2008. Personeelsblad van en voor alle medewerkers van de ASKO

/2008

6

EIGEN Wijzer

Juf

De Parade in beeld Ook een ster in PR? Carnaval boven de rivieren Aukje op voorpagina van Trouw na W ar ilt M um ar e ok e ko ?



Personeelsbla d va n en voor alle medewerkers va n de ASK O

Inhoud 6

ASKO info Juf Aukje Portret van de Avonturijn ASKOfette met juf Janny

2

EIGEN Wijzer

nr 6 / januari 2008

Vergrijzing van de wijk; verzwarting van de school. Minder leerlingen; andere leerlingen. Om leerlingen te trekken, worden steeds vaker PR-middelen ingezet. Hoe pakt dit uit in de praktijk van de ASKO?

10

Staat u ook op de foto?

12

Bijna carnaval

14 Verder

PR helpt

Op de Parade werden ASKO-medewerkers verwend met lekker eten en leuk entertainment. Kijk snel of u ook op een van de vele foto’s staat.

Feest op ASKO-scholen. Zelfs groep 8 komt verkleed naar school.

Wat doet een identiteitsbegeleider? Ben Dieker: “Het vak godsdienst/levensbeschouwing is een zoektocht. Er zijn geen pasklare antwoorden meer.

Verslag van een studiereis door Marokko

Bekend maakt bemind De afgelopen jaren lijken verhoudingen tussen Nederlanders en Marokkaanse medelanders te verslechteren. Ook het onderwijs heeft hier last van. Een rondreis in Marokko kan eraan bijdragen dat vooroordelen verdwijnen en dat binnen de ASKO meer bekend wordt over de achtergrond van de vele Marokkaanse kinderen die op ASKO-scholen zitten. ASKOmedewerkers reisden daarom in de herfstvakantie naar Marokko en maakten er kennis met de cultuur, religie, historie, geografie en sociale structuren. Robbert Verhoeven van de Paulusschool organiseerde deze reis (en ging zelf mee).

leerlingen en de klassen zijn groot. Het regime is zeer strak, de kinderen zijn leergierig en enthousiast. De schoolteams willen heel graag een vorm van uitwisseling opzetten en zijn enorm geïnteresseerd in het Nederlandse onderwijs. Hopelijk kunnen we hier met de ASKO-scholen in de toekomst een bijdrage aan leveren.

Zo oud als een kameel We reizen langs de Hoge-Atlas. Prachtig: die uitgestrekte, afwisselende landschappen. Tegenstellingen tussen steden en platteland zijn heel groot. De Marokkaanse samenleving heeft geen sociale middenklasse. Het verschil tussen TEKST: ROBBERT VERHOEVEN arm en rijk is groot en zichtbaar. FOTOʼS: DICK BOT Op weg naar de Sahara passeren we een kudde kamelen. We willen In Marokko leggen we in korte tijd in daar graag foto’s van maken. Ineens onze minibus meer dan tweeduizend duikt Abdel, de herder van de kudde kilometer af. op. Onze reisbegeleider spreekt de We bezoeken twee scholen. Één in jongen aan en vertelt dat we vanuit Marrakech en één in Casablanca. Casablanca zijn vertrokken. De jonKenmerkend voor beide staatsschogen trekt een vragend gezicht! “Calen is een klassikaal systeem waarbij sablanca?“ Daar heeft hij nog nooit leerlingen alleen ’s morgens of van gehoord. Op de vraag hoe oud ’s middags les hebben. Een schoolde jongen is, antwoordt hij: “Meuniform is niet verplicht. De neer, Nieuwe Marokkoreizen inrichting van de scholen is ik ben verouderd. Ze beschikken Om met meer mensen indrukken zo oud nauwelijks over computers van Marokko te delen, zijn er planals die en er is geen internet. nen om komende jaren iedere kameel De scholen hebben veel herfstvakantie een studiereis naar daar.” Marokko te organiseren voor medewerkers van de ASKO: mogelijk bouwen we zo een uitwisselingscontact met een school op en kunnen we bijdragen aan het versterken van het onderwijs daar. EIGENWijzer houdt u op de hoogte.

Gastvrij met muntthee De gastvrijheid en hartelijkheid van de bevolking zijn opvallend. In een winkel waar je iets te lang blijft hangen om al het moois te aanschouwen, krijg je bijvoorbeeld heerlijke muntthee aangeboden. Bezoeken van scholen gaan natuurlijk ook samen met het aanbieden van muntthee: dé manier om gastvrijheid te tonen. Tijdens een stop voor een snelle lunch ontmoeten we een berberman. Na het uitwisselen van enkele beleefdheden biedt de man ons thee aan. Aan zijn kleding en zijn woning is duidelijk te zien dat hij niet iemand is die het breed heeft. De hele familie van de man doet er alles aan om het ons naar de zin te maken. Laatste koekjes worden uitgedeeld, kettinkjes gaan over en weer… Wat bijblijft is de gastvrijheid van deze mensen die met het weinige dat ze hebben toch heel veel kunnen geven. Meer ASKO-reislust vindt u in de rubriek ASKO info (bladzij 4 en 5) onder het kopje ‘In de voetsporen van Vygotsky´.

4 15 16 18

nr 6 / januari 2008

EIGEN Wijzer

3

Amsterdam kon niet om de ASKO heen. Op woensdag 7 november trok een groep boze, teleurgestelde en opstandige directeuren en medewerkers van de ASKO en masse van de Nieuwmarkt naar de Stopera. Op kop liep een swingende percussieband, gevolgd door duizenden ASKO-ers met spandoeken, afwaskwasten, toeters, bellen, etcetera. De politie hield het op honderden demonstranten. Bij het stadhuis aangekomen deden zij een oproep aan wethouder Buyne van Onderwijs en Welzijn om hun initiatief publiekelijk te ondersteunen en het kabinet te vragen over de brug te komen met voldoende middelen, zodat elke basisschool in Neder- Foto’s: Michael Oppatja land een conciërge en een administratief medewerker kan financieren. Door bureaucratie loopt de werkdruk op scholen steeds hoger op. Om dit te onderstrepen, liet Bert Meijer (van basisschool de Waaier) mevrouw Buyne zijn krat met OCW- en CFI-post van één week zien. Daar had ze niet van terug. Het bleef nog lang onrustig in de stad… 4

EIGEN Wijzer

nr 6 / januari 2008

Foto: Oude Kerk

De Kus van Rembrandt Elk jaar schijnt de zon op 7 maart door één van de vensters van de Oude Kerk, precies op het graf van Saskia van Uijlenburgh, de vrouw van Rembrandt van Rijn. Dit mystieke moment wordt de Kus van Rembrandt genoemd. Om kinderen dit te laten meemaken, organiseert Herbert van Hasselt, de directeur van de Oude Kerk, jaarlijks het Saskia-ontbijt. De leerlingen van klas 4 van de Antoniusschool schoven in 2007 gezellig aan en waren ooggetuige van de Kus. Vanwege schrikkeljaar valt het ontbijt dit jaar op 8 maart. Gewone Amsterdammers kunnen mee-ontbijten. Wees wel op tijd om verzekerd te zijn van een plekje aan tafel.

Op 19 maart 2008, de naamdag van St. Jozef, is het feest op de St. Jozefschool Amsterdam. Op die dag wil de school extra aandacht besteden aan haar katholieke identiteit. Er zal dan een gerestaureerd glas-in-lood raam uit het ‘oude’ gebouw worden teruggeplaatst in het nieuwe schoolgebouw. Daarmee wordt de katholieke identiteit (letterlijk) weer beter zichtbaar in de school. Speciaal voor deze feestelijke dag is een ‘Jozef’-lied gecomponeerd, dat die dag door de hele school zal klinken.

Een klas kan een monster zijn, maar ook een warm bad. En de meester – held of rotzak – blijft je voor altijd bij. Dat bleek uit een recordaantal inzendingen (355) voor de Trouw Schrijfwedstrijd ‘De gelukkige klas’. De winnares van deze wedstrijd is niemand minder dan EIGENWijzer-columniste juf Aukje! Zij won met haar verhaal ‘Oorlog rond de slotgracht’. Daarin is het heel warm, het klamme zweet staat de juf onder haar oksels, en dan breekt er ook nog een oorlog uit tussen groep 4 en groep 6. “Wereldproblemen in een notendop: Trotsenburg beschrijft ze laconiek en met humor”, aldus de jury. “Geluk is broos, maar door een goeie juf wél te managen, zo luidt de optimistische boodschap van haar verhaal.” Juf Aukje won een ingelijste foto-interpretatie van haar inzending: een lieve poëtische foto van een meisje met een kasteelknutsel op haar hoofd. Benieuwd naar het winnende verhaal van juf Aukje? Surf dan naar haar weblog: http://jufaukje.blogspot.com

De ASKO heeft meer scholen met een Sint in de naam. Misschien brengt dit initiatief van de St. Jozefschool u op een idee om ook aandacht aan de patroonheilige de besteden. Of zijn er scholen die dit al jaren doen? Laat het de ASKO weten: [email protected].

Geert Mak Een goeie buur is beter… Ter gelegenheid van het 130-jarig jubileum heeft de Antoniusschool samen met Geert Mak, die in de Nieuwmarktbuurt woont, een dvd gemaakt over de geschiedenis van de school en de eigen buurt. Deze dvd werd onlangs feestelijk vertoond aan het onderwijsteam, de ouders en genodigden in Hotel The Grand. Benieuwd naar deze dvd? Neem contact op met Frans Niekel, directeur Antoniusschool.

Boven deze deur wordt 19 maart 2008 een mooi glas-in-lood-raam geplaatst.

Leestip: Kinderen van Amsterda m In ‘Kinderen van Amsterdam’ vertelt Jan Paul Schutten over de tijd dat Amsterdam niet meer was dan een modderpoel. Hoe het door een mirakel ineens een belangrijk bedevaartsoord werd. En hoe de stad na de glorie van de Gouden Eeuw langzaam veranderde in de stad die wij nu kennen. De spannendste verhalen en de mooiste anekdotes over het dagelijks leven in de stad komen uitgebreid aan bod. Kinderen van Amsterdam vertelt over kinderen die echt geleefd hebben. Zoals Gijsbrecht van Aemstel, de brutale burgemeestersdochter Trijn Hillebrantsdochter, het slimme straatschoffie Loduik Jochimszen en de keurige Netje Asser met haar Franse dagboek. Om het voor kinderen nog leuker te maken om zich te verplaatsen in die tijd, begint ieder hoofdstuk met een stripverhaal van Paul Teng. Dankzij de strips en de verhalen ruikt de lezer de geur van het Aalmoezeniersweeshuis. Ziet hij de rijkdom van de grachtengordel, proeft hij de specerijen die de VOC meevoerde en voelt hij de kou van de barre winters van toen.

In de voetsporen van Vygotski Een groep ASKO-medewerkers maakte in november een onvergetelijke studiereis naar Moskou. In deze stad woonde Lev Vygotski en hier ontwikkelde hij zijn OGO-concept (OntwikkelingsGericht Onderwijs). Het gezelschap bezocht twee OGO-scholen en maakte uitgebreid kennis met de Russische onderwijspraktijk, de kinderen en de leerkrachten. Een totaal andere wereld dan de onze, bleek al gauw. Meer weten over deze reis? Mail [email protected] of j.ammerlaan@askobk. nl voor een uitgebreider verslag. Irina Zaikova, de Russische boekhoudster van de ASKO, organiseerde deze reis samen met Trudy Pas. Ze weet als geen ander de weg in Moskou en dankzij haar contacten werd het voor alle reisgenoten een bijzondere ontmoeting met (het onderwijs) in Irina’s geboorteland.

Prijs van Trouw voor juf Aukje

Foto: Jorgen Caris

ACTIE, KEIHARDE ACTIE

St. Jozefdag

Foto: Dick Bot

ASKO info

Volop geschiedenis

Foto: Jozé Ammerlaan

Gratis boeken De uitgeverij stuurde ASKO vier presentexemplaren. Wie het eerst mailt, die het eerst maalt: [email protected]

Kinderen van Amsterdam Auteur: Jan Paul Schutten illustraties: Paul Teng leeftijd vanaf 9 jaar 192 blz. / prijs: € 14,95 ISBN 978 90 468 0250 2 nr 6 / januari 2008

EIGEN Wijzer

5

“Die kinderen horen hier op school te zitten”

PR helpt bij het aantrekken van nieuwe leerlingen Vergrijzing van de wijk; verzwarting of verwitting van de school. Minder leerlingen; andere leerlingen. Scholen in Amsterdam hebben problemen die met goed onderwijs alleen niet op te lossen zijn. Steeds meer scholen gebruiken daarom PR-middelen om leerlingen aan te trekken. Hoe pakt

Directeur Jan Bakker van de St. Janschool: “De bakfietsen die vroeger de wijk uitreden, staan nu voor de Sint Janschool. Een gevolg van een succesvolle lobby-actie van ouders van leerlingen om de school ‘witter’ en dus meer gemengd te maken.”

dat uit in de praktijk bij de scholen van ASKO? ”Even flyeren werkt niet.” Maar wat dan wel?

T

ien jaar geleden telde de school nog ruim driehonderd leerlingen. Nu zijn het er 238. Dat aantal daalt door de renovatie van de buurt nog steeds. Gezinnen trekken weg en er komen jonge, nog kinderloze stellen voor terug. En daarnaast vergrijst de buurt. Allochtone kinderen zijn een meerderheid gaan vormen en de school heeft een ´zwart´ imago gekregen. Het gevolg is dat veel ´witte´ ouders hun kinde-

“Maar hoe doe je dat? Hoe zorg je ervoor dat mensen een reëel beeld van je school krijgen? ”Hiervoor moet je met de ouders gaan praten en ervoor zorgen dat ze de school ’in bedrijf’ zien. Daarom hebben we, mede op initiatief van het stadsdeel, alle ouders in de buurt aangeschreven om hier op onze school te komen praten over de samenstelling van de drie scholen in onze wijk. Het eerste positieve resultaat daarvan

“Er is toch een soort competitie met andere scholen” ren naar scholen buiten de wijk sturen. Het probleem van de Elisabeth Paulusschool in de Spaarndammerbuurt is duidelijk. Directeur Frans van Vuuren: ”Zeker honderd autochtone kinderen uit onze buurt gaan naar een overwegend witte school buiten de wijk. Die kinderen horen hier op school te zitten! Ouders hebben het idee dat onze school zwart is en dus van een lager niveau. Wat een onzin! Wij scoren op het landelijk gemiddelde, en dat is heel erg goed voor deze buurt. Ik maak mee dat ouders op het laatste moment besluiten hun kind naar een andere school buiten de buurt te doen. Dat steekt mij. De uittocht is te groot. We moeten die spiraal doorbreken. Met goed onderwijs alleen redden we dat niet.” “Tijd voor actie”, vindt Van Vuuren. 6

EIGEN Wijzer

nr 6 / januari 2008

is net letterlijk binnen: een nieuwe aanmelding.”Het belangrijkste is goed onderwijs. Maar ook de presentatie is belangrijk, vertelt Van Vuuren: ”Wij hebben een goede en actuele website en we organiseren veel binnen- en buitenschoolse activiteiten. Ouders die hun kind bij ons op school hebben, allochtoon of autochtoon, hoger of lager opgeleid, zijn allemaal dik tevreden. Zij worden ingezet om ’die anderen’ binnen de buurt te houden.” Enthousiast amateurisme Geld en middelen zijn schaars en vaak blijven acties steken in goede bedoelingen. Een professioneel PRplan, opgezet en uitgevoerd door professioneel ondersteunde krachten, kennen de ASKO-scholen niet.

Acties zijn vaak ad hoc en op hoop van zegen. Toch zijn de scholen niet ontevreden over de resultaten. Robert van Mulligen, leraar van de St. Lukasschool in stadsdeel Osdorp, zat de afgelopen twee jaar in een PR-werkgroep, die uit drie docenten bestaat. “Aanleiding om een werkgroep te starten, was een acuut probleem: het aantal leerlingen loopt hard terug door de sloop van enkele omliggende wijken. Twee jaar geleden telde de school meer dan driehonderd leerlingen, nu zijn het er 260. Bovendien staat de school bekend als ‘zwart’. Dat is weliswaar een goede afspiegeling van de wijk, maar een meer gemengde school spreekt veel mensen toch meer aan. We brengen vooral onze sterke punten naar buiten. Belangrijker dan of we wit, zwart of gemengd zijn, is dat wij een warme en veilige omgeving bieden. Wij zijn een school waar de kinderen graag naar toe gaan, zo graag dat ze bijna balen van vakanties, omdat het op school zo leuk is. En dat is dus ook het beeld dat we willen uitstralen: in onze contacten met ouders, de wijk, de media en via onze nieuwe website, die eind november is gelanceerd. Op die manier willen wij het beeld beïnvloeden dat mensen van ons hebben.” Gratis PR De St Lukasschool loopt over van de ideeën om kinderen te trekken en

Foto: Suzanne Blanchard

TEKST: ERIK VAN STOKKOM

nr 6 / januari 2008

EIGEN Wijzer

7

ken voor PR. Scholingsbudgetten worden zelden gebruikt om mensen op PR-gebied bij te spijkeren.

Public Relations is gericht op het verbeteren van het imago van een school. Hiertoe wordt planmatig actie ondernomen, gericht op de doelgroepen. Communicatie met deze doelgroepen leidt tot een betere beeldvorming. En uiteindelijk tot het bereiken van hoger liggende doelen, zoals meer leerlingen. Doel Wat streef je na als school. Meer leerlingen? Andere leerlingen? Meer betrokkenheid? PR begint met een doel. Meestal is er een probleem dat opgelost moet worden. In elk geval moet het doel helder en meetbaar zijn. Wat wilt u bereiken en wanneer? Dit het uitgangspunt van een PR-plan.

Middelen Het aantal PR-middelen is oneindig. Informatiebijeenkomsten, websites, nieuwsbrieven, krantenartikelen, televisie-uitzendingen, radio-interviews, flyers, posters, stickers, reclame, sponsorrally’s, een schoolplan, een schoolkrant… PR-plan In het PR-plan staan alle bovenstaande zaken uitgeschreven, compleet met een planning, een budget en een evaluatie-moment. Kern van elk PR-plan is een communicatiekalender: een overzicht van de activiteiten en de tijdstippen waarop u ze gaat uitvoeren.

Beeld Wat wilt u over uw school vertellen? Wat is het kernbeeld? Groen, creatief, warm en veilig of vooruitstrevend (bijvoorbeeld met ontwikkelingsgericht onderwijs)? En wat zijn de ‘unique selling points’: de zaken waarmee uw school zich echt onderscheidt.

Acht blonde koppies Jan Bakker, directeur St Janschool: ”Er is – naast alle goede samenwerking die scholen ook hebben – toch een soort van competitie ontstaan. Tien jaar geleden begon de samenstelling van de school te veranderen. Het leerlingenaantal daalde en er kwamen steeds meer kinderen van Marokkaanse en Turkse ouders. Hoogopgeleide, blanke ouders

Doelgroep Wie zijn belangrijk voor uw school? Denk niet alleen aan ouders, maar ook aan journalisten, hulpverleners, andere scholen/opleidingen, politici, middenstanders, ondernemers, kunstenaars, ambtenaren, etcetera. Het gaat erom dat u zoveel mogelijk van uw doelgroepen weet, zodat u zo goed mogelijk aansluit bij hun interesses. Mensen Wie houdt zich op school bezig met PR? Soms is het de directeur, vaak ook leerkrachten (via taakuren) of ouders. Sommige scholen werken met een heel PR-team. Opvallend is dat de meeste scholen werken met autodidacten op gebied van PR. Geld Geld voor professionele ondersteuning hebben de meeste scholen niet. Wel kunnen ze taakuren gebruivast te houden: een nieuwe folder, inspraakbijeenkomsten voor ouders, een wekelijkse nieuwsbrief, verbetering van de bereikbaarheid, grotere

Leerlingen zorgen wereldwijd voor promotie van de Achthoek

professionele communicatiemedewerker aan te trekken. Voor sommige zaken wordt echter wel degelijk in de buidel getast: een mooie web-

Van de tien ouders die ik rondleid, trek ik er negen over de streep betrokkenheid van ouders. Maar de mogelijkheden om al deze ideeën goed uit te voeren, zijn beperkt. De actie moet komen van personeel dat zich buiten de lestaken wil inzetten en de welwillendheid van ouders om een handje te helpen. Een plan voor de lange termijn ontbreekt nog. De scholen zelf zijn te klein om een 8

EIGEN Wijzer

nr 6 / januari 2008

Directeur Frank Zopfi: “Nieuwe ouders krijgen zo een goed beeld van onze school. De site is fantastisch. Er staat ontzettend veel informatie op en het geeft aan hoe goed we al bezig zijn met digitale techniek.” Verder zijn er de gebruikelijke informatiebijeenkomsten voor ouders, af en toe verschijnt de school in beeld bij AT5 en heeft de school een professionele huisstijl. ”Vorig jaar hadden we een echt PR-stuntje, met een fotowedstrijd. Vlak voor de grote vakantie kregen de kinderen van ons stickers met I Achthoek erop. De bedoeling was dat ze zo’n sticker ergens op vakantie fotografeerden. We kregen enorm leuke foto’s terug. Een van de kinderen had bijvoorbeeld een sticker geplakt op de hoorn van een buffel. Zo kwam de naam van onze school overal terecht, zelfs aan de andere kant van de wereld.”

site, een logo of een nieuwe huisstijl. Natuurlijk is er altijd wel een potje te vinden om een leerkracht vrij te maken, bijvoorbeeld door taakuren te gebruiken. En soms kost PR niets: bijvoorbeeld omdat een school goede contacten heeft met de lokale krant of televisiezender. Wat levert het allemaal op?

Van Mulligen: ”Dat is moeilijk meetbaar. Ons leerlingenaantal neemt af, maar misschien waren we zonder al die acties juist wel harder gekrompen.” Stickerstuntje De Achthoek is de grootste school van de ASKO. Er zijn achthonderd leerlingen en waar andere scholen kampen met een teruglopend aantal leerlingen, timmert Achthoek goed aan de weg. Er zijn geld en mensen vrijgemaakt om PR een serieuze plek te geven. Het ‘ontwikkelteam voor PR’ bestaat uit zes mensen. Zij denken na over de uitstraling van de school, zoals aankleding van de entree met allerlei thema’s. Ook heeft de school een zelfgemaakte website.

Het meest doeltreffend is persoonlijk contact stuurden hun kinderen naar de witte Montessorischool, honderd meter verderop. Zes jaar geleden is er een lobby actie gestart. We gingen praten met blanke ouders die hun kinderen hier al op school hadden. Zij besloten om onze school te gaan

Foto: Suzanne Blanchard

Wat is PR?

promoten. Met als resultaat dat de school weer een goede afspiegeling is van de buurt. Nu zitten er weer acht blonde koppies in de klas en hebben we zelfs een wachtlijst voor de groepen 1/2.” “PR is geen kwestie van even flyeren”, zegt Frank Zopfi. ”Het gaat niet alleen om de verpakking. Je moet waarmaken wat je zegt.” Moet je daarvoor een professioneel communicatiebureau inschakelen? Zopfi gelooft daar niet in: ”Het past niet in ons budget, maar los daarvan: ik geloof meer in onze eigen kracht.” Ondersteuning door het schoolbestuur van ASKO is welkom, vinden de directeuren. Jan Bakker: ”Het bestuur zit op afstand, maar moet PR serieus nemen. Dat betekent: er tijd en energie in steken om samen met schooldirecties actie te ondernemen. Daarbij is het belangrijk om te kijken wat andere scholen te bieden hebben: bijvoorbeeld digitale schoolborden, opvang of aparte schoolactiviteiten.” Het belangrijkste communicatiemiddel dat de scholen hebben, zijn de

Soms wordt wel degelijk in de buidel getast. Bijvoorbeeld voor een mooie website.

leerlingen en hun ouders. Frank Zopfi: ”Wij hebben in het postcodegebied wel drieduizend ambassadeurs, die overal mond-tot-mond-reclame kunnen maken. Tevredenheid van de ouders over het onderwijs en het klimaat op school is onbetaalbaar. Dat betekent trouwens niet dat je niks meer hoeft te doen aan PR, maar het is wel ons startpunt.” Het meest doeltreffende PR-middel is en blijft persoonlijk contact. Door te praten met mensen, krijgen ze een goed beeld van de school. Frans van Vuuren: ”Van de tien ouders die ik hier rondleid, trek ik er toch negen over de streep.” De vraag blijft: hoe krijg je de mensen over de drempel? Erik van Stokkom is journalist en organisatiepsycholoog. Hij werkt als communicatieadviseur voor verzekeraar Interpolis en als freelance journalist.

Tip van ASKO-regiomanager Trudy Pas Menno Schiphof, leraar van de St. Janschool, studeert op hboniveau communicatie en onderneemt voor St. Jan veel PR-activiteiten, zoals het ontwerpen van een nieuw logo. Ook heeft hij interviews met ouders en leerkrachten gehouden. Op grond daarvan kan hij een zo goed mogelijk beeld van de school overbrengen. Met zijn ideeën hoef je geen duur PR-bureau in te huren en kunt u zelf aan de slag.

nr 6 / januari 2008

EIGEN Wijzer

9

Foto’s: Simone Stuifzand

Foto’s bestellen

Deze leuke foto’s en nog vele andere mooie foto’s van de ASKO Parade zijn te downloaden. Stuur een mailtje naar [email protected]. U krijgt dan een linkje teruggemaild. Via dit linkje kunt u naar een site waar u de foto’s kunt ‘oppikken’.

10

EIGEN Wijzer

nr 6 / januari 2008

nr 6 / januari 2008

EIGEN Wijzer

11

Mien, waar is mijn feestneus? Carnaval boven de rivieren Binnenkort barst beneden de rivieren het carnaval weer los. Ook enkele ASKO-scholen geven een (eigen) invulling aan het feest. En met succes.

klas van degene die het mooist verkleed was in de beginjaren honderd punten. Dat werkte heel goed. Tegenwoordig is dat niet meer nodig. De kinderen vinden het nu normaal om verkleed naar school te komen.”

“Hier komt zelfs groep 8 verkleed naar school. Ra, ra hoe doen we dat?” TEKST: SIGRID STARREMANS / FOTO’S: GINY WIGGERS

“Wij vinden dat we als katholieke school aandacht moeten schenken aan deze traditie,” verklaart directeur Remon Pontman. “Het is een feest dat we willen vieren: we richten ons niet alleen op de klassiekers als Kerstmis en Pasen. In de klas besteden we ook aandacht aan de christelijke achtergrond van carnaval.”

“Al trek je het pak van je vader aan: als je maar anders komt dan anders” zelf ging dat niet. Jarenlang werd gezocht naar een geschikte vorm om het feest te vieren. “Toen ik hier tien jaar geleden kwam werken, werd carnaval op de klassieke manier gevierd,” vertelt leerkracht Stella Mulder-Koerts. “Het was de bedoeling dat iedereen verkleed naar school kwam. De kinderen deden spelletjes en er werd gehost. Voor de onderbouw werkte dat wel, die jonge kinderen vinden het altijd leuk om zich te verkleden. Maar bij de bovenbouw sloeg het niet aan. Die vond het kinderachtig om zich te verkleden. Ook de spelletjes waren niet echt in trek. Er zat geen structuur in het geheel, hun aandacht was te snel afgeleid. Carnaval leefde gewoon niet op school.” Klassenstrijd Carnaval vieren had op deze manier weinig zin, vonden ze op de Bekemaschool. Toch wilden ze het feest niet zomaar van de agenda schrappen. 12

EIGEN Wijzer

nr 6 / januari 2008

De carnavalscommissie van de Bekemaschool besloot voor de bovenbouw een alternatief te bedenken. En met succes, want sinds een aantal jaar komt iedere leerling, van groep 1 tot en met groep 8, verkleed naar

school. “Ra, ra hoe doen we dat,” grinnikt Stella. “Allereerst zijn we carnaval gaan ophangen aan een thema, voor wat het verkleden betreft. We zijn veilig begonnen met het thema sport. Al is het niet strikt verplicht om je binnen het thema te verkleden. Ik zeg altijd: al trek je het pak van je vader aan, als je maar anders komt dan anders.” Verder speelt de Bekemaschool dit jaar al voor de tiende keer de zogenaamde klassenstrijd. Er worden onder andere een playbackshow en een open vragenronde gehouden. Ook moeten de kinderen een kunstopdracht doen. “Het spel is razend populair,” verklaart Remon. “Iedere klas wil de hoofdprijs, de felbegeerde Gouden Dino, binnenhalen. En om het verkleden te stimuleren, kreeg de

Omdat de spelletjesmiddag voor de bovenbouw nog steeds niet wilde vlotten, werd dit onderdeel een paar jaar geleden vervangen door het Safarispel, dat de kinderen in groepjes tegen elkaar spelen. De opdracht is simpel: bouw een safaripark of een dierentuin. De kinderen kunnen (speelgoed)dieren kopen en geld verdienen met het maken van opdrachten of het beantwoorden van vragen. De aankleding, de verzorging van de dieren en de onderlinge samenwerking wordt door een jury beoordeeld. Ook krijgen de kinderen andere opdrachten die met dieren te maken hebben. Bijvoorbeeld een bal door de bek van een dier proberen te gooien of spreekwoorden verzinnen met dieren erin. “Het was even een investering qua tijd en financiën,” vervolgt Remon. “Ook omdat je al die beesten moet bestellen. Moet je je voorstellen, dan komt er opeens een hele lading giraffen en nijlpaarden de

Op de Bekemaschool wil iedere klas de felbegeerde Gouden Dino binnenhalen.

Foto: Bekemaschool

C

araïbisch carnaval, sprookjesfiguren, sport. Op de Bekemaschool in Duivendrecht zijn de afgelopen jaren voor carnaval al heel wat verkleedthema’s de revue gepasseerd. Het feest is één van de hoogtepunten van het jaar en zowel bij leerlingen als leerkrachten een daverend succes. Maar zomaar van-

school binnen! Maar nu hebben we er weinig werk en kosten aan.” Zomercarnaval Ook de leerlingen van de St. Janschool in de Baarsjes deden het afgelopen jaar flink aan carnaval. De

bruari de teken- en handvaardigheidlessen gewijd aan het evenement. Kunstenaars uit de Baarsjes maakten samen met de kinderen praalwagens en maskers. “Alle kinderen vonden het leuk,” verklaart Jan. “Ook de kinderen uit groep 7 en 8. Ze zien dat

K unstenaars maakten met de kinderen praalwagens en maskers kleurige, grote maskers grijnzen je in de gangen van de school nog tegemoet. “Aan het gewone carnaval besteden we niet zo heel veel aandacht”, vertelt directeur Jan Bakker. “Er wordt wat gehost en we doen spelletjes. De jongere kinderen verkleden zich. Vanaf groep 7 en 8 loopt het animo daarvoor terug. Maar dit jaar hebben we wel zomercarnaval gevierd. Dat was een idee van een aantal ouders uit de zuidelijke provincies. Die waren al een tijd bezig om een dweilorkest op te zetten. Toen dat niet van de grond kwam, hebben we voor deze optie gekozen.” Het zomercarnaval van de St. Janschool stond niet op zichzelf en vond plaats in het kader van het Kunst- en Cultuurproject, dat de school ieder jaar organiseert. Het thema wisselt jaarlijks. Het project werd groots aangepakt. Het doel was om in een carnavalsoptocht door de wijk te lopen. Er werd subsidie aangevraagd (en gekregen!) bij het stadsdeel en het Amsterdams Fonds van de Kunst. Jan vertelt dat met name de inzet van de ouders heel groot is geweest. “Zonder hen hadden we het niet kunnen doen. Zij hebben ook in het weekend doorgewerkt. Een ouder heeft bijvoorbeeld twintig majorettepakjes gemaakt.” Op school waren vanaf fe-

de hele school ermee bezig is, dan willen ze ook meedoen. En in een optocht lopen is iets heel anders dan hossen door de school.” Goede PR Op 20 juni was het zover. Twaalf praalwagens, een hele school verklede kinderen en leerkrachten en ook flink wat ouders trokken met een politie-escorte door de straten van de Baarsjes. Er was van tevoren flinke PR in de buurt gemaakt, zodat er voldoende publiek langs de weg stond. Op het Mercatorplein hield de voorzitter van de deelraad een toespraak. Jan: “We deden niet onder voor het Rotterdamse carnaval. We hadden ook professionele grimeurs. Eén van de praalwagens staat nog bij het stadsdeelkantoor. Dit project was ook goede PR voor onze school. Het kan nooit kwaad jezelf neer te zetten als een actieve, ondernemende school.”

Wat doet uw school? Hoeveel ASKO-scholen carnaval vieren is niet bekend. Wilt u informatie of foto’s over carnaval op uw school delen? Neem dan contact op met EIGENWijzer: [email protected]. nr 6 / januari 2008

EIGEN Wijzer

13

Wie doet wat? Wie doet wat binnen de ASKO? Dit keer staat identiteitsbegeleider Ben Dieker in de schijnwerpers en verandert ‘Wie doet wat?’ voor een keer grotendeels in ‘Wie is wie?’ TEKST: DENNIS BODE

(REGIOMANAGER ASKO)

Ben Dieker is prominent lid van de werkgroep identiteit en mede-samensteller van de in het ASKO-veld zeer gewaardeerde werkmap Identiteit. Ook is hij één van de initiatiefnemers van de jaarlijks terugkerende studiedag Identiteit en is Ben, last but not least, de langst ´zittende´ identiteitsbegeleider. In de jaren vijftig, toen Ben als leerling de lagere school bezocht, waren de tijden nog relatief rustig. Iedere dag gingen de leerlingen gezamenlijk naar de kerk om de schoolmis bij te wonen. Naast het onderwijs stond de overdracht van de katholieke geloofsleer centraal. De broeders maakten er de dienst uit. In 1960 vertrok Ben op 12-jarige leeftijd naar het Klein Seminarie Hageveld in Heemstede om daar intern een gymnasium-bèta opleiding te volgen, een opleiding die als voorportaal van de priesteropleiding

Van catecheet naar identiteitsbegeleider werd gezien. De veranderingen die in de jaren zestig plaatsvonden, waren enorm. De ontkerkelijking sloeg overal in als een bom. Waarden en normen die eeuwenlang gewoon waren, stonden op zijn kop. Aanvankelijk overwoog Ben na de middelbare school biologie of wis-

14

EIGEN Wijzer

nr 6 / januari 2008

Column Juf Aukje

Aukje Trotsenburg werkt ruim dertien jaar in het basisonderwijs. Zij geeft nu les aan groep vier van ASKO-school de Achthoek. In EIGENWijzer beschrijft Aukje wat zij zoal meemaakt met haar leerlingen.

Na de kerstvakantie

“Het vak godsdienst/levensbeschouwing is een zoektocht.” Foto: Jozé Ammerlaan

kunde te gaan studeren. Maar levensvragen hielden hem meer bezig en daarom besloot hij theologie te gaan studeren. Tijdens zijn studie ging Ben godsdienst en maatschappijleer aan mavoleerlingen geven. Hij bleek veel affiniteit met het onderwijs te hebben. Toen hem in 1976 gevraagd werd schoolcatecheet te worden, ging hij dan ook graag op dit aanbod in. Dit vak werd tot in de jaren zeventig voornamelijk door pastoors en kapelaans gegeven. Daarna verdwenen zij grotendeels uit het schoolbeeld en ontstond ruimte voor mensen die pedagogisch-didactisch waren geschoold. Daarnaast was er behoefte aan medewerkers die op een eigentijdse wijze vorm en inhoud konden geven aan het vak catechese. Maatschappelijke veranderingen Ben begon zijn loopbaan bij de ASKO op de St. Janschool, de Mariaschool, de Leoschool en de Corneliusschool. Alleen de St. Janschool heeft de tand des tijds overleefd. In het begin functioneerde Ben voornamelijk als vakdocent. Daarna vond een omslag plaats, werd het woord ‘catechese’ vooral een kerke-

lijke term en gingen catecheten als identiteitsbegeleiders aan de slag. Hun opdracht werd daarmee breder. Ben: “Anders dan vroeger konden universele zingevingssystemen niet zomaar worden opgelegd. Opvattingen over godsdienst en levensbeschouwing kregen een totaal andere invulling. Nu doen zich heel andere vragen en problemen voor dan eerst. De maatschappij, de leerlingen en hun achtergronden zijn sterk veranderd. Dat heeft allemaal een grote weerslag op het vak godsdienst/levensbeschouwing en de identiteitsontwikkeling van een school.” Doe het zelf “Het vak godsdienst/levensbeschouwing is een zoektocht. Er zijn geen pasklare antwoorden meer. Er wordt nu maatwerk verwacht. Een van de belangrijkste taken is het op gang brengen van denkprocessen over identiteit. Nadenken hierover is verrijkend en inspirerend.” Identiteitsbegeleiders ondersteunen de scholen daarbij. Maar niet de identiteitsbegeleiders zijn dragers van het proces maar de leerkrachten. “Scholen moeten het tenslotte wel zelf doen”, merkt Ben tot slot fijntjes op.

Er gaat heel wat schuiven met tafels en stoelen aan vooraf. Na een kleine drie kwartier is het zo ver. De tafels en stoelen staan niet meer, zoals tijdens de kerstvakantie, metershoog langs de muren van de gymzaal opgetast. Voor de verandering zijn de marmoleumvloeren glimmend proper gepoetst. De kinderen zitten in slagorde op hun nieuwe plek, op hun eigen stoel, op hun eigen wat menselijker manier naar de juf te glimmen. Juf glimt naar behoren terug. Kortom we zijn er helemaal klaar voor. Wat ons betreft kan het nieuwe werkjaar beginnen. Gewerkt wordt er warempel ook hier en daar zo’n beetje. Maar vooral veel bijgepraat. Iemands broer is ‘bijna gedood door een vuurpijl’. Iemand heeft huizen geruild met een Parijse familie. ‘Gewoon via Google en het internet’. Een geliefde kat is overleden, ‘waarschijnlijk aan een kattenhartstilstand’. Er wordt een traantje geplengd. Er wordt meewarig gekeken. Ja, we zijn er weer. Als rechtgeaarde OGO-juf ga ik met de kinderen in de kring zitten en probeer ik met hen tot een nieuw projectonderwerp te komen. Dat lukt aardig. ‘Ik hoop dat de motivatie om te werken nu verbetert’, spreekt een achtjarige mij bemoedigend vanaf een immense hoogte toe. Juf moet even slikken. Dit is bijna teveel voor de dag na de kerstvakantie. Even later trekt ze het jongmens sissend de bezemkast in. ”Vertel op, waar heb je dat woord geleerd; motivatie?” Uitgebreid begint hij uit de doeken te doen dat er een spel is, je kunt het downloaden vanaf internet, waarmee je leert hoe je de interesse van leerlingen gaande kunt houden. Je krijgt er als juf of meester tips aangereikt waarmee je de kinderen blijvend goede resultaten kunt laten boeken. Hij is graag bereid gratis en voor niets door te geven op welk adres op het world wide web juf zich dient te vervoegen om haar didactische vaardigheden een beetje bij te schaven. Thuisgekomen stort zij zich op haar beeldscherm. Onder www.spele.nl en dan als de wiedeweerga onder het kopje ‘Puzzel’ klikken op ‘Leraar Spelen’. Je bent er zo. Maar dan begint het. Echt talent voor het vak van juf blijkt juf niet te hebben. Ze haalt een heel magere score wegens het over het hoofd zien van discmans, ipods en mobieltjes. Wegens het minzaam glimlachend ingaan op grove taal van treiteraars. De paradox is dat jufs leerlingen van vlees en bloed juichend om de naam van deze site vragen als ze over haar wederwaardigheden horen. Allicht dat ze voldoende gemotiveerd zullen zijn om dit leerzame spel in hun vrije tijd nog eens te spelen. Het enige wat juf hoeft te doen is hen ertoe bewegen alles wat ze in het spel zien doen omgekeerd te doen. Ze gaat ze een liedje van Doris Day leren: Teachers pet, I wanna be teachers pet, I wanna be huddled and cuddled As close to her as I can get….

Surf als de wiedeweerga op internet naar ‘Leraar Spelen’

Aukje

Foto: Stockexchange

Foto: Jorgen Caris

Zie ook de weblog van juf Aukje: http://jufaukje.blogspot.com nr 6 / januari 2008

EIGEN Wijzer

15

School portret

vergelijkbare metingen van de kwaliteit en dus aandrang op het invoeren van het CITO-leerlingvolgsysteem met al zijn toetsen, maar wij hebben nu eenmaal het HOREB-observatiesysteem van het OGO en de portfolio’s in de bovenbouw. Die leveren ons alle gegevens op die we nodig hebben. Ook voor de rapportage aan de ouders. Zij krijgen uitvoerige, geschreven verslagen. Dat kost de leerkrachten heel veel tijd en moeite. Ze moeten hier heel hard werken. Dat doen ze met overtuiging en wij waarderen ze daarom des te meer.”

Geen hypes maar diepgang De Avonturijn in de Pijp staat bekend als een onvervalste ontwikkelingsgerichte school. Bovendien drong de Avonturijn in 2004 door tot de laatste drie genomineerden voor de NederlandsVlaamse Taalunie-onderwijsprijs. Toch voelen directeur Gerda Beikes en adjunct Marijke Messbauer zich het meest gevleid door complimenten over het pedagogisch klimaat. TEKST: JAN BARENDSE / FOTO’S: REMKO SCHEEPENS

Die complimenten krijgen ze vaak. “Dat komt doordat we met respect en aandacht met elkaar omgaan”, zegt Gerda Beikes.”Niet alleen met de kinderen, maar ook met ouders en onderling. De inspectie prijst ons er om, stagiaires en zelfs ouders die hier voor het eerst binnen komen doen dat eveneens. Het valt ze alle-

Messbauer. “Dat geeft rust en vergroot het vertrouwen. Ook dat zijn belangrijke aspecten van ons pedagogisch klimaat.” Ontwikkelingsgericht onderwijs (OGO), taalvorming en pedagogisch klimaat; op de Avonturijn zijn deze aspecten nauwelijks te scheiden. Gerda Beikes: ”Vooral de samen-

“OGO is zeker niet uitsluitend geschikt voor kinderen van hoogopgeleide ouders” maal op. Men merkt het ook aan het gedrag van de kinderen als we met ze op theaterbezoek gaan.” “Ouders zijn er soms verbaasd over hoeveel tijd we voor ze nemen”, zegt Marijke

hang van taalvorming en OGO is sterk. Bij taalvorming ga je uit van de ervaringen van de kinderen. De resultaten van die gesprekken worden gebruikt bij vervolgactiviteiten. Bij de

Gerda Beikes (r) en Marijke Messbauer (l) bezoeken het spookhuis op de kermis (thema van groep 3/4).

oudere kinderen zijn dat geschreven teksten die dan de basis vormen voor taalbeschouwing of begrijpend lezen. Taalvorming is geïnspireerd door het Freinet-gedachtegoed en dat heeft weer veel verwantschap met de thematische aanpak van het OGO. Ik noem het OGO altijd onze paraplu waar alles onder valt: ons taalonderwijs, de wereldoriëntatie, drama; we willen zelfs ons muziekonderwijs op een ontwikkelingsgerichte manier gaan doen. Bert van Oers van de Vrije Universiteit onderzoekt op dit moment hoe dat het best kan worden aangepakt.” Dat voornemen is, om de cirkel rond te maken, ook weer terug te vinden in de doelstelling van de Stichting Taalvorming: kunst- en cultuureducatie verbinden met taalvaardigheden, sociale vaardigheden en inburgering. Geen buurthuis Zelfs de activiteiten met ouders zijn aan taalvorming gekoppeld. “Maar inburgering volgens Haags model is het niet”, zegt Gerda. ”Dat is een van de vele maatschappelijke problemen die bij het onderwijs worden gedropt. De meeste daarvan vallen onder de rubriek ‘waan van de dag’. Aan die hypes doen we niet mee. Ze leiden in het gunstigste geval tot een kortlopend project dat daarna oplost in het niets. Al die claims op het onderwijs toets ik allereerst aan ons hoofddoel: het belang van onze kinderen. En ze moeten natuurlijk ook passen bij onze manier van werken.

16

EIGEN Wijzer

nr 6 / januari 2008

De begeleiding van ouders bleek inpasbaar. Die begeleiding bleek ook het belang van de leerlingen te dienen.” “Wij hebben een paar jaar geleden een ouderkamer opgezet”, vult Marijke aan. “Daar gaat het ook, maar beslist niet alleen, om gezelligheid. Onze consulent taalvorming en onze NT2-leerkracht geven daar bijvoorbeeld Nederlandse les aan allochtone ouders volgens de principes van taalvorming, dus op dezelfde manier als met hun kinderen. En daarnaast bieden we ze vrijdags themaochtenden aan.” “Maar we willen niet een soort buurthuis worden”, benadrukt Gerda. “De moeders hebben wel eens gevraagd om naaimachines of om zwem- of fietslessen, maar we vinden dat niet op onze weg liggen.” Gouden handjes Het ontwikkelingsgerichte concept wordt toegepast vanaf de inpandige peuterspeelzaal Balibar tot en met de bovenbouw van de Avonturijn. “Het komt wel eens voor”, zegt De Avonturijn bestond onlangs tien jaar.

Gerda, “dat een leerkracht voor een bepaald leerstofonderdeel een methode raadpleegt, maar dat leidt niet tot methodisch werk voor leerlingen. Wij hebben alle methodes afgeschaft.” Vooral door het ontbreken van deze methodes wordt wel eens gedacht dat OGO uitsluitend geschikt is voor kinderen van hoogopgeleide ouders. Maar die conclusie verwijzen Gerda en Marijke regelrecht naar de prullenbak. “Onze kinderen zijn het levende bewijs van het tegendeel”, stelt Gerda vast. “OGO staat voor brede ontwikkeling en talentontplooiing, ook op creatief en zelfs fysiek gebied. Minder vlot lerende kinderen ontpoppen zich bij ons geregeld tot ware kunstenaars, artiesten, sporters of zij blijken gouden handjes te hebben.” Anti-inspectie? Een onvervalste OGO-school heeft meestal een uitgesproken opvatting over het toetsen van jonge kinderen. Ook bij de Avonturijn is dat zo en dat leidt geregeld tot levendige discussies met de inspectie. Toch vindt Gerda niet dat de school daarmee in haar keuzes wordt beperkt. De dis cussies met de in specteur vindt ze in bepaalde opzichten zelfs stimulerend. “Ik ben niet zo anti inspectie dat ik bij voorbaat mijn oren dichtstop.” “We krijgen natuurlijk wel vaak hetzelfde verhaal over landelijk

Scholeneiland Er is slechts één ondergeschikt wanklankje op de Avonturijn: het speelplein. De school deelt het speelplein met twee andere basisscholen. De drie scholen zijn rond het plein gegroepeerd en worden in de volksmond het Scholeneiland genoemd. Onderling hebben ze goede afspraken gemaakt over gebruik van het schoolplein. Maar onderhoud en beveiliging zijn groeiende problemen die tot veel irritatie leiden. Oorzaak: het stadsdeel Oud-Zuid kan het met de schoolbesturen maar niet eens worden over de kosten. Het zou er goed aan doen het leidend criterium van Gerda over te nemen: het belang van de leerlingen…

De Pijp De Pijp wordt begrensd door de Stadhouderskade, de Amsteldijk, de Jozef Israëlskade en de Ruysdaelkade. De naam ontstond doordat straten zoals de Ferdinand Bol, waardoor vroeger hele drommen mensen naar hun werk trokken, deden denken aan de lange, stenen pijpenstelen. Er woonden rond 1900 opvallend veel studenten. De Pijp is een van de eerste voorbeelden van grootschalige, voor de vrije markt bestemde bouw. Daar begon men al rond 1870 mee. De kwaliteit leed daar onder, vandaar de term revolutiebouw. Tijdens de woningnood van de jaren vijftig en zestig werden de etages meestal opgedeeld. Men kon dus drie-hoog-achter wonen. Er wonen nu veel allochtone gezinnen, maar door de enorm gestegen prijzen van koopwoningen wordt de wijk ook voor andere gezinnen steeds aantrekkelijker. nr 6 / januari 2008

EIGEN Wijzer

17

ASKO fette

op het kamp van groep 8. Daar zie ik nu alweer naar uit. Lekker een week gek doen. Bovendien… het kamp is op Terschelling.

met Janny van Duinen

Als ik directeur van ASKO zou zijn dan zou ik… meer betrokken zijn bij de gang van zaken op scholen en een seniorenplan met betere arbeidsvoorwaarden voor zestigplussers introduceren, bijvoorbeeld met extra vrije dagen. Zal stoppen met het onderwijs als… Stoppen? Ik heb er nog altijd veel plezier in. Ik stop pas als ik lichamelijk niet meer kan. Ik heb geen plannen met mijn pensioen of zo. Ik zeg altijd maar: de kruik gaat zolang te water tot hij barst. Praten met kinderen is… Verrassend. Ik kan tijdens het lesgeven soms vreselijk afwijken als het onderwerp interessant is of over iets wat ik zelf heb meegemaakt. Raakt ontroerd als… Oh, dat kan van alles zijn. Ik ben best emotioneel. Als kinderen samen muziek maken krijg ik echt een brok in mijn keel. Maar ook als kinderen verdriet hebben. Bijvoorbeeld omdat ze veel hebben meegemaakt in hun nog zo jonge leven. Of als ouders te hoge eisen stellen… Eigenlijk is dat geen ontroering maar verdriet.

Janny van Duinen (59) is juffrouw van groep 8 op de St. Jozefschool aan de Kalfjeslaan. Ze woont op een boot in Wilnis, is getrouwd, heeft drie kinderen en twee kleinkinderen. ASKO-bestuurslid Antionette Kat gaf aan haar het ASKOfette stokje, omdat ze er benieuwd naar is hoe Janny haar overgang van een zwarte school in Bos en Lommer naar een school met kinderen van voornamelijk witte, mondige, hoogopgeleide ouders heeft ervaren. Hoe ga je om met kritiek van ouders? Toen ik op de St. Jozefschool kwam werken, ontdekte ik dat er een groot verschil was met de zwarte school waarop ik hiervoor lesgaf. Daar werd 18

EIGEN Wijzer

nr 6 / januari 2008

ik als het ware op handen gedragen. Maar op de St. Jozefschool aanvankelijk niet. Er was behoorlijk wat kritiek. Ik heb namelijk zo mijn eigen manier van lesgeven en vond dat lang niet alle kinderen hard genoeg werkten, terwijl deze kinderen van hoog opgeleide ouders in potentie veel capaciteiten bezitten. Ik was van mening dat ze onderpresteerden. Daarom moesten de leerlingen regelmatig nablijven tot frustratie van sommige ouders. Zij waren het daar niet mee eens en kwamen dan rustig hun kind uit de klas ophalen. Daar was ik niet blij mee en dat stak ik niet onder stoelen of banken. Dit leverde in eerste instantie een aantal problemen op. Maar tegen de tijd dat de kinderen hun preadvies kregen bleek het toch nog goed te ko-

men en kon ik niet meer stuk. Ouders weten precies wat ze aan me hebben. Ik word om mijn eerlijkheid, denk ik, nog steeds gewaardeerd. Wil altijd nog eens… wonen op Terschelling. Daar heb ik een stacaravan. Maar helaas krijg ik mijn man niet mee. Hij vindt het te ver weg en zegt altijd: “Het is en blijft een eiland: ik vind het daar te geïsoleerd.” Onhebbelijkheden? Ik kan lekker snauwen. Of eigenlijk, zo kan ik overkomen. Ze zeggen ook wel dat ik streng ben, maar ik noem dat consequent. Naast wat onhebbelijkheden heb ik een grote liefhebberij. Ik ben een ‘kampofiel’ en gek

Fijnste plek in Amsterdam? De Hertspieghelweg in Bos en Lommer. Ik woonde er vanaf mijn tweede jaar en ik heb de leukste herinneringen aan de Coca Cola fabriek. Daar gingen we altijd heen om te kijken hoeveel flesjes er van de band kapot zouden vallen. Helaas is die plek nu verschrikkelijk om te zien. Het beste museum? Het Tropenmuseum. Alhoewel de docent van de Kunstkijkuren geloof ik liever niet heeft dat je het een museum noemt. Er ligt zoveel geschiedenis. En het Amsterdams historisch. Dat is ook prachtig. Als kind had ik een hekel aan geschiedenis, maar nu vind ik het razend interessant. Amsterdam blijft wat dat betreft heel bijzonder. Zal aan kinderen willen doorgeven? Dat de buitenkant er niet toe doet en dat het om je binnenste gaat. En dat populair zijn heel gevaarlijk kan zijn.

Het eerste dat ik doe als ik thuis kom uit school is… Mijn tas neerzetten en een Senseo pakken. Even lekker zitten. Soms kijk ik naar Animal Planet. Verliest geduld als… Als ik mijn man nog een keer moet uitleggen hoe de printer of het internet werkt. Hahah! Nee, hoor. Ik verlies mijn geduld niet zo snel. Alhoewel, als ik met de leerlingen duidelijke afspraken heb gemaakt en ze komen dat na zes keer herhalen nog niet na (ze willen nog wel eens het huiswerk vergeten). Ja, daar word ik wel een beetje gek van. Het beste kinderboek? Je raadt nooit wat ik nu voorlees! ‘Klaas’ van W. G. van der Hulst. Dat is een Sinterklaasboek van toen ik zelf vijf jaar was. Maar dat vindt zelfs groep 8 heel leuk. En ‘Spijt’ van Carry Slee. Het is een heftig verhaal maar ik heb hetzelfde met een nichtje meegemaakt. Zij is verdronken. Ik las het voor in de klas, maar kon niet verder lezen. Toen heeft een leerling het overgenomen. Favoriete BN-er? Frans Bauer! Nee hoor! Hoewel… mijn dochter werkt bij de tv en ik hoor van haar dat hij heel sympathiek is. Maar als ik definitief moet kiezen, dan kies ik voor Caroline Tensen en Natasja Froger. Zij zetten zich in voor Orange baby’s. Zelf steun ik ook goede doelen. Ik vind dat belangrijk. Persoonlijkheid in drie woorden? Eerlijk, gevoelig en direct. Wat was je geworden als… Ik wilde bij het showballet, maar dat was ordinair zei mijn moeder. Ik kon toen en kan nog altijd niet lang stilzitten. Ik wandel veel hier in de buurt. Maar natuurlijk het liefst op Terschelling. Het stokje voor de ASKOfette gaat nu naar… De nieuwe regiomanager René Rigter. Hij volgde Harry Dobbelaar op. Helaas is die weg: hij was heel goed. Ik zou het leuk vinden als René Rigter zich in de volgende ASKOfette voorstelt aan alle scholen. Ik zou graag willen weten waarom hij dit werk is gaan doen en wat hij daarvoor heeft gedaan.

Colofon nummer 6, januari 2008. EIGENWijzer

Uitgave van de Amsterdamse Stichtingen voor Katholiek Onderwijs (ASKO), verschijnt vier keer per jaar voor alle medewerkers van de ASKO. Redactie Chaia Levie (bestuurslid), Dennis Bode, Trudy Pas, René Rigter (regiomanagers), Jacqueline Huisman (hoofd P&O en regiomanager a.i.), Hanneke Jansen-Tode (plaatsvervangend Hoofd P&O), Frans Niekel (directeur St. Antoniusschool), Jan-Willem van Schendel (directeur St. Jozefschool), Chantal Deken (leerkracht Elisabeth Paulusschool), Aukje Trotsenburg (leerkracht De Achthoek) Eindredactie Bettina van de Kar, A5 Schrijfbedrijf Bladcoördinatie Jozé Ammerlaan Vormgeving Judith Vissel Druk Drukkerij Zuidam, Woerden Oplage 1200 Aan dit nummer werkten mee Jan Barendse Sigrid Starremans Erik van Stokkom Coverfoto Simone Stuifzand Cartoons Wim Dolk Redactie-adres Bettina van de Kar Jozé Ammerlaan Postbus 87591 1080 JN Amsterdam [email protected] De inhoud van dit blad staat ook op www.askobk.nl, onder ASKO intern – EIGENWijzer. Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen zonder toestemming van de redactie. De volgende EIGENWijzer verschijnt in april 2008

nr 6 / januari 2008

EIGEN Wijzer

19

De route naar onze scholen is zo veilig mogelijk

We hebben een vorsteljk aanbod van sport en spel, goede buitenschoolse opvang, aantrekkelijk onderwijs...

20

Kortom: onze scholen geven het beste aan uw idolen!

EIGEN Wijzer

nr 6 / januari 2008