Verzamelde verhalen en verslagen van Regio West door Gerard Neijts
Vijfde jaargang Nr. 6
Pagina 2
Wie van de 29 deelnemende equipes op vrijdag 19 september, in zijn of haar tot in de puntjes geprepareerde MG naar ’t Postillion Hotel Dordrecht was gereden, om daar te vernemen waar we naar toe zouden rijden, kwam voorlopig althans bedrogen uit. Na, onder het genot van koffie met gebak, met elkaar kennis te hebben gemaakt, werd tijdens de briefing door Henk (de Haas) en Edward (Zwier) nog volledig in het ongewisse gelaten. Met recht een mysterieuze start. Het routeboek, contentieus samengesteld met honderden aanwijzingen, voorzien met tussenafstanden in kms als in mls, leidde tot het eerste van meerdere overzetveren, naar Werkendam. Het eerste onvoorziene obstakel deed zich voor bij de sluis over de Afgedamde Maas bij Giessen, alwaar vracht- landbouwlokaal- en toeristisch verkeer in een lange stoet wachtten tot een brugdeel zich eindelijk zou sluiten. Met een 20 minuten vertraging, spoedde de MG-optocht zich, met een gemiddelde snelheid van ca. 30 km/u, oostwaarts. Niemand begreep waarom de wegwerkzaamheden op de N322 richting Zaltbommel niet voor ons waren stilgelegd, maar goed met wat zoekwerk en vertraging konden we de route bij Rossum gelukkig weer oppakken. Volop genietend van met name het uitstekende weer en de prachtige omgeving, konden we als een van de eersten, bij Lith, de Maas oversteken. Voor ons die dag nergens een brug te ver !!!. Via de Peel etc. hadden we bij Baarlo wederom de Maas moeten oversteken. Helaas hadden hogere machten besloten dat het veertje, in deze tijd slechts voor niet gemotoriseerd verkeer openstond. Goede raad is duur maar nog niet zo duur om de noodenvelop te openen. Dit keer werd de Tomtom geopend om via de kortste weg naar Kaldenkirchen te geraken. Hier werd, eigenlijk nodeloos, de tank gevuld met 14 l goedkope Duitse benzine !! Inmiddels wees de klok 16.15u aan, de Tomtom nog 104 km, terwijl uitdrukkelijk was gevraagd om 17.00u op de eindbestemming te zijn, waar die ook mocht wezen. Na overleg met een andere equipe werd besloten, om niet Gods water over Gods akker te laten lopen, zodoende werd met behulp van de enveloppe en de TomTom, richting zuiden gereden, om tenslotte om ca. 17.45 in Hotel Ons Krijtland in Epen te arriveren. Na binnenkomst van allen werd deze enerverende dag met een heerlijk diner afgesloten.
Pagina 3
Zaterdag 20 september Na een weldadige nachtrust en even voedzaam ontbijt, vertrokken we, voorzien van een nieuwe route, gelardeerd met een 9-tal vragen richting het 3 landen punt. Hier moesten we weliswaar in een bedrieglijk doolhof met een variant op het kinderspelletje zakdoekje leggen (lees envelopje leggen) uitvinden waar jouw envelopje te vinden was. De zoektocht leverde jammerlijk aan een aantal deelnemers een zodanig nat pak op, dat men terug moest voor een verschoning. De enveloppe was het zoveelste mysterie in de tocht, die kon worden behouden gesloten of geopend, worden verhandeld of geruild. In sommigen zat nl een verrassing verborgen maar het kon evengoed een teleurstelling zijn. Via het 3-landenpunt, ging de tocht vervolgens door 3- landen. Traditionele en bij klassieker liefhebbers befaamde berg/heuvel klimmen en dalen, doorkruisten we die middag het Belgische? natuurpark met de stad Roetgen (D) als middelpunt. Saillant detail hier was dat onze route werd geblokkeerd, door een officieel georganiseerde heuvel klim, van oldtimers. Na overleg met enkele Marshals en Die Polizei, konden we na zo’n 20 minuten in konvooi het race-parcours overbruggen, onder luide toejuiching van het publiek, door ons beantwoord met een luid geclaxoneer. Dat dit niet de enige handicap was bleek wel uit de moeilijkheidsgraad van een 9-tal vragen, die de uitzetters hadden meegegeven om te beantwoorden. Ogenschijnlijk simpele antwoorden werden tijdens de prijsuitreiking ’s avonds gelogenstraft omdat men geen rekening had gehouden met de het instinksausje dat Henk en Edward over de vragen hadden gelardeerd. Het diner kende de inmiddels de beproefde kwaliteit van de Ons Krijtland’s keuken maar werd bovendien muzikaal omlijst door een zeer professioneel duo op keyboard en de fiddle. Met de uitreiking van een 3-tal zeer toepasselijk prijzen ( mijnlampen ) waarbij m.n. Frits en Agnes Hermans als overall winnaars uit de bus kwamen, werd het weekend afgesloten. Tot slot willen Henny en ondergetekende de organisatie heel hartelijk bedanken voor deze memorabele tocht waarvan het “mystery”, uiteindelijk toch werd opgelost. We hebben er grandioos van genoten! Evert Reedijk
Pagina 4
Mystery Tour 2014 (2) Op vrijdag 10 januari 2014 was de jaarlijks drukbezochte nieuwjaarsreceptie van Regio West. Zoals gebruikelijk kun je je dan inschrijven voor het MG weekend. Dit keer was de bestemming onbekend: een Mystery Tour! Ondanks de onbekende bestemming, waren de 30 beschikbare plaatsen in een mum van tijd vergeven. Het vertrouwen in Henk en Edward is wel erg groot. In de loop van het jaar richting het weekend van 19 september zijn er diverse pogingen gedaan om de geheime bestemming te ontfutselen aan de organisatie. Helaas zonder resultaat. Op vrijdag 19 september arriveerden wij verwachtingsvol voor het bekendmaken van de bestemming. Helaas werden wij teleurgesteld, er werd niets onthuld, het werd alleen maar schimmiger, zeker omdat het routeboek geen plaatsnamen vermeldde, maar alleen aanduidingen zoals BBK P………. Hier kon je geen definitieve bestemming uit concluderen. Met zijn allen gingen wij op weg, totdat ……….. ergens onderweg de brug kapot bleek te zijn. Wat nu? Geen plaatsnamen om in typen op de TomTom. Te trots om nu al te bellen of de enveloppe met eindbestemming te openen, dus op zoek naar een andere weg om de rivier over te komen met behulp van de ouderwetse autokaart. Dit werd het pondje bij Veen. Helaas een klein pontje: 3 auto’s per keer en een wachtrij van zeker 15 auto’s. Dan maar via Den Bosch over de snelweg naar Oss en omstreken en de route weer opgepikt. Een half uur later wederom een tegenvaller het pondje bij BBK V…….. dit was uit de vaart voor auto’s. Mocht je je onderweg vervelen, de heren hadden een aantal foto’s aan de vragen toegevoegd, welke wel 100.000 keer waren uitvergroot en waarop je misschien een MG onderdeel kon ontdekken of een blikopener. Wederom een nieuwe route zoeken via onze oosterburen en langzaam werd het doel duidelijker: richting Zuid-Limburg. In de buurt van onze eindbestemming had het team nog een leuke verrassing: de laatste 11 aanwijzingen in het routeboek waren verzonnen en als je goed oplette stond de MG vlag aan de kant van de weg met het ontvangstcomité. Helaas waren velen te veel gefocust op hun route, zagen het zwaaiende en schreeuwende ontvangstcomité niet en scheurden voorbij, daarna verdwalend in verzonnen instructies. Uiteindelijk was tegen 19.00 uur iedereen op de eindbestemming Epen. Dit was met recht een Mystery Tour! Na een gezellig diner en een goed bed gingen we op zaterdag op weg naar het Drielandenpunt. Daar moesten we een enveloppe zoeken in een doolhof van beukenhaagjes en een aantal fonteintjes. Als je pech had spoot zo’n fonteintje je edele delen helemaal nat (Rob). Hierna ging de route verder door het mooie Limburgse en Duitse landschap met een stralend zonnetje op onze bolletjes. Onderweg moest er een aantal vragen worden beantwoord met de nodige instinkers, zoals stickers op de achterkant van een verkeersbord. Iedereen had ook een gesloten enveloppe gekregen die je mocht openen. Op de gok kreeg je dan minpunten of extra pluspunten. Bijna in Epen aangekomen na een prachtige rit, besloten wij dit gokje te wagen en niet geheel onverdienstelijk! Wij konden onze ogen niet geloven: ‘DE HOOFDPRIJS’ 4 extra punten; dit zou wel weer een ‘mystery’ grapje zijn van de organisatie, iedereen had natuurlijk dezelfde enveloppe, was onze stellige overtuiging. Tijdens het heerlijke diner, waarbij het Limburgs duo Viool en Piano (Dennnis en Vera) voor de muzikale omlijsting zorgde, werden de winnaars bekend gemaakt. Tot onze verbazing ontvingen wij de originele 1e prijs, een mijnlamp gemaakt van koolstof uit de Limburgse mijnen! Als straf moesten wij dit stukje schrijven en ook nog op tijd inleveren….. wat maar net is gelukt. Het was weer een zeer geslaagd weekend! Frits en Agnes Hermans
Pagina 5
Bij aankomst in Dordrecht was het nog nevelig, maar dat was snel over.
Pagina 6
Pagina 7
Pagina 8
Pagina 9
We zijn vertrokken, maar waarheen??
Pagina 10
Pagina 11
Wachtend op de veerpont over de Nieuwe Merwede
Pagina 12
Pagina 13
```````````
Bestemming bereikt
Pagina 13Pagina 14
Laat het diner maar komen
Pagina 15
Pagina 16
Pagina 17
Het rijk voorziene ontbijtbuffet
Pagina 18
Iedereen in de “startblokken” voor de zondag rit
Pagina 19
Nadat iedereen is vertrokken met de nodige instructies van Marjon en Edward kunnen zij ook naar hun auto
Pagina 20
Lunchpauze bij Hotel Haus Kallbach
Pagina 21
Pagina 22
Ik dacht dat mannetjes in witte pakken doorgaans een ander beroep uitoefenden……
Pagina 23
Een “kort” oponthoud dat wel ffe langer zou duren.
Pagina 24
We konden na zo’n 20 minuten wachten in konvooi het race-parcours overbruggen, onder luide toejuiching van het publiek, door ons beantwoord met een luid geclaxoneer.
Pagina 25
Mmmmmm……. Lekker hapje
Leuk voor de winnaars, maar ik denk ergens anders aan!
En de prijswinnaars zijn……………….
Pagina 26
De uitreiking van de zeer toepasselijk prijzen (mijnlampen) waarbij met name Frits en Agnes Hermans als winnaars uit de bus kwamen.
John en Pia van Lith
Henk en Michelle van Uffelen
Jim en Trudy Henderson
Frits en Agnes Hermans
Pagina 27
Het “Duo Spirito Crea” (zonder fluit) speelde tijdens het laatste diner, op voortreffelijke wijze dit heerlijke weekend uit !!
Pagina 28
op ons
Thuisgekomen kunnen we nog nagenieten van de verrassing die op ons wachtte bij het betreden van de kamer in Hotel “Ons Krijtland” in Epen.
Foto’s: Roel en Willemijn Stassen, Henk de Haas, Rinus Molenaar, Edward Zwier, Wim v. Blitterswijk, en Gerard Neijts
