Campustijdschrift KONINKLIJK INSTITUUT WOLUWE. K i WOORD. IRIS PRISMA Ri4 TOR. juni nr 7 DRIEMAANDELJKS

Campustijdschrift KONINKLIJK INSTITUUT WOLUWE

K i WOORD

IRIS PRISMA Ri4 TOR juni 2008 - nr 7 DRIEMAANDELJKS

COLOFON IN DIT NUMMER 3 4 7 8 14 17 18 19

UWE

TITUUT WOL

INKLIJK INS

K i WOORD chrift KON

Campustijds

Voor-KiWOORD Kvraaghetaan … Weekendwerking TOR IRIS

Activiteiten Iris/Prisma

PRISMA Ri4 TOR

- nr 7 juni 2008 LJKS DRIEMAANDE

Activiteiten Ri4 Vormsel

Redactieraad

Eerste Communie Assistentie in de metro

Marc Brans, Michèle Denys, Lut Devroede, Jos Leemans, Anita Mertens, Geert Van Daele, Peter Van Mossevelde, Vera Verbeken, Paul Vervloessem

Oepekka

Hoofdredacteur

Notenleer in braille

20 Lentefeest 2008 22 Verslag Gebruikersraad 13/5/08 23 Lief en leed Agenda

24 De hoed en de tovenaar

Lut Devroede, Jos Leemans, Anita Mertens

Correcties Nicole Van Noyen, Nick De Clippel en Marc Lontie

Redactiesecretariaat [email protected] (voor het insturen van teksten)

Foto’s en tekeningen Patrick Januarius, Chris Willocx, Tom Dehondt, Ann Wijnant, Marie Geuens, Lut Devroede, Annelies Roelants, Heide Bartholomees, Els De Ceuster, Isabel Gossé, Inge Chau, Kristel Janssens, Dominique Dumalin, Ruth Schrayen, Jody De Graeve, Harald Willems, Rita Van Riet, Stephanie Van Steenbrugge, Joke Geirnaert, Jeroen Lauwers, Robbe Hostyn, Rick Sermeus, Senne De Proost, Kevin Marcoen

Verantwoordelijke uitgever Paul Vervloessem Bekijk ook onze vernieuwde website: www.kiwoluwe.org. De website is ook toegankelijk voor blinden.

Opmaak en druk Drukkerij De Ridder Stationsstraat 36 1745 Opwijk

Contactgevens:

Met de steun van ✓ Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap ✓ Vlaamse Gemeenschapscommissie directie Welzijn en Gezondheid ✓ Patronaat van het Koninklijk Instituut Woluwe.

juni 2008 - nr 7

2

Koninklijk Instituut Woluwe Georges Henrilaan 278 1200 Sint-Lambrechts-Woluwe Tel. 02/735.40.85 • Fax 02/733.24.63 [email protected] K i WOORD verschijnt vier maal per jaar en is gratis voor alle bewoners en personeelsleden van de campus Koninklijk Instituut Woluwe. Oplage: 500 exemplaren Webversie: www.kiwoluwe.org

VOOR-K i WOORD Dag lezer, Met dit vierde nummer sluiten wij onze tweede jaargang van dit tijdschrift af. Omdat ikzelf tegelijkertijd mijn professionele carrière hier in Woluwe afsluit, heeft de redactie mij aangeboden om een voorwoordje te formuleren bij dit nummer. Ik zou natuurlijk een opsomming kunnen geven van alle mensen die ik wil bedanken voor het goede contact en de vriendschappelijke samenwerking die ik met hen gehad heb de voorbije jaren. Die lijst zou echter onoverzichtelijk lang zijn en dan nog loop ik het risico om iemand te vergeten. Mag ik in de plaats de ganse “Woluwse familie” bedanken? Want als er iets is dat ik – en waarschijnlijk vele anderen met mij - zal blijven behouden, dan is dat het gevoel van blijvend deel uit te maken van die Woluwse familie. Iemand die goed kijkt kan hier in Woluwe immers veel herkennen dat typisch is voor een familie. Om te beginnen is er het gevoel van “één huis met vele woningen” waarbij kinderen met verschillende vormen en graden van handicaps hier met elkaar samenleven. Wie hier ’s middags over de speelplaats wandelt kan dat met eigen ogen zien. Maar vanuit die éénheidsvisie hebben wij bijvoorbeeld ook in de discussie in de dovenwereld tussen de “oralisten” en de voorstanders van de gebarentaal steeds een gezonde middenpositie bekleed: ieder kind heeft recht op het communicatiemiddel dat hem best ligt.

heb. Zij gaven mij dikwijls een fier gevoel van “zie eens hoever die het geschopt heeft, en daaraan heb ik mogen meehelpen”. Het is dat “familiegevoel” dat ik ervaren heb toen ik als jonge orthopedagoog hier kwam werken, en dat ikzelf als directeur heb willen doorgeven aan de kinderen, de ouders en aan alle medewerkers. Wie hier werkt probeert niet alleen het beste te geven van professionele deskundigheid, maar laat ook het hart spreken. Want het is met de ogen van het hart dat men het stil verdriet van ouders merkt over de handicap van hun kind en hun bezorgde blik op de toekomst. Het is vanuit het hart dat men de kleine vooruitgang merkt die ieder kind soms ten koste van veel inspanningen maakt. En het is wanneer men het hart laat spreken dat men het juiste woord vindt op het juiste ogenblik, of de handeling stelt die op dat moment past. In een familie telefoneert men of schrijft men brieven om elkaar van alles te vertellen. Daarom startte broeder Jean Diepvens 29 jaar geleden in de toenmalige blindenafdeling (nu Iris-Prisma) met het contactblad “Infor-Woluwe”. In 1986 verscheen dan in de dovenafdeling (nu Ri4) het eerste nummer van “Signaal”. Nu is er al twee jaar dit “Kiwoord” waarmee we jullie deelgenoot willen maken van onze familiebelevenissen en waarin we beschrijven wat er de laatste maanden hier zoal te beleven viel. Ik wens jullie daarbij veel leesgenot. Paul Vervloessem

Zoals in elke familie zijn er in Woluwe ook allerlei types waarover in de familie allerlei anekdotes de ronde doen. Ik heb in de vorige nummers van Kiwoord een aantal van die types onder de broeders mogen beschrijven. Maar ik herinner mij evenveel typetjes onder de kinderen die ik later als oud-leerling terug ontmoet

3

juni 2008 - nr 7

KVRAAGHETAAN....

Nog even, voor hij bij ons weg zal gaan, voorgoed, want zijn pensioen komt eraan. We staan in de wetstraat aan de voorlaatste deur, die met het bordje ‘Algemeen Directeur’.

Ah goeiemorgen! klinkt het gemoedelijk als altijd, de man met glimlachende ogen (die hij vaak tot spleetjes knijpt, maar o wee, hij heeft alles gezien). Hij plukt wat aan zijn baard, en ook dat gebaar kennen we. Hij doet het als hij luistert, als hij nadenkt, als hij probeert partijen te verzoenen, als hij in de vergadering zijn mening zegt, diplomatisch maar vastberaden. Want dat is wat hij vooral doet: vergaderen. Zeg overleg. Een overvolle agenda: overleg met de school, met alle afdelingen, met de vakbond. Steeds gedreven. Dikke dossiers torsend (een ware papierberg, maar o wee, hij vindt àlles terug). Hij ontvangt mensen, mensen van binnen en mensen van buiten, hij leidt ze rond met veel bezieling (want hij kan het goed uitleggen). En ook al zit hij op een andere stoel, orthopedagoog is hij altijd gebleven, met een hart voor kinderen, en een luisterend oor voor het personeel. Een directeur die ook eens de handen uit de mouwen durft te steken: een PC installeren, een klink repareren. Paul Vervloessem, onze kapitein, hij gaat aan wal. Maar nog voor hij die stap zet wilden wij hem wat beter leren kennen, als mens. Vragen staat vrij, vinden we, en we wagen het erop. We vroegen hem het één en het ander, of neen, we vroegen het één of het ander. Da’s eens wat anders … lees zelf maar wat hij vertelt! Bier of wijn? (lacht) Bier, omdat het een typisch Belgisch product is, cultuurgebonden en de beste dorstlesser maar vooral is het een democratisch product. Een pintje creëert een gezellige sfeer. Wijn is gedistingeerder en kan de smaak van voedsel verfijnen. E-mail of brief? E-mail is ideaal om op een directe manier te communiceren, en tijdbesparend in mijn job. Wanneer het over emotionele zaken gaat stuur ik ‘n geschreven kaartje, nooit een e-card. Theater of tv? Tv, omdat het vanuit mijn zetel kan, het is ontspannend, minder tijdrovend. Theater is wel feestelijk hé, een gelegenheid om zich mooi aan te kleden. Als ik met pensioen ben zal ik vaker naar theater gaan, ook volkstheater omwille van het sociaal contact. Braille of gebarentaal? (hij komt op dreef) Uiteraard kies ik braille vanwege mijn vroegere functie als orthopedagoog bij de visueel gehandicapten. Alhoewel, brailleschrift is meer

juni 2008 - nr 7

4

een code, terwijl gebaren ook veel emotionaliteit kunnen uiten. Werken met gehandicapte personen betekent ‘in hun leefwereld komen’, en dus hun taal spreken. Braille heb ik voor m’n job toen direct geleerd. Nu spijt het mij dat ik gebarentaal nooit echt onder de knie kreeg en ik heb dan ook de grootste bewondering voor onze gebarentolken. Iemand die echt de leefwereld van de doven deelde dankzij gebarentaal, was broeder Jan Grondelaers. Hij was niet alleen ‘gebarentolk’, hij was echt één van hen geworden. Koken of afwassen? Afwassen, want koken kan ik niet. (lacht verontschuldigend) Wie weet komt er nu verandering in … (Rita, je hebt het gehoord!) Doen of denken? Denken, vanuit mijn job, al vind ik ‘met de handen werken’ zeker niet minderwaardig. Het beroepsonderwijs moet dringend opgewaardeerd worden. ’Doen’ gebeurt ook meestal in teamverband, ‘samen’ aan een project werken. Voor mijzelf was mijn job als

Voetballen met de collega’s

‘ortho’ een goede combinatie van denken en doen, want ik had ook contact met de kinderen. Dat heb ik als directeur wel wat gemist. Is een directiefunctie eerder een eenzame job? Goeie vraag. Het is zeker een eenzame job, je bent als de kapitein op een schip die vaak alleen moet beslissen welke koers er gevaren wordt. Er zijn adviesraden om je heen maar vele dagelijkse beslissingen moet ik alleen nemen. De deurbel gaat. Een expresszending van het gemeentebestuur. (verontwaardigd) “Tja, uitbreiding van de blauwe zone hier rondom, niks aan te doen, de borden staan er al en dat zonder te communiceren! Ik heb een kwade telefoon gedaan vanmorgen, info gevraagd, in het Nederlands. En hier is het nu: een stratenplan met zones. Nu maar gauw kopieën ophangen voor ons personeel hé Lut.” Indië of Italië? Ik ga voor Italië, om tot rust te komen. Er is zon, wijn én cultuur. Lichaam en geest dus. Verre bestemmingen zijn een geestelijke verrijking, veel nieuwe indrukken, waar je dan wel moe van terugkomt. Broeder Stockman of Yves Leterme? (overtuigd) Broeder Stockman, vooral omwille van het woord ‘broeder’. Ik heb jaren gewerkt met de broeders en hen

echt leren appreciëren. Ik zag hoe elk van hen zijn roeping van dienstbaarheid gestalte gaf door zijn talent ten dienste te stellen (van tv’s herstellen tot medische dienst, onderwijs, taken in de parochie.). Broeder Stockman beleeft deze missie in zijn management. Hij heeft een uitgesproken mening, waar hij helemaal achterstaat, en hij hecht veel belang aan spirituele vorming. K.I.W. 20ste eeuw of K.I.W. 21ste eeuw? Ook ‘n goeie vraag. Toevallig hebben ook wij bij de eeuwwisseling een traditie overschreden. Sinds 1835 hadden we hier sensoriële handicaps. Vanaf de 21ste eeuw kwam de afdeling autismespectrumstoornissen erbij. Zelf ben ik nooit bang geweest voor integratie van nieuwe doelgroepen en ik merk dat het vlot loopt. Ik zie dan ook een mooie toekomst voor K.I.W. Vorige eeuw heb ik als ortho de introductie van het Geïntegreerd Onderwijs (GON) meegemaakt en de opkomst van de informatica. Momenteel worden in het O.C. meer eisen gesteld die zich spiegelen aan de privé: kwaliteitseisen, doorlichting, procedures. Men wil trajectplanning invoeren, maar wij werken hier met mensen en die zijn niet programmeerbaar: menselijke ontwikkeling verloopt met ‘schokken’ (3 min. orthopedagogische uitleg). Ondertussen werkt minister Vandenbroucke aan een globaal nieuw concept voor het Buitengewoon Onderwijs. In zijn filosofie moet het gewone onderwijs meer kansen geven aan

alle jongeren, ook de zwakkere. Ik sta achter die idee, maar in het verleden hebben juist het Buitengewoon Onderwijs en het GON die kansen verruimd. Die verworvenheden moeten behouden blijven in dat nieuwe concept. Rondleiding gekleurde broeders of politieke prominenten? Gekleurde broeders in opleiding zijn enorm geïnteresseerd en wij moeten onze knowhow doorgeven, vind ik. Zo hebben wij verschillende projecten lopen in de ontwikkelingslanden. Brusselse prominenten zijn hier welkom, zij tonen sympathie en wij kunnen hun steun, zeg maar subsidies, goed gebruiken.

Minister Dehaene op bezoek

Mozart of Will Tura? Mozart. Ik word er rustig van, kan ervan genieten, én ondertussen doorwerken, dat lukt niet met moderne muziek. Maar dansen doe ik graag op populaire muziek. Guislain museum of Louvre? Louvre, want ik hou van klassieke kunst, vooral figuratief. De impressionisten en de expressionisten hebben mijn voorkeur. Het museum Guislain heeft wel een apart zicht op kunst en is de moeite waard. Film of boek? Films: liefst actiefilms die ontspannend zijn,

5

juni 2008 - nr 7

en waarvan je het verhaal mag vergeten nadien. Ik kijk al uit naar de nieuwe Indiana Jones. Qua lectuur liefst non-fictie: essay, biografisch of religieuze thema’s. Cockx Rita of Fraca-rita? (lacht) Ik kies niet …voor mij kunnen die twee samen. Rita (echtgenote) en ik denken in dezelfde lijn en wij doen graag dingen samen, dus volgde ik met haar de cursus spiritualiteit in het International Institute Canon Triest. Wij bezochten samen het Generalaat van de Broeders van Liefde in Rome. Relaxzetel of kleinkind? Kleinkind, want dat komt eraan bin-

nen enkele weken. Ik ben graag actief bezig dus dat komt van pas met dat kleintje. En dan geniet ik achteraf wel van verdiende rust. (geeft een knipoog en glimlacht) Dank u Paul, we wensen je nog ontelbare mooie dagen om te genieten met je gezin!

In gesprek met br. Danneels

Interview Jos Leemans

Last minute: op 17 juni werd Leander geboren. Proficiat Opa Paul!

Curriculum vitae van Paul Vervloessem Geboren in de Antwerpse Kempen op 29.06.1948 als vierde kind in een gezin van zes. Gehuwd in 1972 met Rita Cockx; 4 kinderen: Goedele (1973), Jeroen (1975), Pieter (1978) en Sujatha (1983). • Behaalde het diploma van Licentiaat in de Pedagogische Wetenschappen (orthopedagoog) aan de Katholieke Universiteit in Leuven. • Werkte enige jaren in een instelling voor Bijzondere Jeugdzorg. • Startte op 1 november 1973 als orthopedagoog in de afdeling visueel gehandicapten hier in Woluwe. - publiceerde verscheidene artikels over de orthopedagogiek van visueel gehandicapte kinderen, vooral in het tijdschrift “Orthopedagogica”, als lid van de redactieraad. - redigeerde het hoofdstuk “Personen met een visuele handicap” in het “Handboek Bijzondere Orthopedagogiek” van Prof. Eric Broekaert (red.) uitgegeven bij Garant (1993 en 2000). • Volgde in 1989 en 1990 de opleiding Management aan de Hogere Kaderschool voor Congregationele Gezondheidsinstellingen. • Werd op 1 november 1996 aangesteld als directeur in het Koninklijk Instituut Woluwe. • Behaalde in 2006 het diploma van Master in de Sociale leer van de Kerk aan het International Institute Canon Triest (in samenwerking met de Pauselijke universiteit van Lateranen). • Begint op 1 juli 2008 een carrière als (pré)gepensioneerde.

juni 2008 - nr 7

6

Ook tijdens het weekend verblijven er een aantal jongeren in ons instituut, jongeren die om een of andere dwingende reden thuis niet kunnen opgevangen worden. We proberen zo goed mogelijk om het voor hen ook aangenaam te maken. Dit doen we door een gezellige en huishoudelijke sfeer te creëren en regelmatig leuke activiteiten te organiseren.

“Ik vind i d hhett lleukk ddatt we samen spelen. Vooral fietsen vind ik leuk.” (Babs) Onze weekendwerking start op vrijdagavond, zowel in de Torentjes als in Ahadi. In de leefgroep Torentjes worden de jongeren van de Loopbrug en de Springplank na school opgewacht. Sommigen gaan naar huis, anderen verblijven hier in het weekend. In Ahadi worden ondertussen de jongeren van Iris, Prisma of Ri4 opgewacht door een opvoed(st)er van Ri4. Om 17.30 u. sluiten de Torentjes aan in Ahadi en wordt de verdere avond door de

TOR

Ik vind het leuk dat we in het weekend samen spelen. Vooral fietsen vind ik leuk! “De barbecue vond ik héél lekker.” (Kevin)

Torentjesopvoed(st)er opgevolgd. Een half uurtje later gaan we gezellig aan tafel. Iedereen heeft ondertussen een taak gekregen (die worden op een takenlijst ingevuld en opgehangen in de leefgroep). Na de taken, is het vrije avond. Er worden verschillende dingen gedaan: spelletjes spelen op de computer, tv kijken, een gezelschapsspel, … En dan wassen en bedje in. “Er staan geen vaste activiteiten op het programma. Als het mooi weer is, gaan we naar buiten. Anders blijven we eens binnen.” (Elias)

Zondag verloopt ongeveer hetzelfde als zaterdag: er wordt ’s middags gekookt en de namiddag brengen we door “op zijn zondags”: wat wandelen of fietsen en vaak huren we een dvd. ’s Avonds worden de groepen gesplitst want er zijn al een paar kinderen die terugkomen van thuis. En op maandag is ieder hopelijk uitgerust om weer aan de schoolweek te beginnen. “De weekends zijn steeds gevarieerd. Het ene weekend is al wat rustiger, het andere gaan we eens op daguitstap” (Roland en Kurt) Roland Engelsma (leerling Iris en vaste weekendgast) en Annelies Roelants (opvoedster Torentjes).

Op zaterdag mogen de kinderen vanaf 8 u. opstaan, om 9 u. ten laatste worden ze gewekt zodat ze om 9.30 u. aan tafel kunnen komen. Om 10 u. eindigt het ontbijt zodat een half uurtje later de opvoed(st)er van Iris/ Prisma vlotjes kan starten. De voormiddag verloopt rustig. Er wordt naar de winkel gegaan en gekookt voor ’s middags. In de namiddag wordt er een activiteit gepland. Dit kunnen verschillende dingen zijn: een fikse wandeling, een leuke zwempartij, de Maks-dag, …

7

juni 2008 - nr 7

Iris/Prisma

Buchenwald om nooit te vergeten Op 21 november 2007 trokken een aantal klassen onder de bezielende begeleiding van mevr. Wijnant naar het Brusselse Parlement om de tentoonstelling ‘Dit nooit meer’ te bezoeken. De organisatoren van deze tentoonstelling waren zo onder de indruk van de interesse en de gerichte vragen van onze leerlingen dat ze een vijfdaagse reis naar de concentratiekampen van Dora en Buchenwald aangeboden kregen. Tweeëntwintig leerlingen uit de afdelingen Iris en Prisma en vijf begeleiders konden deze reis meemaken. De leerlingen, allen sterk onder de indruk, schreven er prachtige verslagen over die gebundeld worden in een documentatiemap. Een begeleidende E leerkracht l slaagde erin e de vele ervaringen g samen te vatten in i onderstaand artikel. k Zo vertrokken we op donderdag 10 april 2008 vanuit Schaarbeek met de Vrijheidstrein naar Duitsland. Minister De Crem hield een toespraak voor het vertrek van de trein. De inkomhal van het station stond propvol met jongeren en hun begeleiders uit België, maar ook uit andere landen bv. Spanje. Onze gids Jos zorgde ervoor dat wij als eerste

juni 2008 - nr 7

8

op de trein konden stappen. Enkele leerlingen ontpopten zich als professionals om interviews te geven aan de tv-ploegen. Tijdens de lange reis konden we kennis maken met jongeren van andere nationaliteiten en met enkele overlevenden van de kampen. De organisatoren hadden een goed idee gelanceerd om met andere jongeren kennis te maken. Iedereen kreeg de opdracht om badges met elkaar te ruilen. Er waren enkele leerlingen die in een mum van tijd alle verschillende badges in hun bezit hadden. Thijs slaagde erin om nog andere zeldzame badges te verkrijgen. Onze verblijfplaats voor deze vijfdaagse was de jeugdherberg van Erfurt. De eerste morgen deden we een verkenningstochtje in de buurt. Suru had een aanvaring met een plaatselijke bewoner van het park: een zwaan. Op de namiddag van de eerste dag stond een bezoek aan het werkkamp Dora (Nordhausen) op het programma. In dit kamp, uitgehouwen in de rotsen, moesten de gevangenen in mensonwaardige omstandigheden V1- en V2- bommen maken. Onze vaste gids Jos gaf ons deskundige uitleg. Het bezoek in die onderaardse tunnel liet een diepe indruk na op onze leerlingen. We kregen de nodige hulp van de mensen van de VGC voor het begeleiden van onze leerlingen. ’s Avonds namen we de tram naar Erfurt, om het stadje te bezoeken by night. Omdat het zo hard regende, zijn we maar een ijsje of een apfelstrudl gaan eten om

meteen ook de verjaardag van Emily te vieren. D r i j f na t kwamen we terug. Een aantal leerlingen waren met mevr. Debeuckelaer in de jeugdherberg gebleven om wat spelletjes te spelen, contacten met anderen te maken of om vroeg onder de wol te kruipen. De volgende dag, zaterdag, moesten we heel vroeg opstaan. Om 7 uur ontbijt en om 8 uur op de bus die ons naar Weimar bracht. In dit mooie stadje kregen we een rondleiding van een stadsgids. Bij het standbeeld van Goethe en Schiller aten sommigen hun picknick op. Een klein groepje ging met Jos mee om de plaatselijke specialiteit te proeven: de bekende Thüringer braadworst. Van Weimar reden we met de bus naar Buchenwald. We zagen de ingangspoort met het opschrift ‘Jedem das Seine’. De klok staat eeuwig stil op het uur dat het kamp bevrijd werd. We stonden op de immense vlakte waar vroeger

Verschillende overlevenden van het kamp waren aanwezig. Er werden toespraken gehouden. We hoorden het Buchenwaldlied. Te voet gingen we langs de dodenstraat naar het monument. Daar kregen we weer toespraken te horen van onder andere onze minister De Crem. Onderweg kochten mevr Wijnant en mevr. Willocx witte rozen om als eerbetoon van onze groep

Iris/Prisma

de appelplaats was en de barakken stonden. We bezochten ook het crematorium en zagen de verbrandingsovens. In een voormalige paardenstal was een dokterskabinet ingericht. Daar werden Russische gevangen onderzocht en gemeten. Aan de meetlat kregen ze tot slot een nekschot. Nadien reden we met de bus naar het Vredesmonument. We zagen de grote toren en het enorme beeldenmonument. Sommige leerlingen waagden het om daar tussen te gaan staan. De geschiedenis van het kamp is in verschillende bas-reliëfs uitgebeeld. Zo konden onze slechtziende en blinde leerlingen voelen, terwijl Jos ons uitvoerig het beeld van het kampleven schetste. Alle landen hebben een zuil als gedenkteken: eerst België en als laatste Hongarije. Maar vanaf de toren was België het laatste land. We werkten ook goed aan onze conditie want we moesten 204 trappen doen. Nadien brachten we nog een kort bezoekje aan het infocentrum. Daar kregen we van onze gids een reliëfkaart van het kamp. Na zo’n ‘emotionele’ dag konden we ons uitleven op een rockfuif in de stad. Zondag was het ontbijt voor onze groep pas om 9 uur. Wat langer in bed,was aardig meegenomen, want de voorbije dagen waren zeer vermoeiend geweest. Om 11 uur vertrokken we naar de ceremonie. Zonder Emily, die ziek was, maar onder de deskundige zorg van mevr. Van der Eecken. Ondertussen leerden we Hannes kennen die werkte voor de Veteranenorganisatie, of was het andersom? In elk geval bezorgde hij ons een lekkere picknick. Eerst was er een plechtigheid op de appelplaats.

samen met Hannes naar het Lentefeest gekomen zijn. Wie meer wil weten over de reis,of de Power Point presentatie van Tom wil bekijken, geeft maar een seintje. We zijn bereid om onze ervaringen met jullie te delen. We zijn meer dan ooit overtuigd dat de gebeurtenissen van toen nooit meer mogen gebeuren. Chris Willocx

bij het Belgische monument neer te leggen. Toen we naar het monument van België stapten om daar hulde te brengen, regende het hard. Het was net zoals de nationale regenbui op onze nationale feestdag. Onze afscheidsavond brachten we door in Erfurt, sightseeing onder leiding van ‘onze Jos’. Een wandelingetje in de stad en daarna iets lekkers gaan drinken. De volgende dag, maandag, koffers pakken, kamers opruimen, de bus op naar Weimar om de lange terugtocht naar België aan te vatten. Op de trein kwam een overlevende van het kamp, speciaal voor onze groep over zijn ervaringen vertellen. Het ontroerde ons allemaal. Het is zeker voor alle deelnemers een onvergetelijke ervaring geweest. Speciaal willen we onze gids, Jos, bedanken voor zijn gedrevenheid om onze groep te begeleiden. Het deed ons veel plezier dat de milde schenkers van de reis Bart, An en Hilde,

Met dank aan heel de groep voor hun interesse, verslagen, en voortreffelijk gezelschap tijdens heel de reis: An, Bryan, Youssri, Kim, Mike, Emily, Willy, Roni, Jense, Joachim, Tijs, Rob, Laura, Roland, Thijs, Matthias, Michel, Robby, Charlotte, Benoit, Suru, Bart en Mevrouw Wijnant, Mevrouw Van der Eecken, Mevrouw Debeuckelaer, Mevrouw Willocx en Mijnheer Tom. Onze oprechte dank ook aan het VGC en hun sympathieke mensen Hilde, An en Bart.

9

juni 2008 - nr 7

Iris/Prisma

Barcelona, here we come! Vorig schooljaar vroegen enkele leerlingen of we voor hen een buitenlandse reis wilden organiseren, net zoals dat gebeurt voor hun collega-leerlingen van andere scholen. Enkele enthousiaste leerkrachten zagen dat wel zitten en sloegen aan het denken. De keuze viel op Barcelona. Vanaf de zomervakantie kwam het ‘Barcelona- team’ regelmatig bij elkaar om ideeën en het resultaat van hun opzoekwerk samen te leggen. Na heel wat creatief werk, stak de reis in elkaar. Graag laten we de lezers delen in het gebeuren.

Ouders en leerlingen werden in de loop van het schooljaar regelmatig ingelicht over de vorderende plannen. Er werd een projectdag georganiseerd zodat de leerlingen een idee kregen van wat er allemaal te beleven viel in Barcelona. Het opzet van de reis was deels cultureel, deels ontspannend en we wilden er zeker voor zorgen dat het een mooie afsluiter werd van de schoolloopbaan.

Het was aangenaam om de leerlingen in een andere omgeving dan op de schoolbanken te leren kennen. Geen ruzies, geen discussies, bijna te mooi om waar te zijn, maar toch werkelijkheid. Dus, ook voor hen een heuglijke ervaring. Ik laat jullie verder nog meegenieten van een tweede indruk van een collega. Buen Viaje! Hilde Borremans

Here we come! Het spannende moment is aangebroken. Het vliegtuig instappen en een weekje Barcelona tegemoet gaan. In het verslag van Benoit, de reporter ter plaatse, lees je het gedetailleerde verloop.

Biep biep biep … Zaterdag 26 april 2008, zo rond 5 uur … Wie haalt het in z’n hoofd om op dit onmenselijk vroege moment een alarm in te stellen? Ik dus! En geloof me: ik doe dit alleen maar als daar een goede reden voor is.

De uitstap was erg geslaagd omwille van de sfeer, de organisatie, de prachtige ervaringen en is dus voor herhaling vatbaar.

juni 2008 - nr 7

10

Na een verkwikkende douche en een korte rit naar Zaventem (gezellig met mijn collega’s in

het busje van de school) is het pijnlijke ontwaken al vergeten. Het kleine vliegtuigje in de inkomsthal waar we afgesproken hadden, is vervangen door een enorme doos pralines, maar daar schijnt niemand veel oog voor te hebben. De gedachten hebben het Belgische bier en onze befaamde chocolade al losgelaten en dwalen af naar paella, Gaudi en Ramblas. De zorgvuldig bewaarde reisdocumenten die volledig overbodig blijken te zijn, worden bovengehaald, bagage wordt ingecheckt en instapkaarten verdeeld. Nog een laatste zwaai naar ma of pa en dan begint het echt: eindelijk! Barcelona, here we come! Nu, ongeveer een maand later, blijven mooie herinneringen over. Er was natuurlijk Barcelona met al de bezienswaardigheden, maar er was ook de kans om leerlingen en collega’s op een andere manier te ervaren. Door op een meer ontspannen manier met elkaar om te gaan gedurende vijf dagen, creëer je een band, een verbondenheid, omdat je dezelfde ervaringen met elkaar deelt. Ik denk dat we zeker onze portie cultuur, architectuur, gastronomie en ontspanning gehad hebben. Met ons goedgevuld programma is de tijd daar voorbij gevlogen. Het lijkt alweer zo lang geleden, Barcelona … Ook hier vliegt de

Iris/Prisma tijd. Gelukkig zijn er nog foto’s, anekdotes, herinneringen … En een goed gevoel wanneer je oprecht kunt zeggen: “Ik denk dat het goed geweest is”. Patrick Januarius Dag 1: Na aankomst te Barcelona gingen we naar het Olympisch dorp van de Spelen 1992. De eerste foto’s werden gemaakt. We passeerden langs de ‘magische fontein’, echt de moeite waard, vooral ’s nachts. Na een etentje aan de Ramblas waren we zo erg moe dat we na aankomst in het hotel direct in slaap vielen.

Dag 2: Na een voettochtje naar Plaça de Catalunya begonnen we aan onze rondrit door Barcelona in een rode dubbeldekker. We volgden eerst de ‘blauwe route’ langs het zuiden en dan de kortere ‘groene route’. De oortjes die we op de dubbeldekker kregen, lieten ons toe de uitleg over de stad te beluisteren. Dicht bij de zoo gingen we eten. In de namiddag bezochten we de Sagrada Familia en Camp

Nou. Ook Park Güell stond op het programma. Dag 3: We zijn naar Camp Nou geweest. Daar konden we een glimp opvangen van Thierry Henry die naar de spelersbus stapte, op weg naar Engeland (om tegen Manchester United te gaan verliezen met 1-0). Om 10 uur opende het museum Camp Nou zijn deuren en gingen we op eigen houtje op verkenning in het stadion. Rond 12 uur trokken we naar Sant Sadorni d’Anoia. Eerst keken we naar een filmpje over de geschiedenis van Freixenet. Daarna werden we gegidst naar de cavakelders van het bedrijf waar we na de rondleiding ook cava dronken. De meesten hebben enkele flessen gekocht.

’s Avonds gingen we eten in de visserswijk. Dag 4: Het was een mooie dag om foto’s te trekken. Ik kon vanaf het dak van de Pedrera een überschöne foto van de Sagrada Familia schieten. Die dag zijn we ook naar het Hard Rock Café geweest om iets te drinken en sommigen zijn inkopen gaan doen op de Mercat de la Boqueria, de beste markt van heel Spanje. Het doet me wat denken aan de vele Bazars in Istanbul. De rest van de namiddag ging ik met enkele mensen naar het strand om voor ‘broodje’ te spelen (om te bakken in de zon). ’s Avonds werd er nog voor de laatste maal gegeten en gedronken op Spaanse bodem. Dag 5: We waren twee uur vóór onze vlucht terug op de luchthaven zodat we tijdig alle controles konden doorkomen. Ik vond het een boeiende reis en ik vind het daarom mijn taak om de school te bedanken voor deze prachtige kans die we kregen om een stapje buiten het KIW te zetten. Benoit Amand de Mendieta 7 KAN Prisma

11

juni 2008 - nr 7

Iris/Prisma

Een dag op voedingsuitstap: in de voormiddag naar de boerderij en in de namiddag naar een zuivelcentrum

Toen we toekwamen op de boerderij kregen we uitleg over de boerderij. Na de uitleg mochten we brood voeren aan de geiten. Ze hadden veel honger. Een geluk dat we met zoveel waren om te voederen. Ik had een beetje

schrik om de geitjes te voederen, ik dacht dat ze in mijn hand zouden bijten. Na de geitjes gingen we naar de koeien, die likten met hun tong aan ons om te zien of we iets bij hadden om te voederen. We hadden nog wat brood over en we gaven het aan de koeien. Nu durfde ik al iets meer de dieren te voederen. We zagen ook een pasgeboren kalfje dat 2 dagen oud was. Dan zijn we naar de biggetjes gegaan. Er waren veel kleine biggetjes. Ze maakten wel veel geluid maar we hebben er wel een paar kunnen aaien. Tenslotte gingen we de laatste dieren bezoeken: de konijnen. Die vond ik de tofste dieren van allemaal en we mochten ze ook aaien. Daarna kregen we een pet of een

gsm-zakje. Na het bezoek aan de boerderij gingen we naar het zuivelcentrum. In de namiddag maakten we in drie groepjes eten. Eén groepje maakte milkshake, het tweede groepje een soort pizza en het derde groepje een soort taartje. Daarna, toen alles gemaakt was, was het lekker smullen van al het eten en drinken. En tenslotte kregen we nog een rondleiding. Dorien - Rec 1

Op tweedaagse met De Steiger Woensdag 19 maart en donderdag 20 maart gingen de leefgroepen op uitstap. De Steiger zorgde voor een fantastisch verslag om jullie te laten meegenieten van hun verfrissende tochtjes door Limburg. Woensdag gingen we zwemmen in Hengelhoef. Wat we zwemmen noemen natuurlijk: in de wildwaterbaan hebben we ons gewoon laten meesleuren door de stroming en ons volledig overgeleverd aan de wil van het water. Na nog een sauna, een bubbelbad, een schuifaf, een golfslagbad en een verfrissende douche werden we als VIP’s weer afgezet voor de deur van het instituut. Hier stond ons nog een verrassing van formaat te wachten, namelijk GEEN kamerkuis! Deze wekelijkse marteling werd ons vandaag bespaard. Donderdagochtend vertrokken

juni 2008 - nr 7

12

we dan, met ons lunchpakket in de hand, naar het verre Limburg om ons te vergapen aan de dikste moto’s en racewagens met zoveel pk’s dat ze op het punt stonden op te stijgen. Inderdaad aandachtige lezer, we bevonden ons op het circuit van Zolder! Eerst kregen we een rondleiding op het circuit zelf, in het controlecentrum, het oefenterrein, … Maar dan volgde de apotheose: de pit-lane! Hier mochten we onze droomwagens naderen tot op 1 mm. Allemaal hebben we ze gezien, van het kleinste geitje tot de strafste Porsche. Na het bewonderen van deze prachtige snelheidsduivels volgde de praktijk. Helaas had niemand van ons een rijbewijs, dan maar genieten vanop de tribu-

nes. Even een kleine impressie: VROOOAAAMMM, WHOEOEOEAAAA, HEMHEMHEM, … Na deze fantastische ervaring keerden we terug naar de hoofdstad van dit prachtige WestEuropese land met zijn wisselvallige klimaat. Ook hiervan een kleine impressie: bus, trein, metro, voettochtje, zetel … uitgeteld. Kort samengevat kunnen we stellen dat we er weer een paar prachtige ervaringen bij hebben. Iedereen was moe maar voldaan, dus konden we met een goed gevoel aan de Paasvakantie beginnen en onze lever overgeven aan tonnen chocolade. Dank u wel mijnheer de Paashaas! De Steiger (Prisma2)

Donderdag 17 april, sportdag voor het eerste, tweede en derde jaar Prisma. De sportdag werd ‘Highland Games’ genoemd. Sommige leerlingen wisten al perfect wat ze van deze dag konden verwachten, anderen wachtten gespannen af, inclusief ik. Op de bus naar Opwijk stelden de leerlingen massa’s vragen die ik nog niet kon beantwoorden. Een zwak zonnetje was van de partij maar het voelde nog koud aan. We moesten sporten om warm te krijgen … We kwamen aan op onze bestemming en zagen een groot park waar verschillende materialen klaarlagen voor de activiteiten die we gingen uitvoeren. Iedereen liep er rond in Schotse kledij. De mannen hadden zelfs een kilt aangetrokken. Dan werd het ons allemaal duidelijk, de ‘Highland Games’ zijn namelijk traditionele volksspelen die ontstaan zijn in Schotland en die

werden vandaag nagebootst. Er waren verschillende scholen aanwezig en alle scholen waren nog eens in verschillende groepen verdeeld. Het was de bedoeling om zoveel mogelijk proeven te winnen als groep. Hoe meer proeven je won, hoe meer punten en hoe meer kans op de winnaarsplaats. Dus gingen we ervoor met onze groep. Onze eerste activiteit was touwtrekken. Dat was niet eenvoudig want bij de leerlingen van de andere groep zaten sterke beren, maar we lieten ons niet doen … Toch hebben we jammer genoeg de duimen moeten leggen voor de andere groep. Met veel enthousiasme begonnen we aan de volgende proef, namelijk een hindernisparcours afleggen met de kruiwagen. Daar waren mijn leerlingen supersterk in. We waren dan ook de beste voor deze activiteit. Zo konden we met volle moed beginnen aan de an-

dere proeven … We deden ons uiterste beste maar we hebben de ‘winnaarstitel’ niet gehaald. Toch keerden we met een voldaan gevoel maar uitgeput schoolwaarts!

Iris/Prisma

Sportdag BuSO

Isabel Gossé

13

juni 2008 - nr 7

Ri4

Een reis door de tijd

Als Romeinse legioensoldaten en jonkvrouwen vertrokken de leerlingen van Regenboog en Schelp woensdag 28 mei richting Limburg op openluchtklassen. Eerst kregen de drie tumuli van Grimde bij Tienen een grondige inspectiebeurt. Hopeloos zochten ze later bij een temperatuur van 12 °C naar “Johan en de Alverman” in de grotten van Folx-les-Caves te Orp-Jauche. Helaas tevergeefs! De bezetting van de Moerenpoort te Tongeren verliep vrij

vlot. Geen wonder dat statige Ambiorix hen geen blik gunde. De wandeling van de Romeinse muur naar de middeleeuwse stadsomwalling werd zwaar labeur. Zelfs het kaarsrechte Albertkanaal net voor Maastricht bood hen geen troost. “Dennenwoud”, hun versterkte burcht te Lanaken, schonk de moedigen een energierijk avondmaal, de nodige verfrissingen en een verdiende nachtrust. ’s Anderendaags werden de elitesoldaten en hun vrouwelijk gezelschap plots aangevallen. Neen, niet door een handvol overgebleven Eburonen. Het gevaar, 55 liter water per vierkante meter, kwam uit een potzwart hemeldek waarbij Felle bliksemschichten hen begeleidden tot de ingang van het openluchtmuseum te Bokrijk… nat…natter…natst! Zelfs de strenge Juf Helena kende geen medelijden: Bikena vloog in de hoek, Cédric kreeg de ezelsoren, Ceren de lange tong en Sven moest de klompen in! Gelukkig deed een lekkere, warme maaltijd en een wederkerend zonnetje hen snel de water- en klasellende vergeten. De speelen de fietsschuur werd een meevaller voor de jongsten terwijl de wandelzoektocht zo interessant leek dat maar negen van de twaalf opdrachten konden uitgevoerd worden. Of het slim is in de buurt van de gids te blijven, vraag je best eens aan

Peer Wij zijn op cowboykamp geweest in Peer. Heel leuk! We zagen veel koeien en mochten eens proberen te melken. Dat was gelukkig niet bij een echte koe maar bij een plastieken koe. We hebben paardenmelk geproefd en op de paarden gereden als echte cow-

juni 2008 - nr 7

14

boys. Dat wil ik nog wel eens doen. Het eten was ook heel lekker. De spaghetti en de BBQ waren zalig! Maar het leukst van al was het kampvuur! Dat was supergezellig! Nico & Priska, TKLS2

Sven of Cédric. Na het avondeten werden harnas, maliënkolder, helm, schild, zwaard, lans en punthoed nog even geshowd voor de nieuwsgierige pers van de streekkrant. Vrijdagochtend werd de buit van hun driedaagse rooftocht in zware koffers geladen. “Laten we het waterkasteel Pietersheim nog veroveren!”, klonk het haastig. “Zouden de Franken de Grensmaas nog niet overgestoken hebben?”, weerkaatste het op een geblutste helm. Geen van beide ideeën werd een triomf: er was geen “Frank” te bespeuren in Smeermaas en de renovatie van de burchtruïne Pietersheim zal nog ettelijke “euro’s” vergen. Och ja nog dit: verwar smeerkaas niet met Smeermaas. Weet daarbij dat Nederlands Limburg rechts ligt als je tenminste op de linkeroever van de Grensmaas in Belgisch-Limburg staat. Misschien houdt die versteende Vlaamse leeuw in Belgische driekleur wel écht de Franken tegen? Julius Caesar, III.V.MMVIII

Ri4

Kidskrant Hey kids Maxim, Senne en ik (Tim.E ) willen jullie de keileuke kidskrant voorstellen. Elke maand kunnen jullie er veel plezier aan beleven. We zochten voor jullie de leukste artikels uit verschillende kranten. Maar de moppen hebben we zelf gevonden. Daarnaast kunnen jullie er veel leuke dingen in doen zoals: spelletjes spelen, moppen lezen, stripjes lezen en soms verder afmaken en kleurplaten inkleuren. Je moet hem zeker lezen. Wij garanderen jullie uren speel- en leesplezier. Als je hem wilt lezen vraag het dan aan Maxim, Tim E. of Senne. Alvast bedankt, Groetjes Tim Erckens

Kruiden Er bestaan verschillende soorten kruiden, van a tot z voor verschillende doelen zoals medicatie, voedsel, … Ook sommige onkruidsoorten behoren tot de kruiden die je kunt gebruiken (vb. Brandnetel). Reeds eeuwen geleden gebruikten mensen kruiden. Zelfs heksen en tovenaars gebruikten kruiden. Er bestaan ook legenden die vertellen dat bijvoorbeeld basilicum diende om heksen op afstand te houden. In China vind je overal winkels die vol staan met kruiden. Hier volgt een receptje met kruiden. Lavendelijs Nodig voor 4 personen: 175 g honing, 450 ml slagroom, 4 eetlepels, lavendelbloempjes, een pannetje, een lepel en een garde, eventueel een ijsmachine. Verwarm de honing zachtjes in een pannetje tot een glad papje ontstaat. Wrijf de lavendelbloempjes fijn en voeg ze bij de honing. Roer de slagroom door de honing en de lavendel. Giet het mengsel in de ijsmachine. Serveren met amandelkrullen of boudoirs. Heb je geen ijsmachine? Geen probleem. Klop het slagroommengsel tot het stijf is en zet het in het diepvriesvak. Vergeet niet elk half uur te roeren om kristalvorming te voorkomen. Veel kruidenplezier. Senne

De poezen Maxim houdt van poezen. Dat merken we in de keuze van zijn werkje. DE WITTE PERS kun je herkennen aan zijn dikke haren, aan zijn mooie ogen en hij is heel beroemd. Hij komt ook voor in de film Stuart Little, namelijk als Sneeuwbal. DE POES VAN THUIS Wij hebben thuis een Perzische poes en die heet Sidney. Die heeft al 5 jongen gekregen. Jammer genoeg zijn er al 4 gestorven. Het poesje dat nog leeft heet Bulleke. DE KAT MET DE PROOI Veel kattenbezitters schrikken omdat hun kat met een muis of een vogel thuis komt maar zoals het spreekwoord zegt: ALS DE KAT VAN HUIS IS DANSEN DE MUIZEN OP TAFEL. Maxim

15

juni 2008 - nr 7

Ri4

Themaweek Op 14 april ging onze themaweek van start. De hele week werkten we in alle klassen rond het thema ‘circus’. Op maandag startten we met een openingsmoment. Er liepen wel drie clowns op onze speelplaats. Alle kinderen waren in groepjes verdeeld en elk groepje kreeg een ander verhaaltje te horen. Op dinsdag gingen we een kijkje nemen in een echte circustent. Spijtig genoeg konden we geen voorstelling bijwonen, maar de grote tent met de piste was ook al indrukwekkend. Donderdagnamiddag kregen we circus Magic op bezoek in onze

school. Zij brachten geiten, poezen, vogels en een pony mee. Al deze dieren konden kunstjes doen. Er was ook een ‘fakir’. De acrobate kroop in een kleine kist en de clown stak er dolken door! Spectaculair! Ook de jongleur was fantastisch. Hij kon jongleren met ballen, hoeden, borden, ...Het was een leuke namiddag. Op vrijdag maakten we zelf ons circus. Alle kinderen die een kunstje wilden doen, kregen de kans in circus Imperio. Bruno en meester Geert praatten alles aan mekaar. We zagen veel kinderen die in de loop van de

week zelf echte circusartiesten geworden zijn. Ook juf Sofie en meester Johny bleken goochelaars te zijn. Het hoogtepunt van de namiddag was toen meester Jody juf Miek in twee stukken zaagde. Gelukkig heeft hij haar meteen terug aan mekaar geplakt! Juf Miek

GON - dag in Antwerpen GON – dag in Antwerpen Op zaterdag 1 maart ging ik met mijn mama, papa en broer naar Antwerpen. Ik was nieuwsgierig wat er allemaal ging gebeuren. Eerst hebben we 1 2 3 piano gespeeld. Ik dacht dat er ook horende mensen gingen komen. Het waren allemaal kindjes met hoorapparaten en een implant. Er waren ook kindjes die gebarentaal konden. Ik vond het leuk te weten dat je op de televisie gebarentaal kan leren en

juni 2008 - nr 7

16

dat je ook op kamp kunt gaan met gebarentaal. Er was een circus tijdens het eten en ik vond de acrobaten zeer goed. Na het eten en het circus ben ik met mama, papa, Ruben en juf Stefanie naar de infobeurs geweest. Met Jasper zijn we in de namiddag naar Zuid-Afrika en Amerika geweest. Ik moest een kleur maken en ook blazen met een rietje tegen een balletje. Dat kon ik niet zo goed. Ik kon wel

goed touwtje springen. In een kring hebben we de namen leren kennen van de andere kinderen. Ik vond alles heel erg leuk! Hannah Basiliades, 3e leerjaar, KA Etterbeek

Ri4

En de vlieger ging toch nog op ... Vormsel op 9 mei Maté, Nick, Yoni, Joey en Mitch waren er klaar voor. Als voorbereiding speelden we het verhaal met de vliegers. Er werden foto’s van gemaakt zodat in de viering iedereen kon meegenieten en ervaren: Ja! … “samen” gaat alles beter! Lees jij ook ons verhaal? tijd was voor het avondeten, waren de vijf vliegers klaar.

Verwonderd keken de vijf kinderen naar de gekleurde draden die zij gevonden hadden. Er was voor ieder net één kleur. Maté had zonder aarzelen de groene draad genomen, Joey koos blauw, Mitch nam de gele en Yoni en Nick waren tevreden met paars en rood. ‘Wat doen we ermee?’ vroeg Yoni. ‘Laat ons vliegers maken, dan kunnen we die morgen oplaten. Ja, goed idee!’ Dadelijk maakten de kinderen afspraken. Maté had thuis grote bladen papier. Die zouden zeker van pas komen. Joey zou voor lijm zorgen en Yoni voor plakband. Mitch zorgde voor scharen. En Nick ging thuis houten stokken halen. Er werd gemeten, gezaagd, geknipt, geplakt, geverfd, ... En toen het

‘s Anderendaags waren onze vijf kinderen weer samen. De vliegers zagen er prachtig uit. De kunstwerkjes werden meegenomen naar buiten. En nu de lucht in, heel voorzichtig. Zou het lukken? Zouden ze echt vliegen? Ja hoor, de wind joeg de vliegers één na één de lucht in ... Vol plezier volgden de kinderen hun vlieger. Maar toen gebeurde het! Door een stevige rukwind brak de draad waarmee Yoni haar vlieger vasthield. Ze keek bedroefd toe hoe haar vlieger op de grond neerplofte. Maar ook bij de anderen kwam er plots een einde aan het speelplezier. Ook hun draden knakten af zodat de vliegers in duikvlucht naar beneden kwamen. Moedeloos gingen ze weer naar huis.

‘We maken samen één vlieger, dat is veel sterker.’ Iedereen vond het best een goed idee, het proberen waard. Even later waren ze weer volop aan het werk, en eigenlijk vonden ze het veel leuker zo: samen werken aan één vlieger. Het duurde niet lang of de nieuwe vlieger was klaar. Ook het nieuwe touw viel opperbest mee. Het was niet alleen sterker, maar de gekleurde draden door elkaar gevlochten waren ook mooier. Zo trokken de vijf vrienden voor de tweede keer die dag naar buiten waar ze samen speelden met de nieuwe vlieger aan het sterke touw. Juf Rita

‘De draden zijn niet sterk genoeg en onze vliegers zijn stuk en we hebben bijna geen materiaal om er nieuwe te maken. We hebben maar één blad papier over.’ ‘Eén blad papier? Wacht eens, ik heb een idee!’ zei Nick.

17

juni 2008 - nr 7

Ri4

Eerste Communie Op 30 april deden vijf kinderen van onze school hun eerste communie: Karen, Tim, Adam, Jens en Björn. Karen zag er uit als een echte prinses en de jongens waren stoere kerels. De kapel was bijna te klein. Zoveel volk was er aanwezig: alle kinderen van onze school, mama’s, papa’s, broers, zussen en nog veel meer familie. Iedereen wou deze speciale dag meemaken. Het was een mooie viering, alles stond in het teken van onze handen. Priester Paul ging de mis voor en Christiane zorgde voor de muzikale begeleiding. Na de viering konden de kinderen en hun familie nog genieten van een drankje en een hapje. Dit alles werd verzorgd door het ‘deco-team’ van onze school. Wij wensen de kinderen nog eens een dikke proficiat met hun eerste communie! Juf. Kirsten, Juf. Stephanie en Juf. Miek

Puzzelpret met Daniël Een ander woord voor mama Een dier met een slurf Poppen + kast Een muziekinstrument met toetsen Een dier met stekels Een lichaamsdeel waarmee je kan ruiken

E G

E

U A

I

P

P

O

P

L

O

O

M

E I E

S L N P F D

O E A E

N N

K

A

S

T

T

R

18

N

juni 2008 - nr 7

Notenleer voor blinden

Assistentie in de Brusselse metro

Het Slac (Stad Leuven Academie en Conservatorium) start in september met een cursus AMV of notenleer voor mensen met een visuele beperking. Het SLAC heeft de nodige apparatuur en software om partituren in braille om te zetten. Als het project aanslaat kunnen leerlingen behalve muziek ook de opleiding woord en dans volgen. Meer informatie: www.leuven.be

Blinde en slechtziende personen kunnen gratis assistentie aanvragen wanneer zij gebruik willen maken van de Brusselse metro. Vooraf dient men contact op te nemen met de MIVB (max. 1 dag tot min. 2 uur vóór het vertrek). Er wordt afgesproken aan de loketten in het vertrekstation met een stationsagent die de persoon met een visuele handicap gedurende zijn hele traject met de metro begeleidt. Deze assistentie kan worden aangevraagd op de telefoonnummers 02 515 38 93 (van 6u. Tot 20u.) of op 070 23 30 00 of via de website www.mivb. be (rubriek beperkte mobiliteit, link assistentie in de metro). Bron: VIBEG Snelberichten, Kluwer, december 2007

KVG Vlaams-Brabant en Brussel zijn blij en fier hun laatste nieuwe werking voor te stellen: Oepekka. De naam “Oepekka” is een afleiding van het Sanskriet “Upekkha of Upeksha” dat gelijkmoedigheid, niet-gehecht zijn, geen onderscheid makend, evenwichtigheid betekent. Oepekka wil activiteiten organiseren voor jongeren van 10 tot 18 jaar met een (rand-) normale begaafdheid en ASS (autismespectrumstoornis), en hun naaste omgeving. Deze jongeren missen vaak de mogelijkheid om hun vrije tijd te structureren en te organiseren. Moeilijkheden in communicatie en in het leggen van sociale contacten, alsook negatieve ervaringen binnen reguliere verenigingen waarin ze vaak als “te moeilijk” worden beschouwd, drijven deze jongeren vaak in een isolement waarin enkel computerspelen en tv-kijken soelaas blijken te bieden. Tot het brede gamma van activiteiten die men wil organiseren behoren ook rust-, relaxatie- en ontspanningstechnieken die hen kunnen helpen in het “overleven in de “sociale jungle” die onze wereld voor hen toch is. Daarnaast wil Oepekka ook contact- en informatiemomenten organiseren voor de ouders van deze jongeren en de betrokkenen uit hun naaste omgeving. Om verzekering tijdens de activiteiten te waarborgen is lidmaatschap noodzakelijk. Lidmaatschap voor het werkjaar 2008 bedraagt € 20. Tweede lid uit eenzelfde gezin: € 10; het derde lid: € 5. Voor meer info: Natascha Ballekens, Meersstraat 14D, 3320 Meldert - tel: 016 765 364 [email protected]

19

juni 2008 - nr 7

Ri4

VLIEG MEE DE LUCHT IN Lentefeest 2008 Op 24 mei was het lentefeest in het K.I.W. De speelplaatsen, refters en lokalen werden versierd met luchttaferelen. Dit is dé dag dat leerlingen en ouders de school op een andere manier kunnen bezoeken. Personeelsleden, leerlingen, vrienden en vrijwilligers (o.a. logistieke hulp van Defensie en spontane cakebakkers,…) zorgden voor een geslaagde dag. Geniet met ons nog even na. De dagen ervoor wordt er druk gewerkt

Een primeur: K.I.W. door onze graffitiartist Arteau De Meester

Winnende kunstenaars: Liesbeth Paeleman en Maarten Vanwelde

Kunsttentoonstelling o.l.v. van Marlies Vandewynckel.

juni 2008 - nr 7

20

Ri4

Winnaars bakstapelen: 15 bakken: Cédric (Schelp LS), Tristan (broer van Jorrit, Zeepbel) en zijn mama Finale pingpong: Jeroen Heyman (Prisma) en Nick De Clippel (leraar) Vliegertjeswedstrijd: 10 meter ver: Niels (broer van Brecht)

Achter de schermen van het restaurant en het ijssalon

Sterren in de lucht! (BuBaO)

Lucht-pop (BuSO)

een souffleur

een verdiend applauss

aërobar

bakstapelen

eendjes vissen

BuSO-stand

hindernissenparcours

schminken

springkasteel

pingpongwedstrijd 21

juni 2008 - nr 7

Verslag van de gebruikersraad van 13 mei 2008 De vergadering start met een kennismakingsronde voor de nieuwe leden. Er zijn vooral ouders van jongeren met autismespectrumstoornissen tot de Gebruikersraad toegetreden. Gelukkig zijn er in de afdeling Iris-Prisma elke maand bewonersvergaderingen, zodat we de jongeren zelf ook inspraak kunnen geven. De idee wordt weerhouden om bij het begin van elke Gebruikersraad enkele jongeren uit de leefgroepen uit te nodigen om hun inspraakpunten naar voor te brengen. Vernieuwde installatie Gebruikersraad - Het huishoudelijk reglement wordt doorgenomen. Volgens dat reglement zouden er van iedere afdeling minstens één en maximaal twee vertegenwoordigers moeten zijn. Dat is nu niet het geval. Maar in hetzelfde reglement staat ook dat “in voorkomend geval de Gebruikersraad kan beslissen een uitzondering op deze regel toe te staan”. De vergadering besluit dan ook zichzelf deze uitzondering toe te staan. Vakantiewerking - De O.G.’s brengen verslag uit over de planning van de vakantiewerking in de afdeling Iris-Prisma. Om even het

juni 2008 - nr 7

22

geheugen op te frissen: in het internaat (vooral Iris, Prisma en Torentjes) blijft één leefgroep een continue opvang verzekeren en verder is er ook één vakantiekamp van ongeveer een week. In het semi–internaat worden in de afdeling Ri4 vakantieactiviteiten georganiseerd tijdens de eerste veertien dagen van juli en de laatste veertien dagen van augustus. Deze activiteiten worden dus vooral aangeboden aan kinderen jonger dan 13 jaar. Op een enquête in het begin van dit werkjaar reageerden een aantal ouders positief op de vraag of deze vakantieactiviteiten ook voor jongeren ouder dan 13 jaar zouden moeten georganiseerd worden. Daarom zou dit jaar in juli en augustus dergelijk initiatief genomen worden. Voorlopig zijn er nog maar vijf inschrijvingen. Wijziging inschrijvingsprotocol voor het internaat - De werkgroep maatschappelijk assistentes heeft een aanpassing uitgewerkt van het inschrijvingsprotocol voor het internaat. Nu werd in dat protocol plaats voorzien om een bepaald bedrag in te vullen. De bijdrage is sindsdien door de wetgever gewijzigd en moet berekend worden volgens een bepaalde formule die in Kiwoord van september 2007 (nr. 4) werd uitgelegd. Daardoor is de bijdrage eerder variabel. De werkgroep stelt daarom voor om deze passage uit het protocol weg te laten, maar engageert zich ertoe de ouders individueel een beeld te geven van hoe hun bijdrage berekend wordt. De vergadering gaat hiermee akkoord.

Publicatie van foto’s op het internet - Via de websites www. kiwoluwe.org en www.Ri4.be kunnen de ouders – maar ook buitenstaanders – heel wat vernemen over het reilen en zeilen in het instituut. Op de website Ri4 wordt ook via foto’s verslag uitgebracht over de voorbije activiteiten. De website kiwoluwe. org is eerder informatief, maar beschikt ook over een fotoalbum. Er ontstaat een interessant gesprek op de vergadering over het evenwicht tussen het doorgeven van interessante informatie enerzijds en respect voor de privacy anderzijds. Afgesproken wordt dat bij nieuwe inschrijvingen aan de ouders gevraagd wordt of zij akkoord gaan dat er foto’s op de website geplaatst worden waarop ook hun kind te zien is. Een dergelijk schriftelijk akkoord wordt nu al gevraagd voor publicaties in brochures of bijvoorbeeld in dit tijdschrift. In de toekomst hopen wij een website te hebben waarvan bepaalde gedeeltes zoals het fotoalbum alleen kunnen geraadpleegd worden door ouders, personeel enz. die met hun naam hebben ingelogd. De volgende vergadering is gepland op dinsdag 21 oktober om 19.30 u. Paul Vervloessem

LIEF EN LEED Nieuwelingen op onze planeet ✓ ✓ ✓ ✓ ✓ ✓ ✓ ✓ ✓ ✓ ✓

18/03/08 03/04/08 07/04/08 07/04/08 08/04/08 18/04/08 30/04/08 04/05/08 28/05/08 30/05/08 17/06/08

DAUWKE, dochtertje van Harald Willems (directeur BuBaO) LENNERT, zoontje van Inge Fourie (GON-begeleidster BuSO) LINDE, dochtertje van Ann Vander Borght (kleuterleidster BuBaO) ELINE, dochtertje van Nele Penneman (onderwijzeres BuBaO) FINN, dochtertje van Veerle Verlinden (opvoedster Zeepbel) MAGALI, dochtertje van Stefaan Vander Auwera (leerkracht BuSO) ZYTHA, dochtertje van Ineke Zimmerman (GON-coördinator BuBaO) LEVI, zoontje van Bernadette De Wilde (huishoudelijke dienst) DOUWE, zoontje van Nan Debecker (onderwijzeres BuBaO) GEORGINE, dochtertje van Nathalie Van Essche (GON-begeleidster BuSO) LEANDER, zoontje van Goedele (leerkracht BuSO) en kleinzoon van Paul Vervloessem (algemeen directeur)

Onze overledenen ✓ ✓ ✓ ✓

26/03/08 17/04/08 04/05/08 02/06/08

Louisette Van der Smissen (moeder van Annemie Drabs – opvoedster Ri4) Dion Matton (vader van Mie Matton – GON-begeleidster BuSO) Frans Dewinter (schoonvader van Peter Beckers – ergotherapeut Iris) Marianne de Bree (busbegeleidster), zij zorgde jarenlang voor de kinderen op de bus. We zullen haar zorgzame aanwezigheid missen en blijven aan haar denken. Ons oprecht medeleven met de beproefde families en vrienden. Er zijn nog andere mensen die dierbaren verloren hebben maar wiens naam we hier niet noemen. Ook met hen voelen we mee.

AGENDA BuBaO - Ri4 30/06/08 tem 10/07/08 18/08/08 tem 26/08/08

vakantieopvang vakantieopvang

BuSO – IRIS – PRISMA – REGENBOOG 2 30/06/08 tem 10/07/08 18/08/08 tem 26/08/08 07/07/08 tem 11/07/08 28/08/08

vakantieopvang vakantieopvang kamp in Tenneville (IRIS/PRISMA) startdag BuSO

TORENTJES 30/06/08 tem 04/07/08

kamp in Faymonville De opvang tijdens de zomervakantie gaat door in de leefgroep AHADI.

VOOR ALLE GEÏNTERESSEERDEN 30/06/08 tem 31/08/08 26/08/08 01/09/08

zomervakantie algemene Startdag personeel start van het nieuwe schooljaar

Prettige Vakantie

23

juni 2008 - nr 7

De hoed van de tovenaar Je moet geen grijs haar hebben om wijze verhalen te kunnen schrijven. Dat bewijst Pieter die ondanks zijn jonge leeftijd al over een heel goede pen beschikt … Toen de machtigste en meest wijze tovenaar stierf, begroeven de mensen hem samen met zijn spullen. En toen ze de hoed van die tovenaar in het graf wilden gooien, stak een gierende windvlag op, die de hoed meenam. De hoed was blij en verdrietig. Blij omdat hij niet onder aarde werd gestopt en verdrietig omdat zijn meester gestorven was. De hoed keek even om en herpakte zich. Hij zou een nieuwe wereld leren kennen. Hij was vrij! Opeens nam de wind af en de hoed daalde neer in de stad. Terwijl de hoed op de grond lag, dacht hij: ‘Wie zal me nu meenemen?’. Meteen pakte een hand hem op, de hoed keek wie zijn nieuwe baas werd. Het was een zakenvrouw! Na een tijdje kwam de vrouw bij haar thuis. Ze was moe en een beetje boos omdat de zaken slecht gingen. Haar enige troost was dat ze een nieuwe hoed had gevonden. Ze zette de hoed op haar hoofd. En toen gebeurde er iets wonderlijks. Ze begreep alles in verband met die aandelen en de hele rimram. Na een week was ze een succesvolle zakenvrouw. Maar de hoed verveelde zich. Was hij daarvoor in de stad geland?! Om dat gezemel over euro’s te aanhoren? Nee toch! Hij moest weg! Maar hoe? De vrouw zette een raam open. Dit was zijn kans! De hoed wipte eruit en zweefde weg. Hopelijk werd zijn volgende baas iets minder zakelijk. De hoed keek rond en hij zag een bedelaar met een mondharmonica. De hoed had nog nooit zulke muziek gehoord en de mensen wierpen geld in de hoed. Door het gelach en de muziek werd de hoed vrolijk, hij dacht: kom maar op! Gooi mij maar vol. Toen de muziek gedaan was, pakte de bedelaar de hoed en vulde zijn maag met het eten dat hij van het geld gekocht had. Tijdens het eten bekeek de bedelaar de hoed. Je kon zien dat die heel lang geleden een dure hoed was geweest. Hij zette de hoed op en werd de vrolijkste man. Na het eten waren zijn dagen gevuld met gelach en zwerven, want hij wilde blijven zwerven en dat was wat de hoed ook wilde. De hoed had zijn nieuwe bestemming bereikt. Pieter Jorissen – De Kameleon

juni 2008 - nr 7

24