Campustijdschrift KONINKLIJK INSTITUUT WOLUWE
Ki
OORD
Z AL I G IRIS PRISMA
P A S E N
Ri4 TOR
maart 2011 – nr 18 DRIEMAANDELJKS
COLOFON IN DIT NUMMER 3 4 6 7 8 9 10 15 19 20 22
Ki
UWE
TITUUT WOL
INKLIJK INS
schrift KON
Campustijd
OORD cover: activiteit leefgroep Ahadi
Voor-Kiwoord Symposium 175 j. K.I.W. Donderdag veggiedag Een nieuwe preventieadviseur
Z A L I G IRIS
P A S E N
PRISMA Ri4
nr 18 2011 – ELJK S maart EMA AND DRI
TOR
Jongeren, internet en gaming Zeg ons eens … Activiteiten Iris/Prisma Activiteiten Ri4 Activiteiten TOR Verslag Gebruikersraad 1/2/11
Redactieraad Marc Brans, Lut Devroede, Noortje Janssens, Piet Ketele, Jos Leemans, Stefan Torrekens, Geert Van Daele, Lieven Van Langenhoven, Mieke Van Loo, Peter Van Mossevelde
Hoofdredacteur
Afscheid Pascal Goossens
Lut Devroede, Jos Leemans, Noortje Janssens
Uitnodiging Lentefeest
Eindredactie
23 Lief en leed Agenda
24 Nieuwe studierichting Onze sponsors
Noortje Janssens
Redactiesecretariaat
[email protected] (voor het insturen van teksten)
Foto’s en tekeningen Heide Bartholomees, Valerie Bellen, Joppe Frateur, Marie Geuens, Jos Leemans, leerkrachten BuBaO en BuSO, Gretel Pardon, Geert Van Daele, Marlies Vandewynckel, Lieven Van Langenhoven, Eva Vlemincks, Simon Winnepenninckx
Verantwoordelijke uitgever Piet Ketele
Opmaak en druk Drukkerij De Ridder Stationsstraat 36 1745 Opwijk
Contactgevens:
Met de steun van ✓ Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap ✓ Vlaamse Gemeenschapscommissie directie Welzijn en Gezondheid ✓ Patronaat van het Koninklijk Instituut Woluwe.
maart 2011 - nr 18
2
Koninklijk Instituut Woluwe Georges Henrilaan 278 1200 Sint-Lambrechts-Woluwe Tel. 02/735.40.85 • Fax 02/733.24.63
[email protected] K i WOORD verschijnt vier maal per jaar en is gratis voor alle bewoners en personeelsleden van de campus Koninklijk Instituut Woluwe. Oplage: 550 exemplaren Webversie: www.kiwoluwe.org De website is ook toegankelijk voor blinden.
VOOR-K i WOORD Beste lezer ‘Is het koud in maart, dan nadert de lente met een vaart.’
Gedaan met de verkleumde handjes op de speelplaats. Gedaan met de paarse wangen en de druipneuzen van fietsende collega’s. Gedaan met de wolkjes adem in de vroege ochtend aan de bushalte. Gedaan met bevroren tenen op een krakend wit perron. Mutsen, sjaals, fleecedekens, ijskrabbers, sneeuwschoppen, kersenpitkussentjes, hoestsiroop … Weg ermee! Het is weer lente. De bomen krijgen blaadjes, en de blaadjes worden bom bomen. en lammetj De vogels leggen eitjes, en de schapen krijgen lammetjes. leen nog aachter de ruit, en verjaagt de sombere monDe zon geeft warmte op je huid, voorlopig alleen op opstake stertjes in je hoofd die in donkere dagen de kop opstaken. Wat een goed gevoel om de buitenwereld weer in het licht te zien voor en na de dagtaak. Nieuwe energie stroomt door je ledematen. Nekpijn, lumbago, stramme knieën … één remedie: bewegen. We maken (weer eens) goede voornemens en fietsen al de winterkilootjes er weer af, want in de vitrines lonkt de lentemode. De wereld krijgt weer kleur. Je kan niet anders dan vrolijk worden van al die lentekriebels. En al die kriebels werden krabbels de voorbije weken. Nog nooit kregen we zoveel artikels binnen op de redactie. Fantastisch van jullie! En wij blij! Al was het dit keer een heel gepuzzel om al die schrijfsels en foto’s en strips een plaatsje in dit boekje te geven. Maar het is gelukt, het ei is uitgebroed en het resultaat is een goed gevuld paasnummer. Hier volgt de gebruiksaanwijzing: zet je in een luie zetel, met een mandje paaseitjes binnen handbereik, en dan lezen maar… Er zijn interessante artikels geschreven door interessante mensen: verslag van sympo hett symposium, veggiedag, internet en jongeren, de vastenacties, info over nieuwe gezichten, en de gebruikersraad. gebruik Leuke artikels geschreven door leuke mensen met verhalen uit de klas en de leefroepen. Ee groepen. Een strip en mooie foto’s gemaakt door onze artistieke mensen. ezo, begin er maar aan, veel leesplezier, en ... niet teveel paaseitjes hé! Ziezo,
Jos Leemans
3
maart 2011 - nr 18
Symposium 175 jaar K.I. Woluwe
175
Probleemgedrag in een context van complexe zorg- en onderwijsvragen Provinciehuis Leuven - 4 februari 2011 Net naast het stationsgebouw van Leuven staat het imposante gebouw van de provincie Vlaams-Brabant. De meeste personeelsleden kiezen gelukkig voor het openbaar vervoer. Meer dan 200 medewerkers van het K.I Woluwe worden er met een kopje koffie onthaald op deze boeiende studiedag rond het thema dat hen iedere dag bezighoudt. We verzamelen om 9.30 u. stipt in het auditorium. We voelen ons terug even student, maar dan wel met veel meer luxe omringd: het kunstzinnige interieur, de vergaderzaaltjes, de prachtige raadzaal, de perszaal, enz.
Organisator Peter Lemmens sluit met dit symposium de evenementen rond ons 175-jarig bestaan af in stijl! Met een korte inleiding schetst algemeen directeur Piet Ketele het thema van de dag: in de voormiddag hopen we van beide sprekers nieuwe inzichten te krijgen om onze visie en handelen bij problematisch gedrag te evalueren en zo nodig bij te sturen. In de namiddag worden we in twee workshops ingedeeld om het thema verder te exploreren. De eerste gastspreker, Dirk Deboutte, is als kinderen jeugdpsychiater verbonden aan de universiteiten van Antwerpen en Gent. Deze academicus weet met zijn boodschap het publiek onmiddellijk te boeien en laat ons zweten met begrippen als ‘prevalentie, risicofactoren, delinquentie, psychopathologie, genetische kwetsbaarheid en contextfactoren’. Meteen wees hij op een hardnekkig misverstand: de kerntaken van het buitengewoon onderwijs zijn niet dezelfde als die van de hulpverlening. Onderwijsmensen zijn specialisten in het aanbieden van didactische leerprocessen, leerkrachten zijn niet opgeleid om leerlingen therapeutisch te behandelen. Bovendien is het een kleine groep van jongeren die voor 75 % van de delicten instaan. Dit maakt de zorg voor deze doelgroep tot een brede maatschappelijke opdracht. Met een kritische blik overloopt Deboutte het gespecialiseerde hulpaanbod en het vaak magere effect ervan. Zelfs na behandeling in gespecialiseerde settings blijft de psychopathologie bij 66% van de cliënten aanwezig. Vaak zien we een aanpak die te klinisch of te gespecialiseerd is opgezet. De effectiviteit van bijzondere interventies moet beter worden geëvalueerd, wat betekent dat binnen onze maatschappij blijven de voornaamste opvoedingsplekken het gezin en het onderwijs. Daar bieden zich de kansen om vaardigheden te ontwikkelen rond bijvoorbeeld agressiecontrole. De spreker focust graag in op behandelingen of therapievormen waarbij sterker wordt gewerkt met de betrokken leerling zijn sociaal netwerk,
maart 2011 - nr 18
4
‘de zogenaamde netwerktafels’. Positieve resultaten groeien wanneer we vertrekken vanuit de betrokkenheid en acceptatie van ouders en kind. Deboutte brengt zijn praktijkervaring in: het is ontzettend belangrijk om kinderen een veilige en stimulerende omgeving te bieden. Laten we de ouders versterken in hun pogingen om houvast te krijgen in moeilijke situaties, ouderschapsbekwaamheid versterken: het rendeert in alle opzichten en is kosteneffectief. Niet het zoveelste verhaal van de experts. Wat zijn de aanwezige vaardigheden of sterktes, kunnen we van hieruit een positieve evolutie opbouwen? Het is moeilijk om zo open met ouders en kinderen te praten. Heel wat hulpverleners moeten hun zienswijze en aanpak bijsturen. Ook wij kunnen hieruit lessen trekken. We zijn samen bezig. We voegen er iets aan toe. Johan Deklerck, de tweede spreker, is verbonden als criminoloog aan de katholieke Universiteit van Leuven, kwestie van de kerk in het midden te houden. Hij start met een concrete casus en hij nodigt ons spontaan uit om te reageren. Meteen ontplooien zich diverse wijzen of niveaus om probleemgedrag aan te pakken. Eerst schetst Deklerck probleemgedrag in een ontwikkelingsperspectief bij kinderen en jongeren waarbinnen de puberteit een belangrijke periode vormt. Kinderen oefenen al heel vlug in sociale vaardigheden. Incidenten of conflicten komen er sowieso. Kinderen vormen zich een identiteit of zelfbeeld die man of vrouw gebonden is. Meisjes maken anders ruzie. Een kleine groep jongeren ontwikkelen een diepere vorm van existentiele gekwetstheid (10-20 %). Jongeren ontwikkelen zich dan vanuit een gebrek aan fundamenteel basisvertrouwen. Ze vinden onvoldoende houvast om op te bouwen. ‘Hou jij van mij?’ Indringende ervaringen blijven onverwerkt sudderen. De professor gebruikt het begrip ‘mentale gijzeling’. Elke mens heeft existentieel recht op liefde, warmte, geborgenheid. Als dit niet wordt vervuld, ontstaan vormen van destructief recht. Ik mag dus kwaad zijn en destructief. Deze gevoelsdynamiek richt zich op ouders, familie, significante derden …, maar kan
zich uitbreiden naar andere derden. Internaliserend probleemgedrag vind je vaker bij meisjes (depressies, vormen van zelfhaat), het meer in het oog springende externaliserend probleemgedrag (vechten, vernielen) stellen we eerder vast bij jongens. Het grootste deel van de uiteenzetting behandelt Deklerck de theorie van de preventiepiramide: voor beleidsmensen een referentiekader en een zeer handig instrument om de eigen organisatie kritisch te beoordelen. Veelal laten we ons te sterk leiden door de afzonderlijke incidenten of problemen (‘de brandjes’) die we elke dag meemaken. Veel doeltreffender is het om minstens zoveel energie te steken in het ontwikkelen van een breed opgezet preventiebeleid. In hoeverre ontwikkelen we binnen een internaatswerking of school een coherent beleid om positief gedrag zoveel mogelijk te stimuleren? De spreker pleit niet voor het afschaffen van een duidelijk sanctiebeleid, maar het loont als positieve succesverhalen de sfeer in de werking volle aandacht krijgen. Johan Deklerck kiest resoluut voor een integrale benadering zodat vanuit vijf verschillende actieniveaus problemen worden benaderd. Preventie moet niet alleen criminaliteit verhinderen, maar moet daarnaast steeds gericht blijven op haar uiteindelijke doel, het welzijn en de kwaliteit van samenleven. Preventiemaatregelen mogen het samenleven niet verzieken of belasten. Kortom, preventie dient positief georiënteerd te zijn. Preventiemaatregelen met een uitsluitend probleemgericht karakter werken vaak het tegendeel in de hand. Onze grootste aandacht moet gaan naar het stimuleren van een algemeen positief leefklimaat in de organisatie waardoor kinderen en jongeren zich goed voelen, op een spontane wijze teamspirit ontwikkelen, zich niet vervelen, gehoord worden en erkenning krijgen. Een gerichter curatief optreden kan uiteraard noodzakelijk zijn: een leerling die permanent de orde verstoort kan, bijvoorbeeld, eerder geholpen worden met een individueel traject. Specifieke preventiemaatregelen kunnen overwogen worden: camerabeveiliging, gedragskaarten, rechtlijnig straffen, een antipestprotocol, agressietraining, degelijke verlichting, enz. Zelfs de invloed van de bredere maatschappelijke context mag niet onderschat worden: politieke keuzes, culturele stromingen, het postmodernisme, individualisme, technologische ontwikkelingen, enz. Het is belangrijk om te zorgen voor een goede registratie van de incidenten om dan bewust na te denken over de noodzakelijke maatregelen op het juiste interventieniveau: meer algemeen inwerken op het algemene leeren leefklimaat, of eerder kiezen voor een gerichte probleemaanpak.
Na de broodjeslunch werd de grote groep ingedeeld in diverse workshops volgens interesse of voorkeur. Ik stel voor dat we enkele indrukken van de gespreksleiders weergeven. Marc Brans Algemeen directeur KI Woluwe BuSO.
Grenzen stellen bij probleemgedrag voor jongeren in het secundair: mogelijkheden en valkuilen. Kim Lerouge en Martijn Vangodtsenhoven. De moraal van het verhaal is dat kinderen en jongeren in een sfeer van positieve betrokkenheid grenzen zoals afspraken en regels nodig hebben voor hun ontwikkeling. Grenzen zijn als de oevers van een rivier die noodzakelijk zijn voor het in goede banen leiden ervan. Zonder het stellen van monitoring en grenzen krijg je aanzienlijk meer gedragsproblemen. Gedragsproblemen en hechtingsstoornissen. Prof. Bosmans en moderator Liesbeth Adriaensen. Wat te doen als het emmertje overloopt? Casusbespreking voor lagere schoolkinderen met autisme. Kris Van Lent. Ontwikkeling van probleemgedrag bij jongeren met een visuele beperking. Toepassingen vanuit de invalshoeken zorg en onderwijs. Dirk De Geyter Over gedrag en rolmodellen. Hoe omgaan met peer- leren in een kleine, zeer divers samengestelde groep dove en slechthorende kinderen. Katrien Timmerman. Herstelbemiddeling na agressieconflict. Katty Eylenbosch en Riet Ysebaert. Herstelbemiddeling betekent voor een school conflictoplossing of een herstel vanuit een pedagogische invalshoek én, belangrijk in samenwerking met alle betrokken partijen.
5
maart 2011 - nr 18
Donderdag veggiedag Dit schooljaar zijn we van start gegaan met vegetarische maaltijden op donderdag omdat dit past in het gezondheidsbeleid van onze school. Donderdag veggiedag is een hele uitdaging voor onze kok, Philippe. Een dagje geen vlees of vis is gezond voor uw kind. In België eten we te veel dierlijke producten en te weinig groenten en fruit. Dit voedingspatroon verhoogt het risico op hart- en vaatziekten, sommige kankers, suikerziekte en overgewicht. Deelnemen aan Donderdag veggiedag leert uw kind kennis maken met nieuwe, gezonde producten en nieuwe smaken. Uw kind legt zo de basis voor een gezond en gevarieerd voedingspatroon voor de rest van zijn of haar leven. Een dagje veggie is ook gezond voor onze planeet. Veeteelt is namelijk één van de top drie oorzaken van elk milieuprobleem (opwarming van de aarde, ontbossing, watervervuiling, verzuring …). Door te kiezen voor Donderdag Veggiedag vermindert onze ecologische voetafdruk en bouwen we mee aan een klimaatvriendelijke school. Uit rondvraag blijkt dat de leerlingen het wel goed vinden om ‘samen iets te doen voor het milieu’. De meesten vinden het ook ‘goed voor de dieren’. Voor de meerderheid van de leerlingen is vegetarisch eten nieuw, waardoor het voor hen een “rare” smaak heeft. Hun smaakpapillen hebben een voorkeur voor de keuken van thuis: wat de pot thuis schaft, vind je nergens anders ... Toppers zijn alvast de pasta met groentesaus, het Indische eten en de loempia en rijst met zoetzure saus. De vegetarische groenteburgers rekenen op minder supporters. Onze ‘altijdvegetarische leerlingen’ deden het voorstel om ook eens burgers met tofu, quorn, seitan (de echte vleesvervangers) aan bod te laten komen. Deze vervangproducten lijken meer op ‘vlees’, wat onze vleeseters de vegetarische hamburger noemen. Andere voorstellen die aan bod kwamen: een vegetarische pizza, koude slaatjes, kaasgerechten ... Het is niet evident om voor iedereen elke dag opnieuw een heerlijke maaltijd te bereiden. Donderdag veggiedag is een goed initiatief. Het is aan iedereen om zijn steentje bij de dragen: voor jezelf, voor de dieren, voor het milieu. Marlies Vandewynckel en Sylvie Van Vreckom
maart 2011 - nr 18
6
Een ‘nieuwe’ preventieadviseur… Mijn naam is Patrick Roeland en op 1 januari 2011 nam ik de taak van Eddy Debontridder over als preventieadviseur van het MPI. Aangezien ik die functie al een paar jaar vervul in BuBaO en BuSO ben ik als gezicht geen onbekende in de school. Als gezicht, want aangezien ik maar 1 dag per week op het OC aanwezig was en voor een groot deel een job heb met taken die niet zo opvallen kennen de meesten me slechts als een voorbijganger. Dit schooljaar heb ik door omstandigheden het geluk wat meer, en ook in andere hoedanigheden, op de campus aanwezig te kunnen zijn. Daardoor vermeerderen de contacten en leer ik meer collega’s en hun taken van dichterbij kennen. Nu werk ik ook anderhalve dag op het MPI. Momenteel is mijn bureau in de brailledrukkerij. Vroeger ging het in de preventie om veiligheid, een technische kwestie, en dat lijkt een ‘ver-vanmijn-bed-show’ voor velen. Ondertussen gaat het al jaren, en steeds meer, om preventie omtrent welzijn (dankzij een vrouwelijke minister), en steeds meer ook om de mensgerichte, psychosociale aspecten van het personeel op het werk. Als we ons goed voelen, renderen we beter. Ik heb naast mijn technische opleiding ook een algemeen menselijk ontwikkeling kunnen doormaken en besef ten volle hoe belangrijk deze evolutie naar welzijn is. De mensen die meegewerkt hebben aan de risicoanalyse vanuit het personeel hebben kunnen inzien dat preventie te maken heeft met heel wat psychosociale aspecten van ons werk en dat dit samenhangt met technische uitrusting, werkorganisatie en -relaties. Het is een hele evolutie geweest. Eerst technisch: hoe voorkom je ongevallen? Het heette toen ‘voorkoming’ en ‘voorkomingsbeleid’. En hoe bouw je dat structureel in je bedrijf op? Er waren veel weerstanden in die tijd: wat heeft dat met beleid, en zeker met onderwijs en opvoeding te maken? Vanuit de industriele zorg werd deze interessante methode stilaan overgenomen voor milieuzorg, later ook voor kwaliteit, en … Op de studiedag onlangs heb ik dan ook met veel genoegen gehoord dat preventietechniek tot in opleiding en opvoeding is doorgedrongen, ja er zelfs een
‘hot item’ is. En hoewel dit laatste meer op het terrein ligt van de leerkrachten en opvoeders wil ik vanuit mijn ervaring daaraan meewerken, want het is ons werk en brengt naast de aangename momenten ook spanningen en stress en … mee, en die beïnvloeden ons welzijn, onze samenwerking, ons samen opvoeden … Preventie hoort niet alleen bij het werk. In mijn eigen leven heb ik stilaan geleerd die methode ook toe te passen op de dingen van elke dag. Je kan, en ik spreek uit ervaring, die ‘levenshouding’ met goed gevolg overal en dus ook in je privéleven gebruiken. Preventie of problemen voorkomen is nuttig voor elk aspect van het leven. Preventie maakt je wel een ding duidelijk: je kan het niet alleen. Onze wereld en ons leven zijn immers te complex om er alles van te kennen. Expert kan je maar zijn in een of hoogstens een paar dingen. Om het geheel degelijk te organiseren moet je ‘verschillende’ mensen hebben of er minstens naar luisteren: specialisten en generalisten, technici en ‘menskundigen’… We zijn allemaal verschillend en van elk kunnen we iets leren, maar het is pas samen dat we veel kunnen. Vandaar ook mijn wens, dat we er mogen in slagen zo goed mogelijk samen te werken. Patrick Roeland
7
maart 2011 - nr 18
Jongeren, internet en gaming De lezing over ‘Jongeren, internet en gaming’ van 11 februari 2011 had als kern de leerrijke vraag “Wie weet er wat MOKM betekent?” Het antwoord op deze vraag en een overzicht van de lezing vindt u in onderstaand artikel Heidi Vandenbosch, professor in de communicatiewetenschappen aan de UA leidde ons door haar onderzoeksresultaten. Op de vraag waarom jongeren internetten kregen we een antwoord: • Plezier van netwerken, “constant contact” met leeftijdsgenoten (bv. MSN), behoren tot groep en tot jongeren(sub)cultuur (bv. eigen taal) • Belang van zelfexpressie, identiteit (bv. profiel op Myspace, Netlog, Facebook, Noxa …) • Verlangen naar privacy, onttrekken aan ouderlijke controle • Fascinatie voor ‘volwassenenthema’s’: seks, geweld … • Flirten met ‘grenzen’, experimenteren
Vervolgens kregen we een overzicht van de voor- en nadelen van games. Positieve effecten zijn: • Verhoging van oog-brein-hand coördinatie (cfr. chirurgen) • Probleemoplossend denken, strategie-ontwikkeling, creativiteit, samenwerken met anderen, doorzettings vermogen • Begrijpen van interne logica van software, omgaan met grote hoeveelheid data (verhoogde kennis ICT)
Bovendien mochten we terugblikken in de tijd en kregen we een mooi overzicht van de evolutie in ‘Gamingland’ aan de hand van beeldmateriaal, hetgeen voor enige hilariteit zorgde. Als ouder herinnert u zich misschien ook wel het spelletje PONG uit de begin 70er jaren?
Wat kan u als ouder doen? De volgende tips geven we u nog graag mee: 1) ‘Aanvaarden’ dat internet en games een belangrijke plaats innemen in het leven van jongeren. 2) ‘Mediëren’: a) beperken in tijd en op inhoud, hulpmiddelen gebruiken zoals: filters, PEGI-classificatiesysteem voor games, … b) actief: praten met jongeren over internet en games, advies geven, betrokkenheid tonen c) samen op de PC: co-playing / co-surfing d) PC zichtbaar opstellen vb in leefkamer 3) Balans zoeken tussen beschermen en verantwoordelijkheid bijbrengen/vertrouwen
Deze boeiende uiteenzetting bracht voor ouders en begeleiders toch enige nuances in de vaak onheilspellende berichten die ons vaak via de pers bereiken betreffende internetgebruik/gaming. Bij slechts een zeer klein percentage van onze jongeren (2 %) kunnen we spreken van gameverslaving. In de ‘gamesector’ is men ook heel erg bezig met het ontwikkelen van educatief materiaal rond cyberpesten om ouders en begeleiders te ondersteunen in de aanpak van dit probleem.
Ten slotte geven we u nog even de betekenis van de afkorting ‘MOKM’ mee: ‘Mijn Ouders Kijken Mee’. Zo weet u als u de volgende keer stiekem probeert te kijken naar het scherm van zoon/dochterlief wat hij/zij daarmee wil zeggen. Valerie Bellen
maart 2011 - nr 18
8
“Zeg ons eens: Waar gaat ons geld naartoe?” Caraes is de ngo voor ontwikkelingssamenwerking van de Broeders van Liefde. Ze ondersteunt een 70-tal projecten in het Zuiden en is in meer dan 17 ontwikkelingslanden actief. Ieder jaar opnieuw steunen ook wij één van de vele projecten. We geven jullie graag een overzicht en het resultaat van de actie ‘Smile Simalia 2009’. Echt de moeite waard!
Simalia: één van de vele arme dorpjes in Oost India, onderontwikkeld, kasteloze mensen die in extreme armoede leven. Gratis onderwijs staat in de grondwet, maar de kinderen werken in steengroeven.
Br. Ranjit tekent een plan uit om een volwaardige basisschool te bouwen. Hij wil wijsheid en licht brengen in het dorp, kinderen doen inpikken op de groeiende welvaart in India. Onderwijs is daarvoor de sleutel. Januari 2009: de Broeders van Liefde lanceren de actie: ‘Smile Simalia’ om dit schoolproject te sponsoren. De totale opbrengst was: € 163 912 Het K.I.W. verzamelde € 1193,38 € 153 742 ging rechtstreeks naar Simalia in India 6,2 % ging naar kosten, fondsenwerving en educatie
Ongelooflijk, maar waar! Op enkele maanden tijd!
Dit zijn enkele woorden uit de dankbrief van Br. Ranjit: “Beste Smile Simalia vrienden. Vooreerst een Indische groet “Namaste” vanwege mijn Indische medebroeders en de 150 kindjes van onze school in Simalia … De vragen van onze Indische kindjes, en hun roepen naar vrede, gerechtigheid, onderwijs, gelijke kansen hebben jullie ten volle aangevoeld en begrepen. Noord en Zuid hebben de handen naar elkaar uitgestoken. Alleen de cultuur van de liefde heeft dit mogelijk gemaakt. Ja, dankbaarheid is het geheugen van het hart en dat is nu van toepassing. Een heel speciaal gevoel, dat deze school gebouwd is geworden door zovele mensen uit Vlaanderen. Op 28 januari werd de nieuwe school ingezegend en geopend. Op de gedenksteen zal blijvend te lezen zijn: Donated by South Action Caraes ‘Smile Simalia’ Belgium 2009”
9
maart 2011 - nr 18
Iris/Prisma
Solidariteitsdag BuSO sensibilisatie - educatie Dit schooljaar stond de solidariteitsdag in het teken van Rwandese kinderen met een handicap. Opnieuw volgden de personeelsleden en leerlingen enkele boeiende workshops. Een overzicht: Een Rw andese kaps geduld graag … ter op bezoe k. Even vlechtje Straks s s en ee n Afrika howtime met anse ou tfit.
in klei. ns dorp a a ik r f Een A
Geboeid door het verhaal van Laura …
... die ons bov endien teerde o trakp een sp ecial ac t.
Djem bés k onde niet n ontb reken !
. Mmmm ..
En dan waren er nog … de uitgebreide Rwandese groet, een terugblik op de actie van vorig jaar, de film over Ezira en Jacqueline, de prachtige schilderijen, de Waka waka-dans, interessante powerpointpresentaties, een workshop in het Afrikamuseum in Tervuren, een bezoek aan de Matongéwijk …
Komt die voetbal er nu aan of niet?
Bedankt voor zoveel enthousiasme!
Leren doe je niet enkel binnen de schoolmuren. Een greep uit de activiteiten van Iris en Prisma
Money, money, money … Op donderdagnamiddag 27 januari zijn Logistiek 2 en Receptiemedewerker 1 naar het museum van de Nationale Bank geweest Het museum was makkelijk te bereiken (5 min. van het Centraal station) en heel groot. De vriendelijke gids heeft ons veel bijgeleerd over geld. De uitleg ging bijvoorbeeld over het ontstaan van geld, over ruilhandel, over verschillende munten en bankbiljetten, over de EU, enz. Het was interessant, omdat we aan veel dingen mochten voelen. Een leuke uitstap in het kader van het vak GASV! Illya, Melissa, Joke, Hiba (REC 1) Melissa, Michael (LOG 2)
maart 2011 - nr 18
10
Op woensdag 19 januari gingen we met de leefgroep oceaan naar het autosalon. Na het eten vertrokken we naar de metro. Eens aangekomen moesten we niet lang wachten om binnen te gaan, want er stond nauwelijks een file. Eens binnengekomen gingen we even eens langs bij de motorstand. We trokken verschillende foto’s en enkele konden het niet laten om even op een motor te gaan zitten. Eens de motors voorbij, gingen we de eerste auto’s tegemoet. Dat was wel een ‘wauw-gevoel’ voor sommige jongeren. Natuurlijk konden we het niet laten om even in sommige auto’s te gaan zitten. Sommige vonden we maar niets, maar andere waren echt wel top. Jammer genoeg konden we niet in alle auto’s, want we hadden te weinig tijd. Het was leuk om ook alle nieuwe modellen te zien, daar hebben we echt van genoten. We hebben zoveel stands gezien dat ik ze hier zelfs niet kan opsommen. Bij sommige stands hadden we ook de kans om posters te vragen. Zo hebben we bijna allemaal een mooie poster om boven ons bed te hangen natuurlijk! Na een tijdje hadden we nu eenmaal te weinig tijd en moesten we ons al een beetje naar de uitgang begeven. Spijtig van die korte tijd, maar we hebben er zeker van genoten. Zeker voor herhaling vatbaar!
Iris/Prisma
Echt rijplezier begint hier
Stijn Demol - Leefgroep Oceaan
Bezoek aan Cola We gingen op dinsdag 1 februari naar The Coca Cola Company. Met busje, met leerkrachten, met leerlingen. En ikzelf mocht natuurlijk ook mee! Het werd een busreis van een halfuur, maar ik moest spontaan denken dat de les Aardrijkskunde dat uur normaal gepland was. Een verkwikkende gedachte en ik werd al rap nog vrolijker toen we aankwamen. Die serene en rustgevende sfeer, niet echt normaal voor een fabriek ... Niet normaal voor een onderneming. Dat dit een zeer menselijke fabriek is, verbaasde me dan ook niet. Zo open voor ons, voor het publiek. We kregen er dadelijk een drankje en werden daarna, met het drankje comfortabel in de hand, ingelicht over de rijke, speciale en toch ook wonderlijke geschiedenis van Coca Cola. Dan volgde een informatieve quiz. Mevrouw Gielen liet zich gelden, met een verpletterende eindwinst tot gevolg. En trots dat ze was! Ze moest een voorbeeld voor ons zijn, had ze wellicht gedacht.
men? Ja, want Coca Cola is hier zeer fier op! Alles gebeurt in goede werkomstandigheden en met belang voor het individu, de werknemer. We kregen een soort audiogids, we zagen zeer interessante machines en speciale mechanismen om flesjes te vullen en te reinigen. En ja, ook de dopjes die op de flesjes gezet of eraf gehaald werden, mochten we bekijken! Tot slot gingen we onze spullen halen, want de terugreis zou spoedig beginnen. Maar alvorens op de bus te stappen, kregen we nog een drankje van Coca Cola: zoet, zuur of bitter; ieder naar zijn smaak en keuze. Dit hadden we immers nodig, zo konden we letterlijk nagenieten van deze leerrijke uitstap. Willem Konings, 4 Eco
En het productieproces, zou dat er ook zo aanko-
11
maart 2011 - nr 18
Iris/Prisma
Met een beker naar huis Torbal* is de balsport voor blinden en slechtzienden. Charlotte vertelt u over haar hoogtepunt in haar nog jonge torbalcarrière. Drie jaar geleden begon ik te torballen, en toen kon ik alleen maar dromen over wat ik het laatste weekend van oktober kon meemaken. Toen ging ik met de dameskampioenenploeg van de Torbalclub VIGE Mol naar het WK Torbal voor landenteams in Teramo (Italië). Torbal is een balsport voor blinden en slechtzienden die tot in de verste uithoek van Europa bekend is. Ook zienden mogen eraan meedoen, maar dat is voor grote kampioenschappen helaas niet het geval. Het gehoor is hier heel belangrijk omdat de spelers op het veld een afgeplakte skibril dragen zodat ze niets meer kunnen zien. We vertrokken op vrijdag 29 oktober, vroeg in de ochtend, met de trein naar Charleroi-Zuid waar we iets na de middag het vliegtuig naar Rome namen. De vlucht had een anderhalf uur vertraging dus we kwamen iets later dan gepland aan in Rome waar we met een busje werden opgehaald dat ons naar het hotel bracht. Toen we in het hotel aankwamen, moesten we eerst naar de medische controle. Daarna kregen we in het hotel nog informatie over het weekend, was er een diner en daarna begaven we ons naar de kamers om voor de volgende dag goed uitgerust te zijn, want dan werd het menens … Zaterdag 30 oktober, 1ste speeldag voor de ploeg en er stonden vandaag 6 wedstrijden op het programma. De matchen waren iets later dan normaal begonnen, omdat er vertraging was met de bus. Onze eerste match was tegen Vorarlberg en we hadden die match helaas al verloren met 0-3. Deze ploeg staat bekend als een heel goed team, dus we waren er niet echt van aangedaan dat ze ons verslagen hadden. De tweede match tegen Paris hadden we ook verloren en deze keer met 4-7. In de loop van de wedstrijd geraakte ik gekwetst waardoor ik bijna een volledige 1ste helft uit het spel lag en mijn ploeggenoten even met twee verder speelden. Gelukkig beterde het vlug met mij en kon ik in de 2de helft weer invallen, maar het was niet meer in te halen. Voor de rest van de speeldag wonnen we al onze matchen met 6-2 tegen St. Pauli, 5-0 tegen Bolzano, 5-2 tegen Politiers en onze beste match van de dag: 11-2 tegen Roma. We waren er nu al zeker van dat we in de halve finales zouden zitten en iedereen was daar al enorm blij mee. ’s Avonds maakten we na het diner een avondwandeling op het strand en gingen we even dicht bij de zee, maar het leek ons toch iets te koud om erin te gaan. De dag daarna hadden we nog één wedstrijd te spelen in de beslissende match voor de eindrangschikking, en daar hing er vanaf hoeveelste we zouden eindigen in de rangschikking. Als we die match zouden verliezen moesten we het in de halve finale opnemen tegen Vorarlberg, en als we die match wonnen waren we ze-
maart 2011 - nr 18
12
ker 3de in de rangschikking en moesten we het terug opnemen tegen Paris in de halve finale. We speelden toch nog gelijk met 2-2 en dat was tegen Wien. We eindigden toch nog 3de omdat we een beter doelsaldo hadden dan Poltiers. Alle speelsters werden volledig klaargestoomd voor de halve finale: er werd een stevige opwarming gegeven door de voorzitter en hij zorgde ook voor de kine. In de halve finale namen we het, zoals verwacht, terug op tegen Paris, maar ook deze keer trokken ze aan het langste eind en versloegen ze ons met 7-2. Ik vond het heel jammer dat de finale voor mij een droom zou blijven, maar het was gelukkig nog niet helemaal gedaan, want we konden ook nog spelen voor de 3de plaats. We namen het in de kleine finale op tegen Politiers en voor de laatste keer haalde iedereen alles uit de kast om zich volledig te geven. Ze konden niet tegen ons op, want we versloegen ze met 6-1 en de 3de plaats was binnen! De twee eerste goals van die match kwamen van mij en daar was ikzelf ook heel tevreden mee. De dag daarvoor had ik 4x gescoord en dat had ik ook niet verwacht. ’s Avonds was er een receptie aan de bar in het hotel, gevolgd met een 5-gangen menu galadiner. Rond 23.30 u. kregen we pas het dessert en iets na middernacht begonnen ze met de prijsuitreikingen. Elke speelster van het team kreeg een medaille, fles wijn, een doos pasta en verschillende snoepjes. Als ploeg kregen we nog een oorkonde en de beker. Ik kreeg de beker mee naar huis, omdat ik de jongste speelster was van de delegatie. Als aandenken aan de Worldcup, kocht ik ook nog een T-shirt. Op maandag 1 november namen we in de gietende regen het vliegtuig terug naar België en keerden we met de trein terug naar Mol. Ik vond het een schitterende ervaring om dit al redelijk vroeg in mijn torbalcarrière te mogen meemaken en het zal iets zijn dat ik niet vlug zal vergeten. Mijn doel voor dit seizoen is dan ook om met Mol terug kampioen te spelen zodat we volgend jaar naar de Eurocup mogen. Charlotte Scheelen, 6 Kani g over torbal vindt u op p www.vlg.be g *Meer uitleg
“De trein richting Brussel heeft een vertraging van vermoedelijk 5 minuten ...” Zo beginnen een aantal van mijn ochtenden geregeld en dit sinds juli 1994. Al evenveel jaren neem ik een drietal keer per week de trein naar het Centrum voor Algemeen welzijnswerk Archipel in Brussel. Sinds november 2010 komt daar nog de metro bij. Toen startte ik namelijk op de sociale dienst Iris van het KIW. Valerie Bellen heeft dus versterking gekregen: zij zal voortaan de afdeling Prisma onder haar hoede nemen en ik neem de zorg op voor Iris. Maar wie ben ik ? Volgens mijn oudste dochter Luna (10) ben ik ‘onmisbaar, met rood haar, grijsgroene ogen, superlief, soms nogal streng’. Mijn jongste dochter Pixie (bijna 8 ) vult aan met ‘ze’ is bijna 43 jaar, kan heel lekker lasagne klaarmaken en is de liefste mama van de hele wereld’. (Wat zijn ze toch nog schattig op die leeftijd!) Mijn zoon Kieran (12, eerste middelbaar dus ...) en ik spelen graag een partijtje badminton. Om te kunnen winnen van
hem, ga ik wekelijks trainen. Samen met Koen, mijn man, trekken we er graag op uit. Deze zomer staat de kust van Picardië op het programma en één van de komende jaren reizen we zeker naar Schotland of Ierland. Maar eerst moet er nog gewerkt worden. Jullie kunnen mij op maandag, dinsdag en donderdag vinden op het KIW, waar ik met Lieven een bureau deel. Mijn tafel ligt vol dossiers en paperassen. Daardoor lijkt het alsof ik vrij slordig ben, maar het tegendeel is waar. Kom maar eens een kijkje nemen als mijn nieuwe (lees grotere) bureau is geïnstalleerd. Iedereen is welkom. Wie nog een prangende vraag heeft, maar ze niet durft stellen, kan mij ook nog mailen op
[email protected] Tot binnenkort!
Iris/Prisma
Een nieuw gezicht op de sociale dienst
Gretel Pardon
GON SoVa Een dag rond ‘Emoties en lichaamstaal’, een gewichtig thema.
Op zaterdag 29 januari verzamelden de deelnemers van het project Sociale Vaardigheden in Ganspoel. Velen onder hen stonden er op om zelfstandig met de trein te komen. Omdat ze hiervoor dan wel vroeg uit de veren moesten, waren er een aantal jongeren met hele kleine oogjes. Op deze veelzijdige locatie zouden ze samen weer veel plezier maken, maar natuurlijk ook hun sociale vaardigheden versterken. In de loop van de voormiddag kregen de jongeren de kans om in verschillende workshops te werken aan hun lichaamsbeleving, het herkennen van emoties bij zichzelf, het herkennen van emoties bij anderen, lichaamstaal, stemgebruik bij emoties, het uiten van gevoelens en nog veel meer. Een zware boterham
die ze nadien konden doorspoelen op de supergezellige nieuwjaarsreceptie. In de namiddag werd het hoog tijd om de benen te strekken tijdens de bewegingssessie met muziek, om uiteindelijk te eindigen op de grasvelden van Ganspoel waar de deelnemers zich nog een laatste keer konden uitleven met een actieve afsluiter! Eva Vleminckx
13
maart 2011 - nr 18
Iris/Prisma
Workshops ‘Blind, maar toch communicatief’ Een aantal scholen doen al verschillende jaren een beroep op ons GON-team type 6 (blinden en slechtzienden) voor de invulling van workshops tijdens diversiteitsdagen, zo ook het Sint-Jan-Berchmanscollege in Westmalle.
De ‘diversiteitsdagen’, vele jongeren denken daarbij aan een dagje “geen les”. In Westmalle is dat echter niet zo. De jongeren kiezen uit een erg grote waaier aan mogelijke invullingen van een halve dag. Het aanbod gaat van Japanse verdedigingssporten en relaxatie over maatschappelijke problematieken tot circustechnieken. Daartussen één workshop met de titel ‘Blind, maar toch communicatief’. Ons aanbod ‘Blind, maar toch communicatief’, was dit schooljaar al het vijfde jaar op rij een voltreffer. Zo hadden 2 groepen van 30 leerlingen zich ingeschreven voor onze workshop. Hoe blinden en slechtzienden in het leven staan, hoe het verloopt om braille te leren, wat het gebruik van de witte stok van je vraagt, hoe het is om met een visuele handicap in de klas te zitten, en hoe je als blinde of slechtziende jongere je vrije tijd invult zijn allemaal vragen die leven bij de jongeren in het gewoon onderwijs. De GONbegeleiders van het Koninklijk Instituut Woluwe zorgen er samen met enkele getuigen voor dat leerlingen zich gedurende een halve dag kunnen inleven in het leven van blinde en slechtziende leeftijdsgenoten. Hoe verloopt zo’n workshop? We delen de groep tijdens de twee eerste lesuren in kleine groepjes van een tiental leerlingen op. Met die kleine groepjes zorgen we dan voor verschillende inleefmomenten. Een eerste inleefmoment is het leven van slechtziende jongeren in de klas. Met simulatiebrillen op doen we allerhande activiteiten: we proberen in een atlas iets op te zoeken, we lezen kleine tekst en aangepaste lettergrootte, we spelen een gezelschapsspel ... Op die manier komen we uit ervaring te weten op welke problemen een slechtziende jongere in het gewoon onderwijs zoal stuit. We bekijken ook welke aanpassingen het leren toch zo goed mogelijk vooruithelpen. In een tweede inleefmoment krijgen de leerlingen uitleg over het braillealfabet. Het ingewikkelde braillesysteem wordt op een eenvoudige manier uitgelegd. Hier blijft het ook niet bij een theoretische uitleg. De leerlingen worden geblinddoekt naar hun plaats aan de tafel begeleid en krijgen de opdracht verschillende tactiele opdrachtjes uit te voeren, onze zogenaamde voelspelletjes. Een model nabouwen in legoblokjes, een dominospel spelen, insteekpuzzels oplossen, houten
maart 2011 - nr 18
14
popjes ordenen … allerlei dingen die op de tast mogelijk blijken te zijn. Mits een beetje oefening kunnen we dat allemaal, de ene al beter en sneller dan de andere. Tijdens een derde en laatste inleefmoment geven we elke leerling een blinddoek en een witte taststok. We gaan op pad op de speelplaats en leren tijdens het lopen van een parcours hoe het gebruik van de witte stok wordt aangeleerd aan jongeren met een visuele handicap. We leren hoe gidslijnen worden gebruikt om de weg terug te vinden, we leren hoe we niet enkel onze tast, maar ook ons gehoor en onze andere zintuigen gebruiken om ons goed te kunnen oriënteren, … Al doende ondervinden we dat mensen met een visuele handicap heel wat mogelijkheden hebben om de wereld te verkennen, maar dat ze wel vaak een beetje hulp kunnen gebruiken om op de juiste weg verder te kunnen. Ten slotte nemen we de tijd om gedurende een uur in gesprek te gaan met een ervaringsdeskundige. Dit jaar vroegen we Lucy Kloeck (met haar blindengeleidehond Finley) en Daisy Opdebeeck, twee van onze oud-GONleerlingen om te komen getuigen. Eerst vertellen zij over hun schoolloopbaan, hun hobby’s, hoe zij hun leven inrichten, hoe zij deel uitmaken van alle aspecten van de samenleving … En dan is er tijd voor vragen … De Westmalse jongeren hebben na de verschillende inleefmomenten een goede bagage en stellen vragen over allerhande onderwerpen. Hoe is het om uit te gaan met je vrienden, hoe begin je een relatie als je de ander niet kan zien, wat doe je als je ergens heen wil waar je nog nooit geweest bent … Lucy en Daisy geven gericht en doelbewust antwoord op elke vraag. Vanuit hun eigen ervaringen proberen ze een duidelijk beeld te scheppen van hoe zij tijdens de belangrijke periode van de adolescentie in hun leven de juiste keuzes konden maken. Voor de meer praktische vragen hebben ze enkele kleine dagelijkse hulpmiddelen bij, een sprekende weegschaal, een kleurenherkenner, een Brailleuurwerk, … Maar de meeste vragen gaan net niet over kleine praktische zaken, het zijn de persoonlijke en de sociale dingen die het meest aanspreken. Een inleefdag is altijd boeiend, we gaan moe, maar voldaan naar huis. We hebben weer een zestigtal jongeren van het vierde jaar secundair onderwijs een inkijk mogen geven in het leven van personen met een visuele handicap. We hebben hen geleerd dat leven met een handicap niet evident is, maar ook niet onmogelijk. En dat is goed, zo vinden we. Joppe Frateur
Met onze waterbelklas nemen we deel aan het project ‘Dorp op school’ vanuit het ministerie van onderwijs. Het project wil leerkrachten aanzetten om vakoverschrijdend te werken. Taal, rekenen, W.O. techniek, sociale vaardigheden, probleemoplossend denken, het komt allemaal aan bod terwijl we het project vorm geven.
Ri4
Dorp op school Doel van het project is een eigen dorp te verzinnen waarin alles wat we in het dorp bouwen echt werkt. Dat zal nog niet zo eenvoudig zijn, want de leerlingen hebben leuke ideeën en zien het echt wel groots. Karen wilt een zwembad, Jan wilt een disco, Jürgen wilt een mijn, Lukas wilt een fontein en Bart wilt een grote parking. Als alles echt moet werken, dan betekent dit dat de parkingverlichting moet aangaan, dat het zwembad niet mag lekken, dat de discobal moet ronddraaien onder spots, dat de fontein in de speeltuin moet kunnen water spuiten, dat de mijnwerkers met een lift naar de ondergrond moeten kunnen … Begrijpt u mijn stress? Gelukkig word ik bijgestaan door de deskundigheid van meester Jody. Ik heb wel zicht op techniek, maar 2 extra handige handen zijn zeker welkom. Elke dinsdagnamiddag gaan we aan de slag, eerst wat theorie en dan de praktijk. Eerst bouwt elke leerling zijn eigen huis. Maar hoe worden huizen eigenlijk gebouwd? Bart weet al veel over huizen bouwen dankzij zijn papa. Karen, daarentegen, wou wel eens weten hoe je ervoor kan zorgen dat een huis stevig gebouwd is. Jan wou weten welke werkmannen helpen aan het bouwen van een huis en Jürgen vroeg zich af of je zomaar mag bouwen waar en wat je wil. Voor een antwoord op al onze vragen trokken we naar een architect. Gewapend met onze vragen en met een helm op ons hoofd reden we naar Grimbergen waar meneer Caeckelberg ons opwachtte. De leerlingen stelden vragen met hopen en luisterden aandachtig naar de uitleg. Toen we alles wisten, mochten we de bouwwerf op. Met de plannen in de hand gingen we op ontdekking. De inkomhal, de wc, de living, de keuken, de slaapkamers. Alles klopte volgens plan. De metselaars hadden hun job goed gedaan volgens Jürgen. Als ik niet aan een touw hang, ben ik bang op hoogtes, maar bij de leerlingen kon ik geen hoogtevrees bespeuren. Tot op de zolderruimte klommen ze met de ladder, zonder één blijk van angst. Ik was de enige met angstzweet op het voorhoofd wanneer ik ze bezig zag. Dankzij meneer Caeckelberg zijn wij weer een beetje wijzer geworden en konden we in de klas onze huizen correct en mooi afwerken. Nu enkel nog de mijn, de disco, de fontein, de parking, het zwembad, het grootwarenhuis, de bakker, de bank … Nog veel werk voor de boeg dus! Eind mei moet onze maquette klaar zijn. We hopen ze u met het lentefeest te kunnen tonen. Juf Lut 15
maart 2011 - nr 18
Ri4
Vallen en opstaan op het ijs Er was weer een GON-activiteit, deze keer schaatsen in Haasrode op 14 januari 2011. We verheugden er ons op onze vrienden terug te zien na een lange tijd namelijk sinds het GON-weekend in oktober. Toen we onze vrienden zagen, omhelsden we elkaar, zo blij waren we. Dan was het tijd om te gaan schaatsen. Het was met volle pret en met vallen en opstaan op het ijs. En dan waren we natuurlijk uitgeput dus gingen we in het cafeetje iets drinken met z’n allen. En natuurlijk ook met de GON-begeleiders. We bleven uren babbelen tot laat in de avond. En dan was het tijd om stilletjes te vertrekken, wat eigenlijk niet leuk was. We verheugen ons al op de volgende activiteit. Chiara & Kelly
Naar Technopolis met de Zeepbellers van leefgroep A Op 8 december gingen we met leefgroep A naar Technopolis. We hadden tickets gekregen van de Sint en gingen er met de bus naartoe. Firmin was onze buschauffeur. In Technopolis kon je veel leuke dingen doen. Je kon er met een auto rijden en een vliegtuig besturen. Er was ook een grote waterbaan en je kon ook geld afdrukken met je eigen foto erop. Er was een muziekkamer met een piano en een gitaar. Bij de show 'plantastisch' mocht Brecht de assistent van de professor zijn. We vonden het een erg leuke dag! Juf Kirsten en juf Ruth
Met Juf Ruth naar het Toneel Op 13 december gingen we met onze klas naar een toneelvoorstelling. We namen de metro en moesten daarna nog een stukje te voet gaan. We stapten over de kerstmarkt, langs de schaatsbaan en het reuzenrad. De kerstmarkt was heel mooi. Jammer genoeg hadden we geen tijd voor een ritje op het reuzenrad. De toneelvoorstelling ging over een man die Nasreddin Hodja heet, het was erg grappig! De uitstap was heel leuk en spannend. We hadden een erg leuke namiddag! Juf Ruth
maart 2011 - nr 18
16
28 januari is het eindelijk zo ver! Het is sportdag en we gaan snoezelen. Op de kalender in de klas werd al een hele week afgeteld! Elke dag kruisen we de dag door en staan we een dagje dichter bij het snoezelen! En nu is het zover!
Ri4
Snoezelen met de kleuters van de Zeepbel
De vreugde is nog groter als de kleuters zien dat meester Geert meegaat. De turnmeester is dan ook erg geliefd en moet (samen met meester Jody) voor veel tegengewicht zorgen met al die juffen en opvoedsters.☺ We stappen de bus op. We moeten toch bijna een uurtje bollen naar ’t Balanske! De ‘Zeepbellerkes’ zitten er niet mee in. Ze genieten van het voorbijschuivende landschap of stellen vragen aan meester Geert. Toch zijn ze erg blij als we aankomen maar dat heeft dan ook alles te maken met de leuke plek! We nemen even tijd om te snacken en dan vliegen we erin! Er wordt gesprongen op ’t springkasteel en de balletjes uit het ballenbad vliegen in’t rond! We dansen in de muziek/geluiden kamer en tellen alle gezichtjes in de gekke spiegelgang! Maar er komt ook rust in de groep en dat heeft alles te maken met het verwarmde waterbed en het geschommel in de hangmat. Het uur vliegt voorbij! Klein en groot (jaja!) geniet met volle teugen! Komen we nog terug? “JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA”, klinkt het luid en duidelijk! Tot volgende keer dus! Wig
‘Alles-met-de-bal-sportnamiddag’ voor de Waterval en Schelp Bovenbouw Meester Johnny voerde ons met de bus: dat was al een hele klus. Met onze sportkledij aan, waren we klaar om naar de sportdag te gaan. Het thema was ‘alles met de bal’, dat klonk helemaal niet zo mal. In de sportzaal lag alles klaar. Dus verdeelden we ons in drie groepen maar. ‘Alles met de bal’ kende nog veel geheimen voor Schelp en Waterval. Ballen om te gooien, ballen met raketten, ballen om te springen, ballen om op te zitten. Met een bal aan de voeten gingen we ons tussen de kegels wroeten. Met de bal in de hand kom je door het hele land. Hockeyspelen is superfijn, scoren moet vanaf de lijn. Het net van handbal hing best hoog, maar wij bepaalden waar die bal naartoe vloog. Het was een leuke dag, met heel veel gelach. Lien en Nele
17
maart 2011 - nr 18
Ri4
Meester op de fiets Op donderdag 10 februari 2011 was het weer zover: ‘meester op de fiets’. En neen hoor, het is niet wat jullie denken, onze meesters komen al elke dag met de fiets. Deze keer kwam er een speciale meester naar onze school en wij mochten zelf fietsen. We werden verdeeld in groepjes. Waterval onderbouw en Schelp 1 zaten samen. Eerst allemaal een fiets uitkiezen en dan konden we beginnen. Allemaal achter elkaar in een cirkel rijden en ondertussen opdrachten uitvoeren zoals stoppen, arm uitsteken, naar 1 punt kijken … Na al deze opdrachten was het tijd voor het echte werk: een heus parcours. We mochten over een wip fietsen, slalommen, over een ladder rijden … Het was een geslaagde ‘meester op de fiets’! Waterval onderbouw 1 – Juf Lies
Winterfeest 22/01/2011 Beste mensen. Zoals elk schooljaar vieren we het winterfeest met de hele school. Het is al elk jaar een heel leuk en een heel groot feest geweest. Ik vond het echt een heel leuk winterfeest dit schooljaar. Op het winterfeest kan je van alles eten en drinken en er zijn ook heel veel spelletjes. Op het einde doen we natuurlijk een hele grote volksdans. Kortom, een heel leuk winterfeest. Thomas We vonden het winterfeest keitof! Maar jammer genoeg was niet iedereen er en niet alle mensen deden mee aan de volksdans. Je kon er vanalles doen zoals een nestkastje maken, snoepsatés maken en een kikker vouwen. Er was ook een balgooikraampje, daar kon je een lolly krijgen. Je kon er ook lekker eten zoals hotdogs, hamburgers en er was ook een klein restaurant. Dat moest je met bonnetjes van 10 euro betalen. Hans en Robin van klas Ester en Kristel
Carnaval Ook dit jaar was het weer een geslaagde carnaval. Deze keer hebben we het personeel eens gespot …
Piet Ketele en duiveltje
maart 2011 - nr 18
18
ons boselfje
Vrijdag 21 januari werden de families, opvoeders en staf van de Torentjes uitgenodigd om elkaar te ontmoeten en te toasten op het nieuwe jaar. Het startschot werd gegeven in de loopbrug met wat smakelijke hapjes en een glaasje (Kidi-)bubbels. Daarna begaven we ons naar de refter waar de kinderen van de loopbrug de tafels mooi hadden versierd en ons een heus kaasbuffet stond te wachten. Tijdens het eten was er veel ambiance: ervaringen werden uitgewisseld, er werd samen gespeeld en de ‘oooh!’s’, en ‘aaah!’s’ wisselden elkaar af bij het tonen van de fotoreportage (bedankt, Annelies!). De avond werd afgesloten met opnieuw heerlijke desserts waarvoor de springplank had gezorgd. De ouders vonden het alvast geslaagd! Eens kijken wat onze jongeren ervan vonden … Vanessa (13 jaar): “Ik vond het eten heel lekker en ook de kaastaart die de Springplank had gemaakt als dessert! Ik heb met de ouders en broers en zussen van andere kinderen kunnen praten
en spelen. Er werden ook foto’s getoond van het kamp enz. die ik nog nooit gezien had en dat was superleuk!”
TOR
Bubbels met de ouders
Amy (14 jaar): “Ik vond de ouderavond heel leuk. Ik lust maar een paar kazen dus wil ik volgend jaar liever iets met vlees of pasta. Iedereen vond onze desserts heel lekker. Volgend jaar wil ik dit zeker opnieuw doen.” Amber (9 jaar): “Ik vond de hapjes heel lekker; wij mochten er mee rondgaan! Maar kaas lust ik niet zo graag, volgend jaar wil ik vlees! Dat er foto’s werden getoond vond ik soms leuk, maar soms ook niet. Het was heel fijn om buiten te kunnen spelen met alle kinderen.” Sofie Celis
19
maart 2011 - nr 18
Verslag Gebruikersraad 1-2-11 Aanwezig: Piet Ketele, Leen Ameye, Valerie Bellen, Josine Peeters, Bart Renard, Jeannine Smets, Rob Eijsen, Nele De Breucker. 1. Overlopen van het verslag van vorige vergadering Een aantal punten uit het vorige verslag komen terug in de huidige agenda: - de 9 plaatsen die zijn aangevraagd voor de ambulante werking zijn bij het VAPH niet goedgekeurd voor 2011; - Er is een offerte aangevraagd voor het maken van een doorlopende leuning om van de bovenspeelplaats af te dalen naar beneden; - De verlichting aan de keuken is ondertussen geïnstalleerd, doch de klok die dag en nacht regelt, werkt niet goed en daardoor gaat de verlichting niet correct aan; - De brailleopschriften zijn op de deuren in de wetstraat aangebracht. De school moet haar opschriften voor de deuren nog doorgeven aan de brailledrukkerij; - De leuningen van de trap aan de sportzaal worden aangepast in de grote vakantie; - De nieuwe website van KIWoluwe is goedgekeurd door de blinden en slechtzienden. Het verslag van de vorige vergadering (12 oktober ’10) werd goedgekeurd. 2. Voorzitterschap gebruikersraad Jeannine Smets wilt het voorzitterschap opnemen als er zich niemand anders kandidaat stelt. 3. Bekendheid gebruikersraad/nieuwe leden aantrekken Bij het begin van het schooljaar zal er een brief worden meegegeven met de contactgegevens van de nieuwe voorzitter en de leden van de gebruikersraad. In de toekomst zullen de mogelijkheden bekeken worden om bij vormings- of ouderavonden, de ouders nadien een drankje aan te bieden in naam van de gebruikersraad. 4. Resultaat tevredenheidsenquête 3 maanden na opname Er is een vrij grote tevredenheid bij de ouders 3 maanden na de opname. Een paar punten scoorden minder goed. - Ouders vinden dat de informatie die ze krijgen over het VAPH onduidelijk of onvoldoende is. Alle MDT’s (CLB …) zijn sinds kort verplicht om contact op te nemen met ouders en om ouders effectief te ontmoeten. Er mag niet meer met volmachten worden gewerkt, waardoor dit probleem verholpen zal worden; - Daarnaast blijkt de informatie omtrent de facturatie ook onduidelijk of onvoldoende. Bij de intake en de inschrijving wordt de facturatie uitgelegd. In het verleden is dit reeds opgenomen geweest in de onthaalbrochure voor ouders. Wat kunnen we dan nog meer doen? Bij de eerste factuur zullen we aan de ouders een begeleidende brief meegeven met de info dat wanneer ouders de facturatie niet begrijpen ze contact kunnen opnemen met de maatschappelijk assistent. 5. Nalatigheidsinteresten Verschoven naar volgende vergadering. 6. Verslag erkenningsaudit De inspectie meldde geen afwijking, wel enkele aandachtspunten: - bij het uitwerken van visieteksten is het aan te bevelen om ook de gebruikers te betrekken; - Het is aangewezen om minimaal om de 5 jaar een algemene schriftelijke tevredenheidsenquête af te nemen bij de ouders;
maart 2011 - nr 18
20
- De informatie omtrent de digitale bibliotheek mag opgenomen worden in de procedure over vormen, trainen en opleiden van personeel; - In de procedure: ‘Detecteren en gepast reageren op misbruik en geweld’ moet er vermeld worden dat we alle entiteiten op de campus kunnen betrekken bij de melding en het opvolgingstraject. 7. Staking bij de Broeders Van Liefde De vakbond heeft beslist om vanaf nu elke maand één dag te staken (volgende staking op 21 februari) voor meer personeel. Wel wordt tijdens die stakingsdagen een minimumbezetting gegarandeerd. Daar waar kan zullen leefgroepen samengezet worden. De staf springt ook bij, indien nodig. 8. Nieuwe studierichting Op de website van KIWoluwe staat vermeld dat er volgend schooljaar een nieuwe richting bijkomt: TSO 3de graad Informaticabeheer. Jongeren en ouders zijn hier nog niet van op de hoogte gebracht, terwijl dit wel al op de website verschenen was. De directie van het MPI zal het BuSO hierover aanspreken. Wel kan bevestigd worden dat de open plaatsen voor deze richting zullen bekend gemaakt worden in februari. De KIW-jongeren krijgen voorrang. 9. Varia a) In de Georges Henrilaan voor de hoofdingang van het instituut zijn de straatlampen al enige tijd buiten werking. Dit werd reeds aan de stad gemeld; b) De pdf-versies van Kiwoord op de website zijn leesbaar, maar omdat niet alle omzettingsprogramma’s voor slechtzienden pdf kunnen lezen, is het ook aangewezen om een Word-versie van Kiwoord op de website te plaatsen; c) De gebruikers vragen zich af of er met het dalend aantal leerlingen in Iris nog een toekomst is voor Iris. De directie en staf bevestigen het toekomstperspectief: Elke blinde/slechtziende die zich hier aanmeldt heeft voorrang op inschrijving. In de titel van onze voorziening wordt er ook expliciet vermeld dat we een instituut voor blinden en slechtzienden zijn en we willen dit ook zo behouden. Ook de GON-werking voor blinden en slechtzienden willen we een basis blijven geven in ons instituut; d) De jongeren van Iris-Prisma betreuren het niet meer doorgaan van culturele activiteiten. Vroeger werd dit regelmatig georganiseerd. We moedigen de jongeren aan om dit thema aan te kaarten op de bewonersvergaderingen. Zij kunnen op de steun van de staf rekenen; e) De doelgroepen Iris en Prisma zijn sinds een paar jaar uit elkaar gegroeid. De doelgroep Prisma bestaat nu uit een jongere populatie waarmee de jongeren van Iris weinig of geen contact hebben. Het opnieuw organiseren van culturele activiteiten zou het contact tussen beide doelgroepen kunnen stimuleren en positief beïnvloeden; f) Zelfstandigheid moet gerichter begeleid worden. Activiteiten zoals het leren om naar de bakker te gaan, de bus te nemen, ... worden belangrijker geacht dan de was te doen. Maar de ervaringen en de daarop gesteunde visie van Iris-Prisma vertellen ons dat huishoudelijke taken (zoals was en plas) kunnen uitbesteed worden aan familiehulp, terwijl dat het moeilijker is om elke dag iemand te laten komen om brood te gaan halen; g) Tijdens de perioden van sneeuw hebben we niet de ganse speelplaats ijsvrij gemaakt. We opteerden om op de speelplaats 2 sporen van een meter breed te laten aanbrengen, om zo de jongeren van Prisma te kunnen laten genieten van een sneeuwbalmoment tijdens de speeltijden en toch een sneeuwvrij pad te hebben voor de blinden en slechtzienden.
21
maart 2011 - nr 18
Afscheid van Pascal Goossens Krantenbericht HLN 20/01/2011 Trein grijpt blinde vader Een blinde vader van twee kleuters is gisterenochtend gegrepen door een trein in Leuven. Pascal Goossens (48, foto) stond op het perron te wachten op de trein naar Brussel en werd gegrepen door een trein. Hij overleed ter plaatse. Hoe het ongeval kon gebeuren was gisteren nog een mysterie. De man kende het station door en door. Hij vertrok er elke dag naar het Vlaams Parlement, waar hij werkte op de diensten Externe Relaties en Informatica. Pascal was qua inzet en zelfstandigheid een voorbeeld voor ieder van ons Patricia Ceyssens Open VLD Pascal was leerling van het KIW (01/09/197031/06/1981). Hij volgde de afdeling Handel-Telefonie, stroomde dan door naar Sint-Joris waar hij zijn diploma secundair behaalde. Daarna studeerde Pascal Informatica bij GroepT in Leuven. Een man met bijzondere talenten en vaardigheden, ambitieus, ambtenaar bij de Vlaamse Gemeenschap, actief in vele verenigingen en besturen, sportief, so-
ciaal, gedreven en sterk geëngageerd in de wereld van zijn lotgenoten, lid van de Raad van Bestuur van de Vlaamse Liga Gehandicaptensport, Voorzitter van de Oud–Leerlingenbond, vader van een gezin met twee kleine spruiten… Pascal was een man, een blinde man, om “u” tegen te zeggen, een voorbeeld voor eenieder van ons. Zoals een zaadje in de grond, onzichtbaar voor onze ogen, zich totaal overgeeft aan de aarde, zo leeft Pascal vandaag verder. Vele kleine scheuten zagen reeds het daglicht tijdens zijn leven. Geloven in,en verder zetten van wat hij begon zullen ervoor zorgen dat we in de komende jaren de vruchten zullen afwerpen van wat hij zaaide. “Laat me alsjeblief stilletjes verder leven.”
Lentefeest van harte welkom
Zaterdag 28 mei 2011
maart 2011 - nr 18
PROGRAMMA 11.30 > 18.00 u. 11.30 > 14.00 u. 13.00 > 15.00 u. 13.00 > 15.00 u. 14.00 > 15.00 u. 14.00 > 17.00 u. 15.30 u. 16.00 > 17.00 u. 17.00 u. 18.00 u.
bar met hapjes restaurant secundaire school en MPI: opendeur met open vaklokalen/internaat en jongeren in actie basketbalwedstrijd ketwalk: optreden van de kinderen van de kleuter- en lagere school workshop Rhok/kunstacademie S-P-W waar een aantal jongeren van het MPI tijdens het schooljaar ingeschreven zijn openklas De Zeepbel defilé met muziekoptreden van de jongeren van de secundaire school/ internaat optreden van Tom Helsen basketwedstrijd (personeel BuBaO versus BuSO)
Doorlopend van 13 u. tot 18 u.: kunsttentoonstelling met werken van leerlingen, klimmuur, bakstapelen, eendjes vissen, springkasteel, hindernissenparcours, voetbal
22
LIEF EN LEED Nieuwelingen op onze planeet ✓ 10/12/10 ✓ 29/12/10 ✓ 21/01/11 ✓ 03/02/11 ✓ 07/03/11
JANS, dochtertje van Veerle Verlinden (opvoedster Zeepbel) MARTHA, dochtertje van Goedele Palmers (GON-begeleidster BuSO) en Kim Lerouge (schoolpsycholoog BuSO) MIRA, dochtertje van Joke Geirnaert (opvoedster Zeepbel) FINN, zoontje van Anke de Ruijter (opvoedster Torentjes) YERKE, zoontje van Ineke Zimmerman (GON-coördinator BuBaO)
Onze overledenen ✓ 02/01/11 ✓ 04/01/11 ✓ 19/01/11 ✓ 10/03/11
Germaine Godts (moeder van Stefaan Renders – Technische Dienst) Serge Van Cutsem (vader van Wesley Van Cutsem – leerling OV2) Pascal Goossens (voorzitter Oud-leerlingenbond ViG) Willie De Keyser (broer van Mark De Keyser – Logistiek directeur) Er zijn nog andere mensen die dierbaren verloren hebben maar wiens naam we hier niet noemen. Ook met hen voelen we mee.
AGENDA BuBaO – Ri4 30/03/11-01/04/11 01/04/11 05/04/11 30/04/11 06/05/11 11/05/11 13/05/11 16/05/11-18/05/11 18/05/11-20/05/11 15/06/11-17/06/11 21/06/11 23/06/11 24/06/11 30/06/11
openluchtklassen Zeepbel L.S. studiedag GON type 7 dovencultuurdag in Gent viering 5 jaar VGT eerste communie toneel Zeepbel 3 en 4 vormsel openluchtklassen Schelp openluchtklassen Waterval en Waterbel L.S. openluchtklassen Waterval en Schelp kleuters gordel voor scholen avonturentocht Zeepbel L.S. en Waterbel in Huizingen rapport en oudercontact einde schooljaar om 12 uur
BuSO – IRIS – PRISMA – REGENBOOG 2 06/04/11 07/04/11 08/04/11 31/05/11 01/06/11 09/06/11 15/06/11 27/06/11 29/06/11 30/06/11
rapport periode 3 voor 7KAN geen school (klasbesprekingen) rapport T2, paasbrunch en paasviering rapport P4 voor 6KAN rapport P4 GIP voor 6KAN, kwalificatieproef voor 5de jaar OV3 GIP voor 7KAN archiveren, barbecue oudercontact en proclamatie rapport T3 en afscheidsviering
VOOR ALLE GEÏNTERESSEERDEN 11/04/11-25/04/11 06/05/10 28/05/11 02/06/11-03/06/11 13/06/11
paasvakantie 10 jaar Prisma om 17 uur lentefeest – opendeurdag Hemelvaartsvakantie pinkstermaandag 23
maart 2011 - nr 18
Nieuwe studierichting in het KIWoluwe Uniek in Vlaanderen en Brussel! Schooljaar 2011-2012
3de graad Informaticabeheer (TSO) Een bedrijfsgerichte informaticaopleiding met een brede algemene vorming en doorstromingsmogelijkheden
Meer info i.v.m. profiel van de opleiding, wie kan starten, lessentabel en inschrijvingen
Via mail
[email protected] (lln type 6)
[email protected] (lln type 7)
Met dank aan onze sponsors
Via de website: www.kiwoluwe.org (nieuws)
maart 2011 - nr 18
24
