OP DE HOOGTE. Augustijns Centrum de Boskapel

OP DE HOOGTE Augustijns Centrum de Boskapel

januari 2011

HHQH]HOVWDO

,QWHUYLHZ PHW$QVYDQ 6DFUDPHQWYDQEHPRHGLJLQJ GH9HQ

" ... bij tijd en wijle van mening verschillen zonder haat, alsof iemand het oneens was met zichzelf en juist door die schaars voorkomende onenigheid fleur geven aan de eensgezindheid van meestal ...." (Augustinus, Belijdenissen, IV,8,13,p.113)

&RORIRQ 'Op de Hoogte' is het bulletin van de Stichting Augustijns Centrum de Boskapel. Het biedt ruimte voor Boskapellers en andere bezoekers van de kapel om te schrijven of te lezen over zaken die de gemeenschap van de Boskapel of de Kerk in het algemeen raken. Ook geeft het informatie over vieringen in de kapel en activiteiten die vanuit de Boskapel worden ondernomen. 'Op de Hoogte' verschijnt 11 maal per jaar.

Redactie Mechy Dolmans-van Oosterhout (eindredactie) Frans van den Boogaard Reinier Ligtenberg Medewerker Chris Dijkhuis E-mailadres redactie: [email protected] Lay-out en druk Helma Bertels, Hans Thoonen e-mail: [email protected] Adres Boskapel Graafseweg 276 6532 ZV Nijmegen tel/fax 024-3776968 b.g.g. 06-53362781 (past. Joost Koopmans) homepage: www.boskapel.nl e-mail: [email protected] Postbank: 22 06 916, Rabobank: 15 78 32 856 t.n.v. Stichting Augustijns Centrum de Boskapel

De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden teksten te weigeren, in te korten, of anderszins redactioneel te bewerken. Copyright berust bij de auteurs van de bijdragen.

BBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBB

,QKRXG ƉĂŐ͘ϯ ƉĂŐ͘ϯ ƉĂŐ͘ϱ ƉĂŐ͘ϳ ƉĂŐ͘ϵ ƉĂŐ͘ϭϭ ƉĂŐ͘ϭϯ ƉĂŐ͘ϭϰ ƉĂŐ͘ϭϱ ƉĂŐ͘ϭϱ ƉĂŐ͘ϭϳ ƉĂŐ͘ϭϴ ƉĂŐ͘ϭϵ

ŝŶŚŽƵĚ ǀĂŶĚĞƌĞĚĂĐƚŝĞ ůŝƚƵƌŐŝĞŬĂůĞŶĚĞƌ ǀĂŶĚĞďĞƐƚƵƵƌƐƚĂĨĞů ŚĞƚŝŶƚĞƌǀŝĞǁ ǀŽŽƌƵŐĞůĞǌĞŶ͗ƵŐƵƐƚŝŶƵƐ͛ĞƐƚĂĚǀĂŶ'ŽĚ͕ďŽĞŬyy/;ϭͿ ĞĞŶĞǌĞůƐƚĂů ŵŶĞƐƚǇŝŶĨŽƌŵĂƚŝĞ ƐĂĐƌĂŵĞŶƚǀĂŶďĞŵŽĞĚŝŐŝŶŐ ĞĞŶďŽƐŬĂƉĞůůĞƌǀƌĂĂŐƚ͍͍͍ ƵŝƚŶŽĚŝŐŝŶŐ͖ǀĂŶŽŶƚŵŽĞƚĞŶŶĂĂƌďĞŐƌŝũƉĞŶ ƚĞƌƵŐďůŝŬŽƉŬĞƌƐƚŵŝƐϮϬϭϬ ŚĞƌǌŝĞŶŝŶŐĚĂƚĂΖKƉĚĞ,ŽŽŐƚĞΖϮϬϭϭ

9DQGHUHGDFWLH "Wat is het toch heerlijk bij 't kribbetje fijn, 'k zou altijd wel hier willen zijn! Maar het klokje tikt immers geregeld maar voort… " Dit kinderliedje vertelt over kinderen die niet naar bed willen omdat ze ‘wel altijd bij het kribbetje en de kaarsjes willen zijn’. Ook wij zullen na het ‘stilstaan’ tijdens de advent en Kerstmis onze voeten weer moeten verzetten: er is immers een nieuw jaar aangebroken, 2011! De ‘beste wensen’ vliegen over en weer. Maar ook voor Boskapellers geldt dat het beste meestal niet komt aangewaaid, dat je daar zelf ook voor in beweging moet komen. Voor dit eerste nummer van 'Op de Hoogte' interviewde ik Ans van de Ven, voor velen van ons een oude bekende, want ze is al jaren bestuurslid. Ans heeft vanuit het bestuur alle veranderingen van de Boskapel in de laatste jaren meegemaakt. Vooraf aan het interview waarschuwde ze me: "Ik ben misschien wel een beetje kritisch!" Die veranderingen zijn niet alleen voor Ans en het bestuur, maar voor iedereen zichtbaar en voelbaar. Wie zijn oor te luisteren legt in de wandelgangen van de Boskapel kan wel eens een kritisch geluid opvangen. De Boskapel liep in haar beginjaren voorop met de vernieuwing van de liturgie en bleef lange tijd bekend om haar ‘eigentijdsheid’. Het is als met Michelinsterren voor een


restaurant: je moet er hard voor werken voor je er een krijgt en misschien moet je nog harder je best doen wil je die ster behouden! Zo vragen sommigen zich met Ans af: "wat is onze toegevoegde waarde voor Nijmegen? Zijn onze zondagsvieringen voldoende eigentijds?" En ‘eigentijds’ betekent: wat kan ik ermee in de realiteit van alle dag? Tot die werkelijkheid behoort bij voorbeeld ook dat velen van ons kinderen, kleinkinderen en vrienden hebben die nooit meer naar de kerk gaan en die niet begrijpen wat wij in de kerk (nog) vinden, laat staan wat die kerk een zoekende nog te bieden zou hebben. Onlangs waren mijn man en ik op een begrafenis die buiten elke kerkelijke organisatie door een groep vrienden en naaste familie van de (te jong) overledene was georganiseerd. Er kwam geen priester of voorganger aan te pas. ‘De Liefde’ was het centrale thema van de bijeenkomst en in dat opzicht was het een perfecte agapèviering! Zoals ze zelf nog zei vlak voor haar dood, voelde ze zich opgenomen in ‘een kring van liefde’. Samen met een aantal intieme vrienden had zij tijdens haar ziekte een intensieve spirituele zoektocht afgelegd en God gevonden. En die God, hadden ze samen ontdekt, was nu precies aanwezig in dat zorgzaam en liefdevol ‘er zijn voor elkaar’. Ze hadden een prachtig passend lied gevonden. Het was in het Latijn, dat wel en het werd tijdens de afscheidsviering in grote letters omhoog gehouden: ‘Ubi caritas et amor, ubi caritas, Deus ibi est!’ (of zoals wij in de Boskapel zingen: 'Daar waar vriendschap is en liefde, daar is God'). En dat Latijnse lied werd vervolgens zo'n tien keer herhaald, zodat iedereen het tenslotte wel mee móest zingen. We hadden in jaren niet zo'n inspirerende viering meegemaakt! Deze mensen hadden álles losgelaten en waren opnieuw, buiten alle platgetreden paden gaan zoeken naar de Bron, het Wezen van hun bestaan en kennelijk met succes. Kunnen wij niet iets van hèn leren, in plaats van andersom? Moeten ook wij niet veel meer durven loslaten en ons laten inspireren door pioniers als deze? In de komende maanden hoopt Chris Dijkhuis zijn bespreking van Augustinus’ Stad van God te voltooien. Vandaag boek XXI, waarin het gaat over de hel. Augustinus probeert te bewijzen dat je daar eeuwig in kunt branden! In zijn tijd was theologie nog een totaalwetenschap. Een scheikundige verklaring voor het mirakel van ongebluste kalk waar Augustinus het over heeft, was nog eeuwen ver weg! De redactie en andere medewerkers van 'Op de Hoogte' wensen u veel geluk in 2011, maar ook inspiratie, verdieping en durf!

Mechy Dolmans-van Oosterhout


/LWXUJLHNDOHQGHU JANUARI 2011 tijd van de zondagsviering: 11.15 uur liturgische kleur: groen 2e t/m 4e zondag door het jaar A De ouverture van Jezus' openbare leven.

zondag 9 januari

'doop van de Heer' Matteüs 3, 13-17

Bert van Balkom Eucharistieviering

zondag 16 januari

'als een lam' Johannes 1, 29-34

Karel Pijenenborg agapèviering

zondag 23 januari

'kom, volg mij' Matteüs 4, 12-23

Joost Koopmans Eucharistieviering

zondag 30 januari

'op de goede weg' Matteüs 5, 13-16

Joost Koopmans Eucharistieviering

Om alvast te noteren: Op zondag 6 februari wordt Dewi gedoopt tijdens de viering van 11.15 uur. Dewi is het kind van Patrick en Sandra Oude Alink en hun baby 'speelde' voor Jezuskind tijdens de afgelopen kinderkerstviering. De ouders spraken toen de volgende wens uit:

ΗWĂŬŵĂĂƌŵŝũŶŚĂŶĚ͕ƐƚĞůŶŝĞƚƚĞǀĞĞůǀƌĂŐĞŶ͕ũĞŬƵŶƚŶŝĞƚĂůƐĞŶŝŐĞĚĞǁĞƌĞůĚĚƌĂŐĞŶ͕ƉĂŬ ŶŽƵ ŵĂĂƌ ŵŝũŶ ŚĂŶĚ͕ ůĂĂƚ ŵŝũ ĚĞ ǁĞŐ ǁŝũǌĞŶ͕ ŚĞƚ ŝƐ ŐĞĞŶ ƉƌŽďůĞĞŵ͕ ĂůƐ ũĞ ŬĞĞƌ ŽƉ ŬĞĞƌ ũĞǌĞůĨǁŝůƚďĞǁŝũǌĞŶ͕ŵĂĂƌũĞŬƵŶƚŚĞƚŶŝĞƚĂůůĞĞŶ͘Η tĂĂƌƐĐŚŝũŶůŝũŬ ĚĞŶŬƚ ŶƵ ĚĞ ŚĞůĨƚ ǀĂŶ ĚĞ ĂĂŶǁĞǌŝŐĞ ŵĞŶƐĞŶ ŚŝĞƌ͕ ΗĚĂƚ ůŝũŬƚ ǁĞů ŽƉ ĞĞŶ ŶƵŵŵĞƌ ǀĂŶ EŝĐŬ ĞŶ ^ŝŵŽŶΗ͘ Ăƚ ŬůŽƉƚ ŚĞůĞŵĂĂů͘ ,Ğƚ ŐĂĂƚ ŽǀĞƌ ŚĞƚ ŽŶƚĚĞŬŬĞŶ ǀĂŶ ĚĞ ǁĞƌĞůĚĞŶĚĂƚũĞĚĂƚŶŝĞƚĂůůĞĞŶŬƵŶƚ͘EĞƚǌŽŝĞƚƐĂůƐĞĞŶďĂďǇĚŝĞŚĞůĞŵĂĂůŶŝĞƵǁŝƐŽƉĚĞ ǁĞƌĞůĚ ĞŶ ŶŽŐ ŐĞĞŶ ŝĚĞĞ ŚĞĞĨƚ ǁĂƚ Ğƌ ĂůůĞŵĂĂů ŬĂŶ ŐĞďĞƵƌĞŶ͕ ŐŽĞĚĞ ǌĂŬĞŶ ĞŶ ŽŽŬ ĚĞ ďŝũŶĂŶŝĞƚƚĞǀŽŽƌŬŽŵĞŶŵŝŶĚĞƌŐŽĞĚĞǌĂŬĞŶ͘:ĞŚĞďƚĂůƐŬůĞŝŶŶŝĞƵǁŵĞŶƐũĞŶƵĞĞŶŵĂĂů ĚŝĞůĞŝĚĞŶĚĞŚĂŶĚŝŶŚĞƚďĞŐŝŶŶŽĚŝŐŽŵĚŝŶŐĞŶƚĞŽŶƚĚĞŬŬĞŶ͘


ůƐ ŽƵĚĞƌ ŚĞď ũĞ ŽŽŬ ĚĞ ƐĞƌŝĞƵǌĞ ƚĂĂŬ Žŵ ũĞ ŬůĞŝŶĞ ŬŝŶĚũĞ ŽƉ ƚĞ ǀŽĞĚĞŶ ĚŽŽƌ ŐŽĞĚĞ ĂĚǀŝĞǌĞŶ ƚĞ ŐĞǀĞŶ͕ ǌĞ ƚĞ ďĞŚŽĞĚĞŶ ǀŽŽƌ ŚĞƚ ŬǁĂĚĞ ĞŶ ƚĞ ǌŽƌŐĞŶ ĚĂƚ ǌĞ ŐĞĞŶ ĚŽŵŵĞ ĚŝŶŐĞŶĚŽĞŶ͘,ŽƉĞůŝũŬůĂĂƚŽŶǌĞĚŽĐŚƚĞƌĞǁŝŽŽŬǌŝĞŶĚĂƚŶŝĞƚĂůůĞƐŝŶŚĞƚůĞǀĞŶĂůůĞŵĂĂů ĞǀĞŶŐŽĞĚŐĞƌĞŐĞůĚŚŽĞĨƚƚĞǌŝũŶĞŶĚĂƚŐĞŬĚŽĞŶĞƌĞǀĞŶǀĞĞůďŝũŚŽŽƌƚĂůƐϭнϭсϮŝƐ͘ tŝĞǁĞĞƚǌŝƚƚĞŶǁŝũŽǀĞƌĞĞŶƉĂĂƌũĂĂƌďŝũŬĂďŽƵƚĞƌWůŽƉŽĨǌŝŶŐĞŶǁĞŬĞŝŚĂƌĚŵĞĞŵĞƚĚĞ ůŝĞĚũĞƐǀĂŶ<ϯ͘:ĞǌŽƵŬƵŶŶĞŶǌĞŐŐĞŶĚĂƚŝŶƐŽŵŵŝŐĞŐĞǀĂůůĞŶǁŝũĞǁŝΖƐŚĂŶĚƉĂŬŬĞŶĞŶ ŝŶĂŶĚĞƌĞŐĞǀĂůůĞŶƉĂŬƚĞǁŝŚĂĂƌŽƵĚĞƌƐŚĂŶĚĞŶǌĞŐƚ͖ΗWĂŬŶŽƵŵĂĂƌŵŝũŶŚĂŶĚ͕ůĂĂƚ ŵŝũĚĞǁĞŐǁŝũǌĞŶ͊Η ŽŚĞĞĨƚŝĞĚĞƌĞĞŶŝĞŵĂŶĚŶŽĚŝŐŽŵĚĞǁĞŐƚĞǁŝũǌĞŶ͘EŝĞŵĂŶĚŬĂŶŚĞƚŚĞůĞŵĂĂůĂůůĞĞŶ͘ ŶĞĞŶŝĞĚĞƌŚŝĞƌŚĞĞĨƚŽŶŐĞƚǁŝũĨĞůĚŽŽŬǀĞƌǁĂĐŚƚŝŶŐĞŶǀŽŽƌŚĞƚŶŝĞƵǁĞũĂĂƌ͘ tŝũǁĞŶƐĞŶũƵůůŝĞĚĂŶŽŽŬŚĞůĞĨŝũŶĞĨĞĞƐƚĚĂŐĞŶĞŶĞĞŶŚĞĞůŐŽĞĚŶŝĞƵǁũĂĂƌǁĂĂƌŝŶǁĞ ĞůŬĂĂƌƐŚĂŶĚƉĂŬŬĞŶŽŵǌŽĚĞǁĞƌĞůĚƚĞŽŶƚĚĞŬŬĞŶ͊ WƌĞƚƚŝŐĞŬĞƌƐƚĚĂŐĞŶ͘ WĂƚƌŝĐŬĞŶ^ĂŶĚƌĂKƵĚĞůŝŶŬ

Opsteker Ik beleef plezier aan mijn geloof en heb aan het instituut een plaats gegeven. Daar verlies ik geen energie meer aan. Ik laat me mijn geloof niet afnemen door een verstard instituut.

Joost Koopmans


9DQGHEHVWXXUVWDIHO Het afgelopen jaar is een jaar van verandering en beweging geweest, waarop we tevreden mogen terugkijken. We hebben ons eerste jaar als huurder van de CGKV achter de rug, samenleven in een pand dat wij jaren alleen hebben gebruikt. Dat is aan beide zijden meegevallen dankzij de wil om er samen uit te komen en dankzij de flexibele inzet van Garrie en Dorien, de kosteressen van de CGKV die altijd meedenken. Er is een meerjarenbeleidsplan geschreven dat ons houvast biedt om koers te houden in de periode tot 2014. De voorgangersgroep heeft een training gevolgd in liturgische performance en we hebben een inspiratiedag rond het thema liturgie gehouden. Er is in breed verband gewerkt aan het thema voor de Advent: "stilstaan, een hele vooruitgang". De participantenraad heeft gewerkt aan een goede invulling van haar rol en aan adviezen voor het bestuur. De diaconiegroep zoekt samenwerking met externe partijen om mensen op een goede manier te kunnen verwijzen, maar ook om in de buurt middels gesprekken aan huis mensen een luisterend oor te bieden. De commissie leerhuizen vernieuwt en verbreedt het aanbod aan doordeweekse activiteiten die op vorming gericht zijn. Er is een nieuwe dirigent gekomen voor Capella Silvestris. Er is een verrijdbare kerststal gemaakt en de kapel is gezamenlijk versierd voor Kerstmis. De verschillende activiteiten voor vorming en toerusting hebben met elkaar afgestemd over planning en inhoud van de activiteiten voor het komende half jaar. Ongetwijfeld zijn er nog veel meer dingen gebeurd, die hier niet genoemd worden maar die een woord van dank waard zijn. Aan iedere Boskapeller: bedankt voor wat u in het afgelopen jaar heeft bijgedragen! We gaan op enkele zaken nog even dieper in: Het selecteren van een pastoraal werker We hebben 22 vragen om een plaatsvinden. In de selectieprocedure informatiepakket en 14 brieven met CV zijn leden van de participantenraad en ontvangen naar aanleiding van onze uit verschillende werkgroepen (o.a. vacature voor een pastoraal werker die liturgie- en voorgangersgroep, koren, naast Joost gaat werken ten behoeve vorming, diaconie) betrokken. van onze gemeenschap. De Boskapel- We zullen met elke sollicitant minimaal gemeenschap blijkt aansprekend te zijn 2 gesprekken voeren en waar mogelijk voor sollicitanten met zeer diverse ons ook op andere wijze oriënteren op kwaliteiten (referenties, achtergrond. Er zijn 7 sollicitanten zijn/haar vieringen, opvragen uitgenodigd voor selectiegesprekken bijwonen die op 11, 13 en 17 januari 2011 zullen overwegingen).


Verbouwingsplannen Zoals bekend staat de verbouwing van de kapel en de nevenruimten gepland in het voorjaar van 2011. Het streven is om voor de bouwvak van 2011 klaar te zijn. Tijdens de verbouwing zullen we gedurende een periode van 4-8 weken elders tijdelijke huisvesting moeten vinden. Op 8 december jl. bespraken participantenraad, pastor en bestuur welke opties hiervoor in aanmerking komen. De voorkeur van participantenraad en pastor gaat uit naar een ruimte die in de buurt van de Boskapel is en waar we op dezelfde tijd onze zondagse viering kunnen houden. We gaan daarbij niet samenwerken noch concurreren met andere geloofsgemeenschappen of parochies. Het bestuur gaat op basis van deze voorkeur op zoek naar een geschikte locatie. Enkele Boskapellers zullen uitgenodigd worden om mee te denken over de inrichting van de gedachtenishoek die na de verbouwing in de plaats zal komen van de gedachteniskapel. De coördinatie van de inrichting van de gedachtenishoek is in handen van Ans van de Ven. Jaarplan 2011 Voor het komend jaar staat er naast de verbouwing en de aanname van een pastoraal werker nog veel meer in de planning. Daarvan getuigt ons jaarplan waar we hier enkele zaken uitlichten. We gaan ons oriënteren op samenwerking met andere geloofsgemeenschappen in Nijmegen en zullen toetreden tot de Raad van Kerken in Nijmegen. Er is een nieuw aanbod voor 30-plussers en een spiritueel café als doordeweekse activiteit. Onze website wordt vernieuwd en we gaan onze PR aanpakken om onze activiteiten nog

beter onder de aandacht te brengen. We blijven actief om de kwaliteit van onze vieringen hoog te houden. Er zullen nieuwe initiatieven genomen worden op het gebied van pastoraat. Het werken aan gemeenschapsopbouw staat ook in 2011 centraal; we hebben elkaar nodig in deze tijd van verandering en om ons Augustijns Centrum verder te brengen. Wilt u het hele jaarplan lezen, neem dan contact op met onze secretaris Jan Revenberg ([email protected]).

Ons beleidsplan heeft als titel: "Trek steeds verder" Als motto voor 2011 willen wij meegeven: "Wij trekken verder in vriendschap en vertrouwen". Wij wensen alle Boskapellers een gelukkig en gezond Nieuwjaar toe!

Vriendelijke groet namens het bestuur, Antoinette Meys, voorzitter (voor vragen of suggesties te bereiken via e-mail: [email protected] of 06 53949471)


+HWLQWHUYLHZ ,QWHUYLHZPHW$QVYDQGH9HQ Ans komt ‘uit een leuk warm nest met 6 meiden’. Zij is op 10 november 1954 als 2de in het gezin geboren in Zijtaart, een dorp ten zuiden van Veghel. Thuis hadden ze een boerderij. Zoals iedereen in het dorp werd zij katholiek opgevoed, ging er naar de katholieke meisjesschool en daarna naar het middelbaar onderwijs in Veghel. Ze volgde in het St. Jozefziekenhuis van Veghel de A-opleiding verpleegkunde. Ze verliet het ouderlijk huis toen ze een baan kreeg in een gereformeerd verpleeghuis in Den Bosch. Ze werkte daar 7 jaar en werd subhoofd. In die periode hield ze zich minder met de kerk bezig. Toen viel haar oog op een advertentie van ‘Het Dorp’ in Arnhem. ‘Het Dorp’ was een begrip in die tijd (vooral ouderen zullen zich de eerste Nederlandse televisieactie ‘Open het Dorp’ herinneren, gepresenteerd door Mies Bouwman in 1962. Er werd 12 miljoen gulden bijeengebracht, waarvan ‘Het Dorp’ als woongemeenschap voor gehandicapten gebouwd kon worden). Uit pure interesse solliciteerde Ans en werd tot haar verrassing aangenomen! Ze besloot de stap te zetten, verhuisde naar Lent en reisde van daar elke dag naar Arnhem. In ‘Het Dorp’ leerde ze Els Jansen kennen die daar als verzorgende werkte. Ze gingen samenwonen in een huis van vrienden in Arnhem om een jaartje rustig uit te kijken naar iets voor hen zelf. Momenteel werkt Ans als manager van het Zorgbureau SIZA te Arnhem. SIZA is een organisatie voor gehandicaptenzorg, voor zowel lichamelijk, verstandelijk als meervoudig gehandicapten. Het zorgbureau is de poort van Siza voor informatie, advies en zorgtoeleiding. Naast de bekendste woonlocaties ‘Het Dorp’ en ’s Koonings Jaght zijn er vele andere zorglocaties over heel Gelderland. Ans is dan ook regelmatig op reis in de provincie. Haar partner Els is manager van de facilitaire dienst van SIZA. Samen reizen ze elke dag naar hun werk in Arnhem. Hoe ben je in de Boskapel terechtgekomen? "Sinds 1991 wonen Els en ik in Nijmegen, niet ver van de Boskapel. Els komt uit de bekende familie Jansen, waarvan momenteel vijf leden, inclusief Els, in het Boskapelkoor zingen! Via Els kwam ik in de Boskapel. Els was opgegroeid met de Villa Nova Kerk, waarvan velen, ook de familie Jansen, later zijn overgestapt naar de Boskapel. Mario van den Berg was toen pastor. De dienst in de Boskapel was een nieuwe ervaring voor mij. De overwegingen spraken mij aan, gericht op deze tijd. Nieuw voor mij was ook dat bezoekers contacten hadden met elkaar: je werd gezien, je schoof niet zomaar anoniem de bank in en er weer uit om naar huis te


gaan. Er werd nagepraat, er was koffie! Joost Koopmans nam de leiding later over en groeide uit tot de pastor die wij kennen." Wat zijn nu jouw ideeën van de Boskapel? "Ik wil graag stilstaan bij de dingen die ik doe, hoe ik in het leven sta. Ik wil dat ook graag met anderen doen, met de mensen die ik ken. Want de contacten met anderen vind ik erg belangrijk. Wát er geboden wordt, moet wel met deze tijd te maken hebben. Of het vervolgens ook aanspreekt hangt niet alleen af van wie er voorgaat maar natuurlijk ook van je eigen ontvankelijkheid. Er is in de laatste jaren veel veranderd in de Boskapel. We hebben hier gekozen voor verschillende voorgangers en die moeten altijd maar een goed verhaal hebben en het liefst charismatisch zijn. Dat is natuurlijk niet reëel. Ik zie in dat het niet gemakkelijk is om het iedereen naar de zin te maken. Maar als je niet óók voor de contacten gaat of op een of andere manier actief bent in een werkgroep, is het is ó zo gemakkelijk om af te haken en elders in Nijmegen een plek te vinden waar je je aangesproken voelt. Wat is onze toegevoegde waarde in Nijmegen? Dat is nog zoeken." Je zit al een aantal jaren in het bestuur, wat is jouw functie? "Ik zit inderdaad al heel wat jaren in het bestuur. De combinatie met mijn baan ervaar ik als pittig en daarom heb ik aangegeven binnen het bestuur minder extra taken op me te nemen. De andere bestuursleden werken hard en dat verdient echt waardering. Het is een spannende tijd, dat maakt besturen ook boeiend. Mijn aandachtsgebied is facilitaire zaken die natuurlijk afnemen omdat wij geen eigenaar meer zijn van de Boskapel. Ik vertegenwoordig vanuit het bestuur de Boskapel in de bouwcommissie van de gereformeerden. De Boskapel is niet meer van ons, dat moeten we ons realiseren! Je kunt het ook zien als een buitenkans om ons op inhoud te richten. Het is een uitdaging om iets nieuws, om het anders te doen! Het initiatief om samen met de gereformeerden de kapel voor Kerstmis te versieren is zo'n voorbeeld dat ik toejuich. We zoeken nu ook een nieuwe pastorale medewerker die ons kan helpen de nieuwe situatie vorm te geven." Heb je nog tijd voor hobby's? "Ik houd ervan om uitgebreid te koken, met gasten aan tafel de avond door te brengen. Verder werk ik graag in de tuin, houd ik van fietsen en van wandelen bijv. op de Hatertse Vennen en Heumensoord en om van tijd tot tijd een moderne roman te lezen." Mechy Dolmans-van Oosterhout


9RRUXJHOH]HQ

$XJXVWLQXV·'HVWDGYDQ*RGERHN;;, Chris Dijkhuis Dat Augustinus in de laatste twee boeken van De civitate Dei eerst de bestraffing van de slechten, daarna het geluk van de rechtvaardigen behandelt, ligt voor de hand: zeker een zielzorger als hij vermaant zeker, maar hij eindigt zijn magnum opus natuurlijk niet met hel en verdoemenis. Zelf zegt hij dat als eerst is aangetoond dat straf niet onaannemelijk is, het daarna makkelijker zal zijn te laten zien dat bij heiligen de lichamen van onsterfelijkheid zullen genieten. In hoofdstuk 3 is een mooi voorbeeld te vinden van Augustinus’ redeneertrant. Eerste vraag van een mogelijke opponent: kunnen menselijke lichamen in een eeuwig vuur blijven voortbestaan? Augustinus voert met Plinius aan dat er diertjes in vuur en heet water kunnen leven. Tegenwerping: maar die diertjes blijven niet altijd leven en hebben bovendien geen last van de hitte. Reactie: dat iets door de hitte gedijt, is ongeloofwaardiger dan dat het daardoor gekweld wordt. Wanneer het immers al wonderlijk is in het vuur pijn te hebben en desondanks te blijven leven, is het nog verwonderlijker in het vuur te blijven leven en geen pijn te hebben. Als men dus het laatste gelooft, waarom dan het eerste niet? Tegenwerping: geen enkel lichaam kan pijn ondergaan en toch onsterfelijk zijn. Reactie: hoe kan men de pijn als bewijs voor de dood gebruiken, terwijl pijn toch een blijk van leven is? Als het lichaam door hevige of extreme pijn en door uitgeoefend geweld, het niet kan uithouden, dan verlaat de ziel het lichaam, maar de band tussen ziel en lichaam kan niet worden verbroken. Dat is de eerste dood. De tweede dood is als de ziel niet meer kan leven zonder God, maar omdat de ziel niet kan sterven is bevrijding van de pijnen van het lichaam uitgesloten. Onze tegenstanders, zo zegt Augustinus, stellen dat er geen vlees bestaat, waarop de pijn wel vat heeft en de dood niet, maar ze verliezen uit het oog dat er toch ook nog iets is dat boven het lichaam uitgaat, de geest: door de geest namelijk leeft het lichaam en door de geest wordt het lichaam geleid. Juist deze geest kan enerzijds pijn ondergaan en kan anderzijds niet sterven. Dat geldt ook voor de lichamen van de verdoemden. De rijkaard die de bedelaar Lazarus voor de poort van zijn huis liet liggen (Luc. 16,24), klaagde toen hij na zijn dood in het dodenrijk Abraham tegenkwam, dat hij in de vlammen pijn leed, maar zijn lichaam kon géén pijn hebben. Pijn is dus geen doorslaand bewijs dat de dood zal komen. Augustinus gaat verder met het geven van voorbeelden dat niet alles dat verbrandt ook verteerd wordt. Hierna een selectie. De salamander die in het vuur


blijft leven; bekende bergen op Sicilië die altijd in vlammen staan en daar intact blijven. Uit eigen ervaring vertelt hij dat God de schepper het vlees van een dode pauw (carni pavonis mortui) voor bederf behoedt. Eerst geloofde Augustinus dat niet, maar in Carthago werd hem eens een gebraden pauw voorgezet en van de borst van die vogel liet hij een stuk afsnijden en bewaren. Na zoveel dagen als ander vlees bedorven zou zijn, werd het stuk weer tevoorschijn gehaald: het deed zijn neus volstrekt niet onaangenaam aan. Het werd vervolgens weer weggelegd en bleek na dertig dagen nog in dezelfde toestand te verkeren, ook na een jaar nog, behalve dat het wat droger was geworden en gekrompen. En stro? Je kunt er sneeuw mee afdekken, maar er kunnen ook appels mee gerijpt worden. Vervolgens gaat het over vuur, over houtskool en daarna een fraaie beschouwing over kalk: "Laat ons nu ook eens kijken naar het wonderlijk gedrag van kalk. Behalve dat kalk wit wordt door het vuur terwijl andere dingen door vuur juist een afschuwelijke kleur krijgen - we hebben daar al genoeg over gezegd -, houdt kalk op een mysterieuze manier ook zelf vuur vast, als hij met vuur in aanraking komt en hij bewaart dat vuur als een koud aanvoelende massa zó diep in zich verborgen, dat het voor onze zintuigen op geen enkele manier zichtbaar is; wij weten alleen uit ervaring dat het ook zonder zich te tonen er sluimerend in verborgen zit. Daarom spreken we dan van levende kalk, als was dat verborgen vuur de onzichtbare ziel van een zichtbaar lichaam. En het is wel hoogst merkwaardig dat dan die kalk juist ontvlamt als hij geblust wordt. Om er namelijk het verborgen vuur uit te halen dompelt men hem in water of overgiet men hem ermee en terwijl hij voordien koud was, wordt hij heet van datgene waar al wat heet is, koud van wordt. Die klomp kalk geeft als het ware de geest; het vuur dat erin verborgen zat, komt eruit tevoorschijn. Daarna is hij als het ware dood en zo koud dat hij niet meer gaat branden als er water bijkomt, zodat we dan niet meer van levende, maar van gebluste kalk spreken." Er bestaat dus veel meer dan wat de mens kan waarnemen of begrijpen. Augustinus vertelt verderop nog hoe verbijsterd hij was toen hij voor het eerst de aantrekkingskracht van een magneet zag. De volgende aflevering behelst dan ook de stelling dat veel dingen waarvan de mens de oorzaak niet kent, toch zonder twijfel waar en werkelijk zijn. Spreken we dan over wonderen of over ons gebrek aan kennis? (wordt vervolgd)


(HQH]HOVWDO Twee ezels staan te grazen. We hebben ze gekocht van iemand hier dichtbij een veulen met moeder (een hij en een zij). Ze gaan ons helpen bij het oogsten van het fruit. Tot nu toe hebben we heel veel limoen en ook wat jaca, ananas, papaya, banaan en pitanga gehad dit seizoen. Maar we blijven iedere dag zaaien, planten en verzorgen want aan fruit hebben we nog niet genoeg om zelfvoorzienend te zijn hebben we nog heel wat voor de boeg. We brengen de permacultuurcursus in praktijk cirkels van papaya, banaan en kokos dan loopt het met de productie wel los. Ondertussen leren we omgaan met dieren, planten en natuur. De vampiers bijten onze dieren, de haan is dood door een slang, maar een licht in de stal doet wonderen, dat maakt de vampiers bang! De kerstsfeer hier? Ja, wat zullen we zeggen...we hebben een ezelstal gemaakt. En hier gaat de zomer en het droogseizoen beginnen. Een beetje raar dus, maar we kijken gewoon wat de buren met Kerst en O&N verzinnen! In de buurt raken we al goed bekend. We worden uitgenodigd voor verjaardagen, kraamvisite of feest. Of zij of wij zijn zomaar langs geweest. Buurkinderen komen fruit halen of naar de dieren kijken. En hiernaast is een kleine geboren, die kunnen we af en toe goed horen. We werken ook hard voor een visum. Het oude is inmiddels verlopen. Halverwege mei komen we dan het nieuwe visum ophalen in NL. Als alles goed gaat natuurlijk en dat is wat we hopen! Tot die tijd gaan we aan de slag met verbouwen van ons huis en de waterirrigatie op ons terrein. Dat moet winter en zomer in orde zijn! Alles is voor ons nog een hele kunst. Waar staat de zon en wat doet de maan? En waar komen hier de warme en de koude winden vandaan? Maar in het weekend houden we het rustig. Nemen een duik in de zee of de rivier. In januari gaan we op vakantie. Het is goed uit te houden hier!


Volgende keer meer over vakantie en ontwikkelingen op de farm. Voor nu: hele fijne feestdagen daar! En natuurlijk een goed, gezond en Gelukkig Nieuwjaar!

Sjef & Wilma van Dongen

$PQHVW\LQIRUPDWLH Namens de Amnestygroep: Netty Kamerbeek Vanwege de verbouwing in de Boskapel lijkt het ons moeilijk acties te plannen voor een heel jaar, zoals we gewend zijn. We wagen toch een poging n.l. op 23 januari 2011 een groetenactie. Hopelijk worden we niet gehinderd door sneeuw om in de Boskapel te komen. We hebben eind november een gesprek gehad met Marie-Louise Groen en de groep Diaconie. De vraag was: kunnen de Diaconiegroep en de Amnestygroep hun activiteiten bundelen daar het doel hetzelfde is: de medemens. De Diaconiegroep dichtbij, de Amnestygroep veraf. Er zijn geen definitieve beslissingen genomen, maar we kunnen bij activiteiten wel een beroep doen op elkaar.


6DFUDPHQWYDQ%HPRHGLJLQJ Tijdens de viering van de 1ste zondag van de advent op 28 november jongstleden, kreeg mevrouw Fien Giezen het sacrament van bemoediging toegediend.

Fien woont al jaren in het verpleeghuis "Joachim en Anna" te Nijmegen, maar komt als het enigszins met de taxi naar de zondagsviering in de Boskapel. Als aandenken aan deze dag kreeg zij een engel aangeboden "omdat ze altijd zo lief is"!

HHQ%RVNDSHOOHUYUDDJW""" De redactie van 'Op de Hoogte' wil onder deze kop Boskapellers de gelegenheid bieden vragen te stellen over allerlei zaken de Boskapel betreffend. De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden vragen te weigeren, in te korten, of anderszins redactioneel te bewerken. Onderstaand de eerste vraag van Netty Kamerbeek:

Graag wil ik hier ook terugblikken op de viering van 12 december jl.. In 'Op de Hoogte' waren we voorbereid op het project "Friendly Haven". In de kapel was het project ook goed voorbereid. Vóór in de kapel stond een scherm waaraan Afrikaanse kleding hing en posters waren bevestigd. Er waren gebeden opgehangen van allerlei mensen uit


Namibië, waaruit hun Afrikaanse cultuur sprak. In de viering werd wel over het project verteld. Maar ik vraag mij af: hoe komt het dat dit project geen deel uitmaakte van de viering zelf? Een Afrikaans lied bijvoorbeeld (al waren het maar 2 of 3 regels) bij het begin en later nog eens herhaald. De in de kapel opgehangen Namibische gebeden zijn nu gelezen en gebeden door ieder persoonlijk. Waarom niet één of twee van die gebeden meegenomen in de voorbeden, zodat het ook onze gebeden werden? We zaten midden in de advent waarvan het thema was: "Stilstaan, een hele vooruitgang". Wie kan ons beter leren stil te staan, te onthaasten dan de Afrikaanse vrouw? Op die manier kunnen zij ons wat leren en wij helpen hen met het zoeken van een veilige haven om tot zichzelf te komen, om mens te worden. Door een Afrikaanse sfeer te kweken gaat voor mij zo'n project meer leven, het komt dan in ons bestaan binnen. Ik had zo'n Afrikaanse jurk aangetrokken! Op die manier begin je bij het project en via het project bereik je het doel dat in deze Advent was ‘stilstaan’. In het onderwijs en maatschappelijk werk heb ik geleerd "begin waar het kind of de cliënt staat en loop dan mee naar een doel".

Antwoord van Jan Broeders: Kritiek ontvangen biedt gelegenheid om te leren. Het is ook een kans om met elkaar in gesprek te raken. Die kans wil ik benutten door van mijn kant uit te leggen, waarom de actie niet meer accent heeft gekregen. Het waren bijzondere omstandigheden. Ons bestuurslid Marie-Louise Groen met wie de actie was voorbereid, werd enkele dagen voor de bewuste zondag opgenomen in het ziekenhuis. Haar familie is voor haar ingesprongen. Op een voortreffelijke manier heeft deze ervoor gezorgd, dat de entourage voor de actie die dag in de Boskapel kwam, inclusief de posters met gebeden. De gebeden zagen ook Joost en ik pas na de viering en konden daarom niet in de viering worden verwerkt. Op zich zou het gebruik van enkele van deze gebeden uitstekend gepast hebben binnen het geheel. Bedankt voor deze suggestie. Antoinette Meys heeft namens Marie-Louise Groen gesproken in het tweede gedeelte van de overweging. Dit was afgestemd met mij en haar verhaal sloot aan op de overweging die deze zondag als thema ‘Zien en Vertrouwen’ had. Letterlijk zei ik in mijn overweging: "Samen willen wij in deze adventstijd om ons heen zien en erop vertrouwen, dat wij met elkaar iets waardevols tot stand kunnen brengen. Om dat concreet te maken, is –zoals elk jaar – gekozen voor een actie. Dit jaar is door onze diaconiegroep gekozen voor hulp voor een ‘Blijf van mijn Lijf’- huis in Namibië. Wij kunnen bijdragen om de vrouwen en kinderen daar een veilige haven te bieden. U hebt daarover kunnen lezen in Op de Hoogte." Daarnaast kreeg de actie aandacht in het ‘welkomstwoord’ van Joost en één van de voorbeden was: "Voor de mishandelde vrouwen in Namibië, die zoveel hebben meegemaakt, dat zij het vertrouwen op betere tijden dreigen te verliezen. Geef, dat wij naar hen luisteren en hen nabij zijn; dat in hen de hoop weer mag opleven." Uit het bovenstaande blijkt, dat het te stellig is om te beweren: "Hoe komt het dat dit project geen deel uitmaakte van de viering zelf?" Het belangrijkste blijft natuurlijk, dat vele Boskapellers gul hebben gegeven en dat wij via actie plaats hebben gemaakt in de herberg van ons hart voor mishandelde vrouwen in Namibië. Marie-Louise zal ervoor zorgen, dat zij veiliger sloten krijgen op hun deuren en zo een veiliger haven.



7HUXJEOLNRSNHUVWPLV We hadden een witte kerst. Een romantische droom kwam tot vervulling! Maar de keerzijde is dat ook velen de overlast van sneeuw en gladheid hard gevoeld hebben: gesloten luchthavens, onberijdbare wegen... Ook het parkeerterrein naast de Boskapel lag vol sneeuw en was glad. De gemeente werd opgebeld en gevraagd om tegen betaling de DAR te laten komen voor een veegactie. Ondanks toezegging is er niets gebeurd. Enkele mensen van de gereformeerde gemeenschap hebben toen een pad gebaand. Net als vorig jaar zagen we door dat winterweer wat minder kerstbezoekers dan de jaren daarvoor. Toch waren er bij de kinderviering zo'n 175 mensen, in de volwassenviering zo'n 300 en op 1e kerstdag zo'n 70. De sfeer was goed. Je voelde dat er iets bijzonders in de lucht hing. Door stil te staan bij het kind, werd het kind in onszelf opnieuw geboren. Bij de vredeswens werden we opgeroepen in de ander zijn kwetsbaarheid te zien, zijn verlangen, zijn goede wil. Van die kwetsbaarheid, dat verlangen en die goede wil getuigde ook Russell Zimmerman, afkomstig uit Curaçao die een nieuw begin wilde maken met zijn christelijk geloof en daarom het sacrament van het Vormsel ontving. Tijdens de communiegang keken vele ogen me stralend aan. Dat vond ik heel bemoedigend en ik dacht: wat kunnen mensen toch onvoorstelbaar mooi zijn! Als je op zo'n avond en morgen meer dan 500 mensen aan je voorbij ziet gaan, dan ervaar je dat het de moeite waard is onze gemeenschap in stand te houden en verder uit te bouwen. En we mogen elkaar dankbaar zijn dat er zoveel handen zijn die hier aan meedoen! PS. De actie voor de Veilige Haven (een blijf-van-mijn-lijfhuis) in Namibië bracht 1433,70 euro op. Hartelijk dank! Joost Koopmans


+HU]LHQLQJGDWD 2SGH+RRJWH De herziening betreft alleen het decembernummer, dat net als voorgaande jaren gewoon op de 1ste zondag van december zal verschijnen en niet per se op de 1ste zondag van de Advent. 'Op de Hoogte' verschijnt 11 keer per jaar en om praktische reden steeds op de 1ste zondag van de maand. Er is alleen een uitzondering voor het septembernummer. Dit verschijnt traditiegetrouw op de zondag van of ná 28 augustus, het feest van Augustinus. De kopij willen we graag anderhalve week vóór de verschijningsdatum binnen hebben. In schema: Verschijningsdata:

Sluitingsdata kopij inleveren:

2 januari 2011

23 december 2010

6 februari

27 januari

6 maart

24 februari

3 april

24 maart

1 mei

21 april

5 juni

26 mei

3 juli

23 juni

28 augustus

18 augustus

2 oktober

22 september

6 november

27 oktober

4 december

24 november

De redactie.

Kapelbalans actie De kapelbalans actie is voor de Boskapel de belangrijkste bron van inkomsten. Doe daarom mee!! U kunt uw bijdrage overmaken op: Postbank: 22 06 916 of Rabobank: 15 78 32 856 t.n.v. Stichting Augustijns Centrum de Boskapel


OP DE HOOGTE. Augustijns Centrum de Boskapel

Recommend Documents