4. Informatieblad voor het personeel van Tangent. juni Deze keer in Tango: 16. Uitgelicht. 8. Conciërges. 10. Feest!

juni 2011 Deze keer in Tango:

Informatieblad voor het personeel van

Tangent 8.

Conciërges

10.

Feest!

16.

Uitgelicht

in de prijzen

Prins Bernhard, d’n

Stefan Schepens:

bij wedstrijd “Tilburgse

Hazennest en Wichelroede

Gemeentelijk Combinatie-

conciërge van het jaar’

vieren lustrumfeest

functionaris

11/4 Informatieblad voor het personeel van Tangent

Kort nieuws

Inhoud

2. Van de redactie



3. Kort nieuws



3. Column



4. Is er leven na Berkeloo?

Wisselingen College van Bestuur Na het vertrek van Jan Aarts is de organisatie aan de slag gegaan om de vacature in het College van Bestuur in te vullen. Na een voorspoedig verlopen sollicitatieprocedure heeft de Raad van Toezicht Charles Dams benoemd tot voorzitter van het College van Bestuur. Het dienstverband van Charles gaat in per 1 augustus 2011, maar hij is nu al aan een kennismakingsronde met de scholen begonnen. Recent verraste Wil Broos met het nieuws dat hij Tangent gaat verlaten. Hij heeft een functie aanvaard als directeur Bedrijfsvoering bij een VO-school. Goed nieuws en een unieke uitdaging voor Wil, maar jammer voor Tangent. Hij heeft gedurende de afgelopen tien jaar zijn sporen duidelijk verdiend. Op bladzijde 18 lees je over wat hem tot deze stap bewogen heeft. In verband met de naderende zomervakantie wordt in augustus begonnen met een procedure tot invulling van de vrijgekomen functie. Marijke van Oploo

(160 jaar ervaring vertrekt)

6. Bibliotheek in een koffer



(Peter Vervloed ging naar Suriname) 8. Conciërges in de prijzen 10. Lustrumfeesten van drie ­Tangent-scholen 12. Kijkje in de beleidskeuken 13. Tip van Monique van Loon

14. Pierre Valk verlaat RvT 14. Kort Nieuws 16. Nieuws van De Regenboog 16. Uitgelicht: Stefan Schepens 17. Nieuws van De Kring 18. Afscheid Wil Broos

19. Personalia 19. Kort nieuws 24. Prikbord 24. Colofon

alle krantenartikelen

: © Brabants Dag

Van de redactie Opnieuw een enerverend kwartaal. In zo’n laatste periode van het schooljaar is er altijd genoeg beweging. Scholen ondernemen veel acitivteiten. Mensen nemen afscheid, om uiteenlopende redenen. Zo wordt er in deze Tango aandacht geschonken aan het afscheid van Toek Janssen, Piet Happel, Martin Brouwers en Ton van den Boom van Berkeloo, Peter Verhoeven van De ­Regenboog, van Pierre Valk van de Raad van Toezicht, en, verrassend genoeg, van Wil Broos van het College van Bestuur. Natuurlijk ook veel positiefs. Er kan gemeld worden dat Tangent weer over een nieuwe voorzitter CvB beschikt. In de volgende Tango zullen we uitgebreid met hem kennismaken. Verder mooi nieuws over de conciërges van Prins Bernhard/Den Bijstere en d’n Hazennest. Drie heren vielen in de prijzen bij de verkiezing van de Tilburgse Conciërge van het Jaar. Peter Vervloed ging samen met hen om de tafel en zocht uit waarom ze die prijs verdiend hebben. Hij ging ook op uitnodiging van Stichting Mondiall op reis naar Suriname, en vertelt daar als rechtgeaard redactielid uitgebreid over. Natuurlijk ook aandacht voor de jubileumfeesten. Het kan niemand ontgaan zijn dat d’n Hazennest 40 jaar, de Prins Bernhardschool 50 jaar en De Wichelroede 110 jaar bestonden. In het hart van deze Tango kun je lezen hoe ze dàt gevierd hebben. Als je dit alles gelezen hebt, ben je weer helemaal op de hoogte. Veel leesplezier, fijne zomervakantie, en tot het nieuwe schooljaar! Marijke van Oploo

2

blad

Martijn Schoormans volbrengt Alpe d’Huzes-missie In het kerstnummer vroeg Martijn Schoormans (De Kleine Akkers) aandacht voor de fietstocht van het KWF. Hij was van plan op 9 juni onder het motto ‘Opgeven is geen optie’ zes maal de Alpe d’Huez te beklimmen. Martijn heeft het gehaald!! Een waanzinnige prestatie! Na 5 beklimmingen zat hij er aardig doorheen, maar na een peptalk van zijn vrouw fietste hij voor de laatste keer omhoog. En met resultaat: rond 19.30 uur kwam hij voor de 6e keer boven. Martijn heeft maar liefst ruim € 5100,- bij elkaar gefietst. Chapeau!! Lochtenbergh laaiend enthousiast over ‘Pleintje Verkeer’. De kinderen van de Lochtenbergh keken hun ogen uit toen op maandagochtend 4 april 2011 met hulp van veel ouders een fietsbehendigheidsparcours was uitgezet. De hele speelplaats was een groot parcours met o.a.: een wip, een slalom, een wegversmalling, hoge en lage drempels. En dan toch nog op je fiets blijven zitten: spannend! Later in de week werd dit fietsbehendigheidsparcours omgezet in een verkeersparcours. De stoplichten veranderden steeds van kleur, er werd gereden over een rotonde en een kruising en er moest ook nog gelet worden op verkeers­borden, terwijl je in een skelter reed. Op 11 april kwam de wijkagent de diploma’s uitreiken. Waarom deden wij mee? Wij hechten grote waarde aan verkeer en vooral de praktijk. De Lochtenbergh is bezig om BVL school te worden. ‘Pleintje Verkeer’ is een onderdeel om het Brabants Verkeersveiligheids­ Label te halen. Team De Lochtenbergh

Slimstraat 7> Zet een nieuwe stap in je carrière Begin april zag ik een advertentie met bovenstaande slogan van het Pius XCollege in Bladel, waarin kandidaten werden opgeroepen voor de vacature directeur Bedrijfsvoering. Een decennium geleden heb ik zelf al een dergelijke stap gezet door na 22 jaar werkzaam te zijn geweest bij een vijftal kleine gemeenten, een overstap te maken van het werken bij de lokale overheid naar het Primair Onderwijs. De afgelopen 10 jaar heb ik me eerst 5 jaar als bovenschools manager, vervolgens 3 jaar als algemeen adjunctdirecteur en de afgelopen 2 jaar als lid van het College van Bestuur mogen botvieren op de werkzaamheden binnen de aan mij toehorende portefeuilles ­Financiën & Facility en Huisvesting. Wat betreft de financiën hebben we de afgelopen tien jaar - waarin zeker zeven vette jaren hebben gezeten de wind mee gehad doordat er vanuit de Rijksoverheid voor diverse onderwerpen extra financiële middelen beschikbaar kwamen. Met de inmiddels doorgevoerde bezuinigingen door Rijk en gemeenten is het tij jammer genoeg gekeerd. Het wordt een moeilijke maar mooie uitdaging voor iedereen in de organisatie om met de schaarse middelen de slogan ‘Goed onderwijs blijft nog steeds onze keuze bepalen’ te bewerkstelligen. Op het beleidsterrein Huisvesting ben ik de afgelopen periode in de gelukkige omstandigheid geweest dat de verschillende gemeenten in ons werk­gebied voldoende financiële middelen beschikbaar stelden voor aanpassing c.q. nieuwbouw van onze schoolgebouwen. Echter, na 10 jaar met veel plezier gewerkt te hebben bij de mooie organisatie Tangent ben ik persoonlijk (met een leeftijd van 51 jaar) toe aan een nieuwe uitdaging. Ik wil een overstap maken naar het Voortgezet Onderwijs. Als ik terugkijk op de afgelopen tien jaar kan ik iedereen ‘een nieuwe stap in zijn/haar carrière’ (al of niet binnen Tangent) aanraden. Ik ben trots op hetgeen wij allen gezamenlijk hebben gerealiseerd en ik wil hierbij iedereen bedanken voor de prettige samenwerking. Ik wens de organisatie Tangent en iedereen die daarbij betrokken is alle goeds toe voor de toekomst. < Wil Broos

3

School zal sneeuwruimers en koffiezetters missen

Is er leven na Berkeloo? Kort na de zomervakantie voltrekt zich op basisschool Berkeloo een stevige aderlating. Vier belangrijke pionnen verlaten de school. Meer dan 160 jaar onderwijservaring vertrekt dan met de personen van Piet Happel (adjunctdirecteur), Toek Jansen (lid van het managementteam en vroeger directeur van de Willibrordschool), Martin Brouwers (al sinds mensenheugenis leerkracht van groep 8) en Ton van den Boom (eerder directeur van de Caeciliaschool en nu ondersteuner van het managementteam op Berkeloo). Wat zijn de gevolgen voor alle betrokkenen? Er zit heel wat ervaring aan onze gesprekstafel in het klaslokaal van Martin Brouwers! Piet werkt ruim 40 jaar in het onderwijs, waarvan 39 jaar bij Tangent. Toek is in 1989 begonnen bij Tangent, maar was van te voren als leerkracht en directeur werkzaam in Dordrecht, Schijndel en Koewacht (Zeeland). Martin is als jong onderwijzer in 1973 begonnen op de Willibrordschool en later mee gegaan naar Berkeloo. Ton was in 2006 al 40 jaar werkzaam in het onderwijs, maar heeft er na zijn FPU met veel plezier nog een paar jaartjes aan vastgeplakt. Schoolgrootte Even terugkijken hoort bij een afscheid. Martin mocht vrijdags de militaire dienst verlaten om ’s maandags daarop te beginnen op school. Van die eerste dag is hem bijgebleven dat een jongen zich vastklemde aan de regenpijp omdat hij niet naar binnen wilde. “Er is veel veranderd”, zegt hij. “Van een lekker gezellig werkende klas naar werken in de klas met veel eromheen. Van dorpsschool naar grote school. De betrokkenheid van ouders was destijds ook bijzonder te noemen”. Dat kleinschalige was ook voor Toek het meest aantrekkelijke. “Mijn fijnste tijd heb ik gehad op de

4

kleine scholen in Dordrecht, Koewacht en op de Willibrordschool. Het goede daarvan? Dat je alle ouders en kinderen kent. Heerlijk dat ik dat op Klein Berkeloo mocht blijven ervaren! Een goede zaak was het toekennen van ambulante tijden aan de directies. Met name voor de directies van de kleine scholen was de taakomvang een onmogelijke opgave. Ook heb ik erg veel plezier beleefd aan de manier waarop de laatste jaren mijn BAPO kon worden ingevuld. Daardoor bleef de situatie hanteerbaar”. Toek ziet overigens ook voordelen aan de grootschaligheid van Berkeloo: “Er is meer financiële ruimte en er is meer know how in het team, meer specialisaties ook”. Piet vindt eveneens dat er veel veranderd is. “Ik heb heel wat vernieuwingen zien passeren. Weinig daarvan is overeind gebleven. Er hebben zich veel verschuivingen voorgedaan in de taken van de leerkracht. Ik heb er nooit spijt van gehad dat ik adjunct ben geworden. Op die manier heb ik ook de andere kant mogen meemaken van de school en mee mogen sturen aan de ontwikkeling ervan. Ondanks de grootte van het team van Berkeloo heb ik er met veel plezier gewerkt en er is eigenlijk geen dag geweest, dat ik met tegenzin naar school ging. Als ik weer

MARTIN BROUWERS

een beroep zou moeten kiezen: ik zou zondermeer weer het onderwijs in gaan.” En Ton? Die heeft over het verleden zijn zegje al gedaan bij zijn afscheid in 2006. “Wel wil ik nog even kwijt dat ik me, vanaf mijn reintegratieperiode in 2002, op Berkeloo, daar altijd erg heb thuis gevoeld. Afscheid nemen van Caecilia was destijds heel moeilijk, maar hier ben ik goed opgenomen in het team. Waarvoor welgemeend dank!” Tijd tekort Op de vraag: “Is er nog leven na Berkeloo?” antwoorden ze in koor: “ZAT! We gaan tijd tekort komen…” Martin is bezeten van paardensport en als voorzitter-penningmeester van RSV (Ruitersportvereniging) St. Antonius in Riel wordt zijn tijd al jarenlang ingevuld. Bovendien heeft zijn zoon een eigen zaak en springt hij daar regelmatig bij. Schilderwerk aan huizen is een andere hobby van hem. En dan hebben we het nog niet gehad over de kleinkinderen…. Desondanks heeft hij aangeboden om te komen invallen op school. Maar alleen als ze helemaal ten einde raad zijn! Toek wil het eerste jaar helemaal niets verplichtends doen. Dat is toch al niet zijn ding. Elke week naar de koorrepetitie moeten en dan op

zondag ook nog eens een uitvoering: niks voor hem. “Een jaar lang gewoon wat rondkijken en genieten. En daarna wil ik me nuttig maken op sociaal gebied. Vrijwilligerswerk in de mantelzorg bijvoorbeeld”. Ook Piet kiest voor die tactiek: “Een jaar helemaal voor mezelf, buiten datgene dan wat ik al aan muziek doe. Vanaf 1 januari 2014 stop ik met alle dirigentschappen, maar blijf ik wel lid van het Tilburgs Byzantijns Koor. Komend jaar neem ik om uit te pluizen wat het daarna moet worden. Nu wordt er al van alle kanten aan me getrokken, onder andere door de Heemkundekring Udenhout, de parochie en Natuurmonumenten. Mijn grote hobby is klussen. De voortuin wacht al lang op een opknapbeurt. Bovendien heb ik straks zes kleinkinderen…”. Voor Ton is het niet veel anders. Hij heeft nu zitting in drie verenigingsbesturen, zingt in een koor en heeft zangles, fotografeert graag, werkt mee in de (grote) volkstuin van zijn vrouw en regelmatig wordt door familie een beroep gedaan op zijn hulp bij alle mogelijke administratieve en andere zaken. En ja… de kleinkinderen! Missen Op de vraag wat ieder zal missen, komen de antwoorden ook heel vlot. Piet zal de bedrijvigheid van de school missen, de collegialiteit en het leren van nieuwe ontwikkelingen. Toek zal vooral de collega’s en het werken in de klas ontberen. Martin: “Ik zal de gezelligheid van de collePIET HAPPEL

5

ga’s missen, vooral van de collega’s van groep 8. Dat was een bijzondere groep. Ik zal de klas missen en alle speciale dingen die daarmee te maken hebben: het schoolkamp, de internationale uitwisseling met de school in Deerlijk en de revue aan het einde van groep 8”. En Berkeloo? De school mist straks sneeuwruimers, koffiezetters, het opruimen van de koffiekamer elke morgen en (last but not least) de gezelligheid en de humor van ons”. Verlies Hoe gaat Berkeloo dit ‘grote verlies’ opvangen? Raymond de Haan aan het woord: “Martin is de steun en toeverlaat voor de directe collega’s van groep 8. Met een groot gevoel voor humor, maar wel duidelijk, haalt hij het beste uit de kinderen boven. Hij hecht veel waarde aan sfeer en samenwerking en neemt verantwoordelijkheid. Iemand om op te bouwen! Voor kamp of andere activiteiten werden dusdanige contacten gelegd en onderhouden, dat we komende jaren nog steeds kunnen teren op lucratieve deals die hij heeft afgesloten. Toek maakte optimaal gebruik van zijn kwaliteiten als schoolleider en leidde daarmee alles op Klein Berkeloo in goede banen. Hij hield desondanks het grote geheel in het vizier, begeleidde de middenbouw optimaal en kon de moeilijkste zaken altijd op zijn beminnelijke wijze bespreken en oplossen. Gejaagd en gedreven als de leden van het managementteam TO N VA N D E N B O O M

zijn, wist Toek ons vaak een spiegel voor te houden en er zo voor te zorgen dat alle kanten van de zaak belicht werden. Daarnaast was hij nooit te beroerd om toch nog even de klas in te gaan en als een wijze Sinterklaas ook de kleuters in het gareel te houden. Tenslotte Piet: veel méér dan een adjunct-directeur. Bevlogen leiding gevend aan bouw en team. Nooit onvoorbereid, altijd ingelezen, materie bijhoudend, napluizend om diep op inhoud in te kunnen gaan. Piet is altijd geïnteresseerd in nieuwe ontwikkelingen en houdt deze tot op de dag van vandaag nauwlettend bij. Altijd 150% of meer inzet. Afbouwen komt niet in zijn woordenboek voor. En die ‘andere’ kant: hij vloog letterlijk door de school. Wie ‘opent’ ’s ochtends nu de school? Piet was er altijd als eerste… En Piet was er ook altijd als de kippen bij als er een lekkage was, ergens geveegd moest worden, de verwarming het niet deed. Maar bovenal: Piet is er altijd voor de collega’s en cijfert zichzelf daarbij weg. We zullen ze missen want Piet, Martin en Toek nemen natuurlijk een schat aan ervaring mee: (bijna) 120 jaar aan ervaring loopt de school uit, maar laat ook die 120 jaar ‘achter’. Iedereen heeft kunnen leren van hun expertise, heeft advies en raad van hen ingewonnen, heeft meegelift op deze ervaringen en dat is zeer welkom op een (grote) school als Berkeloo. Daar kunnen we mee verder!” Ton van den Boom TOEK JANSEN

5

Lezen langs de Surinamerivier

Bibliotheek in een koffer Van 21 mei t/m 5 juni bracht ik op uitnodiging van Stichting Mondiall een bezoek aan Suriname. De schrijfsters Lydia Rood en Selma Noort reisden met me mee. Twee dansleerkrachten maakten ons gezelschap compleet. Ik heb verteld, gemusiceerd en gezongen tijdens het Kinderboekenfestival in Paramaribo. Vervolgens ben ik naar het binnenland gereisd om hetzelfde te doen in dorpsschooltjes langs de Surinamerivier. Bovendien kon ik met eigen ogen zien wat er terechtgekomen was van het project dat eind 2006 gestart is om kinderen in het tropisch regenwoud aan het lezen te krijgen en te houden. Zo afwisselend als regenbui en zonneschijn tijdens de grote regentijd waren mijn ervaringen. Even terug in de tijd Rond de Kerstviering in 2006 zamelden de leerlingen en leerkrachten van basisschool De Wichelroede boeken in voor Suriname. Ook auteurs en uitgevers deden spontaan mee. De boeken stroomden binnen. Uitgeverij Zwijsen doneerde bijvoorbeeld meer dan duizend Leesleeuwboekjes voor verschillende leeftijden. De leerlingen van groep 7b verpakten ze vervolgens allemaal stevig in dozen. Toen de vrachtwagen van Stichting Mondiall kwam voorrijden, kon de lange reis naar Paramaribo beginnen. Vandaar zouden de boeken uiteindelijk (érg uiteindelijk, bleek later) in het binnenland terechtkomen. Daar zouden kinderen van alle leeftijden kunnen genieten van verhalen en al doende een betere kans krijgen voor hun toekomst. Een romantische gedachte? Stichting Mondiall Deze stichting die gevestigd is in Rotterdam ontwikkelt, begeleidt en voert culturele projecten uit. Dat doet zij voor Suriname in samenwerking met de Nationale Stichting Kinderboekenfestival. De ingezamelde boeken kwamen in eerste instantie terecht in een container bij het kantoor van deze stichting in Paramaribo. Daar bleven ze lang – veel te

6

product van de bauxietverwerking. Die weg is stoffig en adembenemend in de droge tijd; modderig en spekglad in de regentijd. Het is ook nooit goed. In Atjoni stap je in een schommelende korjaal – pas op je vingers – en dan kun je verder en nóg verder. Dan wordt het stiller en nóg stiller… Mijn reis per korjaal duurde ruim een uur. De eindbestemming was het Anaula River resort, een verborgen, maar niet vergeten stukje van het groene paradijs van waaruit ik dorpjes stroom op- en stroomafwaarts zou bezoeken om met eigen ogen te zien of de kofferboeken al kinderen gevonden hadden.

(Vaar mijn bootje, laten we gaan. Vaar mijn bootje, sus mevrouw in slaap) lang – liggen. Dit artikel zou erg kort en een snel te vergeten verhaal worden als de voorzitter van Mondiall niet op het idee gekomen was de boeken in koffers te schuiven en per korjaal naar schooltjes langs de Surinamerivier in het binnenland te brengen en elke paar maanden te wisselen, zodat kinderen steeds nieuwe boeken onder ogen zouden krijgen. Geïllustreerde koffers De vijftig aluminium pilotenkoffers die aangeschaft werden, konden tegen een stootje en waren waterdicht. Dat kon niet gezegd worden van de container, waarin de ingezamelde boeken opgeslagen waren. Een groot deel is door waterschade verloren gegaan, omdat die stalen bak niet bestand was tegen de kleine en de grote regentijd. Dat was een flinke teleurstelling, maar gelukkig konden de koffers goed gevuld worden en er bleven zelfs nog boeken over voor een volgende ronde. Maar erg uitnodigend zagen die blinkende koffers er niet uit. De illustratrice Annemarie van Haeringen bleek

bereid ze op te vrolijken met kleurige kaaimannen en dolfijnen. Vijftig koffers gevuld met prachtige kinderboeken moesten hun weg vinden naar lezers en lezeressen in bovenSuriname. Eerst per vrachtwagen, vervolgens in een korjaal gingen de boeken hun eigen avontuur tegemoet naar dorpjes met melodischritmische namen: Jaw Jaw, Kajapati, Abenaston, Pikinslee… lees(ver)voer! Van Paramaribo naar Atjoni Suriname bestaat voor meer dan tachtig procent uit tropisch regenwoud. Op de smalle kuststrook langs de Atlantische oceaan woont negentig procent van de bevolking, waarvan meer dan de helft in de hoofdstad Paramaribo. Als je van de hoofdstad het binnenland in wilt, stap je in een minibusje en rijd je binnen vier à vijf uur naar het havenstadje Atjoni. Daar houdt de weg op. De geasfalteerde weg had het trouwens al veel eerder opgegeven. De laatste twintig kilometer leg je namelijk af over een hobbelige weg van rode steenslag, een afval-

Om acht uur ‘s morgens stapten we in de korjaal om het eerste dorpje te bezoeken. Die ‘we’ waren mijn vrouw, twee begeleiders van Mondiall en ik. En een schoolhoofd die in zijn lange loopbaan alle leerkrachten in de omgeving lesgegeven heeft. Ik noem zijn naam met diep respect: Dorus Vrede. Hij zet zich ondanks zijn hoge leeftijd nog steeds in voor de ontwikkeling van het binnenland van Suriname. Voor Mondiall opent hij deuren die anders gesloten blijven. Zijn handdruk, zijn lach, zijn vriendelijke woorden, zijn joviale groet zorgden ervoor dat we in elk dorpje welkom

waren, want wij waren geen toeristen met de camera in aanslag, maar vrienden van Dorus. Door de hoge waterstand was de Suriname­ rivier gezwollen tot een brede stroom. Onze stuurman moest zijn bootje langs rotsblokken laveren die zich onder het snelstromende water verstopt hadden. Het leek of hij door het water heen kon kijken, want niet eenmaal raakte hij een rotsblok. Hij schampte er zelfs niet een. Na een half uur varen, kwam Jaw Jaw in zicht. Ik zag een aanlegsteiger en betonnen traptreden die naar een paar eenvoudige hutten leidden. Elke tree werd in beslag genomen door – hoe zeg je dat netjes? – strakgetrokken, kleurrijke achterstevens van moeders die kledingstukken aan het wassen waren. Blote peuters speelden in het water, een oude man was aan het vissen. Een lijntje met een haakje aan het uiteinde bleek voldoende om een emmertje minischolletjes te vangen. Iedereen begroette Dorus Vrede met een glimlach van herkenning. Dorus stelde ons voor en het ijs was gebroken. Dit is beslist geen Surinaams gezegde. Zo simpel… zo muziek De school bestond uit een paar eenvoudige langgerekte gebouwen met een zinkplaten dak, verdeeld in een vijftal klaslokalen. De ramen waren van gaas, zodat je even het gevoel kreeg dat de leerlingen ondergebracht waren in een voormalig kippenverblijf. Hun enthousiasme was er niet minder om. ‘Dag meneer,’ klonk het steeds sterker, naarmate ik meer lokalen achter me liet. Een paar klassen hebben Dorus achter

mijn gitaar en ik achter mijn accordeon getrakteerd op een liedje: Me go bai wan soekroe sani, Jemba jemba. (Ik ga een snoepje kopen,hoera!) Teleurstelling Het schoolhoofd was zichtbaar trots op zijn school en vooral op zijn bibliotheek. Hij had er een apart lokaal voor ingericht. In de kasten stonden naast bijna nieuwe boeken, vooral door Nederlandse bibliotheken geschonken, afgeschreven exemplaren. De koffers van Mondiall stonden leeg in een hoek. De boeken waren dus aangekomen, maar van het plan om elke paar maanden de collectie te wisselen was niets terechtgekomen. De boot had de boeken gebracht, maar daarna niets meer van zich laten horen. Na elk dorpje langs de Surinamerivier groeide de vraag: waar is de boekenboot gebleven? De boot is gevonden in de haven van Atjoni, maar hij kan niet varen wegens – natuurlijk – geldgebrek. Mondiall doet verwoede pogingen om de motor van het project weer op gang te krijgen, zodat kinderen langs de Surinamerivier voorzien worden van nieuw leesvoer. Wil je Mondiall steunen met nieuwe boeken of geld? Mail dan even naar [email protected] of neem contact op met mij: [email protected]. Het werk van Mondiall lijkt een druppel op een gloeiende plaat, maar elke regenbui begint met een paar druppels. Dat is wél een Surinaams gezegde. Danki! Peter Vervloed

7

Met plezier doen wat je moet doen

Conciërges in de prijzen Toen ik me op woensdag 8 juni om 13.00 uur meldde bij d’n Hazennest, kreeg ik meteen te horen dat het interview niet te lang mocht duren. ‘Er ligt altijd werk te wachten,’ vertrouwde Frans van Heeswijk me toe. Daarmee was de toon van het vraaggesprek meteen gezet. Tegenover me zaten drie mannen die liever de handen uit de mouwen steken dan hun tijd vermorsen met woorden. Natuurlijk was de aanleiding van mijn bezoek het heuglijke feit dat Frans van Heeswijk Tilburgse conciërge van het jaar 2011 geworden is en de tweede plaats eerlijk verdeeld wordt tussen Mari Donders en Ad Meesters. Die uitverkiezing hebben ze verdiend en daarom was Tango erbij. Frans van Heeswijk Ik ben 57 jaar oud. In 1994 kreeg ik een hersenbloeding en was ik een tijd uit de roulatie. Ik werd niet arbeidsongeschikt, maar arbeidsgehandicapt verklaard. Ik kon gaan werken, maar beperkingen had ik wel. Daarom moest ik een lijst met 26 punten invullen. Ik heb vaak geprobeerd van die lijst met beperkingen af te komen, maar dat haalde niets uit. Toen ging de textieldrukkerij waar ik

8

werk gevonden had failliet. Ik moest weer gaan solliciteren, maar zo gauw die lijst met beperkingen boven tafel kwam, was zo’n sollicitatiegesprek eigenlijk al afgelopen. Een voorbeeldje uit de lijst? Ik mocht bijvoorbeeld maar één keer per dag de trap op… en af! Ik kreeg geen uitkering, want ik was minder dan 15% afgekeurd. Maar er wordt wel voor je bepaald wat je wel of niet mag doen. Ik werd er gek van. Een samenwerkingsproject tussen de Diamantgroep en de gemeente was mijn redding. Op dit project ‘Doen’ uit 2007 reageerden de directeuren van Prins Bernhard en Den Bijstere. Ik werd voor drie jaar op beide scholen conciërge in deeltijd. Ik krijg mijn salaris van de Diamantgroep. De directeuren en Tangent hebben hun nek voor mij uitgestoken, want de meeste conciërges van het project ‘Doen’ moesten er na drie jaar uit. Ik mocht blijven en over twee jaar word ik bij Tangent in vaste dienst genomen. Maar de onzekerheid blijft knagen. Bezuinigingen kunnen nog steeds mijn ontslag betekenen. Ik moet er niet aan denken, want ik zou willen dat ik twintig jaar eerder tegen deze baan opgelopen was. Als ik ’s morgens op school kom, ga ik eerst koffie en thee zetten voor de dames en de paar heren die er nog zijn. Vervolgens ga ik de poort

openen en maak ik een rondje om de school, om te controleren of er niks kapot is. Dan kopiëren, boodschappen doen… Een lijst met werkzaamheden? Asjeblieft niet. Nee, elke dag is anders. Als ik om half vier stop, voel ik me moe, maar ik zou niet precies weten wat ik allemaal gedaan heb. Het is teveel om op te noemen. Het leukste moment uit mijn loopbaan? Toen de vorige directeur wegging, zei ze: ‘Als ik de kans gekregen had, zou ik je in een gereedschapskistje gestopt en meegenomen hebben.’ Mijn advies aan mijn opvolger is: wees flexibel. Dit wil ik nog zeggen: de tijden zijn gelukkig veranderd. Vroeger werd er neergekeken op de conciërge, nu is er waardering. Mari Donders Ik ben 62 jaar oud en al zes jaar lang conciërge op d’n Hazennest, samen met Ad. Ik ben heel lang metselaar geweest. Toen het in de bouw slechter ging, werd ik werkloos en kwam ik bij de Sociale Dienst terecht. Het lukte me niet meer om naar het reguliere be-

drijfsleven terug te keren. Via een gesubsidieerde I/D-baan ben ik gaan werken bij Traverse. Ken je dat? Dan begeleid je hoeren en junks. Dat was een wereld van verschil met mijn vorige baan. Na zeven jaar had ik het wel gezien bij Traverse. Er kwam nooit waardering voor mijn werk daar: van junks hoef je geen schouderklopje te verwachten. Het werk als conciërge leek me wel wat. Maar wat heb ik moeten wennen! Ik wist niet hoe ik het had, want ik zat de hele dag binnen en ik was gewend om buiten te zijn. Ik werkte namelijk in een noodgebouw en dat bestond uit één lange gang. Ik ging nogal eens het dak op om papier te prikken en vuil op te ruimen, alleen maar om wat lucht te happen.

Ik heb nu een reguliere baan: een geluk bij een ongeluk En… ik heb het prima naar mijn zin, omdat ik mijn eigen werkzaamheden kan invullen. De leerkrachten hier kunnen wel lesgeven, maar ergens een spijker inslaan, lukt niet. Als ik dat doe, staan ze allemaal te klappen. Ze hebben me dus nodig en dat is een goed gevoel. Wat me het meeste aanspreekt in dit werk is de warmte die je krijgt van collega’s en kinderen. Toen het met mijn gezondheid niet goed ging en ik zelfs een hartaanval kreeg hier op school, kreeg ik het hele Hazennest over me heen. Ontroerend! Mijn advies aan mijn opvolger: wij

zijn ondersteunend personeel. Je bent niet méér dan een leerkracht. Maar als ze je nodig hebben, moet je er wel zijn. Weet je trouwens waarom Frans bij de verkiezing op de eerste plaats geëindigd is en niet Ad en ik? Huub van Hal, de directeur, heeft vergeten te vermelden dan ik elke donderdag voor elke leerkracht een eitje kook, vers van mijn eigen kippen. Als hij dat wel gedaan had, waren wij op de eerste plaats terecht gekomen. Zeker weten! Ad Meesters Ik ben 54 jaar en negen jaar conciërge. Na een zware hartaanval met zes omleidingen heb ik herscholing aangevraagd. Men kwam er al snel achter dat ik heel goed met computers overweg kan en daarom ben ik in eerste instantie troubleshooter voor Tangent geworden. Ik snelde van de ene naar de andere school om computerproblemen op te lossen. Na een paar jaar vroeg Huub of ik hier op d’n Hazennest wilde werken als ICT-er en conciërge. Weer een paar jaar later kwam Mari erbij. Als je een goede ICT-er hebt, zijn er weinig problemen met de computer. Op die manier maak ik me onmisbaar. Ik moet toegeven dat mijn hart ligt bij het computerwerk, maar ik draai mijn hand ook niet om voor een fietsreparatie of het witten van een klaslokaal. Mari en ik werken altijd samen, behalve op vrijdag want Mari heeft op die dag deeltijdpensioen. Samen stoppen we om twee uur. Als ik ergens graag ben, dan is het hier. Eigenlijk ben ik hier nog liever

dan thuis. De vakanties duren mij veel te lang. D’n Hazennest is werkelijk mijn nest. Daar ga ik voor. Ik voel me onderdeel van een team. Mijn advies aan mijn opvolger: vergeet nooit dat de conciërge het visite­ kaartje van de school is, het eerste aanspreekpunt. Onzekere situatie Frans, Mari en Ad spraken alle drie hun bezorgdheid uit over de toekomst. De onzekerheid of ze hun werk kunnen blijven doen, klonk steeds tussen hun woorden door. ‘Maar een goede conciërge verdient zichzelf terug,’ verklaarden ze hoopvol. En ik heb gesproken met drie kanjers van conciërges. Peter Vervloed

9

D’N HAZENNEST: 40 JAAR!

PRINS BERNHARD: 50 JAAR! Van 16 t/m 20 mei vond er een feestweek plaats op basisschool Prins Bernhard. De school bestaat dit jaar 50 jaar en dit werd gevierd met leerkrachten, kinderen en ouders. Gedurende de week stonden tal van activiteiten gepland. Mede dankzij de inzet van vele enthousiaste ouders werden de festiviteiten mogelijk gemaakt. Op maandag PROFESSOREN VOSSENJACHT was er ‘hoog’ bezoek van Prins BernNET & NIET hard, een personage die de gehele week centraal stond in ‘Prins Bernhard en het mysterie van Net-Niet’. Ook professor Net en professor Niet brachten namelijk een bezoek aan de school. Zij gaven de kinderen de opdracht een teletijdmachine te ontwerpen en zij bouwden deze in de aula van de school. De vraag was echter of deze ook echt werkte. Directeur Rene Los heeft samen met Prins Bernhard de teletijdmachine als eerste uitgeprobeerd, want SPORT EN SPEL zij wilden toch wel heel graag een bezoekje brengen aan het verleden. Maar na het zingen van het jubileumlied keerde alleen meneer René terug met een afgesloten kistje, waaruit de stropdas van Prins Bernhard hing... De gehele week hebben de kinderen en professor Net en Niet geprobeerd Prins Bernhard terug te krijgen. Het is niet verwonderlijk dat juist Prins Bernhard een bezoek bracht aan de school: in 1961 werd de school geopend door Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Bernhard. Nu was de eer aan Wethouder, mevrouw Moorman van Onderwijs, om de feestweek officieel te openen. Daarna barstten de festiviteiten los. Activiteiten in deze week waren o.a. een sport & speldag, een vossenjacht, een picknick, een cultuurdag in het teken van dans, een bioscoopochtend en als afsluiting een koninklijk bal. (team Prins Bernhard)

We kijken terug op een week met vele hoogtepunten. Op vrijdag voor de feestweek begonnen we al met feesten, samen met het team hadden we een grandioze feestavond op school. De aula was omgetoverd in een zwart, witte, zilveren sfeer en iedereen kwam over de rode loper in dezelfde ‘dresscolor’. Nadat we eerst hebben genoten van een heerlijk sjiek diner, gingen de voetjes van de vloer. Eerst lekker dansen op de muziek van onze dj en daarna werden onze salsatalenten op de proef gesteld tijdens een workshop. Op maandag was dan de echte opening voor de kinderen, de ouders en de leerkrachten. Tijdens de speech op de speelplaats werd de directeur verrassend onderbroken door een flashmob die door de kinderen al wekenlang was ingestudeerd. Daarna gingen we met z’n allen de wijk en het park in op zoek naar vossen. Toen alle vossen gevonden FLASHMOB ­waren, mochten de kinderen een ijsje AGIE GOOCHELEN EN M halen bij de ijscoman op de speelplaats. Een beetje verkoeling was wel wenselijk, na de warme zoektocht. Aan het eind van de dag kwamen alle ouders op visite om samen met de kinderen en de leerkrachten een toast uit te brengen op het 40-jarig bestaan. De kinderen fungeerden als gastvrouwen/-heren. Op dinsdag gingen we met de hele school naar de Efteling. Door de hulp van ouders konden we ­genieten van een geslaagde dag. Iedereen heeft genoten, en een paar regendruppels mochten de pret niet drukken. De laatste dag van de feestweek stond in het teken van goochelen en magie. De kinderen en de ouders werden op de speelplaats al in magische sferen gebracht door enkele leerkrachten die hun goochelkunsten lieten zien. Daarna gingen DE WICHELROEDE: 110 JAAR!!! de ­kinderen zelf een heuse De Wichelroede heeft groot(s) feest gehad. Op 30 mei hebben de kinderen goocheltruc voorbereiden gewerkt aan een vredeswens op een lapje. Alle lapjes zijn opgestuurd die ze later de ochtend naar Stichting Zonneglossis. Daar worden ze aan elkaar gezet tot een tijdens een voorstelling lange loper. Het tapijt groeit door tot 2012. Stukken van aan de klas lieten zien. dit tapijt zullen meegenomen worden naar gebieden waar Als klap op de vuurpijl ze werken met kinderen die in de oorlogen gevochten hebben we genoten van hebben. De kinderen hebben sponsoren gezocht voor hun een optreden van Justin lapjes. In totaal is er euro overgemaakt naar Warchild. L A PJ E S ALLE KINDEREN OP Magic! Een gave goochelDe feestweek is spectaculair geopend in een circustent M A K E N HET PLEIN show met veel verrassende met enkele optredens, waaronder die van Aafke van de effecten. Zuivelfabriek. De dagen erna hebben de kinderen geoefend Moe maar voldaan gingen de kinderen voor een circusact. Op woensdagavond hebben alle kinderen opgetreden voor ouders/ naar huis en hebben de leerkrachten sabroertjes/zusjes/opa’s en oma’s. Er is veel circustalent bij de kinderen aanwezig! Er men teruggekeken op een fantastische was veel hulp, vooral van ouders. De ouderraad heeft ook nog gezorgd voor een heerweek onder het genot van een lekkere lijke lunch op maandag! Nu ook het gebouw verbouwd is, is de Wichelroede klaar voor LUNCH, AANGEBODEN pannenkoek. (team d’n Hazennest) de volgende 110 jaar. (team Wichelroede)

LUSTRUMKAMPIOEN:

DOOR DE OUDERRAAD

10

CIRCUSACTS

11

Gemandateerd bestuur in handen van beleidscommissies

Kijkje in de beleidskeuken Op de vergaderplanningen van de scholen zal af en toe staan: beleidscommissie P&O. Of zoiets. Misschien is voor een enkeling dan meteen duidelijk waar de directeur op dat moment mee bezig is. De meeste collega’s zullen zich afvragen: “Waar is ie nu weer naar toe?”. Het leek ons daarom een goed idee eens een blik te werpen in de ‘keuken van Tangent’: dé plek waar beleid wordt voorbereid. In een gesprek met Wil Broos, Annelieke van Geffen en Theo van Tilburg wordt alles duidelijk over het waarom en hoe van de beleidscommissies. van de directies als directe sparringpartners van het College. De verantwoordelijkheid voor het voorbereiden van het beleid zal zeer duidelijk komen te liggen waar die ook thuis hoort: bij de directies van de scholen. Al was het alleen maar omdat je van het College niet mag verwachten dat zij zichzelf controleren waar het gaat om voorbereiden en uitvoeren van beleid…. Terug bij af Eigenlijk zijn we hiermee een beetje terug bij af. In 1998, het beginjaar van Tangent, werd het Kernberaad ingericht. Drie directeuren regelden bovenschools zaken, maakten beleid, en legden dat voor aan het Schoolleidersberaad. Dat was efficiënt in bepaalde situaties. Maar expertise en verantwoordelijkheden werden wel weggehaald bij de directies. Nu, in

deze nieuwe bestuursvisie, kan dat niet meer en wordt de deskundigheid van het College weer overgedragen (teruggegeven…) aan de directies. Beleidsterreinen Gekozen is voor het opzetten van commissies voor elk van de vier beleidsterreinen die Tangent binnen haar organisatie kent. Elke commissie wordt voorgezeten door een directeur en verder participeren directeuren, adjuncten of specialisten, desgewenst ook weer in afzonderlijke werkgroepen: • Onderwijs (voorzitter Annelieke van Geffen van De Wichelroede). • Personeel en Organisatie (Raymond de Haan van Berkeloo). • Financiën en Facility (Theo van ­Tilburg van St. Caecilia). • Kwaliteitsbewaking (Gérard Massar van De Kleine Akkers).

VAN MONIQUE

TIP!

Toen het College van Bestuur nog gewoon Centrale Directie heette, werd het beleid gemaakt door die Centrale Directie. Jan Aarts en Wil Broos broedden hun plannen uit en legden die voor aan het Schoolleidersberaad (nu Directeurenberaad ­genoemd) en aan het bestuur. De ­invoering van het ‘Raad van Toezichtmodel’ in 2009 (waarbij enerzijds wordt uitgegaan van zelfverantwoordelijkheid geven/nemen en verantwoording afleggen en anderzijds van investeren op de bekende beleidsterreinen) had tot gevolg dat ook de rol van het College van Bestuur veranderde. Het College zal minder uitvoerend bezig zijn, maar meer en meer communiceren om te komen tot een gedeelde missie en visie. Ook zal geïnvesteerd worden in de individuele ondersteuning en het intellectueel stimuleren

Elke commissie komt ongeveer zes keer per jaar bij elkaar. Leden van het College van Bestuur kunnen gevraagd of ongevraagd aanschuiven bij de vergaderingen om mee te denken en de commissies van hun deskundigheid waar mogelijk gebruik te laten maken. De medewerkers van het stafbureau ondersteunen het werk van de commissies. Maar wat er ook gebeurt: de commissie komt op basis van de eigen afwegingen met adviezen naar het Directeurenberaad. Daar worden uiteindelijk de beleidsvoorstellen van de afzonderlijke commissies besproken en van een fiat voorzien. Daarna worden de voorstellen ter besluitvorming aan het College van Bestuur voorgelegd. Draagvlak is dan zeer belangrijk. Daarom wordt tussentijds ook steeds gerapporteerd over de stand van zaken en kunnen de definitieve voorstellen vaak als hamerstuk worden afgehandeld omdat men het eens is met die voorstellen. Om een idee te geven van de onderwerpen waarmee men in de commissievergaderingen bezig is een korte opsomming… • Onderwijs: Taalpilot, ICT beleidsplan, Excellentie, opbrengstgericht werken, bijlage managementsrapportage, netwerk IB, Opleiden in School, LIO. • P&O: normjaartaak, deeltijdwerken, incidenteel beloningsbeleid, beoordelingsgesprekken, gesprek-

12 V. L . N . R . :

TO N VA N

DEN

B O O M , T H E O VA N T I L B U R G , A N N E L I E K E VA N

GEFFEN, WIL

BROOS.

kencyclus, seniorenbeleid, leeftijdsbewust personeelsbeleid. • Financiën & Facility: centraal inkopen, meerjarenbegroting, handboek financiële administratie, innovatiefonds, solidariteitsfonds. • Kwaliteitszorg: kwaliteitskaarten, tevredenheidsonderzoeken, eigen kwaliteit bewaken. Evident De voordelen van deze werkwijze zijn volgens Annelieke van Geffen en Theo van Tilburg evident! De expertise die bij de directeuren aanwezig is, kan optimaal worden ingezet. Iedereen kan meedenken op alle beleidsterreinen en er is meer zeggenschap dan voorheen over alle richtingen. Er is dus grote betrokkenheid, niet alleen op de eigen school, maar zeker ook op de hele organisatie van Tangent. Werden vroeger (vaak ellenlange) discussies gehouden tijdens het Directeurenberaad, nu vinden die daarbuiten plaats en kan er veel efficiënter worden vergaderd. De tussentijdse raadplegingen zorgen voor goede feedback tijdens het proces en uiteindelijk voor meer dan voldoende draagvlak. Balans Nadelen worden ook gesignaleerd. Vraag is vaak: kun je zoveel zaken wel bovenschools regelen? De scholen maken onderdeel uit van Tangent: palet van basisscholen. Zij moeten ook hun eigen identiteit en verantwoordelijkheid kunnen behouden. Soms kun je jezelf afvragen of dat­ gene wat je terugkrijgt wel opweegt

tegen de tijd die je moet investeren. Op de scholen zal herhaaldelijk gezegd (of minstens gedacht) worden: “Is de directeur nu al weer weg…?” Het moeilijke voor de directeuren is vaak, om de juiste balans te vinden tussen de schoolverantwoordelijkheid en het belang voor Tangent.

Evaluatie De toekomst? Eind van dit jaar zal de werkwijze worden geëvalueerd. Duidelijk is eigenlijk al wel dat de commissies zullen blijven bestaan. Op details kan de gang van zaken worden bijgesteld. Want ook volgend schooljaar zullen uit het Strategisch Beleidsplan weer enkele hoofdthema’s worden gedestilleerd. En altijd zal moeten worden ingespeeld op nieuwe ontwikkelingen. Belangrijk bij dit alles is dat er goed contact blijft bestaan tussen het College van Bestuur en de directies. Met goed afstemmingsoverleg kan worden voorkomen dat er een extra bestuurslaag ontstaat. En ook belangrijk: duidelijk is nu al, dat de school voor de afwezigheid van de directeur-voorzitter met een extra financiële bijdrage, resulterende in 40 (mens-)uren, wordt gecompenseerd. Ton van den Boom

Lekker lezen in de vakantie? Als je een ook bruikbaar boek wilt lezen ken ik er nog wel een paar: Problemen laten bij wie ze horen* en how2talk2kids* gaan over communiceren met jonge kinderen en ­pubers. Kids’ skills* is een leuke methode om kinderen nieuwe vaardigheden aan te leren (in plaats van ze iets af te leren). Eigen-aardig opvoeden* gaat over typeringen van kinderen en hoe je daar je opvoeding op af kunt stemmen.Voor mij waren dit stuk voor stuk hele inspirerende boeken en erg bruikbaar om meteen in praktijk te brengen! * Als je deze Tango via de Tangent-website bekijkt, kun je doorlinken naar een webwinkel en vind je meer informatie over de boeken.

13

Einde Tangent-bestuursloopbaan van Pierre Valk

Pierre Valk: Lid in de Orde van Oranje-Nassau!

Multifunctionele vrijwilliger zwaait af

Op 29 april werd Pierre’s bestuursafscheid gevierd, maar de dag bleek nog meer voor hem in petto te hebben. In de Tilburgse Concertzaal werd hij door burgemeester Noordanus benoemd tot lid in de Orde van Oranje-Nassau. Wapenfeiten voor het verkrijgen van het ‘lintje’: van 1999 tot 2006 was Pierre secretaris van het Gemengd Koor Udenhout en enkele jaren tevens penningmeester van de feestcommissie.Vanaf 2001 penningmeester van het bestuur van de Stichting Welzijn Ouderen in Udenhout.Vanaf 2007 vicevoorzitter van het kerkbestuur van de Parochie H. Lambertus in Udenhout. Enkele jaren geleden werd hij voorzitter van de Mixed Hockeyclub Udenhout. Maar de benoeming is vooral te danken aan de start van de vrijwilligers­loopbaan: in 1991 werd Pierre secretaris van het bestuur van de Stichting Katholiek Onderwijs. Udenhout Na de fusie in 1998 werd hij secretaris van het bestuur - en daarna van de

Als we beginnen met het ontstaan van Tangent, zijn we nog niet aangekomen bij het ontstaan van Pierre’s betrokkenheid bij het schoolbestuur. Die betrokkenheid startte met SKOU, Stichting Katholiek Onderwijs Udenhout, het bestuur van De Wichelroede, Achthoeven en De Vlonder. Pierre’s kinderen zaten op Achthoeven en Marianne, zijn vrouw, was er lid van de MR. Op zoek naar bestuursleden, bezochten twee leden van een ‘ballotagecommissie’ Pierre als potentiële kandidaat, die onderworpen werd aan een stevig interview. Dat de uitkomst van dat gesprek positief was, bewijst de geschiedenis. We spreken over 1991, het jaar waarin Pierre Valk toetrad als bestuurslid namens de oudergeleding. Het ging maar om drie schooltjes, maar daar hield het bestuur zich toch wel heel intensief mee bezig. Pierre werd secretaris en voortaan was veel vrije tijd toebedeeld aan het bestuur. Een bestuurslid bemoeide zich indertijd overal mee! Er waren zelfs bestuursleden die soms gewoon de klas inliepen als ze iets wilden weten. Het onderwijzend personeel verdroeg dat, omdat er veel ontzag was voor het bestuur. Toen was het normaal, maar gelukkig is dat allang veranderd. Taakomschrijving De taak van een secretaris van het bestuur was intensief. Iedere brief die geschreven werd, iedere postzegel die geplakt werd, vergaderingen

14

notuleren, alles was het werk van de secretaris. Achter het huis was de garage ingericht als kantoor, waar Pierre naar de beleving van Marianne ‘altijd’ zat. Zijn ingeroosterde vrije middagen en de weekenden stonden volledig in het teken van het schoolbestuur. De zwaarte van de taak, die met het ontstaan van Tangent in 1997 toenam door de groei van 3 naar 9 scholen, nam natuurlijk sterk toe. En met het aantal scholen groeide ook het aantal bestuursleden: maar liefst 9 leden, omdat alle aangesloten scholen vertegenwoordigd moesten zijn. Dat was ook meteen een duidelijk teken dat het anders moest: met negen mensen in een huiskamer vergaderen is niet werkbaar. Met het instellen van een Kernberaad werd de eerste stap gezet van de lange route naar besturen op afstand.

Tangent groeide vanaf 2000 nog verder door naar uiteindelijk zestien scholen. Met het inrichten van een bovenschoolsmanagement (Theo van Rijzewijk en Wil Broos) in het jaar 2001 kwam er administratieve ondersteuning, maar was er nog steeds veel werk voor de secretaris. De in gang gezette verzakelijking was jammer, maar onvermijdelijk: het was duidelijk dat vrijwilligers de complexe organisatie niet meer konden leiden. In 2005 werd het eerste deel van het proces naar een professionele bestuursorganisatie afgerond met het aanstellen van een Centrale Directie en het inrichten van het stafbureau. Daarmee verdween het echte ‘secretariaatswerk’ voor de secretaris. Veelzijdigheid Natuurlijk bleven de bestuursvergaderingen en representatieve activiteiten als aanwezigheid bij studiedagen, jubilea, afscheid van medewerkers, schoolfeestjes. En verder was er nog meer dan genoeg leuks te ondernemen om het bestuurslidmaatschap boeiend te houden. Het bestuur was nog steeds zeer betrokken: kende alle directeuren en hun partners, was vertrouwd met de schoolsituatie, verzorgde een kerstbijeenkomst of een lustrumfeest. Dàt waren wel de krentjes in de pap, want Pierre stortte zich met veel animo in het uitzoeken en persoonlijk inpakken

Raad van Toezicht - van Stichting Tangent.

van kerstpakketten en het organiseren van het 10-jarig bestaansfeest. Ook het jaarlijkse uitstapje van directeuren en bestuur behoorde tot de hoogtepunten die met veel plezier herdacht worden. Tijdens Pierre’s afscheidsfeest blikte de directeurengroep met veel hilariteit terug op een aantal Pierre-activiteiten, zoals bijvoorbeeld die van Hulp-Sinterklaas.

Verveling? De weg naar bestuur op afstand heeft Pierre van het begin tot het einde afgelegd. En nu zijn bestuurstermijn verloopt terwijl er een stabiele situatie is met een Raad van Toezicht, is het moment aangebroken om zelf afstand te nemen. Hij kijkt met veel plezier terug op 20 jaar Tangent en heeft ook echt toe kunnen groeien naar dit moment. Enkele jaren geleden is besloten een afvloeiingslijst op te stellen om verjonging van de Raad van Toezicht mogelijk te maken. Die lijst voorzag in het vertrek van Tijn Boom in 2010 en Pierre in 2011. Pierre wilde een bestuur op afstand,

maar niet een afstandelijk bestuur. Maar eerlijk is eerlijk: voor hem persoonlijk is die afstand nu toch wel wat te groot geworden. Verveling zal niet toeslaan: Pierre is actief in het bestuur van de hockeyclub en de parochie. Natuurlijk wordt veel tijd voor de oppaskinderen ingeruimd. En na het afscheid van zijn baan als docent bij De Rooi Pannen heeft Pierre een oude persoonlijke wens vervuld: taxichauffeur worden. Op oproepbasis rijdt hij voor een taxicentrale lange ritten: naar Schiphol, Berlijn of Düs­­seldorf bijvoorbeeld. Zoveel leuks te doen, en er nog tijd voor hebben ook: kan het beter? Marijke van Oploo

Kort nieuws Uitbreiding Prins Bernhardschool De langverwachte uitbreiding van de Prins Bernhardschool is eindelijk een feit: er is gestart met het bouwen van twee nieuwe lokalen! In de meivakantie werden binnen en buiten voorbereidingen getroffen voor het plaatsen van de staalconstructie. Op woensdag 25 mei zijn de lokalen geplaatst. Nu volgt de fase van het aanbrengen van een nieuwe entree en het afwerken van de lokalen. Team en kinderen kijken er naar uit om met ingang van het nieuwe schooljaar gebruik te gaan maken van deze parels. Team Prins Bernhardschool

15

Nieuws van De Regenboog Groot feest op De Regenboog Aan het eind van dit schooljaar is het groot feest op basisschool De Regenboog. Na 40 jaar werkzaam geweest te zijn in het onderwijs neemt Peter Verhoeven afscheid als leerkracht van basisschool De Regenboog in Tilburg Noord. En is hij samen met Hans van Ierland en Cock Dusée ook nog eens 40 jaar werkzaam in het onderwijs. Ze hebben al die 40 jaar samen op dezelfde school gewerkt. Ze zijn alle drie begonnen op Jenaplan basisschool Ter Linde (1971). Na de fusie van Ter Linde met De Pottenbergh in 1973 zijn ze verder gegaan op basisschool De Regenboog. Hier hebben ze in de loop der jaren de populatie leerlingen langzamerhand zien veranderen van geheel autochtoon naar (bijna) volledig allochtoon. Peter heeft vooral in bovenbouwgroepen gewerkt. Hij heeft bijna 11 jaar deel uitgemaakt van de werkgroep MFA, maar zal als leerkracht dus helaas voor De Regenboog niet meer werkzaam zijn in De Dirigent, het nieuwe onderkomen voor De Regenboog. Verder heeft hij ruim 30 jaar als leiding gefungeerd van het schoolkamp. Ook Hans heeft vooral in de bovenbouw gewerkt. Naast zijn eigen groep en de organisatie van het jaarlijkse schoolverlaterskamp voor groep 8 heeft hij zich vooral bezig gehouden met de sporttoernooien. Cock heeft in alle groepen gestaan en is sinds augustus 2004 adjunct-directeur van De Regenboog. Op vrijdag 24 juni was er voor Peter, Hans en Cock een receptie van 15.30 tot 17.00 uur. Zij verheugden zich erop zoveel mogelijk oud-leerlingen, oud-collega’s, oud-ouders en andere bekenden terug te zien om de ‘tijden van weleer’ weer eens in herinnering te brengen. Team De Regenboog

Stefan Schepens Stelaertshoeve Bewegingsonderwijs

16

Hiernaast staat weliswaar ‘Stelaerts­ hoeve’, maar strikt gesproken ben ik daar niet in dienst. Ik ben gedeta­ cheerd vanuit de gemeente Tilburg en maak deel uit van het Beweeg­ team Onderwijs. Ik werk bij Stelaerts­ hoeve als vakleerkracht lichamelijke opvoeding (de zogeheten combinatie­­ functio­naris). In die hoedanigheid geef ik - nu al voor het vierde jaar gymlessen aan de groepen 3 t/m 8. Als gymdocent verzorg ik gymlessen binnen schooltijd. Maar daarnaast organiseer ik ook naschoolse sport­ activiteiten waar de kinderen uit de groepen 2 t/m 8 zich gratis voor op kunnen geven. Ik vind het ontzet­

tend belangrijk dat kinderen kennis kunnen maken met allerlei verschil­ lende sporten. Daarom probeer ik zoveel mogelijk verschillende sport­ verenigingen uit te nodigen om tij­ dens de gymles hun sport te komen promoten en na schooltijd gratis ex­ tra clinics te geven. Verder ben ik bij zo goed als alles wat met sport, bewegen en gezond­ heid te maken heeft, betrokken op onze school. Ik vind alle sporten leuk, maar dat wil niet zeggen dat ik overal goed in ben. Dat probeer ik ook op de kin­ deren over te brengen. Ik wil ze la­ ten ervaren dat sporten vooral leuk

Nieuws van De Kring Geweldige projectweek De Werkgroep Projectweek heeft in de laatste week van april een geweldige projectweek georganiseerd. Voordat de week begon hadden ze de school al in Ghanese sfeer aangekleed, zodat de kinderen na de opening op het schoolplein meteen bij binnenkomst in de stemming kwamen. Er waren veel leuke en leerzame activiteiten. De Ghanese dansworkshop in de aula was één van de toppers. Zeker de opening was bijzonder. Na het hijsen van de vlag marcheerden de kinderen volgens Ghanees gebruik per groep de school binnen. Vrijdag waren de weergoden ons gunstig gestemd. We konden gelukkig naar buiten. De opbrengst van de bazaar gaat net als de opbrengst van de sponsorloop van donderdag naar ons goede doel: ‘Steuntje in de rug’. Het was gezellig druk op het plein en de kinderen zorgden voor een geweldige omzet. Er is door de kinderen zo’n € 2300,- bijeengebracht voor ons goede doel. Team De Kring Schooltuin geopend Onder de belangstelling van de kinderen van de midden- en bovenbouw namen de twee jeugdgemeenteraadsleden en de leerlingenraad van De Kring op dinsdagmiddag 17 mei de schooltuin in gebruik. De ouders van de werkgroep schooltuin hebben met hulp van de Rijense Volkstuinders Vereniging de afgelopen weken hard gewerkt om de verwilderde en rommelige tuin om te toveren in een mooie schooltuin met moes- en bloementuinen. De acht moestuinen worden beheerd door de stamgroepen van de midden- en bovenbouw. Daarmee leren ze veel aspecten van de natuur en nemen ze verantwoordelijkheid voor een deel van onze schoolomgeving. Team De Kring

en goed voor je lichaam is. Op het moment dat kinderen iets leuk vin­ den, zullen ze het vaker gaan doen en worden ze er over het algemeen ook steeds beter in. Ik bereik niks als ik kinderen ga verplichten om bijvoorbeeld een basketbal 8 van de 10 keer door de basket te gooien als ze daardoor het spel verschrik­ kelijk gaan vinden. Ik heb liever dat ze misschien wat minder vaak raak gooien, maar wel plezier in het spel­ letje beleven, waardoor ze na schooltijd wellicht op het basketbal­ veldje in de buurt gaan sporten. Ik ben van plan om de verkorte op­ leiding PABO te gaan volgen. Niet

dat ik het werk wat ik nu doe niet leuk genoeg vind, maar met een af­ geronde PABO-opleiding erbij ver­ groot ik mijn mogelijkheden binnen het basisonderwijs. Bovendien wil ik zelf alles voor kunnen doen wat ik van de kinderen vraag tijdens mijn lessen en ik kan me voorstellen dat ik daar op een bepaald moment fy­ siek niet meer toe in staat ben. Ik denk dat ik dan het geven van gym­ lessen minder leuk zal gaan vinden. Het leuke is dat ik de kinderen echt zie ‘opgroeien’ tijdens hun jaren op de basisschool. Kinderen die nu in groep 8 zitten, gaf ik voor het eerst les toen ze nog in groep 5 zaten en

de kinderen die nu in groep 3 zitten, geef ik waarschijnlijk elk jaar gymles totdat ze naar de middelbare school gaan. Het is natuurlijk ook altijd leuk wanneer kinderen na de les met een bezweet rood hoofdje komen zeggen dat ze de gymles heel leuk vonden, of dat een kind door een clinic die ik heb kunnen regelen lid is geworden van die sportvereniging. Geweldig dat ik daarin iets kan betekenen! Wil je meer weten over de functie ‘Combinatiefunctionaris’? Kijk op YouTube naar een filmpje over het project. Volg deze link: http://www.youtube.com/ watch?v=d3T5_DkJ-oE&feature of tik ‘­Beweegteam Onderwijs Tilburg’ in in de YouTube-zoekfunctie.

17

Nieuw tijdperk breekt aan voor Tangent

Personalia

De psychologische grens... Uit dienst Marianne Groenland en Corry van Oudheusden (beiden Vlashof): FPU.

Hoewel ik over het algemeen niets heb met onderwerpen als numero­logie, spelen getallen wel een rol in mijn leven. Maar toch: in de geest van numerologie, zou mijn magische getal 5 zijn. Ik werkte overal maar een jaar of vijf. In 2009 werd ik 50 en afgelopen februari werkte ik 10 jaar bij Tangent. Met deze cijfers had ik moeite. Het maakte me onrustig. Hoewel ik het zeker niet van de daken heb geschreeuwd, heb ik toch wel eens gezegd dat het tijd werd om wat om me heen te kijken...

Uitdaging Na in totaal 22 jaar als gemeenteambtenaar, volop ervaring met begrotingen en jaarrekeningen, was ik toe aan een nieuwe uitdaging. Ik zag een advertentie van Tangent, waar men een bovenschools manager zocht voor de portefeuille Financiën en Huisvesting. Ik werd aangenomen en werkte vervolgens vier jaar samen met Theo van Rijzewijk, één jaar met Willem Kuijpers en de afgelopen vijf jaar met Jan Aarts. De organisatie is natuurlijk mettertijd nog groter geworden en het palet is veelzijdiger, kleuriger geworden: ­jenaplanscholen, een protestants-

18

christelijke school en nu zelfs een openbare school. Bijna alle denominaties zijn vertegenwoordigd, wat een unicum is in ons land! En in al die jaren heb ik hier heel plezierig gewerkt. Een fijne, hechte club op het stafbureau. Werken met Jan, een unieke collega! Ook de samenwerking met de directeuren en de Raad van Toezicht was altijd plezierig, waarvoor veel dank! Scholen bouwen Ook ten aanzien van een van mijn kerngebieden, huisvesting, heb ik heel positieve herinneringen. Diverse scholen, met name in Tilburg-Noord, hebben prachtige, nieuwe school­ gebouwen. De Regenboog jammer genoeg als laatste, terwijl die eigenlijk als eerste aan de beurt had moeten zijn. De overige Tangent-scholen zijn verbouwd, en zo zit eigenlijk vrijwel iedereen prima gehuisvest. Het hoogtepunt op bouw-gebied is tevens het dieptepunt: de Caecila-school. Dat was helemaal mijn eigen initiatief. Ik heb een bouwonderneming met bouwgrond en de gemeente Tilburg met geld aan mijn tafel genodigd met de mededeling: “ik heb een nieuw schoolgebouw nodig”. Het lukte allemaal: de tekeningen voor een prachtige school liggen al ruim een jaar klaar, maar afwikkeling van een bezwaarschrift

Jubileum Petra Smit (Vlashof): 25 jaar bij Tangent en in het onderwijs. Lia de Kok (Vlashof): 25 jaar in het onderwijs. Carolien Deliën (Vlashof): 12½ jaar bij Tangent.

houdt start van de bouw nog steeds tegen. Ik had het graag afgemaakt. Waarom? Al die positieve ervaringen, waarom zou ik dan vertrekken? Ja, die tien jaren zitten me erg dwars. Als Jan niet vertrokken was, zou ik evengoed gegaan zijn. Soms is het gewoon tijd voor een frisse wind, zowel voor een werkgever als voor mijzelf. Jan was me net voor, en daarom is het moment nu wat ongelukkig. Maar de functie bij het Pius X-College was me zó op het lijf geschreven, dat ik het niet kon laten lopen. Ik heb op het allerlaatste moment gesolliciteerd, nadat ik nog anderhalve week had nagedacht over de vraag of ik de organisatie op zo’n moment kon verlaten. Ik ben er echter van overtuigd dat Tangent een uitstekende opvolger vindt voor mij. Iedereen is vervangbaar! Overigens was Charles Dams voor hij zijn contract tekende, op de hoogte van mijn plannen. Hij is een uitstekende opvolger van Jan, en zal samen met de RvT en de BAC-leden in mijn opvolging voorzien. Het tijdperk ‘Jan & Wil’ is voorbij. We laten een stabiele, gezonde organisatie achter. Het is nu aan Charles en mijn opvolger om met veel energie en nieuw elan Tangent verder te leiden. Het ga jullie allemaal goed! Wil Broos

Getrouwd Miranda van der Heijden (Vlashof) en haar vriend Marc op 28-01-11. Kristel Hamers (De Cocon) en Gijs Schoenmakers op 17-06-11. Geboren Julian, zoon van Annelies Manders (Vlashof) en haar man Erik op 1612-10. Sara, dochter van Marjolien Njio (Vlashof) en haar man Freek op 10-2-11

Sky, zoon van Cathelijne van Gerven (Stelaertshoeve) en Wim op 6-4-11. (vorige keer verkeerd vermeld!) Suus, dochter van Kristel Borghs (Den Bijstere) en Demis Backx op 18-4-11. Ties, zoon van Marieke (Wildschut) en Jan-Willem van der Pas-Leijten op 06-05-11. Jobke, dochter van Christel van Griensven (Berkeloo) en Robert Zeeman op 18-05-11. Fedde, zoon van Iefke Miltenburg (Wichelroede) en Bas Wüst op 26-05-11.

Geslaagd Mariëlle Hanssen (Vlashof): opleiding MRT

Misschien is deze lijst niet compleet. Daarom: in dienst, u­ it dienst, g­ etrouwd, kind gekregen, jubileum te vieren of ­geslaagd? Geef het door: [email protected].

Kort nieuws Dag, juf Liesbeth! Liesbeth Michielsen, leerkracht van basisschool De Wichelroede neemt op vrijdag 8 juli afscheid van het onderwijs. Toegegeven, ze heeft er een zeer dubbel gevoel bij. ‘Toen ik 62 werd, twijfelde ik en met de jaren groeide mijn twijfel. Maar nu is het echt genoeg. Maar… het les­geven vind ik nog steeds verschrikkelijk leuk. Daar kan ik met moeite afstand van nemen. Kinderen iets bijbrengen is het mooiste wat er is en dat houdt nu op. Ik zal het missen!’ Liesbeth vertrouwde me vervolgens toe dat de druk van verslaglegging, dossiervorming en vergaderen toch wel groot werd. “Het lesgeven komt een beetje in het gedrang.” Bovendien moest ze toegeven dat ze de computer niet tot haar beste vrienden rekent. Hij zal dan ook niet uitgenodigd worden op haar afscheidsfeest. Haar collega’s en enkele oud-collega’s van De Wichelroede zullen er wel zijn. Reken maar! Peter Vervloed

tekst: Marijke van Oploo

Mijn ‘lange’ geschiedenis met Tangent maakt het wel wat lastiger om te beslissen dat het tijd is om verder te gaan. Toen ik precies 20 jaar geleden voor mijn werk als gemeente-ambtenaar naar Udenhout verhuisde, koos ik voor mijn zonen voor de school in de wijk waar ik woonde, Achthoeven. Vanaf ‘96 zat ik enkele jaren in SKOU, het schoolbestuur van o.a. ­basisschool Achthoeven. Dat lidmaatschap eindigde weer door de fusie met de BerkelEnschotse en de Tilburg-Noord scholen (het ontstaan van Tangent), omdat er een evenredige vertegenwoordiging van de drie plaatsen moest zijn bij verdeling van bestuurszetels.

Mobiliteit Judith Van Beek van De Vlashof naar De Lochtenbergh. Judith Spaninks van De Vlashof naar Achthoeven.

Petra Jacobs-Bertens, Lea Dubbelman en Daphne de Neef (allen De Wildschut): 12½ jaar in dienst van De Wildschut.

De Regenboog besteedt aandacht aan ‘DE DAG TEGEN PESTEN’ Op 19 april - de dag tegen pesten - hebben de leerlingen van basisschool De Regenboog per groep afspraken gemaakt om het pesten in de toekomst tegen te gaan. Een poster met afspraken werd door alle kinderen ondertekend. Het kind dat zich aan de afspraken hield, kreeg een anti-pest polsbandje. Op 26 mei, in een afsluitende viering, konden alle kinderen een arm met een bandje erom in de lucht steken. Met een flashmob met het anti-pestlied ‘Hoe mooi kan de wereld zijn’ en het onthullen van een anti-pestmuur werd het project afgesloten. Bij de ingang van de school kun je de anti-pestmuur zien. Hier laten de kinderen geregeld een anti­ pestboodschap achter. Alle kinderen hebben laten zien dat ze het waard zijn om op een [ÉÉN] school te mogen zitten. Iedereen anders, maar iedereen gelijk! Team De Regenboog

19

Prikbord 2

1

1 Rennevoirt rent voor Pink Ribbon. Hoe jong leert van oud hoe het moet, zien we op deze foto. Echt een Jenaplan principe!! Er werd € 5128,39 bij elkaar gerend! 2 Basisschool St. Caecilia had de eer om dit jaar de wensbron van de Efteling leeg te mogen scheppen. De opbrengst, die ­geschonken werd aan de onafhankelijke kinderrechten­ organisatie ‘Save the Children’, bedroeg € 8.253,77. 3 Huub van Hal, directeur van d’n Hazennest, werd tijdens de feestweek verrast met een flashmob. Wil je het zien? Kijk op http://www.youtube.com/watch?v=cCeJMtwiJf8 om een filmpje te bekijken. 4 Den Bijstere wees burgemeester Noordanus op de overlast van de nabije coffeeshop tijdens een bezoek n.a.v. brieven die twee leerlingen 4 schreven voor het project: ‘Brief aan de burgemeester’. Er deden 200 basisscholen mee, Den Bijstere had de beste brieven! 5 Stelaertshoeve deed weer mee aan de jaarlijkse Kènderkwèèk, de Tilburgse dialectzangwedstrijd, en werd dit keer derde.

5

3

alle krantenberichten: © Brabants Dagblad

Colofon Samenstelling: Peter Vervloed, Ton van den Boom, Marijke van Oploo (hoofd­redactie) Vormgeving en opmaak: Marijke van Oploo

Tango wordt vier keer per schooljaar. uitgegeven Het volgende nummer v­ erschijnt op 6 oktober 2011. Kopij, reacties en tips zijn van h­ arte welkom! De redactie b­ ehoudt zich het recht voor om artikelen waar nodig te r­ edigeren of in te korten. Stuur bijdragen voor het volgende nummer vóór 15 september 2011 naar [email protected].

Stichting Tangent, palet van basisscholen en peuterspeelzalen T 013 522 92 50 F 013 522 92 59 W www.tangent.nl Postadres Postbus 85, 5070 AB Udenhout Bezoekadres Slimstraat 7, 5071 EG Udenhout