Augustijns Centrum de Boskapel Juni 2016
Op de
(Augustinus, Belijdenissen, IV,8,13,p.113)
" ... bij tijd en wijle van mening verschill en zonder haat, alsof iemand het oneens was met zichzelf en juist door die schaars voorko mende onenigh eid fleur geven aan de eensge zindheid van meestal ...."
Duurzaam ontmoeten
Tijdelijke redactie Joop Haverkort Jan Revenberg Layout Marcel Arts Colofon 'Op de Hoogte' is het bulletin van de Stichting Augustijns Centrum de Boskapel. Het biedt ruimte voor Boskapellers en andere bezoekers van de kapel om te schrijven of te lezen over zaken die de gemeenschap van de Boskapel of de Kerk in het algemeen raken. Ook geeft het informatie over vieringen in de kapel en activiteiten die vanuit de Boskapel worden ondernomen. 'Op de Hoogte' verschijnt 9 maal per jaar. Op verzoek wordt 'Op de Hoogte' per e-mail toegezonden.
Medewerker Chris Dijkhuis E-mailadres redactie:
[email protected] Druk Helma Bertels Jan van Lierop Adres Boskapel Graafseweg 276 6532 ZV Nijmegen tel/fax 024-3776968 Pastor Ekkehard Muth, emailadres:
[email protected] telefoon: 026-4953153 homepage: www.boskapel.nl e-mail:
[email protected] volg ons ook op: www.facebook.com/DeBoskapel ING-bank: IBAN: NL35 INGB 0002 2069 16 Rabobank: IBAN: NL47 RABO 0157 8328 56 t.n.v. Stichting Augustijns Centrum de Boskapel
Redactie De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden teksten te weigeren, in te korten, of anderszins redactioneel te bewerken. Copyright berust bij de auteurs van de bijdragen. 5 juni 2016
Op 21 augustus 2016 verschijnt het volgende nummer onder tijdelijke redactie van Joop Haverkort en Jan Revenberg.Kopij aanleveren vóór 11 augustus bij Jan Revenberg.
[email protected]
____________ 2 ____________
Inhoud pag. 4
Van de redactie
pag. 5
Liturgiekalender
pag. 7
Dankjewel
pag. 8
Aankondiging Augustinuslezing
pag. 9
Terugblik Eerste Communie
pag. 10
Duurzaam ontmoeten
pag. 12
Goede doelen adventstijd en vastenactie
pag. 13
Van de bestuurstafel
pag. 14
Augustinus ten voeten uit
pag. 16
Pelgrimstocht naar Rome
pag. 21
Zomer concert Hatikwa
Pag. 22
Ds. Den Hertog predikant CGKV
Pag. 23
Van de Amnesty tafel
Pag. 24
Aboutaleb pleit voor zichtbare religie
Pag. 26
Vierdaagse als sponsorloop verzoek
Pag. 27
Laatste Bach-Cantate van dit seizoen
_________ 3 ____________
Van de redactie ‘Duurzaam ontmoeten’ is de titel van dit juni-nummer geworden. Daarmee verbinden we de artikelen van dit nummer, maar blikken ook al over de vakantiegrens naar het volgende werkjaar. We zien in onze samenleving iets van angst en polarisatie. Tegelijkertijd voelen we ons vanuit onze gelovige inspiratie uitgedaagd om alert te blijven en de hoop gaande te houden, door elkaar ‘duurzaam te ontmoeten’. Misschien dagen kinderen ons daartoe wel het meest uit. Wat deed het ons goed, dat we dit jaar weer zagen hoe enkele kinderen in onze gemeenschap hun Eerste Communie ontvingen. Daarom hebben we ook een foto van één van hen op de omslag gezet. Ekkehard blikt terug op de viering van Pinksteren, het feest van de inspiratie. We vierden met zijn eerste lustrum niet alleen de afgelopen vijf jaren maar we verbonden ons juist ook met de komende periode. Duurzame ontmoetingen veronderstellen ook, dat je van perspectief durft te wisselen. Dat geldt voor zowel de grote internationale tegenstellingen als ontwikkelingen waar we zelf in participeren. Daarover gaat het thema artikel. Chris Dijkhuis heeft voor ons een tekst van Augustinus vertaald, die handelt over een duurzaam vriendschappelijk debat (toch ook een vorm van ‘ontmoeten’). Want dit debat helpt je bij het zoeken naar waarheid, omdat je eigen zintuigen vaak tekort schieten. In de fragmenten uit het pelgrimageverslag van Nico Dieteren komt weer een ander aspect van ‘duurzaam ontmoeten’ aan de orde: de confrontatie met jezelf: afsluiten en omschakelen. Wellicht is de oproep van Aboutaleb in dit nummer nog de meest indringende oproep tot ‘duurzaam ontmoeten’: “Je kunt niet anders dan denken en doen vanuit je inspiratie. Laat het maar zien.”
De redactie
_________ 4 ____________
Liturgie kalender juni / juli / augustus 5 juni 11.15 uur
Vruchtbare grond Lucas 7, 11-17
Nico Kok
12 juni 11.15 uur
Aangeraakt door liefde Lucas Steffien Janssen 7, 36-50 Boskapelkoor
19 juni 11.15 uur
Wie ben ik volgens jullie Lucas 9, 18-24
Nico Kok
26 juni 11.15 uur
Blijf niet staren op wat vroeger was Lucas 9, 51-62
Ekkehard Muth Boskapelkoor
3 juli 11.15 uur
Maak steeds vooruitgang – Augustinus Lucas 10, 1-9
Joost Koopmans Peregrinantes
10 juli 11.15 uur
Wie is mijn naaste? Lucas 10, 25-37
Ekkehard Muth Boskapelkoor
17 juli 11.15 uur
Maria én Marta Lucas 10, 38-42
Ekkehard Muth
24 juli 11.15 uur
Hoeveel te meer zal de Vader Ekkehard Muth geven? Lucas 11, 1-13
_________ 5 ____________
31 juli 11.15 uur
Niet voor schuren die niet duren Lucas 12, 13-21
Ekkehard Muth
7 augustus 11.15 uur
Keer terug naar je hart Lucas 12, 32-48
Joost Koopmans
14 augustus 11.15 uur
Mariahemelvaart
Ekkehard Muth
21 Augustus 11.15 uur
Lucas 13, 22-30
Ekkehard Muth
Naast Stefien Janssen die wij al goed kennen ziet u in de lijst een nieuwe gastvoorganger: Nico Kok. Nico woont in Westervoort en was tot zijn emeritaat pastoraal werker in de parochie Levend Water, intussen Sint Eusebius, waaronder ook Rheden valt, de plaats waar ik vroege voorganger was. Nico en ik hebben veel samengewerkt in oecumenisch verband. En de keren dat we samen voorgingen in oecumenische vieringen waren altijd een feest. Met Pinksteren kwam hij een kijkje nemen in de Boskapel en hij verheugt zich erop om bij ons voor te gaan.
_________ 6 ____________
Dankjewel Normaal stuur ik op donderdag of vrijdag de voorbeden op naar de lector die zondag samen met mij voorgaat. Zo deed ik dat ook de donderdag voor Pinksteren. Maar toen Maria Schröder bezig was, kregen de voorbeden opeens een wel heel andere wending. Het leek wel alsof de Heilige Geest bezit van haar had genomen en in tongen sprak. Opeens gingen de voorbeden namelijk over mij en over het feit dat ik alweer vijf jaar pastor van de Boskapel bleek te zijn. Ook werd mij vlak voor de viering op het hart gedrukt om bij de afkondigingen de Boskapellers bijzonder nadrukkelijk uit te nodigen voor de koffie. En ja, wat daar dan gebeurde had ik nooit verwacht. Wat een feest! Met overheerlijke zelfgebakken taart, een feestelijk drankje, en een toespraak van Joop Haverkort die mij, nog meer dan de voorbeden, me deed afvragen: gaat dit allemaal over mij? Zoveel complimenten en zoveel lof, ik was er nog dagenlang beduusd van. In de feestelijke toespraak is Joop echter een belangrijk punt vergeten, namelijk de Boskapelgemeenschap. Zonder u ben ik als pastor niets! Je kan als pastor hoog of laag springen, maar de vieringen worden pas dan inspirerend als je als gemeenschap der heiligen viert. We worden pas dan door de muziek opgetild als de koorzangers en musici er zich met alle kracht voor inzetten. Ons vormingsprogramma gedijt omdat creatieve mensen de kar trekken en omdat de deelnemers zich openstellen om met elkaar te delen. De kinderen, ook zijn het er nog zo weinig, raken vertrouwd met het geloof en doen eerste communie omdat mensen uit onze gemeenschap er onvermoeibaar aan trekken. De zieken en degenen die het moeilijk hebben voelen zich gesteund omdat de diaconiegroep en andere Boskapellers naar hen omzien. En we zullen als Boskapelgemeenschap ook in de toekomst dienstbaar zijn aan de samenleving omdat de bestuursleden zich er voortdurend het hoofd over breken, en omdat we met z’n allen in soms moeilijke gesprekken aan de weg timmeren.
_________ 7 ____________
Kortom, heel veel van al het lof wat mij toegezwaaid werd geef ik hiermee door aan u. Het is een feest om pastor van de Boskapel te mogen zijn. Net zo’n feest als het feest waarmee u mij na de pinksterviering verrast heeft. Heel veel dank daarvoor! Bij een feest hoort ook dat je vooruit kijkt, sterker nog: dat je al vierend een voorproefje neemt op wat er komen gaat. Dat dit feest een voorproefje moge zijn van onze toekomst. Dit voorproefje smaakt naar meer. Ekkehard Muth
Aankondiging Reserveer nu al in uw agenda: Op dinsdag 30 augustus om 20.00 uur vindt de Augustinuslezing plaats. De lezing is traditioneel de opening van het nieuwe werkjaar. Dit jaar komt onze eigen Augustinuskenner, Karel Peijnenborg, aan het woord.
_________ 8 ____________
Terugblik op de eerste Communie Wat doet zo’n viering goed. Je gunt toch elk kind zo’n ontvangst. Op de foto zie je de menselijke poort die we altijd maken aan het begin van de viering. De kinderen komen daar een voor een doorheen. De peetouders brengen ze naar het begin van de tunnel; Ekkehard en Liesbeth Vroemen vangen ze aan de andere kant op. Mooier kun je nauwelijks een duurzame ontmoeting verbeelden. Iedereen groeit daarvan. De tweede foto: Jesajah en Gina steken hun doopkaarsen aan. Geboorte en communiefeest worden verbonden in hun levensverhaal Derde foto: Jesajah gaat ter communie, gevolgd door zijn familie. Siebren deelt druiven uit aan de kleinsten, die nog geen eerste communie hebben gedaan. Foto Omslag: Van de Boskapel kregen de kinderen een klein cadeautje: een kristalhangertje dat je voor het raam kunt hangen. Graag willen we ieder en met name Liesbeth bedanken voor de voorbereiding.
_________ 9 ____________
Duurzaam ontmoeten
Wellicht heeft de foto van de ontmoeting van Obama met een overlevende van de atoomaanval op Hiroshima een onuitwisbare indruk op miljoenen gemaakt. De ontmoeting leidde niet tot een excuus voor deze aanval. De complexiteit van een oordeel over de moeilijke keuzes in 1945 werden overgelaten aan historici. Maar over de grenzen van een oordeel heen is op deze foto een bevrijdende ontmoeting te zien, die een basis legt voor vertrouwen ondanks historisch verschillende oriëntaties. De gebaren zijn nog aarzelend en voorzichtig. Het besef van wederzijds verdriet verbindt. Zo’n gebaar legt een basis voor het vieren van een gemeenschappelijke toekomst. Ik merkte dat dit beeld de afgelopen dagen scherp op m’n netvlies bleef hangen. Beide landen kunnen niet langer uitsluitend het eigen verhaal blijven vertellen. De opening naar het perspectief van de ander schept stilte en maakt ruimte voor een teder gebaar. Het vergt moed om ‘je eigen gelijk’ te confronteren met ‘het gelijk van de ander’. Dat verlies aan zekerheid is aanvankelijk ook lastig. We gaan een beetje zweven, weten het allemaal niet meer zo zeker, kortom we worden zoekers en zieners zijn we maar soms, heel even. Naast zwevende kiezers en zwevende consumenten worden we nu ook zwevende gelovigen.
_________ 10 ____________
Dat verlies aan zekerheid roept ook angst op. Laten we dat ook maar betrekken op onze eigen gemeenschap: Redden we het wel? Zijn wij de laatste generatie gelovigen? Waar blijven de jonge mensen? Maar zweven heeft ook zo z’n voordelen. We verlaten even de vaste grond onder onze voeten en beschouwen alles vanuit een hoger standpunt. Daar zien we, dat we niet alleen onze vaste grond hebben verlaten en we ergeren ons zelfs aan mensen die niet meer durven te zweven. Geketend in het ‘eigen gelijk’ herkennen we fundamentalisten of iets milder geformuleerd ‘nestgeur-verslaafden’. Zweven verbindt ons met andere zoekers, brengt ons in contact met de inspiratie van anderen. En daarom gaan we onderzoekend samenwerken met het Oecumenisch City Pastoraat, zoeken naar tochtgenoten binnen een Bezield Verband en worden nieuwsgierig naar de inspiratiebronnen van moslims en ongelovigen. Want voor onze kinderen willen we toch allemaal ‘het goede leven’! En dan biedt zweven ineens perspectief. Vertegenwoordigers uit al deze groeperingen werken hard samen aan b.v. de vredesweek 2016. We willen immers niet dat mensen en groepen uit elkaar groeien en dat er polarisatie en negatieve beeldvorming ontstaat. En in een verslag van de voorbereiding op de komende vredesweek, lees ik dan uitdagende doelstellingen: o Het gesprek op gang brengen over vrede en de eigen rol daarbij o Zo veel mogelijk religieuze en levensbeschouwelijke groepen met elkaar laten kennismaken o Duurzame verbinding en ontmoeting organiseren o Laagdrempelige ontmoeting met verschillende culturen, ook voor mensen die zich nog niet ergens bij hebben aangesloten o Uitstralen dat verbinding mogelijk is, beeldvorming veranderen in een tijd van polarisatie. Vanuit ons eigen Augustijns perspectief kunnen we daar een bijdrage aan leveren: “Wij zijn de tijden!” Joop Haverkort
_________ 11 ____________
Goede doelen Advenstijd en Vastenactie Elk jaar wordt er in periode voor Kerstmis en Pasen in de Boskapel een actie gehouden voor een goed doel. Bij de adventsactie is dat meestal een project veraf, buiten stad en land. In de tijd voor Pasen zoeken we als diaconiegroep een project wat dichter bij huis. Zo mogelijk sluiten we aan bij een project of doel waar een boskapelbezoeker bij betrokken is. We weten niet van alle bezoekers van de Boskapel of ze zich mogelijk voor een derde wereldproject of een ander bijzonder project inzetten. Daarom doen wij graag deze oproep om informatie over projecten of goede doelen waar u bij betrokken bent. Mogelijk dat de Boskapel dit goede doel kan ondersteunen.
Denkt u ‘Dat is mooi, ik heb/ken een goed project, daar kunnen ze misschien wat mee.’, maakt u ons er dan deelgenoot van. Wij zien uw reactie graag tegemoet via onze contactpersoon Marijcke Daalderop, persoonlijk of via telefoonnummer 024 – 3220069. U kunt haar ook mailen:
[email protected] Onze hartelijke dank voor uw medewerking. De diaconiegroep van de Boskapel
_________ 12 ____________
Van de bestuurstafel Dit nummer van Op de Hoogte heeft een feestelijke omslag: een communicantje krijgt een cadeautje van de Boskapellers: een kristal. Wanneer je het in ’t zonlicht hangt zie je alle kleuren van de regenboog, het oude symbool van de hoop. We vinden het fantastisch, dat enkele mensen hun uiterste best doen om kinderen bij onze gemeenschap te betrekken. Dat lijkt een beetje tegen de tijdgeest in maar we veren er allemaal van op. De verwachtingsvolle ogen van het meisje hebben een onweerstaanbare aantrekkingskracht. Diezelfde kracht hebben we ook gevoeld tijdens het jongste kapeloverleg: we zetten samen de schouders eronder en we gaan ervoor. We weten niet of het allemaal lukt, maar een zoektocht is het meer dan waard. Daarom was het ook goed om met veel mensen in een prachtige viering het eerste lustrum van Ekkehard als onze pastor te vieren. Een feest waarmee we niet alleen terugblikten, maar onze hoop op toekomst nieuw leven wilden inblazen. Op 21 juni komt de nieuwe bisschop Mgr. Gerard de Korte naar Nijmegen voor een kennismakingsbezoek. Aan dat bezoek zal ook Ekkehard deelnemen. En op 26 juni zullen Ekkehard en Els Verheggen de Boskapel vertegenwoordigen bij de bevestiging en intrede van Niels den Hertog als nieuwe predikant van de CGKV. Naast de zorg voor de eigen gemeenschap zoeken we ook nadrukkelijk de samenwerking. Dat geldt zeker ook voor ons vormingsprogramma. Met een geweldige inzet wordt aan de kwaliteit van dit programma gewerkt. In het julinummer van Op de Hoogte komt dit uitgebreid aan de orde. Tijdens de laatste bestuursvergadering hebben afscheid genomen van Julia van Wel. Ze heeft zich met hart en ziel ingezet voor het bestuur van de Boskapel en dit gepaard laten gaan met de inzet van haar muzikale en communicatieve kwaliteiten. Julia, bedankt en veel geluk in je nieuwe woongemeenschap in Utrecht. We hadden al een vacature in ons bestuur en met het vertrek van Julia wordt de noodzaak voor aanvulling alleen maar groter. Interesse? Laat het ons weten. We maken graag een afspraak. Joop Haverkort
_________ 13 ____________
Augustinus ten voeten uit Geloof en rede, 6b. Rede en gezag in het manicheïsme. Tekst en vertaling Chris Dijkhuis Voor het gemak en vóór het eerste hoofdstuk de eerste alinea van de vorige bijdrage in Op de Hoogte: Bourke komt in zijn zesde paragraaf van 'Geloof en rede' met de eerste vier hoofdstukken van 'De utilitate credendi' (het nut van geloven). Het is een vroeg werk, aangevangen rond begin 391, het jaar waarin Augustinus te Hippo tot priester werd gewijd. Hij wendt zich tot Honoratus, een vriend van vroeger die zich bij de Manicheeërs had aangesloten. Tot die godsdienst had Augustinus zelf vanaf 373 ook negen jaar lang behoord, zij het als 'auditor' (toehoorder). Wanneer deze Honoratus dezelfde is als die rond 412 vanuit Carthago Augustinus heeft geschreven om zijn mening over aan aantal kwesties, waarop Augustinus in brief 140 heeft gereageerd, dan heeft het geschrift ertoe bijgedragen Honoratus van zijn dwaling te genezen. 1. Als, Honoratus, het onderscheid tussen een ketter en iemand die een ketter vertrouwt, niet van belang zou zijn, dan zou ik mij verplicht voelen er op dit punt het zwijgen toe te doen. Zwijgen in woord en zwijgen in geschrift. Maar tussen die twee bestaat er een groot verschil. Volgens mij is een ketter iemand die óf met valse en nieuwe meningen komt óf die meningen volgt en wel om werelds gewin, in het bijzonder om eigen roem en aanzien. Maar wie dat soort lieden vertrouwt, is iemand die bedrogen is door een bepaalde voorstelling van wat waarheid en wat rechtschapenheid eigenlijk is. Op grond hiervan vond ik het tegenover jou mijn plicht niet te verzwijgen wat ik denk over het vinden van de waarheid en het je bij die
_________ 14 ____________
waarheid houden. Daar hebben we ons vanaf onze jonge jaren hartstochtelijk voor ingezet, naar je weet. Zelfingenomen figuren is dat echter totaal vreemd: die zijn zeer diep in stoffelijke zaken verzand, die denken dat er niets anders bestaat dan wat zij meekrijgen van de bekende vijf boodschappers, de zintuigen van hun lichaam. De indrukken en de beelden die ze van hun zintuigen opgedaan hebben, nemen ze in zich op. Zelfs al probéren ze zich daarvan los te maken. En door de dodelijke en uiterst bedrieglijke macht van die zintuigen, denken ze het afglijden van de waarheid heel behoorlijk in de hand kunnen houden. Maar, hoe moeilijk dat in werkelijkheid is, zul je wel meekrijgen uit wat ik je ga schrijven. Daar vertrouw ik op. Dat jij daarmee je voordeel doet of dat jou dat op zijn minst geen kwaad doet, - hetzelfde geldt voor alle anderen die mijn gedachten op dit punt mogelijk onder ogen komen - daarom heb ik tot God gebeden en daarom doe ik dat bij dezen nog eens. Ik hoop ook dat me dat gegeven wordt omdat ik me heel goed bewust ben dat ik deze beschouwing op me heb genomen met een toegewijde en vriendschappelijke bedoeling, niet om aanzien dat niets voorstelt of om onbeduidend vertoon. Aurelius Augustinus
_________ 15 ____________
Pelgrimstocht naar Rome U herinnert zich ongetwijfeld de viering van 24 april waarin we Nico Dieteren onder de bezielende leiding van Joost Koopmans de zegen gaven voor zijn pelgrimsreis op de fiets naar Rome. Nico heeft regelmatig verslag gedaan van zijn reis. Hieronder een bloemlezing uit die verslagen Op 1 mei schreef Nico: “Wat ik onderweg zie is prachtig en gevarieerd. Heel lang langs de Rijn, soms mooie bossen, soms prachtige gebouwen en mooie steden. Van dat laatste is Speyer tot nu toe mijn topper. Vanavond ga ik ontdekken of Tuebingen een goede tweede wordt. Het echte pelgrimsgevoel moet nog groeien. Ik ben tot nu toe veel bezig met praktische zaken. Vinden van onderdak steeds weer voor 1 nacht valt niet mee. Ben geschrokken van mijn eerste ervaring in Dueren. Daar was alles vol! Pas na veel zoeken en met bemiddeling van een hotel dat zelf geen kamer meer vrij had, kwam ik in een dorp 10 km verderop terecht. En dus ook 10 km van de route af. Nu probeer ik steeds 1 dag vooruit iets te reserveren. Eigenlijk niet passend bij mijn gevoel van pelgrimeren, maar ik durf t risico niet aan dat er niets te krijgen is. De Duitsers hebben ook enkele bijzondere weekenden: nu 1 mei, volgende week Hemelvaart. En ja, ik ben een control freak dus wil dit vooraf geregeld hebben”. In zijn verslag van 9 mei schreef Nico o.a.: “Ik heb tot nu toe een behouden en voorspoedige reis gehad. Jullie mentale ondersteuning is ook een 'engeltje op het stuur' gebleken. Als ik in dit tempo doorfiets kom ik te vroeg in Rome aan. Ik moet dus nog wat meer 'onthaasten', ook in dat opzicht. Het is echt nog zoeken naar wat pelgrimeren juist voor mij persoonlijk betekent. In mijn dagelijks leven ben ik gewend aan veel planning, veel
_________ 16 ____________
controle en veel rekenschap. Zowel in de beroepsmatige als in de persoonlijke wereld. Dat loslaten kost moeite. In het begin was ik elke dag bezig met het regelen van onderdak voor de volgende dag. Sinds ik in Italië ben laat ik dat wat los. Plan wel waar ik de volgende dag wil komen, maar verder niets. Is dat het land of ook mijn persoonlijke ontwikkeling van het pelgrimeren? Beiden, denk ik. Wel probeer ik onderweg waar mogelijk even een kerk, kapel of andere plek van bezinning en geloof te bezoeken. Kan dan als musicus vooral genieten van een organist die net gaat spelen, al is het maar repeterend. Maakt niet uit wat hij of zij speelt, let er vaak niet eens op. Maar inspirerend en meditatief is het altijd. Mocht dit al meemaken in de Dom kerken van Speyer en Merano. In een volgend verslag zal ik jullie deelgenoot maken van mijn Italiaanse reis, die mij langs boeiende plekken als Venetië, Ferrara, Ravenna en Assisi zal brengen, alvorens Rome mijn eindbestemming zal zijn” In dat volgende verslag (14 mei) schreef Nico; “Sinds ik in Italië ben voel ik me steeds meer pelgrim op pad en niet alleen vakantiefietser. Ik ben meer relaxed, laat de dingen komen zoals ze komen en heb de eerste drie nachten steeds een camping opgezocht als ik het fietsen wel genoeg vond voor die dag. Eerst in Laas/Lasa in de Vinschgau, daarna in Auer/Ora in het dal van de Etsch/Adige (alle namen dubbel want ze spreken er Duits en Italiaans) en tenslotte bij het mij zo dierbare Levico meer. Op die laatste camping was ik al vaker te gast. Nu vandaag het Valsugana dal gefietst, langs de Brenta, naar Bassano del Grappa: ja, de stad van de gelijknamige sterke drank. Weer was de eerste dagen wat ik had verwacht en gehoopt in Italië: zonnig, warm en droog. Ben al begonnen met insmeren. Vandaag helaas met regen wakker geworden op de camping en de hele dag in de bewolking gereden,
_________ 17 ____________
met wat spetters. Had me gelukkig al voorgenomen om weer een vast dak te nemen voor deze overnachting. Zit nu in een heel mooi B&B in het historische centrum van Bassano. Een beetje zoals dat ook in Tuebingen was. Alleen staat de fiets nu niet op de gang, maar zelfs in mijn kamer! Ik heb besloten om de route te nemen door het minst toeristische deel van Italië. Dus ga ik nu via Venetië naar Ferrara, Ravenna en Assisi om dan weer zuidoostelijk af te buigen naar Rome. Ik merk dat ik nu onderweg meer tijd neem voor het in me opnemen wat ik zie en ervaar. Stop wat vaker op een plek die iets boeiends lijkt te bieden of waar ik het landschap heel mooi vind”. Op 19 mei schreef Nico: “Nog even wat meer over Assisi en over mijn oefening in loslaten. Om met dat laatste te beginnen. Afgelopen dinsdag, op weg van Sansepolcro naar Assisi, een bijzondere ervaring. Onderweg kwam ik plots langs een prachtig abdijcomplex. Zag er verlaten uit, maar wel goed onderhouden. Vlakbij, zeg maar aan het begin van de oprijlaan stond een standbeeld van een man. Je zou dan een of andere geestelijke of heilige verwachten. Maar nee, het beeld was een eerbetoon aan de beroemde Italiaanse zanger en acteur Benjamin Gigli. Zegt de meesten van jullie waarschijnlijk niets, maar ik ken hem als een van de beste Italiaanse operazangers allertijden. Een tenor die thuis hoort in het rijtje Caruso, Bergonzi, Pavarotti. Ik snapte echter niet wat zijn beeld hier op deze plek deed. Nader onderzoek heeft intussen uitgewezen dat hij hier, in de buurt van de stad Umbertide, enkele landgoederen bezat. Hij schijnt voor verenigingen en culturele activiteiten in Umbertide een soort mecenas geweest te zijn. De inwoners hebben hem later vereerd met dit beeld. En blijkbaar was dit abdijcomplex een van zijn bezittingen. Maar nu waar ik naar toe wil. In de abdij zat een Bed and Breakfast. Eigenlijk een fantastische plek voor een pelgrim naar Rome om daar een nacht te verblijven. Je kon bepaalde abdijruimtes ook bezoeken. Maar ja, ik had een plan voor die dag en dat was naar Assisi rijden. En het was pas half een en het was heerlijk fietsweer. Doorrijden dus. Vijf kilometer verder blijkt ineens de weg afgesloten. Er was geen andere mogelijkheid dan terugkeren en aan de andere kant van de rivier de drukke hoofdweg nemen. Weer kwam ik dus langs die voormalige abdij en weer kwam ik in de verleiding. Het voelde bijna als een soort 'examen in loslaten: de meesterproef'. Er lag
_________ 18 ____________
dichtbij ook een kluizenaarskerk - eremito - op een heuvel. Had ik die middag nog naar toe kunnen fietsen of wandelen. Wellicht ook een mooie inspirerende en spirituele ervaring. Maar nee, plan was plan. Dit vraagstuk heeft me daarna tijdens het vervolg van de rit naar Assisi nog een tijdje bezig gehouden. Leek wel alsof die wegafsluiting een soort 'omen' was geweest. Heel even overmande mij een soort gevoel: gezakt voor het examen. Gemiste kans. Gelukkig is dat gevoel daarna weer snel verdwenen. De volgende dag had ik nu een hele, in plaats van een halve dag om Assisi te bezoeken en dat was het zeker waard! Wat een bijzondere stad, alleen al als je komt aanrijden vanuit het westen en het ziet liggen tegen die heuvels. Met de ondergaande zon in je rug een juweel. Heb de woensdag (gisteren) ook heel vol kunnen vullen, door eerst in de morgen met de fiets vanuit de camping in het dal omhoog te fietsen. Eerst naar de randweg en vervolgens steil omhoog naar de Eremo Carcere, de kluizenaarsplek waar Franciscus zich vaak terugtrok met zijn volgelingen. Wat een kuitenbijter!! En dan te bedenken dat halverwege deze klim de andere camping van Assisi ligt. Die eigenlijk word aanbevolen door mijn Reitsma gids, maar die ik toch maar niet gekozen had. Blij toe, want om die bult op te rijden met alle bepakking. Dat was echt gekkenwerk geworden. Veel zwaarder nog dan de Alpenpassen”. In zijn laatste verslag (24 mei) schreef Nico: “Het laatste stuk van de tocht, was best nog wel redelijk inspannend. De agriturismo waarin ik zat na Assisi, was een geweldige greep. Ik bleek de enige gast en werd in de avond verwend met een privé diner aan een traditioneel open hout vuur. De zoon des huizes bleek o.a. varkens te fokken. Koteletten van zijn eigen bedrijf werden a la barbecue bereid bij het houtvuur. Met vooraf een heerlijke huisgemaakte pasta van zijn moeder: pasta di mamma! De rode wijn kwam uit een soort limonadefles met beugeldop. Geen enkel etiket, maar hij smaakte uitstekend. Waarschijnlijk ook uit eigen productie, maar dan van de buurman die wijnboer bleek te zijn. Volgende ochtend helaas met regen vertrokken voor de verdere tocht. Wilde graag tot Otricoli rijden, laatste camping langs de
_________ 19 ____________
route voor Rome. Lukte goed. Onderweg veel tijd genomen voor pauzes en het bekijken van enkele oude Italiaanse stadjes zoals San Gemini en Narni. Nadeel van dit soort pittoreske plaatsjes is wel dat je aan het einde altijd steil omhoog moet rijden om het Centro Storico te bereiken. Om dan vervolgens over de kasseien te denderen met de tank van meer dan 30 kilo. Op een gegeven moment had ik dat wel gezien. Uiteindelijk lijken al die middeleeuwse stadjes op elkaar. De etappe van Otricoli naar Rome was een heel aparte. Na een kleine 70 km bereikte ik in de buitenwijken van Rome de Tiber en zou ik verder via een vrij liggend fietspad langs de rivier bijna tot aan het Vaticaan kunnen komen. Wat schetst mijn verbazing? Dit fietspad was het beste asfalt dat ik in Italië ben tegengekomen! Mooi bruinrood van kleur, net als de fietspaden in Nederland. Ben wel erg geschrokken van de drukte op het Sint Pieter plein. Ik was duidelijk niet voorbereid op zo'n mensenmassa. Heb snel gezorgd dat iemand een foto kon nemen. Moment suprême vastgelegd en toen weer wegwezen. Er zouden nog genoeg dagen komen om Rome in meer 'rust' te bekijken! Over afsluiten en omschakelen gesproken. Gisteren ervaren hoe 'de kleren de man kunnen maken'. Toen ik Marjet ging ophalen van het vliegveld, was ik gekleed in echte pelgrimsoutfit: korte sportbroek en t-shirt. Had verder nauwelijks iets bij me. Vrijwel alle bagage op de camping ingepakt en afgeleverd. Samen met de fiets volgende week op transport naar Nederland. Nadat we de hotelkamer hadden bereikt konden we douchen en voorbereiden voor de avond. Ergens in de wijk lekker dineren. Ik kon nu de kleren aan die Marjet meegenomen had. Nette broek en zomers hemd. Mooie schoenen. Het voelde echt als een andere man. Alsof ik met de kleren ook een stuk identiteit had gewisseld. Zo sterk heb ik dat nog zelden ervaren. Ja mensen, de tocht is nu echt ten einde. Ben erg voldaan en blij dat ik dit heb gedaan. Wanneer de volgende tocht? Ik weet het niet, maar kan wel zeggen: dit smaakt naar meer. Jullie zijn 'gewaarschuwd'! Nico
_________ 20 ____________
Zomerconcert Hatikwa Zomerconcert koor Hatikwa en orkest Klezmore "o, mijn liefde die zoeter dan honing is" Zaterdag 11 juni treden koor Hatikwa en muziekensemble Klezmore op met repertoire uit de rijke joodse muziektradities. Er zijn liederen in het Jiddisch, Hebreeuws, Ladino en Nederlands te horen. Klezmore vertolkt traditionele en eigentijdse zigeuner, Balkan- en Klezmermuziek. Een avond met oud en nieuw repertoire vol verlangen, liefde, levenslust, en heimwee. Voorzieningenhart 't Hert, Thijmstraat 40, Nijmegen. Zaterdag 11 juni 20.00u, entree 10 euro. Reserveren via:
[email protected] Meer informatie: www.koorhatikwa.nl en www.klezmore.com
_________ 21 ____________
Ds. Den Hertog predikant CGKV Ds. C. C. den Hertog uit Surhuisterveen heeft het beroep van de christelijke gereformeerde en vrijgemaakt-gereformeerde kerk te Nijmegen (De Boskapel) aangenomen. Ds. C. C. den Hertog diende eerder de gemeente van Boskoop (1999). Sinds 2007 is hij predikant in Surhuisterveen. Zijn bevestiging als predikant van de CGKV zal plaats vinden in een eredienst op zondag 26 juni 2016 om 16.00 uur in de Boskapel In het eerste deel van de dienst hoopt de vader van de nieuwe predikant, prof. G.C. den Hertog, voor te gaan. De bevestiging zal gedaan worden door Ds. C. van Atten, de schoonvader. Aansluitend doet ds. C.C. den Hertog intrede in de gemeente van de CGKV Nijmegen. Uiteraard zal onze pastor Ekkehard Muth en een afvaardiging van het Bestuur van het Augustijns Centrum De Boskapel graag gebruik maken van de uitnodiging om bij deze feestelijke viering aanwezig te zijn.
_________ 22 ____________
Van de Amnesty tafel Enkele weken geleden, 1 mei jl., deed u (bijna) allemaal mee aan onze handtekeningenactie. Samen met vele andere actievoerders maken wij, Boskapellers, een verschil. Meestal gaan deze handtekeningen naar ándere landen, deze keer gaan deze lijsten o.a. naar premier Rutte met de boodschap: pleit in Europa voor onvoorwaardelijke hervestiging van de meest kwetsbare vluchtelingen. Verhoog het aantal plaatsen (500) dat Nederland biedt. Amnesty blijft dit proces volgen en hoopt op verbetering. Dan, als positieve tegenhanger van het vele negatieve nieuws dat in de media verspreid wordt: o In januari jl. ontving Amnesty International 5,4 miljoen, ja, vijf-kommavier miljoen!! Euro van de Nationale Postcode Loterij. Sinds 1996, dat is al twintig jaren, ontvangt Amnesty International jaarlijks een bijdrage. Deze samenwerking wordt nu wéér met vijf jaren verlengd. o Voor de eerste keer in de geschiedenis heeft de meerderheid, nu 102, van alle landen, de doodstraf afgeschaft voor alle misdrijven. Recentelijk zijn daar nu bijgekomen: Fiji, Madagaskar, Congo-Brazzaville en Suriname. (Slecht nieuws: Iran, Pakistan en Saudi-Arabië zijn verantwoordelijk voor 89% van alle executies! In China zijn de doodstrafcijfers staatsgeheim, dus dat kunnen er wel duizend zijn!) o Vrijlatingen: Een kritische onderzoeksjournaliste, Azerbeidzjan, werd veroordeeld tot 7, 5 jaar, ze kwam na 8 maanden vrij! Een mensenrechtenactivist, Algerije, werd veroordeeld tot 1 jaar, hij kwam na 1,5 maand vrij! Een dichter, Qatar, werd veroordeeld tot 15 jaar, hij kwam na 4 jaar vrij! Gelukkig is er nog veel meer goed nieuws, dit is een kleine greep daaruit. We blijven ons inzetten, samen met u, om nóg meer goed nieuws te bewerkstelligen. Het stimuleert ons, te merken dat heel veel Boskapellers zich ook inzetten, daarom, onze waardering en dank je wel! Namens de Amnestygroep, Lien Vastbinder
_________ 23 ____________
Aboutaleb pleit voor zichtbare religie Religie kun je niet wegpoetsen. Je kunt niet anders dan denken en doen vanuit je inspiratie, zei burgemeester Ahmed Aboutaleb bij zijn toespraak in de monumentale Dominicuskerk ‘het Steiger’ in Rotterdam. ‘Laat het maar zien.’
Burgemeester Ahmed Aboutaleb tijdens zijn toespraak. Nederland is groot geworden met op de christelijke sociale leer geïnspireerde wetgeving, stelde de Rotterdamse burgemeester. ‘Het is belangrijk om te beseffen hoe diep geworteld en hoe belangrijk dit is. We zijn daar te weinig trots op.’ Aboutaleb riep de aanwezigen in de volle Dominicuskerk op om trots te zijn op hun christelijk geloof in God en om zichtbaar te zijn in de publieke ruimte. ‘Ik vind het oprecht mooi als dominicanen er altijd zo (in habijt) bij zouden lopen, omdat het iets vertelt.’ De toespraak van Aboutaleb was het hoogtepunt van ruim twee weken festiviteiten vanwege het 800-jarig jubileum van de Orde van de Predikers in Rotterdam, een stad waar de dominicanen bovendien 600 jaar aanwezig zijn. De populaire burgemeester maakte het delen van verhalen tot het thema van zijn lezing. Rotterdam telt mensen met 170 verschillende nationaliteiten, het is de voorhoede van een snel veranderende samenleving. Dat brengt onzekerheid mee, en dan heeft de overheid ook
_________ 24 ____________
nog eens een geloofwaardigheidsprobleem. Er is een nieuwe ‘stip op de horizon’ nodig. ‘We zouden geen integratiebeleid nodig hebben als we nieuwsgieriger zouden zijn naar elkaar’, zei Aboutaleb. Volgens zijn analyse van onze samenleving zorgt de onzekerheid ervoor dat mensen vaak bezig zijn om de welvaart die we hebben te verdedigen en te beschermen. ‘Dit hebben we verheven tot maatschappelijke deugd’, zei Aboutaleb. ‘Maar ik mis hierin een tegengeluid: kunnen we ervaren dat het een voorrecht is om te delen wat je hebt? Delen is een deugd; het is een feest om met anderen te delen.’ ‘Nachtburgemeester Jules Deelder zei eens: “De omgeving van de mens is de medemens”. En met die mens moet je de samenleving maken’, zei de dagburgemeester van Rotterdam. ‘Je bent altijd medeverantwoordelijk.’ Volgens Aboutaleb zijn we het als samenleving grotendeels eens over de normen, maar hebben we het te weinig over waarden. Daar zijn religies van belang, om te vertellen en verhalen uit te wisselen. De woorden van de burgemeester werden begroet met groot applaus. Na de toespraak volgde een gesprek over dialoog en ontmoeting – en dat elkaar leren begrijpen niet hetzelfde is als begrip hebben voor kwalijk gedrag. Directeur Susan Lammers van de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed was aanwezig om namens minister Schippers Dominicuskerk Het Steiger de status van rijksmonument toe te kennen en het daarbij behorende schildje te overhandigen aan het kerkbestuur. Het gebouw, dat vlakbij de Markthal en het station Blaak staat, is een van de weinige na de oorlog herbouwde kerken in de Rotterdamse binnenstad. Het ontwerp is van het Rotterdamse architectenbureau Kraaijvanger. De bijzondere ramen in de kerk verbeelden de doortocht door de zee uit Exodus 14. Bij het bombardement van mei 1940 gingen de dominicanenkerken aan de Hoogstraat en de Van Oldenbarneveltstraat verloren. Na de oorlog is besloten om maar één kerk te herbouwen, deze nieuwe kerk werd op 14 mei 1960 ingewijd door bisschop Jansen, bisschop van Rotterdam.
_________ 25 ____________
Verzoek Beste Boskappellers en Sympathisanten, Dit jaar loop ik voor de 21e keer de vierdaagse en laat me hierbij sponsoren voor het Kwf /Radboudoncologie Ik heb bewust voor dit doel gekozen omdat ons gezin zelf te maken heeft gehad met deze ziekte ( we merken trouwens nog steeds de nawerking van deze ziekte) en we 2 goede vrienden hieraan hebben verloren. Momenteel is een broer van mij in de terminale fase gekomen door deze ziekte. Voor mij is het dus een vanzelfsprekende zaak om voor dit doel te gaan lopen. In het kader van de 100e vierdaagse doe ik dan ook een beroep op u om mij hierin te steunen. Op: www.devierdaagsesponsorloop.nl kunt u mij vinden onder het goede doel Kwf/Radboudoncologie. U vindt hier alle deelnemers waaronder mijn naam. Ik hoop dat u mij wilt steunen. Groet Antoine Schröder
_________ 26 ____________
Laatste Bach-cantate van dit seizoen Op zondag 12 juni om 19.30 uur wordt Bachs cantate BWV 24 uitgevoerd in de Petruskerk (Schependomlaan 85, Nijmegen). Met solisten, koor en orkest. Het slotkoraal wordt vooraf ingestudeerd, zodat iedereen die dat wil kan meezingen. Dirigent is Wouter van Haaften. Henk Gols geeft tekst en uitleg. Iedereen is van harte welkom, ongeacht geloof of muzikale ervaring. De toegang is vrij. Zie verder: www.bach-cantates-nijmegen.nl
_________ 27 ____________
Bestuur Boskapel Bestuur Joop Haverkort (voorzitter) Jan Revenberg (secretaris) Manfred Markhorst (penningmeester) Birgitte Ligtenberg Els Verheggen (Vice-voorzitter) Julia van Wel Vacature Pastor Ekkehard Muth
Contactpersoon voor Bestuur, Participantenraad, Communicatie Secretariaat Contractbesprekingen Bloemsiergroep, Eettafel, Gastteam, Amnesty, Diaconie Vorming, Oecumene Boskapelkoor, Koffiegroep Kinderen Contactpersoon voor Lectoren, Voorgangers, Liturgiegroep
Kapelbalans actie De kapelbalans actie is voor de Boskapel de belangrijkste bron van inkomsten. Doe daarom mee!! U kunt uw bijdrage overmaken op: ING-bank: IBAN: NL35 INGB 0002 2069 16 of Rabobank: IBAN: NL47 RABO 0157 8328 56 t.n.v. Stichting Augustijns Centrum de Boskapel Volg ons ook op : www.facebook.com/DeBoskapel Bezoek ook eens onze vernieuwde website: ww.boskapel.nl
_________ 28 ____________
