Campustijdschrift KONINKLIJK INSTITUUT WOLUWE. K i OORD. IRIS PRISMA Ri4 TOR DRIEMAANDELJKS

Campustijdschrift KONINKLIJK INSTITUUT WOLUWE

Ki

OORD

IRIS PRISMA Ri4 TOR

december 2011 – nr 21 DRIEMAANDELJKS

COLOFON IN DIT NUMMER 3 4 5 12 20 21 22 23

Ki

UWE

TITUUT WOL

INKLIJK INS

schrift KON

Campustijd

OORD

cover: Sinterklaas op bezoek bij Ri4

Voor-Kiwoord Nu en dan... Activiteiten Ri4 Activiteiten Iris/Prisma

IRIS PRISMA Ri4

Activiteiten TOR

nr 21 r 2011 – ELJK S decembe DRIEMAAND

TOR

Verslag Gebruikersraad 18-10-11 Dank u Sinterklaasje Lief en leed Agenda

24 Een halve eeuw Financiële steun van CERA

Redactieraad Marc Brans, Lut Devroede, Noortje Janssens, Piet Ketele, Jos Leemans, Stefan Torrekens, Geert Van Daele, Lieven Van Langenhoven, Mieke Van Loo, Peter Van Mossevelde

Hoofdredacteur Lut Devroede, Noortje Janssens, Jos Leemans

Eindredactie Noortje Janssens

Redactiesecretariaat [email protected] (voor het insturen van teksten)

Foto’s en tekeningen Ineke Zimmerman, leerkrachten BuBaO, opvoeders TOR, Marjan Imbrechts, Koen Cordier, Silke De Smedt, Belinda Vets, Joke Geirnaert, Jim Dewaelheyns, Nele De Breucker, Lieve Petit-Jean, Lut Devroede, Erik Bonckaert

Verantwoordelijke uitgever Piet Ketele

Opmaak en druk december 2011 – nr. 21

Drukkerij De Ridder Stationsstraat 36 1745 Opwijk

Contactgevens:

Met de steun van ✓ Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap ✓ Vlaamse Gemeenschapscommissie directie Welzijn en Gezondheid ✓ Patronaat van het Koninklijk Instituut Woluwe.

december 2011 - nr 21

2

Koninklijk Instituut Woluwe Georges Henrilaan 278 1200 Sint-Lambrechts-Woluwe Tel. 02/735.40.85 • Fax 02/733.24.63 [email protected] K i WOORD verschijnt vier maal per jaar en is gratis voor alle bewoners en personeelsleden van de campus Koninklijk Instituut Woluwe. Oplage: 550 exemplaren Webversie: www.kiwoluwe.org De website is ook toegankelijk voor blinden.

VOOR-K i WOORD Een uniek geschenk. “Is het een geschenkje?”, vraagt de verkoopster terwijl ze met haar ene hand het boek toont en met de andere hand het rolletje glanzend lint zoekt. “Ja hoor”, zeg ik, werp nog een laatste blik op de kaft en knik tevreden. Even tevoren was ik de boekhandel binnengestapt om een boekenbon te kopen, een geschenkje voor een goeie vriendin. Interessant toch zo’n bon, het bespaart je een zoektocht en je doet geen miskoop. Maar het liep anders … ‘Geschenken doen aan boeken denken’ en ‘Je vindt hier meer dan je zoekt’ vertelde de affiche in het uitstalraam. En zo gebeurde het ook. Zoeken, ik was het echt niet van plan, een bon zou het worden, maar langs mijn weg naar de kassa stonden ze zo verleidelijk op mij te wachten: de Top10-fictieromans, de kookboeken van Jeroen, de reisgidsen. Toch even vastpakken, een achterflap lezen, een stukje tekst binnenin, en ineens klikte het. Dit neem ik mee voor Lieve, dat zal ze graag lezen en meteen kreeg ik zelf een gelukzalig gevoel. Want bij de keuze van een geschenk toon je dat je iemand kent, dat je weet wat hem of haar blij maakt. Je geeft geen euro’s, maar een stukje van jezelf. En, eens het pakje opengemaakt, is het een blijvende herinnering aan de vriendschap. Natuurlijk kan je de bal misslaan met een fout parfum, wollen sokken die kriebels geven, een T-shirt van K3 … ongewenste geschenken, binnenkort te koop op ebay, januari is een topmaand. En natuurlijk is een aankoopbon een goeie uitvinding. Maar stel je voor: een kerstboom vol kleurrijke envelopjes met liefde in euro’s, één voor jou en één voor mij. Heel efficiënt, dat wel, maar veel kans dat de bon in een lade verdwijnt en stress bezorgt als de gebruiksdatum nadert. Misschien moeten we elkaar eens wat vaker een uniek cadeautje geven. Cadeautjes die niet in alle haast gekocht zijn op een koopzondag waar we met z’n allen in rijen de kassa’s doen rinkelen. Gewoon af en toe tonen dat we elkaar graag zien. Niet alleen met Kerstmis. Overdaad schaadt, maar elke dag een vleugje kerst, dat smaakt naar de hemel! Van ons krijgen jullie alvast dit nieuwe boekje. Elke tekst, foto en tekening is met veel zorg gemaakt door groot en klein van het instituut. Als dat geen uniek geschenk is! Maak gauw het strikje los en droom met ons mee over prof. Eenstein, Sinterklaas, Tarzan, Fear Factor... Veel plezier en een fijne kerst gewenst! Jos Leemans

3


Nu en dan … Waakzaam zijn en in alles wat op ons afkomt een kans zien

Nu en dan een engel: met een woord van bemoediging, met een perspectief van hoop. Nu en dan een herder: met de warmte van de eenvoud, met de taal van de harde werkelijkheid. Nu en dan een vreemdeling: met een wereldwijde blik met wijsheid uit andere culturen. Nu en dan een ster: houvast in tijden van verwarring, licht in de donkere tunnel.

Broeder van Liefde

Nu en dan een stal: om te schuilen tegen tegenwind, tegen verkilling. Nu en dan wat stro of hooi: om uit te rusten om te herstellen. Nu en dan een kind: om onze kwetsbaarheid niet te vergeten om onze dankbaarheid niet te verleren. Nu en dan zoals Maria en Jozef: zorg om de ander, trouwe zorg, zorg tot in de moeilijkste momenten. Nu en dan het geschenk van goede collegialiteit en vriendschap en de zaligheid van het feest, van het brood en de wijn op onze tafel. Zo wordt onze inzet herboren, zo blijft het komende jaar altijd weer nieuw. Jean-Paul Vermassen

Samen komen we tot een tafereel van kerst! december 2011 - nr 21

4

Ri4

Kookknap! Deze maand had de Zeepbel een project rond koken.

Om te beginnen maakten we een milkshake met banaan, melk en ijs. Sommige kinderen deden er zelfs cacaopoeder in. Nadien bakten we bij meester Jody cakejes. Dit waren speciale cakejes want er zat kleurstof in. Om ook de vogeltjes niet te vergeten, maakten we vetbollen. We hopen dat de vogeltjes hier lekker van kunnen smullen! Zeepbel Klas Juf Ruth

De Techniekrubriek van prof. Eenstein Dag beste techniekvrienden, hier ben ik weer, prof Eenstein! Ik zal jullie weer eens meenemen in de wonderlijke wereld van techniek. Vandaag zal het langs alle kanten vliegen, met deze 'superdeluxerietenvliegtuigjes'. Wat heb je nodig? karton, rietjes, plakband en een schaar. Hoe ga je te werk? 1. Knip 2 stroken karton van 2,5 cm breed, één strooklengte van 12 cm en een van 24 cm. 2. Maak nu 2 kartonnen ringen. Zorg dat de uiteinden 1 cm overlappen. Plak vast met plak band. 3. Knip het plooibare deel van de rietjes af. 4. Plak de rietjes tegen de kartonnen ringen. Kijk naar de tekening! En vliegen maar!

4. Probeer nu zelf ook nieuwe modellen uit: met 1, 2, 3 ... rietjes, of probeer andere vormen in plaats van de ringen! Veel techniekplezier. Prof. Eenstein 5


Ri4

De Wafelkoningen Naar jaarlijkse traditie hebben we dit jaar ook weer massa’s wafels verkocht. Dit jaar zijn Ruben, Sarah, Robin, Lerna, Noah (ontbreekt op de foto) en meester Jody onze wafelkoningen: 3 x Hoera! Langs deze weg willen we iedereen bedanken die heeft geholpen bij de verkoop alsook alle kopers/eters. In de volgende KiWOORD: een overzicht van wat de juffen met de centen hebben gekocht. Smakelijke groetjes Het wafelteam

GON aan zee Het jaarlijkse GON-weekend ging dit jaar van 16 tot 18 september door in Blankenberge. Het was spannend afwachten in het station van Leuven, die vrijdagavond. Wie gaat er mee? Wat gaan we doen? Een 12-tal opgewonden GON-leerlingen vertrokken richting Blankenberge met een horde enthousiaste GONbegeleiders. De jeugdherberg De Wullok zou de uitvalsbasis worden voor een weekend vol plezier en leuke activiteiten. Het weer viel jammer genoeg niet mee, maar dat kon de pret niet bederven. Op het programma: een bezoek aan Sea Life, een tochtje per gocart, een stadsspel, gezelschapsspelletjes, lekker eten … Helaas moeten alle sprookjes en leuke verhaaltjes ooit eindigen. Zondagmiddag nam de groep dan maar de trein huiswaarts, maar aan de reacties op Facebook etc. te zien, werd er nog lang over nagepraat en was het zeker voor herhaling vatbaar. Wordt vervolgd?!

Enkele reacties van de kinderen:

• Zonder onze geweldige GON-begeleidsters was het nooit zo een tof en gezellig weekend geworden. • Het was een heel gezellig GON-weekend! Veel plezier! Hopelijk volgend jaar hetzelfde sfeer! • Het waren echt superleuke dagen op GON-weekend! Leuke activiteiten! Echt gezellig en heel goed geamuseerd! Hopelijk volgend jaar nog eens GONweekend doen! • Bedankt voor het zalige weekend! Ik hoop dat volgende jaar ook een geweldige sfeer/weekend komt! • Doe zo voort en het activiteiten en spelletjes was geweldig! Tot volgend jaar! • Ik wil volgend jaar terug GON-weekend zoals dit, laat de sfeer maar komen! Alleen zou ik graag fuif gehad hebben. • Ik vond het een supertof weekend. Ik wil het graag nog eens doen volgend jaar maar misschien voor een weekje… • Het GON-weekend was supertof! Hopelijk volgend jaar opnieuw met een party’ke!!! • Op GON-weekend met nieuwe doven/slechthorenden wordt de groep nog hechter en dichter bij elkaar. Eigenlijk ben ik benieuwd wat na het weekend gaat gebeuren. • De weekend was plezant: lekker eten, nieuwe mensen ontmoeten,… Alleen jammer van het weer, de rest prima! • ’t Was tof weekend met Sea-Life en go-cars en fotospel. Maar jammer dat zaterdagavond geen activiteiten meer was. Hopelijk komt volgende keer nog een GON-weekend. Ineke Zimmerman - GON-coördinator BuBaO


6

Op dinsdag 22/11 organiseerde Alexander een spelletjesavond op internaat.

er els prop f a t e d en ten werd schoven. e d n o v a r ge Na het uit elkaa n e t k a gema

st en uiter e r e d e i el was n en sn espeed’ l e g k j n i u k ‘J d j Bi goe ntreerd; dschap! e c n o c e g o ier de bo zijn is h

Ri4

Spelletjesavond

De spell et haald en jes werden uit de kast a ge spelen. l snel was ieder een aan het

Aan de a nd gespeeld ere tafel werd ‘C a : gigant ische st rcassonne’ gebouwd ede , landweg weides versche n werden getje we n rd bezet en en elk .

Het was een zeer leuke avond, helaas kwam bedtijd sneller dan verwacht … Er komt zeker een vervolg! Silke De Smedt

7


Ri4

Week van het bos Op woensdag 12 oktober gingen we naar het speelbos met Zeepbel A Gewapend met een zak en stok gingen we op zoek naar bosschatten.

Petanque in het bos

En daarna maakten we een kunstwerk met alle kastanjes, blaadjes en eikels die we in het bos vonden.

Belinda Vets en Joke Geirnaert december 2011 - nr 21

8

Het leukste (en enige) magazine op school!

Ri4

HELM – MAGAZINE

HELM-magazine is een echt tijdschrift dat gemaakt wordt voor en door leerlingen van de lagere school. Wie nieuwtjes of artikels heeft, mag die doorgeven aan Gust, Dieter of Tim (Zeepbel B of klas Ester). Tim Van Steelandt

Op bezoek bij Lina Tijdens de herfstvakantie trokken we met het hele Watervalteam naar Leuven om op babybezoek te gaan. Lies Renders beviel op 6 oktober van een eerste dochtertje, Lina. Na een maand vol spanning afwachten, kregen we eindelijk de trotse ouders en hun prachtige baby te zien! Iedereen was dol op Lina en dat was duidelijk wederzijds. Lina liet zich graag om de beurt vasthouden en knuffelen. Juf Lien was als eerste aan de beurt, ze kon bijna niet wachten om dat schattige baby’tje in haar armen te houden! Lina vond dat allemaal wel dik oké, zoveel aandacht! Maar in de armen van juf Leen kregen we Lina’s stemmetje voor het eerst te horen: huilbui-alarm! Gelukkig lag het niet aan juf Leen, Lina had honger en wij zouden het geweten hebben! Mama Lies nam haar dochtertje graag weer eventjes bij haar om een flesje te geven. Na een stevige maaltijd was het de beurt aan juf Sofie. Het duurde niet lang of Lina viel voldaan in slaap. Niets stoorde haar in haar slaap, ook niet dat enthousiaste gepraat van al die juffen! Volgende in de rij was juf Caroline. Lina deed even haar oogjes open, maar zag dat het goed was. Ze sliep al snel weer verder. Om de rij af te sluiten, mocht Lina nog even naar juf Nele en haar twee flinke dochtertjes Emma en Eline. Als echte moedertjes hielden de meisjes het kleine kindje in hun armpjes. Juf Nele keek

vertederd toe naar dit mooie plaatje! Na al die aandacht werd Lina weer in haar wiegje gelegd en namen wij afscheid van mama Lies, papa Bert en dochter Lina. De kinderen van haar klas waren erg nieuwsgierig naar het kleine kindje van juf Lies! “Komt juf Lies vandaag naar school?”, “Heb je een foto van Lina?”, “Is Lina mooi?”, waren enkele van de vele vragen die de kinderen sinds de geboorte van Lina dagelijks stelden. Samen telden we op de kalender af tot de dag dat juf Lies en Lina op bezoek zouden komen. Na de herfstvakantie was het zover: Juf Lies en dochtertje Lina kwamen op bezoek. De kinderen vonden Lina “superschattig”, “heel erg klein”, “zo mooi”. Het was leuk te zien dat ze erg verwonderd waren over die kleine baby. Er werd een mooie foto gemaakt met juf Lies, haar dochtertje en haar leerlingen!

Juf Sofie en juf Caroline

9


Ri4

FM in de Schelp Misschien hebben jullie ook al gemerkt dat juf Inge er soms bijloopt als Madonna … Het gaat hier niet om een nieuwe look maar om een testperiode van FM- apparatuur!

Juf Inge draagt daarbij een zender met microfoon op haar hoofd en wat zij zegt wordt rechtstreeks naar de ontvangers gestuurd. Alle kinderen hebben elk een ontvanger rond hun hals. Dankzij de zender en de ontvanger horen de kinderen nu veel beter wat de juf vertelt. Dat komt omdat andere achtergrondgeluiden weggedrukt worden. De apparaten ‘filteren’ het geluid van de bron (de stem van juf Inge) en de storende geluiden klinken minder hard. Ook zal de stem van juf Inge van veel dichterbij klinken en daardoor beter hoorbaar zijn voor de kinderen. Als je minder goed hoort zijn achtergrondgeluiden en de afstand van de spreker heel storend voor het begrijpen van de boodschap. Het vraagt dan veel concentratie om naar de juf te luisteren. Dankzij het FM-systeem gaat dat veel makkelijker. Nu kunnen de kinderen de juf zelfs verstaan als ze met haar rug naar hen staat. Inge kan zelfs door de klas lopen, of op een bord schrijven, terwijl het spraakniveau gelijk blijft. Het geluid klinkt dan de hele tijd alsof Inge vlak voor hen staat. En als de kinderen het toch opeens te luid vinden, kunnen ze ook zelf het volume regelen. Zowel de klas van juf Inge als de klas van juf

Annelies testen het nieuwe materiaal uit. Na de kerstvakantie kunnen wellicht alle kinderen van de Schelp genieten van deze nieuwe technologie! Dit vinden alvast Inge en haar leerlingen van de nieuwe technologie: “De kinderen reageren spectaculair. Ik kan zonder mondbeeld spreken en ze verstaan mij. Ook turnleraar Geert geeft dit aan. De lessen verlopen vlotter en ik kan gewoon praten. Ik hoef me bijna niet meer aan te passen. Ze genieten ook van de intonatie van mijn stem.” (juf Inge) “Ik vind het leuk. Ik hoor nu alles veel beter. Soms krijg ik er wel hoofdpijn van.” “Het is beter nu maar soms is het ook vervelend. Het is al gebeurd dat ik juf Annelies hoorde praten in haar klas! Of als juf Inge iets uitlegt aan iemand anders dan hoor ik dat ook heel luid.”

Woordje uitleg over FM: FM-systemen zijn ontwikkeld om de verstaanbaarheid te verbeteren in een luidruchtige omgeving of een plaats waar het begrijpen moeilijk is: bijvoorbeeld: op de fiets, in een klaslokaal, in een museum ... Dankzij radiogolven wordt wat de spreker zegt rechtstreeks verzonden naar de groep met een ontvanger. De FM is verbonden met de hoorapparaten. De persoon die spreekt, draagt de zendermicrofoon om de hals. Door gebruik te maken van radiogolven, zendt het FM-systeem spraaksignalen naar de luisteraar, die een FM-ontvanger draagt. Zo horen de personen met de ontvanger het brongeluid heel duidelijk. De radiogolven worden niet tegengehouden door muren of objecten en hebben best een ver bereik. Dit betekent dat kinderen met hoortoestellen in andere klassen eveneens het signaal van een zender verder weg kunnen oppikken. Daarom is het belangrijk dat, als er meerdere groepen FM gebruiken, er verschillende kanalen worden gebruikt. Enkel de ontvangers en zenders op eenzelfde kanaal zullen het signaal van dat kanaal oppikken. Karin De Coster december 2011 - nr 21

10

Sinterklaas kwam op 7 december langs bij Ri4! Dit is een fotoverslag van het bezoek van de Heilige Man aan de kinderen van Zeepbel A.

Ri4

Is iedereen flink geweest? Hij las voor uit zijn boek. Waren de kinderen van Zeepbel A wel flink geweest dit jaar?? Het antwoord was JAAAAAAAAAAA!!! Elk kind kreeg iets lekkers. Belinda Vets

Ri4

21 januari 2012

nodigt u en uw familie graag uit voor een hapje, een drankje, kinderworkshops, een verhalenwandeling, en een gezellig samenzijn! Welkom vanaf 15.30 u. Georges Henrilaan 278 1200 St.-Lambrechts-Woluwe

11


Iris/Prisma

Relaas van een Tarzan met hoogtevrees Adembenemend, cool, avontuurlijk, geweldig en toch een beetje beangstigend. Met die vijf woorden kan je kort en bondig de sportdag van de eerste graad samenvatten.

Al een aantal jaren is de sportdag een vaste waarde en terecht. Met de nodige lenigheid en behendigheid baanden onze leerlingen zich weer een weg door touwen, banden, netten en andere hindernissen. Het nodige klim- en klauterwerk zorgde voor een fijne dag waarop leerlingen en leraren elkaar en zichzelf op een andere manier leerden kennen.

de meeste deelnemers toch gemakkelijker om de angst te overwinnen. Ook ik heb mezelf overtroffen. Een avontuurlijke uitdaging ga ik nooit uit de weg, maar ik heb wel last van hoogtevrees. Het was dan ook met enige onzekerheid dat ik de leerlingen volgde op de ‘Tarzan-hindernis’. Toen ik bovenaan het platform stond, voelde ik de sluimerende angst zich meester maken van mijn lichaam. Ik zag de gapende diepte en het leek alsof de hele constructie samen met de omringde bomen mee bewoog met de wind. En toch liet ik mezelf vallen en slingeren. Wat een aanmoedigende menigte al niet kan doen! Weer een overwinning erbij!

Er werd getwijfeld, nagedacht en gegild, maar met de passende aanmoedigingskreten werd het voor

Joachim Borms

Herfstcartoon van Jim 5 Kan-I


12

Jaarlijks wordt de boot klaargemaakt om de komst van Sinterklaas aan te kondigen in België. Maar deze keer zijn er wel een paar problemen. Onze eigen Pieter verzon een sterk verhaal over die andere Pieten, en ook over de Sint natuurlijk... maar niet over de echte, of toch...? Lees maar…

Iris/Prisma

Er was eens...

Het is niet altijd gemakkelijk om op tijd te komen als je Sinterklaas heet.

“Hoe vaak heb ik je al niet gezegd om niet zo hard te rijden!”, klonk het bijtend. Op het hoofd van Peter klopte een ader terwijl hij Jan bestookte onder de minst complimenteuze opmerkingen over zijn rijstijl. “Door jou, zitten we hier met panne! Zo kom ik te laat! En ik ben de man die Hulp-sinterklaas speelt! Wat gaan ze tegen de kinderen zeggen?" Sorry, maar een van de zwarte Pieten heeft te hard gereden en daardoor is de motor gesprongen." De rest van de crew viel Peter bij. “Ja, Jan, we hadden het nog zo gezegd. En wat nu?!”, klonk het joelend. Jan wreef met een zwart geschminkte hand over zijn al even zwarte neusbrug. “Heeft er iemand soms een mobieltje bij?” vroeg hij tegen beter weten in. Peter plukte zenuwachtig aan zijn witte baard. “Ja hoor, en het risico lopen dat hij rinkelt terwijl een kindje op mijn schoot zit? Gebruik je hersenen eens, ze zijn er niet om klinkklare onzin te verkondigen!” Dat is de druppel die de emmer deed overlopen voor Jan, hij mepte Peter omver. Waarop die zijn mijter gebruikte om Jan een klap te geven tegen zijn hoofd. Door al de stress en de adrenaline stortten de andere Pieten zich ook in het gevecht. De politie kreeg een telefoontje dat 'Sinterklaas in gevecht is met zwarte Pieten’. De agent geloofde het niet, maar op aandringen van zijn collega, die wel zin had in een verzetje, gingen ze ernaar toe. Het was een hele klus voor de agenten om de vechters uit elkaar te halen. Pas toen de staf brak, konden ze Sinterklaas/Peter inrekenen. Ze werden met zijn allen in de politiewagen gestopt. “Stoute kinderen krijgen de roe”, zei een van de agenten lachend. Bij de boot. Nog iemand die aan zenuwachtigheid leed was Lars. Hij was degene die ‘Operatie Sinterklaas’ regisseerde. Eén fout en hij ging de geschiedenis in als kinderhater. Hij werd nog zenuwachtiger bij die gedachte. Waar bleven Peter en zijn zwarte Pieten? Nog even en dan moesten ze vertrekken. Hij keek op zijn horloge en zag dat er nog vijftien minuten waren, hij verzette zich tegen de neiging om op zijn knieën te vragen aan God of er een klein wonder mocht gebeuren. Dat zou hem zijn laatste restje waardigheid kosten. Zijn secretaresse, Liesje, merkte zijn nerveuze bui op en besloot voorlopig niks te zeggen over het feit dat de koffie op was. Als Lars in zo'n bui was, dan kon hij haar om de meest onbenullige reden ontslaan. Opeens hoorde ze het geklepper van paardenhoeven, haar opluchting was onbeschrijfelijk toen ze Peter op zijn schimmel en de zwarte Pieten aan zag komen. “Kijk dan, meneer! Daar is Peter!”, gilde ze. Lars keek en wreef in zijn ogen. Dan keek hij nog eens. In stilte zei hij een dankbaar gebed aan God. Mirakels gebeuren dus nog. Peter, die waardig bleef onder al de commotie, stapte in de boot samen met het paard en de rest. “Man! Waar bleef je zolang! We waren bijna vertrokken zonder jou!” “Ik had wat probleempjes”, zei Peter opmerkelijk rustig. “Jajaja. Dat hoef ik allemaal niet te weten. Ken je je tekst?” “Tekst?”, zei Peter verbaasd. “Je tekst van Sinterklaas! Je weet wel: brave kinderen krijgen cadeautjes en stoute kinderen de roe. Dat soort dingen.” “Ah ja, die tekst ken ik van buiten. daar kunt u héél van zeker zijn”, zei hij met een ongewone schittering in zijn ogen. 13


Iris/Prisma “Mooi zo!”, Lars wreef net niet in zijn handen. “Over een halfuur komen we aan. Dan moet je waardigheid en heiligheid uitstralen. “Ik had geen idee dat Sinterklaas spelen zo veel dingen behelsde”, zei de man laconiek. 'Tja, daaraan had je eerder moeten denken.' In het politiekantoor “Dus, u bent Sinterklaas”, vroeg de commissaris met een uitgestreken gezicht. “Neen! ik spéél Sinterklaas en ik moet dringend op! Laat ons vrij!”, riep Peter wanhopig uit. “Mooie Sinterklaas bent u. Vechten op een snelweg. En dan nog wel met uw zwarte Pieten.' “Euh … dat was een meningsverschil.” “Bloedneuzen, kapotte staf. Ik weet niet wat u een gevecht noemt, maar ik vind dit toch straffer dan een ‘meningsverschil’.“ Je kon bijna de aanhalingstekens horen in de stem van de commissaris. “Lars vermoordt me”, zuchtte Peter terwijl hij samen met de rest in een cel werd opgesloten. “Jij beweerde toch dat jij Sinterklaas moest spelen?” Peter werd wakker uit zijn dagdroom. “Ja!”, zei hij hoopvol. Misschien hadden ze het begrepen, misschien kon hij toch nog op, weliswaar te laat, maar beter laat dan nooit. De agent haalde een draagbare televisie en bracht die voor Peters ogen. Hij zag tot zijn ontzetting op het scherm dat de stoomboot al bijna aangemeerd was en hij zag duidelijk hoe een in het rood gekleed gedaante naar de menigte wuifde. “Toevallig is daar al een Sinterklaas”, zei de agent grinnikend. Nu was hij er volledig van overtuigd dat hij met een gek te maken had. Hij bekeek de zwarte Pieten die nog altijd met elkaar aan het ruziën waren. Herstel, zei hij bij zichzelf, een paar gekken. Peter zakte in mekaar toen de agent wegging. De Zwarte Pieten gingen naar hem toe. “Wie was dat op het scherm?”, zei Jan. “Waarschijnlijk een vervanger die Lars gelukkig nog wist te vinden, het probleem is nu dat de politie ons niet meer gelooft. Ze denken wat wij ontsnapte gekken zijn en zullen waarschijnlijk het gekkenhuis bellen.” Op de boot. De kade ziet zwart van de mensen die gekomen zijn om hem te zien, besefte Sinterklaas. Hij voelde het geloof stralen van al die kinderen. Het geloof welde in hem op. Hoe lang geleden is het nog dat hij dat voelde? Het paard hinnikte nieuwsgierig. Sinterklaas streelde hem op zijn flank. “Rustig maar, straks kom jij aan de beurt”, fluisterde hij. Een Piet rent naar hem toe. “Weet u het zeker, Sinterklaas?”, vroeg hij. “Ja, natuurlijk. Wat moet ik anders? Kijk daar eens, Piet en vertel me eens wat je ziet.” “Overal staan mensen.” “Ja, en al die kinderen zijn gekomen om Sinterklaas te zien. Weet je wel hoe erg het zou zijn als Sinterklaas niet komt? Dan zijn ze hun geloof kwijt, dan kunnen ze nooit meer de magie van zes december voelen. En daar zijn ze nog te jong voor.” Het gegil werd luider toen de boot aan de kade aankwam. “Kom, we gaan Sinterklaas spelen”, glimlachte Sinterklaas. Lars grijnsde toen hij zag hoe Peter op zijn paard reed tussen de rijen kinderen door. Die vent deed het fantastisch. Hoe hij zo de waardigheid uitstraalt. Lars kneep zijn ogen dicht tot smalle spleetjes. Je kan zelfs de touwtjes waarmee de baard vastzit niet zien! Hij was zijn geld dubbel en dik waard. Op dat moment viel hem iets op. Het paard, het leek wel te veranderen zodra kinderen hem aaiden. Lars wist niet goed hoe hij het moest zeggen. Het leek wel echter geworden. Alsof dat paard eerst niets


14

Een zachte hinnik kreeg hij als antwoord. De Pieten deden hun werk, in elke opgestoken hand vloog een paar pepernoten. Toen Sinterklaas van zijn paard afstapte en op de troon ging zitten, staken de Pieten met hun capriolen vuurwerk af. Aan de verrukte kreten te horen was dat een goed idee. Vanaf dan ging het snel, opeens was het laatste kind van zijn schoot afgesprongen. Iedereen, zelfs, de volwassenen, geloofden even met hart en ziel in wat ze zagen. Later zouden de volwassenen dat gevoel kwijtraken, maar de kinderen zouden het niet vergeten. Sinterklaas kwam binnen in de boot. “Geweldig! Hoe je dat deed met dat boek! Je wist blijkbaar altijd wat ze gedaan hadden!”, zei een dolgelukkige Lars. Sinterklaas lachte, en ging zijn kajuit binnen. Daar stonden zijn Pieten op hem te wachten. “Het is weer tijd, baas”, zei een van hen. “We moeten terug.” “Ja, Sinterklaas is weer een afspraak nagekomen. En het was leuk om weer eens tussen de mensen komen. Dat is te lang geleden”, zei Sinterklaas. Buiten de kajuit kreeg Lars een telefoontje van de politie. De agenten hadden zich na een tijdje laten overtuigen. Zeker toen bleek dat geen van de gekkenhuizen gekken kwijt waren. “Wat? Peter zit vast? Maar wie dan ... Ja, oké bedankt. Wat zegt u? O ja, hij is inderdaad de Sinterklaas die ik vroeg, dus laat hem vrij ... Wie de vervanger is? Goeie vraag. Ja, dag. ”Lars fronste zijn wenkbrauwen en ging de kajuit binnen. Kajuit? Eerder een sneeuwvlakte. Daar zag hij dat het plafond verdwenen was. In plaats van een dak was het een open hemel met sneeuwwolken. “Baas! Er is iemand!” riep een zwarte Piet tegen Sinterklaas. Die draaide zijn paard naar Lars toe. “Ach, dag Lars. Het spijt me maar ik moet gaan”, zei Sinterklaas. “Wie bent u?”, vroeg Lars met grote ogen. “Wie denk je?” “De échte Sint?” “Ja.” “Maar waarom?”, vroeg hij verbijsterd. “Omdat Sinterklaas te laat ging komen en dat kon ik niet laten gebeuren. Voor alle kinderen en mensen die altijd een kind zijn gebleven, daarvoor kwam ik. Geloof is een krachtig iets. Maar het kan ook zo makkelijk uitdoven als een kaars. Als niemand meer in mij gelooft, besta ik hier niet meer. ”Sinterklaas en de Pieten waren ondertussen al naar boven aan het zweven. “Nu ga ik, maar op zes december keer ik terug op de daken. Open dan dit.” Sinterklaas wierp Lars een pakje toe. Het paard begon te steigeren en reed naar omhoog de hemel tegemoet. “Vaarwel Lars. Het ga je goed.” Die zin kon Lars nog net opvangen. De sneeuwvlokken kwamen tot stilstand, de kajuit keerde terug samen met Lars in de echte wereld. “Vaarwel, Sinterklaas.”

Iris/Prisma

meer was dan een schim. Hij merkte niet de hoefafdrukken op. En dat ze pas verschenen halverwege de weg naar de stoel. Sinterklaas wel. “Zie je, nu geloven ze ook weer in jou”, fluisterde hij tegen zijn schimmel.

Zes december. Het werd ochtend. Lars opende zijn pakje en zag dat er in een kartonnen doos een blauwe modelauto zat. Hij glimlachte als hij naar buiten keek en zag dat het sneeuwde. Met dikke vlokken. Pieter Jorissen – 5 IB

15


Iris/Prisma

Mini Rock op 16-11-11 Op woensdag 16/11 hebben we in samenwerking met het jeugdhuis De Schakel een klein festival georganiseerd, in het kader van de 14-daagse van gelijke kansen en diversiteit. In de namiddag konden de jongeren kiezen uit verschillende workshops zoals graffiti, rap, koken, torbal, rolstoelbasket, streetdance … Alle jongeren hebben genoten van deze namiddag en hebben ook veel bijgeleerd. ’s Avonds zijn we dan met iedereen naar het jeugdhuis gegaan om te gaan luisteren naar talent van bij ons en van buitenaf. Er zijn jongeren die genoten hebben van de optredens, anderen die achter de bar hebben gestaan of hebben gepraat in de rustige ruimte. Kortom: een geslaagde dag en zeker voor herhaling vatbaar! Heide Bartholomees

Stille wandeling Tijdens de voormiddag van woensdag 19 oktober kwamen er geregeld donkere wolken over, maar na de middag klaarde het wel op en kon de ‘stille wandeling’, die door de Werkgroep Relaxatie gepland en voorbereid was, toch plaatsvinden. Met vijf IRIS1-leerlingen en vier begeleiders namen we plaats in het busje van Ward. Sara (de psychologe) had iedereen op het hart gedrukt dat de ‘stille wandeling’ reeds begon vanaf het ogenblik dat iedereen op de bus stapte. De rit naar het park in Oudergem duurde een eeuwigheid als je geen woord mag zeggen! In het park aangekomen, zette Sara ons op weg voor een stille tocht doorheen het in herfstkleuren omgetoverde park. De bedoeling van de wandeling was om even het hoofd leeg te maken; even stil te staan in deze jachtige, stresserende en luidruchtige tijd. We hielden halt bij de vijvers waarop sierlijke zwanen het decor vormden. Een aantal leerlingen voelde aan (dikke) boomstammen, takken, mos … en in gebarentaal werd er zelfs uitleg gegeven. Af en toe kregen we het gezelschap van een eekhoorntje. Na een korte regenbui konden we opnieuw genieten van het zonnetje op ons gezicht en met volle teugen de frisse boslucht inademen. De eerlijkheid gebiedt ons om te zeggen dat de verplichte zwijgregel toch af en toe eens (onbewust) overtreden werd, maar over het algemeen hield iedereen zich toch strikt aan het wandelen in stilte. Het is een feit dat, wanneer je zwijgend wandelt, er veel meer aandacht is voor de omgeving, de geluiden, de geuren … Aangekomen bij een bank aan de oever van één van de vijvers, werden de deelnemers getrakteerd op een minipicknick met cake, warme chocomelk en fruitsap. Sommigen deelden een stuk van hun droge koek met de zwanen, eenden en andere watervogels. Na de onderbreking trokken we verder voor het laatste deel van de wandeling. De begeleiders zwegen bewust en aan de leerlingen werd de keuze gelaten: praten of in stilte verder stappen. De meerderheid koos voor het laatste. Als afronding van de wandeling was er een terugkoppelingsmoment, waar Sara en Christiane een aantal vragen aan de leerlingen stelden over hun ervaringen als blinde of slechtziende tijdens zo’n stille wandeling. Algemeen gesteld hield iedereen er een heel positief gevoel aan over en vond een dergelijke tocht een aanrader en voor herhaling vatbaar. Ward haalde ons terug op met het busje en ja … tijdens de terugrit werd er volop gebabbeld! Alain Verdeyen


16

Deze leefgroep werd dit schooljaar opgestart binnen de lokalen van de vroegere Ahadi-leefgroep. We merkten sinds vorig jaar op dat een deel van onze jongeren niet alleen nood heeft aan structuur maar ook aan ‘zorg’. De Vuurtoren staat in voor jongeren waarbij het accent meer ligt op zorg: nog meer individuele aandacht, meer tegemoet komen aan zowel de sociale, emotionele en medische noden en behoeften van de jongeren zelf. Zoals je al in de vorige Kiwoord kon lezen, maakt het ontstaan van de leefgroep Vuurtoren deel uit van onze visie van de Prisma-afdeling, waarbij we binnen de leefgroepen nadruk leggen op structuur, zorg en zelfstandigheid. En hierbij zijn deze thema’s bij de ene leefgroep wat meer aanwezig dan bij de ander en wordt vanuit deze visie ook gewerkt.

Iris/Prisma

Dagboek van De Vuurtoren

Wie zijn we? We zijn de Vuurtoren en wij zijn een internaatsgroep van de afdeling Prisma. In onze groep hebben we 10 bewoners, allemaal jongeren van 13 tot 17 jaar met een autismespectrumstoornis. Van deze 10 bewoners blijven 6 jongeren een hele week op internaat: Birgit, Aerin, Abel, Dylan, Pieter en Mathias. Hans die blijft een halve week, d.w.z. van maandag tot woensdagnamiddag. Robin, Frederik en Simon zijn semi-intern en zijn minder vaak aanwezig in de groep. Toch zijn ook zij een belangrijk deel van onze groep. De opvoeders zijn met drie: Frank, Doke en Marjan vinden het heel leuk werken in de Vuurtoren!

Een ochtend op het internaat

In de Vuurtoren begint het te leven vanaf 6.30 u. Dan kruipt Birgit al onder de douche om de dag fris te kunnen starten. Tegen 7.05 u. komt Frederik toe in de leefgroep. Hij ontbijt mee met de groep. Sommige jongeren staan om 7 u. zelfstandig op, andere hebben graag dat ze gewekt worden. Ten laatste moet er opgestaan worden tegen 7.15 u. Abel en Dylan douchen om 7 u. zodat ze op tijd klaar zijn voor het ontbijt. De tafeldienst moet ook in de ochtend gedaan worden, meestal op eigen initiatief. Soms krijgen we een speciaal ontbijt en zorgen de opvoeders voor eitjes of verloren brood. Op woensdag krijgen we een reep chocolade en op vrijdag mag er cornflakes gegeten worden. Het ontbijt duurt van 7.30 u. tot 8 u. Vanaf 7.45 u. mogen diegene

Een middag op internaat

Wij eten met onze leefgroep in de refter. Het eten wordt geserveerd om 12.15 u.. Dit wil zeggen dat de tafel voor ons gedekt wordt en afgeruimd. We worden dus eigenlijk een beetje verwend! We zitten aan twee tafels en op die manier verloopt het eten heel rustig. Op het menu staan soep, groenten, vlees/vegetarische en rijst/aardappelen of pasta. Van deze vier dingen moeten we drie dingen proeven. Dus we hebben elke middag de keuze om 1 ingre-

die klaar zijn al van tafel en kunnen ze hun verder klaar maken om naar school te gaan. Voor we naar school gaan poetsen we nog de tanden, maken we de boekentas en zorgen we ervoor dat ons bed op orde is en de kamer netjes. Wanneer dit allemaal in orde is kunnen we om 8.15 u. naar school vertrekken (waar het speeltijd is).

diënt te laten vallen. Dit verloopt meestal zeer vlot. Bij het afruimen proberen we toch een beetje te helpen zodat de mensen van de keuken niet te veel werk hebben. Het etensafval moet in een bakje en het andere afval in een ander bakje. We leggen het bestek bij elkaar en de borden en glazen op een stapel. Om 12.35 u. mogen we van tafel gaan om te spelen op de speelplaats. Een dessert mag je nemen maar dit moet niet.

17


Iris/Prisma

Een avond op internaat

16.30 u.: iedereen komt stilaan toe in de leefgroep. We ontdekken samen het persen van sinaasappels en merken dat het lekker is. De anderen hebben geen zin in fruit en eten niets. Ze zitten bij elkaar op de kamer. Hans doet zijn kamerkuis. 17 u.: de tv gaat aan. De computertijd gaat in. We krijgen bezoek van Jeroen uit De Steiger. Mathias maakt een wandeling naar het park. Hij heeft zin in frisse lucht. De laptops worden ook boven gehaald. Er wordt op pc’s gespeeld en muziek gemaakt. Het is heel rustig en aangenaam in de leefgroep. Iedereen heeft wat te doen en kan zich rustig bezighouden. 17.45 u.: Pieter en Abel dekken de tafel. Ze doen dit prima en kunnen dit helemaal zelfstandig. 18 u.: iedereen wast zijn handen om erna aan tafel te gaan. Aan tafel heerst een ontspannen sfeer, er wordt gebabbeld en gelachen. 18.15 u.: de eersten gaan van tafel. Enkele anderen vinden het leuk om uitgebreid aan tafel te blijven zitten. Om 18.30 u. moet iedereen terug van tafel zodat diegene die van dienst is zijn tafeldienst kan doen. Dit wordt prima gedaan. 18.30 u.: iedereen vindt weer zijn eigen activiteit. Sommigen gaan op de computer, anderen kijken tv, er wordt op de PlayStation gespeeld en anderen zitten alleen of gezellig samen op de kamer.

Speciale activiteiten Maandag: fitness en drumles Dinsdag: piano en Woord Woensdagnamiddagactiviteit met de leefgroep: dit jaar al gedaan: • Koninklijk Paleis + tentoonstelling Technopolis • Bewonersvergadering + bezoek park of ziekenhuisbezoek Birgit • Kermis Leuven • Wandelen in Zoniënwoud • Verfraaien van de leefgroep: post-it war • Bewonersvergadering + Gezelschapsspelen • Koken: dessertenbuffet: Chocomousse – Moelleux – Apfelstrudel – Ananasmuffin • Vrije activiteit • Bewonersvergadering + kringspelen


18

19 u.: tijd voor kameruur. Iedereen moet om 19 u. op zijn kamer zijn en wie huiswerk heeft, moet dit eerst maken. Wanneer ze graag hulp willen dan mogen ze dit vragen. De opvoed(st)er kijkt de agenda’s en gedragskaarten na. Het kamermoment is soms ook de gelegenheid voor een individueel babbeltje. Op dinsdag is daar geen tijd voor want om 19.30 u. wordt de eerste muzikale kandidaat, Birgit, naar de muziekschool gebracht. We wandelen samen naar de muziekschool tijdens de wandeling kunnen we altijd leuk babbelen. Ik ga terug om de volgende lichting te gaan halen. Ook Defin volgt piano en Abel volgt woord. Beide lessen starten om 20 u. Ik ga met Birgit terug naar het internaat en daarna is het de beurt om Defin weer te gaan halen. 20.30 u.: het laatste deel van de avond is ingegaan. In onze leefgroep wordt er elke avond naar ‘Thuis’ gekeken. Mathias is grote fan, Abel kijkt mee en we krijgen ook bezoek dat mee komt kijken: Niels en Sander van de Kameleon. Dorien van Ahadi komt ook geregeld mee kijken, maar deze week is ze ziek. 21 u.: tijd voor de eerste jongeren om te gaan slapen. Het slaapritueel wordt ingezet: tanden poetsen, pyjama aandoen, een babbeltje slaan en de oogjes gaan toe. De anderen kijken tv, werken op de computer of praten samen op de kamer. 21.30 u.: de volgende lichting gaat slapen, zelfde ritueel. 22 u.: de oudsten gaan naar bed. Zij doen dit zelfstandig, ze zijn daar oud genoeg voor. Alle oogjes toe en de avond zit erop. • Mini-Minirock • Bowling • Vrije activiteit Donderdag: Kookactiviteit of bibliotheek

Marjan Imbrechts

activiteiten Leuke en minder leuke iekles … gezelschapsspelen, muz , en wl bo n, ke ko : uk • Le lang. rsvergadering laatste show duurde te De n. re wa • Minder leuk: bewone s op sh rk k omdat er leuke wo • Mini-Minirock was leu Namiddagactiviteiten • De kookactiviteiten vind ik geweldig! De uitstappen zijn ook redelijk leuk. • Er is bijna geen activiteit dat niet leuk is! kt me leuk. se keer maar het lij ag te da rs ee Twee ijn m is et rd naar uit! H Taken • Ik kijk er heel ha

Iris/Prisma

Wat vinden de jongeren?

• Deze zijn op zich niet vervelend, maar leuk zij n ze nu ook weer niet. • Het valt best wel me e om taken te doen, ik vind het niet saai en ni et heel leuk.

rs en , wel 10 vinge p o t le , p o t g oortbewee ras dat zich v n e ss a lw o v en apart Regels Opvoeders ijn mening e m r a a n n ij pen. z lo e n . e k n u • Tof, z • Zijn OK en best belangrijk. le te n n e u ev ppen van h ijn allemaal z e Z f! o it e soms op de to k • Ik doe mijn best om me l zijn allemaa rs e d e o v p o e •D er aan te houden. Ze vallen goed mee. Huiswerk • Huiswerk is natuurlijk nooit leuk maar als je zo’n vast uur hebt zoals wij gaat dat toch beter. Thuis staat je Wii tijdens je huiswerk verl eidelijk te grijnzen.

groep Vrienden, andere jongeren in de leef en toe eens een praatje groep te zitten, want dan kun je af leef de in n • ’t Is tof om met je vriende ziek, PSP-spel …). de speelplaats wat moeilijk is (mu op dat en ton iets ar elka je kan doen of • Ik vind het een leuke groep!

Vrije momenten Ik vind vrije momenten leuk, maar vaak verveel ik me. Dat vervelen duurt wel niet lang wat er is altijd wel iemand die je wat wil tonen of een spelletje wil spelen. Muziekschool Heel leuk! Ik ben graag muzikaal bezig en het spelen op de piano blijft fantastisch. Plus- en minpunten Ik vind het voordeel aan het internaat dat je niet altijd zo lang op de bus moet zitten. Het nadeel: ik mis soms mijn mama en papa.

19


TOR

Fear Factor Wie is de dapperste onder ons? Wie durft er spinnen opeten? Wie heeft de minste angst? Wie wordt onze grote winnaar van ‘het loopbrug FEAR FACTOR SPEL’? Op een zonnige herfstwoensdag trokken de dappere ‘loopbruggers’ hun stoutste schoenen aan richting bos. Sidderend en bevend arriveerden ze aan het donkere bos en werden ze geblinddoekt.

De ‘loopbruggers’ werden door Adel en Lieve, de dappere spelleiding, het bos ingeloodst. Gilletjes en kreetjes alom en niet onderdoen voor elkaar, zo kennen we onze dappere loop-

bruggers. We arriveren in het diepe donkere hol en de blinddoeken gaan af. Opdracht 1 gaat van start: ”Camoufleer je, maak je zo onzichtbaar mogelijk”. Voorzichtig verspreiden ze zich en algauw veranderen ze in echte modderwezens en levende bomen. De ene opdracht volgt de andere op: een schijfje citroen eten, kippenhersentjes eten

gen (en de bomen niet omver lopen), een ballon opblazen tot hij stuk is, levende diertjes zoeken …

Wat zijn ze dapper, één voor één proberen ze de opdrachten en sommigen slagen er in ze helemaal tot een goed einde te brengen. Proberen ‘de loopbruggers’ de opdracht, dan krijgen ze een deel van de punten; slagen ze als eerste in de opdracht, dan krijgen ze de volledige punten. De punten rijzen de hoogte in en we zijn positief verrast door de durf en de gedrevenheid van de loopbruggers. Op het einde werden de punten geteld en Jan Vanhoof bleek de dapperste onder ons te zijn. Wat een glimlach, zijn dag kon niet meer stuk. Moe van al onze moed bijeen te verzamelen om de opdrachten te volbrengen, keerden we terug naar het instituut. Het mag gezegd worden, onze kinderen zijn echte durvers! Adelheid Rijk, loopbrug

(Bwa, dat is vies!), inktvis in inkt eten, kikkerdril eten (Wat leek die vermicelli zo goed op kikkerdril en wat ging de fantasie van de kinderen op hol), een touw geblinddoekt vol-


20

Verslag Gebruikersraad 18-10-11 1. Overlopen van het vorig verslag • Rob schenkt zijn brailleleesregel aan het MPI, waarvoor dank. • De linkerkant van de gang aan de hoofdingang is dikwijls wanordelijk waardoor blinde en slechtziende leerlingen vaak ergens tegenaan botsen. De directeur meldt dat er een mogelijke oplossing is om het midden van de gang met noppen te bekleden. • Ouders vroegen zich af of de persoonlijke spullen van de leerlingen verzekerd zijn tegen brand, diefstal, schade .... De directie bevestigt dat de persoonlijke spullen van de bewoners (leerlingen) niet verzekerd zijn in het MPI. Alleen bij brand zijn ze verzekerd via de brandpolis van de ouders in eerste instantie en in tweede instantie via de brandpolis van het MPI. Het BuSO heeft wel een All Risicopolis afgesloten voor het duurdere materiaal van de leerlingen, zoals laptops, brailleleesregel, enz die in een lijst zijn opgenomen. Het gaat hier wel om materiaal dat enkel dient voor schoolgebruik. 2. Verkiezingen Naar aanleiding van de herverkiezingen van de Gebruikersraad verwelkomen we een aantal nieuwe leden bij de Gebruikersraad. Het gaat hier om Nancy Van Meel (moeder van Jeroen Degreef - Prisma), Ann Croon (moeder van Stijn Demol - Prisma), Betty De Blay (moeder van Elien en Niels Ooghe - Zebra + Prisma) en Chris Macias Garcias (vader van Robin Macias Garcias - Zeepbel). Fabienne Van Bael (mama van Dylan Vandersypt). Jeannine Smets (mama van Eveline Spiessens - Iris) en Bart Renard (Papa van Karen en Matthias - Waterval) vernieuwen hun mandaat. 3. Jaarrekening 2010 De gebruikersraad overloopt de jaarrekening van 2010. Hieruit worden volgende conclusies getrokken: • Er is een tekort van € 17 110,35 (2009: overschot van € 89.485,40). De belangrijkste oorzaken zijn: • herstellingskosten • energiekosten • Belangrijk is ook dat het VAPH nog heel wat achterstallige betalingen moet uitbetalen. Het jaar 2008 en volgende moeten nog steeds afgerekend worden. Er is nog geen zicht op de uitbetalingen hiervan. • Bij de begroting van 2012 is er een overschot van € 41 207,16 voorzien. 4. Jaarverslag 2010 De gebruikersraad overloopt het jaarverslag. Dit jaarverslag is ook terug te vinden op de website van KIWoluwe. 5. Voorstel van vernieuwd Huishoudelijk Reglement van de Gebruikersraad Het vernieuwde huishoudelijk reglement wordt overlopen en besproken. Hier en daar zijn er kleine wijzigingen aangebracht doordat er een nieuwe regelgeving is. Het vernieuwde reglement wordt goedgekeurd door de Gebruikersraad. 6. Ouderparticipatie De maatschappelijk assistentes merken op dat er op infoavonden (rond vorming) weinig ouders komen opdagen. De ouders merken op dat er meer alleenstaande ouders en meer gezinnen met tweeverdieners zijn, waardoor het niet altijd gemakkelijk is om tijd vrij te maken om naar de infoavonden te komen. Er wordt geopperd om een praatcafé te koppelen aan een oudercontact omdat de ouders dan al naar school komen. Een ander voorstel is om een kennismakingsavond te organiseren in de leefgroep zelf zodat de ouders elkaar beter leren kennen. Belangrijk is vooral de aantrekkingskracht van het thema van de infoavond en de mogelijkheid om ervaringen uit te wisselen. Eventueel kunnen de leerlingen hierin betrokken worden.

21


7. Varia • Heel wat leerlingen vinden de vegetarische maaltijden niet zo lekker. De kok heeft minder ervaring met vegetarisch koken, maar krijgt ook niet altijd feedback van de leerlingen. Er wordt afgesproken dat als er ‘lekkere’ vegetarische gerechten geserveerd worden, dit wordt doorgegeven aan de kok. • Bij Prisma zijn er kleinere porties sinds er in de leefgroepen wordt gegeten. Er wordt afgesproken dat de oudere jongeren meer moeten meekrijgen naar de leefgroep, zodat de porties groot genoeg zijn. • De ouders vinden het behouden van het ‘kameruur’ bij de oudere jongeren van Prisma een goed systeem. Zo besteden de leerlingen meer tijd aan hun huiswerk. Dit punt zal zeker verder opgevolgd worden. • Tijdens de intake worden er door ouders dingen gezegd waarvan men veronderstelt dat die ook aan de leefgroep worden doorgegeven. Dit blijkt niet altijd te kloppen. De maatschappelijk assistentes zullen meer doorgeven. De ouders geven aan dat het heen- en weerschriftje wel goed loopt. • Wanneer word je als ouder verwittigd als je kind ziek is? In principe worden de ouders altijd verwittigd als hun kind ziek is. Wanneer het gaat om een besmettelijke ziekte of een ziekte van lange duur, dan komen de ouders hun kind ophalen. Wanneer het om een ziekte van korte duur gaat, dan kan de leerling op het internaat blijven. • Opvang van de kinderen bij de Schelp: als ouders hun kinderen ’s morgens brengen, is er slechts 1 opvoeder of leerkracht. Er is weinig communicatie met de opvoeder of de leerkracht. De kinderen (kleuters) moeten afgezet worden bij het hekje aan het speeltuig. Stap als ouder ook naar de mensen op de speelplaats om te signaleren dat je kind er is. • De Iris-jongeren merken op dat de gele lijnen op de trappen aan het BuSO-secretariaat naar de dovenspeelplaats niet geschilderd zijn. De directeur vraagt na of ze geschilderd kunnen worden. • Er wordt opgemerkt dat de speelplaats niet altijd even veilig is voor Iris-leerlingen. De veiligheid op de speelplaats wordt strikt opgevolgd door de opvoeders van de school.

Dank u Sinterklaasje voor de cheque van € 500 die het BuSO kreeg uit de handen van een enthousiaste ploeg van Defensie. Dit bedrag werd bijeengesprokkeld door vrijwilligers van het 1ste Regionaal centrum voor infrastructuur (kwartier Koningin Elisabeth). Zij organiseerden allerlei activiteiten zoals een spaghettiavond, marsepeinverkoop... Onze welgemeende dank hiervoor!

fotograaf Erik Bonckaert


22

LIEF EN LEED Nieuwelingen op onze planeet ✓ 06/10/11 ✓ 16/11/11 ✓ 09/10/11 ✓ 15/11/11 ✓ 21/11/11

LINA, dochtertje van Lies Renders (leerkracht BuBaO) JULIJA THERESA, dochtertje van Kris Van Lent (orthopedagoge BuBaO) LEX, zoontje van Isabelle Gossé (leerkracht BuSO) HANNELORE, dochtertje van Els Scholiers (GON-begeleidster T6) MONA en OSCAR, dochtertje en zoontje van Annemie Van Gijsel (GON-begeleidster g T7))

Onze overledenen ✓ 11/11/11 ✓ 29/11/11

Petrus Leemans, vader van Jos Leemans (kinesiste I/PRI) Rik Kerremans, vader van Mitzy Kerremans (receptioniste) Er zijn nog andere mensen die dierbaren verloren hebben, maar wiens naam we hier niet noemen. Ook met hen voelen we mee.

AGENDA BuBaO – Ri4 09/01/12-13/01/12 12/01/12 21/01/12 03/02/12 29/03/12 30/03/12

projectweek ‘Muziek’ alles met de bal winterfeest pedagogische studiedag kronkel-die-doe rapport

BuSO – IRIS – PRISMA 27/01/12 03/02/12 09/03/12 15/03/12 19/03/12 29/03/12 30/03/12

beloningsactiviteit pedagogische studiedag rapport periode 3 GIP 6KANp start periode grote toetsen schorsingsdag rapport T2

VOOR ALLE GEÏNTERESSEERDEN 26/12/11-06/01/12 20/02/12-24/02/12

kerstvakantie krokusvakantie

23


Een halve eeuw Na Nieuwjaar verdwijnen de oranje, witte busjes uit het dagelijks vervoer van onze kinderen. Deze worden vervangen door externe vervoermaatschappijen. Onze busjes blijven wel voor de ‘extramurosactiviteiten’ van de school en het Orthopedagogisch Centrum. Een stukje nostalgie Als zeer klein begonnen in de jaren 60 is het voertuigenpark van het Patronaat uitgegroeid in de jaren 80 tot een echte vervoermaatschappij. Door de speciale kleuren (oranje-wit) waren onze busjes van zeer ver herkenbaar. Zo was de leuze in die tijd: ‘Overal langs Vlaamse wegen komt men de busjes van Woluwe tegen!’ Alle chauffeurs waren op de één of andere manier verbonden aan het Instituut. Ze deden dat niet uit winstbejag maar vooral om de kinderen. Er waren toen trouwens geen begeleiders! Zo hadden ze allen een hechte band met de ouders en de kinderen van hun bus. Buiten de tas koffie of spek met eieren bij de eerste leerling, was ook elke rit een waar avontuur. Zo kon er onderweg bij de één of andere leerling halt gehouden worden omdat een mama pannenkoeken of wafels had gebakken voor de leerlingen. Toen de Franstalige leerlingen nog in Woluwe school liepen, reden onze busjes zelfs in de Borinage en het Pays de Charleroi. Ook daar werden we met open armen ontvangen. Als Vlamingen leerden we niet alleen Frans, maar wisten we na een paar ritten ook alles over de paardenkoersen (tiercé-quarté). Gelukkig zijn er nooit zware ongevallen gebeurd. Hier en daar was er soms blikschade. Zo was er eens een botsing met een ree; de bus had enkel een blutsje, maar het beest overleefde de crash niet. Onze kok Eddy heeft zich toen over dit beestje ontfermd. Lekker hoor! Stefaan en Ward zijn nu nog onze chauffeurs en zullen ook voor de externe maatschappij rijden. Alhoewel het niet meer is zoals vroeger omwille van het drukke verkeer, kwijten ze zich nog elke dag optimaal van hun taak. Een welgemeende dank daarvoor! Maar de ouders moeten hen niet missen, want ze blijven gewoon rijden, maar dan voor een andere werkgever. Firmin Seldeslachts

Financiële steun van CERA Onlangs heeft ons BuSO-team, GON T7-ASS, het geluk gehad een financiële steun te krijgen van Cera. Deze werd besteed aan materiaal dat onze begeleidingen vergemakkelijkt en aangenamer maakt zoals een USB-stick voor elke begeleider met alle nodige documenten en een Time Timer. Verder kochten we educatieve spelen en boeken, werkblaadjes, een notebook, een koptelefoon en vakliteratuur. Momenteel wordt het materiaal bestudeerd door onze verschillende werkgroepen. Op 15 december 2011 organiseren we voor ons team een materialenbeurs, waarbij we op een interactieve manier de inhoud en de mogelijkheden van ons nieuw materiaal beter leren kennen. Nadien wordt alles verzameld in een bibliotheekkast en zal het ook kunnen uitgeleend worden. We danken Cera voor de steun aan ons project.

Lieve Petit-Jean


24

Campustijdschrift KONINKLIJK INSTITUUT WOLUWE. K i OORD. IRIS PRISMA Ri4 TOR DRIEMAANDELJKS

Recommend Documents