(c) Liberaal Archief - Kramersplein 23 - 9000 Gent
Liberaal NR.8
IN DIT NUMMER Foefelaars en masochisten
* Egmontprocessie•
* Onze individuele vrijheid
* RBP, Volksgazet en de Roos
* Film: Pretty Baby
MAANDBLAD
Vlaams Tiidschrift SEPTEMBER 1978
België -kan het nog? Ten overstaan van de nationale pers heeft minister van State Frans GrootJans dezer dagen nog eens beklemtoond dat het verzet van de Vlaamse P.V.V. tegen de Egmont- en Stuyvenberg-akkoorden geenszins getuigt van vijandschap ten aanzien van Wallonlê. Het Vlaamse Liberalisme heeft Inderdaad de strijd vóor de gelijkberechtiging steeds in Belgisch staatsverband geplaatst. Die matigende invloed was en Is niet enkel een waarborg voor nationale samenhorigheid, maar ook duidelijk in harmonie met de 'houding van 'het bèzadigde deel van de bevolking. Men mag derhalve rustig stellen dat een meerderheid in Vlaanderen, door de traditionele partijen heen, deze visie deelt. Als het klimaat zo snel en zo grondig bedorven raakte is dat de schuld van de hoofdstedelijke centraliserende macht, het straalbrekend prisma dat de dialoog in dit land vervalst. Weliswaar is het verzet tegen die macht potentieel evenzeer in Walloniê aanwezig, maar dank zij een irrationele taaIgevoeligheid kon toch een Waals-Brussels front opgetrokken worden : een tegennatuurlijk front tegen de Vlamingen, die door het hooghartig deel van de Brusselse francofonie nota bene voor (taal)imperialisten versleten worden, terwijl ze door diezelfde kaste letterlijk uit de hoofdstad die ook de hunne is, gespuwd worden. Aan die merkwaardige stand van zaken zijn ook de Vlamingen niet helemaal onschuldig. Te vaak liepen sommige heetgebakerde elementen in de val die fransdol Brussel openstelde, aldus de Indruk wekkend dat Vlaanderen zich keerde tegen het ganse franstalige deel van de bevolking. Hoe onjuist dit Is , zou door een rechtstreekse Vlaams-Waalse dialoog overduidelijk aangetoond worden. Sede~ Jaren pleiten wij daarvoor en nog steeds
blijven wij er ons over verbazen dat die dialoog nooit echt op gang Is gekomen. Tot grote voldoening uiteraard van de leidende Brusselse franstalige politici, die gloeiend rood aanlopen als de mogelijkheid ook maar te berde komt. Wat enkel de wenselijkheid van zulk overleg onderstreept. Logisch redenerend zouden onze Waalse landgenoten ten overstaan van hun Vlaamse gesprekspartners toch niet anders kunnen dan erkennen dat de pariteit die hen nationaal gegund wordt, op hoofdstedelijk vlak evenzeer moet spelen voor de nederlandssprekenden, die overigens deze hoofdstad aan Belgiê schonken. En dat anderzijds het ccBrusselsgewest'. geen aanspraken op verder Vlaams grondgebied mag doen gelden, omdat Walloniê dit op zijn territorium beslist niet dulden zou. En ook nooit geduld heeft. Eens hebben de Brusselse expansionisten even met de vinger naar Nijvel gewezen. Het Waals protest was zo onmiddellijk en zo algemeen dat de gedachte binnen de 24 uur werd prijsgegeven en ook nooit meer geopperd werd. Er is nog plaats voor samenhorigheid tussen de twee grote gemeenschappen in dit land. Belgiê : het kan nog. Maar dan moet er een einde komen aan de bestendige knieval, de electorale angst voor de Brusselse pretenties én aan de samenzwering van degenen die het land willen opsplitsen In drie politieke machtsblokken. Van een redelijke, haalbare regionalisering is daarbij geen sprake meer; wel van partij-monopolies, waaraan men de bestuurbaarheid en de toekomst van het hele land ondergeschikt maakt zoniet wil opofferen. FR. STRIELEMAN
•
(c) Liberaal Archief - Kramersplein 23 - 9000 Gent
Ook de lezers van Volksgazet begrijpen deze staking niet Het stond deze keer niet in «Volksgazeh geschreven hoe arbeiders op een schandalige wijze door hun werkgevers worden bedrogen. De 356 van de Antwerpse raffinaderij RBP, die de onderneming bezetten, moeten het stellen zonder steun van hun linkse krant. Zij danken dit aan hun ABVV-afgevaardigde Marcel Schoeters, die net voor de zomervakantie «in de roos schoot». Hij was toen afgevaardigede beheerder in spe en van hem werd verwacht dat hij het blad, dat los Van Eynde zieltogend had achtergelaten, opnieuw lees- en verkoopbaar zou maken.
.............. ...
:•... :•... : •....: ~~~ :::::::::::::::.'::.'::.'::.'::.'::.:.:.'::.'::.'::.':;.:.;.:.'.:.'.:
....
.,.
:
*"
*
:.:.:.:.;.:.:.;.;.;.; ...•....•.•..•.................... :.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:~:~:~:::~:!::::::::::::::::
cl&l?.#l:<"
Vijftien kantoren steeds tot uw dienst Voor alle groeps- en individuele reizen per vliegtuig, trein, autocar, boot en eigen wagen. Voor alle zakenreizen, reservatie van vliegtuig, trein en bootbiljetten. Voor huren van een wagen of reserveren van schouwburgplaatsen. Voor alle bestemmingen over de ganse wereld.
•• •• •••
U bent steeds welkom voor alle informaties en reservaties. Bij ons wordt u steeds ontvangen als een vriend! 9300 AALST KOfIe ZoutslTaat 22 Tel 0531700008
8900 IEPER Boterstraat 27. Tel 057/205125
2000 ANTWERPEN KOfIe NieuwsITaat 26 Tel 031/33 1278
8500 KORTRIJK Vlasmarkt 18 Tel 0561211416
2200 BORGERHOUT Tumhoutsebaan 27. Tel 031/359510
3000 LEUVEN Oiestseslraat 221. Tel 016/234308
2680 BORNEM Boomstraat 54. Tel 031/892445
2800 MECHELEN Blauwhond"'aat 7. Tel 015120 53 10
8000 BRUGGE Geldmuntstraat 5 Tel 050/339266
8400 OOSTENDE St-PaulusslTaat 381A Tel 059170.1205
tOOO BRUSSEL Em Jacqmainlaan 103 Tel 021217.2992
3300 TENEN Veemarkt 43 Tel 0161812082
9000 GENT Nedertcouler 24 Tel 0911230376
9620 ZOTTEGEM A ScheirissITaat 31-33 Tel 091/60 2175
3500 HASSELT Oiesterstraat 26 Tel 011/227109
10
•.
~oTû8
* *
Marcel Schoeters faalde evenwel in zijn dubbelrol. De syndicalist, die werkgever werd, stuitte op het protest van de vakbond, de al even linkse centrale van het boek. Zij aanvaardde gewoon niet dat een «werkgever» arbeiders tot september in dienst nam, als zij contractueel de verbintenis zouden aangaan een gans jaar daarna geen gelijkaardig beroep uit te oefenen. Dit soort «Berufsverbot» had de h. Schoeters, naar verluidt geleerd van de olienijverheid. Diezelfde man moet nu een staking helpen waar maken die zinloos is.
Arbeiders en bedienden van RBP, een Belgisch filiaal van Occidental Petroleum, zijn het slachtoffer van een politiek van opbod. »Anderzijds is er hun grote Amerikaanse baas, Hammer, een man die bij voorkeur flirt met de Sovjet-Unie en haar linkse satellietten, en anderzijds spelen jaren vakbondsdemagogie een rol. De petroleum is sedert lang de best betaalde sector. Voor de vakbondsleiders was het dus niet meer dan normaal dat de arbeiders en bedienden elk jaar een groter deel kregen van de koek. Zij werden de best betaalden en het loonaanbod ging gepaard met een «politiek van tewerkstelling». De vakbonden beroepen zich daarop, nu een raffinaderij er de brui van geeft. Ongeacht de invoerprijs en ongeacht de prijs die de verbruiker betaalt oordelen zij het niet meer dan normaal dat alle raffinaderijen samen de ontslagenen in dienst nemen. Met vraag en aanbod houden zij al lang geen rekening meer.
Afpersing Amper een nacht na een waarschuwingsstaking werd daarom een hele sector platgelegd. Alleen de arbeiders staken voorlopig, want de bedienden zijn niet rechtstreeks in de zaak betrokken, luidt het, hoewel RBP ook 204 «witte boorden» op straat zet. De vakbonden voeren hierbij een politiek van afpersing. Vooral het ABVV, dat strijdlustig droomt van betere werelden waarin het de scepter zwaait, blijft geloven in het feit dat de olienijverheid de meest welvarende sector is. Deze vakbond houdt er echter vooral rekening mee dat de petroleum van levensbelang is en op grond van deze gok oordeelt men de voorbije jaren alles toegelaten. Het toeval wil dat de BSP mee aan de macht is en dan doet een regering een dag eerder in de broek. Voor machiavellistische vakbondslui was het dus niet meer dan normaal dat ministers als Claes en Spitaels van een onmiddellijke bereidwilligheid waren. Vergeefs tot nog toe. De afpersing gaat echter eens te meer te ver. Politici vervelen hoort
tot de regels van het spel, maar alweer wordt de economische bedrijvigheid van het land - in volle crisisperiode - zwaar op proef gesteld, en is de verbruiker, een man die volgens diezelfde syndicaten toch maar een doorsnee-burger is, het eerste slachtoffer. Een lange staking kan voor de man, die zijn auto nodig heeft om zijn brood te verdienen en die geen «vitale behoeften» verzekert noodlottige gevolgen hebben. Een kwestie van solidariteit?
Gezicht redden De vakbondsleiders houden hiermee geen rekening in hun hopeloze strijd ten gunste van RBP. Het enige dat zij kunnen bereiken is een «staatsoplossing». Hun gezicht is dan wel gered, maar de belastingbetaler, van arm tot rijk, betaalt dan maar weer eens het gelag. In afwachting geldt dit ook voor de arbeiders, en weldra misschien ook voor de bedienden van de oliesector. Hen wordt verteld dat zij een krachtig voorbeeld moeten stellen. Als straks waarschijnlijk ook Albatros en Texaco sluiten, zullen zij baanbrekend werk hebben verricht, zeggen de syndicalisten. Dan zijn er voorgaanden. RBP wordt straks misschien een gemengd bedrijf, zoals Willy Claes tijdens een dagdroom zegde. De staat nam wel Ibramco onder ogen indertijd, waarom zou hij niet alle gesloten raffinaderijen groeperen? In afwachting van deze nieuwe socialistische geldverspilling duurt de huidige miserie voort. Geduldig zetten sommige vakbondsonverantwoordelijken hun pionnen uit om een programma ten dele ware te maken. Zij worden wat bitsiger met het oog op de naderende syndicale verkiezingen, en ACV en ABVV zitten elkaar af en toe in de weg. De leden volgen wel. Terwille van de vooruitgang, van de broederlijkheid, die nu worden omschreven met 36-urenweek en werkzekerheid. Voorbeelden vallen nochtans te rapen, die aantonen hoe moeilijk droombeelden kunnen worden omgezet tot werkelijkheid.
--------------------------------------------------------Spionage of kiespropaganda (c) Liberaal Archief - Kramersplein 23 - 9000 Gent
Aan vakbondsleiders moet al sedert lang niet meer worden gevraagd wanneer zij in hun miljardenonderneming de 36-urenweek invoeren. Zulke vragen getuigen immers van rechts onbegrip. De vakbonden weten maar al te best, dat een bedrijf niet zonder winst in leven blijft, want zij ondervinden net als hun vijanden dat de crisis, gepaard gaande met wanbeheer, onaangename gevolgen heeft.
Solidair met zichzelf
Marcel Schoeters, olieverantwoordelijke van het Antwerpse ABVV kan dit niet ontkennen. Hij trad de arbeiders van « Volksgazet» tegemoet, zoals nog weinige multinationals dit in ons land aandurven. Contracten, die gedurende een jaar na het ontslag de uitoefening van een beroep verbieden, getuigen meer van een mentaliteit dan van een maatschappelijke evenwichtigheid. Te meer als zij uitgaan van mensen die met het lot van werknemers spelen en die terzelfder tijd het «recht op arbeid» ontzeggen aan niet-leden, zoals de stakingsposten in de vele incidenten van de oliestaking getuigen. Opmerkelijk is evenwel dat de mentaliteit van mensen als Schoeters zich niet beperkt tot de Volksgazet. voor wie men geen solidariteit inriep. De socialistische coöperaties faalden eveneens in onze «kapitalistische samenleving». Te Antwerpen gaat dit jaar nog alles dicht, de optieken en de apotheken te na. Het personeel mag met zichzelf solidair zijn, zoals de werknemers van het ziekenfonds «De Voorzorg» te Hasselt. Hun vakbond en hun werkgever bedisselden samen dat de meesten onder hen minder gingen verdienen. Zij verzetten zich voorwaar. En terwijl de olie-arbeiders staken tegen een ongrijpbare multinational, bezetten enkele tientallen kilometers verder - in Wallonië - honderden arbeidsters een Salik-filiaal. Zij worden door de vakbond wel onder de hoede genomen. P. Salik behoort niet tot hun kring al bracht BSPmedevoorzitter André Cools tijdens de bezetting van het bedrijf te Quaregnon zijn vakantie door in «de riante Zuidfranse villa» van de eigenaar. Sommige feiten behoeven inderdaad geen verdere commentaar. Als de h. Schoeters en vrienden dit ooit beseffen en toegeven kunnen zij wellicht de nieuwe « Volksgazet» laten uitgeven, niet door «De Roos», maar door «Vergeet-me-nietje». Ook werknemers die nog in hen geloven hebben liever een bloem dan de doornen ervan. Walter Vaerewijck
Na de eerste geweldige herrie rond het nieuwe spionage-schandaal in West-Duitsland is het plots veel stiller geworden. De bal ging aan het rollen met de sensationele onthullingen in twee bladen van het rechtse Springerconcern: «Bild Zeitung» en «Die Welb. In de schoot van de leidende kringen van de SPD, de sociaal-democratische partij, zouden niet minder dan een half dozijn spionnen voor het Oosten zittenl De kranten steunden zich daarij op de onthullingen van de overgelopen Roemeense generaal, Ion Pacepa, aan de Amerikaanse C.I.A. Voor de Westduitse socialisten was het een harde klap. Volgens het volkse gezegde: «Eenmaal gestolen, altijd dief» waren er weinigen, die twijfelden aan de beweringen. Men herinnerde zich immers onmiddellijk de zaak Guillaume, de rechterarm van Willy Brandt. De toenmalige bondskanselier vond het na de openbaarmaking gepast zijn hoge functie neer te leggen, hoezeer zijn vrienden ook aan-
drongen en hem zelfs aan het hoofd van hun partij behielden. Er werden bij de nieuwe zaak aanvankelijk geen namen genoemd. Maar dan dacht men aan Egon Babr, de man die de detentepogingen met Oost-Duitsland voerde en achteraf ook aan zijn naaste medewerker, Uwe Holtz. Het parlement werd in allerijl bijeengeroepen en met éénstemmigheid - ook de stem van volksvertegenwoordiger Holtz - werd diens parlementaire onschendbaarheid opgeheven. De ordediensten gingen daarna over tot een grondig onderzoek van zijn kantoor. Maar plotseling draaide de wind. De Amerikaanse autoriteiten deelden officieel mee, dat ze over geen enkel document beschikten, om de onthullingen te staven. In West-Duitsland werd naast het onderzoek tegen Holtz een vervolging ingesteld «tegen onbekende voor schending en verspreiding van geheimen». Twee vaststellingen kunnen inderdaad de betichtingen ontwrichten. Vooreerst moet men
KONINKRIJK BELG IE -" MINISTERIE VAN FINANCIEN
8,75
0/0 LENING
1978
1986
-
RENTE. - 8,75% 's jaars vanaf 22 september 1978. EFFECfEN. - Toonderobligaties van 5.000, 10.000, 25.000, 50.000, 100.000 en 500.000 frank. De coupures van 5.000 frank worden als bijpassing afgeleverd. AFLOSSING. - Uitsluitend door terugkoop. TERUGBETALINGSPRIJS. - Tegen het pari op de eindverval dag van 22 september 1986. UITGIFfEPRI}S. - 99%. OFFICIELE NOTERING. - De obligaties zullen officieel tfll beurze worden genoteerd.
INSCHRIJVING
van woensdag 6 tot donderdag 21 september 1978 Aan de inschrijving
kan vóór laatstvermelde worden gesteld.
datum een ei IIJe
De inschrijvingen worden zonder kosten aangenomen bij de Nationale Bank van België en bij de in België gevestigde banken, wisselagenten en de ertoe gemachtigde financiële instellingen van de openbare sector en spaarkassen. De uitgifteprijs is volledig in speciën te betalen bij de inschri jving. Brussel, 31 augustus G. GEENS.
1978.
De Minister van Financiën.
bedenken, dat bij zijn onderhandelingen met het Oosten Egon Bahr voor een moeilijke taak stond. De zaak is uiteindelijk zo oud als de Bondsrepublkiek zelf, vermits van bij het begin de socialisten zich verzetten tegen de pogingen van Konrad Adenauer om Duitsland nauw aan te sluiten • bij het Westen. Zij zagen daarin het gevaar, dat er niet meer over een hereniging van de twee Duitslanden kon gesproken worden. Toen Bahr dan onder het bewind van Brandt de nieuwe pogingen tot hernieuwd samenleven begon, kwam onvermijdelijk van oostelijke zijde de kwestie ter sprake, dat West-Duitsland zich zou moeten losmaken uit de westelijke greep en vooral uit de NATD. Maar dat hij ooit daarop heeft aangestuurd, is nergens bewezen. De tweede vaststelling is, dat er weldra verkiezingen moeten' plaatshebben in de deelstaten Hessen en Beieren. Het ligt voor de hand, dat de Westduitse socialisten vrezen het slachtoffer te worden van een lastercampagne, die hun stemmen kan kosten. Maar daartegenover moeten we de reacties stellen in Roemenië. De desertie van generaal Pace pa heeft reeds geleid tot het ontslag van twee ministers, die van toerisme, Nicolas Doicaru en die van Binnenlandse Zaken, Teodor Coman, en tot de aanhouding van, • een dozijn hogere officieren van de veiligheidsdiensten. Dat bewijst toch, dat Ceaucesco niet alleen ontevreden is over de werking van zijn geheime diensten, maar dat er ook voor verder «verraad» gevreesd wordt. Het is de tweede grote spionage-zaak in Roemenië. In 1971 werd eveneens een generaal op spionage betrapt, generaal Serb, maar die werkte voor... Moskou, dat zelfs tussenbeide kwam om zijn terechtstelling te verhinderen. Het is om zich af te vragen welke dubbelzinnige ror Ceaucesco speelt, hij die zich al. tijd opwerpt als volkomen los • staande van de Sovjet-Unie, maar wiens geheime diensten meewerken om de solidariteit in het Westen te ondermijnen. Want hoe zouden zijn agenten op de hoogte kunnen zijn van wie er voor het oostelijk blok werkt, indien ze niet zelf bij de geheime contacten betrokken zijn? Tenzij natuurlijk van alle kanteu de schuld nog eens geworpen wordt op de rug van de Amerikaanse C.I.A. Willy DE SCHUTfER
(c) Liberaal Archief - Kramersplein 23 - 9000 Gent
Het esthetisch voyeurisme
Pretty Baby •• kinderprostitutie
Op het festival van Cannes waren er traditiegetrouw weer enkele zogenaamde «schandaalsuccessen», films die door hun bijzondere thematiek alleen al uit de band springen. Met name de nieuwe realisatie van Nagisha Oshima «L'Empire de la Passion» en Louis Malle's eerste Amerikaanse prent «Pretty Baby». Oshima's nieuwste sage over liefde en dood wekte uiteraard de grootste belangstelling maar liet de bewonderaars van zijn ophefmakende «L'Empire des Sens» - in België definitief verboden door enkele achtergebleven rechters - in de kou staan. Ze misten de schok en de schoonheid van zijn door de internationale kritiek als authentiek meesterwerk erkend «Ai no corrida». Des te meer sensatie veroorzaakte de jongste Malle, die naar Cannes kwam voorafgegaan door een 18 karaatse «verboden vrucht»reputatie. Bejubeld in de States werd «Pretty Baby» in verscheidene Canadese provincies door de censoren verboden, wat voor de Belgische fes. , tivaliens alvast een troost was. Men is dus niet alleen bij ons achterlijk ... Waarom nu al die herrie? In zijn laatste film boort Malle opnieuw een onmiskenbaar scabreus onderwerp aan: kinderprostitutie. Wat nochtans niet nieuw is in de Amerikaanse film, men denke maar terug aan het recente Martin Scorsese succes «Taxi Driver», waarin Jodie Foster een piepjonge prostituée uitbeeldde. Het is niet de eerste maal dat Malle de aandacht op zich vestigt door zijn voorkeur voor taboe-onderwerpen. Het begon al in 1958 met «Les Amants», later met «Le Souffle au Ceeur» en «Lucien Lacombe», waarin incest en collaboratie aan de orde waren. Telkens echter met zoveel discretie en intelligentie benaderd en ontwikkeld dat men bezwaarlijk kon gewagen van een bedenkelijk produkt van een perverse geest. Veeleer zou men kunnen stellen dat Malle zonder zich te storen aan enige hypokriete commentaar van de hedendaagse Tartuffes moedig de kijker richt op wat er
12
van Louis Malle
zoal in onze maatschappij te koop is ... onder de toonbank. Dat «Pretty Baby» zo aanslaat in de States is bepaald niet verwonderlijk als men weet dat de kinderprostitutie in de Verenigde Staten momenteel een nooit geziene «bloei» kent. Zijn film wordt dan ook aangegrepen als strijdmachine in de groots opgezette campagne tegen dit bedenkelijke sociale euvel. Of sterker uitgedrukt deze uitwas van een verziekte maatschappij. Het is een plaag die zich schaamteloos uitstrekt over de kilometerlange boulevards van New Vork, Los Angeles, San Francisco en andere grote steden. Het zijn overigens niet alleen kleine meisjes, die er bij betrokken zijn, duizenden en duizenden knapen doen nu óók het trottoir op zoek naar een «lieve meneer», die met voldoende knuffelgeld gespekt is. Maar alvorens fors aan het weeklagen te gaan over de
FIL~ verwording van onze tijd doet men er best aan te bedenken dat «schandknapen» deel uitmaakten van de Griekse en Romeinse beschaving en dat dichter bij ons de Victoriaanse jeugdbordelen druk bezocht werden door rijke nietsnutten, die overigens ook geen graten zagen in slafelijke arbeid voor minderjarigen. Men moet daar maar eventjes Charles Dickens op naslaan ... Ook «Pretty Baby» klimt terug in de tijd, concreter uitgedrukt naar het New Orleans van de jaren 1880 tot 1917 toen de beruchte rosse buurt Storyville na een zeer bewogen geschiedenis definitief werd gesloten. Al Rose schreef daarover een met prachtige foto's geïllustreerd boek met talrijke interviews over en met de zwarte
Brooke Shields, het bekende jeugdig Amerikaans fotomodel, bewijst tevens een sterke filmische persoonlijkheid te bezitten als de 12-jarige Violet
musici uit de plezierwijk, waar de ragtime en de jazz geboren werden, en ook met de meisjes die er op hun manier werkzaam waren. Malle liet zich vooral inspireren door het aangrijpende verhaal van de mooie Violet, wier maagdelijkheid openbaar werd geveild toen ze nauwelijks 12 jaar was. Geboren in een weelderig bordeel als dochter van een lichtekooi, werd ze van stonde af voorbestemd en opgeleid om het beroep van haar moeder «eervol» voort te zetten. Een écht gebeurd verhaal, dat door Malle in samenwerking met Polly Pratt, de ex-vrouw van Peter Bogdanovitch, in filmische lay-out werd gebracht en uitgewerkt tot een de visuele perfectie benaderend kijkspel. vol geraffineerde details en discrete nuances. Het is zonder meer ook duidelijk dat Malle zich praktisch geïdentificeerd heeft met de eigenaardige figuur van de bekende fotograaf Ernest Bellocq. die net als Toulouse-Lautrec naar de bordelen trok om er «ces dames» te bespieden in hun dagelijkse doen en aan die voyeuristische speurtocht een reeks fascinerende foto's overhield. De esthetische bezieling van die foto's werkte ook inspirerend op Sven Nykvist, Bergmans befaamde cameraman, die met de meest moderne apparatuur enkele zuiver impressionistische hoogtepunten met een grote suggestieve kracht op de filmstrook vastlegde. Kan men allicht kritiek hebben n.a.v. het feit dat Malle zich niet bijzonder interesseerde aan het politieke aspect van het moralistisch reveil in New Orleans, en evenmin veel belangstelling toont voor de armoede en ellende van de randfiguren uit de rosse buurt. dan blijft het even waar dat hij alle klippen van de soft-porno ontwijkend een zeer meeslepende film tot stand bracht. die we zonder aarzelen rangschikken bij de beste, die hij ooit maakte. Elegant en verontrustend tegelijkertijd: een ogen opener ... F. PAPON
Van belang .Foefelaars
(c) Liberaal Archief - Kramersplein 23 - 9000 Gent
In het ontwerp van begroting voor 1979 werden al .ardtg wat kunstgreepjes ontdekt. die tot doel hadden de toestand gunstige voor te stellen. Zo bijvoorbeeld de vergelijking van geraamde uitgaven (zonder bijkredieten uiteraard) met de voorlopige resultaten van het lopende [aer (bijkredieten wel inbegrepen). Appelen voor citroenen verkopen noemt men dat. P.V.V.-voorzitter \ViIly De Clercq. oud-minister van Financiën en dus moeilijk voor één gat te vangen. ontdekte nog een addertje onder het gras van Geens. De Belgische bijdrage ter financiering van de Europese Gemeenschap wordt nl. van volgend jaar af via rechtstreekse afhouding op de fiscale ontvangsten geregeld en niet langer via de begroting. Maar van een evenredige vermindering van de uitgaven op die begroting is geen sprake. In werkelijkheid stijgen daarmee de uitgaven voor andere bestemmingen met een slordige extra 14 miljard. Van besparingen gesproken. Foefelaars !
Hugo de Masochist
de gelijkberechtiging der gemeenschappen in een gefederaliseerd België. maar om het politieke monopolie van één partij in elk der deelgewesten. Wat Vlaanderen betreft tot meerdere eer en glorie van de C.V.P .. waarbij de h. Schiltz zich wellicht nog een rol toebedeeld acht binnen de oude droom van de Vlaamse (katholieke) concentratie. . De h. Schiltz houdt allen die tegen de Egmont- en Stuyvenbergakkoorden zijn voor masochisten. In Antwerpen zeggen ze: «wa ge zegt da zedde zelf».
Bokrijkfederalisme Sedert Hugo Schiltz zich opgeworpen heeft als Egmontverkavelaar. beschouwt hij het trouwens als een erezaak iedereen de les te spellen. Laatste staaltje gaf hij weg naar aanleiding van afwijzing door de C.V.P.-Jongeren van het economisch federalisme. Schiltz bestempelde de C.V.P.Jongeren promt als «neo-unitaristen». die slechts gewonnen zijn voor een soort «Bokrijk-federalisme», Hugo Schiltz heeft zich blijkbaar nooit de vraag gesteld of het federalisme naar V.U.-model van Vlaanderen niet het Bokrijk van Europa zal maken. De V.U.-voorzitter mag er anderzijds gerust mee ophouden zijn politieke tegenstanders systematisch uit de schelden voor dommeriken. Door een Hugo Schiltz die nog niet zo lang geleden de Vlamingen «een lamentabel volk zonder enige spankracht» noemde. hoeft de Vlaming de les niet te worden gespeld.
De masochisten
C.V.P.-partijraad : zonder Verroken
Hugo Schiltz. u weet wel. de man van geven en toegeven deed. na het incident rond artikel 26 van het Egrnont-akkoord, een historische uitspraak. De discussie over het recht van Gewest- en Gemeenschapsraden om samen te vergaderen én waar. bewees volgens hem hoe belangrijk de grondwetsherziening voor Vlaanderen wel is. Maar Hugo, ofwel was dat het geval vooraleer de Vlaamse partijvoorzitters door de knieën gingen en Brussel als zetel van uw onvolprezen « Vlaams parlement» loslieten. ofwel bewijst het dat Brussel als hoofdstad. OOK voor de Vlamingen. voor U al van geen tel meer was. Waarmee. beste lezer. zou zijn aangetoond dat het de junta der partijvoorzitters niet te doen is om
Heeft de voor de pers gesloten gehouden C.V.P.-partijraad het «vuile linnen» gewassen of is het een (hersen)spoeling geworden? Alvast niet voor Jan Verroken die zijn kat naar de C.V.P.-partijraad afvaardigde. Hij overwoog ondertussen rustig hoe hij nieuwe wolfijzers en schietgeweren binnen de bijzondere kamercommissie voor de institutionele hervormingen kon smokkelen. alle banbliksems van fractieführer Blanckaert ten spijt. Maar ook zonder Verroken is het. na afloop van de C.V.P.-partijraad. duidelijk geworden dat steeds meer c.V.P.-parlementsleden het Egmontontwerp in zijn huidige vorm kotsbeu zijn. Naar buiten uit heet dat. dat de c.V.P.-raad het Egmontpact wil verbeterd zien.
2
1. Bascour:
ons volk
wordt niet verloot Dat wenste premier Tindemans trouwens al van bij de vorming van deze monsterregering. Maar de premier blijft zijn vroeger gemaakte kanttekeningen liever geheim houden. zelfs in een gesloten c.V.P.-partijraad.
België : niet verkavelen, noch verloten « Wij zullen niet toelaten dat ons land wordt verkaveld en ons volk wordt verloot», riep senator Jean Bascour uit tijdens de bijzonder succesrijke anti-Egmontmeeting van de PVV-Federatie van het kiesarrondissement Brussel te Lennik, in het hartje van het Pajottenland. De oud-voorzitter van de Nederlandse Cultuurraad hierinnerde er aan dat Egmont van 1565 tot 1568 in het nabijgelegen Kasteel van Gaasbeek verbleef. één van de weinige paleizen waar de regering zich nog niet in conclaaf heeft teruggetrokken ... Bascour zei schertsend dat diegenen die de P.V.V. destijds de «Pest voor Vlaanderen» noemden. nu niet meer te zien of te horen zijn. Zij spreken niet meer over de taalkaders in het A.B. a.s. of in de Sabena. over de toepassing van de taalwet in de Brusselse administratie. over het decreet op het taalgebruik in de bedrijven ... Nu de V.U. in de regering zit. is alles dik in orde! Het enige dat haar stoort is de Ronde van Frank. rijk. die de V.U. zou willen vervlaamsen ... Bascour riep de aanwezigen op alle wettelijke middelen aan te wenden om te voorkomen dat 10 F.D.F.-ers (op 212 Kamerleden) de wet zullen lezen aan de Vlamingen.
Neo - Liberaal Chabert ? Eén van onze ministers in het buitenland. Jas Chabert, zegde met betrekking tot de beslissing
van de Amerikaanse regering om de competitie tussen de luchtvaartmaatschappijen te bevorderen dat: «wij (Belgen) deze nieuwe Amerikaanse politiek met sympathie begroeten, omdat zij overeenstemt met onze traditionele beginselen». «Een beperking van de reisrestricties en het bogen op de krachten die de markt bepalen, zijn volledig in overeenstemming met de liberale traditie van België. een uitvoerland waar de vrije handel diep is doorgedrongen.» Zowaar om de tranen in de ogen te krijgen. Jammer dat onze excellenties dergelijke verklaringen slechts in het buitenland afleggen. maar eens terug op het thuisfront verzuimen de daad bij het woord te voegen. Op grond van zijn Amerikaanse verklaring kan Jas Chabert nu alvast plaatsnemen in de galerij van de neo-liberalen.
Spelbreker Debunne daagt op «Het gevaar lopend. opnieuw bestempeld te worden als een spelbreker. moet het toch gezegd dat de regering nog lang niet klaar is». aldus G.Debunne in zijn wekelijkse syndicale kroniek. De socialistische vakbondsleider somt hierin een reeks problemen op. die dringend op een oplossing wachten. zoals: petroleumconflict. de staalnijverheld, het energiebeleid. de gewestvorming. de tewerkstelling. een rechtvaardiger fiscaliteit en de hervorming van de sociale zekerheid. Vast geen peulschilletjes! Debunne besluit zijn bijdrage met een dreigende vinger op te steken: «de regering mag de arbeiders niet teleurstellen. zoniet...» P.S. Volgend jaar worden er syndicale verkiezingen gehouden.
Reizende regering Als je de voorbije dagen perse premier Tlndemans, Minister van Verkeer Chabert, Minister van Buitenlandse Handel De Bruyne, Minister van Buitenlandse Zaken Simonet of de staatssecretarissen Eyskens en Urbain aan de lijn wilde hebben, moest men zich respectievelijk tot Japan. Algerije. of de Verenigde Staten wenden. Ondanks de toenemende Egmontspanningen. in weerwil van een slechte sociale toestand r de oliestaking werd met de dag bitsiger) en een stijgend onbehagen over de werking van de instellingen. oordelen onze regeringsleiders dat het land gerust met een «afstandsbediening» kan worden bestuurd. Of hoopten de excellenties. al vluchtend naar verre oorden. het
Van belang
(c) Liberaal Archief - Kramersplein 23 - 9000 Gent
geladen klimaat van de jongste weken enigszins te milderen. Fraai staaltje van verantwoordelijkheidszin is dat alleszins.
s.o.s. : Risopoulos
Basile Risopoulos voelt de grond onder zijn voeten wegzinken en voert een reddingsoperatie uit. Als reddingsboei ziet hij het F.D.F.-anker op een boogscheut dobberen. Risopoulos verlaat de Brusselse Parti Libéral, waarvan hij zelf een tijdje voorzitter was, omdat de PL van Georges Mundeleer (thans een éénmansbedrijf) haar solidariteit met Brussel verbreekt en meer aansluiting zoekt bij de PRLW en de P.V.V., die zich als tegenstanders van Brussel gedragen (dixit Risopoulos). Risopoulos zou er beter aan doen eens in de spiegel te kijken. Daarin kan hij aflezen dat de Brusselse PL 15 jaar geleden nog een derde van het Brusselse kiezerskorps vertegenwoordigde en dat dezelfde partij thans gedoemd is een één mans partij te zijn in de persoon van G. Mundeleer. Dat is alleen mogelijk gemaakt door het gebrek aan beginselvastheid van talrijke Risopoulossen. Zij hebben het liberalisme harde slagen toegebracht in het Brusselse, maar eens uitgezuiverd
Algemene Vergadering Liberaal Vlaams Verbond
De jaarlijkse algemene vergadering van het Liberaal Vlaams Verbond zal plaatsvinden op ZATERDAG 18 NOVEMBER om 10.15 u. in zaal «Cristalclub» van «Hallen Kortrijk». Doorniksesteenweg 216 te Kortrijk.
Meer hierover nummer.
in ons volgend
moet er ook in het Brusselse ruimte zijn voor een liberale heropstanding.
EERSTE STATUTAIR KONGRES van de Vereniging van PVVVrouwen
C.V.P. - .longeren-
7 oktober 1978
anno 1978
Tien jaar is het slechts geleden (1968) dat de studenten van de Leuvense universiteit wilden verbroederen met de arbeiders in de fabrieken. De C.V.P. moest toen omgevormd worden tot een radicaal vooruitstrevende partij die in een eerste faze alle progressieve christenen zou verenigen en daarna met de B.S.P. het terrein zou voorbereiden voor de uiteindelijke hergroepering van alle progressieve krachten. Vandaag varen de C.V.P.-Jongeren duidelijk onder een andere vlag: zij pleiten resoluut voor een liberale markteconomie en waarschuwen tegen de gevolgen van een te ver doorgedreven economisch federalisme. Het kan verkeren, zei Bredero al. Maar belangrijker dan de herinnering aan Bredere, is de vraag of de liberale jongeren zich de kaas van het brood zullen laten eten door de «liberale bevlieging» van de katholieke jongeren.
Kultureel Centrum «De Warande» te Turnhout 9u30-10u30 10u30
13u
: onthaal met koffie : - verwelkoming door Griet Van Hoek. voorzitster van de PVV-Vrouwen van Turnhout; - «De PVV-Vrouwen in de Kempen». Paul DE CLERCQ. PVV-senator van Turnhout; - «De bedoelingen van de Vereniging van PVVVrouwen» door Anne-Marie NEYTS-UYTTEBROECK. ondervoorzitter; - bespreking en goedkeuring van de statuten; - «PVV-Vrouwen in de politieke branding» door Senator Lucienne HERMAN-MICHIELSEN. voorzitter; - «De staatshervorming» door oud-Minister Senator HermanVANDERPOORTEN; : Slot
-
Voor het middagmaal is er keuze tussen deelneming aan een feestmaaltijd à 595 F (drank niet inbegrepen) of een lichtere - eventueel broodmaaltijd - in één van de talrijke gelegenheden van Kasterlee.
-
's Namiddags:
±
17 u.: Einde.
keuze tussen begeleide rondleiding in het Nationaal Kaartenmuseum van Turnhout of in het Kultureel Centrum zelf. (tussen 15u30 à 17 u).
Wakker worden, jongens.
UNIFORM Tankwagens vol olie uit Nederland, stukgèsneden banden. lekkende radiatoren, vanop afstand monkelende rijkswachters, oorlog aan de Belgisch-Hollandse grens. Terwijl het conflict omtrent de bestaanszekerheid wordt uitgevochten. is een ander knelpunt enigszins op de achtergrond geraakt: dat der Hollandse douane-uniformen. ~ De Nederlandse grenswachters vinden namelijk dat zij er, in vergelijking met hun Belgische collega's, als sloddervossen bijlopen. Het Nederlands katholiek verbond van overheidspersoneel noteert dat de do uanebroek «slobberig is en snelslijtend». Het ach-
terwerk blijkt al na korte tijd te glanzen en niet zeldzaam zijn de douaniers die na enige maanden met hun bleke billen door de broek lopen. Het douane-overhemd kan de kookwas niet doorstaan. De douanier kan dus kiezen tussen een vuil hemd of een te klein hemd. De pet is niet alleen «onaangenaam», maar ze kan ook niet «al het haar van de drager bevatten». Bij punk-douaniers zou dat nauwelijks een probleem zijn, maar dergelijke diensten plegen al eens de trend twintig jaar achterna te Jopen. De Nederlandse douanier verkeert kwa
haartooi momenteel in de rockperiode en moet nog mei '68 door. Op basis van al deze gegevens vraagt het Nederlands katholiek verbond van overheidspersoneel een nieuw pak. «Dat zou bovendien een leuke order zijn voor de Nederlandse tekstielindustrie, die het zo moeilijk heeft», voegt het verbond daar nog aan toe. Hoewel, je weet natuurlijk nooit. Ook de overheid zoekt naar haar profijt. Zo zijn de kopjes waarin de Antwerpse politiediensten aan de Oudaan hun koffie plegen te schenken van Tsjechoslovaakse herkomst. Bert VERBOYE
3
(c) Liberaal Archief - Kramersplein 23 - 9000 Gent
Processie van Echternach in Egmontcommissie De meerderheid heeft ook na de korte vakantie haar knoeiwerk met de staatshervorming verder gezet. In de bijzondere kamercommissie zette de processie van Echternach haar hopeloze tocht verder. De ontknoping bleef zeer lang uit. De voorzitters van de meerderheid hielden hun potje al die tijd liefst gedekt, zelfs in die mate dat VU-partijleider Schiltz de jongste tijd nog alleen praatte over de indiscreties en insinuaties in de pers. Blijkbaar mochten de kiezers niet weten hoe het allemaal reilde en zeilde in deze commissie, die met haar werk hopeloos achterop geraakte en de knelpunten altijd maar verschoof. Het regeringsschema. dat in de lente werd opgesteld om de FDF-partner in het regeringshuis te houden werd hopeloos voorbijgestreefd. De einddatum voor het commissiewerk, voor het indienen van het verslag en de behandeling in openbare vergadering werden steeds uitgesteld. Mevr. Spaak stemde daarmee totnagt oe in, maar in ruil voor haar «ja-woord» deden de Vlamingen nog meer giften en toegiften. En Wilfricd Martens, Karel Van Miert en Hugo Schiltz slikten deze eisen zonder verpinken.
Tindemans buigt voor voorzitters Het knelpunt over het samen vergaderen van cultuuren gewestraden waarop men vóór de vakantie met slaande deuren uit elkaar ging kon slechts met veel moeite opgelost worden.
Er kwam ei zo na zelfs een regeringscrisis van. De Vlamingen
4
VOLKSBELANG
wordt uitgegeven door de Stichting A. Vanderpoorten REDACTIE : Korte Nieuwstraat 28. 2000 Antwerpen HOOFDREDACTEUR EN VERANTWOORDELIJKE UITGEVER: Fr. Strieleman H Kennisstraat 36, 2520 Edegem ADMINISTRATIE: Tel. (031) 32.23.25 Korte Nieuwstraat 26.
gingen immers door de knieën. Als troost bekwamen ze wel dat de raden samen mogen vergaderen, maar dan niet te Brussel. Dit betekent dus dat de Vlaamse voorzitters van de meerderheid hun goedkeuring gaven aan de politieke verbanning van de Vlamingen uit Brussel. Maar met deze zoveelste toegeving kon het incident niet gesloten worden. De partijvoorzitters eisten dat de regering een amendement in die zin zou ondertekenen en indienen; maar daarmee stemden eerste minister Tindemans en « Vlamingmet-dienst» in deze regering staatssecretaris De Bandt eerst niet in. Er was nachtelijk beraad noodzakelijk om de brokken te lijmen. Eerste minister Tindemans plaatste zijn handtekening niet. maar stelde zich gewillig ter beschikking van de junta-voorzitters van de meerderheid. Hij gaf hen immers de verzekering dat de regering zich niet zou verzetten tegen andere amendementen van de meerderheid.
Stilte voor de storm En daarna werd het wat stil in de commissie, maar het werd stilte voor de storm. De knelpunten werden opgespaard. Toen de commissie op woensdag 20 september over het laatste artikel van het regeringsontwerp inzake de staatshervorming, artikel 145. stemde betekende dit immers niet dat het werk af was. Integendeel, want 50 artikels moesten toen nog goedgekeurd worden. Verscheidene grote knelpunten moesten opgelost worden zoals: 1. Artikel
de Vlamingen eisten dat de gemeentelijke gemeenschapscommissies de culturele begrotingen' zelf zouden beheren, maar de franstallgen verzetten zich ertegen. 86:
2. Artikel
88: de PSC stemde er niet mee in dat de gemeenten slechts socio-culturele instellingen zouden subsidiëren die voldoen aan de voorwaarden van de taalwet. Aan Vlaamse zijde wilde men deze voorwaarde behouden in de tekst.
3. Het
inschrijvingsrecht: De Vlamingen wilden het beper-
ken tot de franstaligen, die op het ogenblik van het van kracht worden van de Egmontwet in de betrokken gemeenten en wijken wonen. Vooral tegen deze beperking werd door de franstalige commissieleden heftig geprotesteerd. Een nieuwe regeringscrisis hing in de lucht. En opnieuw werden de partijvoorzitters ter hulp geroepen om de moeilijkheden uit te praten. Hun beraad sleepte zeer lang aan. Hun broedsel om het zinkend Egmonttuig weer wat op de kalefateren liet lang op zich wachten. De bemanning was duidelijk vermoeid na wekenlang rondzwalpen in de commissiewateren. Het is niet verwonderlijk dat in dergelijke sfeer van vermoeidheid, tegenspraak en vooral verwarring. toegeving op toegeving werd gedaan. Daarbij had men af te rekenen met de oppositie die zich niet onbetuigd liet om de regeringstekst en het standpunt van de meerderheid onder vuur te nemen. De PVV-commissieleden Porna, Grootjans. De Winter. Kempinaire en De Grève versaagden niet bij al die koppigheid van de junta-bonzen, die de democratie en de herwaardering van het parlement aan hun Egmontlaarzen lappen.
Slaafse volgelingen De Vlaamse meerderheidsleden volgden echter slaafs hun partijvoorzitters. die hun partij vrienden het ene dictaat na het andere oplegden. Slechts enkelen durfden het aan om openlijk in het verzet te gaan zoals CVP-er Verroken en VU-man [ef Valkeniers. De anderen bleven stom en liepen zelfs weg zoals de Brusselse christen-democraten Rika Steyaert, Hugo Weckx en Achiel Diegenant toen over voor Brussel en Vlaams-Brabant belangrijke aangelegenheden moest gestemd worden. Zij vluchtten voor hun verantwoordelijkheid. Maar net zoals Martens, Schiltz en voor de eerste keer wellicht ook Van Miert zullen zij het oordeel van hun kiezers niet kunnen ontlopen. Die confrontatie komt misschien eerder dan hen lief is, want niettegenstaande de holklinkende verklaringen van de partijvoorzitters dat de regering verder moet werken wordt met de mogelijkheid van vervroegde verkiezingen rekening gehouden en werden reeds reclamebureaus aan het werk gezet. Voor de zondige Egmonters wordt het hopelijk het laatste oordeel. Laurent PANNEELS
en
c ~
w
en
:?!
« .« .J
> W
C UW
kultureel tijdschrift
(c) Liberaal Archief - Kramersplein 23 - 9000 Gent
Willen wij nog vechten voor onze individuele vrijheid?
Wij hebben in een vorige bijdrage aangetoond veel te lang een God gemaakt te hebben van onze overheid. Wij hebben van de overheid in onze samenleving een monsterachtige controlerende uitgavemachine gemaakt, die met een ... nog moeilijk te controleren snelheid vooruit wordt gestuwd. De gevolgen zijn velerlei: een chronische inflatie, een groeiende economische instabiliteit, fiscale fraude en ontduiking, toenemend cynisme, totaal verlies van vertrouwen en diezelfde overheid en wie weet nog heoveel nu nog ongekende sociale economische en persoonlijke ziekteverschijnselen, die in de toekomst zullen opduiken. De kiemen van deze onbehaaglijke sfeer liggen besloten in het systeem zelf en niet enkel in het parlement, hoewel juist daar vaak het voedsel wordt bereid dat de figuurlijke buikloop veroorzaakt. Terloops ook nog dit: elk nieuw overheidsprogramma is het gevolg van het feit dat iemand intensief druk uitoefent. Hiermede kunnen zowel werkgevers, werknemers, landbou worganisaties, sociale werkers, onderwijzers, consumentenverenigingen of milieugroeperingen worden bedoeld. Zodra een nieuw programma wordt opgezet ontstaat er een band tussen de parlementaire comrrnssies, de overheidsinstellingen en degenen die rechtstreeks van de nieuwe wetten en verordeningen profiteren. Die programma's groeien in steeds sneller tempo en zij worden doorlopend en onsterfelijk, want aan verworven rechten wordt zelfs bij een volledig veranderde situatie niet meer garaakt. Het aantal ambtenaren stijgt, het aantal van de bevoordeelden blijft stijgen en de uitgaven worden altijd maar belangrijker. De parlementairen en ministers worden door diverse eisende partijen en contesterende groepen steeds meer onder druk gezet en in het algemeen moeten de parlementairen ook finaal zwichten voor deze steeds toenemende eisen. De parlementairen staan zodoende voor een haast hopeloze situatie. Zij worden constant onder druk gezet om steeds meer te doen met uwen mijn geld, maar de complexiteit van het modern leven maakt het hen onmogelijk om alles onder controle te houden. PROBLEEM-OVERHEID Allèen in 1976 werden in ons. parlement meer dan duizend
wetsontwerpen wetsvoorstellen ingediend, resoluties vooropgezet en vragen gesteld. Dit alles brengt ons tot het werkelijk probleem: DE OVERHEID TRACHT VEEL TE VEEL «TE DOEN» VOOR HET LAND EN DE BEVOLKING. De overheid is niet meer «de oplossing» voor al deze problemen, zoals velen van ons gedacht hebben, integendeel... de overheid is nu een wezenlijk onderdeel van het probleem. De overheidsinstellingen zitten zodanig in de greep van de drukkingsgroepen dat we naar een periode gaan waarin de opeenvolgende regeringen door hun drang om voordelen toe te kennen en zalvend op te treden de niet-arbeiders zullen bevoordelen dan deze die arbeiden, eerder niet producenten dan producenten, eerder diegenen die voordelen genieten dan de belastingbetalers. De weg naar de catastrofe ligt breed open! En wie gaat uiteindelijk al die kosten betalen van deze stijgende voordelen, subsidies en toenemende bureaucratie? De producent verhaalt zijn belastingen op U, mij, en iedereen die zijn produkten koopt. Het is de produktieve burger die de rekening betaalt. De consument dus, diegene die loon verdient, de belastingbetaler. werknemers en de consumenten werden gewoon misleid. Zij denken vaak ten onrechte dat zij het zijn die voordelen halen uit de grote uitgavestroom van de overheid. Wie zijn huishoudelijk budget zou beheren zoals de overheid zou aan de bedelstaf zijn. «Deficit spending» ongecontroleerde uitgaven en een verlies makend beleid betekenen uiteindelijk de ondergang van de democratie en van iedere vorm van controle en ... vrijheid. Wanneer de overheid denkt dat deficitaire budgetten niet langer alarmerend zijn dan wordt de
deur wagenwijd opengezet ongebreidelde uitgaven.
voor
GEEN KEUZE MEER Hoe kunnen wij deze negatieve, zeg maar nefaste gang van zaken stoppen? Alleen de individuele burger kan door zijn stemrecht deze zich aangekondigde catastrofe nog afremmen. Hij moet dan actiever worden in het politieke leven van ons land voor de bestaande druk-
kingsgroepen het tegengewicht te vormen van werknemers, producenten en belastingbetalers m.a.w. door op juiste wijze gebruik te maken van het stemrecht. . Wij kunnen niet meer terug. Wij hebben gewoon geen andere keuze meer: ofwel verliezen wij onszelf in een bureaucratische dictatuur ofwel vechten wij voor ons grootste bezit: DE INDIVIDUELE VRIJHEID. STEFAN F. VUZDUGAN
Egmont: de enige uit\Neg Een groot aantal punten uit het Egmontpakt kunnen niet verwezenlijkt worden zonder een herziening van de grondwet. Een herziening van de grondwet kan echter maar gebeuren na verkiezingen. Die wil men iet alleen zo lang mogelijk vermijden, maar bovendien wil men het zo aan boord leggen dat de volgende regering en het nieuwe parlement, praktisch zullen gebonden zijn door datzelfde Egmontpakt, ook als de kiezers het zouden verwerpen. Daarom maken de regeringspartijen nu zo'n haast met het tot stand brengen van een soort overgangsregime, waarin de meeste punten uit het Egmontpakt, ook zonder grondwetsherziening. zouden gerealiseerd worden. Afgezien van de vraag of deze handelwijze geen regelrechte verkrachting van de huidige grondwet betekent en of zij de toekomstige kiezer niet gewoonweg voor schut stelt, is de bedenkelijke bijgedachte van de vaders van deze operatie de volgende, nl. dat een overgangsregime nooit meer helemaal kan ongedaan worden gemaakt. een overgangsregime waarover n.b. de kiezers tot nu toe vooraf nooit zijn geraadpleegd.
Deze werkwijze betekent een aanfluiting van ons demokratisch parlementair en grondwettelijk stelsel. Kan hieraan nog iets verholpen worden? Het is te voorzien dat de hele Egmontdiscussie in Kamer en Senaat tijdens de herfstmaanden langer zal uitvallen dan de door de partijen opgelegde kalender voorziet en dat het overgangsregime niet in januari 1979 kan in gang gezet worden. Op dat ogenblik scheiden ons nauwelijks twee jaar van de uiterste datum waarop de verkiezingen moet worden gehouden. Zou het in die omstandigheden niet voor de hand liggen, wanneer. men in demokratische openheid en met de nodige ernst een zo grondige staatshervorming wil tot stand brengen, de besprekingen niet langer met de zweep op te jagen, géén overgangsregime op te zetten, doch meteen de definitieve grondwetsherziening voor te bereiden en met een duidelijk, definitief voorstel daarover voor de kiezers te verschijnen? Dit is voor Vlaanderen én voor de democratie de enige uitweg uit het hopeloze Egmontavontuur. PROF. A. VERHULST
Goed drukwerk is als een mooie glimlach het opent vele deuren Wie waarde hecht aan kwaliteit en stijl doet er goed aan contact te nemen met de
Drukkerij Antigoon n.v. TYPO
- OFFSET
2000 Antwerpen 1000 Brussel
- ROTATIE
Vleminckstraat Em. Jacqmainlaan
15 105
9
