. In alle rust en met een timer erbij lukt het hen wel. Kwetsende woorden zeggen is de gemakkelijkste oplossing. Wij leren de leerlingen hun woorden zorgvuldig te wikken en te wegen, en zich verdraagzaam op te stellen tegenover elkaar. Tom Dehondt

Soms maken ze mij zot, zo zot in mijn kop. Dan zie ik geen andere mogelijkheid en klop ik er op. Ik zou beter praten, mijn hoofd wat rust gunnen. Maar ik kan het niet laten en zou het zo graag kunnen. Met slaan los je niks op, en woorden kwetsen vaak. Dus niet slaan en heel veel zwijgen is de taak. Anders ben ik niet beter, niet beter dan de rest, de rest die mij zo zot maakt in mijn kop. Ik heb echt niet graag dat men mij zo pest

maart 2010 - nr 14

16

Als blinde een voetbalmatch volgen is niet zo evident als het lijkt. Oké, je hoort dan misschien wel juichende supporters waardoor je weet dat er een goal gemaakt is, maar hoe die bal daar dan precies ingeraakt is... In het stadion van Anderlecht was het gelukkig anders. Sinds vorig jaar, ergens in de maand nd april, nkzij enkele kregen wij, Youssri en Kurt, dankzij medewerkers van het GON, plots veel interesse in het voetbal. We hadden namelijk te horen gekregen dat blinde linde bezoekers van het stadion van Anderlecht, rlecht, door middel van een fdtelefoontje, de wedstrijd van draadloos hoofdtelefoontje, A tot Z konden onden volgen. Dit vonden wij zeer ssant, en het had tot gevolg dat wij nu interessant, allebei ebei trouwe supporters zijn van Anderlecht omdat, voor zover wij weten, deze techniek alleen maar in dit Belgische stadion wordt toegepast. En n zo gingen we op donderdag 25 februari vol Europacupkriebels pacupkriebels naar Anderlecht om daar de wedstrijd dstrijd tussen onze favoriete club en de Spaans-Baskische Baskische club Bilbao enthousiast bij te wonen. Het werd daar 4-0 en dankzij de 1-1 uit de heenwedstrijd enwedstrijd konden onze jongens zich plaatsen voor oor de volgende ronde. De zeer jonge en kwalitatieve walitatieve Romelu Lukaku zorgde al vrij snel voorr een kleine voorsprong eeld door de commenen dit werd ons meegedeeld tator nadat hij eerst vertelde elde dat zijn kameraad die samen met hem onze ze ogen zou vervangen, in de file stond. De sfeer er na dit eerste doelpunt was direct gemaan cool. l. We tinteltadion saden van kop tot teen terwijl het stadion men met ons, uit volle borst mee riep en zong. er van Het tweede doelpunt werd door een speler elijk Bilbao zelf gemaakt nadat hij zo vriendelijk was de voorzet van Lukaku te onderscheppen n en deze in eigen doel te trappen. We kregen overigens ook te horen dat de namen van de spelers van Bilbao nogal klein geschreven waren. Het derde doelpunt was voor ons totaal onverwacht. In een flits, vrij snel na de rust, lag de bal tussen de palen van het Bilbaodoel. Dit gebeurde terwijl het Nederlandstalige commentaar even technisch gestoord was en we dus genoodzaakt waren een klein stukje

Iris/Prisma

Spits je oren tijdens topvoetbal!

van de match in het Frans te volgen. Het laatste doelpunt, dat het hele stadion op zijn kop zette was er eentje van Legard, gescoord vanop de strafstip. Deze goal werd ons gepressenteerd door de commentatoren die zelf even verbaasd waren als wij. Hier wat ze zeiden: ver “Hij zit z erin. He? Hij zit erin? Hij zit erin!!!!! Goal!!!!! (Of iets in die stijl…)”. Goal!!!! Deze match was niet alleen voor de spelers van Anderlecht op en top, maar ook voor het publiek en dus ze zeker ook voor ons. Het was tot spannendste wedstrijd die wij konnu toe de spannen den aanschouwen, een vooral de sfeervolste. Want geregeld werden er e in het stadion liederen aangeheven, waaronde waaronder, tot grote ergernis van de Bilbao-supporters oomdat zij zich als afscheiden, Basken liever van Spanje willen wil het lied “Eviva Espanja". Ook wij zongen gretig mee. Dit maakte, samen met al ons gebrul dat, toen wij rond een uur of negen het stadion verlieten, onze stemmen (Zelfs ddie van verdweYoussri, bij wie dit zeldzaam is) bijna verd besluiten nen waren. Hieruit kunt u dus zeker besluit dat het voor ons absoluut de moeite was. Zelfs als blind persoon. En het is zelfs interessant om van de commentatoren te horen te krijgen welke kleur de schoentjes van de verscheidene spelers hebben. Zulke details zijn op de radio jammer genoeg niet altijd te horen. De radio is trouwens wel objectief, maar wijkt veel meer van de wedstrijd af. Daarom is het volgen van een wedstrijd in h het stadion op zo’n manier voor ons echt het einde. En voor de blinden onder ons is het echt een aanrader, als je ten tennste van voe minste voetbal dt houdt. Kurt Lambregts en Youssri Mejdoubi, Iris

17

maart 2010 - nr 14

Iris/Prisma

Praktijk op verplaatsing Leerlingen uit de richting logistiek assistent (log) krijgen naast de theoretische vakken heel wat praktische vaardigheden aangeleerd. Om de lessen logistiek zo concreet mogelijk te maken werd vorig schooljaar gestart met praktijk op verplaatsing (POV). Wat dit precies inhoudt, vroegen we aan de stagebegeleidster van dit project, Valerie Folens. Praktijk op verplaatsing houdt in dat de lessen worden gegeven in een rust- en verzorgingstehuis (RVT). Vermits een goede communicatie cruciaal is, ging onze voorkeur uit naar een Nederlandstalig rust- en verzorgingstehuis. Zo kwamen we terecht bij St.-Bernardus, een groot en modern RVT in Bertem. Het personeel is er, ondanks hun drukke job, steeds bereid om de nodige tijd vrij te maken voor ons en ons in contact te brengen met de laatste technieken. Om de twee weken hebben de leerlingen een voormiddag praktijk op verplaatsing. De interne leerlingen worden omstreeks 8 uur met het schoolbusje naar het rusthuis gebracht. De externe leerlingen gaan met het openbaar vervoer. We weten dat dit voor hen een spannend moment is, maar ook een goede voorbereiding naar zelfstandigheid toe. Het is immers belangrijk dat iedereen later ook zelfstandig op zijn werk geraakt.

Eénmaal aangekomen in het RVT trekken de leerlingen aangepaste kledij aan. Daarna worden ze verdeeld over de drie afdelingen waar ze dezelfde opdrachten krijgen: - ontbijt geven aan de bewoners; - het hanteren van de dien- en linnenkarren; - de bewoners naar hun kamer of andere plaatsen in het RVT brengen; - de bedden opmaken; - het begeleiden bij de animatie; - de bediening van warme maaltijden; - was sorteren en opplooien in de wasserij… De leerlingen krijgen bij deze opdrachten begeleiding en eventuele bijsturing van Hanne, onze ergotherapeute, en van mezelf. De leerlingen van het 2de jaar van de kwalificatiefase doen dit werk al zelfstandiger, maar weten dat ze steeds beroep mogen doen op ons. Tijdens de briefing van het personeel van het RVT, waar wij niet bij aansluiten, nemen we eventjes pauze. We gebruiken dan enkele specifieke toestellen om technieken aan te leren en nemen onze tijd om een praatje te maken met de bewoners. Na nog een drukke middagshift vertrekken we rond 12.30 u. moe, maar voldaan terug naar school. We willen de leerlingen van Log 2 alvast feliciteren met hun houding en inzet tijdens de praktijk op verplaatsing. Iets om fier over te zijn! Valérie Folens

Soms eens checken tussen de kaartjes aan het onthaal wie er recentelijk overleden is, soms de was rondbrengen en soms de mensen helpen met eten.

maart 2010 - nr 14

18

Het is eigenlijk wel heel vermoeiend: ik help mensen met eten geven, zich aan te kleden of ik draag iets. Ik vind het heel leuk dat ik mensen kan helpen.

Ik maak bedden op, praat met de bewoners en help mee met het eten geven.

Dinsdag, 7.55 u.: We haasten ons naar het rustoord Sint-Bernardus te Bertem. Daar staat mevr. Folens ons al zenuwachtig op te wachten. We kleden ons vlug om en vertrekken naar onze afdelingen. Daar werken we onszelf in het zweet tot 10.00 u. Nadien is er een korte koffiepauze waarna we onze dagtaken hervatten. Voedsel bereiden, bedden opmaken, zakdoeken rollen, mensen eten geven, rijden met de linnenkar, een praatje slaan met de bewoners, … we kunnen het al allemaal! POV-stage is een unieke kans om ons verder te ontwikkelen in onze vaardigheden als logistiek assistent, bedankt Sint-Bernardus!

Vrijdag 15 januari was het weer zover. Om 17 u. werd het startschot gegeven voor het jaarlijkse ouderfeest en dit mag minstens een waar succes genoemd worden!

TOR

Ouderavond Nieuwjaarsreceptie Torentjes Terwijl de eerste ouders genoten van een lekker glaasje, gingen de kleinsten rond met smakelijke hapjes. Naarmate het aantal genodigden toenam en de porties bitterballen, Kidibull en Cava aanzienlijk verminderden, maakte een gereserveerde sfeer plaats voor meer en meer ambiance. Terwijl de kinderen elkaar uitnodigden voor een gezelschapsspel, maakten ouders, staf en opvoeders een praatje met elkaar en werd er getoast op het nieuwe jaar. Ervaringen werden uitgewisseld, serieuze gesprekken werden gevoerd maar er werd gelukkig ook veel gelachen. De toon voor de avond was gezet!

In de feestzaal wachtte ons een kaasbuffet om “u” tegen te zeggen. Opvoeders, staf, ouders en kinderen zetten zich door elkaar aan de tafels. Die waren prachtig versierd met bloemetjes die door de kinderen van de Loopbrug werden gemaakt. Er werd gezellig samen gegeten en gedronken waarna de kleinsten zich onder begeleiding van een paar opvoeders mochten uitleven in de leefgroep terwijl de “grote mensen” nog wat verder praatten. Wanneer het tijd was voor het dessert, haastten de kleinsten zich weer naar binnen om van al het lekkers te smullen dat de jongeren van de Springplank hadden gekookt. Zo vond iedereen nog een plaatsje voor een stukje (of twee stukjes?) hemelse cake en pudding. Na het dessert bleef men nog gezellig zitten en werd de avond afgesloten met een lekkere tas koffie. Één ding is zeker: iedereen verliet de zaal met een tevreden gevoel en zonder honger! THE END Sofie Celis

19

maart 2010 - nr 14

Verslag Gebruikersraad 11/02/10 Aanwezigen: Leen Ameye, Valerie Bellen, Myriam Cayet (verslag), Piet Ketele, Youssri Mejdoubi, Marc Peersman, Josine Peeters, Bart Renard, Jeannine Smets, Karolien Vandijck, Kim Wymeersch

1. Vorig verslag Een aantal punten uit vorig verslag komen terug in de huidige agenda: - Vraag naar bredere, grotere goalen: nog geen actie ondernomen. - Budget 2010: aankopen zijn volop aan de gang. - Decreet Rechtspositie Minderjarigen: op de eerste plaats komt recht op privacy. Het verslag van de vorige vergadering (8 oktober ’09) werd goedgekeurd. 2. 175 jaar K.I. Woluwe Het 175ste jaar van Koninklijk Instituut Woluwe is officieel opgestart. Vorige week (5 februari) was er een academische zitting met een aantal hoogwaardigheidsbekleders (waaronder minister Grouwels en mensen van VGC). De VGC bevestigde dat ze willen verder investeren in Woluwe. Door de VGC wordt verder bekeken hoe de samenwerking tussen zorg en onderwijs kan verbeteren. Piet haalt aan dat er bij de VGC ook 2 projecten voor subsidiëring van o.a. Ambulante begeleiding en Dovenbegeleiding in 2010 werden aangevraagd. Verder werd ons een mooie film getoond over 175 jaar K.I. Woluwe. Meer festiviteiten: 25 mei: Bezoek Prinses Mathilde aan K.I. Woluwe 5 juni: Lentefeest 22 juni: Toneel over 175 jaar bestaan K.I. Woluwe 29 augustus: VRT neemt misviering op in de kapel van K.I. Woluwe Symposium 175-jarig bestaan – nog geen datum bepaald 3. Voorstelling nieuwbouw boven BuSO Een plan wordt voorgelegd op de vergadering. Piet bevestigt dat het dossier administratief goedgekeurd is. Verduidelijking van het plan: - In deze uitbouwen komen 2 leefruimtes met daarnaast telkens een opvoedersruimte en 14 slaapplaatsen. - Er zijn dubbele scheidingsdeuren voorzien om flexibel te kunnen opsplitsen (meisjes/jongens). - Nadeel: iedereen moet door dezelfde gang van en naar de leefgroepen (wordt heel druk: er zal goed moeten bekeken worden welke groep jongeren er in de nieuwbouw kan geplaatst worden). Ook worden later een deel van de Iris, Prisma en Torentjes verbouwd (nieuwe ramen, nieuwe vloeren, nieuw sanitair, …). Het doel is om dit jaar te starten met de nieuwbouw. Er wordt gedacht om een container te plaatsen om de klassen die zich onder de nieuwbouw bevinden onder te brengen (omwille van lawaaihinder). 4. Item Gebruikersraad op de website Tot op heden staan we nog steeds niet met de gebruikersraad op de website van het Koninklijk Instituut Woluwe. Toch wordt er gekozen voor meer bekendmaking van deze raad, maar hoe dit vorm geven? Piet Ketele zal een korte beschrijving opstellen wat de gebruikersraad precies is, ook met vermelding van een contactpersoon (voorstel is mailadres vermelden van de voorzitter). Ook willen we dit meer personaliseren door bv. foto’s van de deelnemers en een korte voorstelling.

maart 2010 - nr 14

20

5. Strategisch beleidsplan: bespreking hoofdstuk I, II en III Het strategisch beleidsplan Welzijn/Buitengewoon onderwijs van de Broeders van Liefde wordt besproken. Identiteit: - Respect voor diverse godsdiensten,.in dialoog kunnen gaan met verschillende godsdiensten is belangrijk. - Werkgroep Identiteit: elke organisatie moet bepalen wat zijn identiteit is (wordt tot op heden enkel besproken met personeel, niet met de jongeren). Cliënt/leerling/kind/jongere: - Meer uitleg geven over soorten privacy-regels binnen de school (verschillen bij leerkrachten, opvoeders, …). 6. Varia en rondvraag Youssri (Iris): 1) Verlichting: een aantal spots werken niet, waardoor slechtzienden hun weg niet vinden. Ook wordt gevraagd om sneller de defecte spots te vervangen. Piet bevestigt dat hier werk van gemaakt zal worden. 2) Iris vraagt om tweede leuning te plaatsen aan kleine trap van sporthal. 3) Vraag van 18+: volgens het reglement is het verboden om tijdens de week iets te gaan drinken. Kan hier een regeling getroffen worden in samenspraak met de opvoeders (dit in het kader van zelfstandigheidstraining)? Met de groep 18+ wil Piet Ketele zeker in discussie gaan (samen met Annick). 4) In de muziekklas staan dure instrumenten, waar soms respectloos mee wordt omgegaan. Probleem is dat dit niet altijd kan gecontroleerd worden door de opvoeders. De jongeren kunnen wel aangeven wanneer ze misbruik horen of zien. Kim (Prisma): 1) Er wordt gevraagd voor meer variatie op aardappelen tijdens de maaltijd. 2) Op het tijdstip dat de lunchpakketten moeten klaargemaakt worden zijn de sandwiches meestal nog bevroren. Na een uitstap krijgen de internen ’s avonds de warme maaltijd, maar meestal is er te weinig over … 3) Extreme make-over van een ontspanningsruimte die vorig jaar in de kelders volledig is opgeknapt: Jammer genoeg kan deze leefruimte niet meer gebruikt worden wegens vochtproblemen. Er is echt nood aan een extra ruimte voor de 18+. Piet Ketele reageert dat dit één van de redenen is waarom er bijgebouwd wordt. 4) Door bepaalde groepen jongeren worden enorme risico’s/uitdagingen genomen (meestal ’s avonds). Ze contacteren en bespreken deze uitdagingen via Netlog, en Facebook. Het probleem is dat de school enkel kan reageren op feiten. Op zaken die via Facebook of Netlog afgesproken worden kan de school niet reageren. Opmerking van een ouder: Er is momenteel een probleem met de bereikbaarheid van verpleegkundigen op school. Dit is een tijdelijk probleem maar wordt opgevolgd en er is momenteel al een plaatsvervangster (Leen). Wat toedienen van medicatie betreft, is de school hier heel strikt: enkel op doktersvoorschrift of op vraag van de ouders. Nieuwe datum voor de volgende vergadering: donderdag 20/05/10 om 19.30 uur.

21

maart 2010 - nr 14

Speel mee met het jubileumspel Quiz 1. Wie stichtte het Koninklijk Instituut Woluwe? 2. Waar was het eerste huis van het K.I.W. gevestigd? 3. In welk jaar werd de kastanjeboom op de speelplaats Zeepbel geplant? 4. Een brand verwoestte ooit de bovenste verdieping van het Ri4-gebouw uit? In welk jaar was dit? 5. Wat was er vroeger in het lokaal waar nu het OV2-lokaal en het B.C.B.S. zijn? 6. Wanneer werd de grote luchtfoto van het K.I.W. genomen? 7. Met het 150-jarig bestaan van het K.I.W. werd een toneelstuk opgevoerd. Wie herkent deze actrice? (personeelslid) 8. Welke koninklijke hoogheden bezochten ons instituut?

10. Welke minister sprak op de academische zitting van 5 februari ll.?

Woordzoeker

maart 2010 - nr 14

22

Antwoorden 1. Petrus-Jozef Triest 2. Violettestraat 11, Brussel 3. 1916 4. 1978 5. Kapel, nadien turnzaal 6. 1985 7. Chris Van Roy 8. Prins Albert en prinses Elisabeth in 1902, koningin Fabiola in 1985. 9. Aan de trappen aan de hoofdingang. 10. Minister Brigitte Grouwels

9. Waar hangt dit glasraam?

LIEF EN LEED Nieuwelingen op onze planeet ✓ 10/12/09 ✓ 08/02/10 ✓ 28/02/10

ELLE, dochtertje van Koen Baeyens (psycholoog BuSO) KATO, dochtertje van Kim Schellens (GON type 6) FLORE, dochtertje van Silke De Smedt (opvoedster Ri4)

Trouwden met hun lief ✓ 20/02/10

Eva Bosmans (opvoedster Ri4) met Wannes Feyaerts

Onze overledenen ✓ 22/01/10 ✓ 09/03/10

Elvire De Vrieze (moeder van Rita Van Riet –leerkracht BuBaO) Zoë Fraikin (leerling 3de jaar OV1 Huldenberg) Er zijn nog andere mensen die dierbaren verloren hebben maar wiens naam we hier niet noemen. Ook met hen voelen we mee.

AGENDA BuBaO - Ri4 21/04/2010-23/04/2010 12/05/2010 19/05/2010 21/05/2010 26/05/2010-28/05/2010 22/06/2010

28/06/2010 29/06/2010

openluchtklassen Waterval & Waterbel eerste communie ballenbad Zeepbel kleuters plechtige communie openluchtklassen Waterval & Schelp Kleuters gordel voor scholen Ri4 15 u.: voorstelling 175 jaar Woluwe Schelp: kindervoorstelling 19 u.: voorstelling 175 jaar Woluwe Schelp: ouders & geïnteresseerden avonturentocht Huizingen sport op school Zeepbel kleuters

BuSO – IRIS – PRISMA – REGENBOOG 2 17/04/2010 19/04/2010 08/05/2010-12/05/2010 25/05/2010 04/06/2010 14/06/2010 25/06/2010 28/06/2010-29/06/2010 29/06/2010 30/06/2010

oud-leerlingendag type 6 begin stageperiode 5de jaars studiereis Barcelona 6de en 7de jaars kantoor I/P en laatstejaars OV3 schoolraad rapport DW4 beginperiode grote toetsen barbecue schorsingsdagen Noteer alvast oudercontact + proclamatie afscheidsviering + rapport

VOOR ALLE GEÏNTERESSEERDEN 05/05/2010 13/05/2010 14/05/2010 20/05/2010 24/05/2010 25/05/2010 05/06/2010 01/07/10-31/08/10 29/08/2010

Nicaraguaanse markt (Hola Amigos) Hemelvaart verlof gebruikersraad Pinkstermaandag bezoek Prinses Mathilde lentefeest/open deur zomervakantie opname van de misviering in de kapel door VRT

in je agenda: Lentefeest/opendeur op zaterdag 5 juni 2010

23

maart 2010 - nr 14

Met dank aan onze sponsors

maart 2010 - nr 14

24