/2007 Personeelsbla d va n en voor alle medewerkers va n de ASK O
N
ie
uw vo : d or isc of us te sie ge ru n? br
Bijna vakantie… Afscheidsmusicals van groep 8 Jubilaris met dagarrangementen Schooljaar in beeld
k:
EIGEN Wijzer
ie
4
Inhoud 5 8
Afscheid van de basisschool
16 Verder ASKO info Column Juf Aukje ASKO info Wie doet wat? Schoolportret: de Biënkorf ASKOfette 2
EIGEN Wijzer
nr 4 / juni 2007
4 9 18 19 20 22
Vrijwilligerswerk in de zomermaanden Michael Oppatja, leerkracht op de Achthoek, wil in de zomermaanden graag iets doen voor mensen die hulp kunnen gebruiken. In juli vertrekt hij samen met vriendin Amis Boersma naar Cambodja. Na een jarenlange oorlog is de heropbouw van dit land in volle gang. Michael en Amis gaan er twee scholen helpen met de aanschaf van boeken en het aanleggen van elektriciteit.
Tips voor een spetterende musical- of theatervoorstelling van groep 8.
Nieuw: discussierubriek Hebben leerkrachten te veel vakantiedagen? Reageer op deze of andere stellingen.
Foto: Stockexpert
10
“Luie strandvakanties zijn voorlopig niets voor ons”
Jaar in beeld
Wat is het leuk op school! Geniet van bijzondere momenten van het afgelopen schooljaar.
Leerkracht én kunstenaar Theo van der Meer gaat na veertig jaar trouwe dienst met de VUT. “Ik blijf kunstprojecten op school begeleiden.”
TEKST: ANOUK KEMPER (A5 SCHRIJFBEDRIJF)
Na de tsunami kwam Michael op het idee een deel van zijn zomervakantie aan een goed doel wijden. “Samen met een collega wilde ik méér doen dan storten op giro 555,” vertelt de leerkracht. “Op school organiseerden we een rommelmarkt om geld in te zamelen. In de zomer van 2005 is dat geld besteed aan kleine projecten in Khao Lak, Thailand. Amis en ik reisden in onze vakantie hier naar toe om ons ter plekke voor deze projecten in te zetten.”
“de veerkracht van slachtoffers van de tsuna mi verbaasde mij” “Vanuit ons hotel konden we de zee zien. Het was heel bizar om te bedenken dat diezelfde zee zoveel mensen het leven had gekost.” Michael was verbaasd over de veerkracht van de bevolking. “Een meisje zei tegen mijn vriendin: maak je geen zorgen, het komt wel goed met ons.”
Michael Op “Ik wil m patja: éér doen dan stort en op gir o 555.” Weeshuis Toch nemen Michael en Amis in hun vakanties ook tijd voor ontspanning. “Meestal besteden we ongeveer een week aan een project en reizen we drie weken door het land waar we ontwikkelingswerk doen.” De drijfveer om ‘iets goeds te doen’ blijft groot. Vorig jaar zomer gingen Michael en zijn vriendin naar Java, dat was getroffen door een aardbeving. Daar regelden zij onder meer uniformen en boeken voor drie scholen en een weeshuis. “Een jongetje wenste óns zelfs geluk, terwijl hij zelf in de penarie zat. Voor dat soort momenten doe je het.” Ook dit jaar heeft de leerkracht veel geld weten op te halen voor het goede doel, onder andere door spullen op Koninginnedag te verkopen. Met het bedrag dat bijeen is gebracht zal hij twee scholen in Cambodja steunen. De ene school kan met het geld elektriciteit laten aanleggen én boeken kopen. “Voor de andere school moeten we nog kijken wat het hardst nodig is.” Geld voor schoolboeken Michael en zijn vriendin werken steeds samen met een stichting, die zich inzet voor kleinschalige projecten. “Op die manier zie je meteen vooruitgang en resultaat.” Opvallend is dat het stel tot nu toe koos voor vrijwilligerswerk in Azië. “Amis en ik zijn half-Indonesisch, dus die regio heeft de grootste aantrekkingskracht.” Maar Michael sluit een toekomstige reis naar Afrika niet uit. “Luie strandvakanties zijn voorlopig niets voor ons. Aan Spaanse kusten zal je ons bijvoorbeeld niet snel vinden.” Meer weten over het vrijwilligerswerk van Michael en de stichting waarmee hij samenwerkt? Kijk op http://oppatja.blogspot.com nr 4 / juni 2007
EIGEN Wijzer
3
ASKO info Vandaag… voor kinderen
‘Vandaag… voor kinderen’ is een set van tachtig speelse kaarten met opdrachten ter ondersteuning van de sociale en emotionele ontwikkeling van jonge mensen. Laat kinderen een kaart trekken en vraag ze die opdracht vandaag uit te voeren. De opdrachten zijn allemaal leuk om te doen. Vaak vormen ze een uitdaging. Als het lukt om de opdracht uit te voeren krijgen kinderen meer zelfvertrouwen en leren ze zichzelf en anderen beter kennen. Auteurs: Dick Nijssen en Elly Goossens. Uitgeverij Koppenhol. ISBN 978 90 850 8074 9. Prijs: € 11,00 Foto: Louck Borman
Drinken vissen water? Maarten Frankenhuis, die leuke oud-directeur van Artis, geeft in het boek ‘Drinken vissen water?’ antwoord op allerlei vragen die kinderen naar deze dierentuin stuurden. Wat eet een krokodil of een slang? Kijken dieren televisie? Is een tijger bang voor gevaar? Of: Kunnen slakken samenwonen in één huisje? vragen de kinderen zich bijvoorbeeld af. Elke vraag met bijbehorend antwoord is voorzien van een verhelderende illustratie, getekend door Irene Goede. Zappend door het boek stuit je op de leukste en gekste vragen. Nog een paar…: Hoeveel uur slaapt een leeuw per dag? Wat zit er in de bult van een kameel? Waarom zijn bavianenbillen zo groot en rood? Breken giraffes wel eens hun nek? Waarom vriezen pinguïns niet vast? Nieuwsgierig geworden? Het boek is voor kinderen vanaf 8 jaar, telt 96 bladzijden en het kost € 9,95. Uitgeverij: Nieuw Amsterdam. ISBN 978 90 468 0150 5. Een aanwinst voor de schoolbibliotheek. 4
EIGEN Wijzer
nr 4 / juni 2007
Spetterend afscheid
Openingsfeest ‘groene school’ Op 9 mei 2007 vierde de Augustinusschool de opening van haar nieuwe gebouw. Het was de hele dag feest. ‘s Morgens vermaakten de kinderen zich met proefjes, spelletjes, knutselen en sport. Daarna kregen ze kookles van een echte kok of een handige moeder en zorgden zo voor hun eigen lunch. De Augustinusschool profileert zich als een ‘groene school’. Alle klassen hadden daarom op een ‘natuur-liedje’ uit het repertoire van Kinderen voor Kinderen een dansje ingestudeerd met studenten van de Lucia Martens Dansacademie. Deze dansen werden opgevoerd voor de ouders, opa’s en oma’s, oppasmoeders en alle andere gasten. De Vara maakte er leuke opnamen van die op http://kvk.vara.nl te vinden zijn. Kijk voor een indruk van deze bijzondere dag op www.basisschoolaugustinus.nl onder ‘Foto’s activiteiten’.
Morgen is het Z ondag, gisteren was het maandag Zojuist verschenen: ‘Morgen is het Zondag, gisteren was het maandag’: 1924. Sjaan leidt een comfortabel geregeld leven. Alles ligt bij voorbaat vast: van maandag-wasdag en vrijdag vis tot de doopnamen die haar kind zal krijgen. Maar dan vindt ze een merkwaardig briefje van haar man, laat haar taken voor wat ze zijn en gaat naar buiten. 2005. Elin ontdekt tussen twee vergaderingen in dat haar vader is overleden. Plotseling moet ze samen met haar broer en zus van alles bepalen. Bijvoorbeeld of het lichaam beschikbaar wordt gesteld aan de wetenschap of dat het door geluidstrillingen zal verpulveren… Lezersactie: kans op een gratis boek ‘Morgen is het Zondag, gisteren was het maandag’ geeft op een levendige manier en met relativerende humor de revolutie weer die de Nederlandse roomskatholieke kerk en de seksuele moraal binnen één mensenleven hebben doorgemaakt. Hebben? Stuur dan een mail naar:
[email protected]. Uit alle inzendingen wordt een gelukkige winnaar getrokken. ‘Morgen is het Zondag, gisteren was het maandag’. Uitgeverij Contact. ISBN 978 90 254 1776 5. Prijs: € 19,90.
van de basisschool Musicals van de ASKO
De een kiest voor een kant en klare musical van Benny Vreden, de ander voor een zelf bedacht theaterspektakel. Dit levert heel verschillende voorstellingen op, waarmee groepen 8 afscheid nemen van hun basisschool. EIGENWijzer vroeg drie leerkrachten naar tips en ervaringen. TEKST: BETTINA VAN DE KAR
“
W
e stimuleren dat de kinderen veel zelf bedenken: dansjes, teksten, liedjes en noem maar op. Dit sluit naadloos aan op ons OGO-onderwijs”, vertelt Floor Braet, IB’er op de Mijlpaal. “De leerlingen schrijven ook zelf de scripts voor hun afscheidsvoorstelling. Maar om te voorkomen dat het verhaal verzandt in melige oeverloze horrorverhalen of soapachtige romantiek op groep 8-niveau, moet je als leerkracht een flinke vinger in
de pap houden. Door zelf iets in te brengen, komen de kinderen vaak weer op nieuwe ideeën.” De Mijlpaal is een grote school met drie verschillende groepen 8 die aan het eind van het schooljaar een gezamenlijke voorstelling opvoeren. Floor begeleidt en ondersteunt samen met een aantal andere collega’s alle activiteiten daarvoor. Enkele jaren geleden lieten zij het concept van musical los voor het maken van een afscheidsfilm. De ervaringen van
toen zijn goed bruikbaar bij de voorstelling van dit jaar. “Om zoveel mogelijk talenten van onze leerlingen te benutten, kiezen we nu voor een theaterstuk met filmpjes, zang, dans en met muziek van een bandje waarin kinderen muziekinstrumenten bespelen”, vertelt Floor. “De leerlingen kunnen zich opgeven voor drie workshops muziek/dans, toneel en film. De meeste kinderen willen tijdens zo’n afscheidsvoorstelling graag toneelspelen, maar er zijn ook leer-
“We oefenen veel meer dan alleen acteertalent” lingen met andere interesses en talenten. Een aantal vindt het bijvoorbeeld heel leuk camerawerk te doen en alles te leren over filmtechnieken als totaalshots en close-ups. Anderen houden van dansen of bespelen graag een muziekinstrument.” Saamhorig “Het verhaal gaat dit jaar over een jongen die in allerlei landen een ontvoerde presidentsdochter probeert op te sporen. Opvallend is dat de leerlingen van die groepen door ‘the making of’ van onze uitvoering meer saamhorigheidsgevoel krijgen en dat nr 4 / juni 2007
EIGEN Wijzer
5
TIP van Chretien van de Achthoek “Ik ben er voorstander van het script voor een afscheidsmusical niet door leerlingen te laten maken. Wanneer de leerlingen zelf gaan schrijven, is er het risico dat het verhaal een beetje suf en flauw wordt en dat scènes als los zand aan elkaar hangen. Bovendien vind ik het zelf veel te leuk om zo’n script te bedenken en uit te werken.”
is voor Chretien echt een uitdaging. Op het moment dat hij eigenWijzer te woord staat, kan hij nog niet overzien hoe dat allemaal uitpakt. “Mijn ervaring is dat op de dag van de uitvoering van alles mis gaat”, zegt hij. “Huilende hoofdrolspelertjes die overstuur zijn omdat klasgenoten zich met hun verkering bemoeien, het kwijtraken van belangrijke rekwisieten…: dit soort
“Z elf speelde ik vroeger de opperheks Reldeldel” tegenslagen heb ik allemaal al eens gehad. Maar op onverklaarbare wijze komt ook altijd alles op zijn pootjes terecht. De productie van zo’n musical en de spanning die ermee samengaat geven mij elk jaar weer veel energie. Een schooljaar zonder musical is voor mij ondenkbaar.”
Op de Achthoek worden de musicals van leraar Chretien elk jaar grootschaliger, indrukwekkender en professioneler.
wij/zij-denken verdwijnt”, stelt Floor. “Samen naar één doel toewerken, maakt dat zij elkaar beter leren kennen en meer met elkaar optrekken. Opmerkelijk vind ik ook dat onze leerlingen zich heel serieus, met veel verantwoordelijkheidsgevoel en bevlogenheid op hun rollen voorbereiden. De wetenschap dat op de afscheidsavond tweehonderd mensen in de zaal zullen zitten, speelt hierbij natuurlijk ook mee.
failliet is gegaan, kan Chretien met spectaculaire effecten werken. Een hoogtepunt was enkele jaren geleden de loeigrote Titanic die als decorstuk werd gebruikt. De boot stond op karretjes en kon daardoor op het podium voortrollen, zodat het net leek of de leerlingen er echt mee konden varen. De karretjes waren afkomstig van een verhuisbedrijf waar de vader van een van de kinderen werkt. Dit jaar is de rode
“Op de dag van de uitvoering gaat altijd iets mis” Het is fijn om te zien dat de kinderen elkaar stimuleren. Op het voetbalveld of in de klas kraken ze elkaar nogal eens ongenadig af. Tijdens de voorbereidingen van onze opvoering hoor ik daarentegen vaak dat zij elkaar een compliment geven als: “Goed camerawerk, joh!” Dialogen met filmfiguren Op de Achthoek worden de musicals van leraar Chretien elk jaar grootschaliger, indrukwekkender en professioneler. Hij maakt al twaalf jaar een musical met groep 8 en schrijft alle teksten daarvoor zelf. Door het gebruik van een licht- en geluidsinstallatie van een theatergroep die 6
EIGEN Wijzer
nr 4 / juni 2007
brug die het Borneo-eiland en Sporenburg met elkaar verbindt, een belangrijk onderdeel van het decor. In de zomer zijn Chretiens leerlingen hier vaak te vinden. Ze springen van de brug af om in het verkoelende water te plonzen. Ook zwieren ze er aan een touw heen en weer om zich daarna in het water te laten vallen. Nieuw dit jaar is dat Chretien filmpjes op het toneel toont met hoofdfiguren die dialogen voeren met de kinderen op het podium. In de filmbeelden zal onder meer een reus voorkomen. Het opnemen van de filmpjes en de timing die nodig is om deze goed op de live gebeurtenissen in de musical af te stemmen,
TIP van Prajna van het Wespennest “Breng de acteerprestaties van de leerlingen op een hoger plan met professionele dramalessen. Op onze school krijgen kinderen van groep 8 extra lessen van een dramadocente en een actrice. Doel is dat zij een karakter en emoties goed leren uit te diepen. Sommige kinderen houden zich op het toneel te veel in. Bijvoorbeeld chagrijn, arrogantie of boosheid mag je op het podium best een beetje overdrijven. In de lessen leren de kinderen alles te geven wat nodig is voor een rol.” Anouk (11), een van Prajna’s leerlingen, deed enthousiast mee met de dramalessen. Ze zegt: “We deden bijvoorbeeld een oefening waarbij we moesten huilen. We moesten zachtjes beginnen te snikken en daarna steeds harder huilen. Ik deed ook een keer Paris Hilton na door als een modelletje te gaan staan, terwijl ik een tasje vasthield. Later wil ik graag actrice worden.”
Als kind zat ze al op deze school. In 1982 deed ze in de rol van opperheks Reldeldel mee aan de musical van haar klas. De tekst daarvoor werd nog door de directeur gemaakt. “Maar ook toen al konden leerlingen - net als nu - onderwerpen voor de inhoud aandragen”, herinnert Prajna zich. “Dit is kenmerkend voor onze school: kinderen zelfstandig aan het werk zetten en zoveel mogelijk
Stadsdeeldichter Prajna van Lieshout leidt op het Wespennest alle activiteiten voor de afscheidsmusical van groep 8.
laten meepraten en meedenken. Ik vraag hen daarom zelf te bedenken waarover de musical moet gaan en ik vorm groepjes van leerlingen die zelf diverse musicalscènes schrijven. Dit jaar zijn thema’s als ‘hippe, coole mensen’, ‘intriges in een hotel’ en een ‘home make over’ populair. De inhoud van de scènes timmeren we in het schrijfproces niet helemaal af. Tijdens de repetities laten we veel ruimte voor improvisatie. Zo heb ik dit jaar erg gelachen om een meisje
dat hotelreceptioniste speelt.” “Al improviserend ontstond een scène waarin zij net haar nagels heeft gelakt. Met haar ellebogen probeert zij de telefoon op te nemen, zodat haar natte nagellak niet beschadigt. Het maken van zo’n musical neemt veel tijd in beslag en er komt heel wat werk en stress bij kijken. Ik ben daarom blij dat we op onze school de taken over diverse medewerkers verdelen. Jeroen, een journalist en vader van oud-leerlingen, maakt het uiteindelijke script en brengt samenhang in de scènes die door de leerlingen zijn geschreven. Verder is een lerares van onze school zo goed in dichten dat zij voor een jaar tot stadsdeeldichter van AmsterdamNoord is benoemd. Van haar dichttalent maken we voor onze musical dankbaar gebruik: zij schrijft veel teksten van onze liedjes. Onmisbaar is ook Rina, een schoolassistente die zich op de make-up en kapsels stort. En samen met andere leraren bewaak ik de grote lijnen van het hele proces. Vele handen maken licht werk.” ■
TIP van Floor van de Mijlpaal Maak je gebruik van filmopnames? Dan is het handig eerst droog te oefenen in het klaslokaal, voordat je op locatie gaat filmen. Speel opnames direct op tv af, zodat je ruim voor de afscheidsavond kunt ingrijpen als het geluid niet verstaanbaar blijkt en scènes te langdradig zijn.
Voor het Mijlpaal-theaterstuk nemen leerlingen zelf filmpjes op en ze doen ook de montage.
Tijdens de repetities op het Wespennest is er veel ruimte voor improvisatie. nr 4 / juni 2007
EIGEN Wijzer
7
W NIEU
:
ies s u c s di k rubrie
Voor of tegen?
Plasterk en vakanties Dit nummer staat grotendeels in het teken van vakantie. Daarom drukken we hieronder alvast af wat mensen op internetforums melden over de stelling ‘Leraren hebben te veel vakantiedagen?’ Kijk met wie u het eens of oneens bent. Wie weet maken deze reacties een debater in u los en inspireren zij u voor een bijdrage aan deze rubriek. De onderwijsbond Aob was woedend op minister Plasterk toen hij voorstelde de vakanties van leraren in te korten. Plasterk erkende dat leraren hard moeten werken, maar hij voegde eraan toe dat de vakanties lang zijn. Hij suggereerde dat leraren werk kunnen verschuiven naar de ruime vakantieperiode die ze nu hebben. Wat vindt u: is dit een goed idee van de minister om de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren, of belast het de leraren te veel? Als
antwoord op deze vraag staan de volgende reacties op internet: Anoniem De heer Plasterk zou eens een weekje met ons moeten meedraaien. Ik heb een aanstelling voor 35 uur maar zit daar dik boven. Uren voorbereiding, de vele administratie die tegenwoordig vereist is, het schoonmaken van de klas (waar geen geld voor is!!!), de vele ouderavonden/informatie-avonden, cursussen die in eigen tijd moeten worden gevolgd… De zes weken zomervakantie is een sprookje. De eerste week ben je lam geslagen en heb je echt nodig om bij te komen. De laatste week word je geacht weer aanwezig te zijn voor het inruimen van de school, vergaderingen enzovoort. Daarbij zijn wij altijd genoodzaakt vakantie op te nemen in de duurste periode, hiervoor staat ook geen enkele compensatie. (bron: Vara Debatplaats) Karin Ik werk al meer dan 15 jaar als docent. Plasterk opent alleen een deur tot discussie. Zo vreemd is het niet wat hij roept. Het is goed om te kijken naar werkdrukspreiding. Na drie weken vakantie ben je echt uitgerust. (bron: weblogs.nrc.nl) Ton Kroonen Net even mijn collega’s in de lerarenkamer gepolst. Als de minister zijn plannen
8
EIGEN Wijzer
nr 4 / juni 2007
OPROEP: Praat mee in eigenWijzer Discussiëren kun je leren. Dat stond er boven een artikel in de vorige eigenWijzer. Hebt u door deze tekst zin gekregen om zelf discussievaardigheden in de praktijk te brengen? Of wilt u sowieso in dit blad graag uw eerlijke mening geven over ontwikkelingen in het onderwijs? Reageer dan op een van de volgende stellingen: • Leraren hebben te veel vakantiedagen? • Ouderbezoek is waardevol • Op basisscholen moet gebruik van rekenmachines worden verboden Bent u voor of tegen één van bovenstaande stellingen en wilt u uw mening met collega’s delen? Stuur dan een betoog van maximaal 200 woorden naar
[email protected]. Vermeld dat uw bijdrage is bedoeld voor de discussierubriek en geef ook aan op welke van de drie stellingen u reageert. structureel wil maken, vinden we dat prima, op voorwaarde dat de salarissen dan ook stijgen. (bron: Volkskrant weblog) Henk Ik zou het erg fijn vinden als het aantal vrije dagen van onderwijs en overige CAO’s gelijk zouden zijn. Dan was er heel wat minder te regelen voor de ouders. (bron: weblogs.nrc.nl) ■
Column Juf Aukje
Aukje Trotsenburg werkt bijna dertien jaar in het basisonderwijs. Ze geeft les aan groep vier van de Achthoek. In EIGENWijzer beschrijft Aukje wat zij zoal meemaakt met haar leerlingen.
Kamperen
We hebben met alle leerkrachten van de onderbouw het laatste thema van het jaar gekozen: kamperen. Kunnen we lekker veel buitendingen plannen in de laatste, misschien warme weken voor de grote vakantie. Nu is het op de Achthoek de gewoonte, de school leuk ‘aan te kleden’ in de sfeer van de lopende thema’s. Midden in de meivakantie sta ik dus, hevig zwetend, samen met een collega koepeltentjes op te zetten in de benauwde hal. Waarom rijd ik niet ontspannen door de polder op mijn racefiets, net als de rest van Nederland? Ik troost me met de gedachte dat minister Plasterk tevreden zou zijn over onze inzet in de ‘vele vrije tijd’. Misschien toch eens een puntig briefje aan de bewindsman schrijven over de besteding van onze luxe-uren. Aan de andere kant: wij mogen naar hartelust tentjes opzetten onder werktijd en andere arbeiders zitten dagen achtereen slechts aan een beeldscherm geplakt. Ik besluit voorlopig nog even geen contact op te nemen met het ministerie. Inmiddels beginnen wij het als een probleem te voelen, dat we geen haringen in de linoleumvloer van de school mogen meppen. Gelukkig zit de school slecht in de gereedschappen en kunnen we niet in de verleiding komen. Wel vinden we, klein wonder, een setje tie-wraps. We emmeren door, met de kleine stukjes plastic. Als na veel zwoegen het eerste tentje staat, beginnen we aan het volgende. Eén tent is geen tent, wij gaan voor een volledig kampement. Op dit exemplaar, dreigen we onze tanden al snel compleet stuk te bijten. Hogere toegepaste wiskunde. Waar horen die buigzame stengels van stokken precies te zitten? Onder de strikjes of toch maar beter door de sleufjes? Rollen er misschien wat te weinig stokken uit het zakje voor het opzetten van zoveel tent? We besluiten een opzetpauze in te lassen en ons eerst te buigen over het decoratief neerzetten van de andere door collega’s aangeleverde kampeerartikelen. We zetten zo’n uitklapbaar tafeltje met stoeltjes, dat uit een stuk bestaat, neer. We schroeven een BBQ in elkaar en stallen een pannensetje met een schattig bijbehorend theeketeltje uit. Ineens herinner ik me een scène uit een van de boeken van Gabriel Garcia Marquez: iemand met een slecht geheugen, hangt aan de dagelijkse gebruiksvoorwerpen in zijn huis geschreven naambordjes. DEUR. THEEKOPJE. REGENJAS. MUUR. Ik vind het wel een goed idee voor in een school. Tenslotte moeten die kinderen leren lezen en spellen. Als ik bij de nog steeds als een zielig hoopje op de grond liggende tweede tent kom, weet ik hoe ik me van hem kan ontdoen. MOEILIJKE TENT, schrijf ik op een bordje. Dat gooi ik op het ingestorte tentzeil en klaar. Laat nu de kinderen maar terugkomen van vakantie. Dit is trouwens volkomen verantwoord. Binnen een onderbouwproject is de OEI best een moeilijk spellingsbeeld. Net als de LIJK trouwens. Om over de stomme E maar te zwijgen. Tevreden zetten we het alarm aan en trekken de schooldeur achter ons dicht. De hal oogt goed en niemand zal kunnen zeggen dat hier niet over is nagedacht. Binnen vijf minuten zitten wij tevreden in het café.
“Eén tent is geen tent. We gaan voor een volledig ka mpement”
Aukje
Foto’s: Stockexchange
Zie ook de weblog van juf Aukje: http://jufaukje.blogspot.com nr 4 / juni 2007
EIGEN Wijzer
Blubblub
Er was eens...
Kleuters blazen bellen tijdens de Rosa-schoolbrede techniek-ochtend
Op de St. Lukas maakten kinderen een sprookjesfilm. Ze bedachten zelf het verhaal, speelden alle rollen, bedienden de camera en regelden geluid en belichting.
bijzondere momenten van het schooljaar 2006-2007
zie je spoken?
Mmm, lekker zo’n Paaseitje
Schooljaar in beeld
Talentenshow op de Lidwinaschool
The united colours van de Elisabeth-Paulusschool
Gaaf! We zijn kampioen van het 31e straatvoetbaltoernooi
Hoera, een carnavalwedstrijd op onze A. Bekemaschool
Dag meester
Het voetbalteam van de St. Aloysius met hun trotse coach Nico Driessen. Meester Ties van de Elisabeth-Paulusschool gaat met de VUT
Klap de flappen open en kijk verder,,,
En wij van groep 7 hebben gewonnen!
Onder leiding van een architect was er op het Bovenland een workshop over het ontwerp voor nieuwbouw van de school. Ouders, onderwijsteam, buurtbewoners, de dorpsraad, leerlingen en anderen deelden gedachten, dromen en ideeën. 10 EIGEN Wijzer nr 4 / juni 2007
In januari 2007 maakten Wespennest-leerlingen hun eigen Rembrandttentoonstelling. De hoofdprijs is de felbegeerde GOUDEN DINO!
Stadskinderen naar de boerderij: groep 6b van de Rosaschool proeft een dagje van het boerenleven in Zunderdorp
Feest: de Antoniusschool bestaat 130 jaar Tien jaar Avonturijn met OGO = 10 avontuurlijke jaren
nr 4 / juni 2007
EIGEN Wijzer
11
wat is het toch leuk op school! De door de leerlingen zeer gewaardeerde speelplaats van de Boomgaard.
groep 7 en 8 van de Achthoek sloten het thema ‘china’ af met een drakenbootrace
De St. Paulusschool kreeg de certificering Sportactieve school van het JUMPin-project.
Voorlezen tijdens de jaarlijkse konijnenplaag in groep 3 van de Waaier.
Wat een leven!
Chinees nieuwjaar op de Biënkorf Ik ben Thomas, de knikkerking
R&B zanger Brace is op bezoek bij de Bis. Huibers
Fotografielessen op de Satelliet: fotografeer elkaar als standbeeld/via een spiegel
Zanger Brace is ambassadeur van de actie schoenmaatjes: leerlingen vulden een schoenendoos met cadeaus voor kinderen in arme landen Knikkeren is ‘hot’ op de St. Jozefschool. Thomas uit groep 8 kan zelfs vanuit handstand vele potjes winnen. Zet hij hiermee een nieuwe trend?
Hoera, een nieuw Augustinusgebouw
Muidense engeltjes bij de carnavalsplayback.
Dansen is vet cool, man
De Regenboog beschikt over een nieuwe ruimte waar kinderen schilderen en dramalessen volgen. Ouders en het onderwijsteam vergaderen er en gebruiken er de lunch.
Striptekenaar Peter de Wit gaf groep 7 van de Bron tips over het maken van strips
Kinderen laten hun licht schijnen in het kader van kunst en cultuur op de St. Jan.
Op het speelplein van de Botteloef vonden de kinderen vroeger soms miertjes. Nu zijn er vlinders, wormen, spinnen, pissebedden, slakken, zelfs een sprinkhaan en heel veel lieveheersbeestjes
De Willibrordschool ging met diverse thema’s aan de slag, waaronder ‘bazar’en ‘huisdieren’.
Ik ben graag op mijn oude school
Koud hè
Hans Wessels voerde op de Pool het vak techniek in. Eind juni gaat hij met pensioen.
ff concentreren
Hoera, we zitten in de finale van het Paastoernooi
Ook het jongensteam van De Mijpaal bereikte de finale.
Prima remedie tegen graffiti. De leerlingen van de Mgr Bekkerschool maakten samen met leraar Theo van der Meer een muurschildering (zie ook het artikel op blz. 12).
Met dank aan iedereen die al het leuke materiaal voor ‘Jaar in beeld’ bij de redactie heeft aangeleverd.
Voor ijspret in deze zachte winter trok de St. Catharinaschool naar de Jaap Edenbaan
De Plesmanschool krijgt als eerste school in de Haarlemmermeer op 29 juni het “schoolverkeersveiligheidslabel”
Leerkracht én kunstenaar Kort nadat de Mgr. Bekkerschool werd opgericht, trad Theo van der Meer er in dienst. Dat is nu ruim veertig jaar geleden. In augustus stopt Theo met zijn werk en gaat hij met pensioen. Wat veranderde er zoal tijdens zijn loopbaan en waar kijkt hij met plezier en misschien ook wel enige weemoed op terug? TEKST: ELS JELIERSE
T
oen ik net van de kweekschool kwam, vroeg de pastoor hier in de buurt of ik onderwijzer wilde worden op de toen nieuw te bouwen school. Dat leek me wel wat. Ik moest echter eerst nog in militaire dienst. Direct daarna ben ik begonnen. Het was toen april 1967 en de school telde nog maar weinig leerlingen. Maar dat veranderde heel snel: in het schooljaar daarop groeide de school als kool. Eind 1967 hadden we al 460 leerlingen en voor elke klas dubbele groepen. Dat was nodig ook, want mijn eigen groep had op een gegeven moment wel 53 leerlingen!.” Brand De roeping om voor de klas te staan, was er al vroeg: “Ik wilde al heel jong naar de kweekschool. Als kind was ik heel creatief, dus het was een logisch vervolg dat ik me, na de kweekschool, in de avonduren verder heb gespecialiseerd in tekenen en handvaardig-
Goede remedie tegen graffiti. Met zijn leerlingen beschilderde Theo een blinde muur. Ook maakten zij een verhalen- en gedichtenbundel.
teriaal beperkt. We hebben heel wat gewerkt met closetrollen. Later kon er veel meer en waren er zelfs twee aparte vaklokalen, compleet met elektrische oven. Helaas zijn bij een brand alle noodlokalen,
“Ik ben al uitgenodigd voor het schoolka mp van volgend jaar” heid.’’ In deze vakken werd Theo later vakleerkracht, nadat hij eerst een tijdje als groepsleerkracht van de tweede klas had gewerkt. ‘’Als vakleerkracht had ik een prachtige tijd, al was in het begin het ma16
EIGEN Wijzer
nr 4 / juni 2007
waaronder de mijne, in vlammen opgegaan. Doodzonde, want daardoor was ook al het praktijkmateriaal dat ik in de loop der jaren had verzameld in een paar uur helemaal weg.’’
Transportkar Omdat het leerlingenbestand op een gegeven moment minder snel groeide, was er geen ruimte meer voor een vakleerkracht handvaardigheid en stond Theo achttien jaar lang weer als groepsleerkracht, maar nu voor groep 8, voor de klas. “Ook dat vond ik heel leuk om te doen, je begeleidt kinderen dan toch naar het voortgezet onderwijs. Maar toen de gelegenheid zich voordeed om weer vakleerkracht te worden, vond ik dat natuurlijk geweldig.’’ Hij heeft weliswaar nu geen eigen vaklokaal meer, maar rijdt met een transportkar met allerlei creatieve materialen en ‘gereedschap’ de school rond.
■ Anderen over Theo Hans Pouw werkte zo’n 32 jaar samen met Theo en was lange tijd directeur van de school. “Ik ken hem als een bescheiden, maar heel kleurrijke en betrouwbare collega. We hebben samen veel lol gehad, bijvoorbeeld bij de schoolkampen. Hij kan ontzettend mooi kalligraferen, dus maakte hij voor ons altijd prachtig geschreven getuigschriften en verkeersdiploma’s. We hebben altijd dankbaar gebruik gemaakt van zijn creativiteit, ook bij het schooltoneel en de afscheidsmusicals.’’
“Na mijn pensioen, zal ik mij niet vervelen”
“Als kinderen me hiermee aan zien komen, gaat er vaak al gejuich op, zo enthousiast en fanatiek zijn ze.’’ Daarnaast staat Theo sinds drie jaar samen met collega Herman Oolbekkink één dag per week voor de groep als BAPO-vervanger. Warm voor mooie dingen Hij hoopt dat de leerlingen die hij in de loop der jaren heeft lesgegeven, met evenveel plezier terugkijken op hun schooltijd als hijzelf en dat hij hen ook een beetje warm heeft kunnen maken voor het maken van ‘mooie dingen’. Voorbeelden van die mooie dingen vind je overal in de school en ook op de schoolmuren terug. Van ingelijste collages met leerlingwerkstukken over bepaalde thema’s tot een door de leerlingen beschilderde buitenmuur. Een prima remedie tegen graffiti. In 2005 maakten Theo en zijn leerlingen samen met Kunstweb een verhalen- en gedichtenbundel met lino-uitsnedes over de leef- en woonomgeving van de kinderen. Hij ontwierp een CD-hoes voor een liedjes-CD van de school en coördineert al jaren de deelname van de Mgr. Bekkers aan een gedichtenwedstrijd bij het pro-
Herman Oolbekkink deelt samen met Theo één dag in de twee weken een groep. Dit jaar is dit groep 5. Hij kent Theo al zo’n 25 jaar. “Het is een leuke man, met veel humor en een brede interesse. Je kunt met hem over álles praten. Daarnaast is hij heel flexibel en zelfstandig: hij doet nooit ergens moeilijk over. Zo’n collega zou je je vaker wensen!’’ Leerling Jeffrey Groen uit groep 8 vindt Theo vooral een aardige, maar ook best strenge meester, die hij zowel kent als vakleerkracht als (invallende) groepsleerkracht. “Hij kan dingen goed uitleggen en geeft ons soms ook heel handige trucs, bijvoorbeeld voor het oplossen van breuken. Hij kan ook mooi vertellen over geschiedenis. Voor handenarbeid en tekenen bedenkt hij steeds weer heel originele dingen en we kunnen ook zelf met ideeën komen. Daardoor hebben we er allemaal veel lol in!’’ Regiomanager Trudy Pas kent Theo ook goed: ‘’Die man is zó creatief. Achter een ogenschijnlijk kalme vent met een nuchtere blik gaat een vierdimensionale geest schuil die voortdurend alles beziet vanuit lijnen, dieptes en contrasten en de mooiste kunstwerken maakt. Daar kan alleen maar een échte onderwijzer én kunstenaar achter zitten!’’ ject ‘Stichting kinderen en poëzie’. “We hebben hier ook wel eens een prijs mee gewonnen’’, zegt hij trots. Als Theo straks met vervroegd pensioen gaat, denkt hij dat de school nog regelmatig een beroep op hem zal doen. “Er is me al gevraagd of ik nog wat kunstprojecten zou willen blijven begeleiden en of ik wil meedenken over hoe we de muren van de nieuwbouw van de school kunnen voorzien van mooie creatieve uitingen. Natúúrlijk wil ik dat. Verder
ben ik al uitgenodigd om volgend schooljaar weer mee te gaan met het schoolkamp. Andere scholen en instellingen in Noord weten me inmiddels ook te vinden. Ik ben regelmatig aan hen ‘uitgeleend’ voor kunstprojecten.’’ Maar hij hoopt ook meer tijd te krijgen voor zijn hobby’s: beeldhouwen, tekenen, etsen en werken met keramiek. “Ik blijf zéker lid van ‘kunstclubjes’ en blijf meedoen aan kunstroutes. Ik zal me niet vervelen!’’ ■
Beeldhouwen, etsen, schilderen: Theo kan het allemaal
nr 4 / juni 2007
EIGEN Wijzer
17
ASKO info
Wie doet wat?
Hebt u post voor eigenWijzer? Mail dan naar
[email protected]. De redactie behoudt zich het recht voor uw tekst in te korten.
Naast onderwijstaken hebben medewerkers van ASKO-scholen vele andere taken. Wat doen bijvoorbeeld taal- en arbocoördinatoren, conciërges en schoolmaatschappelijk werkers precies? Is er overlap in hun werk en is daar wel eens gekibbel over? Wie doet wat in school? Dit keer vertelt Inka Smans van de Lidwinaschool over haar taken als contactpersoon.
Nordic Walking stokken voor het goede doel
Personeelsmiddag op 10 oktober 2007 Noteer alvast in uw agenda: studiedag voor alle ASKOmedewerkers. ’s Morgens zijn er studie-ochtenden met de eigen teams die door de school zelf worden ingevuld. ‘s Middags treffen alle ASKO-medewerkers elkaar. Hoe, wat en waar blijft nog een verrassing. Het belooft een bijzondere middag te worden. Met deze dag wordt een vervolg gegeven aan de ASKO GezondWerkenWeek. In overleg met de directies is in de commissie primair onderwijs besloten om volgend jaar een personeelsdag te organiseren die deels in het teken van scholing staat en deels in het teken van ontspanning. Meer informatie volgt.
18
EIGEN Wijzer
nr 4 / juni 2007
Foto: Stockexpert
Samen brainstormden we erover ons kerstpakket aan een goed doel te geven. Op de Achthoek waren er al plannen om de Nordic Walkingstokken uit het pakket te verkopen en het geld aan een liefdadigheidsorganisatie te doneren. Maar welke? Het verhaal van een collega van de Willibrordschool gaf de doorslag. Zij vertelde over haar dochter die in de zomervakantie ernstig ziek was geworden en het goede doel was snel gevonden: Kinderen Kankervrij (KiKa), een organisatie die zich inzet voor betere behandeling en genezing van kinderkanker. Zo’n veertig collega’s wilden meedoen aan de actie. Op Marktplaats boden we hun Nordic Walking stokken en die van onszelf te koop aan. Tot nu toe zijn er 25 paar verkocht! Uit de strip op de achterkant van het januarinummer van eigenWijzer hebben we genoeg inspiratie opgedaan om de laatste paar Nordic Walkingstokken zinvol te gebruiken. Judith van Oers (de Achthoek) en Sanne van der Linden (Willibrordschool)
Wat doet KiKa? KiKa (Kinderen Kankervrij) werft fondsen, die ten goede komen aan de zeven kinderkankercentra in Nederland: Sophia in Rotterdam, Willem-Alexander in Leiden, VU medisch centrum en Emma in Amsterdam, Wilhelmina in Utrecht, Beatrix in Groningen en UMC St. Radboud in Nijmegen. Om precies te zijn: aan onderzoek waarmee deze centra versneld therapieën beschikbaar willen maken voor een betere behandeling en genezing van kinderkanker. Minder pijn en strijd. En meer genezing en kwaliteit.
ASKO bestuurskantoor verhuist Tijdens de zomervakantie verhuist het bestuurskantoor omdat Dyade onze kantoorruimte zelf nodig heeft. Het nieuwe adres is:
ASKO bestuurskantoor Wamberg 37 1083 CW Amsterdam (Buitenveldert)
Fo
to
:S
to
Meer informatie over de situatie na de verhuizing: www.askobk.nl ck
ex
ch
an
ge
“Een contactpersoon is een vertrouwenspersoon met wie ouders en leerlingen (meestal sociaal-emotionele) problemen kunnen bespreken. Wie het moeilijk vindt zo’n probleem bij een leerkracht of de directie aan te kaarten, kan ermee naar mij toe komen. Ouders vragen bijvoorbeeld mijn hulp wanneer hun kind niet goed met een leraar kan opschieten en daardoor niet graag naar school gaat. De meeste problemen die aan mij worden voorgelegd, ontstaan door miscommunicatie of gebrek aan communicatie.” “Ik bied een luisterend oor, oprechte belangstelling en medeleven. Praten met een contactpersoon helpt gedachten en gebeurtenissen te ordenen. Een contactpersoon fungeert dan vaak als een spiegel. Soms werkt dit zo verhelderend dat ouders en leerlingen alsnog besluiten zelf met een docent of de directeur te gaan praten. Ze kunFlappie helpt kleuters van de onderbouw. Hij heeft hééééél grote oren en kan daarom heel goed luisteren.
nen mij ook ter ondersteuning meenemen naar zo’n gesprek. Zo help ik lastige situaties bespreekbaar maken en breng ik communicatie met de juiste mensen op gang. Ik zie een contactpersoon daarom als een luxueus doorgeefluik.” Pesten en kindermishandeling “Toen ik naast mijn werk als lerares van groep 1-2 tot contactpersoon was benoemd, bedacht ik samen met de andere contactpersoon op onze school, dat de heel jonge kinderen van de onderbouw waarschijnlijk niet snel uit zichzelf mijn hulp inschakelen. Daarom kwamen we op het idee Flappie, een pluche knuffelkonijn, als extra hulptroep in te zetten. Met Flappie ben ik de groepen 1 tot en met 3 langsgegaan om te zeggen
“Ik zie mezelf als een luxe doorgeefluik” dat kinderen altijd tegen het knuffelkonijn mogen komen praten als zij ergens mee zitten. “Flappie heeft héééééél lange oren waarmee hij heel goed kan luisteren”, legde ik uit. “Zijn er dingen waarover je misschien zelfs niet met je papa of mama of juf of meester kunt praten, kom dan naar Flappie.” Daarna hebben diverse kleuters een beroep op het konijn gedaan. Problemen in de thuissituatie, zoals kindermishandeling, zijn vooralsnog niet aan de orde gekomen. Wel werd bijvoorbeeld een jongetje op het schoolplein steeds gepest door een grotere jongen. Toen hij dit bij Flappie meldde, regelde ik dat hij samen met zijn juf met de pestkop ging praten. Daarna hield het treiteren op.”
Inka Smans: “Bij optimale communicatie is een contactpersoon overbodig.”
Klachtenprocedure “Basisscholen zijn verplicht met een contactpersoon te werken. Hij of zij maakt deel uit van de vaste klachtenprocedure van scholen. Zowel teamleden als ouders kunnen tot contactpersoon worden benoemd. De ASKO heeft voorkeur voor het inzetten van meer contactpersonen per school, bijvoorbeeld een vrouw en een man. Zo’n vier keer per jaar zijn er bijeenkomsten van alle contactpersonen die bij de ASKO werken. Het is nuttig dat we dan tips en ervaringen kunnen uitwisselen. Bovendien trainen we onder meer diverse gesprekstechnieken.” Gehaast “Wanneer mensen minder gehaast zijn, meer tijd voor elkaar nemen en goed luisteren zouden er waarschijnlijk minder problemen door slechte communicatie ontstaan. Maar vooral in een grote stad als Amsterdam leven en praten steeds meer mensen langs elkaar heen. Dit vormt een groot contrast met het Brabantse dorpje waar ik geboren ben. Iedereen kende elkaar daar en nam tijd voor een praatje. Hopelijk nemen steeds meer mensen de moeite om beter te gaan communiceren. Wie weet wordt een contactpersoon op scholen dan ooit overbodig.” ■ nr 4 / juni 2007
EIGEN Wijzer
19
School portret
Veertig jaar jong
Op donderdag 10 mei bestond de Biënkorf in Amsterdam Noord veertig jaar. Maar het feest was ruim voor die datum al lang begonnen. De kinderen hadden eerst de school versierd, uiteraard met de kleuren van een bij: zwart en geel. Ook waren ze al met z’n driehonderdvijfentwintigen op de foto gegaan, samen met de dertig medewerkers van de Biënkorf. Daarna reed een Italiaanse ijscoman de school binnen en was er een circusvoorstelling. TEKST: JAN BARENDSE / FOTO’S: MIRJAM HENKES
O
p donderdag trok de hele school in optocht naar de muziekschool voor de presentatie van een cd met de liedjes erop die elke groep zelf had gecomponeerd en uitgevoerd. ’s Middags werd een nieuw, door de kinderen ontworpen naambord onthuld. En vrijdag speelde de band van ouders en leerkrachten. Het werd een massaal dansfestijn. Toen de Biënkorf werd opgericht, was het een van de eerste Nederlandse Jenaplanscholen. En dat concept hield veertig jaar stand. Toch is er ook een verschil met toen. Een jaar of tien geleden werd aan de uitgangspunten van Peter Petersen Ervaringsgericht Onderwijs (EGO) toegevoegd, een combinatie die directeur Marion Mulder heel logisch vindt. “De uitgangspunten zijn hetzelfde. Het kijken naar de processen bijvoorbeeld en niet alleen naar de resultaten, het onderwijs op maat of het ‘samen leven en samen werken’.
Maar het EGO heeft wel iets heel essentieels toegevoegd: het welbevinden en de betrokkenheid als procesvariabelen. Ook hebben we het EGO-contractwerk ingevoerd. Dat is in de plaats gekomen van de blokuren van het Jenaplanonderwijs, een werkvorm die wij niet meer voldoende inspirerend vonden.” Voorrang op wachtlijst Ook een school die zo’n uitgesproken pedagogische koers vaart, komt wat problemen tegen, al zijn ze van een minder gebruikelijke aard. Eén ervan is de samenstelling van het leerlingenbestand. Die is bepaald geen afspiegeling van de wijk. “Nieuwendam-Noord wordt voor 90% bewoond door allochtone gezinnen”, vertelt Marion. “Bij ons ging het bij de inschrijving lange tijd volgens de procedure ‘wie het eerst komt, wie het eerst maalt’. De hoog opgeleide ouders waren er altijd als de kippen bij. Dat waren mensen uit
De Biënkorf, de naam zegt het al: grote bedrijvigheid
heel Noord. We hadden op een gegeven moment maar 15% allochtone kinderen. Daarom heb ik een aantal jaren geleden het aannamebeleid gewijzigd. Nu krijgen ouders die kortgeleden naar deze wijk verhuisd zijn, voorrang op de wachtlijst. En die regeling werkt. Ons percentage allochtone kinderen is inmiddels bijna dertig. Dat vinden zowel de ‘witte’ als de ‘zwarte’ ouders een ideale melange.” Dagarrangementen Door het wijkoverstijgende karakter van de Biënkorf is de afstand huisschool voor de meeste leerlingen best groot. Bovendien is de lunchpauze op de school tot drie kwartier beperkt waardoor het voor diverse ouders niet de moeite loont hun kinderen te halen en te brengen. Er zitten ook veel kinderen op school van wie beide ouders werken. Het percentage kinderen dat overblijft, is dan ook maar liefst 98%.
Aanleiding genoeg om tijdig voorbereidingen te treffen voor de per 1 augustus verplichte dagarrangementen. “Er is bij ons vooral behoefte aan naschoolse opvang”, zegt Marion. ”Daar gaan nu al flink wat kinderen naar toe. Er zijn twee mogelijkheden: de Stadshoeve in Waterland en de Zeester, hier in de wijk. Met die twee instellingen heb ik raamovereenkomsten gesloten. Maar ik heb er ook nog twee nieuwe organisaties bij gevonden. Met de één gaan we zeker in zee, met de andere zijn we nog in onderhandeling. Eigenlijk ben ik dus al bijna klaar met de voorbereidingen. Maar ik voorzie wel grote problemen met de huisvesting. Ik denk dat die instellingen lang niet al die kinderen kunnen plaatsen. En opvang in school kan niet. Onze ruimtes voldoen niet aan de Wet Kinderopvang.” Bioritme Met het sluiten van de raamovereenkomsten ‘voor- en naschoolse opvang’ is het dagarrangement voor de Biënkorf nu compleet. Het overblijven was immers al geregeld. Maar of er nu een ideale oplossing is, waagt Marion Mulder te betwijfelen: ”De minister heeft scholen opgedragen dagarrangementen aan te bieden, maar hij heeft het huisvestingsprobleem onderschat. Dat is vooral in Amsterdam groot. Ook is het zeer de vraag of er tijdig voldoende per-
EIGEN Wijzer
nr 4 / juni 2007
“De minister draagt scholen op dagarrangementen aan te bieden, maar hij onderschat problemen rond gebrek aan huisvesting en personeel”
Zelf oplossen De Biënkorf, de naam zegt het al: grote bedrijvigheid en, voor de buitenstaander, een zich wat warrig ontpoppende organisatie. Maar voor Marion Mulder is dat nou juist een aantrekkelijk element van het profiel van de school. En zij wordt daarin door de ouders bevestigd. “Op de
“Maar liefst 98% van alle leerlingen blijft ‘s middags over” soneel kan worden aangetrokken. Een ander probleem is dat er nu met de kinderen gesleept moet gaan worden. Mijn ideale concept is dat de kinderen van half acht ’s morgens tot half zeven ‘s avonds op school zijn en dat er daar mensen met onderwijstaken en met opvangtaken zijn. Je kunt dan veel beter aansluiten bij het bioritme van de kinderen. Voordat een dergelijk concept gerealiseerd kan worden, moet er echter nog heel veel veranderen. De wet zal aangepast moeten worden en er zullen garanties moeten komen. Vooral op het gebied van de huisvesting.” Kunstzinnige vorming Het allergrootste deel van de ouders kiest bewust voor de Biënkorf. De
20
overwegingen zijn niet alleen de Jenaplansignatuur of de ervaringsgerichte onderwijspraktijk, maar ook de wel heel opvallende aandacht voor kunstzinnige vorming. ”Daar blinken we absoluut in uit”, zegt Marion Mulder. “Op alle onderdelen. Of het nou om beeldende kunst gaat, drama of dans, aan alle disciplines besteden we ruime aandacht. We doen heel veel projecten en trekken er regelmatig met de kinderen op uit om van kunst en cultuur te genieten. Het is ook langzamerhand een heel specifieke specialiteit van onze leerkrachten geworden. Door onze reputatie trekken we leerkrachten aan die op dat gebied veel extra’s te bieden hebben. En dat betaalt zich uit. Dat zag je bijvoorbeeld in die feestweek, bij het bezoek aan de muziekschool. Anderen maakten ons attent op het volgende: ’Moet je toch eens zien. Bij een anderhalf uur durend optreden blijven de leerlingen tot de laatste seconde luisteren en kijken!’ En het was ook zo. Dat geeft grote voldoening.!”
Biënkorf”, zegt een van de ouders in een recent tevredenheidsonderzoek, “zagen we openheid, vrijheid en sfeer. Mensen lopen allemaal door elkaar heen, maar zijn toch serieus met hun taken bezig.” Het aspect sfeer komt in dat onderzoek regelmatig terug. Een andere ouder omschreef het zeer poëtisch als: leren in een warm bad. De uitspraken van de kinderen zijn voor het grootste deel wat concreter van aard. Uit de mond van een kleuter werd het volgende opgetekend: “Je mag altijd zelf kiezen, maar soms gaat de juf voor je kiezen. Sommige regels zijn goed. Niet slaan, niet gillen en springen in de huishoek en problemen ga je zelf oplossen.” En dat doen de kinderen ook echt! ■
Leren in een warm bad. Dat is kenmerkend voor de Biënkorf.
nr 4 / juni 2007
EIGEN Wijzer
21
ASKO fette Barry Tiel (27) is als één van de jongens van ICT verbonden aan het ASKO kantoor. Momenteel zit hij thuis met ziekteverlof vanwege een peesontsteking. De ASKO wil hem graag in het zonnetje zetten. Daarom is het estafettestokje van deze rubriek dit keer voor Barry. TEKST: CHANTAL DEKEN
Nooit meer Nederland uit of nooit meer Nederland in? (Na lang nadenken) Da’s een moeilijke vraag, zeg. Maar ik kies dan toch voor nooit meer Nederland uit. Ik zou niet zonder mijn familie, vrienden en vriendin kunnen. Favoriete kledingstuk? Ik ben totaal niet modebewust. Als ik moet kiezen zijn het mijn sandalen of slippers. Laatst gelachen? Ik lach iedere dag. Vandaag nog tijdens een film, waarvan ik de naam vergeten ben. Ik lach om veel dingen en doe dat vaak. De computer is voor mij… als ICT-er soms lastig. Het internet is een bron van kennis en voor de scholen is het ideaal gereedschap om toetsgegevens mee te verwerken. Dat vind ik een heel positieve trend en daar draag ik graag aan bij. Ik heb voor dit beroep gekozen, omdat… Ik heb bewust gekozen voor de ICT sector. Computers vind ik interessant. Van het een kwam het ander. Ik ben nu systeembeheerder op afstand en we regelen alles centraal.
22
EIGEN Wijzer
nr 4 / juni 2007
met Barry Tiel
Typisch Barry… is een kluns. Ik wil nog wel eens een kopje koffie omstoten. Zolang dat kopje van het toetsenbord verwijderd blijft, gaat het goed. Ik ben ook wel bijdehand of goed gebekt. Je moet van goede huize komen om daar tegen in te kunnen gaan, maar misschien is dat niet zo bescheiden om te zeggen.
Duurste aankoop: Mijn tv, met LCD scherm. De ideale collega? Is iemand die meedenkt, er is wanneer je hem of haar nodig hebt, een man of vrouw van weinig woorden, die mij en mijn behoeften kan inschatten.
Als ik directeur van ASKO zou zijn dan.. Zou ik doorgaan op dezelfde weg. De afgelopen jaren is op het kantoor een hoop verbeterd. Het gaat er nu een stuk professioneler aan toe. Het bestuurskantoor is voor de scholen meer ondersteunend en faciliterend. Dat gaat de goede kant op. Mijn mooiste leeftijd… Als kleuter is alles nog nieuw in de wereld. Je ziet het leven onbezorgd tegemoet en het biedt onbegrensde mogelijkheden. Lente-, zomer-, herfst- of wintertype? Ik houd toch wel het meest van de lente. Het klimaat is prettig en de bomen worden weer groen. Alles begint opnieuw. Bovendien heb ik een hekel aan regen. En de winter is alleen leuk als het sneeuwt.
Ik kan geen dag zonder… Koffie, maar ik ben niet verslaafd hoor. Ik krijg kriebels van.. Niets doen. Hobby’s? Scouting. Ik leid een groep van 14 tot en met 17 jaar. Een interessante groep. Bij de scouting zijn de jongeren weg uit de verplichtingen van alle dag en kun je echt iets met ze bereiken. Zelf heb ik vanaf mijn zesde bij de scouting gezeten. Ik ben er nooit meer weg gegaan. Toen er nieuwe leiding nodig was, heb ik die taak op mij genomen. Het ideale weekendje weg is… Kamperen of naar een pretpark ofzo. Als het maar even weg is en je alles kunt vergeten. Een voor mij lastig kind is… Bij de scouting heb je van die pubers. Ik noem ze de zuigertjes. Ze zijn oneerlijk en achterbaks. Daar kan ik niets mee. Bij volwassen trouwens ook niet. Favoriete plek in Amsterdam? Is het Vondelpark. Eigenlijk ben ik er te weinig. Ik fiets er graag doorheen op weg naar mijn werk. Er heerst rust. Het is er altijd relaxed. Het geeft me een fijn gevoel. Helemaal als ik denk aan de mensen die in het park aan Thai Chi doen, terwijl het zonnetje schijnt. Op mijn werk spring ik uit mijn vel als: Nou dat gebeurt niet zo snel, maar als ik onrechtvaardig word behandeld, dan verlies ik (verbaal) alle redelijkheid en krijgen mensen de wind van voren.
Aan wie wil je het ASKOfette-stokje doorgeven? Aan bestuurslid Antoinette Kat. Ik ben benieuwd naar haar achtergrond en ik zou haar willen vragen waarom zij bestuurslid van de ASKO is geworden.
Colofon nummer 4, juni 2007. Uitgave van de Amsterdamse Stichtingen voor Katholiek Onderwijs (ASKO), verschijnt vier keer per jaar voor alle medewerkers van de ASKO. eigenWijzer
Redactie Chaia Levie (bestuurslid), Dennis Bode, Trudy Pas (regiomanagers), Jacqueline Huisman (hoofd P&O en regiomanager a.i.), Hanneke JansenTode (plaatsvervangend Hoofd P&O), Mia Versteegen (directeur St. Lukasschool), Chantal Deken (leerkracht Elisabeth Paulusschool), Aukje Trotsenburg (leerkracht De Achthoek) Eindredactie Bettina van de Kar, A5 Schrijfbedrijf Bladcoördinatie Jozé Ammerlaan Vormgeving Judith Vissel en Pieter Delleman, Delleman Design, Delft Druk Drukkerij Zuidam, Woerden oplage 1200 Aan dit nummer werkten mee Jan Barendse Els Jelierse Anouk Kemper Coverfoto Bettina van de Kar Cartoons Wim Dolk en Paul van der Steen Redactie-adres Bettina van de Kar Jozé Ammerlaan Postbus 90103 1006 BC Amsterdam
[email protected] De inhoud van dit blad staat ook op www.askobk.nl, onder ASKO intern – eigenWijzer. Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen zonder toestemming van de redactie. De volgende eigenWijzer verschijnt rond de herfstvakantie.
nr 4 / juni 2007
EIGEN Wijzer
23
In de vakantie barst het weer van de leermomenten, ook als u thuis blijft.
Het ASKO bestuurskantoor wenst u een heel fijne zomervakantie.
