Augustijns Centrum de Boskapel oktober 2015
Op de
(Augustinus, Belijdenissen, IV,8,13,p.113)
" ... bij tijd en wijle van mening verschill en zonder haat, alsof iemand het oneens was met zichzelf en juist door die schaars voorko mende onenigh eid fleur geven aan de eensge zindheid van meestal ...."
De traditie dat ben jij
Tijdelijke redactie Joop Haverkort Jan Revenberg Layout Marcel Arts Colofon 'Op de Hoogte' is het bulletin van de Stichting Augustijns Centrum de Boskapel. Het biedt ruimte voor Boskapellers en andere bezoekers van de kapel om te schrijven of te lezen over zaken die de gemeenschap van de Boskapel of de Kerk in het algemeen raken. Ook geeft het informatie over vieringen in de kapel en activiteiten die vanuit de Boskapel worden ondernomen. 'Op de Hoogte' verschijnt 9 maal per jaar. Op verzoek wordt 'Op de Hoogte' per e-mail toegezonden.
Medewerker Chris Dijkhuis E-mailadres redactie:
[email protected] Druk Helma Bertels Jan van Lierop Adres Boskapel Graafseweg 276 6532 ZV Nijmegen tel/fax 024-3776968 Pastor Ekkehard Muth, emailadres:
[email protected] telefoon: 026-4953153 homepage: www.boskapel.nl e-mail:
[email protected] volg ons ook op: www.facebook.com/DeBoskapel ING-bank: IBAN: NL35 INGB 0002 2069 16 Rabobank: IBAN: NL47 RABO 0157 8328 56 t.n.v. Stichting Augustijns Centrum de Boskapel
Redactie De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden teksten te weigeren, in te korten, of anderszins redactioneel te bewerken. Copyright berust bij de auteurs van de bijdragen. 11 oktober 2015
Op 1 november 2015 verschijnt het volgende nummer onder tijdelijke redactie van Joop Haverkort en Jan Revenberg. Kopij aanleveren vóór 22 oktober 2015 bij Jan Revenberg.
[email protected]
____________ 2 ____________
Inhoud pag. 4
Van de redactie
pag. 5
Liturgiekalender
pag. 6
Van de Pastor
pag. 9
De traditie dat ben jij
pag. 13
Opvang vluchtelingen in Heumensoord
pag. 16
Van de bestuurstafel
pag. 18
Bouwen aan de Boskapel
pag. 22
Huiswerk
pag. 24
Vieren in de Stevenskerk
pag. 26
Augustinus ten voeten uit
pag. 28
KVP…PvdA…PvdB
pag. 30
Opzegging als lid van de Participantenraad
pag. 31
Om AlleZielen
Pag. 30
Om AlleZielen
Pag. 33
Inspiratiedag
Pag. 35
Ontmoetingsdag Augustijnse Beweging
Pag. 35
Nieuwe brochure van de Augustijnse Beweging
Pag. 36
Van de Amnestytafel
Pag. 37
STIP in de Boskapel
Pag. 38
De vreemdeling: bedreiging of uitdaging
Pag. 39
Verhuisbericht Coby en Gerard Duin
_________ 3 ____________
Van de redactie De traditie dat zijn wij En de traditie ligt in onze hand. Maar kennelijk laat traditie zich niet in een kistje verpakken, dat je ongeopend door kunt geven aan een volgende generatie. Ik ken het verhaal van een familie, waarin van generatie op generatie een kistje werd doorgegeven. Het mocht niet geopend worden. Het bevatte het familiegeheim en het sleuteltje was het meest gewilde erfstuk. Dat moest natuurlijk bij de schatbewaarder van de familie een keer fout gaan. De nieuwsgierigheid brandde dan zo, dat op een onbespied moment het dekseltje open ging. Het kistje bleek leeg. Alleen op de bodem was een vergeeld briefje te lezen: “De traditie is leeg, als jij hem niet leeft.” In dit nummer van Op de Hoogte zien we artikelen van Boskapellers die nadenken over het levend houden van een rijke traditie. Ekkehard gaat niet alleen vaak voor in onze vieringen, hij doet dat ook in dit nummer. Het geloofsverhaal is niet te vinden bij ‘de pappotten van Egypte’. Je moet er de woestijn voor doorkruisen, op ontdekkingstocht. We riepen in het vorige nummer op om te schrijven over jouw dromen over de toekomst van De Boskapel en over je ontdekkingen bij verwante gemeenschappen als het Oecumenisch City Pastoraat. Ontdek in dit nummer, hoe op die oproep is gereageerd: auteurs bedankt! En we zien graag nieuwe bijdragen tegemoet. De redactie.
_________ 4 ____________
Liturgie kalender Najaar 2015
Zondag 11 oktober 10.30 uur! Dominicuskerk
Gidsen en goeroe’s
Frits Muller, Els de Clercq Ekkehard Muth Effatakoor en Boskapelkoor
Zondag 18 oktober 11.15 uur
Macht en Dienstbaarheid Marcus 10, 35-45
Ekkehard Muth
Zondag 25 oktober 11.15 uur
Dat ik weer kan zien Marcus 10, 46-52
Ekkehard Muth Peregrinantes
Zondag 1 november 11.15 uur
Allerheiligen / Allerzielen
Ekkehard Muth Boskapelkoor
Zondag 8 november 11.15 uur
Twee muntjes Marcus 12, 38-44
Joost Koopmans
Meditatievieringen De Familia Augustiniana van de Boskapel verzorgt iedere woensdag een meditatieve viering van 19.30 uur tot 20.00 uur in de kleine kapel van de Boskapel. In deze vieringen staat steeds een tekst van Augustinus centraal. Alle Boskapellers, maar ook anderen die door de week behoefte hebben aan een moment van rust en bezinning, zijn daarbij van harte welkom.
_________ 5 ____________
Van de Pastor Net terug van een onvergetelijke reis door Namibië wilde ik eigenlijk hier iets schrijven over prachtige landschappen en weidse vergezichten, over de onvoorstelbare schoonheid van de natuur en over de verbazingwekkende veelheid van leven in de woestijn. Maar ik schrijf toch iets anders. Soms kom ik mensen tegen die mij opgetogen vertellen: ja, de Boskapel ken ik. Daar gingen we altijd op zondag naar de vroege mis. Lekker na een nachtje stappen nog even de mis meepikken en dan naar huis. Daarbij krijgen ze dan zo’n bijzondere kwajongensachtige en toch ook weemoedige twinkeling in hun ogen. Ach ja, de goede oude tijd. Toen ging ‘de jeugd’ nog naar de kerk. Maar zou u daar weer naartoe terug willen? Je moet er toch niet aan denken om op zondag in de Boskapel te zitten met op de achterste rij een stel jongeren die met hun dronken kop op een prettige manier de randjes van hun zondagsplicht aflopen en de Boskapel vullen met een walm van alcohol en sigarettenrook. Nee die tijden hebben we achter ons gelaten. We zijn verder getrokken. De bijbel heeft het al op de eerste bladzijden over verder trekken. Na het boek Genesis over het ontstaan en over waar we vandaan komen volgt meteen het boek Exodus over de uittocht. Na het scheppingsverhaal en na een aantal mythologische verhalen over hoe het kwaad in de wereld gekomen is en over hoe het leven in elkaar steekt zegt de bijbel meteen: en daar moet je juist niet in blijven steken, je moet verder trekken. Je toekomst ligt juist niet in zo-is-het-nu-eenmaal en het-is-toch-goed-zo, maar je toekomst ligt in het beloofde land. Dus, hup, op weg! Na onze indrukwekkende reis door de eindeloze woestijnen van Namibië kan ik me nu veel beter voorstellen hoe dat voor Mozes en de Israëlieten geweest moet zijn op hun tocht veertig jaar door de woestijn. Als er weer eens geen water te vinden is beginnen de Israëlieten te morren: ‘waren er
_________ 6 ____________
in Egypte geen graven voor ons?’ Liever terug naar de vleespotten van Egypte dan te creperen op weg naar het beloofde land! Mozes moet alle zeilen bijzetten om het geloof in het beloofde weer een beetje leven in te blazen. En uiteindelijk helpt God nog een handje door ‘s nachts manna neer te laten dalen. Het boek Exodus is nog steeds aan de gang, in deze dagen zelfs letterlijk. Terwijl u dit leest komen op Heumensoord drieduizend vluchtelingen aan die op weg gegaan zijn niet naar het beloofde land, maar toch naar een plek waar het beter leven is dan bij de vleespotten van Egypte. Wat een moed, en wat een vertrouwen! Moet ons dat niet ook moed en vertrouwen geven? Bondskanselier Angela Merkel riep dan ook terecht haar morrende landgenoten toe: ‘wir schaffen das!’, kom op, dat lukt ons wel. Voor de vluchtelingen moet dat als manna voelen. Hopelijk kunnen ook wij manna zijn voor ‘onze’ vluchtelingen in Nijmegen. Maar het boek Exodus is ook het verhaal van de Boskapel. De kerken in Nederland bevinden zich in de woestijn. We hebben het beloofde land voor ogen, maar het is een lange weg. We kwamen in Namibië een monument van ‘de Dorslandvaarders’ tegen die begin van de vorige eeuw duizenden kilometers door de woestijn aflegden op zoek naar land met voldoende gras voor het vee. De weg naar het beloofde land is een lange weg door ‘dorsland’, of zoals de Duitsers zeggen: eine lange Durststrecke. En dan kan het gauw gebeuren dat je de moed verliest en dat je terugverlangt naar de oude tijd. Liever terug naar zo-is-het-nu-eenmaal, liever dronken jeugd dan helemaal geen jeugd in de kerk. Liever de het-is-toch-goed-zo-vleespotten van Egypte dan die moeilijke weg door de woestijn. Hoe krijgen we het toch voor elkaar om de moed erin te houden? Misschien hebben we af en toe wat manna nodig, en misschien kunnen we wel voor elkaar manna zijn. Als we de moed met elkaar delen, ook al zinkt die ons soms in de schoenen, en als we het vertrouwen aan elkaar geven zoals Israël de kleine stukjes manna aan elkaar gegeven heeft. En wat te zeggen van het manna als je ondertussen de schoonheid van de woestijn ontdekt? Ik denk daarbij aan de spontane viering naar aanleiding van de zelfgekozen dood van Joost Zwagerman, bijvoorbeeld. En ik moet
_________ 7 ____________
denken aan zoveel hartverwarmende momenten die we als Boskapelgemeenschap met elkaar mogen beleven, dan blijkt er zoveel leven in de woestijn te zijn dat je je al in het beloofde land waant. Deze maand lezen trouwens de kinderen in de kindernevendienst het boek Exodus, je kan niet vroeg genoeg beginnen. Uiteindelijk is Israël aangekomen in het beloofde land. En wij? Wir schaffen das. Ekkehard Muth
Boeiende Bach-cantates Op zondag 11 oktober om 19.30 uur wordt weer een nieuwe Bach-cantate uitgevoerd in de Petruskerk (Schependomlaan 85, Nijmegen): cantate BWV 5. Met solisten, koor en orkest. Het slotkoraal wordt vooraf ingestudeerd, zodat iedereen die wil dat kan meezingen. Vocale solisten zijn: Anne van Tilburg (mezzo-sopraan), Emiel Hoefnagel (tenor), en Kees de Bruijn (bas). Dirigent is Wouter van Haaften. Henk Gols geeft tekst en uitleg. Iedereen is van harte welkom, ongeacht geloof of muzikale ervaring. De toegang is vrij. Zie verder: www.bach-cantates-nijmegen.nl
_________ 8 ____________
De traditie dat ben jij “De traditie dat ben jij” is het vormingsthema voor het najaar 2015 en het voorjaar 2016 van het Augustijns Centrum de Boskapel. Wellicht komen er bij u, bij het woord traditie, ook weer herinneringen aan vroeger boven. Dingen die we hebben geleerd omdat we dat al jaren zo doen en omdat het er bij hoort. Kerst vieren: samen na de nachtmis en daarna een flinke snee van de kerststol. Het kerstdiner op traditionele manier klaargemaakt. Zoals oma dat ook altijd deed. Herinnert u zich nog hoe we vroeger voordat we naar bed gingen ons avondgebedje moesten opzeggen. Dat gebedje wat we van onze moeder leerden, die het weer van haar moeder geleerd had.
In één woord: tradities. Traditie komt uit het Latijn. Tradere is zoiets als doorgeven, overhandigen, toevertrouwen. Je krijgt iets overgeleverd van je voorouders. Zo doen we dat. Zo hoort ‘t.
_________ 9 ____________
Zo zit ons leven vol met tradities. En daar is niks mis mee. Je hoeft niet elk ding opnieuw uit te vinden. Er is al eerder over nagedacht. Zo is er een stramien ontstaan. Dat is een rustig idee. Je loopt mee in een lange stoet. Maar … je moet geen meeloper worden! Zelf nadenken over tradities. Doorvragen over de achtergrond van een gewoonte. Het geloof van je moeder en je oma moet op den duur wel je eigen oprechte geloof worden. Als je 16 bent en je bidt nog steeds Ik ga slapen ik ben moe dan ga je niet goed met tradities om. God heeft niks tegen tradities. Maar tradities zijn geen God. Juist in de kerk moeten we dat luid en duidelijk tegen elkaar zeggen. Die fout maak je zomaar. Wij zijn gewend om ’t zo te doen. Dus zo hoort ‘t. Dus zo wil God het. De traditie wordt God. Elke traditie moet geregeld bevraagd worden en zo nodig opnieuw overwogen. Dat is niet typisch christelijk. De nummer 1 van de top-100 van Nederlandse tradities – jawel, ik heb ’t over Sinterklaas en Zwarte Piet – blijkt in onze tijd anders te vallen dan 100 jaar terug.
_________ 10 ____________
Het is altijd goed om terug te vragen en te heroverwegen. We moeten in een tijd van overgang, in een tijd waarin van alles verandert en in een tijd dat ieder zijn eigen weggetje zoekt, niet klakkeloos vasthouden aan oude tradities. Er zijn tradities die we moeten koesteren en er zijn tradities die vragen om een andere invulling. De christelijke traditie is als een collectief geheugen bij ons zoeken naar spiritualiteit en zin. Geloof draait niet om regels, instituties, gezag of overtuigingen, maar om inspiratie en kracht voor het leven van alledag. Daar dringt het geloof zich op. Traditie is niet een kwestie van achterom kijken. Ze vraagt om hergebruik. De traditie ligt voor ons, wij zijn het zelf. Dat was het uitgangspunt van de commissie vorming toen voor dit thema gekozen werd. Je neemt het verleden serieus, maar op een vrije manier. De traditie is geen norm, maar een inspiratiebron waaruit je put. Je neemt zelf de verantwoordelijkheid voor je eigen geloof. Maar tegelijk besef je dat niet alles uit jezelf hoeft te komen. En dat er evengoed een kritische houding geboden is tegenover je eigen overtuigingen of je eigen tijd. De traditie is niet de norm, maar jij of jouw tijd zijn dat evenmin. Wij noemen ons het Augustijns Centrum de Boskapel. Wij hebben raakvlakken met de wijsheden uit de eeuwenoude kloostertraditie: er is een goddelijke aanwezigheid in het hart van de mens, die moet (weer) ontdekt worden, dit kan vooral door stil te worden, door meditatie, etc. Kloosters zijn plaatsen waar religie wordt georganiseerd, net als kerken. Maar vaker worden kerken als religieuze stoorzenders ervaren. Er is dan ook een verschil tussen kerk en klooster. Religie krijgt het steeds moeilijker in een kerkelijke omgeving, maar vindt steeds meer
_________ 11 ____________
een gastvrij onderdak in het klooster en dat heeft ermee te maken dat kloosters tegemoet komen aan spirituele behoeften van de moderne mens. Veel mensen hebben dan ook positieve associaties bij het klooster. Daar vinden ze een gastvrij onderdak, kunnen ze terecht met hun vragen en komen ze tot rust. En dit is bijzonder welkom in contrast met alle hectiek en drukte in onze huidige samenleving. Het is dan ook om die reden dat we proberen om ideeën van het stadsklooster verder uit te werken. Toch weer even terug naar de traditie. Open staan voor tradities, op zoek gaan naar God en het toelaten van God in je leven is één. Dit ontslaat mensen echter niet van hun eigen morele verantwoordelijkheid om mee te werken aan een humane samenleving. Het onderhouden van een relatie met God heeft ook altijd morele consequenties. Anders gezegd: een visie op geluk veronderstelt ook een visie op lijden. Mensen hebben de morele opdracht om, daar waar dat kan, lijden terug te dringen of troost en hoop te bieden. Dat is mensenwerk. Inzetten voor een humane samenleving betekent; begrip hebben voor de noden van anderen. Van eenzame ouderen bijv. maar ook begrip hebben voor de noden van vluchtelingen. Er komen veel vluchtelingen naar ons land. Dat mensen zich daarover zorgen maken is legitiem. Maar we moeten wel duidelijk verschil blijven zien tussen zorgen, haat en racisme. Naar zorgen moeten we luisteren. En daar waar het kan proberen weg te nemen. We zullen er samen letterlijk het beste van moeten maken. Of we dat kunnen? We zullen wel moeten! Jan Revenberg
_________ 12 ____________
Opvang vluchtelingen in Heumensoord De opvang in Heumensoord zal een noodopvang worden, dat betekent dat het gaat om eerste opvang van mensen, die soms al na korte tijd zullen worden doorgeplaatst naar de eigenlijke aanmeldcentra. De eerste mensen zijn reeds gehuisvest.
De opvang wordt gecoördineerd door het COA (Centraal Orgaan opvang Asielzoekers). Het COA zal bepalen wat er op het terrein gebeurt. Zij zullen ook verantwoordelijk zijn voor de basis voorzieningen in het opvangcentrum (bed en eten). Inmiddels is ook duidelijk geworden dat Vluchtelingenwerk op het centrum aanwezig zal zijn met een enkele betaalde kracht en een groep vrijwilligers. Ze zoeken nog vrijwilligers (eisen zijn wel hoog: hoogopgeleid HBO, minstens 3 dagdelen per week beschikbaar en affiniteit met juridische zaken.) Voor wat betreft de toestroom van benodigde andere spullen (kleding, speelgoed e.d.) zal het Rode Kruis verantwoordelijk zijn. Zoals het er nu naar uitziet, zal er in de buurt van het opvangcentrum een Welkom Winkel komen, naar het voorbeeld van andere plekken in het land. De Kledingbank Nijmegen staat gereed om een grote rol te spelen in de sortering van kleding die wordt aangeboden. Inmiddels is er een hele
_________ 13 ____________
nieuwe sorteer lijn in een aparte hal in gebruik genomen. Daar worden vanuit de aangeleverde zakken tweede handskleding pakketten gemaakt op maat en geslacht, die dan vervolgens weer naar de opvang zullen worden gebracht om daar te worden uitgedeeld. Er is inmiddels ook meer duidelijkheid over de mogelijkheden om kleding voor de opvang van vluchtelingen in Heumensoord aan te leveren. Je kunt de gegevens lezen op www.noodopvang.stipnijmegen.nl maar voor het gemak hier even de samenvatting. De wijk informatie- en adviespunten Stips in Nijmegen zijn op woensdag en vrijdag van 9.00 tot 17.00 uur open als afgiftepunt voor het Rode Kruis. Mensen kunnen dan kleding en spullen brengen voor de noodopvang in Heumensoord. Na sortering door vrijwilligers van de Kledingbank worden deze spullen naar de Welkom Winkel gebracht, waar de bewoners van Heumensoord een pakket kunnen afhalen. Welke spullen zijn er nodig? • winterkleding (o.a. jassen en truien): heel, schoon en gewassen. • sjaals, handschoenen en mutsen: heel, schoon en gewassen • hoofddoeken (vrouwen) • trainingspakken, joggingbroeken • schoenen: schoon, niet afgedragen • nieuw ondergoed • nieuwe sokken • toiletartikelen: ongeopend en/of nieuw in verpakking (zeep, shampoo, tandenborstel, tandpasta, scheerschuim, scheermesjes, maandverband, tampons). • gezelschapsspelletjes De vluchtelingen die naar Heumensoord komen hebben vaak niet meer bij zich dan de kleren die ze dragen, met name kleinere mannenmaten (s/m) zijn welkom. U kunt uw spullen brengen naar de Stips op woensdag en vrijdag van 09:00 tot 17:00 uur Stip Centrum, Papengas 8 Stip Dukenburg, Meijhorst 7039 Stip Lindenholt, Zellersacker 1003 Stip Midden, Thijmstraat 40
_________ 14 ____________
Stip Nieuw-West, Symfoniestraat 166 Stip Oost (vanaf 2-10), Elzenstraat 4 Stip Oud-West, Tweede Oude Heselaan 386 Stip Zuid, Couwenbergstraat 22, Nijmegen Hogeschool Arnhem-Nijmegen, Professor Molkenboerstraat 3 De kleding kan ook dagelijks tussen 10 en 16 uur worden aangeleverd bij de kledingbank zelf: Winkelsteegseweg 144, hal 6 In het opvangcentrum op Heumensoord zal geen bezinnings/stilteruimte komen voor de vluchtelingen. Het Coa laat religieuze organisaties niet toe op het kamp. De Raad van Kerken in Nijmegen heeft zich inmiddels over dit probleem gebogen. Afgesproken is dat moslims voor gebed terecht kunnen in de 4 moskeeën van Nijmegen. Voor christenen stelt de Sacramentskerk en het klooster Brakkenstein elke ochtend hun ruimten beschikbaar van 10.00 tot 13.00 uur. Een zaal van het klooster Brakkenstein voor ontmoeting en de Sacramentskerk voor stilte en gebed. Er worden nog vrijwilligers gezocht die begeleiding kunnen geven tijdens die ochtenden. Wellicht zullen er bussen gaan rijden tussen Heumensoord en de stad. In dat geval kunnen mensen in de middag terecht in de kerk aan de Molenstraat. Om die mensen op te vangen zijn ook vrijwilligers nodig. Er zijn vrijwilligers nodig die de Engelse taal goed beheersen, maar geen zendingswerk willen doen (geen gesprekken over geloof) en de vluchtelingen ook niet financieel ondersteunen omdat dan het eind zoek is. Van de vrijwilligers wordt verwacht dat zij een luisterend oor kunnen bieden evenals liefdevolle aandacht en begrip. Naast deze vrijwilligers is ook een coördinator nodig met als belangrijkste taken het roosteren (wie is wanneer aanwezig en waar) en het begeleiden van vrijwilligers. Mocht u geïnteresseerd zijn, dan kunt u zich o.a. via
[email protected] opgeven. Paul Oosterhoff, diaconaal predikant Nijmegen
_________ 15 ____________
Van de bestuurstafel Nog niet alle evaluaties van het kapeloverleg op 1 oktober zijn binnen en zeker nog niet verwerkt en besproken. Maar de teneur is positief. • Er is volop geluisterd. We konden ons uitspreken. • Het samen zingend openen en sluiten hielp om het gezamenlijk doel voor ogen te houden. • Je merkte, dat mensen elkaar wilden begrijpen. Zo moeten we doorgaan. Deze positieve reacties hadden we ook nodig. De avond was een vervolg van het overleg op 2 juli. Op die avond was onmiddellijk al duidelijk, dat we strikt onvoldoende tijd hadden voor overleg. Die kritiek hebben we ook van verschillende kanten te horen gekregen. Die leidde ook tot spanningen. Daar waar sommigen de nadruk willen leggen op een strak bezuinigingsregime, zoeken anderen het meer in samenwerking en vernieuwing. En dat laatste is dan niet alleen uit oogpunt van efficiency maar vooral ook om inhoudelijke redenen. En ja, het bestuur voelt zich na veel intern overleg beter thuis bij een vernieuwende en samenwerkende koers, maar beseft ook maar al te goed, hoe hoog de financiële noodzaak is en hoe groot de gehechtheid aan het vertrouwde is. Maar met de avond van 1 oktober hebben we ook duidelijk willen maken, hoe we de tijd nemen om met elkaar te overleggen. Er zullen meer overleggen volgen en het bestuur wil in samenspraak met de Participantenraad en de Boskapellers gezamenlijke beelden ontwikkelen van een Boskapel voor de toekomst. En naar onze vaste overtuiging moeten we daarbij juist niet alleen naar binnen kijken. “Kerk-zijn is voor mij midden in de samenleving staan”, staat in een volgend artikel. Maar een dergelijke gerichtheid mag er juist ook niet toe leiden, dat we de gehechtheid van mensen aan een vertrouwd plekje over het hoofd zien.
_________ 16 ____________
De open handen van deze illustratie verbeelden naar ons idee beide aspecten. De open handen bieden zowel bescherming als openheid naar anderen. Verschillen van mening zijn niet te vermijden. Ze horen bij het proces. Maar we hebben de afgelopen weken ook de kracht van onze gemeenschap gevoeld: de bereidheid elkaar de hand te reiken, elkaar te verstaan en bruggen te slaan. Namens het bestuur, Joop Haverkort, voorzitter
Alles is fragment Al door het zeggen van het woord deelt men, scheidt men en schendt het al omvattende, dat men niet kent, dat ik aanwezig weet, of alleen maar vermoed, dat ik niet uitspreken kan en toch uitspreken moet, dat mij beheerst, dat mij gehoorzaamheid gebiedt, en als ik zoek en luister, dan vind ik het niet. Eén troost blijft: Er is in ieder woord een woord, dat tot het onuitspreekbare behoort; gelijk in elke kus, hoe kort, het hele leven meegegeven wordt. Abel J. Herzberg
_________ 17 ____________
Bouwen aan de Boskapel Stel dat ik er als mens toe doe... Dat mijn handelen het verschil maakt voor iemand of hij of zij zich als mens gezien of niet gezien voelt... Ik geloof in de kracht van iedere mens. Ieder kan de nabije (of naaste) voor de ander zijn. Daarin zijn we beeld van God. Ik geloof in God als de Aanwezige: Hij die er is. Die de mens niet aan zijn of haar lot wil overlaten, maar met hem en haar zijn weg gaat – als hij/zij zijn gezelschap toelaat. Aandacht schenken aan elkaar, naar de ander luisteren en de ontmoeting aangaan – ook met andersdenkenden – is in mijn ogen beeld van God zijn, schepper zijn van mogelijkheden van leven. Kerk-zijn is voor mij midden in de samenleving staan: het gesprek voeren daar waar mensen te vinden zijn – een gesprek waarin we luisteren naar elkaar – een uitwisseling over mens-zijn, gezondheid, ziekte, werk, geen werk, reorganisaties enzovoort. Onze vragen kunnen delen die we hebben bij de waarde van onszelf en ons leven, over het omgaan met elkaar en over de moeiten die hieraan vast kunnen zitten. Zo kunnen we op krachten komen en elkaar ondersteunen. Zo ongeveer is het Kerk-zijn toch bij Jezus begonnen? Naar mijn indruk besteden we als kerkgemeenschap nu vooral aandacht aan het zelf op krachten kunnen komen. Een belangrijke kern van ons gemeenschapsleven is het (op zondag) vieren van de liturgie met muziek en zang. Inspirerend. Je komt erdoor op adem! Woorden vanuit de Bijbel klinken als inspiratiebron voor ons dagelijkse bestaan. Een rustpunt in ons leven als christen. De vervolgstap is de stap het gewone leven in. Daar gaan waar het Jezus om te doen was. Elkaar ontmoeten van mens tot mens. Juist in deze tijd van veel politieke veranderingen waarin van alle Nederlanders gevraagd wordt meer voor de ander te doen, worden velen op zichzelf teruggeworpen. Omdat de zorg is verschraald komen mantelzorgers steeds meer onder druk te staan. Ze krijgen steeds meer moeite om al hun taken met elkaar te combineren en steeds minder ruimte voor wie zij zelf zijn. Daarnaast neemt nog steeds het aantal banen af en in
_________ 18 ____________
veel werksituaties de werkdruk en onzekerheden toe. Wat doet het met je gevoel van eigenwaarde, als je geen baan meer hebt? Hoe blijf je gemotiveerd voor je werk, als je geen tijd krijgt om het op je eigen tempo te doen? Waar mag je jezelf zijn en eens uitblazen en gehoord worden? Waar kun je je vragen over wat jouw leven zin geeft stellen? Zouden we als kerk niet initiator moeten zijn van ontmoetingsplekken waar mensen elkaar ontmoeten en in gesprek met elkaar komen? Wij kunnen mogelijkheden creëren om met elkaar in gesprek te gaan. Niet omdat we het zouden weten hoe het zit, maar om de ander te ontmoeten. Veel mensen lijden in eenzaamheid, achter de voordeur. Problemen worden vaak gezien als dingen die je of zelf oplost of met een professional bespreekt, als je niet sterk genoeg bent. Kunnen we met elkaar niet werken aan een ander mensbeeld? Aan het beeld: je mag zijn wie je bent, ook als je problemen hebt! Kerk-zijn is naar mijn idee niet alleen deelnemen aan vieringen of lezingen. En het is niet alleen een opdracht aan de voorganger en anderen met een bestuurstaak. Maar een uitdaging voor iedereen: zelf met onze eigen kwaliteiten luisteren naar elkaar en ook zelf deelnemen aan het gesprek met de ander! Mogelijk moeten we nog wat bijleren om goed naar onszelf en naar de ander te kunnen luisteren. We zitten soms al zo vol met onze eigen ervaringen, dat we weinig ruimte voor de ander hebben. Maar als we daarin willen veranderen, kan dat. We kunnen hierin getraind worden en vaardiger worden. Verandering begint bij het willen. Het willen bouwen aan een groeiende en veranderende gemeenschap!
De bovenbeschreven ontmoetingen zouden kunnen plaatsvinden in de
_________ 19 ____________
vorm van bijvoorbeeld mantelzorg-cafés en werklozencafés en werkdrukcafés. Dat zijn aanvullingen op wat er in Nijmegen plaatsvindt aan zorgactiviteiten voor kwetsbare mensen. Er zijn wel sollicitatietrainingen en andere vaardigheidstrainingen. Maar nergens wordt de vraag gesteld: wie ben jij als mens in dit proces waarin je zit? Zingeving en inspiratie zijn belangrijke thema's die veelal niet door de voorzieningen die er in Nijmegen zijn op de kaart worden gezet. Zijn zingeving en inspiratie niet bij uitstek onze missie? En bij ons denk ik dan aan 'gelovigen'. Laten we onze missie aan anderen over? En dat terwijl onze eigen – sterke – kant en expertise kunnen inzetten en doorontwikkelen? Hoe valt er samen te werken? Door een eigen plek in te nemen naast bijv. UWV en maatschappelijk werk en sociale wijkteams. Naar hen door te verwijzen en hen naar ons te laten verwijzen. En soms iets gezamenlijk te organiseren. Als wij een goed plan maken, in samenwerking met het OCP, kunnen we een belangrijke aanvulling zijn op de zorg en begeleiding die verder geboden wordt. Samen met het OCP kunnen we een behoorlijke geografische regio bestrijken en bereiken. We werken preventief: door mensen te ondersteunen en te inspireren zal er minder uitval zijn onder mantelzorgers en betere psychische gezondheid van werklozen en mensen die zwaar onder druk staan in hun werksituatie. Mogelijk zijn deze activiteiten bij een goed plan subsidiabel vanuit de WMO of vanuit andere reservepotjes van de gemeente Nijmegen. Het koor en de dirigent en de musici Ik ken geen enkele kerkelijke gemeente in Nijmegen waar ik zo blij word van de liturgie als de Boskapel. Dat heeft te maken met de muzikale aandacht van het koor en de kwaliteit van de dirigent en de musici. Zonder deze kwaliteit waren Wout en ik zeker niet actief geworden in de Boskapel! Het is voor ons zeer essentieel dat we op adem mogen komen en dit stukje aandacht en liefde mogen ervaren. Onze oproep is daarom: Bezuinig het USP (Unique Selling Point) van de Boskapel niet weg! Daarmee raakt het hart van de gemeenschap zwaar beschadigd! Bij alle zoeken naar een begaanbare weg voor de (augustijnse) gemeenschap van de Boskapel is het belangrijk dat ieder een eigen bijdrage levert aan de opbouw. Als je naar Jezus kijkt, moet dat wel iets met de
_________ 20 ____________
samenleving te maken hebben, toch? Zetten we er samen de schouders onder dan hebben we toekomst als gemeenschap. Het wordt wel wat: het gaan in het voetspoor van Jezus! Laat horen wat u van dit artikel vindt! Laten we met elkaar het gesprek aangaan om onze weg te vinden. Uw reacties zijn welkom bij de koffie na de vieringen of op:
[email protected] of
[email protected] Annet Hogenbirk
Potgieter: “Slechts vernieuwing kan behouden, achter raakt wie stil blijft staan.” Goethe: “Al wat verstandig is, is reeds gedacht; men moet enkel proberen, het nog een keer te denken.”
_________ 21 ____________
Huiswerk De vraag van het bestuur en de participantenraad in het september nummer van Op de Hoogte: "Hoe weten wij wat wij zelf in huis hebben?", nu een samengaan met het Oecumenisch City Pastoraat tot de mogelijkheden gaat behoren, vergt nogal wat huiswerk. Om die vraag te beantwoorden was het voor mij vruchtbaar dat ik in augustus twee vieringen van het OCP heb bijgewoond in de Stevenskerk. De ervaring gast te zijn in een eeuwenoude monumentale kerk, een Godshuis in optima forma, was bijzonder; de viering van Schrift en Tafel zoals de dienst wordt genoemd - had ook momenten in zich die bekend en vertrouwd voorkwamen: het openingslied "De vreugde voert ons naar dit huis", het lied van Oosterhuis over de steppe, de kring van allen rond de tafel, de vredeswens en het delen van brood en wijn. Het was wel wennen aan de orgelmuziek: de organiste Jetty Podt speelde fortissimo, zowel in de begeleiding van de liederen als tijdens haar orgelimprovisatie. Beide keren ging een vrouwelijke pastor voor, en ik waardeerde het dat zij na de dienst iedereen een hand gaf. Er was in een zijbeuk koffie en thee, en ook dat was aardig. Met de gedachte dat onze verre Nijmeegse voorouders in deze kerk hun zondagsviering hadden - onder welk godsdienstig en theologisch klimaat dan ook - keerde ik huiswaarts door de stille straten van de Nijmeegse binnenstad. Hoe je zondagochtend de Stevenskerk moet bereiken is voor fietsers niet zo'n probleem, maar het openbaar vervoer is zo vroeg nog nauwelijks op gang . Parkeerruimte in de binnenstad is zeer beperkt, en stel dat de Boskapelgangers in de toekomst hun toevlucht moeten zoeken in de Stevenskerk, dan zie ik nog geen bussen klaar staan op Graafseweg 274 die het vervoer verzorgen. Die vraag hoort echter niet bij het huiswerk. Wat wij zelf in huis hebben? Wij zijn om kort te gaan een bewuste geloofsgemeenschap, die zijn handen uit de mouwen weet te steken. Niet gehinderd door kerkelijke voorschriften, voorgangers van diverse pluimage, vertrouwde gezichten en namen, respect voor het kerkelijk verleden van velen onder ons, inspirerende teksten van Augustinus, en met een dosis zelfvertrouwen om het vol te houden.
_________ 22 ____________
Ooit leerden velen de twaalf artikelen des geloofs van buiten, en als je die kon opdreunen , knikte de pastoor goedkeurend. De twaalf gulden regels voor het vrijwilligerswerk, zoals die staan op bladzijde 15 van het septembernummer van Op de Hoogte, zijn een goed alternatief voor deze artikelen. De vraag hoe lang de levensweg van onze gemeenschap nog is, kan niemand beantwoorden; Augustinus zegt ons keer op keer: "Trek steeds verder, sta niet stil." Ooit zullen wij definitief op/in de hoogte zijn.
Gast zijn in de eeuwenoude monumentale Stevenskerk
Koen van Rossum
_________ 23 ____________
Vieren in de Stevenskerk Op zondag 20 september bezochten Annet en ik een viering van het OCP in de Stevenskerk. Hierbij geef ik een kort verslag van mijn indrukken en conclusies: Het begint natuurlijk met een goede voorbereiding, door te kijken op de website www.ocp-nijmegen.nl. Wat mij hierbij opvalt is dat over pastoraat weinig te vinden is. Wie behoefte heeft aan een pastoraal gesprek kan per telefoon of e-mail contact opnemen. Ik krijg de indruk dat de in 1974 gekozen naam Oecumenisch City Pastoraat tegenwoordig maar weinig in uitvoer wordt gebracht. De afstand is natuurlijk iets meer dan ons gebruikelijke fietstochtje van Lindenholt naar de Boskapel. Wel is het goed op de fiets te bereiken. Ook voor auto's is het makkelijk te doen omdat op zondagochtend de auto's vrij de binnenstad in mogen voor kerkbezoek. Er kan dan worden geparkeerd op het marktplein. Bij binnenkomst zagen we dat de mensen verspreid door de kerk zaten, bij aanvang van de viering zaten er ruim 40 mensen. In zo'n enorme ruimte ziet dat er wat verloren uit. De gedrukte liturgie is dubbelzijdig op 1 vel A4. Dit is zuinig gebruik van papier wat we heel goed vinden. Maar de keerzijde hiervan is echter dat sommige liederen echt te slecht te lezen zijn. De samenzang wordt goed gedirigeerd en prachtig voorgezongen door Ike de Jong. Het orgel speelt bij de samenzang een prominente rol. Door de enorme ruimte in de Stevenskerk en het krachtige orgelspel wordt de zang wat naar de achtergrond gedrukt. De galm maakt ook dat de verstaanbaarheid van spraak soms lastig is. Bij de eerste lezing was dat geen probleem, de lector had een prettige stem en haar woorden waren goed verstaanbaar. De evangelielezing door een van de voorgangers was minder goed te verstaan. Na de overweging verplaatsten wij ons naar het koor voor de tafelviering. De ruime kring in het koor gaf een wat verloren indruk, de mensen stonden wat ver bij elkaar vandaan. Het Onze Vader na het tafelgebed was anders verwoord dan wij gewend zijn, terwijl wij er inmiddels al heel wat kennen.
_________ 24 ____________
Bij de mededelingen werd een oproep gedaan voor de voedselbank, die binnenkort een inzameling begint voor de vluchtelingen in Nijmegen. De diaconie werkt mee aan het inzamelen van voedsel voor de voedselbank. Mooi dat het OCP op deze manier ook buiten de kerkdeuren een plek inneemt in Nijmegen. Bij het laatste lied wat werd gezongen gaf het orgel nog even vol gas bij het laatste couplet. Iets wat voor mij niet echt had gehoeven ... Na de zegen werd ieder uitgenodigd voor de koffie. Het viel mij op dat ik hier door niemand werd aangesproken. Mijn conclusie van dit bezoek is dat de OCP een gesloten karakter heeft en op pastoraal gebied zijn naam niet waar maakt. Op hun website staat " In de kring van het Oecumenisch Citypastoraat is maar één werkelijke angst: dat we in Nijmegen een kerkje in de kerk zouden zijn en niet een kerk midden in de wereld" en ik vrees dat ze daar gelijk in hebben. Ik denk dat een samenwerking met het OCP niet het beste in de Boskapel naar boven zal halen. Samenvoegen van de beide gemeentes lijkt mij al helemaal geen goed idee. Een mogelijk pluspunt voor een eventuele samenwerking zie ik natuurlijk ook wel: ze hebben gratis beschikking over een (enorm) gebouw en dat is financieel natuurlijk heel aantrekkelijk. Maar het gebouw mist naar mijn idee een geschikte zaal (of zalen) om groepswerk in te kunnen doen. En een viering in de grote zaal geeft mij niet de geborgenheid die ik zou wensen. Met vriendelijke groet, Wout Moerman
_________ 25 ____________
Augustinus ten voeten uit Geloof en rede, 3a Geloven is één, begrijpen is twee De libero arbitrio II, 4-6 Tekst en vertaling Chris Dijkhuis Nadat Augustinus in 386 het onderwijs vaarwel heeft gezegd en zich heeft bekeerd in de tuin te Milaan, trekt hij zich met enkele vrienden terug op het hem door een goede kennis ter beschikking gestelde landgoed Cassiciacum. Daar schrijft hij zijn eerste werken. Het zijn drie dialogen in het najaar van 386 op het landgoed (Contra academicos, Tegen de academici; De vita beata, Het gelukkig leven; De ordine, De orde) en één in Milaan voorjaar van 387 (De immortalitate animae, De onsterfelijkheid van de ziel als vervolg op Soliloquia, Monologen). Vervolgens schrijft hij nog De quantitate animae, De grootte van de ziel (Rome, 388), De magistro, De leermeester (Afrika 389), en De musica, De muziek (Rome 387-Afrika 391). De negende en zijn laatste dialoog is De libero arbitrio, De vrije wilskeuze. Die dialoog is onderverdeeld in drie boeken. Het eerste ontstond te Rome in 387, het tweede en derde in Afrika. De afronding kwam nadat Augustinus in 395 priester gewijd was in Hippo Regius. De drie boeken gaan over de vraag waar het kwaad vandaan komt. Het antwoord van Augustinus luidt: van de vrije wil. De vorm is een gesprek tussen Augustinus en zijn vriend Evodius die in 396 bisschop wordt van Uzala (Noord-Afrika). Die vorm komt het meest overeen met de dialogen van Cicero: die liet zich een onderwerp opgeven, kwam met een uiteenzetting en stelde zijn toehoorders in de gelegenheid vragen te stellen of opmerkingen te maken. Evodius is in de eerste twee boeken de vragensteller, daarna komt hij nauwelijks meer aan het woord. Evodius opent met de vraag of God de oorzaak is van het kwaad. Augustinus vraagt over welk kwaad zijn vriend het wil hebben, kwaad dat iemand doet of kwaad dat iemand lijdt. Evodius kiest voor beide waarna Augustinus vaststelt dat God niets van doen heeft met het kwaad dat een mens doet, maar wel met het kwaad dat een mens lijdt. De mens wordt op een rechtvaardige manier door God gestraft voor het kwaad dat hij doet.
_________ 26 ____________
Augustinus trekt het gesprek vooral naar zichzelf toe: hoe hij van het probleem dat de oorsprong van het kwaad is, verlost werd. Maar hij voegt er ook iets aan toe: hij formuleerde in drie woorden het thema 'credo ut intellegam' (ik geloof met het doel te begrijpen). Het geloof van Augustinus en Evodius wordt daarmee uitgangspunt en leiddraad van het gesprek. In zekere zin neemt Augustinus al een voorschot op boek acht en negen van zijn 'Confessiones' (Belijdenissen) waaraan hij ongeveer vijf jaar later toekomt. II,4 EVODIUS: Kort en goed: ik ben het met je eens dat God ons een vrije wil heeft gegeven. Maar mijn vraag is: vind je niet dat het de mens, als hem de vrije wil gegeven is om goed te handelen, dat het de mens onmogelijk gemaakt had moeten worden om ermee te zondigen? Met de rechtvaardigheid staat het precies zo: die is de mens gegeven om goed te leven. Iemand kan immers toch niet slecht leven op grond van zijn eigen rechtvaardigheid? Niemand zou op grond van zijn wil kunnen zondigen als hem de wil gegeven was om rechtvaardig te handelen. AUGUSTINUS: Ik hoop dat God mij in staat stelt je een antwoord te geven of liever dat jij jezelf een antwoord geeft en dat jij dat antwoord in je eigen hart vindt wanneer je bent onderwezen door de allerhoogste autoriteit, de ene Waarheid zelf. Stel dat jij er rotsvast van overtuigd bent dat God ons een vrije wil heeft gegeven die vraag heb ik je gesteld - dan moet je me nu eens vertellen of we moeten constateren dat God de vrije wil waarvan we erkennen dat Hij die ons geven heeft, niet had behoren te geven? Als het namelijk niet zeker is of Hij ons die vrije wil heeft gegeven, dan kunnen we terecht de vraag aan de orde stellen of de vrije wil een juiste gave is. Als we tot de slotsom zijn gekomen dat de vrije wil een juiste gave is, dan is dat meteen het antwoord op de vraag of Hij de gever is van al het goede in de mens. Maar als wij tot de slotsom komen dat de vrije wil geen juiste gave is, dan moeten wij wel tot de conclusie komen dat Hij niet de gever van de vrije wil is. God beschuldigen zou immers uit den boze zijn. Als het evenwel zeker is dat Hijzelf de vrije wil heeft gegeven, dan moeten wij toegeven dat Hij de vrije wil, hoe die ook gegeven is, ons niet heeft willen onthouden en wel zoals wij die vrije wil nu hebben. De vrije wil is immers een geschenk van Hem die in al zijn handelen nooit een terecht verwijt gemaakt kan worden. Aurelius Augustinus
_________ 27 ____________
KVP…PvdA…PvdB Ik zal ongetwijfeld op de KVP gestemd hebben, toen ik in 1956 stemgerechtigd werd. Ik weet trouwens niet meer, of er in 1956 verkiezingen geweest zijn, maar als dat het geval geweest is, zal het Bisschoppelijk Mandement nog als een zwaard van Damocles boven de Rooms-Katholieke kiezer gehangen hebben. Op de PvdA stemmen werd door het episcopaat "ontraden", al deed ik dat een aantal jaren tóch. Er lid van zijn, bracht je voor de poorten van de hel. Ik weet ook niet meer, wanneer mijn christelijk-maatschappelijke overtuiging me een linksere weg heeft opgestuurd. Wél voelde ik al vroeg het gewicht van de verantwoordelijkheid die het stemrecht je geeft, en ook het grote goed van het democratische systeem. Lange rijen mensen voor de stembureaus in landen waar het uitoefenen van je stemrecht je de kop kan kosten, hebben me nog in dat besef gesterkt. Ik heb dan ook bij mijn weten nooit een stembusgang overgeslagen. Na de verschijning van de Dominicaanse brochure Kerk en Ambt in augustus 2007, waarin de zending van de leek door de eigen kerkelijke gemeenschap ter sprake werd gebracht, werd tot mijn voldoening een begin gemaakt met democratie binnen de Kerk, al had dat om het zacht uit te drukken niet ieders instemming. Hoe dat binnen de Boskapelgemeenschap heeft uitgepakt, hoef ik hier niet uit te leggen. Toen ik ongeveer vier jaar geleden samen met mijn vrouw aanklopte op Graafseweg 276, wist ik al iets van het democratisch gehalte van de
_________ 28 ____________
Boskapel, en de informatie die de website bood over de organisatie, bracht ook de Participantenraad in beeld. Helemaal naar m'n hart. Wat in mijn vorige kerkelijke gemeenschap een onhaalbare kaart was, was in de Boskapel realiteit! Het zal zo'n twee jaar geleden zijn, dat Frans van den Broek, lid van de Participantenraad, me vroeg, of ik lid zou willen worden van deze raad. Ik was te kort Boskapeller, om meteen "ja" te zeggen. Ik wilde tijd hebben om de Boskapel beter te leren kennen, en om na te denken over het voorstel. Toen Rinus Bal me er later weer over aansprak, heb ik gevraagd een jaar op proef mee te mogen draaien. Dat jaar liep onlangs ten einde. In de vergadering van de Participantenraad van 9 september j.l. heb ik ingestemd met een eventuele benoeming. De Boskapelgemeenschap heeft mij inmiddels benoemd. Hartelijk dank daarvoor. Ik heb nooit een politieke functie gehad noch die geambieerd, en op de PvdA stem ik ook niet meer; dat mag u wel weten. Op welke partij wél, laat ik u in een persoonlijk gesprek wel ooit weten, als u daar belang in stelt. Wat u nu al wél mag weten: ik verbind me graag aan de Participantenraad vd Boskapel.
Theo Thier
_________ 29 ____________
Opzegging als lid van de Participantenraad
Beste Boskapellers, Zoals u wellicht al via een andere weg heeft gehoord, heb ik op 15 september jl. mijn deelname aan de Participantenraad van onze Stichting Augustijns Centrum de Boskapel opgezegd. Vanaf de start van de verzelfstandigde Boskapel in 2009 tot 15 september 2015 heb ik mij als lid, en de laatste 2,5 jaar als voorzitter, ingezet om met open vizier en met behoud van ieders verantwoordelijkheid en waardigheid, het beleid van onze Stichting mede inhoud te geven en mede uit te dragen. Deze werkzaamheden heb ik altijd met veel plezier gedaan. Helaas heb ik moeten vaststellen dat ik de energie, die nodig is om als lid van de Participantenraad te kunnen functioneren, niet meer kan opbrengen. Het spreekt voor zich dat ik wel als Boskapeller blijf ingeschreven staan en ik de vieringen in de Boskapel graag blijf bezoeken. Bij deze wil ik alle leden van de Participantenraad en alle Boskapellers bedanken voor de goede en prettige samenwerking die we de afgelopen jaren hebben gehad. Met vriendelijke groeten, Arie van den Broek
_________ 30 ____________
_________ 31 ____________
_________ 32 ____________
Inspiratiedag
Blijf niet stilstaan! Inspiratiedag voor gemeenschappen, parochies en bewegingen rondom Augustinus
zaterdag 14 november 10.00 --‐‐ 15.30 uur Boskapel te Nijmegen Blijf niet stilstaan Augustinus als begeleider in een periode van transitie en verandering
Mathijs Lamberigts (Kessenich, 1955) is gewoon hoogleraar aan de Faculteit Theologie enReligiewetenschappen, KU Leuven, en lid van de onderzoekseenheid Geschiedenis van kerken theologie. Hij was in het verleden o.a. academisch bibliothecaris (1989---2000) en decaan van de Faculteit Theologie en Religiewetenschappen (2000---2008) en is opnieuw decaan sinds 1 augustus 2014. Hij was president van het Curatorium Chair Augustinian Studies (Katholieke Theologische Universiteit Utrecht), verder o.a. lid van de werkgroep van het Fonds national de la recherche scientifique (FNRS), lid en sinds 2009 voorzitter van de International Advisory Committee voor de Excellenz Finanzierung (Universiteit Freiburg), en lid van de Koninklijke Vlaamse Academie van België. In het verleden was hij o.a. lid van de C4 Commissie van het Fonds voor Wetenschappelijk Onderzoek Vlaanderen (1995---2005), van de Onderzoeksraad van de KU
_________ 33 ____________
Leuven (1995---2000) en van de evaluatiecommissie DFG voor het Zentrum für Augustinusforschung (Universiteit Würzburg). Hij is redactielid van o.a. Augustiniana, Corpus Christianorum. Series Latina, Ephemerides Theologicae Lovanienses, Louvain Studies, Louvain Theological and Pastoral Monographs, Recherches de Théologie et Philosophie médiévales, Revue d’Histoire ecclésiastique en Tijdschrift voor Theologie. Klaas van Egmond (1946) verbaasde zich als kind in de bloemenkwekerij van zijn vader over de overweldigende natuur en vroeg zich af wat de aard en de zin daarvan was. Deze intense verwondering heeft hem nooit meer losgelaten. Na verschillende hoge functies bij het Rijksinstituut voor Volksgezondheid & Milieu werd hij faculteitshoogleraar Geowetenschappen aan de Universiteit van Utrecht. Ook is hij adviseur van de Triodosbank en plaatsvervangend kroonlid bij de SER voor de duurzaamheidagenda. Vanuit het Nederlands---hervormde milieu vond hij zijn weg in de antroposofie. Daarin boeit hem vooral de schoonheid van de samenhang tussen de verschillende bewustzijnsniveaus. Van Egmond: ‘Het is onze opgave, ons bewustzijn te ontwikkelen en betere mensen te worden – met de Christusfiguur als voorbeeld.’ Vorig jaar verscheen de tweede druk van zijn boek Een vorm van beschaving. Hierin plaatst hij duurzaamheid in een historisch ontwikkelingsperspectief. Dan blijken de klimaatverandering, de uitputting van grondstoffen en de dreigende mondiale financieel---economische crisis alles met elkaar te maken te hebben. Hij roept ons op een gedeeld mens--- en wereldbeeld na te streven, waarin tegenstellingen worden overbrugd: ‘Wij zijn medescheppers van wat er in de wereld gebeurt.’ Medewerkers: Peter Hoesbergen --- Dela, Zr Mariella Oberndorff --Overste van Zusters Augustinessen van Sint Monica, Theo van der Zee --Radboud Universiteit Nijmegen, Carla Piscaer* --- Augustijnenkerk Eindhoven, Ekkehard Muth* --- pastor Augustijns Centrum de Boskapel, Joost Koopmans osa* --- rector Augustijnenkerk Eindhoven, Joop
_________ 34 ____________
Haverkort* ---voorzitter Augustijns Centrum de Boskapel, Annemieke Pacilly* (*=organisatie) Augustijnenkerk Eindhoven
Augustijns Centrum de Boskapel
Ontmoetingsdag Augustijnse Beweging Geloven: hoeksteen of struikelblok? Meer dan ooit, lijkt wel, roept "geloven" of "het geloof", soms zelfs zeer tegenstrijdige reacties op. Die kunnen variëren van appèl tot vervolging, van geluk en zingeving, van schouderophalen en onverschilligheid, tot levensvervulling aan toe. Wat voor de een, een hoeksteen is in hun leven, is voor een ander een struikelblok. Geloven en geloof kunnen soms ook een rots in de branding betekenen. De vraag die deze ontmoetingsdag centraal staat, is: getuigen wij van ons geloof, en in hoeverre durven we dat vandaag de dag nog? Bij het zoeken naar een antwoord op deze vraag zijn in de ochtend eerst Augustinus en Stephanus onze gids. Zaterdag 24 oktober van 10.00 -16.00 uur , Priorij Emmaus in Maarssen. Aanmelden bij:
[email protected] of bij
[email protected] Verdere informatie zie gele folder van de Augustijnse Beweging of na te vragen bij Annemieke Pacilly
_________ 35 ____________
Nieuwe brochure van de Augustijnse Beweging Nieuwe brochure van de Augustijnse Beweging. De brochure heet: ‘Doden die leven’ en bevatten toegankelijke teksten van Augustinus over dood, verdriet en hoop op (eeuwig) leven. Misschien bevatten de teksten voor u mooie gedachten voor begin november? De brochure kunt u kopen bij Mw. Annemiek Pacilly. Contactpersoon van de Augustijnse Beweging of bestellen via haar emailadres:
[email protected] De brochure kost €2,- en wanneer we de brochure naar u opsturen komt daar nog € 1,38 bij. U kunt dit bedrag overmaken naar het rekeningnummer van de Augustijnse Beweging (NL21 INGB 0002509905 t.n.v. Augustijnse Beweging, Utrecht).
Van de Amnestytafel Afgelopen zondag 20 september was onze Amnestyviering. Wij hebben veel positieve reacties gehad. Natuurlijk zijn wij de vluchtelingen niet vergeten,maar mensen ver weg die alleen in hun strijd staan voor vrijheid hebben ook onze steun nodig. Wij gaan door! Op 15 november staan wij weer met ons Amnesty standje met kaarten en kaarsen en kleine dingetjes voor de kerstdagen. Wij rekenen weer op U.
_________ 36 ____________
STIP in de Boskapel Vanaf 5 november wordt er elke week een STIP spreekuur gehouden op donderdagochtend in de Boskapel. Het STIP is een steunpunt in de wijk waar bewoners uit Heseveld terecht kunnen voor informatie, advies en ontmoeting. Tijdens het STIP spreekuur mogen bewoners zonder afspraak op bezoek komen met hun vragen over zorg, inkomen, formulieren, opvoeding etc. Het STIP spreekuur wordt in de Boskapel gehouden omdat dit een herkenbaar ontmoetingspunt is in de wijk. Naast de Boskapel zijn er meerdere locaties in de wijk waar op andere dagen een spreekuur wordt gehouden. Met het STIP spreekuur geeft de CGKV invulling aan de ambitie om meer te betekenen voor stad en de wijk waarin zij kerk is. Vanuit de vraag -stel nu eens: “Zou de buurt ons missen als het kerkgebouw morgen wordt gesloten?” ontstaat het verlangen om Jezus’ liefde meer uit te delen: als kerk hebben we iets te geven aan de samenleving. We doen een breed scala aan prachtige activiteiten (kerstlichtjestocht, braderie, koffieochtenden voor ouderen, alphacursus, arbeidspastoraat voor werkzoekenden) en hebben als leden veel talenten die voor veel meer mensen in de wijk een aanvulling zouden kunnen zijn! Wanneer de organisatie op poten staat zijn mensen uit de CGKV en het Augustijnscentrum van harte welkom om het spreekuur te zien en te ervaren. Wil je nu al betrokken zijn als vrijwilliger om mee te draaien in het spreekuur of als gastheer/gastvrouw? Stuur dan een e-mail met je gegevens naar Merijn van der Mooren,
[email protected] of bel naar 0636144785. Merijn van der Mooren
_________ 37 ____________
De vreemdeling: bedreiging of uitdaging Het Albertinumgenootschap organiseert een lezingencyclus over de vreemdeling in ons midden. In de cyclus wordt een aantal fundamentele houdingen tegenover de vreemdeling onder de loep genomen. Allereerst: de vreemdeling als gast. Hoe ver reikt de geboden gastvrijheid? In de tweede plaats de vreemdeling die om economische redenen is binnengehaald: de gastarbeider. Wordt hem ruimte geboden voor zijn eigen cultuur en dat gedurende opeenvolgende generaties? Vervolgens de vluchteling die om asiel vraagt. Wordt aan zo iemand een nieuw thuis gegund? Mensen van het ontvangende land kunnen ervoor kiezen zich op te sluiten in de vermeende eigen identiteit en al het vreemde af te wijzen. Biedt de notie van wereldburgerschap een uitweg? Is de wereldburger, iemand die zich overal thuis voelt, een realistisch perspectief of slechts een utopisch ideaal? Datum: 5 november 2015: ‘De gast en de gastvrijheid’ door Dr. Nel van den Haak, docente filosofie aan diverse HOVO-opleidingen. Datum: 12 november 2015: ’De gastarbeider’ door Dr. Gerrit Steunebrink, oud-docent filosofie, Radboud Universiteit Nijmegen. Datum: 19 november: ‘De vluchteling: christenen uit het Midden-Oosten’ door Prof. dr. Heleen Murre-van den Berg, directeur Instituut voor Oosters Christendom, Radboud Universiteit Nijmegen. Datum: 26 november 2015: ‘De wereldburger’ door Prof. dr. Pieter Ippel, hoogleraar rechtsgeleerdheid, University College Roosevelt te Middelburg. Plaats: Dominicuskerk, Prof. Molkenboerstraat 5 te Nijmegen. Tijd: 20.00 22.00 uur. Entree 7 euro per lezing. Informatie: 024-3580175 (Margot Niekus) en 024-3228285 (Ans Metz)
_________ 38 ____________
Verhuisbericht Coby en Gerard
Wij gaan verhuizen in de tweede week van september VAN: WAALBANDIJK 2 6669MA DODEWAARD
NAAR
HIDDEMALAAN 2 9321AN PEIZE
TELEFOONNUMMER: 050-3643332 COBY EN GERARD DUIN
_________ 39 ____________
Bestuur Boskapel Bestuur Joop Haverkort (voorzitter) Jan Revenberg (secretaris) Manfred Markhorst (penningmeester) Birgitte Ligtenberg Els Verheggen Julia van Wel Vacature Pastor Ekkehard Muth
Contactpersoon voor Bestuur, Participantenraad, Communicatie Secretariaat Contractbesprekingen Bloemsiergroep, Eettafel, Gastteam, Amnesty, Diaconie Vorming, Oecumene Boskapelkoor, Koffiegroep Kinderen Contactpersoon voor Lectoren, Voorgangers, Liturgiegroep
Kapelbalans actie De kapelbalans actie is voor de Boskapel de belangrijkste bron van inkomsten. Doe daarom mee!! U kunt uw bijdrage overmaken op: ING-bank: IBAN: NL35 INGB 0002 2069 16 of Rabobank: IBAN: NL47 RABO 0157 8328 56 t.n.v. Stichting Augustijns Centrum de Boskapel Volg ons ook op : www.facebook.com/DeBoskapel Bezoek ook eens onze vernieuwde website: ww.boskapel.nl
_________ 40 ____________
