2008. Personeelsblad van en voor alle medewerkers van de ASKO

/2008

7

Personeelsbla d va n en voor alle medewerkers va n de ASK O

EIGEN Wijzer

N ev a h en et ki we ek rk en :

Ruim baan voor ASKOtalent Kweekvijver voor leidinggevenden Blijft niet aan de zijlijn staan: doe mee in een MR De leukste werkdag van een regiomanager

Inhoud 6 10 12 Foto: Stockexchange

Na het werk:

n e k e i k n e v e Rode draad in dit nummer is ‘talent’. Wie aan dit thema denkt, komt al gauw uit bij Frans van Vuuren, directeur van de Elisabeth Paulusschool in wie een begenadigd fotograaf schuil gaat.

Ruim baan voor talent

Sieraden maken, balletten, kleuterdansen, kleien, koken...”Moeilijk is om kinderen zelf te laten erkennen dat ze goed zijn.”

TEKST: JOZÉ AMMERLAAN

Van oriëntatie tot ambitie

Kweekvijver voor management: dertien ASKO-medewerkers onderzoeken of zij leidinggevende capaciteiten hebben en hoe zij die willen benutten.

Hoe ver gaat een MR?

Samen sterk. In een Medezeggenschapsraad werkt u actief aan verbeteringen.

18

Uit het leven van een regiomanager

2

EIGEN Wijzer

nr 7 / april 2008

Foto’s: Frans van Vuuren

Verder  11 1 1 16

van landelijk Nederland belopen. Naar sommige plekken keert hij terug omdat een nieuw seizoen of een bepaald weertype het landschap in een ander daglicht zet. Staat het koolzaad in bloei, dan reist hij af naar Groningen, maar ook polders en duinen leveren telkens andere vergezichten op.

Koeiengeuren Dat de natuur zijn favoriete foto-onderwerp is geworden, komt omdat Frans ook een verwoed wandelaar is. Mooi meegenomen dat beide hobby’s prima te combineren zijn. Vrijwel elk weekend trekt Frans er met zijn vrouw op uit met de camera in zijn broekzak. Het liefst wandelt hij over onbegaanbare paden, door open velden, lekker met de poten in de modder en de koeiengeuren in de neus. Slecht weer bestaat volgens hem niet, alleen de verkeerde kleding. Inmiddels heeft Frans een groot deel

Jong geleerd Op zijn twaalfde begon Frans te kieken met zijn eerste Kodak. Later leende hij een beter toestel van zijn oudere broer en van zijn eerst verdiende salaris kocht hij een Praktika spiegelreflexcamera voor het echte werk. Een meer geavanceerde camera volgde en Frans kocht ook attributen als een tele- en een groothoeklens. Het bleef niet bij fotograferen alleen, hij ging ook experimenteren met het ontwikkelen en bewerken van foto´s. Speciaal daarvoor richtte hij op school een

doka in, waar hij talloze vrije uurtjes in te vinden was. Digitaal overstag De opmars van de digitale camera boeide Frans aanvankelijk niet. Het toestel dat hij een jaar of vijf geleden aanschafte, bleef maanden ongebruikt. Maar vanaf het moment dat hij hem oppakte, heeft hij geen andere camera meer aangeraakt. Hij zweert bij het compacte cameraatje waar hij verbluffende resultaten mee weet te behalen. En omdat ter plekke te bekijken is hoe de foto uitpakt, nodigt dit uit tot spelen met perspectief en compositie. Het bewerken van digitale foto´s heeft ook een wereld voor hem geopend. Hij vindt het een uitdaging om met de beschikbare software een geslaagde foto nog mooier te maken door kleurbewerkingen, lichtaccenten of door deze uit te snijden. Wensen Er zijn nog zoveel plekken die Frans zou willen zien en vastleggen: Umbrië, Bretagne en Normandië, de Rocky Mountains… Een fotoboek uitbrengen van zijn mooiste werk, lijkt hem fantastisch. Zo´n gek idee is dat niet als je bedenkt dat Groen Links en een wetenschappelijk tijdschrift al eens foto´s van hem publiceerden…

In de ASKOfette verlangt René Rigter naar Rome.

ASKO info In memoriam: Alice Holla Wie doet wat? Big Bang met juf Aukje Schoolportret van de Pool

Maandelijks verrast Frans zijn fans, onder wie een aantal collega´s, per mail met zijn ´foto van de maand´. Deze foto’s publiceert hij op zijn zelfgebouwde website: www.fransvanvuurenfoto.nl. Hier kunt u genieten van adembenemende impressies van de mooiste plekjes van (vooral) Nederland.

Wie volgt? Hebt u een leuke hobby of een bijzonder talent en vindt u het leuk om erover te vertellen of er iets van te laten zien? Kent u een collega met een opvallende vrijetijdsbesteding? Laat het weten aan [email protected] nr 7 / april 2008

EIGEN Wijzer

3

ASKO info

Debatbattle!!!

Tegenbezoek uit Rusla nd Een groep ASKO-medewerkers bezocht in november 2007 een aantal OGO-scholen in Moskou. Op 26 en 27 maart bracht een delegatie van deze Moskouse scholen een tegenbezoek aan Amsterdam. Ze waren te gast bij de Waaier, de Rosaschool en de Satelliet en kregen zo een beeld van de invulling van het OGO-concept op deze scholen. Natuurlijk kregen ze ook wat van Amsterdam te zien via een bezoek aan het Rembrandthuis en een rondvaart door de grachten. In de volgende eigenWijzer wordt uitgebreider aandacht besteed aan deze OGO-uitwisseling.

Hoe is het nu met…’Discussiëren kun je leren’? Vorig jaar vertelde juf Chantal Deken van de Elisabeth Paulusschool over discussielessen die zij vaak geeft. Zij vertelde ook dat zij bezig was met het oprichten van de stichting Discussiëren Kun Je Leren (DKJL). Inmiddels is die stichting er en heeft deze een lesprogramma voor discussielessen ontwikkeld. Meer weten? Kijk op de website www.discussierenkunjeleren.nl. Op initiatief van DKJL wordt op 9 juni 2008 een eerste Amsterdamse basisschool Debatbattle gehouden. Tien basisscholen strijden tegen elkaar in een spannende en spectaculaire finale. De locatie is nog even geheim, maar leuk en leerzaam wordt het zeker. Doet u met uw klas mee aan de finale en zal een ASKO-leerling worden uitgeroepen tot DKJL discussieheld van 2008? eigenWijzer houdt u op de hoogte.

Leerkracht gezocht

Wie wil meedenken over eigenWijzer ? eigenWijzer

zoekt een leerkracht voor haar redactie. De rol van docenten binnen de ASKO en hun kennis van de onderwijspraktijk zijn onmisbaar bij het vaststellen van goede invalshoeken en de invulling van de artikelen voor dit blad. Daarom is de inbreng van één of twee extra leerkrachten zeer welkom. De redactie vergadert vier keer per jaar (na schooltijd) op het ASKO-bestuurskantoor. Wilt u zich aanmelden als nieuw redactielid? Stuur dan uw reactie naar j.ammerlaan@ askobk.nl

Creatief met ruimte Scholen kampen soms met ruimteproblemen. Zo ook medewerkers van de St. Antoniusschool. Zij bedachten een bijzonder creatieve oplossing voor hun behoefte aan computerwerkplekken en toverden hun magazijn om in een computerlokaal met maar liefst vijftien PC´s. De werkbladen zijn ontworpen door ICT-coördinator Bert Müssig. Hebt u ook een creatieve oplossing voor een ruimteprobleem, die wellicht andere scholen kan inspireren? Stuur die naar [email protected]



EIGEN Wijzer

nr 7 / april 2008

Studiereizen Marokko In de eigenWijzer van januari 2008 kunt u het verslag lezen van de studiereis naar Marokko die een groep ASKO-medewerkers in oktober 2007 heeft gemaakt. Door het overweldigende enthousiasme van de deelnemers wordt voor de herfstvakantie (oktober 2008) wederom een studiereis naar Marokko georganiseerd. Het idee is dat er ASKO-medewerkers van verschillende scholen meegaan zodat deze reis u niet alleen de mogelijkheid biedt kennis maken met de cultuur en het onderwijs van Marokko maar ook met andere ASKOmedewerkers. Dit vergroot het ASKO-gevoel. Voor meer informatie (bijvoorbeeld over data en kosten) kunt u contact opnemen met Robbert Verhoeven (directeur St. Paulusschool): [email protected]

nr 7 / april 2008

EIGEN Wijzer



Op de Botteloef bestaat het aanbod nu uit sieraden maken en kleuterdansen.

ASKO-talent in de knop Op scholen lopen vast en zeker heel wat (verborgen) talentjes rond. Dit talent is op allerlei manieren op te sporen en verder te ontwikkelen. Hoe pakken ASKO-scholen dit aan? ”Het moeilijkste is om kinderen zelf te laten erkennen dat ze goed zijn.” TEKST: SIGRID STARREMANS

E

igenlijk kan ze het fysiek niet meer aan, maar soms kan ze het toch niet laten. Directeur Yvonne Hofmeester van Het Bovenland: ”Ik was vroeger balletdanseres. Als ik zelf weer eens voor de klas sta, dan geef ik de kinderen balletles. Soms gooi ik de boel aan de kant, maar niet altijd. De kinderen kunnen ook naast hun bankje staan en met hun armen en benen dansbewegingen maken. Zo kan ik op een heel mooie

ze talent hebben, maar durven dat toch niet echt te erkennen. Volgens haar is het een belangrijke taak van de school om hun vaardigheden te ontdekken, te ontwikkelen en kinderen aan te sporen om die te gebruiken. Het onderwijs dat op Het Bovenland gegeven wordt, geeft daar alle mogelijkheden toe. ”Wat wij geven, wil ik geen OGO-onderwijs noemen. Wij zoeken onze eigen weg daarin. Nieuwsgierig zijn, uit-

Bekende talenten Een aantal oud-leerlingen van de ASKO scholen schopten het tot BN’er. Zo zat cabaretier en enthousiast marathonloper Dolf Jansen op de Lidwinaschool. Schrijfster Heleen van Royen en R&B zanger Brace zijn beiden oud-leerlingen van de Bisschop Huibersschool. 

EIGEN Wijzer

nr 7 / april 2008

Foto: Remko Scheepens

“Een leerling schaa mde zich voor zijn danstalent, omdat hij een jongetje was…” Jong Amsterdam Brede talentontwikkeling is een van de speerpunten van het onderwijs- en jeugdplan Jong Amsterdam. Scholen spelen een belangrijke rol in het vroegtijdig opsporen, herkennen en stimuleren van talenten van kinderen. De school is immers een plek waar kinderen hun talenten ontwikkelen. Dit gebeurt via het onderwijsprogramma met uiteenlopende activiteiten die tijdens de schooluren worden aangeboden. Daarnaast bieden scholen allerlei voor-, tussen- en naschoolse activiteiten, onder meer op het gebied van sport en beweging, cultuur, techniek, nieuwe media en creativiteit, waardoor kinderen hun talenten kunnen ontdekken en ontwikkelen.

manier rekentafels of spelling oefenen. Op de even- en oneven getallen maken we bijvoorbeeld verschillende bewegingen.” Yvonne vindt het leuk om haar danspassie op de leerlingen over te brengen. Echte danstalenten heeft ze in die jaren zeker voorbij zien komen. ”Ik herinner me een jongetje dat heel goed was. Maar hij schaamde zich voor zijn talent omdat hij een jongetje was. Ik heb hem gestimuleerd en het vertrouwen gegeven dat hij niet zou worden uitgelachen. Tijdens een uitvoering op school heeft hij een voorstelling gegeven waar iedereen stil van werd.” Begeleiden en sturen Kinderen het vertrouwen geven dat ze goed zijn, dat is volgens Yvonne een van de moeilijkste taken in het proces van talentontwikkeling. Veel kinderen weten van zichzelf wel dat

dagingen creëren en samenwerken binnen verschillende projecten: dat is in elk geval heel belangrijk. Op die manier kom je de kwaliteiten van kinderen snel tegen. Dan merk je bijvoorbeeld dat de een verbaal heel sterk is en de ander goed in sport of tekenen. We laten kinderen er zelf achter komen dat ze talent hebben. Kinderen zien het ook bij elkaar. En als dat niet gebeurt, speelt de leerkracht een begeleidende en sturende rol. Zo geven kinderen die daar de capaciteiten voor hebben, bij ons gymnastiekles aan andere groepen kinderen. Iemand die een spreekbeurt hield over Power Point, geeft er nu workshops over.” Piramide Naschoolse activiteiten kunnen een belangrijk middel zijn om talent verder te stimuleren en uit te bouwen. nr 7 / april 2008

EIGEN Wijzer



Foto: Stockexchange

Foto: Saskia de Vriendt

Talent begeleiden en sturen. Vanuit dit idee geven kinderen met gymtalent op Het Bovenland gymnastiekles aan andere kinderen.

Helaas heeft Het Bovenland op dit moment, op schaken na, geen aanbod op dit gebied. ”We zijn nu nog gehuisvest in noodgebouwen (schoolwoning) en een dependance. Dus wij kijken uit naar onze nieuwbouw. Dat wordt een schitterend gebouw dat volledig past in de natuurlijke omgeving. Een locatie die

“Elke week maakt een leraar met zijn groep een journaal dat op internet te zien is” uitdaagt om talenten op allerlei gebied te ontwikkelen. Daar gaan wij zeker cursussen aanbieden waar de kinderen verder mee kunnen.” Op de Botteloef in Amsterdam Noord worden twee keer per week buitenschoolse activiteiten gegeven in het kader van de verlengde schooldag. Om de zes tot acht weken verandert het aanbod. Momenteel bestaat dat uit kleuterdansen en sieraden maken. De uitvoering is in handen van verschillende organisaties. Maar directeur Eddy Nan zou de buitenschoolse activiteiten aan meer kinderen willen aanbieden

Naschoolse activiteiten kunnen een belangrijk middel zijn om talent verder te stimuleren en uit te bouwen. Op de Achthoek bestaat het aanbod bijvoorbeeld uit lessen in kleien.

8

EIGEN Wijzer

dan nu mogelijk is. Vanuit het stadsdeel zijn er plannen om een groter bereik te creëren door de sport- en de culturele activiteiten in de buurt beter af te stemmen op de vier basisscholen in Noord. Talentontwikkeling is een specifiek onderdeel van die plannen. Als ideaalbeeld ziet het stadsdeel een piramide voor zich

waar in het onderste brede deel een groot aantal kinderen kennis maken met een bepaalde activiteit. Gaandeweg naar de top wordt de begeleiding meer specialistisch en steeds meer gericht op het ontwikkelen van talent.

Improviseren op muziek

Betaalbaar? Eddy Nan staat hier sceptisch tegenover ”Het klinkt mooi maar het grote struikelblok is de financiering.” Als school krijg je in het begin vaak subsidie voor de realisering voor dit soort projecten maar daarna moet je het zelf oplossen. De vraag is of we het zouden kunnen bekos-

Op Het Bovenland is schaken een naschoolse activiteit.

Directeur Yvonne Hofmeester van Het Bovenland: ”Ik was vroeger balletdanseres. Aan de hand van dansbewegingen kan ik op een mooie manier rekentafels of spelling met onze leerlingen oefenen.

Enthousiaste kleuterdanseressen kunnen later meedoen met streetdance.

Foto’s Remko Scheepens

Zo’n vijftien kinderen uit groep vijf tot en met acht kleien op een vrijdagmiddag een hoek van hun (droom) kamer. De grote homp klei die voor hen ligt, drukken ze tot een platte schijf, waarna ze de muren van het vertrek afmeten. Naomie (11) houdt van kleien. Ze doet het thuis ook wel maar niet zo vaak als op school. ”Als je alleen bent, dan weet je niet wat je moet maken”, legt ze uit. “En samen kleien is veel gezelliger dan alleen” vullen de andere meiden aan die aan de tafel zitten aan. ”Hier kun je ook met elkaar kletsen.” De boetseercursus van de Achthoek is een naschoolse activiteit maar sluit goed aan op de lessen tijdens schooltijd. Vakdocent beeldende vorming, Saskia de Vriendt, geeft ook reguliere lessen op de Achthoek. ”Dat is zeker een voordeel”, vindt ze. ”Ik weet precies wat kinderen kunnen en kan daar in de naschoolse activiteit goed op inspelen. Kinderen met talent kun je nog verder begeleiden. De cursussen zijn ook zo opgezet dat de leerlingen er jarenlang mee kunnen doorgaan. Als jij een kleitalentje bent, dan kun je heel ver komen.” Een kleitalent ben je volgens Saskia, als je kunt denken in klei. Als een kind zelf weet welke technieken het moet gebruiken om een bepaald resultaat te bereiken. ”Dat is het hoogste wat je kunt bereiken in de klei. Soms zie je wel eens een kind waarvan je denkt: dit is niet normaal, zo goed als die het doet. Dat zeg ik dan ook tegen de ouders. Ook spoor ik ze aan voor voortgezet onderwijs te kiezen waar veel aan beeldende vorming wordt gedaan.”

Kinderen van de Antoniusschool volgen na schooltijd kooklessen. Daarvoor namen ze een kijkje in een restaurant in de buurt.

Foto: Remko Scheepens

tigen.” Eddy wacht de plannen van het stadsdeel niet af en is bezig om zelf iets te regelen. ”Ik ben in gesprek met een organisatie die activiteiten kan aanbieden voor een groot aantal kinderen. Het gaat dan niet om dure activiteiten als kanoën of een museum bezoeken, maar om sport en beweging. Of goochelen op school.“ “Het maakt niet zozeer uit wat je aanbiedt, kinderen willen gewoon leuk bezig zijn. Belangrijk is dat ze de kans krijgen om te proeven van verschillende dingen. Dat geldt zeker voor de leerlingen van onze school. Veel ouders hebben niet voldoende middelen om allerlei activiteiten te betalen.” Echt bezig met talentontwikkeling ben je op die manier niet”, erkent Eddy. ”Maar diversiteit en een groot aanbod voor iedereen, zijn ook wat waard. Bovendien gebeurt er tijdens schooltijd ook veel op dit gebied. Zo hebben wij een enthousiaste leraar die veel met film en computer bezig is. Iedere week maakt hij met zijn groep een journaal dat op internet te zien is. Ook hebben ze met een filmpje een prijsvraag gewonnen. Ik wil hem volgend jaar een dag per week vrij roosteren zodat hij dat met elke groep kan doen. Kinderen leren filmen en monteren. Ik vind dit ook een vorm van talentontwikkeling. Niet voor iedereen natuurlijk maar je weet nooit wat eruit komt.” ■

Denken in klei

De verslaggeefster en de fotograaf kiezen de slechtste dag van het jaar uit om naar het kleuterdansen te komen kijken. De kinderen zijn uitgelaten, rollen zich joelend over de grond en zijn moeilijk stil te krijgen. ”Wanneer gaan we nou een keer voetballen?’ roept een jongetje met donkere krulletjes. Als de muziek aangaat, zien we enkele swingende heupen en wat handen die sierlijk omhoog gaan. Maar volgens begeleidster Anne Peter is er normaal veel meer mogelijk dan dit. ”De kinderen zijn ontzettend onrustig vandaag.” Anne geeft al jarenlang, via het sportbuurtwerk, danslessen op de Botteloef. “Bij de kleuters houdt ze het simpel. Complete dansjes en pasjes studeert ze niet in. ”Kleuters zijn zo speels nog. Het is vooral veel improviseren en bewegen op muziek. Vorige week liet ik ze bijvoorbeeld hun lievelingsdier nadoen. Daar kun je een leuk spel van maken. Zo gingen alle dieren slapen als de muziek zacht stond. Als de muziek luider werd, maakten ze harde geluiden. In die zin zit er wel een choreografie in het geheel.’ Al bij de kleuters ziet Anne duidelijke verschillen in niveau en interesse voor het dansen. Maar om echt talent eruit te pikken is het nog te vroeg, vindt ze. ‘In deze fase is het belangrijk dat kinderen zich kunnen oriënteren. Dat ze uitzoeken wat ze leuk vinden. Als ze enthousiast zijn, kunnen ze in een hogere groep streetdance bij mij doen.”

Foto: Stockexchange

nr 7 / april 2008

nr 7 / april 2008

EIGEN Wijzer

9

P&O en zo en houding kunnen een gesprek teveel één kant op sturen. Dus moet je je eigen ervaringen en ideeën beteugelen en mensen het gevoel geven dat ze zichzelf kunnen zijn.”

Foto: Stockexchange

De Kweekvijver Van orientatie tot a mbitie ii Niet alleen leerlingen, ook leerkrachten ontwikkelen binnen de ASKO hun talent. De Kweekvijver, het trainingstraject van de ASKO voor aspirant leidinggevenden, heeft zijn eerste jaargang er bijna opzitten. Maureen Boubaker, een van de dertien deelnemers aan de Kweekvijver, werkt al elf jaar op de St. Lukas-

“Wil ik dit, kan ik dit en vinden andere mensen dat ik dit ook kan?” school. Ze is daar bovenbouwcoördinator en vervangt de adjunct-directeur die met zwangerschapsverlof is. De directeur van de St. Lukas maakte Maureen attent op de training voor aspirant leidinggevenden. ”Ik wilde graag meedoen omdat ik verwachtte veel vaardigheden op te doen die je ook als bouwcoördinator goed van pas komen.” “Andere ambities speelden eerst 10

EIGEN Wijzer

nr 7 / april 2008

niet. Maar inmiddels heb ik meer inzicht gekregen in wat leidinggeven allemaal omvat en daardoor is er iets bij mij gaan kriebelen, zeker omdat ik vind dat ik wat te bieden heb. Niet dat ik het later allemaal heel anders zal doen… Ik zie veel dingen die ik net zo zou doen. Maar ook wel dingen die misschien anders kunnen. Of dat in de praktijk beter zou uitpakken, moet ik nog maar zien.” Goede taartbodem “Mocht er een directiefunctie op mijn weg komen, dan zou ik eerst de basis van de schoolorganisatie versterken. Er komt zoveel op de basisschool af dat we soms door de bomen het bos niet meer zien. Dus zou ik er voor zorgen dat iedereen met plezier aan het werk is, dat alle kinderen met plezier naar school komen en dat alle lijnen in de school duidelijk zijn: dat iedereen weet wat er moet, wanneer het moet en waar je het kan vinden.

Dus niet meteen alle marsepeinen roosjes op de taart, maar eerst zorgen voor een goede taartbodem. In de Kweekvijver proeven we van allerlei aspecten van het leidinggeven. Je merkt of dit je ligt of niet. Dat oordeel is voorlopig positief. De laatste bijeenkomst ging over gespreksvoering. Dat is moeilijker dan het lijkt. Je denkt vaak al te weten waar je gesprekspartner naartoe wil en dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Mimiek

Maureen Boubaker: “Medewerkers moeten zichzelf kunnen zijn”

Theorie en praktijk “Ik heb ook veel geleerd over allerlei wettelijke bepalingen en over nieuwe ontwikkelingen in het onderwijs. En ik heb kennis gemaakt met verschillende stijlen van leidinggeven. Na de training moet je een assessment doen en dan volgt een bindend advies. Wie geschikt wordt bevonden, gaat volgend jaar verder met de landelijke opleiding. Die duurt nog twee jaar.

Informatie van de afdeling P&O over personeelsbeleid, arbeidsvoorwaarden en actuele ontwikkelingen op het

Ik ben nog niet op zoek naar een directiefunctie. Op dit moment bevalt het me op de St. Lukasschool erg goed. Bovendien begint er met de vervanging van de adjunct voor mij een periode in waarin ik antwoorden kan vinden op drie vragen: wil ik dit, kan ik dit en tenslotte: vinden andere mensen ook dat ik dit kan? De Kweekvijver levert mij de theoretische ondersteuning en mijn functie op school de praktische ervaring. Dat is een ideale combinatie.” ■

In memoriam: Alice Holla Op 10 januari 2008 hebben wij tot ons grote verdriet afscheid moeten nemen van onze zeer gewaardeerde collega Alice Holla. Alice is vanaf 1992 betrokken geweest bij De Mijlpaal. Zij heeft de school helpen opbouwen volgens de uitgangspunten van het ontwikkelingsgericht onderwijs. Als intern begeleider waren betrokkenheid, betekenisverlening en bedoelingen altijd de basis van waaruit ze werkte. Voor Alice was betrokkenheid altijd het vertrekpunt van waaruit ze sprak en handelde. Het waren niet alleen woorden, maar ze leefde het ons ook voor. Alice was een grote inspiratiebron en een echte pedagoog. Ze zal voor altijd ons OGO-geweten blijven. Ze had helder voor ogen waar we met ons onderwijs naar toe moeten. Ze zat zo goed in de materie dat ze voortdurend kon schakelen tussen theorie en praktijk en met een grote

gebied van personeelszaken.

vanzelfsprekendheid kon duiden en verduidelijken. Alice zei dingen waar je echt iets aan had, waar je mee verder kon. Het ging haar altijd om de inhoud. Alice stelde anderen in staat hun doelen te bereiken. Ze was een perfectionist en een volhouder. Alice steunde je onvoorwaardelijk. Door de veiligheid en de steun die zij creëerde, zorgde ze ervoor dat collega’s en studenten een volgende stap durfden en konden zetten.

Alice wist als geen ander hoe belangrijk de rol van de leerkracht is. De laatste anderhalf jaar kon ze als opleider in de school al haar talenten inzetten voor het project en bleek haar inbreng in de projectgroep en de kenniskring van grote waarde. Ze stelde haar kwaliteiten graag in dienst van de toekomst van het ontwikkelingsgericht onderwijs. Zij vond echter ook dat hoog opgeleide intern begeleiders en opleiders in de school als aparte functies gewaardeerd zouden moeten worden. Ze was bang dat door het waarderen van dit werk als taak, waardevolle mensen verloren zouden gaan voor het onderwijs. Alice was van grote betekenis voor onze school en laat een onuitwisbare indruk achter. Zij heeft de fundamenten gelegd voor het onderwijs op De Mijlpaal. Alice heeft helaas niet de kans gekregen om haar werk te voltooien. Aan ons de missie om haar gedachtegoed verder gestalte te geven. Het team van De Mijlpaal nr 7 / april 2008

EIGEN Wijzer

11

Actief in een MR

n i n e t ra p it u j i r V e e n o pe n s fe e r

TEKSTEN: BETTINA VAN DE KAR

Moeder Maaike van Hassel

Alex Kossenberg, ICT-coördinator van de Achthoek

Lid Medezeggenschapsraad St. Jozefschool

zowel Medezeggenschapsraad als Gemeenschappelijke Medezeggenschapsraad

“Naar een Medezeggenschapsraad (MR) wordt zeker geluisterd. Onze stem telt. Dat kwam bijvoorbeeld duidelijk naar voren toen de St. Jozefschool op zoek was naar een nieuwe directeur…”

school betrokken, omdat onze jongste dochter in groep  zit. Mijn man en ik hebben nog twee andere kinderen die alle klassen van de St. Jozefschool hebben doorlopen en nu voortgezet onderwijs volgen.”

op ons pad gekomen. Hij heeft de nodige onderwijservaring en is ook nog vrolijk en aimabel. Daarmee past hij prima bij de St. Jozefschool. Fijn, om te kunnen vaststellen dat onze keuze voor hem een goede was.”

“Omdat ik mij volop op de zorg voor mijn drie kinderen wil richten, staat mijn werk als vertaalster op een laag pitje. Toch miste ik activiteiten waardoor ik een extra bijdrage kan leveren aan de maatschappij. Daarom meldde ik mij vijf jaar geleden aan voor de MR. Door dit werk kom je dichterbij de ziel van de school en het onderwijsteam. Ik voel mij sterk bij de

Slapeloze nacht “Als MR-lid zat ik drie jaar geleden in de sollicitatiecommissie die een nieuwe directeur moest kiezen. Er waren veel kandidaten van buiten, onder wie diverse managers uit het bedrijfsleven. De laatst overgebleven kandidaat had de steun van een vertegenwoordiger van de ASKO die ook in de commissie zat. De adjunctdirecteur ging daarin mee. Ikzelf en twee andere commissieleden voelden ons niet prettig bij de overgebleven kandidaat. Wij stemden daarom tegen. Dit had tot gevolg dat we met zijn allen besloten die laatste kandidaat niet aan te nemen. Bijkomend probleem was dat de toenmalige directeur inmiddels al afscheid had genomen en met pensioen was gegaan. De beslissing door te zoeken naar nieuwe kandidaten hield daarom in dat de school een aantal maanden directeurloos zou blijven. Dat bracht dus grote verantwoordelijkheid met zich mee waarvan ik wel eens een slapeloze nacht had.” Nu ben ik blij dat ik en de andere commissieleden onze intuïtie hebben gevolgd. Anders was de huidige directeur, JanWillem, nooit

Inspraak over nieuwbouw Ook door inbreng van Jan-Willem vinden MR-vergaderingen plaats in een open sfeer. Laatst traden enkele nieuwe leden aan onder wie enkele personeelsleden van de school. Ze begonnen wat bedeesd maar hadden als snel zoiets van: Wow, we kunnen alles zeggen en vrijuit praten, ook al zit de schooldirecteur bij vergaderingen aan en zitten er diverse ouders in de MR. MR-activiteiten zijn arbeidsintensief. Het vraagt nogal wat tijd om rapporten en andere documenten door te nemen. Maar het teamgevoel maakt veel goed. Zeker als gezamenlijke inspanningen succes hebben. Voorbeeld daarvan is dat we na jaren vragen en trekken eindelijk goed inzicht kregen in financiële cijfers van de ASKO. We hadden deze nodig voor het beoordelen van begrotingen. Uit reacties op een mailing die wij naar andere ASKOscholen over dit onderwerp stuurden, werd duidelijk dat meer scholen tegen hetzelfde probleem aanliepen. Dat gaf een welkom steuntje in de rug. Roerige momenten waren er rond de sloop van het oude schoolgebouw en besprekingen over noodgebouwen en geschikte nieuwbouw. Als MR onderhielden we hiervoor contact met medewerkers van de ASKO en plaatselijke bestuurders van het stadsdeel. Het geeft voldoening dat wij in dit hele proces konden meepraten en meebeslissen en inspraak hebben in tal van andere onderwerpen.”

12

EIGEN Wijzer

nr 7 / april 2008

Oo k op bo ve n s c n ivea u m e e p rat eh oo ls n

“Alleen vanaf de zijlijn roepen, vind ik te makkelijk. Ik wil actief bijdragen aan een werkplek die zo plezierig mogelijk is.” In de vier jaren dat ik voor de MR werk, vond ik het belangrijk eraan mee te helpen dat de organisatie van onze school professioneler is geworden. Ook zijn de interne en externe communicatie beter op orde. In het verleden bleef regelmatig wat werk liggen omdat het onduidelijk was wie er voor verantwoordelijk was en dat vond ik irritant. Maar klagen is makkelijk. Als je verbeteringen wilt zien, kun je daar zelf actief aan bijdragen.” Splitsen of samenvoegen? “Een thema dat op onze school behoorlijk leeft, is het al dan niet splitsen of samenvoegen van groepen bij de jaarlijkse formatiebespreking. Op dit vlak moeten soms pijnlijke keuzes worden gemaakt. Denk aan inkrimping van personeel, het werken met grotere groepen of het overplaatsen van kinderen naar een andere schoollocatie. Kortom: dit gaat om maatregelen die zowel ouders als leerkrachten sterk aangaan. Belang-

dit gevaarlijke gevolgen kan hebben voor de leerlingen van onze school. Veel bestuurders blijken eerder open te staan voor druk van ouders en schoolmedewerkers dan voor het verhaal van alleen een schooldirectie. Met zijn allen kun je beter een vuist maken. Aan die gevaarlijke situaties is dan ook inmiddels een hoop verbeterd. Serieuze gesprekspartner “Directieleden en anderen accepteren mij als serieuze gesprekspartner omdat ik mij goed voorbereid en een kritisch-constructieve houding heb. Als je je binnen de ASKO zo opstelt wordt er goed naar je geluisterd, zo is mijn ervaring. Verder heb ik nog nooit gemerkt dat personeelsleden in de MR hun mond niet durven open te doen, wanneer de schooldirecteur bij vergaderingen is. De sfeer van onze bijeenkomsten is altijd heel open. Meestal melden zich hoogopgeleide ouders aan voor MR-activiteiten. Op onze school is dat niet anders. Wel is het zo dat onze school in een buurt staat waar veel goed opgeleide mensen met

geschikt voor een MR.” ICT uitbesteden “Ik ben ook voorzitter van de Gemeenschappelijke Medezeggenschaps Raad (GMR), een bovenschools orgaan waarin vijf ouders en vijf ASKO-medewerkers zitting hebben. Hierdoor heb ik ook inspraak in het hele ASKO-beleid. Het uitbesteden van ICT-werkzaamheden aan een externe partij maakte enkele maanden geleden veel los binnen de ASKO. In zo’n situatie is het ook belangrijk dat een GMR kan meepraten en meebeslissen over de juiste keuzes.”

“Met zijn allen sta je sterker. Druk van ouders én schoolpersoneel heeft effect” rijk dus dat een MR hier inspraak over heeft.” Verder vergaderen we bijvoorbeeld over arbomaatregelen en buitenschoolse opvang. Daarnaast hebben we al weer een tijd geleden bij plaatselijke bestuurders aangekaart dat de veiligheid van bijvoorbeeld speelplekken en diverse verkeerssituaties te wensen overlaat en dat

hoge inkomens wonen. Een MR met hoogopgeleide ouders is een goede afspiegeling daarvan. Het is trouwens zeker niet zo dat alleen deze ouders voor het MR-lidmaatschap in aanmerking komen. Het gaat om het belang van de school en de kinderen. Elke ouder is in principe nr 7 / april 2008

EIGEN Wijzer

13

Wie doet wat? Naast onderwijstaken hebben medewerkers van ASKO-scholen vele andere taken. Wat doen bijvoorbeeld taal- en arbocoördinatoren, identiteitsbegeleiders en schoolmaatschappelijk werkers precies? Wie doet wat in de school? Dit keer vertelt Hedy van der Veen over haar werk als conciërge. Zij is een van de negen ID-ers die onlangs in vaste dienst zijn gekomen. TEKST: JAN BARENDSE

“De vaste aanstelling op de St. Lidwinaschool heeft mijn zelfvertrouwen erg goed gedaan. Het ging de laatste paar jaar niet goed met de gesubsidieerde banen oftewel ID-banen. Het werden er steeds minder. Vaak dacht ik: dit jaar heb

EIGEN Wijzer

“Z e noemen me allemaal: juf” ger kapster, maar moest daarmee stoppen vanwege lichamelijke klachten. Mijn kinderen zaten hier op school en toen ik hoorde dat de conciërge weg zou gaan, heb ik de directeur gevraagd of ik haar kon opvolgen. Dat vond hij prima, maar ik moest eerst naar het arbeidsbureau. Ik stond daar niet ingeschreven, dus het zag er niet zo gunstig

uit. Na een paar maanden kreeg ik toch te horen dat ik mocht solliciteren.” Opnieuw solliciteren “Het werk van een conciërge is totaal anders dan dat van een kapster, maar het gaat mij prima af. Het is heel afwisselend en ik doe het graag. Ik houd ervan om met mensen om te gaan en vooral met kinderen. Alleen die onzekerheid brak me op. Al vanaf het begin werd gezegd: de ID-banen verdwijnen op den duur. Ik was dan ook opgelucht toen de ASKO geld vrijmaakte om een aantal ID-banen, waaronder die van mij, om te zetten in vaste aanstellingen. Ik moest wel opnieuw solliciteren. Dat was nog spannend ook! Voor de ID-baan moest ik alleen een gesprek voeren met de directeur, maar nu was er ook nog iemand van de afdeling P&O bij.” Schroevendraaier “Vooral ’s morgens heb ik het druk. Ik begin altijd alle deuren open te doen. Daar ga ik koffie zetten voor alle teamleden. Als alle kinderen na 8. uur binnen zijn, sluit ik de deuren weer af. Dat is nodig voor de veiligheid. Ik neem ook telefonische ziekmeldingen aan en help leerlingen als ze bijvoorbeeld iets moeten kopiëren. Ik heb veel contact met ze. Ze noemen me allemaal ‘juf’. Op ouderavonden wordt van mij verwacht dat ik op school ben. Ik ben er ook wanneer er een feest is of een vergadering voor het hele team. Bij kleinere bijeenkomsten, bouwvergaderingen bijvoorbeeld, zetten de aanwezigen zelf koffie. Met onderhoud bemoei ik me weinig. Vroeger zag je conciërges - allemaal mannen - vaak met gereedschap rondlopen. Ik pak ook wel eens een hamer of een schroevendraaier, maar de meeste reparaties worden geregeld door de ASKO.” ■

Hedy van der Veen: “Die vaste aanstelling is goed voor mijn zelfvertrouwen.”

1

ik nog gehaald, maar hoe lang zal ik hier nog werken? En ik heb het juist zo naar mijn zin…” “Zeven jaar geleden ben ik op de St. Lidwina begonnen. Ik was vroe-

Column Juf Aukje

nr 7 / april 2008

Aukje Trotsenburg werkt ruim dertien jaar in het basisonderwijs. Zij geeft nu les aan groep vier van ASKO-school de Achthoek. In EIGENWijzer beschrijft Aukje wat zij zoal meemaakt met haar leerlingen.

Big bang in de klokkijk-les Met een klein groepje zit ik rond de instructietafel. Alle kinderen met plastic klokjes met verdraaibare wijzertjes. Zelf heb ik de gewichtige instructieklok, die ook de nachtelijke uren aan kan geven, op schoot. Ik probeer deze op steeds wisselende tijden te zetten. Dat blijkt nog behoorlijk moeilijk, omdat ik het ding op zijn kop voor me houd. Het is alsof de klok ook mij een lesje wil leren: gebruik mij snel en op de juiste manier, terwijl de regels van het spel veranderd zijn. Dit inzicht maakt mij niet geduldig. Bars hoor ik mezelf dezelfde frasen herhalen. ”Waar staat de grote wijzer bij kwart over? Waar bij kwart voor?” Lege blikken tegenover me. Sinds ik ooit een meisje in de groep had dat het allerkleinste wijzertje van de klok ontdekt had, verbaast weinig me meer. Aan de grote wijzer zag zij een piepklein stukje, dat parmantig de verkeerde kant op wees. Ze maakte logische ‘fouten’ uitgaande van haar eigen systeem. Het duurde alleen even, voor ik door had wat dat systeem was. Ondertussen werk ik wel weer heel hard. Bovendien zit mijn jeugdig publiek er hartgrondig bij te gapen. Getergd spring ik op. Dan maar stand up comedy. ”Teken op de vloer een heel grote cirkel om me heen”, beveel ik een ruw uit haar slaap gewekt meisje. ”Met dik zwart oliepastel.” ”Ik mag niet kliederen”, piept ze. ”Dat zeg je zelf altijd.” ”Dit heet geen kliederen, dit noem je een experiment”, werp ik mijn grotere woordenschat in de strijd. ”Leer jij nou maar snel klok kijken, dan mag je dweilen.” Dat ze de plek voor de twaalf op de lijn mag aanwijzen, vindt ze wel weer aardig. Dat ik die twaalf eerst onder goedkeurend gemompel in de cirkel laat zetten en dat ik hem dan meteen weer uitwis, waardeert ze minder. Ook andere kinderen mogen plekken voor de twaalf aanwijzen. Steeds herhaal ik de procedure. Dit brengt mij in een stralend humeur. Het wonder van de cirkel blijkt te zijn dat hij, net als de tijd, geen begin heeft en geen einde. Pas als de plek van de twaalf vaststaat, staan de plaatsen voor de andere cijfers onwrikbaar vast. Geen seconde eerder. De Big Bang op kleine schaal. Nu nog even uitleggen wat ‘met de klok mee’ betekent. Fluitend ga ik met mijn voeten op de rand van de cirkel staan, terwijl ik mijn billen overdreven naar het centrum van de cirkel richt. Ik ben mijn eigen aanwijsstok geworden. Wanneer ik nu maar constant rechtsaf blijf slaan, schuifel ik de goede kant op. Vanzelf kom ik ‘voor’ het hele uur terecht. Door een overdreven stap over de twaalf te nemen, ben ik op weg naar kwart over die twaalf. Er roept zelfs een kind: ”Mag ik de kleine wijzer zijn?” Dit experiment kan ook worden uitgevoerd met een op een papiertje getekende cirkel, waarop een teddybeer rond scharrelt. Voor als u uw eigen billen liever buiten beschouwing laat.

Een leerling roept zelfs: “Mag ik de kleine wijzer zijn?” En ik? Ik ben mijn eigen aanwijs stok geworden

Aukje

Foto: Stockexchange

Foto: Foto: www.gripopdetijd.nl

Foto: Stockexchange

Zie ook de weblog van juf Aukje: http://jufaukje.blogspot.com nr 7 / april 2008

EIGEN Wijzer

1

School portret

Leuk: zo’n kleine school Een uitdagend (OGO) onderwijsklimaat. Een echte buurtschool die de bonte samenstelling van de wijk weerspiegelt. De laatste tien jaar is er veel veranderd op basisschool De Pool op de Oostelijke Eilanden. TEKST: SIGRID STARREMANS

H

and)arbeiders, echte Amsterdammers, mensen uit verschillende culturen. Op de Oostelijke eilanden woont van allerlei volk. De afgelopen jaren is de samenstelling van de bewoners veranderd. Door het aanbod van duurdere koopwoningen kwamen er meer hoog opgeleide gezinnen in de buurt wonen. Die verandering is terug te zien in de leerlingenpopulatie van De Pool. ”Tien jaar geleden waren wij een gemengde school”, vertelt directrice Margriet de Beurs.

”We werken met thema’s en projecten. In de klas bouwen we bijvoorbeeld een winkel of een museum na. De kinderen denken zelf na over wat er in die winkel of dat museum hoort te liggen en hoe het er daar aan toe gaat. Op die manier ontwikkelen ze brede kennis. Ze leren samenwerken en oplossingsgericht denken. Vaardigheden als lezen en rekenen keren in alle projecten terug. Als leerkracht moet je daar wel zelf invulling aan geven. Je draait geen lesje af via een vastgestelde methode. Maar

Activiteiten van de brede school vinden plaats in Breedbeeld ”Nu is de bovenbouw nog wel gemengd, terwijl de onderbouw aan het verwitten is. Natuurlijk proberen we een gemengde school te blijven. We willen een afspiegeling vormen van de buurt en daarin wonen nog steeds veel niet-Nederlandse gezinnen. De voorkeur van ouders voor onze school heeft heel vaak te maken met ons OGO-onderwijsconcept. Veel hoog opgeleide ouders kiezen bewust voor een bepaalde onderwijsvorm.” Geen lesje afdraaien Op De Pool wordt sinds 1992 OGOonderwijs gegeven. Het is een onderwijsvorm waar de school helemaal achter staat maar die wel veel (extra) inspanningen van de leerkrachten vraagt. ”Met OGO haal je de maatschappij in de school”, vindt adjunct-directrice Sandra van Vliet. 16

EIGEN Wijzer

nr 7 / april 2008

het is de moeite waard. Je krijgt er een groep enthousiaste kinderen voor terug!” Om met name allochtone kinderen bij te staan, werd vier jaar geleden gestart met de voorschool. Dit is een samenwerkingsverband met de peuterspeelzaal dat in eerste instantie was bedoeld om kinderen met een taalachterstand bij te scholen. Ook in de peuterspeelzaal wordt OGO-onderwijs gegeven. Op de speelplaats van De Pool (en van buurschool De Parel, een basisschool die naast De Pool is te vinden) staat in het kader van de brede school een mooi nieuw gebouw, Breedbeeld genoemd. Het gebouw wordt gebruikt door zowel de Parel als de Pool. Iedere school heeft een Turkse contactouder die allochtone ouders wegwijs kan maken, als ze daar behoefte aan hebben. Er wor-

Ouders en de Pool

den koffieochtenden gehouden en cursussen Taal en Ouderbetrokkenheid gegeven. Ook worden er naschoolse activiteiten georganiseerd voor de kinderen van beide scholen. De Pool streeft ernaar dat de voorschool voor een breed, dus ook autochtoon publiek, beschikbaar wordt gesteld. Verbeterpunten De overgang van ‘gewoon’ naar OGO-onderwijs was niet makkelijk. De afgelopen jaren is op De Pool hard gewerkt aan verbeterpunten die de inspectie tien jaar geleden aankaartte. Zo is het belangrijk om tussendoelen te formuleren, juist omdat de school niet met vastgestelde methodes werkt. Ook werden enkele interne begeleiders aangesteld die de leerkrachten op de (OGO)inhoud aansturen en begeleiden. Verder volgen de leerkrachten van De Pool elk jaar nascholing op het gebied van OGO. Een ander initiatief is het ontwikkelen van handelingsplannen voor de leerlingen, als daar aanleiding voor is. De leerkrachten hebben ook daar cursussen voor gevolgd. Als ze cognitieve of emotionele achterstanden bij de leerlingen signaleren, wordt een handelingsplan gemaakt. Binnen zes weken dient er verbetering te zijn. Zo niet, dan kan de hulp van een interne begeleider worden ingeschakeld. De inzet heeft zijn vruchten afgeworpen. Afgelopen jaar typeerde de inspectie De Pool als ‘een school die zorgt voor een veilig, ondersteunend en uitdagend onderwijsklimaat’. “Deze kwalificatie heeft De Pool verworven dankzij betrokken en hard werkende leerkrachten binnen een goed onderwijsconcept”, vindt Margriet. ”En iedere zes weken houden we een Open Podium voor de hele school. Alle groepen presenteren zich aan elkaar met een verhaal, een toneelstuk, een liedje of een dans. Dat is het leuke van een kleine school. Daar kun je makkelijk dit soort evenementen organiseren.” ■

Een rustige school, een warme sfeer. Dat viel Linda Cook meteen op toen ze De Pool voor de eerste keer binnenkwam. ”Ik heb me goed georiënteerd toen ik een school voor mijn zoon zocht. Op veel scholen was ik niet tevreden over de antwoorden die ik kreeg op mijn vragen. Dan vroeg ik bijvoorbeeld: hoe gaan jullie met pesten om? En dan zei de directeur: ach dat weten de onderwijzers wel. Op De Pool kreeg ik wel een duidelijk antwoord van de directrice. Ik heb het gevoel dat ik hier gehoord word.” Remco Geeskens was meteen onder de indruk van het pedagogisch klimaat. ‘Wij hebben niet bewust voor OGO gekozen maar ik vind het wel fijn dat de aanpak heel individueel is. Mijn zoontje Sam is een heel leuke vent maar hij heeft wel een gebruiksaanwijzing. Ik heb de indruk dat de school daar heel goed mee omgaat. En de sfeer is hier heel prettig.” Willy Kremers wilde haar dochtertje eerst naar een school in Zeeburg sturen. ”Dan zou ze lopend naar school kunnen gaan. We gingen ook op De Pool kijken en daar was de sfeer heel prettig. Ik vind het ook goed dat het een gemengde school is. De leerlingen vormen een afspiegeling van de inwoners van Amsterdam.” Is alles dan geweldig op De Pool? Kan er niets worden verbeterd? Toch wel. Elsbeth van Orsouw vindt dat er door bezuinigingen de laatste jaren minder ruimte is voor goede extra begeleiding. En dat er meer aandacht voor muziek zou kunnen komen. Verder hebben veel ouders moeite met het nieuwe overblijfbeleid dat onlangs uit handen werd gegeven. Willy Kremers: “Voor de kinderen is het behoorlijk wennen. Het is toch anders als er een vrijwilligster staat die je niet kent in plaats van je eigen juf of meester.”

Leerlingen van de Pool staan te trappelen om de tentoonstelling over zuinig gebruik van energie te bekijken, die…

Foto’s: De Pool

door Margriet de Beurs werd geopend.

nr 7 / april 2008

EIGEN Wijzer

17

ASKO fette

met René Rigter

belang zijn. Daarbij was hij een bescheiden mens en dat spreekt mij aan. Terwijl hoog geplaatsten in het oude Rome zich in luxe wentelden, bleef de keizer bij wijze van spreken gewoon op blote voeten rondlopen.

Juf Janny van Duinen van de St. Jozefschool gaf in het vorige nummer het estafettestokje over aan regiomanager René Rigter. De vragen die ze graag door hem beantwoord ziet, zijn: Waarom is hij dit werk gaan doen? En: wat heeft hij daarvoor gedaan? TEKST: BETTINA VAN DE KAR

René Rigter: “Ontwikkeling en ontplooiing zijn belangrijk voor mij. Daarom heb ik diverse loopbanen achter de rug. Van huis uit ben ik historicus. Ik werkte ruim tien jaar als docent-onderzoeker voor een universiteit. Ik hou van contact met mensen en dat miste ik wanneer ik onderzoekswerk deed. Daarom stapte ik over naar een baan bij een ICTbedrijf dat zich onder andere bezig hield met automatiseringstrainingen voor ambassadepersoneel. Ik gaf eerst een tijdje computertrainingen en groeide vervolgens snel door naar een leidinggevende functie. In het bedrijfsleven leerde ik veel over financiën, bijvoorbeeld dat je geld eerst moet verdienen, voordat je het kunt gaan uitgeven. Na vijf jaar verlangde ik terug naar het maatschappelijk werkveld en werd ik schooldirecteur in dienst van de ASKO. Ik begon aan een uitdagende opdracht: de fusie tussen de St. Lidwinaschool (een voornamelijk ‘witte school’) en Het Palet (een zogenaamde ‘zwarte school’). Het was heel boeiend dit proces in goede banen te leiden en ik beleefde ongelooflijk veel plezier aan mijn werk als schooldirecteur. Nu ik regiomanager ben, heb ik de mogelijkheid praktijkervaring met strategie en beleidsvorming te combineren: ook weer heel boeiend werk.” 18

EIGEN Wijzer

nr 7 / april 2008

duidelijke visie en een goed gevoel voor humor. Mijn dag eindigde met het voeren van sollicitatiegesprekken. Ik zit in een commissie die tot taak heeft een directeur voor een nieuwe ASKO-school op IJburg te vinden.

Colofon

Mooiste muziek Ik ben een groot fan van Bob Dylan, omdat hij steeds weer verrassend en vernieuwend is en moeilijk in een hokje is te plaatsen. Ook hij blijft zich constant ontwikkelen. Zijn muziekteksten zijn pure poëzie en literatuur. Daarbij zwengelde Dylan met zijn muziek, vooral in de jaren zestig, grote maatschappelijke veranderingen aan. Er is een groepje fans dat in een camper Bob Dylan overal achterna reist en bij elk concert aanwezig is. Ik zou best een tijdje willen meerijden. Die camper bevindt zich nu in ZuidAmerika, ik volg zijn weg.

Uitgave van de Amsterdamse Stichtingen voor Katholiek Onderwijs (ASKO), verschijnt vier keer per jaar voor alle medewerkers van de ASKO.

Welke film is een absolute aanrader? In een aantal bioscopen draait I’m not there over het leven van Bob Dylan, gespeeld door zeven acteurs. Zij worden ingezet om zijn vele levens uit te kunnen beelden.

Eindredactie Bettina van de Kar, A Schrijfbedrijf Bladcoördinatie Jozé Ammerlaan

Grootste blunder? Ik ben een fanatiek bridger. Van stommiteiten die ik tijdens dit spel bega, kan ik een hele nacht wakker liggen.

Korte persoonsbeschrijving? Levensgenieter, mensgericht, open, altijd bezig zich te ontwikkelen. Ergert zich aan… Mensen die het hoog in hun bol hebben en zich belangrijker voordoen dan zij zijn. Favoriete vrije tijdsbesteding? Gezin, bridge, sport, muziek (Bob Dylan en Van Morrison), het lezen van boeken over geschiedenis. Religie betekent voor mij… Ik kom uit een groot katholiek gezin. Daardoor hecht ik aan normen en waarden, zoals: naastenliefde. Lastig aan leidinggeven is… Dat ik soms te open ben. Zo nu en

dan werkt dit tegen mij. Verder geef ik als regiomanager vooral leiding op afstand via de computer en de telefoon. Ik zie vaak niet hoe schooldirecteuren kijken als ze ’s ochtends op hun werk komen en maak niet altijd live mee hoe het er op hun werkvloer aan toegaat. Dat maakt het aansturen van scholen die onder mijn verantwoordelijkheid vallen, soms lastig. Helden? Augustus, keizer van het Romeinse Rijk (31 v. Chr – 1 n. Chr.). Hij bleef maar liefst  jaar aan de macht terwijl de keizers die na hem kwamen om de haverklap werden vermoord. Augustus voerde bijvoorbeeld op het gebied van democratie, aanleg van wegen en drinkwatervoorziening hervormingen door die nu nog van

Fijnste vakantiebestemming Rome. Vanwege de historie. Maar ook om het lekkere eten en het mooie weer. Leukste werkdag als regiomanager? Ik kan niet kiezen en zal de dag van gisteren beschrijven. Vaak zijn mijn werkdagen een soort ‘Ren je rot’. Allereerst had ik een ontmoeting met een schooldirecteur die lange tijd ziek is geweest. Ik begeleid haar bij haar terugkeer in het arbeidsproces. Vervolgens een overleg met de identiteitsbegeleiders van de ASKO. Daarna moest ik naar een overleg met bestuurders van stadsdeel Slotervaart, ik vertegenwoordig daar twee ASKO-scholen. Bij het overleg was ook stadsdeelvoorzitter Ahmed Marcouch aanwezig, iemand met een

Toekomstplannen? Mijn werk als regiomanager is nog steeds uitdagend. Maar als mij ooit een baan in Rome wordt aangeboden, ga ik daar direct op in, wat voor werk het ook is. Verder sluit ik niet uit dat ik ooit weer schooldirecteur word: een geweldige baan die veel voldoening geeft. Activiteiten in de gemeentepolitiek op het gebied van onderwijs trekken mij ook. Motto Bring out the best in people. Deze slogan werd gebruikt in het ICT-bedrijf waar ik heb gewerkt en is heel typerend voor mijn manier van werken. René geeft het ASKOfette stokje over aan Rebecca Steeman, administratief medewerkster van de Willibrordschool. Hij wil graag van haar weten hoe zij erin slaagt het onderwijsteam van haar school adequaat te ondersteunen.

EIGENWijzer

nummer 7,

april 2008.

Redactie Chaia Levie (bestuurslid), Dennis Bode, Trudy Pas, René Rigter (regiomanagers), Hanneke Jansen-Tode (plaatsvervangend Hoofd P&O), Frans Niekel (directeur St. Antoniusschool), Jan-Willem van Schendel (directeur St. Jozefschool), Chantal Deken (leerkracht Elisabeth Paulusschool)

Vormgeving Judith Vissel Druk Drukkerij Zuidam, Woerden Oplage 1200 Aan dit nummer werkten mee Jan Barendse Sigrid Starremans Coverfoto Remko Scheepens Cartoons Wim Dolk Redactie-adres Bettina van de Kar Jozé Ammerlaan Postbus 8791 1080 JN Amsterdam [email protected] De inhoud van dit blad staat ook op www.askobk.nl, onder ASKO intern – eigenWijzer. Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen zonder toestemming van de redactie. De volgende EIGENWijzer verschijnt in juni 2008

nr 7 / april 2008

EIGEN Wijzer

19

20

EIGEN Wijzer

nr 7 / april 2008